een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-11-2020
27 november De Nete
Wat was me dit een trieste grijze dag vandaag. Toch ben ik even gaan fietsen, ik moest er eens uit. Het is geen grote lange tocht geworden, ik vond het al snel onaangenaam kil. Veel verder dan Kasterlee ben ik niet geraakt en daar maakte ik van op een van de bruggen over de Nete deze foto. Naar mijn smaak zaten er nog te veel herfstkleuren in om helemaal in overeenstemming te zijn met de sfeer die ik met deze dag associeer. Ik heb de kleurverzadiging dan ook een flink stuk verminderd en dit is het resultaat.
Zolang het weer het toelaat blijf ik fietsen en ook vandaag heb ik de nodige kilometers afgemalen. In Vosselaar was een en ander te ontdekken en dat is toch wel een flinke rit. Toen ik terug huiswaarts reed werd het al laat en de mogelijkheid om mooie foto's te schieten werd steeds maar beter dan wat ik al op mijn kaartje had staan. Bijna thuis, ergens tussen Tielen en Lichtaart, kreeg ik de maan weer in de gaten en op een geschikte plaats kon ik die mee in beeld nemen. De hoofdreden waarom ik voor deze opname kies vandaag is dat ik de pasteltinten zo mooi vind.
Alweer een heerlijke fiets- en wandeldag... Ik ben weer eens op pad gegaan met mijn geocachemaatje Jackie. Deze wandeling deed ik enkele dagen geleden ook al eens maar toen was ik waarschijnlijk te druk bezig met de loslopende konikpaarden om dit wrak te zien dat nauwelijks 10 m van het wandelpad lag. Fotomogelijkheden !!! De eerste om het wrak te inspecteren was mijn wandelgezel... Jackie was, en is eigenlijk nog steeds, een top technieker en tijdens en na zijn korte analyse dat dit waarschijnlijk niet meer te repareren viel ben ik blijven fotograferen. Het is alweer jammer dat ik mezelf de beperking heb opgelegd om maar één foto per dag op deze site te plaatsen want ik heb nog enkele mooie beelden o.a. details van het mooie avondlicht dat op de braamstruik binnen in de stuurcabine valt. Dat is iets voor Facebook morgen...
Het zijn bizarre tijden. Om het om zich heen slaande negativisme tegen te gaan zie je overal lichtjes verschijnen en nog vóór Sinterklaas zie je op veel plaatsen al de kerstverlichting als teken van hoop. Zo zag ik vandaag een kerstboom waar ik gewoonweg niet voorbij kon. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat het mijn geocachemaatje Jackie was die mij er op attendeerde toen we er in Westerlo langs fietsten. Als notoire Duveldrinker heb ik mijn fototoestel boven gehaald, een foto geschoten, het voornemen gemaakt zodra de lockdown van de horeca voorbij is hier eens binnen te lopen... en thuis ook een vergelijkbaar licht-in-de-duisternis-kerstboom te plaatsen. Ik zal maar eens beginnen met het leegmaken van die fleskes, voor een mooie kerstboom moet 'n mens wat over hebben he.
Het begint waarschijnlijk op te vallen dat ik een nachtmens ben... Deze avond was het windstil en met spiegelingen in mijn achterhoofd was de roep om er op uit te trekken weer te sterk. Ik ben enkele keren op gekende plekjes langs het Kempisch kanaal gaan kijken of er niks te scoren was en bij de kleine jachthaven in Herentals zag ik mijn kans schoon. Er was eigenlijk te weinig licht om aanvaardbare instellingen te gebruiken, daarom heb ik de wagen, met de lichten aan, maar neergezet voor de ramp waar ze de boten in het water laten, geef toe een weinig gebruikte lichtbron in de fotografie. De Sofia, links in beeld, wilde maar niet stil liggen, of dat kwam doordat er volk -man, vrouw, man en vrouw? - aan boord was of door een of andere geheimzinnige kracht laat ik in het midden. Ik heb ze maar niet gestoord.
