dm opinie Donderdagnacht gaf de VN-Veiligheidsraad groen licht voor een militaire interventie in Libië, gisterenmiddag volgden de unanieme instemming in de bevoegde Kamercommissies. Een grondig verdeeld land heeft nog een aantal opvattingen en visies waarover wel eensgezindheid bestaat.
In de jaren negentig bleef niet alleen België, maar heel Europa passief kijken naar het Joegoslavische drama, tot Bill Clinton dan maar alleen zijn verantwoordelijkheid nam. Twee decennia later weet Hillary Clinton zich gesteund door een brede Europese coalitie om een einde te maken aan de Libische burgeroorlog.
Natuurlijk vallen er nog vragen te stellen bij deze operatie. Het mandaat is inderdaad niet helemaal duidelijk: is het einddoel Kadhafi wegkrijgen, of alleen de opstandige burgers beschermen? En welk deel van de operatie kunnen de straaljagers doen, wanneer zijn er ook grondtroepen nodig? En wat dan? Dat zijn legitieme opmerkingen, maar onvoldoende om passief te blijven bij de Libische burgeroorlog. En dus handelden parlementsleden en regering wijs, juist en verantwoordelijk in hun beslissing om Belgische militairen te laten participeren aan deze internationale oorlogsoperatie. Met het oog op de vrede in Libië kan dat niet meer anders.
Alleen grepen sommigen deze hoogst ernstige en allerminst vermakelijke commissiezitting aan om de aandacht op zichzelf te trekken. N-VA'er Theo Francken meende straf te moeten doen en riep martiaal: 'We go to war'. Er is nochtans geen enkele reden om de trompet te steken als men Belgische militairen naar een oorlogszone stuurt. Niet Francken en zijn collega-Kamerleden riskeren hun leven in Libië. Niet wij, maar zij: 'onze jongens'.
Als Francken zich echt wil onderscheiden, niet alleen in woorden maar ook in daden, kan hij altijd het voorbeeld van Henri Moreau de Melen volgen. Moreau de Melen was in 1950 minister van Landsverdediging. Toen België besliste om een troepencontingent naar Korea te sturen, nam de man ontslag uit de regering en meldde zich als Koreavrijwilliger. Ook al was hij meer dan 50, toch onderscheidde Moreau de Melen zich aan het front. Theo Francken is amper 32: de ideale leeftijd om heldhaftig te zijn. Waarop wacht de dapperste aller Belgen?
Walter Pauli Politiek commentator
-----------------------------
De Libische leider Kadhafi dreigt met aanvallen op militaire en burgerdoelen in landen rond de Middellandse Zee. Hij spreekt van vergelding voor de "barbaarse, ongerechtvaardigde" aanvallen die westerse landen zaterdag zijn begonnen. In een toespraak op de staatstelevisie zaterdagavond laat gaf Kadhafi zijn eerste reactie op de bombardementen.
Volgens de dictator zijn Noord-Afrika en het Middellandse Zeegebied door de aanval veranderd in een slagveld. De Libische wapendepots zijn geopend voor het volk, zodat zij "de onafhankelijkheid, eenheid en eer" van het land kunnen verdedigen tegen de "koloniale kruisvaarders", aldus Kadhafi.
48 doden Door de westerse luchtaanvallen en raketbeschietingen zouden er al 48 doden en 150 gewonden in Libië zijn gevallen. Volgens een verklaring die op de staatstelevisie is voorgelezen, zouden de slachtoffers zijn gevallen in "niet-militaire zones''. Ook zouden ziekenhuizen zijn geraakt en beschadigd. Eerder repte het Kadhafi-bewind al over burgerslachtoffers door de aanvallen. Ook zondagochtend sloegen in Tripoli weer tal van bommen in. Sommigen kwamen neer vlakbij Kaddafi's hoofdkwartier Bab al-Aziziyah, aldus een verslaggever van het Franse persbureau AFP ter plaatse.
Luchtafweer aangetast De aanvallen van de internationale coalitie hebben de Libische luchtafweer "op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt''. Dit heeft een Amerikaanse veiligheidsfunctionaris gezegd, die niet met naam genoemd wilde worden. "Kadhafi's luchtafweersystemen zijn op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt. Het is te vroeg om te voorspellen wat hij en zijn grondtroepen kunnen doen in een reactie op de aanvallen van vandaag'', aldus de functionaris. Vandaag werd al duidelijk dat de Libische luchtafweer in elk geval nog niet volledig is uitgeschakeld. Verslaggevers in de Libische hoofdstad Tripoli hoorden hoe het Libische luchtafweergeschut volop actief was en vuurde. Kaddafi-aanhangers riepen: "God is de grootste!''. Volgens de Britse zender BBC bleef het luchtafweergeschut zo'n tien minuten lang vuren.
Nieuwe aanval op Benghazi Troepen die loyaal zijn aan Kadhafi hebben ook opnieuw de 'rebellenhoofdstad' Benghazi aangevallen, medlt al-Jazeera. Tanks beschoten de stad. Ook zijn er raketten afgevuurd. Sommige inwoners hebben een veilig heenkomen gezocht in moskeeën, aldus het bericht op basis van niet nader genoemde bronnen.
Spoedzitting Libië heeft inmiddels een spoedzitting gevraagd van de VN-Veiligheidsraad, zo meldt het Libische ministerie van Buitenlandse Zaken. De vraag : komt er, nu een coalitie van verschillende landen een militaire (lucht-)campagne gestart is tegen de troepen van kolonel Kadhafi. Ook laat het Libische regime weten dat het VN-resolutie 1973 - die onder meer de no-flyzone oplegt - als nietig beschouwt nu de militaire campagne tegen het land gestart is. Het land zegt het "recht" te hebben om vliegtuigen in te zetten.
Immigratie stop Libië staakt ook zijn hulp aan de EU bij het voorkomen van illegale immigratie. Italië zucht al jaren onder de stroom van de vele duizenden bootvluchtelingen uit Afrika die via de Middellandse Zee zuidelijk gelegen Italiaans gebied, zoals het eiland Lampedusa, proberen te bereiken. Kadhafi had premier Berlusconi beloofd te helpen bij het indammen van de vluchtelingenstroom. "Libië heeft besloten niet meer verantwoordelijk te zijn voor de illegale immigratie naar Europa'', aldus een veiligheidsfunctionaris volgens de staatstelevisie. De Europese Commissie had Libië in oktober 50 miljoen euro aangeboden voor maatregelen tegen de vluchtelingenstroom. Rome eist hulp uit Brussel bij de opvang van de duizenden Afrikanen. Libië heeft een kustlijn van 2.000 kilometer. (anp/afp/reuters/eb/odbs)
-------------------------------
Pssst
Ik zou voorstellen, dat de huidige generatie verslaggevers zich de moeite om veel uit te vinden, kan besparen. Er staan veel mooier en beklijvender verhalen opgetekend in de dagbladen vanbinst de bezetting. De propaganda was toen veel behendiger verstopt en de feiten met oneindig veel nog veel meer fantasie verdraaid. Al naar gelang men Anglofiel dan wel Germanofiel dacht : er was voor elk wat wils. Men trok toen ook niet ten strijde met supra-moderne tuigen, tegen een bende geitenhoeders en kamelenkwekers, maar tegen gelijkwaardige vechtmachines.
Als een Regering van Lopende Zaken al ten oorlog kan trekken! Wat moet het dan heerlijk gesteld zijn met het bondgenootshap!
Khadafi was meer dan 40 jaar een bevoorrecht handelspartner en als die half murw geslagen door zijn eigen volk, allemaal fervente aanhangers van de Godsdienst van de Wrede, met een vingerknip tot eervol aftreden kon tgedwongen worden, wacht men tot hij zich hersteld heeft, om dan zijn burgers te gaan beschermen .
Als men liegt, kan het dan tenminste niet met mooie leugens gebeuren?
Er zal zeker veel volk komen kijken, als Khadafi & C° voor het Oorlogstribunaal in Den Haag gebracht zouden worden. Stel U even voor dat Sarkozy tegen hem komt getuigen!
Gesteld dat die tegen die datum nog vrij rondloopt, want Marine zal hem, wat mij betreft, gerust in de boeien geklonken, als een tweede Napoleon naar Sint Helena mogen verbannen. Om hem op een schavotje te plaatsen, net zoals Sadam, tot de dood er op volgt.
De foto (hierboven), een paar minuten geleden genomen, toont de hemel boven Italië, die gisteren verscheurd werd door Sarkozys straaljagende moordenaars. Precies hetzelfde gebeurde, lang geleden, die zaterdag 20 maart (1943) toen de lente buiten open barste, en binnen een familie van 5 onmondige kinderen met hun moeder, hun nog jonge vader zagen sterven. Zonder dat die echt ziek was geweest, en zonder dat er hulp kon geboden worden. Een knaap van 7 jaar stond achter de gordijntjes tussen-in ook naar de blauwe lucht te kijken, waar Engelse jagers als woedende horzels rond de trage Duitse bombardementsvliegtuigen cirkelden, onderweg, toen nog, met hun bommenlast naar Engeland. Een paar maanden later begon de tocht andersom.
Leven en sterven : het maakt onlosmakelijk deel uit van ons bestaan, en iedereen wordt, met tijd en boterhammen, verondersteld te wennen aan het verlies van de geliefden. Al kan dat verlies iemand compleet gek maken Zelfs de knapste koppen verliezen al eens de pedalen ..
Bij GVA glundert men al een paar dagen! Met reden. Je moet effenaf uit pure liefde een stuk van zinnen zijn,(of Clovis heten) om op die manier te verbranden wat men gisteren nog aanbeden heeft.
Wijlen Clovis deed dat uit liefde voor zijn Clothildis (*) en hij haalde er baat bij. De God van Clothildis schonk hem immers de overwinning.
Kijk, als de Ere-Voorzitter denkt te moeten op de schoot gaan te zitten van de ergste vijanden van het Vlaams Blok/Belang, om uit te huilen, dan is dat zijn zaak. Tot op zekere hoogte kan ik akkoord gaan, daar er in het geheel brokstukken te vinden zijn van het afbrokkelende cordon. En dat is goed. Voor zover denk ik zelf, dat hij het geestelijk testament van Marie Rose Morel uitvoert, die ,moest ze nu nog goed en gezond bij leven geweest zijn, waarschijnlijk een soort van Pax Flandriensis had kunnen benaarstigen.
Maar moest mijn tante een man geweest zijn, dan was ze mijn nonkel.
Hij heeft dus, hoe aimabel de man ook is; een grens overschreden, waarbij ik noodgedwongen moet beamen : laat de doden de doen begraven.
Zeker, BDW verdient alle lof ter wereld voor wat hij en zijn Niveanen reeds bereikt hebben, maar het achterste van hun tong hebben wij nog altijd niet gezien. Daarom, op de kap van zijn eigen partij platte broodjes bakken : dat is niet een brug, dat is een heel continent te ver!
Het enige dat hij nu nog kan doen, is de eer aan zichzelf houden, en vervroegd een stap uit de openbaarheid terugzetten. Zijn strijd is gestreden.
En goed aan de partij heeft het allemaal wel niet gedaan.
En nu ik dan toch mijn hand aan het overspelen ben : ook El Cid zou eens uit een ander vaatje moeten beginnen tappen. Een echte Blokker lust geen verschaald bier! En dan spreek ik over hoe hij zich in het halfrond heeft laten afslachten door zelfs een klappei als Moe Vogels. Door te blijven hameren op het terugsturen van criminele vreemdelingen, desnoods naar de maan.
Dat is een afgezaagd verhaal geworden, dat met democratische middelen niet op te lossen valt. Zwijg er dan ook over!
Spreken is zilver. Zwijgen is goud.
------------------------------------
02:00 Voormalig VB-voorzitter Frank Vanhecke heeft geen ambities om toe te treden tot de N-VA, maar hij vindt die partij vandaag wel geloofwaardiger dan het Vlaams Belang. Met de top van het VB heeft hij geen contact meer.
Voor het eerst sinds het overlijden van zijn echtgenote Marie-Rose Morel doet Frank Vanhecke weer politieke uitspraken. Hij spreekt zijn waardering uit voor de N-VA, omdat die partij het been stijfhoudt in de federale onderhandelingen. "Die houding van de N-VA kan ik waarderen", aldus Vanhecke. "Zoals de zaken nu evolueren, is N-VA voor radicaal Vlaamsgezinden de enige nuttige stem."
Na de prominente rol van Bart De Wever tijdens het afscheid van Marie- Rose Morel in de Antwerpse kathedraal rees de vraag of Vanhecke een overstap overwoog naar de N-VA. Maar dat blijkt niet het geval. "Ik geloof niet dat ik voor Bart De Wever een meerwaarde kan betekenen", zegt hij. "Bovendien hadden Marie-Rose en ik allebei al besloten om ons terug te trekken uit de politiek. Ik werk mijn Europees mandaat af en over twee jaar ga ik iets anders doen." Lex Moolenaar in GVA
--------------------------------
Psst
De Niveanen voor Vlaams Nationalisten de enige steun .Is dat geen zuivere rancune?
Het is niet goe , nu al een wissel te trekken voor wat in de toekomst ligt en dus onzeker is, namelijk de uiteindelijke goede resultaten van BDW. In handelsrecht-termen spreekt men in zon geval van schoorseenwissel, wat in schoon Vlaams wil zeggen; wissel-cavalerie. Een betalings-belofte voor niet geleverde goederen of diensten, waarmee men de overige schuldeisers zand in de ogen strooit.
BDW en de zijnen zullen onze enige steun zijn, pas de dag nadat Vlaanderen Onafhankelijk geworden is. Al zal dat een steun zijn met gecontroleerd wantrouwen. Gezien het Tjeven-gehalte in die partij. Dat zou onze Ere-Voorzitter toch moeten geweten hebben : het origineel is altijd beter dan de kopij.
---------------------------
(*) De Gemeente Desselgem o eeuwige schande!, deelgemeente van de Stad Waregem heette in de Middeleeuwen Tressaligna. Dat werd mij altijd verteld, door oude Desselgemnaren, en lag in een beschutte arm van de kronkelende Golden River, voor die wed rechtgetrokken en verbreed in de jaren 70 ten behoeve van de scheepvaart uit Frankrijk. Hier werd in Mei 40 enorm gevochten, want de voorhoede van de Duitse zegedronken legers geraakte maar niet aan de overkant, daar de Genie de brug op de steenweg had laten inde luchtvliegen. Het water stond nochtans zeer laag, daar overal stroomafwaarts de sluizen en sassen vernietigd waren, zodat de Leie praktisch kon leeg lopen en dus op vele plaatsen zo goed als droog stond. Toen kwam de stenen bloot te liggen, waarover de rivier in vroeger tijden volgens de overlevering, bijna droogvoets kon doorgewaad worden. Zodat de mensen van Overleie vlotter naar de kerk konden in het centrum van Desselgem, langs kerkwegels over en door de meersen.
In die nu afgesloten dode arm van de rivier, bijna helemaal langs alle kanten omsloten door de Leie, ligt nog altijd de hoeve Munckenhof, een heerlijkheid die reeds voorkomt in de oudste kronieken,en afhing van de Sint Pietersabdij in Gent.
Volgens de overlevering zou dit de ouderlijke woning geweest zijn van Clothildis, zodat wij redelijkerwijze mogen veronderstellen, dat de Frankische koning Clovis ooit in onze streken op vrijersvoeten heeft gelopen. Dat hij later in Parijs tot koning van Frankrijk werd uitgeroepen, bewijst alleen maar dat ook toen reeds alles wat faam veroverd had, Frans moest spreken.
Wat er ook van zij aanbidden wat men verbrand heeft, en verbranden wat men aanbeden heeft staat goed bekend in onze gewesten. Daar zijn de Tjeven meer rijk geworden!
Waarvan zelf onze jongste spruit (OBI) het hoofd afwendt
----------------------------------.
De Schandaard, de ooit christelijk-gedegen Vlaamsvoelende gazet is al een tijdje bezig te verbroederen/verzusteren met Madam Béatrice Saccoche van Le Soir, de Vlaams-hatende Franstalige boulevard-gazet. Met het oog, hebben ze zelf gezegd, nader tot elkaar te komen, maar men vindt waarschijnlijk bij hen die de touwtjes trekken, dat het allemaal te traag gaat. Het water staat hen inderdaad ondertussen aan de lippen, dus moet er een tandje worden bij gestoken. Dat tandje, dat is de samenwerking tussen de twee Vrije Bruxselse Universiteiten. Dat die geboren zijn in een totaal verschillend land, en helemaal een totaal tegengesteld leven achter de rug hebben, deert niet. Als de centjes maar blijven vloeien! Wie weet draait de Vlaamse openbare opinie dan niet bij .
Vanaf welk punt van bijdraaien zou er een lintje inzitten?
Al zou ik, voortgaande op wat Rinnebô in zijn artikel hieronder schrift, eerder aanraden, om dat samen in dezelfde boot te zitten, op zichzelf toe te passen. Door bijvoorbeeld tot tweetaligheid ook langs Franstalige kant te komen. Dan zou één enkele Vrije Universiteit in Btuxsel volstaan.
Dat beide geleerde bollen ondertussen in hun eigen Linx achtertuintje blijven spitten, valt weer eens niet op. Er wordt uitleg gegeven, tot hun eigen stelling (in hun ogen) bewezen wordt geacht, al de rest is larie. Ik noem dat in de publieke sfeer rond de pot draaien tegen beter weten in.
Voor mij hoort Rinnebô eerder thuis in de sub-categorie lobroeken. In ieder geval : ik heb mij kostelijk geamuseerd met zijn kronkelingen Net twee cobras in een paringdans. Gelukkig : achter glas, veilig en reukloos.
19-03-2011 - Marc reynebeau itv. Jostein Gripsrud
de standaard in Iskander
--------------------------------------
Zowel Amerikaanse zangeresjes als lokale schrijvers mogen erbij. Daarmee bouwen de media een publieke sfeer, waarin het natiegevoel kan gedijen. Maar wie erbij wil horen, moet er ook zijn steentje toe bijdragen. Belastingen betalen, bijvoorbeeld. De Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud onderzoekt wat gemeenschappen maakt en breekt. Het is niet een gemeenschappelijk enthousiasme voor crosscountryskiën dat Noren onderling solidair maakt, maar wel het gemeenschappelijke culturele repertoire dat door de massamedia wordt uitgedragen. Zo vat de Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud, die aan de universiteit van Bergen doceert, zijn idee van het 'nationale gevoel' samen. Als het zich tot skiën zou beperken, dan hoorde hij er niet bij. Het is maar een onderdeeltje van een veel bredere publieke sfeer.
Vanaf deze week komt Gripsrud gedurende enkele maanden in Brussel doceren over de publieke sfeer. Op uitnodiging van de beide Brusselse universiteiten VUB en ULB, en van de Gentse universiteit, bekleedt hij dit jaar de prestigieuze internationale Francqui-leerstoel. En het onderwerp is uitermate relevant voor België, want bestaat daar nog een publieke sfeer? Niet echt, nee.
'De publieke sfeer is immaterieel', zegt Gripsrud, 'maar hij wordt gedragen door erg materiële middelen, in de eerste plaats de massamedia. In de publieke sfeer ontmoeten de burgers, de leden van een natie elkaar. Het is het geheel van gezamenlijke ideeën, referenties, connotaties, symbolen en betekenissen, waarmee zij zich kunnen voorstellen dat ze tot eenzelfde gemeenschap behoren. Ik noem dat geheel een semiotisch web.'
'Ik heb een tijdje Noors gedoceerd aan Zweden in Stockholm. Noors en Zweeds lijken wel dialecten van elkaar, zodat ik geen moeite had om mijn Zweedse collega's te begrijpen. Behalve wanneer het laat werd in het café.'
Omdat ze door de drank met een dubbele tong begonnen te praten?
'Omdat ze over dingen begonnen waarmee ik niet vertrouwd was: jeugdherinneringen, liedjes die ze op school hadden geleerd, lokale sporthelden over wie ik nog nooit had gehoord. Je kunt niet volgen omdat je die kennis mist, feiten en feitjes die ze kennen uit hun gezamenlijke verleden en van de massamedia.'
Is een publieke sfeer hetzelfde als de publieke opinie?
'Nee. Je kunt bijvoorbeeld mensen proberen te winnen voor een antimigratiebeweging door in te spelen op het idee van een zuivere nationale identiteit. Maar je kunt op grond van hetzelfde nationale argument voor het tegendeel mobiliseren, door te stellen dat openheid en tolerantie precies een onderdeel zijn van die identiteit.'
'Maar een publiek debat daarover veronderstelt wel dat er al een gevoel van gemeenschappelijkheid bestaat: het gevoel dat we in dezelfde boot zitten. De vraag is natuurlijk wat op termijn van die boot zal overblijven als gevolg van de ontwikkeling van de internationale communicatie. Hoewel, als je ziet hoe vaak bij de revoluties in Noord-Afrika met de nationale vlag wordt gezwaaid, blijkt de natie wel degelijk een voorwaarde om mensen politiek te mobiliseren.'
Dreigt in discussies over bijvoorbeeld migratie het politieke argument soms niet te worden verhuld door het nationale argument?
