Een vriendin, die er effe niet aan gedacht had, dat wij al jàààren, met dank aan Silvio Berlusconi, in Italia wonen, en niet meer in dat wormstekige België van jullie (horesco referens!) dacht mij een plezier te doen, met onderstaande uitnodiging te sturen voor een lezing over de Catharen.
Ik zou maar al te graag waren daar niet U kent het ook, hé, van die dingen die niemand kan verklaren .
En daarbij, ik heb al een schab vol met intrigerende titels over ketters. Toch leerzaam, hoor, moet ik toegeven! Zelfs in het verhaal van La Pucelle DOrléans vindt men gelijkenissen met onze tijd .Over hineininterperteieren en zo, over tijdelijke bodgenootschappen en tijdelijke vetes : voor elk wat wils.
Voor wie er soms onnadenkend moest over doen : onze cultuur is tussen de 500 en de 1500 jaar gewoon verder, daarom niet beter geëvalueerd dan de Islam. Zij moeten dus nog een hele weg afleggen om op ons huidig niveau te komen. Een niveau dat we tegen dan weeral ver achter ons kunnen gelaten hebben. Ik zeg kunnen, want lijk het eruit ziet de laatste jaren, is het lijk in Echternach op Processie-dag : twee vooruit en een achteruit. De Wetenschap maakt twee passen vooruit, en de moraliteit doet er een achteruit. Of zou het niet eerder omgekeerd zijn, dat de moraliteit er twee achteruit zet, en de weten schap maar eentje vooruit .
Als bewijs voor mijn stelling breng ik deze keer de Oorlog tegen de Albigenzen,de Hugenoten en de Catharen naar voor. Waar de katholieken van Groep A deze van Groep B, C en D letterlijk uitmoordden niet alleen tot de laatste man, maar ook tot de laatste ongeboren baby in de moederschoot. Onze voorouders waren dus geen haar beter dan de huidige Moslims van Groep A, en GroepB, Groep C, enz., die mekaar uitmoorden. Alleen zijn dat nu Sjiïettische Moslims, en Soemnitische, allebei trouwe volgelingen van De Profeet, waarvan Geert Wilders vandaag beweert dat die niet alleen schizofreen was, maar ook (op het einde van zijn leven) compleet gaga. Enfin, ik zeg gaga, maar de Geert blijft altijd beleefd. Hij zegt dat Mohammed een soort hersentumor moet hebben gehad. Slim gezien van de Geert! Iemand verdenken van ziek te zijn, kan nooit als een belediging worden opgevat! Daar kan je honderden FITNAs mee vullen!
Moet ik toch eens zijnvriend aanschrijven, de Paul (Beliën). Die heeft al een boek achter de rug, waarin hij de afwijkingen van de Coburgers tot op het bot ontkleedt, het moet een koud kunstje zijn om de toegepaste werkwijze ook op andere pedos te projecteren. Zelfs Goele Liekens kreeg er zo ene achter de tralies!
En à propos, als een Antilliaans kind (11 jaar) in Nederland zwanger kan gemaakt worden door tussenkomst van een ander kind, met een normale geboorte (!) tot gevolg, is dat dan niet een teken dat wij in onze moraal veel te streng zijn en veel te veel achterlopen bij de normale gang van zaken in de natuur?! De ene stapt uit het leven, en de andere stapt er in! Wat is dan het probleem? Het moederkind hoefde niet eens buitenshuis te gaan, om bediend te worden. Er was een vader en een broer, die net als Wendy, alles van Wanten wisten! De klasgenootjes hadden het op Twitter gezet, maar niemand wist dat!
Tja, als onze Leterme II na een Sluipende Staatsgreep (de zo gezegde SS-greep) aan de macht kan blijven in een normaal land; als een hersentumor onder de vorm val godsdienst waanzin kan veroorzaken; als babys onder mekaar al beginnen vermenigvuldigen, eerder dan ze kunnen rekenen en schrijven : is het dan niet dubbel spijtig dat de Hugenoten, de Albigenzen en de Catharen uitgeroeid zijn? In nomine Christi dan nog! Was dat niet gebeurd, dan was er misschien nooit geen Fran se Revolutie gekomen : de machten zouden elkaar in evenwicht gehouden hebben.
-----------------------
Beste Kahaanigangers,
Sommigen onder jullie weten het maar al te goed, anderen hebben mij er al over aangesproken: naast mijn activiteiten als vertelster, ben ik ook sinds jaar en dag heel erg gefascineerd door de tragische geschiedenis van het middeleeuwse katharisme. Ik geef er cursussen over, begeleid reizen en heb er zelfs delen van mijn KAHAANI -Vertellingen aan gewijd.('EEN STAD VAN ZWART KRISTAL')
Sinds enige tijd ben ik eveneens betrokken bij de werking van Studiecentrum Als Catars, kortweg 'SAC' genoemd. Wij proberen ook Vlaanderen en Nederland deelgenoot te maken van de laatste ontwikkelingen betreffende het onderzoek naar het katharisme, als historisch fenomeen en als een ander soort christendom. Dit doen we door vertalingen en eigen artikels te publiceren, elk jaar een colloquium te organiseren en nog heel wat meer...
Zo houden wij op 2 april in het gemeenschapscentrum WABO (Watermaal-Bosvoorde) onze jaarlijkse opendeurdag, compleet met boekenstand, lezingen en andere boeiende ontmoetingen - en met als afsluiter een gezellige maaltijd.
Deze keer kunnen jullie er bovendien ook een spiksplinternieuwe KAHAANI- Vertelling meemaken: 'CANSO DE JOANA'.
Meer dan een reden voor jullie dus om dit niet te missen!
En misschien kan je nog intekenen voor de terecht beroemde cassoulet van Willy, 'onze man in het zuiden'.
De Italiaanse premier Silvio Berlusconi heeft vandaag tijdens zijn bezoek aan het eiland Lampedusa beloofd dat het eiland binnen zestig uur zal worden ontruimd. Dat meldde de Italiaanse krant Il Giornale vandaag.
In zijn toespraak aan de plaatselijk bevolking beloofde Berlusconi dat hij een marineschip zou sturen om alle immigranten van het eiland te verplaatsen naar andere regio's in Italië. "Ik heb een schoonmaakbedrijf aangesteld voor het eiland", meldde de premier aan het volk. Kleurrijk prees hij verder de bevolking en zei dat die in aanmerking moet komen voor de Nobelprijs.
Lampedusa wordt sinds de grote onrust in Noord-Afrika geteisterd door een grote stroom vluchtelingen. Dit tot grote frustratie van de plaatselijke bevolking die het aantal vluchtelingen heeft zien stijgen tot voorbij de eigen populatie van vijfduizend man.
------------------
Pssst
Ik moet U iets bekennen. Al zult U mij willen uitlachen, of minstens meewarig het hoofd schudden. Maar er is iets mis met mijn Engel Bewaarders. De Linxe, die op mijn rechterschouder zit (ziet U dat het gecompliceerd is?!) fluistert mij toe dat gezegd oorlogsschip de ene helft van de lading passagiers moet afzetten in Strassburg, en de andere in Brussel. De Rechtse, op mijn linkerschouders, zegt het juist andersom.
Begrijpt U dat het is om duizelig te worden? Zou niet willen in Silvio zijn plaats zijn!
Met dat van die kuisploeg heb ik (met mijn verstand inde midden van de twee Engel Bewaarders), het ook lastig, tenzij die ploegen zouden samengesteld zijn uit Allahtonen allochtonen.
Maar waarom zou onze Cavaliere hun inzet beperken tot Rampedusa? Er is toch werk genoeg aan de winkel aan in geheel Europa! Met al dat bombarderen ontstaat er zoiets als een perpetuum mobile : men vlucht de bommen en granaten, vlucht naar hier, en wordt teruggebracht om weer gebombardeerd te worden!
Straks moet Oxfam of hoe die dingen verder ook mogen heten, nog een actie ontketen, om voor de blijvers aan de overkant, nieuwe vissers sloepen te kopen. Want als t zo verder gaat, zullener daar binnenkort zelfs geen notenschelpjes meer overblijven om uit vissen te varen.
Al zou dat eerder goed nieuws zijn voor onze eigen vissersvloot : dank zij Buza Minister Tjeef Vanackere een nieuwe afzetmarkt in Libië, inTunesië, enz. Dus Leve de Arabische Lente!
Ik voel nu al mijn schouders niet meer!
Ik verzoek inmiddels de Cyber-Goden ook vandaag hun poten te willen afhouden van onze blogs. Met beleefde groeten.
16:42 Op 27 mei wordt het "Belgian Cybercrime Center" (BCC) plechtig geopend in Brussel en de eerste activiteiten starten in oktober in Kortrijk. Dat zei staatssecretaris voor Justitie Carl Devlies (CD&V) in de Kamer aan Ozlem Ozen (PS).
Omdat er steeds meer cyberaanvallen op de informaticanetwerken van allerlei staten zijn, namen de Belgische ministers van Justitie, Binnenlandse Zaken en Economie op 20 april 2010 een initiatief om cybercriminaliteit te bestuderen en mensen op te leiden om ze te voorkomen.
Ook de bedrijven Microsoft, CSC, Cisco, Atos Origin en de organisatie Febelfin zijn partners in dit project. Het Centrum staat onder leiding van de Katholieke Universiteit van Leuven, meer bepaald van professor Jos Dumortier.
Opleiding
De Katholieke Universiteit van Leuven heeft op 9 februari voor dit BCC een subsidie van 1,3 miljoen voor drie jaar gekregen. De laatste details van het contract tussen de Europese Commissie en de KUL worden momenteel vastgelegd.
Het BCC zelf komt in Kortrijk omdat daar de nodige faciliteiten zijn om opleidingen te organiseren. Er zullen echter ook opleidingen elders in het land plaatsvinden.
Inventaris
De minister van Justitie wil - naast de uitbouw van dit Centrum - ook een inventaris maken van alle bestaande initiatieven om informatica tegen cybercriminaliteit te beschermen, om tot één nationale strategie te komen.
In België werden in 2008 dagelijks 20 computers gekraakt en de Belgische websites werden toen in hoorzittingen in de Kamer de derde slechtst beveiligde ter wereld genoemd.
Om door het bos de bomen niet meer te zien staan, nog maar eens de EUSSR op haar best
----------------------------
Europees Hof verbiedt Belgische censuur
Rechter mag geen uitzendingen verbieden
woensdag 30 maart 2011, 05u00 De Schandaard
BRUSSEL - Belgische rechters mogen geen uitzendingen op radio of tv verbieden. Met dit ophefmakende arrest legt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens de censuur in ons land aan banden. Ook op kranten en weekbladen.
Van onze redacteur
België is geen dictatuur, maar censuur bestaat hier wel degelijk. Het gebeurt geregeld dat een rechter een tv-uitzending verbiedt of een krant of tijdschrift uit de rekken laat halen. Meestal is dat omdat iemand zich in zijn privébelangen - vaak privacy - bedreigd voelt. Hoewel onze grondwet persvrijheid garandeert en voorafgaande censuur verbiedt, leggen sommige rechters in kort geding media aan banden. Soms ook op eenzijdig verzoekschrift.
In 2001 oordeelde een Brusselse rechter dat een uitzending van het RTBF-programma Au nom de la loi over medische blunders niet mocht worden uitgezonden. Dat gebeurde op vraag van een neurochirurg, die vreesde dat hij in opspraak zou worden gebracht. In beroep en in cassatie werd die beslissing bevestigd. Maar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens besliste gisteren anders.
Verwijzend naar het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, zeggen de rechters in Straatsburg dat 'de vrijheid van meningsuiting alleen beperkt kan worden met een zeer precieze wettekst'. De wet en de rechtspraak in België zijn over dit onderwerp echter alles behalve precies, aldus het Europees Hof. Tenzij België zijn wetgeving op dit terrein aanpast en specifieke uitzonderingen omschrijft, moet een rechter zich voortaan onbevoegd verklaren.
Voortaan is het dus uitgesloten dat Nick Rodwell (eigenaar van de rechten op Kuifje) door een rechter laat verbieden interviews met hem uit te zenden in een reportage die nogal kritisch is over zijn koopmansgeest.
Ook Koppen en Telefacts kregen met een uitzendverbod te maken.
Dirk Voorhoof, professor mediarecht aan de UGent, is opgetogen over het arrest - al dwingt het hem zijn nieuwe handboek in voorbereiding aan te passen. 'De beslissing van het Hof van Cassatie in dit dossier heeft de deur wagenwijd opengezet voor uitzendverboden en zelfs preventieve controles van reportages of duidingprogramma's op televisie. Het was nochtans al jaren duidelijk dat dergelijke censuur via kort geding, en vaak via procedures op eenzijdige verzoekschrift, strijdig was met het Europees Mensenrechtenverdrag.'
Volgens Voorhoof heeft het Hof van Cassatie een te formeel-legalistische kijk op persvrijheid. Zo wordt het verbod op preventieve censuur op de geschreven pers, vaak gewoon omzeild door even te wachten tot er enkele nummers verkocht zijn en dán het medium uit de rekken te laten halen. 'Een andere juridische spitsvondigheid van het Hof van Cassatie kwam erop neer de audiovisuele media niet als pers te beschouwen, omdat in de grondwet uit de negentiende eeuw sprake is van la presse,, later vertaald als drukpers,. Waardoor het verbod van censuur voor de audiovisuele media geen bescherming kon bieden.'
De RTBF is uiteraard blij, maar ook de geschreven pers heeft redenen om te vieren. In die sector is de inzet nog groter. Denk maar aan de beslissing in 2008 van de rechter om het weekblad Humo uit de rekken te halen vanwege een satirische fotomontage over Fernand Koekelberg en Sylvie Ricour.
Voorhoof: 'Dit arrest gaat over audiovisuele media. Maar het Hof verwijt België dat rechters lukraak inperkingen op de persvrijheid opleggen die niet in de wet vastgelegd zijn. Dat verwijt geldt net zo goed voor de geschreven pers.'
-----------------------
Och ongetwijfeld zullen enkelen van U denken : waarom al dat spotten op de Vaderlandsche Media? Kunnen die dan geen Rechtszaak aanspannen wegens k weet-nie-wa allemaal? Wegens schending van hun goede naam zou inderdaad moeilijk zijn, want die hebben ze al lang niet meer. Trouwens, vooraleer in Berlusconi-land (denk aan de knaap uit het gedicht dieliep en sloeg zijn moeder dood en vluchtte met het herte rood), de Valse Wrede Boze Deerne Justitia mij bij de lurven kan vatten, zullen nog veel F16s moeten overvliegen om Afrikaanders uit te roken, zodat ze van daar weg en naar hier vluchten.
Ik zou aan de rechter, in voorkomend zeer hypothetisch geval, als volgt argumenteren : als ik, in hoge nood verkerende, ergens inde brousse en stuk gazet vind in de bouches, dan gebruik ik die toch ook om , U weet wel, af te vegen? Zou die gazet daarvoor ook kunnen beledigd zijn, om ze zogezegd oneigenlijk gebruikt wordt? Wat is dan het verschil tussen Internet en de brousse? Met dat verschil dat de brousse zelfreinigend is, en de Pers niet! De Pers volhardt in de boosheid!
Om de vergelijking door te trekken : moest van het stuk papier in de berm een geur van heiligheid kwaliteit opstijgen, ik zou het met respect behandelen. U niet? Voorbeeld: geen haar op mijn (kaalwordend) hoofd, dat er aan denkt, te schimpen op t Pallieterke, op Mark Grammens, en zelfs niet op de schuine scherts van tSCHELDT !!!! Die schrijven ook niet altijd alles naar mijn zin, maar begot ze zijn altijd recht-uit recht-aan.
Ik verzoek inmiddels de Cybergoden ook vandaag hun poten te willen afhouden van onze blogs. Met beleefde groeten.
Precies de dag dat GVA (alleen zij?) een artikeltje wijdde aan cyber-crime waarbij per einde Mei 2011 een nieuwe GESTAPO dienst wordt ingesteld, met hoofdzetel in Kortrijk,
toeval of niet, exact dezelfde dag werd er, oorzaak onbekend, een technische storing veroorzaakt bij onze organisatoren, zodanig dat de blogs voor lange tijd compleet uitvielen. Het duurde tot een stuk in de nacht voor de panne hersteld kon worden. Was deze storing , die toch niet vanzelf kan gekomen zijn, bedoeld als waarschuwing? Als men ons het spreken wil beletten, bewijst dat dan niet meteen dat wij gevreesd worden? Dat ons doen en laten ergens begint pijn te doen?
Waar Witse al niet goed voor is : daar leerden we dat, als er iemand nerveus begint te doen, datis omdat de speurders hem dan te dicht op de hielen beginnen te zitten
Toeval of niet : het is weer het berichte CGKR dat om de hoek komt kijken.
Een van de eerste stukjes die nu volgen, zal hierover deze nieuwe dienst gaan. Als naar gewoonte moet U deze Overheidsinformatie vooral lezen tussen de lijntjes
Enne O ja Hier kon U vroeger ook al lezen over het verschil in mensenrechten, tussen de Universele en de Europese. De Universele Rechten van de Mens waarborgen een totale vrijheid van meningsuiting (dus ook het recht om te beledigen), maar niet het recht om aan te zetten tot geweld. De Europese echter proberen, onder de mom van bescherming van minderheden allerlei beperkingen op te leggen. Deze beperkingen zouden stuk per stuk verplicht dienen te worden overgenomen in het Nationale Strafrecht. Het mag U niet verwonderen, dat onder druk van de regelneverij, ook godsdienst als ras wordt beschouwd door de EUSSR. Met godsdienst wordt dan zeker niet de Christelijke Godsdienst bedoeld .
We zijn toch allemaal aanhangers van de afgoden der Franse Revolutie : Liberté, Fraternité en Egalité .De 3 Musketiers van DArtagnan zijn er klein bier bij!
De Regering Leterme II, ontslagnemend sedert 13 juni 2010, maar door een sluipen de staatsgreep aan de macht gebleven, is enerzijds wel bevoegd om ten oorlog te trekken tegen mensen die ons niets misdaan hebben, om miljoenen uit te geven om de blogwereld onder Gestapo-toezicht te stellen, maar om de broodnodigehervormingeninde witte sector door te voeren hoho! In Lopende Zaken kan dat niet .
n Kerkhof vol witgekalkte graven heeft er niets aan!
Verder zit in mijn pipeline (niet toevallig!) een interview overgenomen uit Doorbraak met Johan Sanctorum, die ter attentie van BDW en/of het Vlaams Belang, een derde term lanceert : geen revolutie, geen evolutie, maar REVOLTE ..
Inderdaad : we staan voor de keuze : monddood gemaakt worden, of revolte .De baan ruimen voor de zweeppartij is dus de kortste weg.
De oorlog in Noord Afrika en de Regeringsonderhandelingen in België blijven maar duren. Er komt geen eind aan! Een flut-regering in elkaar frutselen is normaal een fluitje van een cent en een oorlogje in het Midden Oosten, genre Irak, ook. Maar het is wel weer een dag waarop zou kunnen geschreven worden Im Westen nichts Neues. Wielerhoogdagen in Vlaanderen!? Zowel met de vlo als met de tong : wie valt er af, en wie gaat als overwinnaar over de streep!
Blijkbaar is het publiek meer geïnteresseerd inde vlo dan in de polletiek, en is er dus nixke veranderd bij in Césars tijd van Brood en Spelen. Al zal de rekening er niet minder om zijn. Maar in de roes van het succes der wielerhelden : geen kat die let op rekeningen.
Zelfs voor het bombarderen van mensen die ons nixke misdaan hebben geldt het business as usual en de o zo christelijke minister van Buitenlandse Affaires Etrangères is al ter plaatse om bij de overwinnaars (in de hoop dat ze dat ook zullen worden in een nabije toekomst) te gaan marchanderen. Op zoek naar economische belangen, in vervanging van de kapotgeschoten FN-wapens.
Doet me denken (in de hoop dat het nooit wordt vergeten) aan de o zo christelijke werkgevers uit Ronse, die in de Meidagen 40, toen de Duitse voorhoeden nog maar net in Brussel waren, reeds contracten gingen afsluiten voor de levering van hun textielproducten, die later en voor eeuwig wereldberoemd gingen worden : de gestreepte stof der concentratiekampen. Het waren dezelfde personen van De Patria in Ronse, het CVP-Middenstandslokaal die Leo Vindevoghel na de Bevrijdingop basis van valse beschuldigingen, konden doen fusilleren. Dit proces wordt niet herzien (zoals dat van Irma Laplasse, de vrouw uit Oostduinkerke, die 40 jaar na haar executie in beroep een nieuwe straf kreeg opgelegd : geen executie meer, maar levenslang) omdat het de belangen van de o zo christelijke CVP zou kunnen schaden .
------------------------------
En waarom geen regering zonder de Parti Socialiste?
29/03/11, 06u19
Ofwel een regering zonder N-VA, ofwel verkiezingen? Volgens Bart Maddens zijn er nog andere mogelijkheden om uit de crisis te geraken. Maddens is politicoloog aan de KU Leuven.
Geen grote staatshervorming is geen PS in de regering: een efficiënter dreigement om de PS tot toegevingen te dwingen is moeilijk denkbaar
De jongste weken kun je er onmogelijk nog naast kijken: het politieke terrein wordt intensief bouwrijp gemaakt voor een regering zonder de N-VA. Er was eerst die intrigerende uitspraak van Wouter Beke (CD&V): natuurlijk moet de N-VA in de regering, tenzij ze dat zelf niet wil. Waarna de vraag steeds luider klonk: wil de N-VA wel? Klap op de vuurpijl was het interview van Guy Verhofstadt (Open Vld) vorig weekend in deze krant. Als de N-VA in een Belgische regering wil, dan moet ze eerst haar geloof belijden in het federale 'model'. Anders plaatst ze zichzelf buitenspel. Dat is alsof je van Groen! zou eisen om eerst de lof te zingen van de kernenergie, of van de Open Vld om het communisme te bewieroken. Daarmee sla je de deur dicht natuurlijk.
Wie vlak na de verkiezingen durfde te voorspellen (zoals ondergetekende) dat er wel eens een regering zonder de N-VA zou kunnen komen, die werd gek verklaard. Maar aan Franstalige kant had men al snel door dat de N-VA strikt genomen niet incontournable is voor een staatshervorming of een B-H-V-akkoord. Het is voor hen ook mooi meegenomen dat de uittredende regering nog een meerderheid heeft in het parlement. Dankzij het overwicht van Franstalige partijen kan deze regering vandaag perfect blijven functioneren en de N-VA voor aap zetten.
Ooit noemde Herman Van Rompuy (CD&V) een regering zonder Vlaamse meerderheid 'staatsgevaarlijk'. Maar zoiets went blijkbaar snel. Vandaag kan een regering die nog geen derde van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigt probleemloos verregaande beleidsbeslissingen nemen.
De verkiezingsuitslag veranderde ook niets aan het blote feit dat de Franstaligen in een zetel zitten bij de communautaire onderhandelingen. Wie het status-quo verdedigt, hoeft enkel maar achterover te leunen en af te wachten tot de tegenpartij er uitgeput de brui aan geeft. De dreiging om geen regering te vormen zonder een grote staatshervorming was voor de Vlamingen de enige hefboom om toch een staatshervorming af te dwingen. Maar de Franstaligen zien al geruime tijd steeds meer aanwijzingen dat CD&V het toch niet zo hard wil spelen. Waarom toegevingen doen als het N-VA-CD&V-front steeds meer barsten begint te vertonen en de lang verhoopte regering zonder de N-VA eindelijk in het verschiet komt?
Terwijl het idee van een tripartite zonder de N-VA (en zonder Vlaamse meerderheid) steeds meer veld wint in Vlaanderen, blijft het gek genoeg een absoluut taboe om het omgekeerde scenario nog maar in overweging te nemen: een rechtse noodregering zonder de PS (en zonder Franstalige meerderheid). De N-VA zou zich dan wel moeten bekennen tot de Reyndersdoctrine van 2007: een regering zonder de PS is al een staatshervorming op zich. Erg realistisch is dat inderdaad niet. Maar zelfs al willen N-VA en CD&V dat niet echt, beide partijen hebben er toch evident belang bij om die optie open te houden en geloofwaardig te maken. Geen grote staatshervorming is geen PS in de regering: een efficiënter dreigement om de PS tot toegevingen te dwingen is moeilijk denkbaar.
Een tweede alternatief is dat men deze ontslagnemende regering verder haar ongrondwettige gangetje laat gaan. Het feit dat deze zich steeds meer als een echte regering gedraagt, lijkt de Vlaamse strategie 'geen staatshervorming, geen regering' te ondermijnen. Vandaar dat de Franstaligen vandaag in hun vuistje lachen. In werkelijkheid spelen ze met vuur. De toonaangevende Luikse constitutionalist Christian Behrendt waarschuwde er al eerder voor: door de elastiek van de lopende zaken steeds verder uit te rekken valt de noodzaak weg om nog een normale federale regering te vormen. Op die manier is men de federale grondwettelijke orde helemaal aan het ondergraven.
De Vlaamse partijen zouden van dit vacuüm kunnen profiteren door een feitelijk confederaal regime te installeren. Dat zou dan concreet betekenen dat binnen de Vlaamse regering wordt afgesproken welke maatregelen van de federale 'regering' kunnen worden gesteund door de Vlaamse Kamerleden en welke niet. Op die manier zou de controle van de federale regering de facto verschuiven naar het deelstaatniveau. De federale 'ministers' zouden dan de stromannen worden van de deelstaten.
Hoe dan ook lijkt het tijdperk van de klassieke staatshervormingen, met dat eindeloze en uitzichtloze gebricoleer aan de instellingen, voorbij. Het is tijd voor iets anders. Als de Vlaamse partijen hun confederale droom écht willen realiseren, dan moeten ze de gebaande paden maar eens durven te verlaten. Was dat trouwens niet de boodschap van de kiezer op 13 juni 2010.
----------------
Pssst
Ach, mensen, ik weet het : wij vallen in herhaling. Bart Maddens met het uitpluizen van mogelijkheden voor de Belgische Poppenkast, de zotste eerst, en ik val in herhaling met het verhaal over Irma Laplasse en Leo Vindevoghel. Een korte verkenningstocht op Wikipedia is al iets, maar in de boekhandel/bibliotheek eens rondsnuffelen zou wel eens een heuse revelatie voor het heden kunnen zijn. Bij de belgicisten en ook bij de Tjeven zijn het wel anderemensen, maar de werkwijzen zijn dezelfden gebleven. Als onze F16s zo nauwkeurig kunnen bombarderen, waarom nemen ze dan die twee niet als target, in plaats van mensen die ons niets hebben misdaan?
Vooraleer de leugen een kans krijgt : de Walen of Wallonië bestaat niet. Enfin, dat landsgedeelte is er wel, maar het bestaat niet, heeft nooit bestaan als bestuurlijke eenheid, zoals het Graafschap Vlaanderen tot ons is gekomen in de loop der eeuwen. Er is wel de glorieuze geschiedenis van het Prinsbisdom Luik, en ook die van tal van andere kleine koninkrijkhes of feodale versterkingen, die door hun ligging (aan samenvloeiing Samber en Maas) in de vaderlandse geschiedenisboekjes verzeild zijn geraakt, maar het begrip Wallonië is maar ontstaan na 1830, om zogezegd in het eengemaakte Koninkrijk België een gelijkwaardige partner voor het Graafschap Vlaanderen te hebben. Bij de Duitse bezetting kreeg het zelf de ere-titel van bondgenoot van het 3de Reich, maar wordt daar niet graag meer aan herinnerd..
Ah ja Leuk gevonden, dat Wall Street zou voortkomen van Wallon-Street, al is dat morfologisch een dikke grap : hoe zou een Germaanse taal (anglo-saksisch) vreemde elementen en dan nog in vertaling (Wallon) opnemen, daar waar de logische verklaring voor de hand ligt : straat (versterkt?) met muren, straat uitgevend op een muur/afbakening, enz. De Waalse SS-Obersturmbannführer Léon Degrelle voornoemd bewees wel in de liefst zo vlug mogelijk te vergeten jaren, dat de Walen echte Germanen waren, ja zelfs, dat ze zuivere Ariërs waren en dat ze derhalve beter geschikt waren om na de oorlog met hun Duitse Volksgenossen, te helpen besturen, dan de Vlamingen .Hij heeft het zelfs herhaald in de jaren 70, op TV bij Maurice Dewilde, in een interview vanuit Spanje, waar de ter dood veroordeelde Waal en vriend des Konings (en van Franco) rustig zijn oude dag doorbracht.
Als U verder zal lezen, dat Wallonië Vlaanderen zal ingehaald hebben binnen 30-40 jaar (dank zij een zoveelste Marshall-plan) kan ik alleen maar antwoorden : er zal nog veel water door de Maas moeten lopen, in zee terecht komen, daar verdampen, boven land weer uitregenen en zo weer in de Maas terugkomen. Een perpetuum mobile, als U wilt.
Neen vogeltje Deborsu : Uw lied klinkt vals. Even vals als Uw stem in De 7de Dag iedere keer dat U zei Dag Vlaanderen, dat meer klonk als Merde la Flandre. Uw lied klinkt niet alleen vals : het komt te laat en is te doorzichtig. Met Uw boek juist bij Leterminator aankomen, die inderdaad iedere dag meer en meer geliefd wordt bij jullie, maar des te meer geminacht bij ons het zuiverste bewijs dat U in een andere wereld leeft . Hij is niet aalleen een rancuneus carrière-jager, hij is de volksverrader Numero Uno van heel het land : 800.000 voorkeurstemmen ronselen en dan een eerste keer de boel belazeren, en nu weer!
Maar ik geef toe : naast de mensen van De Schandaard, en naast Madame Béatrice Saccoche, doet U Uw best om de brokken te lijmen. Ga zo door, en Uw wordt nog (minstens) geridderd door de Sire. En BDW is genoeg een politiek beest om zelfs merci tegen U te kunnen zeggen, daar waar die denkt : die AVV-VVK op mijn vaders graf die zet ik U vroeg of laat wel betaald
Omdat U geen foto hebt van een Waal kunt U misschien teruggrijpen naar de foto hierboven? De man is volbloed Waal en was ooit wereldbekend : een chauvinistisch sieraad op de schouw van elke journalist in Wallonië.Per slot van rekening heeft U iets met nationaliteiten : Paris vaut bien une messe, nest-ce pas?
Luister vriend. In Uw betoog ontbreken twee voorname zaken. Primo : Uw benadering over de Waalse collaboratie voor en tijdens WO II (als fiere Namoureux had U het geestelijk vaderschap van Dolf over Léon Degrelle kunnen aansnijden), en Secondo U had een kort historisch overzicht kunnen geven over de vele duizenden verwaalste Vlamingen die in het zweet huns aanschijns hun Waalse bazen zijn komen rijk maken toen alles nog koek en ei was met jullie zware industrie. Zij zijn er gebleven, en maken vandaag zelf de ruggengraat uit van jullie rijkdom of van jullie bestuur. Hun herkomstland zijn ze volledig vergeten .
Och en nu we toch bezig zijn : geef eens een overzichtje van de Diensten voor alle soorten Overheden, bij jullie en bij ons. Te beginnen in 1830 tot nu. Met wedden-schalen en met pensioen-schalen .Noteer eens de geïncasseerde verkeersboeten, en ga na waar deze belanden
En wat ik verder nog zou willen lezen, is Uw mening over de Waalse uitdrukking: Sire, on nous a volé la Flandre Waren wij dan hun eigendom?
De man Deborsu wil een koppelteken zijn en dat siert hem. Maar hij zou beter een nieuw boek schrijven. In het Frans deze keer, zodanig dat zijn taalgenoten hem lezen.
Ik wil zelf de eerste en de laatste zin voorschrijven : Me culpa. Mea culpa. Mea maxima culpa .(Getekend) Deborsu.
Terwijl de lucht (15u) boven mij davert van het gebrul van overkomende straaljagers, hoop ik dat we dat nooit boven eigen land moeten horen. Waar er targets op de grond aangepakt worden, en de burger van de ene partij spaart, maar die van de tegenpartij vernietigt. Precies omdat er hoernalisten geweest zijn die de tekenen des tijds verkeerd blijven uitleggen .
27-03-2011 - Jimmy Kets itv. Christophe Deborsu - de standaard
--------------------------------
Hij is een vleesgeworden koppelteken. Of in zijn moedertaal: een levende trait d'union'. RTBF-journalist Christophe Deborsu is onze laatste verbindingsofficier in steeds onbekender gebied: Wallonië. Hij schreef er een boek over in het Nederlands. 'Als kind had ik geen posters van popsterren op mijn kamer. Ik had er van politici.' De Eiffeltoren. Opmerkelijk genoeg hangt net die naast het tafeltje waar ik met Christophe Deborsu een koffie zit te drinken. Een pseudo-kunstzinnige zwartwitfoto van de Eiffeltoren... in een venusheuvel geschoren. Le Café de Flore heet het hier. Precies zoals het beroemde schrijverscafé in Saint-Germain-des-Prés. Aan de muur hangen alle Franse monstres sacrés. Piaff. Brassens. Gréco. Alleen: dit is Parijs niet, dit is Namen. Niet de hoofdstad van Frankrijk, maar die van Wallonië. En toch hangt hier meer Frans chauvinisme dan in het chauvinistische Frankrijk zelf.
Typisch', glimlacht Christophe Deborsu. Wist je dat we hier ook een Elysette hebben een klein Elysée? De ambtswoning van de Waalse minister-president, aan de oever van de Maas, heet zo in de volksmond. Prachtig toch? In 1992 kwam Guy Spitaels hier wonen. Dieu. Hij mat zich presidentiële allures aan, zoals zijn grote voorbeeld François Mitterrand. Vandaar: het Elyseetje. C'est beau, non?'
Namen: de eerste stad van Wallonië. Het leek de ideale plek om Christophe Deborsu te interviewen over zijn pas verschenen boek Dag Vlaanderen. Deborsu zag hier 46 jaar geleden het licht, verhuisde naar het grote Brussel, maar keerde terug.Un Namoureux', noemt hij zichzelf: de optelsom van Namur en amoureux. Zijn vrienden verklaarden er hem al gek voor. Wie Wallonië verlaat, hoort niet meer om te kijken.
Die Eiffeltoren hier vertelt alles', zegt hij. Voor veel Walen is Wallonië de provincie in het kwadraat. De ultieme ambitie is om het in Parijs te maken. Of toch Brussel, op zijn minst. Alle grote Walen zijn hier vertrokken. Simenon, Magritte... noem maar op. Benoît Poelvoorde, de steracteur, is de grote uitzondering. Hij is gebleven. Hij woont hier vlakbij. Ik wil niet tussen de winnaars wonen, zegt hij altijd. Ik begrijp dat. Ik heb een enorme sympathie voor verliezers. Mooi meegenomen voor een Waal. (grijns) Ik werd geboren om te verliezen, zeg ik altijd. Ik ben van het jaar 1965. Het laatste jaar dat Vlaanderen en Wallonië even welvarend waren. Vanaf dan begon het hier pijlsnel bergaf te gaan.'
Bijna niemand houdt van Wallonië. Zelfs de meeste Walen niet. Er is zeer weinig chauvinisme, of zelfs maar simpele liefde of genegenheid. Neem de Maas de prachtige Maas. Daar is geen enkel memorabel gedicht geschreven. Niet één. Vlaanderen is prachtig bezongen, onder meer door Hugo Claus. Wallonië door... niemand. Brel, ja. Die schreef Il neige sur Liège zijn minst geïnspireerde chanson. Net die ene keer geraakte hij niet verder dan een kinderrijmpje. Dat zegt alles. Wallonië heeft nochtans veel om van te houden. Niet in het minst haar gebreken. Er is hier nog veel om naar te verlangen. Veel om van te dromen. Het is een prachtig nukkig lief.'
Over dat nukkige lief heeft Christophe Deborsu een boek geschreven: Dag Vlaanderen. Hoe Walen écht leven en werken. Hij begon eraan op 14 juni, de dag na de jongste verkiezingen. Drie uitgevers hadden hem gebeld. Of hij, als bekende Waal, geen zin had om Wallonië aan Vlaanderen uit te leggen? Twee jaar lang presenteerde hij samen met zijn broer in De Zevende Dag een rubriekje over het leven in Wallonië. In deze krant schrijft hij er om de drie weken een column over: La Wallonie Profonde. Het was, kortom, tijd voor het échte werk.
De Gentse uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts deed het hoogste bod: 225 pagina's. Het werden er uiteindelijk 400. Een mengeling van een autobiografie, een (recente) geschiedenis van Wallonië, en vooral een eindeloze reeks fijne faits divers. Wist u bijvoorbeeld dat Waal van het Germaanse woord Walha' komt, letterlijk: De Anderen? En wist u dat datzelfde Walha volgens sommigen aan de basis zou liggen van Wall Street, gesticht door Waalse kolonisatoren? Zo'n weetjes brengen niets op, maar ze doen wel deugd', schrijft Deborsu, met veel zelfspot. In de zin van: Waalse roots en geld, het kán samengaan'.'
Ook vermeldenswaardig: Christophe Deborsu schreef Dag Vlaanderen in het Nederlands. Rechtstreeks. Een unicum, volgens specialisten ter zake. Niemand zou het hem ooit hebben voorgedaan.
Mijn ouders allebei classici stimuleerden me enorm om tweetalig te worden', vertelt hij. Ze stuurden me naar Lier op taalvakantie, en ze verplichtten me om Nederlands te volgen op school. Op mijn 18de besloot ik rechten te studeren. Aan de KULeuven. Het was een gigantisch risico. De zaak van mijn vader zat in grote moeilijkheden, ik had een studiebeurs. Het was erop of eronder. Een tweede kans zou ik niet krijgen. Ik had zoveel stress, dat ik elke ochtend overgaf. Maar: dat stimuleerde me. Ik heb dat zelf ook aan mijn kinderen doorgegeven. Mijn oudste zoon heeft in Mechelen op internaat gezeten. Mijn jongste zit er nog steeds.'
Ik was een gigantisch blokbeest. Ik werkte niet zoals een Vlaming ik werkte méér. In heel het eerste semester ging ik één keer naar de film. Ik weet nog altijd welke: American Gigolo. Vier uur voelde ik me ontzaglijk schuldig. Mocht ik me wel ontspannen? Het was hard, maar het lukte. Ik slaagde. Ik haalde niet gewoon mijn diploma, ik werd een ander mens. Een streber. Ik heb dat nog altijd. Zeker tegenover Vlamingen. Ik kom sowieso al zelden te laat, maar nóóit bij Vlamingen. Alles om tegen het cliché van de luie, nonchalante Waal in te gaan.'
Ik heb Vlamingen dat vooroordeel nooit kwalijk genomen, nee. Integendeel. Ik heb het altijd als een extra stimulans ervaren. Vlaanderen legt de lat hoog. Ontzettend hoog. Veel hoger dan Wallonië. En dat verplicht ons al jaren om harder ons best te doen. Walen hebben van nature de neiging om achterover te leunen en te zeggen: ça va s'arranger. Dat is ons zuiderse temperament. Ik hou daar enorm van, het zit ook in mij. Maar de voorbije vijftig jaar heeft dat te vaak tegen ons gewerkt. Het is goed dat Vlaanderen ons verplicht heeft om daartegen in te gaan. Je kunt het bijna niet hardop zeggen dezer dagen, maar Vlaanderen is het beste wat Wallonië ooit is overkomen. De laatste zin van mijn boek is: Dank u, Vlaanderen.'
Christophe Deborsu neemt me mee naar buiten, naar de beroemde Citadel van Namen, om zijn punt hard te maken. La Citadelle, vertelt hij tijdens de beklimming, is een van de grootste en best bewaarde middeleeuwse burchten ter wereld. Tachtig hectaren muren van meer dan duizend jaar oud, op een heuvel van honderd meter. Het vergezicht is prachtig, het nabijzicht een pak minder. Muren zijn ingestort en omgeven door dranghekken, deuren zijn beklad met graffiti. Overal slingeren halveliterblikjes bier.
Vroeger,' vertelt Deborsu, was hier een téléphérique. Als kind nam ik die vaak. We woonden vlakbij. Hierboven lagen een speeltuin en een voetbalveld. Halfweg de jaren '90 werd de kabellift afgebroken. Er zou er een andere komen niét dus. Geen geld. Geen toekomstplan. Geen visie, dat vooral. Zie je dat pleintje daar beneden, voor het Waals parlement?' Hij wijst in de diepte. De Maas en de Samber vloeien daar samen. Een van de mooiste punten van de stad. Daar is jaren niets geweest. Een woestenij. Nu is het vol beton gegoten, en staat er een bankje. Hoe weinig fantasie kun je hebben?'
Ik wil hier geen gebroeders-Dardenne-achtig beeld van Wallonië ophangen. Ik ben een fan, daar niet van. Maar al hun films bevestigen het cliché van de Waalse uitkeringstrekker die op een industriële ruïne leeft. Zo erg is het nu ook niet. Dankzij het Marshallplan gaat het weer de goede kant uit. Vorig jaar steeg ons bbp per capita in vergelijking met Vlaanderen. Met amper een procentje maar toch. Het was een historische ommekeer. Volgens een studie van KBC zullen we de kloof met Vlaanderen tussen 2040 en 2050 dichten. Da's een mooi vooruitzicht, toch? Merci les Flamands, denk ik dan. Door de lat voor jezelf zo hoog te leggen, verhoogden jullie ook die van ons.'
En omgekeerd? Wat heeft Vlaanderen aan Wallonië te danken?
Question délicate. Ik denk soms dat we wat scherpe kantjes van jullie hebben afgevijld. Dat we de hoeken wat hebben afgerond. Ik veralgemeen niet graag, maar Walen zijn doorgaans socialer dan Vlamingen. Opener. Hartelijker. Warmer. Zachter. Luc Courtois van Louvain-La-Neuve, een van de grootste Wallonië-kenners, heeft daar een theorie over. Vlaanderen heeft veel zandgronden, met water net onder de oppervlakte. Daardoor konden boeren zich al heel snel individueel vestigen. Ver van elkaar. Zonder gemeenschappelijke waterput. In Wallonië, waar men veel dieper moest boren voor water, woonden boeren veel langer rond een gemeenschappelijke put. Dat leidde evolutionair tot een zachtere omgang met anderen. Klopt die theorie? Je n'en sais rien. Maar het is wel een mooie gedachte.'
Hoe beleeft Christophe Deborsu als vleesgeworden koppelteken tussen Wallonië en Vlaanderen de koude burgeroorlog' tussen beide? Met bloedend hart, vanzelfsprekend. Ik ga wel niet mee in het hele we kennen elkaar niet meer-discours. We hebben elkaar nooit gekend. Mijn vrouw, een Waalse, praat elk jaar tien seconden met een Vlaming. Als ze een ijsje koopt aan zee. Voor de rest: stilte. En dat geldt voor de overgrote meerderheid van de 11 miljoen Belgen. We zwijgen elkaar dood. We worden ook doodgezwegen voor elkaar. Mijn boek kun je in geen enkele Waalse boekhandel bestellen. Impossible. Vlaamse uitgevers leveren hier niet. Of kijk gewoon naar onze televisie. In alle federale landen op deze planeet zijn de openbare omroepen bij wet verplicht om de nationale cohesie te bevorderen. In België niet.'
Het is ook moeilijk, natuurlijk. Ik ben een tijdje in de running geweest om Phara De Aguirre te vervangen tijdens haar sabattical. Ik zou een van de presentatoren van Reyers Laat worden. We maakten twee proefopnames, maar dat draaide op niets uit. Mijn Nederlands was niet goed genoeg, kreeg ik te horen. Alle begrip. Maar l'argument suprême was niettemin communautair: in dit politieke klimaat kon de VRT het niet maken om een Waal in te schakelen, zo kreeg ik te horen.'
In zijn boek beschrijft Christophe Deborsu een paar gewelddadige communautaire opstootjes uit een recent verleden. Houdt hij zijn hart vast? Ik ben er altijd van uit gegaan dat we het Belgische probleem gaan oplossen zonder doden of zwaargewonden. Gewoon. Omdat dat in onze aard ligt. Toen we (de fakedocumentaire, red.)Bye Bye Belgium draaiden, lieten we trampassagiers aan de taalgrens afstappen. Zogezegd had Vlaanderen de onafhankelijkheid uitgeroepen. De eerste reactie toen was: Blijft mijn abonnement geldig? Ons pragmatisme zal ons redden, denk ik dan. Hoop ik toch.'
Een dag later, 64 kilometer verder. Brussel. Een andere stad, een andere wereld, een ander universum. Christophe Deborsu overhandigt Yves Leterme in zijn ambstwoning het eerste exemplaar van Dag Vlaanderen. Ce livre, c'est grâce à vous', heeft hij er bij wijze van opdracht in ingeschreven. De allusie is duidelijk. Op 21 juli 2007 vroeg Deborsu de premier op de trappen van de Brusselse Sint-Michielskathedraal of hij de eerste strofen van de het volkslied wilde zingen, ter ere van de Nationale Feestdag. Aux enfants de la patrie-ie-he', zong de premier. Niet de Brabançonne maar La Marseillaise het Franse volkslied. Christophe Deborsu werd beroemd met het filmpje, voor Yves Leterme begon een neerwaartse spiraal.
Blijkbaar kan hij er intussen alweer mee lachen? Mij heeft Yves Leterme nooit iets kwalijk genomen', zegt Christophe Deborsu. Ik weet dat hij de reputatie heeft rancuneus te zijn. Maar ik heb hem nooit zo ervaren. Integendeel. In 2008 viel ik van een ladder bij het schilderen. Hersenschudding. Een paar dagen later kreeg ik een briefje van Leterme. Handgeschreven. Hij wenste me beterschap. Hij schreef ook dat zijn vader schilder was, en dat hij dus wist wat ik had meegemaakt. Ik probeer zelf een val (van de regering) te vermijden, besloot hij. Die brief hangt nu ingekaderd in mijn living. Een prachtig einde van een absurd, surrealistisch, typisch Belgisch incident. Een premier die het verkeerde volkslied aanheft, dat kan in geen enkel ander land. Zie je Angela Merkel al Fratelli d'Italia aanheffen?'
En toch. Ik heb een groot zwak voor Yves Leterme. Voor de meeste politici, trouwens. Al van toen ik kind was. Op mijn kamer hingen geen posters van popsterren, maar van politici. De toutes les couleurs, dat wil ik er wel bij zeggen. Charles-Ferdinand Nothomb (MR) hing naast Guy Spitaels (PS) Heel veel politici zijn ontzettend gedreven, intelligente mensen. Om die reden ben ik er zelf nooit aan begonnen. Ik vond mezelf veel te middelmatig. Te gevoelig, ook. Yves Leterme die onderuit ging voor mijn camera: ik was daar plaatsvervangend een beetje kapot van. Ik ben oprecht blij dat hij intussen gerehabiliteerd is. De déconfiture van 2007 was niet zijn fout. Dat heeft de geschiedenis intussen bewezen. Niemand krijgt het in een-twee-drie opgelost.'
In de nasleep naar de verkiezingen maakte Christophe Deborsu nog een veelbesproken reportage. Op 1 september 2010 portretteerde hij de hoofdrolspelers van de regeringsformatie: Elio Di Rupo en Bart De Wever. Bij gebrek aan een foto van vader Rik De Wever, liet hij diens grafsteen zien, op het kerkhof van Berchem. Even later marcheerden geüniformeerde collaborateurs door beeld. Een slecht idee', geeft Deborsu in Dag Vlaanderen voor het eerst toe. En, opmerkelijk: hij noemt de N-VA voorzitter zijn ster'. Samen met Jezus. Ironie?
Nee', zegt Deborsu ferm. In mijn boek beschrijf ik een familiefeest dat ontaardde in een halve oorlog. Een familielid zei dat De Wever een fascist was, ik nam zijn verdediging op mij. Waarop een knallende ruzie ontstond. Dat is 100% waar gebeurd. Ik vind Bart De Wever een uitzonderlijk man. Un politicien hors catégorie. Een groot redenaar, een uitzonderlijk strateeg, een verlichte geest. Ik hoorde na die reportage dat het beeld van zijn vaders graf hem en zijn moeder ontzettend gekwetst had. Iets wat ik mezelf ontzettend kwalijk neem. Ik had het compleet verkeerd ingeschat. Via een collega bood ik hem mijn excuses aan. Ik durfde zelf niet meteen te bellen, en toen ik er klaar voor was, was het te laat. Ik heb hem sindsdien ook niet meer gezien. Hoe excuseer je je ook voor zoiets?'
Natuurlijk mogen we niet alles geloven wat gedrukt wordt. Papier is veel te gewillig, en Internet is nog gewilliger. Wat die Turk geschreven heeft, bereikt ons inderdaad uit .derde hand. Eerste hand is de vertaler Turks-Nederlands, want over de leesbaarheid van de als bewijsstuk bijgevoegde Turkse krant zullen we het niet eens hebben. Dat is zo met vreemde culturen : we worden verkocht met ons eigen geld, waar we bijstaan!
De tweede hand is de partij-detective, die er moet op toezien, dat alles binnen de lijntjes blijft. Want de reputatie van Dewiner huppelt hem tien kilometer vooruit?
De derde hand tenslotte, is de hand van Dewinter zelf : hoe zoudt ge zelf zijn, in Uw eigen partijblad dan nog!
Globaal besluit : het geheel is objectiever dan je zou verwachten van een vijandige gazet, en al helemaal onverwacht, lijk we gewend zijn te lezen van de Belse hoernalisten. Het past ook beter bij de mentaliteit van Turken, die harde taal beter begrijpen.
Ik zou aan de Turkse journalist alleen de laatste peiling van de Libre willen voorleggen : het Vlaams Belang zou 1,8% vooruit zijn in de peilingen, zou nu op bijna 13% staan, vooruitgegaan dus in plaats van achteruit, zoals ook de Niveanen, terwijl alle andere partijen lelijk achteruit boeren .
De Turken in Turkije en ook de Turken die reeds hier zijn, weten dus waaraan ze zich kunnen houden. Waarbij ze in het achterhoofd ook moeten onthouden, dat het beter kersen eten is met iemand die rechtuit spreekt, dan met iemand die U alleen de pitten laat.
Kan ik volgende maand navragen bij onze aangetrouwde achterneef die een pitta-bar openhoudt in C., U weet wel, de stad tegen de Franse grens, die vroeger Vlaams was. Dat verpozen diep binnen het vijandelijk kamp heeft voor mij, als Flamingant altijd een speciale bekoring. Binnen de a-politieke schoonfamilie gaat het gesprek altijd op en af Frans/Vlaams zonder dat daar enige aandacht wordt aan besteed : men is gewoon tweetalig zonder het te beseffen, bijna van vader op zoon. Men weet dat de Walen rond hen schandalig profiteren en daarover hebben we geen discussie. Ze weten dat er serieuze veranderingen mozeten komen en geven grif toe dat ze, zoals de zaken nu staan, er aan denken voor Bart Dewever te stemmen. Want uiteraard woont iedereen in een aanpalende gemeente die in Vlaanderen ligt. De Turk in de familie, nie sprek de Vlemsch (nichtje ook niet, uit sympathie) maar verstaat al wat er gezegd wordt, waarop hij dikwijls in gebroken Frans/Duits brabbelt pas traveiller? Nicht gut .Maar wat er tussen hem en zijn vrienden die langskomen, omgaat, blijft tussen hen : het voelt dan telkens aan alsof er een koude windvlaag in mijn richting door de zaal gaat. Maar de vernieuwde loodgieterij in hun huis wordt wel door hen gedaan : zoals het past onder vrienden : alleen de materialen moeten worden betaald. Allahu Akbar! Zo zijn er onder die vrienden ook metsers, of timmerlui, electriekers, schilders, enz., aan dezelfde voorwaarden : ze hebben anders toch niets om handen Ze zijn daar in Walenland een beetje de plaatselijke Flamands de service : werkezels. Maar ze doen het op hun eigen manier .
They do it their way .en ze doen het goed!
------------------------------
FDW in Turkse krant Zaman: Ik heb meer schrik van de Turkse premier Erdogan dan van Osama Bin Laden.
gepubliceerd op 24 maart 2011 om 09:52
Turkse krant Zaman
-------------------------
FDW: Ik heb meer schrik van de Turkse premier Erdogan dan van Osama Bin Laden.
Naar aanleiding van de dag tegen racisme en discriminatie, interviewden we de leider van het racistische Vlaams Belang, Filip Dewinter, en vragen hem hoe hij naar de moslims kijkt.
Zijn partij werd in 2004 veroordeeld voor racisme en het Vlaams Blok veranderde zijn naam in Vlaams Belang. Deze partij viseert niet alleen de moslimgemeenschap, maar ook de Franstaligen in België. Al tientallen jaren ijvert het Vlaams Belang voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen.
In zijn bureel merkten we boeken op over Turkije en over de Islam. Dat is ons alvast bijgebleven. We hadden het aanvoelen dat hij elke vraag op een eerlijke en correcte manier trachtte te beantwoorden. Hij wist zelfs waar Mekka lag en kende de gevoeligheden van de moslims. Bij ons gesprek kwam duidelijk naar voren dat hij zich kantte tegen de moslims en tegen hun cultuur.
Filip Dewinter is overtuigd tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. De moslims voor de keuze
Filip Dewinter van het Vlaams Belang heeft een tegenstrijdige visie met de visie van vele partijen waaronder ook de grootste partij N-VA omtrent de multiculturele maatschappij. Dewinter gelooft niet in de integratie van vreemdelingen, maar pleit voor volledige assimilatie. Indien vreemdelingen zich assimileren kunnen ze Vlaming onder de Vlamingen worden. Er is immers maar één Vlaamse cultuur en in die Vlaamse cultuur is er, volgens Dewinter, geen plaats voor andere culturen, noch de islam.
Hij gaat zodanig ver dat hij vindt dat zelfs vreemdelingen met Belgische nationaliteit opnieuw aan een burgerschapstest moeten kunnen worden onderworpen. Als er dan vastgesteld wordt dat ze niet voldoende geassimileerd zijn, moet van vreemdelingen die over een dubbele nationaliteit beschikken de Belgische nationaliteit kunnen worden ontnomen. Ook hun verblijfsvergunning staat dan ter discussie. De keuze ligt dus bij de moslims, zij krijgen immers de kans om zich hier te assimileren.
Illegalen dienen sowieso het land te verlaten. Bij de mededeling van de journalist dat ook in de tijd van Hitler mensen gedeporteerd werden, antwoordt Dewinter : Ik ga niemand naar concentratiekampen sturen. Ik ga niemand met treinen deporteren, dat is geenszins mijn bedoeling. We willen niet-aangepaste moslims op een legale manier het land uitzetten.
De journalist stelt dat dergelijke zaken toch een legale basis moeten hebben. Dewinter zegt dat er een keuze moet komen: ofwel kiest men voor assimilatie, ofwel keert men terug naar het land van herkomst.
Af en toe laat Dewinter blijken dat hij niet enkel de moslims viseert. Hij viseert niet alleen de moslims, maar stelt wel dat wie een hoofddoek draagt een contract ondertekent voor de terugkeer naar het eigen land. De journalist vindt dat Dewinter dit eigenlijk wel op een onaanvaardbare manier poneert. Mocht Dewinter zelf verhuizen naar een moslimland (maar Dewinter wil dit de moslims en zichzelf niet aandoen), dan zou hij zichzelf ook volledig aanpassen aan dat land.
Met de piste van assimilatie wil Dewinter de sporen uitvegen van de cultuur en het geloof van de vreemdelingen in België. De journalist vraagt Dewinter wat hij zou doen mocht één van zijn dochters thuiskomen met een moslim, gezien zijn kritiek op de islam. Dewinter antwoordt dat hij meent dat zijn opvoeding dan heeft gefaald. Mocht één van mijn dochters dat toch doen, dan zou ik haar verwittigen voor de mogelijke gevolgen, maar ik zou haar niet tegenhouden.
Dewinter heeft wel respect voor de Turken op zich, maar hij vindt dat deze bevolkingsgroep eerder thuishoort in hun eigen land. Dewinter pleit tegen gezinshereniging. Turken die willen trouwen moeten trouwen met een partner hier, in plaats van deze te gaan zoeken in Turkije. Het Vlaams Belang is tegen gezinshereniging, maar door Europese en Belgische wetten blijft dit helaas mogelijk voor Turken, Marokkanen, Tunesiers Het Vlaams Belang wil de overeenkomsten met andere landen terzake herzien.
In Vlaanderen boert het Vlaams Belang echter achteruit. Nu beschikken ze nog over ongeveer 10 procent van het electoraat. Tot op heden wordt het cordon sanitair rond die partij gehandhaafd. Richting Mekka
Ons gesprek ging ook over het feit dat er in Vlaanderen moskeeën gebouwd worden en de islam officieel erkend wordt. Filip Dewinter betreurt dat aan moskeeën officieel subsidies wordt gegeven. Dewinter is voor een scheiding tussen kerk en staat, maar meent dat we hierdoor de islam de (financiële) wapens in handen geven die tegen ons gebruikt worden.
Dewinter heeft geen problemen met de individuele godsdiensbeleving van een moslim. Dewinter toont ons in zijn kantoor in Brussel in welke richting Mekka ligt. Thuis heeft Dewinter trouwens een tapijt waarop aangegeven wordt in welke richting Mekka ligt. Hij heeft dit in Nederland cadeau gekregen van de Nederlandse moslimoproep.
Toen ging het gesprek plots over Nederland en konden we moeilijk omheen de vraag wat de houding van Dewinter was ten opzichte van de PVV van Geert Wilders. Dewinter zei dat hij sympathie had voor de PVV, maar zijn houding verschilt wel van Wilders aangezien het Vlaams Belang nooit gezegd heeft dat de Koran moest verboden worden. De Koran moet je niet verbieden, maar je moet dat boek net lezen. Dewinter zegt dat je dan pas echt te weten komt wat de islam wil en zegt. De schrik van Europa voor de islam
De journalist vraagt waarom Dewinter de moslims die in zijn land wonen en de islam als vijanden viseert. Zelf ben ik nooit persoonlijk geconfronteerd geworden met de islam maar na het communisme is de islam de gevaarlijkste vijand van Europa geworden. Europa mag en kan nooit islamiseren. Dewinter zegt schrik te hebben van de islam want de islam heeft in het verleden Europa al tweemaal onder de voet gelopen.
Dewinter wil trouwens met 1 miljoen handtekeningen in Europa ervoor zorgen dat Turkije niet in de Europese Unie kan komen. Economisch is een samenwerking met Turkije wel mogelijk, maar Dewinter beschouwt Turkije eigenlijk als een paard van Troje binnen Europa.
Filip Dewinter is onbeschoft wanneer hij stelt dat hij meer schrik heeft van Erdogan dan van Osama Bin Laden. De toetreding van 80 miljoen Turken is misschien wel gevaarlijker dan islamitische terreurdaden. Op het moment van de toetreding zal één op zes Europeanen islamitisch zijn, stelt hij. Toetreding van Turkije tot Europa zal de samenwerking tussen Europa en Turkije eerder verslechteren dan verbeteren, zegt hij.
Alhoewel Dewinter al verschillende keren in Istanbul is geweest spreekt hij toch konsekwent over Constantinopel.
Vlaanderen stevent af op een tekort van maar liefst 120.000 verpleegkundigen, zo melden de kranten van de Coreliogroep. Nu werken er 300.000 mensen in ziekenhuizen, rusthuizen en andere zorginstellingen. Tegen 2014 zijn 360.000 werkkrachten nodig maar gaan er ook zo'n 60.000 met pensioen. 'We staan voor een bijna onmogelijke opdracht', zegt Leo De Bock van het kabinet van Vlaams welzijnsminister Jo Vandeurzen (CD&V). Die komt vanaf 12 mei met een grootschalige campagne die de voordelen van werken in de zorgsector in de kijker zet.
Geldproblemen Ook problemen in de grote fusieziekenhuizen in Vlaanderen waar ze de komende 25 jaar zo'n 2,7 miljard euro extra geld nodig hebben, enkel en alleen maar om de pensioenen van hun statutair personeel te financieren. Dat zegt Johan Hellings, afgevaardigd bestuurder van Icuro, de koepel van de ziekenhuizen met publieke partners, zo staat te lezen in Het Belang van Limburg.
"Voor 2012 rekenen we op een meerkost van 9,1 miljoen euro waarvoor geen financiering voorzien is. Voor de periode 2013-2017 wordt dat 170 miljoen euro, voor 2018-2022 418 miljoen euro en ga zo maar door", aldus Hellings. "Dat gaat tot bedragen van 25 miljoen euro per jaar voor één fusieziekenhuis. Samengeteld spreken we over 2,7 miljard euro voor de komende 27 jaar".
Nog geen reactie "Er zal hoe dan ook geld gevonden moeten worden om dat allemaal te betalen, maar het kernprobleem voor ons is dat er vooral geen ambtenarenpersoneel meer mag bijkomen. Want dan blijven we de problemen meesleuren van zowel de personeelsleden met verschillend statuut als de onbetaalbare ambtenarenpensioenen."
"We hebben brieven over de financiering van de pensioenbijdragen geschreven naar minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx en naar minister van Pensioenen Michel Daerden. Maar nog geen reactie gekregen", aldus nog Hellings. (belga/odbs) dM
-----------------------
Wie dit geschreven heeft is een uil Want een goede k.kker maakt zijn g.t niet vuil. Iets in die zin luidt het dol-komisch verhaal op Humo-niveau, van die toiletbezoeker, die op de muur geschreven vond : Wie hier komt k.kken is te beklagen, want er is geen papier om zijn g.t af te vagen
Een beetje brutaal, maar zonder omwegen to the point : er zijn er geen 120.000 tekort in De Witte sector, er zijner 280.000 teveel, want 400.000 is het getal van de uitkeringsgerectigde werklozen in ons land.
Voorstel : stel iedere werkloze voor de keus : een openstaande job kiezen, of geen werklozensteun meer. En al zeker geen OCMW-steun meer. Uitzondering gemaakt voor individuele gevallen van werkelijke nood.
Natuurlijk zal er massaal gestaakt worden, zodra zon maatregel op tafel komt. Maar herleid de zaak weer tot haar simpelste vorm : het stakingsrecht is heilig, akkoord, maar andermans eigendom is dat ook. Elke vandaal die gesnapt wordt, betaalt alle aangerichte schade namens alle anderen, en de Syndicaten zijn hoofdelijk verantwoordelijk.
Hé Hé wordt dan geantwoord : dat kan niet, want de syndicaten bestaan niet, ze staan boven de Wet, want ze hebben geen rechtspersoonlijkheid. No problem! Waarom moeilijk maken, als gemakkelijk ook kan? Maak dan hun bazen verantwoordelijk, in hun eigen persoonlijke naam. Wij, als burger, werknemer, ondernemer, ambtenaar, zijn toch ook verantwoordelijk voor ons gedrag? Het zijn maar de politiekers die wel verklaren hun verantwoordelijkheid te nemen, maar als puntje-bij-paaltje komt, nemen ze gewoon ontslag of ze worden weggestemd en beginnen elders en beter.
Wedden dat, als er na zin omvorming van het Sociaal Onrecht naar Sociaal Recht, nog gestaakt wordt, er geen vlieg meer kwaad wordt gedaan? Er zal zelfs geen politie meer nodig zijn om de orde te bewaken! Zodat dezen de tijd zullen krijgen om hun eigenlijke werk te doen : criminelen pakken!
Maar ik geloof nooit dat dit ideaal-beeld bestemd is voor dit leven op aarde. Misschien voor het Eeuwig Leven in het Hiernamaals. De mens is nu eenmaal gemaakt om te lijden .
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Tijd zat. Vandaag regent het hier in Midden Italia, maar zoals het een mediterraan land betaamt is dat altijd regen met een beetje zon, of, als U wilt een beetje zon, met hier en daar wat zachte regen. De jonge fruitboompjes staan in bloei en dit jaar is de dracht overvloedig, dank aan het natte voorjaar. Verleden week was het één en al roering in de boomgaarden rondom : de snoeisels zijn overal opgestookt, de lucht is zuiver en nu is het wachten op de zomerzon die de olijven en de druiven doet rijpen. Maar door overproductie afkomstig uit nog armere landen, gaat de olijfolie geen geld meer, en de druiven zouden in feite ook beter naar de biobrandstof-fabrieken gaan, want wijn van overzee is beter en vooral goedkoper. Overzee wil hier zeggen : Zuid Amerika en verder. Want de mens kijkt blijkbaar niet op een paar duizend kilometer om geld uit te sparen In de Maghreb-landen is er zon genoeg om ook daar wijn te kweken, ware daar niet hun Allah, die dat verbiedt. Is meteen voor iedereen ferm gemakkelijk! En zich moe maken om citrusvruchten, graangewassen, enz., en masse te kweken gaat ook zal niet : hun Allah gebiedt hen dat alles liever te gaan roven elders.
Zo komt het, dat ik er ineens begin aan te twijfelen als onze cultuur er wel zo veel is op vooruitgegaan in vergelijking met duizenden jaren geleden. Ik bedoel : de volks verhuizingen. Duizenden jaren geleden volgde de mens het voedsel, of hij volgde zijn kudden, en nu wordt het voedsel van heinde en verre aangeleverd en blijft de mens gewoon op zijn stekje zitten. Ik weet niet of dat inderdaad zon vooruitgang is!
Maar Perfesser Etienne Vermeersch heeft gelijk : het mensdom vermenigvuldigt zich lijk de konijntjes en op een of andere manier moet er daaraan iets gedaan worden. We zouden bijvoorbeeld met zn allen een paar van die Russische Arken van Noë moeten bestellen, om met onze familie, onze vrienden en bekenden (max 10.000 personen) ons te laten remorqueren naar rustige wateren. Ons daar laten drijven als pluisjes in de wind, zonder dat Mangain of Onkelinx ons dat kunnen beletten.
Dàt zou pas de Vlaamse Beweging een goede wending geven zijn!
Wie helpt om mee in te schrijven? Als U Uw vrouw meebrengt, zijn we al met vier!
Eigenlijk is de mens een beetje dom, door zoveel verschillende namen te willen uitvinden voor één en hetzelfde begrip : de Eeuwigheid. Geen wonder dat er zovele mensen door het bos de bomen niet meer zien. Of die Eeuwigheid verwarren met het Stadspark?
Neem nu de actie Vlaanderen Vlagt : sedert vele jaren zagen we in onze Vlaamse wielerklassiekers alleen Leeuwenvlaggen. Zodanig dat onze dierbare vrienden van de TV niet meer wisten hoe te filmen, om ze niet uitdrukkelijk in beeld te krijgen. Maar niets is duurzaam. Vandaag zagen we in Gent-Wevelgem alleen tricolore vodden, groot en klein, daar waar die er vroeger nooit waren. Die paar wielerhoogdagen waren voor ons (in Italië) al jarenlang een puur genieten : dwars door onze kijkkast voelden wij ons opgenomen in de landschappen van de Vlaamse Ardennen of de Vlaamse Bergen . Zij die sedert een paar 100 jaar de grens vormen met het ons ontstolen gebied dat sedertdien Frans Vlaanderen wordt geheten. Waar iedereen op de Catsberg, de rug naar t Fransche gekeerd, de torens van Vlaanderen ziet liggen tot Gent toe, en de rij vuurtorens van de kust van De Panne tot Zeebrugge. Die leeuwenvlaggen wenkten ons terug naar daar aan iedere aankomstlijn. Voilà, na vandaag zijn we dus weer een ervaring rijker. Ivan Mertens hierboven moet zich de haren uit het hoofd trekken!
Elke 1.000 jaar even achterom kijken : een mens zou dat al eens meer moeten doen .Onze generatie zal zowat de gehele voorraden aan alle fossiele brandstoffen ter wereld hebben opgestookt, zodat de klaaglitanie over de opwarming van de aarde dan wel vanzelf zal stilvallen. Zoals een veldslag, die stilvalt, bij gebrek aan strijders.
Wat zullen de volgende generaties moeten doen? Inter-gallactisch gaan wonen? Of elkaar de kop inslaan om zich te verwarmen?
Misschien dat Lewie van Leuven de oplossing weet, tegen dat zijn stad de volgende keer weer maandenlang blijft openliggen, omdat een paar eeuwenoude gierputten zo nodig met de stofkam moeten onderzocht worden.
Waarmee ik maar wil zeggen, dat het onderscheid tussen wat belangrijk is en wat niet, met de dag meer en meer vervaagt. Wedden dat Lewie (hem of elk ander naar omhoog gevallen Grote Geest) op geen duizend jaar kan zeggen hoeveel kerkgangers er nog zijn in zijn stad? Weten ze zelfs überhaupt wat een kerkganger geweest is?
Zal men binnen 1.000 jaar afgeleerd zijn als konijnen naar een lichtbak te kijken naar Mekka? Naar Rome? Of zal men nog altijd meer aandacht hebben voor oude gierputten?
Dit artikel werd eerder gepubliceerd begin 2010 in het faculteitsblad Hermes van Wijsbegeerte en Godgeleerdheid aan de VU Amsterdam, maar is helaas nog onverminderd actueel.
Naarmate het geloof in de eeuwigheid taant, groeit het geloof in de tijd. (Robert Lemm)
---------------------
Een nieuwe hype van de omvang van de huidige klimaatgekte biedt ongekende mogelijkheden voor het ontwikkelen van nieuwe producten. Een monstermarkt is geschapen, ondersteund door een aangepraat schuldgevoel en belastinggeld van over de hele wereld. De klimaatproblematiek is al decennia lang bekend, maar nu is zij dan eindelijk doorgebroken voor het grote publiek als de nieuwe gezamenlijke vijand. Een ingebeelde vijand, maar we moeten toch ergens tegen strijden, ergens onze energie aan verkwisten De huidige duurzaamheidsobsessie, echter, is zelf allerminst duurzaam. En alle afgodendienst wortelt in geld.
Het modieuze begrip van duurzaamheid is louter holle ideologie en laat zich daarom, zoals elke ideologie, gebruiken door macht en dus met name door de huidige grootmacht: het grote geld. Er wordt reeds grootscheeps reclame gemaakt voor groene wasmiddelen, groene vliegtickets, en wat dies meer zij. Bij Bussum wordt heden een watertoren omgebouwd tot het duurzaamste kantoor van Nederland. In de bioscopen draait de film Avatar, met als onderwerp de gespannen verhouding tussen de hebzuchtige mens enerzijds en daartegenover een volkomen onschuldig, de natuur aanbiddend, blauw volkje. Deze voorstelling gaat zozeer ten koste van de mens dat een geënthousiasmeerde bioscoopbezoeker na het zien van de film uitriep Dood aan de mensen!, hetgeen met algemeen instemmend gejuich werd ontvangen. Het is veelzeggend dat deze film al snel de op één na hoogste opbrengsten ooit kende, na Titanic van dezelfde regisseur, en dat hij al twee Golden Globes won en genomineerd was voor liefst negen Oscars. Gelukkig belooft deel twee nog minder subtiel te worden. Op basisscholen krijgen kinderen duurzaamheidslessen van figuren met een verondersteld overschot aan autoriteit en betrokkenheid, zoals wethouders. Niet toevallig was duurzaamheid bij de gemeenteraadsverkiezingen van dit jaar een sleutelterm. Overenthousiaste vegetariërs zien hun kans schoon om iedereen een moreel verbod op het eten van vlees door de strot te duwen, onder andere middels een nieuw in te voeren vleestaks. Ook op de universiteit wordt reeds gesproken van zaken als duurzame geesteswetenschappen, hoewel het hier waarschijnlijk vooral om het toepassen van trendy terminologie gaat. Op de groene Olympische Spelen in Canada werden duurzame electrische dweilwagens ingezet, die het ironisch genoeg herhaaldelijk voortijdig begaven. De Olympische medailles waren dit jaar bovendien gemaakt van kringloopmetalen. Mijn nieuwe wasmachine is zuinig op de aarde. Voor negenentwintig mei aanstaande staat op de agenda het Nationale Klimaatstraatfeest; het wordt vast een knalfuif. Naïeve politici roepen dat we snel iets aan het klimaat moeten doen, omdat anders natuurrampen als de aardbeving in Haïti zullen blijven plaatsvinden. Zelfs Bin Laden neemt de gelegenheid ten baat om de Amerikanen van de opwarming van de aarde te beschuldigen.
In de werkelijkheid buiten het witte doek, de commercie, de propaganda, de blinde idealisten en de meelopers, echter, kan de mens ook wel kan overleven met al dan niet wat minder grond, door zeespiegelstijging, en met wat aangepaste temperaturen de ene of de andere kant op. De mens heeft in het verleden al verschillende perioden van substantiële opwarming en afkoeling overleefd. We kunnen immers altijd wat meer of wat minder kleren aantrekken, of verhuizen naar een gunstiger oord. Minder flexibele soorten zullen zeker ten onder gaan en dat is zonde en beslist ook een zonde van ons als wij het zijn die dat willens en wetens veroorzaken. En er is alle reden om aan te nemen dat mensen schuld hebben aan het verdwijnen van vele soorten schepselen. Maar de natuur als geheel komt er wel weer bovenop. Wij mensen zullen nooit bij machte zijn haar zo volkomen te vernietigen dat zij niet meer herstellen kan. Waar het onszelf en ons project van duurzaamheid betreft is het, ondanks al onze kunstmatige flexibiliteit, nog maar de vraag hoe het aflopen zal. Duurzaamheid veronderstelt tijd, en al het tijdelijke is vergankelijk. Tijdelijkheid en vergankelijkheid zijn welhaast synoniem. Met name menselijke creaties zijn gevoelig voor verval. Al het menselijke is immers tijdelijk. De Oudengelse Wanderer, uit de gelijknamige tiende-eeuwse elegie, dacht aan het contrast tussen zijn roemrijke verleden en zijn huidige ballingschap, toen hij sprak:
Waar is het paard gebleven? Waar zijn berijder? Waar is de schenker van schatten heen? Waar zijn de plaatsen aan het feestelijk banket? Waar nu de vreugden van de hal? Eilaas, de glimmende beker! Eilaas, de geharnaste strijder! Eilaas, de glorie van de prins! Hoe die tijd verdwenen is, verduisterd in de nacht, alsof zij nooit bestond.
Voorts zei hij:
Alles is moeizaam in het aardse koninkrijk, de werking van het lot verandert de wereld onder de hemelen. Hier is rijkdom vergankelijk, hier is een vriend vergankelijk, hier is een mens vergankelijk, hier is een verwant vergankelijk. Het gehele fundament van deze aarde zal leeg worden.
Sic transit gloria mundi. Men kan daarom niet overleven zonder het enige dat werkelijk duurzaam is in onze wereld, omdat het zijn fundament vindt buiten deze wereld, hoewel het wel degelijk duurzaam hier aanwezig is. Dat weet ook de dichter van de Wanderer, als hij onder diens woorden toevoegt:
Zo sprak de wijze man in zijn geest, hij zat afgezonderd in geheime overpeinzing. Het is goed voor hem die zijn geloof behoudt: nooit dient een man zijn bedrukte gemoed te snel kenbaar te maken, tenzij hij van tevoren weet hoe het herstel tot stand te brengen, een moedige leider. Het zal goed zijn voor hem die genade zoekt, troost van de Vader in de hemel, waar voor ons allen zekerheid ligt.
Ten tijde van de Wanderer leefde er aan de andere kant van Irmingers Stroom een nog ongekerstend volk op het ruige IJsland. IJsland is in geografisch opzicht uitzonderlijk. Waar vind je nu een vulkanische rotswoestijn met gletsjers als het niet op IJsland is? In biologisch-historisch opzicht is IJsland zo mogelijk nog interessanter. Hoewel het de afgelopen eeuwen op een paar dwergvormen van berken en wilgen na boomloos gebied is geweest, spreekt het twaalfde-eeuwse Landnámabók nog van verscheidene bossen. Deze zijn waarschijnlijk ten dele in huizen veranderd en ten dele in het haardvuur verdwenen. Ten behoeve van het instandhouden van de IJslandse agrarische economie in het algemeen en de woleconomie in het bijzonder is er bovendien sinds de kolonisatie in de negende eeuw sprake geweest van intensieve begrazing van het eiland, hetgeen het terugkeren van serieuze begroeiing effectief heeft verhinderd. Toch is het verdwijnen van het groen voor de IJslanders geen vooruitgang geweest en zij proberen nu dan ook op alle mogelijke wijzen de bomen te doen terugkeren. Onder meer door grote hoeveelheden zaad uit vliegtuigen te storten. Men vraagt zich af wat de mens beter afgaat: het betrachten van matiging bij het kappen van bomen of het herbebossen van een dorre woestenij. Vooralsnog lijkt het laatste beter te gaan, hoewel dit nog in geen verhouding staat tot ons onvermogen wat betreft het eerste.
Ondanks IJslands ontgroening door onduurzaam gebruik van de natuurlijke voorraden is de mens er nochtans niet uitgestorven. Er valt dus te leven met wat minder groen, al is het zeker niet verkieslijk. Met een stevig fundament in goddelijke moraliteit IJsland is in het jaar 1000 gekerstend en ook de heidense IJslander kende al een heilige moraal heeft de mens de kaalslag van IJsland ruim duizend jaar overleefd. Maar nu hij van God is losgeraakt, is het bij de eerste de beste economische crisis al mis. Het land is direct failliet verklaard. Nu wordt men er weer met de neus op de duurzame feiten gedrukt. Als het gedaan is met de live-uitzendingen, begin je weer opnieuw te leven. Zodra je niet meer aan geld denkt, verdwijnen al je problemen, zo stelde een IJslander zelfs in de uitzending van Tegenlicht van 19 oktober 2009. De IJslandse mens moet weer terug naar de eeuwige aardse behoeften: voldoende voedsel en een warme, droge plek om te slapen. Dat is in IJsland al lastig genoeg. En dat kan ook genoeg zijn, als je dankzij Gods genade in je spirituele behoeften bent voorzien, zodat er niet constant een onbestemde ontevredenheid aan je knaagt. De mens is echter gauw verwend. Hij wil altijd meer en nimmer minder. Gelukkig heeft hij soms niets meer te willen. Gelukkig grijpt de duurzaamheid soms zelf in om onze vergankelijkheid wat in te perken, omdat de mens zijn eigen grenzen miskent en er dus onverwacht hard tegenaan botst.
Met Kerst wordt de menswording Gods gevierd: het ter wereld komen van Christus, het enige werkelijk duurzame en onvergankelijke wezen in deze wereld, de Heiland die de wereld komt helen en heiligen. Wer-eld betekent niets anders dan mens-tijd. De wereld is dus op zichzelf bij uitstek vergankelijk, net als alle verschillende menselijke tijdperken waaruit zij is opgebouwd. Geen wereldse duurzaamheid kan daarom duurzaam zijn zonder het geloof in onze eeuwige Vader in de hemel. Elk geloof anders dan dit geloof kan wel hevig zijn, maar nooit anders dan kort en nimmer blijvend, omdat zij gestoeld is op een menselijke en dus voorbijgaande realiteit. Een traditie kan verbroken worden, een ideaal kan zijn geloofwaardigheid verliezen, maar wij, die deze dingen doen, blijven schepselen van de eeuwigheid. In ons hart kunnen wij dit gegeven altijd terugvinden om er naar terug te keren. Iedere mens kan dat, hoewel niet iedereen het even gemakkelijk doet. Voor geen enkele puur tijdelijke overtuiging gaat dit op. De afgod Duurzaamheid, al langer bekend als Moeder Aarde, is daarom misleidend: een louter immanente duurzaamheid kan in het geheel niet bestaan. De duurzaamheidsziekte waarmee onze levens, onze geest en onze terminologie worden geïnfecteerd kan daarom geen chronische, mogelijk wel een terminale aandoening zijn. Eén van haar belangrijkste symptomen is een volkomen verwerping van de waarheid dat Christus de enige duurzame is en het geloof in Hem de enige vorm waarin wij sterfelijke mensen ons tot werkelijke duurzaamheid kunnen verhouden. Dit geloof is echter de enige duurzame motivatie voor het menselijk handelen, daar zij de enige motivatie is die zichzelf niet verteert en die niet uitmondt in nihilisme. Geen enkele rationele overtuiging los van het geloof in de mensgeworden God beklijft. Het is van het grootste belang er blijvend bij stil te staan dat Kerst het enige werkelijk duurzame fenomeen in deze wereld is.
Zit er dan niets in, het ideaal van duurzaamheid? Natuurlijk wel, maar zonder het juiste uitgangspunt schiet zij aan haar doel voorbij en wordt zij vatbaar voor misbruik. Een puur seculiere duurzaamheid is slechts een vluchtig leven beschoren. Het redden van de schepping kan niet meer dan een kortstondige schijnvertoning worden als men de Schepper er niet bij betrekt. Als men de zonde tegen Duurzaamheid, tegen Moeder Aarde, zwaarder laat wegen dan de zonde tegen God. De prijs van de boete voor deze zonde is hoog. In de eerste plaats in materiële zin: de consument wordt moreel verplicht om allerlei groene producten te kopen en de producent niet alleen om ze met behulp van dure filterinstallaties en wat dies meer zij te fabriceren, maar ook om te betalen voor de uitstoot van koolstofdioxide, zodat er voor (niet-duurzame) energie nu feitelijk dubbel betaald moet worden: naast bij verbruik nu ook bij opwekking. De belasting op energie is het afgelopen decennium overigens al bijna verdubbeld, zodat we meer aan groene heffingen betalen dan aan elektriciteit als zodanig. De geestelijke prijs van onderwerping aan de afgod Duurzaamheid is echter onvergelijkelijk veel hoger. Laat u daarom niet afleiden van waar het werkelijk om draait. Natuurlijk is het van immens belang dat we de schepping in ere houden, maar dit kan uiteindelijk alleen als dit gegrond is in onze overgave aan de Schepper. Zonder dat is de roep om duurzaamheid niets waard. De religieuze gevoelens voor Moeder Aarde vormen daarom de nieuwste, spirituele, bubbel, nu de economische zon beetje lijkt te zijn gesprongen. Zo heeft de natuur het niet bedoelt, hoort men wel zeggen. Maar de natuur bedoelt niks. God bedoelt in zijn schepping; de schepping bedoelt niet op zich. Waarom zou God toch mens geworden zijn, in plaats van een lieve blauwe alien?
Een anonieme IJslander schreef zon duizend jaar geleden in het lied Vafþrúðnismál (strofe 44) de volgende prangende vraag: Wat zal er blijven aan mensen wanneer uiteindelijk komt de grote winter onder het volk? Een geestelijk failliet hangt ons boven het hoofd, hetgeen een financieel failliet ondraaglijk zal maken. En financieel zal het ons niet voor de wind gaan in de nabije toekomst. Een harde storm is op komst en vele schepen zullen te pletter slaan of eindeloos ver afdrijven. Deze storm kunnen wij enkel doorstaan als wij ons zelfgemaakte idee van duurzaamheid op zich laten varen. Het is een vlot in beroerde toestand. Willen wij geen schipbreuk lijden, dan zullen we ervoor moeten zorgen dat we vaste grond onder onze voeten hebben, of ten minste tijdig ons anker uitwerpen. We moeten onze wereld haar duurzaam fundament teruggeven. Er is nog zoveel dat we redden kunnen.
De ark van Noach was vijfduizend jaar geleden het toppunt van vernuft. Eén enkele familie bouwde toen een immense woonboot en het ding voer zonder een kraakje weg over de woelige zondvloedbaren : een survivalmodule voor de happy few. In Rusland doet men dat tegenwoordig beter : de ark van architectencollectief Remistudio ziet er niet alleen geweldig uit, het schelpvormige drijvende hotel biedt bovendien plaats aan 10.000 mensen die er permanent kunnen verblijven.
Massale dierensterfte: toeval of niet ?
Begin januari deden zich twee vreemde gevallen van massale sterfte onder dieren voor in Amerikaanse staat Arkansas: tachtig- tot honderdduizend vissen stierven in een rivier en een dag later vielen zo'n vierduizend vogels uit de lucht. Van complottheorieën was er toen nog geen sprake, maar toen later in andere landen eveneens sprake was van massale dierensterfte, kwam de bal aan het rollen.
27.03.2011 11.06u - Nee, dit is geen dom schrijffoutje van ons, maar een bewuste woordspeling. Op het Italiaanse toeristeneiland Lampedusa tekent zich langzaam maar zeker een ramp van immense omvang af. Onafgebroken leggen daar bootjes aan met honderden Tunesische en andere (Noord-) Afrikaanse vluchtelingen. De plaatselijke inwoners zijn het beu, maar Europa laat begaan, in plaats van de gelukszoekers manu militari terug naar hun thuisland te begeleiden. Andermaal blijkt dat journalisten in Nederland de dingen graag scherp stellen. Zo vergelijkt Joost Niemöller (www.dedagelijksestandaard.nl) de toevloed met een zwerm sprinkhanen. In België levert dat geheid een klacht van Jozef De Witte op.
Volgens de journalist is de invasie voorlopig het eerste gevolg van de Arabische lente en een voorbode van wat ons te wachten staat. In de media krijgen we beelden te zien van demonstrerende Arabieren die de democratie vieren op pleinen van Arabische hoofdsteden. De werkelijkheid is dat er op alle Noord-Afrikaanse kusten massaal in bootjes wordt gestapt door uitkeringsbeluste beschavingsvernietigers.
De laatste berichten uit Lampedusa geven een beeld van een complete veroveringsoorlog, gaat Niemöller op hetzelfde elan door. Meer dan vijfduizend Arabieren bezetten momenteel een opvangcentrum waar plaats is voor 800. Ze stromen uit over het hele eiland, hangen hun spijkerbroek te drogen en wachten de verdere Westerse verzorging af.
Dit jaar alleen al zijn 15.000 Tunesiërs, voornamelijk via Lampedusa Europa binnen gekomen. En dat is nog maar het begin. Tunesië is een relatief klein land. Libië en Egypte zullen pas echt de miljoenen gaan aanleveren die de Europese cultuur gaan verpletteren. We staan erbij en kijken ernaar. Het doemscenario is niet denkbeeldig. Wie er in slaagt voet aan wal te zetten in Lampedusa of een ander eilandje aan de zuidkust van Europa wordt zelden of nooit nog teruggestuurd. En wie mag blijven, mag in het kader van de erg ruime gezinshereniging meteen ook zijn vrouw en kinderen én de grootouders over laten komen. Een sprinkhanenplaag is misschien wat oneerbiedig, maar het geeft wel weer wat er gebeurt. Maar wie aanstoot neemt aan de woordkeuze van Niemöller racisme! mag het gerust een sneeuwbaleffect noemen
De bekende Nederlandse verslaggever Joris Luyendijk zit overigens op dezelfde golflengte. In het actualiteitenprogramma Tegenlicht drukte hij de vrees uit dat miljoenen analfabete geloofsgeïndoctrineerde mensen straks Europa zullen overspoelen. En probeer die mensen maar eens wijs te maken dat mannen, vrouwen en homos gelijk zijn, dat een staat seculier is en dat er zoiets bestaat als vrije meningsuiting die ook godslastering toelaat. Dat gaat niet lukken, waarschuwt Luyendijk. Het wordt tijd dat Europa wakker wordt.
---------------------------
Tja wat moeten we daarop zeggen?! Iedereen weet het, iedereen ziet het, iedereen ondergaat het, en de goegemeente draait zich op de andere zijde en trekt de dekens nog wat dieper over de oren. Het zal wel onze tijd duren .
Mensen die wakker zijn, en de plaag zien aankomen, worden monddood gemaakt, opgesloten als pestlijders en overal uit het openbaar leven geweerd. Wie zwijgt, of meehuilt met de wolven in het bos, zijn de goeden. Als het maar onze tijd duurt .
Rekenkundig loopt dit uit op een drama : daar hoeven geen moeilijke vraagstukken over te worden geschreven. En aangezien het gaat over een wereldwijd drama in de beschaafde wereld, gaat het meteen over een wereldwijd bloedbad. Of, laten we het proper houden, we leven per slot van rekening niet meer in de Middeleeuwen. Hier en daar een nucleaire ramp uitlokken : we zien wel wat er over blijft.
Echt de beste oplossing om de overbevolking tegen te gaan, vindt U ook niet? Niemand ontsnapt. Vriend of vijand ademr dezelfde lucht in. Een beetje denken dat de Griekse Goden op de Olympus weer bezig zijn: een vingerknip hier, een stormwindje daar, er zal altijd wel een nostalgieke eenzaat overblijven om een uiterst klein wereldje te doen overleven zwalpend op de wilde wateren.
------------------
In Zuid-Italië is de eerste boot met vluchtelingen uit Libië aangekomen. In het vaartuig zaten ongeveer 300 mensen, maakten de kustwacht en humanitaire organisaties bekend.
De boot vertrok donderdagnacht vanuit Tripoli en had vooral Eritreeërs en Ethiopiërs aan boord. Het vaartuig maakte water en werd door de Italiaanse kustwacht naar het kleine eiland Linosa begeleid.
Een Ethiopische vrouw beviel aan boord en werd door een militaire helikopter samen met haar baby overgebracht naar een Siciliaans ziekenhuis. Een andere zwangere vrouw werd naar Lampedusa overgebracht, maar verloor haar kind.
De andere vluchtelingen werden bij hun aankomst op Linosa meteen op een ferry gezet die richting Porto Empedocle in Sicilië voer. Daar zullen ze worden ondergebracht in een asielcentrum. (belga/vsv)
als in Abrahams schoot veilig levend in Engeland .
------------------------------
Mevrouw Bat Ye´or (*) over de revolutie in Egypte
E.J. BRON - 26 MAART 2011
Het Vrije Volk
----------------------------------------
De Moslimbroederschap zal de islam niet moderniseren, zij zal het moderne islamiseren, zegt de in Egypte als Joodse geboren beroemde schrijfster en historica Bat Ye´or in een interview met het Noorse blog DOCUMENT.no. Daarin vergelijkt de 77-jarige de gebeurtenissen in haar geboorteland met die van de revolutie in Iran in 1979.
Bat Ye´or, dank u dat u zich wilt laten interviewen door DOCUMENT.no. Onlangs vond er een revolutie in uw geboorteland Egypte plaats. Iedereen werd blijkbaar verrast door de val van het regime van Moebarak, u ook?
Ja, natuurlijk.
Weinig commentatoren hebben er blijkbaar een duidelijk idee over hoe het verdergaat met Egypte. De jongste gebeurtenissen worden zowel met de val van de Berlijnse Muur in 1989 als met de revolutie in Iran in 1979 vergeleken. Op welke weg bevindt het land zich volgens u?
We bevinden ons op de laatst genoemde weg ben ik bang, omdat de Moslimbroederschap de enige goed georganiseerde en gestructureerde beweging met duidelijke doelen en een internationale machtsbasis is. Het lijkt er ook op, dat zij een bijna onbeperkte toegang tot financiering heeft. Ik ben van mening dat iedere vergelijking met westerse revoluties overbodig is, omdat we te maken hebben met een shariasamenleving, die binnen een realiteitsopvatting leeft die onze fundamentele opvatting afwijst. Ik heb ook met grote zorgen gemerkt dat de aanvallen en moorden op Kopten zijn toegenomen.
Buitenlandse correspondenten zeiden dat de demonstraties een schreeuw naar rechtvaardigheid waren en ze herkenden positieve dingen in de opstand. De voorzichtigeren echter denken dat men daarop geen samenleving kan bouwen, omdat het gemakkelijker is ergens samen tegen te demonstreren dan een gemeenschappelijke vervolgweg te vinden. Kan al deze jeugdige energie positieve effecten hebben of is zij te slecht georganiseerd?
Ik ben het met de correspondenten eens. Maar democratie, vrijheid, rechtvaardigheid en arbeidsplaatsen kunnen alleen ontwikkeld worden wanneer ze de juiste instellingen ontwikkelen en de economie vaste voet aan de grond kan krijgen. Egypte is een arm land met meer dan 80 miljoen inwoners, van wie een groot aantal analfabeet is en niet opgewassen tegen de uitdagingen van de 21e eeuw. Ik twijfel niet aan de vaardigheden van de onderwijselite, maar de sociale problemen zijn enorm groot. De algemene trend naar een traditioneel religieuze samenleving, die op de koran bouwt, zal ook niet aan modernisering bijdragen.
Willen de Egyptische massa´s democratie in de ware zin van het woord of ontbreekt het hen hiervoor aan kennis?
Zeer zeker willen ze democratie, maar als je naar ze luistert, lijkt het alsof ze iets pakken en met zich mee willen nemen en niet dat het een abstract idee is, dat tijd nodig heeft en inspanningen vereist, zodat een hele natie haar kan realiseren. Democratie is niet alleen maar de heerschappij van de meerderheid. Zij bevat een politieke onafhankelijkheid van de justitie, gelijke rechten voor iedereen ook voor niet-moslims en niet-Arabische minderheden zoals Koerden, Assyriërs en Berbers inclusief de vrijheid van meningsuiting en de acceptatie van pluralisme en kritiek. Maar dit alles wordt zowel door de sharia als door de mensenrechtenverklaring van Cairo uit 1990 in de islam verboden. Om democratie te bereiken, moet men eerst de sharia uit de weg ruimen.
Professor Bernard Lewis zegt, dat er iets in de islamitische traditie bestaat dat vaag aan democratie herinnert, dus deze adviserende groepen die bestaan uit belangrijke personen, clanleiders enz. Is zo´n compromismodel het beste waarop men mag hopen?
Zulke ontmoetingen, waar uitgekozen stamleiders hun beslissingen nemen, hebben niets met een moderne democratie, zoals wij die kennen, te maken.
De Kopten waren niet echt tevreden over de keuze van de leider van de grondwetcommissie. Bent u bang dat de grondwetswijzigingen de weg zullen effenen voor de Moslimbroederschap?
Al in het jaar 1971 verduidelijkte artikel 2 van de Egyptische grondwet dat de principes van de islamitische rechtsfundamenten een van de belangrijkste bronnen van de wetgeving zijn. Dit principe werd op 30 april 1980 versterkt, toen het parlement het zodanig veranderde, dat de sharia de belangrijkste bron van wetgeving is. Egypte behield veel islamitische wetten: polygamie, de discriminatie van vrouwen, de ontbrekende erkenning van de Bahai als religie, straf voor apostasie en blasfemie evenals beperkingen van de religieuze en burgerlijke rechten van christenen. Ik weet zeker dat de invloed van de Moslimbroederschap het leven van zowel de christenen als van liberale moslims nog moeilijker zal maken als ze in het parlement komen. Overigens zal er geen democratie zijn zonder de volledige erkenning van Israël in zijn historische thuisland, of als de historische Jihad tegen niet-moslims niet ophoudt.
Is het gevaar aanwezig dat ze enorme winst kunnen behalen bij een aantaande verkiezing?
Ja, want de anderen van de oppositie zijn een amorfe massa zonder leiders en de politieke discussies laten tot nu toe geen signalen van moderne ideeën over een regering, instellingen of geopolitiek zien.
In Europa wordt de Moslimbroederschap af en toe als een als een relatief gematigde beweging voorgesteld, omdat zij gekozen heeft voor een minder gewelddadige retoriek. Na de aanval op de Koptische kerk met Oud en Nieuw hoorde men zelfs dat enkele van hen zich buiten de kerk als menselijke schilden aanboden. Is dat een tactische manoeuvre of bestaat de kans dat de Moslimbroederschap haar ideeën zal veranderen?
Hier gaat het om persoonlijke neigingen van individuele leden. De Moslimbroederschap heeft een politiek programma: de invoering van de sharia in de hele wereld, te beginnen in de islamitische landen, en wij weten wat de sharia is. De gelovigen beweren dat zij perfect is, omdat het Gods wil is, en dient daarom zonder verandering en zonder kritiek te worden toegepast. In de wereldpolitiek vervolgt de Moslimbroederschap een Jihad-theologie.
Hoe gevaarlijk is de Moslimbroederschap?
Ze is zeer gevaarlijk, want ze heeft zich een westers taalgebruik aangemeten om het Westen te ondermijnen. Het is haar doel om het moderne te islamiseren, niet om de islam te moderniseren. Haar oprichters en leiders eisen de Jihad om de sharia in te voeren, waarvan zij denken dat zij alle aspecten van het leven, persoonlijke zowel als sociale en politieke, moet omvatten.
Hier en daar zegt men dat het leger een garantie tegen de islamisering is. Maar dat kan toch niet zonder islamisten in zijn rijen zijn? Zou het leger in een nationale crisis uiteen kunnen vallen?
Dat zei men ook over Turkije, maar daar werd een islamistische regering gekozen, die zichzelf ten doel stelde het leger te verzwakken. Deze Egyptische revolutie veroorzaakte immers een nationale crisis, maar zelfs wanneer het leger islamisten in zijn rijen heeft, zal het niet uiteen vallen. Maar we mogen niet vergeten dat shariascholen, media en films al generaties met haat tegen het Westen hebben vergiftigd, tegen Israël, dat het hart van de westerse waarden is, en tegen de Bijbel, die de westerse spiritualiteit en civilisatie heeft vormgegeven.
Bestaat er iets dat het Westen kan doen om op datgene, wat nu in Egypte gebeurt, constructief invloed uit te oefenen?
Ja, het Westen kan de onderdrukking van de Kopten en andere minderheden veroordelen en zou de royale financiële steun aan voorwaarden moeten verbinden, zodat het land reële democratische structuren opbouwt en stopt met de haatcultuur tegen Israël, die een indicator voorstelt tegen moorddadige intolerantie tegen Joden, christenen en anderen. De samenlevingen in het Westen zouden deze dingen van hun regeringen moeten eisen, omdat het hun belastinggelden zijn die naar Arabische landen stromen.
De vervolging van minderheden, inclusief de christenen, heeft een tamelijk lange en vaak vergeten geschiedenis in Egypte, maar nu is het fenomeen in ieder geval aanleiding tot internationale zorg. Europa en de rest van de wereld schenken meer aandacht aan Egypte, in de wetenschap dat het om een civilisatieconflict gaat dat wij ook in eigen land hebben. Misschien zou dat de situatie van de Egyptische minderheden kunnen verbeteren?
Dat is moeilijk te zeggen. Europa heeft lange tijd de vervolging van minderwaardige en niet-islamitische minderheden genegeerd en gedaan alsof Israël de schuldige zou zijn wanneer moslims de christenen vervolgen. De Europese staats- en regeringschefs zijn nu verplicht om bepaalde aandacht aan de christenen te schenken, want de publieke opinie is zich ervan bewust geworden wat daar gebeurt. Er werd op het internet over het thema gediscussieerd nog lang voordat de media het oppakten. Het werd tientallen jaren geheim gehouden. Toen ik er over begon te schrijven, werd ik heftig bekritiseerd, zelfs bestraft en belastert. Het probleem is vooral, dat christenen in islamitische landen als gijzelaars worden gehouden. Als zij (de moslims) het gevoel krijgen dat het Westen probeert hen te beschermen, zullen er van de kant van de fanatiekelingen nog meer aanvallen volgen. Het Westen heeft lange tijd een toegevende en onderwerpende houding tegenover de islamitische wereld gehad en het zal niet gemakkelijk zijn om nu de spierballen te laten zien. Dit heeft er ook toe bijgedragen Europa en Eurabië te veranderen. Door Israël te verraden, heeft men Europa verraden. Noch de Obama-regering noch de politieke klasse die wij op dit moment in Europa hebben, kunnen een nieuwe, hardere politiek inzetten. Wat we nodig hebben, is een bondgenootschap van islamitische krachten die het fundamentalisme afwijst, die de minderheden religieuze en nationale rechten voor gelijkheid en autonomie geeft en die het pluralisme in een Nabije Oosten, dat door d islam en de Jihad werd gekoloniseerd, accepteert. Dat zijn de voorwaarden voor een globale vrede.
Laten we het tot slot iets meer over Europa hebben. Om uw terminologie te gebruiken, kreeg dit deel van de wereld een soort dhimmistatus, die nauwelijks werd opgemerkt door de publieke opinie. Maar nu, nu de drie machtigste leiders in Europa het multiculturalisme dood hebben verklaard en David Cameron zelfs het islamistische extremisme een groot probleem heeft genoemd, kan het zijn dat er reële veranderingen in de oude wereld plaatsvinden?
Dat moeten we afwachten. Het zal moeten blijken of deze uitspraken er alleen voor werden gebruikt om de algemene ontevredenheid te sussen en om hun kiezers te behouden of dat ze door concrete maatregelen de Europeanen hun vrijheid van meningsuiting, veiligheid en waardigheid zullen teruggeven door van iedereen, inclusief migranten, respect voor de wetten en de cultuur van de landen waar ze naartoe emigreren te eisen i.p.v. deze met behulp van het multiculturalisme te islamiseren. Er dient te worden benadrukt, dat Europa´s dhimmistatus ontstaan is door de politiek van diegenen die de wereld regeren. Zij zouden hebben kunnen weigeren om op iets in te gaan dat onze cultuur een schok heeft gegeven, waar de waarheid door de leugen werd vervangen om onze ondergang voor te bereiden. Veel islamitische immigranten hebben ook geleden onder deze onverantwoordelijke politiek, in ieder geval diegenen die naar het Westen gevlucht zijn, omdat ze diens cultuur en universele waarden waarderen.
U houdt Frankrijk heel scherp in de gaten. Peilingen daar wijzen erop dat Marine Le Pen de eerste ronde van de presidentschapverkiezingen in 2012 zou kunnen winnen, hoewel ze uiteindelijk niet zal winnen. Dat betekent vermoedelijk dat de Franse kiezers niet tevreden zijn over Sarkozy. Zal hij dalen in de kiezersgunst, omdat hij alleen maar retorisch in de buurt komt van het Front National? Verliezen de Fransen hun geduld en eisen ze echte veranderingen?
Frankrijk was de motor van de islamvriendelijke en anti-Israëlische Middellandse Zeepolitiek. Het land heeft samen met Duitsland de hele EU deze dhimmicultuur binnengeloodst. Als resultaat heeft het ook de grootste islamitische immigratie. De Fransen komen nu in opstand in de alom aanwezige islamisering van de scholen, van de economie ik denk hierbij aan het shariabanking-systeem van de levensmiddelen, d.w.z. halalvlees, verlies van de vrijheid van meningsuiting, discriminatie op grond van geslacht in ziekenhuizen, eermoorden, blasfemiewetten, censuur van de media, ontbrekende veiligheid en andere sociale conflicten. Dus ja, de Fransen staan op het punt om, net zoals andere Europeanen, hun geduld te verliezen.
Velen zijn terecht verontwaardigd over de antisemitische uitlatingen, die de oude Le Pen in zijn tijd bezigde. Zou zijn dochter in staat kunnen zijn het Front National tot een rijpe geloofwaardige politieke partij te maken, die de mensen uit wanhoop uit gebrek aan andere alternatieven kiezen?
Ze moet eerst de racisten zien kwijt te raken die de partij schade hebben toegebracht. Maar er bestaan veel elementen in de Socialistische Partij, de Communistische Partij en de extreem linkse partijen, die net zo racistisch, antisemitisch en gevaarlijk zijn.
Wat zouden niet-ontwikkelde en half-ontwikkelde Egyptenaren de exacte draagwijdte van abstracte begrippen als democratie en vrije meningsuiting kunnen vatten, als wij in het Wersten, die toch verondersteld worden ontwikkelde mensen te zijn, die begrippen totaal verschillend interpreteren?
Legt maar eens uit aan een doorsnee Egyptenaar in Alexandrië, dat wij hier bij democratisch bestuurd worden volgens de francofone desiderata, die sterker doorwegen dan welke sharia-wetgeving ook. Democratie op zn Egyptisch (onder de sharia) en democratie op zn Belgisch (onder de PS) is twee maal democratie en is toch totaal verschillend
(*)Bat Ye'or (bijnaam, betekenis: dochter van de Nijl), echte naam Giselle Littman (geboren: Orebi) (Caïro, 1933[1]) is een Britspubliciste van Joods-Egyptische afkomst. Zij heeft veel gepubliceerd over de geschiedenis van niet-Moslims in het Midden-Oosten, en in het bijzonder de geschiedenis van Christelijke en Joodsedhimmis in overwegend islamitische landen.
