Boeketje Digitalis

(uitsluitend donker rood getinte exemplaren)

Vindt U ze niet schattig, de mensen van het AFF? Ze zijn verdorie beter ingelicht over de dingen van het Vlaams Belang, dan het Vlaams Belang zelf!

Vandaar nogmaals mijn bedenking, dat er iets verkeerds mee is. Ze ‘bekampen’ het Vlaams Belang door zoveel mogelijk openheid van zaken te geven. Zij moeten ondertussen over een enorme namenlijst beschikken om iedereen jaloers over te maken…..Een vreemde manier van werken. Ze doet me denken aan de KGB of de Gestapo, die alles over hun tegenstanders bijhielden, tot het kleinste papiersnippertje…..

Dat doet me er aan denken een papierversnipperaar in huis te halen….Want heren van de Staatsvuiligheid, U denkt toch niet dat alles op het web gezet wordt? Ik bezit zelfs een boek van Uitgeverij Groeninghe over het ‘Studentenfriedhof’ in Langemark. Het staa met een zwarte kaft onherkenbaar gemaakt, helemaal rechts (let op de symboliek) in mijn  boekenrek. Er staat zelfs een foto in van de Führer aller Germanen, dus ook van mij en van alle Vlaamse sossen, die toch ook Germanen zijn van oorsprong.! Ik leg dat boek open telkens ik iets moet van mij afschrijven over het echte socialisme. Want de begeestering die uitgaat van die man is werkelijk onbetaalbaar! Zo lag het boek daarjuist naast mij open, toen ik op de site…..

Bij Het Vrije Volk las over een retraite-tekst over het ware socialisme, dat altijd terug te vinden is op

Links zet voortvarend Hitler's "Strijd tegen Rechts" voort

O. DELECRUZE - 14 NOVEMBER 2009

Ik noem het een ‘retraite-tekst’ omdat men best al wat rood is in Vlaanderen, meet deze tekst op retraite zou zenden. Als het intussen niet van het web wordt gehaald want danig beledigend. Het moge volstaan hieronder één citaat te lichten:

De Socialistische revolutionair Joseph Goebbels (1897-1945) zei al: "Je größer die Lüge und je unwahrscheinlicher die Lüge — desto eher wird sie geglaubt" / "Man muss eine Lüge nur so oft wiederholen, bis man selber daran glaubt".

Neen, er is geen verwarring mogelijk: het gaat wel degelijk om de Propaganda Reichsminister des Dritten Reiches…

O Ja, de meegaande affiche uit de vervloekte oorlogsjaren stoort toch niemand? Want NSB is tot op de huidige dag een scheldwoord in proper Nederland…....U vergeet toch niet het bewuste artikel na te lezen in HetVrije Volk? Liefst ook uitprinten want het is een hele boterham!

14-11-2009 om 18:24 geschreven door digitalia  

KRUISREDDERS IN ITALIE

De kruis-redders: Italianen slaan samen terug tegen de EU

E.J. BRON - 13 NOVEMBER 2009

Steeds meer mensen klagen over het ”verval van waarden” in hun omgeving. Apathisch en schouderophalend vragen ze zich af wat men daartegen zou kunnen doen. De Italianen doen het ons deze dagen voor. Het hele land rebelleert, staat op als één man en verzet zich tegen de EU. Bij de strijd om het kruis laten de Italianen namelijk niet met zich spotten.

Het jongste vonnis van het Europese gerechtshof voor mensenrechten heeft in Italië datgene bereikt waartoe duizenden priesters niet in staat waren: het heeft alle mensen in het land onder het kruis verenigd. Een christelijk kruis in een klaslokaal van de staat zou, volgens de EU-rechters, de godsdienstvrijheid van de scholieren schenden. Sindsdien tiert Italië. Kerk en staat ruiken een frontale aanval op de christelijke gebruiken en gewoonten. De beslissing van Straatsburg heeft nu geleid tot een competitie van het ophangen van nieuwe kruisen in het hele land – het tegendeel van datgene wat de rechters in Straatsburg wilden bereiken.

De voorzet werd gegeven door de Italiaanse minister van Defensie Ignazio La Russa in een discussie op televisie: ”Alle kruisen blijven hangen”, schreeuwde de minister van Defensie, ”laat ze (de tegenstanders van het kruis) toch sterven, samen met deze internationale schijnheilige instellingen!” Sindsdien worden het land en de christelijke waarden verdedigd. En het leger heeft gedreigd iedereen neer te schieten, die geen gehoor geeft aan het bevel van de minister van Defensie. Zo’n drastisch bevel zou helemaal niet nodig zijn geweest. Want vooral de burgemeesters zien eindelijk een mogelijkheid om eens even wat te laten zien aan de gehate EU-duivels.

In San Remo in het noordwesten van Italië heeft burgemeester Maurizio Zoccarato een twee meter hoog kruis in het gemeentehuis neergezet. En hij heeft alle schooldirecteuren ertoe opgeroepen kruisen in de klassen te hangen. In de stad Busto Arsizio in de buurt van Milaan liet het gemeentebestuur de EU-vlaggen aan de overheidsgebouwen halfstok hangen. Een groot, compleet nieuw kruis schittert aan de façade van het Bellini-theater van Catania op Sicilië. Steeds meer Italiaanse gemeentes bestellen nieuwe kruisen voor hun scholen. Bijvoorbeeld Sassuolo in de provincie Modena in Noord-Italië: daar bestelde de stad 50 nieuwe kruisen. Die moeten in alle schoolklassen worden opgehangen waar nog geen hangt.

De 10.000 zielen tellende gemeente Montegrotto Terme – elf kilometer ten zuidwesten van Padua – kondigt in neonverlichting aan: ”Noi non lo tagliamo” – we halen het niet naar beneden. Bedoeld wordt het kruis. De burgemeester van de stad Treviso in het noordoosten van Italië vatte de situatie kort samen: ”We bevinden ons in het rijk van de waanzin, dat is een beslissing die schreeuwt om wraak. Het gerechtshof zou vanwege de misdaad die het heeft gepleegd, een proces tegen zichzelf moeten aanspannen!”

De burgemeester van Assisi stelde voor om bij de kruisen in de klaslokalen ook nog kerstkribben te zetten. En de burgemeester van Triëst deelde mee, dat alles zo zou blijven zoals het is – de kruisen blijven hangen. De Kamer van Koophandel en Industrie van Rome verzoekt alle zakenmensen duidelijk zichtbare kruisen op te hangen. In de gemeente Abano Terme – waar de geïmmigreerde atheïst woont die een klacht had ingediend over het kruis – vinden nu voor de scholen demonstraties plaats voor het kruis van Christus. De burgemeester van Galzignano Terme in de provincie Padua, Riccardo Roman, gaf opdracht om direct kruisen op te hangen in alle openbare gebouwen – niet alleen in scholen, ook in het gemeentehuis en in musea. De politie zal regelmatig controleren of het bevel werd uitgevoerd, anders dreigt er € 500 boete. En burgemeester Maurizio Bizzarri van de gemeente Scarlino in de zuidelijke Toscane legt € 500 boete op aan iedereen die in openbare gebouwen een kruis naar beneden haalt.

In de stad Trapani, in het uiterste westen van Sicilië, bestelden de president en de andere leden van de provinciale regering op eigen kosten 72 kruisen. En in de stad Napels kun je op de muren nu in graffiti lezen: ”Trek een kruis naar beneden en ik trek je hand eraf!” Er is geen gemeente meer in Italië die zich niet verzet tegen het vonnis van de rechters in Straatsburg. Heel Italië is verenigd. En het verval van waarden is op dit moment beslist geen thema in Italië – integendeel, men heeft zijn traditionele waarden weer teruggevonden.  Daarvoor zou men de rechters in Straatsburg eigenlijk dankbaar moeten zijn.

Bron:

http://info.kopp-verlag.de/news/italienische-kreuz-retter-schlagen-vereint-gegen-die-eu-zurueck.html          

Auteur: Udo Ulfkotte

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron IN Het Vrije Volk

Boeketje frisse Digitalis

(geplukt onder het zingen van O Kruise den Vlaming)

Wens alleen maar de film (met Fernandel) van Don Camillo en Peppone in herinnering te brengen…Deze dateert uit de jaren ’50 maar de situatie is nog niet veranderd op het Italiaanse platteland.

Niet alleen mag er niet geraakt worden aan de christelijke symbolen, maar waag het ook niet als buitenlander hun Paus belachelijk te maken! Zelfs het meest verstokte archetype van een communist zal U opmerken, dat het spijts alles, ook nog een Staatshoofd is….Papparazzi voor Papa (=Paus) Rathzinger is al teveel!

En dat laatste feit zou er in Vlaanderen wel eens mogen in gehamerd worden door wat er nog rest van het kerkelijk gezag…..

Klinkt dit een beetje te ultramontaans? Dan wil ik er volgaarne aan toevoegen dat Vlaanderen niet veel reden heeft om fier te zijn op Rome….Daarvoor zijn we in het verleden te vaak bij den bok gezet geweest!

Maar laten we met het badwater ook niet het kind weg gooien!  Zonder de Romeinen (en Rome) hadden wij nu misschien nog in dierenhuiden rondgelopen…..

Alle gekheid op een stokje…..Omdat ik onlangs het spreekwoord van dat badwater weggooien uitgelegd kreeg, wil ik hier deze kennis delen.

In vroeger tijden, op wasdag, waste zich eerst de Heer des Huizes, dan de Moeder, dan de zonen allemaal, en al de dochters. Laatst kwamen de vele baby’s aan de beurt en pas dan mocht het badwater weggegooid worden, waarbij vooral goed moest opgelet worden dat er in dat troebel zeepsop geen eentje was achtergebleven…..

In de gauwte werd mij ook het gebruik van het bruidsboeket uitgelegd.

Weeral in oude tijden waren die bloemen gewoon camouflage voor de kwalijke lichaamsgeuren van de bruid…..

Gezondheid!

14-11-2009 om 16:20 geschreven door digitalia  

EUROPA EN KRUISBEELDEN IN ITALIE

Vaticaan verwerpt uitspraak Europese Hof over crucifixen 05-11-2009 - knl - Katholiek Nederland

In Iskander

Hilversum (Van onze redactie) 4 november 2009 - Het Vaticaan heeft afwijzend gereageerd op de uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens dat crucifixen in openbare scholen in Italië een schending vormen van de vrijheid van onderwijs en godsdienst. Pauselijk woordvoerder Federico Lombardi noemde het kruisbeeld een fundamenteel teken van het belang van religieuze waarden in de Italiaanse geschiedenis en cultuur. Het is volgens hem een symbool van eenheid voor de gehele mensheid en zeker niet van uitsluiting. Hij zei dat het Europese Hof niet het recht heeft zich in een zo diepgaand Italiaanse aangelegenheid te mengen.

