een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
28-12-2020
28 december Game over
Alle pakjes zijn op de goede plek afgeleverd, de job zit er op voor dit jaar. De kerstman is weer vertrokken naar Rovaniemi waar hij wat met Rudolph en de andere rendieren gaat stoeien. Santa heeft wel nog een souvenir achtergelaten in de badkamer in huize Pol en Josee.
Tja, is dit een beeld uit een Disney film? Is dit een kasteeltje uit de middeleeuwen of misschien een verlopen gelopen scene uit Aladin en de 40 rovers of Alice in wonderland...? Het zou ook zo maar een van de fantasie-prieeltjes kunnen zijn bij een van de vele Duitse kastelen langs de Rijn.
Maar neen, dit is een duivenkooi in onze eigen Kempen. En er zitten warempel twee ( 2 ) duiven in, een witte en een grijze. Waarom die vogels in gevangenschap moeten leven is mij een raadsel. Er zit alleszins wel een degelijk hangslot op de deur, ze zullen wel gevaarlijk zijn.
Het zag er naar uit dat vandaag wel eens de laatste fietsbare, redelijk droge en niet al te koude dag zou zijn die ons dit jaar nog gegund is. Ik heb daar dan ook gebruik van gemaakt. In Beerse wist ik nog wat interessante doelwitten - lees geocachen - en daar ben ik gezwind naar toe gefietst. Tijdens de terugrit kwam ik door Gierle. Je moet daar eigenlijk rond de kerk in tegen-wijzer-zin, maar ik moet bekennen dat ik daar meestal de kortste route kies als fietser, je blijft sowieso op het fietspad en het alternatief is volgens mij zelfs gevaarlijker. Zo kwam ik wel langs het gedenk-monument van Louis Neefs, de zanger die zijn geboorteplek bezong in "M'n dorp in de Kempen". Ik zag dat ze hem ook een Kerst-outfit hadden bezorgd en voor deze Kerstman was dat voldoende om mij er toe aan te zetten even halt te houden en er een foto van te maken.
Het werk van de kerstman zit er op. Alle kadootjes zijn op de goede plaats afgeleverd en voor hij weer naar Rovaniemi terug reist heb ik hem gevraagd of ie in mijn naam nog prettige en veilige feesten wilde wensen voor alle blog-vrienden. Het decor is hetzelfde als enkele dagen geleden maar nu zijn het kerstvrouwke en de kerstwoef er ook komen bij zitten.
Na de live-stream kerstuitzending en de voorbereiding ervan, die toch wel behoorlijk wat energie uit onze oude knoken zoog, vond ik het nodig wat te gaan uitwaaien in de natuur. Het zou deze namiddag min of meer droog blijven en het nieuwe geocache-rondje Scheps in Balen leek me daartoe zeer geschikt. Cachemaatje Jackie en zijn Annemarie waren graag van de partij. We hadden gelezen dat het wel eens modderig en nat zou kunnen worden maar daar waren we op voorbereid. Ik wist dat trouwens al want die wandeling had ik vroeger al eens gedaan samen met het vrouwke. Op dit punt was er nu gelukkig een kort vlonder-brugje over het diepste deel van een vaak overstroomd stuk pad. Jackie en Annemarie wilden graag poseren.
Het was een zeer ambitieus plan. We hebben als amateurs geprobeerd op professioneel niveau een TV uitzending te maken van meer dat 8 uur. Op een totaal onvoorziene en onverklaarbare elektrische storing na zijn we daar vrij aardig in geslaagd.
Als je in een totaal onbekend medium stapt stuit je op niet verwachte problemen, dat bleek al vrij vroeg in de uitzending maar al bij al hebben we de meeste valkuilen toch vlotjes kunnen omzeilen. Er waren bijvoorbeeld wel eens monitor-problemen, - de Kerstman heeft vanaf nu een levenslang o-dennenboom-trauma... - maar al bij al kunnen we tevreden terugblikken. We zijn blij dat de ganse crew die zich ieder jaar weer inzet voor het huis van de kerstman, en dit jaar voor de live stream, iets kon brengen dat misschien dan niet naast de openbare-omroep-kwaliteit staat, maar dat er toch dicht bij kwam. De familie van de kerstman deed zeker een vette duit in het zakje. Ik zou ze allemaal willen noemen en bedanken en ik doe de anderen misschien tekort maar er was er toch een die net iets meer professioneel voor de dag kwam, niet toevallig een jonge dame die in de kunst en entertainment richting verder studeert, onze kleindochter Julie ( in de kerstmanfamilie elfje Juls ), die op hoger niveau dans studeert bij CODARTS in Rotterdam.
