een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-11-2022
26 november Gouden Bruiloft
Greta en Jan, de schoonouders van onze zoon, vierden vandaag hun gouden bruiloft en wij mochten mee aan tafel schuiven. Ze hadden me gevraagd of ik tussendoor ook wat leuke foto's wilde maken en dat moet men mij maar één keer vragen...
Uiteraard heb ik de feestelingen, familie en kennissen in allerhande combinaties in beeld genomen maar de allerleukste foto's zijn toch altijd de niet geposeerde of de verrassingsopnames. Toen het vrouwke Greta ging feliciteren met een klinkende zoen kwam kleindochter Julie ook even in beeld gesprongen, gelukkig had ik de camera sowieso al in aanslag.
Wij zijn voorlopig nog niet helemaal in de wurggreep van het WK Voetbal. Toen de gelegenheid zich aandiende om samen met goede vrienden Els en Peter iets te gaan eten en daarna nog wat natjes te nuttigen lieten we zonder spijt de prestaties van de Nederlandse buren tegen Equador en de stunt van de Yankees tegen de onklopbaar gewaande Engelsen onbekeken...
Een lekkere hap bij Toke in de Korte Heide en een leuke verderzetting in de Lichtaartse Kwezel vonden we veel leuker.
Toch kwam er weer een hedendaagse plaag voorbij: de smartphone moest even geraadpleegd worden om de stand van zaken te weten te komen...
Het vrouwke wilde vandaag graag gaan shoppen. Dat is, eerlijk gezegd, een van de dingen die het allerlaagst staan in mijn voorkeurlijstjes. Maar soms komen omstandigheden zo goed samen dat je eigenlijk tegen beter weten in toch besluit je iets meer meegaand op te stellen. Primo: al na enkele dagen WK begint de voetbalmoeheid toe te slaan en ik hoef echt niet meer 4 wedstrijden per dag te zien. Secundo: er zijn in de buurt waar het vrouwke haar zinnen op gezet heeft best leuke wandelingen te plannen.
We zijn eerst naar oh Green gereden en daar ben ik, om mijn goede wil te tonen, mee naar binnen gegaan. De pijn duurde niet al te lang gelukkig en het volgende doel was het Shopping Center in Olen. Daar spraken we af dat dat we elkaar weer zouden zien binnen twee uur op de parking.
Ik genoot van een leuke wandeling langs het Albertkanaal en doorheen het natuurgebied aan de noordkant er van om zo terug naar de geparkeerde wagen te gaan. Ik heb onderweg best wel wat leuke foto's kunnen scoren en die zal ik morgen ook wel op mijn Facebook-pagina posten maar dit is alvast een beeld van het einde van mijn wandeling toen ik de overkapping-constructie op de centrale rotonde van het shopping center kon te pakken krijgen tijdens een zeldzaam autoluw moment op een oversteekplaats.
Vanavond hebben we weer gerepeteerd voor de kerstmusical. De hele rit naar Langdorp regende het maar toen we bijna daar waren kwam de zon er opeens door en zagen we een van de mooiste regenbogen ooit... jammer genoeg kon ik nergens stoppen. Niet getreurd evenwel want toen we bij De Pieter (onze repetitielocatie) aankwamen, iets voor vijf uur, was de regenboog helaas verdwenen maar het mooie avondlicht was nog altijd zeer uitnodigend. Ik ben snel van de parking naar het brugje over de Demer gelopen en daar kon ik alsnog dit beeld scoren.
Hoewel er puristen zijn die me zullen tegenspreken durf ik te beweren dat anno 2022 ook bewerkingen zonder meer deel uitmaken van de fotografie. Op z'n tijd wil ik ook wel eens aan het experimenteren gaan trouwens.
