een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-12-2021
03 december Vaccinatiecentrum
Ik had enkele weken geleden al mijn derde prik gekregen en vandaag was het de beurt aan het vrouwke. We zijn samen weer naar Grobbendonk gereden waar het vaccinatiecentrum gelegen is in het oud militair domein. Terwijl het vrouwke naar binnen ging om aan te schuiven voor haar derde en de verplichte wachttijd achteraf ben ik wat gaan rondwandelen en fotograferen. Er is daar in de omgeving best wel een en ander interessant onderwerp te spotten.
Ik heb me wel steeds gehouden aan de overal opduikende borden met de boodschap "Militair Domein Verboden toegang" maar enkele keren kon ik toch, met de lens doorheen een afsluiting gestoken, enkele leuke beelden schieten. Voor alle duidelijkheid: dit is niet het vaccinatiecentrum maar een van de vele vervallen gebouwen op het domein. Ik vermoed dat een urbex-fanaat hier echt wel aan zijn trekken kan komen en ik zou zelf ook wel eens wat dichterbij willen gaan kijken maar de waarschuwing dat er patrouilles zijn met honden binnen de omheining werkte nog beter dan de eerder genoemde borden met verboden toegang.
We hadden vandaag onze zes maandelijkse afspraak bij de tandarts. In de wachtzaal was het vrouwke gaan zitten net onder een affiche met als titel "Kent U het gevoel". Jazeker kennen wij het gevoel als je in de wachtkamer van de tandarts zit...
Ik vond het alleszins grappig genoeg om snel een foto te maken.
De buienradar had me verteld dat het in de loop van de namiddag een tijdje droog zou blijven en ik ben dus even gaan fietsen. Tja, dat was geen goed idee. Ik ben behoorlijk snel en kletsnat terug thuis gekomen. Ik had ondertussen wel al enkele foto's meegebracht maar die waren eerder herhalend en daarom toon ik liever deze opname van deze morgen. Het is misschien niet meteen een prijswinnaar maar ik vind 'm wel bijzonder intrigerend.
Bij regenweer gebeurt het wel vaker dat vogels gaan schuilen onder onze auto, die voor de deur staat. Ik dacht in eerste instantie het silhouet van een merel te spotten en ik heb er ook een foto van gemaakt. Toen ik die wat beter bekeek zag ik iets eigenaardigs aan de bek. Geen idee of dit een merel-afwijking is of een vogelsoort die ik niet ken, maar een merelbek is volgens mij niet zo lang. Misschien kan iemand mij daar meer over vertellen?
Man, man, man... wat een triestig, druilerig weer. Ik moet noodgedwongen terugvallen op een foto van gisteren. Nog voor we voor de zoveelste keer aan de Visueel-fotozoektocht begonnen had ik al een beeld geschoten dat blog-waardig was.
Onze groene huisspecht was weer eens neergestreken in het ondertussen redelijk verwilderde gras achter ons huis en ik had alle tijd om de 70-300 op mijn toestel te zetten en hem goed in beeld te nemen. ( Eigenlijk moet ik zeggen "haar goed in beeld te nemen" want het is een vrouwtje - mannetjes hebben onder het oog ook een rode streep ) Huisspecht mag ik haar wel noemen want ze komt hier regelmatig op bezoek. Een mannetje heb ik hier nog niet gezien trouwens.
Omdat ik weet dat enkele volgers altijd geïnteresseerd zijn in de exif-gegevens van de opname als er vogel- of andere natuurfoto's voorbij komen wil ik die nu al meegeven.
Na twee keer de Visueelwandeling en fotozoektocht te voet afgelegd te hebben en daarna ook nog twee keer met de fiets, bleef en nog één foto over die zich verborgen kon houden. Samen met het vrouwke hebben we vandaag nog maar eens het rondje gelopen, enigszins ingekort weliswaar. Sommige stukken van het parcours waar ie zeker niet kon zitten gezien de ondergrond en de omgeving hebben we deze keer overgeslagen. Ik had de betreffende foto daarenboven ook groot afgedrukt om meer details te zien, maar... ook deze keer liet nr 14 zich niet vinden, en eigenlijk zou dit een van de minst moeilijke moeten zijn !!! Frustrerend in de overtreffende trap, ik geef het op.
