een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
11-04-2021
11 april Op het brugske
Ook vandaag zijn we weer naar de Willyloop geweest. Zoon Mike liep zijn 10de opeenvolgende halve marathon, nog 20 te gaan... Er waren weer veel wandelaars en joggers, voor de halve marathon waren ze slechts met z'n tweeën maar die wordt gesponsord door de grote bedrijven die zich achter de actie gezet hebben. Deze keer wilden we gewoon de sfeer opsnuiven en de aankomst zien en in afwachting daarvan hebben we wat rondgewandeld in de buurt. Kasteeltje Le Paige is vlakbij en in het park kwamen we bij het gekende brugje terecht. Hier zijn in de voorbije eeuw honderden, misschien wel duizenden trouwfoto's gemaakt. Ik heb het vrouwke en Phaido ook eens laten poseren op deze locatie.
Van het weer werd je niet vrolijk vandaag. Op een korte pipi- en kakawandeling met Phaido na in de loop van de vooravond ben ik de deur niet uit geweest ( het vrouwke had deze morgen al diezelfde taak op zich genomen ). Toch heb ik me wel best geamuseerd. Photoshop, Proshow, Audacity, Video deluxe... programa's genoeg om creatief met fotografie en AV-reeksen bezig te zijn en ook mijn fototoestel kwam enkele keren in actie. Zo zat het vrouwke op een gegeven moment in haar lievelingszetel naar een collage van foto's van de kleinkinderen te kijken die ik onlangs gemaakt heb en ik wilde haar daar fotograferen. Zij wilde dat evenwel pertinent niet, haar coronakapsel was een overtuigend argument en ze hield het kader met de collage dan ook obstinaat voor haar. Ik meende dat ik daar wel een mauw aan kon passen in Photoshop en ik heb toch maar een opname gemaakt...
Ik vermoed dat in in de nabewerking de schuif van de doorkijk-filter iets te wijd heb geschoven...
Enkele dagen geleden zag het er nog wit van de sneeuw, vandaag zag het Pastoorsbos wit van de bloemekes. De klaverzuring staat in bloei en na enkele mindere jaren zijn ze dit jaar weer massaal op de afspraak. Ik ga in deze tijd van het jaar altijd wel enkele keren richting Pastoorsbos met mijn fototoestel want het is echt een uniek zicht. Het hele bos is een tijdlang bedekt met een overvloed van prachtige kleine witte schoonheden. Ik meen dat ik ooit eens eerder een foto van die witte pracht heb getoond op deze pagina, waarschijnlijk in 2018, toen was de bloei nog net iets intenser. Ik had de macrolens op mijn toestel gezet en dan weet je dat ik er deze keer voor koos wat meer detail te tonen.
Morgen zal ik op mijn Facebook pagina nog wel enkele andere beelden uploaden, ik had de kleine Sony ook bij namelijk en daarmee kon ik de groothoek kant van de instellingsmogelijkheden ook gebruiken...
Ik vond het een feestdag vandaag. Ik heb mijn eerste covid-prik gekregen, Pfiser, maar dat maakte me eigenlijk niks uit, eender welk vaccin had ik met graagte ingespoten gekregen. Ik heb er naar uit gekeken, geen seconde heb ik er aan getwijfeld dat dit de enige manier is om vroeg of laat uit deze duistere periode te kruipen. Alle hard schreeuwende holle vaten, inhoudloze idioten, egoistische treinvernielers, antivaxers met oogkleppen, overantwoordelijke lockdownfeesters, oerdomme samenzweringstheoriegelovers wil ik bij deze vertellen dat ik nu niet gloei, geen fluo aura heb, dat mijn hoofd niet op barsten staat omdat Bill Gates er micro chips zou in binnen gesmokkeld hebben. Integendeel, ik voel me goed en ik kijk al uit naar de tweede prik. Ik zou trouwens aan die zielloze saboteurs ook nog willen vragen of ze een andere positieve oplossing kunnen bedenken om de horeca weer open te krijgen, de amusementssector weer op de rails, de middenstand weer draaiend, kortom om de economie te redden en weer naar normaal te gaan zonder in lagen gestapelde lijken in diepvries wagens zoals in NewYork of massa graven zoals in Brazilie of nachtelijke lijkentransporten door het leger zoals in Bergamo? ( of was dat allemaal fake news?)