Zo kwamen we vanavond van Aarschot, dat zal zeker niet de laatste keer zijn gedurende de volgende weken, en omdat ik nog niks bruikbaars op mijn geheugenkaartje had wilde ik aan het sluizencomplex van Olen nog een stop inlassen om iets te oogsten. Je staat daar dan met de camera op statief, je maakt enkele opnames en als je dan thuis komt kun je alleen maar constateren dat je die foto's allemaal al eens gemaakt hebt... Dan ga je dus aan de slag met alle mogelijke apps, tools, programa's, filters en de hele trukkendoos die je in de loop der jaren hebt leren gebruiken. Ik hoef natuurlijk niet de ganse workflow uit te leggen maar ik wil toch vertellen dat de originele opname wel degelijk een nachtfoto was. Het uiteindelijke resultaat is toch weer net iets anders dan wat al eerder voorbij kwam van deze locatie.
Ik vermoed dat elke (amateur)fotograaf wel een aantal locaties in zijn achterhoofd heeft opgeslagen waar hij/zij vroeg of laat, als het geschikte moment zich aandient, aan de slag wil gaan om er wat beelden te schieten. Dit is er zo eentje wat mij betreft. Nachtfotografie is sowieso een van de dingen waar ik graag mee bezig ben en ik ga wel eens op stap met enkel een zaklamp en een fototoestel op statief op zoek naar aparte beelden. Ik heb trouwens op het voorbije salon van onze fotoclub al enkele foto's uit dat project getoond. Ik ben vandaag eens gaan kijken of de herfst hier mogelijkheden bood. Het was al een tijdje geleden dat ik hier was en tot mijn grote verbazing was één van de stammen van de meerstammige ondertussen gesneuveld. Daar ging mijn geplande perfecte nachtplaatje. De combinatie van het groene bemoste gedeelte van de stammen met de herfstkleuren was alsnog een voldoende reden om dan maar een gewone daglicht opname te maken. Ik geef het toe, ik heb de kleuren een klein beetje gekieteld en een portie vignet vond ik ook niet verkeerd in dit geval.
We zijn weer volop aan het repeteren voor de herneming van de kerstmusical die we vorig jaar opvoerden. Op enkele details na is alles onveranderd en het loopt dan ook best vlot met het opfrissen. Qua inhoud is eigenlijk alleen het begin een beetje anders, kwestie van beter aansluiten met de actualiteit maar omdat we nu in een echt theater gaan spelen moeten de meeste scenes toch aangepast worden. Vorig jaar hadden we een grote ruimte ter beschikking waarin we op diverse plaatsen delen van de show konden spelen. Omdat alles dit jaar op één podium moet zullen er minder accessoires zijn ( die jeep gaan we echt niet meer op het podium zetten en Rudolf zal ook enkel maar geschilderd tegen de achterwand verschijnen ) en hoe we het opkomen en afgaan van de spelers en het evolueren op de scene zullen in elkaar knutselen is nog niet helemaal duidelijk. Dat zal waarschijnlijk pas definitief uitgeklaard worden als we de laatste repetities enkele dagen voor de eerste opvoering op 21 december ook echt in het CC van Aarschot kunnen doen. Voorlopig repeteren we in De Pieter in Langdorp en ik haal regelmatig de camera boven om een en ander vast te leggen.
Het is zeker niet de eerste herfstfoto die voorbij komt dit jaar en het zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn. Een meer originele titel dan "Herfst" kon ik trouwens ook niet bedenken... Het is nu eenmaal dit seizoen en als je dan buiten komt loeren deze fotomogelijkheden om de hoek en dat bedoel ik letterlijk. Van uit onze achterdeur zijn er maar enkele stappen nodig om in het bos te zijn en zelfs met het minder uitnodigende weer van vandaag hebben we toch een korte wandeling gedaan. Natuurlijk heb ik ook weer wat beelden mee gebracht.
Het was vandaag naar jaarlijkse gewoonte de verenigingenquiz in ons dorp. Door de coronaperikelen had men helaas enkele jaren moeten overslaan maar nu kon het weer en de winnaars van de vorige editie hadden een aantal pittige onderwerpen gevonden waarover ze vragen op ons, deelnemers, afvuurden. De leden van Vobaco waren deze keer goed voor goud en wij eindigden met onze fotoclub op één puntje van brons. Na afloop zijn we uit puur gezelligheid nog wat blijven hangen en toen ik dik na middernacht weer naar huis wandelde zag ik deze nogal opvallende aanduiding van de fietsstraat voor het eerst.
