_

1026

zondag 29 mei 2011

Zien we spoken?

Of dromen we met de ogen open?

----------------------

From the desk of Koenraad Elst

on Thu, 2011-05-26 12:52

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

-------------------

In een recent stuk over de Vlaamse identiteit stelde ik, tot ontevredenheid van sommige lezers, dat af en toe hele volkeren hun taal afzweren om er een andere over te nemen die hen en hun kinderen meer toekomst belooft. Dat is gebeurd met de meeste Schotten en Ieren, die desondanks hun etnische identiteit behouden hebben. Het is ook gebeurd met wellicht anderhalf miljoen geboren Vlamingen die sedert 1830 in Wallonië, Brussel of zelfs Vlaanderen voor het Frans gekozen hebben. Zij hebben tegelijk ook hun Vlaamse identiteit overboord gegooid, soms (bv.Jacques Brel) heel nadrukkelijk. Acht ik die stap, zo daagt een woordvoerder van de Marnixring mij uit, voor herhaling vatbaar, nu richting Engels?

Laten we die denkoefening eens doen. Toen Bruno De Wever voorstelde om het Belgische taalprobleem op te lossen door het Engels als federale bestuurstaal te kiezen, oogstte hij redelijk wat goedkeuring, niet toevallig bij mensen uit Amerikaans-gerichte sectoren: management, informatica, communicatie en popcultuur. Die vonden het gewoon praktisch, en berekenden halfbewust ook wel dat het henzelf een voorsprong zou geven op landgenoten die minder met het Engels vertrouwd zijn. Zelf noteerde ik dat De Wever de notie van België als meertalige democratie daarmee failliet verklaarde, maar vooral dat zijn voorstel, zoals de meeste ideetjes uit Vlaams-belgicistische hoek, van een pijnlijk gebrek aan zelfrespect getuigde.

Net zoals de multiculturalisten zijn de pleitbezorgers van meer Engels hopeloze provinciaaltjes wie het aan internationaal perspectief ontbreekt. Zij genieten ervan, in hun Vlaams dorpje de vlotte yankee uit te hangen en die boerkens eens te laten zien hoe modern zij wel zijn. Ja, onder hun klokkentoren zijn zij de grote Jan. Bekijk dat echter vanuit Londen of New York. Daar weten ze dat het arme, ongeletterde, ex-gekoloniseerde Nigeria er niets beters op weet dan in bestuur en onderwijs het Engels te gebruiken. Echt iets voor een getraumatiseerd en onderontwikkeld land. Vervolgens vernemen ze dat het volk dat rond de EU-hoofdstad woont, zelf zijn eigen taal verzaakt om uitgerekend Nigeria na te bootsen. Wees maar zeker dat dat minachting opwekt.

Maar misschien ziet het plaatje er wel anders uit als we de omschakeling veel grondiger maken? Het Engels niet als bijkomende verbindingstaal, maar als eerste taal, als huistaal voor alle Vlamingen vanaf de volgende generatie? In Nederland gaan de betere kringen reeds uit eigen beweging die weg op door hun kinderen naar deels of volledig Engelstalig onderwijs te sturen. Om ook de volksklasse zover te krijgen zal men traagheid en weerstand moeten overwinnen. Welke goede redenen kunnen we noemen om de weigerachtigen en de twijfelaars tot een doelbewuste keuze voor de volledige overstap naar het Engels te winnen?

Een eerste, veelgenoemde redenen is dat de Engelse cultuur nu eenmaal superieur is, met Shakespeare en Hollywood, Haendel en de Beatles, Darwin en Edison, de Magna Carta en de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, en met het leeuwendeel van de Nobelprijzen. Waarom aan Rubens en Gezelle vasthouden als de weidse anglosfeer je verwelkomt?

Een antwoord daarop is dat wij het aan onze voorzaten verschuldigd zijn, hun nalatenschap in ere en dus zeker in leven te houden. Goed, dat antwoord is allicht niet besteed aan yuppies, cybernerds en andere groupies die zich graag tegen de bestverkopende aanschurken, zonder aandacht voor zoiets slaapverwekkends als erfgoed of ereplicht. Dat wij bijvoorbeeld onze Vlaamse voornamenschat verkwanselen en door namen van popsterren vervangen, vinden zij maar een normale evolutie. Daarop bestaan antwoorden, bv. de meerwaarde van niet-Engels tegenover het kras vulgaire van de Engelse opschriften in ons straatbeeld. Maar die zo formuleren dat ze de zelfvergeten trenddronken engelsdwepers kunnen overtuigen, zal wat vindingrijkheid vergen.

Een tweede, minder voor de hand liggende reden is dat omschakeling naar het Engels democratischer is. In de huidige situatie speelt het Engels onvermijdelijk een rol in de betere kringen, zeker in het moeizaam meertalige België (“fgov.be”, “Child Focus”), en dat brengt onvermijdelijk een feitelijke discriminatie ten nadele van het gewone volk met zich. Schaf deze af door het volk in de Engelse taalgemeente op te nemen. Om dezelfde reden kwam de verfransing van Vlamingen neer op de afschaffing van een discriminatie te hunnen nadele. Kijk, het herenvolk is genereus, het is geen exclusieve kaste maar stelt zijn rangen open voor het mindere volk mits dat zijn Vlaamse identiteit wil opgeven.

Zulk scenario gaat wel erg licht over het probleem voor, en dus de tegenstand van de generatie die de omschakeling zou moeten maken. Afscheid nemen van zoiets intiem as als je moedertaal, een vreemde tal als huistaal adopteren, je zal er volksmensen in een referendum niet snel hun goedkeuring aan zien geven. Maar vooral, dat argument gaat uit van de verengelsing als voldongen feit, een golf waarop je best zo snel mogelijk meesurft omdat hij toch niet te stuiten is. Ziedaar de hardnekkigste hinderpaal voor elke ernstige discussie over het te voeren beleid tegenover het opdringende Engels: de aanname dat er niets meer te kiezen valt, dat we ons maar bij het opkomend getij moeten neerleggen.

Dat soort argumentatie heet antipolitiek. (Andere schoolvoorbeelden van antipolitiek citeren we uit de mond van Johan Leman: “Omdat België multicultureel zal zijn”, “Europa zal ons daartoe dwingen.”) Het is doorgaans bluf om mogelijke tegenstanders te ontmoedigen. In Québec, Maleisië en vele andere landen maakt men echter bewust de keuze om de greep van het Engels te beperken en terug te dringen. Ook Vlaanderen houdt nog overwegend aan die lijn vast, bv. door als één van de weinige landen ter wereld het Engels slechts als derde taal te onderwijzen.

Is het Engels wel de taal van de toekomst? De kennis ervan als tweede taal neemt overal toe, van Frankrijk tot China, maar alleen de elite leert het goed genoeg. Zijn belang als eerste taal neemt echter af: het is als tweede meest gesproken taal door het Hindi voorbijgestoken en staat op het punt om door het Spaans van de derde plaats verdrongen te worden, waarna Arabisch en Bengali komen opzetten. De kans dat één van die andere grote talen het tot alternatieve wereldwijde verbindingstaal brengt, is gering, maar in die rol wordt het Engels bedreigd door de vooruitgang in uitgerekend de door het Engels gedomineerde ICT. Mogelijk zijn schriftelijke en mondelinge vertaalprogramma’s morgen zo goed dat er geen verbindingstaal meer nodig is. Degenen die hun moedertaal overboord gegooid hebben om bij het Engels aan te haken, staan dan voor gek. Tot nader order is er geen reden om het Nederlands door het Engels te vervangen

--------------------

Diagonaal herlezen

Ons Moeder had dus (veeraal eens) gelijk : ook als wij na een paar lessen Engels in ’t College repliceerden, dat het “thé rooms” waren, en geen “Te-a Rooms”, dan nog bleef ze het verwarrend vinden dat sommige horecazaken kleine kartonnetjes achter de ramen plaatsten met ‘Engelse Spoken’ die er binnen zouden zitten. In de Britanique, in Vieux Ypres en de Miroir, en zo. We schrijven begin september 1944 in de Kattestad.

Aan de overkant van de Grote Markt, waar vòòr dat Het Nieuwwerk in de Lakenhalle herbouwd was en plaats bood aan het Stadhuis, was naast de Stadhuisdiensten ook de ‘Kommandatur’ gevestigd geweest (zelfde ingangspoort), maar waar na 4 september wel geen hakenkruisvlag meer te zien was. Het groot bord met zwarte Gothische letters hing daar trouwens ook niet meer, en overal stonden er ineens belgische papieren vlaggetjes in bloemvazen voor de gordijntjes achter de ramen. Speciaal geparachuteerd uit Londen, zei men. Waar trouwens al die mannen ineens vandaan kwamen, met armbanden waarop in de gauwte een tricolore vlaggetje was genaaid, wist geen kat. Verwonderlijk dat, met zoveel Weerstand in huis, de Duitsers zo lang oorlog hadden kunnen voeren!

Op “Het Eilandje” werd er accordeon gespeeld tot in de vroege uurtjes en volgens de pastoor op de preekstoel werd er daar zelf gedanst  op spiegels. Wat voor ons Moeder, met twee opgroeiende dochters voldoende was om bij haar gedacht te blijven, dat die khaki-zotten echte duivels, en Engelse spoken waren.

Ons Moeder had inderdaad aan vreemde uniformen een broertje dood, en al wist ze dat ene zekere Aloïs  (Kriegsmarine), toen ze als 16jarig boerenmeisje in het Sperrgebiet (WO I) in de wei de koeien ging melken, geen verkeerde bedoelingen had (kon hebben…) : kon  ze jaren later niet nalaten te vertellen hoe ze hem had beet gehad. Haar name?, vroeg die knul, en ze had geantwoord “olle dage anders” met klaarblijkelijke bedoeling hem af te wimpelen. “Ha, zei die knul, “Danke schön – Olga Sansder ist eine sehr schöne Name“.

Hoe konden ze, wist mijn moeder altijd hieraan toe te voegen, de oorlog winnen, met zo’n knullen om te vechten. Duits of Engels : Feldgrau of khaki, wat er in stak was altijd en overal duivelsgebroed!

Neen, dank U. Ook ik lust geen Engelse spoken. Acht mij toch een beetje beter dan die Nigeriaan uit het verhaal hierboven….

Engels is een modeverschijnsel, net zoals Frans dat is geweest. De moedertaal daarentegen, is de taal die onze moeders ons van in de wieg hebben geleerd, en dat sinds het begin der tijden. Waarom zouden wij een kostuum dat ons past als gegoten inwisselen voor iets dat morgen misschien Chinees of Arabisch van snit zal moeten zijn?

29-05-2011 om 18:26 geschreven door digitalia  

_

1025

donderdag 26 mei 2011

Dolf met hond

 

De hond (Blondie was de naam) staat links…

----------------------

Dat de o zo belgicistisch gezinde Schandaard een min of meer lovend artikel (weliswaar met licht ironiserende ondertoon) plaatst over de intelligentie van de nationaal-socialisten, is erg. Maar nog erger is, dat boven het artikel een bijna idyllische foto mee gegeven wordt van de Führer Aller Germanen, den Dolf-met-de-Snor. De Fïhrer Aller Germanen, dus ook van de Waalse SS Obergruppenführer Léon Degrelle. Beiden, de hond en de Führer, kijken over de balustrade naar het plebs beneden hen, waarschijnlijk met een zekere blik van minachting (dat toont de camera net niet), maar de  lekkende muil met de blinkende tanden van Blondie spreekt boekdelen.

De Schandaard zal die foto toch niet gepubliceerd hebben, met in het achterhoofd de  Franscouillonse supprematie als “Herrenvolk” ver verheven boven de Vlaamse boerkes? Geslepen, zoals ze zijn, mag men van De Schandaard alles verwachten.

Want Ja mensen, die van De Schandaard zijn de schaamte al lang voorbij!

Opgepast, o dierbaar belgie, o heilig land der vahadren : de opstap van natonaal socialisme naar socialisme tout court, is niet groot!

--------------------

Nazi's wilden honden leren "spreken"

Gevonden in de valse Schandaard

-------------------------

25/05 Het lijkt erop dat de nazi's een bizar wapen aan hun arsenaal wilden toevoegen: sprekende honden. Dr Jan Bondeson van de Universiteit van Cardiff beschrijft dit in zijn boek 'Amazing Dogs: A Cabinet Of Canine Curiosities'.

De Duitsers beschouwden honden als bijna even intelligent als mensen en probeerden hen te leren spreken, lezen en spellen. Er werden zelfs experimenten met telepathie (van man naar hond) uitgevoerd.

Hitler hoopte dat de dieren zouden leren communiceren met hun SS-baasjes, zodat ze ingeschakeld konden worden in de oorlog of als bewakers van concentratiekampen. Daarom werd een speciale school opgericht: de Tier-Sprechschule ASRA. Daar werden honden getraind om signalen door te geven door met hun poten op de grond te tikken. Elke letter van het alfabet stond voor een bepaald aantal tikjes met de poot. Een andere hond deed hetzelfde middels blaffen.

Sommige honden zouden in staat geweest zijn de menselijke stem te imiteren. Eentje zou zelfs de woorden 'Mein Führer' gezegd hebben wanneer hem gevraagd werd wie Hitler was.

--------------------

Diagonaal herlezen

 Waarschijnlijk heeft men bij zich De Schandaard gerealiseerd dat de pruimentijd er weer zit aan te komen. In de pruimentijd weet men niet van elk hout pijlen snijden fruit confituur maken…

Als Vlaams Nationalist ben ik mij bewust van de risico’s die ik loop door een rubriekje te wijden aan den Dolf, zelf al is dit gewoon overgenomen uit onverdachte bron. De verwijten over ‘zwartzakkerij’ zijn dan nooit ver weg. Vandaar dat op deze blog al geruime tijd vierkant gekozen wordt voor klare wijn naast de frontale aanval: de Linxen zijn socialisten die in niets verschillen van nationaal socialisten , internationaal socialisten of mondaal socialisten. Ze zijn links dus verkeerd gedraaid en door hen draait de wereld sedert 1789 nu al eeuwen verkeerd.

