Zoëven een persoonlijk bericht op mijn IPod onder de Kerstboom binnen gekregen van de CEO van de Standaard (ik respecteer zijn incognito, zoals gevraagd), die gealarmeerd door een post bij die verduiveldde Angeltjes (contradictie in terminis) mij in paniek opbelde deze zondag namiddag binst de voetbal dan nog, om hulp te vragen om zijn gazetje te verschonen. Zie artikel hieronder in Iskander.

Stel U mijn verbazing voor! Wat ik hem ook gezegd heb. Het is al van subiet na de oorlog, dat de mensen geen gazettenpapier meer gebruiken om zich te verschonen, d.i. proper te maken na een toiletbezoek aan ‘het groot gemak’. Hij had, zei hij, niets begrepen van mijn reactie, uitgenomen het woord ‘groot gemak’, dat hij niet helemaal kon situeren, maar waarvoor hij mij bedankte, want hij had begrepen dat ik ‘met groot gemak’ zijn uitleg zou verspreiden.

De lapsus, zei hij (ik heb het opgezocht, en eens te meer, zoals met alles in zijn gazetje, zit hij ernaast! Een lapsus zou ik omschrijven als een ‘slip of the tongue’, een ongewilde verspreking met eerder komisch effect), dus zei hij: die lapsus werd met opzet begaan door een onverantwoorde stagiair, onbekend met het missioneringsgevoel bij De Standaard. Die had, op staande voet, samen met geheel de afdeling, hun C4 mogen komen ophalen. Zelfs op een zondag! En binst de voetbal!

De rest van zijn verhaal werd met de minuut onsamenhangender, en tussen het gekerm en gesnik kon ik opmaken dat zijn dienst ‘Abonnementen’ voor de zoveelste keer overspoeld werd met opzegbrieven, spijts dat het zondag was.. Ik meende, uit medelijden (hij is toch ook maar een mens) maar ook uit spaarzin want de Belgacom-tarieven naar Italië zijn niet bepaald goedkoop), de verbinding te verbreken, toen ik in de telefoon uit de verte een ziekenwagen hoorde naderen. Een oppasser maakte zich bekend, verexcuseerde zich voor de ongemakken die gewoonlijk gepaard gaan bij het oppakken van een psychiatrisch patiënt, en legde pas dan de hoorn neer. Ik had inderdaad al een paar minuten de indruk dat de ganse redactie van dat om zijn gedegenheid gekend elitair dagblad, op stelten stond.

Als U morgen, maandag 14 December De Standaard ziet verschijnen met een grote rouwband op het voorblad, dan heeft U hier over de onmiddellijk oorzaal gelezen. Het kan ook zijn, dat er, vanwege de Bazen, een rechtzetting gepubliceerd wordt deze keer door het artikel volledig weg te laten, zodat de beschuldiging van manipulatie vervalt. Titel van deze bijdrage :”Wat Sarkozy niet zei”

De Standaard censureert Sarkozy
12-12-2009 - Philippe van den Abeele - In Flanders fields

Uit Iskander

Woensdag 9 december publiceert De Standaard in zijn rubriek 'Opinie & Analyse' een artikel van de Franse president Nicolas Sarkozy over het minarettenverbod, dat hij verbindt met het Franse 'grand débat sur l'identité nationale'. Volgens DS 'verscheen dit opiniestuk eerder in Le Monde'. DS censureerde echter de tekst van Sarkozy.

DS publiceert namelijk niet de volledige tekst, zonder hiervan melding te maken. Naast een passage over het Frans referendum over de Europese grondwet (wat nog te verstaan is, maar ook dan moet men schrijven dat men niet de volledige tekst publiceert) schrapt DS echter ook een belangrijke passage, die in hun versie moet komen tussen 'En wat zouden de Fransen antwoorden op dezelfde vraag?' en het vervolg dat begint met 'De Europese volkeren zijn gastvrij en verdraagzaam...' Het betreft een zeer belangrijke stellingname van Sarkozy, die diametraal tegengesteld is aan de opvatting van sommigen die met een klacht bij het EHRM dreigen, en op een veroordeling hopen, omdat het minarettenverbod de godsdienstvrijheid zou aantasten. Geschrapt, omdat het niet past in het plaatje van DS, die eerder schreef (Bart Beirland, 1.12) dat het referendum over de minaretten Zwitserland overstijgt: "het ondermijnt ook de geloofwaardigheid van het Westen om die universele waarden uit te dragen en te verdedigen." ? Niet dus volgens Sarkozy.

De geschrapte tekst over het minarettenreferendum (eigen vertaling): "In plaats van het Zwitserse volk onherroepelijk te veroordelen, kunnen we proberen te verstaan wat het heeft willen uitdrukken en wat zoveel volkeren in Europa ervaren, inbegrepen het Franse volk. Niets zou erger zijn dan de ontkenning. Niets zou erger zijn dan niet te kijken naar de werkelijkheid van de gevoelens, de bezorgdheid, de verzuchtingen van zoveel Europeanen. Vooreerst moeten we begrijpen dat wat gebeurde niets te maken heeft met de vrijheid van godsdienst of vrijheid van geloof. Niemand, noch Zwitserland noch ergens anders, denkt eraan deze vrijheden in vraag te stellen." (Au lieu de condamner sans appel le peuple suisse, essayons aussi de comprendre ce qu'il a voulu exprimer et ce que ressentent tant de peuples en Europe, y compris le peuple français. Rien ne serait pire que le déni. Rien ne serait pire que de ne pas regarder en face la réalité des sentiments, des préoccupations, des aspirations de tant d'Européens. Comprenons bien d'abord que ce qui s'est passé n'a rien à voir avec la liberté de culte ou la liberté de conscience. Nul, pas plus en Suisse qu'ailleurs, ne songe à remettre en cause ces libertés fondamentales.) Artikel in Le Monde: "Respecter ceux qui arrivent, respecter ceux qui accueillent"

P.S. en DS kan niet komen zeggen dat er niet voldoende plaats was voor de volledige tekst. Er bleef een deel van een kolom, 7 cm hoog, helemaal blanco.

13-12-2009 om 16:55 geschreven door digitalia  

FRANSE PRESIDENT REAGEERT OP MINARETTENVERBOD — NICOLAS SARKOZY grijpt het Zwitsers referendum aan om zijn verhaal over identiteit voort te zetten. Hij geeft een duidelijk beeld van hoe het wederzijds respect tussen autochtonen en allochtonen er moet uitzien.

In een referendum heeft het Zwitserse volk zich uitgesproken tegen de bouw van nieuwe minaretten op hun grondgebied. Die beslissing roept terecht vragen op. Het referendum verplicht de kiezer tot een antwoord met ‘ja' of ‘nee'. Maar kun je ja of nee antwoorden op een vraag die zo complex en zo fundamenteel is? Ik ben ervan overtuigd dat zo'n antwoord alleen kwetsende misverstanden en een gevoel van onrechtvaardigheid oplevert, omdat het een eenduidig antwoord formuleert op een probleem dat geval per geval bekeken moet worden.

Wat zeker verbazing wekt, is de reactie van bepaalde media en politieke kringen in ons eigen land — overdreven, vaak karikaturale reacties ten aanzien van het Zwitserse volk. Nochtans is de democratie in Zwitserland ouder dan de onze, en bestaan er regels en tradities van directe democratie die het volk het woord geven en toelaten zelf te beslissen.

Achter het geweld van die stellingnamen gaat een visceraal wantrouwen schuil tegen alles wat van het volk komt. Een verwijzing naar het volk is voor sommigen al genoeg om van populisme te gewagen. Maar het is precies door doof te zijn voor de kreten, verlangens en problemen van het volk, dat je het populisme voedt.

Kruisbestuiving

In plaats van de Zwitsers te beschimpen, moeten we ons afvragen wat hun beslissing betekent. Hoe kan uitgerekend Zwitserland, een land met een lange traditie van openheid, gastvrijheid en verdraagzaamheid, zich zo duidelijk uitspreken voor een verbod? En wat zouden de Fransen antwoorden op dezelfde vraag?

De Europese volkeren zijn gastvrij en verdraagzaam — dat zit in hun natuur en cultuur. Maar ze willen niet dat hun levensruimte, hun denkwijze en hun sociale verhoudingen aangetast worden. En het verlies van de eigen identiteit kan een bron zijn van diep leed.

De mondialisering doet er alles aan om onze identiteit aan het wankelen te brengen. Maar tezelfdertijd scherpt ze de behoefte aan een identiteit aan, want hoe opener de wereld wordt, hoe meer nood er is aan verankering en merkpunten en hoe groter de nood om te voelen dat je niet alleen staat op de wereld. Het antwoord op die nood om ergens bij te horen kan komen van de stam of de natie, van het communautarisme of van de republiek.

De nationale identiteit is het tegengif tegen tribalisme en communautarisme. Dat is de reden waarom ik nog altijd een groot debat wens over de nationale identiteit. De stille dreiging die zoveel mensen in onze oude Europese naties — terecht of onterecht — voelen wegen op hun identiteit moeten we samen bespreken, om te vermijden dat de onderdrukking van dat gevoel uiteindelijk uitmondt in een verschrikkelijke rancune.

Net zoals de Fransen beseffen de Zwitsers dat verandering noodzakelijk is. Hun lange geschiedenis heeft hen geleerd dat ze moeten veranderen om zichzelf te blijven Zoals de generaties voor hen weten ze dat openheid voor anderen een verrijking betekent. Erkenning van en begrip en respect voor de andere veronderstelt dat zij die ontvangen erkennen wat anderen hen kunnen bijbrengen. Dat veronderstelt dat zij die arriveren respect hebben voor wat er was voor ze kwamen. Dat veronderstelt dat zij die ontvangen bereid zijn hun erfgoed, hun geschiedenis, hun beschaving en hun levenskunst te delen. Dat veronderstelt dat zij die arriveren bereid zijn zich zonder geweld in te schrijven in een samenleving (die ze mee zullen hervormen) en in haar geschiedenis, die ze voortaan mee zullen schrijven. De sleutel van die wederzijdse verrijking van de kruisbestuiving van ideeën, opvattingen en culturen is een geslaagde assimilatie.

Franse islam

Zij die arriveren respecteren, houdt in dat je ze toestaat te bidden in degelijke gebedsruimten. Je respecteert mensen niet als je ze verplicht hun religie te beleven in grotten en hangars. De scheiding van kerk en staat betekent niet dat alle godsdiensten verboden worden, maar impliceert respect voor alle religieuze opvattingen. Het is een neutraliteitsbeginsel, geen onverschilligheidsbeginsel.

Respect voor mensen die andere mensen verwelkomen, houdt in dat je ze niet kwetst, niet choqueert en dat je hun waarden respecteert. Het betekent ook dat je hun overtuigingen, wetten en tradities — minstens gedeeltelijk — ook overneemt. Dat wil zeggen dat je de gelijkheid van mannen en vrouwen aanvaardt, de lekenstaat en de scheiding van het wereldlijke en het spirituele.

Ik richt me tot mijn islamitische landgenoten om hen te zeggen dat ik alles zal doen opdat ze zich burgers als alle anderen zouden voelen, en zoals iedereen het recht hebben om hun geloof te belijden.

Maar ik zeg hen ook dat de christelijke beschaving diepe sporen heeft nagelaten in ons land, waar de waarden van de Republiek onlosmakelijk deel uitmaken van onze nationale identiteit. Alles wat opgevat kan worden als een aanval op die erfenis en op die waarden maakt de zo noodzakelijke vestiging van een Franse islam onmogelijk, die zelf op zoek moet gaan naar manieren om zich zonder wrijvingen in te schrijven in ons maatschappelijk en burgerlijk pact.

Christen, jood of moslim: iedereen moet zich onthouden van uiterlijk vertoon en van provocaties. Welk geloof iemand ook aanhangt, iedereen moet zich goed bewust zijn van het geluk dat hij heeft op vrije grond te leven en moet zijn geloof met nederige discretie belijden. Dat is geen blijk van de zwakheid van zijn geloof maar van broederlijk respect voor mensen die anders denken, maar met wie hij wil samenleven.

Dit opiniestuk verscheen eerder in Le Monde.

NICOLAS SARKOZYWie? President van Frankrijk. Wat? Minarettendiscussie is niet te beslissen met een ja-nee-vraag. Waarom? Dat levert alleen maar kwetsende misverstanden op.

Boeketje Digitalis

(verslend)

Ja Meester! Goede vraag! Wat zou er inderdaad gebeuren moest het Franse volk een dergelijk referendum voorgeschoven krijgen….En wat zouden wij, Vlamingen, antwoorden?  Waarom neemt de Heer Sarkozy niet de proef op de som?

Waarom nemen alle landen van Europas niet de proef op dezelfde  som?

To be or not to be. That’s’ the question!

Waarom moet het bij die ene keer blijven? Frankrijk. Nederland…

Slechts Ierland mag twee keer proberen, tot ze de gewenste keuze maken.

Weet U, het zou kunnen. Want het kon wel op 14 Juli 1789, maar Sarko doet er goed aan deze gebeurtenissen niet teveel onder de aandacht te brengen. Want toen eindigde die dag met uitgebreide volksfeesten rond de vele guillotines van de toenmalige adel.  Als ‘referendum’ een ongehoord succes en hoogst nodig voor herhaling vatbaar.

13-12-2009 om 08:12 geschreven door digitalia  

Deel II

Twee verloren jaren: had The Economist ongelijk?

door PAUL BELIEN

Wat daarentegen wel vaststaat, is dat het vandaag veel moeilijker is om aan het buitenland uit te leggen dat België een artificiële staat is die onbestuurbaar en immoreel is en die bijgevolg, ook in het belang van de internationale gemeenschap, opgedoekt moet worden. Wie vandaag als buitenlander het editoriaal van The Economist van 6 september 2007 herleest, schudt het hoofd en vraagt zich af hoe een gerenommeerd blad zoals The Economist zich zo heeft kunnen vergissen. België bleek helemaal niet onbestuurbaar; zijn crisis lijkt bezworen. Twee jaar geleden golden Vlaamse belgicisten zoals Verhofstadt en Van Rompuy als vertegenwoordigers van een politieke kaste die een land hadden laten kapot gaan, vandaag gaan ze door als staatsmannen. De internationale faam van Verhofstadt als een bekwame bestuurder is intact. Hij leidt thans de Europese liberalen. Herman Van Rompuy verwierf na een jaar kamervoorzitterschap en een jaar premierschap zelfs zo'n grote reputatie als de man die zijn land bij elkaar hield, dat buitenlandse leiders hem het presidentschap van de Europese Unie aanboden. Hoe anders zou bet gelopen zijn als de Vlamingen in december 2007 op hun rechten hadden blijven staan?

