een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-08-2021
27 augustus Hart
Het vrouwke wilde deze voormiddag graag naar Herentals fietsen om naar de markt te gaan en daar had ik wel oren naar. De markt bezoeken is niet meteen mijn favoriete bezigheid en toen we onze fietsen veilig gestald hadden zijn we elk een andere kant op gegaan, het vrouwke naar de markt en ik aan de wandel. Afspraak om één uur bij de fietsen...
Mijn eerste doel was de Zandpoort, daar ligt nog steeds een geocache die ik nog moet vinden en ook deze keer lukte dat niet... te veel volk - muggles, dreuzels - en dan voel ik me bekeken en pas ik. Maar ik had meteen wel een eerste leuke foto beet. Het rode hart bij de poort vond ik sowieso al een interessant onderwerp maar als mensen precies daar gezellig gaan zitten om iets te consumeren vind ik dat ze er om vragen gefotografeerd te worden. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Vanavond heb ik wat met de meegebrachte oogst gestoeid en oorspronkelijk was het mijn plan om deze foto zwart-wit te maken met behoud van één kleur: het rode hart. Helemaal tevreden was ik niet mee en na enkele alternatieven uitgeprobeerd te hebben koos ik voor deze versie waarin het hart nog altijd op volle kleursterkte is maar bij al de rest van het beeld de kleurverzadiging 70% is verminderd.
Ieder jaar gaan we met de bewoners van Hoevezavel naar de kermis in Lommel. Er was eigenlijk slecht weer voorspeld maar gelukkig hebben we het droog gehouden. Het is best een fikse wandeling van het zorgtehuis naar het centrum en terug maar onze rolstoelpassagiers genieten er van. Daar doen we het voor. Na een stop bij cafe de Kroon waar iedereen twee smoutebollen geserveerd kreeg vergezeld van een drankje naar keuze wandelden we over de foor. Veel foto's heb ik niet kunnen maken, ik had het te druk met het duwen van de mij toevertrouwde Bieke. Maar toen we alsnog een keer halt hielden om te kijken naar een van de vrijwilligers en een jongedame van het animatieteam die de lucht ingingen met een waanzinnig verticaal draai tuig kon ik de groep toch even in beeld nemen.
Tuinieren, in en om het huis klussen, het zijn niet meteen mijn favoriete bezigheden. Soms bekruipt me toch wel eens het gevoel dat ik iets moet doen om te bewijzen dat ik het kan, niet zozeer dat het moet. Onze postbus stond al tijden niet erg gelukkig. Die heb ik verplaatst, onkruid en grassen er rond heb ik verwijderd, boordstenen gelegd en enkele honderden kilo's grind er rond gestrooid en aangewalst.
Dit is niet meteen een foto die ik zou insturen voor een of andere fotowedstrijd maar als aandenken van deze prestatie vind ik dat ie in mijn jaaralbum thuis hoort.
Ik zat mijn krantje te lezen, sudoku's op te lossen toen cachemaatje Jackie belde of ik zin had in een rondje geocachen in Oud Turnhout. Jazeker... zoiets moet je mij geen twee keer vragen met dit weer. Ik ben er met de fiets naar toe gereden, toch net iets verder als ik had ingeschat, tegenwind daarenboven en ik heb flink moeten doorpezen om op het afgesproken uur aan de kerk te staan. Waar ik gewoonlijk op standje 2 fiets qua electrische ondersteuning heb ik deze keer naar 3 of 4 geklikt en een enkele keer bij het oprijden van de brug over de snelweg zelfs naar 5...
Het werd best een leuke rondrit in Oud Turnhout en ik heb er ook wel enkele foto's gescoord, maar niks wereldschokkends. Bij het terug naar huis fietsen besloot ik nog eens langs Corsendonk te te gaan. De priorij, het poorthuis, ik heb daar al wel vaker foto's van gemaakt maar als je het domein binnen rijdt zijn er nog wel enkele andere interessante prachtige oude gebouwen die staan te popelen om gefotografeerd te worden.