Als hondenliefhebber heb ik heel wat gemengde gevoelens voor die andere hondenliefhebber, die als nationaal socialist aan de absolute top, de hele wereld bijna zes jaar lang (1/9/1939 – 8/5/1945) binnenste buiten keerde. Dan waren Marx en zijn kornuiten wel een beetje van een ander kaliber! Die hielden het meer dan 80 jaar uit (1917-1989) met nog veel verschrikkelijker gevolgen. Waarmee ik alleen wil zeggen, dat er voor kleine volkeren in de storm, geen groot verschil is tussen de pest en de cholera. Mijn  verstand is te klein waarvoor een verstandig en integer mens als Jean Pierre Rondas er heden ten dage nog altijd wil voor uitkomen, een va  n de laatste Marx-aanbidders te zijn….Er moet dus iets zijn, dat mij is ontgaan.

Het Marxisme-Communisme is honderd duizenden keren erger geweest dan de Hitlerianen en toch lopen die aanhangers nog altijd vrij rond. Sterker, er zijn landen waar ze het nog altijd voor het zeggen hebben. Cuba bijvoorbeeld, waar de kopstukken der Vlaamse Sossen innig mee bevriend mogen blijven, niettegenstaande er ook daar bloed aan de handen kleeft.

Maar als iemand van het Vlaams Belang een werk van Arno Breker (in kopie) mooi durft vinden, dan is het kot te klein. Ja, het is juist : Arno Breker was de beeldhouwer die het Nationaal Socialisme verheerlijkt heeft. Maar ik daag iedereen uit, om op Google zijn werken te zien, en deze meteen als een echte Farinzeeër, verwerpelijk te omschrijven.

Eigenlijk wil dit stukje gaan over de intelligentie van herdershonden. De leider van onze drie kwarwaten (de Nero, 3 ½ jaar) heeft welgeteld 3 dagen nodig gehad van telkens 30 seconden, om het speuren aan te leren. Als het woordje ‘zoek!’ klinkt, springt hij recht zelf uit zijn diepste slaap, en gaat overal aan het snuffelen, omdat hij het verband snapt tussen een opdracht krijgen en beloond worden. Bijna menselijk nietwaar?

Ander voorbeeld : hij is tegenover elke bezoeker meer lam dan hond, zolang de stemmen of de gebaren normaal blijven. Elke afwijking daarop wordt door hem wantrouwig gade geslagen, en dan komt hij plaats vatten, op een niet mis te verstane manier, vlak voor de persoon waarvan, volgens hem, een dreiging voor de baasjes uitgaat. Dan ontgaat hem geen enkele beweging.

Voor wie dan nog geen schrik heeft van 40 kgr springend en bijtend gewicht, dient hieraan te worden toegevoegd, dat zijn 2 broers, weliswaar ietwat speelser en meer op afstand, slechts 1/10^de seconde nodig hebben om de dans te vervoegen.

Wij hebben geen regiment SS-ers nodig noch ‘Special Forces’ om ons beschermd te voelen : honden moeten niet leren kunnen spreken, lezen of schrijven : de Duuitse Herder heeft het altijd gekund. Alleen zijn wij, mensen, te stom om hen te begrijpen. Tenzij de ziele luistert….

Pssst 1

Om socialisten meteen als nationaal socialisten te omschrijven, met veronachtzaming van de pejoratieve bijklank, ben ik, met Geert Wilders, meteen in goed gezelschap. Als straks nu nog Marine Le Pen het goed doet bij de Franse Presidentsverkiezingen, kan er misschien iets op gang getrokken worden waaronder zelfs de Franscouillonse PS lijdt.

Psst 2

Dat hier maar 2 van de 3 Duitse Herders en dan ook nog maar zijdelings ter sprake komen, is louter toeval. Laat mij in de eerste plaats zeggen, dat hun stamboom onvervalst ITALIAANS is, waardoor meteen bewezen is, dat er nooit te vlug mag een oordeel geveld worden. Een Marokkaan kan ook een goed mens zijn! Als U bij ons langs komt, dan staan er 3 zo’n kleppers nieuwsgierig 5 meter boven Uw hoofd van op ons terrein naar U op de straat, te kijken. Lang voor er wordt aangebeld, hebben ze al Uw bedoeling geraden. Waardoor hun geblaf ons meteen verraadt hoe we moeten reageren : bijna jankend van blijdschap, half grommend vanwege de verstoorde rust, of neutraal-langzaam, van ‘voor wat is ’t deze keer’? Mar kom gerust binnen : U wordt gerespecteerd naar lijf en leden. Als U ze eenmaal in Uw leven een vriendelijk woord hebt gegeven, vergeten ze dat nooit meer. De César lijkt als twee druppels water op de Nero (snapt U hem? César Nero! Echt Romeinser kon het niet) maar die is veel speelser gebleven. Der Dritte im Bunde is de kleinere Obelix, die we beter Asterix hadden gedoopt.  Die is de snuggerste, de meest waakzame, en is met geen stokken weg te houden van dicht bij ’t Vrouwtje. Als er al eens tussen hen geworsteld wordt, dan komt de Obi gewoonlijk als overwinnaar uit de ring.

Het zijn 3 schatten, tenminste als U er zelf een wilt zijn voor ons en voor hen…

26-05-2011 om 17:11 geschreven door digitalia  

_

1024

donderdag 26 mei 2011

Elio-tje als kleuterleider in De Efteling

Met de papiervreter Holle Bolle Gijs als attractie

---------------------------

Net als de KLRA-muziek altijd een streling (meestal?) voor het oor is geweest, is onderstaande tekst van Jean Pierre Rondas, hun Grootmeester dat ook. Of – wat mij logischer lijkt – de man verwondert zich van de eerste letter tot de laatste, dat de Vlaming nog niet uit zijn sloffen is geschoten. Maar hij blijft voorzichtig. Hij toont de afgrond, maar weigert weigert de consequenties te trekken. Een jarenlange loopbaan bij de Staatszender kan men een paar weken na de oppensioenstelling zomaar niet opgeven. De man, a.h.w. beroest zich met intens genot aan zijn Vlaams Nationalisme, maar deinst terug voor het vervolg, zonder te weten of dat vervolg misschien niet de Bevrijding is. Een echte socialist dus : woorden, maar geen daden!  Talent heeft die vent anders wel! Spijtig dat ook hij een Licht onder de Korenmaat wil blijven!

Zeg nu zelf : de Franscouillons moeten het maar kunnen, maanden en jaren tijd winnen, en de schuld op de Vlamingen steken. Op die manier, zei ons Ma, zou men de engelen doen vechten….

--------------------------

La note d'un Flamand

16-05-2011 - Jean-Pierre Rondas - de morgen

(Ietwat verlate boodschap via Iskander , pas vandaag binnen gelopen.

---------------------------

Tegen het linkse consensusdenken schopt Jean-Pierre Rondas uit liefde voor Marx. Hij is een antiklerikaal met een weke plek voor religie, een Vlaams-nationalist met een afkeer voor conservatisme. Klara-icoon Rondas gaat na 30 jaar radio met pensioen. Zijn column verschijnt tweewekelijks op maandag.

In deze opéra bouffe hebben de Vlamingen nog niet de kans gehad om een compromisvoorstel af te doen als 'de nota van een Waal' Het was me voor het eerst opgevallen bij Guy Verhofstadt (Open Vld). Toen hij rond nieuwjaar 2008 een regering van kortlopende zaken leidde tussen twee 'Letermiades' in, wou hij toch niet zonder politiek testament van het Belgische toneel verdwijnen. Het werd een nota over hoe deze staat er na een hervorming moest uitzien, met Vlaamse toegevingen die de N-VA straks misschien ook zal moeten doen. Kortom, Verhofstadt dacht na veel consultatie een compromis te hebben uitgewerkt. De bewoordingen waarin de Brusselse en Waalse politici hun afwijzing inkleedden vond ik toen nog merkwaardig. Louis Michel (MR) zei namelijk dat Guy zich te veel "een goede Vlaming" had betoond. Dat kon je goed zien aan zijn staatshervormingsnota, die volgens Milquet (cdH) niets meer was dan een "condensé des revendications flamandes". Picqué (PS) sprak zelfs minachtend van "une soupe flamande". Wat houdt dat eigenlijk in, une note flamande? Aan welke eigenschappen moet een afgetoetste compromisnota voldoen om "flamand" te zijn?

In het volgende bedrijf van de grote Letermiade werd B-H-V uit de regering gelicht en apart aan Jean-Luc Dehaene (CD&V) toevertrouwd. De afloop is bekend. Dehaene had naar eigen zeggen wetsvoorstellen geformuleerd "die een geheel vormen dat een evenwichtig compromis nastreeft tussen vaak tegengestelde stellingen". Mocht niet baten: "Jean-Luc Dehaene est un homme politique flamand. Il l'a prouvé." Reynders (MR) stelde het nog duidelijker: "Hij is toch geen Franstalige, dus uiteraard kunnen wij niet alles aanvaarden." Maingain (FDF) hield het bij: "Il travaille exclusivement pour la Flandre." Exit de tweede Goede Vlaming. Bien étonnés.

Bij Verhofstadt en Dehaene ziet men goed in waarom de volledige Franstalige politieke klasse het nodig vond om de nadruk te leggen op hun Vlaming-zijn. Beiden genoten immers van een immens vertrouwen in Franstalig België. Daar had je nu eens bruggenbouwers. Het ging dus om concurrenten die in een federale kieskring zeker ook in Wallonië zouden scoren. Vele Waalse en Franstalige Brusselse kiezers zouden redelijke compromissen, afkomstig van zulke mannen, wel eens kunnen verwelkomen. Vandaar dat de Franstalige politici hun eigen publiek bij de les probeerden te houden: pas op, 't is een Vlaming!

Bij de derde nota, die van N-VA'er Bart De Wever (17 oktober 2010), hoefde men die nadruk niet te leggen. Iedereen in Francofonië weet immers dat De Wever een Vlaming is. Zijn nota werd dus gewoon verworpen als "déséquilibré". Hoe durft men het aan mij zoiets te laten lezen, riep Di Rupo (PS) pathetisch uit. De daaropvolgende staatshervormingsnota van Johan Vande Lanotte (sp.a) werd door de PS in iets vriendelijker bewoordingen afgewezen. Het ging slechts om een "persoonlijk werkstuk van onze vriend Johan", dat niemand bond. Nochtans had Johan drie maanden lang alles bij ongeveer iedereen afgetoetst en dacht hij net zoals zijn voorgangers tot een redelijk compromis te zijn gekomen dat iedereen pijn zou doen. Het ware PS-oordeel werd door de RTBF geformuleerd. De "Vlaamse nota" kwam terug: "Cette note paraît très flamande. Très, très flamande même."

Vijfde bedrijf. Het relatieve heden: Wouter Beke (CD&V). Nog een Vlaming die 't verschil allang gedeeld had. Na twee maanden consultaties en evenwichtskunsten is zijn nota niet meer dan een "catalogue des exigences flamandes", "un rapport tellement unilatéral" dat Di Rupo, die Beke elke dag ontmoette, hem toch maar een brandbrief moest schrijven. Hier staan we nu.

Wat zijn dus de kenmerken van een note flamande? Het is een raketoordeel dat uitgesproken wordt nog voor de betrokken Flamand is beginnen te schrijven. Het is ook een onweerlegbaar oordeel, omdat de nota inderdaad telkens van een Vlaming afkomstig is. In deze opéra bouffe hebben de Vlamingen nog niet de kans gehad om een compromisvoorstel af te doen als "de nota van een Waal", want zulke geschriften zijn er nog niet geweest. De note d'un Flamand is vervolgens een onderhandelingstekst die nooit basis kan zijn voor onderhandelingen. Het is ook een oordeel dat zegt dat er inderdaad in Franstalige ogen een soort, nou ja, Vlaams belang bestaat dat tegengesteld is aan het hunne (dat dus ook bestaat) en dat alle andere ideologische categorieën overstijgt. Het is een oordeel dat uitgesproken wordt vanuit de gnuivende zekerheid van de constitutionele vergrendeling van Vlaanderen. Het maakt deel uit van het volgehouden francofone va-banquespel, van mensen die weten dat de tijd voor hen speelt en die zich daarom hebben teruggetrokken in de loopgraven van Philippe Moureaux (PS). De note flamande is het teken van hun ultieme wij-zijdenken.

--------------------

Diagonaal herlezen

Deze tekst zou, met de nodige vertaling in  meerdere talen, toelichtingen, bijlagen en bewijzen, onverwijld en onverbloemd moeten kunnen doorgestuurd worden naar Het Internationaal Hof voor Oorlogsmisdaden in Den Haag, om deze voor te leggen aan een Internationale jury. Beschuldiging : het opzettelijk voorbereiden van een en het uitlokken van een burgeroorlog, door het systematisch tergend afblokken van alle, maar dan ook alle onderhandelingen.

In ondergeschikte orde, maar even erg, de openlijke pogingen om een heel volk weer voor jaren als slaven te behandelen, door onder valse voorwendsels, slechts een status quo te aanvaarden en deze voor te stellen als een grote toegeving.

Worden mede aangeklaagd voor daders of medeplichtigen : alle nog in leven zijn politici van boven de taalgrens die sedert jaren aan deze toestand van uitbuiting hebben meegewerkt. Worden geviseerd : het koningshuis en alle ministers en regeringsleiders sedert 1970. Waarbij de Regering van Doodlopende Zaken zeker niet mag vergeten worden.

Deze actie, juridisch goed omkleed, vooraf voordien duchtig verspreiden in het Franstalig taalgebied. Desnoods de pamfletten uitgooien uit vliegtuigen. Samen met het aanklagen van de enige oorlogsmisdadiger die het Centrum Wiesenthal in 2010 heeft kunnen vatten : een ter dood veroordeeld Waals Rexist, gevat door de belse Staatsvuiligheid in Charleroi op de luchthaven – maar ten onrechte weer vrijgelaten en terug gevlucht naar Brazilië. Ook aan deze zaak zoveel mogelijk ruchtbaarheid geven, met Franse onderschriften die de man tonen in volle actie, gebot en gehelmd met de SS-rune op de kraagspiegels, recheterarm omhoog, als om e tonen hoe hoog de sneeuw daar lag….