De bijhorende foto is misschien niet de meest spectaculaire uit mijn recente fotografiegeschiedenis maar ik wilde deze gebeurtenis toch ook visueel documenteren. Hoewel het erg druk was in het vaccinatiecentrum Tielenhei vandaag heb ik toch een momentje gevonden om de blauwe zone, waar ik in terecht kwam, te fotograferen zonder mensen in beeld. In de verte zie je er wel enkele in de wachtzaal waar iedereen een kwartier moest wachten om te zien of er geen snel opkomende bijwerkingen waren. Onnodig te vertellen dat ook daar geen enkel negatief voorval vastgesteld werd ( volgens de aanwezige stewards).
Tja, je verwacht natuurlijk niet dat je de Kerstman met Pasen nog eens ziet in onze contreien. Maar het was de laatste tijd zo bitter koud in Rovaniemi dat de Kerstman besloot om er enkele dagen op uit te trekken naar zijn buitenverblijf in Belgie... daar zou het inmiddels al wel volop lente zijn.
Wat dacht je? Sneeuw verdorie en de rendieren waren thuis op stal gebleven. Dan moest er wel voor een ander vervoermiddel gekozen worden. Van uit zijn jonge jaren had de Kerstman goede herinneringen aan het merk Honda maar het tuig dat hij vandaag uitkoos voor zijn uitstapje bleek toch net iets minder snel.
Je kunt van onze nationale weervoorspellers niet zeggen dat ze het deze keer niet bij het rechte eind hadden. Zelfs toen de vroege hittegolf van vorige week nog bezig was opperden ze al de mogelijkheid van een late winterprik. Vandaag zitten we er midden in he. Je zou het aprilse grillen kunnen noemen maar dit is toch net iets extremer wat mij betreft. Vanmorgen heb ik wat geëxperimenteerd met sluitertijden om de sneeuwval achter huize Pol en Josee zo goed mogelijk te pakken te krijgen en dit vond ik de leukste opname uit een hele reeks.
Op het moment dat ik dit zit te tikken is de wereld helemaal wit in de wijde omgeving trouwens. Zou ik dan toch de winterbanden weer moeten opleggen om mijn eerste coronaprik te gaan halen overmorgen?
Het zit er dik in dat ik deze maand nog wel enkele keren naar Herentals trek om er wat foto's te scoren bij de Willyloop. De 17de gaan we trouwens met de familie ook deelnemen en sponsoren, geen halve marathon he, een wandeling van 10 km lijkt me al meer dan voldoende. Vandaag vond ik het feit dat Wesli de Cremer en Bram van Driessche, twee topscheidsrechters uit de Jupiler Pro League, de 21,1 km meeliepen met Mike interessant genoeg om ook weer eens te gaan kijken. Bijzonder Bram bleek een competitiebeest en op het einde werd het zowaar een echte wedstrijd. Hij kwam dan ook afgescheiden als eerste bij de finish. Maar winnen is bij deze actie natuurlijk niet het doel. Deelnemen is waar het om gaat. Bij deze doe ik dus ook hier nog eens een oproep om 5 of 10 km te komen lopen, joggen of wandelen. Uiteraard zou het leuk zijn als je de halve marathon wilt meelopen maar dat is iets voor getrainde lopers... bezint eer ge begint.
Alle info op www.willyloop.be ( kopieer het adres en plak het in je browser, Bloggen.be laat geen links toe )
Hij zat parmantig op een paal van de afsluiting die moest dienen om de kippen binnen het erf te houden. De goede verstaander begrijpt dat die afsluiting niet erg waterdicht was dus, en dat hadden we trouwens al eerder ervaren. Gelukkig lust Phaido geen loslopende kippen.
