Kamerlid Theo Francken van de Niveanen, die volgens onderstaand artikel in HLN de kat nog maar eens de bel heeft aangebonden, heeft een te franke mond! Hij waagt zich daarenboven op het jaagpad van het Vlaams Belang; die op dergelijke vragen nooit antwoord kregen .
Stel U voor! Van naaldje tot draadje willen weten wat de Seks-und Coburgs zum Kotza het land kosten, zoiets is ronduit beledigend voor de hele Francofone natie. Hen kan dat niet schelen, want het is hun geld niet! Niet alleen maakt men in alle mogelijke boekskes en boeken al hun slippertjes en scheve schaatsen bekend, maar het gaat zover dat ze straks hun vuile slipjes was zullen verplicht zijn in het openbaar te luchten! Ahw aan een waslijn tussen twee zuilen aan de straatkant van het Paleis van Laeken!
De Lorre, het sieraad van de Familie, wordt aangepakt als een ordinaire oplichter, iets wat in vroeger jaren toch Staatsgeheim zou gebleven zijn? Er wordt gespot met de verstandelijke vermogens van de Troonopvolger, eveneens Staatsgeheim! Maar over zijn sympathieke kant zwijgt men als vermoord. De man bidt iedere avond zijn avondgebed op blote knietjes voor zijn bed. Geleerd van Oom Boudewijn zaliger. Het was zijn bet-over-over-over grootvader die speelde met de kleine poppe-mietjes die met busladingen tegelijk uit Londen werden aangevoerd Pas op hé! Toen dat in Londen uitkwam bij die hoerenmadam die dat organiseerde, werd alles vliegensvlug geloochend en in de doofpot gestopt. Pail Beliën schreef daar een spannend boek over : A Throne in Brussels .
Ach, we weten het van hun moeder zelf, La Dolce Paola, die het verklapte aan een zich beklagende paleiswachter : dat dezen gedurende haar uithuizigheid wegens boodschappen doen, zich erg onbetamelijk hadden gedragen tegenover das Militär. Oui, zei ze mes fils sont des côns.. De brave militair, huisvader in zijn vrije tijd, verstond dat niet direct en moest eerst dat woordje opzoeken in zijn Petit Larousse Illustré, maar te zien aan het aangezicht van La Dolce Paola was dat niet bepaald een zoet compliment. Met ouder worden is het blijkbaar ook niet gebeterd. Niet in Zevenkerke bij Brugge, niet als gevechtspiloot in one F16, en niet als helicopter-vliegenier in de vrije tijd.
En die clown valt dan op een bevallig fris jong ding, die hij 3 jaar kan verborgen houden voor zijn entourage. Toen hij ze, op de bordes van het Koninklijk Park uiteindelijk showde, fier als een houten stok met gieter bovenaan, herinnerde hij zich opeens verdorienog een pittig détail voor de persmeute : Hij had zei ie, ze zelf gekozen .U begrijpt toch dat zo iemand Koning wil worden!
Ons Mattil moet blijkbaar nog andere gaven hebben, die voor de buitenwereld onzichtbaar dienen te blijven, maar één ding is zeker : het moet een engel van geduld zijn die daarenboven over een goed karakter beschikt. In ieder normaal gezin zou die kwast al lang gezien geweest zijn met horens van hier tot ginder.
Het zal wel een Belgenmop zijn, maar in onderstaand verhaaltje is er toch geen rook zonder vuur.
Ph. Tot P : Maman, hoe oud t is iek nu zijn?
P tot Ph : Trente Trois, Fiston, zeg mij na : drie-en-dertiek.
Ph tot P : Qoui Maman, is iek heb compris. t Is iek ben blij.
P tot Ph : Héla Fiston! Attention tu-sais!! Ça veut dire quoi?
Ph tot P : Wel Maman, t is kijk heb altijd gezeg dat iek mag sex heb aan 33! Iek ben wek naar de Rue Neuve .
En zeggen dat dat alles zoveel geld kost! Geert Hoste is veel amusanter en doet het 10.000 keer goedkoper. Met nog dit ene groot verschil : als ge hem moe zijt, zapt ge hem gewoon weg ..
Vrouw, waar ligt ons zap-machientje?
-------------------------------------------
Het Belgische koningshuis is dubbel zo duur als gedacht. Naast de gekende jaarlijkse dotatie van 13,7 miljoen euro, betaalde de overheid vorig jaar nog eens 16,8 miljoen euro aan koning Albert en zijn familie. Daarmee werden onder meer de kosten voor verwarming, elektriciteit en relatiegeschenken gedekt.
De totale begrotingskost zit verstopt in tal van begrotingsposten - gaande van Binnenlandse Zaken over Defensie tot Wetenschapsbeleid. Via parlementaire vragen bracht N-VA-Kamerlid Theo Francken het hele kostenplaatje in beeld.
Conclusie: de officiële dotaties bedragen slechts 45 procent van de totale kost van onze monarchie. Ofwel: het koningshuis kostte ons land in 2010 niet 13,7 miljoen euro, zoals de dotaties officieel aangeven, maar nog eens 16,8 miljoen aan overige kosten. Totale kostprijs: 30,5 miljoen euro.
Het meest kost de koninklijke familie bij Binnenlandse Zaken. Vorig jaar voerde de politie 271 escortes uit en ruim 250 agenten stonden voltijds in voor de beveiliging. Kostprijs in 2010: 14,5 miljoen euro.
Zowel koning Albert als koningin Fabiola, Filip, Laurent en Astrid kunnen op een hele entourage rekenen. Elk met hun eigen secretariaat, een chauffeur, adviseurs en ook een algemene chef protocol. Ook zij staan een voor een op de loonlijst van Defensie. Prijskaartje: 1,8 miljoen euro, aldus de krant Het Nieuwsblad. (belga/vsv)
28/02/11 07u58 HLN
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Zoals U bemerkt wordt er niet gewaagd over kledijkosten, alhoewel ook deze bedragenbekend zijn op het berokken Ministerie (Defensie) en dat komt omdat daar intiem te houden onderdelen bij zijn. Want Intimi, dat zijn, in de moedertaal van la Dolce Paola, gewoon onderkledij en lingerie. Inclusief slippertjes voor huis en tuin-gebruik .
Japanse geishas staan geboekt onder de post Relatiegeschenken bij de overige niet nader te benoemen Koninklijke en/of prinselijke esbattementen.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Tweede acherklapvoegsel
Uit goed ingelichte bron vernemen wij dat de RTBF reeds een reportage klaar heeft over de nog te gebeuren staande rouwdienst voor de kinderloze Koningin-Moeder, alias de Spaanse Furie, volgens de Lorre. Men doet er alles aan, om de Koninklijke Begrafenis van La Morel te overtreffen. Er wordt zelf geoefend met stands-in van de officiëlen, de toeschouwers als de Royalen zelf, als de dierbare nog-net-niet overledene. Die wordt gepresenteerd onder de vorm van een lege kartonnen kist bedekt met de Spaanse vlag. De opnamen gebeuren, omdat men vreest dat ofwel Sire, ofwel zijn Koninkrijk, niet meer zal bestaan de dag dat het ooit zover is, en er ongeregeldheden zoals in Tripoli zouden uitbreken. Met tanks in de straten, die het beeld zouden bederven.
Hoe een Jodenhater antisemitisme als een schild aanwendt voor zijn eigen expansie-zucht : die man moet maar durven. Die man (Erdogan)n het kan niet anders, moet bij Stalin of Hitler in de leer zijn geweest. Hij spreekt zelfs van mensenrechten! Iets wat de Koptische Christenen in Turkije graag zullen horen. Zo ook de doden, die op Nieuwjaarsdag voor hun kerk door Moslims werden neergeschoten : de Rechtbank sprak onlangs alle moordenaars vrij. Uitgenomen één : die kreeg 3 jaar, omdat hij per on geluk een Moslim had gedood. De sharia, ziet U! Een ongelovige doden is niet eens een misdaad, maar een weldaad in de ogen van Allah .
De feiten op hun kop zetten! Dat leert de Geschiedenis van het begin van WO II in Polen en in Nederland (Venlo). In Polen werden er grensincidenten nagespeeld, waarbij gesneuvelde Polen op Duits grondgebied achterbleven, die in werkelijkheid gedode KZ-gevangen waren die in Poolse uniformen waren gestoken : een publiek geheim in Duitsland. Daarop kon de Wehrmacht als vergelding Polen binnenvallen om de bevolking te herleiden tot slaven. Untermenschen.. In Venlo aan de Nederlands-Duitse grens gebeurde juist hetzelfde, maar door nervositeit van de agressoren mislukte de opzet en werd het incident afgesloten als een vergissing van overijverige Duitse douane-beamten.
Stalin ging minder subtiel te werk. Hij klopte de Polen aan hun Pools-Rusische kant tot moes en verkondigde daarna doodleuk dat hij ze de zegeningen van het communisme kwam brengen. Zij konden daarvan vele jaren genieten, tot Lech Walesa en Paus Woytilla daar anders over dachten.
Turkije? Dat was toen al jaren een mandaat-gebied van het Brits Imperium, waar veel van hun uitgeweken landgenoten meevochten in een SS-Divisie onder leiding van de Führer aller Germanen .KaKa, Turken weten alles over antisemitisme en ze zijn de vriendjes van Mohbama!
Uit de verlaten Anatolische berggebieden dalen ze nu van de berg Ararat af, waar ooit de Ark van Noë strandde .We zullen het geweten hebben.
Trouwens : onze Grote Geesten in het Westen zouden beter eens goed nadenken over het Bijbels begrip De Toren van Babel .Het verhaal vertelt hoe de toenmalige mensheid allemaal samen een enorme grote stad wilde bouwen, die tot aan de hemel zou reiken. In het begin lukte dat : maar naarmate er meer vreemdelingen bij kwamen, liep het mis. Na verloop van tijd mislukte alles : de mensen verstonden elkaars taal niet meer. Het was, zegt de Bijbel, een straf van God, voor hun hoogmoed .
Niet dat ik een speech wil afsteken of zedenpreken op basis van de Bijbel (die heeft in onze tijd toch afgedaan, wij weten beter!) maar dat er enige gelijkenis schuilt met de integratie die mislukt schijnt te zijn, kan niemand loochenen. Een mensenmassa die samen iets wil bereiken, dat veel te hoogmoedig is, moet opgeven, wegens een Bijbelse spraakverwarring .
Erdogan kent niet goed de Christelijke Bijbel! Deutschland über Alles wil hij met tijd veranderen in Turkien über Deutscland .
-----------------------------------------
De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan heeft kritiek op de xenofobie in Duitsland. Hij roept de Turkse werknemers in Duitsland op zich wel te integreren, maar hun eigen cultuur niet te verwerpen. "Islamofobie is net als antisemitisme een misdaad tegen de menselijkheid", aldus Erdogan.
"We kijken met veel ongerustheid naar de xenofobie in een aantal Europese landen, en met name in Duitsland. We vragen de politieke verantwoordelijken en de media op dat gevoel niet te versterken", zei Erdogan tijdens een meeting met Turkse immigranten in Düsseldorf. De toespraak van Erdogan werd uitgezonden op een aantal Turkse zenders.
Integratie en assimilatie In Duitsland wonen zo'n 2,5 miljoen mensen van Turkse oorsprong. Volgens Erdogan is het best dat al die Turken Duits leren en toegang hebben tot een goede opleiding. Alleen op die manier kunnen de Turken aanwezig zijn op alle niveaus in Duitsland. Maar "integratie" mag volgens Erdogan geen "assimilatie" worden. "Niemand moet ons afscheuren van onze cultuur", luidt het. (anp/sam IN De Morgen)
BDW overal op kop! Zelfs in de boekskes wordt er gepocht, maar dan met andere dan met zijn Vlaamse kwaliteiten.
De zegetocht schijnt pas na zondag voorgoed uit de startblokken te zijn gekomen.s Namiddags in volle glorie en met volle stem aanwezig op het Zangfeest, en dezelfde avond verkozen tot Man van het Jaar door de Humo-lezers, het blad dat gewoon destructief is voor zijn lezers. Ik weet dus niet goed of ik deze onderscheiding van harte kan toejuichen?
Hij is ook niet mijn grootste vriend, maar waar wacht die man op om zijn populariteit te verzilveren? Het momentum zal niet blijven duren!
Er uit stappen, NU, Bart en U haalt dicht bij de 100 % stemmen. Dan schudt U beleefd de hand van de Coburgers en U zendt ze in ballingschap. Naar Timbuctu, als zij dat willen. Voor mij is Bokrijk al ver genoeg.
Als zoon van een AVV-VVK-er is Uw bedje gespreid. De Katholieken mogen U verwensen, maar U tegenwerken kunnen ze zich niet veroorloven. De Belangers zullen de wind uit de zeilen zien verdwijnen, want hun enige twee strijdpunten zullen verwezenlijkt zijn : onderuit het Francofone slavenjuk en eindelijk een grondige maar eerlijke aanpak van het immigratie-misbruik. De overige kleurenvaantjes mogen staan wapperen aan de zijlijn.
Zo moeilijk kan het nu niet meer zijn?
Zorg, dat moest Kadafi voor het Oorlogstribunaal in Den Haag op het bankje zit, dat naast hem Rudy Deotte, de Waalse Minister-Oresident zit als medeplichtige wapen-leverancier, samen met de voltallige Waalse Deelregering. Zodat wi ons, Vlamingen voor het oog van de wereld, met reden kunnen terugtrekken uit de corrupte Belgische Alliantie.
Brussel zal dan geen keuze hebben en zal automatisch aan onze kant vallen. Want het is HUN Flup Moustache van de Parti Scandale die van de wapenexport een zuiver Waalse aangelegenheid heeft gemaakt die buiten het gezond verstand van de Vlamingen viel.
Waar staat dat ergens ook weer geschreven, dat wie het zwaard bemint, erdoor zal vergaan?
Ach! mensen, ik ben nog een beetje in de euforie van het Zangfeest En laat dromen bedrog zijn : ze kosten niets!
Vliegt de Blauwvoet? Storm op Zee!
---------------------------------------
Bart De Wever op Vlaams Nationaal Zangfeest
Bart De Wever trok dit weekend naar het Vlaams Nationaal Zangfeest in Antwerpen, traditioneel een evenement waarop de meest rabiate flaminganten samenkomen.
Ook nu riep Erik Stoffelen, voorzitter van het Vlaams Nationaal Zangverbond, in een speech op tot de splitsing van het land, waarop het publiek luidkeels "België Barst!" joelde.
"Ik zal hier nooit wegblijven. Ik zing graag die Vlaams liedjes en daar is niets mis mee", aldus Bart De Wever in GVA
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Wat is de Vlaamse Taal toch wonderzoet! De werkwoordvorm Barst kan zowel een wens uitdrukken (dat het mag barsten) zowel in de tegenwoordige als in de toekomende tijd, maar het kan ook wijzen op een voldongen feit : het barst, is gebarsten .
Dat is wel een beetje vloeken, maar begot wat kan ne mens anders doen om zijn frustratie af te reageren!
Ray, w$o blijfde gij, dedju?!
k Wasse mn eigen, en k schere mn eigen, en k trekke mn eigen der van onder, schreeft- ie, tot rond de 15de van tnaaste maand, en weg was-sem !!!!!!
Egidius, wo bist du blieben?
Mi lank na di, geselle min
Ik, en ik niet alleen, wij verlangen naar Uw dagelijkse scherpe commentaren, want wij voelen ons een beetje verlaten in die grote wijde wereld. Er gebeurt van alles die anders in jaren niet gebeurt : straks komt ge thuis in een Onafhankelijk Vlaanderen, en ge zult het niet eens hebben zien gebeuren.
Wij, de thuisblijvers, trekken zo goed als mogelijk ons plan, maar ge weet toch ook dat lege plaatsen vlug ingenomen worden
Weet ge, Roos is dood en begraven, ons kikkerlandje is zich aan t inspannen om koe te worden en zal dus, net als de kikker, straks in stukken vaneen vliegen, het Oosten staat in vuur en vlam, de Seks-en Coburgers liggen eindelijk onder serieus vuur en het 74ste Zangfeest is een onvergetelijk succes geworden. En waar zitten jullie toch!
Der scheelt toch nix?
Allez, toe, zeg ne keer wadde! Wij houden wel e bitje de kave rechte, maar onz armen geraken moe en onze voeten slieren ût! Seffens liggen we beneên met klikken en klakken!
Zeg, jullie zouden nog geen klein beetje katoen hebben gegeven, toen gisteren avond bekend gemaakt werd dat Le Tisserand bij Humo begot door de lezers als Man van Het Jaar is gekozen. Om iedere Niveaan neffens zijn schoenen te doen lopen van glorie.
Volgens mij valt dat te betwijfelen, of het zo een grote eer is, om door Humo-lezers en lezeressen te worden aangeprezen. Allez toen zeg gij ook ne keer entwâ!
Weten jullie dat Leterme III (wat n slechte smaak om naast die Seks-en Coburger Leopold met dezelfde nummer III te willen staan) ondertussen op het punt staat om, voor t gemak van de Geschiedschrijvers, zowel Eerste maar ook Laatste Minister van België te worden?
Zeg, t zijn wel ons zaken niet, maar der gaan toch geen klachten achter komen? Ik bedoel maar, mochten jullie, waar je ook was, een beetje al te veel VIA-gras geknabbeld hebben. Ge weet wel : Vlaanderen in Actie .Dat schijnt te werken lijk echte Viagra : in actie kommen en bluven kommen! Kan nooit goed zijn voor de gezondheid.
Allez, stel het wel en tot dat jullie were zijn! De complimenten, zulle!
Een vleugje herinnering met veel twijfel : heb ik, als opgroeiende knaap, nog sporadisch zon Minervas weten rijden? Of verglijdt de herinnering in het beeld van de Messerschmidt 3-wieler, waar de grote mensen nog evenveel tegen waren als binst de oorlog, toen Messerschmidt gelijk stond met dood en vernieling? In die jaren, 1950, waar zo goed als in elk werkmansgezin de blauwe Flandria-brommer uit Zedelgem hoge toppen scheerde? De Imperia was ( sorry om het te zeggen) een soort blikken Trabantje dat zich met schokjes liet rijden, met stinkende kuch-geluidjes, en een beetje al rammelend, maar zeker niet de bolide waarvan hieronder sprake.
Het beeLd van de motor-zijkant van het nieuwe prototype komt me bekend voor .Al kan de herinnering evengoed teruggaan naar het speelgoed-autootje uit mijn vroegste herinnering. Je kon het laten rijden, na eerst een paar forse aanloopbewegingen met de 4 wielen op de grond, waardoor een mechanisme opgeladen werd, dat dan afliep tot het ding uitgeput stilviel.Na een halve dag was het stuk, omdat ik het opengemaakt had om te zien hoe het langs binnen in mekaar stak Die reputatie is mij heel mijn leven bijgebleven van altijd het hoe? en het waarom? te willen weten .
Enfin, doet er niet toe.
In Vlaanderen hebben we vandaag de mooie gekleurde VIA, in Luik hebben ze de Imperia. Bijna als uit zijn as herrezen, met behulp van federaal manna, waarvan we allemaal de herkomst kennen.
Wat niet mag beletten dat we hen het allerbeste toewensen. Misschien een ideetje voor Albert Frère om terug een beetje in zijn thuisland te investeren? In Vlaanderen vallen de auto montagefabrieken van wereldmerken stil, zodat de bekwaamste autobouwers ter wereld zonder werk vallen. Enfin, de beste ter wereld toch volgens de syndicaten, die weer eens een of andere staking in die sector moesten goedpraten..Albert Frère kan dus weten, dat 2 van de 3 voorwaarden voor een vlot draaiende industrie reeds vervuld zijn : een goed idee en bekwame arbeidskrachten. Voor de 3de voorwaarde heeft hij geld genoeg verdiend aan de Staat om zich een retour-geste te kunnen veroorloven
Ho Ja! Mijn herinnering steunt ook een beetje op de naam Imperia, omdat wij als kind toen al het verband legden tussen deze naam en het puddingmerk Imperial. Het zat hem vooral in die typische gele kleur waaruit het gezegde dat je zon autootje kon vinden in een pakje puddingpoeder
--------------------------------------
Hergeboorte van Imperia
Spin-off van Luikse universiteit blaast historisch automerk nieuw leven in
maandag 28 februari 2011, 05u00
BRUSSEL - In het voorjaar van 2012 zullen opnieuw wagens worden geleverd door het befaamde Belgische automerk Imperia. Een aantal kopers heeft al een voorschot betaald voor de hybride supersportwagen Imperia GP.
Ze zijn nu al met twee om de ooit zo bloeiende Belgische auto-industrie nieuw leven in te blazen. Tony Gillet uit het Waalse Gembloers bouwt sinds begin jaren 90 de krachtige sportwagen Vertigo, maar de productie blijft beperkt tot een paar exemplaren per jaar. Met een prijskaartje van 121.600 euro richt de Vertigo Streiff zich naar een publiek van gefortuneerde autofans.
De gloednieuwe Imperia GP zal niet zoveel minder kosten (90.000 euro). De auto wordt gebouwd door het Luikse bedrijf Imperia Mobiles, een zusterbedrijf van Green Propulsion, een spin-off van de universiteit van Luik. De kandidaat-kopers krijgen voor hun geld wel de meest recente autotechnologie. Imperia noemt zijn product een eco-roadster. De Imperia GP wordt aangedreven met een hybride krachtbron op basis van een 1.6 benzinemotor van 200 pk die door Peugeot-Citroën en BMW werd ontwikkeld, en met een elektrische motor. De auto is van het plug-in type. Daarbij worden de batterijen opgeladen aan het elektriciteitsnet. Hij zal 60 kilometer ver rijden uitsluitend op de elektrische stroom.
'Imperia GP heeft de CO2-uitstoot van een Smartje en biedt de prestaties van een Porsche. Hij spurt in de elektrische modus in 6 seconden naar 100 km/uur en in de hybride aandrijving zelfs in 4 seconden', zegt Yves Toussaint, een van de drie oprichters van Green Propulsion. Het bedrijfje telt 14 werknemers en voert opdrachten uit voor onder andere de constructeurs Renault en Ford. Op het jongste bedrijfswagensalon in Brussel was ook een autobusconcept van Green Propulsion te zien, op basis van een Iveco. Dat is een project voor de Waalse vervoersmaatschappij TEC.
De Imperia GP doet een van onze meest befaamde automerken herleven. Zijn neo-retro koetswerk, dat door designer Denis Stevens werd ontworpen, doet denken aan de modellen van weleer. Samen met Minerva en FN behoorde Imperia tot het kruim van de Belgische autonijverheid in het begin van de vorige eeuw. Imperia ontstond als motorfietsenconstructeur en startte in 1908 met de bouw van de eerste auto's.
Het is geen toeval dat de nieuwe Imperia GP een hybride wagen is, want in 1906 bouwde het merk al een model dat op benzine en elektriciteit reed. De Imperiafabriek stond in Nessonvaux, een schilderachtige plek en deelgemeente van Trooz, tussen Luik en Verviers. Autoconstructeurs beproefden elke nieuwe wagen en dat gebeurde in Nessonvaux op een testpiste op het dak van de productiehal. In 1958 viel de productie van Imperia definitief stil.
De oude verlaten fabriek staat er nog steeds en de testbaan is nog voor twee derde intact gebleven. Het Waals Gewest heeft de beschermingsprocedure voor het industrieel erfgoed ingeleid. De Imperia GP zal in een bedrijvenpark nabij de Luikse universiteit worden geassembleerd.
De Waalse overheid investeert mee in het gedurfde project onder de vorm van een lening. Naast Belgische geldschieters kan Imperia rekenen op een belangrijke buitenlandse kapitaalinbreng. 'Er zijn altijd mensen die gek zijn van auto's en grote bedragen willen investeren in dergelijke innoverende projecten', zegt Toussaint.
Green Propulsion kon 2 miljoen euro vergaren voor de bouw van twee prototypes en 6 miljoen euro voor het totale project. Naar de normen van grote autoproducenten is dat een belachelijk laag bedrag, maar het Waalse bedrijf zal dan ook alle onderdelen betrekken van onderaannemers en een deel van de productie zoals het schilderen van het koetswerk overlaten aan gespecialiseerde bedrijven.
'We trachten uiteraard zoveel mogelijk Belgische producenten bij ons project te betrekken maar voor sommige onderdelen zijn we verplicht over de grenzen te kopen. Zo zal de elektrische motor door een Zwitsers bedrijf worden gebouwd en halen we de lithium-polymeerbatterijen in Azië. De definitieve productie bij Green Propulsion blijft beperkt tot de assemblage van de wagen. Dat zal met 26 werknemers gebeuren.'
Het bedrijf is druk bezig met de aanwervingen. De productiehal is klaar maar het gebouw is nog een grote lege ruimte. De assemblageapparatuur moet nog worden geïnstalleerd. Er is haast mee gemoeid want Imperia wil de eerste wagens in het eerste trimester van 2012 aan de klanten leveren.
Green Propulsion maakt zich niet te veel zorgen over het commercialiseren van het voertuig. De wagen met chassisnummer 1 zou al verkocht zijn. Verschillende verzamelaars zijn tuk op de modellen met een laag chassisnummer. Een aantal kandidaten heeft al een voorschot gestort.
'De kostprijs is realistisch voor een artisanaal gebouwde wagen. Het wordt geen voertuig voor het grote publiek. Onze concurrenten zijn nichemerken zoals het Nederlandse Spyker, het Duitse Wiesmann en het Britse Morgan. We rekenen op een productietijd van 300 uur per wagen. Tot 2013 zullen we met verlies draaien maar vanaf 2014 moeten we winst maken. Dan willen we jaarlijks honderd wagens assembleren', zegt Yves Toussaint.
-----------------------------
Aandacht AUB
Zijn we nu, sinds het Liegebeest Verhofstadt, er op vooruit gegaan, of achteruit!? Toen beloofde die man ons 200.000 jobs, maar het is natuurlijk grotendeels bij beloften gebleven. Nu is dat ineens maar 151.000 meer, juist geteld tot de laatste man, en dan nog wel door het VBO, het Verbond der Belgische Ondernemingen .Die kunnen dat doen op basis van geleerde bollen. Waarschijnlijk glazen bollen!
Ze vertellen er wel bij, dat we het nooit zullen halen, want niet genoeg bekwame bollen om de vacatures op te vullen. Dus importeren maar, zeggen ze. Maar streng selecteren, lijk in Canada, waar men er niet in komt zonder bewezen te hebben the right man on the right place te zijn
Mag ik de Grote Geesten van het VB O suggereren eens een wervings-campagne te lanceren bij de Ieren? Dat zijn werkers, gewoonlijk zeer bekwaam en ze lopen daar momenteel op overschot. Er zou ook geen probleem mogen zijn met de taal. Wat wel een probleempje zou kunnen zijn, is hun christelijke overtuiging. Onze Grote Geesten hebben liever Islamisten! Dat is de goeie kweeksoort voor hun kudde kiezers.
Maar wacht eens! Werd in de vroege Middeleeuwen de her-kerstening van het Avondland niet ingezet door de H. Patrick, en was dat geen Ierse monnik? For old days sake! Lets go!
Maar ja! Wat wilt U! Onze Grote Geesten hebben geen kaas gegeten van Geschiedenis. Tenzij ze natuurlijk BDW heten, en historicus van opleiding zijn .
FABRIQUE WALLONE DâARMES DE GUERRE HERFEDERALISEREN
FABRIQUE WALLONE DARMES DE GUERRE HERFEDERALISEREN
Dit is het waterpistool
van mensen lijk Kadafi
--------------------------------------
De maandagmorgen vroeg kwam het huiswerk van de zondag van Filip van Laenen reeds binnen. Zonder Tiwtter, Facebook of ander gekwetter noch geknetter. De aangekondigde zonnestormen, die het draadloos Internet via satelliet telkens grondig verstoren, zijn deze keer mild geweest. Alles werkt prima en de sfeer ies koet.
Aan onderstaand artikel kan ik geen punt, ja zelfs geen komma verbeteren. Zou alleen, al zit dat op een totaal andere golflengte, kunnen bij geëist worden dat het verlieslatend circus van Francochamps ook weer onder federaal toezicht moet komen.
En hoe zit dat met de fameuze grendelwetten en veto-besluiten? Werken die ook in omgekeerde richting, zodat de Vlamingen ook eens een paar keer NON kunnen zeggen?
Mooi zo. Ik hoop dat bij de Niveanen hun oren open staan? Door bijvoorbeeld de institutionele atoombom van Flup Moustache terug te gooien? Maar aangezien de Vlaming geen oorlogzuchtig wezen is, zetten we maar liever direct de scheiding in, nietwaar Waalse vrienden?!
De afgelopen week was er nogal wat te doen rond FN-wapens in Libië. Er kwam zelfs een Waalse minister-president aan te pas, die met de tranen in de ogen kwam vertellen hoe geschokt hij toch was dat een Arabisch dictator zomaar zijn voeten geveegd had aan een waterdicht contract. Meest verbazingwekkend is ondertussen dat nog niemand de herfederalisering van de wapenexportvergunningen op de communautaire onderhandelingstafel heeft gelegd: noch de sp.a, noch Groen!, noch één van de Franstalige partijen.
Of de Waalse minister-president Rudy Demotte in Vlaanderen veel punten gescoord heeft met eerst een naïvistische en vervolgens een gespeeld geschokte uitleg, durf ik toch sterk te betwijfelen. Denkt die man soms echt dat wij zulke aartsdomme uilskuikens zijn, dat wij inderdaad verwachten dat Arabische (of andere) dictators hun beste wapens netjes in de kazerne zouden laten staan wanneer ze het vege lijf moeten redden? En dat we vervolgens zouden willen geloven dat de Waalse minister-president ook echt geschokt is wanneer hij met ontegensprekelijke bewijzen geconfronteerd wordt, en ontkennen niet meer kan?
Voor Marc Reynebeau was het dan ook een koud kunstje om een stukje te schrijven dat ferm de draak stak met de hypocrisie van de verenigde Waalse politici. Hij is zelfs zo flink tussendoor te vermelden dat FN Herstal eigendom is van het Waalse gewest voor een goed begrip: geen meerderheidsparticipatie, maar de volle honderd procent al was het wel om in één moeite door ook een sneer te geven naar de Vlaamse wapenproductie. Die Vlaamse wapenproductie is overigens niet voor de volle honderd procent in handen van het Vlaamse gewest, verre van, maar een ietwat onoplettende lezer zou al snel met een andere indruk kunnen achterblijven. Ik neem aan dat het een klein schoonheidsfoutje van Marc Reynebeau was het beste paard kan al eens struikelen , want hem ervan verdenken opzettelijk een addertje onder zijn gras te steken durf ik niet.
Op één punt heb ik het echter behoorlijk lastig met het stukje van Marc Reynebeau. Waar hij er anders altijd als de kippen bij is om elk Vlaams splitsingsdiscours neer te sabelen als achterhaald, achterlijk of stompzinnig, lees ik nergens een pleidooi of zelfs nog maar een suggestie om de geregionaliseerde bevoegdheid voor wapenexportvergunningen terug naar het federale niveau te brengen. Of dat eventueel toch maar eens te overwegen. En wat historicus Marc Reynebeau ook al verzuimt te doen, is nog eens oprakelen hoe en door wie die bevoegdheid ook al weer geregionaliseerd werd.
Voor de lezers die het zich misschien niet meer zo goed herinneren: de bevoegdheid om wapenexportvergunningen af te leveren werd in 1991 in zeven haasten naar de gewesten overgeheveld, nadat vice-premier Philippe Moureaux van de PS met de institutionele atoombom had gedreigd. Daar waren, zoals voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, dus geen zeven jaren voor nodig, ook geen zeven maanden of zeven weken. Enkele dagen, eigenlijk zelfs maar een paar uurtjes, volstonden ruimschoots om de hele zaak te regionaliseren. Een splitsing «pur et dur» trouwens, met als enige compensatie voor de Vlamingen dat de Volksunie de eer aan zichzelf mocht houden, met het einde van de regering-Martens VIII tot gevolg. Dat was nog eens andere koek dan de «vijf minuten politieke moed» of het «onverwijld» waarmee de Vlamingen al zo lang aan het lijntje worden gehouden. Over werkgroepen, synoptische tabellen, of kettingbelangenconflicten willen we het nog niet eens hebben.
Laat er echter geen twijfel over bestaan: als er één bevoegdheid in aanmerking komt om opnieuw naar het federale niveau gehaald te worden, dan wel die voor het afleveren van wapenexportvergunningen. Ook al ondervindt ze sterke concurrentie van de wet op de geluidsnormen, die in Brussel door de Franstaligen gebruikt worden om de luchthaven van Zaventem te nekken, en tegelijkertijd door het Waalse gewest soepel toegepast worden in Bierset. Maar dat die wapenexportvergunningen ooit al geregionaliseerd werden is te gek voor woorden, helemaal krankzinnig wordt het als men dan nog eens beseft dat de Waalse regering wat FN Herstal betreft zowel rechter als partij is. Voor de volle honderd procent. Het moet al een order uit Noord-Korea zijn, met daarin de expliciete vraag of de FN-wapens ook efficiënt ingezet kunnen worden om zoveel mogelijk uitgemergelde betogers neer te kunnen schieten in een betoging op het platteland, wil ze door de Waalse PS-regering niet goedgekeurd worden. En zelfs dan nog durf ik er mijn hand niet voor in het vuur steken dat de Waalse jobs en de Waalse belangen uiteindelijk toch niet zwaarder zouden doorwegen. «Anders zal iemand anders toch de wapens leveren,» weet je wel.
De vraag is dan ook: waar zijn nu die principieel pacifistische en communautair zo moedige partijen sp.a en Groen! om de herfederalisering van deze bevoegdheid op de federale onderhandelingstafel te leggen? Misschien kan Groen! er wel een punt van maken om die eis samen met Ecolo op tafel te leggen? Wat houdt de door Marc Reynebeau geviseerde cdH-voorzitster Joëlle Milquet tegen om dit communautaire taboe te doorbreken, en het zelf op tafel leggen? Kan ze meteen aantonen wat een onmens N-VA-voorzitter Bart de Wever wel is, die desnoods over lijken wil gaan om toch maar alles in België gesplitst te houden. Makkelijk zat dus, en het verschaft de CD&V meteen hét excuus om vast te stellen dat de N-VA echt niet in een federale regering wil stappen, waardoor de partij de handen vrij krijgt om een regering-Leterme III op de been te brengen.
Het zijn echter de politici alleen niet die hier massaal in de fout gaan. Waar zijn bijvoorbeeld de revolutionaire volkshelden in het diepst van hun gedachten toch van de KVS om nog eens een avond «Niet in mijn naam» te organiseren? Deze keer misschien wel samen met nog meer Franstalige collega's! Of moet het initiatief ook deze keer eerst van de Facebook-generatie komen? Naar een naam voor een nieuwe betoging zullen ze alvast niet langen hoeven zoeken. Kan die immers een betere naam meekrijgen dan SHAME, of het zou HONTE moeten zijn?
Ze heeft niet tevergeefs geleefd .Niet dat daarmee bedoeld wordt dat anderen die jong sterven dan wel zouden tevergeefs geleefd hebben. Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf, zo zingen wij in onze kerken.
Kanker is een ziekte, erger dan de pest en de cholera samen. Het duurt al te lang voor de wetenschap de adequate verweermiddelen ontdekt, zodat men bijna kan zeggen dat de ziekte ahw in de lucht zit die we allemaal inademen. Bijna bij iedere ademtocht kan men denken : Nu?, - is het deze keer geweest dat die fatale bacterie (virus?) in mijn lichaam dringt???
Er bestaan ook geen trappen van vergelijking bij geen enkele zieke in stervensnood, maar ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Zwanen sterven nu eenmaal romantischer dan zwarte kraaien. Maar het resultaat blijft wel hetzelfde .
Wat Marie Rose Morel zo speciaal maakt, is dat ze anderen jarenlang bleef tot levensmoed inspireren, toen op korte tijd heel haar wereld instortte. Dat ze zeer goed bij zinnen (en gevoelens) bleef, dat bewijzen haar daden dag op dag 30 dagen voor haar dood. En dat was niet express gedaan voor de boekskes. De tegenslagen waren haar overkomen, zoals ze iedereen kunnen overkomen. Maar dan om Godswil niet allemaal samen. Ontrouw van de vader van haar Prinsen, echtscheiding die ontaardt in vechtscheiding, deemstering van haar partij en binnen die partij totale deemstering voor haar : we werden er allemaal mee geconfronteerd. Zoiets maakt van een mens ofwel een wrak, ofwel een held.
Marie Rose verkoos blijkbaar om geen wrak te worden en zal vooral daarvoor blijvend in onze herinnering staanals de Parel van Vlaanderen.
Voor ons, Vlaams Nationalisten, was ze dat tikkeltje méér dan voor anderen. Wij waren wel niet graag in haar plaats geweest maar precies daardoor keken we op naar haar. Op welke kerncentrale zij was aangesloten (BDW) zullen wij nooit weten.
Dat Phara niet haar beste vriendin van Marie Rose kon noch wilde zijn, wisten we al lang. Toch schrijft ze dingen over Roos (en meteen over alle terminale zieken) die bewijzen dat, had ze gewild, ze het toch had kunnen zijn. Gewoon dat gesprek aan de deur van Studio 3 een beetje verder zetten was al genoeg geweest .
Dat Phara dat nog precies weet, is even betekenisvol als dat iedereen zich herinnert waar men was en wat men deed op het ogenblik dat John Kennedy vermoord werd : het zijn merktekens op je ziel.
Marie Rose Morel wilde geen grote klok spelen. Ze WAS een grote klok. Ze was een Klokke Roeland die nu voor altijd van Hierboven over Vlaanderen zal blijven luiden. Als de Hoogste Koningin (BDW) in de Vlaamse harten tronen.
Dank U wel, Phara en verder nog het allerbeste! Noteer AUB (misschien als bo, ùpt in Uw presentatie deze avond, dat Frank Vanhecke vandaag b ekend gaf dat er reeds 23.000 bidprentjes zijn gedrukt en uitgedeeld. Wie sprak daar weer van een Koninklijke Begrafenis?
---------------------------------------
NB Ik heb U dikwijls een vooringeomen nest gevonden, maar geef gaarne toe dat U terzelfdertijd een grote dame in de journalistiek bent geweest en nog altijd zijt! Ik zal deze avond kijken naar Uw presentatie!
--------------------------------------
Kanker en de grote klok
26/02/11, 09u56 DE MORGEN
Ze heeft een deal met zichzelf gesloten en stelt er een voor met u. Phara de Aguirre - journaliste bij de openbare omroep VRT en vanavond presentator van de liveshow van 'Kom op tegen Kanker' (Eén) - over de vragen, verzoeken en verwachtingen na de kanker.
·
Achter de schermen wil ik lotgenoten steunen, zonder dat het geweten is. Maar wie me als gezicht of boegbeeld wil, moet weten dat het soms ja, soms neen zal zijn
Die ochtend in een vroege mail. Of ik voor het weekblad in kwestie iets wou schrijven over het overlijden van Marie-Rose Morel de avond voordien. Waarom ik, dacht ik in een ochtendlijke vlaag van zinsverbijstering. Och ja, ik heb ook kanker gehad.
Ik weet nog waar ik stond toen Marie-Rose Morel me vertelde dat ze kanker had. Aan de deur van studio 3 in de VRT. We hadden net een aflevering van 'Phara' opgenomen. Met Morel hadden we het over haar politieke toekomst gehad. Na de opname nam ze me even apart, ze wou nog iets zeggen. Dat ze baarmoederkanker had. Ik was van de hand Gods geslagen, snapte niet dat iemand nog zin heeft in een tv-optreden als je dat verdict te horen gekregen hebt, zat eigenlijk ook verveeld met de opname want de vragen klopten niet, het gesprek klopte niet. Waarom had ze vooraf niets gezegd? De primeur was voor Het Laatste Nieuws.
Ik weet nog waar ik zat op een zondagavond vijf jaar geleden. Thuis aan de computer, op zoek naar de juiste woorden om mijn collega's bij 'Terzake' te laten weten waarom ik er de volgende maanden niet zou zijn. De primeur was voor hen. Een dag later stond het in alle kranten. Dat had ik ook verwacht en ik kon er mee leven. De kijker mocht weten waarom ik plots van het scherm verdween. Maar interviews geven deed ik niet. Ik schreef liever zelf, niet meteen, maar na enkele maanden. Dan voor die krant, dan voor die, dan voor die. Kanker en de grote klok, laat ieder voor zich beslissen en respecteer die beslissingen, collega's.
Van één reactie ben ik ooit zo geschrokken dat ik ze me nog steeds herinner: 'Borstkanker? Dat zal nogal een boost geven aan je carrière.' Geen haar op mijn pruik dat toen aan mijn carrière dacht. Geen moment beseft dat je professioneel profijt kon halen uit kanker. Maar als mensen dat denken, wordt alles verdacht. Wint iemand een tv-ster omdat ze - och Here, och God - weer een programma gemaakt heeft na haar behandeling of wint ze die ster omdat dat programma goed was? Wint een partij stemmen omdat een van haar boegbeelden kanker krijgt? Krijgt een partij klappen als de andere boegbeelden niet welkom zijn op de begrafenis? Is er een wetenschapper in de zaal die dat effect kan meten? Kanker met bijbedoelingen, kanker als middel om een doel te bereiken, het zal wel gebeuren, ik ben niet naïef. Maar ik weet zeker dat ook zij die dat doen liever geen kanker hadden gehad. Morel was én politica, én rechts, én vrouw, én jong, én knap, én moeder, maar als het einde nabij is, ben je in de eerste plaats moeder. Dat is puur menselijk, collega's van RTBF. Als je het niet eens bent met iemands overtuigingen, ga dan in discussie als de mens nog leeft. In een kist kan niemand zich verdedigen.
Deal sluiten Ik geef toe dat het ook voordelen heeft, BV zijn met kanker. Je krijgt meer aandacht en steun dan de doorsnee kankerpatiënt. Je hoeft het niet uit te leggen, want het heeft in de krant gestaan. Iedereen weet het. Maar elk voordeel heb z'n nadeel, om Cruijff te parafraseren. Het blijft je achtervolgen. Overal word je erop aangesproken. Bij ieder interview hoort een kankervraag. Ik begrijp dat. 't Is ook een wezenlijk deel van mijn leven geweest de voorbije jaren. Maar ik ben meer dan een wandelende borst, waar stiekem naar gegluurd wordt. Zie je iets? Welke kant zou het geweest zijn?
Ik begrijp ook uw ongemak. Wil ze het of wil ze het niet, vraag ik het of vraag ik het niet: "Hoe is 't met de gezondheid?" U wil goed doen, attent zijn, ik wil weg van die kanker, er niet meer aan herinnerd worden. Betrokkenheid tonen is herinnering uitlokken. Laten we een deal sluiten. Vraag me gerust en zonder schroom hoe het met de gezondheid is, ik ben gelukkig gezond genoeg om het antwoord kort te houden.
Maar er zijn ook die andere vragen. Of je dit of dat wil doen voor die of die kanker? Als je neen zegt, zit je met een schuldgevoel, want je mag toch iets terugdoen voor al die aandacht die jij gekregen hebt? Voor wat hoort wat. Maar als je ja zegt, blijf je dat kankergeval, een stempel waar je van af wil. Dus moet je schipperen, tussen wederdienst en zelfbehoud, tussen verder leven en terugdenken. Een BV met kanker schept verwachtingen, de verwachting dat je je levenslang zal inzetten voor kankerprojecten. En dus heb ik ook met mezelf een deal gesloten. Achter de schermen wil ik lotgenoten steunen, zonder dat het geweten is. Door mijn job te doen wil ik tonen dat er leven is na kanker, zonder dat het gezegd moet worden. Maar wie me als gezicht of boegbeeld wil, moet weten dat het soms ja, soms neen zal zijn.
Voor de 'Kom op tegen Kanker'-show heb ik ja gezegd, niet als kankergeval, maar als presentator. Ik weet dat u zal denken: "Die heeft ook kanker gehad." Maar dan hoop ik als een glijmiddel te werken voor al die andere verhalen in de show. Voor al die mensen met kanker die niet in de krant komen én voor een goeie vriendin in het bijzonder die op dit moment voor haar leven vecht, doe ik vanavond wat ik graag doe en gelukkig weer kan doen, bijna vijf jaar nadat ik die mail aan mijn collega's gestuurd heb
Was La Lieten, Vice Eerste Piete (Miete?) van de Vlaamse Parochieraad en hoer van Stevaert zoals die wel eens genoemd wordt (niet mijn woorden), niet begonnen met deze zaak af te breken, het merendeel der Vlamingen had niet eens geweten dat VIA nog iets anders was dan Via Via van hier naar daar. En dat moet zo nog duren tot 2020 ..
Als letterwoord is het trouwens nog stommer dan het groot is want Via in het Italiaans roept men hier als men vliegen of ongedierte wil verjagen : Via, Weg! Ook zou men U in de straat verwonderd aankijken, als U langs de kant van de weg naar VIA moest vragen : De Via Dolorosa, de Via Appia? De Via Aurelia? Of gewoon de Via Cavour? Misschien wel de Via Vittorio Emanuele II, want koningsgezind zijn ze hier nog altijd. Hier komen zo geen seks-schandaaltjes uit lijk bij de Seks-und Coburgers bij ons. Waar smeuïg in de bladen beschreven staat hoe de Gestapo op vraag van Leopold III huiszoekingen moest doen om scabreuze liefdesbrieven te recupereren ..Leopold III, die in Berchtesgaden bij de Führer ging smeken om zijn dynastie te redden .Zoon van Elisabette van Beyern, de intieme vriendin van Kardinaal Van Roey, maar ook van Reichsadmiral Canaris, chef van de Bezettingsmacht in België. .HaHa! Koningsgezind, die Italianen! En nog geen klein beetje. Berlusconi is, vooral bij de Italiaanse signoras, de nieuwe verbeterde uitgave van de Duce : hij is hun God! Voor U het weet deelt U hun ervaringen met La Guerra degli Italiani van twee wereldoorlogen ver. Ze nemen het de Tedeschi (de Krauts) nog altijd kwalijk dat ze bijna 70 jaar hebben moeten wachten vooraleer zij weer de bondgenoten zullen kunnen worden van de Meesters van Europa. Na de Merkel-tijd dan.
Vlaanderen in Actie! Wie? Wat? Waar? Met welke middelen.? Hoelang al? Hoelang nog? Meer vragen dan antwoorden. En vooral meer middelenvoor communicatie dan mogelijk geacht. VIA!!!! WEG!!! Al die miljoenen zijn VIA .
Zelfs op het Internet is het onduidelijk warvoor deze letters en vooral die kleuren staan. Ze zijn zo omnivoor dat ze zelfs kunnen dienen als volle maaltijd voor elk stamhoofd in om het even welk oerwoud : daar vreten ze zich ook zat aan groen, blauw en rood. Maar OK, dat moeten we begrijpen : alles was goed, als de Vlaamse kleuren, zwart op gouden achtergrond, maar achterwege konden geredeneerd worden!
Tot vandaag de slangenmens en specialist van de communicatie zonder begin, zonder einde en vooral zonder doel, er zich mee mocht bemoeien. Waarschijnlijk in de hoop om eindelijk ook eens een graantje te kunnen meepikken .
Allez, Slangen, t is aan U .
---------------------------------------
VIA vindt de weg naar de mensen niet
27/02/11, 11u07
Noël Slangen, communicatieadviseur en partner van stakeholderadviseurs Groep C, legt uit waarom 'Vlaanderen in Actie' geen sterk merk is. "De doelstellingen achter VIA kon men ook realiseren zonder deze ingewikkelde, versnipperde en weinig enthousiasmerende campagne."
Ik was er bij destijds in de marmeren zaal van de Antwerpse zoo toen Yves Leterme VIA lanceerde. Toen, in 2006, was het probleem niet dat de andere ministers het project negeerden. Integendeel, iedere minister had teveel slides en teveel tekst over VIA. Na afloop bleven de goede intenties maar ook het gebrek aan focus hangen. Vier jaar, een minister-president en een coalitie later veroorzaakt een foute mail een publiek debat over de vraag of VIA wel een 'sterk merk' is.
Is VIA zo'n zwak merk? Dat ligt er al aan wat het moet doen. Een merk is geen doel maar een middel. Je creëert een merk als dat helpt om meer mensen te mobiliseren, iets herkenbaarder te maken, iets te verkopen of een andere doelstelling realiseren. Laten we op dat vlak beginnen met het goede nieuws. VIA heeft een duidelijke en concrete inhoudelijke onderbouw. De doelstellingen zijn scherp geformuleerd en bieden mogelijkheden, ook op communicatief en mobiliserend vlak. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar men zou er van staan te kijken hoeveel projecten in de publieke én private sector starten zonder zo'n fundament, waardoor er niet meer dan verpakking is.
--------------------------------------
STOP SLANGEN!!!!
Ge zijt nog geen haar verbeterd in het verkopen van gebakken lucht. Mijn oren tuiten al, mijn ogen schemeren, en er zijn van Uw hand indie zaak nog 4 A4-tjes te gaan.
--------------------------------
De zaak is, dat de zaak al meer dan 4 jaar een zaak probeert te worden, en het grote publiek daar nog altijd geen zaken mee heeft.
Als Polle Goossens zich herinnert over 2007 en over de bijna-hemelvaart van Leterme, zegt dat genoeg. Het is wel geen Rustige Vastheid van naam, maar dat wordt het in zijn uitwerking : typisch voor de Vlaamse Parochieraad .
De man in de straat heeft daar een uitdrukking voor die snijdt als een scheermes : Veel beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven
Neen! Noch dat VIA-ding, noch de Vlaamse Regering, zijn een goed merk.
Hadden Peeters & Cie de bedoeling gehad een werkelijk goed merk te zijn, dan hadden ze al jaren geleden de Republiek en de Zelfstandigheid moeten uitroepen. Dan hadden wij niet te schande gestaan als wereldkampioen regeringsvorming! Dan waren er geen nieuwe federale verkiezingen, waar iedereen schrik van heeft, meer nodig geweest.
Dat is dan meteen weer de zoveelste Belgische draak : Europa heeft de mond vol van democratie, en in het hart van Europa heeft men schrik van de kiezer!
Hier onder volgt een gekleurd stukje (!) van de hand van een ondernemer-politicus die gewoonlijk de zaken in zwart-wit stelt, vooral als het gaat om onze gekleurde medemensen en hun politiek bestel, die ze godsdienst noemen.
Dat doet hij om niet in aanvaring te komen met Seppe Weiss van Het Centrum, die dezer dagen niet meer weet waar Abraham de mosterd moet blijven halen. Hij staat voor de verscheurende keus om 3 Staatshoorfden van de 5 omringende buurlanden te moeten aanklagen en voor de Rechter slepen, voor discriminatie, haatzaaierij en Islamfobie. Hij smeekt wanhopig zijn Oversten om toch maar niet hetzelfde te doen, zodat de Dienst zou moeten worden opgeheven, met als gevolg dat hij en zijn 400 medewerkers zonder broodwinning dreigen te vallen.
568
27 februari 2011
Als "politieman" zou ik me waarschijnlijk steeds meer als een "idioot" gaan beschouwen !!
Waarover gaat het?
In de nacht van vorige donderdag op vrijdag voerde de politie van Borgloon wegcontroles uit. Plots wilde een voertuig blijkbaar ontsnappen aan een controle en stoof de voerder weg door plankgas te geven. De politie zette onmiddellijk de achtervolging in met een voertuig en enkele "motards". Tegen zeer hoge snelheden van rond de 180 kilometer per uur werden regelmatig andere weggebruikers in gevaar gebracht. De vluchter bleek geen gemakkelijke tante te zijn en hield het lang vol. Via Tienen en Diest naderde men Leuven. Daar bleken, inmiddels andere, opgeroepen politievoertuigen de strijd te kunnen beëindigen en de vluchter klem te rijden en tot stoppen te dwingen.