'Dat gebeurt. Maar in Noorwegen wordt de nationale identiteit niet vaak ingeroepen in het migratiedebat. Wat de rechts-populistische zogeheten Vooruitgangspartij probeerde te mobiliseren, was een gevoel van onrechtvaardigheid bij de Noorse arbeidersklasse: die immigranten krijgen geld om niets te doen, ze poetsen de traphallen niet in appartementsblokken, enzovoort. Ze putten niet uit nationale gevoelens, maar uit onze egalitaire tradities.'
'En fairness past ook in de publieke sfeer. De welvaartsstaat berust op de bereidheid van mensen om mee te betalen aan de collectieve voorzieningen. En daarvoor is vertrouwen nodig. Er moet een gevoel van gedeelde verantwoordelijkheid bestaan, en dus dat iedereen zijn deel betaalt.'
Hoe belangrijk is emotie daarin?
'Zeer groot. Veel politieke theorieën over burgerschap zien dat over het hoofd. Mensen moeten geïnteresseerd zijn in de democratie en om het algemene belang geven. Daarvoor is zeker gevoel van trots nuttig, de trots om erbij te horen. Het komt ook door de gewoonten die mensen zich eigen maken. Al is het door institutionele inertie of omdat je het op school hebt geleerd: je kent de rituelen, je herkent de iconen op straat, je weet welke feestdagen eraan komen. Het wordt een routine. En knoeien met gewoonten, dat doe je niet zonder mensen op de zenuwen te werken.'
'Mensen hebben ook behoefte aan een gevoel van gemeenschappelijkheid; daar komt ook dat gevoel van trots vandaan wanneer een landgenoot een sportief succes boekt. We leven in een snel veranderende samenleving, die ook nog eens erg competitief is, waarin iedereen voortdurend in beweging is, met veel onzekerheid, met een mondialisering die almaar dichterbij komt. Gevoelens van herkenning en gemeenschappelijkheid zijn dan geruststellend.'
Speelt ook de toenemende sociale ongelijkheid daarin een rol: het nationale gevoel als een alternatieve vorm van integratie?
'Dat lijkt me zeer waarschijnlijk, en het zou een goed onderzoeksonderwerp zijn. Het is een manier om er weer bij te horen, als je economisch bent uitgesloten. Je kunt het ook als een wapen gebruiken tegen wie volgens jou beter wordt behandeld, maar hier niet thuishoort. En zo kan het weleens een lelijke kant te krijgen.'
Hoe nationaal kan een publieke sfeer nog zijn als ook de massacultuur steeds mondialer is, zeker bij jongeren? Iedereen op de hele wereld wil Britney Spears horen en zien.
'Het is nu Rihanna. Ik heb een dochter van elf die mij op de hoogte houdt.'
'De populaire cultuur krijgt inderdaad steeds meer impulsen vanuit een mondiale, Angelsaksische cultuurindustrie. Maar die komt terecht in een culturele mix die verschilt van land tot land. Want de lokale culturele tradities blijven voortleven, ook vanuit een gevoel van patriottisme. De Noorse openbare omroep heeft, met zijn drie tv-kanalen en 16 radiostations, de commerciële concurrentie ver achter zich gelaten.'
'Het eerste tv-net haalt bijzonder veel kijkers met een programmering die erg aansluit bij nationale gevoeligheden en bij dat semiotische web. Het populairste programma is een satirisch nieuwsmagazine, waarin comedians de actualiteit becommentariëren. Het toont aan dat bij de bevolking een brede, gezamenlijke interesse bestaat voor het openbare leven, de politiek inbegrepen.'
Zitten jongeren niet vaker op het internet dan voor het tv-toestel?
'Jongeren hebben nooit veel tv gekeken. Dan doen ze pas als ze een baan en een gezin hebben en gesetteld zijn. Ik doe nu onderzoek naar wat er zou gebeuren als jongeren hun mediagewoonten zouden doortrekken in hun volwassenheid. Daarvoor heb ik alle studenten van het hoger onderwijs in Bergen bevraagd, eerst in 1998 en in 2008 nog eens.'
'Het opvallendste resultaat was dat in die tien jaar de belangstelling voor wat níét tot de mainstream cultuur behoort, opvallend is gezakt. Jazz, barokmuziek of opera, het interesseert ze niet meer. Zoals ze ook veel minder lezen en er geen idee meer van hebben wie Franz Kafka is. En de weinigen die het wel nog weten, komen uit kansrijke gezinnen en studeren iets prestigieus, rechten of geneeskunde. Er bestaat dus, duidelijker dan vroeger, een klassenverschil tussen wie kiest voor de mainstream en de minderheid van culturele omnivoren.'
'Je ziet het ook aan alle Europese universiteiten: die rekruteren geen extra studenten meer uit de onderste sociale lagen. Het systeem reproduceert zichzelf. Als je nog iemand uit de onderste lagen kunstgeschiedenis ziet studeren, blijkt dat diens vader indertijd een maoïst was, die er om politieke redenen voor koos om proletariër te worden, of wiens moeder erg actief was in de vakbond.'
Dus de culturele diversiteit versmalt?
'Ja, in termen van smaak en van kennis van de geschiedenis. En dat afgenomen historische besef is een probleem, want politiek gaat over het verbeelden van de toekomst, en daarvoor heb je dat besef wel nodig. De reden ligt voor mij voor de hand: commerciële televisie. De kern is: jongeren worden niet meer uitgedaagd of tegengesproken in hun culturele keuzen. Het staat ze vrij om alleen nog te kiezen voor wat hen bevestigt in wat ze al weten of denken.'
U maakt een verschil tussen patriottisme en nationalisme.
'Ja, patriottisme is de liefde voor het vaderland - het valt altijd op dat overal het onderscheid wordt gemaakt tussen het vaderland en de moedertaal. Als politieke ideologie kan nationalisme agressief en expansionistisch zijn, maar het kan ook inspireren in tijden van rebellie tegen autoritaire regimes. Het verschil met patriottisme ligt in de nadruk die je legt. Als de nadruk ligt op het verschil met anderen, kan dat leiden tot superioriteitsgevoelens, met alle onaangename gevolgen van dien.'
'Maar het hoeft niet zomaar om het vaderland te gaan. In Bergen, een Hanzestad waar ik al lang woon, bestaat een extreem lokaal patriottisme. Nationalisme is dat niet, al hebben ze wel de neiging om zeggen: ik ben niet van Noorwegen, ik ben van Bergen. Dat klinkt misschien bekrompen provinciaal, maar het zorgt er ook voor dat er interessante dingen gebeuren. Het motiveert mensen om dingen voor hun gemeenschap te doen. Er bestaat een gevoel van solidariteit, wat fijn is als het iedereen insluit.'
'Je kunt natuurlijk wel de hele wereld willen omhelzen, maar misschien is die toch wat te groot. Schaalverkleining versterkt de solidariteit. Televisiebeelden van hongerkindjes kunnen solidariteit met verre landen opwekken en dat is goed, maar om een samenleving te organiseren, heb je niet genoeg aan iets oppervlakkigs of pragmatischs, maar aan een attitude die dieper gaat en vanzelfsprekend is.'
Hoe zou u dit alles toepassen op België?
'Ik vreesde al dat die vraag zou komen (lacht). Als het klopt dat de publieke sfeer in België al zo goed als volledig is gesplitst, mist het een sterke, overkoepelende band. En ik hoor dat de Rode Duivels het niet meer zo goed doen en dat Eddy Merckx niet meer fietst. Wat blijft er dan nog over? Frieten? Dat betekent niet veel, hé. En als blijkt dat zoveel Franstaligen zo uitvoerig naar de Franse televisie kijken, betekent dat in mijn theorie ook niet veel goeds.'
'Een federale staatsorganisatie is al een hele stap opdat elke publieke sfeer zijn specificiteit kan bewaren. Want identiteiten zijn altijd complex. Behalve een patriot van Bergen, ben ik ook een Noorse, Scandinavische, Europese kosmopoliet. Iedereen identificeert zich met verschillende gemeenschappen tegelijk. Maar wie België wil handhaven,zal er toch moeten voor zorgen dat ook een emotioneel ondersteunde identificatie ermee in stand wordt gehouden en ondersteund.'
-------------------------------
Besluit
De Francofonen en de anderstaligen nemen als zuipliedje Mie Katoen en My Sarie Mareis, en de Vlamingen leren paring-songs zowel uit het Rif-gebergte als uit de bergen van Anatolië, met daarnaast een paar top-hits uit het programma van Radio Mille Colines. Dat moet een warm gevoel geven. En op hun kot kijkt iedereen elke dag minstens een uur naar de video van Daniel Cohn-Bendit, fractieleider van de Groenen inhet Europees Parlement. Is bedoeld als bevordering van druggebruik en Griekse knapenliefde. Is, als Linx credo, goed voor de menschen en de Multi-Culti.
Vandaag de zoveelste aardbeving in Japan op rij, voor de 9dedag op rij. Over de daarbij horende vloedgolf wordt niet gerapporteerd. Fukushima zou worden opgegeven, alles is tevergeefs geweest. Over de daarbij horende nucleaire ramp wordt niet gerapporteerd. Het is vandaag immers zaterdag, en dan draait de wereld op halve kracht.
Franse Mirages bombarderen sinds een paar uur Benghazi : een oorlog starten op zaterdag hebben ze bij Hitler geleerd. Net zoals de zoveelste raket-aanval op Israël vanuit Gaza : de zateerdag is de eerste dag van de Islamistische week. De vrijdag namiddag heeft men gebeden voor Allah, de zaterdag begint het afslachten in naam van Allah.
De vluchtelingenstroom uit de Maghreb groeit gestadig. De bevolking van Lampedusa jaagt ze sinds vandaag terug de zee in. Trop is trop, en teveel is teveel.
Het Italiaanse luchtruim boven mijn hoofd (17 uur) anderzijds, is al een paar keer geschonden door gierende straaljagers. Ze zijn onderweg met de groeten van Sarkozy aan zijn gewezen boezemvriend Khadafi aan de overkant der Middellandse Zee, waar ze bij hun Arabische of Turkse vrienden daar aan de overkant ergens kunnen tanken voor de volgende raid. Zouden die werkelijk 3X zo snel vliegen als de Stukas, en ook 3x zo snel kunnen moorden?
Van een zaak mogen we nu wel zeker zijn : als Elsevier om 11u35 volgende tekst elektronisch verspreidt, zijn de teerlingen geworpen. En weten we wie in een nabije toekomst onze vrienden zullen moeten zijn. De naam is Mustafa Abdel Jalil, kortweg JALIL voor de vrienden, de nieuwe bevoorrechte handelspartner. Jalil! Een beetje de klanknabootsing van lillend mensenvlees .
-------------------------------
Rebellenleider schreeuwt om hulp na aanval Benghazi
zaterag 19 maart 2011 11:35
De Libische rebellenleider Mustafa Abdel Jalil vraagt het buitenland de bevolking van de Libische stad Benghazi onmiddellijk te komen helpen. Volgens Jalil zouden de troepen van machthebber Muammar Khaddafi de bevolking van de rebellenhoofdstad proberen uit te roeien.
'De wereld heeft te lang getreuzeld en had eerder de opstand kunnen steunen door Khaddafi's luchtmacht uit te schakelen, toen de rebellen nog aan de winnende hand waren'
Volgens persbureau AFP ontvluchten honderden inwoners van Benghazi de stad aan de oostelijke kant.
Libische rebellen zeggen dat ze zeker negentien militairen van Khaddafi hebben gedood bij de strijd om Benghazi. Ook zeggen opstandelingen dat ze een aantal militairen gevangen hebben genomen en materieel van de troepen in hun bezit hebben.
Doden Verschillende bronnen berichten dat troepen van Khaddafi Benghazi via het zuidwesten binnendringen. Ooggetuigen melden dat bij beschietingen zeker acht doden zijn gevallen en een groot aantal gewonden.
Het Libische regime ontkent dat Benghazi weer wordt aangevallen. 'Wij houden ons aan de wapenstilstand,' aldus een regeringswoordvoerder. Een woordvoerder van de Libische National Raad van opstandelingen, vraagt zich af waar het Westen blijft.
De rebellen willen dat er zo snel mogelijk wordt ingegrepen om 'een eind te maken aan het uitroeien van burgers'. 'De Libische regering liegt steeds weer. Wij willen vechten tegen de troepen van Khaddafi, maar wij hebben de middelen niet.'
Snel Franse ambtslieden zeggen dat alles klaar is voor actie, maar er moet nog een politiek besluit worden genomen. 'Het is duidelijk dat we snel moeten handelen,' aldus een Franse functionaris.
Nadat het Libische regime heeft aangekondigd geen militaire operaties meer te ondernemen, gaat het geweld in Libië gewoon door. Vrijdag meldden verschillende bronnen dat zware explosies zijn gehoord in hoofdstad Tripoli. Khaddafis troepen zijn in de nacht van vrijdag op zaterdag bezig geweest Benghazi binnen te dringen. De regering ontkent dit echter.
-------------------------
Maar de wereld is rond, en overal valt er wat te beleven. De volksopstand in Egypte suddert wel op een laag vuurtje in de berichtgeving, maar dat wil nog niet zeggen dat er aan de grens met Gaza geen beweging valt waar te nemen. Integendeel : de handel in van die handige kleine raketjes (made in Iran), bestemd voor Israël, kent weer piekpunten. Lees maar hoe er straks weer zal gepleit worden voor die arme bloedjes van Palestijnen, die Och Gottekes, zo hard aangepakt worden door de Joden
Das Obercommando von GVA gibt bekannt :
15:35 Hamasmilitanten hebben zaterdag meer dan 50 raketten afgevuurd op Israël. Daarbij raakten twee Israëliërs licht gewond. Het Israëlische leger repliceerde met luchtaanvallen. Daarbij raakten vier burgers en een jongen gewond (foto). Een Hamasstrijder zou daarbij gedood zijn.
Het is de grootste raketaanval van Hamas sinds twee jaar.
De meeste raketten van Hamas kwamen neer in onbewoonde gebieden van de Negev-woestijn. Bij een Israëlische luchtaanval op de dichtbevolkte Gazastrook zijn zaterdag in de wijk al-Zeitoun in Gaza-Stad vijf gewonden gevallen, onder wie een kind. Dat meldden Palestijnse hulpverleners.
Het geweld laait op door de interne Palestijnse rivaliteit tussen Hamas en Fatah. De door het Westen gesteunde Palestijnse president Mahmoud Abbas van Fatah probeert momenteel wereldwijd steun te krijgen voor de erkenning van een Palestijnse staat. De acties van Hamas maken nieuwe vredesgesprekken met Israël nu een stuk moeilijker.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman heeft gezegd een klacht bij de VN in te zullen dienen vanwege de raketaanvallen van zaterdag.
Voor de burgervader van MONS (zie hierboven) zijn en blijven het allemaal MONTS et merveilles : lui aussi est demandeur de rien, en wat meer is, change volgens het Epistel van Mohbama is aan hem ook niet besteed. Aan niemand van de Zuidelijken, trouwens! Le pognon : dat is wat hen interesseert! Op zijn Italiaans zou men kunnen zeggen : dolce far niente, dat is pas leven Au Grand Large : op De Lange Omvaart, in t Nederlands : toch mooi, hé! Levenslang luxueus leven op een cruise-schip die gesponsord wordt door les Flamin-Boches du Nord!
Wij zouden zeggen, met enige spijt in de stem : The sky is the limit : de roem van Elio en de man zelf zouden tot in de hemel moeten reiken. Wij wensen hem goede vaart!
Wie het breed heeft, kan het breed laten hangen. In Le Soir meldt men triomfantelijk:
Le projet de la construction du « Grand Large » remonte à 2001. La première pierre a été posée le 29 mai 2009.
La nouvelle piscine a coûté 19 millions deuros, dont une subvention de 7,722 millions du gouvernement wallon, 620.000 euros de lIDEA et 10,66 millions deuros de la Ville de Mons.
Le grand bassin a une longueur de 33 mètres et a été conçu pour la natation et le water-polo.
La piscine est équipée de zones ludiques et de bien-être ainsi que despaces horeca. Sa capacité daccueil maximale est de 1.000 personnes.
Conçue pour les familles, les clubs, les amateurs de bien-être, la piscine se veut citoyenne et également écologique avec, entre autres, un dispositif de génération deau de piscine à partir de leau de pluie et 36 panneaux photovoltaïques.
Le plongeon inaugural a été effectué par le bourgmestre Elio Di Rupo, accompagné de plusieurs dizaines de nageurs
Herinnert U zich de vraagstukken die iedereen ooit heeft moeten oplossen in de Lagere School? Steevast zat die ene er bij over een vat Y van X liter inhoud, dat langs boven gevuld werd door kraan A met zon debiet, en waar onderaan twee kraantjesB eb B waren voorzien om het water uit te laten. Vraag wanneer zal het vat vol, resp. leeg zijn? Als men weet dat kraan A in hoofdzaak gevoed wordt door Vlaams water, en kraan B en B aangelegd en bediend worden door Franstaligen, bereken dan de leeftijd van het vat Y in dagen uren, minuten en seconden.
De megalomane visie van Bergen (Mons) is werkelijk groot, groter, grootst. Over de plannen en de vooruitgang van de werken voor het nieuwe NMBS-station wordt ondertussen stevig gezwegen : dat is brood op de plank voor na de regeringsvorming. De Vlaamse publieke Opinie mag niet gebruskeerd worden, ziet U Want dat station moet groter en mooier worden dan Antwerpen en Düsselforf samen. Het moet een gebouw worden waardig aan de Grote Man, waarvan men ooit zal kunnen zeggen : hij leerde zijn volk niets doen en toch goed leven!
------------------------
Psssst
Over de chambre séparé wordt niet gerept. Waarschijnlijk om geen onnutte belangstelling van buiten de landsgrenzen aan te trekken. Hetzelfde geldt voor de melancholieke cellen, ingericht als moderne vergeetputten, die reeds bij de bouw voorzien werden voor afgedankte mietjes.
Gisteren heb ik op VTM, in Het Nieuws om 19 uur, de HEL uit mijn kinderjaren opnieuw gezien : landkaartjes met geïdealiseerde heroïsche slagvelden. U zag die schets ook misschien : zeer aanschouwelijk voorgesteld : de Middellandse Zee met de omringende landen en naties, met het vijandelijk gebied duidelijk gearceerd met schuine strepen, omringd met kleine zwart-lugubere silhouetjes te land, ter zee en in de lucht : slagschepen, vliegtuigen, tanks, soldaatjes, enz., elk met hun eigen vlaggetjes er op. Versierd met cijfertjes die stonden voor de slagkracht. Het huiswerk van de vlijtigste uit de Navo-klas, waarschijnlijk een zeer dure generaal op rust.
In mijn boekenkast staat een collectie ingebonden tijdschriften van het weekblad SIGNAAL uit WO II, gaande over de jaren 1939 tot 1945. Het staat vol met degelijke platjes. Over dezelfde Middellandse Zee maar over het Afrika Korps van Woestijvos Rommel. Eerst, in de beginjaren, op glanzend papier, en met heerlijke vooruitzichten, later, in 1944-45, op schamel papier, met schamele tekeningen, maar destemeer met hoogdravende artikels. Met zoveel en zoveel registerton gezonken tonnenmaat bij de vijand De in de lucht stekende achterstevens bewezen dat. Met cijfertjes naast ieder schip dat naar de kelder ging. Over verdronken manschappen werd niet gerapporteerd.
De Geschiedenis herhaalt zich! Met dit verschil : de mensheid zelf is de laatste 50 jaar nu ook losgeslagen van haar eigen ankers. Maar meteenchanteert een dictator (die erbij was van bij t begin) ons door te dreigen met onze vliegtuigen zo maar uit de lucht te halen, of onze landen te overstromen met zijn onderdanen, die als sprinkhanen in zwermen zullen nederdalen. Bovenop de overvolheid waaronder we reeds sedert WO II gebukt gaan in Europa.
Overlast. Iedereen met een minimum aan gezond verstand weet als men teveel kippen of varkens op een te kleine oppervlakte bijeenperst, er in de kortste keren problemen ontstaan. Dit wil zeggen, dat na zware ongemakken van pest en cholera, de natuur uiteindelijk wel zichzelf zuivert, eenmaal alle dieren dood zijn. Het gehele procédé kan wel een tijdje duren, zoals men kan vaststellen bij de dinausauriërs.
Voilà : dat is plaatje N° 1 : hoe de dinos zijn uitgestorven.
Plaatje N° 2 is (in onze streken), wat vroeger een gemengd bedrijf was : naast graangewassen, vlas, bieten, enz, die op het land groeiden, werd er aan kleinschalige veeteelt gedaan op weiden als wiegende zeeën : een paar gezonde tomen kippen, een nest knorrende varkens die blonken in hun vel, en enkele koeien die smeekten om te worden gemolken. De paarden waren toen nog de meesters der dieren en voedsel voor de steden werd niet aangevoerd in havens, maar kwam van het eigen platteland. Petrol werd toen gebruikt voor de Lampebelge om de huiskamer te verlichten.
En toen sloeg de industrialisatie toe, en alles moest mega worden en vooral: alles moest almaar vlugger gaan. Zo vergleed plaatje 2 stilaan in plaatje 1, waarbij het systeem waaronder dieren nu op batterijen op mekaar moesten leven, ook stilaan perfect passend bevonden werd voor mensen. Leven op de eigen uitwerpselen.
