Een beetje een ongewone titel voor een ongewone situatie..
Er pap op leggen klinkt bekender aan woordspelletjes doen mag niet het voorrecht blijven van curieuzeneuzenmosterdpot-vinders. De onnozelaars van hoernalisten kunnen er nog om lachen ook! BDW gaat aldus de Vaderlandsche Geschiedenisboekjes in als de lolbroek tappende Lamme Goedzak die met scherp vildersmes de keel wil oversnijden van zijn trouwste medestrijders. Wat is de Islamisering toch al ver doorgedrongen .BDW, die nooit één verkeerd woord heeft gezegd over de Indringers, is blijkbaar een der junnen geworden .Het is inderdaad waar, dat wie de Goden willen vernietigen, ze dezen eerst verwarren.
Wie het zwaard trekt, zal er door vergaan. Dat is ook een slagzin. Want wie het gevaar bemint, zal er door vergaan. Salut, Weverken!
Dat bepaalde Antwerpenaren bij hun geboorte een slag van molen hebben gekregen, bewijst de poll in GVA van gisteren : BDW 59%, de Ploert 17% en FDW 29% . Na 60 jaar LINX bestuur (enig in het land : zie de slag van de molenwiek) wordt blijkbaar de voorkeur gegeven aan een Latijns legerhoofdman die alleen maar kan handelen als hij in de rug voortgeduwd wordt door de Rechtlijnigen van het Vlaams Belang die hij de keel wil oversnijden.
De lezer is al 150 woorden ver, en net als ik, is hij in het vuur van de actualiteit, vergeten waarover dit stukje eigenlijk moet gaan. Wel, beste vrienden : jullie gaan in verlof van het eigen land naar het zonnige Zuiden, en wij, we gaan in verlof in omgekeerde richting. Na ja, als men persé de wachtzalen van dokters als vacantie-bestemmingen wilt markeren .
Naast de dames en heren chirurgijnen, zijn er natuurlijk ook nog andere plannen. Maar die beperken zich in hoofdzaak tot vriendenbezoek, en vooral het weerzien van de kinderen. Van man tot man, en niet via het tegen-natuurlijke Skype en zo.
Italië is een droomland. Zie Keats en Goethe in hun reisverhalen. De mensen zijn er vriendelijk en gastvrij. De zon schijnt er. De dokters zijn bekwaam en het eten is goed. En toch .
In het noorden van België (spreken over Vlaanderen is blijkbaar terug inciviek geworden?) zijn de tafelen er veel rijkgedekter, is de drempel bij de medicijnmannen er veel lager. De diensters hebben allemaal de uitstraling van snaakse Kim-etjes en de pintjes, ook zij ogen veel smakelijker. We rijden er rond met de ogen toe, want we kennen iedere plavei en weten dat die op haar plaats ligt. We moeten alleen nog de recentste putten in het asfalt leren kennen. En ons nief voituur waarmee we denken terug te komen : die heeft nu juist laag-profielbanden .En die EU-rijplaat met die stomme letter B : voilà, nu weet de Italiaanse justitie met een oogopslag waar die rode letters op witte achtergrond thuis horen! Die B overplakken met de VL van Vlaams Blok : ideaal voor hier, maar om daarmee rond te rijden in het land zelf? Na een halve dag is de wagen gemolesteerd of zelfs in brand gestoken door hang-terroristjes .die liever een Koraan achter de voorruit zien liggen .+
En ach God! De resem bekeuringen voor allerlei futiliteiten die na 10 dagen België achterna zal gestuurd worden, betalen we met de glimlach, want we weten hoe pover het gesteld is met s Lands financiën. Hier rijden wij als in een Aards Paradijs, waar toendertijd toch ook nog geen verkeersboeten bestonden. Om de haverklap staan er wel carabinieri, zelfs martiaal tot de tanden gewapend : maar die zijn niet geïnteresseerd in ons of in ons voertuig. Dat komt door onze vreemde nummerplaat waarop geen land van herkomst. Als men ons doet stoppen, komen de taalproblemen aan de oppervlakte en dat heeft Oom Policeman hier niet graag.
In die meer dan 8 jaar dat we hier zijn, is er eenmaal een bekeuring doorgekomen. 108 per uur gereden ipv 100, opgesteld door vreemde snuiters uit het Noorden vna Italië. Dat kwam, maanden later, toe op ons thuisadres in de Vlaamse Ardennen . Waar wij geen Italiaans verstaan. Nooit meer iets van gehoord .Zonde voor de postzegels!
Hier zijn (bijna) geen verkeersdrempels, verkeerd geparkeerd staan is menselijk. Zebrapaden zijn er (bijna) niet nodig want men is heer in het verkeer : elke overstekende voetganger is heilig en heeft voorrang : wee U als ge dat niet respecteert Het Italiaans platteland is heerlijk!
Hier in ons dorpje staat de stoep als verlengde van het marktplein vol met wagens van haastige chauffeurs, mannen zowel als vrouwen, die zijn uitgestapt om in de Bar Central gedurende 1 ½ minuut een espresso te nuttigen. Ieder dorpje heeft zon Bar Central, open van lang voor dag en dauw en de Maréchal van de Carabinieri zit daar ook, zijn dienstwagen staat ook op het voetpad. Want daar is niemand op dat ogenblik, en ook : we gaan het verkeer toch niet hinderen door op straat aan de kant te gaan staan .
Deze zomer zelf meegemaakt : telkens gaat een jongere persoon dat oudje helpen om de straat over te steken en als het uur van de schoolgaande jeugd daar is : de voetpaden maar ook de straten zijn leeg, buiten het doorgaand verkeer op de as Rome-Siena. Maar dan zie je de kinderen, die daarop getraind zijn waarschijnlijk, als volleerde mini-volwassenen omgaan met het gevaar.
Och ja Naarmate het uur van vertrek nadert, wordt Italië met de minuut nog idealer .Ik voel mij lijk een verliefde puber die aan zijn moeder mag beschrijven hoe mooi hij dat buurmeisje wel vindt
Ach! Ons bloedeigen Gemeentebestuurhier is Linx en Rood. En toch hangt in ieder Gemeentelokaal een enorm crucifix, en loopt de burgemeesteres mee in de processie van de plaatselijke heilige, getooid met de eerbiedwaardige tekenen van haar Ambt Bachten de Kupe, 60 jaar geelden .Het dorpsplein heeft 2 kerken : tot voor kort zaten die alle twee stampvol, maar het dorpje is leeg gelopen : de jonge mensen zijn uitgeweken naar de steden in het Noorden. Nu is er maar ene meer in gebruik, en die zit meestal stampvol Het geeft een goed gevoel dat te mogen meemaken .
Raar toch, hé! De trek van al die mensen overal ter wereld : eerst loopt het platteland leeg ten voordele van de steden, en na verloop van tijd komt het besef dat de roep van de natuur veel sterker is en gaat men druppelsgewijs terug naar den buiten .Handig om daarop een politieke partij te willen bouwen
Voilà. Einde verhaal. De bagage staat gepakt : onze taxi (de buurman) die ons naar Rome-Ciampino brengt kan ieder moment aanbellen : Scharrelroi, here we come!
De staatsbehoudende partij der Tjeven moet eieren kiezen voor haar geld Ze moet de oude gewaden afleggen en fris als een hoentje de kant kiezen van de eigen welvaart
Ze moet de maskers afgooien, ver van zich weg : zo kan het verhelderend werken naar Nederland te kijken, waar nu maandag het Proces Wilders in regie wordt gezet, om op maandag 14 februari van start te gaan met in de getuigenbank Tom Schalken, de opperrechter-raadsheer die de Rechtbanken gedwongen heeft proces te voeren Ons Tommeke wordt door Bram Moskowicz verdacht van getuige Hans Jansen, arabist, onder druk te hebben gezet om niet in Wilders voordeel te getuigen .De geruchten, als zou Justie aan betonrot lijden, klinken met de minuut luider. Wordt de vraag gesteld : kan Geert Wilders gestraft worden om de waarheid te spreken?.....Die vraag is 2.000 jaar geleden ook al eens verkeerd berantwoord .
Naar het land B. over gezet : waarom wordt de CVP, net als Tommeke Schalken, niet in de beklaagdenbank gezet als oorzaak van al het betonrot in Vlaanderen?
De Belgische regimecrisis kan het Vlaamse partijlandschap grondig hertekenen. De groeiende polarisering in Vlaanderen bedreigt vooral CD&V. De breuklijn loopt dwars door de partij heen. De rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart en de arbeidersvleugel bevindt zich overduidelijk in het Belgische kamp.
Door Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven. Met het ontslag van bemiddelaar Johan Vande Lanotte staan we weer een stapje dichter bij wat de meeste politici beschouwen als het ultieme horrorscenario: nieuwe verkiezingen. Ik schreef het hier al eerder: dit zouden de meest onvoorspelbare verkiezingen worden sinds 1946. En als er één iets is waar politici niet van houden, dan is het onvoorspelbaarheid. Zeker als hun eigen zetel op het spel staat. Maar ook het Belgische establishment is als de dood voor verkiezingen. Bij gebrek aan een aftredende regering om te beoordelen, zouden die verkiezingen bijna automatisch gaan over het voortbestaan van België zelf. Een stembusgang die plaatsvindt in een fin-de-régimesfeertje zou onvermijdelijk uitdraaien op een referendum over dat regime. Als er toch niet te ontkomen valt aan nieuwe verkiezingen, zal men ongetwijfeld al het mogelijke doen om die toch nog een paar maanden voor zich uit te schuiven. Een korte noodregering (zoals in 1985 en 1991) zou dan een illusie van normaliteit kunnen creëren en de verkiezingen uit de communautaire turbulenties halen. Maar dat lijkt ijdele hoop. De politieke crisis duurt nu al zo lang en neemt stilaan zon omvang aan, dat het niet anders kan of die zal diepe en onuitwisbare sporen nalaten in de publieke opinie. Het is zelfs niet ondenkbaar dat de Belgische regimecrisis zal uitmonden in een grondige - zeg maar een systemische - hertekening van het Vlaamse partijlandschap. Tot voor kort kon je er redelijkerwijze van uitgaan dat de monsterzege van de N-VA eerder een accident de parcours was.