Er bleken twee inzittenden in het voertuig te zitten en deze zetten het op een lopen. Eén kon geklist worden en de andere is tot op heden onvindbaar en zal het waarschijnlijk ook blijven. Tijdens de dolle rit werden er steeds allerlei voorwerpen door het raam gezwierd waardoor soms uiterst gevaarlijke toestanden ontstonden voor de achtervolgende "motards". Het ging hier waarschijnlijk over voorwerpen die iets vroeger tijdens een inbraak werden gestolen. De dader werd aangehouden en verscheen de volgende dag vrijdag (eergisteren dus) voor de onderzoeksrechter in Luik. Het gaat hier over een minderjarige allochtoon. Bovendien weigerde deze misdadiger de naam van zijn kompaan aan de onderzoeksrechter mee te delen.
Behoudens het zich onttrekken aan een politiecontrole, het rijden met sterk overdreven snelheden, het in gevaar brengen van vele mensen, het veroorzaken van schade aan een politievoertuig, het feit waarschijnlijk juist ervoor een inbraak te hebben gepleegd, het weigeren om de naam van zijn kompaan mede te delen enz. enz. is de kans groot dat hier twee gevaarlijke misdadigers door het ingrijpen van de politiediensten werden gesnapt.
Resultaat. De onderzoeksrechetr liet de man op staande voet vrij en hij kon beschikken!!!!!
Het is juist wat we vreesden, verklaarde de politieinspecteur Eddy Deckers van Borgloon, namelijk dat de gesnapte man onmiddellijk zou worden vrijgelaten.
Begrijpt U nu beste lezers waarom ons land doodziek aan het worden is? Begrijpt U nu waarom er bij ons thuis reeds 11 maal werd ingebroken? Begrijpt U nu waarom bepaalde minderjarige allochtonen zich hier in het landje van belofte menen te bevinden? Begrijpt U nu waarom ze zich onstrafbaar en boven alles verheven voelen?
Zo kan het werkelijk niet verder. De publieke opinie moet worden wakker geschud. Onderzoeksrechters zoals deze zouden moeten beschouwd worden als gevaarlijke witteboordcriminelen die de belangen van de bevolking, die hen dan nog meestal rijkelijk betaalt, schaden. Ze zouden voor een speciale rechtbank moeten verschijnen, hun titel moeten verliezen en op staande voet zonder schadevergoeding de laan moeten worden uitgestuurd.
Indien ik Eddy Deckers was zou ik een persconferentie geven en mijn mandaat ter beschikking stellen van de regering. Ik zou de regering uitdagen en haar vragen om een beslissing te nemen en te kiezen wie er nu uit moet. Ofwel die onderzoeksrechter ofwel ik, Eddy Deckers, die als taak heeft de openbare orde te handhaven, de verabntwoordelijkheid draagt voor meerdere politieagenten en hen moet kunnen blijven motiveren enz.
Wedden we dat onder druk van de "publieke opinie" de "overheid" snel zou weten wat ze moet beslissen!
Enkele dagen geleden schreven we erover en gaven een reeks voorbeelden van incidenten die meestal door een vrij onbekende persoon werden uitgelokt maar die dramatische rampen veroorzaakten en grote veranderingen teweeg brachten.
Wel ik reken er op dat er eerstdaags een soort Eddy Deckers voor een revolte van de gezagsdragers zal gaan zorgen zodat een einde kan gesteld worden aan de wispelturigheid, lafheid en totaal gebrek van interesse voor hun taak van een soort "circusrechters" waarvan het aantal op gevaarlijke wijze blijkt toe te nemen.
Op de keper en dus zeer nuchter beschouwd : ontslag van rechtsvervolging schijnt mij de enige logische oplossing te zijn geweest. De Heer Van Gaever, volksvertegenwoordiger voor het Vlaams Belang, dat nu niet speciaal bekend staat om zijn menslievendheid tegenover alle criminelen, schijnt helemaal niet te weten dat er zo iets als verzachtende omstandigheden bestaan. Die zodanig verzachtend zijn, dat de rol van dader en die van slachtoffer perfect inwisselbaar zijn. Al naar gelang de politieke kleur van de crimineel in kwestie. Dat is een stelling die voor Mijnheer Onkelinx, advocaat, geen windeieren heeft gelegd en die derhalve het officieel standpunt is geworden van de PS. Trouwens, waarom worden we in het ongewisse gelaten over de rol van de wettelijk aanwezige advocaat bij het allereerste politie-verhoor? Waren die Nederlandstalige politiemensen wel bevoegd om Franstaligen te ondervragen, nadat ze dezen eerst als konijntjes (des petits lapins, staat in het PV van verhoor) hadden opgejaagd? Die jongen zat waarschijnlijk niet eens aan het stuur van de vluchtauto, wat meer is, volgens zijn eigen verklaringen was hij waarschijnlijk maar toevallige passagier, die heel die dolle rit ineengekrompen, urenlang gevreesd heeft voor zijn minderjarig en bijgevolg onschuldig leven .Die jongen zou, zoals zijn vader achteraf verklaard heeft, zelfs nog geen appel stelen! Verder zijn er ook geen bewijzen dat hij de chauffeur effectief kende. Wat klopt met zijn verklaringen dat die truand inderdaad totaal onbekend, zelfs geen familie was voor hem. Of het misschien zijn eigen broer geweest was, kon hij noch bevestigen, noch ontkennen. Hij kwam zei ievan Barcelona en wist dus van nothing. Zelfs al had men zijn vingerafdrukken gevonden op de naar buiten gezwierde voorwerpen, dan nog was dat geen bewijs van schuld, vermits hij, daarover ondervraagd, spontaan verklaard had daartoe te zijn gedwongen. Forcé par ce truand inconnu staat in het Luikse proces-verbaal. Vandaar dat er niet gezocht werd/wordt naar die voorwerpen, die misschien maar alleen bestaan in de op hol geslagen verbeelding van de achtervolgers.
Het in beslag genomen voertuig zal, voortgaande op de verklaringen van de ongelukkige getuige, blijken gestolen te zijn (volgens van horen zeggen, door die truand inconnu, staat er) en zal derhalve ook niet worden onderzocht op vingerafdrukken en andere bewijsstukken.
Case closed, zoals Witse zou zeggen .
Wat Mr Van Gaever vergeet te beschrijven, is hoe de Dienst Slachtofferhulp die arme allochtoon, kansarm, ja zelfs helemaal kansloos, dezelfde nacht nog is ter hulp gesneld.Als vergoeding voor de doorstane emoties, zal zijn leefloon tijdelijk verdubbeld worden, in afwachting dat hij op de loonlijst komt van het Bestuur van de Stad Luik. Die verdubbeling is bedoeld als leefloon voor zijn broer, zodra die terug opduikt. Maar dat moet, om administratieve redenen, wel een beetje anders worden geformuleerd.
Voor wat betreft de betrokken politiemannen, wordt het Comité P op de aak gezet. Om uit te zoeken waarom dergelijk buitensporig geweldwerd ingezet, daar op het ogenblik van de feiten niet bekend was dat zich in de wagen enig inbrekersgerief zou bevonden hebben. Ook de piste van drugsmokkel wordt niet bewezen geacht. Integendeel, de drughonden-brigade die op het bandenspoor van de vluchtauto werd ingezet keerde na uren vruchteloos speuren, onverrichterzake naar haar Eenheid terug.
Mr Van Gaever vergeet ook te zeggen, dat Borgloon eigenlijk Waremme is voor een goede Belg, en dat de Limburgse politiemensen het voertuig richting Leuven gedreven hebben tegen de wil van de bestuurder. De Luikse onderzoeksrechter, die om onduidelijke redenen op de zaak werd gezet (*), zal waarschijnlijk de juiste partijkaart bemerkt hebben tussen de identiteitspakpapieren van het slachtoffer en daaruit de nodige conclusies getrokken hebben : PS-ser, getaande huidskleur, Francofoon, een der onzen, dus onschuldig. Nergens lezen we ook iets over de vaderlijke vermaningen, noch over de wenende ouders van het slachtoffer toen ze deze, in de snelle blitse wagen van hun andere zoon, die een ervaren piloot blijkt te zijn met politie-ervaring in achtervolgings-technieken, mochten komen bevrijden uit de handen van de brute Vlaamse politie-cowboys.
----------------------------------------
(*) Een blik op de kaart maakt duidelijk dat de vermoedelijke daders uit het Luikse kwamen, richting Leuven, en in Borgloon verrast werden door de wegcontrole.
Bijt niet in de hand die u voedt. Die schone Vlaamse deugd is niet besteed aan Woestijnvisbaas Wouter Vandenhaute. In een pittige zitting van de mediacommissie in het Vlaams Parlement haalde Vandenhaute fors uit naar de VRT. Geen creatieve cultuur, geen management en als hij straks zou beslissen om met een andere zender in zee te gaan, dan pakt Vandenhaute 'zijn' Man bijt hond of Slimste mens gewoon mee. Een mens zou bijna medelijden krijgen met die arme Vandenhaute omdat hij de voorbije zes jaar middels een vorstelijk exclusiviteitscontract aan die 'incompetente' openbare omroep vastgeketend zat.
Vandenhaute schaart zich daarmee in een aandikkende rij van VRT-critici. Dat de omroep uitgerekend nu zo zwaar onder vuur ligt, heeft alles te maken met het nieuwe beheerscontract dat op stapel staat. In het parlement is een oorlogsopbouw bezig tegen de VRT, waarbij elk akkefietje wordt opgeklopt tot een staatszaak. Dat de commerciële concurrentie het moment aangrijpt om de omroep in een zo nauw mogelijk harnas op te sluiten, is economisch logisch. Dat enkele (West-Vlaamse) volksvertegenwoordigers zich zonder gêne profileren als hun handlangers, is hun eigen politieke verantwoordelijkheid.
De kwestie is evenwel of de Vlaamse gemeenschap beter gediend is met een openbare omroep waarvan de armen zijn afgehakt. En is de mediasector beter af met een omroep die niet meer de norm kan zetten met een hoge kwaliteitsstandaard? Marktverstorende anomalieën zoals radioreclame werven aan dumpingprijzen moeten er uit, maar het zou nogal absurd zijn mocht de VRT de komende jaren de opdracht krijgen - zoals sommigen nastreven - om minder kijkers of luisteraars te bereiken, en dus slechtere service te leveren.
Of een eerlijk debat over de prijs van kwaliteit er nog inzit voor de VRT, is evenwel zeer de vraag. Niet alleen de omroep zelf krijgt het tegenwoordig immers hard te verduren, maar ook haar eerste beschermvrouw. Mediaminister Lieten (sp.a) heeft haar eigen positie zodanig verzwakt dat ze de VRT amper nog kan behoeden voor al te gretige saneringsijver. Meteen is duidelijk waarom de VRT-top de jongste weken zo nerveus acteert. In deze politieke constellatie is de angst voor de ultieme afrekening zeer reëel.
Bart Eeckhout Chef politiek van dM
--------------------------------------
Verder weet De Schandaard nog :
Vandenhaute tackelt VRT
'''De slimste mens, kan op VRT, VTM of VT4 komen'
Woestijnvis-baas Wouter Vandenhaute maakte vrijdag een opgemerkte passage in de Mediacommissie van het Vlaams Parlement, tijdens een hoorzitting in verband met de nieuwe beheersovereenkomst voor de VRT. 'Het is de eerste keer in 14 jaar dat ik hier word uitgenodigd', liet hij zich meteen ontvallen. Waarna hij de schade ruimschoots inhaalde.
Vooral sinds Vandenhaute aankondigde dat hij met zijn holding De Vijver een bod wil uitbrengen op de commerciële zender SBS (VT4 en VijfTV), ligt hij onder vuur. Ook in het Vlaams Parlement klonk veel kritiek op de bevoorrechte en lucratieve relatie die Woestijnvis kon uitbouwen met de VRT. Vandenhaute was erop gebrand die relatie te rechtvaardigen.
'Wij zijn met dat productiehuis begonnen omdat de VRT midden jaren 90 op haar gat lag. Wij hebben een veilige haven gecreëerd voor talent dat zijn plaats niet meer vond bij de openbare omroep', zei Vandenhaute. Hij zegt nooit vragende partij te zijn geweest voor een exclusiviteitscontract, maar begrijpt de politieke controverse rond dat contract niet.
'Als jullie de VRT ooit zouden willen verkopen, dan zou er een standbeeld moeten worden gezet voor ons', zei Vandenhaute nog. 'Want wij hebben een gigantische waarde gecreëerd voor de VRT.'
Maar volgens Vandenhaute verwaarloosde de VRT haar belangrijkste partner, en ligt dat aan de basis van zijn bod op SBS. 'Wij hebben de VRT verschillende keren de hand gereikt om te vragen hoe we de relatie konden herdefiniëren. Ik heb daar ideeën over aangereikt, maar daar is nog geen begin van discussie over geweest.' Zo zou Woestijnvis hebben aangeboden om samen met de VRT een publiek-privaat productiehuis op te richten. 'De onzekerheid bleef maar duren, het contract liep ten einde en het schoot maar niet op. En dan komt SBS te koop.'
Vandenhaute beantwoordde ook de vraag die de afgelopen maanden op heel wat lippen brandde: aan wie behoren de rechten voor succesprogramma's die Woestijnvis voor de VRT maakt? Die rechten zitten grotendeels bij het productiehuis. 'Wij hebben die programma's immers verzonnen. Bijvoorbeeld het format van Man bijt hond is onze eigendom.'
Dat geldt ook voor De slimste mens. Die quiz verdwijnt na de uiterst succesvolle speciale editie voor een jaar van het scherm, zei Vandenhaute. Daarna keert hij terug, maar dat kan op zenders van VRT, VMMa of SBS zijn, aldus Vandenhaute. Hij merkte ook op dat De slimste mens relatief goedkoop is. Woestijnvis zou er de helft meer voor kunnen vragen of zelfs het dubbele, beweerde hij.
VRT-woordvoerster Brigitte Vermeersch zei in een reactie dat de VRT zelf de gesprekken met Woestijnvis over een bevoorrechte relatie na de afloop van het exclusiviteitscontract heeft opgeschort, vanwege het bod op SBS. De beslissing om dit jaar geen Slimste mens te maken, was eerder al in samenspraak gemaakt, aldus Vermeersch.
De relatie tussen Woestijnvis en VRT lijkt hiermee wel op een dieptepunt te zijn beland. Vandenhaute: 'Is het vandaag te laat? Ik weet het niet. Wij hebben altijd graag met de VRT gewerkt. Mocht blijken dat het nog kan, dan willen wij dat bekijken. Maar de tijd schrijdt voort.'
----------------------
@
Het TAK-gevoel van de allerbeste dagen komt weer boven. Mijn handen, en vooral mijn voeten, beginnen te jeuken. Geloof me : eenmaal dat gevoel de bovenhand krijgt, moet ik er met vuile voeten door gaan! Samen met de kameraden, de barricaden op, liefst met zoveel mogelijk, om lezersbrieven te schrijven naar de Reyerslaan. Ze daar allemaal een nieuw hemd aanbieden, 5 nummers van col kleiner, en bij weigering op de schopstoel zetten!
Ofwel hangen ze bij de VRT hun huik naar de wind uit de Dodenvallei der belgicisten, en gaan ze en bloc een (Nederlandstalig) onderdeel vormen van de RTBF, die alleen mogen wat mag van hun Meesters, ofwel worden ze werkelijk een Vlaamse Radio en Televisie, met alles er op en er aan. Met, schuin achter de rug van elke nieuwslezer, de Vlaamse Leeuw op een standaard. Als ze hun werk goed doen, is VTM in de kortste keren te koop : die overdreven reclame, dat zijn de mensen toch meer dan beu!
Konkelfoezen was tot hiertoe hun specialiteit in de Reyerslaan, en nu krijgen ze via die Vandenhaute een broek van hetzelfde laken. Is typisch de huisstijl van alles wat Linx is. Eerst samen zich zo goed mogelijk in de kaas vreten, en dan beginnen de ander er uit te werken .
Gedaan met een omkadering van de wereld rondom ons naar de leef- en stelregels van de Linxe Politiek Correcte Kerk, en open voor alle gezindten, zelfs voor de gedachten die hen persoonlijk niet welgevallig zijn. Open vooral voor de tegenspraak en voor botsende ideeën die klaarheid scheppen.
Als er bijvoorbeeld een debat uitgezonden wordt tussen de partijvoorzitters, dan zijn ze daar allemaal, zonder cordon voor die ene partij die ooit +24% haalde, maar vervolgens iedere dag en elk uur aan het kruis werd genageld.
Ene mij verder onbekende Anneke Coeman, die waarschijnlijk nog niet overtuigd is van mijn diepste gevoelens, stuurde vanmorgen deze mail.
Als Anneke Coeman een lieve, jonge frisse verschijning is, wisselen we een klapzoen op beide wangen. Op zn Frans. Die heb ik het liefst. Want dat zijn er vier! Mocht ze een dame zijn op niet meer zo frisse leeftijd, dan wordt ze hartelijk gefeliciteerd. Dames-tussensoort worden gewoon bedankt.
Natuurlijk geef ik volgaarne gevolg aan de vraag om de mail te vermenigvuldigen. Ook om meteen te wijzen op het belang van de petitie. Denk maar : Wij ook zeggen Niet In Onze Naam. We moeten zorgen dat de namenlijst minstens het tienvoudige wordt van de zeurpieten die alles op alles zetten voor de verloren belgicistische zaak!
Zoiets over ons land? Wat n racistische vraag is me dat?!!!!
-------------------------------
Zaterdag vandaag. Buiten het ophefmakend bericht dat ene Mathias Declerq (Gent) de NV-A spuugzat is, dat Kadafi stand houdt in een zee van bloed : alleen oorverdovende stilte. Dat de brave Betty Bossé, pas 59, gestorven is, valt tussen de plooien : De Collegas, dat dateert toch uit de Middeleeuwen?! Dag lieve Tessy Moerenhout, rust zacht.
Morgen is er het Zangfeest, met noodgedwongen afwezigheid onzerzijds, en dat weer zo goed als doodgezwegen zal worden. Mijn gewone blog-vrienden zijn meestal nog lange tijd inactief of ze draaien op een verminderd toerental. Ach Egidius, wo bist du blieben?
Zo kwam ik bij http://www.bloggen.be/roeland/ terecht, van wie bovenstaand kaartje. Het moment is daar, dacht ik, om de uitspraak van een vrome moslim-geleerde in herinnering te brengen : de plaats waar ooit een Moslim gebeden heeft, hoort voor de eeuwigheid aan de Islam.
Is verder, in militaire termen geredeneerd, ook opvallend dat de concentratie zich toespitst op de vlotste invals-basissen (Middellandse Zee), de grootste zeehaven (Bordeaux) en in het rijke Noorden, zwaar socialistisch, waaronder ook de beruchte oversteek-plaats Risqonstout Wie de dubbelzinnigheid van die naam niet meteen doorheeft, zou dit kaartje beter op zijn nachtkastje leggen. Voor iedere morgen. Als eye opener .
Verder is het artikel dat hieronder volgt, van de hand van Björn Roose, die ook de zaak van het Spaanse graan dat de orkaan heeft doorstaan de Spaanse honden op zijn wel specifieke wijze behandelde : grondig. Wat blijkt : ook achter dat miniem berichtje over onze viervoeters-huisgenoten, gaat een hele geschiedenis schuil van Islam-imperialisme die zich permanent herhaalt. Wat daar vandaag gebeurt, kan morgen bij ons ook een feit zijn. Eerst de honden weg, dan de ongelovigen, de apen en de varkens. Of liever nee : die ongelovigen mogen blijven. Als dhimmis, om te werken en om belastingen te betalen, zodat de Meesters de hele dag kunnen bidden, praten en thee drinken .Marx in een godsdienstig kleedje
Wat zullen wij wel doen, als op zekere dag het sein Allah Akbar geroepen wordt? De aanvaller staat niet alleen binnen de poorten, hij leeft al jaren tussen ons in! Er zijn niet eens tanks of vliegtuigen nodig : één vers geslepen kromzwaard om de 10 man volstaat .Ook dat is een term uit de Romeinse krijgstucht, wel bloeddorstig, maar luchtig toegepast.
Via Het Vrije Volk, dat het op zijn beurt weer overnam van het Duitse PI-News, bereikte mij vandaag de weinig verheugende tijding dat islamitische verenigingen eisen dat met onmiddellijke ingang alle honden uit het openbaar vervoer en uit de islamitische wijken in het algemeen verbannen worden.
Niet in het met de dag democratischer (en daarmee natuurlijk ook verdraagzamer) wordende Egypte of een ander bijna-van-een-dictator-bevrijd-en-in-de-nabije-toekomst-door-islamitische-fundamentalisten-geleid prachtland in het dar-al-islam, maar in Spanje.
De Catalaanse stad Lleida (Lérida in het Spaans) was ooit een nederzetting van de Ausetanen die de stad heel lang wisten te verdedigen tegen de Romeinen. De stad werd in 716 veroverd door de Moren en in 1149 weer ingenomen door de Catalaanse graaf Ramón Berenguer IV. In 1300 werd er een universiteit opgericht, toen was het de belangrijkste stad van het Rijk van Aragón. In 1717 werd de universiteit vernietigd door de Spaanse koning Felipe V, die zo de Catalaanse onafhankelijkheid en macht wou onderdrukken. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog bood de stad nog één keer verzet, dit keer tegen de troepen van Franco. Pas na zware bombardementen gaf de stad zich over.
Een mens kan alleen maar hopen dat er nog iets van de oude strijdersgeest is overgebleven en dat het stadsbestuur niet zal toegeven aan de eis van de Moren, excuseer moslims, die dus een officiële aanvraag hebben ingediend om honden te verbannen van de plaatsen waar ook zij wensen te komen. De aanwezigheid van honden zou namelijk hun religievrijheid beperken en het hen onmogelijk maken om volgens de richtlijnen van de koran te leven.
De logica blijft altijd dezelfde: alles en iedereen moet zich aanpassen aan de moslim. Mannelijke moslims hebben een klein probleempje met het in bedwang houden van hun hormonen ? Vrouwelijke moslims moeten onder dikke lagen stof worden weggestoken. Moslims hebben een probleempje met uitingen van andere religies, bijvoorbeeld kerstbomen ? Kerstbomen moeten uit openbare gebouwen verwijderd worden. Moslims hebben een probleempje met honden ? Honden moeten uit de stad verbannen worden.
Wat is het volgende, denkt u ? Moslims hebben een probleempje met heidenen ? Heidenen moeten verbannen worden
Of dachten de erepriesters van de Verdraagzaamheid (met een grote V uiteraard) nu werkelijk dat je het islamitische beestje een hand kunt offeren zonder dat hij vervolgens zal aanvallen op je arm om te eindigen met het oppeuzelen van je hele lijf ?
Tegenstanders van die Verdraagzaamheid worden te pas en te onpas om de oren geslagen met het Hitler-argument. Terwijl die tegenstanders uiteindelijk de enigen lijken te zijn die nog beseffen dat appeasementpolitiek de zaken alleen maar erger maakt
PS: ik was van plan om - al mag het brave beest het nog zo lang trekken als hij wil - na het overlijden van mijn golden retriever, meneer Burchard Van de Aysboshove, geen hond meer te kopen. Maar ik moet er toch eens serieus over nadenken om nadien, pakweg, een Deense dog aan te schaffen. Deens natuurlijk en bij voorkeur zwart. Moslims schijnen zwarte honden als regelrecht afkomstig van hun duivel te beschouwen ...
----------------------------
P.M.
Björn toch! Een Golden Retriever! Jammer, maar als de dar-al-islam spoedig komt, loopt Uw huisvriend groot gevaar dat hij buitenste binnen gekeerd zal worden, op zoek naar het GOUD .dat in zijn mooie pels weerspiegeld wordt.
Maar dat van die Zwarte Deense Dog is een steengoed advies. Onze zoon heeft zon loebas (zwart, met witte sokjes) maar met zn muil, bijna op manshoogte, geeft hij liever likjes dan bijtjes Een duivel die niet bijt, maar likt : kan op die goede eigenschap niet ingespeeld worden ten voordele van de hormonen van der Moren held? Bestialiteit schijnt ook een eigenschap te zijn van woestijnbewoners .Echt, het mag, zei die Imman, als het beest maar geen pijn wordt gedaan, en zich niet vernederd voelt.
Als met deze verduidelijking niet smakelijk kan gelachen worden! Bestialiteit met de duivel : zelfs ZAK heeft daar nog niet aan gedacht en dergelijk cartoon zou pertank geliefd worden bij dM of bij Humo .Zij vonden die cartoon met O.L.Vrouw van Vlaanderen, half ontbloot, immers ook zo steengoed!
Om over na te denken. Over de herkomst van het woord assasin bevoorbeeld .
Om onrust of zelfs maar een klein beetje een vreemd gevoel ten overstaan van Muzelmannen te verspreiden, kunnen wij, Westerlingen, zwaar in de problemen komen. Maar Muzelmannen moeten eerst met dodenlijsten rondlopen, voor ze kunnen worden aangesproken. Dan krijgen ze een goede advocaat, de bewijslast wordt geminiaturiseerd en zolang er geen doden zijn gevallen, blijft alles bij vage bedoelingen en bedoelingen zijn niet strafbaar. Dà! Zaak abgeschossen! De volgende!
Ook dodenlijsten zijn geen discriminatie, want discriminatie in die richting bestaat niet. Dan spreekt men van godsdienst-fanatisme, cultuurverschillen en kans-armigheid. Met daarbij een slechte jeugd en slechte kameraden.
Liefst zo weinig mogelijk over spreken, zeker geen namen noemen en absoluut zekerlijk geen fotos verspreiden. Tenzij de onverlaten ook Westerlingen zijn! Dan kan zelfs de politieke partij van hun voorkeur worden vermeld. De hunne of deze van hun familieleden, tot er ergens een naam opduikt wiens kuisvrouw de zuster is van de neef die bekend staat om zijn Rechtse sympathieën ..Voor vreemdelingen zou dat de privacy schenden! Het is zoals hun brave vaders zeggen : hun jongens zouden nog geen appel stelen!
Dat ondertussen ganse stadsdelen omgevormd zijn tot Klein Chicago is een anachronisme : Chicago is al lang weer normaal. Maar waar minaretten boven de daken uitsteken, of waar men aan vrijdaggebed doet op straat : zelfs een hond is daar niet zeker van zijn leven.
Ook dat mag niet gezegd worden, want discriminatie! Volgens mij is dat voorzichtigheid. Die onverlaten zullen vanzelf achterwege blijven, of verdwijnen, als de politici die hiervoor verantwoordelijk zijn, ter helle zijn gevaren.
Laten wij de hand aan de ploeg slaan .
----------------------------------
Extremisten planden aanslag op paus
Zes Marokkaanse leden van de fundamentalistische beweging Adl wal-Ihsane zouden van plan geweest zijn paus Benedictus XVI te vermoorden. Ze zijn opgepakt door de Italiaanse politie.
Volgens het Italiaanse persbureau ANSA waren de zes radicale moslims van plan een aanslag in Europa te plegen. Een doelwit van de extremisten zou paus Benedictus XVI zijn. Bij een van de arrestanten werd een brief gevonden, waarin werd opgeroepen tot wraak op de paus. Reden daarvoor was de bekering tot de Rooms-Katholieke Kerk van de bekende Italiaanse journalist Magdi Allam, die voorheen moslim was. Allam werd drie jaar geleden door Benedictus XVI gedoopt.
Volgens de politie zijn de Marokkanen lid van de fundamentalistische beweging Adl wal-Ihsane (Gerechtigheid en Liefdadigheid). Ze worden ervan beschuldigd deel uit te maken van een groep die aanzet tot discriminatie, haat tegen mensen van een ander ras of godsdienst, geweld en een heilige oorlog tegen christenen en joden.
Bron : Knack Digitaal.
-----------------------------------
En wat als men zich nu een beetje specialiseert? Met dodende laserstralen bijvoorbeeld Op Internet koopt U anoniem zon pennetje, U kuiert op Uw dode (!) gemak naar een verlaten hoek van de vlieghaven, en heel stilletjes wacht U vliegtuig na vliegtuig af. Na de eventuele BOEM KLETS BAAF gaat U gewoon naar huis en kijkt op TV naar de beelden van de ramp.
Als Al Quada-getrouwen die dingen per dozijn zouden kopen, dan moet dat heel wat beterkoop kunnen!
Wij zijn ooit in Rome als bij toeval (de klassieke wegeniswerken oplossen via de GPS, nietwaar!) op een klein landweggetje geraakt, dat parallel kilometers ver liep vlak naast de afsluiting van de grote internationale luchthaven Fiumencino : we konden er onze horloge op gelijkzetten : om de 30 seconden kwam er een Boeing neer. Ze doken uit de wolken en kwamen feilloos, bijna geluidloos, op hun pootjes terecht en verdwenen uit het zicht. Terwijl wij ons zaten af te vragen waarom wij van daar uit geen opstijgende toestellen zagen, werd er op onze ruit getikt : Oom Agent, zò uit een spannende oorlogsfilm gestapt, wilde dringend weten wat en hoe wij daar kwamen doen, openbare weg of niet, resident of niet. Identiteitscontrole : Wat, Mama mia, kwam een ouder wordend koppel uit de Vlaamse Ardennen hier doen!, in perfect Engels, Feldgendarmen hadden hem niet kunnen verbeteren in het blaffen en snauwen, en hopsakee : we konden om de dooie dood niet rap genoeg weg zijn.
Of het nu kwam door de mooie ogen van mijn lieve Ega, of door het gegrom van onze Nero op de achterbank (carabinieri zijn absoluut niet verzot op Duitse herders! En vice versa!) : we were lucky he said, that ons niet werden opgevorderd naar de kazerne voor een grondige inspectie van voertuig en inzittenden waarbij hij de luchtfoto in close up van ons voertuig weer teruggaf aan zijn ondergeschikte, die een meter of 5 afstand had bewaard, vinger aan de trekker van zijn speelgoedje .
Neen, hier in Berlusconi-land geef ik die laser-pennen geen twee dagen te gaan!
Wat heeft een Italiaanse carabinieri dat een flik bij ons niet heeft?
------------------------------------
'Ik vermoed dat ze niet beseffen hoe gevaarlijk het is'
LUCHTVAARTVEILIGHEID
vrijdag 25 februari 2011, 05u00 dS
De internationale luchtvaartsector noemt het de 'nieuwe vijand'. Jongeren die in de buurt van een luchthaven postvatten en op een strategische plek, vlak bij het tarmac, wachten tot een vliegtuig dicht genoeg genaderd is. Dan halen ze hun laserpen boven en mikken op de cockpit. Doordat ze de piloot verblinden, kunnen ze het luchtvaartverkeer flink in de war sturen of, in het ergste geval, een crash veroorzaken.
Tot voor kort bleef ons land ervan gespaard, maar intussen krijgen ook almaar meer Belgische piloten ermee af te rekenen. Zo werden er vorig jaar niet minder dan 89 laserincidenten gemeld. In 2009 waren het er nog maar vijf.
De luchthaven die het meest last heeft van het fenomeen, is Zaventem, waar vorig jaar 34 piloten een laserpen-incident meldden. In Charleroi liepen er 19 meldingen binnen, in Luik 12, in Oostende 7 en in Deurne 3. Daarnaast werden nog vijf incidenten buiten een luchthaven gemeld. En maar liefst negen keer was een politiehelikopter het doelwit.
'Levensgevaarlijk', zegt staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe, die de toename zowel aan de eigenlijke trend als aan de betere registratie van de incidenten toeschrijft. 'Tot nu toe werd bij geen enkel incident de veiligheid van de passagiers in gevaar gebracht. We willen dat vooral zo houden.'
Alle piloten kregen daarom een waarschuwingsbrief. Ook verschillende lokale politiekorpsen zullen een brief krijgen met daarin de vraag om in de buurt van de luchthavens extra aandachtig te zijn voor mensen die met een laserpen rondlopen. Om de daders te vatten, worden zelfs de grote middelen ingezet: 'Als het nodig is, mag de federale politie met een helikopter uitrukken.'
Het Directoraat-generaal van de Luchtvaart opende intussen al een onderzoek naar de 89 incidenten van vorig jaar. Tot een veroordeling is het nog niet gekomen. Reden: de daders zijn zelden of nooit bekend. 'Maar op het moedwillig in gevaar brengen van honderden levens staan celstraffen van tien tot dertig jaar', waarschuwt Schouppe.
'Ik vermoed dat de meeste daders niet beseffen hoe gevaarlijk het is om zo'n straal op een cockpit te richten', zegt Luc Blendeman van het Directoraat-generaal Luchtvaart. 'Een korte flits kan soms al genoeg zijn om iemand tijdelijk te verblinden. Maar sommige lasers zijn zo krachtig dat ze voor permanente schade kunnen zorgen.'
Tot nu toe veroorzaakte de lasertrend nog geen ongelukken. 'Maar we kunnen maar beter voorkomen dan genezen', klinkt het.
-------------------------
Commentaar op die laser-pennen waar begot niemand nog van had gehoord : Schouppe is toch mooi weer in beeld geweest, nietwaar! Kijk, mensen, de boodschap is duidelijk : wij van de CVP besturen GOED het land ; we blijven kalm en waakzaam ; het land is bij ons in goede handen.
Ja? Als er nu maar geen slapende honden zijn wakker gemaakt, Mr Schoppen-Boer! Neen, niet om de Paus aan te vallen, maar om de omzet van laser-pennen drastisch de hoogte in te jagen. Die zijn goedkoper dan nintriet of om het even welk plofstof, handiger in het gebruik, en minsterns even spectaculair in de uitwerking.
Als morgen de vliegtuigen als dode vogels uit de lucht vallen, zal men niet ver moeten zoeken naar de daders. Die leven gewoon onder ons en hebben niet eens een commando-training in Afghanistan moeten ondergaan.
Het artikel (hieronder) in De Morgen, verschenen halverweg de namiddag op hun elektronische bladzijde (gratis en dus in verhouding met de kwaliteit) heb ik al 5 x herlezen, maar het blijft er staan : Antwerpen dreigt het OCMW van de wereld te worden.
Dan ben ik beginnen zoeken in het personeelsbestand van het Vlaams Belang Antwerpen. Want ik dacht : die Marco Laenens moet toch iemand zijn die op de loonlijst staat van het Vlaams Belang, want dat wat hij vertelt is een slogan van El Cid. Woordelijk! Noch min noch meer!
Maar neen! Ik kreeg alleen de Bruno aan de lijn, die het ook een vorstelijke grap (let op het verheven taalgebruik van de Voorzitter) vond. Alleen toen ik hem opmerkte, dat het resultaat
(de minstens 20.000 leeflonen : een socialistisch ambtenaar verzwijgt altijd ¾ van de boodschap als die negatief zou overkomen!)
ook vorstelijk was, hoorde ik hem bezig met het rekenmachientje waarmee normaal de peilingen worden herberekend.
Geacht Lid, sprak toen de Voorzitter, want dat ben ik : een van de 11.000 aan boord gebleven getrouwen dat betekent, à 2.000 de kop alles inclusief, ook de percentjes, dat er maandelijks 40 miljoen aan caritas wordt uitgegeven! Te vermenigvuldigen met het oude omrekeningsgetal 40,3399 zou dat bijna Bef 161,5 miljoen zijn, op jaarbasis zou dat - clic het ding heeft het opgegeven.Wij hebben nooit zo geen getallen nodig bij ons .
Zuster Monica Deconinck, de bazin van de Antwerpse liefdadigheid, was uithuizig, zei men mij aan de telefoon. Op bezoek bij de Basis H.K.H. Elisabeth aan de Zuidpool. Om afkoeling te zoeken.
Ik zie mij bijaldien verplicht om keet te schoppen. Om de heel eenvoudige reden dat t Stad dat geld niet heeft en ik mij persoonlijk daarvoor aangesproken voel. Omdat we dus leven, net als Kadafi, op een tijdbom. Die vroeg of laat maar zal ontmijnd kunnen worden, met van die speelgoed-dingetjes uit de FN-fabrieken. Wat een mes zou zijn dat snijdt aan twee kanten : de OCMW-theasauriën van al onze steden opgelost, en de Waalse tewerkstelling gered. Want : wat heeft Kadafi dat wij niet hebben?
------------------------------
"Antwerpen dreigt het OCMW van de wereld te worden"
Het aantal steundossiers bij het OCMW van Antwerpen is het voorbije half jaar lichtjes gedaald. Dat is echter niet het geval voor steuntrekkenden met een speciaal verblijfsstatuut. Het gaat daarbij vooral om geregulariseerde illegalen. Dat zegt Marco Laenens, vice-voorzitter van het OCMW Antwerpen.
Sinds het record van mei 2010 (7.890 dossiers) is er een lichte daling merkbaar van het aantal steuntrekkenden. Volgens de meest recente cijfers zou het nog gaan om 7.682 mensen. "We hebben de indruk dat we de zwaarste gevolgen van de economische crisis achter de rug hebben", aldus Laenens.
Die daling gaat echter niet op voor steuntrekkers met een speciaal verblijfsstatuut. In september 2009 waren ongeveer de helft van alle klanten in die situatie. Ruim een jaar later gaat het om bijna twee derde (64 procent). Dat is een stijging met 1.193 dossiers. Het grootste deel van die nieuwe klanten zijn personen die geregulariseerd werden. De speciale regularisatiemaatregel van 2009 alleen al is goed 831 nieuwe dossiers, ofwel 10,8 procent van het geheel.
Laenens ziet het somber in: "Antwerpen dreigt steeds meer het OCMW van heel de wereld te worden. Ik vraag me af hoe lang we dit nog financieel kunnen volhouden".
Ook het aantal dossiers van erkende vluchtelingen en asielzoekers met subsidiaire bescherming is gestegen. Enkel wat betreft gezinshereniging valt er een dalende trend waar te nemen. Laenens beklemtoont overigens dat het OCMW "erg streng deze nieuwe dossiers beoordeelt". (belga/sps
---------------------------
Let wel :
Een beetje zoals de AVRO-cartoon (nu verwijderd) waarop, ingevolgde de rabauw-dorpen waarover Geert Wilders het had, met effenaf holocaust-tekeningen, bedoel ik hier dat die FN-speelgoedjes ook perfect kunnen gebruikt worden om te gooien ipv te schieten.
Deze inleiding in West Vlaams puur natuur. Is enkel verstaanbaar mits half-luid geleezen.
Zet U, zei Peetre Waltre Pauli, en smoort ê pûpe van uzze besen toebak. Jis van de vô nietten en tkost geen roste klûte ..
t Is van de vô nietten, lik olles bie de Sosjaliesten. We zullnt wieder wel betoalen, hé!
Os de Lewie niedig is, kanter nietten zin, en niedig isten, weije!
In Holland goan zin moaten achterût lik de blaoten die waaoin en ie vreest van t zeifste loaken ê broek voor zinzelven te noaste joare .
Latnem los en scheurt joen puste, anders deelje van de brokkn!
----------------------------------
Eeuwenoud, springlevend: Hollandse hutsepot
25/02/11, 07u07
De column - of liever: monoloog - van de Leuvense burgemeester, minister van staat en grand old man van het Vlaamse socialisme verschijnt wekelijks op vrijdag. Louis Tobback spreekt, Walter Pauli tekent op.
·Men zet de poppetjes op de plaats van de ideeën, en stemt voor de poppetjes. Vandaag hij, morgen zij.
"Volgende week woensdag verkiest Nederland de Provinciale Staten, hun 'provincieraden'. Maar omdat in het Nederlandse systeem die Provinciale Staten vervolgens de 'Eerste Kamer' - hun 'senaat' - aanduiden, stemt men eigenlijk voor de Eerste Kamer. De regeerbaarheid van hun systeem hangt er zelfs van af.
"Om het centrumrechtse beleid - in Nederland weinig centrum en erg rechts - te kunnen voeren, is minister-president Rutte niet alleen afhankelijk van zijn VVD-CDA-meerderheid in de Tweede Kamer, met gedoogsteun van Wilders, of all people, maar ook van een meerderheid in de Eerste Kamer, omdat daar zijn belangrijke wetsvoorstellen moeten passeren (1). En dus worden de provincieraadsverkiezingen bepalend voor de politieke stabiliteit in Nederland. Als ik de peilingen moet geloven, is de kans reëel dat het 'gedoogkabinet' géén meerderheid haalt in de Eerste Kamer. Als dat zo zou zijn, is de kans groot dat Nederland compleet onbestuurbaar wordt. Nog onbestuurbaarder dan België. Zo zie je maar in wat voor hutsepot dat land zit (3).
"De 'stemming' in Nederland is namelijk omgeslagen: volgens de peilingen stemt de kiezer volgende week anders dan vorig jaar in mei voor de Tweede Kamer. De kiezer als vrij rondzwevend elektron. Dat is geen Nederlands fenomeen. Gisteren waren ze zeer voor Obama en vandaag zijn ze eerder tegen (5). Die daalt, die stijgt, naar de smaak van de dag. Het enige aandeel dat altijd stijgt is dat van peiler Maurice de Hond.
"Opgejaagd door de peilingen passen de politici hun boodschap aan aan een kiezer die eigenlijk niet weet wat hij echt wil, maar die door de snel wisselende boodschap van de politici nog eens in zijn overtuiging versterkt wordt dat hij geen verstandige burger meer is als hij niet voortdurend wisselt van partij. De liberaal Rutte is nu ineens bereid om de abortuswet te verstrengen (2). Is dat een modernisering van zijn liberale overtuigingen? Of zou het niet eerder een opening zijn naar die godvrezende protestanten van de Staatkundig Gereformeerde Partij? Stel dat zijn 'gedoogcoalitie' wat zetels te kort komt, dan is Rutte bij dat groepje al wat aanvaardbaar om er eventueel een akkoord mee af te sluiten.
"De wispelturigheid van de kiezer, de fragmentatie van het kiezerskorps ligt aan de basis van de politieke versnippering. En dat leidt stilaan tot een groeiende vorm van onbestuurbaarheid: in Nederland, in België, in Groot-Brittannië, zelfs in Duitsland (4). Daar hebben de regionale verkiezingen voortdurend nationale impact. Het volstaat dat Olaf Scholz (SPD) in Hamburg de deelstaatverkiezingen wint, of hij wordt prompt uitgeroepen tot kandidaat-kanselier. Niet door hemzelf, maar door tv-zenders ZDF en ARD: die voorspellen trouwens meteen ambras in de SPD, laten partijleiders Steinmeier en Gabriel alvast weten dat ze wellicht moeten opkrassen voor de nieuwe sterke man. Maar stel dat volgende week een andere SPD'er wint in Baden-Württemberg, dan heb je zogezegd al direct een intern gevecht.
"In een normale representatieve democratie geeft de kiezer het vertrouwen aan een partij en een politicus. Terecht of onterecht: ik heb het altijd onterecht gevonden dat zo veel kiezers hun vertrouwen gaven aan de CVP, en dat gevoelen was wellicht wederzijds. Maar achter die partijen zat een ideologie, een verzameling van standpunten. En daarbovenop kon een populaire politicus een supplementair verschil maken, zoals in Hamburg destijds Helmut Schmidt vermocht. Vandaag is dat niet meer zo. Hoe verheugend de uitslag in Hamburg ook voor socialisten mag zijn: je weet dat het los zand is. Want de kiezer stemde niet voor de SPD, maar voor Scholz. Of toch tenminste voor veertien dagen. Hij gaf wel zijn stem, maar amper zijn vertrouwen. Want binnen twee weken heeft ook Scholz iets gedaan wat wel in het programma stond, maar de individuele kiezer niet goed uitkomt. Dan is het weg met Scholz. Men heeft de poppetjes op de plaats van de ideeën gezet, en stemt voor de poppetjes. Vandaag hij, morgen zij. En de kiezer fragmenteert de vertegenwoordiging. In Nederland moeten ze nu over links al met vijf zijn en over rechts met drieën voor een regering. En zo krijg je een stuurloze kamer, waar men honderden dagen nodig heeft om tot een wankele meerderheid te komen. De kiezer veroorzaakt de onbestuurbaarheid van zijn eigen land
------------------------------------
Voor de vermelding SCHOOLMEESTERTJE moet ikmij helaas beroepen op mijn toch wel hier en daar falend geheugen. Wie zoals ik, geniet van een gezegende ouderdom, zal de beginjaren van die nerveuze moeial met een half-Mongools gezicht en die schorre stem nieet gauw vergeten. In elk debat op TV, waar hij toen alleen zichzelf zat, stond en liep te vertegenwoordigden, sneed hij rechtspringend en wild om zich heen slaand iedereen het woord af om zelf te kunnen schitteren. Iedereen zweeg toen, beschaamd om zoveel onbeschoftheid van die protégé, en wachtte tot de storm was uitgeraasd om dan, na de onderbreking, op het eigenlijke onderwerp terug te komen waar de zot zo grandioos naast was gaan pleiten. Als het debat ging over maatregelen tegen de wateroverlast, begon die over het vriesweer te razen. En als het debat ging over vorstschade, dan stak die een redevoering af van een half uur over de bedreigde diersoorten op de Zuidpool. Om het even waarover het debat ging, Lewie peroreerde wat hij voordien van buiten had geleerd. Klonk het niet, zo botste het. En botsen deed het altijd. Zo is die man er gekomen! Al botsen!
Hij botste zelfs zodanig goed, dat hij zich er uit botste toen bleek dat hij voor zijn partij 1.000.000 Befkes Agusta-smeergeld, neen, niet had verduisterd, maar deze onder de vorm van kaartenverkoop van 2 x 500.000 op 2 verschillende data in de partijkas had gebracht. Klopt, zei Karel Van Miert, die later in de pruimentijd en voor hij kon spreken, zou doodvallen uit zijn kersenboom, ons Carla steekt daar haar handen voor in het vuur. Haar handen, maar ook het geld, zei Franky Boy, voor hij in Oxford wijsdom ging opdoen .
Carla, die nochtans hele potten boter op het hoofd had, werd later zo goed als ongemoeid gelaten door de Rechtbank, want zij had gedreigd dat, als zij moest hangen, de hele SP dan met haar zou hangen
De SP overleefde, maar Willy Claes niet! De 2 miljoen Bekens die de speirders op zijn zolder vonden, waren verdorie de zwarte kas van zijnMadame, die op haar voorziende was tegen de dag dat Willy haar zou verlaten .Ook dààr wist ie dus nix van, en van alles waarvan hij ooit geweten had, wist hij ook niets meer want hij was het vergeten. Glad vergeten! Zo glad als zijn glad naar achteren gekamd haar!
En de paljas van zon partij zou in zijn oude dag nu nijdig zijn, dat de mensen anders zijn gaan denken! Al moet ik toegeven, dat ie toch kwaliteiten moeten hebben, meer dan ondergetekende, anders zou hij geen Burgemeester geworden zijn van Leuven. Met een portemonnaie in verhouding, dat spreekt!
----------------------------------------
(1)Wat voor gecrispeerd idee over een land besturen is me dat! Onze vriend Lewie laat uitschijnen dat, als Linx niet mag meespelen, dat zij dus daar gesplaatst zijn om de boel te saboteren! De brave burger is zo naïef te denken dat eenieder die verkozen wordt om het Land te (helpen) besturen, dat ook doet. In eer en geweten en zelfs als goed huisvader. Maar ja, dat zijn begrippen die in een post-Marxistische code niet thuishoren!
(2) Neen, Lewie, dat is gewoon een reflex van het gezond verstand, nu de druk van de Linxe Kerk voor al die ethische oplossingen van niet bestaande problemen voorgoed verdwenen is. Dat zulks in de smaak valt van alle Christenen is normaal. Om eerlijk te zijn, hebben wij in meerderheid altijd last gehad met het bloederig gedoe van kindermoord in de moederschoot. Dat is, net als euthanasie, gewoon tegen de natuurwetten, die zeggen Gij zult niet doden. Dat de straffen voor zoiets niet uitblijven, zien we (als een emanente gerechtigheid, weet U) in de chaotische bevolkingsaangroei, waar men de gedode kinderen moet vervangen door ingevoerde medemensen uit alle mogelijke landen van de planeet.
(3) Is hier weggelaten, door de schuld van die vuile populist Geert Wilders, de duivel hale hem. Net zoals in België, dat onbestuurbaar is door Bart De Wever en die bende Vlaams Nationalisten van het Vlaams Belang, die niet meer willen toegeven aan onze lieftallige Franstalige socialistische vrienden die ervoor zorgen dat wij ook in de vleespotten geraken .veellanger dan onze houdbaarheidsdatum.
(4) Weer mis Lewie! Die Linxe importsoep van vreemdelingen komt de mensen de strot uit En het eeuwig potverteren, ziet U! De mensen zien ook wel in dat de bomen niet tot in de hemel groeien!
(5) Lewie! Lewie! Lewie toch! Jullie hebben eerst die man (Mohbama) de hemel in geprezen, daar waar de mensen reeds vanaf de eerste maanden inzagen dat zij werden voor gelogen .
Liegen, Lewie, is altijd ergens goed voor. Er is maar één nadeel : het blijft niet duren.
Zie blog http://frankvanheckevb.skynetblogs.be/ (*)
---------------------------
Willen we met zijn allen beginnen een kaarsje branden voor ons Rozeke? Ze moet nog niet goed en wel aangekomen zijn Hierboven, of ze doet al een eerste mirakel. Dat doet ze door de geest te verlichten van Peter Casteels (zie hieronder) die via een zijdelingse opmerking BDW een tik verkoopt om vooral zichzelf te blijven, de man die in de Antwerpse kathedraal in zijn ziel liet kijken.
Men zou zich inderdaad de vraag moeten stellen of politici wel degelijk mensen zijn die altijd en overal ook een ziel hebben!
De klok tikt en de compromissen ook.
Zij, separatisten? Neen hoor! Geen separas, maar wel .Tistens!
Men kan het met de door de N-VA vooruitgeschoven waarden grondig oneens zijn, maar dit verschil van mening ommunten tot een pseudogeschil waarin een essentialistische bepaling van politiek als verantwoordelijk handelen per definitie de doorslag geeft, is intellectueel oneerlijk, concludeert socioloog Rudi Laermans zaterdag in een essay in De Standaard. Waar komt dat in hemelsnaam vandaan, vraagt Peter Casteels zich af.
Laermans wrijft commentatoren die N-VA een gebrek aan verantwoordelijkheidszin verwijten, een onjuist begrip van democratie aan. Om daar toe te komen moet hij vooraleerst veronderstellen dat deze sujetten zover gaan de houding van N-VA ondemocratisch te noemen. Hij haalt geen enkel concreet citaat aan, maar borduurt daar het hele stuk op verder.
Of iemand het nu ooit beweerd heeft of niet, de lezer zal geweten hebben dat het niet klopt. Een partij die haar idealen prefereert boven pragmatische machtspolitiek, heeft evenveel democratische legitimiteit als een partij die staat te springen om compromissen te sluiten. Dat u daar niet aan twijfelt.
Om deze stelling luister bij te zetten haalt Laermans het onderscheid van Max Weber tussen verantwoordelijkheidspolitiek en overtuigingspolitiek aan. Eigenlijk is daar geen behoefte aan. Je hoeft je niet achter een Duitser te verschansen om deze slag thuis te halen. Voor de aardigheid geef ik een voorbeeld.
In Nederland zit de Partij voor de Dieren met twee Kamerleden in het parlement. Die partij toonde op geen enkele moment enige interesse voor machtsdeelname, maar doet bijzonder zinvol werk voor de democratie als geheel. Ze maakt dierenleed tot onderwerp van gesprek in een assemblee waar dat thema zonder haar aanwezigheid waarschijnlijk onbesproken zou blijven. Men kan het met de door de Partij voor de Dieren vooruitgeschoven waarden grondig oneens zijn, maar zelfs als intellectuele denkoefening zijn de debatten die de partij afdwingt zinvol.