Als ik ga fietsen is dat meestal zonder welbepaald doel, ik laat het over me heen komen, de richting kies ik wel op het laatste moment. Simpel: er zijn vier windstreken... Vaak kies ik zuid: Kempisch kanaal en zo, iets minder vaak west: Herentals en verder naar Vorselaar of Grobbendonk, Albertkanaal, ook niet verkeerd, soms oost: Kasterlee, Retie of Prinsenpark..., maar het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens richting noord, naar Turnhout trok. Ik beweer niet dat ik die stad tot in de kleinste details ken maar ik heb er toch ooit al veel foto's gemaakt en dezelfde hotspots komen toch telkens weer in beeld als je er zonder voorbereiding door en rond fietst. De Nieuwe Kaai en de kanaalkom waren vanzelfsprekende fotostop-punten. Dit beeld is al menigmaal vastgelegd denk ik, maar zelf had ik 'm nog niet...
Nadat ik eergisteren puur toevallig al eens enkele foto's kon plukken bij het begin van een weekend vol wedstrijden georganiseerd door de Geelse Kajakvaarders ben ik er vandaag nog eens terug naartoe gefietst. Een beetje opzoekwerk op het net had me geleerd dat deze namiddag de finales zouden geroeid worden na een weekend van selectieproeven. Ik heb me ook deze keer weer geposteerd aan de overkant van het Kempisch kanaal en uit de grote oogst heb ik dit beeld van de strijd in de categorie dubbel dames gekozen om mijn foto van de dag te zijn.
We waren vandaag naar Hulshout getogen om daar een event ter gelegenheid van Geocacheday 2021 bij te wonen. Nadien zijn we wat gaan fietsen in de regio om onze score qua vondsten nog een beetje naar boven te tillen. Onderweg zie je soms interessante dingen. Je hebt tegenwoordig fietsen in alle maten en gewichten maar deze tien-trapper overtreft alle andere categorieën. Toen we deze vrolijke jongens op hun feestfiets hoorden aankomen zijn we toch even vol verwondering langs de kant gaan staan en mijn fototoestel had ik gelukkig zoals steeds binnen handbereik. Of dit ding qua toog-zitten en afstand-houden binnen de voorlopig nog geldende coronaregels valt durf ik te betwijfelen maar die gasten trokken zich er alleszins niks van aan.
Na gedane arbeid ben ik vanavond nog eens naar Sas 6 gefietst om een Duvelke te kopen, 15 km heen, 15 km terug, dat is voldoende beweging om die Duvelse calorieën te compenseren vind ik. Tijdens de terugrit tussen Sas 7 en Ten Aard viel mij een giga pakket fotomogelijkheden zo maar in de schoot. De kajakclub aan de overkant - De Geelse Kajakvaarders - organiseren het ganse weekend de Geelse propagandawedstrijden, zo vernam via enkele toeschouwers. Vanavond om zeven uur was er "de doortocht van Ten Aard", een open wedstrijd met een massa één- en tweezitters aan de start. Ik kwam daar dus toevallig precies op het goede uur voorbij. Uiteraard heb ik een hele tijd geïnteresseerd toegekeken en op z'n tijd ook de nodige foto's gemaakt.
Gisteren had ik het over tuinarchitectuur, vandaag over architectuur, tout court. De nieuwe accommodatie van de landelijke ruitervereniging De Kempenridders is ondertussen zo ongeveer helemaal gebruiksklaar ondertussen en het ziet er pico bello uit. Dit is geen groots project met wereldfaam, maar ook in de kleinere dingen kun je mooie architectuur herkennen en dat is hier zeker het geval. Ik kom hier alle dagen voorbij gewandeld, soms zelfs twee keer per dag. Dit is zo ongeveer het punt waar we tijdens een wandeling met Phaido rechtsomkeer moeten maken, meer kan onze senior hartpatiënt niet meer aan. Nu eens draaien we rond de parkingweide aan de overkant van de Dressenstraat, en soms ook rond deze nieuwe constructie. Ik heb altijd mijn fototoestel schietensklaar en van uit een laag standpunt kon ik dit beeld vangen vandaag.