De crisis rond de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde katapulteerde de Vlaams-nationale partij naar een abnormaal hoge electorale score, net zoals de dioxinecrisis dat in 1999 had gedaan met Agalev. En we weten hoe zoiets afloopt: de partij treedt zegedronken toe tot de regering, sluit verregaande compromissen, wordt daarop vervolgens afgerekend door een ontnuchterde kiezer en het partijlandschap valt weer in zijn normale plooi.
Het establishment kan opgelucht ademhalen. Dit happy end (voor België tenminste) wordt echter met de dag onwaarschijnlijker.
De escalerende regimecrisis en de blijvende fascinatie met de figuur van Bart De Wever leiden tot een nooit geziene polarisatie in de Vlaamse publieke opinie. Aan de ene kant van de breuklijn staan de mensen die menen dat Vlaanderen veel meer sociale en economische hefbomen nodig heeft om een daadkrachtig beleid te kunnen voeren en de welvaart veilig te stellen.
Zij zijn overwegend rechts of centrumrechts, ervaren het Belgische systeem meer en meer als een blok aan het been en voelen zich gegijzeld door het linkse Wallonië. Kan België niet grondig worden hervormd, dan wordt het beter afgeschaft, vinden zij.
Aan de andere kant van de breuklijn staan de mensen die afkerig staan tegenover een grondige staatshervorming. Vaak gaat het om progressieven die de solidariteit met Wallonië hoog in het vaandel voeren, maar tegelijkertijd ook dat linkse Wallonië nodig hebben als bondgenoot tegen de rechtse meerderheid in Vlaanderen. De Belgischgezinden geloven nog sterk in het Belgische model van pacificatie en consensus, en vinden zelfs dat België daar een voorbeeldrol te spelen heeft.
Die breuklijn heeft ook een culturele component. De meer Belgischgezinden hebben een aversie van nationalisme en nemen aanstoot aan wat zij percipiëren als een Vlaams-nationale pensée unique. Vanuit een multiculturele inspiratie hechten zij minder belang aan de eentaligheid van Vlaanderen en stellen zij zich in taalkwesties toegeeflijk op. De Vlaamsgezinden beschouwen die eentaligheid juist als een essentiële historische verworvenheid waarop niet kan worden afgedongen. Zij ergeren zich op hun beurt aan het morele superioriteitsgevoel van de Belgischgezinde culturele en intellectuele elite, en vinden dat die elite te dominant aanwezig is in de media.
Groen! en sp.a staan onmiskenbaar aan de Belgische kant van de breuklijn. Zij hopen stemmen te kunnen winnen door zich af te zetten tegen het bekrompen nationalisme en het extremisme van Bart De Wever. Daartegenover staan in de eerste plaats de drie zogenaamde V-partijen (N-VA, Vlaams Belang en LDD). Tijdens de paarse periode stond Open VLD aan de Belgische kant van de barrière. Maar onder Alexander De Croo lijkt daarin verandering te komen. De partij heeft zich niet alleen een sterker Vlaams profiel aangemeten, maar wil zich ook meer concentreren op haar economische core-business. Het streven naar een rechtser economisch beleid in Vlaanderen maakt Open VLD tot de natuurlijke bondgenoot van de N-VA.
De groeiende polarisering in Vlaanderen is vooral bedreigend voor CD&V. De breuklijn loopt immers dwars door die partij: de rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart, terwijl de arbeidersvleugel overduidelijk in het Belgische kamp zit. Het ACW heeft zich lange tijd gedeisd gehouden. Maar de voorbije weken werden alle registers opengetrokken om CD&V opnieuw in een meer Belgische richting te duwen en de as N-VA/CD&V te breken. Wat het ACW vooral vreest, is dat die ad-hoc-samenwerking op termijn zou uitmonden in een meer duurzame alliantie tussen N-VA en CD&V: een brede centrumrechtse formatie naar het voorbeeld van de CiU in Catalonië of de PNV in Baskenland.
Een kartel tussen CD&V en een nationalistisch dwergpartijtje, dat kon de arbeidersvleugel nog net tolereren. Maar de dwerg is een reus geworden, en een verbond daarmee zou onvermijdelijk leiden tot een minorisering van het ACW. Het worden dus geen gemakkelijke tijden voor CD&V-voorzitter Wouter Beke. Maar net hij weet als geen ander hoe de christendemocraten in het verleden altijd al met interne breuklijnen hebben geworsteld. De nieuwe voorzitter is de auteur van een schitterend doctoraat over de breuklijnen en de pacificatiemechanismen binnen de naoorlogse CVP/PSC.
Daarin beschrijft hij hoe de partij erin geslaagd is de ideologische en de economische breuklijnen intern te pacificeren. Maar met de communautaire breuklijn is dat niet gelukt: aan het einde van de jaren 60 was de CVP/PSC de eerste unitaire formatie die uiteenviel in een Vlaamse en een Franstalige partij. Misschien herhaalt de geschiedenis zich en zal de communautaire breuklijn opnieuw een schisma veroorzaken bij de christendemocraten. Misschien ook niet. Eén ding wordt echter met de dag duidelijker: nog nooit heeft bij een politieke crisis zoveel op het spel gestaan
Maar OF de Linxe Rode NOS de zittingen NOG EENS zal volgen?.....
-----------------------------
Het publiek der Lage Landen is verwittigd : het Gerechterlijk Circus, dat bulkt van d pretentie en het betonrot, opent weer zijn deuren. Gelieve de agendas vrij te houden : Aba JahJah Doe Doe volgt de zittingen van Libanon uit, en houdt zich klaar om hier deel te nemen aan de spontane gergistreerde Moslim-opstand genre de plaatselijke Moe Moe Baracks.
Even herinneren : het Tommeke (hieronder) kwam willens-nillens in opspraak, omdat hij een Wilders getuige (Hans Janssen, Arabist) bij een vriendschappelijk dineetje, wilde overtuigen dat hij best uit zijn doppen keek (bedreiging) daar hij en dus de maatschappij in ieder geval Wilders wilde veroordeeld zien.
De zaak was gefundenes Fressen voor Bram Moskowicz die deze zaak als hefboom gebruikte om de eerste rechters te wraken. Vogelkopje weg in de coulissen ..
In die tussentijd wilde Trezebees X de 2 mensen van het OM ook weg, omdat deze na onderzoek, geen schuld zagen in deze man, remember Pontius Pilatus Ze kreeg nul op haar rekwest, omdat het OM, al zijn leden, spreken met dezelfde mond. Madam, die op zich al tamelijk vierkant uitvalt, liet daarop weten dat ze vierkant van een andere mening was. Ze wil Wilders aan de hoogste boom!
Tommeke Schalken schijnt een compagnon de route te zijn van Tante Laurette : werkt ook graag met het vingertje. En niet om in zijn neus te peuteren! Neen begot! Want Tommeke is een op-en-top schalks jongetje dat graag paardje rijdt. Om via de rug van een ander hoger op te geraken .
-------------------------------------
Wilders wil rechter Schalken laten getuigen
woensdag 2 februari 2011 08:36 ELSEVIER
Het proces tegen politicus Geert Wilders wordt volgende week hervat. De PVV-leider wil de omstreden rechter Tom Schalken, die het Openbaar Ministerie (OM) opdroeg Wilders te vervolgen, laten getuigen.
Zaak-Wilders is grote klucht geworden De zaak tegen Geert Wilders wordt met de dag spannender Nu staat de geloofwaardigheid van de een paar rechters op het spel. Lees de weblog van Afshin Ellian
Wilders advocaat Bram Moszkowicz zal komende maandag tijdens een eerste regiezitting een verzoek hiertoe indienen, meldt De Telegraaf.
Hans Jansen Schalken is een van de raadsheren van het gerechtshof dat justitie opdroeg om Wilders te vervolgen. Hij zou bij een etentje hebben geprobeerd arabist Hans Jansen te overtuigen dat het goed is om Wilders te vervolgen.
Als deskundige is Jansen een getuige in het proces tegen Wilders en het beïnvloeden van getuigen is strafbaar.
Wraking Toen dit naar buiten kwam, vroeg Wilders de rechtbank om Jansen als getuige te horen. Die stond dat echter niet toe. Wilders stapte daarop naar de wrakingskamer en deed bovendien aangifte. Die concludeerde dat de rechters de schijn van partijdigheid hadden gewekt. Het proces werd daarom in oktober stilgelegd. Volgende week wordt de zaak, met nieuwe rechters, hervat.
Wilders noemt het handelen van Schalken 'bananenrepubliek-achtig'. Met het verhoor wil hij aantonen dat het 'allesbehalve koosjer' is. Laat de hele wereld dat nog maar eens zien. Dit is Nigeria in het kwadraat. Ook Jansen staat op de lijst van te horen getuigen.
Rondslingerende dictafoon Enkele weken geleden werd duidelijk dat twee rechercheurs van de rijksrecherche een dictafoon met daarop een verhoor van Jansen over het proces tegen Wilders in een vliegtuig hadden laten liggen. Het verhoor had plaats in verband met de kwestie-Schalken.
Jansen zei dat het verhoor ging over de vraag of Schalken een strafbaar feit heeft gepleegd door met hem te praten. 'Ik was geen verdachte, denk ik. Mijn ondervragers op die ambassade hebben mij niet om geheimhouding of vertrouwelijkheid gevraagd.'
Hoe de nieuwe zaak tegen Wilders er precies zal uitzien, beslist de rechtbank op 14 februari. Het proces moet opnieuw worden gedaan, maar of echt alles weer van voren af aan moet worden behandeld, is nog de vraag.
Dit stukje gaat over afwijkingen en hallucinaties.
Ja! Ik moet toegeven dat de aangeboren en nooit geheel geweken dyslexie toeslaat zodra de opwinding een bepaalde graad bereikt heeft. Wat het geval is nadat mijn hersenen gestruikeld zijn over de aanrukkende hervormingen in de Franse Onderwijswet. Er klopt iets niet! De werkelijkheid wordt omgedraaid, net als bij dyslexie. Frankrijk is een ver buitenland, dat weet ik maar daar gaat het niet over. Integendeel. Het gaat over de besmettelijke ziekte vanhovaardij, de Franse Ziekte dus, die ooit van daar naar onze Lage Landen is overgewaaid. Dyslexie is een rare ziekte, met soms grappige nevenverschijnselen. Je wilt schrijven lezer, en er staat rezel. Je bedoelt 34 en er staat 43. Je schrijft liefje en er staat fielje.Vroeger sloeg Meester met een regel op mijn vingers daarvoor : dat was toen hetzelfde als een speciale soort verkeerde linkshandigheid die er uitgeklopt moest worden.
