een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
04-04-2021
04 april De Paashaan
Hij zat parmantig op een paal van de afsluiting die moest dienen om de kippen binnen het erf te houden. De goede verstaander begrijpt dat die afsluiting niet erg waterdicht was dus, en dat hadden we trouwens al eerder ervaren. Gelukkig lust Phaido geen loslopende kippen.
Toen we er vandaag langs liepen begon hij zowaar te kraaien alsof zijn leven er van af hing. Ik vermoed dat hij met al dat gekukelekuuu een misverstand wilde rechtzetten en ons ervan wilde overtuigen dat we met Pasen eigenlijk beter spreken van de Paashaan (met een "N"). Wat hebben hazen tenslotte met Pasen te maken? Pasen, eieren, kippen, hanen... logisch toch?
Zoals ik al eerder aangaf heeft onze zoon Michael het initiatief genomen om elke dag in de maand april een gesponsorde halve marathon te lopen om Willy, een jeugdspelertje van SKS Herentals te steunen in zijn strijd tegen leukemie. Op deze derde dag van de actie ben ik eens gaan kijken hoe het er aan toegaat. Qua sponsoring kon het niet beter lopen en ook het sportieve aspect is een groot succes. Iedereen kan een uitgezet rondje wandelen van 5 of van 10 km of je kunt ook meelopen met Michael tijdens zijn halve marathon. Het tempo wordt bepaald samen met de meelopers. Vandaag waren ze met zeven om de 21 km af te leggen aan een gezapig tempo. Ik heb meegefietst en zo kon ik regelmatig wat voorsprong nemen om op diverse plaatsen enkele foto's te scoren. Dat de lopers er vandaag zin in hadden en er plezier aan beleefden mag blijken uit dit beeld. Meer info vindt je trouwens op willyloop.be.
Ik kom met Phaido, onze nauwelijks ooit blaffende, braafste hond ter wereld, wel eens door de Schransstraat gewandeld. Als we dan voorbij een bepaald huis komen loopt daar een beestje rond dat me toch iedere keer te keer gaat alsof ie de ganse buurt ten oorlog roept. Sonja, een van onze mede-fotoclubleden, die er naast woont, wil graag bevestigen dat het een door en door braaf hondje is en dat ie zelfs al zou de poort open staan, hij nooit zou weg lopen.
Tja, hij heeft alleszins al een levensgrote ontsnappingsmogelijkheid gecreëerd en vandaag kon ik hem fotograferen terwijl hij op een zucht van de vrijheid stond.
Ik was weer eens op pad met mijn geocachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie. We hadden een fietstocht gepland in de buurt van Tienen en Hoegaarden. Allereerst wil ik vertellen dat dit een erg fijne regio bleek te zijn om te fietsen, niet alleen kwamen prachtige landschappen voorbij, regelmatig konden we ook genieten van bijzondere locaties waar we door de te ontdekken cachen op geattendeerd werden, met dank aan de leggers, mede-hobbyisten.
Ergens onderweg kwamen we voorbij de vervallen Marollen kapel. De buitenkant zag er best nog wel okee uit, maar binnen merkten we snel dat deze plek al een hele tijd verwaarloosd was. We zagen bij de amateur schilderingen onder andere een opschrift "Kasterlee 23 3 86" ( dik omlijnd, links boven de schouder van Jackie ), dat is alweer een hele tijd geleden. Ik heb daar ook een detail-opname van trouwens, misschien wel interessant voor onze heemkundige kring?
Jackie vond het alleszins ook leuk want hij wilde zijn vrouwke hier ook graag fotograferen... en ik fotografeerde dan weer de fotograferende vriend met zijn onderwerp. Dat zijn handeling ook nog eens extra getoond wordt als schaduw in de lichtinval uit een van de openingen is lekker meegenomen. Uiteindelijk vond ik de zwart wit versie van deze opname nog net iets meer pit hebben dan de oorspronkelijke kleurenopname, die laatste toon ik wel op mijn Facebookpagina.