Een vergelijking tussen de PvdD en N-VA zou noch Marianne Thieme noch Bart De Wever vrolijk stemmen. Er is bovendien geen beginnen aan, omdat de verschillen veel talrijker zijn dan de gelijkenissen. De ene is marginaal en de andere heet incontournable, maar vooral een fout in het essay van Laermans maakt het een en ander duidelijk.
Hij gaat er vanuit dat N-VA een waarde als Vlaamse onafhankelijkheid aanhangt. Dat klopt enkel wanneer je het beginselprogramma van de partij als uitgangspunt neemt. In het verkiezingsprogramma uit 2010 staat daarentegen: Dit verkiezingsprogramma wil de staatsstructuur in overeenstemming brengen met de confederale realiteit van het federale bestuur op het terrein. Daarom mocht niemand hen separatisten noemen.
N-VA kondigde nog voor een enkele kiezer er in was geslaagd zijn stem uit te brengen een compromis aan met andere partijen. De partij stemde haar communautair programma gelijk met dat van CD&V en open VLD. Bovendien was Bart De Wever de eerste die na de verkiezingen een opdracht kreeg van de koning. Er wordt vaak gedaan alsof die man daar zelf over gaat, maar zon opdracht krijg je niet als je aankondigt enkel aan politiek te doen om je overtuiging uit te dragen.
Acht maanden na de verkiezingen zit N-VA nog steeds aan de onderhandelingstafel. Er ligt maar weinig op die tafel waar overeenstemming over werd bereikt, maar de partij laat geen kans onbenut om zichzelf compromisbereid te noemen. Als Bart De Wever langs mag bij Terzake, doet hij geenszins aan overtuigingspolitiek maar stelt hij zichzelf voor als de verdediger van een eerbaar akkoord voor alle partijen. Ben Weyts vatte deze partijtactiek samen door zichzelf een tijdje geleden in De Zevende Dag superconstructief te noemen.
Het lijkt allemaal een beetje aan Rudi Laermans voorbij te zijn gegaan. Voor wie wel heeft opgelet, komt zijn laatste observatie daarom des te onverwachter. Hij ziet de tandem CD&V/N-VA nog steeds aan het werk, waarbij de christendemocraten verantwoordelijkheidspolitiek bedrijven en de nationalisten aan overtuigingspolitiek doen. Ik wil me niet uitlaten over welke strategie CD&V tegenwoordig hanteert (ik zou het niet weten), maar N-VA verengen tot een club dogmatische hardliners zou intellectueel kei-oneerlijk zijn.
Zoals aangetoond probeert de partij niet enkel een staatsdragend en verantwoordelijk imago te capteren, maar als coalitiepartner in de Vlaamse regering bewijst ze overtuigend niet enkel geïnteresseerd te zijn in haar eigen fantasieën. Dat neemt niet weg dat zij zich momenteel in de federale onderhandelingen als zodanig lijkt op te stellen. Zolang N-VA, in tegenstelling daarmee, zelf beweert een politiek compromis na te streven, houdt het meer dan steek om haar te wijzen op de verantwoordelijkheidszin die daarvoor nodig is.
(*) Ik heb die foto een kwart slag gedraaid want in feite lag MRM zwaar ziek te bed in het hospitaal, waar haar zus een pruiken-pas sessie had ingericht. Een goeie week later ging ze ter ziele. Moeilijk te geloven, maar zo kennen we haar.
------------------------
Slot op de deur.
Kijk beste mensen, BDW is groot genoeg om op zichzelf te passen. Maar hoe meer hij zich aanschurkt bij de Tjeven, hoe meer hij zijn ware ambitie bloot geeft : het Schoon Verdiep, een mooi pensioen en later een van de vele nieuwe cut-and-close tunnels die naar hem zullen genoemd worden..
Omdat zijn rol van Top Flamingant zou overgenomen worden door het Vlaams Belang, mogen er geen verkiezingen komen en zal Leterme III straks als een voldongen feit over ons nederdalen. Vlaanderens uur zal weer verstreken zijn .
Dat komt er van, als onze politici als schoothondjes bijlessen Frans moeten nemen, en zij biddend en stamelend aan de poort blijven staan.
Waarheen het leidt wanneer in naam van de grenzeloze vrijheid van godsdienst wordt ingegaan op steeds meer eisen van Mohammedanen, is te zien aan een actueel voorbeeld in Spanje: Nog meer eisen! Nog meer sharia!
In de Catalonische stad Lleida eisen de islamitische verenigingen nu dat met onmiddellijke ingang alle honden uit het openbaar vervoer en ook uit de overwegend door Mohammedanen bewoonde stadswijken worden verbannen.
Een dienovereenkomstige aanvraag aan het stadsbestuur hebben ze al ingediend. Honden gelden voor Mohammedanen als »onreine dieren«, zwarte honden gelden zelfs als »shaitan« (duivels). Zwarte honden mogen islamconform in principe altijd gedood worden. Daarom vonden er in Turkije ook steeds opnieuw massale slachtingen van honden plaats, die daarna in massagraven werden begraven.
In Lleida beweren de daar wonende Mohammedanen, dat de aanwezigheid van honden in hun stad »hun religievrijheid zou beperken en hen het onmogelijk zou maken om volgens de richtlijnen van de koran te leven«. Daarom zouden ze weg moeten.
Ook hier in het land weigeren steeds meer islamitische taxichauffeurs om honden mee te nemen, ja, zelfs blindengeleidehonden laat men staan.
Weet U, er is iets in de lucht ddie maakt dat die twee, Muzelmannen en honden, elkaar niet kunnen luchten Bewijs : de eigen herdershonden.
Eerst lichtten zijn trouwe hondenogen lachend op, toen hij de dubbele bodem van Baasjes titel (hierboven) door had. Maar dan vielen zijn blikken op de plaats des onheils, vermeld in de tweede titel : Spanje!
De reconquista is dus tevergeefs geweest, ze zijn terug! Eerst in Spanje, dan in Griekenland, en daartussen ligt het rijke Italië, met Rome als hoofdstad der Christenheid van het Westelijk Rijk. In 1483 veroverden zij reeds het Oostelijk Rijk, met het rijke Constantinopel, de stad van Constantijn de Grote, thans Istanbul aan de Bosporus. Zij verbouwden de Aya Sofya (De heilige Wisjheid) van Christelijke Basiliek tot moskee, zoals ze willen doen met de Sint Pieter in Rome
Onze Nero, een uit de kluiten gewassen Duitse Herder, zoals U weet, is daar juist zachtjes jankend en met ingetrokken staart naar buiten gegaan, om bovenstaand bericht over zijn Spaanse lotgenoten door te geven aan zijn twee broers. Normaal begroeten die drie elkaar, na elke korte afwezigheid, door luid blaffend als om prijs tegen elkaar op te springen. Normaal ook draaien ze eerst uitdagend rond elkaar met opgestoken staarten, als gekrulde vlaggen, om vervolgens lijk 3 cavaleriepaarden in volle galop rond het huis te stormen. Nu hebben ze die ceremonie overgeslagen, en liggen naast elkaar met de tong uit hun bek, naar binnen te kijken. Afwachtend.
Ja, ik weet het! Dat zijn pas echte racisten!
Dat hebben we zien groeien van toen ze nog heel klein waren en hebben het niet kunnen voorkomen.
Het zit zo. Op de wekelijkse dinsdagmarkt, waar ze toen wel eens mee mochten, tot groot jolijt van de Italiaanse mamas die bijna vochten om die teddybeertjes die amper boven hun pootjes uitkwamen, te mogen knuffelen. Tot die ene gesluierde gestalte zich geschrokken uit de voeten miek. Zij had de puppys gezien (geroken?) maar de puppys eerst haar niet. Tot hun scherpe reukzin de vrouw toch nog inhaalde en zij, amper een vuist hoog, persé luid blaffend wilden gaan aanvallen.
Stel U voor : die ene Madam (Ja? Ze had geen bommengordel, want we zagen haar nadien toch nog terug) die we een zeldzame keer daar op die plaats zagen, deed geen vlieg kwaad, al liep ze als een donkere schim tussen de menigte.
Sindsdien vlucht ze ons, zelfs met de blikken, ook als we geen hond mee hebben. Want ondertussen zijn we slimmer geworden : zij kunnen niet meer overal mee. Wel in de dorpjes, maar niet meer in de steden, waar zoals overal elders in Europa, dompelaars bij de vleet rondlopen.
Dat komt (die rustige dorpjes) omdat wij leven in een verarmde bergstreek in Midden Italië, waar de mensen amper eten hebben voor zichzelf en dus nog vriendelijk voor elkaar zijn gebleven. Uren in het rond is er geen industrie en we zien op de Lilliput-akkertjes de keuterboertjes hun aardappelen oogsten zoals op een schilderij van Millet. OCMW heet hier nog altijd caritas. Neen, hier is uren in t rond geen melk noch honing te vinden. Alleen zure landwijn, en olijfolie die geen aftrek vinden bij de kopers en daarom maar aangewend worden voor eigen gebruik.
Ik geloof nooit dat er voor asiel manager een groot diploma vereist is. Hoogstens dat van Lager Onderwijs. De juiste partijkaart daarentegen .
Dat de man toevallig De Roo heet, is louter toevallig. Het had evengoed De Blauwe, of De Gele kunnen zijn. Wie weet zijn dat niet resp. de namen van zijn vrouw en van zijn maîtresse Een mens moet vooruitziende kunnen zijn in het leven!
----------------------------------------
"België moet zich voorbereiden op vluchtelingenstroom"
In De Morgen
Asielmanager Peter De Roo roept de federale regering op om dringend werk te maken van een apart statuut en aparte opvangcentra voor de oorlogsvluchtelingen uit het Midden-Oosten. Anders, zo waarschuwt hij, dreigen er weer dwangsommen voor de overheid.
Het aparte statuut moet ervoor zorgen dat deze Libische of Tunesische vluchtelingen het hele asielsysteem niet uit balans brengen. De oude kazernes van Ans, Baronville en Diest lijken de asielmanager het meest geschikt als tijdelijke opvangcentra voor deze vluchtelingen.
Eerder werden er al vier kazernes omgeturnd tot noodopvangcentra voor 'gewone' asielzoekers. De ministerraad zou de verwachte toestroom van deze vluchtelingen vandaag bespreken
---------------------------------------
Toelichting
Een leven als in Abrahams schoot : is een uitdrukking die nauw verwant is met leven in een land van melk en honing. Enfin, als er ooit geen melk meer moest zijn, al de koeien opgegeten zijn, en als ook de honing schaarser wordt, dan voeren we dat alles toch gewoon in van elders? Dan staan we voor de keuze : geld lenen om te betalen, of helemaal niet betalen. Als we geld lenen moeten we dat ook terugbetalen.
En daar begint het schoentje te wringen .
We mogen de dingen echter niet generaliseren. Deze Meneer De Roo zit boordevol compassie (net als wij), want deze keer gaat het niet om gewone vluchtelingen (economische en/of criminele) maar om oorlogsvluchtelingen. Het probleem is echter dat die dezelfde boodschap zullen aanhouden : Jy suis, jy reste .en dus zal het schoentje toch beginnen wringen
Ik heb lang getwijfeld of het nog wel zin had, om dag op dag 8 dagen na Valentijn, op deze nieuwerwetse feestdag terug te komen. Omdat ik niet wil dat er iets van weer eens een pas ontdekt nieuw talent van BDFW zou verloren gaan, doe ik het toch. De man is onuitputtelijk en heeft daarenboven een hart van goud. Dat schrijf ik, nog altijd diep onder de indruk van de rouwplechtigheid van Marie Rose Morel. Als hij daar tenminste stond als mens, en niet al tactisch politicus.
Dat, met dergelijk analytisch verstand de man er niet in slaagt om de Belgische Rebus ùet zijn partijstandpunt te verzoeken, ligt m.i. niet aan hem, maar aan die verdomde egoïsten van Francofonen. We moeten die met zijn allen een lesje leren. Liefst in de zin zoals Mter Vic Van Aelst bedoelde : we willen best overeenkomen, op voorwaarde dat ze eindelijk correct en fatsoenlijk worden!
Uit al die lof op deze blog voor BDW mag nu niet besloten worden, dat ik het Vlaams Belang verloochen. Integendeel zelf. Bart doet het alleen veel pragmatieker dan de onzen Enfin, nu het cordon op apegapen ligt, is ineens veel mogelijk geworden.
Bart : ook toevallig dat U inspiratie had op dezelfde dag die meteen haar laatste was .Wie weet was ze niet over Uw schouder al aan het meelezen .
Valentijn
8 februari 2011
Zelf begin ik die dag met een bezoek aan de tandarts om een gaatje te vullen, maar voor de romantische zielen onder ons is het volgende maandag Valentijn. Wie vatbaar is voor zeemzoeterigheid, of er minstens zijn afkeer voor kan verbergen, kan zich dan onder lichte commerciële druk uitleven met dinertjes, kaartjes, hartjes, beertjes of gedichtjes.
Sint-Valentijn is nu eenmaal de katholieke patroonheilige van de geliefden. Alleen, hij is dat niet altijd geweest. Hij werd tot de Middeleeuwen niet eens in verband gebracht met de liefde. De link kwam er pas in de 14de eeuw dankzij het gedicht 'Parlement of Foules' van Geoffrey Chaucer. De auteur had wel 2 mei in plaats van 14 februari in gedachten, maar dat tot daar toe. Maar zijn dichterlijke ode was helemaal niet gewijd aan een gebeurtenis die we vandaag nog als liefdevol zouden beschouwen. Chaucer zong de lof van het gearrangeerde huwelijk tussen Richard II van Engeland met Anne van Bohemen, dat niet zozeer plaatsvond omdat die twee gek waren op elkaar dan wel om in het kader van de Honderdjarige Oorlog een strategische band te smeden tussen Engeland en het Heilige Roomse Rijk.
Onze opvatting van de ware liefde is dan ook nog niet zo oud en alles behalve universeel, al heeft ze dankzij de dominantie van de westerse cultuurproductie wel die pretentie gekregen. Het idee dat er één unieke zielsverwant bestaat die de sleutel heeft tot levenslang geluk behoort voor zeer veel aardbewoners nog steeds tot de sprookjeswereld. Voor hen blijft het huwelijk wat het ook voor ons eeuwenlang is geweest: een verbintenis gebaseerd op socio-economische overwegingen. De adel trouwde om strategische redenen, boeren in functie van het grondbezit en arbeiders als alliantie in de strijd tegen de armoede.
Natuurlijk bestond eerder al wel de middeleeuwse hoofsheid, een literaire stijlfiguur waarmee men de geheime liefde tussen een man en een onbereikbare vrouw beschreef in een gespiritualiseerde erotiek. Verhalen zoals dat van Lancelot en Guinevere of van Tristan en Isolde, die niet bedoeld waren als realistische liefdesverhalen en die bovendien baadden in kommer en kwel. Ze borduurden voort op de klassieke traditie van Ovidius' Pyramus en Thisbe, die ook na de Middeleeuwen navolging kende, zoals in Shakespeares Romeo and Juliet.
Pas in de periode van de Romantiek ging men sentimentaliteit, emotie en introspectie als realistische ingrediënten beschouwen van de echte liefde. Toen ontstond het romantische ideaal. In Die Leiden des jungen Werthers beschrijft Goethe hoe het hoofdpersonage tot over de oren verliefd is op de mooie Lotte. Zij is echter verloofd met de elf jaar oudere Albert en treedt met hem in het huwelijk. Werther kiest daarop voor zelfmoord boven een ondraaglijk, levenslang ongeluk. Goethes meesterwerk werd een bestseller die in heel Europa zelfmoorden uit liefdesverdriet uitlokte. Het romantisch ideaal verspreidde zich razendsnel. Het sloot naadloos aan bij de christelijke huwelijksmoraliteit door aan de liefde een sacraal karakter te geven dat het huwelijk hielp optillen van een sociale conventie tot een goddelijk gebeuren. Het was ook de perfecte verzinnebeelding van de liefde voor de opkomende burgerij die het materieel goed genoeg had om een relatief vrije partnerkeuze mogelijk te maken. Het idee van de ware liefde hielp de rijkere burger om de banale realiteit van het huwelijk weg te moffelen.
Tot we in de tweede helft van de 20ste eeuw allemaal rijk genoeg werden om het romantisch ideaal na te streven in ons liefdesleven. Trouwen uit andere overwegingen vinden we sindsdien steeds meer een mensonwaardig lot. De illusie werd werkelijkheid. Of toch niet. Want sinds we rijk genoeg geworden zijn om de ware liefde levenslang als ideaalbeeld na te streven, worden er jaarlijks bijna evenveel huwelijken ontbonden als gesloten. Het romantisch ideaal is vaker de grond om relaties te beëindigen dan om er te beginnen. Duurzame relaties blijven nochtans voor onze samenleving van cruciaal belang. Ze zijn de basis voor investeringen in huizen, ze houden de consumptie op peil en zorgen via spaargeld voor kapitaalaccumulatie. Toegegeven, niet direct de meest romantische overwegingen, maar misschien toch voldoende grond om onze culturele opvattingen over het romantisch ideaal wat bij te stellen. Naast het rozenpad met een strijkorkestje op de achtergrond, dat we zo goed kennen uit de Amerikaanse films, kunnen mensen beter ook weerbaar gemaakt worden voor gevoelens van twijfel, ontgoocheling en sleur die duurzame relaties bijwijlen met zich meebrengen. Gelukkig moet vandaag niemand nog het ongelukkig huwelijk doorstaan dat Willem Elsschot zo gruwelijk precies heeft beschreven, maar een beetje realisme is allicht toch beter dan het kleffe gedoe rond Valentijn
Waarom zwijgen jullie? Godsdienstvrijheid is geen eenrichtingverkeer! Mensenrechten behouden
In Egypte, Irak, Iran, Turkije, Nigeria, Pakistan, Afghanistan en elders
Oproep tot een grote demonstratie in Frankfurt!
Ondergetekende werd door de organisatie verzocht om onderstaande tekst te verspreiden op Nederlandse weblogs en internetfora:
Onder dit motto roepen op zaterdag 12 maart 2011 de Jonge Aramese Unie, de Koptische gemeenten in Duitsland, de Federatie van de Arameeërs in Duitsland, de Aramese mensenrechtenbeweging in Nederland en meerdere bekende mensenrechtenorganisaties en christelijke hulporganisaties tot een grote demonstratie in Frankfurt op.
De demonstratie begint om 13.00 uur op het plein voor het hoofdstation en eindigt met een manifestatie om ongeveer 16.00 uur voor de Katharinenkerk. De demonstratie wordt georganiseerd door de supraconfessionele beweging »Hemel boven Frankfurt«.
De veroorzaker van de protestmars is de aanhoudende golf van geweld en onderdrukking van Koptische, Aramese, Iraanse en Nigeriaanse christenen, die met de aanslag in Alexandrië zijn voorlopige hoogtepunt heeft bereikt. Ook de definitieve onteigening van het Aramese kloosters Mor Gabriel in Turkije toont hoe de vrijheid van godsdienst quasi voor onze huisdeur met voeten wordt getreden. De jongste bloedige aanslag op een Koptisch gezin tijdens de onlusten in Egypte en het neerbranden van een kerk in de Sinaï maakt duidelijk: het moorden gaat door. Net zoals het zwijgen. En nog erger: de onverholen sympathie met de moordenaars!
Het gaat er bij de organisatoren daarom niet alleen om, om op het lijden van Oriëntaalse christenen en de schendingen van de mensenrechten in bijvoorbeeld Iran te wijzen, maar ook om op te staan tegen een verdringing, een verdoezeling, een ongeïnteresseerdheid en zelfs verruwing, die vooral opgang vindt in de media, in de politiek en in de publieke opinie bij het thema »mensenrechten«.
Zo schreef de hoofdredacteur van de Franfurter Rundschau na de bloedige slachting in Alexandrië »het gepraat over christenvervolging is een valstrik«. Sprekers van de SPD spraken tijdens een debat rondom christenvervolgingen van »islamofobie en buitenlandervijandigheid«.
Politici van de Groenen, die enerzijds onverholen hun sympathie tonen met het terreurregime in Teheran, wijzen tegelijkertijd een speciale bescherming voor christenen van de hand, »omdat daardoor andere religieuze minderheden benadeeld zouden worden«.
Een ARD-correspondente in Cairo sprak met het oog op de decennia lange terreur in Egypte tegen de Koptische minderheid van een »gevoelde benadeling«.
In de internetforums van Duitse kranten maken mensen zich op een denigrerende, smakeloze en cynische manier vrolijk over zowel de christenmoorden als over de in Iran gevangen zittende Duitse journalisten.
Aanleiding tot zorg geven ook de jongste welwillende signalen uit Berlijn richting radicale islamitische kringen in Egypte, hoewel er bij een overval op een christelijke familie alweer elf doden, waaronder kinderen, te beklagen zijn. De terreur gaat door, net zoals het doodzwijgen van de media, het toenadering zoeken tot totalitaire machten, die al in de startblokken staan. Daartegen moeten wij allemaal een signaal afgeven. Een signaal van menselijkheid en solidariteit. Een signaal tegen domheid, leugen, onverschilligheid en verruwing
Als ik mij niet bedrieg werden ooit de Kruistochten rond de jaren 1.096 begonnen als reactie tegen de Moslim-veroveringen vanaf 632, na de dood van de Profeet. De motieven van beide kampen waren toen ook niet godsdienstig, maar louter tactisch : land veroveren en land heroveren, in die volgorde. Dat duurde tot voor de poorten van Wenen in 1689 jet Islammonster voorlopig definitief werd verslagen. Al een geluk dat ze dat zelf geloofden, want Europa begon toen voor bijna 400 jaar ver met zijn eigen zelfmoord.
Toegepast op de huidige situatie, waar er met digitale snelheden gewerkt wordt en niet met paard en kar zoals toen, twee bedenkingen :
1° we staan weer zo ver. Waarbij er vooral militair moet gedacht worden, in de zin van dat de aanval afwachten niet de beste verdediging is.
2° het gaat nu niet om grondgebied, maar om petrol. Als de vreedzame aanvoer niet kan verzekerd worden, dan moet die afgedwongen worden, desnoods met de wapens in de hand.
Is het misschien niet zo ver? Waar haalt Kadafi anders de wijsheid vandaan dat Al Quada achter de opstanden zit!?
Petrol was en is de Achilles-hiel van onze beschaving geworden. Zonder olie valt het raderwerk stil. En valt Europa terug in de Middeleeuwen! De multiculturele samenleving is nu al een nachtmerrie!
Verschil met 1.000 jaar geleden : toen nam de Paus (terecht of niet) niet alleen het initiatief, maar ook grosso modo ook de leiding. Nu staat de Linxe Kerk al voordien te blèren dat we toch moeten voorzichtig zijn
Geert Wilders sprak tot zijn Rechters, bij de heropstart van zijn proces. Omdat onze media vergeten zijn daarover te berichten, doe ik het. Op kleine schaal, maar des te indringender nu zich in het Oosten de ramp voltrekt. Straks wordt gezegd op TV, gaat onze ruwe olie geen 100 Dollar kosten per barrel, maar minstens 220 dollar. Zeg eens : zouden we niet beginnen vragen stellen zoals de Oude Romeinen : aan wie komt de misdaad ten goede? Dààr mpet men de daders zoeken!
Dat dinsdag 22 februari twee gevechtspiloten van Kadafi als deserteurs naar Malta gevlogen zijn, in plaats van hun eigen burgers ite bombarderen, spreekt boekdelen Als dergelijke dictaturen al moeten vervangen worden door Moslim-Hogepriesters zoals die gisteren inEgypte konden spreken voor en toegejuicht worden door één miljoen Egyptenaren, dan belooft dat voor de Heilige Oorlog (Jihad) die straks met ons, maar eerst met Israël, zal gevoerd worden.
Meteen worden wij, samen met Berlusconi met onze neus op de feiten gedrukt : willen wij onze olie en ons gas veilig stellen, dan zijn we verplicht Kadafi daarbij te nemen .Vooral als zou blijken dat Osama Bin Laden en Al Quada inderdaad aan de basis van de oproer liggen. Wat meteen belooft!
Over naar Amsterdam, een paar dagen geleden .
In dit Shakespeariaans drama-zonder-einde staat niet één man terecht, maar een hele natie, waarbij ook wij in persoon betrokken zijn, ja zelfs geheel het Avondland voor de Rechter staat. Van daders heeft men slachtoffers gemaakt. Wat heden ten dage een soort mode-verschijnsel is. Zich verweren tegen een nachtelijke inbreker is strafbaar : Lin x gedraaide advocaten zullen het her-kwalificeren als buitensporig tegen-geweld .In dit geval : de daders worden met een goocheltruc omschreven als benadeelden, omdat zij de feiten (bloeddorstigheid) niet willen beschreven zien. En de eigenlijke slachtoffers, zij die met de dood bedreigd worden, Wilders op kop worden met scha en schand voor de Vierschaar gebracht.
Wij allemaal worden in het Heilig Boek der Moslims tot op de huidige dag beschreven als ongelovige honden, varkens en apen, niet als mensen. Wat er elke vrijdag in elke moskee in het Arabisch verteld wordt, blijft geheim. Terwijl zij ondertussen als zwermen sprinkhanen onze landen binnen vallen om ons meteen te vertellen hoe wij ons dienen te gedragen : naar hun 1400 jaar achterlopende woestijnwetten en gebruiken. Ons voedsel moet worden aangepast en wij mogen zeker geen onvertogen woord over hen en hun rare kledij spreken, want dan voelen zij zich gekwetst.
Wanneer zal het bij onze elite eindelijk doordringen, dat de invallers enkele en alleen uit zijn op onze rijkdom? Moesten ze naar hier gekomen zijn om te werken, waarom staan er dan nog zovele jobs oningevuld open?
De Linxe Kerk hersenspoelt al 40 jaar onze mensen om dat alles te aanvaarden als een soort planeet-solidariteit en wie het anders zegt, wordt uitgesloten. In een cordon sanitaire geplaatst en straks misschien opnieuw opgesloten in de leeuwenkooien van de Antwerpse Zoo. Ruim 30 - 40 jaar na het Vlaams Blok/Belang, komen de wereldleiders (Merkel, Sarkozy, Cameron) muidop tot hetzelfde proces : de multiculkti is een mislukking. En toch blijft de stroom gelukzoekers aangroeien. Die wordt zoveel mogelijk in de watten gelegd, terwijl de eigen mensen verkommeren. Want er is geen geld meer.
Wraakroepend, inderdaad. Maar het uur der wrake blijft verschoven. We hebben andere katjes te geselen. De Ronde van Qatar, of de Rode Duivels, bijvoorbeeld. Of het streven naar de zoveelste regering die Vlaanderen onder de knoet moet houden. Leterme III voorbereiden .
En bidden kunnen we ook al niet meer : onze kerken staan leeg en hebben geen bedienaars meer.
Heer ontferm U over ons (3x)
Christus ontferm U over ons (3x)
Heer ontferm U over ons (3x)
--------------------------------
Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal op het continent waar onze beschaving bloeide en waar de mens vrijheid en welvaart en cultuur schiep. Overal ligt het fundament van het Westen onder vuur.
Overal in Europa fungeren de elite's als beschermers van een ideologie die al veertien eeuwen uit is op onze vernietiging. Een ideologie die voortkomt uit de woestijn en alleen maar woestijnen kan voortbrengen omdat ze de mens geen vrijheid gunt. De islamitische Mozart, de islamitische Gerard Reve, de islamitische Bill Gates; ze bestaan niet want zonder vrijheid is er geen creativiteit. De islam is een ideologie die zich vooral onderscheidt in moord en doodslag en die alleen maar maatschappijen kan voortbrengen die achterlijk en verpauperd zijn. Vreemd genoeg willen de elites geen slecht woord over die ideologie horen.
Mijn proces staat niet op zichzelf. Alleen de onnozelen denken dat het een incident is. Door heel Europa vechten de multiculturalistische elites een totale oorlog uit tegen hun bevolkingen. Met als inzet de voortzetting van de massa-immigratie, uiteindelijk resulterend in een islamitisch Europa een Europa zonder vrijheid: Eurabië.
Overal in Europa gaan de lichten uit. Wie op eigen houtje denkt of spreekt loopt gevaar. Vrijheidslievende burgers die kritiek hebben op de islam of zelfs maar stellen dat er een verband bestaat tussen islam en criminaliteit of eerwraak, betalen een bittere prijs en worden bedreigd en gecriminaliseerd. Wie de waarheid spreekt loopt gevaar.
Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal staat de Orwelliaanse denkpolitie klaar, overal beducht op gedachte-misdaden, overal er op uit de bevolking terug te werpen binnen de lijnen waarbinnen het geacht wordt te denken.
Dit proces gaat niet over mij. Dit gaat over iets veel groters. Vrijheid van meningsuiting is niet het eigendom van de toevallige elites van een land. Het is een onvervreemdbaar recht, het geboorterecht van ons volk. Er is eeuwen voor gevochten, en nu wordt het opgeofferd om het een totalitaire ideologie naar de zin te maken.
Toekomstige generaties zullen terugkijken op dit proces en zich afvragen wie aan de goede kant stond. Wie opkwam voor de vrijheid en wie het in de uitverkoop wilde doen.
Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal wordt onze vrijheid beknot. Daarom herhaal ik de woorden die ik hier eerder vorig jaar sprak:
Het is niet alleen het recht, maar ook de plicht van vrije mensen, en dus ook voor mij als Tweede Kamerlid, zich uit te spreken tegen elke ideologie die de vrijheid bedreigt. Het is dus een recht en een plicht de waarheid over de kwaadaardige ideologie genaamd Islam te spreken. Ik hoop dat de vrijheid van meningsuiting in dit proces zal zegevieren. Ik hoop niet alleen dat ik zal worden vrijgesproken. Maar vooral dat de vrijheid van meningsuiting in Nederland en Europa zal blijven bestaan.
VLAAMS BELANG PUNT 2 IN UITVOERING (IN DENEMARKEN)
VLAAMS BELANG PUNT 2 IN UITVOERING (IN DENEMARKEN)
Het zal wel niet zijn dat Het Vrije Volk veel lezers heeft bij ons. Misschien wel bij hier en daar een zeldzame Ahasverus als individuele zoeker naar waarheid, maar die recht-voor-de-raap-sprekende Hollanders zijn zeker niet geliefd bij de krom sprekende hoernalisten die onze media bevolken. Doch later zullen zij niet kunnen zeggenc : Das haben wir nicht gewusst .
Onderstaand artikel is dus ter intentie van de uitvinders van het warm water, die aan de basis liggen van het fameuze cordon, en ook voor ons en in feite voor iedereen die dit nooit mogen vergeten :
Josse Gheysels van Agalev,
Haiku Herman van de Tjeven,
Maurice Coppieters van de pré-Niveanen en
Franky Boy van de Sossen.
Zoals U ziet, 3 minussen en 1 omhoog gevallen nooit verkozen Tseef, die nota bene aan de basis ligt van de laatste maar hevigste immigratiegolf ooit. Dat is zowat zijn enige verdienste, inderhaast door gedrukt vòòr hij Paus+1 werd in de Europese Unie.
Ik zeg Paus + 1, omdat de Paus een tiara pleegde te dragen, een driedubbele kroon, als bewijs dat hij de Heerser was van 1° zijn eigen land 2° de ganse wereld en 3° de eeuwigheid. Haiku Herman, met een maandwedde van 4 x deze van Eerste Minister van een land, zou dus een kroon op zijn vogelkopje mogen dragen met 4 verdiepingen. Paus Plus dus ..
Voor t gemak van dragen van die evenwichtsoefening, mag hij, wat mij betreft, die 4 kronen gerust vervangen door een grote (kartonnen) buis.
Racisme schruwelden de Heren toen, lang geleden al, als het Vlaams Blok maatregelen eiste tegen de zondvloed maar nu zwijgen ze .Al zou Haiku Herman als Opper Europeaan Denemarken spreekwoordelijk moeten afschieten. Hongarije mocht toch van Europa ook geen maatregelen nemen om de Slinxe leugengazetten tot ietwat hoger waarheidsgehalte aan te zetten? Waarom mag Denemarken nu op zijn eentje deze rassenwetten invoeren?! Of zou het kunnen, dat de EU-potentaten reeds in hun vuistje lachen, bij de blijde verwachting dat er, door de Arabische Lente, wel eens een 300.000 à 500.000 vluchtelingen zouden moeten opgevangen worden .en dat zij dus nog alleen daarvoor aandacht hebben?
Voor de totale ontkerstening van Europa hebben zij inderdaad alles veil!
Wat Denemarken betreft : vanzelfsprekend moeten er nu nog deportatietreinen aan te pas komen, en gaskamers. Die werden er yoch iedere keer bij gesleurd van zodra het Vlaams Belang de mond opende over immigratie en de opkuis ervan.
Maar kijk : lees en geniet hoe de Denen de zaak aanpakken.
Amaai, dat moet pijn doen voor onze eigen Linxe Kerk : in de verdomhoek van de kiezer te zijn terecht gekomen, om daarna mee te maken dat hun waanwijze wereldbeeld terug gedraaid wordt .
Hier in eigen land is Lepe Steve tijdig overstag gegaan .Hij oogst nu Cleantechnisch wat er in vroeger jaren gezaaid werd To be ge-Lieted of de-Lieted, thats the question! Waarbij ik slechts met afschuw de woorden herhaal van, die over Ingrid Lieten schreef als over de hoer van Stevaert door hem niet alleen in De Lijn geplaatst ahw achter rode néons, maar vandaar uit ook geparachuteerd tot vice-première van de Vlaamse Deelregering. Ere woe ere toekomt.
Ziehier dit zielsverheffend citaat :
"Wat is de grond van de zaak? Die is: de nooit verkozen hoer van Stevaert, een eerste klas paljas die zich verheven voelt boven het gewone plebs en die de échte vertegenwoordigers van het échte volk zwart maakt, terwijl ze gvd... zélf een kop heeft om een karikatuur van te maken". Bovenstaande straffe uitspraak is uiteraard niet van mij. Zelfs al zou ik het zelfde denken, zo zou ik het nooit op papier durven zetten. De quote is van niemand minder van auteur Tom Naegels, zeker geen rechtse rakker, in De Standaard van vorig weekeinde.
------------------------------
Denemarken verscherpt buitenlanderpolitiek
E.J. BRON - 22 FEBRUARI 2011
Terwijl in Duitsland hoofdzakelijk gereageerd i.p.v. geregeerd wordt, laat ons kleine buurland in het Noorden weer eens zien dat het ook anders kan. In oktober van het afgelopen jaar werd een omvangrijk maatregelenpakket van de rechts-liberale regering aangenomen, dat de opheffing van de door integratieonwillige buitenlanders gedomineerde sociale gettos tot doel heeft. Hiertoe werd de regering door de Deense Volkspartij aangezet, die al acht en een half jaar lang de regering gedoogt en intussen is opgeklommen tot de op twee na grootste partij van Denemarken. De Deense minister-president Lars Løkke Rasmussen zei voor de aanvaarding van het maatregelenpakket o.a. het volgende:
»Generaties van ons hebben van Denemarken een veilige, rijke en vrije samenleving gemaakt. Zeker, welvaart en materiële vooruitgang zijn van groot belang, het beslissende echter waren en zijn nog steeds onze waarden: de vrijheid tot verscheidenheid, verantwoordelijkheid voor de gemeenschap, respect voor de geldende wetten; vrijheid van meningsuiting, dezelfde mogelijkheden voor mannen en vrouwen, een principieel vertrouwen dat we het goed met elkaar voorhebben kortom: onze diep verankerde democratie. Dat zijn allemaal sterke Deense waarden, die nooit betwijfeld mogen worden.
Maar er staan witte vlekken op onze Deense landkaart. Plekken, waar Deense waarden heel simpel niet meer aanwezig zijn. Waar brandweermensen alleen onder politiebescherming kunnen komen en hun werk kunnen doen, waar scholen en andere instellingen verwoest worden, waar pesterijen en criminaliteit de plaats hebben ingenomen van respect, waar parallelle rechtssystemen zijn ontstaan gebieden, waarin een groot deel van de inwoners werkloos is, waar veel criminelen wonen en veel migranten. Hier moeten we doelgericht optreden. Het wordt tijd om niet langer verkeerd begrepen tolerantie te oefenen tegenover die intolerantie, die in delen van deze gettos heerst.«
Het doel van het programma is om tot het jaar 2020 het aantal Deense gettos te halveren. In het kader van het programma worden door de regering o.a. 29 woonwijken geïdentificeerd, die voldoen aan de volgende gettocriteria:
Het aantal migranten uit niet-westerse landen en hun nakomelingen bedraagt meer dan 50% (het landelijk gemiddelde bedraagt 6,5%)
Het aantal mensen tussen 18 en 64 jaar zonder opleiding of arbeidsplaats bedraagt meer dan 40% (het landelijk gemiddelde bedraagt 15%)
Het aantal criminelen respectievelijk veroordeelden bedraagt meer dan 2,7%, wat meer dan het drievoudige van het landelijk gemiddelde is
De nu geformuleerde gettostrategie van de regering voorziet in een combinatie van stedenbouwkundige, justitiële en sociale maatregelen. In totaal zouden er 21 miljard Deense Kronen (ongeveer 3 miljard euro) voor het veelzijdige anti-getto-initiatief klaarliggen. Het wordt duidelijk dat er een algemene politieke ommezwaai in Denemarken heeft plaatsgevonden.
Zo verklaarde zelfs de liberale minister van arbeidszaken Inger Støjberg: »Het pakket bevat veel aspecten. Veel te veel migranten in de gettos zijn op een tijdstip in ons land aangekomen toen men geen duidelijke eisen aan hen durfde te stellen. Deze eisen stellen we nu en wel goedbedoelend en eerlijk. We zeggen: we verwachten van jullie, dat jullie ook je deel bijdragen aan de Deense samenleving, op weg daar naartoe echter willen we jullie graag ondersteunen.«
Het wordt duidelijk, dat in Denemarken in het vervolg integratie geëist en gebrekkige bereidheid hiertoe met sancties wordt bestraft. Vooral kinderen en jongeren dienen doelbewust gestimuleerd te worden. Voor kinderen uit migrantenfamilies wordt een 30-urige crècheverzorging per week verplicht wanneer taaltoetsen laten zien dat het taalniveau van deze kinderen niet overeenkomt met dat van Deense kinderen van dezelfde leeftijd. Families die zich hiertegen verzetten, moeten rekening houden met kortingen op de kinderbijslag. Verder wil de regering het aantal mensen dat van een uitkering leeft, verlagen. De verantwoordelijke arbeidsbemiddelingsbureaus moeten filialen in de belaste woonwijken openen. Tegelijkertijd worden de ontvangers van sociale uitkeringen gedwongen om minstens 225 uur per jaar te werken om het recht met betrekking tot het geld te behouden. Alleen wie actief iets onderneemt om een baan te krijgen, zal in het vervolg gestimuleerd worden.
Dit alles wijst erop, dat het oude citaat »There is something rotten in the state of Denmark« vermoedelijk iets aan betekenis verliest
Met geen ander doel dan om het even hoe weer negatief te kunnen berichten over het Vlaams Belang, kwam deze zaak weer voor.
Correctie : ze kwam wel voor, maar werd subiet weer afgevoerd. Uitstel heet dat.
Ik noem dat Justitie met een onmenselijk gelaat. De de profundis voor Marie Rose Morel hangt nog in de lucht, en reeds gaat het circus verder. Heel de wereld wist al van in tempore non suspecto dat de auteur wèl bekend was en dat er dus geen sprake was van de verantwoordelijke uitgever, Vanhecke dus, er op aan te spreken. Als het al een delict was, dan een PERSDELICT en dat moet grondwettelijk voor een assiusenjury gebracht worden.
Niets van dat alles : Willockx had een stok gevonden, en de hond moest en zou geslagen worden!
Frank had naast de 2 vrouwen (zie hieronder), ook een van die FN303 speeldingetjes moeten meebrengen. Niet om te gebruiken, uiteraard, maar netjes in geschenkverpakking.
En Willockx : wordt die niet vervolgd voor heling van de Agusta-miljoenen bovenop allerlei valsheden ivm de aankoop van Het Vrije Waasland?
Juist, Ja! Met een Justice de Roi Nègres kan men inderdaad alle kanten uit. Op zijn Belgisch, waar we al 55 dagen ver zijn in een Nieuw Jaar, vooraleer de eerste twee gevangenen zijn kunnen ontsnappen. Met behulp ven een metaalzaag om hun tralies door te zagen, zodat ze, zo ouderwets als maar mogelijk, met samengeknoopte lakens over het muurtje konden geraken .Zo realistisch als maar kan ..
-----------------------------------
Frank Vanhecke is gisteren voor de Dendermondse strafrechtbank verschenen in een proces wegens racisme. Hij daagde op met zijn dochter en de moeder van zijn onlangs overleden vrouw Marie-Rose Morel aan zijn zijde. Zij waren erbij om Vanhecke te steunen. De zaak werd echter uitgesteld.
De feiten dateren van midden 2005. In de Vlaams Belang-krant van
Sint-Niklaas verscheen toen een artikel naar aanleiding van een aantal
grafstenen die op het kerkhof van Tereken in Sint-Niklaas vernield waren.
Daarin stond dat de daders van het vandalisme jonge tieners van allochtone afkomst zouden zijn en dat hun cultuur geen respect zou hebben voor de doden en voor symbolen van een ander geloof. Naar aanleiding van dat artikel stapte toenmalig burgemeester Freddy Willockx (sp.a) naar het Centrum voor Racismebestrijding en hij diende een klacht in tegen Vlaams Belang.
Het was uiteindelijk het parket van Dendermonde dat de auteur van het
artikel wilde dagvaarden. Maar omdat niet te achterhalen was wie de bewuste passage geschreven had, werd Frank Vanhecke als verantwoordelijke uitgever gedagvaard. Daarvoor werd de politieke onschendbaarheid van de man opgeheven.
Gevolg was dat Vanhecke gisteren terecht stonden wegens inbreuken op de wet op racisme en xenofobie. En met hem Marc V.d.V. (58) uit Sint-Niklaas, die aan het artikel mee zou hebben geschreven. Maar zowel de advocaat van het Centrum voor Racismebestrijding als het parket vroeg de rechter om een uitstel. De advocaten van de verdedigingen hadden immers nog maar pas besluiten neergelegd en daarin zouden zij de werkelijke auteur van het artikel kunnen aanduiden. "Dat moet verder onderzocht worden", zegt de openbare aanklager." Want de enige reden waarom Frank Vanhecke hier vandaag staat, is omdat de auteur niet bekend was."
Frank is al een paar dagen weer vlot bezig op zijn blog. Meestal over MRM, de parel van Vlaanderen, zoals een collega haar beschrijft. Als een volleerde dArtgnaan spitst hij Bart Stinckman, ex dM thans dS als een beleefd man aan zijn degen. Zonder bloed vergieten. Spijtig!
Hoogstens zou deze schurk volgens Frank zich moeten verontschuldigen, al zou een rechtzetting in in dinausaurussen van letters op het voorblad van dS nog niet genoeg zijn. Als die man 5 woorden schrijft, zijn er 10 leugens, 10 onwaarheden en 10 verdraaiingen bij.
Enfin, de man springt niet eens uit de toon bij de Schandaard.
Hieronder volgen twee stukjes die klaarheid zouden kunnen scheppen over de huidige zo gezegde impasse. Over Marcus Antonius, over Brutus. En over het Volk van Rome.
Het eerste leest lekker, maar blijft fictie. De tweede is wat meer staccato, maar is concreet. De twee naast elkaar doen de maskers vallen.
Voor het Vlaams Belang breken er hallucinante tijden aan.
Het zal wel niemand verwonderen, dat ondergetekende . een lichtjes afwijkende mening heeft dan het AFF over de toekomst van deze partij. Al vind ik het flauw dat voor de SP-am-mensen er alleen percenten gegeven worden, en geen absolute cijfers. Schrik dat de leegloop duidelijk zou zijn?
De kans dat informateur Didier Reynders in zijn opdracht slaagt, is vrijwel nihil. Dat betekent echter niet dat zijn opdracht maar schijn zou zijn, om te bewijzen dat de liberalen het ook niet zouden kunnen. Zijn opdracht lijkt immers in de eerste plaats een mistgordijn te zijn, dat het échte spel moet verbergen. En dat échte spel, dat speelt zich af in de Wetstraat 16.
Naar verluidt zou zelfs Didier Reynders ondertussen al ingezien hebben dat hij eigenlijk geen kans maakt om zijn informatieopdracht tot een goed einde te brengen. Inderdaad, PS-voorzitter Elio di Rupo bestrijdt waarschijnlijk nog liever zelf de twee pijlers waarop zijn partij in Wallonië rust de corruptie en de werkloosheid dan Didier Reynders de eer te gunnen te mogen slagen waar hij zelf zo pijnlijk mislukte. Dat betekent echter niet dat er voor Didier Reynders niets uit de brand te slepen valt. Misschien slaagt hij er wel in de N-VA eraf te rijden, zonder dat ook de CD&V afvalt? In dat geval zou het kunnen dat Elio di Rupo hem een derde ambtstermijn als minister van Financiën zou willen gunnen, als ook MR-voorzitter Charles Michel mee wil. Was ik Didier Reynders, dan zou ik eerder daar mijn energie insteken, in plaats van de sp.a of de groenen op de zenuwen te werken.
Als de informatieopdracht van Didier Reynders slechts een mistgordijn is, waar speelt zich dan het échte spel af, dat dat mistgordijn moet proberen te verbergen? Het antwoord is de Wetstraat 16 natuurlijk, waar een ontslagnemende eerste minister zit die de tijd van zijn leven beleeft. Kreeg Yves Leterme niet, nog voor Didier Reynders zijn informatieopdracht kreeg, ook een opdracht toegespeeld van koning Albert II? Hem werd inderdaad gevraagd een begroting voor 2011 op te stellen, en bovendien maatregelen te nemen om te beantwoorden aan alle eisen van de Europese Unie wat betreft het begrotingsbeleid en de structurele hervormingen. Een waar kolfje naar zijn hand dus. Enkele dagen later kwam daar nog eens het Interprofessioneel Akkoord (IPA) bovenop, om over zijn «ruzie» met Angela Merkel over het indexeringsmechanisme nog maar te zwijgen.
Had Yves Leterme zijn eigen droomjob mogen schetsen, hij had het waarschijnlijk nooit beter kunnen doen dan de job die hij nu heeft. Stel je voor zeg, al die cijfertjes bij mekaar optellen, en daarna op TV of internationaal de grote jan mogen uithangen, terwijl hij in het Parlement lastige vragen altijd kan pareren met een zwijgen «in het belang van het land en de bevolking». Ondertussen dient hij zijn ware heren, niet zijn kiezers of zijn eigen partij, maar wel de PS, in de hoop dat hij er straks nog enkele jaartjes bij zou mogen doen. Of zou het echt toeval geweest zijn dat hij in verband met het IPA tegen zijn eigen partij en een meerderheid in de Kamer in aan het onderhandelen sloeg met de PS, zogezegd omdat er binnen de federale regering toch eensgezindheid moest zijn? In een ontslagnemende regering is dat nergens voor nodig, tenzij er andere belangen op het spel staan natuurlijk.
Aan de geruchten over een samenwerking tussen Yves Leterme en Elio di Rupo hecht ik ondertussen weinig geloof. Zo'n samenwerking achter de schermen valt natuurlijk niet uit te sluiten, maar lijkt me toch onwaarschijnlijk. En bovendien, van de kant van Elio di Rupo bekeken totaal onnodig. Yves Leterme heeft hij immers al lang in zijn zak waarom zou hij dan met hem moeten samenwerken? Bovendien valt zo'n samenwerking niet helemaal consistent te noemen met de uitvallen van Elio di Rupo naar de CD&V, al kan de samenwerking natuurlijk van recentere datum zijn. Maar dan nog blijft het merkwaardig dat bijvoorbeeld ook Laurette Onkelinx zich onlangs nog liet opmerken met een bitsige aanval op de CD&V. Of zou de samenwerking zo geheim zijn dat ze achter haar rug om zou gebeuren?
Wat er ook van zij, de informatie-opdracht van Didier Reynders heeft voor de PS vooral één functie: de tijd verder laten werken, tot de CD&V bereid is de N-VA te laten vallen. Tegelijkertijd kreeg Yves Leterme van de PS een extra injectie van zijn favoriete drug toegediend: macht. Of misschien correcter, en nog gevaarlijker: schijn van macht. De signalen die de PS ondertussen teruggestuurd krijgt van de CD&V geven in ieder geval aan dat deze tactiek op termijn misschien dan toch zijn vruchten zou kunnen afwerpen. Was daar niet Yves Leterme, die al eens liet verstaan verkiezingen «tegen elke prijs» te willen vermijden? Ik hoef daar voor de lezer waarschijnlijk verder geen cynische opmerking bij te maken. Maar belangrijker was het nieuwe signaal van CD&V-voorzitter Wouter Beke, dat ondertussen al gretig opgepikt werd door Rik Torfs: de CD&V stapt niet zonder de N-VA in een nieuwe federale regering, tenzij de N-VA zelf niet meer zou willen. En daarmee werd de onvoorwaardelijke onverzettelijkheid van de CD&V meteen omgebogen in een voorwaardelijke onverzettelijkheid. Als N-VA-voorzitter Bart de Wever morgen het verlossende woord laat vallen, zal de CD&V de handen vrij hebben om toch in een federale regering te stappen zonder de N-VA. En desnoods liefst? ook zonder staatshervorming. De CD&V-bocht is dus ingezet.
En er zal nog bochtenwerk aan te pas komen. Misschien hoopt men nu binnen de CD&V wel in stilte dat de N-VA er eerder vroeg dan laat er toch zelf zou uittrekken, maar ik acht die kans eerder klein. De N-VA definieert zich immers als partij in functie van haar grootste concurrent, het Vlaams Belang, met als groot verschil dat de N-VA in tegenstelling tot het Vlaams Belang wél bereid is compromissen te sluiten en deel te nemen aan de macht. Het is niet meer of niet minder dan de bestaansreden van de N-VA. Sommige waarnemers verbazen er zich al maanden over dat de N-VA de onderhandelingstafel niet wil verlaten, en verklaren dat als een angst om de zwart piet toegespeeld te krijgen, maar het probleem van de N-VA is dus groter dan dat. Als de partij de federale regeringsonderhandelingen verlaat, toont zij immers impliciet aan dat niet zij, maar wel het Vlaams Belang al de hele tijd gelijk heeft gehad over de Belgische constructie. Federaal in de oppositie belanden is voor de N-VA op zich geen probleem, als zij aan haar kiezers maar kan vertellen dat zij in die oppositie geduwd werd, en er niet zelf voor gekozen heeft. Het verlossende woord van Bart de Wever voor de CD&V (en sp.a, Groen! en Open Vld) zal daarom ongetwijfeld nog enige tijd op zich laten wachten.
Zijn de Franstaligen gefrustreerd over de houding van de CD&V, die de N-VA maar niet wil laten vallen, dan is men bij de CD&V weer gefrustreerd over de houding van de N-VA, die de onderhandelingstafel maar niet uit eigen beweging wil verlaten. De scherpe uitval van Rik Torfs aan het adres van Bart de Wever moet wellicht ook in dat licht gezien worden, en niet alleen in dat van de recente peiling die de CD&V naar een historisch dieptepunt zond.