Toen we er vandaag langs liepen begon hij zowaar te kraaien alsof zijn leven er van af hing. Ik vermoed dat hij met al dat gekukelekuuu een misverstand wilde rechtzetten en ons ervan wilde overtuigen dat we met Pasen eigenlijk beter spreken van de Paashaan (met een "N"). Wat hebben hazen tenslotte met Pasen te maken? Pasen, eieren, kippen, hanen... logisch toch?
Zoals ik al eerder aangaf heeft onze zoon Michael het initiatief genomen om elke dag in de maand april een gesponsorde halve marathon te lopen om Willy, een jeugdspelertje van SKS Herentals te steunen in zijn strijd tegen leukemie. Op deze derde dag van de actie ben ik eens gaan kijken hoe het er aan toegaat. Qua sponsoring kon het niet beter lopen en ook het sportieve aspect is een groot succes. Iedereen kan een uitgezet rondje wandelen van 5 of van 10 km of je kunt ook meelopen met Michael tijdens zijn halve marathon. Het tempo wordt bepaald samen met de meelopers. Vandaag waren ze met zeven om de 21 km af te leggen aan een gezapig tempo. Ik heb meegefietst en zo kon ik regelmatig wat voorsprong nemen om op diverse plaatsen enkele foto's te scoren. Dat de lopers er vandaag zin in hadden en er plezier aan beleefden mag blijken uit dit beeld. Meer info vindt je trouwens op willyloop.be.
Ik kom met Phaido, onze nauwelijks ooit blaffende, braafste hond ter wereld, wel eens door de Schransstraat gewandeld. Als we dan voorbij een bepaald huis komen loopt daar een beestje rond dat me toch iedere keer te keer gaat alsof ie de ganse buurt ten oorlog roept. Sonja, een van onze mede-fotoclubleden, die er naast woont, wil graag bevestigen dat het een door en door braaf hondje is en dat ie zelfs al zou de poort open staan, hij nooit zou weg lopen.
Tja, hij heeft alleszins al een levensgrote ontsnappingsmogelijkheid gecreëerd en vandaag kon ik hem fotograferen terwijl hij op een zucht van de vrijheid stond.
Ik was weer eens op pad met mijn geocachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie. We hadden een fietstocht gepland in de buurt van Tienen en Hoegaarden. Allereerst wil ik vertellen dat dit een erg fijne regio bleek te zijn om te fietsen, niet alleen kwamen prachtige landschappen voorbij, regelmatig konden we ook genieten van bijzondere locaties waar we door de te ontdekken cachen op geattendeerd werden, met dank aan de leggers, mede-hobbyisten.
Ergens onderweg kwamen we voorbij de vervallen Marollen kapel. De buitenkant zag er best nog wel okee uit, maar binnen merkten we snel dat deze plek al een hele tijd verwaarloosd was. We zagen bij de amateur schilderingen onder andere een opschrift "Kasterlee 23 3 86" ( dik omlijnd, links boven de schouder van Jackie ), dat is alweer een hele tijd geleden. Ik heb daar ook een detail-opname van trouwens, misschien wel interessant voor onze heemkundige kring?
Jackie vond het alleszins ook leuk want hij wilde zijn vrouwke hier ook graag fotograferen... en ik fotografeerde dan weer de fotograferende vriend met zijn onderwerp. Dat zijn handeling ook nog eens extra getoond wordt als schaduw in de lichtinval uit een van de openingen is lekker meegenomen. Uiteindelijk vond ik de zwart wit versie van deze opname nog net iets meer pit hebben dan de oorspronkelijke kleurenopname, die laatste toon ik wel op mijn Facebookpagina.
