een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
18-08-2022
18 augustus Herentals
Ik kom wel vaker in, om en door Herentals gefietst, het is tenslotte niet zo ver van huize Pol en Josee. Al voor de tweede keer in korte tijd zag ik dat er op de markt weer een "kunstzinnig" (?) project gaande was. Of dit een fase in de opbouw, dan wel de definitieve vorm is weet ik niet. Ik blijf alleszins met vraagtekens achter. Alweer zien we stellages, containers, water dat vanuit de hoogte naar beneden stort ( kunstmatige waterval ) ... Na de vorige creatie vind ik het alleszins niet meer origineel en of het kunst is laat ik ook in het midden.
We hebben regen gekregen vandaag, driewerf hoera! Malse regen, een flink stuk van de voormiddag en dat duurde verder tot zeg maar een uur of twee. Daarna werd het alweer droog en in de loop van de namiddag kwam de zon er zowaar alweer door, voldoende reden om de e-bike weer van stal te halen om in de vooravond een kort rondje te gaan fietsen.
Even naar Herentals en terug, een dik uur de benen los gooien, meer moet dat niet zijn. Zo kwam ik bij de ondertussen afgewerkte beginstrook van de fiets-o-strade Herentals - Balen en er is zowaar zelfs een op/afrit bij de volkstuintjes achter het ziekenhuis. Daar heb ik even een aantal foto's gemaakt. Deze vond ik zonder meer de leukste. Het lage standpunt doet 't 'm hier - handig toch, zo'n kantelbaar scherm - maar ook het feit dat er enkele wolken in beeld geslopen zijn. De staalblauwe luchten van de voorbije dagen waren we ondertussen moe gezien.
Wat doet een cowboy in de stille Kempen op de purperen hei?
Ik had afgesproken met mijn vriend Gust om deze voormiddag enkele foto's te maken. Ik had er nog één nodig voor mijn komende AV-reeks voor het fotosalon en aansluitend zou ik Gust wat bruikbaar materiaal bezorgen voor zijn public relations. Om het met een duur woord te zeggen, we hadden een photo-shoot gepland.
Gisteren was ik al met het vrouwke op de heide in de Hoge Rielen en dat leek me een prima plek om er vandaag ook wat western-beelden te schieten. Gust is namelijk iemand die 150 jaar te laat geboren is en 8000 km te ver naar het oosten. Hij speelt niet de rol van een cowboy, hij is het ook. Of er in het wilde westen ook heide groeide laat ik in het midden, het is alleszins een vegetatie die puur is en in deze foto is het wat mij betreft een verbindende factor.
We hebben vandaag een fikse wandeling gemaakt naar het heidegebied in het domein De Hoge Rielen. Het weer leende zich daar al een beetje beter toe dan tijdens de voorbije tropische dagen. Als de heide in bloei staat wil deze hobby-fotograaf daar foto's van scoren en dit is een locatie die voor ons ook al wandelend te bereiken is.
Eerlijk gezegd had ik niet meteen erg hoge verwachtingen maar... de heide gedijt blijkbaar ook erg goed in droge omstandigheden. Het werd weer een mooie tocht met de nodige fotomogelijkheden. Met een kantelbaar scherm lukt het daarenboven prima om, zonder onze oude knoken al te zeer te forceren, van uit een laag standpunt beelden te schieten die net iets anders zijn dan wat we gewoonlijk zien voorbij komen.
Ieder jaar kiezen we met onze fotoclub een onderwerp dat aan Lichtaart gerelateerd is om er een AV reeks rond te maken voor ons fotosalon. Dit jaar kozen we voor de plaatselijke LRV (Landelijke Ruiter Vereniging), en meer bepaald voor het jeugdig pony-8-tal. Doorheen het jaar volgen we de trainingen, de voorbereidingen en de wedstrijden.
Vandaag was er een toernooi in Noorderwijk en we waren met z'n tweeën om daar wat foto's te schieten die eventueel bruikbaar zouden kunnen zijn voor de uiteindelijke selectie en montage. We brachten een hele lading bruikbare shots mee naar huis. Na de kür is het blijkbaar de gewoonte dat de ruitertjes de paarden even bedanken en knuffelen. Dat vond ik een van de leukere beelden uit de reeks.
