een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
07-09-2022
07 september Stand Up Paddle Board
Toen we vandaag over de Netebrug fietsten bij Bobbejaanland zag ik een groepje watersporters op voor mij onbekende drijfdingen, zichtbaar drie leerlingen en een instructeur... reden genoeg om bij thuiskomst een en ander op te zoeken. Ook in watersportland zijn er de laatste tijd interessante nieuwigheden verschenen. Naast de traditionele roei-, kayak- en kano-vaartuigen zie je op onze rivieren en kanalen steeds vaker sportievelingen, rechtstaand al peddelend voorbij komen op een soort surfplank. SUP-board (Stand Up Paddle Board) is de naam leerde ik en het blijkt al enkele jaren snel aan populariteit te winnen. Stand-Up was het in dit geval alleszins nog niet, eerder knie-zit, les één, initiatie in de SUP-board discipline.
Dat de waterstand van de Nete nog altijd te laag is voor andere soorten van waterrecreatie deert deze vaartuigen blijkbaar niet. Ik doe mijn hoed af voor de instructeur die op dat, volgens mij, toch labiele ding een foto maakt van zijn volgelingen.
Jul, de woef van zoon Michael was de ganse dag te gast in huize Pol en Josee. Natuurlijk gaan we dan met hem aan de wandel langs het traject dat we vroeger zowat dagelijks aflegden met Phaido. Het was best weer warm maar dat belette me niet links en rechts een en ander te fotograferen. Het hoeft trouwens niet altijd spectaculair en groots te zijn. Het lijkt er op dat de herfst voor de deur staat. Er liggen al massa's eikels onder de bomen en veel bladeren zijn al aan het verkleuren of is het verdorren, door de droogte vermoed ik, maar soms, zoals bij deze eikenbladeren is de verkleuring fotogeniek genoeg om er even voor stil te staan.
Toen we na een middagje fietsen bijna thuis waren en we even schuin achterom keken zagen we het. Er was eindelijk ander weer op komst. De lucht zag er beloftevol waterzwanger uit. Thuis gekomen hebben we nog snel wat tuinmeubeltjes onder het afdak gezet en de parasol toe gedraaid. Die parasol deelde mijn gezichtsveld even in twee en dat wilde ik meteen vastleggen als symbool voor de grens tussen de al te lange droogte en wat er op ons afkomt... links de belofte van regen en rechts het laatste blauw van een alweer prachtige laat zomerdag.
Jammer genoeg was de eerste lading nattigheid maar zeer minnetjes en van korte duur, maar naar het schijnt er is meer op komst... al kan dit ook weer een portie valse hoop zijn.
Ik heb zonet op mijn Facebook-pagina bij een andere foto, bij een andere locatie, al dezelfde bedenking geformuleerd. Waarom zou je naar Verweggistan reizen als er in je eigen regio ook zo veel leuke terrasjes zijn?
Stel dat ik bij dit beeld zou schrijven dat we pakweg op een heerlijke plek in het zuiden van Frankrijk vertoeven dan zouden er, behoudens misschien enkele inwoners van Lommel, weinigen zijn die het niet geloven. Toch is dit gewoon op den Heuvel bij Brug 11. Ik heb mijn fototoestel even in de handen gestopt van Chris die graag enkele keren op het knopje drukte.
Er is trouwens nog een zeldzaam kantje aan deze foto. Je ziet mij niet zo vaak zitten achter een cola...
Wij hebben heel fijne herinneringen aan onze samenwerking met Wilfried tijdens de kerstmusical die we vorig jaar opvoerden in Aarschot. Zijn elfennaam was toen trouwens Frilwied... Wilfried scheef een aantal van de nummers en hij speelde ook live mee tijdens de shows. Het instrument dat hij gebruikte was de aerophone, een blaasinstrument met synthesizer mogelijkheden. Bij gelegenheid van de premiere voorstelling van zijn nieuwste compositie "An der schönen grünen Demer" trad hij vandaag op in De Pieter en uiteraard wilden wij daarbij aanwezig zijn. Na de premiere, gespeeld op keyboard, kregen we nog een greep uit het repertoire dat hij beheerst en dat was weer meestal gespeeld op de aerophone. Dat ik regelmatig mijn Sonytje gebruikte om wat beelden mee naar huis te brengen is niet meer dan normaal he... Zo komt Wilfried ook in mijn jaaralbum 2022 terecht.
