een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-12-2021
16 december Heibloem
Heibloem is een stukje Olen aan de noordkant van het Kempisch Kanaal. Het is misschien wel de meest uitbundig versierde straat met Oudejaars- en Kerstverlichting in de wijde omgeving. Alle bewoners lijken er aan een opbod aan lampjes mee te doen. Zoals velen ben ik er ook dit jaar weer een kijkje gaan nemen. Er stonden nogal wat auto's geparkeerd voor en tussen de huizen maar dat kon de sfeer toch niet echt bederven vond ik dus heb ik toch maar enkele foto's meegebracht.
Samen met het vrouwke naar Turnhout. Het vrouwke geïnteresseerd in winkels, shoppen en kerstsfeer... ik in fotograferen. Tijdens de Visueelwandeling vorige zaterdag had ik enkele plekken genoteerd waar ik wat langer wilde vertoeven of waar ik kansen had gemist. Onder andere de foto die ik toen op deze pagina plaatste heb ik nu opnieuw gemaakt en door op de grond te gaan liggen kreeg ik de ronde er deze keer wél helemaal op. Maar er was meer leuks te ontdekken. Vorige zaterdag werd er nog hard gewerkt om de grote markt om te toveren tot één groot kerstlandschap en vandaag was dat helemaal klaar en je kon er door wandelen. Toen we er toekwamen spotte ik dit leuk bord. Een eenvoudig plaatje deze keer: Hertelijk Welkom.
Tijdens de vele ritten richting repetitie in Aarschot zagen we de bubbels die tijdens de vorige eindejaarsperiode bij kasteeltje Le Paige in Herentals te bewonderen waren nu herrijzen rond de oude pastorij in Olen. Dining domes heten ze officieel las ik in het regionaal katern van het Nieuwsblad. Dezer dagen het meest gefotografeerde plekje in Olen las ik verder en ook al door alle andere info in dat artikel besliste ik om er vandaag, zonder tijdsdruk van al dat heen en weer gerij, tijdens de meest geschikte tijd van het befaamde blauwe uurtje ook maar eens naar toe te gaan om een en ander op mijn geheugenkaartje vast te leggen.
Achteraf gezien was het project blijkbaar niet echt succesvol in Herentals vorig jaar, was het door de corona maatregels of door juridische problemen, er gaan tegenstrijdige berichten in het rond. Laten we hopen dat ze er dit jaar wel een winstgevende onderneming van kunnen maken, maar als ik lees dat een vrij simpel menu er 89 per persoon kost exclusief drank heb ik daar toch mijn twijfels over.
Met de camera op statief kon ik er alleszins enkele mooie shots scoren en met alle kerst- en oudejaarsverlichting in de ruime omgeving vermoed ik dat ik in de loop van de komende dagen nog wel enkele blauwe-uurtje-uitstappen zal ondernemen.
Ik had gehoord dat de kerstverlichting op de Grote Markt in Geel weer mooi was en meer was er niet nodig om me er toe over te halen vanavond daar zelf eens te gaan kijken. Dat ik mijn fototoestel en mijn statief meenam zal iedereen wel begrijpen. Ik heb er inderdaad enkele leuke shots kunnen scoren en dit is er één van. Het blauwe uurtje was helaas al voorbij maar de kerstsfeer blijft ook zo wel overeind.
Van het weer werd je niet vrolijk vandaag. Voor één keer was de repetitie voor de kerst-musical in de voormiddag en we zijn in de druilerige motregen naar Aarschot gereden en ook de terugrit was even nat. De rest van de dag heb ik dan maar wat gespeeld met de foto's die ik gescoord had tijdens de fotoclub-wandeling gisteren, en ik kwam weer eens terecht bij een beeld uit de omgeving van Turnova.
Medeclublid André had zijn opname van dit kunstwerk al eens getoond in de club en toen ik er langs wandelde vond ik meteen dat ik dat ook maar eens moest vastleggen. Ik heb een iets andere invalshoek gekozen, een andere invulling van de inhoud en ik heb 'm in een pittig zwart wit kleedje omgezet, zodat ik vind dat je in dit geval niet echt van kopieer-gedrag kunt praten.
Live vergaderen is weer onmogelijk door de geldende corona maatregels en dan gaan we nog maar eens samen aan de wandel met de leden van de fotoclub. Zo kunnen we toch wat onderwerpen ter sprake brengen tijdens de tocht, maar vooral, zo kunnen we ook weer leuke foto's scoren.
