een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
09-08-2022
09 augustus Corsendonks Hof
Het valt voorlopig nogal mee met die hittegolf... hoewel... Ik vrees dat "voorlopig" het belangrijkste woord is van de vorige zin. We zijn alleszins in de vooravond nog een fietstochtje gaan doen. Op goed geluk, zonder doel vertrokken en gaandeweg kwam er toch een interessante tussenstop in zicht. Het Corsendonks Hof, daar waren we al lang niet meer geweest. We wilden de fietsen op de gekende fietsparking zetten, zo ver als mogelijk over de kasseien gedokkerd om zo dicht mogelijk bij de achterpoort te geraken en daar zagen we dat dit geen ingang meer is. Foute boel natuurlijk. Oke, rond het gebouw wandelen naar de voorkant is ook geen straf en dat weten we ook weer ondertussen. Duvelke gedronken, het voornemen gemaakt snel terug te komen om nog eens uitgebreid te komen tafelen en weer naar de fietsen. Toch snel nog even een foto van de gesloten achterpoort met de prachtige wachters.
Ik ben vandaag meteen aan de slag gegaan om enkele foto's die ik gisteren maakte in Bobbejaanland door Photoshop te halen en er de playmobil-hoofdfiguren van mijn op stapel staande AV-reeks in te plaatsen. Ik heb eigenlijk zowat de ganse dag voor de Mac gezeten... niks gefotografeerd. Maar gisteren was wel erg gevuld. Na Bobbejaanland hebben we 's avonds een bezoek gebracht aan twee goede vriendinnen in Geel, de 90-jarige (!!!) mama van een van hen was ook een zeer aangename uitbreiding van het gezelschap. Bij een overheerlijke kaas-tafel, met alles er op en er aan, en een mooi wijntje erbij ( voor de kenners: een Lagrein uit Zuid Tirol ) hebben we uitgebreid kunnen bijpraten na alle corona perikelen. Uiteraard heb ik altijd mijn Sonytje op zak en dat is ideaal om ook die gebeurtenis te documenteren. Met een dag vertraging is dit toch een onderwerp dat ook z'n plaats verdient in mijn jaaralbum.
We zijn vandaag naar Bobbejaanland geweest. Ik wilde nog enkele foto's maken voor de AV-reeks waar ik aan bezig ben voor het komende salon van onze fotoclub. Dan paar je natuurlijk het nuttige aan het aangename. Het vrouwke, zoon Mike en kleindochter Julie waren ook van de partij en naast het fotograferen hebben we de nodige adrenaline-kicks gezocht en gevonden in de attracties. De lange water schuifaf leek me niet meteen de ideale plek om er mijn apparatuur aan bloot te stellen maar van af de zijkant kon ik Mike en Julie dan weer in beeld nemen die krijsend naar beneden kwamen gezoefd.
Het was een hartverscheurende keuze vandaag. Het vrouwke wilde naar Bart Peeters in Turnhout en Nick, neefje van het vrouwke, had me gevraagd of ik niet eens wilde komen kijken naar de iets veranderde line up van zijn bandje Common Strangers. Het vrouwke is naar Turnhout gegaan en ik naar Lommel...
Uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen. Ik zag een bandje dat zeker een positieve vibe erbij gekregen heeft met Senne, de nieuwe zanger, soms is ie wel eens te enthousiast en dat gaat dan jammer genoeg soms ten koste van de beheersing van zijn stem, maar al bij al lijkt me dit een niet zo onoverkomelijk werkpunt.
Als je een vijfkoppige band fotografeert wil je natuurlijk dat ze er alle vijf goed opstaan en bij een live-optreden is dat niet zo evident. Als compromis-foto vind ik dit de leukste uit de reeks die ik mocht schieten. Dat ik 'm in zwart wit zou omzetten was voorspelbaar.
Alweer zijn we vandaag langs het Kempisch kanaal naar Lommel gefietst. Vrijdag, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel, voor ons vrijwilligers is de e-bike het gedroomde vervoermiddel om er een totaal-beleefdag van te maken, anderhalf uur fietsen heen, anderhalf uur rolstoel duwen, een half uurtje bijkletsen met de collega vrijwilligers en dan weer anderhalf uur terug, onderbroken door een obligate stop bij Sas 6. Wij vinden allebei dit terras het gezelligste dat we onderweg tegenkomen en we kunnen dan ook nooit hier voorbij rijden zonder even iets te nuttigen.
We hebben nog nooit het plezier geproefd van hier op een zwoele zomeravond in het donker te zitten maar de lampionnen boven onze stoel gaven ons toch de hint om dat vroeg of laat ook eens te proberen. De zon was erg behulpzaam om vandaag toch al een indruk te krijgen van hoe een avond- of nachtopname er zou kunnen uitzien. Knal tegenlicht, en er zijn nogal wat artefacten in de opname die daardoor niet konden worden vermeden maar ik vind dit zelf toch de leukste van de dag.