Het dreigt een beetje eentonig en herhalend te worden maar ook vanavond zijn we weer een rondje gaan fietsen na de allergrootste hitte. Tussen Ten Aard en Sas 7 fiets je normaal gezien even tussen het Kempisch Kanaal en de gemeentevijver ook wel de Dekshoevevijver of, voor de Gelenaren, de Kasseman. Deze keer zijn we even van het fietspad afgeweken om er rond te fietsen. Vroeger kwamen we hier wel vaker maar nu was het alweer een hele tijd geleden en ik heb dan ook enkele foto's geschoten. Ik heb er geen idee van of ik dit beeld, of iets vergelijkbaars al ooit op deze pagina's geplaatst heb, maar dan is het alleszins lang geleden en dan is het zeker voor opfrissing vatbaar...
We zitten midden in een volwassen hittegolf en een mens past zich aan. Overdag blijven we lekker binnen en pas in de loop van de vooravond als de hitte al iets draaglijker is proberen we alsnog wat lichaamsbeweging te plukken in de vorm van een rustig fietstochtje.
Enkele fotostops horen er ook bij natuurlijk. Ongeveer op de grens tussen Lichtaart en Poederlee - het baantje heeft de niet alledaagse naam Cawinkel - zagen we een kudde koeien grazen in het mooie avondlicht. Eén knotwilg uit een rij vlakbij koos ik als voorgrondobject en samen met de andere knotwilgen in de verte en de koeien vond ik het al bij al een verdedigbare compositie. Ik heb er alleszins enkele shots aan gewaagd en ik heb het vrouwke laten kiezen welke er op deze pagina terecht is gekomen.
Het is een open deur intrappen als ik vertel dat er dit jaar veel wespen zijn. Ook wij hebben er last van, en nog geen klein beetje! Als je 's morgens, bij nog draaglijke temperaturen, buiten op het terras wilt ontbijten word je meteen belaagd door het geel zwarte legioen, voorlopig hebben we weinig zin om de rest van de dag buiten te spelen door de hittegolf maar ik hou mijn hart vast voor wat en de volgende weken gaat gebeuren. Er moet ergens een nest zijn, misschien wel meerdere, maar we hebben alleszins nog niks gevonden.
Ondertussen hebben die krengen ook onze druivelaars ontdekt en de ene na de andere tros wordt vakkundig geplunderd. Ik heb me met de macrolens even in gevarengebied begeven en na een snelle foto heb ik weer veiligere oorden opgezocht.
Voor alle duidelijkheid: de blauw-gele ara staat rechts op de foto.
Tijdens mijn fietstochten stop ik wel eens bij het café aan de jachthaven in Herentals. Daar zit regelmatig een man met zijn papegaai, een blauw-gele ara. Ik heb al enkele keren geprobeerd hem te fotograferen maar dat wil hij blijkbaar liever niet. Vanavond zag ik hem weer, wandelend langs het fietspad en deze keer ben ik gestopt en heb ik het hem gevraagd. Zelf wilde hij absoluut niet op de foto maar zijn papegaai mocht wel op mijn schouder...
Als je het opklapbare scherm van mijn Sonytje 180° draait kun je dat ding ook als selfie apparaat gebruiken en dat kwam nu dus goed van pas. Eerst heeft de ara nog wat met mijn fietsbril gefriemeld (foto op facebook) maar daarna wilde hij wel mooi poseren.
Het valt voorlopig nogal mee met die hittegolf... hoewel... Ik vrees dat "voorlopig" het belangrijkste woord is van de vorige zin. We zijn alleszins in de vooravond nog een fietstochtje gaan doen. Op goed geluk, zonder doel vertrokken en gaandeweg kwam er toch een interessante tussenstop in zicht. Het Corsendonks Hof, daar waren we al lang niet meer geweest. We wilden de fietsen op de gekende fietsparking zetten, zo ver als mogelijk over de kasseien gedokkerd om zo dicht mogelijk bij de achterpoort te geraken en daar zagen we dat dit geen ingang meer is. Foute boel natuurlijk. Oke, rond het gebouw wandelen naar de voorkant is ook geen straf en dat weten we ook weer ondertussen. Duvelke gedronken, het voornemen gemaakt snel terug te komen om nog eens uitgebreid te komen tafelen en weer naar de fietsen. Toch snel nog even een foto van de gesloten achterpoort met de prachtige wachters.
