een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-09-2020
26 september Kermis
In deze Corona-tijden is het wikken en wegen wat mag en wat niet mag. Kermissen mogen weer blijkbaar, zij het onder bepaalde voorwaarden. Vandaag was het de eerste dag van Kasterlee-kermis en ik wilde ter plaatse wel eens gaan kijken en eventueel wat foto's scoren deze avond. Controle op het toegelaten aantal bezoekers was er alleszins niet want ik kon zo maar het kermisterrein betreden. Het was dan wel al rond half negen maar toch... Ik was trouwens een van de weinigen die een mondmasker nodig vonden. Niet dat er nog veel volk was op het kermisterrein, de doorsteek van de markt naar de parking van Delhaise was zowat de enige plek waar ik een kermiswaardig beeld kon schieten. Toen het kort na dat ik aan mijn kermistocht begonnen was begon te regenen hield ik het ook snel voor bekeken.
Er waren eens enkele paddenstoelen die door het grote bos wandelden. Plots zagen ze een omgevallen dorre boom en ze besloten daar te gaan wonen. Ze klommen op de stam hechtten zich er aan vast bleven wachten tot er een verdwaalde fotograaf langskwam om hen te fotograferen...
Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het winkelen, shoppen... en als het vrouwke dan beslist dat we dringend nog eens naar Van Cranenbroek moeten in Budel om wat voor de buitenactiviteiten geschikte kledij te kopen voor mij dan gaan Phaido ik wel mee maar wij gaan dan in de omgeving aan de wandel terwijl zij haar winkelplezier plukt. Het vrouwke kent mijn maten ondertussen wel na al die jaren...
Mooie luchten in Budel deze middag en nauwelijks enkele honderden meters van de parking kon ik het winkelcomplex over een eerste groenpartij in beeld nemen. Zoals altijd wachtte Phaido geduldig tot ik mijn fototoestel weer wegstak. Dat ie zelf ook in beeld komt vindt ie meestal niet erg.
De leukste dingen gebeuren vaak onverwacht. Een telefoontje gisteren volstond om me vandaag, samen met Lucien en Louis, respectievelijk neef en oom van het vrouwke, aan boord van de Zander te brengen voor een tocht over het Kempisch Kanaal. Dat het een leuke ervaring was mag gezegd, niet alleen keuvelden we de ganse trip lang er gezellig op los maar ook de voorbij glijdende landschappen waren van uit deze alternatieve kijkhoek zeker de moeite waard. Toen de boot even een verbinding naar een oude zandwinningsplas opdraaide zag ik op de oever warempel iets waarbij meteen het begrip "lost place" door mijn hoofd flitste. Ik heb me voorgenomen om de eerstvolgende droge dag er eens naar toe te fietsen om te zien of daar niks urbex-waardig te fotograferen valt.
Ik ben vandaag de tweede lading senioren gaan fotograferen in Lommel, deze keer in het Kapittelhof. Terug thuisgekomen ben ik meteen begonnen met het selecteren van de beste foto voor iedere bewoner. Ik heb er alvast ook enkele bewerkt om zicht te krijgen hoe het zal worden.
Door al de jaren dat wij vrijwilliger zijn in de Lommelse zorgtehuizen en door de jaarlijkse fotoshoots hebben wij een bijzondere band opgebouwd met meerdere bewoners. Dit is Mia, een schat van een mens. Zij was een van de eersten die de zwart wit omzetting onderging...
Ondanks de corona-ellende wordt de traditie verder gezet. Ik fotografeer ieder jaar alle bewoners van de Lommelse rusthuizen en die foto's worden dan tentoongesteld tijdens de week van de senioren in november, gesteld dat die feestweek doorgaat natuurlijk. Vandaag heb ik alvast de bewoners van Hoevezavel voor de lens gehad en morgen is het Kapittelhof aan de beurt. We doen dit met in achtname van alle regels en met de grootste omzichtigheid en ik kan je verzekeren dat het geen pretje is de ganse dag te fotograferen met een mondmasker op, respect voor de medewerkers van het tehuis die altijd met zo'n ding moeten rondlopen en presteren. We hebben er ook bewust voor gekozen zo weinig mogelijk medewerkers in te schakelen en deze keer zijn er geen verkleedpartijen maar worden het simpele portretfoto's. Die ga ik dan naar zwart-wit omzetten en we gebruiken ook afwisselend zwarte en witte achtergronden zodat het toch weer iets speciaals wordt. Uiteraard schiet ik tussendoor ook wel eens andere beelden en onder andere koppels die in het tehuis verblijven krijgen mijn bijzondere aandacht. Uit die extra oogst koos ik vandaag voor dit echtpaar.