Weliswaar was zij in Egypte geboren maar verloor, evenals haar ouders, vanwege haar Joodse afkomst in 1955 de Egyptische nationaliteit. In 1957 kwamen zij als statenloze vluchtelingen in Groot-Brittannië aan en in 1959 verkreeg ze de Britse nationaliteit
Tussen het weekeind-voer van De Schandaard liep deze week weer een berichtje, dat onvoldoende gefilterd werd. Binnenkort zullen daar koppen rollen! Alhoewel, in combinatie met de Soir : ge moet maar durven! Zie verder.
Stel U voor : jarenlang wordt ieder nadelig gevolg van de massa-immigratie zoveel mogelijk onder de mat geveegd, en dan is er een stommeling die zo maar op papier zet, dat voortgaande op de (slechte) werking van de Dienst Statistieken, ook daar weer de Vlamingen gerold worden.
Het kan natuurlijk ook dat andere oogmerken gediend worden, en dat het cynisme zo ver gedreven wordt dat er zelfs de draak mee gestoken wordt : de PS vraagt, de stomme Vlaming draait .Madam Béatrice Saccoche van de Soir heeft hier gesouffleerd? Onderaan dit stukje vindt U haar versie van het verhaal, gezien in het licht van de aan gang zijnde Arabische émeutes. In één woord : de Islam-tsunami rolt er aan.
Het stervend vaderland is in oorlog, er is alleen een soort regering die de macht via een geruisloze staatsgreep gegrepen heeft, maar tout va bien Madame la Marquise.
Allez, vooruit! Ik geef het woord aan De Schandaard, en wend het hoofd voor zoveel staatszin. Op 31/12/2009 (de meest recente cijfers) waren er circa 10,840 mio Belgen, waarvan 3,5 mio Franstaligen, wat neerkomt op 7,340 mio Vlamingen. Correct? Dat zijn er dus 840.000 meer dan de klassieke 6,500 mio waarmee men gewoonlijk rekent om aan 10 mio totaal te komen. Hoe rijmt men dat tesaam met de dalende nataliteit in Vlaanderen?
Kom! Kom! Laat ons gewoon stellen dat er nu, twee jaar later gewoon 1 miljoen immigranten zijn bijgekomen. Wat trouwens overeenkomt met het aanvoelen als wij rondkijken in onze steden
------------------------------
De afgelopen twintig jaar zijn er in Vlaanderen iets meer dan een half miljoen inwoners bij gekomen. Dat zijn er twee keer meer dan in het Waalse gewest. De gemeente met de grootste bevolkingsgroei is Sint-Joost-ten-Node, meteen ook de armste van het land.
De bevolkingscijfers van 2010, de meest recente, komen van de dienst Statistiek van de Federale Overheidsdienst Statistiek. Op 1 januari van vorig jaar waren we in totaal met precies 10.839.905 Belgen. Dat zijn er iets meer dan 86.000 - net geen procent - meer dan een jaar voordien.
De sterkste toename tekent zich af in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Daar kwamen er twee procent inwoners bij. Ter vergelijking: in Wallonië steeg de bevolking met 0,65 procent, in Vlaanderen met 0,7 procent.
In absolute cijfers is de bevolkingstoename in Vlaanderen veel sprekender. Tussen 2009 en 2010 kwamen er 43.000 Vlamingen bij, tegenover 22.000 Walen. Het dubbele dus. De iets meer dan 6,2 miljoen Vlamingen in ons land zijn er goed een half miljoen meer dan in 1990. Ter illustratie: op 1 januari 2010 waren er net geen 3,5 miljoen Walen, 'slechts' 250.000 meer dan twintig jaar geleden.
De Vlaamse gemeente met de grootste bevolkingstoename is de gedeeltelijke Belgische enclave in Nederland Baarle-Hertog. Daar kwamen er 73 inwoners bij, meteen goed voor drie procent extra. Ook de Vlaams-Brabantse gemeenten Opwijk, Kraainem en Zaventem en Landen stijgen relatief sterk.
West-Vlaanderen is dan weer de minst groeiende gouw. In gemeenten als Brugge, Ardooie, Alveringem en Jabbeke daalde het aantal inwoners zelfs. Herstappe in Limburg neemt de grootste daling voor zijn rekening. Het verlies van vijf inwoners (op een totaal van 85) is goed voor een afname van net geen zes procent.
Armste groeit sterkst
De grootste winst is dan weer voor de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node. Daar wonen nu 26.400 mensen, meer dan 4,5 procent meer dan in 2009. Toch is de toename met meer dan 1.100 inwoners eerder vreemd, want Sint-Joost is sinds jaar en dag en met enige voorsprong de armste gemeente in ons land.
De dienst Statistiek publiceert in één moeite ook de bevolkingsstatistieken van 2009. Die zijn er - door een geschil tussen de statistici en de privacycommissie - bijna twee jaar te laat. Al die tijd had ons land 'officieel' geen bevolking. N-VA-Kamerlid Ben Weyts laakte dat eerder al omdat de jaarlijks veranderende inwonersaantallen de basis vormen voor de dotaties aan onder meer provincies en gemeenten.
------------------------
De Soir schrijft zeer duidelijk : ander en meer.
Il y a urgence humanitaire », sinquiétait, vendredi dans nos colonnes, Philippe Courard. Cest que le secrétaire dEtat à lIntégration sociale (PS) voit ses centres daccueil pour demandeurs dasile quasi saturés En cause ? Le gouvernement avait tablé sur larrivée, chaque mois, de 1.500 demandeurs dasile ; ils sont, pour lheure, 1.800.
Philippe Courard réclame donc des moyens supplémentaires, pour augmenter la capacité des sites existants, ou en aménager de nouveaux, pourquoi pas, dit-il, dans des bâtiments de la Défense. Au cabinet du Premier ministre, on dit attendre que les secrétaires dEtat compétents (Philippe Courard pour laccueil, mais aussi Melchior Wathelet pour la politique dasile) formulent des propositions, qui seront alors mises à lagenda du Conseil des ministres. Selon nos informations, le gouvernement devrait se pencher sur le sujet à la veille des vacances de Pâques.
Dici là, la Belgique devrait être fixée sur leffort que lui demandera lEurope pour la gestion des réfugiés des révolutions arabes Dici là, aussi, Melchior Wathelet reprendra la route du Kosovo, pour tenter de dissuader les habitants de chercher lasile en Belgique.
Efficace ? « Nous avons déjà fait cela en Macédoine et en Serbie ; à court terme, cela avait eu un effet dissuasif. Mais cela ne dure pas, il faut recommencer. » Une goutte deau ? Pas si sûr Car, depuis le début de lannée, le Kosovo se classe troisième au hit-parade des pays dont sont originaires les demandeurs dasile, derrière la Guinée et lAfghanistan, devant lIrak et la Serbie.
Or, la probabilité que les dossiers des ressortissants de lEurope de lEst soient acceptés est extrêmement faible : le taux de reconnaissance moyen est de 5 % pour les Albanais, 4,5 % pour les Serbes et 1 % pour les Macédoniens. Doù le message, régulièrement porté par la Belgique, via Melchior Wathelet mais aussi Yves Leterme : « Ne venez pas chez nous, cest peine perdue. »
Doù, aussi, lapplication, depuis la fin de lannée dernière, dun « traitement prioritaire » des dossiers, pour les ressortissants des pays aux taux si faibles. Ce qui réduit, alors, la durée de la procédure à deux mois. « Et du reste, le délai moyen de traitement par le Commissariat général aux réfugiés et apatrides, recours compris, est aujourdhui dun an », souligne Melchior Wathelet. Un raccourcissement obtenu, notamment, par des recrutements au CGRA (161 agents, contre 120 fin 2010). Enfin, Melchior Wathelet entend accélérer les plans de retour (les renvois des demandeurs refusés
De grote kamer van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) hervormde op vrijdag 18 maart het arrest in eerste aanleg en kwam tot het besluit dat Italië kruisbeelden in openbare scholen mag hangen zonder de conventie van de rechten van de mens te overtreden en de vrijheid van godsdienst te schenden. De beslissing al of niet kruisbeelden te hangen ligt binnen de appreciatiemarge van elke staat. De verplichte kruisbeelden op staatsscholen in Italië zijn niet in strijd met de rechten van niet-katholieken. Dat heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg vrijdag 18 maart '11 beslist. De zaak begon in 2001 toen Soile Lautsi haar twee kinderen naar een openbare school stuurde in Albano Terme, in het noorden van Italië. Zij merkte op dat in alle klaslokalen een kruisbeeld hing en vond dit indruisen tegen het principe van de scheiding van kerk en staat. Maar de vrouw kreeg geen gehoor bij de Italiaanse rechtbanken, waarop ze naar Straatsburg stapte. Daar kreeg ze vorig jaar ook gelijk. Zeven rechters, onder voorzitterschap van de Belgische Françoise Tulkens, kwamen unaniem tot de conclusie dat 'de aanwezigheid van het kruisbeeld door leerlingen makkelijk geïnterpreteerd kan worden als een religieus teken en dat ze bijgevolg het gevoel kunnen krijgen opgevoed te worden in een omgeving met een religieuze stempel'. Tegen dat vonnis ging de Italiaanse regering in beroep en zij krijgt nu gelijk. Volgens het hof mag Italië zelf bepalen al dan niet kruisbeelden in de klassen te verplichten. Het hof erkent dat het kruisbeeld vooral een religieus symbool is, maar stelt dat er geen bewijs is dat een dergelijk symbool in de klas invloed heeft op scholieren. Deze beslissing van het Europees hof is bindend. (Bron: De Standaard, 19.03.11)
Op zijn website[1] publiceert het EHRM op 18/03/2001 een kort bericht over de zaak:
"Dans laffaire Lautsi et autres c. Italie, qui concernait la présence de crucifix dans les salles de classe des écoles publiques en Italie, la Cour a conclu à la non-violation de la Convention. Elle a estimé en particulier que la question de la présence de symboles religieux dans les salles de classes relève en principe de la marge dappréciation de lEtat dautant plus en labsence de consensus européen sur cette question dans la mesure toutefois où les choix dans ce domaine ne conduisent pas à une forme dendoctrinement." Persbericht (Frans)[2] Het Lautsi arrest van de Grote Kamer (Frans)[3]
"In the case of Lautsi and Others v. Italy, which concerned the presence of crucifixes in Italian State-school classrooms, the Court found no violation of the Convention. It held in particular that the question of religious symbols in classrooms was, in principle, a matter falling within the margin of appreciation of the State - particularly as there was no European consensus as regards that question - provided that decisions in this area did not lead to a form of indoctrination." Persbericht (Engels)[4] Het Lautsi arrest van de Grote Kamer (Engels[5])
Van het persbericht is er ook een Italiaanse[6] en Duitse[7] versie beschikbaar
Eerder publiceerden we een artikel van advocaat Fernand Keuleneer (overgenomen uit het christelijk weekblad Tertio) met kritiek op het arrest in eerste aanleg: 'Niet alles is een mensenrecht' [10]
Op het Lautsi-arrest komt Nieuw Pierke zeker nog terug
-----------------------------
Pssst
1ste Versie : deze morgen week het duister en we konden weer de bomen zien in het bos.
2de Versie : toen de zon opkwam, werd het klaar.
De 1ste versie is de huisstijl van onze media : langdradig, naast de essentie, vooral als deze niet in hun kraam past, en daaruit volgend : tal van onbenullige details die de aandacht afleiden. De 2de versie vermeldt de feiten en laat de lezer/kijker toe om zelf zijn persoonlijke conclusies te trekken : hij kan zowel de bomen als het bos zien, en nog zoveel meer, ook dat wat hem/haar niet wordt voorgezegd.
Over mensenrechten met of zonder kruisbeelden, moet niet van bovenaf één denkrichting opgelegd worden. Dergelijke systemen bestonden in de Middeleeuwen, de USSR en de DDR en het is goed dat er nog ouderwetse Rechters zijn die boven de nieuwlichterij uitkomen.
Het staat dus 1 0 voor de kruisbeelden, een dode mus, in vergelijking met wat voorbereid wordt : het Muzelmannen-geloof beledigen zal straks volgens de mensenrechten activisten strafbaar racisme worden. Waardoor de match beëindigd wordt met 1 5.
Let op mijn woorden! Want men trapt niet ongestraft op de staart van een adder. Zie afbeelding hierboven.
Als ik de dames mag introduceren? Die van vroeger kennen we al : Saraatje Palin, niet op haar kersenmondje gevallen (the difference between a pig and a mother? The one with the lipstick on is the mother. Goed, hé!) , en de nieuwe schijnt nog een categorie erger (en beter) te zijn. Met zon voorkomen (en met zon naam) springt elke rechts geaarde man direct in de houding over heel zijn lichaam. Dat de Linxe Democraten in ons land, met Caroline Genez in het achterhoofd, daar niet happig op zijn, kan ik best begrijpen; maar dat is nog geen reden om zo balsturig te doen. Amerika is immers een heel stuk vliegen van Cuba vandaan, zodat Moeders Liefste (SS uit H.) wel bij zijn Cubaanse Schonen zal blijven. Daar zijn ze tuk op de blinkende smoelwerken en bultende slipjes van allekapitalistische socioloog-achtigen. En Steve weet het : alles, maar dan ook alles voor de Revolutie van het Profitariaat!
Hier komt ze dus, de Pizza Marguerite van de Bachmann-stam. Michele Bachmann : ze vist in dezelfde vijver als Sarah Palin: evangelische christenen en Tea Partysympathisanten. In De Morgen. Brrr!
--------------------------------
De Republikeinse Congresvrouw Michele Bachmann uit Minnesota doet zogoed als zeker een gooi naar het Amerikaanse presidentschap. Bachmann is een favoriete van de Tea Party en staat bekend om haar aangebrande, ultraconservatieve uitspraken. Als ze daadwerkelijk meedoet, is dat een streep door de rekening van een andere potentiële kandidate, Sarah Palin.
·
TOM VANDYCK VANUIT DE VS
Michele Bachmann vormt binnenkort een 'exploratory committee' voor een presidentskandidatuur. Dat zeiden haar medewerkers anoniem aan diverse Amerikaanse media, hoewel Bachmann het zelf nog niet bevestigde. Toch lijkt het zogoed als zeker dat ze meedoet in 2012.
Ondanks haar weigering om formeel te bevestigen dat ze kandidaat is, zette Bachmann wel het CNN-artikel waarin dat gesteld wordt op haar Facebookpagina. Bachmann zegt al maanden dat ze nadenkt over een kandidatuur en gedraagt zich ook zo. Ze duikt regelmatig op in Iowa en New Hampshire, de staten waar de eerste voorverkiezingen doorgaan.
"Ik ben erbij in 2012, in de zin dat ik deel wil zijn van de conversatie en ervoor zorgen dat president Obama maar één termijn zetelt en geen twee", zei ze aan de televisiezender ABC.
Pech voor Palin Michele Bachmann zetelt sinds 2007 in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden (de tegenhanger van onze Kamer van Volksvertegenwoordigers), waar ze een conservatief district in de voorstad van Minneapolis vertegenwoordigt. Ze heeft zich opgeworpen als een vooraanstaand lid van dat halfrond. Sinds de verkiezingen van eind vorig jaar is ze voorzitter van de 51-koppige Tea Partygroep binnen de Republikeinse fractie.
Dat Michele Bachmann de Republikeinse nominatie kan winnen, laat staan het Witte Huis, is op zijn zachtst gezegd twijfelachtig. Daar is ze wellicht te radicaal voor. Bachmann hoort bij de uiterst rechtse vleugel van de Republikeinse partij, die gelooft dat president Barack Obama deel uitmaakt van een haast communistische samenzwering om gewone Amerikanen hun rechten en hun vrijheid af te pakken.
Toch kan Bachmann een factor worden in de Republikeinse voorverkiezingscampagne, waar een aanzienlijk publiek bestaat voor een kandidate als zij. Dat is om te beginnen slecht nieuws voor Sarah Palin. De ex-gouverneur van Alaska en voormalige presidentiële running mate geeft al maanden aan dat ook zij een kandidatuur overweegt. Bachmann, een niet onaantrekkelijke brunette, lijkt niet alleen fysiek op Palin, ze vist ook in exact dezelfde vijver: evangelische christenen en Tea Partysympathisanten.
Voor die laatsten wordt het overigens steeds moeilijker kiezen. Ook senator Rand Paul, die afgelopen november met de steun van de Tea Party verkozen werd in Kentucky, stelde deze week dat hij een kandidatuur overweegt. Hij zou dat echter alleen doen als zijn vader, de bij de Tea Party al even populaire Congresman Ron Paul, deze keer niet meedoet.
Iowa De oprichting van een exploratory committee laat Bachmann wettelijk toe om geld in te zamelen voor een presidentscampagne. Dat comité zou ze nog voor de zomer oprichten, al kan de zaak in een stroomversnelling komen als ze meedoet aan het eerste Republikeinse presidentiële debat, begin mei in Californië.
De voorbije weken richtten ook de voormalige parlementaire top-Republikein Newt Gingrich en ex-gouverneur van Minnesota Tim Pawlenty zulke comités op. De eerste voorverkiezing gaat begin volgend jaar door in Iowa, een buurstaat van Minnesota. Daar heeft Bachmann nog een ander streepje voor: ze werd er in 1956 geboren.
---------------------------
Pssst
(heb me weer niet kunnen inhouden van te zondigen tegen de achterklap en het liegen. Van het eerste meest, Eerwaarde Biechtvader)
Zou het kunnen, dat de Zalige Houssein Barack Mohbama nu al van zijn voetstuk wordt afgehaald, door de Mietjes en de Pietjes van De Morgen? Dat ze Black is Beautifull nu al, zo lang voor de verkiezingen, inruilen voor het seksistische Ladies are Beautiful en dan nog God-betere-het, voor Ladies van de Evangelische Christenen en Tea Party-sympathisanten! : het is Godgeklaagd!
Zijn er dan geen gelovige socialisten meer?! Waarom bemoeit Rudy De Leeuw er zich niet mee? Waarom mag Madame Béatrice Saccoche niet mee op straat komen om te schelden op de Vlamingen?
Ge ziet van hier : de dag dat er een van die goed-gedraaide en goed van poten en oren voorziene Amerikaanse senatoren naast BDW of Bruno Valkkeniers opduikt : dat zou pas het einde van den Belziek betekenen en om dat te beletten heeft ons Beatrice meer dan één saccoche veil!
Waarschijnlijk omdat er niemand veel over schrijft, doet hij het dan maar zelf. Visionair, of valse nederigheid? Over wie ik het heb? Over Bart I van Vlaanderen, over wie anders? En geloof me : ik meen het!
Elders vertrouwde hij ons toe, door al die lof toch niet zo licht van de grond te gaan en ook dat vinden wij geweldig. Die kat in Downing Street 10 zullen we best laten waar ze is, want het zou alleen maar aanleiding kunnen geven tot bittere spot. Ze (de kat) is nochtans een schitterende vondst voor na-ijverigeNiveanen-haters .
Hier vindt U nix daarvan, buiten brandende nieuwsgierigheid. Daar huist nu geen Churchill meer in Downing Street 10, en de heroïsche tijden van 40-45 zijn al lang voltooid verleden tijd, maar toch! Daar zouden toch historische woorden moeten gesproken zijn als kapstokken voor wat staat te gebeuren met het Meesterwerk van 1830! Maar geslepen als hij is, laat BDW eens te meer zijn eigen achterste zien, doch niet het achterste van zijntong.
Maar wetende dat de tijd de steden verslindt, en dat geen tronen blijven staan, zou BDW binnenkort toch moeten voor de dag komen met de vangst van een paar vette vissen, net als de kat van Cameron Voorlopig geniet hij nog het voordeel van de twijfel, maar zijn kredietlijn loopt uit. Doet hij het, of doet hij het niet?! De mensen van Vlaams Belang staan klaar om een handje toe te steken om hem te pushen. Want zoals het nu gaat, geraakt hij toch stilaan ingebusseld, niet?
Whatever you do, please don't step on the cat, because there's no way I could politically survive that. Het is niet meteen een boodschap die je verwacht als je de Britse Prime Minister bezoekt in zijn ambtswoning. Maar Engelsen koppelen hun zin voor diepgewortelde tradities - het land kreeg nooit de Franse revolutionairen over de vloer - nu eenmaal aan hun heerlijk gevoel voor humor, tongue in cheek. Downing Street 10 is bij uitstek het symbool van Groot-Brittannië en dus was de recente verhuizing van kater Larry - alias the Chief Mouser to the Cabinet Office - van een Londens asiel naar het bekende adres opgemerkt nieuws. Larry werd aangetrokken nadat er een rat zou gesignaleerd zijn in de buurt van de woning. De kater werd officieel aan de talrijk opgekomen pers voorgesteld, waarbij het dier getuigde van mensenkennis door al te nieuwsgierige journalisten eens flink te krabben. Later werd het publiek nog ingelicht door de woordvoerder van de eerste minister dat Larry zijn eerste namiddag in de ambtswoning grotendeels slapend had doorgebracht. Het belang van het welzijn van de wispelturige Larry - that darn cat seems to be everywhere in the house vertrouwde een minister mij toe - is dus niet zomaar een grapje. Iedere bewoner van Downing Street 10 wordt nu eenmaal de symbolische mededrager van de Britse natie. Cherie Blair kwam dat te weten toen ze de halve natie over zich heen kreeg, omdat haar een slechte relatie met de toenmalige Chief Mouser Humphrey werd aangewreven. Sir Downing, wiens portret nog steeds in de inkomhal hangt, had zich dat nooit kunnen inbeelden toen hij eind 17de eeuw de residentie bouwde op de zompige gronden die hij er gekocht had. Churchill noemde het huis het resultaat van de samenwerking tussen een oplichter van een projectontwikkelaar en een charlatan van een aannemer. Slechte funderingen op een moerassige ondergrond veroorzaakten een oneindige ellende van barstende muren en gebroken trappen in langzaam wegzakkende huizen. Toen koning George II in 1732 het nummer 10 van de straat cadeau gaf aan het ambt van First Lord of the Treasury (nog altijd de officiële titel van de Prime Minister), was het dus zeker niet met het idee dat het huis ooit zou opklimmen tot de verzinnebeelding van de Britse natie. De meeste eerste ministers woonden rianter en zagen Downing Street 10 als een extralegaal voordeel avant la lettre. Vaak werd de woning door hen uitgeleend aan familie, vrienden of hoge ambtenaren.
Pas in de 20ste eeuw werd het een vaste gewoonte dat de Prime Minister er zelf ging resideren. Het huis kreeg daardoor als ambtswoning voor het eerst enig cachet. Een nationaal symbool werd het pas tijdens de Tweede Wereldoorlog. Veel meer dan het huis zelf, een complex van ongeveer 100 kamers waarvan slechts weinig mensen zich een concrete voorstelling kunnen maken, is de voordeur daarbij cruciaal geweest. De bewuste deur werd pas in 1775 bijgebouwd en was oorspronkelijk niet eens de hoofdingang. Maar tijdens de Duitse luchtaanvallen op Londen liet Churchill zich bij herhaling juist daar fotograferen, de foto waarop hij op die plaats het V-teken maakt, is een van de iconische beelden uit de wereldgeschiedenis. De relatief bescheiden deur wekte immers de indruk dat Churchill tijdens de Blitz in een gewoon rijhuis verbleef tussen de bevolking. Feitelijk was het één grote illusie, want de sluwe vos woonde helemaal niet in het huis dat bij ieder bombardement verder inzakte. Na de Tweede Wereldoorlog zou men de huizen in de straat stelselmatig afbreken en herbouwen. Geen Engelsman die het graag hoort, maar het huidige Downing Street 10 is maar een kopie van het oorspronkelijke gebouw.
Hoeveel historisch relativerende bedenkingen men er ook over kan maken en hoezeer men dit huis als een typische case van invention of tradition zou kunnen beschouwen, vandaag is geen adres ter wereld zo bekend. De voordeur is dermate een symbool geworden van de ziel en de kracht van Groot-Brittannië dat het IRA in 1991 probeerde om ze op te blazen met een mortieraanval vanuit een speciaal daartoe omgebouwd busje (maar de granaat viel in de achtertuin van het huis in plaats van aan de voordeur). Mahatma Ghandi wilde absoluut een foto aan de deur om aan de massa ongeletterden in India in één beeld te tonen dat hij officieel erkend was als de leider van zijn volk. De historische sensatie om die deur te zien openzwaaien als politicus uit een bescheiden gemeenschap, is dan ook ronduit onbeschrijfelijk. Symbolische mijlpalen worden niet door het heden maar door de toekomst opgetrokken. Ik ben benieuwd of dit er een zal worden voor de Vlaamse Beweging
----------------------
Dan volgt nu het Laatste Evangelie volgens Hugo Camps, die vers van de pers een emmer koevlaaien heeft neergek(w)akt inDe Morgen. De sukkelaar moet zich heel wat opgelucht voelen! Vooral als hij denkt aan zijn blog, dat die zouden gelezen worden door het Socialistisch foorwijf .
Einde
24/03/11, 08u29
Bart De Wever raakt maar niet uitgepraat over zijn nummertje Downing Street 10. In 'De laatste show' lag hij alweer halvelings in coma voor de enorme eer waarop David Cameron hem in Londen had getrakteerd. Zijn stem beefde nog van aandoening.
Voor de drieëntwintigste keer loofde hij het wonder van een leider - uiteraard conservatief - die in nauwelijks anderhalve week een regering op de been had gekregen. En natuurlijk wees hij daarbij, in abstracte jezuïetenkunst, fijntjes naar de lamlendige surplace in Brussel. Met een air van: mijn oord van verderf is het niet, hoor!
Downing Street 10. Ik kan geen dictator bedenken die er niet is gepasseerd. Daarnaast: Liz Taylor, Cliff Richard, dame Edna, dartsspelers en voetbaltrainers, een lading pin-ups à la Posh: het ging allemaal maar binnen en buiten. Margaret Thatcher ontving er drie dagen voor de Falklandoorlog zelfs Madame Soleil. Sherryzusters. Downing Street: ordinair straatje, voor Britten.
Toen De Wever hoorde dat Cameron zijn columns had gelezen wist hij even niet meer of hij van voren of van achteren leefde. Trots neep hem de keel dicht. Intellectuelen van elkaar - wie had dat gedacht? Een diep geluksgevoel leek aan duizend fonteinen te ontspringen. Ik ken dat, zou het ook hebben als ik hoorde dat Caroline Gennez mij las. Maar moet je zo'n emotie niet een beetje intiem houden? Laat 'De laatste show' maar even. Maak er een tweede nimf van voor de echtelijke sponde.
De behoefte van De Wever om zijn visite aan Londen eindeloos uit te melken heeft iets tragisch. Podiumhonger van een pokdalig jongetje dat de illustere theaterwereld wil veroveren. Shakespeare wacht.
Voor N-VA wacht de G-20. En een lawine aan wereldreizen: Bracke naar het Vaticaan, het heksje uit de Senaat naar Carla Bruni, Jambon naar vier windstreken tegelijk.
Marc Platel wijst in zijn blog op deredactie.be terecht op het uitzonderlijke van gedoodverfd separatist Bart De Wever's bezoek aan Downing Street 10. De Vlaamse media hebben juist daarom dat bezoek zoveel mogelijk doodgezwegen. Het komt immers neer op een soort erkenning voor de Vlaamse beweging als legitiem vertegenwoordiger van de Vlaamse natie, zoiets alsof onze premier Yves Leterme de leider van de Catalaanse separatisten zou ontvangen. Dit is dus een klinkend succes voor de bijna-slimste mens van Vlaanderen. Maar dat succes is niet uit de lucht komen vallen. Bart De Wever is hiervoor dank verschuldigd aan twee niet-NVA'ers.
Derk-Jan Eppink heeft zowel vóór als na zijn intrede in de politiek het failliet van België aangetoond en gedocumenteerd. Sedert hij voor de LDD ("Libertair, Direct en Democratisch") in het Europees Parlement fractie vormt met de Britse Conservatieven van premier David Cameron, heeft hij ook hen voor de Belgische situatie gevoelig gemaakt.
Op grotere schaal nog is De Wevers weg naar Downing Street 10 door Paul Beliën geëffend, topmedewerker van de Nederlandse Partij Voor de Vrijheid van Geert Wilders en echtgenoot van VB-parlementslid Alexandra Colen. Beliëns boek A Throne in Belgium, een vulgarisering van zijn doctoraatsverhandeling in Buckingham University, heeft in brede Britse en Amerikaanse kring sympathie gewekt voor het Vlaamse verzet tegen België. Met of zonder bronvermelding hebben leidinggevende bladen als de Wall Street Journal, The Daily Telegraph, The Economist en The Spectator er hun skeptische Belgiëcommentaren op gebaseerd. Die hebben het klimaat geschapen waarin Cameron's uitnodiging aan de koning van Vlaanderen mogelijk werd.
------------------------
Pssst
Kijk, het is niet omdat Koenraad Elst het ook zegt :de koning van Vlaanderen dat het nu allemaal koek en ei zal worden. Maar het ziet er goed uit : Leterminator, is een rancuneus ventje die vandaag uit zijn sloffen schiet lijk in de kakschool : al wat ge zegt van mij zijt ge zelf!
Maak dan een regering : de gecrispeerde uiting van een psychopaat die op het punt staat geweld te gebruiken. Mooi zo. Zo weten we meteen wat in de achterkamertjes van het Paleis verteld wordt : met BDW geraken wij er nooit meer.
Zou ik hier in alle nederigheid, op deze plaats en op dit uur, mogen voorstellen, om een nieuwe vereremerking te doen instellen? De AVV-VVK-er die het langer volhield dat de Franscouillons, zodat de Belgica in de kortste keren onder de sloophamer komt. Geen Tjeef deed het hem voor!
Neem het Vlaams Belang weg, en het streven van de Niveanen valt als een pudding in mekaar. Ze verworden, voor de haan ook maar één keer zal gekraaid hebben, weet tot het Geslacht der Tjeven, die ze in hun hart altijd geweest zijn.
Al hoop ik begot en uit de grond van mijn hart, verkeerd te zijn!
Het moet de eerste keer in de Belgische geschiedenis zijn dat een regering in lopende zaken ten oorlog trekt. Wat het begrip bijzonder relatief maakt, want als je ten oorlog kunt trekken, wat kun je dan eigenlijk niet? De Belgische F-16's waren overigens al in de lucht vooraleer de plenaire vergadering van het parlement het engagement goedkeurde. Maar dat is, toegegeven, een eerder vormelijke opmerking, want al eind vorige week was in de commissies gebleken dat er een zo goed als unaniem draagvlak voor het optreden bestond.
In tegenstelling tot de inval in Irak - toen België zich, overigens volkomen terecht, verzette tegen de drogredenen die Amerika en Groot-Brittannië inriepen om het land binnen te vallen - zie je bij Libië inderdaad niet meteen redenen om dat niet te doen. Alle tegenargumenten zijn immers niet echt overtuigend. Natuurlijk klopt de analyse dat men al veel eerder via diplomatieke en andere omwegen een halt had moeten toeroepen aan het schrikbewind van Kadhafi, maar je gaat een etterende wonde toch niet laten voortzweren met als argument dat je het vroeger met wat ontsmettingsmiddel had kunnen oplossen?
De klassieke vredesbeweging klaagt dat nu wel wordt opgetreden omdat er geostrategische en oliebelangen op het spel staan, terwijl dictators in landen waar die er niet zijn, verder hun gang kunnen gaan. Een observatie die klopt, maar dat is opnieuw geen rechtvaardiging om deze keer opnieuw niet op te treden. Het is eerder een pleidooi om dit optreden als precedent te zien in een meer opgedreven internationale inspanning om de democratie en mensenrechten te verdedigen.
Kadhafi gedraagt zich niet alleen als een waanzinnige in zijn nadagen, volgens alle getuigenissen is hij dat ook. Blijven toezien hoe de man zijn eigen bevolking uitmoordt, zou meer zijn dan schuldig verzuim. Moreel gezien zou het neerkomen op medeplichtigheid. Je kunt niet jarenlang aandringen op meer democratie in het Midden-Oosten, en dan plots afzijdig blijven eenmaal de bevolking opstaat om dat ook te realiseren.
In tegenstelling tot de inval in Irak is er ditmaal ook een ondubbelzinnig internationaal mandaat. Zolang men zich binnen de limieten van dat mandaat houdt - het instellen van no-flyzone en de bescherming van de burgerbevolking - zijn er weinig valabele redenen om het met deze missie oneens te zijn.
Yves Desmet
-----------------------------------
t Is precies alsof Smetje van t Gazetje hier op een avond is komen kaarten met mijnItaliaanse vrienden. Die spreken ook met een zekere herkenning en dus met afschuw in hun stem, over de guerra (spreek uit gwerra) in hun achtertuin. Ethiopië is hier nooit ver af.
Voor Desmet is het alleen de aanleiding om te kunnen spreken over een spook-regering die ten oorlog trekt. Als je dat, als spook-regering kunt (durft), wat kan je dan niet, vraagt hij zich af.
Wel, Smetje, als je A zegt, moet je niet doen als een socialist, en dan over iets anders beginnen. Je moet ook B durven zeggen. En B is in voorkomend geval, dat Crembo, Letererminator, Van Ackere en tutti quanti, geen haar beter zijn dan Khadafi! In Tripoli en in Brussel regeert een kaste die zich gewoon de macht heeft toegeëigend, zonder daartoe door het volk te zijn aangesteld. Ergo : in Brussel regeert men tegenin de wil van hetVolk!
De Navo zou dus, in preventieve bescherming van de burgers, ook hier mogen bombarderen!
In Berlusconi-land denkt men aan de gevolgen. Hier komen gas en olie grotendeels uit Libië, dat wel, maar de vluchtelingen uit dat land spoelen hier met duizenden aan op onze kusten. Volgens de Europese wetgeving moeten al die mensen verder geholpen worden, al heeft de bevolking meer goesting om ze te lynchen of terug de zee in te jagen, zelfs zonder hun gammele schuiten. Al weet men op den duur niet meer waar men daarmee moet blijven : zelfs in brand steken gaat niet want dan is het milieu voor vele jaren verpest.
Misschien dat Brussel die bootjes kan bergen? Als oorlogsbuit! O0m er een kunstwerk mee te maken, die aantoont voor hun nakomelingen, hoe hun voorouders hier ooit zijn aanbeland. De Vinkingen bewaren toch ook hun snekken, als herinnering aan vroeger tijden?!
--------------------------------------
Dat Khadafi een slecht staatshoofd zou zijn? Dat hij niet goed zou zorgen voor zijn onderdanen?! Waar haalt men dat uit! Hij is zelf een veel beter staatshoofd danal de Europese staatshoofden samen, die immers allemaal, van de eerste tot de laatste enorme staatsschulden bij elkaar geregeerd hebben. Hij niet! In de Libische Staatsbank (dus niet bij hem privé! zoals dat het geval zou zijn bij onze democratische regeeerders) liggen er tonnen en tonnen goud!
Khadafi zou, als goed huisvader (6 zon en, 1 dochter, X aantal madammen) beter gehuldigd dan vervolgd worden. Of in coda veninum hebben de Westerse Mogendheden met Amerika op kop, het niet eerder gemunt op die goudvoorraad?!
Want, niet te vergeten : naast het gewone gele goud, is er nog het Zwarte Goud, de olie, die onuitputtelijk is!
Als nu al die Libische bootvluchtelingen eens een kilootje goud, of een paar vaten aardolie konden meebrengen als welkomst-geschenk : wedden dat die van Lampedusa dan ineens veel vriendelijker zouden worden?!
Zie wat dS daarover schrijft :
De Libische leider Moammar Kadhafi kan het op zijn minst financieel nog een tijdje uitzingen want hij zit op een berg goud. In de kluizen van de Libische centrale bank ligt een goudreserve van 143,8 ton, meldt de financiële krant Financial Times. De krant baseert zich op recente cijfers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF).
Daarmee zit de Libische goudvoorraad wereldwijd in de top 25. Tegen de huidige marktprijzen vertegenwoordigt ze een waarde van meer dan 6,5 miljard dollar (4,8 miljard euro). Dat is volgens de Britse krant voldoende om een klein leger huurlingen maandenlang, of zelfs jaren, te betalen.
Terwijl vele centrale banken hun goudreserves in internationale valuta in Londen, New York of Zwitserland aanhouden, ligt de Libische goudberg in het Noord-Afrikaanse land zelf. Om het goud te verhandelen moet kolonel Kadhafi het edele metaal dus het land uit krijgen. De grootste mogelijkheden ziet de Financial Times in Tsjaad of Niger.
Bankiers wijzen er op dat geen enkele internationale bank of handelshuis het Libische goud zal willen kopen, om niet gelinkt te raken met Libië. In Tsjaad of Niger kan het goud gebruikt worden in valuta-swaps in banken die eigendom zijn van de Libyan Foreign Bank, een dochter van de Libische centrale bank.
------------------------
Kortom, deze bloemlezing mag niet besloten worden,
zonder het overzicht bij het Vlaams Belang .
Oorlog en lopende zaken
22.03.2011 12.21u - Gerolf Annemans sloeg gisteren nagels met koppen in de Kamer. Zo wees hij er fijntjes op dat de Belgische gevechtsvliegtuigen al op weg waren naar Libië nog voor het parlement die beslissing had goedgekeurd. Ach, dat was maar een formaliteit, zeggen sommigen. Net zoals de Belgische grondwet intussen een formaliteit is geworden
Terwijl Paul Geudens (Gazet van Antwerpen) zijn vlammenwerper bovenhaalt om Gerolf Annemans te roosteren, uiten zijn collegas net zoals Gerolf Annemans trouwens wèl kritische bedenkingen bij de militaire interventie en de politieke beslissing. We hebben nu een regering van lopende zaken die ten oorlog trekt. Dat is één van de zwaarste beslissingen die een regering kan nemen: oorlog voeren in een ver land dat ons niet eens bedreigt, merkt Luc Van der Kelen terecht op (Het Laatste Nieuws, 22.03.11). Ook Liesbeth Van Impe noemt dat redelijk ongezien en dus moet het parlement niet alleen geïnformeerd worden, het heeft in deze de beslissingsmacht in handen. Niet iedereen in de regering lijkt dat te beseffen.
Van Impe schrijft dat deze regering van lopende zaken telkens een stapje verder gaat en haar bevoegdheden sluipenderwijs uitbreidt. Paul Geudens loopt er in een wijde bocht omheen, maar het baart collegas als Guy Tegenbos (De Standaard) wel zorgen: De oude regering die in het nieuwe parlement nog wel een meerderheid heeft maar in het noorden maar een derde van de kiezers vertegenwoordigt doet haast alles. ( ) Alsof de verkiezing van juni 2010 nooit heeft plaats gehad. Terwijl België F16s uitstuurt om de democratie in Libië te redden of te gaan vestigen, wordt er in eigen land een loopje genomen met de democratie.
Wat die democratie betreft, die is in Libië nog lang niet in zicht. Dat is niet alleen de visie van Gerolf Annemans, maar ook van andere waarnemers die thuis zijn in de Arabische en islamitische wereld. Er is nog geen dageraad voor miljoenen Libiërs. Ze leven nog steeds onder de duistere tirannie van stammen en stamhoofden, waarschuwt Afshin Elian voor voorbarig optimisme en euforie (Elsevier.nl). Waarom, politiek gesproken, bemoeien Europa en Amerika zich met de burgeroorlog in Libië? Wie garandeert ons dat de opvolgers van Khaddafi fijnere figuren zouden zijn dan de kolonel? Een prangende vraag die Annemans ook stelde, maar die onbeantwoord blijft.
Voor alle duidelijkheid: kolonel Khaddafi was en is een schurk. Maar zo lopen er wel meer rond op deze aardbol. Libië is een wespennest. Lijdzaam toezien was wellicht geen optie, maar wie de militaire aanval nu rechtvaardigt met een verwijzing naar het internationale recht en de rechten van de mens, moet niet de andere kant opkijken als in Congo, Zimbabwe, Noord-Korea, Myanmar, China het bezette Tibet de mensenrechten worden vertrappeld.
In zijn column Erfgenamen van Uilenspiegel (De Standaard van 22/2) legt Bart De Wever nog eens de vinger op de wonde, waar ik het ook al ettelijke keren deed: de Vlaamse cultuursector is niet in staat om het Vlaamse emancipatiedenken te omarmen, en verstart in een neo-Belgicistische kramp, gebaseerd op een uitermate cliché-achtige voorstelling van het provincialistische, xenofobe en intellectueel armtierige Vlaanderen. Terecht bespeurt De Wever hier navelstaarderij en intellectuele zelfbevrediging bij de culturos,- ik zou er nog aan toevoegen: een witwascomplex van lieden die zich schamen voor hun afkomst, vergelijkbaar met de evolués en parvenus, de tussenklasse van negers-met-stropdas in het koloniale Congo.
In dezelfde krant, van 25 februari j.l. , slaat de Vlaamse culturele elite bij monde van Geert Van Istendael terug, en hoe. Met het betogend proza van de heer Van Istendael heb ik het altijd moeilijk, gewoonweg omdat er van enige gedachtestructuur of argumentatie geen sprake is. En eigenlijk hoeft dat in zijn geval ook niet. Door zich onopvallend in het rijtje te plaatsen van Ovidius, Bach, Baudelaire en Lorca, tooit men zich met een enorme dosis legitimiteit. Dat zijn verdorie namen als klokken, Geert. Wie zou iemand in zon gezelschap durven tegenspreken? Toch lees ik in heel de repliek alleen maar een bevestiging van wat De Wever naar voor bracht: de Vlaamse cultuurdragers gedragen zich als een wereldvreemde superkaste, die peroreert zoals Kadafi in zijn recente toespraak: hooghartig, rancuneus, doordrongen van een militant superioriteitscomplex. Via een petitie in De Morgen (19/10/10) bevestigde deze kosmopolitisch-solidaire elite nog eens dat ze met dat zootje slijkflaminganten, stinkend naar egoïsme, hebzucht en onverdraagzaamheid niets wilde te maken hebben. Onrustig, weliswaar tussen negen en vijf, zoals de heer Van Istendael zelf aangeeft, is de Vlaamse kunstenaar met een grootse missie bezig, namelijk Vlaanderen redden uit de klauwen van de barbarij der racistische vendelzwaaiers. Dat de Vlaamse cultuursector hier achterna hinkt, irriteert me mateloos: zogezegde nonconformisten die zich aanschurken tegen de 19de eeuwse operettemonarchie, Brussel koesteren als een tricolore fata morgana uit de Belle Epoque,- en dat alles wellicht meer uit opportunisme dan uit ideologische overtuiging. De morele hoogdravendheid, die onder dit discours schuilgaat, is zonder meer farizeïsch, en wijst op een zelfoverschatting van een clubje dat nauwelijks nog meer dan zichzelf vertegenwoordigt. Wie ligt er wakker van de opinie van Will Ferdy, Kristien Hemmerechts, of Marijke Pinoy, of een van de 197 andere ondertekenaars? In wiens naam spreken zij? Onbewust maken deze dames en heren dezelfde fout als deze van het Franstalige cultuursuprematisme in het oude België, waar de francofonie zich, in de status van numerieke minderheid, kon opwerpen als een cultureel-dominante factor. Ook die ballon heeft het Vlaams-nationalisme doorprikt, en elke ware democraat zou dat een overwinning moeten vinden. Met die KVS-slogan Niet in onze naam is overigens iets niet pluis. Moeten, in een democratische samenleving, verkiezingsuitslagen niet gerespecteerd worden? Voorheen slaagde men erin, een cordon aan te leggen rond een partij die op haar hoogtepunt een kwart van de Vlaamse kiezers wist aan te spreken. Nu lijkt het weerom, alsof die massa N-VA-kiezers die De Wever brachten waar hij nu staat, op een of andere manier buiten de normale democratie vallen. Waardoor een minderheid zou kunnen uitroepen: Niet in onze naam! Neen, natuurlijk niet in uw naam, mijnheer Van Istendael. Links betekent in Vlaanderen vrijwel niets meer, en het zou goed zijn dat het zich daarover eens bezint. De grondstroom loopt anders, mensen pikken dit soort verwaandheid niet meer. In een minimum van tijd is de term KVS-Vlaming een scheldwoord geworden, en dan bedoel ik niet alleen in Pallieterke en rechts-nationalistische middens. Men bedoelt er de kosmopolitische salonrebel mee zoals Van Istendael zichzelf schwärmend portretteert, gehuld in een warme vacht van political correctness. De Belgofiele kunstenaar die schampert op het Vlaamse provincialisme, maar wel dankbaar de Vlaamse subsidies in ontvangst neemt. In essentie, en dat is het pijnlijke, gaat het om intellectuelen die de afspraak met de geschiedenis missen, en zich scharen achter een ancien régime. Ze vechten tegen een ingebeelde vijand, molenwiekend zoals Don Quichotte, en drijven steeds meer af naar een staatkundig en politiek karkas zonder vlees aan, met dank aan Ensor. Het is een ideologie van oude dronkaards zoals Arno Hintjens. Ze verheerlijken het Belgische surrealisme, de vrolijke gekte, waarachter zich een bestuurkundige knoeiboel verschanst. Ze rateren compleet het Catalaans moment waar Vlaanderen voor staat: het zich losweken uit de centrale 19de eeuwse bufferstaat, resultaat van een diplomatieke koehandel, om cultureel en politiek een eigen weg te gaan, als een volwaardige 21ste eeuwse democratie en cultuurnatie. Gelukkig bevat Vlaanderen denkers en opiniemakers die met dat proces wél bezig zijn, en die zich zelfs flamingant en nationalist noemen, zonder daarvoor een lidmaatschap van Blood and Honour aangesmeerd te krijgen. Ik vernoem er een paar en sla mezelf alvast over: Ludo Abicht, Peter De Graeve, J.P. Rondas, Filip van Laenen, Peter De Roover, Brecht Arnaert, Julien Borremans, Bart Maddens, Eric Defoort. Voor het merendeel gaat het hier zelfs om figuren die niet eens met rechts, laat staan met extreemrechts, willen geassocieerd worden. Dat geldt dan weer wel voor iemand als Matthias Storme, Frans Crols of Koenraad Elst. Wat ze evenwel allemaal gemeen hebben, is iets waar Geert Van Istendael een blinde vlek voor heeft: een vorm van republikeins idealisme dat onvermijdelijk de Belgische constructie overstijgt, en Vlaanderen als een laboratorium ziet voor een nieuw maatschappelijk project dat in de democratisch zwaar deficitaire Belgische monarchie geen kans op slagen zou maken. Met een gebrek aan solidariteit heeft dat niets te maken: in Europees verband mag de Waalse medemens bij mij altijd komen aankloppen als de nood hoog is. Grenzen zijn geen versperringen, of hoeven het niet te zijn. Ze bakenen gewoon een ruimte af waarin een gemeenschap haar zelfbeschikking opeist. Dat de Vlaamse cultuursector hier achterna hinkt, irriteert me mateloos: zogezegde nonconformisten die zich aanschurken tegen de 19de eeuwse operettemonarchie, de immer vrolijke bier- en frietnatie, Brussel koesteren als een tricolore fata morgana uit de Belle Epoque,- en dat alles wellicht meer uit opportunisme dan uit ideologische overtuiging. Tuymans en Fabre hebben zich ondertussen als hofschilder al waargemaakt, het heeft hen geen windeieren gelegd. Waarom hebben die anarchisten niet bedankt voor de eer? Neen, mijnheer Van Istendael, u maakt me niet kwaad, u doet me eerder glimlachen. U klinkt als een krassende plaat van Will Ferdy, vertederend, maar vooral ook muf en grijs. Graag een nieuwe lente en een nieuw geluid: moge een generatie van jonge Van Ostaijens, getalenteerde dichters die ook de smaak van de politieke radicaliteit ontdekt hebben, snel opstaan
----------
Pssst
Het zal natuurlijk allemaal veel gemakkelijker worden, als onze kerken verbouwd zullen zijn tot moskeeën. Dan moet niemand nog kunnen lezen, schrijven of rekenen : het zal hen in de Koranscholen allemaal worden voorgezknabbeld.
Dat van de Vlaamse jeugd, die loovren zwaaiend de berg Tabor opklimt was maar om te lachen. Er had beter Mekka kunnen staan .
En zeg nu zelf : als er geen pastoors meer zijn, moeten er dan geen andere hogepriesters in de plaats komen?
Gelukkig blijf ik er hiervan gespaard en moet ook nergens aan de bekoring weerstaan om dat land-en volkverraderlijk tijdschrift open te slaan. Men is daar bij de Nack echter zodanig bezeten van het red-België syndroom dat zij zijn gaan overdrijven, zodat de meeste lezers de opzet wel zullen door hebben. Naar ik kan besluiten uit de pers, zouden er verschillende weken nodig zijn, om alle grote steden aan te doen met hun onthullingen, waarbij men zich de vraag kan stellen, waarom zij zich beperken tot de Vlaamse steden. Dat zij gerust Brussel en de Waalse steden erbij nemen, met een speciaal (dik) nummer dat aan Le Palais/Het Paleis zou gewijd kunnen worden. De reden waarom zij dit niet doen, zou dat misschien zijn, dat zij vrezen niet rond te geraken voor het einde van België daar is?
Naar t schijnt bewijst dus de Nack van de Fransdolle familie De Nolf uit Roeselare, te beginnen van deze week, dat de Flaminganten afstammen van den Duits. Nee Nee! Niet van den Duits die in onze dagen weer de dans leidt van de Europese economie (wat een hemelsbreed verschil zou zijn : Knack zou dan niets verwijten, maar dapper meeprofiteren!), maar van den Duits uit de tijd dat Dolf, de Super-Socialist daar baas was en waar niet mag vergeten worden dat ook in die dagen Duitsland de meest gegeerde handelspartner was van geheel de wereld. De winnaars van WO II hebben echter met beeld en klank bewezen, alsof ze erbij stonden, dat deze Super-Scocialist een vuige moordenaar was en derhalve is het die Duits die beticht wordt de Stichter te zijn van de Vlaamse Beweging (hem, maar vooral zijn voorganger de Duitse Keizer) die de Vlaamse Beweging gesticht hebben lang voor ze geboren waren.
JaJa, die Duitsers zijn altijd straffe gasten geweest! Übermenschen! Zelfs in de Socialistische heilsleer. Ga maar even na bij SS uit H., momenteel op vriendenbezoek in Cuba. Incognito, dat spreekt vanzelf. De kraaien moeten dat wel uitbrengen zeker! De arme Steve is moeten terugkeren, omdat zijn broertje juist nu uit het leven is gestapt. Wij wisten niet eens dat hij er ooit was ingestapt!!!! De familie Stevaert blijken dus van jongs-af goede stappers te zijn geweest! Ze stappen zelf (rehtstaande?) het leven uit, daar waar de meeste mensen dat liggend doen, en met tegengoesting. Net nu God onderweg was om ook in Cuba het socialisme met het vriendelijk gelaat aan de man aan het brengen was, met hopen intwikkelingsgeld. Na Cuba, blijft nog over : N-Korea, China, Iran en de meeste Afrikaanse dictaturen, maar die zijn zorgen voor morgen. Die moeten namelijk in t zwart afgehandeld worden .
Nu is er een van die Duitse afstammelingen (Staf VD, zie hieronder : de man tekent alleen met zijn initialen, wat bewijst dat hij, net als ondergetekende, vreest dat de repressie-tijden terugkomen) die in zijn pen kruipt, om te bewijzen dat de Vlamingen niet allemaal even dom en achterlijk zijn! De Heer Staf VD schudt namelijk een paar cijfers uit zijn bovenkamer (rekenkamer?) die bewijzen dat er in BHV een klein 100.000 kleine Dolfjes leven, die lijk hun grote voorbeeld, hun eigen mening boven de (Grond)Wet plaatsen.
Let dus bij t lezen op de PS en FDF-stemmers (83.233 + 14.462), want het zijn zij die BHV en meteen het gehele land blokkeren. Moesten die bij naam gekend zijn, ze kregen van ons, Flaminganten, allemaal subito presto een mooi boeket witte kerkhofblommen.
--------------------------------------
Pallieterke,
Ik lees vandaag, zondag 13 maart, op internet in De Standaard dat PS zegt dat N-VA haar verantwoordelijkheid moet nemen en in de regering moet stappen. Maar het N-VA neemt haar verantwoordelijkheid op.
Ze antwoordt haar kiezers: We doen wat we u beloofden. Het is eigenlijk de PS die haar verantwoordelijkheid niet opneemt, ten aanzien van de Belgische staat, waar ze zo mee schermt. Deze Belgische staat (en die valt niet samen met PS en FDF) heeft, bij monde van het grondwettelijk
hof, beslist dat B-HV moet gesplitst worden, en praat niet over voorwaarden. Op http://www.gva.be/dekrant/experts/johndewit/
vijftien-vragen-over-bhv.aspx lees ik: Door de wet van 13 december 2002 veranderde paarsgroen de kieswet. Sinds dan heeft België 11 kieskringen: negen vallen samen met een provincie. Alleen in Vlaams-
Brabant is dat niet zo. Daar heb je de kieskring Leuven en de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Deze regeling strookt niet met de grondwettelijke opdeling in taalgebieden, omdat BHV in twee taalgebieden (een eentalig
Nederlands en een tweetalig Nederlands-Frans) ligt en alle andere kieskringen niet.
In B-HV wonen 1,63 miljoen mensen,van wie 584.000 in Halle-Vilvoorde. Bij de verkiezingen van 2007 werden 849.644 stemmen uitgebracht, waarvan 369.587 in Halle-Vilvoorde. De Franstaligen behaalden 83.233 van die stemmen in Halle-Vilvoorde en liefst 48 % daarvan ging naar de MR, die in de Rand uiteraard vooral uit FDFers bestaat. De tweede grootste Franstalige partij in Halle-Vilvoorde is de PS met 14.462
stemmen. Wie handelt hier op een onverantwoordelijke wijze ten aanzien van het geliefde Belgische Vaderland?
Staf VD Kruibeke
-----------------------------------
Ach beste vriend Staf uit Kruibeke!
Wees ervan overtuigd, dat de Belse Staatsvuiligheid al lang uitgezocht heeft welk vlees ze in de kuip heeft. Hier ook sluipen bij valavond donkere schimmen rond en toevallig of niet als ik in t dorp een terrasje doe bij dat vriendelijk snoetje, (de enige bar die Leffe verkoopt) verklapt ze mij direct dat er vrienden van ons haar zijn komen uitvragen over onze bezoekers. t Waren Belgen, wist ze zeker, want ze spraken gebroken Italiaans met zwaar Frans accent, en naast hun nummerplaat stond een klein Belgisch vlaggetje, dat ze herkende, omdat ook hier anonieme voertuigen van de Staat daaraan te herkennen zijn.
Straks moeten ook wij, net als Khadafi, ondergronds gaan. In ieder geval : ik hou het luchtruim flink in de gaten. Want, eerlijk gezegd, wij wonen absoluut niet raket-vrij. En een ongeluk zit dikwijs in een klein gaatje!
Een vis begint te stinken aan de kop, en daar stinkt hij ook het mest. Wat geldt voor Tripoli geldt ook voor Brussel.
In eerste instantie had ik niet verder nagedacht. Waarschijnlijk zoals de meeste mensen : een beetje boontje komt om zijn loontje, toen het tot mij doordrong dat de OCMW-protestkreet in Oostende uit de mond kwam van een SPA-drinker. Oostende, de ghhoede stad van de ghhrootste en de beste Ghhrondwetspecialist ter wereld. Ja, kijk, Delanoote is blijkbaar een beetje over-gecorrighheerd in het uitzuiveren van de West Vlaamse G en H-klanken, een operatie die wonderwel is ghheslaagd bij Heert Goste. Maar dat komt omdat hij Hggeert mag zeggen tegen Ghheert Burghher uit Izeghhem.
Komt me daar deze morgen onderstaand bericht binnen van het Secretariaat van het Vlaams Belang. Met puntjes op de i en het slot op de knip van de portemonnaie.
Correct geredeneerd, maar ghherend buiten de Ostendsche waard! Die zijn daar wel niet meer zo bekend met de parabel van de vermenigvuldiging van de vissen en de broden uit het Evangelie, maar hoe er van één gezinspensioen van 610 kan worden overgaan tot een dubbel eemanspensieon van 916 ofte 1832, het volstaat dat beide helften van die samenwonenden een afzonderlijk woon-adres hebben. Een beetje creatief denken, en het is zo gefikst!
Stel dat eenarme noodlijdende socialistische huiseigenaar een woning hier en een woning daar bezit : een bron van verdoken inkomsten voor nep-adressen!! Zowel voor de huiseigenaar, voor de werkloze asielzoeker man en vrouw, voor de controlerende Oom Agent, maar vooral voor de loket-bediende, die voor die gouden tip toch gerust een percentje mag vedienen ..
Ghhoddank zijn aan de Belgische Kust, naast de asielzoekers, ook nog de Waalse beroepsdoppers welkom. Waar denkte gij anders dat de Sossen hun kiezers zouden blijven halen?!
Maar Allez!, De Nack gaat nu een beetje helpen! De Flaminganten dat zijn eigenlijk de geesteskinderen van de Duitse socialisten, afdeling Gelaarsde Kat der wereldveroveraars. Een wel zeer eigenaardige hersenkronkel die het AFF probeert uit te leggen met alle middelen, correct of niet, en er wonderwel in slaagt omhet katholieke Vlaanderen het gevoeligst te maken voor de sirenenzang van de (Duitse) Nationaal Socialisten. Katholiek en socialist door dezelfde deur, dat is kunnen!
Ze horen het luiden, maar weten dus, net als de Nack de klepel niet hangen.
Ik zal het hier dus nogmaals herhalen : had het Belgisch vaderland het spel tegenover de Vlamingen eerlijker gespeeld, dan hadden deze niet bij de duivel moeten te biechte gaan. Om dat te durven zeggen, verkeer ik in goed (belgicistisch) gezelschap, want dat was/is precies de inhoud van het politiek testament van Leopold III.
Om op wat lager niveau te blijven, dat beter past bij de leefwereld van de Nack en hun achterlopers : als een man het thuis niet krijgt, moet zijn vrouw niet verwonderd zijn dat hij het elders is gaan zoeken.
Maar ergens hebben de Mietjes en de Pietjes van het AFF wel gelijk, al is het makkelijk praten, achteraf : was ze groot of klein, het doet er niet toe : de collaboratie is de grootste vergissing die de Vlamingen ooi gemaakt hebben. Wij beginnen pas nu, na 100 jaar, een beetje te staan waar we hadden moeten staan, toen Albert Premier ons, na de oorlog van 14-18, zei ie, zou zorgen dat we kregen waarop we recht hadden. Eerst goed vechten, mannekes, klonk het : Vlamingen gedenk de Slag der Gulden Sporen we gaan zienwat we kunnen doen voor zij die overblijven, maar zie : na 11 november 1918 was ie dat ineens glad vergeten! Dat de brave man ondertussen in t geniep maar toch dapper aan het onderhandelen was met de Duitse Keizer Wilhelm II, nog verre familie, om zonder medeweten van de Geallieerden eenzijdig de oorlog te beëindigen : dat was ook gedaan toen hij de Duitse krijgskansen als sneeuw voor de zon zag smelten.
Zijn de Flaminganten tegen België? Laat ons die vraag beatwoorden, de dag dat hier voor het eerst in 180 jaar echte democratie zou ingevoerd worden, en dat er (om maar iets te noemen) bij regeringsonderhandelingen Nederlands wordt gesproken, de taal van de meerderheid. Als dat dan niet door iedereen begrepen wordt, is dat hun eigen schuld! Zij hebben de tweetaligheid altijd geweigerd.
BDW is dus op de goede weg. Dat kan afgeleid worden uit de houding van zijn vijanden, maar vooral uit de houding van zijn vrienden. Wij als Vlaams Belangers moeten hem dus steunen, want hij en zijn Niveanen staan het dichtst bij de oplossing die ook wij willen.
---------------------------------
Asiel, leefloon en pensioen
24.03.2011 10.18u - Dat de massale toevloed van echte en vermeende vluchtelingen een ware aanslag is op onze broze welvaart en sociale zekerheid is een publiek geheim. OCMWs trekken met de regelmaat van een klok aan de alarmbel en roepen dat het water hen aan de lippen staat. Uit Oostende komt alweer een verbijsterend bericht. Welkom in Absurdistan.
Het OCMW van Oostende betaalt aan 42 niet-Belgische 65-plussers die naar hier kwamen in het kader van de gezinshereniging een leefloon uit. Dat kost Oostende nu 62.000 euro. En dat bedrag gaat nog voortdurend omhoog omdat elke leefloner zomaar zijn ouders kan laten overkomen via gezinshereniging, zucht OCMW-voorzitter Franky De Block (SP.a) in Het Laatste Nieuws (24.03.11). De federale regering duwt ons zo de kosten van haar falende asielbeleid door de strot.
De OCMW-kas in Oostende raakt stilaan leeg en dus hebben ze een creatieve oplossing moeten bedenken voor het nijpende probleem. De betrokken leefloners krijgen straks een job aangeboden in één van de stedelijke vzws, want ga er even bij zitten als we die mensen één dag laten werken, hebben ze wel recht op een minimumpensioen. De rekening is snel gemaakt. Het leefloon voor een samenwonende bedraagt vandaag 493 euro, terwijl het minimumpensioen op 610 euro ligt (of 117 euro extra dus). Voor alleenstaanden is dat verschil nog groter. Het leefloon ligt daar op 740 euro, het minimumpensioen op 916 euro (of 176 euro extra per maand).
Bij het leefloon moet het OCMW een deel van de kosten (38%) ophoesten
. Het minimumpensioen wordt integraal betaald door de federale overheid, met andere woorden de gepluimde belastingbetaler. Verbaast het u nog dat België het land van melk en honing is voor asiel- en goudzoekers uit alle windstreken? Dat iemand die nooit enige bijdrage heeft geleverd aan onze samenleving en onze sociale zekerheid zomaar een stevige aalmoes krijgt aangereikt, moeten we blijkbaar maar normaal vinden. Daar bestaan namen voor: zelfdestructie en langzame zelfmoord.
---------------------------
Nota Bene
Oostende is ook een zeehaven (tje) dat grenst aan de open Oceaan. Ik zou de havenpolitie willen verwittigen goed uit te kijken naar zwalpende bootvluchtelingen, die langs de kusten van Spanje en Frankrijk varend, op zekere dag zullen proberen aante meren aan de Visserskaai in Oostende. Het Vistraptje op en in een wip zijn ze in de Langestraat voor altijd tussen de mensen verdwenen. De weg naar het OCMW is van daar uit niet moeilijk te vinden!
Ik geef U te raden : (zie afbeelding bovenaan) trapt de politielaars deze sukkelaar terug naar beneden, of zal de man zich buigen om hem aan land te helpen? In Lampedusa weten ze het ondertussen al, maar voor Oostende is dat nieuw .
Wraakroepend is het, dat onze F16-straaljagers Libië aan het bombarderen zijn (bij nacht), en dat nog altijd niet geweten is welk deel van de bevolking ze moeten raken. Dat ze al in de lucht waren, voor het Parlement in Brussel dat besloten had, is gewoon een inschattingsfout van de journalist die nog in de overtuiging van vorige eeuw leefde, dat er eerst een oorlogsverklaring had moeten uitgestuurd worden.
Het zou een Belgenmop kunnen zijn : blindemannetjes bombardementsvluchten in het duister, terwijl beneden de vijand die geraakt wil worden, dat duidelijk te kennen moet geven met lichtspoor-munitie ..
Antwoord : dat kan als op aarde alle Vlamingen opgepeuzeld zijn .
--------------------------------
Madame Beatrice Saccoche haalt zwaar uit en zwaait met zwierige zwaai haar crocodillenlederen saccoche op BDW zijn harde kop. Die moest zich al lang gewonnen hebben gegoven, zodat de Belgique Une et Indivisibel al lang met ongeschonden gelaat in de spiegel kon kijken. U weet wel : lUnion fait la Farce, en wie het anders denkt is een incivique de premier rang. Vive le Roi et son Femme! Le Soir schreef binst de oorlog voor den Boche, dat was haar volle recht en het gaat niemand aan! Alleen het Germanofiel personeel kon blijven en de baas mocht gewoon thuis zijn geraniums doen : zijn riante maandwedde werd gewoon nagestuurd. Maar collaboreren, zij?! Nooit-van-ze-leven : ze hebben dat woord zelfs nooit gebruikt, heel de oorlog door!
En nu, in onze dagen, wordt het pas lachwekkend! Deparingdans om de Belgische restauratie te proberen op gang te trekken, tussen De Schandaard en de Le Soir wordt in een hogere versnelling gezet. Dat zij, en passant door te stellen dat zij geenszins BDW willen raken, zij de beledigingen nog maar eens herhalen, is mooi meegenomen. Zij bedrijven, volgens de Mechelse Catechismus, een zonde tegen de H. Geest, door intentioneel te liegen en blijven liegen tot ze het zelf geloven!
Lees: de Soir beledigt wel, maar doet dat niet express. De Schandaard w<eet niet eens meer wat beledigen is : ze ratelen maar door als een FN Mi.50 uit WO I ..
Madame Beatrice Saccoche is al-bij-al nu een rang opgeschoven in de Koninklijke lintjes-makerij! Of dar de ellendige dalende verkoopcijfers van beide gazetjes kan optrekken? Ik mag hopen van niet, want onze Franstalige mede-belgen geraken ook stilaan uitgekeken op al dat Vlaming-bushen. Diep in hun binnenste weten ze al lang dat het niet kon blijven duren,en dat eens de maskers zouden vallen. Kazakdraaien hebben ze al geleerd binst de oorlog!
Der ligt een staat te sterven. Ik zal op duitvaart zijn, zo dichtte René Declercq 100 jaar geleden. Zeg dus niet dat de Vlamingen ongeduldig zijn geweest!
------------------------------
In een eenmalig charmeoffensief richt Le Soir zich dinsdag op de Vlaamse publieke opinie. In vijf paginas Nederlands gaat de krant in tegen de haatcampagne van de N-VA.
Meer dan een editie om het beeld van Le Soir in Vlaanderen bij te stellen, blijkt de speciale uitgave een tegenaanval in de oorlog die de krant uitvecht met N-VA-voorzitter Bart De Wever. De druppel die de emmer deed overlopen bij hoofdredactrice Béatrice Delvaux, was De Wevers uitspraak in Het Laatste Nieuws, die luidde: Le Soir, dat is zelfs niet goed genoeg als toiletpapier.
We zijn ambitieus in onze berichtgeving over de communautaire problemen en de lopende onderhandelingen en nemen daarbij gedurfde redactionele standpunten in. Of die nu bevallen of niet; ze zijn er niet om te verleiden. Maar volgens ons verdienen ze meer dan de samenvatting die er onlangs van gemaakt werd, schrijft Delvaux op de voorpagina van Le Soir en Vlaanderen.
Wat volgt is een aanloop van twee paginas met een verzameling commentaarstukken van Delvaux en van chef politiek Véronique Lamquin onder de noemer Wat Le Soir over Vlaanderen zegt. Het begint met een stuk van de hoofdredactrice in november 2007 waarin ze erkent dat er een staatshervorming moet komen. Voorts staat er ook het commentaar van Delvaux (14 juni 2010) daags na de verkiezingen van vorig jaar, waarin ze Di Rupo en De Wever krediet geeft, gevolgd door haar opiniestuk over Vlamingen en Brussel (13 augustus 2010): 'Als de reële doelstelling van de Vlamingen de onafhankelijkheid is via de annexatie van Brussel, dan moeten ze dat duidelijk zeggen en rechtuit en direct onderhandelingen aanvatten over de splitsing van het land, is te herlezen. Ook een pleidooi van Delvaux voor tweetaligheid (23 september 2010) haalt het overzicht.
In een stuk op 17 februari 2011 somt Lamquin de taboes op die de Franstaligen moeten doorbreken, willen ze België behouden. Ze pleit er onder meer voor om Brussel te reorganiseren, af te zien van de uitbreiding van de hoofdstad en niet bang te zijn van meer verantwoordelijkheid en fiscale autonomie.
De zeven twistpunten met De Wever
De hoofdbrok van de Nederlandstalige bijlage zijn twee paginas waarin Le Soir uitleg geeft bij eerdere artikels waarin de N-VA en Bart De Wever op de korrel werden genomen. Volgens de krant gaat het om zeven twistpunten, telkens geïllustreerd door een uitspraak van De Wever:
De krant heeft al ooit opgeroepen om mij te verdrinken
Dat verdrinken verwijst naar een column van Pierre Bouillon, waarin wordt voorgesteld de N-VA naar de haven van Oostende te brengen, ze in een vrachtschip naar het midden van de Atlantische Oceaan te brengen en de boot er te laten zinken. 'Deze column was humoristisch bedoeld', is deels de uitleg van Le Soir. Als het opzet niet duidelijk was, dan spijt ons dat. Le Soir heeft boven het stuk van Bouillon de titel 'Een totaal onnozel plan om Leterme te redden' geplaatst.
Welke Vlaamse krant zou zoiets over Walen publiceren?
In een op 25 mei 2010 verschenen column vraagt Le Soir de Vlamingen om zich te vergelijken met de Lega Nord, de Albanezen in Kosovo en de Serviërs van gisteren. De aanleiding is de polemiek rond de Wooncode. 'Overal waar een heilig verbond bestaat omtrent het bodemrecht omdat de identiteit van die bodem bedreigd lijkt, volgt vroeg of laat en soms op oorlogszuchtige wijze de verwerping van de andere, de heksenjacht, de nood om alles te verpletteren wat niet tot die identiteit behoorde', geeft Le Soir meer uitleg.
Ikzelf en mijn partij worden gediaboliseerd
Le Soir illustreert deze uitspraak met fragementen van schrijver Stefan Brijs, die sleutelwoorden in de dagboeken van een jood tussen 1933 en 1936 in Dresden verving door actuele trefwoorden als N-VA en Bart De Wever. Het dagboek werd zowel in Le Soir als De Standaard gepubliceerd in het kader van een vrije tribune voor 100 jonge Belgen die hun land in een permanente staat van hervorming hebben gekend.
'De krant heeft mij al beschuldigd van negationisme'
Schrijver Pierre Mertens noemde De Wever in Le Soir een negationistische leider, naar aanleiding van de reactie van De Wever op de excuses van de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens aan de joodse gemeenschap voor de betrokkenheid van de gemeente bij de razzia's in 1942. De Wever had die excuses als 'gratuit' bestempeld. Le Soir benadrukt in deze editie dat De Wever nadien zelf gezegd heeft dat zijn uitspraken onhandig waren en op een heel ongepast moment kwamen', ook al sleepte hij Pierre Mertens voor de correctionele rechtbank.
Dat is een zeer haatdragende krant
De aanleiding was een foto van een massagraf bij een column van Jean-Paul Marthoz over de wooncode. De Wever interpreteerde het stuk als zijnde een vergelijking tussen de Vlamingen en massamoordenaars. Maar volgens Le Soir is daar niets van aan: Marthoz schreef dat we te allen prijze moeten vermijden om de Bijbelse wet oog om oog, tand om tand toe te passen. Als Franstaligen wraak willen nemen omwille van de wooncode, moeten ze dat vooral niet doen, vat Le Soir samen.
Een collaborerende krant
Dat schreef De Wever in een column in De Standaard, na een bezoek aan het Hergé-museum in Louvain-la-Neuve. Le Soir benadrukt dat de krant bezet werd door de Duitsers en volgeschreven werd door collaborerende journalisten, en dus een 'gestolen' krant was.
De krant heeft ooit opgeroepen om mij te interneren.
Le Soir verwees in een column eind vorig jaar naar een interview met een kinderpsychiater in La Derniere Heure, waarin stond dat De Wever de kenmerken vertoont van een kind-koning, het karakteriële kind dat verbaal heel hard uitbarst om te krijgen wat hij wil. Le Soir zegt nu dat het vertrekpunt van de polemiek dus niet bij hen lag maar bij een andere Franstalige krant, en dat er nergens sprake is om 'de N-VA-voorzitter te interneren'.
Weyts: 'Middel om meer kranten te verkopen'
Tot een verzoening leidt het verweer van Le Soir klaarblijkelijk niet. 'Ze schrijven dat ze onze kiezers en onze politici op een boot willen zetten en laten verdrinken en nog meer fraais, en dan zijn ze verbaasd dat we niet willen samenwerken', reageert Kamerondervoorzitter Ben Weyts. 'Dit is gewoon een manier om hun krant meer verkocht te krijgen door zich te profileren als dé vijand van de N-VA.'
Nederlandse straaljagers gaan vanaf vandaag donderdag 24 maart (zie Elsevier hieronder) ook op het oorlogspad, ook tegen een volk dat hen, net als ons, Vlamingen, niets heeft misdaan. Dat de Francofonen willen vechten, is enigszins begrijpelijk : misschien werd hun laatste zending FN-oorlogswappens nooit betaald. Khadafi heeft, zegt Rudy Demotte, in ieder geval contractbreuk gepleegd door die oorlogswapens, verkocht met humanitaire doeleinden, te gebruiken tegen de eigen bevolking. Hadden ze nooit verwacht van hem! We worden dus voorgehouden dat er hogere belangen op het spel staan. Dat Khadafi iets geniepigs mispeuterd heeft, zal wel zijn, anders zou men hem met open vizier durven aanvallen en op klaarlichte dag. Dat men alleen maar bij nacht durft uitrukken, onder dekking van de duisternis, is het zuiverste bewijs, dat de aanvallers ook geen zuiver geweten hebben .
De eeuwige slippendragers van Parijs (Brussel dus) waren zondag, 5 dagen geleden, al begonnen, het vuur in de broek, om oorlogsdaden te stellen tegen Libië. Het wilde toch wel lukken zeker, dat onze F16 al geruime tijd klaar stonden op de daartoe best geschikte vliegvelden. Maar Crembo moest en zou de Geschiedenis ingaan als de godvruchtige mishorende ijzervreter die de zondag, na de hoogmis van 10 uur,vecht voor hij geroepen wordt om te vechten. Enfin, hij was meteen bereid te vechten tegen een bepaalde helft van de Libische bevolking, om zodoende de burgers van de andere helft te beschermen. Een echte Kruisraketvaarder dus .Wij verstaandat niet zo goed : Crembo des te beter. Napoleon Sarkozy heeft niet eens de wenkbrauwen moeten fronsen : generaal Cremo stond al in de houding, de pink op de naad van de broek, net als de eerste de beste rekruut. Goethe achterna, naar das Land wo die Zitronen blühn, und wo im dunkjlen Laub die Goldorangen glühen
Het wordt allemaal een beetje te ingewikkeld voor de gewone mens. Ginds in Libië zijn de Regime-Getrouwen, de loyalisten dus, ineens de slechterikken, en bij ons zijn de loyalisten, de belgicisten dus, de goeien. Willen de loyalisten in Libië zich AUB dan in ieder geval ergens goed herkenbaar gaan opstellen, zodat onze gevechtspiloten duidelijk zien wie er moet gebombardeerd worden?! Onze kroonprins vliegt misschien mee, en die ziet niet heel goed in het duister, tenzij als het om katjes gaat die moeten geknepen worden. Ziet U, met ons Mattil in Harvard zullen de avonden lang en de nachten koud zijn.
De Nederlandse colatie-genoot dus. U moet het vaststellen met mij : die ging heel wat bedachtzamer tewerk, want die is geen marionet van Parijs. t Moet weer eens lukken, dat de PVV van Geert Wilders niet wilde meedoen. Kunnen ze nu eens inhakken op een bepaalde soort Islammers die niet van op de grond bij machte zijn terug te slaan, en t is weer niet goed!
Of zou het kunnen, dat men boven de Moerdijk een beetje een realistischer kijk heeft op al die dingen?
Wat er ook van zij : met het deel van de Libische bevoling dat de bovenhand zal halen, zijn wij in het Werstennog niet aan de nieuwe patatjes. We zijn er nog verder van weg, met dat deel dat Libië zal ontvluchten, en bij ons zal komen aankloppen aan de achterdeur.
Samengevat : wij hoeven niet eens straaljagers, en al helemaal geen raketten te sturen, toch zeker geen kruisraketten : de problemen komen zò wel op ons af!
-----------------------------------
Nederlandse F-16's vandaag al richting Libië
donderdag 24 maart 2011 10:35 Elsevier.
De zes Nederlandse F-16's gaan vanmiddag al naar Sardinië om het wapenembargo tegen Libië te controleren. De vliegtuigen vertrekken vanaf luchtbasis Leeuwarden.
'Doel van missie in Libië mag dan onduidelijk zijn, de Tweede Kamer heeft terecht ingestemd met het leveren van een - kleine - bijdrage. De opstelling van de PVV is onbegrijpelijk'
De tweehonderd militairen zijn donderdagmorgen ook vertrokken richting Sardinië. Zij reizen via vliegbasis Eindhoven.
De F-16s gaan naar Libië om daar het wapenembargo te controleren. Een woordvoerder van Defensie: 'De toestellen gaan bewakingsvluchten uitvoeren, inlichtingen vergaren en toezicht houden op het vliegverkeer richting Libië.'
Jachtvliegtuigen De Nederlandse vliegtuigen gaan geen aanvallen uitoefenen op Libische doelen. 'De jachtvliegtuigen worden niet ingezet voor het bestrijden van gronddoelen of doelen op zee.' De F-16's en de mijnenjager mogen zich wel verdedigen en waarschuwingsschoten lossen.
Dinsdag werd bekend dat Nederland deelneemt aan de NAVO-missie met de F-16s, een mijnenjager en een tankvliegtuig. De mijnenjager die wordt gestuurd, is de Hr. Ms. Haarlem. Het tankvliegtuig dat wordt ingezet, kan andere vliegtuigen in de lucht bijtanken.
Akkoord Een meerderheid in de Tweede Kamer ging woensdag akkoord met de plannen. Alleen de PVV, SP en Partij voor de Dieren stemden tegen de Libië-missie.
De F-16s en de mijnenjager kunnen drie maanden worden gebruikt in Libië. Het tankvliegtuig moet op 4 april terug, wegens andere operationele verplichtingen.
-----------------------------------
Pssst
Kan Geert Wilders via zijn vriend Paul Beliën, niet bekomen dat Bart I van Vlaanderen Cremo, Minister van Oorlog van het unitaire België, bij de Britse Cameron op het matje roept? Reden : de man is ontslagnemend en heeft niet de minste legitimiteit om waar dan ook oorlog te voeren. Een ½ peloton Nederlandse paras moet volstaan om de man in Aalter (na de hoogmis van 10 uur) te gaan ophalen, hem bij de lurven te pakken om hem binnen de week als oorlogsmisdadiger voor het Internationaal Hof in Den Haag te laten veroordelen. De dood met een houten hamer, zoals men vroeger de varkens verdoofde.
Slot.
Het zijn kwatongen die rondstrooien dat het oorlogje in Libië de voorbode is van de Heel-Nederlandse aanval op het Zuiden des Lands : Nederlanders en Vlamingen samen op het oorlogspad. Dat is iets wat nooit kan kloppen want daar onder de taalgrens kunnen de Goeien nooit apart gehouden worden van de Slechten. Om effect te sorteren, zou men ze allemaal moeten treffen. Die van Hierboven zou dan de selectie moeten maken .waar wij Vlamingen, weten, dat Die zekerlijk NIET aan onze kant staat. Anders had Hij ons al vele eeuwen geleden onafhankelijk laten worden.
'Het is wachten op instructies vanuit het commandocentrum in Ramstein', zegt eerste minister Yves Leterme in De Ochtend op Radio 1 over de deelname van België aan de internationale actie tegen het regime in Libië.
Vandaag worden vanaf 13 uur in de ministerraad de rules of engagement voor de Belgische F-16's vastgelegd, zo laat Leterme weten. Nadien volgt een plenaire zitting. 'Deze operatie heeft een ruimer draagvlak dan het ministerie van Defensie of de regering, we willen een ruime meerderheid', benadrukte Leterme. 'Het gaat hier om een ethische afweging die we niet lichtzinnig nemen.'
'Dit is een opdracht die ook niet zonder gevaar is. We moeten telkens goed beseffen dat landgenoten hun leven riskeren. Dit gezegd zijnde, hebben we de afgelopen dagen uit allerhande nota's geleerd dat de capaciteit van Kadhafi om te reageren met elke dag vermindert'.
'Het is duidelijk: we willen Kadhafi weg'
Voorlopig zijn er nog geen Belgische F-16's naar Libië vertrokken - ze staan gestationeerd in Griekenland - maar lang zal dat niet meer duren. 'Alles loopt volgens schema, in de loop van vandaag of morgen kunnen we worden ingeschakeld. Een zes à achttal F-16's staan paraat. Het is wachten op instructies vanuit Ramstein.'
De operatie in Libië is op poten gezet om het Libische volk te beschermen, zo gaf Leterme nog mee. Maar de premier stelt ook, in tegenstelling tot heel wat andere landen, dat Kadhafi vervangen moet worden. Onder meer in de VS wou men dat niet met zoveel woorden zeggen. 'Toch vind ik dat het al vaak duidelijk gezegd is. Belangrijke woordvoerders stellen dat Kadhafi weg moet. Er is wel een dunne lijn van een zekere discretie.'
'De internationale gemeenschap wil dat Kadhafi verdwijnt. En de mensen daar willen dat ook.'
De raketaanvallen op gebouwen van Kadhafi de voorbije 24 uur kaderen overigens in de maatregelen om een no-flyzone in te stellen, vermoedt Leterme, die zich wel nog grondig moet laten informeren over die specifieke actie. 'In een dergelijke wooncompound kan zich afweergeschut of communicatiemateriaal bevinden.'
-------------------------
Ondertussen schrijft dM
De Europese ministers van Buitenlandse Zaken zijn in Brussel in een gespannen sfeer bijeengekomen om de internationale militaire interventie in Libië te bespreken. Zowel de Duitse als de Italiaanse minister lieten bij aanvang kritische geluiden horen over de aanvallen van de door Frankrijk en Groot-Brittannië aangevoerde coalitie.
"Wij hebben sinds het begin zeer duidelijk gezegd dat we niet deelnemen. Als we dan horen wat de Arabische Liga gisteren heeft gezegd, dan stellen wij jammer genoeg vast dat we redenen hadden om ongerust te zijn", verklaarde de Duitse minister Guido Westerwelle.
Secretaris-generaal Amr Moussa van de Arabische Liga leverde gisteren nog kritiek op de bombardementen die de coalitie in Libië heeft uitgevoerd. Volgens hem waren de aanvallen niet in proportie tot de doelstelling om een no-fly zone boven Libië af te dwingen.
"Dit zou geen oorlog tegen Libië worden, maar de integrale toepassing van de VN-resolutie", zo tekende ook de Italiaanse minister Franco Frattini voorbehoud aan. Hij herinnerde eraan dat Italië "heeft aanvaard om deel te nemen aan de implementatie van de resolutie om een staakt-het-vuren af te dwingen en het geweld te doen ophouden".
België gaat actief deelnemen aan de internationale interventie in Libië. Volgens diplomatieke bronnen legde de Belgische minister Steven Vanackere (CD&V) bij zijn Europese collega's nadruk op het belang van de betrokkenheid van de Arabische Liga. Vanackere pleitte er naar verluidt ook voor om toenadering te zoeken tot de Afrikaanse Unie. (afp/adha)
---------------------------------
Pssst
Dat ware twee berichten uit de kwaliteitsbladen van gisteren. Waar we moeten uit onthouden, dat om 15 uur in het Parlement besloten werd tot de aanval (zonder voorafgaandelijke verwittiging!) op Libische doelen, maar dat op dat ogenblik in Griekenland, de klaarstaande bommenwerpers reeds waren opgestegen. Het circus in het Parlement was nog alleen maar voor de show!
Ondertussen horen wij hier op de Italiaanse TV heel andere geluiden. Over de eigengereidheid van Groot Brittannië, over de gehaastheid van Frankrijk en over de reacties van Libische burgers, die (in het Engels) uiting geven aan hun woede over de buitenlandse inmenging. Samen met Duitsland en Rusland zou Italië bijna de enige landen zijn die hun koelbloedigheid hebben bewaard.
Hoe zou dat nu komen, denkt U!.....
Voor mij is dat allemaal een reden om te beginnen twijfelen aan de verstandelijke vermogens van onze Grote Geesten. Tijdens de maand dat Khadafi bijna uitgeteld in de touwen hangt, deed niemand wat. Maar als, o wonder de toestand weer dreigt om te slaan, moet de dictator-allemans-vriend ineens manu miliari uitgerookt en voor het Strafhof in Den Haag gebracht worden.
Ik vrees dat die daar nooit levend zal aankomen, noch hij noch een van zijn Getrouwen. Er zouden teveel stinkende potjes kunnen open gaan!
Herinnert U zich niet dat geen der Verliezers in WO II levend de vrede bereikt hebben? Ze pleegden zelfmoord of werden daarbij een handje toegestoken (Mussolini,Himmler), en de ene aan wiens handen geen bloed kleefde, werd zot verklaard (Hess) en tot aan zijn dood in eenzame afzondering gehouden, met de hele lege gevangenis van Spandau rond hem.
Het is wel dezelfde wereld gebleven, toen en nu, en hij hangt met dezelfde leugens aan elkaar.
Ook gelezen dat Khadafi een zekere Houssein Barack Obama aanschrijft als voor altijd, zijn zoon .zelfs als er oorlog tussen hun landen moest uitbreken, wat Allah verhoede
Dat is van hetzelfde kaliber als er achteraf geschreven wordt dat Hitler een Anglofiel was .
De federale politie heeft een eerste order geplaatst voor 3.000 pistolen van het type 'M&P9' van de Amerikaanse fabrikant Smith & Wesson. Dat wapen komt er ter vervanging van de 'Browning GP35' die geproduceerd wordt bij FN in Herstal. Momenteel hebben nog negen op de tien agenten van de federale politie dat wapen van Belgische makelij, zo meldt de krant Le Soir.
Uiteindelijk zou het om totale order van 8.000 wapens gaan. De order werd geplaatst na een Europese aanbesteding. Onder de wapens van de zes bedrijven die meedongen, scoorde de M&P90 het best op de gevraagde veiligheidsnormen.
De vakbonden bij FN Herstal betreuren dat hun bedrijf naast de order gegrepen heeft. "De politiek steekt al stokken in de wielen als we wapens willen exporteren. Als we nu ook onze eigen politiediensten niet meer bevoorraden, aan wie gaan we dan nog wel wapens verkopen?", vraagt Guy François van FGTB Metal zich af. (belga/odbs)
----------------------------
Pssst
Ik geloof nooit dat er in Herstal lang zal getreurd worden voor de onnozele 8000 stuks oorlogswapens die nu door Amerika zullen geleverd worden, om te schieten op de Vlamingen, als de opstand vroeg of laat een feit wordt. Zo gezien is het zelfs een goede zaak, zodat men nooit in de geschiedenisboekjes zal kunnen schrijven, dat er met Waals wapengeweld geprobeerd werd de Vlamingen tegen te houden .Wel een kleine oorlog ontketenen tegen de Vlamingen, omdat de Federale Dinges de verkeerde beslissing genomen heeft : alles moet communautair scheef getrokken worden, zoals men weet. Had men Fluppe Moureaux laten beslissen, of José Happar, het zou wel even anders gelopen zijn! Moureaux zou een tweede institutionele atoombom geworpen hebben, en Happart zou er recht voor uit gekomen zijn, dat hij geen Engelstalige contracten kan ondertekenen, omdat hij allen Frans verstaat .Maar kijk wat er gebeurt! Een sjoemelende Koekelberg als Hoogste Politie-Ambtenaar? De man is alleen moeten aftredenomdat de Vlamingen onhebbelijk waren. De legertop is niet meer Franstalig genoeg?! Is dur et pur de schuld van die onhebbelijke Vlamingen, met al hun tweetaligheid, niet de schuld van de Franstalige officieren die niet wensen tweetalig te worden. Over de voetbal zal ik maar zwijgen, want daar ken ik nix van : zouden de gazetten dan liegen, als ze vertellen dat er amper nog 1 (één) Waalse ploeg in Eerste zal kunnen blijven?! Is de schuld van die onhebbelijke Vlamingen! Die moeten maar zo af en toe een Waalse ploeg laten winnen! Geef de Waalse ploegen wat meer federaal geld, en U zult zien dat daar straks alleen nog onoverwinnelijke zwarte exoten op het veld zullen staan die de Waalse kleuren met verve tot ver over de Europese buitengrenzen zullen verdedigen.
Voor die zwarte kleur van hun buitenlande spelers wordt nog een oplossing gezocht bij de Indianen. Die zijn vanaf hun geboorte voorzien van de goede kleur (rood), maar zijn spijtig genoeg niet bekend als goede dribbelaars. Wat de zwartjes wel zijn. Waarbij dan weer een ander gebrek aan het licht komt : in het duister vallen die niet te traceren, wat in strijd is met de Fiifa-reglementen die bepalen dat elke tegenspeler op het veld goed waarneembaar moet zijn.
Er wordt aan gewerkt.
Denkt U dat men het in Herstal al lang niet door heeft, dat er, als eenmaal hun vaste klant uit Libië zal verdreven zijn, er weer ferme mogelijkheden zullen komen? Ook in Marokko, in Tjaad, in Tunesië, in Egypte : overal waar de orde moet bewaard of hersteld worden, is Waals schiettuig nodig! De orderboeken zullen straks bulken van de bestellingen en uit de rangen van de Waalse syndicaten zal een waar Indianengehuil opstijgen : dank zij hun zelfverloochening zal de democratie wereldwijd worden uitgedragen!
Zou het kunnen, dat de jonge Wilfried Martens, toen hij riep geef ons wapens, bedoelde dat hij toen reeds, als ACW-getrouwe, ijverde voor de omzet van de Waalse Wapenfabrikanten? Hij zal toch nooit geen revolutie bedoeld hebben, zoals BDW die 50 jaar later, nog altijd niet wil?!
Ziedaar de volgende zaak waarvoor er te lobbyen valt. Als er revolutie komtin Vlaanderen, zal FN de wapens kunnen leveren. Als ze, lijk naar gewoonte, een beetje rap zijn, kunnen ze leveren aan beide strijdende artijen Na een beetje af- en aangaande schermutselingen, kan dan misschien beroep gedaan worden op de Navo, om via intensieve bombardementen de burgers te beschermen
Dat men dààr nooit is opgekomen, in WO II : wij bomberderen elkaar ter bescherming van elkaars burgers!
Wij tellen tot 10, en al wie niet gedoken is, is er aan .
Als Liesbeth Van Impe de passie preekt, Bartje let dan op Uw frietjes !!!
Toch met een zekere sympathie zowel Van Impe als BDW (hieronder) gelezen. Het kan ook niet anders : die man is een tovenaar. Zij het dan een tovenaar zonder de werken. En in het Evangelie staat dat het Geloof zonder de werken dood is ..
Het is inderdaad jammer dan hij in die toverwereld ook meteen zichzelf laat betoveren! Hij zegt het trouwens zelf : na een jaar heeft de PS de buit binnen, dank zij de onwettelijke acties van de onwettelijke Regering van Moord- en Doodslag Zaken die onder de leiding van de Tjeven een ander land gaat bombarderen, en die over de ganse lijn haar mandaat te buiten gaat. Die mensen zouden, naast alle dictators ter wereld, en niet Khadafi alleen, voor het Internationaal Hof van Den Haag moeten gebracht worden!
België bewijst ondertussen voor het oog van de ganse Vrije Wereld geen democratie te zijn : met de wil van de kiezer wordt zoals in de eerste de beste bananenrepubliek, helemaal geen rekening gehouden : de voorgaande regering die weggestemd werd in vrije verkiezingen, doet gewoon verder. Zij doet dat zelfs met het hoofd in de nek, net als een kinderverkrachter voor zijn misdaad bekend wordt. Bisschop Van Gheluwe is een mooi voorbeeld daarvan.
En de Vlaming? Hij staat er bij, en kijkt de andere kant op : business as usual .
Hoog tijd dus dat het Vlaams Belang weer de kat de bel aan bindt!, en als een levend verwijt BDW in de nek blijft zitten.Hij moet leren zijn strijdkreet evolutie uitspreken met een rollende Franse R ervoor!
Bij onze revolutie moeten wij het alleen wat beter aan boord leggen dan in de Arabische landen. Wat niet moeilijk zou mogen zijn : daar loopt hun evolutie immers een kleine 1400 jaar achter. Waarbij zij dan tenminste op ons voor hebben, dat zehet aangedurfd hebben, en wij niet!
-------------------------------
'En nu moet ik mezelf overbodig maken'
De Wever stevig in het zadel na herverkiezing als voorzitter en sterke peiling
maandag 21 maart 2011
Auteur: Liesbeth Van Impe In De Schandaard
-------------------------
Van de kleine tienduizend N-VA-leden die hun stem hebben uitgebracht in de voorzittersverkiezingen, waren er amper zestig die toch tégen de enige kandidaat stemden. Het levert Bart De Wever een monsterscore van 99,35 procent op. 'Gelukkig kom ik niet makkelijk van de grond. Ik blijf daar nuchter onder.'
Wat betekent die score voor u?
Bart De Wever: 'Het geeft een zeker Mobutugevoel. Die zei altijd dat hij zou doordoen tot hij 100 procent had. Dat ben ik niet van plan (lacht). Voor mij is dit vooral een interne peiling over de koers van het afgelopen jaar. Samen met de peiling van de VRT/De Standaard is dat twee keer goed nieuws. Ondanks de aanhoudende kritiek keert de publieke opinie zich niet tegen ons, integendeel. En de leden zijn nog altijd tevreden. Daarvan zijn er trouwens almaar meer: er hebben er nu méér gestemd dan er de vorige keer lid waren.'
Als u dit mandaat volmaakt, zal u tien jaar voorzitter geweest zijn. Dat is toch zeer lang?
'Het is zeker langer dan ik mezelf had voorgenomen. Na Elio Di Rupo (PS) ben ik de langst zittende voorzitter. Vroeger was ik overal de jongste, nu ben ik onder de Vlaamse voorzitters de oudste na Bruno Valkeniers (VB). Maar er zit wel een lijn in dat voorzitterschap. Het eerste mandaat was vooral gewijd aan het overleven van de partij en haar ideeën. Tijdens de tweede termijn konden we daar de vruchten van plukken. En nu is er een derde mandaat om dat allemaal te consolideren. Ironisch genoeg betekent dat vooral mezelf overbodig maken.'
Kan dat nog wel? U steekt er in de partij qua bekendheid en populariteit met kop en schouders bovenuit.
'Ach, ik herinner me de eerste keer dat ik gepeild werd nog goed. Ik scoorde niet goed en in de krant stond als commentaar dat ik het niet had, dat ik het nooit zou hebben en dat sommige politici niet gemaakt zijn om populair te worden. Ik was het daar trouwens mee eens. Ik ben dus nu ook niet pessimistisch, zeker als ik zie hoe meer van onze kopstukken in de poppoll opduiken en er ook in de jonge fracties nog heel wat talent zit.'
Dit is dus zo goed als zeker uw laatste termijn?
'Ja, ik wil het er nog een keer allemaal uitpersen, maar tegelijk wil ik niet de fout maken die veel politici maken door te lang door te gaan en alles te domineren. In mijn tuin heb ik een eeuwenoude beuk en een al even oude plataan staan. Twee gigantische bomen, maar totaal verschillend. Onder die beuk groeit niets, als die dood gaat, dan laat die een woestijn achter. Onder de plataan kan wel van alles groeien. Ik wil als politicus toch eerder zo'n plataan zijn.'
Alexander De Croo (Open VLD) roept u intussen op om de leiding te nemen in de gesprekken over de meerjarenbegroting. Geïnteresseerd?
'Ik vind het toch wat bizar. De Croo weet dat ik al regelmatig heb aangeboden een initiatief te nemen en ik heb al expliciet gezegd dat ik wil mee onderhandelen over de begroting. Dat mocht allemaal niet, ook niet van Open VLD. De logica achter deze oproep ontgaat me dus. Ik vraag me trouwens af wie er gaat komen als ik iedereen samenroep.'
U zei vorige week dat het eindspel ingezet is. Wat bedoelt u daarmee?
'Het is duidelijk dat de PS geen druk meer voelt sinds de regering van lopende zaken zich de facto als een volwaardige regering gedraagt. Zo kunnen ze de onderhandelingen ad infinitum laten aanslepen en als ze de zomer halen, dan hebben ze de buit eigenlijk binnen. Als we terugkomen uit het reces, zal iedereen met de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 bezig zijn en is de kans verkeken. Zo ver willen wij het niet laten komen. De PS weet wat ons minimum is, laat hen duidelijk maken of ze dat zien zitten of niet. Indien niet, dan zal iedereen kleur moeten bekennen.'
En dat moet tegen Pasen gebeuren?
'Ik wil me niet laten vastpinnen op een datum. Maar er zal wel iets moeten gebeuren. CD&V en Open VLD kunnen niet rustig voort regeren, tegelijk ons niet laten vallen en intussen overal zeggen dat het toch spijtig is dat wij geen akkoord kunnen sluiten. Dit kan niet eindeloos blijven duren.'
20.03.2011 10.59u - Met onvermoeibare ijver is hij dagelijks in de weer: hij schrijft boeken, hij bestookt de pers met opiniebijdragen, hij legt contacten met academici en politici in België en Frankrijk, hij neemt deel aan debatten en ga zo maar door. Knack schetst deze week een portret van Jules Gheude, politiek essayist en een van de bekendste voorvechters van het rattachisme, de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk.
Als organisator van de Staten-Generaal van Wallonië en de oprichter van de studiegroep Gewif (Groupe dEtudes pour la Wallonie intégrée à la France) is de boodschap van Gheude niet mis te verstaan: België bevindt zich in het eindstadium van zijn ziekte. Langer doorgaan met behandelen is een vorm van therapeutische hardnekkigheid. Als voormalig medewerker van François Perin, Waals eminent grondwetspecialist en gewezen politicus, maakte Jules Gheude al vroeg kennis met het rattachistische gedachtegoed. Reeds in 1983 publiceerde Perin een artikel over de mogelijke splitsing van België en de Vlaamse onafhankelijkheid. De analyse was duidelijk: België had geen toekomst meer.
Terecht stelt Gheude dat een onafhankelijk Wallonië of een Etat Wallo-Brux niet leefbaar is: Om te beginnen wordt Brussel door Vlaanderen ingesloten, terwijl de internationale gemeenschap een hekel heeft aan enclaves ( ) Bovendien zijn Brussel en Wallonië totaal verschillend. Niet alleen zijn ze geografisch gescheiden, ook sociologisch en politiek hebben ze weinig met elkaar gemeen. Rest dus de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk en een aparte regeling voor Brussel, aldus Gheude. Terwijl rattachisten doorgaans Brussel volledig aan Vlaanderen willen onttrekken, is dat laatste alvast een positief signaal.
Hoewel in Wallonië geen grote rattachistische partij actief is, wint het scenario volgens Gheude populariteit. Zijn boek Le Petit Guide de Laprès-Belgique ging bezuiden de taalgrens vlotjes over de toonbank en enkele vooraanstaande politici zouden off the record aanhangers van het rattachisme zijn. Onder hen Daniel Bacquelaine, MR-fractieleider in de Kamer en PSer Claude Eerdekens, zo stelt Jules Gheude, die besluit dat de Waalse koers richting Frankrijk onafwendbaar is: Je kunt niet tegen de stroom van de geschiedenis in blijven roeien.
-----------------------
Pssst
Wij wensen ze het allerbeste, de wind van achter en de zon op t gelaat. Zouden ze, en passant, de allahtonen die ze hebben binnen gelaten, willen meenemen? Die spreken in hoofdzaak alleen maar Frans en zouden zich dus beter thuis voelen in het Grote Moederland.
Voor de eenzame zonderling die nog altijd geen abonnement heeft op www. tscheldt.be, hieronder een wel zeer aparte maar rake kijk op de gebeurtenissen in Libië.
Over wat verder gebeurt op t Astridplain dient U zich te wenden tot beter ingelichte kringen. Dat verder de kerk in Schoten kan ingehuurd worden als feestzaal (!) laat ik ook voor wat het is : in Kortrijk worden zelfmoordenaars da dag van vandaag niet alleen kerkelijk begraven, wat meer is, de dienst worst nog geleid ook door de (nieuwe) Bisschop in persoon! Mij verwondert het dat Stout Rogeetje dat niet mocht doen. Het was toch zijn deken die begraven werd
Vandaar inzage geven in t Scheldt over opstanden, is een voorrecht die ik U niet kan onthouden.
------------------------
Geduld is de moeder van de porceleinwinkel
Het is altijd sympathiek als een volk zijn heersers verjaagt, maar is het ook altijd wijs?
Wij Nederlanders kunnen er over meespreken. In 1581 hebben wij koning Filips van Spanje de wacht aangezegd, maar het heeft ons tachtig jaar oorlog gekost en nu al meer dan vierhonderd jaar scheuring. In 1830 wilden we dan weer koning Willem I weg, en we kregen er honderdtachtig jaar België voor in de plaats. In februari 1917 deden de Russen tsaar Nicolaas II aftreden maar in oktober grepen de bolsjewieken de macht en brachten zij tachtig jaar ellende over Europa. De Iraniërs verjoegen sjah Reza Pahlavi in 1979 en zitten nu al dertig jaar met de ayatollahs in hun maag.
Wat mogen de Tunesiërs en de Egyptenaren verwachten? De Libiërs weten het al: burgeroorlog en buitenlandse legers. De toestand in Benghazi doet denken aan de toestand in Brussel in 1830. Zonder slag of stoot neemt één of ander voorlopig' comité het bewind over, tenminste in een deel van het land, maar als het regeringsleger er aan komt, dan kunnen ze het alleen nog redden met buitenlandse (Franse) steun. We zien dezer dagen de Tiendaagse Veldtocht van 1831 in herhaling op televisie, maar Turnhout is nu Ben Jawad en Leuven heet nu Ras Lanuf. Nu kon men van onze Willem I veel zeggen maar die Qadhafi is erger, denk ik, met Lockerbie en zo. Nu maar hopen dat Qadhafi verdwijnt, maar ook bevreesd zijn voor wat er in de plaats komt.
Dáárom zegt Bart de Wever dat hij géén revolutionair is. Koningen moeten niet verjaagd worden. De macht hoeft niet overgenomen te worden. Gewoon laten verdampen. Met een beetje geduld. En ziet toe wie er ongeduldig wordt! Na vele anderen, was het deze keer de beurt aan de geleerde politicoloog, professor Luc Devos. Hij wil spoedig een regering zonder de N-VA (Knack 9 maart). Doen!
P.S. Nog een gelijkenis tussen Libië-2011 en België-1831: in beide gevallen werd/wordt de veldtocht tegen de opstandelingen aangevoerd door de zoon van het zittende staathoofd. Bij ons was dat de kroonprins en latere koning Willem II; hij was al bijna in Brussel toen Frankrijk tussenkwam.
Van alle landen waar ellende aan de gang is, kiest Europa voor Libië om in te grijpen.
Dat Europa wordt geregeerd door hypocrieten, die gisteren breed glimlachend de met geld gevulde hand schudden van de dictator en vandaag bommen op hem gooien, zal u bekend zijn.
Het zal u ook bekend zijn dat er plaatsen op deze aardkloot zijn waar er veel ergere zaken gebeuren dan in Libië. Waarom dan in Libië ingrijpen en niet in, laten we zeggen, Syrië of Iran?
Laten we er niet te moeilijk over denken. De keuze valt op het Libië van kolonel Muammar el Khaddafi, omdat het een zeer zwak leger heeft dat nauwelijks tegenstand zal kunnen bieden.
