Phaido wordt oud. Dat hij op zijn gezegende leeftijd niet meer holt en springt als een jong veulen vinden wij heel normaal. En dat ie, herstellend van een aanval van kennelhoest, nog geruime tijd bijna de ganse dag gewoon op zijn matje bleef liggen konden we ook nog begrijpen. Maar dat duurt nu toch wel erg lang en er lijkt weinig beterschap in te komen. Zelfs na een korte wandeling ploft ie neer op zijn kussen en is hij duidelijk erg moe. Hij eet ook minder, kwijlt en smekt, drink veel, weigert soms zelfs de snoepjes waar hij normaal gezien zo verzot op is en dus dachten we dat ie misschien wel tandpijn heeft. Hij kan het niet zeggen he...
We zijn dus vandaag met hem naar de hondentandarts geweest. Bij het vooronderzoek bleek dat er weinig aan de hand is met zijn gebit, misschien wel een beetje tandsteen. Dat kan en zal verwijderd worden uiteraard. Bloedwaarden, bloeddruk, gewicht, temperatuur, longen en alle meetbare waarden zijn ook normaal, maar... er zou iets aan de hand kunnen zijn met zijn hart. De arts vond bij beluistering dat het onregelmatig klopte. Er is ook een beetje vochtophoping in de buik... Donderdag gaan we terug voor een hartfoto en een cardiogram. Het is toch een beetje bang afwachten nu.
Bijgaande opname is gemaakt bij het instappen. De loopplank hebben we al een hele tijd geleden aangeschaft en dat is een meer dan handig hulpstuk om onze vriend aan boord te krijgen.
|