een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
09-10-2020
09 oktober Twee Lakenhallen
Op de hoek van de Markt en de Zandstraat in Herentals zijn de restanten van het Gildenhuis eindelijk gesloopt, vijf jaar na de verwoestende brand. De stadskanker is verwijderd maar de wonde blijft zeer zichtbaar. In afwachting dat er iets nieuws verrijst is het voorlopig geen mooi zicht als je er voorbij wandelt. Anderzijds zag ik vandaag dat het ook weer een voordeel biedt: nu kon ik de Lakenhal en zijn spiegeling samen te pakken krijgen zonder dat het oude pand in de weg zat... Enneuhhh, is het nu eigenlijk twaalf over vier of twaalf voor acht?
Gisteren had ik het al over pompoenen en in deze tijd van het jaar is het niet moeilijk daar verder mee te gaan. In elk van de dorpskernen van groot Kasterlee kun je genieten van leuke taferelen met streekgebonden onderwerpen versierd met pompoenen en pompoenekes. Je kunt er niet naast kijken als je aan de wandel of aan het fietsen gaat.
Even streek gebonden als de pompoenen zijn hier de kabouters, de kabouterberg is ondertussen ook gekend tot ver buiten de regio en als toeristische trekpleister wordt dat hier samen met de pompoenen in de spotlight gezet.
Als inwoners van Lichtaart zijn wij onderdeel van groot Kasterlee en Kasterlee is zoals ondertussen toch wel algemeen gekend hét pompoendorp van Belgie. Hier worden de grootste pompoenen van het land geteeld. De ganse maand oktober staat normaliter in het teken van de pompoen maar helaas heeft ook hier het vermaledijde Covid 19-virus roet in het eten gestrooid. De pompoenmarkt, afgelast... de pompoenregatta, afgelast... pompoenschieten, afgelast... maar de giga pompoenen zijn er natuurlijk wél en overal kun je ze vinden dezer dagen, ook op het dorpsplein. Ik kon er enkele te pakken krijgen in één beeld terwijl ze bereidwillig poseerden voor het gemeentehuis.
Originele onderwerpen vinden om te fotograferen is niet gemakkelijk, zeg maar bijna onmogelijk geworden... Alles is al wel eens gefotografeerd. Het komt er dan ook op aan leuke dingen op een originele, alternatieve manier in beeld te nemen. Neem nu de Wannes, onze Lichtaartse dorpsfiguur die op het Kerkplein als standbeeld vereeuwigd is samen met zijn hond, die heeft al voor honderden fotografen model gestaan en ik heb er zelf ook al diverse keren mijn toestel op gericht. Vandaag heb ik eens uit een laag standpunt tussen de begroeing en de bloemen door een iets andere benadering uitgeprobeerd.
Dit is een foto met meerdere onderwerpen: het vrouwke, de vertrekkende motorrijders en in de achtergrond de bloemekes bij huize Pol en Josee en de wijnranken die nog altijd niet leeg geplukt zijn... de druiven komen me ondertussen de strot uit trouwens.
Nu mijn eigen motor-carriere er definitief opzit is er onverwacht toch iemand in de familie die de smaak te pakken heeft, zij het onrechtstreeks. Kleindochter Marie Leen heeft een vriendje die ook achter de vrijheid op twee wielen aangaat en zij weet dat blijkbaar ook zeer te appreciëren. Als grootvader kan ik enerzijds niet anders dan de jeugd hun pleziertjes gunnen maar anderzijds ben ik toch ook een beetje ongerust want ik weet uit eigen ervaring dat dit een risicovolle hobby is en dat ervaring in deze uiterst belangrijk is. Er zijn maar twee soorten motorrijders: zij die al gevallen zijn en zij die nog gaan vallen... ikzelf behoor tot de eerste categorie maar ik heb het op enkele niet al te erge letsels na overleefd. Ik mag hopen dat de volgende generaties ook evenveel geluk hebben.
Toen het jonge stel na het bezoek weer de baan op wilde had het vrouwke nog snel een bak met niet meer gebruikte motorspullen opgediept in de garage en met nieuwe handschoenen kon kleindochter vertrekken.