Welke mogelijkheden heeft de CD&V dan nog om alsnog een regering-Leterme III op de benen te brengen? Áls Bart de Wever bereid is de onderhandelingstafel zelf te verlaten, heeft de CD&V meteen de handen vrij, en kan ze bovendien de staatshervorming zonder veel problemen in één of andere werkgroep stoppen. Als Bart de Wever niet zo vriendelijk wil zijn voor de CD&V, vermoed ik dat de CD&V op een gegeven ogenblik zal willen vaststellen dat de N-VAde facto niet meer in een federale regering wil stappen, ook al zegt die partij iets anders. Dat de CD&V, naar het schijnt met de C van christelijk, niet te beroerd is om platte leugens te gebruiken, weten we reeds langer. De regering-Leterme II had volgens haar wel degelijk een meerderheid aan Vlaamse zijde, omdat haar regeerakkoord ooit mee goedgekeurd werd door de N-VA. En als die regering misschien dan toch geen meerderheid aan Vlaamse zijde had, en de N-VA daar problemen rond maakte, dan lag de schuld daarvoor natuurlijk volledig bij de N-VA zelf, die de regering-Leterme II dan maar moest steunen. Met nu bovendien ook Rik Torfs in huis, kan het voor de CD&V dan toch geen probleem zijn op een bepaald ogenblik vaststellingen te doen, die weliswaar kant noch wal raken, maar die haar wel toelaten om eindelijk weer de benoemingsmachines in gang te zetten. Zou bijvoorbeeld Steven Vanackere die klus niet kunnen klaren in een informatieopdracht, zodat Yves Leterme eindelijk aan zijn formatieopdracht zou kunnen beginnen? Laat de boel ondertussen rustig nog een paar weekjes sudderen, misschien is er dan wel iets mogelijk
-------------------------
Van het AFF Front :
Uit een rondvraag van De Standaard bij alle Vlaamse politieke partijen blijkt dat op de N-VA na alle Vlaamse politieke partijen de voorbije vier jaar leden verloren, de LDD en het VB het meest.
In 2006 had de N-VA een 10 400 leden; in 2010 eindigde men op een 15 800 leden, maar daar stopte het niet bij. Blijft dat de partij van Bart De Wever in verhouding met haar stemmenaantal van bijna 1,2 miljoen stemmen verhoudingsgewijs bijzonder weinig leden heeft. De CD&V heeft nog steeds de meeste leden, met een 70 200 leden. Wel verliest de CD&V op vier jaar tijd 14,3 % van haar leden. De SP.A doet nog slechter, met een ledenverlies van 15,9 % op vier jaar tijd. Maar er zijn er die verhoudingsgewijs nóg meer leden verliezen. De Lijst Dedecker (LDD, sinds de jongste naamsverandering Libertair - Direct - Democratisch) bereikte in 2008 haar hoogste ledenaantal, met een 6 300 leden. Intussen is de lijst van de Oostendse brulboei Jean-Marie Dedecker (foto: rechts, met naast hem VB-kopstuk Filip Dewinter) teruggevallen tot 3 800 leden. Een verlies van 40,2 %. Het VB is bijna-kampioen ledenverlies. In 2006 een 25 100 leden; in 2010 nog maar 19 500 leden. Een verlies van 22,3 %.
Er is geen knik in de dalende lijn van het VB-ledenaantal ingevolge een of andere gebeurtenis, wel is er een stijgend aantal leden dat het VB jaar na jaar verliest. Van 25 090 leden in 2006 ging het naar 25 000 leden in 2007 (- 90 leden), dan 23 850 leden in 2008 (- 1 150 leden), vervolgens 22 500 leden in 2009 (- 1 350 leden), en ten slotte 19 500 leden in 2010 (- 3 000 leden). Proficiat. Het gaat steeds beter met het VB.
---------------------------------
Tot slot :
We weten allemaal dat met cijfers alles kan bewezen worden. Vooral als ze in De Schandaard staan, en afkomstig zijn van politieke partijen. Vooral Linx schijnt gevoelig voor deze verleidingen : de RIZIV-cijfers van hun mutualiteit bvb spraken/spreken boekdelen. Bij het ABVV slaagt men er zelfs in dopgeld uit te betalen aan mensen die nog nooit gewerkt hebben. Om de eenvoudige reden dat ze niet eens bestaan .Niet dat de Tjeven dat niet zouden durven, maar die zijn slimmer in het camoufleren!
--------------------------------
Als toemaatje een tipje van de sluier gelicht over ene Pukkelpopweide in Stevaert-land. Ceci nest pas une pipe! Of is het eerder een nieuw soort magisch realisme ..Het artikel komt uit dS, en die is precies een beetje chagrijnig uit naijverigheid!
Wie wordt rijk van de Pukkelpopwei?
HOE EEN DISCUTABEL CONTRACT tot stand KWAM
donderdag 24 februari 2011, 05u00
BRUSSEL - Een 81-jarige Berchemnaar en een oud-mosselverkoper uit Damme. Die krijgen van de stad Hasselt 80.000 euro gemeenschapsgeld voor hun bemiddeling bij de verkoop van de Pukkelpopwei. Het verhaal achter een uiterst schimmige deal.
Moet u daar nu echt nog over schrijven? De deal is rond.' Echt van harte is het niet dat Etienne Van Overmeire de telefoon opneemt. Maar veel keuze heeft hij niet. Zijn bedrijf Kappa Consult duikt op in het dossier over de omstreden aankoop van de Pukkelpopwei door de stad Hasselt. Die moet hem en zijn zakenpartner Boudewijn Dehaene 80.000 euro commissie betalen, btw niet inbegrepen. Drie procent van de 2,6miljoen euro die de wei kostte. Een standaardcommissie, maar een standaardbemiddelaar kun je de man bezwaarlijk noemen. 81 is hij. Volgens de bedrijfsdatabank Graydon vult hij onder meer 'aangifteformulieren' in. Zijn zakenpartner Boudewijn Dehaene uit Damme zat in de communicatie en de verkoop van mosselen. Maar soms verkopen beiden dus ook onroerend goed. Zoals de festivalwei van Pukkelpop.
Vreemd? Het wordt nog vreemder. Over hoe het duo de verkoop van de Pukkelpopweide naar zich toe trok, lopen de versies uiteen. Volgens de Vlaamse jezuïeten, die de wei in de jaren vijftig kochten om er een universiteit op te bouwen, belden Van Overmeire en Dehaene hen. Zelf benadrukken de bemiddelaars dat het omgekeerd ging. De jezuïeten belden dus een duo uit Berchem en Damme. Om een koper te zoeken voor een wei in Hasselt, 170 km verderop. Een wei in een blauwe zone bovendien -alleen geschikt voor openbare nutsvoorzieningen.
Maar passons. Feit is dat het duo vanaf 2009 op zoek ging naar een koper. Van Overmeire belde met zijn 'goede kennis' Steve Stevaert (SP.A). ('Ik mag hem Steve noemen, hij noemt mij Etienne.') Stevaert is niet geïnteresseerd - 'wat zou ik met zoveel wei aan moeten?' - en verwijst hem door naar de stad Hasselt. 'Ik had die wei al zo vaak zien passeren. Die stond al twintig jaar te koop. Dat wist iedereen in Hasselt.'
De Vietnam-connectie
Iedereen in Hasselt wist het dus, maar toch kwam er een 81-jarige fixer uit Berchem aan te pas om een koper te vinden. Etienne Van Overmeire komt 'via-via' -'hoe, dat zijn uw zaken niet' - in contact met het Hasseltse nutsbedrijf Machiels. En dat wist blijkbaar als enige in Hasselt niét dat de wei te koop stond.
'Dat kwam ons nooit ter ore', zegt woordvoerder Philip Hilven. 'Maar we namen er een optie op, zodra we het te weten kwamen. We ontwikkelen onder meer voorzieningen in de zorgsector. Zo'n grote blauwe zone, dat was voor ons een buitenkans. We wisten dat het om de wei van Pukkelpop ging. Maar in zulke zaken spelen sentimenten niet.'
Opmerkelijk: Group Machiels zit in een internationaal consortium dat het Dinh Vu Industrial Zone-project ontwikkelt in de haven van Hai Phong (Vietnam). De haven waarvan Steve Stevaert vorig jaar voorzitter van de toezichtraad werd. Maar dat is, bezweren zowel Group Machiels als Steve Stevaert, 'louter toeval'.
Burgerzin
Maar passons, alweer. Het festivalterrein van Pukkelpop: daar hadden we het over. Die Hasseltse wei kwam dus via een Berchemnaar en een Dammenaar in handen van het Hasseltse nutsbedrijf Machiels, dat er sociale voorzieningen op wilde bouwen. Tot het bij de stad navroeg of het daarvoor vergunningen zou krijgen.
'De burgemeester zei ons dat ze die grond zelf graag wilde', vertelt Philip Hilven van Group Machiels. 'Voor Pukkelpop. We hebben toen beslist om onze optie, die enkele dagen later zou vervallen, over te laten aan de stad. Gratis. Uit burgerzin.' De Hasseltse burgemeester Hilde Claes (SP.A) beaamt: 'Group Machiels heeft een zeer mooie geste gedaan.'
Maar there ain't no such thing as a free meal. Zelfs in 'gratis' Hasselt niet. Behalve de optie moest de stad van Group Machiels ook het honorarium van 3procent overnemen dat Boudewijn Dehaene en Etienne Van Overmeire hadden bedongen. 80.000 euro, dus. Gemeenschapsgeld.
Normaal hadden de jezuïeten dat bedrag als verkoper moeten betalen, maar dat hadden ze blijkbaar anders geregeld. 'Gebruikelijk is dat niet, nee', zegt pater Walter De Vos, de econoom van de Vlaamse jezuïeten. 'Maar zij hadden ons gecontacteerd. Dan moeten wij hén toch niet betalen?'
Kans om te protesteren, kreeg niemand in Hasselt. Omdat de optie van Group Machiels op de wei dreigde te vervallen, werd de beslissing 'met hoogdringendheid' door het schepencollege gejaagd. Voor een schatting was er geen tijd. De gemeenteraad moest zelfs niet eens pro forma zijn goedkeuring geven.
'Juridisch klopt dat van geen kanten', protesteert gemeenteraadslid Frieda Brepoels (N-VA). 'Volgens het gemeentedecreet mag hoogdringendheid alleen ingeroepen worden bij brand en overstroming. Nooit voor een investeringsdossier.'
En juridisch rammelt er wel meer aan de deal tussen Group Machiels en de stad Hasselt. Zo stipuleert een clausule dat het nutsbedrijf de bevoorrechte partner is als Hasselt binnen de tien jaar iets wil bouwen. Een rusthuis, bijvoorbeeld. Of een ziekenhuis. Maar is dat niet strijdig met de wet op overheidsuitgaven?
Veel te duur
'We hebben laten stipuleren dat we niet gebonden zijn aan het contract als we iets illegaals zouden moeten doen', reageert burgemeester Hilde Claes. En de commissie van 3 procent? 'Die was zo bedongen. Ik heb me laten vertellen dat dat niet zo ongewoon is.' Had de stad niet rechtstreeks met de jezuïeten kunnen onderhandelen? 'Dat is ons nooit aangeboden.'
Is het niet vreemd dat dit via een oud-mosselverkoper uit Damme en een 81-jarige Berchemnaar moest verlopen? Claes: 'Ik heb die mensen nooit ontmoet. Zulke zaken lopen zoals ze lopen.'
Eenzelfde antwoord bij Chokri Mahassine, organisator van Pukkelpop. 'Ik kan alleen maar blij zijn dat de toekomst van mijn festival veilig is. Zelf heb ik die gronden nooit willen kopen, nee. Veel te duur voor een festivalorganisator. Het is bovendien maar een deel van de festivalwei. En wat zou ik met zoveel grond moeten beginnen?'
Blijft de vraag: waarom boden Etienne Van Overmeire en Boudewijn Dehaene de gronden nooit rechtstreeks aan de stad aan? 'Dat was mijn volgende stap', zegt Dehaene. 'Group Machiels hapte sneller toe. Ze waren slimmer. En daarmee hebben ze een mooie zaak gedaan.' Hoezo? Ze stonden hun optie toch gratis en uit burgerzin aan Hasselt af? Lange stilte. 'Ik bedoel: ze hebben niet moeten investeren in de grond.'
Woordvoerder Philip Hilven van Group Machiels: 'Wij? Een goede zaak? Ik heb geen idee wat mijnheer Dehaene bedoelt. Financieel winnen we hier niets bij, alleen ons imago komt hier door onze geste hopelijk sterker uit.'
--------------------------------
Leuk, hé hoe die Club van Cuba-vrienden muziek maken. Mag ik ze een onderafdeling van de Cesar-samenzwering noemen, die optreden met een eigen programma?
Net als de Ploert (Knack!) van A rijdt Steve al lang voor eigen rekening. Het klootjesvolk in de straat? Die hebben hun nut gehad om de vrijgestelden te brengen waar ze moesten zijn : dicht bij de vleespotten van Egypte.
Voor iemand die het verhaal van Julius Cesar een beetje beter kent, weet die dat gezegde Marcus Antonius achteraf nog lang en gelukkig geleefd heeft met de vrouw van zijn vriend Julius, de genaamde Cleopatra. Dat duurde tot het was
Gisteren dacht ik, bij heet lezen van onderstaand geschrijf van de BDW, Il Grande, Tiens! Tiens! Hij klimt toch nog op zijn strijdros. Wel een beetje laat. En trouwens (zie het resultaat) wie bekommert zich nog om die ventjes in de KNS? Ze hebben schandaal willen schoppen, en buiten de eigen aanhang, is er geen kat die het zich nog herinnert .
Maar de dwergen zijn op hun lange tenen getrapt. Of, om in hun eigen terminologie te blijven : op hun pik getrapt. Klinkt mooi vuil en smerig, en is daarenboven oer-Hollands.
En toch! En toch!
Het geheel doet mij denken aan Wie herstelde de rust op een teken van zijnhand? De hoofd-dwerg gaat meteen voor de bijl : overwerkt door teveel te moeten praten. Als een hondje dat opzit om pootjes te geven, maar eigenlijk vreest dat hij meteen een trap onder zijn staart zal krijgen. Met BDW moet men altijd opletten : het is een allesbrander! Zie maar hoe het cordon nog rapper verdampt dan België! Straks zijn ook zij verdampt!
Welke prestaties (bedprestaties tellen niet mee) moet men eigenlijk verricht hebben om een koperen plaat naast zijn voordeur te mogen hangen Artiest?
Volgens mij volstaat het een klusjesman te vinden die 4 vijzen in de muur kan draaien. Het plaatje zelf zal wel betaald geraken, nadat de deurwaarder een aantal keren is komen aanbellen.
Neen : ik moet ze niet, die vast geroeste gesubsidieerde blikken droge broodtrommels en lege papieren koekjesdozen. Zij sturen hun volksgenootschap niet in de vaart der volkeren, zij hebben hun karretje er aan vastgemaakt en laten zich meeslepen.
Met zelfmoordenaar Hugo Claus is hun laatste kans gevloden om ooit in een of ander Nobelprijs verankerde eeuwigheid te worden vereremerkt. Allemaal zon grote genealiteit die dan dreigt voorgoed te worden vergeten! Wat heeft dat Kortrijks Onderpastoortje dan gehad, dat zij niet hebben? En die bakkerskwast uit Ingooigem!
'Die op-de-spits-drijvers willen ons kooien in een nuffig, koud en bekrompen Vlaams Lilliputlandje. We zijn vrijdenkers zonder gêne, zoals Tijl Uilenspiegel', zo orakelde Marijke Pinoy donderdag als presentatrice van de voor het overige gezapige frietrevolutie op de Gentse Kouter. De arme Tijl bereikte daarmee een nieuwe halte in zijn eindeloze tocht door het Vlaamse socio-politieke landschap. Een wonderlijke reis, beschreven door Marnix Beyen in Held voor alle Werk. De Vele Gedaanten van Tijl Uilenspiegel, waarin Tijl zich zowel voor de Vlaams-nationalistische, katholieke, liberale, socialistische, communistische en zelfs anarchistische kar liet spannen.
De oorspronkelijk Duitse schelm begon aan die reis dankzij La Légende et les aventures héroïques, joyeuses et glorieuses d'Ulenspiegel et de Lamme Goedzak au Pays de Flandres et ailleurs door Charles De Coster. De auteur bleef dankzij dat boek gespaard van de jammerlijke vergetelheid die andere Franstalige Vlaamse auteurs - zoals Emile Verhaeren, Georges Rodenbach of de enige Vlaamse Nobelprijswinnaar voor literatuur Maurice Maeterlinck - te beurt viel en die Tom Lanoye terecht aanklaagt als een lacune in onze culturele beleving. Toen zij hun woorden aan het papier toevertrouwden, maakte het Frans nog onlosmakelijk deel uit van de Vlaamse identiteit.
Maar zoals Marc Reynebeau in zijn jongste column voor de 1.000ste keer uitlegt - misschien in de hoop dat ik hem ooit eens zou tegenspreken - is identiteit geen vaststaand gegeven. Identiteit is een sociaal geconstrueerde realiteit die in een veranderende context voortdurend wordt heruitgevonden via een impliciete dialoog tussen de leden van de verbeelde gemeenschap. De democratisering, de sociale mobiliteit en de evolutie van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd maakten dat dit proces de volkstaal in Vlaanderen opwaardeerde tot de drager van de Vlaamse identiteitsbeleving en dat het Frans daar geleidelijk buiten ging vallen. Franstalige Vlamingen werden daardoor gedegradeerd tot franskiljons en deemsterden langzaam weg tot een kleine subcultuur die tot verdwijnen gedoemd lijkt.
Het doorsnijden van de culturele band tussen Vlaanderen en de francofonie, veroorzaakte bij de verfranste elite fantoompijn. Een mooi voorbeeld daarvan is Jacques Brel, die als telg uit een rijk West-Vlaams bourgeoisgeslacht in zijn identiteitsbeleving botste met de leden van de hem zo dierbare gemeenschap omdat die hem niet meer ten volle (h)erkenden als medelid. Het leidde tot een passionele haat-liefdeverhouding met Vlaanderen die op een bittere, maar artistiek briljante wijze tot uiting kwam. De haat vertaalde zich in de striemende karikatuur van het bekrompen, onverdraagzame, provincialistische Vlaanderen dat het daglicht schuwt onder de schaduw van de kerktoren. Dat beeld wordt nog steeds gekoesterd in de Brusselse salons en is door een groot deel van de Vlaamse culturele en intellectuele elite grondig geïnternaliseerd. De mantra van de Vlaamse geborneerdheid wordt in die middens steevast afgespeeld tegenover iedere uiting van Vlaams zelfbewustzijn. Toen het Vlaams-nationalisme politiek gedomineerd werd door radicaal rechts kon dat probleemloos volstaan. De holle frasen over wereldburgerschap, multiculturele verrijking en solidariteit klinken echter minder overtuigend tegenover een pleidooi voor een inclusieve Vlaamse identiteitsbeleving die complexloos naar de wereld kijkt en die ideologisch gegrondvest is op het streven naar democratisch en doeltreffend bestuur.
De sterk verminderde greep van radicaal rechts op het proces van Vlaamse natievorming leidt bij veel Vlaamse kunstenaars dan ook niet tot enthousiasme maar precies tot grote onrust. Daarom wordt ondergetekende door de ongemanierde schilder Luc Tuymans 'veel gevaarlijker' geacht dan Vlaams Belang en trekt Tom Lanoye alle registers open tegen wat hij smalend de 'Nieuw-Vlaamse Elite' noemt. Met hun klaagzang tonen ze ironisch genoeg aan hoezeer ze het gevecht tegen hun eigen kleinburgerlijkheid hebben verloren.
Inzake Vlaamse navelstaarderij en zelfgenoegzaamheid kan niemand op tegen een avondje ideologische zelfbevrediging met onze zogeheten cultuurdragers in de Brusselse KVS en qua politieke verzuring vinden columnisten als Paul Goossens in Vlaanderen hun gelijke niet meer. Het is een raadsel hoe zogeheten cultuurdragers hun creatieve zelf kunnen zijn in zo'n verstikkend eenheidsdenken. Als Vlaanderen een product is van onze verbeelding, waarom is het dan ondenkbaar dat we er iets goeds van kunnen maken?
Bart De Wever is voorzitter van de N-VA. Zijn column verschijnt tweewekelijks op dinsdag.
-------------
BDW moet zich niet moeien met cultuur : weeral die Linx-Progressieve Po-Co reactie : reageren naast de kwestie. Immers : BDW moeit zich niet met cultuur : hij bemoeit zich met de bedrijvers (misbruikers?) ervan. Door ze gewoon, net als Uilenspiegel, een spiegel voor te houden.
--------------------------------
'De Wever moet zich niet moeien met cultuur'
Culturo's reageren verdeeld op uithaal Bart De Wever
woensdag 23 februari 2011, 05u00
Auteur: Wouter Van Driessche
BRUSSEL - N-VA-voorzitter Bart De Wever schiet in een column op de culturele wereld. De geviseerde kunstschilder Luc Tuymans reageert sussend. 'Ik kan de kwaadheid goed begrijpen.'
Van onze redacteur
N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft dan toch teruggeslagen. 'Ik reageer niet op zo'n onbeschofterik', zei hij vorige week na een aanval van kunstschilder Luc Tuymans. Die had hem op Radio 1 'gevaarlijker' genoemd 'dan het Vlaams Belang'. Maar gisteren nam De Wever de handschoen dan toch op in zijn wekelijkse column. (DS 22/02).
Tuymans is volgens De Wever 'kleinburgerlijk', en hij niet alleen. Ook schrijver Tom Lanoye, die een paar keer hard uithaalde naar N-VA, moet het ontgelden. Samen met alle andere 'zogeheten cultuurdragers'. De lijst verwijten aan hun adres is lang. Eenheidsdenken. Navelstaarderij. Zelfgenoegzaamheid. Ideologische zelfbevrediging. Vlaams-nationalisme is geen synoniem meer voor extreem-rechts, maar dat hebben kunstenaars volgens De Wever nog altijd niet begrepen. 'Tegen elke uiting van Vlaams zelfbewustzijn plaatsen ze het cliché van het geborneerde en onverdraagzame Vlaanderen. Holle argumenten', vindt De Wever.
'Ik kan zijn kwaadheid goed begrijpen', reageert Luc Tuymans verrassend mild. 'Bart De Wever gevaarlijker noemen dan het Vlaams Belang was niet mijn meest gelukkige uitspraak. Maar goed. Ik was drie weken non stop geïnterviewd. Dan zegt een mens al eens iets ongenuanceerds.'
'Ik blijf me wel verzetten tegen de separatistische logica van de N-VA. We moeten dit land hervormen, maar we mogen het niet in twee delen. Economisch staan we aan de fucking wereldtop. Vanwaar toch dat idee dat we tekort gedaan worden? '
'Ik heb begrepen dat N-VA ook vragen heeft bij dat evenement in de KVS tegen de splitsing van ons land. ('Niet in onze naam'; nvdr.) Ik heb daar toch mijn bedenkingen bij. De Wever moet zich met sociaal-economische kwesties bezighouden, niet met cultuur. En al helemaal niet met de inhoud ervan. Soit. Voor de sector zijn zulke pogingen tot inmenging zo slecht nog niet. In Nederland brachten de kunsthaters van Wilders een hele dynamiek op gang. Contestatie houdt je scherp', zegt Tuymans.
Scherpte - precies daar ontbreekt het de artistieke wereld volgens schrijver Tom Naegels aan. Toch als het over hun kritiek op het Vlaams-nationalisme gaat. 'Zeer goeie analyse van De Wever', postte hij meteen na zijn column op Facebook.
'Veel kunstenaars zien N-VA als een soort uitloper van Vlaams Belang', zegt Naegels. 'Dat clichébeeld ergert me, omdat er zo'n tragisch gebrek aan inzicht uit spreekt. Hoe kun je als kunstenaar nu een stem claimen in het politieke debat - bijvoorbeeld met een avond in de KVS - als je niet eerst je huiswerk maakt? Als je niet eerst probeert te begrijpen waarom de partij waartegen je fulmineert zoveel stemmen haalt?'
'De argumentatie is ook heel erg hol. 'Wij kunstenaars, wij weten het allemaal beter, want wij zijn kosmopolitisch, multicultureel en open naar de wereld.' Hoe zelfingenomen kun je zijn? Erger nog: hoe hard kun je jezelf bedriegen? Als er één monocultureel en blank bastion is, dan is het wel de Vlaamse artistieke wereld. Die mensen moeten hun ideeëngoed dringend eens aan de werkelijkheid toetsen.'
Naegels' collega Tom Lanoye, met naam en toenaam geviseerd in de column van De Wever, reageert liever niet met een soundbite. Hij overweegt een opiniestuk.
Paul Goossens, door de Wever ietwat off topic weggezet als een 'verzuurd' columnist, haalt de schouders op. 'In Nederland zie je dat het electoraal rendabel is om kunst af te doen als een 'linkse hobby', en op kunstenaars in te hakken. Als ik iets lees in de column van De Wever, is het dat.'
--------------------------------
Pro Memorie
BDW is/was wel de geboren aartsvijand van het Vlaams Blok/Belang, die in zijn monoloog tot de kist van Marie Rose Morel onlangs in de Antwerpse kathedraal bekende dat hij als een eeuwigdurende straf aanzag, het nooit meer met haar te kunnen goedmaken.
!
Zou deze redevoering in haar geheel misschien ietwat zijn blijven hangen in de artistieke middens? Lees : niets is meer als vroeger! Stommerikken dat jullie dat nog niet zagen!
Jullie hebben niet alleen prut in jullie hoofden, maar ook in jullie ogen!
Dames en Heren Minabelen : vergeet het niet : BDW is een allesbrander
Zijn ze nu helemaal zot geworden! Grotere platbroekerij bestaat toch niet!
In plaats dat de Franstalige parlementariërs tenminste de meest elementaire begrippen van de taal van de meerderheid van het land zouden spreken, geven de onze nu de Judaskus.
Moet Mangain in zijn vuistje lachen!
En Cruella dan! Hare Chérie bienaimé, de advocaat die zoals U weet liefst van al Linx gespuis verdedigt, is vandaag begonnen met de verdediging van de gangster die zonder de minste reden met een kalashnikov de Vlaamse Agente Kitty naar de eeuwigheid schoot. Die was, net als zijn 2 kompanen, een Franstalige Nieuwe Belg uit Scherrelroi. Derhalve werd de zaak naar de Frans taalrol verwezen. De Vlaamstalige ouders en familie van Kitty, die in de zaal volgen? Comme dhabitude : pour les Flamands la même chose.
En niemand die daarover roert!
Let maar op: Mter Uyterhaegen is geen uil .De 3 loochenen nog altijd, niettegenstaande de materiële bewijzen. Het slachtoffer wordt verdedigd door Vermassen Wedden dat die, in afspraak met de Grote Uyterhaegen, een soort van onweerstaanbare maar verschoonbare drang zal pleiten!? Verkeerde plaats, verkeerd tijdstip. Een ongeluk dus .Zeker geen koelbloedige moord, want iemand die met een automatisch snelvuurgeweer op korte afstand een salvo lost op een politievoertuig, kan toch niet weten dat daarin personen voorkwamen! Trouwens : had die patrouille de kansarme sukkelaars die ocharme dezzelfde nacht op dezelfde plaats al mislukt waren om een camionneke te stelen, laten begaan, dan was er niets nixke gebeurd! Zo simpel is dat! De ware schuldige is de politiechef, die een jong onervaren politie-agentjee in de vuurlinie heeft gestuurd!
----------------------------------
Leden Vlaams Parlement krijgen Franse les
woensdag 23 februari 2011, 12u14 dS
Het Vlaams parlement is woensdag gestart met een opmerkelijk opleidingsinitiatief. Tot het zomerreces kunnen de Vlaamse volksvertegenwoordigers elke woensdagvoormiddag hun kennis van het Frans bijschaven.
De Vlaamse parlementsleden konden in het verleden ook al wel lessen Frans volgen, maar die opleidingen werden geregeld via de federale Kamer van volksvertegenwoordigers. Nu biedt het Vlaams parlement dus een eigen cursus Frans aan.
De lessenreeks startte woensdag wel met een "valse noot", legt sp.aer Jan Roegiers uit. De lesgever had zich blijkbaar van aanvangsuur vergist, waardoor de eerste les in het water viel.
Bedoeling is wel dat een aantal parlementsleden, onder wie ook voorzitter Jan Peumans (N-VA), vanaf volgende woensdag elke woensdagvoormiddag tot het zomerreces anderhalf uur Franse les krijgen.
was het Turkse koffie, nu zijn het de Turken zelf .
---------------------------
El Cid, net zoals ik, moet bij de lezing van onderstaande mail van de NV-A (dat wordt waarschijnlijk straks de NV-AA, of zelfs de NV-AAAn de rating verhoogt iedere dag voor de doorsnee Vlaming!) raar opgekeken hebben. Dat voelt zo een beetje lijk een bokskampioen die in de ring in volle kamp, ineens een rechtse uppercut ziet vertrekken van over zijn schouder.
Het is wel een goed gevoel .
Dat het een uppercut is met een evolutieve ondergrond, in plaats van een revolutieve, doet niets terzake, buiten het feit dat de slag aankomt in sourdine : alles blijft zoals het was. Met alleen maar wat peptalk voor de galerij .De Waaltjes, zoals voorheen, importeren vreemdelingen per scheepslading om er verfranste Belgen van te maken, zoals men vroeger koloniale waren uiut het buitenland aanvoerde. Dat zal dus doorgaan, zo lang de voorraad strekt. Of tot dal het rekensommetje weer klopt in hun voordeel. 3 miljoen minder Walen dan Vlamingen? Aan een tempo van nog geen 100.000 nieuwe Walen (25.000 geregulariseerden met telkens hun gezin) per jaar gaat dat veel te traag. Vandaar dat zij de sluizen helemaal willen opendraaien. Net nu het aanvoeraanbod spectaculair gaat stijgen .
Gelukkig voor het Vlaams Algemeen Belang, kunnen de kiezers zich nog een eigen gezonde mening vormen. Tenminste, voor als we mochten op straat komen, dat er tegen ons geen speelgoed uit Herstal wordt ingezet.
In afwachting, kunnen wij ons misschien onledig houden met het bedenken van een aangepaste naam aan die DVZ (Dienst Vreemdelingen Zaken). Wat zou U denken van CAA : Commission dAccueil Amical? Vooral buitenlandse criminelen moet zich hierdoor aangetrokken voelen. En dat is toch de bedoeling? Want waarvan moeten al die mensen, eenmaal ze hier zijn, leven?
------------------------------------
N-VA vraagt intrekking regularisatienota en hoorzitting met Directeur-Generaal DVZ
In de Kamercommissie Binnenlandse Zaken deze namiddag bleef Wathelet vasthouden aan de DVZ-nota van 27 november 2009. In deze nota wordt opdracht gegeven om criminelen pas na 18 maand effectieve celstraf uit te sluiten van regularisatie. De nota blijft dus gelden als leidraad voor de behandeling van de vele duizenden nog hangende regularisatieaanvragen. N-VA vraagt om een hoorzitting met de Directeur-Generaal van DVZ om een inschatting te kunnen maken van het aantal geregulariseerde criminelen en eist de onmiddellijke intrekking van de DVZ-nota.
In een reactie verwijt Wathelet Smeyers een gebrek aan 'intellectuele eerlijkheid' en een gebrek aan respect voor de rechtspraak. "Wathelet heeft een jaar lang ontkend dat deze nota bestond en verwijt mij nu intellectuele oneerlijkheid", reageert Smeyers. "Nochtans was het Wathelet die verder ging met zijn regularisatiecampagne nadat deze door de Raad van State was vernietigd. En dan verwijt hij mij een gebrek aan respect voor de rechtspraak! De wereld op zn kop."
Wathelet verschuilt zich verder achter vermeende rechtspraak van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen oordeelt echter nooit over de grond van de zaak, maar enkel of een beslissing voldoende gemotiveerd werd. "Regularisatie is steeds een gunst, en geen recht. Als Wathelet het over regels heeft, heeft hij het enkel over zijn eigen regels", zegt Smeyers.
Reeds meer dan 24.000 illegalen werden met gebruik van deze criteria in deze nota geregulariseerd. De vraag is hoeveel hiervan fraudeurs en/of veroordeelde criminelen zijn. "De DVZ nota van 27 november 2009 is te gek voor woorden. Celstraffen tot 18 maand effectief ,Interpol-seiningen, voorwaardelijke straffen zijn blijkbaar niet voldoende om illegalen uit te sluiten van regularisatie. De nota moet onmiddellijk ingetrokken worden om te verhinderen dat nog meer kleine criminelen, zoals autodieven, geweldenaars, vluchtmisdrijvers en drugdealers geregulariseerd worden
Daar gaan we weer : de omfloersing is ingezet! Alles in dit land want niet kosjer is, wordt omfloerst benaderd.
Dat de Waalse Deelregering de Vlaamse bemoeizucht afblafte, om zelf alleen de verantwoordelijkheid te nemen over deze fabrieken van de dood, waar ze 100 % de eigenaar en 100% de exploitant van is, doet er zelfs niet meer aan toe. Overal wordt vol afschuw geroepen : het zijnBelgische wapens ..Het te verwaarlozen onderscheid dat wij, de Vlamingen, dat niet gewild hebben, en dat het de Waalse Overheid zelf is die deze wapens produceert, valt tussen de plooien. Konden ze toch niet weten, die Waaltjes uit Herstal, dat er met hun geweertjes ook kon geschoten worden op mensen!
Dit zou de druppel moeten zijn, die de beker van de echtscheiding doet overlopen! Als Herstal vernietigingswapens wil maken, dan willen wij daar niets mee te maken hebben. Dan is Herstal het buitenland, net zoals Nazi-Duitsland indertijd het buitenland was. Men maakte daar nochtans ook goede wapens!
Wat is nu de uiteindelijke consequentie? Buitenlandminister VanAckere naar de galleien en Rudy Demotte voor het Oorlogstribunaal van Den Haag? Of hen alle twee, geboeid aan handen en voeten, uitleveren aan de oorlogsweduwen in de Prachtlanden?
Ondertussen in Herstal : nog een paar honderd doppers erbij .en zon kei-goede know how die, net als de klompenmakerij, en zoveel andere ambachten, dreigt verloren te gaan! Wallonia wordt geen Derde Wereldland, maar is dat al 50-60 jaar! Alleen vallen nu de laatste loodjes. Of zijn het loden soldaatjes, onder de niet dodelijke kogels van de FN303 .
--------------------------
FN Herstal-wapens te zien op internetfilmpje uit Benghazi
22/02/11, 13u11 De Morgen
Op het internet zijn beelden opgedoken van een burger die in de Libische stad Benghazi een FN303, een wapen van de FN-fabriek in het Waalse Herstal, draagt. Dat meldt de website van La Meuse.
Het filmpje is te zien is YouTube onder de titel 'Libya - Benghazi - Weapons of African mercenaries'. Volgens La Meuse wordt op dit moment nagegaan of de beelden wel degelijk bij de protesten in Benghazi gemaakt zijn.
'Niet-dodelijk' Dat het zichtbare wapen een FN303 is, afkomstig uit de Waalse wapenfabriek in Herstal, staat wel vast. Dat bevestigt onderzoeker Luc Mampaey van het GRIP (Groupe de recherche et d'information sur la paix et la sécurité). De FN303 is een wapen dat ingezet wordt om oproer tegen te gaan en dat geboekstaafd staat als "niet-dodelijk".
Het Waals Gewest gaf FN Herstal de toestemming om in 2009 met Libië een contract af te sluiten voor de verkoop van wapens. Die beslissing wordt op dit moment nog altijd door een aantal ngo's betwist bij de Raad van State.
'Risico van gebruik' Waals minister-president Rudy Demotte heeft de Belgische ambassade in Libië gisteren gevraagd om een inschatting te maken van "het risico op gebruik" van Waalse wapens bij het neerslaan van de protesten.
Mocht blijken dat het certificaat van eindgebruiker niet werd gerespecteerd, dan zal de Waalse regering niet aarzelen de situatie bij Europa aan te klagen, klonk het. Minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere reageerde echter sceptisch over de mogelijkheden om dat te controleren. (belga/adb)
-----------------------------
Nota Bene
De versluiering (sorry, het is de omfloersing, om het met een Koninklijk pleonasme te zeggen dat nooit meer mag vergeten worden) begint al met de naam : de FN-fabrieken in Herstal .Dat klinkt zo een beetje als de Solo-fabrieken in Merksem, of de Sla-Olieraffinaderijen in Izegem. Maar voluit en in t Fransoos zijn dat de Fabriques Nationales dArmes de Guerre à Herstal.
Zoals U ziet dringt er zich al onmiddellijk een eerste correctie op : het zijn niet de FN, maar de FR, de FabriquesRégionales. En Armes de Guerre zou correcter omgezet kunnen worden in Armes à Tuer Intentionellement. Voluit wordt dat dan FRATI, wat een perfect alibi is voor grootscheepse verkoopcampagnes : voor verbroedering : koopt alleen bij FRATI .Met FRATI fraternaliseren wij de ganse wereld!
Wat doen ondertussen? Hopen dat er vlug iets anders uit de bus komt, zodat dit potje kan gedekt blijven? Of rap-rap iets uitvinden dat ook dat Vlamingen stigmatiseert? Militaire voertuigen bijvoorbeeld!
Uit een Opinie bijdrage in dezelfde krant :
De opstand tegen het dictatoriale regime in Libië heeft in het zuiden van ons land voor ophef gezorgd. De Waalse regering leverde in 2009 immers een wapenexportvergunning voor Libië af, ter waarde van ongeveer 11,5 miljoen euro. Het betrof lichte wapens van FN Herstal, een bedrijf dat voor 100 procent in handen is van de Waalse overheid. Het gros van de wapens was bestemd voor een bataljon van de Libische elitetroepen, die onder leiding staan van de zoon van Kadhafi. Een ander deel van de levering was bestemd voor de politie. Toen de Waalse regering vorig jaar opnieuw wapens wilde leveren, trokken de Franstalige Liga voor de Mensenrechten en het Vredesplatform CNAPD naar de Raad van State.
Terecht, zo blijkt nu. De kans is namelijk behoorlijk groot dat de Belgische wapens ingezet worden bij het bloedige neerslaan van de manifestaties in Libië. Tot 2004 gold een Europees wapenembargo tegen Libië. Sinds het zonder voorwaarden is opgeheven, leveren tal van EU-landen opnieuw zonder scrupules wapens aan dit dictatoriale regime, ook al heeft het een bar slechte reputatie op vlak van mensenrechten. In 2009 leverden 13 landen van de Europese Unie voor 343 miljoen aan wapenvergunningen voor Libië af. België, dat volgens het rapport goed is voor 22,3 miljoen euro (het dubbele dus van het bedrag dat in de media circuleert!), is dus geen uitzondering.
Het legt de vinger op de wonde van een problematiek die de vredesbeweging al jaren aankaart. Wapenwetten noch Europese regels blijken een hinderpaal te vormen voor de levering van wapens aan landen met repressieve regimes. De Belgische wapenwet stelt nochtans duidelijk, in een van de vijf leveringscriteria, dat elke vergunning moet worden verworpen als "er voldoende aanwijzingen bestaan dat in het land van bestemming de uitvoer of doorvoer bijdraagt tot een klaarblijkelijke schending van de mensenrechten, er een duidelijk risico bestaat dat de beoogde uitvoer gebruikt wordt voor binnenlandse onderdrukking..." Ook de in 2008 bindend gemaakte EU-Gedragscode betreffende wapenuitvoer heeft het risico op binnenlandse onderdrukking als criterium voor niet-levering.
In de praktijk verloopt het evenwel helemaal anders en laten de EU-landen met inbegrip van België de economische en politieke belangen primeren. Volgens het laatste officiële EU-rapport hebben de landen van de EU in 2009 voor maar liefst 11,6 miljard euro aan wapenvergunningen goedgekeurd voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika, met inbegrip van alle problematische landen. Dat is een verdubbeling in vergelijking met het jaar daarvoor (5,95 miljard euro)! Het Belgische aandeel daarin bedraagt 418 miljoen euro (tegenover 375 miljoen euro in 2008). Tot de belangrijke eindbestemmingen horen de brutaalste regimes met als grote uitschieter Saoedi-Arabië, met 5 miljard euro, goed voor bijna de helft van de Europese wapenexport (België: 337 miljoen euro).
De positieve noot over het Europese wapenbeleid die de Vlaamse regering op haar website heeft geplaatst, krijgt in het licht van de gebeurtenissen in de mediterrane regio een nogal cynische bijklank. Daar staat dat de "EU-lidstaten zich opnieuw vastberaden (hebben) getoond in hun streven de uitvoer van militaire technologie en goederen te voorkomen indien die gebruikt kunnen worden voor ongewenste doeleinden zoals binnenlandse onderdrukking...
België heeft de afgelopen jaren naar bijna alle landen uitgevoerd waar de bevolking op straat is gekomen voor vrijheid, democratie en mensenrechten, namelijk Marokko, Algerije, Libië, Egypte, Jordanië, Jemen en Bahrein. In België is het vergunningenbeleid en de controle al een aantal jaar geregionaliseerd. Hoewel de belangrijkste wapenbedrijven zich in Wallonië bevinden groeit de handel van vooral hoogtechnologische onderdelen van wapens uit Vlaanderen met even problematische proporties. Volgens de officiële Vlaamse verslagen leverde Vlaanderen in december 2010 nog voor 1,5 miljoen euro vergunningen af voor militaire voertuigen en/of onderdelen met eindbestemming Bahrein. In Bahrein vielen de afgelopen week verschillende doden als gevolg van het hardhandig optreden van leger en politie.
Mensenrechten zijn aanwezig in alle geledingen van ons buitenlands beleid", aldus de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het probleem is echter dat het wapenhandelbeleid geen federale materie is en Buitenlandse Zaken wel.
Natuurlijk is de aanhef van bovenstaand gedicht (Wies Moens?) een tikkeltje te ruim voor deze bescheiden blog, te boek gesteld door een bescheiden klein talentje. Een heel groot tikkeltje te ruim zelfs! Maar de poëtische aanhef werkt zo meeslepend, dat ik hier onderaan het hele gedicht heb overgenomen. Ach! Dat was toen, in de goeie oude college-jaren, een evergreen bij elke voordracht-competitie
Natuurlijk is Quo Vadis ook een theatrale ja zelfs onnutte benadering van de vraag waar het Vlaams Belang naartoe gaat. Daarover kan ik kort zijn : als binnen kort, misschien zelfs in de eerstvolgende dagen en uren, zijn bestaansredenen vervuld zijn, is het zelfs niet meer nodig dat er een zweeppartij bestaat. Alhoewel we nog niet zover zijn. Ik leg uit.
Als Vlamingen 1° in eigen land eindelijk eerlijk en fatsoenlijk behandeld worden en 2° als er aan de megalomane opgelegde quota van nooit genoeg nieuwe vreemdelingen eindelijk een verstandige oplossing wordt gegeven : dan zit iedereen toch quasi op dezelfde golflengte? We staan er samen voor, en we moeten er samen door!
Zou het zelfs niet kunnen, dat de vrienden van het AFF (zie hieronder) reeds deze signalen opvangen? Dat ze daarom Josse-de-Kop alleen maar in extenso weergeven? Zo leest iedereen dat hij op het einde van zijn verweer zo goed als de hand reikt naar Rondas JaJa :spreken is zilver, zwijgen is goud!
Nog een klein beetje verder, mannen, en we zitten samen op dezelfde golflengte.
O Ja! Nog dit : als partijlid beleef ik liever de problemen in het Vlaams Belang, dan dat ik als SOS-ser de stormen moet meemaken in de SP-A slangenkuil Het verschil van de differentie is weeral dat vervloekte cordon, dat volgens de uitvinder ervan nooit mediathiek bedoeld was. Immers, elk ongemakkelijk zuchtje bij het Vlaams Belang wordt opgeblazen tot een alles verzengende storm, en elke verzengende storm bij de Sossen wordt herleid tot een smakelijke grap met verloren gelopen mails .Echt Goebeliaans!
En toch kunnen we, net zoals in de aan gang zijnde Noord Afrikaanse stormen, geen jota veranderen aan de loop der geschiedenis. Volk en leiders worden als op een reusachtige zeef, regelmatig opgeschud. Een deel valt op de grond, door de mazen, een deel vliegt mee met de wind, de kleintjes uiteindelijk vallen naar onder, en de groten drijven naar boven .Dat is een natuurwet, die zelfs eeuwenoude zwerfkeien na verloop van tijd weer doet bovenkomen in akkerland .
Iets totaal anders, maar de basis van het verhaal is dezelfde zoals hierboven bedoeld : al vliegt de leugen, enz .
Moesten de generatie-genoten van Leopold III, waaronder mijn brave Moeder, die de man binst en vooral na WO II aanbeden hebben, weten wat 70 jaar voor hen verborgen is gebleven, namelijk dat de man een ziekelijke rokkenjager was zoals de meeste Seks-en Coburgers, dan was er toendertijd geen sprake geweest van een Koningskwestie .Zelfs zijn vader, Albert I, Pietje de Leugenaar (*) zou rap van zijn paard gevallen zijn..Zouden we eindelijk niet eens beginnen het brons van hun ruiterstandbeelden te hersmelten?
JaJa! De wereld is een schouwtoneel. Elk speel zijn rol en krijgt zijn deel
Het woord is nu aan de Meisjes en Jongentjes van het AFF :
WELKE TOEKOMST VOOR VB EN HET CORDON ?
Emoties zijn niet altijd een goede raadgever. Naar aanleiding van de begrafenis van Marie-Rose Morel werden een aantal voorspellingen en wensen geuit, waar wij toch enige twijfels over hebben.
Rik Van Cauwelaert besloot vorige week een artikel in Knack over de begrafenis van Marie-Rose Morel met :
Tegen die emotionalisering (na het bekendmaken van haar ziekte en familieleven, nvdr.) had haar gewezen partij geen zinnig weerwoord. Met het binnenhalen van Morel al was dat niet de bedoeling heeft Vlaams Belang de eigen neergang bespoedigd. Vorige zaterdag kondigde een opiniepeiling een nieuw fors verlies aan voor Vlaams Belang. Het mag duidelijk zijn dat afgelopen zaterdag in Antwerpen niet alleen Marie-Rose Morel maar ook haar gewezen partij Vlaams Belang werd begraven.
Het VB over en out ? Dat lijkt ons toch voorbarig. In de enquête waar Rik Van Cauwelaert naar verwijst (van de krantengroep LAvenir) verliest het VB 1,1 %, en komt het toch nog uit op 11,5 %. CD&V en Open VLD verliezen een pak meer, respectievelijk 4,7 % (om te stranden op 12,9 %) en 2,4 % (om uit te komen op 11,3 %). Zo slecht is dat dan toch niet voor het VB. Iedereen verliest aan de N-VA-tsunami, op SP.A en Groen! na die lichte winst boeken volgens deze opiniepeiling. Zelfs een aantal VB-kaderleden zouden N-VA stemmen, maar allicht hebben de N-VA-stemmen meer te maken met het geloof dat de N-VA voor Vlaanderen meer kan realiseren dan het steriel gedoe van het VB. Eerder is het dat, dan dat men omwille van Marie-Rose Morel voor de N-VA zou stemmen. In en rond de kathedraal zagen we bij de begrafenisplechtigheid daarenboven een aantal Dewinter-volgelingen. Aangegrepen door het menselijk drama, maar daarom niet politiek van kamp veranderd binnen het VB. Een oudere dame had nog een Vlaams Blok-speldje op haar jas. Die zien we evenmin gauw N-VA stemmen. Er blijft bij het VB, letterlijk en figuurlijk, een harde kern.
Jean-Pierre Rondas (producer bij de radiozender Klara, op enkele dagen van zijn pensionering) stuurde een opiniebijdrage naar De Morgen. Volgens Jean-Pierre Rondas heerst er in Vlaanderen over het cordon sanitaire
een latent onbehagen en zelfs schaamte, ook als het de laatste tijd de krantenkoppen niet meer haalt. De uitvaart van Marie-Rose Morel heeft de mogelijkheid van het doorbreken van het cordon op dramatische wijze opgevoerd.
Hoezo? Terwijl Marie-Rose Morel expliciet niet wilde dat Filip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers bij haar begrafenisplechtigheid aanwezig zouden zijn, zouden de Vlaamse politieke partijen nu mogelijk wél bestuursakkoorden kunnen sluiten met de partij van Dewinter, Annemans en Valkeniers? Geef toe dat het een vreemde redenering is. Het wordt natuurlijk minder vreemd als we nog eens kijken naar de titel boven Rondas opiniebijdrage in De Morgen van 16 februari 2011: Heer, vergeef ons dat cordon. Rondas wil af van het cordon sanitaire. Punt. Desnoods gebruikt hij er de kromste redeneringen voor. Goed dat Jos Geysels in De Morgen gisteren nog eens op een heldere manier uitlegde wat het cordon sanitaire is, en waarom het wenselijk is (zie hieronder: Er zijn goede redenen voor een cordon sanitaire).
Politici, ze laten zich niet altijd leiden door de hooggestemde idealen die ze zeggen aan te hangen. Wat voor hen telt, is in de eerste plaats: is het VB mathematisch nodig voor een bestuursmeerderheid. Indien niet, waarom zich dan in een avontuur met het VB storten? Maar als ze enige geloofwaardigheid willen behouden op termijn hun enig politiek kapitaal laten democratische Vlaams-nationalisten, christen-democraten, liberalen zich leiden door de zuivere principes van het cordon sanitaire
-------------------
Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!
Tusschen geringen staan en hun oogen richten
Naar boven, waar blinken Uw eeuwige sterren.
Ik wil een snoeier zijn in de wijngaard,
een werkman bij de druivepersen.
Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!
Mijn woord in den mond van stamelaars,
mijn hand voor die liggen langs het pad.
En voor het raam van mijn woning
een vlam in den nacht:
dat wie verdolen mocht
richt zijn schreden
naar het Huis van Toevlucht.
Ik zal het waschbekken klaar zetten,
brood en wijn op de tafel -
en het boek geopend
aan de parabel van den Goeden Herder.
-----------------------------------
(*) De man had zelfs in 1915, aan de Vlamingen gelijkberechtiging beloofd na de oorlog. Als ze maar dapper bleven voort vechten. Na de oorlog was hij ineens alles rats vergeten! Ook dat is Geschiedenis, waar de waarheid het uiteindelijk haalt op de leugen.
Eigenlijk had ik willen schrijven dat ze uit haar asse was herrezen om te kunnen terugvechten. Anderen geloven dat verrijzen helemaal niet kan, maar als Christenmens weet ik beter. Zolang met niet vergeten wordt, is men niet eens voorgoed gestorven!
Inderdaad, ik zou er alles aan willen doen, om lezers te dirigeren naar de Blog van Frank Van Hecke : http://frankvanheckevb.skynetblogs.be waar de herinnering aan Marie Rose Morel niet alleen uur-per-uur wordt levendig gehouden, maar waar de leugens en de haat die over haar in de schand-gazet De Schandaard verspreid worden, als ballonnen worden doorprikt.
Frank roept op deze Saga te verzamelen, en door te geven.
Mijn eigen lezers-reactie plaats ik hieronder. Frank leest zò in het hart van zijn getrouwen, dat het niet nodig is dat hij wordt lastig gevallen met geschrijf. Bij de lezers van dit blog kan het meer invloed hebben, je weet maar nooit.
Beste Frank,
Geachte Heer Ere-Voorzitter.
Als overtuigd Blokker sta je dan daar! Iedereen schijnt vergeten, dat Marie Rose na haar ontslag als lid (grootgelijk had ze!), publiekelijk verklaarde dat haar hart daar eigenlijk gebleven was, en dat ze nooit een andere partij zou kiezen. Weeral, groot gelijk had ze!
Wat U verder in het leven zult doen, is voor velen van ons NIET om het even. Maar wat U ook doet : wees overtuigd van onze dankbaarheid voor wat U als jong en dynamisch Voorzitter gedaan hebt voor onze partij.Maar wees nog meer overtuigd van onze beste wensen voor alles wat U doet.
Marie Rose was een pièce unique die we altijd zullen missen.
