een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-09-2022
29 september De familie Koe
Als in deze tijd van het jaar er zich een mooie dag aandient moet je meteen op de kans springen. Ik heb dus de berg fotobewerking die nog voor me lag even uit mijn gedachten gebannen en we zijn samen weer gaan fietsen... hoofd leeg maken, heerlijk. Het rondje Corsendonck, Retie, Prinsenpark, Kasterlee dat we vorige week al eens fietsten hebben we vandaag in de omgekeerde richting gereden. Ook deze keer dienden er zich weer meerdere fotomomenten aan. Deze koe familie vond ik een schattig beeld. De tweeling gaat gretig op zoek naar eten, mama koe kijkt in de lens met een blik die de opoffering van het moederschap helemaal uitstraalt en in de achtergrond graast tante Margarithe alsof het haar helemaal niks kan schelen.
Dit is Danny. Na de tweede dag fotograferen in de Lommelse zorgtehuizen ben ik weer intensief bezig geweest met het bewerken van de meegebrachte opnames en veel tijd om andere foto's te oogsten was er niet vandaag. Maar er is nog een andere reden waarom ik voor deze opname koos.
Het vrouwke en ikzelf zijn ook vrijwilliger in Hoevezavel en we gaan iedere vrijdag, als het weer het toelaat, wandelen met de bewoners. Vorige vrijdag was Danny mijn rolstoelpassagier. Danny is jong-dementerend, altijd vriendelijk eigenlijk, maar zeer beweeglijk, zeg maar hyperkinetisch en dat heb ik geweten. Tijdens de wandelingen wordt ie in zijn rolstoel vast gemaakt en ook zijn voeten worden met windels aan de steunen gebonden. Tijdens de tocht had hij toch zijn voeten kunnen vrij maken en toen ik die weer wilde beveiligen gaf ie me een klap op mijn gezicht. Gelukkig kon ik 'm gedeeltelijk afweren. Ik neem het hem niet kwalijk, ik had maar beter moeten opletten. Maar door deze foto een plaatsje te geven in mijn jaaralbum zal ik er zeker nog wel vaker aan terug denken.
Vrijdag volgt er trouwens nog een derde opnamedag en daarna nog een bewerkingsmarathon en dan zit deze jaarlijkse klus er ook weer op.
Ook vandaag zijn we weer naar Lommel gereden, deze keer voor een iets minder leuke reden. Nonke Nilis is overleden en we zijn deze avond gaan groeten in het funerarium. Toen we terug naar huis reden schemerde het al en omdat ik in de lucht tussen de dreigende wolken toch ook enkele veelbelovende kleuren zag besloot ik om langs het Zilvermeer te rijden. Je weet maar nooit of er zich over het water leuke kleurschakeringen en fotomogelijkheden vertonen. En warempel, soms worden verwachingen waar. Bij de jachthaven Port Aventura kon ik enkele beelden schieten die mijn dagelijkse fotohonger konden stillen.
Na dat we weer een ganse dag de volgende lading senioren gefotografeerd hadden in Lommel wilde ik toch nog een poging doen om een ander onderwerp te scoren om in deze dagelijkse fotoblog te posten. Toen het rond negen uur, na een heerlijke afhaalchineesmaaltijd, eindelijk droog bleek ben ik naar Kasterlee gereden want de laatste dag van de kermis leek me een vruchtbaar gegeven.
Helaas, toen ik er toekwam bleken er nog welgeteld 2 (twee) kramen geopend. Bij de Suikerspin was er niet meteen een grote wachtrij, nul personen om precies te zijn. Er naast had de smoutebollenkraam meer succes, wie kermis zegt in onze regio zegt in één adem immers toch ook smoutebollen? Ik heb er mijn camera dan ook op gericht. Ik had geen statief mee genomen maar met mijn elleboog op een paaltje voor wat extra stabiliteit kwam ik tot deze exif gegevens: 1/4 sec. - ISO 800 - diafragma 6,3. Het valt me nog best mee qua scherpte. En zwart wit leek me ook net iets pittiger in dit geval.
We hebben vandaag een fikse wandeling gedaan. We vertrokken aan de overkant van de Kasterleesteenweg langs de Hoge Weg en de Goorse weg naar Kasterlee waar we op het terras van de Mastentop genoten van het zonnetje en een lekkere koffie. Daarna zijn we weer naar huis getogen langs de Dressenstraat, goed voor in totaal zo'n 14.000 stappen.