Wie als Vlaams-nationalist The Economist van 6 september 2007 herleest, weet vanzelfsprekend dat et
blad ten gronde gelijk bad. Die Vlaming moet echter ook beseffen dat er een verschil is tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Uiteraard is België onbestuurbaar indien de Vlaamse leiders vragen waarop elk volk recht heeft: respect voor de democratie en de wet. België is onbestuurbaar zolang Vtaamse'politici geen enkele Belgische machtsdeelname overwegen noch ondersteunen zonder de correcte naleving van de grondwet, de onverwijlde uitvoering van de arresten van het grondwettelijk hof, de democratische meerderheidsregel. Maar wat als Vlaamse politici, met inbegrip van Vlaams-nationalisten, de illusie blijven koesteren dat er binnen het bestaande Belgische bestel, dat gebouwd is op de onderwerping en financiële uitbuiting van Vlaanderen, "iets" kan worden bereikt? Dan bereikt Vlaanderen uiteindelijk, zoals de laatste twee jaar aantoonden, niets; dan gaan we er zelfs op achteruit. I

ndien in december 2007 de Vlaamse politici geweigerd hadden toe te treden tot een Belgische regering, dan Le Monde was er vandaag of geen Belgische staat meer geweest of een heel andere staat waarin de Franstaligen zich voor het eerst in 179 jaar zouden hebben neergelegd bij de democratische wil van de Vlaamse meerderheid. Nooit had Vlaanderen het gemakkelijker om het buitenland van de juistheid en rechtvaardigheid van zijn zaak te overtuigen dan in het najaar van 2007, toen The Econo- mist het uiteenvallen van België bepleitte en de kringen rond Sarkozy openlijk speculeerden over de vraag wat Frankrijk in dat geval moest doen met Wallonië. De geschiedenis leert - men moet maar naar de gebeurtenissen van 1830-31 kijken - dat over het lot van een volk niet enkel in het binnenland, maar vooral in het buitenland wordt beslist. De uiteindelijke beslissing of Vlaanderen al dan niet onafhankelijk mag worden, zal niet enkel hier genomen worden, maar vooral op het internationale niveau. Twee jaar na de wondere herfst van 2007 is het veel moeilijker geworden om internationale steun te werven voor onze onafhankelijkheid. We hebben nu immers door een gebrek aan Vlaamse standvastigheid en een fundamentele keuze van nagenoeg alle partijen voor beleidsdeelname binnen het Belgische bestel zelf de perceptie gecreëerd dat België wel degelijk leefbaar is. Bovendien zal de sluwe en uiterst ntelligente Herman Van Rompuy de toppositie die hij thans verworven heeft, zeker gebruiken om op het hoogste internationale forum onze onafhankelijkheid te dwarsbomen. Hij ziet, zoals hij op 7 november in het Nederlandse weekblad Elsevier zei, de "Europese gedachte" immers als "een antidotum voor flamingantisme, een tegengif tegen de Vlaamse Beweging." Nochtans noemt N-VA, in de felicitatieboodschap aan de nieuwe Europese president, Van Rompuy "de juiste man op de juiste plaats én het juiste tijdstip." Het wordt, helaas, niet ironisch maar ernstig bedoeld. Vlaanderen heeft twee jaar geleden door een gebrek aan politieke maturiteit, een unieke afspraak met de geschiedenis gemist. Er zal strijd en volharding nodig zijn om weer op het punt te raken waar we vandaag exact twee jaar geleden stonden. Het valt zelfs te vrezen dat, indien de Franstaligen de Vlamingen een compensatie vragen voor het feit dat de president van Europa een Vlaming is, sommige Vlaamse beleidsmensen de eis dat Vlaanderen voor die "eer" betaalt, nog redelijk zullen vinden ook.

Pssst

De ene Grote staat een beetje plaats af aan die andere Grote. Paul Beliën verschijnt met zijn bijdragen in een kader gezet in Journaal, het tijdschrift van Marc Grammens. Hij wordt als het ware verheven tot de Eer der Altaren….Wil dat een signaal zijn voor al wat V-denkt, om samen op te trekken?

Kijk, ik kan niet om de haverklap op mijn blote knieën Ons Heerke danken voor een dode mus. Te voet naar Scherpenheuvel trekken zou ik gaarne genoeg doen, moest dat helpen, maar in dit jaargetijde zijn de bergpassen over de Alpen onbegaanbaar voor een halve invalide lijk ik. Hierboven moeten Ze dan maar content zijn met een dikke kaars (5 Kgr?) die ik zou gaan branden in Assisi, aan de voeten van de H. Clara (Hallo Klaartje, hoe is’t in Pilkem?) en de H. Franciscus met zijn harp. Dat zoete land van Umbrië doet me telkens aan de Vlaamse Bergen denken en aan Felix Timmermans. Omdat het wierookt in het hout…

Mocht men Hierboven geen Vlaams verstaan : H. Sint Pieter, op dat briefje dat U zult vinden als die dikke kaars helemaal is opgebrand, staat een boodschap voor San Damiano in diens eigen moedertaal. Zorg AUB dat die het onder ogen krijgt, want er staat op: “Plaatsvervanger van Ons Heer op aarde in Rome: geef ons, arme Vlamingen, in opvolging van de zoetgesapte Danneels, nu twee aartsbisdommen. Een voor elk landsgedeelte. Geraakt BHV of heel het land niet gesplitst, dan is dçt tenminste al in orde. Ame,’

Als ge maar weet, dat Franciscus in zijnen tijd ook al een speciaal geval was! Toen, de jaren 1200 was de Kerk ook al bijna bij ’t groot huisvuil gezet. En ’t waren ook niet de Leiders, maar het gewone Volk die de boel moest redden…..

12-12-2009 om 18:01 geschreven door digitalia  

Deel I

Onderstaand artikel, van de hand van een reus in de Vlaamse Ontvoogding, plaatst twee kaarsjes op de bittere taart van de zoveelste nederlaag op rij die de Vlamingen moeten ondergaan in dit on-land. De wondere herfst van 2007, toen de Koning een stille staatsgreep pleegde, door de verliezer van de verkiezingen, het Blauwe Konijn, aan te duiden als regeringsleider.

Onze Vlaamse Leiders keken toe en hielden de kaken op elkaar. En dezen die wel spraken in naam van het Volk, werden weggehoond en als verzuurden aan de kant gezet…

Goed. Gedane zaken nemen geen keer.

Laten we dus vooruit kijken, en mocht het vaandel gevallen zijn, zodat het naakte bestaan der Onkreukbaren zou kunnen betwijfeld worde: het is niet het Volk dat moet veranderd worden, maar de Leiders. De banier is misschien bevlekt en gescheurd, maar ze blijft voor gaan in de strijd. Af en toe een gewetensonderzoek werkt zuiverend.

Als er maar één zaak goed onthouden wordt! En dat is: falanx vormen en op de vijand in gaan. In de tijd die ons rest, moeten wij ons organiseren rond de vlag.

Twee verloren jaren: had The Economist ongelijk?

door PAUL BELIEN

De Vlaming Herman Van Rompuy is de eerste president van Europa geworden. Heel  wat Vlamingen zijn daar trots op. Nochtans zou de wereld nooit van Herman Van Rompuy gehoord hebben zonder de historische kans die Vlaanderen exact twee jaar geleden verspeelde.

Nooit heeft Vlaanderen dichter gestaan bij zijn onafhankelijkheid dan in de herfst van twee jaar geleden. Op 6 september 2007 publiceerde The Economist een editoriaal waarin het de ontbinding van België bepleitte. The Economist is het meest gezaghebbende weekblad ter wereld. Het editoriaal kwam in Brussel aan als een mokerslag. Wanneer The Economist schrijft dat in Brussel een machtsvacuüm heerst, dan nemen buitenlandse regeringen dat zeer ernstig. Op 27 augustus had de columnist Alexandre Adler in een artikel in de Franse krant Le Figaro reeds geschreven dat Frankrijk zich moest klaarmaken voor de annexatie van Walloniï. Adler staat dicht bij de Franse president Sarkozy en bezette lange tijd de leerstoel voor internationale relaties aan het Collטge interarmיes de défense (CID) in Parijs, de hoogste legeracademie in Frankrijk. Naarmate de herfst van 2007 vorderde en de vorming van een Belgische regering uitbleef, begon de internationale pers meer en meer aandacht te besteden aan de toekomst van een land waar de Vlaamse partijen categoriek weigerden in een regering te stappen en aan het Belgische beleid deel te nemen indien niet het ongrondwettelijk kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde werd gesplitst. Tegen begin december maakten alle buitenlandse diplomatieke kanselarijen zich grote zorgen over het voortbestaan van België en begonnen wanhopige belgicisten hun woningen in Brussel met tricolores te sieren. Ooit, binnen een jaar of vijftig, zullen historici onthullen hoezeer de Belgische autoriteiten in november en december 2007 door het buitenland onder druk gezet zijn om onmiddellijk een einde te maken aan de Belgische crisis met het dreigement dat men anders in Londen, Parijs, Berlijn en Washington scenario's zou beginnen uitwerken voor een internationale oplossing van het Belgische imbroglio.

De lont werd uit het kruitvat gehaald toen koning Albert op 10 december, exact zes maanden of 183
dagen na de verkiezingen van 10 juni, een Vlaamse quisling vond. Guy Verhofstadt verklaarde zich bereid een "noodregering" te vormen. Daarmee werd de eerste bres geslagen in het Vlaamse weigeringsfront. Op de website van N-VA werd de koninklijke démarche aangeklaagd als een "staatsgreep". Terecht, want de vorst gaf het politieke initiatief aan de verliezer van de verkiezingen - de man die al jaren geweigerd had om het BHV-arrest van het grondwettelijk hof uit te voeren.

In plaats van de staatsgreep af te wijzen, liet CD& V zich door Verhofstadt gewillig ten dans leiden. Het kartel CD&V/N-VA was toen nog zo hecht dat N-VA een veto had kunnen stellen. De Vlaams-nationalisten wilden echter bewijzen dat N-VA een "beleidspartij" is die ook dingen kan verwezenlijken voor Vlaanderen door het Belgische spel mee te spelen en een "verantwoordelijke" houding aan te nemen. Op zondag 23 december keurde de Kamer de vorming van Verhofstadts interimregering goed. Bestaande uit PS, MR, CdH, VLD en CD&V werd het België's allereerste regering sinds de na-oorlogse repressieperiode die niet de meerderheid van de Vlaamse kamerleden vertegenwoordigde. Desondanks kreeg het kabinet het vertrouwen van 97 stemmen, tegen 46 en één onthouding. Hoewel N-VA niet tot de regering toetrad, gaf de Vlaams-nationalistische partij, met inbegrip van partij strateeg en -leider Bart De Wever, het vertrouwen aan de overwegend francofone regering. Om toch enig voorbehoud te laten blijken, had N-VA één van zijn kamerleden toegestaan zich te onthouden. De fractieleden hadden strootje getrokken om te beslissen wie de uitverkorene mocht zijn. De gelukkige was kamerlid Sarah Smeyers. Hoe zullen historici dat binnen vijftig jaar beoordelen? Als een billenkletser?

Zo brak op 23 december 2007 het Vlaamse momentum en kwam er een einde aan de Belgische crisis die ook buitenlanders in de ban hield terug in de Belgische plooi. Het regime kreeg respijt om zijn machtsgreep te herstellen, om de onbetrouwbare elementen in CD&V te neutraliseren en te vervangen door "verantwoordelijke" politici zoals Herman Van Rompuy, om binnen- en buitenland ervan te overtuigen dat België helemaal niet in existentiële crisis verkeert. En inderdaad, twee jaar later, is het niet België, maar de enige Vlaamse partij die radicaal elke machtsdeelname binnen het Belgische bestel afwijst, die zich in een existentiële crisis lijkt te bevinden. Peter De Roover schreef op 20 oktober jl. in een opiniestuk in De Standaard dat de Belgische politici van BHV voortdurend een "slapstick", een "billenkletser", maken. Onze Vlaams-nationale voormannen doen voor de Belgische politici niet onder. De Vlamingen hebben twee jaar later nog steeds de "onverwijlde" splitsing van BHV niet verkregen. Ze hebben zich integendeel in een situatie laten manoeuvreren waarin de Duitstalige gemeenschap de federale regering ter hulp is geschoten in haar poging om BHV voor zich uit te schuiven. Twee jaar na de wondere herfst van 2007, toen de Belgicisten geen kant meer uitkonden omdat Vlaanderen zich onverzettelijk toonde, heeft een N-VA- kamerlid de Duitstalige gemeenschap, die een objectieve bondgenoot van Vlaanderen hoort te zijn, gedagvaard en demonstreren BHV-activisten in ... Eupen.

Al heeft Vlaanderen de grondwet aan zijn kant, toch kan men zich afvragen of Vlaamse politici de splitsing van BHV ooit zullen verkrijgen zonder er een prijs voor te betalen. De strategie die stelt dat Vlaanderen door "mee te regeren meer kan bereiken dan door de afwijzingsstrategie, moet haar deugdelijkheid nog aantonen

(wordt vervolgd)

12-12-2009 om 17:48 geschreven door digitalia  

Neen, de Vette Vis van de NVA is natuurlijk niet dezelfde en de rest van het verhaal doet er niet toe, maar het gezegde is gebleven: handelen als Pontius Pilatus, zijn handen, ziende blind, moedwillig in onschuld wassen De echte, de Romeinse landvoogd die door zijn ondervragingstechnieken de Joodse elite in hun hemd zette, maar als teken van goodwill naar het volk, de struikrover Barabas vrijliet, en de Zachtmoedige naar de kruisdood verwees. …was tenminste consequent. Hij gaf wat het volk wilde. De Vette Vis doet dat juist niet.

Wie, om de postjes, zijn handen aftrekt van de zaak waarvoor hij gekozen is, is zelfs geen Pilatus, maar een Judas. Hem komen de 30 zulverlingen toe, om na weinige dage te eindigen aan een boom. Met een koord rond de nek. Door ‘vrijwillig uit het leven te stappen’ – En de deur achter zich dicht te trekken, denk ik dan.

Lezen we daarover in de Pers? Komen er protestbetogingen? Waren er niet de bloggers, in de rol van bloedhonden, de kiezers zouden eens te meer als lammetjes naar het volgend kieshokje gelokt worden.

Laten we even de zaken omdraaien. De Vlaamse Gemeenschap financiert jaarlijks voor  678.000,- een schooltje in Mouscron (of Komen, of Waasten), wat tot 1970 een Vlaamse steden waren, waar, door de nabijheid van de Franse grens (grensarbeiders) veel Frans gesproken werd. Ogenblikkelijk zou het FDF op kop, alle Waalse partijen naar ‘StraSSburg trekken….En wat doet de NV-A? Ze leggen enige terughoudendheid aan de dag, maar steunen geen enkel initiatief om ook eens ‘belangenconflictje uit de lmouw te schudden.

Als we N-VA-voorzitter Bart De Wever mogen geloven, heeft zijn partij en bij uitbreiding de hele Vlaamse regering voor een ‘assertieve politiek’ gekozen. In het Vlaams regeerakkoord staat onder meer geschreven dat men alle wettelijke maatregelen zal nemen om te vermijden dat andere overheden op het Vlaamse bevoegdheidsterrein komen. Maar als het er écht op aankomt, nemen de Vlaamse meerderheidspartijen – zeker ook de N-VA – het niet zo nauw met hun stoere woorden van tijdens de verkiezingscampagne.

Gisteren namen Vlaams Belang-parlementsleden Joris Van Hauthem en An Michiels opnieuw de proef op de som. Het Vlaams Belang stelde immers vast dat de Franse Gemeenschap al vele jaren, en ook deze keer, een begrotingspost voorziet voor een bedrag van 678.000 euro. Dat bedrag is bestemd voor het sportief en cultureel centrum van Voeren. Via die vzw subsidieert de Franse Gemeenschap onder meer het Franstalig onderwijs in Voeren, wat flagrant in tegenspraak is met het algemeen aanvaarde territorialiteitsbeginsel. In het verleden sprak ook het Arbitragehof zich al meermaals in die zin uit.

