een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-03-2021
13 maart Aankondiging.
Het was weer niet de uitgelezen dag om er op uit te trekken en de wandelingetjes waren dan ook erg kort. Maar ook dan is er wel eens iets waarvan je denkt dat het een foto waard is.
We zien trouwens regelmatig tijdens onze wandelingen en fietstochten lege kaders voorbij komen met de boodschap "dit landschap wordt je aan geboden door..." enzovoort. Ik had er nog niet eerder aandacht aan besteed maar het stuk grond, waar ik ieder jaar foto's van Phaido pleeg te maken als de brem bloeit, staat nog altijd te koop en daar zag ik ook zo weer een "doorkijk".
Ik vind het raar dat het plakkaat waar we zouden kunnen lezen wat er eigenlijk te koop is alleen maar een leegte vertoont. Wat kun je eigenlijk kopen bij notaris Vanhencxthoven, een stukje uitgebloeide brem of een zoektocht in het groen?
In een tijd dat evenementen en optredens al een jaar lang niet meer mogen doorgaan en de hele amusementssector op apegaaien ligt hoor je mij niet beweren dat ik deze foto vandaag gemaakt heb natuurlijk. Maar het kriebelt toch een beetje. In een dood moment, tussen alle andere activiteiten achter de PC, heb ik dit beeld opgevist uit mijn oude mappen en ik heb me nog eens aan het Photoshoppen gezet. Dit is weer een erg eenvoudige 5 of 6 klikken bewerking en dan nog een schuifje om de hoeveelheid effect te doseren. Het resultaat is meteen spectaculair. Men kent ondertussen mijn standpunt hieromtrent. Ook dit is fotografie.
Zoals voorspeld, was er in de loop van de dag al best een pittig windje. We hebben er onze wandelingen niet voor gelaten. Al bij al viel de schade in het bos nogal mee. Op het parcours dat wij meestal lopen met Phaido hebben we maar twee omgewaaide bomen gezien, op één locatie trouwens. Een dode den, waarschijnlijk slachtoffer van de letterzetter-kever, had in de val nog een gezonde jonge collega meegesleurd en de Dressenstraat gebarreerd. In zijn jonge jaren zou Phaido daar moeiteloos overheen gesprongen hebben maar vandaag is ie samen met het vrouwke er maar omheen gelopen. ( Daar heb ik ook foto's van... morgen op Facebook. )
Het leek er op dat na het mooie weer van de voorbije dagen en vóór de aangekondigde week van regen en wind, vandaag wel eens de laatste aanvaardbare dag zou kunnen zijn om nog eens uitgebreid te gaan fietsen. We hebben daar dan ook maar van geprofiteerd. Tongerlo was het doel en dat was zeker niet voor het eerst de laatste tijd. De reden daarvoor is uiteraard dat daar in de buurt enkele zeer actieve geocachers wonen die er ook regelmatig nieuwe interessante routes voorschotelen aan de medehobbyisten. Ook vandaag hebben we van de tocht genoten en natuurlijk kom je dan ook weer voorbij de abdij - vandaag zelfs twee keer - en natuurlijk maak je dan weer foto's want het blijft een imposant historisch gebouwencomplex. Ik heb er al menigmaal leuke beelden gemaakt en er door de jaren heen ook al enkele op deze pagina's geplaatst maar uit deze hoek had ik nog nooit geschoten.
Onze uitstapjes beperkten zich vandaag weer tot enkele korte rondjes Smallebroeken met Phaido. Onze viervoetige vriend had een mindere dag en sleepte zich door de wandelingen. Ik had ook weinig inspiratie om te fotograferen, natuurlijk heb ik wel enkele keren afgedrukt maar ik kon toch niet volmondig achter een van de meegebrachte beelden gaan staan om als foto van de dag te kiezen. Dan val ik liever nog eens terug op de oogst van gisteren waar ik in de loop van de dag mee speelde op de PC. Ik kon daar naast de alpenkrokusjes uiteraard ook nog wel enkele andere beelden vangen zoals deze perfecte spiegel waarin het verboden te vissen was.