Ik zou nog een tiental andere foto's kunnen tonen die ik vandaag meebracht, maar hier wil ik het even over hebben.
Fotografie is meer dan op het knopje drukken, daar zijn we het allemaal over eens neem ik aan. De fotograaf ziet composities, beheerst technieken, maakt gebruik van de mogelijkheden die het licht biedt en weet op het goede moment af te drukken als er zich een fotomogelijkheid aandient. En dan is er nog iets. In deze 21ste eeuw wordt fotobewerking en de mogelijkheden die daardoor ontstaan steeds belangrijker in de fotografie. Ikzelf ben een fervente adept alleszins.
Als ik thuiskom van de dagelijkse wandelingen of fietstochten heb ik altijd wel de nodige opnames op mijn geheugenkaartje staan, zo ook vandaag. Thuis maak ik dan een selectie en ga ik aan de slag om van mijn oogst het beste te maken. Meestal is dat gewoon optimaliseren qua belichting, kleurtemperatuur en scherpte, maar soms is het ook leuk om creatief aan de slag te gaan met een beeld. In dit geval: de compositie van een foto maak je bij het afdrukken natuurlijk... twee bomen uit de hoeken in perspectief omdat ik schuin naar boven fotografeerde. Ik had eigenlijk het plan er een zwart-wit foto van te maken met fel contrast, maar dat bleek toch een beetje minnetjes. Dan ben ik er mee aan het spelen gegaan in Photoshop en via een vrij eenvoudige bewerking kwam ik tot dit grafische resultaat.
Dit is de spoorwegbrug bij de Lu-fabriek in Herentals. Ik heb er in dit geval voor gekozen de sluitertijd op 10 seconden te zetten, de ISO waarde op 800 - geen probleem voor de Mk IV - en de rest automatisch te laten gebeuren. Zo was ik zeker dat ik de ganse trein van rechts naar links in beeld had. In dit beeld heb ik, in tegenstelling tot wat ik gisteren besliste, de maan wél vervangen door een stukje uit een tweede opname met een andere instelling, van op dezelfde plaats op statief natuurlijk, hier vond ik het mooier. Terloops wil ik ook graag een sneer uitdelen naar de romantische fotografen die een grooooote maan plakken in een mooi landschap en die willen laten geloven dat het een originele onbewerkte foto is. Dit is hoe groot de maan is bij 22 mm met een groothoeklens op je toestel. ( Zoek een beetje rechts en boven het midden van het beeld indien je de maan niet zou vinden.... )
Ik heb me nog eens aan nachtfotografie gewaagd, of beter gezegd avondfotografie. Het moet ongeveer half zeven zijn geweest toen ik van Herentals naar huis reed en langs de Lichtaartse weg kom je dan voorbij de kapel van OLV van 't Zand. Het is vroeg donker deze tijd van het jaar en ik kon nog net genieten van de laatste kleuren van het blauwe uurtje. Ik heb zonder aarzelen de wagen langs de kant gezet want de fotokriebels borrelden op. Ze hebben daar recent wat bomen gekapt en veel onderhout weg gehaald zodat de kapel ook vanaf de weg weer goed zichtbaar is. Ik ben toch maar een flink stuk de heuvel opgelopen en heb het fototoestel op statief gezet. Een pittige zaklamp heb ik ook altijd op zak en dat volstond om de kapel te beschijnen en met een belichtingstijd van 30 sec. dit beeld te schieten. Omdat de maan erg overstraald is heb ik ook nog een aparte foto gemaakt met andere instellingen met de bedoeling die thuis te vervangen maar achteraf vond ik de stergedaante van de maan toch niet verkeerd en ik heb dat maar zo gelaten.
Voor de geïnteresseerden: Canon 5D Mk IV met 16-35 bij 21 mm. ISO 500 - f 11 - 30 sec.
