een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-09-2022
20 september De dames.
Vandaag begonnen we aan de jaarlijks terugkomende vrijwillige job om alle bewoners van de Lommelse rusthuizen te fotograferen. Een eenvoudige set-up met een zwarte achtergrond, één enkele flitser in een schotel en een reflectiescherm was het plan. Ik had mijn fotomaatje Alex mee gevraagd zoals ieder jaar en ook onze dames waren van de partij om de modellen te controleren op eventuele onvolmaaktheden. In het Kapittelhof was dat alvast een succesvolle formule. Tijdens de middagpauze wilden de dames ook wel even poseren en voor één keer heb ik wat meer afstand genomen om onze werkplek te tonen. Ik neem aan dat in de loop van de volgende dagen ook wel eens een beeld zal voorbij komen van het resultaat van onze arbeid. Op facebook heb ik in de loop van de avond al een foto geplaatst van Alex en mezelf (gemaakt door Leentje) die dichter in de buurt komt van wat we van plan zijn met de bewoners. Vanaf nu worden onze dagen een week of twee lang gevuld met fotobewerking, fotograferen... enz.
Is het een vogel, is het een vliegtuig... is het een insect, is het een ruimtetuig... neen dat is het niet. Het is een luxe-drone, de Mavic 3 die je in de hemel ziet. ( vrij, naar Mega Mindy )
Fotomaatje Alex heeft een nieuw speeltje. Na een start met een gewone modale drone heeft ie zich nu een meer professioneel toestel aangeschaft. Ik was vanavond even getuige van een avondvlucht boven een rotonde van de ringbaan rond Herentals. Ik zag ondertussen op Facebook al de resultaten en ik moet toegeven dat ik onder de indruk ben van de (Hasselblad) camera en ook wel van de stabiliteit van dat ding. Toen de drone weer naar beneden kwam kon ik 'm ook even in beeld nemen. Ik had de sluitertijd ingesteld op 1/200 omdat het bij inflitsen nu eenmaal geen zin heeft korter te gaan... de flits zelf is kort genoeg en daardoor lijken de rotors wel onbeweeglijk...
Ik mag aannemen dat men het mij niet kwalijk neemt dat ik met dit kl***weer helemaal niet de deur uit geweest ben en dus ook niet aan fotograferen ben toegekomen. Ik heb wel even met mijn nieuwe Godox V1 flitser geëxperimenteerd maar dat leverde niet meteen interessante beelden op. Dan val ik liever terug op het gedeelte foto-oogst van gisteren dat toen niet aan bod kwam, namelijk de Verenigingen Foor.
Op dit beeld zie je ons tentje en Walter, Guy en Marc die de voorbije bui aan het becommentariëren zijn. Het was bijzonder wisselvallig, je ziet de nattigheid op de grond en de tent terwijl de lucht alweer mooi blauw kleurt... Een half uur later moesten we weer met z'n allen ons gewicht in de schaal werpen om er voor te zorgen dat de tent niet vliegen ging.
Zo wordt dit, zij het met een dag vertraging, toch ook een terechte, documentaire pagina in het jaarboek '22 dat weer van deze blog zal gemaakt worden.
Ook dit jaar was fotoclub Visueel aanwezig op de verenigingen foor in Lichtaart. Het weer was deze keer niet erg vriendelijk voor de organisatie en dat merkten we ook aan de belangstelling. Toch kon ik wel enkele interessante beelden schieten. Echt leuk voor mijn fotohonger werd het toen we na afloop naar het terrein gingen waar alle horeca en optredens gecentraliseerd waren. Daar konden we nog het optreden van enkele groepen van Danscentrum Balance meepikken. Dit beeld koos ik daaruit als foto van de dag. Ik vond de prestatie van de dansers sowieso indrukwekkend maar toch vind ik dat in dit geval het eenzame meisje op de voorgrond het onderwerp is. Je ziet haar bijna luidop denken: "Ik wil ook danseres worden..."
De verenigingen die wilden meewerken aan de cultuurdag voor het onderwijs in ons dorp kregen vandaag de klasjes van het derde leerjaar van de lagere scholen op bezoek. Natuurlijk wilden wij met enkele leden van onze fotoclub Visueel graag iets vertellen over onze hobby. We mochten een vijftal klasjes in ons lokaal ontvangen en na een kennismaking met o.a. een audio-visuele fotoreeks kregen ze een beknopte uitleg over fotografie in het algemeen en portretfotografie in het bijzonder. Daarna maakten we telkens een groepsfoto. Daarbij probeerden we de leerlingen zo veel mogelijk zelf te laten beslissen over de locatie, de compositie en de poses. Meestal leverde dat erg leuke opnames op. Ook bij deze groep was dat zeker het geval. Maar als allerlaatste shot kwam clublid Bert nog met dit originele idee. Ik had zelf ook mijn kleine Sonytje in aanslag uiteraard. Het werd wat mij betreft de leukste foto van de dag.
