een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-07-2022
29 juli Wilde bloemen
Als we gaan wandelen slaagt het vrouwke er meestal in om wat onderweg geplukte wilde bloemen, takken, twijgen, varens, grassen... noem maar op... mee naar huis te brengen en in een vaas, kan of andere groenvriendelijke pot ergens in huis neer te zetten. Ik vind het best oke, zeker omdat het me soms mogelijkheden biedt als ik in de loop van de dag door - of ondanks - drukke bezigheden weer eens niks gefotografeerd heb. Rond middernacht, zowat de deadline om nog een foto van de dag te scoren kon ik deze schoonheden, zelfs in duplo, in beeld nemen.
Half Herentals kleurde groen, groen voor Wout, DE Wout, onze Wout, Wout van Aert!!! Herentals draagt nog altijd de bijnaam keizerstede en dat komt door de successen die legende Rik van Looy ooit bij elkaar fietste maar binnenkort gaat dat zonder twijfel veranderen in godenzoonverblijfplaats of iets dergelijks want wat Wout de laatste tijd presteert is ongeëvenaard.
Er was een massa volk op afgekomen - 50.000 hoorde ik als getal voorbij komen - en over de hele lengte van het stratencircuit in het centrum stonden ze rijen dik. Het rondje was maar een kleine 2 km lang, om de twee en halve minuut kwamen de renners dus voorbij, 50 keer, goed voor in totaal iets meer dan 90 km. Gelukkig was ik goed bijtijds op het plekje dat we op voorhand hadden uitgekozen en we hadden de ganse tijd prima zicht. Ik wilde een foto van Wout op kop van de groep en dat lukte me bijna elke ronde. Dit beeld schoot ik op het moment dat er een ontsnapping was met Mathieu Van der Poel en Wout zette zich, zoals zo vaak in de tour, op kop en sleurde de boel weer bij elkaar.
PS. Volgens de organisatoren waren het er 40.000. Geen idee hoe ze dat geteld hebben trouwens.
Het vrouwke wilde vanmiddag naar Herentals om wat te gaan shoppen en ik vond het wel leuk om mee te fietsen, al was het maar om te zien hoe de stad zich opmaakt voor de grote dag morgen. Herentals feest, Herentals fietst. Wout zal zijn groene trui komen tonen en zonder twijfel met een zege in het na-tour criterium extra glans geven. Voor de terugweg hadden we voor het traject via de Watervoort gekozen om zo langs huize Van Aert te komen en te zien hoe de buren deze keer weer de woning van onze superkampioen hadden versierd. Zonder stoppen en een foto maken kon ik daar niet voorbij he...
Productfotografie is niet meteen mijn ding, maar voor één keer heb ik me er toch aan gewaagd, zij het op redelijk amateuristische wijze. De Pieter is de nieuwe naam van de horeca zaak langs de Demer in Langdorp die mijn zus Lilly samen met haar ventje Dreeke heeft overgenomen, opgeknapt en heropend. Niet alleen fietsers, wandelaars of toevallige bezoekers zijn er welkom, het is ook de bedoeling dat er allerhande culturele en culinaire activiteiten gaan georganiseerd worden. Ze hebben ondertussen alvast een huisbier... laat dat nu toevallig ook De Pieter heten...
Het is best pittig, 8,5% alcohol, ik heb het vandaag onderworpen aan een meervoudige test en het krijgt het label Pol-approved mee. Ik bedoel daarmee niet dat ik nu stop met Duvel als koning van de bieren te beschouwen, niks kan daar tegenop immers, maar dit brouwsel verdient zeker een plaats in de hofhouding.
Eergisteren waren we in Antwerpen om naar de grote zeilschepen te gaan kijken. Het was niet meteen een onverdeeld leuke dag met die pokkedrukte en ik had voor mezelf de bedenking gemaakt dat de voorbij varende vloot bij het vertrek bekijken van op een rustige plek veel meer fotoplezier zou kunnen verschaffen.