Om macrofoto's te maken gebruik je in principe een macrolens. Maar met een flinke zoom lukt het ook wel. De mogelijkheid om een rustige achtergrond te krijgen is alleszins even groot. Ik had de 70-300 er op zitten toen ik wat in de buurt aan het rondwandelen was met fotogedachten in mijn achterhoofd. Hoe deze jongen, ver weg van stromend water, hier aangeland is, lijkt me een raadsel. Feit is dat ie een leuk onderwerp was.
Voor de aardigheid de exif gegevens. ISO 400 - 1/1000 - F 5,6.
Fietspaden heb je in alle maten en gewichten, verhard, onverhard, smal, breed, asfalt, beton, klinkers... noem maar op. Ik heb al meermaals de lobbyisten verwenst die er in geslaagd zijn massaal klinkers te verkopen om ons onder wielen te schuiven met als resultaat dat wij als fietsers ondertussen allemaal door elkaar geschud worden door de vele verzakkingen en uitstulpingen. Terloops ook nog even vermelden dat ik niet meteen een grote fan ben van de zogenaamde fiets-o-strades waar de speedpedelecs je tegen supersonische snelheden voorbij flitsen zonder bellen.
Dit, evenwel, is een fietspad naar mijn hart, niet zo akelig kaarsrecht, door de mooie natuur en rustig, net goed om de zuurte die ik even voelde opwellen weer de kop in te drukken.
De site was alweer 2 dagen onbereikbaar. het gebeurt te vaak dat er iets misloopt hier. Samen met het feit dat je al tijden niet meer kunt reageren en dat webmasters überhaupt niet antwoorden zijn er redenen genoeg om naar een ander medium uit te kijken om mijn dagelijkse ei te leggen. Voorlopig ga ik hier verder, maar ik overweeg nu toch heel serieus om het hier voor bekeken te houden. Nu weer enkele dagen achterstand inhalen.
Als het Barrier kermis is wil de traditie dat we daar eens naar toe gaan, kennissen en familie genoeg. We kozen er vandaag voor om te fietsen, een kleine 80 km. in totaal. Onderweg, langs het kanaal bieden er zich voldoende fotomogelijkheden aan om met een grote foto-oogst thuis te komen. Bij de gekende blauw-witte brug aan de Blauwe Kei was ik sowieso al een foto aan het maken toen ik opzij moest springen voor een groepje fietsers. Ik heb zo snel mogelijk mijn positie weer ingenomen en ze achterna gefotografeerd. Dat ik in de hectiek niet perfect in het midden stond neem ik er graag bij.
Sedert Phaido in de hondenhemel is komen we kier niet meer zo vaak voorbij. Vroeger was dat dagelijkse prik. Toen lag deze gesneuvelde boom ook al over het wandelpad en ik maakte vandaag voor mezelf de bedenking dat niet eens zo lang geleden wandelpaden door onze bossen er toch veel beter bij lagen. Dennenappels, afgewaaide takken en gevallen bomen kwamen in houtkachels terecht en of dit nu ecologisch verantwoord is of niet laat ik in het midden maar toen kon je ten minste zonder je op een hindernissenparcours te wanen rustig wandelen omdat de boel consequent werd opgeruimd. Ik herinner me alleszins dat Phaido op zijn oude dag rustig onder de boom door kroop.
Met de camera vlak bij de stam lijkt dit de onderkant van de boom, maar aan de inplanting van de zijtakken kun je zien dat dit wel degelijk de top is, de dunne kant eigenlijk.
Als je in Turnhout langs het kanaal Dessel-Schoten fietst zie je bij de nieuwe fietsbrug een kunstwerk, ik neem aan dat het een kunstwerk is... Het lijken 3 ontploffingen bij een bunker. Of het echt een bunker is durf ik betwijfelen, daarvoor is de betonconstructie te klein, ik denk eerder dat het een restant is van een steun van de verdwenen brug van het Bels Lijntje, zaliger gedachtenis. Ik kwam hier vandaag niet voor de eerste keer voorbij en het is ook niet de eerste keer dat ik dit fotografeer. Deze keer heb ik de lus naar de nieuwe brug genomen en heb ik dit van boven uit in beeld genomen en dat vind ik achteraf gezien zeker zo interessant. De begroeiing rondom was al redelijk ros door het droge weer van de laatste tijd en daarom heb ik de kleurverzadiging van alles behalve de explosies flink verminderd. het komt niet echt overeen met de realiteit qua kleur, maar ik vind het zo leuker, noem het artistieke vrijheid...
