Hallo,
beste lezer. Schrijver dezes is, zoals U ziet, terug van even weg
geweest. De reden weet u, het werd U voordien voldoende aangekondigd:
Luisterboeken.
En of ik, na al die jaren van blinde onmogelijkheid, gelezen GELUISTERD heb.*
De
geeuwhonger echter is nu wel n beetje voorbij. Ik hoop niemand al te
zeer te hebben ontstemd door die dagenlange stilte. Voortaan ben ik weer
present en verhoop van u hetzelfde .
*
Luckas
Vander Taelen, Groen-Rode Onafhankelijke belgicist van het zuiverste
SPA, is niet alleen van de taal, (taal- en/of sprakeloos, ongeriefd
van woorden maar met beide voeten vooruit is compleet zijn kluts kwijt.
Met deze onderstaande ontboezemingen wil deze Ridder in de Lepoldsorde,
met zijn gellits ons aller kluts in de plaats wegroven. Dat, in de
(verkeerde) veronderstelling, dat door voormelde boezem-blootlegging,
niemand nog aandacht zou besteden aan de lege klutsplaats aan zijn
onderbuik. Ach ja, even was ik het bijna vergeten, dat deze man, ook
officieel, ook politiek zo goed als partijloos is
We
gaan dus in overdrive. Gewoon weer, na al die jaren: dat oude
spreekwoord van Voltaire en de Franse Revolutie op zijn best, de
verloren kluts, als geparenteerd op een bedrieglijk tricolore kleedje.
Zo in de zin van Lieg en blijven liegen: altijd blijft er wel ergens iets van over.
*
Luckakske
Vander Taelen echter is vanaf zijn geboorte een langdradig iemand.
Waarom bijvoorbeeld heet die niet gewoon Lukas Taelman? Of beter nog:
Luc Taels? Dat zou in ieder geval beter zijn dan Luckas Taetermans . Zo
kon hij ook korter en beter op zijn doel afstormen. En kon ik hem hier
bij deze veel korter van repliek dienen .
*
*
N-VA-kopstukken op het einde van de V-dag over confederalisme, 26 januari 2019.
Confederalisme is een term die voor iedereen iets anders betekent.
Sinds de N-VA voor het eerst de term introduceerde in het politiek debat van dit land, is confederalisme een waar container-begrip
geworden. Een term die voor iedereen iets anders betekent. Het is als
een monster van Loch Ness dat af en toe opduikt. Voor Franstaligen is
het de ultieme oorlogsverklaring van de Vlamingen aan de Belgische
federale staat, la mise à mort de la Belgique. Voor de Vlaams-nationalisten is het de logische evolutie van een land met twee uit elkaar groeiende democratieën.
De
partij van Bart De Wever zal ongetwijfeld in de verkiezings-campagne
sterk inzetten op het confederalistisch model. Al was het maar om haar
flamingantische vleugel tevreden te stellen. Ze deed dat alvast
uitgebreid op de eerste van een aantal zogenaamde V-dagen. Voor wie
daar niet bij kon zijn is er tegelijk op de sociale media een filmpje
losgelaten over hetzelfde thema, een Confederalisme for Dummies als het
ware. In 60 seconden doet de N-VA de door haar gewenste toekomst van het
land uit de doeken.
Belgikske
In
1 minuut wordt uitgelegd dat Vlaanderen en Wallonië zo verschillend
denken over veel dingen, dat ze maar beter elk hun zin doen en enkel nog
samenwerken waar ze dat echt nuttig vinden. Voor het Belgikske nikske
meer, of toch niet heel veel, want meer dan defensie en de afbouw van de staatsschuld blijft er niet over voor die zwaar afgeslankte federale staat.
zo wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken
Het
lijkt de eenvoud zelve. Maar toch is dit een voorbeeld van wishfull
thinking, want de realiteit van de politieke verhoudingen is erg
verschillend van wat de N-VA voorstelt. In de eerste plaats omdat ze de
institutionele werkelijkheid van dit land wel heel erg simplificeert: zo
wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken. Dat is vreemd, omdat
met Vlaanderen en Wallonië, de termen die in het filmpje gebruikt
worden, uitdrukkelijk niet naar gemeenschappen maar duidelijk naar
gewesten verwezen wordt. Anders had men het inderdaad kunnen hebben over
twee partners, de Vlaamse Gemeenschap en de Fédération
Wallonie-Bruxelles.
