*

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

De Nieuwe Tijden! Eerst heeft iedereen er alles over geleerd in onze scholen. Later werd die kennis aangevuld en ingekleurd met de gebeurtenissen van elke nieuwe dag. Zo draaiden de dagen even gelijkmatig door als de Aarde zelf, doorheen aldoor schokkender en bloediger echte feiten die, dank zij de verfilmde nieuwswereld, zich afspeelden onder onze eigen ogen..

 *

Ooit ‘hervat’ (begonnen?) met de Franse Revolutie (1789) die aan de gehele Christenheid door de strot werd geramd als een Verlichting, over Napoleon en Waterloo (1812) voorbij twee ‘Wereldoorlogen’ met in de slipstream daarvan het Marxisme inclusief al de uitlopers daarvan, Socialisme, Fascisme, Fanatisme en brutaal voorhistorisch geweld..

Met overal evenveel aanleidingen tot burgeroorlogen, mensonterende terreur en.. over de gehele wereld élitair grensoverschrijdend profitariaat. Als er dan al enkele decennia kwamen van relatieve rust en welvaart, gingen onze ‘Overheden’ dan over tot het overal binnenhalen van een totaal nieuwe (eigen) Bevolking. Grenzen worden afgeschaft. ‘Rassen’ bestonden net meer, en dus moesten de storende aparte ‘Nationaliteiten’ dan ook verdwijnen. De wereld werd/wordt, net als in Donker Afrika, één primitief groot dorp. Waar er dus ook maar plaats is (net als in de Hemel) voor één enkel Groot Opperhoofd.

Vandaar dat Trump, Poetin, China en andere Grootmachten, ons nu al als gevaarlijke vijanden worden voorgesteld.

Al die zaken worden ons dan, met als camouflage het voorwendsel van de zorg voor ‘het klimaat’, opgedrongen als de ultieme oplossing: de verwezenlijking van één e hetzelfde Gezag over de hele wereld.

*

Ein Volk, en Reich , ein Führer.

Maar dan in het Groot en wereldomvattend. Niet zoals onder Nonkel Dolf, de prutser. Met de ‘Onderwerping’ van zelfs onze huisdieren aan al dat ‘Nieuwe’ dat in feite opgewarmde hondenkost is. Maar in de taal van de Meesters der Pietrol, het Arabisch, een woord dat zich vertaalt als …. Islam.

Een oude ‘Nieuwe’ woestijn-religie van 1400 jaar geleden die vooral het voordeel heeft van te heersen dank zij het kromzwaard dat in de plaats is gekomen van de Swastika die tenminste nog antieke Europese wortels had…

*

Andere werelddelen doen beter en zullen dus – Goddank - meeprofiteren van de kruimels die van de Westerse tafels vallen…

*

LEGITIEME RECHTEN VAN DEZE EN GENE ONSCHULDIGE KINDEREN

*

https://doorbraak.be/rechten-onschuldige-kinderen/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

foto: ©Reporters

*

Ook in Duitsland is er ‘discussie’: De Duitse Nadja Ramadan opgesloten bij de IS-vrouwen.

*

Aan de VUB willen er ‘militanten’ dat de kinderen van ouders die kozen voor terrorisme naar hier gebracht worden. Dat hoorden we eerder al, o.a. bij Heidi De Pauw, Jessika Soors en Rudy Vranckx.

Maar is die vraag niet veel complexer dan wat dieons voorspiegelen?

Staan de rechten van die kinderen niet op gespannen voet met de rechten van alle andere kinderen, met name hun recht op veiligheid?

*

Onschuldige kinderen?

*

Hoe onschuldig die kinderen ook, ze stammen uit families die fel radicaliseerden, zo fel dat ze naar IS of Al Qaida trokken. Hoe vermijden we dat die kinderen – eenmaal hier – op hun beurt terecht komen in de omgeving waarin hun ouders zo fel radicaliseerden?

Moeten die kinderen buiten hun families geplaatst worden?

Leidt dat dan niet tot relatieve straffeloosheid van die Belgische vrouwen?

De vervolging hier van ouders die terroristische groepen opzochten is quasi onmogelijk – mede omwille van de bewijslast op een zo grote afstand.

Die kinderen naar hier laten komen, komt er dan op neer dat de moeders vroeg of laat hereniging zullen kunnen eisen. Maar zij zullen dan wel in zekere mate aan de straf ontsnappen waaraan hun Syrische en Iraakse strijdgenoten niet kunnen ontsnappen. Leidt dat dan niet tot relatieve straffeloosheid van die ‘Belgische’ vrouwen?

En waarom zouden de belastingbetalers moeten opdraaien voor de kosten die deze lui veroorzaken? Vorige terughaaloperaties bleken duur. Enkele moeders keerden, nadat ze hier konden bevallen, doodleuk terug naar die dodelijke bende.

Onschuldige families

En daar stopt het niet bij. Onderzoeken naar de families en directe omgeving van de gekende terroristen leert dat deze die radicalisering quasi nooit zag aankomen.

Als ze het al merkten, was het al te laat. Dat geldt bij gelovige ouders, zeker als die zelf geradicaliseerd waren, maar ook voor jongeren uit seculiere families en bekeerlingen. Wat zegt het over het wereldbeeld en de normen en waarden die circuleren in die kringen, dat er zoveel tot geweld radicaliseerden?

Onze overheden horen ons tegen terreur te beschermen

Islamisme – die stromingen die wereldheerschappij van de sharia nastreven – joeg al miljoenen op de vlucht en doodde tienduizenden. Onze overheden horen ons tegen terreur te beschermen. Maar wanneer zullen ze dan optreden tegen dat wereldbeeld dat in de praktijk aanzet tot zo gigantisch veel geweld? Zijn die die kinderen, hoezeer ze nu onschuldig zijn, op termijn daarom geen reëel gevaar voor de veiligheid van alle anderen – zeker wanneer ze terecht komen in die omgeving met een wereldbeeld dat zoveel terroristen voortbracht?

Nazisme-islamisme

Na WO II wist Europa zich te beschermen tegen het nazisme. Dat werd verbannen uit onderwijs, cultuur, media, … Haar symbolen werden strafbaar gesteld. En even belangrijk: veel oud-aanhangers uitten een expliciet mea culpa tegenover dat gedachtegoed. Denk aan wijlen André Leysen. Verder zetten anno 2018 zo goed als alle belangrijke intellectuelen, politici en opiniemakers zich scherp af tegen de filosofische grondslagen van het nazisme.

Ten aanzien van het islamisme – en ondanks de zware inbreuken daarvan op gelijke rechten – hoorden we tot nog toe geen enkel zulk mea culpa.

Moslimtheologen en imams zoals Benzine en Benhaddou timmeren wel aan een beleving van de islam die verzoenbaar is met democratie en mensenrechten. Duizenden gewone moslims wachten daar niet op. Maar – zoals bevestigd door Ahmed Azzouz en Said Aberkan in een opiniebijdrage in De Morgen – er is nog veel werk op de plank.

Zo bestaan er ontelbare boeken, fatwa’s, preken, cursussen en artikels die uitleggen wat de sharia is, maar die stuk voor stuk onverzoenbaar zijn met de universele mensenrechten.

Daarentegen bestaat er geen enkel programma met een sociale doctrine die gebaseerd is op een beleving van de islam die wel verzoenbaar is met de universele mensenrechten (en dat meer gezaghebbend is dan de individuele auteur(s)). Al evenmin horen we enige veroordeling van de filosofische grondslagen van het islamisme door andere moslims. Enkel het geweld dat het voortbrengt wordt (soms) veroordeeld.

Wortels van Terrorisme

De schaal en zwaarte van het geweld van islamisten tegen niet-moslims zoals in Afrika, of tegen religieuze minderheden in islamitische landen is een sterke aanwijzing dat dat terrorisme diepe wortels kent binnenin de islam en dat het slechts in beperkte mate kan verklaard worden vanuit racisme, discriminatie of achterstelling van moslims in het Westen.

ik zie geen mooie oplossing

Moeten we die kinderen daarom aan hun lot overlaten? Natuurlijk niet. Maar ik zie geen mooie oplossing. Ze naar hier halen geeft islamisten mogelijk nog de idee dat ze hier in onze samenleving thuis horen – wat voor ons aartsgevaarlijk is. Zouden die ouders, gezien de zwaarte van het geweld van IS & Co. én het feit dat velen nog steeds trouw blijven en alleen maar geweld afzweren, niet beter levenslang opgesloten blijven in die landen waar ze ook hun misdaden begingen?

Tegelijk kan al wie wil nog altijd bijdragen tot goede opvang van die kinderen ginds. Plan International doet dat voor kinderen in alle continenten. Waarom zou het dan niet volstaan voor kinderen van veroordeelde of overleden islamisten?

Rudi Dierick

27 DECEMBER 2018

https://en.wikipedia.org/wiki/Plan_International

*

AAN DE VRUCHTEN

MEN DEN BOOM

**

Ja, het is – in een normale wereld - toch o zo ‘humanitair’ om kinderen onder moeders’ rokken te zien tot volwassenheid komen.

Zo is het even ‘menselijk’ dat een of andere gegradueerde van op armlengte het genadeschot lost in de brekende ogen van een zojuist gefusilleerde tot de doodstraf veroordeelde misdadiger.

Het is ’n vraag waartoe onze generatie – voorlopig - niet is opgeleid. En het behoort zeker niet tot de bevoegdheid van een of ander Rechterlijke Macht met misplaatste zin voor rechtvaardigheid om in onze plaats daarover te oordelen..

Let op : à la guerre comme à la guerre. Ook in een of ander rimboe-drop in de wildernis waarheen de Westerse Wereld wordt gedwongen, zou dat niet eens een vraag zijn.

Waarom toch wil het wereldgeweten toch altijd dat wij, Westerlingen, de beste leerlingen van de klas zijn? Dat wij de fouten van zij die onze beschaving aanvallen om die te vernietigen, moeten opvangen om weer goed te maken of te redden wat er nog te redden valt?

Koning Salomon was in staat om dergelijke problemen op te lossen. Wij niet.

*

Het Midden Oosten is toch Het Land van Duizend en één Nacht, van de Onbegrensde Spookjesachtige Mogelijkheden waar men elkaar als vliegen tegen de wand mept?

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. En het bespaart de moeite aan eventiele gegadigden om daar naartoe te trekken.

Het land Syrië, met hoofdstad Damascus, was in de vroegste Oudheid een bakermat van welvaart en wetenschap. Waarop wordt er dan gewacht om, – met hulp van Poetin – aan de hand van de actuele technologische mogelijkheden, om de draad weer op te nemen?

*

Misschien zelfs dat daar opnieuw de oude adelbrieven opduiken die Apostel Paulus ooot aan de Christenmen van Damascus heeft geschreven? Wedden dat Israël in dat geval dan onmiddellijk de wederzijdse bombardementen op Syrië voor altijd zou stopzetten?

**

Damascus, de verre wieg van onze Beschaving..

 https://sacredsites.com/middle_east/syria/damascus.html

*

Maandag 31 December ‘18

31-12-2018 om 13:58 geschreven door digitalia  

1031 – DIT MOET MAAR EENS GEZEGD WORDEN

*

https://doorbraak.be/eens-gezegd/

*

Beschouwing over boekbesprekingen

Eindelijk is de eerste boekbespreking van mijn memoires verschenen. Nuchter en accuraat.

Niet uit wederzijds belang dat de zeer leerrijke recensie bij Doorbraak is verschenen. De ware reden is dat dit onlinemagazine geleid wordt door mensen die de recente Vlaamse – en deels Hollandse – literaire geschiedenis nog kennen en niet bevooroordeeld zijn.

Want, in tegenstelling tot het literair journaille van de zelfbenoemde kwaliteitskranten, is de historische waarde van iemand of een gebeuren voor de redactie van Doorbraak relevanter dan de sensatie of het BV-gehalte.

Onderschatting troef

Wat weet Lauwaert van kleinkunst af?

Is het omdat een zekere naïviteit in mij onverwoestbaar blijkt, maar ik kijk er telkens weer van op dat de pers de bal compleet misslaat als het een oordeel velt over een initiatief waar ik mee uitpak. Toen ik de voorloper van Nekka, Kazuno, organiseerde, in 1969, waren de reacties van het soort ‘Wat weet Lauwaert van kleinkunst af?’

Terzijde: Toen ik Jan De Wilde op zaterdag 22 december zag, bij de uitreiking van de Louis Paul Boonprijs, zei hij: ‘Ik ben blij dat ik je nog eens zie.’

Dezelfde geringschattende reacties als die van Kazuno kwamen er ook toen ik de eerste Nacht van de Poëzie in 1973 organiseerde. Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen, de Vlaamse pers daarentegen in veelvoud.

Toen ik in de tweede helft van de jaren tachtig Bloomsday organiseerde was ik dus niet verbaasd dat de pers zich publiekelijk afvroeg wat ik van James Joyce wist. Ik was voorzeker iemand die nooit een boek, laat staan een verhaal, van de beroemde Ier, schrijvend als exile, gelezen had. Toen ik de roman Reis naar het einde van de nacht van Louis-Ferdinand Céline bewerkte en opvoerde waren de Vlaamse reacties… ‘Waar begint Lauwaert aan? Dat kan nooit wat worden.’

Nederland gidsland

Opzettelijk schrijf ik ‘Vlaamse reacties’. Pas toen ik – zonder enig vooroordeel van de directie – in het Amsterdamse Shaffy Theater de voorstelling speelde, volgden lovende recensies in de Volkskrant en NRC (toen nog NRC-Handelsblad). Vooral de legendarische theaterrecensent Jac. Heijer was lyrisch. ‘Hij heeft er de kop voor,’ schreef hij. Waarmee hij niet alleen mijn rosse ragebol bedoelde, maar ook mijn beeldende expressie.

Aan mijn monologen heeft de Vlaamse pers ook nooit enige aandacht besteed. Slechts één journalist heeft ooit, een medewerker van DM die al gauw om zoveel redactie-gepruts en gesukkel weggevlucht is – de link, de band gelegd tussen mijn bewerkingen. Ik heb de beschouwing niet meer, maar herinner mij nog zeer goed dat hij schreef ‘… elke nieuwe monoloog is een logisch vervolg op de oude en allen samen volgen ze het parcours van Lauwaerts leven.’

Was er enige aandacht, dan bleek die van minieme aard

Eenzelfde nonchalance was er voor mijn literaire werk. Was er enige aandacht, dan bleek die van minieme aard en matige kwaliteit.

Nu ook weer – het houdt niet op! – voor Alvorens alles vervaagt. De Standaard… geen woord, en De Morgen een klein stukje in de boekenbijlage van 12 december 2018. Zo goed als de hele flaptekst van het boek is overgenomen. Enkel de slotzin komt uit het hoofd van de redacteur: ‘De controversiële Lauwaert geeft zijn versie van de turbulente jaren 60 tot 80.’

Beter een goede vriend

Dat ik door de boycot van de reguliere pers niet in het gekkenhuis ben beland, heb ik te danken aan een aantal mensen – met de jaren zeer goede en vooral objectieve vrienden. Dat is o.m. het geval met Leen van Dijck, historica en oud-hoofdconservator van het Letterenhuis, Karel De Boeck, bankier, veellezer en voormalig voorzitter van boek.be, en Dorian van der Brempt, cultuur organisator en oud-directeur van het Vlaams-Nederlandse huis De Buren. Zij hebben mij aangespoord en de druk op de ketel blijven houden om mijn memoires te schrijven. Dat het boek er gekomen is, is niet zozeer aan mij te danken maar wel aan hen.

Maar ook enkele andere mensen hebben mij behoed van de ondergang. Die mogen wel eens vernoemd worden. Zoals Rik De Nolf, tot voor een paar jaar CEO van Roularta (uitgever van o.m. Knack). Trouwens, de steun is er nog altijd. Dankzij Rik De Nolf zijn er voor ‘Alvorens alles vervaagt’ posters en postkaarten gedrukt.

Een andere stille steunpilaar is Bernard Filliers van de gelijknamige graanjeneverstokerij. Gedurende jaren heb ik ‘de sterke drank’ voor mijn initiatieven geleverd gekregen, ‘gratis en toch voor niks’, zoals men zei in de Amsterdamse hipsie-hopsie jaren in en om De Melkweg en Paradiso.

De uitzonderingen die de regel bevestigen

Kunst is niet aan de lezers van Het Volk besteed

Niet alle journalisten zijn/waren in dezelfde ezelstal gehuisvest. Enkele journalisten dienen bedankt. Hun steun was medicijn tegen de dip en de flip. Ik denk hier aan wijlen Johan Anthierens en zijn nog lang (hoop ik) niet wijlen broer Karel Anthierens. Eén voorbeeld: Karel, als hoofdredacteur van Het Volk, hielp mij aan een reis naar Denemarken, naar aanleiding van de verheffing van het atelier van de Cobraschilder Carl-Henning Pedersen tot een museum. De pers was geïnviteerd en Karel bood mij de (snoep)reis aan, zeggende op zijn typisch ironische toon: ‘Maar schrijf er vooral geen stuk over. Kunst is niet aan de lezers van Het Volk besteed.’

Ook twee andere broers Anthierens steunden mij op hun manier. Jef Anthierens om mij – tot zijn pensionering – aan een gratis abonnement van het magazine waarvan hij de bedenker een eerste hoofdredacteur was, EOS, te helpen en Hugo Anthierens, cultureel medewerker van het centrum De Kriekelaar in Schaarbeek. Ook René Adams mag niet vergeten worden. Deze jazzkenner en literair belezen journalist heeft mij niet actief bewierookt. Wat hij wel heeft gedaan is dat hij als souschef en later hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, onder zijn bewind een liberale krant en niet het parochieblad van de VTM, er voor heeft gezorgd dat er tenminste wat deftige, ik bedoel objectieve en doorwrochte artikels over mijn initiatieven verschenen.

Piet Piryns mag niet vergeten worden. Na de 1ste Nacht van de Poëzie schreef Piet, samen met Herman De Coninck, een denigrerend stukje over de Nacht in HUMO. Daar heeft hij zich later omfloerst voor verontschuldigd, zij het niet op perspapier. En hij is later, gedurende vele jaren, de mede-presentator geweest van de Utrechtse Nacht van de Poëzie. Wat ik beschouw als een erkenning voor wat ik in elkaar heb gevezen. Bijhorend leuk feitje. Op de 2de Nacht van de Poëzie was een van deelnemende dichters… Herman de Coninck.

Kontlikken

ik ben een BV zonder televisie en dat speelt mij parten

Radio… televisie… ik ben een BV zonder televisie en dat speelt mij parten. Ik ben er fier op dat ik zo ben, maar als je geen lid bent van hun vriendjesclubjes of de leden niet voor elke scheet of niesbui de hemel in prijst, mag je het schudden. Enkele vrienden zeiden dat ik een typische gast was voor De Ideale Wereld. Waarom probeerde ik niet in het panel te zitten? Ik heb het geprobeerd, maar je stuit op een wal, bevolkt door bedienden met een kortetermijngeheugen. Op mijn vraag halverwege november aan het nethoofd van Klara of er aandacht besteed wordt aan mijn boek, kreeg ik als antwoord: ‘Alles zit vol tot eind van het jaar.’ Conclusie: Als je niet likt, word je niet verdikt.

Afijn, ik vind troost, althans een deel ervan, in de opmerking van sommige journalisten die na het succes van mijn initiatieven schreven ‘zoiets lukt enkel Guido Lauwaert’ of iets soortgelijks. Ik heb zulke opmerkingen niet als een late erkenning ervaren, maar als een excuustruus. Een echt excuus was het niet, daarvoor waren en zijn de ego’s en de ijdelheid van de Vlaamse journalisten te groot.

En die foutjes…

Verder ontneemt mij de schaamte het feit dat de eerste druk van Ulyssesvan James Joyce na rato vijfduizend fouten telde

Om terug te komen op de boekbespreking van Doorbraak. De recensent wijst in zijn bespreking op enkele slordigheden en zetfouten. Hij heeft gelijk. De enige verontschuldiging die ik kan bedenken, is dat het boek in zeven maanden tijd, rechttoe rechtaan, geschreven is en iedereen, tot en met de eindredacteur, tegen een hels tempo heeft moeten werken om de boekenbeurs te halen (wat maar ten dele is gelukt). Verder ontneemt mij de schaamte het feit dat de eerste druk van Ulysses van James Joyce na rato vijfduizend fouten telde.

Een doekje voor het bloeden – dat gebruik ik nog vaak, telkens als de noodzaak zich opdringt – is een artikel uit het tijdschrift Uitgelezen Boeken van 13 mei 2005. Veertien beknopte gedachten telt het ironisch artikel. Het beslaat één pagina. De titel luidt: ‘Zonder fout leeft niemand wel.’ De vierde gedachte werkt helend: ‘Luis en zetfout hebben dit overeen dat zij in hun nietige verborgenheid de bron kunnen zijn van schaamte en jeuk. Bij beide treedt gewenning op. Veel boekenmakers weten dat men bij het openen van het kersvers geboren boek de eerste zetfout al ziet zitten: een geruststelling eigenlijk.’

Ik heb gezegd… en voel mij opgelucht.

*

GUIDO LAUWAERT

26 DECEMBER 2018

*

Guido Lauwaert is regisseur, acteur, auteur, columnist en recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Knack en Doorbraak.

Doorbraak is een onafhankelijk medium zonder subsidies. We kunnen dit enkel doen dankzij uw financiële steun. Uw steun geeft onze auteurs de motivatie om meer en regelmatiger te schrijven. Steun ons met een kleine bijdrage of word vandaag nog Vriend van Doorbraak.

Ik help Doorbraak groeien.

28-12-2018 om 15:44 geschreven door digitalia  

1030 – POT AU FEU AU MACRON

*

https://doorbraak.be/pot-au-feu-au-macron/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Ingrediënten: nepnieuws, gele hesjes, een terreuraanslag en Marrakesh

*

je voor dat in Den Haag wordt betoogd, bijvoorbeeld tegen het pact van Marrakesh. Daar staat iemand met een groot bord: ‘RUTTE ROT OP!’ En stel je voor dat de NOS daar in het journaal een foto van laat zien, maar eerst ROT OP van het bord af photoshopt, zodat er alleen nog RUTTE staat.

Ok, we zijn wel wat gewend van de NOS met hun agenda — regering, migranten en islam uit de wind houden. Maar dit? Nee.

zelfs Fransen hebben geen uitleg voor wat een ‘operationeel persoon’ precies is

In Frankrijk gebeuren die dingen wel. Bij een demonstratie van de ‘gilets jaunes’ onlangs in Parijs, hield iemand een bord omhoog met

*

‘MACRON DÉGAGE!’. Daar bleef in het journaal van publieke zender France 3 alleen ‘MACRON’ van over. Het viel niet te ontkennen: de originele foto is ook in omloop. De verklaring van France 3 verandert dagelijks, de laatste versie was een ‘menselijke fout’ van een personne opérationnelle. Hoe kan een bewuste en overbodige photoshopactie een menselijke fout zijn? En zelfs Fransen hebben geen uitleg voor wat een ‘operationeel persoon’ precies is. Of wie dat dan zou moeten zijn.

Schaamrood

Bestaat er bij France 3 en andere publieke omroepen een sfeer van ‘niet happen naar het baasje’? Staan daar soms sancties op? Zit er een Reichskommissar voor censuur op de redacties? En is daarom goedbeschouwd alle berichtgeving van publieke zenders verdacht, zodra het ook maar iets te maken heeft met Macron en de overheid?

Welk nieuws kunnen we überhaupt nog geloven?

Ik geef toe, als je France 3 door de NOS vervangt, kun je dit soort vragen ook stellen zonder een al te gek figuur te slaan. Uit dit voorbeeld blijkt echter weer eens dat men in Frankrijk vaak een stap verder gaat dan bij ons. Kijk maar naar de politiek.

als ongekroonde koning van het innuendo minister Castaner van Binnenlandse Zaken

*

Iemand als Rutte is bepaald niet de eerste die je te binnen schiet als je een betrouwbare politicus moet noemen, maar het schaamrood zou hem zeker naar de kaken stijgen als hij de verdachtmakingen, propaganda en baarlijke nonsens moest uitkramen op tv, waar ministers van Macron in grossieren. Met als ongekroonde koning van het innuendo minister Castaner van Binnenlandse Zaken, over wie ik nooit enige Fransman iets aardigs heb horen uiten. Wel meer dan genoeg scheldwoorden, met als aanvoerder in het klassement voyou, schurk.

*

Toen de straten van veel grote Franse steden de afgelopen zaterdagen geel kleurden, en tegelijkertijd overal op het platteland wegen werden geblokkeerd, hield Castaner vol dat er in heel Frankrijk hooguit 10.000 gele hesjes actief waren. Eerst noemde hij ze ultra-rechtse extremisten, wat mijn dorpsgenoten die enthousiast meededen zeer beslist geen van allen zijn. Zojuist vergeleek hij ze nog in het parlement met de Taliban. Ik verzin het niet.

Risico gedrag

Deze minister waarschuwde eerder dat de gele hesjes met hun acties het risico op een terroristische aanslag groter maakten. Ze hielden de politie bezig. Een onzinnig geval van chantage, waar veel Fransen zich kwaad over hadden gemaakt. Wordt het recht op demonstreren tegenwoordig ingeperkt door het risico op terrorisme?

Zullen we voetbalwedstrijden dan ook maar meteen afschaffen? Of: als u te hard rijdt, leidt u de politie af en vergroot u de kans op een aanslag. Hoe klinkt dat?

Al hebben Castaner en met hem veel media lang volgehouden dat de gele hesjes vernielzuchtige, rechts-extremistische relschoppers en plunderaars waren, zo langzamerhand is er niemand meer te vinden die dat nog gelooft. Of die niet weet dat het oproerkraaiers van diverse maar vooral extreemlinkse pluimage waren, die zich onder de gele hesjes hadden gemengd, en de politie hadden bezig gehouden.

En van wie men hardnekkig blijft horen dat Castaner ze bewust ongemoeid had gelaten, teneinde de echte demonstranten in kwaad daglicht te zetten. Er doken zelfs beelden op van relschoppers die er net even te netjes uitzagen, en met een lap voor hun gezicht uit politiebusjes stapten, waar ze zich kennelijk hadden verkleed…

Complottheoretici

Net toen duidelijk begon te worden dat Macron met zijn wezenloze praatje op tv de gemoederen niet echt tot bedaren had weten te brengen, werd er een islamitische terreur-aanslag in Straatsburg gepleegd. Een stuk of wat gele hesjes konden niet nalaten op de sociale media te laten weten dat deze aanslag een geschenk uit de hemel moet zijn geweest voor de president en zijn ministers, omdat de rebellie voor het eerst in weken op de achtergrond raakte.

‘Nare samenzwerings-theorieën, zie je wel wat een schorem het is, die gele hesjes, nu proberen ze zelfs ons, de Exécutif, een aanslag in de schoenen te schuiven, schande, schande, schande…’

Regeringswoordvoerders struikelden over elkaar, in de media en in het parlement, naar aanleiding van wat extreme geluiden op internet. Het deed me denken aan een cartoon van een mannetje dat achter zijn computer zit. Zijn vrouw roept uit de slaapkamer of hij komt. ‘Nee, ik ben bezig,’ antwoordt hij, ‘er klopt iets niet op het internet!’

De stemming werd er niet beter op toen bekend raakte dat de islamitische terrorist in kwestie,

Chérif Chekatt,

op de ochtend van de aanslag nog bezoek had gekregen van de politie én van twee agenten van de DGSI, de Franse geheime dienst. Die kwamen niet zomaar… Chérif stond geregistreerd als fiché-S: terrorisme-gevaarlijk, net als zijn vader en een paar van zijn broers. Dan kun je wel eens de politie aan de deur verwachten… Hij was overigens niet thuis toen ze kwamen.

Verhip, Marrakesh

*

*

Maar de volksbeweging was ook een welkome afleiding voor dit migrantenpact. Daarover is in Frankrijk op geen enkel moment en op geen enkele plek een openbare discussie gevoerd — afgezien van wat gesputter op de sociale media. Het viel veel mensen op dat Macron zijn loze beloftes op tv deed om de volkswoede te bedwingen op bijna hetzelfde moment dat iemand namens hem in Marrakesh een krabbel zette.

Discussie over het pact was allerminst misplaatst geweest. Een president die in de eerste ronde van de verkiezingen maar iets meer dan 20% van het volk achter zich wist te krijgen, en dankzij Marine Le Pen de tweede ronde won, die president dus, besloot op eigen houtje een volgens niet de minste juristen toch best bindende overeenkomst te tekenen.

Die overeenkomst heeft het in zich definitief een einde te maken aan de eigen identiteit van Frankrijk. Zo gaan de dingen hier: de term failed state is niet overdreven als het Franse politieke bestel in geding is.

*

’t Is niet al goud wat blinkt

Wat Macron als voormalig bankier maar niet kan of wil begrijpen, is dat de volksopstand over veel meer gaat dan geld alleen. Ook dit pact speelde een rol, om maar wat te noemen. Een meerderheid van het volk wil dat niet, er is nergens een meerderheid van het volk die dat wil. En alleen al omdat Macron er met geen woord over repte in zijn verzoenend bedoelde praatje op de televisie, zal deze overeenkomst een aanjager blijven van breed gedragen ongenoegen.

Waarom toch steeds zo smalend over de allocution — de speech — van Macron, hoor ik u vragen. Welnu, de paar toezeggingen die hij deed, zijn inmiddels grotendeels weer teruggedraaid door de Assemblée. De partij van de president heeft daar een absolute meerderheid. Wat dat betreft, hebben de gele hesjes uiteindelijk weinig bereikt.

Maar ze hebben wel iets anders bewerkstelligd, dat moeilijker terug te draaien zal zijn. De president heeft zijn ware gezicht getoond: dat van een ambitieuze , zonder enige empathie voor het voetvolk. Met zijn goede naam in het buitenland is het wel zo’n beetje gebeurd. Hij heeft ook een totaal onvermogen geëtaleerd om bekwame ministers te vinden. Of beter gezegd: om bekwame mensen bereid te vinden minister te worden.

*

Dat deze president van de rijken – zoals Macron vrij algemeen wordt genoemd – besloot op 20 december te gaan lunchen bij een bekende Franse restaurantketen voor de smalle beurs, de Courtepaille, mag voorpaginanieuws zijn, maar zal hem niet redden.

*

O ja, grapjassen doken een tweet op van Macron, van 31 december 2017. Daarin voorspelt hij dat 2018 hét jaar zal worden van cohésion de la Nation: nationale eenheid.

Ik ben benieuwd waar hij 31 december aanstaande mee komt…

*

    ALEXANDER VAN DER MEER

26 DECEMBER 2018

28-12-2018 om 14:21 geschreven door digitalia  

*

1029 - DE POLITIE, NIET MEER MIJN VRIEND

*

https://doorbraak.be/de-politie-niet-meer-mijn-vriend/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

INTERVIEW

In 2016 registreerde de federale politie 8.400 gevallen van agressie tegen agenten, waarvan 800 met slagen. Het geweld is tegenwoordig geen uitsluitend grootstedelijke problematiek meer: ook in de kleinere provinciesteden stijgen de cijfers.

*

Brecht Rasschaert is inspecteur bij de interventiepolitie van de lokale politie Aalst en krijgt het vaak zwaar te verduren tijdens interventies.

*

Rasschaert werkt bij de interventiepolitie van de lokale politie Aalst en is ook te zien in het tweede seizoen van de Vier-reeks ‘Niveau 4’, dat zich deze keer niet in de Vlaamse grootsteden afspeelt, maar in de drie centrumsteden Hasselt, Sint-Niklaas en Aalst. Opvallend is dat het geweld en de agressie tegen de politie niet enkel meer een probleem is in de grootsteden Antwerpen of Brussel.

Ook in de kleinere steden stijgen de cijfers. De daders komen er nog steeds in veel gevallen vanaf zonder straf. Dat vindt Rasschaert onaanvaardbaar. Dat werkt volgens hem demotiverend voor het politiepersoneel – veel agenten voelen zich hierdoor in de steek gelaten, aldus Rasschaert.

*

Agressie tegen de politiek

Meneer Rasschaert, is er vandaag meer agressie tegenover de politie dan vroeger?

