een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
18-08-2020
17 augustus Bloem met bezoek
Toen de zon er weer doorkwam in de loop van de vooravond zag ik door het venster dat het redelijk druk was in de buurt van de mooie gele bloemen voor ons huis. Daar zoemde me nogal wat rond. Een betere uitnodiging om de macrolens er maar weer eens op te zetten had ik niet nodig en ik ben naar buiten gelopen om enkele keren in het rond te schieten.
Een vervolg op het verhaal van gisteren deze keer. Ik heb de foto-oogst van onze tocht langs de Aarschotse lichtjes vandaag geselecteerd en bewerkt. Ik fotografeer sowieso altijd in Raw en dus moet ik alle foto's eerst door de Raw converter halen en daarna eventueel rechtzetten, uitsnijden en indien nodig wat optimaliseren... allemaal niet zo moeilijk maar er kruipt best wat tijd in. Er op uit trekken om nieuw materiaal te scoren zat er dus niet in, het was er trouwens ook het weer niet voor. Ik toon dan maar lukraak een van de beelden van de versierde handelszaken vandaag. Dit is Het Oud Stadhuis, een heren-modezaak en zoals je ziet waren ze niet zuinig met de lichtjes.
Op de avond van 15 augustus wordt naar jaarlijkse traditie in Aarschot alle elektrische verlichting gedoofd tussen 21h. en middernacht. De inwoners van Aarschot verlichten dan hun woningen met duizenden, tienduizenden kaarsjes en ook aan de handelaars wordt gevraagd hun etalages sfeervol te verlichten. Schoonbroer Dreeke moest in opdracht van de stad de etalages fotograferen, geen kleine klus en hij had mij gevraagd om mee te lopen en om en om een deel van de foto's te maken. In deze corona-tijden was het dit jaar wel een speciale editie. Er was aan het publiek gevraagd niet naar Aarschot te komen... de parkings waren afgesloten en de jaarlijkse drukte moest worden vermeden. Vóór negen uur waren wij al paraat en gingen we al wat interessante locaties bezoeken. Corona-regels zorgden er voor dat in de Gasthuiskapel bvb. geen bezoekers waren toegelaten. Toch hadden de mensen die voor het onderhoud en de versiering van de kapel instaan, om de traditie te respecteren, de versiering zoals ieder jaar tot in de puntjes verzorgd. Omdat wij een schriftelijke toelating hadden mochten wij naar binnen, terwijl de politie voor de deur stond om iedereen buiten te houden konden wij ongehinderd, waarschijnlijk als enige bezoekers van de avond, naar hartelust fotograferen.
Ik ben vandaag nog eens naar Antwerpen gespoord. Mijn flitser deed het niet meer en na enkele weken kreeg ik het bericht dat ie niet meer te herstellen was. De nodige reserve-onderdelen bleken niet meer gefabriceerd te worden. Ik kreeg wel het betaalde voorschot bij het bestek volledig terugbetaald... mag ook eens vermeld worden. Opnieuw naar Grobet dan maar voor een nieuwe.
Naar Antwerpen ga ik nooit zonder fototoestel op zak. Daar is altijd wel iets te fotograferen. Zo ben ik nog eens in de tot shoppingcentrum omgetoverde stadsfeestzaal binnengelopen en daar zag ik dat de vakantiefoto's uit zuiderse straatjes met opgehangen kleurrijke paraplu's blijkbaars inspirerend gewerkt hebben voor de decorateurs van het complex. Ik kon de verleiding niet weerstaan om dit ook vast te leggen en thuis heb ik er nog wat Nik-filter overheen gegooid om het geheel nog een beetje op te peppen.
Die spin zat er al enkele dagen, geduldig te wachten in haar web tot er een maaltijd zo vriendelijk wilde zijn te blijven plakken. Ik vind spinnen nuttige beesten en ik zal ze geen haarbreed in de weg leggen. Even heb ik er aan gedacht met de vliegenmepper in huis wat voedsel voor 'm te gaan scoren maar dat ging me te ver... hij moet voor zichzelf zorgen en me helpen bij het bestrijden van de vervelende, zoemende, kriebelende, vliegende ondingen die de zomer met zich meebrengt.