Eigenlijk moet ik als titel "De kleine Nete" schrijven, maar waarom de kleine Nete klein genoemd wordt en de grote Nete groot is mij een raadsel. Ik heb steeds de indruk dat het andersom is... Ik koos vandaag weer eens voor een mooi hoekje uit eigen regio. Achter de watermolen in Kasterlee krijg je een mooi zicht op de rivier en hoewel ik op deze plek al vaak gefotografeerd heb vind ik toch elke keer nog nieuwe invalshoeken als ik hier voorbij kom.
Ik werd vandaag voor het eerst geconfronteerd met een minder leuk aspect van het elektrisch fietsen. Je kunt maar beter met een volle batterij vertrekken. Gisteren had ik al een kort rondje gereden en in mijn overmoed, getriggerd door de reclame-boodschap dat maximaal 120 km bereik mogelijk is, kwam ik ergens in de buurt van Aarschot ineens tot de vaststelling dat ik al aan het op drie na laatste streepke aan het knabbelen was qua ondersteuning. Ik heb dan maar zo snel mogelijk het steven terug richting Lichtaart gekeerd, maar de laatste 3 km moesten op eigen spierkracht en die zo geprezen e-bike is verdomd veel zwaarder dan mijn gewone fiets.
Ik had ondertussen natuurlijk al wel enkele geocachen en de nodige leuke foto's gescoord en naast het feit dat ik het lijf zo in beweging houd, doe ik het daar voor. In deze corona-tijden, waarin je als senior, je nakomelingschap nauwelijks mag zien, ontmoeten, laat staan knuffelen vond ik de combinatie van de oude Buulmolen die een exemplaar van de jongere generatie onder de arm neemt, een beeld dat me aan het denken zette.
Het lijkt er op dat de lente nu echt begonnen is. Ik heb zowel tijdens onze wandeling in de Smallebroeken als tijdens een fietstocht(je) naar Kasterlee enkele leuke foto's kunnen scoren maar ik kon niks beter bedenken dan dit eenvoudige beeld van uit de berm in de Dressenstraat om de lente te illustreren. Recht omhoog, de blauwe lucht, de bloemekes aan de bomen en het eerste prille groen... veel meer moet dat niet zijn om een mens de kriebels te bezorgen.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens aan nachtfotografie had gedaan. Ik was eigenlijk van plan om naar ons buurdorp Lille te rijden om eens te gaan kijken of ik daar iets kon vangen bij het nieuwe gemeentehuis. Toen ik bij de spoorwegovergang kwam in Achterlee sprongen de lichten plots op rood. Ik had de camera al gemonteerd op statief op de achterbank liggen en ik besliste in een fractie van een seconde dat ik misschien die trein ook wel eens zou kunnen te pakken krijgen. Ik ben snel uit de wagen gesprongen en heb een positie gezocht naast het spoor. Rap, rap een instelling gekozen waarvan ik dacht dat het wel ongeveer goed zou zijn en ik was net op tijd om af te drukken toen de trein al vlakbij was. Het spoor van de koplampen begint links naast de geel-zwarte plaat met de schuine strepen. Eén kans, één foto en ik ben er best tevreden mee. Het gemeentehuis van Lille blijft nog even op het to-do lijstje staan.
In deze corona-tijden zie je meer en meer wandelaars. Dat is een van de weinige ontspanningsmogelijkheden die ons nog rest en als wandel-liefhebber-sedert-lang kan ik alleen maar beamen dat wandelen helemaal oke is. Daar wil ik meteen aan toevoegen hoe gelukkig wij zijn dat we in zulke mooie streek wonen. Van uit het centrum van Lichtaart kom je altijd in een prachtig, gevarieerd wandelgebied terecht, in welke richting je ook vertrekt. Langs de weg naar Herentals, voor ons de andere kant van het dorp, is dit een van de toegangspaden naar de heuvelrug. het is niet zo dat ik daar ben gaan wandelen vandaag, maar toen ik er rond de middag voorbij fietste kon ik het niet laten even de straat over te steken om deze foto te maken ( je weet maar nooit of ie in mijn foto-reeks over Lichtaart terecht komt ).
