een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-03-2021
06 maart Vogelkijkhut
Ik ben vandaag nog eens terug naar het Zwart Water geweest, met de fiets deze keer. Ik had gisteren enkele leuke fotomogelijkheden gespot die ik moest laten schieten, deels omdat ik niet de geschikte apparatuur bij had en deels ook omdat ik niet voldoende tijd kon uittrekken. Nu was ik alleen en ik had mezelf geen tijdsdruk op gelegd.
Alleen??? Bij de vogelkijkhut had een groep natuurliefhebbers (?) een uitgebreide, luidruchtige, langdurige sociale stop ingelast. Ik heb ze niet geteld maar het waren er alleszins veel meer dan de binnenkort toegelaten bubbel van 10. De meegebrachte drank werd vrolijk genuttigd en in de verre omtrek was er geen kuifeend, geen mandarijneend, geen fuut, geen meerkoet, geen waterhoen... kortom, geen gevederde venbewoner meer te zien. Ik heb dan maar, gefrustreerd, enkele keren de hut en het uitzicht van binnen uit gefotografeerd van op statief met verschillende belichtingen en scherpstelpunten en toen iemand vanuit de feestende vergadering bij het wegrijden vroeg of ik iets had kunnen "trekken" heb ik geantwoord dat het niet de goede tijd van het jaar was blijkbaar... Tja, de wereld is van iedereen natuurlijk maar er zijn toch ook andere plekken om een pseudo lockdownfeestje te organiseren?
Thuis heb ik uit de verschillende opnames dit beeld samengesteld. Het is niet echt een HDR, het is ook geen focus-stacking maar een combinatie van beide en wat Photoshop handigheidjes...
Het is echt wel toeval dat ik voor de tweede keer in drie dagen tijd met de wagen en met Phaido en het vrouwke naar de parking bij de Floreal reed om aan de wandel te gaan. Een vriend had een nieuw cacherondje geplaatst richting Zwart Water en hij had me gevraagd of ik geen zin had om te gaan proeflopen vóór het officieel on-line zou komen. Ja natuurlijk! Het was alweer een hele tijd geleden dat ik in de buurt van het Zwart Water was en ik heb dan ook erg genoten van de wandeling, Phaido en het vrouwke ook denk ik. Het was trouwens prima wandelweer, dat zal ook wel een rol gespeeld hebben.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige foto's te schieten en zo heb ik de panoramastand van de kleine Sony eens uitgeprobeerd. Naar full-frame omgerekend heeft dat toestel een 24-200 lens. Op de locatie waar dit beeld gemaakt is kwam ik met de uiterste groothoekstand net niet toe om het ganse 7 hectare grote ven er op te krijgen. Dan maar de camera in de positie om staande foto's te maken van links naar rechts bewogen om een breed panorama beeld te krijgen. Het resultaat valt me niet tegen moet ik zeggen. De resolutie is minder groot, toegegeven, en het resultaat krijg je alleen in jpeg, niet in RAW dus, maar al bij al ben ik hier best tevreden mee. Als ik het onderste uit de kan wil heb ik altijd nog de Canon he.
Iedereen heeft er een, een brievenbus, de ene al wat saaier dan de andere en soms, heel soms zie je er eens een waar je van denkt... jaaaah, hier woont iemand met fantasie en creativiteit.
Ik heb deze foto eerder deze week gemaakt in Meerhout maar ik had de oogst nog niet verder geselecteerd. Vandaag heb ik me wat fotografie betreft, beperkt tot het werken aan een AV-reeks (AV = audio-visueel) voor onze fotoclub en als ik me eenmaal in een project stort weet ik van geen ophouden. Toen de meeste mensen al in dromenland waren realiseerde ik me plots dat ik ook nog een dagelijkse blog moest voeden. Dit leek me wel een detail-opname die past in mijn streven om zoveel mogelijk diversiteit in mijn fotografie te brengen.
We zijn vandaag weer eens op verplaatsing geweest om de namiddagwandeling met Phaido te doen. Te voet naar de andere kant van het dorp wordt te zwaar voor onze vriend, dan zijn we maar met de wagen tot aan de parking bij de Floreal gereden om in de buurt van de hoge berg wat lucht te happen, wat stappen op de teller te zetten en wat foto's op ons geheugenkaartje te schieten. Zoals altijd wil Phaido graag poseren als ik mijn fototoestel te voorschijn haal. Ik wilde in eerste instantie eigelijk de luchtwortels fotograferen die we zo vaak zien op onze Kempense duinen maar met zulk leuk model heb ik meteen lichtjes anders gekadreerd.