Rasschaert: ‘Ongetwijfeld. De aard van het geweld is ook veranderd: er zijn vandaag meer wapens mee gemoeid.

*

Vroeger waren mensen veel banger van de politie. Zeker van de Rijkswacht. Die grens is nu serieus vervaagd.’

*

Vanaf wanneer is er sprake van agressie tegen een agent?

Zodra iemand je fysiek aanvalt, spreken we van agressie.

‘Bij verbale agressie hangt het af van de situatie. Iedereen heeft zijn eigen grens. Wanneer een dronken persoon mij uitscheldt voor ‘vuile flik’, zie ik dat niet meteen als verbale agressie. Maar als iemand dat in nuchtere toestand doet, maak ik een proces-verbaal voor smaad op. Fysieke agressie daarentegen is heel simpel af te bakenen. Zodra iemand je fysiek aanvalt, spreken we van agressie.’

Welke middelen kan en mag de politie inzetten tegen agressie?

‘Als mensen zich agressief opstellen, zullen wij met gelijke wapens terug vechten. We proberen eerst de situatie te kalmeren, en ervoor te zorgen dat mensen zichzelf en ons geen pijn kunnen doen. Wij kunnen dwang gebruiken om te voorkomen dat mensen vluchten of ons aanvallen. Iemand handboeien is daar zo’n voorbeeld van. We hebben ook pepperspray, een wapenstok en een vuurwapen aan onze wapengordel hangen. Die mogen wij alleen gebruiken onder bepaalde voorwaarden. We moeten altijd afwegen of het geweld dat we gebruiken gelijk is aan het geweld dat tegen ons gebruikt wordt.’

*

Vaak denken mensen bij agressie aan hooligans. Maar er zijn nog veel andere profielen.

‘Dronken mensen die eens agressief worden, doen dat meestal niet bewust naar ons. De volgende dag weten ze vaak ook niet meer en verontschuldigen ze zich. Maar er zijn ook mensen die ons echt haten, die zich heel bewust agressief gedragen tegenover ons, en staan meestal al bekend bij ons om hun agressief gedrag.’

*

Merkt u een verschil in agressie en respect tegenover vrouwelijke agenten?

Je moet op eender welk moment respect hebben voor een agent, ongeacht of dat nu een man of vrouw is

‘In moslimgemeenschappen hebben mannen het heel moeilijk om een vrouw te gehoorzamen. Er kan dus wel een probleem ontstaan als er twee vrouwelijke collega’s de straat op gaan. Mijn vaste collega is een vrouw en als zij het woord neemt, kan een man dat soms niet aanvaarden. En eigenlijk mogen wij daar – als mannen – niet in tussenkomen. Zij heeft namelijk evenveel autoriteit als een mannelijke politieagent, maar soms is het wel verstandig om in dat milieu mannen en vrouwen te scheiden. Ik weet dat het niet mag en we proberen dat ook wel te vermijden, maar soms kan het niet anders. In mijn ogen is dat namelijk ook een vorm van agressie, maar dan psychologisch. Je moet op eender welk moment respect hebben voor een agent, ongeacht of dat nu een man of vrouw is.’

Sociale media

Tegenwoordig verschijnen er veel beelden van incidenten met de politie op sociale media. Hoe gaat de politie hiermee om?

*

‘Ik heb het zelf al meerdere keren meegemaakt en ik heb daar weinig problemen mee. Mijn oudere collega’s daarentegen vinden dat moeilijk. Als je je werk naar eer en geweten doet, moet je je daar niet te veel van aantrekken. In principe mogen mensen altijd alles filmen, maar als ik het echt niet wil, dan stap ik gewoon op die persoon af en vraag ik daarmee te stoppen. Ik vraag dan ook hun identiteitskaart. Als ik het achteraf dan zie verschijnen op sociale media, maak ik een proces-verbaal op voor schending van de privacy. Maar we kunnen er niet omheen: camera’s zijn niet meer weg te denken in onze samenleving en daar moeten we mee leren leven.’

De Amerikaanse politie heeft door sociale media te kampen met imagoproblemen. In veel gevallen gaat het geweld tegen zwarte mensen. Kunnen dit soort filmpjes hier ook voor een imagoprobleem zorgen?

De helft van mijn tussenkomsten zijn met vreemdelingen

‘Als een agent bij een tussenkomst met zwarte personen of vreemdelingen iets over die personen zegt dat echt niet door de beugel kan, dan kan zo’n filmpje wel voor imagoproblemen zorgen. Je spreekt op dat moment niet in naam van jezelf, maar in naam van de politie en dan kan de politie dus wel geschaad worden. Wij mogen uiteraard geen onderscheid maken tussen een blanke, een gele of een zwarte persoon. Wij behandelen iedereen gelijk, maar dat is moeilijker in de ene zone dan in de andere. De helft van mijn tussenkomsten zijn met vreemdelingen. Ik mag daar dan geen onderscheid in maken, maar dat is soms heel moeilijk.’

*

En wat met gemediatiseerde zaken, zoals die van Jonathan Jacob? De rechtbank oordeelde dat hij in 2010 stierf politiegeweld.

*

‘Voor die zaak bekend werd, kende niemand het Bijzondere Bijstandsteam of de Bottinekes van Antwerpen. Door die zaak lijken zij heel agressief, maar daarnaast hebben ze ondertussen ook al honderden andere zaken afgehandeld zonder problemen. Dat komt gewoon niet in het nieuws. Het zijn altijd alleen de slechte verhalen die uitvergroot worden en dat zou niet mogen.’

Nul-tolerantie

Gebeurt het vaak dat mensen een klacht indienen wegens geweld door de politie?

‘Dat gebeurt te veel. De klachten waar ik al mee geconfronteerd ben, waren altijd al ongegrond. Nochtans krijgt het Comité P dagelijks klachten binnen. Sommige mensen proberen ons voor het minste onderuit te halen. Dat is het moeilijke aan onze job. Als de politie tussenkomt, is dat meestal niet goed en dan gaan mensen altijd proberen om hun gelijk te halen. Soms gaan ze daar zelfs dingen voor verzinnen.’

“Niveau 4”

toont veel agressieve incidenten. Kunnen de makers met dit programma aan de alarmbel trekken?

‘Nee. Er is al genoeg aan de alarmbel getrokken. Ik denk dat televisieprogramma’s over de politie eerder kunnen dienen als sensibilisering om te tonen hoeveel agressie er effectief is. Dat is ook wat regisseur Eric Goens wil aankaarten. Hij wil laten zien dat agressie niet alleen voorkomt in grote steden als Brussel of Luik. Daarom is hij komen filmen in kleinere steden zoals Aalst, Hasselt en Sint-Niklaas.’

Wordt er genoeg gedaan om het probleem aan te pakken?

We hebben soms het gevoel dat we in de steek gelaten worden

*

‘De overheid probeert al veel te doen, maar ze doet zeker nog niet genoeg. Er is al veel geweld gepleegd tegen de politie. Zeker als je de terroristische daden van de afgelopen jaren er bij telt. Voorlopig lijkt het ook niet te verbeteren in de toekomst. We hebben soms het gevoel dat we in de steek gelaten worden. Er wordt gezegd dat geweld tegen ons erbij hoort, dat we daar bewust voor gekozen hebben. Maar ik heb ervoor gekozen om politieagent te worden, niet om slaag te krijgen. Dit is een zwaar beroep, maar toch wordt het nog altijd niet als dusdanig erkend.’

Vorig jaar werd een nul-tolerantie ingevoerd voor agressie tegen politie. Worden er daardoor meer daders gestraft?

‘Momenteel nog niet. Daar is het nog iets te vroeg voor. Een jaar in de gerechtelijke context is heel kort. Als iets in 2017 is vastgesteld en de procedure loopt nog bij het parket, dan duurt het heel lang voor er een uitspraak is. Binnen een jaar gaan we daar misschien beter zicht op hebben. Ik denk wel dat het parket al strenger is geworden. Nu agressie zoveel in de media komt, zullen parketmagistraten wel iets korter op de bal spelen.’

Ook de straffen op agressie tegen agenten zijn vorig jaar strenger geworden. Daders riskeren nu bijvoorbeeld tot 10 jaar cel. Denkt u dat die verstrenging effect heeft?

*

‘Strengere straffen zijn zeker goed, maar gaan nu geen agressie voorkomen. Op lange termijn misschien wel, als er uitspraken zijn en de straffen ook effectief uitgevoerd worden. Voor agressie kun je nooit streng genoeg zijn. Het merendeel van de daders wordt nog altijd niet gestraft. Ik vind dat onaanvaardbaar. Dat is straffeloosheid. Terwijl er in het verkeer meteen boetes worden uitgeschreven. Daar is een boete een boete. Moet er daar bij ons echt zoveel ophef rond gemaakt worden?’

Ongestraft

Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon zei vorig jaar dat geweld tegen agenten een onderschat fenomeen is. Toch worden er nog steeds veel daders niet vervolgd.

‘Dat is heel frustrerend. En vooral ook heel demotiverend. Waarom zouden wij nog moeite doen om iets op papier te zetten, als de daders toch niet vervolgd worden? Er zijn mensen die het echt niet meer zien zitten om bij de politie te werken. In veel politiezones willen collega’s van de interventiedienst overstappen naar andere diensten waar er minder kans is op agressie. Het is heel jammer dat het zo ver is moeten komen.’

Heeft u zelf ooit al overwogen om over te stappen, uit angst om het slachtoffer van agressie te worden?

‘Nee. De dag dat ik bang ben, moet ik stoppen met mijn job. Als je bij de interventiepolitie werkt, mag je niet bang zijn. Uiteraard ben ik wel meer op mijn hoede als we gevaarlijke interventies moeten doen.’

Nochtans stijgen ook de cijfers in uw politiezone. In Aalst zijn er in acht maanden tijd zestien agenten arbeidsongeschikt verklaard. Hadden die incidenten vermeden kunnen worden als de overheid sneller actie had ondernomen?

‘Dat hangt af van het incident. Als Hitler niet was geboren, dan was de Tweede Wereldoorlog er misschien ook nooit geweest. Het zou dus kunnen dat die incidenten in Aalst vermeden hadden kunnen worden, als het probleem al ernstiger aangepakt was geweest. Helaas zullen we dat nooit weten.’

Elinor Crijns

27 DECEMBER 2018

28-12-2018 om 09:11 geschreven door digitalia  

1028 – MISSIONARISSEN, DE KNECHTJES VAN DE KOLONIALEN?

*

https://doorbraak.be/missionarissen-kolonialen/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

De Christenen zijn wereldwijd de meest vervolgde religieuze groep: 10% van de 2 miljard gelovigen. Hun vervolgers noemen de missionering een hoofdreden voor de vijandschap. Klopt dat historisch? De geschiedenis van de missionering sedert 1750 is slechts smalletjes onderzocht. Zijn kolonisering en missionering twee zijden van één munt? Iets om over na te denken nu het Africa Museum de deuren heropend heeft.

https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/het-tragische-eind-van-missionaris-vervoort

*

1966 Lemfu

*

Oktober 1966. De avond-nevel op de luchthaven van Ndjili bij Kinshasa ruikt naar vuur en rook. Mijn neus memoreert die mix tot vandaag. Met een pick-up rijd ik naar de universiteit Lovanium. Mijn kamergenoot is een Haïtiaan die wiskunde zal geven in Mbandaka. In 1966-1967 leefde ik een schooljaar als leraar in Lemfu, een missiepost in de brousse van de Lage Congo. Mijn buren op het Collège Christ-Roi waren directeur Kitende, drie jezuïeten, tien blanke lekenleraren en 350 scholieren.

Hij en zijn landgenoten zagen de negatieve én de positieve kanten van een eeuw missionering en kolonisering

Zes jaar na de onafhankelijkheid en in een van de makkelijkst toegankelijke streken van de ex-kolonie betaalde de missiepost de lonen van de ambtenaren en de pensioenen uit. De nieuwe ‘Staat’ was een administratieve puinhoop, ook op 150 kilometer van de hoofdstad. ‘s Avonds aan tafel na een schotel Chinese kool, het standaardmenu, dreven de politieke verhalen van voor en na de onafhankelijkheid, (de Dipenda) van 1960, naar boven. Directeur Kitende had discriminatie aan den lijve ondervonden, maar kruidde die anekdotes met waardering voor de moderniserende rol van de paters, hun kerstening van Afrika en de kansen die zij hem gegeven hadden. Het Bisdom Kisantu, waar Lemfu onder ressorteerde, werd geleid door

Monseigneur Kimbondo,

een charmante en goedlachse Bantoe, die evenmin tijdens de regelmatige contacten bloedstollende herinneringen ophaalde.

*

Hij en zijn landgenoten zagen de negatieve én de positieve kanten van een eeuw missionering en kolonisering. Lemfu was katholiek territorium en tussen dat dorp en de havenstad Matadi hadden Amerikaanse en Zweedse zendelingen scholen, hospitalen en landerijen. Voor een brave Kempenaar was de kosmopolitische missionering in Congo bizar en onbekend.

Missionarissen en Christianofobie

‘Zelfhaat en cultuurrelativisme zijn kenmerken van de westerling van vandaag. Hij laat zich mythes aanpraten die meestal onderlijnen hoe wild, barbaars, vernietigend hij is te werk gegaan bij de kolonisering van Afrika, Latijns-Amerika en Azië’, meende Valeer Neckebrouck, priester, oud-missionaris en wetenschapper, later in een gesprek dat ik met hem had.

‘Rustig en breed onderzoek toont dat het missioneringsverhaal niet zwart is, wel wit-zwart, een zebra’.

In januari 2013 praatte ik voor Tertio in Londen met Rupert Shortt, de auteur van ‘Christianophobia’, een analyse van de vervolging van Christenen in twintig landen. De slotsom van dit evenwichtige onderzoek van de Brit is dat 10% van de christenen vandaag wordt vervolgd. Niet gediscrimineerd – bijvoorbeeld als airhostess die geen kruisje mag dragen op haar uniform – wel lijfelijk, geestelijk, familiaal, kerkelijk aangevallen, verminkt, vermoord, verdreven.

*

wetenschappelijk onderzoek naar de relatie tussen missies en kolonialisme is beperkt tot onbestaande

Een belangrijke reden die de vervolgers aanhalen is dat de vijandschap tegen de Christenen een gevolg is van de kolonisering: de missionarissen hadden hun traditionele cultuur en waarden vernietigd en de kolonialen geholpen om de ‘inboorlingen’ te knevelen, uit te buiten, over de kling te jagen. Het wetenschappelijk onderzoek naar de relatie tussen missies en kolonialisme is beperkt tot onbestaande. Op deel-aspecten van de betrekkingen tussen de missionarissen en de kolonisatoren werd gestudeerd. Een groot, overzichtelijk onderzoek ontbreekt.

Antropoloog-theoloog Neckebrouck kende geen titel van een al-omvattend boek over de missionering in Congo:

‘Dat bestaat niet. Wel kan je onderzoek vinden naar bijvoorbeeld de rol van de Norbertijnen in een deelgebied van Congo.’

Rol missionarissen was beperkt

Rupert Shortt citeert in Christanophobia de studie ‘Missions and Empire’, een verzamelbundel uit 2005 onder de leiding van Norman Etherington, een Ph.D van Yale, in de reeks Oxford History of the British Empire. De bibliotheek van Missio in Brussel heeft een exemplaar. Etherington en zijn team overspannen tweeënhalf eeuwen en drie continenten waarbij de focus het Britse imperialisme is. De besluiten zijn: in verhouding met de bereikte resultaten — de kerstening van Afrika, Latijns-Amerika en delen van Azië — was het aantal en de rol van de westerse missionarissen zeer beperkt want de hoofdresultaten zijn geboekt door de landeigen catechisten en christenen; de missies waren soms bondgenoten van de kolonisatoren echter even vaak waren zij tegenstanders (één voorbeeld: in de anti-slavernij-campagnes); erg logisch vervolgens, de dekolonisering was een vrucht van de missionering door de paters en zusters die de revolterende elites van de kolonies schoolden.

Valeer Neckebrouck: ‘Wat Norman Etherington en zijn co-auteurs vinden, schreef ik jaren voordien in grote lijnen in boeken als ‘De Stomme Duivelen’, het anti-missionair syndroom in de westerse kerk van 1990, heruitgegeven in 2002, en ‘Het dubbele rentmeesterschap’, missionaire verkondiging en sociale actie van 1994. Over de rol van de missies in de kolonisering is een eenduidig antwoord onmogelijk. Elke zogenaamde of vermoede alliantie tussen de missionarissen en de kolonisatoren moet concreet bekeken worden: welke Europese staat was de kolonisator, de Belgen hadden hun specifieke aanpak, evenals de Fransen, de Engelsen, de Portugezen en de Duitsers; welke nationaliteit had de missionaris — ‘onze’ Congo was het werkgebied van Belgen, maar evenzeer van Scandinaven, Schotten, Grieken, Amerikanen —; over welke christelijke kerk praten wij — waren het calvinisten, anglicanen, gereformeerden —; over welke periode praten wij — soms was er een vriendschappelijke band tussen missie en kolonie, op andere ogenblikken stonden die lijnrecht tegenover mekaar over de rechten van de Afrikanen, de Latijns-Amerikanen, de Aziaten.

Verhalen blijven vertellen over de westerse missionaire rovers die Afrika en Latijns-Amerika naar hun menselijke, culturele en economische ondergang zouden geduwd hebben is vals en verwerpelijk. Minstens moet er zeer genuanceerd en factueel naar het terrein gekeken worden.’

Mede door de reactie tegen de zogenaamde uitbuitende en vernietigende missionering groeide een houding en praktijk om missionaire actie gelijk te stellen aan ontwikkelingshulp, aan het werken aan de materiële vooruitgang van de Derde Wereld, met als onderbewuste achtergrond ‘dit is de boete voor onze rol bij de kolonisering’.

Valeer Neckebrouck: ‘Die ontwikkeling was en is fout. De missionaire verkondiging en de sociale actie zijn geen rivalen of zijn evenmin van elkaar gescheiden. Dat zegt elk kerkdocument over de missionering. Dat betekent anderzijds niet dat zij met elkaar mogen verward worden, tot elkaar herleid of met elkaar geïdentificeerd worden. Integendeel.’

De geschiedenis van de missionering, van de realiteit in Afrika, Latijns-Amerika en Azië, blijft tot vandaag braak liggen.

*

FRANS CROLS

25 DECEMBER 2018      

27-12-2018 om 15:07 geschreven door digitalia  

1027 - DE BELANGRIJKSTE EN MEEST BEPALENDE BOEKEN

*

Boeken

*

De Nottebohmzaal van de Erfgoed-bibliotheek Conscience in Antwerpen.

*

https://doorbraak.be/39779-2/

Op de vooravond van de Boekenbeurs doken enkele Doorbraak-medewerkers in hun bibliotheek om de beste boeken van 2018 te selecteren. Diezelfde redacteurs kregen ook de vraag voorgeschoteld wat voor hen het beste, belangrijkste of meest bepalende boek is geweest dat ze ooit hebben gelezen.

Het zorgde voor een bijzondere variatie, een bibliotheek op zich. Laat het haardvuur knetteren – en laat in u inspireren door dit alternatieve boekenlijstje.

Van Koran tot Kant

Een monnik uit de 5de eeuw slaagde erin mij tot andere inzichten te brengen en gewoonten en gedachten te doorbreken.

De hoofdredacteur gaat op zondag ‘ter kerke’, zoals hij zelf pleegt te zeggen. Het is dan ook geen verrassing dat hij a priori voor het Nieuwe Testament kiest. Wat doorvragen brengt hem bij een boek van Wil Derkse: Een levensregel voor beginners, Benedictijnse spiritualiteit voor het dagelijkse leven. Het gaat over de regel van Benedictus. Die schreef na veel vallen en opstaan in de 5de eeuw zijn kloosterregel, ‘een regel voor beginners’; iedereen blijft zijn leven lang een beginner. Die regel noemt Bauwens meer een wegwijzer dan een wet, en is na de Bijbel het meest verspreidde christelijke boek. ‘Het is na 15 eeuwen nog altijd actueel en kan ook vandaag een leidraad bieden in het leven. Bij mij deed het dat ook. Een monnik uit de 5de eeuw slaagde erin mij tot andere inzichten te brengen en gewoonten en gedachten te doorbreken.’ Pieter zou het zichzelf moeten verplichten het boek elk jaar eens te lezen. De eerste nieuwjaarsbelofte is daarmee gemaakt.

*

In dezelfde sfeer antwoordt Othman El Hammouchi. Hij kiest – evident – niet voor het Nieuwe Testament maar – al even evident – voor de Koran. Maar na wenkbrauwen-gefrons verkiest hij dan toch ‘Kritik der Reinen Vernunftvan Kant’. ‘Het heeft mijn metafysische en epistemologische mening vormgegeven, die voor mij zeer belangrijke zijn. Maar het heeft me ook in fundamentele zin leren denken en redeneren, en eigenlijk ook schrijven.’

Sam Van Rooy blijft bij de islamkritiek waarover hij publiceert. Hij twijfelt voor het beste boek tussen Soumission van Michel Houellebecq en ‘Waarover men niet spreekt’, het opus magnum van zijn vader Wim.

Ludo Abicht zoekt het dan weer in de Joods-christelijke mystiek. Hij noemt het boek ‘Das Prinzip Hoffnung’ van Ernst Bloch ‘een synthese van joods-christelijke mystiek, verlichtingsdenken en dialectisch materialisme. Een mooiere en vooral authentiekere synthese kan ik mij niet indenken. Vandaag en morgen méér dan noodzakelijk, al zie ik ook niet hoe dit de volgende decennia politiek vertaald kan worden.’

Cultuur, taal en religie worden de determinerende factoren van de internationale politiek

Julien Borremans vindt het een moeilijke keuze. Maar alvast één boek heeft een diepe indruk op hem gemaakt: ‘The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order’ van Samuel Huntington. Het is willens nillens een antwoord op het voluntaristische ‘The End of History and the Last Man’ van Francis Fukuyama, die na de val van de Muur de triomf van de liberale democratie blies. Borremans: ‘We zijn ons nu wel bewust dat dit idee niet meer was dan een ijle illusie. De mondiale ordening verloopt allerminst zoals Fukuyama en vele anderen zich hadden voorgesteld.’ Huntington doorprikte Fukuyama’s ballonnetje. Borremans stelt vast dat de Amerikaanse politicoloog werd onder een storm van kritiek begraven, maar jaren later kunnen we alleen maar vaststellen dat hij de vinger in de wonde legde. Het tijdperk van de westerse dominantie ligt achter ons. De nieuwe scheidslijnen tussen de volkeren worden niet langer ideologisch, politiek of economisch, maar cultureel bepaald. Cultuur, taal en religie worden de determinerende factoren van de internationale politiek. Toekomstige conflicten zouden zich afspelen op de grenzen van de verschillende culturele machtsblokken.

Borremans: ‘In eerste instantie spraken de feiten hem niet tegen. De strijd op de Balkan, de oorlog in de Kaukasus, de strubbelingen tussen India en Pakistan en de toenemende problemen tussen China en de Verenigde Staten pasten aan het eind van de jaren negentig goed in zijn theorie. Het aanzwellend conflict tussen de islam en het Westen bevestigt andermaal zijn theorie.’ Samuel Huntington is verguisd en zijn boeken raakten in de vergetelheid, ‘maar de stelligheid waarmee hij begin jaren 90 zijn boek verdedigde in een oceaan van misplaatste liberale arrogantie en overmoed, was een verademing,’ zegt Borremans. ‘Zijn boek las als een trein en zorgde voor barsten in het liberale paradigma.’

Cultuur en literatuur

Sommige medewerkers willen niet veel woorden vuil maken aan hun keuze.

Alsof die voor zich staat. Marc Vanfraechem kiest met stip, en zonder nadenken, voor Moby Dick. Hij schreef er eerder over en was erover te gast bij de jongens van het Radio 1-programma Interne Keuken.

*

Oud-hoofdredacteur van Het Nieuwsblad Mathias Danneels gaat voor ‘De avonden’ van Gerard Reve. Ook Italiëcorrespondent Philip Roose blijft bij de Nederlandse literatuur. ‘Omdat Ernest Claes mij het plezier van lezen heeft doen ontdekken’, kiest hij voor De Witte.

Vlaams Parlementslid voor Groen

Björn Rzoska

zoekt het in Portugal. Hij kiest voor de ‘indrukwekkende roman’ ‘Het evangelie volgens Jezus Christus’.

Rzoska: ‘De Portugese Nobelprijswinnaar werd voor dit boek in de ban van de Portugese kerk geslagen. Nochtans leverde hij met dit boek een indrukwekkende roman af.’

Zijn Vlaams Belang-collega CHRIS JANSSENS

is ook een literatuurliefhebber. Eén titel kiezen valt hem moeilijk, en dus gaat hij meteen voor het volledige oeuvre van Jeroen Brouwers. ‘een combinatie van het allerbeste wat er in de diverse literaire genres in het Nederlandse taalgebied is gepubliceerd.’

Gaston Durnez noemt het een moeilijke vraag. Maar uit de vele hem bepalende boeken kiest hij vandaag G.K. Chesterton: Orthodoxie. Nu in een nieuwe vertaling en met een voorwoord van Antoine Bodar verschenen bij Uitgeverij De Blauwe Reiger. ‘Dit “spitsvondig en blijmoedig” (Bodard) boek verscheen voor het eerst in 1911 maar het heeft niets van zijn frisheid en strijdlust verloren. Voor wie nieuwsgierig mee wil varen in Chestertons plezierboot is het een ontdekkingsreis in onze eigen paradijselijke tuinvijver.’

‘Reis naar het einde van de nacht’ van Louis-Ferdinand Célineis het boek dat theatermaker en acteur Guido Lauwaert het meest heeft geraakt.

‘Waar ik voordien geen greep kreeg over bepaalde aspecten van mijn wilde karakter, is dat door het lezen van de eerstgeborene van Céline wel gelukt. Zijn drift, taalmuziek en ongezouten mening over de mensen zijn mijn voedselbank.’ Het heet geen toeval dat Lauwaert een succesvolle monoloog maakte van het boek.

Kameraden?

Philip Clerick antwoordt op de vraag met een tekst over Karel van het Reve.

Het geloof der kameraden van Karel van het Reve werd uitgegeven in 1968.

Ik moet het gelezen hebben rond 1988. Daarmee kwam een einde aan mijn geloof in het communisme dat meer dan 15 jaar had standgehouden. Zonder het boek zou ik mijn militante leven ook wel achter mij hebben gelaten, maar was ik een soort saloncommunist geworden. Mijn boekenkast zou er nu heel anders uitzien.

Het kameradenboek had voor mensen zoals ik een sterke overtuigingskracht. Het heeft ook de vader van Van het Reve, de oude Vanter, van zijn levenslange geloof afgebracht. Dat komt omdat het zich niet bezighoudt met de misdaden van het communisme. Die misdaden zijn voor de gelovige geen argument. Die tien miljoen doden van Lenins burgeroorlog kun je evengoed aan zijn tegenstanders toeschrijven. Die twintig miljoen doden van Stalins terreur kunnen best verzinsels zijn van de ‘burgerlijke’ geleerden. Ook de slechte economische resultaten zijn geen argument, want de cijfers op de partijcongressen en de mooie kleurenfoto’s in magazines op glanspapier vertellen een heel ander verhaal. Nee, met misdaden en slechte economische resultaten overtuig je geen communist. Misdaden en economische resultaten behoren tot het rijk van de feiten, en feiten controleren is een hachelijke zaak als je zelf niet overal bij kunt zijn. ‘Burgerlijke’ specialisten kunnen je van alles wijsmaken.

Het was alsof de auteur zijn boek speciaal voor mij had geschreven

Karel van het Reve deed het anders. Hij legde zich toe op de léér van het communisme, het marxisme-leninisme.

Die leer kun je wel controleren in elke goed uitgeruste bibliotheek. En van die leer kun je dan met huis-tuin-en-keukenlogica laten zien dat bepaalde onderdelen geen steek houden. Van het Reve toonde aan dat het marxisme ‘waaraan miljoenen mensen geloven en die soms door zeer ontwikkelde mensen wordt aangehangen, stellingen bevat waarvan een kind de onredelijkheid kan inzien.’ Karel speelde de rol van dat kind en toonde die onredelijkheid aan in eenvoudige woorden, zinnen en redeneringen.

Wellicht zou het boek niet zo overtuigend geweest zijn als daar niet de kenmerkende stijl en toon waren bijgekomen. Die stijl en toon waren buitengewoon geschikt om een communist uit zijn harnas te krijgen. Van het Reve voerde een heel eigen koers tussen ernst en ironie, tussen concreet en abstract, tussen spreektaal en schrijftaal, tussen hoofdzaken en bijzaken en tussen helderheid en doordenkertjes. Het proza leek moeiteloos uit de pen gevloeid, al was er tien jaar aan gewerkt. Het was alsof de auteur zijn boek speciaal voor mij had geschreven, mijn diepste twijfels had geraden, en precies die bezwaren onder woorden bracht waar ik net niet zelf was opgekomen.

Migratie

In het Boekenbeurslijstje dook Theo Franckens boek ‘Continent zonder grens’ vaak op. In dit lijstje grijpt Nick Mertens naar Het land van aankomst van de Nederlandse sociaaldemocratische prof. Paul Scheffer. En wel ‘omdat hij als eerste een degelijke analyse maakte van de (Nederlandse) immigratie. En ook de vinger durfde te leggen op de wonden van de multiculturele samenleving (wat hem trouwens niet in dank werd afgenomen). Sindsdien boeit het thema mij mateloos.’

Psychologie

In ieder van ons huist wreedheid. Soms aan de oppervlakte; soms verborgen

John Dejaeger, oud-CEO van BASF Antwerpen, is de enige die voor een psychologisch boek gaat. In ieder van ons huist wreedheid. Soms aan de oppervlakte; soms verborgen. Wie of wat zet mensen er toe aan wreed te zijn en gruweldaden uit te voeren? De veel te vroeg overleden Jan De Laender schreef er ‘Het hart van de duisternis’: Psychologie van de menselijke wreedheid over. Dejaeger: ‘vlotte taal, zeer toegankelijk, confronterende levenslessen.’ Het boek vertrekt vanuit de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. ‘Eigenlijk zou dit een standaardboek moeten zijn in het secundair onderwijs,’ zegt Dejaeger.

Geschiedenis

Harry De Paepe ontpopt zich in Doorbraak-kolommen en -vergaderingen als de bedachtzame en milde conservatief. Geen wonder dat hij ‘’De wereld van gisteren’ van de Oostenrijker Stefan Zweig zijn persoonlijke favoriet noemt. De Paepe: ‘Ik heb sowieso een zwak voor de historische periode vlak voor de Eerste Wereldoorlog. Hoe hij de exit uit Oostenrijk van de laatste Habsburgers keizer beschrijft, vind ik een van de knapste beschrijvingen van het einde van een tijdperk: “De douaniers, de agenten, de soldaten leken verlegen en keken beschaamd een andere kant op, omdat ze niet wisten of ze het oude eresaluut nog mochten brengen, de vrouwen durfden niet echt op te kijken, niemand zei iets en zo hoorde je plotseling het zachte snikken van de oude vrouw in rouwkleding, die van wie weet hoe ver gekomen was om nog één keer ‘haar’ keizer te zien”.’

Ook Jan Van Peteghem koos voor Zweig. ‘Elke letter blijft tot op vandaag actueel,’ onderstreept hij zijn keuze.

Uitgever Karl Drabbe noemt het oeuvre van Jared Diamond. ‘Misschien niet het beste, maar wel van het meest bepalende dat ik las. Op de universiteit krijg je geen “geschiedenis in het groot” mee, althans ik toch niet. We leerden verbanden leggen tussen gelijktijdige Evenementen, maar niet tussen culturen, en al helemaal niet diachronisch, op de lange termijn. En biologie en geografie kwam al helemaal niet aan bod. Nochtans is de impact van mens op milieu en – vooral – omgekeerd dé eeuwige wet van de geschiedenis.’ Paarden, zwaarden en ziektekiemen is zijn klassieker en betekende zijn doorbraak, maar Ondergang is al even belangrijk. En van De wereld tot gisteren of De derde chimpanseeleer je veel relativeren van de Geschiedenis van Evenementen, geschreven door koningen, keizers en kardinalen. Geschiedenis van onderuit is zoveel boeiender en relevanter.