Ach, wat moet een mens met zulk weer? Ik heb vandaag, met Van Gogh in mijn achterhoofd, samen met mijn vriend Photoshop, een beetje gestoeid met de zonnebloemen die langs de kantine van de LRV staan in de Dressenstraat. Of het ook een Van Gogh-waardig resultaat opgeleverd heeft is maar zeer de vraag. Psychologische problemen het ik er alleszins niet door gekregen... Ik heb zonet nog eens in de spiegel gekeken en ik heb ook allebei mijn oren nog aan mijn hoofd staan.
Ik wil terloops nog eens opmerken dat ik, anno 2022, fotobewerking als een inherent onderdeel van de fotografie beschouw.
We zijn vandaag met z'n tweetjes nog eens naar Antwerpen, de koekenstad, gespoord. Ik wilde naar fotohandel Grobet om enkele spullen te kopen en we maken dan uiteraard gebruik van de gelegenheid om de stad wat meer uitgebreid te bezoeken. Naast een verplichte stop op het terras van den Engel pikten we nog meerdere andere highlights mee en de fotomogelijkheden vlogen me om de oren. Na een nat begin van onze tocht kwam later de zon er door warempel. Langs het Zuiderterras op weg naar de St. Annatunnel wilde het vrouwke graag poseren op een bank langs de Schelde ( excuseer, voor een Antwerpenaar is dat natuurlijk 't Schelt... )
Elke tweede dinsdag van de maand wordt door de FGA (Foto Groep Antwerpen) een spreker uitgenodigd om ons - amateurfotografen - iets interessants te vertellen. Vandaag stond Piet van den Eynde voor een goed gevulde zaal. De man is niet alleen gekend als eminente fotograaf maar meer nog als verkoper van zijn eigen merk, fotografie-boeken, on-line cursussen, begeleide fotoreizen en nog veel meer... kortom, hij heeft het goed voor mekaar. Ik misgun het hem niet trouwens. Dat het vanavond hoofdzakelijk (eigenlijk alleen maar) over Lightroom zou gaan had ik al verwacht maar als Photoshop-fanaat was ik toch geïnteresseerd, al was het maar om te vergelijken. Ik heb inderdaad enkele dingen horen voorbij komen waar ik meteen de bedenking bij maakte dat dit wel leuk kan zijn. Maar om me uit mijn ondertussen ingebeitelde workflow te halen is meer nodig. Ik heb trouwens met mijn abonnement bij Adobe sowieso ook Lightroom ter beschikking.
Tijdens de pauze bleef Piet op zijn sprekers-positie zitten en ik vond het een goed idee om hem even in beeld te nemen met de kleine Sony. Na even wachten kreeg hij blijkbaar in de gaten dat ik hem in het vizier had en precies op dat moment drukte ik af.
Huisdieren hebben we voorlopig niet meer in huize Pol en Josee. Er zijn de laatste tijd wel weer een aantal katten die ons weten te vinden. Ik heb er geen idee van of ze ergens in de buurt een thuis hebben of dat het verwilderde exemplaren zijn. Ze laten zich alleszins niet aanhalen en zijn eerder schuw. Het feit dat het vrouwke bij het zien van zo'n poes smelt en regelmatig lekkere hapjes gaat klaarleggen zal wel meespelen in het bezoekgedrag van die poezen. Vandaag was er weer een nieuw gezicht, deze kitten hadden we nog niet eerder gezien. Ik zat mijn krantje te lezen deze morgen (voor toevallige passanten die mij niet beter kennen, lees: deze middag) en ze wandelde parmantig over het pad langs de garage, binnen shoot-afstand van mijn Sonytje. Ik ben toch effe opgestaan om nog wat dichterbij te komen maar toen ze gealarmeerd naar me keek heb ik toch maar snel afgedrukt. Eén seconde later zette ze het op een lopen. Benieuwd of we die ook weer vaker zullen zien.