Ideaal fietsweer deze namiddag en daar hebben het vrouwke en ik dankbaar gebruik van gemaakt om een mooi, rustig ritje te doen op gekend terrein. Dat we vroeg of laat langs het Kempisch kanaal zouden belanden was bijna vanzelfsprekend. De kortste weg er naartoe werd het niet en onderweg, vlak bij de hoofdingang van het Prinsenpark moesten we halt houden want er kwam een stoet huif- en andere karren met één of twee boeren paarden er voor van uit de richting Retiese watermolen en die draaiden naar het Prinsenpark. Ze waren, naar ik hoorde, aan een meerdaagse tocht bezig en daar waren wij, puur toevallig, getuige van. Ik vond het niet erg en ik heb meteen het Sonytje uit mijn zak gehaald om wat foto's te schieten. Dit tweespan vond ik het meest fotogenieke uit de reeks van 23 deelnemers aan de tocht.
Als we gaan wandelen slaagt het vrouwke er meestal in om wat onderweg geplukte wilde bloemen, takken, twijgen, varens, grassen... noem maar op... mee naar huis te brengen en in een vaas, kan of andere groenvriendelijke pot ergens in huis neer te zetten. Ik vind het best oke, zeker omdat het me soms mogelijkheden biedt als ik in de loop van de dag door - of ondanks - drukke bezigheden weer eens niks gefotografeerd heb. Rond middernacht, zowat de deadline om nog een foto van de dag te scoren kon ik deze schoonheden, zelfs in duplo, in beeld nemen.
Half Herentals kleurde groen, groen voor Wout, DE Wout, onze Wout, Wout van Aert!!! Herentals draagt nog altijd de bijnaam keizerstede en dat komt door de successen die legende Rik van Looy ooit bij elkaar fietste maar binnenkort gaat dat zonder twijfel veranderen in godenzoonverblijfplaats of iets dergelijks want wat Wout de laatste tijd presteert is ongeëvenaard.
Er was een massa volk op afgekomen - 50.000 hoorde ik als getal voorbij komen - en over de hele lengte van het stratencircuit in het centrum stonden ze rijen dik. Het rondje was maar een kleine 2 km lang, om de twee en halve minuut kwamen de renners dus voorbij, 50 keer, goed voor in totaal iets meer dan 90 km. Gelukkig was ik goed bijtijds op het plekje dat we op voorhand hadden uitgekozen en we hadden de ganse tijd prima zicht. Ik wilde een foto van Wout op kop van de groep en dat lukte me bijna elke ronde. Dit beeld schoot ik op het moment dat er een ontsnapping was met Mathieu Van der Poel en Wout zette zich, zoals zo vaak in de tour, op kop en sleurde de boel weer bij elkaar.
PS. Volgens de organisatoren waren het er 40.000. Geen idee hoe ze dat geteld hebben trouwens.
Het vrouwke wilde vanmiddag naar Herentals om wat te gaan shoppen en ik vond het wel leuk om mee te fietsen, al was het maar om te zien hoe de stad zich opmaakt voor de grote dag morgen. Herentals feest, Herentals fietst. Wout zal zijn groene trui komen tonen en zonder twijfel met een zege in het na-tour criterium extra glans geven. Voor de terugweg hadden we voor het traject via de Watervoort gekozen om zo langs huize Van Aert te komen en te zien hoe de buren deze keer weer de woning van onze superkampioen hadden versierd. Zonder stoppen en een foto maken kon ik daar niet voorbij he...
Productfotografie is niet meteen mijn ding, maar voor één keer heb ik me er toch aan gewaagd, zij het op redelijk amateuristische wijze. De Pieter is de nieuwe naam van de horeca zaak langs de Demer in Langdorp die mijn zus Lilly samen met haar ventje Dreeke heeft overgenomen, opgeknapt en heropend. Niet alleen fietsers, wandelaars of toevallige bezoekers zijn er welkom, het is ook de bedoeling dat er allerhande culturele en culinaire activiteiten gaan georganiseerd worden. Ze hebben ondertussen alvast een huisbier... laat dat nu toevallig ook De Pieter heten...
Het is best pittig, 8,5% alcohol, ik heb het vandaag onderworpen aan een meervoudige test en het krijgt het label Pol-approved mee. Ik bedoel daarmee niet dat ik nu stop met Duvel als koning van de bieren te beschouwen, niks kan daar tegenop immers, maar dit brouwsel verdient zeker een plaats in de hofhouding.