Godsdienst en Europese identiteit "Het lijkt alsof het Hof voorbij wil gaan aan de rol van het christendom in de vorming van de Europese identiteit, die wezenlijk was en blijft. Godsdienst levert een waardevolle bijdrage aan de vorming en morele groei van mensen en is een wezenlijk bestanddeel van onze beschaving. Het is onjuist en kortzichtig om haar in het onderwijs uit te sluiten", aldus pater Lombardi.

Gisteren werd bekendgemaakt dat het Europese Hof voor de Rechten van de Mens kruisbeelden in klaslokalen van openbare Italiaanse scholen heeft verboden. De crucifixen aan de wand van klaslokalen zouden de vrijheid van ouders om hun kinderen op hun eigen manier op te voeden schenden. De Italiaanse staat werd echter niet opgedragen alle crucifixen te verwijderen.

De zaak was in 2006 aangespannen door Soile Lautsi, een Italiaanse moeder van Finse afkomst, die al acht jaar geleden begon te klagen dat de openbare scholen in haar woonplaats in Noord-Italië weigerden katholieke symbolen uit het klaslokaal te verwijderen. Volgens Lautsi is de weigering in strijd met de seculiere beginselen van de openbare scholen. Het Hof bepaalde dat Lautsi een schadevergoeding van 5000 euro moet krijgen.

Italiës landsadvocaat gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van het Europese Hof. Onderwijsminister Mariastella Gelmini van Berlusconi's partij PdL zei gisteren dat de Italiaanse overheid het rooms-katholieke geloof aan niemand wil opleggen. Ze hekelde de Europese bemoeienis. "Een verenigd Europa mag niet worden opgebouwd door het afschaffen van de tradities van de individuele lidstaten

L'Italie se retrouve une unité sous ses crucifix [naar index]
05-11-2009 - v. - Le vif

La gauche et la droite se trouvaient unis mercredi dans ce qu'un journal a appelé un "petit miracle", pour critiquer la décision de la Cour européenne des droits de l'Homme, qui a donné raison à une mère italienne qui requérait la suppression des crucifix des locaux de classe dans les écoles publiques italiennes.

Mardi, la Cour européenne des droits de l'Homme, à Strasbourg, condamnait l'Italie à verser 5000 euros à une mère de famille italienne qui demandait, en vain, que les crucifix soient retirés des locaux de classe d'une école publique fréquentés par ses enfants. Selon la requérante, ces crucifix vont à l'encontre du principe de laïcité de l'Etat. Pour étayer ses propos, elle se basait sur une décision de la Cour de Cassation qui avait interdit, au nom du même principe, la présence de crucifix dans les bureaux de vote.

Avant d'introduire sa plainte à Strasbourg, la mère italienne avait lancé une procédure devant la Cour constitutionnelle de son pays. Là, le gouvernement avait plaidé que le crucifix n'est pas seulement un symbole religieux, mais un symbole de l'Etat italien. Le tribunal avait suivi cette argumentation, jugeant le crucifix "symbole de l'histoire et de la culture italiennes, et par conséquent de l'identité italienne". Le Conseil d'Etat rejeta par la suite le pourvoi de la requérante, au motif que la croix était devenue une des valeurs laïques de la Constitution italienne et représentait les valeurs de la vie civile.

Mais visiblement, les juges de Strasbourg ne l'ont pas entendu de cette oreille. Eux ont en effet estimé que la croix peut aisément être interprétée par des élèves de tous âges comme un signe religieux, signe qui peut être perturbant pour des élèves d'autres religions ou athées. Un jugement prononcé à l'unanimité.

Un petit miracle à l'italienne

Mais un jugement qui ne fait vraiment pas l'unanimité en Italie, où l'on s'est subitement retrouvé une unité, au-delà des rivalités politiques et idéologiques dont les Italiens sont friands. Le Corriere della Sera ne s'y est d'ailleurs pas trompé, son éditorialiste indiquant que la décision de la Cour de Strasbourg a entraîné "un petit miracle en Italie, celui de créer une quasi-unité nationale en défense du symbole du christianisme".

Bien entendu, la droite italienne au gouvernement, proche de l'Eglise et du Vatican, a attaqué le verdict de Strasbourg. Ainsi, la ministre italienne de l'Education s'est insurgée mardi contre la décision "idéologique" de la Cour européenne des droits de l'Homme. "La présence du crucifix dans les classes ne signifie pas une adhésion au catholicisme, mais c'est un symbole de notre tradition. (...) L'histoire d'Italie passe aussi à travers des symboles: en les supprimant, on supprime une partie de nous-mêmes. Dans notre pays, personne ne veut imposer la religion catholique. (...) Personne, et encore moins une cour européenne idéologique, ne réussira à supprimer notre identité. Notre Constitution reconnaît en outre, justement, une valeur particulière à la religion catholique".

Mais la critique n'a pas été l'unique apanage de la droite. Ainsi, Pierluigi Bersani, le chef du Parti démocrate, le principal parti d'opposition, a déploré que "le bon sens doit devenu victime du droit. L'autre parti d'opposition, Italie des valeurs, a dénoncé "une réponse erronée à une demande de laïcité".

Pour l'éditorialiste du Corriere della Sera, "ces prises de positions ne semblaient pas acquises. Elles traduisent une approche marquée par une sensibilité dont les racines vont au-delà des appartenances politiques et même religieuses".

Le Vatican dénonce "ces citrouilles que l'Europe nous laisse"

Moins surprenante a été la réaction du Vatican, évidemment outré par la décision de la Cour européenne des droits de l'Homme. Le Vatican a parlé d'"erreur" et de "myopie", exprimant sa "stupeur" et ses "regrets". "La sentence de la Cour européenne a été accueillie au Vatican avec stupeur et regrets", a déclaré le père Federico Lombardi, porte-parole du Vatican, sur Radio-Vatican et la première chaîne de télévision Rai Uno. "Le crucifix a toujours été un signe d'amour de Dieu, d'unité et d'accueil pour toute l'humanité. Il est déplaisant qu'il soit considéré comme un signe de division, d'exclusion ou de limitation de la liberté".

Pour lui, "c'est une erreur et une myopie de vouloir exclure de la réalité éducative" un "signe fondamental de l'importance des valeurs religieuses dans l'histoire et la culture italiennes". "Il est surprenant qu'une Cour européenne intervienne de façon lourde dans un domaine très profondément lié à l'identité historique, culturelle (et) spirituelle du peuple italien", a affirmé le père Lombardi, jugeant qu'"il semble qu'on veuille désavouer le rôle du christianisme dans la formation de l'identité européenne, qui, au contraire, a été et demeure essentielle".

Le numéro deux du Vatican, Tarcisio Bertone, a surenchérit ce mercredi, déplorant que "cette Europe du troisième millénaire nous enlève nos symboles les plus chers et ne nous laisse que les citrouilles des fêtes récentes", visant évidemment celles d'Halloween, une tradition considérée comme anti-chrétienne par l'Eglise catholique. "Nous ne pouvons que déplorer" cette décision et "chercher avec toutes nos forces à conserver les signes de notre foi pour ceux qui croient et pour les autres".

Le bras droit du pape a également affirmé "apprécier" le recours que le gouvernement italien a déposé contre le verdict de la Cour de Strasbourg

****************************

Deze bladzijde wordt gewoon toegevoegd aan mijn persoonlijk archief

14-11-2009 om 15:47 geschreven door digitalia  

OMTRENT GEERT WILDERS

Extremisme en de kunst van het verdacht-maken
08-11-2009 - Clark Kent - Het vrije volk

In Iskander

Geert Wilders ís extreem, omdat hij onderscheid maakt tussen beschaving en barbarij, tussen goed en kwaad, tussen wit en zwart. De gematigden zetten alle zeilen bij om alles en iedereen onder de kleur grijs te scharen en noemen dit “de boel bij elkaar houden”. Het is Wilders’ morele helderheid die een bedreiging voor hun cultus van morele grijsheid is.

"In any compromise between good and evil, it is only evil that can profit." --Ayn Rand

Wilders extremer dan krakers, dierenrechtenfanaten of antifa? De eendrachtige samenwerking tussen het Ministerie van Binnenlandse Zaken, de pseudowetenschappers Hans Moors, Jaap van Donselaar en Bob de Graaff en de Volkskrant vormt het voorlopige hoogtepunt van het morele bankroet dat onze maatschappelijke orde ernstig ondermijnt.

Het lijkt wel of de pseudowetenschappers in Wilders een groter gevaar zien dan in radicale dierenrechtenactivisten en antifascisten, terwijl juist deze groepen zich regelmatig schuldig maken aan geweld, vernieling van eigendommen en andere vormen van ‘buitenparlementaire oppositie’. Krakers mochten in hun hoogtijdagen graag een robbertje vechten met de ME, waarbij hele straten in oorlogszones veranderden, en de laatste jaren werden politieagenten die belast waren met de ontruiming van gekraakte panden zelfs geconfronteerd met boobytraps.

De meest uitgesproken critici van Wilders vinden een wettelijk verbod op kraken echter overbodig en spreken zelfs van “een typisch voorbeeld van overbodige Haagse wetgeving”. Linkse gemeenten zullen alles doen om het kraakverbod te saboteren. Over systeemhaat gesproken.

Anders dan de ‘linkse idealisten’ heeft Wilders nooit geweld gebruikt, noch daartoe opgeroepen. Als iemand zou beweren dat hij net zo’n hekel heeft aan de builenpest of mensen zuur in het gezicht gooien als aan het gezeur van zijn schoonmoeder, kun je alleen maar concluderen dat het enige object van zijn haat zijn schoonmoeder is. Waarom verafschuwen de wetenschappers juist Geert Wilders zo?

Daartoe moeten we eens goed kijken naar hun motivatie om Wilders extreem rechts te noemen. Hij zou de nadruk op het eigene leggen, en de gevestigde orde verafschuwen. Maar roept Wilders op tot het weren van vreemde cultuurelementen? Wil hij Amerikaanse fast-food restaurants of Chinese restaurants verbieden, oosterse filosofie enz. enz? Wordt het functioneren van onze overheid bedreigd door PVV-milities, die door de straten marcheren?