Ons aller goede vriend, Marc Grammens, tekent voor dit laatste bericht over deze Rexist in zijn nummer van deze week. In dit nummer wordt eveneens omstandig uit de doeken gedaan, dat rondom de herdenkingen van 4 Mei (begin WO II) Geert Wilders ook spreekt van een aanvalsoorlog door de (nationaal)soicalisten. Wat niet erg geappreciëerd wordt door hun hedendaagse geestesgenoten, die zich echter moeten neerleggen bij het feit dat Hitler, wat historisch gezien juist is, een socialist is geweest van geboorte tot graf.

Ondergetekende verkeert aldus in goed gezelschap om Nazi’s niet langer Nazi’s te noemen, maar (nationaal)socialisten. Het waren dus de nationaal-socialisten die de misdrijven van Ausschwitz, Buchenwald, Dachau, Mauthausen, enz, op hun geweten hebben.

Niet dat dit een verschil uitmaakt voor de slachtoffers, maar als historisch vaststaat, dat communisme en socialisme samen verantwoordelijk zijn voor honderden miljoen slachtoffers, dan vraag ik mij af met welk recht wij, Vlaams Nationalisten, van de democratische macht moeten uitgesloten blijven. Maar inderdaad : ook dat is een maatregel waarvan  we de roots kennen. Alexander Solsjenitsin schreef er ooit iets over, over Goelags en zo….

26-05-2011 om 17:02 geschreven door digitalia  

_

1023

donderdag 26 mei 2011

Pisseboeken? Zeikerds, ja!

Liefst alles naar Strassburg en pak mee dat waterige ding!

--------------------------

Hieronder volgt iets uit de blog van Frank Van Hecke, waaruit blijkt dat de man stilaan weg geraakt uit de betovering van Zijn Kleine Zeemeermin. En toch zou ik het straal genegeerd hebben, moest daar de naam Verhofstadt niet in verschenen zijn. Ha Han dacht ik Konijnentand leeft nog!

Als naar het schijnt, deze verkrampte geest terugkeert naar de Wetstraat (waar hebben wij dat verdiend?!) dan mogen wij ons aan een geintensifiëerde volksverhuizing verwachten : de Muzelmannen die vluchten voor hun eigen Arabische Lente uit Noord Afrika zijn er klaar voor en de Parti Scandale vraagt niet beter. U weet: “Avec Guy, c’est génial”….

Allez, Frank ’t is aan U.

----------------------------

Het Europees Parlement heeft - terecht - een bijzonder slechte reputatie als fanatiek verdediger van de multiculturele maatschappij en voorstander van nieuwe massale immigratie. Regelmatig worden hier met overgrote meerderheid verslagen gestemd die oproepen om de komende jaren tot 60 miljoen nieuwe niet-Europese immigranten naar onze contreien te lokken. Het kan ook nooit multicultureel genoeg zijn. Elkeen die vragen stelt bij de onmiskenbare samenlevingsproblemen die dit met zich meebrengt in onze overbevolkte landen wordt steevast als racist en xenofoob gebrandmerkt. De verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog zijn dan nooit ver af. Gisteren nog schreeuwde de Groene fractieleider Daniel Cohn-Bendit dat het beter beveiligen van de buitengrenzen van Europa hem herinnert aan de Jodenvervolging in Nazi-Duitsland. Dat leverde hem trouwens een fanatiek applaus van Guy Verhofstadt op.

Het Europees Parlement is echter heel wat minder multicultureel gezind wanneer het over de eigen voorrechten gaat. Met de regelmaat van een klok gaan er officiële eisen naar de Brusselse overheden om allerhande privileges te eisen: voorbehouden rijvakken voor de Euro-nomenklatura, beveiligingscamera's op alle straathoeken, extra politietoezicht rond het parlement en in de dure wijken van de Eurocraten. Het mag allemaal nauwelijks baten: ook de Europese mandarijnen beginnen de weldaden van de multiculturele maatschappij aan den lijve te ondervinden. 

Gisteren werd via de interne mail van het Europees Parlement een noodkreet van onze vriendelijke Britse collega Nirj Deva verspreid. Zijn vrouw werd vorig weekeinde op klaarlichte dag overvallen vlakbij het Brusselse Centraal Station, "an ordeal that has befallen many other friends in the eleven years I have worked in Brussels" ("een beproeving die reeds menige andere vriend te beurt viel in de elf jaren dat ik in Brussel werk"). En Deva voegt daar aan toe: "We find ourselves in the danger of working in a lawless city" ("Het gevaar dreigt dat we in een stad zonder wet of recht moeten werken").

Een andere collega, de Beierse CSU'er Bernd Posselt gaat meteen nog een stapje verder: "Nearly every one of us has experience with brutal criminality in Brussels... an lawless city. Why don't we focus our work at our single seat in Strasbourg...?" ("Bijna ieder van ons heeft de brutale criminaliteit in Brussel ervaren. Waarom niet terugplooien op onze zetel in Straatsburg...?).  Wat dan weer de Brit Nick Griffin van de rechtse BNP tot deze cynische commentaar brengt: "I agree. I do find it strange though. Brussels is such a wonderful example of a vibrant, deeply enriched, multicultural society, but here we have mainstream MEP's advocating White Flight." ("Akkoord. Maar het is toch merkwaardig. Brussel is zo'n mooi voorbeeld van een levendige, verrijkte multiculturele maatschappij, en hier pleiten gematigde parlementsleden voor Blanke Vlucht...")

Wordt vervolgd, ongetwijfeld. Het komt er eigenlijk op neer dat niemand er een zier om geeft zolang de slachtoffers van de criminaliteit gewone burgers zijn. Maar o wee wanneer de zelfverklaarde elites zélf aan de beurt komen. Wat Nick Griffin trouwens nog tot volgend voorstel bracht: "I propose that parliament should buy a block of flats in the most 'enriched' part of the city and make the MEPs live there, in order to allow them to enjoy the same benefits of immigration as so many of their poorer constituents." ("Ik stel voor dat het Europees Parlement een flatgebouw koopt in het meest 'verrijkte' deel van Brussel, en dat de Europarlementsleden daar gaan verblijven, zodat ze, net als hun armere burgers, ook kunnen genieten van de voordelen van immigratie"). Daar valt iets voor te zeggen...

--------------------

Diagonaal herlezen

Vriend Savaat deed gisteren bij Angeltjes zijn ding deze keer over de bewoners van onze ‘penitentiair petoeten’. Tot 75% daarvan zou hier niet thuishoren, maar als uitheems wrakhout op een of andere manier zijn aangespoeld. Waarbij men zich de vraag kan stellen, of die exemplaren nu een dwarsdoorsnee vertegenwoordigen van hun Prachtlanden, of dat ze eerder uitzondering op de regel zin…. Veel soeps is het in ieder geval niet.

Kijk, als een varkensboer (zijn we toch allemaal in de ogen van Islamisten) vaststelt dat zijn voederbakken quasi bewoond worden door ratten, dat deze opsluiten niet helpt, dan doet hij daar iets hel ergs mee. Wat precies laat ik aan Uw verbeelding over, maar diervriendelijk zal het niet zijn.

Enfin, als de Hoge Heren die in Gross Brüssèl aan de aanvoerkranen zitten van de volksverhuizingen, ook al beginnen nattigheid voelen, dan kan ik ze verwijzen naar de de goede oude Kerkleraar  Sint Augustinus , die in het begin van onze jaarrekening verkondigde ‘dat het besef van de zonde, de eerste tekenen waren van berouw” Een beetje meer prozaïsch en wat minder kerkelijk gezegd : als ze op de blaren moeten zitten, beseffen ze toch ook dat ze hun gat verbrand hebben? Of zijn het masochisten?

Enne O ja! Waarom onze ‘penitentiaire petoeten’ niet omgebouwd naar bijvoorbeeld het Open Marokkaans Model onder de blote hemel? Die herleiden het bewakingsprobleem tot het strikte minimum (één bewaker bij de enige toegangspoort), ze decimeren de kosten en hebben een veel betere heropvoedingswaarde. Ook zou de uitwisseling meer op voet van gelijkheid kunnen gebeuren. Integendeel : daar is het comfort een stuk hoger, gezien het klimaat, dat veel warmer is. Waarbij niet uit het oog mag verloren worden, dat men daar veel dichter bij Allah is.

Dat er nooit iemand denkt aan die arme sukkelaars, die met valse hoop gevoed, hut en boom verlaten, om bij ons en elders overal als paria te worden ontvangen.  Zou moeten bijgeschreven worden in de Universele Rechten van de Mens; het recht om op zijn geboortegrond een menswaardig bestaan op te bouwen.  

Daartoe moesten wij geen Ontwikkelingshelpers sturen, maar paracommando’s!

26-05-2011 om 16:46 geschreven door digitalia  

-

1022

woensdag 25 mei 2011

Helemaal uit Amerika gekomen…

Ene zekere Donald Duck, genaamd Hororwitz…

------------------------

'België zal niet snel uiteenvallen'

• woensdag 25 mei 2011, 08u09 IN DE SCHANDAARD

---------------------------

'Ik geloof niet in het snelle uiteenvallen van België.' Dat zegt Donald Horowitz, Amerikaans hoogleraar, gespecialiseerd in etnische conflicten in De Morgen.

Aan de VUB wordt vandaag een eredoctoraat uitgereikt aan Donald Horowitz. Deze professor aan de Duke University is een specialist op het gebied van etnische conflicten.

In De Morgen buigt hij zich over ons land.

'Tot een overweldigende Vlaamse meerderheid België uitspuwt, geloof ik niet in het snelle verdwijnen van jullie land. Ook al omdat Brussel het hart van Europa is.'

Hij vermoedt dat Europa niet blij zou zijn als België uiteenvalt. Bovendien zijn er ook afscheidingsbewegingen in Spanje, Frankrijk, Groot-Brittannië... Ook die landen zien België liever niet splitsen, bang als ze zijn voor een domino-effect.

Horowitz vindt het heel positief hoe ons land door te praten, heel lang te praten, ver weg blijft van een gewapend conflict. 'Jullie conflict is zachter, zegt hij. De Vlaming voelt geen diepe haat voor de Waal, er zijn enkel wat hardnekkige clichés.

Als er toch een gewelddadig conflict zou uitbarsten, zou Europa trouwens meteen tussen beide komen, zo voorspelt hij. 'Europa zou dan erg ongemakkelijk reageren en het zou de Belgische regering alle steun bieden om de opstandige beweging neer te slaan.'

Maar op dit moment is de wereld geenszins ongerust over ons land. De wereld kent ons land trouwens amper. Het is vooral 'een heerlijk onderzoeksonderwerp voor wetenschappers'.

Wat Horowitz vooral verrast is hoe weinig België er nog rest. Er zijn heel weinig federale instellingen. 'Jullie hebben echt alles geregionaliseerd.' Enkel Irak en Bosnië hangen nog losser aan mekaar dan België.

--------------------

Diagonaal herlezen

Bedankt Perfessertje om ons Apenland te vergelijken met Irak en Bosnië, maar in de fond heeft U gelijk : belgië is een bananenrepubliek van bij de oprichting, een soort operette-koninkrijkje, dat jammer genoeg al 180 jaar getiranniseerd wordt door een volksvreemde minderheid die de meerderheid die hen onderhoudt, minacht.

Ja? Capito? En dat verder Europa gewapenderhand zou tussenkomen om orde op zaken te stellen : hoeveel heeft men U betaald om dit te verklaren? Of in natura toegestopt?

Verder wens ik mijn tijd niet meer te verdoen met beuzelarijen. Ja Ma! Ik weet het. Spotten met iemands lichaamsgebreken of met iemands naam, wordt niet gedaan. Dat verlaagt alleen de spotter. Ik weet het. Ge hebt mij wel beter opgevoed dan dat, maar deze keer moet U mij nog vergeven : de man is Donald Horowitz van de Duke University….Met een beetje dyslexie en een snuifje Walt Disney, wordt dit Donald Duck van de Horrorwitz University….

Nè! De man moest maar een ander onderwerp gekozen hebben om zijn eredoctoraat te bejubelen. De vraag bijvoorbeeld wie van de domino-stenen het eerst zal vallen, en wat Gross Brüssel nog waard zal zijn eenmaal het Euro-circus daar verdwenen, wegens gestoven en gebraden.

(gestorven en begraven, maar mijn klein broertje  kon de juiste woorden vroeger nooit rap genoeg vinden – daarom reciteerde hij bij ons verplichte avondgebed Het Sylbolum des Geloofs altijd met deze persoonlijke kinderlijke verspreking. Zo werd Pontius Pilatus ook Sponsius Spinardus….)

Voilà, bij deze werd eens te meer bewezen, hoe gevaarlijk het is, iemands reputatie in de weegschaal te leggen, op basis van één valse premisse. Elke aap met een beetje ogen in zijn kop op het wereldgebeuren, weet dat de volkeren van gans Europa op het punt staan uit hun carcan te breken. Zo niet worden ze in de kortste keren onderworpen aan de Godsdienst van de Wrede. Een tussenweg bestaat er niet…..

25-05-2011 om 13:29 geschreven door digitalia  

1021

woensdag 25 mei 2011

Orakel van Delphi

Al eeuwen afgedaan….Ja?

------------------------------

Eigenlijk gaat dit overgenomen artikel,

hoogst verdienstelijk leesvoer als U het mij vraagt, ook voor ‘Pelgen’ zoals de Hollandse kaaskoppen ons, Vlamingen, nog altijd men te moeten noemen, zonder dat te beseffen dat we hierdoor wel eens gegriefd zouden kunnen zijn, want een ‘Belg’l, dat is een Franssprekende Sicamber die te stom is om Nederlands te begrijpen, laat staan het te kunnen spreken of schrijven. Als jullie ons als ‘Vlaming’ aanspreken, hebben wij meteen ook geen enkele reden meer om jullie kaasproductie te hekelen. Integendeel, dan kopen we voortaan allen nog Leerdammer, Edammer en Gouda, en eten we van z’n leven ooit nog ’n kruimel Maredsous.

gewoon over de pruimentijd. Echter voor de zwierigheid in de titel, werden de pruimen, zonder opzet te discrimineren, gemakshalve  dan maar beperkt tot mirabellen.