De toestand zoals die vandaag op Lampedusa heerst (zie hieronder), is een teken aan de wand. Maar onze zogezegd beschaafde wereld, wil met volle geweld gaan ingrijpen in de landen zelf. Dat is de schaamte voorbij. Dat is een aanvalsoorlog, waardoor de Duitse oorlogsleiders in Neurenberg de strop kregen!
-------------
Inwoners van het Italiaanse eiland Lampedusa hebben de kustwacht verhinderd aan te meren met migranten die ze gered hadden. In de vooravond lagen nog vier boten voor de kust van het eiland te wachten met in totaal 200 vluchtelingen aan boord. De havendammen werden door woedende mensen bezet. Dat melden Italiaanse media.
In het opvangkamp van Lampedusa zitten momenteel ruim 2.600 migranten volgens het VN-Vluchtelingencommissariaat UNHCR. Het kamp is slechts voorzien op 850 mensen.
Tot dusver komt de vluchtelingenstroom overwegend uit Tunesië. De toestand wordt dramatisch als ook massa's mensen uit Libië naar Italië zouden vluchten, waarschuwt UNHCR. Lampedusa heeft 4.500 inwoners. (belga/edp
In de portretten-galerij der oorlogsmisdadigers aller tijden, mag voortaan, naast dat van Dhengis Khan, Hitler, Stalin, Mao en nog zoveel anderen, ook een staatsieportret gehangen worden van de voltallige Belse non-regering die in Brussel maar dan zonder de minste legitimiteit, de plak zwaait. Het is van Regering van Lopende Zaken een Weglopende Regering met Bijzondere Machten, o.a. Oorlogskabinet geworden, die zelfs de moed niet heeft om haar werkelijke drijfveren bekend te maken.
Too little and too late!Om goed te doen, had men alle regimes in Afrika ineens moeten uitroken. Alleen had men het veel vroeger moeten doen, zodat onder de mom van godsdienst de gehele wereld niet kon dooreen geschud worden.
Maar is het niet zo? dat om corrupt te zijn, net als om een koppel te vormen, men minstens met twee moet zijn?!
Laten we dus gewoon afwachten om te zien wie van de misdaad zal profiteren.
Lees even mee :
Freddy bemoei U met uw eigen zaken en laat de geburen hun eigen problemen oplossen !
Ik denk dat dit ongeveer zou zijn wat mijn echtgenote me zou vertellen indien ik haar zou zeggen dat ik eens bij de geburen zou gaan aanbellen omdat ik gehoord heb dat er daar dagelijks vreselijke ruzies zijn tussen man, vrouw en enkele meerderjarige kinderen. En ze zou gelijk hebben. Indien ik toch zou gaan is de kans groot dat ik voor de ene of de andere partij zou gaan kiezen en dit met een beperkte kennis van alle historische gegevens van die familie. Indien ik daarna op het politiebureel een verklaring zou afleggen omdat ik van de ene of de andere wat slaag heb gekregen zou men me waarschijnlijk vragen waarom ik mij in godesnaam ben gaan bemoeien met interne problemen van die familie van wie iedereen weet dat het een familie is met permanente, en door velen gekende problemen. "U hebt het feitelijk toch zelf gezocht" is iets dat men me waarschijnlijk zal vertellen. En het is dan nog waar ook.
Ik dacht aan dergelijk fictief voorbeeld toen ik hedenmorgen vernam dat de Verenigde Naties zich geroepen voelen om zich eens gaan te mengen in de interne keuken van Libie. Ik meen dat de genomen beslissing vreselijk gevaarlijk is. Waarom komt de VN niet tussen in Timor? Of in Baskenland? Of waar ook. Verschillende landen zijn ook die mening toegedaan en hebben zich onthouden. Feitelijk zijn het maar vijf landen die blijkbaar niet akkoord waren om zich met de interne keuken van Libie te gaan bemoeien. Het waren China, India, Rusland, Duitsland en Brazilie.
Dat het er slechts vijf zijn vinden we niet zo belangrijk maar dat die vijf landen ongeveer de helft van de hele wereldbevolking vertegenwoordigen wel. China en India tellen ongeveer 2,5 miljard inwoners en de andere drie een klein half miljard. Men kan toch moeilijk appelen met peren vergelijken. Wat is de waarde van 5 stemmen tegen 1 als het blijkt dat die ene stem van China komt en die andere vijf van Andorra, Luxemburg, Liechtenstein, Qatar en Monaco die allen samen onvoldoende inwoners tellen om een stadsdeel van één Chinese stad zoals Peking of Shanghai te bevolken?
We vrezen daarom dat enkele van die "onthouders" wel eens stiekem de kant van Khadaffi zouden kunnen kiezen en dat we vertrokken zijn voor een groot toekomstig wereldprobleem. Schoenmaker blijf bij uw leest. We voelen de beslissing van de VN aan als een grote fout. De meesten die gestemd hebben dat Libie moet gestraft worden zijn meelopers die enkele "haantjes vooruit" zoals de USA en Frankrijk hebben willen volgen. We vrezen dat ze hierdoor het leven van velen "niet Libiers" in gevaar aan het brengen zijn. Bij eventuele onvoorzienbare reacties van Khadaffi zullen het zeker niet diegenen zijn die in New York gestemd hebben die men in "lijkzakken" naar hun familie zal terugsturen. Het zullen steeds de sukkelaars, die bevelen moeten uitvoeren, zijn die hun leven zullen geven voor een probleem waarvan ze niets begrepen, en waarmede ze helemaal geen uitstaans hadden.
--------------------------------
Pssst
Zeventig jaar geleden hadden we een brallende Führer, die zo te horen met open vizier wilde strijden maar meteen de wereld in brand zette. Vandaag hebben we een geniepige Franse president, die, tegenin de Navo die na lang aarzelen alleen veilige bombardementen met onze 6 laatste F-16 wil uitvoeren (de bangerikken!) op Libië, tegen 15 uur deze namiddag grondtroepen wil inzetten. Dat hij daarmee vooral Marine Le Pen in zijn eigen binnenland wil treffen, is een publiek geheim over heel Europa. Die trouweloze Khadafi, die begot , nu dat ge t zegt, een monster blijkt te zijn, en die daarenboven Franse interne staatsgeheimen uitbrengt (Libië financierde de kiescampagne van Sarkozy) : die man moet AUSRADIERT worden!
Dan kunnen we met het nieuwe bewind misschien wel betere zaakjes doen?
Dan had Hitler tenminste meer fatsoen!
Naschrift (16 uur)
De internationale militaire actie in Libië is begonnen. Dat heeft de Franse president Nicolas Sarkozy zaterdag gezegd na afloop van overleg van wereldleiders in Parijs. Sarkozy zei dat Franse troepen al hebben geholpen bij het voorkomen van aanvallen van het leger van de Libische leider Muammar Kadhafi op burgers.
Gisteren las U hier, en dan nog uit mijn eigen koker, enkele pronkerige uitspraken over de viering van 150 jaar Italiaanse Eenmaking, waarbij mijn hart van eedle fierheid beefde voor zoveel vaderlandsliefde.
Exemplarisch, noch min noch meer!
Toch voor ons, Vlamingen, die niet eens ons eigen vaderland in het hart mogen dragen, maar lijk Willem Tell in zijnZwitsers kanton de hoed van Kessler, de Oostenrijkse bezetter bovenop een paal, dien de te groeten. Wij ook, wij moeten nog altijd buigen voor de macht van een vreemde bezetter uit het Zuiden, die, toppunt van arrogantie, door een homofiele Italiaan wordt geleid.
Och! Dat risorgimento, waarvan de goegemeente hier in Italia de mond van vol heeft! Het begon toen in de roerige jaren 1860 de Hertog van Torino (Turijn in Piemonte, Lombardije) de opstand steunde van de legeraanvoerder Garibaldi, om de Paus (Rome) uit het zadel te lichten. Een na een betuigden de ooit zelfstandige stad-staten als Firenze, Venetië, Siena, enz., hun steun, en vochten mee met hem tegen de Pauselijke Zouaven (*) zodat alle landsstreken van Italië konden aansluiten in één koninkrijk, onder leiding van het Huis van Savoye, waar een beetje later de Seks-en Coburgers zouden deel van uitmaken, via de zuster van Leopold II, prinses Marie José, de goede vriendin van Adlof Hilter De opstand stopte slechts voor de poorten van de Vaticaanse Heuvel, op het plein dat we nu kennen als het Sint Pieters Plein, waar de Paus zich verongelijkt had ingesloten. Eerst jaren later, met Mussolini kon de reconsiliatione, de verzoening door Het Verdrag van Lateranen (1929) bezegeld worden :de Paus deed afstand van al zijn gebieden, buiten de paar Km² van het Vaticaan, en enkele heiligdommen, verspreid in de stad Rome.
Na WO II verdwenen eerst Mussolini, als Premier, gevolgd door Umberto I, die na 23 dagen zijn vader Victor Emmanuele II van Savoye opgevolgd te hebben, als eeuwigdurende banneling het Italiaans grondgebied diende te verlaten.
Aan die éénmaking kleefden natuurlijk hier en daar een paar schoonheidsfoutjesdie tot op de huidige dag niet bijgelegd zijn. Denk maar aan Padania en de Lega Nord, de afscheidingsbewegingen in het Noorden, waartegen geen enkele Flamingant afkerig kan staan. Daar meer dan morele steun aan verlenen, zou volgens mij een brug te ver zijn. Want Ook Triëste is zon geval, terwijl Venetië ook al begint dat ooit bij Oostenrijk hoorde, en nu nog bij bepaalde personen, heimwee doe rijzen.
Het is evident, dat waar ooit het nieuwe komt, het oude zal afgedaan hebben.
Erger (maar meteen ook veel duidelijker) is de situatie in, volgens de Italianen in de Provincia Alto Adige, en volgens de Duits sprekende bevolking aldaar, Süd Tirol. Deze laatsten, van oorsprong Duits sprekende Oostenrijkers hebben 100% gelijk, want pas na WO I werden zij door de Geallieerden weggeschonken als oorlogsbuit aan de Italianen.
Net zoals in WO II stonden de Italianen voor de verscheurende keuze welke partij te kiezen. InWO II lagen de zaken veel gecompliceerder, tot bleek dat de Geallieerden, en niet Hitler, aan de winnende hand was. In WO I bleef Italië helemaal buiten de strijd, al was de neutraliteit meer gericht op de Geallieerden. Tot bleek dat Duitsland-Oostenrijk zou verliezen. Daardoor herinnerden zij zich plotsklaps heel wat lang vergeten grieven, en vielen meteen Oostennijk in de rug aan. Wat militair een hachelijke onderneming bleek en Italië in feite gered werd door de bel, die het einde van de vijandelijkheden inluidde. Maar gewiekst als alle Zuidersen altijd zijn, konden zij als oorlogsbuit een stuk van Oostenrijk uit de brand slepen, waar hun legers in de verste verte nog niet eens waren doorgedrongen : ion de Oostenrijkse Alpen. Oostenrijk was verslage, en had geen andere keuze dan in alle richtingen grondgebied af te staan : aan Polen, aan Hongarije, aan Italië
Waarom de toestand aanhoudt?
Is weer zeer eenvoudig uit leggen, en moet ons, Vlamingen bekend in de oren klinken. Na de annexatie werd het onderwijs, de rechtspraak, de ambtenarij, de politiek, enfin geheel de bovenlaag, volledig ver-Italiaanst, zoals Vlaanderen verfranst werd. Denkt U nu dat die lievekindjes zo maar vrijwillig hun bevoorrechte positie zullen opgeven?
Als het nog lang duurt, zal het rap gedaan zijn .
Wij Vlamingen kennen dat liedje al dubbel zo lang : geen 90 jaar maar 180 jaar .
--------------------------------
(*) De legerbenden van Garibaldi, een soort rover-hoofdman, trokken rovend en plunderend gans Italië door, maar vooral de Pauselijke Staten, wegens de grote rijkdommen. Ze werden slechts éénmaal met goed gevolg gestopt door de Pauselijken, die, zoals toen gebruikelijk, ook slechts huurlingen waren uit Zwitserland, Duitsland, Nederland, en.. Vlaanderen.
Die voor Garibaldi vernederende veldslag (waar hij trouwens niet eens bijwas : hij was met een kleine voorhoede doorgereisd naar Rome) vond plaats op de flanken van de Monte Landra, een berg(je) aan de oevers van het Meer van Bolsena, op de weg, de Cassia tussen Siena en Rome.
Dat is, toevallig of juist niet, precies op de plaats waar ieder voorjaar mijn erwtjes staan .
Waarschuwing voor gevoelige Lezers : bij het lezen van zijn teksten hieronder liefst de afbeelding (hierboven) van de schrijver ervan uit de geest verbannen. Dat niet doen zou Uw geestelijke vermogens ernstig kunnen schaden.
-----------------------------------
We moeten de gek Kadhafi stoppen
18/03/11, 08u59 dM
Guy Verhofstadt rekent op Frankrijk, Groot-Brittannië en de VS om tot actie over te gaan. Verhofstadt (Open Vld) is Europees Parlementslid en fractieleider van de Europese liberalen.
·
· Wat gaan we volgende week doen als Kadhafi terug is en heel Libië onder de duim heeft? Vinden we het jammer? En dan: business as usual?
Hoe tragisch ook, wat in Japan gebeurd is, kunnen we niet veranderen. We kunnen helpen. We moeten helpen. Maar jammer genoeg kunnen we het niet verhelpen.
In Libië daarentegen kunnen we de gang van zaken wel veranderen. Ook in Libië zijn er helden. Duizenden zelfs. Ze offeren hun leven op voor vrijheid en democratie.
En nu hun foto's in de pers verschenen, weten we ook wie ze zijn: Azwa, 23 jaar, student, rechten Tawfig, 20 jaar, ondernemer, Ibrahim, 20 jaar, student Engels, Hesham, 23, zakenman en zovele anderen.
Wij zijn niet de enigen die weten wie die rebellen zijn. Kadhafi weet dat helaas ook. Zijn leger en geheime diensten hebben een lijst met hun namen. Hij is naar ze op zoek, en naar hun familie, die worden gemarteld en afgeslacht als beesten. Gisteren nog konden we een verslag lezen over wat de Afrikaanse huurlingen uit Nigeria, Mali en Somalië na het innemen van de stad Bin Jawad de rebellen verkrachtten voordat ze hun handen en voeten afkapten. Als Kadhafi Benghazi inneemt, dan wordt dat niet minder dan een bloedbad, een ware afslachting. In elk geval is het bombarderen van de stad al begonnen.
En wat doen wij om dat te verhinderen? Wat doen wij om te voorkomen wat in feite een nieuw Srebrenica, een nieuw Rwanda, een nieuw Darfur zal zijn?
Helpen we hen? Verdedigen we hen? Steunen we hen met wapens of een no-flyzone? Erkennen we de oppositieregering? Proberen we de democratische revolutie levend te houden?
Nee, we sturen zogenaamde fact finding missions. Dat zijn onderzoeksteams van enkele personen die in Tripoli gaan kijken hoe de situatie er voor staat. Uitgerekend in Tripoli.
Dat is om misselijk van te worden. De internationale gemeenschap staat toe dat Saoedi-Arabië Bahrein binnenvalt om een democratische revolutie tegen te houden.
En tezelfdertijd weigeren we steun te geven aan het Libische volk om hun democratische revolutie te redden. Opnieuw de ogen sluiten? Ik word daar misselijk van. Hebben we dan niets geleerd uit het verleden? Gaan we opnieuw toestaan dat een gek een genocide pleegt op zijn eigen volk?
Wat gaan we volgende week doen als Kadhafi terug is en heel Libië onder de duim heeft? Vinden we het jammer? En dan: business as usual?
Gaan we opnieuw onze ogen sluiten, zoals we deden met Hongarije in 1956 en Praag in 1968, toen we absoluut niets deden? Het was en is nog altijd een schandvlek in onze geschiedenis.
We begrijpen blijkbaar evenmin de kansen die deze revoluties creëren. Niet alleen voor een democratisch en vrij Midden-Oosten, maar ook voor het vredesproces aldaar. De demonstraties in Jemen, Damascus, Bahrein, Amman, Teheran, Algiers, Rabat, de Westelijke Jordaanoever en Gaza zijn luide vragen om vrijheid, democratie en vrede. Het is onder druk van de bevolking dat Hamas en Fatah worden gedwongen om te praten en samen te werken.
We moeten de foute analyse loslaten als zouden deze opstanden iets te maken hebben met moslimfundamentalisme. Op de lijkkist van Bouazizi, de man die zichzelf in brand stak en daarmee de Tunesische revolutie ontketende, lag niet de groene vlag van de islam, maar de rode vlag van Libië. Ook de jongeren, de bloggers en twitteraars van het Tahrirplein, die ik ontmoette in Caïro twee weken terug, hebben niets te maken met welk fundamentalisme ook. Zij behoren tot de jonge studerende of werkende middenklasse en willen niets anders dan democratie en wat meer welvaart. Het is niet toevallig dat net Iran de grootste schrik heeft van een dergelijke opstand tegen het regime. En het feit dat Kadhafi de opstandelingen beschuldigt van banden met Al Qaeda, zou ons moeten doen beseffen dat daarom net het omgekeerde waar is.
De zoon van Kadhafi meldde deze week in de media dat zijn troepen Benghazi naderen en dat hij verwacht dat de revolutie binnen 48 uur voorbij is. Ik ben niet geneigd de zoon van Kadhafi te geloven, maar één ding is duidelijk: ofwel laten we dit gebeuren en voegen we een nieuwe zwarte pagina toe aan de geschiedenis van Europa, ofwel doen we alles, álles, wat in onze macht ligt om dat te vermijden.
Het is nu of nooit. Het is triestig voor een overtuigde Europeaan, maar ik reken niet meer op de Europese Unie. Ik reken op Frankrijk, Groot-Brittannië en de VS om tot actie over te gaan voor een vrij en democratisch Libië.
---------------------------
Pssst
Liegebeest, en samen met U al Uw spitsbroeders van de Navo, de EU-no en vooral van de Belse Regering van Lopende Oorlogszaken : wat jullie preken is gewoon too little, and too late.
Wat meer is : het is, zelfs nog in een voorbereidend stadium, een oorlogsmisdaad, wat U op het punt staat te ontketenen. Niemand heeft iets te zoeken in een ander land, zelfs niet in het land van een suiper-barbaar : het aangaan van een aanvalsoorlog is een misdaad tegen de menselijkheid.
Wat Verhofstadt hierboven staat te brallen, is pure Hitler-taal. Zou de fysieke gelijkenis daar voor iets tussen zitten?
Moslim-landen zijn addergebroed. Er zijn daar maar één soort goede leiders, en dat zijn dode leiders.
U wilt bewijzen? In Irak werd Sadam verjaagd na een lange en bloedige aanvalsoorlog, zijn land werd binnengevallen onder valse voorwendsels, de demcratie werd er achteraf ingesteld (zo wil men ons doen geloven) maar de mensen in Irak hebben sedertdien nog nooit zoveel bom-autos horen ontpoffen als sindsdien. Ach!, het zijn maar confrontaties tussen groepen godsdienst-fanaten. Juist. Tussen Soemnieten en Shijïeten, die elkaar haten als de dood. Nochtnas zijn beiden goede Moslims .
Vraag : en Sadam kon die dingen in bedwang houden?
Verhofstadt, als luitenant van Sarkozy Zeg het dan van de eerste keer!
Niet dat de woede van de revolte in de Maghreb zou geminimaliseerd moeten worden (al hoopt het establishment met de Vorst voorop dat met doorslaande argumenten wel te kunnen helpen tot stand brengen), maar ergens geeft het te denken, dat een Voorpost actie ineens getolereerd wordt, in plaats van uit elkaar geslagen.
Ach! Ze zijn in se ongevaarlijk (want er zijn kinderen bij) : er wordt wat geroepen, er worden onvriendelijke borden omhoog gestoken, en we gaan weer naar huis. De Sire heeft het waarschijnlijk niet eens opgemerkt, enzijn Madame zal wel gedacht hebben dat het supporters waren, want wat er op die borden stond, is nog altijd Chinees voor haar. t Is kijk heb kezien die kiender staan zouiaai met de tricolore drapotjes? Je me le demande : Ies voor toi, Albèr, of om nie moete naar skool keweest?
Die Blijde Intredes zullen aan niveau verhogen, als Mattil terug is van Harvard (USA), waar ze gratis bijscholing voor lediding-gevenden gaat volgen, samen met nog Groten der Aarde.
Als het met die toegelaten TAK-betogong maar vanwege La Belgique de Papa maar geen strategische terugtocht is, om nadien des te feller te kunnen aanvallen .Die Coburgers gaan immers over lijken als het gaat om hun fortuin of hun dynastie; wat in wezen hetzelfde is.
Moest ik in het Dagelijks Bestuur van TAK zitten, ik zou aanraden om de volgende Blijde Intrede niet met 20, maar eerst met 200 actievoerders op te treden, dan de volgende keer met 2.000 en uiteindelijk met alle 20.000.Afspreken met de politie dat er helemaal niets zal geroepen worden, geen KIK, en dat er ook geen borden zullen te zien zijn. Dat jullie gewoon heel stilletjes rekenen op de macht van het getal.