De agenda voor vandaag was dus snel ingevuld. De bocht van Bath leek me wel wat. Via meneer Google had ik vernomen dat het vertrek voorzien was tussen 10 en 15 uur. Ik had gemikt op 12 uur omdat ik er van uit ging dat er ook nog een afmeer-, aanloop- en vaartijd zou zijn voor de schepen in Bath voorbij zouden varen. We waren zelfs nog een half uur later dan voorzien maar dat bleek niet eens erg want uiteindelijk kwamen de grote zeilers pas rond half vijf voorbij. Het bleek het wachten waard. En dan merkte ik dat ik de extender voor mijn 70-300 thuis vergeten was. Oke... met 300 mm. dan maar, vaak net iets te ver naar mijn smaak maar ik heb toch meerdere leuke opnames kunnen scoren. Dit is het moment dat de Poolse Dar Mlodziezy voorbij de Nederlandse Gulden Leeuw is gevaren. We stonden precies op de goede plaats om het ganse inhaal manoeuvre met meerdere opnames helemaal vast te leggen. Ik zal morgen op Facebook een foto plaatsen van het moment dat de Pool nog achter de Nederlander is.
Als ik de geografische omgeving en de richting een beetje goed inschat vermoed ik dat de torenspits in de verte tussen de twee schepen wel eens die van het plaatsje Graauw zou kunnen zijn, achter het verdronken land van Saeftinge.
In de zestiger jaren van de vorige eeuw speelde ik in een bandje in Lommel, The Lonely Boys. Het was zeker niet het beste bandje uit mijn lange carrière in de muziek. Maar het was waarschijnlijk wel het leukste. De vriendschapsband is na al die jaren nog altijd intact. Begin jaren tweeduizend hebben we nog enkele reunie-optredens gedaan - met onverwacht veel respons en succes trouwens - maar toen Jack, onze Amerikaanse bassist, 6 jaar geleden de strijd tegen de vreselijke ziekte verloor was dat ook het definitieve einde van samen op het podium te staan. Toch proberen we ieder jaar nog minimaal één keer samen te komen om herinneringen op te halen en de benen onder de tafel te steken. Vandaag hadden we De Hutten In Lommel Kolonie uitgekozen en het moet gezegd dat het gebodene van hoogstaande culinaire kwaliteit was. Ik heb uiteraard regelmatig mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om een en ander vast te leggen en uit het aanbod van leuke foto's koos ik voor een beeld van Math, de partner van onze overleden vriend, die zich met zichtbaar genoegen overgeeft aan het dessert: een coupe vers fruit van zeer volwassen formaat.
De tall ships race deed Antwerpen weer aan en daar wilden we ook deze keer bij zijn. We zijn rond de middag naar de koekenstad gespoord en we hebben er de rest van de dag rondgelopen. Langs de kaaien, op het Mas, langs de dokken... het loonde echt de moeite. Het was er wel pokkedruk en dat drukte de pret toch een beetje. Een plaats op een terrasje vinden was quasi onmogelijk en aan de vele kraampjes minutenlang aanschuiven om dan iets lauws uit een plastic bekertje in je keel te gieten is ook niet meteen een Aha-Erlebnis... Soit, ik heb een hele lading foto's mee naar huis gebracht en daar heb ik er alvast een uit geselecteerd. Het vrouwke met op de achtergrond de Alexander von Humboldt II.
Als het weer het toelaat gaan we nog altijd iedere vrijdag als vrijwilliger wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Vandaag was dat niet anders. Na afloop van de wandeling komen de meeste vrijwilligers dan samen in de grote cantine om gezellig nog wat bij te kletsen onder het genot van een drankje. En ja, dat wilde ik ook wel een keer documenteren met een foto op deze pagina. Ik heb de kring even verlaten en de kleine Sony - met kantelbaar scherm - boven mijn hoofd gehouden om de collega's in beeld te nemen.
Zoals je ziet wordt de Tour de France ondertussen op de muur geprojecteerd. Ik heb er het raden naar waarom ze voor Eurosport kiezen met reclame en andere onderbrekende onzin in plaats van voor de VRT...
Ik vind het niet erg om ook eens langs een smal paadje of een bosweggetje te fietsen. En zeker als we weer eens op geocache-zoektocht zijn komen wel eens stroken onder de wielen waar een normaal mens terechte twijfels over zou hebben. Maar hier moest ik wel passen en dat was niet omdat ik niet mocht roken of vuur maken zoals het bord zegt. Ik heb gewoon een rondje om gereden.
He he, de grootste hitte zijn we kwijt gelukkig. Ondanks de voortdurende lichte dreiging van een plaatselijke bui ben ik er toch even met de fiets op uit getrokken vandaag, veiligheidshalve altijd redelijk dicht bij huis gebleven...
De Goorse weg in Kasterlee is sowieso een rijke bron van fotomogelijkheden. De mooie dreven waar je inkijkt, de Hoge Mouw, de Duivelskuil, de passage over de N19g met de kortenstaal constructies en de mogelijkheid om boven de vierbaansweg interessante standpunten te vinden... er is inspiratie genoeg daar.