Eigenlijk moet ik als titel "De kleine Nete" schrijven, maar waarom de kleine Nete klein genoemd wordt en de grote Nete groot is mij een raadsel. Ik heb steeds de indruk dat het andersom is... Ik koos vandaag weer eens voor een mooi hoekje uit eigen regio. Achter de watermolen in Kasterlee krijg je een mooi zicht op de rivier en hoewel ik op deze plek al vaak gefotografeerd heb vind ik toch elke keer nog nieuwe invalshoeken als ik hier voorbij kom.
Ik werd vandaag voor het eerst geconfronteerd met een minder leuk aspect van het elektrisch fietsen. Je kunt maar beter met een volle batterij vertrekken. Gisteren had ik al een kort rondje gereden en in mijn overmoed, getriggerd door de reclame-boodschap dat maximaal 120 km bereik mogelijk is, kwam ik ergens in de buurt van Aarschot ineens tot de vaststelling dat ik al aan het op drie na laatste streepke aan het knabbelen was qua ondersteuning. Ik heb dan maar zo snel mogelijk het steven terug richting Lichtaart gekeerd, maar de laatste 3 km moesten op eigen spierkracht en die zo geprezen e-bike is verdomd veel zwaarder dan mijn gewone fiets.
Ik had ondertussen natuurlijk al wel enkele geocachen en de nodige leuke foto's gescoord en naast het feit dat ik het lijf zo in beweging houd, doe ik het daar voor. In deze corona-tijden, waarin je als senior, je nakomelingschap nauwelijks mag zien, ontmoeten, laat staan knuffelen vond ik de combinatie van de oude Buulmolen die een exemplaar van de jongere generatie onder de arm neemt, een beeld dat me aan het denken zette.
Het lijkt er op dat de lente nu echt begonnen is. Ik heb zowel tijdens onze wandeling in de Smallebroeken als tijdens een fietstocht(je) naar Kasterlee enkele leuke foto's kunnen scoren maar ik kon niks beter bedenken dan dit eenvoudige beeld van uit de berm in de Dressenstraat om de lente te illustreren. Recht omhoog, de blauwe lucht, de bloemekes aan de bomen en het eerste prille groen... veel meer moet dat niet zijn om een mens de kriebels te bezorgen.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens aan nachtfotografie had gedaan. Ik was eigenlijk van plan om naar ons buurdorp Lille te rijden om eens te gaan kijken of ik daar iets kon vangen bij het nieuwe gemeentehuis. Toen ik bij de spoorwegovergang kwam in Achterlee sprongen de lichten plots op rood. Ik had de camera al gemonteerd op statief op de achterbank liggen en ik besliste in een fractie van een seconde dat ik misschien die trein ook wel eens zou kunnen te pakken krijgen. Ik ben snel uit de wagen gesprongen en heb een positie gezocht naast het spoor. Rap, rap een instelling gekozen waarvan ik dacht dat het wel ongeveer goed zou zijn en ik was net op tijd om af te drukken toen de trein al vlakbij was. Het spoor van de koplampen begint links naast de geel-zwarte plaat met de schuine strepen. Eén kans, één foto en ik ben er best tevreden mee. Het gemeentehuis van Lille blijft nog even op het to-do lijstje staan.
In deze corona-tijden zie je meer en meer wandelaars. Dat is een van de weinige ontspanningsmogelijkheden die ons nog rest en als wandel-liefhebber-sedert-lang kan ik alleen maar beamen dat wandelen helemaal oke is. Daar wil ik meteen aan toevoegen hoe gelukkig wij zijn dat we in zulke mooie streek wonen. Van uit het centrum van Lichtaart kom je altijd in een prachtig, gevarieerd wandelgebied terecht, in welke richting je ook vertrekt. Langs de weg naar Herentals, voor ons de andere kant van het dorp, is dit een van de toegangspaden naar de heuvelrug. het is niet zo dat ik daar ben gaan wandelen vandaag, maar toen ik er rond de middag voorbij fietste kon ik het niet laten even de straat over te steken om deze foto te maken ( je weet maar nooit of ie in mijn foto-reeks over Lichtaart terecht komt ).