Er kwamen vandaag weinig bruikbare beelden voorbij en dan ben ik blij dat ik kan teruggrijpen naar de giga oogst van gisteren. Ik ben toen uiteraard niet alleen maar rond en in de abdij gaan fotograferen, integendeel. Het grootste deel van de dag heb ik genoten van een heerlijke wandeling in het decor van de prachtige natuur rond Averbode.
Bij het achteraf bekijken de opnames was de vliegtuigstreep - contrail of condensstreep - het detail dat me er toe overhaalde voor dit beeld te kiezen. In deze tijden wil je wel eens wegdromen en fantaseren dat je alle covid miserie kunt ontvluchten door naar een exotische bestemming te vluchten. Flight 123XYZ destination Jaccamacca... De realist in mij countert dat idee dan meteen... Stel dat het virus me ooit te pakken krijgt, dan lig ik liever hier in een ziekenhuis dan in Jaccamacca-City... En geef toe, er zijn hier ook nog veel onontdekte plekjes te vinden als je er toch eens op uit wil trekken.
Hoeft het nog gezegd, met zulk mooi weer hou je deze jongen niet binnen. Ik had een wandeling gepland in de natuurgebieden rond Averbode en toen ik voldaan terug bij de wagen kwam op de parking wilde ik toch ook nog even naar de abdij want daar lagen enkele labcachen op me te wachten. Dat werd een nieuwe wandeling want de te bezoeken punten lagen alle buiten de abdij, sommige meerdere honderden meters. Zo kwam ik onder andere bij de kroningskapel. Als je uit de poort van de abdij komt en je loopt rechtdoor 400 m de wandelweg in, dus niet lichtjes links naar de lekdreef kom je op een plek die bij de doorsneebezoeker nauwelijks bekend is en waar ik zelf ook nooit eerder was. Zo blijkt onze geocache-hobby nog maar eens er voor te zorgen dat onontdekte parels onder de aandacht worden gebracht en dat is een van de hoofdredenen waarom ik dit zo leuk vind. Voor alle duidelijkheid: de kapel is achter mij, dit is de trap er naar toe, verderop de wandelweg rechttoe richting abdij. In het gouden avondlicht komt de herfst pas echt goed tot zijn recht. Ik denk trouwens dat de bouwers visionair waren want zij hebben al met de corona maatregels rekening gehouden. Eenrichtingsverkeer is al ingebouwd in het ontwerp van de trappen.
Doen we het of doen we het niet? Als het weer twijfelachtig is en ge blijft thuis terwijl het achteraf gezien toch best aangenaam was buiten is dat doodjammer. Omgekeerd kan het natuurlijk ook gebeuren dat ge een flinke drache nationale over je heen krijgt als ge toch beslist om er op uit te trekken. Vandaag was het een beetje van dit, een beetje van dat... we hebben enkele druppeltjes gevoeld maar daar gaat een mens niet van dood. Wechelderzande was het doel van onze fietstocht en toen we in de buurt van de Visbeekvallei kwamen hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze geplande tocht een beetje uit te breiden met het zoeken naar de vijf labcachen die er op de hobbyist lagen te wachten. Met dunne bandjes over de zandwegen viel niet altijd mee maar ook dat hebben we overleefd. Ik heb mijn collectie typisch Kempische landschappen weer flink kunnen aanvullen en uit de oogst wil ook vandaag weer één beeld delen.
Het vrouwke had mij er op geattendeerd dat de postbus aan de kerk versierd was met een Sinterklaas en de boodschap dat de kinderen hier hun wensbrieven konden posten. Ik ben er deze middag op af getrokken met de dagelijkse blogfoto in gedachten. Helaas, de Sint was al ten prooi gevallen van vandalen en de kindvriendelijke boodschap was vernield... Zo kwam het dat ik deze avond nog eens naar het dorp moest want ik wilde toch minimaal één foto scoren vandaag. Ik had al eerder gezien dat ze er erg vroeg bij zijn met de eindejaarslampjes dit jaar. Om de Corona-ellende te counteren zie je nog voor Sinterklaas al op veel plaatsen de kerstverlichting en dat leek me ook wel een bruikbaar alternatief. Om niet in herhaling te vallen met een foto die ik vorig jaar plaatste ben ik vandaag aan de andere kant van het dorp gaan kijken. Als je van Herentals komt en net voor je via de rotonde Lichtaart binnen rijdt is dit wat je ziet.