Ik kreeg gisteren een tip van neefje Lucien dat de alpen-krokusjes massaal in bloei staan in de Wittering in Lommel. Of je nu wittering, watering of wetering zegt, we hebben het over hetzelfde onderwerp, in Lommel zegt iedereen wittering. In het midden van de 19e eeuw werden er kanalen-, kanaaltjes- en slotensystemen aangelegd om de onvruchtbare heidegronden te bevloeien en door de aanvoer van kalkrijk maaswater vruchtbaar te maken. De zaden die gebruikt werden om het gebied om te vormen tot weilanden kwamen uit Zwitserland en daar zaten de nodige verstekelingen tussen. Zo komt het dat er tijdens het voorjaar in de Wittering nog altijd miljoenen alpen-krokusjes de kop opsteken. We zijn er vandaag meteen naartoe getrokken en we hebben er een hele tijd geprofiteerd van de laatste mooie dag die ons door de weermannen en -vrouwen gegund was. Ik kwam thuis met een erg grote oogst. En dan moet je er één kiezen om bij dit tekstje te plaatsen... Dit plaatje geeft niet meteen een idee van de massale aanwezigheid van de bloempjes, maar ik vind de sfeer wel zo mooi. De macrolens zorgt in dit geval voor een erg kleine scherptediepte en er is naast wat grassprieten eigenlijk maar één bloempje dat er scherp op staat, maar dat vond ik voldoende. Morgen zal ik op mijn Facebook-pagina wel een meer uitgebreide selectie van mijn oogst plaatsen maar als foto van de dag die later in mijn jaaralbum zal terecht komen hou ik het bij deze.
Tijdens onze wandeling aan de Kempense heuvelrug kwamen we voorbij deze weide waar een boer net zijn gras te eten gegeven had, lees: mest geïnjecteerd had. Ik vond de lijnen best leuk en zag meteen de gelijkenis met de manier waarop je reliëf in een prent of een schetsje kan brengen door wat gebogen evenwijdige lijnen op de grond te tekenen. In de natuur is dat ook zo merkte ik. Zonder die lijnen van de injecteer machine zou ik gezworen hebben dat dit een absoluut vlak weiland was... niet dus!
Ik ben vandaag nog eens terug naar het Zwart Water geweest, met de fiets deze keer. Ik had gisteren enkele leuke fotomogelijkheden gespot die ik moest laten schieten, deels omdat ik niet de geschikte apparatuur bij had en deels ook omdat ik niet voldoende tijd kon uittrekken. Nu was ik alleen en ik had mezelf geen tijdsdruk op gelegd.
Alleen??? Bij de vogelkijkhut had een groep natuurliefhebbers (?) een uitgebreide, luidruchtige, langdurige sociale stop ingelast. Ik heb ze niet geteld maar het waren er alleszins veel meer dan de binnenkort toegelaten bubbel van 10. De meegebrachte drank werd vrolijk genuttigd en in de verre omtrek was er geen kuifeend, geen mandarijneend, geen fuut, geen meerkoet, geen waterhoen... kortom, geen gevederde venbewoner meer te zien. Ik heb dan maar, gefrustreerd, enkele keren de hut en het uitzicht van binnen uit gefotografeerd van op statief met verschillende belichtingen en scherpstelpunten en toen iemand vanuit de feestende vergadering bij het wegrijden vroeg of ik iets had kunnen "trekken" heb ik geantwoord dat het niet de goede tijd van het jaar was blijkbaar... Tja, de wereld is van iedereen natuurlijk maar er zijn toch ook andere plekken om een pseudo lockdownfeestje te organiseren?
Thuis heb ik uit de verschillende opnames dit beeld samengesteld. Het is niet echt een HDR, het is ook geen focus-stacking maar een combinatie van beide en wat Photoshop handigheidjes...
Het is echt wel toeval dat ik voor de tweede keer in drie dagen tijd met de wagen en met Phaido en het vrouwke naar de parking bij de Floreal reed om aan de wandel te gaan. Een vriend had een nieuw cacherondje geplaatst richting Zwart Water en hij had me gevraagd of ik geen zin had om te gaan proeflopen vóór het officieel on-line zou komen. Ja natuurlijk! Het was alweer een hele tijd geleden dat ik in de buurt van het Zwart Water was en ik heb dan ook erg genoten van de wandeling, Phaido en het vrouwke ook denk ik. Het was trouwens prima wandelweer, dat zal ook wel een rol gespeeld hebben.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige foto's te schieten en zo heb ik de panoramastand van de kleine Sony eens uitgeprobeerd. Naar full-frame omgerekend heeft dat toestel een 24-200 lens. Op de locatie waar dit beeld gemaakt is kwam ik met de uiterste groothoekstand net niet toe om het ganse 7 hectare grote ven er op te krijgen. Dan maar de camera in de positie om staande foto's te maken van links naar rechts bewogen om een breed panorama beeld te krijgen. Het resultaat valt me niet tegen moet ik zeggen. De resolutie is minder groot, toegegeven, en het resultaat krijg je alleen in jpeg, niet in RAW dus, maar al bij al ben ik hier best tevreden mee. Als ik het onderste uit de kan wil heb ik altijd nog de Canon he.