Gelukkig konden we door de wandeling onze stappenteller weer tevreden stellen en uiteraard kon ik onderweg ook weer enkele interessante beelden scoren.
De kapel van OLV in 't Zand bvb. bracht leuke herinneringen naar boven. Onze dochter is daar ooit getrouwd... nu ja, euhhh... Na het burgerlijk huwelijk was er binnen de familie een strekking die vond dat er ook iets kerkelijks aan vast moest worden geknoopt. We hebben, met toestemming van de verantwoordelijken voor de kapel, daar dan zelf een soort ceremonie in elkaar geknutseld, met een voorganger godsdienst/zedenleer, een heus orkestje en iets te drinken, iedereen tevreden. Na al die jaren was dat vandaag de trigger om ook hier nog eens op het knopje te drukken.
Da's al enkele dagen dat ik me voorgenomen had om de kerstverlichting in de Leistraat eens te gaan fotograferen maar zowel gisteren als eergisteren waren de weersomstandigheden niet van dien aard om daar uitgebreid te gaan rondlopen met een fototoestel. Vandaag was het droog en met de Canon op statief heb ik tussen 5 en 6 wat leuke standpunten gezocht ( en gevonden ) in de buurt. De combinatie blauwe uurtje, kerstverlichting, kerk en voorbij komend verkeer zorgde voor een bijzonder kleurrijke oogst. Zoals iedere dag toon ik er maar één hier en dit is mijn keus.
We hebben vandaag de Visueel fotozoektocht nog eens gewandeld en op enkele twijfelgevallen na hebben we alle beelden op de goede plek kunnen situeren. We waren even van de route afgeweken om in den Perenboom iets te gaan drinken. We kennen deze omgeving redelijk goed want op zondagavond kwamen we in pre-coronatijden wel vaker in den Perenboom met de vrienden en dan gingen we vooraf of erna met Phaido meestal dat paadje in om pipi of kaka te doen ( Phaido he ). Toen we na wat lekkers terug op pad gingen kwamen we meteen bij deze wei waar 4 pony's verblijven. Vorige keer had ik er ook al enkele foto's gemaakt maar nu hadden ze net eten gekregen merkten we en dat leverde net iets interessantere beelden op. Overal lagen toefen hooi en de beestjes knabbelden er vrolijk op los. Eentje vond het niet nodig om zelf te zoeken want telkens een ander paardje iets gevonden had ging hij dat afsnoepen. Ik vermoed dat die witte de de dominante leader of the pack is.
Het was de ganse dag druilerig weer en daarenboven zouden ze van Fluvius een nieuwe digitale gasmeter komen plaatsen en moest ik dus wel thuis blijven. Van fotograferen is dus weinig in huis gekomen gedurende de dag. Het vrouwke had ook niet gekookt en dus ben ik vanavond maar Chinees gaan halen bij Kong Chau. Da's een zaak die niet echt in een typisch Chinese stijl is ingericht, vrij modern zelfs, smaakvol, mooi, westers maar het eten is er wél Chinees en heerlijk, dat wil ik tussendoor toch ook even kwijt. Toen ik er binnenkwam zag ik dat ze er al een vroege Chinese kerstboom hadden staan en als er dan ook nog een mini kerstman langs staat dan kan ik niet anders dan de kleine Sony even uit mijn zak halen. Hoewel ik onderweg gezien had dat de kerstverlichting in het dorp ook al brandde en ik me meteen voorgenomen had dat later op de avond te fotograferen is daar achteraf ook niks van terecht gekomen... het weer bleef maar druilerig, nat en kl*te. Het is dus bij die ene Chinese Kerstboomfoto gebleven zodat de keuze van de foto van de dag vrij gemakkelijk was.