Langs de Goorse weg kregen we weer een stukje heide voor de lens. De groene medemens heeft hier een groot stuk dennenbos weggekapt om de heide in ere te herstellen. Ze vergeten natuurlijk dat de heide ook niet de oorspronkelijke natuurlijke begroeiing van de Kempen was. Die is er pas gekomen toen de boeren stukken braakliggend gebied begonnen te "plaggen" ( het bovenste laagje vruchtbare grond afgraven om hun eigen velden te verbeteren ) en zo de heide een kans gaven om de niche in te palmen. Mij niet gelaten. Toeristisch gezien is de heide ondertussen wel een van de troeven van onze regio. Op deze plek zie je nog de stronken van de gesneuvelde bomen en wat er rest van de heide na een hete, droge zomer. Als je goed kijkt is er nog een klein beetje purper in het landschap maar de grote weelde is voorbij tot volgend jaar.
Wat een rotweer was me dat vandaag. Niet dat het voor mij zo veel uit maakte, ik wilde sowieso zo snel mogelijk de nabewerking van de eerst reeks seniorenfoto's achter de rug hebben. En ik ben er inderdaad doorheen geraakt. Maandag ga ik de volgende lading oogsten.
Fotograferen was er dus helemaal niet bij vandaag maar ik toon graag weer een willekeurig resultaat uit een dagje selecteren, Raw converteren, optimaliseren, in het goede formaat zetten en van een kadertje voorzien... 73 stuks zijn al expositie-klaar, nog zo'n 130 te gaan... Morgen effe tijd voor iets anders gelukkig.
Ik ben druk bezig met het bewerken en printklaar maken van de eerste lading foto's die ik maakte in de Lommelse Verzorg-tehuizen. Tijdens de week van de senioren zullen ze weer allemaal geëxposeerd worden. Het Kapittelhof was eerst aan de beurt en daar zijn alle bewoners ondertussen al voor de lens gepasseerd. Een enkele keer was er een bezoeker of een partner die ook wel eens mee op de foto wilde en daar had ik uiteraard helemaal geen bezwaar tegen. Omdat die opnames sowieso niet in de tentoonstelling komen maak ik vandaag daaruit een keuze.
Deze meneer bezoekt zijn dementerende echtgenote dagelijks en hij was dolblij nog eens samen met haar te mogen poseren.
Ik ben vandaag nog eens een rondje gaan fietsen met mijn geocache-vrienden. het was alweer veel te lang geleden... een gepensioneerde heeft nooit tijd he. Ergens tussen Noorderwijk en Morkhoven kwamen we voorbij een heus cowboydorp: The Old Farm. We hebben er een tijdje gezocht naar iets wat hier verstopt was maar ondertussen heb ik toch ook enkele foto's gemaakt.
Het weer was te mooi om de ganse dag achter de computer te blijven zitten. Ik ben dan ook met het vrouwke gaan fietsen in de loop van de namiddag. Het selecteren en bewerken van de foto's van de bewoners van het Kapittelhof kan nog wel even wachten.
Ergens tussen Corsendonk en Retie kwamen we langs een weide waar koebeesten rondliepen die we niet meteen konden indelen bij een ons gekend ras. Even dachten we aan Galloway runderen maar toen we dat voorlegden aan onze vriend dokter Google bleek dat niet correct. Gelukkig was er meteen ook een suggestie en na controle bij die andere allesweter, meneer Wiki Pedia, bleek het te gaan over Schotse Hooglanders.
Vandaag begonnen we aan de jaarlijks terugkomende vrijwillige job om alle bewoners van de Lommelse rusthuizen te fotograferen. Een eenvoudige set-up met een zwarte achtergrond, één enkele flitser in een schotel en een reflectiescherm was het plan. Ik had mijn fotomaatje Alex mee gevraagd zoals ieder jaar en ook onze dames waren van de partij om de modellen te controleren op eventuele onvolmaaktheden. In het Kapittelhof was dat alvast een succesvolle formule. Tijdens de middagpauze wilden de dames ook wel even poseren en voor één keer heb ik wat meer afstand genomen om onze werkplek te tonen. Ik neem aan dat in de loop van de volgende dagen ook wel eens een beeld zal voorbij komen van het resultaat van onze arbeid. Op facebook heb ik in de loop van de avond al een foto geplaatst van Alex en mezelf (gemaakt door Leentje) die dichter in de buurt komt van wat we van plan zijn met de bewoners. Vanaf nu worden onze dagen een week of twee lang gevuld met fotobewerking, fotograferen... enz.