De wandelingen worden steeds korter. We worden oud. Mijn beste vriend wordt oud. Voorlopig kwispelt ie nog elke keer enthousiast met zijn staart als het tijd is om er op uit te trekken en dat is nog altijd enkele keren per dag, maar als we dan weer bijna terug thuis zijn merken we dat ie het moeilijk krijgt. We hopen dat we nog lang samen kunnen zijn maar tezelfdertijd realiseren we ons dat ouder worden bij golden retrievers nog veel sneller gaat dan bij mensen... 13 jaar is ouder dan 75...
Prachtige herfstdag... een van de weinige dingen die een mens nog kan doen in deze covid-tijden is een wandeling maken. Dat doen we dan ook meerdere keren per dag. Gelukkig zijn onze Lichtaartse bossen nog niet zo druk bewandeld als veel plekken die we in de krant, op het journaal of de social media zagen voorbij komen en waar echte wandelfiles te zien waren... Op dit kruispunt waren alleszins nog geen verkeerslichten nodig.
In de hoop dat het vroeg of laat goed komt met Bloggen.be blijf ik mijn dagelijkse ding doen. De foto's zijn nog steeds niet zichtbaar maar misschien komen die nog wel ooit te voorschijn.
Vandaag heb ik een afbeelding in de aanbieding die gemaakt is in Postel van op de ophaalbrug over het kanaal Dessel Turnhout Schoten. Nu de allermooiste kleurenpalet van de herfst langzaam aan het verdwijnen is wilde ik al eens een sprong vooruit maken in de tijd en iets meer naar winterse sferen overschakelen door dit beeld in zwart wit om te zetten.
Wetend dat het nog steeds fout gaat op de site probeer ik toch op de gewone manier mijn ding te doen vandaag... Tekstje met foto... Als het weer niet lukt zal ik zodra het kan de schade wel inhalen.
Dit is een beeld van vorige maandag. Chris, een van de mede-fotoclubleden had me de wenk gegeven dat deze opname het misschien goed zou doen in zwart wit. Ik ben er deze namiddag dan ook even mee aan het spelen geweest en ik heb er een pittige omzetting op los gelaten.
Er gaat iets fout bij bloggen.be op het ogenblik. De webmaster meldt dat er problemen zijn om foto's op de blog te zetten, er wordt aan gewerkt... geduld. Voorlopig blijf ik proberen. Als de problemen opgelost zijn zal ik de geleden schade wel herstellen en de boel in orde maken.
Vandaag maakte ik een fijne wandeling in Tielenhei. Een mens moet duidelijk niet ver om onbekende mooie plekken te ontdekken. Hier was ik nog niet eerder. Tijdens de wandeling had ik trouwens nog een leuke ontmoeting met enkel loslopende konikpaarden...
Deze foto heb ik gisteren ook al eens gemaakt. Toen ik na ons bezoek aan Dendermonde met de wagen van station Herentals naar huis reed kwam ik langs kasteeltje Le Paige en ik kon niet anders dan de wagen even aan de kant zetten. Ik had alleen de kleine Sony bij en geen statief. Dus moest ik wel uit de losse hand, met een hoge Iso waarde en groot diafragma fotograferen om een voldoende korte sluitertijd over te houden. Het resultaat was best oke, maar stel dat ik 'm ooit zou afdrukken op A3+ formaat dan zat er toch te veel ruis in, vandaar dat ik me voornam deze avond nog eens terug te gaan. Van op precies dezelfde plaats, maar van op statief, met de Mk IV, een lange sluitertijd en klein diafragma heb ik precies dezelfde foto gemaakt. Indien iemand wil vergelijken... ik heb de eerste foto deze morgen op Facebook gezet.