Diamond schreef ‘Big history avant la lettre’

*

Diamond schreef Big history avant la lettre. Hij was de eerste die een breed publiek bereikte met zijn analyses, en inspireerde ondertussen een hele generatie alfa- en betawetenschappers.’

Politiek & filosofie

Wido Bourel is van Frans-Vlaamse afkomst, maar woont al decennia in Vlaanderen. ‘Nu Big Brother in aantocht is,’ zo zegt hij ‘is Het woud als toevlucht van Ernst Jünger nog steeds een aanrader.’ Hij noemt het boek ‘een houding voor verzet hier en nu’, al dateert het origineel Der Waldgangal uit 1951.

Ook Dirk Rochtus zoekt het in Duitsland, al mag dat niet verrassen. De auteur doet dat misschien wel. Rochtus kiest voor Herbert Marcuse. Die ontvouwt in ‘Vernunft und Revolution, Hegel und die Entstehung der Gesellschaftstheorie’. Het beeld van Hegel als filosoof die het denken over de maatschappij revolutioneerde. De “Vernunft”, de Rede, is voor Hegel dialectisch en als dusdanig datgene wat de maatschappij in beweging zet.’

Ik heb deze aartspessimist er nooit op kunnen betrappen dat hij ongelijk had

Ook Wim van Rooy vervloekt de vraag: ‘dat is een moeilijke, zo niet een instinker. Maar laten we proberen. Arthur Schopenhauers Parerga en Paralipomena is niet alleen nog steeds mijn favoriete lectuur maar deze verbale strooisels hebben me ook ingrijpend gevormd. Het is tegengif tegen alle “verbositeit”. De Schop neemt je mee in zijn gezond verstand-exercitie. Het is tegelijk literatuur en filosofie met veel common senseen geknor. Maar Arthur heeft altijd gelijk. Wie deze kleine filosofische geschriften (in het Nederlands 1436 bladzijden) mondjesmaat tot zich neemt, zal inzien dat Schopenhauer op een brisante en weergaloze wijze kleine studies over uiteenlopende onderwerpen onderneemt, de parerga (bijzaken) en paralipomena (zaken waaraan men stilzwijgend voorbijgaat). Maar het paradoxale is, dat deze parerga en paralipomena eigenlijk juist géén bijzaken zijn. Zo zit Arthur niet in elkaar. Ik heb deze aartspessimist er nooit op kunnen betrappen dat hij ongelijk had, zijn stijl is meeslepend en soms ontzettend grappig. Strooigoed en restanten, zo noemt vertaler Hans Driessen deze wonderlijke geschriften.

De eerste druk verscheen in 1851; vele van deze puntige essays hebben nog steeds niets aan belang ingeboet, terwijl een tijdgenoot én rivaal als Hegel vandaag alleen nog door Fukuyama wordt geciteerd. Hegels gedachten (“kathederkolder” noemt Arthur het sardonisch) hadden volgens Schopenhauer veel weg van zeepbellen die de grond van de realiteit niet kunnen raken zonder uit elkaar te spatten. Brompotten hebben, in tegenstelling tot wat door iedereen wordt geloofd, altijd gelijk. Leve de knorpot: lees hem en geniet.’

*

U wil méér lezen? Eerder publiceerden we de voorkeur op het vlak van non-fictie en fictie van enkele Doorbraak-auteurs.

KARL DRABBE

24 DECEMBER 2018

27-12-2018 om 10:49 geschreven door digitalia  

1026 – DE VERGETEN VRAGEN VAN DE VOORBIJE WEEK (26)

*

https://doorbraak.be/vergeten-vragen-van-de-voorbije-week-26/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien daarvan nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wie fluistert in het oor van de koning?

*

LIP-LREZN IS ARLEMTANIRE TAAL GEWORDEN¨….

*

(Aan de reporters aan de poorten van Het Paleis, die zich blindstaren op het vervoersmiddel van partijvoorzitters die de koning bezoeken – maar ons niet informeren over de manoeuvres achter de schermen. Wie heeft nu echt beslist dat er geen verkiezingen komen? Wie heeft bepaald dat PVDA wél en het VB en Vuye & Wouters niet welkom zijn? Welke telefoontjes heeft kabinetschef Vincent Houssiau gepleegd?)

*

Waarom hebben we amper iets gehoord over de aanslag op Skai TV?

Pas de vagues

*

(Aan de Vlaamse journalisten, die nauwelijks aandacht hadden voor de aanslag van Maandag 17 December 2018 op het Griekse Skai TV. De zender heeft een rechts imago en zou ‘te kritisch’ zijn voor de radicaal-linkse Syriza-regering in Athene. Een rugzakbom van 10 kilo verwoestte het omroepgebouw en richtte in de hele omgeving flinke schade aan. Stel je voor dat een linkse TV-zender slachtoffer was geworden van een rechtse terreuraanval in een Europees land: zou er dan meer dan één Vlaamse krant over geschreven hebben?)

https://redactieco.nl/nieuws/2018-12-18/aanslag-met-explosieven-op-griekse-tv-zender-skai

*

Vanwaar die fluwelen handschoentjes?

*

Niet alleen ten paleize hebben sommige ‘populisten’ een streepje voor

(Aan De Standaard, waar ze een heel pak eufemi

smen openscheuren om te schrijven over communisten:

*

‘Rapil Hedebouw (°1977)

P.V.D.A. en marxistisch politicus

is een bijzonder vlotte spreker die in debatten wel eens thema’s en cijfers vreemd durft te interpreteren of bizar bij elkaar te klutsen om zijn punt te maken. Zeer lastig voor wie tegenover hem zit’. Vergelijk dat stroperige taaltje eens met de giftige manier waarop geschreven wordt over het VB of N-VA. Niet alleen ten paleize hebben sommige populisten een streepje voor.)

*

Waarom lezen we dit soort eufemismen nooit over Donald Trump?

*

(Aan hoogleraar Europese Politiek Hendrik Vos, die alles uit de kast haalt om de fratsen van Jean-Claude Juncker mooi te praten: ‘Je kunt zeggen dat hij een duur kapsel om zeep hielp, maar het is niet meer dan dat. Het diplomatieke protocol heeft geen greep op hem. Je zou zelfs kunnen stellen dat hij net authentiek en oprecht is. Net omdat hij het protocol doorbreekt, kan hij op EU-toppen makkelijker dingen scherpstellen’.)

*

Hoe lang gaat dat niet-bindend pact nog niet-bindend blijven?

*

(Aan de Marrakeshpartijen, die nog altijd volhouden dat het Migratiepact ‘niet-bindend’ is. Vorige woensdag, (19/12) toen het ‘Global Compact‘ nog maar net beklonken was in New York, verscheen er op de website van de VN meteen een verklaring van het ‘UN Network on Migration‘: een nieuwe netwerkor-ganisatie die het Migratiepact van Marrakesh nu in de hele wereld wil omzetten in beleid. Met zo’n lobbymachine zal het niet-bindende pact niet lang niet-bindend blijven.)

*

Wat is de echte beleidsdoelstelling van Vluchtelingenwerk Vlaanderen?

https://mnm.be/opdevlucht/hoesteunjeeengoeddoeltijdensdezevluchtelingencrisis

*

En politiek actief bij – je zal het altijd zien – Groen

(Aan Ann Vermeulen, die voor een interview in De Morgen heeft uitgerekend hoeveel mensen er nog opgevangen kunnen worden in België:

‘Er is plaats. Als alle leegstaande panden in ons land zouden worden opgevuld, dan kunnen we 6 miljoen mensen méér opvangen dan we nu doen’.

De Morgen vergeet het erbij te schrijven, maar mevrouw Vermeulen is de beleidsmedewerker van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. En politiek actief bij – je zal het altijd zien – Groen.)

*

Hoe weten we zeker dat mevrouw El-Bazioui over 3 jaar nog altijd een hoofddoek zal dragen?

(Aan iedereen die jubelde over ‘de eerste Vlaamse schepen met een hoofddoek‘, terwijl

Hafsa El-Bazioui

eigenlijk pas in 2022 schepen zal worden van Personeel, Noord-Zuid samenwerking en Facility in Gent. Mevrouw El-Bazioui draagt op dit ogenblik een hoofddoek, maar zal dat over 3 jaar nog altijd zo zijn? Moeten we niet iedereen het voordeel van de twijfel geven? Mogen we niet hopen dat mevrouw El-Bazioui in de komende 1000 dagen tot betere inzichten zal komen?)

Wat als een N-VA-burgemeester dit had geflikt?

(Aan de nieuwe Brugse burgemeester Dirk De fauw (CD&V), die nog voor zijn eedaflegging besloot om de hoogste communicatieambtenaar van zijn administratie opzij te schuiven.

Clusterhoofd Jonathan Nowakowski

*

zou namelijk te dicht bij de sp.a staan. Stel je even voor dat dit zou gebeuren in Antwerpen: De Standaard zou er een week lang een vette kluif aan hebben. Nu haalt het alleen De Krant van West-Vlaanderen.)

*

Wat ma

akt de ene poll tot nieuws en de andere niet?

ook gewoon een poll… Maar misschien dit keer met de juiste winnaar?

(Aan VRT-ombudsman Tim Pauwels, die niet zo lang geleden in De Zevende Dag heeft gezegd dat de nieuwsdienst voortaan weg moest blijven van polls, wegens niet wetenschappelijk genoeg.

Dat was net na een VRT-poll over het Migratiepact, waarin 80% van duizenden deelnemers zich had uitgesproken tégen Marrakech. Vorige week besloot de nieuwsdienst om toch veel aandacht te geven aan de verkiezing van

‘moordstrookje‘

tot Woord van het Jaar: nochtans ook gewoon een poll… Maar misschien dit keer met de juiste winnaar?)

Sinds wanneer zijn dát adelbrieven om lijsttrekker te mogen worden?

*

(Aan Conner Rousseau, die bij de volgende verkiezingen voor het Vlaams Parlement lijsttrekker zal zijn voor sp.a in kieskring Oost-Vlaanderen. De 26-jarige jongeman kan 2 adelbrieven voorleggen: hij verzorgt al 3 jaar de communicatie van John Crombez en hij is de zoon van Christel Geerts, gewezen sp.a-burgemeester van Sint-Niklaas. Er zijn nu 2 mogelijke verklaringen. Ofwel vervalt de ‘politieke vernieuwing’ van sp.a al meteen in het soort jeunisme en nepotisme dat ons eerder Freya Van den Bossche schonk. Ofwel vinden ze bij SP.a dat de communicatie van Crombez een beloning verdient.)

*

Welke vrouwelijke politici gooien hun charmes in de strijd?

*

(Aan VTM-verslaggever Dirk Van den Bogaert, die in het decembernummer van het VVJ-blad ‘De Journalist’ een tipje van de sluier oplicht: ‘Aan sommige vrouwelijke politici moet je als journalist bijna vragen of ze alstublieft wat afstand willen houden. Sommige zijn er bijvoorbeeld op uit om je bij elke begroeting een kus te geven, om zo een zekere vertrouwelijkheid te creëren. Maar dat hoef je echt niet toe te laten.’ )

*

Hoe goedgelovig denkt u dat wij zijn?

Het was dus geen ideologische outing: het was moedig vorserswerk!

(Aan politicoloog Carl Devos, die in Het Nieuwsblad uitlegt waarom hij vroeger in zijn eigen gemeente kandidaat was voor sp.a: ‘Ik wilde weten hoe het er aan de binnenkant van de politiek aan toegaat’. Het was dus geen ideologische outing: het was moedig vorserswerk! Een lokale sp.a-afdeling in Izegem is nu eenmaal dé plek waar alle geheimen van de Wetstraat geopenbaard worden.)

* 

DOMINIQUE LARIDON

24 DECEMBER 2018

27-12-2018 om 07:31 geschreven door digitalia  

1025 - KRIS VAN ORANJE PEETERS, DÉ VLAAMSE POLITICUS

*

https://doorbraak.be/kris-peeters-oranje/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

PORTRET - Elke dag, echt elke - zelfs godvergeten - dag van 2018 stond Kris Peeters (CD&V) in de krant, in het nieuws, in de spots. Er is geen ander die de nominatie meer verdient dan hij. Want Kris Peeters is geen gazettenpoliticus. Neen, neen, neen,

*

hij is wijzer dan dat. Immer rustig, immer beschouwend, immer het overzicht behoudend, gooit hij zich in elke verloren strijd waarvoor de partij hem roept of niet roept.

Rot-klusjesman

Het is dus wijs om Krist Peeters te nomineren als Doorbraak persoonlijkheid van het jaar.

Als er één politicus is die dit jaar de debatten heeft gedomineerd, dan is dat wel Kris Peeters. De held van de natie voor de ene, de tragische anti-held voor de andere. Maar wij zijn vol vertrouwen, op het einde van het verhaal heeft hij, met een knipoog,

zijn schaapjes op het droge.

*

Kris Peeters wordt onderschat. Hij wordt beoordeeld op de criteria van de korte termijn, Peeters ziet de lange termijn.

Kris Peeters kan dat, hij staat daar boven.

Kris Peeters is de man die alle rot-klusjes voor de CD&V moet opknappen.

*

Iemand nodig om altijd maar weer de CD&V op de kaart te zetten in de regering? Kris Peeters.

Hoop blijven geven aan de arco-spaarders? Kris Peeters doet dat.

Een regering zonder meerderheid proberen te doen regeren zonder vertrouwen in De Kamer? Kris Peeters verdedigt dat.

Een vrijwilliger nodig om de verkiezingen te verliezen in Antwerpen? Kris Peeters staat paraat. De risee van het Schoon Verdiep met een verhuis die niemand gelooft? Kris Peeters doet het.

Kop van Jut bij Kaaiman in De Tijd? Kris Peeters geeft present.

ris Peeters kan dat, hij staat daar boven.

*

Dé Vlaming Kris Peeters

de man zonder eigenschappen, de Vlaming

Maar wanhoop niet. Kris Peeters weet wat hij doet. Hij is de vleesgeworden CD&V, de staatsraison boven alles en als de partij vraagt, staat Kris paraat.

In dienst van het land, in dienst van de partij. Kris Peeters is zo dé Vlaamse politicus bij uitstek geworden. Hij is meer nog dan als Minister-President, Mister Vlaanderen. Dé underdog, dé antiheld, kortom dé Vlaming. Een wonder dat een politicus met dat palmares nog vernoemd en geprezen wordt door DE STANDAARD. Tenzij je zijn pure Vlaamsheid ziet of kadert als een ontkenning van het Vlaams-zijn. De identiteit van de politicus als anti-identiteit. De pur(s)e Antwerpenaar, de geïntegreerde trans-migrant die zichzelf bleef, de man zonder eigenschappen, de Vlaming.

*

Als je het zo bekijkt, begrijp je waarom Kris Peeters straks de Europese lijst trekt voor CD&V. Hij is de belichaming van het Europese ideaal zoals de Europese grootheden dat uitdragen. Hij is alles en niets tegelijk. Klaar voor de kosmopolitische elite. Die zijn ook van alle markten thuis.

Kris van Oranje

Neen, Kris Peeters staat voor de nieuwe CD&V. Hij zal volgend jaar oogsten na jarenlang zaaien. Ondertussen heeft de Antwerpse politicus (😉) zoveel krediet opgebouwd als anti-held dat Vlaanderen hem koestert of zal koesteren.

*

Vlaanderen zal hem in 2019 belonen voor zijn Vlaamse identiteit. Dat hij een bescheiden plaats inneemt in de lijst van meest geliefde politici, bevestigt enkel dat hij als echte underdog aan de race begint.

KRIS VAN ORANJE PEETERS

*

Kris Peeters is meer nog dan de belichaming van de echte Vlaming de nieuwe ‘van Oranje’. Neen, we zijn geen echte fans van die kermis van nieuwe adel die elk jaar opnieuw de nodige slippendragers aan het systeem wil binden. Maar als de Sire toch nog eens adelbrieven uitdeelt is Kris van Oranje Peeters met stip onze kandidaat.

*

De wapenspreuk heeft hij al: ‘Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer’ (Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden). Voor iemand met een aanleg om zich in de verloren strijd te werpen, de ideale keuze. Hij heeft al bewezen zijn spreuk te verdienen.

Kris Peeters is dé man van 2018. Hij verdient het om figuur van het jaar te worden als opmaat naar 2019. Waar zijn genie zal blijken. Wij bij Doorbraak hebben het gezien. Wij alleen.

U kan hier stemmen voor de Doorbraak persoon van het het jaar. 

*

PIETER BAUWENS

26-12-2018 om 12:25 geschreven door digitalia  

1024 – PRESIDENT DONALD TRUMP

https://doorbraak.be/het-kind-trump-ruimt-de-rotzooi-van-de-volwassenen-op/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

foto: ©Reporters

*

Het ‘kind’ Trump ruimt de rotzooi van de ‘volwassenen’ op

President Donald Trump beslist de Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken en ook nog eens de helft van de soldaten uit Afghanistan. Zijn minister van Defensie, Jim Mattis, werd niet geraadpleegd.

Mattis was het oneens met het besluit en besloot zijn ontslag aan te bieden. Hij gaat weg eind februari.

Een hoop beslissingen

Het is de afgelopen dagen druk in Washington, zoals steeds op het eind van het jaar. Tijdens deze periode vorig jaar werd de grote belastingverlaging goedgekeurd. Dit jaar is er voor politieke junkies opnieuw veel lekkers.

Gazet & Kijkbuisvuller in ware gedaante

*

Ondergesneeuwd, want een groot succes voor Trump, is de hervorming van straffen voor criminelen.

Van Jones, een linkse activist en politiek commentator, zei dat het dankzij de president was dat deze hervorming eindelijk tot stand komt. Jones, die Trump op CNN vaak zwaar op de korrel neemt, was aanwezig tijdens de ondertekening en kreeg een pen uit de handen van de president. Vele niet-gewelddadige veroordeelden, disproportioneel veel Afro-Amerikanen, zullen hierdoor vrij komen en een nieuwe kans krijgen in de samenleving.

Verder is er nog de ‘shutdown’, de sluiting van een gedeelte van de overheid.

Maar het dominante nieuws van afgelopen 48 uur was toch wel de terugtrekking van de troepen en het daarbij horende ontslag van minister van defensie Mattis.

Soldaten terug naar huis, ‘Partij voor Oorlog’ ontevreden

Voor de mensen die lijden aan het Trump Derangement Syndroom (TDS) zijn het weer moeilijke dagen. Ook in de pers kwamen hysterische TDS-lijders weer volop aan bod naar aanleiding van de aangekondigde terugtrekking van 2.000 (?) Amerikaanse troepen die gelegerd zijn in Syrië. Ook 7 000 soldaten uit Afghanistan (zowat de helft van de aanwezige soldaten) komen terug naar huis.

Als we de media moeten geloven is dat een enorm dwaas besluit. De ‘experten’ – politieke commentatoren, liberale internationalisten, neoconservatieve Republikeinen en andere genieën die werken in de denktanks van Washington DC – verenigen zich in hun veroordeling van de president.

Deze mensen zijn ook bekend onder de term: de ‘Partij voor Oorlog’.

Donald Trump, die in de ogen van deze ‘experten’ een absolute idioot is die totaal ongeschikt is voor het presidentschap, heeft van de wereld weer een onveiligere plaats gemaakt. Trump deed dat al eerder met Noord-Korea.

In de ogen van deze mensen kan de wereld enkel maar veiliger zijn als de wereld kennismaakt met het beste westerse exportproduct: democratie. De ‘Founding Fathers’ van de Verenigde Staten wilden deze export stimuleren door deze Verenigde Staten als voorbeeld te laten dienen. Volgens de hedendaagse ‘experten’ gaat dat allemaal te traag en moet het Amerikaans leger deze onmogelijke taak op zich nemen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Founding_Fathers

*

Wie gelooft deze ‘experten’ nog?

Mijn vraag luidt eerlijk en oprecht: wie gelooft die mensen nog? De Verenigde Staten zijn vandaag al meer dan 17 jaar verstrikt (én in feite al veel langer) in het wespennest van het Midden-Oosten. Kan er iemand met de hand op het hart zeggen dat het Midden-Oosten daarvan beter is geworden?

*

In Afghanistan zitten de Amerikanen al 17 jaar en nog moeten John, Troy, Hector, Stacy, Erica en Keisha,… naar het andere eind van de wereld vliegen om het land te gaan verdedigen. Ten tijde van de Irak-oorlog, zei de linkerzijde nog: ‘Yankee, go home!’. Omdat Trump de troepen wil terugtrekken, zet die linkerzijde zich nu op één lijn met de neoconservatieven en moeten de Amerikaanse troepen overal ter wereld blijven. Een zuiver voorbeeld van het

Trump Derangement Syndroom.

Inzake Syrië heeft Trump altijd gezegd dat de missie duidelijk is: IS verslaan en terugkeren. Nu IS zo goed als verslaan is, is het de logica zelve dat de Amerikanen terugkeren. Critici zeggen: ‘Zie je wel dat Trump een Russische agent is! Hij geeft Syrië over aan Poetin!’ En wat dan nog? Who cares?! Voor liberale internationalisten en neoconservatieven zullen er nooit te weinig redenen zijn om jonge Amerikanen als helden te laten sterven voor het vaderland. Dat die locatie van overlijden 10 000 kilometer van hun woonplaats ligt, is slechts een detail.

Daarnaast is de menselijke tol onder de ontvangende bevolking torenhoog. Ze zien de Amerikanen niet als bevrijder, maar als bezetter. Dan zwijgen we nog over de astronomische kostprijs van al die oorlogen. De schattingen lopen uiteen, van 6.000 tot 8.000 miljard dollar.

Dit moet eindigen.

Trump moet zich focussen op non-interventie

Met Mattis vertrekt één van de laatste ‘volwassenen’ uit het Witte Huis. Met die term bedoelt men mensen die op goedkeuring van het establishment kunnen rekenen. Want, dat was wel opvallend. De tranen over het vertrek van Mattis gecombineerd met het gejammer over het feit dat generaals John Kelly en Herbert McMaster ook vertrekken of vertrokken. De krokodillentranen van de Democraten zijn echter nogal ongeloofwaardig. De Democratische senator Kirsten Gillibrand verzette zich twee jaar geleden tegen Mattis zijn benoeming en zei toen ‘de burgerlijke controle over het leger is een essentieel punt van onze democratie.’

Trump heeft getoond dat hij, desnoods tegen de generaals in, beslissingen neemt over Defensie. Hij, de President, buigend op een verkiezingsoverwinning, heeft daar ook alle recht toe. De legerleiding in het Pentagon mag advies geven, maar het is de verkozen President die finaal de marsrichting van het buitenlands beleid en het leger bepaalt.

Trump moet nu echter doorgaan. Hij moet het principe van non-interventie, dat nauw aansluit bij zijn geliefde term ‘America First’ eindelijk omzetten in beleid. Hij kan beginnen met de volledige terugtrekking uit Afghanistan, waar de VS nu onderhandelt met

de Taliban.

*

Maar hij kan vooral het debat starten over het einde van de Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten. Iedereen kan er maar wel bij varen. De President ook. Zijn voorgangers Richard Nixon en Dwight Eisenhower namen de populaire beslissing om troepen terug te trekken. Ze werden er electoraal voor beloond.

*

24 DECEMBER 2018    

David Neyskens

25-12-2018 om 10:27 geschreven door digitalia  

1023 - HET SPAANSE SPOOK

*

https://doorbraak.be/spaanse-spook/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

foto: ©Reporters

*

Starheid, het is het worm-vormige aanhangsel van Prinzipienreiter. Als dat ‘ontsteekt’ (niet toevallig aan het uiteinde van de blindedarm), is het hele lichaam in gevaar en is een dringende operatie noodzakelijk.

**

Doordrammer…

*

De samenleving is zo’n lichaam, en wie blindelings de wet laat voorgaan op menselijkheid, riskeert een dodelijke infectie. Want ook wetten zijn des mensen, en daarom onderhevig aan ontwikkeling en wijziging.

Fascistische erfenis

Dat radicale staatsnationalisten en een verknipt systeem van ultra conservatieven meer dan eens een ontsteking oplopen, daarvan getuigt de moderne en hedendaagse geschiedenis. De koloniale oorlogen, de Wereldoorlogen, de implosie van Joegoslavië, de Syrië crisis, de zogenaamde Arabische Lente, de ontwikkelingen in Hongarije, het zijn maar enkele voorbeelden van hoe misbruik van de wet in naam van de wet tot spanning, koorts en onderhuidse aandoeningen leidt.

*

Het meest voor de hand liggende voorbeeld is allicht Spanje, dat nooit afscheid heeft genomen van zijn fascistische erfenis.

Partido Popular

*

De kwelduivel heet nog altijd de Partido Popular. Officieel van centrumrechts-christelijke strekking, in de aderen de regelrechte opvolger van de Falange onder dictator (“caudillo”, Führer of Leider) Franco. Ik herinner me hoe ik met Wilfried Martens destijds naar Madrid vloog om José María Aznar – kleinzoon van een Baskisch fascist en zelf leider van de falangistische studentenbeweging FES – te verwelkomen als volwaardig lid van de

*

Europese Volks Partij in 1991. De rillingen liepen over mijn rug toen de aanhangers leuzen riepen en met gestrekte rechterarm fascistisch-nationalistische liederen zongen. Ik was niet vergeten dat de PP gewoon haar naam had veranderd. Eerder heette ze Allianza Popular, na Franco’s dood opgezet om zijn politieke ideeën voort te zetten. Ze was gesticht door Franco’s minister van Binnenlandse Zaken Manuel Fraga. De PP heeft nooit blijk gegeven van enige inschikkelijkheid, op wat kosmetische ingrepen na toen ze Baskische en Catalaanse steun nodig had om een regering te vormen in 1996. Ik ben Guy Verhofstadt nog altijd dankbaar dat hij mij gered heeft van Aznars lijfwachten, toen ik ongewild de Spaanse premier tegen de grond werkte in mijn ijver Verhofstadt te interviewen in Madrid.

Genegeerde spoken

Mariano Rajoy,

voormalig woordvoerder van Aznar, en door hem opgetild tot vice-secretaris-generaal en ettelijke keren minister, was even gebiologeerd door soevereiniteit en ondeelbaarheid van het land als zijn politieke voogd. In de Catalaanse crisis toonde hij zich nog onbuigzamer en nog minder vergevingsgezind dan Aznar. Dat hij uiteindelijk de baan moest ruimen door geïnstitutionaliseerde financiering van zijn partij (sinds 2000) mag al een wonder op zich heten. Dat zo’n man dan de grondwet en de scheiding der machten inroept om niet over devolutie overleg te plegen, is op zijn minst pervers te noemen.

De Brexit had duidelijk spoken opgeroepen die liefst genegeerd werden.

Natuurlijk had Spanje geen uiterst rechtse partijen nodig, aangezien de PP op sluipende wijze iedereen had opgeslorpt die de nostalgie naar de dictatuur hoog in het vaandel voerde. Er was een koning nodig om de prille democratie van 1975 te redden op 23 februari 1981, toen ex-luitenant-kolonel Antonio Tejero gewapenderhand het parlement binnenstormde en legerleiders de noodtoestand uitriepen. Dát was geweld. In de Catalaanse afscheiding van 2017 kwam het enige geweld, andermaal, uitsluitend van diezelfde Guardia Civil tegen vreedzame betogers na de volksraadpleging. De Raad van Europa en de Commissie van Venetië hebben daarop aanbevelingen gedaan, die Madrid gewoon naast zich neergelegd heeft. Een koning was deze keer afwezig. Felipe VI had zich, naar het woord van Duits ALDE-coördinator en FDP-ijveraar Wolf Wiegand ‘mit einer unsensiblen Rede bereits selbst disqualifiziert’ om tot een vreedzaam gesprek te komen. Ook de EU – en met name Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker – keek nadrukkelijk de andere kant op met als voorwendsel dat alleen de grondwet gold en het dispuut uitsluitend een interne Spaanse kwestie was. (De manier waarop Juncker twee decennia de Luxemburgse banken uit de wind heeft gezet laat dan een wrange nasmaak na). De Brexit had duidelijk spoken opgeroepen die liefst genegeerd werden.

Het radicaal nationalisme van Vox

Vox wil de restauratie van de autoritaire, conservatieve staat.

De verrassing bij de verkiezingen in Andaloesië van 2 december kan dan ook alleen de naieven verbazen. Spanje achtte zich gevrijwaard van uiterst rechtse populisten. Dat blijkt nu wishful thinkingte zijn, het fascisme heeft onderhuids altijd voortgebroed. Het ranzige partijtje Vox, dat zelfs rechtse NVA’ers als Sander Loones de kriebels geeft, klopte alle peilingen en pakt 12 van de 109 zetels in het deelstaatparlement. De zelfingenomenheid van de PP lag aan spaanderen, want de stemmen heeft Vox niet gehaald bij de regerende socialisten van de PSOE (die zware verliezen leed maar de grootste partij blijft met 33 in plaats van 47 zetels), wel bij de PP, die ook stemmen verloor. Natuurlijk is een rechtse combine nu het lekkers dat men zich voorspiegelt, want net als de PP is ook de PSOE – al goed 36 jaar aan de macht in Andaloesië – verwikkeld in endemische corruptieschandalen. Dat verklaart hun terugval, mede door de blijvende hoge werkloosheid (23%, en zelfs het dubbele voor jongeren) én de fors toegenomen inwijking van Afrikanen (50.000 dit jaar), die als goedkope arbeidskrachten snel in de landbouw worden ingezet, terwijl de overheid een oogje toeknijpt. Vox had ingezet op die twee feilen, maar reed tegelijk hoog mee op de golven van radicaal nationalisme. Vox eist de afschaffing van de zelfstandige deelstaten (die, in vergelijking met pakweg Vlaanderen, meer bevoegdheden en financiën hebben), de opheffing van alle plaatselijke tv-zenders, het terugschroeven van de bevoegdheidoverdrachten (waar in België ook Didier Reynders aan werkt, zeker op het vlak van buitenlandse handel – die overigens voor 86% door Vlaanderen wordt gerealiseerd – en dat van de diplomatie, getuige zijn onwil om de Vlaamse regering te verdedigen als Spanje de diplomatieke banden verbreekt vanwege een strenge veroordeling voor ondemocratisch gedrag door parlementsvoorzitter Jan Peumans). Vox wil de restauratie van de autoritaire, conservatieve staat. Herstel van de godsdienstprivileges voor de (destijds sterk collaborerende) kerk, migratie afblokken, behoud van de stierengevechten (Hemingway zal blij zijn), afschaffing van homohuwelijken en wetten tegen huishoudelijk geweld, en dies meer.

Dat zo’n klein fascistisch partijtje, amper gesticht in 2014, nu kingmaker kan worden in Spanje laat het ergste vermoeden. Want zowel de PP als de nochtans liberale Ciudadados (C’s) vrijen Vox op om toch maar een rechtse regering te vormen die terug kan naar de veilig geachte, gesloten, afgeschermde eenheidsstaat. Dat openbaar aanklager Pablo Llerina al vier maal (in Brussel, Duitsland, Schotland en Zwitserland) een blauwtje heeft gelopen inzake de vervolging van liefst 18 Catalaanse separatisten voor “rebellie” (een nogal fantaisistische interpretatie van de grondwet, die uitdrukkelijk melding maakt van een gewelddadige opstand), raakt hen niet. Dat het Grondwettelijk Hof zich niet gehouden heeft aan een uitspraak na ten hoogste dertig dagen over de ‘voorlopige” hechtenis van negen gevangen politici, wordt onder de mat geveegd. Dat Llerina zelf zich moet verantwoorden voor de Brusselse rechtbank voor misbruik van macht is een voetnoot. Al trekt de regering 540.000 euro uit voor zijn verdediging, terwijl Catalonië beschuldigd wordt van misbruik van overheidsgeld om het onafhankelijkheidsreferendum op te zetten. Dat een van de aanklagers … Vox is! Dat de vertragingstactiek door de EU aanvaard wordt, is hemeltergend – want natuurlijk staan Spanje drie verkiezingen te wachten in 2019. Wellicht begint het proces tegen de Catalanen “voorjaar 2019”, een handige manier om politiek ongeschonden uit de stembusgang te komen. Het Hooggerechtshof denkt dat zo’n proces zeker drie maanden zal duren, genoeg om de fatidieke datum van 25 mei te overschrijden voor een verdict. Waarbij opvalt dat de openbare aanklager forsere straffen vraagt dan de staat (17 dan wel 12 jaar tegen Oriol Junqueras). Carles Puigdemont blijft vogelvrij verklaard, al is hij een vrij man in de rest van de Unie.

