(*) door Digitalia. Hafid Bouazza (http://nl.wikipedia.org/wiki/Hafid_Bouazza) is een Marokkaan die sinds 1977 in Nederland leeft en schrijft. Wat ongelukkig is met die mensen, is niet alleen dat ze Nederlander willen zijn, met papieren en al (om hun pedigree op te smukken?), maar dat ze Marokkaan willen blijven zoals God ze trouwens geschapen heeft. Waarom willen ze dan hun God tegenwerken, om Nederlander te willen worden? Ze blijven dus altijd tussen wal en schip vallen, vooral omdat ze ook nu rare namen niet willen ver-hollandsen. Had die man Hans Boersma geheten, hij had veel beter carrière kunnen maken! Waarom willen die vreemdelingen steeds van twee walletjes blijven eten? Zouden wij eens moeten proberen, om twee nationaliteiten te hebben! Binnen het etmaal zaten we er achter, wegens schriftvervalsing! Ja toch! Marokkaan zijn door geboorte en pronken met een Nederlands velletje : is dat geen besodemieteren van de medemens? Maar Hans Boersma is op goede weg : hij opent zijn blog met een citaat van Socrates (!) Verwondering is het begin van wijsheid Die man wordt ooit nog Paus van Rome!
************************
In MinaWereldwijd is geprotesteerd tegen de steniging van de Iraanse Sakineh Mohammadi Ashtiani.
Hoewel Kader Abdolah van de barmhartige Allah nog wel een lieve Allah heeft gemaakt in zijn Teletubbie-versie van de Koran, schijnt mirabile dictu zelfs Allah niet naar Abdolah te luisteren. En de geestelijken onder zijn landgenoten in zijn beeldschone land van oorsprong evenmin. Wellicht moet zijn versie van de Koran in het Perzisch hertaald worden. Een onbegrepen profeet is uiteindelijk geen profeet.
Het geeft natuurlijk geen pas om moeftis uit te leggen dat steniging wegens overspel niet voorkomt in de Koran; de straf is honderd geselingen. Dat is al wat liever van Allah, die er in de Koran aan toevoegt: en laat geen mededogen met hen (de ontuchtplegers) u bevangen. Dit laatste is minder barmhartig. In 2010 peinzen over geseling of steniging moet wel de definitie zijn van hels cynisme. Beweren dat steniging eigenlijk wel voorkwam in een Koranvers dat verloren is geraakt het papier waarop het was neergeschreven zou aangetast zijn onder het bed van Aïcha, de laatste vrouw van Mohammed en hiervoor bewijs vinden in de hadith-overleveringen, stemt, zacht gezegd, niet optimistisch over de intellectuele staat van de mens.
Er is altijd de lach, hoe wrang ook, die het hart verlicht, maar niets teweegbrengt en hoe vurig wenste ik de lach van een leeuw te hebben. Als koning Nobel zijn tanden ontbloot dan heeft dat wel consequenties. Dan vallen de stenen wel uit de bevende handen. Het is makkelijker de duivel te stenigen dan een liebaard te confronteren, getuige één van de rituelen tijdens de jaarlijkse pelgrimage naar Mekka. Satan wordt radjiem genoemd, de gestenigde, omdat hij door de engelen met vallende sterren zou worden bekogeld.
Overigens een mooi bewijs voor de vaak gehoorde stelling dat alles wat in de Koran staat wetenschappelijk onderbouwd is. De regels die nu gelden voor het stenigen van overspelige vrouwen (want het zijn vooral vrouwen die deze gruwel moeten ondergaan) golden oorspronkelijk voor de stenigingsrite in Mina, een stadje ten oosten van Mekka. Hoeveel stenen er geworpen dienden te worden (zeventig) en wat de grootte van de stenen moest zijn (groter dan een linze, maar kleiner dan een noot). Sommige bronnen staan echter dadelpitten, kamelenkeutels en zelfs dode mussen toe. Satan blij maken met een dode mus. Arme Satan! Zijn de brandwonden in de hel niet genoeg?
Voor het steniging van vrouwen mogen de stenen echter groter zijn. Als ik het wel heb, dan moeten ze de hand vullen. Ze moeten van de grond worden opgeraapt (radjm betekent ook steenhoop) en niet uit een rots gehouwen. Het steekt wel dat de islam voor de zoveelste keer de aandacht opeist. Ik ga dit overigens niet allemaal nazoeken. De lach is al een bloedende wond geworden.
Ironisch is wel dat in de Koran wel wordt verwezen naar het stenigen van profeten. Welke profeet zou, na eigen ervaring, zon straf opleggen aan anderen? Niet een barmhartige profeet. Jezus was dan ook de zoon van God. En arme Sakineh Mohammadi Ashtiani; zij is al gegeseld en dreigt nu ook nog gestenigd te worden voor zinaa hetgeen niet enkel overspel betekent, maar ontucht in het algemeen, dat wil zeggen, seks zonder in de echt verbonden te zijn. Wat de rechtsgang betreft, volstaat het te zeggen dat één van haar advocaten naar Noorwegen is gevlucht.
De vrouw die dezelfde straf verdient als de grote tegenstrever van Allah, Iblis, de Duivel. Een bekende uitspraak onder minder vriendelijke imams is: Vrouwen zijn de valstrikken van Satan. Ashtiani heeft zelf gezegd dat de enige reden dat zij tot deze straf is veroordeeld het feit is dat ze een vrouw is. Dat is een bittere en droeve waarheid. De man met wie zij ontucht zou hebben gepleegd, krijgt geen lijfelijke straf. Laat staan dat hij dood moet worden gegooid. De twee kinderen van Ashtiani hebben een smeekbede geplaatst op internet om hun moeder te redden. Er kan een petitie getekend worden en in honderd steden wereldwijd wordt tegen haar aanstaande executie geprotesteerd. In Amsterdam heeft de onvolprezen schrijfster Nahed Selim het initiatief genomen en zij zal dan ook spreken. De gruwel hangt boven Ashtiani en haar kinderen. De eer voor dit stuk komt Selim toe.
Ik maak mij geen illusies over de consequenties van zon protest. Noch geeft mijn steun mij een gevoel van morele superioriteit. Er zullen ongetwijfeld meer slachtoffers zijn die niet het geluk hebben van doortastend kroost en aandacht van internationale media en humanitaire organisaties. Noch is zon protest westerse bemoeienis met de binnenlandse aangelegenheden van een soevereine staat. Nu ongure aspecten van de islam eenmaal onze levens zijn binnengedrongen, vaak zonder te kloppen, is het onontbeerlijk de ongenode, schimmige gasten af en toe luidruchtig te laten weten dat ze niet welkom zijn. Ze eruit te schoppen. Aan Selims oprechte bedoelingen twijfel ik geen moment. Het steekt wel dat de islam voor de zoveelste keer de aandacht opeist. Vergeet de iftar-maaltijden die slechts worden georganiseerd omdat er veel subsidie aan de dissen kleeft. En vergeet de beschuldigingen van islambashen en islamofobie. Er is namelijk geen agressie en geen vrees in het gehoor geven aan de oproep van twee kinderen die hun moeder willen redden van mannelijke barbarij
***************
Pssst
Dit ietwat warrig verhaal is niet bepaald geschreven voor authentieke bewoners van de Lage Landen, maar (volgens mij) voor de groeiende schare van Nieuwe Dubbel-paspoortse Nederlanders, die met haakjes en oogjes zijn blijven plakken aan hun prachtlanden die ze uit lijfsbehoud zijn ontvlucht. Daar we heel wat kunnen leren over het Muzelmans tijdverdrijf van het barbaars stenigen van vrouwen (tot de dood er op volgt) mag deze tekst gerust worden verspreid ook in Vlaanderen, waar we gelukkig anders gespaard zijn van het lezen van de Volkskrant. Draai of keer het zoals U wilt : de Islam-indoctrinatie sijpelt uit elk woord.
Eigenlijk worden we wijsgemaakt, dat steniging een afwijking is van de ware Leer, daar in de Koran alleen zou gesproken worden van geseling. Geseling, zonder meer, maar beperkt tot max. 100 zweepslagen. Er staat niet bij zware, lichte of middelmatige zweepslagen, en ook niet als na voltrekking van het vonnis verondersteld wordt dat het slachtoffer nog leeft Ziet U, Mohammed laat zo een beetje de vrije hand aan zijn volgelingen, en zo komt het dat er na enkel honderden jaren, het onderscheid tussen geselen en stenigen is weggevallen. Wie weet, zal binnen een paar duizend jaar de Islam niet verder ontwikkelen, zodat doodstraffen dan als inhumaan worden bestempeld .In afwachting ondertussen, moeten wij ons voorzien op de sharia-wetgeving, en daar is steniging een onderdeel van de strafmaat. We kunnen misschien de plaatsjes, waar ooit de brandstapels en de galgen stonden van de Inquisitie, weer auto-vrijmaken. Door bijvoorbeeld voor het in brand steken van voertuigen door straat-tuig, deze plaatsen ter beschikking te stellen?
Pssst II
De mannelijke helft van het overspel gaat vrij-uit .Ergens anders heb ik gelezen, dat 3 mannelijke getuigen volstaan als bewijs dat een vrouw schuldig is. Vandaar dat er zo weinig vrouwen in die landen zijn die in de politiek durven gaan! Drie mannelijke tegenstrevers en een corrupte jugepee en de kous is af!
Waarom hier over Khadafi, de woestijnrat, gerapporteerd wordt, is in hoofdzaakomdat het doek (schijnbaar) gevallen is over LAMPEDUSA, het eilandje, Italiaans grondgebied, dat jarenlang als opstapje gebruikt werd door horden bootvluchtelingen, om voet aan wal te zetten op Italiaans grondgebied. Dat was voor hen de poort om Vesting Europa binnen te geraken en om hun weelderig en voorspoedig woestijnzand-land te ontvluchten. Duizenden en duizenden sukkelaars zijn daar aan land gestrompeld, voor zover ze onderweg in hun gammele bootjes niet waren gezonken. Of tot zinken gebracht door hun beschermers die hen met machtige speedboten begeleidden, tot de Italiaanse marine ergens in de verte opdook. Toen werden de trossen gekapt en de sloepen bleven achter, stuurloos en zonder levensmiddelen aan boord. Tot de nietige notenschelpjes, op de wijde zee, per toeval ontdekt werden zodat ze met enkele overlevenden, konden meegesleept worden naar de veilige haven op Lampedusa. Vele honderden zijn er gered van de verdrinkingsdood door de Italiaanse kustwacht, want eenmaal binnen de Italiaanse territoriale wateren was er, volgens het Internationaal Zeemansrecht, geen sprake meer van terugzenden Op Lampedusa werden ze gevoed, gekleed, verzorgd, om daarna bij bosjes te worden verder gebracht, naar het binnenland. Hoe die arme drommels per persoon $ 5.000 bijeen hadden gebracht om de reis te betalen, was onbegrijpelijk tot deze mensensmokkel op zeker ogenblik van naaldje tot draadje werd ontrafeld. Corruptie, op grote schaal was het, met vertakkingen tot in de hoogste kringen ..Toen bleek dat de families van al wie gevlucht was, nog generaties ver de schulden dienden af te betalen wat het ergst was, voor zij wier zoon of vader geen geld uit Europa kon sturen, omdat hij onderweg verdronken was .
Nu Berlusconi aan die vele duizenden menselijke dramas een einde heeft kunnen stellen, zijn er natuurlijk Linxe bietekwieten die kritiek hebben Gottekes toch! Nu doet hij zaken met de onmens Khadafi .
Ik heb anders nog van niet veel ex-koloniale mogendheden gehoord dat ze schadevergoeding betalen aan de gedupeerde ex-kolonies, zoals Italië, onder Berlusconi, doet. Misschien dat de Heren Michel, vader en zoon, eens iets in die richting zouden kunnen ondernemen tegenover Congo?
En dan nog iets : Tripoli, onlosmakelijk verbonden met de successen van het Afrika-Korps van Veldmaarschalk Rommel, is jaren terug in de media afgeschilderd als de Hoofdstad van het Kwaad (Lockerbie). Ondertussen weten we de reden hiervan : de militante Islam, die er in onderstaand artikel wel enigszins bekakt vanaf komt .
Aan de Cavaliere om in een nabije toekomst de zaak eens om te draaien : in Tripoli een lezing te gaan geven over mensenrechten en de vrijheid van meningsuitdrukking. Waaruit zou blijken dat een eventuele her-kolonisatie al-bij-al nog niet zo slecht zou zijn Ik denk dat in een of ander museum nog wel een of ander ruiterstandbeeld van Mussolini moet staan verkommeren. Ver-Latiniseer een beetje de naam tot die trekt op de naam van een of ander Romeins veldheer en doe het zaakje cadeau aan Khadafi. Dan zal het precies zijn alsof de Romeinse ruïnes in de Lybische woestijn terug tot leven zijn gebracht .M.a.w. dat de Romeinen er nooit ver zijn weg geweest. Misschien is dat een afdoende barrage kan zijn tegen de Islam-verdwazing?
******************
Bekeringspogingen Kadhafi vallen slecht in Rome
·dinsdag 31 augustus 2010 dS
ROME (REUTERS, DS) - De Libische leider probeerde enkele honderden Italiaanse schonen tot de islam te bekeren.
Wat zou er gebeuren als een Europees staatshoofd naar Libië of een ander islamitisch land zou reizen en daar iedereen zou uitnodigen om zich te bekeren tot het christendom?', vroeg de krant Il Messagero zich af. Europa moet zich bekeren tot de islam', titelde La Repubblica.
Aanleiding voor de ophef in Italië is het jongste bezoek van de Libische leider Kadhafi het vierde in ruim een jaar. Hij nodigde zondagavond en gisteren enkele honderden jonge Italiaanse vrouwen uit voor een lezing van hemzelf over de islam; de meisjes waren geselecteerd door een modellenbureau en hadden een kleine som geld (80 euro) gekregen om te komen luisteren. Kadhafi gaf de schoonheden de raad om zich te bekeren tot de islam en deed hen elk een koran cadeau.
Voor ons was het erg vervelend. Kadhafi wist blijkbaar niet dat we betaald waren om daar te zijn, anders had hij ons nooit willen ontmoeten', verklaarde een 25-jarige Italiaanse aan La Repubblica. Drie meisjes zouden zich ter plekke bekeerd hebben.
De Italiaanse premier Silvio Berlusconi krijgt de wind van voren. Het nationaal belang rechtvaardigt niet dat men zoveel groteske clowneske nummertjes verwelkomt', schreef La Stampa in een commentaar. Felice Belisario, een senator van de oppositiepartij Italië van de Waarden, verwoordde het zo: Berlusconi is altijd de eerste om te zeggen dat hij katholiek is, behalve wanneer hij onze christelijke wortels afkapt in ruil voor zakendeals'.
Twee jaar geleden ondertekenden Berlusconi en Kadhafi een akkoord waarin een punt werd gezet achter de disputen over het kolonialisme en de twee landen besloten te gaan samenwerken. Italië beloofde 3,9 miljard euro aan compensaties voor de koloniale overheersing tussen 1911 en 1943, in ruil ging Libië werk maken van een betere beveiliging van zijn kusten om illegale migratie richting Italië tegen te gaan.
Op het eiland Lampedusa, waar veel migranten voet op Italiaanse bodem zetten, komen nauwelijks nog asielzoekers aan. Libië mocht een participatie nemen van 1% in het Italiaanse petroleumbedrijf Eni en de Libische centrale bank kreeg 7% van de aandelen in handen van de Italiaanse bank Unicredit. Italiaanse bouwbedrijven maken zich dan weer klaar om een autoweg aan te leggen langs de Libische kust of een congrescentrum te bouwen in Tripoli.
Berlusconi en Kadhafi vierden gisteravond samen de tweede verjaardag van hun akkoord uit 2008. Amnesty International had de Italiaanse premier gevraagd om ook te praten over de zware schendingen van de mensenrechten in Italië.
**************************
Pssst
Heeft U er op gelet? De Italiaanse Schoonheden waarover sprake, waren geselecteerd door een modellenbureau Sedert wanneer wordt een concertzaal gevuld met toehoorsters alleen, die speciaal daartoe moeten geselecteerd zijn? Tiens!Tiens!, Khadafi wil bij zijn bekerings-toespraken, blijkbaar ook iets dat het oog streelt! Zou hij misschien meer op zoek zijn geweest naar vernieuwing en verjonging van zijn private harem? Of wil hij een veldtocht voorbereiden met vrouwenbuiken, die eerst een opleiding tot spionne dienen te volgen? ? Dat is wel een zeer nieuwerwetse methode van oorlog voeren. Voortgaande op de resultaten tot hiertoe in Europa, is daar geen of weinig afweer tegen.
Met Muzelmannen weet men maar nooit : ze spreken over de Kooran, maar ze bedoelen Koord-hang!
Bijna kwansuis zit een nieuwe generatie Vlaamse politici aan het roer. Hun zakelijkheid valt op. Di Rupo heeft dat begrepen. Maar of iedereen volgt? Bart De Wever, Wouter Beke, Caroline Gennez en Wouter Van Besien hebben meer gemeen dan hun visitekaartje van partijvoorzitter. Ze zijn allen dertigers. Ze zaten allen begin jaren negentig op de Leuvense universiteitsbanken. Ze zijn de generatie die opgroeide met oppersaneerder Jean-Luc Dehaene, met eindeloze berichten over onze schuldenberg, met Maastrichtnormen en globale plannen.
Die generatie moet nu een uitweg uit de communautaire doolhof vinden. De erfenis die de dertigers op hun schouders hebben gekregen oogt niet fraai: een land met een verziekt communautair klimaat, een vergrijzing waarvan iedereen wist dat ze eraan kwam maar waarvoor nog niets opzij is gelegd, ontspoorde staatsfinanciën.
Het is een generatie van nieuwe zakelijkheid, die Vlaamse voorzitters. 'Uw generatie is ánders', stelde oude krokodil Philippe Moureaux (PS) met open mond vast aan de onderhandelingstafel deze week, nadat N-VA'er Ben Weyts heel sec en becijferd had uiteengezet waar hij heen wou met Brussel. 'Wij riepen en tierden tenminste tegen elkaar.' Versta: het ging er hard aan toe, maar aan het einde van de dag vonden we elkaar, we schreven een hoofdstuk van het Belgisch labyrint en spoelden het door met een whisky.
Voor sommigen is het wennen. De Vlaamse nieuwe zakelijkheid wil zonder stemverheffing discussiëren over een staatshervorming, BHV en Brussel. Ze schuwt niet dat het daarbij over de centen moet gaan en eist daar transparantie over. Als het lang moet duren, dan moet dat maar. De generatie-Moureaux vraagt zich enigszins verbijsterd af of, als het moet, die 'nieuwe Vlamingen' aangevoerd door N-VA ook in staat zouden zijn om zonder verpinken over te gaan tot een discussie over boedelscheiding.
De Nieuwe Zakelijkheid was in de literatuur een reactie op al te veel pathetiek en maniërisme. Bordewijk of Willem Elsschot: geen woord te veel, geen genereus geborstel met sentiment. Maar o zo treffend.
Hoe divers hun achtergrond ook is, de Vlaamse onderhandelaars dragen elk op hun manier een stuk van die Nieuwe Zakelijkheid in zich. De pathetiek van de afgelopen drie jaar - van 'On n'est demandeur de rien' tot hysterische vergadersessies over menu's voor een onderhandeling en de karaktermoord op Yves Leterme - was er zo over, dat de kiezer vooral 'iets anders' wou. Geef ons een oplossing. Kom terug tot de zakelijkheid.
Het gaat niet om een soort naïef geloof dat jeunisme in de politiek alles zal oplossen. Jonger is niet noodzakelijk beter. Het is ook geen synoniem van een onverzettelijkheid waarbij 'niks toegeven' de enige logica is. De generatie die nu aan tafel zit, De Wever incluis, beseft dat het Vlaamse kiespubliek een oplossing wil. Dat ze voor een akkoord met een nieuwe financieringswet en een deal voor BHV best wat toegevingen kunnen slikken, al zal De Wever zijn achterban dan eens diep in de ogen moeten kijken.
Hoe zit het in Franstalig België? 'Het is een génération décomplexée die België zal herdenken', zei Jean-Marc Nollet, zelf een exponent van die generatie, vorige week in Le Soir. Maar Ecolo zit niet aan het stuur. Joëlle Milquet heeft vele jaren communautair gehakketak en drie jaar imbroglio op haar harde schijf staan. Alleen als ze dat kan wissen - en de voorbije 48 uur waren helaas niet erg hoopgevend - is een akkoord mogelijk.
Preformateur Di Rupo is een krijger van vele oorlogen. Zijn stijl van aan politiek doen staat ogenschijnlijk haaks op die nieuwe zakelijkheid. Toch heeft hij die tijdsgeest begrepen. Toen één van de Franstalige kopstukken het princiepsakkoord over de financieringswet samenvatte als ''t is uitgesteld', heeft hij voor het eerst publiekelijk gereageerd. Hij weet dat hij deze generatie Vlamingen alleen kan overtuigen met vaste afspraken, op papier, becijferd plaatje inbegrepen. Ook het veel te geladen BHV kan alleen zo worden opgelost.
Deze preformatie is nu al heel anders dan de processie van Echternach in 2007. De gesprekken staan net zo goed de ene dag aan de rand van de afgrond en de andere op een zucht van een akkoord. Maar dat stoelt tenminste al meer op zakelijke discussies over principes, centen, bevoegdheden, met alles erop en eraan. Als het deze keer afspringt, is het vele malen erger. Dan gaat het niet om de foute aanpak van Elio Di Rupo of x of y. Dan is er alleen nog de zakelijke vaststelling dat het echt niet meer kan.
************************
Pssst
In mijn titel ben ik vriendelijk gebleven, nietwaar? Eerst had er gestaan De bla-bla van de peuter en met peuter bedoel ik niet Isabel Albers, maar de figuren die ze opvoert.
Staatsmannen, zegt U? Één man, één woord, bestaat dat nog? Of is dat geleden uit de tijd van Ambiorix?
Men kan evengoed spreken van een Kinderparlement waar men, zoals op de Pont dAvignon, al maar danst en rond tot jolijt van de toeschouwers.
Kijk, Bart had het volgens mij anders kunnen doen. We mogen toch even dromen, niet? Op de verkiezingsavond was zijn vaststelling perfect : met 30% kan men niets alleen doen. Met het tweede deel van zijn vaststelling zat hij reeds verkeerd, toen hij de medewerking van de anderen voorstelde. Het zou ideaal geweest zijn, had hij het als volgt gesteld, zoals trouwens de feiten waren. Vlaanderen met 6,5 miljoen inwoners kleurt Geel en Rechts, de Franstaligen met 3,5 miljoen inwoners kleuren Rood en Linx. Door al die grendelwetten, die belangenconflicten en die andere vetos uit het verleden, bestaat er in dit land geen echte democratie meer. Wij zullen er dus ook deze keer niet uit geraken, en zowel Vlaanderen als Wallonië zitten dringend verlegen voor goed bestuur. Zonder mij kan niemand iets doen en dus besluit ik tot nieuwe verkiezingen reeds voor volgende zondag. Laat het materiaal dus gewoon staan, dat bespaart tijd en geld. Laten wij de bevolking opnieuw laten stemmen voor meer duidelijkheid : wilt U dat wij er uit geraken, stem dan ja voor een Vlaams Eenheidsfront. Wilt U de chaos verder zetten, kies dan voor de tegenpartij. Zelfs in een neger bananen-republiek zou men voor die oplossing gekozen hebben. De kosten beperkten zich tot een simpel drukwerk dat binnen het uur kon klaargemaakt worden .
Is dat geen zuivere koffie? Wedden dat 80 % van de Vlamingen Bart op het schild zouden geheven hebben en dat er voor we een maand verder waren, een normale regering had gefunctioneerd, hoogst waarschijnlijk heel erg tegen de zin van de verliezers. Maar zonder grendels en ander marteltuig zou het land dan onderweg kunnen zijn naar een normale democratie .
Tiens! Tiens! Als ik dit herlees, blijk ik ineens een belgicist te zijn geworden! Wat nu precies ook niet de bedoeling is. Laten wij gerust de peuters dus maar verder de pieren uit elkaars neus peuteren .
Niet dat ik iets tegen foorwijven heb er zitten er prachtexemplaren tussen die van veel mannen een bewonderend fluitje te horen krijgen maar over viswijven kan ik het hier pertinent niet hebben, noch positief, noch negatief. In de familie bestaat er soort icoon die luistert naar de naam van Tante Wilhelmina, die in Nieuwpoort met vis geleurd heeft tot ver over haar houdbaarheidsdatum. Niet alleen was zij bij leven al een monument, zij was de parel aan de kroon der Visserij, de verpersoonlijking van de noeste leurders-traditie, die het zelfs gebracht heeft tot vaste waarde op de ansichtkaarten van de stad Nieuwpoort. U kent ze wel, die kaarten, in sepia-bruin, Vue sur le port de Nieuport Uitgeverij Niels of zo iet. Tante Wilhelmina heeft arm geleefd, maar is zeer rijk gestorven .Wij herdenken haar in de familie met veel piëteit en dankbaarheid. Moest zij nog geleefd hebben, zij zou foorwijf Genez de ogen uitgekrabd hebben, alleen maar vanwege dat ene woordje : vermogensbelasting
Maar kijk, dat foorwijf waarvoor elke man beleefd de ogen afwendt, staat te trappelen van ongeduld, om samen met haar Groene boomhanger, de paringsdans met Homo-Elio aan te gaan (zouden ze zelfs doen met Lucifer in hoogst eigen persoon, als de postjes maar blijven verzekerd zijn, want dat is bijlange niet meer zeker de dag van vandaag ) en dat zal geweten worden. Inderdaad, denken beiden, eenmaal de eerste ezel over de brug is, volgen de anderen wel Alleen die verdomde De Wever en zijn misdienaars van de CVP : die willen het onderste uit de kan. Wij, wij niet, want dan krijgen wij het deksel op onze neus. Zie Job Cohen in Nederland! De kiezers moeten Linx niet meer, en dus moeten wij zelfs het kleinste waterkansje uitbuiten.
Nog 2 te gaan dus, want er zijn, zoals bij dat ander sprookje van Sneeuwwitje met de 7 dwergen, nog drie die moeten willen meewerken Maar geen gevaar : de Franscouillons van de PS, van Ecolo en van CDH die hun bek druipt van de dorst naar geld en naar macht .
Nu kijken wie de hardste kop heeft. Tradieite-getrouw, zeker niet de Tjeven, want die zouden, weliswaar met de dood in het hart, hun eigen vader en moeder verkopen, zelfs niet eens voor een bord, maar zelfs voor een eetlepel linzensoep De Niveanen moeten het dus waar maken : ze staan voor de ondergang van België (zeggen ze), maar worden door het Lot aangeduid om het te redden. Wat kan het leven wreed zijn!
Dat het goed afloopt, daar is geen papier en geen geschrijf bij nodig. Het woord van de Peetvader van de Parti Scadale in persoon moet volstaan als absolute zekerheid. Zelfs al moest hij de laatste partijgenoot zijn die niet van zijn vrijheid is beroofd wegens gesjoemel of zakkenrobberij, dan nog mogen wij aan hem niet twijfelen! Hijzelf zegt het, en wie zou er durven twijfelen aan het woord van een rover hoofdman?
Wat Bart nodig heeft, is geen ezelsbruggetje waar de ene ezel na de andere kan oversteken naar de vettige weiden van het profitariaat. Het ezelsbruggetje dat hij nodig heeft situeert zich in de versluierde nevels van de rijpere wiskunde, daar waar zich de kwadratuur van de cirkel bevindt, die magische entiteit waar alles perceptie is, en waar alleen de Staatsschuld realiteit is .
Ongetwijfeld weet hij als historicus ergens wel een voorbeeld in de Geschiedenis. Ook dat is een Wet van Meden en Perzen ..
Uit de volkse Uylenspiegel-verhalen kan ik hem wel een hint ter hand doen. Het gaat over die ezel die s morgens in de wei voor de keuze staat van welk hoop hooi hij zal eten, en s avonds, onbeslist, weer op stal gebracht wordt .
Met zijn oude Vlaams Houzee : Vliegt de Blauwvoet Storm op zee!
************************
Onze cultuur gelooft niet in reïncarnatie spijtig, anders had er nu, na het afsterven van de oude Hogepriester van de Vlaamse Heropstanding, ergens een jonge man opgestaan die zei : Juist, wijze oude mannen die mij gevonden hebben, ik wil jullie nieuwe Dalaï Lama zijn. Laten wij de koe bij de horens vatten. Binnen de 24 uur hebben wij een rechts onafhankelijk dagblad, en de dag nadien zwaaien overal de Goedendags in Vlaanderen, waarna wij, samen met de broeders uit het Noorden der Lage Landen, en met die uit de ontstolen Zuidelijke Nederlanden in Vrankrijk, weldra één natie zullen vormen, de Vrije Herenigde Republiek der Nederlanden.
De oude Mozes gaf het voorbeeld, na de symbolische 40 jaar omzwermen in de woestijn Misschien is het eigen aan de leeftijd, maar ondergetekende hoopt het nog te beleven, dat zoiets gebeurt. Liefst niet zo zacht als bij de lieve man die Karel Van Isacker was, maar met de onstuimigheid eigen aan de jeugd. De tijden zijn er rijp voor!
Het is me toch wat. Eerst een Belga-berichtje, vervolgens De Standaard online, dan deredactie.be en het radionieuws. Allemaal brachten ze hetzelfde verhaal over Karel van Isacker. Alsof er nergens iemand was die wat verder kon kijken dan de Belga-neus lang is. Want we weten nu stellig dat te veel journalisten van te veel bladen de berichtjes van het persbureau te getrouw en zonder al te veel nadenken kopiëren. En wat nog het ergste is: zonder bronvermelding.
Woensdag 25 augustus konden we het weer meemaken. Radio en schrijvende pers berichtten op dezelfde manier over prof. em. dr. Karel van Isacker sj, die die dag overleden was de man vierde de dag ervoor nog zijn 65e priesterjubileum. Alleen ... ze kopieerden deze keer allen van Wikipedia. En met het gekende resultaten: foute berichtgeving. Het doet de reus die Van Isacker was, helemaal geen recht! Wij proberen het zelf opnieuw. En beter.
*
Van Isacker is geboren met een zilveren lepel in de mond, zoals de Britten zouden zeggen. Vader was CVP-minister Philip van Isacker. Karel werd opgevoed in een katholiek gezin, in Mechelen. Philip van Isacker behoorde tot de Vlaamsgezinde christendemocratische vleugel van de grote Katholieke Partij.
Hoewel het jezuïetencollege in Aalst hem enorm was tegengevallen Karel deed acht jaar over zijn humaniora en noemde het college een kazerne koos hij in de poësis voor een geestelijke roeping. Na zijn rechtenstudies in Namen waar hij Philip Willaert s.j., secretaris van wijlen Pirenne, tegen het lijf liep koos hij resoluut voor de jezuïetenorde. In 1933 trad hij toe. Twaalf jaar later werd hij priester.
In 1949 betrad Van Isacker voor het eerst het publieke podium. 34 is hij als hij hoofdredacteur wordt van het het jaar tevoren opgerichte jezuïetenweekblad De Vlaamse Linie. Van Isacker gaf het blad een smoel én een opinie die breedgedragen was in Vlaanderen. Zoals de belgicistisch-katholieke kwaliteitskrant De Nieuwe Gids haar weekblad De Spectator had, zo was de toen uitgesproken Vlaamsgezinde katholieke kwaliteitskrant De Standaard gezegend met een weekblad net rechts van haar: De Vlaamse Linie. Vooral onder Van Isacker zou het predicaat Vlaams ook een inhoudelijke invulling krijgen. Tevoren was het eerder geografisch, omdat het blad werd gesticht als dochteronderneming van het succesvolle jezuïetenweekblad De Linie in Nederland.
Strijdend katholiek, was De Vlaamse Linie. Koningsgezind. En Vlaams. Dus ronduit rechts én ronduit pro-CVP (weet dat in die tijden de liberalen, net als de socialisten, links werden genoemd, omdat ze vrijzinning waren). Het blad verscheen onder de kop voor outer en heerd, maar onder Van Isacker werd de heerd belangrijker. Het blad kende onder hem niet alleen een gevoelige stijging van het aantal lezers, hij kloeg luidop de excessen van de repressie aan. En dat in een blad dat werd uitgegeven en dus gedragen door Vlaanderens meest beruchte en belangrijke priesterorde. De bisschoppen zagen het niet graag gebeuren. Van Isacker trok de net uit de gevangenis ontslagen Lode Claes (later VU-senator) aan als politiek redacteur. Maar met Filip de Pillecyn, Robert Poulet, Arthur De Bruyne, Leo Picard, Albert De Jonghe, Paul Jamin en Hendrik Brugmans ook een breed scala van oud-collaborateurs en neutralen, van uitgesproken katholieken over voorstanders van de oecumene één van de nagels waar Van Isacker op hamerde en vrijzinnigen (Picard was zelfs socialist, horresco referens). Hij zag trouwens liever leken als medewerker; zo weinig mogelijk rokken hier moet hij ooit tegen de censor gezegd hebben.
De sterke Vlaamse lijn was niet alleen het probleem van het blad het bleef immers trouw aan de CVP en kloeg de afscheuringen van o.a. de Vlaamse Concentratie aan; ook niet de aanwezigheid van heel wat uitgesproken Vlaams-nationalisten, en vrijgelaten zwarten op de redactie vormde een probleem. Maar het felle aanklagen van de repressie en daarmee gepaard gaande druk op de CVP, zorgde voor de finale doodsteek van Van Isacker. De bisschoppen slaagden er na het nodige lobbywerk in een censor in te stellen bij De Vlaamse Linie (pater Sallets). Maar daar was de nog jonge Van Isacker niet mee opgezet; hij wou het blad dan maar laten verschijnen met witte plekken. Dat gebrek aan volgzaamheid voor een jezuïet! werd hem niet in dank afgenomen. Overigens was het té zwarte karakter een doorn in het oog van wel meer katholieken; het ACW, KA-groeperingen, de Bonden van het Heilig Hart die met het blad colporteerden en sommige jezuïeten voerden de druk op.
Nadat hij in april 1950 de Provinciaal zelf al had laten weten, ermee te willen stoppen, werd hij in mei 1950 vervangen door Albert Van den Daele sj. Voor hij van het toneel verdween, pleegde hij nog een laatste wapenfeit: het speciale 11 julinummer. Mechelen had dan wel een circulaire de wereld ingestuurd dat het blad niet mocht worden verspreid, de Katholieke Actie-jeugd verkocht er toch maar 9900 exemplaren van. In dat nummer had Lode Claes (pseudoniem Georges Frederickx) de resultaten gepubliceerd van een enquête naar de meest belangrijke Vlaming van het moment. De namen in de top-vijf spreken voor zich: Cyriel Verschaeve op één (met bijna een kwart van de uitgebrachte stemmen), vervolgens Lodewijk Dosfel, Frans Daels, Flor Grammens en Joris van Severen. De eerste gematigde flamingant eindigde in de lijst op nummer tien: Frans van Cauwelaert. Het nummer lokte heel wat ziedende reacties uit en was zelfs het dominerende gespreksonderwerp op de bisschoppenconferentie van juli dat jaar.
Historisch onderzoek toont overigens aan dat De Vlaamse Linie het zwarte Vlaanderen dedouaneerde bij de bredere katholieke bevolking en in die zin een belangrijke rol heeft gespeeld in het ontwaken van de naoorlogse Vlaamse Beweging. Van Isacker heeft daar een niet onbelangrijke rol gespeeld.
Een volgende stap in zijn carrière was de belangrijke overstap naar Ufsia, de voormalige jezuïetenuniversiteit in Antwerpen. Van Isacker doctoreerde op Wettelijk land, werkelijk land, werd vooral bekend voor zijn sociale geschiedenis o.a. over de havenarbeiders; voor zijn meest geliefde driedelige werk De Antwerpse dokwerker kreeg hij de prestigieuze Camille Huysmansprijs en publiceerde over de christendemocratie en het daensisme. Van Isacker stond bekend als een gereputeerde en bevlogen prof geschiedenis, en dat al sinds 1950.
Bij het ruime publiek werd hij vooral opnieuw bekend toen zijn professoraat stilaan op zn laatste benen liep. Vooral Mijn land in de kering (1978/1983) en Het land van de dwazen (1970) kenden veel succes. Met zijn publicatie Herderlijke brieven over politiek (1969) zou hij opnieuw met de vloek van de Mechelse kromstaf te maken krijgen. Ook de co-hoofdredactie van het vijftiendelige Twintig Eeuwen Vlaanderen droeg bij tot zijn bekendheid. Samen met de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging bracht het de Vlaamse emancipatie in boekvorm in menig huiskamer binnen.
Vooral ook zijn jarenlange studie over en strijd voor Irma Laplasse volgens Van Isacker onschuldig ter dood veroordeeld tijdens de repressiedagen kreeg heel wat media-aandacht. Door zijn inzet en lobbywerk werd het proces opnieuw geopend Laplasse werd echter in 1995 opnieuw schuldig bevonden aan verklikking. Van Isacker noemde zijn publicaties hierover de uitdrukking van een verontwaardiging over het onrecht waarvan een machteloze het slachtoffer werd, een vrouw zonder invloed, die niet eens wist wat er met haar gebeurde of waarvan men haar beschuldigde. (In Ten huize van, XIV, Davidsfonds, 1978.)
Van Isacker was vooral een prof geschiedenis voor de mensen. Hij legde een programmaverklaring af in het dunne boekje Geschiedenis voor mensen (1960). Zijn historisch onderzoek moest leesbaar verwerkt worden in boeken voor een ruimer publiek. Wat ik vergaar door eigen onderzoek en wat vakmensen mij hebben geleerd, breng ik bijeen in een boek dat zich niet tot specialisten richt maar tot alle mensen van mijn tijd. Ik probeer een antwoord te geven op enkele vragen die zij zichzelf stellen en waarvoor de sleutel vaak in het verleden ligt. (In Ten huize van, XIV) Hij belandde daarvoor bij uitgever De Nederlandsche Boekhandel van Albert Pelckmans, waar hij zowat al zijn werken kon uitgeven én ook Mens & Tijd beheerde, in feite zijn hoogst eigen fonds historische uitgaven. In die reeks verschenen opvallend veel egodocumenten van en over uitgesproken Vlaams-nationale figuren, vaak zelfs over hun collaboratieverleden.
Tot slot raakte hij ook bij het televisiekijkende publiek bekend als lid van de Wetenschappelijke Commissie die de tv-programmas over collaboratie en De Nieuwe Orde van Maurice De Wilde begeleidde. Hij raakte zo ook vervat in de kleine Historikerstreit die daarover in de kolommen van de Vlaamse pers werd gevoerd, en waarover Lode Claes zijn Het verdrongen verleden publiceerde (1983).
Niet alleen op dat vlak, engageerde hi j zich. Hoewel er geen structurele band was met Luc Versteylens groene fietsers en anti-Duwvaartbewegers, die in de tweede helft van de jaren 70 het licht zagen en aan de basis liggen van het huidige Groen!, zou ik Van Isacker als een van de eerste bewuste en bewogen groenen van Vlaanderen durven noemen. Van Isacker verzette zich expliciet tegen de uitbreiding van de haven en de onteigening van de Antwerpse polders. Dat resulteerde in zijn nogal eenzijdige pamflet Het land van de dwazen; een aanklacht tegen milieuvervuiling en stedelijke verloedering. Die zag hij als resultaten van de vooruitgang Groen! heeft trouwens niet enkel met Van Isacker erg conservatieve wortels, maar dat is een ander verhaal.
Vervuiling en verloedering hebben een immense impact op het geestelijk leven van de mens, stelde Van Isacker. Het milieu is het levende contact met het verleden en als dat vernietigd wordt, is men niet alleen van een stuk verleden afgesneden, maar van de geestelijke levensader zelf. En Breken met de tradities is een doodzonde. Men bezondigt zich aan iets wat op den duur niet alleen en niet op de eerste plaats het biologische, maar vooral het geestelijke leven van de mens in gevaar brengt wanneer men het milieu, dat gestolde verleden, vernietigt. Wat met mij meegegroeid is in de jaren van mijn leven, dat ben ik en dat draagt mij. En zo worden wij allen samen gedragen door de wijsheid, door het inzicht van de vorige generaties. En zolang wij met het milieu, dat langzaam groeide uit die wijsheid en dat inzicht, contact hadden, droeg het ons en inspireerde het ons en maakte het ons gelukkig. En daarom is de vernietiging ervan niet op de eerste plaats het vernietigen van iets stoffelijks. Het is het wegslaan van de onontbeerlijke grondslag voor het geestesleven van de mens.
Van Isacker trad op zeer late leeftijd nog toe tot een steuncomité van Doel 2020 dat het polderdorp koste wat kost wil behouden. Ook hier speelde zijn groen-conservatieve opvatting in door opvatting die in de activistische kringen rond Doel duidelijk werd en nog wordt gedeeld.
Daarmee kreeg het maatschappelijk van de bekende jezuïet engagement een duidelijk profiel. Van Isacker tekende het verder uit in zijn tweedelig, prachtig uitgegeven Mijn land in de kering, waarmee hij meer dan met zijn andere werk bekend werd bij het brede publiek.
In de kern is het een sociale geschiedenis van het Vlaamse volk. Maar vooral in het tweede deel verliet Van Isacker het historiografische pad en sloeg hij een meer programmatorische richting in. Pessimisme en scepticisme staan er centraal; het boekdeel ademt een Untergang des Abendlandes uit. Van Isacker was ervan overtuigd dat met heel West-Europa, Vlaanderen aan de rand van de beschaving dreigde te komen door de ongebreidelde vooruitgang met haar industrialisering en individualisering, verlies voor het sacrale en het eeuwige, en gebrek aan respect voor tradities en verleden.
(Voor de petite histoire: de uitgever en de lezer heeft bijna een decennium lang moeten wachten op zijn lang aangekondigde opus magnum., Mijn land in de kering Van Isacker heeft tijdens het schrijven ervan Laplasses verhaal ontdekt de vraag waar en hoe zal nooit opgelost worden. Dat leidde tot een nieuwe roeping, namelijk om de schande over haar ongedaan te maken. Uitgever Herman Verstraete: Karel antwoordde, aan de telefoon, dat hij nu voorrang gaf aan een andere studie. "Het gaat om een moord", zei hij letterlijk aan de telefoon. "Het gaat om een moord".)
Karel Van Isacker is zijn publieke carrière begonnen als iemand van links in de Kerk. Hij mag met zijn inbreng in De Vlaamse Linie waar hij de deuren opende voor de oecumene en voor vrijzinnigen al een rekkelijke genoemd worden zeker voor die tijd, toen het nog not done was om in een strijdend katholiek blad actieve vrijzinnigen aan het woord te laten.
Vanaf de late jaren 1970 bewoog hij zich meer en meer naar rechts in de Kerk. Zijn opvattingen over vooruitgang en verlies van tradities in de samenleving, vertaalde hij ook naar de instelling waarin hij was opgegroeid en waaraan hij zijn hele leven had gegeven. Al in 1978, in het interview voor Ten huize van (hier te bekijken) legde hij de vinger op de wonde: het is mijn leed als historicus te ervaren hoe de Kerk als menselijk instituut steeds meeliep met de stroming van de tijd. En nu ook weer loopt de Kerk mee met de stroming, met de mode van de tijd. Het is het meedoen aan een capitulatie.(...) Wij beleven inderdaad een tijd van capitulatie, en de volgende generatie zal zich met verstomming afvragen hoe een gemeenschap zo luchthartig, zo onnadenkend de schatten van het verleden door deuren en vensters kon gooien. Men capituleert omdat men mee wil doen met de geest, met de mode van de tijd. En het is de vraag waar de Kerk zal staan als deze mode fataal voorbij zal zijn, want niets verdwijnt sneller dan een mode. Dan riskeren wij ons in een verschrikkelijk geestelijk braakland te bevinden.
Deze analyse ligt ook aan de basis van Ontwijding, het laatste boek dat hij heeft uitgegeven (1989) niet bij DNB/Pelckmans, maar in de Forum-reeks van het Davidsfonds, waar ook Mark Grammens publiceerde, in se de man die in de laatste jaren van De Linie de rol speelde die Van Isacker had in De Vlaamse Linie: die van rekkelijke zelfs progressieve geloofsbelijder en overtuigde strijder voor Vlaanderens emancipatie. Ontwijding was begin jaren 1990 verplichte lectuur voor wie zich toen in overtuigde, conservatieve katholieke kringen begeefde sommige studenten aan de KU Leuven dweepten ermee. Het was zijn afscheid van Rome zoals Rome zich toen opstelde, afscheid van Vaticanum II, en een verzoening met de oude Tridentijnse ritus, die hij gedurende jaren beleefde in de zelf opgerichte kapel Sint-Michaël in het onooglijk kleine Limburgse dorpje Niel-bij-As. Daar ontving hij iedereen die hem wou spreken, iedereen die hem wou interviewen over het verleden, iedereen die met hem ingetogen de eucharistie wilde vieren. Op zijn manier, zoals ze twee millennia werd gevierd.
Vlaamsgezind is Van Isacker altijd geweest en gebleven. Zijn engagement en duidelijke lijn in De Vlaamse Linie is daar één voorbeeld van. Van Isacker ging echter ook regelmatig voor in de eucharistieviering die de IJzerbedevaart voorafging. Ook in de herdenkingsdienst bij het overlijden van Lode Claes ging hij voor. Zijn co-hoofdredacteurschap van het monumentale Twintig Eeuwen Vlaanderen (1972-1976) was een duidelijk signaal. In 1985 bad hij voor op de 14 repressiestaties tijdens een amnestiebetoging van het Taal-Aktie-Komitee. In 1998 ondertekende hij met veel overtuiging het OVV-manifest Vlaanderen staat in Europa. Van Isacker was ook lid van het Aanbevelingscomité van de radicale IJzerwake.
Van Isacker heeft al wat omzwervingen achter de rug in Vlaanderen. En toch, hij wandelde niet. Van Isacker schreed. Op late leeftijd opnieuw in zwarte soutane. Het hoofd lichtjes de lucht in in mijn herinnering leek hij op dat vlak op Manu Ruys. Stijl was belangrijk. Een dinaso, niet in feiten zoals zijn collega Luc Versteylen sj. of zijn goede vriend Lode Claes, maar wél in stijl en optreden. Zo ook in zijn late herroeping naar de traditionele Roomse kerk, met haar eeuwenoude rites die in Vaticanum II als kind met het badwater werden weggegooid.
*
Leg dit stuk nu naast de berichtgeving van onze media, leg het naast de bijdrage in Wikipedia. De aandachtige lezer haalt zo de fouten uit het Wikipediastuk. En uit de stukken van de copypasters van de vaderlandse pers
Helaas en schandalig genoeg denkt de ontwortelde kosmopoliet in mij nu aan de oude waarheid over het eeuwenlange bloedvergieten in Italië en de eeuwenlange vrede in Zwitserland, namelijk dat de ene omstandigheid de renaissance heeft opgeleverd en de andere het bankgeheim
***********************
Ik ben van den buiten
Ik kreeg van mijn ouders, Van ieder mijn part Van vader mijn schouders Van moeder mijn hart Ik vocht om mijn stuiten Met zuster en broer. Ik ben van den buiten Ik ben van den boer!
Bij d'eigenste pachter, Eerst koeier dan knecht Mijn klakke van achter, Mijn hoofd immer recht Zoo dien 'k om duiten, En teer op mijn toer; Ik ben van den buiten. Ik ben van den boer!
Ik zout en ik zaaie Ik eg en ik ploeg Ik mest en ik maaie Ik zweet en ik zwoeg, Ik klets op de kluiten En glets op de moer. Ik ben van den buiten Ik ben van den boer!
En hebben de zeisens Gezinderenzind De mallende meisens De wagens gepint Dan zit ik te fluiten Van boven op 't voer: Ik ben van den buiten, Ik ben van den boer!
*******************
Psst
Dit zinnetje hierboven, als afsluiter van een heus artikel met alles er op en er aan, uit de pen van een Grote Meneer (zijn naam, met eerbied, wordt hier achterwege gelaten, zodat U twee keer moogt raden (*)) zette mij met een schok terug in de werkelijkheid. Hoe kan schrijven zo geniaal zijn!
Het ging nochtans over een bekend gegeven, namelijk het gevoel een ontwortelde wereldburger te zijn, die nergens vaste wortels meer heeft. Heb ik meteen zeer persoonlijk genomen! Van het landelijke en de rustige boerenbuiten naar de grote geleerde stad, en terug, om na een wijle tenslotte, als orgelpunt van een druk bestaan, in den vreemde te belanden. Waar, net als in het huis mijns vaders, de dagen trager waren
En voilà, nu ik weet het waarom ik aan het genie van de Grote Meester zelfs bij benadering niet kan aan tippen, namelijk de zekerheid van gebrek aan talent en de vrees om voor te sentimenteel te worden versleten. Er zijn dingen waarover men niet spreekt, ziet U, maar die iedereen al eens voelt op een rustige zomeravond, als de zon achter de kim is gezakt. De rustige boerenbuiten van mijn jeugd trekt aan mijn ziel, net als de zuigende modder waarin vroeger mijn kinder-holleklompen zich in vastzogen. Een doorvoelde jeugd, gespiegeld in het Lied Ik ben van den buiten van René Deckerq. Dat was in mijn geval niet de vlas-streek, maar Hart-Vlaanderen, en meer bepaald wat men later is gaan noemen De Verwoeste Gewesten , die laten mij nooit meer los!
Moest ik daarvoor eerst nieuwe wortels geschoten hebben in Berlusconi-land, te midden van vriendelijke mensen, die de nazaten zouden zijn van de Romeinse overweldigers die onze voorouders gemolesteerd of beschaafd hebben. En die later de Renaissance zouden uitgevonden hebben?
Mis, Piet! zegt mijn Geelse vriend, die deze wijsheid in klas schijnt te hebben opgedaan bij na-schools onderwijs : wat wij hier Italianen noemen, dat zijn de nakomelingen van de slaven der Romeinen, zij het vermengd met het bloed van hun Meesters, die hun Meesters overleefd hebben .Die slaven waren een bonte mengeling van volkeren uit elk deel der wijde wereld en zij waren de oorzaak van de ondergang van het Romeinse wereldrijk .
Dan denk ik : en dat volk heeft de grootste schilders, de grootste musici, de grootste architecten, de grootste Meesters, kortom, de Renaissance, voortgebracht Daar hebben wij, Vlamingen, toch ook ons steentje toe bijgedragen Dit klein détail heeft de Grote Bennoo Barnard (want ik had het over hem) natuurlijk weer over het hoofd gezien. Zoals gewoonlijk hij alles over het hoofd ziet als het over Vlaanderens glorierijk verleden of Vlaanderens schitterende toekomst gaat. Altijd dat redeneren in termen van wij en zij, de anderen! Weer die typisch Hollandse kruideniers-mentaliteit, zo geliefd bij het management van Knack.
Als Vlaming daarentegen is er geen haar op ons hoofd die twijfelt aan de grootsheid van Hollands Glorie in het verleden. Wij zingen, net zoals zij, over Piet Heyn en de Appeltjes van Oranje en Rembrandt van Rijn is ook een beetje van ons. Wij kijken op naar de sterke leidersfiguur van Geert Wilders en de PVV, en wensten ons even rijk aan durvers als zij.
Als Mr Barnard ook effe wilde nadenken hierover? Zou hardstikke leuk zijn, seg! Maar of de bazen van Knack hem dat zouden gunnen om met zoveel vuur en vervoering over Vlaanderen te schrijven, daarvoor zal hij moeten wachten tot zij het voorwerp van hun belgicistische verdwazing moeten missen, wegens het uiteenspatten ervan.
Ondertussen kunt U, waarde diepvereerde vriend Barnard, maar beter wat inspiratie opdoen .Ik denk dat U zon kleine 400 jaar geschiedenis hebt in te halen. Zeker, voor en ook na de Slag bij Nieuwpoort, waren er de Zuidelijke Nederlanden, Uw broedervolk, dat sindsdien onder vreemde dwingelandij, vandaag op het punt staan zich van hun boeien te bevrijden.
De naam Pelg zal U moeten schrappen, met of tegen Uw goesting. Trouwens, U zou moeten weten dat Julius César meer de volkeren van boven de Moerdijk heeft bedoeld, toen hij hen de Belgae noemde ..U weet wel : De Belgae zijn de dappersten aller Galliërs .Moest hij daarmee de Vlamingen bedoeld hebben, dan zou er gestaan hebben De dappersten aller Galiiërs, dat waren de Menapiërs ..
Als die scheldnaam van Belgen op onze hoed werd gezet, was dat (in den beginne) alleen om na 1830 de bevolking van Vlaanderen te onderscheiden van de Franssprekenden, die ervan droomden aan te sluiten bij Frankrijk. De Mogendheden hadden echter een buffer nodig tussen de Germaanse en de Latijnse volkeren en wilden, ook voor Engelands veiligheid tegenover Frankrijk, een zelfstandige entiteit, die ze dan maar België hebben genoemd .Neen, Her Barnard, wij zijn bij ons geen Pelgen, maar Vlamingen.
Niet zeggen aan de bazen van Knack, hé! Want, zij kennen ook het verhaal van de Brugse Metten. Nu weet U waarom U moet zwijgen tot de stormklok luidt!
************************
(*) met de Knack-zoeklmachine vindt U het betreffende artikel gemakkelijk terug Hier zult U trouwens nooit enige vorm van publiciteit aantreffen voor dit blad omwille dat het uitgegeven wordt door vrienden van La Cour/Het Hof. Het is al erg genoeg dat, om Bennoo Barnard te promoten, die daarin schrijft, hier de naam van dat blad moet staan.
Mede door de reputatie van dat genie, en ook een beetje omwille van het zusterblad TRENDS wordt er al eens iets door de vingers gezien .
(*) Op de achtergevel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Brugge op een gedenkplaat staat in t Latijn te lezen (vertaald):Dankbare Italianen hebbe dit monument in het jaar 1825 opgedragen aan Jacobus Coene, een illustere verluchter van handschriften uit Brugge, die met zijn kunst de aartsbisschoppelijke kerk van Milano versierde.
Deze wijsheid komt niet uit mijn koker maar uit de koker van Siegfried De Vaere en Carine Cuypers in hun boek Italië, De best bewaarde geheimen blz 90, uitgeverij Davidsfonds.
Ben vandaag een beetje in de war, zeker?! Eigenlijk moest er als titel hierboven gestaan hebben Over de verpakking van de boodschap door onze verkochte media, over een twijfelachtig vonnis met de doodstraf als gevolg, waarvan de uitvoering eigen is aan de meest primitieve instincten van een onderontwikkeld volk, die het geheel van de strafmaat omschrijven als de cultuur-eigen uitdrukking van een wreedaardig samenlevingsmodel, dat ons verkocht wordt als de godsdienst van de vrede waarnaar wij allemaal moeten snakken. Oosterhuis zou, in een zeldzame periode van bezieling, daaraan toevoegen : evenals een moede hinde naar het klare water smacht
Zeg nu zelf, dat is geen titel meer, dat is een sterk gecondenseerde speech die pas in de mond van iemand als de Weledele Heer Sir Nigel Farage goed tot zijn recht zou komen. Sir Fargare had inderdaad genoeg aan een paar volzinnen om de mens geworden pretentie van onze Natte Dweil neer te bliksemen in het Europarlement.
Bij een collega-blogger staat vandaag een betere omschrijving dan deze van het artikel uit dS, hieronder gewetenloos in t lang en in t breed overgenomen. Het is maar hoe U het neemt dat er in de media van alles geschreven wordt, als het maar niet de rauwe werkelijkheid van de Islam is.Dan is die collega-blogger tenminste wat duidelijker. Lees maar :
Katlijn Malfliet van de vrij schijnheilig correcte Nederlandstalige Vrouwenraad verwoordde haar protest als volgt op de regimezender 0000 :
"Zij is veroordeeld tot steniging omwille van het feit dat zij overspel gepleegd heeft. Wij vinden dat steniging een ... euh ... een systematische actie is die eigenlijk wijst op onderdrukking, patriarchale onderdrukking van vrouwen en ... euh ... het gaat hier om fundamentele schending van de mensenrechten" (glimlach)
Het is tragi-komisch om te zien en te horen, hoe politiek-correcte geïnfecteerden zich kronkelen en wentelen om in verhullende en verbloemde taal de sadistische doding en marteling die steniging is, te reduceren tot een quasi fait divers. Met de blos van de menopauze op het gelaat omschrijft Katlijn deze wandaad als "een systematische actie.
*********************
Dit alles gezegd zijnde, mag U nu even genieten van het verhullend taalgebruik in dS. Hou in Uw achterhoofd AUB het beeld van de kat die rondsluipt rond een heet kommeke melk. Maar gezien de omstandigheden, zou ik eerder spreken van een troep laffe hyenas, die rond hun stervende prooi sluipen, en wachten om toe te springen tot alle leven geweken is .
*******************
Wereldwijd protest tegen steniging Iraanse vrouw
·Bron: afp/belga
TEHERAN - Vandaag wordt in 100 steden over heel de wereld, waaronder Brussel, Charleroi en la Louvière, actie gevoerd tegen de steniging van de Iraanse vrouw Sakineh Mohammadi Ashtiani. Zij wordt er in eigen land van verdacht overspel te hebben gepleegd en medeplichtig te zijn aan de moord op haar man. Teheran zegt vandaag dat het onderzoek nog niet afgerond is.
Er is nog geen enkele definitieve beslissing genomen over de steniging van Sakineh Mohammadi Ashtiani wegens overspel en moord, klinkt het bij het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken. De toepassing van de straf werd 'opgeschort' en het verdict is 'in onderzoek'.
'Voor zeer zware straffen bestaat er een bijzondere en lange procedure, klinkt het vanuit de Iraanse hoofdstad. Het verdict is in onderzoek en als de justitie tot een eindbeslissing komt, zal dit bekendgemaakt worden', zo verklaarde Ramin Mahmanparast, de woordvoerder van Buitenlandse Zaken.
De 43-jarige Sakineh Mohammadi Ashtiani, moeder van een gezin, werd tot de doodstraf door steniging veroordeeld wegens overspel en medeplichtigheid aan de moord op haar echtgenoot. Volgens Teheran heeft ze bekend dat ze een affaire had met de neef van haar echtgenoot en hem geholpen haar man te vermoorden. Haar advocaat zegt dat ze bekentenissen heeft afgelegd door foltering. In 2006 werd ze veroordeeld en opnieuw in beroep, in 2007. Begin juli kondigde Iran aan dat het gerecht de executie had opgeschort in afwachting van een nieuw onderzoek van de zaak.
Wereldwijd protest
De zaak veroorzaakt sinds twee maanden sterke ophef en een groeiende mobilisatie in westerse landen. Zaterdag wordt de internationale actiedag '100 steden tegen de steniging' gehouden, met acties in onder meer Brussel, Charleroi en La Louvière. In totaal doen 106 steden mee aan de manifestaties.
Een 350-tal mensen heeft op de trappen van het Brusselse justitiepaleis betoogd. Meer dan 60 Belgische organisaties steunen het protest. 'Wij betonen onze internationale solidariteit met Sakineh', zegt de woordvoerster van de Nederlandstalige Vrouwenraad, die het initiatief voor de manifestatie heeft genomen.
'Steniging is een mensonterende praktijk en een ernstige schending van één van de meest fundamentele mensenrechten. Het is een repressieve barbaarse daad die geen plaats heeft in de 21ste eeuw.'
De manifestanten aanvaarden ook niet dat de steniging zou passen in de Iraanse culturele context die niet te vergelijken valt met de Westerse. 'Een aantal waarden gelden en moeten gelden voor iedereen, over heel de wereld. Geen weldenkend mens kan akkoord gaan met zaken zoals steniging. Het is niet meer dan een uiting van systematisch patriarchaal geweld.'
Op de trappen van het justitiepaleis bouwden de manifestanten een symbolische muur die als bescherming moet dienen voor Sakineh Mohammadi Ashtiani.
Voor het stadhuis van Charleroi deelden een twintigtal manifestanten brieven uit aan automobilisten met het verzoek die naar de Iraanse ambassadeur in België te sturen.
************************
Pssst
Over de onmenselijke terechtstellingen in China (revolver tegen het hoofd en pang! de orgaatransplantatie kan beginnen) horen we minder en minder. Omdat vanzelfsprekend er grote handelsbelangen op het spel staan. Daarom wordt het scherm regelmatig gevuld met tragische beelden van genocides allerhande, als daar tenminste plaats voor is omdat er die dag geen nieuws is over overstromingen of alles vernietigende door Allah gewilde bosbranden op elk mogelijk plekje van onze wereldbol. De mens achter de camera moet zijn verzet hebben, nietwaar!?
We huiveren als uit donkere archiefkrochten af ten toe gefilmde terechtstellingen op de rand van gapende massagraven van Joden in WO II op ons worden losgelaten : kijk eens wat de Nazis hebben aangericht .de boodschap is duidelijk.
Maar reportages over het verloop van een steniging? Die bestaan niet, want steniging bestaat niet. Punt aan de lijn .En als er al ergens een vonnis in die zin zou bestaan, dan richten wij daar onze pijlen op : het is een onrechtvaardig vonnis, want .Over de strafmaat en de onmenselijkheid ervan : verhullend taalgebruik AUB, want zou de mensen op verkeerde gedachten over onze vriendjes, de Moslims, kunnen brengen .
Een zeldzame keer bereikt ons een foto, waarbij steevast kan opgemerkt worden, dat deze met aan zekerheid grenzende veronderstelling, getrukeerd is.
Het staat U nochtans volledig vrij de beelden op Uw netvlies te laten verder lopen. Zie foto hierboven. Zo doodt men zelfs nog geen straatkat! Dat is, voor het plezier der beulen, in opdracht van Allah, om onmachtige vrouwen te martelen tot de dood erop volgt. De woestijn is er groot genoeg voor ..
Zij ruste in vrede, de arme ziel .Ze zal heel zeker niet worden vereeuwigd, zoals wij het deden met onze Middeleeuwse Beatrijs. Haar naam integendeel zal geschrapt worden, en de beulen zullen weer eens hun plezierke gehad hebben .een collectief orgasme, als het ware, in Allahs naam .
Maar ach Iran, dat is zo almachtig ver van ons bed, en we zijn al lang vergeten dat dat land ooit het Westers gezinde Perzië was, tot Khomeiny (1979) het in brand joeg, en de Sjah met zijn lieve Farah Diba met moeite kon ontkomen. Amper een paar jaar later was het land terug gevoerd naar de duistere Middeleeuwen .
Het is al helemaal niet de bedoeling om met andermans veren te pronken, het gaat er bij deze alleen om, om kostbare informatie veilig op te slaan en zoveel mogelijk door te geven.
De Nederlandse Staatsvlag, indien omschreven met de dichterlijke benaming oranje-blanje-bleu verwijst ook naar een minder gelukkige periode bij onze Noorderburen, waar er maar zeer weinig wordt over gesproken. Bedoeld is de Oranje SS-bataljons die strijd leverden naast hun Duitse kameraden tegen het goddeloos communisme. Na de nederlaag bleken dezen ineens geen goede Nederlanders meer te zijn en werd hun inzet voor een goed doel, maar verkeerdelijk zij-aan-zij met de verkeerde vrienden, bedacht met de naam van landverraad. Ja, hoe kan het anders, ook bij de Noorderburen werd de geschiedenis geschreven door de overwinnaars. Bij ons was het Rome of Moscou en toen onze jongens na het uitbreken van de vrede terug in het land kwamen, en geen medaille, maar de kogel kregen, was de Kerk die slogan al lang vergeten en keek men de andere kant op toen de trommels roffelden voor de vele executies. Toen was ook al een priester afgeklopt en weggesleept van het altaar, omdat hij na de Mis voor zijn mede-gevangenen in het hechteniskamp de samenzang Liefde gaf U duizend namen wilde inzetten. Zoek het niet te ver : ik spreek over Dom Modest Van Assche, maar dat is een compleet ander verhaal, dat we ook niet mogen vergeten, nochtans .
Maar terug naar Orange/Oranje .Ooit waren wij met een bus laatste jaars schoolmeisjes in de Zuid-Franse stad ORANGE, in het gezelschap van een hele troep o zo slimme leerkrachten. De antieke Romeinse beschaving lag er zò te rapen (parels voor de zwijnen voor de meeste pubers!) en over het voor de hand liggend verband tussen onze Noorderburen en de stad Orange (niet Oranje), had zelfs de slimste leerkracht uit de groep niet het minste benul. Toen namen wij, mijn vrouw en ik, ons voor dat eens rap uit te zoeken, sè .
Maar toen was er geen Internet, geen Wikipedia, geen slimme blogvrienden, en om op jacht te gaan in de officiële bibliotheken hadden wij geen tijd. Zo geraakte de zaak vergeten, tot nu, als een collega blogger, zo nonchalant als maar mogelijk is, de oplossing aanbiedt op een blaadje. De naam Oranje is gewoon nostalgie voor een opgeblazen erfeniskwestie uit de feodaliteit, waarbij ik me nu afvraag of de Franse Staat vandaag de dag wel degelijk de rechtmatige eigenaar kan zijn. Hoe en wanneer zijn de Oranjes daar dan weg geborsteld? Laten die zo maar hun erfdeel inpikken?
Doet mij denken aan dat ander koninklijk geval, dat het op zekere dag meer opportuun vond om voortaan het Huis van Windsor te worden genoemd, in plaats van con Saxen-Coburg-Gotha En dan die andere Engelse achtbare familie met Duitse voorouders die voorheen luisterde naar de naam Battenberg (Herr von Battenberg : Oer-Duits, zoals U zier) die het om praktische redenen ineens beter vond om voortaan Lord Mountbatten te worden genoemd .
Wat een enkele verloren wereldoorlog al niet meebrengt, hé! Maar allez, de Oranjes hebben stand gehouden, doorheen de eeuwen. Als ze braaf zijn, mogen ze blijven. Maar verder dan een soort Harten- of RuitenHeer in het kaartspel mogen ze niet reiken. Er zijn grenzen aan de Koninklijke prerogatieven .Wat gij, Prins Bier?
En zo kom ik op die tweede verrassende vaststelling bij de collega : dat afgesneden bovenhoekje, dat symbool staat voor een eveneens door Frankrijk ontstolen eigendom : Frans Vlaanderen, of Vlaanderen in Vrankrijk .
De Prinsenvlag is een Nederlandsehistorische vlag, die oorspronkelijk gedragen werd door de orangisten tijdens de Tachtigjarige Oorlog, als eerste opgemerkt tijdens de slag om Den Briel. De Prinsenvlag is gebaseerd op de livreikleuren van Prins Willem I van Oranje-Nassau, vandaar ook de naam. Dit zijn oranje, wit en blauw, ook wel oranje-blanje-bleu (en soms zelfs: ranje-blanje-bleu) genoemd. Het Oranje staat voor het Prinsdom Orange welke Prins Willem I erfde van René van Chalon, de witte baan voor vrijheidsstrijd en het oppergezag en het blauw ten slotte als huiskleur van het Graafschap Nassau.
Betekenis
Betekenis
Oranje, wit en blauw kunnen gezien worden als symbolische kleuren met een achterliggende gedachte. In cultureel-historisch opzicht zijn dit de Identiteit, de Souvereiniteit en de Traditie van de Nederlanden
(Bellatores) Oranje Straalt krachtigheid uit, de openbare macht en de verdedigende geest.
(Oratores) Wit Heeft een tamelijk neutrale en culturele functie, politiek, godsdienst en heiligdom, is de kleur van het oppergezag (oratores)
(Laboratores) Blauw vertegenwoordigt het volk, het werk en de economische functie (laboratores)
Het oranje is de kleur van het zegevierende verzet tijdens de inquisitie, het was de kleur van Willem de Zwijger, stadhouder van een aantal van de 17 gewesten. (Bron: Wikipedia)
Hier merkt men het oranje, blanje, bleu in combinatie met een afbeelding van de Vlaamse Leeuw. Merk bovenaan links het afgesneden hoekje aan de afbeelding van de Vlaams Leeuw, dit staat als symbool voor het van ons staatkundig afgesneden Frans-Vlaanderen (Departement du Nord) VN - Vlaams Nationaal.
DE KERSTMAN OP ZIJN RENDIER SUIKERFEEST IN AANTOCHT
.
DE KERSTMAN OP ZIJN RENDIER SUIKERFEEST IN AANTOCHT
Suikerfeest: 'De snoepjes van Aisha'
Een verhaal over feest, cadeautjes en snoep. In 'De snoepjes van Aisha' maken jonge lezers op een plezante manier kennis met het Suikerfeest. Islamitische kinderen en ouders herkennen zich makkelijk in het verhaal en dat zet aan tot lezen of voorlezen.
Auteur Elly van der Linden: "Bedenk eens hoeveel boeken er zijn over het sinterklaas- en kerstfeest. Over het Suikerfeest bestaat er niets voor de jongste kinderen. Daarom vroeg uitgeverij Clavis me zo'n boek te schrijven. Voor Boekenpret heb ik veel gewerkt met allochtone gezinnen. Ik voel me sindsdien betrokken bij het voorlezen in allochtone gezinnen. En ik weet hoe weinig van dit soort boeken er bestaan." Hoe stimuleer jij speel- en leescultuur in je klas? Vertel het uiterlijk 20 juni in een reactie hieronder of via mail naar xtrstrong@klasse.be. Vergeet zeker niet je emailadres te vermelden en misschien win jij wel een exemplaar van dit boek!
Reacties
Als school voor buitengewoon onderwijs is het niet evident om de ouders te betrekken bij de klaswerking of ze op school te krijgen aangezien de meeste kinderen met schoolbussen komen. Toch is er een grote nood aan taal- en leesopvoeding, mee ook voor de anderstalige kinderen én hun ouders. We zijn nu in de laagste groep gestart met het uitnodigen van mama's om de verteltassen te introduceren. Deze tas heeft als inhoud een leesboek met daarrond allerlei spel- en leermateriaal. Eerst wordt het boek klassikaal geïntroduceerd en dan krijgen de kinderen allemaal eenzelfde tas mee naar huis om er samen met mama over te vertellen, fantaseren, spelletjes te doen. Aangezien we toch veel allochtone kindjes hebben zou het boekje van 'Aisha' zeker een prettige aanvulling zijn voor dit project.
nikkiwouters op 11/06/2010 @ 10:27
·
In onze kleuterklassen gaat er regelmatig een spel-vertelmoment door: de ouders zijn het laatste uurtje van de dag welkom in de klas van hun kind. De juf vertelt een verhaal en daarna (of ervoor) spelen de kinderen in groepjes een spel . De ouders nemen deel aan de spelletjes. Daarnaast lopen er twee oudergroepen waarin oa spelend leren en voorlezen en vertellen 2 onderwerpen zijn die in het eerste jaar aan bod komen.
christinetrommelmans op 04/06/2010 @ 20:13
·
Ik geef les aan anderstalige ouders. Binnen 'mijn kind, de school en ik' leren ze Nederlands maar nog veel meer hoe een school werkt en hoe zij daar hun plaatsje in hebben. Ik lees hen regelmatig voor en zijzelf lezen, elk een blad of twee, voor in kleuterklassen. Eerst met veel schroom, daarna heel enthousiast. En voor de bibliotheek van de lagere school hebben we met een tiental mama's kussens genaaid, voor een gezellige leesplek. Als we daar nu ook nog naar 'de snoepjes van Aisha' kunnen luisteren, en het achteraf in klassen gaan voorlezen, gaan we allemaal weer 'een bank vooruit'. ..
openschool_renildejanssens op 04/06/2010 @ 08:51
*******************
Pssst
Het Internet zit ongelofelijk knap in mekaar! Het is precies alsof men, als kleine mens onderweg naar de sterren of naar het universum, opeens een oude bekende uit het aardse tranendal tegenkomt. In dit geval was die oude bekende het rijke en op glanzend papier gedrukt lerarenblad KLASSE, dat vroeger altijd ongevraagd en ongelezen aan huis werd besteld. De politieke correctheid droop niet alleen zo van tussen de lijnen, de Linxe geaardheid van de vrijgevochten medemens was er met pollepels bovenop gekletst. Voor wie nog niet uit de kast was gekomen, waren en openlijk verdoken raadgevingen bij de vleet Zo van dat kindje met twee mamas (of twee papas) en die thuis even gelukkig waren als de andere kindjes
Terzake de ontmoeting op het Internet van deze morgen. Stel U voor : Klasse.be zet zich nu, ter gelegenheid van het nakende Suikerfeest,ook in voor het geluk van elk Muzelkindje! Uiteraard het liefst voor de kleine Aishas . Het zal je eigen blank inlands kindje maar wezen, dat eenzaam tussen al die griezeltjes, moet meemaken dat er nieuwsoortige feestjes op komst zijn, waarover thuis nooit, tenzij in bedekte termen, gesproken wordt Een SUIKERfeest, daar waar suiker altijd verboden wordt omdat het zo slecht is voor de tandjes .
Het wringt, net zoals de titel bovenaan dit stukje wringt. Er had eigenlijk moeten staan : de oude Mo Suikersnoeper zoekt kleine meisjes, en komt met zijn kameel speciaal uit de woestijn om jullie te verleiden met hopen snoep en suikergoed. Ik zie die griezeltjes al gniffelen dat Mo de Suikersnoeper het niet alleen op de meisjes heeft gemunt en begrijp volledig dat zij niet weten wat een rendier is. Zij hebben immers een andere cultuur .
Voor de auteur van dat meesterwerkje, heb ik naast veel onbegrip voor zoveel domheid, ook een vraagje waarmee ze waarschijnlijk niet blij zal zijn. Ik riskeer het dan toch maar, in de hoop dat er een tweede verbeterde druk komt, waarin uitgelegd wordt dat dergelijke boekjes voor blanke kindjes in de moslimlanden verboden zijn. Ze zijn verboden, omdat de Islam niet alleen verbiedt om personen af te beelden, maar vooral omdat christelijke gebruiken er aanzien worden als landverraad. De leraar in de klas zou er niet van af komen met een paar stokslagen : neen, op dergelijke misdrijven staat de doodstraf! Liefst in het openbaar, door verhanging ..
Wellicht dat zon addendum de verkoop van deze tweede druk niet zou bevorderen, maar het zou tenminste de waarheid geen geweld aandoen. Wie weet, zou dat misschien als collateral dammage niet meebrengen, dat de Islamwereld bij ons zich begint vragen te stellen .
Een van die vragen zou bijvoorbeeld kunnen zijn : we zijn hier verkeerd bezig, als we zo verder doen zal men rap liever onze hielen dan onze tenen zien .want wij eisen voor ons zaken op, die wij aan anderen in onze thuislanden niet gunnen. Wij zijn dus duidelijk een heersersras ..
Het kan natuurlijk ook zijn, dat er hooghartig zal gereageerd worden zoals Mitterand zei rond de herrie over zijn onechte dochter : Et Alors? en dat ze dapper zullen voortdoen zich als overwinnaars te gedragen.