Ik kom hier wel vaker voorbij, meestal met de fiets, maar ik had er eerlijk gezegd nog nooit op gelet. Is dit erg recent? Wie zal het zeggen. Het zou ook zo maar kunnen zijn dat er meestal wel een wagen geparkeerd staat bij de glascontainers en dat de aanduiding niet altijd zichtbaar is. Ik wilde dit absoluut fotograferen. Nachtfotografie zonder statief is normaal gezien iets waar ik niet eens aan wil denken... maar nood breekt wet... de stand automatisch op mijn Sonytje leverde toch een aanvaardbaar beeld op.
Als je een portretfoto maakt kun je dat maar beter doen met een lens met een beetje zoombereik, bvb een 85 mm, daarmee kun je een beetje afstand nemen. Als je een groothoek zou gebruiken moet je dichter bij je onderwerp en worden de delen van het gezicht die het dichtst bij de camera zijn meer uitvergroot. Wij noemen dat dan een dikke neuzen foto. Nu is dat bij mensen niet meteen een enorm probleem, het puntje van onze neus zit niet zo erg ver voor de rest van ons gezicht. Bij dieren evenwel...
Toen ik vandaag in de Smallebroeken nog eens voorbij de ondertussen gekende wei met de minipaardjes en shetlanders wandelde kwam mijn Sonytje weer uit mijn zak geslopen om wat beelden te schieten. Eén van de pony's was nieuwsgierig genoeg om wel erg dichtbij te komen en dat leverde deze grappige extreme dikke neuzen foto op. Dit is dus een portretfoto van een dikkeneuzenpony.
Het Winkelsbroek is een natuurgebied, niet eens zo ver van huis, dat ik leerde kennen door een andere hobby: het geocachen. Een multicache ( voor eventuele mede-cachers: GC85K25 ) was ooit de magneet die mij daar liet terechtkomen. Het werd toen een prachtige wandeling en die wandeling heb ik, samen met het vrouwke, al enkele keren herhaald. In elk seizoen is het er een vette aanrader (wel solide wandelschoenen meenemen). Elke keer dat we er komen klim ik ook naar de vogelkijkhut en eerlijk gezegd, ik heb er nog maar zelden (of nooit) interessante vogels gezien. Dat neemt niet weg dat het uitzicht er wél de moeite waard is, zeker in dit seizoen. Dit is dus de zoveelste herfstfoto van deze jaargang, deze keer onder een bewolkte hemel. Ik heb er deze keer voor gekozen 'm niet te pimpen in Photoshop maar het beeld te tonen zoals het was. De kleuren zijn daardoor misschien iets minder uitbundig maar zeker niet minder mooi.
Dit is een van die mooie majestatische dreven langs de Goorse Weg in Kasterlee. Noteer dat het niet dezelfde dreef is als die waar ik een tijd geleden een nachtfoto maakte met gestapelde, zaklamp-belichte bomen. En het was eigenlijk met het idee een locatie te zoeken om datzelfde procédé vanavond weer eens toe te passen dat ik deze namiddag toch weer een kort fietstochtje maakte in de omgeving. Onderweg maak ik natuurlijk altijd wel de nodige foto's. Dus op deze plek stopte ik ook even om mijn Sonytje zijn ding te laten doen.
In de loop van de avond begon het helaas te regenen en van nachtfotografie in het bos is dus niets terecht gekomen. Dan heb ik maar wat gespeeld met de beelden die ik al op mijn geheugenkaartje had vandaag en ik heb er eens wat filters en een pittige bewerking op los gelaten. Als herfstfoto vond ik 'm wel geslaagd.
Bij het begin van de week van de senioren in Hoevezavel en het Kapittelhof hoort een feestelijke opening. En het was echt feest voor de bewoners en het personeel en ook een beetje voor ons. Bij die gelegenheid worden immers ook alle foto's van de bewoners die we in de voorbije weken gemaakt hebben weer opgehangen rond de patio en die tentoonstelling blijft er dan een hele tijd om te bezichtigen. Als je ze zo ziet hangen kan je niet anders dan fier zijn op je werk. De bewoners staan er allemaal goed op en ze zijn allemaal in hun waardigheid gelaten, hoe moeilijk dat soms ook was.