Eergisteren waren we in Antwerpen om naar de grote zeilschepen te gaan kijken. Het was niet meteen een onverdeeld leuke dag met die pokkedrukte en ik had voor mezelf de bedenking gemaakt dat de voorbij varende vloot bij het vertrek bekijken van op een rustige plek veel meer fotoplezier zou kunnen verschaffen.
De agenda voor vandaag was dus snel ingevuld. De bocht van Bath leek me wel wat. Via meneer Google had ik vernomen dat het vertrek voorzien was tussen 10 en 15 uur. Ik had gemikt op 12 uur omdat ik er van uit ging dat er ook nog een afmeer-, aanloop- en vaartijd zou zijn voor de schepen in Bath voorbij zouden varen. We waren zelfs nog een half uur later dan voorzien maar dat bleek niet eens erg want uiteindelijk kwamen de grote zeilers pas rond half vijf voorbij. Het bleek het wachten waard. En dan merkte ik dat ik de extender voor mijn 70-300 thuis vergeten was. Oke... met 300 mm. dan maar, vaak net iets te ver naar mijn smaak maar ik heb toch meerdere leuke opnames kunnen scoren. Dit is het moment dat de Poolse Dar Mlodziezy voorbij de Nederlandse Gulden Leeuw is gevaren. We stonden precies op de goede plaats om het ganse inhaal manoeuvre met meerdere opnames helemaal vast te leggen. Ik zal morgen op Facebook een foto plaatsen van het moment dat de Pool nog achter de Nederlander is.
Als ik de geografische omgeving en de richting een beetje goed inschat vermoed ik dat de torenspits in de verte tussen de twee schepen wel eens die van het plaatsje Graauw zou kunnen zijn, achter het verdronken land van Saeftinge.
In de zestiger jaren van de vorige eeuw speelde ik in een bandje in Lommel, The Lonely Boys. Het was zeker niet het beste bandje uit mijn lange carrière in de muziek. Maar het was waarschijnlijk wel het leukste. De vriendschapsband is na al die jaren nog altijd intact. Begin jaren tweeduizend hebben we nog enkele reunie-optredens gedaan - met onverwacht veel respons en succes trouwens - maar toen Jack, onze Amerikaanse bassist, 6 jaar geleden de strijd tegen de vreselijke ziekte verloor was dat ook het definitieve einde van samen op het podium te staan. Toch proberen we ieder jaar nog minimaal één keer samen te komen om herinneringen op te halen en de benen onder de tafel te steken. Vandaag hadden we De Hutten In Lommel Kolonie uitgekozen en het moet gezegd dat het gebodene van hoogstaande culinaire kwaliteit was. Ik heb uiteraard regelmatig mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om een en ander vast te leggen en uit het aanbod van leuke foto's koos ik voor een beeld van Math, de partner van onze overleden vriend, die zich met zichtbaar genoegen overgeeft aan het dessert: een coupe vers fruit van zeer volwassen formaat.
De tall ships race deed Antwerpen weer aan en daar wilden we ook deze keer bij zijn. We zijn rond de middag naar de koekenstad gespoord en we hebben er de rest van de dag rondgelopen. Langs de kaaien, op het Mas, langs de dokken... het loonde echt de moeite. Het was er wel pokkedruk en dat drukte de pret toch een beetje. Een plaats op een terrasje vinden was quasi onmogelijk en aan de vele kraampjes minutenlang aanschuiven om dan iets lauws uit een plastic bekertje in je keel te gieten is ook niet meteen een Aha-Erlebnis... Soit, ik heb een hele lading foto's mee naar huis gebracht en daar heb ik er alvast een uit geselecteerd. Het vrouwke met op de achtergrond de Alexander von Humboldt II.
Als het weer het toelaat gaan we nog altijd iedere vrijdag als vrijwilliger wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Vandaag was dat niet anders. Na afloop van de wandeling komen de meeste vrijwilligers dan samen in de grote cantine om gezellig nog wat bij te kletsen onder het genot van een drankje. En ja, dat wilde ik ook wel een keer documenteren met een foto op deze pagina. Ik heb de kring even verlaten en de kleine Sony - met kantelbaar scherm - boven mijn hoofd gehouden om de collega's in beeld te nemen.
Zoals je ziet wordt de Tour de France ondertussen op de muur geprojecteerd. Ik heb er het raden naar waarom ze voor Eurosport kiezen met reclame en andere onderbrekende onzin in plaats van voor de VRT...
Ik vind het niet erg om ook eens langs een smal paadje of een bosweggetje te fietsen. En zeker als we weer eens op geocache-zoektocht zijn komen wel eens stroken onder de wielen waar een normaal mens terechte twijfels over zou hebben. Maar hier moest ik wel passen en dat was niet omdat ik niet mocht roken of vuur maken zoals het bord zegt. Ik heb gewoon een rondje om gereden.