Met de fiets terug naar huis na de vrijdagwandeling met de bewoners van Hoevezavel. Heerlijk fietsweer vandaag trouwens. Onderweg komen dezelfde leuke fotomogelijkheden elke week weer voorbij en uit de vele mogelijkheden koos ik er vandaag o.a. voor om eens te stoppen vlak na de Bailey-brug. Daar liggen drie fotogenieke vaartuigen aangemeerd. Rechts de rondvaartboot de Zander, links het restaurant-bistro schip deKleppende Klipper en er tussenin een, wat mij betreft, vreemde eend in de bijt... maar die mag zeker ook zijn plaatsje hebben in de foto.
De heide is ondertussen bijna uitgebloeid, alleszins is ze over het hoogtepunt heen. Dat mochten we vandaag ook zien tijdens een prachtige wandeling ten zuiden van Aarschot. We doorkruisten 's Hertogenheide en het Kloesebos tijdens een korte geocache zoektocht die we gepland hadden vóór we zus Lily nog eens een bezoek gingen brengen in Langdorp. We wisten trouwens niet eens dat er ook in het Hageland heide te vinden was. En er waren nog wel meer verrassingen tijdens onze tocht. Zo zagen we deze imposante figuur - een of andere godheid uit de Aarschotse mythologie denk ik - die ons aandachtig in de gaten hield terwijl wij aan de overkant van het pad aan het zoeken waren. Na de vondst heb ik ook wat aandacht aan hem besteed.
Met het oog op een audiovisuele reeks voor het salon van onze fotoclub volgen we met enkele leden dit jaar vrij intensief de jeugd van LRV De Kempenridders die samen een pony-achttal vormen. Ze doen mee aan toernooien en ze oefenen iedere woensdag op het terrein aan de Dressenstraat. Voor mij is dat maar een kort wandelingetje en ik ga er dan ook regelmatig een kijkje nemen. Ook nu had ik nog wat fotoplannen, o.a. een pittige groepsfoto stond nog op het to-do lijstje en de dressuur-training onder leiding van kapitein Bieke kon ook wel leuke beelden opleveren. Ze waren maar met zijn zevenen vandaag en echt bruikbaar zal de oogst dus niet zijn maar dat wil niet zeggen dat er geen leuke fotomogelijkheden voorbij kwamen. "Op één lijn graag" om te groeten bij het einde van de kuur, je kunt het niet vaak genoeg inoefenen. Bieke geeft het alleszins erg duidelijk aan.
Ik heb deze foto al eens eerder gemaakt maar toen was ik er toch niet helemaal tevreden over. Daarom ben ik rond 10 uur vanavond nog eens naar de rotonde onder de fly-over aan de N19, tussen het Albertkanaal en de E313 gereden.
Ik wilde deze keer, met een lange sluitertijd, net iets beter de lichten van de fietsers te pakken krijgen op de fietsrotonde binnen en onder de grote verkeersrotonde. Om 10 uur 's avonds is er namelijk een wisseling van de ploegen in een aantal bedrijven in het industriegebied vlakbij en iets na tienen komen dan veel fietsers op die plek voorbij. Ik heb deze keer net iets nauwkeuriger gekadreerd want met 16 mm heb ik maar net genoeg groothoek. Ik pleeg dit soort foto's wel eens recht te zetten, m.a.w. het vertikale perspectief weg te werken, maar in dit geval zouden de lichtstrepen van de fietslichten dan weer gedeeltelijk buiten beeld vallen en daar was het me net om te doen, deze keer niet dus. Misschien schaf ik me nog wel eens een 12 mm aan of zo...
Ik had meteen de neiging om dit in zwart-wit om te zetten omdat er sprake is van zowel warm als koud licht in één beeld en daar komen wel eens reacties op binnen de fotoclub, maar hier wil ik toch de kleur-versie tonen. Ik hoor trouwens steeds luider de roep van het programma Silver Efex om er toch een zwart wit beeld van te maken voor de club... morgen... misschien...
Ook in de Nete is het waterpeil zo laag dat het niet langer mogelijk is er met de kano te water te gaan. We waren vandaag in Retie aan de watermolen, startplaats van zovele kanotochten, maar de bootjes lagen er werkloos te wachten op betere tijden. Na een Duvelke in taverne Meulenzicht heb ik er een tijdje rond gelopen om een fatsoenlijke compositie uit de situatie te puren. Van de vele pogingen vind ik dit de meest aanvaardbare.
Ik heb het beestje niet zelf gezien maar ik vermoed dat er langs de Nete, tussen Herentals en Grobbendonk een bever aan het werk is. De boom staat voorlopig nog fier overeind maar als de bever zijn gang kan blijven gaan gaat dat niet lang meer duren. Benieuwd of hij dezelfde voorkeurbehandeling krijgt als de wolf die de schapen en lammetjes mag blijven afslachten...