Toen ik vanavond rond Kwart voor tien Phaido uitliet voor de laatste korte wandeling van de dag draaide hij meteen achter de haag van de buren om daar te plassen en zo aan alle hondjes van de buurt te laten weten dat dit Phaido territorium is. Ik heb even de zaklamp er op gericht om te kijken of hij ook niet kaka deed... ( dat ruim ik op he ). Dat bleek niet het geval maar ik had toch ook een beeld gezien dat misschien wel een foto waard was, lijnen, vlakken... architectuur! Of laten we zeggen tuinarchitectuur. Ik zoek altijd wel naar voldoende afwisseling in mijn fotografie. We zijn terug gedraaid en ik heb de camera op statief gezet, misschien kon ik nog genieten van de laatste restanten van het blauwe uurtje. Ik heb die foto gemaakt, een beetje bij geschenen met de zaklamp trouwens. We hebben de wandeling dan alsnog verder gezet en toen ik daarna de opname bekeek op de PC vond ik dat naast de lijnen en de vlakken ook de mooie tinten extra kwaliteiten waren, alles samen voldoende om voor deze plaat te gaan als foto van de dag. Het is weer eens wat anders...
De zomeropstoot is wel erg kort geweest. Vandaag was het weer huilen met de pet op. Enkele korte keren aan de wandel met Phaido was alles wat me gegund werd door de weergoden, telkens toch goed nat geworden trouwens, en daar waag ik mijn fotoapparatuur niet aan. Ik heb me voor de rest van de dag dan maar achter mijn computer geïnstalleerd en ik heb wat foto's van vorige zondag een remake gegeven. Deze supporters van Jago Geerts vond ik na een pittige zwart-wit omzetting een mooi plaatje opleveren. Straatfotografie is niet echt mijn ding en strikt genomen is het dat ook niet, maar het komt er toch dichtbij.
Een tijdje geleden was ik hier ook al eens, de ronde vijver in de groene oase midden in de grote rotonde in het villapark naast Bobbejaanland. Met de kleine Sony RX100 Mk VI die ik altijd bij heb als ik ga fietsen lukte het me niet de ganse locatie in beeld te krijgen, de lens van dat ding komt overeen met een 24-200 op een full frame en van welke positie ik ook probeerde ik kreeg er niet op wat ik er op wilde.
Toen ik me vandaag rond 18 uur realiseerde dat ik nog helemaal niks gefotografeerd had - wat wil je met zulk kl***weer - en ik mogelijkheden op een rijtje begon te zetten werd het langzaam ook droger. Ik heb de groothoek 16-35 op de Eos 5D gezet en ik ben nog eens naar het villapark gefietst. Ook nu vond ik geen standpunt om de vijver er zonder in de weg staande begroeing op te krijgen maar dit beeld is toch ruim genoeg om, met enige fantasie, de ganse vijver te zien.
Het licht was al niet meer optimaal toen ik de foto maakte en ik heb in de nabewerking de groenpartijen onderin een beetje opgelicht, ik hoop dat het niet opvalt.
Motorcross, ik vind het wel leuk. Het is altijd spectaculair en voor de hobbyfotograaf levert het gegarandeerd mooie beelden op. Op 15 augustus is er traditiegetrouw de cross op de Keiheuvel. Niet alleen voor mezelf, maar eigenlijk voor iedereen was het lang geleden. Het was er dan ook erg druk vandaag, temeer omdat de grote prijs van Zweden afgelast was... alweer speelde Corona spelbreker daar. Zowat alle internationale rijders waren daardoor dan ook in Balen aan de start...