Vlaams volksvertegenwoordiger Joris Van Hauthem riep de Vlaamse meerderheid op om de vraag van het Vlaams Belang tot het inroepen van een belangenconflict te steunen. Van Hauthem: “Indien ze een assertief beleid wil voeren en het territorialiteitsbeginsel en het principe van de niet-inmenging van de Franse Gemeenschap, niet enkel in de faciliteitengemeenten maar ook in Voeren, hoog wil houden, kan ze niet anders dan dit belangenconflict steunen.”

Kris Van Dijck (N-VA) wrong zich echter in alle bochten en vroeg ter zake “om enige terughoudendheid”. Begrijpe wie kan. Opnieuw weigert de N-VA een belangenconflict te steunen, terwijl de partij net het omgekeerde had aangekondigd. Van de veelbelovende aankondigingen over een assertieve politiek blijft niets meer over. Of zoals Joris Van Hauthem het stelde: “De meerderheid heeft, onder meer op basis van de Maddensdoctrine, in het Vlaams regeerakkoord voor een zekere confrontatiepolitiek gekozen. Ik stel vast dat de meerderheid de eerste twee keren in de loopgraven is gekropen. Ze kruipt weg en hijst de witte vlag.”

@ VB

12-12-2009 om 14:28 geschreven door digitalia  

12-12-2009 om 14:12 geschreven door digitalia  

Op zoek naar een origineel eindejaarsgeschenk

Omdat ik het nog nergens zo goed gelezen heb (deze publiciteit), doe ik meteeen maar zelf. Dat is, volgens de brave Gaston Geens, nog altijd goed, beter, best. Ga eens langs, het kost U niets (tenzij wat hartkloppingen) en er is voor elk wat wils.

Verhaal. Ben goede klant bij een Standaard boekenwinkel in een middelgrote stad, die in de jaren ’60 het kloppend hart was van Zuid West Vlaanderen. Maar sindsdien afgetakeld lijk een oude merrie, alleen nog het vel over de benen. Weg de winkelvitrienen, weg de drukke grootwarenhuizen, weg de vele parkings, weg de winkelende massa’s, weg de rust, weg de veiligheid. Weg het vlas en de Golden River-rijkdommen. De omgeving waar ooit de wereldberoemde veldslag plaatsgreep waar gans Vlaanderen van droomt, is één groot Muzel-land geworden. De winkelstraten van voorheen liggen er tot 10 uur ’s morgens verlaten bij, en ook vanaf 18 uur zijn ze alleen nog bevolkt door haastige dagjesmensen hier en daar, schuw tegen de huizen schuivend beducht voor donker getinte aalglad jong tuig en oudere baardige mannen in slaapklederen. Tiens, is dat een volk van alleen maar mannen? Als er al politie op straat is, zijn het dapper schrijvende parkeerwachters. Op de Grote Markt schettert een reusachtig scherm waarnaar niemand kijkt. De pleinen zijn leeg, zowel van voertuigen als van mensen. En leeg is de ondergrondse betaalparking onder het reusachtig groot Schouwburgplein, want veel te onveilig. In het stationskwartier wordt er weer gevochten op straat. Stadsbestuurders (?) in hun dienstwagens worden voor gereden en schuiven de binnenplaats van het Stadhuis op. Zitting van de Gemeenteraad. Zij hoeven geen meter te gaan, en hun chauffeurs zitten zich ondertussen te bezatten in ’t Kopke. Ha Ja! Die vroede burgervaderen hebben geen last om een parkeerplaats te vinden! Zij niet!

Dus die Standaard winkel. Ooit kon ik daar korte tijd geen Pallieterke meer kopen. Dat deden ze niet meer, zei de bediende, met een ondertoon in haar stem van ‘En nu buiten, gij!’…

Nu had ik daar laatst op een papierke, een paar titels van boeken bij, van de Egmont-uitgeverij. Andere boeken koop ik daar, zelfs via Internet, betaal ze en alles wordt naar hier opgestuurd. Perfecte service! Maar nu die Egmont-boeken….Om te beginnen : niet in voorraad. Volgens de computer niet eens bestelbaar want onbekend. De oudere collega komt bijspringen, want de rij wachtenden groeit. En dan de revelatie : ‘Maar Meneer, dat zijn racistische boeken, daar doen wij niet aan mee’ – Einde van de hulp. En kon er nu afgerekend worden? – Neen, er kon niet afgerekend worden, want ik nam niets mee van de stapel klaargelegde boeken.

En nu vind ik bovenstaande oproep, want heel dat voorval was ik al bijna vergeten : ’t meeste verstand gebruiken, noemen wij dat….

Wel, Standaar-directie, ik heb een verrassing voor jullie. Als wij, blogvrienden ondereen, nu eens massaal titels zouden vragen die alleen kunnen verkocht worden door de geboycotte Uitgeverij Egmont, de uitgeverij van het Vlaams Belang?! Ook de mensen van de Groene Draak in Antwerpen mogen niet vergeten worden. Niet dat ik aanraad om zoveel boeken te kopen – alhoewel dat natuurlijk schitterend zou zijn – maar ze gewoon bestellen bij De Standaard Boekhandel. Om hun reactie te zien – en zich een vliegje te denken op ’t plafond in de directiekamer bij de Grote Baas, als al die bijhuizen de vraag rapporteren.  

Ga dus kijken op www.uitgeverijegmont.be. Gun Uzelf of Uw vrienden een pint gezond bloed en aan Egmont een teken, van waardering. Noteer een paar titels om die door te geven bij de Standaard Boekhandel. Die mensen hebben ook recht op een pint gezond bloed….En Tak-vrienden, of Voorpost-makkers, zo een paar kleefstroken op hun winkelruiten, ondertekend met de foto van Jos Gheysels, omringd door Gele Davidsterren, met daarop ‘Kaif nicht bei Juden’ : zou dat geen prachtig nieuwjaarsgeschenk zijn? Voordien natuurlijk zorgen dat er camera’s omtrent zijn…..De Lynkx-mensen tonen ons hoe het moet….

12-12-2009 om 09:55 geschreven door digitalia  

Er zijn zo van die landen…..

Brussels Hof verbiedt tweede grootste Vlaamse Partij

en verbant leden uit de politiek

Het Belgische Constitutionele Hof heeft de ontbinding gelast van de tweede grootste Vlaamse partij, het Vlaams Belang (VB). Volgens het Hof heeft de partij banden met de separatistische strekking die het einde van België wil. Naast het partijverbod bepaalde het Hof ook dat 37 kopstukken van de partij gedurende vijf jaar geen politieke functie mogen bekleden.

Het verbod kan leiden tot nieuwe spanningen tussen etnische gematigde Vlamingen en Vlamingen van de harde lijn. Ook zal de toetreding tot de EU worden bemoeilijkt door de uitspraak, omdat die de rechten van de Vlamingen zou schenden. Na de bekendmaking van het vonnis gingen honderden Koerden de straat op in de  zuidoostelijke stad Kortrijk. Ze schreeuwden om wraak en riepen de naam van de Vlaamse leider Filip DeWinter, die in Vlaanderen in de gevangenis zit. ‘We zijn allemaal Vlamingen, we behoren tot het Vlaams Belang, riep de menigte. Tientallen jongeren gooiden stenen naar de politie.

Turks Hof verbiedt grootste Koerdische partij

en verbant leden uit de politiek

Het Turkse Constitutionele Hof heeft de ontbinding gelast van de grootste Koerdische partij, de DTP. Volgens het Hof heeft de partij banden met de Koerdische afscheidingsbeweging, de PKK. Naast het

partijverbod bepaalde het Hof ook dat 37 kopstukken van de partij gedurende vijf jaar geen

politieke functie mogen bekleden.

Het verbod kan leiden tot nieuwe spanningen tussen etnische Turken en Koerden. Ook zal de toetreding tot de EU worden bemoeilijkt door de uitspraak, omdat die de rechten van de Koerden zou schenden. Na de bekendmaking van het vonnis gingen honderden Koerden de straat op in de

zuidoostelijke stad Diyarbakir. Ze schreeuwden om wraak en riepen de naam van de Koerdische

leider Abdullah Öcalan, die in Turkije in de gevangenis zit. ‘We zijn allemaal Koerden, we behoren tot de DTP’, riep de menigte. Tientallen jongeren gooiden stenen naar de politie.

Bron De Wereldkrant

12-12-2009 om 08:49 geschreven door digitalia  

Deze woorden hoogst waarschijnlijk en vulgair Waals soldatenliedje, was de ‘life song’ van een troep mede-miliciens in de ‘Gerbe de Bleé-kazerne in Leuven, in de onzalige jaren ’55-’56. Wij, domme Vlamingen, begrepen het niet. Wij hadden geen centjes om iedere dag van 17 uur uit te zitten tot gat in de nacht.

Is trouwens een beetje luchtig ingeschat, die timing hierboven. Wat wil zeggen, dat ze al op de kamer waren van voor 4 uur, om netjes geschoren, opgeblonken en met reuk besprenkeld, om 17 uur al stonden aan te schuiven aan de poort om uit te zwermen.

Nu denk ik: hadden die mannen al enig idee misschien van minaretten, waarvan toen al helemaal nog geen sprake was? La minette, dachten wij toen, zal een soort menselijk Minneke Poes zijn, lijk er zovele zijn in Walenland, maar sinds de Islamtijd overal is uitgebroken, weten we beter! Die gingen, toen al, naar de Minarette….Kan ook dat die twee dingen verwant zijn met elkaar. Want het liedje ging verder (fonetische herinneringen) On l”enscrivit ci-git une grosse quette,  waarbij ons nu levendig kunnen voorstellen dat die minarette maar al te heftig accordeerde met het fallus-symbool bij uitstek!

En voilà, na zoveel jaren zijn die la minaretten daar terug….

Minaretten

07-12-2009 - Mia Doornaert - de standaard

In Iskander online

Jammer dat Zwitserland geen lid is van de Europese Unie. Dan had men de Zwitsers kunnen verplichten hun referendum over te doen tot ze juist stemden, zoals tweemaal met de Ieren gebeurde.

Wat hebben de Helveten over zich heen gekregen sinds ze tegen minaretten stemden. En sommige van de argumenten waarmee ze nu om de oren geslagen worden, zijn wel heel vreemd. Een ervan, dat zaterdag op deze opiniepagina's te lezen viel, is dat we niets over minaretten moeten zeggen omdat de christenen vijf eeuwen geleden heel veel foute dingen gedaan hebben.

Kijk, dat de Zwitsers daar niet aan gedacht hebben. Of misschien hebben ze er wel aan gedacht. En vonden ze een dergelijk argument totaal irrelevant omdat iedereen vijf eeuwen geleden dingen deed die we nu heel erg fout vinden.

Misschien vonden veel Zwitsers het relevanter te kijken naar wat er vandaag de dag gebeurt. Misschien stemt het ze onbehaaglijk dat Saudi-Arabië de grote geldschieter is van de bouw van moskeeën overal ter wereld, terwijl dat land het soort ondemocratische, fundamentalistische maatschappij is dat we hier zelfs eeuwen geleden niet hadden, en dat we zeker niet willen. Of misschien is het correcter te zeggen dat de vrouwen helemaal niets zien in een maatschappij waarin hun seksegenoten nog veel minder rechten hebben dan de Zuid-Afrikaanse zwarten onder het apartheidsregime. De wijze waarop veel zich progressief noemende mannen zelfs de boerka of de haatuitbarstingen van de heer Ahmadinejad vergoelijken, lijkt immers maar te verklaren door heimwee naar een maatschappij waarin de vrouwen nog hun plaats kennen.

Misschien ergerde het veel Zwitsers dat landen die ons de les spellen over 'islamofobie' en een gebrek aan tolerantie zelf geen enkele vorm van verdraagzaamheid kennen jegens andere erediensten. Misschien werkte het ze op de zenuwen dat landen die ons verketteren wegens onvriendelijkheid voor immigranten zelf hun gastarbeiders als koelies, zoniet als slaven behandelen.

Dat alles is natuurlijk nog geen reden om tegen minaretten te stemmen in een land waar er hoop en al vier staan. De bouw van welke toren dan ook is overigens een kwestie die in het urbanisme thuishoort, niet in de grondwet.

In al de kritiek die over de Zwitsers is uitgestort wordt wel een vraag over het hoofd gezien. Hoe komt het dat een dergelijk idioot voorstel voor een referendum de benodigde honderdduizend handtekeningen haalde? En hoe komt het dat dat voorstel, tegen alle verwachtingen in, een massale 57 procent ja-stemmen kreeg? Je kunt er zeker van zijn dat een voorstel tegen kerktorens of boeddhistische tempels of synagogen niet van de grond zou zijn gekomen.

De uitslag in Zwitserland is het zoveelste teken van het probleem van integratie in Europa. Niet van 'de islam', maar van een versie ervan die zich opstelt als onverzoenbaar met democratie en moderniteit. Het helpt niet dat gegeven te willen ontkennen. Er is integendeel een veel opener en serener debat over nodig, ook hier te lande. Het moet mogelijk zijn de integratieproblemen te berde te brengen zonder de aantijging van islamofoob of racist naar het hoofd te krijgen. Het moet evenzeer mogelijk zijn de aanspraken van moslims te verdedigen zonder van verraad van de westerse cultuur beschuldigd te worden. En laten we het debat in godsnaam houden in termen van vandaag, zonder er de kruisvaarten of de reconquista bij te sleuren.

De uitslag in Zwitserland legt nog een ander fenomeen bloot: de kloof tussen het volk en de elites. Die kloof was al duidelijk tijdens de Koude Oorlog, toen een goed deel van onze elites de communistische systemen van Oost-Europa meende te moeten verdedigen, terwijl het gewone volk vaststelde dat die systemen toch echt niet deugden, en van de 'geschiedenis' dan nog gelijk kreeg ook.

De jongste jaren zegden Ieren, Fransen en Nederlanders in referendums neen aan 'Europa', terwijl een groot deel van hun elites dat Europa juist aanprezen. En wie zou durven te zweren dat een referendum over minaretten in andere West-Europese landen een andere uitslag zou kennen dan in Zwitserland, waar de elite ook anders dacht van het volk?

Eén conclusie ligt dan ook voor de hand na die nieuwe foute uitslag van een volksraadpleging. Ofwel moet men de referendums afschaffen, ofwel het volk

Boeketje Digitalis

(waar tussen Edelweiss en gruyère-kaas in afslag)

Barones Mia Doornaert (heb ik al gezegd) is niet mijn beste vriendin en zal het nooit worden. Al zal ze daar niet van wakker liggen. Of een frank minder op haar bankrekening hebben. Toch stel ik met de dag een zekere graad van ‘ommeslach’ vast in haar geschriften. Het is een beetje zoals met een veld vol zonnebloemen ’s morgens, als de zon opkomt, hoe een na een elke bloem zich richt op het licht en de warmte van de zon. Niet allemaal gelijk als op commando, geloof me, het duurt een beetje, maar toch staan ze allen relatief snel in ’t gelid. Want ze weten instinctmatig: zonder de Zon geen licht, geen voesel, een bestaan.