Als dan op het gepaste moment een fluitconcert losbarst, dan hebben jullie toch woord gehouden?! Als de hoogste politie-top met liegen en bedriegen aan elkaar hangt, dan mogen wij dat toch ook doen? En onze actie kost niets!
Vandaag verlof genomen om deel te nemen aan het anti-konings- en anti-belgisch protest van Voorpost ter gelegenheid van het bezoek van de belgische koning aan het Oost-Vlaamse stadje Maldegem. Helaas kwam ik er gisteren achter dat ik vandaag nog een en ander te doen had voor een provinciale werkgroep die deze avond doorgaat, waardoor ik vreesde geen tijd te hebben om dat nog te organiseren als ik in Maldegem voor uren in de cel kon gaan zitten. Niet deelgenomen aan het protest dus. Zeer tot mijn spijt aangezien we vandaag een historisch precedent meemaakten: het protest van Voorpost werd ... toegestaan en niemand van onze militanten werd opgepakt. Lees de persmededeling hieronder:
--------------------------
17 maart 2011 Belgische koning bezoekt Maldegem Voorpost voert actie in vrijheid
Vandaag bezocht de Belgische koning het Oost-Vlaamse stadje Maldegem. De Vlaams-nationalistische en heel-Nederlandse beweging Voorpost maakt van dit soort blijde intredes al decennia gebruik om zijn stem te laten horen voor het opdoeken van België, het afschaffen van de monarchie, en het stichten van een onafhankelijke Vlaamse Republiek. Ook deze keer had Voorpost dus aangekondigd dit te zullen doen.
Niet tot genoegen van het lokale politiekorps dat eerder op de week een aantal maatregelen aankondigde waar de Libische kolonel Khadaffi nog een puntje kon aan zuigen. Zodra er nog maar iemand de orde begint te verstoren, wordt er ingegrepen, liet lokale korpschef Vanavermaete weten. Het roepen van politieke slogans en het uitdelen van pamfletten werd door de politie vergeleken met een aanslag. Mensen met extremistische politieke ideeën dat is dus iedereen die een probleem heeft met onverkozen staatshoofden kennelijk - waren op voorhand gescreend. Hun fotos werden verspreid onder de politiediensten. En er zouden in totaal honderd politiemensen op stap gaan om iedere booswicht die het maar riskeerde België barst te roepen in de kraag te vatten en voor uren achter slot en grendel te steken.
Het draaide anders uit. Voorpost kreeg voor de eerste keer in de geschiedenis de toelating om openlijk te manifesteren tijdens het koningsbezoek. Vijfentwintig militanten, die verwacht hadden hun verlofdag grotendeels door te brengen in de cel, mochten op een tiental meters van het koninklijke parcours in alle vrijheid hun affiches omhoog steken, anti-Belgische slogans roepen en de tweede strofe van de Vlaamse Leeuw aanheffen. Niemand werd gearresteerd.
We durven hopen dat dit plotselinge democratische inzicht, dit respect voor de vrijheid van meningsuiting - dat ongetwijfeld is ingegeven door een vooral in Vlaanderen steeds sterker wordend besef van het naderende einde van België en het met definitief pensioen zenden van de Belgische koninklijke familie -, ook zijn weg zal vinden naar andere dergelijke gelegenheden. Het recht op betogen en de vrijheid van meningsuiting respecteren is toch wel het minste wat een op zijn laatste benen lopende Belgische staat kan doen.
Als we niet beter wisten, dan zouden we hopen dat we volgende week zondag ook in alle vrijheid kunnen wandelen in de ontstolen gebieden, maar we vrezen dat de nieuwe wind nog niet tot daar zal waaien
Het gaat in ons land voorlopig nog altijd om Blijde Intredes. Wanneer komt er eens een Blijde Uittrede? Want altijd maar ergens intreden moet toch vroeg of laat aanleiding geven tot overbevolking? Kunnen onze Sires niet een beetje andere oorden opzoeken? Namens Voorpost kan ik getuigen dat we ze graag zouden huldigen,en nog geen klein beetje. Onze Björn zal persoonlijk een halve dag congé-payé nemen, om Bokrijk vol te hangen met kleurrijke slingers.
Of zouden we beter de recette toepassen die Le Soir in petto had voor Vlaams Nationalisten? Heel de Royale Sippe laten inschepen op de ALPA, het Koninklijk Yacht uit de Belgische Oorlogsvloot, om deze ergens buitengaats met afstandbediening de bodem uit te slaan? Of zou dat een probleem zijn voor het visbestand?
Och, we hebben als kind zoveel sardientjes geproefd, die volgens de Witte Brigade-parlé, Duitse soldaten hadden opgefret, dat we ervan zouden sterven! Als wij toen niet stierven van vis gevoederd door de hele regimenten Duitse Kriegsmarine, hoe zouden wij dan nu sterven door vis te eten die gevoederd werd door een dozijnleeglopers!
Goddelijk toch, de satire op het niveau van Le Soir?! Wat kij, Albèr? Groeten aan Fiston. Wat maakt hij? Koet?
Leve de Koning en zijn vrouw. Vive le Roi et son femme!
17.03.2011 15.19u - In Ans, de Luikse gemeente waar Michel Daerden al twintig jaar titelvoerend burgemeester is, is een putsch gepleegd tegen het PS-kopstuk. Zo tekenden 20 van de 29 gemeenteraadsleden een motie van wantrouwen tegen Daerden, waaronder tweederde van zijn eigen fractie.
De heibel begon vorig jaar, met de Luikse strijd tussen de clan Daerden en de jongere generatie onder leiding van Alain Mathot, die de lijst trok bij de jongste verkiezingen. Na de verkiezingen haalde Michel Daerden zijn gram door Stéphane Moreau, waarnemend burgemeester van Ans en een vertrouweling van Mathot, opzij te schuiven ten voordele van een van zijn eigen pionnen, Yves Parthoens. De gemeenteraadsleden die nu de motie van wantrouwen ondertekend hebben, willen dat Moreau terugkeert als burgemeester, aan het hoofd van een nieuwe meerderheid. Ze spreken van een verderfelijk klimaat in Ans, en beschuldigen Daerden zelfs van bedreigingen en moreel getreiter.
In de pers luidt het hier en daar dat dit wel eens het schandaal te veel zou kunnen zijn voor Daerden, die overigens nog steeds federaal minister van Pensioenen is. Editorialist David Coppi verwijst in Le Soir echter smalend naar de ethische commissie van de PS, die al meer dan een jaar lang de aantijgingen tegen vader en zoon Daerden wegens gesjoemel en fraude met hun beruchte revisorenkantoor onderzoekt. Wat tot dusver nog zonder resultaat is gebleven, of wat had u verwacht?
Op 29 maart komt de gemeenteraad in buitengewone zitting samen om de motie te stemmen. Wordt vervolgd.
-------------------------------
Na heet zotte, nu het vroede. Maar laat mij eerst toe te besluiten : ik zou zeggen : Jezus Christus, kom af van dat kruis, de Rudy doet het beter!
De Waalse minister-president Rudy Demotte (PS) kan een goed economisch rapport voorleggen. Maar dat is dankzij de federale structuur. Een staatshervorming mag die niet verzwakken.
Met de mooie cijfers van het Marshallplan op zak, lijkt het paradoxaal dat Wallonië niet staat te springen om meer bevoegdheden. Maar dat is omdat we onze budgetten voor het Marshallplan niet in nieuwe bevoegdheden willen stoppen, zegt minister-president Demotte.
Met de resultaten van het Waalse Marshallplan voor 2010 kan Demotte met een gerust hart buitenkomen. Via buitenlandse investeringen werden ruim 1.600 banen gecreëerd, er werden ruim een miljoen uren taal- en andere opleidingen gegeven en 17.870 werkzoekenden volgden een opleiding voor knelpuntberoepen.
Wallonië gooide vooral hoge ogen door multinationals als Microsoft, Google, Johnson&Johnson en H&M aan te trekken.
We hebben in totaal al voor meer dan 6,5 miljard euro investeringen in onze regionale economie binnengehaald. Daar zijn 18.000 directe jobs uit voortgevloeid. Ondertussen trekken we zelfs Vlamingen aan, Colruyt komt ook naar hier.
De groeiprognoses van het Federaal Planbureau moeten u vleugels geven. Tegen 2015 haalt Wallonië Vlaanderen in.
De verschillen tussen de regios zullen alleszins kleiner worden. Tegen 2015 zal Vlaanderen 2,3 procent groei kennen, tegen 2,2 procent in Wallonië en 2 procent in Brussel. Het is goed dat die situatie evenwichtiger wordt.
Een gewest kan het beter doen dan de andere, maar dat mag niet te lang duren. Dan krijgt die regio de illusie dat alles snel moet worden gedefederaliseerd omdat ze op dat moment rijker is. Door alles naar de regios te halen zal het niet a priori beter gaan.
Is er dan geen staatshervorming nodig?
Jawel. We moeten onze instellingen moderniseren en verbeteren, daarmee ga ik akkoord. Maar we mogen de ontwikkeling van Wallonië en Vlaanderen niet fnuiken. Het is belangrijk dat zij het goed blijven doen in een federaal kader.
Ik ben trots op Vlaanderen omdat het één van de leiders is op Europees vlak. Maar het is dankzij de federale structuur dat Vlaanderen zo heeft kunnen groeien en dat Wallonië nu aan een inhaalbeweging bezig is. Een staatshervorming mag de federale structuur niet verzwakken.
Maar als het Marshallplan zo goed draait, dan moet u toch zelf ook vragende partij zijn om meer instrumenten en bevoegdheden in handen te krijgen?
Ik begrijp dat dit als een paradox overkomt. Maar wij zijn niet bang voor meer bevoegdheden. De Walen hebben meer zelfvertrouwen dan ooit. Maar dat betekent niet dat we met onze ogen open in een valkuil gaan lopen.
Nieuwe bevoegdheden, akkoord. Maar we moeten oppassen dat die niet al onze middelen opvreten die we in het Marshallplan nodig hebben voor innovatie, vorming en modernisering. Om verdere stappen vooruit te kunnen zetten, hebben wij alle middelen nodig die we nu ter beschikking hebben.
Met andere woorden: als er bevoegdheden overkomen, moeten de budgetten volgen.
Inderdaad. Maar dat is geen uitsluitend Franstalig discours, hoor. Ook in Vlaanderen zegt men dat.
----------------------------
Pssst
Mijn lieve Moeder zei altijd : Geef de stoefers een brood, de klagers hebben geen nood. Zou ze dan al die tijd verkeerd zijn geweest? Maar ja, ze heeft ook nooit geweten wat of hoe die PS is. Als ze het had over de tegenstanders van haar geliefde Koning Leopold III, sprak ze altijd van Walekoppen. Zou mijn Moeder een raciste geweest zijn?
Daar, met bovenstaand probleem over die kazen, hebben wij in ons gezin al veel problemen gehad. Jonge kaas voor de ene, belegen kaas voor de andere. Oude kaas? OK! Maar dan komt steevast de mosterd boven .En worden zelfs de al te rijpe plekjes somtijds dievelings weggesneden en onder tafel aan de hond gegeven. Jonge kaas daarentegen, heeft het voordeel dat hij nog lange tijd vòòr zich heeft om oud te worden. Mutatis mutandis geldt voor schrijvers hetzelfde als voor kaas .
Iskander zette vandaag een ferm bord belegen kaas klaar voor ons. klaar
Persoonlijk heb ik liever kaas volgens het reept van Marc Grammens. Of van het eeuwig jon ge Pallieterke
Maar uitspraken lezen over de regeringsonderhandelingen? Tja, het kan vriezen! Maar t kan ook dooien .
15-03-2011 - Frans crols & Pieter Bauwens itv. Manu Ruys - Doorbraak
ISKANDER
Gastvrij draait de deur open en Manu Ruys staat er, kaarsrecht en hoofs. Zijn liefde voor Vlaanderen slijt niet. Hij pleit voor stugheid en Vlaamse verzelfstandiging. Een gesprek met aan de andere zijde van de zee het Verenigd Koninkrijk, ook een confederatie in wording.
De thee verschijnt op de salontafel tussen een wirwar van tijdschriften en kranten. Buiten verbergt het wuivende helmgras de Noordzee. De gastheer is 87 en zijn meningen blijven fris en helder. Positief aan deze crisis is de radicalisering van de Vlamingen. Zij komen van ver, ik zie waar wij vertrokken zijn in 1949. Toen kreeg je de Vlamingen niet mee. De eerste Mars op Brussel in 1961 was een succes, de tweede Mars, in 1962, was een stommiteit. Nu is de Vlaamse publieke opinie geradicaliseerd en dat is positief. Bovendien leren wij stilaan dat neen, neen, neen ook onze taal is.
Doorbraak: U klinkt optimistisch!?
Manu Ruys: (lacht) Ik nuanceer. Negatief is dat er geen beweging is. Niemand ziet hoe de politici uit de impasse geraken. Kijk naar de evolutie bij N-VA. Zal Bart De Wever de weg volgen van Hugo Schiltz? Die was op het einde van zijn leven zeer soepel. Hugo wilde de Franstaligen tegemoet komen, ook in verband met Brussel. Hij kende zijn tegenstanders, had goede persoonlijke betrekkingen met Lucien Outers en Antoinette Spaak en hij praatte gemakkelijk. Outers restaureerde een vakantieplek in het zuiden van Frankrijk, en vroeg al lachend aan Schiltz: kom je meehelpen? Hugo Schiltz heeft daar stenen schoongepoetst en versleurd. Hij zei mij vaak: je moet soepel zijn en compromissen kunnen sluiten. (zucht) Tja, dat wil zeggen toegevingen. Hugo Schiltz was zwaar op de tenen getrapt, gefrustreerd, door de mislukking van Egmont. In Egmont steken veel mogelijkheden, bleef hij herhalen. Slechts op het einde van zijn leven biechtte hij op: Ik ben onhandig geweest met Egmont.
Nogmaals, de vraag is wat Bart De Wever zal doen. Hij is een Antwerpenaar, dus een Midden-Brabander van het oude hertogdom Brabant, zoals Schiltz. West-Vlamingen, bijvoorbeeld Geert Bourgeois, zijn stug en Brabanders niet. Ik ben zelf een Antwerpenaar en ken die mentaliteit. Wij zijn onderhandelaars, commerçanten en bereid om ver te gaan, om toe te geven. Je moet kunnen praten met de andere, dat is de houding van de Antwerpenaar. Is Bart De Wever al zover vandaag (het interview is afgenomen medio februari red.)? Neen, maar je ziet goed aan De Wevers houding in verband met Brussel dat hij evolueert en dat kan een begin zijn. Hij is geen man van neen, neen, neen.
De reformisten en de radicalen staan voor een heruitgave van hun botsing omtrent het Egmontpact.
Ik bekijk veel vandaag vanuit het standpunt wat wij met Brussel zullen doen. Brussel is een belangrijk probleem, de stad is echter een ander vraagstuk dan vijftig jaar geleden. Brussel was toen voor de Vlamingen een Belgische stad, bewoond door Nederlandstaligen en Franstaligen. Vandaag is het een kosmopolitische stad, waarvan de meerderheid bestaat uit niet-Belgen. In de Nieuwstraat hoor je meer Arabisch, Turks en Berbers dan Frans of Nederlands. Zullen wij die evolutie kunnen stoppen? Neen, dat denk ik niet. Het algemene Europese probleem, zoals Brussel dat dagelijks demonstreert, is de instroom vanuit de Maghreb en Turkije, nog steeds kandidaat-EU-lid. Europa staat voor de vraag: wat doen wij met de moslims? Europa moet zich bezinnen over zijn waarden, normen en identiteit.
Vlaanderen is een voorschoot groot, waarom de decentraliseringen, de opsplitsingen luidt de kritiek?
Ik zie op mijn 87 een grondig veranderende wereld. De VS zijn niet in een vrije val, hebben wel grote problemen. Voor zijn beslissingen moet Washington rekening houden met China, met zijn eigen enorme schulden, met het aantasten van steunpunten als Egypte, met de ambities van Brazilië, India en Rusland, met de verzwakkende bondgenoot die de EU is. Europa kent een steeds duidelijkere tweespalt tussen het noorden en het zuiden. De zachte onderbuik is Spanje, Portugal, Griekenland en Frankrijk. De Germaanse volkeren met Duitsland, Scandinavië, Nederland spelen hun geaardheid en economie sterker uit. Wat zal België doen, wat doet Vlaanderen, bij wie ligt ons toekomstbelang? Blijven wij in de impasse, in de chaos? Wij zullen moeten kiezen voor ons eigen volk, voor het Vlaamse volk. Moeten wij rekening houden met de Walen, ja en neen? Als de Walen hun eigen weg willen inslaan, moeten wij hen laten gaan. Dat is democratie. Als Wallonië zegt, het gaat niet avec ces Flamands, ontbindt dan het Belgische huwelijk, ga uit elkaar, liefst zonder vechtscheiding.
Confederalisme of separatisme, we kunnen niet meer voorbij deze vraag?
Inderdaad, wat zal er gebeuren met België? Moeten wij terugvallen op een confederaal België, dat wil zeggen, twee soevereine staten die een alliantie sluiten? Ik wandelde met koning Boudewijn in het park van Laken en hij vroeg mij: wat denkt u? Ik antwoordde: sire, als u België wilt redden, dan moet er een confederatie komen. Dat is separatisme, was zijn reactie, en Boudewijn was een intelligente man. Akkoord, een Belgische confederatie kan een grote stap zijn naar separatisme. Vergeet niet, wij hebben een Vlaams parlement, een Vlaamse regering, dat geeft een grote legitimiteit, en er is geen Belgische regering. De volgende fase is een confederaal België met alles erop en eraan. En als dat mislukt? (glimlacht) Dan gaan wij uiteen, Vlaanderen zal handelen met België als het kan, zonder België als het moet.
Vlaanderen zegt niks in het buitenland over zijn politieke ambities.
Wij moeten meer praten over onze toekomst buiten de grenzen. Vlaamse diplomaten bevestigen dat je moet aanwezig zijn in het buitenland en de onafhankelijkheid voorbereiden. Wij staan hier tegenover de Davignons, Lippensen, Leysens met hun netwerken en die zijn klaar om ons te bekampen. Je moet contranetwerken opbouwen. Vlaanderen bestaat niet voor het buitenland. La Belgique cest Bruxelles et la Flandre cest quoi ça? Als je met Fransen praat en het woord Bretagne valt, dan is de reactie, les Bretons avec leur patois. In dezelfde geest zeggen en denken zij les Flamands avec leur patois.
Brussel zou beletten dat Vlaanderen zijn eigen weg kan gaan, het wijst onze onafhankelijkheid af en een flink deel van de Vlaamse publieke opinie volgt die stelling.
Als Vlaanderen onafhankelijk is en Wallonië onafhankelijk is, wat dan met Brussel? Brussel is 90 % Franstalig en meer en meer een Arabische stad. Hebben wij er belang bij om dit zieke lichaam, dat anders georiënteerde lichaam in Vlaanderen te houden? Ik vind het aangenaam dat Vlamingen zeggen: wij willen Brussel niet lossen, echter, (grote armzwaai) iets dat je niet vast hebt, kan je niet lossen. Wat er ook gebeurt, we kunnen als Vlaanderen moeilijk tot niet werken met Brussel, alhoewel dat Brussel naast ons ligt, in ons ligt en niet verdwijnt, ook als het een zelfstandig statuut zou krijgen of nemen. Laat Brussel evolueren naar een onafhankelijk Europees district en doe het zichzelf besturen. Vlaanderen hoeft niet tegen Brussel te zeggen: je moet zo regeren, zo beslissen. Erken de autonomie van de Brusselaars en beschouw dat als een belangrijke stap naar een onafhankelijk Vlaanderen, een onafhankelijk Wallonië en een Europees district Brussel.
Volgt na een Brussel zonder Vlaanderen Wallo-Brux?
Wallonië kan streven naar Wallo-Brux en zo trachten aan te sluiten bij Frankrijk maar Europa zal dat nooit aanvaarden. Europa heeft Straatsburg in Frankrijk al geslikt en kan niet aanvaarden dat de hoofdstad van Europa eveneens in Frankrijk terechtkomt het is één land van de 27 lidstaten. Wallo-Brux is dus een slechts een wensdroom van de Franstaligen en heeft geen toekomst. Wallonië kan eventueel aansluiten bij Frankrijk. Brussel niet.
We zouden de Walen moeten lief hebben. Zij menen het zo goed, aldus belgicisten.