Een vaak geciteerde fotografen-wijsheid zegt dat er geen mooier licht is dan tegenlicht en ik ben het daar helemaal mee eens. Ik heb vandaag tijdens mijn fietstocht nog maar eens wat bewijsmateriaal bij elkaar gefotografeerd om die stelling te staven. Op een braakliggend terrein stonden enkele pluisachtige verdorde gewassen me te lokken en ik heb de zon gewoon vol in beeld doorheen mijn onderwerpen recht in de lens laten schijnen. Het resultaat is een orgie van gouden glans en strijklicht en dat vind ik alleszins voldoende om vandaag voor dit plaatje te kiezen.
Ze is een vriendinnetje en vriendinnetjes hebben een naam toch? Ik heb haar dan maar Dolly genoemd, zoals het kloon-schaap, weet je nog? Dolly staat eenzaam in haar verblijf en telkens wij er voorbij gewandeld komen ga ik even de geocache inspecteren die ik vlakbij verstopt heb. Ze komt dan altijd tot bij de afsluiting en je kunt zo zien dat ze het maar niks vind zo helemaal alleen. Er hangt een bordje aan de draad waarop staat dat het verboden is haar de voederen. Dat doen we dan ook niet, hoewel enkele bussels net iets langer gras toeschuiven niet onder die noemer valt vind ik. Fotograferen mag wel gelukkig en vandaag wilde ze gewillig poseren.
Achter het raam, in het zonnetje was het heerlijk toeven deze morgen. Ik kreeg nog vóór de eerste sudoku, tijdens het nuttigen van de eerste koffie de mooie schaduw van het mini-mandje met pennen en potloden in de gaten en ik heb er meteen een foto van gemaakt. Ik was duidelijk nog niet wakker genoeg want het resultaat was nogal slordig, een hoop rommel en een compositie waar zelfs een nog niet wakkere fotograaf wakker van ligt (woordspeling). Ik heb het werkblad dan maar vrij gemaakt en na de volgende poging geconstateerd dat ook het tafelkleed voor te veel afleiding zorgde. Ook vervangen dan maar... daarna ook nog alle schrijfgerief uit het mandje gehaald om de foto nog wat eenvoudiger te maken en... dit is 'm geworden.
Een normale clubwerking blijft nog altijd onmogelijk maar naast de wekelijkse on-line vergaderingen hebben we gelukkig ook nog de maandelijkse wandelingen met onze fotoclub. Vandaag was het aan André om ons te gidsen en dan was het niet meer dan normaal dat we een stukje Turnhout te zien zouden krijgen. Het werd een fijne tocht en de corona-veilige babbels met de medeclubleden werden zeer geapprecieerd maar uiteraard proberen we altijd ook wel wat leuke beelden te scoren. Ik heb meerdere leuke shots mee gebracht en al bij het vertrek langs het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel kon ik dit beeld vastleggen: voorin de brug van de ring rond Turnhout en in de verte de voetgangers- en fietsbrug waar we later over zouden wandelen.
Ik ben nog eens richting Turnhout gefietst. In Oosthoven en Oud Turnhout waren er nog enkele geocachen die ik nog niet op mijn palmares had staan en daar lag ik al een tijdje van wakker. ( ) Toen ik tussen Schorvoort en Zwaneven over de E34 kwam zag ik mijn kans schoon om de ganse verzameling windmolens richting Nederlandse grens in één plaatje te vangen. Ik vond deze zwart-wit omzetting net iets pittiger dan de kleurenversie en daarom toon ik deze.
Ik zit goed te balen. De ganse dag ben ik de deur niet uit geweest en daar is een reden voor... Ik had on-line een afspraak gemaakt voor een onderhoud. Na uren wachten en een boze mail: "waar blijven jullie" werd ik er vanavond droogweg op gewezen dat de afspraak gepland was op donderdag 25 maart en niet op donderdag 25 februari... GDVD !!! (vloek)
Vanavond on-line vergadering met de fotoclub en dan nog voetbal op TV ( ook al balen ), dus helemaal niks gefotografeerd. Gelukkig heb ik de voorbije dagen tijdens de fietstochten behoorlijk gescoord en kan ik uit de ruime keuze toch een leuk beeld tonen. Deze kranige senioren genoten er evenveel van als ikzelf.
Het zal wel niemand verwonderen dat ik met zulk mooi weer ben gaan fietsen vandaag. Het nuttige aan het aangename parend ben ik een thuis vergeten ding naar dochterlief gaan brengen in Loenhout, goed voor dik 70 km. Het moet zijn dat de jaren toch stiekem beginnen te tellen want ik vond het best pittig. Fotograferen onderweg hoort er natuurlijk ook altijd bij. Bij het kruisen van de E19 in Brecht had ik de gelegenheid een aantal compositieregels nog eens in de praktijk te brengen.
