een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-08-2022
25 augustus Bezoek
De foto van vandaag is gemaakt door het vrouwke met haar smartphone. Even tussendoor... ik ben echt onder de indruk van de kwaliteit van de foto's die dat ding aflevert.
Het was blijkbaar niet alleen te warm voor ons. Toen we even buiten kwamen en meteen besloten dat dit geen goed idee was, glipte deze vreemde gast mee naar binnen. Ik vond het niet meteen het meest aangename gezelschap en ik wilde hem weer buiten ergens in het groen neerzetten maar hij/het/zij verzette zich en kroop richting mijn weelderige haarbos om zich te verstoppen. Ik had uiteraard al lang het vrouwke gevraagd om ons te fotograferen en zij doet dat liefst met haar eigen phone... Zo figureer ik zelf ook eens op deze pagina's en nog wel in niet alledaags gezelschap.
Ik was hier al eerder, het nieuwe brugje over de Kaliebeek tussen Lichtaart en Tielen heb ik al enkele keren als onderwerp gekozen om er mijn camera op te richten. Ik geef het meteen toe, deze keer werd ik getriggerd door een bericht op de instagram-pagina van de beste Belgische wielrenner van het moment. Vandaag ben ik er tijdens mijn avond-fietstocht zelf ook eens gaan kijken. Sarah en George waren er deze keer niet om in de foto te staan maar de essentie was er nog steeds. Wat een verschil één streepje kan maken...
Na een bevraging bij de bevolking werd het brugje "het Plankenbruggeske" gedoopt maar na een ludieke ingreep van een onbekende zal het voor altijd "het Tietenbruggeske" heten. Als de niet originele witte inkt ooit zal verwijderd zijn door de gemeentewerklieden zullen komende generaties waarschijnlijk niet weten waar die naam vandaan komt maar wij weten het wél!!!
Het mag geen verrassing meer zijn dat we weer tot de vooravond gewacht hebben om een rondje te gaan fietsen. We zijn langs kleine geasfalteerde en soms ook niet verharde wegen en weggetjes tot in Grobbendonk geraakt, daar hebben we even een pauze ingelast om een Duvelke te consumeren bij taverne De Dreef en langs het Albertkanaal en vanaf Herentals het Kempisch Kanaal raakten we weer veilig thuis na een zalige tocht.
In Grobbendonk hadden we wel enige activiteit verwacht bij de waterski-club waar onze zoon Michael lid is en waar we zelf ook al vaak vertoefden. Het was er helemaal doods... is het omdat iedereen met vakantie is zoals Michael of is er misschien een vaarverbod voor de pleziervaart? Ik meen dat ik iets in die zin hoorde voorbij komen tijdens de nieuwsuitzendingen... Geen idee.
Een foto van deze locatie zonder aangemeerde boten en zonder activiteit op het kanaal is ook weer eens een beeld dat je hier niet zo vaak kan te pakken krijgen.
Lommel kermis, dat is een verplicht nummer, ook voor de bewoners van Hoevezavel. Op maandag en donderdag van de laatste week van augustus wandelen wij, vrijwilligers, samen met onze rolstoelpassagiers naar het centrum van Lommel. De eerste stop is traditiegetrouw café De Kroon. Daar is een tent helemaal gereserveerd voor onze groep en het zit er dan ook barstensvol. Iets te drinken, smoutebollen en veel ambiance, de kermis is er voor iedereen! Ik loop dan stiekem tussen de tafels en links en rechts scoor ik regelmatig leuke beelden die ook allemaal steevast bij het animatie team belanden.
Uit het aanbod koos ik vandaag voor dit beeld. Ze hebben het best naar de zin die twee !!!
Of we ook donderdag dit nog eens zullen herhalen met de andere helft van de bewoners is voorlopig twijfelachtig want de voorspelde hitte zou wel eens een onoverkomelijke hinderpaal kunnen worden.
Ik heb weer een foto die ik gisteren heb gemaakt in de aanbieding. Deze keer is het niet omdat ik vandaag niks gefotografeerd heb, integendeel, maar wel omdat ik gisteren foto's van diverse leuke onderwerpen gescoord had en ik er uit elke reeks wel eentje in mijn jaarboek wil. De breakdance-battle kwam gisteren al voorbij maar van de street art, de grafity-kunst in de Krügerstraat en de Minkelrstraat was ik zo mogelijk nog meer onder de indruk.
Na strenge selectie heb ik van dit onderwerp toch nog een 25-tal beelden over gehouden. Mag ik er dan hier alsnog met een dag vertraging één tonen?
Mijn uitgangspunt was dat ik niet zo maar één op één copies van afbeeldingen wilde tonen. Daarom heb ik in ieder beeld altijd de artiest, toeschouwers of een enkele keer een collega fotograaf mee in beeld genomen.
