een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
28-03-2022
28 maart Lente
Net nu we de laatste van een reeks heerlijke lentedagen mochten beleven vóór de weergoden ons alweer een tijdlang minder gunstig gezind zullen zijn wilde ik toch ook snel nog even middels een bloesemfoto het lentegevoel documenteren. Joechei, het is lente... wat er morgen komt zien we dan wel weer.
We zijn vandaag naar Lommel gereden. Paula, een goede vriendin, toonde daar haar prachtige aquarel kunstwerken samen met vier andere kunstenaars in de galerij van de Adelberg en het was meer dan de moeite waard. We hebben uitgebreid rond gekeken naar al het moois dat getoond werd en enkele lange babbels gedaan. Bij de andere exposanten was er o.a. ene Dirk Ercken, fotograaf uit Pelt, iemand die erg creatief omspringt met licht bij lange sluitertijden in nachtfotografie. Ik heb alleszins enkele leuke ideeën gepikt...
Het vrouwke lijkt ook meer en meer besmet te worden door het fotografievirus. Ze liep de hele tijd rond met de smartphone in schietpositie... en ik heb dat dan weer snel even vastgelegd.
De laatste dag van de fotoshoots in Balance Health Center. Ik kreeg nog zes groepen voor de lens. De mama van een van deze krantlezende meiden is journaliste en werkt voor een krant. Een beetje reclame is nooit weg natuurlijk en ze kon er voor zorgen dat er een artikel over de voorstelling Untold in de regionale pagina's zou komen. Ik moest dan ook zo snel mogelijk één foto van deze groep doorsturen. Ik mocht zelf kiezen... tja, dat doe ik sowieso al elke dag voor deze blog. Dit is 'm dus.
En alweer was ik de ganse dag in de weer met de fotoshoots bij Balance Health Center, de een na laatste dag trouwens. Morgen nog vijf groepen en dan zit de klus er op... op de nabewerking na. Ook vandaag waren er vijf groepen. Van elke groep een aantal poses, van elke pose een aantal shots om me de mogelijkheid te bieden eventueel indien nodig ergens een gezicht of een minder voordelig uitziende pose alsnog te corrigeren... het grootste werk is na afloop, thuis op de PC. Uit de bijna 100 foto's koos ik voor dit beeld. Het kostte me weinig moeite om deze dames het begrip girlpower te laten uitbeelden.
Op deze vrije dag zonder fotografie verplichtingen in Balance heb ik samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie van het mooie weer geprofiteerd om wat te gaan fietsen en een en ander te zoeken in geocacheland. We hadden Lille ( Kempen ) en meer bepaald de wijde omgeving van Kindernouw uitgekozen, dat is een natuurgebied van meer dan 100 hectare. We zagen al onze verwachtingen op een positieve manier ingevuld worden. Het parcours was meestal onverhard en bij momenten over redelijk mul zand, maar dan schakel je wat kleiner en zet je de electrische ondersteuning wat hoger... no problem. Soms moest het ook even te voet maar dat maakte de funfactor alleen maar groter. We hebben er van genoten. Een willekeurige keuze uit de foto oogst van de tocht hoort ook nog bij dit tekstje natuurlijk.
Het was me het dagje wel. Ik ben zowat de ganse namiddag en een flink stuk van de avond in de weer geweest om weer een aantal dansgroepen voor de voorstelling UNTOLD te fotograferen. Van elke groep meerdere poses, van elke pose meerdere shots om zeker alle gezichten goed te hebben en dan komt het selecteren en bewerken nog... Van elke groep maakte ik telkens ook nog een leuke foto die niet voor de folder bedoeld is. In deze groep zit kleindochter Julie en dan is de keuze rap gemaakt natuurlijk.
Het vervolg van de fotoshoots is vrijdag... en zaterdag...
We zijn vandaag nog eens naar Houwaart gereden om de geocache-wandeling Houwaart Wijndorp, die we vorige zaterdag bij het nummer 19 moesten afbreken, verder te zetten en te voltooien. Het weer deed zo mogelijk nog beter zijn best en we hebben weer met volle teugen genoten. Dat we alle cachen te pakken kregen inclusief de bonus was niet eens zo belangrijk... het wandelplezier, en niet te vergeten de talloze fotomogelijkheden, maakten er weer een superdag van. Door het golvende landschap met vele vergezichten en wijgaarden alom onder een heerlijk zonnetje waanden we ons in la douce France, ergens à la campagne waar je un vin du pays geserveerd krijgt bij elke repas. Als er zich in zo'n omgeving een lieflijk huisje aanbiedt als model ga je graag enkele meters de wijngaard in om een leuk plaatje te schieten. De lichte aanzet tot symmetrie was natuurlijk voor mij een extra por om af te drukken.