Voortgaande op de 3 reacties hierboven op de website van KLASSE, mogen zij dat gerust reeds denken. Het lerarenkorps onder leiding van het Ministerie van Onderwijs gedraagt zich inderdaad als overwonnenen. Dhimis dus, in de taal der Muzelmannen .
Hoog tijd dus om er weer eens een spreekwoord tegenaan te gooien : men oogst wat men heeft gezaaid ..Het is niet door sprookjes te verkopen aan snoezige peutergezichtjes, dat deze een paar jaar laten op het rechte pad zullen blijven.
Onze gevangenissen zijn overbevolkt, en nu blijkt dat 99% van de straatcriminaliteit geseponeerd wordt : dat zou toch moeten een signaal zijn dat er repressiever moet opgetreden worden! Sarkozy geeft met de Romas in Frankrijk het goede voorbeeld .Misschien kan KLASSE een boekje promoten over Kleine Ali leert een beroep .Er zouden tientallen volgnummers kunnen komen, waaronder zelfs een (relatief) dik boek over Kleine Ali achter tralies .
Psssr II
Met enige weemoed denk ik terug aan wat Kerstmis in ons land vroeger pleegde te zijn, vòòr het werd ingepalmd door de platte commerce en de geldstrooierij. Moest Kerstmis gebleven zijn wat het vroeger was en in wezen nog altijd zou moeten zijn, dan zou er geen aanleiding zijn voor anders-gelovigen voor imitatie Kerstmis, een boodschap van vrede en van eenvoud .In de vooravond, een sober gezellig familie-feest rond de huistafel, met al eens, als Bruintje dat toeliet, een leuk niemendalletje voor elkaar. Geschranst kon er niet, want de Middernacht-Mis stond nog op het programma, en daarna was iedereen veel te moe .
Nu durft er geen kat meer op straat om midden in de nacht naar een lege kerk te gaan. Zelfs de bus- en/of trambestuurders die van dienst zijn, hebben schrik. Ieder donker gekleurde passagier (er zijn geen andere meer op dat uur) kan een dief en een moordenaar zijn, die een mens doodslaan voor een briefje van 20 Euro .Onze Leiders echter hebben daarvan geen last, ze wonen op den buiten of in chieke lofts, en als ze zich verplaatsen is het met een geblindeerde luxewagen Misschien zelfs onder politie-excorte .
Vergeten wij vooral ook niet de advent-tijd, vier volle weken voor Kerstmis. Met vasten en vleesderven en iedere zondag een kaarsje op de adventskrans meer in brand, ten teken dat de hoop op de komst van de Verlosser mocht groeien. Als men nu aan de laatste jaars leerlingen uit het katholiek onderwijs de vraag stelt of ze thuis een advents-krans hebben gemaakt, dan bekijken ze U alsof het in Keulen dondert .Advent : wat is dat? Hebben ze nooit van gehoord. Maar Pukkelpop en RimpelRock! Daar weten ze alles van! En van het Suikerfeest van de Moslims : dat vinden ze zàààlig, zoals die mensen durven uitkomen voor hun geloof ..
Waarop wij dan telkens zeggen zoals O.L. Heer op Zijn kruis : Vader, vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen ..
Toespraak Prof. Mathias Storme op de IJzerwake 22 augustus 2010, bemachtigd net voordat volgende zondag de mallemolen van wat vroeger de IJzerbedevaart werd genoemd, weer plaats grijpt .
Geen ander wapen voerend dan het woord in deze weide waar wij van Wilderode nog steeds missen? geef ik in zijn woorden weer de slagzin van vandaag:
De wereld die wij willen is een Vlaanderen verlost van velerlei onvrijheid en bevoogding, weer vaderhuis voor zijn verstrooide kinderen
De wereld die wij willen is Europa uit zoveel eeuwen ongeduld verzameld en toegezegd aan wie geen wanhoop kennen.
Of nog:
De oude eis nu in de felle gebiedende wijs!
neemt gij het lot van uw land stevig in eigen hand! Volk, word staat, word Vlààmse staat om als volk te leven.
Waarde landgenoten, heb ik dat wel goed gehoord ? Dit kan toch niet correct zijn ? Ons landje is al zo klein. We gaan dat toch niet splitsen zeker -we bouwen toch een Europese Unie ? We gaan ons toch niet opsluiten in ons eigen grote gelijk of zo ? Daar liggen de mensen niet wakker van ! Hou U bezig met de echte problemen. Jullie weten toch dat Vlamingen niet bestaan, dat volkeren slechts een uitvinding zijn ? En we gaan onszelf toch niet tot paria maken zeker ? We worden een nieuw Kosovo - heeft profeet Eyskens ons voorspeld, door iedereen uitgesloten en daarmee uitgeteld. Dat was wel voor de uitspraak van 't internationaal gerechtshof waarin erkend werd dat een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring niét strijdt met internationaal recht. Maar toch - hoe kan je nu een grens trekken tussen mensen ? Da's apartheid, zegt Gosuin. Wat een egoïsme in plaats van solidariteit, parroteren de ongestelde lichamen erbij. Hebt U het ook gemerkt op welk niveau van argumentatie men asiel moet zoeken om de vaart naar een vrij Vlaanderen te verhinderen ?
De schaalvoordelen van België is er zo één. Ach ja, wie vult de schaal, wie de voordelen. Die schaalvoordelen dus, U weet wel, een land van zes miljoen, dat kan niet wezen. Tot de helft der landen van Europa kleiner bleek te zijn - in inwoners al, en veel meer nog economisch gezien. En waren nieuwe landen dan niet uit de tijd ? Weet U, zes van de Europese lidstaten bestonden twintig jaar terug niet eens. Minstens twaalf ervan zijn minder dan een eeuw oud. Andere nieuwe landen worden wellicht spoedig in de Unie opgenomen. Zouden zij allen ons verweigeren wat ze voor zichzelf wilden ?
Francobelgië zal de Belgische staat voortzetten, zegt men, en ons uit de Europese Unie houden. Vergeet die chantage: wat van België zou resten en wil doorgaan onder die naam, zal ook diens schulden moeten dragen en zijn plaats in de Unie al evenzeer weer moeten onderhandelen.
Laat U ook niet langer culpabiliseren omdat wij een volwaardig land willen, het "vaderland waarin ons' zonen beter zullen wonen". Hoort u nog eens zo'n moreel gebelgde betweter, herinner hem eraan: wij vragen voor onszelf niets wat we anderen niet gunnen. Wij vragen geen bevoegdheden, die we anderen niet gunnen. Wij willen geen consumptiefederalisme. Wij vragen geen faciliteiten over de grens, die we anderen niet gunnen. Wij geven en vragen gelijke rechten, geen speciale rechten of privilegies. Kunnen de gebelgden dat ook zeggen ? Spreken zij onze taal als wij de hunne spreken ? Passen zij zich aan zoals wij dat doen in andermans land ? Diegenen die dat doen - en ze zijn er, ook aan franstalige zijde - die hebben het volste begrip voor onze wens. Wederkerigheid alleen kan de basis zijn voor samenwerking en dialoog. Dan willen wij ook vergeven zoals men ons vergeeft. Wij vragen geen vergeten, en zullen ook zelf niet vergeten.
Maar mag de haat eens ophouden die dagelijks druipt van de bladzijden der Gazettes milles collines ? Mag het gestook ophouden waarmee men Vlaanderen elders in Europa voortdurend zwart blijft maken ? Mogen wij na al die financiële solidariteit ook wat morele solidariteit verwachten - waarbij Francobelgië in Europa ook eens aan hetzelfde zeel wil trekken ? Of kan zelfs goede nabuurschap niet meer, omdat nog altijd geldt que l'on nous a volé la Flandre ? En ja, onze eeuwenoude gastvrijheid is niet meer altijd wat ze zou moeten zijn, maar wat wil je met een buurman die steeds weer een stuk van je huis wil inpalmen en er ook nog een groot aantal nieuwe bewoners op jouw kosten wil herbergen.
Beste landgenoten, Europa is geen argument tegen Vlaamse onafhankelijkheid. De Europese Unie is zowel de belangrijkste reden waarom Vlaamse soevereiniteit een noodzaak is, als de evolutie die de mogelijke nadelen van die onafhankelijkheid heeft opgeheven. Zolang Vlaanderen geen staat is, maar slechts een deelstaat van België, of nog niet eens,bestaat het niet voor Europa. En hoe meer de Europese Unie belangrijk wordt, hoe wezenlijker het is er lidstaat van te zijn,en zelf te zetelen in de beslissingsorganen. Het is de Europese Unie die ons dwingt de onafhankelijkheid uit te roepen om onze belangen en vrijheden in Europa te kunnen verdedigen. Europa kan slechts "ons" Europa zijn als Vlaanderen soeverein is.
Tegelijk ontkracht de Europese Unie door zijn gemeenschappelijke markt de zwetsers die ons bezweren ronds ons geglobaliseerd landje geen grens te leggen. Die grens die in de hoofden van de mensen allang aanwezig is, die mentale grens die met de dag duidelijker wordt, omdat ze het nog steeds niet hebben begrepen, - die grens zal immers een politieke grens zijn, geen economische grens. Onze economische en monetaire Unie is al meer dan 10 jaar niet meer België, maar Europa. Het verdwijnen van het tussenniveau België zal dus geen contraproductieve grens creëren en zal het vrij verkeer niet beëindigen.
Niet om ons af te sluiten willen wij een staatsgrens trekken,maar om een einde te maken aan de staat van chantage, van grendels en belangenconflicten.
Om de democratie te herstellen moeten wij een staatsgrens trekken, daar die zo zwaar gewond is door decennia gesjacher dat ook de Vlaamse overheid zwaar aan de belgische ziekte lijdt. Om internationaal duidelijkheid te scheppen moeten wij een staatsgrens trekken, opdat anderen tenminste weten wat het is waarin zij zich moeten integreren.
In plaats van enkel het recht om wat snoepjes uit te delen, die dan gewrongen zitten tussen strijdige Belgische en Europese regels,moet Vlaanderen zelf de sociale zekerheid bepalen. Een solidariteit die verder reikt, hoort te liggen op Europees niveau,wijl nu de gevestigde machten die spreken van een sociaal Europa halsstarrig vasthouden aan achterhaalde mechanismen die én onze economische welvaart blokkeren én dienen om niet te moeten delen met centraaleuropese broeders en zusters. Want zeg nu zelf: waarom zouden wij alleen met Francobelgië solidariteit aan de dag moeten leggen, en waarom zouden alléén wij met Francobelgië solidariteit aan de dag moeten leggen ? Dus, Vlaamse onderhandelaars, splits die sociale zekerheid.
Als het niet in één keer lukt, dan moet het maar in twee. Maar wacht niet te lang, de tijd dringt. En hou de gulden regel van Koen Baert wel steeds voor ogen. Splits dan ook naar de Gemeenschappen, niet de Gewesten. Want al is Brussel niet alleen van ons, het is ook van ons. Het is ons recht daar minstens de persoonsgebonden bevoegdheden te blijven uitoefenen, zelfs al zou Brussel geen deel vormen van de Vlaamse staat. Het is niet omdat de Brabantse Nederlanders in Brussel geminoriseerd zijn door sociale druk en massale inwijking, dat zij in hun eigen stad zouden mogen worden weggezuiverd en er zich niet meer tot de Vlaamse en Nederlandse gemeenschap zouden mogen bekennen. Slechts onder die voorwaarde, vast te leggen in een Verdrag, kan Brussel buiten de Vlaamse staat blijven.
En wanneer de mentale grens een politieke grens zal zijn, zal het geen grens meer zijn tussen mensen; zal die het eindelijk mogelijk maken om met Wallonië goede buur te worden in plaats van vechtend paar, al duurt dat misschien wel een paar jaar. En waar versterkte samenwerking nuttig is, kan die ook aan die kant, op een gezonde basis dit keer.
Maar vooral zal die onafhankelijkheid het ons eindelijk mogelijk maken het kompas op het Noorden te richten.
Op 22 augustus 1567 kwam de hertog van Alva met zijn Spaanse troepen naar de Nederlanden. Wordt het vandaag 22 augustus, 443 jaar later, geen tijd om het ravijn tussen Essen en Roosendaal dat slechts een product is van de militaire posities van die tijd en nooit een staatsgrens had mogen zijn, om dat ravijn te dichten ?
Wordt het geen tijd om de confederale Unie van Utrecht te hernemen, de grondslag van de succesvolle Republiek der Verenigde Provinciën ? Wordt het geen tijd om met de Staatse Nederlanden binnen Europa aan hetzelfde zeel te trekken ? Om één lijn te trekken in onze buitenlandse politiek, om één lijn te trekken in onze integratiepolitiek, om één lijn te trekken in ons havenbeleid, om één lijn te trekken in onze rechtspolitiek ? Daar wij toch zijn in eenen stronck geplant. En samen in Europa sterker zijn.
Want ook aan Europa is nog wel wat werk voor het echt ons Europa zal zijn.
Hoezo ons ? Durven wij het woord ons nog gebruiken ? We gaan Europa toch niet beperken tot de Europeanen zeker ? Dat mag toch geen christelijke club zijn, zei Erdogan. Zo papegaaien ook de hoge dames en heren. Zo papegaaiden de gebroeders Verhofstadt, die immers liever Turks dan paaps zijn, die onze Europese identiteit willen uitwissen omdat die nu eenmaal wezenlijk door het christendom is getekend. Als de grens van Europa niet aan de grens met Turkije ligt, dan kan men evengoed een Unie vormen met alle Chinezen. Als Europa inderdaad ook op eigen waarden is gegrond, dan moet het daar zonodig jaloers mee omspringen en kan men politiek maar Europees worden als men eerst cultureel is geëuropeaniseerd.
Jawel, verscheidenheid is een enorme rijkdom in Europa, en de vrijheid om te verschillen een grote Europese verworvenheid.
Jawel, wij willen een cultuur van de rede, een cultuur van de dialoog. Maar juist daarom moeten wij die vrijheid, die verscheidenheid, die cultuur van de rede bewaken en beschermen, tegen verstikkende gelijkschakeling door de eigen overheid zowel als tegen wetten en praktijken die van elders komen.
Want, inderdaad, zoals het hier reeds klonk net voor het vreugdeslied : "Alleen een vrij en sterk Vlaanderen in een Europees Europa kan van harte en bij uitstek ons aller toekomst zijn".
Ik heb gezegd.
*********************
Pssst
Jammer dat de tijd te kort was : er waren zoveel puntjes die verder uitgediept mochten worden, en waar de Prof. nu overheen gegleden is : wetten en praktijken die van elders komen Vlaamse sociale zekerheid beperkt tot franstalig belgië we zullen zelf nooit vergeten gazetten Mille Colines enz .
Misschien dat de spreker dat ook wel wist, maar dat hij op de waarde landgenoten rekende om de détails uit te werken. Per slot van rekening heeft hij zijn gehoor aangesproken met Comilitones alsof zij toehoorders waren, niet op de weide in Steenstrate, maar in de aula van zijn bloedeigen universiteit. Straks zullen die détails misschien examenvragen geworden zin .
We zullen ons best doen, Professor, om niet gebuisd te worden!
Bij Gebeten om te weten, in De Morgen dus, volgende paar alineas die almaar duidelijker worden over wat we straks op ons bord krijgen .
********************
"Al vanaf het debat over de veeleer 'kleine' toegevingen van de Vlamingen in de rand in ruil voor de splitsing van B-H-V deed De Wever moeilijk", vertelt een Franstalige bron. "Hij kantte zich onder meer tegen een mogelijkheid voor Franstaligen om een administratieve beroepsprocedure voor een taalgemengd rechtscollege te kunnen voeren. En hij sprak voor de eerste keer alleen Nederlands."
Het waren evenwel vooral de Franstalige voorstellen om het Brussels Gewest meer geld te geven en beter te beheren, die op een njet stuitten. Daarin werd de N-VA overigens voor een groot stuk gevolgd door de andere Vlaamse partijen.
"De Franstaligen willen meer geld, akkoord, maar niet zomaar. Die extra steun moet ingebouwd worden in de herziening van de financieringswet, dat is niet meer dan logisch", aldus een N-VA-kopstuk.
******************
Pssst
De druk wordt almaar hoger, en vermits de belse kookketel geen veiligheidsklep heeft, staat het in de sterren geschreven dat de boel ontploft .Met veiligheidsklep bedoel ik wel een partij die men, als het pijn begint te doen, om er zelf beter van te worden in de woestijn kan sturen, beladen met alle zonden Israëls. Denk PVV .Zon partij echter heeft men bij ons voordien geweerd, door ze in een schutkring te plaatsen .
De modelstaat die al 180 jaar bestaat uit water en vuur, heeft blijkbaar zijn limieten bereikt. Nu kan de recuperatie beginnen ..
Veldheer Bart : het ergert mij, dat U zich blijkbaar pas nu begint te beseffen dat U beschikt over een wapen waartegen de vijand machteloos staat. Gebruik inderdaad voortaan altijd Uw moedertaal, en Uw vijanden zullen voor het wereldforum van de internationale pers als achterlijke analfabeten te kakken worden gezet, met open mond alleen maar kunnen staan luisteren. En elkaar verwonderd afvragen; Keskedie?
Al Uw dreigen met responsabiliseren, waarmee U bedoelt we gaan ze droogzetten verstaan zij als nous aurons au moins du fric pour quelques mois encore en dat is het enige wat ze interesseert. En als t een beetje kan, de boel zo lang mogelijk rekken .
Zeg dus kort en goed, en liefst niet met moeilijke woorden voor hun arm verstand : we hebben er genoeg van, we stoppen er mee, we trekken er uit. Trek Uw plan. Voor ons is het spel uit. Schluss! The game is over!
Heel de wereld zal U met die 5 woorden verstaan, alleen de arme Franscouilonekes niet, want die spreken alleen maar Fransoos en dat is een taal die wij al lang minachten, omdat ze 180 jaar lang de taal van onze Méchante Meesters is geweest.
Veldheer Bart : Uw populariteit gaat weer stijgen, want Metteko Homo-Elio is uit zijn evenwicht gebracht. Juist daardoor wordt de zwart gebekte rechtge(h)aarde Italiaan (die hij is) in een soort delirium tremens gebracht: vooral nu hij zo dicht meent te zijn genaderd naar het Premierschap .het zou wel eens kunnen dat die als een razende Calabriër met messen begint rond zich te steken .Opgepast:: hij is de Patron van de PS!
U weet het inmiddels al : met de mannen valt er niet te leven. Wantrouw echter vooral de vrouwen. Het zijn geen katjes, dat weet U al, maar U beseft niet dat het in werkelijkheid vervuilde wilde zwerfkatten zijn, van het ras der hyenas, die gewoon hun moment afwachten. Nu ze eerst kwaadheid geveinsd hebben, omdat hun zo gezegde inschikkelijkheid niet heeft gepakt, zullen ze nu poeslief willen worden, om, als dat niet lukt, volop in de aanval te gaan. Ze zullen U de ogen willen uitkrabben om daarna Uw lillend lijk te vierendelen en aan hun honden te eten te geven
Herinnert U zich een persoon die met At your service elk publiek optreden pleegde te besluiten? Het is hem, zoals U weet, niet al te best bekomen. Een kogelvrij vest onder Uw coplbertje, Bart, wat denkt U? Want, zoals u weet, ook in Flémalle is er een voorgaande, hé! Na de strafexpeditie (zogezegd) zat de Siciliaanse dader een dag later weer op Sicilië, waar hij vernam dat hij niet een maffiabaas had omver gelegd, maar een notoir politicus die bij de PS teveel in de weg was komen te lopen. Alain Vanderbiest, een kompaan, werd beschuldigd en ging er aan ten onder, maar de ware opdrachtgever is tot op heden onbekend gebleven .
Zie U, bij de PS is men niet aan zijn proefstuk ..
*************************
Bij het ter perse gaan nog vlug dit achteraf binnengekomen bericht meegepikt. Hiermee is het wetenschappelijk bewijs geleverd dat het Nederlands SUPERIEUR is aan het Frans.
'Franstalige kinderen eerst in het Nederlands leren lezen'
Franstalige kinderen in de basisschool leren best eerst in het Nederlands lezen en dan pas in hun moedertaal. De opgedane ervaring in het Nederlands komt later het Frans ten goede. Deze opmerkelijke conclusie staat in de eindverhandeling van taalkundige Charlotte Vandersmissen van de Vrije Universiteit Brussel.
Samen met het Engels behoort het Frans tot de 'moeilijke talen' in de zin dat de overeenkomst tussen wat er geschreven wordt en hoe het gelezen wordt niet altijd eenduidig is, zo staat in een persbericht van de VUB. 'Als je een 'o' hoort in het Nederlands is de kans groot dat je 'o' spelt, maar niet zo in het Frans waar dit bijvoorbeeld 'eau' of 'au' kan zijn.'
Jonge kinderen die eerst in een taal zoals het Nederlands leren lezen, doen eerst ervaring op met een makkelijke taal. Deze ervaring kunnen ze daarna aanwenden bij het decoderen van een moeilijke taal zoals het Frans, is de redenering.
In Franstalig België is het meertalig onderwijs in opmars. Vorig schooljaar waren er meer dan tweehonderd scholen bij betrokken, waarvan meer dan 80 procent voor het Nederlands koos. In de basisscholen wordt maar liefst 50 tot 75 procent van het curriculum in het Nederlands onderwezen.
Bron DS
Zou Laurette ook de Standaard lezen? En wat zou de repliek zijn van Béatrice Delvaux in Le Soir? Zouden die twee nu bereid zijn Bart gelijk te geven als hij alleen nog met hen Nederlands wil praten? Het kan alleen maar hun mentale ontwikkeling ten goede komen .
De titel van dit stukje is in English om minstens deze keer mijn buitenlandse lezers te plezieren. Al is het ook een beetje wegens de boodschap zelf : er is stilaan voldaan aan de inleidende formaliteiten, die in de Geschiedenis zullen bekend blijven als de dagen der Preformatie, The Show is over .de twee splitsers van België wensen elkaar geluk voor de kamp begint. t Is maar dat de hele wereld het zou weten, we gaan de laatste fase in ..
De tijd is dus gekomen om over de vijand (zie verder) nadere gegevens bekend te maken. Laten we beginnen met de pedigree van NON-ke LINX, Lauretteke voor de vrienden. Zij is een van de zes kinderen van een zekere Gaston Onkelinx, Limburger, afkomstig van de gemeente JEUK, die, als jonge gast, in de schaduw van de hoogovens van Ougrée met zijn vader, de cafébaas, meegekomen was. Zogezegd om in de koolmijnen te werken. Het vaderlijk café stond vlak naast de ingangspoort van de fabriek, en de Onkelinxen hebben zich rijk geboerd door hectoliters bier te verkopen aan de arbeiders, die telkens hun shift er op zat, uitgedroogd van de dorst, werkelijk niet rap genoeg de ene pint na de andere konden binnenkappen. Hun vrouwen zaten thuis klaar met het eten, maar de Onkelinxen maakten de vaders eerst goed zat. Kassa! Kassa! Kassa! Dat is wat men in de volksmond uitlegt als leven van het zweet van een ander ..Zo vertelde Gaston onlangs op TV, fier als een pauw, dat de toog bijna continu vol stond met volle glazen, gereed getapt tegen dat de mensenstroom de fabriekspoort zou uitstromen. Ach ja, dat was de gouden tijd van de métallurgie, tu sais!
Gastonneke echter, die tamelijk vlug de smaak te pakken had gekregen van het profiteren van het zweet van de kleine man, liet het werk over aan zijn père en aan zijn maman, en zat heelderdagen in de tapperij aan de overkant van de straat, in het etablissement van ene Meneer Ali Bakir, een Algerijn van Kabylische afkomst (*), minder beklant maar voorzien van minstens één mooie pronte dochter. Al vlug werd er getrouwd, en Germaine, de lieftallige Algerijnse, werd algauw Mevrouw Gaston Onkelinx. Gastonneke, die dapper in de schaduw van de maffiabaas Andrté Cools de rode kleur verdedigde, klom zeer vlug op in de socialistische hiërarchie en schopte het zelf tot burgemeester van Seraing, voor het nest gefuseerd werd met Charleroi
Dochter Laurette, half Algerijnse dus, een van hun zes kinderen, trad op zeer jeugdige leeftijd in het huwelijk met een Marokkaan, een zekere Abbès Guenned (onthou die naam!), die in de schaduw van zijn invloedrijke jonge veelbelovende Belgische echtgenote, die ondertussen tot de hoogste sporten van de PS aan het klimmen was, dapper drugs smokkelde van en naar Marokko, onder dekking van valse diplomatieke papieren. Toen hij kort daarop ongelukkiglijk ontmaskerd werd op de vlieghaven van Zaventem, kon Laurette zich niet rap genoeg van hem laten scheiden. Sedertdien heeft ze niet alleen gezworen dat deze Vlaamse luchthaven zal verdwijnen (ten voordele van Charleroi), maar meteen ook dat de autoriteit (Douane en Rijkswacht) die het gewaagd hebben haar kabinet in diskrediet te brengen te straffen door deze diensten hetzij af te schaffen (Schengen) hetzij onschadelijk te maken door ze te onderwerpen aan haar politiek gezag, met name de PS.
De echtscheidings procedure zelf duurde maar een paar dagen, want de advocaat die Abbès Guenned verdedigde, Meester Marc Uytendaele werd algauw Meneer Onkelinx en sindsdien zijn die twee een koppel. Meester Uytendaele is de advocaat die niet alleen de belangen van de belse staat verdedigt, overal en in alle détails waar de PS het voor het zeggen heeft, hij verdedigt eveneens alle gevallen engelen van de PS, overal waar dezen wegens criminaliteit in het vizier zijn gekomen. Zijn kantoor is een der grootsten van het land, met (volgens eigen zeggen) tewerkstelling van wel 40 confraters.
Er zijn echter een paar opmerkingen : Abbès en Laurette waren getrouwd voor de Islam, zodat wij terecht mogen besluiten dat Laurette een echte en onvervalste Moslima is. Een Muzelvrouw dus(**), wat aan haar is aan te zien. Wat meer is : in plaats van zich van hem te distantiëren, heeft Abbès op het kabinet Onkelinx een zeer lucratieve bezigheid gekregen. Ondertussen blijft hij dapper heen en weer fietsen naar zijn herkomstland ..onder dekking van een nieuw ditmaal echt diplomatiek paspoort .Zijn ex namelijk, is, zoals U weet, Vice-Première
Derde en laatste conclusie : haar gedreven bekommernis om Muzelmannen (**) ongehinderd te laten toestromen krijgt, eenmaal haar pedigree bekend is geraakt, een geheel andere uitleg. Kwatongen beweren zelfs, dat haar ontwapeningswet (***) hetzelfde doel nastreeft : de dag dat de Islamhorden te vuur en te zwaard ten strijde trekken, zijn de meeste belgen zo goed als weerloos, want ontwapend .
JaJa, de Fransen hebben hun Marianne, de weelderige Française, met benen tot onder de oksels, die met half ontblote boezem te midden het strijdrumoer, met gebalde vuist, met de andere arm de bleu-blanc-rouge drapeau zwaait. De Wallo/Bruxeleirs zullen de ietwat minder weelderige, korter uitgevallen magere snep van een Laurette moeten dulden, die met de Rode vlag met de Halve Maan zal lopen zwaaien, daar deze gelijktijdig haar 3 idealen in één zal zijn : de Algerijns-Marokkaanse vlag onder de rode PS-kleur. Wat dat zal geven tegenover de overal aanwezige Turken en Koerden? Tja, wat geeft zoiets overal war volkeren samenleven die de Godsdienst van Vrede aanhangen? Hetzelfde zoals wij iedere dag tientallen keren zien en lezen, zeker? Vergeet tenslotte niet dat in Herstal, zoals gezegd, de wereldbekende wapenfabrieken staan ..
Ik hoop dat Veldheer Bart De Wever goed weet waaraan hij begint!
*******************
Pssst
Wat hierboven prijkt (in mijn woorden) is wat op Wikipedia staat over deze eerbare Vlaamse familienaam en wat in mijn memorie is blijven hangen van de TV over Gastonneke, die fier als een gieter rondrijdt in de spookstad Groot-Charleroi, die nog meest doet denken aan een verlaten goudzoekersdorp in een of ander al lang vergeten El Dorado. Voor de afdeling drugsdealing, die andere kant van de familie, verwijs ik naar het Journaal inzake de aanhouding van de diplomaat Abbès Guenned en naar de aanhouding van Sara, het verlopen dochterke van het Marokkaans-Algerijns-Belgisch koppel Abbès/Laurette, die amper 17 jaar, s nachts om 02u45 en stoned, werd aangetroffen in de zware Mercedes C 220 CDI van haar (werkloze) vriend en notoir drugdealer Maman-la-Politicienne heeft echter midden in de nacht, alles in orde gebracht bij de flikken : let tout était un malentendu, tu vois ..
(*)Kabylië : is een cultuurlandschap in het noorden van Algerije. Het gebied strekt zich uit over 7 provincies. De grootste stad is Béjaïa. Waarschijnlijk is enige verwantschap met de Kabilas van Congo niet vreemd. Wat wel misleidend overkomt, is dat Wikipedia de streek als een cultuurlandschap verkoopt. Zou kunnen teruggaan tot het Romeinse Rijk, want die waren ook niet vies van expansie- en veroveringszucht .zoals we weten. Wat alleen maar de diepere gemoedsgesteltenis van ons Lauretteke eventueel bijkomend illustreert.
(**) Voor ons, Nederlandstaligen, komt het woord Muzelman volkomen vreemd en archaïsch over. Onze media hebben inderdaad van in den beginne alle onvriendelijke connotaties willen vermijden die inons collectief geheugen opgeslagen liggen en nauw samenhangen met kromzwaarden en ander tuig van de richel. Ze zijn als op afspraak, allemaal beginnen spreken van Islam, en Moslim, ja een zeldzame keer van Mohammedaan. Leest men echter Franstalige geschriften, of luistert men naar Franstalige zenders, dan is het allemaal Muselman dat de klok slaat Waarom zouden wij dat illustratief, ja zelfs indicatief taalgebruik dan niet mogen overnemen? Denk aan Alibaba en de 40 Getulbande Rovers
Voilà, daar heeft U de uitleg waarom hier altijd gesproken wordt over Muzelmannen, Muzelvrouwen (geen Moslimas) en Muzelkindjes .Dat is, als U wilt, man en paard noemen!
(***) Ontwapeningdwet : na de doortocht van Hans Van Themsche in Antwerpen kon zij Guy Konijnentand niet rap genoeg bewegen om alle schiettuigen, geregistreerd of niet, te doen verbieden. Deze wapens moesten eerst ingeleverd worden, zogezegd voor vernietiging, maar kwamen massaal op de Zwarte Markt terecht. Achteraf werd die wet weer ingetrokken, onder druk van de wapen-lobby, en weer had Laurettke prijs : de wapenfabrieken FN in Herstal (Fabrique Nationale dArmes de Guerre) zullen haar eeuwig dankbaar zijn, want de tewerkstelling was daar weer eens verzekerd voor weer een paar jaar
Is de Firma Kärcher een verdoken Vlaamse onderneming? Is Sarkozy een Vlaams Blokker geworden? Wat is dat ineens met al dat Zwart-Geel?
Nee zottekes, Sarko is gevallen, waarschijnlijk niet voor het eerste punt van ons partijprogramma : een onafhankelijk Vlaanderen, maar wel voor het tweede, minstens even belangrijk partijstandpunt : de kordate aanpak van het vreemdelingenprobleem. Met in het achterhoofd wat er in Nederland gebeurt met Geert Wilders om de PVV in het verdomhoekje van een cordo te zetten, moeten we nu al beginnen vrezen dat het Frans Staatshoofd binnenkort door Linx ook al op de index wordt gezet?
Geniet hieronder (bij uittreksel) even mee van het proza van het AFF van vandaag .en zeg dan als mij vergis : van twee een : ofwel krijgt het Vlaams Blok/Belang na al die jaren ineens ook gelijk van Sarko inzake de aanpak van het vreemdelingenprobleem , maar dan uit reden van opportuniteit, ofwel heeft het Vlaams Blok/Belang al die tijd al het gelijk gehad en is het tij nu aan het keren We luisteren nu eens lekker niet naar Joop den Uyl
Vooral dat laatste moet een goed gevoel geven over de juistheid van het eerste programmapunt, de onafhankelijkheid, dat nog zoveel duidelijker is.
Wanneer lezen we, dat die van het AFF zijn toegetreden? Als ze binnenkort niet willen als parias aan de kant van de weg blijven staan, is het hoog tijd dat ze de rangen vervoegen. Weet U, het verhaal van de verloren zoon is iets uit ons dagelijks leven. Een beetje nadenken volstaat, al kan een tikkeltje vooruitziendheid daarbij wel handig zijn.
*************************
De forse woorden van Sarkozy vielen nadat midden juli de politie een gewapende overvaller van het casino van Grenoble doodschoot, waarna er in deze stad in zuidoost-Frankrijk hevige rellen losbraken. Enkele dagen later schoot de politie een voortvluchtige woonwagenbewoner dood in het departement Loire-et-Cher, in midden-Frankrijk, waarna woonwagenbewoners geweld gebruikten tegen de politie. Waarna Sarkozy fors uithaalde tegen migranten en woonwagenbewoners. Sarkozy betreurde dat de werkloosheid onder de niet-Europese buitenlanders in Frankrijk 24 % bedraagt, tegenover een gemiddelde werkloosheidsgraad in Frankrijk van ruim 9 %. Het antwoord was niet een betere opleiding geven of maatregelen om het racisme in te perken, maar het opdoeken van de helft van niet-legale terreinen van woonwagenbewoners, het uitzetten van migranten die illegaal in Frankrijk verblijven, het afnemen van de Franse nationaliteit van uit het buitenland afkomstige Fransen die geweld gebruiken tegen openbare ordehandhavers, minderjarige buitenlandse delinquenten bij meerderjarigheid niet meer automatisch de Franse nationaliteit verlenen
Niet dat wij, Vlaams Nationalisten van de Harde Kern, de chaos hebben gewild (is Vlaanderen wel degelijk gereed om de Macht over te nemen?) , maar ik kan niet zeggen dat de woorden van Onkelinx, elders en hieronder, mij hebben gestoord. Zouden ze daar over de grens niet weten dat spelen met vuur gevaarlijk kan zijn? Of rekenen ze nu al op de messen en de kromzwaarden van hun nieuwe vrienden?
Laten we intussen wel wezen! Zo gemakkelijk komen we niet van ze af! Als Rik Van Cauwelaert (van Knack, so wie so al niet mijn beste vriend) de woorden van De Wever correct weergeeft, dan moeten de oren van de Franscouillons nu nog altijd tuiten . En zijn ze nog altijd niet bekomen van de schrik. Voor het eerst in de geschiedenis van dit on-land klonken op een gebiedende wijze in de salons van de macht de verzuchtingen der Vlamingen door : in een blakke stilte die over de onderhandelingstafel was gevallen, volgens Knack. De Wever, de step-by-step revolutionair, wees hen op het feit dat hun koppige weigering, enz, enz .
Droom ik nu, of heeft De Wever het hele bonte gezelschap inderdaad in een wurggreep? Of zal, eenmaal zijn lied uit gezongen geraakt zal zijn, hun wraak zoet zijn? Is repressie II in de maak?
Ach! Jemenismensen, die arme Franscouillonnekes toch! On les a volé la Flandre, en nu nog dit : de les gespeld te moeten worden door een dik dom Vlaams boerke .Inderdaad : dreigen is in het Grote Linxe Woordenboek, het eerstvolgende werkwoord na schelden De volgende stap in de discussie is slaan, stampen, schoppen, allemaal vredelievende werkwoorden die beginnen met de S van Stommerikken ..
Nu eerst genieten van de gal en de azijn in des Van Cauwelaerts gezegden. Als de vos de passie preekt, boer let op Uw ganzen. Vergeet vooral niet dat de bazen van Roularta thans gewoon meedrijven met de stroom die Vlaanderen geel kleurt, maar dat hun bedding nog altijd beperkt is door tricolore dijken .
Vicepremier Laurette Onkelinx gelooft niet langer in het voortbestaan van België. Dat zei de aanvoerster van de PS-delegatie afgelopen zaterdag met zoveel woorden tijdens een verbale aanvaring met N-VA-voorzitter Bart De Wever. Onkelinx, die beweerde geen fiducie meer te hebben in de goede afloop van de formatiegesprekken, voegde er snel aan toe in eigen naam te spreken.
De andere partijvoorzitters, verzameld rond preformateur Elio Di Rupo, wisten niet wat ze hoorden. Di Rupo trachtte te sussen met zijn bekende Allons, allons... Maar het hoge woord was eruit.
De oorzaak van de wrevel van Onkelinx was de weigering van N-VA en CD&V om bevoegdheden als gezondheidszorg en kinderbijslag, persoonsgebonden materie dus, over te dragen aan de gewesten lees: aan Brussel.
Het Brussels Gewest moet volgens PS, CDH en Ecolo een volwaardig gewest worden, bevrijd van de garanties die de Vlaamse vertegenwoordiging in het hoofdstedelijk gebied er momenteel nog geniet en van de in hun ogen remmende taalwetgeving.
Onkelinx liet verstaan dat zij, met haar partij, voorbereid wil zijn op de dag dat de Vlamingen hun onafhankelijkheid eisen. In dat geval is het voor haar uitgesloten dat Brussel in de mand van de Vlamingen terechtkomt.
Toen legde De Wever haar uit dat zij het hem wel gemakkelijk maakte door de snelste weg naar de onafhankelijkheid te wijzen, maar dat daar wel enkele nare gevolgen aan vastzaten voor Brussel en de Brusselaars. Om te beginnen een budgettaire kater zonder voorgaande. De N-VAer vertelde Onkelinx, in een blakke stilte die over de onderhandelingstafel was gevallen, dat Brussel in zon geval niet langer de hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap kon blijven, met het wegtrekken van de volledige ambtenarij tot gevolg en een onmiddellijke concurrentiestrijd om bedrijven en hun hoofdkwartieren naar Vlaanderen te halen. De Wever voegde er nog aan toe dat het in die omstandigheden weinig waarschijnlijk lijkt dat de Europese Unie haar hoofdkwartier in Brussel behoudt. Waarop Laurette Onkelinx tot ieders verbazing kordaat repliceerde: De vrijheid heeft een prijs.
Nu al ruim twee maanden zitten de regeringsonderhandelaars in een schijnbaar gemoedelijke sfeer grondig van mening te verschillen. Tot nog toe heeft de preformateur niets op papier gezet zelfs de tekst van zijn PowerPointpresentatie afgelopen zaterdag bleef de onderhandelaars onthouden. Alles wat Di Rupo als preformateur aan het papier toevertrouwde, blijft voorlopig in zijn telegenieke rode mapjes.
Intussen wordt elke poging van het Vlaamse kamp om de gemeenschappen en gewesten verantwoordelijkheid te geven over hun uitgaven en fiscale inkomsten krachtig afgeblokt. Dit alles in de hoop er alsnog met een minimale staatshervorming af te komen en de herziening van de financieringswet naar de Griekse kalender te verschuiven. Wat voor de federale staat en de overheidsfinancieën een desastreuze afloop betekent.
Twee jaar geleden voorspelde de Leuvense emeritus professor Frans Vanistendael in ons zusterblad Trends: België kan alleen nog gered worden als de PS over de brug komt met het verzoek de sociale zekerheid te redden. De prijs daarvoor is volgens de hoogleraar, die bezwaarlijk een separatist kan worden genoemd, een fiscale staatshervorming waarbij de gemeenschappen en gewesten bevoegdheid, maar ook budgettaire verantwoordelijkheid krijgen over de eigen belastingen, met name de personenbelasting.
Dat laatste werd afgelopen zondag nog maar eens resoluut afgewezen door de Franstalige onderhandelaars, ook al is de redding van de sociale zekerheid aan de orde.
Professor Vanistendael herhaalde afgelopen maandag zijn waarschuwing nog eens in een ingezonden commentaarstuk in De Standaard. Daarin stelde de academicus heel terecht in het geval dat de Franstalige partijen hun weigering handhaven het nakende failliet van de federale staat in het vooruitzicht, met de onvermijdelijke chaos in de federale administratie en het uiteenvallen van de Belgische staat tot gevolg.
Mochten Laurette Onkelinx en de PS de komende dagen op hun lijn blijven, dan is allicht het moment gekomen om politieke schikkingen te nemen, zodat het uiteenhalen van de federale staat op een ordentelijke manier kan worden afgehandeld en de werking van het sociale systeem zo min mogelijk wordt verstoord.
De Franstaligen hopen op een minimale staatshervorming en willen de financieringswet naar de Griekse kalender verwijzen.
*******************
Pssst
Het hoge woord zou er dus uit zijn : Wij, Niveanen, willen de belgiekse structuren behouden, alleen willen wij het laken wat meer naar onze kant trekken. De Franscouillons vallen nog liever dood dan één vinger toe te geven.
Resultaat : we zijn zo ver : geleid of niet geleid, de chaos is een feit! En wij van het Vlaams Belang, zijn de lachende derde. Stel U voor : willens nillens ontwaken wij, zelfs malgré nous, op zekere dag in een vrij Vaderland!
Wie sprak daar weer van Absurdistan?
Waar en wanneer mogen wij dan meehelpen om de kooltjes uit het vuur te halen? Of moeten we nu al onze Goedendags van de zolder halen, om de horden Muzelmanse Franscouillons, of de Franscouillonse Muzelmannen van ons lijf te houden? Als ze immers niet goedschiks hun goesting krijgen, gaan de Linxen toch altijd over tot de daad?
De kiezers van N-VA op 13 juni zijn een tax payers league. Zij stemmen voor hun portemonnee in een tijd dat de economische crisis niet overwonnen is. België is zich consequent en versneld aan het zelfmoorden. De zwijgende meerderheid van Vlaanderen inspireert zich gelukkig na decennia op de luidruchtige minderheid. 80% van de Vlamingen heeft geen weet van de vijf staatshervormingen of vijf resoluties, IJzertoren, Vlaamse Leeuw, gebroeders Van Raemdonck, 11 juli, de Vlaamse radicaliteit van Jean-Marie Dedecker of de vijandigheid van Brussel ten overstaan van de meerderheid van de Belgen. 20% van de Vlamingen ligt daar in mindere of meerdere mate van wakker en bezit de basiskennis om te oordelen.
Sedert 13 juni is het duidelijk dat de 80% besmet is door de ideeën van de 20%. Waarom? Omdat niemand graag tot in de eeuwigheid geconfronteerd wordt met schooiers. Schooiers? Ja, schooiers. Het Belgische probleem voor de Vlamingen wordt ook voor de meest naïeve Jan met de Pet een kwestie van zijn centen.
In Vlaanderen groeit de belastingrevolte tegen de nadrukkelijke, eenzijdige, langdurige en onveranderlijke geldhonger van Brussel en Wallonië. Het verzet tegen responsabilisering zegt alles, net als de nonsens van geen verarming (ja, veranderingen van de financieringswet zullen leiden tot een tijdelijke verarming van die landgenoten die te graag rusten in de hangmat vastgehouden door de Vlamingen). Het stadium is voorbij dat professoren uit de respectieve kampen economen van de KU Leuven en HUB contra economen van UCL, ULB en ULg steggelen over de miljardentransfers. Was het 6 miljard of 12 miljard euro per jaar van noord naar zuid? Wie bekommert zich nog om het juiste bedrag? Weinigen. De zwijgende meerderheid van Vlaanderen ontdekt elke dag opnieuw dat zij geacht wordt de Brusselaars en de Walen te subsidiëren, en dat noch de ene noch de andere zin heeft om op de korte of de middellange termijn door gezond beleid, moedige maatregelen, ondernemingslust, zuinigheid of hard werken te komen tot een financieel evenwicht tussen Vlaanderen en niet-Vlaanderen.
Is het toeval dat vandaag de zekerheid toeneemt dat de Vlaming door de solidairen van het centrum en het zuiden wordt gechanteerd? Neen. Belastingopstanden (tax revolts) wortelen historisch in grote of kleine economische depressies. De Grote Depressie van de jaren 1930 zag de start van de Amerikaanse tax payers leagues. Zoals de Association of Real Estate Tax Payers van Chicago, die de langste belastingstaking in de geschiedenis van de VS leidde van 1928 tot 1930. Op haar hoogtepunt had de vereniging 30 000 betalende leden. De kiezers van N-VA op 13 juni zijn een tax payers league. Zij stemmen voor hun portemonnee in een tijd dat de economische crisis niet overwonnen is.
Is dat een schande, een uiting van egoïsme? Neen toch. Solidariteit is het meest verkrachte woord in België. Wat de Vlamingen al 150 jaar (van 1830 tot en met 1920, pauze, van 1945 tot vandaag) naar het zuiden versassen is veel, héél veel geld. Solidariteit is een schertswoord in de mond van Vlaamse en Franstalige syndicalisten met het charisma van gestoofde pruimen. Solidariteit is een schertswoord in de mond van het Hof. Solidariteit is een schertswoord in de mond van Le Soir en co. Solidariteit is een schertswoord in de mond van belgicisten van CD&V en sp.a, Open Vld en Groen!
In de vroege jaren 1950 reisde de Amerikaanse econoom Mancur Olson door Europa. Hij zag tot zijn verbazing hoe West-Duitsland, de verliezer in 1945, economisch opbloeide en hoe Groot-Brittannië, de winnaar, economisch kwakkelde. Die ervaring leidde tot een boek dat elke Belgische politicus op zijn/haar nachttafeltje zou moeten hebben liggen: The Rise and Decline of Nations. In elke samenleving groeit over de jaren heen het aantal grijperige, kleinzielige kartels en lobbys. Die klontering van egoïsten vermomd als partijen, vakbonden bedreigt de economische leefbaarheid van een land. Een oorlog vaagt het verstikkende kreupelhout weg. Dat gebeurde in West-Duitsland en Japan na 1945 en niet in Groot-Brittannië, dat ondanks materiële verwoestingen veel van zijn politieke en syndicale instellingen van voor de wereldoorlog behield. Is er dan geen vreedzamere weg dan een catastrofe? Ja, maar alleen als een volk de falanx van de behoudsgezinden en het profitariaat terugslaat omdat het de gevaren van de stilstand aan de lijve begint te voelen. Zo ver zijn wij in Vlaanderen sedert 13 juni. Buiten Vlaanderen suft men verder. The end is near voor dit koninkrijk.
*****************
Psst
De Heer Crols is een echte gentleman. Hij noemt geen namen, tenzij omfloerst. Daarom doen wij, bloggers, het dan maar. En heel zeker niet omfloerst.
Geheel de top van de Tjevenpartij (uitzondering gemaakt voor de jonge Beke, die tot op vandaag het voordeel van de twijfel geniet) : met kind en kraai afvoeren naar een onbewoond eiland, liefst Madagascar, omdat daar nog een bevolking leeft die in aanmerking komt voor slavernij. Schijnt daar een soort traditie te zijn.
Geheel de top van de PS anex SP : afvoeren naar de beruchte gevangenis van Cincinati (VS), bij de overige terdoodveroordelden wier plaats ze moeten innemen.
Geheel de top van de Pest voor Vlaanderen (PVV) en hun Franstalige spitsbroeders van de MR : afvoeren naar de permafrost van de Goelag, afdeling diepvriesproducten.
Geheel de top van de kleursyndicaten wordt, met kettingen aan de voeten en de handen op de rug gebonden, afgevoerd naar de galleien. Kunnen ze daar in de gezonde zeelucht kennis maken met het werkwoord werken dat door hen levenslang verafschuwd werd als de pest.
Eenmaal de lucht gezuiverd, kunnen wij herbeginnen aan de opbouw van ons land. En ja, de Wallo/Bruxeleirs kunnen blijven mits ze voor zichzelf kunnen zorgen en op voorwaarde dat ze niet lastig beginnen te doen. In voorkomend geval : hen inzetten als begeleiders bij het repatriëren van vreemdelingen, één per gesloten goederenwagon, met een enkel kaartje zonder retour-biljet .De rest van hun leven zal dan één groot verlof zijn in een ver exotusch land, waar de Godsdienst van de Vrede instaat voor de goede gang van zaken.
Een beetje, om het zo te zeggen, het effect van een storm over het land, van de soort WO II. Anders geraken we nooit af van die bloedzuigers en al dat ander vreemd gespuis.
Waarom die bitse toon van mij? Omdat ik lees dat de aangespoelde avonturiers, die nota bene in een HOTEL op onze kosten gelogeerd, gekleed en gevoed worden, klagen over hun gebrek aan affectie en ontspanning. Zij mankeren sport, snoep en zakgeld .Zelfs het Koninklijk Paleis zou hen nog te min zijn .
Elk ongeboren kind van een haveloze aangespoelde moeder wordt belg verklaard met alle rechten zoals onze eigen kinderen, waarna de moeder automatisch ook hangmat-belg wordt .
Moet er nog een tekeningetje bij, als U weet dat 80% van al dat Islamitisch wrakhout in Vlaanderen moet gehuisvest en onderhouden worden? Als dat zo verder gaat, zijn we binnen 20 jaar zelf in eigen land ongewenst.
Dat is geen caritais meer, dat is zelfmoord in uitgesteld relais!
Bedevaarders, Waarde Vlaamse staatsburgers en medestrijders,
Vorig jaar heb ik mij hier openlijk tot onze collega's van het IJzerbedevaartcomitee gericht. Met slechts één doel voor ogen: verzoening en hereniging. Met uw stormachtig applaus hebt u die oproep toen ondersteund. U hebt dus ook het recht te weten waar we vandaag staan: helaas, net zoals bij de huidige informatie- en preformatiegesprekken staan we nog nergens. De reacties waren tot nog toe afwijzend en soms ei zo na beledigend. We werden net niet uitgelachen. En toch zullen wij van onze kant en geïnspireerd door de échte Godsvredegedachte, blijven proberen. Maar tot zolang de hereniging geen feit is, zullen we niettemin de IJzerwake met alle middelen en met uw steun verder uitbouwen tot de belangrijkste jaarlijkse Vlaams-nationale manifestatie.
Vlaamse vrienden,
We beleven historische tijden. De voorbije verkiezingen hebben het land op zijn grondvesten doen daveren. Meer dan 75 procent van de Vlaamse kiezers heeft voor een confederalistische of separatistische partij gestemd. Het Vlaams-nationalisme is vandaag onmiskenbaar de sterkste politieke stroming in dit land. De Vlaamse politici hebben van de kiezer een dwingend mandaat gekregen voor een assertieve en consequente communautaire strategie. Borrelnootjes en prutsbevoegdheden zullen deze keer niet meer volstaan.
Met Bart Maddens zeg ik, dat er een einde moet komen aan het uitzichtloze en deprimerende geploeter door het Belgische moeras. We moeten eindelijk de moed opbrengen om die volgekladde Belgische bladzijde om te draaien, om het onzalige Belgische verleden achter ons te laten en om ons land Vlaanderen voor eens en voor altijd, en dit in een verregaande samenwerking met Nederland, helemaal zelf te besturen. Want België werkt niet. België is een staat van institutionele bricolage en klungelarij. België is een hallucinante opeenstapeling van grendels, blokkeringmechanismen, speciale regelingen en uitzonderingen op de uitzonderingen. België is een, met elk communautair compromis, hoger geworden institutionele vuilnisbelt. We moeten - willen we nog een toekomst hebben - dit verstikkend Belgische verleden achter ons te laten.
En laten we meteen duidelijk zijn: het einddoel is en blijft onverkort de Vlaamse onafhankelijkheid. Het enige compromis dat Vlaanderen zich vandaag kan permitteren bestaat erin dat die onafhankelijkheid in stappen gerealiseerd wordt, maar het moet dan wel om fundamentele stappen voorwaarts gaan.
Reeds in 1999 keurde het Vlaams Parlement de intussen bekende 5 resoluties goed, als basis voor een Vlaamse staatsvorming. Hierin zijn drie punten cruciaal: het volledige gezondheids- en gezinsbeleid, inclusief de ziekteverzekering en de kinderbijslagen. Een ondergeschikt statuut voor Brussel. En een verregaande fiscale autonomie. Op deze punten moet absoluut een fundamentele doorbraak gerealiseerd worden. Zoniet moeten de Vlaamse politici zonder meer weigeren toe te treden tot een Belgische regering. En om dat te bereiken moeten àlle Vlaams partijen "front" vormen. Een staalhard Vlaams front deze keer en dus liefst géén Vlaams "affront"!
Op de schouders van de Vlaamse onderhandelaars, en niet het minst op die van Bart De Wever, rust dus een verpletterende verantwoordelijkheid. Want het Belgisch-francofone establishment, met het ondemocratische Hof op de eerste rij, zal er alles aan doen om De Wever te laten mislukken. Hierin onvoorwaardelijk gesteund door de hatelijke franstalige media. Wie vandaag nog niet overtuigd "Vlaamsgezind" is moet maar de Franstalige pers beginnen lezen: binnen de kortste keren wordt hij of zij een Vlaamse militant.
De Franstaligen hebben vandaag de mond vol over een "grote" staatshervorming. Di Rupo laat zelfs uitschijnen dat de copernicaanse dromen van de Vlamingen zullen bewaarheid worden. Er is echter geen enkele garantie dat er een grote doorbraak zal komen. En als de Franstaligen dan toch per sé het bewijs willen leveren dat ze het deze keer ernstig menen, dat ze dan beginnen met de uitspraak van het Grondwettelijk Hof te respecteren en eenvoudigweg de splitsing van B-H-V aanvaarden! Zonder dat Vlaanderen daar een prijs moet voor betalen! Dat wil zeggen: géén benoeming van de balorige burgemeesters. Géén inschrijvingsrechten in Brussel! Géén uitbreiding van de verfransende faciliteiten en zeker géén enkele vorm van voogdij van de Franse Gemeenschap over Vlaamse gemeenten. Dat ze dan ook maar het politiek pamflet "SUÏCIDALE DIALOOG EN ROTTE COMPROMISSEN" van radiomaker Jean-Pierre Rondas eens nalezen en als teken van goede wil, meteen instemmen met een democratische zetelaanpassing. Want een Vlaamse Kamerzetel kost gemiddeld nog altijd 43.700 stemmen tegenover 35.600 stemmen voor een Franstalige zetel. En dat ze dan vooral en voorgoed ook hun brutale mond houden over de uitbreiding van Brussel, over de fameuze "corridor", over de paritaire senaat en vooral over het politieke monster van Loch Ness, namelijk de federale kieskring.
Vlaamse vrienden, vooraleer op bevel van madame "Mille-fois-non" op vakantie vertrekken - want haar wil is nu eenmaal wet - verklaarde Di Rupo op een tussentijdse persconferentie dat, en ik citeer: "Gezien de verkiezingsresultaten in Vlaanderen weten we dat het zwaartepunt van België zich naar de deelstaten zal verplaatsen. Mijn wens is dat dit kan gebeuren op een manier die het hele land zal stabiliseren. Ik ben ook van mening dat we de essentie moeten vrijwaren: de inter-persoonlijke solidariteit en de stabiliteit van ons land." Einde citaat.
Een grotere paradox in het streven naar Vlaamse autonomie is haast ondenkbaar: de staatshervorming moet België sterker maken! En aan de sacrosancte sociale zekerheid mag bovendien niet geraakt worden. Wat simpelweg betekent: Vlaming zwijg en blijf betalen! Of, om het met de woorden van CVP-medestichter Michiel Vandekerckhove te zeggen: "België is gebouwd op het geduld van de Vlamingen. En ik voeg er aan toe: vooral op het geld van de Vlamingen!
En toch menen sommige waarnemers uit de woorden van Di Rupo te mogen afleiden dat hij zich bekeerd heeft tot het confederalisme en ze noemen dit opmerkelijk. Hoezo opmerkelijk? Wie de mededeling van Di Rupo kritisch naleest leert vooral dat Vlamingen en Franstaligen na drie jaar bekvechten en armworstelen nog geen millimeter dichter bij een "échte" staatshervorming zijn gekomen. Het weinige dat tot vandaag is uitgelekt heeft niets te maken met een staatshervorming, maar alles met een verdere "staatsverminking"!
Men spreekt dan wel over convergenties, maar wij zien er géén. En ondertussen produceert Di Rupo nu een "non-paper"! Dat is een tekst die er eigenlijk geen is en die dus ook niet echt bestaat. En "akkoorden" zijn voortaan ook al geen akkoorden meer, maar "perimeters"! Voorwaar het toppunt van surrealisme op zijn belgisch! Het enige resultaat van al dat "geïnformateer" en "gepreformateer" is dat de Franstaligen aan de onderhandelingstafel de indruk geven minder "non" te zeggen, maar in werkelijkheid even hard op de rem blijven staan door de Vlaamse voorstellen als "zeer moeilijk", "ingewikkeld" en "onaanvaardbaar" te verwerpen. Als de onderhandelaars écht willen slagen zal er een grondige herziening van de financieringswet voor gewesten en gemeenschappen moeten komen. Wie het geld wil uitgeven moet ook instaan voor de inning van dat geld. Alleen zo kan het bankroet van Vlaanderen vermeden worden.
En als dit niet kan, is nog maar eens het bewijs geleverd dat België totaal onbestuurbaar is. En dan rest er maar één conclusie: stop die komedie en splits de boel. Punt uit!
Vlaamse vrienden, alvorens te besluiten, wil ik U toch nog enkele vragen stellen:
- kent U een land, waar de regering weigert de Grondwet na te leven, maar waar Justitie niettemin vreedzame burgers, die weigeren mee te werken aan de organisatie van ongrondwettige verkiezingen, blijft vervolgen. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land waar zelfs de kleurkeuze voor nieuwe nummerplaten leidt tot communautaire schizofrenie? En waar een ruggengraatloze staatssecretaris - Etienne Schouppe, om hem niet te noemen - onder francofone druk en tegen het advies van zijn eigen veiligheidsexperts in, toch kiest voor de oer-belgische rood-wit combinatie! Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land waar niets nog marcheert, waar "rien ne va plus"? Waar alle vooruitgang wordt afgeblokt, waar de "rustige vastheid" van de status-quo regeert. Gewoon omdat men blijft weigeren om het noorden en het zuiden van dat land, die in zowat alle opzichten twee totaal verschillende werelden zijn, elk hun eigen weg te laten gaan. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land waar één bevolkingsgroep zich systematisch verrijkt op de rug van een andere bevolkingsgroep en enkel om die reden blijft vasthouden aan een verrotte en verstikkende staatsstructuur. En die "verrijking" bovendien schaamteloos "consumeert" in plaats van ze te "investeren" in zijn noodlijdende economie. Dit is geen solidariteit, maar georganiseerde diefstal! Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land dat blijft weigeren, om 65 jaar na een mensonwaardige repressie, elk voorstel tot amnestie zelfs nog maar in overweging te nemen? En daardoor zichzelf tot wereldkampioen van de haat heeft gepromoveerd. En waar het recente amnestie-voorstel van Hilde Kieboom, die zowel in eigen land als internationaal actief is in de Sant-Egidio gemeenschap, dan ook geen schijn van kans maakt. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land waar het staatshoofd en de informateur hooghartig beweren alle partijen te hebben geraadpleegd, maar van die "alle partijen" automatisch het Vlaams Belang blijven uitsluiten? Waarom doet de voorzitter van een Vlaams-Nationale partij dit? Waarom werkt hij bewust mee aan de afbraak van de numerieke politieke macht van Vlaanderen? Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent U een land waar een Di Rupo, de man die Herman De Croo ooit omschreef als de "machine voor het instandhouden van een socialistisch kiescliënteel dat leeft op de kosten van de Vlamingen", de premier van diezelfde Vlamingen kan worden, terwijl hij hun taal alleen maar kan radbraken? Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
- kent u een land waar de eerste minister doodleuk kan beweren dat de verkiezingen ongrondwettig zijn, maar wel legaal? Een student in de rechten mag voor minder terugkeren in september. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn! Vlamingen, bedevaarders, ik besluit:
Vlaanderen verdient beter dan deze Belgische on-staat. En als "evolutie" niet mogelijk blijkt, dan wordt het tijd voor éénzijdige stappen, voor "revolutie"! Vlaanderen moet zijn lot dan maar resoluut in eigen handen nemen. Want Vlaanderen moet nú ten allen prijze zijn toekomst veilig stellen in een sterk Europa, met uitzicht op een hereniging met Noord-Nederland.
Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet! Want als wij dit land vandaag meer minachten dan gisteren, wil dat enkel zeggen dat we het gisteren onvoldoende verfoeiden.
Daarom is het onze ultieme opdracht, onze heilige plicht, uw plicht en mijn plicht om deze onzalige Belgische staat te vernietigen! Vlaanderen - de Nederlanden - Europa: daar ligt onze toekomst.
Ik dank U
Wim De Wit Voorzitter IJzerwake IJzerwake 22 augustus
*********************
Pssst
Ademloos heb ik dit in alle rust gelezen en herlezen. Het kan niet loochenen : de Bevrijding is nabij, want anders spreekt een gevierd man, die inderdaad nog altijd voor broodroof moet vrezen,niet zo zijn gedacht rechtuit. Een Noorderbuur zou hierbij zeggen: dEr is stront aan de knikker ..Soms bespeurde ik de vroegere Niveaan, in de man (geen re- maar een evolutie) maar dan klonk ineens zijn oproep naar de Chef, om de uitgestoken broederhand van het Vlaams Belang toch niet langer te verstoten
En ja, de man begint inderdaad een beetje in het zweverige jargon van de Tjeefachtige Niveanen, maar gaandeweg wordt hij Vlaams Blokker : recht voor de raap We mogen die man!
Toch curieus dat we in de persoon van J.P. Rondas moeten beginnen boffen met de BRT, dat zijn 11 Juli toespraak hier op de IJzerweide aangehaald wordt. Om koude rillingen te krijgen, want, inderdaad : het staat te gebeuren ..De Nieuwsdienst van de BRT is ineens niet meer katijvig .Nonkel Siegfried wordt straks misschien hun voogdij-minister ..en zal er vanaf dan schuin achter elke nieuwslezer, op zijn standaard, een fiere Vlaamse Leeuwenvlag staan.
Besluit : als het straks komt tot een nieuwe verkiezings-zondag (een referendum zou immers al te revolutionair zijn!) dan staan onze planeten goed : de Lauwen zullen harder geworden zijn, en de Harden zullen gematigder klinken. Maar samen (wie weet aangevuld met een flink deel van de goeden uit andere partijen) halen we misschien tegen de 60% der stemmen.
Ik denk dat men sedert Zondag in Laeken en omgeving de beste vluchtroutes aan het uitstippelen is. Per heli, waarschijnlijk, want van de corridor over land naar het Waalse buitenland is er nog altijd niets gekomen.
Wie herinnert zich nog Bagdad en het omver getrokken beeld van Sadam Houssein? We zouden liefst voordien de TV en de schrijvende pers willen tippen, wanneer en hoe in ons land de Beeldenstorm zal beginnen. Wat had U gedacht van het standbeeld van Le Roi-Félon, in Nieuwpoort? Kunnen we de afval sofort dempen in de IJzer .Als tenminste de flikken laten begaan, zouden er prachtige beelden kunnen geschoten worden om de wereld door de sturen. Breaking News from Belgium .
Dat was toch het spelletje van die 10 Luikenaars, zondag in Steenstrate?! Laat de TAK-mensen toch spreken : waarom waren ook zij zo op hun hoede? Waren zij, net als de politie, getipt? En waarom was de pers, in tegenstelling tot andere jaren, zo tijdig op het appel? Hadden zij gehoopt op schermutselingen om de Bedevaart in diskrediet te brengen?
Wie is Wim De Wit?
WIM DE WIT (°1939) is kwaliteit van vóór de oorlog. Hij is de gelukkige vader van acht Vlaamse kinderen (Veerle, Lutgart, Johan, Tom, Goedele, Bart, Kristien en Annelies). Van opleiding is hij industrieel ingenieur elektronica (Mechelen 1962). Na enkele jaren gewerkt te hebben in de industrie (onder meer in het toenmalige Schotense AREL) stapte hij in het onderwijs (Londenstraat-Antwerpen en VTI-Lokeren), waar hij talrijke generaties studenten het nodige Vlaamse bewustzijn heeft bijgebracht. Wim is ook een van de drijvende krachten achter de Vlaamse ingenieurskamer (VIK) en bij de Marnixring en het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) waar hij als ondervoorzitter een rijkgevulde en dus fel gesmaakte webstek actueel houdt. Tijdens zijn schaarse vrije tijd maakt hij de Tirools bergen en sneeuwpistes
Moet de staat de kerken financieren? Het is geen vraag die bij de levensbeschouwelijke meerderheid in Vlaanderen, de ex-katholieken, heftige hartstochten losweekt. Het huidige stelsel van kerkfabrieken en bezoldiging van priesters door de staat is historisch gegroeid en veroorzaakt geen in het oog springende problemen die dringend om een ingreep vragen, zo vindt de pragmatisch-conservatieve doorsnee-Vlaming. Het zijn alleen liberale en linkse papenvreters van de oude stempel die er echt een prioriteit van maken, de financiële scheiding van kerk en staat te eisen. Eén van die donkerblauwe liberalen heeft ooit de VLD vaarwel gezegd en zich bij het VB aangesloten, waarvoor ze nu in de senaat zetelt: schoonheidskoningin (Miss België 1991) Anke Vandermeersch.
De overstap van VLD naar VB bracht wel een verandering van politieke cultuur met zich. Op de VLD-lijst beloofde Anke nog dat ze, indien verkozen, voor de camera uit de kleren zou gaan, maar dat feest ging niet door toen ze voor het VB haar volk ging vertegenwoordigen. Op één punt is ze nochtans een echte partijganger van Karel De Gucht gebleven.
Vanuit het niets verscheen op 8-8 van haar hand de column Schaf kerkfinanciering af! Senator Vandermeersch neemt van de CD&-V-, NVA- en VB-parlementsleden die na de recente kerkschandalen de geestelijken van dit land een hart onder de riem [willen] steken d.m.v. een dankbetuiging in de Mariahal te Scherpenheuvel. Zij vindt dat een impliciete miskenning van [de] slachtoffers van zowel kindermisbruik als schuldig hulpverzuim door geestelijken.
Vooral echter vindt zij die actie een zoveelste inbreuk op de zogenaamde scheiding van kerk en staat in dit land. Vandaar is het maar een kleine stap naar de kwestie van de erkenning en financiering door de staat van de katholieke godsdienst. Niet meer te rechtvaardigen, want het aantal kerkgangers daalt gestaag, maar niet de financiering van de Kerk. Zoals welbekend dateert die uit de tijd van de Franse bezetting, namelijk als compensatie voor de nationalisering van de kerkgoederen, maar inmiddels is het een graaipotcultuur geworden. De overheid zal haar schuld aan de kerk in twee eeuwen wel afbetaald hebben. Al is ze historisch begrijpelijk, vandaag is de verdere erkenning en financiering van deze en andere godsdiensten zoals de islam een historische vergissing en een ondermijning van de al niet perfecte scheiding van Kerk en Staat.
Daar vangen we een glimp op van dé reden waarom wel meer mensen die het goed menen met de Europese beschaving, recent op een radicale scheiding van kerk en staat zijn gaan aandringen: we gaan toch de islam niet financieren zeker? En vanuit het gelijkheidsbeginsel moeten we dan de geldkraan dichtdraaien voor alle religies en de institutionele faciliteiten voor religie in het algemeen beëindigen. Een vijftal jaar geleden dachten ondermeer Ayaan Hirsi Ali en Paul Cliteur in die richting: een soort staatsatheïsme met afschaffing van het confessionele onderwijs.
Merk echter op dat beide genoemde islamcritici en verklaarde atheïsten de jongste tijd veel milder geworden zijn in hun oordeel over het christendom, en dat in hun ogen een alarm jegens de islam niet automatisch ook voor andere religies moet gelden. Dienovereenkomstig hoor ik hen ook niet meer pleiten voor zon totale uitsluiting van religie uit het openbaar leven. Wel echter Anke: Hoog tijd dus dat er een einde gesteld wordt aan de financiering van de bedienaren van erediensten in het algemeen.
Het VB is een huis met meerdere levensbeschouwelijke kamers. Er zijn daar, zoals in de bredere Vlaamse samenleving, nogal wat mensen die een broertje dood hebben aan godsdienst en de Kerk, deels door de welbekende ontkerkelijking, deels omdat het nationalistisch vechtersmilieu genre Filip Dewinter temperamenteel weinig opheeft met wijwater en psalmen, deels ook door wrok teruggaand tot de repressietijd toen de Belgische Kerk haar Oostfronters deerlijk in de steek liet. Dan heb je de zogenaamde nieuwheidenen, een strekking waarvan je ook bij de N-VA aanhangers vindt, in een andere variant ook bij Groen! en SP.a, maar die in het VB enkele topfiguren telt: Wim Verreyken, Francis Van den Eynde, Peter Logghe, Hagen Goyvaerts.
Uit die twee antikerkelijke hoeken van het VB had men nog nooit een eis tot drooglegging van de kerk vernomen. Ook ex-katholieken begrijpen dat Vlaanderen niet volledig is zonder zijn abdijen en kathedralen. Bovendien hebben de levensbeschouwelijke fracties binnen het VB altijd de godsvrede (cest le cas de le dire) in acht genomen. Bijvoorbeeld, een echt breekpunt had de vrijgeving van de euthanasie kunnen zijn. Het verbod op de vrije of Romeinse dood komt voort uit de christelijke stelling dat de mens niet autonoom is en de beslissing over zijn levenseinde aan God moet overlaten. Het VB heeft eensgezind voor de handhaving van dat verbod gestemd, terwijl sommige partijtenoren er zonder twijfel tegen waren. Dat komt mede doordat het geen concreet belang had, de VB-stemmen waren toch niet doorslaggevend; maar vooral door de zorg om de partij als instrument van de Vlaamse strijd geen schade toe te brengen. Eerst Vlaanderen onafhankelijk en van vreemde smetten vrij, daarna kunnen we de ethische kwesties uitvechten.
Dan heb je de VB-katholieken, de sociologische gewoontekatholieken zoals een Gerolf Annemans, maar ook een belangrijke (en, naar mijn indruk, groeiende) militante strekking. Hier denkt men meteen aan Alexandra Colen, maar er zijn nieuwe gezichten, zoals Tanguy Veys. Merkwaardig genoeg is het juist in deze hoek dat de stellingname van Anke Vandermeersch over de kerkfinanciering actieve steun zou kunnen krijgen, onder zekere voorwaarden. Militante christenen inspireren zich vooral op voorbeelden in de VS, waar de scheiding van kerk en staat strikt is, niet om de staat tegen de godsdienst maar om de godsdienst tegen de staat te beschermen. (Zo was kardinaal Danneels allicht nooit zon marionet van de Coburgs geworden als hij niet uit hun hand gegeten had.)
Daarom heeft Alexandra Colen eens gepleit tegen het burgerlijk huwelijk: voltrek een kerkelijk huwelijk en blijf voor de wet gewoon samenwonend. Er zijn genoeg landen waar het kerkelijk huwelijk door een bedienaar van een erkende religie meteen als wettelijk huwelijk geldt. Het is alleen in antiklerikale staten als Frankrijk en zijn klein broertje België dat de staat kerkelijke huwelijken niet erkent. Welnu, omgekeerd hoeven religieuze burgers ook het wettelijk huwelijk niet te erkennen.
Laat, in die filosofie, de kerken dus inderdaad maar zelfbedruipend worden en leven van de private giften van hun leden. Om dat in zijn context te plaatsen, moet men er wel bij zeggen dat private weldoenerij in de VS veel meer traditie heeft dan hier. Rijkaards financieren er bij leven of per testament cultuur en wetenschap, onderwijs en liefdadigheid, denk aan de Rockefeller Foundation, de Carnegie Endowment, of Bill Gates studiebeurzenprogramma. In België zou het geld dat die magnaten met hun bewezen visie en vaardigheden in hun eigen (weldoende en werkverschaffende) projecten gestopt hebben, natuurlijk door de fiscus weggegrist geweest zijn.
Anke Vandermeersch wil haar landgenoten zover krijgen, hun zielzorgers en gebedshuizen zelf te financieren in plaats van dit door de staat te doen. Daar valt veel voor te zeggen, maar om dat realistisch te maken, zou ze best haar liberale achtergrond en haar expertise als fiscaal jurist aanspreken om een revolutie in de hele geldhuishouding van dit land uit te denken.
***********************
Psssst (door Modestus)
Mevrouw Vandermeersch, Anke voor de vrienden, is werkelijk een sieraad voor het Vlaams Belang, zò weggelopen uit een schilderij van Fra Angelico, maar even zo goed nadien weggelopen uit de partij van de Gebroeders Konijnentand. Een mens zou voor minder!
Misschien dat hier schnapps ligt voor mij, Modestus, die in deze de partij kiest voor zijn partijgenote en bijna-collega in de fiscale flessentrekkerij : zij als (gedegen) juriste op het scherp van de snee, ik (in een ver verleden) als fiscaal consulent in de voren, lijk een haas die zijn oren teveel boven het maaiveld moet uitsteken
Kijk, volgens mij, Modestus, kan en moet er inderdaad onderhandeld worden met Rome, om de gevolgen te doen berekenen op een paar lichtjaren na, van de Franse Revolutie met de Broederlijke diefstal va kerkgoederen door de Staat, enerzijds, te compenseren anderzijds met een 200-tal jaren bezoldiging van kerkbedienaren anex ondersteuning van de werkingskosten. In Rome kunnen ze alles berekenen, desnoods met behulp van de H. Geest!
Een paar fiscale experten en fiscale juristen onderzoeken inmiddels te lande hoe de Middeleeuwse Berg van Barmhartigheid in iedere stad of gemeente weer kan hersteld worden, door legaten, schenkingen, testamenten, die fiscaal vrijgesteld zijn. M.a.w. de Staat laat toe, wnt hij heeft er geen zaken meer mee, net als voor de Franse Revolutie, dat er middelen vrij komen om aan liefdadigheid te doen. Wat als direct gevolg zal hebben dat de abdijen, de kloosters en de scholen in de kortste keren weer herbevolkt zullen geraken met roepingen : een zorgeloos leven in dienst van de naaste en een verzekerde oude dag. De werkloosheidlijsten zullen zienderogen verminderen en de gevangenissen zullen leeglopen, want niemand zal, uit verveling, nog uit stelen gaan .Zelfs de OCMWs zullen hun deuren dienen te sluiten, bij gebrek aan klanten .
Zodra beide teams (Rome en de fiscale commissies van ons land) klaarheid hebben geschapen, wordt er een soort concordaat gesloten, met desnoods een of andere vorm van Kirchensteuer zoals thans in Duitsland bestaat, als toemaatje om de gaatjes te dichten.
Klaar is Kees!
De gelovigen onderhouden aldus opnieuw vrijelijk hun eigen heiligdommen en hun eigen kerkbedienaars, de Staat bemoeit zich met niets meer dat in de religieuze sfeer ligt. Al moet, na verloop van tijd, gevreesd worden voor een nieuwe in beslagname, louter en alleen omdat het bij de Staat weer armoe troef zal zijn .