Het vrouwke was in een vorig leven waarschijnlijk brouwer of biersteker. We waren vandaag naar Langdorp gefietst om nog eens "De Pieter" te bezoeken, iets lekkers te drinken en vooral om te zien hoe zus Lilly en schoonbroer Dreeke er in slagen te overleven in de voor hen nieuwe horecawereld. Voorlopig lijkt het er op dat na een aanloop met leer-momenten het nu toch al behoorlijk routine-matiger gaat. Qua inrichting, aankleding, faciliteiten en ontvangst geven we graag een maximum score. Zo hebben ze onlangs blijkbaar in Brussel een authentieke oude bierstekers-kar kunnen op de kop tikken van ene brouwer Denayer en die staat nu te pronken voor de zaak. Het vrouwke voelde zich meteen geroepen om plaatst te nemen op de bok (bestuurdersplaats) en ik stond met de camera in aanslag te wachten op het goede moment.
Deze foto sluit naadloos aan bij de uploads van een tiental dagen geleden. De heide staat nog steeds in bloei en als Kempenaar kunnen we daar in onze eigen regio als bevoorrechten van genieten. Vandaag hebben we niet gefietst maar we zijn weer eens aan de wandel gegaan en eerlijk gezegd, de temperatuur leende zich daar net iets beter toe als de vorige weken, wat een verademing. Het heidegebied in de Hoge Rielen is een "geheim-tip" als je van wandelen (en fotograferen) houdt, het is voor ons niet meteen vlak bij de deur maar een heen en weer tochtje van pakweg 10.000 stappen, daar hebben wij geen probleem mee. Ik heb er ook geen probleem mee om al voor de derde keer deze maand een heide-foto te plaatsen op deze pagina's, het is en blijft een mooi onderwerp.
De foto van vandaag is gemaakt door het vrouwke met haar smartphone. Even tussendoor... ik ben echt onder de indruk van de kwaliteit van de foto's die dat ding aflevert.
Het was blijkbaar niet alleen te warm voor ons. Toen we even buiten kwamen en meteen besloten dat dit geen goed idee was, glipte deze vreemde gast mee naar binnen. Ik vond het niet meteen het meest aangename gezelschap en ik wilde hem weer buiten ergens in het groen neerzetten maar hij/het/zij verzette zich en kroop richting mijn weelderige haarbos om zich te verstoppen. Ik had uiteraard al lang het vrouwke gevraagd om ons te fotograferen en zij doet dat liefst met haar eigen phone... Zo figureer ik zelf ook eens op deze pagina's en nog wel in niet alledaags gezelschap.
Ik was hier al eerder, het nieuwe brugje over de Kaliebeek tussen Lichtaart en Tielen heb ik al enkele keren als onderwerp gekozen om er mijn camera op te richten. Ik geef het meteen toe, deze keer werd ik getriggerd door een bericht op de instagram-pagina van de beste Belgische wielrenner van het moment. Vandaag ben ik er tijdens mijn avond-fietstocht zelf ook eens gaan kijken. Sarah en George waren er deze keer niet om in de foto te staan maar de essentie was er nog steeds. Wat een verschil één streepje kan maken...
Na een bevraging bij de bevolking werd het brugje "het Plankenbruggeske" gedoopt maar na een ludieke ingreep van een onbekende zal het voor altijd "het Tietenbruggeske" heten. Als de niet originele witte inkt ooit zal verwijderd zijn door de gemeentewerklieden zullen komende generaties waarschijnlijk niet weten waar die naam vandaan komt maar wij weten het wél!!!
Het mag geen verrassing meer zijn dat we weer tot de vooravond gewacht hebben om een rondje te gaan fietsen. We zijn langs kleine geasfalteerde en soms ook niet verharde wegen en weggetjes tot in Grobbendonk geraakt, daar hebben we even een pauze ingelast om een Duvelke te consumeren bij taverne De Dreef en langs het Albertkanaal en vanaf Herentals het Kempisch Kanaal raakten we weer veilig thuis na een zalige tocht.
In Grobbendonk hadden we wel enige activiteit verwacht bij de waterski-club waar onze zoon Michael lid is en waar we zelf ook al vaak vertoefden. Het was er helemaal doods... is het omdat iedereen met vakantie is zoals Michael of is er misschien een vaarverbod voor de pleziervaart? Ik meen dat ik iets in die zin hoorde voorbij komen tijdens de nieuwsuitzendingen... Geen idee.
Een foto van deze locatie zonder aangemeerde boten en zonder activiteit op het kanaal is ook weer eens een beeld dat je hier niet zo vaak kan te pakken krijgen.
