Nieuw Vlaams Exportproduct

Voor de Libische markt

------------------------

Dit stukje gaat over Sarko-de-Hongaarse Graaf, Marine de-dochter-van-haar-vader, de Waalse FN-snelvuurgeweren en een ‘outplacement’ van de 1.000 overtollige Vlaamse frietkoten.

Om beter de haast te begrijpen waarmee Sarkozy zijn vroegere vriend en vertrouweling Khadafi naar de keel is gevlogen, hier nogmaals een blik achter de schermen.

Het is inderdaad een truc die reeds bekend stond bij de Oude Grieken, die, wie weet, deze kennis misschien hebben opgediept uit de nevelen der tijden, toen de dieren nog konden spreken. Al die kennis is verloren gegaan, toen de Muzelmannen de bibliotheek van Alexandrië  opstookten, waar de gehele wijsheid der mensen was opgeslagen. Zij dachten (en denken nog) aan hun Koran genoeg te hebben. …

Wil men de aandacht afleiden van een binnenlands probleem, dan vestigt men de aandacht naar het buitenland, in  de hoop dat het daar behaalde succes overslaat naar het binnenland. Vandaar de haast van Sarkozy om zijn klaarstaande Mirages in te zetten, nog voor de Veiligheidsraad groen licht had gegeven. Want in Tripoli had men de blanke man geloofd : er mocht geen enkel tuig meer in de lucht zijn. Voor Sarko wilde dat zeggen : geen enkel vijandelijk tuig, dat de zijne zou kunnen hinderen, en God-verhoede-het, had kunnen meebrengen dat Franse militairen in lijkenzakken naar huis kwamen…

Khadafi had het kunnen weten : als het er op aan komt, zijn de Westerlingen even vals als de Muzelmannen! Zij hebben het van elkaar geleerd.

Ik denk dat dezer dagen in Tripoli op het hoogste niveau nu dikwijls terug gedacht wordt aan het lot van Bagdad na de inval der Amerikanen.

En in Frankrijk, met al dat bloed aan de handen…

Het zou wel eens kunnen, dat Khadafi verslaan, het begin van het einde is geworden. Als ik de vele nationaliteiten hoor die meevechten tegen hem, dan denk ik dat WO II ook zo stilletjes in gang werd gelopen…Engeland en Frankrijk (weer zij!) zouden Polen gaan helpen : meer zou dat niet worden – en kort nadien vocht iedereen tegen iedereen.

O Ja! Die Jean Raspeil van Le Camp des Saints (zie hieronder) : die moeten we toch eens in huis halen! Het klopt als een bus : wie op de hoogte wil blijven, moet bij ’t Pallieterke zijn!

---------------------------------

Si la France m’était conté…

DE PEILING DIE ANGST INBOEZEMT

-----------------------------------

De actualiteit rond Marine Le Pen biedt me de gelegenheid om nog even terug te komen op de heruitgave van Le Camp des Saints. Was immers niet die verdomde peiling verschenen die voorspelt dat dochter Le Pen bij de presidentsverkiezingen volgend jaar koploper zal worden, Daniel Schneidermann van Libération had woensdag 9 maart ongetwijfeld geen lang editoriaal geschreven om zijn lezers te waarschuwen voor de ‘racistische inhoud’ van Jean Raspails sombere toekomstroman.

Doet hij dat, zoals hij zelf zegt, omdat de heruitgave een zeer groot succes kent in de boekhandel en de roman door zijn grote literaire kwaliteit een gevaar vormt voor de lezer? (Schneidermann heeft het over Raspails ‘perverse puissance d’évocation’.) Ongetwijfeld, maar wees er maar van overtuigd dat de politieke context hem ook in zijn pen deed kruipen.

Raspail mocht optreden in een grote televisie-uitzending op France 3, Ce soir ou jamais, waar de animator van dienst, Frédéric Taddéi, de rode loper voor hem uitrolde. En Eric Zemmour, gewezen politiek journalist voor Le Figaro en onlangs in eerste aanleg voor racisme veroordeeld omwille van zijn uitlatingen over het aandeel dat zwarten en Arabieren in de drugshandel hebben, kreeg op een conventie van liberale UMP-leden begin deze maand luid applaus toen hij nogmaals pleitte voor het afschaffen van de antiracismewetten.

Van de Franse Association pour la défense de la langue Française kreeg de Joodse journalist bovendien hun jaarlijkse prijs. Terecht, want Zemmour heeft een stijl om duimen en vingers van af te likken, maar ik heb stellig de indruk dat hij die prijs ook kreeg als teken van protest tegen zijn schandalige veroordeling.