Dat het cordon heden stevig onder vuur ligt : dat is een mirakel die van haar, zelfs voor haar dood, een heilige had moeten maken. Niet een heilige voor bovenop de altaren, maar een heilige voor in onze harten. U jaagt op dat stinkdier van De Schandaard? Goed zo! Afmaken tot er geen bot meer overschiet. U las toch ook J.P. Rondas in de dM!?
Die geniale man is nu niet precies mijn beste vriend, maar uittreksels uit zijn artikel als contrast laten afwisselen met die andere : dat zou Marie Rose ten voeten uit tekenen.n Soort van Clair-Obscur, als U wilt .
Zij kwam. Zij zag. Zij overwon.
Vraag : waar zal onze Ere-Voorzitter staan de dag dat het Vlaams Belang eindelijk op de plaats staat dat het verdient? Of kan hij voorgoed verbranden wat hij ooit aanbeden heeft?
Hoe het nu verder moet met onze Partij? Enerzijds weet ik het niet, en anderzijds weet ik het maar al te goed. Wij moeten op onze tanden bijten, want het Doel is in zicht! Met BDW staan we sterker dan dat Vlaanderen ooit gestaan heeft. Geen enkele reden dus om te wanhopen, of om de strijdlust te temperen.
Het oude gezegde van bij het ontstaan van dit onzalig land komt met de minuut dichter : La Belgique sera Latine ou ne sera pas. Het land IS niet Latijns geworden, en inderdaad : het bestaat niet meer! Dieu soit loué!
Had ze daar al het hart van de oude brombeer ingepakt?
Ze signeerde er haar Kankerboek tot ze uitverkocht was .
---------------------------------
De dM kort na de middag :
Hoor ik hier weer oude repressie-geluiden opstijgen uit de beerput van het verleden?
Komaan, mensen, wees eens eerlijk : dat vermeend racisme, dat was toch maar om te lachen! De werkelijke reden was dat jullie vreesden voor het begin van het einde van België ..De Vlaams Nationalisten waren door de repressie blijkbaar niet allemaal de kop kwijt of tegen de muur gezet : na het verraad van Schiltz die Leve België riep, wisten ze genoeg. Om ze klein te krijgen, werden ze in een schutkring geplaatst als pestlijders. Zeer, zeer democratisch, inderdaad!
Enfin : het is lijk of men Stalin de Goelags zou horen goedparten .
In die zin zal Josse moeten erkennen, dat zij er heel die tijd volledig naast hebben gezeten en nu ten schande staan voor de hele wereld : het land IS om zeep, en zelfs de Opperhoofden van alle buurlanden hebben de buik vol van de immigratie .Toch voelt hij nood aan bescherming, als een soort alibi voor zichzelf, om achter de rug van een paar groten te schuilen, en dan is Haiku-Herman wel de gedroomde naam. Kijk, Meester : ik was niet alleen! 1989 : Is de Josse vergeten dat dat de tijd was van Pater Versteylen, zijnStichtend Partij-Lid, die toen ook een resem schitterende ideetje schijnt gehad te hebben om Leven in de Brouwerij te brengen?
De man, tenslotte, maakt zich belachelijk door gelijk te willen halen op basis van het Hoof van Beroep in Gent in 2004, waar sindsdien het kleinste kind weet dat dit een uitspraak is à la tête du client Verhofstadt, die jarenlang gesjacherd heeft om het proces in Gent, bij zijn vrienden te krijgen, nadat al de voorgaande Rechtbanken het Blok hadden vrijgesproken .zelfs in Beroep.
Naar het einde toe bindt de man wat in. Hij voelt de bui hangen en besluit met bijna krek dezelfde woorden als de persoon die hij aanviel : de tijden zijn veranderd, er moet iets nieuws komen, en er zullen winnaars en verliezers zijn .
Toch goed om weten, dat fossielen niet meer kunnen verliezen, juist omdat ze al lang voltooid verleden tijd zijn .
Na zijn partij, heeft de Josse nu ook de waarheid de nek omgewrongen.
Dat hij moge branden in de hel.
---------------------------------------
Over racisme sluit je geen compromis
21/02/11, 09u33
Jos Geysels legt uit waarom het cordon sanitaire tegen het VB geen schande is. Minister van Staat Geysels (Groen!) lag mee aan de basis voor het cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok. Hij legt hier nog eens uit wat het cordon precies inhoudt en waarom het in het leven is geroepen.
·
Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn, is mij een raadsel
Tijd voor een nieuw geluid". Zo eindigt Jean-Pierre Rondas zijn betoog (DM 16 /02) over de 'uitvaart' van het cordon sanitaire bij de begrafenis van Marie-Rose Morel. Zo nieuw is zijn geluid echter niet. Het is een weliswaar scherp verwoord pleidooi tegen het cordon, maar met voorspellingen, argumenten en insinuaties die al talloze keren werden geformuleerd. En meestal op basis van een verkeerde definitie of omschrijving van het cordon. Misschien is het daarom nuttig een aantal feiten op een rijtje te zetten.
Op 10 mei 1989 ondertekenden de voorzitters van de toenmalige CVP (Herman Van Rompuy), SP (Frank Vandenbroucke), PVV (Annemie Neyts), algemeen secretaris van de VU (Paul Van Grembergen) en ondergetekende een protocol waarbij ze zich ertoe verbonden "geen politieke akkoorden af te sluiten of afspraken te maken met het Vlaams Blok, noch in het kader van democratisch verkozen organen op gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk, nationaal en Europees niveau, noch in het kader van verkiezingen voor de genoemde niveaus".
De tekst was kort. En de motivatie was even duidelijk: het Vlaams Blok miskent in haar programma en politieke praktijk de fundamentele democratische uitgangspunten en mensenrechten. Het cordon is dus een uitspraak over de grondbeginselen van de politieke democratie, over het respecteren van fundamentele grondrechten als vrijheid en gelijkheid. Niets meer, niets minder.
Democratie is een georganiseerd meningsverschil, een politieke ruimte waar partijen elkaar 'bestrijden' op basis van hun programma en de daarmee verbonden argumentaties, stellingen en voorstellen. Democratie veronderstelt ideologische diversiteit en een politieke strijd. Dat maakt haar levendig en kwetsbaar. Maar dit impliceert wel het aanvaarden van fundamentele grondbeginselen, zoals het gelijkheidsprincipe en het non-discriminatiebeginsel. Volgens de ondertekenaars viel het Vlaams Blok onder dit democratische minimum. Ten gronde is deze uitspraak dus een principieel statement en geen strategisch manoeuvre. Het is ook een afspraak waarbij bestuursakkoorden met deze partij worden uitgesloten. Niets meer, niets minder.
Deze afspraak bevat dus geen cordon médiatique (1) of een inperking van de vrije meningsuiting. Het bepaalt niet dat het debat met extreem rechts niet gevoerd moet worden. Op geen enkele wijze wordt de werking van het (nu) Vlaams Belang en haar vertegenwoordigers in de democratische instellingen en andere organisaties (zoals in de raad van bestuur van de VRT of het Antwerps havenbestuur) aan banden gelegd. Voor die werking ontvangt het overheidsdotaties. Waar zit hier de "moreel-politieke degeneratie" waar Jean-Pierre Rondas het over heeft?
Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn is mij (en Ignaas Devisch in zijn repliek van 17/02) een raadsel.
Het is opvallend in de geschiedenis van de discussies over het cordon dat er dikwijls heel ruime interpretaties en onjuiste definities aan deze afspraak werden gegeven, terwijl de inhoud van de uitspraak veel minder aan bod kwam. Deze ruime interpretaties vielen in de politieke discussie meestal samen met strategische en tactische manoeuvres, vooral in (pre-)electorale periodes.
'Aanzetten tot rassenhaat' "Daardoor worden de redenen waarom niet met extreem rechts wordt samengewerkt niet alleen verzwegen, maar ook onderuitgehaald. Het politieke spel (...) doet niets af aan de ideologische onderbouw die (...) overweegt: dat je niets met racisme wil te maken hebben", schreef Karel De Gucht in zijn boek Pluche. Over de banalisering van extreem-rechts. De motivatie verdween meer en meer naar de achtergrond terwijl de afspraak met grof geschut werd beschoten. De ideologische onderbouw voor het cordon kwam onder druk te staan in een sfeer van banalisering en normalisering van racistische ideeën. Een proces dat nog altijd bezig is. Ten onrechte.
Vijftien jaar (!) na de eerste versie van het cordon kregen we een andere, duidelijke uitspraak van het Hof van Beroep in Gent. De rechtbank veroordeelde drie vzw's van het Vlaams Blok omdat "vreemdelingen op onweerlegbare en systematische wijze als zondebok worden bestempeld" en ze "wetens en willens hebben aangezet tot haat tegen bepaalde bevolkingsgroepen. Niet enkel omwille van hun nationaliteit, maar ook omwille van hun etnische afstamming, hun godsdienst en zelfs hun gewoonten en hun kledij". Volgens het Hof "is dit aanzetten tot rassenhaat, en niet het uitoefenen van de vrijheid van meningsuiting".
Is het dan "schandalig" dat democratische partijen beslissen om met een dergelijke partij geen bestuursakkoorden te maken? Is het dan "zondig" dat ze geen meerderheid willen vormen met een partij die voor structureel racisme en discriminatie veroordeeld is?
In een democratie is de confrontatie van ideeën en meningen essentieel. In de politiek moet je soepel zijn, flexibel en bereid zijn om compromissen te sluiten. Maar even belangrijk is dat democraten ondanks al hun meningsverschillen over één zaak niet van mening verschillen, namelijk dat we best niet slordig omspringen met de fundamenten van die democratie. Inzake racisme kun je niet soepel zijn, over vreemdelingenhaat sluit je geen compromissen.
Het kan best zijn, zoals Jean-Pierre Rondas schrijft, dat er de volgende jaren een grootscheepse hertekening van het partijenlandschap komt. Dat vereist nieuwe analyses en inzichten. Er zullen winnaars en verliezers zijn. Maar de democratie kan het zich niet veroorloven bij die laatste groep te behoren.
---------------------------------
(1)Geen cordon médiatique : dat Josse de Uitgeverij Egmont verbiedt op de boekenbeurs waar hij het vetbetaald postje van Grote Baas bekleedt, is puur toeval? De praktische resultaten bij de 0000 om alleen het Blok te vermelden als er iets negatiefs kan beklemtoond worden?
Koenraad Elst (hieronder) voelt aan zijn ellebogen dat hij inzake een beest genaamd Moslim-democratie op het punt staat gelijk te halen : wie in het Westen die dingen werkelijk bij elkaar ziet, denkt dat hij brandend water, of vloeibaar vuur heeft uitgevonden. Het volstaat te onthouden, dat volgens de Islam niets of niemand groter is dan Allah en dus zeker niet een systeem dat berust op wetten van ongelovigen.
Dat gezegd zijnde, zou ik besluiten met te herhalen : eens te meer zal De Schandaard vaststellen, dat ze de trein hebben gemist. Jammer voor een vroegere AVV-VVK-krat.
Het spijt mij erg voor al die goedmenende kleine lieden in de Moslimslanden : het zal hen allemaal vergaan zoals het Iran is vergaan, na de Shah : wie het boek gelezen of de film gezien heeft Not without my daughter begrijpt de diepere dingen die voor nog vele honderden jaren hun greep hebben op die landen. Islam is geen godsdienst voorkleine lieden zoals een andere : het is een vampier die de onderworpenen beklemt in een dodelijke wurggreep waar ze zelf niet uit willen of uit kunnen. Iets wat totaal anders is voor de elite.
Misschien één lichtpuntje om de vergelijking met andere oer-oude erediensten makkelijker te begrijpen : in onze dagen gaat de evolutie veel sneller dan in vroeger tijden. Wat vroeger gedurende eeuwenverspreid werd te voet of per muildier, gaat nu via het Internet in een paar seconden de wereld rond. Maar of de menselijke geest kan volgen?
De Moslims zien ook wel het zedelijk verval in het Westen. Zij zien ook dat de Europeanen elkaar eeuwenlang hebben uitgemoord, zelfs tot in de vorige eeuw. Zij zien ook de slappe kost die onze regeringen sindsdien brouwen : en dat zou dan de zo geprezen democratie zijn?
Kortom, wie kan er nu respect opbrengen voor het Mietje, dat Europa is?
Het is niet voor niets dat Arabische volbloeden een typisch Arabisch stokpaardje zijn! Dat die desnoods met P 90 FN mitrailleurs van Herstal moeten verdedigd worden : who cares in Wallonia?
Tom Naegels werpt de handschoen. In zijn column Waar zitten ze? (De Standaard, 1 februari 2011) daagt hij ons uit: Waar zijn ze nu? Al die intellectuelen die ons normaal iedere dag minstens één keer donderend voorhouden dat de islam' nooit democratie zal aanvaarden.
In Naegels eigen De Standaard zal je ze inderdaad niet tegenkomen, want die krant duldt alleen geruststellende meningsuitingen over de islam. Daarom is er iets van kwade trouw in zijn uitdaging: hij doet triomfantelijk over een wedstrijd waar de tegenstander van deelname uitgesloten wordt.
Wat dan de inhoud betreft, donderen doe ik niet zo vaak, maar het genoemde standpunt wil ik tegen Toms skepsis wel hooghouden. Een Meyrem Almaci (Groen!) zal de democratie wel aanvaarden, maar de islam zal dat nooit. Zoals destijds KPB-voorzitter Louis Van Geyt wel het democratische spel meespeelde, maar het marxisme-leninisme de bourgeois-democratie per definitie nooit kan aanvaarden.
De columnist geeft het islamkritische standpunt aldus weer: Omdat de psychoculturele software van de islamiet' dat nu eenmaal afwijst. En dat het daarom normaal is dat al die Arabische landen dictaturen zijn. De Profeet zélf was immers een dictator! Met die software bedoelt hij allicht de programmering van de gelovigen door hun geloof. Natuurlijk zijn mensen niet identiek met de doctrine die zij zeggen te belijden, dat is het verschil tussen moslims en islam. Sommigen trekken zich weinig aan van de leer waaraan zij lippendienst bewijzen. Anderen hadden al een onverdraagzame aanleg zelfs vóór ze van de islam gehoord hadden. Maar tussen die twee uitersten geldt wel degelijk dat de belijdenis van de islam mensen tot een geslotener en onverdraagzamer gedrag brengt. Ter vergelijking, sommigen bedrinken zich en rijden desondanks veilig naar huis, anderen zijn zelfs broodnuchter een gevaar op de weg; maar die twee uitersten nemen niet weg dat alcohol gemiddeld wel tot gevaarlijker rijgedrag leidt. Conditionering door de antidemocratische islam maakt het voor zijn aanhangers gemiddeld een stuk moeilijker om een democratische samenleving op te bouwen.
Naegels denkt dat de protestbeweging op ondermeer het Tahrîr-plein in Kaïro de geponeerde tegenstelling tussen islam en democratie ontkracht: Waar zitten ze, nu er in Tunesië, Algerije, Jordanië, Jemen en Egypte de grootste democratiseringsgolf sinds de val van de Berlijnse Muur plaatsvindt? Wel, ze zitten zich vooral af te vragen in hoeverre dat straatprotest en de personeelswissels aan de top inderdaad op democratisering gericht zijn.
Wat de top betreft, de generaals die de macht overgenomen hebben, weten allicht dat een elite binnen een parlementair systeem met zijn wisselende regeringscoalities zeer wel haar eigen belangen kan veilig stellen terwijl de verkozenen uit het plebs over minder essentiële zaken palaveren. In die zin zullen zij geen onoverkomelijk bezwaar hebben tegen parlementaire instellingen naar westers model. Maar verder dan dat gaat het niet, een echte motor van democratisering zijn zij zeker niet.
De demonstranten uit de nu veelbezongen facebook-generatie zullen het wel eerlijk menen met hun roep om democratie. De mondigsten onder hen, die gretig voor de camera gehaald werden, zullen inderdaad een seculiere rechtsstaat wensen. Van een doordacht politiek programma heb ik echter weinig vernomen. En talloze schreeuwerige betogers schenen alleen een negatief programma te hebben: weg met Moebarak! Die prille democratie zal zeker kinderziekten kennen, maar het is slechts al doende dat men leert.
Het is op zich niet erg dat beginnende democraten nog niet goed weten waar ze naartoe willen, maar het wordt wel een probleem wanneer zij moeten wedijveren met en groep die dat wel weet. En dan kijkt iedereen naar de Ichwân, de (Moslim-)Broeders. Hoe groot is hun greep op het kiezerskorps, dat bij vrije verkiezingen een regeringsmeerderheid zal kiezen? Aan de op het Tahrîr-plein veelgehoorde islamkreet Allah akbar! moeten we niet te zwaar tillen (wie Godver... zegt, doet daarmee ook geen geloofsbelijdenis), wel aan de recente onderzoeksbevinding dat de meeste Egyptische moslims de doodstraf willen voor ontucht en voor geloofsafval. De scènes van moslim-koptische verbroedering op het plein zijn mooi voor even, maar zullen een machtsgreep van de Ichwân niet overleven. Voor dezen is de democratisering slechts een tussenstap naar een islamstaat.
Maar dat is geen reden om hen de democratie te ontzeggen. Kiezen de Egyptenaren democratisch voor een ondemocratische islamstaat, dan is dat maar zo. Je bent voor de democratie of je bent ertegen, en dat is nu eenmaal het risico. In dat geval weerleggen zij ook enkele populaire islamsmoezen, bv. dat het islamisme iets van een kleine minderheid is. Leve de duidelijkheid. Boerkas in de straten, minaretten die boven de stad uitsteken, Sharia4Belgium dat nog eens natrapt tegen Marie-Rose Morel op haar weg naar een eeuwigheid in de hel, of een islambewind in Kaïro: het heeft allemaal het voordeel dat het sprookjes doorprikt.
Omgekeerd blijft het mogelijk dat een campagne voor de eerste vrije verkiezingen een bewustvormingsproces op gang brengt dat de Egyptenaren van de islam verwijdert en echt voor de moderne vrijheden doet kiezen. Er is niets genetisch en onherroepelijk aan hun moslimidentiteit. Die is slechts een eierschaal die zij op weg naar de vrijheid kunnen openhakken en achter zich laten. Laat de moslims zich bevrijden uit de islam. Dát is pas tahrîr, bevrijding.
Hangt af van petrol, toeristengeld, en zand. Veel zand .
----------------------------
Op 3 feb., dus net voor de trip naar de Heimat, bij Angeltjes gelezen, en hier meegenomen voor het persoonlijk archief maar vooral als geheugensteuntje : alles wat we moeten weten over onze Overweldigers en hun favoriete bezigheden. De auteur (Lucky9) spreekt gewoonlijk gespierde taal die ik, behoudens als hij kapt op zaken die mij dierbaar zijn, meestal kan appreciëren.
Nu de dag van vandaag iemand de keel oversnijden doorgedrongen is in het Wetstraatees, geeft het pas om tijdig alle schakeringen van deze discipline te kennen. Uit vroegere lectuur, o.a. over de zaak Theo Van Gogh, weet ik dat er een onderscheid bestaat in de haal, de snij-beweging. Die kan van links naar rechts, maar ook van rechts naar links zijn. Dat heeft een speciale godsdienstige betekenis, maar de juiste context is mij nog nergens duidelijk gemaakt. Op BDW moeten wij ook niet rekenen voor die uitleg, want die zal, als die ooit komt, helemaal op zijn Tjeefs zijn. M.a.w. zowel als warm of koud kunnen geïnterpreteerd worden. Het uiteindelijk bekomen resultaat zonder al die uitleg is ook duidelijk : Bloed! Bloed!
-----------------------------
Voor Angeltjes die het niet mochten weten van de 0000, is de Moslim Broederschap helemaal géén "sociale" organisatie. Zij ontstond als een militaire-ideologische organisatie en is dat nog steeds. Het is niet omdat men de voedselvoorziening van zijn eigen clandestiene en in Egypte verboden militie organiseert en zijn soldaten alsook hun familie en de draagmoeders in het kweekprogramma van toekomstige soldaten, medische bijstand verleent, dat men sociaal bezig is voor een ethisch goed doel.
De Moslim Broederschap in Egypte werd opgericht in 1928. Haar uitdrukkelijke doel was tweeledig: (1) invoering van Sharia wereldwijd, en (2) het herstel van de wereldwijde islamitische staat (kalifaat). Daarmee hebben Al-Qaeda en de Moslim Broederschap in feite dezelfde doelstellingen. Ze verschillen alleen in de timing en tactiek die betrokken zijn bij het realiseren ervan. Ze vielen zogezegd uiteen en exporteerden hun activiteiten naar meer dan zeventig landen met vooral bv. clandestiene financiering van gewelddadige splintergroepen zoals al-Jihad en al-Gama'at al-Islamiyya in Egypte, Hamas (die van de slogan alle-Joden aan-het-gas) in Palestina en de Mujahideen en de latere Taliban in Afghanistan. Alleen snap ik niet waarom ik dat allemaal met een hoofdletter schrijf.
In de VS bleek dat de boodschap aan de ikhwan (broeders in het Arabisch) als volgt geformuleerd werd: "Jullie (de moslim-broeders) moeten begrijpen dat uw werk in Amerika een soort van grote Jihad is in het wegwerken en het vernietigen van de westerse beschaving van binnenuit en het 'saboteren' van haar ellendige huis door hun handen en de handen van de gelovigen, zodat het wordt geëlimineerd en Gods religie is gemaakt, zegevieren over alle andere religie". In de VS slaagden ze er zelfs in het zogenaamde CAIR (centrum voor amerikaans-islamitische relaties) te gaan domineren en te infiltreren in het politieke establishment en de bureaucratie van het Amerikaanse congres en de Amerikaanse senaat.
Hun officiële website is ikhwanweb.com Op het eerste zicht zegt ons dat niet zo veel maar als men weet dat ikhwan in het Arabisch "broeders" betekent begrijpt men allicht beter welke aantrekkingskracht van deze heroïsche en nostalgische benaming uitgaat. De Arabische heerser Ibn Saoed werd immers door de bedoeïnen-broeders als heerser aan de macht gebracht in zijn nieuwe staat Saoedi-Arabië. Hij verpletterde echter zelf hun macht bij de slag bij Sabilla in 1930, waarna de militie werd gereorganiseerd in het Saoedi-Arabische Nationale leger zonder paarden maar met kamelen in reserve.
Elke gelijkenis met de Assasijnen van 1000 jaar geleden is louter denkbeeldig want die waren sjiiet. Zo ziet men maar waarom ze de dag van vandaag op de poco-media zo graag met woorden spelen. De ene dag ben je Wahabiet, de volgende Soenniet, de week nadien sociale vrijheidsstrijder, de volgende maand gewoon broeder, maar nooit Assasijn. Dat spreekt voor zich. Hoewel, El Baradei is dàt geen sjiiet?
"Een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen"
Leo Neels
Men kan het volledig met iemands mening oneens zijn, en ze gevaarlijk of misplaatst vinden. Zulke waarde-oordelen schragen toch niet de conclusie dat degene die idiotieën verkondigt, geen recht van spreken heeft. Het tegendeel is waar. De individuele waardigheid van elke persoon is universeel. In een rechtsstaat geniet eenieder ervan, ongeacht zijn opinie, huidskleur, herkomst, ras, taal, godsdienst of andere onderscheidende kenmerken. Daarenboven is diversiteit van meningen in een democratie essentieel: ze noopt ertoe de eigen mening te heroverwegen, levert ijkpunten op en inspireert openbaar debat. Uit "le choc des idées" of "the marketplace of ideas" komt finaal wel de waardevolle, maatschappelijk wenselijke opinie naar voor, zo luidt de samenvatting van dit leerstuk.
Deze beginselen staan op zeer gespannen voet met de opvatting van een "cordon sanitaire", die wel langdurig een overheersende politiek-correcte doctrine werd. Daarin werd de uitsluiting uit het publiek debat verdedigd. Wie verwerpelijk geachte opinies, zoals strafbaar racisme, uit, wordt niet meer bij besluitvorming betrokken - ook niet met een verkozen mandaat. In het mediarecht wordt de maatschappelijke verwerpelijkheid van opinies nochtans neergelegd in strafrechtelijke sanctionering, niet in verbanning uit het publieke leven.
Het cordon was ongetwijfeld een belangrijke electorale succesfactor van de politieke partij die men ermee wilde bestrijden. Het leidde ook tot de bizarre vaststelling dat die partij er zich op beriep de ultieme verdediger van de vrijheid van meningsuiting te zijn. De vrijheid van uiting van haar macabere opinie. Die partij is al lang over haar hoogtepunt, zeker nu ze op haar Vlaamse flank een electorale uitdager van formaat kreeg, en te kijk staat als een groepje ongeregeld. De best gesubsidieerde debatclub van het land, die werkelijk niets tot stand heeft gebracht. De zopas ten grave gedragen Marie-Rose Morel heeft in de neergang van haar voormalige partij een niet te onderschatten verdienste, door haar niet-aflatende ijver om de vrijheid van meningsuiting ook binnen de club te beoefenen.
Marie-Rose Morel had ervoor gekozen om haar privé-leven, met velerlei incidenten zoals een echtscheiding, de herrie met haar ex, haar persoonlijke ervaring met haar langzame politieke liquidatie, de start van een nieuwe bedrijvigheid, haar strijd met kanker, haar huwelijk met de inmiddels ook uit de partij gestapte oud-voorzitter, en ook nog haar overlijden en uitvaart theatraal te beleven, op de mediatribune. Men kan over zulke keuze van mening verschillen, maar het is een onvervreemdbaar recht van elk individu om op dit vlak een eigen keuze te maken. De wijze waarop ze in al die verhalen met gevoelsmatige authenticiteit stond dwingt respect af, ook als men het niet eens was met haar optie. Daarmee was ze met een ongewoon groot deel van haar privé-leven tot het publieke domein gaan behoren, althans met de elementen en de toonzetting die zij eraan gaf: autentiek, haar eigen beslissing, haar mens-zijn. De dramatiek van het persoonlijk totaaldrama leidde bijna tot een premature heiligverklaring. Breed in de media, maar in haar regie.
De RTBf verweet haar postuum haar BV-status te misbruiken om een racistisch gedachtengoed te propageren. De "zuiveren" van het cordon médiatique. Fier op persoonsuitsluiting en zuiverheid in segregatie. Een cordon sanitaire rond de rouw om een te jong en wreed gestorven moeder is evenwel ongezien en ongepast. Het werd een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen. Enige politieke duiding over haar schisma met haar voormalige partij, of haar verdienste in de neergang ervan, vergeet het maar. Totaal onvermogen tot politieke analyse. Negatie van die verdomde feiten die niet bij het commentaar willen passen: nul feiten, alleen opiniëring. We weten nu dat de hoofdredacteur van het RTBf-journaal vond dat dit evenwichtig journalistiek werk was; al gelukkig dat zijn vrouwelijke collega in DeOchtend bij Lisbeth Imbo afstand nam van de aanvankelijke zelfgenoegzaamheid van de hoofdredactie.
Leo Neels doceert mediarecht aan de K.U. Leuven en UAntwerpen.
-------------------------
Zo Zo! Meneer doceert dus aan de KUKULEKUL in twee Vlaamse steden en zal navenant betaald worden : wiens brood met eet, diens woord men spreekt.
Het zal U ook opgevallen zijn, dat Meneer Perfesser schiet met spek. Maar de stalen kabel van de harpoen is rond zijn eigen voet geslagen en zo schiet hij naast het doel, maar wordt wel zelf in zee getrokken .
Hij blaast warm en koud (ja, die mensenrechten, ziet U ) maar mist eigenlijk grandioos de kans die hij aan de RTBF verwijt : de kans om te zwijgen.
Maar het bloed des mans kruipt waar het niet kan gaan : hij kan het niet over zijn hart krijgen om niet grof negatief te schrijven over het Vlaams Belang.
De RTBF vertelt nul feiten, alleen opiniëring, schrijft de Perfesser. En wat schrijft hij over het Vlaams Belang? Juist! Ja! Nul feiten, alleen opiniëring .
Is die man wel zijn hoog honorarium waard?
Dat hij dan eens antwoordt op de 2 partij-programmapunten van het Vlaams Belang : Zelfbestuur : het kleinste kind in de 2 taalgebieden ziet nu in wat Mter Vic Van Aelst bij Lieven Van Gils kwijt mocht : België is als 180 jaar een onrechtvaardig land en dat zegt de harde kern van de Vlaamse Beweging al meer dan 100 jaar. Tweede punt : de wilde immigratie is een mislukking geworden. Is dat altijd geweest, zegt het Vlaams Belang, en dat wordt nu door de omringende Staatshoofden zelf gezegd. Sarko wil zelf de Islam in Frankrijk beknotten .
Meneer Perfeeser! Had het Vlaams Belang die op due 2 programma-punten de laatste 30-40 haar niet constant blijven hameren, da zouden de kleurpartijen al die tijd de gemakkelijkste weg gekozen hebben .
Wat nu Marie Rose Morel Betreft : U bent niet goed ingelicht. Opzettelijk waarschijnlijk. Want zelfs nadat ze geen lid meer was, heeft ze publiekelijk bekend dat ze nooit ofte jamais een andere partij zou kiezen. Dat er voor haar autos op het linkervak bleven rijden en haar zo de vlucht vooruit naar de top belet hebben : dat zal wel voor altijd een mooie droom blijven.
Het moet U toch opgevallen zijn, Meneer Perfesser, dat BDW in de Antwerpse Kathedraal in diezelfde richting aan het evolueren was/is? Wie voert er nu het woord (en welk woord) bij de uitvaart van een politieke vijand?!
Kijk, zwijgen en feiten niet alleen loochenen maar ze ook verdraaien, is één. Maar de ogen sluiten voor de heerlijke realiteit van een Vlaamse (mislukte) verzoening : dat pas is crimineel voor elke Vlaming dien God Vlaming schiep!
U bent GEBUISD, Meneer Perfesser! En wat meer is, U krijgt niet eens een Tweede Zit. U wordt, met zwarte pek en gele veren beplakt, uit onze Alma Mater de woestijn in gejaagd! Misschien dat U in Luik, Namen of Leuven-Nieuw aan de slag kunt. Maar de vraag of daar als gesjeesde Vlaming welkom kunt zijn, laat ik liever onbeantwoord. Verder wens ik U het allerbeste in Uw verder leven.
Van uit een nietig blogwereldje toch nog dit, Mr Leo Neels (toch geen familie van Marc Sleen, die anderen loltrapper?) U hebt ongetwijfeld verleden zaterdag in De Schandaard Bart Stiinckman gelezen over La Morel? Daarbij zult U wel ginnegappend en gegrinnikt hebben : ziet U wel : het cordon werkt! Laat mij U met Uw twee voeten terug op de grond zetten : scherp Uw intellectuele eerlijkheid aan (U vindt die toch nog terug?) en ga eens langs op de website van Frank Vanhecke. Dat is de man die, zoals U wel weet, maar netjes terzijde laat, door BDW ten aanzien van de gehele wereld bij de uitbaart van Marie Rose Morel, een Grote Meneer heeft genoemd.
die door de media in de zak worden gezet. Of is het omgekeerd.
-----------------------
Er zijn geen zekerheden meer! Moesten we het willen geloven : er zouden linkse rechtsen bestaan, en rechtse linksen. Dat zijn termen die zelfs in de bokssport, waar men er nochtans duchtig op los klopt, de wenkbrauwen doet fronsen. Tel daarbij nog de centrum-linksen op, en de centrum-rechtsen, of de extreem linksen met de extreem rechtsen, te onderverdelen in streng katholieken, lauw katholieken of godloochenaars, de Muzelmannen van alle slach en soort, nogmaals in te delen al naar gelang hun taalrol, of geslacht en ongeslacht, en U zult begrijpen dat het heel normaal is, dat de Heilige Geest het niet meer ziet zitten. Niet één normaal mens is er in het Land B., buiten de Vlaams Nationalist, nog te vinden, of het moest Mgr Leeuwenhart zijn. Maar die is buiten categorie en als dusdanig een uitzondering als Man Gods. Op Die zijn schouders is misschien de H. Geest komen zitten .om een beetje uit te rusten, als de duif op Noachs schouders, op diens ark, zwalpend p de wijdse oneindigheid, tot de wateren zouden gezakt zijn, en er weer landte voorschijn zou komen.
Met de Heer Janmaat van onderstaand artikel ben ik, tot mijn grote spijt, niet bekend. Meestal las ik over hem bedekte en beduimelde woorden, die me deden denken aan ergens een of ander witteboord crimineel, zo erg waren die toespelingen. In de hieronder besproken jaren (1990) moest de politiek het zonder Inteernet en dus zonder mij stellen, terwijl de bete broods grotendeels beroepsmatig gewonnen moest worden in de kringen van de Oost Vlaamse franskiljonse bourgeoisie. Die kunnen het best getypeerd worden in bijvoorbeeld die ene onsterfelijke zin : (toen rookte ik nog als een zatte Zwitser) Si vous avez besoin dallumettes, vous pouvez tj les prendre ici, dans ma schofke Ik heb dus vele jaren kunnen waarnemen en registreren. Dat men bvb naar mijn secretaresse belde in t Gents dialect, maar toen ik, naast haar staande, de lijn kon overnamen, er alleen nog Frans te horen was Brave mensen! Dat Frans duurde tot, op zekere avond bij een dringende consultatie aan huis, waar in hun living De Heren van Zichem op stonden. Sedert die dag was er alleen nog maar Gents gesproken.
JaJa, de tijden veranderen rap!
Sleep Verhagen voor de rechter!
ANDERS WELLEBEEKE - 15 FEBRUARI 2011
In de jaren 90 kreeg je 7500 gulden boete en voorwaardelijke hechtenis voor "belediging" van het multiculturalisme. Waar wachten we nog op?
Het is misschien een beetje wrang om de chauvinistische socialist Hans Janmaat als voorbeeld voor de mensheid te nemen, maar dat is toch zeker echt wat de linkse kerk in de jaren 90 met hem voorhad.
Janmaat had het tijdens zijn pittoreske optredens in de zendtijd van de politieke partijen in zijn hoofd gehaald om het Multiculturalisme te beledigen:"Wij schaffen, zodra we de mogelijkheid en de macht hebben, de multiculturele samenleving af", aldus de toenmalige leider van de Centrumdemocraten. De Linkse Kerk, het vanzelfsprekende conglomeraat tussen progressieve politici, onderwijzers, journalisten en juristen, besloot een voorbeeld te stellen. Janmaat werd voor het gerecht gesleept voor deze uitspraak die toen alle perken te buiten ging. Want het was natuurlijk niet de bedoeling dat het volk zou gaan twijfelen aan deze heilige ideologie.
En warempel, in 1995 was het zo ver. Het gerechtshof in Den Haag veroordeelde Janmaat op 28 maart tot een boete van 2000 gulden, waarvan de helft voorwaardelijk. Herhaaldelijk hoger beroep resulteerde op 29 december 1997 uiteindelijk in twee weken voorwaardelijke celstraf en een boete van 7500 gulden. De veroordelingsgronden? Discriminatie, en - hoe spitsvondig - aanzetten tot "etnische zuivering". De Hedy d'Ancona's, Anet Bleichs en Paul Rosenmöllers konden rustig gaan slapen, want het beleid van massa-immigratie met behoud van eigen vreemdelingenhaat jegens westerlingen kon mooi weer een paar jaar voort.
Rest de vraag wat deze jurisprudentie vandaag de dag nog betekent. Zou het niet zonde zijn als deze casus, zeker gezien de ijver van de rechters destijds, op de mestvaalt der geschiedenis zou belanden? Indien men de Nederlandse rechtspraak serieus zou nemen, en het proces tegen Wilders bewijst dat de Linkse Kerk dat inderdaad nog doet, dan zou men Maxime Verhagen vandaag nog voor de rechter moeten slepen. Bovendien zouden Angela Merkel, David Cameron en Nicolas Sarkozy tot personae non gratae verklaard moeten worden. Want zijn het niet deze mensen die het Multiculturalisme slechts 15 jaar na Janmaat weer nodeloos hebben beledigd?
Een andere mogelijkheid zou natuurlijk zijn dat 's lands elite het subjectieve karakter van uitingsdelicten volmondig zou onderkennen. Want als er één ding blijkt uit het proces tegen Janmaat, en het gebrek aan een proces tegen Verhagen, Merkel, Cameron en Sarkozy, dan is het wel dat de strafbaarheid van uitingen zeer tijd- en plaatsgevoelig is. Voor je het weet heeft de "hoogopgeleide" goegemeente zich weer bekeerd tot een nieuw soort "isme", en blijken de dingen die je vroeger op school leerde opeens strafbaar geworden. Om deze reden zou je je ook kunnen voorstellen dat onze politici zich hard zouden maken voor het schrappen van alle beperkingen op de vrijheid van meningsuiting, met uitzondering dan van oproepen tot geweld. Maar goed, dit soort vrijheden zijn tegenwoordig waarschijnlijk meer weggelegd zijn voor landen als, tja, Tunesië of Egypte.
--------------------------
Nota Bene
Dit stukje is een paar dagen blijven steken in de pipe line. Voeg dus nog de landen Algerië, Marokko, Turkije en Lybië maar toe aan de lijst. Dar zijn stuk voor stuk landen die hun burgers al vele jaren laten uitwijken, in ruil voor verkochte petrol.Nu worden in Strassburg de sluizen nog verder opengezet, terwijl het vluchten uit de thuislanden een halszaak wordt
Het doet mij denken aan Cresus, de man die alles wat hij aanraakte in goud deed veranderen. Ik ben wel vergeten hoe dat verhaal eindigde, maar dat het niet goed afliep, daar ben ik zeker van .
Democratie is de heerschappij van zij die geregeerd worden
----------------------------
Gezien in het licht van de resultaten (Staatsschuld, open grenzen, ontspoorde moraal, enz) zijn wij inderdaad beter af zonder elke regering. Die kost alleen een heleboel geld en mag alleen doen wat het Parlement opdraagt. Dat kunnen evengoed de Kabinetten doen, er zitten daar luiwammen genoeg. Geen enkele regering meer : de parlementen handelen gewoon naar democratisch recht : meerderheid tegen minderheid op basis van de Grondwet. Dat wordt dan een land waar de Vlamingen de dans zullen leiden en waar meteen het Land voor altijd hervormd is.
Goed! Ontdoe mijn redenering van de zwans, en U komt bij Mr Van Coppenolle van Metris terecht!
Maar of zijn, of mijn redenering het haalt? Mijn besluit krijgt U helemaal onderaan .
20 redenen waarom wij een regering nodig hebben titelde De Tijd het voorbije weekend. Als vroeger iemand mijn kantoor binnenstormde om me met veel redenen te overtuigen dat Metris écht iets nodig had, antwoordde ik hem of haar steevast: En wat is nu de echte reden? Veelal bleek dan dat ze iets voor zichzelf wilden, niet voor Metris. Een rationeel besluit baseert zich op één, soms twee maar nooit op twintig redenen. Een subjectieve opinie daarentegen laat zich verdedigen door een oneindig aantal argumenten. Ik onderbrak mijn verwarde managers meestal na vijf argumenten.
Goed, maar het is toch de plicht van de gekozenen om ons te regeren? Neen, de taak van de democratie is niet een heersende klasse te laten regeren, maar conflicten te pacificeren.
De eerste democratie ontstond ruim 2.500 jaar geleden, omdat de Atheners niet meer door hun elite geregeerd wilden worden. Later noemde Plato democratie de heerschappij van hen die geregeerd worden. Engeland, Frankrijk, de VS en ook België danken hun democratie aan een opstand tegen de regering. Democratie pacificeert conflicten tussen groepen binnen de gemeenschap, maar - nog veel belangrijker - ze pacificeert regeringsgeweld. Geweld betekent hier het kwetsen of aantasten van personen in hun lichaam, bezit of vrijheid. De uit de hand gelopen staatsschuld is een vorm van regeringsgeweld. Evenals het verbod aan een hele gemeenschap om de eigen economische toekomst in handen te nemen.
België kent een fundamenteel conflict tussen drie gemeenschappen. Een Vlaamse gemeenschap, gecomplexeerd door vermeende of reële culturele onderdrukking en economische uitbuiting. Een Brusselse politieke elite, die haar privileges weet te bestendigen en zelfs nog continu uitbreidt. Ze woont al lang niet meer in Brussel, maar in de banlieue die België heet. En onze arme Waalse vrienden en verwanten, als de noodzakelijke zorgbehoevenden, ter legitimering van de macht van de zorgende elite.
Democratie lost ook dit conflict geweldloos op. Aanvankelijk kon de eerste Vlaamse volksbeweging nog politiek geïsoleerd worden. Dankzij klassieke trucs, beproefd door elites doorheen de geschiedenis, zoals dreigen met maatschappelijke onstabiliteit, schuldgevoel creëren om dat vervolgens uit te buiten en ten slotte sociale uitsluiting. Maar de kiezer emancipeerde in Vlaanderen, zoals in vele andere regios in Europa. Voor zover ik me kan herinneren, mochten Leo Tindemans, Wilfried Martens, Jean-Luc Dehaene en recent nog Yves Leterme christelijk verzoenen en vergeven. Maar het conflict finaal pacificeren, konden ze niet. Bart De Wever mag het nu eerst bilateraal democratisch proberen. Als dat mislukt, mag hij het - lijkt me - nog eens proberen. Unilateraal dan. Maar nog steeds democratisch, via het Vlaams Parlement. Nieuwe verkiezingen, na langdurig integer volgehouden, maar mislukte onderhandelingen, hebben wel degelijk nut. Ze drukken de wil van de gemeenschappen uit in de opeenvolgende onderhandelingen tussen die gemeenschappen.
En wie bestuurt ons ondertussen? Vele regeringen, met verschillende namen. Lokale, gewestelijke, een Europese, maar ook nog steeds een nationale. Niemand verbiedt die nationale regering maatregelen te treffen, tenzij het nationale parlement. Dat zijn de vertegenwoordigers van hen die geregeerd worden. Zo hoort het. Toch
-----------------------------------
Nota Bene
Een beetje Googelen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Metris en U bent meteen geïnstalleerd op de stoel voor de schrijftafel van die Meneer Van Coppenolle, de baas van Metris. Meteen kent U Uw plaats, want ACHTER dergelijk bureau gaan zitten : dat behoort alleen aan de allergrootsten. Wat jammer dat de politiek die selectie altijd overslaat, zodat iedere verkozene lukraak meteen achter zoveel mopgelijk bureaus wil gaan zitten, competent of niet, en er niemand meer overschiet om voor het bureau gezeten, instructies te ontvangen.
Het zijn Pol & Soc-kapiteins van lege schuiten,die alleen nog op ballast varen. De echte bestuurders en koene zeevaarders zitten in de industrie, of ze staan op het veld. Met de hand aan de ploeg, en niet in de zakken van de burgers .
Moest ik kunnen, ik zou uit huidige drie bijna-goeien één echt goeie hersmelten die dan zoals in de paardenfokkerij zou instaan voor een legertje vanbekwame nakomelingen : 2/3deBDW, en het overige 3de half om half voor Jong-Decroo en voor Wouter Beke ..
Het mag ook iemand van het Vlaams Belang zijn, de vereiste hoedanigheden zijn dan ineens voldoende aanwezig, maar het probleem is, dat die dat niet willen. Die willen pas (Karel Dillen) in een regering stappen, als dat de laatste is van deze On-Staat .
Het blijft met die Francofonen dus zoeken naar de kwadratuur van de cirkel .
In vervolg op het controversiële boerkaverbod in het openbaar van vorig jaar wil de Franse president Sarkozy nu de relatie tussen de islam en het bij uitstek seculiere Frankrijk formaliseren.
De rol van de islam in seculier Frankrijk lijkt een hoofdthema te gaan worden in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2012. Sarkozy zei dat hij in april een debat wil aanzwengelen over de rol en de invloed van s lands tweede grote religie. De oproep tot discussie volgt op Sarkozys uitspraak van vorige week dat multiculturalisme niet werkt en wordt gezien als een poging om stemmers van het ultra-rechtse Front National terug te winnen
Er is een groeiende kloof tussen het beeld van de islam dat de media schetsen en de mening van het Franse volk zei Sarkozy tegen leden van zijn conservatieve UMP (Union pour un Mouvement Populaire Unie voor een Volksbeweging, vert.) vorige week tijdens een diner in het Elysée, het presidentiële paleis in Parijs. En terwijl niet bekend is of de president van plan is om de uitkomsten van het debat in nieuwe wetgeving vast te leggen, zei een niet nader genoemd UMP-lid tegen de rechtse krant Le Figaro: De rol van de islam in Frankrijk wordt een centraal thema in de presidentiële campagne van 2012.
Dit is een seculier land
Sarkozy hield zijn UMP dinergasten voor dat een weigering om de rol van de islam aan te kaarten Frankrijk in de verkeerde richting stuurt. In de tachtiger jaren bleven we onverschillig over de immigratie omdat het een taboe-onderwerp was en nu betalen we de prijs daarvoor. Hij zei verder: Het zelfde gebeurt nu met de islam in Frankrijk. Het is ondenkbaar dat de Franse gemeenschap onder invloed komt van de islam. Dit is een seculier land.
Sarkozy stelde vervolgens een deadline vast: We moeten de rol van religies in Frankrijk voor eens en voor altijd definitief bepalen en ik wil dit in 2011 bereikt hebben.
Religie en de wet
Seculariteit is in Frankrijk een land met katholieke wortels maar met een diepgeworteld wantrouwen tégen religie al meer dan een eeuw bij wet vastgelegd.
De Republiek erkent geen enkele godsdienst, noch betaalt zij daaraan salarissen, noch ondersteunt zij deze financieel
Aldus een wet van december 1905 over de scheiding tussen kerk en staat. De wet vervolgt:
Het is daarom verboden om enig religieus symbool of embleem in het openbaar te vertonen en er mogen geen politieke bijeenkomsten plaatsvinden op plaatsen waar erediensten worden gehouden.
Wetgeving uit 2004 versterkte deze positie door de vertoning van religieuze symbolen in scholen zoals hoofddoeken en kruisbeelden onwettig te verklaren, net zoals het verbod van afgelopen herfst op het dragen van de boerka in het openbaar.
De wet verbiedt ook religieuze processies, maar gaat niet in op gebedsdiensten op straat. Sommige moskeeën in Frankrijk worden zó massaal bezocht dat degenen die er niet meer bij kunnen op straat de dienst volgen. In verschillende Franse steden gebeurt dit elke vrijdag. Dit is een doorn in het oog van het Front National, de ultra-rechtse partij van Marine Le Pen.
We moeten een debat voeren over het bidden op straat zei Sarkozy tegen zijn UMP-partijleden, daarmee het geluid van rechts vertolkend. In een seculier land mogen we een openbare oproep tot gebed niet toestaan.
Tijdens een bijeenkomst in Lyon afgelopen december ging FN-leider Marine Le Pen nog verder. Zij vergeleek het bidden op straat met de Nazi-bezetting van WO2.
Er zijn natuurlijk geen tanks en soldaten, maar het is tóch een bezetting, die onze plaatselijke bewoners zwaar belast aldus Marine Le Pen.
We weten dat, als het regent in Parijs, het begint te druppelen bij ons .Voeg daarbij dat de naar Le Très Grand Bruxksel uitgeweken Linxe Cruella uit Scharrelroi ook al begint strijdpunten van het Vlaams Belang over te nemen (militairen op de metros) : als BDW, liefst na nieuwe verkiezingen amen met de Christelijken de absolute meerderheid haalt in Vlaanderen, nu nog werk maakt van ZELFBESTUUR, dan heeft het Blok geen reden meer van bestaan. Maar wetende dat de vooruitziendheid de moeder is van de porseleinkast, gaan we best alert blijven.
Want nu komt het gevaar uit een andere, een hogere, een supra-nationale hoek. Lees hieronder wat Frank Vanhecke vandaag op zijn blog schrijft. Dat de media hierover ook zullen berichten? Hoogst twijfelachtig. En als ze het doen, zal het weer met die typische crypto-communistische inslag zijn : halve waarheden en hele leugens, appel-bagatellen toelichtend en peren-hoofdzaken verzwijgend. Een bewijs dus dat het Vlaams Belang altijd en overal zal nodig blijven, want zonder de Frank zou de E.U. voortwalsen als een bulldozer over onze vrijheden. En, net als in de USSR en de DDR, zou alles bedisseld worden boven de hoofden van de kiezers.
Vandaag geeft het Europees Parlementin Straatsburg groen licht aan de nieuwe Europese Commissie, zeg maar de nieuwe Europese regering. Dat gebeurt in één stemming.
De voorbije weken waren er in alle parlementscommissies "hoorzittingen" geweest met elk van de (door de Lidstaten aangeduide) kandidaat-commissarissen. Stel U daar niet teveel van voor. In mijn commissie bijvoorbeeld (ontwikkelingssamenwerking) mochten de parlementsleden één vraag stellen van exact 45 seconden, waarop de kandidaat-commissaris dan 90 seconden mocht antwoorden. Wie zelfs maar een paar seconden over tijd ging werd de microfoon afgesloten, zodat heel wat vragen nauwelijks uit de verf kwamen - om van de antwoorden (soms halverwege afgebroken en per definitie bijzonder oppervlakkig) nog maar te zwijgen.
Uw beide Vlaams Belang-europarlementsleden stemmen in elk geval straks tegen de nieuwe Commissie. Een paar zaken zijn immers duidelijk: ook de nieuwe Commissie kiest voor een politiek van verdere massale immigratie én zet alles op alles om de toetreding van Turkije tot de EU te vergemakkelijken. En of het gebrek aan democratisch gehalte zal verbeteren nu 5 of 6 voormalige communistische apparatjiks tot de Commissie toetreden valt nog maar te betwijfelen...
Voor de rest blijven we van oordeel dat Vlaanderen dringend een vrije Lidstaat van de Europese Unie worden moet. Om te kunnen wegen dààr waar de beslissingen vallen.
Wat er nodig is? Een klare kop en veel gezond verstand. Precies daarover gaat het volgend stukje .
Ze zijn zo een beetje in de vergeethoek geraakt, en het klinkt ook zo ouderwets : ik ga ze er bij deze dus maar alle zeven bijhalen : De Zeven Sacramenten :
Voor sommigen zijn de meesten daarvan onbekend, voor anderen inhoudloos geworden. Voor de meeste mensen zijn ze echter een dierbare herinnering, en voor enkelen, de gelukkigen, nog dagelijkse realiteit. De Ziekenzalving/H. Oliesel luidde in de Mechelese Catechismus Het Sacrament der Stervenden wat aan duidelijkheid niets te wensenoverliet, en het is daarover dat ik het wilde hebben, bij de lectuur van onderstaand werkstuk Bart Maddens. Over de Vertroosting der Stervenden en de hoop der nabestaanden.
Het beeld van een crucifix tussen twee kandelabers met brandende kaarsen, en op hetzelfde nachtkastje nog een bierglas met gewijd water en een palmtakje : de sfeer kwam steeds dichterbij. Aalleen was de zieke niet één enkele man, maar een heel land. Kapot geleefd door wangedrag en door wrok verteerd.
Ik kan niet zeggen dat de sterfkamer mij treurig stemde : door een kier in de neergelaten luiken zag ik buiten de voorjaarszon schijnen en in de voortuintjes stonden er narcissen te wiegelen. Waren dat nu de doodsklokken die in de verte van de kerktoren rolden, of waren dat reeds de Paasklokken van Rome? Misschien zelfs het tampen van de Grote Vrijheidsklok?
BART MADDENS vindt inspiratie bij het ontstaan van België. Naar analogie van het voorlopig bewind in 1830, zou hij nu iets soortgelijks doen, zij het met de tegengestelde bedoeling: het Belgische regime afschaffen in plaats van installeren.
Als het beestje loopt als een hond, blaft als een hond en bijt als een hond, dan is het ook een hond, zegt het spreekwoord. Als een regering een begroting opstelt, een algemeen economisch beleid voert en werkt op basis van een regeerakkoord (aldus Yves Leterme naar aanleiding van de voorbije EU-top), dan is het ook een echte regering. Althans, dat lijkt op dit ogenblik de strategie te zijn van het Belgische establishment: de elastiek van de lopende zaken zo ver uitrekken dat we een normaal werkende regering krijgen. En dan is meteen ook de druk van de ketel om een grote staatshervorming te realiseren.