Ook vandaag kon ik weer enkele herfstkleuren en wat warm avondlicht te pakken krijgen. Het vrouwke moest nog even naar De Spar en ik wilde wel mee... met fotoplannen. Ik mag hopen dat ik niet al te veel mensen op het verkeerde been gezet heb door die eerste zin... Dit is geen foto van binnen naar buiten en ook niet van buiten naar binnen natuurlijk. Het weer was trouwens ook niet zo vriendelijk vandaag. De prachtige visuals, zeg maar grote posters, die tegen de ramen van De Spar geplakt zijn vond ik interessant genoeg om wat verwarring te zaaien.
Misschien wel tegen beter weten in gaan we gewoon verder met de repetities en de voorbereidingen voor onze kerstmusical. Met de schaduw van Corona boven ons hoofd hebben we vandaag nog enkele laatste correcties aangebracht aan de geluidsopnames. Deze keer deden we dat in de thuishonk van David, de tovenaar-geluidsman die de ganse show ook tijdens de uitvoeringen zal mixen. Ik heb er de hele tijd rondgelopen met mijn fototoestel in aanslag, soms met flits, soms ook zonder, omdat ik dat nu eenmaal meestal toch net iets natuurlijker vind. Dan moet je natuurlijk de instellingen drastisch veranderen maar ISO 3200 kan de Eos 5D MK IV wel aan zonder al te veel kwaliteitsverlies. Hier is het vrouwke bezig 4 regels net iets pittiger in te zingen dan bij de vorige opname.
Als je dergelijk mooi wandelweer voorgeschoteld krijgt mag het geen verwondering baren dat we er ook uitgebreid van geprofiteerd hebben. We zijn via de Smallebroeken helemaal tot in Kasterlee gewandeld. Bij de Pelleman heeft het vrouwke een warme choco en ik een koffie gedronken, hebben we er nog een koffie en een Duvel aan vast geplakt om daarna aan de zuidkant van de Kasterleesteenweg via de Hoge Mouw en het Koningsbos terug naar huis te keren, alles samen goed voor 16.000 stappen. Onderweg heb ik uiteraard de kleine Sony enkele keren uit mijn zak gehaald om links en rechts wat leuke beelden te verzamelen. Boven op de Hoge Mouw wilde het vrouwke graag poseren bij de Slapende Reus.
Corona steekt weer stokken in de wielen wat betreft de werking van onze fotoclub. De vergaderingen zullen de eerstvolgende tijd weer digitaal zijn maar er worden ook weer wandelingen georganiseerd. Dat geeft ons dan de gelegenheid om alsnog elkaar op een veilige afstand te zien in open lucht en van gedachten te wisselen. En er is meer: er is ook een heuse fotozoektocht uitgewerkt die we individueel kunnen afhaspelen. Het vrouwke en ik hebben er ons aan gewaagd vandaag, kwestie van die stappenteller bezig te houden. De andere kant van het dorp is voor ons een niet zo vaak bewandeld gebied en we hebben dan ook extra van de tocht genoten. Het herkennen van de foto's liep evenwel niet zo vlot als ik had gedacht. Ik vermoed dat we allebei een acute aanval van IAC hadden. ( Imago Agnoscis Caesitas - Fotoherkenningsblindheid ), 25 foto's moesten we langs het parcours herkennen en in volgorde plaatsen. Met de hakken over de sloot... we waren nét niet gebuisd. Misschien zetten we binnenkort eens een andere bril op en doen we een nieuwe poging.
Ook vandaag repeteerden we in Aarschot. De allemaal schoolplichtige elfen kunnen zich nu eenmaal op weekdagen niet vrij maken... Ook vandaag was het al flink donker toen we naar huis reden na de repetitie. En ook vandaag had ik de Canon met statief meegenomen om een foto te scoren als de gelegenheid zich zou aanbieden. Dat ik van nachtfotografie hou is geweten en vóór gisteren was het al veel te lang geleden dat ik me daar nog eens mee bezig had gehouden. Een heel klein ommetje - zo'n 100 m. - volstond om me tot bij de Buulmolen te brengen voor ik de Sluizenweg op moest draaien. De spots lieten me meteen het ergste vermoeden, overbelicht onderin en te donker boven. Eerst dacht ik aan een HDR maar toen besloot ik eens uit te proberen wat me door Willy, een fotovriend, eerder deze week gevraagd was: kun je met meerdere verschillende omzettingen van hetzelfde RAW-bestand meer informatie in zowel de donkere als de lichte delen krijgen? Ja dus! Alleen onder het platform achter de trap was de overbelichting zo erg dat ik er niks uit gepuurd kreeg, maar daar kan ik mee leven. Ik heb 'm ook in zwart-wit omgezet en voor de geïnteresseerden zal ik die versie morgen wel delen op Facebook.