Om discriminatie te voorkomen, worden giften of legaten of andere geldelijke tussenkomsten afkomstig van buiten de Staatsgrenzen, verboden. Anders stond er binnen de kortste keren een Gouden Halve Maan bovenop iedere minaret.
Waar nu de schnapps zit voor Modestus, buiten misschien een zedig kusje van Mevrouw de Volksvertegenwoordigster? Zijn fiscale expertise wordt erkend (Kassa! Kassa! Kassa!) en zijn locatie op 120 Km van Rome wordt ten volle gevaloriseerd (Kassa!Kassa!Kassa!)
Denkt U misschien dat ik de tabel niet gezien heb bij Angeltjes deze morgen, over wat een NGO-kopstuk bij de Noorderburen jaarlijks verdient? Dergelijke overzichten stemmen een mens tenslotte toch hoopvol?! Voor mezelf zie ik de mogelijkheid om in één trek op dezelfde zwaarte te komen als J.L.De Haene, die weliswaar niet op dat lijstje voorkomt maar er toch mooi op zijn plaats zou zijn .Eigenlijk zou ik al tevreden zijn, als ik Luc Cortebeeck het nakijken kon geven .
Later kan er dan een borstbeeld van mij geplaatst worden in Rome, in het Panthenon. Mits de verzekering dat daar eeuwigdurend kaarsjes zullen gebrand worden, hoe ik nu geen auteursrechten op dat beeld
Want ondertussen zal mijn naam Modestus, de nederige, even bekend zij als Trudy, de geit van de Leterminator .Wij woonden ooit immers allebei in dezelfde Groenestraat in St Jan-by-Ieper .Nu zijn we, dank zij Heert Goste, tesamen onderweg naar de eeuwige roem tussen de Romeinse Keizers van het Panthenon.
Geert Hoste stelt nieuw boek voor in frituur Bart De Wever
11:30 Geert Hoste heeft dinsdag zijn nieuwe boek 'Geert Hoste naar de Letter' voorgesteld in Deurne. Dat gebeurde onder massale persbelangstelling, want de cabaretier overhandigde het eerste exemplaar aan N-VA-boegbeeld Bart De Wever in diens favoriete frituur: 't Draakske.
"De keuze voor De Wever was logisch", zegt Hoste. "Bij elke persvoorstelling van boek of conference willen we steeds een van de belangrijkste politieke figuren van het moment betrekken. Door dit te laten plaatsvinden in Bart's favoriete frituur kon hij natuurlijk niet weigeren."
De N-VA-voorzitter kon wel geen tijd maken om een frietje te eten. Na een blitzbezoek haastte hij zich onmiddellijk terug richting Brussel om de regeringsonderhandelingen voort te zetten.
Vele thema's uit zijn nieuwe boek komen binnenkort ook aan bod in de 21e eindejaarsconferentie van Hoste. Hij belooft een totaal andere kijk op de val van de regering-Leterme na een diepte-interview met Trudy, de geit van de voormalige premier. "Met De Wever en Di Rupo verschijnen twee nieuwe prachtfiguren ten tonele. Daarnaast heeft ook de Belgische kerk met Vangheluwe en aartsbisschop Leonard een serieuze duit in het zakje gedaan voor een welverdiende vermelding", aldus Hoste.
*******************
Pssst
Digitalia heeft nooit het voorrecht gehad om dictie-lessen te nemen, zoals de gevierde West Vlaamse grappenmaker. Geert Hoste. Die heeft jaren lang met zichzelf in de clinch gelegen vanwege zijn naam, die voor een echte West Vlaming een natuur-ramp is om uit te spreken. Vandaar dat hier nog altijd gesproken wordt over Heert Goste .
De kiezer heeft op 13 juni 2010 zowel aan Homo-Elio (Wallonië) als aan Bart De Wever (Homo Sapiens / Vlaanderen) een uiterst geheime opdracht meegegeven!
En wat meer is : de De Morgen verandert van naam, en zou vanaf vandaag de veelzeggende naam van Het Orakel gaan dragen. Blijf maar even stilstaan bij de laatste zin van onderstaand artikel : . Een bevolking overigens die diezelfde politici in een onmogelijke dualiteit gevangen houdt: zorg voor een oplossing, maar geef niet toe.
Zeg nu zelf : is dit geen echte orakel-taal? Waar zou een oplossing zonder toe te geven kunnen liggen, denkt U?
Geniet dus ten volle van de kronkelwegen van een redenering van tussen de lijntjes in onderstaand artikel : de kiezers hebben twee zware STAATS-mannen naar voren geschoven die moeten zorgen voor een oplossing zonder toe te geven. Vervolgens wordt vastgesteld dat op vandaag alle mogelijke pistes zijn afgetast (Opgepast, Bart, met Homo-Elio weet men maar nooit!), zodat het nu tijd is, niet voor ergens een oplossing, maar voor DE oplossing. Vlaanderen en Wallonië zijn twee totaal verschillende naties geworden (eigenlijk altijd al geweest?), en zullen zich derhalve voortaan als twee verschillende naties moeten gedragen. De laatste der bindmiddelen zijn opgebruikt : de Rode Duivels bestaan niet meer, en de Keuning zijn bobijntje is ook af, hij weet het ook niet meer ..Het belgisch mis-avontuur is een kwade droom geworden : Vlaanderen kan voortaan de draad van zijn eigen glorieuze geschiedenis weer opnemen. Vijfhonderd jaar vreemde overheersing moeten volstaan!
Wallonië is, door de schuld van de PS, een derde wereldland geworden die 40-50 jaar lang geprobeerd heeft zijn doodstrijd uit te stellen, door zich als parasiet te gedragen. Na een bevrijdende amputatie, kunnen wij er als Vlaamse natie alleen maar beter van worden.
Blijft nog een oplossing te vinden voor het vreemdelingen-prrobleem dat als ultiem chantage-middel door de PS en haar achterlopers van het ACW werd ingezet, om Vlaanderens bevolking te ondermijnen met vreemd gebroed dat de francofonie wel gezind is.
En Brussel, de hoofdstad?
Laten we wel wezen, Brussel is al jaren geleden verloren voor Vlaanderen. Blijft alleen het feit dat dit waterhoofd gelegen is binnen ons grondgebied. Die morzel grond verkopen aan de meest biedende heb ik hier al meermaals geschreven gesteld dat iemand zon wangedrocht zou willen. Vandaar de meest normale oplossing : gewoon laten sudderen op een zacht vuurtje. Als t schapraaike leeg zal zijn, komen ze wel over de brug en zullen ze zich spontaan herinneren dat wij volksgenoten zijn ..Anders kunnen ze voort doen met hun import-werkkrachten om hun honger te stillen .
Wat wij nodig hebben is niet nog maar eens een gewone verkiezing. Alleen een binden referendum is de oplossing : Kiest het Volk ja of neen voor werk en welzijn in een welvarend zelfstandig Vlaanderen.
Wedden dat Smetje van t Gazetje dan de dag daarop de consequentie trekt? Kunnen wij misschien de failliete infrastructuur overnemen voor de opstart van een Vlaams en vooral waarheidlievend rechts Vlaams dagblad. In de mot houden, mensen! Binnenkort zijn er zaakjes te doen!
*********************
Psychodrama
24/08/10 06u37
Even leek de verkiezingsuitslag een goede voedingsbodem voor een nieuw akkoord tussen de taalgroepen van het land. Twee onbetwistbare leidersfiguren die een akkoord konden maken dat alle anderen zonder morren hadden moeten slikken. Even leek er de ruimte om de nu al meer dan drie jaar durende steriele communautaire stellingenoorlog te doorbreken. Maar het moment van genade is voorbij en hoe langer het duurt, hoe meer de onderhandelingen gaan lijken op de processie van Echternach, waar ieder schijnbaar deelakkoordje onmiddellijk wordt gevolgd door een minicrisette, al dan niet na een verbale massage door het staatshoofd.
Langzaam maar zeker komt het spook van 2007 weer opduiken. Van de oorspronkelijke bijna deugddoende discretie blijft steeds minder over. Discussies worden verbatim aan de buitenwacht geciteerd, er wordt weer gelekt en gespind dat het een lieve lust is, en veeleer dan te streven naar een oplossing lijkt iedereen al de beste positie te kiezen om nadien te kunnen uitleggen waarom het mislukt is, en zeker waarom dat niet de schuld is van de eigen partij.
Het is een weinig verheffend schouwspel, dat meer wordt ingegeven door emotionaliteit, electorale afwegingen en partijpolitiek opbod dan door de werkelijke noden waar dit land voorstaat.
Wat eerst een troef leek, met name dat er geen alternatief was, begint nu een handicap te worden. Iedereen beseft dat de partijen aan tafel zeker in deze fase tot elkaar veroordeeld zijn, en dan maakt het ook niet veel uit als men zijn voet dwars zet, want wie gaat je van de tafel weghouden? En hoe koppiger de ene wordt, hoe meer nieuwe en niet afgesproken punten de andere op tafel gooit. Waardoor de rationaliteit van de discussie er bij inschiet en de emotionaliteit en het psychodrama dat wordt opgevoerd steeds intenser worden.
Politici raken langzamerhand gevangen in hun stockholmsyndroom, de logica van hun dagelijkse onderhandelingen, de eeuwigdurende en herhaalde opsomming van dezelfde argumenten en tegenargumenten, het enorme belang dat ze hechten aan een millimeter voor- of achteruitgang. Buiten de vergaderruimten staat een bevolking die niet begrijpt hoe, ondanks een zo duidelijke stembusuitslag, het land geblokkeerder lijkt dan ooit. Een bevolking overigens die diezelfde politici in een onmogelijke dualiteit gevangen houdt: zorg voor een oplossing, maar geef niet toe. Yves Desmet Politiek commentator
Digitalia leeft gezond en wel, zoals U weet, al een aantal jaren in een ander en beter vaderlandin de ongerepte natuur, hartje van een verarmde landbouwstreek, vrij van vreemde tafelschuimers en van beroeps-leeglopers, een gebied waar de mensen nog gelukkig zijn met at ze (maar) hebben, Berlusconi-land dus. Tot 1870, toen Garibaldi zorgde voor de eenmaking van Italië, was het hier De Pauselijke Staten, privé-eigendom van de Pausen van Rome, en bijgevolg arm maar proper.
Nadere bijzonderheid : de zacht aflopende flanken van onze berg, de Monte Landra, aan de boorden van het Lago di Bolsena, zijn de enige slagvelden waar de Pauselijke Zouaven ooit de legerbenden van Garibaldi konden verslaan. De plaatselijke heemkundigen vertellen dat er naast Zwitsers en Duitsers, ook veel Vlamingen meevochten als huurlingen in dienst van de Paus .
Deze bijzonderheden over mijn persoon, als inleiding voor de gebeurtenissen van gisteren langs de boorden van de IJzer in Steenstrate. Om maar te zeggen, dat ik er weer eens niet ben bij geweest. Noodzakelijkheid des gebods : onze twee pensioentjes samen laten ons geen andere keuze, wegens te beperkt. Zoals gezegd : in eenklank met de omgeving en de mensen hier: arm maar proper!
Onze goede vrienden van Angeltjes hebben vandaag (gisteren dus) een mooi verslag op hun blog staan, met veel mooie fotos, waar één daarvan bovenaan dit stukje staat. Om de sfeer weer te geven ..Had het gekund, er had een potteke onder gestaan, bestemd voor Uw bijdrage in de auterusrechten .Ere wie ere toekomt : die van Angeltjes waren er tenminste bij, en ze maakten prachtfotos!
Op TV was het schamel verslag van de gebeurtenissen in Steenstrate gewoon nietszeggend en deerniswekkend. Ik wacht dus met ongeduld op mijn bronnen om de redevoeringen van zowel de Voorzitter als van Prof. Mathias Storme te zien te krijgen, zodat jullie ze hier later rustig kunnen herlezen.
Ach! Die IJzerboorden in Steenstrate Hoe dikwijls zijn we, alleen of met vrienden, daar niet naartoe gefietst of gewandeld, als student. Dat monument stond daar toen zo goed als tussen de koeienvlaaien, amper omringd met wat doornig struikgewas .Vergeten door God en Klein Pierke .Wij verstonden toen niet, dat op die eigenste plaats, de broers konden gesneuveld zijn, want die plaats lag stroomafwaarts aan de vijandelijke kant van de IJzer, en dat klopte niet met het verhaal van de opgelegde en dramatische verkenningsopdracht in vijandelijk gebied : hoe waren beiden de IJzer over geraakt?Daar was nergens sprake van! Al heb ik later geleerd, dat door de opengezette sluizen in Nieuwpoort, de stroom herleid was tot een drassig beekje, met overal passerellen die gestadig onder vuur lagen van zowel vrind als vijand.Natuurlijk is het feitelijk relaas van hun dood thans niet meer relevant. Wat telt is de symboolwaarde van twee simpele Vlamingen, in de dood gejaagd door een Franscouilonse Overheid, onder leiding van een Vorst die tot op het laatst heulde met de vijand (zijn neef, de Duitse Keizer), en kazak draaide toen de oorlogskansen keerden. Waarbij hij dan plichtmatig de gedane beloften voor gelijkberechtiging aan de Vlamingen, vergat.
Kijk naar de graven op de Belgische militaire kerkhoven : overal de tricolore. Al die jonge Vlamingen zijn gestorven voor een land dat hen verachtte .Zelfs na hun dood werden de Heldenzerkjes verwijderd .om als fundering voor de wegenbouw te worden gebruikt .
Hier liggen hun lijken, als zaden in t zand.
Hoop op den oogst, O Vlaanderenland
Een woordje van dank en respect voor de plaatselijke politie, die (toevallig of getipt) de aanval van die 10 Luikse commandos heeft kunnen voorkomen. Kan niet genoeg benadrukt worden : als er in Steenstrate en of in Kaaskerke geen rellen voorkomen, dan moeten ze uitgelokt worden Het Vlaams Nationalisme moet en zal worden zwart gemaakt! Werk voor die politie aldaar : opzoeken wie en wat die mannen zijn, dat publiceren en zwaar in de media brengen (gesteld dat die dat willen), onder het motto : voorkomen is beter dan genezen. Capito, vriend Guy?
De rest van het verhaal Steenstrate 2010 is voor een volgende keer.
Voor Sossen (niet het voetvolk) is het leven één grote kermis
Zij draaien gratis rondjes op de paardjesmolen
van het leven
en trekken flochen zoveel ze willen ..
Het is voor de loft-socialisten zoals voor moederskindjes op de kindermolen : vrolijke tjingel-tjangel, glitter en glorie, altijd maar draaien, op en neer, en iedereen kan zoveel flochen trekken als hij/zij wil .Altijd prijs Als het maar niet uitkomt .
Dat de kermis kan blijven duren danken zij aan Homo-Elio, maar vooral aan Madame
N O- N.
***************************
Over naar de De Morgen, die met een goede schep afgunst, bericht over dat sjoemelen. Allez, t is te zeggen, men vindt het erg dat het uitgekomen is .
PS-schepen in Charleroi in verdenking gesteld van fraude
20/08/10 19u54
DM update Laurence Wilgaut, PS-schepen in Charleroi, is door de onderzoeksrechter in verdenking gesteld in een dossier over de sociale huisvestingsmaatschappij "Val d'Heure". Haar vader en de voormalige directrice van die maatschappij behoren overigens ook tot de verdachten. Wilgaut liet vanavond weten dat ze ontslag neemt.
Binnen de tripartite PS-MR-cdH in Charleroi geldt immers de afspraak dat een schepen die in verdenking gesteld wordt, ontslag neemt uit die functie. Volgens Wilgaut valt haar niets te verwijten.
Uitgevoerde werken Een vierde verdachte is een ondernemer wiens naam niet vrijgegeven werd. Volgens een gerechtelijke bron worden de vier in verdenking gesteld van fraude met overheidsopdrachten, valsheid en gebruik van valse geschriften en belangenneming tussen 2000 en 2004. Laurence Wilgaut was toen bestuurster bij de sociale huisvestingsmaatschappij. Haar vader, Michel Wilgaut, die OCMW-voorzitter was in Charleroi, zat die maatschappij voor. De feiten gaan voornamelijk om werken die uitgevoerd werden bij de verdachten thuis of op eigendommen van hen.
Ontslag? De heisa rond Laurence Wilgaut heeft wellicht consequenties voor de PS-MR-cdH-tripartite in Charleroi. Volgens een interne afspraak moet een schepen die in verdenking gesteld wordt immers ontslag nemen uit die functie. (belga/ep)
*******************
Pssst
Ze kunnen het niet laten, het is hun tweede natuur geworden : eenmaal via de schouders van de kameraden een beetje hoger geklommen, denken ze dat graaien en gribbelen hun voorrecht is. Weg het onderscheid tussen dijn en mijn Dan is het hemd ineens veel nader dan het rokje, dan is het, zonder maat of gewicht Eigen Volk Eerst .niet in de woorden, maar in de daden.
Zou het misschien kunnen, dat Kaviaar-Linx daarom zo gebeten is op die van het Vlaams Belang, omdat hun linxe levensstijl Alles voor Alexander en niks voor een ander, gewoon door hen en met de leuzen, openbaar wordt gemaakt? Eigen Volk Eerst, maar dan in de goede zin van het woord?! Zij kennen toch ook het verhaal van Robin Hood, de brave outlaw, die stal van de rijken om het aan de armen te geven. Een soort Middeleeuwse, Engelse, Vlaams Blokker, even outlaw zoals het Vlaams Belang dat vandaag de dag is, gevangen wordt gezet in een cordon sanitaire .
De PS, met spiegelpartij SP als de verpersoonlijking van de slechte kant van Robin Hood, en de Vlaams Nationalistische Partijen, het Vlaams Belang op kop, die model staan voor zijn goede kanten. Vandaar dat de leuze :Eigen Volk Eerst de Linxen de haren ten berge doet rijzen, omdat het een veel grotere diepgang heeft dan blijkt uit een eerste opzicht. Vlaams Belang denkt aan het Volk, de Linxen denken aan zichzelf.
Heb ik nu het verschil uitgelegd tussen een socialistische partij, en een sociale partij? Denk dan bij de volgende stembusgang aan de PS, en stem op het Vlaams Belang. Mannen weten waarom!
Nu de kerken leeglopen, is de vraag wat de achterblijvers verbindt. Heeft hun samenkomen nog toekomst? In een serie gesprekken zoekt Trouw het antwoord. Vandaag James Kennedy: Ik verwacht geen herkerstening.
De kerk is gemarginaliseerd, zegt de Amerikaans-Nederlandse historicus, auteur en hoogleraar James Kennedy. Grotere volkskerken hebben altijd hun maatschappelijke positie en gezag willen benadrukken. Maar dat werkt niet meer. Kerken moeten goed beseffen dat hun kansen vooral op lokaal niveau liggen. Daarvoor is een andere manier van denken nodig. De kerk is er niet om goede burgers te leveren voor de maatschappij.
Aan het verlies van invloed op de samenleving hebben volgens Kennedy vooral protestanten een sterke geldingsdrang overgehouden Ik heb gemerkt dat orthodoxe gereformeerden die een stuk weten te plaatsen in NRC Handelsblad, dat ervaren als een bewijs van hun relevantie. Maar de kerk moet juist een alternatieve samenleving zijn.
Het aantal gelovigen in Nederland wordt steeds kleiner, weet Kennedy. Maar ik verwacht daarom in de toekomst juist een intensivering van de christelijke beleving. Christenen blijven samenkomen in erediensten en houden bepaalde tradities in stand, zoals het aanleren van een gedisciplineerd leven. De vorm verandert wel: ik denk dat het netwerken worden van zorgende mensen die zich inzetten voor omwonenden.
In zijn boek Bezielende Verbanden beschrijft Kennedy deze netwerken als contrasterende verbanden: Het is broodnodig dat er organisaties zijn als de kerk, die mensen de kans geven te ontstijgen aan de materiële werkelijkheid en andere, alternatieve visies bieden. Het gaat om het bieden van een voorbeeld van een menselijke samenleving die beter en hoopvoller is dan de wereld waarin wij leven.
De historicus noemt dat broodnodig, want het toekomstscenario dat hij schetst is apocalyptisch: Door rampen, klimaatverandering, het opraken van grondstoffen en door spirituele uitgeputheid komt er ooit een einde aan onze consumentistische kapitalistische samenleving. Hoe lang dat duurt? Dat weet ik niet. Maar we moeten niet denken dat onze manier van leven de permanente structuur van de mensheid is.
Kennedy noemt zich christen-historicus, wat zoveel wil zeggen als: God heeft de geschiedenis in zijn hand. Misschien wordt het getolereerd omdat hij Amerikaan is die noemen God nu eenmaal te pas en te onpas maar aan de Universiteit van Amsterdam, waaraan hij verbonden is, merkt Kennedy dat het vooral nieuwsgierigheid wekt. Nederland staat minder vijandig tegenover het christendom dan vroeger. De kerk is geen bedreiging meer en studenten vinden het wel interessant, die andere manier van leven, geloven en hopen. Maar dat is een selectieve interesse, dus ik verwacht geen herkerstening. Kerken in Nederland functioneren in de schaduw van een publiek dat religie beknellend vindt.
De kerkelijke kaart van Nederland is ook een wonder van verdeeldheid: meer dan 150 geregistreerde denominaties en talloze huisgemeenten met allemaal andere theologische inzichten. Net als andere buitenlandse historici kijkt Kennedy er met verbazing naar. Toch denkt hij dat kerken naar elkaar toe groeien. Op theologisch gebied zie je een zelfde soort vervlakking als in de samenleving en de politiek. Het gaat meer om de vorm en minder om de overtuiging. De trend is dat er minder getheologiseerd wordt. Het geloof is minder intellectueel, meer gevoelsmatig. Daardoor verdwijnt de leerstellige confrontatie. In de ogen van veel mensen is theologie abstract. Het blijft argumenteren over zaken waarvan je geen kennis kunt hebben. Dus verwacht ik dat je niet meer zo vaak een theologisch gevecht zult zien. Geloven gaat nu meer over zingeving, gevoelens van vertrouwen, verbondenheid en liefde. Verder beseffen christenen dat ze het zich niet meer kunnen permitteren om veel te vechten. Ze zitten in de overlevingsmodus. Ze moeten energie steken in dat wat behouden kan blijven en niet in een theologisch geschil met medegelovigen.
Het beeld dat ontstaat van de kerk van de toekomst is dat van een klein netwerk van radicale gelovigen die onderling toch behoorlijk verdeeld blijven. Toch is Kennedy over dat laatste gegeven niet somber. Een verdeelde kerk is geen probleem voor de maatschappelijke relevantie. Bovendien, de slechtste manier om eenheid te bereiken is om dat als doel te stellen. Eenheid moet geen project zijn, het ontstaat door gemeenschappelijke inzet. Eerst gemeenschappelijke daden, vertrouwen winnen en wennen aan elkaar, en dan is er ruimte voor eenwo
***********************
Pssst
Het Noorden der Lage Landen is inderdaad al veel langer dan wij in Vlaanderen afgegleden van de rechte weg die Rome, Afdeling Verover de Wereld, had uitgetekend, gewild, opgedrongen, goedschiks of kwaadschiks, meestal kwaadschiks. Zo zijn wij, de Zuidelijke Lage Landen, niet Rooms gebleven uit vrije wil, maar onder Spaanse dwingelandij. Alva, de bloedhond, regeerde met ijzeren vuist en met de galg of de brandstapel om ons onder het Spaanse juk te houden. De Kerk .die voelde zich in haar nopjes .en verbrandde dapper mee aan het ketters duivelsgebroed. Was Rome er niet geweest, dan waren de Lage landen waarschijnlijk nu nog altijd één onverbrekelijk geheel geweest Wie weet, was dan de Moderne Geschiedenis niet helemaal anders verlopen, want iedere heerser zou zich wellicht tweemaal hebbeb bedacht om een zeevaartmogelijkheid sterker dan de Engelse en de Franse vloot samen, aan te vallen. Wie weet, zou de Pax Neerlandia niet geduurd hebben tot op de huidige dag, en waren Marx, Engels en tutti quanti rond de Franse Revolutie wegens de hopeloosheid van hun probaties, de gefrustreerden die ze altijd al waren, niet gebleven zijn, zonder wereld revoluties te ontketenen. Napoleon Bonaparte had dan visser kunnen gebleven zijn op zijn eiland Corsica, en Waterloo zou een onbekend boerengat gebleven zijn. Zelfs Willem II Von Hohenzollern, kleinzoon uit het geslacht der von Saksen Coburg Gotha had dan de Grote Oorlog niet durven ontketenen, zodat zijn Gefreieer (Korporaal) Adolf Hitler geen reden had gehad om WO II te ondernemen ..
Akke en hadie .dat zijn altijd twee prachtige gezellen geweest in de troubadoers-wereld .
Tot zelfs in onze eigen jeugd, amper een halve eeuw geleden (!) leerden wij, de Plechtige Communicanten, zingen, zo luid we konden, van Christus Koning, U zweren wij de eed, te stormen na U, met het Kruis in de vuist en nu zijn onze kerken even leeg als lege cimbalen die hun lied verleerd zijn. Het geloof spreekt niemand meer aan. De ouden sterven uit, en de jongen zijn te materialistisch .Zij pukkelpoppen en diven in hun roes daarna uit de eerste de beste GSM-mast, in de overtuiging dat ze kunnen vliegen .
Het is broodnodig dat er organisaties zijn als de kerk, die mensen de kans geven te ontstijgen aan de materiële werkelijkheid en andere, alternatieve visies bieden. Het gaat om het bieden van een voorbeeld van een menselijke samenleving die beter en hoopvoller is dan de wereld waarin wij leven.
Bedenking : kan men zich het leven echt voorstellen zonder, misschien op verre afstand, kerkelijke begeleiding? Zelfs de niet-kerkelijken zullen op een dag, als er helemaal geen priesters noch gelovigen meern zijn, het ontbreken van het luiden van de kerkklokken aanvoelen als een groot gemis. Tenzij zij intussen afgestemd geraken op de gebedsoproepen per luidspreker uit de minaretten overal in het land. Wedden dat die indringender, veelvuldiger en luider zullen galmen en wedergalmen, neen, niet als Davidspsalmen, niet als orgeltaal van de merel. ..Ze zullen harder in de koppen slaan dan de voorvaderlijke kleppende klokjes.
Geloof me : het zal een rare wereld worden!
Misschien dat we met zn allen eens goed moeten nadenken. Over moraal. Over normen en waarden. Over het gebrek daaraan. Over onze toekomst. Wie weet, vindt de massa dan de deur naar de ware schaapstal terug! Een beetje zoals de Drie Koningen uit het Oosten, die de ster van Bethlehem hadden gevolgd .om daar in een povere stal de bekroning van hun zoektocht te vinden.
Weet U, de cirkel is in feite een gebogen lijn, die eindeloos begint en eindigt waar hij is begonnen. Voor sommigen, de gelukzakken die het Rijk Gods kunnen vatten, is die schat uit de stal onder de wenkende ster, noch min noch meer het Leven zelf zoals het is te boek gesteld over de man van Nazareth Zelfs als zou Hij niet eens bestaan hebben.
Meteen is daar de echte reden waarom de Islam het Christendom wil vernietigen Als U ooit gemijmerd hebt onder de brandramen van de kathedraal van Chartres, begrijpt U wat ik wil zeggen ..In onze heiligdommen ligt onze toekomst verankerd. Dat is lijk het Rijk Gods : wie het vatten kan, vatte het!
Die aldus niet alleen de goede naam van Luc Van der Kelen (HLN) verpest, maar ook die van de Tjeef en Volksvertegenwoordiger Jo Vandeurzen, Piske in de volksmond.
Hier gaat het niet om een doodverloren piske ergens in een verloren hoekje van Moeders kast, maar om een heuse pis-watrerval in de zakken van de geliefde PS-politica die in de ogen van de Amerikanen de machtigste vrouw is van den belgiek ..
Als U, beste lezer, ergens nog met één vezel geneigd waart om deze On-Staat ook maar één dag langer krediet te geven, dan weet U nu genoeg.
Oplossing: zodra Vlaanderen vrij e onafhankelijk is, worden nieuwe Vlaamse identiteitskaarten uitgeschreven, voorbehouden en uitgeschreven als een relikwie alleen voor Vlamingen. De Belgische rompslomp blijft dan voor rekening voor zij die de warboel gewild hebben.
Veel geluk, Laurette ..
In een vraaggesprek met Jo Vandeurzen van de CD&V beschrijft Luc Van der Kelen in HLN wat het nieuwe "verstrenging" (!!!!!!) van de snel-Belgwet zoal betekent. Het is werkelijk verbijsterend om te lezen wat er achter de rug van de gewone Vlaming door dit linkse parlement allemaal wordt uitgevreten.
Wat denkt u van deze:
Alle meerderjarige kinderen van een vreemdeling die Belg werd en in België woont krijgen automatisch het recht op de Belgische nationaliteit, zonder dat ze nog naar België moeten komen. Ze zullen alles kunnen regelen vanuit hun eigen land. Ze hoeven verder geen enkele band met België te hebben! . Het volstaat dat ze een ouder hebben die naar België emigreert en zich laat naturaliseren. Daarna volgt de hele clan in het buitenland: meerderjarige kinderen, hun kinderen enzovoort. Na een tijd heb je in alle landen hele kolonies Belgen.
"De hele wereld Belg" lijkt wel een devies van de regering, dwars tegen alle Vlaamse partijen in !!
Met Nieuwjaar een kaartje sturen volstaat om de "band" aan te tonen tussen de Belg en de kandidaat-Belgen!!! Indien er twijfel bestaat over die band, die trouwens de enige voorwaarde is (!) om Belg te kunnen worden, MOET HET PARKET NAAR HET LAND VAN DE KANDIDAAT-BELG GAAN OM GINDER DE ZAAK TE GAAN ONDERZOEKEN !!!!!
Onze parketten hebben in België toch weinig of niets te doen.
Je moet hier dus nooit geweest zijn, maar je kan wel stemmen en alle rechten van een Belg uitoefenen. Een betere en snellere methode om de islam te verspreiden werd nog nergens ter wereld uitgevonden, en het zal van België in de kortste keren een islamstaat maken.
Een volgens Vandeurzen veel toegepaste "truuk" in België is de volgende: zwangere vrouwen komen als toerist naar België en bevallen hier. Ze geven het kind niet aan bij hun ambassade. Volgens de Belgische wetgeving is dat kind dan statenloos, en heeft het dus recht op de Belgische nationaliteit. Op basis daarvan eist de moeder een verblijfsvergunning, waarmee ze naar het OCMW stapt voor een leefloon. Tenslotte kan ze dan, als ze lang genoeg in het land is, zelf de nationaliteit aanvragen.
Vandeurzen besluit: "Laurette Onckelinx heeft de aanpassing van de snel-Belgwet weggemoffeld in een verzamelwet met diverse bepalingen. Zo moet er niet apart over gestemd worden. Haar eigen partij heeft het er namelijk moeilijk mee."
Wanneer zullen de ogen van de niet-geïnteresseerde , zelfgenoegzame, volgevreten en ongelooflijk domme Vlamingen eindelijk opengaan?
Zich laten hersenspoelen door de linkse VRT en de gesubsidieerde media is uiteraard gemakkelijker dan zelf een kritisch oordeel te vormen over deze (zeker voor onze komende generaties) totaal rampzalige maatregelen !
die door zijn fratsen alleen al de mensen aan het lachen brengt .
*************************
Nergens is het bijvoeglijk naamwoord Koninklijk zo intensief misbruikt, denk ik, als bij ons. Is dat erg? Absoluut niet, want hoe meer iets wordt gebruikt, des te rapper geraakt het versleten. Het is, zoals met pantoffels : als die versleten zijn, worden die weg gegooid. Dat het Koninklijk Circus in Laeken al bijna 200 draait op zwans en zwier, Wein, Weib und Gesang, is erg, maar het is nog nooit zo erg geweest sedert een zekere Karel Dillen er een Vlaams Blok tegenaan gooide; zon veertig jaar geleden. Dat Koninklijk Circus sindsdien is beginnen wankelen, want ineens zagen alle Vlaamse partijen dat er toch iets aan mankeerde. De gewone mens echter bleef tevreden, want er werd meer en meer in het openbaar Vlaams gesproken, zij het dan met Fanscouiilons accent en met de rollende R van keskedie fransoos.
Dat Vlaams Blok heeft gewerkt zoals een steen in de klassieke kikkerpoel : het heeft ringen gemaakt, immer verder uitdeinende ringen, die zijn beginnen vreten aan de grondvesten van dat Koninklijk Circus. Hugo Schitz en zijn Volksunie kozen voor de postjes, samen met de o zo Christelijke Volkspartij : het ideaal van Karel Dillen wilden ze in de frigo gezet zien van waaruit het Allerheiigste eens per vier jaar mocht uitgesteld worden om kiezers te lokken. Maar het Allerheiligste, het onverwoestbaar Vlaams Nationalisme werd voor de rest als een wild beest opgesloten in het cordon sanitaire, een uitvinding van Linx, opgejut door de Franscouillons van over de taalgrens, op de uitdrukkelijke maar geheim gehouden wens des Konings.
Bewijst dat cordon niet gelijktijdig twee dingen? Eerstens de herkomst : het is een Franstalige uitdrukking die onloochenbaar verwijst naar het vaderschap. Tweedens ; het bewijst de medeplichtigheid van de Media en hun schatplichtigheid aan het Koninklijk Circus : de Nederlandse vertaling (Schutkring) werd nooit gemeengoed. Misschien ook wel omdat de massa een beetje teveel de wenkbrauwen zou gefronst hebben met die al te duidelijke verwijzing naar de varkenspest of de wilde koeienziekte voor de eigen volksgenoten . ..Hitler gebruikte de Jodenster, de belgiek gebruikt het cordon Hitler tenminste was consequent in zijn haat, tot en met de crematoria, de belgiek gebruikt de tactiek van de langzame wurging
Vandaag, 22 Augustus 2010, vergadert in Brussel lijk samenzweerders op een geheime locatie, de crème de la crème der Instandhouders, aan het doodsbed van de belgiek. Als de gemeenste schavuiten vechten zij onderling om de grootste buit : de Franscouillons met de in-naam-Vlamingen, in de betrachting de doodstrijd zo lang mogelijk te rekken : U weet maar nooit dat er mirakels staan te gebeuren.
In Steenstrate staat op dit eigenste ogenblik, in volle openbaarheid, de crème de la crème van de Vlaams Nationalisten bijeen, meer dan ooit vastberaden om de fakkel over te nemen van de door en door corrupte kleurpartijen. De aantallen groeien gestaag en straks, als de samenzweerders in Brussel noodgedwongen de handdoek in de ring gooien, zullen zij klaar staan om overal te lande, in de laatste der belgiekse verkiezingstijden, de rangen te sluiten. Wellicht op niet-conventionele wijze, zoals bedoeld door Johan Santuorum in zijn laatste 11 Juli-toespraak : de tijd van onderhandelen is voorbij! Der op en der over, moet het!
TV-Flaminganten en andere Leliaerts : ruimt de baan : hier komen de Zwart-Gele legerscharen.
*************************
Koninklijke Trukendoos Raakt Stilaan Leeg
By Filip van Laenen
Created 2010-08-20 23:02 (The Brussels Journal)
Ik benijd hem zijn baan niet: koning Albert II moest gisteren en vandaag even werken voor de kost. Nu goed, Bart de Wever en Wouter Beke zijn bij mij ook altijd welkom voor een kopje koffie of een tas thee, maar sommigen van de andere partijvoorzitter zie ik toch liever ergens anders binnenstappen. De voorbije taak van de koning moet echter ernstig genomen worden, want nooit eerder stond België zo dicht bij een finale breuk. In tegenstelling tot 2007 zijn de opties vandaag immers bijzonder beperkt moest het mislopen met de preformatie-opdracht van Elio di Rupo.
Het moet zijn dat het toch niet helemaal snor zit met die preformatie-opdracht van Elio di Rupo. Als alles koek en ei was geweest tussen de zeven partijen die deelnemen aan de onderhandelingen, zou een verlenging van de opdracht misschien wel nodig geweest zijn, maar geen pauze zoals nu het geval was, waarbij de partijvoorzitters één voor één in Laken op het matje geroepen worden. Duidelijk is hiermee in ieder geval dat Elio di Rupo deze week veel dichter bij een mislukking dan een succes stond. Blijkbaar hebben de Franstaligen aan Bart de Wever een bijzonder lastige klant. Een Vlaming die niet bereid is zijn eigen moeder te verkopen, maar zelfs verlangt dat de Franstaligen eerst hún moeder zouden verkopen voor de postjes, dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Zelfs de persoonlijke band tussen Bart de Wever en Elio di Rupo, en het «herenakkoord», konden daar niets aan verhelpen. Zou ik me dan toch in Bart de Wever vergist hebben?
En daarmee zat koning Albert II dus met de gebakken peren. Voor hem zat er eigenlijk niet veel anders op dan zijn uiterste best te doen om de plooien tegen zaterdag zo glad mogelijk gestreken te krijgen, als hij niet nog voor het einde van dit jaar onvrijwillig op pensioen gesteld wil worden. Want waar we in 2007 nog gemakkelijk een plan of vijfzes uit onze mouw konden schudden als alternatieven voor oranje-blauw, zijn vandaag de mogelijkheden en alternatieven zeer beperkt. Daar heeft vooral de Vlaamse kiezer voor gezorgd, maar ook de wereldeconomie heeft een handje meegeholpen. Overlopen we de verscheidene alternatieven:
Als Elio di Rupo lukt in zijn opdracht, is er natuurlijk niets aan de hand, en zijn de meubelen weer eens voor vier jaar gered. Tenminste, als er niet opnieuw vroegtijdig een kink in de kabel komt.
Als Elio di Rupo mislukt in zijn huidige opdracht, is het natuurlijk altijd nog mogelijk een andere coalitie op de been te brengen. De Vlaamse kiezer heeft er echter voor gezorgd dat als noch Vlaams Belang noch N-VA meedoen, alleen nog een tripartite of zelfs een regering van nationale eenheid over werkbare meerderheden beschikken. Een tripartite zou daarbij aan Vlaamse kant niet eens over een meerderheid beschikken. Zo'n scenario vergt echter wel dat bij CD&V de belgicistische vleugel opnieuw de overhand zou halen iets wat niet uit te sluiten valt, maar op relatief korte termijn (2012!) voor de partij wel eens fataal zou kunnen zijn.
Een minderheidskabinet, gedoogd door N-VA, of N-VA en CD&V, is misschien theoretisch een mogelijkheid, maar al bij al bijzonder onwaarschijnlijk. Waarom zou bijvoorbeeld N-VA zo'n minderheidskabinet steunen, om nog maar te zwijgen over hoe zoiets een N-VA-partijcongres zou kunnen overleven.
Een zakenkabinet zou drie jaar geleden nog mogelijk geweest zijn, maar dankzij de bankencrisis hebben figuren als een Étienne Davignon veel glans verloren, en zijn anderen zoals bijvoorbeeld een Maurice Lippens zelfs volledig weggevaagd. Zo'n zakenkabinet zou dus geen enkele legitimiteit meer hebben, en is daarom een troefkaart waar de koning niet meer over beschikt.
Als Elio di Rupo zou mislukken, hetzij als preformateur, hetzij als formateur, lijkt het meest waarschijnlijke scenario op dit ogenblik eerst een nieuwe stoet van partijvoorzitters naar Laken, daarna gevolgd door enkele Ministers van Staat. Het is daarbij best mogelijk dat één van hen ijdel en vooral gek genoeg is om zich ook nog eens te laten benoemen voor één of andere opdracht met een titel die geen kat nog serieus kan nemen, kwestie van alweer een paar dagen of weken tijd te kunnen winnen. Die tijd kan dan gebruikt worden om Bart de Wever en de N-VA in de Noord-Belgische pers zoveel mogelijk te discrediteren, terwijl het ACW de druk op de CD&V kan opvoeren om toch maar in een nieuwe federale regering te stappen en de Franstaligen hun zin te geven. Maar als ook dat niet lukt, lonken nieuwe federale verkiezingen. Wat die zouden kunnen veranderen, is onduidelijk, en het risico is zelfs levensgroot dat de N-VA er nog een paar procenten bij zou doen.
De koninklijke trukendoos raakt dus stilaan leeg. Aan Vlaamse zijde lijkt het erop dat de partijen deze keer niet van plan zijn zich zomaar met een kluitje in het riet te laten sturen. Aan Franstalige kant scheert de razernij dan weer toppen, al was het maar omdat men zich herkent in Bart de Wevers onderhandelingstactiek: spiegel een Franstalige een postje voor, zodat hij de kastanjes uit het vuur moet halen en voor toegevingen moet zorgen, en leg dan op het einde van de onderhandelingen nog gauw een fundamentele eis op tafel waarvan iedereen al lang had aangenomen dat er niet meer over gesproken zou worden. Kan dit eigenlijk nog wel goed aflopen?
De Islamitische wereld pleit voor de Mekka Time als standaardtijd.
Sinds meer dan een eeuw wordt het plaatsje Greenwich in het zuidoosten van Londen beschouwd als het centrum van de tijd en het officiële startpunt van elke nieuwe dag. Maar voor hoe lang nog?
Die Greenwich Mean Time (GMT) krijgt binnenkort misschien concurrentie van een gigantische nieuwe klok die momenteel in Mekka wordt gebouwd en die door de 1,5 miljard moslims wel eens als nieuwe standaardtijd zou kunnen worden beschouwd: de Mekkatijd (MT).
De klokkentoren van Mekka maakt deel uit van een gebouwencomplex waar zich ook hotels, winkelcentra en conferentiezalen bevinden en werd gefinancierd door de Saoedische overheid. De klok, met het opschrift 'In de naam van Allah', wordt donderdag in werking gesteld bij de start van de ramadan en zal de Arabische standaardtijd volgen, die drie uur voor is op de GMT.
Opvallend is de gelijkenis met de St Stephens Tower in Londen, waar de Big Ben is ondergebracht, en het Empire State Building in New York. De inwoners van Mekka zullen bovendien elke dag aan de gebedstijden herinnerd worden wanneer vijf keer per dag 21.000 groene en witte lichtjes gaan flikkeren, die van kilometers ver zichtbaar zijn.
Koloniaal anachronisme
Stiekem hopen islamitische wetenschappers dat de invloed van de klok veel verder zal reiken dan Saoedi-Arabië.
125 jaar geleden besliste de internationale gemeenschap dat de start van elke dag wordt gemeten vanaf de nulmeridiaan die door de Greenwich Observatory loopt. Die standaardtijd was nodig voor reis- en communicatiedoeleinden. De islamitische wereld beschouwt dit idee echter als een koloniaal anachronisme en wil daar verandering in brengen.
Volgens Arabische wetenschappers is er ook een wetenschappelijk argument om de Mekkatijd als centrum te nemen. De lengtegraad die door Mekka loopt, staat in perfecte symmetrie met het magnetische noorden waarmee Mekka het ware centrum van de aarde is. Bovendien bidden alle moslims dagelijks met het gezicht in de richting van Mekka, wat je niet van Greenwich kunt zeggen, aldus de wetenschappers
Bron : Knack.be
**************************
Pssst
Dit is een nagekomen bericht dat verband houdt met het begin van de Rampmadam. Met dank aan de collega van Vlaanderen-Vrij, zonder dewelke wij niet hadden geween hoe laat het straks zal zijn .
Die Hitler, de Opper Nazionaal Socialist (Nazi) dat was toch een naïeve kloot! Die wilde Nach Engeland fahren en waarschijnlijk niet om er thé te gaan drinken met Churchill aan het hoofd van zijn Wehrmacht-soldaten maar bleef de ganse lange oorlogstijd zijn uurwerk gelijk zetten met de Greenwichtijd, wat niet Engelser-conservatiever genoeg kon zijn. In bezet Europa werd wel afgestapt van het zomeruur (winteruur?) zodat de burgers weer een reden hadden om de bezetter te haten voor al dat uurwerk-wijze-gedraai Maar Greenwich bleef het uur aangeven, tot zelfs in de diepste U-Boot ergens midden de Stille Oceaan. Zodat vriend en vijand op elkaars stiptheid konden blijven rekenen
De Moslim echter, de nieuwe Nazi, gaat heel wat behendiger tewerk! Hij zal,onder dekking van godsdienstvrijheid, of vrijheid van meningsuiting, of mooier nog, onder de vlag van de mensenrechten, ZIJN uur opleggen, ruim voordien, aan de hele mensheid. Mekka, dat is de vriend. Greenwich, dat is de vijand .Staat zo in hun Heilig Boek, de Koran, en is dus het woord van Allah-zijn-Naam-zij-geprezen.. Een vrij eenvoudige manier blijkbaar om, eenmaal de Islam baas is in Europa, zelfs zonder woorden en in absolute stilte, vriend van vijand te onderscheiden : toon mij Uw polshorloge, Uw koekoeksklok aan de muur thuis, of, nog beter : toon mij Uw GSM, zelfs op straat, en Uw lot is geregeld. Is het MT (Mekka Time) dan bent U een Gelovige, is het GMT (Greenwich Mean Time) dan bent U een ongelovige hond, een aap en een varken. Dan kunt U alleen blijven leven als dhimmi, d.i. werkslaaf.
Voor welke standaard-tijd dat U kiest : MT of GMT kunt U nu voorlopig nog zelf bepalen tenminste zolang de invasie nog vreedzaam blijft .Naar Moslim-gewoonte zal de bloedige strijd slechts losbreken, als de Islam overtuigd is van de overwinning. In afwachting schrijft hun Geloof hen voor vals en vriendelijk te blijven voor hun toekomstige slachtoffers. Het mes, ziet U, wordt ritueel van links naar rechts door de keel gehaald, en dat kan slechts in alle sereniteit en met volle overtuiging gebeuren als de dader zeker is van ongestraft te blijven, m.a.w. als hij gedekt is door de sharia . Theo Van Gogh is dus een verkeerd voorbeeld .
Als U bekomen bent van de schrik, dan denkt U misschien : de invasie stopzetten, en zelfs terug draaien?
Dan moet ons aller kiesgedrag radicaal veranderen : even radicaal als het programma van Vlaams Belang in wezen is : kom-af maken pur et simple, met de belse On-Staat en tezelfdertijd het monster Europa, met de grenzen gesloten, hertekenen en vrij maken van Linxe smet. Om, als het een beetje kan, aan de Europese Grondwet toe te voegen, dat Europa gebaseerd is en blijft op de Grieks-Romeins-Joodse-Christelijke beschaving. Met weglating van het woord humanisme, daar humanisme in feite de condens is van de vier voorgaande begrippen. Humanisme, dat is toch een moeilijker synoniem van humaan, menselijk en menselijkheid ..
Tussen links en het multiculturalisme botert het al een tijdje niet. Niet alleen biedt links geen analyse en visie op het multiculturele dossier, het formuleert ook geen antwoorden op de vragen en aanvallen die de rechterzijde opwerpt. Het hele dossier is een deel van de opleving van alle vormen van rechts denken. Aldus het uitgangspunt van Eric Goeman, die op de Genste Feesten elk jaar een reeks inter-linkse debatten organiseert, voor een debat over De uitdaging van de islam en de multiculturaliteit voor het progressisme. Namen deel: antropoloog Rix Pinxten, historicus Jan Dumolyn, socioloog Ludo De Witte, politoloog Sami Zemni, sociologe Saddie Choua, en KifKif-culturoloog Ico Maly. We gaan ervan uit dat het verslag in De Wereld Morgen hun standpunten correct weergeeft.
Goeman ziet in zijn eigen omgeving de laatste jaren een verandering optreden. Veel mensen, vrijzinnigen, sociaaldemocraten (kortom, neo-Marxisten, zegt Digitalia), die vroeger op de barricade stonden tegen het VB, hebben blijkbaar een grens bereikt. Vooral het hoofddoekendebat ziet hij als een duidelijk keerpunt. De dubbeldunk van tegelijk feminisme en islam te verdedigen wordt ook de linkse medemens te veel.
Zemni en Pinxten zien het begin van het probleem in de ontrouw van links tegenover zijn sociaal-economische basisstandpunten, met name zijn aanvaarding van het vrijemarktmodel. Het wijst zijn volkse achterban niet meer op de schuld van het kapitalisme, terwijl de spreekwoordelijke handtassendiefstal door een hangjongere in zijn netto-effect toch maar een kleinigheid is naast de uitbuiting door het grootkapitaal, aldus Dumolyn: Een sakosj die gestolen wordt, dat vindt zo'n vrouwtje veel erger dan de diefstel door de banken. De strijd tegen het kapitalisme werd vervangen door het beheren en hier en daar wat marktcorrecties. De sociaal-economische analyse van maatschappelijke problemen werd vervangen door culturalisering: Volgens die visie zijn die problemen enkel te wijten aan culturele factoren en de cultuur van de ander, in dit geval dus de islam.
DWM legt die woorden in de mond van Zemni, mogelijks onnauwkeurig, maar ze vertegenwoordigen getrouw een wijdverspreide retorische truuk (of denkfout) bij links: dat de islamofoben de problemen enkel bij de islam leggen. Zo wordt ook gezegd dat de N-VA alle problemen aan de Walen wijt, een retorische stropop die het gebrek aan argumentatie tegen de werkelijke analyse van de Vlaams-nationalisten moet verdoezelen. Er heeft ooit een antisemitisme bestaan dat de oorzaak van echt álle kwaad bij de joden zocht, maar er bestaat vandaag geen enkele politieke partij die alle problemen aan Walen, moslims of enige andere buitengroep wijt.
Nog zon onjuiste voorstelling van het standpunt van de tegenpartij is deze: Gebaseerd op een simplistisch nieuw realisme zou links verantwoordelijk zijn voor allerlei samenlevingsproblemen door verregaande vormen van culturele permissiviteit en cultureel relativisme. De malaise van de multiculturaliteit zou ingegeven zijn door een naïef links geloof in de maakbaarheid van mens en maatschappij.
Daar haalt Zemni enkele zaken door elkaar. Het echte marxisme was niet relativistisch. Het erkende dat sommige waarden niet haalbaar zijn als aan bepaalde sociaal-economische voorwaarden niet voldaan is, maar het zag een doelgerichtheid in de geschiedenis die een onverbiddelijk onderscheid maakte tussen progressief en reactionair. Progressieven van vóór het multicultijdperk poneerden onverkort de gelijkheid als norm en markeerden niet- of anti-egalitaire ideologieën als de vijand, desgevraagd ook de islam. Pas het cultureel marxisme van de jongste decennia ging in naam van ondermeer het antikolonialisme allerlei achterlijke cultuurvormen als evenwaardig met Verlichting en egalitarisme beschouwen. Als links trouw gebleven was aan het geloof in de maakbaarheid, dan zou het geen compromis maken met de antimoderne islam. Dan zou het tegen de imams evenzeer als destijds tegen de pastoors zeggen: ruim baan voor ons bevrijdende project, wij komen jullie kudde gelovigen roven om hen naar onze Verlichte inzichten te hermaken.
Het hele panel pleitte voor wat Zemni een consequent verzet van links tegen de oprukkende islamofobie noemde. De Tunesische Vlaming lijdt dus aan dezelfde horizonvernauwing als de stam-Vlamingen in het panel: hij vernauwt de situatie van de islam tot die onder de Vlaamse klokketoren. Hiér bestaat misschien een associatie tussen rechts en islamkritiek (islamofobie), maar in de islamwereld is dat een bij uitstek links project.
Dat eurocentrisme van Vlaams links beantwoordt onwillekeurig aan een opmerking van Pinxten: Sinds de val van de muur is er een verschuiving van de macht, ook van de economische. We zien op het vlak van mentaliteit en welvaart een verlies van superioriteit van het Westen. En wij kunnen daar niet mee om. Links kan daar niet mee om.
Nog zon eurocentrische stellingname was De Wittes rechtvaardiging van een gunstiger bejegening van de islam dan van het katholicisme: De Kerk was en is een deel van de heersende klasse, de islam is hier de religie van de onderdrukte klasse. Van bij de vestiging van Mohammeds regime in Medina heeft de islam zichzelf altijd gezien als de heersersreligie, en juist dat verklaart specifieke problemen met de islam, zoals de vastberaden onwil tot aanvaarding van een niet-islamitisch staatsbestel, dat moslims als een onrecht en als onderdrukkend aanvoelen. Echte onderdrukking is wat niet-moslims in moslimstaten overkomt, maar zover reikt de Wittes blik niet.
In het vier uur durende debat is eigenlijk met geen woord over de inhoudelijke eigenheid van de islam gerept, behalve Jan Dumolyns terloopse opmerking dat de islam hier en in het Midden-Oosten een positieve rol speelt als coherent cement". Het DWM-verslag heeft het bv. over die stupide fatwas die soms opduiken, alsof die fatwas een niet-essentieel nevenverschijnsel zijn. Fatwas behoren tot de institutionele ruggengraat van de islam, zonder dewelke er gewoon geen moslimgemeenschap zou bestaan. Zonder fatwas was dit debat zonder voorwerp geweest.
Maar al lijdt links aan enkele blinde vlekken tegenover de islam, het onderkent dat het een probleem heeft. Ter rechterzijde heb ik geen weet van dergelijke gefocuste debatten, noch in de catacombentijd noch nu het op het multiculfront de wind in de zeilen heet te hebben. Rechts belegt nooit een beraad over de vraag: Wat doen wij verkeerd?
******************
Pssst
Heet verhaal van die Inter-Linxe samenzwering als orgelpunt (?!) op de laatste Gentse Feesten, stond hier op deze blog al eens te lezen. Maar gehuwd zijnde met een leerkracht die mij geleerd heeft alles altijd en overal grondig te herhalen tot het er vast in zit, kom ik hier gaarne op terug. Elders las ik dat Termont, de Gentse Turkije-minded burgemeester van Gent, samen met zijn onderburgemeester (zegt hij zelf, in het Turkees daar ter plaatse), de schepen Resul Tapmaz, daar in Cetraal Anatolië, waar de meeste Gentse Turken (of zijn het Turkse Genteaars?) vandaan komen, op aanwervings-touree zou zijn. Voor en langdurige aswolk die hem daar zolang mogelijk houdt, wordt ten zeerste gebeden. Want bij zijn terugkeer zal hij wagonladingen nieuwe Gentenaars aanvoeren : er zouden, zo blijkt, nog voldoende hotelbedden vrij zijn om hen te logeren te leggen.
Een goeie vind ik, is : De Kerk was en is een deel van de heersende klasse, de islam is hier de religie van de onderdrukte klasse.
Het is maar hoe U het bekijkt! Maar alvast blijkt hieruit, dat Linx een beetje achterop hinkt, zoals gewoonlijk in alles. De Kerk is al lang geen deel meer van de heersende klasse Die plaats heeft ze moeten afstaan aan de Loge .
Anders gezegd : de Linxen zouden nu moeten opkomen voor de kleine man (de zeldzame kerkganger) terwijl het integendeel zou moeten strijden tegen de Loge. Maar mensen!Dat kan niet, want in de Loge zitten al hun voormannen! In feite zouden ze, met een beetje vooruitziendheid, meteen ook tegen de Islam moeten strijden, want dat zijn in wezen de heersers van morgen. Bewijs : waar kan socialisme bestaan in een om het even welk Islamitisch land ..Noem één Islam-staat met vrije meningsuiting, dat toch in wezen eigen is aan elke sociaistische gedachte .
Ach alles is zo instabiel, zo veranderlijk, dat een Linxe mens niet meer weet welke weg de juiste is. Zou het, denkt U, nog lang duren voor zij het Vlaams Nationalisme zouden ontdekken? Want dat is één en onveranderlijk in zijn verscheidenheid. Net zoals bij de omringende volkeren. Nationalisme is de redding, als het maar geen nationaal socialisme wordt .want van die boer geen tikkeneikes meer ..
Iets in die zin was het kinderwijsje dat ons vader, onze nonkels en onze tantes, acht in getal, als kind meegebracht hadden uit hun vlucht- en kinderjaren (Vrankrijk) in St Omer, tijdens de tumultueuze jaren 14-18, wijl onze grootouders op de vlucht waren gegaan voor de oorlogsdreiging. Grootvader Emile is daar gestorven aan de Spaanse Griep, een van de vele miljoenen slachtoffers van zijdelings oorlogsgeweld, naar achteraf is gebleken, totaal zinneloos want onbeslecht.
Dat wijsje (Au claire de la lune ) kwam tot ons (hoe konden we toen die woorden begrijpen!) in onze kinderjaren in de Verwoeste Gewesten (jaren 40-45), en het dreunt nu tot barstens toe in mijn hoofd. Ma chandelle est morte mij kaarsje is opgebrand en piepedood, en ik wil schuilen bij U, als U mij maar AUB binnen laat .
Stel U voor : het is een wijsje uit de XVe Eeuw maar er hoeft heus geen tekeningetje bij .Au claire de la lune, mon ami Pierrot, prête moi ta plume, pour écrire un mot .
Ach lieve Vlaming, laat mij arme Wallo/Bruxeleir, bij U schuilen, want ik weet niet meer van welk hout pijlen maken .
Maingain noemt Di Rupo 'staatsman onwaardig'
donderdag 19 augustus 2010, 13u17
Bron: belga
'De manier waarop preformateur Elio Di Rupo momenteel handelt, is niet die van een man die het staatsmanschap ambieert.' Dat stelt FDF-voorzitter Olivier Mangain in de Franstalige krant La Libre.
Maingain wijst 'het feit dat de preformateur bij de koning is gegaan om hem de eisen van de N-VA te doen doorslikken' met de vinger. Voor de FDF-voorzitter bewerkstelligen 'de Franstalige partijen die deelnemen aan de onderhandelingen opeenvolgende plooien in een defensieve strategie die almaar instabieler wordt'.
Voor Maingain zijn de Franstalige partijen 'bezeten door het bekomen van financiële compensaties', en zijn ze daardoor 'klaar om het respect voor de fundamentele rechten van de burgers te verkopen in ruil voor de belofte van compensaties, die zelfs niet tegemoetkomen aan de hoop van de Brusselse regering'.
Maingain benadrukt dat de MR buiten de onderhandelingen wordt gehouden en zegt te menen dat tijdens diepe institutionele crisissen 'grote staatsmannen alle democratische partijen consulteren'.
Olivier Maingain stelt voor 'een pauze in te lassen' opdat de Franstaligen samen een duidelijke lijn kunnen definiëren waarmee ze zich kunnen opstellen tegenover de partij van Bart De Wever.
Psssst
Wat Mangain werkelijk bedoelt is : wij, de Wollo.Brux Franscouiilons, zijn de bazen en wij vragen net als Geissler, de Oostenrijkse potentaat ten tijde van Willem Tell, (1307) dat er respect betoond wordt, zelfs voor onze hoed die wij hoog op een paal goed zichtbaar daar voor dit doel uitgestald hebben.
Zou Mangain dat verhaal niet kennen? Of is hij intellectueel niet bij machte om het plaatje te snappen? Of, misschien nog beter, is dat niet de typische Franscouillonse manier om slechts te willen begrijpen wat er in hun kraam past? Respect pour les Flamins, les Boches du Nord : cest du jamais vu !!!!! Respect pour leur fric, Ah! Ça! Voilà que nous nous entendons!
Op een strand vol teer, veel zwarter dan daar waar BP een oliebron wekenlang in zee liet stromen, komt een Italiaanse homo uitgeput aan land Zijn naam? Di Rupo, in gangbaar Nederlands omgezet in van (of uit) de afgrond (*). Een soort Vandeput dus, al zij het dat een PUT wel niet de allures van een AFGROND mag claimen. In de taal der Franscouillons zou men kunnen zeggen : hij die uit een gat komt, un Du Trou dus .
Maar als homo is hij een God in t diepst van zijn gedachten .
Het is hem echter nu allemaal teveel ineens geweest! In weerwil van de lotsbestemming (en op zedelijk gebied de symboliek met de man uit Grâce Hollogne) die verscholen zat in zijn naam, had hij gedroomd van een tricolore opstapje naar de eeuwige roem : hij, het verweesd fascistenkind zou, met tijd en boterhammen, opnieuw de Passo Romano als een echte Mussolini invoeren, eerst in den belgiek, later in geheel de Europese Gemeenschap. Zijn legers zouden op zekere dag als de nieuwe alles kaalvretende Nationaal Scoialistische horden, de wereld veroveren voor het IslamNazisme! Per astrum ad astra! (**)
Zijn ambities inderdaad waren glorieus : voorlopig de Premier worden van de nieuwe socialistische heilsstaat om daarna, zodra het de beurt werd aan een socialist, Herman de Natte Dweil op te volgen als President van geheel Europa, met meer macht dan de Paus van Rome, en gelijke van de machtigste man ter wereld, de President van de USA ..
Zijn arme papa had dat nog moeten mogen beleven! Zijn jongste, uit de diepte der koolputten als een schitterende raket met brandende uitlaat naar de hoogste toppen der roem .Arme papa! Zal daarenboven voor altijd zonder geregistreerd kleinkind moeten blijven.
Het stond in de sterren geschreven, dat het Volk hem zou afwijzen, al ware het maar wegens zijn erbarmelijk TV-optreden in het schabouwelijkste Nederlands dat ooit in onze huiskamers binnendrong. Een taaltje die elke Vlaming bijna spontaan doet terug verlangen naar de tijd der Brugse Metten, waar de scheiding tussen vriend en vijand liep door een weliswaar uiterst kort taalexamen : Skilt en Friende was toen goed voor een ticket naar de hel s Gilden Vriend was de sleutel die toegang gaf tot welstand en gezelligheid ..
Ecce Homo : ziedaar de mens die gefaald heeft
De Romeinse Keizers hielden als eerste in dergelijke situaties de duim naar beneden, waarna het publiek diens keuze bevestigde : de strijder die het onderspit dolf op roemloze wijze, had zijn recht op leven verbeurd
Zou Sire le Roi nooit zijn klassiekers geleerd hebben? Of roeptoetert hij TERUG ! om zijn eigen kennis van de landstaal te demonstreren? Moest er dan niet gestaan hebben: TERUK?
Had hij evengoed kunnen roepen Vade retro, Satana om zodoende, in de voetstappen van Nonkel Henri, eer te bewijzen aan de NVA en haar bloemen en citaten rond strooiende Achilles. Juist, inderdaad, dezelfde als deze van de Achillespees
*********************
Bij onze goede vriend Björn Roose klonk het gisteren als volgt, als het over verarming gaat : een wereld van verschil in de geesten der Walen tegenover de Vlamingen die verondersteld worden voor hen Pour les Flamands la même chose .te vrstaan .
Hij die bestolen wordt, zou in feite ook niet mogen verarmen. Is dat misschien de juiste betekenis van water en vuur verzoenen?
Het regeerakkoord is er nog niet, toegegeven, maar de grote lijnen beginnen zo langzamerhand vast te liggen. En die grote lijnen worden uitgestippeld door Elio Di Rupo. Bart De Wever probeert zoveel mogelijk pronkstukken voor de galerij vast te krijgen (die mens moet iets verkopen aan zijn achterban) - de bevoegdheden ter waarde van bijna 16 miljard euro die zouden overgedragen worden aan gemeenschappen en gewesten - maar aan een van de essentieelste Vlaams-Waalse problemen wordt duidelijk niet geraakt : de financiële transfers.
Die transfers bedragen zo'n 13 miljard euro. Die gaan langs allerlei kronkelwegen richting Wallonië, vanuit Vlaanderen. Tweeduizend euro per jaar wordt aan de gemiddelde Vlaming ontstolen en gepompt in het armlastige Wallonië. Vlamingen worden daarmee verarmd om Walen te verrijken. En wat zegt Di Rupo daarover ? Dit :
"Alle partijen [moeten] aanvaarden dat de gebruikte criteria er niet toe leiden dat een deel van de bevolking armer wordt".
Het deel van de bevolking dat niet armer mag worden is dus, voor de duidelijkheid, het Waalse. Dat het Vlaamse volk al jaren verarmd wordt, is geen probleem. Als De Wever dat slikt, is hij stapelzot. Zot van glorie wellicht ...
(*) Als getuige van de waarachtigheid van deze vertaling neme men om het even welk Italiaans woordenboek Di Rupo = afgrond, en AFGROND = DI RUPO. Fataliteit, of niet soms?!
(**)Per astrum ad astra, een woordje Latijn, om mee te zijn met de nieuwe NVA-mode. Hert ding wil zo ongeveer zeggen : naar de sterren door de sterren. In t Vlaams zou dat zijn : Plus est en Vous : waar een wil is, is een weg, wat veel simpeler klinkt dan het is.
Het idee om de tweede woningen aan te pakken van mensen die hun hoofdverblijf buiten Amsterdam hebben, was een goede start volgens de gemeenteraad, maar leverde helaas slechts 750 woningen op voor het nooddruftige deel der mensheid.
Dat is natuurlijk onvoldoende om de vele duizenden asielzoekers, illegalen en gezinsherenigers die graag hun toekomst in Nederland willen opbouwen, een menswaardig onderdak te geven. De gemeenteraad stak de koppen bij elkaar en maakte nieuwe regels om tegemoet te komen aan de situatie.
De eerste ingreep betreft de huurmarkt. Maar liefst 25 % van alle huurders in Amsterdam vallen onder de Europese norm voor scheefwonen (bron, laatste alinea).
Iedereen die nu voor zijn inkomen te goedkoop woont het zogenaamde scheve wonen krijgt binnen zes maanden een alternatieve duurdere huurwoning aangeboden, die beter past bij het salaris van die persoon. De personen in kwestie kunnen natuurlijk ook zelf zoeken. Hoofdzaak blijft dat ze binnen zes maanden moeten voldoen aan de eis te huren of kopen overeenkomstig hun inkomen.
De tweede ingreep betreft de koopmarkt. Die markt omvat 29 % van de woningvoorraad van Amsterdam, dus hier kan echt veel bereikt worden. Alle koopwoningen die door te weinig mensen worden benut, worden onteigend. De eigenaren van die woningen krijgen vervolgens een vergelijkbare maar kleinere woning aangeboden. Elke woning waar maar 1 of 2 personen gebruik van maken valt onder deze maatregel.
Sinds 1970 heeft er verdunning van de gemiddelde woningbezetting plaatsgevonden van 2,9 naar slechts 1,9 (artikel). De gemeente kan daar gewoon niet tegenop bouwen. Het voorstel van gedwongen aangestuurde verhuizing bespaart de gemeenschap heel veel geld en ruimte, die weer beschikbaar komt voor andere sociale projecten, zoals taallessen voor allochtonen of de bouw van een moskee of een zeilweek voor Marokkaanse tassenrovers.
De vrijgekomen huur- of koopwoningen worden aangeboden aan bijvoorbeeld een Marokkaans gezin met vijf kinderen en zes uitkeringen die snakken naar meer ruimte. In sommige koopwoningen kunnen makkelijk 10 asielzoekers prettig leven, eventueel na herindeling van het pand.
Zo maakt Amsterdam op doortastende wijze een einde aan de woningnood. Reken maar dat veel gemeenten dit gaan navolgen. Europese regels zijn niet van toepassing, want het gaat om een humanitair doel. De gemeenteraad van Amsterdam laat tenslotte nog weten dat ze rekent op de medewerking van de bevolking. Het gaat hier immers om actie tegen armoede in de wereld en racisme en discriminatie. Niemand kan daar tegen zijn.
Mochten er ondanks alles toch negatieve reacties zijn, dan gaat het ongetwijfeld om rechtse elementen in de samenleving, zoals PVV-aanhangers. De gemeenteraad doet een beroep op de solidariteit met de minder bedeelde medemens en de racistische geluiden geen gehoor te geven, maar voorwaarts te gaan in het streven naar een betere wereld. Reageren kan op het Pim Fortuyn Forum
*****************************
Pssst
De Morgen schrijft op 19/8 :
"Opvangcrisis asielzoekers erger dan ooit"
19/08/10 13u59
De crisis in de opvang van de asielzoekers, die in 2008 begon, "escaleert dezer dagen tot ongekende hoogtes". Dat stellen Vluchtelingenwerk Vlaanderen en Ciré. Beide organisaties vragen de regering een noodplan op te stellen om deze winter een humanitaire ramp te vermijden.
·
Sinds oktober 2009 kregen, volgens Vluchtelingenwerk Vlaanderen, al meer dan 3.500 mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht geen opvang bij aankomst in ons land. "Er werden bijna 1.000 asielzoekers gedropt in hotels zonder fatsoenlijke begeleiding en maaltijden, privacy en zonder zicht op een toekomst. Onder hen families met zwangere vrouwen en jonge asielzoekers zonder ouders. Sommigen onder hen verblijven hier nu haast een jaar."
Op straat Daarnaast zouden de laatste twee weken opnieuw vrouwen en kinderen op straat worden gezet wanneer ze asiel aanvragen in ons land.
Geen kafkaiaanse toestanden aub Beide organisaties vragen de regering om deze humanitaire crisis ernstig te nemen en onmiddellijk een noodopvangplan toe te passen "zonder zich daarbij te verliezen in kafkaiaanse administratieve procedures die de uitvoering van noodmaatregelen nodeloos vertragen".
Leegstaande gebouwen Vluchtelingenwerk Vlaanderen stelt voor om asielzoekers bijvoorbeeld onder te brengen in leegstaande overheidsgebouwen of wooncontainers die sinds lang door de regering zij beloofd.
Daarnaast willen de organisaties de asielzoekers die reeds lang in de opvang verblijven, laten opvangen door lokale besturen. (belga/edp)
************************
Pssssst
Herlees eens :
Er werden bijna 1.000 asielzoekers gedropt in hotels zonder fatsoenlijke begeleiding en maaltijden, privacy en zonder zicht op een toekomst.
Is dit Kafka, Orwell, of een mixte van beiden? Mensen, waarmee zijn ze bezig!
*********************
Zij hebben recht op geluk, met heel hun familie,
en met al hun vrouwen, mits beperkt tot 5
per persoon .
Aan dit plaatje hangen dus 5 x 5 = 25 vrouwen met max.
10 kinderen per vrouw = 280 monden meer om te voeden.
is Turks soldaat maar dit is een foto van Peiper
in zijn jonge jaren. Zie epiloog ..
Op wie schiet die in geval van ..
*******************
Brussels PS volksvertegenwoordiger volbrengt zijn militaire dienst in Turkije !
Deze man is Brussels volksvertegenwoordiger voor de PS (of wat dacht u) en tevens soldaat in het Turkse leger. Tijdens de maand juli is Emin Özkara gedurende 21 dagen naar Turkije getrokken om zijn militaire verplichtingen te gaan volbrengen.
De parlementariër beschikt uiteraard over de belgisch/Turksedubbelnationaliteit. Bovenop die 21 dagen moest dat heerschap in Turkije 5.112 (een deel van zijn maandsalaris) afdokken. Dit bedragis een soort schadevergoeding voor de verkorte versie van zijn militaire dienst. Gewone jongens hebben 15 maanden aan hun broek. Bij het begin van die opleiding moeten de rekruten (ook Özkara dus) de eed afleggen. Ze moeten onder andere trouw zweren aan de fiere Turkse republiek.
Zou die man de toetreding van Turkije in de EU bepleiten ?
Stel U even voor : enkele jaren voor WO II gaat in volle openbaarheid een bels volksvertegenwoordiger naar Berlijn om daar het SS-uniform aan te trekken, trouw te zweren op zijn Führer Adolf Hitler, om daarna doodleuk naar Brussel terug te komen. En neen, spionneren voor zijn land, doet hij niet. Officieel toch niet.
Heeft het niet bestaan? Sla er dan maar eens Wikipedia op na, onder het woord :Brandenburger, de SS-formaties die in gang schoten in September 39 in Polen, om te eindigen met SS Obersturmbannführer Peiper in wat wij noemen het Ardennenoffensief in December 44.
Is er toch een verschil, zegt U? Nee! Absoluut niet, gesteld dat ons land zinnens was aan te sluiten bij Gross Deutschland dan waren die meneren zelfs allemaal heel grote meneren geworden .
Snapt U het plaatje?
Jongens, wat moet die Erdogan van plezier op zijn dijen kletsen!
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (4 van 4)
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (4 van 4)
De Kleine Trommeljongen (*)
Ik ga naar Bethlehem param pampam pam en sla mijn trom voor Hem, param pampam pam Want voor de sterre scheen, param pampam pam. is plaats voor iedereen param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Jezus de koning kwam param pampam pam in de stal param pam pampam param pam pampam
En Maria zei: param pampam pam Je slaat je trom zo blij, param pampam pam En kijk, mijn Kindje lacht, param pampam pam Het heeft op jou gewacht,param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Sla je trommel maar, param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
En hij sloeg de trom param pampam pam het werd al stil alom, param pampam pam de engelen waren heen, param pampam pam ook de herders een voor een param pampam ram pam pampam ram pam pampam. Maar hij sloeg de trom param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
(Opmerking; bede via bovenstaande link de melodie van dit stapliedje op te vragen, en die laten opstaan terwijl U verder leest. Verre van mij om in de Heer Rondas een kleine trommeljongen te zien (integendeel, hij is een zeer grote meneer!) was het mijn bedoeling een martiale sfeer te scheppen, die gaandeweg bij het lezen, steeds dreunender in de hoofden zou weergalmen) Komt daarbij, zoals in de Bijbel, dat Jahweh de stad spaarde omwille van die éne Rechtvaardige, wij de VRT voortaan met andere ogen willen bezien. De genezing van een doodziek lichaam moet toch ergens beginnen!
Bevreemdende Waarheden
Daarmee komen we uit bij een bevreemdende en voor sommigen beangstigende waarheid. Er zijn namelijk vele redenen waarom de meeste Vlamingen in het Belgische staatsverband zouden willen blijven. Die redenen gaan samen met enkele voorwaarden die voor die Vlamingen moeten vervuld worden, voorwaarden die passen in het beeld van het ideale België dat ook de gematigde Vlaming zich voorstelt.
Het is ten eerste een België van de reciprociteit. Wat de een mag, mag de andere ook. Wat de andere niet mag, mag de ene evenmin. Het huidige kiesdisdrict Brussel-Halle-Vilvoorde komt voor het ogenblik niet tegemoet aan deze voorwaarde, want Vlamingen in Waals Brabant hebben niet dezelfde kiesrechten als Franstaligen in Vlaams Brabant. Dat euvel gaan we aanpakken. Het is ten tweede een België van de federale loyauteit, de Bundestreue. Daarin past het respect voor de integriteit van de andere gewesten. De oorlog van de Franstaligen tegen de Vlamingen (een uitdrukking van Wilfried Martens) past daar niet in. Zij willen de basisstructuren van het unionistisch federalisme herzien, de taalgebieden in vraag stellen, de grenzen poreus maken. Maar goed, we gaan de Franstaligen ervan overtuigen dat ze daarmee de idee België ondergraven, en ook dat gaan we herstellen. Het is ten derde het ideale België van transparantie in de transfers. Wij Vlamingen willen solidair zijn, en zelfs gul, maar we willen wel graag weten in welke mate en langs welke kanalen we bijdragen tot het herstel van het economische en sociale weefsel van Wallonië. We willen ook graag een antwoord op de redelijk normale vraag hoe het komt dat die weefsels maar niet hersteld geraken. Dat klinkt allemaal zo redelijk dat ook de Franstaligen daarvan de redelijkheid zullen inzien. Als die drie voorwaarden vervuld zijn, dan is België eigenlijk wel de moeite voor de Vlamingen.
