een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
22-09-2019
21 september Het Steen in de steigers
Altijd maar met die zware full-frame spiegelreflexen op stap, een mens gaat zich daar vragen bij stellen. Ik heb daarom gisteren samen met fotomaatje Alex nog eens een retourtje Antwerpen gedaan. Ik wilde me bij Grobet een Sony RX100 VI gaan aanschaffen, een superieur toestelletje, niet groter dan een pakje sigaretten, met prestaties die dicht in de buurt komen van de prof-toestellen. Niet dat ik de Canon 5D Mk IV nu afzweer, maar om te gaan wandelen, fietsen en altijd in mijn jaszak te hebben vond ik dat een verantwoorde investering. Dat dit dichter bij huis, in Turnhout bij Camera Express ook kan hoor ik U zeggen... ? Daar zet ik geen voet meer binnen, de reden vertel wel eens als het mij persoonlijk gevraagd wordt.
Soit... Vanzelfsprekend was er ook een wandeling langs de gekende Antwerpse highlights gepland om dat ding meteen eens goed uit te testen. Zowat half Antwerpen wordt op het ogenblik gerenoveerd, hersteld of opgekalefaterd, de kathedraal, de leien, de straatjes rond de Groenplaats en ook het Steen. Van op een, bij fotografen welbekende plaats, waar je een mooi overzicht hebt kon ik dit monument voor de zoveelste keer in beeld nemen, deze keer in de steigers weliswaar. De lantaarn die daar aan de rechterkant altijd in beeld kruipt heb ik voor de gelegenheid even weg gekloond.
Er zat een zweefvliegachtig insect nectar te verzamelen op een van de mooie grote gele bloemen voor ons huis. Ik was er met de camera in aanslag naar toe geslopen en had 'm al enkele keren op mijn geheugenkaartje gezet. Toen ik nog wat dichter wilde ging ie er vandoor, net op het moment dat ik afdrukte. Vleugels gespreid en achterpoten gestrekt, al los van de bloem, de take-off van deze kleine buurman is bij deze ook vastgelegd.
We hebben deze morgen een lange boswandeling gemaakt en ik heb enkele foto's gescoord die er op lijken te wijzen dat de herfst nu toch wel erg dichtbij is, wat paddestoelen, verkleurende bladeren en een gigantische boomzwam... maar mijn keuze als foto van de dag is deze keer een beetje eigenzinnig. Ik hou nu eenmaal van beelden met een erg kleine scherptediepte. Zolang er ergens in de foto een onderdeel, hoe klein ook, scherp genoeg is om de blik aan te trekken, mag al de rest in een liefst mooie onscherpte zitten. De opname die ik bij deze wil tonen voegt daar nog mooie tinten en typische, door het grote diafragma veroorzaakte lichtartefacten aan toe. Het is bijna een abstract werk geworden en, moet ik het herhalen... I like it!!!
In de loop van de namiddag was ik in Herentals bij fotomaatje Alex en voor ik naar huis reed wilde ik graag nog wat scoren voor de dagelijkse blog. De omgeving van het kanaal en de jachthaven leek mij een prima jachtterrein en al snel kreeg ik deze reiger in de gaten die aan de overkant tegen de oever aan het spieden was of ie geen visje kon verschalken. Ik heb enkel shots er aan gespendeerd en dit bleek de meest geslaagde.
De Renault Caravelle is ondertussen meer dan 60 jaar oud en het model dat bij garage Pashuysen stond te pronken heeft anno 2019 nog niks aan schoonheid ingeboet. Of dat bij de Brigitte die ook in de foto's staat mooi te wezen ook het geval is, is maar zeer de vraag. Ik kon alleszins niet aan de verleiding weerstaan om beide blikvangers in één beeld te vatten. Of ik mij bij deze bewerking heb laten inspireren door Andy Warhol? Mwa... onrechtstreeks misschien een beetje... De witte is de originele.
Derk wilde dat het een feest zou zijn. Hij had het ook allemaal zelf geregeld. Hij wilde zeker niet dat het een begrafenisfeest zou zijn maar een feest van zijn leven. Er zijn weinig mensen die zoveel echte vrienden hebben/hadden en die waren er ook bijna allemaal. Er waren hapjes, natjes en droogjes, live optredens, toespraken en vooral veel warmte, gesprekken en die gingen allemaal over een vriend, een vakman, een kanjer...
Bijgaande foto is een document dat enkele facetten van Derks leven toont... de flightcase waarop zijn kist staat, die sobere kist, zoals hij het zelf wilde, de vette geluidsinstallatie, de pakkende fotomontage die afgespeeld werd en de door hemzelf uitgezochte muziek daarbij ( jammer genoeg kunnen we die hier niet laten horen ). Derk we gaan je missen maar we zullen ons dit feest herinneren.
Als ik iemand moet noemen waar ik qua fotografie veel van opgestoken heb is het wel Dreeke. Eigenlijk heet hij André, maar wij noemen hem Dreeke. De man van mijn zus is niet zo maar een beroeps... maar iemand die tonnen ervaring, creativiteit en technische kennis samen brengt in werken die je gerust Kunst mag noemen ( met een hoofdletter he... ).