Ten tweede ligt Libië lekker dichtbij.
Ten derde zijn de Arabische buurlanden van Libië niet bevriend met Khaddafi, dus er is weinig risico op uitbreiding van het conflict naar de regio.
Verder valt het leiderschap van Frankrijk op. Frankrijk heeft nog een openstaande rekening met Khaddafi. In de jaren '80 verdedigde het Franse Vreemdelingenlegioen Tjaad tegen een Libische annexatiepoging. In 1989 bliezen de Libiërs als wraak boven de Sahara een Frans burgerpassagierstoestel op met 171 inzittenden.
Bij ons is vooral Lockerbie (1988) blijven hangen, maar dat zal in Frankrijk anders zijn.
Verder heeft Khaddafi weinig vrienden. Lang was hij de lieveling van links, met zijn steun voor radicale Palestijnen, extreemlinkse terroristen als de RAF, Carlos Ilich Ramirez Sanchez alias de Jakhals (die alweer enige tijd gevangen zit en zich tot de islam bekeerd heeft) en ander tuig.
Maar de afgelopen jaren raakte Khadaffi bevriend met rechtse politici als Silvio Berlusconi en Jörg Haider. Die laatste financierde hij. Khaddafi's opmerking dat Europa geislamiseerd gaat worden, zal hem bij links ook niet populairder hebben gemaakt.
Door Khaddafi's politieke gezwabber heeft hij geen echte vrienden meer over in Europa. Rechts had al een hekel aan hem, links heeft het gekregen.
Alleen zijn geld kon vriendschap kopen. Maar gekochte vrienden zijn niet de meest betrouwbare.
P.S. dat mannetje naast de kolonel is uw president, Herman van Rompuy. Tis maar dat u het weet.
Dit stukje gaat over Sarko-de-Hongaarse Graaf, Marine de-dochter-van-haar-vader, de Waalse FN-snelvuurgeweren en een outplacement van de 1.000 overtollige Vlaamse frietkoten.
Om beter de haast te begrijpen waarmee Sarkozy zijn vroegere vriend en vertrouweling Khadafi naar de keel is gevlogen, hier nogmaals een blik achter de schermen.
Het is inderdaad een truc die reeds bekend stond bij de Oude Grieken, die, wie weet, deze kennis misschien hebben opgediept uit de nevelen der tijden, toen de dieren nog konden spreken. Al die kennis is verloren gegaan, toen de Muzelmannen de bibliotheek van Alexandriëopstookten, waar de gehele wijsheid der mensen was opgeslagen. Zij dachten (en denken nog) aan hun Koran genoeg te hebben.
Wil men de aandacht afleiden van een binnenlands probleem, dan vestigt men de aandacht naar het buitenland, inde hoop dat het daar behaalde succes overslaat naar het binnenland. Vandaar de haast van Sarkozy om zijn klaarstaande Mirages in te zetten, nog voor de Veiligheidsraad groen licht had gegeven. Want in Tripoli had men de blanke man geloofd : er mocht geen enkel tuig meer in de lucht zijn. Voor Sarko wilde dat zeggen : geen enkel vijandelijk tuig, dat de zijne zou kunnen hinderen, en God-verhoede-het, had kunnen meebrengen dat Franse militairen in lijkenzakken naar huis kwamen
Khadafi had het kunnen weten : als het er op aan komt, zijn de Westerlingen even vals als de Muzelmannen! Zij hebben het van elkaar geleerd.
Ik denk dat dezer dagen in Tripoli op het hoogste niveau nu dikwijls terug gedacht wordt aan het lot van Bagdad na de inval der Amerikanen.
En in Frankrijk, met al dat bloed aan de handen
Het zou wel eens kunnen, dat Khadafi verslaan, het begin van het einde is geworden. Als ik de vele nationaliteiten hoor die meevechten tegen hem, dan denk ik dat WO II ook zo stilletjes in gang werd gelopen Engeland en Frankrijk (weer zij!) zouden Polen gaan helpen : meer zou dat niet worden en kort nadien vocht iedereen tegen iedereen.
O Ja! Die Jean Raspeil van Le Camp des Saints (zie hieronder) : die moeten we toch eens in huis halen! Het klopt als een bus : wie op de hoogte wil blijven, moet bij t Pallieterke zijn!
---------------------------------
Si la France métait conté
DE PEILING DIE ANGST INBOEZEMT
-----------------------------------
De actualiteit rond Marine Le Pen biedt me de gelegenheid om nog even terug te komen op de heruitgave van Le Camp des Saints. Was immers niet die verdomde peiling verschenen die voorspelt dat dochter Le Pen bij de presidentsverkiezingen volgend jaar koploper zal worden, Daniel Schneidermann van Libération had woensdag 9 maart ongetwijfeld geen lang editoriaal geschreven om zijn lezers te waarschuwen voor de racistische inhoud van Jean Raspails sombere toekomstroman.
Doet hij dat, zoals hij zelf zegt, omdat de heruitgave een zeer groot succes kent in de boekhandel en de roman door zijn grote literaire kwaliteit een gevaar vormt voor de lezer? (Schneidermann heeft het over Raspails perverse puissance dévocation.) Ongetwijfeld, maar wees er maar van overtuigd dat de politieke context hem ook in zijn pen deed kruipen.
Raspail mocht optreden in een grote televisie-uitzending op France 3, Ce soir ou jamais, waar de animator van dienst, Frédéric Taddéi, de rode loper voor hem uitrolde. En Eric Zemmour, gewezen politiek journalist voor Le Figaro en onlangs in eerste aanleg voor racisme veroordeeld omwille van zijn uitlatingen over het aandeel dat zwarten en Arabieren in de drugshandel hebben, kreeg op een conventie van liberale UMP-leden begin deze maand luid applaus toen hij nogmaals pleitte voor het afschaffen van de antiracismewetten.
Van de Franse Association pour la défense de la langue Française kreeg de Joodse journalist bovendien hun jaarlijkse prijs. Terecht, want Zemmour heeft een stijl om duimen en vingers van af te likken, maar ik heb stellig de indruk dat hij die prijs ook kreeg als teken van protest tegen zijn schandalige veroordeling.
Ja, voor de mensen van Libération, Le Nouvel Observateur, Le Canard enchainé en Le Monde moet dat steken. De procureurs van het antiracisme beginnen nu ook op verzet te stoten in kringen die niet tot de usual suspects, zeg maar extreemrechts behoren. Overal hoor je pleidooien voor een vrij discours over immigratie en islam, met Raspail en Zemmour als symbolische namen van een veranderende Zeitgeist.
Voeg daar vandaag, en dat brengt mij bij Marine Le Pen, in derde orde misschien ook nog die van Chantal Brunel aan toe, UMP-parlementslid voor Seine-et-Marne, die er vorige week onomwonden voor pleitte om immigranten die de Middellandse Zee oversteken terug in hun boten te steken.
Die laatste uitlating, dom als ze is in haar ruwheid, schetst de perplexe machteloosheid waarmee de leden van de conservatieve meerderheid van president Sarkozy deze dagen naar het fenomeen Marine kijken. Radeloosheid lijkt zich meester te maken van hun rangen, en waar de ene vleugel er onomwonden voor pleit om een deel van het programma van het Front national uit te voeren teneinde de angst van de burger voor de niet te stoppen immigratiegolven weg te nemen, pleit een andere vleugel ervoor om net het tegenovergestelde te doen, en het Front vooral niet achterna te hollen, want de kiezer verkiest toch altijd het origineel boven de kopie. Dat laatste zal wel kloppen, maar wat vandaag in de UMP gebeurt, lijkt me electoraal nog veel gevaarlijker. De partij van Fillon en Sarkozy danst nu eens op het linkse en dan weer op het rechtse been. Gisteren ging ze een groot debat over de plaats van de islam in Frankrijk starten. Het moest een beetje een antwoord zijn op het mediatieke succes dat Marine Le Pen oogstte toen ze de praktijken van moslims die op straat bidden vergeleek met de Duitse bezetting. Vandaag trekt ze dan weer het wetsvoorstel in dat het mogelijk maakt om veroordeelde criminele vreemdelingen de Franse nationaliteit af te nemen. Inderdaad, het betrof slechts die criminelen die politieagenten hadden vermoord en het aantal gevallen zou extreem beperkt zijn, een kwestie waar de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Claude Guéant naar eigen zeggen de meerderheid niet over wilde verdelen, maar de titels in de kranten deden hun werk toch maar weeral. Het beeld van een regering die geen daadkrachtige maatregelen durft nemen om de criminaliteit te bestrijden, blijft hangen. Alsof Sarkozy aangeslagen wild is geworden. Hij weet geen koers meer uit te zetten. Hij navigeert op zicht. In de mist kan dat wel eens gevaarlijk zijn.
Moet het dan nog verbazen dat in een dergelijke politieke sfeer een peiling verschijnt die van Marine Le Pen de absolute overwinnaar in de eerste ronde van de volgende presidentsverkiezingen maakt? De peiling die de wereld rond ging en ook het nieuws op CNN haalde, werd al snel gevolgd door een tweede peiling, van een ander instituut. Niet alleen bevestigde die tweede peiling de eerste tendens, maar ze liet ook nog iets anders zien. Mocht de socialist Dominique Strauss-Khan morgen besluiten om voor zijn partij te kandideren, dan nog zal de kersverse nieuwe voorzitter van het Front national gesteld dat de verkiezingen vandaag plaatsvinden als eerste doorstoten naar de tweede ronde. Voor links weliswaar geen droomscenario, maar wel het scenario van de zoete wraak, van de wraak die als gerecht koud geserveerd wordt. Tien jaar na de schok van 21 april 2002 zal het deze keer de beurt aan de rechterzijde zijn om in de tweede ronde de democratie en de Republiek te redden en de kiezer op te roepen voor Strauss-Khan te stemmen. Nog dertien maanden tot aan de
eerste ronde. Ze beloven spannend te worden.
Gaunaud in t Pallierke
-------------------------
Pssst
Heel dat gedoe in Libië moet als muziek in de oren klinken van de Waalse wapenfabrikanten enwapentrafikanten : hun commerce zal weer draaien! Nieuwe meesters, nieuwe wetten. En vooral : nieuwe wapens!
Wij Vlamingen kunnen daar misschien enkele van die 1.000 teveel zijnde frietkoten gaan afzetten. Wie friet eet, vecht niet meer. Zie maar naar BDW.
Voor westerse politici en militairen wordt het een moeilijke evenwichtsoefening. Kunnen ze in Libië over de lange schaduw van Irak heen stappen ?
We feliciteren Frankrijk, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en de Arabische landen omdat ze de kant van Libië kiezen', zei Khalid al-Ghurfaly (38), een ambtenaar in de stad Benghazi, gisteren aan het persagentschap Reuters. Maar we vrezen dat Kadhafi zijn woede gaat bekoelen op de burgers. Het Westen moet hem dus hard raken.'
Een anonieme Libiër in een buitenwijk van de hoofdstad Tripoli, die zaterdagavond ooggetuige was van een Tomahawk-aanval op een militaire basis, zei in een telefoongesprek met de BBC hoorbaar tevreden dat de soldaten vluchten als muizen'.
En toch bekritiseerde de secretaris-generaal van de Arabische Liga, Amr Moussa, gisteren al de operatie. Volgens Moussa wijken de bombardementen af van het doel om een no-flyzone in te stellen'. Wat we willen, is de bescherming van de burgers en niet het bombarderen van andere burgers', zei hij.
Net het pleidooi van de Arabische Liga, vorige week, om zo'n no-flyzone te organiseren, was cruciaal om zowel de Verenigde Naties als de Verenigde Staten over de brug te krijgen voor Operatie Odyssey Dawn'. Is Moussa gewoon hypocriet, of moeten we zijn kritiek ernstig nemen?
Hoewel een grote meerderheid van de Arabieren geen enkele sympathie heeft voor Moammar Kadhafi, illustreert Moussa's kritiek hoe wantrouwig Arabieren staan tegen elke westerse interventie. De politiek van het Westen wordt in het Midden-Oosten algemeen als hypocriet beschouwd. De faliekante invasie in Irak, de eeuwige steun voor Israël en de Saudi-Arabische olie, en de westerse sympathie voor dictators ook in de revoltes in Egypte en Tunesië botsen voor de Arabieren op onze retoriek over democratie en mensenrechten.
De Libische opstandelingen ontvouwden twee weken geleden nog spandoeken tégen elke buitenlandse interventie tot Kadhafi weer oprukte en hen geen andere keuze meer restte dan hun Libische fierheid te laten varen. De Arabische geesten wonnen het noodgedwongen van de harten.
Het begin van Operatie Odyssey Dawn, het bombardement van Franse vliegtuigen bij Benghazi zaterdagnamiddag, kwam geen uur te vroeg. Het was tegelijk uitermate doeltreffend om de stad Benghazi in één klap te bevrijden van de dreiging van Kadhafi. Amerikaanse en Europese politici lijken bovendien beter te beseffen dat ze hun retoriek moeten bijstellen voor het Arabische publiek.
En toch getuigt Amr Moussa's kritiek van de wrevel die dit weekeinde ook meteen begon te knagen. Na de Franse soloslim in Benghazi nam de aloude Amerikaans-Britse falanx zaterdagavond meteen het roer over. Waar de Amerikaanse minister Hillary Clinton zaterdagmiddag nog zei dat de VS een ondersteunende rol zouden spelen met hun unieke capaciteiten', leek zaterdagavond de oorlog in Irak weer begonnen toevallig exact op de achtste verjaardag van de invasie van 2003.
Waar de BBC zaterdagmiddag nog speculeerde dat het bij de Amerikaanse unieke capaciteiten' om elektronische communicatiestoorders ging, bleken ze gisterochtend te bestaan uit goede oude Tomahawk-kruisraketten en Stealth-bommenwerpers, onder Amerikaanse militaire leiding.
Wie dit weekeinde naar het Amerikaanse CNN keek, kreeg de indruk dat dit een Amerikaanse oorlog is compleet met eindeloze verklaringen van Amerikaanse politici en Pentagon-woordvoerders. Op de BBC was het niet anders, maar dan met de Britse premier David Cameron in de hoofdrol. Dat de Franse televisiezenders niet konden achterblijven met eigen lof, zal nauwelijks verbazen.
De strijd om de harten en geesten in het Midden-Oosten is zeker niet verloren. Kadhafi's retoriek over de nieuwe kruisvaarders' slaat niet aan bij het grotendeels Kadhafi-hatende Arabische publiek. Maar na de noodzakelijke openingsbombardementen van dit weekeinde moet de Westerse falanx zich wel ontplooien tot een terughoudende en brede internationale coalitie de komst van vliegtuigen uit Qatar en mogelijk de Verenigde Arabische Emiraten kan daar alvast een beetje soelaas bieden.
Voor het Arabische publiek wordt operatie Odyssey Dawn pas een succes als wereldwijd de journaals openen met beelden van juichende Libiërs in door Libiërs bevrijde steden. Dat is tenslotte de inzet van VN-resolutie 1973. Voor Westerse politici ook Pieter De Crem en militairen komt het erop aan hun bijdrage tot de oorlog zo minimaal te houden. Dat druist zowel in tegen de militaire patriottische logica als tegen de profileringsdrang van politici.
------------------------------
Pssst
Over het al-dan-niet verwerven van overzeese Arabische sympathie mag geen twijfel bestaan. Iedere bootvluchteling die in Lampedusa aan wal probeert te geraken, brengt die mee.
Die sympathie is al door gesijpeld tot in Centraal Italia, waar de Carabinieri de afgelegen bevolking waarschuwt voor rondtrekkende bendes. Zo vernamen wij gisterenavond van Italianen in onze pizza-bar, toen de TV beelden vertoonde van Lampedusa, van nog maar eens een paar honderd aangespoelden die hardhandig belet werden aan land te komen. Er werd ons gevraagd (omdat wij ook helemaal te lande wonen) waakzaam te zijn en bij de minste verdachte beweging de 112 te verwittigen
Nooit kunnen denken dat de angstige nachten uit mijn jeugdjaren ooit nog zouden terugkomen. Toen zwierven brandstichters rond, beducht voor boerenwachten : volgens de Engelse radio kon heet vernietigen van de oogst op het veld de oorlog verkorten. Waar wij ondertussen moesten van leven, daar hadden ze in London geen idee van.
Toen (1944) werden wij ook gevraagd de champetter te verwittigen, bij de minste verdachte beweging. Wat op zijn beurt dan ook weer levensgevaarlijk kon zijn, want men wist maar nooit of die vriendelijke buurman niet aan de andere kant stond .
Hier werden twee jonge mannen opgepakt in een gestolen auto. Zij hadden geen papieren wel een bedrag van 200 op zak, en GSMs. Hun uitleg kon niemand verstaan en ze werden afgevoerd naar de Préfectuur.
Anno 2011 is het dus wel lichtjes anders. Overal in de velden zijn de buren bezig van s morgen s vroeg tot s avonds laat. Iedereen kent iedereen. Landlopers maken niet veel kans. Maar overal in de beboste heuvels zijn holen en grotten, waar, zegt men, in iedere oorlog, sedert het begin der tijden, de burgers konden gaan schuilen. Nu leven daar de wilde zwijnen en ander groot wild. Er wordt regelmatig gepatrouilleerd, wordt ons verzekerd, en af en toe horen wij inderdaad de droge knal van een geweerschot weerkaatsen tussen de heuvels. Stropers of boswachters : wie zal het zeggen?
Wij hebben krijgsraad gehouden met onze drie Duitse Herders, en onze strategie voor een strikt persoonlijke Operatie Odysey Dawn is, dat hun luidruchtig vechtspel, om het halfuur, eigen aan gezonde Duitse Herders, volop zal aangemoedigd worden in plaats van getemperd. Ten gerieve van al wie het horen wil. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Verder is heel ons domein meer dan ooit een no fly-zone en no walk-zone voor vreemden van alle slech en soort. Straks maken we nog een paar plankjes om aan de omheining op te hangen : formaat, kleur en tekst staan op ons netvlies gegrift : 20 x 30 cm, witte letters op zwarte ondergrond : ACHTUNG! MINEN ! met daartussen een doodskop boven twee gekruiste dijbeenderen .Ook bijschilderen Es wird geschossen zou niet helpen, want die gasten verstaanalleen spagetti-drendels.
Een mens zou toch moeten kunnen meegaan met zij tijd!
Met tegenzin (*) stemt Obama uiteindelijk in om met een beperkte bijdrage van het Amerikaanse leger het leven van Moamer Kadhafi te verzuren. Tot nu toe twijfelden mensen zoals Robert Gates, VS Minister van Defensie, aan de efficiëntie van een No-Fly zone om Kadhafi te verdrijven. Nu is het opleggen van een totaal vliegverbod blijkbaar toch een goede strategie.
Ik twijfel er sterk aan of de Europese en Arabische partners veel meer zullen kunnen doen dan Kadhafis overwinning uitstellen. Kadhafi zou reeds opnieuw de gehele oppervlakte van Libië controleren met uitzondering van de stad Benghazi. Het is heel goed mogelijk dat tegen eind volgende week, het gehele land weer onder zijn brutale controle leeft. In de VS wordt de vraag gesteld: Is het veel te laat en veel te weinig, of is het beter laat dan nooit?
Sommigen, zoals Sarah Palin als één van de eersten (23 februari), stelden kort na het uitbreken van de opstand, toen de opstandelingen Libië controleerden met uitzondering van de hoofdstad Tripoli, dat de VS ogenblikkelijk een No-Fly zone moest opleggen. Een forse internationale reactie onder leiding van de VS, waarbij VS raketten de Libische luchtmacht bases vernietigden, en VS vliegtuigen de Libische luchtmacht uitschakelden, had ongetwijfeld de val van Kadhafi kunnen versnellen. Nu is het waarschijnlijk te laat, want Kadhafi zou kunnen genoeg hebben aan zijn tanks en zijn landleger om de resterende opstandelingen te vernietigen of te verdrijven naar Egypte.
Obama had goeie en slechte redenen om een interventie te weigeren. Eerst de slechte redenen.
1.Hij wilde niet gelijk gesteld worden met Bush, die een Arabisch despoot verjoeg en vernietigde om democratie en vrijheid te brengen in Irak. Obamas gehele Democratische basis was en is tegen het actief verspreiden van vrijheid en democratie door middel van oorlog.
2.Obama vermijdt verantwoordelijkheid. Dat deed hij als Senator door neen noch ja te stemmen, maar gewoon aanwezig, op de meeste wetsvoorstellen, of door gewoon afwezig te zijn tijdens de stemming. Hij bezit geen leiderscapaciteiten. Zijn politieke verantwoordelijkheid als hoofd van de uitvoerende macht en als leider van de Democratische partij ontvlucht hij sedert maanden, door geen initiatieven te nemen om het VS deficit ernstig in te perken. Gedurende een maand gaf Obama de indruk niet te willen tussen komen in Libië. Hillary Clinton steekt nu haar nek uit, en dwingt Obama te handelen, maar als het slecht afloopt, zal het haar fout zijn. Obama maakt het duidelijk dat hij zijn acties tot een minimum zal beperken.
Nu de goeie redenen.
1.We weten niet wie de opstandelingen zijn. De geschiedenis leert ons dat revoluties altijd gekaapt worden door de meest radicale vleugel. In Moslim landen zijn de radicalen ook de best georganiseerden. Het zijn de meest devote Moslims, georganiseerd rond radicale moskeeën, die de Sharia wet willen invoeren, en de ongelovigen uitdrijven en/of vermoorden.
2.Wat doen we straks met bijvoorbeeld Bahrein, Jemen en Saoudi Arabië, als ook daar de protesten uitgroeien tot een opstand? Gaan we daar dan ook de opstandelingen steunen en bewapenen, alhoewel we nu al weten dat de protesten georganiseerd worden door de radicale moslims?
Zo heb je vier redenen waarom de meeste Amerikanen, zowel links als rechts in het politieke spectrum, dit jongste avontuur in het Midden Oosten met argusogen bekijken. Voor de Amerikanen is vandaag het budgettekort van de Federale regering en van de onderscheiden Staten het grootste probleem, dat dringend moet worden opgelost. In de komende weken zal hierover keihard gestreden worden tussen aan de ene kant, zij die geloven dat schulden maken en hogere taksen de oplossing is, en aan de andere kant, zij die geloven dat de overheid drastisch moet inbinden wil de VS op lange termijn overleven.
----------------------------------------
Khaddafi: Aanval westerse landen is terreurdaad
zondag 20 maart 2011 12:46 Elsevier
De Libische leider Muammar Khaddafi heeft zondag in een reactie op luchtaanvallen door westerse mogendheden gezegd dat 'alle Libiërs bewapend en strijdvaardig zijn'. Hij noemde de bombardementen een terreurdaad van het Westen.
VN-interventie komt voor Libiërs wellicht te laat De wereld heeft te lang getreuzeld en had eerder de opstand kunnen steunen door Khaddafi's luchtmacht uit te schakelen, toen de rebellen nog aan de winnende hand waren Het volk zal volgens Khaddafi 'het land verdedigen' en 'niet weggaan, maar het land bevrijden'.
Terreur Hij noemde in zijn radiotoespraak de luchtaanvallen 'daden van terrorisme' en voorzag een onontkoombare overwinning in een mogelijk lange strijd van de Libische landstrijdkrachten tegen de westerse aanvallen. De luchtaanvallen werden dit weekend uitgevoerd door Franse, Britse en Amerikaanse toestellen.
Desnoods zullen vrouwen de wapens oppakken, waarschuwde Khaddafi, die zich tot het Westen richtte: 'En willen jullie op vrouwen schieten?'
Bombardementen Onder aanvoering van Frankrijk hebben westerse mogendheden inclusief Groot-Brittannië, Canada en de Verenigde Staten besloten in te grijpen in de strijd in Libië. Ze kregen daar donderdagavond in New York toestemming voor van de VN-Veiligheidsraad.
Ook zondag hebben bombardementen plaats. Volgens Libische autoriteiten zijn er 48 Libische soldaten gedood. Ze beweren ook een Franse straaljager te hebben neergehaald, maar autoriteiten in Frankrijk spreken dat tegen.
De half februari losgebarsten opstand is een burgeroorlog geworden tussen de opstandelingen uit vooral het noordoosten en de Khaddafi-getrouwen die het al 42 jaar voortdurende regime verdedigen.
Psssst
Sedert het begin van de ongeregeldheden in Noord Afrika, is mij opgevallen, dat wij niets kunnen ontcijferen wat op hun borden staat, noch iets begrijpen van wat gescandeerd wordt. Als een uitverkoren onderdaan in het Engels iets kan/mag komen zeggen voor de cameras, lijkt het wel een van buiten geleerd lesje .Wij zien alleen opgestoken vuisten en van haat verwrongen gezichten. Met hier en daar een Alahu Akhbar daartussen. Waarschijnlijk vrij te vertalen als Geloofd zij Jezus Christus.
O ja, wij moeten dringen eens Googelen op Volkerenbond en Grote Mogendheden om uit de voorgangers van Navo en al die dingen, te leren waarom ook toen de wereldoorlogen niet zijn kunnen voorkomen worden.
-----------------------------------
(*) Deze tegenzin is ook grotendeels gebaseerd op het feit dat hij de Islam niet alleen genegen is, maar ook in het geniep een vrome Moslim is. Alleen mag niet geweten zijn! Zo zijn bijvoorbeeld de voornamen Houssein en Barack oerdegeijk christelijke namen, niet?!
dm opinie Donderdagnacht gaf de VN-Veiligheidsraad groen licht voor een militaire interventie in Libië, gisterenmiddag volgden de unanieme instemming in de bevoegde Kamercommissies. Een grondig verdeeld land heeft nog een aantal opvattingen en visies waarover wel eensgezindheid bestaat.
In de jaren negentig bleef niet alleen België, maar heel Europa passief kijken naar het Joegoslavische drama, tot Bill Clinton dan maar alleen zijn verantwoordelijkheid nam. Twee decennia later weet Hillary Clinton zich gesteund door een brede Europese coalitie om een einde te maken aan de Libische burgeroorlog.
Natuurlijk vallen er nog vragen te stellen bij deze operatie. Het mandaat is inderdaad niet helemaal duidelijk: is het einddoel Kadhafi wegkrijgen, of alleen de opstandige burgers beschermen? En welk deel van de operatie kunnen de straaljagers doen, wanneer zijn er ook grondtroepen nodig? En wat dan? Dat zijn legitieme opmerkingen, maar onvoldoende om passief te blijven bij de Libische burgeroorlog. En dus handelden parlementsleden en regering wijs, juist en verantwoordelijk in hun beslissing om Belgische militairen te laten participeren aan deze internationale oorlogsoperatie. Met het oog op de vrede in Libië kan dat niet meer anders.
Alleen grepen sommigen deze hoogst ernstige en allerminst vermakelijke commissiezitting aan om de aandacht op zichzelf te trekken. N-VA'er Theo Francken meende straf te moeten doen en riep martiaal: 'We go to war'. Er is nochtans geen enkele reden om de trompet te steken als men Belgische militairen naar een oorlogszone stuurt. Niet Francken en zijn collega-Kamerleden riskeren hun leven in Libië. Niet wij, maar zij: 'onze jongens'.
Als Francken zich echt wil onderscheiden, niet alleen in woorden maar ook in daden, kan hij altijd het voorbeeld van Henri Moreau de Melen volgen. Moreau de Melen was in 1950 minister van Landsverdediging. Toen België besliste om een troepencontingent naar Korea te sturen, nam de man ontslag uit de regering en meldde zich als Koreavrijwilliger. Ook al was hij meer dan 50, toch onderscheidde Moreau de Melen zich aan het front. Theo Francken is amper 32: de ideale leeftijd om heldhaftig te zijn. Waarop wacht de dapperste aller Belgen?
Walter Pauli Politiek commentator
-----------------------------
De Libische leider Kadhafi dreigt met aanvallen op militaire en burgerdoelen in landen rond de Middellandse Zee. Hij spreekt van vergelding voor de "barbaarse, ongerechtvaardigde" aanvallen die westerse landen zaterdag zijn begonnen. In een toespraak op de staatstelevisie zaterdagavond laat gaf Kadhafi zijn eerste reactie op de bombardementen.
Volgens de dictator zijn Noord-Afrika en het Middellandse Zeegebied door de aanval veranderd in een slagveld. De Libische wapendepots zijn geopend voor het volk, zodat zij "de onafhankelijkheid, eenheid en eer" van het land kunnen verdedigen tegen de "koloniale kruisvaarders", aldus Kadhafi.
48 doden Door de westerse luchtaanvallen en raketbeschietingen zouden er al 48 doden en 150 gewonden in Libië zijn gevallen. Volgens een verklaring die op de staatstelevisie is voorgelezen, zouden de slachtoffers zijn gevallen in "niet-militaire zones''. Ook zouden ziekenhuizen zijn geraakt en beschadigd. Eerder repte het Kadhafi-bewind al over burgerslachtoffers door de aanvallen. Ook zondagochtend sloegen in Tripoli weer tal van bommen in. Sommigen kwamen neer vlakbij Kaddafi's hoofdkwartier Bab al-Aziziyah, aldus een verslaggever van het Franse persbureau AFP ter plaatse.
Luchtafweer aangetast De aanvallen van de internationale coalitie hebben de Libische luchtafweer "op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt''. Dit heeft een Amerikaanse veiligheidsfunctionaris gezegd, die niet met naam genoemd wilde worden. "Kadhafi's luchtafweersystemen zijn op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt. Het is te vroeg om te voorspellen wat hij en zijn grondtroepen kunnen doen in een reactie op de aanvallen van vandaag'', aldus de functionaris. Vandaag werd al duidelijk dat de Libische luchtafweer in elk geval nog niet volledig is uitgeschakeld. Verslaggevers in de Libische hoofdstad Tripoli hoorden hoe het Libische luchtafweergeschut volop actief was en vuurde. Kaddafi-aanhangers riepen: "God is de grootste!''. Volgens de Britse zender BBC bleef het luchtafweergeschut zo'n tien minuten lang vuren.
Nieuwe aanval op Benghazi Troepen die loyaal zijn aan Kadhafi hebben ook opnieuw de 'rebellenhoofdstad' Benghazi aangevallen, medlt al-Jazeera. Tanks beschoten de stad. Ook zijn er raketten afgevuurd. Sommige inwoners hebben een veilig heenkomen gezocht in moskeeën, aldus het bericht op basis van niet nader genoemde bronnen.
Spoedzitting Libië heeft inmiddels een spoedzitting gevraagd van de VN-Veiligheidsraad, zo meldt het Libische ministerie van Buitenlandse Zaken. De vraag : komt er, nu een coalitie van verschillende landen een militaire (lucht-)campagne gestart is tegen de troepen van kolonel Kadhafi. Ook laat het Libische regime weten dat het VN-resolutie 1973 - die onder meer de no-flyzone oplegt - als nietig beschouwt nu de militaire campagne tegen het land gestart is. Het land zegt het "recht" te hebben om vliegtuigen in te zetten.
Immigratie stop Libië staakt ook zijn hulp aan de EU bij het voorkomen van illegale immigratie. Italië zucht al jaren onder de stroom van de vele duizenden bootvluchtelingen uit Afrika die via de Middellandse Zee zuidelijk gelegen Italiaans gebied, zoals het eiland Lampedusa, proberen te bereiken. Kadhafi had premier Berlusconi beloofd te helpen bij het indammen van de vluchtelingenstroom. "Libië heeft besloten niet meer verantwoordelijk te zijn voor de illegale immigratie naar Europa'', aldus een veiligheidsfunctionaris volgens de staatstelevisie. De Europese Commissie had Libië in oktober 50 miljoen euro aangeboden voor maatregelen tegen de vluchtelingenstroom. Rome eist hulp uit Brussel bij de opvang van de duizenden Afrikanen. Libië heeft een kustlijn van 2.000 kilometer. (anp/afp/reuters/eb/odbs)
-------------------------------
Pssst
Ik zou voorstellen, dat de huidige generatie verslaggevers zich de moeite om veel uit te vinden, kan besparen. Er staan veel mooier en beklijvender verhalen opgetekend in de dagbladen vanbinst de bezetting. De propaganda was toen veel behendiger verstopt en de feiten met oneindig veel nog veel meer fantasie verdraaid. Al naar gelang men Anglofiel dan wel Germanofiel dacht : er was voor elk wat wils. Men trok toen ook niet ten strijde met supra-moderne tuigen, tegen een bende geitenhoeders en kamelenkwekers, maar tegen gelijkwaardige vechtmachines.
Als een Regering van Lopende Zaken al ten oorlog kan trekken! Wat moet het dan heerlijk gesteld zijn met het bondgenootshap!
Khadafi was meer dan 40 jaar een bevoorrecht handelspartner en als die half murw geslagen door zijn eigen volk, allemaal fervente aanhangers van de Godsdienst van de Wrede, met een vingerknip tot eervol aftreden kon tgedwongen worden, wacht men tot hij zich hersteld heeft, om dan zijn burgers te gaan beschermen .
Als men liegt, kan het dan tenminste niet met mooie leugens gebeuren?
Er zal zeker veel volk komen kijken, als Khadafi & C° voor het Oorlogstribunaal in Den Haag gebracht zouden worden. Stel U even voor dat Sarkozy tegen hem komt getuigen!
Gesteld dat die tegen die datum nog vrij rondloopt, want Marine zal hem, wat mij betreft, gerust in de boeien geklonken, als een tweede Napoleon naar Sint Helena mogen verbannen. Om hem op een schavotje te plaatsen, net zoals Sadam, tot de dood er op volgt.
De foto (hierboven), een paar minuten geleden genomen, toont de hemel boven Italië, die gisteren verscheurd werd door Sarkozys straaljagende moordenaars. Precies hetzelfde gebeurde, lang geleden, die zaterdag 20 maart (1943) toen de lente buiten open barste, en binnen een familie van 5 onmondige kinderen met hun moeder, hun nog jonge vader zagen sterven. Zonder dat die echt ziek was geweest, en zonder dat er hulp kon geboden worden. Een knaap van 7 jaar stond achter de gordijntjes tussen-in ook naar de blauwe lucht te kijken, waar Engelse jagers als woedende horzels rond de trage Duitse bombardementsvliegtuigen cirkelden, onderweg, toen nog, met hun bommenlast naar Engeland. Een paar maanden later begon de tocht andersom.
Leven en sterven : het maakt onlosmakelijk deel uit van ons bestaan, en iedereen wordt, met tijd en boterhammen, verondersteld te wennen aan het verlies van de geliefden. Al kan dat verlies iemand compleet gek maken Zelfs de knapste koppen verliezen al eens de pedalen ..
Bij GVA glundert men al een paar dagen! Met reden. Je moet effenaf uit pure liefde een stuk van zinnen zijn,(of Clovis heten) om op die manier te verbranden wat men gisteren nog aanbeden heeft.
Wijlen Clovis deed dat uit liefde voor zijn Clothildis (*) en hij haalde er baat bij. De God van Clothildis schonk hem immers de overwinning.
Kijk, als de Ere-Voorzitter denkt te moeten op de schoot gaan te zitten van de ergste vijanden van het Vlaams Blok/Belang, om uit te huilen, dan is dat zijn zaak. Tot op zekere hoogte kan ik akkoord gaan, daar er in het geheel brokstukken te vinden zijn van het afbrokkelende cordon. En dat is goed. Voor zover denk ik zelf, dat hij het geestelijk testament van Marie Rose Morel uitvoert, die ,moest ze nu nog goed en gezond bij leven geweest zijn, waarschijnlijk een soort van Pax Flandriensis had kunnen benaarstigen.
Maar moest mijn tante een man geweest zijn, dan was ze mijn nonkel.
Hij heeft dus, hoe aimabel de man ook is; een grens overschreden, waarbij ik noodgedwongen moet beamen : laat de doden de doen begraven.
Zeker, BDW verdient alle lof ter wereld voor wat hij en zijn Niveanen reeds bereikt hebben, maar het achterste van hun tong hebben wij nog altijd niet gezien. Daarom, op de kap van zijn eigen partij platte broodjes bakken : dat is niet een brug, dat is een heel continent te ver!
Het enige dat hij nu nog kan doen, is de eer aan zichzelf houden, en vervroegd een stap uit de openbaarheid terugzetten. Zijn strijd is gestreden.
En goed aan de partij heeft het allemaal wel niet gedaan.
En nu ik dan toch mijn hand aan het overspelen ben : ook El Cid zou eens uit een ander vaatje moeten beginnen tappen. Een echte Blokker lust geen verschaald bier! En dan spreek ik over hoe hij zich in het halfrond heeft laten afslachten door zelfs een klappei als Moe Vogels. Door te blijven hameren op het terugsturen van criminele vreemdelingen, desnoods naar de maan.
Dat is een afgezaagd verhaal geworden, dat met democratische middelen niet op te lossen valt. Zwijg er dan ook over!
Spreken is zilver. Zwijgen is goud.
------------------------------------
02:00 Voormalig VB-voorzitter Frank Vanhecke heeft geen ambities om toe te treden tot de N-VA, maar hij vindt die partij vandaag wel geloofwaardiger dan het Vlaams Belang. Met de top van het VB heeft hij geen contact meer.
Voor het eerst sinds het overlijden van zijn echtgenote Marie-Rose Morel doet Frank Vanhecke weer politieke uitspraken. Hij spreekt zijn waardering uit voor de N-VA, omdat die partij het been stijfhoudt in de federale onderhandelingen. "Die houding van de N-VA kan ik waarderen", aldus Vanhecke. "Zoals de zaken nu evolueren, is N-VA voor radicaal Vlaamsgezinden de enige nuttige stem."
Na de prominente rol van Bart De Wever tijdens het afscheid van Marie- Rose Morel in de Antwerpse kathedraal rees de vraag of Vanhecke een overstap overwoog naar de N-VA. Maar dat blijkt niet het geval. "Ik geloof niet dat ik voor Bart De Wever een meerwaarde kan betekenen", zegt hij. "Bovendien hadden Marie-Rose en ik allebei al besloten om ons terug te trekken uit de politiek. Ik werk mijn Europees mandaat af en over twee jaar ga ik iets anders doen." Lex Moolenaar in GVA
--------------------------------
Psst
De Niveanen voor Vlaams Nationalisten de enige steun .Is dat geen zuivere rancune?
Het is niet goe , nu al een wissel te trekken voor wat in de toekomst ligt en dus onzeker is, namelijk de uiteindelijke goede resultaten van BDW. In handelsrecht-termen spreekt men in zon geval van schoorseenwissel, wat in schoon Vlaams wil zeggen; wissel-cavalerie. Een betalings-belofte voor niet geleverde goederen of diensten, waarmee men de overige schuldeisers zand in de ogen strooit.
BDW en de zijnen zullen onze enige steun zijn, pas de dag nadat Vlaanderen Onafhankelijk geworden is. Al zal dat een steun zijn met gecontroleerd wantrouwen. Gezien het Tjeven-gehalte in die partij. Dat zou onze Ere-Voorzitter toch moeten geweten hebben : het origineel is altijd beter dan de kopij.
---------------------------
(*) De Gemeente Desselgem o eeuwige schande!, deelgemeente van de Stad Waregem heette in de Middeleeuwen Tressaligna. Dat werd mij altijd verteld, door oude Desselgemnaren, en lag in een beschutte arm van de kronkelende Golden River, voor die wed rechtgetrokken en verbreed in de jaren 70 ten behoeve van de scheepvaart uit Frankrijk. Hier werd in Mei 40 enorm gevochten, want de voorhoede van de Duitse zegedronken legers geraakte maar niet aan de overkant, daar de Genie de brug op de steenweg had laten inde luchtvliegen. Het water stond nochtans zeer laag, daar overal stroomafwaarts de sluizen en sassen vernietigd waren, zodat de Leie praktisch kon leeg lopen en dus op vele plaatsen zo goed als droog stond. Toen kwam de stenen bloot te liggen, waarover de rivier in vroeger tijden volgens de overlevering, bijna droogvoets kon doorgewaad worden. Zodat de mensen van Overleie vlotter naar de kerk konden in het centrum van Desselgem, langs kerkwegels over en door de meersen.
In die nu afgesloten dode arm van de rivier, bijna helemaal langs alle kanten omsloten door de Leie, ligt nog altijd de hoeve Munckenhof, een heerlijkheid die reeds voorkomt in de oudste kronieken,en afhing van de Sint Pietersabdij in Gent.
Volgens de overlevering zou dit de ouderlijke woning geweest zijn van Clothildis, zodat wij redelijkerwijze mogen veronderstellen, dat de Frankische koning Clovis ooit in onze streken op vrijersvoeten heeft gelopen. Dat hij later in Parijs tot koning van Frankrijk werd uitgeroepen, bewijst alleen maar dat ook toen reeds alles wat faam veroverd had, Frans moest spreken.
Wat er ook van zij aanbidden wat men verbrand heeft, en verbranden wat men aanbeden heeft staat goed bekend in onze gewesten. Daar zijn de Tjeven meer rijk geworden!
Waarvan zelf onze jongste spruit (OBI) het hoofd afwendt
----------------------------------.
De Schandaard, de ooit christelijk-gedegen Vlaamsvoelende gazet is al een tijdje bezig te verbroederen/verzusteren met Madam Béatrice Saccoche van Le Soir, de Vlaams-hatende Franstalige boulevard-gazet. Met het oog, hebben ze zelf gezegd, nader tot elkaar te komen, maar men vindt waarschijnlijk bij hen die de touwtjes trekken, dat het allemaal te traag gaat. Het water staat hen inderdaad ondertussen aan de lippen, dus moet er een tandje worden bij gestoken. Dat tandje, dat is de samenwerking tussen de twee Vrije Bruxselse Universiteiten. Dat die geboren zijn in een totaal verschillend land, en helemaal een totaal tegengesteld leven achter de rug hebben, deert niet. Als de centjes maar blijven vloeien! Wie weet draait de Vlaamse openbare opinie dan niet bij .
Vanaf welk punt van bijdraaien zou er een lintje inzitten?
Al zou ik, voortgaande op wat Rinnebô in zijn artikel hieronder schrift, eerder aanraden, om dat samen in dezelfde boot te zitten, op zichzelf toe te passen. Door bijvoorbeeld tot tweetaligheid ook langs Franstalige kant te komen. Dan zou één enkele Vrije Universiteit in Btuxsel volstaan.
Dat beide geleerde bollen ondertussen in hun eigen Linx achtertuintje blijven spitten, valt weer eens niet op. Er wordt uitleg gegeven, tot hun eigen stelling (in hun ogen) bewezen wordt geacht, al de rest is larie. Ik noem dat in de publieke sfeer rond de pot draaien tegen beter weten in.
Voor mij hoort Rinnebô eerder thuis in de sub-categorie lobroeken. In ieder geval : ik heb mij kostelijk geamuseerd met zijn kronkelingen Net twee cobras in een paringdans. Gelukkig : achter glas, veilig en reukloos.
19-03-2011 - Marc reynebeau itv. Jostein Gripsrud
de standaard in Iskander
--------------------------------------
Zowel Amerikaanse zangeresjes als lokale schrijvers mogen erbij. Daarmee bouwen de media een publieke sfeer, waarin het natiegevoel kan gedijen. Maar wie erbij wil horen, moet er ook zijn steentje toe bijdragen. Belastingen betalen, bijvoorbeeld. De Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud onderzoekt wat gemeenschappen maakt en breekt. Het is niet een gemeenschappelijk enthousiasme voor crosscountryskiën dat Noren onderling solidair maakt, maar wel het gemeenschappelijke culturele repertoire dat door de massamedia wordt uitgedragen. Zo vat de Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud, die aan de universiteit van Bergen doceert, zijn idee van het 'nationale gevoel' samen. Als het zich tot skiën zou beperken, dan hoorde hij er niet bij. Het is maar een onderdeeltje van een veel bredere publieke sfeer.
Vanaf deze week komt Gripsrud gedurende enkele maanden in Brussel doceren over de publieke sfeer. Op uitnodiging van de beide Brusselse universiteiten VUB en ULB, en van de Gentse universiteit, bekleedt hij dit jaar de prestigieuze internationale Francqui-leerstoel. En het onderwerp is uitermate relevant voor België, want bestaat daar nog een publieke sfeer? Niet echt, nee.
'De publieke sfeer is immaterieel', zegt Gripsrud, 'maar hij wordt gedragen door erg materiële middelen, in de eerste plaats de massamedia. In de publieke sfeer ontmoeten de burgers, de leden van een natie elkaar. Het is het geheel van gezamenlijke ideeën, referenties, connotaties, symbolen en betekenissen, waarmee zij zich kunnen voorstellen dat ze tot eenzelfde gemeenschap behoren. Ik noem dat geheel een semiotisch web.'
'Ik heb een tijdje Noors gedoceerd aan Zweden in Stockholm. Noors en Zweeds lijken wel dialecten van elkaar, zodat ik geen moeite had om mijn Zweedse collega's te begrijpen. Behalve wanneer het laat werd in het café.'
Omdat ze door de drank met een dubbele tong begonnen te praten?
'Omdat ze over dingen begonnen waarmee ik niet vertrouwd was: jeugdherinneringen, liedjes die ze op school hadden geleerd, lokale sporthelden over wie ik nog nooit had gehoord. Je kunt niet volgen omdat je die kennis mist, feiten en feitjes die ze kennen uit hun gezamenlijke verleden en van de massamedia.'
Is een publieke sfeer hetzelfde als de publieke opinie?
'Nee. Je kunt bijvoorbeeld mensen proberen te winnen voor een antimigratiebeweging door in te spelen op het idee van een zuivere nationale identiteit. Maar je kunt op grond van hetzelfde nationale argument voor het tegendeel mobiliseren, door te stellen dat openheid en tolerantie precies een onderdeel zijn van die identiteit.'
'Maar een publiek debat daarover veronderstelt wel dat er al een gevoel van gemeenschappelijkheid bestaat: het gevoel dat we in dezelfde boot zitten. De vraag is natuurlijk wat op termijn van die boot zal overblijven als gevolg van de ontwikkeling van de internationale communicatie. Hoewel, als je ziet hoe vaak bij de revoluties in Noord-Afrika met de nationale vlag wordt gezwaaid, blijkt de natie wel degelijk een voorwaarde om mensen politiek te mobiliseren.'
Dreigt in discussies over bijvoorbeeld migratie het politieke argument soms niet te worden verhuld door het nationale argument?
'Dat gebeurt. Maar in Noorwegen wordt de nationale identiteit niet vaak ingeroepen in het migratiedebat. Wat de rechts-populistische zogeheten Vooruitgangspartij probeerde te mobiliseren, was een gevoel van onrechtvaardigheid bij de Noorse arbeidersklasse: die immigranten krijgen geld om niets te doen, ze poetsen de traphallen niet in appartementsblokken, enzovoort. Ze putten niet uit nationale gevoelens, maar uit onze egalitaire tradities.'
'En fairness past ook in de publieke sfeer. De welvaartsstaat berust op de bereidheid van mensen om mee te betalen aan de collectieve voorzieningen. En daarvoor is vertrouwen nodig. Er moet een gevoel van gedeelde verantwoordelijkheid bestaan, en dus dat iedereen zijn deel betaalt.'
Hoe belangrijk is emotie daarin?
'Zeer groot. Veel politieke theorieën over burgerschap zien dat over het hoofd. Mensen moeten geïnteresseerd zijn in de democratie en om het algemene belang geven. Daarvoor is zeker gevoel van trots nuttig, de trots om erbij te horen. Het komt ook door de gewoonten die mensen zich eigen maken. Al is het door institutionele inertie of omdat je het op school hebt geleerd: je kent de rituelen, je herkent de iconen op straat, je weet welke feestdagen eraan komen. Het wordt een routine. En knoeien met gewoonten, dat doe je niet zonder mensen op de zenuwen te werken.'
'Mensen hebben ook behoefte aan een gevoel van gemeenschappelijkheid; daar komt ook dat gevoel van trots vandaan wanneer een landgenoot een sportief succes boekt. We leven in een snel veranderende samenleving, die ook nog eens erg competitief is, waarin iedereen voortdurend in beweging is, met veel onzekerheid, met een mondialisering die almaar dichterbij komt. Gevoelens van herkenning en gemeenschappelijkheid zijn dan geruststellend.'
Speelt ook de toenemende sociale ongelijkheid daarin een rol: het nationale gevoel als een alternatieve vorm van integratie?
'Dat lijkt me zeer waarschijnlijk, en het zou een goed onderzoeksonderwerp zijn. Het is een manier om er weer bij te horen, als je economisch bent uitgesloten. Je kunt het ook als een wapen gebruiken tegen wie volgens jou beter wordt behandeld, maar hier niet thuishoort. En zo kan het weleens een lelijke kant te krijgen.'
Hoe nationaal kan een publieke sfeer nog zijn als ook de massacultuur steeds mondialer is, zeker bij jongeren? Iedereen op de hele wereld wil Britney Spears horen en zien.
'Het is nu Rihanna. Ik heb een dochter van elf die mij op de hoogte houdt.'
'De populaire cultuur krijgt inderdaad steeds meer impulsen vanuit een mondiale, Angelsaksische cultuurindustrie. Maar die komt terecht in een culturele mix die verschilt van land tot land. Want de lokale culturele tradities blijven voortleven, ook vanuit een gevoel van patriottisme. De Noorse openbare omroep heeft, met zijn drie tv-kanalen en 16 radiostations, de commerciële concurrentie ver achter zich gelaten.'
'Het eerste tv-net haalt bijzonder veel kijkers met een programmering die erg aansluit bij nationale gevoeligheden en bij dat semiotische web. Het populairste programma is een satirisch nieuwsmagazine, waarin comedians de actualiteit becommentariëren. Het toont aan dat bij de bevolking een brede, gezamenlijke interesse bestaat voor het openbare leven, de politiek inbegrepen.'
Zitten jongeren niet vaker op het internet dan voor het tv-toestel?
'Jongeren hebben nooit veel tv gekeken. Dan doen ze pas als ze een baan en een gezin hebben en gesetteld zijn. Ik doe nu onderzoek naar wat er zou gebeuren als jongeren hun mediagewoonten zouden doortrekken in hun volwassenheid. Daarvoor heb ik alle studenten van het hoger onderwijs in Bergen bevraagd, eerst in 1998 en in 2008 nog eens.'
'Het opvallendste resultaat was dat in die tien jaar de belangstelling voor wat níét tot de mainstream cultuur behoort, opvallend is gezakt. Jazz, barokmuziek of opera, het interesseert ze niet meer. Zoals ze ook veel minder lezen en er geen idee meer van hebben wie Franz Kafka is. En de weinigen die het wel nog weten, komen uit kansrijke gezinnen en studeren iets prestigieus, rechten of geneeskunde. Er bestaat dus, duidelijker dan vroeger, een klassenverschil tussen wie kiest voor de mainstream en de minderheid van culturele omnivoren.'
'Je ziet het ook aan alle Europese universiteiten: die rekruteren geen extra studenten meer uit de onderste sociale lagen. Het systeem reproduceert zichzelf. Als je nog iemand uit de onderste lagen kunstgeschiedenis ziet studeren, blijkt dat diens vader indertijd een maoïst was, die er om politieke redenen voor koos om proletariër te worden, of wiens moeder erg actief was in de vakbond.'
Dus de culturele diversiteit versmalt?
'Ja, in termen van smaak en van kennis van de geschiedenis. En dat afgenomen historische besef is een probleem, want politiek gaat over het verbeelden van de toekomst, en daarvoor heb je dat besef wel nodig. De reden ligt voor mij voor de hand: commerciële televisie. De kern is: jongeren worden niet meer uitgedaagd of tegengesproken in hun culturele keuzen. Het staat ze vrij om alleen nog te kiezen voor wat hen bevestigt in wat ze al weten of denken.'
U maakt een verschil tussen patriottisme en nationalisme.
'Ja, patriottisme is de liefde voor het vaderland - het valt altijd op dat overal het onderscheid wordt gemaakt tussen het vaderland en de moedertaal. Als politieke ideologie kan nationalisme agressief en expansionistisch zijn, maar het kan ook inspireren in tijden van rebellie tegen autoritaire regimes. Het verschil met patriottisme ligt in de nadruk die je legt. Als de nadruk ligt op het verschil met anderen, kan dat leiden tot superioriteitsgevoelens, met alle onaangename gevolgen van dien.'
'Maar het hoeft niet zomaar om het vaderland te gaan. In Bergen, een Hanzestad waar ik al lang woon, bestaat een extreem lokaal patriottisme. Nationalisme is dat niet, al hebben ze wel de neiging om zeggen: ik ben niet van Noorwegen, ik ben van Bergen. Dat klinkt misschien bekrompen provinciaal, maar het zorgt er ook voor dat er interessante dingen gebeuren. Het motiveert mensen om dingen voor hun gemeenschap te doen. Er bestaat een gevoel van solidariteit, wat fijn is als het iedereen insluit.'
'Je kunt natuurlijk wel de hele wereld willen omhelzen, maar misschien is die toch wat te groot. Schaalverkleining versterkt de solidariteit. Televisiebeelden van hongerkindjes kunnen solidariteit met verre landen opwekken en dat is goed, maar om een samenleving te organiseren, heb je niet genoeg aan iets oppervlakkigs of pragmatischs, maar aan een attitude die dieper gaat en vanzelfsprekend is.'
Hoe zou u dit alles toepassen op België?
'Ik vreesde al dat die vraag zou komen (lacht). Als het klopt dat de publieke sfeer in België al zo goed als volledig is gesplitst, mist het een sterke, overkoepelende band. En ik hoor dat de Rode Duivels het niet meer zo goed doen en dat Eddy Merckx niet meer fietst. Wat blijft er dan nog over? Frieten? Dat betekent niet veel, hé. En als blijkt dat zoveel Franstaligen zo uitvoerig naar de Franse televisie kijken, betekent dat in mijn theorie ook niet veel goeds.'
'Een federale staatsorganisatie is al een hele stap opdat elke publieke sfeer zijn specificiteit kan bewaren. Want identiteiten zijn altijd complex. Behalve een patriot van Bergen, ben ik ook een Noorse, Scandinavische, Europese kosmopoliet. Iedereen identificeert zich met verschillende gemeenschappen tegelijk. Maar wie België wil handhaven,zal er toch moeten voor zorgen dat ook een emotioneel ondersteunde identificatie ermee in stand wordt gehouden en ondersteund.'
-------------------------------
Besluit
De Francofonen en de anderstaligen nemen als zuipliedje Mie Katoen en My Sarie Mareis, en de Vlamingen leren paring-songs zowel uit het Rif-gebergte als uit de bergen van Anatolië, met daarnaast een paar top-hits uit het programma van Radio Mille Colines. Dat moet een warm gevoel geven. En op hun kot kijkt iedereen elke dag minstens een uur naar de video van Daniel Cohn-Bendit, fractieleider van de Groenen inhet Europees Parlement. Is bedoeld als bevordering van druggebruik en Griekse knapenliefde. Is, als Linx credo, goed voor de menschen en de Multi-Culti.
Vandaag de zoveelste aardbeving in Japan op rij, voor de 9dedag op rij. Over de daarbij horende vloedgolf wordt niet gerapporteerd. Fukushima zou worden opgegeven, alles is tevergeefs geweest. Over de daarbij horende nucleaire ramp wordt niet gerapporteerd. Het is vandaag immers zaterdag, en dan draait de wereld op halve kracht.
Franse Mirages bombarderen sinds een paar uur Benghazi : een oorlog starten op zaterdag hebben ze bij Hitler geleerd. Net zoals de zoveelste raket-aanval op Israël vanuit Gaza : de zateerdag is de eerste dag van de Islamistische week. De vrijdag namiddag heeft men gebeden voor Allah, de zaterdag begint het afslachten in naam van Allah.
De vluchtelingenstroom uit de Maghreb groeit gestadig. De bevolking van Lampedusa jaagt ze sinds vandaag terug de zee in. Trop is trop, en teveel is teveel.
Het Italiaanse luchtruim boven mijn hoofd (17 uur) anderzijds, is al een paar keer geschonden door gierende straaljagers. Ze zijn onderweg met de groeten van Sarkozy aan zijn gewezen boezemvriend Khadafi aan de overkant der Middellandse Zee, waar ze bij hun Arabische of Turkse vrienden daar aan de overkant ergens kunnen tanken voor de volgende raid. Zouden die werkelijk 3X zo snel vliegen als de Stukas, en ook 3x zo snel kunnen moorden?
Van een zaak mogen we nu wel zeker zijn : als Elsevier om 11u35 volgende tekst elektronisch verspreidt, zijn de teerlingen geworpen. En weten we wie in een nabije toekomst onze vrienden zullen moeten zijn. De naam is Mustafa Abdel Jalil, kortweg JALIL voor de vrienden, de nieuwe bevoorrechte handelspartner. Jalil! Een beetje de klanknabootsing van lillend mensenvlees .
-------------------------------
Rebellenleider schreeuwt om hulp na aanval Benghazi
zaterag 19 maart 2011 11:35
De Libische rebellenleider Mustafa Abdel Jalil vraagt het buitenland de bevolking van de Libische stad Benghazi onmiddellijk te komen helpen. Volgens Jalil zouden de troepen van machthebber Muammar Khaddafi de bevolking van de rebellenhoofdstad proberen uit te roeien.
'De wereld heeft te lang getreuzeld en had eerder de opstand kunnen steunen door Khaddafi's luchtmacht uit te schakelen, toen de rebellen nog aan de winnende hand waren'
Volgens persbureau AFP ontvluchten honderden inwoners van Benghazi de stad aan de oostelijke kant.
Libische rebellen zeggen dat ze zeker negentien militairen van Khaddafi hebben gedood bij de strijd om Benghazi. Ook zeggen opstandelingen dat ze een aantal militairen gevangen hebben genomen en materieel van de troepen in hun bezit hebben.
Doden Verschillende bronnen berichten dat troepen van Khaddafi Benghazi via het zuidwesten binnendringen. Ooggetuigen melden dat bij beschietingen zeker acht doden zijn gevallen en een groot aantal gewonden.
Het Libische regime ontkent dat Benghazi weer wordt aangevallen. 'Wij houden ons aan de wapenstilstand,' aldus een regeringswoordvoerder. Een woordvoerder van de Libische National Raad van opstandelingen, vraagt zich af waar het Westen blijft.
De rebellen willen dat er zo snel mogelijk wordt ingegrepen om 'een eind te maken aan het uitroeien van burgers'. 'De Libische regering liegt steeds weer. Wij willen vechten tegen de troepen van Khaddafi, maar wij hebben de middelen niet.'
Snel Franse ambtslieden zeggen dat alles klaar is voor actie, maar er moet nog een politiek besluit worden genomen. 'Het is duidelijk dat we snel moeten handelen,' aldus een Franse functionaris.
Nadat het Libische regime heeft aangekondigd geen militaire operaties meer te ondernemen, gaat het geweld in Libië gewoon door. Vrijdag meldden verschillende bronnen dat zware explosies zijn gehoord in hoofdstad Tripoli. Khaddafis troepen zijn in de nacht van vrijdag op zaterdag bezig geweest Benghazi binnen te dringen. De regering ontkent dit echter.
-------------------------
Maar de wereld is rond, en overal valt er wat te beleven. De volksopstand in Egypte suddert wel op een laag vuurtje in de berichtgeving, maar dat wil nog niet zeggen dat er aan de grens met Gaza geen beweging valt waar te nemen. Integendeel : de handel in van die handige kleine raketjes (made in Iran), bestemd voor Israël, kent weer piekpunten. Lees maar hoe er straks weer zal gepleit worden voor die arme bloedjes van Palestijnen, die Och Gottekes, zo hard aangepakt worden door de Joden
Das Obercommando von GVA gibt bekannt :
15:35 Hamasmilitanten hebben zaterdag meer dan 50 raketten afgevuurd op Israël. Daarbij raakten twee Israëliërs licht gewond. Het Israëlische leger repliceerde met luchtaanvallen. Daarbij raakten vier burgers en een jongen gewond (foto). Een Hamasstrijder zou daarbij gedood zijn.
Het is de grootste raketaanval van Hamas sinds twee jaar.
De meeste raketten van Hamas kwamen neer in onbewoonde gebieden van de Negev-woestijn. Bij een Israëlische luchtaanval op de dichtbevolkte Gazastrook zijn zaterdag in de wijk al-Zeitoun in Gaza-Stad vijf gewonden gevallen, onder wie een kind. Dat meldden Palestijnse hulpverleners.
Het geweld laait op door de interne Palestijnse rivaliteit tussen Hamas en Fatah. De door het Westen gesteunde Palestijnse president Mahmoud Abbas van Fatah probeert momenteel wereldwijd steun te krijgen voor de erkenning van een Palestijnse staat. De acties van Hamas maken nieuwe vredesgesprekken met Israël nu een stuk moeilijker.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman heeft gezegd een klacht bij de VN in te zullen dienen vanwege de raketaanvallen van zaterdag.
Voor de burgervader van MONS (zie hierboven) zijn en blijven het allemaal MONTS et merveilles : lui aussi est demandeur de rien, en wat meer is, change volgens het Epistel van Mohbama is aan hem ook niet besteed. Aan niemand van de Zuidelijken, trouwens! Le pognon : dat is wat hen interesseert! Op zijn Italiaans zou men kunnen zeggen : dolce far niente, dat is pas leven Au Grand Large : op De Lange Omvaart, in t Nederlands : toch mooi, hé! Levenslang luxueus leven op een cruise-schip die gesponsord wordt door les Flamin-Boches du Nord!
Wij zouden zeggen, met enige spijt in de stem : The sky is the limit : de roem van Elio en de man zelf zouden tot in de hemel moeten reiken. Wij wensen hem goede vaart!
Wie het breed heeft, kan het breed laten hangen. In Le Soir meldt men triomfantelijk:
Le projet de la construction du « Grand Large » remonte à 2001. La première pierre a été posée le 29 mai 2009.
La nouvelle piscine a coûté 19 millions deuros, dont une subvention de 7,722 millions du gouvernement wallon, 620.000 euros de lIDEA et 10,66 millions deuros de la Ville de Mons.
Le grand bassin a une longueur de 33 mètres et a été conçu pour la natation et le water-polo.
La piscine est équipée de zones ludiques et de bien-être ainsi que despaces horeca. Sa capacité daccueil maximale est de 1.000 personnes.
Conçue pour les familles, les clubs, les amateurs de bien-être, la piscine se veut citoyenne et également écologique avec, entre autres, un dispositif de génération deau de piscine à partir de leau de pluie et 36 panneaux photovoltaïques.
Le plongeon inaugural a été effectué par le bourgmestre Elio Di Rupo, accompagné de plusieurs dizaines de nageurs
Herinnert U zich de vraagstukken die iedereen ooit heeft moeten oplossen in de Lagere School? Steevast zat die ene er bij over een vat Y van X liter inhoud, dat langs boven gevuld werd door kraan A met zon debiet, en waar onderaan twee kraantjesB eb B waren voorzien om het water uit te laten. Vraag wanneer zal het vat vol, resp. leeg zijn? Als men weet dat kraan A in hoofdzaak gevoed wordt door Vlaams water, en kraan B en B aangelegd en bediend worden door Franstaligen, bereken dan de leeftijd van het vat Y in dagen uren, minuten en seconden.
De megalomane visie van Bergen (Mons) is werkelijk groot, groter, grootst. Over de plannen en de vooruitgang van de werken voor het nieuwe NMBS-station wordt ondertussen stevig gezwegen : dat is brood op de plank voor na de regeringsvorming. De Vlaamse publieke Opinie mag niet gebruskeerd worden, ziet U Want dat station moet groter en mooier worden dan Antwerpen en Düsselforf samen. Het moet een gebouw worden waardig aan de Grote Man, waarvan men ooit zal kunnen zeggen : hij leerde zijn volk niets doen en toch goed leven!
------------------------
Psssst
Over de chambre séparé wordt niet gerept. Waarschijnlijk om geen onnutte belangstelling van buiten de landsgrenzen aan te trekken. Hetzelfde geldt voor de melancholieke cellen, ingericht als moderne vergeetputten, die reeds bij de bouw voorzien werden voor afgedankte mietjes.
Gisteren heb ik op VTM, in Het Nieuws om 19 uur, de HEL uit mijn kinderjaren opnieuw gezien : landkaartjes met geïdealiseerde heroïsche slagvelden. U zag die schets ook misschien : zeer aanschouwelijk voorgesteld : de Middellandse Zee met de omringende landen en naties, met het vijandelijk gebied duidelijk gearceerd met schuine strepen, omringd met kleine zwart-lugubere silhouetjes te land, ter zee en in de lucht : slagschepen, vliegtuigen, tanks, soldaatjes, enz., elk met hun eigen vlaggetjes er op. Versierd met cijfertjes die stonden voor de slagkracht. Het huiswerk van de vlijtigste uit de Navo-klas, waarschijnlijk een zeer dure generaal op rust.
In mijn boekenkast staat een collectie ingebonden tijdschriften van het weekblad SIGNAAL uit WO II, gaande over de jaren 1939 tot 1945. Het staat vol met degelijke platjes. Over dezelfde Middellandse Zee maar over het Afrika Korps van Woestijvos Rommel. Eerst, in de beginjaren, op glanzend papier, en met heerlijke vooruitzichten, later, in 1944-45, op schamel papier, met schamele tekeningen, maar destemeer met hoogdravende artikels. Met zoveel en zoveel registerton gezonken tonnenmaat bij de vijand De in de lucht stekende achterstevens bewezen dat. Met cijfertjes naast ieder schip dat naar de kelder ging. Over verdronken manschappen werd niet gerapporteerd.
De Geschiedenis herhaalt zich! Met dit verschil : de mensheid zelf is de laatste 50 jaar nu ook losgeslagen van haar eigen ankers. Maar meteenchanteert een dictator (die erbij was van bij t begin) ons door te dreigen met onze vliegtuigen zo maar uit de lucht te halen, of onze landen te overstromen met zijn onderdanen, die als sprinkhanen in zwermen zullen nederdalen. Bovenop de overvolheid waaronder we reeds sedert WO II gebukt gaan in Europa.
Overlast. Iedereen met een minimum aan gezond verstand weet als men teveel kippen of varkens op een te kleine oppervlakte bijeenperst, er in de kortste keren problemen ontstaan. Dit wil zeggen, dat na zware ongemakken van pest en cholera, de natuur uiteindelijk wel zichzelf zuivert, eenmaal alle dieren dood zijn. Het gehele procédé kan wel een tijdje duren, zoals men kan vaststellen bij de dinausauriërs.
Voilà : dat is plaatje N° 1 : hoe de dinos zijn uitgestorven.
Plaatje N° 2 is (in onze streken), wat vroeger een gemengd bedrijf was : naast graangewassen, vlas, bieten, enz, die op het land groeiden, werd er aan kleinschalige veeteelt gedaan op weiden als wiegende zeeën : een paar gezonde tomen kippen, een nest knorrende varkens die blonken in hun vel, en enkele koeien die smeekten om te worden gemolken. De paarden waren toen nog de meesters der dieren en voedsel voor de steden werd niet aangevoerd in havens, maar kwam van het eigen platteland. Petrol werd toen gebruikt voor de Lampebelge om de huiskamer te verlichten.
En toen sloeg de industrialisatie toe, en alles moest mega worden en vooral: alles moest almaar vlugger gaan. Zo vergleed plaatje 2 stilaan in plaatje 1, waarbij het systeem waaronder dieren nu op batterijen op mekaar moesten leven, ook stilaan perfect passend bevonden werd voor mensen. Leven op de eigen uitwerpselen.
De toestand zoals die vandaag op Lampedusa heerst (zie hieronder), is een teken aan de wand. Maar onze zogezegd beschaafde wereld, wil met volle geweld gaan ingrijpen in de landen zelf. Dat is de schaamte voorbij. Dat is een aanvalsoorlog, waardoor de Duitse oorlogsleiders in Neurenberg de strop kregen!
-------------
Inwoners van het Italiaanse eiland Lampedusa hebben de kustwacht verhinderd aan te meren met migranten die ze gered hadden. In de vooravond lagen nog vier boten voor de kust van het eiland te wachten met in totaal 200 vluchtelingen aan boord. De havendammen werden door woedende mensen bezet. Dat melden Italiaanse media.
In het opvangkamp van Lampedusa zitten momenteel ruim 2.600 migranten volgens het VN-Vluchtelingencommissariaat UNHCR. Het kamp is slechts voorzien op 850 mensen.
Tot dusver komt de vluchtelingenstroom overwegend uit Tunesië. De toestand wordt dramatisch als ook massa's mensen uit Libië naar Italië zouden vluchten, waarschuwt UNHCR. Lampedusa heeft 4.500 inwoners. (belga/edp
In de portretten-galerij der oorlogsmisdadigers aller tijden, mag voortaan, naast dat van Dhengis Khan, Hitler, Stalin, Mao en nog zoveel anderen, ook een staatsieportret gehangen worden van de voltallige Belse non-regering die in Brussel maar dan zonder de minste legitimiteit, de plak zwaait. Het is van Regering van Lopende Zaken een Weglopende Regering met Bijzondere Machten, o.a. Oorlogskabinet geworden, die zelfs de moed niet heeft om haar werkelijke drijfveren bekend te maken.
Too little and too late!Om goed te doen, had men alle regimes in Afrika ineens moeten uitroken. Alleen had men het veel vroeger moeten doen, zodat onder de mom van godsdienst de gehele wereld niet kon dooreen geschud worden.
Maar is het niet zo? dat om corrupt te zijn, net als om een koppel te vormen, men minstens met twee moet zijn?!
Laten we dus gewoon afwachten om te zien wie van de misdaad zal profiteren.
Lees even mee :
Freddy bemoei U met uw eigen zaken en laat de geburen hun eigen problemen oplossen !
Ik denk dat dit ongeveer zou zijn wat mijn echtgenote me zou vertellen indien ik haar zou zeggen dat ik eens bij de geburen zou gaan aanbellen omdat ik gehoord heb dat er daar dagelijks vreselijke ruzies zijn tussen man, vrouw en enkele meerderjarige kinderen. En ze zou gelijk hebben. Indien ik toch zou gaan is de kans groot dat ik voor de ene of de andere partij zou gaan kiezen en dit met een beperkte kennis van alle historische gegevens van die familie. Indien ik daarna op het politiebureel een verklaring zou afleggen omdat ik van de ene of de andere wat slaag heb gekregen zou men me waarschijnlijk vragen waarom ik mij in godesnaam ben gaan bemoeien met interne problemen van die familie van wie iedereen weet dat het een familie is met permanente, en door velen gekende problemen. "U hebt het feitelijk toch zelf gezocht" is iets dat men me waarschijnlijk zal vertellen. En het is dan nog waar ook.
Ik dacht aan dergelijk fictief voorbeeld toen ik hedenmorgen vernam dat de Verenigde Naties zich geroepen voelen om zich eens gaan te mengen in de interne keuken van Libie. Ik meen dat de genomen beslissing vreselijk gevaarlijk is. Waarom komt de VN niet tussen in Timor? Of in Baskenland? Of waar ook. Verschillende landen zijn ook die mening toegedaan en hebben zich onthouden. Feitelijk zijn het maar vijf landen die blijkbaar niet akkoord waren om zich met de interne keuken van Libie te gaan bemoeien. Het waren China, India, Rusland, Duitsland en Brazilie.
Dat het er slechts vijf zijn vinden we niet zo belangrijk maar dat die vijf landen ongeveer de helft van de hele wereldbevolking vertegenwoordigen wel. China en India tellen ongeveer 2,5 miljard inwoners en de andere drie een klein half miljard. Men kan toch moeilijk appelen met peren vergelijken. Wat is de waarde van 5 stemmen tegen 1 als het blijkt dat die ene stem van China komt en die andere vijf van Andorra, Luxemburg, Liechtenstein, Qatar en Monaco die allen samen onvoldoende inwoners tellen om een stadsdeel van één Chinese stad zoals Peking of Shanghai te bevolken?
We vrezen daarom dat enkele van die "onthouders" wel eens stiekem de kant van Khadaffi zouden kunnen kiezen en dat we vertrokken zijn voor een groot toekomstig wereldprobleem. Schoenmaker blijf bij uw leest. We voelen de beslissing van de VN aan als een grote fout. De meesten die gestemd hebben dat Libie moet gestraft worden zijn meelopers die enkele "haantjes vooruit" zoals de USA en Frankrijk hebben willen volgen. We vrezen dat ze hierdoor het leven van velen "niet Libiers" in gevaar aan het brengen zijn. Bij eventuele onvoorzienbare reacties van Khadaffi zullen het zeker niet diegenen zijn die in New York gestemd hebben die men in "lijkzakken" naar hun familie zal terugsturen. Het zullen steeds de sukkelaars, die bevelen moeten uitvoeren, zijn die hun leven zullen geven voor een probleem waarvan ze niets begrepen, en waarmede ze helemaal geen uitstaans hadden.
--------------------------------
Pssst
Zeventig jaar geleden hadden we een brallende Führer, die zo te horen met open vizier wilde strijden maar meteen de wereld in brand zette. Vandaag hebben we een geniepige Franse president, die, tegenin de Navo die na lang aarzelen alleen veilige bombardementen met onze 6 laatste F-16 wil uitvoeren (de bangerikken!) op Libië, tegen 15 uur deze namiddag grondtroepen wil inzetten. Dat hij daarmee vooral Marine Le Pen in zijn eigen binnenland wil treffen, is een publiek geheim over heel Europa. Die trouweloze Khadafi, die begot , nu dat ge t zegt, een monster blijkt te zijn, en die daarenboven Franse interne staatsgeheimen uitbrengt (Libië financierde de kiescampagne van Sarkozy) : die man moet AUSRADIERT worden!
Dan kunnen we met het nieuwe bewind misschien wel betere zaakjes doen?
Dan had Hitler tenminste meer fatsoen!
Naschrift (16 uur)
De internationale militaire actie in Libië is begonnen. Dat heeft de Franse president Nicolas Sarkozy zaterdag gezegd na afloop van overleg van wereldleiders in Parijs. Sarkozy zei dat Franse troepen al hebben geholpen bij het voorkomen van aanvallen van het leger van de Libische leider Muammar Kadhafi op burgers.
Gisteren las U hier, en dan nog uit mijn eigen koker, enkele pronkerige uitspraken over de viering van 150 jaar Italiaanse Eenmaking, waarbij mijn hart van eedle fierheid beefde voor zoveel vaderlandsliefde.
Exemplarisch, noch min noch meer!
Toch voor ons, Vlamingen, die niet eens ons eigen vaderland in het hart mogen dragen, maar lijk Willem Tell in zijnZwitsers kanton de hoed van Kessler, de Oostenrijkse bezetter bovenop een paal, dien de te groeten. Wij ook, wij moeten nog altijd buigen voor de macht van een vreemde bezetter uit het Zuiden, die, toppunt van arrogantie, door een homofiele Italiaan wordt geleid.
Och! Dat risorgimento, waarvan de goegemeente hier in Italia de mond van vol heeft! Het begon toen in de roerige jaren 1860 de Hertog van Torino (Turijn in Piemonte, Lombardije) de opstand steunde van de legeraanvoerder Garibaldi, om de Paus (Rome) uit het zadel te lichten. Een na een betuigden de ooit zelfstandige stad-staten als Firenze, Venetië, Siena, enz., hun steun, en vochten mee met hem tegen de Pauselijke Zouaven (*) zodat alle landsstreken van Italië konden aansluiten in één koninkrijk, onder leiding van het Huis van Savoye, waar een beetje later de Seks-en Coburgers zouden deel van uitmaken, via de zuster van Leopold II, prinses Marie José, de goede vriendin van Adlof Hilter De opstand stopte slechts voor de poorten van de Vaticaanse Heuvel, op het plein dat we nu kennen als het Sint Pieters Plein, waar de Paus zich verongelijkt had ingesloten. Eerst jaren later, met Mussolini kon de reconsiliatione, de verzoening door Het Verdrag van Lateranen (1929) bezegeld worden :de Paus deed afstand van al zijn gebieden, buiten de paar Km² van het Vaticaan, en enkele heiligdommen, verspreid in de stad Rome.
Na WO II verdwenen eerst Mussolini, als Premier, gevolgd door Umberto I, die na 23 dagen zijn vader Victor Emmanuele II van Savoye opgevolgd te hebben, als eeuwigdurende banneling het Italiaans grondgebied diende te verlaten.
Aan die éénmaking kleefden natuurlijk hier en daar een paar schoonheidsfoutjesdie tot op de huidige dag niet bijgelegd zijn. Denk maar aan Padania en de Lega Nord, de afscheidingsbewegingen in het Noorden, waartegen geen enkele Flamingant afkerig kan staan. Daar meer dan morele steun aan verlenen, zou volgens mij een brug te ver zijn. Want Ook Triëste is zon geval, terwijl Venetië ook al begint dat ooit bij Oostenrijk hoorde, en nu nog bij bepaalde personen, heimwee doe rijzen.
Het is evident, dat waar ooit het nieuwe komt, het oude zal afgedaan hebben.
Erger (maar meteen ook veel duidelijker) is de situatie in, volgens de Italianen in de Provincia Alto Adige, en volgens de Duits sprekende bevolking aldaar, Süd Tirol. Deze laatsten, van oorsprong Duits sprekende Oostenrijkers hebben 100% gelijk, want pas na WO I werden zij door de Geallieerden weggeschonken als oorlogsbuit aan de Italianen.
Net zoals in WO II stonden de Italianen voor de verscheurende keuze welke partij te kiezen. InWO II lagen de zaken veel gecompliceerder, tot bleek dat de Geallieerden, en niet Hitler, aan de winnende hand was. In WO I bleef Italië helemaal buiten de strijd, al was de neutraliteit meer gericht op de Geallieerden. Tot bleek dat Duitsland-Oostenrijk zou verliezen. Daardoor herinnerden zij zich plotsklaps heel wat lang vergeten grieven, en vielen meteen Oostennijk in de rug aan. Wat militair een hachelijke onderneming bleek en Italië in feite gered werd door de bel, die het einde van de vijandelijkheden inluidde. Maar gewiekst als alle Zuidersen altijd zijn, konden zij als oorlogsbuit een stuk van Oostenrijk uit de brand slepen, waar hun legers in de verste verte nog niet eens waren doorgedrongen : ion de Oostenrijkse Alpen. Oostenrijk was verslage, en had geen andere keuze dan in alle richtingen grondgebied af te staan : aan Polen, aan Hongarije, aan Italië
Waarom de toestand aanhoudt?
Is weer zeer eenvoudig uit leggen, en moet ons, Vlamingen bekend in de oren klinken. Na de annexatie werd het onderwijs, de rechtspraak, de ambtenarij, de politiek, enfin geheel de bovenlaag, volledig ver-Italiaanst, zoals Vlaanderen verfranst werd. Denkt U nu dat die lievekindjes zo maar vrijwillig hun bevoorrechte positie zullen opgeven?
Als het nog lang duurt, zal het rap gedaan zijn .
Wij Vlamingen kennen dat liedje al dubbel zo lang : geen 90 jaar maar 180 jaar .
--------------------------------
(*) De legerbenden van Garibaldi, een soort rover-hoofdman, trokken rovend en plunderend gans Italië door, maar vooral de Pauselijke Staten, wegens de grote rijkdommen. Ze werden slechts éénmaal met goed gevolg gestopt door de Pauselijken, die, zoals toen gebruikelijk, ook slechts huurlingen waren uit Zwitserland, Duitsland, Nederland, en.. Vlaanderen.
Die voor Garibaldi vernederende veldslag (waar hij trouwens niet eens bijwas : hij was met een kleine voorhoede doorgereisd naar Rome) vond plaats op de flanken van de Monte Landra, een berg(je) aan de oevers van het Meer van Bolsena, op de weg, de Cassia tussen Siena en Rome.
Dat is, toevallig of juist niet, precies op de plaats waar ieder voorjaar mijn erwtjes staan .
Waarschuwing voor gevoelige Lezers : bij het lezen van zijn teksten hieronder liefst de afbeelding (hierboven) van de schrijver ervan uit de geest verbannen. Dat niet doen zou Uw geestelijke vermogens ernstig kunnen schaden.
-----------------------------------
We moeten de gek Kadhafi stoppen
18/03/11, 08u59 dM
Guy Verhofstadt rekent op Frankrijk, Groot-Brittannië en de VS om tot actie over te gaan. Verhofstadt (Open Vld) is Europees Parlementslid en fractieleider van de Europese liberalen.
·
· Wat gaan we volgende week doen als Kadhafi terug is en heel Libië onder de duim heeft? Vinden we het jammer? En dan: business as usual?
Hoe tragisch ook, wat in Japan gebeurd is, kunnen we niet veranderen. We kunnen helpen. We moeten helpen. Maar jammer genoeg kunnen we het niet verhelpen.
In Libië daarentegen kunnen we de gang van zaken wel veranderen. Ook in Libië zijn er helden. Duizenden zelfs. Ze offeren hun leven op voor vrijheid en democratie.
En nu hun foto's in de pers verschenen, weten we ook wie ze zijn: Azwa, 23 jaar, student, rechten Tawfig, 20 jaar, ondernemer, Ibrahim, 20 jaar, student Engels, Hesham, 23, zakenman en zovele anderen.
Wij zijn niet de enigen die weten wie die rebellen zijn. Kadhafi weet dat helaas ook. Zijn leger en geheime diensten hebben een lijst met hun namen. Hij is naar ze op zoek, en naar hun familie, die worden gemarteld en afgeslacht als beesten. Gisteren nog konden we een verslag lezen over wat de Afrikaanse huurlingen uit Nigeria, Mali en Somalië na het innemen van de stad Bin Jawad de rebellen verkrachtten voordat ze hun handen en voeten afkapten. Als Kadhafi Benghazi inneemt, dan wordt dat niet minder dan een bloedbad, een ware afslachting. In elk geval is het bombarderen van de stad al begonnen.
En wat doen wij om dat te verhinderen? Wat doen wij om te voorkomen wat in feite een nieuw Srebrenica, een nieuw Rwanda, een nieuw Darfur zal zijn?
Helpen we hen? Verdedigen we hen? Steunen we hen met wapens of een no-flyzone? Erkennen we de oppositieregering? Proberen we de democratische revolutie levend te houden?
Nee, we sturen zogenaamde fact finding missions. Dat zijn onderzoeksteams van enkele personen die in Tripoli gaan kijken hoe de situatie er voor staat. Uitgerekend in Tripoli.
Dat is om misselijk van te worden. De internationale gemeenschap staat toe dat Saoedi-Arabië Bahrein binnenvalt om een democratische revolutie tegen te houden.
En tezelfdertijd weigeren we steun te geven aan het Libische volk om hun democratische revolutie te redden. Opnieuw de ogen sluiten? Ik word daar misselijk van. Hebben we dan niets geleerd uit het verleden? Gaan we opnieuw toestaan dat een gek een genocide pleegt op zijn eigen volk?
Wat gaan we volgende week doen als Kadhafi terug is en heel Libië onder de duim heeft? Vinden we het jammer? En dan: business as usual?
Gaan we opnieuw onze ogen sluiten, zoals we deden met Hongarije in 1956 en Praag in 1968, toen we absoluut niets deden? Het was en is nog altijd een schandvlek in onze geschiedenis.
We begrijpen blijkbaar evenmin de kansen die deze revoluties creëren. Niet alleen voor een democratisch en vrij Midden-Oosten, maar ook voor het vredesproces aldaar. De demonstraties in Jemen, Damascus, Bahrein, Amman, Teheran, Algiers, Rabat, de Westelijke Jordaanoever en Gaza zijn luide vragen om vrijheid, democratie en vrede. Het is onder druk van de bevolking dat Hamas en Fatah worden gedwongen om te praten en samen te werken.
We moeten de foute analyse loslaten als zouden deze opstanden iets te maken hebben met moslimfundamentalisme. Op de lijkkist van Bouazizi, de man die zichzelf in brand stak en daarmee de Tunesische revolutie ontketende, lag niet de groene vlag van de islam, maar de rode vlag van Libië. Ook de jongeren, de bloggers en twitteraars van het Tahrirplein, die ik ontmoette in Caïro twee weken terug, hebben niets te maken met welk fundamentalisme ook. Zij behoren tot de jonge studerende of werkende middenklasse en willen niets anders dan democratie en wat meer welvaart. Het is niet toevallig dat net Iran de grootste schrik heeft van een dergelijke opstand tegen het regime. En het feit dat Kadhafi de opstandelingen beschuldigt van banden met Al Qaeda, zou ons moeten doen beseffen dat daarom net het omgekeerde waar is.
De zoon van Kadhafi meldde deze week in de media dat zijn troepen Benghazi naderen en dat hij verwacht dat de revolutie binnen 48 uur voorbij is. Ik ben niet geneigd de zoon van Kadhafi te geloven, maar één ding is duidelijk: ofwel laten we dit gebeuren en voegen we een nieuwe zwarte pagina toe aan de geschiedenis van Europa, ofwel doen we alles, álles, wat in onze macht ligt om dat te vermijden.
Het is nu of nooit. Het is triestig voor een overtuigde Europeaan, maar ik reken niet meer op de Europese Unie. Ik reken op Frankrijk, Groot-Brittannië en de VS om tot actie over te gaan voor een vrij en democratisch Libië.
---------------------------
Pssst
Liegebeest, en samen met U al Uw spitsbroeders van de Navo, de EU-no en vooral van de Belse Regering van Lopende Oorlogszaken : wat jullie preken is gewoon too little, and too late.
Wat meer is : het is, zelfs nog in een voorbereidend stadium, een oorlogsmisdaad, wat U op het punt staat te ontketenen. Niemand heeft iets te zoeken in een ander land, zelfs niet in het land van een suiper-barbaar : het aangaan van een aanvalsoorlog is een misdaad tegen de menselijkheid.
Wat Verhofstadt hierboven staat te brallen, is pure Hitler-taal. Zou de fysieke gelijkenis daar voor iets tussen zitten?
Moslim-landen zijn addergebroed. Er zijn daar maar één soort goede leiders, en dat zijn dode leiders.
U wilt bewijzen? In Irak werd Sadam verjaagd na een lange en bloedige aanvalsoorlog, zijn land werd binnengevallen onder valse voorwendsels, de demcratie werd er achteraf ingesteld (zo wil men ons doen geloven) maar de mensen in Irak hebben sedertdien nog nooit zoveel bom-autos horen ontpoffen als sindsdien. Ach!, het zijn maar confrontaties tussen groepen godsdienst-fanaten. Juist. Tussen Soemnieten en Shijïeten, die elkaar haten als de dood. Nochtnas zijn beiden goede Moslims .
Vraag : en Sadam kon die dingen in bedwang houden?
Verhofstadt, als luitenant van Sarkozy Zeg het dan van de eerste keer!
Niet dat de woede van de revolte in de Maghreb zou geminimaliseerd moeten worden (al hoopt het establishment met de Vorst voorop dat met doorslaande argumenten wel te kunnen helpen tot stand brengen), maar ergens geeft het te denken, dat een Voorpost actie ineens getolereerd wordt, in plaats van uit elkaar geslagen.
Ach! Ze zijn in se ongevaarlijk (want er zijn kinderen bij) : er wordt wat geroepen, er worden onvriendelijke borden omhoog gestoken, en we gaan weer naar huis. De Sire heeft het waarschijnlijk niet eens opgemerkt, enzijn Madame zal wel gedacht hebben dat het supporters waren, want wat er op die borden stond, is nog altijd Chinees voor haar. t Is kijk heb kezien die kiender staan zouiaai met de tricolore drapotjes? Je me le demande : Ies voor toi, Albèr, of om nie moete naar skool keweest?
Die Blijde Intredes zullen aan niveau verhogen, als Mattil terug is van Harvard (USA), waar ze gratis bijscholing voor lediding-gevenden gaat volgen, samen met nog Groten der Aarde.
Als het met die toegelaten TAK-betogong maar vanwege La Belgique de Papa maar geen strategische terugtocht is, om nadien des te feller te kunnen aanvallen .Die Coburgers gaan immers over lijken als het gaat om hun fortuin of hun dynastie; wat in wezen hetzelfde is.
Moest ik in het Dagelijks Bestuur van TAK zitten, ik zou aanraden om de volgende Blijde Intrede niet met 20, maar eerst met 200 actievoerders op te treden, dan de volgende keer met 2.000 en uiteindelijk met alle 20.000.Afspreken met de politie dat er helemaal niets zal geroepen worden, geen KIK, en dat er ook geen borden zullen te zien zijn. Dat jullie gewoon heel stilletjes rekenen op de macht van het getal.
Als dan op het gepaste moment een fluitconcert losbarst, dan hebben jullie toch woord gehouden?! Als de hoogste politie-top met liegen en bedriegen aan elkaar hangt, dan mogen wij dat toch ook doen? En onze actie kost niets!
Vandaag verlof genomen om deel te nemen aan het anti-konings- en anti-belgisch protest van Voorpost ter gelegenheid van het bezoek van de belgische koning aan het Oost-Vlaamse stadje Maldegem. Helaas kwam ik er gisteren achter dat ik vandaag nog een en ander te doen had voor een provinciale werkgroep die deze avond doorgaat, waardoor ik vreesde geen tijd te hebben om dat nog te organiseren als ik in Maldegem voor uren in de cel kon gaan zitten. Niet deelgenomen aan het protest dus. Zeer tot mijn spijt aangezien we vandaag een historisch precedent meemaakten: het protest van Voorpost werd ... toegestaan en niemand van onze militanten werd opgepakt. Lees de persmededeling hieronder:
--------------------------
17 maart 2011 Belgische koning bezoekt Maldegem Voorpost voert actie in vrijheid
Vandaag bezocht de Belgische koning het Oost-Vlaamse stadje Maldegem. De Vlaams-nationalistische en heel-Nederlandse beweging Voorpost maakt van dit soort blijde intredes al decennia gebruik om zijn stem te laten horen voor het opdoeken van België, het afschaffen van de monarchie, en het stichten van een onafhankelijke Vlaamse Republiek. Ook deze keer had Voorpost dus aangekondigd dit te zullen doen.
Niet tot genoegen van het lokale politiekorps dat eerder op de week een aantal maatregelen aankondigde waar de Libische kolonel Khadaffi nog een puntje kon aan zuigen. Zodra er nog maar iemand de orde begint te verstoren, wordt er ingegrepen, liet lokale korpschef Vanavermaete weten. Het roepen van politieke slogans en het uitdelen van pamfletten werd door de politie vergeleken met een aanslag. Mensen met extremistische politieke ideeën dat is dus iedereen die een probleem heeft met onverkozen staatshoofden kennelijk - waren op voorhand gescreend. Hun fotos werden verspreid onder de politiediensten. En er zouden in totaal honderd politiemensen op stap gaan om iedere booswicht die het maar riskeerde België barst te roepen in de kraag te vatten en voor uren achter slot en grendel te steken.
Het draaide anders uit. Voorpost kreeg voor de eerste keer in de geschiedenis de toelating om openlijk te manifesteren tijdens het koningsbezoek. Vijfentwintig militanten, die verwacht hadden hun verlofdag grotendeels door te brengen in de cel, mochten op een tiental meters van het koninklijke parcours in alle vrijheid hun affiches omhoog steken, anti-Belgische slogans roepen en de tweede strofe van de Vlaamse Leeuw aanheffen. Niemand werd gearresteerd.
We durven hopen dat dit plotselinge democratische inzicht, dit respect voor de vrijheid van meningsuiting - dat ongetwijfeld is ingegeven door een vooral in Vlaanderen steeds sterker wordend besef van het naderende einde van België en het met definitief pensioen zenden van de Belgische koninklijke familie -, ook zijn weg zal vinden naar andere dergelijke gelegenheden. Het recht op betogen en de vrijheid van meningsuiting respecteren is toch wel het minste wat een op zijn laatste benen lopende Belgische staat kan doen.
Als we niet beter wisten, dan zouden we hopen dat we volgende week zondag ook in alle vrijheid kunnen wandelen in de ontstolen gebieden, maar we vrezen dat de nieuwe wind nog niet tot daar zal waaien
Het gaat in ons land voorlopig nog altijd om Blijde Intredes. Wanneer komt er eens een Blijde Uittrede? Want altijd maar ergens intreden moet toch vroeg of laat aanleiding geven tot overbevolking? Kunnen onze Sires niet een beetje andere oorden opzoeken? Namens Voorpost kan ik getuigen dat we ze graag zouden huldigen,en nog geen klein beetje. Onze Björn zal persoonlijk een halve dag congé-payé nemen, om Bokrijk vol te hangen met kleurrijke slingers.
Of zouden we beter de recette toepassen die Le Soir in petto had voor Vlaams Nationalisten? Heel de Royale Sippe laten inschepen op de ALPA, het Koninklijk Yacht uit de Belgische Oorlogsvloot, om deze ergens buitengaats met afstandbediening de bodem uit te slaan? Of zou dat een probleem zijn voor het visbestand?
Och, we hebben als kind zoveel sardientjes geproefd, die volgens de Witte Brigade-parlé, Duitse soldaten hadden opgefret, dat we ervan zouden sterven! Als wij toen niet stierven van vis gevoederd door de hele regimenten Duitse Kriegsmarine, hoe zouden wij dan nu sterven door vis te eten die gevoederd werd door een dozijnleeglopers!
Goddelijk toch, de satire op het niveau van Le Soir?! Wat kij, Albèr? Groeten aan Fiston. Wat maakt hij? Koet?
Leve de Koning en zijn vrouw. Vive le Roi et son femme!
17.03.2011 15.19u - In Ans, de Luikse gemeente waar Michel Daerden al twintig jaar titelvoerend burgemeester is, is een putsch gepleegd tegen het PS-kopstuk. Zo tekenden 20 van de 29 gemeenteraadsleden een motie van wantrouwen tegen Daerden, waaronder tweederde van zijn eigen fractie.
De heibel begon vorig jaar, met de Luikse strijd tussen de clan Daerden en de jongere generatie onder leiding van Alain Mathot, die de lijst trok bij de jongste verkiezingen. Na de verkiezingen haalde Michel Daerden zijn gram door Stéphane Moreau, waarnemend burgemeester van Ans en een vertrouweling van Mathot, opzij te schuiven ten voordele van een van zijn eigen pionnen, Yves Parthoens. De gemeenteraadsleden die nu de motie van wantrouwen ondertekend hebben, willen dat Moreau terugkeert als burgemeester, aan het hoofd van een nieuwe meerderheid. Ze spreken van een verderfelijk klimaat in Ans, en beschuldigen Daerden zelfs van bedreigingen en moreel getreiter.
In de pers luidt het hier en daar dat dit wel eens het schandaal te veel zou kunnen zijn voor Daerden, die overigens nog steeds federaal minister van Pensioenen is. Editorialist David Coppi verwijst in Le Soir echter smalend naar de ethische commissie van de PS, die al meer dan een jaar lang de aantijgingen tegen vader en zoon Daerden wegens gesjoemel en fraude met hun beruchte revisorenkantoor onderzoekt. Wat tot dusver nog zonder resultaat is gebleven, of wat had u verwacht?
Op 29 maart komt de gemeenteraad in buitengewone zitting samen om de motie te stemmen. Wordt vervolgd.
-------------------------------
Na heet zotte, nu het vroede. Maar laat mij eerst toe te besluiten : ik zou zeggen : Jezus Christus, kom af van dat kruis, de Rudy doet het beter!
De Waalse minister-president Rudy Demotte (PS) kan een goed economisch rapport voorleggen. Maar dat is dankzij de federale structuur. Een staatshervorming mag die niet verzwakken.
Met de mooie cijfers van het Marshallplan op zak, lijkt het paradoxaal dat Wallonië niet staat te springen om meer bevoegdheden. Maar dat is omdat we onze budgetten voor het Marshallplan niet in nieuwe bevoegdheden willen stoppen, zegt minister-president Demotte.
Met de resultaten van het Waalse Marshallplan voor 2010 kan Demotte met een gerust hart buitenkomen. Via buitenlandse investeringen werden ruim 1.600 banen gecreëerd, er werden ruim een miljoen uren taal- en andere opleidingen gegeven en 17.870 werkzoekenden volgden een opleiding voor knelpuntberoepen.
Wallonië gooide vooral hoge ogen door multinationals als Microsoft, Google, Johnson&Johnson en H&M aan te trekken.
We hebben in totaal al voor meer dan 6,5 miljard euro investeringen in onze regionale economie binnengehaald. Daar zijn 18.000 directe jobs uit voortgevloeid. Ondertussen trekken we zelfs Vlamingen aan, Colruyt komt ook naar hier.
De groeiprognoses van het Federaal Planbureau moeten u vleugels geven. Tegen 2015 haalt Wallonië Vlaanderen in.
De verschillen tussen de regios zullen alleszins kleiner worden. Tegen 2015 zal Vlaanderen 2,3 procent groei kennen, tegen 2,2 procent in Wallonië en 2 procent in Brussel. Het is goed dat die situatie evenwichtiger wordt.
Een gewest kan het beter doen dan de andere, maar dat mag niet te lang duren. Dan krijgt die regio de illusie dat alles snel moet worden gedefederaliseerd omdat ze op dat moment rijker is. Door alles naar de regios te halen zal het niet a priori beter gaan.
Is er dan geen staatshervorming nodig?
Jawel. We moeten onze instellingen moderniseren en verbeteren, daarmee ga ik akkoord. Maar we mogen de ontwikkeling van Wallonië en Vlaanderen niet fnuiken. Het is belangrijk dat zij het goed blijven doen in een federaal kader.
Ik ben trots op Vlaanderen omdat het één van de leiders is op Europees vlak. Maar het is dankzij de federale structuur dat Vlaanderen zo heeft kunnen groeien en dat Wallonië nu aan een inhaalbeweging bezig is. Een staatshervorming mag de federale structuur niet verzwakken.
Maar als het Marshallplan zo goed draait, dan moet u toch zelf ook vragende partij zijn om meer instrumenten en bevoegdheden in handen te krijgen?
Ik begrijp dat dit als een paradox overkomt. Maar wij zijn niet bang voor meer bevoegdheden. De Walen hebben meer zelfvertrouwen dan ooit. Maar dat betekent niet dat we met onze ogen open in een valkuil gaan lopen.
Nieuwe bevoegdheden, akkoord. Maar we moeten oppassen dat die niet al onze middelen opvreten die we in het Marshallplan nodig hebben voor innovatie, vorming en modernisering. Om verdere stappen vooruit te kunnen zetten, hebben wij alle middelen nodig die we nu ter beschikking hebben.
Met andere woorden: als er bevoegdheden overkomen, moeten de budgetten volgen.
Inderdaad. Maar dat is geen uitsluitend Franstalig discours, hoor. Ook in Vlaanderen zegt men dat.
----------------------------
Pssst
Mijn lieve Moeder zei altijd : Geef de stoefers een brood, de klagers hebben geen nood. Zou ze dan al die tijd verkeerd zijn geweest? Maar ja, ze heeft ook nooit geweten wat of hoe die PS is. Als ze het had over de tegenstanders van haar geliefde Koning Leopold III, sprak ze altijd van Walekoppen. Zou mijn Moeder een raciste geweest zijn?
Daar, met bovenstaand probleem over die kazen, hebben wij in ons gezin al veel problemen gehad. Jonge kaas voor de ene, belegen kaas voor de andere. Oude kaas? OK! Maar dan komt steevast de mosterd boven .En worden zelfs de al te rijpe plekjes somtijds dievelings weggesneden en onder tafel aan de hond gegeven. Jonge kaas daarentegen, heeft het voordeel dat hij nog lange tijd vòòr zich heeft om oud te worden. Mutatis mutandis geldt voor schrijvers hetzelfde als voor kaas .
Iskander zette vandaag een ferm bord belegen kaas klaar voor ons. klaar
Persoonlijk heb ik liever kaas volgens het reept van Marc Grammens. Of van het eeuwig jon ge Pallieterke
Maar uitspraken lezen over de regeringsonderhandelingen? Tja, het kan vriezen! Maar t kan ook dooien .
15-03-2011 - Frans crols & Pieter Bauwens itv. Manu Ruys - Doorbraak
ISKANDER
Gastvrij draait de deur open en Manu Ruys staat er, kaarsrecht en hoofs. Zijn liefde voor Vlaanderen slijt niet. Hij pleit voor stugheid en Vlaamse verzelfstandiging. Een gesprek met aan de andere zijde van de zee het Verenigd Koninkrijk, ook een confederatie in wording.
De thee verschijnt op de salontafel tussen een wirwar van tijdschriften en kranten. Buiten verbergt het wuivende helmgras de Noordzee. De gastheer is 87 en zijn meningen blijven fris en helder. Positief aan deze crisis is de radicalisering van de Vlamingen. Zij komen van ver, ik zie waar wij vertrokken zijn in 1949. Toen kreeg je de Vlamingen niet mee. De eerste Mars op Brussel in 1961 was een succes, de tweede Mars, in 1962, was een stommiteit. Nu is de Vlaamse publieke opinie geradicaliseerd en dat is positief. Bovendien leren wij stilaan dat neen, neen, neen ook onze taal is.
Doorbraak: U klinkt optimistisch!?
Manu Ruys: (lacht) Ik nuanceer. Negatief is dat er geen beweging is. Niemand ziet hoe de politici uit de impasse geraken. Kijk naar de evolutie bij N-VA. Zal Bart De Wever de weg volgen van Hugo Schiltz? Die was op het einde van zijn leven zeer soepel. Hugo wilde de Franstaligen tegemoet komen, ook in verband met Brussel. Hij kende zijn tegenstanders, had goede persoonlijke betrekkingen met Lucien Outers en Antoinette Spaak en hij praatte gemakkelijk. Outers restaureerde een vakantieplek in het zuiden van Frankrijk, en vroeg al lachend aan Schiltz: kom je meehelpen? Hugo Schiltz heeft daar stenen schoongepoetst en versleurd. Hij zei mij vaak: je moet soepel zijn en compromissen kunnen sluiten. (zucht) Tja, dat wil zeggen toegevingen. Hugo Schiltz was zwaar op de tenen getrapt, gefrustreerd, door de mislukking van Egmont. In Egmont steken veel mogelijkheden, bleef hij herhalen. Slechts op het einde van zijn leven biechtte hij op: Ik ben onhandig geweest met Egmont.
Nogmaals, de vraag is wat Bart De Wever zal doen. Hij is een Antwerpenaar, dus een Midden-Brabander van het oude hertogdom Brabant, zoals Schiltz. West-Vlamingen, bijvoorbeeld Geert Bourgeois, zijn stug en Brabanders niet. Ik ben zelf een Antwerpenaar en ken die mentaliteit. Wij zijn onderhandelaars, commerçanten en bereid om ver te gaan, om toe te geven. Je moet kunnen praten met de andere, dat is de houding van de Antwerpenaar. Is Bart De Wever al zover vandaag (het interview is afgenomen medio februari red.)? Neen, maar je ziet goed aan De Wevers houding in verband met Brussel dat hij evolueert en dat kan een begin zijn. Hij is geen man van neen, neen, neen.
De reformisten en de radicalen staan voor een heruitgave van hun botsing omtrent het Egmontpact.
Ik bekijk veel vandaag vanuit het standpunt wat wij met Brussel zullen doen. Brussel is een belangrijk probleem, de stad is echter een ander vraagstuk dan vijftig jaar geleden. Brussel was toen voor de Vlamingen een Belgische stad, bewoond door Nederlandstaligen en Franstaligen. Vandaag is het een kosmopolitische stad, waarvan de meerderheid bestaat uit niet-Belgen. In de Nieuwstraat hoor je meer Arabisch, Turks en Berbers dan Frans of Nederlands. Zullen wij die evolutie kunnen stoppen? Neen, dat denk ik niet. Het algemene Europese probleem, zoals Brussel dat dagelijks demonstreert, is de instroom vanuit de Maghreb en Turkije, nog steeds kandidaat-EU-lid. Europa staat voor de vraag: wat doen wij met de moslims? Europa moet zich bezinnen over zijn waarden, normen en identiteit.