Op het eerste gezicht is het dan ook vreemd dat de N-VA bereid is om als glijmiddel te functioneren voor die regering van lopende zaken plus. Zo een regering heeft aan Vlaamse kant maar 30 van de 88 zetels en kampt dus met een ernstig probleem van legitimiteit. Door de regering te steunen vanuit de oppositie levert de N-VA hiervoor een oplossing. Maar anderzijds kan je dit ook moeilijk vergelijken met het leveren van gedoogsteun voor een minderheidsregering. Want de huidige regering beschikt wel degelijk over een federale meerderheid. Formeel gezien is de N-VA dus niet onmisbaar, wat zich ook dreigt te vertalen in een beperkte invloed op het beleid.
Maar er is ook een heel andere kant aan dit verhaal. Door de bevoegdheden van de regering-Leterme steeds verder uit te breiden, zelfs tot voorbij het grondwettelijk aanvaardbare, speelt het Belgische establishment met vuur. Deze regering opereert hoe dan ook in het luchtledige, want ze kan niet door de Kamer worden gecontroleerd. De regering is al gevallen en kan daardoor niet worden weggestemd. Ze is al dood, en kan daarom niet worden vermoord. Het is en het blijft een zombie-regering.
Dat is ook de reden waarom de Luikse constitutionalist Christian Behrendt vorig weekend (in Le Soir) aan de alarmbel trok. Als deze ontslagnemende regering een echt beleid gaat voeren, dan vervalt eigenlijk de noodzaak om nog een normale grondwettelijke regering te vormen. Op die manier holt men de federale instellingen helemaal uit en speelt men in de kaart van de Vlaamse separatisten, aldus Behrendt. Vanuit diezelfde bezorgdheid had hij er eerder ook al voor gepleit (in La Libre Belgique van 29 januari) om de huidige situatie grondwettelijk te 'regulariseren' via een eenvoudig Koninklijk Besluit, waarbij het ontslag van de uittredende regering-Leterme wordt geweigerd. Op die manier zou Leterme II gewoon voort kunnen werken als volwaardige regering, zelfs zonder een voorafgaande vertrouwensstemming in de Kamer. De kans is echter onbestaande dat CD&V en Open VLD akkoord zouden gaan met zo'n spitsvondige doorstart, laat staan de N-VA.
Federale regering onder curatele
Want de door Behrendt zo verafschuwde uitholling van het federale niveau opent inderdaad een aantal interessante perspectieven. Zeker nu een voor Vlaanderen aanvaardbare staatshervorming verder af lijkt dan ooit. Waarom zouden de Vlaamse partijen dan geen staatshervorming in de feiten kunnen realiseren door deze zombie-regering om te vormen tot een soort van Voorlopig Confederaal Bewind ? De Leuvense constitutionalist Paul Van Orshoven suggereerde een paar weken geleden al (in Trends) dat de Vlaamse regering stromannen zou kunnen sturen naar de federale regering, die dan onder feitelijk curatele zou worden geplaatst. Gezien het politieke vacuüm op federaal niveau is het inderdaad niet ondenkbaar dat we zullen evolueren naar een situatie waarbij de federale ministers worden aangestuurd door de deelregeringen en dus, indirect, door de deelparlementen.
Natuurlijk zal ook die regering in de Kamer een meerderheid moeten zien te vinden voor haar wetsontwerpen en haar begroting. Het voorlopige confederale regime zou er dan in de praktijk op neerkomen dat de partijen in de Vlaamse regering onderling afspreken onder welke voorwaarden ze die meerderheid leveren. Dat Open VLD wel in de federale, maar niet in de Vlaamse regering zit, maakt daarbij niet noodzakelijk veel verschil uit. De Vlaamse regeringspartijen hebben Open VLD niet nodig om de federale regering aan een meerderheid te helpen, terwijl omgekeerd Open VLD die meerderheid niet in haar eentje kan leveren. De regering moet uitvoeren wat het parlement beslist. En als de Open VLD-ministers het daar moeilijk mee hebben, dan kunnen ze altijd ontslag nemen. Maar anderzijds zou het in zo een voorlopig confederaal systeem wel logischer zijn dat er een nieuwe Vlaamse regering wordt gevormd, mét Open VLD en zonder de SP.A. Want tenslotte is Open VLD zelf voorstander van confederalisme, terwijl de SP.A blijft zweren bij het bestaande federale model.
In 1830 had het Voorlopig Bewind maar een dikke maand nodig om het Belgische regime te installeren en de eerste verkiezingen te organiseren. Vandaag zal het Voorlopig Confederaal Bewind allicht iets meer tijd nodig hebben om precies het tegenovergestelde te doen: het oude Belgische regime afschaffen en de verkiezing van een Belgisch parlement overbodig maken.
BART MADDENSWie? Politicoloog aan de KU Leuven. Wat? Een voorlopig confederaal regime, aangestuurd vanuit een herschikte Vlaamse regering, zou het huidige politieke vacuüm kunnen oplossen. Waarom? Door de bevoegdheden van de huidige regering in lopende zaken nog uit te breiden, flirt men met het grondwettelijk aanvaardbare
---------------------------------
Noteer Zeer Goed :
Hebt U ook de klokken van mijn inleiding kunnen horen, en weet U nu waar de klepel hangt?! Perfesser Maddens spreekt wijze woorden. Mij rest er alleen nog de stelling van Frans Baert (geen familie, spijtig) bij te denken : vooruit voor de volgende stap, mits het een grote stap is in de goede richting, de latere stappen niet hindert en er geen al te hoge prijs moet voor betaald worden.
Voor mezelf hoorde ik overwegend de over-eerde-klokken. Als kind scandeerden wij dan Metje is dood Metje is dood Metje is dood Pas daarna kunnen wij zien wat er staat te gebeuren. Als dat Voorlopig Bewind er maar vlug komt!
De Moslima die onderstaand artikel geschreven heeft (heeft durven schrijven) is een echt Grote Madam, en het bewijst dat onze Westerse wereld een onvergefelijke zonde tegen de Menselijkheid begaat, door deze mensen te ontheemden. Als Christen mens zou ik zelfs erger zeggen : het is een zonde tegen de Geest en zal, zoals ons geleerd is, zich nog wreken tijdens dit leven op aarde. Moedwil en kwaadaardig opzet zijn inderdaad onvergefelijk. Het brengt wrange vruchten voort. Bewijs : Cruella, de PS-ser in spagaat tussen twee culturen, gedraagt zich als een onredelijke furie.
Noch Moslims noch wij zijn er verantwoordelijk voor : niet alleen hun tijdrekening loopt 1432 jaar achter, maar zij beginnen elke lijn ook achter naar voor te schrijven. Vandaar dat hun Heilig Boek voor ons Chinees is.
Je bent verloofd." Zo deelden mijn ouders me op een middag mee dat ze mijn leven weggaven. Aan een Pakistaan die ik nog nooit had ontmoet.
Toen besefte ik voor het eerst: ik moet kiezen. De vrijheid of de traditie. Tot dan toe zette ik me als professioneel juriste in voor vrouwenrechten. Maar tegelijkertijd lag mijn privéleven in handen van iemand anders. Mijn ouders dachten dat je in het Westen kunt werken terwijl je je geestelijk afsluit. Dat je alleen met moslims intiem kunt omgaan. Heel raar.
Ik heb meteen nee gezegd, dat wel. Maar elke andere keuze is gemakkelijker. Over dingen als gymmen op school dat mocht ik eerst niet viel nog te onderhandelen. Dan kreeg ik mijn ouders toch zover dat ze zeiden: Oké, het mag. Maar de verlovingskwestie ging veel verder. Een amoureuze verhouding is de meest indringende vorm van contact die je kunt hebben met een westerling. Mijn weigering betekende dat ik het met een westerse man zover zou laten komen.
Dat nee was een keuze tegen de traditie, tegen mijn ouders. Als individu stond ik tegenover mijn familie. Ik moest voor mezelf kiezen, maar met verlies van de ouderlijke zegen. Dat was verscheurend. Een tijdje hebben we helemaal geen contact gehad. Ik was hun dochter niet meer, zeiden ze. Nu mijn ouders wat ouder zijn, oefenen ze geen druk meer op me uit. Ze willen gewoon ouders zijn van hun kinderen. Mijn moeder wil graag dat we met elkaar het huwelijk van prins William en Kate bij hun kijken, met een high tea. Het moslim-zijn is naar de achtergrond geschoven. Hun kinderen zijn succesvol terwijl ze zowel westers als oosters zijn. En ze zien dat ik gezonde keuzes maak. Vroeger dachten ze: dit is het einde van Naema. Ze gaat de afgrond in. Vanuit de gedachte dat er niks bestaat buiten moslim zijn.
Nu ben ik samen met een Nederlandse man. Dat is een keuze voor vrijheid. Ik moet altijd kiezen, ook in de kleine dingen. Tussen het westen of het oosten. Loyaliteit of ambitie. Het gaat nooit over. In alles wat je doet, wat je denkt en opschrijft maak je keuzes.
Ik verkies vrijheid. Zonder vrijheid geen groei. Ik houd van denken. Als je alleen Pakistanen leuk mag vinden, leer je minder. Want openheid, heb ik gemerkt, maakt je een rijker mens. Maar ik zet wel een kanttekening bij vrijheid. We leven wel in een beschaving. Je moet niet plat zijn. Ik zou kunnen zeggen: moslims zijn achterlijk. Maar ik kies ervoor om te zeggen: Moslims zijn niet altijd bij de tijd. Ze denken niet veel na over de positie van de vrouw.
Voor mijn motto durf te kiezen ben ik geïnspireerd door de Nederlander. Al toen ik nog een klein meisje was, keek ik goed om me heen. Ik zag hier enorm gelukkige mensen. Als ik dan weleens in Pakistan kwam, zag ik naast de armoede ook veel gesloten geesten. Westerlingen, maar met name Nederlanders, durven voor zichzelf te kiezen.
Het grappige is, het klinkt modern. Maar in feite is voor jezelf kiezen heel Abrahamitisch. In het verhaal gaat Abraham de strijd met zijn vader aan, omdat hij in zijn eigen God geloofde. Hij moest kiezen tussen zijn vader en zijn God. Toen hij uit Ur vertrok koos hij voor zijn god. Door filosofen wordt dit verhaal uitgelegd als: je moet zelf bepalen wat goed is. Je vader is geen God.
Soms word ik heel erg moe van het afwegen van vrijheid en traditie. En niet alleen moe, maar ook woedend. Kon ik maar gewoon doen wat ik wilde. Kon ik maar gewoon trouwen. Ik zou zo graag iedereen blij zien en ze allemaal op mijn feest uitnodigen. Van Nederlandse vriendinnen maak ik huwelijken en geboortes mee. Die fundamentele keuzes maak ik zonder mijn ouders. Ik ga ook trouwen, ik woon samen, heb een eigen huis. Maar zij zijn er niet bij. Mijn ouders hebben mijn huis nog nooit gezien. Ze waren niet op mijn housewarming. Wat niet in hun geloof en cultuur valt, erkennen ze niet.
Om iets te kiezen te hebben, moet je wel onafhankelijk zijn. Zowel economisch als geestelijk. Want wie is er machtiger dan een moslimdochter? Een moslimvader. Economisch, in kennis, en ook fysiek is hij groter. Als je daar niets tegen te bieden hebt, geen geloof en durf, is het schluss. Je kunt vrijheid afdwingen, maar je moet sterk zijn. De vrouwen die de moed niet hebben, wil ik inspireren.
-------------------------
Nota Bene
Er zijn al veel meisjes vermoord voor veel minder ..
O wat is ze wreed, de menselijke memorie! Lockerbie (Schotland) en de Boeing die met alles erin en erop neergehaald werd, geraakt eindelijk een beetje vergeten, en nu is Lybië terug op het voorplan. Elsevier liet daar even een filmpje zien, waarop met mitrailleurs onophoudelijk een aangehouden geschoten werd op rijen en rijen betogers .Gruwelijke beelden, op bevel van een Mensenrechten-pilaar .
Ja Haiku-Herman, hoe wringt men dat in een streng Japans keurslijf?! 5-7-5 op rijm. Maar binnenrijm mag ook.
Ze schoten ze dood (5)
Ze vielen neer lijk vliegen (7)
Mijn ogen, Gérard (5)
----------------------------
Zoals Chamberlain
From the desk of Ernest Baert on Sun, 2011-02-20 13:48
Bron The Brussels Journal
Chamberlain is de geschiedenis ingegaan als een naïeveling die geloofde dat Hitler een redelijke man was met wie men zaken kon doen. Churchill wist zoals bijna altijd beter en beschreef een appeaser als iemand who feeds a crocodile, hoping it will eat him last.
Vorig jaar werden nieuwe leden verkozen om te zetelen in de Mensenrechtenraad van de VN. Van alle landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika is Libië het land waar het leger het brutaalst is opgetreden tegen betogers. Volgens Human Rights Watch vielen er in vier dagen reeds meer dan 100 doden, onder meer omdat veiligheidstroepen machinegeweren en zelfs mortieren gebruikten tegen ongewapende burgers. Zoiets is zelfs in die regio uitzonderlijk.
Toch stemde België er een paar maanden geleden mee in dat Libië als volwaardig lid in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties zou zetelen. Minister van Buitenlandse Zaken Vanackere verdedigde zijn beslissing vorige maand als volgt:
Libië heeft de meeste VN-conventies inzake mensenrechten geratificeerd. Waar het bijvoorbeeld deze tegen rassendiscriminatie, deze over preventie en bestraffing van genocide, of nog deze tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandelingen en straffen betreft, daar gaat het telkens over conventies die wel door Libië, maar bijvoorbeeld niet door ander kandidaat-lid Angola geratificeerd zijn.
Het opnemen van een land in de Mensenrechtenraad kan een manier zijn om het juist sterker te engageren in diens respect voor de mensenrechten. Via het lidmaatschap stelt het zich bloot aan een dagelijkse dialoog en monitoring van zijn eigen mensenrechtensituatie. De steminstructie bevatte de opdracht in een verbale nota te verwijzen naar de clean slate situatie en aan te geven dat België rekende op een constructieve houding in de Mensenrechtenraad.
Bij zijn kandidaatstelling heeft Libië een aantal engagementen (voluntary pledges and commitments) aangegaan. Deze pledges situeren zich in het domein van de samenwerking met regionale mensenrechtenorganen en het Bureau van de VN Hoge Commissaris van de Mensenrechten, de belofte een constructieve dialoog te willen aangaan met het middenveld en de mensenrechten NGOs, het engagement het recht tot ontwikkeling te realiseren, en samen te werken met alle VN lidstaten om de bescherming van de rechten van de mens te vrijwaren.
De stemming was geheim. Er wordt aangenomen dat de meeste EU-landen voor stemden, maar niet allemaal. Hoe haalde minister Vanackere het in zijn hoofd om te denken dat Libië een land zou zijn waar het regime geen honderden ongewapende burgerdemonstranten zou neerschieten, of dat Kaddafi geen krokodil is?
Merkwaardig genoeg geeft minister Vanackere te kennen dat België niet voor Iran zou hebben gestemd:
Ons land zou niet voor Iran gestemd hebben indien de kandidatuur van dat land niet teruggetrokken zou zijn geweest onder internationale druk. België was namelijk één van de landen die mee internationale druk heeft uitgeoefend tegen de Iraanse kandidatuur door middel van expliciete bilaterale demarches.
Dus ergens moet minister Vanackere hebben besloten dat Kaddafi met de jaren een redelijker man was geworden dan de Iraanse mullahs. Nochtans, a leopard doesnt change its spots. Een absolute dictator geraakt enkel aan de top door niets of niemand te ontzien. En zo iemand verandert nooit. Het volstond om te zien wat Freedom House te zeggen hebben over mensenrechten in Libië of Amnesty International of UNWatch. Human Rights Watch schrijft :
Over the past decade Libya dramatically transformed its international status from a pariah state under UN, EU and US sanctions to a country that, in 2009 alone, held the Presidency of the UN Security Council, the chair of the African Union and the Presidency of the UN General Assembly. But this transformation in Libyas foreign policy has not galvanized an equivalent transformation of Libyas human rights record which remains poor, despite some limited progress in recent years..
Of minister Vanackere had kunnen leren van het feit dat Kaddafi opriep tot een internationale Jihad tegen Zwitserland omdat dat land zo snood was geweest om zijn zoonlief Hannibal te arresteren op beschuldiging van het in elkaar slaan van twee dienaars in een Zwitsers hotel.
Het is niet omdat Kaddafi in 2003 schrik kreeg van de mogelijke gevolgen van zijn nucleair programma toen hij zag wat er met Saddam Hoessein en zijn familie gebeurde, en daarom zijn nucleaire ambities opborg om die van een dynastieke opvolging door zijn al even sympathieke zoon zekerder te stellen, dat het Westen hem de eer moet gunnen om in een podium over mensenrechten te zetelen. Dit toont aan dat de transformatie door de VN van de zogenaamde Mensenrechtencommissie in een zogenaamde Mensenrechtenraad in 2006 niets heeft veranderd aan het fundamenteel gegeven: het idee dat een dictatuur iets zinnigs heeft te zeggen over mensenrechten is waanzin. Alleen een multiculturalist voor wie er verschillende soorten, allemaal gelijkwaardig, mensenrechten zijn, kan zoiets geloven of mee spelen in zon vertoning.
P.S.: Addendum ter verdediging van minister Vanackere:
1.Hij heeft tenminste bekend hoe België heeft gestemd de Obama-administratie had zoals te verwachten niet zoveel lef, en andere landen waren eveneens zeer bescheiden over hun stemgedrag.
2.Hij heeft persoonlijk de verantwoordelijkheid voor de beslissing genomen en het gebrek aan eensgezindheid in zijn administratie en de motivatie toegelicht: tenminste transparant. Toch had hij beter meer moed gehad, en is het te hopen dat dit een les zal zijn
---------------------------------
Nota Bene
Neen, de slachtingen van eigen burgers, eigen moslim medebroeders , zusters en zelfs van kinderen, is niet de schuld van de CVP-potentaten Van Ackere of Van Rompuy. Het illustreert alleen eens te meer het spreekwoord Met wie men verkeert, wordt men vereerd zodat beide heren in alle nederigheid maar één ding past : ontslag nemen uit al hun functies. In de hoop dat ze inzien, op het nippertje ontsnapt te zijn aan het lot van elke appeaser, die de krokodil voedt, in de hoop laatst te worden opgegeten .
Beiden zouden, als blijk van hun ernst, zondag op het Zangfeest kunnen zijn, om daar publiekelijk te kunnen zwaaien met hunLidkaart van het Vlaams Belang, de enige partij die geen krokodillenvlees lust.
Neem niet weg, dat Chamberlain met de geschreven beloften van Hitler in de hand, en met de uitspraak Peace in our days wuivend in ons collectief geheugen gegrift staat net zoals de Roestige Rustheid dat zal zijn, gelukzalig opkijkend naar Grote Broer Kadafi in beter dagen
Zeer tussen haakjes : Bengazi is dus, voor het eerst sinds de dagen van Rommels Afrika Korps, de plaats waar er weer wereldtoneel wordt opgevoerd. Rommel was daar, succesvol tot hij in El Alamein verslagen werd door het Britse Expeditieleger, onderweg naar zijn Egyptische vrienden en naar het Suezkanaal. Dat Suezkanaal, samen met de Zee-engte van Gibraltar, zaten als twee stoppen aan weerskanten op de toegangen tot de Middellandse Zee. Voor beide strijdende partijen was het duidelijk : wie deze zee beheerste, zou de oorlogsoden aan zijn kant krijgen
Voor het UK was dit een bittere overwinning : Duitsland werd verslagen, maar het trotse Albion verdween meteen van de wereldkaart als wereldmacht. Hun Mandaatgebieden in den Oost werden een slangenkuil waarin alleen krokodillen konden overleven..
Gewoon deze keer weer een Zangfeest, maar deze keer
met de luidsprekers op de 6 Parlementen gericht!
------------------------------------
Lotto Arena te klein voor Vlaams Nationaal Zangfeest
Die titel moet na het Zangfeest in alle kranten staan. Daar gaan we voor! Let wel, zover zijn we nog niet. Momenteel zijn er nog iets meer dan 500 kaarten te koop, maar het moet ons gewoon lukken om de Lotto Arena tot de allerlaatste stoel uit te verkopen. Het wordt immers hoog tijd dat de Vlamingen nog eens uit hun kot komen en hun stem laten horen. De laatste weken doet de pers hard zn best om ons te doen geloven dat de mensen koste wat kost een compromis willen, desnoods een slecht. De Franstaligen zien hun kans schoon en plaatsten de uitbreiding van Brussel al opnieuw op de agenda. Was de uitslag van de verkiezingen niet duidelijk genoeg? Blijkbaar niet. Laat ons daarom op het Zangfeest onze boodschap nog eens kracht bijzetten: Vlaanderen wil zijn toekomst in eigen handen. Uit 5.000 kelen moeten ze ons tot in Brussel horen. Nog geen kaart? Bestellen kan nog op het nummer 03/237.93.92 of via info@anz.be of via de vel e verkooppunten in Vlaanderen. Tot op het Zangfeest
Weeral iets dat waarschijnlijk per ongeluk in de pers is gesukkeld (*) : er wordt niet alleen op grove schaal gesjoemeld (maar allez, t zal niet meer gebeuren, we kennen dat ) maar nu weten we meteen dat het gezag en de leiding van dat organisme met de vertrouwen wekkende naam Amnesty International voor een groot deel in Moslim-handen zit.
Zoals overal ter wereld wordt bewezen, zijn Moslims inderdaad de kampioenen van amnesie : eenmaal in de gevangenis of dood en begraven, wordt over hun tegenstrevers niets meer gemekkerd. Had Amnesty International reeds bestaan in Stalins dagen, de CEO ervan zou ook een verdienstelijk Marxist geweest zijn.
Weeral eenzelfde fenomeen bij Linx : een nobel idee, die goed klinkt, misbruiken ten eigen profijte. Om over na te denken : de uitdrukking van al die goedmenende pastoors, die ooit verkondigden dat Jezus Christus de eerste communist was .omdat hij het sociaal ideaal gesublimeerd beleefde.
Opmerking: iedere vergelijking met Broederlijk Delen en andere inzamelacties voor goede doelen, is louter toevallig en ongewild. Het is toch normaal dat die mensen ook moeten leven!
Bij Amnesty International ziet men het inderdaad wat breder : 600.000 als vertrekpremie (reken het zelf maar uit naar oude Befkes) buiten alle andere faveurkes : elke achter prikkeldraad levende medemens zal dat normaal vinden. U toch ook?
---------------------------------
'Armoedebestrijdster' Amnesty streek enorme vertrekpremie op
Irene Khan (54) kreeg eind 2009 van Amnesty International een vertrekpremie van 600.000 euro toegestopt. Donateurs over de hele wereld reageren misnoegd. De dame uit Bangladesh maakte als secretaris-generaal van de mensenrechtenorganisatie van armoedebestrijding een belangrijk punt.
De gegevens over de deal raakten nu pas bekend. Khan nam haar functie op in 2001. Ze was de allereerste moslima die Amnesty International mocht leiden.
Ook haar plaatsvervangster Kate Gilmore ving in 2009 een mooie duit. Het ging om 360.000 euro. Ze noemde tot groot ongenoegen van het Vaticaan abortus ooit een mensenrecht voor vrouwen.
Intussen is de Indiër Salil Shetty de nieuwe secretaris-generaal. "Momenteel werken we met de nieuwe secretaris-generaal aan een hervorming, zodat dergelijke geheime overeenkomsten zich in de toekomst niet meer kunnen herhalen", aldus de voorzitter van het uitvoerend comité.
In Vlaanderen zamelt Amnesty International geld in door de verkoop van kaarsen en wenskaarten. Het probeert ook eventuele sponsors warm te maken via mailing. "Over wat er met het geld van de Vlaamse donateurs gebeurt, bestaat de grootste transparantie en is terug te vinden op onze website. Zelfs mijn loon staat er vermeld", zegt directeur Karen Moeskops aan een krant van Corelio.
-------------------------------
(*) Per ongeluk in de pers is gesukkeld : ja, zo gaat dat, hé! De aandacht is verslapt, de bazen zijn gaan skiën in een verlengd weekeind, jong en onervaren talent zonder po-co doorzicht wordt aan het werk gezet, en voor men het weet wordt er een reactionair artikel in de eigen gazet gezet! Eén onoplettende kwast en het werk van jaren ligt ten gronde : al die mooie dure reclame campagnes, al die indoctrinatie, al dat schoon werk van al die nuttige idioten .
De telefoon moet, al is het zondag, roodgloeiend staan tussen de poepchieke lofts of buitenverblijven van Baas Gansendocnk Leysen, Ploert Janssens en Steve Gratis, met maar één boodschap : hoe wordt de schade beperkt.
Dat zullen we dus, goed geweten, zien en lezen in de eerstvolgende dagen ..Wees gerust: Amnesty International zal om een of andere reden ferm in het zonnetje worden gezet Of anders gezegd : Machiavelli mag content zijn over zijn leerlingen. Want zij weten : goed of slecht : als er maar over hun dada gesproken wordt. Naambekendheid heet dat in management-termen .
Hieronder volgt wat het Vlaams Belang een paar dagen geleden nog op zijn website plaatste.
Vandaag lazen we dat Egypte, voor het eerst sinds 1979, toestond om twee Iraanse oorlogsboten op te stomen door het Suez-kanaal, de Middellandse Zee op.. Er zouden, volgens de geruchten, wel geen wapens en geen nucleair materiaal mogen aan boord zijn. Stel U voor :de aartsvijand van Israël besluipt zijn prooi langs de ongedekte flank, met gelijktijdig twee oorlogsboten, maar die hebben geen wapens aan boord. Het zullen dus een soort cruise-schepen zijn, zeker?
Kijk, en dat gebeurt zo stilletjes, dat niemand in Europa er wakker van schrikt. In het weekeind hebben we wel andere zaken aan ons hoofd!
Het is alleen als Israël tijdig en vooral vakkundig het gevaar zal afweren, dat we zullen wakker schieten
Maar dan gaat het doek op en de Amerikaanse zoveelste Vloot in de Folf van Bahrein : die ligt daar alleen op excursie. Of als de stop op een flessenhals?
------------------------------------
De golf van democratisch protest die de Tunesische en Egyptische machthebbers op de knieën dwong, slaat nu ook over op Libië en Iran. Na de arrestatie van een kritische advocaat trokken woedende demonstranten de straat op in de Noord-Libische stad Benghazi. De politie probeerde de manifestatie uit elkaar te drijven met waterkanonnen, traangas en rubberen kogels.
Intussen is het vooral uitkijken naar de ontwikkelingen in Iran. Ook daar laat de Groene protestbeweging zich duidelijk inspireren door het succes van de volksopstand in Egypte. In Teheran kwamen tienduizenden betogers de straat op om het vertrek van de ayatollahs te eisen.
Het Iraanse regime heeft de opstand in Egypte luid toegejuicht en stelde het graag voor als een islamitische revolutie, maar het Iraanse volk wist wel beter. De mensen geloven de propagandazender van het regime niet, maar halen hun informatie bij de BBC, op internet, Facebook of YouTube. De uitzendingen van de BBC, de Voice of America en het internetverkeer worden intussen verstoord door de machthebbers in Teheran. Na maanden van stilte wordt er weer betoogd. De revolutie lijkt zich nu tegen hen te keren en de ayatollahs breekt het angstzweet uit.
De herverkiezing van Ahmadinejad joeg de oppositie maanden geleden woedend de straat op, maar dat protest werd hardhandig neergeslagen. Dat is meteen ook het grote verschil met de recente gebeurtenissen in Egypte en Tunesië. Daar ging het om een volksopstand tegen een corrupt regime. In Iran wil de oppositie een religieuze dictatuur omverwerpen. En dat is een ander paar mouwen. Het regime in Teheran beschikt over een goed geolied repressieapparaat: elitetroepen en knokploegen die niet aarzelen om met scherp te schieten. Demonstranten worden massaal opgepakt, verdwijnen of worden gefolterd in de kerkers van de gevreesde Basij. De ayatollahs krijgen het warm, maar ze zijn nog niet weg
In Gent zijn er geen Rechtvaardige Rechters meer :
Uit de St Baafs is het paneel gestolen en
in het Justitiepaleis zijn ze vervangen door Harlekinos .
--------------------------------
Ergens loopt er een uitspraak in mij hoofd rond, die ik niet goed kan thuiswijzen. Het gaat over de vraag wie de bewakers moet bewaken. Maar als ik daar verder op doordenk, heb ik meer goesting om in het Goeninge-museum in Kortrijk een goede oude Goedendag te gaan lenen, die ze daar nog moeten over hebben van de Guldensporenslag.
Tezelfdertijd zou ik best nog aanspraak maken op een maliënkolder, of direct meteen een ridder-harnas, want om de Jugepee van het Hof van Beroep in Gent, die in 2004 bereid werd gevonden, als enige in het land, om het Vlaams Blok voor racisme te veroordelen, aan te pakken, zal men tegen een stootje moeten kunnen.
Wie een ander middel weet om een in kracht van gewijsde gegane arrest te verbreken, tenzij met bloed, gelieve te spreken voor er moorden gebeuren.
Tenzij natuurlijk de On-Staat België wordt opgeheven : dan is natuurlijk ook de Belgische Jurisprudentie zonder voorwerp geworden, want gebaseerd op niet meer bestaande wetten van een niet meer bestaand land.
-----------------------------------
JOS DE MAN - 16 FEBRUARI 2011
In Het Vrije Volk
Een stelregel van het multiculturalisme luidt dat men hoort te zwijgen over de islam, tenzij om hem te prijzen. Wie de stelregel overtreedt, wordt voor de rechter gesleept. Zo doet zich dezer dagen een merkwaardige samenloop van omstandigheden voor. In Oostenrijk wordt Elisabeth Sabaditsch Wolff veroordeeld wegens belastering van de religieuze overtuiging van een wettelijk erkend geloof (zie J.A. Kapteyn, HVV 15 februari) Ze heeft Mohamed een pedofiel genoemd omdat hij huwde met de zesjarige Aïsha en het huwelijk consummeerde toen ze negen was. In Italië wordt Silvio Berlusconi vervolgd wegens seks met een zeventienjarige call-girl.
De Oostenrijkse rechter oordeelde dat Mohamed geen pedofiel was, omdat hij ook met rijpere vrouwen het bed deelde. Gehuwde mannen kunnen dus geen pedofiel zijn.
Rechters die met islamcritici geconfronteerd worden zijn wel vaker vindingrijk. De Deen Lars Hedegaard werd vervolgd wegens het beledigen van een volksgroep. Hij had gezegd dat verkrachting binnen het gezin vaak voorkomt bij moslims. Of het waar is, is volgens de Deense strafwet niet relevant. Dilemma voor de rechter: kan men iemand veroordelen omdat hij de waarheid spreekt? Zou anderzijds een vrijspraak niet de indruk wekken dat men het recht heeft de waarheid te spreken als het over moslims gaat? De rechter bevrijdde zich uit het netelige parket door te stellen dat de uitspraak van Hedegaard niet in het openbaar werd gedaan, en er dus geen misdrijf was.
In 2004 werd de politieke partij Vlaams Blok veroordeeld wegens inbreuken op de wet ter beteugeling van het racisme. Het arrest was een zelden geziene aaneenschakeling van drogredenen. Zo werd ten laste van de partij weerhouden dat in een van haar lokale blaadjes de vrouwenbesnijdenis barbaars werd genoemd.
Magistraten vinden geen misdrijven uit. Dat doen wetgevers. Zij zijn als eersten verantwoordelijk voor de heksenjacht op islamcritici, voor de verkrachting van het recht op vrije meningsuiting, en voor de belachelijke maar voor de betrokkenen uiterst belastende taferelen in de Europese gerechthoven wanneer weer eens de geschonden eer van een groep moslims moet worden hersteld.
De heer Wilders wordt o.m. belediging van moslims wegens hun geloof ten laste gelegd.
Belediging van een groep mensen kan volgens het Amsterdamse Gerechtshof worden afgeleid uit het diskwalificeren en minachten van bepaalde eigenschappoen, tradities of symbolen (Allah, Mohammed, en de Koran). Dat is geen argument, maar een andere formulering van de te bewijzen stelling, dat het beledigen van de islam -kwalificatie die meer dan eens wordt toegepast op het spreken van de waarheid over de islam-
ipso facto de belediging van individuele moslims inhoudt.
De logische consequentie van de redeneertrant van het Gerechtshof zou zijn dat groepsbelediging uit het Nederlandse strafwetboek wordt geschrapt. Het in onbruik geraakte artikel 147 over godslastering beteugelt immers een identiek misdrijf. Waarom is dit artikel in onbruik geraakt? Omdat godsdienst in het Westen sinds Voltaire gekritiseerd, beschimpt en geridiculiseerd wordt. De emancipatie die door de Verlichting werd beoogd, betrof in aanzienlijke mate ook de bevrijding uit de omarming van het Opperwezen. Over de vraag of een godsdienst kan beledigd of belasterd worden is in de loop der tijden de grootste twijfel gerezen. Waarom zou een religie, in tegenstelling tot alle andere denkbeelden, opvattingen en leerstellingen op speciale bescherming aanspraak kunnen maken? Waarom zou haar het voorrecht toekomen gevrijwaard te blijven van schokkende en kwetsende polemieken? En kan een godsdienst wel beledigd worden? Kan het atheïsme beledigd worden, of het neodarwinisme?
Het christendom werd en wordt nog steeds in wetenschappelijke vertogen, in polemische geschriften, in spot- en smaadschriften, in beeld en film onder vuur genomen. De groep der christenen ondergaat de verbale en picturale agressie met een schouderophalen of af en toe een flauw protest. In Vlaanderen was onlangs er een kunstenmaker die het publiek uitnodigde een beeldje van de Maagd Maria te bekogelen. The New York Times, die fulmineert tegen islamofoben, publicerde fotos van maaksels als een kruisbeeld in een vat urine, of een beeld van de Maagd met paardendrek besmeurd. Wie ligt wakker van zoveel onnozelheid? Maar er is dus wel een godsdienst waarvan de immuniteit door middel van de strafwet moet gehandhaafd worden.
De zaak-Sabbaditsch doet nog een andere vraag rijzen. Indien Sabbaditsch-Wolff de islamitische doctrine heeft belasterd door Mohamed een pedofiel te noemen, moeten we dan het seksueel gedrag van de profeet beschouwen als een geloofspunt?
Jos de Man
---------------------------
Maar wacht eens verdorie! Iedere pedofiel beschikt nu over jurisprudentie om vrijspraak te vragen! Hij moet alleen bewijzen dat hij ooit seks heeft gehad met volwassenen, inclusief verkrachtingen, zoals de Profeet Mohammed! Een paar honderdduizend medeburgers een kopje kleiner gemaakt te hebben, strekt tot aanbeveling
O wat n geluk dat het Internet bij ons, lijk in de landen van het Zuiden waar het begint te branden, nog niet is afgesloten! Al moet Seppe Weiss waarschijnlijk op zijn tanden bijten!
Het is nu zaterdag, en een der Stichtende Leden van het Verenigd Europa, ons eigenO dierbaar België O Heilig Land der Vaadren,ligt op apegapen in de sloot. Ten aanzien van de gehele wereld. Eindelijk kan men zich daar beginnen afvragen, wat er eigenlijk scheelt wat er altijd al aan heeft gescheeld en wat er altijd zal aan schelen ..
Niet iedereen doet de moeite de Geschiedenis te willen begrijpen. Ergo! De meeste mensen in Vlaanderen weten niet eens wat dat woord betekent! Ze hebben vele generaties in slavernij geleefd, waar het inderdaad dikwijls beter en vooral veel veiliger was dat niet te weten. En nu we mondiger zijn geworden, wordt er geaarzeld : we zouden eens de anderen pijn kunnen doen!
Zodra de diagnose is gesteld, kan men dus beginnen nadenken. Maar kan een dode, zonder hulp van Hierboven, uit het dodenrijk tot nieuw leven gewekt worden? Wij hebben kennis van Lazarus, en van Frankenstein. Over Lazarus verdere leven weten we niets, en dat tweede bestaan van de her samengestelde Frankenstein was niet bepaald een opstekertje
Dan maar liever blode Jan, dan dode Jan, zeker?
Maar goed : nooit geen twee zonder drie! Als na 6 juni i de kaarten opnieuw verdeeld zullen zijn, zien we verder. Vergeet niet dat als er doden vallen (zie de Koningskwestie) de zaken in een stroomversnelling kunnen komen. In s Lands belang kan dan ineens veel. Maar of dat in het Vlaams belang zal wezen .
België breekt donderdag wellicht het wereldrecord coalitievorming. Een reden tot nationale trots levert dat niet op, wel reden tot onrust. Hoe is het zover kunnen komen? En wat brengt de toekomst? Het scenario van een splitsing van België wordt steeds realistischer.
Een van de paradoxen van de globalisering is dat ze de optimale omvang van landen kleiner maakt. Deze paradox werd heel scherp geanalyseerd in The Size of Nations (2003), het boek van Alberto Alesina en Enrico Spolaore. De paradox is heel toepasselijk op België. Door de globalisering en de Europese economische integratie kan België even goed als grotere landen genieten van de economische voordelen van een grote markt (schaalvoordelen, specialisatie). Maar ook subentiteiten zoals Vlaanderen en Wallonië kunnen daar volop van genieten. Een splitsing van het land zou dus weinig economische nadelen tot gevolg hebben. Bovendien behoren Vlaanderen en Wallonië tot de eurozone, en zullen ze bij een eventuele splitsing dezelfde munt blijven gebruiken. De kosten die ontstaan door het gebruik van een kleinere munt, vervallen. Small is beautiful dus, zoals ook blijkt uit het feit dat in de wereldwijde top tien van landen met het hoogste inkomen per hoofd negen landen ongeveer dezelfde dimensie hebben als België of zelfs kleiner zijn. Wanneer de kosten van de scheiding dalen, is het van belang dat er voldoende cohesie bestaat tussen de partners die deel uitmaken van de unie.
In feite is het zo dat wanneer de kosten van de scheiding dalen, de cohesie belangrijker wordt om de unie te bestendigen. Het is zoals in het huwelijk: als de kosten van de scheiding hoog zijn, blijven de voortdurend ruziënde partners toch samen. Ze zijn weliswaar ongelukkig, maar ze blijven onder één dak wonen. Als de scheidingskosten dalen, vluchten de strijdende partners het huis uit. Het probleem van België is dat terwijl de scheidingskosten zijn gedaald, de cohesie van het land dramatisch is gedaald. Er zijn daar verschillende redenen voor. Een eerste reden is sociaaleconomisch. Toen het Franstalige deel van het land een economisch dominante positie innam, was de elite Franstalig. De Vlamingen die wensten op te klimmen op de economische ladder, moesten zich het Frans en de Franse cultuur eigen maken. Het bestaan van deze Franstalige elite (van Walen én Vlamingen) was een belangrijke factor van cohesie. Nu de rollen omgekeerd zijn en Vlaanderen economisch dominant is geworden, is de noodzaak voor de Vlamingen om Franstalig te zijn verdwenen. België is een land geworden met twee elites, een Nederlandstalige en een Franstalige, die minder en minder met elkaar te maken hebben. Terwijl de hoog opgeleide Vlaming van vroeger naar Parijs keek, heeft hij nu de ogen gericht op Londen en New York, maar de Franstalige elite blijft maar naar Parijs staren. Het gevolg is dat het land meer en meer twee subculturen kent die elkaar minder en minder begrijpen, en absoluut ook geen interesse meer hebben voor elkaar. Een tweede factor in de steile daling van de cohesie in België is de politiek. In de jaren zeventig werden alle politieke partijen gesplitst in een Vlaamse en een Franstalige. Er zijn vandaag geen politieke partijen die het federale belang voor ogen hebben. Er zijn alleen partijen die ofwel het Vlaamse ofwel het Franstalige belang nastreven. Dat heeft tot gevolg dat er een sluipend gif in de Belgische politiek is binnengeslopen. Vlaamse en Franstalige politici vertonen een toenemende neiging de vijand aan de andere kant van de taalgrens te zien. Succesrijke Vlaamse en Franstalige politici zijn zij die de oorzaken van alle sociale en economische kwalen van de eigen regio zoeken in het onredelijke gedrag van de bewoners aan de andere kant van de taalgrens. Op den duur gaat een steeds groter deel van de bevolking dat verhaal geloven, alsook de conclusie die daaruit voortvloeit: dat het allemaal beter zou zijn als we van die lastposten aan de andere kant verlost zijn. Deze middelpuntvliedende krachten zijn de jongste decennia in België sterk toegenomen. Ze verklaren de impasse waarin het land nu verkeert. Hoe geraakt België uit deze impasse? Ik zie twee mogelijke scenarios. In een eerste scenario slagen de Belgische politici erin een staatshervorming door te voeren die de conflictpunten tussen de twee gemeenschappen drastisch vermindert. Dat kan alleen door een ver doorgedreven decentralisatie waarbij België een confederatie wordt waarin een beperkt aantal taken gemeenschappelijk blijft: één leger, één koning, één voetbalploeg. Het zal echter buiten- gewoon moeilijk zijn daarover een consensus te vinden. Wat met de sociale zekerheid bijvoorbeeld? Wordt die in dat scenario gesplitst? Het wederzijdse vertrouwen tussen de Vlaamse en Franstalige politici is nu zo klein dat het moeilijk in te zien is hoe ze daarover een akkoord kunnen sluiten. De enige factor die dit scenario nog een redelijke kans geeft, is het bestaan van Brussel. Het is voor niemand duidelijk wat er bij een eventuele splitsing van het land met Brussel moet gebeuren. De onmogelijkheid het probleem Brussel op te lossen kan de enige reden worden waarom het scenario van een Belgische confederatie een zekere realiteitswaarde behoudt. Het tweede scenario, de splitsing van België, wordt steeds realistischer. Het wordt meer en meer duidelijk dat het land onbestuurbaar wordt. De sociale en politieke cohesie is volledig zoek. Er is geen dossier of de Vlaamse en Franstalige politici maken er een strijdpunt van. Het gevolg is politieke verlamming: niets geraakt nog beslist; alles moet uitgesteld worden. Op den duur zullen Belgen aan beide zijden van de taalgrens, ook de overgrote meerderheid die niet te vinden is voor Vlaamse of Waalse onafhankelijkheid, verplicht zijn het onvermijdelijke te aanvaarden. Vooral dat het land onbestuurbaar is en dat goed bestuur alleen nog mogelijk is door het land te splitsen.
------------------------
Venijnige vraag.
U al eens overdacht wat? als het Land nu eens, als bij toverslag, zou bestaan onder de vorm van een echte democratie? Met 2-taligheid van Arlon tot Zoetenaaie in alle geledingen van het Openbaar Leven?! Met slechts 1 democratisch samengestelde regering, volgens op landelijke verkiezingen ..
Wat moesten de V-partijen nu eens met zon programma naar de verkiezingen gaan? Wat er met de Sex-en Coburgers moet gebeuren, zien we later wel. Madame Doigt dHonneur zou dan ook moeten officieel en definitief moeten kiezen voor de boerka en haar echte nationaliteit, want pipatriden zullen dan voltooid verleden tijd zijn. To be or not to be, thats the question!
In plaats daarvan zeg ik inderdaad, lang leve Leuke Lewie van Leuven! Vooral als hij daarbij in het vuur van zijn optreden, het vel van de beer verkoopt voor hij geschoten is.Ook heeft de jager, die hij nog altijd wil zijn, geen kogels meer. Zijn eigen DDR-achtig partijtje is aan het verkommeren in krek hetzelfde tempo als het DDR-achtig gazetje waar Walterke Paulieke voor schrijft. Of moet ik eerder zeggen : voor geschreven heeft, voltooid verleden tijd.
Het is inderdaad een gekend Linx tijdverdrijf : hun wensen voor werkelijkheid nemen, om achteraf over te gaan tot de orde van de dag. Waarbij ze doen lijk mijn honden ; nooit meer omzien naar hun drollen ..Ze doen me intussen wel denken (maar daarmee val ik in herhaling) aan de koekjesdief die met gesloten ogen vol traantjes vanwege de moederlijke tik op zijn handje, verder blijft graaien in de koekjestrommel waar hij met moeite bijkan. Kinderlijke logica : hij ziet zijn Moeke niet, dus ziet zijn Moeke hem niet .
Allez! Ik versta Lewie wel : niemand beter dan hij ziet de bui hangen (de afgang) maar lijk een tovenaar in het oerwoud, denkt hij het onheil te kunnen bezweren, door de eigen afgang toe te dichten aan zijn tegenstrevers. Maar Leuke Lewie is een oude vos : hij vermeldt de onzekere uitslag van de Regeringsvorming : daar zullen uitslagen geboren of gebroken worden
Dat gratis-hrfoe van zijn LMimburgse trawanten moeten hem danig op de zenuwen werken! Eerst Stevaert met de zogezegd gratis bussen maar waarvoor bij nader toezien gans het land moet opdraaien, nu dat nieuwe idee van gratis elektrische autos Het stopt niet! En het helpt niet!.
Dat vermeend racisme bij het Vlaams Belang zit er bij Lewie diep in gebakken. Hij sabelt daarmee, denkt hij, iedere tegenstrever meteen neer, zich steunend op een Gerechtelijke Uitspraak (Gent, 2004). Hoogst betwistbaar en aantoonbaar gemanipuleerd, maar het is er wel. Dat er heden ten dage elke dag uitspraken verschijnen van bevriende Staatshoofden die (eindelijk!) hetzelfde zeggen als het Vlaams Belang, laat Lewie wijselijk Linkx liggen Hij heeft in zijn achterhoofd het aantal kiezers die van zijn partij zijn overgelopen naar het Vlaams Belang, zodat straks op de Linxe 1 Mei-vieringen uitsluitend nog mandatarissen en ministers zullen verschijnen
Verder is er het verschijnsel van de bijna-staatsbegrafenis van Marie Rose Morel, een teken aan de wand, die Lewie niet kan duiden. Vandaar de overstap naar het cordon, dat volgens hem gewerkt heeft. Al was geheel de Saga Morel het bewijs van het tegendeel : een Blokster die volgens haar Vlaamse opponent, in de Vlaamse harten moet blijven tronen als de hoogste koningin .Een opponent die publuekelijk de Ere-Voorzitter aanspreekt met Grote Meneer : dat zijn dingen die ons, Vlaams Nationalisten, onderscheiden van Linxe Marxisten en graaiers. Wedden dat Lewie de slaap niet kan vatten, als hij iedere avond moet inslapen met de zekerheid, dat BDW niet eens wil Eerste Minister worden : dat zou een Socialist met het hart in de juiste portemonnaie nooit opbrengen!
Dat alles neemt niet weg dat Lewie een geestig man kan zijn. Hij zou inderdaad niet misstaan als clown bij het eerstvolgend optreden van het Koninklijk Circus dat gevestigd is in de Wetstraat 16
Met Walterke Pauli als aangever : een komisch duo als destijds Gaston & Leo, zij het dan in een verwaterde heruitgave.
De column - of liever: monoloog - van de Leuvense burgemeester, minister van staat en grand old man van het Vlaamse socialisme verschijnt wekelijks op vrijdag. Louis Tobback spreekt, Walter Pauli tekent op.
·
·Tenzij de N-VA federaal iets overkomt, maken we in oktober 2012 een grote poging mee om die partij in heel Vlaanderen diep te verankeren
"Het is wel erg vroeg dat nationale politici zich nadrukkelijk positioneren voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. We zijn nog altijd meer dan zeshonderd dagen verwijderd van 14 oktober 2012, en toch lees ik al berekeningen over tegenstrevers en kartels. Zoals De Wever al zegde dat hij in 2012 in Antwerpen een afspraak heeft met de geschiedenis. Dat wijst toch op grote zenuwachtigheid.
"Dat komt natuurlijk omdat iedereen wil weten of de N-VA het succes van de jongste verkiezingen zal kunnen herhalen. Daardoor ligt de focus op de eerstvolgende stembusgang, dus de gemeenteraadsverkiezingen. Tot voor kort hoopten VB en Open Vld op het recupereren van de LDD-stemmen. Maar het VB is intussen zelf aan zijn begrafenis toe. Die partij is piet-dood. Zij die dus beweren dat het cordon sanitaire niet gewerkt heeft, vergissen zich. Dankzij het cordon sanitaire hadden de nationalisten die geen racist zijn geen andere keuze dan hun eigen weg te gaan. Het cordon genereerde Bart De Wever, en die wekte een democratisch Vlaams-nationalisme weer op.
"Bon. Dus Exit LDD en VB, en ook Open Vld en CD&V zijn sinds 10 juni minder aantrekkelijk dan ooit, toen zij de kletsen van hun leven kregen. CD&V zakte zelfs tot ver beneden de ondenkbare grens van 20 procent. En al die partijen vrezen N-VA. Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen zaten die nog in kartel met CD&V. Gaan die zo'n kartel nog voortzetten? Maar onder welke condities? Of gaan ze, in navolging van het VB destijds, in zoveel mogelijk gemeenten onder eigen vlag proberen op te komen?
"Dan helpt het niet om in het donker te fluiten, zoals nu nog gebeurt. In Leuven hoor ik mensen elkaar moed inspreken: 'De N-VA haalde hier nooit veel stemmen'. In juni waren ze nochtans de grootste partij. Nieuwe troost: 'Maar federale verkiezingen zijn wat anders dan gemeenteraadsverkiezingen'. Dat klopt, maar ik herinner me dat ik na de fusie in 1976 in de Leuvense oppositie zat naast een sterke Volksuniefractie van vijf man, met daarbij markante figuren als Maurits Van Haegendoren. Er is dus een sociologische voedingsbodem. En het huidige N-VA-boegbeeld Danny Pieters was bij de federale verkiezingen misschien nog geen stemmenkanon, maar inmiddels heeft hij het aura van senaatsvoorzitter en desnoods van bemiddelaar. Maar wat gaat dat geven bij de stembus? Als ik zelfs het N-VA-effect in Leuven niet precies kan inschatten, kan ik dat bij uitbreiding zeker niet voor heel Vlaanderen. Niemand weet dat. Vandaar nu alle spanning.
"Iedereen voelt wel dat indien het aanstaande zondag verkiezingen waren, de N-VA op eigen kracht veel zetels zouden kunnen halen. Maar wat binnen anderhalf jaar, als er eventueel compromissen gesloten zijn? Dus wat vandaag gebeurt bij de federale onderhandelingen, bepaalt volgend jaar het aanbod op de gemeentelijke kiesmarkt. Zeker in steden als Antwerpen, waar de nationale agenda sowieso doorweegt op de stedelijke, met Oosterweel en al die kopstukken van VB en N-VA. Wat zal Ludo Van Campenhout doen? Bij Open Vld blijven? Kiest hij voor De Wever, of toch voor Janssens?
"Gesteld natuurlijk dat De Wever echt Antwerpen ambieert. Ik acht de kans bestaande. Het hondenleven dat hij nu leidt, kan hij niet blijven volhouden, mentaal noch fysiek. Hij zoekt dus voor zichzelf een kantelmoment, en de gemeenteraadsverkiezingen bieden hem daartoe een uitstekende kans. En heeft hij inderdaad een afspraak met de geschiedenis: hij kan die dag écht een partijstructuur in heel Vlaanderen inplanten. En dan verandert het politieke landschap totaal.
