een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
05-01-2021
05 januari Test Covid
Neen, het virus heeft me nog niet te pakken gekregen...
Ik was deze namiddag naar domein Teunenberg in Olen getrokken, da's een oude militaire basis die nu beheerd wordt door Natuur en Bos en die terug naar een groen bosgebied wordt getransformeerd. De uitdaging van de 5 lab-cachen die er te ontdekken waren was me te sterk. Ik heb er zeker geen spijt van gehad; het is er mooi wandelen. Ik heb mijn fototoestel regelmatig gebruikt, ook toen ik plots bij het naderen van een gigantisch plein, waarschijnlijk ooit een parade-plaats of zo, dit bord zag. Hier is warempel een Covid-test-centrum... Ik hoop hier nooit te moeten komen voor een test, maar ik weet nu alleszins waar het is.
Deze namiddag ben ik met het vrouwke en Phaido gaan wandelen in Kasterlee. Voor een keer een andere route dan alle dagen de Smallebroeken rond is wel eens leuk. De Kabouterberg is maar zo'n drie kilometer van onze voordeur en met de wagen is dat maar een boogscheut. Wandelend heen en terug , dat haalt Phaido helaas niet meer... Uiteraard heb ik weer druk rond gefotografeerd en niet toevallig kwam mijn beste vriend in zo wat alle foto's in beeld.
We zijn met ons geocache-team vandaag naar Lozen getrokken om daar de multicache "Wie is de Mol" te zoeken. We zijn er zo'n drie uur mee bezig geweest maar na een prachtige wandeling, gevarieerde zoekopdrachten en veel zoek-fun konden we uiteindelijk onze tocht met een finale vondst en een goed gevoel afsluiten. Ik heb zo ongeveer altijd mijn Sonytje schietensklaar, zo ook tijdens deze gemeenschappelijke brainstorm.
Fysiek vergaderen met de leden van onze fotoclub is onmogelijk in deze coronatijden en hoewel het virtuele alternatief al bij al best meevalt wil je toch wel eens samen aan een activiteit beginnen. Samen wandelen is dan een prima mogelijkheid. Deze morgen trokken we met z'n negenen corona-proof de natuur in. Het vertrekuur was bepaald om 9 uur en hoewel ik had aangegeven dat er daardoor maar een flinterdun kansje zou zijn dat ik mee zou gaan, heeft het vrouwke er voor gezorgd dat ik tijdig uit de echtelijke bedstee was en stond ik, zij het met erg kleine oogjes, ook aan de start. Het begin van de wandeling verliep redelijk nat. Beste Sabine en Frank, wij hebben een andere invulling van het begrip "droog weer"... Maar goed, gaandeweg klaarde het op en kwamen we zowaar aan fotograferen toe. Daar doen we het voor toch? Onderweg kwamen we deze twee ruiters tegen en hoewel ik mijn 5D net in de tas had geborgen na enkele landschap-shots kon ik net op tijd het Sonytje uit mijn zak halen om dit vast te leggen... automaat en klik !!!
Omdat ik vandaag absoluut een positieve, feestelijke foto wilde als eerste beeld van 2021 op deze blog dacht ik aan bubbels. Corona-gezien praten we al een hele tijd over bubbels, zo vaak zelfs dat de veel leukere en oudere, originele betekenis van het begrip bubbels dreigt vergeten te worden. Bubbels zijn feestelijk, horen bij leuke gebeurtenissen en zouden ons enkel maar vrolijk horen te maken.
In de lekkernijen cadeau-box die we cadeau kregen van zus Lilly zat o.a. een fles Champagne Blanc de blancs grand cru van het huis Lallier en omdat ik ooit gelezen heb dat champagne best jong gedronken wordt hebben we niet het risico genomen dat ie slecht zou worden en we hebben hem gisteren meteen soldaat gemaakt. We... dat wil zeggen: het vrouwke een half glas - vrouwke kan niet tegen alcohol - en dan heb ik maar in mijn eentje de rest van de klus geklaard. Toen ik deze morgen net op tijd voor het nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker uit de bedstee kwam zag ik in een flits op de tafel in de woonkamer de foto die ik vandaag wilde plaatsen. Ik heb de wanorde wat weggewerkt, overgebleven ongewenste objecten verwijderd, het vrouwke gevraagd of er een proper tafelkleed beschikbaar was en ik heb de lege fles met twee lege glazen gefotografeerd. Bij nader inzien vond ik dat toch niet feestelijk genoeg. Eigenlijk horen die glazen vol te zijn toch? Champagne hadden we niet meer in huis, maar cava van de Spar wel... Nood breekt wet, dus heb ik nog maar een fles opengemaakt. Je ziet hier dus wel een dure Franse fles, maar in de glazen zit alledaags Spaans spul, ook niet verkeerd natuurlijk en uiteraard heb ik me opgeofferd om de Spaanse fles ook maar verder leeg te maken.
