een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
09-07-2020
09 juli Keffer
Als we vertrekken voor de dagelijkse wandelingen richting Smallebroeken lopen we langs de omheining achter frituur het Blokske. Daar zitten twee honden, een mastino, grote lobbes die zich nauwelijks laat horen en een Jack Russel-achtig keffertje dat ons van een geluidsspoor voorziet zo lang we in de buurt zijn. Phaido reageert daar niet op, dat vindt ie beneden zijn waardigheid denk ik en zelf schenk ik er ook nauwelijks aandacht aan behalve vandaag dan. Ik heb 'm eens gefotografeerd..
Groene vingers hoef je me niet toe te schrijven. Ik kan weliswaar erg genieten van de natuur, de planten en de bloemen maar er zelf mee aan de slag gaan door in de grond te gaan woelen of iets dergelijks is niet aan mij besteed. Het vrouwke heeft daar meer voeling mee maar om nu te zeggen dat zij een volleerde tuinierster is, dat nu ook weer niet. Als wij bloemen in huis halen of cadeau krijgen dan zijn die meestal geen lang leven beschoren. Eén grote uitzondering is er: we kregen jaren geleden ooit een mooie orchidee en wonder boven wonder overleeft die nog altijd en ze is zelfs mooier dan ooit na al die tijd. Op een trieste, grauwe dag als deze, waarop ik nauwelijks de deur uit gekomen ben heb ik de camera maar eens op die schoonheid gericht.
Tijdens de fietstocht die we vandaag gepland hadden in de omgeving van Veldwezelt kwamen voorbij deze kapel. Nadat we de geocache die er verborgen zat gevonden hadden wilde ik graag nog een foto maken want ik vond de site best een mooi plaatje. Mijn vrienden reden uit beeld terwijl ik wat afstand nam in de andere richting, maar ondertussen was er al een andere vrome dame komen postvatten voor de kapel... tja, dan maar met...
Een helemaal lege parking aan het shopping center in Olen, je ziet het niet zo vaak. Het was dan ook 11 uur 's avonds. Ik kwam er langs gereden en zomaar, ineens had ik zin om eens te gaan kijken of daar niks te fotograferen viel. Het was nog volop blauwe uurtje en met de camera op statief kreeg ik toch weer enkele leuke beelden op mijn geheugenkaartje. Een mens moet bezig blijven he.
Ik ben geen vlinderkenner, maar de soorten die ik ooit gefotografeerd heb en waarvan ik de naam ook opgezocht heb herinner ik me wel. Ik weet wel zeker dat dit een gehakkelde aurelia is en dat heb ik vandaag niet opnieuw moeten vragen aan meneer Google.
We waren vanavond samen met de schoonfamilie van onze zoon iets gaan eten in de Boskantien in Herentals en omdat het weer vrij vriendelijk was en ook al omdat we twee honden bij hadden besloten we gewoon buiten op het terras te blijven zitten. We hadden een plaats gevonden bijna tegen een perk lavendelstruiken en al gauw merkte ik dat het daar krioelde van de kleine beestjes. Hommels, allerhande soorten vliegjes, kevers en nog menige andere beestjes waren druk doende in en tussen de bloempjes. Toen deze vlinder ook het gezelschap kwam vervoegen heb ik toch maar mijn fototoestel even uit de tas gehaald. En alweer schoot ik een macro-achtige foto met een andere dan een macro-lens. Ik had de 16-35 er op staan en daarmee kun je ook behoorlijk dicht op je onderwerp kruipen. Geen probleem dus om de vlinder er goed op te krijgen.
Is dit nu eigenlijk een macro-opname? Strikt genomen niet, want hij is gemaakt met de 70-300, een telelens ( bij 170 mm trouwens )... maar qua kenmerken wél natuurlijk, want we zien een kleine scherptediepte, een mooie vervaging in de achtergrond en een klein onderwerp dat je bij deze iets beter kunt bekijken...
Op stap met de telelens richt ik ook wel eens naar een bloemetje of een ander detail dat niet zo ver af is. Een statief heb ik meestal niet bij tijdens de dagelijkse wandelingen met Phaido en dat betekent dat de sluitertijd kort moet worden gehouden om bewegingsonscherpte te vermijden. Voor de geïnteresseerden de gegevens: ISO 400 - F 5 - 1/640
Met de trein naar Brugge... Enkele jaren geleden zou ik het niet eens in overweging genomen hebben, tegenwoordig vind ik het leuk. Als gepensioneerde betaal je 7,20€ voor een retourtrip en je reist in alle rust in twee uur van Herentals naar Brugge. Als je dan nog het geluk hebt een van de speciale vakantie-kust-treinen te pakken te krijgen moet je niet eens overstappen. Een fiets huren ter plaatse is ook belachelijk goedkoop: als je een abonnement hebt op Blue Bikes - wat trouwens maar 18€ per jaar kost - kun je twee fietsen huren à 3,5€ per stuk voor 24 uur. ( vaak is het nog minder, hangt af van plaats tot plaats ) We gingen om te geocachen, maar het fototoestel is nooit ver weg. Ik wil vandaag eens een huizenhoog cliché tonen. Dit is zonder twijfel een van de meest gefotografeerde plekken in Brugge, de pont d'amour. Origineel is het dus niet en je kunt hier ook nooit vermijden dat er mensen in beeld lopen... maar het is een leuke plek.