Blijkbaar was die diagnose niet helemaal correct, of sloeg Meester niet hard genoeg, met ouder worden is dat gebeterd, maar nooit helemaal verdwenen
Na enkele vergeefse pogingen nu vandaag om te schrijvendat Frans het onderspit moet delven, en dat er altijd weer stond dat Frans spit Dolf onder heb ik, ingezien dat het verleden deelwoord van het onderspit delven dolf - gedolven zaak is voor een zielenknijper. Of (dat zegt dan mijnvrouw) dat het eerder zaak is van een verkwikkende Cruise op de Nijl, beide oplossingen even krankzinnig dus.
---------------------------
Franse kleuters moeten Engels leren'
dinsdag 01 februari 2011
Du jamais vu. Als het aan Nicolas Sarkozy ligt, leren de Franse kinderen al van in de kleuterklas Engels. Het wetsvoorstel van de Franse president, zelf geen taalcrack, lokt bij zijn landgenoten een storm van protest uit.
Taal is een gevoelige staatszaak in Frankrijk. De Fransen gaan er prat op dat ze een wereldtaal spreken en doen er alles aan om hun cultuur te vrijwaren van wat ze noemen de Angelsaksische dominantie'. Zo krijgen popgroepen die in de moedertaal zingen subsidies van de overheid. De tegenstanders van Sarkozy's taalplannen vrezen dat het vroeg aanleren van een tweede taal zou leiden tot een verarming' van het Frans.
Dat net de Franse president een pleidooi voor het Engels houdt, doet veel van zijn onderdanen zich wel in hun wijn verslikken. Sarkozy zette onlangs zijn handtekening onder de nieuwe onderwijshervorming die in Frankrijk ongeveer duizend taalleraren werkloos maakt. Zijn pleidooi voor het Engels zou volgens zijn tegenstanders het gevolg zijn van een persoonlijke frustratie. Er wordt gefluisterd dat, wanneer Sarkozy met wereldleiders aan tafel zit, hij hun Engelstalige grapjes niet altijd begrijpt.
---------------------
Pssst
Ik zou zeggen: welbesteed : ze moesten daar maar geen import-fransoos uit Hongarije als president gekozen hebben. Na het afvoeren van de Franse taal, zal binnenkort een begin gemaakt worden aan het invoeren van eerst Hongaarse slaapliedjes, dan van kleuterversjes, om te eindigen met het Hongaars Volkslied in de Eindtermen.
Dan kan Parijs misschien terugkeren onder de Oostenrijks-Hongaarnse Dubbelmonarchie, blijft de eeuwigdurende vijandschap tussen beide landen misschien voorgoed bezworen en kunnen wij ons keren tegen de euromediterrane invasie. Al zou het wel eens kunnen, dat wij ten strijde moeten trekken met paard en kar, als eenmaal het Heilig Wapen van de Olie tegen ons zal worden ingezet. Want voor in onze contreien de geesten gerijpt zijn, om bij de Russische Beer olie te kopen, zullen eerst nog veel tankers moeten geblokkeerd blijven in het Suez-kanaal .
BRUSSEL - De christelijke bediendevakbond LBC/NVK verwierp gisteravond het ontwerp van centraal sociaal akkoord met 94 procent van de stemmen. Van de socialistische bediendevakbond BBTK was al bekend dat hij tegen is.
LBC-topman Ferre Wyckmans ontkent dat het alleen om het discussiepunt arbeiders-bedienden ging. De beperking van de loonstijgingen tot bijna niets, is fout: heel wat bedrijven kunnen wél betalen, zelfs in 2011. Gesleutel aan de index ter studie nemen is ook fout. Als de energieprijzen te veel schommelen, moet men die aanpakken en niet de index.'
De regeling voor de gelijkschakeling van het statuut van arbeiders en bedienden voldoet niet: ze geeft de arbeiders veel te weinig en neemt van de bedienden veel te veel. De onderhandelaars spraken af de zaak verder uit te werken in 2011 en 2012; dat ze dat dan maar doen maar van voren af aan. Een herexamen hebben is geen schande, daarin mislukken wel.'
De kleine aanpassingen aan de sociale uitkeringen heeft ons nog het langst doen twijfelen. We willen die niet verliezen, al zijn ze te beperkt. Maar een regering van lopende zaken kan dat regelen als ze wil.'
--------------------------------
Een eigen Vlaams sociaal debat, graag
01/02/11, 06u52 in dM
Het interview met Jef Maes (directeur van de ABVV-studiedienst) in De Morgen van zaterdag toont aan dat ook het debat over de sociale zekerheid lijdt onder de communautaire tegenstellingen, zegt Peter De Roover. De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging.
·
Vlaamse autonomie kan bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens .
Jef Maes, directeur bij de studiedienst van het ABVV, schreef een interessant boek over de toe komst van de sociale zekerheid. Hij werpt duidelijke keuzes op. Volgen we het Duitse model of niet? Behouden we de notionele aftrek of schaffen we die af? Zuiveren we de sociale zekerheid uit en keren we terug naar de kern van de opdracht of niet? Vragen we meer bijdragen van werknemers en werkgevers voor de financiering ervan of niet? Gaan we langer werken of niet en indien ja, hoeveel?
Maes bevrucht het politieke debat zoals het hoort. Daarmee is niet gezegd dat zijn remedies kritiekloos moeten geslikt worden. Andere deelnemers aan dat debat hebben andere oplossingen. Een democratie kent een techniek om aan te geven wie 'gelijk' heeft. In de stembus beslist de kiezer wie aan zet is.
Maes vreest echter niet voldoende Vlaamse kiezers te kunnen overtuigen. Potentiële bondgenoten zijn ofwel te klein (Groen!) ofwel kiezen ze niet duidelijk welke richting ze uit willen (sp.a). Van de andere politieke partijen verwacht Maes helemaal geen soelaas en dus vreest hij dat de Vlaamse kiezer zijn alternatief niet aan de nodige zetels zal helpen.
"Gelukkig is er nog de PS", besluit Maes ironisch. Niet zo ironisch, want de Vlaamse politieke verhoudingen worden op het Belgische niveau 'gezuiverd' door de politieke voorkeur in het zuiden. Het omgekeerde is ook waar. Maes' ideeën kunnen wellicht op een ruime Waalse aanhang rekenen, maar de Vlaamse kiezer herschikt die keuze dan weer.
Terwijl Maes rekent op Waalse electorale steun om zijn sociale agenda haalbaar te maken, steunt de Waalse economische rechterzijde op de Vlaamse kiezersinput om liberale voorstellen door te drukken. Wallonië had de notionele aftrek nooit ingevoerd. Maes leert dat noord en zuid elkaars voorkeuren via België proberen op te dringen.
Kiezen tegen een Vlaamse democratische ruimte omdat de Maes-agenda daar (op dit ogenblik) slechts een minderheid bekoort en voor de Belgische ruimte als middel om de wil van de Vlaamse kiezer te corrigeren, verraadt een erg utilitaristische kijk op de democratie. Als Vlaanderen niet valt voor het model-Maes, moeten we daar dan uit besluiten dat de Vlaamse kiezer ongelijk heeft? Dat miskent toch wel het recht van die Vlaamse kiezer om voor de eigen ruimte te beslissen (en omgekeerd, ik herhaal het, geldt hetzelfde voor de Walen).
Maes geeft duidelijk aan dat de Vlaamse keuzes fundamenteel verschillen van de Waalse. Binnen België kan dat alleen maar zorgen voor een kleurloze verwatering van elk politiek project. Die ingebakken besluiteloosheid van de Belgische politieke ruimte kost ons al decennia lang heel veel geld, een veelvoud van de kost van de huidige politieke impasse. Onze buitensporige overheidsschuld is er een tastbaar en bijzonder droevig gevolg van en bedreigt onze sociale zekerheid meer dan wat ook.
Overigens is het nog de vraag of alle N-VA-kiezers, eenmaal verlost van de communautaire agenda, voor de liberale aanpak van die partij blijven stemmen. Zijn de gevolgen van het beleid van die Vlaamse meerderheid zo asociaal als Maes voorspelt, dan krijgt die Vlaamse kiezer wellicht meer aandacht voor zijn inhoudelijke insteek.
Op langere termijn beschouwd kan volwaardige Vlaamse autonomie bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens. Dan wordt het inhoudelijke debat over sociale zekerheid niet langer ondergesneeuwd door de vandaag dominerende communautaire tegenstellingen.
De liberale agenda die nu in Vlaanderen overheerst, moet zich dan in de feiten bewijzen. Dat geeft de Vlaamse linkerzijde de kans de kracht van haar ideeën ten volle uit te spelen. Gaan we er van uit dat de Vlaamse kiezer genetisch doof is voor een sociale agenda? Of maakt juist het Belgische feit de Vlaamse rechterzijde zo sterk
-------------------------
Pssst
Het ACV schijnt vandaag de knoop te hebben doorgehakt, Allez, toch volgens de triomfantelijke krantenberichten. Benieuwd naar de achtergronden van de Bende van Develtere.
Dat Peter De Roover aan het woord gelaten wordt in De Morgen, zonder daarbij te worden beschimpt, mag een teken aan de Linxe wand worden genoemd. Al die dM-lezers zitten zich nu waarschijnlijk af te vragen of die van het Vlaams Belang nu inderdaad al die tijd geen gelijk hebben gehad : de Francofonen zijn een rem op onze welstand .
Het zou natuurlijk ook kunnen, dat men bij dM geen zinnige repliek gevonden heeft En dat ze wachten op de externe raadgeving van een of andere Perfesser
Een paar dagen geleden zag ik (dat filmpje heb ik wel 5 keer laten lopen) bij Streepke op Zwart/Wit een dubbel itv (=interview) met Luc Vander Kerlen en Peter De Roover. Het was echt niet mooi om zien hoe de Grote Blauwe Baas van heet grote HLN afging. Die man zat precies met een natte luier! Ofwel met het Sint Anselmusvuur onder zijn achterwerk. Ofwel zat er een armada gevleugelde mieren in zijn broek de St Vitusdans aan het inoefenen. De man, die nochtans bekend staat om zijn onverstoorbaar optreden, was deze keer compleet van de kaart. Waarin hij wel handig was, was in het toewerpen van de smerigste blikken ooit naar een tegenstrever.