Als je met de Walen praat en handelt, is mijn ervaring negatief. Ik ben thuis in Antwerpen opgevoed in het Frans en heb geen probleem, zoals velen van mijn generatie, om te praten met de Walen. Ik was beginnend parlementair journalist bij De Standaard en op mijn eerste dag in 1949 trok ik naar het parlement om kennis te maken met de collegas. Ik kom binnen en de journalisten van Le Soir, La Libre Belgique, La Dernière Heure staan samen en reageren, ah, le gamin du Standaard est là. On ne vous serre pas la main parce que vous êtes un flamin-boche. Ik was een collaborateur van de Duitsers, een flamin-boche. Deze mensen zijn geen landgenoten, de Walen en de Franstaligen zijn anders dan wij. Jaren later, ik ben gehuwd, op reis en stop bij de terugkeer in Wallonië om te lunchen. t Is koud en mistig, brrr. De ober komt naar ons en zegt, il fait froid, en gaat verder, ça vient du nord comme toutes les mauvaises choses. Die Waalse mentaliteit blijft typisch, dat komt van Vlaanderen, dus is het slecht. Wat de dames Milquet en Onkelinx vertellen, wortelt in misprijzen. Ik heb Gaston Onkelinx, een Limburger, haar vader, zeer goed gekend. Zijn dochter is in t Frans opgevoed en heeft de typische mentaliteit van wij Walen contra de Vlamingen. Met dergelijke mensen kan je geen land vormen, zij zijn geen landgenoten. Je kan er mee samenwerken, niet mee in hetzelfde land leven, op dat gebied ben ik een separatist. Ik ben in de allereerste plaats een Vlaamse staatsburger en van de Vlaamse gemeenschap is iets te maken. Lukt dat met de Walen, soit, oké. Lukt het niet, dan doen wij het zonder hen en dat begint langzaam door te dringen. Vroeger was de opinie in Vlaanderen: wij hebben Brussel nodig, wij hebben Wallonië nodig. Vandaag zeggen meer en meer Vlamingen neen, wij kunnen het zelf, alleen.
Is CD&V voor het volle pond Vlaams geworden, minder behept met België eerst?
CD&V kan zich in 2011 niet meer veroorloven de oude krokodillen, de Dehaenes, de Eyskensen, de Tindemansen, de Martensen, invloed te laten uitoefenen op de christendemocratie. De jonge christendemocraten kiezen voor Vlaanderen en CD&V zou ongelijk hebben om te breken met N-VA.
Is N-VA vandaag de luidste stem tegen Vlaams Belang?
N-VA moet tot een overeenstemming komen met het Vlaams Belang. Het cordon sanitaire is een slinkse truc van Jos Geysels en zijn linkse vrienden om de democratie te fnuiken. Geysels en de progressieven proberen dat nu opnieuw met N-VA en vinden medestanders bij de oude CD&V. Denk aan de schootnota van Jean-Luc Dehaene met de titel Quid N-VA. Zonder de band met N-VA kunnen de krokodillen CD&V opnieuw manipuleren, nu durven zij niet. De twee Vlaams-nationale partijen doen vandaag niets anders dan elkaar aanvallen en Bart De Wever is daar zeer actief in. Moet dat? Met het Vlaams Belang ga je niet op vakantie, zo prettig zijn die mensen ook weer niet, maar ja, dat is geen reden om elkaar te bevechten. Men mag zich niet vergissen van tegenstander, dat doen de Vlamingen al zo vaak. Hoe kunnen wij in een democratie toelaten dat één partij wordt opgesloten in een cordon sanitaire, dat is gewoon crazy.
De Vlaamse socialisten verwerpen de Vlaamse emancipatiebeweging.
Dat is een oud zeer. De Vlaamse Beweging heeft zelf ook van bij het begin de fout gemaakt om de socialisten, op uitzonderingen na, niet te aanvaarden. Ik heb Max Lamberty zeer goed gekend. Hij was een socialist in hart en nieren en toch kon je met hem praten over Vlaamse eisen. De Vlaamse socialisten waren een minderheid in het katholieke Vlaanderen, zijn dat eigenlijk nog. Zij hebben vandaag geen sterke figuren meer zoals Lode Craeybeckx of Hendrik Fayat. Met de steun van de PS betekent sp.a nog iets. In een parlement moet je kunnen samenwerken. CD&V kan van zijn kant niet meer rekenen op de steun van de katholieke Walen.
De kwaliteitskranten doen niks, zij zitten stil. Trends, Mark Grammens, Rik Van Cauwelaert, t Pallieterke roeren zich en dat sijpelt door. Mijn generatie met Karel De Witte van Gazet van Antwerpen, Piet Van Brabant van Het Laatste Nieuws, ik van De Standaard, steunde de harde richting en kelderde Egmont. Nu is gekozen voor een low profile en het status quo. Dat vind ik jammer maar verder spreek ik mij daar niet over uit. Het is trouwens het volste recht van die kranten om zich zo te positioneren. Wij, journalisten, zijn belangrijk op het moment dat wij verantwoordelijkheid dragen. Zijn wij uit de media dan moeten wij zwijgen. Ik heb geen krant meer.
Horen Vlaanderen en Nederland in de toekomst samen?
Ik lees over Plan N van Matthias Storme en ontvang bijvoorbeeld het tijdschrift Het Verbond. Een Groot-Nederlandse stroming leeft in Vlaanderen, dat is onmiskenbaar. Ik was jarenlang redacteur voor België van Keesings Historisch Archief en bezocht elke maand de redactievergadering in Amsterdam. De oude Keesing, een Jood, een lieve man, begreep Vlaanderen en had er sympathie voor. Toch was het contact met de Nederlanders moeilijk. Keesing gaf de schoolbladen Reflector en Blikopener uit en die werden ook in Wallonië gebruikt om Nederlands te leren in de klas. Ondanks mijn herhaalde opmerking, denk aan deze markt, gaf Keesing onverminderd Hollandse bladen uit voor Hollandse kinderen.
Op de zeer lange termijn is een verweving met Nederland mogelijk. Stel: wij scheiden in België en Wallonië kiest voor Frankrijk, dan dient Vlaanderen aan te leunen bij Duitsland en Nederland. Als je nu als partij opkomt in Vlaanderen en pleit voor het samengaan met Nederland, dan is dat electoraal oninteressant. Bart De Wever is door zijn opvoeding een Groot-Nederlander. Zo ook Jan Jambon, Geert Bourgeois en Frieda Brepoels. Die zwijgen echter wijselijk over dat perspectief.
De katholieke kerk bepaalde mee de identiteit van de Vlamingen?
(zucht) De kerk van le chanoine Houtart en bisschop Vangheluwe, die ik zeer goed ken, en Luc Versteylen, een charmante man, speelt geen rol meer. Het Rijke Roomse Leven is voorbij. De Anglicaanse primaat Rowan Williams, een schitterende figuur, is doctor honoris causa van de KU Leuven. Twintig jaar geleden was dat onmogelijk. Gewezen geestelijken, emeriti, pastoors, vrienden van mij, zeggen: als wij opnieuw zouden kunnen beginnen, dan werden wij geen priester meer. Bij de oudere clerus is er een schrijnende malaise, bij de jongere clerus zijn er uitzonderingen. Onze jeugd komt uit katholieke colleges en weet niet meer wat katholicisme is. Ik bezoek met mijn kleinzoon het kasteel van de antiquair Axel Vervoort en zie een prachtige paternoster met gebeeldhouwde bollen. Kijk eens jongen, zeg ik, hoe mooi, een paternoster. Opa, antwoordt hij, een Paternoster wat is dat? (snuift) Die komt uit het katholiek onderwijs en weet dat niet. (nostalgisch) Het christelijke opinieblad Tertio vecht tegen die degradatie en dat waardeer ik. Wij gaan naar een totaal andere situatie in Vlaanderen, dat zie je met ouder te worden: de samenleving evolueert, en jij evolueert minder snel. Praat met de jonge Vlamingen, zij zijn veel kosmopolitischer, toleranter, alles verandert is hun uitgangspunt, alles kan, alles mag. Mijn reactie is, moét álles ...?
Wat met de moslims van Vlaanderen?
De islam hier is een jonge cultuur en moslims en hun godsdienst moeten wij aanvaarden. Wij kennen dat, de Vlamingen klaagden over het onbegrip dat zij ervoeren in Belgische kringen, en wij zeiden: je moet ons aanvaarden, met onze Vlaamse eigenheid en ons rooms-katholicisme, dat was niet steeds gemakkelijk. Nous ne sommes pas des cathos, zegt Joëlle Milquet nu om de haverklap. Ook dat zijn veranderingen. Marie-Rose Morel was hier op bezoek vóór haar ziekte. Ik heb haar toen gezegd: praat met de Turken van Vlaanderen. Met de Marokkanen is dat moeilijker, die komen uit de Franse denkwereld. De Turken kennen de grootheid van het Ottomaanse Rijk, werken veel harder dan de Marokkanen en zijn persoonlijkheden. Haar antwoord was: ik kan dat niet verkopen in de partij. Ik pleitte ervoor dat zij tenminste zou proberen. Met de moslims die hier nooit meer weggaan, moeten wij dialogeren. De Vlamingen in Brussel zijn een minderheid en zouden een alliantie kunnen zoeken met de Turken achter de Gesu-kerk, langs de Haachtsesteenweg. Zij kunnen onze bondgenoten zijn.
Vlaanderen en Duitsland horen nauwer samen. Heeft deze Vlaamse regering daarin een rol te spelen?
De Vlaamse regering moet dat doen zonder schroom. Ik ben germanist en mijn generatie spreekt behoorlijk tot vloeiend Duits. De Vlaamse jongeren kennen geen Duits meer en toch is het onze belangrijkste handelspartner. Economisch, politiek en mentaal zijn het onze vrienden in de EU. De huidige Vlaamse regering doet trouwens haar best en er zijn interessante ministers bij, bijvoorbeeld Geert Bourgeois. Hij is stug. Ik houd van West-Vlamingen, woon hier nu 21 jaar, en ervaar hen als beginselvaste, hardwerkende mensen. Zij durven neen zeggen. De oude Borginon, Hendrik, zei mij ook steeds dat je neen moet kunnen zeggen. Wij geven altijd toe. Joëlle Milquet doet dat eveneens, non, non, non. Ik waardeer dat. Zij is afschuwelijk om mee te onderhandelen, maar je weet wat je dr aan hebt. Wat doet Bart De Wever met Brussel? Hij weet het niet, zegt ja, zegt neen, dat is gevaarlijk.
Juridisch zal Europa ons, opgejut door de Franstaligen, straat voor straat bevechten in Brabant.
Wij onderschatten de invloed van Europa en de internationale kringen op Vlaanderen. Dat is knap aan het nieuwe boek van Gerolf Annemans, Ordelijk Opdelen. Hij zegt dat de EU onze grenzen zal vastleggen op de taalgrens en ook daarom mag Brussel nooit worden uitgebreid. Als je Brussel uitbreidt, dan valt de taalgrens weg. Wij moeten tegen Europa zeggen: wij willen onafhankelijk worden en Brussel ligt in ons territorium. Een vergelijking, Baarle-Nassau en Baarle-Hertog aan onze noordergrens vormen eveneens een gemengde rand.
Vlaanderen had zich kunnen laten verfransen, de Ieren verloren hun taal en bleven Iers.
Je wordt geboren als Vlaming. Ik behoorde tot de elitaire bourgeoisie. In de kelder zat de keukenmeid met haar plat Antwerps en boven spraken wij Frans. De jezuïeten van de Frankrijklei zeiden ons: jullie moeten de leiders van jullie volk worden. Het volk? Maar dat sprak plat? Een jonge pater de jezuïeten waren toen Vlaamsgezind zei me: hier, je moet Eer Vlaanderen Vergaat van Jozef Simons lezen. Zo groeide mijn Vlaamse overtuiging uit zin voor de realiteit, de werkelijkheid, en niet uit idealisme. Geen sprake van om Vlaanderen ooit te hebben laten verfransen om het volkerenprobleem van België op te lossen
In mijn jonge jarenbestond er een schlagerlied, dat als refrein ongeveerals volgt klonk : O wa zijde gij schoon, zo schoon! Da hebbik in jaren ie gezien, zo schoon .Zanger : onbekend, misschien wel de Strangers, de Antwerpse lolbroeken. Steevast zongen wij dat, als we v eilig de deur uit konden, om ons Ma en onze zusters te pesten, met het woordje schoon overal vervangen door stom waarbij wij meer dan eens een natte schotelvod in onze nek kregen. Dat waren nog eens tijden!
Kijk : een melodietje, tekst en muziek, typisch op de golflengte van de Sarko ..
Zwijggeld aanvaarden, als de eerste de beste socialist en dan zo stom zijn, om bij de eerste gelegenheid de milde schenker te verloochenen, nog voor de haan ook maar één keer heeft gekraaid. Sneu voor de Sarko, dat Kadafi is kunnen aanblijven .
Zoveel dagen en zoveel doden later, komt loontje om zijn boontje .
--------------------------------
"Verkiezingscampagne Sarkozy werd gefinancierd door Tripoli"
---------------------
De zoon van de Libische leider Mouammar Kadhafi, Seif al-Islam, zegt dat Tripoli de campagne van Nicolas Sarkozy voor de Franse presidentsverkiezingen van 2007 heeft gefinancierd. Hij eist dat Sarkozy "het geld teruggeeft". In het interview met Euronews zegt al-Islam ook dat hij bereid is om "alles te onthullen". De Franse president ontkent alle beschuldigingen.
Al-Islam kreeg vragen over het Libische standpunt tegenover Frankrijk, het eerste land dat de Libische oppositie erkend heeft. "Eerst moet Sarkozy het geld teruggeven dat hij van Libië gekregen heeft om zijn verkiezingscampagne te financieren."
"We hebben zijn campagne betaald, en we hebben daar het bewijs van", zegt al-Islam. "We zijn bereid om alles te onthullen. We vragen die clown in de eerste plaats het geld terug te geven aan het Libische volk. We gaven hem steun om te ijveren voor het Libische volk, maar hij ontgoochelt ons. Geef ons geld terug. We hebben alle details, bankrekeningen, documenten en transfers. We onthullen alles binnenkort."
Parijs is hevig bekritiseerd door Tripoli sinds het de Nationale Libische Transitieraad erkende als enige legitieme vertegenwoordiger van het Libische volk. De verzamelde oppositie tegen Kadhafi maakt deel uit van die raad. (afp/adb)
BronDe Morgenstemming vlg Van Thillo.
----------------------
Pssst
En zeggen dat zoiets wel zeer nadrukkelijk in het voordeel speelt van het Front National Uitleg : Frankrijk werd bijna verkocht aan de Lybiers (en aan de Islam) langs Rechts, en langs Linx liggen de post-communisten van Moscou op de loer ..Ons Marinneke moet alleen nog wat charmeren met de nagedachtenis van de Grote Generaal uit Colomby-les-Deux-Eglises en ze zit voor meerdere jaren in het Elyssée
Stel U voor dat onze Natte Dweil van de foto met warme handdruk met Kadhafi (of Nigel Farage!) een welkomstwoordje moet uitspreken voor Marine Le Pen inhet Europese Halfrond Zou wel eens het einde van de EU kunnen inluiden .
Mensen verschillen. Landen verschillen. De aarde verschilt, de grond verschilt, en zelfs de hemel boven de hoofden is overal anders. Hieronder schrijft iemand met nuchtere koopmanskijk in Iskander over Japan. Ghiapone, lees ik in de Italiaanse kranten, waar men na 5-6 dagen, weer min of meer terugvalt op de dingen van elke dag.
Een van die dingen is de 150ste verjaardag van de Eenmaking vanItalië, overal gevierd met veel luister en nog meer bombarie. Op zijn Belgisch zou ik zeggen, maar dan 100 keer erger, en vooral veel gemeender. Waar er in officiële speeches open en bloot gezegd wordt dat er in het verleden fouten werden gemaakt, dat er (hoe bestaat het!) grote verschillen bestaan tussen het Noorden en het Zuiden, maar dat de gezamenlijke toekomst veel belangrijker is.
Het klinkt allemaal zo bekend in de oren, en daarom hier het verhaal van een politieke discussie hier met de buren : Alessandro, rasechte Italiaan, gepensioneerd militair, en Remi, filosoof, de bed-and-breakfast man die helemaal uit Noorwegen is komen aanwaaien om hier constant te overwinteren. Tegenstellingen tussen Noord en Zuid : hadden ze alle twee ook, wat was er dan verkeerd met Belgio dat daar helemaal niks meer lukte? Noord Italië was toch ook veel werkzamer, dus rijker, enz., dan het arme Zuiden? Idem dito in Noorwegen .
Ik zag hun ogen niet-begrijpend oplichten, toen ze hoorden, dat in Belgio het arme Zuiden al 180 jaar baas speelde over het rijke Noorden. Dat ze van uit hun superioriteitsgevoel van Frans sprekenden meenden het recht te hebben om baas e spelen.
Dat Flanders daar nu eindelijk genoeg van had gekregen en nu eindelijk een oplossing wilde, maar dat die Walloni alleen wilden samen blijven mits er deze status quo werd aangehouden : kijk! Ineens was de politieke situatie in Belgio klaar als een klontje. 65% Vlamingen tegen 35% Francofonen : dat was toch een fluitje van een cent om in het Parlement de situatie recht te zetten!?
Probeer dan maar eens uit te leggen, dat de Vlamingen altijd tot de dag van gisteren akkoord geweest waren, om in de Grondwet te verankeren, dat de Francofonen ten allen tijde alles kunnen afgrendelen, blokkeren, vetos tegen inbrengen, enz., zodat er de facto een Belgisch Model van consensus-democratie is ontstaan waar 65/35 gebetoneerd werd tot 49/51 ..
De opkomende vraagtekens in hun ogen werden voorkomen met uit te leggen dat het in feite als 50/50 uitgelegd wordt, maar dat de Koning de man op wip blijft .
De rest van het verhaal? Wel Met in het achterhoofd het verschil in gedachtengoed tussen 2 Vlaamse divas, La Liekens (horesco referens!) en La Morel : die twee buren, Italiaan en Noor, hadden ineens Het Licht gezien, vooral nadat ze dat cordonsanitaire tegen iedere Vlaming die deze flagrante onrechtvaardigheid durfde aan te klagen, ook begrepen hadden. En ja! Heel die rimram van Europa was in feite de weerspiegeling op groter schaal van Het Belgisch Model.
En dan hoor ik de speeches deze morgen van Napolitano, het Italiaans Staatshoofd van bijna 90 jaar jong, ex-communist, algemeen geliefd en welbespraakt : dan denk ik : wat hebben Italianen dat wij, Vlamingen, niet hebben? Dat hier, al dagen lang op voorhand, op alle zenders Het Slavenkoor van Verdi (de bekende arias) wordt uitgezonden : zou dat daar iets mee te zien hebben? Waarom zou mij nu, tegen het middag-uur, een grote Dedju ontsnapt zijn, als alle Staatszenders ineens blijken een Santa Missa uit te zenden. In Latino .
En dan weer Ghiapone : ook daar toont het volk aan de wereld wat het in petto heeft Wilskracht, de kracht om te overleven. Italië, als enig Zuiders land, houdt stand en doet het stukken beter dan Portugal, Spanje en Griekenland, en Noorwegen is zelfs het verst gevorderd in de bemeestering van de Muzelmannerij.
Het is waar dat je veel moeite moet doen om over de natuurrampen die Japan hebben getroffen te kunnen (blijven) schrijven. De woorden zijn vaak onvindbaar of klinken hol en obligaat.
Empathie en compassie kun je maar een keer kenbaar maken. Wat zou je hier aan toe kunnen voegen zonder in pathetische stijlfiguren te vervallen? Dat we allemaal Japanners zijn?
Een natuurramp, las ik hier en daar, gebeurt gewoon en that's it. Niets aan toe te voegen. Tegelijkertijd klinkt het bijna als een verraad aan onze menselijkheid en solidariteit om na 48 of 72 uur tot de orde van de dag over te gaan. Om op maandag, met een schuine blik die de reddingsoperaties op het scherm blijft volgen, over het proces Wilders of de iPad 2 te schrijven.
De beelden die dit weekeinde ons bereikten, hebben me, en vele van ons, diep geraakt. Niet alleen die van het natuurgeweld en de posttraumatische aanblik van de verwoestingen. Maar ook, gevangen door diverse tv-lenzen, het fragmentarische portret van een volk dat met waardigheid, moed en discipline zijn lot ondergaat.
Heel verrassend, zeker voor wie de geagiteerde en luidruchtige menigten uit de Arabische landen een hele winter heeft gevolgd. Wellicht schuilen achter deze stoïcijnse houding culturele en religieuze aspecten. Ik heb in ieder geval geen beelden gezien van groepen jammerende Japanners die, de vuisten ten hemel geheven, God opriepen of aansprakelijk stelden voor deze ellende.
Voor de Japanners kwam de straf niet van boven en dit is, in een wereld die zich te vaak in religieuze emoties verliest, een hele opluchting. Je kunt de schade in miljarden kwantificeren, de tsunami-golf in meters en de aardbeving in punten evalueren. Maar slechte of goede karma zijn begrippen waarvoor geen schaal of tabel bestaat. Zoals ook voor het collectieve leed geen meetapparatuur bestaat.
Een ander aspect dat me trof is dat Japan met deze tsunami in zijn identiteit frontaal is getroffen. Op school al leerde ik dat de Japanse eilanden weinig wooncomfort aan hun bewoners kunnen bieden. Bergen vertegenwoordigen 71% van de totale oppervlakte en slechts iets meer dan een vijfde van het land is bewoonbaar. Daarom zit de bevolking op die smalle kuststroken opeengepakt. Met soms een dichtheid per vierkante kilometer die voor een hele regio 800 inwoners bedraagt. En het zijn die drukke stroken, waar de Japanse ziel is verankerd, die door de tsunami zijn weggeveegd.
