|
"BOENK !!!", een doffe dreun tegen het raam. "Wat was da?"... "Geen idee."... "Ga es kijke..."
Tussen de toekomstige bloemen en het te hoge gras lag ze, onbeweeglijk, met de vleugeltjes gespreid. Ik ben geen ornitholoog maar ik denk toch dat dit een vrouwtjes merel is. Hoe ze tegen ons raam terecht gekomen was is me een raadsel. Daar is geen doorkijk die merelvrouwtjes de indruk geeft dat ze er doorheen kunnen vliegen, misschien heeft ze de spiegeling van de lucht en de bomen als vluchtweg gezien voor een of andere bedreiging? Er lopen hier behoorlijk wat katten rond en op het pas gemaaide gazon strijken er regelmatig allerhande merken van vogels neer. Ik heb de schijnbaar bewusteloze stakker voorzichtig opgenomen om te proberen ze weer tot leven te wekken. Maar hoe doe je dat? Kunstmatige ademhaling? Koud water? Lang nadenken was niet nodig want toen we net binnen waren begon ze in paniek zo hard te kwetteren dat mijn oorschelpen, die toch wel iets gewoon zijn, er van trilden. We zijn dan langs de achterdeur de tuin in gegaan. Daar staan op strategische plaatsen enkele schalen en kommetjes met water voor onze gevleugelde bezoekers. Ik heb ze voorzichtig op de rand van zo'n schaal gezet en een beetje water over haar kopje laten druppelen. Ze bleef zitten, lang genoeg om mij de gelegenheid te geven om mijn fototoestel te halen en met de lens die er toevallig opzat, de 70-300, een foto te maken. Dan ben ik terug naar binnen gelopen met het voornemen, iets zorgvuldiger, een opname te maken met een kleine scherptediepte en daarom wilde ik de 85 mm/1.2 er op te zetten. Toen ik daarmee buiten kwam was ze evenwel al gaan vliegen. Ik mag hopen dat ze geen al te grote schade heeft opgelopen. Het merelbestand is de laatste tijd aan het herstellen na de ziekte van vorig jaar, maar ze zijn toch nog altijd redelijk zeldzaam.
|