Voor het deze voormiddag alweer drukkend pufpuf warm werd en ik op het terras nog mijn krantje kon lezen zag ik ineens dat ie prijs had. Een argeloze vlieg was in de val gevlogen en in een no-time had de spin haar feestmaal helemaal ingepakt. Hoewel ik ademloos toekeek had ik toch ook nog de tegenwoordigheid van geest om snel de macrolens op mijn toestel te zetten en het tafereel te fotograferen.
Deze spiegel bij de ingang van de fietstunnel onder de N19g tussen Lichtaart en Kasterlee heb ik al enkele keren als onderwerp gekozen om wat leuke foto's te scoren. Vandaag heb ik 'm eens in de andere richting gefotografeerd, dwz. niet het fietsverkeer dat uit de tunnel komt maar de helling naar de tunnel toe. Ik had in eerste instantie gewoon de bocht in beeld genomen maar toen er nadien nog een gemondmaskerde dame in beeld kwam heb ik toch nog maar eens afgedrukt. En eerlijk gezegd vond ik dat toch nog iets extra toevoegen. Voor eventuele inbreuken op de privacy hoef ik bij deze zeker geen schrik te hebben... die mondmaskers zijn soms ook nuttig op een andere manier.
We zijn weer met de kano de Demer op gegaan. Schoonbroer Dreeke werkt aan een fotoproject rond de rivier en tijdens de verkenning vorige week had ik al de gelegenheid een hele resem prachtige foto's te scoren. Vandaag was het aan Dreeke en hoewel mijn taak dus hoofdzakelijk bestond uit het in positie houden van de boot op de goede plekken kon ik zelf toch ook regelmatig nog even de camera boven halen. Doordat we vandaag tot in Betekom doorgingen, zo'n drie kwartier verder dan vorige keer kwamen we ook weer voorbij andere interessante punten en ook enkele kleine stroomversnellingen. Bij deze hindernis ging het maar net goed... als je te druk bezig bent met fotograferen vergeet je wel eens de goede koers aan te houden... Resultaat: een klein beetje water in de kano en even een iets hogere hartslag, geen schade.
Een hele tijd geleden alweer heb ik hier verteld dat ik de evolutie van de restauratie van de windmolen in Kasterlee zou volgen. Ik heb dat ook wel een beetje gedaan, maar buiten een eerste foto bij die gelegenheid en enkele spaarzame beelden op Facebook ben ik niet gekomen qua documenteren. Na de loden hitte in de loop van de dag ben ik vanavond toch nog eens naar Kasterlee gefietst om de stand van zaken te gaan bekijken. Op de wieken na is de job voltooid en die wieken zijn ze vooraan in de foto ook in elkaar aan het knutselen. Binnenkort dus een beeld van de volledig bedrijfsklare gerestaureerde Kastelse Molen.
Het is dus code rood qua hittegolf, blijf binnen... en daar hebben wij ook vandaag consequent naar geleefd. De weinige keren dat we buiten kwamen was erg vroeg deze morgen en na 11 uur vanavond. Tussendoor heb ik even de wijzerplaten met de weergegevens gefotografeerd onder de pergola. Of het echt 40° was laat ik in het midden maar het voelde alleszins wel zo aan.
Ik ben vandaag niet de deur uit geweest en mogelijkheden om te fotograferen waren er dan ook nauwelijks. Tijdens de loden hitte in de loop van de namiddag wilde ik even proeven hoe het buiten aanvoelde en toen ik de druifkes aan onze voorgevel in de gaten kreeg vond ik dat toch een snelle foto waard.
Eigen teelt dus vandaag. We hebben er vorige week netten overheen gedrapeerd omdat we een kolonie vraatzuchtige merels en mussen in de buurt hebben. Nu de druiven kleur beginnen te krijgen worden ze een gegeerd doelwit voor onze gevederde vrienden. Als ik de foto achteraf bekijk merk ik dat er enkele druifjes zijn die uit de gevangenschap willen ontsnappen... Dus liever opgevreten worden door de vogels dan te eindigen als boerenjongens?