Was er geen camera geweest, De Roover zou op staande voet gewurgd, gevierendeeld , in tripkes gesneden geweest zijn om in veevoeder verwerkt te worden bij een bevriende zakenrelatie. Want die van HLB weten overal munt uit te slaan!
JaJa, wij zullen er meer en meer moeten aan wennen dat onze tegenpolen ons vereren met lhonneur du doigt. Als het straks maar geen bloot achterste wordt. Want met volk van die soort kan men zich aan alles verwachten .
Is precies alsof ze hun opvoeding bij de varkens hebben gehad ..of in een café aan de poorten van een hoogovenfabriek. Was dat niet in Couvin, Gastonneke?
Rechtbank spreekt opnieuw BHV-dienstweigeraars vrij en Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen
I. Na Dendermonde spreekt ook rechtbank Leuven de gedagvaarde BHV dienstweigeraars vrij
De correctionele rechtbank van Leuven heeft op dinsdag 25 januari 2011 achtBHV-dienstweigeraars vrijgesproken, nadat de correctionele rechtbank van Dendermonde dit eerder al had gedaan voor 15 gedagvaarde BHV-dienstweigeraars in Dendermonde (nl. op 20 december 2010). Omwille van de ongrondwettige kieskring BHV weigerden zij allen (samen met nog 300 andere burgers) ombij de federale parlementsverkiezingen van 13 juni 2010 te zetelen als voorzitter of bijzitter in een stem- of telbureau. Een kopij van één van de vonnissen van Leuven is toegevoegd in bijlage.
Ook voor de correctionele Rechtbanken van Kortrijk, Gent, Turnhout, Tongeren en Hasselt zijn nog zaken van BHV-dienstweigeraars in behandeling, alles bijeen 57 zaken. Opmerkelijk is dat van de 48 dienstweigeraars uit Halle-Vilvoorde niemand werd gedagvaard. Blijkbaar acht het openbaar ministerie de kans op veroordeling in Halle-Vilvoorde nog kleiner dan elders. De werkgroep BHV (Halle-Vilvoorde Komitee, Vlaamse Volksbeweging en Taalaktiekomitee) coördineert de dienstweigeringsacties en staat de vervolgde personen juridisch bij.
Het blijft merkwaardig dat openbare aanklagers tijd vinden om massaal gewone plichtsbewuste burgers te dagvaarden die precies de rechtsstaat willen verdedigen door te weigeren mee te werken aan de uitvoering van een discriminerende wet.
De Werkgroep BHV vraagt het openbaar ministerie om de pesterijen tegen gewone burgers te stoppen door alle BHV zaken te seponeren zolang de kieskring BHV niet gesplitst is, en zich in de plaats daarvan bezig te houden met de echte criminelen.
II. Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen
De werkgroep BHV maakt verder bekend dat enkelekandidaten en kiezers een klacht hebben ingediend voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tegen de jongste ongrondwettige federale verkiezingen en de geldigverklaring ervan.
In hun aanklachtsteunen de verzoekerso.m. op arrest nr. 73/2003 van 26 mei 2003 van het Grondwettelijk Hof, dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde discriminerend en ongrondwettig verklaarde. Het Grondwettelijk Hof gaf de Belgische wetgever 4 jaar de tijd om aan die schending te verhelpen.Bij de jongste verkiezingen 7 (ZEVEN !) jaar na het bewuste arrest was er echter nog niets gebeurd, dito.m. omdat de democratische meerderheid in het parlement, door het misbruik van opeenvolgend belangenconflicten en alarmbelprocedure, belet werd de ingediende wetsvoorstellengoed te keuren.Aldus blijft een bindendarrest van het Grondwettelijk Hof dode letter.
De vele bezwaarschriften die na deze ongrondwettigeverkiezingen bij de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat werden ingediend,werden door deze kamers zonder meervan tafel geveegd. De parlementsleden verklaarden zich als rechter en partij geldig verkozen.
Verzoekers stellen in hun klacht dat één en andereen duidelijke schending uitmaakt van artikels 13 en 14 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (artikel 14: non-discirimatie en artikel 13: verplichting voor lidstaten om hun burgers effectieve rechtsmiddelen aan te reiken tegen schendingen van eender welk artikel van het EVRM). Ook het recht op regelmatige, vrije en eerlijke verkiezingen (zoals vervat in artikel 3 van het 1ste protocol bij het EVRM) wordtgeschonden met name door ongelijke behandeling van kiezers en kandidaten.
Verder wordtookhet feit dat de parlementsleden zelf oordelen over hun eigen verkiezing,door verzoekers aangevochten. Hierbij steunen zij onder meer op het recente arrest van het EHRMin de zaak Grosaru/Roemenië, waar het Hof beslistedat parlementsleden niet over de geldigheid van hun eigen verkiezing kunnen oordelen. Dit is in strijd met het recht op een onafhankelijke beroepsinstantie.
De klagers,waaronder de voorzitter en leden van de Werkgroep BHV vrageno.m. de veroordeling van België voor de aangevoerde schendingen envorderen ook de terugbetaling van alle kosten voor juridische bijstand die de Werkgroep BHV verleent aan de BHV-diensweigeraars die door de Belgische staat ten onrechte vervolgd worden.
III. Besluit
De discriminatie van kiezers en kandidaten in BHV, en de weigering om een bindende arrest van het Grondwettelijk Hof uit te voeren, zijn een aanfluiting van de rechtsstaat , waartegen krachtig verzet geboden blijft.
De werkgroep BHVrekent erop dat de hoven en rechtbanken de rechtsstaat zullen beschermen endat de vrijspraak van 23 BHV-dienstweigeraars door de rechtbankenvan Dendermonde en Leuven een vervolg zal krijgen, met:
- vrijspraken voor de overige dienstweigeraars (tegen minstens 118 werden reeds onderzoeksdaden gesteld)
- een krachtige veroordeling van België door het EHRM
Bovenalis een dringendherstel van de rechtsstaat en van de grondwettelijke orde in Halle-Vilvoorde vereist.
De werkgroep BHV herhaalt de eis tot een onvoorwaardelijke en onmiddellijke splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement BHV. Het volstaat dat alle Vlaamse partijen de moed opbrengen omeindelijkover te gaan tot de agendering en stemming van de wetsvoorstellen voor splitsing van BHV zonder zich nog langer onder drukte laten zetten doorhet misbruik van opeenvolgendebelangenconflicten. Het achtereenvolgens inroepenvan belangenconflicten, o.m. door parlementen die aantoonbaar geen enkel belang hebben bij de betrokken wetgeving, is overduidelijk een misbruik van recht en daarom onwettig.
Het lichten van de BHV-hypotheek door een eenzijdige stemming, kan de weg openen naar de confederale staatshervorming die de Vlaamse kiezer heeft gevraagd.
Voor de werkgroep BHV:
Guido Moons, voorzitter Vlaamse Volksbeweging en werkgroep BHV Francis Stroobants, voorzitter Halle-Vilvoorde Komitee Roel De Leener, Taal Aktie Komitee
Natuurlij verdienen al deze mensen een dikke proficiat! Ze mogen, neen ze moeten! voor mijn part de plaatsen innemen van alle fluweelzitters die wij als Vlaming naar het Parlement hebben gestuurd! Die mogen direct, met hoeveel ze ook zijn, thuisblijven met huisarrest voor de rest van yun dagen. De 3 man van de Werkgroep BHV bereiken meer met de pink van hun ene hand!
Tiens! Zou dat geen gedacht zijn, om eens bij Tante Laurette het vingertje te gan opsteken?
Seffens krijgt het mens haar C4 als vice-première, ontslag wegens dringfede reden : valselijke functie! Het mens is, net zoals die andere 150 kwiestenbiuebels, ongeldig verkozen!
Zal me dat een klap geven in de wereldpers, als die uitspraak valt! Als België tenminste dan nog bestaat!
Dan ligt het gekneld tussen de Ayatollahs van allemaal Mosliml-Staten
Terwijl de Somalische zeerovers op de loer liggen, onderaan deze kaart .
-------------------------------
Opstand Egypte Apocalyptische ramp? +update!
Het Vrije Volk.
----------------------------------
Terwijl op links-fascistische en geweld predikende sites als frontaalnaakt.nl wordt gejubeld bij het zien van de vreselijke beelden uit Egypte,
de massale gevechten tussen Egyptische 'ordediensten' en de inmiddels plunderende massa waarbij steeds meer doden en gewonden vallen, sluipt volgens nog onbevestigde berichten de islamitische terreurorganisatie HAMAS het land binnen met vrijwel zeker de bedoeling de chaos compleet te maken.
Want wie er als moslim de macht wil grijpen, zorgt eerst voor totale anarchie, om vervolgens met behulp van ervaren koranische coupplegers, en die zijn er in overvloed, het allahvrezende voetvolk tot bedaren te dwingen door zo snel mogelijk de sharia in te voeren. Zo ging het in Iran, en zo gaat het wellicht ook in Egypte.
Terwijl geen zinnig mens ook maar enige sympathie voelt voor de smerige dictator Mubarak, kun je als pragmaticus geen goed woord over hebben voor de opstand zoals die nu plaatsvindt. Hoe begrijpelijk en heldhaftig de aanvankelijke protesten ook waren, een succesvolle transformatie van dictatuur naar democratie is een bijzonder ingewikkeld proces dat niet alleen extreme zorgvuldigheid vereist, maar ook veel tijd vergt. Misschien zelfs wel een generatie of langer. En dat geldt dubbel in een land waar smeerlappen als de Moslim Broeders sterk vertegenwoordigd zijn.
Het is koffiedik kijken en ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar de vrijheid, de democratie waar zo om wordt geschreeuwd, is vermoedelijk niet voor Egypte weggelegd. Althans, niet zoals het nu gaat. Zodra de kans zich voordoet, zullen de meest gewelddadige shariafascisten de troon bestijgen en de overwinning op Mubarak uitroepen, met alle gevolgen van dien.
Egypte leeft al tijden in relatieve vrede met Israël, iets wat je kunt vergeten mocht het bovenstaande scenario bewaarheid worden. Egypte in handen van de Moslimbroederschap en Hamas, en dus Iran, is een tijdbom waar de hele wereld bang voor moet zijn. Nu het Amerika van de totaal incompetente Obama buigt voor islam, waardoor het toch al zo wankele evenwicht in het Midden Oosten bijna net zo snel verdwijnt als VU-medewerker Peter Breedveld voor de camera van Powned, ziet de toekomst voor de Joodse staat er zwart uit. En de toekomst van Israël is onze toekomst in deze tijd van mondiale islamisering.