Hier weer in dat bovenstaand opstelletje waarin zelfs een beetje Islamkritiek doorklinkt. Zij het dan door het beklemtonen van de eigen waarden. Zou ze, in dat verband, Sarkozy al gelezen hebben? Straks kom ik terug op deze Hongaars-Franse Lorelei, die de arme Rijnschippers naar de kliffen lokt……’Und das hat mit Ihren Singen die Lorelei getan’….

Drie zinnetjes heb ik in vetjes gezet.

Minarettenverbod hoort thuis in de urbanisatiewetten? Maar verdorie, Mevrouw de Barones, dat was juist het neusje van de zalm van dit referendum, om het verbod in te betonneren in de Grondwet! Want ‘urbanisatie’…dat is een vodje papier, dat, lijk in ons Apenland, waar een Wet met een ‘omzendbrief’ van de Regering Van Rompuy I herschikt, hertaald, herwogen en gewijzigd wordt. Vraag maar na aan Haiku Herman, die, nadat hij ampeer zijn hielen heeft gelicht, al door de Raad van State aan het kruis wordt genageld met zijn immigratie-nota..

Mevrouw de Barones : weet U wel wat U hier schrijft : met Moslims een open en sereen debat aangaan? Ten eerste ‘de Moslim’ bestaat niet, de Islam is een draak met 7 koppen die telkens weer aangroeien. U denkt te ‘Rooms’ en denkt dat de Islam een soort Opper-Moslim heeft.. Mis Piet! En dan nog! Het is hun ideologie om waar nodig, met de tegenstander verdragen af te sluiten, die verbroken worden zodra die tegenstander een beetje verzwakt is in hun ogen. Alleen een beetje surfen op Internet zal U al overtuigen, Mevrouw….

In andere landen (ook bij ons!) referenda organiseren over ‘Europa’ en ‘Moskeeën/Minaretten’ is een fata morgana. Eerder zal het de elite nog lukken om, zoals U zegt, ‘het volk af te schaffen’..Als statement is dat iets dat kan tellen. Die toestand van ‘een ander volk maken’ kan dan geen democratie meer genoemd worden, maar dictatuur.

Trouwens, is die kunstmatige om-switching naar ‘een ander volk’ niet al lang aan de gang? De Zwitsers mogen zich gelukkig achten dat ze een eiland zijn binnen de ‘Festung Europa’, waar rond ooit eens een Atlantikwall diende gebouwd te worden om de indringers af te schrikken. Die liep van Noorwegen tot Gibraltar….en rond de Maraz Nostrum was het Italia die de waves rulde…

Niemand liep in die dagen vrij-uit Europa binnen of buiten. En die toestand wil de Elite nu herpakken en zelfs verbeteren: vrije ingang en ondersteuning voor alle armoezaaiers ter wereld. zij zullen dus beter dan het duo Hitler-Mussolini moeten zijn. In de kortste keren zijn wij allemaal, oud en nieuw, wit, rood of zwart en zelfs de regenboog-rassen, gewoon een Nieuw Volk, van Noorwegen over Gibraltar tot Ankara…

En de oorspronkelijke bewoners? Per land ondergebracht in een soort Bokrijkn lijk Amerika gedaan heeft met de Indianen-reservaten. Wat heel Noord Amerika gepresteerd heeft in een 400-tal jaren, zal, met als hefboom de Islam en de olie, in Eurabia geen 40 jaar geduurd hebben.

Dolfie had dat nog moeten beleven!

Eenmaal die verdomde Joden, dnak zij de Islam, eindelijk uitgeroeid zullen zijn, en de vroegere Hitler- bondgenoten meesters van Eurabia, kunnen dan standbeelden voor hem opgericht worden. Met als onderschrift : ‘Aan de grondlegger van de Europese Eenmaking 1939-1945’

11-12-2009 om 10:03 geschreven door digitalia  

Dat de inhoud van bepaalde begrippen evolueert, net zoals alles in de natuur, weten we. Vooraal sedert ene zekere Darwin het warm water heeft heruitgevonden. Waarmee ik bedoel dat hij een zekere wetmatigheid in de natuur heeft vastgelegd die er al was. Hij heeft alleen nagelaten de vraag te beantwoorden: wie was er het eerst: de kip of het ei?....Dat evolutie niet bij definitie verbetering hoeft te zijn, bewijst de zuur geworden wijn in mijn kelder…Op de bestofte etiket staat nog altijd de chateau en het jaartal vermeld, en de schat werd perfect gestockeerd zoals aanbevolen en gepatroneerd door de wijnhandelaar.

Hier heet die ‘Enoteca’ en het grootste deel van dat magazijn is Eerste Klas Inheemse Wijn, met prijzen gaande van € 1,30 tot € 15,- voor de Siciliaanse of Toscaanse toppers. Voor de primussen inter pares (Bardolino en zo), die elders in Europas astronmische prijzen halen, heeft hij een soort be-tralied tabernakel ingericht. Knus, klein en donker, uitgehouwen in de eeuwenoude tufo-rotssteen. Gewoon door die wijn te bewaren en niets te doen, wordt die man schatrijk!

U zegt, die uitweiding over wijn heeft niks te zien met mijn onderwerp, zijnde het verwateren van begrippen? Hola lala! Juist integendeel. Begrippen zijn net als wijnen. Er zijn er die nooit zouden mogen verwateren. De betere. De dure. Anderen dan weer, zijn goedkoop en wijzigen met prijzen als een joj jo. Wat ooit ‘rechts’ was, is nu ‘links’ geworden, en omgekeerd. Wie zich heden ten dage de erfgenaam weet te zijn van de ‘Nazi’ was, beschuldigt zijn tegenstrevers daarvan. Wat vroeger goed was (het geloof in ons land) is nu belachelijk, terwijl de Godsbesef voorkomst zelfs bij de primitiefste volkeren. Als de Mens naar de maan en de sterren kan vliegen, heeft hij wel het recht om te denken dat hij die beheerst? Ach Jan, die Icarus met zijn wassen vleugels, die te dicht bij de zon ging vliegen en derhalve neerstortte, dat is toch maar een sprookje?

Het begrip ‘zelfmoord’ is ‘uit het leven stappen’ geworden. Vruchtafdrijving is abortus geworden. Moord (wegens alle mogelijke motieven) is euthanasie geworden.

We zijn dus stilaan onderweg naar een maatschappij die ooit gedurende een 12-tal jaren, gans Europa heeft getraumatiseerd.  Toen waren daar woorden als ‘Sonderbehandlung’ voor begeleid sterven door ondervoeding en afbeuling. Was daar ‘Sondercommando’ voor ‘Einsatzgruppen’ met moord-opdrachten met gaskamers en crematoria voor ‘Himmelfahrtcommando’s’….Het begon gewoonlijk met een bevelschrift in neutrale bewoordingen, met in de rechterbovenhoek de 2 sinistere letters N.N., wat stond voor ‘Ncht und Nebel’. Anders gezegd: afgevoerd worden zonder dsat ooit nog iemand over U hoorde. De SS-dokters martelden niemand (met opzet). Zij deden voor de wetenschap zéér belangrijke proefnemingen, en ja, dat menselijk lijden, dat was een spijtig neven-effect van hun goede bedoelingen….

Zo ook die dokter in Oostende. Hoogst waarschijnlijk een achtenswaardig man die de tegenslag jad op confraters te botsen die hem, om God weet welke reden, kwaad gezind waren…

Hij is nu vrijgesproken voor de menselijke justitie en ook ik zal hem zeker niet veroordelen. In al die tijdn tussen daad en vrijspraak, ligt een oceaan van leed en vraagtekens, waarmee die man voor de rest van zijn leven moet worstelen…

Als men mij één enkele repliek, bestaande uit slechts één woord toestaat op heel die problematiek? Dan is dat woord HYPOCRISIE…..

Schone schijn, niet eens van de soort als Hyacitnh in de BBC-reeks ‘The Lady of the House is speeking’….

Oostendse huisarts vrijgepleit van vijfvoudige moord

Een Oostendse huisarts is door de raadkamer van Brugge vrijgesteld van vervolging. Hij was verdacht van vijfvoudige moord door onterechte euthanasie.

De bal ging aan het rollen begin juli 2005. Op dat moment diende de vzw Sint-Monica, die onder meer twee rust- en verzorgingstehuizen in Oostende beheert, een klacht in tegen huisarts B.D.W. De dokter had in de periode 2000-2005 vijf hoogbejaarde, dementerende patiënten een dosis morfine toegediend. Niet met het oog om ze te doden - daarvoor was de dosis te klein - maar wel om hun lijden te verzachten.

Belangrijk precedent
Omdat de vijf allemaal kort na toediening van de morfine stierven, besloot de vzw een klacht in te dienen wegens onwettelijke euthanasie, in de praktijk vijfvoudige moord. De man vloog voor drie dagen de cel in en het parket opende een onderzoek. Nadat hij drie jaar in het ongewisse gelaten was of hij al dan niet naar assisen zou moeten, werd hij nu vrijgesproken.
 
Opvallend is dat de familieleden van de overledenen achter de dokter bleven staan: zij wisten dat de dood naderde en waren ervan op de hoogte dat het toedienen van morfine het proces kon versnellen. De zaak is volgens experts een belangrijk precedent omdat ze aantoont dat artsen recht in hun schoenen staan als ze pijnbestrijding toedienen aan terminale patiënten, zelfs al kan die tussenkomst de levensduur verkorten.

Wet te vaag
Rust- en ziekenhuizen maken nog te vaak onvoldoende onderscheid tussen pijnbestrijding en euthanasie, meent Wim Distelmans, professor palliatieve zorg aan de VUB en voorzitter van de federale commissie euthanasie.
 
Daardoor lopen artsen niet alleen het risico om onterecht beschuldigd te worden van moord maar komt ook de zorg in het gedrang. "Telkens als zoiets gebeurt, zet het andere artsen aan het denken. Hoewel ze weten dat het gewettigd is wat ze doen, zullen ze zich misschien niet meer wagen aan pijnbestrijding", stelt Distelmans. Volgens de professor is het nodig dat er, net zoals voor euthanasie, een duidelijke wettelijke regeling komt voor de andere beslissingen omtrent het levenseinde. Op dit moment is de wet te vaag, terwijl de situatie toch erg vaak voorkomt: volgens de recentste gegevens, uit 2007, wordt meer dan een kwart van de overlijdens in Vlaanderen ongewild versneld door pijnmedicatie.
 
"Ik pleit voor een federale commissie die kan dienen als buffer tussen arts en parket. Telkens als er een klacht komt, zou die commissie kunnen oordelen of er een gegronde reden is voor twijfel, of dat het om een goede medische beslissing ging", besluit Distelmans. (Kim Herbots) In De Morgen

O ja! De linkse ‘dentanks’ (enfin, niet allemaal, dat is zeker) zijn op zoek naar een ander minder beladen synoniem voor ‘EXECUTIE (Zie bovenaan dit stukje) Er zijn al stemmen gelekt die ‘End-Lösung’ wilden naar voor schuiven, maar dat kon, wegens de dubbele bodem enerzijds wel maar wegens de collectieve Holocaus-herinnering ervan, zelfs in vertaling, juist niet, wegens maar al te duidelijk. Nog het meest succes had, wegens de ironische ondertoon, de term ‘U.B.B’, wat scheen te staan voor Ultieme Belangers Beloning. Die term zou ingang vinden met ieder van nu te verwachten veroordeling van deze racistische Untermenschen door de linkse Urbermeschen.. De strekking daarentegen, om als eufemisme voor ‘executie’ de term ‘Ad Patees’ (A.P. in de rechter bovenhoek van het deurwaardersexploot met arrestatie-team) ingang te doen vinden, werd afgewezen door de vrijzinnigen, omdat deze omschrijving laat doorschemeren dat die ‘Vaderen’ een soort eeuwig leven zouden hebben. Iets wat, volgens hen tot hiertoe niet wetenschappelijk bewezen is.

Het meest opgang maken nog de Mozambique-anen, die in navolging van een zekere A.H, voorhouden dat de uitzuivering het best gebeurt door massale uitwijzing naar Mozanmbique, een dor, woest en verlaten rotsplateau midden de oneindige oceaan….

10-12-2009 om 13:40 geschreven door digitalia  

Zou het kunnen, dat dromen niet altijd bedrog zijn?

Vooral niet als het politieke dromen zijn! Want dan zijn ze gewoonlijk de voorboden van wat er staat te gebeuren.

Neem nu de rommelkredieten bij de exploitatie van ‘de waarkman’ bij de Roodhuiden. Niet alleen is het al jaren ‘SAUF QUI PEUT, ofwel via de voordeur zoals Van Miert die niet eens geprovoceerd (!) inschreef voor een afscheid direct naar het Eeuwigdurend Nietszijn. Het zaakje loopt stilaan leeg, ofwel via een van de vele zijdeuren, lijk Janssens in Antwerpen die koos voor een step-by-step verdwijnen uit de rangen. Of, ze verdwijnen, als summum van bij-de-pinken-zijn, met de verdwijn-truc via de achterdeur lijk cafébaas SS uit H, die vertrok naar aardse hogere sferen waar de waarkman alleen maar van kan dromen. Wat van het zootje is overgebleven, vecht voor zijn leven, nochtans, maar dan puur uit eigenbelang (samen uit, samen thuis) door de HIS MASTERS VOICE jongens en meisjes van de beeldpers. Doordat zij zichzelf, alhoewel klein in aantal, zo machtig in ‘the picture’ kunnen houden, rekken ze alle twee hun leven, zowel de Partij, als de broodschrijvers van de Pers..

Zij weten, want zij kunnen zich de duurste adviseurs der reclame-wereld veroorloven (want genoeg gestolen in de goede tijd – spijtig van Claers en die Augustagelden – dat dat is uitgekomen) dat de schijn belangrijker is dan de waarheid. Trouwens, uit die wereld stamt het begrip ‘perceptie   ‘ , dat nauw verwant is met wat geworden is van het woord ‘democratie’.

De kinderen der Duisternis zijn geslepenern dan de kinderen van het Licht!

Voorbeeld van meesterlijke zet in massa-begoochelingen: bij zekere verkiezingen zijn de peilingen vooraf gewoon nefast voor de SP-a….Op de dag der verkiezingen overheerst rond en in die partij niet de uitslag, maar de donderslag van bij het morgenkrieken, dat SS uit H. zijn gouverneurschap aan de wilgen hangt. Vervolg: niettegenstaande de SP-a verliest, manoeuvreert iedereen,om het Vlaams Belang, dat groter is, en zelfs de tweede partij blijft, uit te sluiten, zodat de Sossen dan moeten aan boord gehesen worden. En weeral coup de théatre : hun enige bekwame minister (VandenBroucke) wordt gewipt, waardoor de aandacht nog maar eens wordt afgeleid (Danketje Sint Niklaas Wimmocjx en Tobback Sr), en vervangen door de bloedrode CEO Lieten, die als een echte socialiste, gewend is van andermans geld te bestieren.

En de sterkhouders bij de Sossen? Wel, die houden een blog bij. Lees hieronder wat Eric De Bruyn uit Antwerpen bezig houdt.

En zo kom ik tot mijn uitspraak dat in de politiek dromen bij definitie geen bedrog moeten zijn….

