een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
28-10-2020
27 oktober Inktzwammen
We zijn vandaag druk in de weer geweest met de voorbereiding van ons fotosalon. Dat er vanavond onheilspellend nieuws zou komen wisten we toen nog niet natuurlijk. In de bib hebben we alvast enkele "alternatieve" foto's opgehangen. Als dat het enige onderdeel van ons jaarlijkse salon zal zijn dat toch nog door het publiek zal kunnen gezien worden weten we waarschijnlijk pas morgen, maar het ziet er wel naar uit. We zijn alvast nog enkele alternatieve mogelijkheden aan het overwegen...
Ondertussen was ik ook niet blind voor andere fotomogelijkheden.
Op het gras, voor de bib, midden tussen de onderdelen van het Bobbejaan kunstwerk stonden 3 inktzwammen te pronken, centrum Lichtaart, stel je voor... Ik ben toch weer even op de buik gaan liggen om die te vereeuwigen.
Je waant je in het zuiden toch? En als het er tegenover liggende restaurant L'uno coll'alto heet ben je helemaal zeker dat je in Italië zit. Maar neen, dit is gewoon in Belgie, in Limburg, in Peer. Langs de Bomerstraat ligt een mooi wijndomein waar ze naar eigen zeggen heerlijke bollicini maken. Ik heb helaas nog niet kunnen proeven wegens alles gesloten maar ik hou me zeer aanbevolen bij de eerst komende mogelijkheid. Voorlopig moet ik het doen met enkele foto's waarvan ik er hier graag een toon.
Het is weer die tijd van het jaar, we gedenken rond Allerheiligen onze overleden kennissen en familieleden. We bezoeken dan de graven, frissen ze op en zetten er een bloemetje bij neer. Ik denk wel eens dat de doden er niks aan hebben en dat we beter regelmatig gedurende het ganse jaar eens aan hen denken, maar wie ben ik om de traditie af te vallen. Wij zijn er redelijk vroeg bij dit jaar want tijdens het Allerheiligenweekend hebben wij traditiegetrouw ons fotosalon en dat gaat ( voorlopig, volledig coronaproof ) nog altijd door. Gedurende de volgende dagen gaan wij beginnen met de opbouw trouwens.
Op het kerkhof van Peer, mijn geboortedorp maakte ik deze foto van het graf van mijn overgrootvader en overgrootmoeder. Om helemaal in de stijl te blijven heb ik thuis wat met Photoshop en Nik gespeeld om er een oude foto van te maken.
Achter me het centrum van Kasterlee, voor me de verkeerslichten bij het kruispunt van de weg richting Lichtaart met de Noord-Zuid N19g. Nu het centrum van Kasterlee vanaf 3 november voor een lange tijd op slot gaat voor een grondige make over zullen we in de toekomst hier veel minder vaak voorbij komen. We zullen voortaan de Zuiderring moeten nemen als we naar Lommel rijden, langs Geel en Mol. Toch nog even deze combinatie van avondrood en dreigende wolken meegepikt...
De uitnodiging van het mooie weer was deze namiddag veel te sterk, ik kon niet anders dan de fiets van stal halen en die was blij dat ie mee mocht. Na enig overleg besloten we samen richting Retie te trekken. Onderweg bleven de prachtige herfstkleuren maar voorbij komen en we stopten dan ook regelmatig om Camera, mijn andere maatje, de gelegenheid te geven ook zijn ding te doen. Een enkele keer kon die van op het fietspad langs de baan Kasterlee Retie zelfs een autoluw moment te pakken krijgen.
Zoals ieder jaar is ook nu weer een hele kudde vliegenzwammen neergestreken op het gras onder en rond de berk voor ons huis. En zoals ieder jaar wil ik die dan ook fotograferen. Om een iets andere foto te scoren dan de vorige jaren heb ik deze keer gewacht tot het donker was en omdat flitsen wat mij betreft zelden een optie is moest ik mijn toevlucht nemen tot andere alternatieven. Het is verrassend hoe je met twee simpele zaklampen ( en de hulp van het vrouwke ) de scene toch mooi uitgelicht krijgt.