Dit is een opname van het begin van de weg vertrekkend uit het gehucht Goor richting Kasterlee. Ik heb mijn grote vriend Photoshop even voor mijn kar gespannen om de lucht een tikkeltje meer interessant te maken. Ik hoop dat niemand dat erg vind.
De warmste dag van het jaar, zo'n 40°... binnen blijven geblazen.
Rond zes uur, na de aankomst van de tourrit had ik, achteraf gezien, het niet zo slimme idee om me alsnog even te rusten te leggen in een ligstoel op het terras achter ons huis, het ergste zou wel voorbij zijn. Niet dus. Ik had de parasol zo schuin mogelijk gezet om de zon van mijn lijf te houden maar dat maakte qua temperatuur eigenlijk helemaal geen verschil. Ook in de schaduw was het bloedheet en ik ben dan ook snel weer naar binnen gevlucht. Toch wilde ik nog even het uitzicht vastleggen. Ik ben dus terug naar buiten gekomen samen met de 5D en de 16-35 er op. Ik heb me terug in die ligstoel neer gevleid en afgedrukt. Dan weer snel naar binnen... nog altijd warmte-overlevingsmodus...
Dag twee van de overlevingsmodus in tropische temperaturen. In de loop van de voormiddag ben ik er toch nog even in geslaagd de koelte van huize Pol en Josee te verlaten om wat met de camera en de wilde bloemenweide voor ons huis te spelen. Ik gaf het al eerder aan, dit jaar is het allemaal niet zo uitbundig als andere jaren. Deze keer had ik de 24-105 er op gezet en met goed positioneren en slim kadreren kun je toch in een foto de indruk geven dat er een behoorlijke bloemenpracht te zien is.
ISO 100 - F 5,6 - 1/250. De 24-105 op de Canon 5D Mk IV bij 70 mm.
Ik ben de hele dag lekker thuis gebleven. Maar dat wil daarom nog niet zeggen dat ik niks gefotografeerd heb. Rond ons huis zijn er zat onderwerpen. We hebben de wilde bloemenweide langs de straat en in enkele bloembakken heeft het vrouwke ook een variatie aan bloemen gezaaid en geplant. Ik heb even getwijfeld of ik de macro- dan wel de telelens op mijn toestel zou zetten om wat rond te fotograferen maar uiteindelijk heb ik de 70-300 nog eens aan het werk gezet. Met een 1.4 converter er aan bevestigd wordt dat een 420. Daar kun je al eens wat afstand mee nemen en een bijkomend voordeel is dat je ook een kleine scherptediepte krijgt met een super rustige achtergrond. Ik heb voor een relatief hoge ISO-waarde gekozen omdat het een beetje waaide en ik een erg snelle sluitertijd wilde om bewegingsonscherpte te voorkomen. Voor de aardigheid geef ik de exif gegevens even mee. Ik weet dat er enkele vrienden zijn die dat leuk vinden.
Ze rijzen als paddenstoelen uit de grond, ze zijn er weer, alom zie je zomerbars. Ik ben er niet meteen een grote fan of een voorstander van. Ik vind immers dat de horeca het in deze tijden sowieso al lastig genoeg heeft. Als het dan zomer wordt en je met een goed gevuld terras de jaarbalans wat zou kunnen opsmukken wordt langs alle kanten het gras voor je voet weggemaaid en worden mogelijke klanten weg geplukt.
Vandaag pleit ik evenwel ook schuldig. Ik wilde met het vrouwke in de loop van de avond nog een kort fietstochtje ondernemen. In het kasteel van Tielen wordt op het binnenplein ook zo'n tijdelijke pop-up uitgebaat en daar wilde ik altijd al wel eens binnen glippen om eventueel enkele leuke foto's te scoren. De buitenkant had ik al zo vaak in beeld genomen. Het vrouwke vond het niet erg om als voorgrond te fungeren, ze genoot trouwens duidelijk evenveel van het avondzonnetje als van het drankje.
Kleine, eenvoudige dingen zijn het vaak ook waard om gefotografeerd te worden toch? Zo spotte ik deze avond dit verkleurde blaadje op de stengel van een bloem die duidelijk last had van de hitte. De liefde spat er zo van af.