Volgt U mee. Het Vlaams Belang wil onderuit en weg van het ‘cordon sanitaire’. Het Vlaams Belang is de partij van de kleine man, de waarkman geworden? Het Vlaams Belang heeft de sterkste wortels in Antwerpen….Erci De Bruyn zit in een rode cocon. Eric De Bruyn meent het goed met de kleine man. Eric De Bruyn is Antwerpenaar….

Eric De Bruyn komt bij het Vlaams Belang. Rood en Groen moeten samensmelten om te overleven. LDD en Roos Morel en Frank Van Hecke roken, uit redenen van opportuniteit, de vredespijp. Met NV-A wordt een akkoord gesloten. De travaillistische vleugel van de Tjeven gaat overstag. Cortebeeck, Renders, Martens, DeHaene plegen collectief hari kari (liefdst onder begeleiding van de Bravenzeun).

Bij al dat gedoe krijgt Albert II het aan zijn tikker, en als De Taaie hem wil opvolgen, wordt niet BHV, maar heel het land gesplitst…..

En dan komt er een varken met een lange snuit, en ’t vertelske is uit…Ik was (ik mag er niet aan denken!) verdorie bijna in slaap gevallen, op Carolientje haar schoot.

Menige politieke partij heeft zo zijn zorgen. Getuige dit fragmentje uit de blog van Erik de Bruyn, die zijn naam echt niet mee heeft.

De sp.a zit nu althans verbaal op meest linkse koers sinds jaren. SP.a Rood zal dit nieuwe linkse elan een kans geven en kritisch ondersteunen. De woorden moeten nu worden omgezet in daden. De Vlaamse regeringsdeelname zal aan de nieuwe criteria moeten worden afgetoetst. Aan de nieuwe linkse profilering zal gestalte gegeven moeten worden door een actieve campagne.

Wat de interne partijwerking betreft zijn tal van afdelingen lichtjaren verwijderd van de democratische intenties die op 5 december door de Raad werden goedgekeurd. Niet toevallig zuchten grotere afdelingen zoals Antwerpen en Brugge die in 2007 de kandidatuur van Erik De Bruyn steunden onder het juk van ondemocratische praktijken. In Brugge werd plaatselijk SP.a Rood boegbeeld Camiel Goegebeur, een van de weinige actieve industriearbeiders in het bestuur, kaltgestellt  op een manier die veel weg heeft van de schijnprocessen van Moskou in de jaren dertig. En in datzelfde West-Vlaanderen besloot niemand minder dan Johan Vande Lanotte om alvast een ernstige hypotheek te leggen op het nieuwe elan van de sp.a door zichzelf alvast uit te roepen tot provinciaal lijsttrekker in 2011.

De oude demonen zijn dus lang niet verslagen. De sp.a trekt in labiel evenwicht naar 2010.

Met dank overgenomen van bij Angeltjes, en met innige deelneming gaarne verder verspreid. De Oude Media zullen over dit soort zaken wel niet berichten. Zij zijn er meer voor te vinden die éné partij te schamperen..Er staat ons nog wat te wachten! En Vrouwe Justitia, nog maar eens gepokt en gemazeld als een wentelteefje in de schande der onbekwaamheid, moet dringend haar weegschaaltje oppoetsen. Dat belooft voor het Vlaams Belang : de rechtszaak om de partijfinanciering af te nmen, de vervolging voor ‘racisme’ tegen Frank Van Hecke, nu diens onschendbaarheid opgeheven is. De zweep moet worden bovengehaald en de Leeuw afgeranseld, tot hij jankend in zijn kot lruipt////

Ja Meisjes en Jongens…Laat ze maar komen, de dagen van Vrede en verzoening (Kerstmis en Nieuwjaar). We zullen ze hard nodig hebben!

10-12-2009 om 11:42 geschreven door digitalia  

Als het binnen afzienbare tijd komt tot een normale drukpers in ons land, dan heeft een zekere KMIN, die onder dit pseudoniem schrijft in ’t Pallieterke, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de absolute prioriteit voor de mooiste betrekking. Ziehier wat die presteerde in Nr 48 van 22 november 2009, gevat (als naar gewoonte) in een mooi kadertje DE GEUZENBERG op Blz 6. Op deze bladzijde pleegt hij wel meer onzaligheden over onze geliefde medelanders, die grosso modo zoals de Oude Belgen dat deden in de oertijden : ze dronken mede, toen al, en ze leefden van de krijg…

DE ETHIEK VAN ONKELINX

(of wat een rasechte waarkmenswijf kan lijden…)

Het gebeurde in het verleden ook al. En een tweetal weken opnieuw. Nummer 956 van het satirische weekblad Père Ubu werd op eenzijdig verzoekschrift door een Brusselse rechtbank uit de handel gehaald. De procedure werd ingeleid door een zekere Abbès Guenned.

Een naam die misschien niet onmiddellijk een belletje doet rinkelen, maar dit personage is niemand minder dan de ex-man van excellentie Laurette Onkelinx (PS). Wat waren zijn grieven?

Père Ubu had melding gemaakt van de arrestatie van Sarah Guenned, dochter van Abbès en Laurette. Het minderjarige (17) meisje blijkt er een weinig voorbeeldige levenswandel op na te houden. Zo werd ze tijdens de nacht van donderdag 22 oktober (tiens, is vrijdag plots geen schooldag
meer?) door de Schaarbeekse politie gearresteerd. Ze was toen vergezeld door haar "vriend" Jhimmy M., een dealer en geen onbekende bij de politie. Officieel is die kerel werkloos, maar toch kan hij zich een Mercedes C220 veroorloven. Plus een aardige tweewieler voor de zondagse uitjes.
Op het moment van de arrestatie was hij in het bezit van een heel arsenaal aan drugs. Dochter Sarah is trouwens ook geen neofiet als het op drugs aankomt. Om die reden werd ze door het Atheneum van Rixensart de laan uitgestuurd. Alle invloed van mama minister was nodig om de school op haar beslissing te doen terugkomen. Het incident van die 22ste oktober werd afgesloten toen Laurette haar dochter op het commissariaat kwam ophalen. In haar verklaringen erkende moederlief dat haar dochter "enkele problemen" kende. Met die kennis van zaken begrijpt men beter waarom deze minister bevoegd voor Volksgezondheid het controleren van de kwaliteit van drugs zo belangrijk vindt. De appel valt alvast niet ver van de boom. Ook de jongere zus van Laurette verbleef een kwarteeuw geleden in de gevangenis, wegens drugsmokkel. Net zoals ex-man Abbès er een tijdje in handelde. In 1996 vaardigde Marokko zelfs een internationaal arrestatiebevel tegen hem uit. Voor drugshandel, mocht u er nog aan twijfelen.

De man bleef natuurlijk uit Marokko weg, maar werd op de luchthaven van Zaventem geklist. Hij
was in het bezit van een diplomatiek paspoort, terwijl hij daarvoor geen enkele hoedanigheid had. Wat volgde was zowat de snelste scheiding uit de geschiedenis.

Toen Laurette enkele jaren later met de PS-huisadvocaat Uyttendaele hertrouwde, was Abbès Guenned haar getuige. Het verhaal is gekend en had nooit het minste effect op de politieke loopbaan van Laurette. Overigens, op geen enkele loopbaan.

Het nieuws van Père Ubu werd nergens aan Franstalige kant, waar de politieke correctheid de media in een nog sterkere greep houdt dan in Vlaanderen, overgenomen.

Wellicht de belangrijkste conclusie die uit deze zaak getrokken kan worden, is de vaststelling dat een onverantwoorde moeder die schromelijk tekortschiet in het opvoeden van haar dochter, de afwijkende
ideeën die ze hierbij hanteert in beleidsdaden kan gieten. Haar minderjarige dochter kampt met zware drugsproblemen, maar zij ijvert voor het controleren van de kwaliteit van die verhandelde rotzooi. Het Belgische probleem is er niet enkel een van bestuurbaarheid. Het is er ook en vooral een van ethiek.

KNIN

Tot zo ver dit kadertje, waaruit eenieder naar godsvrucht en vermogen kan putten. Lieg ik, dan is deze leugen ietwat verschoonbaar, want in onderaanneming van ‘Het Zwart Moniteurke’ Menslieve deugd dacht ik, je zou als Waal bijna op haar stemmen uit compassie.. La petite maman….met zo ne voyou als ex-man…sâle Boche de Moroquin…

Héwel, ja hé! Kennen wij in onze cultuur dan niet de stijlfiguur van Maria Magdalena? En die had dan nog gehandeld voor eigen rekening, en ze werd hartsgrondig vergeven, terwijl ons Lauretteke maar zondigt uit de tweede hand…Als moeder! Een beetje als ik, in ….onderaanneming.

Point à la ligne, zou U denken?

Maar dan kent U de redactie van ’t Pallieterke nog niet goed. Die slaan geen gelegenheid over om iemand, en zeker geen Waal, een …. af te trekken. Want op Pag. 13 wordt de lezersbrief van ene Gustaaf Van de Cloot uit ’s Gravenwezel afgedrukt en die strooit nog eens extra zout in de wonde…Want het schijnt niet alleen te gaan om drugs, maar ook om georganiseerde misdaad…Tja, met zo’n echtgenoten (de ene gangster en de andere mist het niet) en met een toekomstige schoonzoon de familie waardig…..

En zo iemand zou de machtigste vrouw van Vlaanderen zijn…….

09-12-2009 om 18:18 geschreven door digitalia  

Het valt mij op dat de Grote Geesten van de hier onder vermelde partijen wel zeer selectief te werk gaan.

Scheiding van Kkerk en Staat, zeggen ze! Het staat in de Grondwet! Het staat daar al 179 jaar maar blijkbaar werd het nog altijd niet toegepast! Leteen eisen ze de verdwijning uit het openbaar leven aan één kant van de scheiding, dus van de christelijke symbolen. Verder gaat hun eis inzake ‘opruiming’ niet. Wèg tradities en eeuwenoude gebruiken, want die kwetsen onze gevoelige zieltjes.

Is meteen de slinkse manier om nieuwerwetse Muzelman-symbolen de pas af te snijden, zonder dat expliciet te vermelden.

Waarom mogen dan de oude symbolen die de Staat zichtbaar maken, blijven bestaan? Koningdom : weg ermee. Standbeelden van vroegere vorsten? Weg ermee. Monumenten voor Gesneuvelden voor dat Vaderland: weg ermee. IJzertoren : 3 keer weg ermee! Een klusje voor de Genietroepen van het ABL !!! Heeft daar ervaring mee!

Kortom : over de ganse lijn: tabula rasa voor die oude bazaar langs beide kanten, zodat de plaats vrijkomt voor één groot Rood Plopsaland, waar in het groen de vogeltjes fluiten, en de gebraden kiekens U in de mond vliegen. Dat staat wel niet zo uitdrukkelijk in dat wetsvoorstel van het Keizrsjong uit Berlare, maar de Stoere Rode Binken van de socialistische heilstaat weten waarover ze spreken….

Groot kruisbeeld op kerkhof taboe?

• woensdag 09 december 2009
• Auteur: Steven Samyn

Groot kruisbeeld op kerkhof taboe?

BRUSSEL - Open VLD, PS, MR en Ecolo willen een absolute scheiding tussen Kerk en Staat. Kruisbeelden aan de ingang van een kerkhof of ambtenaren met een hoofddoek kunnen niet

De discussie over de scheiding tussen Kerk en Staat lijkt ook in ons land weer op te flakkeren. De senaatscommissie Institutionele Hervormingen bespreekt morgen een wetsvoorstel van PS-senator Philippe Mahoux dat onder anderen door zijn Open VLD-collega's Paul Wille en Jean-Jacques De Gucht wordt gesteund. Bedoeling is het principe van de scheiding tussen Kerk en Staat, dat in de grondwet is verankerd, absoluut te maken.

De indieners willen onder meer een algemeen hoofddoekenverbod voor iedereen die een ‘opdracht van openbare dienst uitoefent'. Niet alleen mogen ambtenaren in de uitoefening van hun functie op geen enkele manier hun religieuze of levensbeschouwelijke overtuigingen kenbaar maken, ongeacht of ze in contact komen met het publiek of niet. Het verbod zou bijvoorbeeld ook gelden voor bijzitters en voorzitters van stembureaus.

Voorts mogen op roerende en onroerende goederen met een openbare bestemming geen religieuze tekens meer te zien zijn. Dat zou bijvoorbeeld ook gelden voor begraafplaatsen. Een religieus symbool op een individueel graf zou nog mogen. Maar kruisbeelden aan de ingang van een kerkhof of op een centrale plaats moeten worden verboden. Daarnaast wil het wetsvoorstel komaf maken met het Te Deum dat onder meer wordt georganiseerd ter gelegenheid van de nationale feestdag.

De Apostolische Nuntius, de ambassadeur van de Heilige Stoel in ons land, kan niet langer deken zijn van het diplomatiek korps. Dat moet de diplomaat met de hoogste anciënniteit worden.

De Raad van State liet zich in een advies al zeer kritisch uit over het voorstel. ‘Sommige van de regels die naar voren worden geschoven, kunnen tot gevolg hebben dat de vrijheid van mening, de vrijheid van eredienst, de gewetensvrijheid en de godsdienstvrijheid beperkt worden', klonk het. Maar er waren ook een pak technische opmerkingen. Enkele daarvan zouden via amendementen weggewerkt worden.

Of het voorstel er snel komt, is niet zeker. Niet alleen zijn CD&V en SP.A zeer sceptisch over het voorstel. De fracties die de tekst indienden, zijn samen goed voor 35 stemmen. Ze hebben dus nog 3 stemmen nodig om hun voorstel te laten goedkeuren.

09-12-2009 om 09:30 geschreven door digitalia  

08-12-2009 om 18:00 geschreven door digitalia  

Motto: ze eten uit onze hand, tonen dat aan vreemden, maar bijten er in

Bijna 90% der ‘azielzoekers’ moeten naar de Vlaamse OCMW’S….De NV-A realiseert zich plotsklaps bij de bok te zijn gezet….Niet bij het schaap, maar bij de bok, in voorkomend geval bij de ram, en niet bij de ooi…..Laat dat duidelijk zijn, voor een ieder die de dierenwereld kent : men brengt de geit naar de bok, en niet omgekeerd. Dat hadden die van de NV-A, en speciaal die dame van de NV-A (zie verder) moeten weten…

Tja, maar in haar hoedanigheid als lid van het aanhangwagentje der Tjevenlaffia mocht dat voor haar echt geen verrassing zijn. Daar wordt immers, aangevoerd door het blakend rode duoCortebeeck-Renders intensief gevreeën met de Rode broeders maar vooral Rode Zusters van de SP (Genez) en de PS (Onkelinx). Dezen zijn, met de moed der wanhoop, op zoek naar nieuw kiesvee. Daar hun leden te lui zijn om zelf te zorgen voor de procreatie, moeten ze het dus hebben van invoer….