21 maart... Het is lente, en dat hebben we geweten! Met dit prachtige weer zijn we naar Antwerpen gespoord om daar wat te gaan wandelen, enkele terrasjes te bezoeken en wat rond te fotograferen. Uiteraard neem ik mijn schatje ook regelmatig in beeld en toen we voorbij een optieker kwamen waar op de stoep een uit de kluiten gewassen kleurig kunstwerk stond dat een bril moest voorstellen zag ik de kans schoon om dat te gebruiken als doorkijkje. Een zomers vrouwke met zonnebril gefotografeerd door de bovenste helft van een brilkunstwerk...
Kleindochter Julie studeert bij Codarts in Rotterdam en het is haar ambitie om in de danswereld carrière te maken, niet alleen als danseres maar ook als danslerares en choreografe. In Balance Health Center is ze alleszins al een gewaardeerde kracht ondanks haar toch nog erg prille leeftijd. Bij de dames die ik vandaag voor de lens kreeg voor de folder van de voorstelling UNTOLD zijn er enkelen die oud genoeg zijn om haar mama te zijn maar de manier waarop ze haar accepteren als leiding gevende zegt veel. Ik kon dan ook niet anders dan haar te vragen even te poseren voor een extra plaatje tussen haar "leerlingen" na de officiële shoot.
Met zulk mooi weer konden we niet anders dan aan de wandel gaan. Ik vertelde het al eerder: geocachen is een hobby waar je alle andere hobby's aan kunt koppelen en vandaag had ik heel snel een veelbelovend rondje gespot op de site. We zijn naar Houwaart gereden om daar van de vergezichten, de wijngaarden en de wandelkilometers te proeven. De grote verrassing kwam toen we de wagen parkeerden op de aangegeven coördinaten, een pic-nic plaats naast het domein van de familie Daems, o.a. bekend als de eerste Hagelandse wijnbouwers.
Senator Jos Daems verdronk in Costa Rica toen hij samen met mijn vader op vakantie was om hun kinderen te bezoeken. Mijn zus Lily en haar ex, Rik, de zoon van Jos, hebben daar enkele jaren gewerkt voor de Verenigde Naties. Ik kon natuurlijk niet anders dan deze foto maken en op deze pagina's plaatsen. Dat het mooie tegenlicht er nog een extra toets aan geeft is lekker meegenomen.
Het wandelseizoen is begonnen in woon- en zorgcentrum Hoevezavel. Het voorspelde goede weer was de trigger om alle vrijwilligers een uitnodiging te sturen om voor het eerst dit jaar weer met de bewoners op pad te gaan. Ik moest toevallig vandaag niet fotograferen bij Balance en wij zijn daar dan ook volgaarne op ingegaan. Naast het fotograferen van de bewoners en de wandelaars richt ik de camera ook wel eens op dingen die ik onderweg zie. Deze beide woefkes waren achter de gordijnen geslopen in de Jan Frans Willemsstraat om de voorbijgangers beter te kunnen bekijken. Ik vond het een leuk beeld.
Vierde dag van de fotoshoots bij Balance Health Center. Vandaag kreeg ik o.a. de hip hoppende dametjes voor de lens. Zwarte outfit voor een zwart doek en op een zwarte vloer, makkelijk was het niet, gelukkig waren er die knalroze mutsen om voor wat kleuraccenten te zorgen. Nadat ik enkele leuke poses op mijn geheugenkaartje had wilde dansjuf Jutta ook wel eens tussen haar pupillen plaatsnemen voor een extra shot.