ISO 160 - F16 - 30 sec - met de 16-35 op de Eos 5 MkIV bij 16 mm.
Zo blijkt redelijk snel dat uitstel geen afstel is. Nadat de treinverbinding van Herentals naar Dendermonde tijdens het weekend nauwelijks haalbaar was zonder uren onderweg te zijn stonden we vandaag in net iets meer dan een uur aan het afhaalpunt van de Blue Bikes in de Ros-Beiaard-stad. We hebben een mooie fietstocht gemaakt, eerst doorheen Dendermonde en dan langs de Schelde tot Baasrode en terug naar het station. Onderweg hebben we uiteraard de nodige geocachen gescoord, maar ook mooie momenten, zoals de ontmoeting met enkel loslopende donker gekleurde schapen, even later zagen we trouwens ook nog een massa lichte schapen met donkere nopjes maar die zaten wel achter een omheining. Dan was er ook die lieve dame die me ondanks de afwezigheid van traditionele kledij als incognito kerstman herkende en me een complimetje gaf over mijn moooooie baard , de kennismaking met enkel mede-hobbyisten en er kwamen tientallen fotomogelijkheden voorbij waar ik natuurlijk dankbaar van gebruik heb gemaakt. Morgen komt er zonder twijfel een uitgebreide selectie voorbij op Facebook maar de boodschap die een graffity-spuiter hier aanbracht viel me wel op en die wil ik bij deze hier ook delen: Back to a future... ( en er staat wel degelijk "a" in plaats van "the"... )
We zijn deze namiddag een wandeling gaan doen in het Peertsbos in Herentals. Natuurlijk resulteerde dat in een aantal leuke herfstfoto's, zeker als je weet dat het Peertsbos een loofbomenbos is, dit in tegenstelling tot de meeste andere bossen in onze regio waar je meestal dennenbomen ziet. Dit beeld is misschien wel niet het meest rake herfstbeeld uit de oogst maar er zitten zoveel elementen ik waar ik me in kan vinden dat ik niet anders kon dan hiervoor kiezen. Je hebt natuurlijk mijn twee schatten en lievelingsmodellen, het vrouwke en Phaido... Dan is er het mondmasker van het vrouwke. Wij proberen als het nodig is de regels te volgen en het was erg druk in het Peertsbos vanmiddag... Phaido loopt aan een geïmproviseerde lus, hij loopt eigenlijk altijd zonder lus, braaf gewoon langs ons, wij vertrouwen hem 100% en we hadden gewoon vergeten zijn lus mee te brengen, dan maar de sjaal van het vrouwke tot lus omgetoverd ( omdat het zo druk was en we de andere wandelaars niet wilden met een loslopende hond confronteren ). Qua fotografie heb je dan ook nog het hoekengebruik en de symmetrie waar ik vaak aandacht aan besteed ... en dat alles maakt dit tot een verdiende keuze van de dag.
kom je op een plek die bij de doorsneebezoeker nauwelijks bekend is en waar ik zelf ook nooit eerder was. Zo blijkt onze geocache-hobby nog maar eens er voor te zorgen dat onontdekte parels onder de aandacht worden gebracht en dat is een van de hoofdredenen waarom ik dit zo leuk vind. Voor alle duidelijkheid: de kapel is achter mij, dit is de trap er naar toe, verderop de wandelweg rechttoe richting abdij. In het gouden avondlicht komt de herfst pas echt goed tot zijn recht. Ik denk trouwens dat de bouwers visionair waren want zij hebben al met de corona maatregels rekening gehouden. Eenrichtingsverkeer is al ingebouwd in het ontwerp van de trappen.
