een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
05-06-2020
05 juni Maaltijd
Als je meestal hetzelfde rondje wandelt is het niet meer dan logisch dat er ook vaak foto's uit dezelfde hoek voorbij komen... weer eentje uit de Smallebroeken vandaag. De boer was net aangekomen met jammie jammie. Het restaurant gaat open en de bezoekers verdringen zich om aan de maaltijd te beginnen. Social distancing... nooit van gehoord. Tafelmanieren? ... euhhh... het is nog niet helemaal opgediend of er wordt al geschrokt, gesmikkeld en gesmuld.
Sedert enkele dagen huppelt er een veulentje in een van de weides aan de Smallebroeken, een shetlandpony veulentje, ongeveer dezelfde grootte als Phaido. Meestal staan er in deze weide meerdere shetlanders te grazen maar ik neem aan dat de eigenaars voor de gelegenheid deze twee even apart hebben gezet, de rest van het gezelschap staat op het aanpalende perceel. Ik heb er al eerder enkele foto's van gemaakt maar mama pony is erg beschermend en bleef naar mijn smaak net iets te ver uit het bereik van de 200 mm die ik met die kleine Sony ter beschikking heb. Vandaag kon ik ze eindelijk te pakken krijgen terwijl ze aan de goede kant van de wei liepen.
Als we aan de wandel gaan vertrekken we meestal langs de Reffenakkers en aan het eind van de verharde weg slaan we links langs het laatste huis een smal bospaadje in. In dat huis leven twee huiskatten en één ervan, de rosse, ligt meestal voor het huis. Telkens ze Phaido ziet legt ze zich in alarmpositie en blijft ze roerloos liggen om naar ik vermoed in geval van nood snel weg te sprinten. Dat is tot nu toe nog nooit nodig gebleken want Phaido interesseert zich niet aan katten. Hij loopt steevast recht het paadje in, blij dat ie mee mag. Vandaag heb ik de poes maar eens gefotografeerd, ze solliciteerde er al zo lang naar.
Ik heb vandaag eens gekozen voor een licht abstrakt beeld. Ik keek in het voorbijrijden in een stapel buizen die aan een bedrijf lagen in Herentals, klaar voor verzending. Het bedrijf zelf en zeker de kleuren ervan vond ik al interessant maar de diverse perspectieven en lichtspiegelingen in de buizen vond ik een foto meer dan waard. Ik weet niet of ik dit moet indelen bij architectuur dan wel abstrakt maar ik hou er sowieso niet van in doosjes te denken en alles netjes in groepen en subgroepen te klasseren.
Ik had gisteren tijdens de avondwandeling toevallig gezien hoe mooi het licht speelde in de aren van een tarweveld langs de Dressenstraat. Met de kleine Sony had ik al enkele foto's gemaakt en ik was er best wel door gecharmeerd maar er zat naar mijn smaak toch iets te veel scherptediepte in. Vandaag ben ik op hetzelfde uur terug naar die plek gelopen gewapend met de Canon en de macrolens. Het licht was iets minder mooi want het was een beetje gesluierd en die gouden glans was net iets minder uitbundig als gisteren maar daar zijn remedies voor in Photoshop natuurlijk.
Een mooie Pinksteravond, kwart voor elf. Ik ben met mijn camera en statief nog eens aan de wandel gegaan, deze keer niet richting dorp maar voor één keer eens richting Kasterlee. Net in de bocht heb ik het statief neergeplant, de camera in stelling gebracht en de combinatie huizen, boom, straatverlichting en voorbijrijdende vrachtwagen in één beeld gevat... en natuurlijk het blauwe uurtje, gewoon omdat ik het leuk vind.
Het decor van mijn fietstocht was deze keer eens niet het Kempisch Kanaal maar wel het Albertkanaal. Daar lagen ook nog de nodige geocachen te grijpen. Zoals de meesten wel weten is dat meestal het doel dat ik aan een anders doelloos uitstapje vastknoop. Het sluizencomplex van Olen heb ik al vaak bezocht om te fotograferen, maar meestal is dat als ik met nachtfotografie plannen rondloop. Nu heb ik er eens bij daglicht enkele beelden geschoten.