Deze opname vond ik zelf bij de betere. Ik zal de ganse reeks morgen graag op Facebook plaatsen om eventueel reacties te krijgen of dit wel de juiste keuze was. Reageren op deze blog kan namelijk helaas nog altijd niet. HALLOOO BLINDE EN/OF DOVE WEBMASTER???
We maakten vandaag weer eens een pittige cultuurschok mee. Kleinzoon Pieter is een lid van de battle droids crew. Vandaag organiseerden ze een event in de zomerfabriek in Berchem en uiteraard praat je dan over break dance battles. We hebben 11,20 geïnvesteerd om een duo-retour-ticket te kopen voor de trein tot Berchem station en dan ben je niet zo ver van the place to be.
Eerst werden we ondergedompeld in de pracht van de art-deco huizen van de Cogels-Osylei en omgeving, daarna kwamen we in de Krugerstraat en het verlengde de Minkelerstraat waar het walhala voor street-art artiesten is dezer dagen en tenslotte maak je de breakdance cultuur mee. Het is nogal wat voor iemand uit de eerste helft van de vorige eeuw.
Naast foto's van mooie huizen en grafity was mijn geheugenkaartje uiteraard hoofdzakelijk gevuld met wat er in breakdance-land gebeurde. Meest van al was ik gecharmeerd door de jeugd en dan bedoel ik echt de kleinsten. We waren goed op tijd en we konden al van het enthousiasme proeven tijdens enkele workshops maar... ook tijden de echte battles merkten we hoe dat jonge volkje allerminst geïmponeerd was door de soms veel oudere tegenstanders waar ze het moesten tegen op nemen en wat meer is... soms wonnen ze ook! Misschien wel de allerbelangrijkste vaststelling was dat de fair-play, het respect voor de tegenstander en de vriendschap altijd er dik bovenop lagen. Ik kan niet anders dan deze frisse stroming in het cultuurlandschap toejuichen en er fan van zijn.
Ik was eigenlijk van plan vanavond nog eens op pad te gaan om wat aan nachtfotografie te doen. Toen ik wilde vertrekken regende het helaas, en nog niet zo'n klein beetje... Ik ben dan maar wijselijk bij moeder de vrouw gebleven, de geplande nachtfoto zal nog even moeten wachten. Gelukkig had ik gisteren meerdere leuke shots meegebracht en er is er altijd maar één uitverkoren. Bij deze krijgt een andere nu een tweede kans.
Ik vind dat er nauwelijks een meer Hollands landschap denkbaar is, en toch is dit gewoon in Geel langs het Kempisch Kanaal, tussen sas 9 en sas 8. Het wegdek voor het gemotoriseerd verkeer onderin is misschien wel iets beter maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het mooiere uitzicht voor de fietsers die over de dijk rijden...
Ik kom wel vaker in, om en door Herentals gefietst, het is tenslotte niet zo ver van huize Pol en Josee. Al voor de tweede keer in korte tijd zag ik dat er op de markt weer een "kunstzinnig" (?) project gaande was. Of dit een fase in de opbouw, dan wel de definitieve vorm is weet ik niet. Ik blijf alleszins met vraagtekens achter. Alweer zien we stellages, containers, water dat vanuit de hoogte naar beneden stort ( kunstmatige waterval ) ... Na de vorige creatie vind ik het alleszins niet meer origineel en of het kunst is laat ik ook in het midden.
We hebben regen gekregen vandaag, driewerf hoera! Malse regen, een flink stuk van de voormiddag en dat duurde verder tot zeg maar een uur of twee. Daarna werd het alweer droog en in de loop van de namiddag kwam de zon er zowaar alweer door, voldoende reden om de e-bike weer van stal te halen om in de vooravond een kort rondje te gaan fietsen.
Even naar Herentals en terug, een dik uur de benen los gooien, meer moet dat niet zijn. Zo kwam ik bij de ondertussen afgewerkte beginstrook van de fiets-o-strade Herentals - Balen en er is zowaar zelfs een op/afrit bij de volkstuintjes achter het ziekenhuis. Daar heb ik even een aantal foto's gemaakt. Deze vond ik zonder meer de leukste. Het lage standpunt doet 't 'm hier - handig toch, zo'n kantelbaar scherm - maar ook het feit dat er enkele wolken in beeld geslopen zijn. De staalblauwe luchten van de voorbije dagen waren we ondertussen moe gezien.
Wat doet een cowboy in de stille Kempen op de purperen hei?
Ik had afgesproken met mijn vriend Gust om deze voormiddag enkele foto's te maken. Ik had er nog één nodig voor mijn komende AV-reeks voor het fotosalon en aansluitend zou ik Gust wat bruikbaar materiaal bezorgen voor zijn public relations. Om het met een duur woord te zeggen, we hadden een photo-shoot gepland.