André had een wandeling uitgestippeld in en om het centrum van Turnhout en dan kom je onvermijdelijk ook terecht in de gerenoveerde stadswijk Turnova, de natte droom van de projectontwikkelaars. Winkels, restaurants, cafés, appartementen, architecturale hoogstandjes... voor de amateurfotograaf is er behoorlijk wat te beleven.
In de sjieke inkomhal van een shoppingcentrum kon ik omhoog kijkend door het glazen dak de gekende toren in beeld nemen. Ik had de 16-35 op mijn toestel gezet en nog had ik niet voldoende groothoek om de volledige grootste cirkel ( ovaal in de foto he... ) er op te krijgen, jammer... maar ik vond deze opname toch al sterk genoeg om er vandaag de foto van de dag van te maken. Misschien kom ik nog wel eens terug met een 12-24 of zo...
Het is een jaarlijks terug komend gegeven... de kerstversiering in huize Pol en Josee hoort te worden gefotografeerd en minimaal één foto moet op de blog worden geplaatst. Het moet gezegd dat ook dit jaar het hoofdzakelijk het vrouwke was die de versiertaak op zich nam.
Qua fotograferen sta ik dan weer vooraan. Voor de jaarlijkse blogfoto heb ik deze keer eens een laag standpunt gekozen. Een gedeelte van de woonkamer anders bekeken. Er staat nog veel meer op mijn geheugenkaartje uiteraard, en dat laat ik wel eens op mijn Facebook-pagina voorbij komen.
We waren een hapje gaan nuttigen bij Kong Chau, de Chinees op de Herentalse Steenweg ( met heel veel ervaring qua lekker eten kan ik niet anders dan hier een vet aanbevolen voor uitspreken trouwens ) en uiteraard heb ik altijd wel fotomogelijkheden in mijn achterhoofd. Toen ik de gestapelde wijnglazen zag, de schaduwen er van op de muur er achter, en de lichtspiegelingen wilde ik toch wel een foto scoren. Ik moest weer eens vertrouwen op de kleine Sony, die had ik nu eenmaal bij, en zo kon ik toch vastleggen wat ik zag. De Sony ( op de stand automatisch ) had al wel beslist dat de ISO-waarde flink moest gepimpt worden en mede door de toch wel relatief kleine sensor is er behoorlijk wat ruis in de opname, maar daar kan ik in dit geval wel mee leven.
In de loop van de avond wilde het vrouwke nog even naar Aveve in Kasterlee om nog enkele kerstspullen te kopen. Ik wilde wel mee want ik had blauwe-uurtje-foto-plannen. Ik wilde nog eens boven de ingang van tunnel onder de Hoge Mouw te gaan staan met de camera op statief maar toen we na het winkelen daar aankwamen en ik langs de trap naar boven was getrokken bleek al snel dat het daarboven zulke modderboel was dat ik mijn plan maar snel veranderd heb. De trap leek mij ook wel een leuk onderwerp.
Ik denk dat ze hierboven mijn verzuchting van gisteren gehoord hebben. We kregen vandaag best aangenaam weer, een beetje licht en kleur maakt het leven meteen helemaal anders. Ik heb er dan ook van geprofiteerd om samen met mijn geocachemaatje Jackie en zijn vrouwke wat te gaan fietsen in en rond Geel om wat gele smiley-tjes toe te voegen aan ons palmares.
We ontdekten toch weer enkele plaatsen die voor mij tot nu toe onbekend waren. Zo kwamen we onder andere voorbij een perceel met volkstuintjes. De naam vond ik al meteen origineel en sympathiek: "Tuinhier". Ik zag dat er nogal wat tuinhuisjes groeien. Ze zijn nog zeer groen... Ik moet hier volgend jaar in de zomer nog eens langs komen om ze te zien als ze rijp zijn.
Het was al een eind in de namiddag trouwens, de mooie blauwe lucht van deze morgen werd al flink melkachtig en was een beetje saai in de foto. Ik heb voor een keer dan maar eens uitgeprobeerd hoe de functie lucht vervangen werkt in Photoshop... Man, man,... één klik en het is gefixed. Leuk voor één keer.
Ik heb het ondertussen wel gehad met dat depressieve weer van de laatste tijd. Dit is dus duidelijk geen foto van vandaag. Ik wilde wel eens iets anders dan grauwheid en regen. Dit plaatje van zo'n 14 dagen geleden dreigde als weeskindje in de vergetelheid van de mappen met ongebruikte foto's te verzeilen. Toevallig zag ik 'm weer bij het doorbladeren van recente mappen op zoek naar een beeld dat van pas zou kunnen komen bij een ander, niet ter zake doend evenement.