Wat nu? Nou, niks. We kunnen niets doen. Afwachten maar. Hopen dat het meevalt en het leger de boel weet te kalmeren. Hopen dat er in Egypte ook verstandige mensen rondlopen die begrijpen dat een coup van de Moslimbroederschap aanstaande is, dat zon coup rampzalig is en zij dat weten te voorkomen zonder de wensen van het volk te schofferen. Zo niet, dan kan die global warming nog wel eens echt gaan plaatsvinden, maar op een manier die de hele wereld zal betreuren. Om het maar voorzichtig te zeggen.
Geert Geel
-------------------------
Pssst
Zonder onheilsbode te willen spelen : er al aan gedacht waar de atoom-macht Iran preciest ligt? Moe Barack was de vriend van Mobarack Obama en die twee waren de vrienden van Israël. Enfin, misschien wel niet de beste vrienden, maar toch ook niet de vijanden.
Het risico is groot, dat de sharia volgt op de volksoproeren Ordnung muss sein zodat daaropvolgend onze landen overspoeld worden met asiel-vluchtelingen.
Wij staan er dus goed voor. Onze kindertehuizen worden nu al op droog zaad gezet, zodat ze hun deuren moeten sluiten, want de sociale kassen zijn leeg gevreten door de reeds aanwezige asielzoekers.
Abu JahJah van het AEL heeft het JaJa! al voorspeld in GVA : binnenkort komen de Arabische volbloeden ook bij ons op straat, met honderdduizenden,om recht te eisen : recht op vrijheid maar vooral op de middelen om van hartsgrondig en onbezorgd van die vrijheid te kunnen genieten
En wij? Onze Leiders, die Grote Geesten, zijn bezig met beuzelarijen en babbelbeurzen, in plaats van te handelen. Ze zijn vereerd bij de Koning op audiëntie te mogen gaan, zelfs al mogen ze daar op hun kin kloppen. Zij zien de tekenen des tijds niet integendeel : die worden steeds weer onder de mat geveegd
Om af te sluiten, een duik in de recente Geschiedenis. Mensen van mijn leeftijd hebben het allemaal beleefd, maar zonder Wikipedia zouden we, denk ik, maar een pover figuur slaan om de zaak na te vertellen. Ik ben verwonderd dat het leest lijk een sneltrein en ook dat 1952 zo nauw aansluit bij WO II ..
Suezcrisis
De Suezcrisis, of Tweede Arabisch-Israëlische Oorlog, van 1956 was een conflict over het bezit en de toegang van het Suezkanaal en ontstond door de nationalisering door Egypte van dit voorheen internationale kanaal. Het leidde tot een oorlog in de Sinaï tussen Egypte aan de ene kant en Israël, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk aan de andere kant. Er sneuvelden 1600 Egyptenaren en 215 soldaten van de andere drie landen. De gevechten duurden van 31 oktober tot en met 5 november 1956, de bezetting van Egypte en de Gazastrook werd in maart 1957 opgeheven. De Suezcrisis wordt vaak gezien als het definitieve vergaan van Frankrijk en Groot-Brittannië als grootmachten.
Situatie in het Midden-Oosten
In 1952 was koningFarouk van Egypte door een groep Arabisch-nationalisten onder leiding van kolonelGamal Abdel Nasser afgezet en deze laatste had de macht overgenomen. Ten tijde van de Suezcrisis was Nasser president van Egypte. Hij wilde aanvankelijk neutraal blijven tegenover de twee partijen van de Koude Oorlog, de westerse wereld en de Sovjet-Unie, en zijn voordeel halen uit de strijd tussen de twee kampen. De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk zetten Nasser onder druk tijdens de bouw van een grote stuwdam in de Nijl (de Aswandam) om voor het Westen te kiezen, nadat de Sovjet-Unie wapenleveranties aan Egypte was begonnen. Nasser voerde echter een Arabisch-nationalistische en anti-imperialistische politiek en wilde vooral niets weten van de voormalige kolonisator Groot-Brittannië. Door onenigheid met Nasser stopte het Westen echter de financiering van de stuwdam. Eigenlijk zagen zowel de Verenigde Staten als Groot-Brittannië het liefst Nasser vervangen worden door een meer gematigd staatshoofd, maar alleen bij de Britten leidde dit tot de wens om dit desnoods via een oorlog voor elkaar te krijgen.
Als wraakactie op de opzegging van steun voor de stuwdam nationaliseerde Nasser in juli 1956 het Suezkanaal, dat gedeeltelijk in bezit was van een Frans-Engelse maatschappij. Ook blokkeerde hij de scheepvaart van Israël door het kanaal en blokkeerde de Golf van Akaba. Deze blokkade leidde tot de gijzeling van het Griekse schip Pannegia dat als katalysator kan worden gezien voor het uitbreken van de oorlog. De gijzeling kwam slechts zijdelings aan bod binnen de VNVeiligheidsraad. Op 13 oktober 1956 legde de Israëlische ambassadeur Abba Eban een verklaring af voor de Veiligheidsraad, waarin hij wees op het recht van vrije doorgang, zoals afgesproken tijdens de Conventie van Constantinopel van 2 maart1888 (geëffectueerd december 1888). De Verenigde Staten leken in beginsel de positie van Frankrijk en Groot-Brittannië te steunen, maar zwoeren elke vorm van geweld af en wilden een diplomatieke oplossing. Bovendien zag de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Foster Dulles, geen noodzaak voor de VS om zijn bondgenoten te helpen. Het bondgenootschap met de Britten en Fransen was namelijk gebaseerd op het NAVO-verdrag dat, strikt genomen, niet van toepassing was op het Midden-Oosten.[3]
De oorlog
Gezien ingrijpen van de VN uitbleef, besloot Israël om zelf een eind te maken aan de belemmering van het scheepvaartverkeer. Israël viel op 29 oktober 1956 de Sinaïwoestijn en de Gazastrook binnen. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël hadden in het geheim afgesproken dat Engeland en Frankrijk een ultimatum zouden stellen aan Egypte voor teruggave van het Suezkanaal, waarna beide landen zich terug moesten trekken tot tien mijl van het kanaal. Zoals geanticipeerd ging Egypte niet akkoord met de eis, maar Israël zou zich wel 10 mijl terugtrekken volgens de afspraak. Op dat moment werd door het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk de oorlog verklaard aan Egypte. Pogingen om een eind te maken aan de strijd mislukten doordat de Fransen en Britten binnen de Veiligheidsraad gebruikmaakten van hun veto om zo de oorlogvoering te kunnen voortzetten. Het eigenaardige was in dit geval het veto van de Verenigde Staten tegen zowel Israël als Frankrijk en Groot-Brittannië, drie belangrijke bondgenoten. Dit zorgde ervoor dat de VS samen met de Sovjet-Unie tegenover Frankrijk en Groot-Brittannië kwamen te staan op diplomatiek vlak, een unieke gebeurtenis. De leider van de Sovjet-Unie, Chroestsjov, dreigde zelfs om samen met de VS Frankrijk en Groot-Brittannië aan te vallen als zij niet terugtrokken. Zo ver wilden de Verenigde Staten echter niet gaan.
Vanaf 31 oktober werd Egypte, met name Port Said, gebombardeerd vanaf vijf vliegdekschepen en luchthavens op Cyprus en Malta. Nasser liet de veertig aanwezige schepen in het kanaal zinken, waardoor het geblokkeerd was. Op 5 november hadden de Europese aanvallers een aantal punten van het kanaal in handen, en Israël de zuidpunt van de Sinaï, Sharm el Sheikh. Militair gezien was de opzet dus geslaagd voor de aanvallers.
Einde van de oorlog
In ongeveer dezelfde periode speelde de Russische inval in Hongarije. De VS verweten de Russen zonder recht een land binnen te vallen en konden zodoende, op het wereldtoneel, dan ook anderzijds niet de Engels-Franse inval in Egypte goedkeuren. Dus dwong president Eisenhower de landen tot een staakt-het-vuren. Hierbij werd het Engelse pond sterling ook onder druk gezet, door een Amerikaanse dreiging de munt op grote schaal te verkopen. Inmiddels had Rusland de zijde van Egypte gekozen en eiste ook een staakt-het-vuren. Bovendien vonden de grotere landen in het Britse Rijk, nl. Canada en Australië, dat het Commonwealth niet gebruikt mocht worden voor puur Britse belangen. Een staakt-het-vuren werd bereikt op 5 november, waarna zowel de Britse als Franse troepen een buffer vormden tussen Egypte enerzijds en Israël, dat grote stukken van Egypte bezet hield, anderzijds. Ruim twee weken later 21 november trokken de westerse machten hun troepen terug. Er is sindsdien wel kritiek geuit op de positie van de VS tijdens de crisis: de veroordeling van Frankrijk en Groot-Brittannië was erger dan nodig, terwijl de hulp aan de Hongaarse vrijheidsstrijders erg minimaal was en vaak valse hoop opriep.[4]
De Canadese minister van Buitenlandse Zaken Lester B. Pearson kwam met het voorstel de machten te scheiden met troepen van de Verenigde Naties als buffer. Dit was de eerste keer dat de VN als vredeshandhaver optrad. Later kreeg Pearson de Nobelprijs voor de Vrede voor deze rol. De Franse en Britse 'buffertroepen' werden vervangen door de United Nations Emergency Force (UNEF). De troepen die zich rondom het kanaal bevonden werden als eerste vervangen. Hierna trok Israël zich, gedeeltelijk, terug uit de Sinaï, waarna ook daar troepen van de UNEF observatieposten inrichtten. De UNEF bevond zich overigens alleen op Egyptisch grondgebied, aangezien Israël de aanwezigheid van deze macht op zijn grondgebied afwees. De vrije doorvaart voor alle schepen leek gegarandeerd te zijn, maar met de instabiele situatie, ondanks de aanwezigheid van de UNEF, was de voedingsbodem gelegd voor een nieuw conflict.