Is het een vogel, is het een vliegtuig... is het een insect, is het een ruimtetuig... neen dat is het niet. Het is een luxe-drone, de Mavic 3 die je in de hemel ziet. ( vrij, naar Mega Mindy )
Fotomaatje Alex heeft een nieuw speeltje. Na een start met een gewone modale drone heeft ie zich nu een meer professioneel toestel aangeschaft. Ik was vanavond even getuige van een avondvlucht boven een rotonde van de ringbaan rond Herentals. Ik zag ondertussen op Facebook al de resultaten en ik moet toegeven dat ik onder de indruk ben van de (Hasselblad) camera en ook wel van de stabiliteit van dat ding. Toen de drone weer naar beneden kwam kon ik 'm ook even in beeld nemen. Ik had de sluitertijd ingesteld op 1/200 omdat het bij inflitsen nu eenmaal geen zin heeft korter te gaan... de flits zelf is kort genoeg en daardoor lijken de rotors wel onbeweeglijk...
Ik mag aannemen dat men het mij niet kwalijk neemt dat ik met dit kl***weer helemaal niet de deur uit geweest ben en dus ook niet aan fotograferen ben toegekomen. Ik heb wel even met mijn nieuwe Godox V1 flitser geëxperimenteerd maar dat leverde niet meteen interessante beelden op. Dan val ik liever terug op het gedeelte foto-oogst van gisteren dat toen niet aan bod kwam, namelijk de Verenigingen Foor.
Op dit beeld zie je ons tentje en Walter, Guy en Marc die de voorbije bui aan het becommentariëren zijn. Het was bijzonder wisselvallig, je ziet de nattigheid op de grond en de tent terwijl de lucht alweer mooi blauw kleurt... Een half uur later moesten we weer met z'n allen ons gewicht in de schaal werpen om er voor te zorgen dat de tent niet vliegen ging.
Zo wordt dit, zij het met een dag vertraging, toch ook een terechte, documentaire pagina in het jaarboek '22 dat weer van deze blog zal gemaakt worden.
Ook dit jaar was fotoclub Visueel aanwezig op de verenigingen foor in Lichtaart. Het weer was deze keer niet erg vriendelijk voor de organisatie en dat merkten we ook aan de belangstelling. Toch kon ik wel enkele interessante beelden schieten. Echt leuk voor mijn fotohonger werd het toen we na afloop naar het terrein gingen waar alle horeca en optredens gecentraliseerd waren. Daar konden we nog het optreden van enkele groepen van Danscentrum Balance meepikken. Dit beeld koos ik daaruit als foto van de dag. Ik vond de prestatie van de dansers sowieso indrukwekkend maar toch vind ik dat in dit geval het eenzame meisje op de voorgrond het onderwerp is. Je ziet haar bijna luidop denken: "Ik wil ook danseres worden..."
De verenigingen die wilden meewerken aan de cultuurdag voor het onderwijs in ons dorp kregen vandaag de klasjes van het derde leerjaar van de lagere scholen op bezoek. Natuurlijk wilden wij met enkele leden van onze fotoclub Visueel graag iets vertellen over onze hobby. We mochten een vijftal klasjes in ons lokaal ontvangen en na een kennismaking met o.a. een audio-visuele fotoreeks kregen ze een beknopte uitleg over fotografie in het algemeen en portretfotografie in het bijzonder. Daarna maakten we telkens een groepsfoto. Daarbij probeerden we de leerlingen zo veel mogelijk zelf te laten beslissen over de locatie, de compositie en de poses. Meestal leverde dat erg leuke opnames op. Ook bij deze groep was dat zeker het geval. Maar als allerlaatste shot kwam clublid Bert nog met dit originele idee. Ik had zelf ook mijn kleine Sonytje in aanslag uiteraard. Het werd wat mij betreft de leukste foto van de dag.
Ach, wat moet een mens met zulk weer? Ik heb vandaag, met Van Gogh in mijn achterhoofd, samen met mijn vriend Photoshop, een beetje gestoeid met de zonnebloemen die langs de kantine van de LRV staan in de Dressenstraat. Of het ook een Van Gogh-waardig resultaat opgeleverd heeft is maar zeer de vraag. Psychologische problemen het ik er alleszins niet door gekregen... Ik heb zonet nog eens in de spiegel gekeken en ik heb ook allebei mijn oren nog aan mijn hoofd staan.
Ik wil terloops nog eens opmerken dat ik, anno 2022, fotobewerking als een inherent onderdeel van de fotografie beschouw.