Dat fotomaatje Alex daarna nog wat met de drone wilde gaan spelen aan 't Kristallijn en dat we daarna nog een hapje zijn gaan eten in de Brugwachter, da's een ander verhaal. Maar voor deze blog kies ik nu eenmaal slechts één onderwerp en één foto per dag.
Het wordt een beetje eentonig. Ook vandaag zijn we gaan fietsen en ook vandaag was dat naar een fotosalon, deze keer in Geel. De Geelse Fotogroep 71 stelde ten toon in De Werft. Nadat we de werken bekeken hadden wilden we de projectie van de AV-reeksen ook nog zien maar die was pas om vier uur, even wachten dus en de voorstelling bleek ook nog bijna een vol uur te duren. Toen we rond vijf uur weer buiten kwamen begon de avond al te vallen, het werd best frisjes en moesten we nog naar huis. We kozen er voor dan maar langs de grote weg te rijden richting Kasterlee. Op de kanaalbrug in Geel Ten Aard werd de uitdaging te groot toen ik even naar links keek. We zijn alsnog toch maar even gestopt. Ik ben te voet de baan over gelopen om dit beeld te schieten. De oude bloemmolens, ondertussen erfgoed geworden, zijn tijdelijk een horeca zaak en heten nu de Bloemfabriek. Ik heb ze trouwens al eens eerder gefotografeerd, maar van uit deze hoek met het kanaal en enkele boten van de jachthaven erbij vond ik het ook wel een leuk plaatje.
Ik wilde vandaag graag naar het fotosalon van de Vorselaarse Fotovrienden en met dit weer was dat een zeer fietsbare afstand. Het vrouwke wilde graag mee. Rond twee uur waren we er vreemd genoeg veel te vroeg blijkbaar, er was nog een prijsuitreiking bezig van de fotozoektocht die de club georganiseerd had en in een overvol zaaltje waar alle plaatsen bezet waren en waar men bij wijze van spreken met de rug tegen de panelen langs de zijkant zat was er weinig fotosalonvreugde te rapen. We hebben dan maar besloten om eerst wat van de omgeving te gaan genieten en later terug te komen.
Wie Vorselaar zegt, zegt ook meteen kasteel en Kasteeldreef als je daar dan even wat tijd te besteden hebt. Daar heb ik in afwachting wat fotoplezier kunnen plukken. De herfst op z'n best denk je dan. En het was er ook wel best kleurrijk, en toch... vond ik dit plaatje beter in zwart wit. De statige bosreuzen die drie rijen dik langs beide kanten van de impressionante dreef staan vond ik het onderwerp, meer dan de kleuren en de toevallige passanten. Een pittige omzetting met Silver Efex Pro2, nog een beetje doordrukken op de stammen van de bomen en het resultaat is een alternatief herfstplaatje geworden.
Het is waarschijnlijk de eerste keer in jaren dat me dit overkomt... ik ben gaan fietsen met het vrouwke en ik had vergeten een fototoestel mee te nemen. Het vrouwke had onderweg al wel eens iets via de smartphone op Facebook geknald maar ik was op mijn fotohonger blijven zitten.
Toen we thuis kwamen had het vrouwke gezien dat er reclame in de brievenbus zat en zo omtrent half zes ging ze even naar buiten om dat er uit te halen. Ze kwam terug naar binnen gelopen om me te melden dat de hemel in brand stond. Ik ben snel ook even gaan kijken en warempel, zo rood had ik het nog nooit gezien. Vierklauwens de telelens om mijn 5D gezet, naar buiten... verdomme, kaartje zit nog in de PC... weer naar binnen, snel, snel... en eigenlijk net te laat. Het overdonderende kleurenspel was over zijn hoogtepunt. Toch vond ik dit beeld alsnog de moeite waard om te delen. ( te meer omdat ik nog niks anders had gefotografeerd vandaag )
Het is niet normaal... half november en nog altijd kunnen we zowat elke dag een fietstocht inplannen. De opwarming van de aarde heeft ook zijn goede kanten.