Latere gevolgen
Het falen, en het uitlekken van de geheime opzet leidden tot een deuk in het imago van Groot-Brittannië en Frankrijk in de Arabische wereld. Hoewel de operatie militair een succes was, was het diplomatiek gezien een nederlaag voor Frankrijk en Groot-Brittannië: hun status als grootmacht werd ernstig geschaad doordat zij ogenschijnlijk niet zonder hulp van Israël konden opereren, bovendien werden zij door de gehele Verenigde Naties, inclusief de VS, veroordeeld. Naast een verandering in de relaties met de VS, leden de Brits-Franse relaties er ook onder, want midden in de gevechten waren de Britten begonnen met terugtrekken, zonder hun Franse bondgenoten te waarschuwen. Nasser werd de grote held van het seculiere panarabisme. De relatie tussen de voormalige kolonisators en de landen van het Midden-Oosten raakte ernstig bekoeld. Hierdoor werd nog eens bevestigd dat de rol van Groot-Brittannië en Frankrijk als grootmachten op het wereldtoneel was uitgespeeld en de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie de dienst uitmaakten. De Britse minister-president Anthony Eden moest aftreden. De troepen werden volledig teruggetrokken in maart 1957.
De Sovjet-Unie had, door Egypte te steunen, een bondgenoot gekregen in het Midden-Oosten. De hele regio raakte daardoor betrokken in de Koude oorlog. Dit bondgenootschap zou standhouden tot 1973, toen de Sovjet-Unie op het kritieke moment in de Jom Kipoeroorlog de Arabische bondgenoten in de steek liet. Hoewel de VS tegen zijn bondgenoten had gekozen in de Suezcrisis, groeide het aanzien van de VS in het Midden-Oosten niet. Door de Fransen en Britten werd de openlijke kritiek door de Verenigde Staten uiteraard als een vorm van verraad gezien, en dit leidde tot een beperkte terugtrekking uit de NAVO door Frankrijk en het opzetten van een eigen nucleair programma bij zowel de Fransen als de Britten. Groot-Brittannië zocht voortaan hulp bij de Verenigde Staten door een beroep te doen op de 'speciale relatie' tussen de twee landen. Frankrijk begon onder Charles de Gaulle een onafhankelijke koers te varen en zocht toenadering tot West-Duitsland.[5]
Doordat de Verenigde Staten het NAVO-verdrag in een zeer strikte zin hadden geïnterpreteerd, om zo op legalistische wijze geen militaire steun aan Frankrijk en Groot-Brittannië te hoeven verlenen, namen de andere NAVO-bondgenoten deze interpretatie over. De NAVO zou alleen nog in Europa tot militaire samenwerking leiden, terwijl de NAVO in principe tegen communistische agressie over de hele wereld had kunnen worden gebruikt. De weigering van de VS om Frankrijk en Groot-Brittannië te helpen op het moment dat zij dit nodig hadden, leidde er dan ook toe dat de VS de rest van de Koude Oorlog niet op steun van de NAVO-landen konden rekenen buiten Europa. Zo weigerden de Europese landen elke hulp aan de VS tijdens de Vietnamoorlog en herhaalden zij dezelfde truc die de VS tijdens de Suezcrisis hadden toegepast op het pond sterling: door Brits toedoen stortten in de jaren 70 de Amerikaanse dollar en het systeem van Bretton Woods in.
--------------------------------
Persoonlijke Noot : in die jaren diende ik onder de wapens in Sijsele en later in Leopoldsburg In de eerste maanden van mijn onbeperkt verlof, einde 1957 dus, werd ik opgeroepen in de imposante Rijkswachkazerne van Ieper om daar een rijkswachtuniform beloofd te worden, en een oproep-contract waardoor mijn persoon + rijwiel-met-bandenvergtoeding konden opgevorderd worden om de grens te helpen bewaken tussen Ieper en Diksmuide. Na die eerste bijeenkomst, met veel tam-tam, heb ik van heel de zaal niets meer vernomen.
De enige wapens die ik gedragen heb, zijn beperkt in aantal, namelijk tot een (1) Mauser-geweer (schot per schot, grendel), oorlogsbuit op de Duitsers in 14-18. Men kon er gemakkelijker iemand mee doodslaan dan mee doodschieten .Patronen? Eenmaal op de schietstand 5 patronen, schot per schot, mogen verschieten en niet gewild Met als gevolg een persoonlijke kleine oorlog tussen de soldaat en de officier Neen, het ABL was niet mijn smaak .
Ik hoor en lees dikwijls iemand die de brave burger wil wijsmaken dat ons Vlaanderen te klein is om zelfstandig door het leven te gaan. Dat is je reinste kolder. Een leefbare autonome staat hangt helemaal niet af van zijn oppervlakte , maar van zijn bevolking , en vooral van zijn economie , met name van het Bruto Binnenlands Product , alias het BBP .
En ik heb even mijn bronnen geraadpleegd In de wereld staat een onafhankelijk Vlaanderen op 195 staten qua bevolking ergens in het midden. Qua BBP staan we in de top tien. Maar dat lijkt me te gemakkelijk , want dan nemen we heel de derde wereld er bij. Ik ga me dus beperken tot Europa .Méér nog : ik laat de dwergstaten Luxemburg , Ijsland , Monaco , Andorra , Liechtenstein , Malta , San Marino ,Cyprus en de jongstgeborene Kosovo buiten beschouwing. Van deze staatjes heeft Kosovo met 2 miljoen de grootste bevolking en Luxemburg met 45.000 dollar BBP per hoofd het grootste BBP , wat niemand verwonderen zal omdat het Groot-Hertogdom de zwartbankier is van het Westen . En ik laat ook buiten beschouwing de landen die weliswaar een grotere bevolking hebben dan Vlaanderen , maar wel een lager BBP .En dat zijn onder meer Duitsland , Frankrijk , Engeland ...Ik stop maar , want de tegenstrevers van onze onafhankelijkheid zakken met de letter dieper de grond in.
Goed. We nemen dus de rest En vertrekkend van het feit dat Vlaanderen 6 miljoen inwoners telt en een BBP heeft van 40.000 dollar per hoofd , vind ik niet minder dan 13 onafhankelijke en door de VN erkende staten , die onder onze bevolking en BBP blijven . Het eerste cijfer is de bevolking in miljoenen , het tweede het BBP in dollars per hoofd.
Denemarken 5 30.000
Finland 5 25.000
Ierland 4 26.000
Noorwegen 4,5 38.000
Albanië 3 1.300
Bosnië-Herzegovina 4 1.200
Kroatië 4 ,5 5.000
Macedonië 2 2.000
Slovenië 2 11.000
Slowakije 5,4 4.000
Estland 1.4 4.000
Litouwen 3.7 3.000
Moldavië 4.4 300
Samen met de 9 hoger vermelde dwergstaten zijn er dus 22 onafhankelijke staten in Europa alleen al die minder bevolking en (met uitzondering van de belastingparadijzen Luxemburg en Liechtenstein ) ook een lager BBP hebben dan Vlaanderen.
Maar iedereen heeft hun onafhankelijkheid erkend en in vele gevallen toegejuicht zoals het geval geweest is toen de Baltische staten vrij kwamen van de toenmalige Sovjet Unie , de Balkanstaten van het toenmalige Yoegoslavië en Slowakije van Tsjechië.
Alleen Vlaanderen wordt dat niet gegund !! En ik weet ook waarom .Alle deze staten waren armer dan hun voormalige partners , Vlaanderen is rijker en mag dus niet weg . Want wij moeten blijven betalen voor een volk dat onze taal en onze cultuur misprijst.
Vlamingen die dààr mee akkoord gaan zijn ofwel blind of simpel van geest. En weet je nu ook waarom er zoveel "asielzoekers" uit het Oostblok komen ?
Tweede opvoering van Schild en Vriend .Zo lang de voorraad strekt.
-------------------------------------
Groots volksfeest in Gent bij wereldrecord regeringsvormen
31/01/11, 12u33
Een achttal Gentenaars slaat de handen in elkaar om op 17 februari, de dag dat het wereldrecord regeringsvormen gebroken wordt, een groots volksfeest te organiseren.
De vriendengroep kon al ruim 4.000 enthousiastelingen via Facebook, Twitter en YouTube mobiliseren en heeft sinds vandaag een goedgekeurd veiligheidsdossier op zak voor het evenement op Sint-Jacobs.
Op de facebookaffiche staan foto's van de kopstukken in de federale politiek met de oproep voor het volksfeest "Wereldrecordpoging 249 dagen zonder regering."
Los van partijpolitiek "De bedoeling is om een leuk volksfeest te organiseren, " aldus initiatiefnemer Jonas Van de Poele. "Het wordt geen grote technische bedoening. Er zullen wel optredens doorgaan, maar die zijn ondergeschikt aan de sfeer en ambiance."
De initiatiefnemers zeggen dat ze los staan van partijpolitiek. "In de ondertoon zit natuurlijk wel een ironisch statement, maar we willen er geen volledig politiek evenement van maken. Al zetten we natuurlijk in de verf dat de regeringsvorming lang duurt."
Het initiatief groeide op café. "Een aantal vrienden kwam met het idee af, maar ze wisten niet goed hoe eraan te beginnen. We kregen ondertussen de principiële steun van het schepencollege en sinds maandag is het veiligheidsdossier goedgekeurd. Aan de reacties te zien loopt het nu al storm, " aldus Van de Poele. (belga/sps IN Dm)
----------------------------------------
Psssst
De plaats Bij St Jacobs in Gent heeft een prachtig palmares. Vandaar het verbod tot het dragen van Witte Kaproenen. Ook tabbaards en burkas zijn verboden wegens ontploffingsgevaar. Alleen maskers die gelijkenis vertonen met de dirigenten van de 5 resterende Regeringen zijn toegelaten. De organisatoren zijn niet verantwoordelijk voor de veiligheid van deze vierders. .
Op de ere-tribune wordt afscheid genomen van het Geslacht Seks & Coburg-Gotha. Na een korte ceremonie (waarover geen details worden vrijgegeven) wordt de ganse sippe afgevoerd in dievenwagentjes.
Het geheel wordt uitgezonden door CNN en zal ook op Eurovisie zijn. Na middernacht wordt Klokke Roeland geluid, nadat de klepel vervangen is door de kop van Daniel Termont, zodat die levenslang zal onthouden waar de klepel hangt.
Nu het wereldrecord gebroken zal zijn, wordt er niet op de lauweren gerust. De Brusselse en de Duitstalige Deelregeringen worden ontbonden verklaard. De twee Gewestregeringen (Waalse en Vlaamse) worden heraangelegd met nieuw personeel, die trouw zweren aan hun respectieve Grondwetten.
Na zeven (7) dagen wordt het feest voor gesloten verklaard en gaat iedereen terug naar het werk.