Ja, voor de mensen van Libération, Le Nouvel Observateur, Le Canard enchainé en Le Monde moet dat steken. De procureurs van het antiracisme beginnen nu ook op verzet te stoten in kringen die niet tot de usual suspects, zeg maar ‘extreemrechts’ behoren. Overal hoor je pleidooien voor een vrij discours over immigratie en islam, met Raspail en Zemmour als symbolische namen van een veranderende Zeitgeist.

Voeg daar vandaag, en dat brengt mij bij Marine Le Pen, in derde orde misschien ook nog die van Chantal Brunel aan toe, UMP-parlementslid voor Seine-et-Marne, die er vorige week onomwonden voor pleitte om immigranten die de Middellandse Zee oversteken “terug in hun boten te steken”.

Die laatste uitlating, dom als ze is in haar ruwheid, schetst de perplexe machteloosheid waarmee de leden van de conservatieve meerderheid van president Sarkozy deze dagen naar het fenomeen Marine kijken. Radeloosheid lijkt zich meester te maken van hun rangen, en waar de ene vleugel er onomwonden voor pleit om een deel van het programma van het Front national uit te voeren teneinde de angst van de burger voor de niet te stoppen immigratiegolven weg te nemen, pleit een andere vleugel ervoor om net het tegenovergestelde te doen, en het Front vooral niet achterna te hollen, want “de kiezer verkiest toch altijd het origineel boven de kopie.” Dat laatste zal wel kloppen, maar wat vandaag in de UMP gebeurt, lijkt me electoraal nog veel gevaarlijker. De partij van Fillon en Sarkozy danst nu eens op het linkse en dan weer op het rechtse been. Gisteren ging ze een groot debat over de plaats van de islam in Frankrijk starten. Het moest een beetje een antwoord zijn op het mediatieke succes dat Marine Le Pen oogstte toen ze de praktijken van moslims die op straat bidden vergeleek met de Duitse bezetting. Vandaag trekt ze dan weer het wetsvoorstel in dat het mogelijk maakt om veroordeelde criminele vreemdelingen de Franse nationaliteit af te nemen. Inderdaad, het betrof slechts die criminelen die politieagenten hadden vermoord en het aantal gevallen zou extreem beperkt zijn, een kwestie waar de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Claude Guéant naar eigen zeggen de meerderheid niet over wilde verdelen, maar de titels in de kranten deden hun werk toch maar weeral. Het beeld van een regering die geen daadkrachtige maatregelen durft nemen om de criminaliteit te bestrijden, blijft hangen. Alsof Sarkozy aangeslagen wild is geworden. Hij weet geen koers meer uit te zetten. Hij navigeert op zicht. In de mist kan dat wel eens gevaarlijk zijn.

Moet het dan nog verbazen dat in een dergelijke politieke sfeer een peiling verschijnt die van Marine Le Pen de absolute overwinnaar in de eerste ronde van de volgende presidentsverkiezingen maakt? De peiling die de wereld rond ging en ook het nieuws op CNN haalde, werd al snel gevolgd door een tweede peiling, van een ander instituut. Niet alleen bevestigde die tweede peiling de eerste tendens, maar ze liet ook nog iets anders zien. Mocht de socialist Dominique Strauss-Khan morgen besluiten om voor zijn partij te kandideren, dan nog zal de kersverse nieuwe voorzitter van het Front national – gesteld dat de verkiezingen vandaag plaatsvinden – als eerste doorstoten naar de tweede ronde. Voor links weliswaar geen droomscenario, maar wel het scenario van de zoete wraak, van de wraak die als gerecht koud geserveerd wordt. Tien jaar na de schok van 21 april 2002 zal het deze keer de beurt aan de rechterzijde zijn om in de tweede ronde de democratie en de Republiek te redden… en de kiezer op te roepen voor Strauss-Khan te stemmen. Nog dertien maanden tot aan de

eerste ronde. Ze beloven spannend te worden.

Gaunaud in ’t Pallierke

-------------------------

Pssst

Heel dat gedoe in Libië moet als muziek in de oren klinken van de Waalse wapenfabrikanten en  wapentrafikanten : hun commerce zal weer draaien! Nieuwe meesters, nieuwe wetten. En vooral : nieuwe wapens!

Wij Vlamingen kunnen daar misschien enkele van die 1.000 teveel zijnde frietkoten gaan afzetten. Wie friet eet, vecht niet meer. Zie maar naar BDW.