Niemand die er ooit aan denkt in welke onmenselijke omstandigheden die avonturiers naar hier zijn gekomen. 30% overleeft de tocht over zee niet…Hun familie heeft dikwijls fortuinen moeten bijeenscharrelen ($ 5.000 per kop) om de mensensmokkelaars te betalen. Ze verlaten de relatieve veiligheid van hun eigen have en goed voor het grote onbekende, aangetrokken als ze zijn door het land van melk en honing…Hier zien we hun nieuwe onaangepaste levenswijze als paria”s en ongewenste vreemdelingen. Het is godgeklaagd en een misdaad tegen de menselijkheid die sukkelaars naar hier te lokken, daar waar het veel efficiënter zou zijn, hen ter plaatse bij te staan.  Zonder daarop dieper te willen ingaan, zou ik willen verwijzen naar de Congo der Missionarissen. Zelfs naar het zo gesmade ‘apartheidsregime’ in de Kaap : het is toch maar nadien dat Zuid Afrika, ooit de graanschuur van Afrika, wordt geroemd als het armste en crimineeltste land ter wereld….Maar nee! Het communistische ANC zou de zwartjes kost-wat-kost weghalen uit de slavernij…In Congo kon een sergeant van het Koloniaal Leger Président-Fondateur worden, die een land 80 keer groter dan het onze, zou besturen als een Congolees stamhoofd.

Alle Europese landen die ooit de koloniale mogendheden konden genoemd worden, worden nu op hun beurt gekolonialiseerd door de vroegere kolonies….Dezen doen net hetzelfde als hun leermeesters : zij leven het land leeg!

Is weer racistische praat zeker? OK dan maar, hier in dit Apenland moet men chockeren anders wordt men onder tafel geregeerd!

Och Ja! De schande voorbij, kopt dame Sarh Smeyers (NV-A)..—maar haar partij doet de regering niet vallen, noch wordt de Federale Regering rekenschap gevraagd…Neen, gewoon een spelletje met de Pers en de gevoelens van de bevolking…Ze psssten een plas, en lieten alles zoals het was….

88 procent asielzoekers moet naar Vlaams OCMW

• vrijdag 04 december 2009
• Bron: belga
• Auteur: loa in DM

BRUSSEL - De Vlaamse gemeenten moeten 88 procent van alle asielzoekers opvangen die niet terechtkunnen in opvangcentra, de Waalse slechts 11 procent. Dat schrijft het Laatste Nieuws. 'De schande voorbij', zegt Sarah Smeyers (N-VA).

In zijn 'spreidingsplan 42' legde staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie Philippe Courard (PS) vast voor hoeveel asielzoekers elke gemeente moet instaan, nu het netwerk van Fedasil en de lokale opvanginitiatieven (LOI) helemaal verzadigd zijn. 'En van de 7.443 asielzoekers waarvan sprake moet Vlaanderen er 6.552 opvangen', zegt Smeyers, die de cijfers opvroeg. 'Eerst heeft Vlaanderen een asielbeleid moeten slikken dat het niet wil. Nu moet het er ook nog eens de rekening voor betalen. Hier wordt er communautair gespeeld.' N-VA eist dat staatssecretaris Courard het spreidingsplan herziet.

Volgens Smeyers zouden de Vlaamse burgemeesters en OCMW-voorzitters 'massaal moeten protesteren tegen dit plan. OCMW's zijn verplicht om die asielzoekers financieel bij te staan, maar de staat betaalt slechts 50 procent van dat bedrag terug. De gemeenten kunnen die mensen niet huisvesten, zodat ze in de praktijk met het geld dat ze ontvangen toch richting Brussel, Antwerpen of Gent verdwijnen.'

Pssst

Dit krantenbericht komt uit De Morgen online….Niet te geloven!

08-12-2009 om 15:16 geschreven door digitalia  

Raad van State noemt regularisaties inwettig

De regularisatieprocedure is onwettig. Dat is het besluit van de eerste auditeur van de Raad van State. Hij gaat in op het verzoek van Vlaams Belang om de regularisatienota van de regering te schorsen en te vernietigen. Als de Raad het advies van de auditeur volgt, dreigt de regularisatie van tienduizenden mensen zonder papieren op zijn minst te worden uitgesteld. De regering moet dan eerst haar huiswerk overdoen.

Nadat het dossier anderhalf jaar muurvast had gezeten, bereikte de regering in juli plots een akkoord over een ruime regularisatie. De procedure daarvoor werd in een instructienota gegoten, een omzendbrief met daarin de criteria voor regularisatie en de periode van drie maanden waarin de aanvragen konden worden ingediend: van 15 september tot 15 december, volgende week dus, schrijft de krant Het Laatste Nieuws.

Wetswijziging nodig
Mogelijk velt de Raad van State nog voor die datum een arrest dat de regularisaties vernietigt, of op zijn minst de procedure opschort, zoals gevraagd door Vlaams Belang. Volgens het verslag van de auditeur was het niet aan de regering om via een instructienota de regularisaties door te drukken, maar had het parlement dat moeten doen met een wetswijziging.

Chaos dreigt
Beslist de Raad tot vernietiging of schorsing, zoals gevraagd door zijn eigen auditeur, dan dreigt het hele dossier een chaotische operatie te worden, met grote onzekerheid bij de aanvragers, die dan moeten hopen dat uitstel geen afstel wordt. (vsv)

08/12/09 07u09  in DM

08-12-2009 om 10:03 geschreven door digitalia  

Dokters, en bij uitstek chirurgen, zijn in mijn ogen (maar zolang men niet ligt te krimpen van de pijn) een beetje verwant met slagers of beenhouwers, ware daar niet de Eed van Hypocrates, waarbij het welzijn van een patiënt om zo te zeggen hoger gesteld wordt dan het hunne…Alla, bij manier van spreken. Want er zijn ook doktoren geweest in de geest van Dr Mengele, de SS-Arts in Auschwitz-Birkenau.…

Die Witte Jas (Dr Mengele) moet, naar menselijke maatstaven gerekend, al vele jaren ad patres zijn, maar blijkbaar zijn er sindsdien vele Mengeltjes “aufgestanden”….

Ja, die Hypocrates! Dat was een oude Griek, en om hier geen kwakkels te verkondigen, ben ik eerst even bij de Wijze Man Wiki te rade geweest. Is een absoluut aanradertje voor ons, leken ter zake.  Zelfs voor de Heren Esculapen…Lees §bij Wiki) eerst de echte Hypocrates, en daar onder de Hollandse versie, en dan de Pelgische…Curieus hoe een niet eens bestaande streep op de grond twee werelden kan scheiden! Om het even of U nu de Griekse, de Hollandse of de Pelgische versie leest: nergens lees ik iets over HELPEN BIJ STERVEN..

“Het lijden verzachten” is blijkbaar dus nog helemaal iets anders als helpen iemands kaars uit te blazen…….

Natuurlijk zijn er knappe bollen die redeneren tot ze de kwadratuur van de cirkel gevonden hebben. Waarbij vanzelfsprekend voorbij wordt gegaan aan het Goddelijk Gebod: in elk mensenhart ingeplant “Gij zult niet doden” Mij moet van het hart dat de rechte weg juist die steile is, naar omhoog, terwijl de gemakkelijk die naar beneden is. Zelfs, met respect voor andermans leven, de beesten doen het niet!

Respect voor andermans levenseinde

(Versie De Morgen)

Vandaag vindt in zaal Roma in Borgerhout een herdenking plaats voor Tuur Van Wallendael, voormalige ombudsman en schepen van de stad Antwerpen.

Tussen het overlijden van Hugo Claus en dat van Tuur Van Wallendael is er in Vlaanderen een hele weg afgelegd. Dankzij die voorbeelden leert de bevolking dat er bij de afronding van het leven inspraak mogelijk is. Maar er blijft werk aan de winkel. Vier van de zes mogelijke beslissingen die het overlijden voorafgaan en beïnvloeden worden toch nog te vaak eenzijdig - zonder overleg - door ons artsen en andere zorgverleners genomen met veel frustraties en rouwproblemen als gevolg. Het betreft het stopzetten van een zinloos geworden behandeling zoals het afzetten van de kunstmatige beademing, het niet meer opstarten van bv. sondevoeding, het verhogen van de pijnstilling in de stervensfase of de palliatieve sedatie - iemand in kunstmatig coma brengen tot aan het overlijden - en ten slotte de levensbeëindiging zonder dat er door betrokkene - een pasgeborene met ernstige erfelijke afwijkingen - om verzocht kan worden. Enkel bij de vijfde en zesde beslissing (euthanasie en hulp bij zelfdoding) weten we dat het initiatief van de patiënt zélf komt. Maar zelfs hier lopen mensen nog te vaak frustraties op door de tweeslachtige houding van zorgverleners.

Toegegeven, dikwijls staan artsen met de rug tegen de muur en moeten ze eigenhandig één van de eerste vier beslissingen nemen omwille van de 'stervenskwaliteit' van niet (meer) aanspreekbare patiënten. Maar velen beslissen nog te vaak zelfstandig in situaties waar overleg met de patiënt (en/of zijn familie) wél mogelijk is. Waarom bestaat er in die gevallen geen samenspraak? Artsen worden nog te veel opgeleid tot autonome deskundigen. Daarom heeft overleg met patiënten - volgens sommigen - weinig impact op hun medische besluitvorming en is het dus niet van primordiaal belang. Patiënten zijn echter wél de ervaringsdeskundigen bij uitstek - wat betreft hun eigen levens- en stervenskwaliteit. Hiernaast bestaan er ook artsen die wel bereid zijn tot overleg maar niet over voldoende communicatieve vaardigheden beschikken om dit tot ieders tevredenheid te kunnen doen.
 
Mondige mensen willen echter als evenwaardige gesprekspartners behandeld worden. Ze willen bovendien nog meetellen wanneer ze wilsonbekwaam zijn geworden. Of je nu al dan niet mondig of wilsbekwaam bent, wederzijds vertrouwen en respect tussen de patiënt en zijn arts blijft het heikele punt, alle (voorafgaande) verklaringen en zorgplanningen ten spijt.
 
Idealiter bestaat de rol van de arts erin om de patiënt in verstaanbare taal te informeren over alle beschikbare opties bij het levenseinde met al hun voor- en nadelen. Hierdoor kan de patiënt met kennis van zaken kiezen en na samenspraak een beslissing nemen. Artsen moeten echter kunnen aanvaarden dat de keuze van de 'geïnformeerde' patiënt niet noodzakelijk samenvalt met wat zijzelf als de 'beste' keuze in gedachte hadden. Wanneer artsen dit fundamenteel respect voor de keuze van de patiënt kunnen opbrengen valt de eventuele uitvoering van de beslissing duidelijk minder zwaar - het is immers de beslissing van de patiënt en niét die van de arts. Artsen moeten bovendien beseffen dat patiënten hun inspraak bij het levenseinde zullen willen uitbreiden naar hun hele ziekteperiode. In die optiek is de symbolische waarde van de euthanasiewet voor het respecteren van mensen- en patiëntenrechten en voor een aangepaste vorming van ons artsen nauwelijks te overschatten.
 
Wim Distelmans, professor palliatieve geneeskunde VUB, voorzitter federale commissie Euthanasie en LEIF.

07-12-2009 om 15:49 geschreven door digitalia  

LEITMOTIV : een voorzichtige zeiler houdt de wind in de mot.

Kijk, als in DM een artikel van exact 1032 woorden verschijnt (elders geleend, maar dat doet er niet toe) en die voor die ene keer niet vervalt in Islaù-aanbidding of, in het Arabisch gezegd, ‘onderwerping’ dan moet daar niet veel woorden meer aan verspild worden.

Weet U, somtijds kunnen de zaken heel eenvoudig liggen, zoals U ziet. De waarheid, geheel de waarheid en niets anders dan de waarheid, daar kunt U op vertrouwen…

Al moet ik toevoegen, dat Digitalia, wegens een lichte vorm van tijdelijke dyslexie, moeite heeft met het woord ‘minaretten’. Somtijds, niet noodzakelijk als ik een beetje gedronken heb, lees ik dan wegens de misleidende vorm van die dingen MINIRAKETTEN…Geef toe dat de vergissing zeer begrijpelijk is!

Minaretten als opgeheven middelvingers

Hafid Bouazza kon bij het horen van de uitslag van het Zwitserse referendum "een bepaalde vreugde niet onderdrukken". Bouazza is een Marokkaans-Nederlandse schrijver. Zijn jongste roman draagt de titel Spotvogel. Zwitserland heeft met zijn referendum een halt toegeroepen aan de symbolische expansie van de islam. Eindelijk ruimte voor contemplatie, vindt Bouazza.

We weten allemaal hoe erg moslims hechten aan cosmetica, stof en steen, i.e. hoofddoek en minaret. Maar als ik mij niet vergis en als goed heb opgelet tijdens afgelopen ramadan op televisie, in de kranten en op internet, gaat het de moslims om de spiritualiteit van de islam  

Het nieuws is nog vers en de gevolgen zijn nog niet te overzien, maar de eerste reactie uit de moslimwereld is er en precies zoals te verwachten viel. Ik heb het over de uitslag van het referendum in Zwitserland tegen verdere bouw van minaretten; iets meer dan de helft stemde voor een verbod. Een onverwacht, maar belangrijk resultaat. Laten we eerst met de humor beginnen. Die komt zoals altijd onbedoeld van islamitische kant.

"Dit voorstel moet niet alleen worden gezien als een aanval op de godsdienstvrijheid, maar ook als een poging om de gevoelens te beledigen van de moslimgemeenschap binnen en buiten Zwitserland", aldus sprak de Egyptische "invloedrijke" grootmoefti Sjeik Ali Gomaa. Waarom wordt het woord moefti of moslimgeestelijke eigenlijk altijd voorafgegaan door "invloedrijke"? Is dit om te benadrukken dat de persoon in kwestie niet van de straat is of dat zijn oordeel door ontelbaar veel miljoenen gehoord wordt? In dit geval is het antwoord duidelijk: Ali Gomaa is dus een groot voorvechter van godsdienstvrijheid. Fijn om te weten. De christelijke kopten en de Baha'i's (die niet erkend worden in Egypte) zullen hem vast op handen dragen daar.

En aangezien joodse en christelijke organisaties in Zwitserland de bevolking opriepen om tegen het verbod te stemmen, zal de invloedrijke grootmoefti zich nu vast nog meer inzetten voor deze minderheden. Niet eens als kwestie van wederkerigheid, die node wordt gemist bij de islam, maar vanwege de vermeende gezamenlijkheid van de monotheïstische religies die ons keer op keer, maar tevergeefs, wordt ingehamerd. Dit aambeeld is ook al murw gebeukt.

Zouden moslims nu belemmerd worden in hun godsdienstuitoefening omdat toekomstige moskeeën geen minaret zullen hebben? Wordt het gebed alleen aanvaard door Allah als het plaatsvindt onder een toren die wedijvert met de toren van Babel? Natuurlijk niet. Of zou er vrees zijn ontstaan, omdat (ik durf het nauwelijks te denken) er andere hoge torens gezocht moeten worden om sodomieten ervan af te flikkeren?

O ja, en de gevoelens van de moslimgemeenschap zijn weer beledigd. Vertrouwelijke zaken geven een behaaglijk gevoel.
Nu serieus.