Iedereen heeft er een, een brievenbus, de ene al wat saaier dan de andere en soms, heel soms zie je er eens een waar je van denkt... jaaaah, hier woont iemand met fantasie en creativiteit.
Ik heb deze foto eerder deze week gemaakt in Meerhout maar ik had de oogst nog niet verder geselecteerd. Vandaag heb ik me wat fotografie betreft, beperkt tot het werken aan een AV-reeks (AV = audio-visueel) voor onze fotoclub en als ik me eenmaal in een project stort weet ik van geen ophouden. Toen de meeste mensen al in dromenland waren realiseerde ik me plots dat ik ook nog een dagelijkse blog moest voeden. Dit leek me wel een detail-opname die past in mijn streven om zoveel mogelijk diversiteit in mijn fotografie te brengen.
We zijn vandaag weer eens op verplaatsing geweest om de namiddagwandeling met Phaido te doen. Te voet naar de andere kant van het dorp wordt te zwaar voor onze vriend, dan zijn we maar met de wagen tot aan de parking bij de Floreal gereden om in de buurt van de hoge berg wat lucht te happen, wat stappen op de teller te zetten en wat foto's op ons geheugenkaartje te schieten. Zoals altijd wil Phaido graag poseren als ik mijn fototoestel te voorschijn haal. Ik wilde in eerste instantie eigelijk de luchtwortels fotograferen die we zo vaak zien op onze Kempense duinen maar met zulk leuk model heb ik meteen lichtjes anders gekadreerd.
Een vaak geciteerde fotografen-wijsheid zegt dat er geen mooier licht is dan tegenlicht en ik ben het daar helemaal mee eens. Ik heb vandaag tijdens mijn fietstocht nog maar eens wat bewijsmateriaal bij elkaar gefotografeerd om die stelling te staven. Op een braakliggend terrein stonden enkele pluisachtige verdorde gewassen me te lokken en ik heb de zon gewoon vol in beeld doorheen mijn onderwerpen recht in de lens laten schijnen. Het resultaat is een orgie van gouden glans en strijklicht en dat vind ik alleszins voldoende om vandaag voor dit plaatje te kiezen.
Ze is een vriendinnetje en vriendinnetjes hebben een naam toch? Ik heb haar dan maar Dolly genoemd, zoals het kloon-schaap, weet je nog? Dolly staat eenzaam in haar verblijf en telkens wij er voorbij gewandeld komen ga ik even de geocache inspecteren die ik vlakbij verstopt heb. Ze komt dan altijd tot bij de afsluiting en je kunt zo zien dat ze het maar niks vind zo helemaal alleen. Er hangt een bordje aan de draad waarop staat dat het verboden is haar de voederen. Dat doen we dan ook niet, hoewel enkele bussels net iets langer gras toeschuiven niet onder die noemer valt vind ik. Fotograferen mag wel gelukkig en vandaag wilde ze gewillig poseren.
Achter het raam, in het zonnetje was het heerlijk toeven deze morgen. Ik kreeg nog vóór de eerste sudoku, tijdens het nuttigen van de eerste koffie de mooie schaduw van het mini-mandje met pennen en potloden in de gaten en ik heb er meteen een foto van gemaakt. Ik was duidelijk nog niet wakker genoeg want het resultaat was nogal slordig, een hoop rommel en een compositie waar zelfs een nog niet wakkere fotograaf wakker van ligt (woordspeling). Ik heb het werkblad dan maar vrij gemaakt en na de volgende poging geconstateerd dat ook het tafelkleed voor te veel afleiding zorgde. Ook vervangen dan maar... daarna ook nog alle schrijfgerief uit het mandje gehaald om de foto nog wat eenvoudiger te maken en... dit is 'm geworden.