Ik ben de voorbije dagen druk bezig geweest, eerst met het fotograferen van alle bewoners van de Lommels rusthuizen en dan met het selecteren en bewerken in Photoshop om de beelden tijdig bij de drukker te krijgen voor de tentoonstelling tijdens de komende week van de bejaarden ( gesteld dat die doorgaat ). Nu ik er zo ongeveer doorheen ben wilde ik ook wel weer eens een iets jonger model voor de lens halen en die gelegenheid kreeg ik vandaag toen de oudste van de kleinkinderen samen met haar vriendje een corona-veilig bezoek bracht. Het was gezellig buiten onder de veranda en ik kon regelmatig op onbewaakte momenten mijn rechterwijsvinger op de afdrukknop van mijn fototoestel laten neerkomen.
Ik ben deze namiddag naar Herentals gereden om in de buurt van de kruisberg en de toeristentoren met Phaido wat wandelplezier te plukken en ondertussen ook enkele verse Lab-cachen te loggen. Het was niet meteen het fijnste wandelweer maar dat is voor deze jongen geen beletsel... Phaido, onze steeds ouder wordende senior woef daarentegen had er niet veel zin in vandaag merkte enkele keren. Ik heb de wandeling dan ook een beetje ingekort, de nummers 4 en 5 van de te zoeken cachen zijn voor later. Ondertussen heb ik de toeristentoren nog eens gefotografeerd van uit een alweer iets ander standpunt. Het dreigde een grauwe bedoening te worden gezien het weer, maar gelukkig zijn er die rode parasols ( of zijn het paraplus in dit geval ) om de plaat een beetje op te vrolijken.
Er was een kans op ochtendnevel vertelde de weerman gisteren avond. Ik heb me weer eens laten vangen. Ik zal wel nooit een ochtendmens worden denk ik dan maar. Toen ik - rijkelijk laat eigenlijk - aan mijn geplande traject met ingeschatte leuke ochtendnevel-locaties begon was het al snel duidelijk dat indien er al enige nevel zou zijn, dat zeker niet de gehoopte lagen grondnevel zouden zijn.
Bij het Zilvermeer in Mol ben ik even gestopt om de vlottende slogan te fotograferen: "Zen in Mol." Ik mag aannemen dat de Molse toeristische dienst refereert naar een Boedhistische relax toestand waarin je kunt geraken als je in Mol bent, maar evengoed zou het een dialectische slogan in de eerste persoon enkelvoud of meervoud kunnen zijn zonder lidwoord: "Ik zen in Mol" of "Welle zen in Mol"... De lichte nevel in de verte zou naar de eerste mogelijkheid kunnen verwijzen maar dat is pure speculatie...
De foto-oogst van gisteren was groot en gevarieerd genoeg om nog eens op terug te vallen. Ik ben vandaag niet aan fotograferen toegekomen namelijk...
Als je iets over Lommel moet vertellen kom je vroeg of laat uit bij "zand", zandwinning, de familie Emsens, Sibelco en... glas. Sedert enkele jaren heeft de toeristische dienst van de stad dat nog eens extra in de aandacht gezet door het Glazen Huis te openen. Dat is ook effectief een gebouw van glas en het herbergt o.a. een museum en een glasblaas atelier waar glazen voorwerpen en kunststukjes worden gemaakt. Men dat allemaal gaan bezoeken en fotograferen natuurlijk. Ik heb al enkele keren een nacht opname van het verlichte gebouw gemaakt en hier ook al eens gedeeld. Maar ook overdag is het zeker de moeite waard om te bezoeken, bekijken en te fotograferen.
De industriezone Kistalpark is voor de geocachewereld tijdelijk omgedoopt tot Jurassic Parc, er zitten namelijk enkele prehistorische dino's verborgen en na mijn bezoek aan Hoevezavel ben ik er naar op zoek gegaan. Van alle gelegenheden profiteren om wat leuke dingen te combineren met de gewone dagelijkse gang van zaken noemen we dat...