Vlaanderen is een voorschoot groot, waarom de decentraliseringen, de opsplitsingen luidt de kritiek?
Ik zie op mijn 87 een grondig veranderende wereld. De VS zijn niet in een vrije val, hebben wel grote problemen. Voor zijn beslissingen moet Washington rekening houden met China, met zijn eigen enorme schulden, met het aantasten van steunpunten als Egypte, met de ambities van Brazilië, India en Rusland, met de verzwakkende bondgenoot die de EU is. Europa kent een steeds duidelijkere tweespalt tussen het noorden en het zuiden. De zachte onderbuik is Spanje, Portugal, Griekenland en Frankrijk. De Germaanse volkeren met Duitsland, Scandinavië, Nederland spelen hun geaardheid en economie sterker uit. Wat zal België doen, wat doet Vlaanderen, bij wie ligt ons toekomstbelang? Blijven wij in de impasse, in de chaos? Wij zullen moeten kiezen voor ons eigen volk, voor het Vlaamse volk. Moeten wij rekening houden met de Walen, ja en neen? Als de Walen hun eigen weg willen inslaan, moeten wij hen laten gaan. Dat is democratie. Als Wallonië zegt, het gaat niet avec ces Flamands, ontbindt dan het Belgische huwelijk, ga uit elkaar, liefst zonder vechtscheiding.
Confederalisme of separatisme, we kunnen niet meer voorbij deze vraag?
Inderdaad, wat zal er gebeuren met België? Moeten wij terugvallen op een confederaal België, dat wil zeggen, twee soevereine staten die een alliantie sluiten? Ik wandelde met koning Boudewijn in het park van Laken en hij vroeg mij: wat denkt u? Ik antwoordde: sire, als u België wilt redden, dan moet er een confederatie komen. Dat is separatisme, was zijn reactie, en Boudewijn was een intelligente man. Akkoord, een Belgische confederatie kan een grote stap zijn naar separatisme. Vergeet niet, wij hebben een Vlaams parlement, een Vlaamse regering, dat geeft een grote legitimiteit, en er is geen Belgische regering. De volgende fase is een confederaal België met alles erop en eraan. En als dat mislukt? (glimlacht) Dan gaan wij uiteen, Vlaanderen zal handelen met België als het kan, zonder België als het moet.
Vlaanderen zegt niks in het buitenland over zijn politieke ambities.
Wij moeten meer praten over onze toekomst buiten de grenzen. Vlaamse diplomaten bevestigen dat je moet aanwezig zijn in het buitenland en de onafhankelijkheid voorbereiden. Wij staan hier tegenover de Davignons, Lippensen, Leysens met hun netwerken en die zijn klaar om ons te bekampen. Je moet contranetwerken opbouwen. Vlaanderen bestaat niet voor het buitenland. La Belgique cest Bruxelles et la Flandre cest quoi ça? Als je met Fransen praat en het woord Bretagne valt, dan is de reactie, les Bretons avec leur patois. In dezelfde geest zeggen en denken zij les Flamands avec leur patois.
Brussel zou beletten dat Vlaanderen zijn eigen weg kan gaan, het wijst onze onafhankelijkheid af en een flink deel van de Vlaamse publieke opinie volgt die stelling.
Als Vlaanderen onafhankelijk is en Wallonië onafhankelijk is, wat dan met Brussel? Brussel is 90 % Franstalig en meer en meer een Arabische stad. Hebben wij er belang bij om dit zieke lichaam, dat anders georiënteerde lichaam in Vlaanderen te houden? Ik vind het aangenaam dat Vlamingen zeggen: wij willen Brussel niet lossen, echter, (grote armzwaai) iets dat je niet vast hebt, kan je niet lossen. Wat er ook gebeurt, we kunnen als Vlaanderen moeilijk tot niet werken met Brussel, alhoewel dat Brussel naast ons ligt, in ons ligt en niet verdwijnt, ook als het een zelfstandig statuut zou krijgen of nemen. Laat Brussel evolueren naar een onafhankelijk Europees district en doe het zichzelf besturen. Vlaanderen hoeft niet tegen Brussel te zeggen: je moet zo regeren, zo beslissen. Erken de autonomie van de Brusselaars en beschouw dat als een belangrijke stap naar een onafhankelijk Vlaanderen, een onafhankelijk Wallonië en een Europees district Brussel.
Volgt na een Brussel zonder Vlaanderen Wallo-Brux?
Wallonië kan streven naar Wallo-Brux en zo trachten aan te sluiten bij Frankrijk maar Europa zal dat nooit aanvaarden. Europa heeft Straatsburg in Frankrijk al geslikt en kan niet aanvaarden dat de hoofdstad van Europa eveneens in Frankrijk terechtkomt het is één land van de 27 lidstaten. Wallo-Brux is dus een slechts een wensdroom van de Franstaligen en heeft geen toekomst. Wallonië kan eventueel aansluiten bij Frankrijk. Brussel niet.
We zouden de Walen moeten lief hebben. Zij menen het zo goed, aldus belgicisten.
Als je met de Walen praat en handelt, is mijn ervaring negatief. Ik ben thuis in Antwerpen opgevoed in het Frans en heb geen probleem, zoals velen van mijn generatie, om te praten met de Walen. Ik was beginnend parlementair journalist bij De Standaard en op mijn eerste dag in 1949 trok ik naar het parlement om kennis te maken met de collegas. Ik kom binnen en de journalisten van Le Soir, La Libre Belgique, La Dernière Heure staan samen en reageren, ah, le gamin du Standaard est là. On ne vous serre pas la main parce que vous êtes un flamin-boche. Ik was een collaborateur van de Duitsers, een flamin-boche. Deze mensen zijn geen landgenoten, de Walen en de Franstaligen zijn anders dan wij. Jaren later, ik ben gehuwd, op reis en stop bij de terugkeer in Wallonië om te lunchen. t Is koud en mistig, brrr. De ober komt naar ons en zegt, il fait froid, en gaat verder, ça vient du nord comme toutes les mauvaises choses. Die Waalse mentaliteit blijft typisch, dat komt van Vlaanderen, dus is het slecht. Wat de dames Milquet en Onkelinx vertellen, wortelt in misprijzen. Ik heb Gaston Onkelinx, een Limburger, haar vader, zeer goed gekend. Zijn dochter is in t Frans opgevoed en heeft de typische mentaliteit van wij Walen contra de Vlamingen. Met dergelijke mensen kan je geen land vormen, zij zijn geen landgenoten. Je kan er mee samenwerken, niet mee in hetzelfde land leven, op dat gebied ben ik een separatist. Ik ben in de allereerste plaats een Vlaamse staatsburger en van de Vlaamse gemeenschap is iets te maken. Lukt dat met de Walen, soit, oké. Lukt het niet, dan doen wij het zonder hen en dat begint langzaam door te dringen. Vroeger was de opinie in Vlaanderen: wij hebben Brussel nodig, wij hebben Wallonië nodig. Vandaag zeggen meer en meer Vlamingen neen, wij kunnen het zelf, alleen.
Is CD&V voor het volle pond Vlaams geworden, minder behept met België eerst?
CD&V kan zich in 2011 niet meer veroorloven de oude krokodillen, de Dehaenes, de Eyskensen, de Tindemansen, de Martensen, invloed te laten uitoefenen op de christendemocratie. De jonge christendemocraten kiezen voor Vlaanderen en CD&V zou ongelijk hebben om te breken met N-VA.
Is N-VA vandaag de luidste stem tegen Vlaams Belang?
N-VA moet tot een overeenstemming komen met het Vlaams Belang. Het cordon sanitaire is een slinkse truc van Jos Geysels en zijn linkse vrienden om de democratie te fnuiken. Geysels en de progressieven proberen dat nu opnieuw met N-VA en vinden medestanders bij de oude CD&V. Denk aan de schootnota van Jean-Luc Dehaene met de titel Quid N-VA. Zonder de band met N-VA kunnen de krokodillen CD&V opnieuw manipuleren, nu durven zij niet. De twee Vlaams-nationale partijen doen vandaag niets anders dan elkaar aanvallen en Bart De Wever is daar zeer actief in. Moet dat? Met het Vlaams Belang ga je niet op vakantie, zo prettig zijn die mensen ook weer niet, maar ja, dat is geen reden om elkaar te bevechten. Men mag zich niet vergissen van tegenstander, dat doen de Vlamingen al zo vaak. Hoe kunnen wij in een democratie toelaten dat één partij wordt opgesloten in een cordon sanitaire, dat is gewoon crazy.
De Vlaamse socialisten verwerpen de Vlaamse emancipatiebeweging.
Dat is een oud zeer. De Vlaamse Beweging heeft zelf ook van bij het begin de fout gemaakt om de socialisten, op uitzonderingen na, niet te aanvaarden. Ik heb Max Lamberty zeer goed gekend. Hij was een socialist in hart en nieren en toch kon je met hem praten over Vlaamse eisen. De Vlaamse socialisten waren een minderheid in het katholieke Vlaanderen, zijn dat eigenlijk nog. Zij hebben vandaag geen sterke figuren meer zoals Lode Craeybeckx of Hendrik Fayat. Met de steun van de PS betekent sp.a nog iets. In een parlement moet je kunnen samenwerken. CD&V kan van zijn kant niet meer rekenen op de steun van de katholieke Walen.
De kwaliteitskranten doen niks, zij zitten stil. Trends, Mark Grammens, Rik Van Cauwelaert, t Pallieterke roeren zich en dat sijpelt door. Mijn generatie met Karel De Witte van Gazet van Antwerpen, Piet Van Brabant van Het Laatste Nieuws, ik van De Standaard, steunde de harde richting en kelderde Egmont. Nu is gekozen voor een low profile en het status quo. Dat vind ik jammer maar verder spreek ik mij daar niet over uit. Het is trouwens het volste recht van die kranten om zich zo te positioneren. Wij, journalisten, zijn belangrijk op het moment dat wij verantwoordelijkheid dragen. Zijn wij uit de media dan moeten wij zwijgen. Ik heb geen krant meer.
Horen Vlaanderen en Nederland in de toekomst samen?
Ik lees over Plan N van Matthias Storme en ontvang bijvoorbeeld het tijdschrift Het Verbond. Een Groot-Nederlandse stroming leeft in Vlaanderen, dat is onmiskenbaar. Ik was jarenlang redacteur voor België van Keesings Historisch Archief en bezocht elke maand de redactievergadering in Amsterdam. De oude Keesing, een Jood, een lieve man, begreep Vlaanderen en had er sympathie voor. Toch was het contact met de Nederlanders moeilijk. Keesing gaf de schoolbladen Reflector en Blikopener uit en die werden ook in Wallonië gebruikt om Nederlands te leren in de klas. Ondanks mijn herhaalde opmerking, denk aan deze markt, gaf Keesing onverminderd Hollandse bladen uit voor Hollandse kinderen.
Op de zeer lange termijn is een verweving met Nederland mogelijk. Stel: wij scheiden in België en Wallonië kiest voor Frankrijk, dan dient Vlaanderen aan te leunen bij Duitsland en Nederland. Als je nu als partij opkomt in Vlaanderen en pleit voor het samengaan met Nederland, dan is dat electoraal oninteressant. Bart De Wever is door zijn opvoeding een Groot-Nederlander. Zo ook Jan Jambon, Geert Bourgeois en Frieda Brepoels. Die zwijgen echter wijselijk over dat perspectief.
De katholieke kerk bepaalde mee de identiteit van de Vlamingen?
(zucht) De kerk van le chanoine Houtart en bisschop Vangheluwe, die ik zeer goed ken, en Luc Versteylen, een charmante man, speelt geen rol meer. Het Rijke Roomse Leven is voorbij. De Anglicaanse primaat Rowan Williams, een schitterende figuur, is doctor honoris causa van de KU Leuven. Twintig jaar geleden was dat onmogelijk. Gewezen geestelijken, emeriti, pastoors, vrienden van mij, zeggen: als wij opnieuw zouden kunnen beginnen, dan werden wij geen priester meer. Bij de oudere clerus is er een schrijnende malaise, bij de jongere clerus zijn er uitzonderingen. Onze jeugd komt uit katholieke colleges en weet niet meer wat katholicisme is. Ik bezoek met mijn kleinzoon het kasteel van de antiquair Axel Vervoort en zie een prachtige paternoster met gebeeldhouwde bollen. Kijk eens jongen, zeg ik, hoe mooi, een paternoster. Opa, antwoordt hij, een Paternoster wat is dat? (snuift) Die komt uit het katholiek onderwijs en weet dat niet. (nostalgisch) Het christelijke opinieblad Tertio vecht tegen die degradatie en dat waardeer ik. Wij gaan naar een totaal andere situatie in Vlaanderen, dat zie je met ouder te worden: de samenleving evolueert, en jij evolueert minder snel. Praat met de jonge Vlamingen, zij zijn veel kosmopolitischer, toleranter, alles verandert is hun uitgangspunt, alles kan, alles mag. Mijn reactie is, moét álles ...?
Wat met de moslims van Vlaanderen?
De islam hier is een jonge cultuur en moslims en hun godsdienst moeten wij aanvaarden. Wij kennen dat, de Vlamingen klaagden over het onbegrip dat zij ervoeren in Belgische kringen, en wij zeiden: je moet ons aanvaarden, met onze Vlaamse eigenheid en ons rooms-katholicisme, dat was niet steeds gemakkelijk. Nous ne sommes pas des cathos, zegt Joëlle Milquet nu om de haverklap. Ook dat zijn veranderingen. Marie-Rose Morel was hier op bezoek vóór haar ziekte. Ik heb haar toen gezegd: praat met de Turken van Vlaanderen. Met de Marokkanen is dat moeilijker, die komen uit de Franse denkwereld. De Turken kennen de grootheid van het Ottomaanse Rijk, werken veel harder dan de Marokkanen en zijn persoonlijkheden. Haar antwoord was: ik kan dat niet verkopen in de partij. Ik pleitte ervoor dat zij tenminste zou proberen. Met de moslims die hier nooit meer weggaan, moeten wij dialogeren. De Vlamingen in Brussel zijn een minderheid en zouden een alliantie kunnen zoeken met de Turken achter de Gesu-kerk, langs de Haachtsesteenweg. Zij kunnen onze bondgenoten zijn.
Vlaanderen en Duitsland horen nauwer samen. Heeft deze Vlaamse regering daarin een rol te spelen?
De Vlaamse regering moet dat doen zonder schroom. Ik ben germanist en mijn generatie spreekt behoorlijk tot vloeiend Duits. De Vlaamse jongeren kennen geen Duits meer en toch is het onze belangrijkste handelspartner. Economisch, politiek en mentaal zijn het onze vrienden in de EU. De huidige Vlaamse regering doet trouwens haar best en er zijn interessante ministers bij, bijvoorbeeld Geert Bourgeois. Hij is stug. Ik houd van West-Vlamingen, woon hier nu 21 jaar, en ervaar hen als beginselvaste, hardwerkende mensen. Zij durven neen zeggen. De oude Borginon, Hendrik, zei mij ook steeds dat je neen moet kunnen zeggen. Wij geven altijd toe. Joëlle Milquet doet dat eveneens, non, non, non. Ik waardeer dat. Zij is afschuwelijk om mee te onderhandelen, maar je weet wat je dr aan hebt. Wat doet Bart De Wever met Brussel? Hij weet het niet, zegt ja, zegt neen, dat is gevaarlijk.
Juridisch zal Europa ons, opgejut door de Franstaligen, straat voor straat bevechten in Brabant.
Wij onderschatten de invloed van Europa en de internationale kringen op Vlaanderen. Dat is knap aan het nieuwe boek van Gerolf Annemans, Ordelijk Opdelen. Hij zegt dat de EU onze grenzen zal vastleggen op de taalgrens en ook daarom mag Brussel nooit worden uitgebreid. Als je Brussel uitbreidt, dan valt de taalgrens weg. Wij moeten tegen Europa zeggen: wij willen onafhankelijk worden en Brussel ligt in ons territorium. Een vergelijking, Baarle-Nassau en Baarle-Hertog aan onze noordergrens vormen eveneens een gemengde rand.
Vlaanderen had zich kunnen laten verfransen, de Ieren verloren hun taal en bleven Iers.
Je wordt geboren als Vlaming. Ik behoorde tot de elitaire bourgeoisie. In de kelder zat de keukenmeid met haar plat Antwerps en boven spraken wij Frans. De jezuïeten van de Frankrijklei zeiden ons: jullie moeten de leiders van jullie volk worden. Het volk? Maar dat sprak plat? Een jonge pater de jezuïeten waren toen Vlaamsgezind zei me: hier, je moet Eer Vlaanderen Vergaat van Jozef Simons lezen. Zo groeide mijn Vlaamse overtuiging uit zin voor de realiteit, de werkelijkheid, en niet uit idealisme. Geen sprake van om Vlaanderen ooit te hebben laten verfransen om het volkerenprobleem van België op te lossen
In mijn jonge jarenbestond er een schlagerlied, dat als refrein ongeveerals volgt klonk : O wa zijde gij schoon, zo schoon! Da hebbik in jaren ie gezien, zo schoon .Zanger : onbekend, misschien wel de Strangers, de Antwerpse lolbroeken. Steevast zongen wij dat, als we v eilig de deur uit konden, om ons Ma en onze zusters te pesten, met het woordje schoon overal vervangen door stom waarbij wij meer dan eens een natte schotelvod in onze nek kregen. Dat waren nog eens tijden!
Kijk : een melodietje, tekst en muziek, typisch op de golflengte van de Sarko ..
Zwijggeld aanvaarden, als de eerste de beste socialist en dan zo stom zijn, om bij de eerste gelegenheid de milde schenker te verloochenen, nog voor de haan ook maar één keer heeft gekraaid. Sneu voor de Sarko, dat Kadafi is kunnen aanblijven .
Zoveel dagen en zoveel doden later, komt loontje om zijn boontje .
--------------------------------
"Verkiezingscampagne Sarkozy werd gefinancierd door Tripoli"
---------------------
De zoon van de Libische leider Mouammar Kadhafi, Seif al-Islam, zegt dat Tripoli de campagne van Nicolas Sarkozy voor de Franse presidentsverkiezingen van 2007 heeft gefinancierd. Hij eist dat Sarkozy "het geld teruggeeft". In het interview met Euronews zegt al-Islam ook dat hij bereid is om "alles te onthullen". De Franse president ontkent alle beschuldigingen.
Al-Islam kreeg vragen over het Libische standpunt tegenover Frankrijk, het eerste land dat de Libische oppositie erkend heeft. "Eerst moet Sarkozy het geld teruggeven dat hij van Libië gekregen heeft om zijn verkiezingscampagne te financieren."
"We hebben zijn campagne betaald, en we hebben daar het bewijs van", zegt al-Islam. "We zijn bereid om alles te onthullen. We vragen die clown in de eerste plaats het geld terug te geven aan het Libische volk. We gaven hem steun om te ijveren voor het Libische volk, maar hij ontgoochelt ons. Geef ons geld terug. We hebben alle details, bankrekeningen, documenten en transfers. We onthullen alles binnenkort."
Parijs is hevig bekritiseerd door Tripoli sinds het de Nationale Libische Transitieraad erkende als enige legitieme vertegenwoordiger van het Libische volk. De verzamelde oppositie tegen Kadhafi maakt deel uit van die raad. (afp/adb)
BronDe Morgenstemming vlg Van Thillo.
----------------------
Pssst
En zeggen dat zoiets wel zeer nadrukkelijk in het voordeel speelt van het Front National Uitleg : Frankrijk werd bijna verkocht aan de Lybiers (en aan de Islam) langs Rechts, en langs Linx liggen de post-communisten van Moscou op de loer ..Ons Marinneke moet alleen nog wat charmeren met de nagedachtenis van de Grote Generaal uit Colomby-les-Deux-Eglises en ze zit voor meerdere jaren in het Elyssée
Stel U voor dat onze Natte Dweil van de foto met warme handdruk met Kadhafi (of Nigel Farage!) een welkomstwoordje moet uitspreken voor Marine Le Pen inhet Europese Halfrond Zou wel eens het einde van de EU kunnen inluiden .
Mensen verschillen. Landen verschillen. De aarde verschilt, de grond verschilt, en zelfs de hemel boven de hoofden is overal anders. Hieronder schrijft iemand met nuchtere koopmanskijk in Iskander over Japan. Ghiapone, lees ik in de Italiaanse kranten, waar men na 5-6 dagen, weer min of meer terugvalt op de dingen van elke dag.
Een van die dingen is de 150ste verjaardag van de Eenmaking vanItalië, overal gevierd met veel luister en nog meer bombarie. Op zijn Belgisch zou ik zeggen, maar dan 100 keer erger, en vooral veel gemeender. Waar er in officiële speeches open en bloot gezegd wordt dat er in het verleden fouten werden gemaakt, dat er (hoe bestaat het!) grote verschillen bestaan tussen het Noorden en het Zuiden, maar dat de gezamenlijke toekomst veel belangrijker is.
Het klinkt allemaal zo bekend in de oren, en daarom hier het verhaal van een politieke discussie hier met de buren : Alessandro, rasechte Italiaan, gepensioneerd militair, en Remi, filosoof, de bed-and-breakfast man die helemaal uit Noorwegen is komen aanwaaien om hier constant te overwinteren. Tegenstellingen tussen Noord en Zuid : hadden ze alle twee ook, wat was er dan verkeerd met Belgio dat daar helemaal niks meer lukte? Noord Italië was toch ook veel werkzamer, dus rijker, enz., dan het arme Zuiden? Idem dito in Noorwegen .
Ik zag hun ogen niet-begrijpend oplichten, toen ze hoorden, dat in Belgio het arme Zuiden al 180 jaar baas speelde over het rijke Noorden. Dat ze van uit hun superioriteitsgevoel van Frans sprekenden meenden het recht te hebben om baas e spelen.
Dat Flanders daar nu eindelijk genoeg van had gekregen en nu eindelijk een oplossing wilde, maar dat die Walloni alleen wilden samen blijven mits er deze status quo werd aangehouden : kijk! Ineens was de politieke situatie in Belgio klaar als een klontje. 65% Vlamingen tegen 35% Francofonen : dat was toch een fluitje van een cent om in het Parlement de situatie recht te zetten!?
Probeer dan maar eens uit te leggen, dat de Vlamingen altijd tot de dag van gisteren akkoord geweest waren, om in de Grondwet te verankeren, dat de Francofonen ten allen tijde alles kunnen afgrendelen, blokkeren, vetos tegen inbrengen, enz., zodat er de facto een Belgisch Model van consensus-democratie is ontstaan waar 65/35 gebetoneerd werd tot 49/51 ..
De opkomende vraagtekens in hun ogen werden voorkomen met uit te leggen dat het in feite als 50/50 uitgelegd wordt, maar dat de Koning de man op wip blijft .
De rest van het verhaal? Wel Met in het achterhoofd het verschil in gedachtengoed tussen 2 Vlaamse divas, La Liekens (horesco referens!) en La Morel : die twee buren, Italiaan en Noor, hadden ineens Het Licht gezien, vooral nadat ze dat cordonsanitaire tegen iedere Vlaming die deze flagrante onrechtvaardigheid durfde aan te klagen, ook begrepen hadden. En ja! Heel die rimram van Europa was in feite de weerspiegeling op groter schaal van Het Belgisch Model.
En dan hoor ik de speeches deze morgen van Napolitano, het Italiaans Staatshoofd van bijna 90 jaar jong, ex-communist, algemeen geliefd en welbespraakt : dan denk ik : wat hebben Italianen dat wij, Vlamingen, niet hebben? Dat hier, al dagen lang op voorhand, op alle zenders Het Slavenkoor van Verdi (de bekende arias) wordt uitgezonden : zou dat daar iets mee te zien hebben? Waarom zou mij nu, tegen het middag-uur, een grote Dedju ontsnapt zijn, als alle Staatszenders ineens blijken een Santa Missa uit te zenden. In Latino .
En dan weer Ghiapone : ook daar toont het volk aan de wereld wat het in petto heeft Wilskracht, de kracht om te overleven. Italië, als enig Zuiders land, houdt stand en doet het stukken beter dan Portugal, Spanje en Griekenland, en Noorwegen is zelfs het verst gevorderd in de bemeestering van de Muzelmannerij.
Het is waar dat je veel moeite moet doen om over de natuurrampen die Japan hebben getroffen te kunnen (blijven) schrijven. De woorden zijn vaak onvindbaar of klinken hol en obligaat.
Empathie en compassie kun je maar een keer kenbaar maken. Wat zou je hier aan toe kunnen voegen zonder in pathetische stijlfiguren te vervallen? Dat we allemaal Japanners zijn?
Een natuurramp, las ik hier en daar, gebeurt gewoon en that's it. Niets aan toe te voegen. Tegelijkertijd klinkt het bijna als een verraad aan onze menselijkheid en solidariteit om na 48 of 72 uur tot de orde van de dag over te gaan. Om op maandag, met een schuine blik die de reddingsoperaties op het scherm blijft volgen, over het proces Wilders of de iPad 2 te schrijven.
De beelden die dit weekeinde ons bereikten, hebben me, en vele van ons, diep geraakt. Niet alleen die van het natuurgeweld en de posttraumatische aanblik van de verwoestingen. Maar ook, gevangen door diverse tv-lenzen, het fragmentarische portret van een volk dat met waardigheid, moed en discipline zijn lot ondergaat.
Heel verrassend, zeker voor wie de geagiteerde en luidruchtige menigten uit de Arabische landen een hele winter heeft gevolgd. Wellicht schuilen achter deze stoïcijnse houding culturele en religieuze aspecten. Ik heb in ieder geval geen beelden gezien van groepen jammerende Japanners die, de vuisten ten hemel geheven, God opriepen of aansprakelijk stelden voor deze ellende.
Voor de Japanners kwam de straf niet van boven en dit is, in een wereld die zich te vaak in religieuze emoties verliest, een hele opluchting. Je kunt de schade in miljarden kwantificeren, de tsunami-golf in meters en de aardbeving in punten evalueren. Maar slechte of goede karma zijn begrippen waarvoor geen schaal of tabel bestaat. Zoals ook voor het collectieve leed geen meetapparatuur bestaat.
Een ander aspect dat me trof is dat Japan met deze tsunami in zijn identiteit frontaal is getroffen. Op school al leerde ik dat de Japanse eilanden weinig wooncomfort aan hun bewoners kunnen bieden. Bergen vertegenwoordigen 71% van de totale oppervlakte en slechts iets meer dan een vijfde van het land is bewoonbaar. Daarom zit de bevolking op die smalle kuststroken opeengepakt. Met soms een dichtheid per vierkante kilometer die voor een hele regio 800 inwoners bedraagt. En het zijn die drukke stroken, waar de Japanse ziel is verankerd, die door de tsunami zijn weggeveegd.
Gisteren werden de hele dag voortekens waargenomen van een mogelijke derde ramp. Na de beving en de vloedgolf, nu de meltdown in nucleaire reactoren. Uitgerekend nu wordt hier en daar door zogenaamde natuurbeschermers de kans gegrepen om hun gelijk te halen. Om te demonstreren tegen kernenergie of zich voor de volgende verkiezingen alvast te profileren. Alsof sommigen stiekem op explosies en straling hopen om in hun gelijk te worden bevestigd. Partijbelang en politiek opportunisme gedijen ook goed bij rampen..
-------------------------
Pssst
Dat vele tientallen mannen met ware doodsverachting noodgedwongen doordringen tot de kern van de smeltende reactoren om de Apocalyps te bestrijden, terwijl de hele wereld ter hulp snelt : dat zijn heroïsche tijden die voor altijd in het collectieve geheugen van de gehele mensheid zullen verankerd blijven.
Waarlijk, als voor 2011 er een Grootste Mens van het Jaar moet verkozen worden : zich wenden Fukushima
De Schandaard (zie hieronder) doet een beetje denken aan dat ander fenomeen, de ex-apotkeres (omgeving Falconplein Apen) Maya Detiège en de zorgenkindjes die ze van Tuur Van Wallendael geërfd heeft. U kent ze wel : Maya liep daar rond, van onder tot boven gefilmd door ATV, lijk een pauw met open staart op een mestvaalt. Ze kon blijkbaar met kennis van zaken spreken over wat er daar allemaal te koop of liever te huren was, achter de gekleurde vensterramen. Socialistisch bestuur op zijn best!
Zo ook verhuurt De Schandaard zijn kolommen om mee te profiteren met om het even wat die voorbijkomt. Het fenomeen Morel piekt op de hitlijst in de boekenwereld? Hey! De mensen gaan dit lezen : hier zit omzet in, en geldgewin ..
Zo denken de vrouwen en meisjes in de Antwerpse hoerenbuurt ook
Dat zij, de elitaire kwal-krant, de taaie belgicisten, ondertussen meewerken om het cordon sanitaire te doorbreken, hebben ze voor deze keer vergeten. Business as usual! Maar het is pronken met andermans veren. Het is bijna lijkenpikkerij .met op het einde een tikkeltje afgunst : kijk eens hoe haar doodgaan Vlaanderen gegrepen heeft
Neem niet weg, dat er, bovendien dik tegen hun goesting, moet bijgeschreven worden, dat de opbrengst van beide boeken naar Kom op tegen Kanker moet gaan. Niet alleen kan een Vlaams Blokster zeer menselijke trekjes hebben, ze is daarenboven niet eens een geldwolf! Onderverzwegen : dat zou onze favorieten, Brusselmans, Hemmerechts, Lanoye, enz., niet overkomen!
Ik denk aan die kopers van al die boeken : als ze voorheen van een andere gedachtenwereld waren : zullen die nu niet een beetje beginnen naadenken?
Moet een mens eerst gestorven zijn, vooraleer hij begrepen wordt?
----------------------------------
Morel beheerst boeken top-10
·woensdag 16 maart 2011
--------------------------------
Marie-Rose Morel staat postuum op nummer één en twee in de Boeken Top 10.
In de officiële Boeken Top 10 die de ranglijst weergeeft van de meest verkochte boeken, prijkt de voormalige Vlaams Belang-politica Marie-Rose Morel bovenaan.
De non-fictieboeken worden deze week aangevoerd door 'Geloof, hoop en liefde', een boek dat de columns verzamelt die Morel voor Het Laatste Nieuws schreef. Er hoort ook een nieuw voor- en nawoord bij en een uitgebreid fotoalbum.
Het boek is nieuw in de non-fictielijst en kwam dus, zoals dat heet, meteen binnen op de eerste plaats. De opbrengst van de verkoop is voor Kom Op Tegen kanker.
Op de tweede plaats bij de non-fictie staat 'Leve het leven'. Dat boek bezette vorige week de vierde plaats.
'Leve het leven' bestaat vooral uit haar internetdagboek dat ze bijhield toen een eerste keer de ziekte werd vastgesteld. Het beslaat de periode tot een half jaar later wanneer ze genezen verklaard wordt.
De Boeken Top Tien bewijst hoe zeer het leven en de dood van Marie-Rose Morel Vlaanderen gegrepen heeft.
Nadat voorgaand artikel verteerd is, kunt U stilletje aan dit nieuw gedeelte beginnen, waarvan de titel wel degelijk met opzet zeer misleidend gehouden werd.
Wat bedoeld wordt, is dat de bestaande blogwereld van allemaal kleine mensjes moet aan banden gelegd worden, liefst zo verstikkend mogelijke banden, bij zodanig dat zij, de grote jongens de vrijgekomen ruimte zouden kunnen innemen. Om daarna gewoon over te gaan tot de orde van de dag! Dat daarbij als kwansuis de suggestie geopperd wordt voor subsidies, is zuiver toeval .
Besluit (zie hier onder) : weeral probeert Linx rechts voorbij te steken, door onmatig veel aandacht te besteden aan de bijkomstigheden zoals Facebook en Twitter : wie daar kakelt moet inderdaad, zoals elk kieken, een ei kwijt.
Eén ding moet ze bovenal steken : al die webloggers werken gratis (uitzonderingen bevestigen de regel) en toch winnen ze dagelijks aan belang. De geldwolf van de publiciteit heeft geen vat op hen. En, al mocht er door al dat blog-geschrijf, per blog ook maar één medemens afgewend worden en gered van hun indoctrinatie, dan nog zou het opzet geslaagd zijn.
Het internet, een pest en een zegen
Waar gaat het heen met de journalistiek? Naar de afgrond, zo lijkt het wel in het boek De vierde onmacht dat een hoop kritiek op de pers verzamelt. Enkele auteurs dromen van het internet als de redding voor gedegen journalistiek.
Een nieuw jaar, en dus een nieuwe agenda van de VVJ (Vlaamse Vereniging van Journalisten), tenminste voor beroepsjournalisten. Voor 2011 is het een groenachtig exemplaar, zoals altijd verlucht met illustraties van cartoonist Zak. Achteraan staan de gegevens van alle Belgische mediahuizen opgelijst. Opvallend: er is ook een pagina Zuivere internetjournalistiek. Daaronder vinden we Apache en De Wereld Morgen terug.
Mediatycoons
Pol Deltour: Digitale technologie verhoogt ontegensprekelijk het democratische gehalte van het nieuwsproces
Heerlijk. Wat doet het deugd om het adjectief zuiver opgestempeld krijgen. Alsof er ook ónzuivere internetjournalistiek is. Of wilde de VVJ beklemtonen dat internetjournalistiek zuiverder is dan wat de klassieke media brengen? Helaas niet. Apache en consorten worden aldus omschreven omdat zij enkel een internetpoot hebben en (nog) niet in een papieren versie door het medialandschap fladderen.
Toch duiken in De vierde onmacht enkele auteurs op die het internet omarmen als een kans om weer zuiverdere journalistiek te plegen. Eén van hen is Guido Van Liefferinge, de bedenker en voormalige uitgever van bladen als Dag Allemaal, Joepie en Goed Gevoel. Van Liefferinge ziet welmenende internetters en blogs uitgroeien tot een vijfde macht, een beweging die zelfs niet door de almacht van de mediatycoons zal kunnen worden gebroken. Die vijfde macht kan niet alleen een alternatief bieden voor de gecontesteerde reguliere media, maar fungeert ook als waakhond voor de vierde macht.
Ongevoelig
N-VA-voorzitter Bart De Wever is zich eveneens bewust van de invloed die digitale media hebben. De mainstream media hebben geen sluitend monopolie meer op politieke berichtgeving, stelt De Wever vast. Web 2.0 heeft het ritme van de politiek weliswaar weer een gradatie hoger gezet, maar het biedt ook mogelijkheden voor de kritische burger om zich te informeren en zelf inhoud te creëren op het web, vindt de politicus. Weliswaar staat dit nog in zijn kinderschoenen en is de politieke relevantie daarvan momenteel eerder beperkt, maar het schept onloochenbaar mogelijkheden voor de toekomst om op een andere manier aan burgerparticipatie te doen.
De Vierde Onmacht, samengesteld door Frank Thevissen. Niet alle gastschrijvers zijn overtuigd van de deugdelijkheid van digitale media.
Pol Deltour, nationaal secretaris van de VVJ, sluit zich daarbij aan. Digitale technologie geeft de gebruiker de mogelijkheid onmiddellijk te reageren op wat hem aangeboden wordt. Dat verhoogt ontegensprekelijk weer het democratische gehalte van het nieuwsproces, zegt Deltour. De auteur ziet dat de meeste nieuwssites bulken van de mediakritiek, en vindt dat niet slecht. Redacties houden wel degelijk rekening met die bedenkingen. Zo ongevoelig zijn journalisten niet, en bovendien is het ze ook commercieel geraden, analyseert Deltour.
Extremistische opvattingen
Samensteller van het boek Frank Thevissen, die samen met Johan Sanctorum eerder al voorganger Media & journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht afleverde, juicht toe dat de beheersing van opinies en meningen niet langer het quasimonopolie van traditionele mediaredacties is. Die ervaren het internet niet onterecht steeds meer als een geduchte concurrent, constateert Thevissen. Meningen en opinies die niet tot de reguliere pers kunnen of mogen doordringen, vinden via het internet tegenwoordig een laagdrempelige uitlaatklep, maar hebben door de versnippering duidelijk met een gezagsprobleem te kampen. En hoe langer hoe meer ook met een imago- en veralgemeningsprobleem.
Thevissen citeert tevens het standpunt van VRT-journalist Louis Van Dievel dat het internet een verzamel- en kweekplaats van extremistische opvattingen is. En dus worden er op www onbelemmerd en ongeremd de meest krankzinnige ideeën en opvattingen gespuid, aldus Van Dievel. De journalist verslikt zich haast in zijn afkeer van intellectuele internetpiraten, waarmee hij zijn pijlen vooral lijkt te richten op Victa placet mihi causa, de erudiete maar vaak beenharde blog van Marc Vanfraechem:
Ze bouwen hun eigen blogs, hun eigen websites. Ze geven zichzelf en hun websites Latijnse namen. Helaas worden die niet echt druk bezocht, het blijft inteelt onder vrienden. Echt bevredigend is het niet. Behept als ze zijn met de dwanggedachte dat hun mening door iedereen moet gekend zijn, stellen ze zich niet tevreden met hun eigen platformen, neen, ze nestelen zich als parasieten op andere forums en blogs, die in tegenstelling tot hun eigen winkel, wel druk bezocht worden. Koekoeken zijn het.
Collectieve mening
In het voorwoord laat Luc Van der Kelen, politiek commentator bij Het Laatste Nieuws, zich eveneens laatdunkend uit over wat het internet te bieden heeft. Laat het mij maar eens zeggen: de burgerjournalistiek is de pest van het internet. Ze bedreigt de ernstige journalistiek van professionele journalisten, naarmate hun bladen de vuiligheid op hun cover zetten of op hun website of waar ook, schrijft Van der Kelen. In een wereld waarin ook iedere kwaadaardige gek een fotocamera op zijn telefoon heeft staan, moet zelfs de meest mediageile politicus beginnen nadenken, als hij nog eens een camera in zijn wereld laat binnendringen.
Veel heil ziet de journalist niet in de mogelijkheden die sociale media bieden. Ik zie bij collegas dat journalisten, politici en politicologen onder elkaar twitteren, dag na dag. Moeten die niet werken?, vraagt hij zich af. Hebben die nog een eigen mening of hebben ze alleen nog een collectieve mening? Missen ze iets in hun leven? Je zult mij nergens terugvinden op een van die sociale sites. Mijn privéleven is van mij en niemand anders. Geen Facebook, geen Twitter, geen wat weet ik ook al weer ten huize Van der Kelen.
Konkelfoezen
Dat sociale netwerksites een journalistieke tool kunnen zijn, neemt Van der Kelen niet in overweging. Hij is ervan overtuigd dat Facebook en Twitter enkel dienen om je privéleven in de etalage te plaatsen. Maar zeker Twitter geeft journalisten de mogelijkheid om direct én in alle openbaarheid in contact te komen met collegas, professoren, bedrijfsleiders, politici en lezers. De discussies zijn vaak stevig en de kritiek van gewone Twitteraars zit er vaak patat op.
Luc Van der Kelen: Ik zie bij collegas dat journalisten, politici en politicologen onder elkaar twitteren, dag na dag. Moeten die niet werken?
Frank Thevissen zelf is wel aanwezig op Facebook, maar voelt vaak enige weerzin voor wat hij daar ziet gebeuren. Nergens komt het onderlinge geflirt tussen opiniemakers en mediafiguren uit het politieke, journalistieke en culturele netwerk zo prominent aan de oppervlakte als op Facebook, schrijft hij. Als Herman Van Rompuy op 17 juli 2010 zijn via zijn Facebook-prikbord meldt: Pas terug van Brasilia en São Paulo. Het volgende vliegtuig is met bestemming: vakantie, gaat meteen de duim van Lisbeth Imbo en Johny Vansevenant omhoog want ze vinden dit leuk. Enige afstand is inderdaad wenselijk, maar het voordeel van Facebook is wel dat het er (betrekkelijk) transparant aan toegaat. Als politici en journalisten zitten te konkelfoezen, kijken er vaak honderden friends mee.
Bedenkingen
Reclameman Wim Schamp gelooft er echter geen bal van dat jongeren het internet ooit gebruiken om zich te informeren over nieuws dat ertoe doet. Hoe weten jongeren wat er in de wereld gebeurt?, vraagt Schamp zich vertwijfeld af. Het antwoord is dat ze daarover weinig of niets weten, ondanks de lovenswaardige inspanningen die het onderwijs zich op dat gebied getroost. Jongeren zijn vooral gefocust op hun nieuws. Dat nieuws creëren ze zelf, via hun eigen media. Die media heten Facebook en Twitter. De nieuwsstroom die zij op gang brengen, behandelt relevante onderwerpen als Vanmiddag geslapen tot één uur, en jij?, Ik ben in badpak naar de les geweest, of Heb jij ook gesupporterd voor Nederland? Het ontgaat Schamp dat die twee sociale netwerksites intensief gebruikt worden om nieuws te delen of te ontdekken.
Surfen op het internet gebeurt met heel andere bedoelingen dan zoeken naar informatie over wat er in de wereld gebeurt, merkt ook voormalig VRT-journalist Walter Zinzen op. Hij heeft zijn bedenkingen bij de burgerjournalisten die bijdragen aan De Wereld Morgen. Amateur-journalisten zou een beter woord zijn, omdat het om liefhebbers gaat die berichtjes doorsturen zonder zich al te veel om deontologie te bekommeren, vindt Zinzen.
Kakofonie
Anderzijds zijn het vaak burgerjournalisten die de wereld inlichten over toestanden die lokale potentaten liever in het duister verborgen houden, nuanceert de auteur. Amerikaanse soldaten in Irak vertelden op hun blog, mét fotos, hoe de toestand aan het front werkelijk was. De professionele journalisten, die embedded waren, hadden het nakijken. Het protest in Iran tegen de herverkiezing van president Ahmadinejad zou nooit in zijn volle omvang tot ons zijn doorgedrongen, als de deelnemers ons niet via hun gsm en internet met de neus op de feiten hadden gedrukt.
Ook Zinzens oud-collega Jef Lambrecht, die een zeer verhelderende bijdrage leverde over de tijd dat Siegfried Bracke (N-VA) nog rondliep bij de VRT, kijkt met enige weemoed naar de opkomst van het internet:
Op een dag viel de chaotische kakofonie van dicterende redacteuren, schrijfmachines, ratelende en bellende telexen en rinkelende telefoons stil en schreed het internet geruisloos de gewijde stilte binnen om dit levende geheugen overbodig te maken. Het internet, een hooiberg die niet corrigeert uit eigen beweging.
Lambrecht betreurt dat de pers zijn rol van vierde macht aan het verkwanselen is, en lijkt niet te geloven dat digitale media daar iets aan kunnen doen. De waakhond, de buldog is dood, stelt de gepensioneerde journalist vast. Het forum is weg. Het internet bestaat uit wijkpleintjes. Het heeft geen centrum. Het wordt gedomineerd door een centrifugale kracht.
Piepkleine lezersmarkt
Guido Van Liefferinge: De nieuwe online-intiatieven zijn nog te vaak in hetzelfde bedje ziek van de reguliere media waartegen ze een dam willen opwerpen
Dirk Barrez en Han Soete, de oprichters van De Wereld Morgen, zijn er echter van overtuigd dat online media méér dan dag- en weekbladen voor onafhankelijke journalistiek kunnen zorgen. Die media selecteren en jagen het echt belangrijke nieuws na, stellen de cruciale vragen en vormen de motor van het publieke debat over onze belangrijkste uitdagingen en de oplossingen daarvoor, schrijven zij met enige bombast. Dergelijke nieuwe media zullen de volgende jaren het medialandschap fors hertekenen en opnieuw democratiseren. Eén cruciale basisvoorwaarde moet dan wel zijn vervuld: die media moeten in handen zijn van hun journalisten, en geworteld zijn in en gedragen door de samenleving.
Toch is er nog een andere basisvoorwaarde, eentje waar de redactie van Apache nogal dagelijks mee geconfronteerd wordt: ook internetjournalistiek moet betaald worden, terwijl er nog géén rendabel businessmodel is. De logistieke kosten van een site zijn vele malen kleiner dan die van een gedrukt blad dat over heel Vlaanderen gedistribueerd moet worden, maar helaas: de inkomsten zijn dat ook. Zeker in een piepkleine lezersmarkt als Vlaanderen.
Belangenvermenging
Lang kan het niet meer duren voor er een rendabel businessmodel gevonden is, hoopt Pol Deltour. Momenteel drijft het overgrote deel van de initiatieven in de nieuwe media nog te vaak en te veel op de goodwill van enthousiaste maar onbetaalde en onderbetaalde vrijwilligers en op giften van maatschappelijk geëngageerde sponsors en gebruikers, stelt Guido Van Liefferinge. Hij vindt dat er voldoende en stabiele financiële steun moet komen van de overheid, alsook van de lezers en van het middenveld. Met een jaarbudget van minder dan één miljoen euro kan een nieuwssite zijn ambities waarmaken. In vergelijking met de 350 miljoen jaarlijkse overheidssteun voor de klassieke commerciële media, is dat opvallend weinig, zegt de oud-uitgever.
Maar een businessmodel is niet de enige uitdaging. De nieuwe online-intiatieven zijn nog te vaak in hetzelfde bedje ziek van de reguliere media waartegen ze een dam willen opwerpen (vooringenomenheid, gebrek aan onafhankelijkheid, belangenvermenging, blind corporatisme ). Het ontbreekt daardoor aan zweepjournalistiek die de sector op zijn grondvesten zou moeten doen daveren en de beroepsgroep grondig dooreen schudden, schrijft Van Liefferinge scherp. Professionalisering dringt zich dus op. Durf is een must om de paden van de onderzoeksjournalistiek te betreden.
Kortom: zolang er durf is, is er hoop. Nu nog zorgen dat er geld binnenkomt.
De Vierde Onmacht, Frank Thevissen e.a., Uitgeverij Van Halewijck, november 2010, 400 paginas. Te koop bij Bol.com en Azur/Proxis.
Al geruime tijd voelde ik al dat er iets nieuws waaide. Ik hoorde het zelfs luiden, maar wist in Italië niet waar de klepel hing. Ni vind ik ineens en toevallig op het Internet een bibliotheek vol met gegevens : Googelen rond het boek De Vierde Onmacht is een vloedgolf van commentaren over Uw hoofd roepen. Maar of het schoentje iemand past?
Men is zich blijkbaar aan het beramen.
Media kunnen uw gezondheid schaden.
Met die striemende waarschuwing trapten Frank Thevissen en een rist medeauteurs vorig jaar op zere tenen. Ook voor zijn vervolgboek De vierde onmacht kon Thevissen bekende namen uit pers en politiek strikken en opnieuw sneuvelen er heel wat heilige huisjes. Stof genoeg voor een gesprek.
Over mediahypes en incidenten. Over politieke vedetten en smakeloze tv-zoenen. Over nepkogels. Over de val van een senator en de ontmaskering van een journalistieke huurling. Over Hongarije en de media-aanpak van het Vlaams Belang.
Mijnheer Thevissen, ook nu pakken jullie uit met een provocatieve cover. Een gebroken potlood in de vorm van een kruis en de titel De vierde onmacht. Dat vraagt een woordje uitleg.
Het beeld van het gebroken potlood was oorspronkelijk een reactie op de rel over de Deense Mohammed-cartoons. Maar het beeld past perfect bij de titel en het concept van het nieuwe boek. In welke mate vertegenwoordigen de media een macht en hoe machtig is die vierde macht nog? En is dat de macht zoals die oorspronkelijk bedoeld was? Daarop proberen wij in het boek antwoorden te geven.
In de nasleep van jullie eerste boek verscheen in De Standaard een opgemerkte artikelreeks van Geert Buelens. Zijn mea culpa kan bij u op weinig bijval rekenen. Een door pyromanen opgezette brandoefening, lees ik in het boek.
Ja, ik vond dat ik daarin eerlijk moest zijn. Die reeks bracht eigenlijk niks nieuw. Het stuk moest eigenlijk dienen als aanvaardbare mediakritiek. Onder het mom van kijk eens hoe kritisch en zelfkritisch we zijn. Maar de echte taboes bleven taboes: de transparantie rond commerciële belangen, politieke agendas die spelen, de omertas, de aantasting van de beroepseer (denk maar aan de liquidatie van Roger Van Houtte bij Gazet van Antwerpen). Daar werd in een wijde boog omheen gefietst. Geert Buelens wekt de illusie dat het al bij al gaat om kleine uitschuivers of slordigheden: een verkeerd berichtje of een krantenkop die wat overdreven is. Maar dat is zoiets als een patiënt die op de operatietafel ligt nadat hij door een tientonner is overreden en waarbij men vaststelt dat hij een oogontsteking heeft
Media leven steeds meer bij de waan van de dag. De media spelen in op hypes of creëren ze zelf. Kijk maar naar De Slimste Mens. De impact van zon spelletje is gigantisch. Verrast u dat?
Het is ongetwijfeld een kijkcijferkanon en ook een leuke format. Maar het klopt dat men hypes creëert of versterkt rond dingen die eigenlijk heel triviaal zijn. Hoeveel krantenartikels zijn er gepubliceerd over De Slimste Mens, hoe vaak was dat zelfs voorpagina-nieuws? We hebben dat onderzocht en het staat in ons boek. Vaak gaat het om autopromotie en de promotie van bepaalde figuren en BVs die ook commerciële belangen hebben. Als je ziet hoe men dezer dagen iemand als Lieve Blanckaert promoot in allerhande programmas - De Zevende Dag, De Laatste Show, De Slimste Mens - dat is toch niet gezond.
De fameuze inner circle. Ons kent ons.
Inderdaad. Het is me de voorbije weken nog eens opgevallen hoe altijd weer dezelfde figuren opduiken en aan bod komen. En dan heb ik zoiets van: tja, die openbare omroep heeft wel altijd de mond vol over diversiteit, maar waar is die diversiteit? Het zijn steeds dezelfde mensen die gepromoot worden. Er is nu een decretale bepaling waardoor kijkers gewaarschuwd worden als er product placement (PP) (eigenlijk verdoken reclame voor een product) opduikt in een programma. Eigenlijk zou je de kijker ook moeten waarschuwen voor people placement. Ik zie dat die fameuze diversiteit in de praktijk heel beperkt is en dat steeds dezelfde personen elkaar uitnodigen én bevestigen.
Bart De Wever schreef een bijdrage voor jullie boek en noemt zichzelf daarin een exponent van politiek vedettisme. Politici en journalisten zitten niet alleen in dezelfde restaurants aan hetzelfde tafeltje, maar ook in dezelfde spelprogrammas. Ze bekampen elkaar, maar vaak is dat maar schijn en zijn het de beste maatjes. Is dat geen probleem
Natuurlijk is dat een probleem! Het legt een smet op de hele politieke en journalistieke geloofwaardigheid. Die doorgedreven personalisering en het verengen van de politiek tot vedetten is zo intensief dat je een stevige vervorming krijgt van het politieke debat, die ook leidt tot ontsporingen en irrationaliteit bij de publieke opinie.
België moet zowat het enige land ter wereld zijn, waar toppolitici en zelfs ministers opduiken in quizzen en dwaze tv-spelletjes. Eva Brems liet zich uitvoerig kussen door Bart Peeters en ook Annemie Turtelboom kon blijkbaar niet aan de verleiding weerstaan.
Ik heb dat twee minuten kunnen aanzien en toen moest ik echt wegzappen. Politici weten dat mensen politiek afhaken en dus gaan ze het op andere domeinen zoeken. En zo komen ze terecht in een show als Mag ik u kussen?
Die mensen durven ook niet meer nee zeggen.
Willen ze wel nee zeggen? Ik vraag het mij af. Als ik Turtelboom daar zie zitten, overvalt me niet alleen plaatsvervangende schaamte, maar vraag ik me ook af: hebben die mensen dan geen adviseurs die hen tegen zichzelf beschermen als de mediaverslaving zo hard toeslaat dat ze blind ingaan op dergelijke uitnodigingen. Of vanuit de waanidee dat dit electoraal iets zou bijbrengen.
Dit is eigenlijk nooit gezien. Als je een vergelijking zou maken met eender welk land ter wereld, zou je zien dat het nergens zo compleet uit de hand is gelopen als hier bij ons. Politici duiken op in dwaze spelletjes, lifestyle- en modereportages, of geven zonder enige schroom inzage in hun privéleven. Ze gaan er blijkbaar nog altijd van uit dat dit een toegevoegde waarde zou opleveren, terwijl het natuurlijk een van dé redenen is waarom politici niet meer ernstig worden genomen. Het Vlaams Belang wordt altijd geweerd uit zulke programmas: wel ze mogen de makers en de productiehuizen daarvoor dankbaar zijn.
Media kunnen politici maken of kraken. Dat beeld werd nog eens bevestigd in de affaire rond N-VA-senator Kim Geybels. De ene dag aanbeden door de pers en de volgende dag al verguisd.
De affaire-Kim Geybels was volgens mij een van de journalistieke dieptepunten van 2010. Alles wat je journalistiek en deontologisch fout kan doen, is in de berichtgeving over die zaak ook consquent toegepast. Eigenlijk weten we niet wat daar echt gebeurd is in Thailand. Men is dan maar ongeremd gaan spitten in haar privéleven, in dat van Bas Luyten, in dat van de echtgenote van Bas Luyten. Dat was echt beschamend. Het is een nieuwe grensverlegging. De privacy van politici is niet langer meer veilig, schreef Yves Desmet (De Morgen). Hij vertelde er alleen niet bij dat dit wel erg selectief gebeurt. Terwijl men zedig zwijgt over de escapades van gevestigde waarden en echt invloedrijke politici. Inzake druggebruik, buitenechtelijke relaties of zaken die wel een invloed hebben op hun politiek functioneren. Men maakt een politiek talent kapot, klonk het achteraf in het pro-kamp. Excuseer, Geybels is even voorzitter geweest van de jongerenafdeling, maar politiek had ze nog niets kunnen bewijzen. Je ziet dat blinde hypemechanisme ook in de manier waarop sommige journalisten om welke reden dan ook bijvoorbeeld Jean-Jacques De Gucht probeerden te promoten. Plots was die ministeriabel, vanuit het niets. Of neem Mathias De Clercq, door sommige journalisten plots paginagroot opgevoerd als de nieuwe Verhofstadt. Waar haalt men zoiets? Kijk naar Freya Van den Bossche. Zonder de quasi onvoorwaardelijke journalistieke steun of mediatieke hype was zij waarschijnlijk een illustere onbekende gebleven. Uiteindelijk zijn dat ongezonde journalistieke praktijken waar noch de beroepsgroep van journalisten, noch de politieke klasse, noch de kiezer mee gebaat is.
Freya Van den Bossche werd mee groot gemaakt door Siegfried Bracke. Verbazen de onthullingen over zijn politieke verleden u?
Maar neen, iedereen wist dat. Je mocht het alleen niet luidop zeggen, want dan klonk je verzuurd of was je paranoïde. In die zin is het goed dat die zaken nu boven komen drijven. Je kan natuurlijk niet zeggen dat een journalist geen lid mag zijn van een partij. Maar anoniem hand- en spandiensten verlenen aan een partij is nog wat anders. En als je daarin eerlijk en transparant bent, dan is dat ook heel wat anders dan iemand die dat allemaal ontkent, het zich niet meer kan herinneren of zich na het uitlekken van de ware toedracht in alle mogelijke bochten moet wringen.
Bracke zegt dan wel dat je van zijn vriendschappelijke relatie met de SP.a in zijn journalistieke werk bij de VRT niks zal terugvinden. Ja sorry hoor, mijnheer Bracke. Maar we weten dat journalistiek voor het overgrote deel selectie is, wie en wat de media wel of niet haalt. 95% van wat er gebeurt, haalt de media niet. Wat hebben Bracke en zijn kompanen bijvoorbeeld niet allemaal achtergehouden, ten dienste van de partij? Een paar maanden geleden vermeldde ik bij wijze van voorbeeld in P-magazine hoe Bracke zelf een dossier uit de media hield dat Johan Vande Lanotte in een lastig parket kon brengen. Bracke was razend en dreigde meteen met een proces, want hij had in heel zijn journalistieke loopbaan nooit informatie achtergehouden.
Wat politieke beïnvloeding en favoritisme betreft, leeft bij sommige journalisten nog altijd een zeker negationisme. Persoonlijk herinner ik me nog levendig hoe in 1995 onder andere Bracke, een aantal SP-kopstukken en academici waaronder professor Kris Deschouwer, fanatiek samenklitten om het Groot Referendum van de VLD gezamenlijk journalistiek, politiek en wetenschappelijk in discrediet te brengen. De verzuiling was toen officieel al een hele tijd achter de rug om professor Huyse te parafraseren, en de media waren al jaren vrij en onafhankelijk.
Kris Hoflack chef Nieuws en Duiding bij de VRT heeft niet zolang geleden ook toegegeven dat bepaalde feiten en berichten bewust uit het nieuws werden geweerd omdat ze koren op de molen van het Vlaams Belang zouden zijn.
Een bekentenis van formaat, maar tenminste een bekentenis en daarin verschilt hij alvast van de negationisten. Alsof dat trouwens de taak van journalisten zou zijn. In een democratie hoort men de regels van de parlementaire democratie te accepteren en dus speel je het spel ernstig of je speelt het niet, ook als een politieke strekking je niet zint. Punt. Wel, ik stel vast dat de architecten van het cordon het democratische spel dus niet ernstig spelen, waardoor ik figuren als Jos Geysels bijzonder wantrouw: zij hebben de democratie in dit land hoe dan ook geen dienst bewezen. In een democratische rechtstaat die naam waardig, moet je immers ook je politieke vijanden altijd met open vizier bekampen. In dat opzicht is het cordon een politiek en journalistiek zwaktebod geweest, dat vooral maatschappelijke schade heeft veroorzaakt. Men begint trouwens in te zien en toe te geven dat het cordon over de hele lijn niet heeft gewerkt.
Er zijn niet alleen politieke vedettes, maar ook politieke parias die zelden of nooit aan bod komen en al helemaal niet aan het woord worden gelaten. Waarover de media niet berichten, heeft niet plaatsgevonden. Wie onzichtbaar blijft in de media bestaat niet, staat ergens in uw boek. Dat is wat het Vlaams Belang vandaag overkomt.
Dat klopt. Al zitten er wel golfbewegingen in dat onzichtbaar maken. Hier een daar duikt een schuchter mea culpa op. Ook bij de openbare omroep zijn er nu mensen die openlijk toegeven dat men bij de aanpak van het Vlaams Belang in de fout en over de schreef is gegaan. Maar grosso modo ziet men dat de oude gewoontes en zeden nog altijd overeind blijven. Men kan nog altijd niet op een normale manier omgaan met een partij als het Vlaams Belang. Dat is een gevolg van die consensusjournalistiek en van het politiekcorrecte denken. In wezen is het een onhebbelijk procedé dat we van bedenkelijke regimes hebben overgenomen. Ik heb ook nooit begrepen waarom die journalistieke missioneringsdrang zo groot is in Vlaanderen. Doe je job, laat de politiek zijn werk doen en wees voor alle partijen kritisch, en die waarvoor je het meest affiniteit voelt nog het meest. Pas op, het cordon ondersteunen was geen verdoken strategie, maar een openlijke missie: Wij voelen het als onze democratische plicht om een bepaalde partij te bekampen. Journalistiek gesproken is dat volstrekte onzin. Over 50 jaar beschaamd op die episode terugkijken en volgende generaties journalisten zullen zich verbaasd afvragen hoe zoiets kon.
De geloofwaardigheid van de VRT kreeg nog meer rake klappen. Zo was er ook nog die vervalste reportage uit Haïti, met het intussen beruchte nepschot.
Inderdaad, maar wat mij nog het meest geschokt heeft, is dat men dat incident vanuit bepaalde hoek nog heeft aangemoedigd. Goeie journalistiek. Je doet geen afbreuk aan de feiten, riep Bruno Weyndaele enthousiast. Een beetje aandikken, moet kunnen. Hallo? Dat was een zware deontologische fout, zoiets als een zware medische blunder. Het was trouwens niet de eerste keer dat Robin Ramaekers in de fout ging. Herinner u zijn beruchte undercoverreportage over de zogenaamde nazi-onthaalmoeder uit Hoboken. Wat mij daarbij vooral stoorde, is dat men - net zoals bij Kim Geybels - de held speelt en scoort op de kap van gemakkelijke slachtoffers. Dapper is dat niet, zeker als je bedenkt dat men invloedrijke politici die heel wat meer te verbergen hebben, vaak niet durft of wil aanpakken.
Het incident dat vorig jaar ongetwijfeld het meeste stof deed opwaaien, waren de nepberichten van een fictief onderzoeksbureau Data Driven (Woestijnvis). Zowat alle media - kwaliteitsmedia incluis - trapten er met open ogen in.
Klopt. En ook daar was er volgens mij niks nieuw onder de zon. De hele zaak was te herleiden tot het checken of niet checken van bronnen, toch één van de pijlers van goede journalistiek. Dit was eigenlijk een flinke lakmoesproef. Daarom heeft men ook zo gepikeerd gereageerd in de pers: Woestijnvis neemt ons in de maling. Terwijl het in feite een manier was om de waterdichtheid van de journalistieke controle te testen. En die controle is dus niet waterdicht. De media kropen onmiddellijk in een slachtofferrol, terwijl men dat soort PR-berichten elke dag zonder scrupules overneemt en publiceert in kranten en tijdschriften.
Is er nog een fundamenteel onderscheid tussen wat we hier de kwaliteitspers noemen en de boekskes? En hebben we überhaupt wel kwaliteitskranten?
Dat is een discussie die ook regelmatig aan bod komt in het boek. We zitten met een kwaliteitspers die zichzelf graag zo noemt, maar dat is zoals iemand die zichzelf Napoleon noemt, die wordt ook niet geloofd. Dat is dus geen juist criterium. Laten we eerlijk zijn, wij hebben geen echte kwaliteitspers, zoals de grote voorbeelden in het buitenland.
Welke criteria zou u dan hanteren? Het strikte onderscheid tussen feiten en commentaren, lezen we vaak bij Mark Grammens (Journaal).
Dat is in elk geval een belangrijke waardemeter. We zouden moeten terugkeren naar de Angelsaksische visie en traditie op wat de pers moet zijn: eerst facts en figures.
Meningen zijn vrij, maar feiten zijn heilig.
Inderdaad. Zorg eerst dat uw publiek over de relevante zaken degelijk en betrouwbaar is ingelicht en organiseer dan het debat. Hier bestaat heel sterk de neiging om die essentiële stap over te slaan. Er is een heel sterke drang om te polariseren en dus jaagt men iedereen tegen elkaar op. Het is ook gemakkelijk en goedkoop om daarvoor wat opiniemakers in te huren. Je ziet ze elke dag weer opduiken in kranten als De Morgen en De Standaard, vaak niet gehinderd door enige kennis van zaken.
Men creëert de illusie van een debat
Ik zou het anders zeggen: ze organiseren wel een debat, maar waarover? Wat is de zin, de relevantie en de kwaliteit van die debatten? Kijk, als je wekenlang iemand als Tom Lanoye opvoert om de grofste hatelijkheden te spuien, krijg je natuurlijk controverse en potige reacties. Zo verkoop je kranten. Maar brengt het ook wat bij aan het debat of aan de samenleving?
Dat is ook één van de dingen die Nick Davies aanklaagt in Flat Earth News (bij ons vertaald als Gebakken lucht): de scheiding tussen informatie, infotainment, entertainment en PR is weg.
Ja, dat loopt voortdurend door elkaar. Media stemmen hun boodschap vandaag af op 12- of 14-jarigen. Bracke heeft heel dat proces van verkleutering mee in gang gezet. Met alle gevolgen van dien. Kijk naar De Zevende Dag, of Reyers Laat. Dat is toch huilen met de pet op. En Reyers Laat loopt dan nog op Canvas, het net voor de meerwaardezoeker. Dan vraag je je toch af hoe durven jullie dat uitzenden?
De ondraaglijke lichtheid
Ja, zo kan je dat wel noemen. Ik moet dat af en toe wel volgen, maar als je dat dagelijks moet ondergaan Als je dag in dag uit gehersenspoeld wordt door dezelfde acute domheden, die door steeds dezelfde figuren worden gespuid. De platitudes en trivialiteiten waarmee ze ons om de oren slaan. Dan begrijp je onze waarschuwing media kunnen uw gezondheid ernstig schaden.
Het is maar een boutade, maar je zou bijna hopen op een media-observatorium naar Hongaars model dat toeziet op een correcte en objectieve berichtgeving.
Nee, liever niet: hou de overheid op een zo groot mogelijke afstand, omdat dat in ons land nagenoeg synoniem is voor politieke inmenging. Maar ik begrijp wel wat je wil zeggen. Ik sta zeer wantrouwig tegen een overheid die zich begint te moeien met de media.
Het was ook maar een boutade. Eén van de strafste stukken uit uw boek gaat overigens over het Vlaamse mediaobservatorium en de politieke grijparmen van minister Lieten en haar SP.a-vriendjes
Absoluut. Ik vraag mij af waar wij het recht vandaan halen om verontwaardigd te doen over wat er in Hongarije gebeurt. Bij ons is het vele malen erger. Ginder gebeurt het tenminste openlijk en kan het dus ook openlijk aan de kaak worden gesteld, hier gebeurt dat in het geniep, achter de coulissen en dat maakt het verschijnsel meteen ongrijpbaar. De SP.a is van nature bezeten door controle over de media. Als je dat netwerk uittekent en voor je ziet, vraag je je toch verbijsterd af: wat is dat hier voor een ongehoorde partij-politieke verstrengeling? Ik ben ervan overtuigd, zo bruin durven ze het in Hongarije niet eens bakken. En daar kraait dus geen haan naar. Ook dat is verontrustend. Ik ben verontwaardigd als ik zie hoe iemand als Guy Verhofstadt in het Europees Parlement tekeer gaat en moord en brand schreeuwt: de democratie is in gevaar. Dan denk ik: is er in Vlaanderen dan geen enkele journalist die van zijn stoel dondert, weer recht krabbelt en zegt mijnheer Verhofstadt, kom eens hier. Ik heb toch wat kritische bedenkingen bij die opmerkingen: behoorde u, samen met kompanen als De Gucht, Slangen en Robert Stevaert niet tot degenen die de pers intimideerde als geen ander en er niet voor terugdeinsde om ongewillige pennen te breken en desnoods te broodroven in de beste Stalinistische traditie? Ik vind dat ongelooflijk dat men dat anno 2011 allemaal zomaar laat passeren. Als men één verhaal had moeten oppikken uit dit boek, dan is het wel dàt van de VRM (Vlaamse Regulator voor de Media). Maar blijkbaar heeft iedereen boter op het hoofd en houdt men die potjes dus liever gedekt.
In het eerste boek haalden jullie al zwaar uit naar de vooringenomenheid in de media, naar de eenzijdige berichtgeving en de consensusjournalistiek. Die kwalen zijn duidelijk nog niet weg?
Nee, dat is ook iets wat je niet zomaar met een boek kan rechtzetten. Al krijgt dit nieuwe boek wel meer aandacht dan het eerste. Maar je hebt gelijk. Die consensusjournalistiek en dat politiekcorrect denken zijn onhebbelijkheden die vergroeid zijn met een dominante journalistieke cultuur. Dat krijg je niet zomaar uitgeroeid. Voor een echte omslag moeten we zeker nog 10 of 15 jaar wachten. Misschien moeten we wachten op een hele nieuwe generatie van kritische en zelfkritische journalisten. We hebben nog een lange weg te gaan, maar intussen moeten we blijven timmeren aan de weg. Soms doet dat pijn. Maar wie het goed meent met de media en de democratie moet pers en politiek op tijd en stond een spiegel voorhouden. En dat is wat we met ons boek willen doen en ook in de toekomst gaan blijven doen.
Natuurlijk verzinken die paar doden in het niets, in vergelijking met de hel die over Japan is neergedaald. Die honderdduizenden doden waarvan zelfs de namen ons niet meer zullen bereiken, zullen hopelijk niet voor niets gestorven zijn.
Het zijn apocalyptische beelden uit de oudste menselijke herinnering, zoals die zijn verhaald in het Sprookjesboek voor Grote Mensen, de Bijbel. Op de vier hoeken van de wereld zouden Engelen staan meet bazuinen. Maar het blijken nucleaire wolken te zijn uit de kapotgeslagen atoom-centrales in Fukishima
Veel minder spectaculair is hoe de levensdraad van die Joodse familie in Israël onder de handen van hun beulen werd afgesneden : daarover wordt gezwegen. Wordt liefst zo vlug mogelijk vergeten. Is een inconvenient non-event Want de moordenaars zijnde vrienden van onze elitaire leiders, die de mond vol hebben over solidarité om hun eigen vel veilig te stellen.
Beide nieuwsfeiten, de natuurramp en de moord op 5 mensen alleen omdat ze Joods waren, hebben één ding met elkaar gemeen. Dat is dat er een grens bereikt is, die niet overschreden mag worden. De technologie is ontspoord, maar ook de menselijke verhoudingen. De natuur wreekt zich.
Denkt U dat men overal ter wereld jarenlang ongestoord aardolie mag oppompen, zonder dat de ondergrond daardoor verstoord wordt? Het is een natuurwet, dat iedere vrij gekomen ruimte automatisch ingenomen wordt door iets anders. Niemand ziet wat zich onderaards voordoet, we zien alleen de gevolgen bovengronds en we horen van over elkaar heen schuivende aardplaten....
Bovengronds geldt dezelfde natuurwet : de vrijgekomen ruimte overal in Europa wordt ingenomen door vreemde vloedgolven en maatregelen ter voorkoming worden niet genomen .De grens is bereikt!
De aarde moet nog een eeuwigheid mee, zong Louis Neefs. Maar aan dat tempo zal die eeuwigheid niet meer lang uitblijven.
------------------------
Moord op Iraelisch gezin door moslims.
BEN KOK - 13 MAART 2011
Het Vrije Vol
-----------------
Geen nieuws voor nagenoeg alle media of misbruikt nieuws.
Moord op Israelisch gezin: nergens in het nieuws, verslag Arutz 7
De rest van de media is alleen in Japan geinteresseeerd, ook kranten als ND hadden niets hierover te melden over dit vreselijke nieuws over een moordpartij op shabbath nacht (vr. op za.); Trouw wijdde er 2 regels aan in een groter artikel over de toestemming van Israel voor het meer bouwen van huizen, net als de NOS. Alleen het RD had zaterdag een verslag met een video van de IDF woordvoerder, zie http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/israelisch_gezin_vermoord_op_westelijke_jordaanoever_1_539407
Zelfs als er een voor ieder mens verbijsterende moord op een gezin gebeurd, weten Trouw en NOS het nog zo te brengen, dat het de schuld van Israel is, dat deze gruwelijke moord gebeurt. Anja Meulenbelt , 1e kamerlid SP, doet hetzelfde op haar weblog.
http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/142853 zie verslag van de begrafenis van ouders met kinderen : baby, 5 en 8 jarig kind, alleen de oudste kwam later thuis en leeft verder met 2 broertjes , die in een andere slaapkamer sliepen en niet werden ontdekt.
http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/142857 lees hier hoe de PA zelf tot haat aanzet via de islam als haat en moordideologie. Vriendelijk verzoek dit aan de CU door te sturen in uw omgeving, die stellen nog steeds, dat de islam een gelijkwaardige religie is, welke in onze democratie op een volwaardige plek recht heeft.
Doorsturen aan Gretta, Anja, Dries, Sabeel, al die fijne kerken met hun vervangingstheologie en gezwets, dat moslims met hun koranafgod Allah in de zelfde God geloven , die de we in de Bijbel kennen als de God van Abraham, Isaak en Jacob, van liefde en gerechtigheid. Doorsturen aan de idioten, die vandaag in Amsterdam in verbroedering een keten vormen tussen synagoge, moskee en kerk.
Dit drama motiveert me alleen maar nog meer om pal te staan voor Israel. Shalom, uit het diepst van mijn hart; ondanks alles weet ik, dat het de God van Abraham,Isaak en Jacob nooit uit de hand loopt, er valt geen mus ter aarde, zonder dat Hij het weet! Ben Kok (joods-chr. pastor) http://www.tora-yeshua.nl
-----------------------
Pssst
Telkens gaat het over volkeren die vanwege hun taaie zelfbeheersing en hun groot intellect, onze bewondering verdienen. De Mossad, de geheime Israëlische Staatsveiligheid, kaapt (vandaag) met slechts 13 man een vrachtschip dat tot aan de nok gevuld was met Iraakse raketten om vanuit de Gazastrook Israël te bestoken. Irak antwoordt dat het met de hele zaak niets et maken heeft, doch dat het hoopt dat Israël zo spoedig mogelijk in zee zou verzinken. Waarlijk Ahmandien Is Zat verdient werkelijk de lof de Europese leiders hem toezwaaien! In Japan wordt niet geplunderd, noch vermoord noch verkracht : door de houding van de overgrote massa verdienen ze ons respect. Ook nu weer zien we met eigen ogen, hoe Made in Japan werkelijk het Land van de Rijzende Zon v verbeeldt.
13-03-2011 - René Hoksbergen - katholiek nieuwsblad
Bron Iskander
-----------------------------------------
Kan een spermadonor gedwongen worden alimentatie te betalen voor zijn kind? Volgens emeritus hoogleraar René Hoksbergen spelen er tal van vragen op dit gebied die dringend beantwoord dienen te worden. Voor de eerste keer vernemen we dat een zaaddonor door de (lesbische) moeder van zijn kind wordt aangesproken om bij te dragen aan de onderhoudskosten van zijn kind (de Volkskrant van 5 maart 2011). De kwestie speelt in Duitsland. Daar is de wetgeving rond spermadonatie minder duidelijk dan die in Nederland. Moeten onze gedachten over deze kwestie beperkt blijven tot de formele wetgeving? Naar mijn mening niet. Het gaat hier om handelingen van mensen die als gevolg de geboorte van een mens hebben. Mensen die deze handelingen plegen zijn verantwoordelijk voor het gevolg daarvan. Dat is toch volkomen vanzelfsprekend? Voor mij is het daarmee ook vanzelfsprekend dat een spermadonor en de sperma-adoptant (de toekomstige moeder) beiden de verantwoordelijkheid hebben voor de nieuwe mens, in psychologische en materiële zin. Elk kind zou ervan uit moeten kunnen gaan dat hij door beide verwekkers gewenst, goed verzorgd en opgevoed wordt.
Dat de Duitse spermadonor wordt aangesproken om bepaalde onderhoudskosten te betalen en hij dat niet wil, laat alleen maar zien hoezeer deze mensen gevangen zitten in een niet-educatief stramien van denken. Sperma doneren is nu eenmaal iets anders dan bloed doneren of een nier afstaan. Daar waar handelingen als consequentie hebben dat een nieuwe mens wordt geboren, ben je voor die nieuwe mens verantwoordelijk. Ten onrechte worden zaken als zaad-, eiceldonatie, embryodonatie als vrijwel puur medische zaken beschouwd.
De mogelijkheden met inschakeling van een of andere medische techniek een kind te krijgen, hebben zich de laatste decennia spectaculair uitgebreid. Het is steeds gemakkelijker met behulp van derden een kind te krijgen. Deze 'derden' zijn de ingeschakelde gynaecoloog, de donoren van eicel, zaad of embryo en de draagmoeder. Bij dit alles berust het monopolie van de uitvoering vrijwel geheel bij medici. De psychologische en ethische component krijgen veel te weinig aandacht. Toch zijn aan de moderne manieren van voortplanting onlosmakelijk, praktische en psychologisch-ethische consequenties verbonden. Laat ik even kort in de historie duiken.
Aanvankelijk ging het bij de moderne voortplanting alleen om Kunstmatige Inseminatie (al dan niet) met gebruik van een donor. Vanaf 1948 wordt deze methode in ons land toegepast. Gynaecologen hadden de overhand bij de ethische discussies over het gebruik van KID, daarbij geholpen door de behoefte aan geheimhouding bij het grootste deel van de ouders. Het werd als een ingreep gezien om mensen met een fysiek probleem te helpen. Door de nadruk bij de 'vrager' om hulp, was er nauwelijks aandacht voor de consequenties van de medische handeling: het kind, de veranderingen in het gezin en de plaats van de donor. Mentale en praktische gevolgen van het op deze wijze geboren worden, zijn veronachtzaamd. Artsen namen aan dat het kind door beide ouders gewenst was en dat de plaats van de donor alleen een gevende was.
Vanaf het begin komen echter vanuit psychiatrische hoek veel kritischer geluiden. Later ook van pedagogen en psychologen. Ook vanuit juridische hoek bestaat er weerstand tegen de uitsluitend vrager-gerichte praktijk. Minister van Justitie Hirsch Ballin verwoordde het in 1992 in zijn inleiding tijdens de studiedag 'Ouderschap en recht' als volgt: "Het ouderschap is geen product van het recht, noch van de mens. Er is geen recht op een kind, hooguit zou men kunnen spreken van het recht van het kind op ouders."
Ik zou willen benadrukken dat, waar sprake is van niet-biologisch ouderschap, de ouder zich realiseert dat er antenatale adoptie, dus adoptie die al voor de geboorte plaatsvindt, plaatsvindt. Gynaecologen wezen er steeds weer op dat zij met deze eenvoudige techniek hun patiënten een groot plezier deden. Het is een daad van medemenselijkheid met volgens hen alleen maar positieve gevolgen. Hoe het kind erover zou denken niet zijn vader te kennen of niet door de biologische vader te worden opgevoed kwam nauwelijks ter sprake. Toch werd in Duitsland in 1989 en in Nederland in 2004 de anonimiteit van de donor opgeheven, een eerste positieve stap voor het KID-kind.
Als we naar de praktijk van de voortplantingstechnologie kijken, zouden we wensen dat er internationaal overleg hierover komt, dat er afspraken en duidelijke wetten worden gemaakt. En vooral dat aan mensen bij gebruik van een van deze technieken voorlichting wordt gegeven over de gevolgen voor het kind en voor henzelf. Aan het primaat van de vrijheid van voortplanting zitten door de ontwikkeling van de voortplantingstechnologie grote problemen. Laten we ons die nu eens gaan realiseren in het belang van de zo verwekte mensen en ook voor die van zijn ouders. Deze (toevallig) in Duitsland spelende kwestie is slechts één voorbeeld van wat er allemaal kan spelen. Want hoe zal met name dit kind later op deze hele kwestie reageren? Allereerst is een zorgende vader hem door zijn lesbische moeder bij voorbaat ontnomen en de verwekker ziet zijn verantwoordelijkheid niet.
Dr. René Hoksbergen is emeritus hoogleraar adoptie
----------------------------------
Pssst
Als het niet zo in-triestig was, zouden we er om kunnen lachen. Daarom ga ik rap over naar de orde van de dag : als de mens Frankenstein wil spelen, is het resultaat er naar.
Een beetje ver gezocht, maar de wijsheid is niet nieuw : wie een wijf trouwt om het lijf, verliest het lijf en houdt het wijf. Wie om de verkeerde motieven een beslissing aangaat, krijgt gewoonlijk te maken met niet-ingecalculeerde risicos. Zonder te spreken van de hoogmoed die met die dingen samen gaat.
Overal moet men diplomas kunnen voorleggen, met meestal daarbij nog beroepservaring. Maar om deel te nemen aan het belangrijkste mensenwerk, de instandhouding van de soort, is er helemaal niets nodig. Er gelden niet eens meer de wetten van de jungle, of de wet van de sterkste of de wet van de slimste : een heleboel witte jassen staan klaar om een handje toe te steken Terwijl het orgel Money, Money, Money speelt .
De mens vindt zodanig veel uit, dat hij straks nog zichzelf zal uitvingen. De wetenschap is al aardig op weg. Met machines die gevoelens als haat, liefde, onverschilligheid, enz., genereren. Een digitale gesprekspartner, die zwijgt zodra het deksel van de laptop wordt toegeklapt .Watn die zal uitgerust zijn met een brein dat duizendmaal sterker en beter is dan dat van een menselijk genie. En bovenal : die machines sterven niet. Zij zijn, net als de God uit onze kinderjaren, gewoon onsterfelijk. Zij weten alles, zij kunnen alles zodat er geen enkele reden meer is om noch hun maker, noch de oorspronkelijke Schepper nog te kennen.
Vraag : hoe zullen de godloochenaars dan reageren, eenmaal zij met eigen ogen zien, en met eigen oren horen?
Dat de wereld ondertussen zal bevolkt zijn met ouderloze mensen : wat dan? Stelt zich de vraag of er dan überhaupt nog mensen van vlees en bloed zullen nodig zijn! Zeker niet qua rentabiliteit, want de machines met kunstmatige intelligentie zullen veel omvattender zijn.
Misschien dat die vaderloze baby waarvoor de moeder nu onderhoudsgeld eist, later intelligent genoeg zal zijn om alles bij het oude te laten?
Hopen, bidden en onze harten openzetten voor veel medevoelen.
Terwijl op ditzelfde moment dat ik dit schrijf, op de nuchtere Nederlandse TV een realistisch verslag gebracht wordt over de situatie inJapan, die van minuut tot minuut opgevolgd wordt, lees ik de opgeklopte kommer en kwel in de vaderlandse nieuwsflitsen in de gazetten die vol geschreven staan door ramptoeristen..
Een verschil van dag en nacht. Bij ons : zo zwart mogelijk. Bij onze Noorderburen hoor ik verkondigen, dat daar alles maar dan ook alles vernietigd is : autos, firigos, radios, compiters, telefonie, TV-toestellen, kortom alles, de doorsnee Japanse mens nu alles nieuw zal moeten kopen. Zal geen probleem zijn, daar zij daarvoor de nodige spaarmiddelen onder de hand hebben hebben Infrastructuur, spoor, wegen : alles is herleid tot puin. Met hun spreekwoordelijke harde werklust en hun doorgedreven technische kennis geraken ze er vlugger bovenop dan gedacht. Er zullen bijlage geen nood-ophalingen nodig zijn, zoals in bepaalde landen waar Allah zijn mensen beschermt. .Integendeel : er zal wereldwijd een flinke stuiver te verdienen vallen .
Nucleaire dreiging : hun correspondent seint, dat in Tokyo een gemeten straling heerst vaan krek dezelfde als die hij moet ondergaan bij het nemen van een Röntgenfoto van zijn thorax.
Ik zou (maar doe dit niet, tenzij meet uiterste schroom) kunnen wijzen op het einde van WO II, dat voor Japan, zoals U weet, eindigde op de nucleaire ramp van Hiroshima en Nagasaki, met meer dan 500.000 doden en gewonden, nadat de Amerikaanse Flying Fortress Enola Gay daar was voorbij gekomen. Het helpt natuurlijk niet hier te stipuleren dat de piloot van die rampvlucht achteraf monnik werd. Uit berouw?
Wat de Amerikanen toen door atoomkracht vernietigd hebben, helpen ze nu redden in Fukushima. Men zou zich kunnen afvragen, waarom oorlogen zoveel mensenlevens moeten vernietigen, als met een beetje zeewater net hetzelfde kan bereikt worden.
---------------------------------
Twee mensen levend van onder het puin gehaald
dinsdag 15 maart 2011, 13u50
Vier dagen na de verwoestende aardbeving in het noordoosten van Japan zijn twee mensen levend van onder het puin gehaald. Het gaat om een 70-jarige vrouw en een man van wie de leeftijd niet meegedeeld werd.
Hulpverleners troffen de vrouw aan in de stad Otsuchi, in de prefectuur Iwate. Ze was onderkoeld, maar het kranige oudje is niet in levensgevaar. De man werd gered in de stad Ishimaki, in de prefectuur Miyagi, die het dichtst bij het epicentrum van de aardbeving vrijdag lag.
Volgens een officiële balans van de Japanse politie hebben nu al 3.373 mensen het leven gelaten bij de aardbeving. Het aantal doden zou echter boven de 10.000 kunnen stijgen.
Volgens een Indonesische geoloog, die onderzoek heeft gedaan naar de verwoestende tsunami van 2004, zou het echt een wonder zijn als het uiteidelijke dodental onder de tienduizend blijft.
In 2004 kwamen in de landen die door de tsunami werden getroffen in totaal 230 duizend mensen om het leven. Van slechts 184 duizend zijn de stoffelijke resten geborgen.
De dubbele tragedie van vrijdag heeft de inwoners van het rijkste land van Azië de grootste ontberingen sinds de Tweede Wereldoorlog gebracht.
Sinds de aardbeving zitten 1,4 miljoen huishoudens zonder leidingwater en 1,9 miljoen zonder elektriciteit. Volgens de Japanse omroep NHK verblijven 430.000 mensen in opvangcentra of bij familie.
----------------------
Pssst
De dag dat de nucleaire fall out (die er zeker komt) hetzij de Amerikaanse Westkust, hetzij Europa bereikt, gaan de poppetjes eerst echt aan het dansen. Japan zal dan ineens aan onze achterdeur blijken te liggen.
Misschien dat dan eindelijk geluisterd wordt naar de bevrijdende klanken vande waterstof-energie? Bye Bye petrol. Bye Bye Islam-dreiging. Bye Bye fossiele brandstof. Bye Bye atoom-energie. Water en zuurstof zijn onuitputtelijk, schoon, en bovenal ze zijn goedkoop. Waarom aarzelt de wereld?
Wacht men misschien tot er terzake een soort van vlaktaks op planetair niveau is uitgevonden?
Ik geef toe : het is geen zicht! Het is not done, al heeft ze zelf nog zon grote bek. Dat de Poco-Menschen waarvan zij het exponent is, nu dreigen geconfronteerd te worden met doorgezette armoede (zie hieronder), omdat de immigratie uit de hand is gelopen, is niet haar schuld alleen. Maar voor het ogenblik draagt zij wel de verantwoordelijkheid. Samen trouwens met de gehele Vlaamse Regering, die al een eeuwigheid als konijnen naar de lichtbak van de PS zijn blijven zitten kijken.
De titel bovenaan dit stukje, is zoals U ziet, een mengsel (alles moet gemengd worden de dag van vandaag, zowel de volkeren als de beesten) van twee spreekwoorden : de hond die achter zijn staart hapt, en de slang die zichzelf oppeuzelt, te beginnen bij de staart. Maar eigenlijk bedoel ik La Lieten, het lief van Steve Stunt uit het bronsgroen eikenhout.
Als Madam de Ministeres nu nog eens wilde de statistiek bekend geven van de Vlaamse kinderen, de half-om-half-Vlaamse kinderen en de niet-Vlaamse kinderen die vervat zijn in haar cijfers. Als dat tenminste geen staatsgeheim is. Wat het wel degelijk is.
Goed. Dan maar de eigen ramingen naar voren schuiven :
Niet-Vlaamse : 45%
Half-om-half : 35 %
Vlaamse: 15%
Diverse : 5%
Bron : de schoolbevolking zoals die momenteel is inde wachtklasjes.
Verre van mij om onmondige kinderen van om het even wat te beschuldigen, wijs ik gewoon naar de verantwoordelijken voor die janboel. Met de vraag: wie zal die massa voeden eenmaal ze allen volwassen zullen geworden zijn!? Proefondervindelijk zien we dat slechts 20 % van de niet-100%-Vlamingen langs beide ouders, een inkomen uit arbeid haalt, zodat max de helft van 30% van de bevolking werkzaam zal zijn, om 85% te voorzien van de eerste levensbehoeften. Wat laat veronderstellen, dat de inkomsten uit criminaliteit gevoelig zullen moeten stijgen. Wat de omzet van kalasnikovs zekerlijk zal ten goede komen.
Waarvan de ouderen dan zullen leven, is iet s dat de Vlaamse Regering, met mannen en vrouwen van beton en teflon, nog moeten bij elkaar peinzen. Gestemd dat ze eindelijk VIA worden ..
VIA : Vlaanderen in Actie .
---------------------------------
Kinderarmoede in Vlaanderen neemt alarmerend toe
Het aantal kinderen dat geboren wordt in een kansarm gezin is op twaalf jaar tijd verdubbeld. Vooral in steden als Antwerpen en Gent neemt de armoede toe.
De meest recente armoedecijfers zijn niet echt positief. Vlaanderen heeft nu een eigen armoederisicobarometer en die toont aan dat nog 1 op de 8 Vlamingen kansarm is. Echt zorgwekkend zijn de cijfers over kinderarmoede. In 1997 werd 4 procent van de kinderen geboren in een kansarm gezin. Dat aantal is in 2009 verdubbeld tot 8,3 procent. Bijna de helft van die kinderen woont in Antwerpen of Gent, steden waar bovendien nog een sterke bevolkingsgroei wordt verwacht.
Toekomst Armoedebestrijding is volgens het Vlaams regeerakkoord een van de prioriteiten van de huidige Vlaamse regering. Die keurde vorige zomer een plan goed met 194 acties die de armoede in Vlaanderen moeten terugdringen. Van die 194 acties zijn er nog maar 14 afgerond. Hoewel heel wat andere acties in uitvoering of in de pijplijn zitten, vindt minister Lieten, bevoegd voor Armoedebestrijding, dat er dit jaar een tandje bij gestoken moet worden.
Minister Lieten roept intussen haar collega's in de Vlaamse regering op om samen een pakket maatregelen uit te werken om de kinderarmoede aan te pakken. "De stijging van kinderarmoede kunnen we niet tolereren. Dit is een hypotheek op onze toekomst", zegt de sp.a-minister. Op 24 maart komt er alvast een rondetafelconferentie met specialisten om de problematiek verder te bespreken. (belga/lvl)
Onze goede vriend Guvaal (http://blog.seniorennet.be/guvaal/) heeft zich, in onderstaand stukje, weer eens van zijn beste kant laten zien. Hij is, net als een chirurg dat doet met een scalpel, weer eens aan het spitten geweest in het achtertuintje der menselijke herinneringen, waar de broodschrijvers van de zelfverklaard kwaliteits-pers, al lang niet meer aan toe komen. Want in dat achtertuintje groeien alleen maar de distels en doornen der kortzichtige onbekwaamheid, waarover ze liefst alles meteen zouden vergeten. In de hoop dat hun lezers dat ook doen. Tot heil maar vooral tot glorie van de nieuwe machthebbers. Die zouden de vorigen de kop kunnen afbijten, om nog beter te doen!
Totdat op een mooie lentedag een wijze zonderling het tuinpoortje wagenwijd openzet
Kijk, volgens de geldende officiële meningen, zouden zon mensen onder curatele moeten staan. Zal trouwens niet lang meer duren! Zou nooit gebeurd zijn bij wijlen de USSR of de DDR. Daar werden reactionaire tegenwringers meteen afgevoerd naar de vergeetputten van een of andere psychiatrische inrichting. Zodra bij ons de EUSSR voldoende sterk ontwikkeld is, gaat heel dat SeniorenNet.be tegen de vlakte. En liefst meteen onderde vlakte! Moet dringend vervangen worden door een JuniorenNet.be, dat halal poco-teksten aflevert volgens de nieuwe Nihil Obstat Imprimatuur.
Energie op zijn belgisch
Op communautair vlak blijft het oorverdovend stil. De algemene perceptie is, dat Beke nog nergens staat, maar men kan hem dat niet kwalijk nemen. Feitelijk mogen we al blij zijn dat N-VA voor een deadline gekozen heeft. De partij is niet zinnens zich in een federale regering te laten afslachten zoals dat eerder al eens met haar voorloper, de Volksunie, is gebeurd en zoals dat - onder Verhofstadt I - met de groenen heeft plaatsgevonden. Ondertussen is het misschien wel eens nuttig te zien hoe die vorige Belgische regeringen, die het allemaal zoveel beter konden (althans volgens Tobback Sr, Eyskens en Co) zijn omgegaan met het energievraagstuk. Het is één grote klucht geworden: - Eerst verkochten ze Electrabel aan Frankrijk, zodat ons land daarvan afhankelijk werd en dan nog via kernenergie. - Dan werd besloten stapsgewijs uit die kernenergie te stappen, alhoewel men ook toen reeds wist dat ze dan stroom te kort zouden hebben. - Ze zouden dat tekort met alternatieve energie opvangen en/of desnoods de beslissing tot sluiten terug draaien. Dat eerste lukte niet en het tweede evenmin, omdat ondertussen de regering was gevallen. De huidige regering in lopende zaken kan blijkbaar alles en nog wat en kleurt dagelijks over de lijnen, maar dat kernenergiebesluit kan dus niet. - Dan werd er maar besloten stroom in te voeren, tot bleek dat er daarvoor onvoldoende hoogspanningslijnen waren. - Een voorstel tot het installeren van een moderne kolencentrale in de Antwerpse haven (waarbij de CO2 uitstoot onder de grond zou gepompt worden), werd hooghartig afgewezen. - Het opstarten van windmolens werd telkens een procedureslag wegens allerlei vergunningen en protest van omwonenden (het Nimby-effect). Daar waar geen onwonenden waren, op zee, was men vergeten dat die daar opgewekte stroom ook moest vervoerd worden. - Gelukkig waren er nog de zonnepanelen en de isolatie van de huizen. De plaatsing daarvan werd echter overgesubsidieerd, zodat men dat laatste moest terugschroeven. Voorwaar, die vorige regeringen leverden prachtig werk. Niet voor niets verwijten ze de N-VA dat het geen "ervaring" heeft. Ervaring in het knoeien dan...
Vlaanderen en Wallonië beschikken over een regering die werkt. En dat moeten wij koesteren want daarin ligt ook de oplossing besloten voor het uitzichtloze politieke conflict op federaal niveau. Een nuttig en doortastend werkende federale regering vormen is niet meer mogelijk. Dat is een keiharde vaststelling. Waarom nemen de Vlaamse en de Waalse regering dan niet alle bevoegdheden over zodat Vlaanderen en Wallonië kunnen regeren als volwaardige onafhankelijke staten?
Het momentum om deze voor de hand liggende stap te zetten is er volop. Daarover moeten dus de onderhandelingen gaan. Europa en de internationale gemeenschap willen niet anders dan een snelle, duidelijke en efficiënte oplossing. En die is er dus. De Vlaamse en Waalse politici mogen niet langer wegvluchten en dienen zich nu te gedragen als echte pragmatische staatslui met een nieuwe staatsvormende visie. Zij moeten beseffen dat België versneld en onomkeerbaar wegzinkt in het rottend Brusselse moeras... België is kapot (Dixit Carl Devos).
Brussel moet ondertussen in de wacht worden geplaatst want de politieke denkruimte zal er voor Brussel plots gans anders uitzien. Brussel ligt immers volledig in Vlaanderen. Niet langer in België (= perceptiechock). Brussel is geen Waalse stad. Bijgevolg heeft Wallonië in Brussel geen territoriale rechten(1)en heeft Brussel bovendien niets te bieden. Dat zijn belangrijke aandachtspunten die tot nadenken stemmen.
Vlaanderen moet zich met spoed sterk organiseren tot een dynamische staat met een krachtige en aantrekkelijke uitstraling in Europa en in de wereld (niet versluierd door het Franstalig imago van een bureaucratisch en anti-Vlaams Brussel). Vlaanderen moet het nieuwe politieke en economische machtscentrum worden. Niet Brussel. Niet een megaregio Brussel. Vlaanderen moet internationaal gezien worden als een grote metropool die stoelt op een gouden netwerk van aantrekkelijke en performante Vlaamse steden. Dat is de opdracht. Een onafhankelijk Vlaanderen biedt als metropool(2) ongeëvenaarde kansen.
Werkgroep Vlaanderen Onafhankelijk
Guido De Schuyteneer Coördinator werking.
(1)Vl en Wl hebben een band met Brussel voor de "persoonsgebonden" materies. (2) Economisch geograaf Richard Florida uit Toronto (Canada) ziet een megaregio in wording.
-------------------------
Pssst
Het is een Wet van Meden en Perzen, dat bij verstandige mensen vroeg of laat het gezond verstand de bovenhand haalt.
Benieuwd wat Goedele van bovenstaand gedachtengoed zou vinden, dat toch zo ongeveer hetzelfde moet zijn geweest als dat van de betreurde Marie Rose Morel. Curieus hoe een medelevend gezichtje, waar normaal de ondeugendheid van af druipt, ineens zo verkrampt kan worden, als dergelijk gedachtengoed ter sprake komt. Zeg me niet dat Goedele dom of achterlijk is!
Zeer tussen haakjes, en met alle sympathie voor het verdriet van Ere- Voorzitter Frank VanHecke, maar ik vind dat hij daar beter was weggebleven. Zijn rol is uitgespeeld. Van de Grote Meneer die hij altijd geweest is, is hij herleid tot Treurende Weduwnaar, die er voor uitkomt, te willen gaan leven vivre heurex, vivre caché. Laat de act in het circus Goedele de zwanenzang zijn van die twee koningskinderen, elk aan de eigen kant van de eeuwigheid. Voor versteend verdriet geef ik de voorkeur aan Het Treurend Ouderpaar van Kate Kollwitz op het Duits Oorlogskerkhof van Vladslo.
Het zaadje van de cordon-vretende plant moet nu een grote sterke boom worden. Van 2004 (Marie Rose bij het Vlaams Blok) tot 2011 (sterdatum) : dat waren voor gans Vlaanderen, de Zeven Magere Jaren. Na de 7 Magere, komen nu de 7 Vette Jaren
Ook dat was duidelijk te zien bij Goedele : zij stond zo goed als alleen met haar viscerale afkeer voor dat gedachtengoed dat helemaal niet het hare was!
Bij de media-aandacht voor Alexia Leysens oproep om in de vasten minder vlees te eten (die overigens mijn sympathie heeft) viel mij op hoe men er telkens bij vermeldt dat dit 'met geloof of religie niets te maken heeft' (DS 9 maart). Anno 2011 kunnen we ons op het publieke forum niet vlug genoeg van de religie distantiëren. Nochtans hoorde ik motieven als: bewuster willen leven en ethische reserves tegen de overconsumptie. Zulks zou dus met religie niets te maken hebben, want dat zijn we gaan verengen tot blinde onderwerping aan dictaten van kerkleiders.
Diezelfde dag pleitte een kamerlid voor het verbieden van religieuze symbolen in het parlement, omdat deze instelling 'neutraliteit moet uitstralen'. Dat het parlement als ruimte van de uitvoerende macht best neutraal oogt, lijkt me logisch. Maar de leden zelf van het parlement? Als er één instelling is waar je voor je wereld- en maatschappijvisie moet (kunnen) uitkomen en waar de diverse opvattingen tegen elkaar opbotsen, dan is dat toch wel in het hart van het democratisch debat: het parlement?
Aan de wagens waarmee parlementsleden zich naar de koning begeven of het pak waarin zij het spreekgestoelte bestijgen, kunnen we vaak aflezen met welke sociale rang zij zich associëren en welke maatschappijvisie zij voorstaan. Niemand die daarom maalt, en terecht. Maar als een uiterlijk teken iets over de religieuze visie van de betrokkene reveleert, lijkt de hele democratie in gevaar.
Vreemd, die krampachtigheid waarmee wij in ons land omgaan met religie. Wij kunnen ze blijkbaar alleen associëren met hetzij willoze onderwerping en fanatisme, hetzij uitbanning en verbod. Omtrent oriënterende principes niet verder raken dan het dilemma 'onmondige gehoorzaamheid of rebels verzet': in het gewone leven noemen we dat de fase van de puberteit. Die is noodzakelijk, maar we hopen toch ook dat elke puber ooit verder geraakt?
--------------------------
Pssst
Bovenstaand artikel zou, in de zweefvliegwereld, de eerste prijs in uitmuntendheid verdienen. Het raakt in glijvlucht de geviseerde pijnpunten aan van op een hoogte van meerdere duizend voet.
Het is een knap werkstuk, omdat ieder voor zich de meegevoerde bom van de eigen overtuiging als besluit kan loslaten.
Mijn bom? Het spreekwoord van de twee honden. Als twee honden vechten voor een been, dan loopt de derde ermee heen .Onze beschaving is het been waarvoor gevochten wordt, de ene hond is de ongelovigheid, en de andere de christelijke geloofsleer. De derde hond?
Nee Nee : dat schrijf ik niet neer, want dan zou ik meteen beschuldigd worden van racisme.
HET ANTIEKE GRIEKENLAND VEEL MODERNDER DAN U DENKT
HET ANTIEKE GRIEKENLAND VEEL MODERNDER DAN U DENKT
Heden besteld bij de Paasklokken : als het voor iemand een waardevolle tip kan zijn? Niet dringen. De voorraad is ruim voldoende en de bediening is zeer vriendelijk.
Het is een wijsheid zo groot en zo breed als de Roomse Sint Pietersbasiliek met de colonnades van Bernini ervoor, (en minstens even mooi) te kunnen aanvoeren dat de Geschiedenis zich voortdurend herhaalt. Alles is al eens gebeurd, zelfs meerdere keren. Uit die wetmatigheid der dingen kunnen we dus een grote levenswijsheid voor het heden en zelfs voor de toekomst puren. Wat zegden de Ouden er over?
Kijk, voor 28,79 denk ik niet dat U dat kunt laten liggen.
Het wrede ontwaken van een nieuwe wereld
Michael Scott, geboren in 1981(!), doceert in Cambridge oude geschiedenis en bewijst met Het wrede ontwaken van een nieuwe wereld, zijn eerste boekwerk, dat hij een meesterlijk verteller is. De ondertitel Ondergang en herrijzenis van het antieke Griekenland licht een tip van de sluier op: dit is oorlog en vrede meer dan 2000 jaar geleden! Het boek behandelt de vergeten 4e eeuw voor Christus, de eeuw die voor Athene begon met het verval van de democratische waarden, en eindigde met, na de dood van Alexander (De Grote), de verering van een levende mens als god en de toekenning van de koningstitel aan Demetrius. Volgens de schrijver krijgt deze eeuw alles behalve de aandacht die ze verdient, vooral wat betreft de maatschappelijke en bestuurlijke evoluties in Athene en, bij uitbreiding, Griekenland. Het was een erg turbulente periode, met opportunistische stadsstaten als Athene, Thebe en Sparta in volle glorie, verdragen die werden verbroken voor ze goed en wel gesloten waren, oorlogen tegen de Perzen en een ratjetoe van allerlei oorlogen en pacten in Griekenland zelf. Het sluitstuk wordt gevormd door Philippus en Alexander die een volk van geitenhoeders konden brengen tot het veroveren van (het huidige) Iran, Irak en Afghanistan.
De rode draad doorheen het boek wordt gevormd door Isocrates, een Atheense burger die zo goed als gans de 4e eeuw v. Chr. meemaakte. Bovendien vond hij er een zeker genoegen in om zijn gedachten en ideeën op schrift te stellen. Hij schreef brieven en aanbevelingen aan koningen en volksvergaderingen, en placht nogal vooruitziend en analyserend uit de hoek te komen.
Het boek start op het einde van de 30-jarige Peloponnesische oorlog, een uitputtingsslag die Sparta en Athene verweesd achter liet. Door Perzische hulp kon Sparta uiteindelijk de overmacht krijgen. Zon 60 jaar later is Athene opnieuw een bloeiende doch wispelturige stad die ontwaakt in een nieuwe, post-Alexander, wereld. Het enige zekere op dat moment, is de onzekerheid: niets zal nog hetzelfde zijn.
Scott is een waarlijk begenadigde verteller die, in een relaas doorspekt met grapjes en verwijzingen naar de moderne wereld, een boeiend beeld schetst van deze periode. Onvermoeibaar volgt en onderzoekt hij de wisselende posities van alle partijen in dit conflict, van de helden en het voetvolk. Gevechten, omkoping en moord, alle smeuïge details komen onverkort aan bod en tonen hoe deze periode van Griekenland het slagveld van de antieke wereld kon maken.
Alleen al voor de literaire kwaliteit van dit werk, zou ik het aanbevelen. De auteur brengt deze les in de Griekse geschiedenis op een werkelijk fantastische manier tot leven. Een uitstekend geschreven boek over een periode die ook nu nog doorwerkt in de Westerse beschaving dat mag in geen enkele boekenkast ontbreken. Een absolute aanrader.