Ik schrijf ‘pruimentijd’ met een laagje onderverzwegen nostalgie, omdat de huidige rationaliteit dikwijls zo heel erg kaal is. Sedert de Mens over en weer naar de Ruimte reist, en niet langer naar de Hemel, enkele reis, kunnen wij ons onze Engelbewaarder naast ons, in lang wit gewaad, en met prachtige witte op de rug samengevouwen vleugels, niet meer voorstellen. IS hij er überhaupt nog wel, of is hij totaal vergeestelijkt en dus onzichtbaar? Verbergt hij zich op het Internet, heeft Sarkozy dat ontdekt en is het daarom dat hij daar de hand wil op leggen?

Voor zij, die als ‘redeljk schepsel Gods’ hebben leren denken :”Je pense, donc je suis’, breken er angstige tijden aan. Want wat vroeger ‘De Pruimentijd’ was, met ruimte voor orakels en mirakels, wordt nu teruggebracht tot de eigen hersen-inhoud. Ik geloof nooit dat dit een verbetering is.

-------------------------------------

Het orakel heeft gesproken

MAX MICHA - 24 MEI 2011 In Het Vrije Volk

-----------------------------

Vroeger, in het oude Griekenland, ging men naar een orakel voor raad en advies. Wijze mannen overlegden met deze profetische bemiddelaar hun strategische en politieke plannen en om de diepere geheimen van hun toekomst te doorgronden. Het oraculum werd bij de Romeinen vergeleken met een goddelijke openbaring die alleen via priesters werd uitgesproken. Het orakel beheerste de kunst van het divineren, en dit werd geïnterpreteerd door priesters. Hier ligt dus de basis van een huidig probleem.

Een orakel (Grieks: χρησμός) verwijst in de eerste plaats naar een persoon of bemiddelaar die beweert over profetische gaven te beschikken. De term orakel wordt zowel gebruikt voor de wijze raadgevingen van (één of meerdere) vermeende godheden, als voor de plaats of persoon waar die raad werd gehaald.(Wikipedia)

Oraculum (afgeleid van orare ) Het citeren van geboden van de goden in een (juridische) rede

Tegenwoordig zijn er de ayatollah’s en  imams die deze functie van adviseurs hebben overgenomen in de islamitische wereld. Het is natuurlijk niet duidelijk of hun kennis en wijsheid wordt ingefluisterd door de geest van de profeet Mohammed, als surrogaatorakel,  of door een intensieve studie van recht, ethiek en filosofie. Feit blijft dat het orakel er in ieder geval fysiek niet meer aan te pas komt. Ook in onze westerse wereld merken we ondertussen de invloed van deze radicaal orakelende imams en ayatollah’s. Als groot voorbeeld in onze  geschiedenis hebben we de fundamentalistische ayatollah Khomeini, die de zogenaamde revolutie in Iran leidde. Tegenwoordig is het Ayatollah Ali Khamenei , die de huidige radicale Iraanse president Ahmadinejad in raad en daad bijstaat om te waarborgen dat de islam als geloof de grootst mogelijke invloed kan blijven uitoefenen op de politiek.

Wat bezielt deze gelovige volgers van de islam om zomaar klakkeloos alles aan te nemen van deze religieuze mannen met baarden? Berust dan alles wat zij verkondigen in naam van de Koran op waarheid?  Zouden ze echt de kunst beheersen van het divineren of gebruiken ze andere methoden? Manipulatie, massapsychose en groepsdruk zijn succesvolle methoden tot het opruien van een groep mensen. Dit weten de geestelijke leiders van de islam maar al te goed en maken hiervan dan ook gretig gebruik. We zien dit in bijvoorbeeld de fatwa die werd uitgesproken in ’89 door Khomeini jegens de schrijver Salman Rushdie. Iedere radicale moslim werd geacht gehoor te geven aan deze fatwa, zonder voor zichzelf na te denken. Het orakel had gesproken.

Lijden deze leiders dan aan lichte vormen van psychologische stoornissen of schizofrenie?  Enigszins wel. Gezien het feit dat manipulatie nodig is en wordt gebruikt als middel om een doel te bereiken, kunnen we spreken van machiavellisme. Manipulatie m.b.t. tot het geloof zou impliceren dat God of Allah aan de kant van de manipulator staat en de gelovige  gedegradeerd wordt. Dit kan leiden tot aantoonbare en ernstige emotionele schade bij gelovigen of volgers. Maar dit zien we niet alleen bij geloofsgerelateerde onderwerpen. De politiek maakt hier uiteraard ook veelvuldig gebruik van. Hoe had men u anders kunnen doen geloven dat het toetreden tot de EU en de euro alleen maar voordeel kende voor Nederland? Hoe zou men u anders kunnen wijsmaken dat democratie daadwerkelijk bestaat en nut heeft?

Als ander voorbeeld van een succesvol en manipulerend orakel uit het verleden nemen we  Al Gore, de milieuactivist. Deze man wist de hele linkse wereld aan zijn voeten te krijgen door de mens verantwoordelijk te houden voor de versnelde ecologische evolutie. Miljoenen, misschien wel miljarden aan subsidies zijn binnengesleept voor milieuvriendelijke projecten naar aanleiding van  het verhaaltje van deze man. Orakelen in combinatie met manipulatie is dus zowat overal aanwezig waar persoonlijk voordeel te halen is.  Het moge duidelijk zijn dat manipulatie verschillende doelen dient.

Zijn zij die gehoor geven aan het orakel dan van lager allooi of van lager geestelijk niveau? Niet per definitie. Groepsdruk is een van de grootste oorzaken voor dit gedrag. We kunnen dit bijvoorbeeld zien bij jongeren.  Alleen heb je er nooit zo’n problemen mee, zodra de jongeren in een groep opereren zijn ze niet meer te handhaven. Dit zelfde gedrag  zien we bij stakingen, betogingen en voetbalrellen. Dit is ongeacht etnische afkomst of leeftijd. De gevolgen van het niet opvolgen van de groepsdruk kan in onze westerse beschaving leiden tot uitsluiting, maar in sommige culturen staat hier zelfs de doodstraf op. Voor hen die wel het lef hebben om voor zichzelf te denken, en deze redeneringen durven te betwisten, wacht in sommige landen een gewisse dood of vervolging. Gelukkig staat het ons in onze westerse wereld vrij om een mening te hebben en deze daadwerkelijk te uiten (tot zover dan). 

Misschien kunnen we ons afvragen of dit ook zo veelvuldig voorkomt bij christenen. Misschien wel, maar dan in mindere mate.  Het fysieke bewijs dat Christus ooit heeft bestaan is tot nu toe nog nooit geleverd, en toch benut men deze man en zijn levenswijze als hoop en steun in het leven, vooral in tijden dat het slecht gaat. Vrezen christenen de paus dan net zo als de moslims de ayatollah’s vrezen? Nee,  want de bijbel wordt niet meer tot op de letter geïnterpreteerd en staat los van de rechtspraak. De paus als orakel van de katholieke kerk heeft ooit bijvoorbeeld condooms verboden, maar er is niemand die daar vrijwillig gehoor aan geeft. De paus zal als vertegenwoordiger en visionair van het conservatieve katholieke geloof het homohuwelijk nooit kunnen goedkeuren. Toch zijn er genoeg katholieke homokoppels.

Bij andere geloven, waaronder het boeddhisme, wordt veelvuldig gebruik gemaakt van een orakel.  De separatistische Dalai Lama laat zich noch steeds inspireren door Nechung, het orakel van Tibet.  Mocht hier dan al sprake zijn van manipulatie door de Dalai Lama, dan is dit wel in positieve zin. Daartegenover staan dan als negatief voorbeeld van manipulatie en groepsdruk de Jehova’s getuigen. Bij deze vorm van geloof zien we dat deze fundamentalistische tak van het protestantisme zich laat indoctrineren door manipulatie en angst voor uitsluiting.  Ook hier zijn in het verleden fatale beslissingen opgelegd door de groepsdruk.  Als voorbeeld de orgaantransplantatie.  Als orakel voor dit geloof kunnen we de (valse) profetieën  aanwijzen die blindelings worden gevolgd door de gelovigen.  Deze dienen als leidraad en handleiding voor de gelovigen.  Maar wat is goed en wat is slecht en wie bepaalt dat en hoe wordt het geïnterpreteerd?

Wat betreft onze politiek bulkt het natuurlijk van de orakels. Hoor ze eens voorspellen en hun visies kenbaar maken in de Tweede Kamer,  of tijdens de verkiezingen. Ik denk toch wel dat wij op een punt zijn gekomen dat wij, als nuchtere Hollanders,  alles met een korreltje zout nemen. We geloven onze orakels zolang  en zodra het ons dient van persoonlijk voordeel. Echte voorbeelden van orakels in onze huidige politieke geschiedenis zijn als voorbeeld  Willem Drees en Frits Bolkestein. Waar deze heren voor de een visionairs zijn, zijn zij voor een ander weer opruiende individuen. Dit is allemaal afhankelijk van de intellectuele, sociale en maatschappelijke positie van diegene die gemanipuleerd wordt.

Is onze wereld dan beter af zonder orakels? Nee, helemaal niet. We zullen altijd visionairs en orakels nodig  hebben. Enerzijds om het geloof in ere te houden en anderzijds om onze wereld  maatschappelijk en economisch te helpen evolueren. Maar er zijn altijd individuen die misbruik moeten maken van deze macht die veelvuldig voorhanden is en waar zovelen gevoelig voor zijn.

Max Micha

--------------------

Diagonaal herlezen

Steller van dit artikel (Max Micha) moet een wijs en bedachtzaam man zijn. Maar ik geloof nooit dat er in dit leven voor hem een politieke leidersrol is weggelegd. Misschien voor zijn nakomelingen. Binnen een paar eeuwen. De oorsprong en de werking van een orakel moet men namelijk niet kunnen omschrijven of uitleggen, men moet zelf een orakel ZIJN. Men moet in eigen persoon en op elk niveau zich als een orakel kunnen bevestigen. Men moet kunnen ratelen als een geboren orakelaar….

Al wil ik voor bepaalde gedreven personen die ook wel op een of ander gebied orakelen, wel een uitzondering maken. Voor Geert Wilders bijvoorbeeld, en voor Marine Le Pen, om maar die twee te noemen, in afwachting dat ook zij (meervoud) aan het kruis worden genageld, omver worden geschoten of gehalsrecht. Naar goede Muzelmans Gebruk : met het hoofd naar Mekka, de strot overgesneden, met één zuivere haal met een vlijmscherp mes, van links naar rechts. Laten leegbloeden,tot de dood er op volgt. Zie ‘Suikerfeest’ en ‘Offerlam’. Of, om praktische redenen : wijlen Theo Van Gogh….

Zullen die Goeden (die twee en ook anderen) leren zich hardhandiger te verzetten tegen de vestiging van het Kalifaat Allochtonië? De tijd dringt….  

Of die andere Man uit Nazareth nu echt bestaan heeft, of niet, zal wel voor altijd een raadsel blijven, uitgenomen dan voor Zijn tijdgenoten. Wat ik wel weet, is dat Zijn leer de meest volmaakte is  die de mens zich kan dromen. Als ik ‘De Pieta’ van MichelAngelo zie, dan heb ik ook meer bewondering voor het kunstwerk, dan voor de kunstenaar. Zonder deze nochtans te willen wegcijferen. De Boodschap is Goddelijk. Maar zoals altijd en overal, staan tussen droom en daad, wetten en de weg, en praktische bezwaren.

En weemoed, die niemand kan verklaren. Zo voeg ik er uit eigen vinding aan toe, al kon Willem Elsschot dat beter onder woorden brengen. Daarvoor was hij dan ook een groot kunstenaar!

25-05-2011 om 12:51 geschreven door digitalia  

_

1020

dinsdag 24 mei 2011

Dames, Jullie zijn verwittigd!

Geen verdere Islamisering of jullie zijn de pineut…

-----------------

De zegeningen van de Godsdienst van de Wrede worden weer eens geactualiseerd. En dan nog wel in Vlaanderens schande, De Schandaard. Het hoeven niet altijd stenigingen te zijn, noch het in brand steken van Koptische kerken en het vermoorden van ‘ongelovige honden’. Neen, laten wij ons hoofd bij ‘Het Verkeer” houden. De vrouw aan het stuur in Ryad.

Het Land dat overvloeit van honing en petrol (Saoud Arabia), houdt van alle vrouwen die het zelf heeft en die ze goed onder de knoet houden. Westerse en Amerikaanse dames zijn, in al hun openheid en hun blootheid, gewoon loslopend wild voor de viriele Muzelman. Negermadammen, voluptueuse Rubensmodellen, zijn dat, tot op zekere ouderdom ook, ofwel voor de harem en later ook voor (aan) de kookpot.

Franse aristocraten die een Guiness Biggetje en haar familie miljoenen aanbieden om de kop van Strauss-Kahn te redden, zijn nobele mensen op dezelfde golflengte als de witgeklede Oliesjeiks, die op die manier aan directe en duurzame ontwikkelingshulp proberen te doen. Die vrouw moet alleen een beetje haar eerste verhaal wat inkleden : in de coulissen staat de echte callgirl klaar om tot bekentenissen over te gaan, dat zij de Eva is geweest die de Hooggeplaatste Weledele Heer Strauss-Kahn verleid heeft. Wat zeg ik : verleid heeft? Verkracht heeft ze hem! Misschien zelfs wel in opdracht van Marine Le Pen, die hem als tegenkandidaat voor het Presidentschap dacht te moeten vrezen….Uitgeput en leeggezogen als een vlieg, heeft zij, de spinnekop, haar netten, haar biezen en heel haar bataclan gepakt en is in paniek weg gevlucht. Juist toen die Senegalese er aan kwam, met stoffer en blik! Waarlijk, zo helpe haar God!  Zij heeft nog rap, als bij toeval, van dat speciaal “lichaamsvocht” van uit haar BH op de rok van dat pikzwarte schaap kunnen smeren, als bewijs dat de stormen binnen gezakt waren.