"Vooral omdat veel CD&V'ers net zo denken over hun kiezers als over foute priesters: op 13 juni hebben ze flink gezondigd, maar straks keren ze wel terug naar de stal. Vergeet het. Nog altijd halen partijen als sp.a of CD&V veel stemmen bij kiezers die voor de partij zijn omdat hun overgrootvader al voor de partij was. Maar één keer zo'n kiezer gedurfd heeft om voor een andere partij te stemmen, zijn wij die voorgoed kwijt. Dat betekent niet dat ze nooit meer CD&V of socialist zullen stemmen, maar nooit meer automatisch. Voortaan behoren die tot het volatiele kiezerskorps.
"Het worden dus interessante gemeenteraadsverkiezingen. Tenzij de N-VA de volgende maanden federaal iets overkomt, maken we in oktober 2012 een grote poging mee om die partij in heel Vlaanderen diep te verankeren. Dat begrip is een uitvinding van Luc Van den Brande, maar dit zou een verankering kunnen worden die Van den Brande en zijn CD&V niet echt welgevallig is."
Hoe precies de vele afwijkingen, ik herhaal afwijkingen, die verenigd zijn in de persoon van de reporter van onderstaand stuk moeten benoemd worden, zou ik niet weten. En als ik het wist, ik zou het niet wagen ze te omschrijven of op te sommen. Laten wij er dus gewoon ons voordeel bij doen, en kennisnemen van de interne Rode Keuken, die veeleer een Rood Sanhedrin is, of als u wilt een krabbenmand of een slangenkuil, voor de twee Ps die den Belziek beheersen : Politiek en Postjes (beiden met Hoofdletter).
Vandaar dat er met zoveel vermeende kennis van feiten, maar met des te meer buikgevoel over interne keukens, over het Vlaams Belang kan geschreven worden.
Over de vrees voor de volgende verkiezingen gesproken : de burgers zullen hopelijk niet vergeten zijn, wie de schuld draagt voor de duurdere autoverzekeringen veroorzaakt door slecht onderhouden wegen. Dat zijn alle kleurpartijen die samen bovenop een lege Schatkist zitten te mokken omdat hun liedje op het einde loopt En die Schatkist is leeg omdat zij nooit geleerd hebben de tering naar de nering te zetten. De toekomst is aan de Nieuwkomers!
------------------------------------------
Tussenstand: Hoe Lieten zich bijna deletete
19/02/11, 07u55
Elke zaterdag maakt een opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week. Vandaag: Walter Pauli, politiek commentator.
·
·Moraal van het verhaal: hoe schiet ik mezelf in de voet en mijn partij in de rug? Een cursus in twee afdelingen en met één auteur
Vlaams vicepremier Ingrid Lieten (sp.a) heeft er een bijzonder slechte week opzitten: voor haar zelf, en bijgevolg ook voor haar eigen partij. Uitgerekend op het ogenblik dat de sp.a wat federale politiek betreft de zaken netjes op orde had.
Johan Vande Lanotte had deze week zijn comeback in de media, met interviews, het steeds prestigieuzere gastcollege aan de Gentse Universiteit bij Carl De Vos - dat is stilaan de 'Life Time Achievement Award' van de Vlaamse politiek - en een optreden in De laatste show. Dan weet je het wel als politicus: hier wacht een wellnessmoment, even sympathiek, menselijk en wie weet grappig mogen wezen voor de Vlaamse tv-kijker. Bingo voor de politicus, en een leuke bonus voor zijn partij. En de peilingen waren goed.
Normaal gezien was de kans dus groot geweest dat ook deze Tussenstand over Vande Lanotte was gegaan, hoe hij sp.a toch vooruit helpt in deze voorts alles verzengende politieke crisis. Maar toen kwam Ingrid Lieten.
Woensdag waren er de krantenberichten over de vzw iCleantech. Als minister van Innovatie wil Lieten die vzw oprichten om de sector van schone technologie te coördineren. So far so good. Tot uit een nota van de Inspectie van Financiën blijkt dat die bewuste vzw een wel ruim bemeten omkadering heeft: negen bestuursleden, een CEO en operational manager. Let wel: voor vier tot vijf personeelsleden, mogelijk uit te breiden tot tien. Politici reageren dan altijd met 'de aanval is de beste verdediging'. Woordvoerder Robbie Scaut zond een persmededeling rond waarin op hoge toon stond dat "elke organisatie een afgevaardigd bestuurder en een operational manager heeft". Ook een mini-kmo'tje van vijf man? Dat klinkt stoer, maar overtuigt niet.
Ook Lieten zelf reageerde geprikkeld op kritiek van de Inspectie van Financiën (volgens de eigen sp.a-site nota bene "vernietigende kritiek"). Niet-Limburgers moeten niet jaloers doen. Want ja, de nieuwe vzw komt in Houthalen-Helchteren, in Limburg. En neen, dat is geen toeval.
Een toppoliticus van sp.a ziet het anders: "Limburgers zijn de Walen van Vlaanderen. Als ze iets onder elkaar bedisseld hebben, heeft de buitenwereld daar niets mee te maken. De oprichting van de vzw illustreert dat de 'ieder zijn deel van de koek'-mentaliteit in de Vlaamse regering terug is."
Ingrid Lieten moet in eigen provincie hard werken aan de positie van zichzelf en haar partij. Limburg is voor de sp.a wat Oost-Vlaanderen is voor Open Vld of West-Vlaanderen voor de CD&V: de sterkste provincie, die zelfs bij zwaar verlies nog altijd een paar volle procenten beter scoort dan de andere provincies. Dat systeem werd van de jaren zeventig tot negentig door Willy Claes op poten gezet, overgenomen door Steve Stevaert en zou nu beheerd moeten worden door de nieuwe generatie.
Maar de machine sputtert. Herman Reynders volgde Steve Stevaert eerst op als burgemeester van Hasselt en nadien als gouverneur van Limburg, maar intussen zijn de relaties tussen de gouverneur en zijn eigen partij verzuurd. In Hasselt werd Reynders opgevolgd door Hilde Claes, dochter van Willy Claes en levensgezel van Tony Coonen, de Limburgse federaal secretaris van mutualiteit De Voorzorg. Bij de laatste parlementsverkiezingen haalde Hilde Claes, als lijstduwer, uitgerekend in Hasselt een onverwacht laag resultaat. Ondanks de steun van 'het apparaat', dat had gewerkt zoals voorheen. Maar blijkbaar met minder enthousiasme, minder geloof in de eigen mensen. Dat beeld werd versterkt doordat lijstduwer Ingrid Lieten minder stemmen haalde dan nummer twee, Peter Vanvelthoven. Blijkbaar is de legendarische partijtrouw ook in Limburg op de proef gesteld. Dat heeft zijn redenen.
Lieten 'kreeg' sp.a-Limburg niet van de Limburgse basis, maar van de nationale partijtop, toen zij en niet lijsttrekker Peter Vanvelthoven in 2009 Vlaams minister werd. Sindsdien wordt van Lieten verwacht dat zij 'haar' provincie als een goed geoliede machine doet werken. Maar haar gezag is niet automatisch aanvaard. In december moest het Limburgse sp.a-bestuur stemmen over de opvolging van bestendig afgevaardigde Sylvain Sleypen. Er waren drie kandidaten: de Bocholtse burgemeester Jean-Paul Peuskens, Sven Lieten - broer van - en Duygu Akdemir, de echtgenote van de Beringse 'Turkse' schepen Ahmet Koc. De stemming was net zo verdeeld als de Limburgse sp.a zelf: vier stemmen voor Akdemir en Lieten, elf voor Peuskens.
Men kan het zien als een bewijs van democratie - Lieten is geen vrouw om manu militari haar wil op te leggen - maar ook een van een niet-aanvaard leiderschap. En ten slotte: ook van een sterke partij in verval. Dat laatste was trouwens de mening van de nieuwe afgevaardigde Peuskens, die na zijn overwinning verklaarde: "De opvolging was weinig professioneel in elkaar gestoken. Dit heeft gezorgd voor spanning tussen vrienden en dat was niet nodig geweest."
Het zal dus nog even duren voor Limburgse socialisten à la Stevaert weer hummen van 'vrolijke vrolijke vrienden'. Stevaert, tiens. Elke keer dat Lieten een misstap doet of in the picture komt, valt bij vriend en vijand de naam van de gewezen socialist. Voor Vlaamse en meer specifiek Limburgse socialisten zijn de tijden immers voorbij dat elk sympathiek initiatief met veel welwillendheid wordt bejegend. Ingrid Lieten die gratis elektrische auto's voorstelt: in plaats van het verwachte applaus komt er vooral kritiek, met name op het een-tweetje tussen Lieten en Stevaert, en dat wéér Limburg als eerste van het feestje profiteert.
Want wie energie zegt, heeft het natuurlijk over Stevaert. Die was al 'elektricien' (bij Interelectra) toen hij nog niet nationaal actief was, en is als voorzitter bij netbeheerder Infrax en bestuurder bij hoogspanningsnetbeheerder Elia. Als de naam van het kabinet-Lieten valt, in één zin met 'cleane technologie' en 'Limburg', dan hoeft de naam van Stevaert niet uitgesproken te worden om zijn inspiratie te ontwaren.
Wie kan lezen, ziet ook stevige Stevaertiaanse inspiratie in de mail die het kabinet-Lieten donderdag zo ongelukkig naar alle andere Vlaamse ministers rondstuurde. Niet dat Stevaert de nota zelf zou geschreven hebben: hij inspireert en wijst de koers aan, maar de anderen moeten sturen. Maar het voorstel om "innovatie" ("ingewikkeld en slimmerig") te dumpen voor 'Vooruit' - jong en actief, en met een knipoog naar het rode verleden - lijkt dan weer gesneden Stevaert. Het zijn trouwens verstandige opmerkingen, die alleen niet bedoeld waren om door de buitenwereld gelezen te worden.
En zo liep àlles fout voor Lieten. Ze is niet ongecontesteerd in Limburg, niet bij de kiezer en niet in de partij, en door die mail dreigt ze nu ook op zijn minst tijdelijk vleugellam te zijn in de Vlaamse regering.
Ze geeft de andere partijen een perfect alibi om de sp.a eventueel uit de Vlaamse regering te dumpen, als er een coalitiewissel op stapel zou staan - de mail zal er niet de oorzaak van zijn, maar aan de hand van de mail is het gemakkelijker uit te leggen aan de kiezer: 'Zie je wel dat de socialisten eigenlijk niet meewillen'. En ze versterkt het beeld bij de man in de straat van socialisten als intriganten. Vandaag schrijven ze lelijks over collega-ministers, gisteren lieten ze Siegfried Bracke stiekem en anoniem in hun blaadjes meeschrijven, in ruil voor faveurs. En straks vloeit dat geld naar Limburgse vzw's die ocharmen niet kunnen werken zonder CEO en operational manager. Overtuig daarmee maar eens de Vlaams kiezer.
--------------------------------
Nog even zout strooien in de wonde :
Om 13 uur zijn 96% van de lezers-reageerders op een poll in dM van mening dat Lieten de directe aanleiding is als de Sossen binnenkort zouden uit de regering gewipt worden .
Er komt dus nog een staartje aan het verhaal ..
O Ja : dat Oosterweel-dingen : komt er nog wat van?
Het wereldrecord is al een dag oud, en voor de kleine begint tandjes te krijgen (!) nog even na genieten van de rondedans der belgo-beesten. De gehele wereld moet nu stilaan bekend zijn met Het Belgisch Model van pappen en nathouden, zodat het niemand mag verwonderen dat er straks (6 juni) nieuwe verkiezingen komen, omdat er nu eenmaal met die Francofonen niet te praten valt
Die datum zou perfect zijn, om na een beetje inleidende schermutselingen, een maand later, op 11 Juni over te gaan tot zelfbestuur, om zodoende voortaan op die dag onze Nationale Feestdag te vieren. De oude datum mogen de belgo-beesten dan koesteren en opstovenin Moortgat-bier en pruimen. Dat de Duvel hen hale!
Yves Desmet tekende zijn hoofdartikel (zie hieronder) Record maar wat moet hij lang getwijfeld hebben over Der Untergang, of zelfs Götterdämerung maar die heeft hij gelukkig voor hem, nog nipt kunnen vermijden. Volgens mij wegens de associatie met zijn dalende verkoopcijfers, die wel eens door zijn benadering van het record-probleem, weer met een paar honderdtallen zullen toe genomen zijn.
Inderdaad zal ik niet alleen geweest zijn om zo n keer of 20 de wenkbrauwen opgetrokken te hebben. Hier en daar vindt U een woordje in vetjes gezet omdat ik mij niet kon bedwingen .
Wedden dat U er nog vele zult bij vinden?
Vraag aan Smetje : in de Linxe doctrine komt het ethisch (!) begrip euthanasie voor : geldt dat ook voor noodlijdende kranten? Ik weet anders een Partij waarvan elke militant met het grootste gemak een handje wilt toesteken.
En, samen met de nagedachtenis aan René Declerck neuriën we mee : Er ligt een Staat te sterven we zullen op duitvaart zijn..
-----------------------------
Record
17/02/11, 06u59
Het is niet bepaald eervol om het wereldrecord regeringsonderhandelen te breken. In de plaats van Irak te treden, als stichtend lid van de Europese Unie, is niet meteen een opsteker voor onze internationale reputatie. Nog erger is dat niemand voorlopig ziet hoe de totale impasse te doorbreken. In plaats van dichter bij elkaar te komen drijft men dag na dag steeds een beetje verder van elkaar weg.
Niet alleen in de marge van het maatschappelijke debat begint zich een haast etnisch gekleurd wij-zij-denken te installeren, een beginnende balkanisering van het land, waar op een paar grove clichés meer of minder niet langer wordt gekeken. Karikaturen hebben de plaats ingenomen van empathie, confrontatie die van het georganiseerde meningsverschil.
De publieke opinie splitst verder op tussen een groep die het meer dan beu is, en waar de antipolitiek steeds meer veld wint, en een groep die vanuit het 'nu of nooit'-principe iedereen die het niet met hen eens is, een gebrek aan 'goed Vlamingschap' verwijt, wat dat dan ook moge zijn. De staatshervorming is voor de enen het ultieme wondermiddel geworden waarmee alle problemen van een geglobaliseerde wereld als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen, voor de anderen het ultieme nachtmerriescenario dat het land automatisch zal doen splitsen. Allebei zijn dat fantasmen, maar toch zijn ze het publieke debat gaan beheersen.
Ironisch genoeg bewijst het wereldrecord ook hoe sterk dit land in zijn fundamenten is. Alleen een behoorlijk gezonde natie kan immers een periode van regeringloosheid zo lang aan, want in de feiten dateert die al van 2007.
Er zijn verzachtende omstandigheden: nooit eerder is zo'n groot pakket van voorheen onoplosbare twistpunten in één keer op tafel gegooid. Dat getuigt van politieke moed. Jammer genoeg reikt die moed niet zover dat men ook uit de eigen loopgraven wil komen.
Men is het niet eens over de coalitievorm, niet over de methode, niet over de uitgangspunten, niet over de inhoud, niet over de al dan niet wenselijkheid van nieuwe verkiezingen. Na 249 dagen staan we in wezen even ver als op de avond van de verkiezingen. Wachtend tot een internationale speculatieaanval of een andere calamiteit ons uiteindelijk dwingt tot een vergelijk. Het is de feitelijke abdicatie van een politieke klasse aan haar verantwoordelijkheid.
We komen daartegen niet in opstand, we organiseren zelfs een volksfeest om onze politici te feliciteren met hun record. Ironische tristesse verpakt als surrealisme. Uiteindelijk is dat belgitude. Yves Desmet Politiek commentator van dM
--------------------
Opsteker voor onze internationale reputatie : de wereld zal waarschijnlijk eindelijk inzicht krijgen in h feit dat België altijd een onrechtvaardig land is geweest die geen kanten meer op kan omdat 65% van de bevolking eist dat voor het knoeiwerk van de voorgaande decennia eindelijk orde op zaken wordt gesteld.
Anti-politiek : daar worden de mensen stilaan naartoe gedreven : Dit is een typische Linxe uitleg die we altijd horen , zodra iets in de politiek gebeurt dat hen niet zint. Anders gezegd : alleen hun eigen politiek en die van hun vriendjes is geen anti-politiek.
Alle problemen gesmolten als sneeuw voor de zon, na de splitsing : is weer zon Linxe leugenachtige dooddoener, om te camoufleren dat na de splitsing vele problemen zullen verdwenen zijn, niet alle. Denk maar aan de transfers naar de Francofonie (12,5 miljard Euro per jaar) en aan het OCMW-spelen voor de halve wereld, die andere Linxe dada.
Sterke fundamenten die het land recht houden : dat zijn dan naast de Rode Duivels, die van het Koningshuis ..Terwijl als fundament beter de Lamme Goedzakklifheid der Vlamingen zou aangehaald geweest zijn.
Niet uit de eigen loopgraven komen : de harde kern van de Vlamingen in een cordon uit alle onderhandelingen weren : waar wordt dat geklasseerd? En BDW die op een geschreven voorstel (horesco referend!) voor onderhandelingen 19 op 60 krijft van het OVV (Overleg Centrum Vlaamse Verenigingen) : vergeten? Of intentioneel en met kwaadopzet verzwegen?
Even v er als op de avond van de verkiezingen : is volledig verkeerd. Toen dachten de Francofonen dat ook zij de Vlamingen zo lang aan het lijntje konden onderhandelen, dat ze wel weer, in ruil voor de postjes, zouden toegeven. Hebben zij ondertussen bijgeleerd, en hoe! Wat meer is : hun collaborateurs in Vlaanderen bij wat zij dachten staatsdragende partijen te zijn, liggen, lijk Jean Pierre Coopman tegen Mohammed Ali, uitgeteld inde touwen. Na 13 jui 2010 zal niets nog ooit hetzelfde zijn .
Tot een vergelijk gedwongen worden : natuurlijk schrijft Smetje zo : om de schrik van zich af te schrijven. Want stel eens voor dat de Linxen ook uit de Vlaamse Regering vliegen en hun ministers kwijt spelen o.a. in de subsidie-branches en de NGOs van Roden huize .De kleursyndicaten op droog zaad gesteld, hun onderwijsnetten gekortwiekt .Hun immigratie-vriendjes kort gehouden en de criminaliteit bestreden : net als de USSR en de DDR opgekuist en hun geheime archieven openbaar gemaakt .
Waar gaat Smetje nog aan een baan geraken?
Er zullen nog wel een paar dubieuze stukjes volgen, want Linx is taai en stinkend als een natte Havanna-sigaar.
In navolging van Le Soir, voeg ik hieraan toe dat mijn woorden niet bedoeld zijn om te kwetsen. Le Soir, dat is Radio Milles Colinnes voor ons, maar wij Vlamingen mogen elkaar de huid vol schelden. Zou maar kwetsend zijn als het gelogen is.
De madam van het artikel in dM van hieronder een madam van velletjes en beentjes, niet van teflon en beton, om te citeren uit een vandaag verdwaalde mail van manwijf Lieten : wat is dat toch voor een partij die er een specialiteit van maakt om via ingenieus maar doorzichtig opgezet mailverkeer lekken te doen lekken? is m.i. rijp voor opname in het gekkenhuis.
En wat zijn dat voor na-aap tranen van een La Notte gisteren avond laat, omdat hij in zijn tweemaandelijkse zoektocht naar de cirkel van het kwadraat (de kwadratuur van de cirkel is de dada van BDW) zijn moeke moest missen? Imitatie-drang om de emotie van zaterdag in en rond de Antwerpse kathedraal te evenaren?
De zieke zucht naar erkenning in de Linxe Kerk (denk aan Renaat t Land Uit in de Bijzondere Commissie Pedofilie) is dermate doorzichtig dat het medelijden smeekt. In het Engels klinkt de term hiervoor heel wat bedreigender : insain, of mad wat wijst op het onherstellende.
Madam hieronder vertrekt van de valse premisse, dat België een democratie is. Maar hierin vergist ze zich schromelijk : in feite zijn de Vlamingen, de mondig geworden meerderheid van het land, opgesloten in een cordon. Al 180 jaar leven ze onder de dominantie van de pretentieuze minderheid van Franstaligen, hun medeburgers. Vandaar dat ze het kleinere cordon, de innere cirkel van de Linxe Vlamingen tegen de harde kern der mondigen, die van het Vlaams Belang, ook normaal vindt. Zo iets als de gedrogeerde verslaafde, die niet eens meer weet dat er een werkelijkheid bestaat buiten zijn verslaving.
En zo iets is hoogleraar aan de universiteit waarvoor Vlamingen zo hard gevochten hebben om ze te vernederlandsen!
Het moet de Linxen hoog zitten, dat ze een week lang gevreesd hebben in den Belziek naar de Geschiedenis te worden verwezen .
Maar laat mij Uw leesgenot van deze gefrustreerde dame niet langer ontzeggen .Waarlijk, madam Devisch heeft haar naam niet gestolen. Reeds van bij de eerste woorden ruikt U dat ze in een viskraam thuis hoort.
O ja, Madam Viswijf : het is niet Morel die Vlaanderen beweend heeft, maar Marie Rose Morel, een dame waar U nog niet tot aan de enkels reikt .
-------------------------------------------
Flirten met de democratie
17/02/11, 07u13
Het cordon sanitaire is amoreel en zelfs zondig, omdat het haat met haat heeft beantwoord, zo schreef Jean-Pierre Rondas naar aanleiding van Marie-Rose Morels uitvaart. Ignaas Devisch heeft een antwoord klaar. Devisch is filosoof, verbonden aan de Arteveldehogeschool en de Universiteit Gent.
Wat onder Bush is gebeurd, is een triest voorbeeld van haat beantwoorden met haat. Maar is dat het geval met het cordon? Me dunkt van niet.
In zijn bijdrage over de begrafenis van Morel noemt Jean-Pierre Rondas het cordon sanitaire "een met filosofische drogredenen goedgeprate ideologie die zich tegen een kwart van de bevolking richt". Verder heeft hij het nog over datzelfde cordon als het beantwoorden van "haat met haat en uitsluiting met uitsluiting". Van groot belang is natuurlijk ook de vergelijking van het cordon met de amnestieweigering in België die Rondas omschrijft als "verwanten in de eerste graad".
Beter ware het geweest dat hij die zogeheten drogredenen opsomde en ze vervolgens argumentatief te gronde richtte, want in zijn stuk lees ik geen zinnige weerlegging van dat cordon. Rondas' oproep tot een nieuw geluid is in die zin merkwaardig, want het nieuwe geluid is al in zijn stuk te lezen: hef het cordon op.
Of dat het nieuwe geluid is waarop we moeten wachten, is maar de vraag. De redenen voor het cordon waren en zijn zeer eenvoudig: een partij die oproept tot het rabiaat uitsluiten en desnoods repatriëren van bepaalde bevolkingsgroepen (*) gaat uit van een ideologie die onverzoenbaar is met democratische basiswaarden zoals vrijheid, gelijkheid, respect voor eigenheid, enzovoort. Dat is niet zozeer haat beantwoorden met haat, maar de grenzen van de democratie bewaken; wat daar de filosofische drogredenering achter is, ontgaat me volledig.
In een democratie is het perfect legitiem dat partijen beslissen om niet met andere partijen in zee te gaan en dit wegens uiteenlopende redenen. Vreemdelingenhaat en racisme lijken me trouwens zeer goede redenen om niet samen te regeren met de partij die daarmee uitpakt. Ik kan mij bijvoorbeeld evenmin inbeelden dat ook maar één partij in België een gesprekspartner ziet in Sharia 4 Belgium.
Rondas flirt met een basisparadox van de democratie maar expliciteert deze niet. Die paradox cirkelt rond het volgende probleem. Een democratie is een broos en precair geheel dat perfect in staat is zichzelf van binnenuit uit te hollen. Daarvan zijn in de twintigste eeuw genoeg treurige voorbeelden te bestuderen. Indien de democratie voor dit kritieke punt staat zichzelf op te heffen, dan wordt ze bijgevolg met een lastige vraag geconfronteerd: mag een democratie in naam van de democratie zich intolerant opstellen tegenover intoleranten om zichzelf te redden, of moet ze in naam van haar eigen tolerantie de intolerantie 'tolereren' met als grote risico daarmee zichzelf van binnenuit op te heffen?
Zo snel de paradox is opgetekend, zo broos is ze in de praktijk. Sinds 9/11 worstelen de meeste westerse democratieën met dit probleem. Het gegeven dat een land bijvoorbeeld de 'noodtoestand' kan uitroepen, heeft daar alles mee te maken. Op dat ogenblik worden bepaalde burgerrechten of vrijheden tijdelijk ingeperkt omdat het land voor zijn eigen voortbestaan vreest. Dat dit evenzeer een bijzonder hachelijke maatregel is, weten we allemaal. We hebben ook gezien hoe dit in casu onder het Bushregime ertoe heeft geleid dat de meest brutale folteringen werden gelegitimeerd onder het mom van de bescherming van de nationale veiligheid. Op dat moment wordt de noodtoestand genormaliseerd en dreigt de democratie in naam van de strijd voor de vrijheid zelf die vrijheid te vernietigen.
Gelukkig kennen we in België niet dat soort problemen nu ja, hebben we al niet genoeg problemen? In onze contreien blijft het bij woorden, maar daarom is de hierboven beschreven paradox niet minder aanwezig. De stelling van Rondas dat het cordon "uitsluiting beantwoordt met uitsluiting" refereert aan die moeilijkheid, al is de toevoeging van "haat beantwoorden met haat" al wat minder adequaat: ik hoef de vreemdelingenhater niet te haten om hem uit te sluiten van elke mogelijke coalitie met mijn partij; ik moet hem gewoon niet omdat zijn programma in staat is de basis van de democratie onderuit te halen. Wat tijdens de Bushjaren is gebeurd, is een triest voorbeeld van "haat beantwoorden met haat". Maar is dat het geval met het cordon? Me dunkt van niet.
Daarmee komen we aan bij de fundamentele grond waarop het cordon sanitaire is gebaseerd: een politieke constitutie behoedt zichzelf ervoor te praten en te regeren met een partij die in haar beginsel ondemocratisch is omdat ze ervan uitgaat dat het programma van die partij het potentieel heeft om de democratie kapot te maken. Welke drogreden is hier aan de orde? Een cordon sluit daarmee inderdaad een partij uit om de zeer eenvoudige reden dat haar programma niet te verzoenen valt met de democratische basisbeginselen. Dat zogenaamde uitgesloten kwart van de bevolking besefte en beseft trouwens steeds meer dat het door op die partij te blijven stemmen zijn stem weggooit. Het succes van N-VA, (deels) ten koste van het Vlaams Belang, spreekt in die zin boekdelen: de kiezers van het Vlaams Belang zijn overal van harte welkom, ze worden niet uitgesloten maar in de armen gedrukt.
Een cordon plaatsen rond partijen of fracties met radicaal ondemocratische standpunten raakt bijgevolg aan de kern van een democratie, en daar moeten we zeer bedachtzaam mee omgaan: heeft een democratie het recht om in te grijpen als ze in haar kern bedreigd is? Of om het wat scherper te stellen, kunnen we beter de vraag omkeren: stel dat een democratie dat recht niet heeft, wat zou dan het gevolg zijn? Dan danst de democratie op een wel heel slappe koord.
Je kunt binnen een regime met je tegenstanders altijd coalities sluiten en 'staat maken', maar hier spreken we niet over politieke meningsverschillen maar over verschillende opvattingen over de voorkeur van een politiek regime. Een democratie is nu eenmaal niet te verzoenen met racisme (of cultureel hegemonisme) als politiek streefdoel. Zolang een minderheid haar stemmen aan een xenofobe partij toevertrouwt, komt het de meerderheid van de andere partijen toe te beslissen daar niet mee in zee te gaan. En indien dat volk zich daardoor warempel uitgesloten voelt, dat het dan gewoon met meerderheid stemt voor ondemocratische partijen. Dan is het meteen duidelijk waar dat volk naartoe wil. Tot die datum is een cordon sanitaire een legitiem en democratisch strijdmiddel om de democratie gaande te houden
-------------------------------
Nota Bene
Ach madam Perfesser! U doet mij denken aan de boer die zijn kiekens door de haag ziet kruipen .Iedere flinke boer zou die gaten onmiddellijk stoppen, want een flinke boer heeft gewoonlijk ook een flinke haag. Een afgeleefde sukkelaar daarentegen is lijk de Linxe doctrine : de gaten vallen niet meer te stoppen! Het hek is van de dam, madam! Rondas was niet het eerste kieken dat ontsnapte, er zullen er nog volgen.
Want, open Uw ogen, kijk en U zult zien! Wordt het kleine binnenste cordon nog niet subiet helemaal gesloopt, het grote Belgische cordon dat klemt rond de Vlaamse volksgemeenschap, staat op springen. Uw eigen Grote Lichten (La Notte) komen er al mee af : de Belgische Unie, 4 Staten in een soort superstaat.
Moet gij, madam nu niet uzelf vertwijfeld afvragen : Ook gij, Brutus?.....
Onderwijl doet men, volgens dS, aan Franstalige kant, lyrisch over de oplossing :
Onkelinx benadrukt dat ondanks de politieke impasse het land niet stil staan. Maar de situatie mag niet eindeloos duren, aldus Onkelinx. "Deze regering is geen albatros, maar ook geen kolibrie. Het is een leeuwerik. De huidige regering kan niet als een albatros zijn vleugels uitslaan en grote hervormingen op lange termijn doorvoeren."
Curieus, hoe een Waalse Haan (of is het, in dit geval, een Waals kieken?) ineens een leeuwerik wordt .Of moeten we verheugd zijn, als een haan afstapt van zijn mesthoop, om al tierelierend op te stijgen naar verre horizonten?
-----------------------------
(*) De stelling van het Blok/Belang t.o.v. vreemdelingen is inderdaad quasi even oud als het Blok zelf, zon 40 jaar dus, toen Karel Dillen het bij Hugo Schiltz, de Afvallige, het voor bekeken hield. Achtereenvolgens zijn de Groten der Aarde gevolgd : Angela Merkel (Duitsland), Nicolas Sarkozy (Frankrijk), David Cameron (UK) en Maxime Verhagen (Nederland) : de regeringsleiders uit al onze buurlanden zeggen hetzelfde met andere woorden, zonder (voorlopig) van een oplossing te durven gewagen. Al ziet de man/vrouw in de straat dat er, hoe dan ook, iets moet gebeuren willen wij niet verzuipen. Is een humane en begeleide terugkeer dan geen (gedeeltelijke) oplossing? Natuurlijk stijgt er dan weer een gehuil op : het Blok wil goederenwagons voor deportatie Met dergelijke karikaturen wordt gepleit om het cordon te behouden .Het onderwerp van de over-toevleod is echter, juist omdat het een thema is van het Vlaams Belang, al is het nog zo gefundeerd of nog zo dringend, is in het Apenland B. gewoon niet bespreekbaar. Ooit al eens gehoord van een aantrekkelijk territorium voor nieuwkomers?
Laat de Vismadam zich één ogenblik voorstellen, dat zij, de Linxen, ooit in dergelijk cordon zouden kunnen terecht komen als dat waarin zij het Vlaams Belang in afzondering plaatsen .Ik denk dat er binnen het uur opnieuw een maquis zou bestaan, tuk op sabotage en verzet. Hun handboeken voor het opblazen van hoogspanningspilonen, voor het afbranden van oogsten, voor het saboteren van de productie, voor het koudweg liquideren van tegenstanders van achter hoek en kant, moeten toch nog ergens te vinden zijn? Ook moeten er nog helden van het verzet in leven zijn, die bijscholing kunnen geven in het gooien met handgranaten of het drukkenvan stencils in de sluikpers .Hebben zij als crypto-communisten in betere dagen allemaal kunnen oefenen in het bestrijden van hun Duitse mede-proletariërs tijdens de bezettingsjaren.
WAAROM WORDT DE WARE AARD VERZWEGEN VAN DE ARABISCHE OPROER
WAAROM WORDT DE WARE AARD VERZWEGEN VAN DE ARABISCHE OPROER
Toekomstbeeld
Is reeds gedeeltelijk de Middellandse Zee over gestoken
--------------------------------
Sta mij toe een beetje onderstaand stukje te verlinken, door helemaal bovenaan te zetten, wat de schrijver als sluitstuk bedoeld heeft :
De voorstelling in de vrije en onafhankelijke media is op twee manieren fout. Allereerst fout naar de vorm omdat het een volksopstand gelijkstelt aan een democratische opstand, vanwege het taalkundige gegeven dat demos volk betekent. Het is daarnaast fout naar de inhoud omdat het veronderstelt dat maatschappelijke processen overal ter wereld in dezelfde richting verlopen, namelijk naar meer mondigheid en meer seculariteit.
Beide fouten samen monden uit in een perverse logica, waarin het slechte naast het goede kan bestaan zonder dat dit gevolgen hoeft te hebben.
Waar het ons, inhet Westen, naartoe leidt?
Naar wat te zien is op de satellietbeelden rond het Italiaanse Lampedusa. Zet U even neer : als 1% van de 85 miljoen Egyptenaren hun land laat voor wat het is, en naar het Westen afzakt, hebben wij er ineens 850.000 nieuwe monden bij die moeten open gehouden worden .Zij zullen, naast hun analfabetisme en hun armoe, ook hun idee over democratie meebrengen, namelijk dat de Koran boven onze wetten staat .
Eenzelfde rekensommetje maken voor de andere Noord-Afrikaanse landen laat ik aan Uw verbeelding over. Maar het ziet er naar uit dat het begrip xenofoob dat de dode Marie Rose Morel naar het hoofd kreeg geslingerd, binnenkort het woord van het jaar zal worden, naast laadpaal omdat we straks allemaal zullen rijden op iets dat de wetenschap nog altijd niet exact weet wat het is : elektriciteit. Volgens Google is dat een verschijnsel. Als U het mij vraagt : er zijn exactere beschrijvingen te vinden in de natuurwetenschappen .
BDWX stelde het in de Antwerpse kathedraal even anders dan de kabels aansluiten op een laadpaal om te kunnen rijden. Ik las ergens dat hij zich luiop afvroeg op welke kerncentrale Rozeke was aan gesloten. Wel, ik raad hem aan om opnieuw Eric von Däniken, de fantast, open te slaan, waar die het heeft over oude Indische verhalen, waar er sprake is van vliegdingen (vimanas) die zich met de snelheid van het geluid voortbewegen op een soort vloeistof opgeslagen in minuscule aan boord gebrachte containertjes. Een paar dagen geleden stond op deze blog het unieke artikel uit Het Vrije Volk (NL) over de nano-waterstofdeeltjes die binnen een paar jaar de stinkende petrol van de wereldmarkt zoudenkunnen verdringen. Zon vergelijking, beste BDW, had pas op de maat van de overledene geweest : een raket-bezieling met de waterstof aangedreven die zo hard gemist wordt in de Vlaamse Beweging.
Ach Ja! Het is zo al moeilijk genoeg. Elektriciteit en Islam : men weet beiden alleen bij benadering te definiëren .al zijn beiden even divers en onschuldig - op afstand maar levensbedreigend bij het benaderen .
----------------------------
Wat is islamitische democratie?
ENCINA NAVAN - 16 FEBRUARI 2011
Waarom vermijden onze media het i-woord tijdens de volksopstand in Egypte?
Onze vrije en onafhankelijke media overstromen ons dagelijks met een uiterst rooskleurig beeld van de volksopstand in Egypte. Ze laten alles weg dat de roze droom zou kunnen verstoren. De volksopstand wordt soms stilzwijgend gelijkgesteld aan de komst van de seculiere democratie, dan weer expliciet door mededelingen als internet speelde een belangrijke rol en er liepen haast geen mannen met baarden rond en islam speelde nauwelijks een rol bij de demonstranten. Dit soort opmerkingen zijn bedoeld om de indruk te wekken dat het volksoproer in Egypte een uiting van het verlangen naar een moderne democratie naar westers voorbeeld, ingegeven door het verlangen naar vrijheid.
De eerste vier opvolgers van de profeet, de zogenaamde rechtgeleide kaliefen, werden benoemd via een kiesprocedure, hoewel dat geen echte democratie genoemd kon worden. Democratie in de islam draait om de soevereiniteit die alleen god toebehoort dit is de ware betekenis van islam, overgave, namelijk overgave aan het woord van god.
Democratie voor een moslim is die staatsinrichting waarin alle mensen op gelijke wijze zich overgeven aan het woord van god, zoals geopenbaard in koran en soenna. Het is essentieel om te begrijpen dat een gerechtshof dat de sharia toepast niet soeverein is als gerechtshof, want die soevereiniteit behoort alleen aan allah. Alleen al hierdoor is er geen trias politica mogelijk in een islamitisch land: tegen de soevereiniteit van allah is geen verweer mogelijk[1]. Hieruit vloeit ook voort dat mensen, die de wetten van allah zouden willen veranderen, zich verzetten tegen de overgave aan allah, dus tegen islam.
Een ander punt waarop de islamitische democratie zich volledig onderscheidt van de westerse democratie, is dat mensen geen wetten kunnen maken. Ze moeten zich beperken tot het zo goed mogelijk interpreteren van de heilige koran, want die bevat alles wat men nodig heeft om de wetgeving in te richten en te handhaven. Elke afwijking van de wetten van allah is bida, vernieuwing, oftewel verzet tegen de overgave aan allah (commentaar islam site). Volgens een hadith is hij die vernieuwing aanbrengt in de islam gedoemd om naar de hel te gaan De tekst is kristalhelder:
If anyone introduces an innovation or gives shelter to a man who introduces an innovation (in religion), he is cursed by Allah, by His angels, and by all the people.
Deze twee punten, dat de soevereiniteit niet aan het volk toebehoort maar alleen aan allah, en dat dus het recht om wetten te maken niet aan het volk toebehoort maar alleen aan allah, staan centraal in islam. Elke moslim weet dit, maar de vrije, onafhankelijke media in het westen zwijgen erover.
Een volksopstand in een islamitisch land zal bijna zeker alleen een islamitische democratie tot stand brengen, omdat moslims alleen de islam als ervaringskader hebben. De westerse democratie met seculiere partijen, met trias politica, met gelijkheid voor niet-gelovigen en gelovigen, is voor hen praktisch onbekend. Moslims interesseren zich nauwelijks voor wat er in de buitenwereld gebeurt en vertalingen van westerse boeken kom je in die wereld nauwelijks tegen. Ook als Moebarak en zijn kliek weg is, dan blijven de schriftgeleerden de islam verkondigen zoals ze is: tegen het westen, tegen democratie, tegen vernieuwing.
Voor Europeanen ligt dat heel anders. De Romeinen zetten in 510 voor Christus hun koning af en richtten eigenhandig een republiek in. De Grieken bedachten de democratie. De Venetiaanse Republiek en de Verenigde Nederlanden waren relatief democratische staatsvormen in een overigens grotendeels monarchistisch Europa. De Zwitsers schiepen hun eigen Helvetische Confederatie en in het Duitse Rijk werkten de vrije steden samen in verbanden als de Hanze. De oprichting van de VS en tenslotte de Franse Revolutie waren de laatste grote ontwikkelingen in deze historische ervaring van de Europeanen.
Een derde overweging bij de Egyptische volksopstand is dat ze heel goed door islam gemotiveerd kan zijn. In soera 12 Jozef wordt uitvoerig verhaald hoe de koning van Egypte zich onrechtvaardig opstelde ten aanzien van de Bani Israël. Jozef overwint de koning omdat allah hem nodig heeft voor latere gebeurtenissen (lees tafsir, met name de 8ste alinea). De koran geeft hier een hogere betekenis aan de strijd tussen de pharao en Jozef: het volvoeren van gods plan.
Het koningschap heeft na de eerste vier kaliefen een nog wrangere betekenis gekregen voor de moslims omdat de vierde profeet, Ali, tijdens zijn conflict met Moeawiyya in 657 koos voor bemiddeling door korangeleerden en niet door allah, dat wil zeggen door te vechten tot er een beslissing zou vallen. De Kharidjieten, die een belangrijk deel van het leger van Ali vormden, verlieten het veldslag met de leuze alleen god beslist. Deze inschattingsfout van Ali leidde tot een broederstrijd tussen moslims (fitna) die jaren duurde en uitmondde in het kalifaat van de Omajjaden. Deze periode heeft bij moslims een slechte naam, omdat de Omajjaden maar oppervlakkige moslims waren. Bovendien maakten de Omajjaden het kalifaat erfelijk, een voorbeeld dat de Abbasiden en Osmanen volgden.
Heersers als Moebarak volgen niet strikt de sharia, maar zijn koningen die vooral hun eigen macht nastreven of die van buitenlandse machten, zoals de VS. Dit soort heersers, net als de pharaoh en de Omajjaden, tast de soevereiniteit van allah aan en mogen dus uit naam van islam bestreden worden. Volgens invloedrijke schrijvers als Mohammed Abduh en Rashid Rida is alleen de geopenbaarde wet, de sharia, een wettige basis voor de samenleving en tevens bescherming tegen uitbuiting en privilege. Het volk moet klaarstaan om een eind te maken aan een dergelijke heerschappij[2].
Een voorbeeld daarvan is de moord op Sadat. Sadat had in 1977 vrede gesloten met Israël, wat hem op een korte oorlog met Lybië kwam te staan. In 1981 werd Sadat vermoord vanwege zijn verraad aan islam. De moordenaar werd gemotiveerd door een fatwa en riep onmiddellijk na de aanslag triomfantelijk uit: Ik hem pharaoh gedood, waarmee hij verwees naar soera 12 en 26:29, waarmee de strijd tegen pharaoh gelijk staat aan strijd voor allah.
Voor wie meent dat het bovenstaande ver weg staat van het alledaagse leven van de Egyptenaar en van de godsdienst van vrede, nog wat andere feiten ter overdenking.
In 2005 al bleek uit een rapport van Zogby dat ongeveer 40 % van de Egyptenaren een islamitische democratie wenste.
Blaydes en Linzer deden onderzoek naar de mening van Egyptische vrouwen over de plaats van religie in hun leven. Op grond hiervan kwamen ze in 2008 tot de conclusie dat 60 % van de Egyptenaren (80 % van de mannen en 45 % van de vrouwen) behoren tot godsdienstig rechts gerekend moet worden (bron artikel). 52 % van de respondenten meende dat politici die niet in allah geloven ongeschikt zijn voor een bestuurlijke functie (p. 609 / 34).
Het originele onderzoek van deze twee onderzoekers vindt u hier.
Er wordt geciteerd uit een onderzoek verricht door de Egyptische overheid in 2004 waaruit bleek dat:
86 % van de vrouwen meende dat mannen het recht hadden om hun vrouw te slaan in bepaalde situaties
70 % van de vrouwen meende dat mannen het recht hadden om hun vrouw te slaan als die sex weigerde
63 % meende dat mannen het recht hadden om hun vrouw te slaan als deze met een andere man had gepraat (p. 605 / 30).
Volgens Blaydes en Linzer:
Er is geen enkele garantie dat een godsdienstige politieke partij in Egypte significant anders zou zijn dan de AK Partij van Erdogan in Turkije een partij die alles doet om Turkije te islamiseren. Nietttemin, de analyse toont aan dat de sociale en godsdienstige voorkeuren van de Egyptische bevolking behoren tot de meest conservatieve van de islamitische wereld. (vertaald uit artikel, E.N.)
Niet alleen het zelfbeeld van de Egyptenaren is geheel gekleurd door islam, maar ook hun beeld van de buitenwereld:
49 % heeft een positief beeld van Hamas
30 % heeft een positief beeld van Hezbollah
75 % is voor het instellen van straffen als steniging, hand afhakken, enzovoort.
Van de mensen die menen dat islam een grote rol speelt in de politiek, is 95 % daar positief over.
Van de mensen die mensen dat islam een kleine rol speelt in de politiek is 80 % daar negatief over. (bron: PEW, 2010)
Uit alles blijkt dat de meerderheid van de Egyptenaren een zeer godsdienstig leven nastreeft, in het privé leven, maar vooral ook in het openbare leven.
Een democratische revolutie in een islamitisch land zal bijna onvermijdelijk leiden tot een islamitische democratie. Een islamitische democratie is net zo een aanfluiting van dat begrip als de volksdemocratie in Noord-Korea.
De voorstelling in de vrije en onafhankelijke media is op twee manieren fout. Allereerst fout naar de vorm omdat het een volksopstand gelijkstelt aan een democratische opstand, vanwege het taalkundige gegeven dat demos volk betekent. Het is daarnaast fout naar de inhoud omdat het veronderstelt dat maatschappelijke processen overal ter wereld in dezelfde richting verlopen, namelijk naar meer mondigheid en meer seculariteit.
Beide fouten samen monden uit in een perverse logica, waarin het slechte naast het goede kan bestaan zonder dat dit gevolgen hoeft te hebben.
Natuurlijk zou het heel mooi zijn indien het Egyptische volk, net als het Franse in 1789, besloot om de ketenen van de oude bestuursvormen af te schudden en een modern staatsbestel op te zetten. Dan zouden de Egyptenaren echter niet alleen hun dictator moeten afzetten, zoals de Fransen met hun koning deden, maar ook de schriftgeleerden hun invloed moeten ontnemen en de sharia vervangen door de Universele Rechten van de Mens.
Democratie naar westers voorbeeld is precies datgene wat moslims verafschuwen, want het betekent dat wetten van mensen belangrijker zijn dan die van allah.
Het Brems-rems-mens maakt zich ongerust. Zij geeft er zich (openbaar, zo maar!) rekenschap van dat zij en haar kompanen hun rijk zien in krimpen. Als ik zeg hun rijk dan bedoel ik wel hun wingewest en hun goed leventje dicht bij de Belgische vleespotten die constant leeggeroofd worden door haar geestesgenoten van de PS.
Wij kunnen hen er alleen op wijzen, dat de democratie spelregels kent, die niet ten eeuwigen dage paritair (wat een kemel van een eufemisme voor de Waalse overheersing : 65£ meerderheid herleiden tot een -50% gelijkheid) ondergesneeuwd kunnen blijven. De nasleep van twee wereldoorlogen met een verkeerde partnerkeuze door de Vlamingen (tot 2 x toe de Duitse overweldiger ipv de Belgische stiefmoeder) is eindelijk overwonnen. Toch zo goed als : het is een AVV-VVK zoon die de dans leidt en het orkest (de kleurpartijen) de gewenste deuntjes doet spelen.
Het Brems-rems-mens moest eens beginnen de wordings-geschiedenis van het Vlaams Nationalisme te leren kennen. Een paar alineas bij Marc Grammens zouden al zeer verhelderend kunnen werken. Over bijvoorbeeld het woord amenstie en de toeboe-sfeer daarrond.
Men wordt er niet graag aan herinnerd (Grammens verdient naar repressie-normen voor dit oprakelen de dood met de kogel, denk ik) : in 1945 werd er wel degelijk amnestie verleend. Eenzijdig en alleen voor de misdaden begaan door de verzetshelden tegen de zwarten. Meteen werden alle dossiers vernietigd, zodat er geen sporen meer overblijven van geweld, diefstal, vandalisme en zdeloosheid. De duizenden verkrachte Vlaamse vrouwen zijn intussen overleden, zodat er niets meer te bewijzen valt.
Het Brems-rems-mens, nochtans niet van de Domste .zou niet Groen! moeten uitslaan, maar Rood! Rood van schaamte! En zwijgen. Wegkruipen onder de grond.
In één ding heeft ze gelijk : beschaamd zijn om Belg te zijn. Voor haar is dat een nieuw gevoel. Voor ons, consequent rechtlijnige Vlamingen, is zulks een oud zeer. Laat het ons een troost zijn, de goeden en de slechten : als de nood het hoogst is,is de redding nabij.
----------------------------------
Alles went, ook het radicalisme
15/02/11, 07u45
Eva Brems, Groen!-parlementslid en hoogleraar mensenrechten aan de Universiteit Gent, kant zich tegen de nieuwe Vlaamse consensus. De geesten in Vlaanderen zijn langzaam maar zeker geradicaliseerd. Je moet bijna naar het buitenland om het nog te beseffen, zegt Brems.
NV-A werkt aan het einde van België zonder dat de bevolking dit wil en tegen het algemeen belang van Vlaanderen.
Zelfs op een buitenlands congres waar ik twee dagen was, achtervolgde de Belgische politiek mij. Ze zijn bezorgd, de collega's-mensenrechtenprofessoren. "Jullie zijn toch in de greep van separatisten, hé?", "Lukt het wat om op te boksen tegen die radicalen?" De blik van een buitenstaander opent de ogen.
(Gezwamd in De Morgen) .
Is het separatisme waarmee we geconfronteerd worden? Hebben we te maken met radicalen? Ja natuurlijk, als je er even bij stilstaat. N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij streeft naar Vlaamse onafhankelijkheid. Dat is behoorlijk radicaal. Zo radicaal zelfs dat het enkele jaren geleden als totaal onhaalbaar werd weggelachen. Toch voelt het zo niet aan als je er middenin zit. Integendeel.
Voor een groot deel van de publieke opinie ben je intussen een slechte Vlaming als je de NV-A niet achterna loopt. Hoe is deze copernicaanse omwenteling tot stand kunnen komen? Gewenning is een verklaring. Wat je al lang weet of wat je vaak hoort, beschouw je niet meer als radicaal. Mankracht is er ook een. Het discours van een partij met bijna 32 procent van de kiezers (de N-VA in 2010) noem je minder makkelijk radicaal dan een partijtje dat net geen 5 procent waard is (de N-VA in 2003). En dan is er nog de camouflage natuurlijk: Bart De Wever als Universele Vlaming: goed in het vlees, geestig en tegen alles wat niet marcheert: 'Dat kan toch geen radicaal zijn?' Vlamingen zijn niet radicaal. Nooit de kop boven het maaiveld.
Tja, sinds 13 juni is ons land in handen van de N-VA, daar kun je niet onderuit. En die weten heel goed waar ze met ons land naartoe willen. Ze maken soms vreemde bokkensprongen (zoals toen ze eerst de financieringswet helemaal niet en daarna absoluut wel wilden bespreken), maar fundamenteel staan de neuzen daar allemaal in dezelfde richting. Hun strategie is gebaseerd op de overtuiging dat dit een uniek momentum is. Misschien komt er nooit nog zo'n kans voor hen, misschien zijn zij nooit meer zo sterk en de andere Vlaamse partijen zo zwak.
Geen oplossingen Het einddoel van de N-VA is een onafhankelijk Vlaanderen. Maar omdat ze ook wel weten dat de meeste Vlamingen dit eigenlijk niet willen, perfectioneren ze zich in de kunst om het voor te stellen alsof ze het land enkel willen hervormen. In de feiten gaan ze voor de afbraak. Met een mooi eufemisme wordt dit omschreven als een keuze voor de evolutie in plaats van de revolutie. Als ze al ooit bereid zullen zijn om een compromis te steunen, dan zal het enkel zijn als dat compromis de federale staat verder uitholt. Vervolgens kunnen ze dan makkelijker aantonen dat die federale staat toch eigenlijk maar weinig meer om het lijf heeft. Om het duidelijker te stellen: de N-VA wil geen oplossingen. Wat ze wel willen is het virus in het systeem brengen, de houtworm in de balk. En daarom juist zijn het radicalen: radicalisme is de bereidheid om de uiterste consequentie uit een denkwijze te aanvaarden en in daden om te zetten.
Zo wil de N-VA homogene bevoegdheidspakketten, maar stelt tegelijk voor om stukken van de sociale zekerheid op te splitsen. Ze willen de solidariteit tussen personen gewoonweg niet behouden, dat hebben we de voorbije maanden genoeg gezien. Ze stelden voor om de werkloosheidsuitkeringen te defederaliseren, een van de voornaamste sokkels van de interpersoonlijke solidariteit in ons land. Een werkende Vlaming betaalt mee voor een werkloze Waal, een werkende Waal betaalt mee voor een werkloze Vlaming. Ze wilden ook de kinderbijslag splitsen. In beide dossiers aanvaarden ze voorlopig dat de financiering federaal blijf. Maar de zaak nu splitsen, bereidt de vraag voor om de volgende staatshervorming ook die financiering te defederaliseren.