Philip van Laenen serveert hieronder de opgeklopte lulkoek in mooie gladde plakjes.
Ik bedank langs deze weg de dames politicas voor hun steengoede recept van die lulkoek : Madame NON, Madame TONGKUS, de rondborstige (echt waar!) Almaci en nog een paar mindere godinnen. Inzonderheid de inktkoelies van De Schandaard verdienen een woordje van lof. Inch Allah!
Maar! Zou her Hema-meisje na al die jaren in de Islam-wereld, haar eigen moedertaal nogg voleoende beheersen?Begrijpt ze, eenmaal thuisgekomen waar niemand haar ziet, nog wel voldoende de draagkracht van het spreekwoord Eigen ruiten ingooien? ? Ik vrees van niet.
Kijk, met al die Islammerij en de stille dreiging die er van uit gaat : waarom gaan wij, simpele Vlamingen en Jannen-met-de-pet, niet spontaan in STAKING?
Ik leg uit. We staken, op voorwaarde dat onze vrouwen op tijd onze boterhammen brengen, tot op het bod. We leggen, zoals de kleursyndacaten ons dat regelmatig voordoen wegens allerlei drogredenen, alles plat. Zo plat mogelijk! Wij blokkeren het openbaar leven. Wij zetten de boel op stelten, zowel bij dag als bij nacht. Ons stakingsrecht is heilig, wordt ons voorgezegd en ons loon loopt door! Wij zijn de angst in onze straten beu. Wij zijn de angst binnen in onze huizen beu. Wij staken tot alle zichtbare en onzichtbare bewijzen van de Islam en de vreemde buitenlandse bezetting (terreur, criminaliteit, drugshandel, carnavalskledij, haatbaarden, enz) uit het straatbeeld verdwenen zijn. Zodra de Muzelmannerij zeichzelve weer onder controle heeft, kunnen wij praten. Maar bij het minste teken van hervallen, gaan ze er onverbiddelijk uit : de relschoppers, de oproerkraaiers, de criminelen, de fanaten. Zij, maar ook hun beschermers, van hoog tot laag. Alleen fatsoenlijke mensen worden geduld.
Als zij zo gehecht zijn aan woestijn-gebruiken en woestijn-zeden uit de tijd der Aartsvaders : we houden hen niet tegen. Maar hier leven wij volgens onze eigen gebruiken.
Ho! U zegt dat wij dan discrimineren?! Hoe kan men nu twee totaal verschillende zaken willen gelijk berechten?
Kijk, ik dacht dat beschaafde leefgewoonten voorbehouden waren voor wie beschaafd wil leven. Wie vraagt om 1400 jaar terug te gaan in de beschaving, doet dat (meestal? altijd?) uit vrije wil en sluit zichzelve dus uit van onze leefwereld.
In Genk werd deze week de wereld nog maar eens op z'n kop gezet. Een werkneemster die ontslagen was bij HEMAomdat zij weigerde haar hoofddoek af te zetten, dicteerde niet alleen dat zij terug aangenomen moest worden, maar ook de modaliteiten van haar contract en haar werkomstandigheden. Bij HEMA houden ze zich daarom best klaar om straks speciale kassa's in te richten waar alleen nog moslimvrouwen met halalproducten zullen mogen aanschuiven. Of beter nog: dhimmi-kassa's, voor wie zich nog niet in de nieuwe maatschappij geïntegreerd heeft. Of gaat deze door en door racistische werkgever haar moslimkassiersters werkelijk verplichten christenhonden te bedienen die een reepje spek willen kopen?
Joyce van op den Bosch heet het wicht dat erin slaagde uitgerekend op de Internationale Vrouwendag alle media in rep en roer te zetten. Stel je immers voor: de winkelketen HEMA was zo dom geweest te denken dat de klant nog steeds koning was in haar winkels, niet beseffend dat het eigenlijk deze tot de islam bekeerde Vlaamse was die zich de rol van keizerin toemat. Met in haar zog natuurlijk alle usual suspects, gaande van de nog steeds actief gehypete Groen!-politica Eva Bremsover de minister van Arbeid en Gelijke Kansen Joëlle Milquet tot het onvermijdelijkeCGKR, dat voor één keer wel eens snel op de bal kon spelen. Het werd een ongelijke strijd, waarbij het op voorhand al vaststond dat HEMA in de media aan het kortste eind zou trekken. Enige kritische vragen over waarom Joyce van op den Bosch zo nodig en zo nadrukkelijk met een hoofddoek aan de kassa moest zitten werden natuurlijk nergens gesteld. Of wat dacht u?
Bij al dat mediageweld viel het op dat de ivoren torens waarin het islamofiele gedeelte van Vlaanderen nog steeds huist volledig intact zijn. En door de media ook stevig verdedigd worden. De hoofddoek voorgesteld als het toppunt van vrije meningsuiting en vooral ook vrijgevochtenheid van de moslima, het is zo grotesk dat je je soms afvraagt of het misschien niet net de verdedigers van de multicultuur zijn die zich nog nooit buiten de schaduw van de eigen kerktoren hebben gewaagd. De argumentatie waarmee men de hoofddoek van Joyce van op den Bosch wil verdedigen én tegelijkertijd HEMA veroordelen wegens discriminatie op basis van godsdienst, is echter overduidelijk met zichzelf in tegenspraak.
Want inderdaad, als de keuze van Joyce van op den Bosch om een hoofddoek te dragen werkelijk een vrije keuze is, en dus niet opgelegd door haar godsdienst, dan kan er van religieuze discriminatie toch geen sprake zijn, om de eenvoudige reden dat het dan met godsdienst dus niets te maken heeft. Of het zou moeten zijn dat HEMA alleen moslimvrouwen verbiedt een hoofddoek te dragen wanneer ze aan de kassa zitten, terwijl christenen dat dan wel zouden mogen. Als dat echter niet het geval is, en er toch sprake zou zijn van religieuze discriminatie, dan impliceert dit dat Joyce van op den Bosch binnen haar godsdienst blijkbaar geen baas is over haar eigen hoofd, en dat hoofddoeken helemaal niet symbool kunnen staan voor de vrije keuze of de vrije meningsuiting van de moslima. En dan kan het alleen maar verbazen dat uitgerekend het vroeger zo papenvretende deel van het politieke spectrum vandaag de hoofddoek zo fervent verdedigt.
Ik zou trouwens van de verdedigsters van de hoofddoek eens willen vernemen waar precies in de Koran geschreven staat dat vrouwen een hoofddoek moéten aandoen. Want van twee dingen één: ofwel staat het erin, ofwel niet. Als het erin staat, dan weten we meteen welke vrouwen wel goede moslims zijn, en welke niet, en waar we aan toe zijn met de islam. En als het er niet in staat, dan kunnen we de discussie meteen helemaal sluiten. Dan is het immers inderdaad de vrije keuze van Joyce van op den Bosch, en niet iets dat met godsdienst te maken heeft, om een hoofddoek te dagen, en is het ook haar vrije keuze om liever thuis te blijven en er een uitkering op te strijken dan de hoofddoek af te leggen en te gaan werken. De vrijheid van een werkneemster om voor zichzelf regeltjes te verzinnen want dat is het dan kan toch moeilijk boven het recht van een werkgever staan om te bepalen hoe de werkomgeving ingericht wordt, en hoe de klanten ontvangen worden? Of mag ik morgen misschien ook op de verdediging van Joëlle Milquet, Eva Brems en het CGKR rekenen als ik vind dat ik als katholiek op mijn werk moét verschijnen met een opzichtelijke groene krullenpruik? Het staat wel niet in het Nieuwe Testament of de catechismus, maar kijk, net zoals Joyce van op de Bosch vindt dat ze een hoofddoek moet dragen om een goede moslim te zijn, kan ik dan net zo goed vinden dat ik zo'n groene krullenpruik moet dragen om een goede katholiek te zijn.
Of beter nog: misschien kan ik dan wel vinden dat niet ik, maar mijn vrouw, zo'n groene krullenpruik moet dragen. Om haar te beschermen tegen de blikken van andere mannen, ik zeg maar wat.
Want laten we het maar zeggen zoals het is: die hoofddoek dient om het terrein van de islam af te bakenen, en vooral om vrouwen, zussen en dochters onder de knoet te houden. Anders liepen de moslimmannen immers ook met een hoofddoekje rond. Of zou de bekeerlinge Joyce van op den Bosch er zo geen behoefte aan hebben om met haar hoofddoek aan de kassa te gaan zitten pronken. Dat laatste voorlopig nog om iedereen te bedienen, maar het is maar de vraag wanneer de eis zal opduiken geen mannen meer te hoeven bedienen. Of liever geen haramproducten meer te moeten aanraken. Of nog met christenhonden in contact te moeten komen tout court. Want als Joyce van op den Bosch volgens haar godsdienst volledig vrijwillig overal een hoofddoek moet aandoen, laat haar godsdienst haar dan ook toe contact te hebben ook al is het maar zeer vluchtig, en amper de naam contact waardig met mannen die geen directe familie zijn? Je weet immers maar nooit of er eentje tussenzit die hoofddoekjes net sexy vindt.
Ze kunnen daarom bij HEMA misschien best al eens beginnen nadenken hoe ze hun winkels binnenkort in België zullen herinrichten. Nu kan het nog vrijwillig; anders zal de minister van Arbeid en vooral Gelijke Kansen Joëlle Milquet het CGKR nieuwe instructies moeten geven om uit te vissen hoe één en ander best geregeld kan worden. Kwestie van duidelijk te maken wie er echt de baas is in de winkels van HEMA
------------------------
Pssst
Het kan ook zijn dat Joyceke lief en fijn politica wil zijn .Dat ze solliciteert naar een verkiesbare plaats op een Rood-Groen gestreepte kiezerslijst. Of zelfs verschijnt al kopvodden-trekster van een nieuwe nog op te richtenMuzelman-partij, in dat geval Muzelvrouw-partij. Genk : dat is toch een bijhuis van Turkije? Of is het eerder Klein-Marokko?
Ik vind het stom, dat wij het in ons taalgebruik altijd hebben over de Islam, of de Moslims. Franstaligen hebben die gêne niet : in de taal van Marianne is Molsim of Moslima gewoon : Muselman .
Daarom ; Genkenaars. Jullie hebben zich laten in de luren leggen : verlaat de plaats met opgeheven hoofd, en laat Uw rijkdom in handen van de nieuwkomers. Nu kan het nog vrijwillig. Straks wordt U misschien gedwongen.
Pssst
U weet toch dat U hier bij een politiek rechtuite blog bent beland? Voor kromspraak moet U elders zijn. Zich wenden CGKR.
Straks een Happy End aan de regeringsonderhandelingen!!!
--------------------------
De wonderen zijn de wereld niet uit! Het zit er dik in, dat met Pasen wij voortaan niet meer allen de Verrijzenis van de Here Jezus zullen mogen vieren, maar meteen ook de Verrijzenis van ons eigen vaderland.
Of dat nu een Republiek der Vrije Herenigde Lage Landen wordt, een Republiek Vlaanderen of een Eendracht-Maakt-Macht Koninkrijk der Belgen : mij om het even, als de kolonisator-manieren van de Francofonen maar definitief gestopt worden! Voor de troep in Laeken zal er wel rap een plaatsje vrijkomen in Bokrijk. Of verkiezen wij toch de leeuwenkooien in de Antwerpse zoo? Als die verblijven ooit gerievig gtenoeg waren voor Flaminganten, dan moeten ze dat toch ook zijn voor
Achterbakse slmavendrijvers en wijventoekers?!
Onze Gravensteenlijke Voorvechters! Niet te geloven! Niet dat we ze hen niet konden of wilden vertrouwen, maar met wat ze nu voor de dag komen, tart wel alle verbeelding.
Dat, wat U hieronder leest, treft elke rechtgeaarde Vlaming dan ook tot inzijn diepste vezels : op een kordate maar beleefde manier wordt de Francofonen de koord gereikt waar ze zich kunnen mee ophangen. Kan ons niet schelen wat ze ermee doen : het land zal hierna nooit meer hetzelfde zijn!
Curieus hoe de Francofonie nu (niet) reageert. We zijn vandaag 5 dagen verder, en van twee dingen een : ofwel rapen ze al hun moed samen en trappen ze het af, ofwel liggen ze groggy in een hoekje. Al kan het natuurlijk zijn, dat ze afgesproken zijn : we kennen onze Pappenheimers : het zal wel koelen zonder blazen. Onze Sire heeft nog wel andere pijlen op zijn boog!
--------------------------------
7de Gravensteenmanifest: "Ontgrendel de democratie"
zo, 13/03/2011 - 17:14 redactie Nieuw Pierke
De Gravensteengroep publiceert zijn zevende manifest. Dit keer met een voorstel van drie onderhandelingsprincipes als de noodzakelijke voorwaarden voor een democratische toekomst voor België. Indien de Franstalige partijen die drie principes niet onderschrijven, moeten de Vlaamse parlementsleden de institutionele blokkeringsmechanismen, vastgelegd in de Belgische grondwet, eenzijdig opzeggen. Als signaal dat ze het herstel van de parlementaire democratie in België ernstig nemen.
Vrijdag 11 maart publiceerde de Gravensteengroep zijn zevende manifest in De Morgen, onder de (heel waarschijnlijk door De Morgen bedachte) titel 'Landgenoten, nemen jullie het herstel van de democratie ernstig?' (Op de website van de groep heeft het manifest als titel "Ontgrendel de democratie").
Samenvatting van het zevende manifest:
Mechanismen die bedoeld waren om de Franstalige gemeenschap grondwettelijke bescherming te bieden, hebben er mede toe geleid dat de wil van de democratische meerderheid in dit land permanent wordt afgeblokt. Deze voortdurende institutionele blokkering wordt verantwoord met het argument dat ze de solidariteit redt en de consensus beschermt, terwijl het enige effect is dat alles bij het oude blijft. Het Belgische consensusmodel verbergt vandaag een diepgeworteld conservatisme. Op die manier verbrokkelt het politieke draagvlak van de Belgische samenleving zienderogen en wordt ook de basis voor de solidariteit op federaal vlak onderuit gehaald.
De Gravensteengroep stelt drie onderhandelingsprincipes voor en roept alle Belgische democratische partijen, dus ook de Franstalige, op om deze principes te onderschrijven.
Het eerste principe is dat van de territorialiteit, die eens en voorgoed erkend moet worden als het unieke politieke fundament van deze staat, zoals dat ook het geval is in de Zwitserse federatie.
Daaruit volgt onmiddellijk het principe van de niet-inmenging. Vlaamse onderhandelaars stellen geen enkele eis ten voordele van Vlamingen die zich in Wallonië vestigen of gevestigd hebben. Franstalige onderhandelaars stellen geen enkele eis ten voordele van de Franstaligen die zich in Vlaanderen vestigen of gevestigd hebben. Deze twee uitspraken vormen samen een perfect egalitair en rechtvaardig geheel. Niemand doet hier een "toegeving". De Gravensteengroep veroordeelt ook het expansionistisch nationalisme van de Franstaligen.
Het derde principe, het gelijkheidsbeginsel, moet onverkort op de Brusselse situatie worden toegepast. De positie van Brussel moet in ieder geval berusten op de ondubbelzinnige en actieve invulling van het gelijkheidsbeginsel. Brussel moet een duidelijk en in de dagelijkse praktijk herkenbaar tweetalig statuut behouden waarbij zowel de Nederlandse als de Franse cultuur er actief gesteund moeten worden. Cultuur, onderwijs, gezondheidszorg en andere persoonsgebonden aspecten van het maatschappelijke leven kunnen geen exclusieve Brusselse bevoegdheden zijn. Als Brussel de hoofdstad van de Belgische staat wil zijn, moet het zich schikken naar de democratische en solidaire principes van een Belgische confederatie of unie.
De groep doet een meer specifieke oproep tot het Vlaamse parlement. Indien nu zou blijken dat de Franstalige partijen de drie democratische onderhandelingsprincipes niet kunnen of willen onderschrijven, meent de Gravensteengroep dat de Vlaamse parlementsleden de institutionele blokkeringsmechanismen, besloten in de Belgische grondwet, eenzijdig moeten opzeggen als signaal dat ze het herstel van de parlementaire democratie in België ernstig nemen.
De ondertekenaars zijn dezelfden als bij manifest nr 6, behalve Chris Michel (gastheer voor het eerste manifest in de buurt van het Gravensteen, nu woordvoerder van minister Bourgeois) en Peter De Graeve (filosoof) die dit keer niet meetekenden en dus ook niet meer voorkomen in de lijst van de huidige leden van de Gravensteengroep op hun website
Manifest nr 6 staat ook hier .... (op deze website) waar onderaan het artikel een link staat naar eerdere manifesten en commentaren op de manifesten.
Waarom wij moeten leren leven met de Muzelmanse godsdienst : als hun geloof verbiedt bij U te komen werken : Inch Allah!
Waarom de media zo getrouw (lijk uitgehongerde straathondjes voor een Hema-wordt) de Muzelmnnen, maar vooral de Muzelvrouwen blijft in bescherming nemen.
Waarom wij niet mogen weten, dat de Islam inopmars is, en waarom een bonte verzameling van Anttwerpenaren op een schoolkoer scandeert Allahu Akhbar wat in onze taal zoiets betekent als Onze Allah is de Grootste., die woordelijk dezelfde leuze is waartegen onze voorouders ooit ten strijde trokken .Dat was het geval bij de Spaanse Reconquista, die een einde stelde aan de 700 jaar durende bezetting door de Muzelmannen, maar ook bij de Bevrijding van het Heilig Land (1096), waar de Graaf van Vlaanderen toen als Koning van Jeruzalem werd verkozen, maar de naam koos van 1ste Beschermer van het H. Graf.
NU bakken de nakomelingen van de Kruisvaarders, onder de leiding van doodsbange hoernalisten, platte broodjes voor de nakomelingen van de Saracenen.
In het verleden werd het rijke en welvarende Europa altijd binnen gevallen op een primitieve manier, met de kracht van wapens. Die bleken nooit voldoende te zijn, en nu probeert men het opnieuw, door hen toe te laten onze middelen te gebruiken : de langzame indoctrinatie, door middel van de democratie. Maar onderhuids woekeren de oude leuzen : Allahu Akhbar .
Er is dus indie 1.000 jaar bijna niets veranderd.
Vòòr het Jaar A.D 1096, lang daarvoor, is er het verhaal van de Zondvloed. Ik zou zeggen : Les jours se suivent, mais ne se rassemblent pas. De Geschiedenis herhaalt zich voortdurend maar de ene tsunami is de andere niet .
-----------------------------------
Zucht: weer hoofddoekenherrie
By Ph. Van den Abeele
Aangemaakt 14/03/2011 - 22:01
Nieuw Pierke
----------------------------------
Het was gelukkig een tijd stil rond de hoofddoekenkwestie. Een koppige Vlaamse moslima-bekeerlinge zorgt weer voor rumoer, want zonder hoofddoek wil ze niet werken. Voor de scholen heeft Eva Brems dan weer een 'geniale' oplossing in petto: wettelijk verbieden de hoofddoek te verbieden.
Over Eva Brems, nu niet meer docente aan de vakgroep Publiekrecht aan de UGent, maar ondertussen een professor die de vakken Grondige Studie Mensenrechten (in het Engels), Recht en Gender en Islamitisch recht ('Inleiding tot de klassieke shari'a') doceert en de leiding heeft over 'haar' Centrum voor Mensenrechten (Persbericht Vakgroep Publiekrecht: "Op vrijdag 18 maart 2011 organiseert het Centrum Voor Mensenrechten van prof. dr. Eva Brems een expertenseminarie"), tevens volksvertegenwoordiger voor Groen! in de kieskring Leuven, en tot voor kort voorzitter van Amnesty International Vlaanderen, over Eva Brems dus en haar incoherente praat over de islam, een specialist mensenrechten onwaardig, hadden we het hier al eerder. Voor Eva Brems is islamkritiek hetzelfde als racisme. Hiermee zit ze op dezelfde lijn als de islamfundamentalisten die kritiek op de islam willen verbieden en op dezelfde manier als racisme willen strafbaar maken. 'Mensenrechtenexperte' Eva Brems ondergraaft zo een echt mensenrecht, het recht op vrije meningsuiting. ('Sluipend gif van Eva Brems'[1] 30.08.10).
Naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag, dinsdag 8 maart, krijgt ze samen met professor Liesbet Stevens (docente aan de KULeuven over 'Strafrecht en seksualiteit', tevens SP.a gemeenteraadslid in Leuven) een interview in de Standaard. Dat geeft Brems weer de gelegenheid om onzin te vertellen. Brems heeft een 'mensenrecht' gevonden waartegen een hoofddoekverbod zou zondingen, namelijk genderdiscriminatie: "Wat niemand nu nog durft tegenover vrouwen in het algemeen, namelijk hen in bescherming nemen, dat doen we wel met allochtone vrouwen. De tegenstanders gaan er ook aan voorbij dat een hoofddoekenverbod genderdiscriminerend is, want je treft er alleen vrouwen mee." Heerlijk voor zo iemand toch, al die soorten mensenrechten. Het aantal zogenaamde 'mensenrechten' groeit steeds aan, en op de duur zijn het er zoveel dat ze met elkaar in conflict moeten komen. Dat geeft anderzijds weer de mogelijkheid aan zelfverklaarde specialisten een blik mensenrechten à la carte open te trekken, en het mensenrecht op te dienen dat net in het betoog van vandaag past. Dus heeft ze een nieuw argument gevonden waardoor vrouwen altijd en overal een hoofddoek moeten mogen dragen: 'genderdiscriminerend'! Prachtig wel als vonst. Het zou passen als sketch van de Kakkewieten of van een of andere standup comedian, maar moeten we dat nu lezen in een krant die zichzelf een 'kwaliteitskrant' noemt? En hoe zit het dan met genitale verminking van vrouwen? Is het dan ook genderdiscriminerend daar tegen op te komen, want het betreft toch alleen vrouwen? En dat verbod een hoofddoek te dragen is bovendien iets wat niemand nu nog durft tegenover vrouwen in het algemeen, namelijk hen in bescherming nemen, zegt Brems, echter wel nadat ze in het interview stelde een fervent voorstander van opgelegde quota voor vrouwen in raden van bestuur te zijn...
Het interview gaat verder met de vraag aan Brems: U bent tegen elk verbod? (bedoeld: van hoofddoeken) Brems: Ja. En ik ben sowieso tegen het algemeen verbod in het gemeenschapsonderwijs. Ik begrijp hoe het ervan gekomen is, maar ik ben ertegen. Stevens naar Brems: Hoe zou je de situatie die rond het atheneum in Antwerpen was ontstaan, dan anders aanpakken? Brems: Door alle scholen ertoe te verplichten hoofddoeken toe te laten. Als het overal mag, zal het activisme wegdeemsteren.
Een wettelijk verbod voor alle scholen dus om de hoofddoek te verbieden. Is dat nu praat van een mietje met de kalfsogen? Alsof de verplichting voor alle scholen om de hoofddoeken toe te laten, alle problemen zou oplossen. Is dat naïviteit of bewuste volksverlakking? Dan zitten we straks met meisjes op alle scholen die, misschien zelfs als ze geen moslim zijn, een hoofddoek dragen om van ettertjes van 'kutmarokkanen' af te zijn en niet permanent voor hoer te worden uitgemaakt. Want zo liep het toch uit de hand in het atheneum van Antwerpen? Als men het nergens mag verbieden, zal er juist overal activisme opduiken, want 'ge kunt mij toch niets doen'.
Hema Diezelfde dinsdag was de hoofddoek hèt wereldnieuws van de dag op de voorpagina van De Standaard: 'Hema ontslaat winkelbediende voor hoofddoek'. (Naast de foto's van 23 vrouwen die naar aanleiding van 'internationale vrouwendag' het in het blad hebben 'over zichzelf, hun moeder en mannen').
Woensdag ging het editoriaal hierover, als aanzet voor publicaties rond dit non-event tijdens de rest van de week. Waarover gaat het? Een uitzendkracht kreeg geen jobverlenging als interim bij Hema in Genk wegens het dragen van een hoofddoek. Het bedrijf kreeg klachten over haar islamitische sluier en vroeg haar verder te werken zonder hoofddoek. Zij koos voor haar hoofddoek en dus voor werkloosheid. Einde verhaal eigenlijk.
Dat is dus zonder De Standaard gerekend, die heel de zaak opklopt tot wereldnieuws: Dit is niet het probleem van Hema. Dit is ons probleem. Wij hebben blijkbaar kennelijk moeite met het bediend worden door een vrouw met hoofddoek, schrijft hoofdredacteur Bart Sturtewagen in het editoriaal op woensdag. Het komt blijkbaar niet in hem op dat het omgekeerde nog meer geldt: die vrouw had veel meer dan 'moeite' ermee 'ons' zonder hoofddoek te bedienen, ze weigert dat zelfs categoriek. 'Ons' zonder hoofddoek bedienen: geen sprake van. Dezelfde dag krijgen we twee bladzijden reportage over hoofddoekendraagsters in winkels, en als premie een opiniestuk van Groen parlementslid Meyrem Almaci met de vraag'of we wel willen samenleven'[2] . Goeie vraag natuurlijk, die al een vorm van antwoord kreeg diezelfde dag, twee bladzijden verder, in een van de zeldzame lezersbrieven die De Standaard nog gepubliceert: "Toen mijn uitstekende huishoudhulp in een té afgelegen gemeente ging wonen, vond de regionale Randstad-afdeling een andere poetsvrouw voor mij. De jonge vrouw bood zich aan met hoofddoek, vergezeld van een man. Na een verkenning van mijn woning en gesprek over het aangeboden werk, werd afgesproken dat zij de daaropvolgende maandag zou beginnen. Twee uur later volgde een telefoon van Randstad dat de overeenkomst niet kon doorgaan, omdat de vrouw wegens haar geloof geen werk mocht aannemen bij een alleenwonende man (ik was toen 76 en al 17 jaar weduwnaar, wat Randstad wist)". Karel Van Poeck (Bazel-Kruibeke).
Net als Brems, draait Almaci de zaken om. De onderdrukkers kunnen blijven onderdrukken, zolang de onderdrukten het huis uit mogen om te werken, met een hoofddoek: "Door de hoofddoeken te verbieden, snijd je sommige van die vrouwen af van de arbeidsmarkt. Ze eindigen thuis, met alle gevolgen van dien. Wie denkt de 'onderdrukkers' te treffen door de 'onderdrukten' hun zelfstandigheid af te nemen, met alle respect, die dwaalt." En nog meer worden de zaken omgekeerd: een verbod invoeren op het dragen van een hoofddoek in het kader van kledijvoorschriften is blijkbaar geen recht meer van de werkgever, maar komt neer op niet minder dan een (impliciet) beroepsverbod. Almaci, haar linkse roots indachtig, steekt de fout natuurlijk grotendeels op 'de overheid', die het slechte voorbeeld geeft: "Het meest trieste dieptepunt was het loketverbod in Antwerpen, waar vanuit een puur machtsoverwicht, van de ene op de andere dag een beroepsverbod werd ingesteld voor loketbedienden. En dus begrijp ik de moeilijke situatie waarin Hema zich bevindt. Want eerder dan het debat aan te gaan heeft de overheid jarenlang de kop in het zand gestoken. Ze heeft het anti-hoofddoekendiscours actief gevoed door haar keuzes. Het is de overheid die de vraag 'willen we wel samenleven' telkens uit de weg is gegaan, en gezwicht is voor de clichés over de islam zonder de tijd te nemen ook de sentimenten en connotaties van vele hoofddoekdragers zelf mee te nemen." Almaci maakt de vergelijking met de zaak Remmery: "Natuurlijk ben ik teleurgesteld over de reactie van Hema. Maar het verschil tussen het klimaat ten tijde van de zaak-Remmery in 2004 en het klimaat in 2011 is erg groot. Wat destijds werd gepercipieerd als racistische uitlatingen, is nu aanvaardbaar geworden. Het is nu politiek correct om te zeggen dat wie de hoofddoek draagt, zelf verantwoordelijk is voor het al dan niet vinden van een job." Noteer dat Almaci in navolging van Brems, mogelijke islamofobie in de zaak Remmery gelijkstelt met racisme, terwijl er in die zaak helemaal geen sprake was van 'racistische perceptie', wel dat een werkgever anonieme bedreigingen kreeg om een medewerkster met hoofddoek te ontslaan. Waarbij nooit duidelijk geworden is wat de eigenlijke reden was. Bovendien stond die medewerkster niet in een winkel of achter een loket, wat het dus tot een heel andere zaak maakt dan bij Hema of de stad Antwerpen. Almaci vergeet eventjes dat we ondertussen de zaak 'atheneum Antwerpen' meegemaakt hebben in de zomer van 2009, waarbij een imam zegde dat als de meisjes geen hoofddoek meer mochten dragen, ze dan thuis moesten blijven, en een bende moeders (?) aan de poort een teken stond te doen van 'kop eraf' naar de directrice.
(Ter opfrissing, over de zaak Remmery: een eerste dreigbrief bij Remmery viel half november 2004 in de bus. De achtste - en laatste - dreigbrief kwam half mei 2005 aan bij de krant Het Nieuwsblad en niet bij Remmery zelf. Daarna was het over en uit. In de eerste brief dreigde de auteur met brandstichting als Naïma haar hoofddoek niet uitdeed. Daarna werden de dreigementen alleen maar erger en persoonlijker. Van Nieuwenhuyse werd persoonlijk met de dood bedreigd, er zaten kogels bij de brieven, Naïma moest ontslagen worden, de producten zouden met kwik vergiftigd worden. Alle brieven waren ondertekend met NVV, wat staat voor 'Nieuw Vrij Vlaanderen', een niet-bestaande organisatie. In juni 2007 vroeg het Kortrijkse parket dat de enige verdachte buiten vervolging zou worden gesteld. De dreigbrieven waren ondertussen al twee jaar gestopt. Vannieuwenhuyse had zijn bedrijf verkocht. De zaak blijft een mysterie.)
Donderdag prijkt de foto van de Hema hoofddoekendraagster niet minder dan op de voorpagina van De Standaard met de uitspraak 'Ik wil het liefst weer bij Hema werken, maar niet zonder hoofddoek', en krijgt ze een volle bladzijde interview onder de titel 'Hoofddoek is mijn vrijheid'[3] . Daarin lezen we dat ze "nog maar net in Genk was komen wonen, en haar verhuis was verteerd. De twintigjarige Antwerpse was haar man gevolgd, een Limburgse Marokkaan die ze via chatberichten op internet had leren kennen. 'Moslima was ik al langer', zegt ze. 'Als tiener had ik veel moslimvrienden en zo was ik in de islam geïnteresseerd geraakt. Vijf jaar geleden ben ik beginnen te bidden, een hoofddoek te dragen en heb ik me bekeerd.'... 'Vijf jaar geleden ben ik mijn hoofddoek beginnen te dragen omdat de islam voorschrijft dat alleen het gezicht en de handen van vrouwen onbedekt mogen blijven. Intussen is die hoofddoek een deel van mij geworden, ik ben mezelf niet als ik zonder hoofddoek zou buitenkomen.' De jonge vrouw verzet zich tegen het idee dat de hoofddoek een symbool van onderdrukking is. 'Integendeel, voor mij is dit een symbool van vrijheid. Het is een manier om mij te onderscheiden, om mij te uiten als moslima.'" (Een symbool van vrijheid? Niet eerder een symbool van verslaving als ze niet eens meer buiten kan komen zonder, en als een doek een deel van haarzelf is geworden?). Eduard Ciuba daarover op de website Catholica: "De slachtofferrol is aanstootgevend want het zijn ongesluierde vrouwen wereldwijd die bedreigd en aangevallen worden, niet zij die het dragen. In vele islamlanden zijn het ook niet-moslimvrouwen die sluiers dragen om probleemloos buiten hun eigen regio of wijk te kunnen komen." (Artikel 'Islam is Vrede Vrijheid is Slavernij'[4] )
Vrijdag krijgt Jan Denys van Randstad een opiniebladzijde over 'Compromissen op de werkvloer'[5] : "Dit betekent dat werknemers nog altijd een stukje van hun identiteit inleveren als ze aan het werk zijn. Een werknemer die op dit vlak geen enkel compromis wenst te sluiten, moet accepteren dat de kansen op werk afnemen. Zo'n werknemer ontkent het recht van de werkgever in deze materie. De realiteit leert dat dit uitzonderingen zijn. Joyce, wier contract niet werd verlengd, komt met haar onverbiddelijke keuze om een hoofddoek te dragen uitgebreid in de krant en groeit misschien uit tot een rolmodel, maar is helemaal niet representatief voor de meerderheid van moslima's in Vlaanderen, die wel degelijk bereid zijn om hun hoofddoek uit te doen als de werkgever hierom vraagt. Net zoals duizenden werknemers op vraag van hun werkgever piercings verwijderen op het werk of opzichtige tattoos bedekken. De media-aandacht voor de Hema-case dreigt de blik op de arbeidsmarkt wat te vertroebelen. De realiteit is dat in de grote meerderheid van de gevallen goed wordt omgegaan met de spanning tussen individuele voorkeuren van werknemers en collectieve voorschriften van bedrijven."
Zaterdag krijgen we op de middenbladzijden nog met zijn allen een sneer over zoveel Vlaamse onverdraagzaamheid: 2 bladzijden met foto's van tieners en vrouwen met hoofddoek, die in Breda aan het werk zijn 'en die de hoofddoek om de drommel niet zouden afnemen als hen dat werd gevraagd'.
Maandag 14 maart volgt dan nog een grote foto, bijna een halve bladzijde, van de minibetoging van zaterdag in Genk. Op kop van de stoet, met megafoon: Joyce Van Op den Bosch. Hopelijk heeft De Standaard er nu zelf genoeg van?
Het Hema-meisje zegt dat het dragen van de hoofddoek voor haar een islamregel is, dat ze zich hiermee wil uiten als moslima. Is werken aan de kassa van een winkel wel de juiste plaats om met een opzichtig godsdienstig attribuut rond te lopen? Men zou misschien wel veel verdraagzamer kunnen zijn, en een kassierster met hoofddoek aanvaarden. Maar men is zeker niet onverdraagzaam, en al zeker - per definitie - geen racist, als men dit liever niet heeft. Er is toch niets mis mee niet met opzichtige religieuse tekens geconfronteerd te willen worden als men op boodschap is. Er is een heel eenvoudige oplossing: laat die hoofddoek thuis, doe hem desnoods aan op straat maar niet op het werk, en de zaak is voor iedereen opgelost. Waarom is dàt zo moeilijk? Of gaat het toch om iets anders dan een persoonlijke religieuse zaak: terrein veroveren voor de islam?
Allahu akhbar Dat er bij de drang om een hoofddoek te dragen meer achter zit dan de individuele vrijheid om zijn godsdienst te beleven werd toch duidelijk in de zaak van het Antwerps atheneum. Wat lezen we in het boek van directrice Karin Heremans: "De speelplaats stond die avond bomvol. Op het binnenplein hadden zich zo'n vijftig mensen verzameld. Het was niet duidelijk wie tot de school behoorde, wie ouder was en wie naar de school was gekomen om keet te schoppen. ... Tot mijn allergrootste verbazing kwam hij (imam Taouil) onze afspraak van enkele uren daarvoor niet na, maar begon hij de kinderen op de speelplaats op te ruien. Hij riep de leerlingen op niet langer naar de athenea van Antwerpen en Hoboken te gaan zolang het hoofddoekenverbod van kracht is'. De islam is aan expansie toe. Men is bang van ons. Dit is de wil van Allah.' Waarop de hele speelplaats de takbir begon te scanderen: Allahu akhbar. Ik zag de monden van de journalisten openvallen. Precies omdat ze dat moment hebben meegemaakt, is de pers me altijd erg gunstig gebleven. Zij hebben ter plaatse kunnen ervaren waarom ik die beslissing heb genomen. Na Taouil kwamen er nog wat extremisten de boel opruien en Koranverzen reciteren. Als ze deze beelden straks uitzenden, staat Vlaanderen op z'n kop, dacht ik. Het pleit voor de verantwoordelijkheidszin van de pers dat ze dat niet gedaan heeft..." (Artikel 'Vlaanderen mocht niet op zijn kop staan'[6] )
De pers blijft dus haar zogenaamde 'verantwoordelijkheidszin' opnemen, dit keer door een hoofddoekenstory op te blazen tot wereldnieuws van de dag en er dan dagen over door te zeuren en de lezers een slecht geweten te schoppen.
De Hema gaat ook wel niet vrijuit in dit non-event. Eerst kreeg die Joyce nog een hoofddoek mat Hema logo, en later werd haar interimcontract niet verlengd, omdat ze haar hoofddoek niet wou uitdoen. Nu heeft Hema haar een nieuw interimcontract aangeboden waarbij ze achter de schermen in het magazijn zou werken, en wel haar hoofddoek zou mogen dragen. Dat is niet naar de zin van die Joyce, die in De Morgen zaterdag laat optekenen: 'Ik blijf strijden voor werkplekken mét hoofddoek'.
Toemaat over berichtgeving in de kranten
Zaterdag 12 maart ging een betoging door in Genk om te eisen bij Hema een hoofddoek te mogen dragen. Op kop van de stoet, met megafoon: Joyce Van Op den Bosch. Om te weten hoe de vork in de steel zat, moest men wel twee websites consulteren: op deze van De Standaard stond andere info dan op de website van Le Soir. Volgens de ene waren er driehonderd en volgens de andere duizend deelnemers. Zelfs het parcours was verschillend. Geloof dus nooit zomaar wat je in de kranten leest.
DS: Het initiatief van de betoging ging uit van Houcine Talmssou namens de islamitische geloofsgemeenschap. LS: Linitiative a été lancée au nom de la communauté musulmane par Houcine Talmssou, conseillère communale dans la cité limbourgeoise. DS: Volgens burgemeester Wim Dries (CD&V) daagden een driehonderdtal betogers op. LS Un millier de manifestants à Genk pour le port du voile chez Hema. DS: 'De optocht eindigde niet aan de Hema-winkel en is er ook niet gepasseerd. Dat was immers al eerder afgesproken. De optocht, die rustig verliep, werd ontbonden achter het stadhuis. LS: Le cortège de manifestants est parti vers 14 heures de la gare de Genk et a rejoint en fin de parcours le magasin Hema situé dans le centre de Genk.
------------------------
Pssst
Dat Hema-meisje, dat in de vuurlinie wordt gestuurd (wie zijn haar mentors? Hallo : is er een hoernalist in de zaal?), heeft waarschijnlijk een verborgen agenda. We hebben ooit nog zo iemand gekend : een beenhouwersvrouw die haar kans inde media rook. Maar die speelde het meer open en bloot.
Eén ding (van de vele!) blijft mij verwonderen : de Muzelvrouw moet volgens haar geloof onderdanig zijn aan de man. Ons Joyceke is een goede moslima, zegt ze zelf. Waarom zien we dan nooit haar Marokkaanse echtgenoot omdat die altijd thuis op de kleine past? En de Imman van haar moskee o wee : heeft de Staatsvuiligheid die wel goed gescreend? Zijn er geen banden met Al Quada of met de Moslim Broederschap? Waarvan leeft het koppel? Er zijn toch geen banden met de in Genk welig tierende drugshandel?
Ik denk dat veel mensen gaarne eens een paar bladzijden in de gazet zouden lezen daarover. Zodat onze instinctieve reactie van Ban de Bom gelinkt aan karnavalskledij als sneeuw voor de zon kan verdwijnen. Aan ons zal t niet liggen. Wij zijn geen helden tegen elke prijs!
Alles moet zijn tijd hebben. Altijd valt alles wel weer op zijn plaats. Zelf de kat haar start is gekomen, en die is zo lang .Wij (d.i. gans weldenkend Vlaanderen, maar ook de rest, de anderen) hebben ze gemist : Angeltjes. Die kleuren je dag zoals 10 VTM-schermen boven elkaar.
Kom, zet U bij. Ik trakteer! Wat mag het zijn? Een lekker glaasje arme-mensen-champagne, à 5,- de fles? Het is een Proseco 2008 uit de heuvels rond Orvieto, de vestingstad hoog op een rotsplateau van het pre-Romeinse Etruskenvolk. Wie deze godendrank eenmaal geproefd heeft, weigert voor eeuwig en altijd de Franse over-geprijsde fluitjes-bubbels.
Lees eerst wat gisteren, voor het eerst in meer dan 30 dagen, op hun website stond, en wat ik daarop geantwoord heb. Door het hier te herhalen, blijft het bewaard voor dezelfde eeuwigheid als die waarin de prosecp bewaard wordt.
Het is verder onnodig te vragen, of Angeltjes nog altijd bovenaan Uw favorieten staan? Op de ereplaats? Voor zover nodig : http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
-----------------------------
Hong-Kong maakt sedert 1997 deelt uit van de Chinese Volksrepubliek met bevoorrecht statuut, dat tot 2047 in voege blijft. De regering in Peking houdt zich tot hiertoe zorgvuldig aan deze overeenkomst. De Hong-Kongers hebben een grotere bewegingsvrijheid en een ruimere vrije meningsuiting dan de rest van China.
Wij hebben ons dertig dagen bewust afgesloten van alle belgische wantoestanden om ons intens onder te dompelen in de adembenemende verwezenlijkingen die het Verre Oosten te bieden heeft. Stel u voor : gisteren, zaterdagmorgen 12 maart tjokten wij nog door het gigantische Peking, dat meer inwoners telt dan Nederland (17 miljoen) en de week voordien waren we in Shanghai dat de bevolkingen van Nederland, Vlaanderen en Denemarken samen, benadert (27 miljoen). Zijn dit nog leefbare stedelijke gemeenschappen die hun inwonersproblemen beheersen ?
Deze cijfers zijn ramingen, want er lopen, niettegenstaande alle strenge controles, miljoenen illegale inwijkelingen rond uit het agrarische binnenland. Deze twee steden vormen de uithangborden van het "Chinese Land van het Midden" dat tijdens het obligate Partijcongres van voorbije week de economische groei teruggeschroefd heeft tot 7% op jaarbasis. China heeft 1,35 miljard inwoners van wie 50 miljoen lid zijn van de communistische partij die zonder enige tegenspraak haar zin doet en haar plannen drastisch en zonder tegenspraak ten uitvoer brengt. Een natte droom voor de duizenden dictatortjes in Europa.
Wij waren op tocht met een internationale groep, onder wie twintig Vlamingen en een tiental franstalige weledelgeborenen uit Bruxelles en "Knokke-le-Zoute". Ons voornemen was duidelijk : wij zouden niet aan politiek doen. Willem Elsschot was echter even uit onze gedachten verdwenen : tussen droom en werkelijkheid staan praktische bezwaren in de weg.
14 05 MAAR DIE KAT KOM WEER
Gedurende een maand hebben wij met de meerderheid van deze twintig Vlamingen, als ijverige missionarissen het woord van Vlaanderen verspreid zonder pathos, noch fanatisme, met gedegen argumenten, met de logica van de waarheid en tussendoor gesteund door de botte domheid van de franstalige jammerhouten die enkel in staat waren zich te uiten in hun bargoens dieventaaltje. Frans stond in dat internationale milieu op hetzelfde niveau als Swahili en de beoefenaars van het arrogante gekwaak werden als dusdanig behandeld : met een goedwillende neerbuigendheid. "Allez, Francois, doet Manneke Pis nog eens na."
Wat vooral opviel, was de volstrekt unanieme houding en argumentatie van al de Vlamingen over de partijgrenzen heen : het land B gaat voor de bijl door de arrogante taaldwang van de franstaligen én hun niet ophoudende financiële eisen. Een van de Vlaamse vrienden vertelde bij het afscheid aan Britse en Amerikaanse reisgenoten, dat hij dringend terug aan de slag moest om geld te gaan verdienen om de Walen in leven te houden. Zo'n gevatte uitspraak is meer waard dan een ingewikkelde poging om de transfers uit te leggen
Het bleek al na enkele dagen dat het kluitje Vlamingen dat wij vormden op heel wat sympathie kon rekenen omdat wij ons uit de slag trokken in verschillende talen. Zeer veel buitenlanders bleken geïnteresseerd in de belgische crisis, zeker na het behalen van de belgische kampioenstitel, en zij begrepen niet dat een land bijna een jaar zonder regering kan bestaan. Lopende zaken of een overgangsregering, dat zijn in een normaal democratisch bestel, uitzonderingsmaatregelen van hooguit enkele weken. Erg dankbare opmerkingen, die wij aangrepen om het belgische artificiële onland met enkele welgemikte torpedo-voorbeelden de dieperik in te boren. Waterhoofd Brussel met zijn 1 miljoen inwoners, een eigen regering met parlement, 19 burgemeesters en circa 700 politieke mandatarissen, illustratief voorgesteld met een gegoogelde foto van het Brussels drankorgel, burgemeester Freddy Beulemans, vormde vaak een hilarisch hoogtepunt.
Daartegen waren de franstaligen met hun eeuwige "je ne comprends pas"- gejammer niet opgewassen. Zij hingen samen met een groepje aanstellerige staatsfransen en enkele minoritaire Quebec-Canadezen en even gefrustreerde Zwitsers. De man uit Knokke-le-Zoute die er de eerste dagen prat op ging dat hij niet bilingue was, versomberde met de dag toen hij de Vlaamse ambassadeurs bezig zag en hoorde die in wisselende opstelling kontakten hadden met Zweden, Ieren, Amerikanen, Engelsen, Duitsers, Denen, Canadezen, enz.
Wij hebben ons serieus de vraag gesteld hoe het komt, dat binnen de internationale organisaties, zoals ondermeer de Verenigde Naties of de Raad van Europa, de belgische Vlamingen er niet beter in gelukken zich te profileren als goedmenende, democratische en overtuigde burgers die géén enge, xenofobe lieden zijn. Wij waren in onze vrijwillige rol echter niet gehinderd door de dubbelzinnige hypocrisie van de belgische leugen. Een reden te meer om correct maar kordaat het belgische pornowinkeltje te sluiten.
Ray
---------------------------------------
Wel cowboys!
Eindelijk terug uit het Land de Spleetogen? t Werd tijd! Jullie dachten toch niet dat wij dat hier ondertussen allemaal alleen gingen oplossen?!
Allez, t is goed. Voor ene keer! Omdat jullie je best hebben gedaan om ginder ter plaatse die paar a l l o c h f o n elandgenoten (uit de groep) een poepje van eigen deeg te hebben laten ruiken.Hun superioriteitsgevoelmoet nu toch wel diep onder het nulpunt gezakt zijn. Precies de juiste ingesteldheid om met zijn allen voortaan wat gewilliger te worden. Of echter hun bekering blijvende gevolgen zal hebben? Valt te betwijfelen, want arrogantie is een gebrek dat aan de ziel blijft kleven.
Een zekere olieverfschilder PéPé Rubens moet in zijn tijd ook een soort ambassadeur geweest zijn. Al blonk hij meer uit in het schilderen. En hij geraakte ook nooit zo ver als jullie deden, en of het taalgebruik toen ook al Vlaams is geweest heb ik nog nergens gelezen. Hij was dan ook maar een gezant tussen koningen en heersers : het toenmalige establishment. Jullie waren gezanten van en voor en tussen het volk, in Internet-tijden de echte adel. In ieder geval : wij zetten jullie ferm in de bloemetjes!
Jullie verhaal klinkt als een Jules Verne-verhaal, dat in menig Vlaams Nationalistisch huisgezin nog aan de kleinkinderen zal verteld worden in lengte van jaren.! Net op tijd thuis om de rampen in dat werelddeelvoor te zijn gebleven. Het jaar 2011, het rampjaar in de Geschiedenis van De Rijzende Zon, en het jaar waarin Angeltjes in het Verre Oosten rondzwierven .maar toch blij waren om te kunnen terugkeren.
Nu niet naast jullie schoenen beginnen te lopen, maar dapper aan het werk om ons, de lezers schadeloos te stellen voor de tijd dat we op onze honger moesten blijven zitten. Buiten het cordon sanitaire dat aan het afbrokkelen is, is hier eigenlijk niet veel gebeurd. De situatie is het best te vergelijken met die half-herstelde weg in Wemmel waarover wij beiden iets geschreven hebben : de Vlaamse kant is als een biljardlaken herdaan, de WalloBruxelse kant ligt er bij als een maandlandschap vol kraters.
Een Belgen-mop om na te sturen naar de Spleetogen!
Goedele praat met Frank Van Hecke over Marie-Rose Morel
Een maand na het veelbesproken overlijden van Marie-Rose Morel praat haar echtgenoot Frank Vanhecke voor het eerst over dit pijnlijke verlies. Een gesprek over rouwen en liefhebben, met een paar opmerkelijke ontboezemingen. Ze waren amper een paar weken getrouwd, maar de twee hadden al jaren een innige band. Morel en Vanhecke hebben een amoureuze relatie steeds ontkend, maar nu geeft Frank toe al jaren verliefd geweest te zijn op Marie-Rose. En hij heeft spijt dat hij daar nooit eerder voor uitkwam.
Ad van den Berg is voorzitter van Martijn, in Nederland ook wel de pedopartij genoemd. Naar aanleiding van een veroordeling van een Gentse veertiger wegens het bezit van naaktfotos van tieners, ijvert Ad van den Berg voor het legaliseren van kinderporno. Hij gaat in debat met Erika Frans, experte seksueel grensoverschrijdend gedrag bij Sensoa.
De hoogzwangere ex-Miss België Annelien Coorevits wil niet dat haar man en profvoetballer Olivier Deschacht de bevalling van te dichtbij meemaakt. Aan het hoofdeinde van het kraambed mag hij haar steunen, maar down under mag hij niet kijken. 'Anders komt ons latere seksleven in gevaar.' Goedele wil weten wat andere zwangere vrouwen daarvan vinden? En wat denken hun mannen;
--------------------------------
Pssst
Goele Liekens is nu niet direct een reputatie, maar in tijden waar de vriend van de Brugse bisschop, de SM-Deken van de Gulden Sporenstad gaan dartelen in The Golden River, mogen we niet op een kleintje kijken.
Zoals Heert Goste al zei : een kleintje met mayonaise kan totaal iets anders zijn, hetzij voor Stout Rogeetje als voor BDW.
Dat La Liekens van geen kleintje vervaard is, (met of zonder mayonaise?) blijkt wel uit Deel II en Deel III van haar nummertje. Warvoor hier natuurlijk geen reclame gemaakt wordt. Of wat dacht U!
Wij kijken alleen om de Frank te horen over on ze Parel vanVlaanderen. En nu dat ge t zegt, ook een beetje om die man van de pedo-partij in Nederland te horen.
Want die is, samen met La Liekens, verantwoordelijk voor de aardstralen die mij de muze van de neerhof-Goele brachten.
Ja, ik weet het! Voor zijn Roosje zou de Frank door nog veel heter vuren lopen. Maar dat la Liekens haar programma schikt zoals ze zelf wil : daar zal hij wel niet aan gedacht hebben. En zo haalt ze (La Liekens) haar slag weer thuis : met klasse. En Roosie? Even goed, zou ik denken, want weer zullen een paar zielen doorheen het cordon kijken
Vraag : wie zet nu wie een hak? Gesteld dat er hakken gezet worden .
---------------------------
(*) Een goele (of barbride) is een zwaar Oost Vlaams dialectwoord voor een tamme neerhof-eend (gas?) die bij voorkeur op drassige bodem, in kleine sloten of op mestvaalten flaneert. In de paartijd durven ze wel eens een stuk meevliegen met wilde eenden. Het zijn zeer goede viissers en kunnen minuten lang onderwater blijven. Ze worden gekweekt voor hun vlees en kunnen wel tot 25 kuikens als paternosterbolletjes achter zich aan krijgen. Is een liefelijk beeld, op vaarwaarde niet dicht te naderen .Met een slag van de vleugel breekt de woerd een volwassen man gemakkelijk de arm
Als de hoofdverpleger van de afdeling zijn rapport heeft uigeschreven, dan knikken de leerlingen : zij zien dat hun Afdeling behoorlijk bestuurd wordt.
Waarom toch heeft het Vlaams Belang altijd van die charismatische figuren in de hoofdrollen? Hebben die mensen een speciale media-training achter de rug? Het moet toch meer zijn dan de kleren die de man maken!
Weet U : samen met zoveel anderen zijn we op deze blog niet alleen fier om Vlaming te zijn, maar we zijn des te fierder dat we deel uitmaken van het Algemeen Vlaams Belang : het A-VB. Want dat (of iets gelijkaardigs) zal de naam zijn van de nieuwe Vlaamse alliantie, die straks schouder aan schouder naar de stembus zal trekken. De tijd met de Tjeven, die dan voor altijd voorbij zal zijn, zal louterend gewerkt hebben voor BDW en zijn Niveanen : het origineel is altijd beter dan de kopie, ze zullen het geweten hebben!
----------------------------------
HET ANTI-GIFCENTRUM RUKT UIT
Misschien beseft u het nog niet, maar wij Vlaamsgezinden zijn ongeneeslijk ziek. Mentaal gehandicapt zoals Herman De Croo zich ooit liet ontvallen. Zwaar vergiftigd, met het Vlaamsnationalisme als een nieuwe variant van agent orange, het beruchte ontbladeringsmiddel dat door het Amerikaanse leger op grote schaal werd ingezet in Vietnam. Chemische rotzooi, die het brein en het zenuwstelsel van steeds meer Vlamingen aantast. Zeg dat Mathias De Clercq het gezegd heeft.
Belgisch VLD-offensief
"De verrotting duurt te lang", prevelde de rijzende ster aan het VLD-firmament. Daarmee gaf hij het startschot voor wat ik eerder al een politiek Ardennenoffensief heb genoemd. De Clercq geldt als de politieke zoon of schoothondje van Guy Verhofstadt. Niet meteen iets of iemand om van wakker te liggen dus, maar De Morgen werd bereid gevonden het gekef gewillig te noteren en te publiceren. Ook de oude VLD-tanks werden in stelling gebracht en braakten vuur, al waren het vooral losse flodders. Eerst was het de beurt aan Karel De Gucht: Mogen we het nog oneens zijn met het nationalisme? Of hoe De Standaard, ook al zonder enige gêne, haar kolommen vrijmaakte voor een rondje De Wever-bashen en armworstelen binnen de VLD. Tot slot mocht Verhofstadt nog zijn tricolore duit in het zakje doen. Arme Alexander De Croo. Mogen de liberalen eindelijk weer mee aan de onderhandelingstafel zitten, wordt hij onderuit geschoffeld door de oude krokodillen van de partij. Die zijn officieel dan wel naar de coulissen verhuisd, maar laten af en toe nog horen wie er écht aan de touwtjes trekt. Zij zweren nog altijd bij het versleten Belgische model. Zelfs een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, maar bij de VLD slagen ze er wonderwel in. Nadat ze - net als de CD&V - door de Vlaamse kiezer werden afgestraft voor een uitgesproken Belgische of Belgicistische campagne gaan ze nog een tandje bijsteken. Nationalisme is een gif, zingen De Clercq, De Gucht en Verhofstadt in koor. Vlaamsnationalisme wel te verstaan. Met Belgisch nationalisme is niks verkeerd
Goed en Kwaad
"Soms stel ik vast dat bepaalde Franstaligen zich nationalistischer opstellen dan de Vlamingen. Ze zijn er heilig van overtuigd dat zij het kamp van de Goeden uitmaken en het verzet vormen tegen de Kwaden." Een nuchtere vaststelling. Een opmerkelijke vaststelling ook, want ze komt uit de mond van Claude Demelenne, een Franstalige journalist. Hopen maar dat Verhofstadt en co. het ook hebben gelezen.
Demenelle vindt het onbegrijpelijk dat de Franstalige pers unaniem de verdediging van Fernand Koekelberg opneemt, de Franstalige baas van de federale politie. Koekelberg gooide in Qatar maar liefst 92.000 euro over de balk om zijn persoonlijke kandidatuur voor een hoge functie bij Interpol te promoten. Weggegooid geld. Volgens Demenelle (De Standaard, 08.03.11) hebben de Franstalige politiek en media elke realiteitszin verloren als ze zelfs nog maar overwegen dat een verspilling van 92.000 euro voor persoonlijk gewin in een democratie mag beschouwd worden als de normale gang van zaken.
"De 92.000 euro die de hoge politiehiërarchie heeft verkwanseld, ware honderd keer beter besteed aan de veiligheid in de Molenbeekse wijken waar jong rapaille brave burgers terroriseert en een kordaat optreden van Franstalige overheden uitblijft", merkt Demenelle fijntjes maar scherp op. We zien u al ja-knikken.
Bedenkelijke solidariteit
Het blijft een raadsel waarom de vakbonden de normvervaging aan de top van de politie blijven minimaliseren of goedpraten en waarom ze Koekelberg de hand boven het hoofd blijven houden, tegen alle aanklachten en bewijzen in. Een bedenkelijke vorm van solidariteit die de vakbondsbonzen overigens ook etaleren in hun aanhankelijkheid aan het unitaire België. Al zal hieraan ongetwijfeld ook het eigenbelang niet vreemd zijn. Zolang België overeind blijft, kunnen de vakbonden voor de uitbetaling van werkloosheidsbijdragen ongegeneerd graaien in de staatskas. Wie van dat bizarre systeem - uniek in de wereld - beter wordt? Alleen de vakbonden
Solidariteit. Ja, laten we daar eens over hebben. Terug naar Claude Demenelle: "Ik begrijp de verontwaardiging bij mijn Vlaamse vrienden, die door de Franstalige media systematisch worden afgeschilderd als halve racisten. De houding van sommige Franstaligen is onbetamelijk: ze eisen enerzijds solidariteit van het noordelijk landsdeel als het om de financiën gaat, maar spugen tegelijk op diezelfde Vlaamse landgenoten."
De Franstalige journalist beklemtoont meermaals dat hij huiverachtig staat tegenover het Vlaamsnationalisme, maar hij houdt de Franstaligen een spiegel voor en die confrontatie is erg pijnlijk. De oproepen tot federale solidariteit klinken immers vals. "De bedelaar spelen en de Vlamingen vragen nieuw geld te pompen in de pover bestuurde Brusselse gemeenten terwijl je die gulle Vlaamse schenkers beledigingen naar het hoofd slingert, is op het randje van het onfatsoenlijke." Demenelle wijst erop dat Brussel mismeesterd wordt "omdat de Franstalige baronnen hun macht willen behouden en hun terrein afbakenen." Een analyse die wij jaren geleden al maakten en die nu ook uit onverdachte hoek onderschreven wordt. "En in die omstandigheden verwacht Philippe Moureaux (PS) dat Vlaanderen nog eens 500 miljoen euro op tafel zal leggen om dergelijke waanzin verder te financieren?"
Van Tripoli tot Brussel
Ook linkse kringen grijpen voortdurend naar het argument solidariteit. Maar solidariteit is een hol begrip als het niet wederzijds is. Het tricolore anti-gifcentrum draait de voorbije weken en maanden overuren. Het zegt veel over de toestand van deze gefaalde staat. In de straten en theaters van Brussel wordt krampachtig met Belgische vlaggen gezwaaid. Het heeft wat weg van de pro-Khaddafi-betogingen in Tripoli, al blijft het hier beperkt tot een verbaal bombardement van holle slogans en nepargumenten. De zelfverklaarde culturele elite keert zich tegen het volk, niet beseffend dat de klok ook in België niet meer is terug te draaien.
Sommige Facebookers lijken - net zoals Khaddafi of comical Ali, de toenmalige Iraakse minister van defensie - elke voeling met de realiteit kwijt te zijn. Bij de laatste Belgen is het bon ton om te zeggen dat de Vlaamse autonomiegedachte een hersenspinsel is van marginale flaminganten en dat alleen de politiek in Brussel wakker zou liggen van communautaire kwesties. Onzin natuurlijk en als antidemocratisch statement kan het tellen. Zijn de verkiezingsresultaten van 13 juni dan al vergeten? Pakweg 45% van de Vlaamse kiezers sprak zich in de stembus uit voor meer of volledige Vlaamse autonomie. Dat zegt nog altijd meer dan die twintig- of dertigduizend betogers in Brussel, waarvan driekwart Franstaligen.
Wat willen die brave of naïeve lui dan die dromen van een terugkeer naar het oude België? Zullen we de verkiezingen dan maar afschaffen? Omdat ze de oude zekerheden (?) op de helling hebben gezet. Het is zoals de oude communisten in Rusland (en elders) die nog altijd heimwee hebben naar die tijd van toen. Maar die tijd komt nooit meer terug.
Quid N-VA?
Bij onze vrienden van de N-VA moet de spreidstand stilaan ondraaglijk pijn doen. En ze hebben nog zo hun best gedaan. Wij zijn voor een grote staatshervorming, voor de revolutie moet je bij een andere partij zijn, sneerde Bart De Wever keer op keer. Separatisme? Nee, hoor. Ook aan de onderhandelingstafel toonde de partij zich uiterst flexibel. Maar het mocht niet baten. De Waalse vis bijt niet. De basisnota die De Wever op tafel legde, zorgde voor rode flikkerlichten en nachtmerries binnen de Vlaamse beweging. De N-VA is niet bereid tot compromissen klinkt het in de Franstalige pers. Het deuntje wordt vrolijk nagekakeld door Verhofstadt en co. en laffe journalisten die de waarheid niet of nauwelijks durven zeggen of schrijven.
De N-VA wou zo graag meespelen met de grote jongens en heeft de salonfähigheid verheven tot hoogste gebod. Maar wat heeft het opgebracht? De beloofde Copernicaanse omwenteling is verder af dan ooit. De gematigde De Wever wordt in de Franstalige pers afgeschilderd als een halve nazi en Le Soir suggereerde ooit hem en zijn medestanders met een boot de oceaan op te sturen en dan te kelderen. Intussen doen de Franstalige partijen er alles aan om De Wever te dumpen en een noodregering - zónder N-VA - in het zadel te helpen. Een scenario dat ook een aantal Vlaamse partijen - nog niet openlijk, maar toch - meer en meer in overweging nemen. Onder het mom van het algemeen belang natuurlijk, het raison détat.
Als dat gebeurt, belandt de N-VA dus ook in een cordon sanitaire, en zeggen dat ze er werkelijk alles aan gedaan hebben om dat te voorkomen. Van het spuwen naar het Vlaams Belang, tot het begraven van een reeks verkiezingsbeloftes. Het beruchte cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang heeft weinig of niets met ons kordate immigratiestandpunt te maken, maar veel zo niet alles met onze compromisloze strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen. Dat blijkt nog maar eens. We hebben het vaak voorspeld: van zodra de N-VA echt een bedreiging vormt voor het voortbestaan van België - niet zozeer omwille van hun uitgesproken pleidooi voor Vlaamse onafhankelijkheid maar vanwege hun electorale sterkte - is het uit met de liefde en belanden ook zij in een politieke schutkring.
Boedelscheiding
De N-VA heeft gegokt, maar hun participatiestrategie heeft niet de verwachte oogst opgeleverd. En dus krijgt het Vlaams Belang andermaal gelijk. De Franstaligen willen geen staatshervorming, want een grondig hervormde, rechtvaardige en democratische Belgische staat heeft voor hen geen enkele meerwaarde en hoeft dus ook niet meer. Onderhandelingen voor een staatshervorming zijn bijgevolg tijdverlies. Dat beseft ook Claude Demenelle die we nog één keer aan het woord laten: "Ik geloof niet langer in de toekomst van dit land. We leven in twee verschillende democratieën en moeten daaruit conclusies trekken. Vroeg of laat zullen we niet moeten onderhandelen over een grote staatshervorming, maar over een grote scheiding."
"Sterft gij oude vormen en gedachten. Slaaf geboornen, ontwaakt! Ontwaakt!" De bekende strofe uit de Internationale klinkt vandaag als het strijdlied van de revolte die door de Arabische wereld raast. Maar ook in België klinkt de Vlaamse vrijheidskreet steeds luider.
We kunnen iedereen geruststellen: Vlaamse onafhankelijkheid zal niet het gevolg zijn van een wilde straatrevolutie, laat staan wapengekletter. Die onafhankelijkheid komt er met de nuchtere vaststelling dat het niet meer mogelijk is om een federale Belgische regering op de been te brengen. Net zoals dat in het voormalige Tsjecho-Slowakije gebeurd is, waarop het mislukte huwelijk met een minnelijke schikking werd ontbonden. Daar zitten we hier echt niet ver meer af. De Vlaamse onafhankelijkheid komt eraan!
Ja Ja! Uitleg is er wel. Bla bla bla en het is de schuld van de ander! Het Wemmels verhaal, dat men aan de straatstenen niet kwijt geraakt, is het Belgische mega-verhaal op Lilliput-schaal. Men wil wel, maar kan niet
Komt daar nog bij, dat, voor geval de Vlaamse Regering er voor iets of wat tussen zit om de aannemer te betalen, deze nog jarenlang op zijn centjes zal mogen wachten : ook daar wil men wel, maar kan men niet (meer)
Binnenkort liggen al de wegen in Franstalig België er zo bij lijk die ene straatkant in Wemmel. Om dan in Brussel te geraken, zal het te paard zijn, of hoogstens met paard en kar. Maar men zal er wel Frans spreken!
Dat heel het waterhoofd, dat Bruksèl wil heten, en niet Brussel, ons als Vlaming nog interesseert? Laten we eerst afwachten tot de huidige hoofdstedelijke dictators aan de kant zijn gezet, dan kan er nog eens geklapt worden. Geen Vlaams? Geen centen!
Hoe graag ook ik hier in Italië deze foto had willen verspreiden (als illustratie over de politieke toestand die hier toch geen kat begrijpt), ik zal het niet doen. Want wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. Laat dat de job zijn van de Natte Dweil of van de Terminator, om aan Europa uit te leggen waarheen het gaat met de neus van deze état-fondateur.
Over naar de actualiteit. Vandaag komt onze twee buurman, een Noor, terug uit het land der Vinkingen. Hij zal weer niet uitgepraat geraken over zijn vaderland : de diepe fjorden, de hoge bergen, het Noorderlicht, de mensen. Noorwegen, met een levensstandaard van driedubbel zo hoog als het arme Italië .Waar een koffie 4,- kost, en hier sedert deze winter slechts 0,80. Viva Italia, waar man en vrouw s avonds op restaurant gaan, elk n pizza eten, en buitenkomen met een rekening van 16, want de landwijn die gedronken werd kostte toch al rap 4
Onze vriend zal zowat 4 maand weg geweest zijn, en genoeg verdiend hebben om hier een vol jaar te leven, en daarenboven nog hun huis af te werken. Noorwegen, pas sedert 1904 afgescheiden van Zweden en nu alle twee welvarend
How is Belgium now, André, zal hij weer vragen en aan de hand van deze straat in Wemmel zal ik het hem gemakkelijk kunnen uitleggen.
Als naar gewoonte zal het gesprek dan weer eindigen, dat we allemaal groot gelijk hebben naar Italië te zijn gekomen. Net als zij. Want hier schijnt de zon, zelfs in de winter, zijn de dagen hier dubbel zo lang als bij hen, en hier is tenminste niet alles socialistisch ..
We zijn allemaal niet Berlusconi-gezind, maar moeten toch in elk gesprek onszelf gelijk geven, dat hij nog van de slechtste niet is
------------------------------
WEMMEL - Op de Romeinsesteenweg in de buurt van de Heizelpaleizen, rij je met de wagen maar best aan de juiste kant van de weg. De ene helft is opgeknapt. Dat is de Wemmelse kant. De andere helft ligt nog vol putten. Dat is de Brusselse kant. Dit moet België zijn.
De Romeinsesteenweg is een bron van gehakketak want hij ligt op het grondgebied van de stad Brussel, de Vlaamse gemeenten Wemmel, Grimbergen en Vilvoorde en voor een stukje is zelfs het Brussels Gewest bevoegd.
Er was een afspraak tussen de stad Brussel en de Vlaamse gemeenten om de steenweg te laten vernieuwen en de kosten te delen. Het Wemmels-Brusselse deel zou in 2012 aan de beurt zijn. Maar daarop kon Wemmel niet wachten. De putten waren te groot, vond het gemeentebestuur.
Vorige donderdag lag er een laagje asfalt, zo berichtte Brussel Deze Week. Netjes alleen op de Wemmelse helft. Brussel reageerde meteen boos vanwege deze solo slim die een akkoord doorkruist waar twee jaar over onderhandeld werd.
Het lijkt voor de hand te liggen deze frictie in een communautair licht te zien maar dat gaat niet op. Wemmel is een faciliteitengemeente en de bevoegde schepen van Openbare Werken, Roger Mertens, is een Franstalige van de partij Intérêts Communaux.
Al meermaals is voorgesteld om de steenweg over te hevelen van gemeentelijk naar gewestelijk niveau. Maar de Vlaamse regering weigert alsnog het Vlaamse deel te beheren, en de Stad Brussel wil haar stuk niet afstaan aan het Brussels Gewest omdat het een strategische toegang naar de Heizel is.
O Ja Diesel kostte hier verleden week nog 1,411; maar was vandaag al opgelopen tot 1,611, omgerekend 8 oude befkens Zonder atoombom op de Magreb wordt dat straks nog een heel stuk meer. Als daarbij de Apocalyps in Japan nog uitbreiding neemt, zal er ook geen stroom meer zijn.
Waarom wordt waterstof als bron van energie dan nog altijd weggehouden?
We gaan op de duur nog verplicht zijn, om Leven in de Brouwerij te brengen, en om de alternatieve toer op te gaan. Pater Versteylen, leeft gij nog?
Onderstaand extreem kort berichtje uit Gazet van Antwerpen heb ik al diverse keren herlezen, en begrijp er nog altijd niets van. Of liever : op gezegende ouderdom zie ik mij verplicht opnieuw te geloven in het bestaan van Sinterklaas. Die komt dus helemaal niet uit Spanje, maar uit het weelderige Walenland, waar de gebraden kiekens U zo maar in de mond vliegen.
Kijk, dat is weer typisch de GVA : in het weekeinde schrijft de thuiswachtersploeg een beetje van alles, die anders nooit zou ontsnappen aan het alziend oog van Big Brother : het vergrootglas op misbruiken uit het Zuiden. Is nieet goed voor de Eenheid van het Land!
Hoog tijd dat er in Vlaanderen eens een operette geschreven wordt over Rosen aus dem Süden maar dan in een aangepaste versie van Malversations du Sud
---------------------------------------
De Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening heeft vorig jaar een wachtuitkering gegeven aan 665 schoolverlaters ouder dan 50 jaar. In totaal gaat het om een bedrag van 5 miljoen euro.
In 2010 ontvingen gemiddeld 587 mensen zo'n uitkering. Samen kregen ze 5.054.216 euro of gemiddeld 8.610 euro per persoon. Deze mensen hebben zich minstens 20 jaar geleden ingeschreven op basis van hun studies. Zij hebben sindsdien nooit gewerkt of niet lang genoeg om rechten als werkende op te bouwen.
Volgens een krant van verblijft 71 procent van de eeuwige schoolverlaters in Wallonië, vooral in het arrondissement Luik.
Beeld: Photonews
--------------------------------
Pssst
Het gaat dus over schoolverlaters ouder dan 50 jaar. Die sukkelaars kunnen maar wettelijk schoolverlaters zijn aan 18 jaar, wat neerkomt op 32 jaar een uitkering ad 8.610 krijgen als tegenprestatie om nix te doen. Moet een wereldrecord zijn! Het komt neer op 717,50 per maand, wat circa 100,00 meer is dan een zelfstandigen pensioentje zoals de Belgische Staat mij maandelijks toestopt, na meer dan 45 jaar torenhoge bijdragen te hebben betaald.
Zo bezien lijkt het logisch dat onze pensioenen zo laag zijn! Het geld is op!
Wedden dat de gelukzakken allemaal een mooie bloedrode lidkaart hebben? En misschien wel een donker vel?! Dat er intussen dapper bijgeklust werd? Mooie ronde bedragen aan kindergeld werd opgestreken voor kroost die misschien in een ver vreemd land werd groot gebracht .
Waarop wacht de Sociale Inspectie om op te treden? Waarom werd er 30-40 jaar niet opgetreden? Zullen wij hier ooit nog van horen?
Over waar Abraham de mosterd haalt. Of liever : waar staat de mosterd-container?
Naar aanleiding van de derde verjaardag van het bedrijf, en om de krantentitels beter te profileren als zakelijke, financiële en beurskranten zullen L'Echo en De Tijd vanaf mei 2009 op zalmkleurig papier gedrukt worden.
De Persgroep
De Persgroep NV is een Vlaamsmediabedrijf, dat volledig eigendom is van de in Vlaanderen bekende ondernemersfamilie Van Thillo.
Over gezegde Familie Van Thillo, een der rijksten van België, kan ik alleen de raad geven verder op zoek te gaan op het Internet. Hou daar bij, als Vlaams Nationalist goed in de mot : iedere keer dat U een van de hierboven vermelde publicaties koopt, U het fortuin van de bende rond de Van Thillos verstevigt, en daarmee het voortbestaan van België.
Het is ook belangrijk te weten, dat telkens een van hun uitgaven op het Internet verschijnt, U in feite de echos van His Masters Voice leest Want Van Thillo Jr gaat, dat is geweten, desnoods als lijkenvreter, liefst de sociale ladder op, via de rug van zijn landgenoten. Een echte Oude Belg dus .
Reclame over een boek door Dirk (broer van) Verhofstadt en Etienne Vermeersch de godgeleerde godloochenaar.
Hier onder, in een artikel van de hand van zijn hand inDe Morgen, zult U kunnen vaststellen, dat hoog geleerde bollen ook wel eens domme praat kunnen uitslaan. Enfin, het vat kan maar geven wat het inhoudt .
Niet dat ik slimmer wil zijn dan een weggelopen Jezuïet, maar het staat me toch voor dat er op onze planeet een soort van zelf-regulerende krachten aan het werk zijn. Zeg niet, dat het nu de eerste keer is, dat de mensheid spectaculair aangroeit en later spectaculair weer verdwijnt.
Bij de meest primitieve volkeren leeft de herinnering aan een zondvloed, die niet noodzakelijk dezelfde is, die de gehele aarde verzwolg buiten Noë en zijn ark .Wij weten toch allemaal dat de natuur maar ook de mensheid één heen- en weergaande beweging uitmaakt. In versneld tempo zien we ieder jaar de seizoenen voorbijtrekken, en de wetenschap houdt ons voor dat dezelfde slingerbeweging op grote schaal de wereld in een wankel evenwicht houdt. Onder het 3.000 meter dikke Poolijs, bevindt zich, zoals de wetenschap recent ontdekte,een zoetwatermeer de grootte van Europa. Het ding zou ouder zijn dan de uitgestorven dinausauriërs
Vermeersch S.J. die in God noch Zijn gebod gelooft en daar fier op is, zoals wij fier zijn Vlamingen te zijn, moet gewoon eens te rade gaan bij Darwin, zijn eigen half-god en af en toe eens een rondgangetje maken in archeologische museums.
Het zou ook helpen, als hij de Bijbel eens opnieuw moest ter hand nemen, om deze te lezen met de ogen van een nieuwsgierig kind die de kennis en de waarheden uit Grote-Mensenland- voorgeschoteld krijt op zijn eigen kinderlijke maat. Een beetje zoals elk sprookje de op kindermaat gesneden weergave is van de werkelijkheid Zie Roodkapje en de Boze Wolf, die staan als een soort verkeersbord en waarschuwing tegen alles wat er anders uitziet dan het is, en besluit : braaf kind, vertrouw geen vreemdeling.
Het zou hem, de Grote Geleerde, nuttig zijn, eens te willen bladeren in de geschiedenis der oer-godsdiensten, om daar te lezen over zondvloeden allerhande, die de mensheid op een paar uitzonderingen na, van de aardbodem deed verdwijnen. Een paar vrolijke frisse oorlogen helpen ook, of nu en dan een flinke aardbeving, gevolgd door vloedgolven die hele volkeren wegvegen. Zijn probleem kan al grotendeels opgelost worden, door toevallige inzet van de wapens waarover de mensheid thans beschikt. De nucleaire afval zal vele plaatsen, wie weet zelfs de halve wereld, nog honderden jaren totaal onbewoonbaar maken. Probleem Vermeersch opgelost!
Ik, zonder de Jezuïet te willenuithangen, zou het meer zoeken in het bij hoogdringendheid brengen van welstand in al die armoe-landen met overbevolking. Zie maar hoe het ons de laatste 100 jaar is vergaan. Sedert we rijk zijn geworden aan genotsmiddelen, aan geld in de eerste plaats, is de kinder-rijkdom radicaal achterwege gebleven. Meer nog : we zijn letterlijk aan het uitsterven .
Natuurlijk wil modernist Vermeersch overal richtlijnen uitvaardigen, genre China : richtlijnen voor minder, en dan weer richtlijnen voor meer kinderen : hij en zijn Paars Rode soort zijn dol op richtlijnen van boven naar beneden. Dat heeft vooral als voordeel dat zij zichzelf dan veilig weten.
Waarom toch willen wij ons altijd moeien met dingen die ons petje te boven gaan? Alles willen weten, en willen regelen (met richtlijnen?), is Gode gelijk willen zijn. Weet U het nog : dat is het sprookje van Adam en Eva, die uit het Paradijs werden verdreven .
Anders gezegd : hadden zij in den beginne van onze tijdrekening niet geproefd van de boom van kennis dan leefde de gehele mensheid op aarde nog altijd gelukzalig in een Paradijs. Want er staat ook : in die dagen zagen de zonen der Goden dat de dochters der aarde bekoorlijk waren, en zij namen zich dezen tot vrouw.
Zonen der Goden? Zou dat geen verspreking zijn van de sprookjesverteller die de Bijbel ontwerpen heeft?
De Jezuïet Vermeersch zou daarover beter eens een boek schrijven! Hij is tenslotte een ervaren theoloog.
----------------------------------
Wanhopig op weg naar 10 miljard
12/03/11, 09u34
Etienne Vermeersch, professor emeritus filosofie aan de Universiteit Gent, begrijpt niet dat niemand zich bekommert om de overbevolking. Hij dringt aan op een politiek die rechtstreeks gericht is op geboorteregeling. Omdat de wereld de bevolkingsexplosie volgens hem simpelweg niet zal aankunnen.
Als de bevolking stijgt tot 10 miljard, dan betekent dat ook een stijging van de productie. Denk eens in wat de gevolgen zijn: uitputting van grondstoffen, vervuiling en uitroeiing van ecosystemen
Zover als mijn geheugen als denkend wezen teruggaat - laat ons aannemen tot ongeveer 10 jaar - is het voor mij een raadsel geweest dat er mensen zijn die niet inzien dat op een eindige aardbol de bevolking niet onbeperkt kan blijven groeien. De verbijstering hierover is gegroeid toen bleek dat de 2 miljard mensen die er bij mijn geboorte leefden toenamen tot 3, 4, 5 en uiteindelijk 6 miljard. Reeds tijdens mijn noviciaat in de Sociëteit van Jezus had ik daarover discussies met de novicemeester, omdat ik de leer van de Kerk over contraceptie onbegrijpelijk vond. Hij antwoordde dat men nog zoveel woestijnen kon ontginnen. Het kwam niet bij hem op dat ook die woestijnen eindig waren. Toen ik over de noodzaak van geboorteregeling sprak met de linkse studenten die ik in de jaren zestig ontmoette aan de Gentse universiteit kreeg ik te horen dat dit geen probleem was. Het volstond dat men de levensstandaard van de mensen verhoogde: dan zou hun conceptiegedrag wel volgen. Bij hen kwam het niet op dat die levensstandaard niet verhoogd kon worden als immense kinderaantallen de mogelijkheid van minimale scholing onmogelijk maken.
Hoe absurd dat 'linkse' standpunt was, werd nog eens duidelijk toen op de Bevolkingsconferentie van Boekarest in 1974 bleek dat Mao en de paus het over de rol van contraceptie roerend eens waren. Dat illustreerde meteen het intelligentieniveau van Mao. Dit standpunt krijgt soms een geleerde formulering in de theorie van de 'demografische transitie'. Die theorie, die er, in de gepopulariseerde versie, op neerkomt dat er bij een behoorlijke levensstandaard uiteindelijk een evenwicht tussen geboorten en sterfgevallen zal ontstaan, hoor ik nu al vijftig jaar, maar de solide argumenten die men ertegen kan inbrengen, dringen maar niet door.
Alleen al bij de vergelijking tussen Nederland en België in de negentiende en twintigste eeuw kan die theorie slechts met een serie ad hoc-hypothesen (met kunst en vliegwerk dus) volgehouden worden. Maar de recente geschiedenis van de landen die sinds de Tweede Wereldoorlog een drastische daling van de bevolkingsaantallen gerealiseerd hebben, levert het verpletterende bewijs dat een politiek die rechtstreeks gericht is op geboorteregeling de juiste weg is.
Voorbeeld Taiwan Japan is het eerste voorbeeld. Na de oorlog heeft men daar beseft dat het waandenkbeeld van territoriale uitbreiding volledig voorbij was. Overigens met weinig hoogstaande bedoelingen werd een wet ingevoerd die in de praktijk abortus op vrij ruime schaal toeliet. Tengevolge van ongeveer een miljoen abortussen per jaar werd het geboortecijfer gereduceerd. De methode was betwistbaar, maar het resultaat heeft de snelle wederopstanding van Japan mogelijk gemaakt.
Het tweede voorbeeld is China. Na de waanzin van Mao heeft Deng de 'één kind'-politiek ingevoerd. Bedenkelijk vanuit humaan standpunt, maar het resultaat was ernaar: de explosie van de bevolking is stopgezet. Maar er zijn ook voorbeelden die aantonen dat men een drastische reductie van het geboortecijfer (en tengevolge daarvan een stijgende levensstandaard) op een volstrekt humane wijze kan bereiken.
In Taiwan werd vanaf 1967 door de regering een programma uitgewerkt dat als voorbeeld voor alle landen zou kunnen dienen. Men vormde een indrukwekkend aantal sociale werksters die zich in essentie voor de geboortecontrole moesten inzetten. Letterlijk van huis tot huis werden de vrouwen bezocht en met informatie, argumentatie en concrete methodes voor geboorteregeling benaderd. Zonder enige dwang heeft men op korte tijd de voorziene daling van het geboortecijfer bereikt, lager dan dat van China. Een vergelijkbare ontwikkeling heeft zich in Thailand voorgedaan, onder leiding van de geniale Mechai Viravaidya, die niet alleen een immense publiciteit rond geboorteregeling tot stand bracht, maar zelfs speciale leningen voorzag voor mensen die contraceptie gebruikten, zodat ze machines konden kopen en duidelijk inzagen dat hun productie niet zou dalen door een geringer aantal kinderen, integendeel.
Die enkele voorbeelden tonen aan dat je zonder 'demografische transitie' snel een toestand van een aanvaardbare geboortecontrole kunt bereiken en op basis daarvan, door de gestegen mogelijkheden van opleiding van de jongeren, een redelijke vorm van welvaart kunt bereiken. Daarvoor is het niet echt nodig dat de politieke en wereldbeschouwelijke leiders intelligent zijn. Ze moeten alleen niet extreem dom zijn.
Hoewel in principe de kans bestaat dat de wereldbevolking rond 2050 gestabiliseerd wordt op 9 à 10 miljard, blijft er het probleem dat ik in mijn boek 'De ogen van de panda' het ethisch-ecologisch dilemma noem. Dat probleem bestaat er ten eerste in dat in onze moderne maatschappij de gemiddelde productie en consumptie van een doorsnee bewoner van de rijke landen minstens tien keer meer bedraagt dan die van de doorsnee Afrikaan of Aziaat. Vanuit een ethisch standpunt hebben alle mensen op deze wereld het recht op dezelfde wijze te genieten van alles wat die wereld te bieden heeft. Met andere woorden: de Afrikaan heeft het recht op een consumptie die minstens tien keer het huidige niveau haalt. Maar wat is het ecologische gevolg als deze ethische norm tegen 2050 bereikt zou zijn?
Laten we het simpel houden: als de bevolking stijgt van 7 tot 10 miljard, en we veronderstellen dat er nu 3 miljard 'rijken' zijn (die de 'tienvoudige' consumptie reeds bereiken), dan komen er in feite 7 miljard mensen bij van wie de consumptie moet vertienvoudigen. Dat betekent dus ook een stijging van de productie. Probeer eens in te denken wat de gevolgen zijn: uitputting van grondstoffen (in het bijzonder energiebronnen en water), productie van pollutie (in het bijzonder broeikasgassen) en uitroeiing van ecosystemen.
Iedereen kan toch inzien dat zowel een daling van de wereldbevolking als een algemene daling van de consumptie per persoon absoluut noodzakelijk zijn? En aangezien wij, in de rijke landen, per persoon een veel hogere druk betekenen op al die ecologisch relevante factoren, is het vooral bij ons dat zowel de geboortebeperking als de beperking van het consumptieniveau een absolute voorrang moeten krijgen.
Hoe evident dit alles ook is, de conclusies zullen niet getrokken worden, en daarom schrijf ik in mijn laatste boek ('Dirk Verhofstadt in gesprek met Etienne Vermeersch, Een zoektocht naar waarheid') dat ik een behoorlijk leven gehad heb, maar dat ik zal sterven met de wanhoop dat men het bevolkingsvraagstuk niet zal oplossen. Dat is geen intellectuele denkoefening: wie zich even voor ogen tracht te halen wat dat voor die miljarden van honger stervende mensen, kinderen inbegrepen, zal betekenen, kan nog moeilijk met enig optimisme op deze wereld rondlopen.
Bij De Schandaard is men bezig met in de broek te doen. Maar ze weten het nog niet .
Nu zijn er twee mogelijkheden. Ofwel doet men er iets aan, ofwel gaat men gewoon door.
Als men gewoon door gat, zijn er twee mogelijkheden : men doet het kalmer aan, of men bevuilt verder op volle kracht.
Bevuilt men verder op volle kracht, zijn er weer twee mogelijkheden : ofwel springen de naden open, ofwel springt de buik open.
Springt de buik open, dan zijn er weer twee mogelijkheden : ofwel vliegt men direct onder de grond, ofwel blijft men liggen rotten op de mesvaalt.
Voor De Schandaard veronderstel ik het laatste, omdat niemand nog omtrent zal willen komen, om de laatste der christelijke plichten te vervullen : de doden begraven ..
Misschien direct een nieuwe titel opsnorren, en voortaan verschijnen in het Arabisch? Met elke regel te beginnen langs achter op de lijn, en de voorpagina op de laatste bladzijde, alles in spaghetti-slierten geschreven
De Vlaamse krant De Standaard zet nu al enkele dagen het non-event op de agenda van een uitzendkracht die geen jobverlenging kreeg wegens het dragen van een hoofddoek. Het bedrijf (Hema) kreeg klachten over haar islamitische sluier en deed een voorstel: van uitzendkracht naar vast contract maar zonder hoofddoek. Zij koos voor haar hoofddoek en dus voor werkloosheid. Einde verhaal.
Maar niet voor De Standaard die heel de zaak doelbewust opklopt. Dit is niet het probleem van Hema. Dit is ons probleem. Wij hebben blijkbaar kennelijk moeite met het bediend worden door een vrouw met hoofddoek, schrijft de krant. Het lijkt of ze enkel een zielig meisje verdedigen, of de tolerantie, maar eigenlijk verdedigen ze de islam.
Bekeerlinge Joyce Van Op den Bosch (20) windt er zelf geen doekjes om: Vijf jaar geleden ben ik mijn hoofddoek beginnen te dragen omdat de islam voorschrijft dat alleen het gezicht en de handen van vrouwen onbedekt mogen blijven. Dat is de consensus binnen islamitische rechtsgeleerden, en het weerspiegelt zich in de praktijk van een land als Turkije waar 75 % van de vrouwen gesluierd is.
De oorsprong van de sluier ligt in de tribale structuren van de Arabische stammen die vrouwen sterk domineerden om ze in te zetten in een strenge strategie van (polygame) uithuwelijking, zowel exogaam voor allianties als endogaam voor groepsvergroting. De sluier (van hijaab tot burqa) dient om vrouwelijke seksualiteit mentaal en fysiek te controleren, o.a. doordat het onaantrekkelijk maakt. Niet om de vrouw te beschermen maar om de tribale belangen van de islam als groep te beschermen (nataliteit en segregatie). Naast deze tribale functie heeft het ook een politieke functie als symbool voor sharia en islamisme.
Uiteraard wekt de hoofddoek aversie op bij een samenleving die hun vrouwen niet wensen uit te leveren aan de tribale mentaliteit van de islam. Aversie voor de hoofddoek getuigt enkel van respect voor vrouwen, en van een universele moraal.
De slachtofferrol is misplaatst want het zijn vrouwen wereldwijd die de sluier niet willen dragen die bedreigd en aangevallen worden, niet zij die het dragen. In vele islamlanden zijn het ook niet-moslimvrouwen die sluiers dragen om probleemloos buiten hun eigen regio of wijk te kunnen komen. De sluier is een krachtig symbool van de maatschappelijke heerschappij van de islam i.c. de moslim.
Moslimas zijn in sommige gevallen zelfs daders omdat zij de islamitische cultuur van haat voor ongelovigen hebben geïnternaliseerd. De Duitse non zuster Hatune (Syrisch-Orthodox) vertelt zo over gesluierde VN-medewerkers die aanvragen vernietigen van christelijke vrouwen uit Kerala (India) op de vlucht voor geweld van moslims. De islamitische vervolgers helpen ze daarentegen wel aan papieren:
Maar ondertussen heeft De Standaard wel een punt, want wij hebben inderdaad een probleem. Het probleem van bestuurlijke elites die ons continent sinds de jaren zeventig langzaamaan maar zeker islamiseren door aanhoudende (volg)immigratie en begeleidende (antidiscriminatie)-wetgeving. Een door regeerders gecorrumpeerde bovenlaag van academici, media en rechters probeert deze islamisering aan ons op te leggen. Politici leveren tegenwoordig op nationaal niveau lippendienst aan de onvrede i.v.m. immigratie en islamisering, maar op Europees niveau (het echte beleidsniveau) gaat men consequent door met dezelfde politiek.
Recentste voorbeeld is het beleidsadvies van CDA-hoogleraar Henk Vroom getiteld Dialogue with Islam (cfr. de Belgische Ronde Tafels van de Interculturaliteit): bedrijven moeten meer rekening houden met islamitische gebedstijden/feestdagen, geen colleges of tentamens tijdens vrijdaggebed of offerfeest, meer gebedsruimtes in ziekenhuizen, kazernes, gevangenissen en provinciehuizen. Werkgevers moeten met werknemers overleggen hoe werk te combineren met religieuze plichten. Meer verspreiding van kennis over de islam.
Stuk voor stuk gegevens waarvan kranten ons dienen in te lichten, maar bij De Standaard schijnt het informeren van de lezer te zijn vervangen door propaganda voor het systeem. Tot 1999 stond er op de voorpagina het logo AVV-VVK: alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Christus. Toenmalig hoofdredacteur Peter Van der Meersch (nu NRC) verwijderde dit logo als last van een oubollig verleden. Is het niet tijd voor een nieuw logo bij De Standaard? Dit kan misschien dienen:
I I S V
Islam is vrede. Onwetendheid is kracht. Vrijheid is slavernij.
----------------------------
Pssst
Het is onzeker of bij De Schandaard het blad Catholica ergens op een redactietafel geraakt, in ieder geval staat bovenstaand artikel binnenkort op een lezersbrief. Want het is inderdaad goed gevonden : het AVV-VVK is dringend aan vervanging toe, en I I S V (in kruisvorm dan nog), met de bijhorende volledige omschrijving, zal zekerlijk op erkenning van de latere Meesters mogen rekenen.
Nogal wat anders dan die fraternité, égalité en liberté, niet!
Islam is vrede
Onwetendheid is kracht
Vrijheid is slavernij.
Echt iets waarop wij in onze beschaving na de Verlichting zaten te wachten! Vooral met dat laatste zinnetje zijn we blij, want slaven willen we niet zijn!
Wij danken Allah en de Islam voor deze heerlijke woorden! Zoals alle stommerikken zullen we GVD tot de onze maken!
Landgenoten, nemen jullie het herstel van de democratie ernstig?
11/03/11, 07u17
De Morgen
-----------------------------------
De Gravensteengroep vraagt alle partijen, ook de Franstalige, drie principes te erkennen.
·
De Vlamingen, en meer bepaald twee Vlaamse partijen, krijgen vandaag de zwartepiet toegeschoven als vermeende verantwoordelijken voor het vastlopen van de preformatie. Het is echter de vraag of een eerbaar compromis wel haalbaar is als één gemeenschap telkens weer haar eigen bescherming afdwingt ten koste van de wettelijkheid, van de democratie, of van de territoriale en culturele integriteit van de andere gemeenschap.
De parlementaire democratie in België is immers al verlamd sinds de verkiezingen van 2007. Mechanismen, bedoeld om de Franstalige gemeenschap grondwettelijke bescherming te bieden, hebben er mede toe geleid dat de wil van de democratische meerderheid in dit land permanent wordt afgeblokt. De duur van de regeringsonderhandelingen alleen al wijst precies daarop.
Ironisch genoeg wordt deze voortdurende institutionele blokkering verantwoord met het argument dat ze de solidariteit redt en de consensus beschermt, terwijl het enige effect is dat alles bij het oude blijft. Het Belgische consensusmodel verbergt vandaag een diepgeworteld conservatisme. Op die manier verbrokkelt het politieke draagvlak van de Belgische samenleving zienderogen. Daardoor wordt ook de basis voor de solidariteit op federaal vlak onderuit gehaald.
De Gravensteengroep stelt drie onderhandelingsprincipes voor. Deze principes vormen de grondslag van de resoluties van het Vlaams Parlement, en van het programma en de recentere Octopusnota van de Vlaamse regering. Volgens de groep vormen ze ook de noodzakelijke voorwaarden voor een democratische toekomst voor België. De Gravensteengroep roept alle Belgische democratische partijen, dus ook de Franstalige, op om deze principes te onderschrijven.
Het eerste principe is dat van de territorialiteit, die eens en voorgoed erkend moet worden als het unieke politieke fundament van deze staat, zoals dat ook het geval is in de Zwitserse federatie.
Daaruit volgt onmiddellijk het principe van de niet-inmenging. Vlaamse onderhandelaars stellen geen enkele eis ten voordele van Vlamingen die zich in Wallonië vestigen of gevestigd hebben. Franstalige onderhandelaars stellen geen enkele eis ten voordele van de Franstaligen die zich in Vlaanderen vestigen of gevestigd hebben. Deze twee uitspraken vormen samen een perfect egalitair en rechtvaardig geheel. Niemand doet hier een "toegeving".
Om de Vlaamse gevoeligheid duidelijker te illustreren moeten we onze Franstalige landgenoten wijzen op de 'Loi 101' van Québec. Vervang in die wettekst de woorden 'Québécois' door 'Vlaming' en 'langue française' door 'Nederlands', en men leest als vertaling: "Het Vlaams Parlement erkent het verlangen van de Vlamingen om de kwaliteit en de uitstraling van het Nederlands te beschermen. Het is daarom vastbesloten om de positie van het Nederlands als officiële taal en als gerechtstaal van Vlaanderen te verzekeren. Bovendien moet het Nederlands de gebruikelijke taal zijn van de werkplek, het onderwijs, de communicatie, de handel en de ondernemingswereld."
Dus ook de werkplek in Halle en Dilbeek, ook de sociale woning in Vilvoorde, ook de handel in Liedekerke of Overijse, ook de industrie in Diegem en Zaventem. Meer algemeen wil dit zeggen dat de Gravensteengroep het expansionistisch nationalisme van de Franstaligen veroordeelt.
Ontgrendelen Het derde principe, het gelijkheidsbeginsel, moet onverkort op de Brusselse situatie worden toegepast. Welke positie Brussel in een toekomstige Belgische 'confederatie' of 'unie' ook wordt toegekend, ze moet in ieder geval berusten op de ondubbelzinnige en actieve invulling van het gelijkheidsbeginsel. Dat betekent dat Brussel als hoofdstad van Europa, als stadsgewest in België en als ankerpunt van de Vlaamse en Waalse economie een duidelijk en in de dagelijkse praktijk herkenbaar tweetalig statuut behoudt. Dat betekent verder dat zowel de Nederlandse als de Franse cultuur er actief gesteund moeten worden. Dat betekent ten slotte dat cultuur, onderwijs, gezondheidszorg en andere persoonsgebonden aspecten van het maatschappelijke leven geen exclusieve Brusselse bevoegdheden kunnen zijn. Als Brussel de hoofdstad van de Belgische staat wil zijn, moet het zich schikken naar de democratische en solidaire principes van een Belgische confederatie of unie. Zo niet, dan is er sprake van Brussels separatisme.
De Gravensteengroep vraagt aan alle partijen in België, boven of onder de taalgrens, dat ze bekend zouden maken of ze deze drie principes van democratisch overleg steunen. Daarenboven doet de groep een meer specifieke oproep tot het Vlaams Parlement. De groep ziet namelijk een noodzakelijk verband tussen deze onderhandelingsprincipes en de boven vermelde institutionele blokkeringsmechanismen, die zijn vastgelegd in de Belgische Grondwet.
Er is tot nog toe geen enkele ernstige aanwijzing voor de (Franstalige) angst dat de Vlaamse meerderheid haar macht zou gebruiken voor andere dan democratische doeleinden. Andersom heeft de Franstalige minderheid nog geen enkel hoopgevend teken gegeven van haar bereidheid om haar grondwettelijke blokkeringsmacht voor andere dan oneigenlijke doeleinden aan te wenden.
Indien nu zou blijken dat de Franstalige partijen de drie democratische onderhandelingsprincipes niet kunnen of willen onderschrijven, meent de Gravensteengroep dat de Vlaamse Parlementsleden de institutionele blokkeringsmechanismen, besloten in de Belgische grondwet, eenzijdig moeten opzeggen als signaal dat ze het herstel van de parlementaire democratie in België ernstig nemen.
De Gravensteengroep: Etienne Vermeersch, Jan Verheyen, Frans-Jos Verdoodt, Piet van Eeckhaut, Jan Van Duppen, Luc Van Doorslaer, Jef Turf, Johan Swinnen, Hugo Stevens, Jean-Pierre Rondas, Brigitte Raskin, Yves Panneels, Chris Michel, Bart Maddens, Karel Gacoms, Paul Ghijsels, Pierre Darge, Paul De Ridder, Dirk Denoyelle, Eric Defoort, Jo Decaluwe, Willy Courteaux, Jan Bosmans, Tinneke Beeckman, Ludo Abicht
-----------------------------------
Pssst
Volgens mij, en voortgaande op de uitleg die Etienne Vermeersch ooit eens gaf, zijn die Grafelijke Steentijdperk-mensen zelf niet eens democraten!
Stel U voor, die van het Vlaams Blok/Belang mogen enerzijds wel in leven blijven, zelfs met het recht om zich te verenigen, maar ze mogen geenszins op geen enkel niveau betrokken worden met de uitoefening van de macht. Dat, die macht, die behoort in alle exclusiviteit bij hen, de anderen.
Dat ze daarom de naam van Despoot, of Dictator verdienen, komt bij hen niet op, want zij staan voor de vrijheid, de gelijkheid en de broederlijkheid. Toch met woorden ..en vooral voor henzelf. Niet voor de anderen, die een lichtjes afwijkende mening hebben.
Als de tijd straks aanbreekt, zoals in Frankrijk met een Extreem Rechtse Marine Le Pen als eerste vrouwelijke Presidente, en bij ons de Vlaamse Meerderheid een feit zal zijn, zal men dan nog de drijvende kracht van het Vlaams Belang durven negeren? Het wordt nu al toegegeven, in de beslotenheid van een persoonlijk gesprek : zij zijn altijd de stok achter de deur geweest Persoonlijk zijn ze tegen het cordon, maar ja, wat wilt ge daaraan doen? Er hangt boven de Stichters van Het Blok nog altijd de geur van Zwartzakkerij .
Eenmaal de adoratie voor het Belgisch bestel zal weggeëbt zijn, zal ook opener over de collaboratie kunnen gedacht en geschreven worden. Over hoe de meeste toenmalige idealisten dachten van de Duitse Bezetter de rechten te krijgen die de Belgische Bezetter hen al zoveel tientallen jaren hoogmoedig geweigerd had. Was België voor de Vlamingen een echt Vaderland geweest dan had de collaboratie nooit zon vlucht kunnen nemen, en vooral, de Belgen zouden dan na de oorlog niet moeten zo hardvochtig opgetreden zijn, namelijk met de bedoeling eens en voor altijd gedaan te maken met de Vlaamse verzuchtingen.
Het Vlaams Blok/Belang heeft de vuren brandende gehouden! Amnestie zal nooit verleend worden, want wij vergeten niet. Zij die Vlaanderen hebben willen vernietigen, zullen tot het Laatste Oordeel met de vinger gewezen worden.
Maar eenmaal de Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen een feit zal zijn, en de aan gang zijn de volksverhuizing gestopt en misschienwel terug gedraaid, zullen wij zien in hoeverre die Grafelijke Steenuilen hun welgedane posities zullen kunnen houden. Waarschijnlijk zullen die als het zover is, ook wel een ander vooizeke laten horen
Het zal hen geraden zijn ook!
-------------------------
Pssst
Herinneren jullie zich de tijd, toen Karel Dillen nog voorzitter-voor-het-levenn werd genoemd? Dan werd dit als bewijs aangevoerd in TV-debatten, dat het Vlaams Blok autoritair, dus niet democratisch was en zekerlijk niet democratisch werd bestuurd Die argumentatie klonk zo vals als kattengejank, iedereen zag het, maar niemand durfde dit voor de cameras te weerleggen. Dat was lang voor het vreemdelingen probleem een probleem was, en het was het meest sluitend bewijs dat het VB geen partij was als een ander .
Toen kwam het Gentse Liegebeest en viel de uitspraak van de bevriende rechter, die de meest belachelijke argumenten bijeen scharrelde uit haar verkiezingslogans om de Partij te veroordelen voor racisme En klaar was Kees : de exacte reden voor het cordon sanitaire stoelde voortaan uitsluitend op een Arrest van het Hof van Beroep Weg was het argument van de Vaste Voorzitter, want die was ondertussen vervangen door Frank VanHecke
10.03.2011 11.34u - Nu Jean-Marie Le Pen - eindelijk - de strijdbijl begraaft en de fakkel heeft overgedragen aan zijn dochter, heeft het Front National in Frankrijk weer de wind in de zeilen. Marine Le Pen wil het schip keren en de partij uit het vaarwater van het extremisme loodsen. Ze laat zich niet verleiden tot nodeloze en contraproductieve provocaties en wil kiezers van andere partijen weer naar het FN lokken. En dat lijkt haar goed te lukken. Volgens twee recente peilingen zou Marine Le Pen de meeste stemmen krijgen (21 tot 23 procent) als er nu presidentsverkiezingen zouden worden gehouden.
Die resultaten zorgen voor paniek in de hoofdkwartieren van de traditionele partijen. Zo stelt Chantal Brunel - prominent lid van de UMP van Sarkozy - voor om Noord-Afrikaanse immigranten die via de Middellandse Zee zouden aankomen weer in hun boten te zetten en terug te sturen. De heilzame werking van de hete adem van het Front National. De tijd van praten is voorbij. Het is tijd om beslissingen te nemen zegt Brunel. Marine Le Pen heeft geen enkel voorstel tot oplossing (dat verhaaltje kennen we, het werd ook jarenlang over het Vlaams Blok/Vlaams Belang gezegd, tot anderen plots onze recepten overnamen, nvdr). Wij moeten tonen dat we oplossingen hebben.
