een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-05-2020
25 mei Begijnhof Herentals
Nadat ik vorige week in Lier was en een foto van het begijnhof aldaar liet voorbij komen op deze pagina's wilde ik vandaag een beeld uit het Herentalse begijnhof er tegenover plaatsen. Kiezen hoeft niet natuurlijk.
Er zijn de laatste tijd behoorlijk wat geocachen on-line gekomen in Herentals en omstreken, het mag dan ook geen verwondering baren dat mijn fietstochten meestal die kant op gaan tegenwoordig. Een passage door het begijnhof is altijd de moeite waard.
Een kleine week geleden toonde ik een eerste foto van de stand van zaken bij de heropbouw van Keeses Molen in Kasterlee. Is het omdat we vorige week nog eens aan nachtfotografie zijn gaan doen met de fotoclub dat ik vanavond plots de drang voelde om de fotomogelijkheden van het blauwe uurtje eens uit te testen bij de molen? Ik had alleszins nog niks op mijn geheugenkaartje...
Ik had gehoopt dat er wat licht van straatlantaarns te rapen zou zijn ter plaatse maar dat viel tegen. Om half elf was het er al behoorlijk donker maar de pittige zaklamp die ik altijd bij heb als ik 's nachts ga fotograferen volstond om voldoende bij te lichten. Zo kon ik de sluitertijd tot 30 sec. beperken anders zou het blauw weer te licht uitgevallen zijn om nog van nachtfotografie te spreken.
Ik wil het nog eens herhalen, ik ben geen plantkundige en als ik een mooie bloem of een interessant stukje groen voor de lens krijg moet ik veel te vaak hulp inroepen van kennissen of collega's die meer van dit soort onderwerpen afweten. Toen ik deze schoonheid zag, ze was er niet alleen trouwens, vond ik meteen dat ik haar moest fotograferen. Een beetje opzoekwerk thuis leerde me dat dit waarschijnlijk een wilde orchidee is. Indien een meer deskundig iemand mij wil corrigeren vind ik dat helemaal niet erg...
Ik ben vandaag gemondmaskerd naar Lier gespoord. Op het programma enkele belovende geocachen en natuurlijk had ik mijn fototoestel bij. Qua fotografie is het Begijnhof een verplicht nummer in Lier en ook deze keer was de verleiding te groot. Er wordt met mondjesmaat gerestaureerd maar de meeste foto's die ik schoot tonen toch nog altijd de effecten van slecht onderhoud en de tand des tijds. Toch zijn er ook al delen die er helemaal netjes bij liggen zoals de Grachtkant. Een heleboel lijnen die allemaal de blik naar hetzelfde punt in de verte leiden... Dat moest ik wel vastleggen.
De naam van deze schoonheden ontsnapt me. Ik weet wel dat ze met velen zijn. In onze hof, links en rechts in het bos als we aan de wandel gaan... hele struiken vol van beneden tot boven en omgekeerd. Deze bloemmekes heb ik al meerdere keren gefotografeerd maar een echt overtuigende afbeelding kreeg ik er toch nog niet van op mijn geheugenkaartje... tot ik de macrolens ter hulp riep.
Het lijkt er op dat waar vroeger taverne "De Jachthoorn" was er binnenkort opnieuw een horecazaak komt, als het coronavirus het toelaat tenminste. Op de ramen staat alleszins geschilderd dat er kortelings (sic) een heropening komt. Ik ben zeer geïnteresseerd want nauwelijks twee huizen van onze voordeur. Wat er dan met de naam gebeurt lijkt me een vraagteken want de vorige uitbaatster heeft die meegenomen...
En het lijkt menens want het pand wordt helemaal opgeknapt. Deze week zijn de dakwerkers er een heel nieuwe bovenkant aan het opklussen. Veel respect voor die gasten... je zult maar de godganse dag op zo'n dak zitten met de zon op je rug... Ik vind het alleszins dan weer leuk om van op een redelijke afstand de werkzaamheden in beeld te nemen.
Op de vooravond van Hemelvaartdag gaan we telkenjare met de fotoclub ergens aan nachtfotografie doen. We wilden de traditie ondanks deze moeilijke coronatijden niet afbreken en we hebben beslist dat we het deze keer dan maar eens in ons eigen dorp gaan doen, met in acht neming van alle veiligheidsvoorschriften natuurlijk. Vandaag ben ik eens gaan rondfietsen om alvast wat mogelijke plekken en bijhorende standpunten op mijn lijstje te zetten en zo kwam ik weer bij plekken waar ik eerder nog nauwelijks aandacht aan geschonken had. Ik vermoed dat frituur De Nete qua nachtfotografie moeilijk wordt morgen, maar dat wil niet zeggen dat ik het geen leuk onderwerp vind.
