een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
23-06-2020
23 juni Duitse militaire begraafplaats
Met die covid corona toestanden was het alweer een hele tijd geleden dat we nog eens in Lommel waren. Een familiebezoek kon nu eindelijk wel weer en we zijn samen een lekkere hap gaan eten na dat we een leuke wandeling gedaan hadden. In de buurt van het Duitse militaire kerkhof wilde ik graag enkele geocachen oogsten en natuurlijk ben ik ook weer op de begraafplaats zelf geweest. Ik word er elke keer weer stil van. Ik had jammer genoeg alleen de kleine Sony bij, want met de groothoek 16-35 op de Canon was het beeld nog breder en meer indrukwekkend geweest... hoewel dit toch ook al kan tellen: bijna 40000 jonge mensen liggen hier begraven... en waarom eigenlijk? Omdat een of andere klootzak haat predikte om de meute achter zich te krijgen tegen een gecreeerde gemeenschappelijke vijand? Zien we dat ook nu weer niet gebeuren op diverse plaatsen in de wereld? Ik stel alleen maar vragen.
Op bezoek bij mijn zus in Langdorp. Natuurlijk maakte ik ook vandaag weer van de gelegenheid gebruik om daar een tijdje de natuur in te trekken, de benen uit te slaan, wat met mijn fototoestel in alle richtingen te mikken en enkele geocachen in de omgeving op mijn palmares te zetten. Uit de foto-oogst koos ik voor dit wijdse landschap langs de Demer.
Ook de toeristische activiteiten in onze regio zijn weer aan een heropstart bezig. Toen we via de Herentalse ring terug richting Lichtaart reden wilde ik even een tussenstop inlassen om te zien hoe het nieuwe wandelgebied aan de zuidkant van de Nete er uitzag. Tja, helemaal rond en terug naar je uitgangspunt kan dus niet en dat is dus wat ons betreft een doorwegend minpunt. We zijn dan maar langs een wél wandelbaar pad terug tot bij de geparkeerde wagen geraakt. Een korte zijsprong bracht ons daar tot op de brug over de Nete en zo zag ik dat er toch behoorlijk wat drukte was qua kano-activiteit.
We zijn vandaag gaan fietsen in Haspengouw. De bloesems zijn natuurlijk verdwenen, er hangen al rijpe kersen en rijpende appels en peren aan de bomen, maar de bloemenpracht wordt nu geleverd door de veldbloemen: korenbloemen, margrieten, madeliefjes, klaprozen en nog veel andere soorten waarvan de naam mij even ontsnapt en die niet mee op deze foto wilden. Dat we mochten genieten van prachtig weer, mooie wolkenluchten en wijdse landschappen kon de pret alleen maar verhogen. Ik had weer een goed gevuld geheugenkaartje toen ik thuis kwam.
Ik kan het sluizencomplex in Olen eigenlijk nooit voorbij fietsen zonder een fotostop in te lassen. Er is altijd wel iets te zien. Toen ik er vandaag overheen reed zag ik deze gigantische duwvaartcombinatie die aan het binnenvaren was, klaar om 10 meter omhoog geheven te worden. De rechtse sluis richting Luik is de grootste en die heeft een lengte van 196 m. Ik vermoed dat die met deze uit de kluiten gewassen knaap wel helemaal vol zal gelegen hebben. Daar heb ik niet op gewacht want het vrouwke stond te wachten met het eten en ik had hier nog zo'n kleine 10 km te gaan.
Met de fotoclub proberen we constant leuke activiteiten en uitdagingen te verzinnen, kwestie van de creativiteit te blijven kietelen. Zo hebben we ieder jaar een vergadering waarbij we werken tonen die geïnspireerd zijn door kunstwerken. Ik vermoed dat het niet eens nodig is om de kunstenaar die ik hiervoor dank verschuldigd ben te noemen... Indien toch... zijn voornaam is Andy. Na het vinden van een geschikte foto om mee aan de slag te gaan, een oude opname van onze eigen dochter Ilse, heb ik enkele uurtjes Photoshop-arbeid geïnvesteerd om er dit resultaat uit te puren.