Gisteren werden de hele dag voortekens waargenomen van een mogelijke derde ramp. Na de beving en de vloedgolf, nu de meltdown in nucleaire reactoren. Uitgerekend nu wordt hier en daar door zogenaamde natuurbeschermers de kans gegrepen om hun gelijk te halen. Om te demonstreren tegen kernenergie of zich voor de volgende verkiezingen alvast te profileren. Alsof sommigen stiekem op explosies en straling hopen om in hun gelijk te worden bevestigd. Partijbelang en politiek opportunisme gedijen ook goed bij rampen..
-------------------------
Pssst
Dat vele tientallen mannen met ware doodsverachting noodgedwongen doordringen tot de kern van de smeltende reactoren om de Apocalyps te bestrijden, terwijl de hele wereld ter hulp snelt : dat zijn heroïsche tijden die voor altijd in het collectieve geheugen van de gehele mensheid zullen verankerd blijven.
Waarlijk, als voor 2011 er een Grootste Mens van het Jaar moet verkozen worden : zich wenden Fukushima
De Schandaard (zie hieronder) doet een beetje denken aan dat ander fenomeen, de ex-apotkeres (omgeving Falconplein Apen) Maya Detiège en de zorgenkindjes die ze van Tuur Van Wallendael geërfd heeft. U kent ze wel : Maya liep daar rond, van onder tot boven gefilmd door ATV, lijk een pauw met open staart op een mestvaalt. Ze kon blijkbaar met kennis van zaken spreken over wat er daar allemaal te koop of liever te huren was, achter de gekleurde vensterramen. Socialistisch bestuur op zijn best!
Zo ook verhuurt De Schandaard zijn kolommen om mee te profiteren met om het even wat die voorbijkomt. Het fenomeen Morel piekt op de hitlijst in de boekenwereld? Hey! De mensen gaan dit lezen : hier zit omzet in, en geldgewin ..
Zo denken de vrouwen en meisjes in de Antwerpse hoerenbuurt ook
Dat zij, de elitaire kwal-krant, de taaie belgicisten, ondertussen meewerken om het cordon sanitaire te doorbreken, hebben ze voor deze keer vergeten. Business as usual! Maar het is pronken met andermans veren. Het is bijna lijkenpikkerij .met op het einde een tikkeltje afgunst : kijk eens hoe haar doodgaan Vlaanderen gegrepen heeft
Neem niet weg, dat er, bovendien dik tegen hun goesting, moet bijgeschreven worden, dat de opbrengst van beide boeken naar Kom op tegen Kanker moet gaan. Niet alleen kan een Vlaams Blokster zeer menselijke trekjes hebben, ze is daarenboven niet eens een geldwolf! Onderverzwegen : dat zou onze favorieten, Brusselmans, Hemmerechts, Lanoye, enz., niet overkomen!
Ik denk aan die kopers van al die boeken : als ze voorheen van een andere gedachtenwereld waren : zullen die nu niet een beetje beginnen naadenken?
Moet een mens eerst gestorven zijn, vooraleer hij begrepen wordt?
----------------------------------
Morel beheerst boeken top-10
·woensdag 16 maart 2011
--------------------------------
Marie-Rose Morel staat postuum op nummer één en twee in de Boeken Top 10.
In de officiële Boeken Top 10 die de ranglijst weergeeft van de meest verkochte boeken, prijkt de voormalige Vlaams Belang-politica Marie-Rose Morel bovenaan.
De non-fictieboeken worden deze week aangevoerd door 'Geloof, hoop en liefde', een boek dat de columns verzamelt die Morel voor Het Laatste Nieuws schreef. Er hoort ook een nieuw voor- en nawoord bij en een uitgebreid fotoalbum.
Het boek is nieuw in de non-fictielijst en kwam dus, zoals dat heet, meteen binnen op de eerste plaats. De opbrengst van de verkoop is voor Kom Op Tegen kanker.
Op de tweede plaats bij de non-fictie staat 'Leve het leven'. Dat boek bezette vorige week de vierde plaats.
'Leve het leven' bestaat vooral uit haar internetdagboek dat ze bijhield toen een eerste keer de ziekte werd vastgesteld. Het beslaat de periode tot een half jaar later wanneer ze genezen verklaard wordt.
De Boeken Top Tien bewijst hoe zeer het leven en de dood van Marie-Rose Morel Vlaanderen gegrepen heeft.
Nadat voorgaand artikel verteerd is, kunt U stilletje aan dit nieuw gedeelte beginnen, waarvan de titel wel degelijk met opzet zeer misleidend gehouden werd.
Wat bedoeld wordt, is dat de bestaande blogwereld van allemaal kleine mensjes moet aan banden gelegd worden, liefst zo verstikkend mogelijke banden, bij zodanig dat zij, de grote jongens de vrijgekomen ruimte zouden kunnen innemen. Om daarna gewoon over te gaan tot de orde van de dag! Dat daarbij als kwansuis de suggestie geopperd wordt voor subsidies, is zuiver toeval .
Besluit (zie hier onder) : weeral probeert Linx rechts voorbij te steken, door onmatig veel aandacht te besteden aan de bijkomstigheden zoals Facebook en Twitter : wie daar kakelt moet inderdaad, zoals elk kieken, een ei kwijt.
Eén ding moet ze bovenal steken : al die webloggers werken gratis (uitzonderingen bevestigen de regel) en toch winnen ze dagelijks aan belang. De geldwolf van de publiciteit heeft geen vat op hen. En, al mocht er door al dat blog-geschrijf, per blog ook maar één medemens afgewend worden en gered van hun indoctrinatie, dan nog zou het opzet geslaagd zijn.
Het internet, een pest en een zegen
Waar gaat het heen met de journalistiek? Naar de afgrond, zo lijkt het wel in het boek De vierde onmacht dat een hoop kritiek op de pers verzamelt. Enkele auteurs dromen van het internet als de redding voor gedegen journalistiek.
Een nieuw jaar, en dus een nieuwe agenda van de VVJ (Vlaamse Vereniging van Journalisten), tenminste voor beroepsjournalisten. Voor 2011 is het een groenachtig exemplaar, zoals altijd verlucht met illustraties van cartoonist Zak. Achteraan staan de gegevens van alle Belgische mediahuizen opgelijst. Opvallend: er is ook een pagina Zuivere internetjournalistiek. Daaronder vinden we Apache en De Wereld Morgen terug.
Mediatycoons
Pol Deltour: Digitale technologie verhoogt ontegensprekelijk het democratische gehalte van het nieuwsproces
Heerlijk. Wat doet het deugd om het adjectief zuiver opgestempeld krijgen. Alsof er ook ónzuivere internetjournalistiek is. Of wilde de VVJ beklemtonen dat internetjournalistiek zuiverder is dan wat de klassieke media brengen? Helaas niet. Apache en consorten worden aldus omschreven omdat zij enkel een internetpoot hebben en (nog) niet in een papieren versie door het medialandschap fladderen.
Toch duiken in De vierde onmacht enkele auteurs op die het internet omarmen als een kans om weer zuiverdere journalistiek te plegen. Eén van hen is Guido Van Liefferinge, de bedenker en voormalige uitgever van bladen als Dag Allemaal, Joepie en Goed Gevoel. Van Liefferinge ziet welmenende internetters en blogs uitgroeien tot een vijfde macht, een beweging die zelfs niet door de almacht van de mediatycoons zal kunnen worden gebroken. Die vijfde macht kan niet alleen een alternatief bieden voor de gecontesteerde reguliere media, maar fungeert ook als waakhond voor de vierde macht.
Ongevoelig
N-VA-voorzitter Bart De Wever is zich eveneens bewust van de invloed die digitale media hebben. De mainstream media hebben geen sluitend monopolie meer op politieke berichtgeving, stelt De Wever vast. Web 2.0 heeft het ritme van de politiek weliswaar weer een gradatie hoger gezet, maar het biedt ook mogelijkheden voor de kritische burger om zich te informeren en zelf inhoud te creëren op het web, vindt de politicus. Weliswaar staat dit nog in zijn kinderschoenen en is de politieke relevantie daarvan momenteel eerder beperkt, maar het schept onloochenbaar mogelijkheden voor de toekomst om op een andere manier aan burgerparticipatie te doen.
De Vierde Onmacht, samengesteld door Frank Thevissen. Niet alle gastschrijvers zijn overtuigd van de deugdelijkheid van digitale media.
Pol Deltour, nationaal secretaris van de VVJ, sluit zich daarbij aan. Digitale technologie geeft de gebruiker de mogelijkheid onmiddellijk te reageren op wat hem aangeboden wordt. Dat verhoogt ontegensprekelijk weer het democratische gehalte van het nieuwsproces, zegt Deltour. De auteur ziet dat de meeste nieuwssites bulken van de mediakritiek, en vindt dat niet slecht. Redacties houden wel degelijk rekening met die bedenkingen. Zo ongevoelig zijn journalisten niet, en bovendien is het ze ook commercieel geraden, analyseert Deltour.
Extremistische opvattingen
Samensteller van het boek Frank Thevissen, die samen met Johan Sanctorum eerder al voorganger Media & journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht afleverde, juicht toe dat de beheersing van opinies en meningen niet langer het quasimonopolie van traditionele mediaredacties is. Die ervaren het internet niet onterecht steeds meer als een geduchte concurrent, constateert Thevissen. Meningen en opinies die niet tot de reguliere pers kunnen of mogen doordringen, vinden via het internet tegenwoordig een laagdrempelige uitlaatklep, maar hebben door de versnippering duidelijk met een gezagsprobleem te kampen. En hoe langer hoe meer ook met een imago- en veralgemeningsprobleem.
Thevissen citeert tevens het standpunt van VRT-journalist Louis Van Dievel dat het internet een verzamel- en kweekplaats van extremistische opvattingen is. En dus worden er op www onbelemmerd en ongeremd de meest krankzinnige ideeën en opvattingen gespuid, aldus Van Dievel. De journalist verslikt zich haast in zijn afkeer van intellectuele internetpiraten, waarmee hij zijn pijlen vooral lijkt te richten op Victa placet mihi causa, de erudiete maar vaak beenharde blog van Marc Vanfraechem:
Ze bouwen hun eigen blogs, hun eigen websites. Ze geven zichzelf en hun websites Latijnse namen. Helaas worden die niet echt druk bezocht, het blijft inteelt onder vrienden. Echt bevredigend is het niet. Behept als ze zijn met de dwanggedachte dat hun mening door iedereen moet gekend zijn, stellen ze zich niet tevreden met hun eigen platformen, neen, ze nestelen zich als parasieten op andere forums en blogs, die in tegenstelling tot hun eigen winkel, wel druk bezocht worden. Koekoeken zijn het.
Collectieve mening
In het voorwoord laat Luc Van der Kelen, politiek commentator bij Het Laatste Nieuws, zich eveneens laatdunkend uit over wat het internet te bieden heeft. Laat het mij maar eens zeggen: de burgerjournalistiek is de pest van het internet. Ze bedreigt de ernstige journalistiek van professionele journalisten, naarmate hun bladen de vuiligheid op hun cover zetten of op hun website of waar ook, schrijft Van der Kelen. In een wereld waarin ook iedere kwaadaardige gek een fotocamera op zijn telefoon heeft staan, moet zelfs de meest mediageile politicus beginnen nadenken, als hij nog eens een camera in zijn wereld laat binnendringen.
Veel heil ziet de journalist niet in de mogelijkheden die sociale media bieden. Ik zie bij collegas dat journalisten, politici en politicologen onder elkaar twitteren, dag na dag. Moeten die niet werken?, vraagt hij zich af. Hebben die nog een eigen mening of hebben ze alleen nog een collectieve mening? Missen ze iets in hun leven? Je zult mij nergens terugvinden op een van die sociale sites. Mijn privéleven is van mij en niemand anders. Geen Facebook, geen Twitter, geen wat weet ik ook al weer ten huize Van der Kelen.
Konkelfoezen
Dat sociale netwerksites een journalistieke tool kunnen zijn, neemt Van der Kelen niet in overweging. Hij is ervan overtuigd dat Facebook en Twitter enkel dienen om je privéleven in de etalage te plaatsen. Maar zeker Twitter geeft journalisten de mogelijkheid om direct én in alle openbaarheid in contact te komen met collegas, professoren, bedrijfsleiders, politici en lezers. De discussies zijn vaak stevig en de kritiek van gewone Twitteraars zit er vaak patat op.
Luc Van der Kelen: Ik zie bij collegas dat journalisten, politici en politicologen onder elkaar twitteren, dag na dag. Moeten die niet werken?
Frank Thevissen zelf is wel aanwezig op Facebook, maar voelt vaak enige weerzin voor wat hij daar ziet gebeuren. Nergens komt het onderlinge geflirt tussen opiniemakers en mediafiguren uit het politieke, journalistieke en culturele netwerk zo prominent aan de oppervlakte als op Facebook, schrijft hij. Als Herman Van Rompuy op 17 juli 2010 zijn via zijn Facebook-prikbord meldt: Pas terug van Brasilia en São Paulo. Het volgende vliegtuig is met bestemming: vakantie, gaat meteen de duim van Lisbeth Imbo en Johny Vansevenant omhoog want ze vinden dit leuk. Enige afstand is inderdaad wenselijk, maar het voordeel van Facebook is wel dat het er (betrekkelijk) transparant aan toegaat. Als politici en journalisten zitten te konkelfoezen, kijken er vaak honderden friends mee.
Bedenkingen
Reclameman Wim Schamp gelooft er echter geen bal van dat jongeren het internet ooit gebruiken om zich te informeren over nieuws dat ertoe doet. Hoe weten jongeren wat er in de wereld gebeurt?, vraagt Schamp zich vertwijfeld af. Het antwoord is dat ze daarover weinig of niets weten, ondanks de lovenswaardige inspanningen die het onderwijs zich op dat gebied getroost. Jongeren zijn vooral gefocust op hun nieuws. Dat nieuws creëren ze zelf, via hun eigen media. Die media heten Facebook en Twitter. De nieuwsstroom die zij op gang brengen, behandelt relevante onderwerpen als Vanmiddag geslapen tot één uur, en jij?, Ik ben in badpak naar de les geweest, of Heb jij ook gesupporterd voor Nederland? Het ontgaat Schamp dat die twee sociale netwerksites intensief gebruikt worden om nieuws te delen of te ontdekken.
Surfen op het internet gebeurt met heel andere bedoelingen dan zoeken naar informatie over wat er in de wereld gebeurt, merkt ook voormalig VRT-journalist Walter Zinzen op. Hij heeft zijn bedenkingen bij de burgerjournalisten die bijdragen aan De Wereld Morgen. Amateur-journalisten zou een beter woord zijn, omdat het om liefhebbers gaat die berichtjes doorsturen zonder zich al te veel om deontologie te bekommeren, vindt Zinzen.
Kakofonie
Anderzijds zijn het vaak burgerjournalisten die de wereld inlichten over toestanden die lokale potentaten liever in het duister verborgen houden, nuanceert de auteur. Amerikaanse soldaten in Irak vertelden op hun blog, mét fotos, hoe de toestand aan het front werkelijk was. De professionele journalisten, die embedded waren, hadden het nakijken. Het protest in Iran tegen de herverkiezing van president Ahmadinejad zou nooit in zijn volle omvang tot ons zijn doorgedrongen, als de deelnemers ons niet via hun gsm en internet met de neus op de feiten hadden gedrukt.
Ook Zinzens oud-collega Jef Lambrecht, die een zeer verhelderende bijdrage leverde over de tijd dat Siegfried Bracke (N-VA) nog rondliep bij de VRT, kijkt met enige weemoed naar de opkomst van het internet:
Op een dag viel de chaotische kakofonie van dicterende redacteuren, schrijfmachines, ratelende en bellende telexen en rinkelende telefoons stil en schreed het internet geruisloos de gewijde stilte binnen om dit levende geheugen overbodig te maken. Het internet, een hooiberg die niet corrigeert uit eigen beweging.
Lambrecht betreurt dat de pers zijn rol van vierde macht aan het verkwanselen is, en lijkt niet te geloven dat digitale media daar iets aan kunnen doen. De waakhond, de buldog is dood, stelt de gepensioneerde journalist vast. Het forum is weg. Het internet bestaat uit wijkpleintjes. Het heeft geen centrum. Het wordt gedomineerd door een centrifugale kracht.
Piepkleine lezersmarkt
Guido Van Liefferinge: De nieuwe online-intiatieven zijn nog te vaak in hetzelfde bedje ziek van de reguliere media waartegen ze een dam willen opwerpen
Dirk Barrez en Han Soete, de oprichters van De Wereld Morgen, zijn er echter van overtuigd dat online media méér dan dag- en weekbladen voor onafhankelijke journalistiek kunnen zorgen. Die media selecteren en jagen het echt belangrijke nieuws na, stellen de cruciale vragen en vormen de motor van het publieke debat over onze belangrijkste uitdagingen en de oplossingen daarvoor, schrijven zij met enige bombast. Dergelijke nieuwe media zullen de volgende jaren het medialandschap fors hertekenen en opnieuw democratiseren. Eén cruciale basisvoorwaarde moet dan wel zijn vervuld: die media moeten in handen zijn van hun journalisten, en geworteld zijn in en gedragen door de samenleving.
Toch is er nog een andere basisvoorwaarde, eentje waar de redactie van Apache nogal dagelijks mee geconfronteerd wordt: ook internetjournalistiek moet betaald worden, terwijl er nog géén rendabel businessmodel is. De logistieke kosten van een site zijn vele malen kleiner dan die van een gedrukt blad dat over heel Vlaanderen gedistribueerd moet worden, maar helaas: de inkomsten zijn dat ook. Zeker in een piepkleine lezersmarkt als Vlaanderen.
Belangenvermenging
Lang kan het niet meer duren voor er een rendabel businessmodel gevonden is, hoopt Pol Deltour. Momenteel drijft het overgrote deel van de initiatieven in de nieuwe media nog te vaak en te veel op de goodwill van enthousiaste maar onbetaalde en onderbetaalde vrijwilligers en op giften van maatschappelijk geëngageerde sponsors en gebruikers, stelt Guido Van Liefferinge. Hij vindt dat er voldoende en stabiele financiële steun moet komen van de overheid, alsook van de lezers en van het middenveld. Met een jaarbudget van minder dan één miljoen euro kan een nieuwssite zijn ambities waarmaken. In vergelijking met de 350 miljoen jaarlijkse overheidssteun voor de klassieke commerciële media, is dat opvallend weinig, zegt de oud-uitgever.
Maar een businessmodel is niet de enige uitdaging. De nieuwe online-intiatieven zijn nog te vaak in hetzelfde bedje ziek van de reguliere media waartegen ze een dam willen opwerpen (vooringenomenheid, gebrek aan onafhankelijkheid, belangenvermenging, blind corporatisme ). Het ontbreekt daardoor aan zweepjournalistiek die de sector op zijn grondvesten zou moeten doen daveren en de beroepsgroep grondig dooreen schudden, schrijft Van Liefferinge scherp. Professionalisering dringt zich dus op. Durf is een must om de paden van de onderzoeksjournalistiek te betreden.
Kortom: zolang er durf is, is er hoop. Nu nog zorgen dat er geld binnenkomt.
De Vierde Onmacht, Frank Thevissen e.a., Uitgeverij Van Halewijck, november 2010, 400 paginas. Te koop bij Bol.com en Azur/Proxis.
Al geruime tijd voelde ik al dat er iets nieuws waaide. Ik hoorde het zelfs luiden, maar wist in Italië niet waar de klepel hing. Ni vind ik ineens en toevallig op het Internet een bibliotheek vol met gegevens : Googelen rond het boek De Vierde Onmacht is een vloedgolf van commentaren over Uw hoofd roepen. Maar of het schoentje iemand past?
Men is zich blijkbaar aan het beramen.
Media kunnen uw gezondheid schaden.
Met die striemende waarschuwing trapten Frank Thevissen en een rist medeauteurs vorig jaar op zere tenen. Ook voor zijn vervolgboek De vierde onmacht kon Thevissen bekende namen uit pers en politiek strikken en opnieuw sneuvelen er heel wat heilige huisjes. Stof genoeg voor een gesprek.
Over mediahypes en incidenten. Over politieke vedetten en smakeloze tv-zoenen. Over nepkogels. Over de val van een senator en de ontmaskering van een journalistieke huurling. Over Hongarije en de media-aanpak van het Vlaams Belang.
Mijnheer Thevissen, ook nu pakken jullie uit met een provocatieve cover. Een gebroken potlood in de vorm van een kruis en de titel De vierde onmacht. Dat vraagt een woordje uitleg.
Het beeld van het gebroken potlood was oorspronkelijk een reactie op de rel over de Deense Mohammed-cartoons. Maar het beeld past perfect bij de titel en het concept van het nieuwe boek. In welke mate vertegenwoordigen de media een macht en hoe machtig is die vierde macht nog? En is dat de macht zoals die oorspronkelijk bedoeld was? Daarop proberen wij in het boek antwoorden te geven.