Welnu, en hier komt dan de bevreemdende waarheid: precies de redenen die het Belgische staatsverband voor ons de moeite kunnen maken, zouden wel eens de redenen kunnen zijn waarom de Franstalige Belgen juist niet in zon staatsverband zouden willen blijven. Wat de eerste voorwaarde van de reciprociteit betreft, ook wat betreft de taalwetten, zijn de Franstaligen zo zwaar verwend door het verleden, door de isolatie in het eiland Brussel, en door de status van het Frans als internationale taal van de diplomatie, dat het psychologisch van hen teveel gevraagd is om hier reciprociteit te betrachten. Zij bevinden zich nu eenmaal in een toestand van altijddurende psychologische meerderheid.
Wat de tweede voorwaarde, die van de federale loyauteit betreft, gaat het ook hier weer om een hoge psychologische drempel. De Franstaligen zitten nog in de fase van de verbazing van Jules Destrée in 1912: Sire, ils (les Flamands) nous ont volé la Flandre Hoe zouden ze de volle implicaties van zelfs maar het onvoltooide federalisme kunnen accepteren? In Le Soir lees je voortdurend reacties van mensen die stomverbaasd zijn dat er zoiets als een Vlaanderen bestaat dat niet ten volle hun idee van België dekt Wat mijn derde punt betreft waarom als het opgelost geraakt, de Vlamingen in de meerderheid in België zouden willen blijven maar de Franstaligen niet, namelijk de transparantie in de transfers: dat is volledig uitgesloten. Vlaanderen werd twintig jaar geleden gehaat omdat het gaf, vandaag wordt het gehaat omdat het erbij nadenkt terwijl het geeft. Om al die redenen speelt voor de Belgische staat als geheel de oude spelregel van indertijd de splitsing der partijen: kunnen de Franstaligen dan echt niet meer de baas zijn, dan trekken ze eruit. Zij zijn de onomfloerste separatisten. Voor dit hypocriet separatisme deinzen de Vlaamse poltici telkens weer terug.
Een voorlopig besluit, met een voorspelling en een raadgeving aan de Vlaamse onderhandelaars
Om de Franstaligen gerust te stellen moeten de Vlamingen nu al een tijdje vertrouwenwekkende signalen uitzenden, wat Wetstraatees is voor als teken van goede wil voorafgaande toegevingen doen (waardoor er achteraf natuurlijk niet meer onderhandeld hoeft te worden, denk aan het geld voor het Franstalig onderwijs bij het begin van Paars in 1999). Die signalen zouden dan ook meteen aangeven hoe de Vlamingen de finaliteit van de staatshervormingen zien, want de Franstaligen, ongerust als ze zijn, willen weten waar we nu voor eens en altijd willen uitkomen.
Een federale kieskring is zon signaal. Of samenvallende verkiezingen. Of een paritaire senaat. Of gewoon de drie burgemeesters benoemen. Of gewoon alle Franstaligen in heel Brussel-Halle-Vilvoorde inschrijvingsrechten toekennen. Of sans conditions préalables 500 miljoen Euro per jaar méér aan Brussel geven. Dan pas gaan ze met gerust gemoed onderhandelen. Dat is evident een valstrik waarin we niet moeten trappen. We zijn namelijk al wel vaker aan dit stadium toegekomen. Maar ernstig nu: na de grendelgrondwet van 1970 en we hebben nu gezien waartoe die heeft geleid kan je toch niet nog méér gerustgesteld willen worden? Dat van die geruststellende signalen is nu al meer dan drie jaar niets anders dan holle retoriek die moet maskeren dat men geen vin wil verroeren. Dat helpt allemaal precies zoveel als het vragen van een generaal pardon, namelijk niets.
De les uit al het voorgaande zou moeten zijn: de Franstaligen willen het scenario van 2007, weliswaar met een beetje vertraging, en met wat meer discretie en verstand, graag herhalen. Als volleerde va-banquespelers durven ze het wel aan om de Vlamingen opnieuw aan een stress-test te onderwerpen. We zagen na 13 juni dat men zowel aan Franstalige kant als in de Vlaamse regimekranten eventjes heeft geprobeerd om met De Wever hetzelfde spel te spelen als indertijd met Leterme: ze willen eerst nog wel eens zien of De Wever in staat zal zijn om compromissen te sluiten Volgens Delpérée, de CDHer die de uitdrukking parfum de crise in Vlaanderen bekend heeft gemaakt, moet De Wever eerst federalist worden. Het is weer de Vlaming die moet veranderen, en dan zullen we zien. Bart de Wever zou er goed aan doen, gezien de ironische aard van het compromis, en gezien het lot van zijn voorgangers, om daar allemaal niet op in te gaan.
Wat Leterme in 2007 en 2008 wel een paar keer geprobeerd heeft maar slechts op halfslachtige wijze, en telkens met de bedoeling terug te komen (waardoor ze nog meer met hem konden lachen), dat zal De Wever op een geloofwaardige manier moeten doen zodanig dat Milquet het dit keer ook echt gelooft. Hij zal de pseudo-onderhandelingen op een geloofwaardige manier moeten opblazen om nadien op een geloofwaardige manier terug te kunnen komen, waarschijnlijk na verkiezingen binnen het jaar en na een nog grotere overwinning dan vorige maand.
Verontrustende signalen
Dames en heren, beste vrienden, ik besluit.
Omwille van al het voorgaande stel ik voor dat we ermee ophouden geruststellende signalen naar die mensen uit te zenden. Integendeel, de Franstaligen zitten nog altijd in een psychologisch stadium waarin het voor hen en voor ons beter zou zijn dat ze juist verontrust worden. Dat kan gebeuren door bij elke onderhandeling volgende punten systematisch op tafel te leggen.
Mijn eerste verontrustend signaal (eigenlijk slechts een voorafgaand waarschuwingssignaaltje) is de eis van een democratische zetelaanpassing in het parlement. Zoals de zaken nu staan heeft de Parti Socialiste genoeg aan 34.405 stemmen om een zetel te halen in Wallonië, de N-VA moet er 42.059 halen in Vlaanderen. Dit verschil wordt door niets gerechtvaardigd.
Het tweede verontrustend signaal aan de Franstaligen is, dat we minstens een zekere vorm van Cartesiaanse logica van hen verwachten in het probleem van de bipolariteit en de pariteit, want daar hinkt hun denkvermogen toch wel een beetje. Ze zijn al niet doués pour les langues, en nu dit nog Pariteit in de regering is een Franstalige eis geweest die voortkwam uit minoriseringsangst. Vanaf de grendelgrondwet van 1970 hebben ze die pariteit verkregen. Het gaat om een pariteit tussen taalrollen, niet tussen gewesten of gemeenschappen. We blijken wat dit betreft dus toch wel degelijk met zijn tweeën te zijn in deze staat. Mijn voorstel is zo logisch als een klontje: geen pro-Franstalige pariteit in de regering zonder pro-Vlaamse pariteit in de institutionele indeling van dit land. Pariteit in de regering, maar dan ook in de principiële bicommunautariteit, de principiële tweeledigheid van de staat België. Weg met de evenwaardigheid van de drie gewesten. Het statuut van Brussel moet nu worden herzien.
Mijn derde onrustwekkend signaal vloeit voort uit de tweede: afschaffing van alle grendels. Voor 2007 besefte het publiek gewoon niet dat Vlaanderen totaal afgegrendeld is en dat de democratie in feite niet meer speelt. Eind 2007 kwam dat besef al wat dichterbij. Vandaag, na het misbruik van de splinterbom die de alarmbel is, weet en ziet iedereen het. De volgende vraag is dan, of men het leuk vindt, om als een gevaarlijke diersoort in een ondemocratische consensus- en compromiskooi te worden opgesloten. Deze grendels dienen duidelijk niet meer tot bescherming van een Franstalige minderheid (dan zou men ze eventueel nog in overweging kunnen nemen) maar tot blokkering van een meerderheid, die men dan probeert wijs te maken dat dit een moderne vorm van democratie is. Een ander gevolg van deze regeling is dat het parlement buitenspel wordt gezet, niet alleen door de macht van de partijvoorzitters, maar omdat in dit systeem inderdaad alles in de regering en zelfs in de zogenaamde kern op voorhand moet onderhandeld worden. In de bestaande afgrendeling zit geen enkel gaatje. Dat heeft men ons met genoegen ingepeperd bij de mislukking van de stemming tot splitsing van BHV. Deze splinterbom zal nog lang rondtollen. Ik kan mij eigenlijk niet voorstellen dat een machtspoliticus daarmee kan leven. Het gevolg is in elk geval dat de Grendelgrondwet stilaan zelf in vraag wordt gesteld en voorwerp wordt van politieke actie.
Maar het volstaat natuurlijk niet om alleen onrustwekkende signalen uit te zenden. Wat we nodig hebben zijn punten waarop we klaar aangeven dat we daarop geen compromissen meer zullen sluiten. Pasmunt hebben de Franstaligen al gekregen, onder de vorm van onze financiële solidariteit. Een beetje moeilijker onderhandelen dan, maar dat is de schuld van de voorgaande compromissensluiters. Maar van nu af aan doen we dat dus niet meer. Tegenover die gulle, concrete, in duizelingwekkende cijfers uitdrukbare solidariteit van ons staan dan gewoon de nog niet gerealiseerde punten van de Vlaamse Resoluties van 1999. Die zijn voorlopig radicaal genoeg. Iedereen begint ze stilaan te kennen, dus hoef ik ze hier niet nog eens op te sommen. In concreto wil dit zeggen dat, hoezeer het ons ook spijt, de zogenaamde solidariteit mee in de waagschaal moet. Het heeft geen zin om dure eden te zweren zonder dit ultieme middel te willen of te durven inzetten.
Dames en heren, beste vrienden,
De essentie kan nog het best samengevat worden in het volgende, iets waarvoor u misschien gevoeliger bent dan andere mensen. Er loopt een breuklijn door Europa. Ze deelt niet alleen Europa, maar evengoed België in tweeën, van Moeskroen tot de Voer. Ze volgt de binnen-Belgische grens. Ze is mentaal, politiek, en historisch gegroeid. Ze is ook structureel en economisch. En ze is economisch omdat ze mentaal is. Ten noorden van die breuklijn, die toevallig ook de lijn van de barst door België is, ligt Vlaanderen. Vele krachten, zeker ook financiële, willen ons ook geografisch doen aanleunen bij het Zuid-Europese systeem. Als men daarin slaagt zal dat ten koste gaan van de welvaart en het welzijn van de Vlaamse bevolking. Ik zeg niet dat men over die breuklijn heen niet kan samenwerken, maar ik zeg dat de geschiedenis heeft bewezen dat zulks zeer moeilijk is binnen hetzelfde staatsverband. België heeft de laatste tijd nog niet veel anders gedaan dan zich bezig gehouden met het lijmen van die tweedeling. Vruchteloos zoals blijkt.
De breuklijn ligt zo erg vast omdat ten noorden en ten zuiden ervan historische continuïteiten spelen. Elk van deze gebieden heeft zo zijn eigen pad-afhankelijkheid een term voor de keuzes die je na elke periode in je eigen geschiedenis nog overhebt: telkens afhankelijk van het voorgaande. Wat sinds 2007 is gebeurd, heeft bepaalde wegen naar een herstel van het federalisme afgesloten. De Belgische pedagogische methodes om de barst in de geesten te herstellen zijn definitief mislukt. Er is geen weg terug. Maar anderzijds is er ook zoiets als de wet van de inertie, van datgene wat is, dat uiteraard meer houvast biedt dan wat nog moet komen. Hoe doorbreek je de hardnekkigheid van het ancien regime? Met nog andere woorden: hoe maken we van die breuklijn een echte confederale grens? Want eenmaal dat is gebeurd, ligt de weg open voor totaal andere, nieuwe mogelijkheden en uitdagingen, voor nieuwe vormen van confederaties met andere aangrenzende regios.
De Nederlanden wenken.
Dat is de taak en de uitdaging van vandaag, voor overmorgen 11 juli 2010
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (3 van 4)
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (3 van 4)
De Kleine Trommeljongen (*)
Ik ga naar Bethlehem param pampam pam en sla mijn trom voor Hem, param pampam pam Want voor de sterre scheen, param pampam pam. is plaats voor iedereen param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Jezus de koning kwam param pampam pam in de stal param pam pampam param pam pampam
En Maria zei: param pampam pam Je slaat je trom zo blij, param pampam pam En kijk, mijn Kindje lacht, param pampam pam Het heeft op jou gewacht,param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Sla je trommel maar, param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
En hij sloeg de trom param pampam pam het werd al stil alom, param pampam pam de engelen waren heen, param pampam pam ook de herders een voor een param pampam ram pam pampam ram pam pampam. Maar hij sloeg de trom param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
(Opmerking; bede via bovenstaande link de melodie van dit stapliedje op te vragen, en die laten opstaan terwijl U verder leest. Verre van mij om in de Heer Rondas een kleine trommeljongen te zien (integendeel, hij is een zeer grote meneer!) was het mijn bedoeling een martiale sfeer te scheppen, die gaandeweg bij het lezen, steeds dreunender in de hoofden zou weergalmen) Komt daarbij, zoals in de Bijbel, dat Jahweh de stad spaarde omwille van die éne Rechtvaardige, wij de VRT voortaan met andere ogen willen bezien. De genezing van een doodziek lichaam moet toch ergens beginnen!
Enkele kenmerken van het Compromis in het algemeen, die toch alleen voor Vlamingen gelden
Ik leg er nogmaals de nadruk op dat dit compromis zich alleen aan Vlaamse kant hoort af te spelen en, in de Vlaamse commentaren dan toch, zelden of nooit aan Franstalige kant. De Vlamingen waren het die moesten leren hun nederlaag te assumeren (een direct uit het Frans overgenomen term). Zij waren het die moesten abdiceren bij Brussel-Halle-Vilvoorde, zij waren het die moesten leren water in hun wijn te doen, zij waren het die het nog moesten leren zich neer te leggen bij de feiten. Die feiten waren en zijn vooral dat de Franstaligen in de staat België nu eenmaal een blokkeringsminderheid hebben iets waarmee Luc Huyse, adding insult to injury, in zijn boekje dat hij samen met mijn ex-collega Bouveroux heeft geschreven, alleen maar eens kan lachen: begrepen die Vlamingen dan niet, hadden ze het misschien nog niet voldoende geassumeerd, dat ze met de grendelgrondwet van 1970, de macht van de democratische meerderheid in deze staat hadden verkwanseld voor een bord linzensoep, nog voor de federalisering een soort beslag kreeg? Ja, als je dat niet begrijpt
Maar er is nog iets anders aan de hand met het Compromis zoals het commentariaat dat verstaat. Het gewicht van het compromis moet niet alleen aan de Vlaamse kant liggen, neen, het gaat nog verder. Het Compromis moet eigenlijk al gesloten zijn in het Vlaamse hoofd zelf. Het moet niet gesloten worden aan de onderhandelingstafel of op het schaakbord van de macht, want in de consensusdemocratie zoals Huyse die voorstaat kan macht niet zomaar worden uitgeoefend door diegene die deze macht democratisch in vrije en geregeld terugkerende verkiezingen heeft verworven. Neen, vooreerst zijn er sowieso al te veel verkiezingen, en ten tweede moeten we maar niet in die termen over democratie denken. Democratie is vooral consensusdemocratie; niet zozeer voor de in machtstermen denkende Francofone partijen aan wie we dit machtsdenken moeten vergeven, maar zeker wel voor de Vlamingen. Welnu, consensus vooronderstelt compromissen die, zoals ik zei, zich alreeds in het hoofd van de Vlaming hebben afgespeeld. Waarna de Vlaming naar de onderhandelingstafel trekt om een compromis te sluiten tussen zijn compromis en de ondertussen onveranderde stelling van de Franstaligen, want dat zijn mensen die het positieve gelijk aan hun kant hebben en die dat voorafgaande proces dus niet hoeven te ondergaan.
In de werkelijke wereld van de Belgische politiek, aan de onderhandelingstafel met de Franstaligen dus, heerst een andere realiteit. Telkens als de Vlamingen na lang aftasten dan eindelijk met een alreeds vercompromist, dus gecompromitteerd voorstel naar buiten komen, wordt het onvoldoende geacht, weggelachen, weggehoond, bot afgewezen. Het is per definitie onvoldoende, en het kan eigenlijk nooit voldoende zijn omdat de Franstaligen in laatste instantie blijven vechten voor het status-quo. Dat is wat in 2007 in Hertoginnedal is gebeurd, toen Jo Vandeurzen na weken onderhandelen eindelijk de tot 90 aparte puntjes geatomiseerde Vlaamse resoluties naar voren schoof. De volgende dag stond er een lijst met tot pietluttigheden geridiculiseerde Vlaamse voorstellen op de voorpagina van Le Soir.
Exact hetzelfde gebeurde met Jean-Luc Dehaenes voorstel aangaande Brussel-Halle-Vilvoorde in april van dit jaar. Dehaene had vooraf alle partijen geconsulteerd en dacht een tekst te hebben geproduceerd die juist omwille van die consultaties kon beschouwd worden als een geheel dat een evenwichtig compromis nastreeft tussen vaak tegengestelde stellingen. De Franstaligen hebben dat van tevoren afgetoetste compromis waar veel Vlaamse toegevingen in zaten, onmiddellijk afgewimpeld als imbuvable en als een Vlaamse catalogus. Ineens werd de staatsman Dehaene door de Franstaligen als Vlaming weggezet, precies zoals ze de heel federale afscheidsnota van Guy Verhofstadt van begin 2008 hadden afgedaan als tenslotte niet meer dan de nota van een Vlaming. Waar staan de Vlaamse Belgicisten nu met hun staatsmanschap en hun compromissen? Waar stond Mark Eyskens toen, en waar staat hij nu, met zijn arrogante oproepen tot de staatszin van de Vlamingen? Waar waren nu de verzekeringen dat het de Franstaligen echt menens was in de toenadering?
Ondertussen heeft Dehaene, omwille van discretie, zijn voorstellen niet openbaar willen maken. Als compromissen dan toch zo eerbaar zijn, waarom publiceert CD&V die voorstellen niet? Waarom wou deze partij tijdens de campagne van de kiezers een blanco-cheque krijgen, puur drijvend op de vage theorie van de compromissen zoals gepropageerd door de bevriende media, maar zonder dat ze ons zou vertellen om welke concrete compromissen het eigenlijk ging? We weten ondertussen dat de kern van de zaak een verregaande apparentering was die het virus van Brussel-Halle-Vilvoorde naar Leuven zou exporteren. We weten het, maar niemand heeft het ons gezegd. Zeker niet de compromispredikanten, die op zon compromis toch plaatsvervangend trots zouden moeten zijn.
Wat we zeker weten is dat de huidige onverzettelijkheid van de Franstaligen inzake Brussel-Halle-Vilvoorde voortkomt uit een compromis dat Guy Verhofstadt en Johan vande Lanotte in 2005 met de Franstaligen bijna hadden gesloten, maar dat gelukkig werd verhinderd omdat Hugo Schiltz via een telefoontje Geert Lambert even uit de betovering van het compromis met de regimemacht had geschud. Dat wil zeggen dat de huidige Vlaamse tegenaanval van juni-juli 2010, democratisch gelegitimeerd vanuit de grondstroom, enkel en alleen moet dienen om het onheil van het bijna-akkoord van Verhofstadt en van het bijna-compromis van Dehaene terug te schroeven, en helemaal niet, zo vrees ik toch, om substantiële vooruitgang te maken.
Maar niet alles blijft voor het grote publiek verborgen. Sommige dingen sijpelen diep in de aarde van het geheugen binnen. Het resultaat is dat de grondstroom heeft teruggebliksemd. Historisch is niet alleen de overwinning van de N-VA, maar zeker ook de nederlaag van CD&V. Deze partij is verworden tot een filiaal van de christelijke arbeidersbeweging, die steevast de Belgische structuur blijft verdedigen, zoals Bart Brinckman in De Standaard van 3 juli jongstleden schrijft. CD&V is gereduceerd tot haar Belgicistische vleugel (Eyskens, Vanackere, gedeeltelijk Leterme zelf), die de enorme verantwoordelijkheid draagt de christendemocratie te hebben teruggebracht tot de laagste score ooit. De Belgicistische vleugel heeft het graf van de christendemocratie gedolven, omdat hij de grondstroom niet heeft onderkend. Dat moet deze tendens zeer kwalijk worden genomen, omdat hij in een vlaag van verbijsterende doel-middel-verdraaiing, de mij dierbare christendemocratie aan het Belgicisme heeft opgeofferd. Zo heeft ACV-voorzitter Luc Cortebeeck het bestaan om in naam van het Belgicisme zijn militanten een stemadvies te geven voor een anti-vakbondspartij. Dit is om te huilen hoe stom. Op die manier heeft CD&V de V laten vallen, zo uiteraard ook de C verzwakt, en de D al helemaal verwaarloosd omwille van het apparaat.
Dodelijke compromissen
Tot nog toe hebben we gezien dat het gepraktiseerde gemoraliseer aangaande het compromis vooreerst de staat België niet heeft vooruitgeholpen; het heeft alleen de desintegratie van de staat nog wat uitgesteld. Vermits het om een retorische truc gaat en een culpabiliseringsstrategie richting Vlaanderen, was dat dan ook het minimalistische doel: het behoud, niets meer. Het maximalistische doel is een wanhopige en tot mislukken gedoemde poging België opnieuw uit te vinden op morele grondslagen, met hier en daar een tweetalige school, met een zogenaamd federale kieskring in zijn leugenachtige Pavia-versie, en met allerlei verbroederingskunststukjes voor het multiculturele voetvolk. Maar zoals gezegd, dit maxi-doel mag opgeborgen worden. Bij elke verkiezing lijken de Belgavox of de Re-Bel opvoeringen een beetje minder levend. Blijft alleen het mini-doel, en dat heeft dan weer als enige motivatie: geld. Elk jaar uitstel levert de Franstaligen een cheque op van 6 tot 12 miljard.
Het gepreek over het compromis heeft al evenmin Vlaanderen vooruitgeholpen, integendeel. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling, en op die manier is het dan toch gedeeltelijk in zijn oogmerk geslaagd. Als onderdeel van de culpabiliseringscampagne heeft het vele Vlamingen, met name die mensen die gevoelig zijn voor de moreel multiculturalistische mensenrechten-argumenten van de Franstaligen, inderdaad ideologisch geblokkeerd. Het heeft de gemeenschaps- en natiegevoelens in Vlaanderen met een doelbewuste desensibiliseringscampagne proberen in te dammen. Toch zijn vele mensen die in de grondstroom leven gaan merken dat ze in een Platonische grot allerlei verhaaltjes over zichzelf moesten leren onder meer de boodschap dat er buiten het strikt Belgische kader geen politiek mogelijk is. Deze Vlamingen hebben de simulacra van zich afgeschud.
Zoals we al zagen heeft de bewustzijnsmanipulatie over dialoog en compromis de partijen die zich eraan hebben bezondigd al evenmin vooruitgeholpen. In het geval van zowel Open VLD als CD&V is het werk van soms twintig jaar wederopbouw vernietigd. Dat is wat ik bedoelde toen ik aankondigde dat ik het over suïcidale dialoog en rotte compromissen zou hebben. Het toppunt van verblindheid in dezen was natuurlijk de campagne van CD&V-voorzitster Marianne Thyssen. Zoals zelfs de mea-culpa werkgroep van de partij ondertussen heeft toegegeven, was in de campagne het contact met de grondstroom totaal zoek. Maar ben je dan nog wel een partij als je zo diep bent weggezakt in precies die staatsraison die de mensen niet meer willen? Ben je dan nog wel politiek bezig? Wie het in zijn hoofd krijgt het compromisdenken en de dialoog dan ook nog eens tot campagneslogan te verheffen is gewoon ver heen, en doet zeker niet meer aan politiek in de normale betekenis van het woord.
Wat de moraaltrompetters van het compromis eigenlijk uitbazuinen is dat politiek antagonisme nefast is, en dat in laatste instantie een politiek streven nergens toe leidt. Politiek is niets meer dan dialoog. Chantal Mouffe, een Waalse politicologe die lang in Latijns Amerika heeft gewerkt en die nu aan de universiteit van Londen doceert, heeft op het verschil tussen beide houdingen gewezen. Als links geïnspireerde filosofe heeft ze de politieke theologie van Staatsrechtler Carl Schmitt weer van onder het stof gehaald, die beweerde dat het in de politiek wel degelijk om strijd ging, en niet om consensus. Voor Mouffe is een basisconsensus omtrent de democratische basis-vormvereisten meer dan voldoende. Van dan af aan begint de antagonistische confrontatie. Ik heb altijd gezegd dat de Belgicistische propaganda van onze Vlaamse cultuurdragers geïnspireerd wordt door een apolitieke of zelfs een antipolitieke houding. Voor hen is het communautaire conflict in België geen voorwerp van politiek, maar zit het in het register van de moraal. Precies met behulp van deze opvatting bedrijft de Francofonie haar machtspolitiek tegenover Vlaanderen. Alles goed en wel beschouwd is er dus wel degelijk een partij die van deze compromisvoorspiegelingen beter wordt. Daarin ligt nu juist de ironie van het compromisdenken.
De ironie van het compromis
Er is namelijk een constante in de Belgische politiek sinds de Lambermontakkoorden van Verhofstadt en Vande Lanotte, en die is door de overwinning van de N-VA allerminst gewijzigd. Men wil ons namelijk doen geloven dat Belgische staatshervormingen mee zullen gedragen worden door een Francofone minderheid die zelf zegt dat ze demandeur de rien is, en die daarenboven nog eens over vetos, grendels en alarmbellen beschikt om datgene wat zij niet wil ook aan de meerderheid te ontzeggen. Vanuit zon comfortabele positie kan men de voorstellen van de vragende maar afgeblokte meerderheidspartij afdoen als oekaze en Diktat. Vooral het woord Duitse woord Diktat wordt dan met graagte in de Franstalige mond genomen. Het doet zon beetje denken aan de umlaut op de u van Brüssel. Je zit direct in het juiste sfeertje om de vragen van de Vlamingen verdacht te maken. Di Rupo gebruikte het woord in 2007. Ik ben benieuwd wanneer het Diktat weer eens opduikt.
Dat wil zeggen dat er voortdurend op Vlaamse compromisbereidheid wordt aangedrongen terwijl de Franstaligen zelf niet meer willen compromitteren op hun veroveringszucht van Vlaams Brabant. Sinds Verhofstadt hen in het bijna-akkoord van 2005 de hemel heeft beloofd, zullen ze niet afstappen van de uitbreiding van Brussel, van de corridor met Wallonië via Sint-Genesius-Rode, van hun inschrijvingsrechten in twintig andere gemeenten van Brussel-Halle-Vilvoorde en Vlaams Brabant, tot Zemst in het noorden en Gooik in het westen. Wat zou men anders verwachten? De paars-Vlaamse compromisbereidheid had hen dat allemaal bijna gegeven! De waarheid is dat Vlaamse staatsraisonpartijen uit eerlijke schaamte niet willen naar buiten komen met de rauwe realiteit van de Franstalige onverzettelijkheid, omdat dan het verhaaltje van het compromis als een kaartenhuis instort. Het zijn namelijk de Franstaligen die van geen onderhandelde oplossing willen weten. Het is juist het omgekeerde van wat de Vlaamse editorialisten schrijven. Het zijn de Franstaligen die niet willen onderhandelen.
Het zijn zelfs de Franstaligen die de separatisten zijn. Ze zijn dat in een eerste betekenis omdat ze op die manier (ongewild?) een electorale ontploffing in Vlaanderen zullen veroorzaken. Maar er is een tweede betekenis, en die wordt perfect geïllustreerd door een uitspraak van Maingain nog deze week: nog liever een onafhankelijk Vlaanderen dan een confederalistisch België. Vertaald in goed Nederlands: als wij Franstaligen een confederalistisch België moeten dulden waarin we onze privilegies moeten opgeven, dan stappen wij er nog liever uit. Precies dat was de betekenis van de splitsing der politieke partijen vanaf 1968: zowel bij de CVP als bij de BSP als bij de liberalen waren het de Franstaligen die er zonder boe of bah te zeggen zijn uitgetrokken. De demografie en de democratie waren teveel voor hen. Er waren in elk van die partijen nu eenmaal te veel Vlamingen, en daar moet je dan de macht mee delen. Dat konden zij niet dulden. En dat kunnen zij niet omdat ze het zo gekoesterde concept of het project België niet echt willen assumeren Maingains uitspraak past precies in die logica.
En dat brengt ons, beste vrienden, op de tweede Latijnse spreuk van de dag:
II. Timeo Danaos et dona ferentes
(Vrij vertaald: Ik wantrouw journalisten, zeker als ze zeep verkopen).
Naast pulp, is zeep een ander geschikt materiaal om het niveau van de Vlaamse pers te evalueren.
Zoals u weet staan journalisten in Vlaanderen laag aangeschreven. Volgens een peiling (een echte, geen Woestijnvispeiling...) vinden we ze onderaan bij de minst betrouwbare beroepen, naast de verkopers van tweedehandswagens, de pooiers en de politici.
In dat verband is het begrip soap-opera interessant: oorspronkelijk een radio-feuilleton uit het Amerika van de jaren 30, speciaal voor de zeepfabrikanten geschreven, om er tussendoor gemakkelijk hun reclame in kwijt te kunnen. Zeepreclame uiteraard.
Langzamerhand is dat woord soap spreekwoordelijk geworden voor een verhaal zonder begin of einde. De zeepopera houdt ons eindeloos aan het lijntje over personages die er maar niet uit geraken, en elke dag opnieuw hun diplomatieke conferentie houden, tot de tekstschrijvers hen eruit schrijven.
Het is dus de zeep die het verhaal in gang houdt. België is een zeepbel, ontstaan uit een 19de eeuwse soap-opera, genaamd De Stomme van Portici, de enige opera waarin de hoofdfiguur niet zingt. Dat is al een belangrijke vingerwijzing: de Belg heeft geen stem, en zelfs indien hij stemt als Vlaming zal hij weer eindigen als Belg. Uit zeep zijt gij ontstaan, tot zeep zult gij terugkeren.
De Belgische soap dus. Hopeloos, maar niet ernstig. Het nieuws is fake, zoals de Franse mediafilosoof Jean Baudrillard al stelde. Vooral in dit apenland. Heel de fameuze Wetstraat heeft een enorm hoog feuilletongehalte. Ik raad u echt aan, het TV-nieuws met die ogen eens te bekijken. We zien elke dag ministers hijgen, met dikke dossiers onder hun armen, en stotteren achter bosjes microfoons. We zien limousines aan en af rijden, maar we beseffen niet eens meer dat dit theater is, door kranten en televisie geënsceneerd. Dààr zitten de soapschrijvers!
Regeringen worden gevormd, regeringen vallen, politici worden gemaakt én gekraakt, in een tempo en op een tijdstip dat veeleer de goede orde van het verhaal moet dienen, de regels van het goed scenario, dan een echte politieke logica. Hetgeen Mark Grammens de terechte uitspraak in zijn Journaal ontlokte: De media bekommentariëren en bekritiseren de politiek niet meer, ze zijn de politiek geworden.
Ondertussen leren wij, burgers, leven met de status van toeschouwer, alles speelt zich af als in een film, wij kunnen en mogen niet ingrijpen in het feuilleton. Doen we dat toch, door bijvoorbeeld voor de verkeerde partij te kiezen, dan zullen de media de foute acteurs eruit schrijven en het verhaal een extra dosis glijmiddel te geven.
En dat, beste vrienden, is momenteel aan het gebeuren in de nieuwste soap-opera, genaamd De terugkeer van Bart De Wever naar het vaderland , vrij naar de 17de eeuwse opera van Claudio Monteverdi Il ritorno d'Ulisse in patria,- toevallig volgend seizoen door de Vlaamse Opera geprogrammeerd.
In Ulysses herkennen we natuurlijk Aeneas, de Romeinse held die ons de citaten aanleverde voor deze toespraak. Ik vertel u even de korte inhoud van deze opera, en u zult direct begrijpen waarom er vandaag in Vlaanderen plotseling zoveel Latijn gesproken wordt.
Eerst de proloog.
In juni 2004 stemt zowat een kwart van de Vlamingen op een Vlaams-radicale onafhankelijkheidspartij, het Vlaams Blok. De partij kanaliseert een fundamentele anti-establishment onderstroom die zich tegen de Belgische staat richt. Heel het Ancien Régime, de francofonie, het paleis, maar ook de Vlaamse linkerzijde, zit met de handen in het haar. Want het cordon sanitaire, en een politiek proces tegen deze partij, kunnen die onderstroom blijkbaar niet stremmen.
Het eerste bedrijf speelt dan in februari 2009 , wanneer N-VA-voorzitter Bart De Wever dé grote hype wordt van het Woestijnvisprogramma De slimste mens , en aansluitend de Vlaamse verkiezingen wint. Het Vlaams-Belgisch establishment, met de media voorop, ruikt zijn kans: misschien valt er met deze frieten-etende, nukkige papzak vol droge humor wel een deal te sluiten, een new deal, en dan zijn we van dat staatsgevaarlijk Belang af.
En ik wil hier niets afdoen aan de grote politieke en intellectuele allure van Bart De Wever, integendeel. Maar het toont aan, dat zelfs mensen met grote klasse op een zeker moment acteurs worden in een verhaal dat ze niet zelf geschreven hebben. En ik verdenk de media hier echt van bewuste kwade trouw, als soapschrijvers in dienst van het regime.
Men begon vanaf dan van het democratisch Vlaams-nationalisme te spreken, om het goed te onderscheiden van dat duivelse separatisme, dat per definitie ondemocratisch was. Ook het woord confederalisme werd een hype: niemand kon zeggen wat het was, maar het was de zoveelste scheut zeep in het Belgische darmenstelsel.
Een Latijn-sprekende Boergondiër uit Mortsel dus, als tegengif tegen de staatsgevaarlijke zwarten. Bijkomend voordeel was, dat men zo de Vlaamse beweging kon verdelen, volgens het Latijnse spreekwoord divide et impera , in het goed Nederlands: verdeel de Vlamingen en heers. De N-VA voorman kreeg een vaste column in De Standaard, en was voor de rest van het VRT-scherm niet weg te branden.
Het 1de bedrijf eindigt, zoals in de beste opera-tradities, met een klimaks en een keerpunt. Op 13 juni 2010 wordt, -in wat nu al de geschiedenis is ingegaan als de woestijnvisverkiezingen,- N-VA de grootste partij van Vlaanderen en zelfs van België. Concurrent Vlaams Belang krijgt zware klappen. Opdracht geslaagd? Ja, maar een beetje te veel: 25% hoefde nu ook weer niet. Want staat er ook in de statuten van die partij niet dat ze de Vlaamse republiek als einddoel beoogt?
La République flamande??? Soyons raisonables, monsieur De Wever
Het tweede bedrijf is dan helemaal gewijd aan intrige en gespin. Vanaf dan zie je een andere toon opduiken in de Vlaamse pers. Kersvers informateur De Wever en PS-voorzitter Di Rupo worden als een onafscheidelijke tweeling opgevoerd, twee Mandelas (sic!), de dikke en de dunne, Obelix en Asterix, die samen het vaderland moeten redden. De radicale achterban van N-VA kijkt met argusogen toe: waar ligt dat vaderland van hun leider nu eigenlijk? En heeft Obelix al niet teveel van die Belgische toverdrank binnen?
Op 18 juni spreekt Bart Sturtewagen in DS nog duidelijkere taal, eigenlijk een niet mis te verstane waarschuwing: onder de titel Meer Bracke, minder Maddens, wordt N-VA gesommeerd om elke Vlaamse radicaliteit af te zweren, en de neo-Belgicistische lijn van de loge te bewandelen.
Een gratis lavement dus, om de bruine korstjes weg te werken die nog rond deze partij mochten hangen.
Tegelijk wordt het politiek programma van N-VA nu verzopen in een personencultus die de voorzitter opnieuw herleidt tot een stripverhaalheld die kilos frieten achterover slaat, vergezeld van twee Drakenburgers, een reuzenbrochette, tartaarsaus en blikjes bier, dit alles afkomstig van frituur t Draakske.
Verzeping dus,- of moeten we hier spreken van Belgische mayonaise die eindelijk pakt?
Eind juni schakelen de media nog een versnelling hoger, en dan wordt het echt surrealistisch.
In de commentaren en analyses wordt de idylle tussen De Wever en Di Rupo sexueel-mystieke allures toeschreven, van de Vlaamse hetero die het met de Waalse homo doet,- eenheid in verscheidenheid,-een cohabitatie die zal bezegeld worden in het vers opgemaakte bed van het herboren België.
Ik verzin niets, het staat er zo: Belgen zijn joviale mensen. Belgische politiek moet dat ook zijn. Geen twijfel dat Di Rupo en De Wever voor elkaar en voor België zijn gemaakt. Een homo en een hetero, ze vervolledigen elkaar, zo juicht een columnist in De Standaard op 25 juni.
Hoe die journalisten dat kluwen technisch allemaal zien, blijft een vraag. We horen ook niet te weten hoe die twee het doen, want dat is staatsgeheim. Feit is alleszins dat de Vlaamse kwaliteitspers (de Franstalige pers ronkt goedkeurend ) hier het grote glijmiddel aanlevert voor het Colloque Singulier op Griekse wijze tussen de twee politieke hoofdpersonages van het moment. N-VA en PS versnellen paringdans, kopt DS op 5 juli.
En zo wordt de republikein via een soft-pornosoap gerestyled tot de staatsman die België én de monarchie zal redden,- dat is althans het scenario. Geruisloos, geleidelijk, gestaag. Hoe zat dat nu weer met die sociale zekerheid die we gingen splitsen? En BHV? En,- een pertinente vraag die door niemand minder dan oud-VRT journalist Walter Zinzen wordt gesteld: Wie van de bijna 800.000 kiezers van Bart De Wever zou de bedoeling hebben gehad om Di Rupo als premier te krijgen?
Doe van het woord preformateur de eerste letter weg, en je weet wat de missie van Di Rupo is: un réformateur de letat belge.
De epiloog van onze amoureuze soap, beste vrienden, zal ik u voorspellen, aan de vooravond van 11 juli.
Ofwel doet De Wever wat de media hem dicteren, namelijk België redden en mee in de ziekelijke logica van het compromis verstrengeld geraken. Dan zullen de vreugdekoren in Wallonië, Brussel en ten paleize luid jubelen. Heimelijk hoopt men dan op een nieuw Volksuniescenario, een schisma in de Vlaamse beweging, waarna de traditionele partijen het laken weerom naar zich toe kunnen trekken.
Ofwel zal Bart De Wever het toneel op tijd verlaten en zich uit de onderhandelingen terugtrekken. De media zullen hem dan laten vallen, en verketteren als de man die bij Leterme in het vagevuur mag gaan sudderen, of in de hel bij het Vlaams Belang. Gezellig, met zn allen in het cordon, waarom niet, er zijn daar plaatsen vrijgekomen na 13 juni.
Dan, pas dan, ontstaat er de mogelijkheid van een breed Vlaams onafhankelijkheidsfront. Het klinkt hard, maar zo liggen de historische kaarten: wij moeten rekenen op het tijdig uiteenspatten van de surrealistische zeepbel, om onze kansen op een echte Vlaamse staatsvorming te vrijwaren.
Besluit: niet deelnemen, maar de spelregels veranderen!
Ik ben begonnen, beste vrienden, met een knipoog naar 1302 en de fameuze Guldensporenslag, die we vandaag vieren. Ik zal er ook mee afsluiten.
Wat is daar toen gebeurd, die 11de juli, wat is de essentie, de historische les die we moeten onthouden?
Voor mij ligt de boodschap van Groeninghe 1302 niét in de gulden sporen die Conscience bijeen fantaseerde. En zelfs niet in het al even disputabele voorbeeld van Vlaamse eendracht, want de Brabanders vochten mee met de Fransen (ik wil me in dit gezelschap dan ook duidelijk kenbaar maken als Westvlaming van geboorte, en niet als inwoner van het Brabantse Overijse )
De essentie is voor mij, simpelweg, dat het voetvolk de ruiterij onderuit haalde door zich van de gangbare regels niets aan te trekken. Ridders die zich onkwetsbaar en ongenaakbaar waanden, omdat het al eeuwen zo was, werden er door Vlaamse boerenpummels aan herinnerd dat ook voor hen de aarde maar anderhalve meter lager ligt, en ze daar met een welgemikte knots van de goedendag kennis mee kunnen maken. Down-to-earth, back to reality. Het is het verhaal van de kleren van de keizer.
In 1302 namen de onverlichte slijkduivels géén ridders gevangen om er losgeld voor te eisen, zoals dat de gewoonte was. Ze maakten ze gewoon af en aten het paardenvlees op (Jan Breydel was niet voor niets een beenhouwer). De rest van de Franse cavalerie stoof in paniek uiteen.
Rare jongens, die Vlamingen. Ze kennen niet eens de waarde van het geld!
De echte winnaar is dus, wie de spelregels herschrijft. In 1302 waren het verleden, de traditie en de vaste norm géén argument, anders hadden de Vlamingen het onmiddellijk op een lopen gezet bij het zien van zoveel ridderlijke pracht. Zoiets vind ik revolutionair, in de beste zin van het woord: de zaken gewoon omdraaien, een Umwertung aller Werte. We moeten, beste vrienden, van dat woord revolutie weer leren houden, want de Vlaamse onafhankelijkheid zal er alleen komen als we leren denken buiten de Belgische poppenkast, buiten de logica van het compromis, de lange nachtelijke onderhandelingen, de Belgische ziekte die alles en iedereen besmet wat ze aanraakt.
Ondertussen moeten wij, de 45% Vlamingen die voor een V-partij stemden, de 55% andere Vlamingen nog doen inzien dat België inderdaad een ongeneeslijke kwaal is, en Vlaanderen de remedie. Jawel, ook onze progressistische, linkse medeburgers, de culturele sector, de kunstenaars, de journalisten, zullen we ervan moeten overtuigen dat het Vlaams-republikeins project geen oprisping is van zure opas, of de natte droom van een handvol neo-nazis, maar een warm project dat de Vlaamse Gemeenschap ook tot een echte cultuurnatie kan smeden.
Op de huidige Vlaamse pers, de kranten, of de publieke omroep, of de commerciële omroep, moeten wij hier niet rekenen. Zij zullen de Belgische kaart blijven trekken, het zit in hun conformistische marktlogica ingebakken.
Voor die sensibilisering hebben wij dus een eigen, nieuw medium nodig, een krant, een TV-zender, of desnoods beginnen met een weekblad. Radicaal, kritisch, zelfkritisch, cultureel bewust. Slim, breeddenkend, met veel zin voor humor en ironie. Een remedie, niet alleen tegen het Belgische compromis, maar ook tegen de pulpcultuur en de zeepjournalistiek die deze monarchie rechthouden. Misschien is Vlaanderen daarvoor te klein en moeten we het samen met Nederlandse republikeinen doen: ook bij onze Noorderburen is er wellicht plaats voor een nieuwe kwaliteitskrant, nu Peter Vandermeersch verkast naar NRC-Handelsblad...
Geen preformatie of reformatie of evolutie dus, maar revolutie. De klassiek-traditionele sporen van de Vlaamse beweging, stammend uit de 19de eeuw, moeten nu verbreden en opgaan in een republikeinse volksstroming die de Vlaamse natie in het Europa van de 21ste eeuw positioneert, zelfbewust, zonder complexen. Dat zal een schok geven, een heilzame schok, die doorheen heel Europa zal zinderen.
Voor deze shockterapie hebben wij een nieuwe journalistieke cultuur nodig. Schrijvers, denkers, scherpzinnige lastposten, kritische massa. Zij moet het in de soap verzopen lees- en kijkpubliek terug wakker schudden en goesting doen krijgen in de kracht van de waarheid.
Het zal er komen, het moet er komen. Voor minder moeten we niet gaan. Mogen we niet gaan.
Met heel wat vertraging en met volgende lezers-reactie van mijnentwege op de 11 Juli-tekst van Johan Sanctorum (hieronder) :
Vooral de idee van een nieuw blad voor Nederland en Vlaanderen samen blijft voor mij en hopelijk voor velen, nazinderen in Uw artikel.
U benoemt, wat zeldzaam is,de dingen bij hun juiste naam en daarvoor zal U eeuwige roem verwerven. Toch bij die Vlamingen van de harde lijn. Minder bij de lauwen en al helemaal niet bij de zeepfabrikanten en hun slippendragers. Wij zijn met velen die dezelfde strijd strijden, weliswaar met minder talent, maar juist daarom met evenveel overtuiging als U.
Niet opgeven, man, Vlaanderen heeft nood aan voortrekkers!
***********************
Wat er wel klopt, beste Johan, is dat de twee middeleeuwse mechanische uurwerkslagers (Manten en Kalle) die bovenop het Belfort stonden, na de verloren slag bij West Rozebeke in 1382, door de Fransen geroofd, en als oorlogsbuit weggesleept werden naar Dijon, waar ze tot op de huidige dag de O.L.Vrouwentoren versieren.
De Vlaamse media en de Belgische ziekte - 11 juli 2010
By Johan Sanctorum
Aangemaakt 10/08/2010 - 15:46
11 juli-toespraak van Johan Sanctorum voor het Mechelse Guldensporenkomitee, en elders te velde
Beste vrienden
Het verhaal van de Gulden Sporen is een schoon verhaal, 11 juli is een tof feest, de leeuw is een edel dier, Vlaanderen is een fijn land met een "prachtvolk", zoals ik ooit eens een politicus hoorde jubelen.
Het is misschien allemaal té schoon om waar te zijn. Dat van die gulden sporen is door ons aller Hendrik Conscience verzonnen, er schijnt niets van te kloppen. De leeuw schijnt in die tijd een luipaard geweest te zijn.
11 juli is niet eens een officiële feestdag. En Vlaanderen, tja, wat is dat voor iets? Een Noord-Belgische regio? Een deelstaat zonder bevoegdheden behalve voor het schilderen van de verkeerspalen? Een land op zoek naar zichzelf, naar echte autonomie? Of houden we het toch maar bij de Lamme Goedzak die wel droomt van een onafhankelijk Vlaanderen, maar die, bij het wakker worden, verschrikt naar zijn portefeuille tast?
Ik zal u vandaag een kort relaas brengen over de vrije, onafhankelijke pers die wij niét hebben, en de Belgische ziekte, die jammer genoeg wél bestaat, en springlevend is. En over de manier hoe dat schrale Vlaamse medialandschap liever de ziekte dan de remedie verspreidt.
We weten allemaal dat de Belgische constructie het gevolg is van een diplomatieke conferentie in het 19de eeuwse Europa, na de nederlaag van Napoleon. Wij zijn een bufferstaat, een stuk asfalt tussen Frankrijk, Nederland, Duitsland, en Engeland. Meer moet dat niet zijn, meer mocht dat niet zijn: het België van 1830 was per definitie een restgebied, waarvan de inwoners zich ook navenant moesten gedragen: als restburgers. En waarvan de cultuur zich ook zo moest affirmeren: als een tamelijk onbenullige mossel-met-friet-cultuur, in stand gehouden door het fameuze Belgische compromis,- de manier om alles kapot te negociëren en in een flou artistique te verdrinken.
Het compromis-denken, ons door de geschiedenis opgedrongen, wordt gekenmerkt door angst voor verandering en is verslaafd aan de impasse. Het is zelfs existentieel besmettelijk: het tast mensen aan, geesten, groepen, structuren, het creëert een laissez-faire-mentaliteit. Niemand durft nog ten gronde te denken en waarheden te benoemen.
De kwalificatie van Karel De Gucht, over België, als een permanente diplomatieke conferentie, is dus nog niet zo slecht gevonden: de 19de eeuw duurt bij ons eeuwig. Want langzamerhand heeft het diplomatieke bakkeleien een permanent karakter gekregen, en baarde het een politiek en institutioneel gedrocht, dat misschien nog best te beschrijven is als een kakmachine, met dank aan onze grote kunstenaar Wim Delvoye. België verteert alles, ook zichzelf
Wat is nu de rol van de Vlaamse media in dit verhaal van de verdwazing en het eeuwige uitstel? Hebben wij een kwaliteitspers, die ongenadig als een luis in de pels van het regime zit, en voor veel jeuk zorgt? Hebben wij kranten, weekbladen, TV-zenders die de diplomatieke conferentie ontmaskeren en de zeepbellen doorprikken?
Of maken die media veeleer deel uit van de Bouillon belge, en roeren ze mee in de stoofpot die al bijna twee eeuwen suddert, en waar alle vaste substantie al lang is opgelost?
Ik zal proberen te antwoorden door twee Latijnse spreuken te parafraseren, twee citaten uit de Aeneïs van Vergilius, het verhaal van de Trojaanse held Aeneas, die na 10 jaar zwerven de stad Rome stichtte.
Zoals u weet zijn de Latijnse spreuken weer in de mode, en ik ben het aan mijn familienaam bijna verplicht om hier niet achter te blijven
I) Ab uno disce omnes
(Vrij vertaald: Lees vandaag één krant, en je hebt ze allemaal voor een heel jaar gelezen)
Toen Frank Thevissen en ikzelf onze essaybundel Media en Journalistiek in Vlaanderen presenteerden,- dat was de herfst van vorig jaar-, schilde ik tijdens mijn uiteenzetting een portie aardappelen voor het avondmaal, en gebruikte daarvoor een exemplaar van De Standaard als onderlegger. Voordien al had die krant in onze handen spontaan vlam gevat op de Antwerpse Meir, een hele tijd voor mevr. Colen op het idee kwam. Hoofdredacteur Peter Vandermeersch zag het filmpje op U-tube, reageerde furieus, en deed wat zijn krant in zon geval moest doen: ons boek doodzwijgen.
Ik vind dat een grove miskenning van een gebaar dat als een teken van erkentelijkheid bedoeld was: Peter Vandermeersch, in 2007 uitgeroepen tot marketeer van het jaar, is nu eenmaal dé man in Vlaanderen die een krant heeft teruggebracht tot haar absolute essentie, namelijk die van een kwart kilo bedrukt papier, waarvan de houdbaarheid de 24u niet overstijgt. Pulp dus, datgene waaruit een krant wordt gemaakt, en waarin ze terug opgaat. Uit pulp zijt gij ontstaan, tot pulp zult gij terugkeren.
Ooit waren kranten opiniemakers of informatie-overbrengers, en liefst beide. Nu zijn het in de eerste plaats glitterige consumptieproducten, waarvan het entertainmentgehalte primeert. De marketeers hebben de redacteurs naar de kelders gestuurd en leggen hun nieuwe normen op: een krant moet vlot lezen, vooral niet hoekig of tegendraads zijn, en met uitknipbare hoekjes om DVDs of flessen wijn te winnen. Meer oplage betekent hogere reclametarieven, en daar draait het uiteindelijk allemaal om. De overheidssubsidies, zogenaamd om de kwaliteitspers in stand te houden, zijn ook mooi meegenomen. En vreemd: sinds de marketeers het hebben overgenomen, gaan Vlaamse kranten en weekbladen steeds meer op elkaar gelijken. Lees er een, en je hebt ze allemaal gelezen: De Standaard, De Morgen, Het Laatste Nieuws, Dag Allemaal , allen denken ze commercieel en brengen ze hetzelfde soort pulpnieuws.
In dat bewuste boek ga ik uitvoerig in op de oorzaken van die commercialisering. Er is uiteraard de globalisering en de explosie van het vrijemarktdenken, waarin alles te koop is aan de prijs van de dag, ook ideeën of informatie.
In onze contreien werd daarenboven op het einde van de jaren 60 de zgn. ontzuiling ingezet: het loskoppelen van media van hun ideologische achtergrond. Voordien had je katholieke, liberale en socialistische kranten,- een typisch uitvloeisel van het Belgische machtsevenwicht. Het was geen echt voorbeeld van intellectuele breeddenkendheid, maar je wist wat je eraan had: blauwe informatie bij het Laatste Nieuws, een rozerode kijk op de wereld bij de Volksgazet, en onvervalste tsjevenpraat bij de oude Standaard onder het AVV/VVK-banier.
De fameuze Mei 68-beweging heeft een beslissende stoot gegeven bij het slopen van die 19de eeuwse zuilen. Op zich was dat geen slechte zaak. De revolutionairen van toen hadden, begin de jaren 70, de kans kunnen grijpen om een echte kwaliteitskrant op te richten: rebels, scherpzinnig, goed-geïnformeerd, ongenadig-kritisch voor het regime, on-Belgisch in alle opzichten. Maar dat gebeurde niet: handige jongens zoals Paul Goossens, ooit kandidaat-pastoor, dan gauchistische studentenleider, even later redacteur van de toen nog katholieke Standaard, en tenslotte weer journalistiek boegbeeld van de linkse De Morgen, roken hun kans om het establishment te veroveren, waar ze zo tekeer tegen waren gegaan.
Afgezien van enkele eenzame rebellen zoals Mark Grammens of Johan Anthierens, verkozen ze om het op zijn Belgisch te doen: diplomatiek, sluw, principeloos, en gericht op het status-quo. Het startschot voor de Vlaamse pulpindustrie was gegeven.
De hippies van weleer werden de grootste commercanten en carrieristen. De losgeslagen misdienaars ontpopten zich tot flamboyante zakenlui, of politici met ook nog een hoop lucratieve beheerdersmandaten voor een onbekommerde oude dag, of linkse intellectuelen die vanuit hun sjieke lofts de wereld met hun politiek-correcte meningen verblijdden, beter bekend als la gauche caviar. Zij hebben in de jaren 90 paars aan de macht gebracht: de hemel-op-aarde in de vorm van een Belgische modelstaat, die achteraf maar een kartonnen decor bleek, en nu al lang met het groot vuil is meegegeven.
Maar er is nog een andere reden waarom men in Vlaanderen voor commercialisering koos. Met de verbreding van het na-oorlogse flamingantisme tot volksbeweging, en het succes van de Volksunie in de jaren 70, werd de vraag ook steeds sterker naar een Vlaams-nationale zuil: een totaalaanbod van diensten, structuren, media, een groots socio-cultureel netwerk dat de voorafspiegeling zou vormen van een zelfstandige Vlaamse staat. Een echte Vlaamse krant, republikeins van inspiratie, zou daarvan de intellectuele motor vormen.
Daar is dus niets van in huis gekomen. Het Vlaams-Belgisch establishment zag het gevaar van een échte Vlaamse krant aankomen, en koos bewust voor vermarkting, vervlakking en verkleutering. De Vlaming moest niet lastig gevallen worden met analyses, onaangename waarheden, en zeker niet met opruiende republikeinse praat, maar des te meer met weetjes over de pruik van Naomi Campbell, de scheiding van Sandra Bullock, of het reilen en zeilen van het koppel Bart Kaëll/Luc Appermont.
De krant als domhouder, de Vlaamse media als instrumenten van een door het Belgisch compromis aangedreven infantiliseringsproces?
Feit is, dat Belgisch patriottisme en vrijemarktlogica elkaar perfect vonden. De nieuwe marketeers zouden dat varkentje van de hardnekkige, on-Belgische, verzuurde Vlaming wel eens wassen. Want het separatisme is per definitie zuur en zwart, en Vlaanderen moest aangezoet en witgewassen worden, alles moest hip zijn, grappig, onnozel. En jawel: op de duur word je er ook onnozel van, de verpulping werkt: mensen raken het kritisch denken ontwend, en verteren alleen nog lichte kost zonder kauwen.
Het beste bewijs dat er op de achtergrond van de commerciële logica een agenda meedraait van hersenspoeling en bewustzijnsvernauwing, is het feit dat de VRT dapper meeging in dat verpulpingsproces. Hoewel men zich eigenlijk alleen om kwaliteit en objectiviteit moest bekommeren, bestudeerde men op de Reyerslaan vooral de kijkcijfers, en was vervlakking troef, in het zog van concurrent VTM.
Dit betekent dat de openbare omroep,- de omroep waar u en ik allen aandeelhouders van zijn- zich gaandeweg de dynamiek van een commerciële omroep heeft eigen gemaakt, met alle gevolgen van dien: een schrikwekkende dominantie van oppervlakkige entertainmentcultuur, een voorliefde voor de lullige Vlaming die in Man-bijt-hond wordt opgevoerd, een Woestijnvisdictatuur van de jolige frats, het verbrokkelen van informatie en duiding in hapklare, gemakkelijk verteerbare brokken kortnieuws.
Gangmaker van deze evolutie was o.m. een zekere Siegfried Bracke, nu notoir kopstuk van een succesrijke V-partij. Vanuit het niets kreeg het wit VRT-konijn ruim 100.000 voorkeurstemmen achter zijn naam. De verkleutering heeft zijn effect blijkbaar niet gemist
En dat brengt ons, beste vrienden, op de tweede Latijnse spreuk van de dag:
II. Timeo Danaos et dona ferentes
(Vrij vertaald: Ik wantrouw journalisten, zeker als ze zeep verkopen).
Opmerking : t Pallieterke was deze week pas op vandaag, woensdag, digitaal beschikbaar voor mij, Digitalia, d.i. iemand die van uit het verre (en dus veilige) Italia alles wat in de Heimat ofwel Linx, ofwel progressief of vooral iedereen die belgicist is, met een electronisch zwaard in de grond slaat. Een beetje zoals U straks hier op dit blog bij Johan Santuorum zult kunnen lezen in zijn 11 Juli-causerie over de Vlaamse toendertijd nieuwe strijdmethode op het Groeningeveld. Die bestond er in geen heilige huisjes te sparen in ruil voor de moneten van hogerhand, en om integendeel de tegenstrever voor dood op het slagveld achter te laten.
Is een goede strategie, zo lang als die tegenstrever voor dood blijft liggen!....
Zeg eens : doen de Franscouillons het misschien anders, menslievender?
Maar om op t Pallieterke terug te komen : ik wens van op deze hoge ultramontane (*) uitkijkpost een zekere Dirk Callens uit Beveren geluk te wensen met zijn schitterende vinding die hij deze week als lezersbrief instuurde. Hij schrijft namelijk dat er geen in- of pre- formateur nodig is, maar een TRANS-formateur. Inderdaad, een transformateur om de zwakke uitstervende belgicistische gelijkstroom om te zetten in een alles verschroeiende hoogspanning van 10.000 Volt die alles verschroeit wat op de weg van onze vrijheid in de weg staat.
Nog plezanter was binst het verlof van onze vrienden uit Ranst, de Antwerpse volkse uitdrukking, dat de pré-formanten bezig waren met bonen knopen, wat ons, West Vlamingen deed opkijken als een koe naar saffraan eten. Bonen knopen! Waar halen ze t uit! Het hêe gene naom! Maar ja, het waren volgens dat spreekwoord wel degelijk princesseboontjes die men aan elkaar wilde knopen .Daarop volgde een schaterlacht die in de stille avondstond weergalmde tot aan de overkant van het Meer van Bolsena : ik zag de Vette Vis met vingers als dikke worstjes al knopen, onder het monkelend oog van zijn kompaan : Toe jong, wat vlugger, un po piu veloce, je veux aller chez the King/ik wil naar de Keuining/Le Roi.
Na meer dan twee maand onderhandelen om water met vuur te koppelen, eindelijk de juiste woordener is nood aan een transformateur! Hoog tijd dat de Lamme Goedzakken de plaats ruimen voor vechters zoals deze die volgens Johan Sanctuorum, hebben gevochten en GEWONNEN op Groeninge! Eerst kop af! En dan pas onderhandelen!
In deze spannende tijden is het ondertussen wel plezant, een kaartje terug te vinden op het Internet, zoals onze toekomstige Heimat er binnenkort zal uitzien. Zie hierboven. In afwachting natuurlijk van de hereniging met de overige Lage Landen, zowel ten Noorden als ten Zuiden van Hart-Vlaanderen .U kunt via deze link op de commerciële site van FABULOUS FLANDERS terecht, waar een kaartje te vinden is waar ligt nu precies dat warm klopppend Hart Vlaanderenn, dat heerlijk land dat overvloeit van melk en honing ? The hidden Jewel of Europe .
Uit kiesheidsoverwegingen hebben de uitgevers nog de kaart van Groot Zwitserland niet toegevoegd, die zou meebrengen dat de Lage Landen zouden grenzen aan de Alpen ..en meer inwoners zoun tellen dan Romp-Duitsland en Romp-Frankrijk samen .Laat dat echter een droom zijn voor de volgende 100 jaar .Nooit overdrijven, hé!
*******************
Toerisme Vlaanderen niet van plan kaartje aan te passen
·dinsdag 17 augustus 2010, 17u38
Toerisme Vlaanderen ziet geen graten in het kaartje op zijn website "Fabulous Flanders" dat voor wat opschudding zorgt in Franstalig België.
Dossiers
"Als we een kaartje op een website zetten, dan is dat functioneel bedoeld. We gebruiken daarom eenvoudige, heldere kaartjes. Al is de realiteit uiteraard complexer", verduidelijkt woordvoerster Lea Winkeler. Toerisme Vlaanderen is niet van plan het kaartje in kwestie aan te passen.
Het was Brussels staatssecretaris Christos Doulkeridis die dinsdag de kat de bel aanbond. Hij botste op de website "Fabulous Flanders" op een kaartje van Vlaanderen dat Brussel als Vlaamse stad afbeeldt - dus niet als afzonderlijk gewest - en Wallonië lijkt voor te stellen als buurland België. Aangezien het niet de eerste keer is dat dergelijke fouten opduiken, vermoedt Doulkeridis een "weloverwogen strategie" achter de blunder.
Maar bij Toerisme Vlaanderen zijn ze niet onder de indruk. "Wat ons betreft is de commentaar dezelfde als bij de vorige voorvallen: als we een kaartje op een website zetten, dan is dat functioneel bedoeld", reageert Winkeler.
"Dit kaartje hier moet in één oogopslag duidelijk maken waar Vlaanderen ligt en welke steden de moeite waard zijn om te bezoeken." Van een bewuste strategie om Vlaanderen als onafhankelijk land voor te stellen, is zeker geen sprake.
Winkeler wijst er wel nog op dat Franstalige collegas vaak gelijkaardige vereenvoudigingen doorvoeren. "En dat is hun goed recht, want ook zij moeten proberen hun producten zo goed mogelijk aan de man te brengen", besluit ze. (Belga)
************************
(*) Ultramontaan : Ultra, over de bergen, over de Alpen, is een uitdrukking uit de godsdienst-twisten waarmee bedoeld werd de Super Pausgetrouwe Strekking als onderscheid voor de eerder vernieuwingsgezinde of Lutheriaanse strekking. Voor de enen was het een eretitel en voor de anderen een scheldwoord. Hier in deze context zou ik het willen houden op aan de overkant der Alpen Wikipedia maakte er een potje van, maar situeert wel degelijk de encycliekQuanta Cura (1864) van paus Pius IX (1792-1878) als illustratie van de Scheiding Kerk en Staat, voor en tegen .Bij JP Rondas op Klara vindt U een interessante causerie op Stembusdag 13/6, met Lode Wils over de Vlaamse ontvoogdingsstrijd tussen 1830 en 1912. Het is een bloedstollend verhaal waar vooral de nefaste rol van Koning Albert de Eerste (niet de Laatste ) in de verf wordt gezet. Had die (vodde) vent woord gehouden, dan was er waarschijnlijk nu geen Vlaamse Beweging nodig geweest Zie Wikipedia op Rondas .
Opmerking : t Pallieterke was deze week pas op vandaag, woensdag, digitaal beschikbaar voor mij, Digitalia, d.i. iemand die van uit het verre (en dus veilige) Italia alles wat in de Heimat ofwel Linx, ofwel progressief of vooral iedereen die belgicist is, met een electronisch zwaard in de grond slaat. Een beetje zoals U straks hier op dit blog bij Johan Santuorum zult kunnen lezen in zijn 11 Juli-causerie over de Vlaamse toendertijd nieuwe strijdmethode op het Groeningeveld. Die bestond er in geen heilige huisjes te sparen in ruil voor de moneten van hogerhand, en om integendeel de tegenstrever voor dood op het slagveld achter te laten.
Is een goede strategie, zo lang als die tegenstrever voor dood blijft liggen!....
Zeg eens : doen de Franscouillons het misschien anders, menslievender?
Maar om op t Pallieterke terug te komen : ik wens van op deze hoge ultramontane (*) uitkijkpost een zekere Dirk Callens uit Beveren geluk te wensen met zijn schitterende vinding die hij deze week als lezersbrief instuurde. Hij schrijft namelijk dat er geen in- of pre- formateur nodig is, maar een TRANS-formateur. Inderdaad, een transformateur om de zwakke uitstervende belgicistische gelijkstroom om te zetten in een alles verschroeiende hoogspanning van 10.000 Volt die alles verschroeit wat op de weg van onze vrijheid in de weg staat.
Nog plezanter was binst het verlof van onze vrienden uit Ranst, de Antwerpse volkse uitdrukking, dat de pré-formanten bezig waren met bonen knopen, wat ons, West Vlamingen deed opkijken als een koe naar saffraan eten. Bonen knopen! Waar halen ze t uit! Het hêe gene naom! Maar ja, het waren volgens dat spreekwoord wel degelijk princesseboontjes die men aan elkaar wilde knopen .Daarop volgde een schaterlacht die in de stille avondstond weergalmde tot aan de overkant van het Meer van Bolsena : ik zag de Vette Vis met vingers als dikke worstjes al knopen, onder het monkelend oog van zijn kompaan : Toe jong, wat vlugger, un po piu veloce, je veux aller chez the King/ik wil naar de Keuining/Le Roi.
Na meer dan twee maand onderhandelen om water met vuur te koppelen, eindelijk de juiste woordener is nood aan een transformateur! Hoog tijd dat de Lamme Goedzakken de plaats ruimen voor vechters zoals deze die volgens Johan Sanctuorum, hebben gevochten en GEWONNEN op Groeninge! Eerst kop af! En dan pas onderhandelen!
In deze spannende tijden is het ondertussen wel plezant, een kaartje terug te vinden op het Internet, zoals onze toekomstige Heimat er binnenkort zal uitzien. Zie hierboven. In afwachting natuurlijk van de hereniging met de overige Lage Landen, zowel ten Noorden als ten Zuiden van Hart-Vlaanderen .U kunt via deze link op de commerciële site van FABULOUS FLANDERS terecht, waar een kaartje te vinden is waar ligt nu precies dat warm klopppend Hart Vlaanderenn, dat heerlijk land dat overvloeit van melk en honing ? The hidden Jewel of Europe .
Uit kiesheidsoverwegingen hebben de uitgevers nog de kaart van Groot Zwitserland niet toegevoegd, die zou meebrengen dat de Lage Landen zouden grenzen aan de Alpen ..en meer inwoners zoun tellen dan Romp-Duitsland en Romp-Frankrijk samen .Laat dat echter een droom zijn voor de volgende 100 jaar .Nooit overdrijven, hé!
*******************
Toerisme Vlaanderen niet van plan kaartje aan te passen
·dinsdag 17 augustus 2010, 17u38
Toerisme Vlaanderen ziet geen graten in het kaartje op zijn website "Fabulous Flanders" dat voor wat opschudding zorgt in Franstalig België.
Dossiers
"Als we een kaartje op een website zetten, dan is dat functioneel bedoeld. We gebruiken daarom eenvoudige, heldere kaartjes. Al is de realiteit uiteraard complexer", verduidelijkt woordvoerster Lea Winkeler. Toerisme Vlaanderen is niet van plan het kaartje in kwestie aan te passen.
Het was Brussels staatssecretaris Christos Doulkeridis die dinsdag de kat de bel aanbond. Hij botste op de website "Fabulous Flanders" op een kaartje van Vlaanderen dat Brussel als Vlaamse stad afbeeldt - dus niet als afzonderlijk gewest - en Wallonië lijkt voor te stellen als buurland België. Aangezien het niet de eerste keer is dat dergelijke fouten opduiken, vermoedt Doulkeridis een "weloverwogen strategie" achter de blunder.
Maar bij Toerisme Vlaanderen zijn ze niet onder de indruk. "Wat ons betreft is de commentaar dezelfde als bij de vorige voorvallen: als we een kaartje op een website zetten, dan is dat functioneel bedoeld", reageert Winkeler.
"Dit kaartje hier moet in één oogopslag duidelijk maken waar Vlaanderen ligt en welke steden de moeite waard zijn om te bezoeken." Van een bewuste strategie om Vlaanderen als onafhankelijk land voor te stellen, is zeker geen sprake.
Winkeler wijst er wel nog op dat Franstalige collegas vaak gelijkaardige vereenvoudigingen doorvoeren. "En dat is hun goed recht, want ook zij moeten proberen hun producten zo goed mogelijk aan de man te brengen", besluit ze. (Belga)
************************
(*) Ultramontaan : Ultra, over de bergen, over de Alpen, is een uitdrukking uit de godsdienst-twisten waarmee bedoeld werd de Super Pausgetrouwe Strekking als onderscheid voor de eerder vernieuwingsgezinde of Lutheriaanse strekking. Voor de enen was het een eretitel en voor de anderen een scheldwoord. Hier in deze context zou ik het willen houden op aan de overkant der Alpen Wikipedia maakte er een potje van, maar situeert wel degelijk de encycliekQuanta Cura (1864) van paus Pius IX (1792-1878) als illustratie van de Scheiding Kerk en Staat, voor en tegen .Bij JP Rondas op Klara vindt U een interessante causerie op Stembusdag 13/6, met Lode Wils over de Vlaamse ontvoogdingsstrijd tussen 1830 en 1912. Het is een bloedstollend verhaal waar vooral de nefaste rol van Koning Albert de Eerste (niet de Laatste ) in de verf wordt gezet. Had die (vodde) vent woord gehouden, dan was er waarschijnlijk nu geen Vlaamse Beweging nodig geweest Zie Wikipedia op Rondas .
De federale onderhandelingen staan nog nergens, maar de N-VA werft nu al 85 medewerkers aan, waarvan 60 voor Kamer en Senaat. Kan men een duidelijker teken geven aan de Franstalige onderhandelaars dat men nieuwe verkiezingen in de herfst uitsluit? Daarmee legt de N-VA zijn hoofd op de kapblok en is Milquet al meteen aan zet. Zijn de verlokkingen van de Belgische vleespotten zo groot? Voor zover er als iets bekend is over de onderhandelingen om tot een Belgische regering te komen, ziet het er niet al te best naar uit voor de Vlaamse standpunten. Di Rupo stelt welliswaar voor meer bevoegdheden te delegeren naar de Gewesten en/of Gemeenschappen. Maar het blijft een onveranderd 'chequeboekfederalisme':
België blijft de belastingen innen, en sluist een deel door - een welliswaar groter deel dan vroeger - dat de deelgebieden dan iets vrijer kunnen gebruiken. Daar is geen schijn van 'copernicaanse revolutie' in te vinden. De deelgebieden krijgen geen enkele extra bevoegdheid om zelf belastingen te heffen, en krijgen dus geen enkele bijkomende responsabilisering. De grootste brok van die verschuivende budgetten betreft de kinderbijslag, 5 op 11-12 miljard euro. Het geld voor de kinderbijslag komt in hoofdzaak van bijdragen van werkgevers, werknemers en zelfstandigen. De uitbetaling gebeurt niet door de overheid, maar door een hele reeks kinderbijslagfondsen, die het nodige geld hiervoor krijgen via de RSZ of de RSVZ. De invloed van eender welke overheid hierin is dus minimaal, tenzij men zou beginnen sleutelen aan bijvoorbeeld hogere uitkeringen voor zelfstandigen op overheidskosten. Wie heeft daar vandaag echter geld voor? De huidige kinderbijslag overhevelen naar de deelgebieden, is zoiets als beslissen dat de benzinestations geregionaliseerd worden. Men blijft verder tanken bij BP, Q8, enz. en diezelfde maatschappijen blijven benzine leveren. Alleen factureren ze hun leveringen globaal aan een regionaal tussenadres, dat dan de afzonderlijke tankstations factureert. Alweer een symbooldossier waar men de Vlamingen mee kan sussen?
Dat gaat dan nog maar alleen over verschuivingen van budgetten. Over de overheidsschuld en over de vermindering van de overheidsuitgaven zijn er blijkbaar nog geen enkele onderhandelingen begonnen, of is daar toch minstens niets van gelekt. Men zit dus, als een orkest op de Titanic, te tateren over het verdelen van geld aan Gewesten en Gemeenschappen, dat niet beschikbaar is of zou mogen zijn.
Komt daar nog bij dat de Vlaamse partijen in gespreide slagorde naar de onderhandelingen trekken. De Franstalige partijen overleggen altijd - manifest zichtbaar - eerst afzonderlijk, terwijl daar aan Vlaamse kant geen sprake van is. Groen klikt zich vast aan Ecolo, SP.a aan de PS, terwijl dus zowel Ecolo als PS deel uitmaken van het Franstalig Front. Hoe wil men dan de begroting saneren en tot een efficiëntere overheid komen, als dit zelfs ook helemaal niet aan de orde is? Het ziet er in tegendeel naar uit dat de transferts vrolijk verder vloeien, en de N-VA zich tevreden zal moeten stellen met zoiets als de permanente levering van zakken chips (of gelijkaardige borrelnootjes), aangeboden door de Belgisch-Franstalige politieke klasse.
De enige mogelijkheid om consistente veranderingen te bekomen is dreigen met de splitsing van dit land. Het is evident dat de Franstaligen niet goedschiks iets van hun macht zullen afstaan, tenzij het voortbestaan van België zelf in het gedrang zou komen. Dus moeten de Vlaamse partijen die nodig zijn om een federale regering te vormen dit als hun stok achter de deur aankondigen om Franstaligen tot toegevingen te bewegen. Minstens moeten de Vlaamse partijen duidelijk maken dat ze tot geen enkele federale regering meer willen toetreden wanneer er geen wezenlijke staatshervorming komt. En niet meer als een eis die men inslikt voor de postjes, zoals in 2007 met CD&V (die de hoge rekening hiervoor gepresenteerd kreeg in 2009), maar als een eis waarbij men het been ook echt stijf houdt. Door de verkiezingsuitslag is de N-VA nagenoeg 'incontournable' geworden om een Belgische regering op de been te brengen. Ze heeft dus sterke troeven om de stok achter de deur van de splitsing van België (toch niet minder dan een punt van haar partijprogramma?) te hanteren, en minstens te weigeren in een regering te stappen zonder voldoende hervormingen, en zoniet snel naar nieuwe verkiezingen te willen gaan.