Maar
als men het over gewesten wil hebben, dan zijn er wel degelijk drie in
dit land. Men kan van mening verschillen of dit een goede zaak is. Men
kan betreuren dat de Vlamingen ooit hebben toegegeven een gewestelijke
staatsstructuur met drie te aanvaarden. En men kan denken dat Brussel
beter als stad dan als gewest zou functioneren. Maar de grondwettelijke
werkelijkheid van dit land is dat er drie gewesten zijn en dat één
gewest niet zomaar kan beslissen dat het land helemaal anders ingericht
moet worden. Daarvoor zijn er drie gesprekspartners nodig
Politieke fictie
Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de federatie anders in te richten
Want
zelfs als Vlaanderen, dat niet meer is dan één van de drie gewesten van
dit land, via parlementaire weg, met een unanieme stemming zou
beslissen dat het een andere structuur van dit land wenst, dan heeft dit
geen enkel gevolg. Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de
federatie anders in te richten. Dat is enkel mogelijk na een wijziging
van de grondwet, die er bovendien enkel kan komen nadat het federale
parlement de betreffende constitutionele teksten als onderwerp van
mogelijke bespreking door het volgende parlement heeft verklaard. Dat
zal de regering Michel in lopende zaken zeker niet doen.
Een
confederale herinrichting van dit land zou een zeer ingrijpende
verandering zijn. Het is bijzonder onwaarschijnlijk dat hiervoor ooit
een vereiste meerderheid zou gevonden worden in het federale parlement.
Om dan nog maar te zwijgen van de onderhandelingen over een nieuwe
staatshervorming die daarvan het gevolg zouden zijn.
Want
uit duiding door vooraanstaande N-VA-ers blijkt dat de
Vlaams-nationalisten er eigenlijk van dromen om het Brusselse gewest af
te schaffen en te vervangen door een hybride stad die door de twee
overblijvende gewesten zou bestuurd worden en waar de Brusselaars kunnen
kiezen voor een subnationaliteit. Er is niet veel verbeelding nodig om
in te zien dat voor een dergelijk plan niet de minste steun kan verwacht
worden vanuit Franstalige hoek. En het is verregaande politieke fictie
om te geloven dat het Brussels parlement zomaar zou instemmen met een
kamikaze.
Vlexit
Het
confederalisme is dus een utopie, die nooit zal kunnen gerealiseerd
worden omdat er geen partners voor te vinden zullen zijn. Het zou
eenvoudiger zijn mocht de N-VA openlijk opteren voor een afscheuring uit
de Belgische federatie. De Franstaligen hebben confederalisme ook nooit
anders verstaan dan als een ander woord voor separatisme. Die Vlexit, het vertrek van Vlaanderen uit de Belgische federatie, zou het voordeel van de duidelijkheid hebben.
Maar
dat zou dan wel onvermijdelijk betekenen dat het Vlaamse gewest elke
aanspraak op Brussel, de grootste en belangrijkste stad van dit land,
laat vallen. In ieder geval ware dit interessanter dan de houding van de
partij nu, die het bestaan van een gewest met een eigen parlement en
1.200.000 inwoners gewoon negeert. En in ieder geval realistischer dan
te hopen op een onhaalbare herinrichting van de Belgische staat op
confederalistische leest, waarvoor nooit een federale meerderheid te
vinden zal zijn.
het totaal gebrek aan belangstelling voor Brussel
Het
zou een keuze zijn die geheel en al past in het totaal gebrek aan
belangstelling voor Brussel bij de Vlaamse partijen, die te verklaren is
door het ontbreken van politieke zwaargewichten uit die stad, een
catastrofaal collateraal gevolg van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.
