|
We mochten vandaag op Jultje passen, de woef van zoon Michael en zijn gezinnetje. Ik had er een dubbel gevoel bij. Enerzijds is het verlies van Phaido nog altijd niet verteerd en het kwam weer allemaal naar boven maar anderzijds was het fijn weer eens aan de wandel te gaan mét hond en daar net iets meer van te genieten. Ik heb wel, uit gewoonte, enkele keren Phaido geroepen tegen Jul maar dat vond hij blijkbaar niet zo erg.
Dat ik ook enkele foto's gemaakt heb mag niet verbazen. Phaido ging nooit liggen of zitten in de zetels of ergens waar ie niet mocht, maar dat moet Jul nog leren... daarom hebben we over alles waarin hij zich meent te mogen neer vleien maar oude lakens gelegd. Hij heeft trouwens, zolang het licht was, meestal op deze plaats gezeten om naar buiten te kijken. Ik vermoed dat hij wilde zien of het baasje nog niet opdaagde om hem te komen ophalen.
|
