een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-11-2019
25 november De geflipte bomencoiffeur
We waren vandaag op bezoek bij dochter Ilse in Loenhout, de streek van o.a. de bomenboeren, bedrijven die bomen aanplanten, vetmesten en dan verkopen. Om hun product wat meer glamour mee te geven moeten de bomen ook regelmatig naar de kapper. Die man of vrouw heeft een wel erg grote fantasie, ik zou de uitdrukking geflipte bomencoiffeur durven gebruiken. Wie haalt het in zijn hoofd om bomen vierkant, halfrond of in ronde schijfjes te stylen? Mijn smaak is het niet maar ik heb ook weinig inzicht in de heersende trends qua bomencoiffure natuurlijk. Ik beperk me dan ook zedig tot het constateren dat ondanks de kapsels, de herfstkleuren weer erg mooi zijn.
Misschien wel voor de laatste keer dit jaar ben ik vandaag samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie op pad geweest om een veel belovend rondje geocachen aan te pakken. Jackie moet volgende week een heelkundige ingreep ondergaan en ikzelf zal het de komende weken erg druk krijgen als kerstman.
De tocht die we ondernamen was alleszins erg mooi, gevarieerd en ook geschiedkundig zeker de moeite waard. In het Nederlandse Kronenberg ( in de buurt van Sevenum bij Venlo ) gingen we op zoek naar herinneringen aan Wereldoorlog twee. We kwamen onder andere bij een monument ter gedachtenis van een daar neergestorte Stirling bommenwerper en in dit beeld van het monument, uit een lage positie kon ik de namen van de crew ook in beeld nemen. Als geocacher ben je best tevreden omdat je op die plek een vondst kunt doen maar tezelfdertijd ben je toch even stil bij het bekijken van die namen en de jonge levens die er bij hoorden.
Ik was vandaag op bezoek bij fotomaatje Alex en nog vóór ik de wagen geparkeerd had aan de Molenvest had ik al iets gezien dat me een interessant onderwerp leek. De 14de eeuwse Zandpoort is tegenwoordig in gebruik als fietsstalling zag ik. Van erg veel eerbied voor het oude bouwwerk getuigt het niet alleszins. De stad Herentals heeft weliswaar voor de fietsers gezorgd door fietsenrekken te plaatsen maar buiten een eenzame mountainbiker is er blijkbaar niemand die er gebruik van maakt... onder de poort staan de fietsen te gniffelen van plezier bij zoveel tegendraadsheid.
Ik heb vandaag welgeteld één foto gemaakt, tijdens het blauwe uurtje, en die vond ik ook erg geschikt als foto van de dag voor deze blog... tot ik me realiseerde dat ik in het tekstje dat ik daarbij wilde plaatsen misschien enkele volgers een voordeel zou gunnen in de verenigingenkwis die we als fotoclub organiseren volgende week... Terug naar af dus.
Gelukkig heb ik uit de rijke oogst van gisteren nog wel een en ander in petto. Langs de Demer kwam het ene interessante beeld na het andere voorbij. De schoolgaande jeugd die na schooltijd richting Langdorp fietst kon ik in dit sfeerbeeld vastleggen.
Er is nogal wat te bespreken en te regelen voor we van start kunnen gaan met het Huis van de Kerstman, en daarom was ik vandaag weer eens in Aarschot. Maar deze keer had ik er van geprofiteerd om ook een veel belovend rondje geocachen te gaan wandelen. Onderweg heb ik natuurlijk ook meer dan eens het fototoestel boven gehaald. Het traject liep voor een stuk langs de Demer en aan de overkant wandelaars en fietsers fotograferen gaf me vaak mooie tegenlicht-mogelijkheden. Je probeert natuurlijk de zon dan wel uit beeld te houden maar heel soms is dat niet mogelijk en dan kan zo'n uitgebeten witte vlek, als ie ook qua compositie goed geplaatst is, wel eens functioneel zijn. In dit beeld is dat zo wat mij betreft. De contrasten van alles wat je als onderwerp kunt beschouwen worden net iets pittiger en de kilte van een kouwe laat-herfst avond wordt extra geaccentueerd.
Half tien, vrieskou en ik wandel in het bos. Ik ben voor een keer eens keihard geweest voor mezelf en ik ben wat vroeger uit de bedstee gekropen. Nu weet ik wel dat voor de meeste landschapsfotografen de dag nog schandalig veel vroeger begint maar ik vind het toch een hele prestatie.
Ik heb me geamuseerd met het fotograferen van de kunstvormen die de vrieskou tovert op de meest gevarieerde details in de natuur. Ik geef het toe het was heerlijk in het bos en ik heb ook een aantal erg mooie beelden meegebracht, getuige dit voorbeeld, maar ik vermoed dat ik morgen weer overschakel naar mijn natuurlijk bioritme.