Brusselse Vlamingen kunnen enkel nog hopen op de zes gereserveerde
zitjes in het Vlaams Parlement, maar een vertrekbasis voor een nationale
politieke carrière is Brussel al lang niet meer. In niet één Vlaamse
partij zijn er Brusselaars die een rol van betekenis spelen. Dat is ook
bij de N-VA niet het geval, wat meteen de verklaring is dat niemand
opmerkte dat het derde gewest en de hoofdstad van dit land gewoon
ontbrak in het confederalistische filmpje van de partij. Zo is eens te
meer gebleken hoezeer Brussel de blinde vlek is van de Vlaamse politiek
*
Luckas Vander Taelen
3 FEBRUARI 2019
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
In 3 (drie) keer (nu? dan? nooit?) uit te werken persoonlijke bedenkingen.
*
. een waar container-begrip
Ach ja, wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil .
*
. la mise à mort de la Belgique
En wat dan te denken van het Ratachisme dat de Franstaligen, de heimwee naar de tijd van Napoleon de Grote?
*
defensie en de afbouw van de staatsschuld
Als
alleen die twee zaken nog resten is de klus snel geklaard. Want daar is
de Nato en daar is het IMF. Zo wordt de morzel grond vaderland der
Francofonen het allereerste territorium der Euro Superstaat..Klein maar
fijn! En misschien wel het enige stuje Europese Unie na de 27 overige
Exits .
*
een ander woord voor separatisme.
Zou
Luckakske misschien schrik hebben om het voor Vlaanderen am &
berooid makend begrip transfers tegen het lijf te lopen? Ja Ja, deen
zijn brood is dander zijn dood . Er over zwijgen is dan doen alsof het
net bestaat.Watdan gereke d zou zijn zonder de Zuiveren van het Vlaams
Belang. Als U dat maar weet!
*
de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.
En
men blijft maar Staatshervormertje spelen! Dat duurt nu al jàààren maar
blijkbaar altijd met iets te weinig effect. Wat wel bewijst dat er
dinges aan de knikker zit die maar niet opgekuist geraakt.. Het is
pompen om niet te verzuipen. In plaats van de gammele boot te laten
ombouwen tot ze waterdicht en zeewaardig is.
Hallo,
beste lezer. Schrijver dezes is, zoals U ziet, terug van even weg
geweest. De reden weet u, het werd U voordien voldoende aangekondigd:
Luisterboeken.
En of ik, na al die jaren van blinde onmogelijkheid, gelezen GELUISTERD heb.*
De
geeuwhonger echter is nu wel n beetje voorbij. Ik hoop niemand al te
zeer te hebben ontstemd door die dagenlange stilte. Voortaan ben ik weer
present en verhoop van u hetzelfde .
*
Luckas
Vander Taelen, Groen-Rode Onafhankelijke belgicist van het zuiverste
SPA, is niet alleen van de taal, (taal- en/of sprakeloos, ongeriefd
van woorden maar met beide voeten vooruit is compleet zijn kluts kwijt.
Met deze onderstaande ontboezemingen wil deze Ridder in de Lepoldsorde,
met zijn gellits ons aller kluts in de plaats wegroven. Dat, in de
(verkeerde) veronderstelling, dat door voormelde boezem-blootlegging,
niemand nog aandacht zou besteden aan de lege klutsplaats aan zijn
onderbuik. Ach ja, even was ik het bijna vergeten, dat deze man, ook
officieel, ook politiek zo goed als partijloos is
We
gaan dus in overdrive. Gewoon weer, na al die jaren: dat oude
spreekwoord van Voltaire en de Franse Revolutie op zijn best, de
verloren kluts, als geparenteerd op een bedrieglijk tricolore kleedje.
Zo in de zin van Lieg en blijven liegen: altijd blijft er wel ergens iets van over.
*
Luckakske
Vander Taelen echter is vanaf zijn geboorte een langdradig iemand.
Waarom bijvoorbeeld heet die niet gewoon Lukas Taelman? Of beter nog:
Luc Taels? Dat zou in ieder geval beter zijn dan Luckas Taetermans . Zo
kon hij ook korter en beter op zijn doel afstormen. En kon ik hem hier
bij deze veel korter van repliek dienen .