Sedert we weten dat ons viervoetige familielid een hartpatientje is moeten de wandelingen korter. Enkele keren het kleinste rondje Smallebroeken is bijna dagelijkse kost en 's avonds lopen we ook nog wel eens rond de blok maar we gaan ook wel eens op verplaatsing. De kabouterberg in Kasterlee is pakweg nauwelijks 3 km van onze voordeur en waar we er vroeger gewoon te voet naar toe trokken moeten we nu met de wagen tot op de parking om dan aan de wandel te gaan. Phaido geniet er nog steeds van en bij de beklimmingen en trappen lijkt het er soms zelfs op dat ie wil zeggen " waar blijven jullie nu? "
Een kort corona-veilig bezoek bij dochter Ilse in Loenhout. Op de boerderij lopen enkele poezen rond en het moet gezegd, er zijn mooie exemplaren bij. Ik mag dan wel een hondenliefhebber zijn, maar als zulke knappe schoonheid in mijn lens komt kijken en als het ware om een close up vraagt kan ik niet anders dan afdrukken. Ik vond het bij het bekijken op de PC al meteen een intrigerend beeld maar in de nabewerking vond ik dat ik er nog iets aan kon toevoegen. Ik heb er een high-key zwart-wit omzetting op toegepast maar die hypnotiserende ogen heb ik op volle sterkte en in kleur behouden.
Het Elzenhof, binnenkort ook een urbex-locatie? ... of nu al?
Als binnen enkele jaren de kleinkinderen vragen: "Opa, die vele oude, vervallen gebouwen wat zijn dat eigenlijk?" moeten wij helaas antwoorden: "Dat waren cafés." Als ze dan vragen: "Cafés, wat is dat?" kunnen we nog wel even uitleggen: "Dat waren horeca-zaken waar wij naar toe gingen om iets te drinken, ons te amuseren, te dansen en om ons te ontspannen."
Maar de nieuwsgierigheid van kinderen is nooit gestild natuurlijk. En de volgende vragen blijven komen: "Opa, wat is amuseren, wat is horeca, wat is dansen en iets drinken doen we toch altijd thuis?"... Tja dan kunnen we alleen maar triest terug denken aan hoe het ooit was.
Ik kwam toevallig langs het verkommerde Elzenhof gefietst en ik heb hier een foto gemaakt, het had evengoed een andere zaak kunnen zijn. Om eventuele vrolijkheid helemaal de kop in te drukken heb ik alles maar in zwart wit gezet.
Haaa, YESS !!! Fotooooo !!! Het is eigenlijk bijna een evidentie geworden in deze tijd van het jaar. Ze zijn er weer !!! Als er iets is dat ons blij maakt in deze februaritijden en iets dat er ons met vaste zekerheid van overtuigt dat het lente wordt, dan zijn het wel de eerste krokusjes en de eerste krokusjes-foto's.
We liepen min of meer toevallig langs het huis van onze vriend Paul deze namiddag en het leek er warempel op dat hij al in de weer was om iets te doen dat op tuinieren lijkt. We hebben een corona-veilig meer-dan-anderhalve-meter-afstand gesprek gehad en ondertussen kon ik er niet naast kijken. Een weelde aan krokusjes stonden op het grasperk deze amateurfotograaf te lokken. Wat meer is, meteen waren ook de eerste nectarverzamelaars op het appél en tussen het babbelen door kon ik ook enkele leuke shots scoren.
Toen ik om half twaalf vanavond plots tot de vaststelling kwam dat ik nog helemaal niks gefotografeerd had vandaag ben ik vierklauwens met de camera op statief naar buiten getrokken om achter ons huis, gewapend met een zaklamp, de nacht te fotograferen. Over de laurierhaag die ons scheidt van de buren heb ik richting dorp de sfeer proberen vast te leggen. Ik heb de haag een beetje bijgelicht met de zaklantaarn, het speelkasteel dat we ooit bouwden voor de kleinkinderen en dat al jaren alleen nog maar dienst doet om de vogeltjes te voederen en ook de met klimop begroeide eik kreeg een klein beetje extra licht. Verder doet de straatverlichting in het dorp de hemel oker-geel oplichten en de gesluierde maan doet de rest. Het sfeertje kan ik best smaken.