In de nasleep van jullie eerste boek verscheen in De Standaard een opgemerkte artikelreeks van Geert Buelens. Zijn mea culpa kan bij u op weinig bijval rekenen. Een door pyromanen opgezette brandoefening, lees ik in het boek.
Ja, ik vond dat ik daarin eerlijk moest zijn. Die reeks bracht eigenlijk niks nieuw. Het stuk moest eigenlijk dienen als aanvaardbare mediakritiek. Onder het mom van kijk eens hoe kritisch en zelfkritisch we zijn. Maar de echte taboes bleven taboes: de transparantie rond commerciële belangen, politieke agendas die spelen, de omertas, de aantasting van de beroepseer (denk maar aan de liquidatie van Roger Van Houtte bij Gazet van Antwerpen). Daar werd in een wijde boog omheen gefietst. Geert Buelens wekt de illusie dat het al bij al gaat om kleine uitschuivers of slordigheden: een verkeerd berichtje of een krantenkop die wat overdreven is. Maar dat is zoiets als een patiënt die op de operatietafel ligt nadat hij door een tientonner is overreden en waarbij men vaststelt dat hij een oogontsteking heeft
Media leven steeds meer bij de waan van de dag. De media spelen in op hypes of creëren ze zelf. Kijk maar naar De Slimste Mens. De impact van zon spelletje is gigantisch. Verrast u dat?
Het is ongetwijfeld een kijkcijferkanon en ook een leuke format. Maar het klopt dat men hypes creëert of versterkt rond dingen die eigenlijk heel triviaal zijn. Hoeveel krantenartikels zijn er gepubliceerd over De Slimste Mens, hoe vaak was dat zelfs voorpagina-nieuws? We hebben dat onderzocht en het staat in ons boek. Vaak gaat het om autopromotie en de promotie van bepaalde figuren en BVs die ook commerciële belangen hebben. Als je ziet hoe men dezer dagen iemand als Lieve Blanckaert promoot in allerhande programmas - De Zevende Dag, De Laatste Show, De Slimste Mens - dat is toch niet gezond.
De fameuze inner circle. Ons kent ons.
Inderdaad. Het is me de voorbije weken nog eens opgevallen hoe altijd weer dezelfde figuren opduiken en aan bod komen. En dan heb ik zoiets van: tja, die openbare omroep heeft wel altijd de mond vol over diversiteit, maar waar is die diversiteit? Het zijn steeds dezelfde mensen die gepromoot worden. Er is nu een decretale bepaling waardoor kijkers gewaarschuwd worden als er product placement (PP) (eigenlijk verdoken reclame voor een product) opduikt in een programma. Eigenlijk zou je de kijker ook moeten waarschuwen voor people placement. Ik zie dat die fameuze diversiteit in de praktijk heel beperkt is en dat steeds dezelfde personen elkaar uitnodigen én bevestigen.
Bart De Wever schreef een bijdrage voor jullie boek en noemt zichzelf daarin een exponent van politiek vedettisme. Politici en journalisten zitten niet alleen in dezelfde restaurants aan hetzelfde tafeltje, maar ook in dezelfde spelprogrammas. Ze bekampen elkaar, maar vaak is dat maar schijn en zijn het de beste maatjes. Is dat geen probleem
Natuurlijk is dat een probleem! Het legt een smet op de hele politieke en journalistieke geloofwaardigheid. Die doorgedreven personalisering en het verengen van de politiek tot vedetten is zo intensief dat je een stevige vervorming krijgt van het politieke debat, die ook leidt tot ontsporingen en irrationaliteit bij de publieke opinie.
België moet zowat het enige land ter wereld zijn, waar toppolitici en zelfs ministers opduiken in quizzen en dwaze tv-spelletjes. Eva Brems liet zich uitvoerig kussen door Bart Peeters en ook Annemie Turtelboom kon blijkbaar niet aan de verleiding weerstaan.
Ik heb dat twee minuten kunnen aanzien en toen moest ik echt wegzappen. Politici weten dat mensen politiek afhaken en dus gaan ze het op andere domeinen zoeken. En zo komen ze terecht in een show als Mag ik u kussen?
Die mensen durven ook niet meer nee zeggen.
Willen ze wel nee zeggen? Ik vraag het mij af. Als ik Turtelboom daar zie zitten, overvalt me niet alleen plaatsvervangende schaamte, maar vraag ik me ook af: hebben die mensen dan geen adviseurs die hen tegen zichzelf beschermen als de mediaverslaving zo hard toeslaat dat ze blind ingaan op dergelijke uitnodigingen. Of vanuit de waanidee dat dit electoraal iets zou bijbrengen.
Dit is eigenlijk nooit gezien. Als je een vergelijking zou maken met eender welk land ter wereld, zou je zien dat het nergens zo compleet uit de hand is gelopen als hier bij ons. Politici duiken op in dwaze spelletjes, lifestyle- en modereportages, of geven zonder enige schroom inzage in hun privéleven. Ze gaan er blijkbaar nog altijd van uit dat dit een toegevoegde waarde zou opleveren, terwijl het natuurlijk een van dé redenen is waarom politici niet meer ernstig worden genomen. Het Vlaams Belang wordt altijd geweerd uit zulke programmas: wel ze mogen de makers en de productiehuizen daarvoor dankbaar zijn.
Media kunnen politici maken of kraken. Dat beeld werd nog eens bevestigd in de affaire rond N-VA-senator Kim Geybels. De ene dag aanbeden door de pers en de volgende dag al verguisd.
De affaire-Kim Geybels was volgens mij een van de journalistieke dieptepunten van 2010. Alles wat je journalistiek en deontologisch fout kan doen, is in de berichtgeving over die zaak ook consquent toegepast. Eigenlijk weten we niet wat daar echt gebeurd is in Thailand. Men is dan maar ongeremd gaan spitten in haar privéleven, in dat van Bas Luyten, in dat van de echtgenote van Bas Luyten. Dat was echt beschamend. Het is een nieuwe grensverlegging. De privacy van politici is niet langer meer veilig, schreef Yves Desmet (De Morgen). Hij vertelde er alleen niet bij dat dit wel erg selectief gebeurt. Terwijl men zedig zwijgt over de escapades van gevestigde waarden en echt invloedrijke politici. Inzake druggebruik, buitenechtelijke relaties of zaken die wel een invloed hebben op hun politiek functioneren. Men maakt een politiek talent kapot, klonk het achteraf in het pro-kamp. Excuseer, Geybels is even voorzitter geweest van de jongerenafdeling, maar politiek had ze nog niets kunnen bewijzen. Je ziet dat blinde hypemechanisme ook in de manier waarop sommige journalisten om welke reden dan ook bijvoorbeeld Jean-Jacques De Gucht probeerden te promoten. Plots was die ministeriabel, vanuit het niets. Of neem Mathias De Clercq, door sommige journalisten plots paginagroot opgevoerd als de nieuwe Verhofstadt. Waar haalt men zoiets? Kijk naar Freya Van den Bossche. Zonder de quasi onvoorwaardelijke journalistieke steun of mediatieke hype was zij waarschijnlijk een illustere onbekende gebleven. Uiteindelijk zijn dat ongezonde journalistieke praktijken waar noch de beroepsgroep van journalisten, noch de politieke klasse, noch de kiezer mee gebaat is.
Freya Van den Bossche werd mee groot gemaakt door Siegfried Bracke. Verbazen de onthullingen over zijn politieke verleden u?
Maar neen, iedereen wist dat. Je mocht het alleen niet luidop zeggen, want dan klonk je verzuurd of was je paranoïde. In die zin is het goed dat die zaken nu boven komen drijven. Je kan natuurlijk niet zeggen dat een journalist geen lid mag zijn van een partij. Maar anoniem hand- en spandiensten verlenen aan een partij is nog wat anders. En als je daarin eerlijk en transparant bent, dan is dat ook heel wat anders dan iemand die dat allemaal ontkent, het zich niet meer kan herinneren of zich na het uitlekken van de ware toedracht in alle mogelijke bochten moet wringen.
Bracke zegt dan wel dat je van zijn vriendschappelijke relatie met de SP.a in zijn journalistieke werk bij de VRT niks zal terugvinden. Ja sorry hoor, mijnheer Bracke. Maar we weten dat journalistiek voor het overgrote deel selectie is, wie en wat de media wel of niet haalt. 95% van wat er gebeurt, haalt de media niet. Wat hebben Bracke en zijn kompanen bijvoorbeeld niet allemaal achtergehouden, ten dienste van de partij? Een paar maanden geleden vermeldde ik bij wijze van voorbeeld in P-magazine hoe Bracke zelf een dossier uit de media hield dat Johan Vande Lanotte in een lastig parket kon brengen. Bracke was razend en dreigde meteen met een proces, want hij had in heel zijn journalistieke loopbaan nooit informatie achtergehouden.
Wat politieke beïnvloeding en favoritisme betreft, leeft bij sommige journalisten nog altijd een zeker negationisme. Persoonlijk herinner ik me nog levendig hoe in 1995 onder andere Bracke, een aantal SP-kopstukken en academici waaronder professor Kris Deschouwer, fanatiek samenklitten om het Groot Referendum van de VLD gezamenlijk journalistiek, politiek en wetenschappelijk in discrediet te brengen. De verzuiling was toen officieel al een hele tijd achter de rug om professor Huyse te parafraseren, en de media waren al jaren vrij en onafhankelijk.
Kris Hoflack chef Nieuws en Duiding bij de VRT heeft niet zolang geleden ook toegegeven dat bepaalde feiten en berichten bewust uit het nieuws werden geweerd omdat ze koren op de molen van het Vlaams Belang zouden zijn.
Een bekentenis van formaat, maar tenminste een bekentenis en daarin verschilt hij alvast van de negationisten. Alsof dat trouwens de taak van journalisten zou zijn. In een democratie hoort men de regels van de parlementaire democratie te accepteren en dus speel je het spel ernstig of je speelt het niet, ook als een politieke strekking je niet zint. Punt. Wel, ik stel vast dat de architecten van het cordon het democratische spel dus niet ernstig spelen, waardoor ik figuren als Jos Geysels bijzonder wantrouw: zij hebben de democratie in dit land hoe dan ook geen dienst bewezen. In een democratische rechtstaat die naam waardig, moet je immers ook je politieke vijanden altijd met open vizier bekampen. In dat opzicht is het cordon een politiek en journalistiek zwaktebod geweest, dat vooral maatschappelijke schade heeft veroorzaakt. Men begint trouwens in te zien en toe te geven dat het cordon over de hele lijn niet heeft gewerkt.
Er zijn niet alleen politieke vedettes, maar ook politieke parias die zelden of nooit aan bod komen en al helemaal niet aan het woord worden gelaten. Waarover de media niet berichten, heeft niet plaatsgevonden. Wie onzichtbaar blijft in de media bestaat niet, staat ergens in uw boek. Dat is wat het Vlaams Belang vandaag overkomt.
Dat klopt. Al zitten er wel golfbewegingen in dat onzichtbaar maken. Hier een daar duikt een schuchter mea culpa op. Ook bij de openbare omroep zijn er nu mensen die openlijk toegeven dat men bij de aanpak van het Vlaams Belang in de fout en over de schreef is gegaan. Maar grosso modo ziet men dat de oude gewoontes en zeden nog altijd overeind blijven. Men kan nog altijd niet op een normale manier omgaan met een partij als het Vlaams Belang. Dat is een gevolg van die consensusjournalistiek en van het politiekcorrecte denken. In wezen is het een onhebbelijk procedé dat we van bedenkelijke regimes hebben overgenomen. Ik heb ook nooit begrepen waarom die journalistieke missioneringsdrang zo groot is in Vlaanderen. Doe je job, laat de politiek zijn werk doen en wees voor alle partijen kritisch, en die waarvoor je het meest affiniteit voelt nog het meest. Pas op, het cordon ondersteunen was geen verdoken strategie, maar een openlijke missie: Wij voelen het als onze democratische plicht om een bepaalde partij te bekampen. Journalistiek gesproken is dat volstrekte onzin. Over 50 jaar beschaamd op die episode terugkijken en volgende generaties journalisten zullen zich verbaasd afvragen hoe zoiets kon.
De geloofwaardigheid van de VRT kreeg nog meer rake klappen. Zo was er ook nog die vervalste reportage uit Haïti, met het intussen beruchte nepschot.
Inderdaad, maar wat mij nog het meest geschokt heeft, is dat men dat incident vanuit bepaalde hoek nog heeft aangemoedigd. Goeie journalistiek. Je doet geen afbreuk aan de feiten, riep Bruno Weyndaele enthousiast. Een beetje aandikken, moet kunnen. Hallo? Dat was een zware deontologische fout, zoiets als een zware medische blunder. Het was trouwens niet de eerste keer dat Robin Ramaekers in de fout ging. Herinner u zijn beruchte undercoverreportage over de zogenaamde nazi-onthaalmoeder uit Hoboken. Wat mij daarbij vooral stoorde, is dat men - net zoals bij Kim Geybels - de held speelt en scoort op de kap van gemakkelijke slachtoffers. Dapper is dat niet, zeker als je bedenkt dat men invloedrijke politici die heel wat meer te verbergen hebben, vaak niet durft of wil aanpakken.
Het incident dat vorig jaar ongetwijfeld het meeste stof deed opwaaien, waren de nepberichten van een fictief onderzoeksbureau Data Driven (Woestijnvis). Zowat alle media - kwaliteitsmedia incluis - trapten er met open ogen in.
Klopt. En ook daar was er volgens mij niks nieuw onder de zon. De hele zaak was te herleiden tot het checken of niet checken van bronnen, toch één van de pijlers van goede journalistiek. Dit was eigenlijk een flinke lakmoesproef. Daarom heeft men ook zo gepikeerd gereageerd in de pers: Woestijnvis neemt ons in de maling. Terwijl het in feite een manier was om de waterdichtheid van de journalistieke controle te testen. En die controle is dus niet waterdicht. De media kropen onmiddellijk in een slachtofferrol, terwijl men dat soort PR-berichten elke dag zonder scrupules overneemt en publiceert in kranten en tijdschriften.
Is er nog een fundamenteel onderscheid tussen wat we hier de kwaliteitspers noemen en de boekskes? En hebben we überhaupt wel kwaliteitskranten?
Dat is een discussie die ook regelmatig aan bod komt in het boek. We zitten met een kwaliteitspers die zichzelf graag zo noemt, maar dat is zoals iemand die zichzelf Napoleon noemt, die wordt ook niet geloofd. Dat is dus geen juist criterium. Laten we eerlijk zijn, wij hebben geen echte kwaliteitspers, zoals de grote voorbeelden in het buitenland.
Welke criteria zou u dan hanteren? Het strikte onderscheid tussen feiten en commentaren, lezen we vaak bij Mark Grammens (Journaal).
Dat is in elk geval een belangrijke waardemeter. We zouden moeten terugkeren naar de Angelsaksische visie en traditie op wat de pers moet zijn: eerst facts en figures.
Meningen zijn vrij, maar feiten zijn heilig.
Inderdaad. Zorg eerst dat uw publiek over de relevante zaken degelijk en betrouwbaar is ingelicht en organiseer dan het debat. Hier bestaat heel sterk de neiging om die essentiële stap over te slaan. Er is een heel sterke drang om te polariseren en dus jaagt men iedereen tegen elkaar op. Het is ook gemakkelijk en goedkoop om daarvoor wat opiniemakers in te huren. Je ziet ze elke dag weer opduiken in kranten als De Morgen en De Standaard, vaak niet gehinderd door enige kennis van zaken.
Men creëert de illusie van een debat
Ik zou het anders zeggen: ze organiseren wel een debat, maar waarover? Wat is de zin, de relevantie en de kwaliteit van die debatten? Kijk, als je wekenlang iemand als Tom Lanoye opvoert om de grofste hatelijkheden te spuien, krijg je natuurlijk controverse en potige reacties. Zo verkoop je kranten. Maar brengt het ook wat bij aan het debat of aan de samenleving?
Dat is ook één van de dingen die Nick Davies aanklaagt in Flat Earth News (bij ons vertaald als Gebakken lucht): de scheiding tussen informatie, infotainment, entertainment en PR is weg.
Ja, dat loopt voortdurend door elkaar. Media stemmen hun boodschap vandaag af op 12- of 14-jarigen. Bracke heeft heel dat proces van verkleutering mee in gang gezet. Met alle gevolgen van dien. Kijk naar De Zevende Dag, of Reyers Laat. Dat is toch huilen met de pet op. En Reyers Laat loopt dan nog op Canvas, het net voor de meerwaardezoeker. Dan vraag je je toch af hoe durven jullie dat uitzenden?
De ondraaglijke lichtheid
Ja, zo kan je dat wel noemen. Ik moet dat af en toe wel volgen, maar als je dat dagelijks moet ondergaan Als je dag in dag uit gehersenspoeld wordt door dezelfde acute domheden, die door steeds dezelfde figuren worden gespuid. De platitudes en trivialiteiten waarmee ze ons om de oren slaan. Dan begrijp je onze waarschuwing media kunnen uw gezondheid ernstig schaden.
Het is maar een boutade, maar je zou bijna hopen op een media-observatorium naar Hongaars model dat toeziet op een correcte en objectieve berichtgeving.
Nee, liever niet: hou de overheid op een zo groot mogelijke afstand, omdat dat in ons land nagenoeg synoniem is voor politieke inmenging. Maar ik begrijp wel wat je wil zeggen. Ik sta zeer wantrouwig tegen een overheid die zich begint te moeien met de media.
Het was ook maar een boutade. Eén van de strafste stukken uit uw boek gaat overigens over het Vlaamse mediaobservatorium en de politieke grijparmen van minister Lieten en haar SP.a-vriendjes
Absoluut. Ik vraag mij af waar wij het recht vandaan halen om verontwaardigd te doen over wat er in Hongarije gebeurt. Bij ons is het vele malen erger. Ginder gebeurt het tenminste openlijk en kan het dus ook openlijk aan de kaak worden gesteld, hier gebeurt dat in het geniep, achter de coulissen en dat maakt het verschijnsel meteen ongrijpbaar. De SP.a is van nature bezeten door controle over de media. Als je dat netwerk uittekent en voor je ziet, vraag je je toch verbijsterd af: wat is dat hier voor een ongehoorde partij-politieke verstrengeling? Ik ben ervan overtuigd, zo bruin durven ze het in Hongarije niet eens bakken. En daar kraait dus geen haan naar. Ook dat is verontrustend. Ik ben verontwaardigd als ik zie hoe iemand als Guy Verhofstadt in het Europees Parlement tekeer gaat en moord en brand schreeuwt: de democratie is in gevaar. Dan denk ik: is er in Vlaanderen dan geen enkele journalist die van zijn stoel dondert, weer recht krabbelt en zegt mijnheer Verhofstadt, kom eens hier. Ik heb toch wat kritische bedenkingen bij die opmerkingen: behoorde u, samen met kompanen als De Gucht, Slangen en Robert Stevaert niet tot degenen die de pers intimideerde als geen ander en er niet voor terugdeinsde om ongewillige pennen te breken en desnoods te broodroven in de beste Stalinistische traditie? Ik vind dat ongelooflijk dat men dat anno 2011 allemaal zomaar laat passeren. Als men één verhaal had moeten oppikken uit dit boek, dan is het wel dàt van de VRM (Vlaamse Regulator voor de Media). Maar blijkbaar heeft iedereen boter op het hoofd en houdt men die potjes dus liever gedekt.
In het eerste boek haalden jullie al zwaar uit naar de vooringenomenheid in de media, naar de eenzijdige berichtgeving en de consensusjournalistiek. Die kwalen zijn duidelijk nog niet weg?
Nee, dat is ook iets wat je niet zomaar met een boek kan rechtzetten. Al krijgt dit nieuwe boek wel meer aandacht dan het eerste. Maar je hebt gelijk. Die consensusjournalistiek en dat politiekcorrect denken zijn onhebbelijkheden die vergroeid zijn met een dominante journalistieke cultuur. Dat krijg je niet zomaar uitgeroeid. Voor een echte omslag moeten we zeker nog 10 of 15 jaar wachten. Misschien moeten we wachten op een hele nieuwe generatie van kritische en zelfkritische journalisten. We hebben nog een lange weg te gaan, maar intussen moeten we blijven timmeren aan de weg. Soms doet dat pijn. Maar wie het goed meent met de media en de democratie moet pers en politiek op tijd en stond een spiegel voorhouden. En dat is wat we met ons boek willen doen en ook in de toekomst gaan blijven doen.
Natuurlijk verzinken die paar doden in het niets, in vergelijking met de hel die over Japan is neergedaald. Die honderdduizenden doden waarvan zelfs de namen ons niet meer zullen bereiken, zullen hopelijk niet voor niets gestorven zijn.
Het zijn apocalyptische beelden uit de oudste menselijke herinnering, zoals die zijn verhaald in het Sprookjesboek voor Grote Mensen, de Bijbel. Op de vier hoeken van de wereld zouden Engelen staan meet bazuinen. Maar het blijken nucleaire wolken te zijn uit de kapotgeslagen atoom-centrales in Fukishima
Veel minder spectaculair is hoe de levensdraad van die Joodse familie in Israël onder de handen van hun beulen werd afgesneden : daarover wordt gezwegen. Wordt liefst zo vlug mogelijk vergeten. Is een inconvenient non-event Want de moordenaars zijnde vrienden van onze elitaire leiders, die de mond vol hebben over solidarité om hun eigen vel veilig te stellen.