Iedere vrijdag gaan de klasjes van de lagere school in het dorp zwemmen in Kasterlee. Om de zoveel tijd komt er dan weer een kleurrijke sliert voorbij huize Pol en Josee gefietst op de heen- of de terugweg. Ze eens fotograferen leek me wel leuk, ook al omdat dit weer een extra foto zou bieden om mogelijk te gebruiken in de reeks over Lichtaart waar ik mee bezig ben. Ik ben enkele honderden meters verder richting Kasterlee gelopen om tussen de huizen uit te zijn en zodoende een minder storende achtergrond te hebben en ik moest niet lang wachten voor er weer een groep voorbij kwam, de meester voorop met mondmasker en de rest van de groep vrolijk er achteraan. Aan de staart van het peloton, nog verre van in beeld, rijdt trouwens nog een juf, kwestie ook vanaf die kant toe te zien dat alles veilig verloopt.
We zijn vandaag met 7 leden van onze fotoclub naar Arendonk gefietst om de openlucht-tentoonstelling van de bevriende club Arfoc te gaan bekijken. Het was een fijne fietstocht en we hebben mooi werk gezien. En soms krijg je bij het zien van een foto een creatieve schop onder je kont. Een eenvoudig beeld van een antiek geslepen glasraam, goed gefotografeerd trouwens, zette mij pardoes aan het denken over een mogelijke foto voor deze dagelijkse pagina. Verdomme... we hebben thuis toch ook een kast met zulke mooi geslepen glazen ruitjes... Het is een erfstuk van de moeder van het vrouwke en in onze woonkamer bewaar ik er mijn verzameling Duvel-glazen in. Dat vond ik meteen een foto waard. In de loop van de avond heb ik 'm gemaakt. De mooie schuine geslepen randen komen niet zo mooi tot hun recht vind ik, misschien moet ik het met daglicht nog eens proberen. Voorlopig vind ik dit de beste van de reeks die ik schoot met diverse belichtingen.
We zijn vandaag nog eens naar Dendermonde gespoord, we moesten tenslotte die laatste gratis tickets nog opgebruiken. Daar konden we ook weer van ons abonnement bij Blue Bikes genieten en op deze heerlijke lentedag werd het een mooie fietstocht met een leuke oogst, en dan heb ik het zowel over de gevonden geocachen als over de gescoorde foto's. Een ietwat alternatieve keuze wilde ik vandaag tonen. Tijdens de terugreis, bij een tussenstop in het station van Mechelen zag ik van op perron 7 de spiegeling van de graffity in de ruiten van de wachtende trein op het lager gelegen perron 5. Ik heb een hele reeks foto's geschoten en misschien is dit wel iets voor de alternatieve ruimte van ons fotosalon dit jaar ( laten we hopen dat het deze keer wél doorgaat ). Ik vind dat het een beetje in de pop-art sfeer zit en je zou er eigenlijk minimaal drie naast elkaar moeten zien maar de één-foto-per-dag regel die ik mezelf heb opgelegd verhindert dat op deze pagina... Dit is alvast een proevertje. Perron geluk... of is het per ongeluk?
Ik ben vandaag weer eens naar Herentals gefietst om nog wat gegevens te checken en nog wat extra info te verzamelen voor de reeks geocachen die hopelijk on-line zullen komen op 1 april ( geen grap ) bij het event ten voordele van Willy. Tijdens de terugrit van Herentals naar huis pleeg ik wel eens te stoppen aan de vogelkijkhut bij de Snepkensvijver en hoewel er vandaag nauwelijks vogels te spotten waren - ik had daarvoor ook niet de geschikte apparatuur bij trouwens - kon ik toch enkele mooie beelden scoren. In het warme late namiddaglicht brengt de gagel al behoorlijk wat kleur in het landschap. Bij het zien van zulke beelden denk ik spontaan aan Gageleer, een heerlijk biertje dat zijn pit haalt uit gagel ipv. hop...