Hoewel het niet vlak bij de deur is kom ik regelmatig in Aarschot. Is het omdat ik er al jaren kerstman ben in december, is het omdat mijn zus er woont of is het omdat het gewoon een leuke stad is? Wie zal het zeggen. Er is altijd wat te zien en te fotograferen. Tijdens onze geocache-tocht door de stad kon ik ook deze keer weer enkele leuke beelden scoren. Het is toch geweldig dat deze rij oude gevels aan de Bonewijk bewaard is gebleven bijvoorbeeld?
Als geocacher kom je wel eens op plaatsen waar je anders nooit zou komen, dat is ondertussen wel geweten. Soms is dat heel speciaal. Volgens meneer Google staat in Betekom de oudst bekende windmolen van West Europa, "de Oude Molen", of althans het restant er van. Daar zou ergens een geocache verborgen zitten en al zoekend vonden we toevallig een sleutel die wonder boven wonder de afgesloten traliepoort van de toren voor ons opende. Deze gelegenheid om binnenin ook enkele foto's te maken liet ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan.
Phaido wil er iedereen nog eens op wijzen. Het is extreem droog in onze bossen en in de natuurgebieden in het algemeen. Lieve mensen pas op met vuur, rook a.u.b. niet in het bos... Ik kan me daar alleen maar bij aansluiten en daarom plaats ik vandaag deze foto.
We waren vandaag weer in Herentals om ons geocache plezier te rapen. We fietsten weer een rondje in een prachtig decor, vertrekkend vanuit de Lavendelweg richting Lichtaart en terug. Er zijn nauwelijks landschappen te bedenken die meer toepasselijk kunnen worden beschreven met de teksten van Armand Preud'homme " In de stille Kempen"... ik maak daar graag van: " In de mooie Kempen ".
Nadat ik vorige week in Lier was en een foto van het begijnhof aldaar liet voorbij komen op deze pagina's wilde ik vandaag een beeld uit het Herentalse begijnhof er tegenover plaatsen. Kiezen hoeft niet natuurlijk.
Er zijn de laatste tijd behoorlijk wat geocachen on-line gekomen in Herentals en omstreken, het mag dan ook geen verwondering baren dat mijn fietstochten meestal die kant op gaan tegenwoordig. Een passage door het begijnhof is altijd de moeite waard.
Een kleine week geleden toonde ik een eerste foto van de stand van zaken bij de heropbouw van Keeses Molen in Kasterlee. Is het omdat we vorige week nog eens aan nachtfotografie zijn gaan doen met de fotoclub dat ik vanavond plots de drang voelde om de fotomogelijkheden van het blauwe uurtje eens uit te testen bij de molen? Ik had alleszins nog niks op mijn geheugenkaartje...
Ik had gehoopt dat er wat licht van straatlantaarns te rapen zou zijn ter plaatse maar dat viel tegen. Om half elf was het er al behoorlijk donker maar de pittige zaklamp die ik altijd bij heb als ik 's nachts ga fotograferen volstond om voldoende bij te lichten. Zo kon ik de sluitertijd tot 30 sec. beperken anders zou het blauw weer te licht uitgevallen zijn om nog van nachtfotografie te spreken.
Ik wil het nog eens herhalen, ik ben geen plantkundige en als ik een mooie bloem of een interessant stukje groen voor de lens krijg moet ik veel te vaak hulp inroepen van kennissen of collega's die meer van dit soort onderwerpen afweten. Toen ik deze schoonheid zag, ze was er niet alleen trouwens, vond ik meteen dat ik haar moest fotograferen. Een beetje opzoekwerk thuis leerde me dat dit waarschijnlijk een wilde orchidee is. Indien een meer deskundig iemand mij wil corrigeren vind ik dat helemaal niet erg...