Maar wat zien we gebeuren? N-VA zet bladzijdengrote advertenties in de kranten om 85 medewerkers aan te werven, waarvan 60 als persoonlijke medewerkers voor hun parlementsleden. Dat geeft het signaal dat men niet denkt aan nieuwe verkiezingen in de herfst. Als verkiezingen een optie blijven, gaat men toch geen 60 mensen aanwerven om die weer meteen te ontslaan, misschien zelfs voor ze effectief in dienst zijn, bij de ontbinding van het parlement? N-VA geeft zo aan de Franstaligen de wenk dat ze de nu verworven positie wil veilig stellen, en het risico niet wil lopen van snelle nieuwe verkiezingen, waarbij eventueel een deel van het kiezerspubliek weer andere partijen opzoekt, en er dus met hen een deal kan afgesloten worden tegen gunstige voorwaarden. Dreigen met nieuwe verkiezingen heeft N-VA dus in de feiten al laten vallen. Waarbij Milquet al meteen kwam eisen dat de faciliteiten moeten worden uitgebreid naar heel veel Vlaams-Brabantse gemeenten, en de corridor tussen Brussel en Wallonië een absoluut minimum is.
"U gaf ons als kiezer voldoende slagkracht om een sterk Vlaanderen uit te bouwen," leest men in de advertentie. Die geeft echter een heel andere indruk, van: we nestellen ons al meteen op het Belgisch niveau, wat er ook gebeurt.
P.S. Denk maar niet dat de onverantwoord interessante kwaliteitskrant daar enige vraag voor heeft aan de N-VA. Zaterdag 14 augustus publiceert De Standaard een reportage van ruim een bladzijde over de recruteringscampagne van die partij. Een braaf verhaaltje. Als wederdienst voor de paginagrote advertentie de dag ervoor in DS en de eerdere in Jobat?
Volmondig eens met schrijver dezes, zoals gewoonlijk met azl diens pennevruchten. Mijn enige commentaar op zijn artikel hieronder in extenso weergegeven, is bepaalde zinnetjes in vetjes te hebben gezet, zodat ze beter opvallen voor een vlugge lezer. Vooral daar waar er geschreven wordt over het lichtvaardig en verraderlijk toetreden tot een federale regering, wat in mijn ogen gelijk staat met LANDVERRAAD. De Niveanen hebben inderdaad van de kiezer een mandaat gekregen die ze incontournable maakt. Nu ze deze unieke historische gelegenheid werkelijk aan het verkopen en aan het verkwanselen zijn, is hun vaststaande schuld onvergefelijk. Zij hebben het lot van deze on-staat in handen, en in plaats van deze te breken, koesteren ze het als een rijk geschenk voor onze vijanden.
Inderdaad, we mochten van de Schiltzianen veel slechts verwachten, maar dat ze het zo bruin zouden bakken, wordt ze nooit vergeven. Van Uw vrienden moet ge t hebben! Voor een bord linzensoep Uw Eerstgeboorterecht verpatsen!
Bij deze dus een warme oproep om te reageren op onderstaande oproep. Ikzelf heb geantwoord :
Kunnen wij niet oproepen tot een Mars op Brussel, nu het nog niet helemaal te laat is?
In ieder geval moet er een signaal uitgezonden worden, dat Vlaanderen desnoods in rep en roer zal gezet worden, als deze onderhandelingen durven doorgaan!
Neen, Niveanen, jullie hebben geen gelijk : jullie oproep aan Kris Peeters om geld (dat we niet hebben!) naar het noodlijdende Pakistan te sturen is een verkeerd signaal voor alle Moslim Leiders ter wereld. Of is dat, naar Linx voorbeeld, een kleine truc om nieuwe kiezers te lokken? Kijk eens hoe Moslim-vriendelijk wij zijn
De Moslim-wereld heeft petro-dollars in overvloed om de zovele miljoenen van hun eigen mensen uit de brand te helpen. Ziet U het al gebeuren : hulp door het Westerse Rode KRUIS, die toch nooit verder geraakt dan de corrupte leiders, front vormen tegen de Rode Halve Maan, om te mogen geven om ter meest? De Moslim-wereld valt om van het lachen voor zoveel naïviteit!Want een mensenleven is voor de Godsdienst van Vrede nog minder waard dan dat van een vlieg! Ik geloof zelf niet dat het universeel woord naastenliefde in het Arabisch bestaat, tenzij naastenliefde voor de eigen Moslim-mensen vanaf een welbepaalde maatschappelijke status. Zeker niet voor het eigen plebs. Die laten ze over aan de barmhartigheid van die ongelovige honden, die staan te springen om waar ook ter wereld de Barmhartige Samaritaan te mogen uithangen
Natuurlijk is elk kind dat sterft door een natuurramp, waar ook ter wereld, er een teveel. Stelt zich alleen de vraag als die verfoeilijke Westerse maatschappij effectief moet staan springen, om de Moslim-solidariteit voor te zijn .
Vandaar nogmaals de opmerking dat TALIBAN een Ersatz-woord is voor Islam Stoottroep Strijder, afgekort als Islam SS .. Stel U voor dat de TV in t vervolg zou spreken dat Islam SS-stoottroepen eens te meer een aantal onschuldige burgers zou vermoord hebben .De wereld zou omver vallen van zon harde waarheid. Voor dergelijke waarheidlievende omschrijvingen zullen we moeten wachten tot de Belgica definitief gezonken is .zodat er een ander bestuur het roer kan overnemen.
Lees en geniet ondertussen mee met Het Vrije Volk .Het is een lang artikel, met als gevolg dat de lezer veel kans maakt om de Taliban en Pakistan voortaan met andere ogen te bezien ..
***********************
Moslimextremisten, Nazi's en de Apocalyps
ANDERS WELLEBEEKE - 17 AUGUSTUS 2010
Een lezing door Emerson Vermaat, gehouden op 26 mei 2010 voor Limmoed, Hogeschool InHolland, Diemen-Zuid.
Er zijn in de loop der geschiedenis allerlei dictators en stromingen geweest die streefden naar wereldheerschappij een soort wereldregering. Jules Verne schreef in de 19e eeuw zijn boek Heerser over de wereld. Karl Marx, Friedrich Engels en Vladimir Iljitsj Lenin droomden van de wereldheerschappij van het communisme het paradijs van de klasseloze maatschappij, een soort nabootsing van het duizendjarig vrederijk uit het laatste Bijbelboek, de Apocalyps. Het is weinigen bekend dat Friedrich Engels, een van de grondleggers van het atheïstische marxisme, in zijn jeugd streng christelijk is opgevoed en in Duitsland met het zogenaamde chiliasme in aanraking kwam en een groot bewonderaar was van dwepers als de 16e eeuwse theoloog Thomas Müntzer die het duizendjarig rijk met geweld wilde vestigen. Dat chiliasme, ook wel millennianisme genaamd, is een stroming binnen het christendom die gelooft dat er aan het eind der tijden een duizendjarig vrederijk (het oud-Griekse woord chilioi betekent duizend) komt waarbij Jezus Christus over de gehele aarde zal regeren.
Overigens is het opvallend dat de meeste zogenaamde chiliasten evangelische christenen zijn die de staat Israël en het Joodse volk een warm hart toedragen. (Een aantal oprichters van de EO sympathiseerde bijvoorbeeld met het chiliasme.) Dat geldt niet voor de communistische ideologie. Die ideologie streefde naar wereldheerschappij en daarbij werd grof geweld niet geschuwd. De Russische dictator Stalin ging daarbij het verst en had, als het aan hem had gelegen, niet alleen Oost-Europa, maar ook West-Europa veroverd. Stalin was een antisemiet en hij wilde niet dat er na de Tweede Wereldoorlog in de Sovjet-Unie aandacht werd geschonken aan de Holocaust.
Wat zou er zijn gebeurd als niet de Amerikanen, maar Stalins Sovjet-Unie als eerste de atoombom had gehad en er van nucleaire afschrikking jegens de Sovjet-Unie geen sprake was geweest? Misschien had Stalin, onder dreiging met nucleaire wapens, wel geprobeerd héél Europa te onderwerpen. Stalins geheime diensten deden van alles om het in hun ogen verrotte Westen kapot te krijgen. Stalins apocalyptische missie was de wereldheerschappij. Volgens Anton Antonov-Ovseyenko, een van de biografen van de Russische dictator, zei Stalin tijdens de Tweede Wereldoorlog: Deze oorlog komt spoedig ten einde. Over vijftien jaar hebben we ons ervan hersteld. En dan, op naar de volgende (oorlog)! Bij diezelfde gelegenheid vervloekte hij de Joden.
Hitlers apocalyptische visie
Hitlers apocalyptische missie was behalve de wereldheerschappij vooral de uitroeiing van alle Joden. Op 30 januari 1939 verklaarde hij in de Duitse rijksdag dat als er weer een oorlog uitbreekt het Joodse ras in Europa zou worden uitgeroeid. De hele nazitop was erbij toen hij dit zei en alle aanwezigen applaudiseerden luid. Hij heeft die, zoals hij het zelf noemde profetische woorden daarna nog liefst zes keer herhaald. Daarmee gaf hij aan dat de uitroeiing van het zogenaamde Joodse ras voor hem core business was. Zo zei hij op 30 januari 1942 dat het eindresultaat van deze oorlog de vernietiging van het Jodendom zal zijn: Voor het eerst wordt de oude Joodse wet toegepast: Oog om oog, tand om tand. Ook Adolf Hitler en de nazis droomden van een duizendjarig rijk onder naziheerschappij. Hij zag zijn nazibeweging als een soort revolutie die het duizendjarig rijk zou vestigen. Zo zei hij in 1934, een jaar nadat hij in Duitsland aan de macht was gekomen: De eerstvolgende revolutie zal duizend jaar op zich laten wachten. In zijn in 1942 gepubliceerde boek The Fear of Freedom merkt Erich Fromm op dat Hitler niet aarzelt om het doel van hemzelf of zijn partij te omschrijven als de wens om de wereldheerschappij te bereiken. Zijn snelle legers liepen praktisch heel Europa onder de voet, er werden 6 miljoen Joden vermoord. Hitler had het allemaal al in het fel antisemitische boek Mein Kampf, dat in de jaren twintig van de vorige eeuw was uitgegeven, voorspeld. Sterker, al in 1920 had hij voor de eerste keer geschreven dat de Joden moesten verdwijnen. Als hij niet was tegengehouden, dan had hij met Japanse hulp misschien zelfs nog Noord-Amerika veroverd en ook daar miljoenen Joden vermoord.
Stel eens dat Hitler gewonnen had, dan had hij zeker ook in het Midden-Oosten heel veel aanhang gehad, want dáár waren de nazis om de een of andere reden buitengewoon populair. Een aantal felicitatietelegrammen dat Hitler ontving nadat hij in 1933 in Duitsland aan de macht was gekomen, kwam van moslims uit het toenmalige Palestina. Het had niet heel veel gescheeld of Hitler had in 1941/42 inderdaad grote en beslissende veldslagen gewonnen. Onlangs werd bekend dat de Russische maarschalk Georgi Zjoekov in 1941/42 vreesde dat de nazis helemaal naar Moskou zouden doorstoten. Volgens Zjoekov had het niet veel gescheeld of het was hen nog gelukt ook. Er waren bij Moskou namelijk onvoldoende Russische manschappen voorhanden om Hitlers legers echt tegen te houden. Maar Hitler maakte toen de kapitale fout zijn krachten over te veel fronten te verdelen door ook grote legermachten naar het zuiden van de Sovjet-Unie en Stalingrad door te laten marcheren. Hij wilde de Russische oliegebieden in het zuiden in handen krijgen en daarna Perzië en Irak en vervolgens met hulp van de in Noord-Afrika snel opmarcherende legers van veldmaarschalk Erwin Rommel doorstoten naar Egypte en Palestina. Hij rekende erop dat moslimwereld grotendeels zijn zijde zou kiezen en het juk van de zogenaamde imperialistische kolonisators zou afschudden.
Nazis omarmden radicale moslims
Het waren de nazis die als eersten radicale moslims omarmden en hen inschakelden in de gemeenschappijke strijd tegen de Joden. De nazipropaganda verspreidde een boekje getiteld Islam und Judentum (De islam en het Jodendom). En Heinrich Himmler, Hitlers architect van de Holocaust, en diens moorddadige SS schilderden Hitler af als wrekende profeet die door Allah was gezonden om de kwaadaardige Joden te bestrijden. Hitler, Himmler en de nazis hadden namelijk grote bewondering voor de islam. Hitler zei in december 1942, een half jaar na de inval in de Sovjet- Unie nadat grote groepen Russische moslims de zijde van Nazi-Duitsland hadden gekozen, dat hij meer vertrouwen had in de vorming van gewapende eenheden die uitsluitend uit moslims bestonden dan in de vorming van eenheden die uit Slaven en Georgiërs bestonden. Ik acht alleen de moslims betrouwbaar, merkte hij op. Hij had een jaar eerder een alliantie gesloten met Haj Amin Al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem die via Duitse propagandazenders opriep om alle Joden te vermoorden.
In november 2009 was ik in het Berlijnse Bundesarchiv waar ik stuitte op een lange toespraak van Himmler, een van de grootste massamoordenaars uit de geschiedenis en Reichsführer (leider) van de zogenaamde Schutzstaffel (SS). Hij beweerde in januari 1944 dat de islam een praktische en sympathieke religie is. Moslims geloven namelijk dat wanneer zij in de strijd omkomen, ze dan rechtstreeks naar de hemel gaan. Dat maakt hen tot fanatieke strijders. Himmler stelde zulke martelaren tot voorbeeld voor zijn SS. Let wel, dat was diezelfde SS die in het bezette Polen en Rusland ongeveer twee miljoen Joden doodschoot en die in de vernietigingskampen nog eens vier en tot vierenhalf miljoen Joden ombracht. Himmler wilde dat de leden van zijn SS-elite, waarvan het symbool de doodskop was, het christelijk geloof afzwoeren. Er waren in Nazi-Duitsland SSers die nog steeds katholiek of protestants waren. Er werd sterk op aangedrongen dat die SSers en ook hun kinderen met de kerk braken. Bovendien werden tot de SS geen dominees of priesters als geestelijk verzorger toegelaten. Maar dit alles gold niet voor het toenemend aantal moslims binnen de SS. Himmler stond hen wel toe hun geloof te behouden en binnen SS hun eigen imams als geestelijke verzorgers te hebben. Die imams moesten volgens Himmler niet gematigd zijn, nee, hoe fanatieker ze waren hoe beter. Ze moesten de moslimstrijders binnen de SS aanvuren tot de martelaarsdood.
Tegenwoordig doen radicale moslims precies hetzelfde. Zij prijzen zogenaamde zelfmoordterroristen en maken hun volgelingen wijs dat zij rechtstreeks naar het paradijs gaan als ze dit voorbeeld volgen. Zij streven ook naar wereldheerschappij, een theocratische wereldregering door de islam. Na het communisme en nationaalsocialisme is de radicale islam nu onze gevaarlijkste vijand.
Islamitische eschatologie: kernbommen op Israel doden alleen de Joden
Iraanse sjiitische maar ook soennietische moslims geloven in de komst van de zogenaamde Mahdi (degene die geleid wordt), een soort verlosser aan die aan het eind der tijden een vrederijk onder moslimheeerschappij zal vestigen. Hij zal de gehele wereld aan zich onderwerpen. De Mahdi is een afstammeling van de profeet Mohammed en zal oorlog voeren tegen Amerika, de Joden en de antichrist. Het woord antichrist is ontleend aan het Nieuwe Testament: het daarin voorkomende Griekse woord antichristos betekent letterlijk inplaats van Christus.
Moslims hebben dit begrip dus rechtstreeks aan de nieuwtestamentische eschatologie (leer van de laatste dingen) ontleend. Zij duiden deze apocalyptische figuur, deze bedrieger en pseudomessias, die aan het eind der tijden zal opstaan, aan als Massih-ad-Dadjaal (Massih = Messias; Dadjaal = misleider, een soort valse profeet. Deze Dadjaal kan worden gezien een vleesgeworden satan of duivel. De meeste moslim-apocalyptici geloven dat de antichrist of Dadjaal een Jood zal zijn, maar anderen stellen dat hij uit een Arabische stam, de Thaqif zal voortkomen. (Een stam uit de tijd van Mohammed die tot op de dag van vandaag in de stad Taif het huidige Saoedi-Arabië leeft.) De Egyptenaar Bashir Muhammad Abdallah, schrijver van een boek waarin werd voorspeld dat Amerika in 1997 door een grote aandbeving zou worden verwoest, wat toen niet gebeurde, beweert dat het einde van de antichrist tegelijk het einde van de Joden zal zijn. Andere moslim-apocalyptici stellen dat de Mahdi alle Joden zal doden.
Ook enkele belangrijke nazis, zoals Progandaminister Josef Goebbels en Partij-ideoloog Alfred Rosenberg brachten de Joden in verband met duivelse (demonische) machten, satan of de apocalyptische antichrist. De Jood is de antichrist van de wereldgeschiedenis, schreef Goebbels in zijn dagboek op 26 juni 1926. En Rosenberg lanceerde het begrip Joodse demon waarmee het Duitse genie botst.
De opvatting dat er achter de Joden satanische of duivelse machten schuilgingen, is niet nieuw. Al in de middeleeuwen werden de Joden kinderen van de duivel genoemd, die het bloed van niet-Joden dronken. Ze zouden in het geheim plannen beramen voor een wereldregering. Niet alleen de middeleeuwse katholieke kerk, maar ook de Duitse reformator Maarten Luther propageerde antisemitische opvattingen die we later in Nazi-Duitsland en bij veel radicale moslims terugvinden. Luther schreef in 1543 het geschrift Von den Juden und ihren Lügen (Over de Joden en hun leugens).
De huidige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad brengt het zionisme en de staat Israël eveneens in verband met satan. Hij is er heilig van overtuigd dat hij door Allah is uitverkoren voor een bijzondere missie om de heerschappij van de Mahdi naderbij te brengen en niet alleen het Midden-Oosten, maar heel de wereld te onderwerpen.
Deze zieke geest beweert zelfs regelmatig de inspirerende stem van de Mahdi te horen en dat hij Iran tegen het eind van zijn presidentiële ambtstermijn aan de Mahdi zal overdragen. In de Iraans-sjiitische theologie is de Mahdi ook een soort verborgen kracht die aan het eind der tijden weer zichtbaar zal worden, zal wederkomen. De grootste vijanden van de Mahdi zijn volgens Ahmadinejad de Amerikanen en de zionisten. De Amerikanen zouden volgens Ahmadinejad in Irak zelfs sjiitische geestelijken hebben ondervraagd over de verblijfplaats van de Mahdi zodat ze met hem konden afrekenen. Levensgevaarlijke conspiratietheorieën van een man die zegt dat de Holocaust een Joodse mythe is.
Hij ontkent het natuurlijk, maar ik twijfel er niet aan dat Ahmadinejad het hebben van eigen kernwapens heel belangrijk vindt. Moslim-apocalyptici geloven namelijk, schrijft David Cook, een bekende Amerikaanse islamoloog, dat het hebben van machtige wapens de overwinning naderbij zal brengen. Hij citeert een van die apocalyptici, de Egytenaar Muhammad Daoud. Deze schreef in 1995 dat Israël in het tijdperk van de Mahdi zichzelf zal vernietigen, maar dat Allah de moslims dan zal beschermen. Een flink deel van de wereldbevolking zal door kernbommen worden gedood, maar de moslims worden op wonderbare wijze gespaard.
In de door de Mahdi geleide slag bij Armageddon (Megiddo) zullen daar meerdere kernbommen tot ontploffing worden gebracht, maar alle moslims die in Jeruzalem en in andere delen van het land wonen, zullen niet omkomen. Alle Joden daarentegen wel. De Amerikaanse en Europese vloten in de Middellandse Zee zullen eveneeens worden vernietigd en alle westerse invallers zullen worden gedood. De Arabische volken daarentegen zullen helemaal geen hinder ondervinden van aardbevingen, vloedgolven en nucleaire fallout, want de wind waait de andere kant op. Vervolgens zal de Mahdi Jeruzalem tot zijn hoofdstad uitroepen en het land weer opbouwen en zijn grote moslimrijk vestigen. Moslim-apocalyptici als Daoud geloven dus dat kernbommen op Israel de moslims daar niet zullen schaden. Ze stellen dat daarbij alléén Joden zullen omkomen. Een idiote stelling die bovendien van antisemitisme getuigt. Hitlers Holocaust zou daarmee worden voltooid.
Al-Qaedas eschatalogie
Al-Qaeda en de Pakistaans-Afghaanse Taliban geloven eveneens in een soort grote eindstrijd tussen de islam en de rest van de wereld, waarbij de islam natuurlijk zal zegevieren. Net als Hitler verklaarde Osama bin Laden meermalen dat de Joden moeten worden uitgeroeid. Voor hen is er onder de islamitische wereldheerschappij geen plaats meer. En hij verklaarde bovendien weten dat moslims recht hebben op een kernwapen.
Hoe meer islamitische landen over een kernwapen beschikken hoe beter, liet hij in december 1998 weten. Kort nadat de Amerikanen in 2001 in Afghanistan het regime de Taliban, dat Al-Qaeda steunde, hadden verdreven, vonden zij documenten die erop wezen dat Al-Qaeda geleerden probeerde te ronselen die in staat waren een kernwapen te maken.
Bin Laden bedient zich soms van apocalyptisch taalgebruik om zijn boodschap wereldkundig te maken. Hij verklaart de oorlog aan alle gematigde moslims en roept op afvallige moslims te doden. David Cook meldt dat een Egyptische schrijver genaamd Amin Jamal Al-Din de Amerikaanse inval in Afghanistan in 2001 een voorbode van de slag bij Armageddon noemde. Hij identificeert de Taliban met de zwarte vlaggen die de Mahdi steunen. (De Mahdi speelt niet alleen in de sjiitische, maar ook soennietische apocalyptiek een belangrijke rol.) Amin Jamal Al-Din beweert dat de Amerikanen straks Egypte zullen aanvallen en dat de moslimwereld zich dan onder leiding van de Mahdi zal verenigen. Deze zal de westerse legers in Armageddon verslaan.
De zogenaamde moslim-apocalyptiek heeft veel ontleend aan de in chronologisch opzicht oudere Joods-christelijke apocalyptiek. Begrippen als Madhi (Messias, Verlosser), Armageddon, eindstrijd en antichrist zijn daar rechtstreeks aan ontleend. Dat dit heel gevaarlijke vormen kan gaan aannemen, zien we in Iran, Irak, Jemen, Afghanistan, Pakistan en Somalië waar in het kader van de zogenaamde eindzege van de islam honderdduizenden aan de bloedige en dwaze heilige oorlog (jihad) ten prooi zijn gevallen. Het hele moslimconcept van de jihad of heilige oorlog is namelijk apocalyptisch: het gaat erom met bloedig geweld de islamitische heerschappij te vestigen niet in een deel van de wereld, maar wereldwijd. Een theocratische wereldregering.
Radicale moslims zijn in zekere zin de nazis van nu. Net als de nazis van toen zaaien zij overal dood en verderf en streven ze naar wereldheerschappij. Bovendien is de uitroeiing van het Joodse volk of het ombrengen van alle zogenaamde zionisten voor hen heel belangrijk. Dit einddoel wordt door hen in apocalyptisch perspectief geplaatst.
Huidige voorstellen staatshervorming mijlenver verwijderd van Vlaamse resoluties
1. Het Vlaams Belang is van oordeel dat in de huidige stand van zaken de voorstellen die inzake staatshervorming op tafel liggen in geen geval de toets met de resoluties van het Vlaams Parlement kunnen doorstaan.
Zoals het nu naar uitziet, gaan we wellicht naar een overheveling van middelen en bevoegdheden. Maar tegelijkertijd worden de mogelijkheden om die eventuele bevoegdheden naar eigen inzicht en vermogen te hanteren zodanig beperkt, dat ze geen enkele inhoud meer hebben. Dit staat mijlenver af van de resoluties van het Vlaams Parlement, vertaald in de Octopusnota van de Vlaamse regering. Inzake personenbelasting zou de afwijkingsmarge die de deelstaten nu al hebben, enkel verbreed worden. De resoluties eisten de volledige overheveling van de personenbelasting naar de deelstaten. Inzake gezondheidszorg staart men zich blind op de middelen die overgeheveld zouden worden, terwijl de eigenlijke beleidsinstrumenten om een eigen gezondheidsbeleid te voeren, alweer drastisch ingeperkt worden. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden over het arbeidsmarktbeleid.
Geen wonder dat over de responsabilisering van de deelstaten gebakkeleid wordt. Van echte fiscale en financiële autonomie één van de kernpunten van de Vlaamse resoluties - is op dit ogenblik geen enkele sprake. Responsabilisering zonder fiscale autonomie is een contradictio in terminis.
2. Dat over de kwestie B-H-V alweer gemarchandeerd wordt, is helemaal onbegrijpelijk. De idee van de communauté urbaine die door de Franstaligen naar voor wordt geschoven, is voor hen enkel een achterpoort om alsnog hun politieke aanspraken op Vlaams-Brabant te laten gelden. Dat over de omzendbrief-Peeters, die na jaren juridische strijd door de Raad van State werd gevalideerd, moet gesjacherd worden, is te gek voor woorden. Raken aan de bevoegdheid van de Vlaamse overheid om burgemeesters uit de Rand al dan niet te benoemen, is een minachting van het door de Vlaamse partijen zo geprezen territorialiteitsprincipe. Hetzelfde geldt voor het toekennen van inschrijvingsrecht aan Franstaligen uit welke gemeente van de Rand ook. Een federale kieskring, zij het dan voorlopig voor de Europese verkiezingen, gaat eveneens regelrecht tegen verschillende resoluties die het Vlaams Parlement hierover heeft gestemd. Het was trouwens de N-VA die in 2009 de geldigheid van die Europese verkiezingen in de Kamer verwierp, precies omwille van de niet-splitsing van B-H-V ook voor deze verkiezingen Het Vlaams Belang kan er niet bij dat men altijd het principe splitsing zonder prijs heeft gehuldigd en talloze keren in de Kamer getracht heeft de stemming over de splitsing van B-H-V te forceren, om nu over compensaties te praten.
Eén zaak is voor het Vlaams Belang nu al duidelijk. De staatshervorming dreigt uit te draaien op niet veel meer dan een pakket borrelnootjes, dat helemaal niet tegemoet komen aan de verzuchtingen van de Vlaamse kiezer, noch de toets van de Vlaamse resoluties kunnen doorstaan. Dat men over B-H-V bereid is te onderhandelen, toont de grote toegevingsgezindheid van de Vlaamse partijen aan.
Het Vlaams Belang wil dat de Vlaamse onderhandelaars nu eindelijk het plan B met de B van boedelscheiding als stok achter de deur hanteren om aan de wil van de Vlaamse kiezer tegemoet te komen. Lukt dat niet, dan moet plan B maar in de praktijk omgezet worden. Het Vlaams Belang volgt in elk geval de onderhandelingen op de voet.
Bruno Valkeniers voorzitter
Joris Van Hauthem woordvoerder
********************
Pssst
Dat onze voorzitter, Bruno Valkeniers, een bedachtzaam en zeer minzaam man is, is algemeen geweten, maar hij mag niet te ver gaan. Want dan zou men zijn minzaamheid wel eens verkeerd kunnen uitleggen.
Het is nu geen tijd meer voor zachte woorden : het gaat nuom er op en er over!
Help ons in die zin door Uw reacties. Als wij, het Volk, nu zwijgen, zijn we er weer ingeluisd voor jaren. De tijd van onderhandelen is voorbij. Mij mezersreactie was de volgende :
De tijd van onderhandelen is nu toch voorbij. Plan B van boedelscheiding moet onverwijld uitgelokt worden, zoals Lewie van Leuven het ooit wilde om ons te vernietigen : met alle middelen. Laat daar vooral geen misverstand over ontstaan. De vrijheid wordt nergens en aan niemand gegeven : we moeten ze veroveren!
Wij moeten, net zoals voor Leuven Vlaams het verhaal inzetten met een mars op Brussel. Desnoods dagen en weken lang, anders worden we weer, en deze keer door de eigen Vlaams Nationalisten (van de lauwe soort), bij de bok gezet.
********************
Nota Bene : vergeet niet deze link bij Uw favorieten te zetten .
Het is niet de eerste keer dat nadenkende mensen de wenkbrauwen fronsen bij het woordmisbruik van ACV-baas Cortebeeck en zijn collegas vakbondsbazen. Deze week was het dan weer eens zover: de heer Cortebeeck waarschuwde dat de solidariteit niet in gevaar mocht gebracht worden. Hij had immers gehoord dat de regeringsonderhandelaars in Brussel sommige delen van de sociale zekerheid willen regionaliseren. Telkens als het woord splitsen in verband met de sociale zekerheid valt, steigeren de vakbondsmanitoes van dit land als een paard dat door een hommel gestoken werd. Nochtans schept een klein beetje zindelijkheid in het denken meteen heel wat duidelijkheid waardoor de schijnheiligheid van de heren Cortebeeck, De Leeuw en nog een paar andere dynasten uit die kringen meteen in het licht wordt gesteld.
Solidariteit verwijst namelijk naar de algemene menselijkheid. Ze laat zich niet aan grenzen van welke aard ook binden. Solidariteit die zo is opgezet, dat ze ophoudt aan de grenzen van een staat, is geen solidariteit. Bovendien heeft solidariteit iets vandoen met nood of noodtoestanden. Als ik uit pure onbaatzuchtigheid aan mijn buurman een fles wijn cadeau doe, omdat ik weet dat hij een fanatiek wijndrinker is, ben ik van geen kanten solidair. Hij kan die fles immers ook zelf kopen, en misschien zelfs makkelijker dan ikzelf. Maar als diezelfde buurman door een politiebeambte bekeurd wordt voor een overtreding waarvan ik weet dat niet mijn buurman, maar iemand anders ze beging, dan is het mijn menselijke solidaire plicht de politieman daarop te wijzen, ook al weet ik dat een azijnige politieman mij op de bon zou kunnen slingeren wegens insubordinatie. Het liberalistische rechtssysteem waarin we gedwongen zijn te leven is niet bepaald bevorderlijk voor een werkelijk solidaire gedragswijze. In het voornoemde geval zou een rechter mij namelijk kunnen berispen: ik moet immers mijn persoonlijk belang bij de zaak van mijn buurman kunnen bewijzen. Welnu: wie solidair is, gaat voorbij aan welk belang dan ook, behalve het puur menselijke belang van de persoon of groep waarmee men solidair is. Een sociaal zekerheidssysteem is dus géén solidariteitssysteem, maar een systeem van wederzijdse verzekering. Wij hebben met het verlopen van de jaren een maatschappelijk sociaal stelsel uitgebouwd, dat verondersteld wordt ieder van ons te verzekeren van een inkomen als de normale kanalen daartoe niet langer openliggen. In de volle zin van het woord is het sociale zekerheidssysteem een collectief georganiseerd contractueel systeem, waarbij iedereen iets in de pot legt, om daar vervolgens, als de in het contract beschreven omstandigheden zich voordoen, een beroep op te doen. In dat laatste geval vragen wij onze medeburgers niet dat ze met ons solidair zouden zijn, maar dat ze afspraken van het contract dat we onderling gesloten hebben ook werkelijk nakomen. Dat is precies wat er gebeurt als een verzekeringsmakelaar mij de kosten van mijn aangereden auto uitbetaalt. Is die verzekeringsmaatschappij in dat geval solidair met mij? Wie zal dat geloven? Als het sociaal zekerheidssysteem inderdààd zou berusten op solidariteit, waarom voelde men dan de nood om zoiets als een OCMW te organiseren? Het is duidelijk dat het begrip solidariteit een andere inhoud en een ander bereik heeft dan dat van sociale zekerheid. Solidariteit en sociale zekerheid zijn dus principieel twee verschillende dingen. Als ik met iemand solidair ben, verzeker ik hem niet. Ik tracht hem uit de nood te halen, maar als dat is gebeurd, verwacht ik dat hij vervolgens zichzelf zal behelpen. Ik sluit met hem geen overeenkomst om hem, vanwege het feit dat hij ooit weer in nood zou kunnen raken, tot het einde van zijn dagen een som gelds te betalen of voor hem een spaarrekening te openen. De gulheid waarmee zovelen geld schonken voor de getroffenen in Haïti brengt hen er toch niet toe om een soort Belgisch - Haïtiaanse sociale zekerheid te organiseren? Het kan overigens best dat als iemand op mijn solidariteit een beroep doet, er tegelijk iemand anders is, wiens de nood veel prangender is. In dat geval moet ik misschien kiezen, als mijn draagkracht onvoldoende is om beide noden tegelijk te lenigen. Een sociale zekerheid kan op vele, vele manieren worden georganiseerd. Men kan een pensioenstelsel opbouwen volgens het (verouderde) repartitesysteem, maar ook via een kapitalisatie, eventueel aangevuld door fiscale inkomsten. Men kan sociale zekerheid in concentrische cirkels organiseren. Eerst de gemeente, vervolgens de provincie enzovoort. Of men kan een sociale zekerheid organiseren in het kader van een bedrijfstak. Wat belet er, bijvoorbeeld, de ambtenaren om onder elkaar een ambtenarenzekerheid te organiseren? Als zij onder elkaar zon overeenkomst in elkaar zouden knutselen, welk algemeen menselijk principe zou er dan worden geschonden? De hardnekkigheid waarmee de Belgische vakbondsbonzen de huidige organisatie van de sociale zekerheid bewaken, is dan ook verdacht. Het doet zeer sterk vermoeden dat de vakbond en dan wordt daarvan de top bedoeld er belang bij heeft dat er aan de organisatie van het Belgische sociale verzekeringssysteem niet geraakt wordt. Men kan zich bijvoorbeeld afvragen of een splitsing van de sociale zekerheid, die vanzelfsprekend met zich zou brengen dat de boeken moeten worden opengedaan, misschien de buitenlandse investeringen van de vakbonden boven water zou halen. En misschien ontdekken we dan allemaal tot onze verbijstering maar niet noodzakelijk onverwacht dat zij fiscale fraude plegen, door hun inkomsten op buitenlandse beleggingen te verzwijgen. Of dat zo ook werkelijk is, kan niemand zeggen, totdat die boeken inderdaad opengaan. Maar het bovenvermelde discours is zo duidelijk dat het ook aan de top van de vakbonden goed bekend moet zijn. Dus weten ook zij best wel dat hun gescherm van het begrip solidariteit om de huidige organisatie van de sociale zekerheid per sé in stand te houden, zandstrooierij is. Wie anderen bewust op een verkeerd been wil zetten, heeft daar, naar algemeen aanvoelen, redenen toe. Zo iemand wenst iets te onttrekken aan de openbaarheid. Het wordt tijd dat ook die boeken opengaan.
*****************
Pssst
Schrijver van voormeld artikel, de Heer Jaak Peeters, Niveaan Bestuurslid naar het schijnt), mij verder onbekend maar daar wordt aan gewerkt (*) zal wel nooit docent worden aan geen enkele vakbonds-school, noch ooit bij een van hun organisaties als werknemer bescherming kunnen vinden. Het is zelfs te vrezen, dat bij opname in een of ander ziekenhuis, men hem daar zal weten te vinden. Want ze, die mannkes van de Vakbonden, zijn zeer rancuneus .
Te onthouden uit bovenstaand artikel : de exacte definitie van solidariteit en van sociale zekerheid uitgewerkt in elkaars verlengde, waarmee de Heren Cortebeeck en De Leeuw meteen ontmaskerd zijn als vulgaire bedriegers. Er is dus niets nieuws onder de zon : de Tjeven zijn een bende bedriegers en volksmisleiders, want hun kopmannen komen uit de syndicaten .Dat zij in de eerste plaats voor zichzelf zorgen, bewijst het gewicht en de omvang van het Brabants Trekpaard .
Peeters studeerde aan het Sint Aloysiuscollege in zijn geboortestad Geel. Hij werd licentiaat in de psychologie aan de Katholieke Universiteit Leuven in 1968. Hij studeerde later ook nog sociaal recht en bestuurswetenschappen.
Peeters was gedurende 8 jaar nationaal secretaris van het toenmalige Vlaams Blok, maar verliet die partij omdat ze naar zijn oordeel haar Vlaamse nationale taak achteruit stelde ten voordele van gemakkelijk electoraal gewin, onder meer door het inspelen op de anti-vreemdelingengevoelens. Daartoe schreef hij in 1988 het kritische 'Adres aan de voorzitter' (Karel Dillen), samen met o.a. Geert Wouters, Eric De Lobel, Gui van Gorp, Jan Arnou, Bart Laeremans en Jan Laeremans. Wouters, Arnou en Peeters richtten vervolgens het Nationalistisch Verbond - Nederlandse Volksbeweging op. Deze groot-Nederlandse, conservatieve nationalistische groepering diende in 1991 kieslijsten in in het arrondissement Gent voor de Kamerverkiezingen.
Jaak Peeters werd later lid van de Volksunie en sloot zich aan bij de groep Vlaamsnationaal van Geert Bourgeois, die zichzelf vanaf 2001 omdoopte tot N-VA. Hij is sindsdien lid van de partijraad van die partij en bekleedde verschillende bestuursfuncties. Vanaf 2004 is hij arrondissementeel voorzitter voor het arrondissement Turnhout van N-VA. Hij was ook voorzitter van de inburgeringscommissie van de N-VA en hield de pen vast van enkele regionale nota's.
Peeters schreef verschillende boeken:
De Cultuur van het simplisme (Facet, 1991)
Waarde Landgenoten (Icarus, 1997)
Van Vlaams nationalisme naar Vlaams patriottisme (VDC, 2003)
De gekwetste mens (Damon, 2006)
De worsteling met de moderniteit. Pleidooi voor een esthetische levensbeschouwing (Pelckmans, 2009)
Daarnaast schreef hij diverse bijdragen in boeken, kranten en tijdschriften en vult hij de elektronische nieuwsbrief
Peter Boswijk (in Het Vrije Volk) slaat de spijker finaal op zijn kop!
MARC BOUWMAN, DOCENT GESCHIEDENIS - 15 AUGUSTUS 2010
In de Volkskrant van 12 augustus 2010 staat een buitengewoon zinvol artikel van Peter Boswijk over het nut van de rechtstaat.
Peter Boswijk slaat de spijker finaal op zijn kop! Er valt niets aan toe te voegen of af te dingen.
Geert Wilders reageert tegen de islam vanuit de slogan die in de jaren 1960/70/80 opgeld deed, namelijk 'Nooit meer Auschwitz'. Dit hield in dat wij Nederlanders, ongeacht onze politieke kleur, het altijd over een ding eens zouden zijn: de eerst volgende keer dat zich opnieuw een totalitair ongelijkheidsstreven op basis van grof geweld voordoet, zullen we dit streven op geen enkele wijze tolereren. De islam is zo'n streven. Geert Wilders wil dat stoppen, en handelt als enige in ons parlement overeenkomstig de maatschappelijke afspraak die wij 40 jaar geleden (toen wij WO2 en Holocaust verwerkten) maakten.
Geert Wilders (PVV) is de enige actieve anti-fascistische (en daarmee anti-racistische) partij. Het wil dat de rechtstaat actief het maatschappelijk akkoord dat wij 40 jaar geleden sloten, naleeft. Dit betekent dat de staat groepen mensen de toegang tot ons land mag weigeren als deze een ideologie volgen die een bedreiging vormen voor zowel onze rechtstaat als samenleving (normen en waarden).
In dit verband is het zinvol het nut van het paspoort nog eens tegen het licht te houden. Het geeft aan dat iemand Nederlands staatsburger is, en van daaruit rechten maar ook plichten heeft. Diezelfde rechten moeten eerst toegekend worden. Dit betekent dat ze ook geweigerd kunnen worden. Waarom zou de staat als instituut niet gewoon gebruik mogen maken van de middelen die ze heeft? Mensen die menen dat de staat dit niet zou mogen doen zouden zich moeten afvragen waarom er uberhaupt nog grenzen zijn. Dan kunnen we, ongeacht waar een willekeurig mens woont, overal ter wereld willekeurige groepen mensen rechten en plichten toekennen op basis van het Nederlands burgerrecht. Maar wie betaalt die rechten dan?
Grenzen en paspoorten zijn er wel. Toekenning van rechten en plichten worden door de staat geregeld. Dan is het wel zaak dat er iemand aan het stuur staat. Als politieke partijen consequent weigeren te sturen, verdienen ze het niet verkozen te worden: ze verkwanselen juist de staat zelf, en daarmee alle rechten (en plichten) die vanuit deze staat worden uitgegeven. Geert Wilders en de PVV zijn de enigen in dit parlement die opkomt voor handhaving van deze staat en het mechanisme dat toedeling van rechten en plichten regelt.
Alle andere partijen zijn feitelijk niet alleen staatverraders, en daarmee verkwisters van overheidsgelden, maar verraden ook het maatschappelijk anti-fascistisch akkoord van 40 jaar geleden. Ze moesten zich schamen. Eigenlijk zouden ze voor de rechter moeten worden gesleept wegens landverraad. Maar dat is iets wat ons zo vreemd voorkomt dat het de meesten van ons niet eens in het hoofd opkomt. Maar het zou eigenlijk een serieuze overweging moeten zijn.
**********************
Pssst
In Nederland staat de leuze Nooit meer Auschwitz synoniem voor het afwijzen van alle geweld. In Vlaanderen hebben we, sinds de Grote Oorlog van 14-18 waar Vlaams bloed vergoten werd voor Belgisch onrecht, een monument bijeengespaard door de kleine man waarop in 4 talen staat geschreven : Nooit meer Oorlog. Door politieke chantage kunnen we daar als Vlaams Nationalist al ettelijke jaren niet meer naartoe en komen we tesamen om de Eed van Trouw te zweren in Steenstrate bij het monument van de Gebroeders Van Raemdonck. Zondag 25 Augustus is het weer zover.
De plechtigheid zal weer weggemoffeld worden door de Media, want er zal wel heugelijker nieuws te melden vallen : een aangereden fietser in Oezbekistan bijvoorbeeld, of bom numero elfendertig die ontploft is in Bagdad Maar een piëteitsvolle herdenking van onze doden, die gevallen zijn ook voor hen die daar liever niet worden aan herinnerd, is van geen belang.
Men wacht waarschijnlijk om reporters ter plaatse te sturen, tot de Toren met petro-dollars betaald, in handen is gevallen van de Arabische Emiraten. Eenmaal de letters AVVV-VVK zullen verdwenen zijn, zal Linx staan jubelen om hun kiezers te bedanken. Zonder de immigranten-stemmen zakken die ondertussen onder de kiesdrempel.
Door omstandigheden zal ondergetekende niet aanwezig zijn in Steenstrate. Wat diep betreurd wordt. Van hier uit echter zal hij proberen de vlag hoog te houden.
Nog even volhouden, de Bevrijding hangt in de lucht! We staan niet meer alleen in onze strijd en het volksnationalisme wordt eindelijk erkend alsbouwstof voor een welvarend Europa.
Kunnen de moslims een moskee (15 verdiepingen hoog) bouwen net naast de krater waar de twee torens van het WTC stonden in Manhattan? Obama en het linkse establishment, inclusief de burgemeester van New York, zeggen ja, en beroepen zich op het eerste amendement van de Amerikaanse grondwet. Dit zegt dat de overheid niets in de weg mag leggen wat de vrije beleving van een godsdienst belet. Een meerderheid van de Amerikanen vindt de constructie van de moskee een bewuste provocatie, en willen de moskee op een andere plaats gebouwd zien. Hiervoor worden ze door de President en zijn medestanders gecatalogeerd als bevooroordeelde fanatici. Obama heeft er echt een handje van weg om steeds weer zijn vinger in het oog van de burger te steken.
De tegenstanders van de bouwplaats voor de moskee erkennen het recht van de moslims om een moskee te bouwen, maar niet daar zo dicht bij gewijde grond. Ze betwisten niet het recht te bouwen. Ze willen de vrije beoefening van een godsdienst niet beletten. Er zijn reeds meer dan honderd moskeeën in New York City, en de Gouverneur van de staat New York bood een ander stuk grond aan. Dit werd geweigerd door de moslims. De voorstanders van de bouwplaats gebruiken hier de gekende truc: negeer de grond van de zaak en verleg de discussie. Discussieer niet over de bouwplaats, maar over de grondwet.
Opposanten vergelijken de bouw van een Moskee op Ground Zero met het bouwen van een Japans cultureel centrum in Pearl Harbor, of een Duits cultureel centrum in Auschwitz, of een Amerikaanse cultureel centrum in Hiroshima. De vorige Paus verbood zelfs een Karmelietessenklooster bij het voormalige concentratie-kamp uit respect voor bepaalde gevoeligheden.
De aanslag op de WTC torens wordt algemeen erkend als een oorlogsdaad, ook door de daders van de aanslag, de volgelingen van de Zuivere Islam. Als een belangrijk aantal mensen sneuvelen op een zelfde plaats, dan wordt deze plaats ontzien door beschaafde mensen uit respect voor de doden. De bouwplaats van de moskee bij Ground Zero is een regelrechte belediging. Gevreesd wordt dat het een Islamitisch overwinningssymbool wordt, een bedevaartoord van de Zuivere Islam. Zoals doorheen de geschiedenis de Islam zoveel moskeeën bouwde boven op Christelijke kerken, Hindu tempels en Joodse synagogen. Koen Elst kan hier met grote autoriteit zeker meer over vertellen.
De imam stelt een vredesbrug te willen bouwen naar het Westen, een interreligieus centrum, maar kiest wel een provocerende plaats hiervoor. Interreligieus, zegt U? Waarom is er dan ook geen Christelijke kerk en een Joodse Synagoge gepland in hetzelfde centrum? Een vraag die sommigen zich in de Amerikaanse pers stellen.
Nog een laatste puntje: het ministerie van buitenlandse zaken (de belastingbetalers) betaalt nu de imam en al zijn kosten op een reis door het Midden-Oosten om de goede relaties tussen moslims en de Amerikaanse overheid te prijzen. De verdenking bestaat dat hij eigenlijk het geld voor de bouw van de moskee aan het verzamelen is.
Published on The Brussels Journal (http://www.brusselsjournal.com)
Op 11 augustus j.l. streek de internationale FIFA-delegatie in Amsterdam neer. De heren wilden nagaan in hoeverre het bod (The Bid) van België en Nederland om het WK voetbal 2018 te organiseren, au serieux mag genomen worden, en werden daartoe warm welkom geheten: een diner in het Rijksmuseum, onder het toeziend oog van Rembrandts Nachtwacht,- het was maar een van de incentives die het gezelschap te beurt vielen.
Ik weet niet of deze museale enscenering ironisch was bedoeld. Neen, wellicht niet, gezien de tomeloze ernst waarmee de FIFA-entourage zichzelf neemt, en de onderdanige blijken van respect waarmee ze wordt bejegend. Toch is dat Rembrandt-doek zelf in sarcasme gedrenkt, en portretteerde de schilder zijn opdrachtgevers in een zodanig protserige, zelfvoldane pose, met zoveel toeters en bellen, dat sommigen zich achteraf beledigd terug uit het doek lieten verwijderen. De Nachtwacht als schimpscheut naar het toenmalige establishment: Peter Greenaway heeft er in het Rembrandtjaar 2007 een complete video-installatie aan gewijd. Een hedendaags kunstenaar moet dat doek eens herschilderen en het The Bid dopen.
De foto van het banket in het Rijksmuseum levert ons meteen een boeiend perspectief om een en ander scherp te stellen, en om de ruis uit het FIFA-debat te filteren. Want ruis zit er zeker op, en dat is waarschijnlijk zelfs strategisch zo bedoeld. In het handboek van spindoctor en manipulatie-expert Noël Slangen kan men nalezen hoe miststrategie werkt: verdrink een fundamenteel debat in een zee van kleine discussies, tot iedereen het vermoeid opgeeft. Dat gebeurt vandaag ook met het WK Voetbal-verhaal in de media: krijgen de organisatoren nu aparte rijstroken of niet? Hoeveel? Hoe breed? Voor welke tijdsspanne? Leiden de nieuw te bouwen stadions tot overcapaciteit (de zgn. witte olifanten) of hadden we die toch sowieso nodig? Zullen er voldoende kaarten te krijgen zijn voor de gewone voetballiefhebber, of gaan de zitjes vooral naar de officiëlen allerhande (de zgn. bobos)? Wat is de return inzake nationaal imago en toeristische uitstraling? Betaalt dit als vzw gecamoufleerd Zwitsers evenementenbedrijf zijn BTW? Belastingen? Zo ja, waar? En dan dé Byzantijnse discussie waar een falanx van denktanks en experten tot compleet tegenstrijdige conclusies komt: de eigenlijk onbecijferbare financiële eindbalans,- scheuren we er collectief onze broek aan of niet?
Allemaal interessante kroegdiscussies, die echter als een mistgordijn werken voor wat zich achter het plaatje bevindt. De kern van de zaak is namelijk, enerzijds, de toenemende greep van de private spektakelindustrie op de publieke ruimte. Dat fenomeen heb ik al in een eerdere column geanalyseerd. De Ronde van Frankrijk, Rock Werchter, de catastrofaal afgelopen Love Parade in Duisburg, tot zelfs onze Ronde van Vlaanderen (het privé-speeltje van Woestijnvisbaas Wauter Vandenhaute),- alle zijn het privé-ondernemingen die zich met massa-evenementen in de publieke ruimte nestelen en zich soms als een echte bezettingsmacht gedragen. De FIFA wil het monopolie voor zijn biersponsors in een wijde perimeter rond de stadions? De FIFA zal ze krijgen. De al sinds de jaren 90 gedelegitimeerde politieke klasse wil immers koste wat kost het verloren, verzuurde volk terugwinnen, en zoekt die positieve, warme golfstroom in grootschalige massa-evenementen. Voetbal is leuk, volks, uitbundig, al wordt het supportersgeroep zorgvuldig gecheckt op zijn politieke correctheid. Waar het volk verschijnt, zie je ook de politicus. Ooit was dat omgekeerd en kwam de massa waar de leider verscheen. De mobilisatie van die massa is vandaag in handen van een bloeiende industrie waar de politiek zich aan onderwerpt (dat schijnt zich ook in Duisburg te hebben afgespeeld, in hoofde van de nu verguisde burgemeester Adolf Sauerland ). Het enige wat de politicus dan nog kan en wil, is een prominente, zichtbare plaats in de parade innemen. Pronken dus, zoals Rembrandts Nachtwacht.
Je krijgt dan een samenloop van twee nefaste verschijnselen: het terugwijken van de politieke, door de burger gemandateerde orde (premier Leterme kuste nog net niet de voeten van de FIFA-delegatieleider), en de evenredige groei van een puur marktmatig redenerende organisatorische machine die haar wil aan de overheid kan opleggen. Dat laatste is een opmerkelijke evolutie. Geen enkele politicus voelt zich blijkbaar nog geroepen om het voor de publieke ruimte op te nemen en het gemeenschapsgoed (res publica) als een kwaliteitsvol gegeven af te schermen tegen al te opdringerige marktmechanismen. De politiek is angstig en in het defensief, het populisme is de enige maatstaf. Zijdelings speelt dan ook nog de obsessie mee dat een stad, een regio of een land zich via dit soort evenementen op de wereldkaart kan zetten (City marketing heet dat). Elke negorij moet zijn rockfestival hebben,- dat genereert naambekendheid en een florerende middenstand, en dus populariteit voor de locale bewindvoerders, althans dat geloven ze zelf. Maar op het einde willen vooral de sponsors winstname voor hun investeringen, wie zal het hen kwalijk nemen. Dus gaat het meer om wat er rond de sport gebeurt, dan het ding zelf. Sowieso is voetbal, als mannensport, vooral een middel om meer bier te verkopen: in Zuid-Afrika was Inbev de dominerende sponsor, in België heet de 1ste klasse-afdeling officieel Jupiler Leage. Santé.
Voetbal maakt ons vriendelijk, open, Belgisch en... zwaarlijvig.
Brood-en-spelen dus, en hoe de handige jongens van de spektakelindustrie inspelen op de radeloosheid van de politieke klasse. Dat brengt ons nog op een andere dimensie van het FIFA-verhaal, meer specifiek op de Belgische context van toepassing: het mondiaal voetbalfeest moet vooral terug meer Belgen genereren. Het verschijnsel is bekend: er lijkt alleen nog Belgisch patriottisme te bestaan als de Rode Duivels spelen (hoe bekakt ze het er ook van af brengen). De monarchie hoopt op onze kampioenen en honoreert ze ook. Tia Hellebaut en Kim Gevaert, na hun dubbelzege triomfantelijk gehuld in een tricolore vlag: het moet Albert II in zijn oude dag zowat een orgasme bezorgd hebben.
Ook de Belgische voetbalbond is nog altijd een zeer unitair gebeuren, met goede connecties naar de Brussels-francofone salons en het koninklijk hof. Het is dus logisch dat dit (overigens, zoals alles in België, slecht beheerd en corrupt) instituut wordt ingezet om het sportpatriottisme aan te zwengelen. En zo is de Belgische FIFA-lobby, waarin ook de Waalse tennisster Justine Henin mag opdraven, zonder twijfel Belgicistisch geïnspireerd. Bekijk gewoon de figuur van KBVB-voorman François De Keersmaecker, derde in een familiedynastie van bondsvoorzitters: het vleesgeworden compromis, alle kritiek druipt van deze man af als regenwater van een oliejekker. Hij is de Belgische hoop in bange dagen, nog meer dan de Rode Duivels. 2018 is opeens, als de FIFA wat meewil, terug een reële horizon voor het huidige regime, terwijl de politieke situatie vandaag iets helemaal anders voorspelt, namelijk een ontklede Belgische staat, of zelfs helemaal geen.
Ik denk dan ook dat het Belgische sportpatriottisme, zeker aan Vlaamse zijde, veeleer als compensatiegedrag moet beschouwd worden: de Vlaming is vandaag vaderlandloos, en wil wel graag eens af en toe, zoals Duitsers, Engelsen of Fransen, doen alsof hij tot een natie behoort. De hoop van de KBVB-clan en heel de FIFA-lobby is echter tamelijk ijdel: het voetbal zal België niet redden, daarvoor is de autonomistische grondstroom te diep. Ook al worden alle registers geopend om duidelijk te maken dat wij, Vlamingen, slechts mentaal voor vol kunnen worden aanzien als we ook goede Belgen zijn. Sportjournalist François Colin, die in De Standaard tegen onze FIFA-kritiek fulmineerde (pas nadien vernamen we dat Colin ook nog perswoordvoerder is van... The Bid), verwoordde het zeer treffend:
Hoe zien we de toekomst van onze landen? Als bange, bekrompen, in zichzelf gekeerde naties die langzaam verschrompelen? Of als blije, optimistische ondernemende landen die de deuren opengooien voor de wereld en daar de vruchten van plukken?
Die retoriek komt ons bekend voor: het doet denken aan de stigmatiserende clichés omtrent het Vlaamse autonomisme, als zou het achterlijk, bekrompen en provincialistisch zijn. Van twee één: wie de 19de eeuwse Belgische staatsbureaucratie contesteert, en/of wie vraagtekens plaatst bij het nut en de zin van een megalomaan spektakel als het WK voetbal, is bang, bekrompen, en in zichzelf gekeerd. Het slecht begrepen kosmopolitisme van de Belgicistisch-gezinde cultuursector herhaalt zich dus ook in de demagogie van de sportpatriotten. Geen van beide deugt, om een identieke reden: een socio-culturele opwaardering in Vlaanderen zal maar plaats grijpen als we de context van het Belgische koninkrijk achter ons kunnen laten. België is het verleden en voetbal is het nostalgisch argument. Het is niet bekrompen om zich als republikein op te stellen, integendeel zelfs, en het is ook niet achterlijk om het voetbalcircus te relativeren.
Meteen hoop ik ook dat het Vlaamse beleid accenten zal leggen die veel meer op actieve sportbeoefening aan de basis gericht zijn, dan op topsport of passieve consumptie van massa-evenementen. Er is immers ook nog deze realiteit: in onze hooggeïndustrialiseerde landen nemen overgewicht en obesitas steeds meer toe, ook bij kinderen en jongeren. De cijfers zijn alarmerend: één kind op vijf mag bij ons als zwaarlijvig beschouwd worden. Het oorzakelijk verband met o.m. suikerziekte is medisch bewezen. Veranderen van voedingsgewoonten is één remedie, lichaamsbeweging is er een ander. Maar de topsportcultus schijnt de massasport niet te bevorderen, integendeel. Het wordt vooral een kwestie van chips knabbelen en bier slurpen voor de buis, ook en vooral bij supergemediatiseerde evenementen zoals het WK voetbal (dat naar het schijnt ook een enorme boost geeft aan de verkoop van TV-toestellen).
Groot was dan ook mijn verbazing toen ik Roger Vercarre, voorzitter van Tempo Overijse, parmantig op zijn grasmat zag paraderen, geflankeerd door de FIFA-inspecteurs. Het stadion van deze vierdeklasser (ik woon er op een boogscheut vandaan) zou m.n. uitstekend geschikt zijn als oefenplek voor een van de nationale ploegen in 2018. Het toerisme van de Druivenstreek zou er naar verluidt enorm mee gediend zijn. Of hoe een plek, waar amateurs zoals u en ik hun vet kunnen verbranden, wordt ingepalmd door een spektakelkaravaan die ons vooral een bierbuik bezorgt. Topsport op de grasmat, vetkussentjes errond: als boodschap kan dat tellen.
Afgezien dan nog van de heikele kwestie, hoe dit land er in 2018 institutioneel zal uitzien, is elk ernstig maatschappelijk debat nefast voor de kansen van The Bid. Misschien is het witboek daarom alleen in te kijken op een obscure plek, ergens in Eindhoven. Consensus creëren, een minimum aan debat uitlokken, in kleine cenakels de open democratie passeren,- ja, daarin lijken beide koninkrijkjes aan de Noordzee toch wel wat op elkaar...
**************
Pssst
The Bid : potsierlijk? populistisch? Ego-tripperij? Economisch verantwoord? Staatsmannelijk? Verwijfd? k Zou het niet weten! Echtwaar! Als economist en Vlaams Nationalist zeg ik enerzijds volmondig JA! (al kan voetbal en sport in het algemeen, dank zij de uitwassen, mij helemaal niet (meer) boeien), maar als republikein weet ik dat het mes aan twee kanten snijdt. En dat men beide kanten zal gebruiken tegen Vlaanderen!
Buiten het onzinnig en prematuur smijten met geld : wie zegt dat in 2018 België nog bestaat?! Zijn dat dus allemaal geen kosten op het sterfhuis? Straks valt voor de Franscouillons (om andere redenen) het Formule I-circuit van Francorchamps weg, waardoor ze automatisch zullen vissen naar vervanging. Als t een beetje kan, stil en opgezien op kosten van de Vlamingen via The Bid .
Vandaar mij spontane reflex : vermits, als lid van de Regering van Lopende Zaken (!) de Leterminator al druk bezig is zich in de FIFA-kaas in te vreten, mag men redelijkerwijze verwachten dat die in de Nieuwe Regering (als die er komt) zal opgevist worden. Het wordt dus weer iets van het Oude Liedje, dat best afgevoerd wordt.
Afvoeren dus, die ganse janboel. Laat onze voetbalgoden eerst eens bewijzen dat ze kunnen vliegen, liefst in blanke vlucht naar ongekende hoogten. Vogelen kunnen ze al .
(*) Volgens Wikipedia : Res Publica is een Vlaamse denkgroep van politici, academici, intellectuelen, opiniemakers, opgericht in 2009, die ijveren voor Vlaamse onafhankelijkheid, los van de Belgische context.
Toen ACV-vakbondsvoorzitter Luc Cortebeeck, in de aanloop van de Belgische federale verkiezingen van 13 juni 2010, advies gaf om niet op "Vlaamse zweeppartijen" te stemmen, publiceerde de groep een open protestbrief, mede ondertekend door kunstenaars zoals Jan Verheyen.
Kritiek op Obama na gedraai rond Ground Zero-moskee
maandag 16 augustus 2010 10:58
Via Elsevier Nieuwsbrief
*************************
Na felle reacties heeft de Amerikaanse president Barack Obama zijn steun aan de omstreden bouw van een moskee nabij Ground Zero weer ingetrokken. 'Ik spreek me er niet over uit.'
Steun op dieptepunt Slechts 42 procent van de Amerikanen zegt vertrouwen te hebben in Obama, het laagste percentage sinds hij in januari 2009 aantrad als president.
Tijdens een ramadanviering op het Witte Huis vrijdagavond zei Obama de rechten van moslims om moskeeën te bouwen, te steunen 'als burger en als president'.
'En dat betekent ook,' voegde hij eraan toe, 'het bouwen van een moskee in het zuiden van Manhattan.' Het kwam Obama op applaus te staan van de aanwezige moslims.
Politiek correct Maar de uitspraken leverden de impopulaire president ook veel kritiek op. Republikein Newt Gingrich noemde het 'toegeven aan de radicale islam', en de New Yorkse conservatief Peter King vond het 'een capitulatie voor politieke correctheid'.
Niet lang daarna krabbelde Obama op zijn schreden terug. 'Ik gaf geen commentaar en ik zal geen commentaar geven op het besluit daar een moskee te bouwen,' aldus de president. Nu wordt Obama gedraai verweten. Uit een CNN-peiling is gebleken dat 68 procent van de Amerikanen tegen de bouw van de moskee is. Deze overweldigende oppositie is de reden dat de president zijn steun weer ingetrokken heeft, menen analisten; Obama's partij lijkt bij de tussentijdse verkiezingen in november op flink verlies af te stevenen.
Godsdienstvrijheid Burgemeester Michael Bloomberg van New York zal de bouw van de moskee niet in de weg staan, wegens de scheiding van kerk en staat. Ook wijst hij, net als Obama vrijdag, op de godsdienstvrijheid. Maar tegenstanders van de moskee zeggen dat het niet om godsdienstvrijheid gaat, maar om de plaats van de moskee twee straten van Ground Zero en de omstreden financiering van het project, waar de initiatiefnemer, het Cordoba Initiative, geen openheid over geeft
*******************
Pssst
Naast openlijk wit, zwart, grijs en alle andere tussenschakeringen te hebben verkondigd, heeft de Machtigste Man ter Wereld inderdaad het niveau van onze bloedeigen politici bereikt, de bijna volmaaktheid van de Slangen-venijnige PERCEPTIE der dingen. Niets is nog wat het lijkt, alles krijgt een andere dimensie. Zo is een vreemdeling geen vreemdeling meer, maar een allochtoon, waarbij de oorspronkelijke betekenis zo goed als verloren is gegaan. Doel bereikt dus!
Vandaag staat Amerika nogmaals op zijn kop door Mohbama, die met getrukeerde fotos van zijn zwempartijtje in de Golf van Mexico wilde bewijzen dat de kusten van Florida helemaal niet (meer) vervuild zijn.
Aan dat tempo van opeengestapelde foefjes zal hij onze politici in het keer-op-keer heruitvinden van de waarheid rap voorbij gestoken zijn!
Of zou het veeleer niet omgekeerd zijn, dat de politici van een klein landje voortdurend in de leer zijn bij hun Grote Broers!? In voorkomend geval staat er ons nog wat te wachten! De Tjeven, de Riberalen en de Sossen naar af, en een nieuwe generatie Niveanen in aantocht .die geen haar beter dreigen te zijn! Geen wonder dat den Bart na 63 dagen onderhandelen van zijn stokje draait Om het niveau van den Amerikaan te halen zal die nog veel bôokes moeten eten!
Ook in Nederland, waar er tegen fatsoenlijk rechts geen cordon sanitaire bestaat, rijdt Linx met de dag meer en meer op platte banden! Hert valt mij op, dat Linkx zelfs geen deftige presentabele mensen meer als Leider kan vinden. Neem nu die Job Cohen van de PvdA (Partij van de Allochtonen Arbeid) : zijn verkiezingsaffiches dragen ten onrecht alleen het woord WANTED niet want het is een tronie die peuters de afschuwelijkste nachtmerries doet krijgen. Iets wat we net niet kunnen zeggen van het foorwijf aan het hoofd der Spalochtonen bij ons. Haar foto alleen is in ieder geval de kortste weg naar stembusverlies. Heeft men echt geen beter vlees in de kuip? Al is Genez al een aanzienlijke verbetering in vergelijking met den Baard, haar voorganger.
********************
'Vertrouwen in Wilders stijgt, in Cohen daalt'
zondag 15 augustus 2010 11:27 -Elsevier - Nieuwsbrief
Het vertrouwen van VVD- en CDA-stemmers in PVV-leider Geert Wilders stijgt. Bij CDA-kiezers steeg zijn populariteit fors van 3,1 tijdens de verkiezingen in juni naar 5,2 nu. Bij de VVD steeg zijn score van 4,6 naar 5,6. Vooral de CDA- en VVD-kiezers zijn Wilders meer gaan vertrouwen Dat blijkt uit de wekelijkse peiling van Maurice de Hond.
Linkse kiezers Wilders geniet van alle fractieleiders met 3,8 wel nog steeds het minst vertrouwen. Dat komt door zijn lage score bij linkse kiezers. PvdA-leider Job Cohen is het meest gedaald de afgelopen maanden. In maart haalde hij 5,8 en nu staat hij op 4,5. In de peiling van De Hond zijn verder weinig verschuivingen te zien. De PVV blijft daarin de grootste partij met 31 zetels. De VVD houdt stand op 26 zetels en het CDA krabbelt weer een zetel omhoog naar 19.
Hoewel de echte zetelverdeling bijna omgedraaid is (VVD 31, PVV 24, CDA 21) komt een beoogde coalitie met deze drie partijen virtueel uit op 76 zetels. Dat is dezelfde meerderheid als nu in de Tweede Kamer
*******************
Pssst
Er is werk aan de winkel voor de serieuze onderzoeks-joernalisten van alle slach (!) en soort. Opdracht : waar, wanneer en hoe in de Moderne Geschiedenis zijn er nog belangrijke politieke partijen die na verloop van tijd hun eigen zichzelven spontaan hebben opgeheven? Niet met hun volle goesting, dat wel, maar gewoon uit noodzakelijkheid des gebods
Volgens mij ligt daar een fameus gat in de markt! Een beetje serieus werk (bedoeld wordt een studie met veel voetnoten) zal als zoete broodjes bij de warme bakker de deur uitgaan! Eerst en vooral bij de opponenten : hoe duwt men een zwijmelende reus omver? Maar evenzeer bij de eigen supporters, uiteraard met een gans ander oogmerk : hoe lappen wij onszelf weer op?
Volgens mij (alle tekenen wijzen toch in die richting) komen in Vlaanderen als eersten aan bod : de Riberalen, ondanks het sympathiek smoelwerk van na Konijnentand, maar vooral de Spalochtonen, die nu al op sterven na dood zijn. Neem hun tegenvoeters aan de overkant der taalgrens weg, en zij slaan in elkaar als een slappe pudding.
Neemt niet weg, dat, terwijl alle ogen gevestigd zijn op deze lozers, de plumpudding der Theven misschien nog als eerste in elkaar klapt.
Waarna wij verheugd moeten vaststellen, dat de bende armzaaiers, gelukzoekers, sjakossen-trekkers en handtasdiefjes, groepsverkrachters en drugsdealers meteen hun beschermheren kwijt zijn Hun Immams en Politieke in-de-kaas-vreters zien wij al handenwringend en molenwiekend het land uitvluchten, luidkeels klagend dat ze verlaten zijn door God-en-Klein-Pierke ..
Eenmaal de lucht gezuiverd, kan dan misschien een Nieuw Verbond opgericht worden. Want, zoals de Vette Vis het zei direct na zijn spectaculaire verkiezings-uitslag : Alleen kunnen wij dat niet .
In Nederland ligt Klein Linx, Groot Linx en Middengroot Linx uitgeteld in de hoek. Idem dito bij ons, want na de Onafhankelijkheid van Vlaanderen zal er uit het Zuiden des Lands, dat voortaan Buitenland zal geworden zijn, geen chantage meer kunnen gepleegd worden. De eerste Vlaamse Regering zal dan zijn : Zwart-Geel, aangevuld met de beste krachten die door de zelfstandigheid, partijloos zullen geworden zijn. De maffiabazen der syndicaten zullen levenslang verbannen blijven, met eeuwigdurend verbod ooit nog ergens een vereniging op te starten.
We kunnen ons nu al verheugen over de taferelen die de Franscouillonse mesthoop ons van op veilige afstand zal bieden : vechtende en kraaiende Rode Hanen : Milquet die timmert met haar paraplu op de kop van Mangain Reynders die de ogen uitkrabt van Michel Daerden en di Rupo die de keel van Rudy Delmote toeknijpt, onder het goedkeurend oog van André Flahaut. De Donnéa zal erbij staan, maar dan alleen maar om te jammeren .
De bende stelende eksters uit Laeken zal dan al lang de pijpen en het land uit zijn. Misschien wel naar Nederland, om de collegas daar op te nemen, onderweg naar Argentinië, het Vaderland van de bekoorlijke Maxima.
Is Argentinië trouwens niet bekend als asiel-land voor de politieke en oorlogsmisdadigers aller landen? Zelfs de KZ-Arts Mengele is er oud kunnen worden, vrij en ongestoord. Argentinië is trouwens de ideale locatie voor de opnames van het leven van Evita Peron. Zon opera als tegenhanger van De Stomme van Portici : waarom zou dat niet kunnen?
Hebben wij tenslotte toch nog iet aan onze Koningshuizen. Remembes also De Familie Trapp .JaJa! Van diep in de miserie werd al menig meesterwerk geboren!
Tussen links en het multiculturalisme botert het al een tijdje niet. Niet alleen biedt links geen analyse en visie op het multiculturele dossier, het formuleert ook geen antwoorden op de vragen en aanvallen die de rechterzijde opwerpt. Het hele dossier is een deel van de opleving van alle vormen van rechts denken. Aldus het uitgangspunt van Eric Goeman, die op de Genste Feesten elk jaar een reeks inter-linkse debatten organiseert, voor een debat over De uitdaging van de islam en de multiculturaliteit voor het progressisme. Namen deel: antropoloog Rix Pinxten, historicus Jan Dumolyn, socioloog Ludo De Witte, politoloog Sami Zemni, sociologe Saddie Choua, en KifKif-culturoloog Ico Maly. We gaan ervan uit dat het verslag in De Wereld Morgen hun standpunten correct weergeeft.
Goeman ziet in zijn eigen omgeving de laatste jaren een verandering optreden. Veel mensen, vrijzinnigen, sociaaldemocraten, die vroeger op de barricade stonden tegen het VB, hebben blijkbaar een grens bereikt. Vooral het hoofddoekendebat ziet hij als een duidelijk keerpunt. De dubbeldunk van tegelijk feminisme en islam te verdedigen wordt ook de linkse medemens te veel.
Zemni en Pinxten zien het begin van het probleem in de ontrouw van links tegenover zijn sociaal-economische basisstandpunten, met name zijn aanvaarding van het vrijemarktmodel. Het wijst zijn volkse achterban niet meer op de schuld van het kapitalisme, terwijl de spreekwoordelijke handtassendiefstal door een hangjongere in zijn netto-effect toch maar een kleinigheid is naast de uitbuiting door het grootkapitaal, aldus Dumolyn: Een sakosj die gestolen wordt, dat vindt zo'n vrouwtje veel erger dan de diefstel door de banken. De strijd tegen het kapitalisme werd vervangen door het beheren en hier en daar wat marktcorrecties. De sociaal-economische analyse van maatschappelijke problemen werd vervangen door culturalisering: Volgens die visie zijn die problemen enkel te wijten aan culturele factoren en de cultuur van de ander, in dit geval dus de islam.
DWM legt die woorden in de mond van Zemni, mogelijks onnauwkeurig, maar ze vertegenwoordigen getrouw een wijdverspreide retorische truuk (of denkfout) bij links: dat de islamofoben de problemen enkel bij de islam leggen. Zo wordt ook gezegd dat de N-VA alle problemen aan de Walen wijt, een retorische stropop die het gebrek aan argumentatie tegen de werkelijke analyse van de Vlaams-nationalisten moet verdoezelen. Er heeft ooit een antisemitisme bestaan dat de oorzaak van echt álle kwaad bij de joden zocht, maar er bestaat vandaag geen enkele politieke partij die alle problemen aan Walen, moslims of enige andere buitengroep wijt.
Nog zon onjuiste voorstelling van het standpunt van de tegenpartij is deze: Gebaseerd op een simplistisch nieuw realisme zou links verantwoordelijk zijn voor allerlei samenlevingsproblemen door verregaande vormen van culturele permissiviteit en cultureel relativisme. De malaise van de multiculturaliteit zou ingegeven zijn door een naïef links geloof in de maakbaarheid van mens en maatschappij.
Daar haalt Zemni enkele zaken door elkaar. Het echte marxisme was niet relativistisch. Het erkende dat sommige waarden niet haalbaar zijn als aan bepaalde sociaal-economische voorwaarden niet voldaan is, maar het zag een doelgerichtheid in de geschiedenis die een onverbiddelijk onderscheid maakte tussen progressief en reactionair. Progressieven van vóór het multicultijdperk poneerden onverkort de gelijkheid als norm en markeerden niet- of anti-egalitaire ideologieën als de vijand, desgevraagd ook de islam. Pas het cultureel marxisme van de jongste decennia ging in naam van ondermeer het antikolonialisme allerlei achterlijke cultuurvormen als evenwaardig met Verlichting en egalitarisme beschouwen. Als links trouw gebleven was aan het geloof in de maakbaarheid, dan zou het geen compromis maken met de antimoderne islam. Dan zou het tegen de imams evenzeer als destijds tegen de pastoors zeggen: ruim baan voor ons bevrijdende project, wij komen jullie kudde gelovigen roven om hen naar onze Verlichte inzichten te hermaken.
Het hele panel pleitte voor wat Zemni een consequent verzet van links tegen de oprukkende islamofobie noemde. De Tunesische Vlaming lijdt dus aan dezelfde horizonvernauwing als de stam-Vlamingen in het panel: hij vernauwt de situatie van de islam tot die onder de Vlaamse klokketoren. Hiér bestaat misschien een associatie tussen rechts en islamkritiek (islamofobie), maar in de islamwereld is dat een bij uitstek links project.
Dat eurocentrisme van Vlaams links beantwoordt onwillekeurig aan een opmerking van Pinxten: Sinds de val van de muur is er een verschuiving van de macht, ook van de economische. We zien op het vlak van mentaliteit en welvaart een verlies van superioriteit van het Westen. En wij kunnen daar niet mee om. Links kan daar niet mee om.
Nog zon eurocentrische stellingname was De Wittes rechtvaardiging van een gunstiger bejegening van de islam dan van het katholicisme: De Kerk was en is een deel van de heersende klasse, de islam is hier de religie van de onderdrukte klasse. Van bij de vestiging van Mohammeds regime in Medina heeft de islam zichzelf altijd gezien als de heersersreligie, en juist dat verklaart specifieke problemen met de islam, zoals de vastberaden onwil tot aanvaarding van een niet-islamitisch staatsbestel, dat moslims als een onrecht en als onderdrukkend aanvoelen. Echte onderdrukking is wat niet-moslims in moslimstaten overkomt, maar zover reikt de Wittes blik niet.