Ik legde meteen de link naar een opmerking die voorbij kwam toen we onlangs beelden van een andere fotoclub moesten jureren... " Als je dan toch paddenstoelenfoto's wilt maken, zorg dan dat ze op z'n minst een beetje origineel zijn, want er komen er zoveel voorbij in dit seizoen. " Ik doe bij deze dus ook eens een poging om een andere kijk op de paddenstoelwereld te bieden.
Dat er op dagen dat we repeteren voor de Kerst-musical foto's voorbijkomen van de repetities is redelijk voor de hand liggend. Het hoeven natuurlijk niet altijd beelden te zijn van de scènes, van de figuranten of de hoofdrolspelers. Vóór we er vandaag aan begonnen was kleindochter Julie, die de choreografieën regisseert bezig met stretchen. Ze deed dat terwijl ze ook nog even haar notities in het draaiboek doornam. Ik was gelukkig op het goede moment in de buurt met mijn fototoestel.
Onze geplande kerstmusical heeft ook de derde ronde van het overlegcomité overleefd. We mogen nog, met maximaal 200 toeschouwers, mondmaskers en Covid-Safe controles. Alles is beter dan einde verhaal. Oef...
De repetities in het weekend gaan gewoon verder. De aankleding van de zaal vordert langzaam en ook de kleding van alle medewerkers is ondertussen gepast en goed bevonden. Vóór we vandaag verder gingen met het inoefenen van de diverse scènes hadden we eerst een photoshoot gepland. De voltallige groep met mondmaskers en ook even zonder mondmaskers, de hoofdrolspelers, de elfen... kortom alle mogelijke foto's die publicitair gezien van pas zouden kunnen komen heeft Dreeke vakkundig vastgelegd. En toen kregen we plots ook nog eens onverwacht bezoek. Er is al sedert lang een stilzwijgende overeenkomst dat de Kerstman en Sinterklaas uit elkaars vaarwater proberen te blijven, maar dat de repetities voor een kerstmusical al lang op voorhand moeten beginnen om uiteindelijk tot een goed resultaat te leiden begrijpt Sinterklaas ook wel. Hij kwam ons vandaag, net voor zijn feestdag, zelfs even persoonlijk succes toewensen.
Dit is dus een redelijk zeldzaam beeld: de Kerstman en Sinterklaas samen in één foto. Het vrouwke had de tegenwoordigheid van geest om haar smartphone boven te halen om deze samenkomst te fotograferen en de elfen waren er als de kippen bij om daarna ook op de foto te willen.
Ik had enkele weken geleden al mijn derde prik gekregen en vandaag was het de beurt aan het vrouwke. We zijn samen weer naar Grobbendonk gereden waar het vaccinatiecentrum gelegen is in het oud militair domein. Terwijl het vrouwke naar binnen ging om aan te schuiven voor haar derde en de verplichte wachttijd achteraf ben ik wat gaan rondwandelen en fotograferen. Er is daar in de omgeving best wel een en ander interessant onderwerp te spotten.
Ik heb me wel steeds gehouden aan de overal opduikende borden met de boodschap "Militair Domein Verboden toegang" maar enkele keren kon ik toch, met de lens doorheen een afsluiting gestoken, enkele leuke beelden schieten. Voor alle duidelijkheid: dit is niet het vaccinatiecentrum maar een van de vele vervallen gebouwen op het domein. Ik vermoed dat een urbex-fanaat hier echt wel aan zijn trekken kan komen en ik zou zelf ook wel eens wat dichterbij willen gaan kijken maar de waarschuwing dat er patrouilles zijn met honden binnen de omheining werkte nog beter dan de eerder genoemde borden met verboden toegang.
We hadden vandaag onze zes maandelijkse afspraak bij de tandarts. In de wachtzaal was het vrouwke gaan zitten net onder een affiche met als titel "Kent U het gevoel". Jazeker kennen wij het gevoel als je in de wachtkamer van de tandarts zit...
Ik vond het alleszins grappig genoeg om snel een foto te maken.
De buienradar had me verteld dat het in de loop van de namiddag een tijdje droog zou blijven en ik ben dus even gaan fietsen. Tja, dat was geen goed idee. Ik ben behoorlijk snel en kletsnat terug thuis gekomen. Ik had ondertussen wel al enkele foto's meegebracht maar die waren eerder herhalend en daarom toon ik liever deze opname van deze morgen. Het is misschien niet meteen een prijswinnaar maar ik vind 'm wel bijzonder intrigerend.