Ik weet niet hoe we op het idee kwamen... Na alweer enkele groepen gefotografeerd te hebben in Balance Health Center ben ik naar Herentals gefietst samen met het vrouwke om een bezoek te brengen aan Mc Donald's. Het moet van mijn laatste reis naar de USA geleden zijn dat ik nog een Mc Donald's van binnen zag en bij het vrouwke was het waarschijnlijk nog langer geleden. In de States vond ik trouwens Burger King en Wendy's beter, maar die vind je niet in onze regio. Het werd dus Mc Donald's, een Generous Jack menu voor mij en een Royal Cheese menu voor het vrouwke, het heeft ons warempel ook nog gesmaakt. Enkele minpuntjes toch... eten zonder wijn of Duvel is als een strand zonder water of een cafee zonder bier om het met Bobbejaan Schoepen te zeggen. En dan heb je ook nog die vreselijke kartonnen rietjes die ze naast de kunststof bekers met heel veel ijs aangelengde cola leggen. Ik heb ze niet opgegeten en ik heb er ook niet aan gezogen. Dat heb ik een keer geprobeerd en de cola smaakte naar... euhhh... smaakte niet. Ik weet het, plastic is niet eco... maar toch...
O ja, ik moest wel een Mc Donald's gerelateerde foto maken om deze zeldzame gebeurtenis te vereeuwigen.
Ik heb vandaag weer enkele groepen van de komende dansvoorstelling voor de lens gehad. De fotografie-marathon komt op kruissnelheid. Ik ga er nog een tijdje mee bezig zijn. Ik ben uiteraard niet van plan om twee weken alle dagen fotoshoots van de Balance dansers op deze pagina's te plaatsen maar vandaag had ik echt niks anders op mijn geheugenkaartje en daarenboven had ik na de gevraagde brochure-foto's ook telkens een gekke bekken of een Tsjakaaa foto gemaakt en da's vaak veel leuker.
De volgende dagen ga ik het behoorlijk druk krijgen met het fotograferen van alle groepen die weer het beste van zichzelf gaan geven tijdens de komende voorstelling UNTOLD van Balance Health Center. Vandaag was de eerste dag van de fotoshoots, het was een leuke start. Er was slechts één groep gepland vanavond en we konden er onze tijd voor nemen. Uit meerdere poses en opnames heb ik er uiteindelijk vier overgehouden om aan Balance te overhandigen. Toen ik hoorde dat, om de kosten te drukken, één foto per groep in zwart wit in een brochure zou worden afgedrukt met een QR code erbij die geïnteresseerden zou toelaten alle beelden in kleur te downloaden vond ik meteen dat ik zelf die zwart-wit omzetting moest doen. Ik heb het al eens meegemaakt dat een van mijn kleurfoto's in zwart wit werd gedrukt en dat er eigenlijk alleen nog maar grijstinten te zien waren. Een zwart wit omzetting is meer dan alleen de kleur weghalen, er hoort pit in te zitten vind ik, echte zwarten en lichte tinten die toch nog resolutie bevatten. Dit is mijn zwart wit versie van de cool kids hip hop 1 groep. Voor de kleurversie - die ik trouwens toch net iets leuker vind - zul je naar de voorstelling moeten of ergens een QR code te pakken moeten krijgen.
Midden maart al en na enkele dagen mooi weer ga je echt geloven dat de lente op de deur aan het bonken is. Het vrouwke en ik hebben een wandeling gedaan naar het terras van cafe Knooppunt 30. Een Duvelke voor mij, een koffie voor het vrouwke, de nodige stappen op de stappenteller... allemaal leuke dingen om een zonnige zondag te vullen. Ik had de macrolens nog eens op de Canon gezet voor onderweg. De bladeren beginnen te botten, overal zie je bloemekes die te voorschijn komen en het leek me een fijn plan om nog eens te spelen met de wereld van de kleine dingen, de mooie vage achtergronden en de geringe scherptediepte. Eigenlijk vind ik dat je voor macrofotografie ook een statief mee moet nemen maar dat is lastig tijdens een ontspannen wandeling. Uit de losse hand dan maar en de oogst was toch meer dan bevredigend. Deze mini-schoonheden wilden graag voor me poseren. Volgens de app Plantnet is het Chinese Sierkwee, de Latijnse naam wil ik U besparen.