Mijn oude Moeder heeft gelijk gehad : “Moest er geen slecht vrouwvolk zijn, er zou ook geen slecht mansvolk zijn”…Juist, Ma, en daarom mogen de vrouwen in Saoud Arabia niet met de auto rijden!

---------------------------

Prootest groeit tegen arrestatie van Saoedische vrouw die autoreed

dinsdag 24 mei 2011, 15u18

In Saoedi-Arabië komt er steeds meer vraag naar de vrijlating van een jonge vrouw die afgelopen zaterdag werd opgepakt omdat ze met een wagen rondreed.

Er gaat een petitie de ronde om de vrijlating van Manal al-Charif te bewerkstelligen en op Youtube is een video te zien ten voordele van de vrouw. Op de socialenetwerksite Facebook betuigden al meer dan 14.000 mensen hun steun.

De petitie, gericht aan koning Abdallah, vraagt de vrijlating van de 32-jarige vrouw, en bevestigt dat het 'tijd is om een duidelijke beslissing te nemen over het recht van vrouwen om met de wagen te rijden'.

'Manal wilde enkel bewijzen dat het mogelijk is voor een vrouw om auto te rijden in Saoedi-Arabië', aldus Wajiha Hweider, die haar eerder al eens vergezelde tijdens een autorit. De tweede keer liep het echter fout af, en werd Manal opgepakt.

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch riep eerder al op om de vrouw vrij te laten. Saoedi-Arabië is het enige land dat vrouwen verbiedt om met de wagen te rijden.

--------------------

Diagonaal herlezen

Zeg niet te gauw, het is weer een vrouw!

Want wat zegt de sharia? Minstens in het openbaar een paar honderd zweepslagen? Door een uit de kluiten gewassen politieman met ferme bicepsen? Zo ene die er niet neffe klopt. Moet kunnen, want het was veel meer dan een gewoon ritje : het was een provocatie tegen de bestaande orde en dus een belediging aan Allah. Een uitlokking, om ook in het Rijk van Abdullah I een soort van Arabische Lente op gang te trekken! ! Met roekeloos en tergend rijgedrag tot gevolg…

Waarom dwalen mijn gedachten nu ineens af naar de dagelijkse files en de overvolle autowegen bij ons….met voertuigen waarin bijna meer vrouwen dan mannen aan het stuur zitten! Neem nu eens alle vrouwelijke chauffeurs weg (maar zonder stokslagen!) en de mannen zouden vrolijk fluitend kunnen zoeven over het putten-vrije asfalt onderweg naar hun werk …De Welriekende Dreef zou weer welriekend worden : geen benzinedampen meer van stilstaand verkeer! Vrouwen mogen niet meer auto-rijden. Ze mogen zonder mannelijk familie-lid zelfs niet eens meer buiten de deur komen. Vrouwen horen thuis aan, nipt nog niet in de kookpot. Moeders aan de haard, daar horen ze van ouds thuis! En kindjes kopen met hopen, de afwas doen , schuren en de bedden opmaken. Hoogstens diep onder de vodden van kopt tot teen, op de koffieklets gaan bij de buren. Maar het werk van de mannen afnemen? No way! Sharia 4 All!

Hebben wij, mannen, wel degelijk gelijk door ons te verzetten tegen de Islamisering? Om nog maar te zwijgen van ons recht om meerdere dames (tegelijk?) te koesteren! En kindergeld te trekken voor elk kind die uit al die bloemkolen komt.

Zijn wij niet te stom om te helpen donderen, dat wij ons verzetten tegen de Muzelmannerij-for-Men? Van zodra we eenmaal op vrijdag namiddag met ons achterste omhoog een beetje in de moskee zijn gaan dommelen, zijn we geen ongelovige honden of varkens meer, en kunnen we ongestoord de katjes knijpen overal waar deze zich ophouden.

Dames! Met die dingen moeten we uit onze ogen kijken! Bak het ons niet te bruin, anders bekeren wij ons, met ons certificaat van ‘ontdoping’ in de hand, in massa tot de Godsdienst van de Wrede.

25-05-2011 om 11:54 geschreven door digitalia  

1018

dinsdag 24 mei 2011

-------------------

Omdat ik nergens aders ooit zo’n steengoede bepaling/omschrijving vond van het woord ‘amnestie’ laat ik hieronder ons aller vriend  Björn Roose aan het woord. Commentaar is overbodig.

Gisteren zag ik de Heer Rinnebô (de man ziet er nog slonziger uit dan hij spreekt : Marc Reynebeu, door mij vertaald als ‘strontstroom’, in ’t West Vlaams te vertalen tot ‘vloeibare, lopende (rinnende) bô’, in verstaanbaar Vlaams  beer; vloeibare mest zijnde. Dat het Vlaams Nationalisme levendig wordt gehouden door haat, pure haat tegen belgië, kreeg hij met moeite over zijn lippen; zodanig verwerpelijk vond hij dat.

Enfin, Ons Heer moet van elk zijn getal hebben…..

-------------------------

Amnestie: gedane zaken nemen geen keer? – Wat het “anti-fascistisch front” niet vermeldde ...

Ik was het eigenlijk al vergeten – wie zo veel schrijft als ik heeft dat wel eens voor – dat in Revolte van februari 2011 een artikel van mijn hand over amnestie was opgenomen. Leuk dus dat de jongen van het zogenaamde “anti-fascistisch front” daar aan herinnerde afgelopen weekeinde.

Alleen jammer dat de “anti-fascist” vergat te vermelden wélk verwijt en van wié mij er toe bracht te stellen dat ik het me bijna ging beklagen geen kind of kleinkind van “zwarten” te zijn, al is het maar omdat dat verwijt de rechtstreekse aanleiding was om mijn artikel te schrijven.

Jammer ook dat de “anti-fascist” het nodig vindt de argumentatie telkens te vervangen door “(...)”. Wellicht bang dat zijn lezers kennis zouden nemen van die argumentatie ?

Raar ten slotte dat de “anti-fascist” beweert dat ik “uitgebreid” inga op de stelling “dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden”. Daar ga ik in mijn artikel namelijk totaal niét op in.

Zonder het ook nog eens over de uitleg bij de, vanzelfsprekend gestolen (“anti-fascisme” lijkt af en toe gewoon synoniem te zijn voor diefstal), foto bij het AFF-artikel te hebben – we “probeerden” niet alleen Manneke Pis een Vlaams jasje te geven en hem op de belgische vod te laten pissen, we sláágden daar ook in, dank u) – of over het gegeven dat er behalve amnestie nog honderden reden zijn om belgië te haten (bijvoorbeeld het nog steeds toepassen van een “Berufsverbot” voor zelfs ex-familieleden van de “incivieken” van tegenwoordig), krijgt u hierbij dan ook het volledige artikel, zoals dat in Revolte werd gepubliceerd:

“

Inleiding

Amnestie: diegenen die dood zijn, hebben er niets meer aan; diegenen die nog leven, willen ze niet meer, hoor je wel eens. En toch heeft de Vlaamse Beweging het idee nog niet opgegeven. Toch niet de volledige Vlaamse Beweging, toch niet in al zijn delen, al is het de laatste jaren wél opvallend stil geworden rond de amnestie-eis, zelfs in kringen en bij verenigingen waar die eis ooit hoog in het vaandel werd gedragen. Ook daar hoor je immers steeds vaker die uitleg en ook daar hoor je dat het toch niets uithaalt. Maar is dat ook zo en moeten we de eis laten vallen omdat er geen resultaten op tafel komen? Op die en andere vragen pogen we in onderstaande tekst een antwoord te geven.

Wat is het ?

Voor de verklaring van de term grijpen we even terug naar de heren Willy Cobbaut en Jan van Elzen. Beiden maakten, samen met onder andere Karel Dillen, deel uit van de redactie van ‘Alternatief’, een ‘driemaandelijks jongerentijdschrift voor informatie en aktie’, dat verscheen van 1973 tot 1981, en christelijk, volksnationalistisch en solidaristisch geïnspireerd was. Een vaste rubriek in de ongeveer veertig verschenen nummers was ‘Woordverklaring’, en uit die rubriek, of beter uit het boek ‘Het fatale dwangdenken’ (verschenen in 1988 bij Boekenactie Alternatief) waarin alle in die rubriek verschenen bijdragen gebundeld werden, halen we de terminologische verklaring.

Het woord ‘amnestie’ is, zo lezen we er, terug te voeren op het Griekse woord ‘amnestia’, dat zoveel betekent als ‘vergeten’ of ‘het uitwissen van een herinnering aan iets’. ‘Een amnestiemaatregel’, aldus professor dr. N.M. Wildiers, heeft dan ook ‘niets te maken met een morele beoordeling van de feiten waarop hij betrekking heeft. Amnestie is een maatregel die getroffen wordt om de politieke rust te herstellen of een sociale heropbeuring te bewerken, om de herinnering aan bepaalde daden, die vatbaar waren voor bestraffing of reeds het voorwerp van een veroordeling uitmaakten, uit te wissen. (...) De geesten tot bedaren brengen, de haat uitdoven, de vrede en de rust laten heersen daar waar twist en geweld de bovenhand hadden, dat is het doel dat wordt nagestreefd’.

Eigen aan amnestiemaatregelen is ook, aldus Cobbaut en van Elzen, dat een amnestiewet een algemeen karakter heeft, dus niet gericht is op ieder geval afzonderlijk, maar op de natie als geheel. Eigen aan amnestiemaatregelen is dan weer niét dat ze noodzakelijk met terugwerkende kracht worden ingevoerd. het kan, maar alleen al de gedachte aan welke de gevolgen zouden zijn inzake – in bijvoorbeeld het Belgische geval – achterstallige lonen, pensioenen, oorlogsschade en vergoedignen, weer in dienst te nemen ambtenaren en dergelijke meer, plus de mogelijkheid dat dergelijke retroactieve maatregelen wel eens iets zouden kunnen wijzigen aan de rechten van de staat of van derden, maakt duidelijk dat die retroactieve amnestiemaatregelen over het algemeen weinig kans maken.

Door de eeuwen heen

‘Amnestie’ wordt als term sinds de Tweede Wereldoorlog vooral gebruikt om te verwijzen naar collaboratie, repressie en de nog steeds voortdurende gevolgen daarvan, voornamelijk in Vlaanderen. Nochtans zijn amnestiemaatregelen bijna zo oud als het woord ‘amnestia’ zelf.

De oudste bekende amnestie was diegene die verleend werd door Thrasybulus van Athene, al werden er bij die amnestiemaatregel een aantal uitzonderingen gemaakt. Een ander bekend geval is de amnestie die Marcus Brutus en Gaius Cassius op 16 maart van het jaar 44 voor onze jaartelling kregen vanwege de Romeinse Senaat voor de moord op Caesar, terwijl gelijktijdig Caesar goddelijk werd verklaard.

In 1598 maakte Hendrik IV een einde aan de godsdienstoorlog in Frankrijk door bij edict te bepalen dat de herinnering aan het gebeuren diende uitgewist en begraven te worden, alsof het nooit geschied was. ‘Iedereen moest zich’, aldus Cobbaut en van Elzen, ‘beheersen en voortaan in vrede leven’.

Ook bij de ‘restauratie’ van Karel II van Engeland werd amnestie verleend, weerom met een aantal uitzonderingen (zijnde die personen die deel hadden genomen aan de executie van de vader van Karel II). Eveneens in Brittannië kregen in 1747 de deelnemers aan de Jacobistische opstand van 1745 gratie. Op 13 maart 1815 verleende Napoleon amnestie, met uitzondering voor dertien prominenten, waaronder Talleyrand. Op 10 augustus 1840 voerde Pruisen een amnestiemaatregel door. In 1857 riep Frans Jozef I van Oostenrijk de algemene amnestie uit, net zoals Andrew Johnson, de president van de Verenigde Staten in 1868 amnestie verleende aan alle deelnemers aan de Amerikaanse Burgeroorlog.

In 1905 werd in Frankrijk de amnestie afgekondigd, in 1949 en 1954 werd in Duitsland amnestie verleend voor daden gepleegd tijdens de Tweede Wereldoorlog (zeer tot ongenoegen van een aantal mensen die dit vonden vloeken met de ‘Entnazifikierung’ trouwens), in 1991 werd algemene amnestie verleend aan de inwoners van Zuid-Afrika die zich verzet hadden tegen de apartheid, en nog dit jaar verleende de Tunesische interimregering amnestie aan kleine misdadigers van gemeenrecht én politieke gevangenen.

Het Belgische geval

België is met het niét verlenen van amnestie voor daden begaan tijdens de Tweede Wereldoorlog in ieder geval een ‘unicum’ op de wereld. Nochtans zou amnestie geen beoordeling van de feiten inhouden, maar evenmin de erkenning dat straffen uit het verleden onrechtvaardig waren. Amnestie heeft als doel het afsluiten van het hoofdstuk van collaboratie en repressie met de vaststelling dat het nu voorbij is.

Pogingen tot amnestiemaatregelen werden in het verleden onder meer ondernomen door een aantal CVP’ers (tegenwoordig CD&V’ers), waaronder Herman Suykerbuyk, en een niet onbelangrijke meerderheid van de Vlamingen was ook voor die amnestiemaatregelen gewonnen. Politieke spelletjes en Franstalige tegenwind zorgden er echter voor dat van die maatregelen niets in huis kwam.

Waarom dan nog ?

Het ziet er dus niet meteen naar uit dat we moeten rekenen op het Belgische parlement of de Belgische regering om alsnog een officieel einde te maken aan collaboratie en repressie. En toch zijn er nog steeds redenen genoeg om zulks te vragen.

Ten eerste bepleiten we amnestie op grond van de uitspattingen van de repressie. Die maakte immers, aldus Paul Struye, gebruik van ‘des méthodes nazis’ (nazi-methoden).