*
*
N-VA-kopstukken op het einde van de V-dag over confederalisme, 26 januari 2019.
Confederalisme is een term die voor iedereen iets anders betekent.
Sinds de N-VA voor het eerst de term introduceerde in het politiek debat van dit land, is confederalisme een waar container-begrip
geworden. Een term die voor iedereen iets anders betekent. Het is als
een monster van Loch Ness dat af en toe opduikt. Voor Franstaligen is
het de ultieme oorlogsverklaring van de Vlamingen aan de Belgische
federale staat, la mise à mort de la Belgique. Voor de Vlaams-nationalisten is het de logische evolutie van een land met twee uit elkaar groeiende democratieën.
De
partij van Bart De Wever zal ongetwijfeld in de verkiezings-campagne
sterk inzetten op het confederalistisch model. Al was het maar om haar
flamingantische vleugel tevreden te stellen. Ze deed dat alvast
uitgebreid op de eerste van een aantal zogenaamde V-dagen. Voor wie
daar niet bij kon zijn is er tegelijk op de sociale media een filmpje
losgelaten over hetzelfde thema, een Confederalisme for Dummies als het
ware. In 60 seconden doet de N-VA de door haar gewenste toekomst van het
land uit de doeken.
Belgikske
In
1 minuut wordt uitgelegd dat Vlaanderen en Wallonië zo verschillend
denken over veel dingen, dat ze maar beter elk hun zin doen en enkel nog
samenwerken waar ze dat echt nuttig vinden. Voor het Belgikske nikske
meer, of toch niet heel veel, want meer dan defensie en de afbouw van de staatsschuld blijft er niet over voor die zwaar afgeslankte federale staat.
zo wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken
Het
lijkt de eenvoud zelve. Maar toch is dit een voorbeeld van wishfull
thinking, want de realiteit van de politieke verhoudingen is erg
verschillend van wat de N-VA voorstelt. In de eerste plaats omdat ze de
institutionele werkelijkheid van dit land wel heel erg simplificeert: zo
wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken. Dat is vreemd, omdat
met Vlaanderen en Wallonië, de termen die in het filmpje gebruikt
worden, uitdrukkelijk niet naar gemeenschappen maar duidelijk naar
gewesten verwezen wordt. Anders had men het inderdaad kunnen hebben over
twee partners, de Vlaamse Gemeenschap en de Fédération
Wallonie-Bruxelles.
Maar
als men het over gewesten wil hebben, dan zijn er wel degelijk drie in
dit land. Men kan van mening verschillen of dit een goede zaak is. Men
kan betreuren dat de Vlamingen ooit hebben toegegeven een gewestelijke
staatsstructuur met drie te aanvaarden. En men kan denken dat Brussel
beter als stad dan als gewest zou functioneren. Maar de grondwettelijke
werkelijkheid van dit land is dat er drie gewesten zijn en dat één
gewest niet zomaar kan beslissen dat het land helemaal anders ingericht
moet worden. Daarvoor zijn er drie gesprekspartners nodig
Politieke fictie
Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de federatie anders in te richten
Want
zelfs als Vlaanderen, dat niet meer is dan één van de drie gewesten van
dit land, via parlementaire weg, met een unanieme stemming zou
beslissen dat het een andere structuur van dit land wenst, dan heeft dit
geen enkel gevolg. Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de
federatie anders in te richten. Dat is enkel mogelijk na een wijziging
van de grondwet, die er bovendien enkel kan komen nadat het federale
parlement de betreffende constitutionele teksten als onderwerp van
mogelijke bespreking door het volgende parlement heeft verklaard. Dat
zal de regering Michel in lopende zaken zeker niet doen.
Een
confederale herinrichting van dit land zou een zeer ingrijpende
verandering zijn. Het is bijzonder onwaarschijnlijk dat hiervoor ooit
een vereiste meerderheid zou gevonden worden in het federale parlement.
Om dan nog maar te zwijgen van de onderhandelingen over een nieuwe
staatshervorming die daarvan het gevolg zouden zijn.