Beide nieuwsfeiten, de natuurramp en de moord op 5 mensen alleen omdat ze Joods waren, hebben één ding met elkaar gemeen. Dat is dat er een grens bereikt is, die niet overschreden mag worden. De technologie is ontspoord, maar ook de menselijke verhoudingen. De natuur wreekt zich.
Denkt U dat men overal ter wereld jarenlang ongestoord aardolie mag oppompen, zonder dat de ondergrond daardoor verstoord wordt? Het is een natuurwet, dat iedere vrij gekomen ruimte automatisch ingenomen wordt door iets anders. Niemand ziet wat zich onderaards voordoet, we zien alleen de gevolgen bovengronds en we horen van over elkaar heen schuivende aardplaten....
Bovengronds geldt dezelfde natuurwet : de vrijgekomen ruimte overal in Europa wordt ingenomen door vreemde vloedgolven en maatregelen ter voorkoming worden niet genomen .De grens is bereikt!
De aarde moet nog een eeuwigheid mee, zong Louis Neefs. Maar aan dat tempo zal die eeuwigheid niet meer lang uitblijven.
------------------------
Moord op Iraelisch gezin door moslims.
BEN KOK - 13 MAART 2011
Het Vrije Vol
-----------------
Geen nieuws voor nagenoeg alle media of misbruikt nieuws.
Moord op Israelisch gezin: nergens in het nieuws, verslag Arutz 7
De rest van de media is alleen in Japan geinteresseeerd, ook kranten als ND hadden niets hierover te melden over dit vreselijke nieuws over een moordpartij op shabbath nacht (vr. op za.); Trouw wijdde er 2 regels aan in een groter artikel over de toestemming van Israel voor het meer bouwen van huizen, net als de NOS. Alleen het RD had zaterdag een verslag met een video van de IDF woordvoerder, zie http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/israelisch_gezin_vermoord_op_westelijke_jordaanoever_1_539407
Zelfs als er een voor ieder mens verbijsterende moord op een gezin gebeurd, weten Trouw en NOS het nog zo te brengen, dat het de schuld van Israel is, dat deze gruwelijke moord gebeurt. Anja Meulenbelt , 1e kamerlid SP, doet hetzelfde op haar weblog.
http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/142853 zie verslag van de begrafenis van ouders met kinderen : baby, 5 en 8 jarig kind, alleen de oudste kwam later thuis en leeft verder met 2 broertjes , die in een andere slaapkamer sliepen en niet werden ontdekt.
http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/142857 lees hier hoe de PA zelf tot haat aanzet via de islam als haat en moordideologie. Vriendelijk verzoek dit aan de CU door te sturen in uw omgeving, die stellen nog steeds, dat de islam een gelijkwaardige religie is, welke in onze democratie op een volwaardige plek recht heeft.
Doorsturen aan Gretta, Anja, Dries, Sabeel, al die fijne kerken met hun vervangingstheologie en gezwets, dat moslims met hun koranafgod Allah in de zelfde God geloven , die de we in de Bijbel kennen als de God van Abraham, Isaak en Jacob, van liefde en gerechtigheid. Doorsturen aan de idioten, die vandaag in Amsterdam in verbroedering een keten vormen tussen synagoge, moskee en kerk.
Dit drama motiveert me alleen maar nog meer om pal te staan voor Israel. Shalom, uit het diepst van mijn hart; ondanks alles weet ik, dat het de God van Abraham,Isaak en Jacob nooit uit de hand loopt, er valt geen mus ter aarde, zonder dat Hij het weet! Ben Kok (joods-chr. pastor) http://www.tora-yeshua.nl
-----------------------
Pssst
Telkens gaat het over volkeren die vanwege hun taaie zelfbeheersing en hun groot intellect, onze bewondering verdienen. De Mossad, de geheime Israëlische Staatsveiligheid, kaapt (vandaag) met slechts 13 man een vrachtschip dat tot aan de nok gevuld was met Iraakse raketten om vanuit de Gazastrook Israël te bestoken. Irak antwoordt dat het met de hele zaak niets et maken heeft, doch dat het hoopt dat Israël zo spoedig mogelijk in zee zou verzinken. Waarlijk Ahmandien Is Zat verdient werkelijk de lof de Europese leiders hem toezwaaien! In Japan wordt niet geplunderd, noch vermoord noch verkracht : door de houding van de overgrote massa verdienen ze ons respect. Ook nu weer zien we met eigen ogen, hoe Made in Japan werkelijk het Land van de Rijzende Zon v verbeeldt.
13-03-2011 - René Hoksbergen - katholiek nieuwsblad
Bron Iskander
-----------------------------------------
Kan een spermadonor gedwongen worden alimentatie te betalen voor zijn kind? Volgens emeritus hoogleraar René Hoksbergen spelen er tal van vragen op dit gebied die dringend beantwoord dienen te worden. Voor de eerste keer vernemen we dat een zaaddonor door de (lesbische) moeder van zijn kind wordt aangesproken om bij te dragen aan de onderhoudskosten van zijn kind (de Volkskrant van 5 maart 2011). De kwestie speelt in Duitsland. Daar is de wetgeving rond spermadonatie minder duidelijk dan die in Nederland. Moeten onze gedachten over deze kwestie beperkt blijven tot de formele wetgeving? Naar mijn mening niet. Het gaat hier om handelingen van mensen die als gevolg de geboorte van een mens hebben. Mensen die deze handelingen plegen zijn verantwoordelijk voor het gevolg daarvan. Dat is toch volkomen vanzelfsprekend? Voor mij is het daarmee ook vanzelfsprekend dat een spermadonor en de sperma-adoptant (de toekomstige moeder) beiden de verantwoordelijkheid hebben voor de nieuwe mens, in psychologische en materiële zin. Elk kind zou ervan uit moeten kunnen gaan dat hij door beide verwekkers gewenst, goed verzorgd en opgevoed wordt.
Dat de Duitse spermadonor wordt aangesproken om bepaalde onderhoudskosten te betalen en hij dat niet wil, laat alleen maar zien hoezeer deze mensen gevangen zitten in een niet-educatief stramien van denken. Sperma doneren is nu eenmaal iets anders dan bloed doneren of een nier afstaan. Daar waar handelingen als consequentie hebben dat een nieuwe mens wordt geboren, ben je voor die nieuwe mens verantwoordelijk. Ten onrechte worden zaken als zaad-, eiceldonatie, embryodonatie als vrijwel puur medische zaken beschouwd.
De mogelijkheden met inschakeling van een of andere medische techniek een kind te krijgen, hebben zich de laatste decennia spectaculair uitgebreid. Het is steeds gemakkelijker met behulp van derden een kind te krijgen. Deze 'derden' zijn de ingeschakelde gynaecoloog, de donoren van eicel, zaad of embryo en de draagmoeder. Bij dit alles berust het monopolie van de uitvoering vrijwel geheel bij medici. De psychologische en ethische component krijgen veel te weinig aandacht. Toch zijn aan de moderne manieren van voortplanting onlosmakelijk, praktische en psychologisch-ethische consequenties verbonden. Laat ik even kort in de historie duiken.
Aanvankelijk ging het bij de moderne voortplanting alleen om Kunstmatige Inseminatie (al dan niet) met gebruik van een donor. Vanaf 1948 wordt deze methode in ons land toegepast. Gynaecologen hadden de overhand bij de ethische discussies over het gebruik van KID, daarbij geholpen door de behoefte aan geheimhouding bij het grootste deel van de ouders. Het werd als een ingreep gezien om mensen met een fysiek probleem te helpen. Door de nadruk bij de 'vrager' om hulp, was er nauwelijks aandacht voor de consequenties van de medische handeling: het kind, de veranderingen in het gezin en de plaats van de donor. Mentale en praktische gevolgen van het op deze wijze geboren worden, zijn veronachtzaamd. Artsen namen aan dat het kind door beide ouders gewenst was en dat de plaats van de donor alleen een gevende was.
Vanaf het begin komen echter vanuit psychiatrische hoek veel kritischer geluiden. Later ook van pedagogen en psychologen. Ook vanuit juridische hoek bestaat er weerstand tegen de uitsluitend vrager-gerichte praktijk. Minister van Justitie Hirsch Ballin verwoordde het in 1992 in zijn inleiding tijdens de studiedag 'Ouderschap en recht' als volgt: "Het ouderschap is geen product van het recht, noch van de mens. Er is geen recht op een kind, hooguit zou men kunnen spreken van het recht van het kind op ouders."
Ik zou willen benadrukken dat, waar sprake is van niet-biologisch ouderschap, de ouder zich realiseert dat er antenatale adoptie, dus adoptie die al voor de geboorte plaatsvindt, plaatsvindt. Gynaecologen wezen er steeds weer op dat zij met deze eenvoudige techniek hun patiënten een groot plezier deden. Het is een daad van medemenselijkheid met volgens hen alleen maar positieve gevolgen. Hoe het kind erover zou denken niet zijn vader te kennen of niet door de biologische vader te worden opgevoed kwam nauwelijks ter sprake. Toch werd in Duitsland in 1989 en in Nederland in 2004 de anonimiteit van de donor opgeheven, een eerste positieve stap voor het KID-kind.
Als we naar de praktijk van de voortplantingstechnologie kijken, zouden we wensen dat er internationaal overleg hierover komt, dat er afspraken en duidelijke wetten worden gemaakt. En vooral dat aan mensen bij gebruik van een van deze technieken voorlichting wordt gegeven over de gevolgen voor het kind en voor henzelf. Aan het primaat van de vrijheid van voortplanting zitten door de ontwikkeling van de voortplantingstechnologie grote problemen. Laten we ons die nu eens gaan realiseren in het belang van de zo verwekte mensen en ook voor die van zijn ouders. Deze (toevallig) in Duitsland spelende kwestie is slechts één voorbeeld van wat er allemaal kan spelen. Want hoe zal met name dit kind later op deze hele kwestie reageren? Allereerst is een zorgende vader hem door zijn lesbische moeder bij voorbaat ontnomen en de verwekker ziet zijn verantwoordelijkheid niet.
Dr. René Hoksbergen is emeritus hoogleraar adoptie
----------------------------------
Pssst
Als het niet zo in-triestig was, zouden we er om kunnen lachen. Daarom ga ik rap over naar de orde van de dag : als de mens Frankenstein wil spelen, is het resultaat er naar.
Een beetje ver gezocht, maar de wijsheid is niet nieuw : wie een wijf trouwt om het lijf, verliest het lijf en houdt het wijf. Wie om de verkeerde motieven een beslissing aangaat, krijgt gewoonlijk te maken met niet-ingecalculeerde risicos. Zonder te spreken van de hoogmoed die met die dingen samen gaat.
Overal moet men diplomas kunnen voorleggen, met meestal daarbij nog beroepservaring. Maar om deel te nemen aan het belangrijkste mensenwerk, de instandhouding van de soort, is er helemaal niets nodig. Er gelden niet eens meer de wetten van de jungle, of de wet van de sterkste of de wet van de slimste : een heleboel witte jassen staan klaar om een handje toe te steken Terwijl het orgel Money, Money, Money speelt .
De mens vindt zodanig veel uit, dat hij straks nog zichzelf zal uitvingen. De wetenschap is al aardig op weg. Met machines die gevoelens als haat, liefde, onverschilligheid, enz., genereren. Een digitale gesprekspartner, die zwijgt zodra het deksel van de laptop wordt toegeklapt .Watn die zal uitgerust zijn met een brein dat duizendmaal sterker en beter is dan dat van een menselijk genie. En bovenal : die machines sterven niet. Zij zijn, net als de God uit onze kinderjaren, gewoon onsterfelijk. Zij weten alles, zij kunnen alles zodat er geen enkele reden meer is om noch hun maker, noch de oorspronkelijke Schepper nog te kennen.
Vraag : hoe zullen de godloochenaars dan reageren, eenmaal zij met eigen ogen zien, en met eigen oren horen?
Dat de wereld ondertussen zal bevolkt zijn met ouderloze mensen : wat dan? Stelt zich de vraag of er dan überhaupt nog mensen van vlees en bloed zullen nodig zijn! Zeker niet qua rentabiliteit, want de machines met kunstmatige intelligentie zullen veel omvattender zijn.
Misschien dat die vaderloze baby waarvoor de moeder nu onderhoudsgeld eist, later intelligent genoeg zal zijn om alles bij het oude te laten?
Hopen, bidden en onze harten openzetten voor veel medevoelen.
Terwijl op ditzelfde moment dat ik dit schrijf, op de nuchtere Nederlandse TV een realistisch verslag gebracht wordt over de situatie inJapan, die van minuut tot minuut opgevolgd wordt, lees ik de opgeklopte kommer en kwel in de vaderlandse nieuwsflitsen in de gazetten die vol geschreven staan door ramptoeristen..
Een verschil van dag en nacht. Bij ons : zo zwart mogelijk. Bij onze Noorderburen hoor ik verkondigen, dat daar alles maar dan ook alles vernietigd is : autos, firigos, radios, compiters, telefonie, TV-toestellen, kortom alles, de doorsnee Japanse mens nu alles nieuw zal moeten kopen. Zal geen probleem zijn, daar zij daarvoor de nodige spaarmiddelen onder de hand hebben hebben Infrastructuur, spoor, wegen : alles is herleid tot puin. Met hun spreekwoordelijke harde werklust en hun doorgedreven technische kennis geraken ze er vlugger bovenop dan gedacht. Er zullen bijlage geen nood-ophalingen nodig zijn, zoals in bepaalde landen waar Allah zijn mensen beschermt. .Integendeel : er zal wereldwijd een flinke stuiver te verdienen vallen .
Nucleaire dreiging : hun correspondent seint, dat in Tokyo een gemeten straling heerst vaan krek dezelfde als die hij moet ondergaan bij het nemen van een Röntgenfoto van zijn thorax.
Ik zou (maar doe dit niet, tenzij meet uiterste schroom) kunnen wijzen op het einde van WO II, dat voor Japan, zoals U weet, eindigde op de nucleaire ramp van Hiroshima en Nagasaki, met meer dan 500.000 doden en gewonden, nadat de Amerikaanse Flying Fortress Enola Gay daar was voorbij gekomen. Het helpt natuurlijk niet hier te stipuleren dat de piloot van die rampvlucht achteraf monnik werd. Uit berouw?
Wat de Amerikanen toen door atoomkracht vernietigd hebben, helpen ze nu redden in Fukushima. Men zou zich kunnen afvragen, waarom oorlogen zoveel mensenlevens moeten vernietigen, als met een beetje zeewater net hetzelfde kan bereikt worden.
---------------------------------
Twee mensen levend van onder het puin gehaald
dinsdag 15 maart 2011, 13u50
Vier dagen na de verwoestende aardbeving in het noordoosten van Japan zijn twee mensen levend van onder het puin gehaald. Het gaat om een 70-jarige vrouw en een man van wie de leeftijd niet meegedeeld werd.
Hulpverleners troffen de vrouw aan in de stad Otsuchi, in de prefectuur Iwate. Ze was onderkoeld, maar het kranige oudje is niet in levensgevaar. De man werd gered in de stad Ishimaki, in de prefectuur Miyagi, die het dichtst bij het epicentrum van de aardbeving vrijdag lag.
Volgens een officiële balans van de Japanse politie hebben nu al 3.373 mensen het leven gelaten bij de aardbeving. Het aantal doden zou echter boven de 10.000 kunnen stijgen.
Volgens een Indonesische geoloog, die onderzoek heeft gedaan naar de verwoestende tsunami van 2004, zou het echt een wonder zijn als het uiteidelijke dodental onder de tienduizend blijft.
In 2004 kwamen in de landen die door de tsunami werden getroffen in totaal 230 duizend mensen om het leven. Van slechts 184 duizend zijn de stoffelijke resten geborgen.
De dubbele tragedie van vrijdag heeft de inwoners van het rijkste land van Azië de grootste ontberingen sinds de Tweede Wereldoorlog gebracht.
Sinds de aardbeving zitten 1,4 miljoen huishoudens zonder leidingwater en 1,9 miljoen zonder elektriciteit. Volgens de Japanse omroep NHK verblijven 430.000 mensen in opvangcentra of bij familie.
----------------------
Pssst
De dag dat de nucleaire fall out (die er zeker komt) hetzij de Amerikaanse Westkust, hetzij Europa bereikt, gaan de poppetjes eerst echt aan het dansen. Japan zal dan ineens aan onze achterdeur blijken te liggen.
Misschien dat dan eindelijk geluisterd wordt naar de bevrijdende klanken vande waterstof-energie? Bye Bye petrol. Bye Bye Islam-dreiging. Bye Bye fossiele brandstof. Bye Bye atoom-energie. Water en zuurstof zijn onuitputtelijk, schoon, en bovenal ze zijn goedkoop. Waarom aarzelt de wereld?
Wacht men misschien tot er terzake een soort van vlaktaks op planetair niveau is uitgevonden?
Ik geef toe : het is geen zicht! Het is not done, al heeft ze zelf nog zon grote bek. Dat de Poco-Menschen waarvan zij het exponent is, nu dreigen geconfronteerd te worden met doorgezette armoede (zie hieronder), omdat de immigratie uit de hand is gelopen, is niet haar schuld alleen. Maar voor het ogenblik draagt zij wel de verantwoordelijkheid. Samen trouwens met de gehele Vlaamse Regering, die al een eeuwigheid als konijnen naar de lichtbak van de PS zijn blijven zitten kijken.
De titel bovenaan dit stukje, is zoals U ziet, een mengsel (alles moet gemengd worden de dag van vandaag, zowel de volkeren als de beesten) van twee spreekwoorden : de hond die achter zijn staart hapt, en de slang die zichzelf oppeuzelt, te beginnen bij de staart. Maar eigenlijk bedoel ik La Lieten, het lief van Steve Stunt uit het bronsgroen eikenhout.
Als Madam de Ministeres nu nog eens wilde de statistiek bekend geven van de Vlaamse kinderen, de half-om-half-Vlaamse kinderen en de niet-Vlaamse kinderen die vervat zijn in haar cijfers. Als dat tenminste geen staatsgeheim is. Wat het wel degelijk is.
Goed. Dan maar de eigen ramingen naar voren schuiven :
Niet-Vlaamse : 45%
Half-om-half : 35 %
Vlaamse: 15%
Diverse : 5%
Bron : de schoolbevolking zoals die momenteel is inde wachtklasjes.
Verre van mij om onmondige kinderen van om het even wat te beschuldigen, wijs ik gewoon naar de verantwoordelijken voor die janboel. Met de vraag: wie zal die massa voeden eenmaal ze allen volwassen zullen geworden zijn!? Proefondervindelijk zien we dat slechts 20 % van de niet-100%-Vlamingen langs beide ouders, een inkomen uit arbeid haalt, zodat max de helft van 30% van de bevolking werkzaam zal zijn, om 85% te voorzien van de eerste levensbehoeften. Wat laat veronderstellen, dat de inkomsten uit criminaliteit gevoelig zullen moeten stijgen. Wat de omzet van kalasnikovs zekerlijk zal ten goede komen.
Waarvan de ouderen dan zullen leven, is iet s dat de Vlaamse Regering, met mannen en vrouwen van beton en teflon, nog moeten bij elkaar peinzen. Gestemd dat ze eindelijk VIA worden ..
VIA : Vlaanderen in Actie .
---------------------------------
Kinderarmoede in Vlaanderen neemt alarmerend toe
Het aantal kinderen dat geboren wordt in een kansarm gezin is op twaalf jaar tijd verdubbeld. Vooral in steden als Antwerpen en Gent neemt de armoede toe.
De meest recente armoedecijfers zijn niet echt positief. Vlaanderen heeft nu een eigen armoederisicobarometer en die toont aan dat nog 1 op de 8 Vlamingen kansarm is. Echt zorgwekkend zijn de cijfers over kinderarmoede. In 1997 werd 4 procent van de kinderen geboren in een kansarm gezin. Dat aantal is in 2009 verdubbeld tot 8,3 procent. Bijna de helft van die kinderen woont in Antwerpen of Gent, steden waar bovendien nog een sterke bevolkingsgroei wordt verwacht.
Toekomst Armoedebestrijding is volgens het Vlaams regeerakkoord een van de prioriteiten van de huidige Vlaamse regering. Die keurde vorige zomer een plan goed met 194 acties die de armoede in Vlaanderen moeten terugdringen. Van die 194 acties zijn er nog maar 14 afgerond. Hoewel heel wat andere acties in uitvoering of in de pijplijn zitten, vindt minister Lieten, bevoegd voor Armoedebestrijding, dat er dit jaar een tandje bij gestoken moet worden.
Minister Lieten roept intussen haar collega's in de Vlaamse regering op om samen een pakket maatregelen uit te werken om de kinderarmoede aan te pakken. "De stijging van kinderarmoede kunnen we niet tolereren. Dit is een hypotheek op onze toekomst", zegt de sp.a-minister. Op 24 maart komt er alvast een rondetafelconferentie met specialisten om de problematiek verder te bespreken. (belga/lvl)