Ik heb meer dan 400 foto's meegebracht als oogst maar daar hoort een kanttekening bij. Bij dergelijke evenementen schiet ik altijd in burst-modus. Iedere actie die ik in beeld neem levert dan 4-5-6 beelden op, soms ook meer en bij het selecteren hou ik er daar maar één, de beste, van over. Dan zijn er ook nog reeksen die achteraf gezien toch niet zo wereldschokkend zijn en die gaan helemaal de prullenbak in. Zo kwam ik vanavond tot een oogst van 25 beelden die mijn strenge selectiecriteria doorstonden.
Hier zie je hoe de motorrijders hun strijd vaak tussen de boomtoppen uitvechten.
Ieder zijn meug... Ik heb er helemaal geen verstand van, ik word er niet warm of koud van, kortom, het doet me niks. Telkens als ik tijdens mijn fietstochten langs een of ander water passeer en ik zie hele rijen vissers die roerloos, gebiologeerd naar een dobber zitten te staren vraag ik me af wat de fun-factor daarvan is... welk plezier beleven ze er aan. Als hobby-fotograaf kijk je, zie je, observeer je en ja, ook vissers vind ik soms wel interessant, niet als meegenieter van een of andere passie maar eerder als geïnteresseerde buitenstaander die fotomogelijkheden zoekt. Het is niet mijn bedoeling de ziel van de visser te doorgronden, wel om leuke plaatjes te scoren.
Deze iets oudere man had ik al van ver zien zitten en ik vond het een mooi tafereel, het plaatje klopte. Ik ben gestopt en ik heb 'm van op afstand stiekem gefotografeerd. Dan ben ik dichterbij gewandeld. Zelf toen ik vlak bij hem stilstond bleef hij in dezelfde houding zitten en naar het water kijken. Ik heb 'm maar niet gestoord door hem aan te spreken, wat had ik trouwens moeten zeggen? Bijten ze? En misschien sliep hij wel...
Na een onderbreking van meer dan een jaar kunnen we ondertussen al sedert enkele weken weer gaan wandelen met de bewoners van zorgcentrum Hoevezavel. Wat het vrouwke en mezelf betreft is er toch iets veranderd. De vorige jaren was het twee plus één, nu is het één actieve en twee passieve deelnemers. We zijn beiden vrijwilliger en vroeger liep Phaido met ons mee tijdens de wandeling, occasioneel mochten de bewoners de lus ook wel eens vasthouden hoewel dat niet eens nodig was want Phaido loopt ook zonder lus altijd netjes naast ons. Omdat onze senior woef, ondertussen hartpatient, een rondje van een uurtje niet meer aankan blijft, afwisselend, één van ons tegenwoordig bij hem terwijl de andere mee aan de wandel gaat.
Vandaag was de beurt aan het vrouwke en terwijl hun groep stond te wachten om aan te sluiten bij de groep van een andere afdeling stond Phaido ook klaar om aan de tocht te beginnen. Hij weet hoe dit in zijn werk gaat en hij wil nog wel, hij is er klaar voor maar hij beseft even niet dat dit niet meer kan. Als de stoet dan echt vertrekt moet ik 'm dwingen bij me te blijven. We doen dan samen een rustig, klein rondje in de buurt en tegen dat de groep terug komt heeft Phaido toch weer het gevoel dat ie er nog altijd bij hoort.
Toen ik vanmiddag een tussenstop maakte bij café De Pelleman om mijn vochtverlies tijdens het fietsen te compenseren dacht ik even dat ze daar iets gratis aanboden. Man, wat was het er druk ! Ik wilde eerst een foto maken van het volle terras maar los van het feit of ik dan misschien te maken zou krijgen met privacy mierenneukerij vond ik de volle fietsenstalling toch nog net iets origineler.