Het vrouwke moest even naar Herentals, omdat ik verder toch niks speciaals gepland had en ook omdat ik nog niks op het geheugenkaartje van mijn fototoestel had staan vandaag wilde ik graag mee. Als je in de Zandstraat moet zijn is het moeilijk om een parkeerplaats te vinden, dan rij je de Molenvest al eens af, de 21ste eeuw-onwaardige kasseistroken neem je er graag bij. Ik had dit beeld al bij een eerste passage gezien maar ik moest eerst het vrouwke nog afzetten aan het andere uiteinde. Daarna ben ik terug gekeerd en heb een parkeerplaats gevonden. Warme William wil graag een luisterend oor lenen aan iedereen die het moeilijk heeft las ik. Eerst heb ik een foto gemaakt van Warme William en dan ben ik naast 'm gaan zitten om samen te proberen alle wereldproblemen op te lossen. Hij was niet echt behulpzaam moet ik zeggen.
Wat de foto betreft heb ik ook vandaag even de kleurverzadiging van alles buiten het onderwerp flink verminderd, niet zo rigoureus als bij de pittige zwart-wit omzetting van gisteren, maar op deze manier vind ik dat William er toch net iets beter uit komt.
Sneeuw is mooi om te fotograferen, sneeuw is mooi om te wandelen, sneeuw is mooi voor even... maar als de sneeuwellende weg is kan een mens weer gaan fietsen!!! Toen ik vandaag langs het kanaal richting Herentals reed en ik aan de overkant de het Umicore-bedrijvencomplex zag voorbij glijden viel mij alweer die gele kraan op die voor dat blauwe gebouw stond en ik vroeg me deze keer af of ik niks kon doen met die complementaire kleuren. Ik heb de fiets even aan de kant gezet en eens diep nagedacht maar een pasklare foto kon ik zo meteen niet bedenken. Ik heb dan maar een iets ruimer beeld gefotografeerd om mezelf de mogelijkheid te bieden thuis nog een uitsnijding te maken. Maar voor de PC zag ik het ook niet direct... tot ik bedacht dat het misschien leuk zou zijn alleen die twee kleuren over te houden en al de rest in een pittige zwart-wit omzetting te stoppen. Uiteindelijk heb ik de kleurverzadiging van blauw en geel zelfs nog een beetje gekieteld en dit is het geworden.
We moesten vandaag nog eens met Phaido naar de dierenarts in Kerkhoven. Onze senior-hartpatient verdient de beste zorg. Aansluitend hadden we een korte wandeling in gedachten en als je daar in de buurt bent zijn er zat mogelijkheden. We kozen er voor weer eens rond de Duitse militaire begraafplaats te wandelen, het was alweer een hele tijd geleden dat we daar nog waren. Op 16 hectare liggen hier volgens de officiële cijfers 39108 gesneuvelde Duitse soldaten begraven waarvan ongeveer 38000 uit de tweede wereldoorlog. Uiteraard heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige leuke foto's te schieten... in zoverre je van "leuk" kunt praten op deze locatie natuurlijk ( en "schieten" is misschien ook niet zo goed gekozen ). Uit de grote oogst koos ik toch weer voor een cliché, het beeld dat misschien het vaakst voorbij komt als illustratie bij de site: van op het platform boven de crypte heb je een wijd overzicht. Ik heb dezelfde foto al meermaals gemaakt maar iedere keer is het toch weer net iets anders. De minieme restantjes sneeuw, de winterheide die voorin een likje kleur brengt en de voorzichtige doorbraak van een beetje avondrood in de verte maken er toch weer een heel ander beeld van. Iedere keer maak ik voor mezelf ook weer dezelfde bedenking trouwens: hoe is het in hemelsnaam mogelijk...
Sta me toe nog een extra bedenking te plaatsen: ik maak me zorgen rond het feit dat er ook nu weer krachten in de maatschappij zijn die vijanden blijken nodig te hebben om zelf te groeien en die dan maar vijanden creëren om haat te strooien... hebben we dan niks geleerd? ... DierenRIJK en MensDOM???
Het lijkt er op dat de winter definitief de aftocht heeft geblazen. Het heeft vandaag gedooid en flink ook. In geen tijd was veel sneeuw verdwenen rond huize Pol en Josee. We hadden in de vorstperiode sowieso de vogeltjes niet vergeten, we hebben geprobeerd ze te helpen met voederplekken, mezenballen, zaadjes... en nu het weer een beetje vriendelijker wordt heeft het vrouwke op enkele al sneeuw- en ijsvrije plaatsen nog wat extra lekkers gestrooid. Van achter het raam heb ik in de loop van de dag met de telelens op mijn toestel de passanten van allerlei pluimage in de gaten gehouden en regelmatig ook eens afgedrukt. Deze vink is een van de vele bezoekertjes die ik goed op de foto kreeg.
) Toen ik tussen Schorvoort en Zwaneven over de E34 kwam zag ik mijn kans schoon om de ganse verzameling windmolens richting Nederlandse grens in één plaatje te vangen. Ik vond deze zwart-wit omzetting net iets pittiger dan de kleurenversie en daarom toon ik deze.