De voetgangers- en fietsbrug over het station in Aarschot had ik enkele jaren geleden al eens gefotografeerd tijdens een nachtfotografie-uitstap met onze fotoclub en ik wist dat dit een bijzonder interessant onderwerp is. Toen had ik de 24-105 op mijn toestel zitten en vandaag wilde ik, na de repetitie, tijdens het blauwe uurtje er eens enkele opnames maken met de 16-35, niet alleen is dat een veel betere lens maar dat stuk extra groothoek biedt toch wel veel meer mogelijkheden.
De repetitie voor de musical duurde langer dan verwacht en zo rond half zeven was er van blauw uurtje al geen sprake meer helaas. Toen ik bij de brug kwam bleek daarenboven dat de verlichting niet ingeschakeld was, in tegenstelling tot vorige keer. Zonder foto's terugkeren wilde ik natuurlijk ook niet en dus heb ik de focus maar wat verlegd. Van op de brug, boven de sporen heb ik enkele beelden geschoten met een lange sluitertijd. Op deze foto zie je drie treinen... Drie, jawel! Helemaal links een stilstaande trein, dat is duidelijk. Van uit de linker benedenhoek komt een trein het station binnen gereden. Door de lange sluitertijd zie je alleen maar een vage vorm die de sporen bedekt. In de verte, waar de trein nog niet is, komen de sporen weer te voorschijn. Op het spoor aan de rechterkant komt een trein naar ons toe gereden en daarvan zie je alleen maar de koplichten...
Eigenlijk was het prima wandelweer vandaag. Veel zon hebben we niet gezien maar het bleef droog en de temperatuur viel best mee. We hebben nog eens tot aan het brugske over de Rul gewandeld, lang geleden dat we daar nog waren. Ik heb me trouwens laten vertellen dat de Rul (of de Rulloop) eigenlijk de Molenbroekloop heet maar niemand die ik ken noemt 'm zo.
Het wandelpad langs de Rul richting Ossegoor is al lang verboden terrein voor fietsers, mountainbikers en andere crossers maar ik kan de keren niet tellen dat ik daar in het verleden opzij geschreeuwd of geduwd werd door "sportievelingen" die zich niet aangesproken voelen door regels en die het rustig wandelende plebs beschouwen als in de weg lopende, lastige hindernissen. Vandaag merkten we dat men ondertussen de toegang behoorlijk moeilijk gemaakt heeft voor dat soort volk. Hoera !!! Foto !!!
Onze eerste twee covid-prikken hebben we in Tielen gekregen, vlak bij huis, maar voor de derde moesten we naar Grobbendonk en dat is een eind verder weg. Omdat het best aanvaardbaar weer was wilde ik er naar toe fietsen en het vrouwke fietste graag mee. Binnen twee weken komt zij aan de beurt en dan weet ze alvast waar het is. Iemand die mij kent weet dat ik er niet van houd twee keer dezelfde route te doen, m.a.w. heen en terugweg lopen altijd langs andere wegen, dat is zo bij vakantie, bij wandelingen, vroeger bij de motorclub en ook bij fietstochten dus. We hebben er een mooie rondrit van gemaakt met veel herfstfoto's op het geheugenkaartje. Dit vond ik een van de mooiere, ook al omdat het aansluit bij de vaccinatie. De Koolaardestraat is namelijk waar het vaccinatiecentrum gelegen is en bij het vertrek om weer naar huis te fietsen was dit meteen een beeld dat ik niet kon laten liggen.