Ten tweede bepleiten we amnestie op humanitaire gronden. Het is volkomen onmenselijk om iemand meer dan vijfenzestig jaar na de feiten nog steeds met de vinger te wijzen of, zoals de amnestie-actievoerders in november 2010 mochten meemaken in de Wase stad Sint-Niklaas, te merken dat mensen die voor amnestie pleiten, al zijn ze dan nooit deelachtig geweest aan de collaboratie of de repressie, net zomin als degene die het verwijt maakte (ex-burgemeester en socialist Freddy Willockx), worden uitgemaakt voor ‘kinderen en kleinkinderen van zwarten’.

Ten derde kan amnestie nog steeds bepleit worden op christelijke gronden (minstens voor de christenen onder ons). Vergeven en vergeten, weet u wel.

Ten slotte kan amnestie bepleit worden met het argument, aldus Cobbaut en van Elzen, ‘dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden’. Er is dus, zelfs los van de repressie, minstens sprake van gedeelde schuld.

Hoe dan ook, ondergetekende ging het zich bijna beklagen dat hij geen kind of kleinkind van ‘zwarten’ is toen hij dat verwijt in het gezicht geslingerd kreeg. De repressie en de daaropvolgende, halsstarrige weigering om amnestie door te voeren, heeft dan ook hele generaties Vlaams-nationalisten voortgebracht. Met een beetje cynisme zou een Vlaams-nationalist zich haast dankbaar moeten tonen tegenover de Belgische staat vanwege deze aangehouden haat. Het is immers makkelijker te haten wat ons haat, dan te haten wat ons vergeeft. Alleen al om dát af en toe duidelijk te maken, om aan te geven dat de haat van de Belgische staat tegenover Vlaanderen onverminderd verder duurt, is het goed de amnestie te blijven eisen. Desnoods tot iedereen die er het rechtstreekse of onrechtstreekse slachtoffer van werd dood en begraven is. Desnoods tot we het alleen nog postuum kunnen eisen.

Hoe ging dat liedje ook alweer? O ja, ‘We zullen België, België, België trouw verraden, haat in ’t leven, haat in ’t graf’.”

Geplaatst door Björn Roose op maandag, mei 23, 2011 1 reacties

--------------------

Diagonaal herlezen

De vraag (bede) om amnestie hetzij door belgie, hetzij voor belgie; zal straks zonder voorwerp zijn. Zoals reeds eerder hier bedacht, dooft elke misdaad uit door het wegvallen van de dader.

Belige is nooit het vaderland geweest van de Vlamingen, en we zullen er nooit een traan om laten. Misschien wel dat we feest vieren, de dag dat het ding verdwijnt.

24-05-2011 om 21:17 geschreven door digitalia  

_

1017

dinsdag 24 mei 2011

Elke dag wordt het duidelijker : voor de Franscouillons is elke nieuwe dag weer een gewonnen dag en de Vlamingen, zowel de lauwen als de harden,  we staan erbij en kijken ernaar….Zoals Jan Verroken, moeten wij vaststellen weer eens de deur op een kier te hebben gezet, om te ondervinden dat er weer gestolen wordt als bij de raven. Het wordt een lange, een zeer lange paringsdans, met als Kapelmeister het Koninklijk Circus van Duytschen bloede, dat de maat aangeeft. Een, twee drie. Een, twee drie en draaien. Zoals bij de Weense Wals, zwevend over de dansvloer in driekwartmaat.  Eerst met een sierlijke rechts draai, dan met een nog sierlijker linkse draai, altijd in de juiste maat. Want de maat van de muziek bepaalt het rinkelen van de kassa….

Het volk, dat buiten de poort zich staat te verbijten, kijkt toe en wacht. Ja, waarop wacht het volk? Het verlossend (start)schot, wanneer toch komt dat ooit?

De Lonxe Progressiviteit weet wanneer ze moet zwijgen. Onder het graaien wordt geen kik gegeven! Het verkrachtingsschandaal in Frankrijk, rond de hooggeplaatste Linxe kaviaar-socialist en IMF-baas Strauss-Kahn wordt in De Schandaard, ooit Vlaanderens sieraad, verbloemd tot…. “bij de reconstructie in bijzijn van het slachtoffer worden er door de politie slechts ‘lichaalmssappen’ gevonden op de plaats delict”, wat anders wel zeer accuraat als sperma zou omschreven worden moest de dader geen Linxaard zijn geweest. In Frankrijk wordt de hele zaak ondertussen steevast geloochend als een complot bedoeld om Linx te schaden.

Bedenking : aan de po-co Linxe progressiviteit kleeft altijd en overal een onderlaag van immoraliteit. Waarbij altijd en overal door hen gewezen wordt naar de splinter in het oog van anderen. Dat is geen theorie, maar zuivere waarneming.

Festina lente voor Di Rupo

Formateur vraagt budgetvoorstellen van 9 partijen

• donderdag 19 mei 2011, 05u00 In De Sc handaard

----------------------

BRUSSEL - 'Haast je langzaam, zeer langzaam.' Het lijkt wel de lijfspreuk van formateur Di Rupo voor de komende weken. Er is zelfs al sprake van vakantieplannen.

Ook al lijkt de kans op een finaal akkoord mét de N-VA zo goed als onbestaand, met een gebetonneerde glimlach ging Elio Di Rupo (PS) gisteren aan de slag als formateur.

Niet toevallig charmeert hij in zijn eerste contacten twee CD&V-kopstukken: voorzitter Wouter Beke en premier Yves Leterme. Gistermiddag sprak hij de premier over de begroting. Hoe beter Leterme lopende zaken draaiende kan houden, hoe comfortabeler Elio Di Rupo zijn formateursschap kan vervullen.

Hij wil daarvoor zijn tijd nemen en lijkt potdoof voor de smeekbede van de N-VA om nu snel te gaan. Volgende dinsdag start hij bilaterale gesprekken met de negen partijen. Per mail heeft hij alle negen gevraagd om saneringsvoorstellen voor de overheidsfinanciën. Tegen 2015 moet ons land minstens 17 miljard euro besparen om geen tekorten meer te boeken.

Aan Leterme vroeg Di Rupo dat hij het monitoringcomité - de werkgroep topambtenaren die de begroting in het oog houdt tijdens lopende zaken - de opdracht zou geven om nieuwe cijfers bijeen te zoeken. Dat duurt 'misschien wel twee weken'.

Di Rupo wil de besparingsoefening ook al doorvoeren voor 2012, zo verklaarde hij na afloop van de ontmoeting met Leterme. Dat betekent dat die maatregelen al in het najaar goedgekeurd zouden moeten worden. Slaagt men er pas in om vanaf 2013 een saneringspakket op te stellen, dan 'moet de inspanning geleverd worden over drie in plaats van vier jaar en dreigt die ondraaglijk te worden voor de burger'.

N-VA of niet

Waar wil Di Rupo naartoe als formateur? Officieel naar een coalitie waar ook de N-VA deel van uitmaakt. Vanmiddag staat er overigens een ontmoeting met Bart De Wever op het programma.

Maar of Di Rupo daar eigenlijk zelf nog in gelooft, is bijzonder twijfelachtig. N-VA geduldig, heel geduldig losweken van de andere partijen dan maar? Dat pakt (voorlopig) niet. Premier Leterme, zo klonk het in zijn omgeving, herhaalde ook gistermiddag nog eens dat zijn partij niet zonder de N-VA en niet zonder een staatshervorming zou vertrekken in een nieuwe regering. Di Rupo gaf aan de SP.A niet te willen lozen.

In elk geval gaat Di Rupo de komende weken een nota over de begroting opstellen. Over die nota mogen de negen partijen zich uitspreken.

Te verwachten valt dat hij daarbij bijzonder veel oog zal hebben voor wat CD&V budgettair verlangt. Dat de manier waarop de PS de overheidsfinanciën wil saneren veraf staat van de zienswijze van de N-VA, is zo klaar als een klontje. Het volstaat om de 1 mei-boodschap van Di Rupo naast verklaringen van de N-VA over de begroting te leggen. 'Sociaal-economisch wil de N-VA inzetten op besparingen en op hervormingen in de sociale zekerheid', klonk het dinsdag in een communiqué.

De PS hanteert als gouden stelregel dat voor iedere euro besparingen er ook een euro extra inkomsten nodig is. Vijftig procent van het 'gat' opvullen door te besparen, vijftig procent door nieuwe belastingen dus.

Communautair wil Di Rupo zich zoveel mogelijk baseren op de nota van Wouter Beke. Maar die nota heeft op essentiële knelpunten geen knopen kunnen doorhakken. De wetsvoorstellen over Brussel-Halle-Vilvoorde zijn 'imbuvable' voor Di Rupo en alle Franstalige partijen.

De voorstellen voor een nieuwe financieringswet blokte Di Rupo af in een brief.

--------------------

Diagonaal herlezen

Bij nader toezien heb ik bij de aanvang van dit stukje niet goed opgelet op de maat. Wat opgevoerd wordt, is niet de gewone Weense Wals, maar de LANGZAME WEENSE WALS, wat helemaal iets anders is.

Die laatste soort walsen wordt bijvoorbeeld in dramatische filmscènes gebruikt om afstand te scheppen met het dramatisch einde van het liefdesverhaal. De zachte vioolmuziek wordt dan luid en schallend onderbroken door paukenslagen en ander trompetgeschal, die het verschijnen van een ‘deus ex machina’ aankondigen. Een soort ‘godheid’ die onverwacht het geheel een dramatische wending geeft.

Elders lees ik dat er opnieuw gerepeteerd wordt om in De Munt “De Stomme van Portici” te spelen, maar dat de eerste opvoeringen gepland staan in Parijs. Men zou maar naar B russel durven komen in 2015, als tenminste belgië tegen dan nog bestaat….

Als er in die middens al gesold wordt met De Stomme, wat moet dat dan niet zijn in Vlaams Nationalistische kringen!

-----------------------

24-05-2011 om 18:51 geschreven door digitalia  

-

1016

dinsdag 24 mei 2011

Baskenland

---------------------

Het is niet mijn bedoeling hier op deze blog veel teksten van uit de Niveaanse jungle door te geven. Geldingsdrang kan o zo misplaatst overkomen, dat het ruikt naar machtsdeelname. Voor iemand die zich angstvallig van de macht LAAT weghouden, is dat des te erger….

Maar als Pallieeriaan heb ik ook op mij genomen, om ‘het te zeggen, als het goed is’. Buiten het Vlaams Belang, en hier en daar een Niveaan, werden (als ik mij niet vergiss) de uitslagen van de plaatselijke verkiezingen in Spanje nergens, maar dan ook nergens in de media vermeld. De blogwereld gonsde er van.

Zo ook de recente grondwetswijzigingen in het voorheem communistisch Hongarije, waar nu ingeschreven staat dat Hongarije gegrondvest is op Christelijk-Joodse tradities. Het is hoog tijd, dat er eens eens onderzoeks-journalist’ nauwer de banden onderzoekt tussen Hongarije en Vlaanderen. Dat de Verlcihte Geeste van Europa daar niet mee gediend zij, tot daar aan toe, maar het kan niet genoeg beklemtoond worden, dat in Hongarije de Linxe dictatuur op de media, die dateert van de Russisch-Communistische Bezetting, ingeperkt werd. Ingeperkt, niet afgeschaft, zoals onze eigen media rondbazuinen….

Nu laat ik op jullie Frieda Brepoels van de NV-A los. Het is, mocht het U ontgaan zijn, de dame die namens de Niveanen in Straatsburg gestemd heeft voor een nieuwe lading vooral Noord Afrikaanse immigranten, wier aantal bepaald wordt op een slordige 40 miljoen stuks in de eerstvolgende jaren. JaJa, de NV-A is, voor binnenlands gebruik, hard tegen de massa-immgratie, maar dat mag niet geweten worden….

De NV-A is even zo goed voor een zelfstandig Vlaanderen, maar ook dat mag niet al te zeer geweten worden. De politieke NV-A is tenslotte een afkooksel van het Tjeven-ras en die weten voorlopig ook niet of ze Linx of rechtshandig ofwel onbeholpen  zijn. Echt compassie weerd!

---------------------------

Bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen in Spanje hebben zowel Baskische als Catalaanse nationalisten op vele plaatsen het laken flink naar zich toe getrokken. In een meer dan ooit gemediatiseerde en gepolariseerde lokale stembusgang ging de aandacht vooral naar de strijd tussen de socialistische regeringspartij van premier Zapatero en zijn opponenten van de Partido Popular. De verkiezingsuitslag bewijst echter dat in de Autonome Regio's Catalonië en Baskenland geloofwaardige en succesvolle alternatieven aan de kiezer werden aangeboden.

Frieda Brepoels, Europarlementslid voor de N-VA, noemt vooral het resultaat van het pas opgerichte Bildu in Baskenland indrukwekkend: "De partij kende een zeer turbulente aanloop naar deze verkiezingen. Bildu zag pas in maart van dit jaar het levenslicht en groepeert links nationalistische partijen die naar onafhankelijkheid streven. Op zondag 2 mei werd ze verboden door het Spaanse Hooggerechtshof. Na een week van algemene verontwaardiging kwam het Grondwettelijke Hof op dit verbod terug en kon de partij zich alsnog aan de kiezer aanbieden. Zeer opmerkelijk is het resultaat in San Sebastian waar Bildu uit het niets 25% van de stemmen binnenhaalt en zo recht heeft op de sjerp van burgemeester. De partij is in heel Baskenland en in de Autonome Regio van Navarra een toonaangevende politieke speler geworden. Een regelrechte opsteker voor alle EVA-partners."

In Catalonië wordt een succesvolle trend van winst voor volksnationalistische partijen verder gezet. Na de succesvolle regionale verkiezingen dit jaar en de drie overtuigend gewonnen volksraadplegingen over onafhankelijkheid van april dit jaar en eerder in 2010, verankeren nationalisten zich nog meer op het lokale niveau. Uitschieter hier is het resultaat in Barcelona. Na ruim 45 jaar breekt Convergentia, centrumrechtse nationalisten, het socialistische bestuur en komt de hoofdstad van Catalonië in nationalistische handen.