Hoewel ik een afkeer heb van algemene verboden, kon ik bij het horen van het nieuws een bepaalde vreugde niet onderdrukken. Natuurlijk, het is een symbolische daad: de islam wordt op geen enkel praktisch niveau tegengestreefd. Een verbod op minaretten is geen verbod op geloofsbelijdenis. Maar zo'n symbolisch besluit is belangrijk, omdat de symbolische expansie van de islam op deze manier een halt wordt toegeroepen. We weten allemaal hoe zeer moslims hechten aan cosmetica, stof en steen, dat wil zeggen hoofddoek en minaret. Maar als ik mij niet vergis en als ik goed heb opgelet tijdens afgelopen ramadan op televisie en in de kranten en op internet, gaat het de moslims om de spiritualiteit van de islam. De innerlijke beleving en daar draagt een minaret niks aan toe en doet er niets aan af. Een minaret is een statement en dat deze niet door iedereen gewaardeerd wordt, is goed te begrijpen.

Hoe vaak hoorden we niet, telkens als er een nieuwe moskee zou worden gebouwd, dat deze met de hoogste minaret van Europa zou komen? Waarom eigenlijk? Vanwaar die drang tot "de grootste"? (Wie schreef ook alweer over minaretten dat "ze fier als opgeheven middelvingers rijzen"?) Ik denk dat nadrukkelijkheid en triomfalisme hier een rol spelen. Het is een langwerpige overwinning voor een zichtbare islam. En gezien de landen waar de geldschieters huizen, is dat niet vreemd.

Wat voegt de moskee op sociaal gebied toe aan de hele samenleving? Ik heb het al eerder geschreven: als moskeeën samen zouden werken met kerken om vluchtelingen op te vangen, daklozen onderdak te bieden of bange vrouwen een toevlucht te bieden, dan zou de maatschappij als geheel hiervan waarlijk profijt hebben. Dan zou een moskee functioneel geïntegreerd zijn. Af en toe een interreligieuze dialoog is niet genoeg; dat is een maskerade van goede bedoelingen.

Tariq Ramadan sprak van een "catastrofaal" (toe maar) besluit dat voortkomt uit angst. En al zou het voortkomen uit angst, is deze angst niet legitiem? Alle apologeten met zoetgevooisde verhalen over de universaliteit van de islam, alle relativerende onzinverhalen over de contextualiteit van de donkere kanten van de koran ("dat moet je in de tijd zien") hebben blijkbaar die angst niet kunnen weghalen. En dat heeft niks te maken met de zogenoemd heersende "islamofobie", maar omdat in elk geval het Zwitserse volk te kennen heeft gegeven zich niet meer te laten begoochelen.

Men kan wel de ene iftar na de andere aflopen en met volle buik en begripvolle glimlach de schoenen bij de uitgang van de moskee weer aantrekken; dit neemt echter niet weg dat men is gaan inzien dat deze gelegenheden niet meer zijn dan folklore - en in het ergste geval een poppenkast. Het is geen substituut voor de dagelijkse wereld.

Gijzeling
Dat er van islamisering geen sprake is, weerlegt de houding van de Zwitserse overheid die vreest voor repercussies uit islamitische landen en voor het gevaar van radicalisering. Gijzeling door "moslim- gevoeligheden" is een vorm van islamisering. Hiertegen heeft het Zwitserse volk zich uitgesproken. Geen zichtbare islam meer. Hoeveel integratie-initiatieven via moskeeën zijn er hier al niet mislukt? Ik denk aan de Poldermoskee (weinig polder, veel onverbiddelijke woestijn) en de Westermoskee. En in plaats van nog een initiatief via een moskee, al dan niet met minaret, zou een tijd van contemplatie veel meer nut hebben. Want wat Europa en niet op de laatste plaats de moslims zelf nodig hebben, is niet meer islam, maar juist minder, veel minder.

Deze bijdrage verscheen eerder in de Volkskrant.

-o-o-o-o-o-o-o-o-oo-

Pssst

Tegen de schrijver van dit artikel wordt er, vanwege de geschoffeerde Muzelmannerij een ‘fatwah’ overwogen. Maar mits 50 zweepslagen en de belofte ‘het nooit meer te zullen doen’ werd hem probatie verleend. Te noteren : de zweepslagen werden niet aan hem persoonlijk toegediend, maar aan zijn echtgenote.

07-12-2009 om 15:32 geschreven door digitalia  

Het gaat, zeggen ze nu zelf, niet goed met de Oude Media…

Op het gevaar af van samen met Adinda’s vader in de herhaling te komen vast te zitten, andermaal de Kerkvader; de H. Augustinus van stal gehaald. Die verkondigde ooit, dat ‘het besef van de zonde, het begin was van het berouw’….M.a.w. tot het besef komen dat er iets verkeerd loopt, is het begin van het herpakken….Is zelfs voor een Ongelovige nog verstaanbaar.

Niet zo bij de simpelen van geest van de 4^de Macht, de Pers, die als opgejaagde konijntjes, blijven stilzitten staren naar een lichtbak. Met de vraag: ‘Wat nu’ – Een soort ‘Quid NV-A’ bij diegenen die wel wat willen, maar niet kunnen…Eerlijke berichtgeving, zowel van links als van rechts : dat willen ze niet inzien! Ze zijn nog altijd overtuigd van hun eigen gelijk, en van het feit dat de mensen dom zijn! .

Het idee van Frddy Van Gaever (Vlaams Belang) om jaren geleden – veel te vroeg dus – een conservatief rechts dag- of weekblad uit de grond te stampen, wordt door de Linkse Kerk steevast uitgelachen. Van Gaever geraakte, net als zijn vervoermaatschappij en zijn luchtvaartmaatschappij, niet van de grond. Dat is een halve waarheid met een resem hele leugens…Het feit blijft dus : Hoera! Wij, van de Linkse Kerk, zijn onvervangbaar! On-ver-vang-baar!

Inderdaad, de tijden waren toen niet rijp en de linkse indoctrinatie kon sindsdien ongestoord worden verder gezet. Buiten de blogwereld, natuurlijk! De lezers kregen, in ruil voor hun onderhoudsgeld abonnementsgeld, dagelijks hun portie inpakpapier en kilo’s gewicht voor de papierslag van de Chiro, mits de nodige verdoving toegediend. En, zo dacht het Linkse Heir, ‘the sky was the limit’…TABLOIDS!!! Dat wilden ze allemaal worden! Alles zo simpel mogelijk houden. Geen moeilijke onderwerpen. Geen moeilijke woorden! De geborneerdheid mooi omgekleed, liefst met wat pikant bloot. Overgoten met ‘handje vasthouden’ omdat er vooral niets zou uitlekken wat hen niet welgevallig was…Zoveel mogelijk prentjes afdrukken, liefst zo groot mogelijk. Dat spaart tekst, de ogen en het verstand van de lezers….Titels als ‘BOMMELDINGEN’, bommel-dingen dus, waar bedoeld wordt.’bom-meldingen’…

Het wordt, schrijven ‘De Jonge Honden’ (zie artikel hieronder) nu een struggle for life. Vechten voor de boterham…Het is hen gegund. Hebben wij heel ons leven moeten doen!

Uit hun gewetensonderzoek onthou ik één groot gevaar: een soort ‘rekeningrijden’ op het Internet….De vervuiler gebruiker betaalt…Zij hebben de middelen zò onder de hand. Het zal geflikt zijn zonder dat iemand het kan tegenhouden….Let op mijn woorden!

Een enkele kleine ‘Europese Richtlijn’, en één internationaal adminstratie-apparaat genre SABAM x CGKR en de eenheidspers is gered! De papieren pers wordt afgeschaft : het milieu, ziet U!!!! Bloggers, burger-journalisten en beroeps-hoernalisten wiens volle identiteit is gekend, kunnen alleen publiceren langs dit kanaal. Verkeerde buitenlandse sites worden verboden : er wordt rap een stok gevonden om de hond te slaan. Vooral niet te vergeten: Big Brother houdt een voortdurend bijgehouden doorlichting bij van Uw leesgewoonten. Wie DM leest krijgt een bonus, wie ‘t Pallieterke leest een maluspint. Deze doorlichting is zeer belangrijk voor Uw inkomens-mogelijkheden. Wie veel wil verdienen moet de juiste pers lezen (dat is eigenlijk nu ook al zo). Wie de verkeerde pers leest, kan desnoods negatieve punten halen, wat zou willen zeggen, dat in plaats van verdienen, er zou moeten betaald worden om in leven te mogen blijven. Enfin, een soort ANIMAL FARM in ’t groot…..

Meisjes en Jongens! Dat worden pas mooie tijden!

‘Jonge honden' optimistisch over toekomst journalistiek

• vrijdag 04 december 2009
•  
• Auteur: (kdr)

BRUSSEL - Jonge mensen geloven nog in journalistiek. Ook al zal het vak er over tien jaar allicht anders uitzien.

Zelden hebben journalisten zo vaak over zichzelf geschreven als in dit eerste decennium van de 21ste eeuw. De toekomst van hun vak is dan ook hoogst onzeker geworden. Fenomenen als het internet, sociale netwerken en blogs hebben de bestaande businessmodellen van veel mediabedrijven, en daarmee ook de toekomst van de journalistiek, in vraag gesteld.

Is er nog een toekomst voor de papieren kranten? Zullen nieuwssites in de toekomst betalend worden, of zullen mediabedrijven hun nieuws gratis online blijven weggeven? Maar hoe zullen ze dan nog geld verdienen in de toekomst? En welke invloed heeft de druk op de inkomsten op de kwaliteit van de journalistiek? Is er nog ruimte voor diepgravende onderzoeksjournalistiek in de traditionele media? Het zijn vragen waarmee elk mediabedrijf worstelt.

De antwoorden laten voorlopig echter nog op zich wachten. Dat blijkt ook uit de tien interviews die de jonge journalist Geert Zagers afnam van tien jonge mensen die in de media werken, die gebundeld werden in het boekje Jonge Honden. Het Fonds Pascal Decroos, dat onder meer door het toekennen van werkbeurzen de kwaliteits- en onderzoeksjournalistiek in Vlaanderen wil bevorderen, stelde het boek gisteren voor naar aanleiding van zijn tiende verjaardag.

Het boek biedt geen definitieve antwoorden – de ene ‘jonge hond' gelooft nog rotsvast in de toekomst van de klassieke papieren krant, de andere al heel wat minder – maar is vooral een interessante confrontatie van ideeën. Die kan het debat alleen maar aanwakkeren. Duidelijk is wel dat de meeste geïnterviewden nog optimistisch gestemd zijn over de toekomst van de journalistiek. Ook al zal die anders beoefend worden dan vandaag.

Toch heeft de auteur ook enkele kansen laten liggen. Het boek en de interviews spitsen zich bijna uitsluitend toe op kranten en de verhouding tussen hun papieren en hun onlineversie. Journalistiek op radio en televisie komt nauwelijks aan bod, nieuwsmagazines al helemaal niet. En blijkbaar vindt Geert Zagers journalistiek ook een bijna exclusief mannelijke aangelegenheid: bij de tien mensen die hij interviewde, is er welgeteld één vrouw.

‘Geert Zagers, Jonge Honden, Is er nog toekomst voor de journalistiek?', Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek/Uitgeverij Van Halewijck, 192 blz., 17,50 euro.

07-12-2009 om 15:15 geschreven door digitalia  

Solidariteit in Nederland

Vorige week annuleerden de Nederlandse Kamerleden een geplande reis naar Turkije. De Turkse regering had laten weten dat Geert Wilders niet welkom was in de delegatie, waarop de overige Kamerleden unaniem beslisten om de reis af te blazen. Dat ‘samen uit, samen thuis’-principe is in ons land alvast ondenkbaar...

07-12-2009 om 14:47 geschreven door digitalia  

07-12-2009 om 14:29 geschreven door digitalia  

Een prachtige tekst waarbij ik, vervuld van bewondering, de mens De Witte meelijdend aankijk. Lees eerst mee. Onderaan wil ik mijn mening kwijt.

Vertrouw niemand, ook geen moslim

04-12-2009 - Patrick De Witte - de standaard

Bron Iskander Online

Niet de minaretten, slachtmethodes of kledingvoorschriften zijn het probleem, het probleem is volgens PATRICK DE WITTE religie. Vooral als de belijders van die religie niet tegen kritiek kunnen, of hun voorschriften aan anderen willen opdringen.

De meest pertinente opmerking in de stortvloed van heftige pro- en contrareacties op het Zwitsers minarettenverbod is volgens mij: ‘Links-progressieven hebben jarenlang furieus van leer getrokken tegen de katholieke kerk maar voor de islam leggen ze nu al een hele tijd een wel heel opvallend groot begrip aan de dag.' Dat is ontegensprekelijk en spijtig genoeg waar.

De reden is overigens eenvoudig: we zijn natuurlijk niet gek. Katholieken — maar dat geldt ook voor boeddhisten, getuigen van Jehova, hindoes of satanisten — schrijven hoogstens een bol van verontwaardiging staande brief naar een krant. Moslims hebben de neiging zichzelf op te blazen in uw onmiddellijke nabijheid. Als ze u tenminste niet met een slagersmes onthoofden. Voor een camera, zodat het op JazeeraTube kan worden getoond om alle andere ongelovige honden jankend van angst terug in hun mand te jagen. Het is trouwens lang geleden dat we nog eens zo'n arme drommel op de knieën hebben zien zitten, smekend om zijn leven, terwijl zes gemaskerde en gewapende schoften achter hem klaar staan om hem op gruwelijke wijze een kopje kleiner te maken. Dát was pas boeiende televisie.

En vooraleer u op hoge poten reageert, Kristien Hemmerechts et les autres: kom alstublieft niet aanzetten met ‘u scheert alle moslims over dezelfde kam, slechts een héél klein percentage zijn gevaarlijke fundamentalisten'. Dat is namelijk hetzelfde als tegen een patiënt zeggen: uw kanker is maar een béétje uitgezaaid. Zoals men niet een klein beetje zwanger kan zijn, zo kan men niet een klein beetje opgeblazen, neergeschoten, door een brandbom getroffen of onthoofd worden.

Ik rekende me zonet voor het gemak bij de links-progressieven maar eigenlijk ben ik het een noch het andere. Ik ben in de eerste plaats een hardcore militant lid van de door Bill Hicks in het leven geroepen internationale ‘People Who Hate People Party'. U vindt ons op Facebook. Het komt hierop neer: ik vind iederéén een klootzak. Inclusief mezelf. Mijn opa die twee wereldoorlogen heeft overleefd en ‘den mensch' zoals hij ons ras omschreef dus goed heeft leren kennen, drukte me meer dan een keer op het hart: ‘Eigenlijk mag men niets of niemand vertrouwen, zelfs uw eigen gat niet, want het zal u ook beschijten'. Good point, beautifully made, zouden de Britten zeggen.

Toegegeven, een klootzak die mij zijn geloof of cultuur wil opdringen — wat in het geval van de moslims krek hetzelfde is, laten we daar alstublieft geen discussie meer aan wijden (... kijk om u heen... lees de krant... bekijk het journaal... klaar, we zijn het eens) — vind ik een nog iets kloteriger zak dan alle anderen.

Dat betekent hoegenaamd niet dat ik ‘rechts' ben. Het zegt louter dat ik niet onbesuisd en ongeïnformeerd een ver doorgedreven cultuurrelativisme ben toegedaan.