Spaanse Spook

Het is wachten op de eerste verstandige en vastberaden Spanjaard

Wat zich nu voordoet is wat Willy Vandersteen al beschreef in Het Spaanse Spook. De gratie die de Spaanse koning verleende aan het onafhankelijkheidsgezinde Kriekebeek wordt door Alva in het haardvuur gegooid om zijn ongehoorzaamheid aan de wet te verbergen, en zijn wraak toch te laten doorgaan. De geest van Don Persilos, die door drankzucht een machtsgreep niet kon verijdelen en daarvoor moet boeten, grijpt gelukkig in en redt de vrijbrief. Het is wachten op de eerste verstandige en vastberaden Spanjaard om in alle openheid een gesprek aan te gaan, en te dokteren aan een vergelijk – liever dan de poorten van de Inquisitie opnieuw open te zetten. Pierre De Geyter componeerde in 1888 al de Internationaleop woorden van Henriette Roland-Holst: “De staat verdrukt, de wet is logen”. Als Europa dat ter harte neemt, zal veel van het scepticisme en het “identitaire” discours verdwijnen.

22 DECEMBER 2018

Lukas de Vos

Voormalig VRT reporter

*

Naschrift

bij deze reproductie.

*

Het woord ‘ranzig’ verraadt de schrijver. Al is de rest van het opstel i.v.m. het te verwachten Arrest over de Catalaanse Onafhankelijkheid (rond 25 Mei 2019) best interessant. Als tenminste tegen die datum deze EU nog bestaat….

25-12-2018 om 04:51 geschreven door digitalia  

**

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

Hieronder krijgt de lezer de ware toedracht der feiten rond de zoveelste ‘Regering’ in weg-lopende welstandzaken..

Al vraag ik me toch af, of het niet te vroeg is, dat de kaarten nu al herschud dienen te worden. Het is minstens nog zes maand wachten vooraleer de Kiezer de juiste richting kan aangeven.. Hoe wij het ondertussen zullen van af moeten brengen om te overleven, is in Gods handen.

*

Hoe ondergaand Marxistisch Linkxs wel is, moge blijken uit het stukje van de hand van Lukakske Devos dat in voorbereiding is. Die richt de blikken naar Andalousië in Spanje en is er niet goed van. Gaat dat ‘ranzige’ gedoe van de herbronning daar nu ook al beginnen?

En méér zeg ik niet. Feind hört mit.

*

SATIRE

(lichtjes bewerkt)

*

BANANENREPUBLIEK

*

*

https://doorbraak.be/bananenrepubliek-belgie-verkiezingen/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

Babababplanrage

*

In België Coburgia, het erfgoed van Polle-met-den-Baarde, de negerkiller, kan je geen verkiezingen winnen. Want dat Land is een Bananenrepubliek.

*

Het laatste wapenfeit van Michel II was net zo idioot als zijn Marrakesch-demarche.

Generaal Michel II trok met zijn trollenleger naar de slag om de begroting, het werd zijn Waterloo. De Waalse smurfen-calvarie chargeerde op links maar bleef steken aan de Gaverbeek waar het voetvolk van Peter De Rover hem opwachtte. De Vlaamse smurfen waren het niet eens met hun franskiljonse leider en trokken op rechts ten aanval, waarop het rode leger een schijnaanval door het midden plaatste. Meer was niet nodig om de premier slagzij te doen halen. Het laatste wapenfeit van Michel II was net zo idioot als zijn Marrakesch-demarche.

In zijn strijd om internationaal zijn gezicht te redden, maakte Charles Michel zich in België grenzeloos belachelijk. Hij trok als David ten strijde tegen Goliath maar vergat zijn slinger en er lagen geen stenen onderweg. Zijn strijdmakkers Peeters, De Croo, De Block en De Crem kregen een verzwaard harnas, maar vielen van hun paard nog voor ze hun stal uit kwamen gewaggeld.

Lakens commedia dell’arte

*

De nederlaag van zijn Mexicaans leger erkennend trok Michel II na zijn tiendaagse veldslag van politieke incompetentie naar het Paleis om het ontslag van zijn dwergregering aan te bieden. Na enkele keren te hebben aangebeld opende Koning Filip de deur in zijn tricolore pyjama.

‘Michel gij ier zo laat, ge weet toch dat ik na de buurtpolitie ga slapen?

’Ja maar de regering is kevallen‘ verdedigde Charles zich.

‘Oei en eeft ie zich pijn gedaan?’ schertste de Koning.

Charles lachte zo groen als Calvo en werd van woede zo rood als Di Rupo. In feite was de nu technisch werkloze Koning verheugd met dit nieuws, hij mocht eigenlijk nog eens doen alsof hij werkte.

de commedia dell’arte van het Lakens theater

*

Nadat de partijvoorzitters op de koffie mochten bij een regeringsleider zonder regering, konden ze koninklijke petit fourtjes gaan smullen bij een koning zonder land. Wat er na de commedia dell’arte van het Lakens theater ook beslist wordt, vervroegde verkiezingen of niet, we krijgen een regering van slepende zaken tot aan de verkiezingen van 26 mei 2019.

Hoewel Leterme pas echt een goede premier werd toen hij 541 dagen niets mocht doen, deed hij dat niet tijdens een verkiezingscampagne. Een regering zonder meerderheid voor elk dossier naar het parlement sturen waar electoraal ingegraven politieke partijen elkaar in volle campagne-modus de kop afbijten, is onbestuurbaarheid en immobilisme installeren.

Er is geen ontkomen aan, de parlementaire campagne messen worden geslepen en persoonlijke verwijten zullen niet gespaard worden.

De ene bocht is de andere niet

*

Wie water en vuur wil verenigen ziet water verdampen of vuur uitdoven.

Wie dacht dat politici die elkaar de verdoemenis in wensen niet samen willen besturen vergist zich. In Antwerpen hebben Bart De Wever en Tom Meeuws elkaar het laatste jaar meermaals de politieke dood toegewenst. Dat ze nu elkaars lijk opwarmen tijdens het smeden van een machtsverbond, is spugen in het aangezicht van hun kiezers. Dat Vlaams-nationalistisch geel en socialistisch rood samen het hypocriete oranje van de CD&V wordt, is geen toeval. De bocht naar links van De Wever moet niet onderdoen voor de ruk naar links van Michel II. De Wever loopt in dezelfde val als destijds Verhofstadt. Het sociaal blazoen van uw partij opblinken met rode boenwas is verdampen tot een traditionele partij van de middelmatigheid. Wie water en vuur wil verenigen ziet water verdampen of vuur uitdoven.

De VLD van Verhofstadt had als rebelse rechtse partij in de peilingen ooit 28%, maar tuimelde als softe centrumpartij al snel naar 15%.

Icarus…..

*

Frankenstein

België is een Frankenstein van dode ledematen en een Cerberuskop

Onze democratie en ons electoraal systeem daveren op hun grondvesten en vertonen meer barsten dan de viaduct van de E17 in Gentbrugge. Mochten we vandaag vrije verkiezingen hebben met stemrecht, dan trekt amper 50% van de Belgen naar de stembus. In België kan je geen verkiezingen winnen. Je kan ze enkel winnen in rechts Vlaanderen, groen Brussel of links Wallonië. De federale regering heeft geen echte democratische waarde, maar is eerder de consensus van een consensus op basis van verschillende verkiezingen met andere partijen, politici en ideologieën. Wanneer je dan nog eens een beleid moet voeren met een Waalse en een Vlaamse media die verschillende interpretaties van de realiteit brengen, is de chaos compleet. België is een Frankenstein van dode ledematen en een Cerberuskop.

*

Hervorm het volledige systeem of hervorm het land, want ooit val je zonder stroom om Frankenstein tot leven te wekken.

*

23 DECEMBER 2018    

Jasmijn Walldorf

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

Mijn persoonlijke bezorgdheid situeert zich a.h.w. tussen hemel en aarde. Dit is tussen hoop en vrees.

De oude tricolore gewaden zijn door en door versleten, en de weefstof voor de eigen soevereiniteit voor de nieuwe samenleving moet in gans het Avondland nog aaneen genaaid worden… Van Andalousië, over de Laars van Italië tot in het van levenskracht trillende Noorden. Want daar leven mannen zoals Vaclav Klaus, de realisator van de Fluwelen Scheiding tussen Tjechië en Slowakije. Het is ook dààr dat de Visegrádgroep het voortouw hebben opgenomen op de wilde immigratie aan banden te leggen….

Zoe https://nl.wikipedia.org/wiki/Visegr%C3%A1dgroep

*

Hoe hard ook Georges Soros de zich schatrijk gestolen Hongaarse Jood

en boezemvriend van dc Hitlary Clan

*

zijn best doet, hij krijgt de vernieuwer Viktor Orban daar niet van de Macht. Want de Hongaren, dat is een door-en-door traditioneel Christelijk volk dat alles af weet van Marxistische dwingelandij, het stokpaardje van de mislukte Moslim Broeder Mohbama.

*

Het ‘Nationalisme’ van vroeger is een veel te beladen term geworden en wordt best stilaan vervangen door het begrip ‘soevereiniteit’ wat een ander woord is voor zelfstandigheid en onafhankelijkheid.

*

Adios, la Belgica. Geen ‘Merciie’ voor de lift doorheen de laatste 200 jaar. En tot nooit meer….

*

Zondag 23 December ‘18

24-12-2018 om 11:40 geschreven door digitalia  

 *

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

Al jàààren duurt de konkelfoezrij over de nutteloosheid van de Senaat. Kost alleen maar hopen geld (dat     al even lang uit de zakken der Vlamingen wordt getrommeld) en brengt niets op.

De enige verdienste ervan is, dat het de schijn heeft de Elite van Coburgia van de nodige zuurstof te voorzien. Via de zuurstof-leiding uit Vlaanderen. Eenrichtingsverkeer, dat spreekt vanzelf. En misschien wel via ondergrondse pijpleidingen van wel 10 meter diameter. Jammer genoeg altijd zonder zinkgaten omdat geldstromen veel geruislozer verlopen dan drinwaterstromen…

*

En nu, met zicht op de kerstboom, pleegt een beruchte kijkbuis-vuller een artikel vol zelfbeklag over diezelfde Senaat.. Net nu Zaan Pier Van Rossem er niet meer is om te sakkeren dat het begot allemaal godgeklaaagd is…

*

Ons Ma Zaliger zei daarover dan altijd ‘dat ons Here van eljk zijn getal moest hebben’ – en ze had nog gelijk ook.

De vraag die ik mij stel, is alleen wat een ge-autoriseerde lettervreter komt doen op onze Sociale Media. Of zou het kunnen, dat die stoemelings heeft vastgesteld dat buurmans gras toch weer wat groener is?

Toch bedankt voor de fijne veropenbaring uit de koker van een klokkenluider of spijt-optat. Cijfermateriaal om duimen en vingers af te likken. Welkom, vriend Jan, in de vriendenkring. En vergeet vooral niet deze bijverdienste te vermelden op je Aangite Aj 2019 bij de Belastingen….

*

*

Voor de Senaat niks onder de boom

*

doorbraak.be/voor-de-senaat-niks-ondde-boom/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Budget wordt weer wat kleiner

De begroting van de Senaat voor 2019 is vastgelegd op 40.000.000 euro. Dat is nog altijd een smak geld, maar toch alweer 4,76% minder ten opzichte van vorig jaar. In 2013, net voor het begin van deze legislatuur, bedroeg de senaatsbegroting nog 69.881.000 €. Het huidige budget ligt dus 42,67% lager. Weinig overheidsinstellingen doen beter. Het overgrote deel van de dotatie (45,90%) gaat naar de lonen van het statutaire personeel. Op 1 januari 2019 telt de Senaat nog 187 voltijdse personeelsleden. In 2019 gaan er nog eens 14 met pensioen. Anderen, zoals het veiligheidspersoneel, vallen sinds 2018 ten laste van de Kamer. Voor de Senaat een besparing, maar aangezien hun lonen hoe dan ook betaald moeten worden, maakt het voor de belastingbetaler weinig uit. Ook op andere posten wordt er bespaard, maar dat is peanuts vergeleken met de personeelskosten.

Minder goed nieuws is, dat 40 miljoen euro beschouwd wordt als het minimum minimorum

De Senaat kost de Belgen dus elk jaar minder en dat is het goede nieuws. Minder goed nieuws is, dat 40 miljoen euro beschouwd wordt als het minimum minimorum, althans volgens SP.a’er Bert Anciaux, die naar jaarlijkse gewoonte de begroting mocht toelichten in het halfrond. Volgens de socialistische fractieleider komt de werking van de Senaat in het gedrang als de dotatie nog verder krimpt. Bij de voorstelling van de begroting in 2015 zei Anciaux, dat de relevantie van de Senaat zou worden afgemeten aan de kostprijs van de instelling. Hij bedoelde daarmee dat de bevolking en de rest van de politiek het bestaan van de Senaat zouden blijven aanvaarden op voorwaarde dat de instelling niet te veel kost. Toen leek een bodembudget van 20 miljoen euro hem mogelijk, op voorwaarde dat nog meer uitgavenposten ten laste zouden vallen van de Kamer. Zoals met het veiligheidspersoneel gebeurd is.

De zingende castraat

daarom zal deze politieke castraat het vermoedelijk nog wel een tijd uitzingen

Maar een dergelijke vestzak-broekzakoperatie is volgens de voorstanders van de Senaat niet wenselijk. De Senaat nog verder budgettair uitkleden zou het prestige van de Eerste Kamer nog meer kelderen, en dat willen de aanhangers uiteraard niet. Zij dromen van een Senaat die desnoods nog 100 jaar meegaat, liefst met bevoegdheden die worden uitgebreid. En daarom zal deze politieke castraat het vermoedelijk nog wel een tijd uitzingen. Minstens nog een legislatuur, want voor 2024 kan er niets veranderen. Een opheffing van de Senaat, of een nieuwe aanpassing van zijn bevoegdheden, vereist immers een grondwetswijziging. Die kan alleen doorgaan als het huidige parlement de grondwet, of bepaalde artikelen daaruit voor herziening vatbaar verklaart.

Ik zie weinig aanleiding daartoe, integendeel. Tijdens haar afscheidstoespraak (ze wordt eerste schepen in haar geboortestad Luik) stak ex-voorzitter

Christine Defraigne

de loftrompet over de nieuwe Senaat, waarin ze 15 jaar zitting had waarvan 5 als voorzitter. Defraigne pleitte ook onverbloemd voor het herfederaliseren van bevoegdheden. De Vlaamse partijen zijn dus gewaarschuwd, want het heimwee naar la Belgique à papa is bij sommigen nog zeer levendig. En niet alleen in Franstalig België. Ook in Vlaanderen zijn er nog heel wat politici die de nostalgie naar een viriele Senaat en het oude België koesteren.

*

22 DECEMBER 2018

JAN BECAUS

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

Volgens mij is als ‘Meneer de Senator’ in taal en beeld aangesproken worden, een eervolle zaak voor de hele familie tot in heet 7^de knoopsgat. Maar moet dat dan blijven zoveel geld kosten? Het baat immers om een bedrag dat de pensioenen van zoveel mensen bijna zou kunnen verdubbelen.

Ik zie het eerder omgekeerd. Laat de Dames en Heren tegen elkaar opbieden om een van die vele tientallen ‘postjes’ te mogen bekleden. En dus de zo fel begeerde titel te mogen voeren. Dat zou een mooie ‘Vaderlandse’ geste zijn die vooral de (lege) Schatkist zou ten goede komen.

De ’uitverkorenen’, d.i de meest biedcenden zouden dan bijvoorbeeld eenmaal per jaar en in ceremonie-kledij (verplicht) op de koffirklets kunnen gevraagd worden bij het Staatshoofd. Uiteraard op diens kosten en in het Fransoos..

*

Enne, o ja. Voor ik het vergeet. Per gepresteerd dienstjaar zouden die recht moeten hebben op een … jaarlijks herhaalde Staatsbegrafenis. Met daar boven op een plechtig TE DEUN LAUDAMUS in de kathedraal van St Goedele in Broeksèl. Plechtige Vaderlaandse Dienst, met trompetstoten, voorgegaan door de Kardinaal in volle ornaat. Et recht om daarna tekens wer voor eeuwig en een dag ter ruste te worden gelegd onder een mooi witgekalkte grafsteen.

*

ondag 23 December ‘18

23-12-2018 om 06:49 geschreven door digitalia  

1022 – ESSAY

*

https://doorbraak.be/100-jaar-wereldrijk-2/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

In 100 jaar een WERELDRIJK

De snelle expansie van de islam (deel 2)

*

Na de snelle en gemakkelijke veroveringen van de moslims die werden geschetst in deel 1, verliepen hun verdere gebiedsuitbreidingen die in dit deel 2 worden geschetst, trager en moeilijker.

*

Veroveringen van de Maghreb, Spanje, Centraal-Azië en Indus-vallei

De Profeet Mohammed

(570-632)

Echte naam   Muḥammad ibn ʿAbdullāh

Bijnaam  Al-Amin (de betrouwbare)

*

Deze gebieden liggen veel verder van Medina en Damascus dan de tot A.D. 650 veroverde gebieden. Damascus was sedert 661 de hoofdstad van de Umayyaden dynastie. Deze nieuwe veroveringen waren moeilijker en langduriger. De Maghreb ligt ten westen van Egypte en bestrijkt de hele noordkust van Afrika of het huidige Libië, Tunesië, Algerije en Marokko.

*

Centraal-Azië behelst het gebied tussen de oostgrens van het huidige Iran tot de meest westelijke provincie in het huidige China, Sinkiang. Dat gebied omvat de volgende huidige landen of delen ervan, volgens de klok: Turkmenistan, Oezbekistan, Kazakhstan, Kirgizië, Tajikistan, Afghanistan en Pakistan. De gouverneurs van de kaliefen in respectievelijk Fustat, het latere Caïro, en Merv, organiseerden die veroveringen.

De Maghreb en Spanje

Na de inname van Egypte rond 650 zullen een 60 jaar nodig zijn om de Maghreb in te nemen. De taaie Berbers zorgen er voor tegenwind, meer dan de Byzantijnen. De val van Carthago, de belangrijkste Byzantijnse stad in de Maghreb, in 698, en wat later de bouw van de buitenpost Tanger in het uiterste westen tegenover Gibraltar, voltooiden de verovering van de Maghreb.

De overtocht naar Spanje in 711 door de islamitische Berberleider Tariq in dienst van de Arabieren was waarschijnlijk bedoeld als rooftocht ter compensatie van het gebrek aan soldij. Maar deze plundertocht werd het begin van de Arabische aanwezigheid in Al Andalus gedurende 800 jaar.

Er was wrevel tegen de uitbuiting door de islamitische veroveraars van de Berbers als slaven. Er volgden vele Berberse opstanden. Ook als bekeerlingen tot de islam werden de Berbers lang als onbetrouwbaar beschouwd. Zij apostaseerden vaak.

In 698 werd een grote opstand onderdrukt die onder leiding stond van

de Berbervrouw Kahina

in het Aurèsgebergte. Vanuit deze bergen in het oosten van het huidige Algerije startte ook de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen in 1954.

*

Dat was niet het laatste Berbers verzet. Hun grote opstand in de Maghreb in 740-741 zou er mede voor zorgen dat na de nederlaag van de Spaanse islamieten tegen de Franken in 732 in midden-Frankrijk, geen nieuwe pogingen werden ondernomen om ten noorden van de Pyreneeën door te stoten.

Potiers

*

In de 11de eeuw, na het verval van het Cordoba-kalifaat van de Umayyaden in de 10de eeuw, namen de islamitische Berberse Almoraviden de leiding van het islamitische Spanje van de Arabieren over. In de 12de eeuw grijpen eveneens islamitische Berbers, de Almohaden, de macht. Die waren puriteinser, intoleranter en wreder dan de eerste veroveraars.

Centraal-Azië en de Indusvallei

Na de verovering van Merv in 651 zou de onderwerping van het toch niet zo omvangrijke Transoxanië, dat grotendeels samenvalt met het huidige Oezbekistan, met de legendarische steden Bukhara en Samarkand op de zijderoute, nog 100 jaar duren. Deze veroveringen werden brutaler. Die volkeren waren reeds lang zelfstandig. Ze lieten zich niet gemakkelijk onderwerpen. De rijkdom van de streek prikkelde de plunderzucht. De zijderoute liep erdoor. Vóór de islamieten kregen de Perzen er slechts moeilijk voet aan wal, maar hun culturele invloed was er groot. Velen spraken er Perzisch of Perzisch-getinte dialecten of talen zoals in het huidige Tajikistan en Afghanistan.

Deze veroveringen werden ook vertraagd en bemoeilijkt door twisten tussen de verschillende Arabische stammen, een oud zeer dat moeilijker kon bestreden worden door de 4000 km afstand van Damascus, de zetel van het kalifaat. In dit verre gebied lag de broeihaard van de burgeroorlog van 743 tot 750, waarna de Abbasiden vanuit Bagdad de plaats innamen van de Umayyaden in Damascus.

De invloed van de Perzische cultuur, die zelf reeds was bevrucht door de Griekse, werd dominanter. De ‘perzificatie’ van de islam zette zich door. Gedurende eeuwen was de Perzische cultuur een unicum. Die werd dan ook snel geassimileerd door zowel de Arabieren als door latere Turkse dynastieën die over Perzië regeerden. Ook de Spaanse Umayyaden lieten zich beïnvloeden door de Perzische cultuurelementen van hun aartsvijanden, de Abassiden. Naast beïnvloeding is er ook beïnvloed worden. Zo was de Perzische dynastie van de Achaemeniden (559-330 v.C.) een welwillende voedingsbodem geweest voor assimilatie van de cultuur van overwonnen of aangrenzende volkeren zoals de Griekse, Egyptische, Mesopotamische, hindoeïstische en boeddhistische. Een ingesteldheid die vaak leidt tot grote culturen.

Op de grens met het Verre Oosten

In Transoxanië bestonden vele vorstendommen met hoofse, ridderlijke gewoonten en een sterke onafhankelijkheidsdrang. Die drang werd ook gedeeld door de nomadenstammen van Turken, volkeren die eeuwenlang vanuit het Altaï gebergte, ten noorden van Mongolië, zuid- en zuidwestwaarts waren getrokken. Ook Mongolen zijn ten dele een Turkenvolk. Het Oezbeeks en het Turkmeens zijn Turkse talen.

Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan

Die grensgebieden hadden trouw gezworen aan de Chinese keizers van de Tang-dynastie (618-907). Door plaatselijke vorsten en nomadische Turken werden de Chinezen aangezocht mee te strijden tegen de Arabieren. Maar de Chinezen hielden de boot af. Die gebieden lagen te ver af van hun belangencentrum. Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan. Een nederlaag die zonder gevolg bleef omdat de moslims nooit verder naar het oosten optrokken.

De benedenloop van de Indus in het huidige Pakistan was reeds in 711-712 veroverd. Ook tot daar had de Perzische invloed gegolden. Een aanleiding voor deze verovering zou de piraterij zijn geweest vanuit dit gebied op Arabische handelsschepen.

Indusvallei lag op de zeeweg die een alternatief vormde voor de Zijderoute over land om handel te drijven met het Oosten. Ook hier profiteerden de veroveraars van de verdeeldheid tussen hindoekrijgers en pacifistische boeddhisten.

Snelle verovering is soms duurzaam…

De islamitische veroveringen zijn uitzonderlijk zowel wat betreft hun snelheid als hun duurzaamheid. Deze veroveringen van Spanje tot de Indus en Sinkiang, een 9.000 km, voltrokken zich over iets meer dan één eeuw en de blijvende invloed ervan is groot, niet op politiek, maar op godsdienstig vlak.

Enkele historische voorbeelden ter vergelijking brengen dit in perspectief.

We starten met een voorbeeld dat enigszins analoog is aan het islamitische. Vanaf de 8ste eeuw v. C. koloniseerden de Grieken, toen een 150 stadstaten, de kust rond quasi de hele Zwarte Zee en grote stukken van de kust van de Middellandse Zee, namelijk in het huidige Oost-Spanje, Frankrijk, Zuid-Italië, Sicilië, Albanië en Libië. Andere kustgebieden van wat de Romeinen de Mare Nostrum noemden, stonden onder de invloed van de Carthagers, zoals Zuid-Spanje en de Maghreb, en van de Feniciërs, zoals het huidige Libanon, Syrië en Israël.

Roets 2019

Met de campagne van Alexander de Grote van Macedonië tussen 336 en 323 v. C. werd wellicht een historisch snelheidsrecord van territoriale uitbreiding gevestigd: van Klein-Azië en Egypte, over Perzië tot in Centraal-Azië, of tot in het huidige Turkmenistan, Oezbekistan, Kazachstan, Tadzjikistan, Kirgizië, Afghanistan en Pakistan. Maar na Alexanders dood verdween zijn rijk snel. Zijn generaals verdeelden het onder elkaar. Maar haar invloed bleef nazinderen, niet politiek, maar cultureel: de hellenisering, de verspreiding van de Griekse cultuur, via onder meer de Ptolemaeën in Egypte en de Seleuciden in Perzië, tot in Indië en China.

maar zeker niet altijd

De volgende drie voorbeelden illustreren de basisregel: snelle veroveringen hebben geen of weinig blijvende invloed, trage veroveringen hebben langdurige invloeden.

Rome deed er vier eeuwen over om haar maximale gebiedsuitbreiding te bereiken onder keizer Trajanus bij de aanvang van de 2de eeuw, een gebied grosso modo gelijk aan dat van de islam in 750 en dat van de Perzische Achaemeniden rond 500 v.C. De blijvende invloed van Rome was groot.

De Mongolen onder

Genghis Khan

hadden er slechts de eerste helft van de 13de eeuw voor nodig om, weliswaar met grote wreedheid, een veel grotere oppervlakte in te palmen dan de Romeinen in 400 jaar en de Arabieren in 100 jaar: van de Zwarte Zee tot de Stille Oceaan. Maar na verval rond 1335 en een opflakkering in de tweede helft van de 14de eeuw onder de nog brutalere Mongool Timur, met meer dan een halvering van het voorheen veroverde gebied, bleef het bergaf gaan. Met weinig blijvende invloed.

Een recenter voorbeeld van een snelle verovering waar niet zoveel van overbleef, was die van Napoleon, althans niet buiten Frankrijk, en met uitzondering van zijn Code. Op het hoogtepunt in 1812 was het onder zijn voogdij staande Europa iets groter dan de Europese gemeenschap bij haar stichting in 1957.

Het lijkt logisch dat snelle veroveringen vaak gepaard gingen met het snel wegebben van hun invloed. Maar niet die van de Arabieren. Die invloed bleef lang nazinderen, vooral religieus. En dit tot vandaag. Ook Alexander de Grotes veroveringen waren een uitzondering op de regel: een snelle verovering met een langdurige invloed, niet politiek, maar cultureel.

De Arabieren en de islam vandaag

Tussen 750 en ongeveer 1000 bleven de grenzen van de islamitische wereld ongeveer dezelfde. Rond 1000 vond de verovering van Voor-Indië plaats. Daarna vond de islam verder ingang in Klein-Azië, Azië, Afrika en Zuid-Oost-Europa. Maar de Arabische eenheid en hun politieke gewicht verzwakte geleidelijk tijdens de Abbasidendynastie. Die duurde van 750 tot formeel 1258. Maar reeds vanaf circa 800 namen regionale dynastieën over. Die waren overwegend niet Arabisch, maar van Perzische, Berberse, Turkse en Mongoolse oorsprong.

Vandaag bestaan nog drie dynastieën van Arabische oorsprong: de Hasjemieten in Jordanië, de Alavieten in Marokko en de Saoudis in Saoudi Arabië.

De langst durende en belangrijkste dynastie was die van de Turkse Ottomanen die aanving in de 14de eeuw in het huidige Turkije. Die bereikte een hoogtepunt in de 16de eeuw, na de verovering van Constantinopel in 1453, om dan te verzwakken tot haar opheffing na de eerste wereldoorlog. Daarna kwam het seculiere Turkije van Ataturk (1881-1938).

*

Op een wereldbevolking van 7,3 miljard in 2015 waren 1,8 miljard islamiet, een 24%. Slechts een 5% daarvan zijn Arabieren. Op de eerste plaats stonden de christenen met 31%. Hindoes, boeddhisten en joden hadden aandelen van respectievelijk 15%, 7% en 0,2%. Bij extrapolatie van huidige trends in fertiliteit en mortaliteit zouden in de volgende halve eeuw de islamieten de christenen voorbijsteken.

21 DECEMBER 2018

*

FRANK BOLL

22-12-2018 om 15:07 geschreven door digitalia  

1022 – ESSAY

*

https://doorbraak.be/100-jaar-wereldrijk-2/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

In 100 jaar een WERELDRIJK

De snelle expansie van de islam (deel 2)

*

Na de snelle en gemakkelijke veroveringen van de moslims die werden geschetst in deel 1, verliepen hun verdere gebiedsuitbreidingen die in dit deel 2 worden geschetst, trager en moeilijker.

*

Veroveringen van de Maghreb, Spanje, Centraal-Azië en Indus-vallei

De Profeet Mohammed

(570-632)

Echte naam   Muḥammad ibn ʿAbdullāh

Bijnaam  Al-Amin (de betrouwbare)

*

Deze gebieden liggen veel verder van Medina en Damascus dan de tot A.D. 650 veroverde gebieden. Damascus was sedert 661 de hoofdstad van de Umayyaden dynastie. Deze nieuwe veroveringen waren moeilijker en langduriger. De Maghreb ligt ten westen van Egypte en bestrijkt de hele noordkust van Afrika of het huidige Libië, Tunesië, Algerije en Marokko.

*

Centraal-Azië behelst het gebied tussen de oostgrens van het huidige Iran tot de meest westelijke provincie in het huidige China, Sinkiang. Dat gebied omvat de volgende huidige landen of delen ervan, volgens de klok: Turkmenistan, Oezbekistan, Kazakhstan, Kirgizië, Tajikistan, Afghanistan en Pakistan. De gouverneurs van de kaliefen in respectievelijk Fustat, het latere Caïro, en Merv, organiseerden die veroveringen.

De Maghreb en Spanje

Na de inname van Egypte rond 650 zullen een 60 jaar nodig zijn om de Maghreb in te nemen. De taaie Berbers zorgen er voor tegenwind, meer dan de Byzantijnen. De val van Carthago, de belangrijkste Byzantijnse stad in de Maghreb, in 698, en wat later de bouw van de buitenpost Tanger in het uiterste westen tegenover Gibraltar, voltooiden de verovering van de Maghreb.

De overtocht naar Spanje in 711 door de islamitische Berberleider Tariq in dienst van de Arabieren was waarschijnlijk bedoeld als rooftocht ter compensatie van het gebrek aan soldij. Maar deze plundertocht werd het begin van de Arabische aanwezigheid in Al Andalus gedurende 800 jaar.

Er was wrevel tegen de uitbuiting door de islamitische veroveraars van de Berbers als slaven. Er volgden vele Berberse opstanden. Ook als bekeerlingen tot de islam werden de Berbers lang als onbetrouwbaar beschouwd. Zij apostaseerden vaak.

In 698 werd een grote opstand onderdrukt die onder leiding stond van

de Berbervrouw Kahina

in het Aurèsgebergte. Vanuit deze bergen in het oosten van het huidige Algerije startte ook de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen in 1954.

*

Dat was niet het laatste Berbers verzet. Hun grote opstand in de Maghreb in 740-741 zou er mede voor zorgen dat na de nederlaag van de Spaanse islamieten tegen de Franken in 732 in midden-Frankrijk, geen nieuwe pogingen werden ondernomen om ten noorden van de Pyreneeën door te stoten.