In het vier uur durende debat is eigenlijk met geen woord over de inhoudelijke eigenheid van de islam gerept, behalve Jan Dumolyns terloopse opmerking dat de islam hier en in het Midden-Oosten een positieve rol speelt als coherent cement". Het DWM-verslag heeft het bv. over die stupide fatwas die soms opduiken, alsof die fatwas een niet-essentieel nevenverschijnsel zijn. Fatwas behoren tot de institutionele ruggengraat van de islam, zonder dewelke er gewoon geen moslimgemeenschap zou bestaan. Zonder fatwas was dit debat zonder voorwerp geweest.
Maar al lijdt links aan enkele blinde vlekken tegenover de islam, het onderkent dat het een probleem heeft. Ter rechterzijde heb ik geen weet van dergelijke gefocuste debatten, noch in de catacombentijd noch nu het op het multiculfront de wind in de zeilen heet te hebben. Rechts belegt nooit een beraad over de vraag: Wat doen wij verkeerd?
**********************
Psssst
Dit artikel, eigenlijk een gewetensonderzoek door de grote Koenraad Elst, van een gewetensonderzoek bij de Linxen (Nota Bene ter gelegenheid van de Gentse Feesten! Hebben die dan niets anders te doen?) over waar zijn we de weg kwijt geraakt. Het sluit als bij wonder aan bij de tekst van Lucky9 : Waarom links de Islam koestert bij de Grote Broers van Angeltjes. Zie http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
Eigenlijk kan men besluiten, dat Linx een logge 30-tonner is, die rijdt op platte banden .De stuurinrichting is verroest en de motor dreigt stil te vallen bij gebrek aan brandstof. De lucht is uit de banden, nu men lek gereden is op de scherven van het Marxisme. De eigenaars van het vehikel (de loft-socialisten en de zichzelf progressief noemende intellectuelen) hebben jaar na jaar hun aanhang zien afkalven en zijn nu dringend op zoek niet alleen naar nieuwe waterdragers, maar ook naar nieuwe lucht in hun versleten banden .
In afwachting van een nieuwe Messias met een nieuwe niet-werkbare heilsleer, schurken zij dicht aan bij de nieuwe groep van armen zowel van geest als van goederen : men weet maar nooit waarvoor dat goed is. Iedereen bij Linx, van hoog tot laag, twijfelt of dat wel de juiste weg is (want in-compatibel op een paar essentiële punten : on-gelijkheid van man en vrouw godsdienst is opium van/voor het volk), maar bij gebrek aan iets beters
Het kan ook anders gesteld worden : Linx papt aan bij Mohammed, in de hoop er ooit op een of andere manier beter van te worden, of, zelfs, als t God belieft (!) er miraculeus weer boven op te geraken. Mohammed aanvaardt dat geflirt, in de hoop straks door hun aantal de vrijers de keel te kunnen oversnijden. Met één haal en van links naar rechts (Mosliml-traditie bij het ritueel afslachten van schapen), zoals onlangs nog bij Geert Wilders gedreigd werd De lolbroek die daarvoor een aanzienlijke beloning uitloofde op zijn blog, had - volgens GeenStijl.nl in zijn aankondiging geschreven, dat gezien de hoogdringendheid, er ook voor deze ene keer mocht gesneden worden van rechts naar links.
Echt grappig, vindt U niet? Echt van hetzelfde niveau als de cartoons van Gregorius Nekschot, U weet wel.
Bedenking : zit er heus zo weinig verstand en denkvermogen bij die Linxe intelligentsia van alle pluimage, dat zij ziende blind blijven voor de werkelijkheid? De socialistische maatschappij-orde heeft gefaald en is voorgoed voorbij. Net zoals de ultra-liberale of de puur-kapitalistische. Op de puinen van de oude stelsels, inclusief het klerikalisme, is er intussen iets traditioneels aan het hernemen : de oude glorie van het kloeke, werkzame, bloeiende en vruchtdragende nationalisme. Tot spijt van wie het benijdt. Er is dus geen enkele reden waarom het Avondland een achterlijke woestijngodsdienst zou moeten opvrijen. Er is dus nog hoop voor het Linxe Broederschap!
Werkelijk een opwekkende gedachte, nu de onmogelijkheid begint te dagen om tot een ordentelijk landsbestuur te geraken. Een gedachte waardig aan deze 15 Augustus : de Hoogdag van O.L.Vrouw Hemelvaart en Moederdag.
Bij ons in het heerlijke Zuiden staat een hele lading proseco koel. Misschien deze avond, of hoogstens morgenavond, zullen de kurken knallen! De eerste roemers zullen wij klinken (samen met een Waals koppel van ietsje verder op dat hier is komen winen) op het ophoepelen van de twee Koninklijke Clowns, en de laatste, vele uren later, op de geboorte van twee Nieuwe Staten, N° 30 en N° 31 van de Europese Unie.
Ja mensen, zo ver zij we gekomen : als goede vrienden hebben hier, ver van huis, een Waals en een Vlaams echtpaar elkaar gevonden in een wederzijdse afkeer voor onze On-Staat. Communautair hebben we geen probleem : als het gesprek vastloopt op een of ander onvertaalbaar woord, schakelen we over op Italiaans of Engels .Komt daarbij dat elk gesprek begint en eindigt met de vaststelling dat het ergste voorbij is, zowel bij ons en Flandre als bij hen in de Borinage. Alleen met die Brusselaars weten we geen raad : het enige dat helpt is ze in een raket naar de maan schieten .Kunnen ze daar proberen Mars te annexeren .
12:29 In Het Nieuwsblad. De CD&V heeft graaf Henri d'Udekem d'Acoz uit het Poperingse partijbestuur gezet. Vrijdag lekte uit dat de oom van prinses Mathilde een lidkaart van de N-VA heeft aangevraagd. De graaf werd in 1982 en in 2001 burgemeester van Poperinge. De 76-jarige d'Udekem d'Acoz zou volgens de N-VA zijn lidmaatschap aangevraagd hebben. Hij heeft zijn lidgeld wel nog niet betaald.
Sympathie
Henri d'Udekem d'Acoz ontkent dat hij zijn overstap naar de N-VA maakt en blijft naar eigen zeggen bij de CD&V. "Ik heb geen lidkaart besteld. Ik heb alleen eens gezegd dat ik N-VA een sympathieke partij vind omdat ze conservatief is", aldus de edelman in de Coreliokranten. De CD&V heeft hem intussen uit het lokale partijbestuur gezet. "Wat kon ik anders doen? Een bestuurslid dat zegt dat hij naar een andere partij stapt, kan toch niet aanblijven?" verklaart Henri Lefever, de Poperingse CD&V-voorzitter. Het ontslag moet in september bekrachtigd worden.
*******************
Psssst
De poppetjes zijn aan het dansen! De twee Di Pipos zijn nog aan hun laatste stoelendans bezig of er vallen al slachtoffers! Wat moet het dan worden, straks, als den Bart de handdoek in de ring gooit?! Of als Elio, verongelijkt, weigert van nog verder te doen? Een flinke scheut Bartolio en het gootgat in?
De Tjeven hebben hun mascotte, kak of geen kak, de pot op!, aan de kant gezet. De kroon, die door de overstap ontbloot was, is weer toegedekt.
Staat echter vast dat in heel die zaak iemand aan het liegen is geweest. Arme Graaf! Nog zo jong (76) en al overal uitgespuwd!
Zou het kunnen, dat La Cour/Het Hof zijn veto gesteld had? Dat hier een driedubbele salto morale is uitgevoerd met de Tjevenknoop als gevolg?
De zaak krijgt nog een staartje! Wordt vervolgd!
(*) Een Poperingse Zot : dat is de koosnaam die sinds de nevelen der tijden aan iedere Poperingnaar hangt. Wordt dapper in stand gehouden vooral door de Ieperlingen, die van de wederomstuit dan de Ieperse Kindjes genoemd worden. Als uitgeweken Ieperling wens ik ter zake geen enkel standpunt meer in te nemen, alhoewel ik moet zeggen, dat er aan de meeste Poperingnaars toch kosten zijn.
Bart De Wever staat op een kruispunt. Welke kant hij ook kiest, de weg zal hem over een onbegaan pad leiden. En de keuze die hij maakt zal hoe dan ook zijn eigen loopbaan als politicus en de toekomst van het land mee vorm geven.
·
De Wever kan van de Vlaams-nationalistische partij de belangrijkste van het land maken, of hij kan weglopen van het akkoord, dat inderdaad altijd minder dan verlangd zal zijn
In het klassieke Amerikaanse gedicht 'The Road Not Taken' vertelt Robert Frost hoe hij in een bos op een splitsing van twee wegen staat. De dichter beschrijft er hoe hij uiteindelijk kiest voor het minst begane pad een metafoor voor het ongebonden, vrije en avontuurlijke leven van 'de kunstenaar'. Bart De Wever is er de man niet naar om zijn levensstijl te vergelijken met die van romantische kunstenaars zijn metaforen spelen nogal exclusief op het culinaire terrein. Toch moet ook de N-VA-voorzitter intussen erg vertrouwd zijn met het dilemma van 'The Road Not Taken'. Want welke weg moet hij nu inslaan, als voorzitter van een radicale nationalistische partij, die plots de grootste van het land geworden is? En welke andere weg zal hij daarmee redelijk definitief blokkeren?
Anders dan in het gedicht heeft De Wever niet eens de keuze tussen, zeg maar, een gemakkelijke en een moeilijke weg. Welke kant hij ook uitgaat, de weg zal hem over een onbegaan pad leiden. Rechts loopt de weg van het manmoedige verzet en vasthouden aan de eigen radicale agenda. Linksom gaat het naar het eerbare akkoord, dat tegelijk zijn partij bevestigt als leidende formatie in de federale regering en in Vlaanderen.
Compromis à la belge Klinkt die tweede weg bekend in de oren als de klassieke methode van het compromis à la belge, dat zovele VU-leiders voor hem volgden en hen uiteindelijk compromitteerde? Toch niet helemaal, want Hugo Schiltz, vader en zoon Anciaux of nog een Jaak Gabriels handelden destijds als voorman van een middelgrote tot kleine partij, die weliswaar zetels kon leveren voor een meerderheid maar nooit de ambitie kon hebben om ook de grootste partij van het land te worden.
De N-VA moet zich die ambitie niet eens meer dromen: ze is op 13 juni plotsklaps werkelijkheid geworden. In de rebelse geesten van zijn door jarenlange frustratie gestaalde kaderleden mag de N-VA dan nog een zweeppartij zijn, dat klopt niet langer met de cijfers en de zetels in het parlement. Dat schept zo niet verplichtingen, dan toch verantwoordelijkheden. Belangrijker is evenwel dat de huidige krachtsverhouding tussen de partijen ook kansen schept voor de N-VA. Als de zeven partijen die nu met preformateur Elio Di Rupo (PS) onderhandelen over een staatshervorming een vergelijk zouden vinden over een stevige nieuwe communautaire stap (en, toegegeven, de recentste voortekenen nopen niet tot groot optimisme), dan wordt veel mogelijk. Dan heeft de N-VA een bewijs afgeleverd van politiek goed gedrag en zeden, en affirmeert ze zich in haar positie van grootste partij van Vlaanderen, met gerechtvaardigde hoop om die positie nog een tijdje vast te houden.
Dorpse behoudsgezindheid De vijver van kiezers waarin N-VA kan vissen, is immers nog veel groter gebleken dan men voor 13 juni kon bevroeden. De Wever en zijn acolieten hebben niet alleen het zieltogende Lijst Dedecker en Vlaams Belang leeggezogen, maar hebben meteen een claim gelegd op het leiderschap van de hele (centrum-)rechtse flank. De boodschap die de N-VA vandaag vertolkt we hebben het eerder al een combinatie van rustige Vlaamse assertiviteit en conservatief mededogen genoemd sluit aan bij een zekere consensus van dorpse behoudsgezindheid in een groot deel van de Vlaamse bevolking.
Tot aan de dag van de voorbije verkiezingen bleef CD&V altijd de eerstaanwezende partij om die waarden te belichamen. Maar dat is nu dus veranderd. En zo kan N-VA misschien realiseren wat in de voorbije tien jaar ook sp.a en Open Vld tevergeefs geprobeerd hebben en als grootste volkspartij de sociologische hegemonie van de christendemocratie in Vlaanderen doorbreken. De partij heeft het mandaat gekregen om de leiding te nemen bij een volgende ambitieuze staatshervorming, maar nu misschien ook weer niet om het land per decreet af te schaffen, zoals sommige minder intellectueel begaafde partijgenoten van De Wever nog altijd schijnen te denken.
Zelfs de timing zit daarvoor goed. Om Vlaanderen te laten vervellen van een CVP-staat in een N-VA-staat, moet je bij de wortels zijn van het lokale bestuur. En laten er nu net over twee jaar al gemeenteraadsverkiezingen gehouden worden. Wat meer is, N-VA vertrekt daar allerminst vanaf nul. In heel wat gemeenten werken de oude kartels van CD&V en N-VA nog perfect door, bijna zelfs alsof ze geen alliantie maar een eensgezinde partij vormen. In die kartels was N-VA altijd het bescheiden kleine broertje, maar nu kan de volwassen geworden partij de met CD&V opgezette structuren gebruiken om de balans te doen keren in het eigen voordeel.
De Voerense burgemeester Huub Broers is een speciaal geval en we kunnen eens lachen met 'nonkel' Henri d'Udekem d'Acoz, die nu plots ook een N-VA-lidkaart heeft, maar zij staan symbool voor de twijfel in vele CD&V-hoofden en voor de aantrekkingskracht van de sirenenzang van de überpopulaire Bart De Wever.
Dat is dus de belofte die voor De Wever verscholen ligt aan het einde van dat ene onbegane pad: een partij achterlaten die structureel (een van) de grootste van Vlaanderen kan blijven. Het moet een aantrekkelijke gedachte zijn voor de man die al vaker heeft gezegd dat hij zijn houdbaarheidsdatum als toppoliticus ziet verstrijken na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012.
Treurige karikatuurtjes Maar dan moet er dus wel eerst een communautair compromis gezocht worden, en dat zal noodzakelijkerwijs langs de door N-VA zo vervloekte Belgische wegen van overleg en geleidelijkheid moeten lopen. Misschien niet bij de vele nieuwe kiezers en leden, maar zeker wel bij de traditionele militanten leeft de oprechte hoop om de vers verkregen macht te gebruiken om het voor een keer anders te doen. Om niet toe te geven, om het Franstalige 'non' met een even krachtig neen te blijven beantwoorden. De treurige karikatuurtjes die nu alweer gemaakt worden van Joëlle Milquet (Vlaamse media) en Bart De Wever (Franstalige media) geven extra voedsel aan die roep.
Is de boel blokkeren een reële optie? Absoluut. Het is dat andere onbegane pad. Bart De Wever kan de historische politicus zijn die als eerste van de Vlaams-nationalistische partij de belangrijkste van het land maakt, of hij kan de historische politicus zijn die wegloopt van het akkoord, dat inderdaad altijd minder dan verlangd zal zijn. Dan stuurt hij het land naar een ongezien zware confrontatie tussen de gemeenschappen, met een erg onzekere afloop. Klinkt onheilspellend, maar voor een N-VA-politicus die destijds zijn moederpartij kapot zag gaan aan het compromis teveel, heeft de uitdrukking 'woord houden' nu eenmaal een bijzondere betekenis.
********************
Pssst
Wat een geluk dat de De Morgen bestaat, zodat die zeker niet meer moet worden uitgevonden. Immers, op die manier weet den Bart tot op de millimeter wat hij hoort te denken maar vooral wat hij behoort te doen ..Want geloof me, het is erg eenzaam op de top!
Deze alinea werd gelicht uit bovenstaand artikel :
De partij heeft het mandaat gekregen om de leiding te nemen bij een volgende ambitieuze staatshervorming, maar nu misschien ook weer niet om het land per decreet af te schaffen, zoals sommige minder intellectueel begaafde partijgenoten van De Wever nog altijd schijnen te denken.
Dus in de gauwte nog maar eens benadrukt, dat die van de harde lijn BINNEN de NVA minder begaafde partijgenoten zijn. Wat moeten die van de harde lijn buiten de NVA dan niet zijn, die van het Vlaams Belang!? Waarschijnlijk nog minder dan ongelovige honden varkens en apen .om in hun eerstvolgende woordenschat te spreken .
Schelden is inderdaad de taal van hen die door het leven moeten gaan zonder argumenten .
Hieronder voor het gemak van al die zoekenden, enkele onderwerpen die het intellectueel vermogen van die van De Morgen schijnbaar te boven gaan : aantal stemmen nodig om een NVA of een PS parlementslid te kunnen spelen aantallen uitgevoerde werklozencontroles in de beide Deelstaten het verschil in de tewerkstelling in het Openbaar Ambt in beide Deelstaten de 50/50 pariteit in de Kamers met 6,5 en 3,5 miljoen inwoners waarbij de grendelwetten, de belangenconflicten en de veto-wetten de gevolgen van de wafelijzer-politiek, enz.
O ja, hoor ik al in de verte : dat zijn allemaal communautaire problemen waar de mensen niet van wakker liggen, waarbij gemakshalve vergeten wordt dat dit land al 180 jaar aan dergelijke valse problemen kapot gaat, juist omdat er geen paal en perk aan gesteld wordt!
Maar weet dan wat duizendmaal erger is dan intellectuele onbekwaamheid, dat is veinzen dat al die dingen te onbelangrijk zijn om er Uw verstand op te verslijten. Het zou de elite, de Bazen, het Establishment wel eens kunnen mishagen die dingen uitgediept te zien. Want dat zou hun verheven status wel eens kunnen aantasten.
Kortom : wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Wat mij verder als Vlaams Nationalist wel aanspreekt, is hier in dat Rood Moniteurke dat het zo onomwonden het succes van een Vlaams Nationale Partij belicht : de grootste ooit, de belangrijkste van het land, op rozen voor de volgende Gemeenteraad verkiezingen, de boel blokkeren is absoluut ook een optie.
Het klinkt zelfs hoopvol, als het artikel afgesloten wordt met een tweetal schitterende volzinnen, die klinken al orakel-taal :
Dan stuurt hij het land naar een ongezien zware confrontatie tussen de gemeenschappen, met een erg onzekere afloop. Klinkt onheilspellend, maar voor een N-VA-politicus die destijds zijn moederpartij (de Volksunie dus!) kapot zag gaan aan het compromis teveel, heeft de uitdrukking 'woord houden' nu eenmaal een bijzondere betekenis.
Zo zal er later (volgende week al?) kunnen geschreven worden :Zeg niet dat De Morgen U nier verwittigd had ..
Zo komt Digitalia stilaan tot het besef, dat inderdaad het onafwendbare eindelijk dichterbij is gekomen. Is gekomen : voltooid verleden tijd! Ziet er niet goed uit voor de pineuten van traditioneel Linkx. Van twee dingen één : ofwel speelt den Bart het heel héél erg hard, ofwel duikelt hij van de slappe koord der onderhandelingen, en komen zijn Vlaams Nationalisten altegader terecht in het vangnet van de Partij die altijd onveranderd en rechtlijnig het einde van België betracht heeft.
Nog hooguit 7 keer slapen .en dan treden wij binnen in een nieuw tijdperk. Misschien zelfs dat de voorzittershamer van het halfjaarlijks voorzitterschap van de EU, na amper twee maand GLORY and HOPE, reeds moet afgestaan worden aan de volgende. Wegens, inderdaad Mister Nigel Farage, the Country broken into peaces God save the Queen and SKOLL !!
Slot : Siegried Bracke (BRT), Huub Broers (Voeren) Nonkel Heni (Proven) : wie wordt de volgende? Maar dat het Vlaams Belang leeg gezogen wordt door de Niveanen : jongens, dat is nu eenmaal een kei van een voorbeeld voor wishfull thinking. Die van het Vlaams Belang verkiezen altijd het origineel boven de kopie. Omdat zij er nu eenmaal de voorkeur aan geven bij de felle feiten en de harde waarheid te zweren, liever dan bij verbleekte aftreksels.
Echter, de barre hoogte, de felle feiten en de harde waarheid die dezer dagen als een aureool rond het hoofd hangen van ons arm Weverken, doen onze harten sneller slaan. Waarbij wij, als echte kandidaat-populisten ons afvragen ; Doet hij het? Of doet hij het niet .Een beetje zoals de scenario-schrijvers van Thuis hun seizoen afsluiten : met een climax, gevolgd door een reuzengroot vraagteken. JaJa, de Bijna-Slimlste-Mens-ter-Wereld is bove, alles ook een goed scenarist!
De Amerikaanse president Barack Obama heeft gisteren in Washington het recht verdedigd om nabij Ground Zero in New York een moskee in te richten. Hij stelde dat de vrijheid van eredienst gegarandeerd is door de Amerikaanse grondwet. "Als burger, als president, ben ik van mening dat moslims evenveel recht hebben om hun geloof te belijden als ieder ander in dit land. Dat omvat ook het recht om een plaats van eredienst en een centrum te bouwen op een privaat eigendom in het zuiden van Manhattan", zei Obama tijdens een ramadanmaaltijd in het Witte Huis. (afp/ka In DM)
***********************
Pssst
Eerst duidelijk stellen wat de De Morgen schrijft : Houssein Barack Obama (zo heet de man met zijn volle naam), gelovig Moslim in zijn privé-leven, zit aan tijdens de vastenmaand naar Islam-traditie na zonsondergang dus, aan een geweldig banket in het Witte Huis (symnolischer kan het niet), en verklaart daar LOUD AND CLEAR dat de Islam gewoon een andere soort godsdienst is, met evenveel rechten als alle andere godsdiensten. Hij spreekt niet voor zijn tafelgezellen (gezelinnen zijn ongewenst), maar voor geheel de Moslim-wereld terwijl en passant de anderen het meteen ook weten : in ieders hoofd moet er automatisch een clic ontstaan tussen de 2 begrippen : Islam = godsdienst. Die clic moet die andere clics vervangen die steeds luider weerklinken : Islam = terreur, Islam = bommen, Islam = achterlijkheid, Islam = moord .En dus als Obama het zegt, zal de wereld luisetere!
Dat is dus een eerste leugen. Want Islam is eigenlijk een dun laagje godsdienst bovenop de zware onderlaag van een totalitaire samenleving in stand gehouden ten bate van een kleine kring van geprivilegieerden, wier tweede natuur er in bestaat de gehele mensheid te willen onderwerpen. Gaat die onderwerping door omstandigheden niet door op bloedige wijze, dan wordt overgeschakeld op de zachtere vorm van massa emigratie.
Tweede leugen is, dat Obama de Democraat in feite vertaald zou moeten worden als de Sociaal-Democraat, zoals wij de socialisten bij ons noemen : alles wat Linkx van het Centrum ligt. Wij weten dat sedert de val van Het Communisme alle Linxen ter wereld hun basis, hun richting en hun reden van bestaan verloren hebben en dat zij vertwijfeld op zoek zijn naar nieuwe achterbannen die hun leiders in het zadel kunnen houden. De Proletariërs Aller Landen hebben afgehaakt : zij hebben met eigen ogen gezien wat 70 jaar Arbeiders-Paradijs vermag.
Het is precies daar, dat die twee leugens elkaar ontmoeten : de Moslim-immigranten dragen hun systeem uit en kiezen, overal waar zij aangekomen zijn, de kant van hun beschermheren, de Linxen, die hun verloren achterban van proletariërs maar al te graag vervangen zien door de nieuwkomers. Later zullen die wel zien .want als het er op aan komt, zullen Linxen ook maar ongelovige honden, apen en varkens blijken te zijn .
Deze twee leugens worden CRIMINELE LEUGENS, niet als ze uitgesproken worden door een gewone burger, maar wel als ze uitgesproken worden door de Machtigste Man ter Wereld, de President van Amerika. Vandaar het begin van zijn tafelrede : als burger, en als president, ben ik van mening dat .De leugens zijn dus geen verspreking, geen slip of the tongue, maar zijn een beredeneerd uitgangspunt, om te verkondigen dat de Moslims evenveel rechten hebben als de niet-Moslims.
En daar is dan meteen weer de verdraaiïngskunst der Linxen : uitgaan van een vaste zekerheid (gelijke rechten) en besluiten met een Linx dogma (de Islam is een godsdienst als een andere) .De Grondwet schrijft vrijheid van godsdienst voor (wat juist is) en dat geldt dus ook voor de Islam, want Islan is een godsdienst als een andere (wat niet juist is)
Wat erger is, en hopelijk met de dag nog erger zal worden, is dat de overgrote meerderheid der Amerikanen de Moskee zo dicht bij Ground Zero helemaal niet wil, en dat hun President hen dat tegen beter weten in, juist blijft door de strot duwen!
Het geheel van Mohbamas speechke is een schoolvoorbeeld van hoe de PERCEPTIE de REALITEIT verdringt en in de plaats er van wil komen : een soort van goocheltruc : het publiek ziet de dame in de kist op het podium werkelijk in twee zagen, weet dat dit niet kan, en toch klapt het in de handen voor de Maestro .
Zij allemaal die de truc doorzien, dat zijn ongelovigen, vuile racisten, Zwartzakken en halve wilden, die thuis horen in een cordon sanitaire. Dàt is pas echte democratie!
Caroline Gennez over het testament van Tony Judt en 'het doorbreken van het liberale eenheidsdenken'. Caroline Gennez is voorzitter van Sp.a. De Britse historicus Tony Judt overleed vorige vrijdag op 62-jarige leeftijd in New York. Caroline Gennez las zijn politiek testament over de sociaaldemocratie. 'We zullen onszelf grondig moeten heruitvinden.'
·
Links moet een aha-erlebnis opwekken, het inzicht post doen vatten bij elke burger dat hij of zij voordeel heeft bij meer inkomensgelijkheid, eerlijke en gelijke kansen, maar ook bij publieke voorzieningen zoals jeugd- en ouderenzorg, speeltuinen en scholen en betaalbare gezondheidszorg
In zijn jongste boek, Het land is moe, belijdt de vorige week overleden historicus Tony Judt zijn kritisch maar sterk geloof in de sociaaldemocratie. Zoals Thatcher over het liberale kapitalisme zei, meent Judt dat er voor links "geen alternatief" is. We zullen onszelf evenwel grondig moeten heruitvinden. Wil de partij nog een rol van betekenis spelen, zeker. Maar bovenal om dichter bij dat ene, ongewijzigde doel te komen: een eerlijke samenleving waar het voor iedereen goed, fatsoenlijk en veilig om leven is.
Een persoonlijke bekentenis. Tussen de dagelijkse politieke beslommeringen in overvalt mij de jongste jaren steeds vaker een gevoel van boosheid. Boosheid over het breed om zich heen grijpende eenheidsdenken over staat, markt en samenleving. Dat minder overheid principieel beter is voor iedereen, dat regulering en belastingen groei vernietigen en ondernemingszin afremmen: het is een mantra geworden van politici van allerlei slag, daarin gesteund door economisten en marktgoeroes. Het is een sluipende ideologie die zichzelf de status van wetenschap aanmeet, een geloof dat zich als voldongen feit voordoet.
Het heeft mijn linkse overtuiging enkel aangescherpt, maar het vergroot ook mijn zorg over de slagkracht ervan. We slagen er onvoldoende in om het 'liberale' eenheidsdenken, dat zich geenszins beperkt tot liberale partijen, fundamenteel te ontluisteren of te doorbreken. Aan inzicht ontbreekt het ons niet (al in 1998 maakte de jongerenpartij Animo in haar Roodboek brandhout van dat eenheidsdenken), wel aan overtuigingskracht.
Sociale uitkleding Groot was dan ook mijn gevoel van herkenning bij de lectuur van Tony Judt. Hij ontleedt en duidt tot in de finesses dat eenheidsdenken. En hij wijst meteen op het zwakke tegengewicht van links.
Sociaaldemocraten in Europa missen "een samenhangend verhaal", hun taal is "uitgeput". Het is een streng en mijns inziens te pessimistisch oordeel, al was het maar omdat in Europa de sociaaldemocratie heeft verhinderd dat het in de jaren tachtig in de VS en het VK ontstane liberale eenheidsdenken zich in de praktijk kon vertalen in de totale sociale uitkleding. Maar Judt heeft een punt: het is stil op links. En hoewel postelectoraal onderzoek ook in Vlaanderen aantoont dat mensen wakker liggen van pensioenen en jobs, vertaalt dit zich niet in electoraal succes voor links. Ook de crisis die voor dat eenheidsdenken toch ontluisterend had moeten zijn, heeft ons niet geholpen.
Wat maakt het liberale eenheidsdenken zo schijnbaar onontkoombaar? Wat zorgt voor de kritiekloze aanname dat minder staat, zo weinig mogelijk controle of toezicht op de markten goed voor u is? Waarom slagen we er niet in om die tijdgeest te keren, terwijl elke dag duidelijker wordt welke prijs de samenleving betaalt voor dat Geloof (want dat is het): versplintering van de samenleving, verschraling van de zorgende overheid, selectieve groei van welvaart zonder welzijn, druk op inkomen, tijd en talent, toenemende ongelijkheid. Het eenheidsdenken is zo sterk dat zelfs de financieel-economische crisis van de jongste jaren het niet heeft kunnen doorbreken. Na een gemompeld mea culpa, was het weer business as usual, onethische winstmaximalisatie en hoge bonussen incluis. De crisis heeft het Geloof niet wezenlijk aangetast: Judt heeft het over een "tactische terugtrekking".
Er is een tijd geweest waarin het idee van een zorgende overheid het voorwerp uitmaakte van een brede consensus. Mechanismen van wederkerigheid en herverdeling werden toen minstens zo breed gedragen als het liberale eenheidsdenken vandaag. Van 1945 tot de jaren zeventig leefde volgens Judt ook bij de bevolking het "wijdverbreid geloof dat een bescheiden herverdeling van rijkdom, waarmee een einde zou worden gemaakt aan extreme rijkdom en armoede, iedereen ten goede zou komen".
Er is een generatie, niet toevallig met wortels in de oorlog, die maar al te goed wist hoe (slecht) het leven zonder die zorgende, verenigende, herverdelende overheid was. Dat besef is bij latere generaties, die hun welvaart en welzijn nochtans veelal te danken hadden aan de inspanningen van de verzorgingsstaat, verwaterd. Het leidt tot de paradox dat velen vandaag de lusten van het sociale bouwwerk vanzelfsprekend vinden, maar geen enkel begrip opbrengen voor de instrumenten die daartoe leiden. Belastingen, administratie, publieke voorzieningen wuiven ze weg als onhebbelijke staatsbemoeienis. Zelfs de aanhangers van het eenheidsdenken vinden het ondanks hun ongebreideld geloof in de markt niet meer dan logisch dat àls de markt faalt, de overheid wel de brokken zal oppikken. Zie het verhaal van de falende banken.
Gaandeweg, vooral sinds de neoliberale jaren tachtig, zijn de rijpste vruchten geplukt, maar collectief zijn we het doel uit het oog verloren: de boom moet op een duurzame manier leiden tot meer gelijkheid waar iedereen, ook de welgestelden in een samenleving, beter van wordt. We zijn in de meest letterlijke zin de waarde van wederkerigheid en herverdeling vergeten. We weten van veel de prijs, wat het kost, maar niet wat het maatschappelijk waard is. Tegelijkertijd is er overvloedig bewijs aangeleverd van de stelling dat samenlevingen met minder inkomensongelijkheid op alle indicatoren van welvaart, welzijn en geluk (gezondheid, onderwijs, veiligheid.) beter af zijn dan samenlevingen waar extreme rijkdom en armoede heersen. Mensen zijn beter af in landen waar het liberale eenheidsdenken niet zo dominant de maat aangeeft.
Maar wat staat er links te doen, als we ons (ik aarzel niet om het woord te gebruiken) historisch doel opnieuw beter willen fixeren en de weg ernaar toe willen moderniseren? Wat moeten we doen om onszelf opnieuw aantrekkelijk te maken voor meer kiezers, ja zelfs onmisbaar in de ogen van meer dan 15 procent van de Vlamingen? Zoals gezegd, Judt en andere scherpe waarnemers ter linkerzijde helpen ons in de analyse en de vraagstelling, maar de antwoorden zullen we zelf moeten formuleren.
We moeten vooral niet ophouden met te waken over het niveau van de sociale bescherming, en die rol heeft links in België, meer dan in andere landen, niet gelost. Maar omgekeerd moeten we ook niet hervallen in de karikatuur van de verzorgingsstaat: het etatisme. Ik ben niet bang voor die valkuil. Vadertje staat is voor mij een oude koe. sp.a is het etatisme ver voorbij. De grote ideologische discussies over de rol van de overheid versus markt hebben tien jaar na de val van de Muur al plaats gevonden in onze partij. We weten al langer dan vandaag dat er een hemelsbreed verschil is tussen enerzijds etatisme en een bureaucratisch staatsapparaat en anderzijds een moderne, sterke overheid die de markt onderwerpt aan een herverdelend en sociaal corrigerend kader.
Veel geven, weinig krijgen Is de weg terug naar vadertje staat geen optie, net zo min moeten we ontkennen dat de zorgende overheid soms (te) veel geld kost. Die zorg om de betaalbaarheid en dus de duurzaamheid van de sociale bescherming is wel degelijk legitiem. Dat is ook de reden waarom ik vind dat een orthodox begrotingsbeleid op zich niet vloekt met socialisme. Het is terloops ook de reden waarom sp.a in deze economisch moeilijke tijden mee aan de regeringstafel zit. Juist nu moeten we proberen om te vermijden dat de legitieme zorg om de betaalbaarheid van de verzorgingsstaat door de fans van het eenheidsdenken wordt misbruikt voor een kille, sociale afbraakagenda. Toen we in de Vlaamse regering moesten kiezen tussen jobkorting of meer kinderopvang, hebben we geen moment geaarzeld.
Maar meer dan dit alles is nodig, willen we ons niet beperken tot de rol van wat Judt "sociale boekhouder" noemt. En dan keer ik terug naar de hoger gemaakte vaststelling van vervreemding tussen grote delen van de bevolking en het concept van de verzorgende overheid. Noties als wederkerigheid en herverdeling zijn in de meest letterlijke zin van het woord 'ontwaard' omdat veel mensen de zin ervan niet meer aanvoelen. En het moet gezegd, objectieve mankementen in die mechanismen geven ook extra voeding aan het gevoel van velen dat solidariteit een verhaal geworden is van 'veel geven, maar weinig krijgen'. Dat zet mensen tegen elkaar op: Vlamingen tegen Walen, autochtonen tegen allochtonen. Als we het eenheidsdenken willen doorbreken, moeten we op een aantoonbare wijze en in verstaanbare taal dat 'contact' herstellen. Mensen moeten opnieuw horen, zien en voelen dat persoonlijke welvaart en welzijn onlosmakelijk verbonden zijn met het gemeenschappelijk goed.
Dit is in se een waardenverhaal. Links moet een aha-erlebnis opwekken, het inzicht post doen vatten bij elke burger dat hij of zij voordeel heeft bij meer inkomensgelijkheid, eerlijke en gelijke kansen, maar ook bij publieke voorzieningen zoals jeugd- en ouderenzorg, speeltuinen en scholen, betaalbare gezondheidszorg, veilige en leefbare omgevingen. Het vergt ook in onze corebusiness (het sociaaleconomische) een ander taalgebruik. Nu hebben we bijvoorbeeld vaak nog te exclusief oog voor de strikt economische facetten van jobs of pensioenen. Bij de bezorgdheden van mensen over hun pensioen gaat het evenwel niet enkel om het precieze maandelijkse bedrag dat op de bankrekening zal komen, maar ook om meer immateriële vragen over de toekomst: zorg, vrije tijd, huisvesting, veiligheid van de leefomgeving.
Trein op de sporen Mensen moeten weten dat socialisten niet enkel ijveren voor het publieke karakter van de financiering, maar ook voor een zorgzaam en ondersteunend overheidsoptreden in die andere noden die direct ingrijpen in hun dagelijkse leven. Hetzelfde met jobs. "Een job is de beste garantie tegen armoede", zeggen socialisten vaak en terecht. Maar in de beleving van vele hardwerkende Vlamingen schreeuwen veel andere gevoelens, zorgen en vragen om een antwoord: welzijn op het werk, hoe omgaan met gewijzigde arbeidsomstandigheden of een nieuwe managerscultuur, de combinatie met het gezinsleven. Mensen moeten weten dat ons hart voor sociale vooruitgang niet alleen klopt waar hun portemonnee zit.
Tony Judt zegt terecht: "We zullen de terugkerende (sociale, CG) vragen opnieuw moeten stellen, maar open moeten staan voor nieuwe antwoorden." We leven in een tijdsgewricht dat radicaal anders is dan de periode waarin de verzorgingsstaat tot stand kwam. Behouden is goed, kopiëren heeft geen zin. Er zijn veel evoluties die nieuwe sociale vraagstukken met zich meebrengen: andere gezins- en arbeidsvormen, informatiemaatschappij, vergroening, vergrijzing en verkleuring, hoogtechnologische economie. Bij de hervorming van sp.a tot een moderne socialistische partij zal het meer dan ooit nodig zijn om onze antennes aan te scherpen en structuren open te gooien. We moeten dringend een voet verwerven op die nieuwe politiek-maatschappelijke gronden. sp.a zal zich daar in het najaar, onder meer met het Visiecongres, ook over bezinnen.
De modernisering zal tijd vergen, maar de inzet is wat mij betreft duidelijk en het doel blijft onveranderd. Het is aan ons om aan te tonen dat het liberale eenheidsdenken niet onontkoombaar is. Het is aan links om de trein opnieuw op de sporen van de sociale vooruitgang te krijgen. Er is inderdaad geen alternatief. Als we in deze missie niet slagen, houden we tout court op progressieven te zijn
*************
Pssst
Wie lang heeft geleefd, heeft veel flauwe kul meegemaakt. Kan ik van meespreken. Bovenstaand epistel spant toch wel de kroon. Precies 1855 woorden (zegt mijn computer) zijn er nodig om niets gezegd te krijgen.
Ja, dat de SPA moet herbronnen (dat wisten we al) maar er wordt nergens aangetoond waar er een bron is, of na 1917 waar ergens nog een zou ontdekt zijn. Na de val van het Communisme en de Muur der Schande is al wat Linx is, in een vrije val terecht gekomen. Zakt, zoals een dode vis, geruisloos naar de diepte .
Zou Mevrouw Genez dat heerlijke stukje in Knack van de hand van Bennoo Barnard dan niet gelezen hebben? Hij zegt daar toch zo heerlijk dat het Marxisme een fantastische leerstelling is, moest ze op het mensdom met goed gevolg kunnen toegepast worden. Net zoals een vol glas water best niet omgekeerd opgediend wordt in de hoop dat het Marxisme sterker is dan de zwaartekracht .
Alleen jammer dat honderden miljoenen mensen daarvoor eerst moesten sterven .
Tussen de lijntjes door klinkt de wanhoop van Mevr. Genez : we zijn verkeerd bezig en hoe geraken we er (in s hemelsnaam?) uit?
Ik weet het ook niet, Mevr. Genez en moest ik het weten, ik zou het U niet zeggen. Wat ik wel weet, en U blijkbaar nog altijd niet besedt, dat jullie heil NIET in de Islam ligt, en zeker NIET in een volgehouden belgicistich avontuur, waarbij U alleen overleeft dank zij de steun van jullie Waalse spitsbroeders, de klaplopers der PS.
Eigenlijk heb ik daarmee al teveel gezegd, vindt U niet? Want er is geen haar op min kalen wordend hoofd dat er aan denkt medeplichtig te zijn aan jullie AHA-ERLEBNIS.
Herinnert U zich, Mevr. Genez, dat standbeeld in Oost Berlijn, van (denk ik) Erich Honnecker rechtstaand naast Karl Marx, gezeten, waar op zekere morgen, na de Wende, de handen met bloed overschilderd waren? Het was natuurlijke rode verf, maar de guigigaards hadden het koppel een karton om de hals gehangen, waarop stond Wir haben es nicht gewusst .Dat schouwspel is daar blijven staan, in weer en wind, en niemand, zegge en schrijve niemand van hun vroegere DDR-onderdanen is hen komen bevrijden van die schande .
Ik denk, Mevr. Genez, dat er te lande ook een paar standbeelden zijn van Linkxe voortrekkers, die dergelijk lot te wachten staat. Alhoewel (volgens mij) er enkele bij zijn die wegens hun Vlaamse reflex, vrijgesteld mogen worden van die penitentie. Ik ben niet zo goed beslagen in de Linxe Geschiedenis, maar jullie afgod, de Heer Moyson, is er zekerlijk ene van. Zeg dus niet dat er nooit goeie Rooien geweest zijn! Ze zijn echter wel te tellen op de vingers van één hand!
De coalitiegesprekken staan voor een cruciale fase. Onderhandelingsexpert Frank Fleerackers denkt dat ze kunnen slagen. Bart De Wever en Elio Di Rupo moeten pragmatisch naar een oplossing werken. In Bart De Wever schuilt een toponderhandelaar, zegt Fleerackers in een interview met Trends.
Dewever weet perfect dat elke partij bij een onderhandeling enkele principiële standpunten heeft die erg moeilijk liggen bij de achterban. Terwijl hij er als pragmatisch politicus op uit is vooral te scoren op resultaten. Ik vermoed dus dat hij Elio Di Rupo een overwinning gunt op enkele principiële zaken, maar dat hij in de onderlaag van de onderhandelingen pragmatische verwezenlijkingen nastreeft. Alles hangt ervan af in hoeverre beide partijen afstand kunnen nemen van hun eigen vaststaande principes. Ze moeten de principiële waarheid kunnen koppelen aan de schuivende waarheid van het pragmatisme. Di Rupo en De Wever moeten elk wat meer tjeef worden, redeneren in de trant van het is het één, maar het is ook het andere.
Frank Fleerackers is decaan van de rechtsfaculteit van de KU Brussel (HUB) en advocaat-onderhandelaar voor grote bedrijven. Bart De Wever en Elio Di Rupo kunnen volgens hem ook leren uit het bedrijfsleven. Ook ondernemingen hebben enorme belangen te verdedigen en staan soms lijnrecht tegenover elkaar. Binnen het juiste structurele en culturele kader moet een oplossing mogelijk zijn. Maar dan moeten beide partijen wel bereid zijn om toegevingen te doen. BHV is bijvoorbeeld bijzonder duur geworden als onderhandelingselement. Dat hebben de Vlamingen goed gedaan. De Franstaligen zouden zich doodschrikken als De Wever op BHV zou toegeven in ruil voor de splitsing van justitie, werkgelegenheid en de vennootschapsbelasting. Een deel van de achterban zal op zijn achterste benen staan omdat de eeuwige principes in het gedrang lijken te komen, maar we geraken door dat tijdelijke pragmatisme veel verder.
Vroeger zijn de CD&V en haar coalitiepartners er niet in geslaagd een oplossing te vinden voor BHV en de staatshervorming. Maar nu kan het wel lukken. Fleerackers: De Wever heeft erg veel stemmen gehaald, dus voldoende electorale rugdekking. En als historicus denkt hij toch op een langere termijn, minder in functie van het onmiddellijke resultaat van zijn inspanningen. Deze houding is weinig politici gegeven en een voordeel in onderhandelingen. Op een aantal punten - de uitbreiding van Brussel bijvoorbeeld - hoeft hij geen centimeter te wijken. Hij vertegenwoordigt immers 30 procent van de Vlamingen. Een mislukking zal de N-VA na de volgende verkiezingen misschien zelfs aan de meerderheid helpen. Al te verregaande toegevingen zullen dan weer de zogenaamde extremisten van het Vlaams Belang electoraal voeden. En met die mannen is de door Franstaligen gevreesde Vlaamse afscheuring nog dichterbij.
H.B. IN TRENDS
Pssst
We zijn Trends en daarbij in het bijzonder Prof. Frank Fleerackers dankbaar voor deze toelichting. Inderdaad is deze gehele regerings-onderhandeling op en top TJEEFS aan het worden. Waarbij de soortnaam Tjeef volgens mij weinig vleiends in zich draagt.
De Holle Bolle Gijs en Opper Niveaan wordt enerzijds de eer toegedicht die hij verdient : hij is de partijleider met de ware Führer-allures, hij is een begaafd politicus erkend door vriend en vijand, en hij is daarenboven een gewiekst onderhandelaar. De beste in de laatste paar honderd jaar. Maar hem daarvoor, als een soort ere-titel, nog een groter Tjeven-gehalte toedichten dan die hij al in zich draagt, vind ik geen pluim meer. Zelfs geen bloem die hij krijgt, maar een volle zware bloempot die hem naar het hoofd wordt gegooid.
Maar ik begrijp Fleerackers : hij gunt ons, die van het Vlaams Belang, nu eenmaal het licht in onze ogen niet, zodat hij impliciet waarschuwt en bijna de Goden smeekt : (want hij is een goede katholiek) Goede God, laat die twee toch AUB slagen, anders kleurt Vlaanderen de volgende keer niet alleen Geel, maar donker Geel & Zwart. Dan nog liever hen als Tjeven door het leven te zien gaan, dan als de mislukkelingen die ons Dierbaar Vaderland, O Edel Land der Belgen, eindelijk omver hebben gekregen .
En toch, beste Heer Perfesser, Uw smeekbeden zullen niet baten : U verliest uit het oog, dat den Bart boven alles een vulgaire realist is. Hij weet zeer goed, dat hij danst op de slappe koord van het Algemeen Vlaams Belang, en als hij daarvan af valt, hij in het vangnet van het Vlaams Belang terecht komt. Dat is niet alleen de schuld van de zwaartekracht, maar ook en vooral de schuld van de logica .
Niet dat ik persoonlijk zo op het einde van deze On-Staat uit ben : de dag dat het land bestuurd wordt door zijn democratische meerderheid (met uiteraard respect voor de minderheid), wil ik zelfs mijn taal wijzigen van totalitaire haat tot minzame haat. Zo iets in dezelfde zin als het Koningshuis betoont ten opzichte van die van het Vlaams Blok/Belang, heden ten dage .
Natuurlijk, beste lezer, is er een grote afstand, zelfs een hemelsbreed verschil, tussen wat een gevierd professor mag vertellen, en wat een gepensioneerd boekhoudertje in een ver vreemd land meent te moeten rondstrooien. Welk van de twee er het meest gemeend is, zal ik dan maar in het midden laten, zeker?
Ben ik nu in goed gezelschap als ik Knack citeer? ?
Citaat van de week
"Eigenlijk blijft er Elio Di Rupo en Bart De Wever weinig meer over dan, naar het voorbeeld van de Tsjech Vaclav Klaus en de Slowaak Vladimir Meciar, onder een boom te gaan zitten en het ultieme communautaire contract te sluiten."
Chef Wetstraat Rik Van Cauwelaert in Knack, 11 augustus 2010.
Graaf Henri d'Udekem d'Acoz, de oom van prinses Mathilde, heeft een lidkaart aangevraagd van de N-VA van Bart De Wever. Dat staat in Het Laatste Nieuws en in de kranten van de groep Sud Presse.
De graaf zegt in de krant dat hij N-VA een sympathieke partij vindt en dat hij herkent in grote delen van hun programma. Hij noemt zichzelf rechts-conservatief en zeer Vlaamsgezind, en is voor het confederalisme van de N-VA: 'dat Vlaanderen zoveel mogelijk zelf kan beslissen en doen wat best is voor de Vlaamse mensen'.
Henri d'Udekem d'Acoz is wel tegen de splitsing van België en voor het koningshuis, iets waar partijvoorzitter Bart De Wever weinig problemen mee heeft. 'De graaf is welkom bij ons. Van de 1,2 miljoen N-VA-stemmers zal hij allicht niet de enige zijn die sympathie heeft voor het koningshuis', reageert De Wever.
De oom van prinses Mathilde was tot 2005 burgemeester van Poperinge voor CD&V.
******************
Pssst
De kentering is klaarblijkelijk ingezet : een beetje eenzelfde verhaal als in 1943 toen bekend raakte dat de onoverwinnelijk geachte Duitse legers een historische nederlaag hadden geleden bij Stalingrad. Toen ontdekten ineens vele Vaderlanders hun ware aard : niet Duitsgezind, maar Engelsgezind waren ze! Altijd al geweest zelfs! Het werden meteen de witste onder de Witten, en al wie hen durfde tegenspreken werd meteen de zwartste onder de Zwarten. Nu doet zich hetzelfde voor, maar dan in omgekeerde zin : men ontdekt, nu de NVA een historische overwinning heeft geboekt, ineens zijn eigen Vlaamsgezindheid. Of zou het een kwestie kunnen zijn van opportunisme?
Waarlijk, dit bericht op een Vrijdag de 13de is een ongeluksbericht niet alleen voor Laeken, maar meteen voor het gehele Koninkrijk. Al kan het natuurlijk ook dat Mon Oncle Henri gezegd koningshuis via zijn nichtje Matil een kool heeft willen stoven
Het hek is dus van de dam Straks volgt voorwaar Beatrice Delvaux van Le Soir ook nog en wie weet Ollie Mangain en zelfs Madame Non. Want thuishoren in het kamp der overwinnaars is altijd lucratiever. Tenminste, zolang het duurt ..want als iedereen overloopt zijn we weer even ver.
Waarom ik ineens moet denken aan de boer die een kieken kwijt is omdat het door een gat in de haag is gekropen? Zijn buurman, die ineens een kieken rijker is (in dit geval een kieken met een kroontje), is tevreden, wat niet kan gezegd worden van die andere kiekenkweker .
Dat er ondertussen ook een historisch akkoord bereikt is tussen den Bart en den Elio blijkt uit volgde cartoon : Bart kijkt van op zijn kant in de afgrond van de kloof tussen hem en Elio, en zegt : Diep, hé .waarop Elio antwoordt, eveneens in de afgrond starend van op zijn kant :Akkoord..
Teveel symboliek, zegt U? De cartoonist van t Pallieterke zal het niet graag horen? Inderdaad, een cartoon van weinig woorden!
Psssst II
Aan de Schatbewaarder der Niveanen : zou het geen goed idee zijn aan al die van Laeken een gratis lidkaart toe te sturen?
Alhoewel met wie men verkeert, wordt men vereerd .
Niet doen dus, of juist wel, nu er straks bonen moeten worden geknoopt .
Op 22 augustus 2010, 11u., zal de 9de IJzerwake plaatsvinden te Steenstrate bij Ieper, onder het motto: Vrij Vlaanderen, Ons Europa!
Toespraken: Voorzitter vzw IJzerwake: Wim De Wit Gastspreker: prof. Matthias Storme
Het ondoorzichtige kluwen dat het federale Belgie vanuit een unitaire staatsvorm tot de "federatie van vandaag heeft gebracht, bewijst elke dag zijn onkunde.Elke vorm van goed bestuur is onmogelijk op het federale niveau. Premiers die niets doen dat ook maar op daadkrachtig regeren zou kunnen lijken, worden staatsmannen genoemd. Hun enige staatsmanschap bestaat er nochtans in het deksel op de overkokende Belgische pot te houden en te doen alsof alles onder controle is.
Wie of wat houdt Vlaanderen tegen om zijn lot in handen te nemen, en zijn eigen beleid te bepalen?
Staatsvorming is de enige en duidelijke optie die naar een 'vrij Vlaanderen leidt. En ook naar een vrij Wallonië, dat maar eens bevrijd moet worden van zijn koudwatervrees, en de win-winsituatie van de eigen weg moet inzien.
Als goede buren naar Europa om de notariële akte te laten bekrachtigen van de onafhankelijkheid!
Naar ons Europa?
Is dit ons Europa? Een Europa van 19de eeuwse staten dat schoorvoetend en met lede ogen de historische volksgemeenschappen hun plaats onder de zon (niet altijd) gunt? Vlaanderen verdient het naast de Scandinavische landen te staan, naast de nieuwe staten als Tsjechie en Slovakije; net zoals Schotland en Catalonië dit verdienen.
Is dit ons Europa? Een Europa dat niet de moed heeft om zijn moeizaam opgebouwde christelijk-humanistische beschaving te verdedigen en te beschermen? Individuele vrijheid, scheiding van Kerk en Staat, gelijkheid tussen man en vrouw, democratische beginselen,... Deze opgebouwde waarden zijn geen eeuwig verworven rechten in een wereld waar ze slechts door een minderheid daadwerkelijk beleden kunnen worden. Bijgevolg dienen ze gerespecteerd, beschermd en verdedigd te worden tegen al wie ze wil omverwerpen.
Om deze losse gedachten tot een zinvolle manifestatie te laten uitgroeien, nodigen wij u uit op de 9de IJzerwake. Vertrekkend vanuit de herinnering en herdenking van de historische frontbeweging komen we tot Vlaanderen vandaag, en zijn rol als staat in ons Europa.
Mogen wij ook dit jaar op u en vele anderen rekenen? Het zal nodig zijn, voor vandaag, en meer nog voor morgen!
GE MOET MIJN VRIEND ZIJN, ANDERS SLAâK OP JOEN MUILEâ¦
GE MOET MIJN VRIEND ZIJN, ANDERS SLAK OP JOEN MUILE
Nieuwsgaring in De Standaard
In de komkommertijd .
****************
De titel bovenaan dit stukje is een oude socialistische leuze van uit de tijd dat de SPA nog de Belgische Werklieden Partij was Uit de tijd van de Polderbizon dus . Maar omdat dergelijke wervende taal maar al te duidelijk bleek en maar al te vaak te letterlijk werd opgenomen (zoals ze in feite bedoeld was), werd ze afgevoerd. Niet meer van onze tijd, dus! Nu staa de NVA voor sociaal economische welvaart. Klinkt in ieder geval goed, al verstaan ze bijlange niet wat dat wil zeggen. Want moesten ze het snappen, dan zouden ze al jaren de belgicistische kaart niet meer hebben getrokken. Want die twee (opgepast, Mevrouw Genez, hier komt weer een moeilijk woord) die twee zijn niet compatibel
Rechtvaardigheid en dus welvaart gaan niet samen met Belgische toestanden, en Belgische toestanden gaan niet samen met rechtvaardigheid en welvaart.
Stel u even voor, dat niet Termont, socialist, burgervader was van Gent, maar Filip DeWinter, van de Partij der Onnoembaren, om maar iets te zeggen. Het gehuil zou te horen zijn van op aarde tot in de Hemel!
Veel leesgenot dus .
*******************
Burgemeester Termont raadt klager aan te verhuizen
donderdag 12 augustus 2010 (DS)
GENT - Een man die al de hele zomer protesteert tegen een speelpleintje voor zijn deur, kreeg van de Gentse burgemeester lik op stuk.
Niets belet u om terug te keren naar Amerika', antwoordde de Gentse burgemeester Daniël Termont (SP.A) aan een Amerikaanse Gentenaar. Aanleiding voor het boze antwoord van de burgemeester is een speelpleintje voor de appartementsblokken in de Scandinaviëstraat. Dat werd enkele maanden geleden aangelegd. Volgens Thomas Freeman (51), die vanuit zijn appartement op de zestiende verdieping uitkijkt over het speelplein, maken spelende kinderen er zoveel lawaai dat hij er horendol van wordt. De man schreef Termont een brief.
Pas op, het is niet zo dat ik die klacht zomaar naast mij heb neergelegd. Een buurtwerker is er na 22uur langs geweest om te luisteren of er problemen waren. Er is zelfs een buurtvergadering belegd. Er bleek niets aan de hand te zijn. Hoe zou het ook, de buurtbewoners hadden zelf om het pleintje gevraagd. De man gaf echter niet af. Hij stalkte onze diensten met zijn klachten. Als burgemeester vind ik geen enkele klacht te onnozel, maar er zijn grenzen. Op een bepaald moment moet je laten weten dat je niet kunt helpen. En ja, ik heb geschreven dat niets hem belette om terug te keren naar Amerika, omdat hij zelf verkondigde dat het daar allemaal beter was.'
Ik ben helemaal geen zure buur, maar 's avonds moet het stil zijn', zegt Freeman. Ik heb een zeer zware baan. Als ik thuis ben, heb ik mijn rust nodig. Ik heb gezegd wat anderen niet durven zeggen. Met het antwoord van de burgemeester ben ik niet gediend.'
Termont trekt er zich niets van aan. Het was misschien makkelijker geweest om te zeggen: ik zal mijn best doen', maar ik draai nooit rond de pot. Ook al zal die man mij nu waarschijnlijk geen goede burgemeester vinden.'
De Gentse burgemeester staat erom bekend dat hij al zijn mails persoonlijk beantwoordt. Dagelijks komen er tot 250 binnen. Daarvan zijn er zo'n vijftig van mensen die op een of andere manier hun ongenoegen uiten. Vaak gegrond, maar je hebt ook beroepsklagers. Krijg maar eens een mail van iemand die kwaad is omdat zijn buur voor zijn deur heeft geparkeerd. Dan antwoord ik dat de straat van iedereen is. Nog niet zo lang geleden kreeg ik een klacht van iemand die zijn wagen geparkeerd had in een zone voor bewoners. Hij had een boete van 50 euro gekregen. Hij wilde maar 48 euro betalen omdat hij al twee euro had betaald voor een parkeerticketje. Zo werkt het niet natuurlijk. Als iemand racistische praat begint uit te slaan, hoeft het voor mij helemaal niet meer. Dan laat ik hen onomwonden weten dat ze maar moeten verhuizen als ze het echt zo slecht vinden in Gent.'
*******************
Psst
Wat heeft U gedacht van dit stukje luiaards-hoernalistiek? Één partij aan het woord laten, niets controleren, gewoon alles absorberen en publiceren als een echte papegaai, en klaar is Kees : de heersende élite werd naar de mond gepraat en de hoernalist mag een bank vooruit van de Juffrouw .Het zal zijn carrière ten goede komen!
Voor mensen met een slecht karakter steekt echter hier en daar in de tekst toch een klein schietgeweertje of een voetangeltje, ja zelfs een heus addertje onder het gras.
Op vraag van de bewoners werd dit pleintje onlangs aangelegd .Graag een woordje uitleg over die bewoners en hun woordvoerders. Zit daar soms misschien bij toeval een of meerdere gesubsidiëerde VZWs tussen, met goede connecties op het Stadhuis? Zijn daar namen tussen die als allochtoon prijken of geprijkt hebben op de lijst van de Burgemeester? Is hier nergens geen belangenvermening te snuiven?
Verder alles in orde met urbanisatie-wetten en Stedebouwkundige voorschriften?
Werden alle bewoners, vooral die uit de aanpalende huizen of appartementen geraadpleegd?
Zijn er Gebruiksaanwijzingen aangebracht op dat speelpleitje? In de nodige talen?
Wordt er wel gespeeld, of is dit pleintje eerder een dealers-bijeenkomstplaatsje?
De buurtwerker die bij Termont verslag uitbracht : is dat op basis van een tegensprekelijk verslag? Werden er officiële waarnemingen, opmetingen, gedaan, met vooral metingen van geluidsoverlast in de avondlijke of nachtelijke uren ?
Hoeven spelende kinderen vanaf een bepaald avondlijk uur dan niet in bed te zijn?
Ziet U : Termont scoort hier bij zijn kiezers, op kap van een Amerikaans staatsburger, die waarschijnlijk niet leeft van OCMW-geld of van een ander leefloon op kap van de gemeenschap. M.a.w. Termont is hem liever kwijt dan rijk, want met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid geen kiezer voor hem
Nogmaals en deze keer anders gezegd : wat zou Termont geantwoord hebben, moest de klacht geweest zijn geluidsoverlast door kerkklokken? Dan zou er een persconferentie gekomen zijn, en TV-verslaggevers, waarbij de verwijdering van de klokken, minstens! zou geëist geworden zijn, en, als het een beetje tegenzat, zelfs de verwijdering van de moedwillige pastoor. Want wat wilt U : de nachtrust van de burgers! Dat vereist alle proriteit .
Tot slot :werd er, buiten een gefingeerd (?) en verwarde uitleg over durven spreken, werd er effectief geluisterd naar de stem van de klager? Misschien zit die, sedert de aanleeg van dat speelpleintje ineens met een veel te duur huurcontract aan zijn been, want de huurprijs werd bijvoorbeeld bepaald en vastgelegd in een residentiële buurt .Het is trouwens moeilijk te geloven, dat die Amerikaan de enige zou zijn die zich beklaagt van de overlast .Maar zijdelings weten we nu uit zijn mail-verkeer, dat Termont niet alleen een harde werker is, maar op die manier ook de vinger aan de pols heeft bij zijn bevolking
Oplossing : doe de gebruikers van dat speelpleintje een overlast-taks betalen, overeen te komen met de klagers Wedden dat het rap terug kalm zou worden?
Anders gezegd : voor de haveloze Nieuw Aangespoelden van overal uit s Heren wereld : alles, mits ze Linx stemmen (Kassa! Kassa! Kassa!) en voor deftige burgers NIKS.
Nota vooraf vanwege Digitalia : ze zijn er rap bij, onze Moslim-vredesbroeders, waarvan de hardsten getooid met de spreekwoordelijke haatbaard envoorzien van een blank kromzwaard zich voorlopig gedeisd houden .
Het einde van hun Ramadan ligt weliswaar nog in een verre toekomst, maar, elke gelegenheid te baat nemend, zijn ze daar nu al met hun eisen voor gelijkstelling met de oorspronkelijke bewoners : om een Moslim-feestdag, betaald door Jan-met-de-pet en zjn Lisa. Want, zeggen, ze, hun Suikerfest is zowat hetzelfde als ons Kerstfeest .en dan moeten die Christen-honden immers ook niet werken .
**********************
Roep het suikerfeest uit tot wettelijke feestdag, (mogen de Islam-roeptoeters in De Morgen het uitschruwelen! De De Morgen is gewoon een Linxe progressieve krant, maar ze leent haar kolommen wel uit aan het meest rechtse fascisitische samenlevings-modelvan 1400 jaar geleden Nu vragen die haatbaarden en potsendragers het nog op een vleiende toon, straks wordt het ons opgedrongen met het mes op de keel. Is het ooit elders al anders geweest? Toevoegsel in schuine druk van de hand van Digitalia .)
11/08/10 07u11
Vandaag start de ramadan, de vastenmaand van de moslims. Volgens de broers Koçak is die religieuze praktijk meer dan ooit aanvaard in België, maar het kan nog beter. Selahattin Koçak is auteur van het boek 'Wie is er bang van de Islam?' en sp.a politicus. Bahattin Koçak is islamleerkracht en columnist.
·
Als we gaan vergelijken, dan knaagt het gelijkheidsbeest in ons, want qua symboliek lijkt het einde van de ramadan op het kerstfeest (*)
De ramadan is voor moslims de jaarlijkse carwash van de ziel, op voorwaarde dat die carwash grondig zuivert en geen krassen achterlaat, natuurlijk. Tijdens de jaarlijkse vastenmaand onthouden volwassen gelovigen zich van zonsopgang tot zonsondergang van alle dranken, etenswaren, seksuele betrekkingen en tabak. Ook vloeken en medemensen kwetsen zijn uit den boze. Door in die periode meer te bidden, meer te doen voor je medemens en te vasten, word je niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk gezuiverd. In de vastenmaand herdenken de moslims dat de Qur'an, het heilige boek van de islam, aan de profeet Mohammed geopenbaard werd.
In deze periode van onthechting moet je je op je geloof concentreren. Het openbare leven in islamitische landen valt voor een groot deel stil. Zieken, reizigers en zwangere vrouwen zijn vrijgesteld, maar zij moeten de vasten wel later inhalen.
Toch is de ramadan meer dan een lichamelijke en geestelijke beproeving. Het is ook een feest. 's Avonds, na zonsondergang, nemen vrienden en familieleden een gezamenlijke iftar-maaltijd. We zien dat de vastenmaand het samenhorigheidsgevoel tussen moslims aanwakkert en aanzet tot verzoening en dialoog met andersgelovigen.
Veel islamitische verenigingen nodigen Vlaamse mensen bij islamitische families uit om samen de iftar-maaltijd te nuttigen. Een ideale manier om elkaar en elkaars gebruiken te leren kennen. Die formule heeft de laatste jaren veel succes. Verschillende Vlaamse vrienden vragen zelfs op Facebook en dergelijke hoe ze uit solidariteit met hun moslimvrienden een paar dagen kunnen meevasten. Uiteindelijk zijn we in Vlaanderen, in Europa aan het vasten en dus stelt zich de vraag hoe je dat gegeven kunt integreren op de werkvloer, in het onderwijs, enzovoort.
In zekere zin bestond vroeger een dualiteit tussen de beleving van katholieke feesten (je omgeving) en je eigen islamitische feesten. Wij, de tweede generatie, hebben de oplossing gevonden in het verzoenen van al deze feesten. Gaven we vroeger enkel geld en suiker (snoepgoed) aan neven en nichten, dan kopen we vandaag evengoed cadeautjes tijdens islamitische feestdagen en doen we mee met Sinterklaas en kopen we eieren met Pasen. Met dien verstande dat je je kind het gewoon niet kunt ontzeggen, want anders blijft Sinterklaas een racist en zijn de klokken uit Rome het noorden kwijt.
Op het einde van de ramadan vieren we het driedaagse suikerfeest dit jaar, en afhankelijk van de berekeningen, vanaf 8, 9 of 10 september. De meeste scholen met een hoog percentage aan allochtonen hadden de gewoonte een pedagogische studiedag in te lassen. Vandaag is het een erkende feestdag, maar enkel voor moslimkinderen.
Eigenlijk is de beste oplossing dat het een vrije dag wordt voor iedereen, want na integratie komt acceptatie. Toch? Op de werkvloeren is de situatie nu vooral afhankelijk van de goodwill van de werkgever. Voor zover het vasten het dagelijkse werkritme niet verstoort, is er geen probleem.
En toch knaagt het gelijkheidsbeest in ons als we vergelijken, want qua symboliek lijkt het einde van de ramadan op het kerstfeest. Maar net zoals ik vroeger Sinterklaas een racist vond omdat hij wel bij Frankie langskwam en nooit bij ons, vinden we dat de acceptatie van de islam niet louter van de goodwill van buur en werkgever mag afhangen.
Wij erkennen dat Vlaanderen gebouwd is op katholieke grondvesten en willen daarom ook de kerk in het midden houden, maar er moet ook plaats zijn voor een moskee. En daarom mag het debat snediger, scherper en realistischer gevoerd worden in verband met de blijvende aanwezigheid van de islam en alle andere religies. Immers, de tijd van enkel kennismaking en uitleg over elkaars cultuur en religie is voorbijgestreefd. Inbedding van de aanwezigheid van de islam is de uitdaging om samen vooruit te gaan.
Want met twee monologen heb je nog geen dialoog
***********************
(*) Tja Zou kunnen kloppen, eenmaal het Kerstgebeuren en de geboorte van Christus herleid is tot Het Lichtfeest Wij, Westerlingen, zijn inderdaad al lang afgestapt van onze religieuze tradities, om niemand te kwetsen Trouwens, wie van onze jongeren weet nog wat en waarvoor het stalleke van Behlehem staat .
Pssst I
En succes dat dit artikel heeft! Om 8 uur waren er al 80 % tegenstemmers op de poll in de De Morgen JaJa, Bij De Morgen weet men hoe ze lezers moeten afstoten!
Schrijft Het Nieuwblad over een van hun bloggers .
De maand van honger en dorst
Jij mee vasten tijdens de ramadan? ben je gek geworden?, vraagt mijn vriendin Hind. Ik doe er zelf niet eens aan mee. Dat is een hypocriet relict uit het verleden. Ze zouden beter de armen als rijken laten leven in plaats van de rijken als armen.
Ze heeft, zoals zo vaak, natuurlijk een punt. De overheden in islamitische landen laten de zorg voor armen al te makkelijk over aan dergelijke burgerinitiatieven. En ja, het is uiteraard een druppel op een hete plaat om armen een keer per jaar een goed maal voor te zetten zonder te investeren in structurele hulp.
Maar de idee van een dag lang niet eten en drinken lokt me om een of andere bizarre reden wel aan. In onze leefwereld lopen we maar al te vaak gedachteloos naar de snoepmachine of de frisdrankautomaat om weer eens een caloriebom in te slaan. We eten niet om ons te voeden, maar omdat we zin hebben in iets lekkers.
Misschien leer ik de waarde van eten en drinken wel weer appreciëren. Het zou mijn gewicht en algemene conditie alvast ten goede komen.
**********************
Pssst II
Zou er, buiten hier en daar een ouderwetse nostalgicus, zich nog iemand herinneren dat er ooit in onze Christelijke Gewesten zo iets als een 40-daagse vasten bestond, de dagen vòòr Pasen, en in het najaar, in de dagen voor Kerstmis, een 4-weekse Advent? Toen had er nog niemand gehoord van de Islam, en iedereen dacht dat het zo hoorde .
Door de luxe van de goede tijd is nu alles bijna zo goed als vergeten. Vaag-weg herinnert men zich nog hier en daar dat jaars rond, elke vrijdag, een dag was van vlees derven en dus vis-dag was. Alleen werklieden met zware lichamelijke arbeid mochten vlees tot zich nemen zij waren vrijgesteld als ze dat, uiteraard, konden betalen .Iedereen, van klein tot groot, van oud tot jong, mocht trouwens maar éénmaal per dag in die vastenperiode zijn nooddruft halen, wat in de catechismus onderaan de bladzijde uitgelegd stond als zijn buikje rond eten. Maar dan met pastoorswoorden gezegd.
Toen waren er (gelukkig!) veel minder hart-en vaatziekten. Boulemie was een woord dat nog moest uitgevonden worden. Integendeel, magerzucht was toen een bijna algemeen verschijnsel .
Die vastenperiodes waren een nachtmerrie vooral voor de kinderen, die de hele tijd verstoken bleven (zelfs na zonsondergang!) van snoep en andere lekkere maar zeldene versnaperingen : een appel bijvoorbeeld. Of als vader zijn weekgeld had opgetrokken: van een halve appelsien per kop .Hetzelfde inzake iedereens nooddruft : van klein tot groot mocht men maar, onder Moeders toezicht, eten en drinken met mondjesmaat. Honger en dorst waren een bijdrage tot lotsverbetering van de (nog) minderbedeelden. De schaal in de zondagsmis, waarmee wij als misdienaar moesten sleuren, was die dagen dan ook veel zwaarder geladen. De rijken wisten toen ook al hoe ze beter in de Hemel konden geraken .
Er werd door niemand gerookt, tenzij in t geniep, en defles Elexir dAnvers tegen buikpijn voor onze zusters bleef in de kast, waarvan Moeder de sleutel in haar voorschoot had .
Na zonsondergang werd er met vrienden en kennissen NIET gewallebakt, maar werd er een tientje meer gebeden bij de avondlijke Paternoster, voor de zieltjes in het vagevuur .
Zevenjaarlijks (?) of zoiets kwam er een Dominkaner Witte Pater met donderende stem elke avond, drie dagen ver, in de kerk, bij het invallen van de duisternis, een donderpreek afsteken. Meestal over de uitersten van de mens de dood, het oordeel en de eeuwige verdoemenis .We hadden hem al gehad, bij Meester in de klas, en daar was hij precies Sinterklaas uit een ver vreemd land, maar dan ene zonder Zwarte Piet waarvan we geen schrik dienden te hebben .Dat de brave man heel die tijd bij de Pastoor logeerde, was zeer logisch. Minder logisch was, dat Marie, de pastoorsmeid, de volgende morgen ettelijke lege wijnflessen stond uit te spoelen aan de gootsteen, toen ik daar, na de dagelijkse communiemis, een boterham met koffie mocht gaan verorberen : alvast één eter minder thuis bij Moeder .Wat we zagen was, als misdienaar, beroepsgeheim .
Met Pasen en met Kerstmis werd onze Hoogdag gehouden. Zelfs de meest verstokte zondaar was de week voordien te biechten geweest en, ging, ten aanschouwe van de gehele gelovige gemeenschap, ter communie op de Hoogdag zelf. Desnoods, zoals ten tijde van Ernest Claes, ging men zijn Pasen houden bij de Paters in de Stad, om de indruk te wekken een echte socialist te zijn .
Nostalgie?
Vanzelfsprekend ..
Maar moet de goegemeente nu echt ingewijd en begeesterd worden in de zeden en gebruiken van deze woestijn-cultuur? Dat is de klok met een 1400-tal jaren terugdraaien .
We hadden amper de sur-realistische voetsporen van Rome (zoals in mijn kindertijd) overleefd, om kortstondig de euforie van de bevrijding van onder dat juk te voelen, of men is daar al met een nieuw en nog veel dringender juk .
Als ik lees wat collegas schrijven (zie hieronder) dan denk ik: waarlijk, de mens geraakt nooit ofte nimmer geleerd!
Beste Ongelovigen, varkens, honden en apen,
Vandaag begint in de Prachtlanden en overal ter wereld waar de aanhangers van de godsdienst van de vrede aanwezig zijn, de ramadan. Niet vreten, zuipen, neuken, vloeken, sacochentrekken, enz. tussen zonsopgang en zonsondergang. Eenmaal Vrouwe Laura uit het zwerk verdwenen is, mogen de Prachtmensen hun gangen gaan tot Laura terug verschijnt. Er wordt veel tam-tam verkocht rond dit "belangrijk" gebeuren voor de profeet-fans door de poco-bende : de ramadan wordt verheerlijkt en de volgelingen worden met bewonderende blikken aangekeken. U zal vandaag op de 0000 La Tanghe, de Buikspreker Vim de Wilder of een andere regimeslaaf met ontzag en liefde in stem en blik de ramadan horen loven. U zal zich schuldig voelen, dat u niet meedoet. Ik vraag mij enkel af wat de zin is van dat vastengedoe, aangezien de rollen gewoon een maand omgekeerd worden ? Wat overdag niet mag ...gaat gewoon door tijdens de nacht..of is het de "perceptie" die telt ?
Senior (gevonden bij Angeltjes)
Juist, Vriend Senior : sedert de spin-docters de openbare mening onder hun gezag genomen hebben, zijn het niet meer die Gedanken die regieren, maar de onzichtbare golven van de beïnvloeding.
Voorbeeld : Ramadan is gezond. Islam = Ramadan. Dus Islam = gezond .Die stijlfiguur is zo oud als de straat, maar ze gaat er nog altijd in als zoete broodjes .
Wat wil Bart De Wever? Die existentiële vraag teistert stilaan even dwingend de hoofden van de Wetstraatbewoners als het spreekwoordelijke Was will das Weib destijds de geest van Sigmund Freud. Ook na ruim acht weken onderhandelen weten nog altijd maar weinigen waar de N-VA-voorzitter echt op uit is: wil hij meewerken aan een grote staatshervorming inclusief klassiek Belgisch compromis, of streeft hij toch naar de volgende impasse die het definitieve echec van het Belgische model moet bewijzen? Puur strategisch kun je begrijpen dat de N-VA de kaarten zolang tegen de borst houdt: alleen al de dreiging dat de partij helemaal geen compromis wil, kan een hefboom zijn voor meer inschikkelijkheid.