Lommel kermis, dat is een verplicht nummer, ook voor de bewoners van Hoevezavel. Op maandag en donderdag van de laatste week van augustus wandelen wij, vrijwilligers, samen met onze rolstoelpassagiers naar het centrum van Lommel. De eerste stop is traditiegetrouw café De Kroon. Daar is een tent helemaal gereserveerd voor onze groep en het zit er dan ook barstensvol. Iets te drinken, smoutebollen en veel ambiance, de kermis is er voor iedereen! Ik loop dan stiekem tussen de tafels en links en rechts scoor ik regelmatig leuke beelden die ook allemaal steevast bij het animatie team belanden.
Uit het aanbod koos ik vandaag voor dit beeld. Ze hebben het best naar de zin die twee !!!
Of we ook donderdag dit nog eens zullen herhalen met de andere helft van de bewoners is voorlopig twijfelachtig want de voorspelde hitte zou wel eens een onoverkomelijke hinderpaal kunnen worden.
Ik heb weer een foto die ik gisteren heb gemaakt in de aanbieding. Deze keer is het niet omdat ik vandaag niks gefotografeerd heb, integendeel, maar wel omdat ik gisteren foto's van diverse leuke onderwerpen gescoord had en ik er uit elke reeks wel eentje in mijn jaarboek wil. De breakdance-battle kwam gisteren al voorbij maar van de street art, de grafity-kunst in de Krügerstraat en de Minkelrstraat was ik zo mogelijk nog meer onder de indruk.
Na strenge selectie heb ik van dit onderwerp toch nog een 25-tal beelden over gehouden. Mag ik er dan hier alsnog met een dag vertraging één tonen?
Mijn uitgangspunt was dat ik niet zo maar één op één copies van afbeeldingen wilde tonen. Daarom heb ik in ieder beeld altijd de artiest, toeschouwers of een enkele keer een collega fotograaf mee in beeld genomen.
Deze opname vond ik zelf bij de betere. Ik zal de ganse reeks morgen graag op Facebook plaatsen om eventueel reacties te krijgen of dit wel de juiste keuze was. Reageren op deze blog kan namelijk helaas nog altijd niet. HALLOOO BLINDE EN/OF DOVE WEBMASTER???
We maakten vandaag weer eens een pittige cultuurschok mee. Kleinzoon Pieter is een lid van de battle droids crew. Vandaag organiseerden ze een event in de zomerfabriek in Berchem en uiteraard praat je dan over break dance battles. We hebben 11,20 geïnvesteerd om een duo-retour-ticket te kopen voor de trein tot Berchem station en dan ben je niet zo ver van the place to be.
Eerst werden we ondergedompeld in de pracht van de art-deco huizen van de Cogels-Osylei en omgeving, daarna kwamen we in de Krugerstraat en het verlengde de Minkelerstraat waar het walhala voor street-art artiesten is dezer dagen en tenslotte maak je de breakdance cultuur mee. Het is nogal wat voor iemand uit de eerste helft van de vorige eeuw.
Naast foto's van mooie huizen en grafity was mijn geheugenkaartje uiteraard hoofdzakelijk gevuld met wat er in breakdance-land gebeurde. Meest van al was ik gecharmeerd door de jeugd en dan bedoel ik echt de kleinsten. We waren goed op tijd en we konden al van het enthousiasme proeven tijdens enkele workshops maar... ook tijden de echte battles merkten we hoe dat jonge volkje allerminst geïmponeerd was door de soms veel oudere tegenstanders waar ze het moesten tegen op nemen en wat meer is... soms wonnen ze ook! Misschien wel de allerbelangrijkste vaststelling was dat de fair-play, het respect voor de tegenstander en de vriendschap altijd er dik bovenop lagen. Ik kan niet anders dan deze frisse stroming in het cultuurlandschap toejuichen en er fan van zijn.
Ik was eigenlijk van plan vanavond nog eens op pad te gaan om wat aan nachtfotografie te doen. Toen ik wilde vertrekken regende het helaas, en nog niet zo'n klein beetje... Ik ben dan maar wijselijk bij moeder de vrouw gebleven, de geplande nachtfoto zal nog even moeten wachten. Gelukkig had ik gisteren meerdere leuke shots meegebracht en er is er altijd maar één uitverkoren. Bij deze krijgt een andere nu een tweede kans.
Ik vind dat er nauwelijks een meer Hollands landschap denkbaar is, en toch is dit gewoon in Geel langs het Kempisch Kanaal, tussen sas 9 en sas 8. Het wegdek voor het gemotoriseerd verkeer onderin is misschien wel iets beter maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het mooiere uitzicht voor de fietsers die over de dijk rijden...