Wandelen, in de natuur vertoeven, achter leuke geocachen aangaan, fotograferen... ik gaf het al zo vaak aan, het is perfect te combineren. Niet ver van deze plek zocht ik naar de aspiciensesuriisaurus - ik mag aannemen dat de naam ontsproten is uit de fantasie van de legger van deze cache - en toen ik hem gevonden had wilde ik graag even de andere aspecten van dit natuurgebied in beeld nemen. Naast een gigantisch zonnepanelen-veld zijn qua alternatieve energie er ook nog altijd de vele windmolens en dat levert wel eens leuke beelden op als je het anders bekijkt.
Bij deze foto heb ik lang getwijfeld of ik voor de kleur- dan wel voor de zwart-wit versie zou kiezen. Ik heb 'm ook op de google foto pagina van onze fotoclub geplaatst en daar zijn de commentaren in het voordeel van zwart-wit. Als ik zelf niet kan kiezen leg ik me neer bij het oordeel van de collega's.
We hebben een huisspin... en het is een kruisspin. Dit goedkoop taalgrapje om aan te geven dat er, naast de zonder twijfel ontelbare andere spinnen die we in huis hebben, een wel erg opvallend exemplaar leeft onder het dak van onze veranda. Hij woont er al een tijdje en ik laat 'm daar zitten. Ik vind spinnen helemaal geen akelige beesten, integendeel, ze zorgen er voor dat we minder last hebben van andere volgens mij wél akelige of storende steek- en kriebelbeesten, wij vechten dezelfde strijd. Hij houdt er trouwens eigenaardige gewoontes op na, onze huisspin... Overdag zie je 'm niet, dan houdt ie zich op in een van de uitsparingen in de daksteunrand. Het is pas als het donker wordt dat ie zijn jachtpositie gaat in nemen. We komen ook op dat gebied goed overeen dus, ik ben ook een nachtmens. En mijn liefde voor nachtfotografie kennende wist je dat ik 'm vroeg of laat eens zou fotograferen. Met de macrolens op mijn toestel, mijn toestel op statief en een zaklamp voor de belichting ben ik er vanavond mee aan de slag gegaan. Ik heb wel enkele keren moeten experimenteren en wat met de instellingen moeten spelen voor ik de belichting goed had maar ik heb 'm toch in een meer dan aanvaardbaar shot te pakken gekregen.
Deze keer wil ik graag de exif-gegevens nog eens mee geven.
ISO 640 - F 16 - 10 sec. met de 90 mm macrolens op de 5D Mk IV
Ik moest onverwacht nog eens terug naar Kinrooi. Dan maak je van de nood een deugd natuurlijk... even kijken of er in de buurt geen leuke cachen te scoren zijn. Het eerste eendjesrondje in Bocholt beviel me zeer destijds en nu ik zag dat er een part two van online gekomen is wilde ik die ook wel gaan plukken. Fiets op fietsdrager, even langs Kinrooi en dan werd het een namiddag geocacheplezier. Uiteraard combineer ik de hobby's. Ik maakte ook vandaag weer vaak even tijd om leuke dingen die voorbij kwamen te fotograferen. Een willekeurige greep uit de oogst: dit is een shot van op de fiets- en voetgangersbrug bij de passantenhaven in Bocholt.
In deze Corona-tijden is het wikken en wegen wat mag en wat niet mag. Kermissen mogen weer blijkbaar, zij het onder bepaalde voorwaarden. Vandaag was het de eerste dag van Kasterlee-kermis en ik wilde ter plaatse wel eens gaan kijken en eventueel wat foto's scoren deze avond. Controle op het toegelaten aantal bezoekers was er alleszins niet want ik kon zo maar het kermisterrein betreden. Het was dan wel al rond half negen maar toch... Ik was trouwens een van de weinigen die een mondmasker nodig vonden. Niet dat er nog veel volk was op het kermisterrein, de doorsteek van de markt naar de parking van Delhaise was zowat de enige plek waar ik een kermiswaardig beeld kon schieten. Toen het kort na dat ik aan mijn kermistocht begonnen was begon te regenen hield ik het ook snel voor bekeken.
Er waren eens enkele paddenstoelen die door het grote bos wandelden. Plots zagen ze een omgevallen dorre boom en ze besloten daar te gaan wonen. Ze klommen op de stam hechtten zich er aan vast bleven wachten tot er een verdwaalde fotograaf langskwam om hen te fotograferen...
Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het winkelen, shoppen... en als het vrouwke dan beslist dat we dringend nog eens naar Van Cranenbroek moeten in Budel om wat voor de buitenactiviteiten geschikte kledij te kopen voor mij dan gaan Phaido ik wel mee maar wij gaan dan in de omgeving aan de wandel terwijl zij haar winkelplezier plukt. Het vrouwke kent mijn maten ondertussen wel na al die jaren...
Mooie luchten in Budel deze middag en nauwelijks enkele honderden meters van de parking kon ik het winkelcomplex over een eerste groenpartij in beeld nemen. Zoals altijd wachtte Phaido geduldig tot ik mijn fototoestel weer wegstak. Dat ie zelf ook in beeld komt vindt ie meestal niet erg.
De leukste dingen gebeuren vaak onverwacht. Een telefoontje gisteren volstond om me vandaag, samen met Lucien en Louis, respectievelijk neef en oom van het vrouwke, aan boord van de Zander te brengen voor een tocht over het Kempisch Kanaal. Dat het een leuke ervaring was mag gezegd, niet alleen keuvelden we de ganse trip lang er gezellig op los maar ook de voorbij glijdende landschappen waren van uit deze alternatieve kijkhoek zeker de moeite waard. Toen de boot even een verbinding naar een oude zandwinningsplas opdraaide zag ik op de oever warempel iets waarbij meteen het begrip "lost place" door mijn hoofd flitste. Ik heb me voorgenomen om de eerstvolgende droge dag er eens naar toe te fietsen om te zien of daar niks urbex-waardig te fotograferen valt.
Ik ben vandaag de tweede lading senioren gaan fotograferen in Lommel, deze keer in het Kapittelhof. Terug thuisgekomen ben ik meteen begonnen met het selecteren van de beste foto voor iedere bewoner. Ik heb er alvast ook enkele bewerkt om zicht te krijgen hoe het zal worden.
Door al de jaren dat wij vrijwilliger zijn in de Lommelse zorgtehuizen en door de jaarlijkse fotoshoots hebben wij een bijzondere band opgebouwd met meerdere bewoners. Dit is Mia, een schat van een mens. Zij was een van de eersten die de zwart wit omzetting onderging...
Ondanks de corona-ellende wordt de traditie verder gezet. Ik fotografeer ieder jaar alle bewoners van de Lommelse rusthuizen en die foto's worden dan tentoongesteld tijdens de week van de senioren in november, gesteld dat die feestweek doorgaat natuurlijk. Vandaag heb ik alvast de bewoners van Hoevezavel voor de lens gehad en morgen is het Kapittelhof aan de beurt. We doen dit met in achtname van alle regels en met de grootste omzichtigheid en ik kan je verzekeren dat het geen pretje is de ganse dag te fotograferen met een mondmasker op, respect voor de medewerkers van het tehuis die altijd met zo'n ding moeten rondlopen en presteren. We hebben er ook bewust voor gekozen zo weinig mogelijk medewerkers in te schakelen en deze keer zijn er geen verkleedpartijen maar worden het simpele portretfoto's. Die ga ik dan naar zwart-wit omzetten en we gebruiken ook afwisselend zwarte en witte achtergronden zodat het toch weer iets speciaals wordt. Uiteraard schiet ik tussendoor ook wel eens andere beelden en onder andere koppels die in het tehuis verblijven krijgen mijn bijzondere aandacht. Uit die extra oogst koos ik vandaag voor dit echtpaar.
Op deze laatste dag van de Tour de France heb ik ook enkele wielrenners in het heetst van de strijd kunnen fotograferen en het was dan ook niet moeilijk om uit de oogst van de dag een toepasselijke foto te kiezen.
We waren gaan fietsen in de regio van Someren in Nederland en zonder dat we er erg in hadden zaten we plots op het parcours van een plaatselijke wielerwedstrijd. Pas toen een wagen met zwaailichten ons tegemoet kwam en ons dringend aanmaande aan de kant te gaan begrepen we wat er gaande was. Ik had gelukkig nog de tegenwoordigheid van geest om snel de kleine Sony uit mijn zak te halen...