Keeses Molen. Volgens Wikipedia werd ie omstreeks 1650 gebouwd op de Dam in Antwerpen. Later verhuisde hij naar Heist op den Berg om uiteindelijk in de twintiger jaren van de vorige eeuw in Kasterlee te belanden, eerst aan de Heesbergen langs de Retiesebaan en tenslotte langs het Heemerf waar hij in 2014 gedemonteerd werd en wachtte om in volle glorie te worden gerestaureerd.
Tijdens het fietsen kwam ik vandaag goede vriend Gust El Lobo tegen en die vertelde me dat men eindelijk begonnen was met de heropbouw van de molen. Nieuwsgierig als altijd ben ik meteen verder naar Kasterlee gefietst en heb ik de stand van zaken al een eerste keer vast gelegd. De werkzaamheden worden uitgevoerd door een Nederlandse firma merkte ik en dat is ze ook toevertrouwd natuurlijk. Ik mag er van uit gaan dat Nederlanders wel iets kennen van windmolens.
Hehe, de wereld is weer een heel klein beetje terug normaal geworden. Ik ben na al die tijd weer eens met mijn geocachemaatjes Jackie en Annemarie op pad geweest om een en ander te zoeken, social distancing en alle mogelijke andere veiligheidsregels in acht nemend natuurlijk. Het Winkelsbroek was het decor waarin we een tijd lang mochten vertoeven. We genoten van de zoektocht, de natuur, de rust en uiteraard namen we er ook uitgebreid de tijd voor, de cijfertjes zijn immers minder belangrijk dan de beleving. Op dit rustige plekje kon ik mijn gezellen mooi in de compositie inpassen.
Zoals ik gisteren al aangaf probeer ik de fietstochten interessant te houden door zo weinig mogelijk langs dezelfde wegen te rijden. Er zijn van het Kempisch kanaal terug naar thuis meer alternatieve routes dan die welke ik meestal neem. Vandaag kwam ik door een straatje gefietst waar een creatieveling tientallen beelden in zijn tuin had staan en ook aan de overkant van de weg had hij een uitbreiding aan zijn expo gemaakt. Een van de beelden daar droeg een mondmasker en ja, dan maak je de link, stop je, fotografeer je en vind je de plaat blog-waardig.
In de loop van de namiddag ben ik naar Turnhout gefietst om enkele boodschappen te doen. Ik probeer mijn tochten altijd zo gevarieerd mogelijk te plannen en zeker niet twee keer dezelfde weg te fietsen. Het eerste stuk van de terugweg liep langs de spoorweg richting Tielen en net voor ik onder de E34 zou rijden hoorde ik in de verte een trein naderen... effe stoppen natuurlijk en enkele foto's schieten... De voorbereidende klas voor het eerste leerjaar graffity-spuiten is aan het werk geweest in de voorgrond maar dat kan de pret niet drukken, ik vind deze plaat wel geslaagd. Uiteraard heb ik ook een foto van de locatie zonder trein, en dan zie je dat aan de overkant van het spoor de meer gevorderde graffity-artiesten aan het werk waren. Dat zal ik morgen op Facebook plaatsen. Het was moeilijk kiezen...
Net voor de corona lockdown over ons heen gedonderd kwam was ik nog bij de oogarts geweest en had ik een voorschrift voor een nieuwe bril meegekregen. Na 2 maanden in ons kot ben ik er vandaag eindelijk mee naar een opticien geweest in Herentals.
We parkeren de wagen gewoonlijk langs de Belgielaan als we gaan winkelen in Herentals, zo ook vandaag, we nemen dan het smalle wandelstraatje langs het stadspark richting Zandstraat en komen zo snel waar we zijn willen. In dat smalle wandelstraatje zag ik plots de mogelijkheid om nog eens samen met het vrouwke op de foto te gaan... met een knipoog naar social distancing zelfs. Elk om beurten in een van de doorkijkjes van uit de parking, twee foto's van uit hetzelfde standpunt samengevoegd... en klaar is kees.
Toen we vertrokken richting Smallebroeken voor een van de dagelijkse wandelingen stoorden we een eekhoorn in zijn bezigheden. Het beestje vluchtte vierklauwens de dichtst bijzijnde boom in, maar dat was eigenlijk maar een heel klein en dun boomke. Toen hij bovenin zat te aarzelen of hij wel de sprong zou wagen van af een zijtak naar de volgende dikkere boom duurde dat net lang genoeg voor mij om scherp te stellen en af te drukken.