Een van de alternatieven voor het dit jaar door corona afgelaste huis van de kerstman is een marathon live stream uitzending. Morgen gaat het allemaal gebeuren. Vandaag hebben we al enkele voorbereidende opnames gemaakt, sfeerbeelden en shots voor tussendoor om de dode momenten in de uitzending te vullen, ook al enkele acts die morgen belet waren. We menen dat we de kijkers een prachtig programma kunnen aanbieden, we hebben er alleszins keihard voor gewerkt. Schoonbroer Dreeke maakte deze foto van de kerstman terwijl die de gang van zaken in het huis aan het volgen was. En... over volgen gesproken...
Waar ook ter wereld, iedereen kan ons bekijken vanaf 11h30 tot ongeveer 20h00.
Klik op deze link: https://audioworks.live.streamdesigner.eu
De stream code is santa live. Indien de link niet rechtstreeks zou werken... gewoon copiëren en in je browser plakken.
Het was al een tijdje geleden afgesproken, met de wandelgrage leden van onze fotoclub Visueel zouden we er vandaag op uit trekken. Laat het nu net vandaag een uitgesproken regendag zijn... Vier watervaste leden waren toch op de afspraak en we hebben alsnog een mooie tocht ondernomen. We vertrokken op de parking bij de sportterreinen in de Hoge Rielen, liepen eerst een stuk door de Smallebroeken, ons eigen vaste wandelgebied, dan gingen we door de oostpoort weer de Hoge Rielen in en na een leuke omzwerving kwamen we bij het gekende en vaak gefotografeerde ven met boomhut en plankenpad over het water. Ik zou normaliter al wel vaker mijn toestel bovengehaald hebben maar gezien de nattigheid ben ik toch wat meer terughoudend geweest. Hier kon ik het evenwel echt niet laten. Er zijn zo van die redenen om voor zwart wit te gaan en daar kon ik bij het thuis bekijken van de oogst en het nabewerken niet aan weerstaan. Ik heb zelfs geprobeerd er een analoge benadering aan mee te geven door in de collectie Nik filters een simulatie van een gepaste papiersoort te zoeken om dit zo geloofwaardig mogelijk te tonen. Voor de ervaringsdeskundige analoog-fotografen: dit zou er moeten uitzien alsof het afgedrukt is op AGFA APX 400.
We waren in Meeuwen-Gruitrode ( tegenwoordig heet dat Oudsbergen ) bezig met een leuk Geocache-fiets-rondje. De naam, een Duvels Rondje, was niet eens de enige reden om er enthousiast over te zijn, zowel de route, de streek als de originaliteit en de kwaliteit van de cachebehuizingen konden wij zeer appreciëren... een vette aanrader voor ook geocachende lezers van deze blog.
Wij hebben dit met ons geocache-team Het Blauw Kanneke in twee dagen gedaan, 77 cachen vonden wij van het goede teveel om in één dag af te haspelen en bij nummer 42 zijn we er vorige week mee gestopt. Vandaag gingen we voor 43 tot 77 en natuurlijk vinden wij dat we ook oog moeten blijven hebben voor de omgeving en alles wat daar voorbij komt. En dan zie je wel eens onverwachte dingen. In een weide langs het parcours zagen wij in eerste instantie een aantal bulten. Bij nadere observatie bleken het 3 kameelachtigen te zijn en nadat ik al enkele foto's genomen had slaagde cache maatje Jackie er in een van de bultendragers te lokken om er een gesprek mee aan te gaan. De hele inhoud van dat gesprek wil ik niet weergeven, maar het ging volgens mij over wie aan de minder leuke kant van de afsluiting zit...
Ik heet niet Harry, laat dat duidelijk zijn. Hoe ik aan die naam gekomen ben als kerstman in Aarschot is eigenlijk vrij simpel. De overleden eigenaar van de bruidskledijzaak waar wij ons eerste huis organiseerden was een legendarisch figuur in Aarschot en die heette Harry. Helaas heeft het virus, - covid 19, alias corona - ervoor gezorgd dat ons jaarlijks event dit jaar niet kon doorgaan. Kerstman Harry moet, hopelijk eenmalig, zijn Huis van de Kerstman missen in Aarschot. We hebben gezocht naar manieren om een alternatief te bieden aan de mensen en uiteindelijk na lang onderhandelen, goedkeuringen verkrijgen van stadsbestuur en alle mogelijke andere instanties tot en met de veiligheidsadviseur mochten we een bustocht maken door alle straten in Aarschot, inclusief de deelgemeenten. De voorwaarden waren niet min. We mochten alleen uitstappen bij enkele zorginstellingen om aan het raam te gaan groeten, iedereen met mondmasker behalve de kerstman... altijd minimaal anderhalve meter afstand, nergens binnengaan, geen tekeningen of kadootjes aannemen onderweg... en ga zo maar verder. Het is allemaal goed gekomen en we hebben zelden zoveel blije gezichten gezien als vandaag en zelden zoveel mensen die zich aan de regel hebben gehouden. We hadden uitdrukkelijk gevraagd aan het publiek om in de eigen bubbel thuis kijken naar de voorbij komende kerstman en zijn gevolg, afstand te houden en zeker niet samen te troepen langs de weg. Vandaag hebben we gemerkt dat het mogelijk is ondanks de viruswaanzin idioten en de ontkenners. Die zijn duidelijk nog altijd maar een kleine minderheid ondanks hun groot "laweit" op de social media. Kerstman Harry gelooft in de intelligentie en de inzet van de gemiddelde Vlaming !!!