Potiers

*

In de 11de eeuw, na het verval van het Cordoba-kalifaat van de Umayyaden in de 10de eeuw, namen de islamitische Berberse Almoraviden de leiding van het islamitische Spanje van de Arabieren over. In de 12de eeuw grijpen eveneens islamitische Berbers, de Almohaden, de macht. Die waren puriteinser, intoleranter en wreder dan de eerste veroveraars.

Centraal-Azië en de Indusvallei

Na de verovering van Merv in 651 zou de onderwerping van het toch niet zo omvangrijke Transoxanië, dat grotendeels samenvalt met het huidige Oezbekistan, met de legendarische steden Bukhara en Samarkand op de zijderoute, nog 100 jaar duren. Deze veroveringen werden brutaler. Die volkeren waren reeds lang zelfstandig. Ze lieten zich niet gemakkelijk onderwerpen. De rijkdom van de streek prikkelde de plunderzucht. De zijderoute liep erdoor. Vóór de islamieten kregen de Perzen er slechts moeilijk voet aan wal, maar hun culturele invloed was er groot. Velen spraken er Perzisch of Perzisch-getinte dialecten of talen zoals in het huidige Tajikistan en Afghanistan.

Deze veroveringen werden ook vertraagd en bemoeilijkt door twisten tussen de verschillende Arabische stammen, een oud zeer dat moeilijker kon bestreden worden door de 4000 km afstand van Damascus, de zetel van het kalifaat. In dit verre gebied lag de broeihaard van de burgeroorlog van 743 tot 750, waarna de Abbasiden vanuit Bagdad de plaats innamen van de Umayyaden in Damascus.

De invloed van de Perzische cultuur, die zelf reeds was bevrucht door de Griekse, werd dominanter. De ‘perzificatie’ van de islam zette zich door. Gedurende eeuwen was de Perzische cultuur een unicum. Die werd dan ook snel geassimileerd door zowel de Arabieren als door latere Turkse dynastieën die over Perzië regeerden. Ook de Spaanse Umayyaden lieten zich beïnvloeden door de Perzische cultuurelementen van hun aartsvijanden, de Abassiden. Naast beïnvloeding is er ook beïnvloed worden. Zo was de Perzische dynastie van de Achaemeniden (559-330 v.C.) een welwillende voedingsbodem geweest voor assimilatie van de cultuur van overwonnen of aangrenzende volkeren zoals de Griekse, Egyptische, Mesopotamische, hindoeïstische en boeddhistische. Een ingesteldheid die vaak leidt tot grote culturen.

Op de grens met het Verre Oosten

In Transoxanië bestonden vele vorstendommen met hoofse, ridderlijke gewoonten en een sterke onafhankelijkheidsdrang. Die drang werd ook gedeeld door de nomadenstammen van Turken, volkeren die eeuwenlang vanuit het Altaï gebergte, ten noorden van Mongolië, zuid- en zuidwestwaarts waren getrokken. Ook Mongolen zijn ten dele een Turkenvolk. Het Oezbeeks en het Turkmeens zijn Turkse talen.

Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan

Die grensgebieden hadden trouw gezworen aan de Chinese keizers van de Tang-dynastie (618-907). Door plaatselijke vorsten en nomadische Turken werden de Chinezen aangezocht mee te strijden tegen de Arabieren. Maar de Chinezen hielden de boot af. Die gebieden lagen te ver af van hun belangencentrum. Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan. Een nederlaag die zonder gevolg bleef omdat de moslims nooit verder naar het oosten optrokken.

De benedenloop van de Indus in het huidige Pakistan was reeds in 711-712 veroverd. Ook tot daar had de Perzische invloed gegolden. Een aanleiding voor deze verovering zou de piraterij zijn geweest vanuit dit gebied op Arabische handelsschepen.

Indusvallei lag op de zeeweg die een alternatief vormde voor de Zijderoute over land om handel te drijven met het Oosten. Ook hier profiteerden de veroveraars van de verdeeldheid tussen hindoekrijgers en pacifistische boeddhisten.

Snelle verovering is soms duurzaam…

De islamitische veroveringen zijn uitzonderlijk zowel wat betreft hun snelheid als hun duurzaamheid. Deze veroveringen van Spanje tot de Indus en Sinkiang, een 9.000 km, voltrokken zich over iets meer dan één eeuw en de blijvende invloed ervan is groot, niet op politiek, maar op godsdienstig vlak.

Enkele historische voorbeelden ter vergelijking brengen dit in perspectief.

We starten met een voorbeeld dat enigszins analoog is aan het islamitische. Vanaf de 8ste eeuw v. C. koloniseerden de Grieken, toen een 150 stadstaten, de kust rond quasi de hele Zwarte Zee en grote stukken van de kust van de Middellandse Zee, namelijk in het huidige Oost-Spanje, Frankrijk, Zuid-Italië, Sicilië, Albanië en Libië. Andere kustgebieden van wat de Romeinen de Mare Nostrum noemden, stonden onder de invloed van de Carthagers, zoals Zuid-Spanje en de Maghreb, en van de Feniciërs, zoals het huidige Libanon, Syrië en Israël.

Roets 2019

Met de campagne van Alexander de Grote van Macedonië tussen 336 en 323 v. C. werd wellicht een historisch snelheidsrecord van territoriale uitbreiding gevestigd: van Klein-Azië en Egypte, over Perzië tot in Centraal-Azië, of tot in het huidige Turkmenistan, Oezbekistan, Kazachstan, Tadzjikistan, Kirgizië, Afghanistan en Pakistan. Maar na Alexanders dood verdween zijn rijk snel. Zijn generaals verdeelden het onder elkaar. Maar haar invloed bleef nazinderen, niet politiek, maar cultureel: de hellenisering, de verspreiding van de Griekse cultuur, via onder meer de Ptolemaeën in Egypte en de Seleuciden in Perzië, tot in Indië en China.

maar zeker niet altijd

De volgende drie voorbeelden illustreren de basisregel: snelle veroveringen hebben geen of weinig blijvende invloed, trage veroveringen hebben langdurige invloeden.

Rome deed er vier eeuwen over om haar maximale gebiedsuitbreiding te bereiken onder keizer Trajanus bij de aanvang van de 2de eeuw, een gebied grosso modo gelijk aan dat van de islam in 750 en dat van de Perzische Achaemeniden rond 500 v.C. De blijvende invloed van Rome was groot.

De Mongolen onder

Genghis Khan

hadden er slechts de eerste helft van de 13de eeuw voor nodig om, weliswaar met grote wreedheid, een veel grotere oppervlakte in te palmen dan de Romeinen in 400 jaar en de Arabieren in 100 jaar: van de Zwarte Zee tot de Stille Oceaan. Maar na verval rond 1335 en een opflakkering in de tweede helft van de 14de eeuw onder de nog brutalere Mongool Timur, met meer dan een halvering van het voorheen veroverde gebied, bleef het bergaf gaan. Met weinig blijvende invloed.

Een recenter voorbeeld van een snelle verovering waar niet zoveel van overbleef, was die van Napoleon, althans niet buiten Frankrijk, en met uitzondering van zijn Code. Op het hoogtepunt in 1812 was het onder zijn voogdij staande Europa iets groter dan de Europese gemeenschap bij haar stichting in 1957.

Het lijkt logisch dat snelle veroveringen vaak gepaard gingen met het snel wegebben van hun invloed. Maar niet die van de Arabieren. Die invloed bleef lang nazinderen, vooral religieus. En dit tot vandaag. Ook Alexander de Grotes veroveringen waren een uitzondering op de regel: een snelle verovering met een langdurige invloed, niet politiek, maar cultureel.

De Arabieren en de islam vandaag

Tussen 750 en ongeveer 1000 bleven de grenzen van de islamitische wereld ongeveer dezelfde. Rond 1000 vond de verovering van Voor-Indië plaats. Daarna vond de islam verder ingang in Klein-Azië, Azië, Afrika en Zuid-Oost-Europa. Maar de Arabische eenheid en hun politieke gewicht verzwakte geleidelijk tijdens de Abbasidendynastie. Die duurde van 750 tot formeel 1258. Maar reeds vanaf circa 800 namen regionale dynastieën over. Die waren overwegend niet Arabisch, maar van Perzische, Berberse, Turkse en Mongoolse oorsprong.

Vandaag bestaan nog drie dynastieën van Arabische oorsprong: de Hasjemieten in Jordanië, de Alavieten in Marokko en de Saoudis in Saoudi Arabië.

De langst durende en belangrijkste dynastie was die van de Turkse Ottomanen die aanving in de 14de eeuw in het huidige Turkije. Die bereikte een hoogtepunt in de 16de eeuw, na de verovering van Constantinopel in 1453, om dan te verzwakken tot haar opheffing na de eerste wereldoorlog. Daarna kwam het seculiere Turkije van Ataturk (1881-1938).

*

Op een wereldbevolking van 7,3 miljard in 2015 waren 1,8 miljard islamiet, een 24%. Slechts een 5% daarvan zijn Arabieren. Op de eerste plaats stonden de christenen met 31%. Hindoes, boeddhisten en joden hadden aandelen van respectievelijk 15%, 7% en 0,2%. Bij extrapolatie van huidige trends in fertiliteit en mortaliteit zouden in de volgende halve eeuw de islamieten de christenen voorbijsteken.

21 DECEMBER 2018

*

FRANK BOLL

22-12-2018 om 15:04 geschreven door digitalia  

1021 - EEN BOM UIT 1973 DIE IN SPANJE DE DEMOCRATIE BRACHT

https://doorbraak.be/een-bom-die-democratie-bracht/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

Vooruitblikken in het verleden

*

Het was een koude winterdag in Madrid toen Luis Carrero Blanco op 20 december 1973 terugkeerde van een eucharistieviering.

Carrero Blanco…

Hij was een half jaar tevoren door de Spaanse dictator Generaal Franco tot premier benoemd en was daarmee de gedoodverfde politieke erfgenaam van het Spaanse Staatshoofd.

*

Rond halftien reed zijn wagen door de Calle de Claudio Coello toen plots de grond onder de wagen het begaf. Een zware explosie slingerde de wagen tientallen meters in de lucht over de daken van de huizen om aan de andere kant op een binnenkoer te belanden. De chauffeur en de meerijdende lijfwacht waren op slag dood, Carrero Blanco overleed enkele uren later in het ziekenhuis. De explosie was uiteraard niet zomaar een ongeval. Een commando van de ETA had de aanslag zorgvuldig voorbereid. Ze hadden gedurende twee weken een gang onder de weg gegraven. De tunnel werd volgeladen met explosieven die op het moment dat de wagen er over reed tot ontploffing werden gebracht. Alleen maar omdat Carrero Blanco elke dag nauwgezet hetzelfde uurschema volgde was een dergelijke goed voorbereide aanslag succesvol.

20 december 1973: de ETA onthoofdt het Franco-regime.

*

De aanslag op Carrero Blanco was een wraakoefening voor de executie van een aantal Baskische separatisten

*

De Baskische afscheidings-organisatie ETA was op dat moment een kleine vijftien jaar oud, maar was pas eind jaren 60 met gewelddadige aanslagen begonnen. Intern zat de organisatie sterk verdeeld tussen een groep die volop voor de gewapende strijd wilde gaan en een meer doctrinaire groep marxisten-leninisten die via een brede mobilisatie van Baskenland een socialistische staat wilden maken – een populaire zinsbegoocheling in die tijd. De aanslag op Carrero Blanco was een wraakoefening voor de executie van een aantal Baskische separatisten. Het was één van de eerste dodelijke aanslagen van de ETA, maar meteen ook een aanslag met verstrekkende gevolgen.

*

Een stervende dictator

tot in de laatste dagen bleef de regering van Franco een zeer repressief regime

Vanaf de jaren 70 was het Franco-regime gepreoccupeerd door de nakende dood van de caudillo. Dat de 80-jarige generaal het niet lang meer zou trekken was duidelijk, wie hem zou opvolgen was dat minder. Het nationalistische kamp waarmee Franco in 1939 de burgeroorlog in zijn voordeel had beslecht was steeds een amalgaam van verschillende fracties geweest.

Dat hadden ze trouwens gemeen met het republikeinse kamp waar anarchisten, socialisten, communisten en autonomisten vaak meer over elkaar heen rolden dan dat ze het nationalistische kamp bevochten. Bij die nationalisten vochten, zij aan zij, fascisten, nationaal-syndicalisten, conservatieve antimarxistische katholieken en monarchisten, die dan op hun beurt nog eens verdeeld waren over welke troonpretendent ze steunden.

Spanje onder Franco werd een éénpartijstaat, steunend op een Movimiento Nacional die zowat alle aspecten van de maatschappij overvleugelde. Maar die eenpartijstaat betekende natuurlijk niet dat er geen verschillende facties en verschillende politieke strekkingen bestonden. Zo boette bijvoorbeeld de fascistische vleugel aanzienlijk aan macht en invloed in naargelang de jaren vorderden, de welvaart toenam en een nieuwe middenklasse ontstond.

Guernica (Picasso)

https://en.wikipedia.org/wiki/Guernica_(Picasso)

*

Wat wel overeind bleef: tot in de laatste dagen bleef de regering van Franco een zeer repressief regime.

Carrero Blanco, tijdens de burgeroorlog opgeklommen tot stafchef van de marine en een nauw medewerker van Franco, was één van die mensen die dat repressief regime van 1943 tot aan zijn dood in 1973 als procureur mee gestalte gaf. In 1967 werd hij vicepremier. Alhoewel hij dus in de kern van het repressi-eapparaat zat, speelde hij ook een cruciale rol in het terugdringen van de invloed van de fascistische politici op het Franco-regime. Hij behoorde tot de conservatieve katholieke strekking, met onder meer zeer sterke banden met Opus Dei. Hij was één van de zogenaamde “technocraten” die het bestuur van het land moderniseerden en vooral ook een vrije of vrijere markteconomie voorstonden, met als ultieme doel de aansluiting van Spanje bij de Europese Economische Gemeenschap, de voorloper van de EU. Anderzijds heeft men hem nooit echt kunnen betrappen op veel sympathie voor een grotere politieke liberalisering. Of het dus ooit tot grotere politieke vrijheid zou zijn gekomen is zeer de vraag. Gezien zijn leeftijd – hij zou bij het overlijden van Franco 71 jaar geweest zijn – zou zijn regeringsperiode wellicht niet heel lang hebben geduurd.

*

Democratische transitie

De moordaanslag ontnam het Franco-regime definitief iedere overlevingskans.

https://en.wikipedia.org/wiki/Carlos_Arias_Navarro

Zijn opvolger Carlos Arias Navarro

had misschien wel de wil om de regering van Franco voort te zetten, maar niet de politieke macht om dit ook te doen. Dat kwam vooral door de opvolger van Franco als staatshoofd, koning Juan Carlos, nochtans zelf door Franco als nieuw staatshoofd aangeduid. Juan Carlos stuurde wel aan op politieke liberalisering, en zo werd Arias Navarro de eerste premier die, in feite tegen zijn zin, de strakke teugels van het politieke systeem moest lossen. De echte liberalisering werd ingezet onder zijn opvolger

Adolfo Suarez (1932-2014),

die daarvoor in 1977 beloond werd met een verkiezingsoverwinning bij de eerste vrije verkiezingen in Spanje sinds de burgeroorlog.

Onder zijn leiding werd een grondwet uitgewerkt die op 27 december 1978 door Juan Carlos ondertekend werd. Voor Spanje was die grondwet toen een grote stap voorwaarts in de democratische transitie. Het is echter diezelfde grondwet die momenteel de Catalaanse democratie fnuikt en als repressieapparaat wordt gebruikt.

*

Op de dood van Carrero Blanco na verliep de transitie van het rechtse eenpartij-regime naar een pluralistische en liberale democratie zonder geweld. Begin jaren 70 telde Europa naast Spanje nog twee dergelijke regimes, in Portugal en in Griekenland.

In Griekenland was na een staatsgreep een militaire junta aan de macht gekomen, het zogenaamde kolonelsregime, die onder druk van massale studentenprotesten in 1973 terug van het toneel verdween.

Pioniers in Europa

In Portugal was al langer een autoritaire leider aan de macht.

In de jaren 20 had de militaire junta er de hoogleraar Antonio de Oliveira Salazar tot minister van Financiën benoemd om het staatshuishouden terug op orde te brengen. In 1932 werd hij premier. Is een hoogleraar als autoritair leider al uitzonderlijk, hij was wellicht de enige die ooit een gezamenlijke opstand van fascisten en marxisten heeft moeten afslaan. Salazar bleef minister tot hij dusdanig dement werd dat hij in 1968 vervangen werd door Marcello Caetano, ook een hoogleraar overigens. Salazar heeft nooit geweten dat hij als regeringsleider opzij werd geschoven, men heeft hem tot aan zijn dood in de waan gelaten dat hij nog steeds de macht had. Portugal was ondertussen meegesleept in langdurige en bloedige koloniale oorlogen die enorm drukten op de Portugese samenleving. Portugal was historisch de eerste koloniale mogendheid, en tegelijk het land dat het langst en hardnekkigst aan zijn kolonies heeft vastgehouden. Het was dan ook symbolisch dat pas twee jaar nadat Groot-Brittannië van Hongkong afscheid had genomen Portugal op 20 december 1999 Macau overdroeg aan China.

De Anjerrevolutie die in 1973 een einde maakte aan de regering van Caetano vormde voor de machthebbers in Madrid een schrikbeeld dat ze absoluut wilden vermijden. De transitie naar democratie in Oost- en Centraal-Europa die zich dertig jaar geleden afspeelde staat in ons geheugen gegrift. De beelden van de mislukte staatsgreep in Rusland, de Fluwelen Revolutie in Tsjecho-Slowakije, de val van de Berlijnse Muur… ze behoren tot ons collectieve memorie. De democratisering die zich vijftien jaar voordien afspeelde waarbij een aantal rechtse autoritaire regimes gearchiveerd werden is een pak minder bekend. Niettemin waren ze minstens zo bepalend voor heel wat Europeanen.

*

20 DECEMBER 2018

PAUL CORDY

22-12-2018 om 10:41 geschreven door digitalia  

*

1020 - WAAROM DE NVA DOORGAAT TOT HET BITTERE EIND

https://doorbraak.be/ex-rechter-kent-de-ware-reden/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Ex-rechter kent de ware reden

foto: ©Reporters

*

WALTER DE SMEDT ANALYSEERT N-VA STRATEGIE

*

N-VA, tussen strategie en overtuiging.

De excentrieke ex-rechter Walter De Smedt – hij weigerde soms vonnis te vellen – vertelt in Knack dat hij de échte reden kent waarom de N-VA zich tegen het migratiepact verzette. Jij en ik dachten dat N-VA zich tegen dat pact verzet omdat de partij migratieregels graag strenger wil zien, en niet soepeler. Maar neen, er is dus een échte reden.

*

Vastrijden en doorgaan

En als je verzopen bent, moet je doorzwemmen, dat is de goede oplossing.

De Smedt is een liefhebber van beeldend taalgebruik. Door te hameren op het migratieprobleem heeft N-VA zich ‘vastgereden,’ schrijft hij, ‘en eens vastgereden moet je doorgaan.’ Doorgaan als je vastgereden bent, uiteraard, zeker. En als je verzopen bent, moet je doorzwemmen, dat is de goede oplossing. Ook noemt hij Bart De Wever een ‘schipper aan wal’ die over migratie niet rechtstreeks communiceert maar via ‘zijn mannetje’ Theo Francken. Dat lijkt mij een onredelijk verwijt. De Wever communiceert graag rechtstreeks, geloof ik, en hij heeft daar volgens sommigen zelfs een zeker talent voor. Ik heb een stukje van het Ter Zake-interview van deze week met De Wever gezien, en dat ging heel goed, ook zonder ‘zijn mannetje’.

Soevereiniteit is fake news

De Smedt is op zoek gegaan naar de échte beweegreden van N-VA omdat hij de opgegeven redenen niet kan aanvaarden. N-VA beweert bijvoorbeeld dat het pact de soevereiniteit van landen ondergraaft. Zonder die soevereiniteit kan ons land niet meer zelf beslissen hoe open of gesloten het zijn grenzen wil. Maar De Smedt noemt dat ‘fake news’ omdat wij ‘die soevereiniteit al lang hebben afgestaan door het aanvaarden van de de universele mensenrechten.’

soevereiniteit die je kunt verliezen kun je ook herwinnen

Je kunt daar drie dingen op antwoorden. Eén: de uitdrukking ‘fake news’ wordt alweer niet correct gebruikt. Twee: een deel van je soevereiniteit afstaan wil niet zeggen dat je ook de rest ervan wil verliezen. En drie: soevereiniteit die je kunt verliezen kun je ook herwinnen. De loop van de geschiedenis ligt niet vast. Onze leraar in het middelbaar, Bruno Creus, zag in de ontwikkelingsgang der mensheid zelfs overal ‘pendelbewegingen’.

Ook een andere N-VA-reden wordt door De Smedt verworpen. N-VA, schrijf hij, vreest dat het pact door rechters kan worden aangegrepen ‘om vluchtelingen meer rechten te geven’. Dat dacht ik ook toen ik het pact las. Maar volgens De Smedt wordt dat ‘gerelativeerd’ doordat de andere partijen in het Parlement vóór het pact stemden. Hoe zoiets de vrees van N-VA kan ‘relativeren’ is mij volslagen onduidelijk. Die andere partijen vinden wellicht dat vluchtelingen inderdaad ‘meer rechten’ moeten krijgen. Zoiets moet de vrees van N-VA aanwakkeren, zou je denken, en niet relativeren.

Als beschrijving zou dat kunnen gelden – alhoewel! – maar toch zeker niet als verklaring

Maar goed, de ongeduldige lezer wil nu zoetjesaan de échte reden kennen waarom N-VA het pact verwerpt. De echte reden, lieve lezer, is – pas op, hier komt hij – dat N-VA bij de volgende verkiezingen … veel stemmen wil halen. Ik hoop dat dat waar is en dat het ook waar is voor de andere partijen, anders zijn ze allemaal gek, en ik heb liever geen gekken aan het stuur. N-VA wil stemmen halen, redeneert De Smedt, door zich op het migratievlak enerzijds te ‘onderscheiden van de andere democratische partijen’ en anderzijds ‘dezelfde boodschap’ van het Vlaams Belang te brengen. Als beschrijving zou dat kunnen gelden – alhoewel! – maar toch zeker niet als verklaring. Het is alsof je zou zeggen dat je, om zoveel mogelijk van product A te verkopen, het zoveel mogelijk moet onderscheiden van product B, maar het zoveel mogelijk moet laten lijken op product C. Dan kun je het evengoed zoveel mogelijk laten lijken op product B en het zoveel mogelijk onderscheiden van product C.

Berekeningen en misrekeningen

Veel van die partijmensen geloven zelf ongeveer wat ze zeggen

Ach, die stemmenwinst zal wel een rol spelen. Die partijmensen zijn sluwe kerels die over het stemgedrag van de burger allerlei berekeningen en misrekeningen maken. Dat is allemaal erg ingewikkeld. Maar aan de andere kant is het ook heel eenvoudig. Veel van die partijmensen geloven zelf ongeveer wat ze zeggen. De Wever van N-VA gelooft echt dat massa-immigratie kan en moet worden gestopt. Verherstraeten van CD&V gelooft écht dat immigranten opvangen een werk van naastenliefde is. De Croo van Open VLD gelooft écht dat we van massa-immigratie een economisch succesverhaal kunnen maken. En Filip De Winter van VB gelooft écht dat we alle immigranten die niet snel integreren kunnen en moeten terugsturen.

Er is toch geen oplossing

Als je zelf een of meerdere van bovenstaande beweringen gekheid vindt, is het moeilijk om aan te nemen dat anderen er wel in geloven, maar toch is het zo. De Smedt bijvoorbeeld ziet de kwestie van immigratie als volgt: ‘Oplossen kan je het vluchtelingenprobleem niet. Mensen die honger hebben of vervolgd worden kan je niet zonder meer tegenhouden. Maar je kan er wel wat aan doen om het menselijk en ordelijk te laten verlopen.’ Zelf vind ik dat dat gekheid is. Als je nog vele honderdduizenden immigranten in ons land toelaat bovenop de vele honderdduizenden die er al zijn**, dan vrees ik dat er nog weinig zal zijn dat erg ‘ordelijk verloopt’, ook de immigratie niet.

Maar ik ben er zeker van dat De Smedt dat wél gelooft. Ik ga niet op zoek naar de échte reden waarom hij zoiets zegt.

* Dat vastrijden van De Smedt maakt deel uit van een rare redenering. Het vreemdelinge-nprobleem, zo redeneert hij, is een van de onderwerpen waarover de burger misnoegd is en eisen stelt, maar die burger stelt ook andere eisen. N-VA maakt de fout om zich alleen toe te leggen op de immigratie en geen oog meer te hebben voor andere accenten. Dat is, alweer volgens De Smedt, de reden waarom Groen afhaakte bij de Antwerpse coalitieonderhandelingen. Zei ik al dat het een rare redenering was?

** Iedereen zal wel begrijpen dat ik hier niet doel op de echte arbeidsimmigratie die vooral inter-Europees is.

21-12-2018 om 16:41 geschreven door digitalia  

.

 **

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

En weer zijn onze plaatsekijk wereldberoemde gazetten- en kijkbuisvullers voor de zoveelste keer op rij zwaar in de fout gegaan.

Door te doen alsof ze niets afweten van wat er in November laatstleden in Istanbul is voorgevallen. Een islammerij samenzwering, zegt U?

Et alors?

Ach ja! Was ik even vergeten. Die van de poco Media doen hun werk wel goed, voor zover ze hett aankunnen om de eseentie onder te sneeuwen, maar de Turkse of de Arabische taal: daar hebben ze geen Goudaa van gegeten. We zullen het wel zien, als het zover is, wat daar tegen ons werd besloten.

En och, de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend..

Pas de vagues, wet U nog?

*

Als de Dames en Heren gazetten- en kijkbuisvullers toch maar even kort zouden willen nadenken over de diverse soorten religie overschrijdende lidmaatscappen er nu al vorkomen in onze Samenlevingen?.

Voor de hand liggend zijn bij voorbeeld de deelnemende landen aan de Nato en de Europese Unie. Daarvan is Griekenland een mooi voorbeemd.

Als een kat op een heet zinken dak…

*

*

Islamitische Unie Congres: Erdogan in 2023 leider van wereldwijd Kalifaat

**

http://xandernieuws.punt.nl/content/2018/12/Islamitische-Unie-Congres-Erdogan-in-2023-leider-van-wereldwijd-Kalifaat

*

Maakt president Trump met terugtrekken troepen uit Syrië weg vrij voor aangekondigde Turkse interventie?

De eerste Kalief van een verenigd islamitisch wereldrijk? Afbeelding: Getty Images (2).

*

Tijdens het tweede Internationale Islamitische Unie Congres in november in Istanbul hebben tal van hoge moslim organisaties en officials zich achter het streven van de Turkse dictator Recep Tayyip Erdogan opgesteld om in 2023, precies 100 jaar na de val van het Ottomaanse Rijk, een nieuw wereldwijd Kalifaat onder zijn leiding op te richten.

*

Uit eerdere toespraken is gebleken dat dit Kalifaat zich zal uitstrekken tot Oost en Centraal Europa, Noord Afrika en het grootste deel van het Midden Oosten. Kortom: er doemen heel wat islamitische veroveringsoorlogen op aan de horizon.

*

Islamitische supermacht

Naast de Turkse regering en het leger waren op de tweede Islamitische Unie Conferentie in Istanbul, georganiseerd door de ASSAM (het door Erdogan geleide ‘Strategische Centrum voor de Verdedigers van Gerechtigheid’) vorige maand ook diverse grote internationale moslimorganisaties aanwezig, zoals de UMAD en de IUMS.

*

Uit de diverse toespraken kwam naar voren dat de hele moslimwereld snakt naar een islamitisch wereldrijk dat de 1,6 miljard moslims met elkaar verenigt. En die nieuwe supermacht moet het door Turkije geleide herstelde Ottomaanse Rijk worden.

‘Erdogan, de leidende imam van de ummah’

*

https://www.islamicity.org/10676/belonging-islamic-ummah/

*

De Turkse onderminister van Financiën, Nurettin Nebati, noemde Erdogan in zijn toespraak letterlijk ‘de leidende imam van de ummah (de moslimwereld). ‘Is er iemand wiens macht groot genoeg is om degene die vertrouwt op Allah te verslaan?’ vroeg hij retorisch.

De beruchte, extreem antisemitische Egyptische moslimgeestelijke en terreur promotor

Yussuf al-Qaradawi,

voorzitter van de Unie van Moslimgeestelijken, sloot zich daarbij aan. ‘Turkije ziet zich geconfronteerd met intriges van het Westen en degenen die niet willen dat dit land groot wordt. Zonder de steun van Allah voor president Erdogan en zijn broeders zouden die intriges zijn gelukt. Zolang de ware moslims achter hem staan zal Allah Erdogan helpen om te overwinnen.’

Komende jaren samenwerking defensie en buitenlands beleid

Al op de eerste ASSAM conferentie in november 2017 besloten organisaties en afgevaardigden van 29 moslimlanden te streven naar ‘eenheid in de islam’ door de oprichting van een ‘confederatie van islamitische landen’. Daar werd zelfs een heuse pro forma grondwet voor opgesteld. De hoofdstad van dit islamitische wereldrijk, het herleefde Ottomaanse Rijk, wordt Istanbul. De algemene wet wordt de Sharia, die zich uitstrekt tot tenminste vier landen die in Europa liggen, te weten Albanië, Bosnië-Herzegovina, Kosovo en Macedonië, waar de bevolking binnen afzienbare tijd in meerderheid moslim zal zijn.

*

Het is de bedoeling om tot 2023 ieder jaar een ASSAM conferentie te organiseren. In 2019 en 2020 de focus op samenwerking en eenheid op het gebied van gezamenlijke defensie; in 2021 op een gezamenlijk buitenlands beleid, en in 2022 op een gezamenlijk (op de Sharia gebaseerd) justitieel systeem. In 2023 zou de Islamitische Unie dan een feit moeten zijn.

Altijd verder kijken dan de neus lang is…

https://brabosh.com/2018/03/15/pqpct-h2m/

“Convergentie tussen Europese Unie en de Arabische Liga gebaseerd op gedeeld anti-Israëlisme”

*

‘Macedoniërs wachten al 100 jaar op ons’

Keren we terug naar Erdogans toespraak uit 2016, waarin hij duidelijk liet blijken dat de huidige grenzen van Turkije wat hem betreft met militaire middelen fors worden uitgebreid tot en met het Midden Oosten, Noord Afrika en Oost Europa. Zo vertelde hij een ‘waar verhaal’ over een Turkse official die in een dorpje in Macedonië hartelijk werd onthaald met de woorden ‘Waarom zijn jullie zo laat? We wachten al 100 jaar op jullie.’

‘Onze broeders in Mosul, Kirkuk (Irak), Aleppo, Homs (Syrië), Misrata (Libië), Skopje (Macedonië), de Krim (Rusland) en de Kaukasus bevinden zich dan misschien buiten onze fysieke grenzen, maar ze zijn allemaal binnen de grenzen van ons hart,’ aldus de Turkse dictator en aspirant Kalief – en volgens sommigen zelfs ‘Mahdi’ (‘verlosser’)- van de moslimwereld.

https://mahdialraimi.com/projects

*

Voor de duidelijkheid: om Macedonië te ‘bevrijden’ zal Turkije in ieder geval mede-NAVO lid Griekenland de oorlog moeten verklaren.

Maakt Trump weg vrij voor Turkse invasie Syrië?

Vandaag heeft president Trump aangekondigd dat de Amerikaanse troepen zo snel mogelijk uit Syrië worden teruggetrokken. Die bevinden zich voornamelijk in het noordoosten van het land, precies daar waar de Turken vorige week een nieuwe militaire interventie aankondigden met de bedoeling om de Koerdische opstandelingen uit te roeien.

Maakt Trump met zijn besluit de weg vrij voor de eerste daadwerkelijke uitbreiding van het komende herstelde Turks-Ottomaanse wereldrijk?