Vandaag was het open-deur-dag bij Renault Pashuysen in Aarschot en ze hadden daar heel slim wat extra activiteiten aan vastgeknoopt. Zo waren er enkele Aarschotse kledingzaken die er hun collectie kwamen showen en omdat mijn zus Lily dat allemaal organiseerde was natuurlijk ook Dreeke daar om dat allemaal te documenteren. Ik liep er ook rond met mijn fototoestel en liever dan wat sensatiefoto's van bvb. de lingeriemodellen toon ik bij deze een beeld van de bruidskledij fotograferende Dreeke.
We zijn met de leden van de fotoclub de ganse dag in de weer geweest om het verloop van de fanfarathon te fotograferen. Fanfarathon? Een woordje uitleg is hier wel op zijn plaats.
De drie fanfares van de drie deelgemeenten van groot Kasterlee hadden een hele tijd geleden beslist om voor het goede doel, het kinderkankerfonds, een gemeenschappelijk evenement te organiseren. Iedere fanfare zou in en rond de eigen dorpskern een aantal rondjes marcheren en in de vooravond zouden ze dan gezamenlijk naar terreinen van de Hoge Rielen trekken en de totale afstand door de drie kopsen afgelegd zou dan 42 km zijn, een marathon... fanfare en marathon, fanfarathon, snapt U hem? Alle lokale verenigingen waren uitgenodigd om hun steentje bij te dragen en wij wilden het ganse gebeuren graag fotografisch documenteren. We zullen tijdens ons komende fotosalon er ook een AV-reeks aan wijden en de winst van de jaarlijkse verenigingenquis die wij dit jaar organiseren zal ook naar het doel gaan.
Het weer werkte alvast mee voor de organisatie, qua fotografie was het wel een beetje van het goede te veel... te hard licht, maar we lieten het niet aan ons hart komen.
Het werd alleszins een zeer geslaagde gebeurtenis. Een massa volk was naar de terreinen aan de Molenstraat afgezakt en de gezamenlijke foto-oogst zal wel enorm zijn neem ik aan. Uit mijn eigen bijdrage koos ik voor dit beeld van enkele kijkers die een hoger standpunt hadden gezocht om wat beter alles te kunnen volgen over de massa heen.
Ik ben op het ogenblik aan het detoxen. Regelmatig las ik eens een week zonder alcohol in... allez... ik zou eigenlijk moeten zeggen: soms... of ... het gebeurt occasioneel wel eens dat ik... pfff... nog 2754 minuten trouwens...
Ik weet niet of het iets met de voorgaande vaststelling te maken heeft maar in plaats van de dagelijkse sudoku's haal ik deze week 's morgens steevast deze puzzel uit de kast...
We zijn vandaag nog eens naar Tilburg gereden. Elke keer dat we aan de Nederlandse grens komen, nog net in Poppel valt me daar dit bizarre gebouw op. Vroeg of laat moest ik daar wel stoppen om het te fotograferen. Deze keer kon ik het niet meer houden.
"Le Chateau" zegt de reclame en dat dit er een beetje kasteelachtig uitziet moet ik wel toegeven, alleen vraag ik me af of het kitsch is dan wel serieus. Een korte raadpleging bij professor Google leerde me dat het een evenementen-bedrijf is en dat je er allerlei feesten kunt organiseren of boeken. Tja... dan zal het wel kitsch zijn...
Niks voor de lens gekregen vandaag... er zijn zo van de dagen dat je geen tijd, gelegenheid of goesting hebt. Het weer nodigde ook al niet uit om er met het fototoestel op uit te trekken. Gisteren daarentegen beleefden we weer een prachtige avond. Ik was net iets te vroeg in de buurt van de fly-over voor het echte diep blauwe uurtje maar de laatste rood-tinten in de verte kreeg ik daar voor in de plaats.
Ons kun je niet straffen door ons te verplichten enkele keren per dag het bos in te trekken en aan de wandel te gaan. Na de ochtendwandeling met Phaido kregen we onverwacht onze logé Juul weer in huis en daar zijn we dan nog maar eens mee richting Smallebroeken en Heuvelrug getrokken. Het fototoestel gaat ook me natuurlijk en als het vrouwtje de snoepjes bovenhaalt zijn de beide woefen een en al aandacht voor het lekkere hapje. Dit soort plaatjes laat ik nooit ongefotografeerd voorbijkomen, ook al is het niet de eerste keer dat ik een vergelijkbaar beeld vastleg.
Ik ben deze morgen naar Tilburg gereden om afscheid te nemen van mijn vriend Derk. De sedatie is ingezet en het is nu een kwestie van uren, hooguit enkele dagen. Hij herkende me helaas niet meer denk ik... Uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen maar ik kon het niet...
Op de terugweg heb ik, om de zinnen te verzetten en met de dagelijkse blog in gedachten, toch maar enkele foto's geschoten bij een tuinbouwbedrijf dat aan een gigantisch uitbreidingsproject bezig is. Ik was er de laatste tijd al enkele keren voorbij gereden en het als mogelijke fotolocatie in mijn achterhoofd opgeslaan en nu zat het licht wel goed voor dit soort onderwerp met bruikbare schaduwen en veel lijnen... een andere vorm van architectuurfotografie, maar ik vind het wel interessant.