Want
uit duiding door vooraanstaande N-VA-ers blijkt dat de
Vlaams-nationalisten er eigenlijk van dromen om het Brusselse gewest af
te schaffen en te vervangen door een hybride stad die door de twee
overblijvende gewesten zou bestuurd worden en waar de Brusselaars kunnen
kiezen voor een subnationaliteit. Er is niet veel verbeelding nodig om
in te zien dat voor een dergelijk plan niet de minste steun kan verwacht
worden vanuit Franstalige hoek. En het is verregaande politieke fictie
om te geloven dat het Brussels parlement zomaar zou instemmen met een
kamikaze.
Vlexit
Het
confederalisme is dus een utopie, die nooit zal kunnen gerealiseerd
worden omdat er geen partners voor te vinden zullen zijn. Het zou
eenvoudiger zijn mocht de N-VA openlijk opteren voor een afscheuring uit
de Belgische federatie. De Franstaligen hebben confederalisme ook nooit
anders verstaan dan als een ander woord voor separatisme. Die Vlexit, het vertrek van Vlaanderen uit de Belgische federatie, zou het voordeel van de duidelijkheid hebben.
Maar
dat zou dan wel onvermijdelijk betekenen dat het Vlaamse gewest elke
aanspraak op Brussel, de grootste en belangrijkste stad van dit land,
laat vallen. In ieder geval ware dit interessanter dan de houding van de
partij nu, die het bestaan van een gewest met een eigen parlement en
1.200.000 inwoners gewoon negeert. En in ieder geval realistischer dan
te hopen op een onhaalbare herinrichting van de Belgische staat op
confederalistische leest, waarvoor nooit een federale meerderheid te
vinden zal zijn.
het totaal gebrek aan belangstelling voor Brussel
Het
zou een keuze zijn die geheel en al past in het totaal gebrek aan
belangstelling voor Brussel bij de Vlaamse partijen, die te verklaren is
door het ontbreken van politieke zwaargewichten uit die stad, een
catastrofaal collateraal gevolg van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.
Brusselse Vlamingen kunnen enkel nog hopen op de zes gereserveerde
zitjes in het Vlaams Parlement, maar een vertrekbasis voor een nationale
politieke carrière is Brussel al lang niet meer. In niet één Vlaamse
partij zijn er Brusselaars die een rol van betekenis spelen. Dat is ook
bij de N-VA niet het geval, wat meteen de verklaring is dat niemand
opmerkte dat het derde gewest en de hoofdstad van dit land gewoon
ontbrak in het confederalistische filmpje van de partij. Zo is eens te
meer gebleken hoezeer Brussel de blinde vlek is van de Vlaamse politiek
*
Luckas Vander Taelen
3 FEBRUARI 2019
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
In 3 (drie) keer (nu? dan? nooit?) uit te werken persoonlijke bedenkingen.
*
. een waar container-begrip
Ach ja, wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil .
*
. la mise à mort de la Belgique
En wat dan te denken van het Ratachisme dat de Franstaligen, de heimwee naar de tijd van Napoleon de Grote?
*
defensie en de afbouw van de staatsschuld
Als
alleen die twee zaken nog resten is de klus snel geklaard. Want daar is
de Nato en daar is het IMF. Zo wordt de morzel grond vaderland der
Francofonen het allereerste territorium der Euro Superstaat..Klein maar
fijn! En misschien wel het enige stuje Europese Unie na de 27 overige
Exits .
*
een ander woord voor separatisme.
Zou
Luckakske misschien schrik hebben om het voor Vlaanderen am &
berooid makend begrip transfers tegen het lijf te lopen? Ja Ja, deen
zijn brood is dander zijn dood . Er over zwijgen is dan doen alsof het
net bestaat.Watdan gereke d zou zijn zonder de Zuiveren van het Vlaams
Belang. Als U dat maar weet!
*
de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.
En
men blijft maar Staatshervormertje spelen! Dat duurt nu al jàààren maar
blijkbaar altijd met iets te weinig effect. Wat wel bewijst dat er
dinges aan de knikker zit die maar niet opgekuist geraakt.. Het is
pompen om niet te verzuipen. In plaats van de gammele boot te laten
ombouwen tot ze waterdicht en zeewaardig is.