De kruisweg op de kruisberg in Herentals is naar men zegt de oudste van Belgie. In 2001 werd in de Sint Waldetrudiskerk een tentoonstelling gehouden naar aanleiding van 550 jaar kruisberg. Ik was hier al vaak - onze zoon woont er vlakbij - en ik fotografeerde hier ook al vaak, maar als er een nieuwe geocache on-line komt waarvoor je in de omgeving gegevens moet zoeken is dat een gelegenheid om het fototoestel weer eens te richten op het moois dat er te zien is. Dit is de kruiskapel en een van de staties van de kruisweg samen met trappen, wortels, bomen... net iets te veel voor één foto eigenlijk, maar misschien weekt dit wel bij iemand de kriebels los om hier ook eens te komen kijken... echt wel de moeite waard.
Als er weer eens een nachtfotografiefoto voorbij komt wil dat niet alleen zeggen dat het een van mijn dada's is, soms betekent het ook dat ik in de loop van de dag nog niet aan fotograferen was toegekomen en dat ik in het donker nog eens de deur uit moest...
De bib heb ik al eens eerder proberen te fotograferen bij nacht o.a. tijdens de recente nachtfotografie-avond van de fotoclub als mogelijk onderdeel van mijn AV reeks over Lichtaart die in de steigers staat. De poging van vanavond lijkt me meer aanvaardbaar. Ik wil er meteen bij vertellen dat het een combinatie is van twee opnames en deze keer is de lichtreclame ( aparte opname ) niet overbelicht en de omgeving niet overstraald...
O ja... de lichtreclame is een hulde aan Bobbejaan Schoepen, de titel van een van zijn grootste internationale hits.
Ook dit jaar zijn ze er weer en in overvloed zelfs. Het tekenseizoen is volop bezig. Er gaat nauwelijks een wandeling voorbij of we brengen er wel een of meerdere mee naar huis. Meestal zitten ze in de pels van Phaido en dat is niet verwonderlijk, want die snuffelt overal en is als het ware een uitdaging voor voor de op slachtoffers beluste krengen. Phaido krijgt evenwel ieder jaar een tekenpil en ze hechten zich dan ook niet vast op zijn huid, je kunt ze er zo van af halen. Zelf vinden we er ook wel eens in onze kledij of op onze huid maar ook wij hebben dit jaar nog geen enkele vastgehechte teek moeten verwijderen. Vandaag konden we dit exemplaar van Phaido afplukken en meestal knijpen we ze meteen dood, maar nu heb ik 'm nog enkele minuten respijt gegeven want ik wilde 'm eerst fotograferen. Dat er enkele haartjes van Phaido zijn meegekomen bij het vangen is een pluspunt op het witte vel papier.
Avondwandeling in de Smallebroeken. De bewoners kijken nieuwsgierig naar de voorbij komende bezoekers. Het licht is mooi en de hobbyfotograaf denkt, dit is een mooi plaatje. Zo eenvoudig kan het leven zijn.
Eikevliet is een gehucht dat ligt in Hingene, wat zelf weer een deelgemeente is van Bornem. Mijn cache-vrienden waren er gisteren en omdat ik hoorde dat het rondje dat ze er fietsten zo mooi was ben ik er vandaag op mijn eentje naar toe getrokken. Het is inderdaad een allercharmantst plaatsje en als je de drukke N16 afdraait, en over het brugje rijdt richting Eikevliet komt er meteen een dit-is-nog-authentiek-gevoel over je heen. Ik heb erg genoten van mijn fietstocht en uiteraard heb ik ook weer de nodige foto's geschoten. Dit is de Vliet, het dorpje dankt er zijn naam aan.
De meeste van mijn hobby's doen aan kruisbestuiving. Je kunt wandelen en fotograferen, fietsen en fotograferen, wandelen en geocachen, fietsen en geocachen, fotograferen en geocachen, genieten van de natuur en geocachen en fietsen of fotograferen... ik kom uren te kort om alles wat ik in één dag zou willen doen ook daadwerkelijk te volbrengen. Soms krijgt de ene hobby ook inspiratie uit de andere. Toen geocachemaatje Jackie mij attendeerde op GC8K41M, Het huis van dokter Kiesdepijn, en ik de omschrijving gelezen had was ik meteen enthousiast. Het verhaal van de tandarts die 30 jaar geleden in mysterieuze omstandigheden om het leven kwam en over zijn huis dat ondertussen al even lang leeg staat te verkommeren vond ik best de moeite waard. Dat je er een geocache kunt vinden en dat je een tijdslot moet reserveren om er binnen te mogen was een extra uitdaging. Ik ben niet echt een urbex-fotografie fanaat, maar ik wil alles wel proberen en dit leek mij een wow-locatie. Ik ben dus naar Temse gereden voor één cache - na ongeveer 8000 vondsten kick ik niet echt meer op de cijfertjes - en ik heb bijna 2 volle uren in het huis gefotografeerd ( en de cache kwam trouwens ook te voorschijn ). Het eerste zicht op het huis was al meteen raak... foto. De oogst van de exploratie binnen komt zonder twijfel binnenkort op de site van onze fotoclub Visueel en misschien strooi ik er morgen ook wel enkele over Facebook.