Tja, we vrezen dat de UMP een probleem heeft. De voorbije jaren pakte Sarkozy vaak uit met straffe uitspraken en stoere beloftes inzake immigratie en integratie, islam en veiligheid. Daarmee kon hij ook heel wat kiezers afsnoepen van het Front National, maar het bleef wel bij woorden. Resultaten op het terrein blijven uit en dus keren heel wat ontgoochelde kiezers terug naar de FN-stal. Met in hun zog nogal wat UMP- en socialistische kiezers. Of de nieuwe straffe uitspraken uit het kamp van Sarkozy nog veel indruk zullen maken is hoogst twijfelachtig. Om het met de woorden van Leterme te zeggen: Wie gelooft die mensen nog? Het origineel is beter dan de fletse kopie, dat blijkt ook in Frankrijk.
Bron : Vlaams Belang
--------------------------
Te onthouden :
Men heeft het aan de Europese buitengrenzen veel te ver laten komen! Had men van de eerste exemplaren van de volksverhuizing-zonder-einde-noch-begin de knip op de deur gezet, dan was het in die landen nooit tot de roep gekomen dat, eenmaal ter bestemming, waar ook dat mocht zijn, alles gepermitteerd was! Eenmaal binnen in de Vesting Europa, waren er geen grenzen noch wetten meer. Geen grenzen noch beperkingen meer tussen de landen, en zeker geen remmen op de afbraak van de oude moraal.
Stelt zich ook de vraag, of het niet God-geklaagd is, dat men die vluchtelingen zoveel valse hoop geeft. Natuurlijk trekt het rijke Westen die arme sukkelaars aan, temeer daar zij, achteraf, van hun uitgeweken verwanten horen dat alles inderdaad kits zit : ze zijn, naar hun maatstaven, in Luilekkerland terecht gekomen en dat kleine beetje minachting van hun buren nemen ze er graag bij. Want ze weten dat hun tijd komt! En ook : alles is beter dan slapen op de koude vloer onder een tentzeil, midden in de verlatenheid van de Afrikaanse leegte.
Die mensen dan maar voortaan en bloc terugsturen, zoals ze gekomen zijn? Is onmenselijk, maar er zit niets anders op. Anders blijven ze komen, en ze zouden nog gelijk hebben ook. Want de armoede, de onvrijheid en die alles omvattende Godsdienst van de Wrede : dat alles gesteld in het tegenlicht van de lokkende verworvenheden van de Europese vrijheid, maken dat de vlucht altijd aantrekkelijk zal blijven. Zo lang minstens het gastland maar onderdanig blijft! Komt daar bij, dat ze hun voorvaderlijke zeden en oerwoud-gewoonten mogen meenemen om deze, langzaam maar zeker, op te dringen aan het gastland, dat nu bijna exclusief van hen aan het worden is.
Wat een onzalig land, ginder onder de Afrikaanse zin, waar zijn burgers uit weg willen!
Een mens zou zich afvragen, of onze zendelingen niet beter in de missie-landen waren gebleven. Een leger van zendelingen, aangevuld dan met een regiment of twee paracommandos, om hardhandig al het goede van onze beschaving in te rammen. Niet door veel mensen ter plaatse uit te moorden : het zou volstaan hebben alleen de (mis)leiders op een directe lijn te zetten naar hun Allah. Om het volk dan, neen, geen vissen te brengen, maar om ze te leren vissen!
Maar het is dus anders gelopen : de DDR-democratie kreeg in die landen alle zuurstof, en de (mis)leiders werden naar Linxe gewoonte bijgevolg schatrijk op de ruggen van hun landgenoten, die nu er vast van overtuigd werden, dat ze alleen door Allah in een ander en beter leven konden gered worden.
Ha ja Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien en wil .Het paradijs van arbeiders en boeren uit de voormalige USSR blijft navolgers aantrekken, die er eerst een halve eeuw zullen moeten over doen, vooraleer het door te hebben
Zou Broederlijk Delen en anderen van die wereldverbeteraars in hun gesubsidieerde NGOs niet beter in die zin beginnen redeneren? Naast elke zendeling een paracommando om met doorslaggevende argumenten de vrijheid te tonen .Niet door te helpen roepen om vrijheid en democratie, om dan van de ene DDR-dictatuur in de andere te sukkelen. Zodat allen de Albert Frères uit het Westen er beter van worden .
Zou een goede bondgenoot geweest zijn voor Vlaanderen .
-------------------------------
Beste mensen,
Vorige week boekte de Partij voor de Vrijheid haar vijfde overwinning op rij. Dit keer waren we succesvol bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Er werden in totaal 69 PVVers gekozen in de twaalf parlementen van de provincies. In Limburg werden we zelfs de grootste partij!
Ik wil iedereen van harte bedanken die zich heeft ingezet voor deze enorme doorbraak: de vrijwilligers, de mensen achter de schermen, de campagne-medewerkers en vooral natuurlijk de kandidaten. Jullie hebben geweldig werk geleverd en zonder jullie hadden we dit allemaal niet gered. Bedankt.
Maar natuurlijk ook een speciaal woord van dank aan de mensen die hun vertrouwen hebben gesteld in de PVV: onze kiezers. Het blijft altijd indrukwekkend om je te realiseren hoeveel mensen bereid zijn voor ons de gang naar het stemlokaal te maken. Dat stemt dankbaar. Wij zullen dan ook alles op alles zetten om dat vertrouwen niet te beschamen.
Nu breekt het volgende hoofdstuk aan. Het is nu zaak te gaan vechten om onze idealen in de praktijk te brengen. In een aantal provincies kunnen we hopelijk deelnemen aan het bestuur, dus de Gedeputeerde Staten. Maar dat doen we natuurlijk alleen als we voldoende invloed kunnen krijgen. Door onze provinciale verkiezingen hebben we straks ook een fractie in de Eerste Kamer, eveneens een belangrijke stap voorwaarts.
Het is een moment om even bij stil te staan. De Partij voor de Vrijheid heeft zich nu genesteld in de haarvaten van de Nederlandse samenleving. Van een marginaal clubje zijn we uitgegroeid tot een brede volkspartij. Dat stemt te tevreden. Maar het smaakt ook naar meer. Nederland gaat nog veel van ons horen.
Geert Wilders.
--------------------------------------
Psssst
Deze opruiende maar hoopgevende taal komt uit Nederland. Daarom hoor je er zo weinig van. Het moet gezegd : overal inEuropa klinken dergelijke geluiden steeds luider en luider : waar gaan de media straks hun nieuwsberichten nog halen? De dominante geluiden, waarnaarde mensen het meest uitkijken worden weg gemoffeld tot het werkelijk niet meer anders kan. Maar dan zijn het voor de goegemeente ook donderslagen bij heldere hemel : Angela Merkel die toegeeft dat Duitsland er nix van gebakken heeft,Sarkozy die verklaart dat de multicul één groot débacle is, Cameron in Londen die rap-rap hetzelfde komt verklaren en dan weer : de oorverdovende stilte. Ge ziet van hier dat de Muzelmannen daar blij mee zijn!
Werden er ergens concrete maatregelen getroffen? Worden de wetten rigoureus toegepast? Houdt de maskerade in de publieke ruimt op? Worden de moskeeën gevolgd door de Geheime Dienst?
Het zal allemaal wel niet veel meer zijn dan wat in het Duits klinkt als kurieren am Symptomen .De Oude Man Europa is ziek en de Profiterende Klasse wacht op de doorbraak van de vernieuwing .Ooit zagen ze hun heil in De Nieuwe Orde volgens Marx en Lenin, nu verwachten ze de hemel op aarde door de Muzelmannerij
Onze eigen Grootheid? Die zijn ze compleet vergeten. Begrijpelijk na zoveel eeuwen van slavernij!
De vloot der Nederlanden (de Lage Landen?) was ooit groter en sterker dan de Engelse en de Franse samen.
Ja waarlijk! Waar is der Oudren fierheid nu gevaren?!
Het Islamitisch Kalifaat wil Noordwaarts uitbreiden
De Führer aller Germanen wilde toch ook niets meer dan
een beetje Lebensraum om de overbevolking op te vangen!
------------------------------------------
De Islam-dominantie zit overal, als zand tussen iedere bladzijde van ons leven. Ze knarst ons als zand tussen de tanden, en binnenkort zal, met al dat zand tussen de tandwielen, onze welvaart stilvallen.
Net als één zandkorreltje nergens opvalt, zo valt de her en der verspreid levende Muzelman en Muzelvrouw niet op. Buiten hun taal en vreemd voorkomen, is er alleen die werkelijk voorbeeldige godsdienstbeleving. Alleen verstaat geen kat wat er tijdens hun Vrijdagse Gebedsdiensten gepredikt wordt. Alleen hier en daar valt al eens een overijverige Jihad-prediker door de mand, en wordt hij het land uitgezet. Gesteld dat er een opvolger klaar staat, want in afwachting mogen wij die arme sukkelaars toch niet zonder geestelijke bijstand laten .
Niemand denkt er aan, maar iedereen weet het : onze wetten worden steevast opzij gezet ten voordele van deze Nieuwkomers. Zie o.a. het en bloc geknield bidden op straat, zowel op de rijweg als op het voerpad. Hebben ze dat (wekelijks!) misschien ook aangevraagd, zoals onze studenten dat moeten doen als zij willen betogen? Antwoord : er is een groot verschil tussen bidden en betogen .zij het dat ze alle twee het verkeer (brandweer, ambulances, enz) beletten.
Erger is het gesteld met de slachthuiswetten anex de voedingswetten. Daar is stukje bij beetje dievelings een geheel apart circuit tot stand gekomen, uitsluitend ten gerieve van de absurde voorschriften van de Godsdienst van de Wrede.
Waar de zaken niet kunnen verzwegen worden (elke Muzelman-familie moet jaarlijks op gezette tijden een schaap met eigen handen doden) wordt er vergoelijkend opgetreden. Slachtafval in de straatgoot werd eerst opgeruimd door de Stadsdiensten, later voorzag de Stad een soort tenten, die konden ingericht worden als gemeenschappelijke slachtplaats. Verboden voor vrouwen : die zijn onrein. De zonen leren het mes hanteren van de vaders : omgaan met messen is een traditie die in ere moet worden gehouden. GAIA? In geen velden of wegen te bekennen! Verboden te filmen, want de doodsangst in de brekende ogen van het doodbloedend dier, is not done.
Altijd werd toegegeven aan de opdringerige wensen van de Nieuwkomers : alles moest buigen voor hun godsdienst, regelrecht ingevoerd uit primitieve woestijngebruiken.
Nu is het tweede circuit ondertussen uitgebouwd als een volwaardige bedrijfstak, waar Eigen Moslimvolk Eerst de normaalste zaak ter wereld geworden is. Inclusief de detail-handel, waar Muzelman-winkeliers de ene naast de andere het straatbeeld zijn komen invullen met groezelige winkeltjes. Net zoals de souks in de thuislanden. Geen ambtenaar die zich daarin waagt!
Sociale wetgeving? Fiscale controle? Hygiëne? Boekhouding? Vestigingswetten? Bijdragen zelfstandigen? Dat zijnallemaal dingen voor de autochtone medemens. De allochtone en meestal allochFONE medemens staat daar boven. Zij zijn toch de voorhoede van de Meesters, die er zitten aan te komen?!
----------------------------
Halal-concurrentie vervalsing
12.03.2011 09.46u - Wist u dat er in ons land het hele jaar door onverdoofd rituele slachtingen plaatsvinden om moslims constant te voorzien van halal-vlees? Rituele slachtingen gebeuren dus niet enkel naar aanleiding van het Offerfeest zoals de media ons wil doen geloven.
Sterker nog, vanwege vage redenen zijn halal-slachters in ons land heel het jaar door vrijgesteld van het naleven van de slachtwetten die de garantie vormen voor dierenwelzijn in ons land. Er bestaat in ons land dus een dubbele standaard voor producenten en dat houdt automatisch concurrentievervalsing in.
Deze concurrentievervalsing wordt nog een stapje verder gedreven wanneer door moslims halal-voedsel geëist wordt in ziekenhuizen, refters van openbare diensten en scholen bijvoorbeeld en er dus enkel nog geleverd kan worden door bedrijven die halal gecertifieerd zijn. Dit betekent dat de dieren onverdoofd, met de kop richting Mekka, door een moslim geslacht dienen te worden. Dit is duidelijk een geval van doelgerichte uitschakeling van onze westerse vrije markt economie.
Spijtig genoeg beperkt dit zich niet enkel tot de vleesindustrie. Zo ontstond bij onze noorderburen onlangs nog deining omdat zelfs hun typisch streekproduct kaas volgens islamitische regels wordt bereid. In kaas worden stremsels, afkomstig uit de koeienmaag, toegevoegd en sinds kort komt dit van ritueel geslachte dieren om de moslims tegemoet te komen in hun barbaarse eisen. Ook bepaald snoepgoed en zelfs babyvoeding ondergingen deze aanpassingen. Big business dus, zeker wanneer je weet dat er in Europa alleen al 30 miljoen moslimconsumenten zijn met halal-eisen.
Deze ondermijning en monopolisering van onze vrije markt economie is onaanvaardbaar en zal niet opgelost worden door een halal-waarschuwingsetiket. Enkel een verbod op ritueel slachten omdat dit niet voldoet aan ons beschavingsniveau en de wetten op het dierenwelzijn kunnen hier een oplossing bieden en onze vrije markt beschermen tegen concurrentievervalsing en monopolisering.
Bron Vlaams Belang.
-------------------
Pssst
In de buurlanden komt er binnenkort waarschijnlijk een beetje verandering. In Nederland, gesteld dat Wilders zich kan doorzetten op het beleid, en in Frankrijk, nu Marine Le Pen van het Front National het initiatief naar zich schijnt toe te trekken. Tenminste daar wordt de stem van het volk gehoord, die zegt : het is genoeg geweest!
Maar neen, voor poco-Linx en het Profitariaat moet er in Vlaanderen gewoon harder gedrukt worden : de massa moet voelen wie de baas is! Vreemdelingen zijn een verrijking en daarmee DOEF!
De wet die wel eens de anti-boerka-wet wordt genoemd, is strikt genomen een wet tegen alle hoofdbedekking die het moeilijk maakt de identiteit van de drager te bepalen. Waar boerka staat, kan dus ook nikab, chador of hoofddoek gelezen worden.
Van alle argumenten die gebruikt worden rond de hoofddoek kan worden bepaald of het steekhoudend is. Een argument kan op twee manieren onwaar zijn: naar de inhoud, als (een deel van) de bewering niet klopt met de werkelijkheid, en naar de vorm, wanneer een onderdeel (premisse) van een redenatie zodanig geconstrueerd is dat ze niet tot een geldige conclusie leidt.
1. Sommige vrouwen dragen de hoofddoek uit vrije wil. Dit argument is niet goed opgebouwd om meerdere redenen. Ten eerste is niet vast te stellen of vrouwen de hoofddoek uit vrije wil dragen. Het is niet duidelijk wat vrije wil inhoudt in deze context. Als deze vrouwen geen moslim waren, zouden ze geen hoofddoek dragen. Hoe verhoudt vrije wil zich tot een al of niet vermeend godsdienstig voorschrift? Betreft de vrije wil het zich werkelijk vrijwillig, dat wil zeggen na innerlijk overleg en zonder enige vorm van drang of dwang, zich conformeren aan een voorschrift?
Ten tweede is het voor de overheid niet relevant in hoeverre de vrouw de hoofddoek draagt uit vrije wil. Roken en comazuipen doen mensen ook uit vrije wil, dat betekent echter niet dat de overheid daar dan passief moet blijven.
Dit argument is een schijnargument naar de inhoud: het aangevoerde argument staat geheel buiten de probleemstelling en leidt niet tot de conclusie.
2. Een vrouw moet zelf weten wat ze draagt, het is onderdeel van het private domein. De hoofddoek is geen kledingstuk op de manier zoals een willekeurige jas of broek uit een willekeurige winkel dat is. Het wordt niet gedragen omdat de vrouw in kwestie een voorkeur had voor een hoofddoek ten opzichte van een capuchon of een petje, het wordt gedragen omdat de vrouw zich conformeert aan een godsdienstig voorschrift. Omdat godsdienst invloed heeft op het sociale en politieke domein, is de hoofddoek daarmee ook onderdeel van het publieke domein.
Dit argument is een schijnargument naar de inhoud: het vergelijkt twee hoofddoeken, de hoofddoek als fysiek artikel en de hoofddoek in godsdienstige zin, en brengt ze onder in één bewering.
3. Een verbod op de hoofddoek zal ook werking hebben op nonnen. In de wet wordt een uitzondering gemaakt voor hen die een godsdienstige wijding hebben aangenomen. Nonnen vallen dus niet onder de werking van het verbod. De invoering van het verbod op de hoofddoek zal dan ook systematisch onderscheid maken tussen staat en godsdienst, dat wil zeggen tussen leken die godsdienstige symbolen willen dragen en mensen die daadwerkelijk tot een godsdienstige orde zijn toegetreden.
Dit is een schijnargument naar de vorm: de hoofddoek van nonnen is een andere hoofddoek dan die van moslims, omdat nonnen nadrukkelijk een geestelijke verplichting zijn aangegaan.
4. De hoofddoek is net zo iets als de enkellange rok van gereformeerden. Dit argument lijkt veel op 2), maar de structuur is anders. Het veronderstelt dat de hoofddoek een fase is in een veel groter proces, dat uitmondt in meer mondigheid voor vrouwen. Het veronderstelt ook dat in alle culturen de vrijmakende processen op gelijke manier verlopen en gelijke einddoelen zouden hebben. Beide veronderstellingen, de verzwegen premissen van dit argument, zijn aantoonbaar onwaar. De hoofddoek verdween in de islamitische landen na 1900 geleidelijk omdat Europese landen cultureel en militair superieur waren en de moslims geneigd waren om gewoonten van de Europeanen over te nemen. In de periode tussen de Suez-crisis (1956) en de Islamitische Revolutie (1979) begonnen het aanzien en de macht van het westen af te brokkelen, kwam de hoofddoek weer terug in het straatbeeld. De hoofddoek is dus geen fase in een emancipatoir of vrijmakend proces, maar juist een stap terug. De opmars van de hoofddoek is een reactionair proces, terug naar de situatie van voor 1900. Een ander verschil tussen de enkellange rok en de hoofddoek is dat de laatste een nadrukkelijke ontkenning van westerse waarden is. Waarom kiezen moslims in Nederland niet voor enkellange rokken, maar juist voor de hoofddoek?
Dit is een schijnargument naar de vorm: de premissen leiden niet tot de conclusie.
5. Het tegengaan van de hoofddoek is schijnpolitiek, het echte probleem is de sociaal-economische achterstelling van moslim vrouwen. Wat wel en niet echt tot een probleem behoort is een gevolg van het soort analyse dat men maakt, het is geen eigenschap van de werkelijkheid. Het anders benoemen van een omstandigheid verandert niets aan de feiten zelf. De hoofddoek is een effectieve scheiding tussen het islamitische wereldbeeld en het westerse wereldbeeld. Het is een Godsdienstig Gordijn dat een scheiding tussen twee wereldbeelden markeert. Het mondig maken van moslim vrouwen zonder het bestrijden van de hoofddoek is ondenkbaar, omdat de hoofddoek een symboolfunctie heeft voor de dominantie positie van islam over de mondigheid van de vrouw.
Dit is een schijnargument naar de inhoud: het veronderstelt dat het mogelijk is moslim vrouwen een proces naar meer mondigheid te laten doormaken zonder dat de hoofddoek daarbij een rol speelt. Dit argument is heel specifiek voor het marxistische dogma dat geloof geen zelfstandig maatschappelijke kracht is, maar een onderdeel van cultuur in ruimere zin.
6. Een verbod op de hoofddoek is een inperking van de vrijheid en op afwijkende meningen en druist dus in tegen de democratische waarden. Het dragen van een hoofddoek vloeit niet automatisch voort uit de vrijheid van godsdienst, zoals geformuleerd in de Grondwet. De vrijheid van godsdienst is een algemeen toetsingskader, dat net zo goed als alle andere wetten wordt ingeperkt door ieders verplichtingen jegens de wet. De wetgever kan grenzen stellen aan de uitingen van een godsdienst, zonder dat daarmee de individuele of groepsgewijze beleving van die godsdienst zelf enige beperking wordt opgelegd. Als het zo zou zijn dat alles wat een willekeurige gelovige meent dat onder zijn godsdienst is verplicht, ook in Nederland toegelaten zou moeten worden door de overheid, zouden ook kannibalisme en mensenoffers toegestaan moeten worden door de Nederlandse overheid. Een hoofddoek is geen mening in de zin van de wet.
Dit is een schijnargument naar de vorm: de premisse het dragen van een hoofddoek is een recht dat voortkomt uit de vrijheid van godsdienst is niet waar.
7. Een hoofddoek is vergelijkbaar met beugelbeha, het scheren van oksels, epileren van wenkbrauwen, modelleren van haar, het dragen van sexy kleding, naaktreclames, enzovoort. Het is vorm waarmee vrouwen zich conformeren aan de ideeën die in de wereld over vrouwen bestaan. De vrouwen in het westen kunnen zelf bepalen van dag tot dag of en in hoeverre ze voldoen aan de beschreven voorschriften zoals epileren, kleding, enzovoort. Die vrijheid hebben moslim vrouwen niet. Ook worden westerse vrouwen niet bedreigd met de hel, met eerwraak, voor hoer uitgescholden of verkracht vanwege het wel of niet voldoen aan de geschetste voorschriften. De vergelijking tussen beide situaties is dan ook puur argumentatief.
Dit is een schijnargument naar de inhoud: er worden twee situaties aan elkaar gelijk gesteld die wezenlijk verschillen. En vervolgens in een argumentstructuur op één lijn gesteld, omdat ander niet de gewenste uitkomst (niet alleen vrouwen in de islam worden onderdrukt, maar ook in het westen) wordt bereikt.
8. Hoofddoekdraagsters zijn slachtoffers, je zou juist de daders (de mannen) moeten aanpakken. In het Franse wetsvoorstel (zie onderaan dit artikel) zijn de boetes voor de mannen die vrouwen aanzetten tot het dragen van een hoofddoek veel zwaarder dan voor de vrouwen zelf.
Dit is een schijnargument naar de inhoud: de scheiding tussen daders en slachtoffers is kunstmatig aangebracht om een ander referentiekader te poneren. Het is een oude marxistische redeneertruc om de interpretatie van het wereldbeeld te deconstrueren en er een ander, omgekeerd, wereldbeeld voor in plaats te stellen.
9. Veel hoofddoekdraagsters spreken goed Nederlands en zijn goed geïntegreerd. Hier wordt verondersteld dat de hoofddoek geen beletsel voor integratie hoeft te zijn, maar dat andere factoren belangrijker zijn. Het is vergelijkbaar met de argumenten in punt 5) en 7). De denkfout die hier wordt gemaakt is dat goed Nederlands spreken geen voldoende maatstaf is voor integratie. Ook als deze hoofddoekdraagsters in andere opzichten goed geïntegreerd zouden zijn, dan blijft het probleem bestaan dat ze de hoofddoek gebruiken om een vorm van apartheid in te stellen in relatie tot niet-moslims.
Dit is een schijnargument naar de inhoud: het vervangt een deel van een premisse (de hoofddoek is een beletsel voor het mondig worden van de moslim vrouw) door een afgezwakte vorm, zodat het gehele probleem afgezwakt wordt.
10. Een verbod tegen de hoofddoek is schijnpolitiek omdat maar weinig vrouwen deze dragen. Het verbod heeft daarnaast ook de bedoeling om verdere verspreiding van de hoofddoek te voorkomen.
Dit is een schijnargument naar de vorm: de premisse dat het verbieden van een ongewenste toestand weinig zin heeft, is onwaar. Ook ongewenste toestanden die weinig voorkomen, dienen bestreden te worden.
11. Laat deze vrouwen in hun waarde, we kunnen niet beoordelen of ze vrij zijn of niet. Het is niet de taak van de overheid om te beoordelen of moslim vrouwen bepaalde beslissingen in vrijheid nemen of niet, maar wel om zodanige omstandigheden voor iedereen te creëren dat het niet nodig is om die vraag te stellen. Vrijheid moet vanzelfsprekend zijn. Het zijn de godsdienstige plichten van de islam die de waarde van deze vrouwen aantasten met voorschriften die niet in het belang van de vrouw zijn.
Dit is een schijnargument naar de vorm: in de premisse worden twee dingen uitgesproken, waarvan de ene niet uit de andere volgt (Als we moslim vrouwen ongemoeid laten, dan behouden zij hun waardigheid). Wat in islam onder waardigheid wordt verstaan, ligt in het westen heel anders. En deze vrouwen leven nu in het westen. Dat is het enige feit dat er toe doet.
--------------------------------
Psssst
De schrijver van bovenstaand artikel zal de ene of de andere dag, net als Geert Wilders, voor de rechtbank dienen te worden gebracht, wegens deze al te zeer kwetsende waarheden. Het establishment heeft er jààààààren over gedaan om ons van alles wijs te maken, en nu komt een waar-spreker hun plezier bederven.
Wat er ook van zij, ik voel mij goed om deze waarheden te kunnen doorgeven. Een mens zou ze op een papiertje hebben moeten staan, om ze altijd en overal te kunnen voorlezen waar nodig.
En ach! Soms is het beter de ogen toe te doen, om zodoende de hersenen te sparen
De Islam zal, net als stuifmeel, met de wind zijn meegevoerd
----------------------------
Af en toe eens over de schouder kijken : daarin moet ik Koenraad Elst gelijk geven. Want nu spreekt men over Pakistan als Moslimland precies of dat land ligt daar al zo sinds het begin der tijden ..
Niet is minder waar, want de oorspronkelijke niet-moslim bevolking werd inde jongste tijd ad patres gestuurd : op een paar miljoen na weet men niet meer precies hoeveel dat er zijn geweest. Maar één ding is zeker : Pakistan is NU een Moslimland.
Al eens gekeken waar Pakistan ligt?! O, een behoorlijk einde weg van Mekka, waar het allemaal begon Op de kaart hierboven kunnen we de weg van de wind die de Islam heeft meegevoerd tot daar, goed volgen. We gaan Noord-Oostwaarts, voorbij Irak en Iran, voorbij Indië, en houden pas halt aan de grens met Afghanistan ..We gaan daar niet verder, het is daar niet veilig, want van de Baas daar zegt men Ackma dien is zat .
Waartoe een vredelievende Godsdienst van de Wrede al niet tot in staat is, hé! Waarom zouden wij dan wakker liggen, nu hun voorboden reeds bij ons zijn doorgedrongen? Wij moeten niet wakker liggen : wij moeten beginnen ons te integreren, zodat zij zich thuis voelen.
------------------------------
LAND VAN DE ZUIVEREN
From the desk of Koenraad Elst on Thu, 2011-03-10 16:43
The Brussels Journal
---------------------------------------
Telkens een als rechts gedoodverfde medemens de islam bekritiseert, dan ontbinden linkse media al hun duivels om die islamkritiek de kop in te drukken. Dat kan de vorm aannemen van scheldpartijen maar vooral van ironie met slappe pointe, meewarige spot als van kenners met onwetenden, hol en vals klinkend omdat juist zijzelf zalig onwetend zijn over de islam. Maar aan zichzelf overgelaten, zonder een rechtse haatfiguur in de buurt, brengen linkse media als Humo en De Morgen eigenlijk heel wat islamkritiek. Of althans: rauwe gegevens waaruit de lezer alleen islamkritische besluiten uit kan trekken.
Daar waar de meeloop-linkse media, genre De Standaard, nog altijd tegenover hun linkse rolmodellen aan het bewijzen zijn hoe hard ze het AVV-VVK afgeworpen hebben, volgen de echte linksen hun eigen agenda; en die komt nu eenmaal op menig punt met de islam in botsing. Een nieuw voorbeeld is Rudi Rotthiers reportageboek over Pakistan, De lont aan de wereld (uitgeverij Atlas), inmiddels ook in meerdere vraaggesprekken nader toegelicht.
Wanneer de Israëlis er in Gaza of de Westoever met vuile voeten doorgaan, dan zijn in onze media de kreten over genocide nooit ver weg. Men haalt er zelfs het bijbelboek Exodus bij, waar Jozua inderdaad genocide pleegt op de inheemse Kanaänieten om hun land te kunnen inpalmen. Maar het aanslepende conflict met de Palestijnen bewijst natuurlijk dat er dit keer géén genocide plaatsgevonden heeft. Er kan maar een probleem zijn met de Palestijnen omdat de Israëlis hen niét uitgeroeid noch zelfs maar uitgedreven hebben. Dat alternatief is elders echter wel uitgeprobeerd, en met succes.
De splitsing van Brits Palestina in 1948, waaruit de staat Israël voortkwam, werd in 1947 voorafgegaan door de splitsing van Brits Indië in de seculiere republiek India en de moslimstaat Pakistan, het land van de zuiveren. In West-Pakistan werden de niet-moslims in grote meerderheid uitgemoord (naar schatting een miljoen) of weggezuiverd. In Oost-Pakistan zou dat proces over decennia uitgerokken worden, met nog een miljoen slachtoffers in 1948-70 en minstens een miljoen tijdens de Bangladesj-crisis in 1971. De islamitische republiek Pakistan is een genocidestaat. Als er één woord waarheid zit in alle stoere verklaringen over mensenrechten, dan moet Pakistan ontmanteld worden.
Terwijl Tom Naegels in De Standaard gelooft dat wat Arabische leuzen over vrijheid en een machtsoverdracht van de ene generaal naar de andere bewijzen dat islam en democratie wel degelijk samengaan, heeft Rotthier in De Morgen gewaarschuwd dat de islamisten met de revolutie aan de haal kunnen gaan. Naar zijn ervaring in Pakistan gaan dezelfde mensen die hem op het hart drukken dat zij géén fanatici zijn, dat zij goede mensen in een slecht land zijn, wel betogen voor vrijlating van de moordenaar op een criticus van de wet op de godslastering. Zonder aarzeling en zonder proces gaan zij tot lynchpartijen en stenigingen over. Zo goed zullen ze dan wel niet zijn, oppert hij.
Ach, misschien zijn ze juist wél goed, en dragen ze naar godsvrucht en vermogen bij tot de vestiging van wat bij hun weten het hoogste weldaad is, namelijk een zuiver islamitische samenleving. Goede mensen zullen vanzelf het goede doen, en slechte mensen het slechte; maar dat goede mensen het slechte gaan doen, dáár zorgt de islam voor. (vrij naar Steven Weinberg)
Als linkse van de oude school zet Rotthier wel nog eens het socialistische vermoeden neer dat economische beterschap het allemaal wel zal oplossen. In dat geval zou het schatrijke Saoedi-Arabië, dat ook zijn onderklasse verwent, een model moeten zijn van pluralisme en verdraagzaamheid. En dan zou a contrario een opvallende versterking van het islamitisch obscurantisme met een even opvallende verarming moeten samengaan. Welnu, Pakistan maakt weliswaar weinig vooruitgang, maar het is er materieel ook niet op achteruitgegaan de laatste twintig jaar, en toch heeft Rotthier over die tijdsspanne de aanwezigheid en zichtbaarheid van vrouwen op straat drastisch zien verminderen. Religie is wel degelijk een apart domein dat niet tot materiële factoren te herleiden valt. Onder de zeer uiteenlopende sociaaleconomische omstandigheden van Arabië, Pakistan en de Europese migrantenwijken zien we de islam een gelijklopende uitwerking hebben.
HOOP, zo heette in 2006 de campagne van onze staatszender om in de vorm van noodhulp Vlaams geld naar de nucleair bewapende terreurdraaischijf Pakistan te versassen: Help Ons Overleven in Pakistan. Alsof de Pakistanis niet zelf het meest tot de overleving kunnen bijdragen door wat minder mensen te vermoorden. Maar volgens Rotthier is er nu inderdaad hoop. Hij voorziet dat Pakistan gaat desintegreren. Dat kan beginnen met de Pathanen die bij Afghanistan willen, de Baloetsjis idem, de Sindhis die onder de knoet van Islamabad uit willen. De ontbinding van Pakistan zou een weldaad voor de mensheid zijn.
Oud-journalist Tessa Vermeiren zegt dat in het hoofddoekendebat van de voorbije jaren zin voor nuance, menselijkheid en rechtvaardigheid zoek zijn geraakt. "Ze zijn overstemd door anekdotisch geschreeuw."
--------------------------------
Het ontslag van het meisje met hoofddoek bij Hema in Genk en de berichtgeving daar rond toont weer eens aan hoe fragmentarisch we kijken naar gebeurtenissen. Hema beroept zich in een standaardmededeling die naar alle klagers wordt gestuurd op de regels en gewoonten in België. Zuhal Demir van N-VA springt mee op de kar en windt zich op over het verschijnen van een sp.a-medewerkster mét hoofddoek in een kamercommissie. Geen van beiden heeft steekhoudende argumenten.
Meyrem Almaci (Groen!) verwijst in een opiniestuk naar de zaak-Remmery in 2004. Waar er ook een perfide actie werd georganiseerd tegen een werkneemster met hoofddoek. We blijken ons dat nauwelijks te herinneren.
De geesten zijn opgeschoven. Waar in 2004 nog de sympathie neigde naar de kant van het bedrijf dat zijn werkneemster niet wou ontslaan, is dat nu anders. We weten ook niet bewust meer dat in Belgische ziekenhuizen verpleegsters en dokters, moslima's die een hoofddoek dragen, vaak een soort uniformkapje krijgen. Net zoals in Nederland moslima's, werkneemsters bij Hema, een uniformhoofddoekje kunnen dragen.
Onderwijs en werk Jo Libeer van Voka, wees in Terzake op de vrijheid van bedrijven om hun eigen kledingpolicy te bepalen, maar mist de kans om een voorbeeld te stellen. Nochtans werkt bij Voka een hooggestudeerde adviseur mét hoofddoek. Haar capaciteiten waren belangrijk bij haar aanwerving, niet haar hoofddoek.
Het is niet met het gevecht tegen de hoofddoek dat we de moslima van de eventuele onderdrukking zullen redden. Maar met onderwijs en werk.
Indien N-VA daar op gaat inzetten, dan wordt haar verhaal over 'inclusief nationalisme' geloofwaardig. Niet wanneer ze haar allochtone parlementslid snel op de populistische trein laat springen. Wat zij in Terzake als warrige argumentatie te berde bracht, getuigde niet van een brede en inclusieve visie op samenleven.
Genk is bij uitstek een laboratorium voor samenleven, het is een van de meest diverse centrumsteden van Vlaanderen. Zoals Fouad Gandoul, voorzitter van het Genkse Forum Samenleven in Diversiteit, in een opiniestuk op Facebook schrijft, zijn de jongste jaren de helft van de kinderen die daar worden geboren van moslimouders. En dan hebben we het nog niet over al die andere nationaliteiten en Vlamingen van buitenlandse origine die daar leven. Hoe gaan we het 'samenleven' bevorderen? Want Genk is natuurlijk slechts één plek in Vlaanderen. We hebben dus geen keuze en ontkennen is een kortzichtige houding.
Wanneer je een afwijkende stem laat horen, en pleit voor echt inclusief samenleven, word je al snel aan de kant geschoven als links en naïef. Naïef tot daar toe, maar 'links' dat kan al helemaal niet meer in deze tijd.
Wanneer je het reducerende discours over 'het grote moslimgevaar' niet onderschrijft, zijn er heel wat medeongelovigen die je klasseren als 'niet van ons'.
De recente revoluties in Tunesië en Egypte, gedragen door jonge mensen die een ander leven willen, die niet langer willen worden behandeld als onwetende kinderen door schatrijke, wrede dictators, en door het Westen dat die despoten de hand boven het hoofd hield en houdt, zijn niet te verklaren vanuit een groeiend moslimfundamentalisme. Integendeel: ze zijn een schreeuw om vrijheid en waardigheid.
Toch blijven wij hier in Europa moslims nog steeds behandelen als kinderen. Wij pretenderen voortdurend beter te weten wat goed voor hen is. Gezaghebbende politici kondigen eenzijdig af dat de multiculturele samenleving mislukt is.
Nu die artificiële kindertijd op internationale schaal lijkt af te lopen, is het misschien ook het moment om de relaties hier opnieuw te bekijken. Om verder te kijken dan geloof. Verder dan een hoofddoek.
Net zoals de jongste jaren luid verkondigd werd dat moslims geen aanleg voor democratie hebben, zo geloven wij op kleinere schaal nog steeds dat ze niet voor zichzelf kunnen denken. Wij projecteren al onze angsten op hen en realiseren ons niet eens dat we zelf de radicale karikaturen creëren, waar we ons achteraf aan ergeren. We willen de moslims liefst niet zien en denken dat dat onze gemoedsrust zal bevorderen.
Als we echt zouden kijken en ontmoeten, zouden we jonge gezinnen zien met aspiraties voor hun kinderen, studenten met ambities. En jazeker, ook mislukkelingen, gefrustreerden, mannen en vrouwen die zijn gaan haten. Dat soort mensen tref je nu eenmaal vaker aan in de onderlaag van een maatschappij waar mensen geen stap verder komen, omdat de prioriteiten elders liggen dan bij het rechtvaardig verdelen van de middelen.
Ik kan perfect als ongelovige leven en naast mij gelovigen weten. Ik stoor me niet aan een nonnetje met een houten kruis, een moslima met hoofddoek, een Jood met een keppeltje. Ik leef zonder bekeringsdrang en zonder vervolgingsfantasieën. In mijn omgang met gelovigen van alle gezindten weet ik dat dit over het algemeen voor hen evenzeer geldt.
Ik staar me niet blind op extremen. Ze zijn er en ik vind dat die met luide stem en met daden moeten veroordeeld worden. Maar ik ben wel van oordeel dat de nuance en de menselijkheid hun rechten hebben én dat de rechtvaardigheid zoek is. Tussen 2004 en 2011 is dat allemaal toch wel verloren gegaan in het luide anekdotische geschreeuw. In een verharding en verrechtsing, in het ieder voor zich, in een steeds grotere tweedeling van de maatschappij.
Het wordt hoog tijd dat we weer een brede visie ontwikkelen op samenlevingsproblemen en dat we ons opnieuw realiseren dat de scheidingslijn niet door een of ander heilig boek wordt bepaald, maar door de sociaal-economische positie van mensen in deze ongenadig harde maatschappij in crisis.
Opstand komt er omdat mensen niet kunnen deelnemen aan het 'normale' leven. En dat geldt niet alleen voor het Midden-Oosten of Noord-Afrika.
-----------------------
Pssst
Wel Wel Wel! Daar is De Zaak Remmery weer daar, waarmee zelfs Albèèr Dernier zich heeft laten belachelijk maken. Het blijft wel degelijk stil over zowel die anonieme briefschrijver als over de scheve schaats van betrokkenen. Kunnen we best inkomen, want overspel wordt in bepaalde middens beloond met een klein ere-moordje of zo. Eenfait dicers, vooral als de tortelduifjes zich in de anoniemerij terug getrokken hebben.
En ach! Als iemand nu een kopvod opzet, of een pannenkoek op het hoofd zet : agge mo leut êt! Maar als, buiten alle uitleg om, die kopvod eigenlijk symbool staat voor een nakende vreemde overheersing, dan hebben wij ineens wel bezwaren.
Stel U voor dat iemand uit een ver land ons komt vertellen over die eigenaardige gewoonte van de nieuwe buren, de nieuwelingen, die elkaar met gestrekte rechterarm begroeten en in rijen van 3 over de straat marcheren. Wij, met onze ondervinding over dergelijke fenomenen, zouden rap over onze ervaringen met dood en vernieling vertellen .Al doet die gestrekte rechterarm voorlopig geen vlieg kwaad.
Zodra U mij newijst dat noch die gestrekte rechterarm noch die Godsdien st van de Wrede gevaarlijk zijn, blijf ik op mijn hoede. Het is niet mijn schuld dat ik op straat of in de tram elke vreemdeling nauwlettend onderzoek met de ogen of hij geen mes, geen bom en al zekerlijk geen kromzwaard draagt
Aan Pascal Smet: stuur de Vlaamse kinderen en leerkrachten niet naar Marokko, maar naar Wallonië
By Guillaume Plas
Aangemaakt 01/03/2011 - 15:40
Nieuw Pierke
---------------------------------------------
Minister Pascal Smet (SP.A) wil een samenwerkingsakkoord over onderwijs met Marokko, omdat de uitwisseling naar Marokko scholieren toleranter maakt. Vlaamse kinderen zouden niet goed scoren op democratische attitudes. Als we onze kinderen willen voorbereiden op de toekomst, dan moeten ze leren met andere culturen samen te leven, zegt hij.( De standaard.be 2.2.2011 en pascalsmet.be).
De minister beweert feitelijk dat zonder deze schoolreizen naar Marokko Vlaamse kinderen hier niet toleranter kunnen worden en zich ook niet democratisch kunnen gedragen. Alsof ze deze tolerantie en democratie moeten gaan leren in Marokko, door reisjes te subsidiëren. Hem lijkt het logisch dat Marokko een bevoorrechte partner wordt : Als kinderen en jongeren kunnen zien waar hun Marokkaanse klasgenootjes vandaan komen, kunnen ze hen beter begrijpen, een voorwaarde voor respect.In België zijn er meer dan 140 nationaliteiten, en duizenden kinderen al dan niet in België geboren, van Turkse,Chinese, Congolese, Pakistaanse, Indische, Filippijnse, Poolse afkomst, enz. Gaat de Minister de Vlaamse leerkrachten en de kinderen dan ook naar China, Turkije, Congo, Pakistan, enz. sturen en ook de Chinese, Turkse, Congolese kinderen en leerkrachten naar Vlaanderen laten komen? Of hebben deze kinderen geen identiteitsproblemen? Bestaat het identiteitsprobleem dan alleen voor Marokkaanse kinderen?
De directeur van de basisschool Vier Winden in Sint-Jans-Molenbeek zegt: In oktober 2008 en juni 2009 zijn onze leerkrachten al met de vijfde en zesde klas een week naar Tafersit geweest. Die reis was voor onze leerlingen een hele ervaring. De directeur heeft het volgens dit artikel zowel over de leerlingen van Marokkaanse origine, die de meerderheid in zijn school uitmaken en hun wortels in de streek van Tafersit hebben, als over de autochtone leerlingen. (De Standaard.be 2.2.2011, artikel met de titel Uitwisseling naar Marokko maakt scholieren toleranter)
Reizen naar Marokko is de taak van de ouders, niet van de Minister
Nu vraag ik mij af welk nut het heeft om een klas waarin hoofdzakelijk kinderen zitten van Marokkaanse afkomst, die trouwens de Marokkaanse nationaliteit hebben, een reis te laten maken op kosten van de belastingbetaler naar hun land van herkomst? Deze Marokkaanse kinderen gaan praktisch elk jaar met hun ouders op vakantie naar Marokko. Het is de taak van hun ouders om hun land van herkomst beter te leren kennen, als ze dat wensen. De kinderen van Marokkaanse afkomst leven hier al te veel in een Marokkaanse sfeer. In Arabische gettos, volgens Marokkaanse gebruiken en gewoonten. De wijk is Marokkaans, bakker, kruidenier, halal beenhouwer, kapper, juwelier, moskeeën, Ramadan, halal eten in de scholen, alles is Marokkaans en islamitisch, enz. Zij leven in hun eigen Arabische wereld volgens islamitische regels. Ze voelen zich meer Marokkaan dan Belg en 1/3de erkent zich eerst en vooral als moslim. (Rtbf Ils se sentent plus Marocains que Belges. -24.6.2009)
In een interview zegt de essayist August Hans den Boef: Op de ochtend van 6 oktober luisterde ik, mij al scherend, met een half oor naar Radio 1. De interviewer vroeg een aantal allochtone kinderen in de leeftijd tussen zeven en tien jaar of ze zich Marokkaan of Nederlander voelden. Marokkaan natuurlijk! Met wie ga jij later trouwen, was de volgende vraag, aan een meisje. Een Marokkaanse man! Een jongetje intervenieerde: dat wil God! Wat vind je van Nederlanders? Kaffirs, zei een ander meisje. Joden moet je doden, joden moet je doden, wierp een ander jongetje daartussen. Hun vermoeide Surinaamse juf voorspelde de interviewer dat er over tien, twintig jaar een burgeroorlog met dit soort mensen uitbreekt. Toen ik klaar was met scheren, hoorde ik dat het om een school bij mij om de hoek in Amsterdam-Oost ging. (De integratie van moslims in Nederland is mislukt. Liberales.be 17.10.2003)
Alles moet Arabisch en islamitisch zijn
Er is geen integratie, geen aanpassing aan de Belgische en Europese levensstijl, alles moet Arabisch en islamitisch zijn. De grootste hindernis voor de integratie is trouwens de Islam die onze fundamentele vrijheden verwerpt zoals democratie, gelijkheid van mannen en vrouwen, vrijheid om van godsdienst te veranderen, enz. Dat belet integratie.
Moslimvrouwen zijn hier niet vrij, zij ondergaan zoals men dat in Frankrijk zegt: La charia à domicile. Daarover durven de politieke partijen natuurlijk geen woord reppen, en zeker niet de SP-A. Deze kinderen ontbreken contacten met de autochtone bevolking om zich goed te integreren in plaats van gesubsidieerde reisjes naar hun land van herkomst. Hoe meer immigratie, hoe groter de gettos.
In Twinningsproject Vlaanderen-Marokko verklaart de minister: Dit project is een goed voorbeeld van hoe men ervaringen kan wisselen tussen Vlaamse en de Marokkaanse scholen. De uitwisseling gebeurt op basis van vakoverschrijdend werken, waarbij de ontwikkeling van de identiteiten het creëren van verdraagzaamheidcentraal staan. Verder moeten de twinnings bijdragen tot een verhoogd maatschappelijkbewustzijn bij leerlingen en leerkrachten. Respect, gelijkwaardigheid en diversiteit zijn sleutelwoorden in dit proces, aldus de Minister van Onderwijs Pascal Smet. (pascalsmet.be 1.2.2011) In Uitwisseling naar Marokko maakt scholieren toleranter zegt de minister: De uitwisselingen kunnen er ook voor zorgen dat hun Marokkaanse klasgenoten zich hier beter integreren', zegt Smet. Vaak ontbreekt het hen nu aan een identiteit. Ze voelen zich niet echt Belg, maar ook niet echt Marokkaan.Ze zitten met veel vragen. Hun toekomst ligt hier. ( pascalsmet.be 1.02.2011)
Geen dubbele nationaliteit geen dubbele identiteit
Iedereen weet dat de kinderen van Marokkaanse afkomst de Marokkaanse nationaliteit bezitten. Begin er voor te zorgen, M. Pascal Smet, dat de dubbele nationaliteit niet mogelijk is. Een dubbele nationaliteit staat gelijk met een dubbele identiteit. Dan zullen de kinderen die hier geboren zijn zich meer Belg en Vlaming gaan voelen, en minder identiteitsproblemen hebben. Hun gebrek aan identiteit is o.a. te wijten aan hun dubbele nationaliteit, hun Arabische gewoonten en levenswijze hier in ons land, het leven in Arabische gettos.
Ze voelen zich volgens U, niet echt Belg, maar ook niet echt Marokkaan. Ja, deze kinderen zouden niet weten van waar ze vandaan komen? Stel dan eens deze vraag aan meisjes en jongens van Marokkaanse afkomst van 14-18 jaar, hier geboren of niet. Zij zullen U vertellen dat ze al tiental keren in hun geboorteland zijn geweest. Velen zullen U vertellen dat ze daar hun echtgenoot of echtgenote zullen gaan halen enz. Uw beweringen zijn ongegrond, onjuist. Het zijn drogredenen voor een onaanvaardbare en discriminerende politiek.
Door reizen te subsidiëren naar Marokko vermoed ik dat U de Marokkaanse kinderen meer Marokkaans bewust wil maken?
De Turkse premier Erdogan waarschuwt Turken in Duitsland dat ze zich niet mogen laten assimileren. In Dusseldorf, waar hij op zondag 27 februari 11 tienduizend Turken toesprak, vergeleek Erdogan, net als drie jaar geleden in Keulen, assimilatie met 'een misdaad tegen de menselijkheid.De Turkse premier vindt dat Turken buiten hun eigen land trouw moeten blijven aan hun taal, hun tradities, hun religie en hun land. Islamfobie is een misdaad tegen de menselijkheid, net zoals racisme,' voegde hij er nog aan toe in Dusseldorf. Zouden de allochtone kinderen die hier geboren zijn niet eerder trouw moeten zijn aan ons land en onze tradities? U zegt zelf, mijnheer de Minister, dat hun toekomst hier ligt, niet in Marokko.
Op lange termijn is een assimilatie absoluut noodzakelijk, omdat de kinderen hier geboren, niet van generatie op generatie, identiteitsproblemen mogen hebben. Daarom moet ook de dubbele nationaliteit worden afgeschaft. Voor Marokko zijn de kinderen hier geboren 100% Marokkanen. De Marokkaanse nationaliteit primeert in Marokko op de Belgische nationaliteit. Dat kan maar alleen identiteitsproblemen verwekken.
Gelijkwaardigheid, democratie gaat men niet leren in Marokko
Denkt U niet, mijnheer de Minister, dat de beginselen van verdraagzaamheid, respect, gelijkwaardigheid, en diversiteit moeten onderwezen worden hier in de schoolklassen in plaats van in Marokko? Deze democratische principes gaan ze niet leren in Tafersit of in Casablanca. Het bezoek aan Tafersit was niet meer dan een toeristisch verblijf.
De minister zegt ook : Hoewel de twinnings oorspronkelijk voornamelijk gericht waren op Vlaamse scholen met veel leerlingen van Marokkaanse origine, staat het project voortaan open voor alle scholen. Is dat geen grove discriminatie ten opzichte van de kinderen van alle andere nationaliteiten? Pascal Smet beaamt dat eigenlijk: Sinds 2001 hebben ongeveer 25 basis- en secundaire scholen een uitwisselingsproject met Marokko gedaan. Elke school kan daarvoor steun krijgen. (in De Standaard.be 2.20.2011 en pascalsmet.)
Een bepaalde groep kinderen mag niet worden bevoorrecht ten opzichte van de andere nationaliteiten, mijnheer de minister.
Stuur de Vlaamse kinderen naar Wallonië
Sinds maanden vertellen de media ons dat de Vlaamse en Waalse politici van de voorgaande generatie elkaar goed kenden langs beide kanten van de taalgrens, elkaar beter konden verstaan enz. Dit is echter niet meer het geval. De Vlaamse en Waalse politici en bevolking zijn uit elkaar gegroeid. Dat zou een van de redenen zijn waarom ze niet meer bekwaam zijn compromissen te sluiten. Er is gebrek aan empathie. Dat leest men tot op Wikipedia. Vlaanderen kijkt naar de Vlaamse TV en de Nederlandse TV. De Walen kijken naar de RTBf en de Franse zenders en de Arabische bevolking naar Arabische zenders als Al Jazeera. Beide taalgemeenschappen zijn uit elkaar gegroeid horen we bijna elke dag en Bart Dewever spreekt maar steeds over 2 verschillende democratieën die elkaar niet meer verstaan. Wel mijnheer de minister, stuur dan de Vlaamse leerkrachten en kinderen naar Wallonië. Sluit goede akkoorden af zodat de Vlaamse kinderen in Wallonië kunnen verblijven en er tijdens een bepaalde periode kunnen naar school gaan en vice versa voor de Waalse kinderen. Dan zullen de Vlaamse kinderen de Franse taal goed machtig zijn, dan zullen de beide taalgemeenschappen zich opnieuw beter verstaan en dat geldt ook voor allochtone kinderen. Dat is toch nog zeer belangrijk. Vooral toch voor PS- en SP-A-socialisten, die daardoor zouden bewijzen dat ze niet alleen in woorden het land in stand willen houden, maar ook door daden. U doet aan discriminatie ten opzichte van alle andere nationaliteiten door alleen reizen naar Marokko te subsidiëren. U doet aan geldverspilling van belastinggeld dat beter kan besteed worden aan nuttiger uitwisseling van leerlingen en leerkrachten tussen Vlaanderen en Wallonië. Is Wallonië minder belangrijk dan Marokko
-----------------------------
Pssst
Kiekenfretters zijn het allemaal! Altijd geweest! Altijd geweten. Steek al die Francofone Brusseleirs allemaal in een zak, en k zou niet weten wie er eerst uit gehaald! Hoe meer geld ze krijgen, hoe meer ze eisen. Net magere soepkiekens die zich welgedane Mechelse koekoeks wanen!
There is something rotten in the State of Danmark. Alhoewel ons niet veel kan schelen : de Denen zijn meer dan mans genoeg om hun eigen zaakjes op te lossen. Wat erger is, zoals U juist gelezen hebt, is de toestand in eigen land, en niet alleen in Brissel, bij de kluns van Onderwijs, maar bij alle Grootstedelijke Jan-mijn-Voetens. Daar zijn al jààààren bestuurders allerhande met grote gaten in de handen die, wat meer is, verkeerd aan de armen zijn gezet : zij kunnen alleen binnenwaarts scharrelen en naar achteren. Een beetje zoals een toom Mechelse koekoeken : die scharrelen ook achteruit maar zelf zijn ze welgedaan. Vooral hun hanen, als die lopen met een toom jonge Marokkaanse kippetjes achter zich aan
Het is dus meer dan tijd, dat Brussel weer democratisch bestuurd wordt, met een Stadbestuur (en alleen dat niveau!) dat samengesteld is lijk de rest van het land en de belastingbetalers : 65% Vlamingen, 30% Francofonen, en 5% anderstaligen. Wie niet akkoord gaat, krijgt 24 uur de tijd om het land te verlaten. Daarna wordt hij verbannen naar de Oostkantons.
Wie zegt daar nu nog dat Vlaams Nationalisten het einde van België wensen? België, dat bestuurd wordt zoals het democratisch hoort, moet niet barsten .Maar nu we toch zo ver zijn, gaan we ons niet meer verzetten, hé!?
In afwachting een beetje die Onderwijs-knul treiteren, dat zou moeten kunnen! Door hem bijvoorbeeld, samen met de gehele familie, een gratis busreis enkele rit naar Marokko te offreren .Iedereen zou daar kunnen integreren zo lang en zoveel ze zelf willen, want alleen op de wereld, met alleen nog een Marokkaans paspoort inde zakken
Het is een bijzonder ergerlijke dag geweest vandaag. Misschien maakt de NSV-betoging van vanavond nog een en ander goed, maar geestelijk ben ik op dit moment echt wel doodmoe. Daarom beperk ik me vandaag dus tot het weergeven van de eenvoudige vraag over Voorpost van iemand die me vandaag aanschreef en mijn antwoord daarop. Wellicht zie ik u, lezer, vanavond in Gent ?
Vraag:
"Deze morgen hoorde ik ene Marcel Sels op de RTBF in het programma Matin Première bij lInvité rond 8u45 horen zeggen dat Voorpost neo nazis zijn. Is dit zo?"
Antwoord:
"Beste xxxx,
Marcel Sel is zo ongeveer de spreekbuis van het Franstalig imperialisme op het internet. Die man ontkent zelfs dat er zoiets bestaat als Vlamingen. Hij is daarenboven van oordeel dat alle Vlamingen die een probleem hebben met het voortbestaan van belgië onder de noemer "nazi' dienen geklasseerd te worden, terwijl Franstaligen - nog steeds volgens hem - geboren worden met een "anti-fascistisch" gen. Marcel Sel kan dus hoe dan ook niet beschouwd worden als ook maar enigszins objectief betreffende Voorpost of andere onderdelen van de Vlaamse Beweging (wie zijn blog leest, kan overigens heel regelmatig vaststellen dat het hem zelfs totaal aan feitenkennis ontbreekt).
Maar om rechtstreeks op uw vraag te antwoorden: nee, dat is niet zo. Waar we voor staan, wat we doen en waar we heen willen kan allemaal gelezen en bekeken worden op onze webstek en onze activiteiten staan steeds open voor iedereen, zodat iedereen ook perfect in staat is zichzelf een oordeel te vormen over onze beweging. Wij zijn een actiegroep en daarom radicaal in onze stellingen, wij houden er aan onze voorgangers in de Vlaamse strijd te eerbiedigen omwille van hun keuze voor Vlaanderen (ook als die keuze gepaard ging met andere, vaak verkeerde keuzes, wat we dan ook niet nalaten te vermelden), wij streven naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen als stap in de hereniging van de Nederlanden en het beëindigen van het belgische separatisme, wij verzetten ons tegen de islamisering van onze maatschappij, wij kanten ons tegen drugs, wij vragen dat de politie en het gerecht zouden optreden (en daartoe ook voldoende mogelijkheden geboden krijgen) tegen criminaliteit, wij zijn milieubewust en proberen via het onderhouden van bijvoorbeeld de traditie van het Joelfeest ook de band tussen de mens en de rest van de natuur in ere te houden, wij zijn ethisch conservatief en zeggen dus neen tegen abortus en euthanasie, en wij verzetten ons tegen maatschappijbeelden die de mens als weinig meer dan een economische "factor" bekijken (dus zowel tegen liberalisme-kapitalisme als tegen socialisme-communisme). En wij hebben zélfs in onze statuten staan dat wij ons verzetten tegen elke totalitaire ideologie en op onze onafhankelijkheid als beweging staan: "Statutair bestrijdt Voorpost elk totalitarisme en huldigt met die principiële opstelling het VN-handvest van de Rechten van de Mens inzake het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren. Onder totalitarismen rangschikken we alle dictatuurvormen van communisme tot fascisme en van marxistisch egalitarisme tot uitbuitend kapitalisme. Voorpost is democratisch en verzet zich tegen diegenen die een maatschappelijk systeem willen opdringen door middel van terreur, intimidatie en indoctrinatie. Voorpost is uitdrukkelijk partijonafhankelijk. Wij opereren slechts vanuit onze eigen visie".
Liberalen beschouwen onze economische visie - met onder andere ons verzet tegen de globalisering - als communistisch, neo-nazi's beschouwen ons - omdat we geen radicaal socialistische visie op de economie aanhangen - als liberalen, en belgicisten noemen ons eenvoudigweg neo-nazi's, omdat zulks de meest eenvoudige manier is om je tegenstanders in het verdomhoekje te zetten, er niet mee te moeten praten en er alle mogelijke - wettige en onwettige - middelen tegen in te zetten.
Maar ik laat het aan u om zelf een oordeel te vormen over onze visie - en ik ben verheugd dat u op zijn minst de moeite doet de vraag te stellen of we wel zijn wat mensen als Marcel Sel beweert dat we zijn.
Altijd bereid tot het beantwoorden van eventuele verdere vragen.
Met vriendelijke groeten, Björn Roose
Secretaris Voorpost"
---------------------------------------
Te Onthouden
Typisch een Linx verschijnsel : de tegenstrevers de erge dingen verwijten die ze zelf zijn. Het zou wel eerlijker en meteen veel duidelijker zijn, moest er gezegd en als verwijt geschreven worden Neo Duitse Nationael Socialisten : dan kan er gerepliceerd worden Alles wat je van ons zegt, ben je zelf. Mocht dit te lang zijn, dat ze dan zeggen : Neo-Nat.Soc . mij om het even, als er maar duidelijkheid geschapen wordt over het begrip socialist, zodat iedereen die zoiets hoort, naar het voorhoofd kan wijzen.
Een beetje zoals ik doe naar de bietekwieten van de Graavensteengroep : die rijmen het samen om op een zeer democratische manier (beweren ze) een goed deel van de Vlamingen uit te sluiten. Dat is dus democratie op zijn Stalins, of als U wilt, op zijn DDR-socialistisch. Ze doen precies of zijn allemaal Alexander. Alles voor mij en nix voor een ander .
De dag dat de Vlaams Nationalisten, harde lijn en slappe lijn, de absolute meerderheid zouden hebben, zouden de rollen eens moeten omgedraaid worden : die Linxe Tegen-Pausen worden uitgesloten. Uiteraard op een democratische manier. Wat wil zeggen dat ze mogen deelnemen aan de verkiezingen, wel wetende dat, onafgezien van de uitslag, ze zullen, in alle eeuwigheid der eeuwigheden, uitgesloten worden van alle samenwerking. Voor dergelijke regerings-verklaring kunnen gewoon de geschriften van Etienne Vermeersch (omgedraaid) gebruikt worden. Die zijn niet te weerleggen. No way!
Misschien wordt het stilaan tijd, om in de bibliotheek eens n paar boeken te raadplegen over de Europese Geschiedenis van de jaren 1900 tot nu. Meer specifiek over Duitsland, tot het aan de macht komen van Hitler. Verder lezen is niet nodig : iedereen kent het verhaal en de verschrikking van WO II, die niemand gewild heeft en ineens helemaal uit zichzelf de schuld van Hitler en de zijnen is gebleken.
U zult er o zo veel gelijkenissen in aantreffen met de huidige tijd. Zeker, Hitler is via gewone verkiezingen aan de macht gekomen. Zelfs met uitslagen van meer dan 90%, zodat zoeken naar zijn vijanden van die dagen wel onbegonnen werk moet zijn .Zou U denken!
Niets is minder waar. Zelfs Admiraal Canaris, het hoofd van de contra-spionage was een dubbel-spion. Niet alle Duitsers stonden achter Hitler. Eerst zwegen ze uit voorzichtigheid, later deden ze hetzelfde uit lijfsbehoud. Slechts een relatief kleine minderheid roerde de trom. Toen de oorlogsgod eerst aan de kant van de Hitlerianen stond, zwol hun aanhang, om even vlug weer weg te ebben toen de oorlogskansen keerden. Na het Uitbreken van de Vrede werden de meeste Nazis plotsklaps ineens weer goede Duitsers die ze altijd geweest waren. Of goede communisten zelfs. Vermits, naar goede socialistische gewoonte, zoete broodjes bakken met de nieuwe Bazen goed opbracht
Maar de Vrije Wereld kon het al die ijd al geweten hebben. Mein Kamf was wereldliteratuur, ja zelfs verplichte lectuur in de scholen en daarin stond van naaldje tot draadje hoe hij de wereld wilde veroveren voor Gross Deutschland, en in de marge, op veel manieren beschreven, hoe hij de Joden wilde uitmoorden. Daartoe was hij wel verplicht, stond er, vermits niemand ze wilde opnemen, en ze in ieder geval uit Duitsland weg moesten. Door toe te geven, dacht men met hem in vrede te kunnen samenleven. De Duitsers waren toch een beschaafd volk, waarmee te klappen viel, en met de meest vooraanstaande kunstenaars en wetenschappers van de gehele wereld?!
Och ja, ik ben maar een amateur-historicus, maar de gelijkenissen met de huidige Muzelman-dreiging is niet te loochenen, vooral als men de graad van beschaving, of liever het gebrek daaraan in vergelijking met het Duitsland van de jaren 30, daarbij rekent. Ook is inderdaad maar een klein percentage zo fanatiek om ten koste van alles, de oorlog te willen, die ze, net als Hitler, als een verbetering voor de aan te vallen volkeren voorstellen. Hitler bracht overal, in plaats van de decadente democratie (wat toen correct gezien was) de Nieuwe Orde, zij brengen de Wrede van de Islam .
Om al deze redenen hieronder dus een stuk uit Het Vrije Volk, waar het kleine percentage (1%) van criminelen mij is opgevallen. Dat ééntje percent staat gelijk met 13 miljoen Jihad-strijders en dat is een belangrijk groter getal strijders dan Hitler ooit ter zijner beschikking had .
-----------------------------------
Islamisering = 3e wereldoorlog!
BEN KOK - 08 MAART 2011
Aldus de Israelische dr. Azani, adj, directeur van het Herzlya Instituut en we konden na zijn lezing en na onze vragen aan hem slechts beamen, dat hij gelijk heeft.
Eitan Azani + Bin Laden: we zitten in de 3e wereldoorlog !
Scherpe uitspraken, maar waar. Internationaal terrorisme expert, dr Eitan Azani uit Israel, te gast in de Tora-Yeshua gemeente Amersfoort, wond er geen doekjes om.
In het Herzlya instituut in Israel is hij als adj.directeur al jaren bezig met een dertigtal medewerkers i.s.m. de universiteit ter plekke om info te verzamelen, die teruggaat tot in de 70 er jaren over internationaal terrorisme. Het betreft uiteraard allemaal islamterrorisme, is wereldwijd en via diverse structuren goed georganiseerd.
Het doel van Al Qaida is, om in 2020 de wereld onder islamoverheersing te hebben en of dat nu echt zal lukken is een andere zaak, maar het feit, dat men zich dat doel stelt, zegt genoeg!
Azani onderscheidt 3 machtscentra: Saoedie Arabie met de Wahabisten, Muslim Brotherhood van uit Egypte en de Sjiiten van uit Iran. Met uiteraard wat theologische verschillen , maar in wezen met hetzelfde sop overgoten en met als doel het wereldwijde Kalifaat.
De moslims, die verantwoordelijk zijn voor diverse terroristische aanslagen, blijken verbonden te zijn met elkaar in de wereldwijde islam en gelieerd aan elkaar via moslimideologen en bepaalde moskeeen. Een samenvatting van zijn powerpointpresentatie is me toegezegd door Eitan Azani en zodra ik die heb, zal ik die op mijn website zetten, zodat die lijnen zichtbaar worden.
Ondertussen kunnen we terecht bij het in het Engels uitgegeven Al Qaida magazine Inspire, opgericht door Anwar al Awlaki, zie meer over deze jihadist op http://en.wikipedia.org/wiki/Anwar_al-Awlaki
Inspire verscheen medio 2010 voor het eerst en inmiddels is nr. 4 verschenen; in het blad worden de moslimterroristen verheerlijkt als voorbeeld en de westerse regeringen worden gewaarschuwd de islam niet te belemmeren, maar te omarmen als de oplossing van alle problemen. Tips voor het maken van bommen zijn ook beschikbaar en zo wordt de islamagenda wereldwijd steeds duidelijker.
Bin Laden spreekt al sinds 2004 over de 3e wereldoorlog en als de vijand zich zo opstelt, dan kun je dat maar beter serieus nemen, aldus oud IDF officier Eitan Azani, die echt wel weet waar hij het over heeft. Overigens benadrukte Azani, dat het gemiddeld om 1% van de 1.3 miljard moslims gaat, als we het hebben over deze terroristische islampraktijk, maar hij zei er direct bij, dat dit erg genoeg is, want 1% van 1.300.000.000 is altijd nog 13.000.000 oftewel 13 miljoen actieve jihadisten wereldwijd.
Met elkaar verbonden via internet, moskeeen, islamitische centra, islamologen, ayatollahs en gebaseerd op een 1400 jaar oud plan, wat zich bewezen heeft en nu resulteert in 57 islamlanden, is de vijand sterk ontwikkeld door misbruik te maken van onze democratische vrijheid. Daar komt dan nog es bij, dat de stilzwijgende 99% van de moslims zich niet of veel te weinig verzet tegen deze radicale invulling van de islam. Het is de stilzwijgende meerderheid van moslims en niet-moslims, die ons de das omdoet en met deze woorden citeer ik Eli Wiesel, die m.m. hetzelfde zei over de situatie in de 2e wereldoorlog.
Een journalist van het ND vroeg, of het nodig was om van vijand te spreken en die vraag gaf voor mij zeer onthullend weer, hoe ontzettend stom, naief en waar het bewust was, hoe crimineel onze politiek en geestelijk leiders zich hebben misdragen de laatste decennia. Immers, daar waar de koran en ahadith en leven van Mohammed al 1400 jaar openbaren, dat het gaat om wereldoverheersing door de islam, is het onvergefelijk, dat men het hier zo ver heeft laten komen.
Nu pas geven Angela Merkel, Tony Blair, Sarkozy e.a. toe, dat de mulitcul samenleving is mislukt en langzaam wordt erkend, dat de PVV terecht waarschuwt voor de islamisering.
Gaan we nog meemaken, dat links en CDA/CU ook bij hun verstand komen en de 9000 geestelijk leiders in de kerken in Nederland of moeten we wachten tot de islam haar doel bereikt in Nederland? Rouvoet was beledigd, toen ik hem van landverraad beschuldigde tijdens de CU islamavonden in 2009 en een gesprek er over heeft hij steeds ontlopen, terwijl hij toch herhaaldelijk aangaf, dat ik een afspraak moest maken. Maar als ik dat dan deed, kreeg ik geen antwoord.
Landverraders is nog veel te netjes voor al die politiek en geestelijk verantwoordelijke misleiders, ze dienen zsm. voor het gerecht gesleept te worden, omdat ze het gevaar niet zagen en niet wilden zien. Eurabie (zie Bath Yeor) moest gerealiseerd worden, want dan bleven olie en goedkope arbeidskrachten onze kant opstromen. Samen met de islam, dat namen ze op de koop toe , fasciliteerden dat als gelijkwaardige religie en dat doen ze nog steeds!!
Helaas zag ik het zelf ook pas, toen er ca. 6 jaar geleden plannen bekend werden om in mijn wijk in Amersfoort een moskee te bouwen voor 2500 personen. Ik heb dus begrip voor mensen die het niet doorhebben, maar dat heb ik niet voor de politiek verantwoordelijken, wier taak het is om dagelijks voor de veiligheid en leefbaarheid van ons land te zorgen! En ook niet voor de geestelijke kwakzalvers, die het gevaar van de islam niet onderkennen, nadat ze er op gewezen zijn. Je kunt een tijd een blinde vlek hebben voor het gevaar van de islam, maar als je er steeds op gewezen wordt, dien je je toch op zijn minst in de zaak te verdiepen. Als je dat dan niet doet, omdat het je niet uitkomt vanwege je kerkelijke of politieke status en dientengevolge het land overgeeft aan de islamisering, de vijand dus in deze 3e wereldoorlog, wat ben je dan voor een politiek correcte lafaard?
Dan hoort niet Geert Wilders terecht te staan, maar dan horen die duizenden linkse en nep-christelijke politici en kerkleiders en sommige rabbijnen voor onze rechtbank te staan.
Het advies van Eitan Azani: ontmasker de islam waar je maar kunt, via de media en in je kennissenkring. Ik zeg er uitdrukkelijk bij: uit liefde voor de moslimmedemens en de hele samenleving. En heel belangrijk, iets wat ook Sam Solomon , adviseur bij de Britse overheid en ex-moslim, stelde: zorg z.s.m. voor aangepaste wetgeving, waardoor de islamisering gestopt wordt. Want nu komen de islamterroristen vaak makkelijk weg met hun criminele daden, hun haatzaaien valt dan hier of daar onder vrijheid van meningsuiting of er worden te ver doorgeslagen mensenrechten geschonden. Helaas werkt de politiek als dikke stroop en wordt de put pas gedempt als het kalf verdronken is.
De ca. 70 aanwezigen hadden een prima avond, konden na de pauze hun vragen stellen, althans de meesten, want doordat Azani tegen 22 uur moest vertrekken, was de tijd te kort om elke vraag te behandelen. We zien uit naar een vervolg en in elk geval hoop ik binnenkort de al genoemde samenvatting van zijn pp.presentatie op onze website te kunnen zetten.
Hartelijk dank aan Meindert Leerling, oud kamerlid voor de RPF destijds, die later met GPV in de CU (!) is opgegaan. HIj heeft de tournee georganiseerd als een persoonlijk initiatief , waardoor Eitan op diverse plaatsen in ons land zijn lezing kon houden. De opkomst nam toe van ca. 15 mensen tot uiteindelijk met als top ca. 70 in Amersfoort en dank dus ook aan alle Tora-Yeshua vrienden, die dit bericht hebben door gestuurd en aanwezig waren!
Inmiddels is Meindert 75 jaar oud, maar van geraniums heeft hij weinig verstand, hij blijft actief bewogen met onze samenleving en vanuit zijn geloof in de Ene ware God, de God van Abraham, Isaac en Jacob, door Yeshua, ontplooit hij deze initiatieven. Baruch ha Shem, (geprezen zij de Naam van God) zo beeindigden we de avond en daarmee stemde ook Eitan Azani van harte in.
Natuurlijk is 99% van alle Muzelmannen helemaal niet oorlogszuchtig. Kan ons eigenlijk niet schelen, gesteld dat ze zoveel mogelijk in hun eigen land blijven. Het is dat 0,001% van die 1% geweldenaars die onze vliegtuigen met inzittenden uit de lucht laten vallen, die ons doen nadenken. Het staat hen vrij met hun eigen vliegtuigen te doen wat ze willen, al zullen ze dat wel laten, uit schrik voor de bestraffing. Hier in het Westen krijgen ze 10 jaar kost en inwoon op kosten van de Belastingsbetaler. Als er voor diefte van een kilo appels daar al handen worden afgehakt
Het grote gevaar zit hem in de fanatieke ophitsers, de ayatollahs, de immans en diergelijken. Neen, zelf gaan die geen kromzwaard hanteren, daar zijn ze te laf voor. Maar de opgezweepte analfabeten : die geloven dat ze eeuwigdurende on-onderbroken seksuele voldoening zullen verwerven in de hemel bij hun Allah. De Christenen hebben ook een hemel, die model heeft gestaan voor die van de Profeet, maar het is er een van rijstepap met gouden lepeltjes
Dat van die 72 maagden per martelaar echter gaat er nog in lijk zoete broodjes bij de meest simpelen van geest, en het zijn juist dezen die staan te springen om hun kromzwaarden te mogen opblinken Of om met nintriet in hun onderbroek de hemelvaart te beginnen.
Tom Van Grieken als scriptschrijver voor het VRT-journaal: "Goede avond beste kijker en hartelijk welkom bij dit extra journaal naar aanleiding van de NSV! betoging. Met de NSV! betoging, dit jaar in verschillende Vlaamse steden, lijkt het revolutionaire klimaat, dat begon in de Arabische landen, te zijn overgewaaid naar het Westen. Honderdduizenden gematigde Vlamingen betoogden in Antwerpen, Brussel, Leuven en natuurlijk ook Gent mee met de Vlaams-nationalisten tegen de Belgicistische dictatuur in Vlaanderen. De taal van de NSV! is de lingua franca geworden van alle Vlamingen. De gebruikelijke slogan België barst stond centraal. Zo lijkt de vraag niet meer of België gesplitst wordt, maar wanneer. Of misschien beter nog: hoe snel. Onze reporter ter plaatse, Rudi Vranckx, kon vaststellen dat er ook verschillende antimulticulturele slogans geroepen werden. Een krachtig signaal naar de allochtone medeburger om zich aan te passen of weg te wezen. Het linkse verval wordt echt duidelijk als men kijkt naar de slechts tientallen tegenbetogers, waarvan het een publiek geheim is dat deze zijn ingehuurd door het establishment en als enige standpunt het behoud van hun uitkeringen hebben.
Opmerkelijk is verder de roep naar rechtvaardigheid die uitging van de betogers. Concreet willen ze dat voormalige regeringsleiders als Verhofstadt en Dehaene, welke jarenlang Vlaanderen hebben verarmd met hun laks migratiebeleid en hun grenzeloze uitbuiting van Vlaanderen onder het mom van solidariteit, daarvoor moeten worden vervolgd. Aan het einde van de betogingen verzamelde iedereen op de grootste pleinen van de steden. De betogers verklaarden daar te zullen blijven tot de machtsoverdracht aan de leiders van de NSV!. De NSV! heeft aangekondigd de komende maanden het land te zullen splitsen en Vlaanderen daarna op orde te brengen. Hiermee wordt vooral gedacht aan het migratiebeleid en de sociale zekerheid. We krijgen ondertussen bericht binnen dat vele prominenten van het establishment het land zouden trachten te ontvluchten, maar worden tegengehouden op verschillende plaatsen door aanhangers van de revolutie. Dit was Martine Tanghe voor het VRT-journaal op de historische dag 10 maart 2011."
Als het goed is, zeggen wij het ook: dit is een geslaagde grap. De vergelijking met de opstand in een aantal Arabische landen is gedurfd: niet iedereen bij het VB is daar zo gelukkig mee. Dom natuurlijk om de zogenaamde extra nieuwsuitzending te laten starten om 19.00 uur (foto 2): dan is er al een gewone nieuwsuitzending, en duurt het nog minstens een uur vooraleer vandaag de NSV-betoging en de tegenbetoging in Gent start. Dat vanavond geen honderdduizenden gematigde Vlamingen zullen betogen in Antwerpen, Brussel, Leuven en natuurlijk ook Gent is vanzelfsprekend. Daarom is die zogenaamde extra nieuwsuitzending dan ook een grap.
Meermaals hebben we reeds geschreven dat de "politiekers" véél betere resultaten zouden behalen wanneer ze zouden stoppen met jaarlijks honderden nieuwe wetten en reglementen goed te keuren maar in plaats daarvan er evenveel, die reeds werden gestemd, af te schaffen.
Maar uitzonderingen bepalen de regels en vandaag willen we ons eens tegenspreken door zelf één nieuwe wet voor te stellen.
Waarover gaat het?
Dagelijks stellen we vast dat "ambtenaren", ministers of welke "overheidsverantwoordelijken "ook, kwistig en roekeloos omspringen met het belastingsgeld dat van ons allemaal wordt opgeeist, om niet te zeggen afgepakt. Indien we nog begrip kunnen hebben voor "overheidsuitgaven" die werkelijk nuttig zijn en in het "algemeen belang" worden gedaan dan kunnen we dat niet voor uitgaven die feitelijk een pure "verbrassing" zijn van onze zuur verdiende centen.
Recentelijk kwam politiebaas Koekelberg in het nieuws met een uitgave van circa 100.000 euro belastingsgeld om zaken te bekostigen die niets maar dan ook niets met het algemeen belang te maken hadden maar eerder als een soort privé-uitgave konden worden bestempeld. We begrijpen dan ook niet waarom er blijkbaar niemand is bij de "overheid" die deze som terug, en eventueel via een rechtbank, opeist ten voordele van de schatkist. Ontslag nemen zonder financiele gevolgen en misschien zelfs een andere benoeming krijgen is het mooiste bewijs dat onze "overheid" de pedalen volledig kwijt is.
Maar Koekelberg is niet alléén. Er zijn er honderden anderen die verantwoordelijk zijn voor het verbrassen en oneigenlijk misbruiken van gigantische bedragen "belastingsgeld".
Zo lezen we vandaag dat staatssecretaris Philippe Courard (PS) als antwoord op een parlementaire vraag bevestigde dat vorig jaar niet minder dan 40 miljoen euro (39.836.986 om juist te zijn) werd uitgegeven voor dringende medische hulp aan illegalen !!! Dit bedrag is de laatste 10 jaar vertienvoudigd!
Waar ter wereld kan men nog een "apenland in het kwadraat" vinden dat illegalen niet onmiddellijk bestraft of terug de grens overzet maar hen begint te pamperen met totaal gratis "medische verzorging". Indien het dan nog alleen maar zou zijn voor zaken die levensbedreigend waren zouden we nog eventueel de ogen willen dichtknijpen. Maar wanneer we lezen dat het o.a. gaat over onkosten van plastische chirurgen voor neuscorrecties, ivf-behandelingen, abortus en ander moois dan vinden we dat dit gelijk staat met MISDAAD.
Iedere politieker die een wetsvoorstel neerlegt waarbij bewezen "verbrassing" of "oneigenlijk gebruik" van belastingsgelden kan bewezen worden als "misdaad tegen de belastingbetaler" wordt erkend en door onze rechtbanken zal bestraft worden, kan op onze levenslange erkentelijkheid en steun rekenen. De verantwoordelijken moeten de verbraste sommen persoonlijk terugbetalen en krijgen bovendien voor hun misdadig handelen een gevangenisstraf.
Altijd al gezegd dat communisme, socialisme en nazisme naaste familie zijn! Socialisme met een dot Islam, of Islam met een dot socialisme :
het is lood om oud ijzer!
t Is deze keer weer van dat, maar nu met de Hema, dieiets uitsteekt dat Linx niet zint : de zaak goed besturen. Men kan de schuldigen (de Directie) moeilijk in een psychiatrische inrichting (voor hun eigen welzijn!) onderbrengen, enfin voorlopig toch niet, en dus gaat men de Sturm Abteiling (SA) imiteren, die ooit voorschreef : Kauf nicht bei Juden..
Het wachtwoord gonst door de rangen : Koop niet meer bij Hema. Iets in de zin van Verboden te gaan skiën naar Oostenrijk van de MR-baas Louis Michel. Dat gold tot Jörg Haider van de FPÖ met een klein raketje uit zijn auto en naar de Walhalla werd gestuurd in een tragisch auto-ongeval waarvan het wrak een ronde inslag vertoonde in het dak, en waar de portieren van langs binnen uit weggeblazen werden, zodat ze tientallen meters voor de wagen zich stuurloos te pletter reed, op de weg lagen. Zaak gesloten. Abgeschossen!
Smetje van t Gazetje wil het voortaan zonder theelichtjes doen .
Kijk, een collega kopvod-madam en de kopvod-madam zelf mogen in de pers en op TV komen verkondigen dart, vermits zij de taal spreken en hier geboren zijn, zij dat mogen doen, en dat wij, de overigen, die ook de taal spreken en hier ook geboren zijn, dat maar moeten aanvaarden. Logisch, toch! Zij zijn gewoon de voorlopers van iets dat we met tijd en boterhammen wel zullenzien. Tenzij wij alert zijn.
Om in de sfeer van de Kauf nicht bei Juden te blijven : ook toen waren er mensen, gelijken onder de gelijken, die dachten iets meer dan gelijk te zijn Eenmaal voldoende in aantal, noemden zij zichzelven de Übermenschen die geboren waren om te heersen over de Untermenschen. Muzelmannen tappen uit hetzelfde vaatje, maar met andere woorden : Untermenschen zijn Ongelovige honden, apen en varkens geworden, en hun geloof (in zijn strengste versie) schrijft hen voor die te doden. Ze mogen alleen in leven blijven, zegt de Koran, mits zij de ongelovigen-taks betalen en akkoord zijn overal hun Meesters te laten voorgaan. Vooruitgeschoven symbool van die overheersing : de hoofddoek, die omni-present moet worden in het straatbeeld.
De kruik zal zolang te water gaan, tot ze breekt ..
Hier komt de getormenteerde ziel van een zekere hoofdredacteur aan het woord .
------------------------------------
Diversiteit
09/03/11, 07u20
·
De winkelketen Hema heeft niet meer gedaan dan zich geschikt naar "de cultuur en gewoonten van België", toen ze besloot het arbeidscontract van een hoofddoekdragende Vlaamse dame niet te verlengen. Dat zou best wel eens kunnen kloppen: in de Nederlandse filialen van de keten is een hoofddoek geen probleem en worden er in de snoepafdeling zelfs speciale 'Suikerfeestpakketjes' te koop aangeboden. De dame, een Vlaamse overigens, niet eens allochtoon, moet dus wijken voor de gecrispeerde reacties van het cliënteel, en het bedrijf doet niet meer dan de wensen van de markt volgen, ook al was er op de arbeidsprestaties van de betrokkene niets aan te merken.
Het toont, niet voor het eerst, aan hoe Vlaanderen worstelt met diversiteit en met de erkenning van een identiteit die niet langer homogeen is en dat ook nooit meer zal worden. Zelfs een Vlaamse en niet allochtone vrouw die een hoofddoek verkiest, moet nu uit de volksgemeenschap gestoten worden. Want je kan van haar toch moeilijk vragen zich aan te passen aan Vlaanderen, als ze al een Vlaamse is?
Er zijn trouwens nog zottere voorbeelden: zo zag het familiebedrijf Busreizen De Turck uit Geraardsbergen zich eind vorig jaar na 45 jaar verplicht zijn naam in het veel Vlaamsere Bus4you te veranderen omdat klanten niet met een Turk op vakantie willen. We verzinnen dit niet.
Ook in het federale parlement is er enige heisa ontstaan omdat een medewerkster van één van de fracties een hoofddoek draagt, tot groot ongenoegen van MR en N-VA, die dit liever verboden willen zien. Nu is er nochtans één ding dat je van verkozenen des volks en hun medewerkers zou kunnen verwachten, met name dat ze niét politiek of levensbeschouwelijk neutraal zijn.
In tegenstelling tot Groot-Brittannië, waar de hoofddoek en de tulband zelfs gewoon geïntegreerd zijn in het politie-uniform, blijven wij de vrijheid van godsdienstbeleving ondergeschikt maken aan de scheiding tussen kerk en samenleving, tenminste zolang de betrokken kerk de islam is.
Je weet niet wat het ergste is: dat ook na al die jaren het onvermogen om de verscheidenheid te accepteren blijft verder woekeren, dan wel of winkelketens en politici deze discussie hardnekkig blijven verderzetten.
Nu goed, ik deel de "cultuur en de gewoonten van België" die Hema ons meent te moeten toeschrijven niet, en ik heb er dan ook mijn laatste zakje theelichtjes gekocht.
-----------------------------------
En dan een vleugje realiteit
Hema, hoofddoek, heibel
09.03.2011 11.53u - Hoofddoekrel aflevering 85. Een Limburgs meisje dat zich tot de islam bekeerde en plots op haar werk verscheen met een hoofddoek is niet langer welkom in de Hema-vestiging van Genk. Er waren te veel klachten van klanten en collegas. De kwestie zorgt meteen weer voor fikse heibel. De onvermijdelijke Jozef DeWitte - baas van de gedachtepolitie CGKR - had zijn oordeel gisteren direct klaar: We hebben redenen om aan te nemen dat er sprake is van discriminatie.
Intussen sprong ook minister van Gelijke Kansen Joëlle Milquet op de kar. Zij eist dat het CGKR een grondig juridisch onderzoek gaat voeren. Dat belooft nog een vette kluif te worden. Is er sprake van racisme? Nee, want het gaat om een autochtoon meisje. Ontslag wegens hoofddoek, valt her en der te lezen in de kranten. Maar ook dat plaatje klopt niet helemaal. De (bekeerde) moslima werkte met een interimcontract en dat werd niet verlengd. Dus van ontslag is eigenlijk geen sprake. Ok, zal u misschien zeggen, het resultaat blijft wel hetzelfde. Kan zijn, maar de werkgever had het meisje wel vriendelijk verzocht om haar hoofddoek in de winkel af te doen. Als ze dat niet had geweigerd, had ze haar job nog.
Professor Arbeidsrecht Roger Blanpain ziet alvast geen probleem en stelt duidelijk dat Hema en Randstad (het bewuste interimkantoor dat Joyce aan een baan had geholpen) niét in de fout zijn gegaan. Klant is koning. Als te veel klanten reclameren, is dat niet goed voor de zaak en Hema is niét verplicht om de hoofddoek toe te laten in België. Als een werkkracht zich daar niet aanhoudt, mag men hem of haar ontslaan.
De zaak zorgt ook bij de publieke opinie voor beroering. De overgrote meerderheid steunt de beslissing van de Nederlandse winkelketen, maar er zijn ook naïeve zielen die zich afvragen waarom mensen zich storen aan een hoofddoek. Het is maar een lapje stof. Tja, waarom er dan per se een staatszaak van gemaakt wordt, is niet meteen duidelijk. In het Gentse filiaal van Hema doken gisteren enkele dwaze trienen op die uit protest een hoofddoek aantrokken. De moslimas die thuis onder de knoet van vader of broers zitten en gedwongen worden een hoofddoek te dragen, zullen blij zijn met dit soort solidariteitsacties En o ja, dan is er het VOK nog, het Vrouwen Overleg Komitee. Zij kapen de Oscar van de stupiditeit weg.
Het is een kaakslag dat net op de honderdste verjaardag van de Internationale Vrouwendag blijkt dat het dragen van een hoofddoek tot ontslag kan leiden, aldus het VOK. Dat uitgerekend op de Internationale Vrouwendag een club feministen (?) een bij uitstek discriminerend en vrouwonvriendelijk symbool als de islamitische hoofddoek in bescherming neemt, dát is pas een kaakslag.
Bron : VB
-------------------------------
Slotopmerking.
Het mens is toch gesyndiceerd, zodat ze, meer dan een niet-gesyndiceerde, zeker kan zijn van haar dopgeld! Mooi meegenomen, want het zal niet eenvoudig worden en van lange duur zijn, naast de naambekendheid die ze vanaf vandaag geniet in geheel het land. Die naambekendheid maakt van haar straks een BV. Ze is inderdaad goed van de tongriem gesneden, en heeft daarenboven een lief snoetje. Over de rest van haar (bevallige?) verschijning kunnen we niets zeggen, want die heerlijkheden zijn voorbehouden voor haar Marokkaanse echtgenoot .Hij de lust, wij de last!
Doch Let wel : Randstad heeft haar niet ontslagen, dus zal Hema, als feitelijke werkgever, misschien nog moeten opdraaien voor een zekere ontslag-vergoeding. Met de afspraken die bestaan tussen het CGKR en de Rechtbank weet men maar nooit! Vindt U dat ook niet de moeite waard om via Uw syndicaat, gratis dus, de Arbeidsrechtbank in te schakelen? Altijd prijs! Misschien krijgt ze wel Staats-mana, of niet, maar de heisa over haar bekering zal nog lang blijven nazinderen. Weet U, Marokkaanse (of Turkse) mannen kunnen aantrekkelijk zijn voor snoesjes!
O Ja, in Nederland mogen kopvodden wel. Spijtig genoeg. Daar is men ons inderdaad altijd een stapje voor. Zal ook wel zo worden, die stap voor blijven, als Rutte I nog een tijdje in het zadel kan blijven, waar Linx als de dood voor is. Na bijvoorbeeld een jaar of 4 Geert Wilders in het gedoog-beleid met de hand aan de ploeg, zouden de zaken wel eens heel anders kunnen evolueren .
Wat er ook van zij : dat mens mag zich gerust bekeren tot nog 10 andere woestijn godsdiensten die haar 1400 jaar terugwerpen in de beschaving, maar ze moet die dingen privé houden. Vooral als ze bedreigend overkomen, als voorbode van nog groter onheil. Wat een klein gouden kruisje aan een ketting onder de kleren niet doet .
Maar dat is zo met democratische socialisten : onder de mom van godsdienstige symbolen vergelijkt men (zoete) appelen met (zure) citroenen.
U moet beide artikels direct na elkaar lezen. Ze vullen elkaar gewoon aan : wat Het Laatste Nieuws zegt of verzwijgt, schrijft Iskander klaar en duidelijk. Eerst de leugentaal gemengd met onwaarheden uit HLN, en dan Iskander.
Na lezing zult U gemakkelijker begrijpen, waarom de Overheid er aan den kt om de blogwereld aan banden te leggen. Het valt op, dat het woord democratie in de Linxe wereld een totaal andere betekenis heeft dan bij de Dikke Vandaele.Niet te geloven hoe de DDR vandaag de dag nog navolgers heeft! Curieus hoe wij de namen van de partijen in de landen die nu af willen van hun dictators, niet mogen weten. Heeft de BRT of De Morgen og nooit vermeld : Rassemblement Constitutionnel Démocratique (RCD) in Tunesie, nu in strijd met de oppositionele FDTL, het Forum Démocratique pour le Travail et les Libertés.
Zo zouden we rapper zien waar het met Libië naartoe gaat .waar democratie synoniem staat voor Marxisme .en Libertés voor de Vrijheden van de Gelovige Moslim .
----------------------
Ook partij van Ben Ali uit Socialistische Internationale gezet
De gevluchte Tunesische president Zine al-Abidine Ben Ali én zijn partij Rassemblement Constitutionnel Démocratique (RCD) zijn uit de Socialistische Internationale (SI) gezet, waar ze bijna 40 jaar lid van waren.
"De voorzitter en de secretaris-generaal hebben, conform de statuten van de Socialistische Internationale, beslist het lidmaatschap van de RCD van Tunesië stop te zetten", luidt het. "Deze beslissing, genomen in uitzonderlijke omstandigheden, weerspiegelt de waarden en de principes van onze beweging en de houding van de Internationale wat betreft de ontwikkelingen in dat land."
Tot maandag waren Ben Ali en de RCD nog volwaardig lid van de SI. Ze werden uitgesloten na een tussenkomst van Martin Schulz, de voorzitter van de sociaaldemocratische fractie (S&D) in het Europees Parlement. "Ik heb gisteren een telefoontje gepleegd om te zeggen dat we niet konden vasthouden aan Ben Ali", zei Schulz vandaag in de marge van de plenaire sessie van het Parlement in Straatsburg. Volgens Schulz traden Ben Ali en de RCD verschillende decennia geleden toe tot de Socialistische Internationale, "toen ze nog echt links waren".
Ook al is de RCD officieel een linkse partij, heeft ze ook banden aangeknoopt met andere, niet-linkse bewegingen. Zo tekende de partij op 29 juni 2010 in Brussel een samenwerkingsakkoord met de Europese Volkspartij (EVP), de partij van de Europese conservatieven.
De Socialistische Internationale telt nu nog één Tunesische partij in haar rangen, namelijk de oppositionele FDTL, het Forum Démocratique pour le Travail et les Libertés. Die partij is echter geen vol lid, maar wel een 'raadgevend lid'. Dat betekent dat ze spreekrecht heeft tijdens vergaderingen en lidgeld moet betalen, maar niet over stemrecht beschikt in de schoot van de SI. (belga/lpb)
-------------------------------
Natuurlijk zijn wij op deze blog voor vrijheid van vereniging, al zien we minder graag dat er al te close vriendschappen gesloten worden over de landsgrenzen heen. Om de eenvoudige redenen, dat er op die manier ook nefaste vriendschappen kunnen ontstaan. Voorbeeld: Duitse nationalisten die in de jaren voor WO II vriendschap sloten met Vlaamse nationalisten, totdat bleek dat hier andere belangen achter staken om bijvoorbeeld de Vlamingen in de collaboratie te betrekken. Iets waarvoor wij vreselijk hebben moeten boeten. Idem dito deden de Rode Broeders van de Proletariërs aller landen, verenigt U, die (tot op de huidige dag ongestraft) subversieve gedragingen bleven vertonen tot lang na de val van de USSR. Inclusief landverraderlijke activiteiten, bij oorlogsdreiging tijdens de Koude Oorlog, in voorbereiding tot de uiteindelijke overwinning van het Wereld-Communisme. Want de Vriendschap met het Sovjetblok was lucratief en opende perspectieven tot in de hoogste cenakels van het establishment. Met de leuze in apen-taal : Krabt gij mijn rug, ik krab de Uwe
Dat er tot op de dag van vandaag een soort Socialistische Internationale bestond/bestaat, kan niet genoeg beklemtoond worden. Zie de afbeelding hierboven. Al voelt die duivelse machinatie voor ons momenteel niet als bedreigend aan. Tenzij ze inderdaad zou gekoppeld blijken te zijn aan de Godsdienst van de Wrede, die krek dezelfde bedoeling heeft, nl wereldheerschappij.
Of is men, uit de lente en de zomer van 1940 vergeten, dat er in ons kleine landje dat onder de voet was gelopen, stemmen te horen waren, dat onze arbeiders zich toch dienden te verstaan met hun Duitstalige broeders, die toevallig in Feldgrau staken tot de oorlog zou gewonnen zijn Dat veranderde wel even toen de ene socialist het land van de andere binnenviel..Toen werden de wachtwoorden 180 graden gedraaid, vooral toen bleek dat die Feldgrauen dan toch niet zo onoverwinnelijk bleken te zijn.
En nu blijkt die socialistische internationale vriendschap stand te hebben gehouden in de hoogste regionen, daar waar er aardig wat slijk der aarde is bijeen te schrapen Het artikel hieronder uit Iskander is dan ook niet zeer vriendelijk voor onze progressieve Linxe vrienden .
En dan is hier nog abstractie gemaakt van het gedrocht EU, dat niet voor nix de EUSSR genoemd wordt en dat wij als een slang aan ons hart koesteren in Brussel.
Wat tussen haakjes weer erg opvalt, is dat zo gauw wij, Vlaams-Nationalisten, de hand reiken of gereikt worden buiten de landsgrenzen aan gelijkgezinden, aa, de Ieren, de Basken, de Ocetanen, enz., er moord en brand geschreeuwd wordt over bedreiging door het monster volks-nationalisme. Staats-nationalisme zou goed moeten zijn, volks-nationalisme slecht. Waarbij voorbij gegaan wordt aan het feit, dat het altijd STATEN waren die uit gebiedshonger elkaar bevochten hebben in de Moderne Tijden.
Weeral typisch Linx : de splinter zien in het oog van een ander, maar niet de balk in het eigen oog
Laurent Gbagbo vertegenwoordigt een nogal klassieke categorie van Afrikaanse dictators. Begonnen als opposant tegen president Félix Houphouët-Boigny, moest hij zelf enkele maanden in de gevangenis doorbrengen. Een garantie op enige democratische ingesteldheid blijkt zoiets echter niet te zijn, want eens zelf de macht verworven deed hij er alles aan om die te kunnen vasthouden. Verkiezingsfraude, uitstel van nieuwe presidentsverkiezingen tot in het oneindige, intimidatie van politieke tegenstanders, alles was goed. Eind verleden jaar liep het echter behoorlijk fout, nadat er uiteindelijk dan toch presidentsverkiezingen gehouden waren. Alleen de aanhangers van Laurent Gbagbo en waarschijnlijk zelfs zij allemaal nog niet zullen nog willen beweren dat hij die verkiezingen gewonnen heeft, maar het geloven doet niemand meer. Resultaat van dit alles: demonstraties, chaos, en een (nog meer) verscheurd land.
Wat echter opvalt, is dat Laurent Gbagbo in het buitenland steeds op een milde behandeling kon rekenen, ook al was het al lang duidelijk dat hij het in zijn eigen land niet altijd even nauw nam met de democratische spelregels. Men deed wel wat lastig omdat hij de presidentsverkiezingen telkens weer uitstelde, maar dat was het dan. Ja, zelfs nadat het duidelijk werd dat hij de verkiezingen van verleden jaar wel degelijk verloren had, kon hij nog steeds op stilzwijgende steun rekenen. In het bijzonder binnen de Franse PS hadden sommigen het er erg lastig mee om afscheid te nemen van Laurent Gbagbo als president. Ik vermoed dat mijn lezers dan ook geen tekening nodig zullen hebben om te begrijpen waarom de problemen in Ivoorkust in de pers niet echt op de spits gedreven werden of worden. En waarom dat wel eens helemaal anders had kunnen zijn, als Laurent Gbagbo in het Westen andere geallieerden had gekozen.
Over naar Tunesië, waar Zine El Abidine Ben Ali enkele weken geleden het veld moest ruimen na de zogenaamde Jasmijnrevolutie. Blijkt immers nu dat Ben Ali dan toch niet het soort verlicht dictator was, zoals hij jarenlang werd voorgesteld. Blijkt ook dat hij lang een factor van stabiliteit in Noord-Afrika vormde, maar ondertussen in zijn val minstens één andere dictator heeft meegesleurd. En er kunnen er nog volgen. En opnieuw ook die vraag: hoe komt het toch dat wij in de pers nooit te weten kwamen wat er écht in Tunesië gebeurde? Alles was er immers zo rustig en stabiel, en de zon scheen er toch zo nadrukkelijk in de vakantiehotels
Het antwoord op de vraag kon al in de inleiding gelezen worden: ook Ben Ali en zijn partij waren lid van de Socialistische Internationale, de koepelorganisatie waartoe ook de Belgische sp.a en de Waalse PS behoren. Pas toen duidelijk werd dat de positie van Ben Ali als Tunesisch president onhoudbaar was, werden hij en zijn partij uit die Socialistische Internationale gezet. Rijkelijk laat, en toch is er niemand in de «serieuze» pers die de vraag stelt hoe het komt dat hij al die tijd lid mocht zijn van een clubje dat anders zo graag moraalridder speelt. Dat ook de Franse conservatieve politica Michèle Alliot-Marie zich serieus wist te verbranden aan Ben Ali en zich uiteindelijk gedwongen zag ontslag te nemen als minister, pleit de Socialistische Internationale niet vrij.
Ook de volgende dictator in het rijtje was jarenlang een voornaam lid van de Socialistische Internationale: Hosni Moebarak. Het moet echter gezegd: de socialisten waren lang de enigen niet om de beste maatjes met Moebarak te willen zijn, en dat heeft zo zijn redenen. Egypte is nu eenmaal een land dat men, uit geo-politieke overwegingen, liefst te vriend houdt. Het is één van de grootste en invloedrijkste landen in het Midden-Oosten, en beschikt bovendien over een paar troeven zoals het Suez-kanaal en de adembenemende toeristische attracties. En dan zijn er nog de Koptische christenen en de Moslimbroederschap, die ertoe bijdragen dat een militaire dictator die het op binnenlands vlak niet al te bont maakt, de Koptische christenen het leven niet te lastig maakt en tegelijkertijd de Moslimbroederschap onder controle, op heel wat krediet mag rekenen.
Daar stond en staat echter tegenover dat het leven van de Koptische christenen ook onder Hosni Moebarak niet bepaald een dans op rozen was, en dat hij de Moslimbroederschap mee groot hielp maken door elke andere oppositie in de kiem te smoren. Als er binnenkort verkiezingen gehouden zullen worden, is de kans groot dat de Moslimbroederschap een verpletterende overwinning zullen halen gewoon al door het feit dat zij de enige partij zullen zijn die beschikt over een organisatie die naam waardig. Het is dan ook nog iets te vroeg om Samuel Huntington voor een tweede maal dood te verklaren, zoals Paul Goossens dit week-end in De Standaard deed. Terloops: de meeste mensen schrijven zinnigere dingen over internationale politiek op hun dagelijkse boodschappenlijstje dan Paul Goossens over een heel jaar in zijn tweewekelijkse column. Het volstaat al de krant van vandaag te lezen «Rellen tussen christenen en moslims in Caïro» (met dertien doden tot gevolg) om te snappen dat deze «Europa-journalist» er absoluut niets van bakt, en je vraagt je dan ook af waarom die zelfverklaarde kwaliteitskrant die man blijft engageren.
Iemand die veel zinnigere dingen wist te vertellen, was John Major verleden week in een interview op BBC Radio 4. Hij liet optekenen dat als je eerste minister of minister van Buitenlandse Zaken bent, je af en toe al eens de hand moet schudden van mensen die je diep veracht, in het belang van het land. (Maar daar weegt dan weer tegen op dat men ook af en toe de hand mag schudden van personen die men enorm bewondert.) Maar er is nog een verschil tussen handjes schudden in functie, en handjes blijven schudden, ook als men niet in functie is. Of nog: Hosni Moebarak is het soort kennis dat je misschien wel uitnodigt voor je trouwfeest, maar liever niet ziet opduiken in je lokale biljartclub. Laat staan dat je hem zelf meeneemt naar je biljartclub. En het is op dat punt dat de Socialistische Internationale lelijk in de fout is gegaan, en chronisch in de fout blijft gaan.
Nu moet gezegd worden dat Michèle Alliot-Marie lang de enige niet was om te bewijzen dat de Socialistische Internationale, ondanks de absolute meerderheidspositie, lang geen monopolie had op relaties met een geurtje aan in Noord-Afrika. Jörg Haider bijvoorbeeld bestond het zoetje broodjes te gaan bakken met de socialistische moslim Moammar al-Qadhafi in Tripoli. Was Jörg Haider in 2008 niet omgekomen in een auto-ongeluk, zou hij vandaag in een bijzonder lastig parket gezeten hebben. Een stuk lastiger zelfs dan waar minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere plots terecht in kwam omdat hij namens België vóór het lidmaatschap van Libië in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties had gestemd. Berouw na de zonde? Zelfs dat niet, want de zonde moest eerst zwart op wit in alle kranten staan voor er enig berouw getoond werd, en Steven Vanackere wist als minister van Buitenlandse Zaken bijzonder goed wat voor vlees hij in de kuip had met Libië.