Zoals tijdens bijna alle wandelingen heb ik ook vandaag mijn meest trouwe en meest geroutineerde model enkele keren in beeld genomen. Als ik ergens stop en het fototoestel boven haal gaat ie vanzelf liggen in een fotografeerbare pose. Meestal wil ik dan eerst wel iets anders in beeld nemen maar daarna richt ik even vaak toch ook de camera even op hem. Ik heb er deze keer weer eens een bewerking op los gelaten die in de geschiedenis van deze blog al eerder voorbij gekomen is, je moet wel een hele tijd terug gaan vrees is, en telkens was mijn goede vriend het onderwerp trouwens.
Druilerig, nat, grijs, onvriendelijk... erg positief kan ik niet zijn over het weer vandaag en over de fotomogelijkheden ook niet eigenlijk. Gelukkig was gisteren een erg vruchtbare dag. De berk voor ons huis neem ik wel vaker in het vizier en zeker nu hij zijn mooiste herfstpak heeft aangetrokken ziet ie er prachtig uit. Ik ben er voor de gelegenheid eens onder gaan staan en met het gouden licht van de invallende zon langs de buitenkant is ie nog mooier.
Fotoclub Scaldis uit Schellebelle is wijd en zijd gekend om de prachtige AV reeksen die ze maken en ieder jaar trekken wij er met een aantal leden van Visueel naar toe. Vandaag waren we weer met z'n vieren om van de voorstelling te genieten. We waren redelijk vroeg en konden vooraf dus nog wat rondkijken in de buurt en iets consumeren. Dan komt het fototoestel automatisch ook uit de tas en, al was het maar om een herinnering aan de dag te hebben, dan schiet je enkele beelden van Schellebelle. De kerk met kerkhof en bijhorende bloemen was het eerste onderwerp dat voorbij kwam.
Nog minder dan een maand en dan zijn we weer gedurende ongeveer drie weken aanwezig in het huis van de Kerstman in Aarschot. De baard groeit al sedert 1 juli en alles wat er aan vast hangt zal Kerstman zijn. Het zal weer een zware tijd worden, die ervaring hebben we uit vorige jaren, maar we zullen er ook erg van genieten. We zijn eens een kijkje gaan nemen in het pand waar we dit jaar mogen vertoeven... het wordt weer heel anders dan de vorige jaren, er zullen meerdere ruimtes zijn waar allerlei Kerstmis-gerelateerde onderwerpen aan bod komen en in één daar van zal ik in de Kerstman-zetel de kinderen ontvangen ( mama's en BV's mogen ook ). Dit lokaal lijkt me voorlopig het meest geschikt. Alles wordt natuurlijk nog aangekleed in kerstsfeer maar ik vond het toch leuk om het nu al eens te tonen zoals het er op het ogenblik uitziet. Laat je verrassen als je vanaf 13 december de Kerstman komt bezoeken.
Dat ik soms/dikwijls zwart-wit omzettingen van mijn foto's maak is wel geweten. Ik vind het mooi, bij veel onderwerpen past het ook beter en je wordt niet afgeleid door niet ter zake doende, storende kleuren. Bij deze foto was er nog een andere reden. Het Sociaal huis in Olen, langs de Lichtaartse Weg stond al langer op mijn to-do lijstje, mooi gerestaureerd en belicht, piece of cake voor nachtfotografie... Toen ik er vanavond stopte viel me de belichting toch tegen... het gerestaureerde oude gebouw baadde in mooi warm licht maar het bijgebouwde nieuwe gedeelte rechts zag er ijskoud uit, bijna blauw... hoe halen ze het in hun hoofd? Twee kleurtemperaturen in één foto daar bestaat een rigoureuze oplossing voor: zwart-wit!!!
Vóór de vergadering van de fotoclub ben ik nog even naar St. Jozef Olen gereden. Ik wilde nog een nachtfoto maken en ik had een zicht van op de brug over het Kempisch kanaal, de fabriek en de windmolens in gedachten. Het bleek daar rond acht uur behoorlijk donker te zijn ik moest even met mezelf overleggen hoe ik dit zou aanpakken. Omdat ik toch wel een klein diafragma wilde - ik hou van die typische sterretjes - en ik de ISO-waarde ook niet te hoog wilde laten oplopen koos ik er voor niet te gaan voor de perfect belichte foto maar te gokken op de mogelijkheid een onderbelicht beeld thuis in Photoshop wel toonbaar te maken. Het resultaat bevalt me best en dit is weer iets wat ik onthoud voor eventuele andere toekomstige nachtopnames.
Ik neem aan dat ik met deze foto geen privacy-probleem zal krijgen... Als er klachten komen verwijder ik 'm wel. Je bent tegenwoordig aan allerlei regels gebonden als je mensen fotografeert immers. Wat muzikale optredens betreft is er alleszins ruimte voor interpretatie.
Toen ik langs de Lommelse kunstacademie wandelde viel het me op dat je bij alle lokalen een uitnodigende vrije inkijk hebt op wat er zich binnen afspeelt. De kleine Sony kwam als vanzelf uit mijn jaszak omhoog gekropen en voor ik het wist had ik dit beeld geschoten. Men vergeve het mij.