Op deze laatste dag van de Tour de France heb ik ook enkele wielrenners in het heetst van de strijd kunnen fotograferen en het was dan ook niet moeilijk om uit de oogst van de dag een toepasselijke foto te kiezen.
We waren gaan fietsen in de regio van Someren in Nederland en zonder dat we er erg in hadden zaten we plots op het parcours van een plaatselijke wielerwedstrijd. Pas toen een wagen met zwaailichten ons tegemoet kwam en ons dringend aanmaande aan de kant te gaan begrepen we wat er gaande was. Ik had gelukkig nog de tegenwoordigheid van geest om snel de kleine Sony uit mijn zak te halen...
Ik ben vandaag nog eens terug door het Grotenhout Bos gefietst. De geocachen die er te plukken waren had ik eergisteren al gescoord maar een eind verderop in het Giels bos was nog een en ander te vinden, en de route doorheen het bos daar naartoe is niet eens zo'n grote omweg. Na de wandeling met de woef vond ik dat ik toch wel enkele fotokansen gemist had, o.a. door langs de verkeerde kant van de grote plas te lopen. Met de fiets kun je sowieso net iets sneller op een als leuk ingeschat plekje geraken en ik heb dan ook enkele tweede kans foto's meegebracht. Na de foto van onze viervoetige vriend toon ik vandaag graag ook eens mijn tweewielige steun en toeverlaat... de attente lezer merkt meteen... nog steeds niet electrisch...
Er zullen in de regio wel weinig fietsers of wielertoeristen zijn die nog nooit van het legendarische café "Dikke Lowie" gehoord hebben, er voorbij gereden zijn of beter nog op het terras van een welgekomen verfrissing genoten hebben. Deze middag, na de wandeling met de bewoners van Hoevezavel en de daarop volgende obligate consumptie van iets heerlijks uit de brouwerij Moortgat in de Brugwachter zijn we nog even langs de Blauwe Kei gereden om de fotografie-honger te stillen. En dan komt Dikke Lowie plots in in mijn blikveld...
Het blijft genieten van deze mooie nazomer. Vandaag hadden we een wandeling in het domeinbos Grotenhout in Vosselaar/Turnhout op het programma gezet. Uiteraard mocht onze senior vierpotige vriend ook weer me. Als het niet te snel gaat kan hij nog wel zo'n 5 km aan. Hier stapt hij op zijn gemak door een van de prachtige dreven.
We hadden afgesproken het geocache-rondje Dovenwereld te gaan fietsen in en om Zoutleeuw en we zouden elkaar treffen op de parking bij het nummer één van de reeks. Nog voor ik daar was kreeg ik al een telefoontje van mijn cachemaatje Jackie dat die parking toch wel erg moeilijk te bereiken was en dat we elkaar beter konden treffen aan de kerk van Wilderen.
Tja, die kerk is blijkbaar niet zo hoog dat ze meteen in het zicht komt als je het dorp nadert en het duurde een tijdje en nog een telefoontje voor we uiteindelijk toch naar de plaats des afspraaks geloodst werden. Toen we bij het begin van de - overigens erg mooie - fietstocht die kerk uit een interessante hoek in het vizier kregen wilde ik snel een foto nemen.
Wat een wandeling van dik anderhalf uur zou worden volgens de planning, hebben we na een klein kwartiertje maar afgebroken. Op de heetste septemberdag ooit de heide in trekken met Phaido bleek geen goed idee. Ik had al snel in de gaten dat dit voor onze senior vierpotige vriend van het goede te veel was. En ik geef graag toe dat ik zelf ook best tevreden was met dit valabel excuus om terug naar de wagen te gaan en met de airco op volle kracht huiswaarts te rijden. Volgens onze weermannen werd het 34°, maar ik wed dat het in de Kempense heidegebieden nog warmer was... maar dat zie je niet op de foto natuurlijk, wél dat er van de prachtige heide alleen nog maar wat door de zon geblakende dorre rossigheid over blijft.
Zoals ik gisteren al aangaf zat onze wandeling aan de Keiheuvel in Balen gisteren vol doelrijpe fotokansen en ik heb er dan ook driftig op los geschoten. Ik wil vandaag graag nog eens op die oogst terugvallen. Toen ik deze ruiters door een plas zag waden kreeg ik ineens Western visioenen, iets met John Wayne, Rio Grande of zoiets en ik hoor een mondharmonica op de achtergrond. Natuurlijk heb ik hier een aantal beelden van mee gebracht.