Laat er vooral geen misverstand over bestaan: ter linkerzijde werd er nogal wat afgegniffeld over dat lidmaatschap. Het lag er vingerdik op dat de ergernis die het in de Verenigde Staten opwekte eerder als een bonus gezien werd, en zeker niet als een malus. Het Libië van Moammar al-Qadhafi was al lang aan een remonte bezig, en niet alleen omwille van het vele geld dat er te verdienen valt met olie en gas. Zijn hartelijke relaties met Hugo Chávez bijvoorbeeld konden op ruime instemming rekenen. Over de aanwezigheid van ettelijke duizenden Chinezen in Libië doet men in de pers opvallend sereen. En het verhaaltje dat schuilgaat achter de huurlingen die zo lelijk huishielden valt ook al nergens te vernemen (behalve bijSTRATFOR e.d. natuurlijk). Het gaat hier nochtans over meer dan alleen maar huurlingen uit omliggende landen of Zuidelijk Afrika, maar ook over Cubanen. En geen Cubaanse vluchtelingen of dissidenten dus.
En daarmee zijn we aanbeland bij de laatste twee dictators in het socialistische rijtje. De manier waarop links Europa flirt met twee bloedige dictators als een Fidel en Raúl Castro, is eigenlijk te gek voor woorden. In het bijzonder de sp.a, met Steve Stevaert als voortrekker, lijkt er al enkele jaren een punt van te willen maken het Cubaanse regime te ondersteunen op alle mogelijke manieren. Dat de persoonlijke levenswijze van Steve Stevaert, die graag in allerlei raden van bestuur zetelt en daar ongetwijfeld één en ander aan vergoedingen opstrijkt, in sterk contrast staat met de rampzalige theorie die hij de gewone Cubaan mee helpt op te leggen, is voor hem absoluut geen hinder. Misschien moet het ene wel als aflaat voor het andere dienen?
Iemand die de linkse waanzin graag nog een beetje verder doordrijft, is sp.a-politicus Kurt de Loor, die zich geroepen voelt met de regelmaat van de klok actie te voeren voor de zogenaamde Cuban Five. Deze vijf Cubaanse spionnen en niemand ontkent dat zij alle vijf lid waren van de Cubaanse inlichtingendienst en infiltreerden in het Cubaanse vluchtelingenmilieu in Florida ondergaan in hun Amerikaanse gevangenissen immers een bijna ondraaglijke behandeling, vermoedelijk omdat ze niet elke dag champagne en kaviaar krijgen voorgeschoteld, of regelmatig een dikke Cubaanse sigaar. Maar van de Zwarte Lente van 2003 heeft Kurt de Loor man natuurlijk nog nooit gehoord. En het relaas van bijvoorbeeld Normando Hernández González zal hij ook wel niet gelezen hebben. Wie het verhaal kent, kan de actie op de laatste Gentse Feesten dan ook alleen maar grotesk noemen.
Europees links staat altijd graag op de eerste rij klaar om met het vingertje in de lucht conservatieve politici de levieten te lezen als iets niet helemaal zuiver op de graat is. Ondertussen houden ze zelf graag en veel contact met bloedige dictators over de hele wereld, als ze zich maar tot het socialisme bekennen. Persoonlijke verrijking, ten koste van de eigen bevolking, is daarbij absoluut geen bezwaar, want zo doet Europees links het graag zelf ook. Maar aan elk bloedig regime komt een eind, en dan vallen de lijken natuurlijk uit de kast. Letterlijk zelfs. Dat de Socialistische Internationale mee bloed aan de handen heeft, wil men dan niet geweten hebben. En houden de bevriende journalisten ook angstvallig uit de pers. Zouden zij echt denken dat hun lezers niet al lang door hebben dat er enkele breed uitgesmeerde achtergrondverhalen ontbreken?
------------------------
Die S.I. (Socialistische Internationale) die zullen we wat meer aandacht moeten geven, nietwaar?! Amusant hoeveel bekenden we daar tegenkomen, in dat select gezelschap. Zhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Socialistische_Internationale_(1951)
Men kan zich daar van de in druk niet ontdoen, dat de woorden democratie en socialisme dezelfde betekenis hebben. Enfin, men stelt het zo voor. Zelfs met een zekere samenzweerderige fierheid .
Inderdaad, de DDR was een zuivere democratie. Dat kan ten allen tijde worden nagegaan in de vrij-gegeven dossiers van de Stasi, de Gestapo van Oost Duitland. Zoals laatst vertoond op de Rode BRT (bij vergissing? als Goebeliaanse uitdaging van kijk eens wat wij allemaal durven zeggen over onszelf : gij gelooft dat toch niet?!) van de bejaarde dochter die in de archieven met eigen ogen kan lezen, dat ze verlinkt werd door haar eigen vader, die een betaald spion bleek te zijn geweest voor de Partei Waarlijk! Zeer democratisch. Even democratisch socialistisch als het roemruchte Nazi-regime, waar het gewoon de verderzetting van was .
O Ja Nogmaals het logo (hierboven) van de Socialistische Internationale : als u de Rode Ster ziet, en de Turkse Halve Maan, dan bent U er toch van overtuigd dat Turkije nooit bij Europa kan komen?! Al wensen Barack Hoessein (M)Obama en de Amerikaanse Democraten dat nog zo zeer
Denk daar eens aan, als U in het kieshokje staat. Het Vlaams Belang, maar ook de NV-A, samen met alle volks-nationalistische partijen van gans Europa, zullen dat nooit gedogen! Daarvoor rekenen wij op het Gezond Verstand en op de Republikeinen in de USA, onze natuurlijke bondgenoten.
Aswoensdag (vandaag dus), is de dag na carnaval, die duurt van de zondag tot de dinsdag-avond,dit jaar al over de Internationale Vrouwendag. Christelijke wortels? Nooit van gehoord!
Een duidelijk voorbeeld dus van progressieve moderniteit, om oorzaak en gevolg te verwisselen. Mooi meegenomen, als daarmee maar die vervelende verwijzingen naar dat verwenste christendom onder gesneeuwd geraken. Gewist uit het collectief geheugen!
Het is op dit moment 10 uur in de voormiddag, en dus moet de zon schijnen. Niet de zon schijnt volop, dus zal het nu halfweg de voormiddag zijn.
De zaken op hun kop zetten op de meest stupide manier! Je zou het je kunnen afvragen : gebeurt dat nu intentioneel, die stomme manier, of is men werkelijk zo stom?! Zou de indoctrinatie reeds zo ver gevorderd zijn, dat het de meest normale zaak van de wereld is geworden, dat men, zonder daarbij stil te staan, zegt en schrijft : 10 uur : zon, kom op, je moet schijnen
Carnaval is ontstaan om een laatste maal voor de 40-daagse Vasten uitbundig te vieren, te vrijen, te vreten en te zuipen. Straks is iedereen dat vergeten, en zal carnaval in het luchtledige hangen, zonder verwijzing naar iets of wat dan ook. Carnaval is carnaval, een jaarlijkse hoogdag van de Lof der Zotheid. Na verloop van tijd kan men dan de nieuwe mode invoeren, om, onder lichte, middelmatige of doorgevoerde druk, samen met de Muzelmannen de ramadan te ondergaan.
2o zal in de gezondheidsleer het werkwoord vasten of matigen ook moeten vervangen worden door ramadammen,waarbij de nadruk dient gelegd te worden, dat de carnaval-gewoonten zoals hierboven beschreven, iedere dag kunnen bovengehaald worden, van zodra de zon (zij weeral!) is onder gegaan tot ze de volgende morgen weer opduikt.
Ramadammen wordt tijdens die nachtelijke uren dan vervangen door Ram Madammen .
Ja, Osama Bin Laden staat klaar om het verlaten Niemandsland binnen te trekken!
----------------------------
Veertig dagen zonder vlees
Morgen op Aswoensdag, de dag na carnaval, begint de vastenperiode van veertig dagen tot Pasen. Niet geheel toevallig start dan ook de originele campagne: Dagen zonder vlees. Ik wil vegetarisch vasten. Met u. En met u.
Het initiatief komt van de 22-jarige fotografiestudente Alexia Leysen. Twee jaar geleden begon ze zelf met vegetarisch vasten. Hoe meer mensen meedoen, hoe beter voor het milieu. Bovendien is het gemakkelijker om samen de inspanning te leveren, aldus Leysen. Zo ontstond het idee om op Facebook een groep op te richten. De actie kent nu al een succes, zegt ze. De boodschap heeft al veel mensen bereikt.
Later volgde een uitgebouwde website met veel informatie. De Facebookgroep telt in korte tijd al meer dan negenduizend leden. Leysen wil zoveel mogelijk mensen stimuleren om minder vlees te eten. Ze wil in de eerste plaats mensen bewust maken van de overmatige vleesconsumptie.
'Ik doe mee'
Op de website kan je via de Ik doe mee-knop de uitdaging aangaan om veertig dagen minder of geen vlees of vis te eten. Nu zijn er al zo'n tweeduizend inschrijvingen. Zelf is Leysen een matige vleeseter en probeert ze om ecologische redenen bewust met eten om te gaan.
De actie, die op 23 april afloopt, valt samen met de christelijke vastenperiode. 'Maar de actie staat los van religie. Deze periode dient enkel als duidelijk kader', klinkt het. Bron dS.
JaJa, boer! Als de vos de passie preekt, let dan op Uw ganzen. En let AUB dubbel hard op, als die vos Sinardet heet! Want dat is een vos in ganzennveren waar het water en de waarheid zo van af lopen. Die is effectief waterdicht voor de waarheid!
Hij brengt het waarachtig nog zo ver, dat ik mij als Vlaams Blokker nog genoodzaakt zie den Bart te verdedigen! Dat is nu juist de truuk van elke Linxe Rakker : achter de schijn van waarheid, de lezer meetrekken naar de eigen overtuiging. Dat kan op een sublieme manier, wat zelden voorkomt. Meestal gaat hun lompigheid zo ver, dat ze op staande voet doorzien worden. Sinardet dus .
Wat men ze wel moeten toegeven (en dat stond, met een lichte overdrijving, reeds in de Bijbel) is dat de kinderen van de Duisternis veel behendiger zijn dan de kinderen van het Licht. Ze zijn zeer bedreven in de kunst van het goed te kunnen uitleggen. Zelfs de Leterminator heeft zich in die kunst bekwaamd! Ze kunnen zelfs uitleggen, wat helemaal niet uit te leggen is. Voorbeeld : het begrip solidariteit. Voor ieder normaal mens is solidariteit een 360°-graden begrip : het werkt in alle richtingen. Voor Linx-Menschen, vooral als dat ACW/ABVV-achtigen zijn, werkt dat selectief. Daar is solidariteit een alleen werkzaam in de gewenste sector. Eigen volk? Kan verrekken. Onze onderdrukkers (bezetters) die hun levensverzekering zijn : die moeten gesteund tot voorbij de bedelstaf. Onze bedelstaf, uiteraard, niet de hunne! Transfers? Die zijn, in hun ogen normaal. Van ons armzalig pensioentje iets menswaardig maken? Daar is geen geld voor. Onze ouderlingen deftig opvangen? Daar is geen geld voor. Onze armen, die te beschaamd zijn om te bedelen bij de OCMWs : daar is geen geld voor. De solidariteit heeft alle kassen leeggezogen, à rato van 12,5 miljard per jaar .Voor dat bedrag had Vlaanderen ieder jaar 4 Lange Wappers kunnen aanleggen,en waren onze havens met wereld-potentieel al veel langer ontsloten geweest voor hun hinterlanden. Dan hadden wij al lang deftige spoorweg-verbindingen gehad voor onze pendelaars, met deftig materiaal, maar vooral voor het goederenvervoer. Om zodoende de wegen te ontlasten. Maar..daar is geen geld voor! Als Zeebrugge ooit een ietwat bredere infrastructuur moest krijgen, dan moest er een scheepslift komen, of een hellend vak want Wallonië moest zijn deel van de geldwafel krijgen. Luik heeft een miljarden verslindend station, maar geen reizigers. Scharrelroi heeft een Métro Léger die al 20 jaar aangelegd is als industrieel erfgoed in verval. Mons, eveneens zonder reizigers en met slechts twee sporen, krijgt een station met de allure van het Antwerps Centraal Station, louter en alleen omdat het goed is voor de plaatselijke tewerkstelling. Mons is de fief van de Italiaanse wonderboy Di Rupo, die aan zijn kiezers belooft : Nous en sortinrons! Vous pouvez compter sur nous! Komt zo uit een slechte Italiaanse maffia-film over Le Roi Soleil!
Om duidelijk te zijn over de Linx-Menschen, collabos van de Parti Scandale : Sinardet beschrijft (grotendeels exact en accuraat) de kwaliteiten (en de gebreken) van zijn slachtoffer, maar hij verbindt die met zijn eigen overtuiging : BDW heeft gewoon alles geleerd van Steve Stunt, Vrede zij met Hem, en is in feite niets meer dan een soort Anciaux. Anders gezegd : BDW zou nergens staan zonder God Steve : wat is die BDW een flauwe imitator! En secondo : de vergelijking met Anciaux is nadelig, want de doorsnee-Vlaming is afkerig van het groot kind Anciaux.
In vogelperspectief zou ik zeggen : van tijden van nefaste verkeerd aflopende regerings-onderhandelingen met de Beek-van-de-Laatste-Kans, is men imitatie-tijden aan het fabriceren. Marie Rose Morel boekt succes door de media te betrekken in haar ziekte? Marianne Thyssen gaat mee in de slipstream : er moet alleen een op het eerste zicht logische gelegenheid gevonden worden. Die wordt geboden door De Morgen, zoals U weet het ledenblad van het ACW. Maar niet getreurd : de neuzen staan nu in dezelfde richting : België en de Belgische Vetpotten overeind houden. Schouder aan schouder met De Schandaard en met Madam Béatrice Saccoche van Le Soir. Onder de welwillende blikken van Tante Libre Belgique en haar nichtje Le Vif/LExpress .
Wouter Beke is eindelijk! door Coburg, op gezag van de PS, belast met de regeringsvorming, in de hoop dat de CVP van nu rap weer verkast tot de CVP van vroeger, de partij met zin voor verantwoordelijkheid, en overgaat tot de klassieke orde van de dag, zonder de Niveanen. Di Rupo heeft ons verwittigd : zijn partij, met al de andere Franstalige partijen in haar spoor, stemt in geen geval de Ontbinding van de Kamers, zodat er geen nieuwe verkiezingen kunnen komen. Dus overal wordt de CVP zoveel mogelijk in beeld gebracht. Dat werkt wervend! Watje Declerck mag op TV de politie komen aanmoedigen die eerst een gangster klist, om te moeten vaststellen dat die vlugger thuis zit dan zij. Het is een zaak van meer dan een week oud! Meisje Ingetje Vervotje mag spelenderwijze komen uitleggen hoe hard ze wel werkt, om dan s avonds te ont-stressen door te mediteren op de foto van een hondje die ze uit de gazet heeft gesneden. Kijk, hier is dat hondje (Camera en close up). Toch n lief ding, nietwaar?!
Ze doen het zodanig opvallend, dat het ordewoord er te dik op geplakt lijkt. BDW heeft via de media zijn bedje kunnen spreiden : laten we hem dat nadoen .
-----------------------------
Bart is Bert 2.0
ma, 07/03/2011 - 17:44 Dave Sinardet
Nieuw Pierke
'Steve is God'. Zo resumeerde een beruchte kop van De Morgen het politiek-mediatieke krachtveld, daags na de stembusslag van 2003. Achteraf bekeken was de verheffing tot goddelijke status van de gezelligste socialist van Vlaanderen misschien wat overhaast. Immers, Steve was nooit zó alomtegenwoordig als Bart dat vandaag is.
Want Bart is werkelijk overal.
Twee weekends terug verscheen hij zelfs in drie verschillende universa: het mainstream-populaire Vlaanderen van De nacht van de televisiesterren, het progressief-alternatieve Vlaanderen van Humo's Pop Poll en het rechts-nationalistische Vlaanderen van het Vlaams Nationaal Zangfeest. Drie subculturen met traditioneel hun eigen helden, idolen en mascottes, die nu gezamenlijk voor Bart zijn gevallen.
Vooral de twee laatsten liggen cultureel-ideologisch op andere planeten, hoewel ze vorige week zondag plaatsvonden in aanpalende zalen. Voor Bart was het van Zangfeest naar Pop Poll echter zowel letterlijk als figuurlijk een kleine stap. Wie daar de politieke betekenis niet van ziet, kent niets van politiek.
Dat geldt voor al de light entertainment performances van de N-VA-voorzitter. Daarmee boorde hij niet enkel een nieuw en veel breder kiespubliek aan, subtiel en intelligent vult hij die optredens inhoudelijk ook veel politieker in dan zijn meeste collega's. Wanneer hij in De slimste mens grapjes maakt over de maquillage van Elio Di Rupo of langs zijn neus weg zonder tegenspraak beweert dat België de grootste staatsschuld ter wereld heeft, is dat uitermate politiek. 'De beste politieke communicatie is communicatie die niet politiek lijkt', zo schreef De Wever zelf ooit.
Niet dat al die programmamakers deel uitmaken van één of ander Vlaams-nationalistisch complot (al ontwaarden Vlaams-nationalisten wel een socialistisch complot toen Steve nog god was - en bespeuren ze dat vandaag nog steeds in elk interview met Caroline Gennez). Hij wordt vooral gevraagd omdat hij met zijn verbluffend retorisch en communicatietalent garant staat voor spitse humor en geestig entertainment.
Geef Bart een format en hij zal erin passen. En, opmerkelijker, zijn geloofwaardigheid niet verliezen. Welke andere politicus slaagt erin guitig te poseren op de cover van P-Magazine met de nieuwe Miss België, aanstalten makend om haar lint door te knippen, om aansluitend quasi als staatsman te worden opgevoerd voor een analyse van de staat van de natie op Radio 1? De Wever raakt ermee weg, onder meer omdat hij zijn lichte optredens drenkt in ironie. Hoezeer hij als politicus tegen het postmodernisme strijdt, zozeer is hij er als mediavedette de belichaming van.
Zoals goede politieke communicatie niet politiek lijkt, lijkt een goede mediastrategie niet strategisch. De Wever managet zijn imago nochtans zeer bewust: de blijvende focus op zijn frituurbezoeken - waar elke programmamaker zonder inspiratie nog maar eens een interviewtje rond bouwt - bestendigen zijn volks imago. Hij heeft de werkwijze van goddelijke voorganger en volksjongen Steve goed bestudeerd. Met dat verschil dat Stevaert niets over zijn privéleven loste. Daar zit De Wever eerder in de traditie van - bien étonnés de se retrouver ensemble - Bert Anciaux. In de jaren 1990 dreef Anciaux als eerste de grensvervaging tussen privé en politiek zeer ver door. Het paste in een trend: politici werden BV's, BV's werden politici. De intellectueel De Wever gruwde destijds van de emo-politicus Anciaux. Vandaag is Bart een verbeterde en efficiëntere versie van Bert. Een Bert 2.0. In Het Laatste Nieuws moest 'ons Damienne' baan ruimen voor mevrouw De Wever, terwijl de kroost De Wever zijn opwachting maakte in Dag Allemaal.
Waarschijnlijk helpt De Wevers goed ontwikkeld cynisme hem in zijn mediastrategie. Wie zijn columns herleest weet dat hij tot voor enkele jaren niet bepaald warmliep voor 'de inhoudelijke middelmatigheid van het aanbod tijdens primetime' waarin hij nu wel eens opdraaft. Is de man die onlangs in een luchtige tv-quiz op ontzagwekkende wijze tien actrices wist te herkennen aan hun blootgestelde boezems, werkelijk dezelfde die in 2005, verwijzend naar collega columnist en toenmalig Slimste Mens-jurylid Marc Reynebeau, nog sprak over 'intellectuelen die ernstig genomen willen worden terwijl ze in luchtige tv-quizen graag commentaar geven bij de zoektocht van Greet Op De Beeck naar twintig synoniemen voor het woord 'vagina'?
Niet dat De Wever op alle punten afwijkt van zijn vroegere lijn. Hoewel hij stilaan in elk entertainmentformat zijn ding deed en ook in politieke programma's zelden kritisch bejegend wordt, blijft hij zich standvastig profileren als slachtoffer van het linkse consensusdenken en het Belgische establishment.
Verscheen op 07/03/2011 in De Standaard, in het kader van de tweewekelijkse column van Dave Sinardet op maandag. Voor eerdere afleveringen, zie hier....
------------------------
Sinardet, Sinardet : de man kan er ook nix aan doen, maar zijn naam doet mij denken aan iets dat Sinister is. Ik geloof niet in de voorbestemming van de mens, maar toch, maar toch!
He bent jong en je wilt wat. Nadeel : je bent Berberjong in het verre onherbergzame Rifgebergte, en het bruidje dat op zekere dag naast je gezet werd, is dat eveneens. Je hebt later dan dagenlang gereisd, soms weken lang en de overtocht is financieel geregeld via allerlei duistere kanalen waarvoor niet alleen jullie beiden borg staan, maar meteen de ganse clan in het herkomstland. Een van hen zal het beter hebben!
En daar sta je dan, hoogstens voorzien van een toeristen-visum, geldig voor 3 maand, maar meteen ook van een telefoonnummer. Die moest je opbellen, zodra je aangekomen waart. Dat doe je dan.
Enzo begint de biologische klok voor de verblijfsvergunning te tikken. Ze tikt wat harder, telkens je tussen de lakens duikt en rekensommetjes maakt, al hen je nooit de Tafels van Vermenigvuldiging hoeven te leren. Maar zie, na de nodige wachttijd komt de verlossende schreeuw : de eerste Nieuwe Belg wordt geboren en meteen gaan alle duren wagenwijd open In je vorig leven wist je niet eens dat er stromend water kon eok, dat zomaar zonder aarden kruik, uit een kraan kwam. Je wist niet eens dat er knusse sociale woningen bestonden die je zomaar gratis kon gaan betrekken. Thuis in Berberland was er geen eten, als je het niet zelf verdiend had, die dag en hier ga je gewoon op vaste uren naar vaste plaatsen. Je krijgt er zelfs zakgeld bij
Je bent, van een naamloze armoedzaaier, van de ene op de andere dag, een gerespecteerd asielzoeker geworden ; Uw eerstgeborene van een hele reeks staat daar borg voor.
Ondertussen werd het U duidelijk gemaakt (wat je zelf niet eens wist) dat je een Gelovige bent met nix anders dan wel bepaalde voorrechten. Je hoeft alleen aanwezig te zijn in de moskee op tijden waar Uw omgeving aan het weekeind begint te denken. Je merkt het stilaan rond U : jullie soort is bezig met het land te vernieuwen. Du fond au comble .
Uw gewaarborgd inkomen wijzigt een paar keer van benaming, al naargelang de voorgeschreven tijd is verstreken. Uiteindelijk blijkt U ingeschreven te staan op de lijst van werkzoekende werkloze en wordt Uw werklozen-vergoeding voortaan op gezette tijden aan huis gebracht, mits U lid bent geworden van de juiste vakbond.
Het land waar U voortaan zult leven, is inderdaad de uitvinder van de spreekwoordelijke vol-automatische geldautomaat. Die functioneert in alle grote steden op een geheime plaats, en is gebouwd in de vorm van een reusachtige viervoeter, die al bulkend de staart opheft, en de productie laat starten. In een stroom van blinkende Euros .
---------------------------
Elsevier :
Europees Hof: In Europa geboren kind geeft ouders verblijfsrecht
dinsdag 8 maart 2011 10:54
EU-lidstaten moeten de ouders van een minderjarig kind dat de nationaliteit heeft van een EU-land, toestemming geven in dat land te wonen en te werken. Dat heeft het Europees Hof van Justitie in Luxemburg dinsdag beslist.
Ouders krijgen volgens het Europees Hof verblijfsrecht via hun in Europa geboren kind
Het hof deed de uitspraak in een zaak van een Colombiaans koppel met twee kinderen die na hun geboorte de Belgische nationaliteit kregen.
Recht kinderen De man van het stel ging in beroep nadat België hem een verblijfsvergunning en het recht op een werkloosheidsuitkering had geweigerd. De Brusselse Arbeidsrechtbank vroeg het hof daarop of het koppel op grond van het Europees recht in België mocht wonen en werken.
Het hof oordeelde dat zij dit recht hebben omdat een weigering zou betekenen dat de minderjarige kinderen hun rechten als burger van de Europese Unie niet zouden kunnen uitoefenen.
Anchor baby In Amerika is recent een discussie ontstaan over zogenoemde anchor baby's. Kinderen van illegalen die in Amerika zijn geboren krijgen automatisch het Amerikaans staatsburgerschap.
Tegenstanders van die wet denken dat het misstanden in de hand werkt. Ouders zouden via die route gebruik kunnen maken van het recht op gezinshereniging en daardoor ook een verblijfsvergunning krijgen.
In Amerika kan pas een verblijfsvergunning voor familieleden worden aangevraagd door personen die ouder zijn dan 21 jaar.
--------------------
Al die Lampedusa-toestanden en zo, doen mij den ken aan de slavenhandel van weleer. Al is er natuurlijk een verschil : de echte kopstukken van deze mensenhandel blijven achter de schermen. Het zijn niet de kleine slavendrijvers die het vuile werk opknappen, die moeten hangen. Het zijnde Witte Boorden inhun paleizen. Als ik het zo zie, dat kan evengoed een Coburger zijn. Het zit per slot van rekening een beetje in de familie! En weer per slot van rekening : als de ene soort onderdanen hen niet meer bevallen, waarom zouden zij dan niet voor vernieuwing mogen zorgen?
Uittreksel uit de brief die ik vandaag kreeg van "Moeders voor Moeders":
"... Het team van Moeders voor Moeders wil U hartelijk danken voor de grote som die wij via Dag Allemaal van Marie-Rose en Uzelf mochten ontvangen. Wij begrijpen dat deze gift aan onze vzw een uitdrukkelijke wens was van Marie-Rose ter gelegenheid van jullie recent huwelijk. Deze geste vinden wij hartverwarmend en tekenend voor de gedreven dame die ze was: tot op het eind was ze begaan met motiveren van anderen. Wij zijn van plan het bedrag te gebruiken voor een welbepaald doel dat rechtstreeks met kansarme kinderen te maken heeft...."
Mag ik denken dat Roos intens gelukkig zou zijn te weten dat zij zelfs na haar dood nog voor kinderen in nood een heel concreet verschil ten goede zal maken?
De komende weken krijgen "Kom op tegen kanker" maar daarnaast andere organisaties en sociale werken ook forse bijdragen uit de nalatenschap van Marie-Rose. Het was haar wens dat de opbrengst van haar boeken zou worden gebruikt om noodlijdende mensen te helpen. Samen met de ouders en de zus van Roos sta ik daar heel graag - en niet weinig trots op mijn buitengewone vrouw - borg voor.
------------------------
Hiermee is een tweede cordon doorbroken : eerst sloopte Marie Rose Morel het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang, zodat iedereen kan zien dat het Vlaams Belang altijd al een normale partij is geweest (Allez! Niet verkeerd verstaan hé! Want zo normaal is dat nu niet als enige partij te moeten opboksen tegen onrecht en verdrukking van het eigen volk door het eigen volk). Het tweede cordon dat doorbroken wordt, is de eeuwige stilte van het graf. De Parel van Vlaanderen is welsprekender in de dood dan bij leven!
Eerst waren er de 200.000 voorkeurstemmen, die ze niet heeft kunnen meenemen naar Hierboven. Nu gaat ze van daaruit, over de partijgrenzen heen, heel Vlaanderen veroveren voor haar denkwereld, door haar boeken en door de vrede die ze in de harten heeft geplant van haar vijanden.
Marie Rose moet, volgens mij, hierboven op haar nagels zitten bijten, daverend van opwinding, want daar in de nabije Oneindigheid, ziet ze reeds de dolende zielen van bijvoorbeeld de Gravensteengroep, aangevoerd door mensen als Rondas, optrekkend met Peter De Roover edn Marc Grammens, de hand reiken naar BDW & Cie. De Heren (en Dames!) van het Vlaams Belang, omgevormd en herdoopt tot Het Algemeen Belang (*), zitten op een zonnig terrasje met een schuimende pint bier onder handbereik, terwijl ze luisteren naar Mter Vic Van Aelst, die een uiteenzetting geeft over zijn Ministerie van Justitie (Nieuw), in een land dat fundamenteel rechtvaardig is geworden. El Cid (Nieuwe Editie) slaat ondertussen een keuveltje met dienster Dirndl-Karolien, die als een tweelingzus gelijkt op de vroegere diva Caroline Genez : als Opa is die toch wat bezadigder geworden.
Het lentebriesje als een Vergeet-mij-nietje, dat is komen aanzetten, dartelt met de wimpels en doet de slingers van de versiering dansen : ook de leeuwen dansen, zwarte leeuw op gouden veld.
O Wat kan het leven mooi zijn! En vooral : simpel!
--------------------------------
(*) Het Algemeen Belang ofte het AB zou dan precies op de maat zijn van mijn persoonlijk belang, want AB dat zijn exact mijn eigen initialen waarmee altijd gecorrespondeerd of gecommuniceerd werd in het beroepsleven.
De renners in De Ronde van Vlaanderen weten het : die laatste meters in rechte lijn, voor de tube van hun voorwiel als eerste de eindmeet raakt, zijn moordend. Het lood in hun schoenen mogen ze niet voelen, want vliegen! moeten ze .Moordend, moordend, en toch moeten ze er door!
Want dan mag de rapste op het podium. Hij krijgt de bloemen en de zoenen. Morgen zal zijn bankrekening er ook beter van geworden zijn .
Zo ook zijn de koplopers in de onderhandelingen van de eeuw nu in de laatste lange rechte lijn gekomen. De wieltjeszuigers moeten er af die krijgen de Zwarte Piet want der kan er maar ene op het Hoogste Schavotje staan. Die zal als beloning, lijk een prins op een wit paard uit vroeger sprookjesdagen, de sluier krijgen van de koningsdochter, die straks zijn bruid zal worden.
Ach die symboliek die als beeld zoveel welsprekender is dan vele woorden! Wie op de ereplaats zal staan, de avond van de verkiezing, zal als beloning de Maagd van Vlaanderen bij de hand leiden naar de troon, waar zij als Hoogste Koningin voor eeuwig zal tronen in de Vlaamse harten. Haar hemelsblauwe wijde mantel zal de minstbedeelden beschermen en haar voet zal Het Serpent verpletteren, dat straathoekwerkers-Frans uitbrakend, kronkelend probeert te ontsnappen naar de donkere krochten van de Borinage
Zij zal als De Voorspoed tronen boven een veld van wegende bloeiende vlasstengels, symbool van nijvere vlijt en werklust, terwijl in de hoge ijle lucht een leeuwerik zich al fluitend ten hemel rept.
Of, hoe wij ons, Flaminganten, zullen voelen, de avond van de eerstvolgende verkiezingen Een beetje nog in de ban van de speech van 12 februari van BDW in de Antwerpse kathedraal. Toen de ene Grote Meneer de andere complimenteerde .
-------------------------------------
N-VA en CD&V op ramkoers (volgens De Morgen)
Het Vlaamse front tussen N-VA en CD&V vertoont grote barsten. De partij van Bart De Wever eist dat ze mee mag onderhandelen over de meerjarenbegroting die België eind april aan Europa moet overhandigen. Zo'n meerjarenbegroting legt volgens de N-VA immers het complete sociaal-economische beleid tot 2014 vast.
Als de regeringspartijen niet op die eis ingaan, zit koninklijk onderhandelaar Wouter Beke (CD&V) met een "ernstig probleem", aldus N-VA-bronnen. "We gaan ons niet dood onderhandelen terwijl een door de PS gedomineerde ploeg voor ons de bakens uitzet." Ofwel moet de regering in lopende zaken opnieuw het vertrouwen vragen in het parlement en weer een volwaardige regering worden, maar dan zijn de communautaire onderhandelingen de facto voorbij; ofwel moet premier Yves Leterme (CD&V) de N-VA mee laten onderhandelen over de meerjarenbegroting.
Bij CD&V zijn ze niet te spreken over die dreiging. De N-VA ging ermee akkoord om Beke enkel over communautaire dossiers te laten praten, zonder deadline. "Ze blaast die afspraak nu op." Leterme is niet van plan om in te gaan op de eisen van de N-VA: hij zal de Vlaams-nationalisten niet mee laten onderhandelen over de meerjarenbegroting en gaat evenmin opnieuw het vertrouwen vragen in de Kamer. "Als de N-VA mee wil onderhandelen, moet ze een volwaardige regering vormen."
---------------------------
Het ene heeft niets te zien met het anderen, zegt U? Wel, dan is het wel heel toevallig dat onderstaand bericht vandaag binnendwarrelde vanwege Frank VanHecke
Uittreksel uit de brief die ik vandaag kreeg van "Moeders voor Moeders":
"... Het team van Moeders voor Moeders wil U hartelijk danken voor de grote som die wij via Dag Allemaal van Marie-Rose en Uzelf mochten ontvangen. Wij begrijpen dat deze gift aan onze vzw een uitdrukkelijke wens was van Marie-Rose ter gelegenheid van jullie recent huwelijk. Deze geste vinden wij hartverwarmend en tekenend voor de gedreven dame die ze was: tot op het eind was ze begaan met motiveren van anderen. Wij zijn van plan het bedrag te gebruiken voor een welbepaald doel dat rechtstreeks met kansarme kinderen te maken heeft...."
Mag ik denken dat Roos intens gelukkig zou zijn te weten dat zij zelfs na haar dood nog voor kinderen in nood een heel concreet verschil ten goede zal maken?
De komende weken krijgen "Kom op tegen kanker" maar daarnaast andere organisaties en sociale werken ook forse bijdragen uit de nalatenschap van Marie-Rose. Het was haar wens dat de opbrengst van haar boeken zou worden gebruikt om noodlijdende mensen te helpen. Samen met de ouders en de zus van Roos sta ik daar heel graag - en niet weinig trots op mijn buitengewone vrouw - borg
Trek aan de riemen, wij varen, flink op de maat van een lied. Klieft onze boot door de baren, weg alle zorgen en verdriet.
Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top. Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top !
vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top. Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top!
-------------------------------
Bij monde van Het Vrije Volk, hierna weer eens te beluisteren, spreekt tot U de Stem v.h Volk. Niet dat we hier Le Pen, vader of dochter, moeten nalopen, maar eens goed luisteren naar vrienden heeft nog niemand kwaad gedaan.
Moeten we daarom met haar (Marine Le Pen) samen kersen eten? Moeten wij niet eerst zien of zij niet teveel imperialistische trekjes vertoont, zoals de meeste van haar landgenoten in het verleden? De Fransen zijn in de loop van de recente Geschiedenis al een paar keer op rooftocht door onze Lage Landen getrokken, zoals U weet! Beste vrienden zullen we dus wel nooit worden, tenzij de Franse Nederlanden terug gegeven worden, van De Panne tot Duinkerken, tot en met Artesië en een deel van Picardië In recente tijden kunnen we spreken over ons financiewezen, en onze energie-sector .
In afwachting : U weet wel, de Loreley in Bingen op de Rijn, ze bedoelt het ook goed, en iedere winter weer zijn er schippers die zich laten verleiden door haar sirenenzang. Laten we dus goed uit onze doppen kijken!
Laten we integendeel vooral geen platte broodjes gaan bakken. Maar proberen te leren uit wat zij goed doet, en nog meer uit wat zij verkeerd doet. Trek aan de riemen, wij varen!
----------------------------------
Interview met Marine Le Pen
E.J. BRON - 06 MAART 2011
Ze polariseert als nauwelijks een andere vrouw in Frankrijk: Marine Le Pen is de nieuwe chef van de rechts-extreme partij Front National. Haar missie: ze wil rechtsbuiten naar het midden brengen, salonfähig maken en haar partij voorbereiden op de toekomst. Het omstreden Front National werd in 1972 door haar vader Jean-Marie Le Pen opgericht. Midden januari heeft Marine Le Pen hem als chef van de partij afgelost. Haar doel: de presidentsverkiezingen in 2012.
Euronews:
Na ongeveer 40 jaar volgt u uw vader op en neemt u het partijvoorzitterschap van het Front National van hem over. U hebt veranderingen aangekondigd. Hoe zult u zich afzetten tegen de politiek van uw vader?
Marine Le Pen:
Ten eerste: ik hoef me helemaal niet af te zetten tegen de politiek van mijn vader, omdat ik heel trots ben op zijn carrière. Het is hem gelukt een partij in Frankrijk op te zetten die de Franse natie verdedigt. Dat onderscheidt deze partij van alle andere globale partijen die in het politieke landschap gevestigd zijn.
En het is hem gelukt dat zijn partij nog steeds bestaat. Nu zal er een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het Front National worden opengeslagen. Men kan het zogezegd wekken en opbouwen noemen. Mijn vader was de wekker, hij heeft de mensen pas op bepaalde problemen gewezen waar Frankrijk nu aan lijdt. Wij willen de architecten van het Front National worden. Dit nieuwe hoofdstuk moet ons aan de macht brengen. We bereiden ons voor op de strijd om aan de macht te komen en onze idealen te verwezenlijken.
Euronews:
Hoe wilt u dat aanpakken met het oog op de presidentsverkiezingen in 2012? Volgens peilingen zou u tot 18% van de stemmen kunnen halen (opm.: volgens de laatste peilingen haalt ze 23%, meer dus dan Sarkozy en de socialistische kandidaat Martine Aubry met ieder 21%). Hoe wilt u een hoger percentage behalen?
Marine Le Pen:
Eerst moeten we ons met het Front National op locaal niveau verankeren. Bovendien moeten we zorgen voor een grotere toegang voor de thema´s van onze partij. Zoals u weet, werd het Front National lange tijd door de pers en de politiek beperkt tot de thema´s onveiligheid en integratieproblematiek. Ons programma is echter veel groter. Ik had de opdracht om te zorgen voor meer transparantie in onze programma´s economie en sociale zaken.
En dat betreft ook ons milieuprogramma, wat velen daarvoor nog niet kenden. En uiteraard ook onze ideeën m.b.t. de staat, dus m.b.t. de rol die de staat in Frankrijk dient te spelen.
Euronews:
Is Frankrijk al klaar voor een presidente?
Marine Le Pen:
Oh ja, dat is volgens mij helemaal geen probleem. En dat Ségolène Royal niet werd gekozen, ligt meer aan haar persoon dan aan het feit dat ze toevallig een vrouw is.
Euronews:
U hebt gezegd, dat u niet echt geïnteresseerd bent in Europa
Marine Le Pen:
Dat heb ik nooit gezegd. Nooit. Integendeel zelfs. Ik ben geïnteresseerd in Europa, omdat ik het uit alle macht bestrijdt. In ieder geval de Europese Unie, niet Europa op zich. Europa, dat is een cultuur, een gebied. Ik ben Europeaan. Maar de Europese Unie is een structuur die voor mij totalitaire trekken heeft. De Europese Sovjet-Unie, zogezegd. Des te verder zij voortschrijdt, des te meer wordt ze zonder het volk geconstrueerd ze construeert zichzelf aan het volk voorbij. Des te meer richtlijnen ze ons opdringt We zien toch dat zij, en dat moet men toch een keer zo zeggen, onze economie ruïneert, dat zij op onze zakken leeft, dat zij de munteenheid schaadt, dat zij ons een leefmodel opdringt dat niet de onze is.
Euronews:
Als u president wordt, wilt u Frankrijk dan uit de EU halen?
Marine Le Pen:
De Europese Unie is volgens mij dood. Ze is een ondergaande ster. Ze denkt dat ze leeft, maar ze is al lang begraven. Want ook de munteenheid die ze heeft geschapen, is dood. Op dit moment proberen we de euro tot iedere prijs te redden. Maar tot welke prijs? Ik wil niet dat mijn volk, net als de Ieren, minstens 12% op het minimumloon moet inleveren, dat de kinderbijslag lager wordt, dat het werklozengeld en het loon van de ambtenaren naar beneden moeten. Als dat de prijs is die we moeten betalen om de euro te redden, dan zeg ik: het is beter dat we uit de EU stappen en de euro afschaffen.
Euronews:
Welke toekomst heeft Europa volgens u?
Marine Le Pen:
Ik denk, dat men helemaal van voren af aan moet beginnen. Europa kan levendig zijn als het opgebouwd wordt op een basis van naties die nationale soevereiniteit respecteert, een Europa van samenwerking alleen dan behaalt het objectief gezien goede resultaten.
Euronews:
Op 23 oktober zijn meerdere rechts-populistische partijen bij elkaar gekomen in Wenen, zoals de Italiaanse Lega Nord en de Oostenrijkse FPÖ. U hebt besloten reclame te maken voor een referendum over de EU-toetreding van Turkije. U was niet in Wenen. Werd u niet uitgenodigd of heeft u een andere mening over de toetreding?
Marine Le Pen:
Helemaal niet. We hadden in het Front National een interne concurrentiestrijd. We wilden afwachten wie de partijchef werd om daarna de nodige contacten te leggen. Volgens mij hebben we contacten nodig met een bepaald aantal Europese partijen. En ik ben bereid het referendum over een EU-toetreding van Turkije in Frankrijk te organiseren. Ik ben tegen een toetreding van Turkije.
Euronews:
Hebben de gebeurtenissen in Tunesië en Egypte u verrast?
Marine Le Pen:
Nee, niet echt. Want het zijn volgens mij niet zozeer democratische revoluties, maar hongerrevoluties. Ik denk, dat het internationale monetaire stelsel en de slechte beslissingen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) geleid hebben tot de hoge prijzen van alledaagse producten en levensmiddelen. Ik ben bang voor twee dingen: ten eerste dat de Islamistische partijen zullen profiteren van de overwinning van de revolutie en het streven naar democratie en dat zij de macht zullen grijpen. Om dit te ontkennen, is volgens mij absurd. Ten tweede: enorme migratiegolven.
Euronews:
Ondanks uw verkiezing tot partijchef van het Front National en ondanks de verwachtingen die er in u worden gesteld, blijft u toch de dochter van Jean-Marie Le Pen. Had u nooit een pijnlijk gevoel bij uw vader?
Marine Le Pen:
Weet u, in de geschiedenis van een partij moet alles worden meegemaakt. Het zou te gemakkelijk zijn alleen het goede mee te nemen en het storende of de slechte prestaties overboord te gooien. Ik sta voor de hele geschiedenis van mijn partij. Ik sta mezelf niet toe om de slechte of minder goede dingen uit de goede te sorteren, want dat is volgens mij niet netjes. Ik probeer van het verleden en mocht dit al gebeurd zijn: van fouten te leren. Ik haal mijn ervaringen uit de grote en mooie dingen, die het Front National heeft bereikt. Een allen tegen één-partij, met een slechtere financiële situatie in vergelijking met andere partijen, die onder moeilijke omstandigheden stand heeft gehouden. Desondanks denk ik dat ik u nu kan zeggen dat wij ons nooit vergist hebben.
Omdat over volksbedriegers de waarheid uitkomt, misschien?
-----------------------------------
Och, de man raaskalt maar wat, bang als hij is van Marine Le Pen en haar invloed in Frankrijk, hij goochelt met geleerde woorden die hij over zijn kop trekt, lijk een nar de zotskap. Kijk maar: de wereld, met een Noord- en een Zuidpool, is multipolair volgens hem.
Moest hij groeipunten gezegd hebben, dan was hij beter verstaanbaar geweest. Maar dan zouden zijn toehoorders gezien hebben, dat hij ook maar een gewone mens is, en dat beeld wil hij ten allen prijze vermijden. Hij acht zichzelve, nog hoger dan Napoleon De Gucht, zijn spitsbroeder in de Loge-gedachte, ver verheven boven het gewone klootjesvolk. Alle Riberalen hebben dat zo en beetje, maar vooral bij die twee werkt het deerniswekkend.
Het Liegebeest ziet hierbij, met zijn interpretatie over het heroplevend nationalisme zit hij er al volledig naast, de eerste regel van gezond koopmansschap over het hoofd. Gezonde concurrentie met het buitenland scherpt immers de eetlust van de verbruiker!
Maar Meneer doet zich voor als ervaringsdeskundige die van alle markten thuis is. Hij is inderdaad overal geweest. Maar werd overal gewogen en te licht bevonden Zelfs in zijn vrije tijd als wijnboer in Toscane is hij gekend als minus habens die als een Messias zijn Italiaanse buren de kunst van het wijnmaken is komen brengen..
Inderdaad ziet Verhofstadt de Vlaams Nationalisten niet graag. De volledige uitleg ligt besloten in de woorden van Cruella Onkelinx, die het ooit bestond te verklaren dat avec Guy, cest génial Want na Guy was het hard knokken om nog te kunnen graaien in de Vlaming zijn portefeuille. Met Guy was dat geen enkel probleem : nog voor zij waren uitgesproken, hadden zij al de jaarlijkse 500 miljoen voor hun Franstalig Onderwijs in de pocket! En waren daar niet de vervloekte Flaminganten geweest, de Guy zat nog altijd in het zadel en in de Belgische vleespotten!
Eenzelfde gevaar ziet hij nu voor hem en de vrienden in andere landen : ook daar zijn de nationalisten mondig geworden, en laten zij zomaar de Eurocraten niet meer begaan. Zeer tot afgrijzen van de heersende klasse van de EUSSR
Neen, Liegebeest : Uw lied is uit! Alleen bij Uw Waalse vrienden bent U, als gelegenheids-Vlaming, nog welkom. Omwille van het venijn dat U spuwt op Uw eigen mensen!
U hebt een prachtige gelegenheid om te zwijgen laten voorbijgaanç
--------------------------------------
Oud-premier en huidig liberaal fractieleider in het Europees parlement, Guy Verhofstadt, heeft vandaag in het programma 'l'Indiscret' (RTBF) zijn standpunt over nationalisme uiteengezet. Over de Belgische politieke toestand was hij terughoudend, maar wilde wel kwijt dat "hij moeilijk zag hoe men kan onderhandelen met partijen die het einde van België voorstaat". Hij benadrukte dat het om een eigen mening ging.
Overal in Europa nationalisme Verhofstadt wees erop dat het nationalisme geen Belgisch fenomeen is maar overal in Europa terug te vinden is. Door de crisis heeft men de neiging zich op zichzelf terug te plooien, maar dat is niet heel intelligent, meent de Open Vld'er.
Multipolaire wereld Volgens hem moet het antwoord op groeilanden zoals China of India van Europa komen. Zelfs de grootste EU-lidstaten zullen geen rol van betekenis meer spelen in deze multipolaire wereld in wording, voegde hij er nog aan toe.
Op de vraag over een mogelijke terugkeer naar de Belgische politieke scène zoals drie jaar geleden, antwoordde hij dat "hij steeds bereid is om dat te doen, maar dat is vandaag niet aan de orde". (belga/lb)
Of Leraren Kerkelijk Recht allemaal recht en kerkelijk zijn? Ik weet het niet, maar ken er in ieder geval minstens ene die noch het ene noch het andere is.Hij is alleen typisch Tjeef-ten-voeten-uit. Hij houdt van iets, en toch weer niet. Hij minacht iets, en toch weer niet. Of niet helemaal. Hij houdt van België, maar is geen belgicist. De Vlaamse kunst is wel Vlaams, maar eigenlijk is ze Belgisch.
En natuurlijk bestaat er Belgische kunst : in Afrika. Kijk maar naar het museum van de afgehakte handen in Tervuren! Kijk maar naar de zwarte sloppenwijken in Brussel : allemaal gevolgen van de Belgischebezitsdrang naar rubber,nar diamant en naar goud uit Donker Afrika.
Torfs is een korf vol zaagsel en ander ongemak. Die man moet dringend bevorderd worden. Voor iets lager dan Paus wil hij niet gaan. Alhoewel. Wouter Beke opvolgen als Partijvoorzitter, dat zint hem wel. Eenmaal Beke Premier zal geworden zijn, dan zal hij zijn kans grijpen. Want die zal rap verbrand zijn : te lang en te dicht bij De Wever gestaan. Mits een beetje gevlei bij de Koning Torfs gaat voor Premier van België. Wie het kleine niet begeert, is jet grote niet werd!
Vandaar zijn preek hieronder. Kom nader, en geniet mee.
----------------------------------
Nauurlijk bestaat er een Belgische cultuur
07/03/11, 10u47
CD&V-politicus Rik Torfs deelt niet alle stellingen die Erwin Mortier in zijn opmerkelijke opiniestuk Land zonder cultuur formuleerde. 'Maar de essentie van zijn betoog is juist. Juist omdat er een federaal cultureel niveau bestaat, is het goed om het te erkennen', aldus de professor kerkelijk recht.
Onze relatie met Afrika, met Congo, Rwanda of Burundi is Belgisch. Je kan ze niet splitsen. Een geheugen dat volledig Vlaams of Franstalig wordt, is erger dan vergetelheid
Bestaat er een Belgische cultuur? Natuurlijk. Ook wanneer ze door de verkozenen des volks formeel wordt afgeschaft. Zelfs als België alleen maar een historische vergissing zou zijn geweest. Ook dan bestaat ze. Al was het maar omdat vergissingen doorgaans tot krachtiger culturele verwezenlijkingen leiden dan de rustige vastheid van het eigen gelijk. Vlamingen kunnen aan België niet ontsnappen. Er is geen buitenland waar Vlaams-nationalisten meer over spreken dan over België, het land dat nooit had mogen bestaan en ook vandaag nog weerstand biedt tegen zijn eigen verdwijning. We kunnen België onsympathiek vinden, lelijk, verdrukkend, we kunnen zinnen op wraak tegenover de heersers van vroeger. Maar wat België is geweest in zijn streven, falen en weerbarstigheid zal ons nog vele decennia achtervolgen. Hoe hard wij ook willen vergeten. Wie hardnekkig vergeten wil, erkent trouwens zijn onvermogen om dat daadwerkelijk te doen.
Er is een Vlaamse cultuur, en die verdient alle steun. Lof ook. Zij was het startpunt, de wegwijzer, de hoeksteen van het gefederaliseerde België. Ik hou van de Vlaamse cultuur, al mag ze voor mijn part wat Nederlandser worden, Surinaamser ook, waarbij ik terloops hulde breng aan Hans Faverey, één van onze allergrootste dichters. Onze cultuur is Vlaams, terecht, maar ze is niet alleen maar Vlaams. Ze is ook Belgisch. Opgepast, ik ben geen Belgicist. Was ik het wel, ik zou in deze tijden van Vlaams eenheidsdenken terugdeinzen om het openlijk te zeggen. Maar ik ben het niet, met veel overtuiging overigens, want ook een Belgicist is wat ik onder geen beding wens te zijn: een nationalist.
Dat er een Belgische cultuur is, heeft niets te maken met een wens of een droom, vloeit niet voort uit een ideologische stellingname, maar uit een vaststelling. Overigens kan de notie cultuur niet worden beperkt, zoals vaak impliciet gebeurt, tot wat zacht is en lieflijk. Mooie muziek. Fijne schilderijen. Aardige toneelstukken. Het genot van samen liederen te zingen. Dat kan er bijhoren, maar is niet de essentie. Cultuur is geen ornament, ze is onontkoombaar. Ze valt minder te vermijden dan de politiek die haar reguleert. De wijze waarop een politicus zijn visie op cultuur ontwikkelt en verwoordt, is tegelijk een uiting van de cultuur die hij heeft of ontbeert.
Niet alle stellingen die Erwin Mortier in zijn heerlijk woeste Land zonder cultuur formuleert, deel ik. Maar de essentie van zijn betoog is juist. Er bestaat een federaal cultureel niveau, of dat nu politiek wordt erkend of niet. Maar juist omdat het bestaat, is het goed om het te erkennen. Onze relatie met Afrika, met Congo, Rwanda of Burundi is Belgisch. Je kan ze niet splitsen. Een geheugen dat volledig Vlaams of Franstalig wordt, is erger dan vergetelheid. Wat is de geschiedenis van mijn eigen Leuvense universiteit wanneer helemaal abstractie wordt gemaakt van de Belgische context waarin zij groeide, leed en streed? Hoe kunnen we spreken over strips in België wanneer we Willy Vandersteen en Bob De Moor losmaken van Hergé? Hoe zou Parijs de briljante schrijver André Baillon hebben onthaald als hij nooit eigenaar was geweest van een kippenkwekerij in Westmalle?
Vrees voor de werkelijkheid We kunnen ons noodlot niet ontlopen. De Vlaamse cultuur bestaat, en ook de Belgische. De Vlaamse cultuur is gekleurd door de Belgische, de Belgische zou zonder Vlaanderen anders, armer, amechtiger zijn geweest. Vlamingen voelen te vaak de pijn van hun verdrukking, zien onvoldoende hoe krachtig zij tot de Belgische cultuur hebben bijgedragen.
Wat kunnen we in het hervormde België nog samen doen? Dat vragen politici zich af. Onmiddellijk wordt dan over defensie gesproken. Alsof Vlamingen en Franstaligen zich vooral verbonden weten door machinegeweren en bazooka's. Terwijl er ook een cultureel erfgoed is dat we met elkaar delen, en dat niet ophoudt te bestaan wanneer het confederale België verwezenlijkt zal zijn.
Een federaal cultureel niveau staat niet haaks op het confederalisme. Het heeft niets te maken met heimwee naar la Belgique à papa, dat overigens zelden het voorwerp uitmaakt van briljante analyses. Waar een federaal cultureel niveau wel tegen indruist, is tegen taboes. Zoals pausen zich compromisloos tegen condooms keren, verwerpen nationalisten onder alle omstandigheden meer federale bevoegdheden, in beide gevallen uit vrees voor de werkelijkheid, uit onmacht om met de complexe menselijke natuur om te gaan. Jammer. Voor wie driftig komaf wil maken met elke vorm van Belgische cultuur, citeer ik graag uit Sotto Voce van M. Vasalis: "(...) niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn."
-----------------------------
Pssst
Hoe een Hoogleraar Kerkelijk Recht door dezelfde deur kan als Erwin Mortier, de Artiest-met-Hoofdletter Niet in onze Naam, is weer een van die typische Tjeven-streken. Het doet mij denken aan die brave huisvrouw, die zich afvraagt de handen afdrogend aan haar voorschoot, wat die straatmadelief heet, dat zij niet heeft?! Daarbij waarschijnlijk bepaalde anatomische onderdelen op het oog hebbend, voorbij gaand aan het feit dat het verstand, de kennis, tussen de orenzit. En niet tussen de benen.
Bij beide heren voornoemd is dat eveneens een wezenlijk verschil .
En na de Onafhankelijkheid zal Vlaanderen nòg pluralistisch zijn
------------------------------------------
Onze teergeliefde LRB (Linxe Rode Broeders) van het AFF, die in de kramp geraken telkens ze het woord nationalisme ontwaren, zijn volle 8 dagen na het Zangfeest nog iet bekomen van hun ontzetting.
Eerstens : het geheel afschieten is quasi onmogelijk, niemand doet het! en tweedes (nog erger!) de TV begint er al serieuze reportages over te maken waar je de kritiek moet zoeken als een naald in een hooiberg!
Maar : ze kunnen het lonken niet laten, ze lonken naar iedere man. Heu : ze kunnen het sneren niet laten, ze sneren waar het maar kan Het zit hen in de genen : hier een leugentje, daar een onwaarheidje : los uit de pols, bijna onachtbaar, zelfs als ze zich daarbij in de eigen voet schieten.
Ik leg uit : ze weten niet, of liever ze ontkennen, dat De Vlaamse Leeuw het volkslied is van de gehele Vlaamse Gemeenschap, waar zelfs zij ook bij behoren. Waarschijnlijk tot hun grootste afgrijzen! Een beetje de reflexief van hier en daar een hardleers Gemeentebestuur, dat de eis van de Hogere Overheid tot bevlagging op 11 juli nog altijd interpreteert als de verplichting om alleen de Belse Driekleur uit te hangen. Basis-nationalisme (Vlaams) is slecht, opgelegd nationalisme (Belgisch) is zaligmakend!
Komaan meisjes en jongens van het AFF : herken eindelijk de tekenen des tijds! De Belgiek leeft niet meer in de geesten : de brede massa wil iets nieuws. Jullie snuggerste voormannen hebben al geruime tijd, jaren zelfs, Het Licht gezien. Zie Gravensteengroep. Ze verkondigen aan al wie het horen wil, dat de Linx-gedraaiden evengoed Vlaams Nationalist kunnen zijn als de meest rabiate Rechts-gedraaiden. Ze gaan er zelfs van uit, dat de Vlaamse leefgemeenschap na de Zelfstandigheid evengoed pluralistisch zal zijn als nu. Alleen het verzet tegen de Francofone Overheersing zal dan niet meer nodig zijn Een heerlijke gedachte om aan te wennen!
Maar niemand is verplicht het gezond verstand te volgen. Dan moet Vlaanderen maar meer hoop stellen op de nieuwkomers : die zijn er nu toch. De perseveranten kunnen nog altijd uitwijken. Naar Cuba, of naar Noord Korea, de laatste Rode Paradijzen. Of naar China. Maar verdorie daar is de Overheid overal niet mals voor dwarsliggers .
Over die nieuwkomers : de term allochfonen die ik vandaag vond inde Fransdolle Pers opent perspectieven! Pas op! Niet allochtoon, maar allochfoon : anders sprekenden! Gedaan met in dit land alles communautair te maken, Frans of Vlaams. We zijn de jure en de facto meertalig geworden. Nu nog van de paritaire democratie, die nog min noch meer de democratie is die sedert 1830 naar de hand van de Francofone pretentie werd gezet, afgeraken! Deze zien vervangen worden door een echte democratie, voortkomend uit de stemhokjes van over het gehele land. En, meisjes en jongens van het AFF : dan moet er helemaal NIX meer gesplitst worden, noch BHV noch het land. Dan worden zelfs beide nationalistische gevoelens, de goede (Beglische) en de slechte (Vlaamse) herleid tot één enkel vaderlands goed gevoel. Ironie van het Noodlot?
Deze laatste alinea is geschreven onder invloed van mijn Italiaanse buren, die verenigd in hun verscheidenheid, bijna in het gelid springen als het Italiaans Volkslied in het openbaar weerklinkt. En is er één land ter wereld die meer getormenteerd uit de laatste wereldbrand is gekomen?
Een paar jaartjes buiten de landsgrenzen leven, voelt aan lijk een kettingroker die na een leven van verslaving, nu al jaren rookvrij ademt. Het is met jullie hetzelfde als waarvoor op een pakje sigaretten gewaarschuwd wordt : België kan de gezondheid schaden.
Voorbije donderdag keken 730 000 mensen naar de Koppen-reportage over het Khadaffi-regime, de Vlaams-nationalisten en het vrouwenwielrennen. Dat is iets meer kijkers dan voor De Laatste Show diezelfde dag, maar geen topper als Man bijt hond (1 100 000 kijkers), Thuis of Het Journaal (elk 1 000 000 kijkers). Anders dan gewoonlijk is men in het Vlaams-nationalistisch kamp tevreden over de VRT-uitzending.
De reportage was opgehangen aan drie figuren: Michael Discart (24 j., voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging Hageland), Nele Van den Broeck (21 j., praeses van het NSV-Mechelen) en Gorik Couttenye (de ster van de avond omwille van de vlotheid waarmee deze jonge VNJer de platitudes aan elkaar reeg). Alle drie waren ze op weg naar het Vlaams Nationaal Zangfeest vorige zondag in Antwerpen. Het werd een boeiend, respectvol portret, schreef de Vlaamse Volksbeweging (VVB) achteraf. Als t goed is, zeggen we t ook, blikte de NSV tevreden terug. Ledy Broeckx is trots op de mondige VNJers, postte de voormalige VNJ-verbondsleidster op haar Facebook-pagina. Vooraf was er veel argwaan. Zou de VRT de beelden niet manipuleren en de uitspraken verknippen? Niet dus. Als er al gemanipuleerd werd, is het langs de kant van de Vlaams-nationalisten.
De VRT nam voor deze reportage al enige tijd geleden contact op met Michael Discart (overigens geen gewone VVBer, met 4 700 Facebook-vrienden springt hij boven anderen uit). Discart maakte onmiddellijk bekend dat hij gevraagd was mee te werken aan een Koppen-reportage. Wat later volgden via Facebook extra oproepen om met de bus die Discart had ingehuurd naar het Vlaams Nationaal Zangfeest in Antwerpen te reizen. Het mocht toch niet gebeuren dat de VRT een slechts halfvolle bus zou filmen. Vandaar herhaalde oproepen om in te schrijven voor de busreis met Michael Discart en de VRT-filmploeg. Vandaar dat je in de Koppen-reportage NSV'ster Nele Van den Broeck uit Asse, studerend in Mechelen, op een bus ziet die vertrekt in het Hageland. (Foto: Michael Discart komt bij Nele Van den Broeck het geld voor de busreis ophalen.)
Dat doet natuurlijk niets af van het feit dat voorbije zondag 4 700 Vlaams-nationalisten uit volle borst De Vlaamse Leeuw en meer van dat zongen. Iemand had het er moeilijk mee dat de voice over in de Koppen-reportage sprak over hun volkslied (het volkslied van de Vlaams-nationalisten, nvdr.). Die reporter is toch ook een Vlaming. Volgens hem had de VRT moeten spreken over ons volkslied. Bij de redactie van AFF/Verzet ligt De Internationale nauwer aan het hart dan "ons volkslied". Vlaams-nationalisten vinden het daarentegen vanzelfsprekend dat De Vlaamse Leeuw dé hymne is van álle Vlamingen. Weer een totalitair trekje dat naar boven komt.
En nog dit. Naar aanleiding van de vakbondsacties tegen het Interprofessioneel akkoord (IPA) vorige vrijdag plant men vanuit Vlaams-nationalistische hoek een blokkade van het ABVV-gebouw in Antwerpen. Aanstaande vrijdagnamiddag. En wie vinden we onder de aangekondigde deelnemers, naast onder andere de VB-personeelsleden Barbara Bonte en Hans Verreyt? Michael Discart.
-----------------------------
Psssst
Naarmate men dichter bij de politiek stat Laat het mij zo stellen : wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien.
Ik kan niet verbergen, dat mijn ongeduld op is geraakt, vooral nu ik zie dat de twee partners in crime, de Tjeven en de Niveanen, begonnen zijn aan hun laatste ronde afvallingskoers. Wel deadline, geen deadline : de enen willen de zombie België nog langer recht houden met schijn-regeringen, de anderen willen verwezenlijkt zien waarvoor ze beiden tesamen in zee waren gegaan. Het wordt dus noppes!
Met als gevolg : de Tjeven openlijk verdeeld in vakbonds-gerouwen kiezen voor België en de schijn-solidariteit, en radicaal Vlaamsvoelenden, die samen met al wat Vlaams voelt in andere partijen, kiezen in het stemhokje voor de change. Uitslag : tot 80% heeft gekozen voor Vlaanderen en v oor de welvaart.
De avond van verkiezingszondag wordt overal door het Volk als in een roes na de Bevrijding, de Onafhankelijkheid uitgeroepen, zodat het Parlement verplicht is te volgen. Wat de Francofonen doen, is hun zaak, en als Bruxelles een paar maanden later tot het besef komt dat het beter af is bij ons, zien we dan wel.
Kijk, die twee gevoelens : het einde van België is nu wel zeer nabij, en ziet eens hoe vaderlandslievend die Italianen kunnen zijn, zijn er schuldig aan dat ik vandaag in een licht delirium tremens ben geraakt. Zodanig dat er wartaal uit mijn klavier is gesprongen. Over allochfonen, en zo, die ineens zouden zorgen dat er geen communautaire wafelijzers meer zouden bestaan.
Als straks de koppijn een beetje over zal zijn, hoort U opnieuw van mij .
In artiesten-milieus hebben arrangementen een totaal andere betekenis dan in politieke milieus. Politikers die artistiek willen doen, maar ook artiesten die aan politiek willen doen, vooral als het Linxe Limburgers zijn, denken dat zij zich alles mogen permitteren. Wetten? Dat is toch iets veur et klootjesvolk!
Tot er ergens een kink in de kabel komt, omdat men weer eens te gulzig is geweest Een oude Linxe ziekte, waar er maar niet van a geraakt wordt. Het is voor iedere Socialist lijk de erfzonde der katholieken : ze hebben er persoonlijk geen schuld aan, maar zijn zo geboren!
En dan begint iedere keer weer het spartelen als een vis op het droge .
Hieronder vindt U een fantastische Linxe argumentaie, gebracht door iemand die absoluut geen argumenten heeft, tenzij de klassiek-linxe : onwaarheden (de wet niet volgen en daarvoor teruggefloten worden is een spelletje), slinxe voorstellen doen (laten we dat samen oplossen), leugens verkopen (zowel de NVA als vooral het Vlaams Belang erbij betrekken), eigen fouten en vuile zaakjes verzwijgen : Hasselt is goed bestuurd!
Denk aan Lanotte het Grote Verstand dat de wereld ons benijdt : verantwoordelijk voor de uitverkoop van de energie-sector aan Paijs en nu klagen dat er met die Parijzenaars geen land te bezeilen valt! Wij betalen ons blauw voor de e,ergie, en Parijs krijgt de miljardenwinst bijna niet door de keel geramd. Ben benieuwd wat de Paarsen als Judas-geld werd toegestopt! En waarom zij zo gehaast zijn om in de groene energie overal haantje-de-voorste te zijn
Misschien dat er binnenkort ook eens een Wikileaks opduikt daarover? Of moeten we wachten op Marine Le Pen, als Présidente van Frankrijk? Zo dat er, over de grenzen heen, eens een boekje kan open gedaan worden over de As Brussel-Parijs .
Dat alles in Hasselt is niet de koekjesdief in Mamas koekjestrommel die op zijn vingers krijgt, maar met toegeknepen ogen verder scharrelt, neen, het is de koekjesdief die heel de keuken leegjat en daarbij jankt als een geslagen Limburgse hond in deurmat-formaat. U weet wel, een beest waar de voorpoten in Hasselt staan, en de achterpoten in Luik. Dat stelen is immers niet voor zichzelf : het is voor de simpele festival-ganger, die nu elders in de kou moet staan. Dat de SP of de clan Claes er beter van werd, dat was toch mooi meegenomen! Ja, die Hilde!
n Claes-appeltje die niet ver van de boom valt Pa is ook zo, in t klein, begonnen, tot het over miljoenen ging bij Agusta en bij Dassault. En hij zijn vingvers verbrandde .
Zie de afbeelding bovenaan : De Schreeuw!
---------------------------------------
Claes, burgemeester van Hasselt, is niet te spreken over de annulatie van de verkoop van de Pukkelpopwei. "N-VA speelt een plat politiek spel", klinkt het.
Claes is vooral ontstemd over het feit dat ze het nieuws uit de krant moest vernemen. "Vrijdagnamiddag hebben we een volledige verdedigingsnota opgestuurd maar men heeft hier duidelijk niet op gewacht om de beslissing al door te drukken. We hebben zelf expliciet gevraagd om eventuele juridische problemen met ons door te spreken, zodat we die constructief van de baan konden ruimen", vertelt de sp.a-politica.
Volgens haar heeft Bourgeois de beslissing alleen willen nemen. Claes spreekt dan ook over een politiek spel. "Dat N-VA en Vlaams Belang nu maar kleur bekennen. Dat ze nu maar zeggen dat ze tegen de verkoop zijn, dat ze tegen Pukkelpop zijn, dat ze tegen het behoud van deze groene zone zijn en dat ze tegen de duizenden mensen zijn die de jaarlijkse festivals bezoeken of er als vrijwilliger werken."
De burgemeester gaat met advocaten overleggen om de verkoop toch te laten doorgaan. "En als het niet lukt, mogen de Hasselaren en alle andere Pukkelpopgangers de N-VA en Vlaams Belang bedanken dat hun festival er niet meer is", besluit Claes. Ze vergeet wel te vermelden dat het al dan niet verkopen van de wei aan de stad in principe losstaat van het festival.
Aankoopoptie
Ook Group Machiels, die de aankoopoptie van de weide aan de stad Hasselt afstond, begrijpt de heisa niet. Ook zij spreken over een politiek spel. "Dat ze het maar onder elkaar uitvechten. Wij hebben gedaan wat we moesten doen en wachten nu even af", klinkt het.
Neen, dat zinnetje heb ik nog nergens zien staan in de Francofone pers, want moest dat het geval zijn, ik zou hier in triomf hele bladzijden overnemen, zodat U niet mijn gebrekkig Frans moet verteren.
Nu er uit eerder onverwachte hoek zelfs verder gekeken wordt dan de dag dat Vlaanderen weer verder moet, daags na de viering voor de Zelfstandigheid, geeft het pas om het politiek landschap even verder te bekijken.
Het zal wel niet de hemel op aarde worden, daarin heeft J.P. Rondas gelijk. Maar dat zien we wel, als ons hoofd daarvan zal zeer doen. Wat belangrijker is, is de ruïnes opruimen van 180 jaar vreemde bezetting en collaboratie. De schulden van het verleden wegwerken : werd er daar al aan gedacht?
Daarom zou het getuigen van enig doorzicht, nu de scheiding onvermijdelijk is geworden, dat men bewarende maatregelen begint te nemen. Bekend geven, bijvoorbeeld, dat wij Vlamingen, geen schulden meer erkennen van onze gewezen partners-bezetters. Iets in de zin, zoals bij elke vechtscheiding in de dagbladen bekend gemaakt wordt : vanaf dag X wordt er door partij A geen verantwoordelijkheid meer genomen voor partij B
De Internationale Geldschieters, de Grootbanken .zitten die niet te wachten op iets in die zin?
Dat zou dan de chroniosche volgorrde der dingen dienen te zijn : de verantwoordelijkheid voor verdere Belgische dérapagee weigeren, daarna de Akte van Verzaking door het Vlaams Parlement jagen (gesteld dat de V-partijen de absolute meerderheid halen), Brussel te koop stellen aan de miest-biedende en dan kijken wat er uit de bus komt.Een beetje zoals Assil Sarbon (Achiel VanAcker) en zijn stelregel, die, als Vlaming, poneerde in de Kamer in Brussel ; Jagis, puis je réfléchis
Europa, zegt U?
Noem mij één land in Europa dat welvarender is, en tezelfdertijd baas in eigen land, dan Zwitserland? En is dat land lid van de EU?
Wij kunnen er bij ons zelfs een laatste nieuw bijgekomen fiscaal paradijs van maken!
In een interview met Knack zegt oud-radiomaker Jean-Pierre Rondas, die lid is van de kernredactie van Doorbraak en van de progressieve Vlaamsgezinde Gravensteengroep, dat hij nieuwe verkiezingen wenst. Voor het volledige interview moet u wel terecht bij Knack zelf.
"Ik denk dat er verkiezingen komen, en ik wens ze ook", zegt oud-Klara-producer Jean-Pierre Rondas in een interview met Knack in het kader van de serie Gesprekken over België.
"Omdat de Franstaligen het blijkbaar nog altijd niet geloven. Zij beseffen nog altijd niet dat de grondstroom in Vlaanderen veranderingen wil. Zij denken nog altijd dat zij de Vlamingen zullen kunnen veranderen. Dat zij de CD&V zullen kunnen losweken van de N-VA. Ook in Vlaanderen zullen nieuwe verkiezingen consequenties hebben. Zo zal de SP.A ook dringend moeten beseffen dat haar vertegenwoordigers verantwoording verschuldigd zijn aan hun kiezers. Dat het draagvlak voor hun kernpunt, de sociale zekerheid, aan het verdampen is."
Zou de SP.A bij de volgende verkiezingen niet verrassend goed kunnen scoren? Misschien stellen veel kiezers de compromisbereidheid van die partij zeer op prijs.
Rondas: Dat zou kunnen. Misschien zal Groen! daar ook zijn voordeel mee doen. Er is duidelijk een tweedeling op komst in Vlaanderen. Tussen het soort mensen dat gaat betogen voor het status quo, en anderzijds de mensen die verandering willen. Ik weet niet hoe groot die twee groepen momenteel zijn, maar het politiek correcte deel dat kiest voor het Belgische staatsverband, is zeker nog aanwezig. En misschien groter dan u denkt.
Gaat u akkoord met het heersende cliché dat wil dat Vlaanderen rechts is en Wallonië links?
Rondas: Nee, dat is veel te gemakkelijk. Het is ook niet zo dat nationalisten per definitie rechts zijn. In Catalonië zijn ze bijvoorbeeld links. Bij ons is dat nationalisme om een aantal historische redenen eerder de rechtse kant opgegaan, maar er bestaan evengoed linkse flaminganten, bijvoorbeeld in de Gravensteengroep. De strijd voor Vlaamse autonomie is op termijn zelfs de redding van links in Vlaanderen. Vandaag hebben de SP.A en Groen! samen nog ternauwernood twintig procent van de stemmen. Dat is veel te weinig. Ik denk dat we in een autonoom Vlaanderen een andere situatie zouden kunnen krijgen. De politieke kaarten zullen veel helderder kunnen worden verdeeld.
Mensen hoeven dan niet meer op de N-VA te stemmen om communautaire redenen en kunnen weer op basis van ideologie kiezen, bedoelt u dat?
Rondas: Precies. U merkt het: ik geloof helemaal niet dat we in een autonoom Vlaanderen een homogene situatie zullen kennen waarbij we het allemaal met elkaar eens zijn. Integendeel. In een autonoom Vlaanderen zullen we mekaar pas echt politiek kunnen bestrijden.
Nu volgt een schoolvoorbeeld voor de macht van uitdrukkingen als met spek schieten.
Verstand op nul, blik op oneindig? Dan bent U een goede ervaren KNACK-lezer !Denk gewoon aan een visser langs de boorden van het kanaal : hij schiet het klompje spek dat op de vishaak gespiest zit, met een machtige zwaai in het water.Bedoeling : niet de vissen voeren met stukjes spek, maar de vissen aan zijn haak krijgen. Want thuis staat de braadpan al klaar op het vuur .
Veel leesgenot op de schoot van de schrijver-baas van Knack, die daarmee zijn dagelijks brood (+beleg) moet verdienen. U weet toch ook, dat als er sprookjes voorgelezen worden op Opas schoot, de bedtijd wenkt?
t Is de schuld van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Hij schreef in De Standaard dat sommige kunstenaars met hun klaagzangen tegen hem en zijn partij aantonen hoezeer ze het gevecht tegen hun eigen kleinburgerlijkheid hebben verloren. Dat had De Wever niet moeten doen. Want elke zelfbenoemde intellectueel voelt zich nu geroepen om hem in eindeloze denkstukken van antwoord te dienen.
Alles begon met de Niet in onze naam-avond in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel, waar kunstenaars zich om ter pittigst kwamen uitspreken tegen de splitsing van België al is die splitsing niet aan de orde. Het werd daar in de KVS een vrolijke avond die deed denken aan het vers van Heinrich Heine voor de politieke dichter:
Zijn vrijheidslied zingt de lakei / Graag in de slijtersnering;/ Het geeft de dranken extra pit / En t helpt de spijsvertering.
Ook Europees Commissaris Karel De Gucht trad in het krijt met een doorwrocht essay in De Standaard waarin hij het Vlaams-nationalisme kraakte en tegelijk de door De Wever belaagde intellectuelen in bescherming nam.
Nee, schrijft De Gucht reflecterend op een tekst van de liberale aartsvader John Stuart Mill, voor het afboorden van de democratie op basis van nationale identiteit zal je bij liberalen niet snel steun vinden. Toen niet, nu niet, en terecht.
Klopt, bij de liberalen is daarvoor niet snel steun te vinden. Maar soms wel. Zoals die keer dat het stemrecht voor niet-Europeanen moest worden afgeblokt.
De Gucht vergeet overigens andere liberale denkers, zoals Guy Verhofstadt, voor wie het nationalisme geen duistere of irrationele kracht is. Sterker nog: wanneer gekoppeld aan de beginselen van de liberale democratie levert dat nationalisme, volgens Verhofstadt, zelfs een bevrijdende energie.
Heel handig gebruikt De Gucht de geschriften van Edmund Burke, de 18e-eeuwse conservatieve maître à penser van De Wever, om het nationalisme te bestrijden. Maar hij maakt daarvoor wel een omweg langs diens biograaf, de Ierse diplomaat-journalist-politicus Conor Cruise OBrien die als een anti-nationalist uit de schors kwam en moedig de strijd aanbond tegen de gewapende IRA wat in het Ierland van die tijd erg kwalijke gevolgen kon hebben.
Maar De Gucht citeert wat selectief. Conor Cruise OBrien had het vooral gemunt op het mengsel van religie en nationalisme dat in Ierland en vooral Noord-Ierland voor dood en verderf zorgde. Over het Poolse nationalisme schreef Conor Cruise OBrien dan weer dat het, door het aanreiken van een basis voor consensus, tot democratische stabiliteit zou leiden.
Toch besluit De Gucht: Vanuit een nationalistisch politiek concept [...] kom je nooit tot het uitbouwen van een Europese politieke ruimte. Dat is een bekende stelling. Alleen zegt De Gucht nergens hoe die Europese democratie er moet uitzien.
Dat is jammer. Want steeds vaker wekt de Europese Unie de indruk een hefboom te zijn in handen, niet van haar burgers maar van een heel aparte politieke klasse en van superrijken. Het reddingsfonds voor het omvallende Griekenland werd niet in leven geroepen uit solidariteit met de Griekse bevolking, maar om de Duitse en Franse banken die al te gulzig Grieks schuldpapier insloegen en de rijke Grieken te beschutten. Dat is geen vaststelling van een kleinlinkse agitprop maar van Karl Otto Pöhl, de gewezen voorzitter van de Bundesbank.
Constructies, opgezet door de Belgische overheid om oliemogol Total en zijn aandeelhouders zoals Albert Frère de komende vijf jaar fiscaal uit de wind te zetten, passen helemaal in de Europese politiek van de dag. Net als de handel in emissierechten en het afschermen van de Londense City dat een heus offshoregebied is geworden, met kanalen naar belastingparadijzen als Bermuda en de Kaaimaneilanden. Driekwart van de hefboomfondsen die samen nagenoeg 1,2 quadriljoen dollar aan beurswaarden beheren, opereert van op die Kaaimaneilanden, belastingvrij en ongemoeid door de EU.
Intussen tast Europa steeds dieper in de buidel van zijn gewone burgers. Want zij betalen de Griekse en andere facturen, worden met de werkloosheid geconfronteerd, moeten inleveren op hun pensioenen en betalen een steeds hogere rekening voor hun gezondheidszorg. In Ierland kwam al een emigratiegolf op gang. In Spanje is de werkloosheid naar 20 procent gestegen. In Amsterdam leeft een vijfde van de bevolking op of onder de armoedegrens en Nederland is een voorbeeldige Europese leerling.
Het wordt uitkijken met dat Europa van Karel De Gucht. De Europese Unie zou allengs wel eens de sterkste motor kunnen blijken voor een forse heropleving van het nationalisme.
za 05/03/2011 - 15:32Voor de kust van het Franse Duinkerke is begonnen met de berging van de Belgische vissersboot de "Nieuwpoort 28". De boot kapseisde dinsdagnacht, de drie Nederlandse bemanningsleden blijven vermist.
Vandaag worden eerst stroppen om de Nieuwpoort 28 gelegd, waarmee de bergers het schip kunnen trekken om te kantelen. Hoe lang de operatie gaat duren, is moeilijk te voorspellen.
Eenmaal de Nieuwpoort 28 is gekanteld, kan ook gekeken worden of de bemanningsleden zich nog aan boord bevinden. Duikers konden nog niet het hele schip doorzoeken. Het schip zal daarna hoogstwaarschijnlijk naar de haven van Vlissingen worden gesleept.
Een uitgebreide zoekactie met schepen, een helikopter en duikers werd woensdag gestaakt, onder meer door de barre weersonmstandigheden. De Nieuwpoort 28 raakte dinsdagavond in de problemen en kon slechts één noodsignaal uitsturen. De oorzaak van het ongeluk blijft onbekend. De vermiste bemanningsleden zijn twee broers en hun zwager.
---------------------------------
Als de klok van Arnemuiden
Wendt het roer - we komen thuis gevaren
Rijk was de buit - maar bang en zwaar de nacht
Land in zicht en onze ogen staren
Naar de kust die lokkend op ons wacht
Als de klok van Arnemuiden
Welkom thuis voor ons zal luiden
Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis
Als een schip op zee gebleven is
Rijke zee - waarvan de vissers dromen
Want jij geeft brood aan man en vrouw en kind""
Wrede zee jij hebt zo veel genomen
In jouw schoot rust menig trouwe vriend
Als de klok van Arnemuiden
Welkom thuis voor ons zal luiden
Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis
Als een schip op zee gebleven
-----------------------------------
Via Google kunt U deze melodie beluisteren. De titel van het lied ingeven volstaat, en U krijgt de keuze tussen verschillende uitvoeringen op video.
Experten allerhande en zeevaart-deskundigen uit alle windstreken zullen de sporen onderzoeken. Enfin, ze zullen proberen dat te doen. Ergens moeten er toch de nodige besluiten kunnen getrokken worden, want in de kleine lettertjes van de verzekerings-polis zullen we voetangels en schietgeweren zitten. In Arnemuiden zullen vrouwen, of verloofden, vaders en moeders treuren en levenslang hun geliefden bewenen maar de zee zal blijven zwijgen.
Zelfs al geeft ze de lichamen terug, en wordt de boot opnieuw zeewaardig gemaakt en vaart ze weer onder een andere naam : het geheim van die donkere nacht en de verschrikking van de laatste minuten van boot en bemanning, zal opgetekend blijven in het boek der Eeuwigheid.
Ach! We zeggen zo gemakkelijk dat de vis op ons bord duur betaald wordt
Acht Franstaligen die hun politici verkrampt immobilisme verwijten, dat moet PETER DE ROOVER graag gelezen hebben. Dat valt tegen: 'De acht willen gewoon een volwaardig Brussels gewest en schenken dus oude wijn in nieuwe zakken.' Het zowel in De Standaard als Le Soir verschenen opiniestuk 'Pas en notre nom!' (DS 25 februari) heeft voor nogal wat ophef gezorgd. Het was ondertekend door acht vooraanstaande Franstalige opinievormers, verscheen in een Vlaamse én Franstalig-Brusselse krant en werd op de voorpagina aangekondigd onder de kop 'Franstaligen, kom uit de loopgraven'.
Daarmee was de toon gezet. Vooraanstaande Franstalige denkers verzetten zich tegen het politieke immobilisme (geen nieuws) en wijzen daarbij op de verantwoordelijkheid van hun politici (wel nieuws). Dat ze die 'verkrampt immobilisme en kortzichtigheid' verwijten, klonk als muziek in Vlaamse oren, want is dat niet wat hen aan deze zijde van de taalgrens ook wordt verweten?
De eerste reacties die ik op Facebook las bij Vlaamsgezinden klonken erg hoopvol. 'Hebben ze het eindelijk begrepen', kan de teneur worden samengevat. De vraag die na lezing van het stuk bij mij opkwam: hebben de lezers de tekst wel begrepen?
De auteurs schrijven dat hun tekst gericht is 'tegen het communautarisme van een deel van de Franstalige politiek'. Mijn aandacht was meteen gewekt. Wat denken Van Parijs en co. over de filosofische school van mensen als Alasdair MacIntyre, Michael Walzer, Charles Taylor of Amitai Etzioni? Zij zijn - samengevat - van mening dat de mens schatplichtig is in z'n denken aan de gemeenschap waarin hij leeft. Zij ontkennen niet het individuele element, maar beklemtonen het maatschappelijke kader waarbinnen onze waarden en normen gevormd worden.
Geen woord echter over die filosofische school. Vertalen blijkt ook hier weer verschralen. Onze gemeenschappen heten in het Frans 'les communautés' en de gewesten 'les régions'. Ze hebben het dus over politici die denken in termen van gemeenschappen. Hier komt de oude discussie weer boven water, die ook de huidige onderhandelingen zwaar hypothekeert. De Vlamingen koppelen Brussel via de gemeenschappen (met onder meer onderwijs en cultuur, waarvoor ook Vlaanderen in Brussel bevoegd is); de Franstaligen kiezen van oudsher voor de gewesten (met drie dus, waarbij Brussel los staat van Vlaanderen). Dus is de tekst onderhuids wel degelijk gericht tegen de klassieke Vlaamse benadering.
Van Parijs en co. willen gewoon een volwaardig Brussels gewest en schenken dus oude wijn in nieuwe zakken. Ze gaan daar erg ver in - en veel verder dan Johan Vande Lanotte in zijn pleidooi voor vier deelstaten - want willen ook onderwijs en cultuur 'regionaliseren', lees: naar Brussel overhevelen.
Wat is er nieuw aan de zakken? Zij leggen in tegenstelling tot de old school FDF'ers minder klemtoon op de taal. Logisch, want deze verstandige mensen zien dat Brussel geen dominant Franstalig gewest meer is en evolueert naar meertaligheid. Ze willen Vlaanderen uit Brussel (zoals het FDF), maar niet het Nederlands. Wat vroeger Brusselse Vlamingen waren, worden nu Nederlandstalige Brusselaars.
Het is dan ook logisch dat zij het belang van de territorialiteit beklemtonen. Ze vinden het 'terecht dat van mensen die zich duurzaam in Vlaanderen of Wallonië vestigen verwacht wordt dat ze de moed en nederigheid hebben om de officiële taal van hun gewest te leren.' Dat klinkt vernieuwend uit Franstalige hoek, want is dat niet de Vlaamse thesis?
Faciliteiten zijn stommiteiten
Van Parijs en co. beseffen natuurlijk ook de contradictie tussen de pleidooien voor gewesten (met afgebakend grondgebied) en rechten voor Franstaligen in Vlaanderen (gebonden aan de personen). Vandaar dat Van Parijs - ook al eerder - de oude slogan van de Vlaamse Beweging in de mond neemt: faciliteiten zijn stommiteiten.
Maar echt rechtlijnig is het verhaal toch niet. In De zevende dag gaf Van Parijs op mijn aandringen toe dat een aantal of zelfs alle zes faciliteitengemeenten best worden aangehecht bij Brussel, om pas daarna de territorialiteit echt te laten spelen. Zijn argument botst met de rest van de boodschap: hij telt het aantal Franstaligen in die gemeenten en gaat dan zo weer de toer van de talentelling op. Desgevraagd blijkt de nieuwe zak toch deels gerecupereerd materiaal gemaakt te zijn en zit er een stevig imperialistisch angeltje aan het 'frisse' voorstel.
Vlaamse gemeenten waar Franstaligen zich wel hebben aangepast - zoals Van Parijs en co. vragen - blijven Vlaams; waar ze dat weigeren worden ze beloond met grensaanpassingen. Weerbarstigheid wordt beloond.
Doet een beetje denken aan de kettingroker die zegt: 'Nog één pakje en dan hou ik ermee op.' We weten dat die mensen zelden bij hun goede voornemen blijven en snel weer naar het verslavende stokje grijpen. Als de 'sociologische' realiteit binnen enkele jaren in andere Vlaamse gemeenten Franstalige meerderheden oplevert, komen zij dan als volgende in aanmerking voor annexatie?
Van de indruk die is ontstaan, dat de auteurs van deze opiniebijdrage echt nieuwe paden bewandelen, blijft na grondige lezing weinig over.
Tot slot weze aangestipt dat het gelanceerde idee niet zonder gevaar is voor België. De uitbouw op basis van strikt afgebakende deelstaten, snijdt de Belgische taart keurig voor. De stukken kunnen dan des te gemakkelijker op verschillende borden gelegd worden. Het argument dat Vlaanderen zonder België Brussel verliest, wordt nog verder uitgehold. Want dit voorstel zorgt ervoor dat Vlaanderen Brussel mét België zeker kwijtspeelt.
Er zijn zeker aanhangers van Vlaamse onafhankelijkheid die in stilte hopen dat het voorstel van de acht Franstalige denkers wordt uitgevoerd.
PETER DE ROOVER Politiek secretaris Vlaamse Volksbeweging. Wat? Een Franstalige die zegt het territorialiteitsprincipe te respecteren, maar tegelijk voor een talentelling pleit, heeft zelden zuivere bedoelingen. Waarom? Het impliceert dat wie zich niet aanpast, beloond wordt
Mijn goede hoog vereerde vriend Marc Van Fraethem heeft op zijn blog mijn ogen geopend. Er was altijd al een vreemd voorgevoel in mij van imitatie West Vlaming telkens ik die Rennbo hoorde of las. West Vlaming zijn op zich is al moeilijk om mee te leren leven leven, maar ersatz zij, dat is pas een scheldwoord. Het zullen hem de 25 jaren zijn, dat hij voor Roularta gewerkt heeft, die hem dat aureool geven. En met bij de Schandaard te zijn terecht gekomen, is dat er niet op verbeterd! Hij ware beter in 1968 bij de Zwartjes gebleven : daar tenminste kon hij zijn licht laten schijnen in de zwartste duisternis.
Hoe ik dat alles weet? Door eindelijk de moeite te doen, ingevolge vriend Van Fraethem, te gaan spieken bij Wikipedia .
Maar eigenlijk had ik noch Wikipedia, noch Van Fraethem nodig, om de achtergrond van Rennebo te kunnen schetsen.
Wel : diens afkomst zit hem in de naam zelf. Rennen (of rinnen, rennen, lopend, vloeibaar zijn) en bô. Om dat tweede woordje te begrijpen moet men echter wel van Hart-West Vlaanderen zijn! La Flandre Profonde, lijk ze zeggen. Al zijn zij van het Houtland even authentiek, zulle!
Vooral die bô is typisch Oud West Vlaams, en staat voor de beer in de aalputten der stadsmensen, die opgeslagen werd in een grote enorme gemetste ondergrondse ruimte, ergens ver te lande, om pas te worden aangewend op de velden als de geschikte mesttijd was aangebroken. Plattelandsbewoners losten dat probleem elk voor zichzelf op. Maar in de steden ontstond er een levendige handel, want het was toen, net als nu, voor de boer ging alleen de zon voor nix op. Ook de voerlui moesten leven! Dat de stedelingen op de markt dan in de zomer en in de rest van het jaar de boerinnen hun boter uitvochten, is een ander verhaal, waar het ene nix met het andere te zien heeft. Zelfs in Londen werd er gevochten om die boter en het was spreekwoordelijk, dat de melk van gisteren reeds de volgende morgen als boter kon verschijnen op de Britse ontbijttafels. Historici beweren zelfs dat onze weiden als wiegende zeeën maar al te dikwijls als de meest begeerde oorlogsbuit van vreemde overheersers golden. Over de bemesting en de handel en verwerking van de bô werden er dan, begrijpelijkerwijze, geen vragen meer gesteld. En de boer, hij ploegde voort!
Er is dus sedert 1830 niet veel veranderd! Al gaat de afgeroomde rijkdom nu niet meer naar het Perfide Albion, maar naar het nog perfidere WalloBrux.
De achtergrond van beide woorden illustreert perfect wat ik bedoel met de naam Rennebô: een goot vol drek.
Ik heb het hier al dikwijls gezegd, hé! Met West Vlaams in de mond, komt men de wereld rond .
Ik ben er zeker van, dat deze korte cursus West Vlaams zal bijdragen aan Uw bewondering voor deze vlijtige jongen, die Van Fraethem beschrijft als een Vlaamse Gaai, wat een belediging is voor deze vogelsoort. Maar allez .de bedoeling is goed en de boodschap is aangekomen.
04-03-2011 - Marc Vanfraechem - victacausa Iskander
Marc Reynebeau moet ieders bewondering afdwingen: elke dag wel staat er in de kwaliteitskrant een kolommetje van hem, of een volle pagina, soms twee. Een sterveling vraagt zich af waar die man zijn inspiratie blijft halen. Natuurlijk: zoals elke vogel zingt ook hij zoals hij gebekt is, maar het aantal variaties dat hij weet te verzinnen op enkele luttele deuntjes verbaast gewoon. Zijn meest bekende liedje is misschien wel dat van de Identiteit. En onvermijdelijk overkomt het hem wel eens, het gebeurt niet vaak maar het gebeurt, dat zijn gezang wat schor gaat klinken. Een enkele keer is er zelfs een valse noot. Luisteren we even naar de laatste suskewiet van hem:
Het mag politiek dan wel een centraal thema zijn geworden, het blijft tobben over wat 'identiteit' nu precies betekent. En helaas, de zelfverklaarde spokenjager Kevin Absillis (DS 28 februari) zal toch wat beter zijn huiswerk moeten maken wanneer hij zich in dat debat mengt. [...] Absillis [heeft] kennelijk geen benul van de moderne discussies over identiteit en natievorming. Voorts denk ik [...] dat identiteiten vloeibaar, contingent en gelaagd zijn. Ik mag me, wat dat laatste betreft, de tevreden uitvinder van het begrip 'lasagne-identiteit' noemen.
Over vloeibaarheid, contingentie en gelaagdheid zullen we in een volgend blog Finkielkraut aan het woord laten, maar nu even gesproken over dat vaderschap. Altijd een heikele kwestie. De term 'lasagne-identiteit' is zijn kind vertelt Marc Reynebeau ons fier, maar dat is een fabeltje. Inderdaad gebruikte hij die term in 2005 in De Standaard. Maar eerder niet, zoals ik hier toen ook heb geschreven. Matthias Storme, de jurist, gebruikte dat beeld echter al in de vorige eeuw, en hij vertelt ons ook waar: ...in mijn toespraak op 11 november 1999 in Antwerpen die in 2000 gepubliceerd werd onder de titel Geworteld en gelaagd. Storme verwees toen naar de historica Anne Morelli, die in 1995, of misschien eerder al, een gelijkaardig beeld had gebruikt: L'identité pourrait ressembler à une pâte feuilletée. Een zin uit Storme zijn toespraak: Zoals ik verder zal uiteenzetten sluit dit geen gelaagde identiteit uit, en met een knipoog naar het bladerdeeg van Anne Morelli mag U mij dan ook als een lasagne-nationalist beschouwen. Later diste hij diezelfde lasagne nog een paar keer op ...en toevallig ook in een Rondas-uitzending begin 2005, dus kort voor de uitvinding van Reynebeau. Natuurlijk, net zoals het warme water en het buskruit kan ook de lasagne opnieuw uitgevonden zijn, maar misschien besluiten we toch beter met een echt fabeltje:
Le Geai paré des plumes du Paon
Un paon muait: un geai prit son plumage; . . Puis après se l'accommoda; Puis parmi d'autres paons tout fier se panada, . . Croyant être un beau personnage. Quelqu'un le reconnut: il se vit bafoué, . . Berné, sifflé, moqué, joué, Et par messieurs les paons plumé d'étrange sorte; Même vers ses pareils s'étant réfugié, . . Il fut par eux mis à la porte. Il est assez de geais à deux pieds comme lui, Qui se parent souvent des dépouilles d'autrui, . . Et que l'on nomme plagiaires. Je m'en tais, et ne veux leur causer nul ennui: . . Ce ne sont pas là mes affaires.
Natuurlijk leven we in een Rechtsstaat, en natuurlijk is de Tweede Macht van het Land, de Gerechtelijke even correct als de Eerste, de Wetgevende en de derde, de Uitvoerende Macht. Al onze machten zijn even correct. Of is het eerder corrupt?
Over de Wetgevende, weten we dat ze bergen werk verzet : 6 regeringen met bijna 600 ministers die elk op hun strepen staan : met 100.000 bladzijden Moniteur Belge Belgisch Staatsblad per jaar komt men zelfs niet toe om alle wette, wetjesn decreten, decreetjes, verordeningen en dies meer, zoals dat heet, den volke kond te doen. Aan allen die zijn en zullen wezen : onze groet!
Over de Uitvoerende Macht zien we vooral weer eens, het zou moeten lukken, PS-creaturen die het mooie weer maken, die, tuk op de eigen promotie, de wereld rondhossen met valiezen van Delvaux, waarover Madame Béatrice Scocche van Le Soir zedig zwijgt. We zien Korpsoversten (Gent-Antwerpen) bij nacht en vooral bij drank van de weg af geraken. Maar Oom Agent wordt op straat neergekogeld door het welig tierend gangsterdom.
En dan de Rechterlijke Macht. Tot levenslang veroordeeld worden omdat men er het profiel voor heeft monstermisdrijven die maar voorkomen als ze verjaard zijn rechters die politieke vonnissen vellen (2004 Gent), enz, om nog maar te zwijgen van de processies gevangenen die het voor bekeken houden.
Het zal U maar overkomen, als bekend Vlaams Nationalist, of erger, als Voorposter bekend te staan, en als slachtoffer voor de Belse Just-is-Just te staan om Uw recht te krijgen! Eerste Hoofdstuk in talrijke bedrijven gaande van expertisen tot tussenvonnisssen van lagere rechtbanken. Tweede hoofdstuk : Vadertje TIJD zijn werk laten doen, in de hoop dat de Man-met-de-Zeis de Rechtzaak ondertusen zal doen uitdoven Derde en Laatste Hoofdstuk : de genadeklop en de onfortuinlijke (in meer dan één zin!) rechtzoekende laten opdraaien voor de kosten.
Ja, ik weet het. Ik spreek zonder de minste dossier-kennis. Al kan Wikipedia dikwijls wonderen doen! Al was het maar om de goegemeente wakker te schudden dat er ook zoiets bestaat als De Rechten van de Mens. Ik vraag mij af, of de EU-rechters zouden toelaten dat deze On-Staat ook zijn burgers zo On-menselijk behandelt. Louter door hen 22 jaar en meer te laten wachten op hun negatief vonnis.
Een moordenaar die zijn vader en moeder heeft vermoord, zou vlugger weer op vrije voeten staan!
Rechters en Rechtsdienaars in onderstaande zaak : Niet in onze Naam SHAME !!! Of moet ik schrijven HONTE !?
--------------------------------------------
Huizen van Vlaamse Solidariteit
Actie Solidair met Veerle en Herwig
01 maart 2011
We durven veronderstellen dat al onze lezers intussen het verhaal hebben gehoord of gelezen van Veerle Noels, die na een procedureslag van 22 jaar veroordeeld werd tot het betalen van een enorme gerechtskost, maar we vatten even kort samen:
22 jaar geleden maakte Veerle een fietstochtje in Doel, dochter Marijke achterop de fiets. Veerle wordt aangereden door een auto en heeft ernstige kwetsuren. Ze wordt overgebracht naar het ziekenhuis, waar men heel wat botbreuken vaststelt, maar over een halswervelbreuk heen kijkt. s Anderendaags wordt ze met verlammingsverschijnselen overgebracht naar een ander ziekenhuis, waar de halswervelbreuk wél wordt vastgesteld. Het kwaad is echter geschied en na een lange herstelperiode belandt Veerle voor haar verdere leven in een rolstoel.
Er wordt klacht neergelegd tegen de bewuste artsen en de rechtbank in eerste aanleg geeft klagers gelijk. De artsen gaan echter in beroep en zeven jaar na de eerste uitspraak volgt de keiharde uitspraak: de artsen worden vrijgesproken en Veerle wordt veroordeeld tot het betalen van de gerechtskosten. Prijskaartje: 61.996 euro
Veerle (tot haar ongeval) en Herwig, haar echtgenoot, zijn heel hun leven actief geweest in de Vlaamse Beweging, vooral in het VNJ en de VVB. Dochter Marijke is tevens lid van Voorpost.
Via de Huizen van Vlaamse solidariteit start Voorpost een campagne om dit gezin in nood financieel te steunen. Schrijf nu uw bijdrage, hoe klein ook, over op rekening 979-2397632-88 (Huizen van Vlaamse Solidariteit) met vermelding Solidair met Veerle en Herwig. Bij afsluiting van de actie zal Voorpost het binnengekomen bedrag verdubbelen en overmaken aan de speciaal opgerichte feitelijke vereniging die de steun aan de familie zal coördineren.
Sclachtofferhulp? Noodfonds? Maatsschappelijk Welzijn? Was de dame in kwestie maar allochtoon geweest! Dan werd ze, 20 jaar geleden al, ten laste gelegd van de Ziekenkas, met Gezinshulp, met woning-toeslag, recht op ski-verlof plus recht op een veertiendaags verblijf aan een of ander Playa del Sol. Voor haarzelf en al haar familie-leden.
Het zal U maar overkomen, burger te zijn van dit land!
In alle vriend- en nabuurschap maar stukken liever 'Belgische toestanden' dan het wankelend populistisch minderheidsexperimentje dat Rutte aan de gang probeert te houden', schreef Yves Desmet in deze kolommen. Met de statenverkiezing achter de rug is NOS-correspondent Wessel de Jong het daarmee grondig oneens.
Mede omdat Paars de Vlaamse Nationale gevoelens jarenlang heeft ontkend, zit België nu dik in de problemen. Als de politieke elite eerder iets had gedaan met die Vlaamse boosheid, dan waren de problemen nu niet zo groot geweest
Een partycentrum naast een afslag van de A-1 richting Hengelo. Staatssecretaris Henk Bleker van landbouw is een hele dag op verkiezingscampagne in Twente. Hollanders noemen dit deel van Nederland 'Tukkerland'.
Dit is een van de laatste bastions van de christendemocraten. In de grote steden zijn ze bij de provinciale statenverkiezingen van woensdag definitief weggevaagd. Het CDA wordt al een boerenpartij genoemd. Nee, "plattelandspartij", corrigeert de Groninger Bleker, die wordt getipt als de nieuwe leider van de christendemocraten.
Mestgeur en natte sneeuw vullen de hemel in Markelo. Het is bomvol in partycentrum De Poppe. In de ene zaal viert een zilveren bruidspaar feest. In een andere staan kopjes koffie met roomboterkoekjes klaar voor de CDA'ers. Jonge boeren in donkere geruiten kleding stromen toe.
130 per uur Ze hebben vooral landbouwvragen voor Bleker. De Tukkers zijn niet zo bezig met het schisma in de partij, over de samenwerking in de regering met de nationalisten van Geert Wilders. Maar de CDA-leider is dat wel: "Ik walg van de PVV met hun hoofddoekjesgedoe. Ik moet niks hebben van een partij die het heeft over tuigdorpen."
Niet alleen de politiek commentator van deze krant heeft dus een hekel aan het kabinet-Rutte, dat regeert bij de gratie van islamhater Wilders. Het CDA knarst in al zijn voegen vanwege de vrijage met de PVV.
Bleker houdt een emotioneel verhaal over een Turkse CDA-stemmer die zich afkeert van de partij vanwege de gedoogconstructie met de PVV. Het doet hem pijn, zegt hij, dat deze moslim zich niet langer thuis voelt bij de christendemocraten. Het venijn zit in de staart van Blekers betoog. "Ik kies hiervoor om Nederland bestuurbaar te houden." Bleker moffelt deze slotzin weg.
Maar het is een cruciale opmerking. Bleker presenteert de samenwerking met de PVV als onvermijdelijk, dat het de enige mogelijkheid was een regering te formeren. Dat is natuurlijk onzin. De puzzel had anders gelegd kunnen worden.
Premier Rutte en het CDA hebben bewust gekozen voor samenwerking met de PVV. Daar doen een speech in een partycentrum in Twente en een groep CDA-dissidenten niets aan af. De Nederlandse kiezer toonde op 9 juni 2010 een grote liefde voor PVV. Dit kabinet weerspiegelt, denk ik, het best de ontwikkeling van Nederland tot nieuwe hufterstaat, om met Yves Desmet te spreken.
"Er moest iets gebeuren met de PVV", zegt een waarnemer in Den Haag. De grote overwinnaar van de verkiezingen negeren wordt ervaren als ondemocratisch én onverantwoord. Dat was ook de redenering in 2002, toen de Lijst Pim Fortuyn in de regering werd gehaald. Door de LPF regeringsverantwoordelijkheid te geven moest die giftige en boze onderstroom in de samenleving gekanaliseerd worden.
Dat is nu een van de argumenten om in zee te gaan met de PVV. Behalve natuurlijk dat de Nederlandse liberalen van de VVD veel standpunten delen met de PVV. Zoals lekker hard scheuren. Een dag voor de verkiezingen is het eerste 130 kilometer per uur-bord geplaatst.
Kop in het zand Wat je ook vindt van dit soort populistische maatregelen en het gedoogakkoord met de PVV, de Nederlandse politieke elite heeft wel de moed om de ogen te openen voor de groeiende groep landgenoten die boos zijn op op... Tja, waar zijn ze eigenlijk boos op? Op de "regenten" en al die "linksige mensen" zoals ze zelf zeggen.