Van alle fiets-aanleghavens langs het Kempisch Kanaal is Sas 6 sowieso een van onze favorieten. Tot daar en dan langs een andere weg terug naar huis was het plan voor onze rit vandaag. Als notoire Duveldrinker is Sas 6 trouwens een van de weinige zaken waar ik consequent altijd een tripel trappist bestel. Vraag me niet waarom, vraag me niet of dat die daar lekkerder is... ik weet het niet. Ik vermoed dat ik gewoontes koester en er autist-gewijs niet zo makkelijk van afwijk. Toen we er een tijdje zaten ben ik wat gaan rondlopen om te zien of ik wat originele invalshoeken kon vinden voor mijn foto-ambities en ja hoor, van uit deze hoek viel alles plots op zijn plaats.
Ik heb het grootste deel van de dag op de zetel doorgebracht, hoestend, rochelend, zwetend, snotterend... ik ben snipverkouden. In de late namiddag vond ik dat ik er toch even uit moest en met mijn herstellende knie in gedachten kon dat niet beter dan middels een klein fietsrondje. Als je in deze tijd van het jaar ( nu het uur verzet is ) rond vier uur vertrekt krijg je sneller dan je denkt te maken met prachtig laag avondlicht en ik heb dan ook enkele keren mijn vaste fietsgezel, de Sony RX100 IV, uit mijn zak gehaald om links en rechts een en ander op mijn geheugenkaartje te zetten. Na veel twijfelen is dit alsnog een willekeurige keuze uit het aanbod als foto van de dag.
Het valt al bij al wel mee met mijn rechterknie. Na de MRI-scan gisteren kreeg ik vandaag van de dokter te horen dat een operatie voorlopig niet nodig is, integendeel, de meniscus is helemaal intact en er is enkel maar een beetje kraakbeenletsel waar een lichte ontsteking op zit, volkomen normaal op mijn leeftijd vindt ie. Rusten, indien nodig tijdelijk wat pijnstillers en... een beetje gewicht verliezen zou ook kunnen helpen. Het vrouwke kreeg een grijns van het ene oor tot het andere over haar gezicht toen ze dat hoorde...
Grote wandelingen zijn voorlopig dus niet meer aan mij besteed, kleine evenwel... Ik ben dan maar meteen op stap gegaan, met een kilometerbeperking. Fotografeerbare dingen vinden en die op een originele manier op het geheugenkaartje krijgen was, zoals altijd, het doel. Toen ik deze tweeling-den spotte vond ik meteen dat ie er erg creepy uit zag, het halloween gevoel was nog niet helemaal weg denk ik. Ik heb een tijdje staan wikken en wegen hoe ik 'm er beste op zou kunnen krijgen en dan denk je uiteraard aan afwijkende standpunten. Vroeger zou ik om deze foto te maken op de grond gelegen hebben maar met het kantelbaar scherm van mijn kleine Sonytje is dat probleem opgelost. Toestel bijna tegen de stam onderin, scherm uitklappen en bijna recht omhoog fotograferen. Het is alleszins een net iets andere foto geworden.
Ik vertelde het gisteren al... Ik moest vandaag op een onmenselijk vroeg uur in Turnhout zijn voor een MRI-scan. Het vrouwke wilde wel meegaan om me bij te staan tijdens het wakker worden in de auto op weg er naar toe. Ze heeft me keurig afgeleverd in het ziekenhuis en terwijl ik in dat lawaaierige ding lag heeft ze geduldig gewacht in de wachtzaal. Toen ik, al behoorlijk wakker, weer uit het kleedhokje nummer één kwam stond ze klaar met haar smartphone om de gebeurtenis te documenteren.
Het vrouwke krijgt duidelijk fotografie-aspiraties. Vandaag toon ik dan ook bij uitzondering een beeld dat ik niet zelf geschoten heb. In mijn jaaralbum zal het zeker zorgen voor een persoonlijke noot.