Bij regenweer gebeurt het wel vaker dat vogels gaan schuilen onder onze auto, die voor de deur staat. Ik dacht in eerste instantie het silhouet van een merel te spotten en ik heb er ook een foto van gemaakt. Toen ik die wat beter bekeek zag ik iets eigenaardigs aan de bek. Geen idee of dit een merel-afwijking is of een vogelsoort die ik niet ken, maar een merelbek is volgens mij niet zo lang. Misschien kan iemand mij daar meer over vertellen?
Man, man, man... wat een triestig, druilerig weer. Ik moet noodgedwongen terugvallen op een foto van gisteren. Nog voor we voor de zoveelste keer aan de Visueel-fotozoektocht begonnen had ik al een beeld geschoten dat blog-waardig was.
Onze groene huisspecht was weer eens neergestreken in het ondertussen redelijk verwilderde gras achter ons huis en ik had alle tijd om de 70-300 op mijn toestel te zetten en hem goed in beeld te nemen. ( Eigenlijk moet ik zeggen "haar goed in beeld te nemen" want het is een vrouwtje - mannetjes hebben onder het oog ook een rode streep ) Huisspecht mag ik haar wel noemen want ze komt hier regelmatig op bezoek. Een mannetje heb ik hier nog niet gezien trouwens.
Omdat ik weet dat enkele volgers altijd geïnteresseerd zijn in de exif-gegevens van de opname als er vogel- of andere natuurfoto's voorbij komen wil ik die nu al meegeven.
Na twee keer de Visueelwandeling en fotozoektocht te voet afgelegd te hebben en daarna ook nog twee keer met de fiets, bleef en nog één foto over die zich verborgen kon houden. Samen met het vrouwke hebben we vandaag nog maar eens het rondje gelopen, enigszins ingekort weliswaar. Sommige stukken van het parcours waar ie zeker niet kon zitten gezien de ondergrond en de omgeving hebben we deze keer overgeslagen. Ik had de betreffende foto daarenboven ook groot afgedrukt om meer details te zien, maar... ook deze keer liet nr 14 zich niet vinden, en eigenlijk zou dit een van de minst moeilijke moeten zijn !!! Frustrerend in de overtreffende trap, ik geef het op.
Gelukkig konden we door de wandeling onze stappenteller weer tevreden stellen en uiteraard kon ik onderweg ook weer enkele interessante beelden scoren.
De kapel van OLV in 't Zand bvb. bracht leuke herinneringen naar boven. Onze dochter is daar ooit getrouwd... nu ja, euhhh... Na het burgerlijk huwelijk was er binnen de familie een strekking die vond dat er ook iets kerkelijks aan vast moest worden geknoopt. We hebben, met toestemming van de verantwoordelijken voor de kapel, daar dan zelf een soort ceremonie in elkaar geknutseld, met een voorganger godsdienst/zedenleer, een heus orkestje en iets te drinken, iedereen tevreden. Na al die jaren was dat vandaag de trigger om ook hier nog eens op het knopje te drukken.
Da's al enkele dagen dat ik me voorgenomen had om de kerstverlichting in de Leistraat eens te gaan fotograferen maar zowel gisteren als eergisteren waren de weersomstandigheden niet van dien aard om daar uitgebreid te gaan rondlopen met een fototoestel. Vandaag was het droog en met de Canon op statief heb ik tussen 5 en 6 wat leuke standpunten gezocht ( en gevonden ) in de buurt. De combinatie blauwe uurtje, kerstverlichting, kerk en voorbij komend verkeer zorgde voor een bijzonder kleurrijke oogst. Zoals iedere dag toon ik er maar één hier en dit is mijn keus.
We hebben vandaag de Visueel fotozoektocht nog eens gewandeld en op enkele twijfelgevallen na hebben we alle beelden op de goede plek kunnen situeren. We waren even van de route afgeweken om in den Perenboom iets te gaan drinken. We kennen deze omgeving redelijk goed want op zondagavond kwamen we in pre-coronatijden wel vaker in den Perenboom met de vrienden en dan gingen we vooraf of erna met Phaido meestal dat paadje in om pipi of kaka te doen ( Phaido he ). Toen we na wat lekkers terug op pad gingen kwamen we meteen bij deze wei waar 4 pony's verblijven. Vorige keer had ik er ook al enkele foto's gemaakt maar nu hadden ze net eten gekregen merkten we en dat leverde net iets interessantere beelden op. Overal lagen toefen hooi en de beestjes knabbelden er vrolijk op los. Eentje vond het niet nodig om zelf te zoeken want telkens een ander paardje iets gevonden had ging hij dat afsnoepen. Ik vermoed dat die witte de de dominante leader of the pack is.
