|
De wijn was goed en hij vloeide rijkelijk gisteren tijdens het etentje in Aarschot. Voordien waren er al de nodige bubbels en na afloop was dorst nog altijd niet gelest... Dat ik deze morgen niet echt fris achter mijn krantje kroop met enkele bokes en zwarte koffie was het logische gevolg.
Terwijl ik al suffend, koffie slurpend en alleen de vette titels van de krant lezend wakker aan het worden was stond plots Jul de pup voor de deur. Zoon Michael kwam hem even brengen met de vraag of wij vandaag konden hondensitten. Dat brengt leven in huis natuurlijk. Phaido kan wel goed opschieten met Jul maar al die drukte vindt ie toch maar niks en zelf was ik er in eerste instantie eerlijk gezegd ook niet blij mee... tot ik merkte dat Jul een meer dan gemiddelde belangstelling had voor mijn bokes en ik daar meteen de fotomogelijkheden van inzag. Op één na bracht ik alle bokes op een onbereikbare plaats in veiligheid en dat laatste boke legde ik zo dat het net wel of net niet te pakken was voor een smachtende Jul. Ik moest het enkele keren verleggen en telkens deed Jul verwoede pogingen. Evenveel keer schoot ik een reeksje foto's. Uiteindelijk heb ik een einde gemaakt aan de kwelling door hem zijn prooi te laten grijpen. Opvoedkundig helemaal fout, ik weet het maar ik kon het niet langer aanzien.
|