Maar deze tactiek stoot op haar limieten: nu preformateur Di Rupo een omvattend plan op tafel heeft gelegd komt het moment waarop iedereen, ook De Wever, in de modder moet. Of aan de kant blijft staan roepen hoe vies de modder is. Fair enough, maar het is wel het een of het ander. Eieren of joeng, is dat in het Algemeen Beschaafd Antwerps.
De Wever kan erop gokken dat hij de boel in het honderd kan laten lopen en zijn volksgunst nog eens kan verzilveren bij nieuwe verkiezingen. Om wat mee te doen dan? Om opnieuw rond de tafel te gaan zitten met dezelfde partijen?
Dus wat wil De Wever? Het is wellicht aangenaam filosoferen onder staatsrechtskundigen over de zuivere confederale staat, maar in de Wetstraat kom je daar niet ver mee. Daar worden akkoorden gebricoleerd en gemarchandeerd. Je kunt daar je neus voor ophalen, maar dat systeem heeft een naam: democratie. Met wetten is het immers als met worsten: hoe minder je weet hoe ze gemaakt worden, hoe beter je slaapt.
De N-VA moet nu maar eens afstappen van de dwanggedachte dat ze de staat kan hervormen zonder rekening te houden met de geschiedenis van een halve eeuw institutionele compromissen. Briljante geesten als die van Martens, Dehaene of Schiltz hadden de N-VA heus niet nodig om de beperkingen van hun hervormingen in te zien, maar zij durfden de pas voorwaarts te verkiezen boven de maagdelijke stilstand.
Als nu een splitsing van delen van het fiscaal, sociaal en arbeidsbeleid en van dat dekselse B-H-V op tafel ligt, dan is het niet de vraag welk punt of welke komma niet letterlijk uit het eigen partijprogramma komt. De kwestie is of die voorstellen onze bedreigde welvaart in de nabije toekomst kunnen garanderen. Om die vraag te beantwoorden worden politici verkozen. Bart Eeckhout Chef politiek (De Morgen)
*********************
Kijk, daar heb je het weer : het gaat om punten of kommas uit de partij-programmas Weer dat Linxe dogma : als het niet over ons of de onzen gaat, berichten we zo tendentieus mogelijk. En als het over het Vlaams-Nationalusme gaat,
kappen we dat tot brandhout. Nationalisme is slecht, want tegen het internationalisme. Alleen Belgisch Nationalisme is goed, omdat wij daar onze mannetjes hebben .
Vroeger, wordt ons gezegd, hadden die o zo briljante geesten als Martens, DeHaene en Schiltz daar geen problemen mee. Natuurlijk hadden die met niks problemen : ze gingen volmondig akkoord met alles, weliswaar voor de allerlaatste keer, en met de dood in het hart En de verloedering greep om zich heen, tot in de kleinste geledingen van het Staats-apparaat.
Zitten wij nu lekker met de gebakken peren!
Die Pipo van de De Morgen, Bart Eeckhout dus, voelt instinctmatig aan waar de klepel hangt : den Bart houdt zijn kaarten angstvallig tegen de borst gedrukt : hij laat door niemand in zijn kaarten kijken. En, voor de Linxen voelt dat angst-aanjagend aan. Stel U voor : een Vlaams Nationalist die van wanten weet inzake onderhandelingstactiek .
Instinctief voelen zij ook aan, dat zij hun meerdere gevonden hebben, want ze weten dat de Niveanen altijd, hoe het spel van loven en bieden ook afloopt, in het winnende kamp zullen zitten. En zij, de besten der proletariërs aller landen, niet! Hun rijk is uit, definitief uit en voorbij, maar ze weten het nog niet. Zij dansen nog op de tafels, om aandacht te trekken, maar met de dag kalft hun aanhang af. Ware daar niet de gestage aanvoer van vreemdelingen, die omgevormd worden tot nieuwe kiezers, ze lagen al veel vroeger op de mestvaalt van de Geschiedenis.
Heer Eeckhout, Chef politiek bij De Morgen, die verder buiten de voornaam met Bart DeWever niets gemeen hebt, alleszins niet diens briljante geest : U weet het ook, maar durft het (nog) niet te schrijven : DeWever kan niet, mag niet, zal niet, de Belgische va-banque meespelen zoals zijn Vlaamse voorgangers-onderhandelaars het al een paar eeuwen voor deden. Doet hij dat wel, dan zijn hij en de gehele NVA meteen herleid tot vulgaire bedriegers, van hetzelfde niveau als de CVP, Belgicist tot in de kist. Wat zij misschien al altijd geweest zijn, in het diepst van hun gedachten, maar dat nooit dierven uit te spreken of toe te geven, want dan worden zij onmiddellijk afgestraft door de kiezer.
Kunt U volgen, Heer Eeckhout? Gaat het U niet te rap? Is het niet te moeilijk? Dan gaan we over tot de kern van de zaak.
Zoals gezegd, Bart DeWever is een goede strateeg, en hij speelt met valse kaarten, zelfs met kaarten die de zijne niet zijn. Maar ook ik verklap U dat effe niet .Want U zou daarover berichten in Uw rioolkrantje en daardoor misschien enkele exemplaren meer verkopen, wat ik jullie niet gun.
U vraagt, Heer Eeckhout, een tipje van de sluier op te lichten?
Dat kan. Neem Uw agenda en stip aan : onderwerp voor Uw rubriekje voor de dag na de volgende verkiezingszondag : Het is zo ver : het land ligt er en het ligt er goed . De Zwart-Gele Vlaamse Eenheidsregering is gevormd binnen de 24 uur en schrijft meteen n referendum uit voor de goedkeuring van de Onafhankelijkheidsverklaring.
De Heer Valkeniers bevestigt zijn gedoogsteun naar Deens-Hollands model met de Regering van DeWever I en bekomt daardoor dat Gerolf Annemans de Eerste President Voor het Leven wordt van de Nieuwe Staat. Met volmacht om te onderhandelen met Nederland, voor samenwerking onder de vorm van de Vrije Herenigde Republiek der Nederlanden met grenzen, in het Zuiden, van de AA in Vrakrijk tot en met Friesland in het Noorden.
Ik wil nu nog in het midden laten, als een van de vragen van gezegd referendum Ja of Neen moet luiden : Wenst U aansluiting bij de Zwiterse Welvaarts-staat, zodra dit land hiervoor het licht op groen zet? Want, ooit in dit land nog welvarend worden, zit er niet meer in .
Ja, Heer Eeckhout, ik weet dat bij deze gedachte het angstzweet U uitbreekt, want als De Morgen dan nog bestaat, iets wat ik ten zeerste betwijfel, dan zal Uw C4-tje onder de nieuwe bazen daar alvast niet lang meer uitblijven. Het wordt dus hoog tijd dat U verder kijkt dan Uw neus lang is .Want eenmaal de teerlingen geworpen, zal er geen plaats meer zijn voor destructieve elementen van de nieuwe samenleving .Hebben we (die uitsluiting) geleerd bij de Uwen, vooral die van jullie vakbonden, waarde vriend!
Een Amerikaanse tv-presentator heeft aangekondigd een homobar te willen openen naast het geplande islamitische centrum nabij Ground Zero in New York.
De plannen voor het vijftien verdiepingen tellende islamitische centrum met onder meer moskee en zwembad leidden tot verhitte discussies in de VS. Volgens een peiling is 53 procent van de New Yorkers tegen de opening van een islamitisch centrum op die plek. Velen beschouwen het als een belediging van de nabestaanden van de 2750 doden van de aanslagen op de torens van het World Trade Center op 11 september 2001. Die werden uitgevoerd door extremistische moslims.
Verbroedering Anderen zijn juist voorstander van het project, dat moet leiden tot verbroedering tussen gelovigen, omdat het centrum voor iedereen ongeacht geloof en sekse zijn deuren opent. Ook de homobar zal voor alle homo's geopend zijn met het oog op verbroedering, aldus initiatiefnemer en presentator Greg Gutfeld van nieuwszender Fox News.
Hij zei te hopen dat de eigenaren van de moskee net zo open staan tegenover de homobar als dat hij open staat voor het openen van het centrum met de moskee. Een gedeelte van de bar zal alleen alcoholvrije drankjes schenken, om islamitische homo's tegemoet te komen.
Wilders PVV-leider Geert Wilders is van plan te spreken tijdens een demonstratie die is georganiseerd door de beweging Stop Islamization Of America (SIOA). Door de bijeenkomst bij te wonen, steunt Wilders naar eigen zeggen ,,het verzet tegen het bouwen van een moskee vlakbij de plaats waar de islam de ergste misdaad van de afgelopen jaren pleegde''.
Ondertussen is in New York een actie tegen de bouw van het islamitisch centrum gestart. Op initiatief van de organisatie American Freedom Defence zullen 26 bussen een maand lang rondrijden met een afbeelding van de torens op het moment van de aanval met daarbij de tekst 'Waarom daar?'. (anp in DM)
Pssst
Waarachtig : vandaag is De Morgen daar weer met een beetje olie (of is het benzine) om op het vuur te gooien! Hopen ze nu echt met deze berichtgeving de lezers op hun kant te krijgen? Ben echt benieuwd wanneer de eerste bus met dergelijk opschrift (zie hieronder) de lucht in gaat .Wat meer is : de bezoekers va die homo-bar ; die doen mij denken aan een Islamitische slachtbank, waar de gegadigden de een na de ander onder het mes kunnen. Of liefst ineens een paar kilo TNT aanvoeren, zodat, na het ruimen van puin na de ontploffing, nog een paar meters grond vrijkomenvoor de bouw van nog een herdenkings-moskee .
Enne O ja .Hoe ver zou het staan met de bouw van die Rooms Katholieke kerk in de onmiddellijke omgeving van de Kabaa in Mekka? Is gewoon de toepassing van wat de Moslims vragen : vergevingsgezindheid en wederkerigheid .
*******************
Een twintigtal New Yorkse bussen gaat binnenkort rondrijden met advertenties tegen de bouw van een moskee en een islamitisch centrum in de buurt van Ground Zero. Dat is vernomen bij het New Yorkse vervoersbedrijf MTA.
De advertenties met het opschrift 'Why there?' zetten een afbeelding van een vliegtuig dat op het punt staat tegen het World Trade Centre te vliegen naast een afbeelding van een moskee.
Vervoersbedrijf bindt in Met de advertentie wil de organisatie Stop Islamization of America haar ongenoegen laten blijken over de mogelijke bouw van een moskee in de buurt van Ground Zero, de plaats waar op 11 september 2001 bijna 3.000 mensen om het leven kwamen bij een door al-Qaida opgeëiste terroristische aanslag op het World Trade Centre.
Stop Islamization of America had de weigerachtige MTA voor de rechter gedaagd om de advertentie te aanvaarden. Het vervoersbedrijf is nu overstag gegaan. "De MTA steunt de opinie van deze advertentie niet, maar heeft na een onderzoek van ons beleid inzake publiciteit en de lopende gerechtelijke procedures besloten de advertentie te aanvaarden", zo verklaarde een woordvoerder. (afp/tw)
Pssst
Homobar naast Islamitisch Centrum Dat is eens te meer niet liegen, maar toch de waarheid niet spreken. Typisch de werkwijze voor iemand die iets te verbergen heeft .Moest er gestaan hebben naast Moskee anex sport- en winkelcentrum dan zou dat te expliciet zijn. En klare wijn schenken, dat is precies de bedoeling van die homo-bar. Het komt bedekter over als een homo-bar naast een Centrum komt, waarbij er haast bij vergissing aan toegevoegd wordt dat het een Islamitisch centrum is.
Kortom : de De Morgen gaat voorbij aan de wandaad om zo dicht bij Ground Zéro, die tot in der eeuwigheid de littekens der verschrikking van de extreme Islam vertoont, door de daders een bij uitstek voor symbool staand gebouw, een moskee, op te richten. De Islam predikt immers, dat waar ooit ook maar één Moslim gebeden heeft, voor altijd aan Allah toebehoort.
O Ja : mijn titel DE DUIVEL UITDRIJVEN MET HULP VAN BEËLZEBUB ..is een voorhistorische uitdrukking (!), waarbij bedoeld wordt het kwaad bestrijden door er een ander kwaad tegenover te stellen. Beëlzebub was immers het hoofd der duivels, een soort rechterhand van Satan. Ik laat het aan Uw oordeel over, wie in dit geval de duivel is, en wie Beëzebub ..en vice versa ..
Het vooruitzicht op een slecht Nederlands sprekende Franstalige immigrant als Belgisch eerste minister, die op de koop toe ook nog homoseksueel én socialist is, doet de politiek-correcte elite in Noord-België ondertussen al enkele weken watertanden. De peiling van Het Nieuwsblad/De Gentenaar kon het niet beter illustreren. Maar wat me echt zorgen baarde, was dat ene woordje in de reactie van Bart de Wever, (*) daar waar er minstens twee hadden moeten staan
Hoe doe je dat eigenlijk: in volle vakantieperiode een peiling afnemen die betrouwbaarder is dan een snelle rondvraag onder gelijkgestemde geesten in het redactielokaal? Ik neem dus mijn hoed af voor de krant Het Nieuwsblad/De Gentenaar, die het voor mekaar speelde zelfs voor de kiespublieken van iedere Vlaamse partij, inclusief het kleine broertje Lijst Dedecker, een resultaat samen te stellen waarvan niemand het in zijn hoofd zou halen er vraagtekens bij te zetten. Zeker ik niet, vooral dan omdat het geleverde resultaat ik schreef bijna «bestelde» toevallig heel erg meevalt. Je vraagt je inderdaad af waarop die Vlaamse onderhandelaars eigenlijk nog zitten te wachten om zich volledig te onderwerpen aan het premierschap van Elio di Rupo. Het is toch meer dan duidelijk dat heel Vlaanderen al enkele weken iedere morgen hoopvol de krant openslaat of smachtend het radionieuws aanzet in de hoop te mogen vernemen dat Elio di Rupo eindelijk formateur geworden is. Of liefst nog meteen eerste minister. Dat is toch wat ik afleid uit de resultaten van die peiling, maar het kan ook zijn dat ik het allemaal niet zo goed begrepen heb.
Wat ik wel begrepen heb, en wat me een pak meer verontrust, was de reactie van Bart de Wever op de resultaten van die peiling. Want alles wel overwogen, de invloed van de Noord-Belgische media op de Vlaamse bevolking dient ook weer niet overschat te worden. Maar in de reactie van Bart de Wever zat dus wel een klein woordje verborgen, dat meer vertelde dan alle resultaten van alle peilingen samen: «Elio». Niet «Di Rupo» of «Elio di Rupo» dus, maar gewoon «Elio». Als kameraden onder mekaar. Blijkt dat straks twee maanden onderhandelen dan toch al een eerste resultaat opgeleverd heeft. Oef!
Want het is maar een klein woordje, misschien zelfs een verspreking, maar het is wel veelbetekenend. Het legt immers het resultaat van een lang psychologisch proces bloot. Waar is de tijd dat Bart nog waarschuwde voor een «verstrikking» van Vlaanderen? En kan wie vandaag nog «Elio» zegt, morgen de voorstellen van «Di Rupo» afwijzen als onaanvaardbaar, ja zelfs onredelijk? Nog los van het feit dat ik me hoe dan ook mateloos erger aan dit soort van familiariteiten, zou ik me toch een pak geruster voelen als de Vlaamse onderhandelaars iets meer afstand zouden bewaren tegenover hun Franstaligen collega's zo lang er geen werkelijk akkoord en geen akkoord om te onderhandelen over een akkoord op tafel ligt.
*********************
Pssssssst! Psssst! Pssssst!
Filip Van Laenen is hierboven, zoals U zult gemerkt hebben, bevallen van een volzin, die het waard is om opgenomen te worden in de annalen van de Vlaamse Beweging. Kom, doe mij een plezier, en herlees nog eens de eerste zin van dit artikel ..Misschien dat hij (die zin) als een nachtmerrie, pardon, in dit geval als een nachthengst, de volgende maanden ons uit onze slaap zal houden .
Verder is het natuurlijk knap opgemerkt, dat den Bart nu ineens spreekt van Elio Di Rupo als een boer van zijn kleine patatjes. Ja, dat gaat zo : dat Bart zijn vrouw maar oppast, straks zit zij met een bende vaderloze kindertjes heel alleen op de wereld
Wat kan men er verder immers over zeggen? Bartolio met een flinke scheut olijfolie afgevoerd naar het gootgat of, integendeel, zoals onlangs nog beleefd in De Efteling, met eenzelfde scheut olijfolie als glijmiddel aan het opstijgen naar de top van de roetsjbaan .
Maar waarom de De Morgen op een rondvraag bij hun lezers (gisteren) naar de kansen van Di Rupo, 71% neen-kiezers als reactie kreeg, is dan weer een andere paar mouwen ..
We zijn heel zeker de waarschuwing van de Niveanen bij de voorgaande verkiezingen nu al vergeten. U weet wel, die gevarendriehoek met dat strikje en de tekst :Laat u niet strikken ..Wel, het strikje is (zie hierboven) blijkbaar van kamp veranderd.
Slecht voorteken?
Enne, à propos, hoe ver staat men nu met het onderzoek naar de Moslim met doodsbedreigingen tegen Di Rupo, omdat een homo, in een toekomstig Moslimland als België geen Premier kan worden? Het zou, volgens de eensgezinde pers (die dus terzake over de nodige informatie moet beschikken), een grappenmaker moeten geweest zijn. Grappenmakers die ongestraft doodsbedreigingen mogen uiten Curieus, hé! Wat zou Sigismond Freud hierover denken?
Al kan het natuurlijk ook, dat de dader al lang bekend is en dat hij van de Politie de tip heeft gekregen zich niet moe te maken. Met Di Rupo zit er namelijk heus geen Reis naar de Eeuwigheid in, om ad vitam eternam 72 maagden te worden voorgeschoteld. De man heeft voor zijn omgeving andere prioriteiten!
(*) Gisteren stond dat artikel hier te lezen, met als naar gewoonte een beetje persoonlijke commentaar. Zie Deblockeren om te Enthousiasmeren
BRUSSEL - De witte sector moet de komende vier jaar in Vlaanderen niet minder dan 120.000 werknemers aantrekken: 60.000 voor de uitbreiding van de diensten en meer dan 60.000 voor de vervanging van wie op pensioen gaat.
De cijfers komen uit twee rapporten: een van de Vlaamse minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V), over de uitbreiding van de werkgelegenheid in de sector, en een van Verso, de werkgeverskoepel.
Het gaat vooral om de gezondheidszorg, de bejaarden- en gehandicaptenzorg, de kinderopvang, het sociaal-cultureel werk.
In die witte sector slaat de vergrijzing de komende jaren sterker toe dan elders. De witte sector wás een jonge sector. Hij kende zijn uitbouw vooral vanaf 1980. In de voorbije periode gingen vrij weinig mensen er met pensioen.
Het grootste pak werknemers zit intussen echter in de leeftijdsgroepen 45-49 en 50-54 jaar. Tussen 2005 en 2009 steeg het aantal 50-plussers al spectaculair: van 35.000 naar 58.000. Verso schat dat tussen 2010 en 2014 zo'n 67.500 witte arbeidskrachten met pensioen gaan of vervroegd uittreden.
Er zijn aanwijzingen dat men in de witte sector al langer werkt dan in andere sectoren, en er zijn al maatregelen om de vervroegde uitstap af te remmen daar: de landingsbanen' die vanaf 45 jaar een toenemend aantal extra vakantiedagen toekennen. Maar de uitstapleeftijd verder verhogen, zal moeilijk zijn; van degenen die vervroegd stoppen, doet niet minder dan een kwart dat om gezondheidsredenen.
Maar er is niet alleen de vergrijzing. Voor de witte sector wordt ook een groei van de werkgelegenheid verwacht met niet minder dan 60.000 eenheden, van nu tot 2014. De vergrijzing van de bevolking speelt een rol, maar ook het uitbreidingsbeleid in de kinderopvang en de gehandicaptenzorg.
60.000 extra banen in een periode van vier à vijf jaar, is veel, maar niet abnormaal voor de sector. In dertig jaar is de werkgelegenheid er bijna verdrievoudigd: van 112.000 (1980) naar 294.000 (2009). Tussen 2003 en 2009 was er ook een aangroei met 60.000 banen.
Maar 120.000 nieuwe krachten vinden in vier jaar? En er zijn nu al tekorten. Dat rusthuizen nieuwe bewoners weigeren wegens personeelstekort zoals vorige week gebeurde in Overijse is geen uitzondering.
Minister Vandeurzen werkt aan een actieplan om meer jongeren aan te trekken via imagocampagnes en onderwijsmaatregelen, en via specifieke acties naar ondervertegenwoordigde bevolkingsgroepen zoals de allochtonen.
Maar alleen jongeren aantrekken, zal niet volstaan. Er is ook nood aan zij-instromers' van latere leeftijd; die moeten dan ook scholing en vorming krijgen.
Vandeurzen onderzoekt ook of en onder welke voorwaarden buitenlandse krachten kunnen worden aangetrokken.
Maatregelen om de mensen langer aan het werk te houden om het werk werkbaar te houden voor hen zijn ook absoluut nodig.
Dat de sector veel deeltijds werkenden heeft, biedt nu kansen. Kunnen zij overtuigd worden meer uren te werken?
Efficiënter werken, is in die sector ook nodig en mogelijk, opperen sommigen.
Het moet ook mogelijk zijn meer technologie in te schakelen.
***************
Pssst
Waarvoor een uurtje op de bank zitten bij de ACW-minister al niet goed is Wat heb ik vandaag geleerd?
Meester Piet, ik heb vandaag twee nieuwe woorden geleerd : op de werkvloer (!) bestaan er niet alleen landingsbanen maar ook een, waar halen ze t : een uitstapleeftijd .
Vooral voor dat laatste woord ben ik bevreesd, want dat is term die straks zal uitzwermen naar het gewone burgerleven. Als de dokter aanbelt, en zegt dat volgens de statistieken, Uw eigen leeftijd daar is om er uit te stappen .
Ach die nieuwe terminologie in de leefwereld van de Moderne Mens
Vroeger had de smid een blaasbalg, de schrijnwerker beschikte over divers serre-joints ofte sergeanten om zijn meubels in elkaar te passen, de kok beschikte over een schuimspaan of een passe-vite, en nu moeten de witte sector leven met uitstapleeftijden en landingsbanen
De Ziekte van Alzheimer bedwongen .is dat nu een voordeel of juist niet?
De werkloosheid enendeels bijna opgelost zijnde, door de Zachte Sector aan voldoende arbeidskrachten te hebben geholpen, stelt zich de vraag naar de productiviteit, naar wat dat allemaal in het laatje brengt .Vroeg of laat maakt men een kosten-baten analyse en dan ziet het er niet goed uit voor onze bejaarden ..
Voilà, daar is al een andere en een nieuwe kwadratuur van de cirkel die straks bij onze politiekers op het bord komt en waarvoor in feite gisteren al een oplossing moest gevonden zijn .Wat er ondertussen met die stijgende toevloed van avonturiers en gelukzoekers moet gebeuren, is een ander probleem! Een die liefst onder de tafel geveegd wordt en waarvan men zegt, dat de vrouwelijke helften wel eens nuttig zouden kunnen zijn voor onze verzorging. In niqab of boerka gekleed, dat spreekt vanzelf
De tijd is werkelijk niet meer ver af, dat Eigen Volk Eerst een materie van leven of dood zal zijn Tenminste, op voorwaarde dat wij tegen dan nog iets in eigen land zullen te piepen hebben .
BRUSSEL - Rik Torfs en Inge Vervotte leiden een interne werkgroep bij CD&V die het christendemocratisch verhaal moet actualiseren'. Senator Torfs had zo'n herbronning geëist.
Toegepaste christendemocratie',
zo heet de werkgroep waarin Vervotte en Torfs samen twee grote uitdagingen voor het ideologisch verhaal van CD&V moeten aanpakken. Enerzijds wil men het Rijnlandmodel actualiseren': het sociaal-economische verhaal van CD&V dus wat scherpstellen. Anderzijds moet het duo een betere aanpak vinden voor CD&V in de steden, want daar zijn de christendemocraten bijna geheel weggedeemsterd.
De werkgroep maakt deel uit van het hervormingsproces dat CD&V in gang heeft gezet na de pijnlijke verkiezingsnederlaag van juni. Servais Verherstraeten, CD&V-fractieleider in de Kamer, schreef over die nederlaag een rapport en dat mondde uit in de oprichting van vijf werkgroepen.
Kamerlid Raf Terwingen mag de interne partijorganisatie' leiden, Vlaams parlementslid Tom Dehaene mag het personeelsbeleid evalueren, de fractieleiders bekijken de geïntegreerde samenwerking binnen de partij' en het onbekende Vlaams parlementslid Griet Smaers leidt de groep Strategieën voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012'.
Toch is de aanstelling van Torfs het meest opmerkelijk. De professor Kerkelijk Recht raakte verkozen in de Senaat met een niet onaardige score, nadat hij op voorspraak van vooral Marianne Thyssen en Inge Vervotte bij CD&V terecht was gekomen. Hij pleitte na de nederlaag voor herbronning: Een beetje cosmetisch opsmukwerk zal niet volstaan. (...) Je kunt niet blijven zeggen: het christelijk personalisme was onze hoeksteen en dat zal zo blijven.' Dat werd gezien als een openlijke kandidaatstelling voor het voorzitterschap en als een aanval op interim-voorzitter Wouter Beke; die schreef immers een boek over het personalisme als hoeksteen voor CD&V.
Het zou gek zijn als we een talent als Torfs niet zouden gebruiken in dit soort oefeningen. Er is in onze partij ruimte voor discussie', zegt CD&V-woordvoerder Hans Knop. Of Torfs met deze werkgroep dichter bij het voorzitterschap komt, is zeer de vraag. Als werkgroepvoorzitter zal hij vooral intern moeten spreken, minder in de media. Torfs zelf was gisteren niet bereikbaar.
Intussen blijft het binnen CD&V rommelen. Zo haalt ex-kamerlid Mia De Schamphelaere uit: In de afgelopen drie jaar was er in de CD&V-fractievergadering maar weinig plaats voor écht debat. Er waren de ja-knikkers, de zwijgers, de ontkenners en diegenen die enkel binnenskamers een klaagzang hielden'. De Schamphelaere wil ook dat de interne aanvallen op Yves Leterme ophouden.
*********************
Pssst
Twee vaststellingen : tot mijn grote verwondering is Mieke VanHecke van de Guimardstraat, die het Katholiek Onderwijs bezig is met naar de knoppen te helpen (als het al niet aan de zuurstof met lichte euthanasie-mengeling ligt) niet bij de gelukkigen, en tweedens : de Linxe Profressieve belgicistische vleugel van het ACW heeft de macht definitief overgenomen.
Neen, de CVP (Christelijke Volks Partij), onder Martens & C° Pro Forma (louter Pro Forma! en om electorale redenen) omgevormd tot Christelijk, Democratisch & Vlaams, ter nauwernood nog niet Humanistisch genoemd, zoals de Franscouillonse zusterpartij, de CDH van Madame Non, heeft het nog altijd niet gesnopen Vlaanderen kleurt geel, vandaag, en morgen kleurt Vlaanderen Geel en Zwart!
Het zit er dus nu aan te komen, dat het accent zal gelegd worden op de continuïeteit van het belgisch onbestuurbaar dubbel-land, op de solidariteit (de transfers), op een open deur-beleid voor alle mogelijke vreemdelingen (uit een misplaatst gevoel van wereld-redzaamheid), uit een omhelzing van de Islam (=stemmen ronselarij, in navolging van de PS en de SP) en uit, bijna eerst en vooral, uit een versmachten van de Vlaamse volksaard. In ieder geval in een verkettering van het Vllaams bewustzijn, dat het sterkst leeft bij de Rechtlijnigen van het Vlaams Belang.
De christelijke naastenliefde van een Tjeef ( God! Wat is die naam goed gekozen!) eindigt waar de liefde voor het eigen volk begint .
Dat zij daarbij, strenger dan een Inquisiteur van uit de tijd der Godsdienstoorlogen, de mensen die Eigen Volk Eerst in het wapenschild voeren, op de brandstapel wensen, durven ze niet openlijk bekennen, maar ze passen het wel toe. Waarbij zij precies (vooral met hun syndicaten) hetzelfde doen : hun eigen volk eerst! aan de macht helpen en daar houden Indien niet accoord met hen : uitsluiting en broodroof zal Uw deel zijn! Waarom denkt U, dat niemand die nog carrière moet maken, ervoor durft uit te komen voor het Vlaams Belang te stemmen?
Zegt de naam Tom Dehaene U niets? Die, van het gewicht en het volume van de vader, staat nu al in de coulissen te wachten Torro Numero Due .
Laat ons hopen, dat het kleine meisje Ingetje Vervotje en de zeer geleerde Perfesser er een beetje spoed achter zetten, zodat wij niet lang in onwetendheid moeten blijven .Want, zolang zij nooit opgeven, zijn wij niet veilig .Hun aanpak van onze toekomst is, zoals Geert Wilders het ooit zei over Job Cohen van de PvdA (die zijn bestuur zoals in Amsterdam beloofde over te brengen op geheel het land), dat zulks geen verkiezingsbelofte was, maar een bedreiging
Zolang de CVP het niet opgeeft, zijn wij, Vlamingen en is onze Vlaamse toekomst, bedreigd .
Tja, nog een laatste woordje over mijn titel. Wat is een apologeet? Wikipedia weet het precies, maar gaat verder niet in op de overdrachtelijke betekenis. Die is inderdaad gewoonlijk niet vleiend indien gebruikt in niet-kerkelijke betekenis .Een apologeet is :
Afsluiter: de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie van Digitalia bij het herlezen van dit artikel in DS : het land, de On-Staat B. gaat onherroepelijk naar de vaantjes, zo lang deze partij maar bestaat, zelfs indien niet aan de macht! Zij is als een voort woekerende kanker die elke gezonde lichaamscel vernietigt. Het wordt een strijd op leven en dood : ofwel de Vlaamse Beweging, ofwel deze partij. Een van de twee is er teveel op deze wereld!
Steeds opnieuw klinkt de vraag naar het geheim achter Israëls voortdurende economische groei. Geen crisis, geen oorlog, geen boycot, geen golf van terreur sinds het ontstaan van Israël in 1948 hebben langdurig het economische succes kunnen afremmen.
Steeds opnieuw wordt er over het succesrecept gegist, dat de afwezigheid van natuurlijke grondstoffen op Israëlisch grondgebied niet alleen compenseert, maar er bijna laat uitzien als een minder belangrijke bijzaak. Hoewel het een woestijnland is, is Israël het enige land ter wereld, dat de 21e eeuw begon met een stijging van het aantal bomen. Israël was 60 jaar geleden nog woestijn, tegenwoordig behoort zijn landbouw tot de meest ontwikkelde en modernste ter wereld.
Ook Israëls Hightech-boom heeft de wereld verbluft. Dat de microprocessoren van de meeste computers ter wereld uit Israël afkomstig zijn en dat de eerste mobiele telefoons hier werden ontwikkeld, is opmerkelijk als je bedenkt onder welke geopolitieke en sociaal-culturele omstandigheden dit jonge land groeit.
Daarbij komt nog, dat Israël ook nog eens het bijna hoogste aantal ondernemers en startende firmas per hoofd van de bevolking in de hele wereld produceert.
Bij het gissen naar de succesformule komen de meesten tot hetzelfde resultaat: Human Capital of in goed Nederlands: menselijk kapitaal. De multiculti-cocktail van de oorsprongen van de Israëlische staatsburgers, van India tot Rusland, van Frankrijk tot Tunesië, van Iran tot Duitsland, is zeker een belangrijk ingrediënt. Net zoals de militaire dienst, die deze cocktail door elkaar schudt en synergetisch bindt. Als er echter een element bestaat, een gemeenschappelijke noemer van het menselijke kapitaal en daarmee van het economische succesrecept, dan is dat wel een overdosis aan collectieve en individuele creativiteit. Creativiteit is in Israël ondanks (of vanwege?) de vaak moeilijke politieke omstandigheden overal merkbaar, vooral in het alledaagse leven: in het gesprek met de kioskverkoper of met de taxichauffeur, in de flirts op het strand, bij het bezoek aan de dokter of in het winkelcentrum.
Dat in Art 1 van wat ooit, met een zweem van grootheidswaanzin, aangekondigd werd als de Europese Grondwet, onder druk van de Vrijzinnigen, nooit mocht vermeld worden, dat de Europese Beschaving gegrondvest is op de Grieks-Romeins-Joods-Christelijke traditie, is gewoon een zonde tegen de Heilige Geest. Waarbij dit pre-historisch begrip Heilige Geest staat voor het menselijk vernuft en het menselijk gevoel voor beschaving, orde en regelmaat. Een Zonde tegen de H. Geest was en is dus een zonde tegen de Menselijke Geest; Met hoofdletter
Elke katholiek opgevoede burger (een uitstervende soort) weet echter, dat dergelijke hoofdzonde volgens de katholieke leer bestraft wordt, werd gezegd in de Catechismus, nog tijdens dit aardse leven. In tegenstelling tot sommige andere zonden waarvan de bestraffing voorbehouden was aan de Hemelse Vader .Aan ieders individueel geweten dus, desnoods bij het uitblazen van de laatste adem. Bijvoorbeeld : huwelijks-ontrouw.
De bestraffing voor het weglaten van onze roots in Art 1 van deze Grondwet, laat zich onmiddellijk betalen in de algemeen voorhanden zijnde bedreiging door de Islam. De vacatuur wordt zeer vlug opgevuld .
Dit laatste een natuurwet zijnde, zegt dat elk vrijgekomen territorium noodzakelijkerwijze ingenomen wordt door een nieuwe bezetter. Is met eigen ogen na te gaan in de natuur rondom ons : eenmaal de natuurlijke situatie gewijzigd is door menselijke tussenkomst (vernietiging van rupsen, het natuurlijk voedsel voor de inheemse zangvogels), trekken deze weg met als gevolg een wildgroei van muggen en andere insecten .
Concreet geredeneerd : waar onze beschaving gedijt, spreken we van een land dat overvloeit van melk en honing, niet toevallig een Bijbels begrip . Waar daarentegen een primitieve soort beschaving heerst is er alleen verdrukking, armoede en menselijk leed voor de meerderheid der bevolking. De overgangsgebieden tussen beide stelsels niet te na gesproken .Want de agressieve non-beschaving ligt steeds op de loer om bij buurman op verovering te trekken. Ofwel met de wapens als men voordien overtuigd is van de overwinning, ofwel met list en leugen, als er zou moeten opgetrokken worden tegen een te machtige tegenstrever.
Deze blog steekt niet onder stoelen of banken dat hij Israël-genegen is, precies om reden van dezelfde beschaving, maar ook en steeds meer wegens het economisch wonder dat in Israël geschiedt sedert 1948 Wij, in Vlaanderen, kunnen er een puntje aan zuigen, maar ook en vooral de Parti Scandale bij de Franscouillons zou er zijn voordeel bij doen. Wedden dat de Islam, ietwat gestoord, zich zou beginnen terugplooien?
Dat terug^plooin immers kent een voorbeeld : Israël, waar de Islam, eenmaal verdreven, geen schijn van kans heeft. Is het daarom dat overal in de wereld Israël beladen wordt met alle zonden Israëls?
Anders gezegd : (met een ondergrond van utopische zingeving daarbij) men zou beter het Joodse Volk bij Europa nemen gesteld dat die dat zouden willen dan Turkije ..Liever een verre vriend, dan een achterlijk woestijnvolk in onze achtertuin inviteren .
Maar wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil .
De Wetstraat staat voor een cruciale week, denkt Bart De Wever (N-VA): We moeten een verhaal vinden dat de mensen enthousiasmeert. Maar de standpunten liggen ver uiteen.
Geconfronteerd met de peiling van deze krant, antwoordt De Wever met het standaardzinnetje van politici: Peilingen zijn maar peilingen, en vaak laten ze je met meer vragen dan antwoorden achter. Maar ook de N-VA-voorzitter kan niet wegsteken dat de resultaten hem zeer bevallen. Ja, natuurlijk. Dat is verheugend. Kennelijk wordt het geapprecieerd dat we ernstig werken.
Tegelijkertijd is er veel pessimisme over het uiteindelijke resultaat. De helft gelooft niet dat er op korte termijn een staatshervorming komt.
De Wever: Ik begrijp die scepsis ook wel. De herinnering aan de ellende van de voorbije jaren zit bij veel mensen nog vers in het geheugen. Dat wis je niet zomaar uit. We proberen wel, maar het vergt enige tijd om de grote blocage die is ontstaan te deblokkeren. Men vraagt zich af of het nog wel te doen is.
Is het nog doenbaar? De verhalen die de buitenwereld bereiken zijn niet altijd even verheugend. Elio Di Rupo stelt wel een grote staatshervorming in het vooruitzicht, maar heeft nog helemaal niets in handen.
Over Elio ga ik geen uitspraken doen. We staan voor cruciale dagen, en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ik een slechte sfeer zou creëren. Maar het is natuurlijk geen geheim dat de standpunten van Vlamingen en Franstaligen ver uiteen liggen. De vraag is hoe we dat met elkaar verzoenen, en hoe we een verhaal vinden dat enthousiasmeert. Dat is niet simpel.
Bron HNB
Psst
En dan denk ik : een kinderhand is gauw gevuld .Laten we dus nog een beetje genieten van de blik van deze guitige jonge man. Misschien hem dat oud Vlaams liedeke opdragen van Het Loze Vissertje, dat nog voorbij de Boze Heks moet gaan Met zijn lapzak, met zijn knapzak .
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (1 van 4)
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (1 van 4)
De Kleine Trommeljongen (*)
Ik ga naar Bethlehem param pampam pam en sla mijn trom voor Hem, param pampam pam Want voor de sterre scheen, param pampam pam. is plaats voor iedereen param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Jezus de koning kwam param pampam pam in de stal param pam pampam param pam pampam
En Maria zei: param pampam pam Je slaat je trom zo blij, param pampam pam En kijk, mijn Kindje lacht, param pampam pam Het heeft op jou gewacht,param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Sla je trommel maar, param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
En hij sloeg de trom param pampam pam het werd al stil alom, param pampam pam de engelen waren heen, param pampam pam ook de herders een voor een param pampam ram pam pampam ram pam pampam. Maar hij sloeg de trom param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
(Opmerking; bede via bovenstaande link de melodie van dit stapliedje op te vragen, en die laten opstaan terwijl U verder leest. Verre van mij om in de Heer Rondas een kleine trommeljongen te zien (integendeel, hij is een zeer grote meneer!) was het mijn bedoeling een martiale sfeer te scheppen, die gaandeweg bij het lezen, steeds dreunender in de hoofden zou weergalmen) Komt daarbij, zoals in de Bijbel, dat Jahweh de stad spaarde omwille van die éne Rechtvaardige, wij de VRT voortaan met andere ogen willen bezien. De genezing van een doodziek lichaam moet toch ergens beginnen!
Suïcidale dialoog en rotte compromissen
do, 29/07/2010 - 11:44 redactie Klein Pierke
Hierna de integrale tekst van de 11 juli-feestrede 2010 van Jean-Pierre Rondas, die hij in radiostijl verkort uitgesproken heeft in De Warande te Brussel op donderdag 8 juli 2010.
Mijn 11-julirede wordt een homeopathisch middel. Ik wil aantonen dat er een einde moet komen aan de suïcidale dialogen en de rotte compromissen waarvan we de afgelopen drie jaar in de politieke verhoudingen tussen de gemeenschappen in de staat België getuigen zijn geweest. Daarom ga ik u een kleine dosis toedienen van dit verwerpelijk soort van dialoog en van dit slechte soort van compromis. Uw communautair organisme zal des te beter bestand zijn tegen de collectieve aanvallen van compromisitis en dialogitis die we dit jaar kunnen verwachten. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat de heilzame immuniteitswerking van mijn homeopathisch discours ongeveer een jaar duurt, met name tot de volgende elfde juli. Dan zullen we zien of mijn therapie gewerkt heeft of niet.
Wereldbeelden
De meesten onder jullie kennen mijn stem, en weten meteen ook waarmee ik me professioneel bezighou. Ik maak radio in vier talen. Dat doe ik in mijn veeltalig interviewprogramma Rondas op Klara, de klassieke radiozender van de Vlaamse Radio en Televisie. U hoort er, een uur aan een stuk, de Amerikaanse rechtsfilosofe Martha Nussbaum in het Engels, of de Bulgaarse theoreticienne Julia Kristeva in het Frans, of de Duitse filosoof Peter Sloterdijk in het Duits. Maar ook de Brits-Joodse essayist George Steiner, de Frans-Joodse politicoloog Alain Finkielkraut, of de Duitse romancier Günter Grass, elk in hun taal, met tussendoor een parafrase en een Rondassiaanse commentaar in het Nederlands.
Het is sinds 1980 onafgebroken mijn betrachting geweest om Radio Klara en het programma Rondas een venster op de wereld te laten zijn. Dat was ook de oorspronkelijke bedoeling van de internationalistische derde programmas overal in Europa. Op de webstek van Klara definieer ik mijn programma als een ingreep in het wereldbeeld van de luisteraar. Maar het is natuurlijk niet alleen het vreemdetalengebruik dat bepaalt of een gespreksprogramma de wereld binnenhaalt of niet. Dat hangt vooral van het onderwerp en de behandelde problematiek af. Onlangs kon u dus kennis maken met de Nederlandse filosoof Hans Achterhuis die naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek De utopie van de vrije markt kwam praten over het utopische neoliberalisme, of met de Vlaamse feministe Magda Michielsen die het obligate linkse multiculturalisme aan de kaak stelde, of met de Vlaamse classicus Patrick Lateur die zijn recente vertaling van de Ilias kwam toelichten.
Vlaamse Wereldbeelden
De laatste jaren ben ik ermee begonnen om ook de ophanden zijnde Belgische staatshervorming te beschouwen als een politico-cultureel gegeven dat ik als mediator eveneens hoorde te bespreken, precies zoals ik de nodige aandacht moest besteden aan de economische globalisering, het cultureel postmodernisme of de terugkeer van de politieke theologie. Ook fenomenen zoals de wereldwijde nieuwe territorialisering van regios en van kleine, statenloze naties behoren daartoe.
Het probleem is alleen dat, als je deze ontwikkelingen in de Belgische media ter sprake wil brengen, je onvermijdelijk bij Vlaanderen uitkomt. De staatshervorming van België is nu eenmaal geen Belgische, Francofone of Waalse prioriteit, maar een Vlaamse; net zoals het territorialiteitsprincipe niet door België, Francofonië of Wallonië wordt ingeroepen, maar evident alleen door Vlaanderen. Vanaf de roep om zelfbestuur tijdens en na de eerste wereldoorlog, over de beweging naar eentaligheid van de regios, dan de ontwikkeling naar federalisme sinds de Wereldtentoonstelling van 1958, tot de eis van een confederale opbouw van de staat sinds de formulering van de Vlaamse Resoluties in 1999: telkens was het Vlaanderen dat de vraag heeft gesteld, niet zomaar aan een tegenstander bezuiden de taalgrens, maar aan de staatkundige structuur waarin het zelf vervlochten zit. Zoals we de afgelopen drie jaar hebben gezien, kan een en dezelfde politicus (of partij) op het Belgische niveau de Vlaamse vraag afwijzen die hij (of zij) in een niet zo ver verleden op het Vlaamse niveau zelf had gesteld.
In weerwil van de vele herfederaliseringspogingen en van de niet aflatende campagnes tot Belgische heropvoeding van Vlaanderen, was er al die tijd binnen de Belgische staatsstructuren sprake van een intensifiëring en uitbreiding van de Vlaamse natievorming, en van een overeenkomstige afkalving van het Belgische natiegevoel. Zowel territoriaal als in de geesten wordt België meer en meer gelijkgesteld aan niet-Vlaanderen. Omwille van de beruchte evenwichten met het Franstalige deel, probeert het Belgische niveau telkens weer de dynamiek van het expansievere Vlaamse niveau in te dammen. Het Belgico-francofone probleem wordt dan inderdaad Vlaanderen. De reactie daartegen, namelijk de Vlaamse politieke strijd tegen deze Belgische containment policy is altijd de essentie van de Vlaamse Beweging geweest en is dat vandaag nog, ook als men die Beweging niet meer in marsen op Brussel geïncorporeerd ziet. Het gaat werkelijk om twee, weliswaar met elkaar vergroeide, opponenten.
België is niet de enige staat in de wereld die met deze problematiek te kampen heeft. Mutatis mutandis komt deze vergroeiing van het dissidente deel met het unionistische geheel ook voor in Groot-Brittannië, Canada en Spanje. In de drie gevallen is er een deelgebied (Schotland, Québec en Catalonië) dat het recht opeist een natie te zijn en ook zo te worden genoemd. Telkens heeft het overkoepelende geheel (vertegenwoordigers van de dissidente deelgebieden incluis) daar problemen mee en probeert het zijn autonomistische lidmaten het recht op nationaliteit te ontzeggen, in de vrees te gaan landen en uitglijden op het gevaarlijk glibberige pad van de devolutie. Devolutie is vandaag de neutraalst denkbare term om deze evolutie van regios naar regio-naties aan te duiden en te beschrijven.
Vlaamse wereldbeelden in de kwaliteitsmedia
Jammer genoeg wordt dit alles in de Vlaamse media niet zo neutraal benaderd. Van zodra de internationale ontwikkeling naar devolutie dichter bij huis komt, gaan de Vlaamse audiovisuele en gedrukte kwaliteitsmedia zwaar aanleunen bij de Belgisch-unionistische optie. Deze media wensen niet bij Vlaanderen uit te komen, en dus bedienen ze zich van een aantal strategieën die in feite neerkomen op vermijdingsgedrag. Sommige ervan zijn ondertussen zo opvallend geworden dat u ze zonder meer zal herkennen. Men kan ontkennen dat België een communautair probleem heeft door het als fictie af te doen; men kan, als deze staat dan toch een probleem heeft, het gewoon negeren; men kan het bespottelijk maken; men kan de boodschappers van de kwestie verdacht maken via het systeem van guilt by association; men kan het probleem als irreëel en klein bestempelen tegenover de werkelijke en grote problemen van de wereld; men kan de dragers van het streven naar autonomie wegzetten als enggeestig en op zichzelf teruggeplooid; en tenslotte kan men de autonomisten contrasteren met de open wereldburgers van de multiculturaliteit. De collectieve redactie-opiniesuggereert vooral in dit verband dat de Belgisch-unionistische opties niet alleen op technisch of organisatorisch, maar vooral op moreel niveau superieur aan de Vlaams-autonomistische posities moeten worden beschouwd. Net zoals de BesserWessi dacht dat hij de pas geannexeerde Ossi kon voorschrijven welke mening deze laatste over zichzelf hoorde te hebben, denkt de BeterBelg dat bij ons te mogen doen tegenover de Vlaamse separatist.
Waar deze Noord-Belgische reflex vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Hij lijkt me geïnspireerd door enkele basis-vooroordelen die de dialoog tussen mensen soms moeilijk maken. Ik waag toch een poging. Eerst en vooral lijkt er me een verband te bestaan met de aanvaarding of verwerping van grenzen in het algemeen. Wie de genoemde verstrengeling van de staat met zijn deelstaat vooral positief wenst te waarderen, wil natuurlijk van geen grenzen horen behalve dan als het gaat om de ondemocratische, historische, feodale, militaire of Frans-Revolutionaire buitengrenzen van België. De binnengrens lijkt voor die mensen wel iets amoreels. Leidt die niet tot verbreking van de solidariteit? Een Vlaamse grens ondermijnt toch de broederschap der volkeren Ten tweede denk ik dat er een verband bestaat met een negatieve identificatie. Zich niet identificeren is dan de voorwaarde voor een certificaat van wereldburgerschap. Samengevat: Vlaanderen hoort geen grenzen te hebben, en zich identificeren met Vlaanderen is enggeestig.
Als de betrokken schrijvers en editorialisten daar dan op aangesproken worden, ontkennen ze vaak straal dat er van een tendens sprake zou zijn. Waar exact hebben ze wat geïnsinueerd of geridiculiseerd? Probleem voor hen is dan wel dat de meeste waarnemers er allang van overtuigd zijn dat de audiovisuele media en de kwaliteitskranten hierin een Noord-Belgische keuze hebben gemaakt, die slechts heel langzaam wordt bijgestuurd als dat al het geval zou kunnen zijn, gelet op de opinie van de aandeelhouders van die media bijvoorbeeld. Maar welke betere waarnemers kan je hebben dan abonnees en lezers, luisteraars en kijkers, briefschrijvers en bloggers?
Het volstaat om de lijst met namen van columnisten en andere occasioneel bezoldigden in krant en op webstek te zien om te beseffen dat het hier niet alleen om toevallige oprispingen gaat, maar om mediacampagnes die juist van de intuïtieve collectieve redactie-opinies gebruik maken om ze dan op gezette tijden te bundelen en te richten, zonder dat evenwel de krant of het mediabedrijf in kwestie zich expliciet voor of tegen een politieke lijn heeft uitgesproken. In het communautaire geschillencomplex in Schotland of Québec wordt een dergelijke lijn wel degelijk geëxpliciteerd. Merkwaardig genoeg heerst daar meer helderheid, openheid en eerlijkheid in dezen dan bij ons. Hier gebeuren die strategieën in het geniep: er wordt straks in Vlaanderen meer gespind dan in het New Labour van Tony Blair.
Het beste wat je bij ons als cultuur-feuilletonist met het Vlaamse feit kan doen is erover te zwijgen. Nu, zwijgen behoort uiteraard niet tot mijn professionele taak. Mijn opdracht is juist te spreken en te laten spreken. En precies omwille van die veralgemeende en negationistische redactie-opinies (die één optie systematisch uitsluiten of ridiculiseren) heb ik dan besloten om als opiniemaker in een politico-culturele mediacontext vooral die meningen aan het woord te laten komen en zelfs te versterken, die pleiten voor een staatshervorming in Vlaamse, dat wil zeggen, zeker niet in herfederaliserende zin. Waarbij ik er goed op toezie dat de behandeling van deze materie in een cultureel en internationalistisch perspectief geschiedt. Ik vind dit een gezonde correctie op een veralgemeende vertekening.
Daarom ben ik de eerste programmator die een viertal jaar geleden de Leuvense politicoloog Bart Maddens heeft geïnterviewd; de eerste ook die het aandurfde om Matthias Storme het woord te gunnen; en de eerste en enige producer die zelfs Mark Grammens wou laten zeggen wat hij anders alleen in zijn Journaal zou opschrijven. Vandaar ook dat ik Jef Vuchelen aan het woord liet over de transfers, Robert Senelle over de grondwet en het statuut van Brussel, Remi Vermeiren over het Warandemanifest, en Dirk Heremans (een van de beruchte Leuvense economen) over de financieringswet.
Precies naar aanleiding van de uitzending met Mark Grammens vertrouwde een hoofdredacteur van een Vlaams literair tijdschrift mij zijn verwondering toe over de omstandigheid dat ik nog niet werd afgestopt. Een collega vertelde me onlangs dat hij wel begrip had voor wat ik aan het doen was, en in deze materie ook graag een persoonlijk en onafhankelijk meningenapparaat wou ontwikkelen, maar dat hij nu eenmaal nog schoolgaande kinderen had. Ik vrees dat deze anecdotes de atmosfeer schetsen, niet alleen in het Huis, maar op vele andere redacties: conformisme aan de ongeschreven wet van het Belgicisme als de moreel betere optie. Wat ik verontrustend vind voor het morele gehalte van de democratie in deze staat is nu juist dat in mijn ervaring een groot deel van het publiek ervan uitgaat dat er in de media wordt gecensureerd. Anders is de verbazing die tot uiting komt in de vele reacties die ik krijg, niet te verklaren. Hoe het komt dat u mag zeggen wat u zegt? Hoe komt het dat ze u niet tegenhouden? Ik heb ondertussen een mooie verzameling van deze reacties aangelegd. Ik kan ze niet meer afdoen als uitingen van complottheorieën. Ik zoek de verklaring eerder in een negatieve gewoontevorming bij het publiek. Vele mensen zijn gewoon geraakt aan de anti-Vlaamse vooringenomenheid van de audiovisuele media. Dat vele burgers zich erover verbazen dat er soms nog een keertje van het conforme mag worden afgeweken, exact dit is het toch wat zou moeten verbazen?
Welnu, deze waarnemers en deze luisteraars, die er blijkbaar van uitgaan dat er onder meer op de VRT gemanipuleerd wordt en de mond gesnoerd (wat in mijn persoonlijke ervaring zeker niet het geval is), maken volgens mij deel uit van de fameuze grondstroom in Vlaanderen een grondstroom waarmee, het moet gezegd, het Huis niet altijd rekening houdt. De CD&V al evenmin, en precies daarom heeft deze partij de zwaarste nederlaag in haar geschiedenis geleden. Dat was tenminste de analyse van heel wat CD&V-politici zelf.
De gelekte eisen van Bart De Wever en zijn N-VA worden door de Franstalige pers voorgesteld als 'heel moeilijk te verteren' voor het zuiden van het land.
BRUSSEL - De kloof tussen de N-VA en de Franstaligen blijkt voorlopig nog onpeilbaar diep. Enkele gerichte lekken zijn een slecht voorteken voor de 'échte onderhandelingen' volgende week.
Van onze redacteurs
Vandaag (verleden week dus) komt preformateur Elio Di Rupo uit Italië terug om de 'week van de waarheid' in zijn preformatie voor te bereiden.
De gesprekken dienen zich aan onder een slecht gesternte. 'Hoe N-VA België wil ontmantelen', kopte La Libre gisteren. De krant somde een - onvolledige - lijst van N-VA-eisen op die op de onderhandelingstafel zouden liggen. Noch de N-VA, noch de PS wou bevestigen of ontkennen. Een andere Vlaamse betrokkene zegt wel dat het 'niet hoeft te verwonderen dat dit vragen van de N-VA zijn'. 'Maar je kan zo evengoed lijstjes geven van CD&V, SP.A of Groen!, of lijstjes van Franstaligen.'
De Vlaamse onderhandelaars beroepen zich op de Octopusnota van de Vlaamse regering als uitgangspunt voor de communautaire onderhandelingen. Daar staan de eisen die La Libre aan de N-VA toedicht, grotendeels in.
Vooral de volledige uitholling van Binnenlandse Zaken valt op. Het gaat om de volledige regionalisering van de politiediensten, de brandweer en de civiele bescherming, de overdracht van de organisatie van de verkiezingen, het migratiebeleid en de aflevering van identiteitsdocumenten.
Andere - overigens gekende - regionaliseringsvragen van de N-VA zijn de regionalisering van de Noordzee, de splitsing van het boetefonds en de aanwezigheid van vertegenwoordigers van gewesten in de raad van bestuur van de NMBS.
Niet zozeer de inhoud van de eisen van de N-VA doet de wenkbrauwen fronsen, maar wel het feit dat er gelekt wordt. De Franstalige pers stelt die eisen voor als 'heel moeilijk te verteren' voor het zuiden van het land.
De essentie van het probleem blijft tot nader order dat het minimum minimorum dat de Vlamingen willen, nog altijd ver boven het maximum ligt dat de Franstaligen willen toegeven. De kloof is nog altijd onpeilbaar diep.
'Geen clash'
Ook een oplossing voor BHV is nog ver weg. De Franstaligen hebben wel al hun vraag om een uitbreiding van het Brussels Gewest laten varen - dat hadden ze eigenlijk al gedaan toen Jean-Luc Dehaene nog koninklijk opdrachthouder was. Maar in ruil voor de splitsing van het kiesarrondissement nu vragen ze nu wel inschrijvingsrecht in Brussel voor de inwoners van negen extra randgemeenten - naast de zes faciliteitengemeenten. In de voorstellen van Dehaene was ook compenserend inschrijvingsrecht voor de Vlamingen in Waals-Brabant opgenomen.
Hoe hopeloos de situatie ook lijkt op meer dan vijftig dagen na de verkiezingen, toch willen hoofdrolspelers PS en N-VA niet horen van een clash. 'Neen, wij verwachten geen clash volgende week. Wel dat het een belangrijk moment wordt in de onderhandelingen', aldus N-VA-woordvoerder Piet De Bruyn.
Toch kan het elkaar besnuffelen niet eeuwig blijven duren. Tegen 16 augustus, de dag dat Elio Di Rupo terug naar de koning moet, moet blijken of de preformateur ondanks de diepe kloof een kiem ziet voor een communautair akkoord. Aan het alternatief, nieuwe verkiezingen in het najaar, wil niemand nu al denken.
*************
Pssst
We gaan er op vooruit. Recht naar Utopia .De Vlamingen vragen de regionalisering van de Noordzee, en de Walen vragen de regionalisering van de Ardennen en het Signaal van Botrange .
Zo komen wij er nooit!
Ik stel voor dat U even luistert naar JP Rondas (via onderstaande link) in gesprek met Lode Wils, over het einde van België .op verkiezingszondag 13 juni 2010
Stel U voor dat U als drenkeling opgenomen bent in een reddingssloep, midden in de verlaten vlakte van de Grote Oceaan, en dat de verantwoordelijken van Uw bootje dezelfden zijn als de politici die deze On-Staat besturen .
U hoeft niet te antwoorden, maar U zult rap overstappen in het bootje dat langszij komt liggen, en dat, zoals U kunt merken, bestuurd wordt door mannen uit één stuk
Waaraan U dat kunt zien, dat het mannen zijn uit één stuk? Omdat ze een der Uwen zijn, Uw taal spreken en Uw diepste verlangens delen .U herkent ze overal : ze voeren een Zwarte Leeuw op Geluw veld. Ze worden meestal door de zwakkelingen afgestopt in een cordon sanitaire .
Denk aan de schipbreuk van de gammele uiteenvallende Belgica als U straks weer in het kieshokje staat
Nooit opgeven, hé!
Honderd politici en topambtenaren vervolgd
04/08/10 07u16
Het parket van Brussel vervolgt Vlaamse politici en topambtenaren die in 2005 hun mandaten en bijbehorende bezoldigingen niet hebben aangegeven bij het Rekenhof. Dat bericht De Tijd. Het gaat om liefst honderd dossiers. Het gros van die dossiers leidt binnenkort tot een rechtstreekse dagvaarding voor de correctionele rechtbank, bevestigt parketwoordvoerder Jean-Marc Meilleur aan de krant.
De gedagvaarde politici en topambtenaren riskeren een boete van maximaal 5.500 euro. Als ook sprake is van vervalste documenten, is zelfs 15 jaar celstraf mogelijk. Recente rechtspraak in Franstalige dossiers heeft uitgewezen dat de meeste schuldigen de maximumboete wacht.
Volgende week publiceert het Rekenhof naar jaarlijkse gewoonte in het Belgisch Staatsblad welke politici en ambtenaren geen aangifte hebben ingediend. De wet is al van kracht sinds 2005.
Het Brusselse parket pakt nu de zondaars van het eerste aangiftejaar 2005 aan, maar de zondaars van de daaropvolgende jaren wacht hetzelfde lot. Al is het afwachten hoe de verdere rechtspraak loopt. (belga/ka dm
Peperduur politiesysteem faalt op E34
04/08/10 05u38
"Stuur versterking, we worden beschoten!", luidde maandagavond de noodoproep van de wegpolitie toen ze op de E34 in Eersel met kalasjnikovs onder vuur werd genomen. De oproep kwam echter niet aan. Het dure Astrid-zendsysteem van de politie liet de agenten in de steek, en niet voor het eerst, luidt het in de Concentrakranten.
De vrachtwagendieven die maandag de wegpolitie onder vuur namen, zijn nog steeds voortvluchtig.
De agenten werden maandagavond beschoten door gangsters die een vrachtwagen wilden carjacken. Toen de agenten gebruik wilden maken van hun Astrid-zendsysteem om versterking te vragen, bleek het niet te werken. Hun wagen werd eerst doorzeefd en vervolgens geramd. De agenten bleven als bij wonder ongedeerd.
Probleemgebieden Eersel ligt vijf kilometer over de grens. Dat de schietpartij in Nederland gebeurde, mag echter geen excuus zijn voor het niet-functioneren van Astrid. Het communicatiesysteem voor de politie en hulpdiensten zou immers grensoverschrijdend moeten werken bij achtervolgingen. "Maar zelfs in eigen land werkt het niet optimaal", zegt Paul Scherens van de vakbond ACOD. "Op de E34 zijn er vier stroken zonder bereik: de grensovergang in Postel, een strook in Zoersel en een in Vorselaar, en de buurt van de Texaco-parking in Gierle. En zo zijn er meer probleemgebieden. Onder meer in de kuststreek."
"We hebben dit al meermaals aangekaart", aldus Scherens. "Astrid is een peperduur communicatiesysteem, het heeft miljoenen gekost. Dat moet optimaal werken. Wat moeten we tegen onze mensen zeggen? Niet patrouilleren in gebieden zonder ontvangst?"
Pssst
Nooit opgeven, hé .Ach, Vader, vergeef het hem, want hij wist niet wat hij deed .
In Groot-Brittannië worden blinden vanwege hun onreine blindengeleidehond gediscrimineerd.
In Berkshire/Groot-Brittannië heeft een islamitische vrouw met haar kroost in een stadsbus net zo lang gekrijst totdat de buschauffeur een 71-jarige blinde en aan kanker lijdende Britse gepensioneerde man samen met zijn blindengeleidehond uit de bus heeft gezet. De vrouw wond zich op over de onreine hond in de bus. Dit overkwam de gepensioneerde niet voor het eerst.
Inderdaad al tweemaal mocht de gepensioneerde geen gebruik maken van de openbare bus. De eerste keer werd hij geweigerd door een islamitische buschauffeur en de tweede keer door een islamitische vrouw en haar dochters met een hysterische aanval.
De gepensioneerde, meneer Herridge, is echter al gewend geraakt aan zulke scènes van intolerantie, om het even of hij naar het ziekenhuis of naar de supermarkt gaat, overal wordt hij vanwege zijn blindengeleidehond, een zwarte Labrador, door tolerante moslims lastig gevallen.
De Vereniging van blindengeleidehonden en de National Federation of the Blind (NFB) bevestigen, dat dit probleem zich vaker voordoet dan men denkt en in toenemende mate erger wordt.
Jill Allen-King, de woordvoerder van de NFB, gaf toe, dat dit probleem zich niet alleen voordoet bij stadsdiensten, maar ook bij alle islamitische taxichauffeurs, van wie 80% werkzaam is in Londen.
Ook de journaliste Judith Woods van de Telegraph schreef op 22 juli een commentaar over dit verhaal. De journaliste schreef: De afgelopen week heeft men vanwege mijn hond tweemaal de deur voor mn neus dichtgedaan toen ik wilde instappen. Niet omdat de hond met de verplichte muilkorf zo gevaarlijk is, maar inderdaad puur uit religieuze redenen. Er zat inderdaad een islamitische vrouw in de bus, die de Engelse chauffeur beval mij en mijn hond niet mee te nemen, omdat hij onrein is. De tweede keer was het een islamitische buschauffeur die me niet liet instappen.
Een feit is, dat juist deze dieren, die beschouwd worden als de beste vriend van de mens, door het islamitische recht als najis, onreine wezens, worden gedefinieerd en dat ieder contact met zon dier voor een vrome moslim een grote zonde tegen de religieuze principes van de islam betekent.
Ja, dat is de veelgeprezen tolerantie door de islam en Allah de Barmhartige. Daar gaan onze linkse gutmenschen-politici, die zich zogenaamd inzetten voor de mensenrechten, aan voorbij. Hier kun je opnieuw zien hoe deze immorele vuile politici zich gedragen. De moslims mogen hier in Europa letterlijk de mensenrechten uithollen en alle politieke schijtebroeken kijken met een angstige onderworpenheid toe.
Amper 65 jaar nadat de Nazi-draak verslagen werd, zijn wij, zowel in Europa als in Amerika, louter door onze gemakzucht, van de regen in de drop gekomen. De drop in dit geval is de Muzelmanse zachtjes-aan invasie van vreemde overheersers, die eenmaal vaste voet aan land, hun ware destructieve aard beginnen tonen. In New York willen ze, onder de mom van toenadering en vergevingsgezindheid, op de Heilige Ground Zero een Moskee oprichten. Om de slachtoffers te herdenken, of als teken van triomf op het kapitalistische Westen? U moogt twee keer raden
Zoals Wilders opmerkt : we zijn niet tegen de Islammers (Moslims), we zijn tegen de Islam .Omdat de Islam altijd onderwerping wil zeggen. Onze voorouders hebben niet gevochten voor hun vrijheid, om ons nu in slaafse onderdanigheid aan de Islam te onderwerpen.
De strijd echter is bij voorbaat verloren, als de progressieve arhaïsten uit politieke berekening hun kant blijven kiezen. Zie Onkelinx, zie de PS, zie de SPA, zie de Pest voor Vlaanderen .Zie Madame NON
Ach, die subjectieve gevoelens van angst, door onze Leiders ten onrechte non-veiligheidsgevoel genoemd Weet U, alles is, sedert Noël Slangen, slechts perceptie!
Toen wij bij vrienden in de Antwerpse Kempen, 20 jaar geleden, onze zomerse wandeltochten over de Meir en de Keyserley beschreven waar wij nog geen lid waren van het Vlaams Belang, maar toen nog twijfelden zelfs tussen de voorvaderlijke brave CVP en de duivelse Volksunie Men bekeek ons als kwamen we van een andere planeet : dat was voor hen, inwoners van de Koekestad, dagelijkse kost Tussen-in twee wachtbeurten in het UZA, bij het vitreine-dweilen : een groepje hangjongeren twintig meter achter ons, een ander groepje 20 meter voor ons, als twee groepjes hyenas die hun prooi besluipen .De volgende keer (onbewust) met een reusachtige Duitse Heder tussen ons in, kort aan de leiband: alle hangjongeren aan de overkant, buiten een paar (blanke) straatjochies-brossers aan het voetballen, midden in de namiddag .Antwoord van de waard van de Preudhomme op de Suikerrui : Ach Meneer! Wat wilt U als Oom Agent verplicht wordt de andere kant op te kijken .
Toen kwam 2004 en het schand-arrest van Gent, die het Vlaams Blok als racistische partij veroordeelde omdat die partij ondertussen schreef en sprak als het merendeel der Vlamingen : dit is ONS land. Hier zijn wij de baas .
Nu, 20 jaar later, komen wij zelden in Antwerpen, hoogstens tot op de Groenplaats, waar zelfs op het terras van de Hilton het niet meer veilig is .
In tegenstelling tot hier, in Centraal Italië .ineen rustig afgelegen deel van de verarmde Pauselijke Staten (vroegere) waar armoe troef is en de mensen nog content zijn met wat ze hebben. En waar, horesco referens, er zelfs geen kruimels van tafel vallen voor tafelschuimers .Waar, zoals in het Oud Vlaams Liedeken, de muizekes dood vallen van de honger in de schapraai .
Heb ik nu misschien gezegd, dat rijkdom tafelschuimers aantrekt?
Vlaamse medemensen in de Heimat : wie het schoentje past, trekke het aan. Ten ware dat hij een nieuwe slotje zet op zijn schapraaike ..
Voor geval U het zou vergeten zijn : onderstaand artikel vertoont de o zo typische kenmerken van de Linxe argumentatie : schelden wegens het ontbreken van elk zinvol argument, algemeen aanvaarde feiten of toestanden die er niets mee te zien hebben (het bruine verleden van het Vlaams Blok), gebruiken als argument, de tegenpartij voorstellen als anti-politiek, een samengaan van Linxe partijen is demoractisch, een samengaan van rechtse partijen is anti-democratisch, Nederland wankelt omdat het niet meer luistert naar de zwanenzang van Linkx, enz
Lees eerst deze tekst van de Paus van het Linxe Lied (Walter Pauli), maar geniet vooral extra van het aanhangsel, door mij van elders geplukt, van de hand van de onvolprezen Bard Bennoo Bernard, die, net als Willem Tell, een paar vurige pijlen afschiet die elke Linkx-mens dodelijk in het hart moeten treffen ..
*************
Wilders
09/08/10 07u18
·
Als Elio Di Rupo zich vandaag weer eens wanhopig zou afvragen waar het met deze preformatie en dit land naartoe moet, dan kan hij misschien troost halen uit Nederland: het kan altijd uitzichtlozer, onlogischer, zelfs antipolitieker.
Waarover gaat het? Net als in België schudde de Nederlandse kiezer de kaarten behoorlijk ingewikkeld. Partijen van rechts, het centrum en links wilden allen in de regering, maar daarom niet met elkaar. Nadat een klassieke tripartite en een paars kabinet onmogelijk bleken, gaat Nederland over tot een centrumrechtse formatie rond de liberale VVD en het christendemocratische CDA. Het probleem is dat VVD en CDA samen geen meerderheid hebben. Ze werken nu aan een minderheidskabinet dat 'gedoogd' wordt door Geert Wilders.
Een minderheidsregering is een contradictio in terminis: de regering kan niet echt regeren. Men is gebonden door partijen of personen die om een politieke reden onaanvaardbaar zijn, maar wegens een wiskundige logica toch meedoen, en zo dus extra macht krijgen. Zoals Wilders. Die onderhandelt zelfs het regeerakkoord van een regering waarin hij niet zetelt, waarvan hij naar believen lusten maar geen lasten hoeft te dragen. En als het hem uitkomt, ligt dat kabinet er toch.
Wilders noemt zich "a Dutch freedom fighter". In werkelijkheid verspreidt hij een hardere variant van de boodschap van Philip Dewinter. Wilders motiveert zijn verhaal vanuit de waarden van de Verlichting, en torst niet het bruine verleden dat Dewinter en zijn partij nooit wilden en konden achterlaten.
Intussen doet hij wat hij wil, zelfs al beseft hij dat dit de regering in problemen brengt. Dit weekend was het weer raak, met zijn protest tegen de bouw van een moskee nabij Ground Zero, en zijn voornemen om dat straks in New York zelf te komen zeggen. Bodem van die boodschap: islamieten kúnnen niet behoren tot de westerse cultuur. CDA'ers zijn verontrust, diplomaten eveneens, maar Wilders lacht die kritiek weg. Hij regeert niet en draagt dus geen verantwoordelijkheid. In Wilders' hertaling: hij mag onverantwoordelijk zijn.
Geert Wilders is een succesvolle schavuit die balanceert op de rand van de democratische ruimte. En zo'n man mag mee aan de touwtjes trekken in het sowieso al wankele Nederland, een natie nog altijd niet bekomen is van de aardschok die Pim Fortuyn al in 2002 veroorzaakte. Het gidsland lijkt de weg kwijt.
Walter Pauli Politiek commentator in De Morgen
************
Het marxisme is een schitterende filosofie, die helaas de menselijke aard ontkent en gespeend is van iedere praktische toepasbaarheid. Om het water toch in brand te steken en van de cirkel een vierkant te maken, moeten marxisten, zodra ze een staat in hun greep hebben, onvermijdelijk een totalitair systeem invoeren.
Arbeiders beseffen dat ze alles bij elkaar heel wat beter af zijn in het tranendal van de kapitalistische democratie. Iedereen die ook maar enige kennis heeft van de moderne geschiedenis weet dat. Maar verbazingwekkend genoeg zijn er altijd weer intellectuelen die koppig volhouden dat ondersteboven de beste positie voor een vol glas is. Als het water er uitstroomt, ligt dat aan de infrastructuur van de tafel.
********
Moeder! Wat doet die Bennoo Barnard mij, Linxe Mandela, Linxe Fideel Castro, Linxe algemeen wereldverbeteraar, pijn! Vooral die beeldspraak van dat omgekeerd gls water, dat spijts de Linxe uitgezonden signalen, toch blijft luisteren naar de wetten van de zwaartekracht .
Heer Barnard, staat U toe Uw vinding van dat glas water even verder uit te werken, in toepassing van de hangende Belgian Performance?
De Vlaamse kiezer heeft een glas boordevol water in handen gegeven van Bart De Wever, die het, ver van zich af houdend, aan di Rupo wil overhandigen, terwijl hij, net als een goochelaar het schenkblad rondzwiert, zodat het glas-met-inhoud door de middenpuntvliedende kracht op zijn plaats blijft .Als straks de paukenslag weerklinkt en het glas omgekeerd op tafel wordt gezet .dan zal iedere medespeler met natte pamper tussen de benen dienen af te druipen .
Zoals ik onlangs hoorde op Klara (heruitzending van 13/6 met Lode Wils en JP Rondas : zie Wikipedia) over de Vlaamse Beweging van de tijd tussen Albert de Eerste en Albert de Laatste (!), voorafgegaan door Filips de Voorlopige ..Daar hoorde ik de juiste betekenis van de woorden van de Weledele Heer Ollie Mangain : Dan nog liever Vlaanderen onafhankelijk, dan dat wij ons Franstalig meesterschap in België moeten opgeven .
Jean Pierre Rondas : zo gauw ik de PDF van de Vlaamse Beweging onder de knie heb, volgt op deze blog een uitgebreid overzicht van diens 11 Juli-toespraak in de Warande. Het zijn, ongewoon voor een kopstem van de BRT/VRT nagels met koppen die het einde van deze On-staat juichend gadeslaan .
Pssst
Nog even in de gauwte een ander Linkx leugentje in zijn hemd zetten Gaza.
Wie zei daar weer dat er een einde diende te komen aan de wildgroei van al die zaar gesubsidieerde NGOs? Was dat niet een zekere Geert Wilders? Op bovenstaande site zien we overduidelijk waar de hulpgelden van deze Niet-Gouvernementele Organisaties terecht komen : zekerlijk niet bij de hulpeloze sukkelaars, maar bij de broodheren van Hamas .En wie weetn verder langs allerlei sluipwegen tot in de schatkist van de moskee-bouwers op Ground Zéro
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (2 van 4)
EEN GROTE MENEER VAN DE VRT AAN HET WOORD (2 van 4)
De Kleine Trommeljongen (*)
Ik ga naar Bethlehem param pampam pam en sla mijn trom voor Hem, param pampam pam Want voor de sterre scheen, param pampam pam. is plaats voor iedereen param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Jezus de koning kwam param pampam pam in de stal param pam pampam param pam pampam
En Maria zei: param pampam pam Je slaat je trom zo blij, param pampam pam En kijk, mijn Kindje lacht, param pampam pam Het heeft op jou gewacht,param pampam pam ram pam pampam ram pam pampam. Sla je trommel maar, param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
En hij sloeg de trom param pampam pam het werd al stil alom, param pampam pam de engelen waren heen, param pampam pam ook de herders een voor een param pampam ram pam pampam ram pam pampam. Maar hij sloeg de trom param pam pampam in de stal param pam pampam param pam pampam
(Opmerking; bede via bovenstaande link de melodie van dit stapliedje op te vragen, en die laten opstaan terwijl U verder leest. Verre van mij om in de Heer Rondas een kleine trommeljongen te zien (integendeel, hij is een zeer grote meneer!) was het mijn bedoeling een martiale sfeer te scheppen, die gaandeweg bij het lezen, steeds dreunender in de hoofden zou weergalmen) Komt daarbij, zoals in de Bijbel, dat Jahweh de stad spaarde omwille van die éne Rechtvaardige, wij de VRT voortaan met andere ogen willen bezien. De genezing van een doodziek lichaam moet toch ergens beginnen!