Nee, Wilders waarschuwt tegen de islam omdat die een bedreiging vormt voor onze rechtsorde, onze vrijheid en onze cultuur. Onze opvattingen over hoe we met elkaar om horen te gaan. Gelijke rechten voor man en vrouw, vrijheid van godsdienst inclusief het recht van geloofsafval. Wilders komt op voor behoud van de westerse beschaving.

De islam wijkt sterk af van onze beschaving: het universum wordt niet beheerst door causale wetten, maar gehoorzaamt aan de wil van Allah. Geloof en goddelijke openbaring zijn de ultieme bron van kennis, niet observatie van feiten uit de werkelijkheid en conceptuele integratie daarvan door de Rede.

Dit heeft ertoe geleid dat de islamitische wereld sociaal-economisch nog steeds een dorre woestijn is, terwijl het Westen een oase van materiële overvloed en technologische ontwikkeling is.

Ook cultureel gaapt er een enorme kloof tussen het Westen en de islam.

In de ethiek draait alles om gehoorzaamheid aan de wil van Allah, niet om de vrijheid van geweten. Politiek is er geen ruimte voor democratie, geen door mens gemaakte wetten, tenzij men binnen het kader van Allahs wetten blijft.

Vrome moslims vliegen ethisch op hun automatische piloot genaamd Allah. Menselijkerwijs is best te begrijpen dat het Westen het stenigen van overspeligen, waaronder slachtoffers van verkrachting, verafschuwt. Maar het is de Wil van Allah. Voor het eigen geweten is er geen ruimte. Moreel is de islam volkomen failliet.

De tegenstelling tussen het Vrije Westen en de islam is er dan ook een van beschaving vs. barbarij.

Wilders benoemt de tegenstelling tussen beschaving en barbarij in heldere morele termen, als een verschil van dag en nacht, tussen goed en kwaad, wit en zwart. Dát is Wilders’ doodzonde in de ogen van zijn aanklagers.

Voor Wilders’ aanklagers is het bekritiseren van andere culturen en het aanspreken van mensen op hun gedrag en de waarden waar zij voor kiezen net zo erg als het kleineren van mensen vanwege aangeboren kenmerken als sekse of ras. Zij hebben zelfs een Orwelliaans begrip in stelling gebracht om islamkritiek aan de kaak te stellen als een vorm van racisme: islamofobie.

Collectivisme vs. individualisme De wortel van het probleem is gelegen in het verschil tussen de Amerikaanse en Franse Revolutie: Europese intellectuelen hebben het idee van de rechten van het individu nooit goed kunnen of willen begrijpen. Voor hen was emancipatie in hoofdzaak de overgang van de mens als slaaf van een absolute staat, belichaamd door een absolute vorst naar de mens als slaaf van een absolute staat die werd belichaamd door het volk of een klasse. Een overgang van feodalisme onder een absolute vorst naar socialisme, waarin de mens werd bepaald door de klasse waartoe hij behoorde.

Onze intellectuelen gaan niet uit van gelijkheid voor de wet van individuele burgers, maar van maatschappelijke en materiële gelijkheid voor tribale entiteiten. Groepen die worden gekenmerkt door hun sociaal-economische status, sekse, etniciteit en een nauw daarmee verbonden culturele identiteit. Van een vrije wil en aansprakelijkheid voor gedrag kan natuurlijk geen sprake zijn, want die manifesteren zich juist op individueel niveau.

Het multiculturalisme – de cultus van morele grijsheid – is in feite de eigentijdse, culturele component van het collectivisme. De economische component is het socialisme. Het hoeft ons dus niet te verbazen dat vooral linkse partijen de fanatiekste aanhangers van de multikul zijn.

Wilders’ critici en aanklagers zijn vol overtuiging toegewijd aan een cultus van morele grijsheid. Om de boel bij elkaar te houden moet de illusie van de gelijkwaardigheid van groepen koste wat kost in stand worden gehouden: iedereen is grijs. De werkelijkheid is natuurlijk anders. Culturen hebben een zeer uiteenlopende staat van dienst als het gaat om de rechten van de mens, om welvaart en welzijn, om beschaving vs. barbarij.

Om de kloof te dichten wordt de geschiedenis van het Westen gereduceerd tot een zwartboek van kruistochten, eeuwen van antisemitisme, de Spaanse Inquisitie, kolonialisme en slavernij en natuurlijk de twee wereldoorlogen. De geschiedenis van andere culturen wordt evenzeer gereduceerd tot een bloemlezing van culturele en economische hoogtepunten: zie bijvoorbeeld de overdrijving van de bijdrage van de islam aan de moderniteit.

Mensen die de cultus van morele grijsheid uitdagen worden als zeer bedreigend gezien, want hun kritiek maakt korte metten met de illusie van gelijkwaardigheid van culturen en daarmee dus ook van de groepen die door Wilders’ aanklagers ten onrechte als maatschappelijke entiteiten worden gezien, die onveranderlijk zijn gedetermineerd door hun etniciteit en cultuur.

Wilders benadert moslims juist als individuen, met een vrije wil en verstand die kunnen worden aangesproken op hun gedrag en de waarden waar ze voor kiezen. Hij heeft immers herhaaldelijk gezegd dat moslims die onze rechtsorde aanvaarden en respecteren hier welkom zijn en op hulp kunnen rekenen om hun integratie in de Nederlandse samenleving te voltooien.

Het is Wilders’ keuze voor de beschaving en tegen de barbarij die hem ‘extreem’ maakt.

"If an uncompromising stand is to be smeared as 'extremism,' then that smear is directed at any devotion to values, any loyalty to principles, any profound conviction, any consistency, any steadfastness, any passion, any dedication to an unbreached, inviolate truth -- any man of integrity." -- Ayn Rand in " 'Extremism' or The Art of Smearing"

Boeketje Digitalis

(fris geplukt en  in vers bronwater gezet)

Morele helderheid…

Sta mij toe dit in contrast te plaatsen met de ‘rustige vastheid’ van een politicus om wier grijsheid de wereld ons benijdt, en U begrijpt waarom dit artikeltje bij mijn voorkeur-archief thuishoort. Veilig opgeborgen op mijn vast schijf, waarvan voortdurend veilige kopij bewaard wordt….Wie schrijft, die blijft, U weet wel….

Om het in mijn geliefd West Vlaams dialect te zeggen: zij pissen tegen de maand’, waarbij Wilders natuurlijk die maan voorstelt, en ‘zij’ de grijze na-ijverige jaloersaards zijn die niet weten van welk hout pijlen maken, maar toch willen schieten om te beschadigen.

Morele helderheid…Zou ik ook kunnen hertalen in ‘rechtlijnige beginselvastheid’ en daarmee ben ik weer beland bij het Vlaams Belang….

Om in die drie uitdrukkingen na te gaan waar de actie schuilt. Wie zijn de ma,,e, van de daad? Deze die ‘vastheid’ uitdragen, net zoals onbeweeglijke rotsformaties zinnebeeld staan voor deugddoende acties? Of de rustige zekerheid van alles te beheersen door een zalig nietsdoen?  Ik noem dat op eieren lopen…..

Een samenleving die op eieren loopt, eindigt meestal in een omelet…

Morele helderheid en rechtlijnige beginselvastheid bergen het begrip ‘actie’ op zichzelf. Zij verkopen geen appelen voor citroenen! Beiden zijn wat ze zeggen, en zeggen wat ze zijn.

Zijn wij daarvoor rechtse extremisten?

Als wij staan voor morele helderheid en rechtlijnige beginselvastheid, en daardoor rechts en extremistisch genoemd moeten worden, laat het ons dan ook maar zijn, en ernaar handelen. Net zoals het scheldwoord ‘Geus’ in de godsdienstoorlogen uiteindelijk een ere-titel bleek te zijn…..Tot spijt van de Spaanse bloedhond Alva….

14-11-2009 om 15:35 geschreven door digitalia  

WIR SIND DAS VOLK

Maine stemt tegen het homohuwelijk [naar index]
04-11-2009 - Michael van der Galien - Dagelijkse Standaard

In Iskander

Inwoners van de Amerikaanse staat Maine stemden gisteren tegen een wet die het homohuwelijk gelegaliseerd had. Het overwegend linkse Congres van de staat had de wet er doorheen gedrukt, maar het electoraat moest zijn mening ook nog geven. Net als in iedere andere Amerikaanse staat waar kiezers hun mening over dit onderwerp eerder al gaven, stemden ook de inwoners van Maine voor het behoud van het traditionele huwelijk.

Connecticut, Iowa, Massachusetts, New Hampshire en Vermont zijn de enige staten waar twee mensen van hetzelfde geslacht mogen trouwen. De reden? Kiezers mochten zich daar niet over de materie uitspreken. Was er in deze staten ook een referendum geweest, dan hadden in ieder geval een paar van die staten een dergelijk wetsvoorstel ongetwijfeld eveneens afgewezen.

Bovenstaande verklaart waarom we dit debat nooit echt hebben mogen voeren in Nederland en waarom er hier geen referenda over zijn geweest. Samenlevingen zijn over het algemeen sociaal gezien redelijk behoudend. Dit geldt zelfs voor linkse en tolerante staten zoals Maine en, jawel, Nederland. Als het parlement ook in dit land de mening van de kiezers had gevraagd, is het nog maar de vraag of het homohuwelijk er zou zijn gekomen.

*****************************

Boeketje Digitalis

(fris uit de morgenstemming)

Zou het dan toch waar zijn, dat de tekenen des tijds niet loochenen?

In Berlijn kregen ze de muur omver, en wat later werd Berlijn weer de hoofdstad van de Bondsrepubliek, tegenin de zin van de toenmalige wereldleiders. Het gaat zelfs zo ver, dat we aan de Arc de Triomphe in Parijs op 11 November 2009 het Duits volkslied hoorden spelen….Even dacht ik aan de ‘Nürenberger Festspoele’ en de film Triumph des Willen’ van de fotografe Leni Riefenstahl….Wat niet iets is om lang bij te blijven bij stilstaan.

Was het niet de grote Marc Eyskens die in interview kwijt wilde, dat verkiezingen het echte regeringswerk blokkeerden? Of hoe een ‘Verlicht Despoot’ in de huid van een Tjeef kan kruipen! Als verkiezingen, en die zijn dan nog geforceerd, al remmend werken op het echte ‘werk’, wat moet het dan zijn met referenda!