Een fotomodel, je vind er een in je kennissenkring als je een idee hebt voor een fotoshoot, of je huurt er een in via een modellenbureau, je kan ook nog deelnemen aan een georganiseerde commerciële shoot en dan sta je daar met een dozijn fotografen die allemaal dezelfde foto maken... Maar je kan ook een geocacherondje gaan fietsen in en rond Winkelomhei en plotsklaps zie je dan een boomnimf die op je neerkijkt en er om vraagt om gefotografeerd te worden.
We waren vanavond naar het fietscafé Knooppunt 30 gewandeld en daar kregen we een telefoontje van zoon Michael met de vraag of we zin hadden of we zin hadden om naar het Kempisch kanaal te komen want daar waren ze aan het skiën. Meestal doen ze dat op het Albertkanaal maar tussen de yachthaven van Ten Aard en sas 9 mag je ook snelheid maken en skiën. Dat wilden ze vandaag dan ook wel eens uitproberen.
Zoiets laat ik me meestal niet twee keer vragen. Terug naar huis gewandeld ( in overdrive ), fototoestel meegegraaid en snel naar Ten Aard. We hebben nog even meegevaren en ik heb weer enkele leuke beelden gescoord ondanks het feit dat het al redelijk laat was en het licht al niet meer zo optimaal. Makkelijk scherpstellen is het nooit in de boot die op de golfjes ketst maar gelukkig is de 5D Mk IV voorzien van een superieur snelle en accurate autofocus.
Een bezoek aan de tandarts is niet meteen een van onze favoriete bezigheden maar soms moet het... voor de zesmaandelijkse controle bvb. In dit geval is daar iets leuks bij te vertellen. We zijn namelijk zowat 50 jaar bij dezelfde tandarts geweest in Pelt en het is pas toen die man er mee ophield, door corona, dat we een alternatief moesten zoeken. Dat werd ons trouwens op een presenteerblaadje aangereikt. De dochter van de oude tandarts had voor hetzelfde beroep gekozen en werd onze nieuwe tandarts. We zijn weer vertrokken voor 50 jaar mag ik hopen.
Uiteraard voeg ik hierbij een foto van ons bezoek vandaag. Het vrouwke is eerst aan de beurt en ik heb heel braaf gevraagd of ik een foto mocht maken.
Vóór de collegae van de fotoclub met scherp gaan schieten nog dit. Ik had alleen maar mijn kleine Sony toestelletje bij en op de stand automatisch heeft ie verdomme op de verkeerde plaats scherp gesteld ( vooraan links )... Ik zag het pas toen ik de foto opende op de Mac. Echt erg vind ik het niet, het gaat me hier immers meer om het documentaire dan om het technische aspect.
Bij gelegenheid van de Vlaamse feestdag was er op het Bobbejaan Schoepen Plein een dorpsfeest georganiseerd. Er was live muziek, animatie voor de kinderen, voldoende eten en drinken beschikbaar en om elf uur zou er vuurwerk knallen.
Het zou maar enkele minuten duren en niet erg hoog gaan was me verteld, dus ik had me redelijk dichtbij en goed op tijd klaargezet, de 24-105 op mijn toestel, camera op statief, instellingen dubbel gecontroleerd... Maar toen het uiteindelijk begon bleek ik toch veel te dichtbij te staan. Ik had de 16-35 ook in mijn tas, maar daar had ik geen tijd voor. Snel enkele tientallen meters achteruit dan maar om voldoende hoek te krijgen en uiteindelijk kreeg ik toch enkele aanvaardbare opnames op mijn geheugenkaartje.
Het was een luie dag vandaag. Na de drukte van gisteren was het uithijgen geblazen. In de (late) voormiddag heb ik me met een dag vertraging doorheen de dikke weekendkrant geworsteld, inclusief sudoku's, kruiswoorden, tectonic, fillipines en alle andere puzzels. Dan was er de Tour de France van uit de luie zetel en daarna hebben we om het geweten een beetje te sussen toch nog een korte wandeling gemaakt, goed 3 km langs het kanaal van de brug tussen Retie en Poppel tot de fiets- en voetgangersbrug een eindje verder op en dan weer terug.
Onderweg had ik de beweging in het water opgemerkt nog voor ik de bijhorende oudere meneer zag langs de waterkant. Zijn woef had gekozen voor een partijtje zwemmen en uit die blik recht in de camera kon ik niet afleiden of die dat fijn vond of net niet. Ik heb er alleszins een leuke foto aan overgehouden.
Naast de parking bij de brug was er gelukkig ook nog een terras waar ze allerhande lekkers serveerden...