Ik was na een wandeling met Phaido door de Smallebroeken alweer bijna thuis toen ik achter me kabaal, gegiechel en gegaloppeer hoorde. Eerst heb ik Phaido gevraagd veilig aan de kant te gaan en dan heb ik mijn fototoestel boven gehaald. In een mum van tijd was ik schietensklaar en toen deze beide jongedames met hun pony's en karretjes voorbij kwamen kon ik dit beeld op mijn geheugenkaartje zetten. Het plezier spat er van af. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens iets in zwart wit op deze pagina's had gepost en dit beeld leek me geschikt om er een leuke omzetting van te maken.
Noteer ook dat precies op het punt in de Dressenstraat waar de verharde weg ophoudt en er verder een zandweg is je plots weer sneller dan 50 mag rijden. Begrijpe wie kan.
Hoewel deze locatie in vogelvlucht minder dan vijf kilometer van onze voordeur is was ik hier nog niet geweest sinds ik na de Tour de France in de media gezien had dat de buren Wout van Aert een bijzondere thuiskomst hadden bezorgd. Toen ik er vandaag toevallig eindelijk eens voorbij fietste was ik alert genoeg om mijn to do lijstje op het goede moment boven te halen. Ik ben dan ook even gestopt en heb dit beeld geschoten. De fietsers die er ook op staan zijn louter toevallig in beeld gekomen, ik hoop dat ik hierdoor geen privacy-klacht aan mijn been krijg. Je kunt je in deze tijden aan alles verwachten.
Ik heb vandaag samen met mijn geocachemaatje Jackie nog eens een leuke lange multicache gelopen. De Galgenberg tussen Herentals en Lichtaart was het decor van onze activiteiten en van op de parking bij de tennisclub begonnen we aan onze tocht. In totaal wandelden we dik 12 km en je scoort dan maar 1 puntje als je er in slaagt je naam op het logboekje te zetten. Dat kon de pret niet drukken, we hebben er bijna vijf uur lang van genoten en daar doen we het voor toch? We wandelden een hele tijd langs de Nete, onze thuisrivier zeg maar, en ik heb regelmatig mijn fototoestel boven gehaald want er dienden zich ontzettend veel fotomogelijkheden aan. In geval van twijfel is het vrouwke vaak de hulp bij het kiezen en dit vonden we de leukste.
Na een erg grijze en trieste dag verdwenen de wolken in de loop van de avond helemaal en toen ik met Phaido rond half zes nog eens de Smallebroeken in trok om van het laatste spaarzame daglicht te profiteren konden we genieten van prachtig avondrood in het westen. Over de velden kwam de mist binnen geslopen en ik heb de scene uit de losse hand vastgelegd met de kleine Sony. Die heb ik altijd bij voor onverwachte situaties. Al redelijk duister, hoge ISO-waarde, beetje beeldruis als gevolg, redelijk lange sluitertijd... ik heb geprobeerd er het beste van te maken. Met statief en de Canon Mk IV zou ik dit nog wel eens willen overdoen, maar deze kans is voorbij alleszins. De fotografie-wijsheid zegt nog altijd: het beste fototoestel is datgene wat je bij hebt en ik kan hier mee leven.
Als germanist kon ik bij deze foto geen betere titel verzinnen als "Three Trees", en met een knipoog als subtitel: "and a kapelleke." Er blijven maar grijze dagen voorbij komen ( gisteren was een gelukkige uitzondering ) maar ook dan zijn er zat onderwerpen om te fotograferen. Deze locatie is te vinden aan de Zeggendijk in de buurt van de Molen in 't Veld.
Geef toe, de baardgroei, die sinds juni ook dit jaar weer ongeremd zijn gang mag gaan is dermate succesvol dat de Kerstman zonder de minste twijfel overal zal herkend worden als helemaal authentiek.