Wat een prachtig nazomerweer vandaag, ik kon deze namiddag dan ook niet anders dan een korte wandeling doen met Phaido en het vrouwke. Een bestemming kiezen doe ik meestal op geocaching dot com en in Balen had ik al snel een gebied gevonden, de Keiheuvel, dat enkele als leuk bestempelde geocachen bood, voldoende natuurschoon, een klein vliegveldje met alle fotomogelijkheden van dien en waaraan ik uit vorige bezoeken sowieso al mooie herinneringen had. Alle verwachtingen werden ruimschoots ingelost en ik kwam weer thuis met een geheugenkaartje vol mooie foto's. Dit landende zweefvliegtuig vond ik een van de betere uit de reeks.
Deze morgen ben ik even naar Antwerpen gespoord. "Morgen" hoef je wat mij betreft niet zo letterlijk te interpreteren... de trein van 9h20 in Herentals vind ik al extreem genoeg. Enfin, toen ik zo iets over tien via de Meir richting Groenplaats wandelde vond ik dat het nog al meeviel qua drukte. Je verwacht op een zaterdag toch wel meer shoppers in de drukste winkelstraat van Vlaanderen? Ik heb enkel foto's geschoten, heb mijn boodschappen gedaan zonder corona-stress en ik was nog voor 12 uur weer terug in de veilige thuishaven.
Nadat we eerst iets genuttigd hadden in de Brugwachter zijn we, voor we weer naar huis reden, eerst met Phaido nog een korte wandeling gaan maken langs het kanaal. Ik heb me een tijdje geamuseerd met fietsers te fotograferen aan de overkant. Meetrekken, inzoomen, lange sluitertijd om bewust bewegingsonscherpte te creëren... ik heb weer flink gescoord. En dan kom je thuis en moet je er eentje uit kiezen... Vraag me niet waarom, maar deze groothoek-opname uit de oogst, misschien wel die waarop de fietsers het minst prominent aanwezig zijn, vond ik de leukste, de meest sfeervolle. Is het omwille van die kleine rode accentjes?
Donderdagavond is fotoclubavond. De wekelijkse vergadering van onze club "Visueel" mis ik zelden. Tijdens de lockdown hebben we enkele keren digitaal vergaderd maar dat bleek toch niet de meest leuke en de meest efficiënte manier van gedachtenwisselen en foto's beoordelen te zijn. Ondertussen vergaderen we weer echt, met inachtname van de veiligheidsregels natuurlijk.
En we hebben het druk, want we zitten in de voorbereiding van ons jaarlijks fotosalon. Dat wordt door de corona miserie ook heel anders dan normaal trouwens, met een verplichte richting, geen horeca, geen projecties en conform met alle regels die er dan zullen zijn.
Vandaag was de tweede groep leden uitgenodigd om de werken voor het salon te tonen en samen te bespreken. Er kwam weer veel moois voorbij en omdat ik in de loop van de dag mijn fototoestel nog niet ter hand had genomen heb ik tijdens de vergadering de kleine Sony nog maar eens aan het werk gezet.
Er komen weer behoorlijk wat libellen en juffers voorbij op de gespecialiseerde websites tegenwoordig en ook in onze fotoclub zag ik de laatste tijd enkele prachtexemplaren de revue passeren.
Ik was er niet speciaal naar op zoek en het is ook niet specifiek mijn ding maar als de gelegenheid zich voordoet dan wil ik ze zelf ook wel graag fotograferen natuurlijk. Een libel is een onderwerp dat me altijd wel interesseert als rondkijkende fotograaf. Of dit nu een steenrode-, bloedrode-, of een bruinrode heidelibel is, daar wil ik me zelfs na raadpleging van meneer Google niet over uitspreken. Ik hou het dan maar gewoon op heidelibel.
Goed anderhalf jaar geleden begonnen ze er echt aan. De restauratie van Keeses molen, de windmolen langs de Geelse Baan in Kasterlee is ondertussen zo goed als helemaal voltooid. Van in het begin had ik aangegeven dat ik de evolutie van de werkzaamheden zou volgen en in de loop van de voorbije maanden zijn er enkele tussentijdse foto's op deze pagina's voorbij gekomen. Bij deze een plaatje van de site zoals het er gisteren uitzag. Hij ziet er pico bello uit, geef het toe en zodra het binnenwerk binnenkort ook helemaal bedrijfsklaar is gaat de kersverse molenaar Jef officieel zijn job kunnen aanvangen. Ik zie het al voor me, jaarlijkse molenfeesten en regelmatig begeleide bezoeken, artisanaal malen van meegebracht graan en proeverijen van streekproducten... Ik kan nauwelijks wachten.
Als het 's avonds etenstijd is komt de boer met zijn tractor iedere dag de voor het culinaire doel overlangs doorgesneden tractorbanden vullen met lekkere hapjes voor zijn koebeesten. En als ons wandelmoment qua timing in de Smallebroeken samen valt met dat eetmoment opent dat de nodige fotoperspectieven...