Wikipedia is een onuitputtelijke bron van wijsheid :
LE DOIGT D'HONNEUR, dans les cultures occidentales, est un majeur tendu en signe d'hostilité, considéré généralement comme une évocation visuelle d'une pénétration sexuelle « honteuse » ou dégradante
Zonder Wikipedia zouden wij niet eens geweten hebben hoe vereerd wij ons als Vlamingen moeten voelen, met dat opgestoken middenvingertje van de zwarte sloerie van Algerijnse afkomst, die ons de les komt lezen.
Voor zover ik van hier uit de Franstalige gazetten kon napluizen, is er geen kat die haar uitvlucht dat ze zich van vinger zou vergist hebben, gelooft ! Van Uw vrienden moet ge t hebben !
Laat het voor de Vlamingen, die straks toch weer in gesprek moeten gaan met de Frantaligen, een les zijn : Frans willen spreken (en maar half kunnen !) is het bewijs noch min noch meer dat jullie die opgestoken vinger verdienen ! Noteer daarbij dat Laurette een DAME is
Kalm blijven onder het ggeweld, zoals jullie deden, is goed : des te zotter gingen de anderen te keer. Maar mochten jullie, door Vlaams te spreken jullie meesterschap nog ietske meer benadrukt hebben, dan was daar op staande voet de revolutie uitgebroken. Quod eram demonstrandum !
De rest van dit stukje zal in de taal van Marianne zijn : zo gaat er niets verloren van de sappigheid. Als toemaatje nog dat leuk intermezzo waarbij BDW gesplitst wordt : o wat kan Franstalige humor toch subtiel zijn !
Wat ik niet begrijp van onze o zo Vlaamse politici, dat er nooit wederwoord gegeven wordt op de leugen dat er vroeger ooit een tijd is geweest waarop de transfers in omgekeerde richting kwamen : van Wollanië naar Vlaanderen. Ook gisteren weer, de furieuze Onkelinx : of we dàt dan vergeten waren .
Neen ? Madam Uytendal, we zijn dat niet vergeten, want het is niet waar ! Mij is opgevallen dat die leugen onmiddellijk gevolgd werd door iets dat meer bestemd leek voor haar acherban : Cest vrai que la Flandre est devenue plus prospère, enz, en dat de aanwezige Vlamingen daarbij eerder geamuseerd zaten bij te kijken.
Ze hadden beter gerepliceerd door een hint te gevenom eens de naam JUUL HANNES, Professor Emeritus van de Gentse Universiteit te googelen. Daar staan honderden verwijzingen met tekst en uitleg, die nooit weerlegd werden. Ze zouden bij de Waal Michel Quévit, onlanhs in Trends verschenen, wel de paarpovere weerleggingen (pogingen tot..) hebben kunnen afwegen : de Walen hebben toch ook helpen betalen aan de haven van Antwerpen en aan die van Zeebrugge : Meneer Kieviet : dat is dan wel gebeurd met Vlaams geld, want het wafelijzergeld dat aan de Waalse stervende industrie werd betaald, verdween in de zakken van de Waalse profiteurs In die van Albert Frère, bijvoorbeekd .
Ik heb tevergeefs gezocht in de Vlaamse pers, naar iets daarover. Het was een enige gelegenheid om lezers aan te trekken op basis van de actualiteit
Maar ja, we weten allemaal dat de media zoveel mogelijk in het nadeel van hun eigen volk werken. Ook dat is Belgisch ..
--------------------------------
Le doigt dhonneur freudien dOnkelinx
Débats très tendus hier sur les chaînes francophones
BRUXELLESAmbiance des grands jours, hier midi, tant sur le plateau de Mise au point que sur celui de Controverse . De part et dautre, on était en effet parvenus à obtenir la présence de membres représentatifs des partis flamands : Stefaan De Clerck (CD&V), Dany Pieters (N-VA) et Guy Vanhengel (Open VLD), dune part, et les mêmes, dautre part, sauf que De Clerck était remplacé par Etienne Schouppe sur TVi.
Passons vite sur le doigt dhonneur involontaire, soyons- en sûr, de Laurette Onkelinx, à lémission de Pascal Vrebos.
Ce qui aura le plus marqué, cest lincompréhension entre les politiques du Nord et du Sud. Ce fait pourrait avoir un effet salutaire : outre quil aura permis aux téléspectateurs de prendre connaissance des positions flamandes, qui sait si ces passes darmes musclées nauront pas un impact sur les interminables négociations ? Sur les deux chaînes, cest surtout le CD&V qui fut critiqué. Ainsi, la vice-Première socialiste a-t-elle lancé à son collègue De Clerck : Parlez pour le CD&V plutôt que de vous cacher derrière les autres.
Le Flamand a rappelé à son interlocutrice que, si les positions des chrétiens-démocrates étaient identiques à celles de la N-VA, sur le plan communautaire, elles sen distanciaient fondamentalement en matière de séparatisme.
À la question, que diriez-vous si certains suggéraient de se passer du PS, comme on propose de le faire à propos de la N-VA, Onkelinx sortit de ses gonds, nappréciant guère ce rapprochement. Elle fut gentiment remise à sa place par lex-médiateur royal, Pieters : Cest assez étrange que quand la N-VA a des points de vue, ce nest pas constructif et quand le PS en a, cest une proposition constructive.
Après ces échanges, le passage de Charles Michel à Lindiscret vint un peu calmer les choses, tant lhomme apparut serein. On retiendra surtout son refus de critiquer les autres partis. Sa petite phrase, Il faudra vous habituer , apparut comme une pierre lancée dans le jardin du toujours président Didier Reynders.
À Controverse , le débat fut tout aussi musclé et plusieurs intervenants ont prononcé le mot référendum jusquici tabou.
Invité au Zevende dag, Bart De Wever se déclara prêt à prendre linitiative. Et dindiquer quil sentretiendrait avec plusieurs autres responsables politiques, dont Elio Di Rupo, avant dêtre reçu par le Roi.
Enfin, opposé à de nouvelles élections, De Wever jugea que le gouvernement actuel pouvait prendre toutes les mesures nécessaires, la N-VA étant prête à soutenir léquipe Leterme au Parlement.
Connaissant même le rôle de Bart De Wever dans cette crise politique, Dany Boon (Paris : Le réalisateur de Rien à déclarer, y va de son petit commentaire. Il faut faire une scission des hémisphères droit et gauche de Bart De Wever. Ça sera assez douloureux mais ça ira assez vite ! Comme ça, quand il aura une idée à la con avec lhémisphère droit, il ne pourra pas lexprimer avec le gauche .
Bron LLB
----------------------------------
Pssssst
Die opgestoken middenvinger de naam geven van Ere-vinger gaat ons petje te boven. Het is wel een goede vinding. Verdient navolging.
Wij Vlamingen moeten ons leren aanpassen. Een ferme schop in de onderrug betitelen we voortaan alse een E.S. : een ezelsstamp. Kan altijd door onze woordvoerders achteraf uitglegd worden als dat wij eigenlijk een E.S. , een Ere Stamp hadden bedoeld.
Daarbij blijven wij de etikette respecteren. Als afweer hadden wij ook kunnen spreken over un bonjour Flamand, wat steevast de vertaling zou zijn van onze Goedendag U weet wel Dat ding dat wij in 1302 ook al eens hebben boven gehaald ...
JOURNAAL van Marc Grammens bereikt mij hier in Midden Italia altijd met een stuk vertraging, en wat meer is, het kost mij alle moeite van de wereld om die verdomd kleine lettertjes te kunnen lezen. Mijn gezichtsvermogen gaat inderdaad angstwekkend achteruit. Maar niet getreurd : 1° het kon altijd nog erger, en 2° de lees-apparatuur van KOBA/Leopoldsburg zal me binnenkort het volle leesgenot wel terug geven. Het is wel een hele snee in mijn portemonnee .maar de cultuur komt weer in mijn bereik. De tekst onder de lamp brengen en op het scherm kunnen letters zo groot als een kerk worden getoverd. Met, indien gewenst, een aangename vrouwenstem die automatisch voorleest. Voor het eerst in lange tijd zal ik weer een boek kunnen lezen!
Eigenlijk kon heel die Moortgat affaire mij al lang niet meer schelen : sedert t Palliterke verboden werd het woord Duvel nog te verwerken in hun teksten, wist ik genoeg. Trouwens, de Leffe Bruin vond ik veel beter, al is het ook een Belgisch Biertje. Dat is het verschil met Moortgat : InBev is tenminste geen kazakdraaier!
Het zou anders wel eens kunnen zo uitdraaien, dat Moortgat in een nabije toekomst verplicht zal zijn naar zijn Vlaamse roots terug te grijpen, omdat Begië dan Ex Belgë zal moeten geschreven worden. En wie wedt er nu op een verliezend paard!?
Zo ziet men maar : als Niets komt tot Iets, dan kent iets zichzelve niet. Met de huidige Moortgats is het lijk met de Leysens : de huik naar de wind hangen, ter wille van het smeer likt de kat de kandeleer
------------------------------
Michel Moortgat, gedelegeerd bestuurder van de Brouwerij Duvel Moortgat en eigenaar van nog een aantal andere bieren (De Koninck, Liefmans, Chouf je, Maredsous), werd aangeduid tot Manager van het jaar 2010. Dat zal wel verdiend zijn, en daar hadden we het kunnen bij laten, als hij in Trends (13.1.11), dat de prijs toekent, niet had gezegd: "Ik voel mij Belg. Wij verkopen Belgisch bier, geen Vlaams of Waals, ook al hebben we beide in portefeuille. We verkopen Belgisch bier".
Tja. Het is bekend dat de huidige generatie van de familie Moortgat beschaamd is over haar afkomst en die zoveel mogelijk wil verbergen en vergeten, maar kan het niet wat minder cru? Hoeft men daarom naar de andere kant over te lopen?
Albert Moortgat (1890-1983) heeft de brouwerij gemaakt en haar opgetild van dorpsniveau naar nationaal niveau, maar speelde ook een rol in de Vlaamse Beweging van Klein-Brabant en werd burgemeester van Breendonk, van 1922 tot 1945. (Volledigheidshalve vertel ik erbij dat hij verre familie was van mij, maar verder doet dit niets terzake.) Hij was dus oorlogsburgemeester met VNVetiket, en ten gevolge daarvan een slachtoffer van de repressie. (Vorig jaar bracht Wetenschappelijke Tijdingen een studie over hem, die mij onvolledig toescheen, althans wat de naoorlogse toestanden betreft.) Zodra hij de gevangenis had verlaten, werd Albert Moortgat een steunpilaar van vele Vlaamse verenigingen en aktiviteiten, al speelde hij zelf geen politieke rol meer. Wie kwam er al niet bij hem op bezoek om wat te schooien voor dit of voor dat?