Nog maar iets meer dan 4 jaar

2023 is hoe dan ook nog maar iets meer dan 4 jaar. De wereld, en onze toekomst, zou er dan wel eens heel erg anders uit kunnen gaan zien. Het zouden zomaar de laatste paar vreedzame (?) jaren kunnen worden voordat het òf tot een grootschalige militaire confrontatie komt, of – nog erger - tot een willoze capitulatie van de toch al steeds sterker naar de islam neigende Europese Unie voor zijn nieuwe heerser: Recep Tayyip Erdogan.

In ons eigen land staat diens islamofascistische partij (DENK) virtueel al op 7 zetels, dus het politieke bruggenhoofd is naast de vele door Turkije geleide moskeeën – waar volgens sommigen een toekomstige moslimopstand tegen de autochtone bevolking wordt gepland en georganiseerd - inmiddels een voldongen feit.

*

(1) The Gatestone Institute via Zero Hedge
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)

*

Xander

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

Bij ons in Vlaanderen zijn Turken als ‘Nieuwkomers’ een vast begrip geworden. Ze zijn als een der onzen al op veel plaatsen goed in de kaas geraakt. En gaan ze als weelderige burgers met twee paspoorten met heel de familie 2 tot 3 keer per jaar op vakantie naar hun ‘thuisland’. Van op die verheven lanceer- platforms binnen de ‘instelligen’ zullen die de definitieve invasie van hun landgenoten uit het islamitisch Eind-Kalifaat vooral in goede banen kunnen leidden.

Geloofsgenoten van hen zijn zelfs hoofd van de stedelijke Politie, zoals in Leuven, waar Linxe Lowie van Leuven de weg heeft geëffend. In de Kempen krioelt het van de ex-mijnwerkers die het vertikt hebben, om na de sluiting van de koolmijnen, terug naar Turkije te verhuizen. Het zijn in hoofdzaak trouwe aanhangers van der Tïrken Führer Erdogan die hard zullen meevechten voor het bekomen van ‘Ein Vollk, ein Reich, ein Führfer’ zoals ooot vruchteloos in Eiropa betracht door Nonkel Dolf; de Socialist met et hart op de enige juiste plaats.

*

Ook Gent, de fiere rode Stede, bulkt an vele jaren van jet Turkse Fruit. Meestal afkomstig van de werkloze ‘gastarbeiders’ in derde en voerde generatie. Zelfs hun ‘zwakke geslachten’ zitten r als Schepenen in het Stadsbestuur. Al beweerde dat jonge sprot op de Teevee de dag na haar aanstelling, kopvod altijd demonstratief op het hoofd, dat ze perfect het onderscheid zou respecteren tussen haar religie en haar werk…

In de Koekestad regeert met ijzeren ting het aangespoelde Turkse kikkervrouwtje, de Gif-Groene almachtige Almacy.

*

Door het feit dat ze in Antwerpen is geboren, denkt ze het recht te hebben zich daar de baas te voelen.

De Turkse ‘gebedshuizen’ die in feite samenzwerings-kazernes tegen ons zijnn, worden door onze collavoratie-politici en met òns geld, in stand gehouden en uitgebrfeid. Terwijl onze kerken n kathedralen tot puin vergaan.

*

Vrijdag 11 December ‘18

21-12-2018 om 00:00 geschreven door digitalia  

1019 ‘EEN GLANS-PRESTATIE’

*

https://doorbraak.be/een-glansprestatie/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

foto: ©Reporters

*

Wie de Belgische politiek wil begrijpen, moet iets van opera kennen, of in een psychiatrische inrichting werkzaam zijn

(Charles Michel)

‘De Premier zette vandaag een glansprestatie neer’, is het twittercommentaar (18/12 om 11u28) van

Koen Geens

De ARCO mededader…

*

op de wanhoopspoging van Charles Michel om zijn geamputeerde regering overeind te houden.

‘Een glansprestatie’. Dat woord reserveer je doorgaans voor atleten na een marathon of pianisten na een Rachmaninoff-concerto in de Koningin Elisabethfinale. Meteen reduceert Koen onbewust het politieke bedrijf tot zijn ware betekenis: iets tussen sport en kunst.

En zo heb ik politiek ook altijd geapprecieerd, als een kruisbestuiving tussen theater en krachtpatserij. Het is de manier hoe de media haar ten tonele voert, en dat is volledig waarheidsgetrouw. Elke poging om er iets ernstigs van te maken, iets dat buiten de krijtlijnen van het spel valt, is bij voorbaat ten dode opgeschreven.

Rigoletto (let op de Belgische driekleur over zijn linkerschouder)

 *

Sport en kunst, acrobatiek en pathos. Koppelt men die dimensie dan terug naar de recente ‘prestatie’ van Michel in de Kamer (‘ik deel ik een zak geld uit aan iedereen maar laat mij leven’), dan opteer ik enerzijds voor een nieuwe discipline in de Paralympics, namelijk hardlopen voor lammen (ook wel genoemd: lopende zaken), of een van mijn lievelingsstukken uit het operagenre: het moment waarop de gebochelde nar Rigoletto uit de gelijknamige opera van Verdi om genade smeekt en uitroept ‘Ah! voi tutti a me contro venite!’ (iedereen is tegen mij!). De harde heldentenor Bart De Wever haalde diezelfde aria boven, toen hij opeens bijzonder emotioneel werd (‘… dat mijn integriteit door de modder wordt gesleurd, maakt me heel verdrietig’), wat toch bewijst dat het pathos alle grenzen tussen partijen overstijgt.

Politieke pathetiek dus. Het fenomeen van gespeelde gevoelens die echt worden omdat de acteur er zo in opgaat, met alles er rond in zijn zog. Het nuchtere feit dat de Belgische natie geboren werd uit een operavoorstelling op 25 augustus 1830, met de vreselijke draak van de in vergetelheid geraakte Daniel François Esprit Auber ‘La Muette de Portici’, blijft afstralen op het huidige gebeuren.

België zal daar nooit uit weg geraken, en al wie in de Belgische politiek speelt, flamingant of niet, wordt daarin meegezogen.

Geen echte ramp

*

‘One Flew Over the Cuckoo’s Nest’ (Miloš Forman, 1975)

*

Een bijzonderheid aan La Muette is dat de hoofdfiguur stom is en dus gedurende de hele opera geen noot zingt. In plaats daarvan danst zij en maakt ze veel gebaren met haar armen, een enorme vondst.

aralympics dus, en dat geeft nog een andere dimensie aan het politieke theater slash arena: het feit dat deze mensen ook ons mededogen verdienen. We blijven machthebbers (of wat daarvoor doorgaat) zien als kwaadaardige kwelgeesten, terwijl ze zelf gekweld worden door de obsessie om hun beperking te overstijgen.

Politiek talent bestaat gewoon niet, het is het pathos van de bultenaar. Ik ken geen enkele politicus die zich ‘normaal’ gedraagt: er kleeft altijd een geur aan van hypertheatraliteit, overdrijving en zelfmedelijden.

De kiezer is dan niet de knullige onderdaan die zijn stemplicht vervult terwijl de partijen het toch met elkaar op een akkoordje gooien, maar de verpleger die het spel meespeelt in de inrichting. Heel de santenkraam van verkiezingen, coalitievormingen, plus de daarmee gepaard gaande broeder- en zustermoorden, moties van vertrouwen, wantrouwen, verlangen, afkeer, behoren tot een pathologisch universum dat uitsluitend via grote meesterwerken kan geëvoceerd worden, zoals de gekkenhuis-tragikomedie ‘One Flew Over the Cuckoo’s Nest’. Of in de opera dus. Fresco’s van waanzin en ontspoorde ego’s.

En jawel, dat kost allemaal geld, veel geld, maar democratie mag iets kosten.

Demo wat? Wel kijk, hier kom ik tot mijn oude stelling dat men beter symbolische broedermoorden kan organiseren dan echte. Zoals kunstenaars, zeker moderne, hun sadisme kunnen uitleven in onschuldige performances en installaties, geldt ook voor de politicus dat zijn biotoop hem toelaat moord en doodslag op een symbolische manier te beleven. Ontneem die mensen hun speelkamer, en er ontstaan échte catastrofes.

(S)lopende zaken, aflopende zaken, strompelende, vallende en knielende zaken, voorlopige twaalfden: de val van de regering is dus helemaal geen echte ramp, het is een kartonnen evenement ergens in een decor. Idem dito voor de solo’s van alle De Roovers, Calvo’s, Michels, plus het koor daarachter, beter bekend als de mainstream-media: een glansprestatie.

http://www.standaard.be/cnt/dmf20181218_04044176

*

Stop met moraliserende bespiegelingen over Oude Politieke Cultuur, bekijk het als iets esthetisch, een spektakel in de ware zin van het woord. Met een Koning als echte deus-ex-machina, want nu opeens beseffen we weer dat hier ook nog een zwaar geval met een kartonnen kroontje rondloopt.

Al die heisa voor niks, de wereld draait toch verder maar België doet altijd nog een danspas extra

En nu lees ik net dat het fameuze Marrakesh-pact in New-York is goedgekeurd, met of zonder de Belgische stem, die doet er helemaal niet toe. Al die heisa voor niks, de wereld draait toch verder maar België doet altijd nog een danspas extra, een toegift, helemaal gratis, zoals La Muette. Wie de Belgische politiek wil begrijpen, moet iets van opera kennen of in een psychiatrische inrichting werkzaam zijn. Wetstraat-watchers, een workshop wacht u.

20-12-2018 om 12:11 geschreven door digitalia  

*

1018 - CONSERVATIEVE INTELLECTUEEL, REBELSE CONSERVATIEF

*

https://doorbraak.be/conservatieve-intellectueel-rebelse-conservatief/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

Robert Spaemann (1927-2018)

*

PORTRET

Europa verliest met Robert Spaemann een groot eigenzinnig denker..

kwam vrijheid voort uit denken tegen de trend in

‘Hoe waren de reacties op je boek?’ ‘Best fijn’, antwoordde Martin Mosebach, auteur van ‘Die 21. Ins Land der koptischen Märtyrer‘. ‘Nou, dan moet je je afvragen wat je fout gedaan hebt’. Die laatste reactie tekende de vraagsteller ten voeten uit: voor de Duitse filosoof Robert Spaemann (1927-2018) kwam vrijheid voort uit denken tegen de trend in. De emeritus hoogleraar filosofie was niet beschroomd om door het leven te gaan als conservatief en als ‘filosoferende katholiek’.

Fataal

Robert Spaemann stamde uit een links-cultureel Berlijns milieu. Zijn vader, Heinrich Spaemann, was kunsthistoricus en redacteur van het tijdschrift Sozialistische Monatshefte, zijn moeder, Ruth Kraemer, danseres in de traditie van de expressionistische dans van Mary Wigman. In 1930 bekeerde het ouderpaar zich tot het katholicisme.

Na het vroegtijdige overlijden van zijn vrouw studeerde Heinrich theologie en liet hij zich in 1942 tot katholiek priester wijden door bisschop Clemens August von Galen, de ‘Leeuw van Münster’ zoals deze genoemd werd omwille van zijn verzet tegen het nationaalsocialistische regime.

*

Ook de jonge Spaemann deelde niet het enthousiasme van veel van zijn leeftijdsgenoten voor het nationaalsocialisme. Een Hitler-karikatuur had hem in het voorlaatste oorlogsjaar fataal kunnen worden als de — weliswaar nationaalsocialistische — schooldirecteur een onderzoek van de Gestapo niet had tegengehouden.

Political Correctness

dat een democratische staat een rechtsgemeenschap is waarin niet alle mensen dezelfde waarden hoeven te delen.

Die ervaring verklaart misschien mede de opvatting die hij zich na de oorlog eigen maakte, namelijk dat een democratische staat een rechtsgemeenschap is waarin niet alle mensen dezelfde waarden hoeven te delen. Van de mensen mag en moet de Staat verlangen dat ze aan zijn wetten gehoorzamen, maar niet dat ze zich bekennen tot ‘unsere Werteordnung’. Als de Staat een ‘waardengemeenschap’ was, zou het gevaar van ‘liberaal totalitarisme’ dreigen.

Vanuit die gedachte leefde Spaemann ook verdraagzaamheid, in die zin dat hij bij alle scherpe polemiek het gesprek met de andersdenkende niet uit de weg ging. Political correctness was hem, de rebelse conservatief, dan ook vreemd, of zoals hij het zelf uitdrukte: ‘Dem vom Mainstream Abweichenden wird nicht mit Argumenten erklärt, inwiefern er irrt, sondern es wird ihm gesagt: Das hättest du nicht sagen dürfen.’

(‘Degene die afwijkt van de mainstream wordt niet met argumenten bijgebracht in hoeverre hij zich vergist, maar er wordt hem gezegd: dat had je niet mogen zeggen’).

Onaangepast

Zijn liefde gold de Franse cultuur in de brede zin van het woord

Spaemann promoveerde in 1952 aan de universiteit van Münster bij de bekende filosoof Joachim Ritter (vader van de journalist Henning Ritter) met een proefschrift over de Franse monarchist Louis de Bonald. Ook dat was kenmerkend voor hem, dat internationaliteit niet per definitie gelijk stond met opgaan in de wereld van het Engelstalige. Zijn liefde gold de Franse cultuur in de brede zin van het woord, getuige zijn verdere studies over de filosoof Jean-Jacques Rousseau en de theoloog François Fénelon. Van 1962 tot 1992 doceerde Spaemann als professor in de wijsbegeerte aan de universiteiten van Stuttgart, Heidelberg en München.

Daarnaast publiceerde hij meer dan twintig boeken en mengde hij zich in het maatschappelijke debat. Dat laatste deed hij het woord van de apostel Paulus getrouw: ‘Past u niet aan de wereld aan’. Tot die onaangepastheid behoorde zijn onwrikbaar geloof in God: ‘(….) ‘da die Existenz Gottes der ontologische Grund beider und in ihnen impliziert ist, beseitigt die Leugnung Gottes die Grundlage aller Wahrheitsansprüche und aller sittlicher Überzeugungen’

(‘aangezien het bestaan van God de ontologische grond van beide en in hen geïmpliceerd is, vernietigt de loochening van God het fundament van alle aanspraken op de waarheid en van alle morele overtuigingen’).

‘De dood van God’

de gedachte van Friedrich Nietzsche dat de dood van God ook de ondergang van het waarheidsbegrip inhoudt

*

Spaemann herinnerde aan de gedachte van Friedrich Nietzsche (1844-1900() dat de dood van God ook de ondergang van het waarheidsbegrip inhoudt, maar draaide haar tegelijk in positieve zin om: ‘Wenn und weil es Wahrheit gibt, ist Gott’ (‘Als en omdat waarheid bestaat, is God’). Denken zonder waarheid (wat zou gebeuren door ‘Gott weg[zu]nehmen’) zou leiden tot de ‘Selbstabschaffung der Moderne’ (het zichzelf afschaffen van de moderniteit). Zonder waarheid zou je alleen nog maar de ‘subjectieve perspectieven van de mensen’ overhouden, maar niet meer het ware, want ‘universele perspectief van God’.

Die opvatting over de waarheid bracht Spaemann tot het natuurrecht als fundament van de ethiek. De volgende uitspraak van hem past in die lijn: ‘Der Relativismus, der heute die Voraussetzung des politisch Korrekten ist, signalisiert den Verzicht auf Wahrheit.’ (‘Het relativisme dat vandaag de dag voorwaarde is voor het politiek correcte, signaleert het afzien van waarheid’). Dat de vorige paus, Benedictus XVI, in 2005 waarschuwde voor de ‘Dictatuur van het relativisme’, ging terug op de invloed van Spaemann.

Ecologisch georiënteerd

In het centrum van het denken van Spaemann stond, zoals Die Zeit schreef, ‘die Rettung des Lebendigen’. Dat maakte hem in de Bondsrepubliek tot ‘een van de eerste ecologisch georiënteerde filosofen’ (Der Spiegel). Hij verzette zich tegen de ‘Verdinglichung’ van de mens – het reduceren van de persoon tot object — ten gevolge van een ongebreideld geloof in de maakbaarheid van de maatschappij en de technische vooruitgang.

De Groenen juichten echter te vroeg als ze daarom in hem een van de hunnen zagen

Concreet hield dat zijn verzet in tegen dierenproeven, kernenergie, stamcel-onderzoek en genetische manipulatie. De Groenen juichten echter te vroeg als ze daarom in hem een van de hunnen zagen, want Spaemann verwierp vanuit zijn verdediging van ‘het leven als geschenk’ zowel abortus als euthanasie (wanneer dit laatste geïnterpreteerd werd, niet als hulp ‘beim’, maar als hulp ‘zum Sterben’). Volgens de linkse socioloog Claus Leggewie verweet Spaemann de Groenen dat ze stonden voor ‘einen halben Lebensschutz’ (‘een halve bescherming van het leven’). De overtuiging van Spaemann dat bewaard moet worden wat het bewaren waard is, bracht hem er ook toe in oktober 2017 samen met onder meer Roger Scruton en Matthias Storme het initiatief te nemen tot de

‘Verklaring van Europa‘,

waarin het respect voor de christelijke wortels van Europa wordt afgezet tegen degenen die niet de gebreken herkennen van ‘de post-nationale, post-culturele wereld die ze najagen’.

- 18 DECEMBER 2018  

*

Dirk Rochtus

20-12-2018 om 10:17 geschreven door digitalia  

1017 - VAN DE JOURNALISTIEKE KLERKEN

*

https://doorbraak.be/het-schuldig-verzuim-van-de-journalistieke-klerken/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

DE ODYSSEE NAAR EEN (NIET)ERKENNING ALS BEROEPSJOURNALIST

In 2018 waren er 2.326 beroepsjournalisten (volgens het rapport Media-concentratie 2018). En na een jaar aanvragen, gehoord worden, in beroep gaan en gehoord worden, ben ik er geen.

Ik verdien te weinig en Doorbraak bleek uiteindelijk een ‘opinie-platform’ volgens de Erkenningscommissie. Of hoe klerken zonder creativiteit de zaak naar de verdoemenis helpen.

Vast in dienst

Beroepsjournalist worden is makkelijk als je vast in dienst bent van een of andere grote redactie. Je doet een aanvraag, toont je contract, vult de juiste woorden in op de juiste formulieren en klaar is Kees.

*

Als je een freelancer bent, dan wordt het een pak moeilijker. De Erkenningscommissie eist niets minder dan inzage in je hele boekhouding. Die pluizen ze uit op zoek naar één mogelijke ‘publireportage’ of commerciële activiteit die je zou gemaakt hebben om je karig loon aan te vullen. Als ze die vinden, dan kan je naar je verkenning fluiten. Op elke factuur moet staan dat het journalistiek werk betreft. De juiste woorden tellen voor pennenlikkers, niet de realiteit.

Uit principe

Ik diende uit principe een aanvraag in om erkend te worden als beroepsjournalist. Ik werk al sinds 2010 voor Doorbraak. Sinds 2014 als hoofdredacteur van

**oorbraak.be.

https://www.google.com/search?biw=999&bih=456&tbm=isch&sa=1&ei=I2oaXOTeMY_QwAL0tKzgCA&q=DOORBRAAK.BE&oq=DOORBRAAK.BE&gs_l=img.3..0j0i24l2.10762.16654..17255...0.0..0.152.741.11j1......0....1..gws-wiz-img.......0i67j0i30j0i5i30j0i8i30.ilbkGM8eqd8#imgrc=xakgT5Bv0zKnuM:

*

Dat iseen voltijdse job, die ik nog nooit voltijds heb kunnen doen, wel deeltijds en voor een beperkt loon. Doorbraak kan maar betalen wat het heeft aan inkomsten. Ik ben al die tijd met volle overtuiging blijven lesgeven in het secundair onderwijs.

Makkelijk combineerbaar is dat nooit geweest. Na zes uur lesgeven, thuis aan de slag gaan voor Doorbraak. Met volle ‘goesting’ was dat niet altijd. Bovendien was dat zonder de zekerheid dat er ooit loon naar werken zou volgen. Idealisme heet dat.

We pionieren met Doorbraak.be in de nieuwe media in Vlaanderen omdat dat nodig is. Onze exponentieel stijgende cijfers tonen ook dat er een behoefte, een publiek voor is. Ik had gedacht daar in de beroepsgroep der journalisten enige erkenning en respect voor te krijgen. Niet dus bij de Erkenningscommissie.

Hoofdberoep

Mijn argument om erkend te worden als beroepsjournalist is eenvoudig: ik spendeer het meeste van mijn arbeidstijd aan Doorbraak en dus is journalistiek mijn hoofdberoep.

De Erkenningscommissie hanteert maar één criterium om te beslissen of iemand beroepsjournalist is: het hoofdinkomen moet journalistiek zijn en je mag geen commerciële nevenactiviteiten hebben die je onafhankelijkheid in gevaar brengen. Copywriting is uit den boze!

Tijdsbesteding erkennen ze niet als criterium, want ik kan mijn tijdsbesteding niet bewijzen

Bij mij is de rekening snel gemaakt: mijn hoofdinkomen is mijn halftijdse onderwijsopdracht. Volgens mij geeft me dat de vrijheid om een onafhankelijk journalist te zijn. Volgens de Erkenningscommissie is dat een reden om aan mijn onafhankelijkheid te twijfelen én ervan uit te gaan dat journalistiek niet mijn hoofdopdracht is. Tijdsbesteding erkennen ze niet als criterium, want ik kan mijn tijdsbesteding niet bewijzen.

Uiteindelijk erkende de Beroepscommissie (maar dan zijn we al bijna tien maand, twee beroepen en twee hoorzittingen verder) dat ‘verloning niet het enige criterium kan zijn’. Maar die 5.000 euro die ik per jaar verdien, dat is toch te weinig. (Wie ongerust is over mijn inkomen, het ligt in 2018, een jaar waarin Ghelamco ons geen SLAPP bezorgde, gelukkig al hoger.)

Opinieplatform

Doorbraak is volgens de Beroepscommissie een ‘opinieplatform’ en dus geen redactioneel product

Misschien voelde de Beroepscommissie zich zelf niet helemaal comfortabel met die weigering op basis van mijn inkomen. Ze kwam met een nieuw argument. Doorbraak is volgens de Beroepscommissie een ‘opinieplatform’ en dus geen redactioneel product. Sterker nog, en ik citeer uit het verslag van de Beroepscommissie: ‘de feitelijke algemene (nieuws)berichtgeving en de nieuwsgaring zijn zeer schaars. Nieuwsfeiten die worden aangehaald strekken er quasi enkel toe de weergegeven analyses en opvattingen te argumenteren’. Lees: al besteed je daar het grootste deel van uw werktijd aan, het is geen journalistiek.

Die redenering is fundamenteel fout, een ‘platform’ publiceert bijdragen van medewerkers zonder tussenkomst van een redactie. Je sluit aan bij het platform en publiceert waar je zin in hebt. Doorbraak is een redactioneel geleide website, wij vragen auteurs om artikels te schrijven, mee te werken aan artikelenreeksen en weigeren ook artikels. Dat is makkelijk te weerleggen, maar er is geen beroepsmogelijkheid meer, tenzij met een advocaat.

erkenningscommissie

ik ben niet alleen. Ik ben wel de enige die er openlijk over spreekt

Verschillende volgers reageerden op mijn tweet over deze zaak. Ze oordeelden dat die weigering politiek geïnspireerd is en tegen Doorbraak gericht is. Ik vrees dat dat niet waar is. Het is nog véél erger dan dat. Want ik ben niet alleen. Ik ben wel de enige die er openlijk over spreekt. De meeste zwijgen naar buiten, misschien hebben ze daar goede redenen voor en ik respecteer dat. Ik ben niet bang van (zelf)kritiek en aan omerta doe ik niet mee.

De Erkenningscommissie heeft bijvoorbeeld een groot probleem met ‘eindredactie’. Wie in de aanvraag tot erkenning zet enkel ‘eindredactie’ te doen, een onmisbare schakel in goede journalistiek, kan het vergeten. Volgens de Erkenningscommissie is eindredactie geen journalistiek. Het gaat hier ook over eindredacteurs bij de grote groepen, tot in de VRT toe.

Ook andere journalisten die voor online media werken, hadden in het verleden de grootste moeite om de commissie te overtuigen om erkend te worden. Mits het voorleggen van hun volledige boekhouding kon het bij hen wel. Wie dat wil weten in de journalistieke wereld, weet over wie het gaat.

Echte freelancers, dus geen schijnzelfstandigen met een vaste opdracht, worden door de Erkenningscommissie behandeld als verdachten. Heb je als freelancer een eigen website met plaatselijk nieuws? Dan moet je komen bewijzen dat je daarvoor geen reclameboodschappen schrijft, kan je dat niet, dan is het over en uit met je erkenning als beroepsjournalist.

Hetzelfde geldt voor persfotografen. Sta je dag en nacht paraat om foto’s te maken van wat er ook gebeurt? Oh, u bent ook in dienst van een bedrijf voor bedrijfsfoto’s, dan kan u geen erkenning krijgen. Maar bekende tv-journalisten die aan politici goed betaalde mediatraining geven, hebben nog nooit lastige vragen gekregen van de Erkenningscommissie.

Verraad van klerken

Het is dus geen complot. Het is erger. Het is onkunde. Dit is wat er gebeurt als je de erkenning overlaat aan ‘klerken’. Klerken die overtuigd zijn dat ze belangrijk zijn en dat ze het hele systeem moeten bewaken en bewaren.

Wat ze doen is op de winkel passen. Hun eigen winkel. Ze zorgen dat alles blijft zoals het altijd was, verstoken van het intellectuele inzicht dat de wereld verandert. De commissie leeft in zwart-wit, in de tijd dat redacteurs in vaste loondienst een artikel tikten voor krant of tijdschrift. Met een sigaar in de mond, een glas whisky op tafel en een knappe deerne op de schoot. Een tijd die nooit bestond.

En o wee diegene die in hun winkel komt zeggen dat de wereld veranderd is. Ze hebben niet de intellectuele reflex of capaciteit tot zelfreflectie. Door krampachtig het oude systeem, los van de veranderende werkelijkheid, in stand te houden, breken ze het af. Maar dat zien ze niet in.

VVJ

https://journalist.be/

*

Is er dan geen steun van de Vlaamse Vereniging van Journalisten? Neen. Je kan hun middelmatigheid aflezen aan de manier waarop ze zich gedragen hebben tegenover hun eigen journaliste na de commotie in De Journalist met Rik Torfs. Dapper zijn ze niet. Toen ik de zaak van Doorbraak uiteen mocht zetten voor de commissie Media in het Vlaams Parlement, kreeg ik een schouderklopje, een begripvolle blik en medeleven. Daar moest ik het mee doen.

Ik moet er eerlijkheidshalve ook aan toevoegen dat ik weiger lid te worden van de VVJ zolang ik niet erkend ben als beroepsjournalist. En eens ik lid ben zal ik kandidaat zijn op elk bestuursniveau in de VVJ én kandidaat om lid te worden in de Erkenningscommissie.

Ik zeg het maar om misverstanden te vermijden. Een verwittigd lezer…

*

17 DECEMBER 2018

PIETER BAUWENS

20-12-2018 om 08:28 geschreven door digitalia  

.

**

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

Er bestaan inderdaad veel gelijkenissen met de jaren “30 van vorige eeuw. Denk daarbij aan de Conferentie van München (30/9/1938) Toen ging het om de Tsjecho-Slowakije, ‘Sudeten Duitsers’, om ‘Heim ins Reich’ en om de ‘Corridor naar Dantzig’…

Minder dan ’n jaar later viemen de Diotqe Socialisten van Nonkel Dolf het buurland Polen binnen…

Allemaal afleidingen om de hoofdreden (Hoogmoed), namelijk wraakneming voor he vernederende Verdrag van Versailles uit 1919 waarmee WO I besloten werd.

*

Drie grote verschillen. Ten eerste de snelheid van de tegenwoordige communicatie via Tinternet. Ten tweede de intellectuele gedrevenheid van Trump en Poetin, de huidige twee bijzonderste machthebbers ter wereld. Ten derde, last bit not least, de alerte oplettendheid van de man & vrouw in de straat. Die nu al, lang voor het gevaar acuut wordt, in gans Europa verandering willen…

*

Het is een ‘verandering’ die de Gevestigde Waarde-bepalers (rreds in vrije val, zonder dat te bneseffen) minachtend omschrijven als ‘populisme’ en ‘Extreem Rechts’ EXTREEM omdat die maar àl te klaar zien.

Regeringen komen en gaan. Vooral in Coburgia. Maar iedere stap in de goede richting, hoe klein ook, die de volgende stap niet belet, is een goede stap.

*

Enne, wat met Zwitserland al die jaren goed geslaagd is, een eiland van welstand en vrede in het hart van de Europese heksenketel, is binnenkort, nà de VLExit, ook mogelijk voor de Republiek Vlaanderen, zijnde de Vrfije Herenigde Republiek der Lage Landen.

May God bless the Trump-America.

*

Analist London Global Policy Institute: 70% kans op oorlog tussen NAVO en Rusland

*

*

http://xandernieuws.punt.nl/content/2018/12/Analist-London-Global-Policy-Institute-70-kans-op-oorlog-tussen-NAVO-en-Rusland

Waarom solliciteert het Westen zo openlijk naar deze toekomst? (Afbeelding: Getty Images (2)).

*

‘Dit is een extreem gevaarlijke tijd, want er is vrijwel geen publieke kritiek meer op beleid dat op een (kern)oorlog kan uitlopen’.

De in New York levende Hongaarse ‘researcher’

George Szamuely,

werkzaam voor het London Global Policy Institute, waarschuwt dat er inmiddels 70% kans is op een oorlog tussen de NAVO en Rusland.

Hij heeft geen goed woord over voor het Westen, dat volgens hem de feiten verdraait en doelbewust uit lijkt op een militaire confrontatie over het conflict in Oekraïne.

Waar hij zich ook grote zorgen om maakt is dat er geen enkele publieke kritiek (in de Westerse media) is op deze oorlogs-hitserij. Erger nog: dat stemmen die deze nieuwe oorlog niet willen en weer in gesprek willen gaan met Moskou als ‘Russische pionnen’ of ‘agenten van het Kremlin’ worden weggezet. ‘Dit is een extreem gevaarlijk moment in de tijd.’

Sinds 2014 woedt er een proxy oorlog in Oekraïne, waar de NAVO achter het regime van Poroshenko staat, en het Kremlin de Russische sprekende dissidenten en separatisten in het Oosten steunt. Ook in het conflict om de Straat van Kerch staat de NAVO achter Oekraïne. ‘Zodra NAVO soldaten Russische soldaten doodschieten of vice versa, dan ontstaat er een schietoorlog. Wie er ook als eerste begint, de andere kant zal zich gedwongen zien te reageren, en dan heb je een oorlog tussen Rusland en de NAVO of een NAVO lidstaat.’

*

In Oekraïne zijn vooral Amerikaanse en Britse special forces actief, dus die lijken het eerst betrokken te raken bij ‘hete’ vijandelijkheden met de Russen.

Oekraïne provoceert Rusland, niet andersom

Szamuely zegt dat in het hele conflict om de Straat van Kerch en de Krim de Russen het gelijk aan hun kant hebben, en niet het Westen. Zo hebben Moskou en Kiev jaren geleden afgesproken dat Oekraïense schepen vrij van de Straat van Kerch gebruik mogen maken, mits ze een Russische loods gebruiken. Onlangs stuurde Oekraïne echter een paar kleine marineschepen door de Straat zonder gebruik te willen maken van zo’n loods. Omdat het om Russische territoriale wateren gaat, was het niet meer dan logisch dat die ingrepen.

‘En die reactie was beslist niet buitenproportioneel,’ betoogt de analist. ‘Waren het de Amerikanen, dan hadden ze die (Oekraïense) schepen meteen vernietigd.’ Wat Oekraïne deed was dan ook een bewuste provocatie, waarmee Poroshenko vermoedelijk opnieuw probeerde om de VS en de NAVO uit te lokken in te grijpen en zo vrijwel zeker een oorlog te beginnen tegen Rusland.

De Krim hoorde altijd al bij Rusland

Ook wat de Krim betreft wordt er in het Westen misleidende propaganda verspreid. Het schiereiland hoorde meer dan 200 jaar bij Rusland en heeft altijd al een autonome status gehad. In de jaren ’50 werd de Krim puur om administratieve redenen bij Oekraïne, toen nog vallend onder de Sovjet Unie, gevoegd. Na de val van het IJzeren Gordijn ‘vergat’ president Boris Yeltsin –mogelijk omdat hij vrijwel continu een slokje teveel op had - deze onnatuurlijke situatie te herstellen, waardoor uiteindelijk de huidige crisis is ontstaan.