Waar ik mij rechthartig laat op voorstaan is dat ik een grondige afkeer heb van alles wat met religie te maken heeft, van welke strekking ook. Ik vind dat mensen die zich beroemen op hun religiositeit het verdienen om het voorwerp van aanhoudende spot en hoon te zijn. Voelt u zich hierdoor beledigd? Et alors? Zoals de voortreffelijke Australiër Steve Hughes al zei: ‘Er gebeurt volstrekt níets als iemand zich beledigd voelt. Het is niet dat er 's anderendaags naar de politie wordt gebeld met: gisteren werden mijn gevoelens gekwetst en vanmorgen had ik lepra. Je wil in een democratie leven en verwacht dat uw gevoelens ten alle tijde zullen gespaard worden? Wel, je bent een idioot!'

Dat is de nagel op de kop van een andere nagel die zo-even heel hard en trefzeker ook al op de kop is geslagen. Het is namelijk kiezen of delen: democratie, vrije meningsuiting en gelijke kansen voor iedereen, inclusief de kans om zich beledigd of tekortgedaan te voelen... of theocratie.

Vooraleer u op hoge poten reageert, Kristien Hemmerechts et les autres: welzeker ben ik er van overtuigd dat godsdienstvrijheid, wederzijds respect voor andermans religieuze overtuiging en inlevingsvermogen schone en humane principes zijn die zonder twijfel in een gezonde democratie thuishoren. Maar momenteel worden die fel bevochten vrijheden door moslims overal ter wereld misbruikt om diezelfde gezonde democratie te ondermijnen. Dat Luckas Vander Taelen door moslims wordt bespuugd in Brussel is, behalve uiteraard voor Luckas Vander Taelen, weinig meer dan een onfortuinlijk voorvalletje. Dat moslimgelovigen eisen dat de rest van de wereld zich aan hen aanpast inzake — en ik doe slechts een voor de hand liggende greep uit het ruime aanbod — vrije meningsuiting, vestimentaire voorschriften op school, slachtwijzen, zwembadetikette, de scheiding tussen kerk en staat, de omgang tussen mannen en vrouwen en nu ook ruimtelijke ordening in Zwitserland, dat is andere koek. Deze onrustbarende evolutie erkennen en bijgevolg de ruggengraatloze reactie van sommige prominente ongelovigen zorgwekkend vinden heeft totaal niets met xenofobie te maken. Laat ik wat dat betreft niet verkeerd begrepen worden: xenofobie is volgens mij maar voor één ding goed, namelijk om punten te scoren bij een spelletje Scrabble.

Nee, het pijnpunt is religie. Religiositeit is niets meer dan goed georganiseerde angst. Angst om onbetekenend te zijn in het allesverblindende licht der eeuwigheid. Angst voor de dood dus. Gelovigen, in welke leer dan ook, hebben één ding gemeen: ze willen het niet geweten hebben dat de mens in wezen slechts een capricieus bewustzijn met een ruggengraat is. Een klootzak, quoi.

Boeketje Digitalis

(met hemelse wierook bestrooid, doch in bittere myrrhe gegroeid))

Meneer De Witte, U redeneert als een kieken zonder kop. Alla, maak U niet dik. Omdat ik dat zeg, is dat nog niet waar. Even tijd voor mij? Doe ze gerust nog eens vol. Ik trakteer.

Schol! – Daar gaan we!

U stelt (ach! waar vandaan kennen we dat!) een idee voorop, en dan redeneert U in prachtige kringen, daar rond, bijna zoals Dante Allighieri dat doet in zijn Divina Comedia : opstijgen uit de hel naar zijn geliefde (onbereikbare) Beatrix, om uit te komen bij waar U vertrokken bent.

Is wel heel doorzichtig.

Al moet ik (en gaarne!) toegeven, dat U op een meesterlijke wijze een Hogepriesteres van het Nihilistisch Denken prachtig op haar plaats zet. Ik vermoed dat de betrokken Eva’s-dochter nu wel heel spoedig een verzoekschrift zal indien om haar ‘Rechts’ achterste te laten wijzingen bij de Burgerlijke Stand in ‘Links’.achterste. Zij moet al die tijd, bij het spellen van haar eigen familienaam, ondragelijke pijnen geleden hebben…

Even terzijde : met ‘godsdienstig gevoel’ bedoel ik niet de meeste Soldaten van Allah. Eigenlijk, als ik goed nadenk, zelfs die paar uitzonderingen niet. Want Allah staat mij een beetje teveel op de uitbreiding van zijn Aards Hemelrijk door middel van bloed, TNT en ander gevaarlijk plofstof (*).

Mijn vraag naar U toe, Meneer De Witte is: U gelooft waarschijnlijk ook niet aan de Liefde? Want U hebt die toch ook nog nooit GEZIEN….De o zo geroemde Wetenschap heeft die nooit kunnen lokaliseren. Niet in het hart (Spijtig!) niet in het verstand, niet in de hersenen en niet in de grote teen. Ze bestaat dus niet! Alhoewel ze, naast voedsel en drinken, bijna een van de meest voorkomende menselijke behoeften is….We kunnen ze niet wetenschappelijk vaststellen, meten, wegen en splitsen, maar we kunnen er niet zonder!

Eingenlijk, Meneer De Witte, weet ik het ook niet. De exacte werking van de menselijke schedelinhoud is bijlange nog niet in kaart gebracht. De inhoud, hoe zou ik zeggen, is een beetje lijk de landkaart van onbekende gebieden. Die werden wit gelaten. Denk maar aan de USSR voor dat deze implodeerde. De rest van Europas was netjes gekleurd, per land. Alleen het immense Rusland was een witte vlek….Mijn menselijk verstand, en waarschijnlijk ook het Uwe en eigenlijk alle menselijk verstand ter wereld, is daar te klein voor.

Er is iets, het bestaat, het werkt en het houdt de Wereld in stand. Misschien dat het ooit ontdekt wordt? Zichtbaar gemaakt onder de microscoop.? Vastgelegd door middel van een deeltjes versneller? Als een soort nevenproduct van de big bang?

Vergis U niet, ik bedoelde wel de liefde, Meneer De Witte. Alhoewel U natuurlijk vrij bent de dingen te benoemen zoals U verkiest….

O ja! Ik wilde U om te besluiten, nog de bepaling meegeven van wat ‘geloven’ feitelijk is. Geloven is voor waar aanvaarden op gezag van een ander. En potverkoffie, daar doe ik nu precies wat ik U bij het begin verweet! Ik ook redeneer tot ik gelijk heb! Maar IK, Meneer De Witte, heb het excuus mij te kunnen verbergen achter de rug van een ander. Een die beweert het beter te weten….

En die ik dus ‘geloof’

Ik wil dus graag toegeven dat ‘geloveen’ niet gelijk is aan ‘weten’. Want ik, Meneer De Witte, ben nooit Moeders’ Slimste geweest. U blijkbaar wel. Waarbij ik dan iets zou willen zeggen over holle vaten.

O ja, en kijk….’Geloven’ is volgens mij ook een tijdsgebonden instelling van de menselijke geest. Waarbij de een al meer dan de andere, ervan overtuigd is, dat ooit op ‘geloven’ er een zekerheid volgt. Dat poitieve evolutie wordt zelfs te verstaan gegeven in de uitdrukking ‘Ik geloof in het Eeuwig Leven’, wat een van de 12 Artikelen des Geloofs schijnt te zijn….

Wie zei daar ook weer dat Darwin de uitvinder der Evolutieleer was? Een vuile achterdoender was het, ja! Want in wat hij bestreed (het geloven) zat reeds het grondbeginsel van zijn stelling.

Maar holle vaten, dat is, volgens het Vleesgeworden Woord, de sterkte van de Kinderen der Duisternis.

(*) PLOFSTOF is, in de taal van ons verre broedervolk, het Zuid Afrikaans woord voor dynamiet.

07-12-2009 om 14:11 geschreven door digitalia  

07-12-2009 om 12:12 geschreven door digitalia  

Bij deze wil ik mij excuseren bij al de gedreven Linkxmenschen, zelfs bij diegenen die niet eens van mijn bestaan op de hoogte waren, voor de ontelbare beschuldigen die hier ooit tegen hen heb zijn uitgebracht. De meest in het oog springende daarvan waren : uitgaan van halve waarheden om te besluiten met hele leugens, het waanzinnig vasthouden aan hun aldus bewezen, desnoods wetenschappelijk bewezen groot gelijk. Daarbij wanhopig op zoek gaan naar voortdurend nieuwe houvasten om hun overtuiging aan op te hangen. Door ervaring wijzer geworden, geen ‘opium van of voor het volk’ meer noch tijdelijke ideologieën nastreven, aan te hangen, maar zich toe te leggen op wat niemand kan loochenen: de aarde waarop wij allemaal leven. Die we allemaal anders invullen, zo maar, zonder leiding noch afspraken.

Ik heb mij vergist. Excuses dus. Want zij zijn onschuldig. Zij zijn alleen maar het slachtoffers van misverstanden. Een soort bedrogen bedriegers. Of moet ik veeleer spreken van bestolen dieven?

Want wat blijkt? Er bestaan specialisten die niet het heden of het verleden kunnen nagaan, maar dermate sterk ontwikkeld zijn, dat ze de toekomst kunnen waarnemen. Niet met glazen bollen, maar in slumme computers….Die‘wetenschappelijke’ voortrekkers, de profeten die 300 jaar vooruit alles weten ze spreken van het Jaar A.D. 2350). Maar worden, na een paar doorgeefluik-wetenschappers, geciteerd als …2.035. Het is hen zelfs niet eens opgevallen! Zogezegd. Want wat moeten ze met een ‘Te Wapen’ voor binnen 300 jaar!

Waarmee ze wel prijs hebben, is de aandacht af te leiden van wat hen niet aanstaat. Zie het blad DM van vandaag. Groen!, dat is hun toekomst. Wèg de multicul, weg het groeiend verzet tegen de islamisering, weg de wereldwijde crisis….Onder de mat daarmee! Te Wapen! De gletsjers smelten! Het Noordpoolijs smelt!

Hoe ‘Kopenhagen’ het klimaat zal redden? Door bijvoorbeeld geen 5000 hoernalisten van alle uithoeken der planeet uit te sturen. Door, in deze communicatieve tijden, geen nutteloze verplaatsingen te maken door honderden afgevaardigden, en vele tienduizenden meelopers…Wie weet hoeveel ‘fijne stofdeeltjes’ er niet hadden kunnen vermeden worden, die nu de gezonde lucht daar verpesten!

Mag ik een beetje een vergelijkingspunt naar voor brengen? Dan denk ik, met permissie, aan het Vaticaans Concilie van de jaren ’60 in Rome. Een gouden tijd voor de horeca en de prostitutie! Die mensen moeten toch ook leven….En à propos! Die 160 hotels in Kopenhagen, daartoe vriendelijk uitgenodigd door de Burgervader, om in hun etablissement geen prostitutie toe te laten gedurende de Klimaatconferentie : die zullen zeker nogal leut gehad hebben. .Waar moeten al die politici dan overnachten?!

From the desk of Jos Verhulst on Mon, 2009-12-07 10:43

Bron : The Brussels Journal

Het IPCC (Inter-Governmental Panel on Climate Change) beweert dat de gletsjers op de Himalaya volop verdwijnen, en stelt zeer concreet dat in 2035 nog maar een vijfde van het ijsvolume zal zijn overgebleven. Het gaat over een ijsmassa waarmee men België met een 400 m dikke ijslaag zou kunnen bedekken. Letterlijk (IPCC-rapport 2007): “Glaciers in the Himalayas are receding faster than in any other part of the world and, if the present rate continues, the likelihood of them disappearing by the year 2035 and perhaps sooner is very high if the Earth keeps warming at the current rate”. Dat is een eigenaardig zegsel, om meer dan één reden. Vooreerst is er in het laatste decennium geen stijgende trend in de algemene temperatuur, zodat het niet duidelijk is wat met “...the current rate of warming” precies wordt bedoeld. Maar vooral: hoe geraakte dit hooggeleerd lichaam, dat van zichzelf beweert voor zijn standpunten en conclusies enkel op de sacrosante ‘peer reviewed litterature’ te steunen, eigenlijk aan dat merkwaardig preciese jaartal van 2035?

Een Canadese prof, een zekere Graham Cogley, heeft nu ontdekt dat één en ander op een vergissinkje berust. In de oorspronkelijke ‘studie’ stond het jaartal 2350 aangegeven. Iemand heeft daar par malheur 2035 van gemaakt, en sindsdien circuleert dit jaartal als een wetenschappelijke zekerheid in de bevoegde kringen. Cogley drukte zijn verbazing uit over het feit dat niemand van de auteurs van het IPCC-rapport de onzin opmerkte. Die 2350 bleek overigens helemaal niet uit ‘peer reviewed literature’ te komen (dat zou overigens geen enkele garantie hebben geboden) doch uit een rapport van het World Wide Fund uit 2005, een Unesco document uit 1996 en dan nog een artikel in het politiek heel correcte populair-wetenschappelijke weekblad New Scientist. De kwaliteit en onafhankelijkheid van de IPPC-‘wetenschappers’ is blijkbaar derwijze groot dat zij zich (a) op dit soort funky bronnen steunen, en (b) ondanks al hun 'peer review' niet eens de getrouwe weergave van een getal van vier cijfers kunnen garanderen.

De regeringen uit de niet-Westerse wereld (China, India, Rusland, Arabische wereld...) lijken zich grotendeels bewust van het feit dat de AGW-hype volkomen nep is. Zij lijken het spel mee te spelen omwille van het voor hen verwachte voordeel. Af en toe blijkt deze schizofrene situatie uit kleine incidenten. Zo is bekend dat de Indische milieuminister  Jairam Ramesh onlangs een studie vrijgaf waaruit blijkt dat er met de gletsjers op de Himalaya niets mis is: Waarschijnlijk deed hij dit met het oog op de mogelijke binnenlandse ongerustheid die door de IPCC-ideologen worden veroorzaakt. Volgens Ramesh was het wel juist dat sommige gletsjers zich terugtrokken, doch dit gebeurde aan een tempo dat historisch gezien helemaal niet alarmerend was. Bovendien stelde hij: “There is no conclusive scientific evidence to link global warming with what is happening in the Himalayan glaciers.”

De chef van het IPCC, Pachouri (eveneens een Indiër) wees dit onmiddellijk van de hand, beschuldigde de Indische minister van ‘arrogantie’ (omdat die het had gewaagd om het IPCC tegen te spreken) en loofde de rechtlijnige wetenschappelijkheid van zijn eigen instelling. Over de bewering dat de gletsjers in het Indische hooggebergte tegen 2035 grotendeels zouden verdwenen zijn stelde hij: “We have a very clear idea of what is happening. I don't know why the minister is supporting this unsubstantiated research. It is an extremely arrogant statement.”

Nu weten we dus, wat de chef van het IPCC bedoelt wanneer hij zegt dat zijn instelling ergens “...a very clear idea” over heeft. Het betekent, dat het IPCC de loze bewering van één of andere nitwit probeert op te pakken, maar daar niet in slaagt.

Pssst

Als kind speelden wij soms ook graag met zeepbellen. Met zo een wit stenen pijpje blazen in een kommeke met sterk zeepsop….Jammer voor de slechte smaak als je even niet oplette…Neen, zeepbellen zijn mij niet lang geliefd gebleven. Vooral niet naarmate ik groeide in wijsheid en in jaren…

07-12-2009 om 11:55 geschreven door digitalia