Iedere vrijdag gaan de klasjes van de lagere school in het dorp zwemmen in Kasterlee. Om de zoveel tijd komt er dan weer een kleurrijke sliert voorbij huize Pol en Josee gefietst op de heen- of de terugweg. Ze eens fotograferen leek me wel leuk, ook al omdat dit weer een extra foto zou bieden om mogelijk te gebruiken in de reeks over Lichtaart waar ik mee bezig ben. Ik ben enkele honderden meters verder richting Kasterlee gelopen om tussen de huizen uit te zijn en zodoende een minder storende achtergrond te hebben en ik moest niet lang wachten voor er weer een groep voorbij kwam, de meester voorop met mondmasker en de rest van de groep vrolijk er achteraan. Aan de staart van het peloton, nog verre van in beeld, rijdt trouwens nog een juf, kwestie ook vanaf die kant toe te zien dat alles veilig verloopt.
We zijn vandaag met 7 leden van onze fotoclub naar Arendonk gefietst om de openlucht-tentoonstelling van de bevriende club Arfoc te gaan bekijken. Het was een fijne fietstocht en we hebben mooi werk gezien. En soms krijg je bij het zien van een foto een creatieve schop onder je kont. Een eenvoudig beeld van een antiek geslepen glasraam, goed gefotografeerd trouwens, zette mij pardoes aan het denken over een mogelijke foto voor deze dagelijkse pagina. Verdomme... we hebben thuis toch ook een kast met zulke mooi geslepen glazen ruitjes... Het is een erfstuk van de moeder van het vrouwke en in onze woonkamer bewaar ik er mijn verzameling Duvel-glazen in. Dat vond ik meteen een foto waard. In de loop van de avond heb ik 'm gemaakt. De mooie schuine geslepen randen komen niet zo mooi tot hun recht vind ik, misschien moet ik het met daglicht nog eens proberen. Voorlopig vind ik dit de beste van de reeks die ik schoot met diverse belichtingen.
We zijn vandaag nog eens naar Dendermonde gespoord, we moesten tenslotte die laatste gratis tickets nog opgebruiken. Daar konden we ook weer van ons abonnement bij Blue Bikes genieten en op deze heerlijke lentedag werd het een mooie fietstocht met een leuke oogst, en dan heb ik het zowel over de gevonden geocachen als over de gescoorde foto's. Een ietwat alternatieve keuze wilde ik vandaag tonen. Tijdens de terugreis, bij een tussenstop in het station van Mechelen zag ik van op perron 7 de spiegeling van de graffity in de ruiten van de wachtende trein op het lager gelegen perron 5. Ik heb een hele reeks foto's geschoten en misschien is dit wel iets voor de alternatieve ruimte van ons fotosalon dit jaar ( laten we hopen dat het deze keer wél doorgaat ). Ik vind dat het een beetje in de pop-art sfeer zit en je zou er eigenlijk minimaal drie naast elkaar moeten zien maar de één-foto-per-dag regel die ik mezelf heb opgelegd verhindert dat op deze pagina... Dit is alvast een proevertje. Perron geluk... of is het per ongeluk?