In Zwitserland wordt de minarettenbouw onderworpen aan een bindend referendum. Indien positief, dan mag er over gans het grondgebied geen enkele minaret komen…Want minaretten zijn de uiterlijke bewijzen dat een gebied gemoslimiseerd is…Per einde november weten we de uitslag. Het tumult over de in Italië voortaan verboden kruisbeelden zal wel een pad in de korf zijn van de Muzelman-lovers….

Het is dus hoog tijd dat in ieder land er een Willem Tell opstaat, die zijn pijl richt op het hart van ‘de landvoogd’.in plaats van op de appel op het hoofd van zijn zoontje. Volgens de legende eiste deze landvoogd alleen dat men zijn hoef (op een paal) zou groeten. Op die basis zou de Europese kolos een ganse batterij pijlen op zich gericht moeten voelen.

Vraag: zou ‘Europa’ bestaan (in de huidige vorm), als er in al de lidstaten een referendum was gehouden? Indien niet, waarom komen we dan niet in opstand? Zie de hoed van Willem Tell!

De vraag stellen is ze beantwoorden! Idem dito over die massa-immigratie….

‘Strassburg’ verbiedt de kruisbeelden in Italie, en gans het land komt in opstand daartegen…(Zie volgend stukje) maar ziehier een paar denkpistes die wij, bij onze 2-daagse reis naar Vlaanderen van begin November, in de auto met elkaar bespraken  onderweg. Jammer genoeg was er geen verbinding met ‘Brussel’ of ‘Strassburg’ waar wij nochtans doorreden….

-         Laat de bewegwijzering voor autowegen overal dezelfde zijn: Blauw (of groen). Ieder land voert nu zijn eigen kleur….Volgt men in Frankrijk de Belgische of Italiaanse kleuren (groen) dan bereikt men zijn bestemming via binnenwegen. Had maar de blauwe wegwijzers moeten volgen voor de autostrade.

-         Laat de snelheidsbeperking overal op dezelfde criteria vaststellen. Nu is het een warboel van andere beperkingen per land…

-         Taalperikelen? Vertaaldiensten? Laat iedereen één vreemde taal (dezelfde) leren. Desnoods Esperanto.

-         Politiediensten: weg met alle grensbeperkingen.

-         Toldiensten: overal ofwel in voege, maar liefst overal afgeschaft. Niet wachten op ‘rekening rijden’ Een jaarlijks tol-vignet zoals in Zwitserland, voor iedereen, is een goede tussenoplossing.

-         Laat de ingenieurs van Bruggen en Wegen elk een stage van minstens één jaar doorbrengen bijvoorbeeld in Italië of Zwitserland, om onderhoud, herstelling en zelfs aanleg te copiëren. Esthetica, snelheid en degelijkheid: in de on-staat b. moeten ze nog alles leren.

-         Bewapen elke werkloze met spons en zeemvel en doe ze de verkeerstekens onderhouden en ontdoen van stof en vuil. Vooral reflectoren. In Italië vervangen ze, met een lichte overdrijving gezegd, overal de straatverslichting. Is kosten besparend (aanleg en verbruik), goed voor de ozonlaag en het milieu en men kweekt geen luiaards.

-         Het idee van Brulboei JMDD om verdiepen op de autostrade te bouwen, is nog zo gek niet. Ga maar eens zien in Luzern, rond Boulogne, Modena en Firenze. Futuristischer kan men het zich niet indenken. En weg! files en accidenten: Ik zou zelfs spreken van drie-dimensioneel verkeer, waren daar niet die geluidschermen en bovengrondse tunnels die alles in goede banen leiden. Zelfs geitenwollensokkendragers zouden hier tevreden zijn!

Maar neen! Europa, zo links als Stalin, Hitler en Mussolini in één persoon, houdt zich liever bezig met de kromming van de bananen, met volksverlakkerij (opwarming van de aarde) en andere trivialiteiten, om ondertussen de mensen te doen vergeten dat er stilaan een nieuw ‘ijzeren gordijn’ wordt neergelaten….Alhoewel ik liever zou spreken van een ‘papieren gordijn’…..Wat zou U zeggen van de bepaling, dat een mening uiten die een ander zou kunnen storen, strafbaar is? Die bepaling bestaat nochtans, en de on-staat belgië heeft ze reeds overgenomen, om o.a. op deze basis het Vlaams Belang veroordeeld te krijgen voor schrapping van de partijfinanciering….Het wachten is alleen op het goede moment…

..

14-11-2009 om 13:09 geschreven door digitalia  

ONZE IDENTITEIT

(Walter Pauli in De Morgen)

Andermaal bracht de Franse president Sarkozy de linkse oppositie in zijn land in een lastig parket. Dit keer door een debat te starten over "identité". Links foetert over een electoraal manoeuvre, en dat is het ook. Maar het is ook veel meer. In alle westerse landen, zeker die met een aanzienlijke en visibile aanwezigheid van moslims, woeden er debatten, discussies en polemieken over de definities van nationale of collectieve identiteiten.
En haast overal heeft de linkerzijde koudwatervrees om dat debat aan te gaan. Behalve om uit te leggen dat het een fout debat is, met identiteit als een hol begrip. Ach, natuurlijk is een containerbegrip als identiteit gesneden koek voor stoethaspels allerhande. Minister Geert Bourgeois die de Vlaamse identiteit bedreigd vindt als Clouseau een slecht liedje over België zingt. Geert Wilders die uit een paar Koranverzen meent te moeten opmaken of iemand incompatibel is met de Nederlandse volksaard. Maar het is niet omdat er rond dit begrip veel onzin verteld wordt, of omdat identiteit gemakkelijk politiek misbruikt wordt, dat het een daad van burgerzin zou zijn er laffelijk over te zwijgen.

Net als in Frankrijk zijn het ook in België en Vlaanderen vooral mensen die zichzelf als open en tolerant definiëren, die vervolgens amper uit hun woorden kunnen of willen komen als hen gevraagd wordt om een antwoord op: open, tolerant en solidair met wie of wat? Ze vrezen namelijk dat zo'n debat het oude racisme een nieuw en softer cultureel cachet geeft. Maar dat hoeft niet.

Zoals Yves Desmet in "Zeno" opmerkt: "In een debat hoort ook plaats te zijn voor compromis en verzoening, iets waar we in dit land altijd al in geslaagd zijn. Waarom zouden we dat met de islam niet kunnen? We zijn te afhankelijk van elkaar geworden om nog een andere keuze te hebben." Volgens VUB-socioloog Mark Elchardus helpt het daarbij de zaken duidelijk te benoemen. Zeg niet meer "allochtoon", stelt hij voor, maar "vreemde". Niet om vreemden als eeuwige Fremdkörper te stigmatiseren. Wel om te kunnen spreken waarover het vaak gaat: om fricties allerhande rond "vreemde" aspecten.

Wat eigen is, wat vreemd, hoe daarmee om te gaan, waar grenzen trekken, wat tolereren, wat afwijzen, en waarover intussen heerlijk van mening verschillen: dat is toch het wezen van elk debat over identiteit?

**********************************

Boeketje Digitalis

(op bedje van glasscherven en van gebroken illusies)

De wereld, of liever de Linkse Kerk, ontdekt de dageraad van de zelfkennis: we hebben een identiteit, die gevaar loopt…..Dat ze zelf aan de basis van het gevaar liggen, wordt even vergeten.

Mag ik ze deze keer vergelijken met een autokaravaan die door het landschap trekt, langs de weg vol glasscherven en gebroken illusies? Naar het einde van de rit toe, zijn de banden leeg gelopen en valt de karavaan uit elkaar. En nochtans: ze hadden het zo goed gemeend en het landschap was er zo wondermooi….Of laat mij een betere beeldspraak proberen: deze van de boer die jarenlang zijn akker verwaarloost, ondertussen oogst wat er vanzelf gegroeid is, en na 304040 jaar tot de vaststelling komt dat zijn akker wel echt niet meer zijn aller is. Wegens allerlei wildgroei, stel U voor! En hij had het nochtans zo goed bedoeld!….

Ach die droom van de universele mens, maakbaar zoals van boven af gedecreteerd wordt: lijdzaam als een slavenleger van zombies, een mixte van kleuren en herkomsten, zelfs als het Marsbewoners zouden geweest zijn. De geschiedenisboeken staan er vol van. Alle wereldrijken vergaan, waarvan het voorlopig laatste het communisme. Wereldsocialisme is op de terugweg, en de Pax Mobama is al aan de ondergang nog voor het geschitterd heeft. Nu is het Oosten aan de beurt nadat het vele eeuwen lang alleen als wingewest of als onbekend gebied voorkwam in onze atlassen.

Voor mij is het vermakelijk te lezen hoe ‘Links’ de problemen benadadert, tastend als een blinde naar de juiste uitleg, die ze wel weten maar angstvallig met veel mooie woorden verbloemen. Pauli had ook kunnen schrijven : we hebben ons vergist en zullen er voortaan alles aan doen om dit recht te zetten…..Zachte heelmeesters maken stinkende wonden….Maar neen! Met een omtrekkende beweging wordt het probleem (dat niet langer nog te ontkennen valt) omschreven, en dan gebeurt hetzelfde als met de kak van mijn hond: die ziet ook niet om als hij zijn grote ‘commissie’ gedaan heeft.

Zoals Theo Van Gogh nog probeerde, toen hij op straat letterlijk de keel werd overgesneden door een ontheemde vreemdeling: ‘We hadden er toch kunnen over praten’….Ja, van ‘vergaderen’ en ‘debatteren’ weet men alles bij de ‘Linkse Kerk’ Daarvoor bestond er in de USSR het woordje ‘Sovjet’ voor, wat Russisch is voor…vergaderen.

Neen Walterke Paulieke, voor ‘sovetiseren’ is de kans verkeken. Jullie tijd is voorbij. Er moet gehandeld worden en wel met daden die zelfs voor de primitiefste inwijkeling begrijpelijk zijn. Gedraag U, of verdwijn! Wij willen U daarbij zelfs gaarne een handje toesteken. Want jullie zijn hier nooit welkom geweest voor ons. Wel voor de machthebbers van de Linkse Kerk, maar die zijn nu uitgeteld. En voor wat betreft hun overeenkomst met jullie bazen: voortaan kopen we onze olie bij de Russen. Want jullie brol is binnenkort toch uitgeput…En Ivan kan ondertussen onze bevoorrechte handelspartner worden….Ga lekker liggen zonnebaden in jullie zandbak onder de woestijnzon.