Ondanks de erg stevige wind ben ik vandaag toch weer gaan fietsen. Oud Turnhout en omgeving was de bestemming en ik kwam onder andere in de Liereman, je weet wel dat bijzonder waardevolle natuurgebied waar een onverlaat niet zo lang geleden een groot aantal bomen beschadigde met een kettingzaag. Bij het zien van deze prachtig gesculpteerde boom bedacht ik stilletjes dat daar wel meer mensen rondlopen die handig zijn met beitels en kettingzagen... ( oeps... )
Dat de horeca - cafés en restaurants - weer dicht moesten wegens dat verdoemde covid-virus ligt ons allemaal zwaar op de maag natuurlijk. Ik wilde dat op een of andere manier meenemen in het jaaralbum dat ik binnen dik twee maanden weer met de foto's en de tekstjes van deze blog in elkaar ga knutselen. Ik ben daarom vanavond, net voor de avondklok inging, naar het sterren restaurant "De Pastorie" gewandeld met mijn camera en statief, da's nauwelijks 200 m ver. Rond deze tijd baadt het gewoonlijk in het licht en beginnen de tevreden klanten het pand te verlaten. Vandaag was er één enkel flauw licht dat door een raam scheen... waarschijnlijk vergeten uit te knippen toen ook hier de boel op slot ging voor minimaal een maand.
Of het abnormaal is dat je in deze periode van het jaar nog een sprinkhaan te pakken krijgt als fotograaf weet ik niet. Feit is dat ik, toen ik terugkwam van een van de dagelijkse wandelingen met Phaido, thuis dit exemplaar in een zeer fotografeerbare positie zag zitten. Okee, de achtergrond is niet puur natuur, maar daar zag ik geen groot beletsel in... Veiligheidshalve had ik al enkele shots gescoord maar dan ben ik even naar binnen gelopen om een andere lens op mijn toestel te zetten en toen ik terug naar buiten kwam zat ie nog precies hetzelfde... sprinkhanen-herfst-moeheid denk ik dan.
Tijd om zelf ook weer eens in de foto te verschijnen.
Als je bij het voorbereiden van een geocachetocht leest dat de terreinwaarde van een cache 3,5 is op een schaal van vijf en de moeilijkheid 1, dan weet je dat het niet moeilijk zal zijn 'm te pakken te krijgen als je het goede gereedschap bij hebt. Ik had onder andere mijn telescopische ladder in de wagen meegenomen en dat bleek de goede ingeving. De GC8955D liet zich makkelijk vinden. Ik had mijn fototoestel in de handen van cachemaatje Jackie gestopt om mijn prestatie te vereeuwigen...
Toen ik dit beeld schoot stelde ik me vragen. Als onze Phaido op deze manier langs zijn eetbak gaat staan weet ik dat ie alles op heeft en dat ie eigenlijk staat te vragen of er nog wat komt. De koe in het plaatje lijkt dezelfde vraag te stellen. Toch mag ik er van uit gaan dat ze die hele geïmproviseerde voederbak niet helemaal alleen heeft leeg gegeten. Was ze te laat en hebben haar collega's niets over gelaten, is zij de eerste in de wachtrij omdat ze weet dat de boer zo meteen gaat komen met hapjes of gaat ze er van uit dat ik de boer ben en dat ik zo meteen voor jammie jammie ga zorgen?
Lommel is echt wel een aantal geweldige wandelmogelijkheden rijk. Vandaag kozen we Kattenbos om er samen met Phaido nog eens de vlinderwandeling te doen. De vijf Lab-cachen langs het parcours pikten we natuurlijk ook mee en daarna hebben we nog een ommetje gemaakt naar de nieuwe locatie van de prachtig gerestaureerde Leyssensmolen.
Dit is waarschijnlijk niet de enige herfstfoto die ik de volgende dagen op deze plaats ga tonen. Het wordt nu eenmaal deze interessante tijd voor fotografen en de kleuren en kenmerken worden steeds maar meer uitnodigend. De symboliek wordt in dit beeld nog eens versterkt door de oude, vervallen spoorlijn naar nergens meer.
Met een kantelbaar scherm wordt het trouwens erg makkelijk om een ongewoon, extreem laag standpunt in te nemen zonder mijn voorkant nat of vuil te moeten maken...
