Downing Street 10 Londen

Waar Leterminator nog nooit is binnen geraakt…

--------------------------

Waarschijnlijk omdat er niemand veel over schrijft, doet hij het dan maar zelf. Visionair, of valse nederigheid? Over wie ik het heb? Over Bart I van Vlaanderen, over wie anders? En geloof me : ik meen het!

Elders vertrouwde hij ons toe, door al die lof toch niet zo licht van de grond te gaan en ook dat vinden wij geweldig. Die kat in Downing Street 10 zullen we best laten waar ze is, want het zou alleen maar aanleiding kunnen geven tot bittere spot. Ze (de kat) is nochtans een schitterende vondst voor na-ijverige  Niveanen-haters….

Hier vindt U nix daarvan, buiten brandende nieuwsgierigheid. Daar huist nu geen Churchill meer in Downing Street 10, en de heroïsche tijden van ’40-’45 zijn al lang voltooid verleden tijd, maar toch! Daar zouden toch historische woorden moeten gesproken zijn als kapstokken voor wat staat te gebeuren met het Meesterwerk van 1830! Maar geslepen als hij is, laat BDW eens te meer zijn eigen achterste zien, doch niet het achterste van zijn  tong.

Maar wetende dat de tijd de steden verslindt, en dat geen tronen blijven staan, zou BDW binnenkort toch moeten voor de dag komen met de vangst van een paar vette vissen, net als de kat van Cameron…Voorlopig geniet hij nog het voordeel van de twijfel, maar zijn kredietlijn loopt uit. Doet hij het, of doet hij het niet?! De mensen van Vlaams Belang staan klaar om een handje toe te steken om hem te pushen. Want zoals het nu gaat, geraakt hij toch stilaan ingebusseld, niet?

-------------------------------------

Bekendste adres ter wereld

22-03-2011 - Bart de Wever - de standaard

Iskander

Whatever you do, please don't step on the cat, because there's no way I could politically survive that. Het is niet meteen een boodschap die je verwacht als je de Britse Prime Minister bezoekt in zijn ambtswoning. Maar Engelsen koppelen hun zin voor diepgewortelde tradities - het land kreeg nooit de Franse revolutionairen over de vloer - nu eenmaal aan hun heerlijk gevoel voor humor, tongue in cheek. Downing Street 10 is bij uitstek het symbool van Groot-Brittannië en dus was de recente verhuizing van kater Larry - alias the Chief Mouser to the Cabinet Office - van een Londens asiel naar het bekende adres opgemerkt nieuws. Larry werd aangetrokken nadat er een rat zou gesignaleerd zijn in de buurt van de woning. De kater werd officieel aan de talrijk opgekomen pers voorgesteld, waarbij het dier getuigde van mensenkennis door al te nieuwsgierige journalisten eens flink te krabben. Later werd het publiek nog ingelicht door de woordvoerder van de eerste minister dat Larry zijn eerste namiddag in de ambtswoning grotendeels slapend had doorgebracht. Het belang van het welzijn van de wispelturige Larry - that darn cat seems to be everywhere in the house vertrouwde een minister mij toe - is dus niet zomaar een grapje. Iedere bewoner van Downing Street 10 wordt nu eenmaal de symbolische mededrager van de Britse natie. Cherie Blair kwam dat te weten toen ze de halve natie over zich heen kreeg, omdat haar een slechte relatie met de toenmalige Chief Mouser Humphrey werd aangewreven. Sir Downing, wiens portret nog steeds in de inkomhal hangt, had zich dat nooit kunnen inbeelden toen hij eind 17de eeuw de residentie bouwde op de zompige gronden die hij er gekocht had. Churchill noemde het huis het resultaat van de samenwerking tussen een oplichter van een projectontwikkelaar en een charlatan van een aannemer. Slechte funderingen op een moerassige ondergrond veroorzaakten een oneindige ellende van barstende muren en gebroken trappen in langzaam wegzakkende huizen. Toen koning George II in 1732 het nummer 10 van de straat cadeau gaf aan het ambt van First Lord of the Treasury (nog altijd de officiële titel van de Prime Minister), was het dus zeker niet met het idee dat het huis ooit zou opklimmen tot de verzinnebeelding van de Britse natie. De meeste eerste ministers woonden rianter en zagen Downing Street 10 als een extralegaal voordeel avant la lettre. Vaak werd de woning door hen uitgeleend aan familie, vrienden of hoge ambtenaren.