De
PVV vindt dat mensen met een dubbele nationaliteit hun actieve en
passieve stemrecht moeten verliezen. Daarom dienen de PVV-Kamerleden
Wilders en Bosma vandaag een initiatiefwetsvoorstel in om dat te regelen
door een wijziging van de Grondwet. In Australië is het nu al zo dat in
de grondwet is bepaald dat een dubbele nationaliteit niet is toegestaan
voor parlementsleden.
Geert
Wilders: Het is onacceptabel dat mensen met een dubbele nationaliteit
en daarmee (de schijn van) dubbele loyaliteit zitting hebben in de
Tweede Kamer, kabinet, gemeenteraad, Provinciale Staten en andere
organen. We hebben hier bijna een staat in de staat met politici die
bijvoorbeeld in de Tweede Kamer meer de belangen van Turkije dan van
Nederland dienen. We moeten af van de politieke representatie van die
vijfde colonne. Om in Nederland politiek actief te zijn moet je
Nederlander zijn en niets anders. Dit wetsvoorstel maakt de democratie
weer van ons!
Als
men mij in Vlaanderen voor een lezing uitnodigt, krijg ik geregeld de
vraag of ze in Namen, in de laden van de Elysette, een Plan-B hebben
klaarliggen. Een toehoorder maakte me de volgende bedenking: Het
irriteert Vlaanderen dat de Franse Gemeenschap zonder
grondwetsherziening besloten heeft om zich voortaan
Fédération Wallonie-Bruxelles
te noemen. Moet men daarin de bedoeling in zien om later een staat Wallonie-Bruxelles te vormen?
Als de Waalse leiders van plan zijn met Brussel samen te gaan mocht België uit elkaar vallen, dan zullen ze ontgoocheld worden.
Brussel solo
It
takes two to tango. Uit een peiling RTL-Ipsos-Le Soir van maart 2013
blijkt dat 68 procent van de Brusselaars voor een onafhankelijk statuut
pleiten mocht België uit elkaar vallen. Daarentegen wensen 61 procent
van de Walen een rest-België, samengesteld uit Wallonië en Brussel. Hoe
kan men, in deze omstandigheden, in het huwelijksbootje stappen?
Deze
optie kan natuurlijk diegenen verleiden die aan de monarchie gehecht
zijn. Dan zouden de Saxen-Coburgs blijven zitten, waarvan Vlaanderen
zich zou hebben ontdaan.
Het belangrijkste is toch niet de toekomst van een koninklijke familie, maar wel de welvaart van de betrokken bevolkingen?
Allereerst
is geen spoor meer van een tweekoppig land in Europa te vinden
Oostenrijk-Hongarije en Tsjechoslowakije zijn verdwenen. Zelfs een
gedeelde taal en cultuur konden ook niet beletten dat Montenegro en
Servië ten slotte uit elkaar zijn gegaan.
Ondanks
de terughoudendheid van Vlaanderen gedurende 18 jaar, is Brussel een
volwaardig gewest geworden. Vandaag is het duidelijk dat de Brusselaars
op hun eigen identiteit gesteld zijn.
Voor
een Europees gemiddelde van 100, wat betreft de BBP, staat
Brussel-Hoofdstad op 200, 115 punten meer dan Wallonië. Als Brussel en
Wallonië samengaan, begrijpt men dadelijk de implicaties op budgettair
en economisch vlak
Welk land?
Bovendien zou de constructie geen geografische homogeniteit vertonen aangezien Brussel als een enclave in Vlaanderen ligt
Maar
er is ook het feit dat men met uiteenlopende delen geconfronteerd is,
wat betreft zowel de morfologie als de oppervlakte. Met bevolkingen die
sociologisch en menselijk sterk van elkaar verschillen, met andere
gevoeligheden. Het zou geen coherente natiestaat kunnen vormen.