Ik ben vandaag meteen aan de slag gegaan om enkele foto's die ik gisteren maakte in Bobbejaanland door Photoshop te halen en er de playmobil-hoofdfiguren van mijn op stapel staande AV-reeks in te plaatsen. Ik heb eigenlijk zowat de ganse dag voor de Mac gezeten... niks gefotografeerd. Maar gisteren was wel erg gevuld. Na Bobbejaanland hebben we 's avonds een bezoek gebracht aan twee goede vriendinnen in Geel, de 90-jarige (!!!) mama van een van hen was ook een zeer aangename uitbreiding van het gezelschap. Bij een overheerlijke kaas-tafel, met alles er op en er aan, en een mooi wijntje erbij ( voor de kenners: een Lagrein uit Zuid Tirol ) hebben we uitgebreid kunnen bijpraten na alle corona perikelen. Uiteraard heb ik altijd mijn Sonytje op zak en dat is ideaal om ook die gebeurtenis te documenteren. Met een dag vertraging is dit toch een onderwerp dat ook z'n plaats verdient in mijn jaaralbum.
We zijn vandaag naar Bobbejaanland geweest. Ik wilde nog enkele foto's maken voor de AV-reeks waar ik aan bezig ben voor het komende salon van onze fotoclub. Dan paar je natuurlijk het nuttige aan het aangename. Het vrouwke, zoon Mike en kleindochter Julie waren ook van de partij en naast het fotograferen hebben we de nodige adrenaline-kicks gezocht en gevonden in de attracties. De lange water schuifaf leek me niet meteen de ideale plek om er mijn apparatuur aan bloot te stellen maar van af de zijkant kon ik Mike en Julie dan weer in beeld nemen die krijsend naar beneden kwamen gezoefd.
Het was een hartverscheurende keuze vandaag. Het vrouwke wilde naar Bart Peeters in Turnhout en Nick, neefje van het vrouwke, had me gevraagd of ik niet eens wilde komen kijken naar de iets veranderde line up van zijn bandje Common Strangers. Het vrouwke is naar Turnhout gegaan en ik naar Lommel...
Uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen. Ik zag een bandje dat zeker een positieve vibe erbij gekregen heeft met Senne, de nieuwe zanger, soms is ie wel eens te enthousiast en dat gaat dan jammer genoeg soms ten koste van de beheersing van zijn stem, maar al bij al lijkt me dit een niet zo onoverkomelijk werkpunt.
Als je een vijfkoppige band fotografeert wil je natuurlijk dat ze er alle vijf goed opstaan en bij een live-optreden is dat niet zo evident. Als compromis-foto vind ik dit de leukste uit de reeks die ik mocht schieten. Dat ik 'm in zwart wit zou omzetten was voorspelbaar.
Alweer zijn we vandaag langs het Kempisch kanaal naar Lommel gefietst. Vrijdag, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel, voor ons vrijwilligers is de e-bike het gedroomde vervoermiddel om er een totaal-beleefdag van te maken, anderhalf uur fietsen heen, anderhalf uur rolstoel duwen, een half uurtje bijkletsen met de collega vrijwilligers en dan weer anderhalf uur terug, onderbroken door een obligate stop bij Sas 6. Wij vinden allebei dit terras het gezelligste dat we onderweg tegenkomen en we kunnen dan ook nooit hier voorbij rijden zonder even iets te nuttigen.
We hebben nog nooit het plezier geproefd van hier op een zwoele zomeravond in het donker te zitten maar de lampionnen boven onze stoel gaven ons toch de hint om dat vroeg of laat ook eens te proberen. De zon was erg behulpzaam om vandaag toch al een indruk te krijgen van hoe een avond- of nachtopname er zou kunnen uitzien. Knal tegenlicht, en er zijn nogal wat artefacten in de opname die daardoor niet konden worden vermeden maar ik vind dit zelf toch de leukste van de dag.
Om macrofoto's te maken gebruik je in principe een macrolens. Maar met een flinke zoom lukt het ook wel. De mogelijkheid om een rustige achtergrond te krijgen is alleszins even groot. Ik had de 70-300 er op zitten toen ik wat in de buurt aan het rondwandelen was met fotogedachten in mijn achterhoofd. Hoe deze jongen, ver weg van stromend water, hier aangeland is, lijkt me een raadsel. Feit is dat ie een leuk onderwerp was.
Voor de aardigheid de exif gegevens. ISO 400 - 1/1000 - F 5,6.
Fietspaden heb je in alle maten en gewichten, verhard, onverhard, smal, breed, asfalt, beton, klinkers... noem maar op. Ik heb al meermaals de lobbyisten verwenst die er in geslaagd zijn massaal klinkers te verkopen om ons onder wielen te schuiven met als resultaat dat wij als fietsers ondertussen allemaal door elkaar geschud worden door de vele verzakkingen en uitstulpingen. Terloops ook nog even vermelden dat ik niet meteen een grote fan ben van de zogenaamde fiets-o-strades waar de speedpedelecs je tegen supersonische snelheden voorbij flitsen zonder bellen.