Op de tweede zondag van september is er traditioneel de bloemencorso in Loenhout. We hebben het enkele jaren moeten missen, deels door andere verplichtingen en deels door dat verdomde virus. Vandaag kon het weer en we zijn er dan ook naar toe gereden. Er was deze keer nog een extra reden: kleindochter Marie Leen was lid van één van de deelnemende clubs... en ze wonnen warempel ook nog !!!
Ik heb uiteraard het ganse gebeuren gefotografeerd maar ik kan natuurlijk niet anders dan een foto plaatsen van de winnende groep. Onder het motto "De klant is koning" hadden ze een ijzersterke act en een prachtige praalwagen in de competitie.
Het fotosalon van de Koninklijke Fotoclub Herentals vindt dit weekend plaats. Wij kennen daar wel enkele collega-hobbyisten en wij wilden daar graag een kijkje gaan nemen... niet alleen daarom trouwens, het is altijd leuk en leerrijk om te zien hoe ze dat bij andere clubs aanpakken. Ik heb altijd wel mijn kleine Sony toestel bij en hoewel ik het ongepast vind op een fotosalon met mijn camera te gaan zwaaien heb ik 'm toch een keer stiekem uit mijn zak gehaald omdat ik vond dat het licht zo mooi naar binnen viel. Het onbeklede party-tafeltje dat links nogal prominent in de foto geslopen is kon ik ondanks mijn liefde voor Photoshop niet weg klonen helaas...
Ik heb vanavond weer eens naar een voetbalwedstrijd gekeken, niet lui in de zetel voor de TV of achter de computer... neen, in het echt, live, langs het terrein!
De U21 van SKS Herentals speelden een thuiswedstrijd tegen Tongerlo en laat zoon Michael daar trainer zijn en kleinzoon Jef de nummer 9 van de ploeg... Geen regenbui kon me thuis houden.
Het werd uiteindelijk 6-3 voor SKS en Jef scoorde twee keer. Hij was ook nog goed voor twee assists... goede wedstrijd gespeeld mag je dan wel zeggen. Ik heb natuurlijk constant mijn fototoestel in aanslag gehouden. Dit vond ik het mooiste doelpunt. Collectieve aanval, voorzet van op links en Jef fusilleert de doelman tegenvoets voor de 4-2 !!!
PS. Achteraf gezien (na een bericht van de coach) blijkt ook het tweede doelpunt op naam van Jef te komen... een hat-trick dus !!!
De gegevens: 70-300 L IS USM op de 5D Mk IV bij 160 mm. F 5 - ISO 3200 - 1/160
Er lijkt nogal wat rotzooi in de lucht te zweven en dat maakt het net iets makkelijker om te herkennen dat deze foto op z'n kop staat. Een hele tijd geleden deed ik het wel vaker... een spiegeling fotograferen en die dan 180° draaien. Zo krijg je meestal een bevreemdend effect en kun je de kijker op het verkeerde been zetten. Ik heb zelfs ooit een audio-visuele reeks gemaakt met alleen maar omgekeerde spiegelingen voor het salon van onze fotoclub. Vandaag heb ik het procédé nog eens uit de kast gehaald aan de ronde vijver in het villapark.
Toen we vandaag over de Netebrug fietsten bij Bobbejaanland zag ik een groepje watersporters op voor mij onbekende drijfdingen, zichtbaar drie leerlingen en een instructeur... reden genoeg om bij thuiskomst een en ander op te zoeken. Ook in watersportland zijn er de laatste tijd interessante nieuwigheden verschenen. Naast de traditionele roei-, kayak- en kano-vaartuigen zie je op onze rivieren en kanalen steeds vaker sportievelingen, rechtstaand al peddelend voorbij komen op een soort surfplank. SUP-board (Stand Up Paddle Board) is de naam leerde ik en het blijkt al enkele jaren snel aan populariteit te winnen. Stand-Up was het in dit geval alleszins nog niet, eerder knie-zit, les één, initiatie in de SUP-board discipline.
Dat de waterstand van de Nete nog altijd te laag is voor andere soorten van waterrecreatie deert deze vaartuigen blijkbaar niet. Ik doe mijn hoed af voor de instructeur die op dat, volgens mij, toch labiele ding een foto maakt van zijn volgelingen.