En kom nu niet af met ‘de jaren “30” en zo. Wij zijn heel wat beschaafder dan Uw Duitse voorgangers in het socialisme uit die jaren, die deze beschaafde natie zo ver gekregen hebben dat ze, louter uit lijfsbehoud, zelfs mee marcheerde om Uw KZ te bewaken….Maar dat is een andere eigenschap van jullie: de splinter in het oog van de tegenstander uitvergroten tot een balk, om het bos van balken in jullie eigen oog niet te moeten vermelden. Islamfobie staat niet gelijk aan Jodenhaat. Want dan zouden wij een (weliswaar veronachtzaamde) wortel van onze beschaving moeten haten…

Walterke, Walterke, Walterke! Gij moet toch ook weten dat er voor U een betere toekomst zou weggelegd zijn, moest U schrijven voor Kerk en Leven? Gij zingt toch, net als iedere Rooie, het liedje dat meest opbrengt? Dat bestaanszekerheid biedt? Weet U dat de Kerk van Rome op een rots gebouwd is, die al 2000 jaar meegaat?. Wie eerst komt, best maalt… Denk daaraan als U straks bij de personeelsdienst gevraagd wordt...

14-11-2009 om 11:54 geschreven door digitalia  

Pssst

Niet nalaten op Google even te checken wat Wim Van Rooy betekent…Alleen al voor die tip zou ik de meisjes en jongens van het AFF een klapzoen willen geven….Vergeet ook niet dat ik lang geleden al, de suggestie opperde dat het AFF de 5^de Colonne kan zijn van Filip De Winter! Zij trommelen zodanig luid, dat hun boodschap dubbelzinnig wordt. Vandaar mijn bedenking dat ze kunnen dienen als bron van informatie. Als men in staat is hun blog te ontdoen van de vooringenomenheid en het geforceerde taalgebruik is hij best te pruimen.

Pssst II

Over de aanwezigen op deze première wordt niets gezegd. Waarschijnlijk omdat het publiek hoofdzakelijk uit mannelijke toeschouwers bestond. Of was het balkon voorzien voor de dames? Een beetje zoals in de moskee, maar in ieder geval zoals de Profeet het zou gewild hebben….

12-11-2009 om 18:01 geschreven door digitalia  

GELDSTROMEN ONDER MOSKEEEN

Sprookje van de Westermoskee is na tien jaar over [naar index]
09-11-2009 - Lodewijk Dros – Trouw (in Iskander)

Het doek is gevallen voor de Amsterdamse Westermoskee. Progressieven wilden een liberale moslimkathedraal, haviken een moslimbastion. Over tien jaar grootheidswaanzin, een Keulse coup, afgezette bestuurders en een geheime deal. Een reconstructie.

Met twintig graden voelt het buiten als een nazomerdag, maar de herfst is begonnen in het Amsterdamse Rembrandtpark. Het is 27 september 2009. Binnen, in een ernaast gelegen gebouw, debatteren Turks-Nederlandse moslims op de eerste verdieping van de provisorische Aya Sofiamoskee over hun toekomst. Binnenkort moeten ze hun tijdelijke onderkomen uit. Krijgen ze, na jaren wachten, eindelijk hun eigen Westermoskee?

Een paar straten verder is de bouw van een groot complex in volle gang, maar van de Westermoskee die daar zou komen, is slechts een eerste steen gelegd en een eerste paal geslagen.

Op deze zondag hebben de moslims in de Aya Sofiamoskee, verbonden aan de Turkse koepelorganisatie Milli Görüs, hoog bezoek uit Duitsland.

Het is Oguz Ücüncü, secretaris-generaal van het Europese Milli Görüs-hoofdkantoor in Keulen en nogal omstreden. De Duitse justitie verdenkt hem van zwendel en steun aan islamisten. Een andere Milli Görüsverdachte is Ibrahim El-Zayat, een Duits-Egyptische moslim die is ingetrouwd in de familie van de nationalist Necmettin Erbakan, de oprichter van Milli Görüs. Samen zitten de Duitsers in een Nederlandse stichting voor moskeebouw.

Voor de aanwezigen in de Aya Sofiamoskee zijn Ücüncü en El-Zayat bekende gezichten. De gelovigen rekenen er nog steeds op dat de Westermoskee er komt. Het moskeebestuur gaat daar ook vanuit; voorzitter Fatih Dag is strijdlustig. Die Westermoskee, die komt er.

Plotseling, op die 27ste september, wordt de positie van voorzitter Dag onhoudbaar. Ücüncü maakt duidelijk dat de moskeegangers de Westermoskee kunnen vergeten. De topman uit Keulen ontneemt Dag zijn beide bestuursfuncties. Hij is geen voorzitter meer van Aya Sofia en moet ook het veld ruimen als directeur van Manderen BV, het beleggingsbedrijf dat de Westermoskee zou neerzetten.

Wat is er gebeurd? Het is vrijwel onmogelijk om de sleutelfiguren vragen te stellen. „Praten in het openbaar, daar houden ze niet van in Keulen”, zegt een van hen. Voor een reconstructie willen ze wel praten, maar zonder hun naam in de krant.

Over smaak valt te twisten, maar de geplande Westermoskee was in drie opzichten spraakmakend: de architecten waren Joods, het ontwerp was een kruising tussen Ottomaans en Amsterdamse School en het complex van tientallen miljoenen zou de bakermat worden van een westerse islam. Niet de onverdraagzame orthodoxie waar Milli Görüs mee werd geassocieerd en waar de politiek sinds de moord op Theo van Gogh zo graag van af wilde, maar een liberale, moderne islam.

De personificatie daarvan was Haci Karacaer: jong, goedgekleed en welbespraakt, lieveling van de hoofdstedelijke PvdA. Hij maakte zich los van Keulen en bekommerde zich niet om de moeite die zijn moskeeachterban had met zijn progressieve uitlatingen. Hij had succes met het voorbereiden van de Westermoskee, dat telde. Karacaer werd een nationale opinieleider.

Waar hij geen rekening mee had gehouden, was dat het Europese hoofdkantoor van Milli Görüs hem zat was. Hij had de aanslagen van 11 september 2001 ’een aanslag op de vrijheid van meningsuiting’ en op de islam genoemd. Ook had hij meegelopen in een demonstratie tegen islamitische lectuur die opriep homo’s met het hoofd naar beneden van een flat te gooien – een demonstratie die nota bene werd gehouden bij het Amsterdamse homomonument.

In 2005 dumpte ’Keulen’ Karacaer; hij had er met zijn progressieve imago voor gezorgd dat de Westermoskee er zou komen, nu was het tijd voor een herstel van de oude, conservatieve koers. In het geheim tekende het Amsterdamse moskeebestuur een overeenkomst waarin de banden met Keulen strak werden aangehaald.

De onafhankelijke koers was teneinde, hoe zelfstandig men zich in Amsterdam ook mocht presenteren. Vanuit Keulen tekende vastgoedtopman El-Zayat. De AIVD moet ervan geweten hebben – de inlichtingendienst hield net als de Duitse Verfassungsschutz Milli Görüs scherp in de gaten.

Een gevaar voor de voortgang van de bouw was het allemaal niet: in februari 2006 hield minister van justitie Donner een toespraak op het bouwterrein en legde hij de eerste steen voor de ’brug tussen het Westen en de islam’.

Een half jaar later verving ’Keulen’ de in ongenade gevallen Karacaer door een nieuw gezicht: Fatih Dag. Dat was weliswaar een neef van Karacaer, maar ook een islamitische havik die niets zag in die zogenaamde westerse islam.

De machtsovername leek op een Keulse meesterzet: moskee gered, koers gewijzigd. Maar de Keulse coup was te vroeg gepleegd.

Bestuurders, politici en bouwers waren furieus over de opgelegde bestuurswisseling en eisten dat het progressieve karakter van de Westermoskee werd gegarandeerd. Ze bedachten in allerijl een oplossing: alle betrokkenen moesten een document tekenen waarin duidelijk werd dat men geen contact met de verfoeide Keulse Milli Görüs-top zou hebben. Bouwers, politici en moskeebestuurders gingen akkoord.

Maar juridisch was dit convenant niet meer waard dan het papier waarop de handtekeningen stonden. En praktisch werkte het ook al niet: Fatih Dag, die zelf had getekend, bleek geregeld in Keulen op bezoek te gaan. Hij vertelde in Trouw dat hij lak had aan het convenant. En hij oogstte nationale woede door aan te kondigen dat Milli Görüsaanhangers uit heel Europa wel verhaal zouden komen halen.

Steun uit Duitsland had Dag wel nodig, want hij had ruzie met woningbouwvereniging Stadgenoot die het project zou realiseren. Bovendien liepen de kosten alleen maar op, ook zonder dat er gebouwd werd. Keulen was bereid financieel bij te springen. De woningbouwvereniging wilde van Dag af, maar die wist van geen wijken. Keulen stond achter hem.

Na Donners eerste steen volgden twee jaren van juridisch getouwtrek. Op de bouwplaats van de Westermoskee onthulde een bordje de tussenstand: ’Niet betreden. Drijfzand’. In oktober 2008, tijdens de ramadan, meldde Dag dat een niet nader genoemde projectontwikkelaar bereid was 35 miljoen in het bouwproject te investeren. Dag wilde de woningbouwvereniging uitkopen en zelf woningen en garages gaan bouwen. En de moskee natuurlijk. Dag was een havik, maar ook een financiële realist: hij zag in dat een moskee van achttien miljoen grootheidswaanzin was. Op een donderdagmiddag in oktober liet de moskeevereniging de eerste paal voor de lightversie van de moskee slaan. Helaas was daar geen vergunning voor afgegeven, zodat de paal er weer uitmoest.

Kort daarvoor, in het najaar van 2008, sprak het Europese Milli Görüs-bestuur met enkele vooraanstaande figuren uit Nederland, die hiervoor naar Duitsland waren ontboden. Daar wordt al snel duidelijk dat men in Keulen niet rekent op de mecenas van 35 miljoen – als die al bestaat. Maar dat Keulen toch wil dat de Westermoskee er komt. Door geld in te zamelen bij de 500 Europese moskeeën van Milli Görüs – de grootste moskeeorganisatie ter wereld.

De sfeer tijdens het gesprek is ’vergiftigd’, zegt een aanwezige. Hij krijgt de volle laag als hij desgevraagd zegt dat hij Nederlander is. „Toen ik dat zei, ontstond er een getier. Ze maakten ze me voor verrader uit. Ik was toch Turk?”