Samen met onze wederhelften hebben fotomaatje Alex en ikzelf er een gezellig avondje uit van gemaakt. Eerst gingen we een hapje eten in De Korte Hei bij Toke en de gesprekken gingen hoofdzakelijk over fotografie, hoe kan het ook anders. Omdat ik nog steeds twijfel omtrent welk toestelletje ik er bij wil als klein handig meeneemding als de grote spiegelreflex te zwaar of te moeilijk wordt om mee te sleuren heeft Alex me zijn Sony RX10 MkVI eens wat beter laten bekijken en ik moet toegeven dat ik erg onder de indruk ben. Ik heb er zo net zelfs even aan gedacht een van de foto's die hij van mij maakte als foto van de dag te gebruiken maar mijn verlegenheid stond in de weg...
Toen het bij Toke te druk werd hebben we de avond afgesloten in café De Heide ( zonder korte ), in de wijde omgeving beter gekend als Bij Marie. En weer ging het over fotografie. Ik heb er ook enkele beelden geschoten en bij dit oude café past een aangepaste zwart wit omzetting vond ik. Er was wel erg weinig licht en met een heel groot diafragma heb ik geprobeerd scherp te stellen op de tapkranen. Achteraf bekeken had de scherpte toch wel iets meer naar achter mogen liggen, maar de sfeer is er wel en daar doen we het voor. Ik zal morgen enkele voorbeeldfoto's met die RX100 tonen op Facebook trouwens.
De gegevens van deze opname: ISO 3200 - f 2,8 - 1/40
Zolang het weer het toelaat gaan we als vrijwilligers nog steeds elke vrijdag wandelen met de bewoners van Hoevezavel. Op het einde van de wandeling stopt onze inzet niet natuurlijk. Als we in de ontmoetingsruimte nog even samen verpozen en de bewoners krijgen nog een drankje is het vrouwke paraat om te helpen.
Een huizenhoog fotocliché is dit... je zet een foto om in zwart wit en je laat een detail in kleur, meestal rood. Bij deze magrieten koos ik voor geel ( ze hadden geen rood in de aanbieding ) en een vleugje overgebleven blauw bovenin kon er ook nog wel bij. De foto is niet van vandaag trouwens, de bewerking wel...
Geocaching is die éne hobby waarin ik al mijn andere hobbies kan samen brengen: fietsen, wandelen, natuur, avontuur, dingen ontdekken, oplossen, puzzelen, reizen, fotograferen... en er zijn nog wel meerdere andere interesses die hier een raakvlak mee hebben. Vandaag ging ik op jacht naar de GC79AWB, De Spoorwegbrug in Herentals.
Na overleg met de medeleden van onze fotoclub ben ik namelijk van plan enkele foto's uit mijn te projecteren reeks over geocachen te vervangen. Daarom had ik een model nodig en Jefke, op één na het jongste kleinkind, - vandaag jarig trouwens - was de meest logische helper. Op een schaal van 5 had deze cache een rating van 4 maar ik had al wel een gevoel dat een ladder die moeilijkheidsgraad flink naar beneden kon halen. De uitschuifladder had alleszins een plaatsje gevonden in de koffer van de wagen. Al bij al bleek het allemaal een fluitje van een cent... Jefje klom langs de ladder naar boven tot op de draagsokkel van de brug en nog voor ik mijn fototoestel uit de tas had en de flitser er op gezet, had hij het cachecontainertje al in zijn handen en zat hij op de rand van de constructie al te wachten voor de foto.
Ik moet weer terug grijpen naar een opname van gisteren. Er stond vandaag zoveel op het programma dat ik nauwelijks aan fotograferen toegekomen ben. Gelukkig had ik nog wel wat foto's over uit de wandeling in de buurt van de toeristentoren. Je kunt er daar voor kiezen om via de kruisweg er naar toe te gaan en dan heb je ook weer ontelbare fotomogelijkheden. Het licht was wel erg hard iets voor het middaguur maar er waren toch wel enkele interessante beelden bij...
Niet dat we iets tegen spelende kinderen hebben, verre van, maar op deze eerste dag na de zomervakantie viel het toch op dat er in de buurt van de toeristentoren in Herentals erg weinig jonge activiteit was. Voor bezadigde net iets oudere wandelaars was dat niet eens een nadeel.
We waren Juultje gaan ophalen bij zoonlief want hij zou weer een dag komen logeren. Dan kun je evengoed daar in de buurt gaan wandelen dachten wij zo, kwestie van wat afwisseling te zoeken, dat vond Phaido best ook wel ok. De buurt van de toeristentoren is bekend terrein en uitstekend geschikt voor een gezonde tocht in het groen ( en het zand... ). De horecazaak in de toren was toch nog geopend en als enige klanten hebben wij er in alle rust van een ochtendkoffietje genoten. Het vrouwke wilde graag poseren met de twee woefkes in het decor en van op het torenterras kon ik dit plaatje scoren.