Gisteren was ik al met het vrouwke op de heide in de Hoge Rielen en dat leek me een prima plek om er vandaag ook wat western-beelden te schieten. Gust is namelijk iemand die 150 jaar te laat geboren is en 8000 km te ver naar het oosten. Hij speelt niet de rol van een cowboy, hij is het ook. Of er in het wilde westen ook heide groeide laat ik in het midden, het is alleszins een vegetatie die puur is en in deze foto is het wat mij betreft een verbindende factor.
We hebben vandaag een fikse wandeling gemaakt naar het heidegebied in het domein De Hoge Rielen. Het weer leende zich daar al een beetje beter toe dan tijdens de voorbije tropische dagen. Als de heide in bloei staat wil deze hobby-fotograaf daar foto's van scoren en dit is een locatie die voor ons ook al wandelend te bereiken is.
Eerlijk gezegd had ik niet meteen erg hoge verwachtingen maar... de heide gedijt blijkbaar ook erg goed in droge omstandigheden. Het werd weer een mooie tocht met de nodige fotomogelijkheden. Met een kantelbaar scherm lukt het daarenboven prima om, zonder onze oude knoken al te zeer te forceren, van uit een laag standpunt beelden te schieten die net iets anders zijn dan wat we gewoonlijk zien voorbij komen.
Ieder jaar kiezen we met onze fotoclub een onderwerp dat aan Lichtaart gerelateerd is om er een AV reeks rond te maken voor ons fotosalon. Dit jaar kozen we voor de plaatselijke LRV (Landelijke Ruiter Vereniging), en meer bepaald voor het jeugdig pony-8-tal. Doorheen het jaar volgen we de trainingen, de voorbereidingen en de wedstrijden.
Vandaag was er een toernooi in Noorderwijk en we waren met z'n tweeën om daar wat foto's te schieten die eventueel bruikbaar zouden kunnen zijn voor de uiteindelijke selectie en montage. We brachten een hele lading bruikbare shots mee naar huis. Na de kür is het blijkbaar de gewoonte dat de ruitertjes de paarden even bedanken en knuffelen. Dat vond ik een van de leukere beelden uit de reeks.
Het dreigt een beetje eentonig en herhalend te worden maar ook vanavond zijn we weer een rondje gaan fietsen na de allergrootste hitte. Tussen Ten Aard en Sas 7 fiets je normaal gezien even tussen het Kempisch Kanaal en de gemeentevijver ook wel de Dekshoevevijver of, voor de Gelenaren, de Kasseman. Deze keer zijn we even van het fietspad afgeweken om er rond te fietsen. Vroeger kwamen we hier wel vaker maar nu was het alweer een hele tijd geleden en ik heb dan ook enkele foto's geschoten. Ik heb er geen idee van of ik dit beeld, of iets vergelijkbaars al ooit op deze pagina's geplaatst heb, maar dan is het alleszins lang geleden en dan is het zeker voor opfrissing vatbaar...
We zitten midden in een volwassen hittegolf en een mens past zich aan. Overdag blijven we lekker binnen en pas in de loop van de vooravond als de hitte al iets draaglijker is proberen we alsnog wat lichaamsbeweging te plukken in de vorm van een rustig fietstochtje.
Enkele fotostops horen er ook bij natuurlijk. Ongeveer op de grens tussen Lichtaart en Poederlee - het baantje heeft de niet alledaagse naam Cawinkel - zagen we een kudde koeien grazen in het mooie avondlicht. Eén knotwilg uit een rij vlakbij koos ik als voorgrondobject en samen met de andere knotwilgen in de verte en de koeien vond ik het al bij al een verdedigbare compositie. Ik heb er alleszins enkele shots aan gewaagd en ik heb het vrouwke laten kiezen welke er op deze pagina terecht is gekomen.
Het is een open deur intrappen als ik vertel dat er dit jaar veel wespen zijn. Ook wij hebben er last van, en nog geen klein beetje! Als je 's morgens, bij nog draaglijke temperaturen, buiten op het terras wilt ontbijten word je meteen belaagd door het geel zwarte legioen, voorlopig hebben we weinig zin om de rest van de dag buiten te spelen door de hittegolf maar ik hou mijn hart vast voor wat en de volgende weken gaat gebeuren. Er moet ergens een nest zijn, misschien wel meerdere, maar we hebben alleszins nog niks gevonden.
Ondertussen hebben die krengen ook onze druivelaars ontdekt en de ene na de andere tros wordt vakkundig geplunderd. Ik heb me met de macrolens even in gevarengebied begeven en na een snelle foto heb ik weer veiligere oorden opgezocht.