De Nederlandse Turk vreest dat de donateurs in Europa worden opgehitst met de slogan ’geef geld, want in Holland wil het christelijke Europa de islam dwarszitten. De buitenwereld moet ons niet’.

Deze houding stond mijlenver af van het oorspronkelijke idee: de Westermoskee als laboratorium van de moderne islam.

De positie van het moskeebestuur wankelt, merken de Nederlandse Milli Görüsleden in het Keulse hoofdkantoor. Veel Amsterdamse gelovigen hebben gestemd met hun voeten – misschien wel de helft van de Milli Görüsaanhang is uitgeweken naar moskeeën die niet eens van Milli Görüs zijn, wat vroeger ondenkbaar was. En de blijvers worden ongeduldig. Wat is er met hun geld, hun ingezamelde gouden sieraden gebeurd? Waar blijft die nieuwe moskee?

Lukt het de bestuurders in Amsterdam niet om uit het de impasse te komen, dan moeten ze weg, is de boodschap uit Keulen.

Lokale en nationale politici hebben hun handen inmiddels afgetrokken van het project. De moskeebestuurders zinken weg in het drijfzand van slepende rechtszaken die woningbouwvereniging Stadgenoot, de gemeente Amsterdam en de moskeebestuurders en het bedrijf Manderen onder leiding van Fatih Dag sindsdien tegen elkaar voerden. Twee zijn er afgerond, in het nadeel van Dag en de zijnen.

In een van die rechtszaken liet woningbouwvereniging Stadgenoot beslag leggen op de Rahmanmoskee in Amersfoort, die eigendom is van Dags bedrijf Manderen BV. De rechter stond een executoriale veiling toe, maar vorige maand werd er toch een uitweg gevonden: de Amersfoortse moskee ging niet onder de hamer.

Die soepele afloop werd door de betrokkenen afgedaan met een persberichtje, over de achtergrond ervan zwijgen alle partijen.

Uit een vertrouwelijk document waarover Trouw beschikt, valt de gang van zaken af te leiden. Het stuk dat dateert van augustus dit jaar, is een Engelstalige overeenkomst die is opgesteld door woningbouwvereniging Stadgenoot. Of die getekend is, valt moeilijk te zeggen. Stadgenoot ontkent het. Maar dat kan komen door de aard van de agreement: die legt vast dat niets eruit openbaar mag worden Zelfs dat erover onderhandeld is, is vertrouwelijk.

Er zijn wel aanwijzingen dat (een deel van) de overeenkomst in werking is getreden, getekend of niet. Neem de overdracht van de Amersfoortse Rahmanmoskee: die wordt er in geregeld.

Uit opgave van de Kamer van Koophandel blijkt Fatih Dag kortgeleden te zijn vervangen. Om precies te zijn op 27 september, de zondag waarop Ücüncü de gelovigen in de Aya Sofiamoskee heeft toegesproken. Het doel is duidelijk: Dag wilde doorprocederen en de Keulse Milli Görüsleiding maakt daar rigoureus een eind aan. Dags geharnaste advocaat is ook gewipt.

Dags opvolger is Nurettin Demir. Die geeft per telefoon toe dat de overeenkomst bestaat en dat de aandelen van beleggingsbedrijf Manderen BV overgaan naar woningbouwvereniging Stadgenoot die daarmee is verlost van slepende, dure rechtszaken én van Dag waar ze sowieso van afwilde. Demir ontkent vervolgens snel dat de deal getekend is en wil er niets meer over zeggen.

De overeenkomst is opgesteld in samenspraak met de Keulse top van Milli Görüs: een van de partijen is Ibrahim Al-Zayat, de Duitser die voor Milli Görüs Europa het vastgoed beheert.

Afwezige in de deal is de gemeente Amsterdam, die nog twee tot vijf miljoen euro aan erfpacht tegoed heeft van Milli Görüs.

Over precies een maand moeten de gelovigen hun provisorische moskee aan het Rembrandtpark verlaten; het pand is eigendom van woningbouwvereniging Stadgenoot. Die heeft wel een alternatief aangeboden: Pilotenstraat 34, een logge ruimte op een industrieterrein. Of de moskeegemeenschap daar akkoord mee gaat, is onduidelijk: de kersverse voorzitter Demir wil niet reageren. Later, misschien.

Op 27 september maakte de Keulse Milli Görüs-bobo Ücüncü duidelijk dat men zich in Amsterdam-West geen illusies meer moest maken over de Westermoskee. Ze krijgen geen architectonisch hoogstandje aan een gracht in een woonwijk, maar een bedrijfsruimte achter een bouwmarkt.

De voor het godshuis gereserveerde grond op de bouwplaats aan de Kostverlorenvaart ligt nog altijd braak. Stadgenoot kan er als projectontwikkelaar wat lucratiefs mee gaan doen.

De gedroomde kathedraal van de liberale islam blijft een fata morgana.

***************************

Boeketje Digiotalis

(afgehakt in de tuin van Allah met tweesnijdend kromzwaard)

Dat deze dingen in de openbaarheid kunnen komen is ronduit angstwekkend.

Er blijkt dus een onderstroom van kapitalen en personen over alle grenzen heen te bestaan die alle begrippen te boden gaat…..

Anders gezegd : we worden verkocht waar we bijstaan!

Islam is Arabisch voor ‘onderwerping’ en dat zullen we geweten hebben. Een Europese afgezwakte Islam bestaat niet, net zoals geen enkele vrouw een beetje zwanger kan zijn. Maar we worden wel in slaap gesust : het zal allemaal nog wel meevallen met die ‘Godsdienst van Vrede’…

Ja, er zal vrede heersen, eenmaal wij allen onderworpen zijn. Daarvoor moest het christelijk geloof vernietigd worden en vervangen door een geseculariseerde maatschappij. … om op de puinen maar ook op het godsverlangenl van de mensen een nieuwe ‘godsdienst’ te kunnen enten…

Het is nog niet te laat. Net zoals die .Westermoskee in het water is gevallen (voorlopig toch) kunnen wij het gevaar afwenden. Kijk naar landen waar het Christendom vaste voet heeft. Polen bijvoorbeeld. En Roemenië. Daar schiet de Moslim geen wortel. Daar aarden ze niet en is er ook geen immigranten-invasie. Dat daar meteen ook niet veel kruimeltjes van tafel vallen, is misschien een tweede reden….

In Vlaanderen kunnen we de vloedgolf keren door de kleurpartijen, die verantwoordelijk zijn voor de wilde immigratie, te stoppen. Door zoveel mogelijk de tweede grootste doelstellingen van de partij Vlaams Belang te helpen verdedigen: zelfbestuur en terugdringen van de immigratie.

Moskeeën horen thuis in moslimlanden, en tot nader order is Vlaanderen geen moslimland. Willen Moslims hun ‘geloof’ op agressieve wijze praktiseren, dan staat het ze vrij te emigreren naar hun thuislanden die ze ondertussen rijk hebben gemaakt door onze sociale kassen leeg te vreten. Dart ze ondertussen ietwat van onze beschaving zullen mee uitvoeren, strekt ons tot eer, en hen tot voordeel.

‘In Keulen horen donderen’ heeft met deze moskee-historie een nieuwe betekenis gekregen…Bu kan niemand meer zeggen; ‘I am from Barcelona. I know nothing’…..

Vliegt de blauwvoet? Storm op Zee!

12-11-2009 om 17:56 geschreven door digitalia  

From the desk of Filip van Laenen on Sat, 2009-11-07 17:26

Volgens de bookmakers en de kranten is Eerste Minister Herman van Rompuy op dit ogenblik de grootste kanshebber om Europees President –eigenlijk «Voorzitter van de Europese Raad»– te worden. En inderdaad, wie zou er eigenlijk beter passen als voorzitter van een orgaan dat desnoods landen dwingt een tweede maal een referendum te organiseren als de bevolking de eerste keer verkeerd stemt, dan onze eigen Eerste Minister die ooit als Kamervoorzitter nog 's nachts de sloten van de plenaire zittingszaal liet vervangen om een zitting tegen te houden? Dat Herman van Rompuy uit zeldzaam hout gesneden is, is wel het minste dat gezegd kan worden.

Dat de Europese Unie niet bepaald uitblinkt door haar democratisch gehalte hoeven we de lezer niet uit te leggen. Recent was er het tweede referendum in Ierland over het Verdrag van Lissabon, omdat de Ierse bevolking de eerste keer zo vermetel was geweest Neen te stemmen. Ook aan de weinig democratische manier waarop het Europese establishment Turkije in de Europese Unie tracht te loodsen hoeven we de lezer niet te herinneren: eerst ging het alleen maar onderhandelingen over een mogelijke toetreding, en was het dus te vroeg om bezwaren te maken, daarna kwamen bezwaren te laat omdat er al zo lang met Turkije onderhandeld werd. Het spreekt dan ook voor zich dat als de Europese Unie een president wil aanstellen, die president niet rechtstreeks door de Europese bevolking verkozen zal worden of via een open proces, maar in achterkamertjes bedisseld moet worden zodat ook achterbakse figuren kans maken benoemd te worden. En achterbakse figuren misschien zelfs een streepje voor hebben.

De voormalige Britse Eerste Minister Tony Blair was lang de gedoodverfde kandidaat, maar kampte met twee grote nadelen. Het eerste nadeel was natuurlijk dat Groot-Brittannië in de EU nog steeds een buitenbeentje is, en bijvoorbeeld bedankt voor de Euro. Het tweede nadeel was de oorlog in Irak, dat vooral bij het oud-Europese gedeelte van de EU moeilijk lag. Stel je voor, een Eerste Minister die zijn troepen leende om in een ver land samen met de VS actief een bloedig dictator ten val te brengen. Dat is inderdaad onaanvaardbaar! Een andere affaire, namelijk dat hij bij de laatste verkiezingen de Britse bevolking expliciet een referendum over het Verdrag van Lissabon had beloofd, maar naliet die belofte ook in te lossen, speelde duidelijk níet in zijn nadeel. Het zal de lezer waarschijnlijk niet verbazen dat zulk gedrag hem absoluut niet euvel geduid werd in Brussel.