Eindejaars... gezelligheid en cadeautjestijd, maar niet dit jaar. Ik ben samen met het vrouwke blij dat we dit vermaledijde jaar achter ons kunnen laten en we stappen samen, hoopvol, 2021 binnen. Geen bezoek, geen pakjes en eigenlijk komt dat goed uit want we hebben dit jaar geen groooote kerstboom om veeeeel cadeatjes onder te leggen. Eén cadeautje ligt er toch al. We kregen eerder deze week een corona-veilig bezoek. Mijn zus is een pakje komen afgeven van het gerenomeerde Parijse luxe huis Fauchon. Ik heb stiekem al eens gekeken wat er inzit. Deze bourgondier gaat er met volle teugen van snoepen !!!
Alle knuffels die we andere jaren aan iedereen mogen geven zullen we voor een keer met z'n tweetjes onder elkaar verdelen en daar is ook niks mis mee.
Ik moest vandaag even naar Lommel om wat dringende en minder dringende zaken te regelen. "Even" wordt bij deze jongen vaak "iets langer" ( en niet alleen in de kroeg ), ik maak graag van de gelegenheid gebruik om zomaar wat rond te hangen, wat rond te fotograferen, enkele cachen mee te pikken... kortom, ik kan mijn tijd altijd wel vullen. Net toen ik me realiseerde dat het weer later was dat ik ingeschat had, zag ik dat de zon onder de wolken door wilde komen in het westen en ik bedacht dat daar misschien wel iets mee te doen was gecombineerd met de zonnepaneelvelden in het Kristalpark. Je raadt het al, het is nog veel later geworden, maar ik heb wel weer enkele leuke foto's gescoord. Dat er nota bene in dit beeld een trein zo vriendelijk was in beeld te rijden vond ik lekker meegenomen.
Ik heb zowat de ganse dag voor de PC gezeten, bezig met het maken van mijn jaar-album 2020. Ik kreeg namelijk enkele dagen geleden een aanbieding via mail van MyPhotofun.nl dat als je vóór 1 januari bestelt je een liggend XL album van 400 pagina's kunt bestellen voor 55 ... Dat is een kans die ik niet kon laten voorbij gaan. Normaal gezien kost me dat 100 meer. Ik begrijp het wel, na nieuwjaar barst de drukte weer los en nu willen ze de minder drukke periode vullen...
Deze avond had ik nog niks op mijn geheugenkaartje staan maar in deze periode van het jaar weet ik in de buurt wel enkele plaatsen waar de kerst- en oudejaars-feestverlichting net iets meer uitbundig is dan elders. Ik ben even naar Heibloem gereden in St. Jozefs Olen en daar kon ik zoals verwacht de ijver van de buurt vastleggen.
Alle pakjes zijn op de goede plek afgeleverd, de job zit er op voor dit jaar. De kerstman is weer vertrokken naar Rovaniemi waar hij wat met Rudolph en de andere rendieren gaat stoeien. Santa heeft wel nog een souvenir achtergelaten in de badkamer in huize Pol en Josee.
Tja, is dit een beeld uit een Disney film? Is dit een kasteeltje uit de middeleeuwen of misschien een verlopen gelopen scene uit Aladin en de 40 rovers of Alice in wonderland...? Het zou ook zo maar een van de fantasie-prieeltjes kunnen zijn bij een van de vele Duitse kastelen langs de Rijn.
Maar neen, dit is een duivenkooi in onze eigen Kempen. En er zitten warempel twee ( 2 ) duiven in, een witte en een grijze. Waarom die vogels in gevangenschap moeten leven is mij een raadsel. Er zit alleszins wel een degelijk hangslot op de deur, ze zullen wel gevaarlijk zijn.
Het zag er naar uit dat vandaag wel eens de laatste fietsbare, redelijk droge en niet al te koude dag zou zijn die ons dit jaar nog gegund is. Ik heb daar dan ook gebruik van gemaakt. In Beerse wist ik nog wat interessante doelwitten - lees geocachen - en daar ben ik gezwind naar toe gefietst. Tijdens de terugrit kwam ik door Gierle. Je moet daar eigenlijk rond de kerk in tegen-wijzer-zin, maar ik moet bekennen dat ik daar meestal de kortste route kies als fietser, je blijft sowieso op het fietspad en het alternatief is volgens mij zelfs gevaarlijker. Zo kwam ik wel langs het gedenk-monument van Louis Neefs, de zanger die zijn geboorteplek bezong in "M'n dorp in de Kempen". Ik zag dat ze hem ook een Kerst-outfit hadden bezorgd en voor deze Kerstman was dat voldoende om mij er toe aan te zetten even halt te houden en er een foto van te maken.