De activiteit van vandaag had evenwel niks te maken met het Kerstmanverhaal. Samen met cache vrienden Jackie en Danny en respectievelijke partners, ons geocachecollectief "Het Blauw Kanneke", gingen we in Oudsbergen een rondje fietsen om een heleboel thuis opgeloste mysteries te verzilveren. Je moet geocacher zijn om dit te begrijpen vrees ik... Om de foto te begrijpen volstaat de naam van het rondje: "Een Duvels rondje". Puzzels, vragen, gecodeerde Duvel-boodschappen en verstopplaatsen die alle Duvel-gerelateerd waren... Deze Duvel liefhebber kon niet anders dan de uitdaging aangaan. Alles wat we zochten vonden we en om het allemaal in stijl te doen had cachemaatje Danny er zelfs aan gedacht gekoelde Duvel en een echt Duvelglas mee te brengen... Ik heb me als vrijwilliger aangemeld. Tussen de twee mooiste leden van het gezelschap heb ik de sacrale 45°-inschenk-handeling verricht en daarna was het genieten van het hemelse vocht. Dat ik de foto niet zelf gemaakt heb mag wel duidelijk wezen, het was wel met mijn toestel...
Ondanks het grijze onzekere weer heb ik het er op gewaagd deze namiddag een rondje te gaan fietsen. Het was droog toen ik vertrok en dat zou volgens de buienradar een tijdje zo blijven. Ik heb daar van geprofiteerd om regelmatig een fotostop in te lassen. Toen ik deze drie amazones aan de overkant van het Kempisch Kanaal zag naderen had ik ruimschoots de tijd om de fiets aan de kant te zetten en mijn toestel boven te halen. Het was alsof de goden van de fotografie vonden dat dit wel genoeg was want toen gingen de hemelsluizen open. Zeiknat is het goede woord om aan te geven hoe ik thuiskwam... maar ik had wel weer enkele leuke beelden.
Voor deze werkloze kerstman zijn het maar trieste, sombere tijden in deze corona kerstperiode. Andere jaren zitten we in het huis van de Kerstman en krijgen we duizenden kindjes op onze schoot, soms ook wel eens mama's trouwens. Nu moet de kerstman zich tevreden stellen met wat afstandelijk on-line streaming gedoe en het echte menselijk contact is er niet. Waar de vorige jaren deze blog in de decembermaand gekleurd was met sfeerfoto's uit het huis van de Kerstman doen we het dit jaar dan maar met links en rechts geschoten beelden om niet helemaal verweesd achter te blijven.
Dit is de grote kerstboom op het verkeerspleintje op de hoek van de Kerkstraat, Lepelstraat en Dorp. De foto is gemaakt iets over zeven, noteer hoe leeg de anders zo gezellige straten zijn.
We zijn vanavond opnieuw naar de dierenarts geweest met Phaido voor het vervolg van zijn onderzoek. Het resultaat was niet meteen positief, hij is een hartpatiënt. Maar het goede nieuws is dat er medicatie beschikbaar is.
Voor we terug naar huis reden wilde ik toch nog eerst even naar het centrum van Lommel want ik had me langs diverse kanten laten vertellen dat de kersttijd-sfeerverlichting er zo mooi is. De ultieme tip kreeg ik van neefje Lucien: ga het raadhuis eens bekijken, dat is prachtig verlicht. Er komt daar inderdaad een stortvloed aan kleuren en effecten voorbij als je er staat. Extreem lange sluitertijden die ik graag hanteer bij nachtfotografie zijn er uit den boze, want dan krijg je een mix van niet samenhorende effecten. Ach, dan maak je het diafragma iets groter, zet de ISO waarde een beetje omhoog en dan kun je toch een momentopname vangen die niet verknald wordt door te snel veranderende effecten. Ik had eigenlijk geöpteerd voor rood, maar dat mislukte enkele keren, de witte spots die voor overbelichting zorgden kwamen te snel... dan maar groen.
Ik heb noodgedwongen vandaag nog eens uit de oogst van gisteren moeten putten. Alle fototoestellen zijn vandaag werkloos gebleven in huize Pol en Josee, de fotograaf ook trouwens. Gelukkig had ik gisteren wel meer leuke beelden. Het Peertsbos is voor het overgrote deel een loofbos, dit in tegenstelling tot de meeste Kempense bossen die naaldbossen zijn, ik meen dat ik dat al eens eerder vertelde. De pracht van de herfst is ondertussen grotendeels verdwenen maar toch zijn er nog plaatsen in het bos waar het altijd wel bijzonder toeven is. Op deze plek hoor je eigenlijk eerbiedig en bewonderend naar de woudreuzen te kijken. Hier past maar één naam: de beukenkathedraal.