Dat is allemaal niet biezonder, maar wel het feit dat zijn opvolgers, en met name de huidige bewindvoerende generatie onder leiding van de nieuwe manager van het jaar, op zeer brutale wijze afstand hebben willen nemen van de man die hun zaak heeft groot gemaakt en zijn opvattingen. Ze zijn dus geworden tot de grootste belgicisten van Klein-Brabant, en steunen nu initiatieven die beantwoorden aan hun nieuwe denkrichting.
Dat is hun goed recht. Ik heb alleen vragen bij de kwaliteit van de huidige bewindvoerders, wegens de brutale manier waarop zij hun nieuwe koers hebben opgedrongen aan de vroegere vrienden van de familie. Neem bijvoorbeeld 't Pallieterke. Jarenlang heeft dat blad niet alleen reklame voor Duvel opgenomen, maar er ook publiciteit voor gemaakt. Als het kon en er werd iets gezegd over bier, dan viel in het blad automatisch de naam Duvel, alsof er geen ander bestond. En toen ineens was het uit. Wijlen Jan Nuyts, uitgever van 't Pallieterke, vertelde mij destijds hoe de reklame-inlassingen plotseling, met een ruw soort wegwerpgebaar, werden beëindigd.
Dat had heel wat vriendelijker gekund. Het was de typische houding van mensen die hun achtergrond en afkomst radikaal willen verloochenen. En dat was zelfs zakelijk niet verantwoord. In de jaren vijftig-zestig-zeventig van vorige eeuw werd op bijna alle "Vlaamse" bijeenkomsten Duvel geschonken, uit principe, want "Moortgat, dat is er ene van ons", namelijk repressieslachtoffer. Ouderen herinneren zich de solidariteit die in het repressiemilieu heerste. Ik was geen liefhebber van Duvel noch van enig ander bier dat zwaarder is en meer alcohol bevat dan gewone pils, maar tot in de Ardennen maakte ik het mee dat Vlaamse vrienden mij bijna verplichtten om Duvel te drinken, "Vlaams bier". En dan nu te lezen dat Moortgat geen Vlaams bier verkoopt, alleen Belgisch. Foei. De manager van het jaar 2010 mist elementaire Vlaamse beschaving.
Wanneer men het verzet van de massas in de islamitische wereld bekijkt, dat uitging van Tunesië en nu ook Egypte en Jemen heeft bereikt, is het moeilijk om je niet aan de gebeurtenissen in 1989 in Europa te herinneren. Het wordt pas echt moeilijk om geen sympathie met de opstandelingen te voelen, temeer wanneer men een blik werpt op de regimes waartegen de opstand zich richt.
Toch geef ik toe, dat ik deze gebeurtenissen niet zonder onbehagen bekijk en ook al voel ik mijzelf niet competent om de actuele situatie van de binnenlandse politiek van Egypte of zelfs die van Tunesië of van Jemen competent te analyseren ik zou toch graag een paar sceptische opmerkingen willen maken:
Iedere revolutie heeft iets van een Januskop: de grote, klassieke volksrevoluties van de laatste 200 jaar gingen altijd van de middenklassen uit, die een gematigde hervormingsagenda volgden en er min of meer edele ideeën op na hielden. Deze krachten, die de revolutie begonnen, waren bijna echter nooit diegenen die haar ook beëindigden en van haar overwinning profiteerden.
Voor zover de revolutie niet halverwege bleef steken en uitmondde in het herstel van het ancien régime, zoals in 1848 in Duitsland; voor zover de macht dus effectief ontnomen werd aan de oude machten, viel de macht altijd aan diegenen toe, waarvan het parool de massas in beweging brachten, die vaak heel anders dachten dan de initiatiefnemers uit de middenklassen:
In Frankrijk begon de revolutie met het doel de macht van de koning door een grondwet aan banden te leggen. Ze mondde uit in de terreurheerschappij van de Jakobijnen, omdat de Jakobijnen met de strijdkreet »Égalité!« het gepeupel van Parijs aan hun kant kregen.
In Rusland werd alles wat liberaal en gematigd links was door de Bolsjewieken opzij geschoven, die de arbeiders en de boeren alles beloofden wat ze wilden hebben.
In de DDR wilde de oppositiebeweging meer vrijheid, de massas wilden de D-Mark. Ik bekritiseer dat niet, ik wijs er slechts op, dat de macht, als de zaken eenmaal in beweging zijn gekomen, uiteindelijk bij diegenen terechtkomt die de diepste wensen van de massas uitspreken. In de DDR was het de wens naar deelname aan de westerse welvaart. Helmut Kohl kreeg de macht, omdat hij dit begreep.
De islamitische revolutie in Iran als tot nu toe enige volksrevolutie in de islamitische wereld begon als breed bondgenootschap van sjah-tegenstanders van allerlei politieke schakeringen en eindigde met de heerschappij van de sjiietische islamisten, die hun voormalige bondgenoten afslachtten; de eis naar de islamitische staat was gewoon populairder dan de westers gevormde ontwerpen van liberale of marxistische groeperingen, die er allemaal uitzagen als varianten van een westerse vreemde heerschappij en in dit opzicht meer gemeen hadden met de sjah dan met de volksmassas, echter zonder dit te weten.
Het is niet alleen mogelijk, maar waarschijnlijk, dat in Egypte (Tunesië en Jemen laat ik even buiten beschouwing) de Moslimbroeders als de populairste, best georganiseerde en meest gerespecteerde organisatie van de Egyptische oppositie de lachende erfgenamen van het Mubarak-regime zullen worden, die daarmee de vruchten van decennia lang moeizaam werk zouden oogsten. Hetzelfde is in Tunesië of Jemen (of in andere Arabische landen) in ieder geval voorstelbaar.
Dat hoeft niet zo te zijn het is altijd nog mogelijk, dat het regime aan de macht blijft. (Ik zeg dat gezien de ervaring met de al tien jaar lang voorspelde ineenstorting van het Iraanse regime). Laten we echter aannemen, dat het regime zou vallen: welke leuze zou pakkend genoeg zijn om de massas ervan af te houden de Moslimbroeders of vergelijkbare machthebbers te steunen?
Ik zie er slechts een, namelijk eentje, die gelijk zou zijn aan de slagzinnen van de Franse en Russische revolutie of aan de D-Mark belofte van de Oost-Duitse revolutie, en die erop uit zou draaien het volk de toegang tot de westerse welvaart in het vooruitzicht te stellen.
Een Arabische revolutionair, die zijn land de heerschappij van islamisten wilde besparen, zou er helemaal niet onderuit komen zijn volk als beloning voor een min of meer liberaal-democratische weg een gemakkelijker toegang tot Europa in het vooruitzicht te stellen. En dat is niet zomaar een hersenspinsel:
»De Tunesische oppositiepoliticus Moncef Marzouki verwacht na de Tunesische revolutie een democratische lente in het Nabije Oosten, waarin de autoritaire regeringen worden afgelost. En dat logenstraft al diegenen in Europa, die altijd hebben beweerd dat democratie niets voor Arabieren zou zijn, zei de onlangs na tien jaar Franse ballingschap naar Tunesië teruggekeerde mensenrechtenactivist en politicus op vrijdag in een interview met de Deutschlandfunk.
Onze plaats is het euromediterrane gebied. Voor het Westen is het eenvoudiger om samen te werken met democratieën.«
In duidelijke taal: »Als we democratie spelen, zijn we deel van de euromediterrane ruimte«, en dat deze ruimte grenzeloos is, zal men ons Europeanen nog wel bijbrengen. Zon concept voegt zich naadloos in het door de EU gevolgde euromediterrane programma en zal bij de EU-elites zonder twijfel bijval vinden.
In dit verband is het kenmerkend, dat met Mohammed el-Baradei uitgerekend een uitgewezen lid van de globale elites op het punt staat de leiding van de Egyptische oppositie over te nemen. Zelfs wanneer men hem niet in de schoenen schuift iemands »agent« te zijn, is de gebeurtenis symbolisch.
Men kan zich nu al de frasen voorstellen waarmee de EU-elites ons lekker zullen maken, dat de grenzen voor massamigratie nog verder zullen worden geopend; nu zou het belangrijk zijn »de jonge democratieën in het Nabije Oosten te steunen« en »de mensen een perspectief te bieden«, opdat ze »niet in de armen van radicalen worden gedreven« enz.
Dit perspectief zal zijn, dat de economische problemen van deze landen op onze kosten opgelost worden door hun bevolkingsoverschot op te nemen. Als men serieus kijkt naar een eventueel lidmaatschap van Turkije in de EU, dan is het moeilijk uit te leggen waarom Tunesië of Egypte voor de deur moeten blijven staan.
En daarbij is het zelfs niet uitgesloten, dat islamistische groeperingen dit spel zullen meespelen, zoals hun Turkse geestverwanten dit al jaren doen. Ze slaan twee vliegen in één klap, doordat ze enerzijds hun binnenlandse politieke positie consolideren en de geforceerde re-islamisering van hun landen bespoedigen (wat onder een liberaal regime veel gemakkelijker is dan onder een dictatuur) en anderzijds de islamisering van Europa bespoedigen. En wel trouw aan Erdoğans motto, dat de democratie een tram zou zijn die iemand bij zijn doel zou brengen en als men daar aangekomen zou zijn, zou men uitstappen.
Het is de vraag welke van de twee gezichten van de revolutie een onsympathiekere moet zijn. Het is zelfs de vraag of er überhaupt twee gezichten zijn of niet veelmeer tweemaal hetzelfde gezicht, eenmaal met en eenmaal zonder baard.
Moe Barack (Mubarak) kan de pot op! -------JaJa ----- maar hij moet wel het Suez-kanaal ongeschonden achterlaten! Want zonder Suez, zijn we de klos . En als Egypte in de verkeerde handen terecht komt, zoals Iran indertijd na de Sjah-van-Perzië, dan breekt er voor buurland Israël maar een droevige tijd aan. En met Israël is het lijk met ons eigen gezicht : als onze neus geschonden wordt, lijdt heel ons gezicht daar onder .