Pas in de 20ste eeuw werd het een vaste gewoonte dat de Prime Minister er zelf ging resideren. Het huis kreeg daardoor als ambtswoning voor het eerst enig cachet. Een nationaal symbool werd het pas tijdens de Tweede Wereldoorlog. Veel meer dan het huis zelf, een complex van ongeveer 100 kamers waarvan slechts weinig mensen zich een concrete voorstelling kunnen maken, is de voordeur daarbij cruciaal geweest. De bewuste deur werd pas in 1775 bijgebouwd en was oorspronkelijk niet eens de hoofdingang. Maar tijdens de Duitse luchtaanvallen op Londen liet Churchill zich bij herhaling juist daar fotograferen, de foto waarop hij op die plaats het V-teken maakt, is een van de iconische beelden uit de wereldgeschiedenis. De relatief bescheiden deur wekte immers de indruk dat Churchill tijdens de Blitz in een gewoon rijhuis verbleef tussen de bevolking. Feitelijk was het één grote illusie, want de sluwe vos woonde helemaal niet in het huis dat bij ieder bombardement verder inzakte. Na de Tweede Wereldoorlog zou men de huizen in de straat stelselmatig afbreken en herbouwen. Geen Engelsman die het graag hoort, maar het huidige Downing Street 10 is maar een kopie van het oorspronkelijke gebouw.

Hoeveel historisch relativerende bedenkingen men er ook over kan maken en hoezeer men dit huis als een typische case van invention of tradition zou kunnen beschouwen, vandaag is geen adres ter wereld zo bekend. De voordeur is dermate een symbool geworden van de ziel en de kracht van Groot-Brittannië dat het IRA in 1991 probeerde om ze op te blazen met een mortieraanval vanuit een speciaal daartoe omgebouwd busje (maar de granaat viel in de achtertuin van het huis in plaats van aan de voordeur). Mahatma Ghandi wilde absoluut een foto aan de deur om aan de massa ongeletterden in India in één beeld te tonen dat hij officieel erkend was als de leider van zijn volk. De historische sensatie om die deur te zien openzwaaien als politicus uit een bescheiden gemeenschap, is dan ook ronduit onbeschrijfelijk. Symbolische mijlpalen worden niet door het heden maar door de toekomst opgetrokken. Ik ben benieuwd of dit er een zal worden voor de Vlaamse Beweging

----------------------

Dan volgt nu het Laatste Evangelie volgens Hugo Camps, die vers van de pers een emmer koevlaaien heeft neergek(w)akt in  De Morgen. De sukkelaar moet zich heel wat opgelucht voelen! Vooral als hij denkt aan zijn blog, dat die zouden gelezen worden door het Socialistisch foorwijf….

Einde

24/03/11, 08u29

Bart De Wever raakt maar niet uitgepraat over zijn nummertje Downing Street 10. In 'De laatste show' lag hij alweer halvelings in coma voor de enorme eer waarop David Cameron hem in Londen had getrakteerd. Zijn stem beefde nog van aandoening.

Voor de drieëntwintigste keer loofde hij het wonder van een leider - uiteraard conservatief - die in nauwelijks anderhalve week een regering op de been had gekregen. En natuurlijk wees hij daarbij, in abstracte jezuïetenkunst, fijntjes naar de lamlendige surplace in Brussel. Met een air van: mijn oord van verderf is het niet, hoor!

Downing Street 10. Ik kan geen dictator bedenken die er niet is gepasseerd. Daarnaast: Liz Taylor, Cliff Richard, dame Edna, dartsspelers en voetbaltrainers, een lading pin-ups à la Posh: het ging allemaal maar binnen en buiten. Margaret Thatcher ontving er drie dagen voor de Falklandoorlog zelfs Madame Soleil. Sherryzusters. Downing Street: ordinair straatje, voor Britten.