Soms komen de foto's gewoon voor je voeten gesprongen. We waren vandaag aan de wandel in Geel ten Aard, als hobbyfotograaf heb je uiteraard altijd een deel van de aandacht bij mogelijke onderwerpen en kijk je net iets meer geconcentreerd naar de omgeving dan de doorsnee wandelaar. Toen mijn gezellen in de gaten kregen dat ik eigenlijk niet meer aan het zoeken was naar de op deze plek verstopte geocache werden ze nieuwsgierig en kwamen ze van dichtbij bekijken waar ik dan wél mee bezig was. De bruine kikker die ik gespot had en die me makkelijk op afstand wist te houden voelde zich omsingeld en kon geen kant meer uit. Hij bleef even zitten, net lang genoeg om scherp te stellen. Daaag kikker, tot de volgende ontmoeting.
Na de pittige buien en het onweer klaarde het in de loop van de avond ook snel weer helemaal op en konden we toch nog de dagelijkse avondwandeling maken met Phaido. We mochten genieten van prachtig avondlicht en door de gevallen neerslag was het een beetje heiig in het bos. Warm avondlicht, tegenlicht, beetje nevelig... meer dan voldoende redenen om het fototoestel boven te kalen en op jacht te gaan naar lichtharpen...
Ik zou me helemaal terug in de tijd willen verplaatsen om te zien hoe prachtig dit brugje was in de Belle Epoque. Het was min of meer toevallig dat ik ook eens achter kasteeltje Le Paige terecht kwam. Uit pure nieuwsgierigheid volgde ik gewoon het paadje, er stond nergens een verbodsteken trouwens. Dat stond er wel voordat je het brugje zou gaan betreden en dat heb ik dan ook niet gedaan, maar op dat punt kon ik al wel dit plaatje schieten. Ik vermoed dat dit een locatie is waar jaren geleden honderden, zoniet duizenden, bruidsparen hebben geposeerd maar nu is er sprake van verval, maar dat belet niet dat ik het nog steeds erg mooi vind, de schaduwen waren een bereidwillig pluspunt.
Rijkevorsel was vandaag de omgeving waarin we onze geocache zoektocht wilden tot een goed einde brengen. Meteen bij de parking, nog voor we de fietsen van de auto hadden gehaald kreeg ik de gelegenheid om dit bewaard stukje vernielde kerk even in beeld te nemen. Ik maakte er voor mezelf meteen de bedenking bij dat het in deze verniel-betoging-tijden niet veel verder moet gaan alvorens de nog bestaande kerken er ook aan moeten geloven. Er zal vroeg of laat wel een verlichte ziel opstaan die vindt dat de missionarissen ook niet allemaal heiligen waren?
Ik wil nog eens uit de oogst van gisteren putten. Uiteraard zijn we niet de ganse dag in en om dat mooie station Guillemins blijven rondhangen om te fotograferen. In Luik is er veel meer te zien en we zijn daarom ook flink aan de wandel gegaan. Zo heb je het mooie Parc de la Boverie op de zuidpunt van het eiland Outremeuse. Het was er redelijk druk met dit mooie weer maar in de tuinen viel dat nogal mee. Het deed me onwillekeurig een beetje aan de prachtige Engelse kasteeltuinen denken of een heel klein beetje aan Versailles.
Met de trein reizen is een van de geneugten die ik pas op latere leeftijd heb leren smaken. En zeg nu zelf, als gepensioneerde reis je overal in Belgie naar toe voor 7,20 ... dan laat je de wagen al eens aan de kant staan toch? Vandaag zijn we naar Luik gespoord, uiteraard met geocache plannen maar voor één keer ook, en vooral, met fotoplannen want ik wilde al zolang mijn camera eens loslaten op Liege Guillemins. Als je van moderne architectuur houdt is het een verplicht nummer en anders ook eigenlijk. Wat is dat toch een prachtige realisatie van de heer Calatrava! Ik heb mijn hartje kunnen ophalen en naast een stuk of tien gevonden cachen had ik een redelijk gevuld geheugenkaartje vanavond.
We hebben vanavond voor het eerst sedert de Covid miserie weer echt vergaderd met de fotoclub en na de vergadering, tijdens het naar huis stappen, zag ik dat het sterrenrestaurant De Pastorie ook weer geopend was. Ik kon het niet laten en heb dit vastgelegd al was het maar als bevestiging dat het normale leven nu toch echt waar weer op gang komt.