Ik ben vandaag gemondmaskerd naar Lier gespoord. Op het programma enkele belovende geocachen en natuurlijk had ik mijn fototoestel bij. Qua fotografie is het Begijnhof een verplicht nummer in Lier en ook deze keer was de verleiding te groot. Er wordt met mondjesmaat gerestaureerd maar de meeste foto's die ik schoot tonen toch nog altijd de effecten van slecht onderhoud en de tand des tijds. Toch zijn er ook al delen die er helemaal netjes bij liggen zoals de Grachtkant. Een heleboel lijnen die allemaal de blik naar hetzelfde punt in de verte leiden... Dat moest ik wel vastleggen.
De naam van deze schoonheden ontsnapt me. Ik weet wel dat ze met velen zijn. In onze hof, links en rechts in het bos als we aan de wandel gaan... hele struiken vol van beneden tot boven en omgekeerd. Deze bloemmekes heb ik al meerdere keren gefotografeerd maar een echt overtuigende afbeelding kreeg ik er toch nog niet van op mijn geheugenkaartje... tot ik de macrolens ter hulp riep.
Het lijkt er op dat waar vroeger taverne "De Jachthoorn" was er binnenkort opnieuw een horecazaak komt, als het coronavirus het toelaat tenminste. Op de ramen staat alleszins geschilderd dat er kortelings (sic) een heropening komt. Ik ben zeer geïnteresseerd want nauwelijks twee huizen van onze voordeur. Wat er dan met de naam gebeurt lijkt me een vraagteken want de vorige uitbaatster heeft die meegenomen...
En het lijkt menens want het pand wordt helemaal opgeknapt. Deze week zijn de dakwerkers er een heel nieuwe bovenkant aan het opklussen. Veel respect voor die gasten... je zult maar de godganse dag op zo'n dak zitten met de zon op je rug... Ik vind het alleszins dan weer leuk om van op een redelijke afstand de werkzaamheden in beeld te nemen.
Op de vooravond van Hemelvaartdag gaan we telkenjare met de fotoclub ergens aan nachtfotografie doen. We wilden de traditie ondanks deze moeilijke coronatijden niet afbreken en we hebben beslist dat we het deze keer dan maar eens in ons eigen dorp gaan doen, met in acht neming van alle veiligheidsvoorschriften natuurlijk. Vandaag ben ik eens gaan rondfietsen om alvast wat mogelijke plekken en bijhorende standpunten op mijn lijstje te zetten en zo kwam ik weer bij plekken waar ik eerder nog nauwelijks aandacht aan geschonken had. Ik vermoed dat frituur De Nete qua nachtfotografie moeilijk wordt morgen, maar dat wil niet zeggen dat ik het geen leuk onderwerp vind.
Keeses Molen. Volgens Wikipedia werd ie omstreeks 1650 gebouwd op de Dam in Antwerpen. Later verhuisde hij naar Heist op den Berg om uiteindelijk in de twintiger jaren van de vorige eeuw in Kasterlee te belanden, eerst aan de Heesbergen langs de Retiesebaan en tenslotte langs het Heemerf waar hij in 2014 gedemonteerd werd en wachtte om in volle glorie te worden gerestaureerd.
Tijdens het fietsen kwam ik vandaag goede vriend Gust El Lobo tegen en die vertelde me dat men eindelijk begonnen was met de heropbouw van de molen. Nieuwsgierig als altijd ben ik meteen verder naar Kasterlee gefietst en heb ik de stand van zaken al een eerste keer vast gelegd. De werkzaamheden worden uitgevoerd door een Nederlandse firma merkte ik en dat is ze ook toevertrouwd natuurlijk. Ik mag er van uit gaan dat Nederlanders wel iets kennen van windmolens.
Hehe, de wereld is weer een heel klein beetje terug normaal geworden. Ik ben na al die tijd weer eens met mijn geocachemaatjes Jackie en Annemarie op pad geweest om een en ander te zoeken, social distancing en alle mogelijke andere veiligheidsregels in acht nemend natuurlijk. Het Winkelsbroek was het decor waarin we een tijd lang mochten vertoeven. We genoten van de zoektocht, de natuur, de rust en uiteraard namen we er ook uitgebreid de tijd voor, de cijfertjes zijn immers minder belangrijk dan de beleving. Op dit rustige plekje kon ik mijn gezellen mooi in de compositie inpassen.