Bovendien zou de constructie geen geografische homogeniteit vertonen
aangezien Brussel als een enclave in Vlaanderen ligt. Een dergelijk
precedent zou zelfs aanleiding kunnen zijn om het vuur in ex-Joegoslavië
weer aan te wakkeren, want als de Franstaligen van België zich op die
manier kunnen verenigen, valt niet in te zien waarom ook niet Servië
hetzelfde zou doen met de Republika Srpska in Bosnië!
Hoe
zou men, in deze nieuwe staat, de machten organiseren en het
respectievelijke gewicht van Brussel en Wallonië meten? Zou men het
gelijkheidsbeginsel toepassen, of liever dit van evenredigheid? Nu is
het al moeilijk voor Walen en Brusselaars om één entiteit te vormen. De
Waalse ultra regionalisten hebben een hekel aan de Franse gemeenschap.
Zonder
Vlaanderen zou België een totaal verschillend land zijn, geamputeerd
van een belangrijk deel van zijn grondgebied. Dit rest-België zou geen
aanspraak op een gelijke juridische persoonlijkheid kunnen maken.
Verder
stipuleert het internationaal recht dat bij het verdwijnen van een
staat, de stukken die hieruit resulteren niet langer gebonden zijn door
de internationale verdragen die de (eenheids)staat had aangegaan. Het
principe is de tabula rasa. Zo verliep het toen Kroatië en Slovenië uit
de Joegoslavische federatie stapten. Het rest-Joegoslavië, samengesteld
uit Servië en Montenegro, heeft zijn lidmaatschap van de VN opnieuw
moeten aanvragen.
Vlaanderen zou ook geen enkel belang hebben bij een machtsgreep over Brussel
Boedel verdeling
Welke
internationale regels gelden, als een staat verdwijnt? Om de buurlanden
niet te destabiliseren, past het internationaal recht het beginsel uti possidetisjuristoe: je zal bezitten wat je vroeger bezat. Daardoor worden de externe grenzen onaantastbaar.
Maar
bij de ontmanteling van ex-Joegoslavië heeft de Europese Unie dit
principe tot de interne administratieve grenzen uitgebreid (rapport van
de Commissie Badinter in 1992). Mocht België verdwijnen, zou die
jurisprudentie kunnen worden toegepast. Zo zouden de regios in
aanmerking komen. De Vlaamse en Franse gemeenschappen kunnen immers niet
geografisch worden afgebakend.
Xavier
Mabille heeft de dingen uitstekend samengevat: Anders gezegd,
Vlaanderen, of tenminste toch de meerderheid van de personen en
instellingen die in naam van Vlaanderen optreden, zou kunnen beslissen
over zijn eigen zelfbeschikking. Maar dat wil niet zeggen dat het
tegelijk ook over de toekomst van Wallonië of Brussel zou kunnen
beslissen.
Via
de democratische legitimiteit van zijn Parlement, zou Vlaanderen zijn
onafhankelijkheid kunnen uitvaardigen. Maar als het ook greep op Brussel
wil krijgen, zou een geschil ontstaan dat alleen op internationaal
gebied zou kunnen worden beslecht, met al de risicos die erbij horen.
De recente verklaring van Herman De Bode,
ex-kabinetschef van Jan Jambon, over Brussel, is bijzonder interessant:
Brussel maakt in mijn ogen geen deel meer uit van Vlaanderen. Dat is
al lang geleden een totaal andere stad geworden, met een andere
dynamiek, andere uitdagingen, een andere samenstelling van de bevolking.
Brussel heeft een andere finaliteit. Het moet zijn rol als hoofdstad
van Europa eindelijk eens waarmaken.
Brussel als stadstaat met een internationale roeping, dat was ook de visie van François Perin.
vertaling
Marc Vanfraechem
*
JULES GHEUDE
Depuis
février 2010, Jules Gheude coordonne les travaux du Gewif (Groupe
d'études pour la Wallonie intégrée à la France - www.gewif.net
[archive]).[réf. à confirmer]
*
Jules
Gheude is oud-medewerker en biograaf van François Perin en bezielt de
Gewif (Groupe dEtudes pour la Wallonie intégrée à la France).