Alweer enkele weken geleden ben ik samen met fotomaatje Alex in Lommel alle bewoners van de zorginstellingen Hoevezavel en Kapittelhof gaan fotograferen. Ongeveer 200 portretten op drie dagen, begin er maar aan... En dan moest het echte werk nog komen want van iedere bewoner waren er uiteraard diverse opnames, de beste moest worden geselecteerd en dan voor alle foto's dezelfde nabewerking zodat ze een eenheid zouden vormen tijdens de tentoonstelling. Die tentoonstelling is er nu tijdens de week van de senioren, door de corona maatregels staan de activiteiten er rond weliswaar op een laag pitje maar vandaag konden we toch ook zelf eens gaan zien, samen met onze dames. Dit is een van de gangen in Hoevezavel. Mooi uitgelijnd, keurig geprint op 46x32 cm... ik was zelf ook zwaar onder de indruk.
Met deze foto ambieer ik niet een prijs te winnen in een of andere fotowedstrijd, hij verdient geen schoonheidsprijs. Ik heb ook geen zin om hem ooit ter beoordeling te presenteren in de fotoclub en ik zal 'm ook niet printen om aan de muur te hangen. Toch wil ik 'm graag bewaren als aandenken aan een minder prettige dag als ik in januari weer een album zal maken van de 365 beelden die ik in 2021 zal gepost hebben op deze blog.
Ik moest vandaag naar het ziekenhuis in Herentals voor een coloscopie. Je moet dan de dag ervoor en de dag zelf Eziclen opdrinken aangelengd met water. Voor wie het nog niet duidelijk is: het zijn schijtpapjes... Het is de bedoeling dat je darmen helemaal leeg zijn voor het onderzoek en ik kan je verzekeren dat het werkt !!! Het onderzoek op zich viel wel mee maar aan de voorbereiding zal ik nog lang terug denken. Na het opdrinken van de walgelijke papjes moet je om de vijf minuten naar de plee en elke keer moet je je bij wijze van spreken vasthouden aan de WC-bril om niet omhoog te vliegen door uitstoot van de steeds dunner wordende ontlasting... het spuit er uit. Ik hoop dat dit niet al te cryptisch was.
Binnen drie jaar moet ik weer eens in mijn achterste laten kijken volgend de dokter... ik probeer de gedachte voorlopig nog een tijdje te verdringen.
We hebben weer eens een iets groter rondje Smallebroeken gewandeld. Het was alweer een hele tijd geleden dat we hier waren. We hebben deze plek zelf de Valentijnsberg genoemd... berg is een lichte overdrijving natuurlijk, het is eigenlijk eerder een molshoop.
Ik had aan het vrouwke gevraagd om met de armen zwaaiend naar beneden te huppelen. Ik wilde wat experimenteren met beweging en de rode handschoenen leken me ideaal om strepen in het herfstdecor te zetten. Het resultaat is helemaal niet wat ik voor ogen had, een sluitertijd van 1/15 sec. was nog veel te kort blijkbaar en langer kon niet want dan had ik uit de hand de omgeving niet meer aanvaardbaar scherp gehad. Volgende keer met statief dan maar. Achteraf bekeken vind ik het toch wel een leuk beeld, ook al door de uitbundige herfstkleuren en de daarin contrasterende zwarte jas, blauwe broek en rode handschoenen.
Om in hetzelfde thema te blijven als de vorige dagen... ook vandaag gaat het over dans. Na de profs, of de profs in spé, hebben we het nu over amateurs. Maar raakpunten zijn er toch ook.
Repetitie voor de kerstmusical en vandaag stond er weer choreo op het programma. Kleindochter Julie, Joels in de musical en eergisteren nog gevierd bij het behalen van een mijlpaal in de opleiding tot danslerares, zorgt er voor dat de elfen op een theaterwaardige manier zullen evolueren over het podium. Zowel de dansjes als de bewegingen en verplaatsingen tussen de scenes worden gerepeteerd. De lat ligt toch wel redelijk hoog en vaak moeten dingen opnieuw en opnieuw... maar daar zijn de repetities nu eenmaal voor. We hebben nog meer dan een maand voor de première en we zien dat het groeit.
Van af nu repeteren we ook altijd in het pand waar de voorstellingen zullen doorgaan. Dat er nog veel werk aan de winkel is voor dit een echt Huis van de Kerstman is moge ook blijken uit dit beeld.
