|
Vrijdag, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel. Toen ik de foto-oogst deze avond van mijn geheugenkaartje naar de computer overzette om alles te selecteren, bewerken en in mappen te bewaren merkte ik dat ik al enkele dagen vergeten had het kaartje te formatteren. Zo stootte ik nog eens op een foto van twee dagen geleden die ik toen ook al bijna gekozen had als foto van de dag. Deze keer vond ik 'm alsnog geschikt om in mijn jaarboek te komen. Niet dat het zo'n waanzinnig goede foto is maar wel omdat er iets getoond wordt wat niet alledaags is. Ik heb namelijk de laurierhaag aangevallen met een heggenschaar en ik heb min of meer gewonnen. Okee, het is niet helemaal recht, strak, volgens de regels van het heggenschaargebruik, maar perfectie is wat mij betreft ook nooit de bedoeling als eens ik de tuin aan de slag ga.
De buurman heeft ooit, lang geleden, een laurierhaag aangeplant aan zijn kant van de afsluiting en toen die groter ( en dikker ) werd kwam hij die ook plichtsbewust ieder jaar bijknippen aan onze kant. Na een tijd gebeurde dat helaas niet meer en de haag won meer en meer terrein. Ik trok het me niet echt aan, de tuin is groot genoeg en daar komen we toch maar zelden. Tot ik deze week vond dat het welletjes was. De tuin was ondertussen bijna anderhalve meter smaller en liever dan de buurman op zijn beloftes te wijzen heb ik zelf de tegenaanval ingezet. Ik heb de agressor tot op minder dan een halve meter van de grens kunnen terugdringen en voorlopig kan ik daar mee leven.
|