Ook op een zwoele tropische dag als vandaag, een dag waarop een mens geen zin heeft om ook maar enige activiteit aan zijn luie, transpirerende lijf te ontlokken, wilde ik iets fotograferen. Veel heb je daar niet voor nodig natuurlijk... de inspiratie om je onderwerp te relateren aan de weersomstandigheden, een mooie blauwe lucht en een spiegel. Dit zijn de Red Hot Chili Peppers. Zet gerust "Can't stop" even op terwijl je dit beeld bekijkt.
We hadden weer een levensgroot probleem met onze fotoclub. Er was ons beloofd dat we tijdens de verbouwingen in het OC geen hinder zouden hebben en gewoon ons lokaal konden blijven gebruiken in de kelder, maar vorige week was er plots geen stroom meer en vernamen we dat we weer tijdelijk moesten verhuizen. Gelukkig kregen we snel enkele reddingsboeien toegeworpen door de gemeente. Een van de mogelijkheden was dat we zouden gebruik maken van een vergaderlokaal van het Rode Kruis in het BRT-gebouw. ( BRT staat voor Brandweer, Rode kruis en Technische dienst ) Ondermeer door de Corona-Covid toestanden wordt dit alvast tot september niet gebruikt en kunnen wij er in terecht. Vandaag hadden we een probeer-vergadering en al bij al viel het best mee. We gaan hier dus tijdelijk blijven. Na de vergadering heb ik meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de camera op statief te zetten. Het blauwe uurtje is sowieso een van mijn favoriete tijd-slots en het BRT gebouw staat er mooi op.
We waren vandaag in Antwerpen, op gecombineerde geocache- en fotojacht. Soms komen de twee hobby's helemaal samen want op dit punt moesten we een foto maken van wat volgens wikipedia ( en geocaching.com ) de eerste skyscraper - wolkenkrabber - in Europa was. Dit gebouw, ondertussen beter gekend als de boerentoeren en later als de Kredietbankbuilding, viel deze eer te beurt blijkbaar. Deze foto met een net iets andere invalshoek wilde ik graag aan de verzameling toevoegen.
Met die covid corona toestanden was het alweer een hele tijd geleden dat we nog eens in Lommel waren. Een familiebezoek kon nu eindelijk wel weer en we zijn samen een lekkere hap gaan eten na dat we een leuke wandeling gedaan hadden. In de buurt van het Duitse militaire kerkhof wilde ik graag enkele geocachen oogsten en natuurlijk ben ik ook weer op de begraafplaats zelf geweest. Ik word er elke keer weer stil van. Ik had jammer genoeg alleen de kleine Sony bij, want met de groothoek 16-35 op de Canon was het beeld nog breder en meer indrukwekkend geweest... hoewel dit toch ook al kan tellen: bijna 40000 jonge mensen liggen hier begraven... en waarom eigenlijk? Omdat een of andere klootzak haat predikte om de meute achter zich te krijgen tegen een gecreeerde gemeenschappelijke vijand? Zien we dat ook nu weer niet gebeuren op diverse plaatsen in de wereld? Ik stel alleen maar vragen.
Op bezoek bij mijn zus in Langdorp. Natuurlijk maakte ik ook vandaag weer van de gelegenheid gebruik om daar een tijdje de natuur in te trekken, de benen uit te slaan, wat met mijn fototoestel in alle richtingen te mikken en enkele geocachen in de omgeving op mijn palmares te zetten. Uit de foto-oogst koos ik voor dit wijdse landschap langs de Demer.
Ook de toeristische activiteiten in onze regio zijn weer aan een heropstart bezig. Toen we via de Herentalse ring terug richting Lichtaart reden wilde ik even een tussenstop inlassen om te zien hoe het nieuwe wandelgebied aan de zuidkant van de Nete er uitzag. Tja, helemaal rond en terug naar je uitgangspunt kan dus niet en dat is dus wat ons betreft een doorwegend minpunt. We zijn dan maar langs een wél wandelbaar pad terug tot bij de geparkeerde wagen geraakt. Een korte zijsprong bracht ons daar tot op de brug over de Nete en zo zag ik dat er toch behoorlijk wat drukte was qua kano-activiteit.
We zijn vandaag gaan fietsen in Haspengouw. De bloesems zijn natuurlijk verdwenen, er hangen al rijpe kersen en rijpende appels en peren aan de bomen, maar de bloemenpracht wordt nu geleverd door de veldbloemen: korenbloemen, margrieten, madeliefjes, klaprozen en nog veel andere soorten waarvan de naam mij even ontsnapt en die niet mee op deze foto wilden. Dat we mochten genieten van prachtig weer, mooie wolkenluchten en wijdse landschappen kon de pret alleen maar verhogen. Ik had weer een goed gevuld geheugenkaartje toen ik thuis kwam.