Het lijkt wel of we helemaal fietsgek zijn geworden. De kilometerteller van onze e-bike is op het ogenblik waarschijnlijk aan het uithijgen van het werk waar ie deze week mee geconfronteerd werd. Vandaag zijn het vrouwke en ik naar Arendonk gefietst om het fotosalon van onze bevriende fotoclub Arfoc te bezoeken. Het was weer de moeite. Zowel de route als de werken die de Arendonkse collega's ten toon stelden verdienden hoge scores. Het salon van Arfoc valt ieder jaar samen met de eerste kermis in Arendonk en na ons bezoek heb ik nog een tijdje over de foor rond gelopen om wat kermis-foto's te scoren. De rups, de Lambada, kinderen die eendjes vissen... er was weer veel te zien, maar het epicentrum van zo'n kermis is toch nog altijd de botsauto's. Dat vond ik vroeger al en dat bleek nu ook nog zo. Ik heb diverse opnames gemaakt van uit verschillende hoeken en uiteindelijk vielen een aantal leuke ingrediënten samen. De wisselende lichten van de attractie waren toevallig in de meest kleurrijke preset op het moment dat ik ook de achterlichten van het merendeel van de autootjes en de spiegelingen er van in de metalen ondergrond in één beeld kon te pakken krijgen.
Toeval... gisteren naar Turnhout gefietst om met cachemaatje Jackie een en ander te zoeken en vandaag stelde het vrouwke voor om samen naar Ravels te fietsen omdat ze een interessante advertentie had gezien in een of andere reclamefolder. Dan moet je voorbij Turnhout en dan kom je ook weer langs hetzelfde fietspad. Dan kom je ook weer langs die boom... ik noem hem vaak mijn boom. Ik heb 'm al zo vaak gefotografeerd en ik blijf 'm mooi vinden. Ooit heb ik op het salon van onze fotoclub zelfs een collage getoond met opnames gemaakt van af dezelfde plaats in de vier seizoenen. En vandaag vroeg ie weer of ik niet even wilde stoppen. Graag gedaan kerel. Het einde van het mooie lenteweer kondigde zich al aan, de lucht werd licht bewolkt en ik heb de laatste zon tussen de takken verstopt.
Onze geocache-avonturen brachten ons vandaag naar Turnhout. We hebben gefietst, genoten van het mooie weer en een Duvelke op enkele terrasjes, de nodige vondsten gedaan, gefotografeerd en links en rechts ook met enkele interessante mensen een gesprek aangeknoopt. Zo kwamen we een manspersoon tegen die we aanspraken naar aanleiding van de vele tattoo's die we zagen op zijn armen, benen... kortom op alles wat zichtbaar was behalve zijn gezicht. Het werd een erg leuk gesprek. Ook de onzichtbare delen van zijn lijf waren vol getatoeëerd en die toonde hij ook graag. De onderdelen die zedig verborgen bleven zaten ook vol tattoo's vertelde hij, maar dat hebben we niet mogen zien. Elke tattoo had ook een betekenis en een reden. Zo zagen we o.a. drie tattoo's die gezet waren naar aanleiding van zijn drie Covid-vaccinaties. Het leukste vond ik evenwel dat hij zijn hondje enkele keren op zijn been had laten zetten... stoere bink met een hart van suiker en een onverbreekbare band met zijn vriendje. Ik begrijp het helemaal. Toen ik vroeg of ik model en afbeelding samen mocht fotograferen vond hij dat oke. Toen we afscheid namen wist ie nog snel te vertellen dat er op zijn enkels nog wat plaats was...
Het was me het dagje wel. We waren de ganse dag in de weer. Eerst hadden we afgesproken met de Lucien, de neef van het vrouwke, die zou ons tijdens een interessante wandeling doorheen de wetering in Lommel alles vertellen over het weteren. Vandaar uit reden we rechtstreeks verder naar Weert waar het vrouwke een evaluatie afspraak gemaakt had om de stand van zaken met het uittesten van haar hoorapparaten te bespreken. Ondertussen hadden we een telefoontje gekregen van kleindochter Julie die met de trein van Rotterdam in station Noorderkempen in Brecht zou aankomen om 6 uur en die geen mogelijkheid zag om met het openbaar vervoer nog verder naar huis te reizen, papa en mama te druk bezig met allerhande beroepsbeslommeringen... Rechtstreeks naar Brecht dan maar van uit Weert. Tussendoor natuurlijk op z'n tijd ook wat foto's geschoten. Ook vandaag was ik weer bijzonder gecharmeerd door het avondlicht. De manier waarop de overkapping van het het perron in Brecht ook langs onder in het warme licht baadde was voor mij de reden om voor dit beeld te gaan. Zo lijkt het weer helemaal anders.