Jul, de woef van zoon Michael was de ganse dag te gast in huize Pol en Josee. Natuurlijk gaan we dan met hem aan de wandel langs het traject dat we vroeger zowat dagelijks aflegden met Phaido. Het was best weer warm maar dat belette me niet links en rechts een en ander te fotograferen. Het hoeft trouwens niet altijd spectaculair en groots te zijn. Het lijkt er op dat de herfst voor de deur staat. Er liggen al massa's eikels onder de bomen en veel bladeren zijn al aan het verkleuren of is het verdorren, door de droogte vermoed ik, maar soms, zoals bij deze eikenbladeren is de verkleuring fotogeniek genoeg om er even voor stil te staan.
Toen we na een middagje fietsen bijna thuis waren en we even schuin achterom keken zagen we het. Er was eindelijk ander weer op komst. De lucht zag er beloftevol waterzwanger uit. Thuis gekomen hebben we nog snel wat tuinmeubeltjes onder het afdak gezet en de parasol toe gedraaid. Die parasol deelde mijn gezichtsveld even in twee en dat wilde ik meteen vastleggen als symbool voor de grens tussen de al te lange droogte en wat er op ons afkomt... links de belofte van regen en rechts het laatste blauw van een alweer prachtige laat zomerdag.
Jammer genoeg was de eerste lading nattigheid maar zeer minnetjes en van korte duur, maar naar het schijnt er is meer op komst... al kan dit ook weer een portie valse hoop zijn.
Ik heb zonet op mijn Facebook-pagina bij een andere foto, bij een andere locatie, al dezelfde bedenking geformuleerd. Waarom zou je naar Verweggistan reizen als er in je eigen regio ook zo veel leuke terrasjes zijn?
Stel dat ik bij dit beeld zou schrijven dat we pakweg op een heerlijke plek in het zuiden van Frankrijk vertoeven dan zouden er, behoudens misschien enkele inwoners van Lommel, weinigen zijn die het niet geloven. Toch is dit gewoon op den Heuvel bij Brug 11. Ik heb mijn fototoestel even in de handen gestopt van Chris die graag enkele keren op het knopje drukte.
Er is trouwens nog een zeldzaam kantje aan deze foto. Je ziet mij niet zo vaak zitten achter een cola...
Wij hebben heel fijne herinneringen aan onze samenwerking met Wilfried tijdens de kerstmusical die we vorig jaar opvoerden in Aarschot. Zijn elfennaam was toen trouwens Frilwied... Wilfried scheef een aantal van de nummers en hij speelde ook live mee tijdens de shows. Het instrument dat hij gebruikte was de aerophone, een blaasinstrument met synthesizer mogelijkheden. Bij gelegenheid van de premiere voorstelling van zijn nieuwste compositie "An der schönen grünen Demer" trad hij vandaag op in De Pieter en uiteraard wilden wij daarbij aanwezig zijn. Na de premiere, gespeeld op keyboard, kregen we nog een greep uit het repertoire dat hij beheerst en dat was weer meestal gespeeld op de aerophone. Dat ik regelmatig mijn Sonytje gebruikte om wat beelden mee naar huis te brengen is niet meer dan normaal he... Zo komt Wilfried ook in mijn jaaralbum 2022 terecht.
Met de fiets terug naar huis na de vrijdagwandeling met de bewoners van Hoevezavel. Heerlijk fietsweer vandaag trouwens. Onderweg komen dezelfde leuke fotomogelijkheden elke week weer voorbij en uit de vele mogelijkheden koos ik er vandaag o.a. voor om eens te stoppen vlak na de Bailey-brug. Daar liggen drie fotogenieke vaartuigen aangemeerd. Rechts de rondvaartboot de Zander, links het restaurant-bistro schip deKleppende Klipper en er tussenin een, wat mij betreft, vreemde eend in de bijt... maar die mag zeker ook zijn plaatsje hebben in de foto.
De heide is ondertussen bijna uitgebloeid, alleszins is ze over het hoogtepunt heen. Dat mochten we vandaag ook zien tijdens een prachtige wandeling ten zuiden van Aarschot. We doorkruisten 's Hertogenheide en het Kloesebos tijdens een korte geocache zoektocht die we gepland hadden vóór we zus Lily nog eens een bezoek gingen brengen in Langdorp. We wisten trouwens niet eens dat er ook in het Hageland heide te vinden was. En er waren nog wel meer verrassingen tijdens onze tocht. Zo zagen we deze imposante figuur - een of andere godheid uit de Aarschotse mythologie denk ik - die ons aandachtig in de gaten hield terwijl wij aan de overkant van het pad aan het zoeken waren. Na de vondst heb ik ook wat aandacht aan hem besteed.