Vandaag koos ik voor een foto die wat uitleg nodig heeft misschien. Het lijkt een beetje abstract maar ik zou 'm eerder bij architectuurfotografie onderbrengen. We stapten vanmiddag binnen in Hoevezavel waar we samen met een aantal andere vrijwilligers een showprogramma gingen opvoeren voor de bewoners. Wij nemen vaak de zij-ingang trouwens. Ik zag daar een detail dat ik meteen mooi en het fotograferen waard vond. De zon scheen door een raam en het gordijn op de vloer en de combinatie van vormen, structuren, schaduwen, perspectieven en subtiele kleurtinten toverden een interessant tafereel en ik heb geprobeerd dat te vangen. In het verdere verloop van de namiddag heb ik nog massa's andere foto's genomen uiteraard maar die zijn voor ander gebruik. Voor de variatie in het aanbod op deze pagina's vind ik dit beeld zeker de moeite waard.
Ik ben een flink stuk van de dag bezig geweest met het bekijken, selecteren en bewerken van de foto-oogst van onze exploratie-tocht in het Antwerpse centraal station gisteren. Ik kan de verleiding niet weerstaan om ook vandaag nog iets uit die selectie te tonen.
Toen we op het dak waren geraakt, een poosje vóór het blauwe uurtje werd ik meteen geconfronteerd met dit zicht over de stad in het gouden avondlicht. Een van de eerste wondere foto's was snel gemaakt, er zouden er nog vele volgen.
Het Antwerpse Centraal Station, door de Antwerpenaars steevast de middenstatie genoemd, is een prachtig gebouw en het is ook al duizenden en duizenden keren gefotografeerd. In 2014 werd het station door de Brits-Amerikaanse news-site Mashable zelfs tot mooiste treinstation ter wereld uitgeroepen. Vandaag had ik de gelegenheid er eens van uit een ander standpunt tegen aan te kijken, soms gaan deuren voor je open als je de juiste mensen kent. Ik had fotomaatje Alex meegenomen op de exploratietocht en we kwamen terecht op alle mogelijke en onmogelijke niet alledaagse fotoplekken. Zowel op het dak als in de nok van de majestueuze inkomhal en naast de klok met zicht op de perrons konden we naar hartelust fotograferen. De oogst was gigantisch hoeft het gezegd.
Ik denk niet dat je een hoger standpunt dan dit kunt vinden om de spoorwegkathedraal in beeld te nemen en ik ga er van uit dat dit ook een redelijk uniek beeld is. Ook deze keer ging ik voor zwart wit.
De exif gegevens voor de liefhebbers: Canon 5d Mk IV met EF 16-35 Mk II bij 16 mm - F16 - ISO 160 - 8 sec.
Hij ( of zij ) is al een tijdje onze huisvogel bij wijze van spreken. Zo wat elke voormiddag komt deze groene specht op zijn gemak een tijdje zitten pikken op het gras achter ons huis. Als we naar buiten komen of Phaido in de buurt is stoort ie er zich niet aan en 'm fotograferen was dan ook een erg gemakkelijke onderneming.
Voor we een dagmenu gingen nuttigen in de Brugwachter gingen we in de vooravond eerst nog een korte wandeling maken langs het kanaal. Phaido heeft ook zijn rechten... Ik had meteen in de gaten dat het water toch wel uitzonderlijk rimpelloos was en in dat geval is er altijd een stemmetje in mij dat roept "Spiegelingen, spiegelingen !...". Ik heb er naar geluisterd en een aantal mooie exemplaren gevangen. Dit is er één van.
Herfstkleuren, herfsthond, herfst hier en herfst daar... Er komen nogal wat herfstbeelden voorbij op alle mogelijke fotopagina's dezer dagen. Ik heb er uiteraard ook weer enkele geschoten tijdens de dagelijkse wandeling maar er was nauwelijks iets origineels bij dus koos ik weer maar eens voor een foto van mijn beste vriend. Ik was 'm trouwens enkele keren kwijt tijdens het fotograferen vandaag, zo goed lag ie meestal gecamoufleerd tussen de herfstbladeren. Ook hier deed ie zijn best om niet op te vallen maar deze keer kon ik er niet naast kijken.
Ik weet niet of ik dit een stilleven mag noemen. Deze verzameling glazen kommen en objecten leek me alleszins interessant genoeg om er mee aan de slag te gaan en wat met licht te spelen. Een van de hobby's van onze goede vrienden Trees en José is het maken van allerlei constructies door o.a. in de kringwinkels aangekocht glaswerk te stapelen, te lijmen en tot kunstwerkjes om te vormen. Een simpele zaklamp achterin tussen de groeiende creaties volstond voor voldoende licht om me de gelegenheid te geven met een lange sluitertijd dit beeld te schieten. Zwart wit leek me ook hier vanzelfsprekend.