Frieda Brepoels: "Opnieuw bewijzen verkiezingsresultaten dat volksnationalisme wél van deze tijd is. En dit in tegenstelling tot politieke tegenstrevers die ons maar al te graag catalogeren als kortzichtig, verkrampt en egoïstisch. Nationalisme wordt wel vaker gemarginaliseerd al zou het een ideologie zijn die niet meer van deze tijd is en al zeker niet toebehoort aan het democratische Europa. De burger doorziet deze kritiek elke keer opnieuw en durft vandaag kiezen voor een fris, consequent en transparant alternatief. Als N-VA feliciteren wij onze vrienden in Baskenland en Catalonië dan ook met dit prachtige resultaat."

--------------------

Diagonaal herlezen

Als U goed nadenkt, zou U net als ik kunnen zeggen : in de grond zou Frieda Bepoels eigenlijk nog zo slecht niet zijn…..

Maar dat is een on-Christelijke gedachte, die we ver van ons moeten houden. Niet alleen uit overtuiging of wegens onze goede opvoeding, maar ook omdat dromen altijd bedrog zijn.

Het mens is nochtans uit de goeie materie samengesteld en komt m.i. goed in aanmerking om als Toegevoegde Maagd van Vlaanderen voor José Happart nuttig te zijn. Zie voorgaand stukje.

Ach! W.W.W.W. – W.W.W.W. – W.W.W.W., wat stat voor een oud Orangistiche leuze die voluit luidt : Wij willen Willem weg – Wilde Willem wijzer wezen – Wij wilden Willem weer….

Dag Frieda!

Catalonië

24-05-2011 om 11:44 geschreven door digitalia  

_

1015

dinsdag 24 mei 2011

Bij Marc Grammens stond op 5/5 (ik krijg maar niet genoeg van het herlezen van dat nummer!) een mooi zinnetje uit de mond van Jan Verroken, een oude CVP-krokodil uit vroeger tijden die het klappen van de zweep nog niet vergeten is. De man is al een eeuwigheid van het politieke toneel verdwenen. Hij laat optekenen dat hij van de onderhandelingen met de Franscouillons het gevoel overgehouden heeft van zodra dat je de deur op een kier opende om te zien wie daar geklopt had, het stelen telkens meteen begon….

Verder las ik daar, dat de onderhandelingen over een regeringsvorming in dit land (of moet ik zeggen in jullie land, want het is al lang niet meer het mijne!) best mogen vergeleken worden met een dief die Uw juwelen gestolen heeft, en de teruggave van de helft ervan als een compromis van zijnentwege aanziet…

Waarop wachten jullie om Marc Grammens als top-onderhandelaar in het veld te sturen? Geef hem ons aller lieve vriend José Happart tot gesprekspartner, en de zaak is binnen het uur geklonken! Want “Monsieur Wallonie”, die als Grote Baas van de luchthaven van Brussels South rijkelijk zijn brood verdient, geeft in De Swaar de Vlamingen gelijk, en BDW in het bijzonder. Laat, zegt hij, Wallonië nog 10 jaar aan de borst van De Maagd van Vlaanderen zogen, en tegen dan moet de kleine zelfstandig kunnen lopen….

--------------------------

Bericht van achter de tralies v/h Cordon Sanitaire à la Jos Gheysels

22.05.2011 11.07u - Nadat Claude Despiegeleer (PS), voormalig schepen van Charleroi, al veroordeeld werd voor schriftvervalsing en verduistering, moest hij afgelopen week opnieuw voor de rechtbank verschijnen. ‘Despi’ moest zich verantwoorden voor een nieuw geval van valsheid in geschrifte en geldverduistering, ditmaal met betrekking tot een vzw waar hij voorzitter van was.

Zo ging de PS’er onder meer in een jaar tijd op kosten van de vzw voor 17.555 euro op restaurant en boekte hij tal van reisjes, onder andere naar Pisa, Rome, Parijs, Carcassonne en Montpellier. Tenslotte zou Despiegeleer de subsidies van de vzw voor andere projecten gebruikt hebben dan vooropgesteld.

Volgende week komen de advocaten van Despiegeleer aan het woord. De man zelf heeft inmiddels al laten weten “een medaille” te verdienen in plaats van vervolgd te worden. Benieuwd of de rechtbank zijn redenering volgt…

--------------------

Diagonaal herlezen

Het is een beetje begrijpelijk dat de Nederlandstalige Linxe schoelies over hun Franscouillonse soortgenoten die tegen de lamp zijn gelopen, niet graag berichten. Dat de ‘onafhankelijke pers’ hetzelfde doet, is niet alleen onbegrijpelijk het is gewoon misdadig.

Met de dag wordt het duidelijker waarom het Vlaams Belang monddood gemaakt wordt. En waarom er Linxe stemmen opgaan om het Internet te censureren. Cynischer kan niet, want dat wordt gedaan in naam van de Heilige Vrije Meningsuiting. Klinkt bekend, voor wie de USSR-tijd heeft beleefd.

-----------------------

24-05-2011 om 10:39 geschreven door digitalia  

-

1014

maandag 23 mei 2011

Voor wie die het soms nog niet mocht bemerkt hebben, of wie het uit de macht der gewoonte (zoals ondergetekende) nog niet eens was opgevallen : ook de Rechtlijnige Waarheidspers in Nederland gebruikt de Vlaamse kleuren. Waardoor blijkbaar de toenadering tussen Zuid & Noord stilaan bijna als vanzelfsprekend  wordt ervaren.

Ja die Vlaamse kleuren!

En zeggen dat Schurk Schouppe van de o zo Vlaamse CD & Vlaams voor de auto-rijplaten waarover hij (en hij alleen) gemachtigd was om almachtig te beslissen (de Franscouillons zouden dat hebben moeten ondergaan, tenzij er een stuk of 5 ‘belangenconflicten’ tegenaan werden gegooid…) schrik had van Cruella Onkelinx van de Parti Scandale om deze onze Vlaamse eigen kleuren, op te leggen! Dat vergeven we dat ventje nooit! Vooral daar hij zoals achteraf blijkt, boetes wil opleggen tot schier € 15.000 voor de onverlaat die een “VL-sticker” boven de vermaledijde “B” durft te plakken.

Enfin, uitstel is geen afstel. Zo gauw de Republiek een feit zal zijn, zou een der eerste sympathieke maatregelen van de Eerste Echte Vlaamse Regering erin kunnen bestaan, om aan iedereen een (verplichte) auto-rijplaat in Zwart-Geel te verstrekken, met een uitvergrote VL daarbij. Stel U eens de gezichten van de Linxe papenvreters voor, als ze dagdagelijks moeten rondrijden met dergelijke rijplaat! Waarbij ik spontaan denk aan de smoelwerken die de syndicale kopstukken zouden moeten trekken. Misschien wordt het voor de Franscouillons in Vlaanderen en voor de overige Vlaams-haters de ultieme reden om uit te wijken naar onder de taalgrens? Zou Patagonië of Timboektoe niet beter zijn, want ze zullen het stelen van buurmans grondgebied nooit afleren!

Of nog efficiënter : dat soort mensen zoud beter hun verdorven neiging om grondgebied te stelen kunnen uitoefenen in de Noord Afrikaanse Prachtlanden, een soort lik-op-stuk immigratie als compensatie voor de inwijkelingen bij ons. Daar hebben ze meteen de gehele Sahara als wingewest ter beschikking. Daar is zand genoeg!

---------------------------

Europa in crisis

DRNOMAD - 22 MEI 2011

Wie een beetje op de hoogte is kan op zijn vingers natellen dat Griekenland ons geld niet zal terugbetalen.

In die achtergrond lijkt het merkwaardig dat we nog geld sturen. De markt heeft een default van Griekenland al ingecalculeerd – zo wordt gezegd, vermogende Grieken hebben hun kapitaal al in het buitenland ondergebracht. Als Griekenland valt is er besmettingsgevaar en zullen daarna de overige PIIGS landen als dominostenen omvallen, met als resultaat een nieuwe bankencrisis die het Lehman Brothers voorval in september 2008 doet verbleken.

Toen de Europeanen nog de Amerikanen uitlachten, omdat de boel van het machtige Amerika was gesprongen, konden Amerikaanse economisch analisten al vertellen dat het met de Europese banken veel slechter was gesteld dan met de Amerikaanse. Die voorspelling lijkt nu uitgekomen.

In Nederland kwamen onder andere Fortis, ING, DSB in de problemen. Europese banken, waaronder de Belgische tak van de ING, werden later met ondergang bedreigd omdat ze vele leningen hadden uitstaan in Polen. Door koersdaling van de Zlotty konden de Polen hun verplichtingen niet meer nakomen. We horen nog weinig over de Poolse crisis, de problemen zijn zeker nog niet opgelost.

De reden waarom Europese landen geld sturen naar Griekenland is om banken te redden. Het betreft oa. Wall-Street banken, Duitse Landesbanken, Paribas, Crédit Agricole. Een faillisement van Griekenland zou vooral noord Europese banken treffen; de Duitsers hebben alleen al 28mjd aan leningen uitstaan bij de Grieken.

Ongetwijfeld zeggen de markten een faillisement van Griekenland al in de koersen te hebben ingecalculeerd; echter een kettingreactie van omvallende banken, daar valt niet op te anticiperen.

In dit kader is het wel interessant om de aflevering van Tegenlicht nog eens de bekijken, “2011, het jaar dat de Euro valt”. Volgens Kees Vendrik, Groen Links, is een Verenigde Staten van Europa de oplossing voor de Europese crisis, omdat “diversiteit in Naties niet samengaat met een eenheidsmunt”.

Timo Soini, voorzitter van de Partij “Echte Finnen” schreef in de Wallstreet Journal dat banken en politici een eigen kartel hebben gevormd, waarbij de banken momenteel de politici stimuleren om juist meer te lenen. Angst zit er bij de politici duidelijk in, want de banken konden wel eens wegblijven als de volgende Staatsobligaties geveild worden. Soini noemt dit spiraal terecht een Ponzi scheme, een pyramidespel. Volgens Jean-Claude Juncker, Minister President van Luxemburg mag je best liegen als de markten in zwaar weer komen.

Uiteraard zien de Eurofielen hun kans schoon; never waste a good crisis. Echter geldt, zoals de film Æon Flux mooi illustreert; iemand die leiderschap ontvangt om een probleem op te lossen, zal die oplossing eerder dwars zitten, wegens angst om het leiderschap te verliezen bij succes. 

De Verenigde Staten van Europa zijn uiteraard geen oplossing voor deze Eurocrisis. Hiermee wordt niet het probleem verpoint naar een partij die met meer macht, meer kan bereiken. Het is niet op voorhand logisch dat dit gaat werken, het lukte Obama ook niet om Gitmo te sluiten. USE of niet, het probleem om de Griekse spoorwegen te privatiseren blijft, en is het niet dit geval, dan is er wel een ander geval. Onder de USE blijft Noord Europa voor Zuid betalen, misschien met een hogere snelheid. Met het weinige belasting betalen tonen de Grieken hun loyaliteit aan hun eigen gekozen leiders; hoe zou die loyaliteit zijn onder een Brusselse bureau-dictatuur? De Griekse hervorming stuiten nu al op verzet en brand in de straat, de USE zal het niet beter kunnen doen. 

We willen allemaal behoudt van wat we hebben. Wij willen onze gespaarde pensioenen, de Grieken willen hun gratis feestje. De Grieken dwingen tot werken voor hun geld is waarschijnlijk net zo realistisch als democratie brengen naar de Taliban. Nederland voert een zachte heelmeesters politiek van uitstel. 

Aan de politiek van uitstel zal echter een pijnlijk einde komen. De rating voor kredietwaardigheid van Italië is verlaagd, en het land zal de komende kwartalen in recessie belanden. De Italiaanse schuld is net zo groot als de Duitse, maar de Italiaanse economie is lang niet zo groot. Spanje heeft al zo’n twee jaar een werkloosheidscijfer van rond de 20%. Portugal en Ierland blijven in de problemen. 

De protesten rond de Mare Nostrum verpreiden zich. Na Griekenland, Tunesië, Egypte, Libië, Marocco, voegen zich nu ook landen als Spanje en Italië zich aan het rijtje waar mensen de straat op gaan voor een betere toekomst. De Arabische opstanden zijn veroorzaakt door het feit dat mensen hun eigen kinderen niet meer konden voeden; een gevolg van de krediet crisis. Ook in Spanje en Italië spelen de social media een grote rol, net als bij de Arabische oproer.

Het Economic Cycle Research Institue (ECRI) voorspelt een mondiale economische vertraging, ook in de USA, en China. Je kunt het nooit weten, maar indien ze gelijk hebben vervalt het onderdeel “hopen op een betere tijd” in het spel om Europese PIIGS landen te helpen voorlopig dus af.

Overheden doen erg veel om banken te redden – immers die zijn “too big to fail”, hebben een “nutsfunctie” (krediet uit het stopcontact?). Overheden hebben banken nodig om hun begroting rond te krijgen. Geld is een keuze, dus de onderwijzer is de concurrent van de politieagent en de uitkeringstrekker, omdat ze allen geld ontvangen van de overheid. 

Het Kabinet dat 18mjd wil bezuinigen (met 6mjd aan lastenverzwaring) moet keuzes maken. Er zijn al stakingen in het openbaar vervoer en het onderwijs. De mensen die worden gekort zien ook dat er wel miljarden naar de zuid-Europese landen gaat. Griekenland is dus ook een concurrent van de politieagent, de onderwijzer en de uitkeringstrekker. 

Dat niet alleen. Wanneer een bank krediet verstrekt aan de Nederlandse overheid om dit door te lenen aan Griekenland, kan diezelfde bank dat krediet niet meer aan burgers verstrekken als hypotheek, ondernemersinvestering of wat dan ook. De Nederlandse belastingbetaler gaat bovendien steeds meer betalen voor minder overheidsvoorzieningen, omdat de rentes op leningen ook voor Nederland stijgen. 

Griekenland is dus een concurrent van de private en publieke sector geworden. En we kunnen verwachten dat andere PIIGS landen vroeg of laat ook Nederlandse hulp nodig zullen hebben.

Het kan niet anders, vroeg of laat gaat het ook in Nederland flink donderen over deze kwestie.