We zijn vandaag met z'n tweetjes nog eens naar Antwerpen, de koekenstad, gespoord. Ik wilde naar fotohandel Grobet om enkele spullen te kopen en we maken dan uiteraard gebruik van de gelegenheid om de stad wat meer uitgebreid te bezoeken. Naast een verplichte stop op het terras van den Engel pikten we nog meerdere andere highlights mee en de fotomogelijkheden vlogen me om de oren. Na een nat begin van onze tocht kwam later de zon er door warempel. Langs het Zuiderterras op weg naar de St. Annatunnel wilde het vrouwke graag poseren op een bank langs de Schelde ( excuseer, voor een Antwerpenaar is dat natuurlijk 't Schelt... )
Elke tweede dinsdag van de maand wordt door de FGA (Foto Groep Antwerpen) een spreker uitgenodigd om ons - amateurfotografen - iets interessants te vertellen. Vandaag stond Piet van den Eynde voor een goed gevulde zaal. De man is niet alleen gekend als eminente fotograaf maar meer nog als verkoper van zijn eigen merk, fotografie-boeken, on-line cursussen, begeleide fotoreizen en nog veel meer... kortom, hij heeft het goed voor mekaar. Ik misgun het hem niet trouwens. Dat het vanavond hoofdzakelijk (eigenlijk alleen maar) over Lightroom zou gaan had ik al verwacht maar als Photoshop-fanaat was ik toch geïnteresseerd, al was het maar om te vergelijken. Ik heb inderdaad enkele dingen horen voorbij komen waar ik meteen de bedenking bij maakte dat dit wel leuk kan zijn. Maar om me uit mijn ondertussen ingebeitelde workflow te halen is meer nodig. Ik heb trouwens met mijn abonnement bij Adobe sowieso ook Lightroom ter beschikking.
Tijdens de pauze bleef Piet op zijn sprekers-positie zitten en ik vond het een goed idee om hem even in beeld te nemen met de kleine Sony. Na even wachten kreeg hij blijkbaar in de gaten dat ik hem in het vizier had en precies op dat moment drukte ik af.
Huisdieren hebben we voorlopig niet meer in huize Pol en Josee. Er zijn de laatste tijd wel weer een aantal katten die ons weten te vinden. Ik heb er geen idee van of ze ergens in de buurt een thuis hebben of dat het verwilderde exemplaren zijn. Ze laten zich alleszins niet aanhalen en zijn eerder schuw. Het feit dat het vrouwke bij het zien van zo'n poes smelt en regelmatig lekkere hapjes gaat klaarleggen zal wel meespelen in het bezoekgedrag van die poezen. Vandaag was er weer een nieuw gezicht, deze kitten hadden we nog niet eerder gezien. Ik zat mijn krantje te lezen deze morgen (voor toevallige passanten die mij niet beter kennen, lees: deze middag) en ze wandelde parmantig over het pad langs de garage, binnen shoot-afstand van mijn Sonytje. Ik ben toch effe opgestaan om nog wat dichterbij te komen maar toen ze gealarmeerd naar me keek heb ik toch maar snel afgedrukt. Eén seconde later zette ze het op een lopen. Benieuwd of we die ook weer vaker zullen zien.
Op de tweede zondag van september is er traditioneel de bloemencorso in Loenhout. We hebben het enkele jaren moeten missen, deels door andere verplichtingen en deels door dat verdomde virus. Vandaag kon het weer en we zijn er dan ook naar toe gereden. Er was deze keer nog een extra reden: kleindochter Marie Leen was lid van één van de deelnemende clubs... en ze wonnen warempel ook nog !!!
Ik heb uiteraard het ganse gebeuren gefotografeerd maar ik kan natuurlijk niet anders dan een foto plaatsen van de winnende groep. Onder het motto "De klant is koning" hadden ze een ijzersterke act en een prachtige praalwagen in de competitie.
Het fotosalon van de Koninklijke Fotoclub Herentals vindt dit weekend plaats. Wij kennen daar wel enkele collega-hobbyisten en wij wilden daar graag een kijkje gaan nemen... niet alleen daarom trouwens, het is altijd leuk en leerrijk om te zien hoe ze dat bij andere clubs aanpakken. Ik heb altijd wel mijn kleine Sony toestel bij en hoewel ik het ongepast vind op een fotosalon met mijn camera te gaan zwaaien heb ik 'm toch een keer stiekem uit mijn zak gehaald omdat ik vond dat het licht zo mooi naar binnen viel. Het onbeklede party-tafeltje dat links nogal prominent in de foto geslopen is kon ik ondanks mijn liefde voor Photoshop niet weg klonen helaas...