Deze stoere knaap liep samen met een aantal jonge koeien in een wei langs de Smallebroeken. Het moet zijn dat hij op een of andere manier te weten gekomen was dat ikzelf ook een stier ben want hij vertrouwde het helemaal niet dat ik daar in de omgeving maar bleef rondhangen met mijn fototoestel. Telkens ik stopte om een foto te maken positioneerde hij zich tussen mij en zijn harem. Hij deed alsof hij heel relax aan het grazen was maar hij hield mij echt wel in de gaten. Op zich vond ik dat helemaal niet erg want zo werd het me wel erg gemakkelijk gemaakt om een goede compositie te maken.
Het vrouwke moest vandaag weer op controle in Herselt na haar oogoperatie en door de corona-maatregels mag ik nog altijd niet mee naar binnen. Liever dan op de parking in de auto te wachten koos ik deze keer voor een wandeling langs de plaatselijke rivier, de Grote Nete. Ja, je leest het goed... de Grote Nete was het decor waarin Phaido en ik vanmiddag op verkenning gingen en niet onze thuisrivier de Kleine Nete. Waarom de ene groot en de andere klein genoemd wordt is me onduidelijk trouwens. Ik heb de indruk dat de kleine groter is dan de grote... Het was er erg mooi wandelen, dat dient gezegd en er dienden zich meerdere fotomogelijkheden aan. Eén van de opnames toon ik bij deze.
We kregen vandaag bezoek. Jultje kwam even langs. Die had natuurlijk ook zijn baasje meegebracht en die had dan weer de rest van de familie bij... hehe lang niet gezien... superleuk. Fototoestel meteen gebruiksklaar en Jultje was de eerste om te solliciteren naar een leuke opname. Het vergt toch wel de nodige zelfbeheersing om je toestel stabiel te houden en op het goede moment af te drukken als zo'n enthousiaste jongeman op je af gestormd komt.
Portretfotografie, da's een vak apart. Je moet nooit van te dichtbij fotograferen want dan worden de delen die het dichtst bij de camera zijn buiten proportie vergroot. Als je met een groothoek van dichtbij iemand probeert te portretteren dan krijg je wat we al lachend wel eens een dikke neuzen foto willen noemen. Je gebruikt beter een lens waarmee je wat afstand kunt nemen bvb een 85 mm om alles mooi in verhouding te krijgen. Om te illustreren wat er gebeurt als je het toch met een groothoek doet heb ik dit paard gevraagd om voor me te poseren en ik ben er voor-onder gekropen om met een 24 mm van op een halve meter afstand deze opname te maken.
De fietsende fotograaf of de fotograferende fietser wil graag zijn voertuig even aan de kant zetten als er interessante dingen voorbij komen onderweg. Wat deze jongen betreft kan dat eender wat zijn, een min of meer verwilderde vlakte met diverse soorten bloemen bijvoorbeeld, klaprozen, madeliefjes, boterbloemen, paardenbloemen, margrieten... Ik kruip daar dan graag tussendoor om wat details en macro-dingen te scoren. Als je dan het geluk hebt dat een van de onderwerpen, in casu een prachtige margriet, ook nog bezoek krijgt als je wilt gaan afdrukken wordt de foto nog net iets interessanter.
Eigenlijk was ik bezig om me mooi midden onder de brug te positioneren om alweer te proberen een perfecte symmetrie-foto te maken. Dat leek ook aardig te lukken. Ik had enkele shots op mijn geheugenkaartje en toen ik terug thuis kwam en ik alles eens groot ging bekijken op de computer viel het me pas op hoe druk het was aan de overkant. Hoewel ze erg klein in beeld zijn vond ik die fietsers nu ineens het onderwerp van de foto en had ik ook een geschikte titel voor dit beeld.
Een dag na haar operatie werd het vrouwke vanmorgen om 8 uur verwacht in de oogartsenpraktijk in Herselt voor een controle. Door de coronatoestanden mocht ik niet mee naar binnen en ik ben dan nog maar eens een tijdje gaan wandelen bij Kasteel Ter Borgt een eindje verderop richting Westmeerbeek. Ik heb deze keer het kasteel, dat nog altijd gerestaureerd wordt trouwens, niet als onderwerp gekozen maar tijdens de wandeling in het park er achter kon ik ook de nodige leuke beelden schieten.