Toen De Wever hoorde dat Cameron zijn columns had gelezen wist hij even niet meer of hij van voren of van achteren leefde. Trots neep hem de keel dicht. Intellectuelen van elkaar - wie had dat gedacht? Een diep geluksgevoel leek aan duizend fonteinen te ontspringen. Ik ken dat, zou het ook hebben als ik hoorde dat Caroline Gennez mij las. Maar moet je zo'n emotie niet een beetje intiem houden? Laat 'De laatste show' maar even. Maak er een tweede nimf van voor de echtelijke sponde.

De behoefte van De Wever om zijn visite aan Londen eindeloos uit te melken heeft iets tragisch. Podiumhonger van een pokdalig jongetje dat de illustere theaterwereld wil veroveren. Shakespeare wacht.

Voor N-VA wacht de G-20. En een lawine aan wereldreizen: Bracke naar het Vaticaan, het heksje uit de Senaat naar Carla Bruni, Jambon naar vier windstreken tegelijk.

Einde van het dorp Vlaanderen.

dM (Hugo Camps)

--------------------------

Bart De Wever's wegbereiders
23-03-2011 - Koenraad Elst - In Flanders fields

Iskander

Marc Platel wijst in zijn blog op deredactie.be terecht op het uitzonderlijke van gedoodverfd separatist Bart De Wever's bezoek aan Downing Street 10. De Vlaamse media hebben juist daarom dat bezoek zoveel mogelijk doodgezwegen. Het komt immers neer op een soort erkenning voor de Vlaamse beweging als legitiem vertegenwoordiger van de Vlaamse natie, zoiets alsof onze premier Yves Leterme de leider van de Catalaanse separatisten zou ontvangen. Dit is dus een klinkend succes voor de bijna-slimste mens van Vlaanderen. Maar dat succes is niet uit de lucht komen vallen. Bart De Wever is hiervoor dank verschuldigd aan twee niet-NVA'ers.

Derk-Jan Eppink heeft zowel vóór als na zijn intrede in de politiek het failliet van België aangetoond en gedocumenteerd. Sedert hij voor de LDD ("Libertair, Direct en Democratisch") in het Europees Parlement fractie vormt met de Britse Conservatieven van premier David Cameron, heeft hij ook hen voor de Belgische situatie gevoelig gemaakt.

Op grotere schaal nog is De Wevers weg naar Downing Street 10 door Paul Beliën geëffend, topmedewerker van de Nederlandse Partij Voor de Vrijheid van Geert Wilders en echtgenoot van VB-parlementslid Alexandra Colen. Beliëns boek A Throne in Belgium, een vulgarisering van zijn doctoraatsverhandeling in Buckingham University, heeft in brede Britse en Amerikaanse kring sympathie gewekt voor het Vlaamse verzet tegen België. Met of zonder bronvermelding hebben leidinggevende bladen als de Wall Street Journal, The Daily Telegraph, The Economist en The Spectator er hun skeptische Belgiëcommentaren op gebaseerd. Die hebben het klimaat geschapen waarin Cameron's uitnodiging aan de koning van Vlaanderen mogelijk werd.

------------------------

Pssst

Kijk, het is niet omdat Koenraad Elst het ook zegt :’de koning van Vlaanderen’ dat het nu allemaal koek en ei zal worden. Maar het ziet er goed uit : Leterminator, is een rancuneus ventje die vandaag uit zijn sloffen schiet lijk in de kakschool : al wat ge zegt van mij zijt ge zelf!

‘Maak dan een regering’ : de gecrispeerde uiting van een psychopaat die op het punt staat geweld te gebruiken. Mooi zo. Zo weten we meteen wat in de achterkamertjes van het Paleis verteld wordt : met BDW geraken wij er nooit meer.

Zou ik hier in alle nederigheid, op deze plaats en op dit uur, mogen voorstellen, om een nieuwe vereremerking te doen instellen? De AVV-VVK-er die het langer volhield dat de Franscouillons, zodat de Belgica in de kortste keren onder de sloophamer komt. Geen Tjeef deed het hem voor!

Neem het Vlaams Belang weg, en het streven van de Niveanen valt als een pudding in mekaar. Ze verworden, voor de haan ook maar één keer zal gekraaid hebben, weet tot het Geslacht der Tjeven, die ze in hun hart altijd geweest zijn.

Al hoop ik begot en uit de grond van mijn hart, verkeerd te zijn!