Van ‘annexatie’ van de Krim door Rusland, zoals de Westerse media en politici steevast beweren, is dan ook geen enkele sprake. Net zo min van een ‘Russische bezetting’ of ‘invasie’, want Russische troepen bevonden zich in het kader van een verdrag met Oekraïne al tientallen jaren op de Krim. Bovendien sprak de bevolking van de Krim zich in een democratisch referendum bijna unaniem uit voor vrijwillige aansluiting bij Rusland.

Westen erkent alleen regimes die het zelf aan de macht helpt

‘Als het Westen betrokken is bij een opstand, zoals in Oekraïne, ‘erkent’ het de ‘onafhankelijkheid’ van de regering die het zelf aan de macht helpt. Maar het erkent niet de constitutionele autonomie van de Krim, die er eerder was dan de Oekraïense revolutie of illegale coup, hoe je die ook noemt, omdat dit niet in hun plannen past.’

Geen Russische, maar Amerikaanse/NAVO agressie

De VS en Rusland hebben altijd om plausibele redenen afspraken gemaakt om te voorkomen dat ze in conflicthaarden in het buitenland op elkaar zouden gaan schieten. Toen President Trump in april 2017 de Russen van tevoren waarschuwde dat hij een basis in Syrië met kruisraketten zou gaan bestoken, was dat dan ook niet meer dan logisch, zo stelt Szamuely. ‘Maar Hillary Clinton en de media begroetten het als bewijs dat de hele operatie door Trump en Putin was bekokstoofd om de aandacht van Russiagate af te leiden. Wat een onzin.’

Daarbij komen de elkaar voortdurend opvolgende massale NAVO oefeningen zoals onlangs in Scandinavië, waar ook het voorheen neutrale Finland en Zweden aan meededen. Dat zou allemaal bedoeld zijn om de ‘Russische agressie’ af te schrikken. ‘Echt belachelijk,’ vervolgt de analist. ’Het zijn juist de Amerikanen die hun troepen en bases over de hele wereld en langs de Russische grenzen hebben. Rusland heeft geen (permanente) militaire bases buiten zijn grenzen, die nu min of meer net zo omsingeld zijn als in 1939, toen de USSR was omgeven door landen die zich maar al te graag bij Hitler aansloten.’

‘Washington noemt Rusland een existentiële vijand... en de NAVO partners staan zij aan zij tegen ‘Russische agressie’, wat in realiteit Russische verdediging is. Nu hebben we dus een explosieve situatie die zomaar op een oorlog kan uitlopen.’

‘Verbijsterend dat er geen publieke kritiek meer is op dit beleid’

‘Ik vind het verbijsterend dat we zoveel jaren na de Koude Oorlog op het punt zijn gekomen dat er bijna geen publieke kritiek is op beleid dat ertoe heeft geleid dat de VS een belangrijk wapenverdrag gaat opzeggen (het INF verdrag uit 1987). Er is vrijwel geen publieke kritiek dat de VS op de drempel van Rusland bij een gewapend conflict betrokken raakt, in Oekraïne, Syrië, Iran, of mogelijk zelfs Scandinavië.’

‘Buitengewoon gevaarlijke tijd’ die ‘op kernoorlog kan uitlopen’

https://en.wikipedia.org/wiki/New_START

*

Aangezien het in 2011 gesloten New Strategic Arms Reduction Treaty in 2021 verloopt en er niets op wijst dat er iets voor in de plaats komt, ‘is dit een buitengewoon gevaarlijk moment in de tijd.’

‘Veel hiervan hebben we te danken aan de liberalen* (*in de VS de term die doorgaans enkel voor linksen en links-liberalen / de Democraten) wordt gebruikt, en inmiddels ook van toepassing is op veel Europese partijen zoals de VVD),’ besluit de analist. ‘Zij hebben de anti-Russische agenda omarmd. Tijdens de Koude Oorlog hadden ze nog het standpunt dat we op zijn minst wapenreductie verdragen moesten nastreven. We hadden dan wel niets met de communisten, maar we hadden wel verdragen nodig om een kernoorlog te voorkomen.’

‘Die voorzichtigheid hebben ze niet meer. Iedere vijandigheid tegen Rusland is nu goed en gerechtvaardigd. Er is vrijwel geen weerstand meer tegen het pad naar een oorlog met Rusland, zelfs niet als dit een kernoorlog kan worden.’

*

En dat de 70% (!!) kans op die oorlog beslist niet overdreven is blijkt wel uit de recente oproep van de Atlantische Raad, de meest invloedrijke denktank van het Westen, aan Oekraïne om een terreur- en/of oorlogsdaad tegen Rusland te begaan, en dan de NAVO uit de nodigen om in te grijpen (zie link 2 december onderaan).

Als je dan zó openlijk solliciteert naar een oorlog moeten we straks niet vreemd opkijken als er inderdaad plotseling een overweldigende zwerm raketten uit het oosten op ons wordt afgeschoten. De totale verwoestingen die dan volgen zullen we dan geheel en enkel aan onszelf – en aan ons blinde vertrouwen in de media en politiek - hebben te danken. Alleen zal er dan waarschijnlijk vrijwel niemand meer in leven zijn om de verantwoordelijken daarop aan te spreken.

*

1) Consortium News via Zero Hedge
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)

Xander

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

En dan zijn daar de ‘alternatieve’ media, waar er geen Groot Kapitaal achter steekt, zoals bij de zelfverklaarde ‘kwaliteitsmedia’ met alsmaar tanende oplage-cijfers voor hun duur betaald gazetten-plp.. De lullen mar onder elkaar uit hun nek en verspreiden hun eigen (verkochte) mening als de enige juiste voor alles wat leeft.. Journalistiek, een beroep met een missie, is verworden tot ordianar kopieerwerk door dik betaalde klerken van laag alloi.

*

Van familie, vrienden en kennissen verneem ik dat haast niemand ze nog in huis haalt. Uitzondering gemaakt voor ’t Pallieterke, dat al 60-70 jaar vecht tegen de overmacht.

Dat (vechten tegen de overmacht) doe ik nu al sedert jaren, sè. En dat komt vooral niet dor mijn slechtziendheid, maar door mijn betere smaak. Zelfs De Krantenkoppen op Tinternet hebben afgedaan. Omdat ik voordien al weet wat er niet zal te lezen staan.

*

Ook al omdat de zeldzaam schijnbar actuele artikels alleen ‘tegen betaling’ leesbaar zijn. Daar waar we nog geld zouden moeten toe krijgen om ze te wlllen lezen!

Eerst betalen, tenzij ze gaan over negatieve berichtgeving in verband met andersdenkenden.

*

 Maar zo lang er vrije menngs-garing bestaat, zijn daar gelukkig de idealisten van Het Goede Woord.

Vandaar dat de lezer hier regelmatig op deze blog sedert enkele dagen DOOBRAAK vindt, een ‘platvorm’ dat inderdaad aan de Goede Kant van de Geschiedenis staat. Het helpen verspreiden is mijn manier om hen te steunen, door hun bestaan zoveel mogelijk uit te dragen.

U hoort er nog wel een en ader over..

*

Woensdag 19 Dcember ‘18

19-12-2018 om 16:30 geschreven door digitalia  

1016 - VERGETEN VRAGEN VAN DE VOORBIJE WEEK (25)

 *

https://doorbraak.be/vergeten-vragen-van-de-voorbije-week-25/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen meer opgeworpen worden. Zoals:

Heeft een failliet bedrijf een ‘afgeslankte’ kas?

(Aan de VRT, waar ze het operette-kabinet Michel II maar blijven omschrijven als een ‘afgeslankte’ of ‘vervelde’ versie van Michel I.

De rode loper, altijd ’n perpetuum mobile..

*

Mensenlief, de federale regering is gevallen. Tel de resterende Kamerzetels en trek uw conclusies.)

Wat is er misgelopen in jullie jeugd?

(Aan alle landgenoten die – in Marrakesh én in Katowice – zo wanhopig graag bij de besten van het internationale klasje willen horen.

*

Zij zouden tekenen voor de meest onhaalbare ambities, ongeacht de gevolgen, om toch maar op een goed blaadje te staan bij ‘de wereldgemeenschap’. Enkele toppolitici klauwen natuurlijk naar een uitbol-baantje bij een supranationale instelling, maar wat bezielt al die andere mensen om blind te hengelen naar de goedkeuring van globalisten?)

Sinds wanneer is de zaligverklaring van een Vlaming geen nieuws meer?

(Aan de Vlaamse ‘kwaliteitskranten’, die de voorbije twee weken geen letter hebben gewijd aan de zaligverklaring – op 8 december – van Charles Deckers. Deze Witte Pater uit Antwerpen stierf in 1994 de christelijke martelaarsdood in handen van de Algerijnse Groupe Islamique Armé (GIA). De Standaard, De Morgen en De Tijd raken nooit uitgeschreven over Pater Damiaan, maar misschien ligt lepra politiek niet zo gevoelig.)

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/04/18/zaligverklaring-antwerpse-pater-charles-deckers-vindt-plaats-in-/

*

Hoe loyaal hebben jullie samengewerkt met Theo Francken?

(Aan de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ), die luttele uren na het ontslag van Francken op eigen houtje besloot om een ontradings+campagne offline te halen. DVZ deed dat zonder overleg met de nieuwe voogdijminister Maggie De Block. Wat zegt deze gretigheid over DVZ? Hoe lang borrelt bij de dienst al onvrede over de migratie-kritische koers van Francken? En welke impact heeft dat gehad op de samenwerking?)

Wat vinden jullie nu eigenlijk zo verkeerd aan de term “Marrakesh coalitie”?

*

(Aan de media die nu al vier jaar schrijven over de ‘kamikaze coalitie’ en het ‘kibbelkabinet’, maar ‘Marrakesh coalitie’ plots te gekleurd vinden. Welke kwalijke connotatie kleeft er misschien aan Marrakesh? Of Marokko?)

Hoe ver bent u buiten uw bevoegdheden gegaan om Alibaba naar Luik te halen?

(Aan Charles Michel, nu De Tijd schrijft dat het kabinet van de premier zware politieke druk heeft uitgeoefend om een verdeelcentrum van de Chinese internetreus Alibaba naar Luik te halen. Twee conclusies uit dat artikel:

1) Dit hele zaakje stinkt uren in de wind.

2) De sluwe Chinezen hebben Charles Michel zo goed als zeker gerold, want opeens zijn de plannen van Alibaba veel kleinschaliger en is alleen een beperkte investering van 75 miljoen euro echt concreet vastgelegd. De beste gronden aan de luchthaven van Luik zijn nu wel verpatst.)

*

Wat zegt dat over dit land?

(Aan Mark Eyskens, die in Dag Allemaal het falen van Charles Michel – en ook zijn eigen falen als premier in 1981 – probeert te relativeren met de opmerking: ‘Ach, in België mislukken ten slotte álle eerste ministers’.)

Hoezo, “niemand wil open grenzen”?

(Aan iedereen die volhoudt ‘er is niemand die pleit voor open grenzen’, nu 2/3de van het Europees Parlement pleit voor een ‘humanitair visum‘ dat verkrijgbaar moet zijn in elke Europese ambassade. Met zo’n systeem kunnen massa’s mensen zeer makkelijk naar Europa komen en worden de grenzen nog meer opengezet. Groen, SP.a en Open VLD steunen dit systeem en ook CD&V had niet de ruggengraat om tegen te stemmen. Om te onthouden.)

Viel de aanslag in Straatsburg al onder de nieuwe media-richtlijnen uit het Migratiepact van Marrakesh?

(Aan de auteurs van berichten over ‘de schietpartij’ (=aanslag) in Straatsburg, waar een ‘schutter’ (=terrorist) toesloeg. Zijn jihadistisch motief werd zoveel mogelijk in de marge gehouden, terwijl het de essentie is. Je vraagt je af waarom de opstellers van het Migratiepact de moeite hebben gedaan om de media een migratievriendelijk discours voor te schrijven. De meeste media censureren zichzelf al heel lang.)

Hoe zou deze klantvriendelijkheid nu “misplaatst” zijn?

(Aan Nathalie Debast van de

vzw Mycadis,

die – met de volle steun van N-VA-minister Philippe Muyters – praktijk-testen uitvoert bij dienstenchequebedrijven. Na 1.350 ‘mystery calls’ is de steen des aanstoots gevonden: klanten die vragen of er een vrouw kan komen poetsen – en dus géén man. ‘Vaak gaat het bedrijf in op zo’n vraag uit misplaatste klantvriendelijkheid, maar het blijft discriminatie’. En wat dan met de bejaarde weduwe, die zich niet veilig voelt met een vreemde man in huis? Als gehoor geven aan haar vraag ‘misplaatst’ is, dan wil ik niet goedgeplaatst zijn.)

‘Knack’ zet op die website

“Alles over vzw Mycadis

Vlaamse dienstenchequesector gaat mystery calls invoeren tegen discriminatie.

In de loop van volgend jaar komen er zogenaamde 'mystery calls' bij Vlaamse dienstenchequebedrijven. De bedoeling is om na te gaan hoe zo'n bedrijf reageert op een discriminerende vraag van een klant en hen hiertegen te wapenen. Het initiatief voor de mystery calls gaat uit van de werkgevers, ter uitvoering van het actieplan van minister van Werk Philippe Muyters (N-VA) tegen discriminatie in de dienstenchequesector”.

*

Wat was de échte reden voor uw vertrek uit New York City?

(Aan choreograaf Andros Zins-Browne, die tien jaar geleden naar België kwam om, volgens De Morgen, ‘het erbarmelijke cultureel-economische beleid in New York te ontvluchten’. Wij dachten dat New York een van de culturele en economische hoofdsteden van de wereld was? Maar nu blijkt dat het culturele en economische klimaat veel beter is in het kunstencentrum Netwerk van de Oost-Vlaamse provinciestad Aalst, waar

http://www.danscentrumstockholm.se/?p=2936

Zins-Browne

*

een opvoering op de planken brengt.)

Is er dan niemand nog veilig/heilig?

(Aan de Universiteit van Ghana, waar een standbeeld van Mahatma Gandhi verwijderd werd na een racisme-rel. Gandhi heeft de Afrikanen namelijk weleens ‘kaffers’ genoemd, toen hij nog een jonge Indiase advocaat in Zuid-Afrika was. Op een dag zal nog eens blijken dat iedereen die geboren werd voor het jaar 2000 een vieze vuile racist was.)

*

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

*

17 DECEMBER 2018    

DOMINIQUE LARIDON

19-12-2018 om 08:14 geschreven door digitalia  

1015 - OP NAAR EEN TWEEDE BREXIT REFERENDUM?

*

https://doorbraak.be/op-naar-een-tweede-brexitreferendum/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Er geschiedde een mirakel in de Britse politiek. Nigel Farage en Tony Blair waren het eens met elkaar. En dat op dezelfde dag!

https://www.dailymail.co.uk/news/article-2646006/Blair-accuses-Nigel-Farage-stigmatising-foreigners-win-angry-white-working-class-voters.html

*

Blair accuses Nigel Farage of 'stigmatising' foreigners to win over angry white working class voters

*

In een interview verklaarde de oud-premier van het Verenigd Koninkrijk dat een tweede Brexit-referendum almaar waarschijnlijker wordt. Nigel Farage, sinds kort partijloos, herhaalde dat gevoel op een bijeenkomst van Leave means Leave. Dat is een platform voor eurosceptici van allerlei pluimage. Zowel parlementairen van Labour, de Conservatives als de DUP maken er deel van uit. En Farage.

*

Flauw afkooksel van Thatcher

*

achtte men de optie van een tweede referendum over het Britse Lidmaatschap van de Europese Unie als iets onrealistisch. Alleen verbolgen ‘Remainers’ geloofden daarin. Echter, de voorbije tumultueuze weken waarin premier Theresa May haar Brexit Plan probeert te verkopen aan het parlement én de natie, hebben dit (de remaining) veranderd.

*

De Premier redde dan wel haar politieke nekvel in de eigen partij, ze staat nog steeds voor de onmogelijke opdracht om haar gecontesteerde akkoord door het Lagerhuis te krijgen. Ondanks haar Thatcheriaanse handtassen-gezwaai in Brussel, waarbij ze zelfs Jean Claude Juncker boos aanpakte voor zijn denigrerende houding, willen de leiders van de EU van geen wijken weten.

*

Juncker noemde May ‘nebulous’ of onduidelijk. Zij sprak hem boos aan. En dit maken de Britten ervan. “TheresaMay ‘nebulous’ = Britsehumor’

Welke opties liggen er nog op de politieke tafel? Theresa May dreigde er – tijdens haar zogezegde ‘Thatcher moment’ – in Brussel mee haar plan toch nog voor Kerstmis aan het afkerige Lagerhuis voor te leggen.

*

Dat dreigement waarmee het hele akkoord in duigen ligt, maakte blijkbaar weinig indruk. Dus zal ze ongetwijfeld nog terugkeren naar de EU-tafel in de hoop iets van toegevingen – al waren het maar wat holle woorden op papier – los te weken om de twijfelende tegenstanders in Londen aan haar kant te krijgen.

Een softe brexit?

*

Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere Brexit-deal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft.

Doordat ze de vertrouwensstemming in de eigen partij won, behoeden de partijregels haar een jaar tegen een nieuwe motie van wantrouwen. Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere brexitdeal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft. Door het VK bijvoorbeeld toch binnen de Europese Markt te houden. Zo kan ze een deel van de Labourfractie verleiden haar toch te steunen. May riskeert daarbij wel dat ze nog verder vervreemdt van een belangrijk aandeel van de eigen partij. Die boze parlementairen kunnen dan de hele werking van de regering beginnen boycotten.

Nieuwe verkiezingen?

Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis.

En dan is er nog de zogezegde ‘nucleaire’ optie van Labour. Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis. Als de 117 boze Tory parlementairen zich daarbij aansluiten, is het sowieso over and out voor May. Er volgen dan parlementsverkiezingen. Maar de DUP is als de dood voor ‘prime minister Jeremy Corbyn’, net als die 117 conservatieve opstandelingen. Is de Brexit hen dat waard? Bovendien zit – indien Labour die verkiezingen wint – Corbyn plots met de hete brexit-aardappel. Wil hij zich daaraan wel verbranden? Zowel voor de DUP en de conservatieve factie als voor Labour is dit pad bewandelen uitermate riskant.

Jeremy Corbyn’ (°194) , Leider Labour Party

*

Een tweede referendum?

De premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt…een volksraadpleging.

Zo komen we bij – dixit Theresa May – de ‘absoluut uitgesloten’ optie: een nieuw brexitreferendum. De premier verklaarde ooit met even veel zekerheid dat ze nooit verkiezingen zou uitschrijven. Tot ze die uitschreef en daarmee zelfs Buckingham Palace verraste. Naast de Queen, was ook de modale Brit ‘not amused’ door die zet van de Premier. Ze hield er een minderheidskabinet aan over dat nu overleeft dankzij de steun van de DUP. Meer dan een jaar lang speechte de ‘Maybot’ – zoals ze spottend wordt genoemd – dat ‘no deal’ beter was dan een ‘bad deal’. Tot ze een akkoord aan de natie presenteerde dat door iedereen een ‘bad deal’ wordt genoemd. En nu zweert ze bij hoog en bij laag dat ‘no deal’ geen optie is in het belang van de natie. Dus, moet men haar dan nog geloven als ze even resoluut een tweede referendum blijft afwijzen?

De Premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt… een volksraadpleging. Maar hoe verloopt dat pad precies?

Praktisch verloop

*

Officieel verlaat het VK de EU op 29 maart 2019. Een nieuw referendum kan enkel plaatsvinden wanneer het parlement daarvoor de juiste wetgeving voorziet. Volgens The Guardian moet je voor dat hele proces minstens 22 weken rekenen. Dat betekent dat een nieuw referendum ten vroegste einde mei kan plaatsvinden. Het VK stelt de brexit dan uit. Het Europese Hof verklaarde vorige week nog dat het land dat kan.

Deze timing bezorgt nog een bijkomende kopzorg. Er vinden immers in die periode ook Europese verkiezingen plaats. Wat doet het VK in dit geval? Die verkiezingen toch laten plaatsvinden om de verkozen parlementairen – bij een nieuwe brexitstem – kort te laten zetelen in het Europees Parlement? Of de verkiezingen niet organiseren en riskeren dat het VK – bij een niet-brexitstem – er geen vertegenwoordigers heeft?

De vraag van 17,4 miljoen kiezeers

Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?

Maar welke vraag zou er op het stemformulier staan? Niet zo eenvoudig, zo blijkt. De premier kan proberen de bevolking te laten kiezen tussen haar deal en geen deal. Maar je kan er donder op zeggen dat het parlement zo’n voorstel amendeert. En dan wordt het ingewikkelder. Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?

Het staat vast dat op deze manier geen enkele optie 50% van de stemmen haalt. Dat zorgt ervoor dat het resultaat gecontesteerd blijft.

Men kan ook werken met een tweede keuze-optie. In de zin van ‘als uw keuze het niet haalt, waar kiest u dan wel voor?’.

Het hoeft niet te verwonderen dat zelfs eurofiele parlementairen zeggen dat een tweede referendum ‘toxic’ is voor de stemming in het VK. De overtuigde ‘brexiteers’ zien er een typische EU-truuk in: laat de bevolking stemmen tot ze ‘juist’ stemt. Tot ze stemt zoals de EU dat wil. De meest overtuigde Remainers vinden dat er maar twee keuzes moeten zijn op het stemformulier: de deal van de premier of in de EU blijven.

*

 (*) 17,4 miljoen kiezers stemden op 23 juni 2016 voor een brexit.

*

17 DECEMBER 2018

Harry De Paepe

*

Volg Harry De Paepe op Twitter: @harry_depaepe

18-12-2018 om 06:33 geschreven door digitalia  

1015 - OP NAAR EEN TWEEDE BREXIT REFERENDUM?

*

https://doorbraak.be/op-naar-een-tweede-brexitreferendum/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

Er geschiedde een mirakel in de Britse politiek. Nigel Farage en Tony Blair waren het eens met elkaar. En dat op dezelfde dag!

https://www.dailymail.co.uk/news/article-2646006/Blair-accuses-Nigel-Farage-stigmatising-foreigners-win-angry-white-working-class-voters.html

*

Blair accuses Nigel Farage of 'stigmatising' foreigners to win over angry white working class voters

*

In een interview verklaarde de oud-premier van het Verenigd Koninkrijk dat een tweede Brexit-referendum almaar waarschijnlijker wordt. Nigel Farage, sinds kort partijloos, herhaalde dat gevoel op een bijeenkomst van Leave means Leave. Dat is een platform voor eurosceptici van allerlei pluimage. Zowel parlementairen van Labour, de Conservatives als de DUP maken er deel van uit. En Farage.

*

Flauw afkooksel van Thatcher

*

achtte men de optie van een tweede referendum over het Britse Lidmaatschap van de Europese Unie als iets onrealistisch. Alleen verbolgen ‘Remainers’ geloofden daarin. Echter, de voorbije tumultueuze weken waarin premier Theresa May haar Brexit Plan probeert te verkopen aan het parlement én de natie, hebben dit (de remaining) veranderd.

*

De Premier redde dan wel haar politieke nekvel in de eigen partij, ze staat nog steeds voor de onmogelijke opdracht om haar gecontesteerde akkoord door het Lagerhuis te krijgen. Ondanks haar Thatcheriaanse handtassen-gezwaai in Brussel, waarbij ze zelfs Jean Claude Juncker boos aanpakte voor zijn denigrerende houding, willen de leiders van de EU van geen wijken weten.

*

Juncker noemde May ‘nebulous’ of onduidelijk. Zij sprak hem boos aan. En dit maken de Britten ervan. “TheresaMay ‘nebulous’ = Britsehumor’

Welke opties liggen er nog op de politieke tafel? Theresa May dreigde er – tijdens haar zogezegde ‘Thatcher moment’ – in Brussel mee haar plan toch nog voor Kerstmis aan het afkerige Lagerhuis voor te leggen.

*

Dat dreigement waarmee het hele akkoord in duigen ligt, maakte blijkbaar weinig indruk. Dus zal ze ongetwijfeld nog terugkeren naar de EU-tafel in de hoop iets van toegevingen – al waren het maar wat holle woorden op papier – los te weken om de twijfelende tegenstanders in Londen aan haar kant te krijgen.

Een softe brexit?

*

Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere Brexit-deal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft.

Doordat ze de vertrouwensstemming in de eigen partij won, behoeden de partijregels haar een jaar tegen een nieuwe motie van wantrouwen. Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere brexitdeal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft. Door het VK bijvoorbeeld toch binnen de Europese Markt te houden. Zo kan ze een deel van de Labourfractie verleiden haar toch te steunen. May riskeert daarbij wel dat ze nog verder vervreemdt van een belangrijk aandeel van de eigen partij. Die boze parlementairen kunnen dan de hele werking van de regering beginnen boycotten.

Nieuwe verkiezingen?

Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis.

En dan is er nog de zogezegde ‘nucleaire’ optie van Labour. Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis. Als de 117 boze Tory parlementairen zich daarbij aansluiten, is het sowieso over and out voor May. Er volgen dan parlementsverkiezingen. Maar de DUP is als de dood voor ‘prime minister Jeremy Corbyn’, net als die 117 conservatieve opstandelingen. Is de Brexit hen dat waard? Bovendien zit – indien Labour die verkiezingen wint – Corbyn plots met de hete brexit-aardappel. Wil hij zich daaraan wel verbranden? Zowel voor de DUP en de conservatieve factie als voor Labour is dit pad bewandelen uitermate riskant.

Jeremy Corbyn’ (°194) , Leider Labour Party

*

Een tweede referendum?

De premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt…een volksraadpleging.

Zo komen we bij – dixit Theresa May – de ‘absoluut uitgesloten’ optie: een nieuw brexitreferendum. De premier verklaarde ooit met even veel zekerheid dat ze nooit verkiezingen zou uitschrijven. Tot ze die uitschreef en daarmee zelfs Buckingham Palace verraste. Naast de Queen, was ook de modale Brit ‘not amused’ door die zet van de Premier. Ze hield er een minderheidskabinet aan over dat nu overleeft dankzij de steun van de DUP. Meer dan een jaar lang speechte de ‘Maybot’ – zoals ze spottend wordt genoemd – dat ‘no deal’ beter was dan een ‘bad deal’. Tot ze een akkoord aan de natie presenteerde dat door iedereen een ‘bad deal’ wordt genoemd. En nu zweert ze bij hoog en bij laag dat ‘no deal’ geen optie is in het belang van de natie. Dus, moet men haar dan nog geloven als ze even resoluut een tweede referendum blijft afwijzen?

De Premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt… een volksraadpleging. Maar hoe verloopt dat pad precies?

Praktisch verloop

*

Officieel verlaat het VK de EU op 29 maart 2019. Een nieuw referendum kan enkel plaatsvinden wanneer het parlement daarvoor de juiste wetgeving voorziet. Volgens The Guardian moet je voor dat hele proces minstens 22 weken rekenen. Dat betekent dat een nieuw referendum ten vroegste einde mei kan plaatsvinden. Het VK stelt de brexit dan uit. Het Europese Hof verklaarde vorige week nog dat het land dat kan.

Deze timing bezorgt nog een bijkomende kopzorg. Er vinden immers in die periode ook Europese verkiezingen plaats. Wat doet het VK in dit geval? Die verkiezingen toch laten plaatsvinden om de verkozen parlementairen – bij een nieuwe brexitstem – kort te laten zetelen in het Europees Parlement? Of de verkiezingen niet organiseren en riskeren dat het VK – bij een niet-brexitstem – er geen vertegenwoordigers heeft?

De vraag van 17,4 miljoen kiezeers

Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?

Maar welke vraag zou er op het stemformulier staan? Niet zo eenvoudig, zo blijkt. De premier kan proberen de bevolking te laten kiezen tussen haar deal en geen deal. Maar je kan er donder op zeggen dat het parlement zo’n voorstel amendeert. En dan wordt het ingewikkelder. Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?

Het staat vast dat op deze manier geen enkele optie 50% van de stemmen haalt. Dat zorgt ervoor dat het resultaat gecontesteerd blijft.

Men kan ook werken met een tweede keuze-optie. In de zin van ‘als uw keuze het niet haalt, waar kiest u dan wel voor?’.

Het hoeft niet te verwonderen dat zelfs eurofiele parlementairen zeggen dat een tweede referendum ‘toxic’ is voor de stemming in het VK. De overtuigde ‘brexiteers’ zien er een typische EU-truuk in: laat de bevolking stemmen tot ze ‘juist’ stemt. Tot ze stemt zoals de EU dat wil. De meest overtuigde Remainers vinden dat er maar twee keuzes moeten zijn op het stemformulier: de deal van de premier of in de EU blijven.

*

 (*) 17,4 miljoen kiezers stemden op 23 juni 2016 voor een brexit.

*

17 DECEMBER 2018

Harry De Paepe

*

Volg Harry De Paepe op Twitter: @harry_depaepe

18-12-2018 om 06:29 geschreven door digitalia  

1014       - LANDVERRAAD OP HET HOOFGSTE NIVEAU IS DAT NOG WEL LANDVERRAAD

*

https://ejbron.wordpress.com/2018/12/16/macron-beschuldigd-van-landverraad-door-franse-generaals-omdat-hij-het-vn-migratiepact-heeft-ondertekend/#more-203181

Macron beschuldigd van landverraad door Franse generaals, omdat hij het VN-migratiepact heeft ondertekend….

Generaal Antoine Martinez heeft de brief geschreven, die ondertekend werd door tien andere generaals, een admiraal en een kolonel en de voormalige Franse minister van Defensie Charles Millon.

*

Zij geven een krachtige waarschuwing af dat Macron´s ondertekening van het VN-migratiepact nog meer soevereiniteit van Frankrijk afpakt en nog meer reden voor “een al gepijnigd volk” om “in opstand” te komen.

*

De hoog gedecoreerde militaire medeondertekenaars verklaren dat de onder vuur liggende Macron “schuldig is aan het ontkennen van democratie of verraad tegenover de natie”, omdat hij het migratiepact heeft ondertekend zonder het aan het volk voor te leggen.

L’État, c’est moi

*

“De Franse staat realiseert zich laat dat het onmogelijk is om teveel mensen te integreren uit volledig andere culturen, die zichzelf de afgelopen veertig jaar gehergroepeerd hebben in gebieden die zich niet langer onderwerpen aan de wetten van de Republiek”, staat er in de brief. Ook staat erin dat massa-immigratie “de Franse culturele eigenheden uitwist”.

Het pact, waartegen geprotesteerd werd door de “gele hesjes”-beweging in vijf landen, werd afgelopen maandag in Marrakesh ondertekend door 164 landen, meestal tegen de wil van de burgers in tientallen landen, zoals blijkt uit desbetreffende petities.

16 december 2018

Bron:
https://voiceofeurope.com
Door: Laura Cat

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

*

AANHANGSEL

VIDEO Annabel Nanninga:

“Plaats asielzoekers in wijken met de meeste GroenLinks-stemmers”

**https://ejbron.wordpress.com/

17-12-2018 om 16:24 geschreven door digitalia  

1013 - HET ONVERSTAND REGEERT DIT LAND

België Bananenrepubliek

https://doorbraak.be/het-onverstand-regeert-dit-land/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

*

Na een stukje dadaïstisch absurd theater is ze er, Michel II, een regering van Oempa Loempa’s en Smurfen die hoogmoedswaanzin tot kunst verheven hebben. De politieke dwergen hebben minder stemmen achter zich dan Bolle Gijs D’haeseleer in Ninove, maar willen regeren zonder parlementair vertrouwen.

*

Terwijl Grote Smurf Michel in Marrakesh applaus kreeg voor zijn staatsgreep van de onverantwoordelijkheid, vochten klungelsmurf De Croo en ‘loempe’-Oempa Loempa Peeters afgelopen zondag in De Zevende Dag om op elkaar schouders te staan.

*

De chaostheorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen.