Als er één virus is waar ik geen bezwaar tegen heb het te verspreiden, dan is het wel het geocachevirus. Wat onze zoon betreft ben ik er wel in geslaagd. Vanavond wilde hij nog graag het rondje "Van reuzenhoog tot superlaag" gaan lopen aan de Hoge Mouw in Kasterlee... of ik zin had om mee te gaan. Ja natuurlijk, ik heb dat al in 2018 gedaan maar het is sowieso een mooie tocht in een prachtig gebied. Tijdens dat rondje kom je ook voorbij langs het beeld van de Slapende Reus en dat is een verplicht nummer voor een groepsfoto.
We zijn vandaag een rondje gaan fietsen in en rond Zoerle Parwijs. Ik hoef er nauwelijks bij te vertellen dat we geocacheplannen hadden. Bij de Lourdesgrot in het centrum lag er iets wat we zochten en natuurlijk ben ik ook altijd geïnteresseerd in interessante beelden, reden genoeg om de stop iets langer te maken. Bij deze site dacht ik meteen aan oude prentkaarten en de foto die ik schoot heb ik thuis dan ook in die trant bewerkt.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik een van mijn favoriete fotomodellen nog eens voor de lens haalde. Mijn beste vriend solliciteerde vandaag weer enkele keren om op deze pagina's te komen.
Het vrouwke moest weer naar Herselt voor alweer een controle na haar oog-operatie. Phaido en ikzelf vullen dan de wachttijd door in de buurt aan de wandel te gaan. Er is geen kaart beter dan de geocachekaart om kleine weggetjes en paadjes te vinden en ik had een onvermoede wandeling vlakbij gezien. We konden de wagen gewoon op de parking laten staan. Het was inderdaad verrassend mooi, kleine bospaadjes, een stukje langs de Grote Nete en in het bos was er ook nog een klein smal brugje waar Phaido het eerst niet echt vertrouwde maar uiteindelijk toch de oversteek maakte.
Ik was eigenlijk gestopt om een mooie diagonaal klaprozen te fotograferen toen ik langs het Kempisch kanaal richting Ten Aard fietste. In plaats van op het fietspad langs het kanaal te blijven had ik er op die plaats even voor gekozen het mooie weggetje achter de dijk te nemen. Toen ik de rij klaprozen zag moest ik mijn ros wel aan de kant zetten. Het werd nog mooier toen er boven enkele fietsers voorbij kwamen...
Café De Valk, of beter de oude benaming Afspanning De Valk, is zonder meer het oudste café in Kasterlee. Het wordt al vermeld in 1778 en tot begin 19de eeuw zou het zelfs gefungeerd hebben als gemeentehuis. Nu de cafés weer terug open mogen gaan maandag was dit misschien het moment om er nog eens een nachtfoto te gaan maken zonder de alles overstralende lichtreclames en zonder auto's voor de deur en in de zijstraat. Ik heb er daarom mijn statief nog eens neergepoot en de camera 30 seconden open gezet met dit resultaat... hoewel... thuis heb ik er toch ook nog even een Nik-filter overheen gezet, voor de sfeer.
Als je meestal hetzelfde rondje wandelt is het niet meer dan logisch dat er ook vaak foto's uit dezelfde hoek voorbij komen... weer eentje uit de Smallebroeken vandaag. De boer was net aangekomen met jammie jammie. Het restaurant gaat open en de bezoekers verdringen zich om aan de maaltijd te beginnen. Social distancing... nooit van gehoord. Tafelmanieren? ... euhhh... het is nog niet helemaal opgediend of er wordt al geschrokt, gesmikkeld en gesmuld.
Sedert enkele dagen huppelt er een veulentje in een van de weides aan de Smallebroeken, een shetlandpony veulentje, ongeveer dezelfde grootte als Phaido. Meestal staan er in deze weide meerdere shetlanders te grazen maar ik neem aan dat de eigenaars voor de gelegenheid deze twee even apart hebben gezet, de rest van het gezelschap staat op het aanpalende perceel. Ik heb er al eerder enkele foto's van gemaakt maar mama pony is erg beschermend en bleef naar mijn smaak net iets te ver uit het bereik van de 200 mm die ik met die kleine Sony ter beschikking heb. Vandaag kon ik ze eindelijk te pakken krijgen terwijl ze aan de goede kant van de wei liepen.