Dit, evenwel, is een fietspad naar mijn hart, niet zo akelig kaarsrecht, door de mooie natuur en rustig, net goed om de zuurte die ik even voelde opwellen weer de kop in te drukken.
De site was alweer 2 dagen onbereikbaar. het gebeurt te vaak dat er iets misloopt hier. Samen met het feit dat je al tijden niet meer kunt reageren en dat webmasters überhaupt niet antwoorden zijn er redenen genoeg om naar een ander medium uit te kijken om mijn dagelijkse ei te leggen. Voorlopig ga ik hier verder, maar ik overweeg nu toch heel serieus om het hier voor bekeken te houden. Nu weer enkele dagen achterstand inhalen.
Als het Barrier kermis is wil de traditie dat we daar eens naar toe gaan, kennissen en familie genoeg. We kozen er vandaag voor om te fietsen, een kleine 80 km. in totaal. Onderweg, langs het kanaal bieden er zich voldoende fotomogelijkheden aan om met een grote foto-oogst thuis te komen. Bij de gekende blauw-witte brug aan de Blauwe Kei was ik sowieso al een foto aan het maken toen ik opzij moest springen voor een groepje fietsers. Ik heb zo snel mogelijk mijn positie weer ingenomen en ze achterna gefotografeerd. Dat ik in de hectiek niet perfect in het midden stond neem ik er graag bij.
Sedert Phaido in de hondenhemel is komen we kier niet meer zo vaak voorbij. Vroeger was dat dagelijkse prik. Toen lag deze gesneuvelde boom ook al over het wandelpad en ik maakte vandaag voor mezelf de bedenking dat niet eens zo lang geleden wandelpaden door onze bossen er toch veel beter bij lagen. Dennenappels, afgewaaide takken en gevallen bomen kwamen in houtkachels terecht en of dit nu ecologisch verantwoord is of niet laat ik in het midden maar toen kon je ten minste zonder je op een hindernissenparcours te wanen rustig wandelen omdat de boel consequent werd opgeruimd. Ik herinner me alleszins dat Phaido op zijn oude dag rustig onder de boom door kroop.
Met de camera vlak bij de stam lijkt dit de onderkant van de boom, maar aan de inplanting van de zijtakken kun je zien dat dit wel degelijk de top is, de dunne kant eigenlijk.
Als je in Turnhout langs het kanaal Dessel-Schoten fietst zie je bij de nieuwe fietsbrug een kunstwerk, ik neem aan dat het een kunstwerk is... Het lijken 3 ontploffingen bij een bunker. Of het echt een bunker is durf ik betwijfelen, daarvoor is de betonconstructie te klein, ik denk eerder dat het een restant is van een steun van de verdwenen brug van het Bels Lijntje, zaliger gedachtenis. Ik kwam hier vandaag niet voor de eerste keer voorbij en het is ook niet de eerste keer dat ik dit fotografeer. Deze keer heb ik de lus naar de nieuwe brug genomen en heb ik dit van boven uit in beeld genomen en dat vind ik achteraf gezien zeker zo interessant. De begroeiing rondom was al redelijk ros door het droge weer van de laatste tijd en daarom heb ik de kleurverzadiging van alles behalve de explosies flink verminderd. het komt niet echt overeen met de realiteit qua kleur, maar ik vind het zo leuker, noem het artistieke vrijheid...
Ideaal fietsweer deze namiddag en daar hebben het vrouwke en ik dankbaar gebruik van gemaakt om een mooi, rustig ritje te doen op gekend terrein. Dat we vroeg of laat langs het Kempisch kanaal zouden belanden was bijna vanzelfsprekend. De kortste weg er naartoe werd het niet en onderweg, vlak bij de hoofdingang van het Prinsenpark moesten we halt houden want er kwam een stoet huif- en andere karren met één of twee boeren paarden er voor van uit de richting Retiese watermolen en die draaiden naar het Prinsenpark. Ze waren, naar ik hoorde, aan een meerdaagse tocht bezig en daar waren wij, puur toevallig, getuige van. Ik vond het niet erg en ik heb meteen het Sonytje uit mijn zak gehaald om wat foto's te schieten. Dit tweespan vond ik het meest fotogenieke uit de reeks van 23 deelnemers aan de tocht.