Tijdens een van de vorige vergaderingen van onze fotoclub kwam Ludo met een leuk idee. Hij had namelijk tijdens een fietstocht na telkens dezelfde tussenafstand een fotostop ingelast om daar iets te fotograferen, geen op voorhand gekozen onderwerp dus maar op een door de kilometerteller bepaald punt goed rondkijken en creatief zijn. Ik heb dat idee vandaag even geleend. Ik ben thuis vertrokken zonder welbepaald doel en meteen bij km 0 heb ik een voor de hand liggende eerste foto gemaakt, onze wilde bloemenweide. Verder heb ik stipt om de 2 km de fiets even aan de kant gezet en goed rondgekeken of er iets leuks te scoren was. Meestal viel het wel mee maar enkele keren heb ik me toch ook wel eens in de schaarse haren gekrabd. Na 33 km kwam ik thuis met 17 no-nonsence foto's ( het waren er meer eigenlijk, maar van de tussenpunten waar ik meerdere opnames had gemaakt heb ik consequent alleen de beste overgehouden en de rest weg geselecteerd ). Dit is een foto van bij km 6, Bobbejaanland in de verte van in de Roerdompstraat richting Olens broek. Ik was er al een eind voorbij maar voor de ingang wees de kilometerteller geen veelvoud van 2 aan... Van uit dit standpunt vond ik het ook wel leuk, beter dan de andere beelden die ik hier vast legde alleszins...
De overige beelden zet ik morgen wel even op mijn Facebook pagina.
Ik ben ondertussen al bijna 12 jaar met pensioen maar daarvoor had ik er een hele carrière opzitten als beroepsmuzikant. Toen we er mee stopten was het op. Ik heb sindsdien geen instrument meer aangeraakt. Er staat nog een piano in de woonkamer maar die blijft werkloos omdat Phaido dat niet leuk vind ( maak ik mezelf wijs ) en gitaar spelen lukt al helemaal niet meer. Daar kwam ik onlangs op een nogal pijnlijke manier achter. Ik wilde namelijk een muziekje in elkaar knutselen bij een audio visuele fotoreeks over Lichtaart voor het komende salon van onze fotoclub. Ik heb me er toen snel bij neergelegd dat ik het niet meer kon en het is een computer-synthesizer nummer geworden. Toch begon het te knagen en nu neem ik op zijn tijd toch soms weer even de akoestische gitaar ter hand om wat techniek op te halen en wat nieuwe eelt te kweken op mijn vingertoppen. Vandaag heb ik mijn oude/nieuwe liefde ook weer eens gefotografeerd. Symbolisch? ... Misschien.
We zijn vandaag op bezoek geweest bij dochterlief Ilse in Loenhout. De huishonden, meneer en mevrouw border collie, hebben een tijdje geleden aan voortplanting gedaan. Negen pups had mama op de wereld gezet en de eerste twee gaan aanstaande donderdag het huis al verlaten. Voor 5 anderen wacht ook binnenkort een nieuw baasje of bazinnetje. We hadden de kroost nog niet gezien, we leven namelijk nog altijd min of meer in corona-modus en de wederzijdse bezoeken zijn nog steeds niet zo frequent als vroeger. Een mooie groepsfoto maken was het plan maar hoe we ook probeerden, op die leeftijd willen ze nog niet stil zitten om samen naar de camera te kijken. Met veel geduld slaagde ik er in enkele keren maximaal 5 stuks samen op de foto te krijgen. Dit vond ik zelf de leukste. Op mijn facebook pagina plaats ik morgen wel enkele andere shots.
Onze wilde bloemenweide blijft erg succesvol bij zoemende en fladderende insecten en bij de amateurfotografen. Dat laatste zelfstandig naamwoord staat wel degelijk in het meervoud want vandaag zag ik door het raam dat iemand die op de bus stond te wachten - er is een bushalte voor huize Pol en Josee - zijn smartphone meerdere keren naar de bloemenpracht richtte. Zelf ben ik ook weer eens achter de vlinders aan gegaan en ik heb weer enkele leuke exemplaren aan mijn collectie kunnen toevoegen.