Het werk van de kerstman zit er op. Alle kadootjes zijn op de goede plaats afgeleverd en voor hij weer naar Rovaniemi terug reist heb ik hem gevraagd of ie in mijn naam nog prettige en veilige feesten wilde wensen voor alle blog-vrienden. Het decor is hetzelfde als enkele dagen geleden maar nu zijn het kerstvrouwke en de kerstwoef er ook komen bij zitten.
Na de live-stream kerstuitzending en de voorbereiding ervan, die toch wel behoorlijk wat energie uit onze oude knoken zoog, vond ik het nodig wat te gaan uitwaaien in de natuur. Het zou deze namiddag min of meer droog blijven en het nieuwe geocache-rondje Scheps in Balen leek me daartoe zeer geschikt. Cachemaatje Jackie en zijn Annemarie waren graag van de partij. We hadden gelezen dat het wel eens modderig en nat zou kunnen worden maar daar waren we op voorbereid. Ik wist dat trouwens al want die wandeling had ik vroeger al eens gedaan samen met het vrouwke. Op dit punt was er nu gelukkig een kort vlonder-brugje over het diepste deel van een vaak overstroomd stuk pad. Jackie en Annemarie wilden graag poseren.
Het was een zeer ambitieus plan. We hebben als amateurs geprobeerd op professioneel niveau een TV uitzending te maken van meer dat 8 uur. Op een totaal onvoorziene en onverklaarbare elektrische storing na zijn we daar vrij aardig in geslaagd.
Als je in een totaal onbekend medium stapt stuit je op niet verwachte problemen, dat bleek al vrij vroeg in de uitzending maar al bij al hebben we de meeste valkuilen toch vlotjes kunnen omzeilen. Er waren bijvoorbeeld wel eens monitor-problemen, - de Kerstman heeft vanaf nu een levenslang o-dennenboom-trauma... - maar al bij al kunnen we tevreden terugblikken. We zijn blij dat de ganse crew die zich ieder jaar weer inzet voor het huis van de kerstman, en dit jaar voor de live stream, iets kon brengen dat misschien dan niet naast de openbare-omroep-kwaliteit staat, maar dat er toch dicht bij kwam. De familie van de kerstman deed zeker een vette duit in het zakje. Ik zou ze allemaal willen noemen en bedanken en ik doe de anderen misschien tekort maar er was er toch een die net iets meer professioneel voor de dag kwam, niet toevallig een jonge dame die in de kunst en entertainment richting verder studeert, onze kleindochter Julie ( in de kerstmanfamilie elfje Juls ), die op hoger niveau dans studeert bij CODARTS in Rotterdam.
Een van de alternatieven voor het dit jaar door corona afgelaste huis van de kerstman is een marathon live stream uitzending. Morgen gaat het allemaal gebeuren. Vandaag hebben we al enkele voorbereidende opnames gemaakt, sfeerbeelden en shots voor tussendoor om de dode momenten in de uitzending te vullen, ook al enkele acts die morgen belet waren. We menen dat we de kijkers een prachtig programma kunnen aanbieden, we hebben er alleszins keihard voor gewerkt. Schoonbroer Dreeke maakte deze foto van de kerstman terwijl die de gang van zaken in het huis aan het volgen was. En... over volgen gesproken...
Waar ook ter wereld, iedereen kan ons bekijken vanaf 11h30 tot ongeveer 20h00.
Klik op deze link: https://audioworks.live.streamdesigner.eu
De stream code is santa live. Indien de link niet rechtstreeks zou werken... gewoon copiëren en in je browser plakken.
Het was al een tijdje geleden afgesproken, met de wandelgrage leden van onze fotoclub Visueel zouden we er vandaag op uit trekken. Laat het nu net vandaag een uitgesproken regendag zijn... Vier watervaste leden waren toch op de afspraak en we hebben alsnog een mooie tocht ondernomen. We vertrokken op de parking bij de sportterreinen in de Hoge Rielen, liepen eerst een stuk door de Smallebroeken, ons eigen vaste wandelgebied, dan gingen we door de oostpoort weer de Hoge Rielen in en na een leuke omzwerving kwamen we bij het gekende en vaak gefotografeerde ven met boomhut en plankenpad over het water. Ik zou normaliter al wel vaker mijn toestel bovengehaald hebben maar gezien de nattigheid ben ik toch wat meer terughoudend geweest. Hier kon ik het evenwel echt niet laten. Er zijn zo van die redenen om voor zwart wit te gaan en daar kon ik bij het thuis bekijken van de oogst en het nabewerken niet aan weerstaan. Ik heb zelfs geprobeerd er een analoge benadering aan mee te geven door in de collectie Nik filters een simulatie van een gepaste papiersoort te zoeken om dit zo geloofwaardig mogelijk te tonen. Voor de ervaringsdeskundige analoog-fotografen: dit zou er moeten uitzien alsof het afgedrukt is op AGFA APX 400.