Mijn zus woont aan de Demer in Langdorp bij Aarschot en schoonbroer Dreeke - mijn fotomentor trouwens - heeft een kano. Een peddeltochtje met dat ding tot net voorbij Aarschot leek ons vandaag een ideale manier om toch wat ontspanning te zoeken. Om de grootste warmte te ontlopen hadden we beslist dat in de voormiddag te doen, bijkomend voordeel was dan dat we de zon in onze rug hadden en als fotografen weten we dat ook te appreciëren. Ik heb er lustig op los geschoten tijdens de vaart en de oogst was niet alleen groot maar ook mooi. Enkele plaatjes staan al op mijn Facebook account maar ik heb er meer... dit beeld van de kerk bijvoorbeeld, tijdens de doorvaart van Aarschot.
Dat hagedissen in geval van gevaar hun staart kunnen afwerpen om zo te ontsnappen wist ik al, ik lees wel eens iets weet je, maar vandaag zag ik het resultaat met eigen ogen, in eigen tuin, wat zeg ik... in eigen pergola.
Toen ik deze morgen buiten mijn krantje zat te lezen - het was nog niet al te warm - merkte ik plots dat ik niet alleen was. Een reptiel(letje) zat zo'n drie meter van me af op de vloer. Waar ie vandaan kwam weet ik niet en wat ie kwam doen ook niet. Feit is dat ie bij nadere beschouwing geen staart bleek te hebben. Ik heb 'm langs alle kanten gefotografeerd en daarna in een doosje geschept en achter in het bos laten lopen... of ie daar gelukkig mee was weet ik ook al niet.
Ik ben vandaag gaan fietsen ( en geocachen ) in Opoeteren, Limburg. Fiets achter op de auto en vanaf de parking aan de kerk gewoon mondmaskerloos fietsen... heerlijk. Let wel, je hoort mij niet protesteren tegen de mondmaskerplicht in de provincie Antwerpen, ik begrijp het en ik sta er ook achter. Tijdens de eerste golf waren er te veel wijsneuzen, egoisten en idioten die elk mogelijk excuus aanhaalden om alle regels te overtreden... kijk eens daar, en waarom ik niet... en zie eens wat daar fout gaat, dus ik ook... en dat soort redeneringen. Deze keer heeft de provincie rigoureus de regel gesteld: dit is voor IEDEREEN, punt. Ik begrijp dat en pas het ook toe, hoewel ik het belachelijk vind als ik tijdens een wandeling doorheen de Smallebroeken nul personen tegenkom en ik daar met mijn masker rondloop, maar het wordt ooit anders mag ik hopen...
Een hele lange inleiding om tot deze foto te komen.
Toen ik als 16-17 jarige puber met mijn allereerste bandje - the Jewels - begon was een van de eerste plaatsen waar wij mochten optreden zaal De Oeter in Opoeteren. We zijn er nadien nog enkel keren geweest met The Lonely Boys en Disaster maar later kwam het financiële plaatje niet meer overeen. Toen ik vandaag onverwacht na bijna 60 jaar plots voor de Oeter stond kreeg ik even een emotioneel déja-vu-moment. Dit beeld koos ik omdat ik dat echt wel in mijn fotoalbum 2020 wil. De allereerste reden van bestaan van deze blog is namelijk dat ik er ieder jaar een album van maak.
Het heeft een tijdje geduurd voordat de zomer echt wilde losbarsten maar nu is het dus zo ver. Of je er van houdt of niet, we gaan zweten de komende dagen. Het zindert nog net niet op deze foto, maar het was toch al behoorlijk warm onder dat mondmasker. Regelmatig stoppen om een foto te maken was dan ook de boodschap. En om een leuk plaatje te schieten is niet veel nodig zoals je ziet. Wat wolken, mais - meer dan voldoende te vinden in onze regio - enkele kleurtoetsen van de bloemekes en een boompje... ik doe het er voor.