--------------------

Diagonaal herlezen

Weeral (gelukkig!) koren op de molen van de PVV, en, indirect, ook op de molen van de Vlaams Nationalisten. Want die dingen, over wat de EU ons, Vlaanderen zo al kost, worden hier angstvallig onder de mat geveegd of geheim gehouden.

Een klein referendumke onder en boven de Moerdijk, zou wonderen doen.

Of moeten we, net als voor de zwart-gele auto-rijplaten, ook wachten tot Vlaanderen op eigen benen staat?

De vraag stellen, is ze beantwoorden…..

-----------------------

23-05-2011 om 12:17 geschreven door digitalia  

_

1013

maandag 23 mei 2011

Over het Land, voor en na Het Brabants Trekpaard

En ander amateur-loodgietrswerk, getekend ACW

---------------------------

Wat beweegt CD&V?

09-05-2011 - Bart Maddens - De tijd

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

Door mee te stappen in de ‘overzomering’ heeft Bart De Wever CD&V - die geen electorale buffer meer heeft - voorlopig behoed voor een intern verscheurende keuze: de radicale antisysteemkoers van de N-VA volgen of kiezen voor Belgisch staatsmanschap, zonder de N-VA. Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke kan in schoonheid afronden, maar wat heeft De Wever in ruil gekregen?

De vraag weerklinkt de jongste maanden steeds luider, en met steeds meer vertwijfeling, in de Franstalige pers: hoe komt het toch dat een staatsdragende partij als CD&V, met een sterke Belgischgezinde vleugel, zo lang een radicaal-Vlaamse koers aanhoudt? Waarom weigert deze partij te kiezen voor wat al vanaf dag één na de verkiezingen het meest voor de hand liggende scenario was vanuit Belgisch perspectief: een regering zonder de N-VA. De week vóór de verkiezingen had Mark Eyskens het al voorspeld: De Wever moet na de verkiezingen zijn verantwoordelijkheid opnemen. ‘Maar dan zal snel blijken dat er met hem geen land te bezeilen valt. Vervolgens is het dan aan de andere partijen om een meerderheid te vormen en eindelijk die communautaire hypotheek te lichten, zodat de mensen tegen de volgende verkiezingen geen reden meer hebben om nog voor De Wever te stemmen.’ Dat men aan De Wever een lastige klant zou hebben om een communautair compromis te maken was natuurlijk een gemakkelijke voorspelling. Hoe je het ook draait of keert, de N-VA is wat in het politicologische jargon een ‘antisysteempartij’ heet. Ze stelt het politieke systeem zelf ter discussie, en ijvert niet louter voor het voeren van een bepaald beleid binnen het bestaande systeem. Het is dan ook vrij logisch en legitiem dat de N-VA moeilijk vrede kan nemen met minder dan een ‘systemische’ staatshervorming, die radicaal breekt met de institutionele bricolage en de kortzichtige politieke loodgieterij van vroeger. CD&V daarentegen kan bezwaarlijk een antisysteempartij worden genoemd. De partij is met al haar vezels verweven met het politieke systeem en heeft een lange traditie van Belgisch staatsmanschap. Bovendien heeft Marianne Thyssen tijdens de verkiezingscampagne juist gewaarschuwd voor een al te radicale en avontuurlijke institutionele big bang, en voor het behoud van een sterk Belgisch beleidsniveau. Waarom volgt die partij dan niet het advies van Mark Eyskens en Wilfried Martens om de N-VA te laten vallen? Waarom doet CD&V niet wat ze in het verleden altijd heeft gedaan: kiezen voor Belgisch staatsmanschap? Het is een understatement dat er bij CD&V electorale beweegredenen meespelen. De Vlaamse kiezer blijkt nu eenmaal niet geneigd Belgisch staatsmanschap en communautaire toegeeflijkheid te belonen. Vlak na de verkiezingen werd ervan uitgegaan dat de N-VA zo’n dikke electorale vetlaag had, dat ze zich wel wat communautaire toegevingen en dus stemmenverlies kon veroorloven. Maar als de N-VA zich daar al niet aan waagt, waarom zou CD&V dat dan wel doen? Want die heeft helemaal geen electorale buffer meer. De eertijds zo machtige partij is nog slechts luttele procenten verwijderd van de complete politieke irrelevantie. En tot overmaat van ramp dreigt de partij nu ook haar lokale verankering te verliezen. Het electorale risico voor CD&V is des te groter omdat deze regimecrisis zou kunnen leiden tot een ‘systemische’ hertekening van het partijlandschap. Er is niet alleen de toenemende polarisering tussen Vlaamse en Belgische nationalisten die CD&V onder druk zet. Je merkt ook dat de N-VA kiest voor een nieuwe en meer confronterende wijze van politiek bedrijven. Met zichtbaar plezier beukt de partij in op de heilige linkse huisjes. De N-VA is een hyperkinetische partij die dag na dag uitpakt met radicale voorstellen die indruisen tegen de vigerende politieke consensus en die de partijen ter linkerzijde in de gordijnen jagen. Maar tegelijk is de N-VA ook weer niet ‘extreem’ genoeg om er een cordon rond te leggen, hoe graag sommigen dat ook zouden willen. Op die manier introduceert de N-VA een antagonistische politieke stijl die lijkt op die van een klassiek meerderheidssysteem, met een sterke tegenstelling tussen een rechts en links blok. Vooralsnog lijkt de Vlaamse kiezer dat wel te smaken. Maar als die bipolarisering doorzet, dreigt een centrumpartij als CD&V te worden versmacht. Terwijl CD&V’ers als Pieter De Crem en Hendrik Bogaert ongetwijfeld heimelijk sympathiseren met de rechtse stormrampolitiek van de N-VA is die voor de ACW-vleugel natuurlijk een absolute gruwel. De existentiële crisis bij CD&V wordt nog versterkt door de pedofilieschandalen in de kerk. Het appèl aan de katholieke kiezers was lange tijd de ‘unique selling proposition’ van de christendemocraten. De partij heeft niet voor niets de C van ‘christelijk’ in de naam behouden, in tegenstelling tot het Franstalige CdH, waar de C nu staat voor ‘centre’. De oudere generaties die omwille van religieuze redenen voor CD&V stemden, vormden altijd een niet te onderschatten stemmenreserve. Het lijkt erop dat de pedofilieschandalen ook bij die traditionele kiezers een ontwortelend effect hebben gehad, waardoor de electorale ankers zijn weggeslagen. Ook hier zit CD&V in een bijzonder lastig parket. De partij steunt mensen als Rik Torfs en Jürgen Mettepenningen in hun vlijmscherpe kritiek op het kerkelijke instituut. Maar zo dreigt de partij de overblijvende harde kern van traditioneel katholieke kiezers weg te jagen. Omgekeerd zal CD&V op die manier allicht weinig kiezers over de brug halen die al hebben gebroken met de kerk en voor wie religie als stemmotief is weggevallen. De kans bestaat dat CD&V hetzelfde lot is beschoren als de UCD (Spanje), de CDS (Frankrijk) of de DC (Italië), allemaal christendemocratische partijen die zijn doodgedrukt in het centrum als gevolg van de links-rechtsdynamiek in het partijsysteem. Toegegeven, die analyse is ook al gemaakt in de jaren negentig. De CVP werd toen al beschouwd als een vogel voor de kat, en die voorspelling is niet uitgekomen. De implosie van de partij is uitgebleven. Maar de gestage electorale neergang is wel doorgezet, met uitzondering van de remonte tijdens de kartelperiode. Vandaag is de partij zover weggezakt dat het niet meer gaat om wat stemmen meer of minder, maar om het blote overleven. Had Bart De Wever vorige week de stekker uit de onderhandelingen getrokken, dan stond CD&V nu voor een verscheurende keuze. Ofwel de radicale anti-systeemkoers van de N-VA volgen, met het risico op een nieuwe nederlaag bij communautair geladen vervroegde verkiezingen. Ofwel kiezen voor Belgisch staatsmanschap en Leterme III, met het risico daarvoor in 2012 een gepeperde rekening gepresenteerd te krijgen en ook op lokaal vlak te worden weggespoeld. In beide gevallen zou de spanning tussen Vlaams- en Belgischgezinden in de partij zo hoog zijn opgelopen dat een fatale meltdown niet ondenkbeeldig was. Maar de keizer van Vlaanderen heeft uiteindelijk de duim omhoog gestoken, en gunt de zwaargewonde christendemocratische gladiator nog even uitstel van executie. Door de eigen deadline te laten passeren en akkoord te gaan met het scenario van de ‘overzomering’ neemt De Wever een belangrijk politiek risico. Temeer omdat Leterme intussen rustig kan blijven gloriëren in de schemerzone van de semi-lopende zaken. En Wouter Beke, die kan nu ‘in schoonheid’ afronden. Dat is zonder meer een mooie geste van De Wever ten aanzien van zijn vroegere kartelbuddy. Alleen bestaat er in de politiek niet zoiets als belangeloos altruïsme tussen partijen. Ongetwijfeld heeft De Wever iets in ruil gekregen van Beke, en niet weinig. De vraag is alleen wat.

------------------

Diagonaal herlezen

Als Vlaams Nationalist, bijna extreem geworden door het stuntelwerk in  de politieke wereld van de laatste decennia, geraakt ons geduld op. Het wordt tijd voor klare wijn. Om te beginnen bij de Tjeven. Laat de bokken zich afscheiden van de schapen, zodat deze bokken, samen met de bokken van de Sossen, een soort van zelfstandige LINXE vleugel gaan vormen, zodat de schapen van de andere kant kunnen aansluiten bij hun Vlaamse kameraden zowel de Lauwen van de NV-A als de hardlijners van het Vlaams Belang, in één gezamenlijk Vlaams Front, die het verhaal van het vooroorlogs VNV kunnen vervolmaken en afmaken. VNV staat voor Vlaams Nationalistisch Verbond, zodat via dit beladen begrip een soort triomf-naam zou kunnen herleven (Wirtschaftswunder is toch een toverwoord! – daarmee collaboreren zou wel eens levensreddend kunnen zijn….) , waardoor WO II in de Vlaamse Geschiedenis a.h.w. tot een voetnota van de Historie zou herleid worden. Op die manier zou er later over belgië gewoon kunnen gezwegen worden….

Tenslotte toch nog even over de repressie, want de houding der Franscouillons werkt op mijn systeem!, via de stem van Björn Roose zoals (asjemenou!) waarheidsgetrouw weergegeven bij het AFF, die gewoonlijk alleen bestaat om het Vlaams Belang het bloed onder de nagels te pesten……

Amnestie: de voorbije dagen een heet hangijzer. Voor sommigen is het echter altijd tijd om over amnestie te praten. In het februari-nummer van het Voorpost-blad Revolte zette Björn Roose, persverantwoordelijke van Voorpost en VB-personeelslid voor de regio Sint-Niklaas, nog eens op een rijtje waarom hij en anderen om amnestie vragen.

Björn Roose: “Ten eerste bepleiten we amnestie op grond van de uitspattingen van de repressie. (…) Ten tweede bepleiten we amnestie op humanitaire gronden. (…) Ten derde kan amnestie nog steeds bepleit worden op christelijke gronden (minstens voor de christenen onder ons). (…) Tenslotte kan amnestie bepleit worden met het argument (…) “dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden”.  Op dat laatste gaat Björn Roose uitgebreid in. Een verhaal dat ook VB-voorzitter Bruno Valkeniers bovenhaalt in een door De Standaard geweigerde vrije tribune. Maar laten we Björn Roose verder citeren.

Björn Roose: “Ondergetekende ging het zich bijna beklagen dat hij geen kind of kleinkind van ‘zwarten’ is toen hij dat verwijt in het gezicht geslingerd kreeg. De repressie en de daaropvolgende, intussen meer dan zestig jaar durende, halsstarrige weigering om amnestie door te voeren, heeft dan ook hele generaties Vlaams-nationalisten voortgebracht. Met een beetje cynisme zou een Vlaams-nationalist zich haast dankbaar moeten tonen tegenover de Belgische staat vanwege deze aangehouden haat. Het is immers gemakkelijker te haten wat ons haat, dan te haten wat ons vergeeft. Alleen al om dát af en toe duidelijk te maken, om aan te geven dat de haat van de Belgische staat tegenover Vlaanderen onverminderd verder duurt, is het goed de amnestie te blijven eisen. Desnoods tot iedereen die er het rechtstreekse of onrechtstreekse slachtoffer van werd dood en begraven is. Desnoods tot we het alleen nog postuum kunnen eisen. Hoe ging dat liedje ook alweer ? O ja, ‘We zullen België, België, België trouw verraden, haat in ’t leven, haat in ’t graf.”

Gelukkig is zelfs na het ‘in overweging nemen’ van het VB-wetsvoorstel voor amnestie de kans klein dat het wetsvoorstel door een parlementaire meerderheid wordt goedgekeurd. Anders wordt het voor Björn Roose moeilijker om verder te haten. (Foto: Björn Roose (r.) probeert Manneke Pis een Vlaams kostuumpje aan te doen en te laten pissen op een Belgische vlag, actie op 29 januari 2011

Ondergetekende is verre van “een zwart kind” te zijn, veeleer het slachtoffer van de Duitse oorlogsmachine, omdat hij amper 7 jaar oud zijnde, in 1943 zijn vader verloor die stierf (door ziekte) opgelopen bij verplichte tewerkstelling voor de bezetter. De brave man deed gewoon zijn burgerplicht door in te gaan op de opeising en bekocht het, 8 dagen later, met zijn leven. Met een beetje goede wil was ondergetekende dus in het kamp van de “witten” terecht gekomen, om zoals de meeste witte brigadisten van na 4 Sept.’44, het recht op te eisen op voorspraak voor de vet betaalde postjes van het regime. Wat de Heer in Zijn oneindige wijsheid behoed heeft!

Als U dus mijn literaire keutels vrijwillig ondergaat, dan dient U te weten dat U te maken met een overtuigde, louter op rationele basis. Maar beter dan Björn Roose kan ik het niet gezegd krijgen!

-----------------------

23-05-2011 om 11:40 geschreven door digitalia