We waren in Meeuwen-Gruitrode ( tegenwoordig heet dat Oudsbergen ) bezig met een leuk Geocache-fiets-rondje. De naam, een Duvels Rondje, was niet eens de enige reden om er enthousiast over te zijn, zowel de route, de streek als de originaliteit en de kwaliteit van de cachebehuizingen konden wij zeer appreciëren... een vette aanrader voor ook geocachende lezers van deze blog.
Wij hebben dit met ons geocache-team Het Blauw Kanneke in twee dagen gedaan, 77 cachen vonden wij van het goede teveel om in één dag af te haspelen en bij nummer 42 zijn we er vorige week mee gestopt. Vandaag gingen we voor 43 tot 77 en natuurlijk vinden wij dat we ook oog moeten blijven hebben voor de omgeving en alles wat daar voorbij komt. En dan zie je wel eens onverwachte dingen. In een weide langs het parcours zagen wij in eerste instantie een aantal bulten. Bij nadere observatie bleken het 3 kameelachtigen te zijn en nadat ik al enkele foto's genomen had slaagde cache maatje Jackie er in een van de bultendragers te lokken om er een gesprek mee aan te gaan. De hele inhoud van dat gesprek wil ik niet weergeven, maar het ging volgens mij over wie aan de minder leuke kant van de afsluiting zit...
Ik heet niet Harry, laat dat duidelijk zijn. Hoe ik aan die naam gekomen ben als kerstman in Aarschot is eigenlijk vrij simpel. De overleden eigenaar van de bruidskledijzaak waar wij ons eerste huis organiseerden was een legendarisch figuur in Aarschot en die heette Harry. Helaas heeft het virus, - covid 19, alias corona - ervoor gezorgd dat ons jaarlijks event dit jaar niet kon doorgaan. Kerstman Harry moet, hopelijk eenmalig, zijn Huis van de Kerstman missen in Aarschot. We hebben gezocht naar manieren om een alternatief te bieden aan de mensen en uiteindelijk na lang onderhandelen, goedkeuringen verkrijgen van stadsbestuur en alle mogelijke andere instanties tot en met de veiligheidsadviseur mochten we een bustocht maken door alle straten in Aarschot, inclusief de deelgemeenten. De voorwaarden waren niet min. We mochten alleen uitstappen bij enkele zorginstellingen om aan het raam te gaan groeten, iedereen met mondmasker behalve de kerstman... altijd minimaal anderhalve meter afstand, nergens binnengaan, geen tekeningen of kadootjes aannemen onderweg... en ga zo maar verder. Het is allemaal goed gekomen en we hebben zelden zoveel blije gezichten gezien als vandaag en zelden zoveel mensen die zich aan de regel hebben gehouden. We hadden uitdrukkelijk gevraagd aan het publiek om in de eigen bubbel thuis kijken naar de voorbij komende kerstman en zijn gevolg, afstand te houden en zeker niet samen te troepen langs de weg. Vandaag hebben we gemerkt dat het mogelijk is ondanks de viruswaanzin idioten en de ontkenners. Die zijn duidelijk nog altijd maar een kleine minderheid ondanks hun groot "laweit" op de social media. Kerstman Harry gelooft in de intelligentie en de inzet van de gemiddelde Vlaming !!!
Ik was na een wandeling met Phaido door de Smallebroeken alweer bijna thuis toen ik achter me kabaal, gegiechel en gegaloppeer hoorde. Eerst heb ik Phaido gevraagd veilig aan de kant te gaan en dan heb ik mijn fototoestel boven gehaald. In een mum van tijd was ik schietensklaar en toen deze beide jongedames met hun pony's en karretjes voorbij kwamen kon ik dit beeld op mijn geheugenkaartje zetten. Het plezier spat er van af. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens iets in zwart wit op deze pagina's had gepost en dit beeld leek me geschikt om er een leuke omzetting van te maken.
Noteer ook dat precies op het punt in de Dressenstraat waar de verharde weg ophoudt en er verder een zandweg is je plots weer sneller dan 50 mag rijden. Begrijpe wie kan.
Hoewel deze locatie in vogelvlucht minder dan vijf kilometer van onze voordeur is was ik hier nog niet geweest sinds ik na de Tour de France in de media gezien had dat de buren Wout van Aert een bijzondere thuiskomst hadden bezorgd. Toen ik er vandaag toevallig eindelijk eens voorbij fietste was ik alert genoeg om mijn to do lijstje op het goede moment boven te halen. Ik ben dan ook even gestopt en heb dit beeld geschoten. De fietsers die er ook op staan zijn louter toevallig in beeld gekomen, ik hoop dat ik hierdoor geen privacy-klacht aan mijn been krijg. Je kunt je in deze tijden aan alles verwachten.