Deze foto heb ik ook al gedeeld op Facebook en dat is zeer tegen mijn gewoonte. Foto-blog en Facebook zijn twee verschillende dingen met een andere insteek, maar in dit geval is het voor één keer anders. Mijn schatje, de enige persoon in de wereld die al het 51 jaar met mij uithoudt, mijn reden van bestaan was jarig vandaag en bij deze wil ik dat ook graag in het komende jaar-album van deze blog terug zien. Dat Phaido, die andere schat, er ook op staat kan de pret alleen maar verhogen.
Hoe mooi kan simpel zijn en wat kan simpel mooi zijn.... Indien die enkele spaarzame zonnestraaltjes niet precies dat ene al in herfststemming verkerende blaadje hadden getroffen, dan was ik er waarschijnlijk gewoon voorbij gelopen. Nu ik wat beter keek zag ik dat er nog een broertje of een zusje was en die had nog nooit van de herfst gehoord. Samen gezellig aan een tak, wat zonlicht vangen en zo de fotograaf uitnodigen om zijn fototoestel boven te halen... het hoeft niet altijd groots, speciaal of spectaculair te zijn om een plaatsje te krijgen op deze blog.
Het is paddenstoelentijd. Ze komen weer met tientallen tegelijk voorbij op de fotografie-gerelateerde pagina's van de social media. Zelf vang ik er ook ieder jaar wel enkele. Dit exemplaar, ik denk dat het een jonge parasolzwam is - maar ik ben geen paddenstoelloloog - zag ik deze namiddag in de berm bij de woning van een mede fotoclublid. Ik heb 'm van uit een extreem laag standpunt - kikkerperspectief - gefotografeerd en hij had er qua privacy geen bezwaar tegen dat ik 'm op deze blog wilde zetten als foto van de dag.
Ik zag vandaag weer onverwacht een kudde schapen. Langs de weg van Herentals naar Lichtaart werd er duchtig gegraasd. Rondtrekkende kuddes worden tegenwoordig meer en meer gebruikt in het kader van natuurbeheer. Ik heb vorig jaar al eens een fotoreeks gemaakt over zo'n kudde die via de Bailey-brug het kanaal overstak in de buurt van het Zilvermeer en die heb ik zelfs getoond tijdens het salon van onze fotoclub. Ik weet ook dat medeclublid André bezig is met een AV-reeks voor het volgend salon... Schapen spotten is tegenwoordig niet meer zo uitzonderlijk dus, maar toch... Ik heb de wagen maar aan de kant gezet en mijn fototoestel boven gehaald.
Nog eens naar Herentals geweest. Ik had gezien dat er in het Begijnhof nog een geocache was die ik nog niet gevonden had, de Church Micro Begijnhof kerk ( GC8W5W1 ). Eigelijk is het een foto-zoektocht en ik dacht dat ik het allemaal goed genoteerd had maar ergens blijkt er toch een foutje in geslopen te zijn want in de checker kreeg ik geen groen licht bij mijn gevonden oplossing... Ik zal dit thuis nog eens rustig moeten overlopen en morgen nog eens terug gaan... Ondertussen had ik toch alweer enkel leuke foto's mee gebracht van de locatie.
Op de hoek van de Markt en de Zandstraat in Herentals zijn de restanten van het Gildenhuis eindelijk gesloopt, vijf jaar na de verwoestende brand. De stadskanker is verwijderd maar de wonde blijft zeer zichtbaar. In afwachting dat er iets nieuws verrijst is het voorlopig geen mooi zicht als je er voorbij wandelt. Anderzijds zag ik vandaag dat het ook weer een voordeel biedt: nu kon ik de Lakenhal en zijn spiegeling samen te pakken krijgen zonder dat het oude pand in de weg zat... Enneuhhh, is het nu eigenlijk twaalf over vier of twaalf voor acht?
Gisteren had ik het al over pompoenen en in deze tijd van het jaar is het niet moeilijk daar verder mee te gaan. In elk van de dorpskernen van groot Kasterlee kun je genieten van leuke taferelen met streekgebonden onderwerpen versierd met pompoenen en pompoenekes. Je kunt er niet naast kijken als je aan de wandel of aan het fietsen gaat.
Even streek gebonden als de pompoenen zijn hier de kabouters, de kabouterberg is ondertussen ook gekend tot ver buiten de regio en als toeristische trekpleister wordt dat hier samen met de pompoenen in de spotlight gezet.