Ik ben vandaag weer eens naar Herentals gefietst om nog wat gegevens te checken en nog wat extra info te verzamelen voor de reeks geocachen die hopelijk on-line zullen komen op 1 april ( geen grap ) bij het event ten voordele van Willy. Tijdens de terugrit van Herentals naar huis pleeg ik wel eens te stoppen aan de vogelkijkhut bij de Snepkensvijver en hoewel er vandaag nauwelijks vogels te spotten waren - ik had daarvoor ook niet de geschikte apparatuur bij trouwens - kon ik toch enkele mooie beelden scoren. In het warme late namiddaglicht brengt de gagel al behoorlijk wat kleur in het landschap. Bij het zien van zulke beelden denk ik spontaan aan Gageleer, een heerlijk biertje dat zijn pit haalt uit gagel ipv. hop...
Op tocht om nog enkele extra foto's te scoren om de keuze mogelijkheden indien nodig nog wat te vergroten voor mijn in de stijgers staande AV-reeks over Lichtaart. De campings in ons dorp leveren uiteraard ook mogelijke interessante beelden op. Aan de minder drukke overkant van de grote plas in de Korte Heide zag ik deze prachtige zwam. Voor de reeks komt ie niet in aanmerking maar ik kon er niet omheen om hem toch maar te fotograferen, het lijkt wel een abstract kunstwerk. De natuur kan onverwacht mooi zijn.
Willy, een 11-jarig jeugdspelertje van SKS Herentals kreeg onlangs de diagnose leukemie. Om hem en zijn gezin te steunen organiseert de club de ganse maand april een actie die de naam Willyloop kreeg. Iedere dag gaat onze zoon Michael - de trainer van Willy - een halve marathon lopen, geïnteresseerden kunnen meelopen, en bedrijven sponsoren het event. Ook voor de wandelaars en de gewone joggende medemens zijn er rondjes van respectievelijk 5 en 10 km uitgezet. Het idee groeide om van het 10 km rondje een multicache te maken en daar wil ik, als ervaren geocacher, graag bij helpen. Vandaag heb ik voor de tweede keer het parcours gefietst en een map notities meegebracht om alles voor één april op de site gepubliceerd te krijgen. Bij de interessante punten was er een vervallen huisje en dan wint mijn nieuwsgierigheid het meestal. Ik ben er eens binnen gaan kijken en het interieur leek mij best een foto waard. Dat dit een plek is waar toch nog wel ooit volk over de vloer komt en dat hier al een en ander geconsumeerd is mag blijken aan de lege bierbak en de vele lege flessen en scherven alom. De graffity zijn er ook niet vanzelf gekomen maar die vind ik dan weer leuk.
20 Maart. Het is lente, en het was net of de weergoden ons dat nog eens extra wilden laten weten. Het werd een heerlijke zonnige dag, misschien een tikkeltje frisjes maar een zeurkous die het daar over heeft. Ik ben er alleszins met de fiets op uit getrokken om wat van de sfeer te genieten. Camping Floreal was een van de bestemmingen, een opdracht van de fotoclub indachtig. In de speeltuin vond ik dat de uitbundige kleurtjes van dit speeltuig perfect bij deze dag pasten.
De geocachetocht was korter dan ingecalculeerd vandaag en met dit mooie weer had ik erna nog veel tijd om wat rond te fietsen in Lichtaart om mijn map met foto's waaruit ik kan kiezen voor mijn in de stijgers staande reeks over Lichtaart nog wat uit te breiden. Ik kwam eigenlijk op deze locatie terecht door een gesprek, gisteren, met mede fotoclublid Ludo. Daar kwam de foto van gisteren even ter sprake. In de buurt van het pomphuisje achter café De Nete, langs Bobbejaanland, bleek er ook een kruis te zijn voor iemand die daar aan zijn einde kwam.
Ik heb dat pomphuisje ook al wel ooit eens in beeld genomen bij nacht, vanaf de weg naar Olen, met de telelens en de maan in de achtergrond maar vandaag ben ik er naartoe gewandeld. Het kruis heb ik uiteraard ook gefotografeerd maar het pomphuisje leek me toch een meer geschikt onderwerp vandaag. Waarschijnlijk is dit beeld niet relevant in mijn geplande reeks, maar dat neemt niet weg dat ik het wel een mooi plaatje vind.