De Brit Tony Blair zal echter geen andere keus hebben dan in de Belg Herman van Rompuy zijn meerdere te erkennen. Enkele van de recentste exploten van onze Eerste Minister tonen duidelijk aan dat hij veel beter zou passen in de functie van Voorzitter van de Europese Raad. Zo slaagde hij er als Kamervoorzitter in 's nachts de sloten van de plenaire zittingszaal te vervangen, om zo een vergadering over Brussel-Halle-Vilvoorde te kunnen saboteren. Een andere keer weigerde hij gewoonweg een week lang op zijn kantoor te verschijnen, om te vermijden er een brief te moeten openen. Algemeen wordt trouwens aangenomen dat hij er eigenhandig voor gezorgd heeft dat zijn partij, de CD&V, haar eis over de staatshervorming en de splitsing van de Brussel-Halle-Vilvoorde als een conditio sine qua non voor regeringsdeelname inslikte op het moment dat de Franstaligen ermee dreigden overstag te gaan. Men kan zich moeilijk voorstellen hoe het verkiezingsprogramma van de CD&V uit 2007 nóg flagranter aangefloten kon worden, of het zou moeten gaan over een volledige aanhechting van Halle-Vilvoorde bij het Waals Gewest.

Zorgde hij ervoor dat de CD&V toch maar in een federale regering stapte, volledig in strijd met haar eigen verkiezingsprogramma, is het duidelijk dat hij er sinds de opvolging van Yves Leterme eigenlijk de grootste hinder is om Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen en de Franstaligen tot een staatshervorming te dwingen. Inderdaad, het splitsingsvoorstel, ingediend en gestemd door zijn eigen partij, zit volledig geblokkeerd door opeenvolgende belangenconflicten die hij zelf bij de respectievelijke regionale parlementen gaat afsmeken. De staatshervorming stopte hij niet in de koelkast, maar in de diepvriezer, met het slot vervangen en de sleutel al lang weggesmeten. In alle andere dossiers, de zogenaamde «werven» asiel en migratie, energie en de overheidsfinanciën, gaf hij de Franstaligen volledig hun zin. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat zij dezer dagen met een bang hartje een beslissing over dat Europees presidentschap afwachten. Hoofdredactrice Béatrice Delvaux van de krant Le Soir meende zelfs al voor alle zekerheid op voorhand al een veto te moeten stellen tegen Yves Leterme als opvolger.

Misschien nog het meest hallucinante feit is dat hij vandaag een regering leidt die aan Vlaamse zijde niet eens over een meerderheid beschikt, terwijl aan Franstalige zijde alleen Ecolo ontbreekt. Vóór de verkiezingen liet hij in een interview met De Morgen nog noteren dat zo'n constructie «staatsgevaarlijk» zou zijn: Vandaag lijkt het echter de enige garantie om België niet finaal in mekaar te doen stuiken. En dat laatste is natuurlijk het enige waar het in zijn federale regering werkelijk over gaat: België nog zo lang mogelijk draaiende te houden, desnoods tegen zijn eigen partij, bevolking en kiezers in. Het hogere belang, weet u wel. Het is daarmee duidelijk dat als de EU iemand nodig heeft die zonder scrupules desnoods ook zijn land bij de bok zal willen zetten voor een hoger, Europees belang, Herman van Rompuy daar de geknipte figuur voor zal zijn.

***************************

Boeketje Digitalis

(gevoed door baxters in de Spoedopname ‘Terminale Patiënten)

Naar analogie met een paar kunstmatige werkwoorden, zoals ‘Conventrieren’ voor platbombarderen van ganse steden, en ‘balkaniseren’ voor het op stang jagen van vreedzame volkeren (!) zullen wij van nu voort het werkwoord ‘belgiseren’ moeten leren gebruiken, voor het langzaam wurgen van vreedzame volkeren onder een verstikkende deken van bestuurd worden ‘op zijn belgisch’, dit wil zeggen, zodanig besturen dat de levenssappen opdrogen en de potverterende minderheid de baas speelt over de werkzame meerderheid. Samengevat in de spreuk van het Liegebeest: ‘Only in Belgium’….

Engelsen, Fransen, Duitsers en de andere landen van de Unie: let op Uwe saeck!

Dat woord ‘belgiseren’ komt niet uit mijn koker, maar uit de pen van Paul Beliën, die in de niet-verdachte periode van de jaren stillekens het boek gepleegd heeft ‘A Throne in Belgium’. Daar ontleedde hij met chirurgische precisie de situatie van het Koninkrijk, sedert de stichting (1830) om naaldloos tot de bevinding te komen dat Europa de eindbestemming was van deze constructie.  Aangezien het boek nadien is verschenen in Nederlandse vertaling, heeft niemand nog een excuus om onbekendheid voor te wenden. Europa moet en zal de uitvergrote landkaart worden van het Koninkrijk der Coburgers.

Het begint al goed. Zie hierboven, bij Van Laenen – en memoriseer bij Uzelve het nut van de Fortis-BNP-Parisbas-affaire en de uitverkoop van de energiebronnen aan Frankrijk. La France, glorievoller dan ooit, als leider van Europa, met Van Rompuy als vazal en wegbereider…Engeland is voorgoed zijn klauwen kwijt en Duitsland is voor eeuwig en een dag schatplichtig aan Frankrijk voor zijn Eenwording. De rest zijn meelopers en duur betaalde JA-knikkers….

En Vlaanderen? Welk rol speel Vlaanderen daarin? Eenmaal straks de ‘partijfinanciering’ van het Vlaams Belang afgenomen, verhoopt men het nationalisme de kop te hebben afgehakt….en kan de ‘belgisering’ gestalte worden gegeven…..

Tenzij men hier, zoals in november 1989 in Duitsland, roept ‘Wir sind das Volk’ en er over de hoofden van de regeringsleiders, front gevormd wordt naar Zwitsers model.  Hopelijk duurt dit niet al te lang, want anders zouden de guillotines weer eens kunnen uit de musea bovengehaald worden. Zoals men weet, kan hun honger slechts gestild worden door stromen bloed. En door gekroonde hoofden die vallen in de mand met zaagmeel.

De Geschiedenis is een eeuwigdurend wentelen van dezelfde wielen!

11-11-2009 om 13:30 geschreven door digitalia  

De revanche van Molenbeek

Jan Goossens ging kijken naar de nieuwe Belgische film "Les Barons", debuut van regisseur Nabil Ben Yadir. Jan Goossens is artistiek directeur van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS).

Hopelijk heeft weldenkend Vlaanderen ogen en oren voor de realiteit van vandaag: Nabil Ben Yadir, Sam Touzani, Ben Hamidou en vele anderen schrijven nu al volop mee aan onze toekomst. Als we plaats voor hen maken, is dat een buitenkans  

Jan Goossens

"Een met visuele pit gefilmde komedie over enkele jongeren uit een populaire Brusselse wijk die hun plaats in het leven zoeken", schreef onze recensent over Les Barons (DM 3/11). Jan Goossens was danig onder de indruk: "Naast Felix Van Groeningen of de broers Dardenne is Nabil Ben Yadir een Belgische cineast om te koesteren."

Het kan verkeren: twee maanden terug werd Molenbeek nog uitgeroepen tot no go-zone en zelfs "Arabisch reservaat", vandaag loopt het storm voor een op en top Molenbeekse film. Vaak zal het je niet overkomen dat je naar de UGC-cinema's op het Brouckèreplein in Brussel trekt en dat alle tickets een uur voor de vertoning de deur uit zijn. Vorige week was het prijs, met de nieuwe Belgische film Les Barons van Nabil Ben Yadir. Toen ik na drie keer proberen eindelijk binnen raakte, kwam ik in een zaal terecht waar vele theaterhuizen jaloers op zouden zijn. Bomvol, een sociale mix waar je kippenvlees van krijgt, met veel jonge ketten over wie wij doorgaans menen te weten dat cultuur hen geen bal interesseert, en bakken ambiance. En met een daverend applaus aan het eind erbovenop, zo luid dat "ça monte", Arno's bijdrage aan de soundtrack, nog amper te horen was. De simpele les: maak een film met rijzende sterren uit Maghrebijns en Franstalig Brussel, én ook met Jan Decleir, en hun fans zitten allemaal samen in de zaal.

Talentvol
Les Barons neemt je mee naar hartje Molenbeek en vertelt het confronterende maar ook zeer grappige verhaal van vier jonge "Maroxellois" die een band voor het leven lijken te hebben. Typische adolescenten zijn het: getalenteerd, geestig en een tikje rebels, maar ook aan de luie kant, en op zoek naar een eigen plek in een verwarrende samenleving. En die zoektocht rukt hen uit elkaar: sommigen komen op hun poten terecht, anderen lopen met hun kop tegen de muur. Natuurlijk kleurt de Maghrebijnse achtergrond van Hassan, Munir en hun kompanen hun doen en laten. Voortdurend moeten ze virtuoos switchen tussen twee culturen waartussen kiezen niet meer kan - het zijn meesters van het onvermijdelijke multiculturele koorddansen. Maar toch is Les Barons geen goedbedoelde multicultifilm, wel een aanstekelijk portret van hoe heel veel jongeren vandaag opgroeien in een grootstad als Brussel. Sterke cinema dus: een knap scenario, steengoeie vertolkingen van onder meer Nader Boussandel, Mourade Zeguendi en Jan Decleir, en een mix van humor en inhoud die elkaar niet in de weg staan, maar versterken.

En vooral: dit is Belgische cinema, van jonge artiesten die stuk voor stuk meer Brusselaar zijn dan alle ingeweken Vlamingen en Walen in onze hoofdstad samen. Ook al werd Les Barons in bepaalde media weer meteen geklasseerd in het vakje van de "allochtone" cinema en verbaasde men er zich en passant over dat die allochtonen zo goed met zichzelf kunnen lachen (hallo, al ooit van Sam Touzani gehoord, of van Ben Hamidou, of al ooit gaan kijken naar een voorstelling van het theatergezelschap Union Suspecte waartoe Mourade Zeguendi behoort?). Nabil Ben Yadir is 30 jaar oud en een geboren en getogen, zelfbewuste én zelfkritische Molenbekenaar. Zelf krijgt hij trouwens ook serieus de zenuwen van al die etiketten: "Die "appellation très contrôlée" vind ik fundamenteel problematisch. Laat ons de zaken allereerst goed benoemen. Wij zijn Bélgen, punt aan de lijn. Eerder dan dat we onze tong in bochten wringen om het te hebben over "allochtonen" of "jongeren afkomstig uit de migratie": er is één woord, met vier letters, gratis, en zonder auteursrechten - Bélg."