Vóór Marrakesh was het parlement het huis van de democratie, maar nadien is het voor Michel en de zijnen een keutelachtig koffiekransje. Het is duidelijk, Michel II pleegt geen harakiri door het vertrouwen te vragen aan het parlement en elke oppositiepartij weet verdomd goed dat het indienen van een motie van wantrouwen

een uriasbrief is.

*

Wikipedia

zegt over een Unia-breif Iedereen die zich binnen België gediscrimineerd voelt of getuige is van discriminatie, kan bij Unia aankloppen. We informeren je over je rechten en zoeken samen naar een oplossing. Unia lanceert ook campagnes vóór gelijke kansen en tegen discriminatie, formuleert aanbevelingen aan overheden en brengt tools, publicaties en statistieken uit.

*

Een Mexican standoff tussen oppositie en regering. Maar, ceci n’est pas un gouvernement. De chaos-theorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen. Binnen de chaos-theorie organiseren instabiele elementen zich tot structuren van een hogere orde, in dit geval een spookregering van ministers zonder meerderheid en zonder steun.

Michel II is een leeggezogen lijk dat naar de uitgang strompelt hopend op een bloedtransfusie.

*****

*

Mars tegen Marrakesh

*

Een week nadat 164 van 193 VN-landen hun steun aan het Marrakesh-pact bevestigden, organiseren rechtse jongerenbewegingen een mars tegen Marrakesh. Het gele hesje in de kast en een rode fez op het hoofd met de boodschap: ‘We zijn niet akkoord met wat jullie in Marrakesh HEBBEN GEDAAN’. Water hozen als het schip gezonken is begint stilaan een rechts trekje te worden. Nu het voetbal toch een omgekochte boel is gebleken hangen ook de hooligans zondag hun sjerp aan de haak voor een mars tegen gedane zaken. Politiek engagement van hooligans, is dat een aanzet tot een politieke partij van de hooligans? De PVDH met als verkiezingsslogans: ‘Geen haar en boter op het hoofd’ of ‘We zetten ons beste bottineke voor’

*

Staken om het te maken

Om goed uitgerust te zijn voor de betoging van zondag in Brussel beslisten de politievakbonden om donderdag een stakings-rustdag in te bouwen. De met matrakken, pepperspray en pistool uitgeruste politieagenten protesteren tegen de groeiende agressie tegen gezag. Ocharme, wat zijn het toch sukkelaars die broze agenten van de buurtpolitie. Intussen moeten leerkrachten, buschauffeurs, treinconducteurs en loketbedienden diezelfde agressie tegen gezag ondergaan zonder wapens en beschermende kledij.

Naar verluidt werd de politiestaking in Dendermonde het best nageleefd. Daar staakten de flikken omdat er geen toiletpapier meer was. Die kan je best geen poepje laten ruiken.

‘Meer loon, minder lang werken en minder belastingen’.

*

Omdat een verlengd weekend tijdens de kerstinkopen handig is, riepen de vakbonden op voor een staking op vrijdag 14 december. Om zoveel mogelijk stakers te motiveren om een verlengd weekendje te nemen werd de meest populistische slogan uit hun arsenaal bovengehaald: ‘Meer loon, minder lang werken en minder belastingen’. Iets waar ongeveer 100% van de Belgen achter staat en waarmee men eigenlijk op de kar van de gele hesjes springt. Gele koleire omdat water en elektriciteit duurder worden door klimaattaksen, woede omdat het openbaar vervoer duurder wordt door dure groene diesel.

Iedereen wil gezondere lucht en een beter klimaat, maar niemand wil er voor betalen.

De vakbonden voeren een strijd tegen sluipende armoede. Nochtans doen we het in Vlaanderen allesbehalve slecht als het op armoede aankomt.

**

*

Voormalig links coryfee Frank Vandenbroucke stampt de linkse droom van een verkiezingsthema rond armoede en sociale deprivatie aan diggelen. Zijn studie wijst uit dat de welvaart van Belgische gezinnen 12% boven het Europees gemiddelde ligt en dat in Vlaanderen slechts 8% van de kinderen in armoede opgroeien? Daarmee behoren we tot de best scorende regio’s van Europa. Het riedeltje van Kitir, Almaci, Van der Maelen, Crombez en Calvo is daardoor aan herziening toe.

Het onverstand regeert dit land

Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven.

Staan we aan de goede kant van de geschiedenis of aan de zelfkant van een falend systeem. Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven. Zelfs wanneer ze de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt heeft de parlementaire oppositie geen waarde en wordt de onrechtstreekse democratische stem van de burger genegeerd.

Staan we aan de goede kant van de geschiedenis wanneer alle politieke partijen panische angst hebben voor democratische verkiezingen?

Ook het overleg-model tussen vakbonden en werkgevers faalt als we vaststellen dat vóór het sociaal overleg al wordt gestaakt en gebouwen worden gevandaliseerd. Neen Mia, niet de middenstand maar het onverstand regeert dit land.

16 DECEMBER 2018

*

JASMIJN WALLDORF

17-12-2018 om 08:48 geschreven door digitalia  

1013 - HET ONVERSTAND REGEERT DIT LAND

België Bananenrepubliek

https://doorbraak.be/het-onverstand-regeert-dit-land/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

*

Na een stukje dadaïstisch absurd theater is ze er, Michel II, een regering van Oempa Loempa’s en Smurfen die hoogmoedswaanzin tot kunst verheven hebben. De politieke dwergen hebben minder stemmen achter zich dan Bolle Gijs D’haeseleer in Ninove, maar willen regeren zonder parlementair vertrouwen.

*

Terwijl Grote Smurf Michel in Marrakesh applaus kreeg voor zijn staatsgreep van de onverantwoordelijkheid, vochten klungelsmurf De Croo en ‘loempe’-Oempa Loempa Peeters afgelopen zondag in De Zevende Dag om op elkaar schouders te staan.

*

De chaostheorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen.

Vóór Marrakesh was het parlement het huis van de democratie, maar nadien is het voor Michel en de zijnen een keutelachtig koffiekransje. Het is duidelijk, Michel II pleegt geen harakiri door het vertrouwen te vragen aan het parlement en elke oppositiepartij weet verdomd goed dat het indienen van een motie van wantrouwen

een uriasbrief is.

*

Wikipedia

zegt over een Unia-breif Iedereen die zich binnen België gediscrimineerd voelt of getuige is van discriminatie, kan bij Unia aankloppen. We informeren je over je rechten en zoeken samen naar een oplossing. Unia lanceert ook campagnes vóór gelijke kansen en tegen discriminatie, formuleert aanbevelingen aan overheden en brengt tools, publicaties en statistieken uit.

*

Een Mexican standoff tussen oppositie en regering. Maar, ceci n’est pas un gouvernement. De chaos-theorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen. Binnen de chaos-theorie organiseren instabiele elementen zich tot structuren van een hogere orde, in dit geval een spookregering van ministers zonder meerderheid en zonder steun.

Michel II is een leeggezogen lijk dat naar de uitgang strompelt hopend op een bloedtransfusie.

*****

*

Mars tegen Marrakesh

*

Een week nadat 164 van 193 VN-landen hun steun aan het Marrakesh-pact bevestigden, organiseren rechtse jongerenbewegingen een mars tegen Marrakesh. Het gele hesje in de kast en een rode fez op het hoofd met de boodschap: ‘We zijn niet akkoord met wat jullie in Marrakesh HEBBEN GEDAAN’. Water hozen als het schip gezonken is begint stilaan een rechts trekje te worden. Nu het voetbal toch een omgekochte boel is gebleken hangen ook de hooligans zondag hun sjerp aan de haak voor een mars tegen gedane zaken. Politiek engagement van hooligans, is dat een aanzet tot een politieke partij van de hooligans? De PVDH met als verkiezingsslogans: ‘Geen haar en boter op het hoofd’ of ‘We zetten ons beste bottineke voor’

*

Staken om het te maken

Om goed uitgerust te zijn voor de betoging van zondag in Brussel beslisten de politievakbonden om donderdag een stakings-rustdag in te bouwen. De met matrakken, pepperspray en pistool uitgeruste politieagenten protesteren tegen de groeiende agressie tegen gezag. Ocharme, wat zijn het toch sukkelaars die broze agenten van de buurtpolitie. Intussen moeten leerkrachten, buschauffeurs, treinconducteurs en loketbedienden diezelfde agressie tegen gezag ondergaan zonder wapens en beschermende kledij.

Naar verluidt werd de politiestaking in Dendermonde het best nageleefd. Daar staakten de flikken omdat er geen toiletpapier meer was. Die kan je best geen poepje laten ruiken.

‘Meer loon, minder lang werken en minder belastingen’.

*

Omdat een verlengd weekend tijdens de kerstinkopen handig is, riepen de vakbonden op voor een staking op vrijdag 14 december. Om zoveel mogelijk stakers te motiveren om een verlengd weekendje te nemen werd de meest populistische slogan uit hun arsenaal bovengehaald: ‘Meer loon, minder lang werken en minder belastingen’. Iets waar ongeveer 100% van de Belgen achter staat en waarmee men eigenlijk op de kar van de gele hesjes springt. Gele koleire omdat water en elektriciteit duurder worden door klimaattaksen, woede omdat het openbaar vervoer duurder wordt door dure groene diesel.

Iedereen wil gezondere lucht en een beter klimaat, maar niemand wil er voor betalen.

De vakbonden voeren een strijd tegen sluipende armoede. Nochtans doen we het in Vlaanderen allesbehalve slecht als het op armoede aankomt.

**

*

Voormalig links coryfee Frank Vandenbroucke stampt de linkse droom van een verkiezingsthema rond armoede en sociale deprivatie aan diggelen. Zijn studie wijst uit dat de welvaart van Belgische gezinnen 12% boven het Europees gemiddelde ligt en dat in Vlaanderen slechts 8% van de kinderen in armoede opgroeien? Daarmee behoren we tot de best scorende regio’s van Europa. Het riedeltje van Kitir, Almaci, Van der Maelen, Crombez en Calvo is daardoor aan herziening toe.

Het onverstand regeert dit land

Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven.

Staan we aan de goede kant van de geschiedenis of aan de zelfkant van een falend systeem. Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven. Zelfs wanneer ze de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt heeft de parlementaire oppositie geen waarde en wordt de onrechtstreekse democratische stem van de burger genegeerd.

Staan we aan de goede kant van de geschiedenis wanneer alle politieke partijen panische angst hebben voor democratische verkiezingen?

Ook het overleg-model tussen vakbonden en werkgevers faalt als we vaststellen dat vóór het sociaal overleg al wordt gestaakt en gebouwen worden gevandaliseerd. Neen Mia, niet de middenstand maar het onverstand regeert dit land.

16 DECEMBER 2018

*

JASMIJN WALLDORF

17-12-2018 om 08:24 geschreven door digitalia  

1012 - JERUZALEM OF MOSKOU?

http://xandernieuws.punt.nl/content/2018/12/Rusland-Vanaf-nu-militaire-vergelding-voor-iedere-Isralische-aanval-in-Syri

*

Rusland: Vanaf nu militaire vergelding voor iedere Israëlische aanval in Syrië

aanvankelijke goede verstandhouding tussen de Russische President Vladimir Putin en de Israëlische Premier Benyamin Netanyahu is flink bekoeld.

(Afbeelding: Getty Images (2)).

*

Rusland heeft Israël te verstaan gegeven dat het vanaf nu geen oogje meer dichtknijpt voor (lucht)aanvallen op doelen in Syrië, ook niet als die zijn gericht tegen Iraanse militaire installaties.

KREMLIN

heeft Syrië het groene licht gegeven om voortaan iedere aanval te vergelden met een vergelijkbare aanval op Israël.

Dus als Israël

de luchthaven van Damascus

bombardeert, kan het raketten op bijvoorbeeld zijn eigen grootste luchthaven bij

Tel Aviv

VERWACHTEN

**

Km 319.87 over de weg…

De Russen hielden tot nu toe Syrische en Iraanse vergeldingsaanvallen op Israël tegen, maar stoppen daarmee omdat ze boos zijn dat de regering in Jeruzalem zich niet zou houden aan de gemaakte afspraken, zoals het niet aanvallen van militaire objecten die worden gebruikt voor de strijd tegen ISIS en Al-Qaeda.

*

Moskou heeft de regering Netanyahu duidelijk gemaakt dat er op vrijwel alle Syrische en Iraanse bases Russische militairen zijn gestationeerd. Mocht Israël dus toch doorgaan met beschietingen en bombardementen, inclusief die van buiten het Syrische luchtruim worden ingezet, dan zouden daarbij ook Russen om kunnen komen. En dat is iets wat president Putin niet zal accepteren.

Een van de gevolgen zou het inzetten van de in Syrië opgestelde Russische S-300 afweerraketten kunnen zijn, die gevechtsvliegtuigen die nog maar net van Israëlische bases zijn opgestegen kunnen neerhalen. De Israëlische luchtmacht is met de komst van deze luchtdoelraketten ook boven eigen land niet meer veilig.

*

Kortom: vanaf heden geldt wat Israël en Sy

rië/Iran/Rusland betreft ‘oog om oog, tand om tand’. Het zal niemand hoeven worden uitgelegd dat het bloedige conflict om Syrië hierdoor nog gevaarlijker is geworden, mede omdat ook de VS, Europa, Saudi Arabië, Turkije en Qatar er nog altijd een grote rol spelen en iedere partij zo zijn eigen specifieke belangen nastreeft.

***

*

1)       Elijah Magnier, internationaal oorlogscorrespondent voor Al Rai Media, via  Zero Hedge
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)

    *

Xander

16-12-2018 om 16:28 geschreven door digitalia  

1011 – BOLSONARO: EEN BRAZILIAANS PERSPECTIEF

*

https://doorbraak.be/bolsonaro-perspectief-uit-brazilie/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

210.000.000 inwoners tegenover 742.000.000 in Europa. Amerika 326.000.000

*

Persoonlijke opmerking vooraf

Er is geen enkele reden waarom Brazilë, dat reuenland aan de andere kant van de wereld, mij doet denken aan het pipekleine Vlaanderen… De overeenkomsten zijn louer toeval.

1011 – BOLSONARO: EEN BRAZILIAANS PERSPECTIEF

*

https://doorbraak.be/bolsonaro-perspectief-uit-brazilie/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

**

210.000.000 inwoners tegenover 742.000.000 in Europa. Amerika 326.000.000

*

De verkiezing van Jair Bolsonaro in Brazilië kwam voor velen onverwacht. Om de omwenteling van een jarenlang links bestuur door de Arbeiderspartij (PT) van onder andere Dilma Roussef en Lula da Silva te kaderen, had Doorbraak een interview met

https://twitter.com/eduardoplaton

Eduardo Platon

*

Eduardo is een Braziliaans burger, maar met globale connecties. De voorbije zeventien jaar reisde, woonde en werkte hij in het buitenland.

Hij heeft een masterdiploma in Business and Finance, en ééntje in politieke filosofie (beide behaald in de VS). Eduardo verdeelt zijn tijd over de private sector, overheids agentschappen, politieke partijen en NGO’s, waardoor hij een perspectief kan bieden uit verschillende invalshoeken.

*

Eduardo beschouwt zichzelf als een culturele conservatief en een economische liberaal.

Dit interview verschijnt in drie delen. Vandaag deel 1.

Links heeft tweedracht gecreëerd

*

Het Braziliaanse politieke kader gaat vooruit. Sommigen denken dat we achteruit gaan, maar ik zie het anders. Ik zie hoe we eindelijk een aantal economische, financiële, sociale, culturele, internationale en milieu-problemen aanpakken waar we lang niets aan gedaan hebben.

Dit land kan lessen leren uit het vlot overhandigen van de macht

*

Brazilië is een Christelijk land, met ongeveer 60% katholieken en 25% Evangelische Christenen. Het Braziliaanse gezin heeft veel aandacht voor het gedrag van politici. Dat is één van de redenen waarom Bolsonaro zo veel publieke steun kreeg. Wanneer ik naar mezelf kijk, in het midden van al dit gedoe, ben ik oprecht gelukkig. Drieëndertig jaar lang, sinds het einde van de militaire dictatuur in 1985, werden we geregeerd door linkse leiders. Sommige van hen waren meer gematigd, andere meer extreem. Dit land kan lessen leren uit het vlot overhandigen van de macht, zoals andere landen in bijvoorbeeld Europa en Azië ook doen. We kunnen kijken naar wat er de voorbije dertig jaar bereikt is, maar ook kritiek geven en een aantal premissen aanpassen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jair_Bolsonaro

JAIR BOLSONARO

*

Je stemde voor Bolsonaro. Kan je me de voornaamste redenen geven waarom je hem verkoos boven andere kandidaten, zoals bijvoorbeeld Haddad van de Arbeiderspartij?

Partido dos Trabalhadores

*

Ik woon in Brazilië en ik voel de druk. Ik voel hoe mensen bang zijn om buiten te gaan, ik voel hoe slecht het politieke systeem geworden is. We hebben het over veiligheid, ja, maar ook gewoon over het gebrek aan respect dat mensen voor elkaar hebben, hoe mensen met elkaar omgaan.

Links heeft tweedracht gecreëerd in ons land. Vóór Lula (de voormalige linkse president van Brazilië, nu opgesloten voor corruptie, nvdr) was dit land niet verdeeld tussen de ‘haves’ en de ‘have-nots’. Blanken tegen zwarten. De LGBTQ-gemeenschap. Linkse leiders hebben die tweedracht geïntroduceerd in de samenleving, dat onderscheid was vroeger nooit zo belangrijk.

Laten we het hebben over veiligheid. 63.000 mensen per jaar worden vermoord in Brazilië. Per jaar. In Brazilië worden meer mensen gedood dan in conflictzones als Irak. Het is droevig om te zien hoe een land als Brazilië, met zo’n groot potentieel en zo veel rijkdom, verkeerd bestuurd wordt, naar mijn mening.

Kijk naar het aantal agenten dat gedood wordt, het zijn er meer dan eender waar ter wereld (in 2016 stierven 437 politieagenten in Brazilië, in de VS 135, nvdr). Elk land dat zijn wetten wil doen naleven heeft een slimme veiligheidsstrategie nodig. Je hebt middelen nodig, veel training. Je moet er voor zorgen dat je agenten zich veilig voelen. Als ze zich niet veilig voelen, kunnen ze de burgers niet beschermen. Veel mensen verdedigen de criminelen, maar we verdedigen niet de mensen die ons beschermen. Daar moeten we iets aan doen.

Persoonlijke opmerking

https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijkswacht

*

In Coburgia schafte Louis Tobback (SP-a), toenmalig Minister BiZa, met het ‘Pinksterplan’ op 5 Juni 1990 de RIJKSWACHT af… Dit militaire elitekorps had bestaan van 10 juli 1796 tot 1 april 2001.

Hiernavolgend leest U hoe de nieuwe Braziliaanse President Bolsonaro, om door het Volk verkozen te raken, het net andersom deed…

Hallo, BDW, bent U niog daar?

*

Toenemende militarisering?

Bolsonaro presenteerde zichzelf als de kandidaat van de openbare orde en veiligheid. Hij beloofde onder andere meer privébezit van wapens toe te laten, om de politie meer vrijheid te geven om dodelijk geweld te gebruiken. De vorige president, Temer, stuurde het leger naar de Staat Rio de Janeiro om de orde te herstellen. Zie je een toenemende militarisering van de ordehandhaving? Ligt daar een mogelijk probleem?

De corruptie in de overheid is onvoorstelbaar

*

Rio de Janeiro is een failed state. De staat heeft zo veel slechte gouverneurs gehad de afgelopen decennia. Gouverneur Pezão is onlangs gearresteerd. De laatste drie of vier gouverneurs zitten ofwel in de gevangenis of staan op het punt naar de gevangenis gestuurd te worden. De corruptie in de Overheid is onvoorstelbaar. Die Staat daar heeft geen geld, voor niets, zelfs niet om haar eigen ambtenaren te betalen. De georganiseerde misdaad neemt de Maatschappij in Rio volledig over en infiltreert de overheid.

Ik denk dat wat er in Rio met het Leger gebeurd is, noodzakelijk was, maar dat het niet op volle capaciteit gebeurde. De militaire interventie nam enkel de ordehandhaving over, om bezittingen en burgers te beschermen. Het Leger is niet verantwoordelijk voor het Bestuur van de Staat, er was geen politieke overname. Ik denk dat het niet goed gedaan is: bij een federale interventie moet je alles kunnen overnemen, niet slechts de ordehandhaving.

De interventie loopt tot het einde van dit jaar, dus de nieuwe President zal moeten beoordelen of ze in haar huidige vorm kan doorlopen, of ze een versnelling hoger moeten schakelen.

Wat bedoel je met ‘een versnelling hoger’?

*

Gezien de ernst van de situatie zal men moeten bekijken hoe men een systeem kan installeren dat de Wet en veiligheidsmaatregelen doet respecteren.

Laten we even uitzoomen en naar het bredere plaatje kijken. Bolsonaro en leden van zijn team hebben bewondering uitgedrukt voor het militaire regime en een aantal daden van dat regime verdedigd. Sommigen in Brazilië, maar ook in de internationale gemeenschap, maken zich zorgen over die combinatie van bewondering voor de militaire dictatuur (uit het verleden) en de ordehandhavingsretoriek. Deel je die bezorgdheid?

Ik denk niet dat we terug zullen afglijden naar een dictatuur. Het Brazilië in de tijd van de dictatuur was een heel ander Brazilië. We hadden geen politiek geëngageerde burgers, we hadden geen instituties als de federale politie, de juridische agentschappen…

Bolsonaro is al langer politicus dan hij ooit militair was, al 27 jaar. Hij is een politicus, geen soldaat. Ik denk niet dat we ons zorgen moeten maken over een democratisch afglijden.

Hij moest in debat gaan met een hele boel linkse politici die zich altijd negatief uitlaten over de militaire dictatuur — zoals de media dat noemt, maar wat we eigenlijk moeten benoemen als de tijd dat het Leger aan de macht was. Bolsonaro verdedigde de goede dingen die toen gebeurd zijn. Brazilië stond voor de keuze: één bepaalde ideologie (communisme, nvdr) nastreven, of terugvechten en deel uitmaken van de vrije wereld. Het militaire regime creëerde onder andere de publieke infrastructuur.

Hoe Bolsonaro spreekt is niet noodzakelijk hoe hij zal regeren. Om dingen te veranderen, moet je eerst de aandacht zien te trekken, de discussie winnen, en dat doe je door wat meer explosief uit de hoek te komen. Dat gebeurt niet enkel in Brazilië, maar wereldwijd: Italië, Oostenrijk, de VS.

Het politiek-institutionele landschap

Wat is het institutionele landschap in Brazilië? Welke controle mechanismen bestaan er?

Brazilië is een presidentieel systeem, met een scheiding der machten die elkaar in balans houden. We hebben een hooggerechtshof met elf rechters, waarvan de meeste corrupt zijn (lacht).

*

Hoe worden rechters in het hooggerechtshof benoemd? En voor hoe lang?

Ze worden benoemd door de president, voor het leven geloof ik (er bestaat geen maximum termijn, maar wel een verplicht pensioen op 75, nvdr). Daarom had het Lula-oordeel zo’n groot effect (het Hof bevestigde Lulas veroordeling tot 12 jaar cel, nvdr): hij kreeg zes stemmen tegen. Het was erg nipt, hij verloor met maar één stem.

De reden dat hij veroordeeld is, is omdat het leger duidelijk maakte dat Brazilië een rechtstaat is. Generaal Eduardo Villas Boas, commandant van het Leger, tweette dat het Hof zijn functie moest uitoefenen en dat corrupte mensen niet zo gemakkelijk vrij zouden mogen komen.

Interview - 15 DECEMBER 2018

*

   Michael Domen

16-12-2018 om 06:27 geschreven door digitalia  

**

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

Nog altijd kijken onze gazettenvullers (1) als gebiologeerd de andere kant op, niettegenstaande de grond onder hun voeten openscheurt. Overal in de beschaafde wereld is het begrip ‘democratie’ totaal ontspoord en verworden tot de speelplaats van de verkleuterde zakkenvullers die bij de Antieken de woestijn zouden zijn ingestuurd..

Overal waar daartegen verzet groeit, wordt dat ten aanzien van het volk, naar ouder Linkse gewoonte, belast en beladen, met de eigen fouten. Neo Nazi als voorbeeld, want Nzii’s, dat waren toch de Duitse Socialisten van de jaren ‘30?!

Ander voorbeeld.

De Russische ‘inmenging’ in de Amerikaanse Verkiezingen die Clinton verloor. Zelf wat verkeerds peuteren, en als het misloopt, dan het zaakje vliegensvlug omdraaien op de rug van de tegenstrever. Oder het motto ‘er kleeft wel wat aan de knikker, dat voelt iedereen aan zijn elleboog, maar wij, we weten van krommenhaas.

*

Herinnert U zich de helikopter-fraude met Agusta? Waar de bewijzen op tafel lagen. Bij Willy Claes (SP-a) vond het Gerecht 2 miljoen omkoopgeld verstopt op zolder, maar officieel bleek dat om door zjn vrouw gesmokkeld huishoudgeld te gaan. Want zij veesde al langer dat hij van aar wou scheiden….

Loewie van Leuven, toen een soort Schatbewaarder van de Partij, hield vol dat de 1.000.000 Bef ‘commissie’ di de Pärtij had opgestreken, wel daelijk in de boekhouding ws vermeld: twee keer op verschillende data Bef 500.000 als ontvangsten geboekte ‘ verkoop van steunkaarten’.

Kasboek als bewijs aanvaard.

2 x 5 = 10

Dat wisten de Oude Grieken en de Atieke Romeinen al…

*

Het zal toch niet war zijn, dat de Simsoms bij den Ouden Toebavzak op stage zijn geweest…

*

(1)      Mijn excuses voor het woord ‘hoernlaisen’ dat hier vroeger al eens gebruikt werd om gazettenvullers aan te duiden. Zukken de Dames van de Betaalde Liefde mij dat niet kwalijk nemen, AUB…

*

http://xandernieuws.punt.nl/content/2018/12/Net-rond-Clintons-sluit-zich-Getuigen-en-documenten-bewijzen-omkoping-en-belastingontduiking

*

NET ROND CLINTONS SLUIT ZICH: GETUIGEN EN DOCUMENTEN BEWIJZEN OMKOPING EN BELASTINGONTDUIKING

Hoe lang wordt één van de beruchtste en crimineelste echtparen uit de Amerikaanse geschiedenis nog de hand boven het hoofd gehouden? (Afbeelding: Getty Images (3)).

*

Aantal donaties aan Clinton Foundation met 90% afgenomen – Senator Graham, aankomende voorzitter parlementaire comité Justitie, wil ook illegale Uranium One deal tussen Clintons en Russen onderzoeken – CIA-FBI infiltrant: ‘Koffers vol miljoenen dollars omkoopgeld aan Clintons overhandigd’

*

Het net rond het criminele Clinton echtpaar begint zich langzaam te sluiten nu drie klokkenluiders, (voormalige) medewerkers van de Clinton Foundation, bereid zijn tegenover het Congres te getuigen over grootschalige omkoping en belastingontduiking. Daarvoor zouden ze al in augustus 2017 zo’n 6000 pagina’s aan documenten aan de FBI en de IRS (belastingdienst) hebben overhandigd.

Afgevaardigde Mark Meadows, voorzitter van de Vrijheidscommissie van het Huis van Afgevaardigden, verklaarde dat het onderzoek in de media weliswaar niet veel aandacht krijgt, maar dat er ‘explosieve’ beschuldigingen worden gemaakt die met bewijzen kunnen worden onderbouwd.

Misbruik machtspositie

Zo is het uitermate verdacht dat het aantal donaties aan de Clinton Foundation onmiddellijk fors steeg op het moment dat Hillary Clinton minister van Buitenlandse Zaken was geworden, weer daalde toen ze was teruggetreden, en wederom steeg toen ze zich kandidaat stelde voor het presidentschap.

Op basis van de getuigenverklaringen en documenten kan voorlopig worden geconcludeerd dat de Clintons een vorstelijk leven konden leiden omdat ze miljoenen stalen uit de kas van hun eigen ‘liefdadigheids’stichting, die in totaal al zo’n $ 2,5 miljard heeft binnengehaald. Vanwege de stroom aan berichten over fraude en omkoping daalde het aantal giften aan de Clinton Foundation tussen 2014 en 2017 met maar liefst 90%.

Toen Hillary nog Obama’s minister van BuZa was keurde dat ministerie voor $ 151 miljard aan ‘Pentagon’ deals goed met 16 landen die hoge donaties gaven aan de Clinton Foundation. Dat was een toename van 145% ten opzichte van een even lange periode tijdens de regering Bush.

Belastingontduiking, handjeklap, persoonlijke uitgaven met giften

Een klokkenluider gaf duizenden pagina’s aan documenten met bewijs dat de Clintons voor miljoenen dollars de belasting hebben ontdoken en een cultuur hebben gecreëerd waarin de regels stelselmatig worden genegeerd.

De stichting ontkent ten stelligste iets fout te hebben gedaan, maar erkent dat in de eigen interne rapporten tussen 2008 en 2011 medewerkers werden geciteerd die zich zorgen maakten over louche ‘handjeklap’ deals met donoren van de stichting, en het op ongepaste wijze vermengen van persoonlijke zaken en die voor de stichting. Zo zou Bill Clinton regelmatig op kosten van de stichting forse persoonlijke uitgaven hebben gedaan, zoals het maken van dure (zaken)reizen.

In sommige gevallen zou de Clinton Foundation doelbewust de IRS hebben misleid of voorgelogen. Zo zou de stichting een prijsopgave voor een fundraising in Utah hebben ingetrokken nadat ambtenaren van de staat weigerden om de opgegeven bedragen te ‘corrigeren’, dus zeg maar ‘creatief aan te passen’. In Nederland wordt zoiets belastingontduiking genoemd.

De stichting heeft enkele fouten reeds toegegeven, maar liet weten dat deze niet erger zijn dan ‘kleine verkeersovertredingen’. (1)

Ook onderzoek naar Uranium One deal met Russen

*

Senator Lindsey Graham, die naar verwachting voorzitter wordt van het parlementaire comité van Justitie, zei afgelopen maandag in een Tv-interview dat ‘alle zaken rond de Clintons’ moeten worden onderzocht, inclusief de zeer verdachte Uranium One deal tussen de Clintons en Russische officials.

De FBI weigerde in oktober om 37 pagina’s over deze uraniumdeal met de Russen openbaar te maken omdat de ‘nationale veiligheid’ daarmee in het geding zou komen. In werkelijkheid probeert de FBI speciale aanklager Robert Mueller uit de wind te houden, want die was tijdens het sluiten van de illegale deal directeur van de FBI, en wist volgens voormalig CIA- en FBI undercover veteraan William Campbell overal vanaf.

Koffers vol miljoenen dollars omkoopgeld’

Campbell had nauwe banden met de nucleaire industrie in Rusland en Kazachstan, en werd eerst door de CIA en later ook door de FBI voor spionage activiteiten ingezet. Terwijl hij undercover was werd hij door de Russen (met de zegen van de FBI) gedwongen om grote sommen geld wit te wassen. Volgens Campbell zijn er 5000 documenten en ook video opnames met bewijs dat koffers vol miljoenen dollars omkoopgeld aan de Clinton Foundation werden overhandigd.

Het bewijs werd in de tijd verzameld dat Hillary Clinton als minister pleitte voor betere betrekkingen met Rusland, en haar man Bill in Moskou op één dag $ 500.000,- incasseerde met het geven van een toespraak. De regering Obama gaf ondertussen achter de schermen het groene licht voor de verkoop van Uranium One aan het Russische Rosatom. De Obama deal met de Russen was zeer controversieel, omdat de Amerikaanse wet dergelijke deals met nucleair materiaal waar kernwapens mee kunnen worden gemaakt verbiedt.

Fake Rusland dossier over Trump

Ook zal er volgens Graham worden gekeken naar het beruchte, inmiddels fake gebleken Rusland-dossier over Trump, waar via de Clinton Foundation flink wat geld voor werd betaald. Graham gaat onderzoeken hoeveel van de (valse) beschuldigingen aan het adres van Trump gebaseerd zijn op dit nepdossier, en in hoeverre hier onder ede over werd gelogen.

Xander

1) Zero Hedge
(2) Zero Hedge
(3) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik) 

**

*