Een normale clubwerking blijft nog altijd onmogelijk maar naast de wekelijkse on-line vergaderingen hebben we gelukkig ook nog de maandelijkse wandelingen met onze fotoclub. Vandaag was het aan André om ons te gidsen en dan was het niet meer dan normaal dat we een stukje Turnhout te zien zouden krijgen. Het werd een fijne tocht en de corona-veilige babbels met de medeclubleden werden zeer geapprecieerd maar uiteraard proberen we altijd ook wel wat leuke beelden te scoren. Ik heb meerdere leuke shots mee gebracht en al bij het vertrek langs het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel kon ik dit beeld vastleggen: voorin de brug van de ring rond Turnhout en in de verte de voetgangers- en fietsbrug waar we later over zouden wandelen.
Ik ben nog eens richting Turnhout gefietst. In Oosthoven en Oud Turnhout waren er nog enkele geocachen die ik nog niet op mijn palmares had staan en daar lag ik al een tijdje van wakker. ( ) Toen ik tussen Schorvoort en Zwaneven over de E34 kwam zag ik mijn kans schoon om de ganse verzameling windmolens richting Nederlandse grens in één plaatje te vangen. Ik vond deze zwart-wit omzetting net iets pittiger dan de kleurenversie en daarom toon ik deze.
Ik zit goed te balen. De ganse dag ben ik de deur niet uit geweest en daar is een reden voor... Ik had on-line een afspraak gemaakt voor een onderhoud. Na uren wachten en een boze mail: "waar blijven jullie" werd ik er vanavond droogweg op gewezen dat de afspraak gepland was op donderdag 25 maart en niet op donderdag 25 februari... GDVD !!! (vloek)
Vanavond on-line vergadering met de fotoclub en dan nog voetbal op TV ( ook al balen ), dus helemaal niks gefotografeerd. Gelukkig heb ik de voorbije dagen tijdens de fietstochten behoorlijk gescoord en kan ik uit de ruime keuze toch een leuk beeld tonen. Deze kranige senioren genoten er evenveel van als ikzelf.
Het zal wel niemand verwonderen dat ik met zulk mooi weer ben gaan fietsen vandaag. Het nuttige aan het aangename parend ben ik een thuis vergeten ding naar dochterlief gaan brengen in Loenhout, goed voor dik 70 km. Het moet zijn dat de jaren toch stiekem beginnen te tellen want ik vond het best pittig. Fotograferen onderweg hoort er natuurlijk ook altijd bij. Bij het kruisen van de E19 in Brecht had ik de gelegenheid een aantal compositieregels nog eens in de praktijk te brengen.
Sedert we weten dat ons viervoetige familielid een hartpatientje is moeten de wandelingen korter. Enkele keren het kleinste rondje Smallebroeken is bijna dagelijkse kost en 's avonds lopen we ook nog wel eens rond de blok maar we gaan ook wel eens op verplaatsing. De kabouterberg in Kasterlee is pakweg nauwelijks 3 km van onze voordeur en waar we er vroeger gewoon te voet naar toe trokken moeten we nu met de wagen tot op de parking om dan aan de wandel te gaan. Phaido geniet er nog steeds van en bij de beklimmingen en trappen lijkt het er soms zelfs op dat ie wil zeggen " waar blijven jullie nu? "
Een kort corona-veilig bezoek bij dochter Ilse in Loenhout. Op de boerderij lopen enkele poezen rond en het moet gezegd, er zijn mooie exemplaren bij. Ik mag dan wel een hondenliefhebber zijn, maar als zulke knappe schoonheid in mijn lens komt kijken en als het ware om een close up vraagt kan ik niet anders dan afdrukken. Ik vond het bij het bekijken op de PC al meteen een intrigerend beeld maar in de nabewerking vond ik dat ik er nog iets aan kon toevoegen. Ik heb er een high-key zwart-wit omzetting op toegepast maar die hypnotiserende ogen heb ik op volle sterkte en in kleur behouden.
) Toen ik tussen Schorvoort en Zwaneven over de E34 kwam zag ik mijn kans schoon om de ganse verzameling windmolens richting Nederlandse grens in één plaatje te vangen. Ik vond deze zwart-wit omzetting net iets pittiger dan de kleurenversie en daarom toon ik deze.