De Grondstroom
Vooraleer ik nader inga op de recente geschiedenis van de suïcidale dialoog en de rotte compromissen in deze staat, moet ik het hebben over het woord grondstroom en over datgene waarnaar het zou kunnen verwijzen. De grondstroom heeft het met stip gehaald in de lijst van de stijgers in het Nederlandse vocabularium sinds 13 juni 2010. Na de verkiezingen begonnen zowel Stefaan de Clerck als Tony van Parys, twee vertegenwoordigers van de Vlaamse vleugel binnen CD&V, het woord te gebruiken om er de nederlaag van hun partij mee te verklaren. Ze hadden, zo moesten ze tot hun leedwezen bekennen, de grondstroom in Vlaanderen verwaarloosd. Nu is een grondstroom nog iets anders dan het verwante begrip onderstroom. Een onderstroom is water dat onder ander water in een andere richting stroomt. Een perfecte sociologische metafoor voor politieke verschuivingen opnieuw een metafoor trouwens. Maar grondstroom lijkt me toch chiquer. Hij lijkt ook dieper te gaan, precies in die ondergrond waarin hij zich als een elektrische stroom mysterieus in de aarde beweegt. Hij lijkt permanenter en onvatbaarder dan de waterige onderstroom. Hij is ook veel moeilijker te meten of te duiden. Een beetje politieke partij heeft clairvoyante politici nodig om de grondstroom te onderkennen en juist te interpreteren. Wie de grondstroom niet herkent, verliest. Welnu, deze grondstroom in Vlaanderen, zo beweren sommige historici en sociologen, is in wezen rechts en neoconservatief.
Deze definitie gaat me iets te snel. Ik denk eerder aan een omschrijving die het fenomeen niet noodzakelijk in verband brengt met een Vlaamse Beweging die van nature rechts zou zijn. Ik wil een definitie die vooral kijkt naar de effecten van de Vlaamse grondsroom. Daaraan zult gij hem namelijk herkennen. Wat betekent hij eigenlijk? Wel, hij betekent dat, als de Franstalige strategie weer eens een Vlaamse partij uit verband heeft gespeeld doordat ze die Vlaamse partij de Belgische raison détat heeft doen slikken, er dan gewoon een andere partij opstaat. Dit proces lijkt wel een constante: na het Egmont-debacle van de Volksunie kwam het Vlaams Blok met 24 %, na het Leterme- en Van Rompuy-debacle van de CD&V kwam de N-VA met 28 % tot 31 % van de stemmen in Vlaanderen. Ik wil hier niet ingaan op wat dit betekent voor het eventuele lot van de N-VA (zo zij geen lessen uit de geschiedenis zou trekken). Ik wil wel nog even aanstippen dat het hier volgens mij om een nog ruimer fenomeen gaat, dat Maurits Coppieters zaliger ooit heeft omschreven. In haar zwartste uren, vertelde hij me ooit in een interview, komt de Vlaamse beweging terug, maar onder nieuwe, onverwachte gedaanten. Wie had vlak na de oorlog ooit kunnen denken dat het juist het Vlaamse scoutisme zou zijn dat de fakkel van de gecompromitteerde Vlaamse Beweging zou doorgeven? De grondstroom, besluit ik voorlopig, is een interne dynamiek die zelfs linkse partijen kan aantasten, denk aan de socialisten die in de jaren twintig ter IJzerbedevaart togen.
Ook nu weer heeft de grondstroom geheel onverwachts zijn aardse bliksem doen inslaan. Want in vergelijking met vorige episodes in de geschiedenis van België (die, zoals we zagen, wel moet geschreven worden in termen van de geschiedenis van de Vlaamse beweging) was er in het voorjaar van 2010 toch niet iets acuuts aan de hand. Vergelijk wat nu gebeurde met de episode vlak voor de Eerste Wereldoorlog, toen de Franstaligen zo hysterisch en zo gewelddadig reageerden op de Vlaams-katholieke verkiezingsoverwinning van 1912, toen Jules Destrée verklaarde dat de Vlamingen hem Vlaanderen hadden ontstolen, en toen de Vlaamse Beweging zich toespitste op het verkrijgen van een Nederlandstalige universiteit in Gent. Vergelijk de huidige situatie met die tijdens het interbellum, toen Frans van Cauwelaert koning Albert aan diens beloftes probeerde te houden maar door hem werd afgewezen, waardoor van de weeromstuit de erfenis van het Aktivisme volop kon gaan spelen. Vergelijk met de situatie na de Tweede Wereldoorlog, toen het regime (in tegenstelling tot elke andere Europees staat) elke principiële amnestie weigerde en daardoor de verhouding tussen België en Vlaanderen definitief verzuurde. Vergelijk met de situatie van het talentellingensysteem dat in 1961 en 1962 tot de marsen op Brussel leidde, waardoor dan weer de eerste staatshervormingen eraan kwamen. Vergelijk met de acute situatie rond de splitsing van de unitaire en verfransende Universiteit Leuven en het mandement van de bisschoppen in 1968. Toen viel er een regering, niet omdat een CVP-lid van de meerderheid had geïnterpelleerd, maar omdat het ermee dreigde te zullen gaan interpelleren. Vergelijk met het imbroglio rond het Egmontpact in 1977.
In vergelijking met de hier genoemde brandpunten was er anno 2010 niets acuuts aan de hand. Niets speciaals. Alleen: de grondstroom was een paar latente toestanden beu. Zoals de Belgische staatsstructuur zelf. Of de permanente en flagrante minorisering van de meerderheid door de minderheid. Of de afgrendeling door de grendelgrondwet, zoals die nu weer bleek doordat de Franstaligen een oneigenlijk gebruik maakten van de Belgische bevoegdheidsconflicten en alarmbellen. Het eeuwige status-quo. De ons opgedrongen asielpolitiek. De manier waarop de Franstaligen en het Vlaamse correcte commentariaat ons probeerden wijs te maken dat elke staat in permanente hervormingstoestand verkeert, behalve België, waar de staat proberen te hervormen een soort misdaad tegen de menselijkheid en de mensenrechten zou betekenen. De mummificering van de Vlaamse Belgische eerste minister. De permanente interne sabotage op regeringsniveau, waar bijvoorbeeld een Vlaamse Belgische minister van justitie niet eens de kans krijgt om, na drie jaar regeren, een begin te maken met de doorvoering van een plechtig beloofde justitiehervorming omdat in België zelfs een regeerakkoord slechts uit woorden bestaat, die op dagdagelijkse basis tot in de kern kunnen worden gesaboteerd. Dus niets acuuts aan de hand. Slechts wat latent ongenoegen. Maar het meest latente, en het meest nefaste wat de grondstroom heeft doen reageren, was de onophoudelijke evocatie van het Compromis.
Het Compromis: een Leterminale geschiedenis, van 2007 tot 2010
Sommige 11 juli-redes zijn relevant. Op 11 juli 2007, nauwelijks een maand na de overwinning van het kartel van CD&V en N-VA, had Jo Vandeurzen immers verklaard:
Van bij de start van onze krachtenbundeling in februari 2004 hebben CD&V en N-VA zich geëngageerd tot een diepgaande staatshervorming. Die verbintenis hebben we laten opnemen in het Vlaamse regeerakkoord van juli 2004. Samen met onze partners in de Vlaamse regering willen wij de geactualiseerde resoluties van het Vlaams Parlement van maart 1999 uitvoeren en de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen. In de campagne voor de federale verkiezingen hebben we dat engagement tot een conditio sine qua non gemaakt voor een eventuele regeringsdeelname. De kiezer heeft dat geapprecieerd en geplebisciteerd.
Dat waren de beloftes van 2007. Ik hoef daar, tussen haakjes, zelfs niet aan toe te voegen dat CD&V in 2010 helemaal niets meer durfde te beloven, behalve dan juist het omgekeerde van in 2007.
Precies sinds dit radicale engagement van het kartel en de daaraan te danken verkiezingsoverwinning van 2007, is het correcte mediabestel op een voor zijn doen zeer eigenaardige manier gaan reageren. Media die normaliter al wat ze kunnen ook zwart-wit vertekenen begonnen hier op te roepen tot redelijkheid. Sinds 2007 is in editorialen, opiniestukken, in meningen van politicologen, in stukken van de hand van de redactie van De Morgen, van de redactie van De Standaard, van de redactie van het VRT-Journaal het aantal raadgevingen aangaande compromissen niet te tellen. Zulke moraliseringen over geven en toegeven waren onder de paarse regering van 1999 tot 2007 zelden te vernemen. Ze worden ook zelden geuit naar aanleiding van een patstelling of een mogelijk vergelijk inzake bijvoorbeeld tariefrechtspraak of paritaire akkoorden. Het is alleen inzake de communautaire kwestie dat de compromis-gebeden worden geslaakt.
Van bij zijn overwinning in juni 2007 had Yves Leterme het verkorven bij het Vlaams-Belgicistische commentariaat. Hij had het aangedurfd te zeggen dat het Belgische model uitgewoond was, geen enkele meerwaarde meer bezat. Van dan af aan beginnen onze regimekranten gratis lessen in compromissen te verstrekken. Het zou interessant zijn om dat hele corpus eens te verzamelen, te inventariseren en te evalueren, want ten zuiden van de taalgrens denken ze nog altijd dat wij Vlaamsgezinde kranten hebben. Niet dat ik na drie jaar gezedepreek over de kunst van de dialoog en het sluiten van compromissen ook maar iets wijzer ben geworden, want het eerste het beste communicatiehandboek vertelt je daar meer over. Het fameuze handboekje voor managers en onderhandelaars, Getting to Yes, is pertinenter en concludenter dan honderd columns en opiniestukken (minstens zoveel zijn het er) van Marc Hooghe, Paul Goossens, Jan Goossens, Dave Sinardet, Marc Reynebeau, Geert Buelens, Marnix Beyen, Mia Doornaert De Standaard en De Morgen dooreen, en ik vergeet hun hoofdredacteurs. Een wondere, maar tegelijkertijd eentonige verzameling. Luc Huyse zou ik zeker niet mogen vergeten, want veel van het compromissengepraat krijgt in zijn uiteenzettingen over consensusdemocratie een schijn van wetenschappelijke steun.
Deze stroom van compromissenpredicaties was klaarblijkelijk niet voor de Franstaligen in België bedoeld. Ook als de betreffende tekst in het algemeen wordt gesteld en zich tot beide partijen richt, toont een beetje tekstanalyse al heel snel aan dat vooral de als onredelijk bestempelde Vlamingen geviseerd worden. Zij waren het die elke dag hun vermaning op hun bord moesten krijgen. Deze tekstsoort werd, via allerlei media- en redactiedeals tussen Noord en Zuid, gretig afgenomen door de Franstalige pers, die er haar eigen vooroordelen in bevestigd zag. Ze zeggen het zelf! Mede daarom is het duidelijk dat het om een algemeen Belgicistisch initiatief ging, dat overigens dwars door de CD&V heen liep. Als de federale vleugel van deze partij Leterme klein zou krijgen, dan waren ze misschien gelijk ook af van die hele institutioneel revolutionaire opstoot, die tenslotte 800.000 stemmen achter zich had verzameld. Deze vleugel heeft om dat doel te bereiken, het bestaan van de eigen partij op het spel gezet.
Het Compromis was het gif waarmee de karaktermoord op Leterme werd voltrokken in zon hoge mate dat hij er inderdaad een ander karakter, plus de bijbehorende andere opvattingen van heeft gekregen. Van het moment dat hij acceptabel werd voor de Franstaligen, was Leterme moreel en politiek dood. Vergiftigd en nadien gemummificeerd, zoals Frodo in The Lord of the Rings met het spinrag van Shelob. Dat proces kon men heel mooi volgen in de commentaren op het forum van Le Soir. Het was het Compromis dat, na het vertrek van Herman van Rompuy naar Europa, de bevoegdheid over het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde van Leterme moest afnemen vooraleer hij opnieuw eerste minister mocht worden. Wat kort voordien nog aan Herman van Rompuy werd gegund, mocht Leterme niet krijgen. Hij ging immers geen compromissen kunnen sluiten. Ondertussen was hij door metamorfose wel al in het vleesgeworden Compromis zelve veranderd. Een schandalige regeling waarop het enige fatsoenlijke antwoord neen had moeten zijn, als niet in hem de mens allang was overgenomen door de functie, precies met behulp van de hem toegedichte compromisloosheid.
Een paar dagen schreef ik hier (recht voor de raap!) mijn idee over de zinloosheid van werkloze niet werkzoekende slachtoffers van de comsumptie-maatschappij. Ik had het dus uitdrukkelijk niet over goedmenende werkzoekenden, die om een of andere redenen, niet meer aan de bak geraken, zelfs niet in een van die zo gezegde knelpuntberoepen. Wat een contradictie in terminis is
Een lezer, een 53-jarige werkloze verkoper stuurde mij een reactie; waaruit ik vooreerst kon besluiten dat het vak van verkoper nog zodanig niet knelt, anders was hij immers al lang van straat geweest. Alvast één beroep dat mag geschrapt worden van de knellende beroepen : men kan het zich permitteren om kandidaten met zomaar een smoesje wandelen te zenden .Of geeft men er de voorkeur aan om met Polen, Marokkanen of Chinezen te werken? Of komen in de verkoop alleen nog domme blonjes aan de bak?
De man schreef :
BESTE IK ZOU TOCH GRAAG WAT NUANCE WILLEN BRENGEN IN UW ARTIKEL. IK BEN 53 JAAR EN AL MEER DAN 1 JAAR WERKZOEKEND. ZOALS U WEET IS VERKOPER EEN KNELPUNTBEROEP EN AANGEZIEN IK 32 JAAR IN DE VERKOOP GESTAAN HEB SOLLICITEER IK CONSTANT VOOR OA JOBS IN DE VERKOOP. ZOU U MIJ WILLEN UITLEGGEN WAAROM IK IN DE MEESTE GEVALLEN EEN VRIENDELIJK BRIEFJE TERUGKRIJG OM MIJ TE MELDEN DAT MIJN PROFIEL NIET PAST?
Waarachtig : de man kan lezen en schrijven (mijn manier om te spreken van een ontwikkeld persoon), heeft, waarschijnlijk in dezelfde branche 32 jaar ervaring en zou dus voor elke ambitieuze ondernemer een parel van een werknemer moeten zijn. Zelfs desnoods moest die parel een strafblad hebben van hier tot ginder. Quod non, anders was ie al lang van de straat weggeplukt.
De man is dus niet aartsdom : vermits hij dat niet is, moet het misschien wel het tegenovergestelde zijn van een Adonis wat dan weer niet direct tot de mogelijkheden behoort, anders was hij geen 32 jaar een soort allemansvriend geweest. Ja toch! Want hij moet een succesrijk verkoper geweest zijn, anders had ie misschien vuilniskar-man moeten spelen .
Samengevat : moest ik bestuurs-macht bezitten in deze On-Staat, ik zou beschaamd zijn tot ver achter mijn oren dat zoiets kan. Hertscholing VDAB zegt? Terug op de schoolbanken gaan zitten,als grootvader tussen jonge snaken? Ziet U het hen, de Dames/Heren politici al doen? De man zou als ervaring-deskundige beter vooraan als VDAB-leerkracht in een klas met kandidaat-verkopertjes in spe kunnen gaan staan.
En toch vraagt die man zich af (en we begrijpen hem mar al te best!) waarom hij telkens alleen een briefje terugkrijgt dat zijn profiel niet past. Waarlijk, een luiaards-antwoord, dat meer zegt over de schrijver van zon epistel, dan over de ontvanger!
Kijk, over de VDAB kan ik, als gewezen werkgever in een groepspraktijk van accountants, niet veel goeds vertellen. Voor dit oordeel steun ik mij op de talloze sollicitanten die het meestal spontaan toegaven, dat ze er alleen op uit waren, om een briefje op firma-papier, meneer te mogen krijgen, waarop stond dat ze die dag waren komen solliciteren. Verder steun ik mij op de talloze problemen bij onze klanten-werkgevers in de 360° waaier van beroepen (meestal in de beroepen die later knelpunten werden!) over onze gezamenlijke discussies met syndicaten en werklozendienst Een lasser, broodnodig om een buitenlands order tijdig de deur uit te krijgen : ..als ik dan toch moet komen, zet ik me de volgende dag ziek .In de Horeca : ik?! Flessen drank stiekum mee naar huis genomen? Ja, en dan! De anderen drinken ze hier ter plaatse leeg. Ontslag om dwingende redenen, zegt U? Ja, maar dat is dan buiten de Arbeidsrechtbank gerekend. Want, Meneer : U hebt geen klacht neergelegd bij de politie, dus hebt U geen enkel bewijs! De volgende!Die kassierster is betrapt, niet slechts een keer, want zou alleen een fout geweest zijn) dat ze worst intikt in plaats van filet pur Na 2 uur wachten komt Oom Agent zich informeren : moet gij daarvoor de Politie roepen? Kom, Madammeke, het bureau van de ABVV is hier juist om de hoek. Als Meneer wil meekomen, dan is dat zò geregeld Ander geval : voor de grap, binst de werktijd, een beetje met verf gespoten onder hoge druk naar een werkmakker .Gevolg : de 900 en uren stilstand van de productie. Tweede gevolg : de C4, met de exacte reden van het ontslag-op-staande-voet. Derde gevolg : ambras met het ACV, die een nieuwe C4 eist, met een reden zoals zij die opgeven zodat betrokkene kan gaan stempelen, .
Neen, het VDAB is vooral goed en nuttig voor hen die er werken De uitzonderingen bevestigen ook hier de regel!
Oorzaak : vriendjes-politiek door onze door en door corrupte leiders Want in wezen is de bedoeling goed : mensen zoals onze vriend van 53 jaar, met 32 jaar beroepservaring, ten dienste staan.
Noodgedwongen kan ik dus onze vriend alleen maar veel goede moed toewensen
Want hij heeft natuurlijk niet de beroeps-ervaring van het solliciteren. Hij heeft niet de durf (denk ik) van de jonge snaken, die bij het overhandigen van hun CV onmiddellijk toevoegen, dat ze voorgelicht zijn over de wedde-schalen, de werktijden, de verlofregeling, enz maar dat ze wel elke ervaring missen.
Mag ik derhalve een beetje persoonlijk worden? En de jaren 50-60 in Bachten de Kupe erbij sleuren. Na de nodige ervaring (werken op het veld e.a.) niet afwachten tot de gebraden kiekens U in de bek vliegen, maar, zelfs tegen een hongerloontje, leren papierekes verleggen Dan in de beroepswereld (een beetje bevend) voor de desk van een arrivist-collega staan, en te horen krijgen : (in t Frans!) Om te slagen bij ons, cher ami, moet gij trachten op mijn stoel te geraken .
Wat natuurlijk niet gelukt is. Maar de uitdaging was zo duidelijk, dat ze heeft gewerkt als eenrode lap op een stier!
Revenons à nos moutons .
Of liever : keren we terug naar het nederigste schepselke waarvoor de meeste vrouwen verschrikt op een stoel springen, dat we in onze huizen nooit kwijt raken, al zetten we nog zoveel vallen of leggen we nog zoveel vergift : de grijze muis .Want die is nooit zò dom, dat hij maar één gaatje heeft .Misschien heeft onze vriend nog een andere kwaliteit, die hij zelfs nog nooit bij zichzelf ontdekt heeft .Misschien is zijn branche slachtoffer van de globalisatie en de delocatie van onze bedrijven, die de slimmekes van de syndicaten niet hebben zien aankomen Een slimme ondernemer die vandaag product A niet meer kwijt kan aan de straatstenen, moet misschien een beetje inventief nadenken en product A of A gaan maken Een verkoper die geen yoghyrt meer kan verkopen, omdat die uit China veel goedkoper is, kan eens bij die Chinees gaan informeren?
Slotbedenking: in mijn loopbaan heb ik het zo dikwijls meegemaakt, dat Jozef of Kamiek op latere leeftijd noodgedwongen op non-actief werd gezet Maar meestal telefoneerde zijn patroon nog dezelfde dag naar een bekende, met de boodschap : die Jozef, of die Kamiel : laat die niet toe om elders te gaan! Die moet ge hebben Want als Jozef of Kamiel werkelijk GOED was, dan was hij goud waard voor iedere werkgever.
Kop op man! Vergeet niet van ondertussen op straat te komen! In de ogen van de meeste Vlamingen weegt gij en Uw lotgenoten heel wat meer dan zij die aan 50, of 52 jaar, op brug-pensioen gaan. Mensen als U hebben we nodig : de politiekers zeggen het zelf, met woorden, maar in individuele gevallen, zeggen ze, kunnen ze niets doen. Denk daaraan de volgende keer dat U moogt oordelen over hen in het kieshokje .
Eind juni stonden er volgens de Vlaamse arbeidsdienst VDAB in totaal 44.164 jobs open. Voor iets meer dan de helft daarvan, 23.498 om precies te zijn, ging het om vacatures waarbij de kandidaten aan geen enkele studievereiste moeten voldoen. Ze moeten dus geen diploma kunnen voorleggen op hun sollicitatie.
Voor 14.185 van die vacatures 'zonder diploma' was er ook geen enkele beroepservaring vereist. Ze staan bij manier van spreken open voor iedereen die ervoor wil solliciteren.
Uit de databanken van de VDAB blijkt dat er in Vlaanderen 52.629 werklozen in aanmerking komen voor de kwalificatie 'ongeschoold'. Ze hebben alleen lager onderwijs of de eerste graad (de eerste twee jaar) van het middelbaar onderwijs gevolgd. De omvang van deze groep werklozen blijft vrij constant. In januari van dit jaar waren het er op 200 na evenveel als nu, eind juli.
Bij de vacatures ligt het anders. De lijst van openstaande jobs waarvoor de werkgevers geen diploma of ervaring eisen, behalve de motivatie om de job te willen doen, is sinds januari van dit jaar met bijna 3.000 aangegroeid, van ruim 11.000 tot meer dan 14.000. De relatief hoge werkloosheid heeft de invulling van deze vaak ongekwalificeerde jobs dus niet verbeterd.
Een groot aantal van de jobs waarover het gaat, figureert al jaren op de lijst van zgn. knelpuntberoepen. Het gaat om functies waarvoor de werkgevers slechts met moeite (geschikte) kandidaten vinden. Voorbeelden hiervan zijn: verkoper, vertegenwoordiger, schoonmaker, bouwarbeider, metaalbewerker, inpakker, magazijnier, bewaker en horecapersoneel.
Voor een aantal knelpuntberoepen in Vlaanderen zijn er gewoonweg te weinig kandidaten met het vereiste diploma, zoals dat van ingenieur of verpleegkundige.
Maar het gebrek aan kandidaten voor beroepen als schoonmaker of verkoper heeft een heel andere oorzaak, weet de VDAB. Hier spelen vooral de lage lonen, de 'ongunstige' werkomstandigheden en het (al dan niet terechte) slechte imago van het beroep of de sector een grote rol. Dat geldt bijvoorbeeld voor de horeca of voor de schoonmaakbedrijven, maar ook voor handelszaken. De late werkuren en het vele weekendwerk bij een job als winkelverkoper schrikken blijkbaar vele potentiële kandidaten af.
Bron De Standard
Pssst
Eerst had er bovenaan dit stukje niet Adam en Eva gestaan, weggejaagd uit het Aards Paradijs, maar een schilderij van een Oude Meester, voorstellende het land waar de gebraden kiekens U in de mond vallen Aangeien echter de pluimveesector het zo al lastig genoeg heeft, wilde ik dan maar geen negatieve reclame voor hen maken. Ook wilde ik de VDAB geen klanten afpikken, ten voordele van het OCMW, door te suggereren dat boven op de geldelijke steun, er direct bereide maaltijden beschikbaar hadden moeten zn.
Zo werd (door Adam en Eva) de nadruk gelegd op het Goddelijk gebod : Gij zult, als straf voor Uw zonde van hoogmoed, Uw brood voortaan verdienen in het zweet Uws aanschijns. Gebod, dat weeral uit reden van een der Zeven Hoofdzonden uit voorgaand stukje, door de VDAB hartsgrondig onderkropen wordt. Uit naam der sacrosante solidarité .Solidariteit tot iedereen aan de bedelstaf is .
Het woord knelpunt-beroep is noch min noch meer een luiaardwoord, uitgevonden ten behoeve van de vele werkschuwen, plantrekkers, straatlopers, gedrogeerden en mini-criminelen, die men op die manier probeert uit het straatbeeld en uit de statistieken te houden. Omfloerste omschrijvingen, waarin de Linxen zo vindingrijk zijn Remember de letters N & N der Nazis, die stonden voor Nacht und Nebel, waarin de tegenstrevers moesten verdwijnen. Dat stond op elk document die diens lot bezegelde, van de aanklacht tot en met de strafuitvoering. Het was de leidraad voor de Rechters : aan de Gestapo-opdracht N & N in de rechter bovenhoek was nu eenmaal niet te ontkomen Ja, die Duitse Nationaal Socialisten,de Nazis : dat waren nu eens echte socialisten uit één stuk!
Daarom stel ik voor, om, op basis van ieders lichamelijke geschiktheid, per beroep een beurt-systeem in te voeren. Wie weigert en volhardt, krijgt een attest als parasiet, door een bekwaam tekenaar aan te brengen op hun paspoort, op hun huisgevels en desnoods op hunn voorhoofd. Als een Kaïnsteken. Of als een Jodenster, die andere sympathieke uitvinding der Nazis De tweede fase in de werkweigering zou dan de overbrenging zijn naar een strafkamp met militaire tucht. Iets in de zin waarvoor ooit het opschrift boven de poort werd voorzien : Arbeit macht Frei, al zou dat meer moeten luiden Le Travail cest la Liberté de lHomme ., met als onderschrift : Et pour les Arabes la même Chose.
Voor mijn part mag de Swastika daarbij afgebeeld staan : Links de Swastika en Rechts de Turkse Halve Maan, zodat de import-doppers/knelpuntberoep werkweigeraar zich daar binnen kan thuis voelen.
Het geheel mag onderlijnd worden met de Araab-spreuk Allah Akbar Allah est Grand, in spaghetti-schrift.
Het leugenachtige gekraai van de linksmens spreekt boekdelen. Zolang de geschiedenis nog niet is veranderd mogen Christenen worden aangesproken op de kruistochten. Maar over 9/11 moeten we maar eens ophouden.
Het Christendom moet afgeschaft worden omdat ze bloed hebben vergoten, maar de overheid en Islam die hetzelfde doen of deden, mogen blijven. Het Christendom moet afgeschaft worden omdat zij sprookjes vertelt, maar geen probleem met de sprookjes van Mohammed of de leugens van de politiek. Met de Taliban en Hamas moet je praten, met Geert Wilders niet.
Maarten van Rossum legde bij K&B even uit hoe de linksmens denkt. Van Rossum is van mening dat Wilders niet mag regeren. Punt uit. Dus ook niet als hij zijn hele verkiezingsprogramma opgeeft bij de onderhandelingen. Ofwel, Wilders zou zelfs niet mogen regeren als ie het PvdA programma zou kopiëren.
Het gaat dus totaal niet meer om de inhoud. Het gaat om de persoon. Maar dat kun je zo niet zeggen, dus noemt van Rossum het maar principes. De één schreeuwt, de ander heeft de stille hoop dat de onderhandelingen zullen mislukken, Wilders-haat verpakt in lieve woordjes.
Begrijpelijk dat links in paniek is. Door hun eigen haat is Wilders de grootste vernedering die de linksmens kan overkomen. Daarmee creëert links feitelijk zijn eigen hel. De anti-Wilders campagne van de afgelopen jaren, heeft alleen het wij-gevoel in eigen kring gestreeld, maar geen enkele andersdenkende overtuigd. Men probeerde Wilders is slecht uit te leggen aan mensen die niet over straat durven.
Dat staat nog los van de zakelijke kant van de zaak. De kans om minimaal 18 mjd te bezuinigen is groter met Wilders, dan zonder Wilders. Daar gaan alle linkse baantjes. Dan vervalt, met belastinggeld gesubsidieerde status, prestige, en de roem in gezellige praatclubs die nooit iets presteren.
Ons economisch probleem is hoge overheidsuitgaven, teveel gelijkheid, teveel zekerheid, en overheidsuitgaven die alle zeven hoofdzonden stimuleren. Als Nederland in economische malaise terechtkomt, zoals Spanje en de USA, dan hebben wij niet meer de wilskracht om daar uit te klimmen. Teveel Nederlanders verwachten dat de overheid hun probleem oplost. De 18 miljard bezuinigingen zijn een stap om die toestand 180 graden te keren.
Bij de PaarsPlus onderhandelingen gingen linkse partijen op veel punten mee om te bezuinigen. In die positie is het lastiger voor links om de 18mjd bezuinigingen te bekritiseren.
Over Wilders komt de linksmens wel heen. Die 18mjd bezuinigingen is de echte bedreiging voor links. Het subsidie-imperium zou nu wel eens stuk kunnen gaan. Dat wordt een teleurstelling voor velen die geslachtofferd worden: ze moeten opeens echt gaan werken. Dat is veel erger dan Wilders
Hoofdzonde
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hoofdzonde is een term die voornamelijk in de katholieke kerk wordt gebruikt. Het gaat hierbij om zeven zonden die ieder aan de basis liggen van vele andere zonden. Ze werden als lijst in de 6e eeuw opgesteld door Paus Gregorius I, maar zijn al in de 4e eeuw door geestelijken in een gesystematiseerd overzicht beschreven. In de Bijbel zijn verschillende opsommingen van zonden te vinden[1], die echter niet overeenkomen met de lijst van de zeven hoofdzonden. Het begrip hoofdzonde wordt wel eens verward met het begrip doodzonde of zware zonde.
Dat verschijnsel, die werkschuwheid, dat bestaat volgens mij, niet bij ons in Vlaanderen ..Maar ik ka mij altijd vergissen, want in mijn loopbaan heb ik nooit vertoefd in die middens. Dat het bestaat in Wallo/Brux zal ik niet ontkennen, gezien de verkiezingsresultaten van de Partie Scandale.
Die werkschuwheid moet volgens mij een irreëel gevoel geven. Al kan het zijn, dat men, eenmaal gewend geraakt, er een Übermesnch gevoel ontstaat. Wat dan het verkiezingsresultaat van de SPA in Vlaanderen uitlegt. Komen we, op die manier geredeneerd, niet zeer dicht in de nabijheid van de Hofmeiers? En groeiden uit die Hofmeier-kaste dan niet stilaan de blauwbloed-achtigen? Een redenering die ons dan zou brengen bij de verknochtheid van de Linkxen aan het Vorstendom .
Inderdaad : een mens is nooit te oud om te leren!
Ondergetekende heeft veel te veel, te hard en te lang gewerkt : de Hofmeier-achtigen zijn druk bezig hem zijn zuur verdiende spaarcentjes af te nemen. Wat wil zeggen..te herverdelen aan zij die er nooit voor gewerkt hebben, via mankopende begrotingen en altijd lege staatskassen Geen wonder dat hij (ik dus) de taal der opstandigen predikt : niet andersmans volk eerst, maar eigen volk eerst!
Zolang echter dat Vlaanderen niet Zwart-Geel zal kleuren, zal er niet veel veranderen. Wij zijn Nederland niet, waar er een inerte bedorven minderheid als een blok aan ons been dient te worden voortgetrokken. Niet dat wij daarvoor het Waalse broedervolk als geheel zouden minachten maar zolang zij die PS als een gouden kalf blijven aanbidden, kunnen wij niet anders. Zo niet dreigen wij mee de dieperik te worden ingezogen.
Er moet dus niet zozeer gezicht worden naar oplossingen in de soico-econmische sfeer, maar er moet GEWERKT worden. Net zoals, wat ik onlangs zeer spitsvondig gezegd vond, dat Vlaanderen ook een werkwoord is.
Werken in het zweet zijns aanschijns : dat is al sinds Adam en Eva, en zal nooit anders zijn. En al het overige is Schone Schijn!
Pssst II
Dat Arbeid adelt (zie foto) hebben de Frontaliers die tussen de twee Wereldoorlogen in Vankrijk landarbeid gingen doen, nooit gevoeld. Zij gevoelden alleen hun kapotte ruggen en hun geschaafde knieën. Zij wisten alleen dat zij om den brode voor maanden in den vreemde moesten uitwijken, om uren te kloppen tot 18-19 per dag, want in eigen streek was er geen werk en VDAB moest toen nog uitgevonden worden. In Duitsland bestondt toen al het begin van Sociale Wetten maar dat was een duivelse uitvinding van Hitler en de NSDAP .Nu zijn ze uitgestorven, en de moeders, hun vrouwen leven ook niet meer. Hun Odyssee werd zelden te boek gesteld, hier en daar door een kapelaan van te lande, maar zij hebben ons Volk getoond wat WERKEN was. Hun verdienste hield ongeveer dezelfde tred als die van onze vissers en IJslandvaarders. Na maanden labeurwerk, waren zij voor korte tijd de koning te rijk, in de al maar voortrazende cyclus der seizoenen. Als Vader thuis kwam, was het telkens feest. Ook ten onzent. Tot op zekere dag er werk kwam in eigen streek dank zij een latere VNV-oorlogsburgemeester, die de Verwoeste Gewesten hielp terug opbouwen. De Ieperse advocaat Jeroom Leuridan was de bezieler en dat heeft hij na de oorlog moeten bekopen. Dank zij de helden van de Witte Brigade, die, nadat de Canadezen en de Polen ons met de wapens hadden bevrijd, als ratten uit de grond kwamen gekropen. We zagen ze, wij, als kind tijdens de bezetting, werkloos met de handen in de broekzakken, tegen hun deurgevels geleund staan te staan s Nachts wisten we, waren ze aan het blauwen (=smokkelen) of ze waren bezig met de oogsten van hun buren in brand te steken .Hun leider? Een goede bekende van de plaatselijke Kommandatur, die tijdig geld en moeite gepompt heeft om van kant te veranderen .
Als U namen wilt, dan moet U de fotos gaan bekijken van de inhuldiging van het Bevrijdinsmonument aan de overkant der Lakenhallen in Ieper.
Samengevat : Geert Wilders, en ook Nederland, zij geven ons moed! Ook eens bij ons komt het uur, gloeiend als vuur .
Een uitnodiging voor een anti-islamitsich 'varkensvleesfeest' heeft in Frankrijk voor heel wat beroering gezorgd. De organisatoren hadden via Facebook een uitnodiging verstuurd voor een feest in Orléans met veel varkensvlees en alcohol, om zeker te zijn dat het feest enkel onder vrienden blijft, zo luidde het. Dat meldt het Franse dagblad 'Libération' vandaag.
Een van beide organisatoren is een lokale politicus van een extreem-rechtse partij. Waar en wanneer de bijeenkomst zou plaatsvinden blijft onduidelijk. Volgens de oppositie is de actie een logisch gevolg van de ruk naar rechts van de Franse president Nicolas Sarkozy.
"Als Sarkozy de ideeën van het Front National imiteert, is het geen wonder dat rechtse aanhangers methodes van extreem-rechts kopiëren", aldus Mehdi Ouraoui van de linkse PS-partij.
De Franse president heeft strenge maatregelen aangekondigd om de criminaliteit in het land te bestrijden. Zo wil Sarkozy het onder andere mogelijk maken om de Franse nationaliteit van zware misdadigers van buitenlandse origini, af te nemen. (afp/adv In De Morgen)
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Waarom is een BBQ (onder vrienden) met varkensvlees en een lekker pintje bier daarbij anti-islamitisch?Zijn die van Linx nu helemaal op hun achterhoofd gevallen? We zetten Knorretje in tegen de Koran, en dat beste moge winnen!
En als Sarko, die zeker onze vriend niet is, nu eindelijk realistisch begint te worden, is dat dan extreem-rechts imiteren? Wij zouden zeggen: dat bewijst alleen dat de man beschikt over een flinke dosis gezond verstand! Of dat hij dolgraag een tweede Ambtstermijn zou mogen genieten .Sarko bewijst alleen dat hij de tekenen des tijds heeft begrepen .
Die Linxen van overal zijn in de woestijn verdwaald, en weten op geen duizend jaar meer de goede richting te vinden. Ze zullen zich dus moeten behelpen met kamelen : dat zijn de schepen der woestijn ..Als dat meteen geen goede oplossing zou zijn voor de files op onze autowegen : Linkx en alles wat aangespoeld is, dienen zich voortaan van A naar B te begeven per kameel of dromedaris. Dat is trouwens in de Prachtlanden niet alleen het aangewezen vervoermiddel, de kameel is tevens een traditioneel betaalmiddel waaraan iemands rijkdom gemeten wordt. Ze zouden dus moeten staan springen om hun bijeen gestolen rijkdom te etaleren.
Als de kameel al de redding is voor het dichtslibbend verkeer, dan betekent hij meteen ook de redding van het milieu daar diens uitlaatgassen zekerlijk de ozonlaag niet zullen aantasten. Integendeel, zijn messtof kan ofwel dienen als brandstof, dan als natuurlijk recupereerbare meststof waaraan zo hoge nood in de natuur. Denk aan de sterk verminderde voorraden guyana, duizenden jaren oude poep van meeuwen, niet meer te betalen meststof in onze landbouw ..
Wij, Westerlingen, zullen ons des te vrijer en des te sneller kunnen voort bewegen, onderweg naar weer eens een Vlaamse Kermis, met pensen, saucissen, bloedworst, beenhesp aan t spit, en coteletjes, rijkelijk besproeid met een dozijn gezonde Bruine Leffes. Zonder vrees voor saccochentrekkers of straatcriminelen met donkere huidskleur.
Een ideetje voor na Die Wende, als Vlaanderen en Wallonia elk hun eigen paspoorten zullen mogen aanmaken, die actie van Sarkozy. Wij geven Vlaamse paspoorten uit, alleen aan autochtonen. Aangespoelden krijgen er eentje met hun eigen vlaggetje in t groot, met kleintjes ergens in een hoekje een heel klein Zwart Leeuwtje, dat er zo weer af kan bij de minste aanleiding. Eindelijk zou het begrip ongewenste vreemdeling weer zijn volle draagkracht hebben. Dan zijn wij misschien goed op weg, om Zwitserland-aan-de-Noordzee te worden.
Ben ik nu racistisch? Integendeel, ik vind dat zon Vlaamse kermissen duizend keer beter zouden aanslaan dan al die slogans, die alleen kurieren am Symptomen ..Zegt men trouwens niet dat de liefde van elke man(vrouw) door de maag gaat?!
03.08.2010 11.21u - De regeringsonderhandelingen lijken steeds absurdere vormen aan te nemen. Nadat het vorige week eerst luidde dat het water tussen Vlamingen en Franstaligen veel te diep was, kregen we plots hoopvolle berichten en lofbetuigingen aan het adres van Elio Di Rupo te horen. Nu de onderhandelaars een weekje vakantie hebben, slaat La Libre Belgique nagels met koppen: De kloof tussen de Vlaamse en Franstalige onderhandelaars is meer dan ooit een afgrond geworden.
Dit komt uiteraard niet als een verrassing. Afgelopen week schreven we al dat het niet de schuld zal zijn van de Vlamingen indien het ook dit keer misloopt. Met het premierschap voor Di Rupo en het voorzitterschap van de Kamer voor Flahaut was het afbieden aan Vlaamse kant immers al voor de verkiezingen begonnen. De tegenstellingen tussen noord en zuid zijn echter van die aard dat de impasse compleet is.
Verder blijven onderhandelen heeft geen zin meer, en dat weet Bart De Wever goed genoeg. Het was immers de N-VA-voorzitter die begin vorig jaar stelde dat het niet meer lukt om verdere stappen in de staatshervorming te zetten door onderhandelingen met de Franstaligen (De Standaard, 02.01.09). Is hij zijn eigen woorden inmiddels al weer vergeten?
Bron VB
o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Voor Bart De Wever moet het niet moeilijk zijn, om tegenover mijn spreuk, compleet het tegenovergesteld te zeggen. Hij is er meer dan in staat toe! Ik zeg : Verba volent, scripta manent.
Hij zal antwoorden, dat Aristoteles zijn hele leven is blijven zoeken. Zelfs in volle dag, met een stallantaarn op het marktplein, zocht hij een mens. Hij woonde dan ook in een (lege) ton ..wat bewijst dat hij wel een slag van molen zal gehad hebben.
En dan weer ik : Ahasverus, de wandelende Jood, vond ook nergens rust noch duur. Zelfs de Vliegende Hollander vond die niet .
Maar politici zijn geen Ahasverussen, of Wandelende Joden! Politici moeten mannen uit één stuk zijn : één man, één woord. Geen papegaai of windhaan. Laat dat over aan de clowns. Aan de Sossen of aan de Tjeven.
Of is Bart De Wever een clown, een harlekijn, een Houten Klaas, waarvan de touwtjes getrokken worden in de tricolore cenakels van de Macht? Nog even de spanning aanhouden, Bart, en dan de handdoek gooien. Het zal het enige middel blijken te zijn om niet mee in de Belgische afgrond te worden gesleurd .Dan kunnen we weer verkiezingen houden, en zal Vlaanderen niet alleen geel kleuren, maar Zwart-Geel. Kom dan op verkiezingsavond niet af met dubieuze EU-vlaggen maar : recht voor de raap! Met wapperende klauwende leeuwen. Wij, van het Vlaams Belang, willen U gaarne de onze even voor de gelegenheid uitlenen. Ons beider vlag is de Geel-Zwarte Leeuw : waarom kunnen wij dan niet samen op de tafel gaan staan onze Vrijheid verdedigen?
In ons hart is geen na-ijver of leedvermaak. Jullie hebben de eigen formule uitgeprobeerd : stap voor stap, en jullie hebben gezien dat het niet werkt. Durf er voor uit te komen, dat Schitlz als orgelpunt aan zijn leven moest toegeven dat hij zich vergist had. Gebruik dus de formule van Karel Dillen : liever mager hond in het bos, dan vette hond aan de ketting .
En zeggen, dat Karel Dillen indertijd met zijn gezegde nu niet precies U bedoeld heeft .Karel was een erudiet man, en om U niet te kwetsen, had hij wel een ander gezegde gekozen .
Koning Boudewijn wilde trouwen met zijn stiefmoeder"
In een nieuwe biografie, van auteur Thierry Debels, sneuvelt het imago van koning Boudewijn als de alom geliefde vorst. De auteur stelt dat hij kan aantonen dat Boudewijn een relatie had met zijn stiefmoeder, Lilian Baels, en dat de twee zelfs trouwplannen hadden. Dat meldt Story.
Je moet weten dat Lilian er alles aan wilde doen om koningin van België te worden. Ze was een bloedmooie vrouw. Ze was getrouwd met Leopold III, die niet alleen veel ouder was maar ook nogal wat buitenechtelijke relaties had. Lilian zag in Boudewijn de kortste weg naar de troon. Boudewijn was zo verliefd op Lilian dat hij ernstig overwoog met haar te trouwen, maar dat is afgeblokt door de regering
Boudewijn was heel goed bevriend met de Spaanse dictator Franco, die veel bloed aan zijn handen heeft. Bovendien had Boudewijn een groot aandeel in de moord op Lumumba
Debels verklaart waarom Boudewijn niet zalig werd verklaard
Vorige zaterdag was het zeventien jaar geleden dat koning Boudewijn overleed. Het land stortte zich toen in een diepe rouw, maar Debels stelt dat de vorst helemaal niet zo minzaam was als gesteld wordt, maar eerder koud en berekend was en absoluut niet geliefd was bij zijn entourage.
Toch niet zalig De zaligverklaring van Boudewijn, waar kardinaal Danneels tijdens de begrafenis van onze vorst al op zinspeelde, zou dan ook op enkele negatieve onthullingen zijn gestrand. Lilian wilde koningin worden De bewering dat Boudewijn een relatie had met zijn stiefmoeder, staaft Debels als volgt. "Dat gerucht gaat al jaren mee en werd ook door toenmalig premier Van Acker genoteerd in zijn dagboek. Ik heb bevestiging gekregen dat wat Van Acker neerschreef, waar is. Boudewijn had jarenlang een relatie met zijn stiefmoeder. Sterker nog: er zijn zelfs trouwplannen geweest tussen Boudewijn en Lilian. Dat werd me door verschillende bronnen bevestigd. Je moet weten dat Lilian er alles aan wilde doen om koningin van België te worden. Ze was een bloedmooie vrouw. Ze was getrouwd met Leopold III, die niet alleen veel ouder was maar ook nogal wat buitenechtelijke relaties had. Lilian zag in Boudewijn de kortste weg naar de troon. Boudewijn was zo verliefd op Lilian dat hij ernstig overwoog met haar te trouwen, maar dat is afgeblokt door de regering. Als hij dat zou doen, zette hij niet alleen de monarchie op het spel, maar ook de toekomst van het land".
Het mag dan ook niet verbazen dat Fabiola en Lilian niet de beste vriendinnen waren. Maar volgens Debels wist Fabiola niets af van de voormalige relatie van haar man met zijn stiefmoeder.
Bron HLN
Pssst
Tussen Motril (Spanje) waar de oude vermoeide man, na een vermoeide dag van nietsdoen in een nutteloos leven, eenzaam in zijn zetel stierf, en de kuise kus op de vliegtuigtrap die we allemaal zagen i het bioscoopjournaal, liggen twee verloren mensenlevens. We zagen die familiale verwelkoming, maar we zagen ook, alhoewel de camera op een eerbiedwaardige afstand moest blijven, de verliefde verlegenheid van de jonge snaak, die toen aan Paternosters helemaal niet dacht, maar aan andere, meer wulpse dingen We zagen de flamboyante bloedmooie dame, onder het oog van haar 100 maal overspelige echtgenoot (iets wat we toen nog niet mochten weten! Maar een falmile-trek is bij dat soort mensen) op een uitdagende manier haar jonge minnaar op een medeplichtige manier begroeten We werden verondersteld het plaatje op moeders koekendozen veilig in onze harten te bewaren. De jonge Koning, vol liefde voor zijn bevallige stiefmoeder, die wist waar Abraham de mosterd haalt
Dat was toen, lang voor het Spaanse graan de orkaan moest weerstaan, en de jponge Koning, in plaats van zijn vurig ros, s avonds de Paternoster moest bestijgen. Toen moest Kardinaal Suenens de non nog gaan overtuigen om naar het koude Noorden te verhuizen .om er als een dor oud vrouwtje sprookjes te schrijven voor de Efteling.
De roddelpers zweeg toen al lang over die ene slaap-coupé waarin de Prins en zijn niet-adelijke stiefmoeder samen waren afgereisd naar het warme Zuiden onderweg naar een zalige vacantie-met-zijn-tweetjes .Ja, dat deed de roddelpers toen ook al : zwijgen als t moest. Ook toen Fabiola er eenmaal was, kon ze zwijgen in s Lands Hoger Belang .Zelfs het haarke-pluk tussen Fabioila, pas getrouwd, en Lilian werd zedig verzwegen. Er werd alleen bericht dat Lilian met haar veel oudere gemaal hals over kop (met medeneming van de inboedel) s nacht Laeken had verlaten om naar Ciergnon uit te wijken .Boudewijn zou zijngeliefde nooit meer terugzien, tenzij bij de begrafenis van zijn vader en liefdes-rivaal, waar ze elkaar geen blik waardig achtten .
Een Koninklijk drama in vele bedrijven, dat duurt tot op de huidige dag, waar een anonieme boogschutter de stokoude Spaanse furie, zodra die in het openbaar verschijnt, dreigt met de pijl van zijn (haar?) kruisboog te zullen doorboren. Vandaar die appel, want Fabiola kent haar wereld in sprookjesland De Boze Heks uit het sprookje, die Sneeuwwitje Liliane wilde doen bijten in de vergiftigde appel en Willem Tell die de appel schoot op het hoofd van zijn zoontje Dame Fortuna, die het Noodlot uitdaagt .De rivalen zijn verdwenen onder hun respectievelijke grafzerken : Zij, Dame Fortuna lééft en gaat straks de geschiedenis in als de in lange witte gewaden geklede Gelukzalige Fabiola di Mora y Aragon von Sachsen-Coburg-Gotha. Kinderloos. Straks vaart zij ten hemel in een geur van heiligheid, om ergens hierboven, ver weg van de kant waar de overigen zitten, het handje van haar Koning-Pater voor eeuwig vast te houden. In alle eer en deugd, en boven tafel .
Maar zalig verklaard worden, dat zit er dus niet meer in. Laat staan heilig .
Paul Huybrechts waarschuwt ons land voor de hyena's van de financiële markten. Paul Huybrechts is publicist en voorzitter van de Vlaamse Federatie voor Beleggingsclubs en Beleggers. Huybrechts vraagt zich af of en wanneer België in de Europese bezemwagen belandt.
·
De hyena's van de financiële markten aarzelen nog om aan te vallen. België is een taai beest, weten ze
'Als de eerbiedwaardige Financial Times België op de korrel kan nemen, zal ze dat niet laten. Nu schiet de FT op de voorpagina opnieuw op België.' Aldus De Tijd woensdag op zijn website. De Financial Times verwees naar de extra besparing van 1,3 miljard die dit jaar nog moet worden gerealiseerd. Dat was van De Tijd behoorlijk geëngageerde journalistiek, een beetje patriottisch zelfs, maar het klopt ook wel dat de angelsaksische wereld zich al lijkt te verkneukelen in de ondergang van het land waarmee wij het hier wel moeten stellen. Een land dat ik alleszins niet wil inruilen voor de thuislanden van de Financial Times, het Verenigd Koninkrijk dus en de VS. Misschien wel voor Canada, maar daarover een andere keer.
Trouwens, de pot verwijt de ketel. 'The US is one foot away from a deep and permanent economic grave', toonde professor Laurence Kotlikoff van Boston University deze week in dezelfde krant aan. Het land is er 'erger aan toe dan Griekenland', maar het beschikt natuurlijk over 's werelds reservemunt. De geldpersen houden de VS boven water. Veeg dus voor uw eigen drekkige deuren, sakkerse angelsaksers!
Na deze uitval zijn we wel in staat om zonder turista een dosis alarmerend nieuws over België te verteren. Want het klopt wel degelijk dat de hyena's van de financiële markten België in het vizier hebben. Ze aarzelen wel nog om aan te vallen. België is een taai beest, weten ze. Ze zijn nog niet vergeten dat de Belgen onder Dehaene en Verhofstadt van 140 procent schuld (in verhouding tot het BBP in 1993) naar goed 80 procent (in 2008) zijn gegaan en onder Martens, Dehaene en Verhofstadt een begrotingstekort van 15 procent (in 1981) naar een evenwicht ombogen. Als België wil, kan het iets. Maar sinds 2007 lijkt het land toch weer de trappers kwijt. Een begrotingstekort van 5,2 procent lonkt nu, terwijl de uitstaande schuld alweer de 100 procent voorbij is. Dat is in wel meer landen het geval, natuurlijk. Vraag is toch of en wanneer de PIIGS-landen (Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje) in de Europese bezemwagen het gezelschap krijgen van België.
Jagers op vinkenslag
De Financial Times zit alvast op vinkenslag, want journalisten mogen zoals wildlife filmers, 'a kill' nu eenmaal niet missen. En er zijn wel degelijk leeuwen echte, en ook heraldische - gesignaleerd die België best lusten. Het Chinese ratingagentschap Dagong duwde België al enkele weken geleden in de reddeloze hoek. En ook Nouriel Roubini heeft ons land in de gaten. Hij is van beroep slechtnieuwsbrenger, een figuur die in het theater liefst op gruwelijke wijze wordt omgebracht. Het onheil zelf overleeft dan wel de onheilsprofeten, zoals mevrouw Cassandra in haar boeiende leven ondervond.
Wat zei Roubini dan wel? Op 30 juni noemde hij België 'het eerste land in het hart van de eurozone dat als potentieel probleem van overheidsschuld op de radarschermen van de beleggers verschijnt'. In een uitgebreide studie zonder feitelijke onjuistheden, werd België 'de Maginot-linie' genoemd van Europa, naar het voorbeeld van de defensie die vóór de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers werd uitgebouwd en die door de Duitsers in mei 1940 belachelijk werd gemaakt. Maginot was de eerste van veel domino's. Metaforen zijn maar beelden, maar het klopt wel dat als België zijn financiën niet onder controle krijgt, de hele euro weer wat zieker is. Misschien meteen ongeneeslijk. België is namelijk geen perifeer Griekenland.
Daarom kan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden voorspeld dat Angela Merkel en Jean-Claude Trichet de Belgische onderhandelaars Elio Di Rupo en Bart De Wever alsnog op die verantwoordelijkheid zullen wijzen. Zo dat al niet gebeurd is.
Dat de markten België in het vizier hebben bleek deze week opnieuw uit een studie over België (flauw 'Flanonia' genoemd als contractie van Flanders en Wallonia) van de kleine Britse vermogensbeheerder Bedlam Asset Management. John Mauldin stuurde het werkstuk aan het miljoen abonnees van zijn newsletter wereldwijd, en nadien ging het een eigen leven leiden op de website nakedcapitalism.com. Bedlam gaat dezelfde toer op als Roubini. "The standard surprise candidate for sovereign default by end-2012 is Belgium", zo luidt het. "België is op zich met een kleine 400 miljard euro schuld peanuts in de wereld, maar het land herbergt wel de feitelijke hoofdstad van Europa." En de chaostheorie heeft intussen de volkswijsheid bevestigd dat kleine oorzaken (zoals België) grote gevolgen kunnen hebben.
Crisis kost 7 miljard
Betlam schetst wel goed hoe belangrijk de EU voor Brussel is. Pakweg 32.000 ambtenaren, 10.000 lobbyisten en diplomaten, 1.200 journalisten leven en verbruiken in Brussel. De EU betrekt per jaar voor één miljard euro ruimte en elektriciteit. En dan is er nog de NATO met 5.000 Brusselse medewerkers. Hou er rekening mee dat dit hoe dan ook niet blijft duren, waarschuwt Betlam terecht, want in de hoofdsteden van de EU-lidstaten gaan de kranen dicht. De Nederlandse liberalen van de VVD beloofden inderdaad tijdens de jongste verkiezingen hun Europese bijdrage te zullen halveren.
Betlam schetst een geschiedenis van België zonder de talrijke fouten die ingewijden bij dit soort analyses vaak de schouders doet ophalen. De verwarring tussen Vlaams Belang en N-VA wijst natuurlijk wel op onvergeeflijke slordigheid. En dat bij een splitsing van België de Franstaligen 65 procent van de Belgische staatsschuld zullen meenemen, durft zelfs de fanatiekste Vlaamse secessionist niet dromen. Betlam schrijft zwart op wit dat Vlaanderen weg kan komen met een begrotingsoverschot dus geen tekort - en met een klein schuldje dat je alleen in Skandinavische landen aantreft. Vermogensbeheerders kun je echt alles wijsmaken!
Toch uitkijken, want ze roddelen hun hersenspinsels rond en voor je het weet, slaat het vuur in de pan. Belgische overheidsobligaties worden dan geshort (naakt verkocht) en van de weeromstuit betalen we pakweg twee procentpunten meer voor onze schuld, dus geleidelijk 7 miljard jaarlijks. Die 7 miljard moet extra worden bespaard, bovenop het tekort van 25 miljard dat we al tegen 2015 moeten wegwerken. Het zal nog meer pijn doen.
Die zoon van een mijnwerker en die zoon van een krantenboer moeten de hyena's van de financiële markten daarom zo snel mogelijk doen afdruipen. Kajietend, met de staart tussen hun poten. Deze leiders zijn dat hun sibben verplicht. Leerde professor Aristoteles ons niet dat de verdediging van de polis de eerste missie is van de politiek?
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
('Flanonia' genoemd als contractie van Flanders en Wallonia) : de bijklank in de term Flamonia doet mij eerder denken aan een fluim, of een pneumonia, in ieder geval iets vies, dat in elk kwalijk eindigend sprookje altijd voorkomt.
Dat wij met zijn allen, zowel individueel als gezamenlijk, nu al verarmd uit het avontuur zullen komen, is echter maar al te duidelijk. De prutsers van 2007 en deze van 2010 laden een enorme eeuwigdurende schuld op zich. Aan Vlaamse kant (Tjeven en Schiltzianen) omdat ze misdadig naïef zijn, en aan Waalse kant (PS, FDF en CdH) omdat ze op een misdadig manier hun eigen hangmat-belang blijven najagen. Ge-institutioneerde anti-democratie in stand gehouden door een wereldvreemd bemoeiziek Koningshuis.
Wat er ook van aan zij, ze zijn beiden onbekwaam in de hoogste graad. Even onbekwaam als de Media die ze indekt!
De internationale jagers op grof wild ruiken dus bloed. Moesten er krachtdadige mannen en vrouwen aan het bestuur zijn, zouden ze zich wel bedenken. Een leeuw laat zich zomaar niet afschieten. Een schaap wel! E schapen slachten, dat is een specialiteit uit de Moslimlanden .
Men zal de Vlaams Belangers slechts toelaten, als het kalf verdronken is. Mooi voorbeeld met Alexandra Colen, die van in 1984 de noodklok geluid heeft over de misbruiken in de Kerk, maar geen gehoor vond, omdat ze deel uitmaakte van wat Danneels de Partij der Wilden meende te moeten noemen. Misschien kan Roger Vangheluwe hem nu troosten. Met een Stout Rogeetje uit de brouwerij van Sint Sixtus.
Herinnert U zich nog, dat hier al diverse keren te lezen stond, dat wij Vlamingen, Brussel moeten verkopen aan de meestbiedende. Aan de Eu, de Navo, Amerika, of desnoods aan de Gok-Chinees. Dan zij wij af van die lastposten, en wie weet, brengt de verkoop genoeg op om de Staatsschuld aan te zuiveren. Alla, ik bedoel, ons deel van de Staatsschuld. Desnoods kunnen de Walen op hun beurt het TGV-station van Luik versassen om hun deel af te korten. Of de paar nutteloze scheepliften, de Hellende Vlakken en de Métro Léger van Charleroi .Met de waterval van Coo er bovenop, als pasmunt
Of weete wa? Stel een consortium van 100 bezorgde huismoeders aan het hoofd van het land. Die zijn misschien niet ideaal, maar in ieder geval beter dan het zootje dat nu wil maar niet kan regeren. Uniek in de Geschiedenis, en tenminste van hetzelfde niveau als Aristoteles die beweerde alles te weten over de verdediging van de eigen transen, zijnde de eerste zorg voor politici.
Zeg, die Aristoteles, dat was toch geen Vlaams Belanger, zeker?! Eigen transen eerst : waar blijft dan de sacrosante solidariteit?
Maar, zoals gezegd, als het van hen moest afhangen Die Huybrechts heeft op dat punt gelijk, alhoewel hij het anders bedoelt danik. Vergeten we niet wie thans onderhandelt om de palliatieve periode alleen maar te rekken!
Die zoon van een mijnwerker en die zoon van een krantenboer moeten de hyena's van de financiële markten daarom zo snel mogelijk doen afdruipen. Kajietend, met de staart tussen hun poten. Deze leiders zijn dat hun sibben verplicht. Leerde professor Aristoteles ons niet dat de verdediging van de polis de eerste missie is van de politiek?
Piet Heyn, Piet Heyn, Piet Heyn zijn naam is klein,
Zijn daden benne groot, zijn daden been groot :
Hij heeft gewonnen de zilverenvloot!
Nederland-België: 1 0
02.08.2010 11.50u - Het lijkt er op of Nederland de race om het snelst een regering op de been te brengen gaat winnen. In België staan Elio Di Rupo en Bart De Wever nog altijd nergens, in Nederland kunnen de onderhandelingen over de regeringsvorming echt beginnen nu ook het CDA zich heeft neergelegd bij een minderheidskabinet dat de gedoogsteun zou krijgen van de rechtse Partij Voor de Vrijheid. In ruil kan Wilders dan uitpakken met een kordaat asiel-, migratie- en veiligheidsbeleid.
In Belgisch jargon: alsof VLD en CD&V een regering zouden vormen met de goedkeuring van Filip Dewinter en zijn Vlaams Belang. Niet alleen blijkt dat zoiets in Nederland ethisch aanvaardbaar is, het zou ook kunnen wérken, schrijft Jan Segers. (Het Laatste Nieuws, 02.08.10)
De journalist merkt terecht op dat een soortelijk minderheidskabinet in Denemarken al tien jaar goed werkt, en ook in Noorwegen en Zweden zijn minderheidsregeringen meer regel dan uitzondering. De vraag of zon regering wel de democratische spelregels eerbiedigt, is daar al lang geen punt van discussie meer, stelt Jan Segers. Meer zelfs: vaak respecteert een minderheidskabinet de wil van de kiezer meer dan een Belgisch lappendeken van contrasterende partijen die samen een meerderheid vormen. In zon meerderheid zitten doorgaans meer verliezers dan winnaars, merkt Jan Segers terecht op.
Terug naar Nederland. Daar weent links bittere tranen. Eigen schuld, dikke bult. Job Cohen (PvdA) die naar de verkiezingen trok met de belofte Geert Wilders de pas af te snijden, heeft na de verkiezingen de rode loper uitgerold voor zijn grootste vijand. Cohen wou perse een Paars-plus-kabinet in het zadel en weigerde een regering van VVD, PvdA en CDA. Cohen heeft gegokt en verloren en is zoals waarnemers opmerken ongewild de architect van het rechtse kabinet. Grote winnaar is Geert Wilders. Die stuurde meteen een (open) briefje naar zijn tegenstander: Ontzettend bedankt, Job! Omdat jij een middenkabinet blokkeerde, kan nu een rechtse politieke samenwerking ontstaan. Geweldig gedaan!
Bron VB
o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
De dag dat iemand van het Vlaams Belang een telegram kan sturen naar een van de gebuisde Linxe voorzangers (di Rupo, Onkelinx, of weet ik veel) met ongeveer dezelfde inhoud als Wilders kon sturen naar Cohen, dan zal er mogen staan : Holland/België 1-1. Echter niet voor lange tijd. Want het Vlaams Belang doet slechts aan regeringsdeelname mee als er voorafgaandelijk een regeerakkoord bestaat over het opdoeken van België .Lang zal er dus niet moeten onderhandeld worden : de eisen worden op tafel gelegd, er wordt niet onderhandeld en het werk der curatoren kan beginnen, meerderheid tegen minderheid. Wie niet akkoord is met deze normale democratische stelregel, staat het vrij te gaan. Na 180 jaar schijn-democratie is het genoeg geweest!
De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan. Een paar dagen geleden was het ook nog ondenkbaar dat Geert Wilders aan zet zou komen .De geesten rijpen traag, maar gestaag. Het inhoudsloze Linxe gedachtengoed is voorgoed uitgeteld!
Als de voorman van de VVD (Maxime Verhaegen) nu inzake Islam-standpunten zich houdt aan zijn eigen uitspraken van 2005, (zie Het Vrije Volk) dan staan onze Noorderburen verduiveld zeer dicht bij hun heropstanding uit het Muzelmanse moeras.
Met een beetje afgunst maar met heel veel belangstelling, kijken wij toe. De Hollandia ligt vertrekkensklaar, de aanmonstering van de bemanning is volop aan gang en straks kan het anker worden gelicht. Op de brug staan weliswaar bijlange nog niet de beste stuurlui, maar die worden elders aan de wal klaargestoomd. Het Volk heeft gesproken en ruikt nu zijn Vrijheid.
Als straks de trossen worden losgegooid, kunnen de zeilen gehesen en de reis aangevangen. Naar verre einders, waar men geen kleinheid kan ontwaren .
zo 01/08/2010 - 13:18Twee mannen die in Iran ter dood veroordeeld waren wegens drugshandel, zijn in Ispahan door verhanging
De twee waren schuldig bevonden aan heroïnebezit. Luidens een telling van het Franse persbureau AFP, gebaseerd op berichten in de lokale pers in Iran, brengt dat het aantal executies door ophanging sinds het begin van het jaar op ten minste 99.
In 2009 werden minstens 270 mensen in Iran geëxecuteerd. In het land zijn moord, verkrachting, gewapende diefstal, drugshandel en overspel redenen om de doodstraf uit te spreken. Volgens het regime is dat de enige manier om de orde te handhaven.
o-o-o-o-o-o-o-
Zou hier misschien de reden liggen waarom zoveel criminelen naar Europa uitwijken? Hier worden ze desgevallend enkel voor relatief korte tijd van hun vrijheid beroofd. Zelfs in onze gevangenissen zijn ze beter verzorgd dan in hun gewone leven in de thuislanden ..
Wij zijn zodanig beschaafd, dat gezegde vluchtelingen binnenkort onze samenleving zouden kunnen overnemen. Overspelige vrouwen dienen hier niet te worden gestenidgd er is altijd wel een job te vinden in de horizontale zorgverstrekking .Het worden hallucinanten tijden ..
Tenware wij natuurlijk ten gerieve van al die vreemdelingen, hun eigen rechtspraak, de sharia invoeren. Samen met een contingent sharia-rechters, die sharia-straffen uitspreken en laten uitvoeren in de thuislanden Zou een zegen zijn voor de zeldzame brave vluchtelingen, voor ons en voor de thuislanden
Het gevaar is echter, dat eenmaal hun kromzwaarden alhier bekendheid genieten, dat we er nog moeilijk zouden kunnen van af geraken Ten tijde van de Hamer & Sikkel waren daar wel geen kromzwaarden omtrent, maar het heeft toch bijna een hele eeuw geduurd vooraleer het monster bedwongen was. De Swastika duurde korter, maar was heviger. Wat de Halve Maan wordt, moeten we nog afwachten.
Waarde Heer President Mohbama : we hebben niet zozeer een rakettenschild nodig boven Europa, maar een vluchtelingenschild. Ziet U daar geen beter heil in?
De Wever Spiegelt Zich Beter niet te Veel Aan Schiltz
By Filip van Laenen in The Brussels Journal
Created 2010-07-31 20:30
Het is bekend dat N-VA-voorzitter Bart de Wever graag opkijkt naar Hugo Schiltz, en in hem een groot voorbeeld ziet. Daarbij hoort ook zijn uitspraak «Van verraad naar verraad gaan we naar de Vlaamse staat», waarmee hij wil aangeven dat Vlaamse toegevingen en Belgische compromissen op zich niet oneerbaar hoeven te zijn. Het probleem is echter dat het oordeel van de geschiedenis over Bart de Wever in een totaal andere context dan die over Hugo Schiltz gevormd en geschreven zal worden.
Wat is het oordeel van de geschiedenis over Hugo Schiltz? Eigenlijk is het nog veel te vroeg om daar een eensluidend antwoord op te geven. Enerzijds waren er de Vlaamse toegevingen in de jaren zeventig en tachtig, die volgens sommigen ronduit rampzalig waren, volgens anderen dan weer met de ondergang van het Egmontpact een gemiste kans voor Vlaanderen. De keldering van het onzalige compromis over Brussel-Halle-Vilvoorde uit 2005 zal voor de eersten dan weer het oordeel over Hugo Schiltz wat milderen. Het is hoe dan ook duidelijk dat Hugo Schiltz een belangrijk figuur en een referentiepunt voor de Vlaamse Beweging is geweest en nog steeds is: verrader voor de ene, visionair figuur voor de anderen.
Bart de Wever behoort uiteraard tot de laatste groep. Met zijn hierboven geciteerde uitspraak «Van verraad naar verraad gaan we naar de Vlaamse staat» zette hij zich in 2004 in de Kamer trouwens uitdrukkelijk af tegenover die andere «erfenis» van Hugo Schiltz: het Vlaams Blok/Belang. Het is meteen ook de bestaansreden van de N-VA: een Vlaams-nationalistische partij die wel bereid is deel te nemen aan de macht, in een Belgische context, en die het niet oneerbaar vindt om compromissen te sluiten en desnoods enkele Vlaamse toegevingen te doen, als het ons maar dichter bij een Vlaamse staat brengt. De zogenaamde Baert-doctrine moet daarbij een leidraad zijn voor de aanvaardbaarheid van eventuele toegevingen en compromissen.
Historisch gezien is het echter duidelijk dat het op dat laatste puntje wel eens ferm fout durft te gaan aan Vlaamse zijde, zeker wanneer er op het einde van de onderhandelingen met ministerportefeuilles de borden linzensoep gezwaaid wordt. Dat Vlaanderen op dit ogenblik geplaagd zit met een pers die voluit de Belgische kaart trekt, maakt het daarbij niet gemakkelijker om tussen de vele aangedragen Belgische bomen het Vlaamse bos nog te kunnen zien. Het heet dat men de Grieken maar beter wantrouwt, ook als ze geschenken brengen. Voor de Franstaligen geldt dit echter in het bijzonder wanneer ze met geschenkjes komen, en a fortiori wanneer daar nog eens lofprijzingen om zoveel staatsmanschap bijkomen. Hopelijk zal Bart de Wever op het einde van de onderhandelingen zich de gevleugelde uitspraak uit de Æneis nog herinneren, vóór hij eventueel zijn handtekening onder een federaal regeerakkoord zet.
De raad die ik Bart de Wever echter zou willen meegeven voor zover hij dit stukje zou lezen en mijn raad nodig heeft is dat hij die Baert-doctrine toch maar beter uiterst streng en strikt zou toepassen op mogelijke Vlaamse toegevingen en Belgische compromissen. Hugo Schiltz beschikte in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw namelijk over één «luxe», als je het een luxe kan noemen, waar Bart de Wever niet meer over beschikt: de luxe dat, alles wel overwogen, de Vlaamse onafhankelijkheid nog niet voor meteen was. En met die «luxe» volgde meteen ook het behoud van de Belgische context tijdens heel zijn politieke carrière (en leven, zo besliste het lot), waardoor hij er niet voor hoefde te vrezen vroeg of laat afgerekend te zullen worden voor toegevingen die de belangen van de Vlaamse natie duidelijk geschaad hebben.
Ondertussen is tóch al zwart op wit gebleken, nota bene vóór het einde van de België, dat de oprichting van het Brusselse Gewest een kapitale vergissing is geweest. Voor alle duidelijkheid: het verrassende aan die vaststelling is dus niet de vaststelling op zich dat de oprichting van het Brusselse Gewest een kapitale vergissing is geweest maar wel dat ze nu reeds, binnen de Belgische politieke context, zwart op wit aangetoond werd. Het behoud van de Belgische politieke context is dus geen garantie om inbreuken op de Baert-doctrine blijvend te kunnen verdoezelen. Anderzijds zal het verdwijnen van de Belgische politieke context, een proces dat zich ongetwijfeld in de loop van enkele luttele jaren na een Vlaamse onafhankelijkheid zal voltrekken, zulke inbreuken snel en onverbiddelijk aan het licht brengen. En je zal dan maar aangewezen worden als de hoofdverantwoordelijke ervan, zeker als die aanwijzing dan nog uit onverdachte bron afkomstig en ontegensprekelijk is. Een benoeming tot Minister van Staat is een prijs die Laken graag betaalt om het enkele jaren langer te kunnen rekken
Hoe is dat trouwens in het verleden in andere landen gegaan? Want inderdaad, begin 1989, laat staan midden de jaren tachtig, dacht niemand dat de Berlijnse Muur ooit zou kunnen vallen. Maar niemand beoordeelt vandaag de daden van Duitse politici van begin 1989, dus vóór de val, nog in een context van twee Duitslanden. Met de Baltische of Tsjechische en Slovaakse actualiteit ben ik veel minder vertrouwd, maar het zou me sterk verbazen als de situatie er erg anders zou zijn. Het verschil tussen het Centraal-Europa van 1989 en het België van 2010 is dat niemand gelooft dat koning Albert II eeuwig zal blijven leven, of dat België de troonsbestijging van koning Filip I lang zal kunnen overleven. En dat het verdwijnen van België daarmee dan ook in de sterren geschreven staat. En zelfs de meest fervente aanhanger van de evolutieleer van de N-VA zal moeten erkennen dat het achteraf toch bijzonder pijnlijk zou zijn nog net voor de revolutie een speldje voor groot staatsmanschap opgeprikt gekregen te hebben door één of andere sire.
o-o-o-o-o-o-o-
Ai, dat moet pijn doen! Vooral die laatste alinea (Blegië verdwijnt, dat staat in de sterren geschreven) is in-triest voor de goed-menenden onder de Schiltzianen, elders wel Niveanen genaamd, of aanhangers van de Afgebleekte Vlaamse Nationalisten, de NVA-ers Al zullen ze wel niet opgezet zijn met gans het artikel, ook niet met de aanvangszinnen : van verraad naar verraad naar de Vlaamse Staat ..
Heden vertaalt het zich in de woorden van de performateur, de Herr Kapellmeister, de metteur en scène van het nieuwe Vaderland : er zullen bevoegdheden worden overgeheveld, maar aan de inter-persoonlijke solidariteit (lees aan de transfers) wordt er niet geraakt .Woorden uitgebraakt in het afschuwelijkste Nederlands dat ooit door de micros is gekund .Nooit werd er ergens ter wereld zoveel rek toegevoegd aan dat woordje solidariteit, die tot nader order, voor wie het wil zien, dezelfde betekenis heeft als solidariteit met de inbreker die komt meesmullen van Uw zuur verdiende spaarpotjes .Die vervolgens, van uit zijn luie hangmat, treiterend toekijkt hoe U zich te pletter werkt om het hoofd boven water te houden
Wat meer is: elke solidariteit veronderstelt een zekere mate van vrijwilligheid, en deze solidariteit der transfers zonder begin en zonder einde, wordt ons opgedrongen. Open en bloot .Zelfs moesten wij ons democratisch kunnen verzetten, wat het einde van belgië zou betekenen wist ooi dezelfde di Rupo, kon het nog niet, want de Franscouillon is een Übermesch die als natuurlijke Leider geboren, recht heeft op een levenslang dolce far niente ..
Wat ik echter niet begrijp, is dat nergens aandacht besteed wordt aan de 180°-Wende gedachte van Schiltz op het einde van zijn leven. Waar hij zich serieus vragen stelde, of hij wel de goede weg was gegaan, en of hij niet beter die andere weg was opgegaan, samen met Karel Dillen van het Vlaams Blok .Voor die uitlatingen hadden we vooral de getuigenissen van de compagnon van Schiltz uit zijn advocaten-praktijk. Maar die stem is verstomd .waarschijnlijk in s Lands Hoger Belang De Geschiedenis nochtans heeft haar rechten. Vroeg of laat zullen er wel geschriften opduiken.
Maar dan zal het te laat zijn voor de Oer-Niveaan ..Hij zal de Geschiedenis ingaan als de laatste der Vlaamse collaborateurs, die via de schouder van de gewone man, opgeklommen was tot in de salons der belgicistische aristocratie. Als slippendrager van de, wegens onbekwaamheid, nog af te zetten Filips I, gezegd de Taaie .