Ik ben onlangs ook gevallen voor de lokroep van het elektrisch fietsen. Eigenlijk hadden we die e-bike gekocht voor het vrouwke maar ze lijkt niet erg geïnteresseerd om het eens te proberen. Toen ik dan zelf dat ding maar eens ging uit testen was ik meteen verkocht... vooroordelen overboord. Het enige verschil is dat je actieradius een stuk groter wordt en je beweegt even intens als op de gewone fiets. Dit gezegd zijnde maak in de link naar de foto van vandaag. Fietsen is leuk. Fietsen is nooit zonder gevaar. En het wordt er zeker niet minder gevaarlijk op als je elektrisch gaat. Tijdens mijn omzwervingen kwam ik vandaag voorbij deze plek waar een aandenken staat voor een fietser die iets verderop, bij het oversteken van de straat, gegrepen werd door een auto... 38 jaar was ie, de kinderen hebben er knuffels bij gelegd... Boodschap begrepen, voorzichtig Pol !!!
17 maart Het blauw kapelleke van de boerinnenbond.
We zijn vandaag nog eens gaan wandelen aan de andere kant van de Kasterleesteenweg. Recht voor huize Pol en Josee de weg oversteken, langs het paadje achter het oude pand van Helsen het bos in, een grotere wandelweg oversteken en je staat zo aan de Pastoor Dergentstraat. En daar is het gekende blauwe kapelleke van de boerinnenbond, opgericht bij de 25ste verjaardag van die vereniging in 1935. Het staat er dus al een tijdje en het ziet er nog steeds fris uit. Eerste foto van de dag. Ik ben sowieso nog Lichtaartse foto's aan het toevoegen in mijn map, de audio-visuele reeks die ik aan het maken ben voor het salon van onze fotoclub begin november staat sowieso al redelijk goed in de stijgers maar je weet maar nooit of ik sterkere beelden kan scoren dan die welke ik in gedachten had. Ik denk trouwens voor deze reeks in een 16x9 formaat en dan is deze foto plots net iets meer interessant dan deze welke ik tot nu toe op deze plaats voorzien had.
Voor zover ik het bewust meemaakte heeft het vandaag de ganse dag geregend, niet hard maar constant druilerige nattigheid die bleef naar beneden komen. Niet meteen het meest uitnodigende weer om er met de camera op uit te trekken en dat heb ik dan ook niet gedaan. Tijdens de korte Phaido wandelingetjes - anders kom je toch niet de deur uit in deze omstandigheden? - had ik zelfs bewust de kleine Sony thuis gelaten.
Dan gaat een mens thuis experimenteren. Onderwerpen zijn altijd wel te vinden. Na wat nadenken had ik het plan opgevat een wijnglas te positioneren voor een witte wand in de badkamer en de impact van de ingegoten wijn vast te leggen in een soort high-key opname. Camera op statief, glas vastgeklemd, scherpstelling vast gezet en het vrouwke zou op de knop drukken in de burst stand terwijl ik zou gieten. We hebben enkele keren moeten herbeginnen en er is helaas wat wijn gesneuveld. De leuke kant van het verhaal is dat er ook regelmatig wat wijn in het glas kon gered worden en daar kon ik dan wel weer iets mee. Uiteindelijk vond ik toch een shot op het geheugenkaartje dat min of meer aan mijn verwachtingen beantwoordde. Of dit een echte high-key is laat ik in het midden en dat we al behoorlijk geknoeid hadden mag ook blijken uit de druppels aan de buitenkant van het glas. Dat ik dit nog eens wil overdoen vertel ik er nu al bij want het licht in onze badkamer was toch niet van dien aard om de ISO-waarde laag te houden en de sluitertijd kort genoeg... Dit lijkt me iets voor een buiten-shoot in de zomer. Wordt vervolgd.