Voor alle duidelijkheid: de blauw-gele ara staat rechts op de foto.
Tijdens mijn fietstochten stop ik wel eens bij het café aan de jachthaven in Herentals. Daar zit regelmatig een man met zijn papegaai, een blauw-gele ara. Ik heb al enkele keren geprobeerd hem te fotograferen maar dat wil hij blijkbaar liever niet. Vanavond zag ik hem weer, wandelend langs het fietspad en deze keer ben ik gestopt en heb ik het hem gevraagd. Zelf wilde hij absoluut niet op de foto maar zijn papegaai mocht wel op mijn schouder...
Als je het opklapbare scherm van mijn Sonytje 180° draait kun je dat ding ook als selfie apparaat gebruiken en dat kwam nu dus goed van pas. Eerst heeft de ara nog wat met mijn fietsbril gefriemeld (foto op facebook) maar daarna wilde hij wel mooi poseren.
Het valt voorlopig nogal mee met die hittegolf... hoewel... Ik vrees dat "voorlopig" het belangrijkste woord is van de vorige zin. We zijn alleszins in de vooravond nog een fietstochtje gaan doen. Op goed geluk, zonder doel vertrokken en gaandeweg kwam er toch een interessante tussenstop in zicht. Het Corsendonks Hof, daar waren we al lang niet meer geweest. We wilden de fietsen op de gekende fietsparking zetten, zo ver als mogelijk over de kasseien gedokkerd om zo dicht mogelijk bij de achterpoort te geraken en daar zagen we dat dit geen ingang meer is. Foute boel natuurlijk. Oke, rond het gebouw wandelen naar de voorkant is ook geen straf en dat weten we ook weer ondertussen. Duvelke gedronken, het voornemen gemaakt snel terug te komen om nog eens uitgebreid te komen tafelen en weer naar de fietsen. Toch snel nog even een foto van de gesloten achterpoort met de prachtige wachters.
Ik ben vandaag meteen aan de slag gegaan om enkele foto's die ik gisteren maakte in Bobbejaanland door Photoshop te halen en er de playmobil-hoofdfiguren van mijn op stapel staande AV-reeks in te plaatsen. Ik heb eigenlijk zowat de ganse dag voor de Mac gezeten... niks gefotografeerd. Maar gisteren was wel erg gevuld. Na Bobbejaanland hebben we 's avonds een bezoek gebracht aan twee goede vriendinnen in Geel, de 90-jarige (!!!) mama van een van hen was ook een zeer aangename uitbreiding van het gezelschap. Bij een overheerlijke kaas-tafel, met alles er op en er aan, en een mooi wijntje erbij ( voor de kenners: een Lagrein uit Zuid Tirol ) hebben we uitgebreid kunnen bijpraten na alle corona perikelen. Uiteraard heb ik altijd mijn Sonytje op zak en dat is ideaal om ook die gebeurtenis te documenteren. Met een dag vertraging is dit toch een onderwerp dat ook z'n plaats verdient in mijn jaaralbum.
We zijn vandaag naar Bobbejaanland geweest. Ik wilde nog enkele foto's maken voor de AV-reeks waar ik aan bezig ben voor het komende salon van onze fotoclub. Dan paar je natuurlijk het nuttige aan het aangename. Het vrouwke, zoon Mike en kleindochter Julie waren ook van de partij en naast het fotograferen hebben we de nodige adrenaline-kicks gezocht en gevonden in de attracties. De lange water schuifaf leek me niet meteen de ideale plek om er mijn apparatuur aan bloot te stellen maar van af de zijkant kon ik Mike en Julie dan weer in beeld nemen die krijsend naar beneden kwamen gezoefd.
Het was een hartverscheurende keuze vandaag. Het vrouwke wilde naar Bart Peeters in Turnhout en Nick, neefje van het vrouwke, had me gevraagd of ik niet eens wilde komen kijken naar de iets veranderde line up van zijn bandje Common Strangers. Het vrouwke is naar Turnhout gegaan en ik naar Lommel...
Uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen. Ik zag een bandje dat zeker een positieve vibe erbij gekregen heeft met Senne, de nieuwe zanger, soms is ie wel eens te enthousiast en dat gaat dan jammer genoeg soms ten koste van de beheersing van zijn stem, maar al bij al lijkt me dit een niet zo onoverkomelijk werkpunt.
Als je een vijfkoppige band fotografeert wil je natuurlijk dat ze er alle vijf goed opstaan en bij een live-optreden is dat niet zo evident. Als compromis-foto vind ik dit de leukste uit de reeks die ik mocht schieten. Dat ik 'm in zwart wit zou omzetten was voorspelbaar.