Ondanks mijn minder positieve ervaring met het verplicht dragen van een mondmasker bij het fietsen tijdens de voorbije tropendag vorige vrijdag ben ik er vandaag toch weer op uit getrokken voor een (kort) tochtje. Het Kempisch Kanaal is een van mijn voorkeur bestemmingen en het mooiste stuk vind ik nog altijd het gedeelte tussen St. Jozef Olen en Café Den Thys. Dat ik dan bij het zien van een glad wateroppervlak met spiegelingen en mooie wolkenluchten in een decor zonder verder storende elementen even stop om een beeld mee naar huis te nemen mag niet als abnormaal beschouwd worden toch?
We zijn vandaag een dagje naar Rotterdam geweest, niet vanzelfsprekend in deze corona-tijden maar we hadden een goede reden. Kleindochter Julie gaat verder studeren in die stad en het appartementje waar zij de volgende jaren hoopt te wonen moest worden in orde gebracht. We hebben uiteraard ook het aangename aan het nuttige gepaard en we zijn een tijdje de stad in getrokken achter ons fototoestel aanlopend.
Zoals iedere amateurfotograaf wel weet is Rotterdam een walhalla voor architectuurliefhebbers en ik reken mezelf daar ook bij. Ik ben er al diverse keren op fotosafari geweest maar iedere keer ik er terug kom geniet ik weer evenveel. De kubuswoningen zijn ondertussen al door iedereen gefotografeerd, een huizenhoog cliché dus, maar toch kon ik het ook deze keer niet laten. Je kunt er niet alleen dat erg bekende recht-omhoog-beeld met de kubussen rond een veelhoek lucht te pakken krijgen - let wel, ik heb dat ook nu weer even vastgelegd - maar in het grote complex zijn er diverse minder bekende hoekjes waar je aangenaam verrast wordt. Dit is er ook zo een.
Ik had gedacht dat tegen een uur of half vijf het ergste leed wel zou geleden zijn qua tropische hitte. Een rondje fietsen moest me even uit de covid-stress halen. Ik heb het geweten. Primo: het was nog wél heet, erg heet... secundo: fietsen met een mondmasker is NIET leuk. Je krijgt echt minder adem, je begint te zweten, dat ding wordt vanbinnen en later ook vanbuiten nat... Ik vrees dat ik de komende weken wat vaker mijn verplaatsingen met de wagen zal doen. Al snel na het vertrek besliste ik om het bij een klein ritje te houden: Lichtaart, Rielen, Kasterlee, Lichtaart, klaar. Op de Rielen vond ik tijdens een korte drank-pauze (water) deze drie bomen bereid even voor me te poseren.
Het is weer laat geworden aan het Albertkanaal in Grobbendonk. Het water is 's avonds meestal het fijnste om te skiën en de beide jeugdige champs, kleinzoon Jef en zijn maatje Dries, hebben weer van jetje gegeven vandaag. Voor één keer wil ik eens twee foto's tonen, weliswaar in een collage. Dries is er voor de eerste keer in geslaagd een 360° beweging te maken met het wakeboard, lees: hij is er in geslaagd helemaal rond te draaien. Op de eerste foto zie je hem midden in de beweging en foto twee toont dan weer de ontlading achteraf.
Ik was weer eens naar Turnhout gefietst met geocacheplannen. Nieuw binnen de geocachewereld is de soort Labcache. Lab staat waarschijnlijk voor het feit dat dit nog in ontwikkeling is. Een labcache zoek je met de smartphone en je hoeft geen fysieke container of een andere vorm van cachebehuizing te zoeken of aan te raken, als je op de goede locatie bent moet je een vraag beantwoorden op de phone en dan telt dat als een vondst. Ideaal in deze coronatijden eigenlijk. Er was een nieuwe serie van 5 in Turnhout met als thema historisch erfgoed. Dan is het vanzelfsprekend dat ook het begijnhof bezocht moest worden. Ik was er al vaker want een van mijn goede vrienden, de helaas al een tijd overleden commandant Van Herck woonde er. Ik vond het weer leuk er een tijdje rond te hangen en enkele van de vele mooie huizen te fotograferen.