De Vlaamse politieke elite heeft altijd de ogen gesloten voor deze groep. Om die uit het gezichtsveld te bannen werd het cordon sanitaire uitgevonden, en weg was het probleem van de groeiende afkeer van buitenlanders en de schreeuw om meer Vlaamse autonomie. Alle democratische partijen - de naam Vlaams Belang wordt onder geen beding uitgesproken - staken gemeenschappelijk de kop in het zand.
Het Belang verpietert nu, maar het hoofddoekjesdebat gaat voort en de Vlamingen roepen harder dan ooit om zelfstandigheid. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Bart De Wever en N-VA, hoewel zeker niet inwisselbaar met Vlaams Belang, zijn sterker dan ooit. Mede omdat paars de Vlaamse nationale gevoelens jarenlang heeft ontkend, zit België nu dik in de problemen.
Ik denk dat als de Belgische politieke elite eerder iets had gedaan met die Vlaamse boosheid, de problemen nu niet zo groot waren geweest. 'Belgische toestanden' staan in Nederland voor verlamming. In de regering blijkt het zaken doen met Wilders een worsteling, vooral dan voor het CDA. Maar persoonlijk worstel ik liever dan dat ik staar als een konijn naar een lichtbak .
-------------------------
Beste Mensen!
Ik zeg maar : van Uw vrienden moet get hebben! Belgische toestanden = verlamming. Liever worstelen met de tegenstander Als democratische partijen gezamenlijk de kop in het zand steken JaJan onder en boven de landsgrens begint Linx zijn builen te tellen! Het zijn uitdrukkingen die beklijven!
En ze zijn verdorie nog biechtewaar ook!
Jongens, wat moet dat pijn doen voor de organisatoren van het verketteren van het Vlaams Belang! Zij hebben zodanig verketterd, dat het Land nu één complete verkettering is!
Maar wat nog altijd niet wordt uitgesproken (tenzij door de kiezer in het stemhokje) de grootste schuldigen zijn de Vlaamse beleidspartiijen die al sinds het bestaan van België, van verkiezing naar verkiezing, hebben toegegeven aan de chantage van de Francofonen. Als straks de CVP uit elkaar valt, of minstens even verdeeld blijkt te zijn al de Sossen, zou dat een kleine voorafname zijn op hun verder lot : van volstrekte meerderheid naar nog amper boven de kiesdrempel. Dura lex, sed lex : het volk heeft altijd gelijk, al duurt dat soms een beetje!
Gaarne geef ik gevolg aan de oproep van Frank VanHecke, om aan vrienden en bekenden door te geven, dat Marie Rose Morel, ook al is ze gestorven, nog maar eens daar staat. Ongeslagen.
Marc Grammens maakt de perfecte analyse in Journaal van 24 februari : al was ze geen heilige, niemand doet het haar na. Waaraan ik toevoeg : naarmate haar sterfdatum verder in het verleden zal liggen, zullen zelfs de lauwen en de afzijdigen meer en meer aangetrokken worden tot haar en ons ideaal : Vlaanderen weer groot maken, omdat wij niet anders kunnen.
Frank schrijft in zijn blogstukjes, dat er tot hiertoe 30.000 bidprentjes zijn uitgedeeld en dat de bedeling nog altijd verder gaat. Zoiets is normaal voorbehouden voor koninginnen en filmvedetten. Toch niet, zoals men ons wil doen geloven,voor een egoïstische wereldvreemde Vlaams Nationaliste!
Zelfs de harde woorden van BDW, de dag na haar overlijden, klinken na verloop van tijd anders : zacht, vol begrip en ongeloof, verpakt ineen ruwe bolster, in de woorden dat MRM tweemaal werd gepakt : eerst door het Blok, en dan door de kanker. Zijn woorden krijgen maar betekenis na het uitspreken van zijn afscheidsrede in de Antwerpse kathedraal. Hij was kwaad op haar, omdat ze het geduld niet opbracht mee te gaan met zijn langzaam-aan actie, maar koos voor de daad. Bij de Partij met de Daad in het programma. Waardoor hun wegen scheidden, niettegenstaande hun doelstelling dezelfde bleef. Wist zij toen reeds dat zij tijd zou tekort komen, en was ze daarom zo gehaast? Het zit er nu dik in, dat de twee stromingen beginnen samen te komen : beter geen compromis dan een slecht compromis. Dat leidt naar nieuwe verkiezingen, en naar een volstrekt Vlaamse meerderheid. Waarna de poppetjes kunnen beginnen gaan te dansen
Dan kunnen zelfs de beiaarden beginnen te spelen, de jonkheid te dansen en de oudjes te kwelen
Ja, Bart! Marie Rose werd gepakt door het Blok en dan door de kanker. Nu worden wij allemaal gepakt door haar!
----------------------------------
Volgende dinsdag 8 maart, één maand na haar overlijden, ligt het nieuwe boek van Marie-Rose in alle Vlaamse boekhandels: "Geloof, Hoop en Liefde - valse hoop bestaat niet". Het gaat om een bundeling van haar columns in "Het Laatste Nieuws", met daarbij een niet eerder gepubliceerd voor- en nawoord en een heel mooi en ontroerend fotokatern.
Vandaag bracht de uitgeverij mij de eerste exemplaren. Het werd een prachtige uitgave. Ik geef eerlijk toe dat ik ervan droom dat Roos ook met dit boek nummer één van de verkoopscijfers in Vlaanderen wordt (op dit ogenblik staat ze nog steeds nummer één met haar vorige boek "Leve het Leven!"). Bij elke aankoop steunt U bovendien "Kom op tegen kanker". Helpt U de boodschap verspreiden?
--------------
Nota Bene
O ironie van het Noodlot : bij leven was ze teken van tegenspraak. Nu wordt ze dag na dag een helderder teken van verzoening.
De Vlaming-haters die zowat overal ondergedoken leven in onze media tetterden eerst van da de daken, dat de verkiezingen in Nederland zo wat verlopen waren zoals zij het hadden gewild. Later klonk het dat het nipt zo zou blijven : Centrum Rechts (Tjeven en Blauwen) met de gedoogsteun van de PVV (Wilders) zou de meerderheid niet halen in de Senaat/Tweede Kamer.
Nog later werd meegedeeld, dat het nog tot 23 Mei zou duren vooraleer er absolute zekerheid kwam of de Regering nu al-dan-niet de meerderheid zou hebben.
Ondertussen was al van rond 10 uur bekend bij de Linxe NL-zenders dat de Centrum-Rechtse meerderheid een zekerheid was, en op hetzelfde ogenblik kwam onderstaand bericht van Elsevier op de mailbox binnen.
Bij De Telegraaf stonden vanaf 8 uur de definitieve landelijke uitslagen waaruit bleek dat Wilders uit het NIETS zon 850.000 stemmen had behaad en dus de grote winnaar was. Bij de NOS zagen we Job Cohen van de PvdA nog herhalen (die man zou n succes zijn als begrafenisondernemer!) dat het kon dooien, maar ook kon vriezen
Neen, Pelgische toestanden zullen ze niet rap hebben. Daar zijn die Hollanders veel te nuchter voor. Wat meer is : zij trekken geen dood gewicht mee van Fransdolle Übermenschen die altijd maar NON blijven roepen.
Nee, Mr Wilders, het establishment bij ons is helemaal niet blij meet Uw optreden. Acht U gelukkig dat U geen landgenoot bent, anders zaten U en Uw geestesgenoten al lang opgesloten achter een schutkring, niet Het IJzeren Gordijn, maar erger : Het Jos Gheysels-Gordijn.
Al kan het U geen moer vooruithelpen : U hebt onze steun en wij wensen U van onder die verdomde Staatsgrens een driedubbel hartelijk proficiat toe!
Op naar beter!
------------------------------------
Uitslag Provinciale Staten: Hoe het écht zit
donderdag 3 maart 2011 11:14
Een objectieve analyse van de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen zorgt een dag na de verkiezingen voor een ander beeld dan dat linkse politici willen doen geloven. Het CDA blijkt te groeien ten opzichte van de verkiezingen van de Tweede Kamer, de PvdA verliest.
Het CDA wint, de PvdA verliest bij de Provinciale Statenverkiezingen
'Het ageren tegen het kabinet hebben Job Cohen (PvdA) en Emile Roemer (SP) niets geholpen. Als de restzetels goed uitvallen, behalen VVD, CDA en PVV alsnog een meerderheid in de Eerste Kamer.'
Verzet in het CDA CDA-Tweede Kamerlid Ad Koppejan, een van de dissidenten in de fractie tijdens de coalitieonderhandelingen, pleit vandaag op zijn weblog voor 'een fundamentele bezinning op koers van het CDA: terug naar het midden'.
Links De PvdA haalt 2,3 procentpunt minder stemmen en gaat van 19,6 naar 17,3 procent. De lage opkomst onder PVV-stemmers zorgt voor een daling van 15,5 procent in 2010 naar 12,4 procent nu.
Uit een objectieve analyse van de uitslagen komt dus een stuk genuanceerder beeld naar voren dan de linkse spindoctors de bevolking willen doen geloven.
De PvdA, SP (+0,4 procent) en GroenLinks (-0,4 procent) verliezen gezamenlijk 2,3 procent.
D66 groeit van 6,9 procent naar 8,3 procent van de stemmen.
Meerderheid Het kabinet houdt knap stand ondanks de harde campagne van de linkse partijen tegen de coalitie. De bezuinigingen die het kabinet doorvoert worden blijkbaar als noodzakelijk beschouwd en kunnen op instemming rekenen van de kiezers.
De coalitie lijkt met de uitslag van nu niet in de problemen te komen in de Eerste Kamer. De kabinetspartijen en gedoogpartner PVV hebben samen 37 van de 75 zetels in de Senaat.
Met de steun van de SGP die een zetel krijgt in de Eerste Kamer, is er een rechtse meerderheid in de Eerste Kamer. De SGP staat welwillend tegenover het beleid van het kabinet.
Sommige zaken geraken vereeuwigd als Het ei van Colombus. Een beetje een stom eerbetoon aan de reputatie van die man die per slot van rekening Amerika heeft ontdekt.
Allez, ik bedoel ons Crevitske : ze heeft weer een pracht van een doelpunt laten scoren. Dan nog wel door onze vriend Freddy VanGaever, die als zakenman elke voorbij komende opportuniteit altijd oppikt. Het is een beetje lijk het verhaal van mijn kuisvrouw die moest ontslagen worden, in mijnvoorgaand stukje, waar Tony Mary mijn gelegenheids kop van Jut was.
De strafmaat voor zwerfvuil van VanGaever klinkt niet alleen draconisch, ze IS ook draconisch. Ik zie het al gebeuren : U wordt door 2 kleerkasten van milieu-werkers betrapt op sluikstorten (tiens ja, wat is dat eigenlijk, storten van sluik?) en via snelrecht en de gevangenis komt U acht dagen later thuis bij Vrouwtje. Ge zult wel een goede uitleg moeten hebben.
Maar serieus : het zou wel een probaat middel zijn, waarschijnlijk. Maar uitvoerbaar? Dat is wat anders. Volilà : net zoals bij JMDD die op de drukste autosnelwegen een verdiep wilde bovenop bouwen, zo zal dit voorstel alleen zorgen voor hilariteit op kap van het Vlaams Belang.
En toch zou ik dat systeem steunen, zij het met een lichte nuance. De dader krijgt de keus : zitten (+strafblad) of 1 week lang 8 uur zwerfvuil verzamelen langs de openbare weg tot er bijvoorbeeld per dag 500 kgr verzameld zijn. Het werk wordt uitgevoerd met enkelband, zodat de werklieden op de monitor kunnen gevolgd worden. Een (afnemend) leger van zwerfvuil-rapers, onder toezicht op afstand van een handvol ambtenaren
Voor de leut zou ik regelmatig een cameraploeg meezenden! Wedden dat dit een goede woestijvis wordt?
T.A.V. Wouter Vandenhaute : de nog af te spreken auteursrechten mogen direct doorgestuurd worden naar Sabam. Die hebben mijn geheime nummer-rekening in Zwitserland waar al het zwart geld berust dat verdiend wordt met zwerfvuil-blogs te schrijven op het Internet..
3 maart 2011
Het gebruiken van een weinig "boerenverstand" zou niet slecht zijn!
Het is mogelijk dat onze Minister Hilde Crevits goede bedoelingen heeft en geen tjevenstreek wil uithalen. Onze brave ziel heeft een actieplan uitgewerkt opdat de opgelegde boetes aan sluikstorters sneller zouden betaald worden. De Minister blijkt nu te beschikken (Hoofdartikel frontpagina GVA van 2 maart) over 260 toezichthouders die dagelijks de Vlaamse gewest- en snelwegen afspeuren op zoek naar sluikstorters. Wie betrapt wordt betaalt tot 250 euro. Maar omdat parketten die boetes vaak seponeren, wil onze Hilde speciale ambtenaren inschakelen. " We hebben de proef al gedaan in bepaalde provincies" zegt Crevits "en met succes!". Die ambtenaren volgen de boetes beter op en daardoor worden de overtredingen sneller betaald. De minister wil dat systeem nu in alle Vlaamse steden en gemeenten invoeren.
Dit wil feitelijk zeggen zoals steeds "weer nieuwe ambtenaren benoemen" die men meestal kiest tussen de politieke vriendjes. Is er nu niemand om al die stupiede acties een halt te kunnen toeroepen? Gaan we ons land nu volledig verder laten kapot maken door een bende beroepspolitiekers die de chaos dag na dag vergroten en onze laatste centen willen afpakken om steeds maar meer onproductieven aan een job te helpen?
Wij zouden aan ons Hildeke willen vragen om even te willen luisteren naar iemand die nog steeds denkt over een gezonde dosis "boerenverstand" te beschikken. Volgens onze Minister is het gewicht aan sluikafval terug toegenomen en bedroeg vorig jaar niet minder dan 2.872 ton. Om het wat spectaculairder voor te stellen 2 miljoen achthonderd-twee-en-zeventig-duizend kilogram!
Wat zouden wij doen:
1. Geen nieuwe ambtenaren benoemen. 2. Geen boetes meer sturen naar de parketten en hier dus voor besparingen zorgen. 3. Geen nieuwe boetes meer laten uitschrijven door de 260 toezichthouders maar de bevolking verwittigen dat iedereen die op sluikstort wordt betrapt sito presto voor 8 dagen de gevangenis in vliegt! Nadat er enkelen met hun naam en verdiende straf in de krant hebben gestaan zal het "gewicht" aan sluikstort wel beginnen te verminderen. 4. Aan onze "toezichthouders" zou ik dan vertellen dat ze voor een "public service" job hebben gekozen en aangezien ze "buiten in open lucht" werken, ze slechts verondersteld worden om 200 dagen per jaar te werken. Ze krijgen 108 week-end dagen vrij, en mogen dan nog 56 dagen thuis blijven voor verlof en ziektedagen. Maar we vragen hen nu om niet meer anderen permanent trachten te betrappen, maar zelf voor het verwijderen van het sluikstort te willen zorgen. Per gewerkte dag gaat dit dan over 14,36 ton of 1/200ste van de 2.872 ton.
Per ambtenaar spreken we dan van nog geen 56 kilogram PER DAG of 7 kilogram per uur!!
Indien ik op een paar honderd meter van mijn woning naar het "Rondpunt" van Wommelgem wandel denk ik moeiteloos dit gewicht op één uur te kunnen realiseren!
Het is maar een kwestie van hoe men tegen een bepaald probleem in ons land wil aankijken.
Het doet altijd goed een oude bekende terug te zien. Mr. Geert Van Cleemput wekte destijds mijn belangstelling met zijn (goed geschreven maar langdradig) boek over zij Odyssee bij het Vlaams Blok. Hij werd er met vlag en wimpel binnen gehaald, maar het was lijk bij die 2 koningskinderen : het water was veel te diep.
Dat de tegenwinden en de buikloop nog niet zijn afgelopen, kunt U gemakkelijk lezen in zijn onderstaande bijdrage, verschenen in Klein Pierke.
Blijkbaar staat onze vriend nu ofwel voor de klas ofwel voor een of andere aula, mij niet gelaten, maar hij draait nog altijd zijn eigen woorden in zon mistgordijn, dat men van het bos de bomen niet meer ziet. Enfin, hij vuurt in alle richtingen waar hij Blokkers vermoed. En wie wind zaait, zal storm oogsten.
Kijk, ik zal proberen een korte reactie te formuleren, daarbij wijzend op het feit dat er een hemelsbreed verschil bestaat tussen een beroeps-politieker, en een niet-beroeps politieker. Kwestie van elkaar goed te verstaan : als U weet dat dit verschil een hele slok op de borrel kan schelen bij Saint Touche per einde maand..
Een Vlaams Nationalist (en geen woordspelingen AUB) is noch rechts, noch linx : hij is rechtdoor, recht voor de vuist. Hij wil (denk aan de Dolle Minas) Baas zijn in Eigen Buik Huis maar niet daarbuiten : hij erkent namelijk dezelfde rechten ook voor anderen in elk ander land. Iedere nieuweling die laat vermoeden (doet hopen) dat hij ooit zijn voet zal kunnen zetten naast de onze en naast die van onze voorvaderen, is welkom aan boord. Dat is, U heeft gelijk, een bijzonder soort conservatisme, dat nauw aansluit bij de eerste stelling : Baas in Eigen Land, dus ook baas over eigen tradities, eigen waarden, eigen levenswijze.
Moeten die nieuwelingen dan hun eigen afkomst, hun eigen cultuur, hun eigen waarden verloochen?
Niet naïef zijn, hé! Niemand van ons is bij machte om te bewijzen dat ook maar één inwoner van dit land dat we Vlaanderen noemen, altijd Vlaming is geweest. B ij Julius Cesar waren wij de Menapiërs, de Eburonen en God-weet-wat nog allemaal! Nog vroeger leefden hier de Saksen, of de Kelten, weet ik veel. Toch waren ook zij en andere volksverhuizers onze voorvaderen. Precies door de patine van de tijd zijn we Vlaming geworden, omdat hier toevallig op zeker ogenblik het Graafschap Vlaanderen tot stand kwam, dat dan nog potverkoffie schatplichtig was aan de Koning van Frankrijk. Iets dat ook niet vanzelf is gekomen. Later kwamen de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen, de Hollanders, de Belgen en uit al die onderdrukkingen samen werd stilaan het besef herontdekt van onze eigen fierheid als volk. Onze samenhorigheid. Die, met reden, nooit is kunnen vervangen worden door het belg-gevoel
Het heeft bijna een eeuw, dus 100 jaar geduurd, vooraleer er Vlamingen kwamen die bovenstaande theorie niet alleen in de eigen taal kunnen en mogen verkondigen, maar die er ook de werken naar gedaan hebben Als ondernemer bedoel ik, die in korte tijd het Land tot een der welvarendste van de wereld hebben gemaakt.
Ga nu maar Uw gang, Meneer de Perfesser, maar tracht U bij de feiten te houden. Het is Uw volle recht om niet van de Tea Party te houden, wat ik dus wel doe, maar wil toch niet uit het oog verliezen dat daar Amerika is. Eerst en vooral zien ze ons daar nog niet wikkelen, en secondo : we kunnen er geen jota aan veranderen. El Cid daarentegen heeft (dat moet ik U toegeven) afschuwelijk veel fouten, maar als het Vlaams Blok/Belang op de kaart is gekomen, dan heeft hij daar toch een enorm aandeel in gehad. Maar akkoord : de tijden evolueren en naarmate het cordon wegvalt, en wij dus meer gehoord zullen worden, zal de vuiile taal wel vanzelf achterwege blijven.
----------------------------------
By Geert Van Cleemput
Aangemaakt 27/02/2011 - 16:45
2010 en 2011 zijn echte wonderjaren. Ik overleefde de coma, maar politiek veel interessanter, Vlaanderen werd wakker uit zijn coma, de belgische deze keer.
Het begon goed bij de verkiezingen van 2010. N-VA werd de grootste partij van het land. Zon verrassing was dat niet. Wie een beetje de Vlaamse verzuchtingen kende en die niet afdeed als onbelangrijke bijverschijnselen waarvoor de kiezer geen belangstelling had, wist dat Vlaanderen leefde. Hoe dikwijls hebben we niet moeten horen of lezen dat de kiezer zich niet voor zijn lotsbestemming interesseerde.
Wat ook zeer belangrijk was, en wat nauw verbonden was met het vorige, was dat de CD&V zijn karretje vastmaakte aan dat van de N-VA. Waar is de tijd dat het omgekeerde gebeurde? De CD&V zei Neen, als aan Johan Vande Lanotte, die een Belgicistische nota had opgesteld. De oude CVP had er ongetwijfeld mee ingestemd en de andere Vlaamse partijen ertoe aangespoord hetzelfde te doen. Maar de CVP bestaat niet meer, ondanks de doorzichtige pogingen van sommige Franstalige politici en hun collaborateurs in Vlaanderen. De nieuwe CD&V is er nu echt. Maar zullen ze beseffen dat hun toekomst in Vlaanderen ligt en niet in Belgie?
Wie had durven dromen van zon ommekeer? Niet alle kiezers van N-VA zijn even onderlegd in het nationalisme. Maar ze hebben perfect aangevoeld waar zoveel geleerden blind voor zijn en waarop de N-VA feilloos heeft ingespeeld: weg met de vreemde heersers. Nationalisme is het streven naar nationale zelfbeschikking. Het wordt dikwijls (soms bewust) verward met zijn vijanden, het etnisch chauvinisme (mijn volk is meer waard dan het jouwe) en het etnisch imperialisme van een volk dat zijn imperium of gezag oplegt aan een ander volk, maar vrij vaak militeert als staatsnationalisme, dat van staatsburgers een natie maakt, zoals de Belgische grondwet dat ook doet. Zelfs Vlaamse nationalisten (of Vlaams-nationalisten) maken die vergissing. Men hoort soms dat de Vlaamse nationalisten en de Belgische nationalisten een eeuwige en onbegrijpelijke strijd uitvechten die legitiem is of illegitiem. Maar het is geen strijd van nationalisten onder elkaar ten voordele van een andere natie. Hen beiden nationalisten noemen verduidelijkt helemaal niets. Het is een strijd van nationalisten, soms pleonastisch volksnationalisten genoemd (vooral, maar niet uitsluitend, Vlamingen, die nationale zelfbeschikking willen, (soms overbodig volksnationalisten genoemd) tegen imperialisten (vooral, maar niet uitsluitend, Franstaligen (die het voor België opnemen) en niet van staatsnationalisten, staatspseudonationalisten, dat wel.
Nationalisme is rechts noch links. Dat bewijzen de vele nationalisten, zoals in Ierland, Baskenland en de veel linkse anti-kolonialisten in Afrika. Het nationalisme in Vlaanderen wordt vooral met rechtse partijen geassocieerd, terwijl Belgicisme vooral met linkse partijen wordt vereenzelvigd. Dat is natuurlijk zo, maar niet noodzakelijk, dat men zich politiek anders wil uiten dan de grootste partij van de tegenspeler. Nationalisme in se is niet rechts of links. Wie zegt dat nationalisme rechts of links is, gaat mee in de logica van het Vlaams Belang. Uit eigen ervaring weet ik dat het VB geen nationalistische partij (meer) is. Het neemt soms nationalistische taal over, maar heeft er problemen mee wie juist tot dat Vlaamse volk behoort. Het VB, niet de N-VA, wil het bijna onmogelijk maken dat mensen van Arabische afkomst Vlamingen kunnen worden. Maar waarom is het zo belangrijk dat men goed overeen komt met het Front National (hier neemt men nationaal als komende van nation, dat in het Frans verkeerdelijk is afgeleid van nation als alle staatsburgers, terwijl het Nederlandse natie en het Duitse Nation veel meer verwijst naar een volk, voor wie geen onderdanigheid wil aan een ander volk), dat totaal geen gehoor geeft aan de niet-Franse volkeren in de zeshoek, onder wie het Vlaamse of Zuid-Nederlandse, maar het steeds heeft over de Fransen, de burgers van de Franse staat. De laatste stoot van Dewinter, wiens niet-nationalisme een publiek geheim is in het Vlaams Belang (God verbiede dat die partij echt het Vlaamse belang nastreeft), is zijn aanbidding voor de Tea Party in Amerika, helemaal geen nationalistische partij, maar heel rechts. En zoals het meelopers betaamt, zit de partijraad ook deze keer naar de lichtbak van Dewinter te kijken. Zelfs N-VA wordt rechts genoemd naar de (vermeende) politieke voorkeur van de voorzitter (die zichzelf conservatief noemt, niet rechts, denk ik), maar niet van de partij. Het nationalisme gaat de traditionele tegenstellingen tussen politieke partijen vooraf. Het is geinteresseerd in wie een legitiem staatsburger kan zijn en wil niet dat leden van andere volkeren legitiem het politieke gezag uitoefenen.
Belgicisten van het genre Pol Buysse zijn ten einde raad. Buysse zegt verrassend dat hij, als Belgie een aandeel was, het zou kopen. Misschien moet hij eens het advies vragen van professor economie Paul De Grauwe, die zijn sporen heeft verdiend onder (of is het tegen?) paars. Academici prostitueren geregeld hun academische titels om hun eigen politieke voorkeur meer glans te geven. Ik ben heel kritisch daarover, niet omdat ze pro-Belgisch zijn het recht van de vrije meningsuiting geldt voor iedereen, ook voor hen met een foute of onpopulaire mening. Maar academici zijn ideaal gesproken niet iedereen. Ik probeer mijn studenten duidelijk te maken dat een academische paper zonder (goede) argumenten waardeloos is. Vervelend is het dat we steeds maar pleidooien pro Belgica te lezen en te horen krijgen die intellectueel amper onderbouwd zijn. In hun wereldvreemdheid doen ze trouwens denken aan veel westerse regeringen die bondgenoot dictator Moebarak steunden omwille van de stabiliteit tegen de bevolking van Egypte. Met zon medestanders heeft Belgie geen tegenstanders nodig. Hoe sneller een paar academici en columnisten dat doorhebben, hoe beter voor ons allen.
Nog niet durven uitdragen. Zij spuwen op de hand die ze voedt!
---------------------------
Op hun petje staat (verplicht, tegen hun goesting) VRT. Op hun website en op hun briefpapier is de B ondertussen overal vervangen door een V, maar het gaat hen niet ter harte. Ze gedragen zich permanent als vijanden van Vlaanderen en collaborateurs van Vlaanderens vijanden.
De meneer die in onderhavig artikel uitvoerig aan het woord komt, is de veel besproken Grote Baas van B-Plus, de Vlaming-haters ,die het Belgisch sloddervos-niveau niet alleen willen behouden maar zelfs ook uitbreiden (herfederaliseren noemen zij dat). Hij was ooit Grote Baas van de BRT, tot hij bij Geert Burger op de klippen liep. De OO, zegt hij. Wij noemen dat de 00, een wereld van verschil zoals U ziet. De eersten zijn letters die betekenen Openbare Omroep, en de tweede, de twee nullen, betekenen pas iets als er een ander cijfer voor of achter komt : 100, of 001. Twee nullen zijn ja, twee keer nix, hé!
Er zijn zelfs collega webloggers met slecht karakter, die ofwel stotteraars zijn, scheel kijken of alles dubbel zien door het overmatig gebruik van alcoholische dranken, ofwel nog slechter zien dan ik : ze maken er de dubbele 00 van : de dubbele dubbel nul. De O.O.O.O ..Dat moet dan staan voor Onnodige Overbodige Openbare Omroep.
Persoonlijk vind ik dat schandalig.
Omdat ik het niet zelf gevonden heb!
Tony Mary dus. Zo Rood als een hard gekookte kreeft en dus onverteerbaar, waarvan de twee scharen nog scherper worden door te liggen. Kunt ge U toch niet voorstellen dat zon slim bazeke, de slimste van de klas, iets tegen de Rode Burcht zou weten te vertellen. Men staat daar met meer dan 4000 op de loonlijst (daar werken zou ik niet meteen durven zeggen), geeft de meeste programmas buitenshuis uit aan bevriende relaties (Woestijnvis o.a., waarmee men later in ruzie valt) likt mee de pot leeg van de adverteerders, leeft van de subsidies op brede voet en valt over zijn eigen partijdigheid. Men leeft er nog met heimwee in het hart naar de DDR .
Net als de andere 3 overheidsbedrijven : Post, spoorweg en telefonie, us de Reyerslaan opgepropt met een overvloed aan politiek benoemd (overtollig) personeel. Goed dat de liberalisering van de markten er zit aante komen, zodat kan bewezen worden wat al lang bewezen is : met 10 keer minder personeel wordt beter werk geleverd. Na te zien bij VTM, die ons tenminste niets kost .
Maar wat me het meest dwars zit, is dat Mr. Tony Mary vreest voor Italiaanse toestanden. Hij bedoelt natuurlijk Berlusconi-toestanden, want het wil gezegd worden door zijn tegenstanders dat alle omroepen, in Italianvan de kleinste tot de grootste, Berlusconi-zenders zijn. Was dat maar waar! Op slag zouden er zo goed als geen schotel-antennes niet meer mogen!
Natuurlijk is dit zo in Rode Sossen-ogen : dat is namelijk precies wat zij zelf zouden doen, moesten zij het voor het zeggen krijgen. Anderen weten dat zoiets nooit kan blijven duren. Sossen willen altijd in dezelfde zonde hervallen. Zie de USSR. Bij de BRT zit dat er nog altijd in gebakken. Omdat de voorgaande generatie politiekers de Burcht heeft laten volproppen met Linx-getrouwen. Ondertussen mochten zij het land besturen, de simpelen van geest! Hun Marxistische redenering is : onze tegenspelers zijn gaan haar beter dan wij! Aan onszelf kennen wij de anderen!
Mr Mary, ik zal het simpel houden : hier in Italia zijn de programmas inhoudelijk stukken beter dan bij jullie De sector amusement heeft wereldklasse (films, opera), de liefde voor hun land straalt U tegen uit de meeste programmas (landschappen, landbouw, industrie) en, last but not least, de presentatie is niet in handen van clowns of Houten Klaassen. Als Silvio Berlusconi zijn zeg al zou hebbeb, waarvoor Tony Mary bevreesd is, dan moeten wij hem in ieder geval toegeven dat hij, inzake vrouwelijk schoon, een goede smaak heeft.
Tja, en dat, inhoudelijk, wat op de Italiaanse TV komt niet altijd in de smaak valt van de BRT-mensen : voor zoiets bestaan er toch spreekwoorden?! Ik zou het houden bij dat ene : het zijn parels voor de zwijnen .
Tot slot, Mr. Tony Mary : als de BRT-top het niet meer zien zitten, waarom geven zij de fakkel dan niet door? In ieder gezond bedrijf zou men bijvoorbeeld beginnen te saneren aan de top. Want de vis, Mr. Tony Mary, begint te stinken aan de kop ..Dat is niet alleen zo bij de BRT, maar ook bij B-Plus.
En zo kom ik bij Ingriedje Lietentje terecht.
In een bepaald land moest er uit politieke verplichtingen op een bepaalde plaats een welbepaalde kuisvrouw benoemd worden. Na een paar dagen kwam men tot de vaststelling, dat voor deze nieuwe dienst, een nieuwe Directie moest benoemd worden. Er kwam een directeur, een onder-directeur met elk hun eigen secretaresse. Die hadden een bureeloverste nodig. En toen stelde men vast dat er dringend een personeels-chef nodig was, met de nodige bezetting in diens secretariaat. Uiteindelijk moest men vaststellen, dat de altijd uitdeinende subsidies niet meer volstonden, en men stelde een extern expertenbureau aan om naar de reden te zoeken. Die kwam tot de vaststelling, dat er moest bespaard worden op de personeelskosten. Toen dankte de Minister de kuisvouw af.
Denk daar eens over na, Mr. Tony Mary. U die Licentiaat Economische Wetenschappen bent : wat zou U de Minister geadviseerd hebben?
-------------------------------------
Openbare omroep op leven en dood
03/03/11, 08u18
Met zijn uithaal naar de openbare omroep plaatste Woestijnvisbaas Wouter Vandenhaute zich in de aandikkende rij van VRT-critici. Tony Mary, gewezen gedelegeerd bestuurder van de VRT (2002-2006), daagt de politieke klasse uit kant te kiezen.
Als men de Openbare Omroep niet wil beoordelen op zijn merites, is het beter hem nu te verkopen in plaats van hem langzaam te laten sterven.
In 1995 lag de VRT op apegapen. De vraag werd gesteld of een openbare omroep nog wel zin had. Gelukkig was het antwoord positief. De VRT heeft dan gelukkig twee visionaire voogdijministers gekend. Eric Van Rompuy (CD&V) begreep dat het huis onafhankelijk moest worden van de politiek en liet de mediadecreten stemmen die dat mogelijk maakten.
Dirk Van Mechelen (Open Vld) voorzag de komst van de digitale wereld en stipuleerde in 1999 een traject voor Vlaanderen, met een eminente rol voor de VRT. Hij werd weggehoond maar het digitale Vlaanderen en in het bijzonder de commerciële zenders en de telecommunicatiebedrijven hebben veel aan zijn koppigheid te danken.
Als CEO hebben Bert De Graeve en ik de plannen van Van Rompuy en Van Mechelen uitgevoerd en de medewerkers herwonnen hun trots. Er kwam een echte bedrijfsstructuur en de VRT werd een leider op gebied van digitale ontwikkeling. Met een van de kleinste budgetten ontwikkelde de VRT zich tot een van de beste openbare omroepen van Europa. Het lelijke eendje werd een fiere zwaan. En toen begonnen de problemen. Warrig beslissingsproces Vreemde krachten traden in werking. Het succes was niet gegund. De rol, de werking en de financiering van de VRT werden in vraag gesteld, op aandringen van de commerciële concurrenten, daarin gesteund door een deel van het politieke personeel - dat toevallig dikwijls afkomstig was uit West-Vlaanderen. In 2006 trok minister Bourgeois (N-VA) de politieke onafhankelijkheid van de VRT in twijfel. De decreten werden aangepast. De openbare omroep kreeg te veel centen, zo luidde de makkelijke kritiek. De nieuwe beheersovereenkomst werd bij nacht en ontij vastgelegd, zonder dat de VRT-top - bestuursraad en afgevaardigd bestuurder - echt gehoord werden. In oktober 2006 trad eveneens een nieuw management aan dat "de problemen met het vorige moest oplossen".
Vandaag zie ik de VRT opnieuw in zwaar weer terechtkomen. De stroom van negatieve nieuwsberichten liegt er niet om. Wat loopt er verkeerd, is de vraag. De visie die tot 2006 ontwikkeld en geïmplementeerd was, is niet goed - zegt men. Kan misschien waar zijn, maar niemand heeft vandaag een nieuwe visie ontwikkeld die aangeeft wat de opdracht van de Vlaamse openbare omroep dan wél moet zijn, en hoe die omroep zich in de samenleving situeert. Zo is de VRT een schip geworden dat niet langer een duidelijke koers vaart, met alle gevolgen van dien. (Gelukkig blijven de VRT-medewerkers getuigen van grote zin voor civil service.)
De organisatie die in 2006 ontwikkeld werd is niet goed - zegt men. De voorgestelde organisatie werd inderdaad maar half geïmplementeerd met onduidelijke bevoegdheden en een langdurend, complex en warrig beslissingsproces tot gevolg. Die onduidelijkheid is voelbaar in de manier waarop de VRT bestuurd wordt. De vorige gedelegeerd bestuurder heeft daar weinig of niets aan gedaan. Soms lijkt de VRT een stuurloos schip.
De samenwerking met Woestijnvis is concurrentieverstorend en is vooral één partij ten goede gekomen - zegt men. Maar de samenwerking tussen VRT en Woestijnvis is heilzaam geweest voor het hele medialandschap. Ze heeft de creativiteit van onze Vlaamse televisie-industrie een boost gegeven. De kritiek van Woestijnvis op de openbare omroep is om die reden onaanvaardbaar - zonder VRT geen Woestijnvis, toen niet en nu niet. Er moet een samenwerkingsmodel gevonden worden waar beide partijen en de beeldindustrie zich in kunnen vinden. Een echte publiek private samenwerking (PPS) onder gelijkgezinden kan hier de oplossing zijn.
Concurrentieverstorend De VRT heet ook op zichzelf "concurrentieverstorend" te zijn. Het succes blijft sommigen op de zenuwen werken. Te pas en te onpas worden ballonnetjes opgelaten en nieuwe beperkingen gesuggereerd. Een onaanvaardbare mediaconcentratie, zo al niet de jure dan in elk geval de facto, leidt ertoe dat sommige mediabedrijven de politiek in hun greep houden. De collusie tussen politiek en die bedrijven is onaanvaardbaar en heeft een negatief effect op de mogelijkheden die de VRT krijgt.
Om de VRT weer zijn rol te laten spelen in de Vlaamse samenleving is het tijd dat onze politici de moed opbrengen om te bepalen waar het naartoe moet met onze openbare omroep. De nieuwe beheersovereenkomst biedt hiertoe de kans. Hoorzittingen waar iedereen zijn zeg mag komen doen, leiden alvast nergens toe. De mediacommissie was vorige vrijdag een heuse praatbarak en het beste bewijs dat deze methode niet werkt. Nee, het zijn de politici die voor één keer hun rol als makers van de samenleving moeten vervullen in plaats van grootste gemene deler van de publieke opinie te willen zijn of, erger, het advies van de concurrenten van de VRT of zijn leveranciers als de enige waarheid beschouwen.
Huidig mediaminister Lieten (sp.a) heeft nog niet te veel gezegd over waar ze naartoe wil. Wat mij betreft heeft ze geen heldere koers bepaald. Als socialistisch minister en zelfverklaard VRT-supporter moet ze nu ingaan tegen het tij en de rol van onze openbare omroep vastleggen en promoten - tegen de commerciële zenders in als het moet. Maar dat vraagt moed, en is er die nog? Als men de openbare omroep niet wil beoordelen op zijn merites, is het beter hem nu te verkopen (er is nog veel geld te verdienen) in plaats van hem langzaam te laten sterven. Maar wie het Italiaanse model naar Vlaanderen wil halen mag dat luidop zeggen. Te vaak wordt de VRT als een commerciële (stoor)zender beschouwd, te weinig als een element van maatschappelijk beleid. De VRT kan en moet een rol spelen op gebied van cultuur, de promotie van onze taal, het bereiken van alle bevolkingsgroepen, het onderwijs, de verdere uitbreiding van onze al succesvolle beeldindustrie, het handhaven en optillen van de kwaliteitsnorm en het ontwikkelen van nieuwe initiatieven.
Men mag nooit vergeten dat het Vlaamse medialandschap er zonder het leiderschap van de VRT helemaal anders zou hebben uitgezien. De openbare omroep heeft er mee voor gezorgd heeft dat het medialandschap in Vlaanderen toonaangevend is in Europa.
Dat behouden is een verantwoordelijkheid van alle betrokkenen en in het bijzonder van onze politici. Ik hoop dat ze zich dit realiseren. Anders wachten ons Italiaanse toestanden en wie wil zo'n tv?
Vissersboot uit Nieuwpoort gekapseisd voor kust Duinkerke
Nieuwpoort - (UPDATE) Nadat dinsdagavond op ongeveer 25 km uit de kust van Duinkerke een trawler, de N.28 Mooie Meid, is omgeslagen worden drie Nederlandse opvarenden vermist, zo is bij de maritieme prefectuur vernomen. De zoekactie herneemt vandaag/woensdag.
Drie mannen uit Urk worden vermist nadat hun onder Belgische vlag varende garnalenkotter Nieuwpoort 28 dinsdagavond was omgeslagen voor de Franse kunst bij Duinkerken. Dat heeft het Kustwachtcentrum in Den Helder gemeld.
Zoekactie
Omstreeks 22.00 uur is een zoekactie opgestart nadat een noodsignaal was binnengelopen bij het bewakings- en reddingscentrum Cross in Gris-Nez. Aan de actie is deelgenomen door twee Belgische helikopters met duikers aan boord, een toestel van de Franse marine, drie schepen en een Belgisch reddingsschip, een boot van de Belgische politie, een sleepboot van de Franse staat, twee schepen van de Franse zeereddingsdienst en drie vrachtschepen. Er is tot 04.45 uur gezocht.
Opvarenden niet in stuurhut
Belgische duikers zijn tot in de stuurhut van het omgekieperde schip kunnen komen. Maar de opvarenden waren daar niet te vinden. Eenmaal weer dag herneemt de zoekactie, met een helikopter van de Franse Civiele Bescherming en de Anglian Monarch, een door Frankrijk mee ingehuurde Britse sleepboot. Het is niet geweten of het schip aan het vissen was toen het kapseisde. De temperatuur van het zeewater bedraagt 8 graden.
Schip nauwelijks bekend in Nieuwpoort
Het schip vaart onder Belgische vlag maar is nog maar nauwelijks in Nieuwpoort geweest. Vorige week meerde het één keer aan om vis in een vrachtwagen over te laden. De bemanning bestaat uit drie Nederlandse mannen, onder wie twee broers.
Bron : Krant v. West Vlaanderen.
----------------------------------
Besluit
Het leven van een zeeman is hard.
Dat van een visser is onmenselijk hard.
Als straks de vraagtekens zullen opgelost zijn van dit ongeval (noodsignaal en toch met de kiel boven), zal blijken waarom mensen uit URK (Flevoland NL) als thuishaven Nieuwpoort gekozen hadden en dat ze voeren onder Belgische vlag. Europese quotas? Havenrechten? Om te kunnen vissen quasi voor de Vlaams-Belgische kust? In Flevoland op Urk (niet in Urk, maar - tot 1932, met de Afsluitdijk van het IJselmeer op het eiland URK) is de grootste visindustrie van Nederland gevestigd De N.28 Mooie Meid is dus de N.28 Ramp Meid gebleken.
In mijn gezin gaat langs de kant van de aangetrouwde familie het verhaal van familie-leden die thuisvoeren met een man minder. Over boord geslagen. Zeemansgraf, want nooit terug gevonden. Een verklaring van de schipper voor de archieven en de burgerlijke stand, geen onderzoek. Geen opsporingen. Einde verhaal, want ook de vrouwen zwegen. Als er al geruchten geweest waren, zijn die met de eerstvolgende stormwind weggeblazen. De zee is barmhartig. Enig resultaat : een bij te beitelen naam op de herinneringsplaat ter ere van alle op zee omgekomen vissers. Daar zijn ze meestel in een bepaalde periode bij trosjes tesamen vermeld. De bemanning van één enkel vaartuig. Meestal met dezelfde familie-naam. Op een mijn gelopen.
----------------------------
(*) Andere bronnen vermelden Arnemuiden (2) en Oost-Soulburg(1) als woonplaats van de 3 vissers. Wij leven mee met de familieleden en met de crew vande ingezette reddingswerken. De bemanning van de N.28 Mooie Meid was 18,19 en 26 jaar oud Er stond een ruwe zee en hoe eigenaardig ook : vanaf 21u30 was de kotter van de radar verdwenen, maar het S.O.S. van het schip zelf werd maar om 22 uur in Cap Griz Nez opgevangen .
Op tong vissen, en op garnalen dat is op de zeebodem slepen met de netten. Maar Het Kanaal ligt, buiten de vaarroutes voor de scheepvaart, bezaaid met scheepswrakken en met vliegtuigwrakken. Het is bekend dat bij laagtij de zandbanken somtijds boven de zeespiegel uitsteken. De getijden zijn daar uiterst sterk en de kotter had zeer sterke motoren. Is er overmoed geweest? Gebrek aan ervaring?
Het schip was, volgens de registratiegegevens, maar 5½ maand oud en eigendom van de Firma Rousant uit het Groningse Zoutkamp in N-Nederland.
De berichten stromen binnen met mondjesmaat. De 2 broers blijken Christiaan en Mark de Ridder te heten,de derde, hun neef schijnt Erik Tangje te zijn. Hun ouderdom zou 27, 22 en 20 jaar zijn.
Daar de bovendrijvende romp niet beschadigd is, denkt men niet dat de kotter overvaren is daar midden op de autostrade die Het Kanaal daar is. De andere mogelijkheid zou zijn dat hij zichzelf omver zou getrokken hebben
Men is er dus blijkbaar van de nieuwsgaring weer eens een zootje aan het maken .
Halstarrige vakbonden en de werkgever vernietigen samen 430 jobs bij Brinck's. Is dit een voorafspiegeling van wat ons in België in zijn geheel op grote schaal te wachten staat? De weigering het indexdebat te voeren geeft aan dat het die richting uitgaat.
Omdat het Belgische filiaal van waardetransporteur Brink's al jaren verlieslatend is, besluit de Amerikaanse directie in de herfst van 2010 tot een herstructurering. Enkele maanden daarvoor had Brink's ook nog de belangrijke klant Dexia verloren, goed voor 30 procent van de omzet. Het was toen al nagenoeg zeker dat ook BNP Parisbas Fortis ging vertrekken. De belangrijkste eis van de directie is het bediendenstatuut van de geldtransporteurs omzetten naar het arbeidersstatuut, naast de afschaffing van de voordelige bedrijfs-CAO's en de sluiting van de vestiging in Strépy. Bij zijn rechtstreekse concurrent G4S werken de truckers als arbeiders. Dat is financieel voordeliger voor het bedrijf en het is ook veel gemakkelijker én goedkoper om een arbeider te ontslaan dan een bediende. Uit protest tegen het herstructureringsplan legt het personeel van de vier Belgische afdelingen van het bedrijf (Machelen, Hasselt, Strépy en Gent) begin oktober '10 het werk neer. De staking duurt vier weken. Elke bemiddeling faalt en de directie besluit in november '10 het faillissement aan te vragen voor alle vestigingen, met in totaal 430 personeelsleden. De Brusselse rechtbank van koophandel weigert die aanvraag, onder meer omdat er sprake zou zijn van fraude. Daarop worden advocaat Alain Zenner en zijn collega Gérard Delvaux aangesteld als voorlopig bewindvoerders. Vreemd genoeg mogen die van dezelfde rechtbank dan eind januari '11 wel de boeken neerleggen. Kon dat omdat zij vooraf een akkoord hadden gesloten met de vakbonden? Na het faillissement zouden de (meeste) medewerkers kunnen aangeworven worden door een overnemer, met een arbeidersstatuut, maar wel nadat alle medewerkers een opzegvergoeding hadden gekregen als bediende, uit het vermogen van de failliete onderneming, aangevuld met collectieve middelen uit het Fonds voor sluiting van ondernemingen.
Vreemde directie
De directie van Brink's is blijkbaar veel te royaal geweest in betere tijden. Waarom het statuut van bediende geven aan zijn chauffeurs, als de grootste concurrent het kan doen met het arbeidersstatuut? Dan prijs je je toch altijd maar meer uit de markt als niet-concurrentieel? Bovendien is de sectorale collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) van 9 oktober 2009 voor de bewakingsdiensten duidelijk: waardevervoerders worden als arbeiders beschouwd. De werknemers van geldtransporteurs (zoals Groep4S) hebben dan ook een arbeidersstatuut, behalve bij Brinks. De directie van Brink's heeft dus - naar mijn mening - een kapitale fout gemaakt door de geldtransporteurs een bediendenstatuut toe te kennen. De ACV-vakbond zegde begin december dat zij "verregaande concessies" wilden doen. Ze wilden het arbeidersstatuut aanvaarden voor de vervoerders met inbegrip van de loon- en arbeidsvoorwaarden die gelden bij concurrent Group4S, op voorwaarde dat de betrokkenen tal van voordelen van bedienden inzake opzegtermijn, verlofsysteem, gewaarborgd loon bij ziekte behielden. Pas dan waren ze bereid te onderhandelen over sociale maatregelen ter begeleiding van de sluiting van de vestiging in Strépy. De directie wilde volgens de bonden echter het volledige arbeidersstatuut invoeren. Wat het ACV als 'verregaande concessies' voorstelde was dus min of meer een behoud van het bediendenstatuut, alleen zou die de titel 'arbeiderscontract' krijgen. BBTK steunde het ACV-voorstel niet, want zelfs dat vonden ze een onaanvaardbaar precedent. Bleek ook dat de Belgische directie van Brink's eigenlijk niets te zeggen had en dat de internationale directie niet wilde onderhandelen met de vakbonden, ook niet nadat de federale minister van Arbeid, Joëlle Milquet (CDH), persoonlijk tussenbeide was gekomen.
"Gesloten wegens faillissement" Midden januari '11 komt er beweging in de zaak, als een overnemersduo Loomis-Baron zich meldt. Het Zweedse Loomis is een beursgenoteerde wereldspeler in de veiligheidsmarkt. Loomis doet de overname samen met Ramy Baron, een Brussels-Joodse zakenman die samen met zijn vader vroeger actief was in het waardetransport. Na de dood van zijn vader verkocht hij Baron Security aan Securitas.
Nadat de vakbonden zich maandenlang hardnekkig hadden verzet tegen het plan om van de meeste bedienden arbeiders te maken, gaan ze nu snel akkoord met het voorstel van de potentiële overnemers van Brink's.
Voor de vakbonden was het uitgesloten om bij het oude Brink's een symbolische knieval te doen voor de directie, op het moment dat er nationale onderhandelingen bezig waren over een harmonisering van de statuten van arbeiders en bedienden. Elke voorafname bij Brink's op die nationale discussie was voor hen 'onbespreekbaar'. Bovendien was het in de benarde situatie van Brink's duidelijk dat de bedienden hoogdringend moesten overstappen naar het goedkopere arbeidersstatuut, om er een heel deel goedkoper aan de deur te kunnen zetten. De voorlopige bewindvoerder Alain Zenner en het duo Loomis-Baron spelen het slimmer. Zij benadrukken wel dat het nieuwe bedrijf alleen zou werken met arbeiders, en dat de overgang van het oude naar het nieuwe Brink's via een faillissement zou verlopen. Hierdoor zou iedereen eerst langs de kassa passeren omdat hij als bediende zou worden ontslagen dus met een hoge ontslagvergoeding, op basis van de voordelige formule-Claeys. Er zou hiervoor 13,5 miljoen euro beschikbaar zijn, die ongeveer 75 procent dekt van het benodigde opzegbedrag. Het resterende deel zou komen van het Fonds voor Sluiting van Bedrijven. In totaal zouden dan 300 van de 398 werknemers opnieuw aan de slag kunnen na de overname. Op dertig werknemers na zou dit gebeuren onder het arbeidersstatuut.
Loomis eist niet alleen dat de werknemers overstappen naar het arbeidersstatuut, maar ze moeten bovendien akkoord gaan met het absolute minimum' dat in de sector gangbaar is. De vakbonden spreken van chantagepolitiek', maar zien zich genoodzaakt het protocol te ondertekenen om de doorstart niet in gevaar te brengen. De overnemers zeggen het marktaandeel van het vroegere Brink's België snel te willen verdubbelen tot 40 procent.
Volgens het akkoord tussen de voorlopige bewindvoerders, de potentiële overnemers en de vakbonden zou op maandag 31 januari Brink's België failliet worden verklaard en dezelfde dag het nieuwe Brink's onder de vlag van Loomis en Ramy Baron van start gaan. Het faillissement wordt dan uiteindelijk op woensdag 2 februari uitgesproken, na nog wat procedureproblemen, met als reden dat er geen geld meer in kas was om de lonen van de 400 werknemers en de vereiste verzekeringspolissen te betalen. Maar een nieuwe start komt er niet. Loomis had in allerlaatste instantie afgehaakt. Het vroeg meer omzetgaranties aan de belangrijkste klanten: de banken BNP Paribas Fortis en ING en de winkelketen Delhaize. Die garanties kwamen er niet. Een week na het faillissement van Brink's stappen de drie nog resterende belangrijkste klanten over naar concurrent G4S. Enkele dagen later stapt ook Bpost over. Er is hiermee geen sprake van een verkapte overname van Brink's door G4S. De overstap van de ex-klanten van Brink's gebeurt zonder tussenkomst van de curatele. Wat overblijft van de Brink's-portefeuille en van het handelsfonds van het failliete bedrijf, is nog even in het bezit van de curatoren.
Midden februari kopen Cobelguard (Ackermans & van Haaren), Bpost en G4S stukken van Brink's. Volgens curator Heethem waren er in totaal vier biedingen op de restanten van Brink's. Eén partij, een groep niet nader bekende ondernemers, wou alle resterende activiteiten overnemen met behoud van een klein aantal mensen, maar het bod is te laag. Het verschil met de drie andere biedingen voor delen van het bedrijf is te groot. Cobelguard koopt de vestiging van Brink's in Gent met al het materieel dat daarbij hoort. Het gaat onder meer om geldtransportwagens, geldkoffers en wapens. Bpost neemt de machine over die Brink's gebruikte voor de telling van de pensioenen die aan huis worden uitgereikt door de postbodes. G4S tenslotte, de grotere rivaal, koopt een grote hoeveelheid vrachtwagens. Met die verkoop is Brink's Belgium bijna helemaal de deur uit. Er blijven bijvoorbeeld nog de drie andere vestigingen over.
Jobvernietigers In korte tijd gaan dus 430 jobs bij Brink's verloren door een verkeerde loonpolitiek van de leiding en koppigheid van de vakbonden om een concurrentiële loonpolitiek te aanvaarden. Was het een industriele activiteit geweest, dan waren de jobs definitief weg uit België, zoals dat bij Opel in Antwerpen het geval was. Het is nog een geluk bij een ongeluk dat het om lokale dienstverlening gaat - het is fysiek onmogelijk de geldautomaten die hier staan in het buitenland aan te vullen - en er zo jobs kunnen gerecupereerd worden door overname van klanten met hun activiteiten door G4S. ACV-secretaris Marc Geerinck hoopt dat de activiteitsuitbreiding bij G4S goed zal zijn voor 150 tot 200 nieuwe jobs. Volgens hem komen de ex-werknemers van Brink's als eersten in aanmerking voor de invulling van die vacatures. G4S-directeur Askes wilde daarover echter volgens krantenberichten geen bevestiging geven. Het gaat niet om een overname van Brink's-personeel. Ook over het aantal nieuwe jobs wilde hij zich niet uitspreken. Hij wilde alleen kwijt dat zijn bedrijf 'al het nodige zal doen om het vereiste aantal deskundige medewerkers aan te werven en een vlekkeloze dienstverlening te verzorgen'. Het is natuurlijk zeer de vraag of G4S deze ex-bedienden wil aanwerven die bewezen dat ze wekenlang kunnen staken om het bediendenstatuut te houden?
Onbespreekbaar (1)
De alleenheerschappij van G4S op de markt van geldtransporten is nu een feit, zeker voor de grote banken en distributeurs. Alleen de komst van een nieuwe landelijke speler kan dat veranderen. Zou de nieuwe speler wellicht binnenkort het winstgevende Brink's Diamond and Jewelry Services in Zaventem kunnen zijn, dat Brinck's België vorige zomer 'verkocht' aan Brink's International? Veel handelaars en bedrijven vrezen dat G4S ondertussen eigenmachtig de prijzen kan bepalen. Comeos, de federatie voor de handel in België (het vroegere Fedis), drong meteen de dag van het faillissement van Brink's bij de regering en de Nationale Bank aan op steunmaatregelen. We zijn echt steeds meer aan het wegglijden naar een collectivistisch land als nu ook de beroepsfederaties van werkgevers steeds meer gaan aankloppen bij de overheid om hun problemen op te lossen. Comeos vraagt aan de overheid: - om een wettelijk kader te scheppen waarin nieuwe, eventueel buitenlandse geldkoeriers kunnen opereren, zodat er concurrentie blijft spelen op de markt van de waardetransporten. Welk 'kader' ontbreekt zegt Comeos er niet bij. En waarom zetten enkele leden niet zelf een bedrijf op voor geldtransporten, eventueel in samenwerking met een buitenlandse geldkoerier? - om de mogelijkheid voor een minimale dienstverlening te onderzoeken, zodat bij sociale conflicten of andere problemen bij de enige overgebleven geldkoerier, het probleem niet naar de handel overslaat.
Wat dat laatste betreft, dat is natuurlijk meteen voor het ABVV 'onbespreekbaar', en een gevaar van de aantasting van de vakbondsvrijheid. Volgens het ABVV mag de situatie bij Brink's niet worden gebruikt om vakbondsvrijheden uit te hollen: 'Het is onaanvaardbaar dat de monopoliepositie van G4S gebruikt wordt om syndicale vrijheden uit te hollen, door minimumdiensten te eisen in geval van een staking.'
Onbespreekbaar (2) Vicepremier Laurette Onkelinx (PS) noemt raken aan loonindex 'onbespreekbaar'. Ze zegt voor aanvang van het kernkabinet op 16 februari '11 dat ze 'nooit in een regering zal stappen die de indexering van de lonen in vraag stelt, laat dat duidelijk zijn.' Onkelinx reageert daarmee op de oproep van de Nationale bank om alle automatische indexeringsmechanismes te herbekijken. In ons land zijn niet alleen de lonen gekoppeld aan de index, ook de prijzen van heel wat openbare diensten worden jaarlijks quasi automatisch aangepast aan de algemene evolutie van de prijzen, zegt de gouverneur van de Nationale Bank Quaden, hoewel die diensten niet internationaal moeten concurreren'. Al die indexeringen samen genomen, staat in de inleiding op het jaarverslag, vergroten het risico op tweederonde-effecten'. De kans neemt zo toe dat de inflatie zelfvoedend wordt en daardoor steeds hoger oploopt. De Regentenraad van de NBB pleit daarom voor een studie van de diverse indexeringsmechanismen in ons land, om middelen te zoeken waardoor de effecten van het indexeringssysteem minder volatiel zouden worden'. ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw en zijn ACV-collega Luc Cortebeeck, die vanuit hun functie lid zijn van de Regentenraad van de NBB, zien daarin een onrechtstreeks pleidooi voor de hervorming van het indexeringssysteem, wat onaanvaardbaar is'. Beiden weigerden daarom, en ook omdat de NBB pleit voor een verhoging van sommige consumptiebelastingen, het jaarverslag van de Nationale Bank te ondertekenen.
Implosie in het verschiet? Johan Rasking, redacteur economie van De Standaard noemt deze houding bijzonder jammer: "Dogmatisch vasthouden aan wat bestaat, staat zelden garant voor vooruitgang. Vanuit vakbondstandpunt bekeken is het trouwens op langere termijn ook contraproductief.... In onze buurlanden bestaat er geen indexsysteem. Daar voeren ze vrije loononderhandelingen. Dat geeft een veel grotere loonflexibiliteit: met behoorlijk grote loonopslag in goede tijden, zeer zeker, maar ook met loonmatiging of zelfs een echte loonstop in slechte tijden. In België vertrekken de vrije loononderhandelingen in de sectoren van op de nationaal gegarandeerde index. De angst bij de bonden om van dit model af te stappen, is groot. Maar wat als er niets verandert? Hoelang is het onverkorte behoud van wat nu bestaat economisch haalbaar? Alle studies tonen aan dat de Belgische loonkosten sneller groeien dan in de buurlanden." (DS 16 febr '11).
Guy Tegenbos komt daar in het editoriaal op terug de volgende dag: (DS 17.02): "De 'automatische' koppeling van de lonen en de sociale uitkeringen aan de index van de consumptieprijzen geeft de Belgen een betere bescherming van hun koopkracht, maar een slechtere bescherming van hun jobs. De meeste landen zijn daarom afgestapt van zo'n automatische koppeling; ze passen lonen en uitkeringen wel aan, maar niet automatisch. Zij beschermen de koopkracht iets minder, maar doen minder banen sneuvelen."
Marc De Vos, hoofddocent UGent en directeur van het Itinera Institute spreekt van een overlegdemocratie die één groot Stockholmsyndroom wordt, met als eindresultaat ofwel stilstand, ofwel een opeenstapeling van marginale compromissen met steeds meer versmachtende evenwichten, zowel bij de staatshervorming als bij het interprofessioneel overleg. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken vergt dit een collectief besef van urgentie en noodzakelijkheid, dat hij hier dus nog niet bespeurt.
Is het verdwijnen van Brink's niet een voorafspiegeling van wat ons in België in zijn geheel op grote schaal te wachten staat? De weigering het indexdebat te voeren geeft aan dat het met het hele land die richting uitgaat. Het Stockholmsyndroom heeft reeds zo toegeslagen dat geen krachtige reactie meer mogelijk is en we wegzakken in collectivisme en zelfdestructief conservatisme. Als het zo verder gaat implodeert België wellicht binnenkort politiek en economisch, zoals eerder het hele communistische oostblok, door ondermeer een stijgende rente op de overheidsschuld, teveel en te duur bestuur en administratie en mooi geïndexeerde maar helemaal niet-concurrentiële lonen?
-------------------------------
(*) dergelijk syndroom doet zich voor als de gegijzelden op de lange duur sympathiseren met de gijzelnemers anders gezegd : de Belgicistische bovenlaag is gegijzeld door de Francofone partijen die door hun halsstarrigheid de ondergang van het Land bewerken, juist zoals de kleursyndicaten de tewerkstelling ondergraven.
Laten we mekaar goed verstaan, hé! Op deze affiche, die vanaf vandaag schijnt te worden verspreid, stond bij een eerste presentatie een ZWART schaap als uitgestotene. Vond ik beter, omdat het geestiger overkwam en toeliet om zelf wat na te denken. Nu is het, net als indertijd met de bokshandschoenen, wel zeer uitdrukkelijk. Maar of de mensen dat mogen?
Nog even de puntjes op de i.
Moesten onze Grote Geesten wat inventiever tewerk zijn gegaan, 30-40 jaar geleden tot op de huidige dag, dan zaten we nu niet met die massa-imigratie. In Canada (bijvoorbeeld) komen er maar in, wie men gescreend heeft. Met als gevolg : wie binnen mocht, kon gelijk aan het werk. Gezinsherenigig en schijnhuwelijken zouden beperkt gebleven zijn tot enkele uitzonderingen. Geen misbruik van sociale vangnetten. Criminaliteit, drugshandel, mensenhandel zouden onder controle kunnen gebleven zijn en wat meer is : de eigen mensen zouden er beter van worden. Breng dan de moraliteitswetten o.a. abortus terug naar de toestand van voor de Linx-Progressieve POCO-ontsporing, en de demografische gezondheid zou vanzelf weer op peil komen.
Wie zijn dus die Grote Geesten, die verantwoordelijk zijn voor al die Belgische toestanden (zie artikel van Yves Desmet in dM, hieronder)? Wel, dat is iedereen van klein tot groot van de twee beleids-partijen die sinds WO II het land hebben bestuurd : de CVP (Christelijke Volks Partij) en de BSP (Belgische Socialistische Partij) van weerskanten de taalgrens.
De verkiezingen, eerst de federale , in het voorjaar (al loochent men dat), en volgend jaar, in het najaar, de andere, zitten er aan te komen. Al zou het logischer zijn, dat de verkiezingen van het voorjaar de laatste unitaire Belgische zouden zijn : hierna kan alleen nog onderhandeld worden over de splitsing van het gehele land! Laten we onze stem niet verprutsen door op meelopers te stemmen (Blauw, Groen) : van de Tjeven en deSossen, Verlos ons Heer! In het stemhokje kunnen we revolutie verzoenen met evolutie, om de VERANDERING te doen starten. Zodat we eindelijk ons eigen lot in eigen handen kunnen nemen zonder de betutteling van de Franstalige Übermenschen.
Eenmaal zo ver, zou de bloemlezing van de nieuwe actualiteit er wel eens helemaal anders kunnen uitzien. Wat zou meebrengen dat overvallen en roodmoorden terug gedrongen worden, alsook het schieten met kalashnikovs op politie-combis.
O Ja! Het assisen proces in Brussel, over de 3 moordenaars (pardon, de 3 van moord verdachte heren van allochtone afkomst zonder bekende middelen van bestaan) zijn afkomstig van Scharrelroi en spreken dus de fijnbesnaarde Franse wereld-cultuurtaal. Bijaldien hadden ze het recht om in deze taal voor hun rechters te verschijnen en moet het gehele proces in die taal gevoerd worden.
Het slachtoffer en haar collega die het overleefde, nochtans waren Nederlandstalig, alsook de ouders, die het proces kunnen volgen mits beroep te doen op een tolk.
Al iets over gehoord of gelezen in de media? Niet te geloven hoe men zich wringt om vooral dat gevoelige punt van de taal te verdoezelen. In het ergste geval werkt men met ondertitels, en iedereen vindt dat normaal.
U moet het maar beleven : in Uw eigen land de moordenaars van Uw kind te zien terecht staan in een vreemde taal, louter en alleen om (wordt beweerd) de rechten van de verdediging niet te schaden. Daders hebben rechten, slachtoffers niet.
Waarom de zaken niet omgedraaid, en vertalers-tolken aan de daders toegewezen?!
Vooruit, we naderen nu stilaan het hoogtepunt van de onmogelijke regeringsvorming. De lente zit in de lucht. Na de Praagse Lente, nu eindelijk ook de Vlaamse Lente?
---------------------------------------------
Sharie4Belgium
Het Antwerps parket wil de grote leider van Shariah4Belgium, Belkacem Fouad of Abou Imran, vervolgen voor homohaat. Dat zei minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) in de Kamer aan Bert Schoofs (VB).
In een interview van 24 maart 2010 zei Imran dat homo's ter dood moeten worden gebracht. Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) diende daarop een klacht in. Het Antwerpse parket vindt dat de antidiscriminatiewet is overtreden en wil vervolgen voor homohaat, zo zei De Clerck.
Maar het parket wacht nog even omdat enkele andere onderzoeken tegen Shariah4Belgium nog niet af zijn. Zo is er een tweede klacht van het CGKR tegen uitlatingen van Imran op een persconferentie in het Borgerhoutse buurthuis De Shelter op 22 mei 2010. Na een verbod om een proboerkamanifestatie te houden stelde hij samen met een Britse extremistische imam dat "er geweld van zou komen als meisjes niet volgens de islam mogen leven en publiek geen boerka mogen dragen". Dit onderzoek is nog niet af. "Er moet nog een en ander worden nagegaan over de huur van het buurtcentrum en de officiële vertaling van de mogelijk racistische uitlatingen in het Engels, is er nog niet", aldus De Clerck.
Morel
En dan is er nog een derde onderzoek. Dat kwam er na een klacht van VB-parlementslid Filip Dewinter en van uitgetreden moslim Peter Velle. Dat onderzoek ging over filmpjes op YouTube. Daarin werd onder meer opgeroepen om premier Leterme af te zetten en om van België een moslimstaat te maken. Maar dit onderzoek leidde volgens De Clerck tot niets: geen enkele van de video's was een productie van Shariah4Belgium en bovendien werden de filmpjes door andere, niet-geïdentificeerde personen, op YouTube geplaatst.
De Clerck deelde nog mee dat de federale politie in opdracht van het Antwerpse parket tenslotte ook onderzoekt of de uitspraken over de kanker en het overlijden van Marie-Rose Morel de strafwet overtreden. Abou Imran had de ziekte van Morel "een straf van Allah" genoemd en gehoopt dat nog andere politici ook kanker zouden krijgen. Dat onderzoek loopt nog, maar het is verre van zeker of er een vervolging komt voor dit onderdeel. Er is terzake geen klacht van het CGKR.
Bert Schoofs was scherp in zijn repliek: "Het CGKR toont zijn partijdigheid aan, het dient klachten in als homo's het slachtoffer zijn van discriminatie, maar niet als VB-ers slachtoffer zijn van discriminatie. En aan Shariah4Belgium zeg ik: in de islam is het varken een onrein dier, wel toon dan geen onreine varkensmanieren."
JDW in GvA
-------------------------------------------
Alles is beter dan 'Hollandse toestanden'
02/03/11, 07u11
Yves Desmet, politiek commentator van De Morgen, is niet jaloers op het populistisch minderheidsexperiment. Dat de Nederlandse premier Marc Rutte waarschuwt voor 'Belgische toestanden' doet Desmet steigeren.
Wat eens de consensusnatie bij uitstek was, is nu een vulgair scheldland geworden, waar alles wat gezegd kan worden, ook maar meteen gezegd moet worden. Waar verkeerd begrepen assertiviteit en hufterigheid het hebben overgenomen van beschaafdheid en beleefdheid
Normaal zouden het vandaag de meest slaapverwekkende verkiezingen ter wereld zijn geweest: de Provinciale Statenverkiezingen in Nederland, waar gewoonlijk een onbetekenend aantal kiezers komt opdagen voor een onbetekenend bestuursniveau, dat op zijn beurt wat oude krokodillen en has-beens afvaardigt naar de Eerste Kamer, waar ze dan over meestal onbetekenende dingen beleefd een aantal jaren van onbetekenende mening zullen verschillen.
Dat hebben we dus verkeerd gezien. Premier Marc Rutte (VVD) zelve heeft de Statenverkiezingen uitgeroepen tot de ultieme toetssteen van de Nederlandse beschavingsgraad en democratie. Want als zijn meerderheid - enfin, zijn door Geert Wilders gedoogde minderheid - het niet houdt en geen meerderheid haalt in de Eerste Kamer, dan dreigen er volgens hem - tromgeroffel, ingehouden adem, ogen in afgrijzen heen en weer rollend - "Belgische toestanden". Stel je voor dat het ultieme gidsland zoiets zou overkomen, nee, dan ben je eigenlijk nog beter af met Kadhafi. Want echt lager dan 'Belgische toestanden' kun je niet afdalen, weet de eerste liberale premier uit de Nederlandse geschiedenis.
Het scenario waar Rutte en de zijnen als de dood voor zijn, is een 'split parliament', een toestand waarin er in de Eerste en de Tweede Kamer een verschillende politieke meerderheid bestaat, waardoor de uitvoerende macht eigenlijk handelingsonbekwaam wordt gemaakt, omdat ze haar wetsvoorstellen niet langer door de twee kamers goedgekeurd kan krijgen. Het is niet de leukste situatie om in te regeren, dat klopt, maar zowel de Verenigde Staten, waar een Democratische president niet voor het eerst wordt geconfronteerd met een Republikeinse meerderheid, als Frankrijk, waar die toestand de aanleiding was tot het introduceren van de term 'cohabitation' in de politiek, tonen aan dat ze zeker niet uitzonderlijk is.
Uitzonderlijk zou ze wel zijn in België, waar niet één keer in de geschiedenis een verschillende meerderheid in Kamer en Senaat werd verkozen. Maar Rutte, fris van de skilatten en haast onzichtbaar in de campagne, heeft het niet over die ingewikkelde organisatievorm die een democratie soms kan opleveren, hij doelt op het praktische gevolg: een mogelijke onbestuurbaarheid van zijn regering, volgens hem synoniem met 'Belgische toestanden'.
Toegegeven, als wereldrecordhouder regeringsonderhandelen past ons enige bescheidenheid, maar toch en desondanks: wat een flauwekul.
Als er nu één land in Europa politiek volkomen de trappers is kwijtgeraakt, dan toch onze sympathieke noorderburen? In geen decennium tijd van gezapig en gedogend polderend gidsland geëvolueerd naar de democratie met de grootste jojoverkiezingen en met de grootste versnippering van het kiezerskorps. Nergens anders is het partijlandschap verdeelder, vliegen de zetels bij iedere verkiezing zo driftig heen en weer.
Nergens anders heeft een rauw populisme, terend op het onvermogen van een politieke klasse om de maatschappelijke wrevel tijdig te onderkennen en te ontmijnen, zo'n massaal succes kunnen halen. Wat eens de consensusnatie bij uitstek was, is nu een vulgair scheldland geworden, waar alles wat gezegd kan worden, ook maar meteen gezegd moet worden, waar verkeerd begrepen assertiviteit en hufterigheid het hebben overgenomen van beschaafdheid en beleefdheid.
Nederland, het enige land waar ooit fatsoenlijk democratische partijen als liberalen en christendemocraten zich welwillend laten gijzelen door een eenmansbeweging die 'tuigdorpen' wil oprichten, een 'kopvoddentaks' wil invoeren en die iedere moslim als een potentiële fundamentalist beschouwt, er alleen op uit om de sharia in Nederland te installeren. In een ver vervlogen Nederland zou zoiets ondenkbaar geweest zijn, vandaag is het er niet meer dan normaal dat een minderheidsregering zich afhankelijk maakt van zo'n figuur. Dat zijn dan 'de Hollandse toestanden' waar we als Belgen volgens Rutte jaloers op zouden moeten zijn. Om in het idioom van de Nederlandse premier te blijven: geef mijn portie dan maar aan Fikkie.
Het ronduit grappige is dat deze unieke toestand, deze gijzeling van de klassieke partijen door het populisme en de sloganpolitiek, volgens Rutte de normale en wenselijke toestand is: want maak deze minderheid tot wat ze echt is, namelijk een minderheid die zelfs met gedoogsteun een minderheid blijft, en je krijgt dus volgens hem de totale ineenstorting van de Nederlandse natie.
Terwijl wij dan eerder, als domme Belgen, geneigd zouden zijn te zeggen dat het vrij normaal is dat een democratie net gebaseerd is op de alternantie van opeenvolgende meerderheden, sterker zelfs: dat het er de essentie van is. Maar - off all people - een liberaal leert ons nu dat het anders in elkaar zit: alleen als hij aan de macht blijft, werkt de democratie, anders verglijden we naar 'Belgische toestanden'.
In alle vriend- en nabuurschap, meneer Rutte, maar stukken liever 'Belgische toestanden' dan het wankelend populistisch minderheidsexperimentje dat u aan de gang probeert te houden
--------------------------------
Sommige "rechters" zetten de wereld op zijn kop!!
Enkele dagen geleden liet een rechter, die die naam niet waard is, een gangster onmiddellijk vrij na verhoor. Dit incident heeft vele landgenoten geschokt en blijft natrillen in de media. Wij schreven hierover enkele dagen geleden een bijdrage (nr 568). Nu reageerde ook de politievakbond. Deze bond ( NSPV ) liet via haar woordvoerder Philip Van Hamme weten dat ze haar leden oproept om geen gevaarlijke achtervolgingen van misdadigers meer uit te voeren.
"Onze mensen zetten soms hun leven op het spel, evenals dit van andere weggebruikers, om sommige zware criminelen te kunnen klissen. Als ze daar dan in slagen zoals enkele dagen geleden in Leuven blijken de "gepakte" misdadigers, dankzij bepaalde "rechters", vlugger thuis te zijn dan onze politiemensen". Tot daar de woordvoerder.
We geraken dus dankzij deze "rechters" stilaan in een situatie waarbij de criminelen meer en meer "vrij spel" krijgen en onze samenleving onhoudbaar en chaotisch aan het worden is.
Dat er aan sommige rechters "zware kosten" zijn moge blijken uit een nieuw vonnis toevallig opnieuw in Luik uitgesproken.
Een rechter (sic) van de arbeidsrechtbank aldaar gaf een positief gevolg aan de klacht van een gevangene die zijn straf uitzit in de gevangenis van Lantin (grondgebied Juprille) en veroordeelde deze gemeente tot een maandelijkse betaling aan de sukkelaar van 75 euro zodat hij zich sigaretten, drank en andere snoepjes kan veroorloven!! Zich realiserende dat er zich daar honderden gevangenen bevinden die allemaal in haar gemeente administratief staan opgeschreven ging de gemeente in beroep omdat ze een sneeuwbaleffect vreest dat voor de gemeente onbetaalbaar zou worden!!!
In ons apenland moeten de gevangenen dus niet werken, leven er taxfree, worden gehuisvest, verwarmd, verlicht, gekleed, krijgen gratische medische hulp plus medicatie, gratis tandverzorging, mogen in een aparte kamer hun partners ontvangen om de tijd te helpen doden en....... krijgen er nu nog geld bovenop.
Dit is nu echt de "wereld op zijn kop".
In dit "apenland in het kwadraat" hebben we echt het einde van onze miserie nog niet gezien. Bovendien geraken we iedere dag meer en meer overtuigd van het feit dat steeds meer en meer "rechters" rijp zijn voor GEEL.
Men zegge het voort...aldus Freddy VanGaever.
--------------------------------------
(*) Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/De_geverfde_vogel Daar zult U lezen dat de zaken in het vogelendom duizend keer erger zijn, dan wat in een schaapstal gebeurt. De affiche van het Vlaams Belang is dus nog zeer vriendelijk. De uitbeelding van het oorlogsverhaal van Jerzy Kosinski had erger geweest. Al-bij-al is dit verschil wel het bewijs dat het Vlaams Belang goed meewerktom het cordon sanitaire op zijn laatste benen te zetten, net als België zelf. Beide onderwerpen, het einde van het cordon en het einde van België zijn trouwens nauw verwant, als het al geen synoniemen zijn van elkaar.
La Belgique nest plus Latine, donc elle nest plus!
Nu begin ik te begrijpen waarom de De Morgen (maar ook de anderen) steeds minder en minder lezers telt : de mensen lezen de hoofdartikels niet meer graag. Wat meer is, zij die de hoofdartikels schrijven, lezen ze ook niet graag, want ze herlezen ze blijkbaar niet. Moesten ze die na het schrijven ook eens overlezen, dan zouden zij meteen ofwel hun lier aan de wilgen hangen of beginnen tappen uit een ander vaatje.
Uit naam van de Heilige Diversiteit, zou ik hen aanraden het vaatje aan te snijden, gemerkt Pure Waarheid 100% Appelation Controleé AC Herkomst GV Gezond Verstand Ogenblikkelijk zouden de lezers dan weten, dat ze inderdaad geacht worden zelf na te denken. Zonder dat de woorden eerst door een kleuren-badje werden gehaald.
Smetje van t Gazetje geeft raad aan de partijen, maar vergeet eerst wel om zelf een klare lijn te trekken voor zichzelf. Is hij nu rood, of groen,en blauw of een mixte van die drie : hij schrijft zowaar van alles dooreen. Maar om zijn echte mening te kennen, zal de man eerst moeten worden begraven. Uit de lijkrede zal dan een beter beeld tevoorschijn komen. Eerder niet.
Probeer onderstaand artikel eens te lezen, met Vlaams Belang in Uw achterhoofd, telkens het over de liberalen gaat. Als er herrie is in het Vlaams Belang wordt de partij meteen op sterven na dood verklaard. En als er herrie is in bij de Blauwe Gerschelpten, dan moeten die zich dringend herbronnen Het toppunt is wel, dat volgens Smetje (slotalinea), iedere partij wat meer moet werken aan haar eigen ideologie : rood, groen of blauw of geel (wat correct is), om op die manier de nationalistische gedachte (een niet gewenste denkrichting) tegen te werken.
Laat het mij anders stellen : wij, Linxe elite, weten wat goed is voor de mensen en verdedigen de geleide democratie, die er dus meteen wel geen meer is.
Is dat niet een moderne versie van het aloude Marxisme? Ik denk daarbij, louter als voorbeeld, aan het Parlement in de DDR, dat uiteindelijk een parodie van een normaal parlement was. Alles was democratisch, als het maar de partij-lijn was!
-----------------------------------------
Ideologie
01/03/11, 06u26
Raar is dat, hoe het in de analyses en de berichtgeving over de weekendstukken van Matthias De Clercq en Karel De Gucht steevast gaat over strategie en poppenspel. Want, zo luidt een beetje overal de reactie, hiermee toont de Open Vld zich weer eens een hopeloos verdeelde partij, en dat is niet goed voor het imago en de perceptie. Partijen dienen, begrijpen we, dus monolithische blokken van eenheidsdenken te zijn, anders zijn ze dom bezig. Ook wordt gretig gewezen op een soort Oost-Vlaams complot tegen de jonge voorzitter De Croo, waarbij de beide liberalen zelfs afgesproken zouden hebben om tegen hem een soort mediaoffensief op te zetten. Zo'n analyse geeft blijk van weinig kennis van de interne verhoudingen binnen de Open Vld. En het idee dat deze krant en haar concurrent samen broederlijk zouden meegewerkt hebben aan zo'n 'complot' is helemaal te gek voor woorden.
Maar helemaal bevreemdend is dat niemand het heeft over de inhoud van beide stukken. Die zeggen namelijk maar één ding: dat er een levensgrote ideologische kloof gaapt tussen liberalisme en nationalisme, en dat die vaak zelfs bijzonder haaks op elkaar staan. Allebei vinden ze dat een liberaal inhoudelijk verhaal zich niet langer achter de rug van de N-VA kan verstoppen, maar daar integendeel afstand van moet nemen. Het is dus simpelweg een pleidooi voor meer ideologie in de politiek, die daar trouwens, in lang vervlogen tijden, ook voornamelijk om draaide.
Maar blijkbaar is geen hond, ook binnen vele media, nog geïnteresseerd in ideologie. Nee, strategietjes, hanengevechten en perceptie, dat is of zou volgens sommigen nog uitsluitend de bepalende factor moeten zijn.
Dat is een jammerlijke evolutie. Na de monsterscore van de N-VA staren veel partijen, en niet alleen de Open Vld, inderdaad als konijnen naar een lichtbak, leggen ze zich neer bij het politieke marktleiderschap van De Wever en spelen ze voornamelijk de rol van iets gematigder Vlaamse wieltjeszuigers. Daarmee bereiken ze overigens het omgekeerde van wat ze willen, want in de peilingen verschrompelen ze meer en meer. Politiek als georganiseerd meningsverschil vraagt net om verschillen, niet om gelijkenissen of na-aperij: liberalen moeten liberaler worden, socialisten socialistischer, groenen groener. Pas dan, wanneer in alle duidelijkheid de strijd der ideologieën duidelijk wordt, kan het nationalisme zich steeds minder voorstellen als het eenheidsdenken dat het nu pretendeert te zijn.
Niet dat we onze lezers willen ongerust maken (dat zijn ze hopelijk zo al) maar als U ziet dat de 4de Amerikaanse oorlogsvloot voor Libië is komen liggen vandaag, wetende dat Iraanse oorlogsschepen daar ook in de buurt zijn komen oefenen, dan weet U dat een ongeluk soms in een klein gaatje zit
Waar ik ook aan denk, is aan die spreekwoordelijke derde hond, die wegloopt met het been waavoor de andere twee vechten. Waarbij zich de vraag stelt of Turkije nu wel dan niet zich zal bekeren tot een der twee partijen. Europa zal misschien binnenkort nog blij zijn, dat land te mogen opnemen als Lidstaat
Ik hoop dat mijn kaartje hierboven een beetje beter de juiste verhoudingen weergeeft tussen de Goliath van Het Midden Oosten en de zachte onderbuik van David in Europa
Wie weet voor hoe kort we nog rustig zullen mogen slapen .
------------------------------
Ontaardt Midden-Oosten crisis in wereldbrand?
YOCHANAN VISSER - 27 FEBRUARI 2011
Terwijl in Libië nu sprake is van een situatie die veel weg heeft een burgeroorlog, begint het er op te lijken dat de dagen van president Khadaffi zijn geteld. Het overlopen van tenminste een deel van de Libische marine gisteren, heeft de positie van Khadaffi verder verzwakt. De zoon van Khadaffi zei in een interview met ABC dat deze'aardbeving' niet meer te stoppen is en het Midden-Oosten in chaos zal doen storten. Afgaande op de ontwikkelingen in Saoedie Arabie zou de chaos wel eens niet beperkt kunnen blijven tot het Midden-Oosten......
Kadhaffi sr. beschuldigt nu Al Kaida van inmenging in de Libische opstand. Deze beschuldiging lijkt op het eerste gezicht een propaganda truc die het optreden tegen de demonstranten zou moeten rechtvaardigen. Er zijn echter voldoende aanwijzingen dat Islamisten inderdaad de drijvende kracht zijn achter de Libische opstand.
Missing Peace ontving informatie dat de meeste Twitter berichten niet uit Libië kwamen, maar vanuit de Didsbury moskee in Manchester in Engeland.
Veel van die berichten droegen het bijschrift: CONFIRMED (bevestigd). Hetgeen dus onmogelijk was omdat er geen communicatie mogelijk was met Libië.
De opstand zelf bleek voornamelijk vanuit Zwitserland en Engeland te zijn georganiseerd. De Libiër Mohammed Lataiwesh is een drijvende kracht achter de 17 februari beweging. Hij is de eigenaar van de fabriek Al Manara in Engeland en is een Islamist.
Al Kaida is in Libië actief onder de naam Jamaa al Islamiyya al Muqatilah. De in ballingschap verblijvende leiders van de groep gaven twee dagen voor de uitbraak van de opstand vanuit Londen een verklaring uit waarin zij de Islamisten in Libië opriepen het voortouw te nemen bij de protesten tegen Khadaffi.
Yusuf Al Qaradawi, de Islamistisch Soennitische leider die vorige week terugkeerde naar Egypte, vaardigde deze week een fatwa uit waarin hij het vermoorden van Khadaffi tot een religieuze plicht verhief.
Indien Khadaffi inderdaad het veld moet ruimen dan is het aannemelijk dat Libië wordt overgenomen door een Islamistisch bewind.
Het land kent geen georganiseerde oppositie maar slechts Islamistische groepen die een alternatief bieden voor het corrupte en repressieve regime van de Khadaffi clan.
De berichten die uit Libië komen zijn nu voornamelijk afkomstig van ooggetuigen die de grens met Egypte passeerden. CNN was echter het eerste officiële medium dat een verslag toonde van de bevrijding van Benghazi.
Verslaggever Ben Wedeman was duidelijk onder de indruk van de uitzinnige menigte die na 42 jaar repressie groots feest vierde en de CNN ploeg inhaalde alsof het de geallieerden betrof tijdens de bevrijding van Europa tijdens de Tweede Wereld oorlog.
Uit Tripoli kwamen beelden die bevestigden dat er een slachting heeft plaatsgevonden onder de burgers. Op een strand bij de stad registreerde een amateurfilmer hoe tientallen graven werden gedolven. http://www.youtube.com/watch?v=B8ICz-D6wNo
Onrust houdt aan
Elders in het Midden Oosten blijft het ook onrustig, in Iraq vielen 7 doden tijdens de dag van woede. Ook in Jemen duren de onlusten voort en wordt met scherp geschoten op de demonstranten, zoals blijkt uit deze beelden: http://www.youtube.com/watch?v=6rA4XoGcXcA&feature=youtube_gdata_player
In Jordanië loopt de spanning weer op nadat de Islamistische oppositie nieuwe demonstraties aangekondigde. Het Moslim broederschap heeft het voortouw genomen bij het organiseren van een demonstratie waaraan door 19 groeperingen werd deelgenomen.
De acties in Jordanië lopen parallel met die op de West Bank waar in diverse steden werd gedemonstreerd voor verandering. In die demonstraties werd opgeroepen tot nationale eenheid en verzoening met Hamas.
De Palestijnse Autoriteit vertoont nu een toenemende militante houding. Dit komt tot uiting in het organiseren van betogingen tegen de VS en de openlijke initiatieven om samen met Hamas een regering te gaan vormen.
Zelfs de als gematigd bekend staande PA premier Fayad, heeft zich aangesloten bij dit initiatief. Hij beweerde zelfs dat de PA zonder de financiele hulp van VS verder kan.
Hamas op haar beurt heeft aangegeven niet afwijzend te staan tegenover verzoening met Fatah, maar dan wel op haar voorwaarden.
Uit alles blijkt dat zowel Fatah als Hamas, het nieuwe' Midden-Oosten doorgronden.
Hamas voelt zich sterk en liet dat ook blijken in een verklaring deze week over de vrijlating van Gilad Shalit. Daarin werd opgemerkt dat de tijd rijp was voor onderhandelingen, nude psychologische backing van Moebarak(voor Israel) was weggevallen.
Woensdagavond jl. kregen de inwoners van Beer Sheva een ander bewijs van de gewijzigde machtsverhoudingen in de regio. Een Iraanse Gradraket uit Gaza landde in een woonwijk maar richtte slechts materiële schade aan. Nu Egypte de grens deels geopend heeft, is er geen controle meer op de hoeveelheid wapens die Gaza bereiken. Israëlische woordvoerders vertelden dat de afgelopen weken nieuwe types raketten Gaza zijn binnengebracht, waaronder anti tank raketten.
Vanuit Egypte zelf kwamen deze week nieuwe berichten over acties tegen de Koptische minderheid.
Het Egyptische leger schoot met scherp tijdens de verwoesting van een omheining om een Koptisch klooster. Dit werd geregistreerd door een amateurfilmer die het bewijs op You Tube postte.
Een Koptische priester werd vermoord door Islamisten, die de priester met 22 messteken om het leven brachten en daarna zijn huis verlieten terwijl zij Allah Hu Akhbar riepen.
Het Moslim Broederschap is inmiddels een campagne begonnen om de aan Moebarak gelieerde Moslimgeestelijken te vervangen door haar eigen imams.
Het Egyptische leger maakte met geweld een einde aan een betoging op het Tahrir plein in Cairo op vrijdag jl.
Onderschat nieuws
Het meest onderschatte nieuws uit het Midden-Oosten van de afgelopen week is echter de organisatie van een opstand in Saoedi-Arabië. Op Facebook wordt opgeroepen om op 11 maart in Saoedi-Arabië een volksopstand te beginnen die het regime van het koningshuis moet omver werpen.
Gealarmeerd door deze ontwikkeling, heeft koning Abdullah die juist deze week terugkeerde van geneeskundige behandeling in het buitenland- opdracht gegeven om een ontwikkelingsfonds te creëren van 10,7 miljard dollar. Daarmee zouden eenvoudige Saoedische burgers geholpen worden bij het kopen van een huis, het starten van een bedrijf, of om te trouwen.
In het land is ondanks de enorme olierijkdom, grote armoede; werkloosheid en grote sociale misstanden. Zo bestaat er een speciaal ziekenhuis voor het koningshuis waar de ongeveer 1000 prinsen en hun gevolg een VIP behandeling krijgen.
Het zou niet de eerste keer zijn dat gepoogd wordt om via een opstand het Saoedische regime te verdrijven. Iran was in november 1979 en februari 1980 verantwoordelijk voor het uitbreken van een opstand in de Shiitische steden in het zuiden van Saoedi-Arabië.
Een opstand in Saoedi-Arabie zal echter wereldwijde gevolgen hebben die kunnen uitmonden in een veel groter conflict. Een Israëlische expert van de denk tank Institute for the Analysis of Global Security" vertelde The Jerusalem Post op 24 februari dat de opstand in Saoedi Arabie voor een explosie van de olieprijs zal zorgen. Die explosie zal gemakkelijk kunnen betekenen dat olie 200 dollar per vat zal gaan kosten.
Het gevolg daarvan zal zijn dat arme staten onvoldoende voedsel voor hun bevolking kunnen kopen en er hongersnood zal uitbreken.
De wereldeconomie zal in een nieuwe diepe recessie wegzinken en de financiële markten zullen opnieuw instorten. Eventueel Westers ingrijpen om de olietoevoer te waarborgen zou een groot wereldwijd conflict kunnen veroorzaken. Saoedi-Arabie is niet alleen de grootste olie exporteur ter wereld maar is ook het centrum van Islam. Tijdens de eerste golfoorlog bijvoorbeeld, was de Amerikaanse militaire aanwezigheid al reden voor grote spanningen in Saoedi-Arabie. De opkomst van Al Kaida was een direct gevolg van de collaboratie van het Saoedische regime met de VS in die periode. Osama Bin Laden werkt sinds die tijd aan de 'bevrijding' van Saoedi-Arabie. Al Kaida gaf zondag in Irak alvast een visitekaartje af toen een grote olieinstallatie werd opgeblazen.
Westerse attitudes
Het lijkt waarschijnlijk dat het Westen de ontwikkelingen in het Midden-Oosten onderschat en de gevolgen ervan niet overziet.
Dit bleek ook uit het bezoek van de Engelse premier David Cameron aan sommige oliestaten deze week. Cameron die in Israel niet bekend staat om zijn kennis over het Midden-Oosten, werd op de Israëlische TV bespottelijk gemaakt om zijn uitspraken in Koeweit. Daar nam hij zelfs het woord racisme in de mond toen hij de scepsis over de kansen op democratisering in de Arabische wereld besprak.
De enige uitspraak van Cameron die in Israel bijval oogstte was zijn opmerking in Qatar dat sommige Arabische leiders Israel gebruiken als bliksemafleider.
Hij zei dat de onrust in de Arabische landen een expressie is van woede tegen onrecht. Voor de Arabische massa's betekent dat men verandering wil waarbij er een einde komt aan het onrecht. Het concept van de Westerse democratie heeft nooit deel uit gemaakt van de politieke cultuur in deze landen, zei hij. Ook waarschuwde hij voor het houden van snelle democratische verkiezingen in landen zoals Egypte en Libië. Dat zou volgens Lewis een ramp kunnen worden waarbij de Islamitische partijen, vanwege hun georganiseerdheid via de moskee, de overwinning zullen behalen. Zij zullen vervolgens het democratiseringsproces beëindigen.
De vrees van Lewis wordt in Israel gedeeld door vele experts, en is niet gebaseerd op speculatie.
In feite is het huidige proces in Egypte en andere landen beschreven in een brief uit 2005, die Al Kaida strateeg en voormalig Moslim Broederschaplid Ayman Al Zawahiri schreef aan het hoofd van Al Kaida in Irak, Abu Musab al-Zarqawi.
In die brief beschreef Al Zawahiri een strategie om de macht over te nemen in landen zoals Irak en Egypte. Hij benadrukte dat het essentieel was om de toenemende drang naar vrijheid en een normaal leven onder de Arabische massa's aan te wenden voor het doel van de Islamistische revolutie.
Hij kwam tot de conclusie dat de support van de bevolking voor een omwenteling essentieel was voor de lange termijndoelen van die revolutie, namelijk het stichten van een nieuw Kalifaat.
Elders las ik (Lieve Hemel wat wordt er met mondjesmaat geschreven over Vlaanderens Luid Zingende Hoogdag!) dat gebeurd is waarnaar werd uitgezien : de Arenahal zat meer dan barstensvol, waarbij het opviel dat de jeugd goed vertegenwoordigd was.
Even dacht ik de sfeer van de Antwerpse kathedraal terug te vinden bij de snapshots van een zingende BDW, maar voor de rest was de geest van Rozeke de grote afwezige. Business as usual! De Vlaams Belang tenoren zaten volgens mij net als voetbalsupporters samen in aparte vakken, maar wel apart van de Niveanen.
Ik kan dus, van op afstand, Freddy VanGaever (hieronder) goed begrijpen Het moet eerst nog veel slechter gaan meet Vlaanderen, voor de het beter wordt tussen die twee. Of zal er, om in voetbaltermen te blijven, voor een van de twee eerst een stadium-verbod moeten komen?
Iedereen krijgt een tweede kans, straks aan de oevers van de IJzer : wie weet, als we tegen dan gescheiden zijn van de Waalse broeders, kunnen we dan ook de strijdbijl begraven tussen de Vlaamse Broeders onderling?
Hoe was het weer? Godsvrede Zelfbestuur en Nooit geen oorlog meer. Maar eerst moeten er een paar egos sneuvelen. Of moet ik eerder schrijven broodwinningen?!
------------------------------------------
28 februari 2011 Hadden die nu allemaal met elkaar afgesproken?
Vandaag was ik, zoals reeds gedurende vele jaren, aanwezig op het 74ste zangfeest in het Sportpaleis te Antwerpen. Veel verschil tussen al die "feesten" is er normaal niet. Maar dit jaar zijn me toch enkele "veranderingen" opgevallen.
Een eerste vaststelling was dat de slinger duidelijk van richting is veranderd. Jaar na jaar had ik de indruk dat er steeds wat minder mensen kwamen opdagen. Maar dit is nu beslist niet meer waar. De zaal van de Lotto Arena zat afgeladen vol en er waren duidelijk meer deelnemers dan vorig jaar.
Een tweede vaststelling was, en is waarschijnlijk het gevolg van het groter aantal aanwezigen, dat de "sfeer" merkelijk beter was dan andere jaren.
En mijn laatste vaststelling was dat ik de indruk had dat de talrijke aanwezigen met wie ik een hand schudde blijkbaar allemaal hadden afgesproken om hetzelfde te zeggen.
Ha! Mijnheer Van Gaever! Het was prachtig hé! Hebt U gezien dat de grote baas van NVA, Bart, er was? Ook Valkeniers, Dewinter en Annemans van het VB, ook Professor Baudewijn Bouckaert van LDD, zelfs mindere goden van CD&V en VLD. Als die nu eens allemaal zouden overeenkomen was Vlaanderen op korte tijd gered. Spijtig dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Da-ag!
Freddy Van Gaever! Dat is een tijdje geleden hé! Wat vond U van deze dag? Succes hé! Is dat nu niet jammer dat al die "leiders" van onze Vlaamse partijen niet overeen kunnen komen? Waarom maken wij als Vlamingen toch steeds zoveel ruzie? De Walen spannen samen en zijn blijkbaar sterker dan wij terwijl wij véél sterker zouden moeten zijn dan zij. Van Gaever ik zeg het U, wij zijn dommerikken. Als we er nu over enkele maanden niet uitkomen zien ze mij hier nooit meer. Da-ag.
Ha wie daar? Onze Senator! -Gewezen Senator wil U bedoelen? -Mijnheer Van Gaever voor mij bent U nog steeds Senator. Ik heb steeds veel respect gehad voor U en ben een bewonderaar van U...... Als zakenman was U een aantal jaren geleden één van de eerste "verruimers". Daarna kwam Jurgen Verstrepen en Marie Rose Morel. Maar die hebben daarna allebei onze partij terug verlaten. Maar U bent gebleven. Ik zal U steeds blijven steunen. A propos. Is dat nu niet vreselijk om te moeten vaststellen dat onze eigen Vlaamse partijen steeds bekvechten? Zou U daar eens niets kunnen aan doen? Kent U Bart De Wever? Ja. Kent U Jean Marie De Decker? Ja. En van het VB kent U iedereen! Wil U dat niet eens proberen? Beste vriend......ik heb die inspanning reeds enkele jaren geleden geleverd.....het is echt niet eenvoudig......... Toch dom hé....Mijnheer Van Gaever? Inderdaad.... vreselijk stupied maar ik kan er weinig of niets aan veranderen. Toch hoop ik Mijnheer Freddy dat U nog eens gaat proberen. Wij zijn een volk van stommerikken en verliezen steeds een strijd die we gemakkelijk zouden kunnen winnen. Da-ag.
Korte onderhouden zoals deze hoger vermeld had ik bijna om de vijf minuten! Ik had de indruk dat al die mensen ergens hadden afgesproken om me te trachten te overtuigen. Ik besefte dat dit natuurlijk niet waar was. Maar ik besefte ook dat wat al deze brave mensen me vertelden ook waar was. We hebben als Vlamingen nu alles in handen om onze jarenlange verzuchtingen te verwezenlijken. Als JMD/Bruno V./Filip D. en Bart D/ nu eens hun eigen imago en gelijk eens enkele uren willen vergeten en elkaar de hand drukken dan is het probleem van een hele bevolking op enkele uren opgelost!
Is dat nu niet vreselijk zoiets te moeten kunnen vaststellen?
Zouden die dan toch niet zo slim zijn als we denken?
Hebben die dan nog het recht om ons bij een volgende verkiezing nog eens onze stem te vragen?
Laat ons nu even hopen dat onder de druk van al diegenen die ik vandaag heb horen spreken onze "leiders" eerstdaags elkaar de hand gaan drukken. Die dag is "Vlaanderen Onafhankelijk" een feit!
Men zegge het voort...
@@@@@@@@@@@@@@@@
Daar bij ons s avonds om 19 uur al geruime tijd gekeken wordt naar VTM,kan hier getuigd worden dat hun reportage over het Zangfeest meer dan behoorlijk overkwam. Wat de Vlaamse TV ervan gebakken heeft, weet ik dus niet en digitaal lukt het me ook niet meer ook maar iets te herbekijken : de site ligt zodanig ziek te bed, dat het hopeloos is er nog veel tijd aan te verliezen.
Die man is een man naar mijn hart. Staat wel zeer dicht bij zijn mensen! En weet hen te raken met de juiste snaar op het juiste moment.
Technisch ben ik maar een kluns, en jullie zullen dat linkje waarvan sprake in de mail van Geert Wilders hieronder, zelf moeten openen. Is in ieder geval een aanrader. Als kan natuurlijk voor 30 jaar ineens geen perfecte voorspelling gegeven worden. Maar toch, zelf met een fout-marge van 50 % zijn onze landen binnen 30 jaar onze landen niet meer.
Curieus hoe de Nederlander er vandaag zal over gedacht hebben!
-------------------------------
Beste mensen,
Deze verkiezingen zijn van enorm belang. De Partij voor de Vrijheid ondersteunt dit kabinet, onder andere omdat de massa-immigratie nu eens echt moet worden ingedamd. Sommige mensen vinden dat de toestroom wel mee valt. Welk probleem?, zeggen ze.
Kijk eens op dit linkje en zie hoe Nederland verandert de komende decennia. Niet alleen de grote steden, maar ook kleine gemeenten, bijvoorbeeld op de Wadden.
De massa-immigratie moet worden aangepakt en alleen een sterke PVV kan dat. Helpt u mee?
Onderstaand artikel (U herkent onderhand wel de nuchtere Hollandse koopmans-stijl) staat in schril contrast met de Tjevenpraat van onze bloedeigen Van Acker, Minister BuZa en straks misschien Koninklijk Arrangeur.
Wat in het Zuiden, het Verre- en het Nabije Oosten ook uit de bus komt, het bewijst het failliet van de Europese Araben-Politiek die dateert van lang voor het einde van WO II. Het bewijst dat pamperen niet helpt. Zelfs Willy Claes weet het : militaire sturen is nu geen optie meer.
Wat zouden die vele uitzinnige horden jonge wilden met fanatieke instelling wel willen? Is de jongedame boden in beeld niet duidelijk genoeg? Even nadenken voor U een antwoord geeft. Nadenken kan Uw gezondheid schaden! Maar niet nadenken is dodelijk!
-----------------------------------
Wilders: Poorten sluiten voor vluchtelingen uit Libië
maandag 28 februari 2011 08:11
De vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties vraagt Europese landen immigranten 'niet de rug toe te keren'. Minister Gerd Leers (CDA) van Immigratie en Asiel heeft al gezegd dat het niet de bedoeling is dat zij worden herverdeeld over EU-lidstaten.
Vluchtelingen uit Libië zijn, als het aan PVV-leider Geert Wilders ligt, niet welkom in Nederland. Wilders vindt dat Nederland de 'poorten moet sluiten' voor vluchtelingen uit Libië en andere Arabische landen in crisis. 'Zelfs als daar burgeroorlogen uitbreken,' aldus Wilders.
Leers zegt dat er door de Zuid-Europese landen niet is gevraagd om een herverdeling van asielzoekers. Voorlopig houden de landen vast aan de afspraak dat immigranten blijven in het land waar ze de unie binnenkomen.
Verspreiden 'We moeten er alles aan doen om de vluchtelingenstroom tegen te houden. Als het in die landen straks echt fout gaat, en daar ziet het naar uit, dan is het onmogelijk om als West-Europa die stroom vluchtelingen op te vangen.'
Volgens Wilders zou dit ook het geval zijn als het niet om Islamitische landen zou gaan. 'Dan hadden we die massa ook niet aangekund.' Hij wil dat vluchtelingen worden opgevangen in de regio.
Als ze toch de oversteek maken naar Italië of Malta dan moeten daar vluchtelingenkampen worden opgezet om te voorkomen dat ze zich over andere plekken in Europa verspreiden.
Dictatuur Sinds het uitbreken van de volksopstanden in verschillende Arabische landen zijn onder meer duizenden Tunesiërs gevlucht naar het Italiaanse eiland Lampedusa. Italië kan de vluchtelingenstroom niet aan en krijgt daarom hulp van de Europese Unie (EU).
Wilders is kritisch over een goede afloop van de revoluties in de Arabische wereld. 'Ik juich toe dat het volk van de dictatuur af wil en vrijheid. Ik denk alleen dat wat er voor in de plaats komt, wel eens veel erger zou kunnen