Les Barons is dus niet alleen een goeie film, maar heeft ook andere verdiensten: hij toont dat al die zogenaamd "andere" jongeren, of het nu de fictieve filmpersonages of de acteurs zelf zijn, vandaag onherroepelijk deel uitmaken van onze eigen omgeving, en ja, ook van onze cultuur. Ze zijn herkenbaar, getalenteerd, en allesbehalve aartsgevaarlijk. En passant komt zo het echte Molenbeek in beeld: een niet onproblematisch maar ook bruisend stukje grootstad, waar Brusselaars van allerlei slag iedere dag een "modus vivendi" moeten vinden. Nee, vooralsnog niet de hemel op aarde, maar evenmin een brokje Bagdad in Brussel waar u voor uw leven moet vrezen.

Naast pakweg Felix Van Groeningen of de broers Dardenne is ook Nabil Ben Yadir nu dus een van de Belgische cineasten die we moeten koesteren. En Nader Boussandel en Mourade Zeguendi zijn gewoon collega's van Jan Decleir. Allemaal zijn ze cruciale rolmodellen in een gemeenschap die zich met rasse schreden aan het emanciperen is. Benieuwd of wij er met onze veelgeroemde normen en waarden in zullen slagen hen eindelijk ook de plaats in onze cultuur te gunnen die ze verdienen: als enkele van onze waardevolste Belgische artiesten dus, en niet als allochtone curiosa.

Berichten over het failliet van onze multiculturele samenleving: ze hebben hun nut gehad, maar tien jaar na Paul Scheffer zijn we toe aan de volgende stap. Die multiculturele samenleving gaat niet meer weg en zolang we zelf niet in staat zijn om de grote diversiteit aan getalenteerde artiesten en genuanceerde stemmen in ons land op te merken en au serieux te nemen, klinken al onze onheilsberichten karikaturaal en goedkoop.

Hopelijk heeft weldenkend Vlaanderen dus ogen en oren voor de realiteit van vandaag: Nabil Ben Yadir, Sam Touzani, Ben Hamidou en vele anderen schrijven nu al volop mee aan onze toekomst. Als we plaats voor hen maken, is dat een buitenkans. Als we hen als "allochtonen" blijven negeren of in een exotisch vakje stoppen, vanwege potentieel bedreigend of onvoldoende geassimileerd, dan verliezen we zelf stilaan ieder recht van spreken.

10/11/09 09u27 De Morgen

********************************

Boeketje Digitalis

(weggeplukt bij Angeltjes en ook De Morgen, als vergelijkingsmateriaal)

Ik denk dat de titel van de film ‘Les Barons’ heel, héél goed gekozen is. Perfect toepasselijk op de nieuwe Uebermenschen die Molenbeek aan de boezem drukt.

En dat die Jan Goossens (zoon van ?…) na dit verhaal directeur van de KNS kan blijven, zegt alles over dat eerbiedwaardig Instituut. Over de glunderende aanwezigen in de zaal lezen we niet veel. Waarschijnlijk omdat de vrouwelijke helft van de moslims ontbrak. Aldus konden de boezems van de loft-socialistenvrouwen met des te meer glans schitteren…Maar ook daarover lezen we niets. Wat bewijst dat er niet gediscrimineerd wordt.

Die luitjes zijn ‘niet aartsgevaarlijk’, staat in de tekst. Waarbij met een elegante zwaai, eigen aan de Linkse Kerk; wordt voorbij gegaan aan de tweede natuur der Maghrebijnen : liegen tot ze zwart zien. Zelfs als ze betrapt worden met hun handen in Uw zakken, ontkennen ze! Is na te vragen aan elke recht geaarde politieagent…..

Koninklijke Vlaamse Schouwburg……Mag voor mijn part gewijzigd worden in Alhambra of een of andere Arabisch klinkende naam, in afwachting dat de subsidiekraan met Vlaams belastingsgeld wordt dichtgedraaid. …en vervangen door steunfondsen uit Saoed Arabia….

Enne à propos : dat voorvalletje in de metro…Was dat misschien een screen test voor de volgende film? Een soort oefening van ‘banana split’?

11-11-2009 om 12:13 geschreven door digitalia  

BEDENKINGEN BIJ 9 NOVEMBER 1989

Hallo,

Twintig jaar geleden hoorde de wereld vanwege de Duitsers ‘Wir sind das Volk’…en niettegenstaande alle tegenkantingen viel op deze dag (9  Nov)  de Muur der Schande.

In onze Lage Landen bij de Zee staat er sinds 1830 ook een muur der schande, die Vlaanderen scheidt van de rest van het moederland. Verder naar het Zuiden, tussen ons en Vlaanderen-in-Frankrijk staat er nog een tweede, en wel sedert 1579? waarbij Romaans Vlaanderen weggeroofd werd door Frankrijk. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Unie_van_Atrecht

Op onze blogs zijn wij ook ‘het volk’ en is het aan ons om ons in te zetten voor de misschien niet staatkundige, maar wel de culturele eenwording. Ook hier geldt ‘wat God verbonden heeft, scheidde de mens niet’….Hand in hand staan wij sterk en ooit komt het uur der Opstanding.

Samen onderweg naar de Herenigde Vrije Republiek der Nederlanden! ‘Luctor et Emergo’ wordt toch uitgebeeld door een klimmende leeuw? We moeten het beest alleen vervagen door de klauwende Vlaamse Leeuw: zwart op geluw veld….

Wat of wie houdt ons dan tegen om een nieuwe Gouden Eeuw te beleven?

*******************

Boeketje Digitalis

(in jubileum-verpakking)

Er zijn zo van die dagen (denk aan 9/11, waarmee bedoeld is 11/9, maar volgens de NY Times is dit’nain eleven’) waarop men aan zijn kleinkinderen kan vertellen, waarmee men op die dag en dat uur bezig was….

Op 11 September 2001 probeerde ik achteruit en naar omhoog de carport in te rijden, tot de nok gevuld met boodschappen. In de radio was er lichte paniek wegens de vele eventueel nog in de lucht zijnde burgervliegtuigen, waarvan er reeds twee binnen waren gevlogen in het WTC, met waarschijnlijk vele duizenden doden en gewonden.  Vol ongeloof keken wij elkaar aan. In hartje Amerika, als een donderslag bij heldere hemel….Naar de daders kon men alleen maar gissen, bij de BRT. Op France 2 had men al lang door dat Bin Laden de aanstoker was -  Hoe zou de publieke opinie daar over de Oceaan reageren, nu Amerika voor het eerst aan den lijve ondervond wat terreur-bombardementen betekenden. Tot hiertoe waren zij steeds de aanvallers, en kon er alleen maar gejuicht worden bij het zoveelste succesvol optreden van hun alom gevreesde B52 bommenwerpers, of van de ‘Little Joe’ die Hiroshima van de kaart had geveegd. ….Natuurlijk wensten wij dat aan onze ergste vijanden niet toe, toen een na een de machtige wolkenkrabbers in elkaar zakten en wij herhaling op herhaling, de Boeings in gestrekte vlucht als speelgoedjes zagen crashen tegen en binnen-in de torens. Oorlogsverslaggeving uit de eerste hand, bijna als op bestelling en gefilmd van uit alle mogelijke gezichtsvelden lijk in een perfect geregisseerde nachtmerrie uit een slechte Hollywood-film….

De wereld zou, van uit Amerikaans standpunt, nooit meer dezelfde zijn.

Een gevoel dat wel bekend is bij zoveel Duitse en Japanse steden, en zelfs in onze eigen gewesten..Daar telde men de doden niet bij een paar duizend, maar met honderdduizenden….

Op 9 November 1998, die andere memorabele datum, kwam ik om 23 uur thuis van een uitgelopen werkvergadering. Ik luisterde met stijgende belangstelling naar de TV-berichten, die met de minuut duidelijker werden….Na Nova Huta (Polen) had die duivelse kardinaal Woytilla zijn slag thuis gehaald: het regime moest ook hier, in het centrum van hun prestige-project dat Berlijn was, de duimen leggen. Wij belden met vrienden ondereen, tot een stuk in de nacht, om onszelf te overtuigen: dit was ‘it’! Op mijn eentje heb ik toen (meer dan) een goed glas gedronken. En waarom? weet ik niet, met tranen in de ogen om dat nog te hebben mogen beleven…Weg was alle gevoel van vijandschap tegenover de al zo lang geleden verslagen vijand, die nu in deze nacht de vriend werd van de gehele wereld. Nu nog de oude hoofdstad Berlijn in eer herstellen, en de laatste bladzijde van WO II kon definitief omgeslagen worden…

Ook voor Vlaanderen is, met die twee data in het achterhoofd, meteen het uur ‘U’ nabij. Nu de eerste Europese president een Belgiër dreigt te worden, staat de 19-Eeuwse kunstmatige constructie der Grootmogendheden ten aanzien van de ganse wereld, op barsten. Zelfbestuur is het woord, waarmee Vlaanderen de nieuwe periode van zijn  welvaart zal inluiden.

Vijf minuten politieke moed – en/of Forza Flandria aan de macht! Na Van Rompuy I mag er geen nieuwe federale regering meer komen, en moet het Vlaams Parlement waar voor zijn geld kiezen. Niet alleen mag Europa de Kardinaal-Predmier hebben, van mij mogen ze zelfs geheel de regering en zelfs geheel het ‘Hoofddstedelijk Gewest hebben! Kunnen we die dingen inruilen voor de staatsschuld. Coburg en C° kan in voorkomend geval, als pasmunt gebruikt worden.  Onnodig een referendum te organiseren : een straathond jaagt men weg door een bos lege blikjes aan zijn staart te binden!

Van de Partij der Pedofielen (ook wel eens CVP genoemd, maar door mij herdoopt sinds het Wetsvoorstel van toegelaten seks tussen 14-jarigen en volwassenen, met misschien Marc Dutroux als patroonheilige) moet Vlaanderen niet veel verwachten. Dagelijks verdienen die elk, met hoeveel zij ook zijn, hun dertig zilverlingen, naar het voorbeeld van Judas, die de Meester verraadde.

Vliegt de blauwvoet? Storm op Zee!

Pssst

Het begin van dit stukje werd door mij elders geplaatst als reactie op een woordje van aanmoediging van uit Nederland. Maar omdat de inhoud iedere Vlaams-Nationalist aangaat, heb ik het hier herhaald en uitgebreid. Met de hoop dat wij van uit de 3 delen van de Lage Landen-bij-der-Zee iedere dag bruggen mogen slaan van Friesland tot Boonen (Boulogne) en zelfs over hert Kanaal en aan de overkant der Rijn.

10-11-2009 om 13:30 geschreven door digitalia