De focus van de N-VA ligt op zoveel mogelijk naar Vlaanderen overhevelen, niet op efficiëntie. Het luik rond justitie was daarvan een sprekend voorbeeld. De gerechtelijke organisatie splitsen zal leiden tot een ongelooflijke complexiteit, tot een kluwen in Brussel, tot slechtere rechtsbedeling. Ook dit is een virus in het systeem, want al snel zou de roep weerklinken om ook de gerechtelijke wetboeken te gaan splitsen omdat die niet langer aangepast zijn aan de verschillende organisatie en structuren. Met de staatshervorming die de N-VA zo graag wil tekenen, krijgen we meteen de garantie erbij dat het binnen vijf of tien jaar weer van dattum is. Bart De Wever wil helemaal geen communautaire pacificatie. Hij werkt aan het einde van België zonder dat de bevolking dit wil en tegen het algemeen belang van Vlaanderen, omdat de ultieme consequentie is dat we met Brussel ons venster op de wereld opgeven . En wie dat nog durft aanklagen, is op den duur bijna zelf een radicaal.
---------------------------
Nota Bene
Kan het Brems-mens ook eens haar licht laten schijnen op haar Franstalige geestesgenoten van de PS, en een stukje plegen over de daar heersende moedwil? Daar de middenvinger bij opsteken zou een goede gewoonte kunnen worden.
Nu vraag ik mij toch af, of de restanten van wat ooit Hitlers mooie Atlantic Wall was om zijn 1.000-Jarig Derde Rijk te bewaken tegen aanvallen van buiten uit, nog bruikbaar zijn tegen de invallen der Assasijnen van de overkant der Middellandse Zee.. Indien ja : niet talmen met de restauratie en de her-uitrusting met manschappen, met wapens en met ammunitie. Misschien dat de Messerschmitt-fabrieken nog beschikken over de bouwtekeningen van de aloude Stuka (Sturz Kampf Flugzeugen) om op afstand de aanvallers af te slaan. Proper en menswaardig, zo Stukas dat plachten te doen : laat daar niet de minste twijfel over bestaan!
O Pardon! Ik geef de arme sukkelaars die hun Moslim-paradijs willen ontvluchten, zoals destijds de Oost Berlijners de DDR wilden ontvluchten, inderdaad ten onrechte de naam Assasijnen, zoals hun voorvaderen door onze voorvaderen werden genaamd, want ze zakken af, ongewapend, louter uit lijfsbehoud. Ja toch?!
Assasijnen, dat was in die dagen de verzamelnaam voor de Arabische sabelslepers, hanteerders van kromzwaarden, waar vandaan het Franse assasin vandaan komt. Eigenlijk zou dat woord moeten verboden worden, want WAAR, en dus discriminerend en groepsbeledigend .
Dat is dus het Eerste Bedrijf. De Noord-Afrikaanse Uiittocht.
Aan de rest mogen we niet denken. Is niet po-co.
Ik hoop maar dat er in die kringen hard gewerkt wordt aan adequate oplossingen, want het is met vreemdelingen zoals met minnaars in een huishouden : als er geen keuzes gemaakt worden, volgen er dramas.
Een beetje diep nadenken hierover (over minnaars vergelijken met tveel aan vreemdelingen) kan best in de uitgespaarde tijd dat we met zijn allen Angeltjes moeten ontberen.
--------------------------------
Vluchten voor de democratie?
17.02.2011 10.18u - Het Italiaanse eiland Lampedusa wordt overspoeld door Tunesische immigranten. Begin deze week kwamen ruim 5000 bootvluchtelingen aan uit Noord-Afrika. Ook in Egypte komt er een vluchtelingenstroom op gang. Dinsdag legden twee boten met Egyptische vluchtelingen aan in Sicilië. Steeds meer Europese landen willen geen Tunesische vluchtelingen opnemen. Linkse en groene partijen pleiten het zal u niet verbazen voor een erg ruimhartig toelatingsbeleid, maar de vraag is waar al die mensen naartoe moeten en wie de factuur van die nieuwe invasie zal betalen. Maar daar ligt links noch groen wakker van.
Opvang in Duitsland is überhaupt niet aan de orde, liet CSU-topman Alexander Dobrindt deze week verstaan. Tunesië is geen dictatuur meer. Voor democratie hoef je niet te vluchten. Daarmee heeft de politicus wel een punt, natuurlijk. Het asielrecht is bedoeld voor mensen die politiek vervolgd worden. Als we in Europa straks ook mensen moeten opvangen uit democratische landen, is het einde niet meer in zicht en kapseist de Europese boot.
Wij kunnen niet alle problemen van de wereld oplossen, zegt Philipp Missfelder, buitenlandspecialist van de christendemocratische CDU. Zijn partijgenoot Wolfgang Bosbach, specialist voor binnenlandse zaken, sluit zich daar bij aan: In Tunesië is er geen echt gevaar, geen systematische vervolging van politieke dissidenten en geen burgeroorlog. Jammer, maar ze zullen dus niet in Europa kunnen blijven.
Intussen trekt de Duitse politie aan de alarmbel. Met de val van de dictaturen in Noord-Afrika dreigt een gigantische vluchtelingenstroom op ons af te komen, waarschuwt Rainer Wendt, baas van de Duitse politievakbond. We kunnen die invasie alleen maar stoppen als we Europa ombouwen tot een Europese vesting. De politievakbonden eisen het uitbouwen van een Europese kustwacht met 2500 manschappen die de Europese grenzen moeten bewaken en dag en nacht patrouilleren in de Middellandse Zee om vluchtelingen te stoppen en te repatriëren. De vraag is of Europa daar veel voor voelt. Het zogenaamde Fort Europa is een zandkasteel, kwetsbaar en lek als een zeef
Bron VB
----------------------------------
Nota Bene
Als Turk weet U wel beter! Maar die drommelse Wilders strooit weer zand in de raderen. Lees maar.
Rechter zet streep door visumplicht voor Turk in Nederland
donderdag 17 februari 2011 09:01 Elsevier
De uitspraak van de Haarlemse rechtbank die een streep haalt door de visumplicht voor Turken die in Nederland werken of willen werken, heeft in Turkije tot euforie geleid. Op de Turkse televisie worden mensen opgeroepen zonder visum op reis te gaan.
Door uitspraak van het Hof kunnen Turkse dienstverleners zonder visum naar Nederland
In beroep Een woordvoerder van het IND laat NRC Handelsblad weten dat minister Gerd Leers de uitspraak van de Haarlemse rechtbank laat onderzoeken en van plan is om hier tegen in beroep te gaan.
Aangehouden De rechtszaak in Haarlem was aangespannen door een Turkse ondernemer, die in Nederland woont en werkt. Hij werd in 2009 aangehouden toen hij na een kort verblijf in Turkije zonder visum terugkwam naar Nederland.
Dat had niet gemogen, oordeelde de Haarlemse rechtbank maandag. De rechter baseert zich op een uitspraak van het Europese Hof van Justitie uit 2009. Het hof gaf toen twee Turkse vrachtwagenchauffeurs gelijk die steeds een visum moesten aanvragen als ze met hun vrachtwagen naar Duitsland reisden.
Verdrag Turkse ondernemers die in Duitsland willen werken, hebben volgens het hof geen visum nodig. Dat is het gevolg van een verdrag uit 1973, waarin wordt bepaald dat vrije vestiging en vrije arbeid door Turken niet verder mag worden beperkt. Ook Nederland heeft dat verdrag ondertekend.
Toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen (CDA) zei in 2009, na Kamervragen van de PVV over de kwestie, een onderzoek in te stellen.
Wél visumplicht Dat onderzoek is klaar. Op 28 januari stuurde het kabinet een brief naar de Tweede Kamer dat het onderzoek binnenkort wordt gepresenteerd. Hun conclusie: in 1973 gold er wél een visumplicht.
De brief kwam te laat om een rol te spelen in de Haarlemse zaak. De rechter bepaalde dat er geen visumplicht is voor in Nederland werkende Turken.
De woorden van de titel hierboven zijn voor de gelegenheid geleend bij Mter Bram Moskowicz die dat half-om-half Hollands Marokkaans wicht dat in een TV-debat onzin zat uit te kramen, op haar plaats zette. Hij zou, zei hij haar, slechts twee dingen willen zeggen, maar hield het wijselijk bij dat ene. Niet rechten moest ze studeren, maar historie Of, voor zijn tweede punt, hoe zwijgen veel welsprekender kan zijn dan een lange redevoering. Dat het wicht op het Proces II Van De Eeuw nogmaals het woord zou nemen, is meteen hoogst onwaarschijnlijk. Ze zal, in haar latere caarière, het moeten stellen met een clientèle van dubieus allooi .
Hieronder volgt, overgenomen uit Het Vrije Volk, de meest beknopte Oosterse geschiedschrijving van de laatste 100 jaar. Met, zoals gebruikelijk onder verstandige lieden, de bronvermelding. Iets waarvoor onze tegenvoeters altijd zo gebeten zijn, want dat kunnen/durven zij niet, precies omdat ze meestal uit hun nek kletsen .
Ach wat! Wijlen Godfried Bomans zou zeggen :Agge mo leut êt .
---------------------------------
De oorsprong van het Palestijnse conflict
LIKOED NEDERLAND - 13 FEBRUARI 2011
In 1922 besloot de wereldgemeenschap - de Volkerenbond - om de Joden na eeuwen van ballingschap, discriminatie en vervolging op den duur een eigen land te geven in het toenmalige Britse Mandaatgebied (wat tegenwoordig Israel en Jordanie omvat).
Zowel de wereldgemeenschap als de Zionistische beweging zag het als kans om het dunbevolkte en verwaarloosde land tot bloei te brengen.
Zo schreef Winston Churchill: "Het is overduidelijk terecht dat de verspreide Joden een eigen thuis krijgen, en waar anders dan in Palestina waar zij al 3.000 jaar sterk mee verbonden zijn? Het is goed voor de wereld, goed voor de Joden, en het is ook goed voor de Arabieren, want zij kunnen delen in de voordelen en de vooruitgang door het zionisme."
Men zag een ding over het hoofd: de toenemende Jodenhaat in de Arabische wereld.
In 1928 werd in Egypte de Moslim Broederschap opgericht, onder invloed van het opkomend Arabisch nationalisme, moslim fundamentalisme en nazisme. Doelstelling was en is islamisering en een groot Islamitisch Rijk. De radicaal-islamitische terreurbeweging Hamas is hier uit voortgekomen. De Moslim Broederschap voelde een sterke verwantschap met het nazisme en begon Jodenhaat in de Arabische wereld te verspreiden.
Een van de fanatiekste aanhangers van de Moslim Broederschap was de eerste leider van de Palestijnse Arabieren, de grootmoefti van Jeruzalem, Al-Hoesseini (1895-1974).
Zijn beweging verspreidde massaal pamfletten met teksten als:
"Arabieren, vergeet niet dat sinds mensenheugenis de Jood de grootste vijand is,van je voorouders en van jullie. Laat je niet door hem misleiden, want hij is het die Christus - vrede zij met Hem - martelde en die Mohammed - vrede en aanbidding zij met Hem - vergiftigde. En nu wil hij jullie weer slachten, net zoals in het verleden!"
Pogroms 1929-1939
Onder zijn leiding ontstonden er pogroms tegen de Joden in Palestina. In 1929 werd bij het bloedbad van Hebron de eeuwenoude Joodse gemeenschap daar aangevallen en werden 67 Joodse mannen, vrouwen en kinderen op afschuwelijke wijze vermoord. De andere ongeveer 700 Joden vluchtten de stad uit. Ook in andere steden en dorpen vielen vele slachtoffers.
Als reactie op bovenstaande terreuraanval en andere acties van de gewapende bendes van Al-Hoesseini, begonnen Joden zich midden jaren dertig van de vorige eeuw zich ook te bewapenen.
Daarop ging het geweld van de bendes van Al-Hoesseini zich steeds meer richten op gematigde Palestijnen, zij die vreedzaam met de Joden wilden samenleven. Wikipedia meldt dat bijvoorbeeld in 1938 de bendes "279 Joden doden en meer dan 2.000 Palestijnen, waarbij de laatsten met buitengewone wreedheid waren 'behandeld'. "
De bendes werden gesteund door de nazi-regering van het Duitse Rijk, met financiering en wapenleveranties via Irak en Saoedi-Arabie. De jeugdbeweging van Al-Hoesseini heette "de nazi padvinders".
Oplossing geweigerd
Overigens kwam de voorspelling van Winston Churchill over de vooruitgang van Palestina wel uit. De Britse onderzoekscommissie Peel constateerde in haar rapport in 1937 dat de Joden een enorme impuls gaven aan de Palestijnse maatschappij:
"Elk jaar wordt het contrast groter tussen de moderne en goed georganiseerde Joodse gemeenschap en de ouderwetse Arabische wereld. Dit blijkt overal, wellicht het meest op cultureel gebied."
Diezelfde Commissie Peel was de eerste die - al in 1937! - een tweestatenoplossing aanbeval, als oplossing voor het geweld. Dit werd door de Joden geaccepteerd. Het werd echter door de grootmoefti geweigerd. Uit Islamitisch oogpunt was het onmogelijk om ook maar een centimeter 'Islamitische grond' af te staan.
Zo is het anno 2011 ook nog steeds. Het staat in artikel 9 van het Handvest van Hamas als volgt verwoord:
"Palestina is een islamitische Wakf, bestemd voor toekomstige moslimgeneraties tot de dag der Oordeels. Een deel noch een geheel mag worden ontheiligd of opgegeven. Geen enkel land, koning, president, of organisatie, Palestijns of Arabisch, mag dat doen. Dit geldt voor Palestina en alle andere landen die de moslims met geweld veroverden [LN: dus ook Spanje, Slovenie en Griekenland!], want hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen."
Tweede Wereldoorlog
In 1941 vluchtte grootmoefti Al-Hoesseini naar nazi-Duitsland. Daar spande hij zich sterk in voor de Duitse oorlogsmachine. Zo wierf hij enkele tienduizenden moslims voor een islamitische divisie van de Waffen-SS: de Handschar divisie van de SS.
Verder verhinderde hij persoonlijk de uitwisseling van onschuldige Joodse kinderen naar Palestina. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij groep van 500 kinderen uit Kroatie, waardoor deze in de gaskamers belandden.
Hij bezocht Auschwitz en was zeer enthousiast. Zo iets moest er volgens hem ook in Palestina komen.
Hij kreeg de leiding over de Arabische uitzendingen van nazi-radio Berlijn, het belangrijkste propagandamedium van die tijd. Daarin deed hij oproepen als:
"Arabieren, pleeg verzet. Vecht voor je heilige rechten. Dood de Joden waar je ze maar vinden kan. Dat is prijzenswaardig; voor Allah, de geschiedenis en onze religie. Dat redt jullie eer. Allah is met jullie."
Na de Tweede Wereldoorlog
Na de oorlog kwam hij in Franse gevangenschap. Helaas liet Frankrijk hem lopen om de Arabische wereld te vriend te houden. Dit ondanks verzoeken tot uitlevering van Engeland en Joegoslavie - waar zijn islamitische Waffen-SS divisies ware slachtingen hadden aangericht - om hem te berechten voor oorlogsmisdaden.
Wederom wijst hij namens de Palestijnen een vreedzame verdeling van het land af, waarbij gebied toegewezen zou worden op basis van bevolkingsmeerderheid (zoals gebruikelijk bij onafhankelijkheid).
Het zodanige verdelingsplan van de Verenigde Naties in november 1947 - om Palestina in een Joodse en een Arabische staat te verdelen - wordt geweigerd. En weer organiseert de grootmoefti bendes om de Joodse gemeenschap in Palestina aan te vallen. Hij roept militaire hulp in van de omringende Arabische landen. De bedoeling is "de Joden de zee in te drijven". Zie hiervoor: '1948; het ware verhaal'.
Doorwerking naar het heden
Al-Hoesseini was - in ballingschap in Cairo - de mentor van de tweede leider van de Palestijnen, Yasser Arafat. Deze bewonderde hem zeer en noemde hem altijd liefkozend zijn 'oom'.
En ook de huidige, derde leider van de Palestijnen, president Mahmoud Abbas, is een bewonderaar van Al-Hoesseini. Zo zei hij in een speech op 23 november 2010:
"We moeten ons het voortreffelijke leiderschap blijven herinneren van de eerste leider van het Palestijnse volk, de Groot-Moefti van Palestina, Haj Mohammed Amin al-Hoesseini. Hij leidde vanaf het begin onze strijd."
Dat 'voortreffelijke leiderschap' van Al-Hoesseini heeft echter alleen maar ellende gebracht, ellende in de vorm van terreur en vele doden onder zowel de Palestijnse als de Joodse bevolking. Pas als de Palestijnse leiders inzien dat lieden als Al-Hoesseini in het verleden fundamenteel verkeerde keuzes hebben gemaakt, kan er een einde komen aan deze spiraal van geweld.
En kan er tot een vreedzame vorm van samenleven tussen de Joden en Palestijnen worden gekomen waar Churchill al van droomde.
Belangrijkste bronnen:
Wikipedia: Amin al-Hoesseini (Nederlands).
Wikipedia: Mohammad Amin al-Husayni (Engels).
'Palestine betrayed', door E. Karsh, hoofd van Mediterrane Studies aan het King's College, Universiteit van Londen.
-------------------------------
Nota Bene
Voor wie de zegeningen (*) van de DDR gisterenop Canvas gezien heeft, weet wat er gebeurt met burgers die onder de knoet leven. Als eenmaal de geheime archieven van de Stasi daar zijn open gegaan, kunnen we bij benadering zien wat er gebeurt in elk dictatoriaal regime. Gesteld dat Oost Duitsland toch nog min of meer een beschaafde natie was, moeten wij ons afvragen hoe dat het er aan toegaat in Oosterse landen. U kunt de reportage herbekijken op Canvas. Wonder hoe de Rode BRT dat heeft uitgezonden. Of zou het eerder een stille waarschuwing zijn dat zoiets ook ooit met ons kan gebeuren?
-----------------------------
(*)Documentaire van Suzanne Gerecke over de geheime vrouwengevangenis in de vroeger DDR.
Achter de hoge muren van het 700 jaar oude kasteel Hoheneck in het Oost-Duitse Erz-gebergte werden in de DDR-tijd duizenden vrouwen gevangen gehouden in overbevolkte, ijskoude cellen. In grote zalen moesten ze producten maken (van ondergoed tot hemden) die werden uitgevoerd naar het Westen.
Politieke gevangenen zaten tussen gewone misdadigsters en moordenaars, soms met 21 vrouwen in 1 cel. Dat was een bewuste intimidatiepolitiek van de directie. De vrouwen waren overgeleverd aan de willekeur van sadistische bewakers en moesten uitkijken voor infiltranten die door de geheime politie tussen de gevangenen werden gezet om hen informatie te ontfutselen.
De omstandigheden waren onmenselijk en vele gevangenen pleegden zelfmoord of verminkten zichzelf om naar de ziekenboeg te worden overgebracht. Maar wie de regels overtrad, riskeerde in de kerkers van het kasteel te belanden. Of erger nog: in de watercel, waar de vrouwen urenlang in het water moesten staan.
De buitenwereld wist nauwelijks iets over de gevangenis, die op geen enkele kaart stond aangeduid. Voor het eerst praten voormalige gevangenen en bewakers over het leven in Hoheneck. Exclusieve en nooit vertoonde archiefbeelden illustreren hun verhaal en tonen hoe het er aan toeging in de gevangenis
Nu al wereldrecordhouder van onbestuurbaarheid. En straks?
-------------------------------
Durven De Vlamingen Het Aan?
From the desk of Koenraad Elst on Thu, 2011-02-10 13:25
Mia heeft het licht gezien! In een gastcolumn in de vrt-webruimte deredactie.be op 23 januari 2011, Volksraadpleging kan politieke impasse doorbreken, pleit Mia De Schamphelaere, oud-CD&V-senatrice, voor een beslissend referendum over de staatkundige toekomst van België. Zij ziet vier opties waartussen het soevereine kiezerskorps kan kiezen:
1.terug naar een unitair België, dus geen paritaire regering meer, geen bijzondere meerderheden en geen beschermingsmechanismen en het gebruik van de officiële landstalen in alle administraties van Oostende tot Aarlen;
2.de huidige grondwet met wijzigingsmogelijkheden behouden, wat neerkomt op almaar moeilijker wordende regeringsvormingen;
3.een confederatie, wat betekent autonomie voor de deelstaten met een Belgische koepel;
4.onafhankelijkheid, wat het einde van België impliceert, en voor Vlaanderen het risico om de band met Brussel te verliezen.
Het gebeurt zelden dat christendemocratische politici voor het referendum pleiten, evenmin in het tot directe democratie neigende Duitsland als in het ondemocratische België. Ten eerste heeft die politieke familie met haar kerkelijke wortels vanouds een voorkeur voor bevoogding door een hoger gezag, en ten tweede is zij sinds WO2 bijna onafgebroken aan het bewind geweest, een positie waarin men elke volksinspraak als een afknabbeling van de eigen macht ziet. Het is geen toeval dat juist een recent naar huis gestuurde politica (niet herkozen in 2010) nu openlijk met de klassieke partijlijn breekt. Maar de hemel verheugt zich over elke bekerling.
Er is een tastbare aanleiding voor die toewending tot het democratisch alternatief: het Belgisch institutioneel kader leidt enkel nog tot wederzijdse blokkeringen. Wanneer de indirecte democratie vastloopt, raadpleegt men de eigenlijke opdrachtgevers, de bevolking dus. In enkele landen is dit een gevestigd gebruik, en met goed gevolg, maar in België? De enige Belgische volksraadpleging, die over de Koningskwestie, dateert van 1950, maar de uitslag toonde een té grote verdeeldheid tussen beide landsgedeelten en werd om redenen van pacificatie niet gerespecteerd. Wie met geweld dreigt, overtroeft hier het volksbesluit.
De negatieve lezersreacties op haar voorstel staan dan ook bol van cynisch defaitisme tegenover de antidemocratische krachten in België: als het toen niet kon, waarom het dan nu proberen? Op die retorische vraag bestaan goede niet-retorische antwoorden. Eén is het zelfrespect, dat wij als bevolking onze eigen politieke koers willen bepalen. Maar voor wie geen zelfrespect lust (en dat zijn er nogal wat), is er een dringender reden: Nu functioneert onze staat zeker niet, de politieke klasse komt er zelf niet meer uit want de door haarzelf geschapen staatsstructuren blijken onwerkbaar.
Mw. De Schamphelaere geldt als eerder Vlaamsgezind, net als LDD en VLOTT die ook met referendumvoorstellen komen. Maar tegelijk werpen anti-Vlaamse scheldkanonniers als Tom Lanoye de handschoen: durf maar eens een referendum over de splitsing van België te organiseren, je zal zien dat de meerderheid van de Vlamingen (laat staan van de Belgen) daartegen gekant is.
Inderdaad, het is een waagstuk, voor beide partijen. Eerst en vooral voor de Vlamingen. De kiezer in de discretie van het stemhokje heeft misschien meer haar op zijn tanden dan de politicus die niet eens de grondwettelijk reeds vastgelegde splitsing van BHV in feiten weet om te zetten; maar Vlamingen zijn berucht om hun terugkrabbelen in het zicht van de genadestoot. Die slag met de goedendag, dat was in 1302, vergane glorie die de Vlaamse regering in 2002 zelfs weigerde te gedenken. De dolkstoot van aspirant-baron Luc de Bruyckere in de rug van Bart De Wever en van het eigen Voka-programma herinnert eraan hoe zoollikkerij naar hogere machten ten nadele van de Vlamingen diep in de volksaard ingeroest is. Daarnaast zijn er ook eerbare bezwaren, bv. de inschatting dat Brussel dan helemaal verloren gaat.
Anderzijds schept een referendum binnen een samenleving die er geen ervaring mee heeft, onverwachte opiniebewegingen. De antidemocratische kritiek dat referendums altijd in het voordeel zijn van het oppositiestandpunt, heeft een grond van waarheid, namelijk zolang het referendum slechts per uitzondering georganiseerd wordt. Dan kunnen scheeftrekkende kinderziekten optreden, echter slechts totdat de burger ervaart dat hij nu zelf de beslissingen neemt. Vanaf dan hoeft hij geen puberale vuist meer te maken tegen het gezag, omdat hij zelf de gezagspositie bekleedt. In dit geval zou een onverwacht referendum over het voortbestaan van België een lichtjes revolutionaire sfeer scheppen, en die werkt in het voordeel van de Vlaamse eisen, omdat die het oppositionele standpunt vormen. Tussen de aankondiging van een volksstemming en de eigenlijke kiesdag kan er in de geesten veel gebeuren.
Daarom moeten ook de belgicisten niet te zegezeker zijn. De gemiddelde Vlaming van vandaag is een politieke slaapkop, een vijg waarvoor de Coburgs niet bang zijn, en in een gedurfd project volharden ligt niet in zijn aard. Maar in zon referendumcampagne kan deze slapende schoothond gewekt worden, en wel door de Vlamingenhaat die de belgicisten in die omstandigheden nog ongebreidelder zullen spuien dan ze de jongste maanden reeds gedaan hebben. Het is allerminst zeker dat hij op de grote dag voor de status-quo zal stemmen
---------------------------
PS
Post Scriptum. In het licht van het woordje slaapkop dat Koenraad Elst hierboven gebruikt heeft, en dus ook op mezelf slaat, wens ik terug in het bezit gesteld te worden van deze initialen, die jarenlang geweigerd werden hier ten huize, omdat ze refereerden naar de Parti Scandale van Homo Pipo Clown. Na het vertoon op RTBF van zaterdag laatst die aan Marie Rose Morel verweet wat ze zelf zijn, namelijk xenofobie (vreemdelingenhaat) en na zojuist vernomen te hebben dat de haat website van Sharia4Belgium uit de ether werd gehaald, denk ik dat er gerust een tandje moet bij gestoken worden. Voortaan zal hier het Vlaamse NB staan, afgekort of voluit. De lettercombinatie PS gaat achter slot en grendel, waarna de sleutel kan worden weggegooid tot de partij onder de kiesdrempel zakt.
Nu Angeltjes tot maar liefst 15 maart afwezig geven, moeten zij wel enige verbetering kunnen vaststellen bij hun terugkeer.
Stel U nu eens voor, dat niet de laatste der Koninklijke Arrangeurs (die van De sfeer ies koet, de handdoek gooit, maar de Koning zelf! Dat er, na een laatste toespraak tot de ouaarde lankenot de Vorst er de stekker zelf uittrekt en al-dan-niet gedwngen lijk zijn Italiaanse collega in 1945, in ballingschap verdwijnt! Dat zulks niet gebeurt uit liefde tot het volk, maar als lichtend voorbeeld voor de maghreb-potentaten, om stilaan de een na de ander er van onder te muizen .De tijden zijn er rijpvoor! In hun landen wil het volk de change, om nog dichter bij Allah te komen (!) en bij ons in Europa moeten de Leiders toegeven dat ze met de Multi-Culti verkeerd zijn bezig geweest. Nu nog de daad bij het woord voegen, en alles kan weer worden als vroeger.
Stel U het gezicht eens voor van Ray als hij na een grote maand de pen weer ter hand neemt en moet vast stellen dat we allemaal onze winkel mogen sluiten, omdat het doel bereikt is .
Dat we gedichtjes mogen schrijven, of mijmeren over onze kleinkinderen Of dat we mogen bloemschikken en leuteren over de vrouwen .Met om de week een tweet .
--------------------------
Nota Bene.
Bij nader toezien toch liever de harde strijd. Wij zijn bereid! Ja, de Vlamingen durven het aan. Wij vragen om klare taal. Volksraadpleging met bindend resultaat. Op voorhand af te spreken. Anders worden we als Vlaming weer gerold, lijk met de Koningskwestie .
Nota Molto Bene
Altijd gezegd dat bij de Tjeven niet alles even slecht is/was. Neem nu dit stukje over Mia van Koenraad Elst, of uit de biografie van Marie Rose Morel, de figuur van Wivina De Meester, vriendin aan huis bij het gezin van vader Morel. Die heeft bij de opgroeiende tiener de vlam voor de politiek aangewakkerd, maar meteen ook, waarschijnlijk onbewust, duidelijk gesteld dat niet de CVP het middel was om op te komen voor ons recht.
Vandaag schrijft Frank Van Hecke op zijn blog dat er bij de Familie en bij hem vele manden post en blikken vol mails wachten op antwoord. Er leeft dus iets onder het volk dat alleen nog met traangas, het waterkanon of met bajonetten kan worden tegen gehouden.
Mag ik dan, ter intentie van BDW en zijn schuldgevoel, wijzen op de lering van een oude Kerkvader, de H. Augustinus, hem waarschijnlijk ook bekend? Het berouw, zei hij, is het begin van het besef te hebben gezondigd en dus het begin van de vergiffenis.
Jean-Pierre Rondas, nog tot eind februari producer bij Klara en stichtend lid van de Gravensteengroep, meent dat de uitvaart van Marie-Rose Morel de mogelijkheid van het doorbreken van het cordon op dramatische wijze heeft opgevoerd.
Bij de verslaggeving van de uitvaartplechtigheid van Marie-Rose Morel zijn de Franstalige media collectief niet veel verder geraakt dan een herschudde kluts van almaar weer dezelfde schorre kreten, zoals extremistisch, populistisch,' xénophobe pure et dure', 'fascisme et pire'. Waardoor ze weer eens toonden hoe ze bijna met zijn allen slechts vanuit een superieur, moraliserend standpunt over Vlaanderen kunnen berichten. Vooral het zinnetje van de RTBF-collega, dat Morels kanker "zal gediend hebben om haar extreemrechtse ideeën in de media te versterken" maakt geschiedenis in de dialoog der Belgische gemeenschappen.
Uiteindelijk zagen deze media vooral wat ze vreesden: een doorbreking van het cordon. Maar wat ze, behept met voornoemde clichés, niet konden zien, was hoe en waarom dat misschien gebeurde. Daar stond hun verstand bij stil. Ze waren vooral vergeten dat we ons die dag in een kerk bevonden.
In de Antwerpse kathedraal werd evident niet alleen een persoonlijke tragedie herdacht. Ik vermoedde al hoe daar ook de publieke tragedie van het cordon sanitaire een begin van ontknoping zou kennen. Deze met filosofische drogredenen goedgeprate ideologie die zich tegen een kwart van de bevolking richt. Een schutskring, niet tegen bacillen of ongedierte, maar tegen politiek besmette mensen. Ik voorvoelde hoe deze leer in het drama van de uitvaardienst misschien geknakt zou worden.
Deze verwachting werd bewaarheid. We hoorden eerst, bij iemand als een Bart de Wever die het cordon in de feiten in stand helpt te houden, diepe spijt op het menselijke vlak. Het was tussen de overledene en hem tot een breuk gekomen, zei hij, "omwille van trots en partijpolitiek", een andere manier om uit te drukken dat zijn vroegere vriendin zich had geschaard bij een partij waarmee iedereen die nog iets wou betekenen in de Belgische politiek, hoorde te breken. Bitter, bitter griefde het hem.
Maar niet alleen de overledene werd toegesproken. De Wever sprak ook een nabestaande, maar al even "gecordonneerde" politicus en tegenstrever toe met een naar Vlaamse maatstaven groot compliment van man tot man. Hij noemde hem "een grote meneer".
Hier krijgen de Franstalige commentatoren, in al hun onbegrip, grofheid en haatspraak, tot op zekere hoogte gelijk. Hier heeft een menselijke verzoening plaatsgevonden die dus ook een politiek vervolg kan krijgen. Het cordon sanitaire zelf werd hier immers in vraag gesteld. En toch waren het niet zozeer de protagonisten die dit bewerkstelligd hebben. Het was veeleer de stilzwijgende stem van het aanwezige "publiek" die dat deed. Politiek melaats Een kerk is misschien de juiste plaats om te bedenken dat een cordon tegen mensen uiteindelijk iets amoreels, en (in deze context zeker) zondig is. De bedenkers ervan waren nochtans van huis uit christenmensen, aangesloten bij christelijke verenigingen. Zij moeten toch beseft hebben dat ze haat met haat, en uitsluiting met uitsluiting hebben beantwoord. Zij hebben zodanig gemoraliseerd, georganiseerd en gemanipuleerd tot een kwart van de bevolking politiek melaats werd verklaard. Erger is dat de getroffen mensen zich effectief als uitgestotenen gingen gedragen. Deze toestand duurt nu al tweeëntwintig jaar. Zoiets gebeurt niet ongestraft.
De bedenkers van het cordon waren niet zo origineel als ze wel dachten. Ze hoefden zich slechts te laten inspireren door de traditie van amnestieweigering in België. Cordon sanitaire en amnestieweigering zijn verwanten in de eerste graad. Beide gaan ervan uit dat de minimale voorwaarden om "staat" te maken met de politieke tegenstrever, niet vervuld zijn. Beide behoren ze tot het exclusief, uitsluitend nationalisme op zijn Belgisch, enig in zijn soort in Europa.
Het gaat hier om een drietrapsraket van opeenvolgende uitsluitingen. Het vroegere Vlaams Blok wou migranten uitsluiten. De verdedigers van het cordon sloten dan weer een groot deel van de Vlaamse bevolking uit. Met die mensen hoeft democratisch geen rekening meer te worden gehouden. En tenslotte sloot diezelfde partij haar eigen al te opvallende, want mediamiek werkzame dissidenten uit - onder wie Marie-Rose Morel. In wezen heeft de secundaire uitsluiting (het cordon) de originele uitsluiting (der migranten) in stand helpen houden. Er heerst over dit cordon in Vlaanderen een latent onbehagen en zelfs schaamte, ook als het de laatste tijd de krantenkoppen niet meer haalt. De uitvaart van Marie-Rose Morel heeft de mogelijkheid van het doorbreken van het cordon op dramatische wijze opgevoerd.
Toch is het onmogelijk het cordon zomaar op bevel op te heffen. De remedie is zelf een ziekte geworden. Het cordon heeft zich met al zijn tentakels zo in de geesten genesteld, dat men het niet zonder meer kan verwijderen. Het is zoals een ziekelijke gewoonte waarvoor geen afkickcentrum bestaat. Een gewoonte die de omgang tussen mensen heeft vergiftigd. Net zoals dit bij de weigering van amnestie het geval was, is het cordon verantwoordelijk voor een moreel-politieke degeneratie in de maatschappij. Het heeft niet alleen zijn slachtoffers, maar eveneens zijn uitvoerders zware morele schade toegebracht. Iedereen weet nu dat het blijkbaar toegelaten is om politiek zo te handelen, dat een hele bevolkingsgroep politiek tot paria wordt verklaard. Welnu, alles wijst erop dat de deelnemers aan de uitvaartdienst, zonder het zelf te beseffen, een stap hebben gezet in de richting van verbanning van deze schandalige praktijk.
Men vraagt zich af wie deze mensen waren. Jawel, er waren heel wat aanhangers bij van de uitgesloten partij, de mensen die niet meetellen. Maar het publiek was ruimer. Zowel de zogenaamde "harde kern" als "de mensen" hebben manifeste tekens van verzoening gegeven. Het ging nog om woorden en gestes, niet om daden. Maar het waren wel performatieve woorden en tekens, dat soort woorden namelijk die doen wat ze voorgeven te zeggen. Ik verzoen mij met u, zeg ik, en ziedaar, wij zijn verzoend. Niet alleen hebben de redenaars in de kerk deze verzoening uitgesproken, maar "de mensen" binnen en buiten de kerk hebben die ook met applaus bezegeld.
Zeker de zogenaamde "harde kern" van het Vlaams-nationalisme. Deze mensen hebben vooreerst - post mortem - geapplaudisseerd voor de dissidentie uit hun eigen partij. Daarmee hebben ze haar in paradisum begeleid. Daarmee hebben ze ook de uitsluiting van de dissidentie binnen hun eigen partij veroordeeld. Ze hebben ten tweede geapplaudisseerd voor de grootste uitdager van hun partij, haar eigenste doodgraver als het ware. Daardoor hebben ze zich demonstratief uitgesproken tegen het cordon dat ze hadden geïnterioriseerd en waarbinnen het misschien al te comfortabel leven was. Foute inschatting De partijleiders van het Vlaams Belang, die de uitsluiting te ver hebben laten komen, moesten zich op uitdrukkelijke wens van de families ver van deze uitvaart houden. Dat ze zelfs de aflijvige hadden verstoten was hun voorlaatste misrekening geweest. Datzelfde weekend is Filip Dewinter, als een soort tweede Zampano in Fellini's La Strada met diens eeuwig herhaalde circusact, bezig met een megafoonactie tegen de illegaliteit. Hier gaat een partij ten gronde, niet zozeer aan het cordon van buitenaf, maar door de afwijzing van binnenuit. Door de verzoening, in het zicht van de dood, die zich richt tegen alle uitsluiting. De partijstructuur die de Vlaamse Leeuw had gekaapt, krijgt die verzoening nu in het gelaat - en weet uiteraard niet wat ermee aan te vangen. Een foute inschatting te veel.
Het cordon zal dus verdampen, in het kader van een grootscheepse hertekening van het Vlaamse partijlandschap. Daarmee zal dan ook een begin zijn gemaakt met het herstel van de parlementaire democratie. Deze hertekening is zelfs een voorwaarde voor de hertekening van de staat België zelf. Tussen beide gebeurtenissen zal er waarschijnlijk geen al te grote tijdspanne liggen. Dit weekend hebben de mensen in en voor de kathedraal niet met de voeten, maar met de handen gestemd. Per applaus hebben ze de uitsluiting weggestemd. Tijd voor een nieuw geluid.
16/02/11, 07u28 De Morgen
------------------------------------
Psssst
JP Rondas zal waarschijnlijk, eenmaal veilig en wel binnen en dus op pensioen (binnen exact 12 dagen), waarschijnlijk nog heel wat bijdraaien in de goeie ouderwetse Vlaamse richting. In zijn eigen Gravensteengroep is er nog voldoende werkgelegenheid daarvoor. Een debat modereren tussen bijvoorbeeld de als een gieter afgaande Eteinne Vermeersch en Peter De Roover Daar zouden vonken als vallende sterren van af vliegen! Persoonlijk zou ik Rondas liever de degens zien kruisen met een intellect van zijn formaat, zijnde Mgr Leeuwenhart. Liefst ineens over al de ethische verwezenlijkingen van Linx in het licht van de Eeuwigheid. Tegen de tijd dat het menselijk ras helemaal zal ge-euthanseerd of geaborteerd zijn, of uitgestorven door gebrek aan intiem contact tussen man en vrouw, met des te meer contact onder elkaar .
Dat Rondas (uit beroepsmisvorming?) kan hinein interpretieren tot en met zijn eigen mening voor te stellen als het enig juiste denkbeeld, blijkt ook hier. Stel U voor : zijn bloedeigen Vlaamse Leeuw, gekaapt en gevangen gehouden door die van het Blok, die alle verzoening weigeren .
Rondaske heeft dus naast désinformatie gemend tussen goed voer,ook een fameus gat in zijn memorie. Ofwel moet hij 5 x 100 lijnen straf schrijven : ik mag niet liegen, want ik werk niet meer bij de BRT .Ofwel moet hij bewijzen dat hij kan lezen en rekenen : het aantal keren, dat die van het Blok reeds de hand hebben uitgestoken maar afgeblaft werden ..
Maar soit : er zijn reeds 5 dagen verlopen sedert, voortgaande op de woorden maar vooral op het handgeklap door het publiek, de Heilige Geest is nedergedaald in de Antwerpse kathedraal. Noch Jos Gheysen van Ex-Agalev, noch Youssef Weiss van het CGKR, noch een der regerende Coburgers is s morgens om 05 uur door een half peloton flikken-in-burger van hun bed gelicht. BDW is terug gekeerd naar zijn werkzaamheden, om samen met de vijanden België te redden, en uitgezonderd bij een paar van de boekskes, valt de Saga Morel weer tussen de plooien. Het zal weer niet voor deze keer zijn.
Besluit : is de Profeet die het ploegijzer zal omsleden tot zwaard reeds opgestaan? Mogen wij vragen of de vuren nog branden onder de as, en of ze slechts wachten op een zuchtje wind om op te flakkeren tot een alles verterend vuur? De Arabische wereld staat op overkoken, en bij ons is het business a usual .
Eerst en vooral een kleine rechtzetting over de wisselende omstandigheden waarop men iets schrijft, en wat men later leest.
Het artikel hieronder van Voorzitter Bruno Valkeniers,
optredend in de voetsporen van Frank Van Hecke, de vorige voorzitter (laten we vooral dat NOOIT vergeten!) van wie BDW vijf dagengeleden in de Antwerpse kathedraal Orbi et Urbi verklaarde dat deze een Grote Meneer was,
vraagt inderdaad een kleine toelichting ivm de datum : 5 februari. Ons aller Rozseke had toen nog een eeuwigheid, namelijk 3 dagen te gaan .Het cordon stond tussen de twee, maar Rozeke had de slopings-procedure al veel vroeger ingezet.
Daarom wil ik dat beeld van de keel oversnijden, dat hieronder weer ter sprake komt, een beetje gelijk stellen met de zoete wpprdjes van twee liefkozende tortelduifjes, waar ook al eens gezegd wordt, uit liefde de andere te willen op eten .wat nu precies door niemand als bedreigend wordt ervaren.
BDW is inderdaad ook, om het beeld te gebruiken uit het Lijdensverhaal van Marie Rose Morel, een ui waarvan de rokken een voor een moeten afgepeld worden, om tot de kern te komen. Zijn averse tegen ons, die van Het Blok is m.i. ingegeven door de vrees dat wij met de kordate aanpak van ons ideeëngoed, dus de zaak zoals hij die ziet (de Vlaamse zaak), schaden. In zijn ogen een soort van overacting dus, die bij velen van ons zou voortkomen uit het vendelzwaaien van de Vlaamse Beweging zoals wij die heel ons leven hebben mee gemaakt. België is een onrechtvaardig land : duidelijke taal uit de mond van strafpleiter Vic Van Aelst die nooit meer mogen vergeten worden door de man/vrouw in de straat.
De verzoening die Morel, bij leven en welzijn, in gang heeft gezet, en die ze bezegelde en definitief miek door haar vroegtijdige dood, is de logische eindmeet van een lange mars door de Instellingen. Een evolutie die op de duur (liefst zo rap mogelijk) tot de onvermijdelijke Godsvrede moet leiden. Immers : er is maar één strijd, er is maar één doel en die vraagt gezond verstand. Het is het verhaal van de IJzer-jongens : Godsvrede, Zelfbestuur en Nooit Meer Oorlog.
Dat er egos moeten sneuvelen, is bijzaak.
Wij bij het Vlaams Belang, hebben m.i. een paar Saulus-figuren in onze rangen. Saulus, de Romeinse veldheer, werd van zijn paard gebliksemd, gaat het verhaal, en van Cristen-vervolger op de weg naar Damascus, werd hij,samen met Petrus, de bezieler van het jonge Christendom.
JaJa! Wij beleven historische dagen! Het heet dat de slechte tijd weer eens voorbij zou zijn en dat wij dus met zijn allen nog rijker zullen worden. Hopelijk vallen alle domino-steentjes op hun plaats hier en elders, net als de volkeren zelf. Daar waar de Schepper ze geplaatst heeft, elk bij zijn eigen soort.
(Onderstaande opinietekst werd bij De Standaard aangeboden, en zonder opgave van reden geweigerd...)
Noord-Afrika staat in brand, en elke weldenkende democraat (ondergetekende niet uitgezonderd) verheugt zich over de bibber die bepaalde potentaten nu ondervinden. In zijn DS-cursiefje van 1 februari jl. vraagt Tom Naegels zich af, waarom de islamcritici van onze contreien zich zo gedeisd houden, nu er in verschillende Arabische landen een ongeziene democratiseringsgolf opstuwt. Hoewel die retorische vraag wellicht gesteld is in de richting van notoire islamwatchers zoals Wim Van Rooy en Benno Barnard, voel ik me ten zeerste aangesproken, als voorzitter van de partij die de islamisering van Europa tot politiek thema heeft gemaakt.
Laat het duidelijk zijn dat ik de Arabische volksopstand toejuich, temeer omdat ze vanuit de jeugd en de middenklasse komt, niet vanuit het georganiseerde moslimfundamentalisme (dat uiteraard op de loer ligt om de opstand te recupereren). Het zit in de genen van de Vlaamse beweging om te sympathiseren met vrijheids- en burgerrechtenbewegingen waar ook ter wereld. Wij kunnen niet het Belgische democratisch deficit contesteren en elders autoritaire regimes goedkeuren. Europa houdt zich hier zelfs veel te gedeisd, en Vlaanderen zou, als republiek-in-constructie, met de grootste aandacht de volksrevoluties van deze tijd moeten bestuderen, evenals de secessiebewegingen in Europa en daarbuiten. Het tweede aspect dat me bijzonder charmeert, is het hoge anti-establishmentgehalte, en de creatie van eigen media in deze (r)evoluties. Als voorzitter van een partij die als staatsgevaarlijk wordt beschouwd, in de reguliere media wordt geweerd, en politiek wordt gedemoniseerd (onlangs nog las ik de Moebarak-achtige uitspraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever dat hij het VB-monster de keel ging oversnijden), ben ik er steeds meer van overtuigd dat de Vlaamse onafhankelijkheid eveneens door de zgn. facebookgeneratie zal afgedwongen worden. De positie van de middenklasse is ook bij ons cruciaal, maar het zijn de jongeren die het moeten doen. En het zijn de alternatieve media die hun spreekbuis zullen zijn. De klassieke pers loopt de realiteit achterna. Ze speelt het politieke theater mee, maar de onderstroom wordt ondertussen niet bemerkt. Het was zo in Tunesië en in Egypte, het is ook zo in België: de Vlaamse beweging is, afgezien van enige kleine Samizdat-pers, aangewezen op internetcommunicatie. Of, in het hedendaagse jargon: het cyberactivisme. Talloze florerende blogs en netwerkgroepen laten een autonomistische stem horen die in de kwaliteitsmedia nauwelijks aan bod komt. De Arabische volksrevoluties zouden de perfecte hefboom kunnen vormen voor een spontane migratiestop en een remigratieproces, waar iedereen bij wint: wat is er mooier dan zijn eigen land terug te kunnen heropbouwen? Een derde reden, waarom ik de Arabische revoluties intens volg, en mijn TV deze dagen meer op Al Jazeera staat afgestemd dan op de Vlaamse zenders, is de impact dat dit kan hebben op onze eigen migratieproblematiek. Mijn partij pleit al jaren voor een humaan en met de lokale autoriteiten goed gecoördineerd terugkeerbeleid. We zitten met een enorme overmaat aan migranten uit de Maghreb, die sterk gehecht blijven aan hun taal, tradities en religie, uit angst voor de ontworteling. Er zitten laaggeschoolden tussen, maar ook mensen die gestudeerd hebben en als asielzoekers een repressief regime ontvlucht zijn. Welnu, als de democratiseringsgolf lukt wat ik van harte hoop -, dan staat niets een terugkeerengagement van deze ontheemden naar het thuisland in de weg. In dat opzicht vielen er interessante geluiden te beluisteren in het Canvas/Terzake-gesprek van 2 februari, tussen Prof. Rik Coolsaet en de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali. Op een zeker ogenblik zei laatstgenoemde letterlijk dat de Arabische revoluties een volksnationalistisch karakter hebben, en dat de gewone man of vrouw er eindelijk terug kan zeggen: Dit is mijn land!. Ik viel haast van mijn stoel, want laat dit motto nu precies de slogan zijn die het Vlaams Belang in de laatste federale verkiezingen gebruikte. Ze geldt inderdaad niet alleen voor de Vlamingen, maar ook voor alle vreemdelingen die bij ons verblijven, en waarvan er velen snakken naar hun land van herkomst. De drievoudige verzuchting van de Arabische opstanden (meer democratie, meer sociale rechtvaardigheid, en recht op een doorleefde collectieve identiteit) strookt zo perfect met de opvatting van mijn partij over volksnationalisme en sociale cohesie. Het zou de perfecte hefboom kunnen zijn voor een spontane migratiestop en een remigratieproces, waar iedereen bij wint: wat is er mooier dan zijn eigen land terug te kunnen heropbouwen? Het perverse systeem van de zgn. huwelijksherenigingen (allochtone mannen die een bruid in hun land van herkomst gaan zoeken, die dan totaal ongeïntegreerd in een vreemde cultuur terechtkomt) zou dan tot het verleden behoren, samen met andere excessen zoals de schijnhuwelijken-industrie. Als het volk echt wint in de Arabische wereld, dan is dit voor ons, Vlaams-nationalisten, een ongeziene opportuniteit. Als republikeinen kijken we dan ook met de grootste belangstelling uit naar de afloop van de lont, richting Marokko bijvoorbeeld, waar een schijndemocratische monarchie met veel cordons en weinig persvrijheid de politieke en economische touwtjes stevig in handen houdt. Doet het een belletje rinkelen
Er is, sedert een paar dagen, hoge nood in de brouwerij der Senioren. Neen, niet bedoeld is dat we Anders moeten gaan leven zoals bij de Pater, maar is bedoeld dat het hier in de blogwereld een beetje te stil dreigt te worden. De Grote Tenoren van Angeltjes zijn immers gaan bijtanken, misschien wel bij de Engeltjes zelf, of ergens zijn ze verloren gelopen in de woestijn. Een soort van vroege 40-daagse Vasten dus.
En juist nu, nu er zoveel actualiteit is die hoogdringend becommentarieerd moet worden : Morel en de Oorlog der Twee Rozen (de stervende Rode SP-Roos en de nakende ondergang van het cordon), het wereldrecord der anarchie (de regeringsloosheid), het nakend einde van de Moslim-Verlichte despoten uit de Maghreb, en laatst maar niet in t minst : het breaking news waarover de Media het stilzwijgen bewaren : het einde van de petrol-dictatuur. Er komt inderdaad weldra een einde aan de heerschappij van Het Zwarte Goud dat al meer dan 100 jaar de wereld beheerst : is in aantocht : de waterstof-in-poedervorm : de Cella.
Vandaar bij hoogdringendheid (op t getouw staan nog een 10-tal stukjes bijeengespaard sinds we zelf terugzijn van een 10-daags verblijf in de Heimat, maar die zijn voor straks) onderstaand artikel uit Het Vrije Volk, om de lege Angeltjes-ruimte op te vullen met hun eigen specialiteit : voorkeur geven aan hoopgevende berichtgeving.
Bedenking : heeft het nog wel zin voor Sire om welkdanige regering te benaarstigen, als onze brandstof straks nog amper 30 cent zal kosten? Met 100% belasting daarop is de Schatkist in de kortste keren honderdvoudig blut! En wie wil er nu nog minsterke spelen bovenop een lege schatkist!
------------------------------------------
Nieuwe brandstof in aantocht!? (+ UPDATE!!)
E.J. BRON - 15 FEBRUARI 2011
Goedkope milieuvriendelijke benzine ontwikkeld waarom politici ontdaan zijn
Het klinkt bijna ongelooflijk: internationaal gerenommeerde wetenschappers hebben in een samenwerkingsverband op meerdere universiteiten een nieuwe brandstof ontwikkeld, die milieuvriendelijk en goedkoop is. Het geheime wetenschappelijke project bestond sinds 2007, dat door een grote onderneming werd gefinancierd. Nu is deze brandstof er echt. Nog beter: de motoren van bestaande voertuigen hoeven niet omgebouwd te worden. En een liter kost minder dan 30 cent. Bij de verbranding ontstaan geen broeikasgassen. Nog milieuvriendelijker dan de nieuwe brandstof dat kan gewoon niet.
Maar precies daar zit hem het probleem: de EU-politiek wil de productie verhinderen, want anders vallen overal in Europa die miljarden aan belastingen weg, die met verwijzing naar klimaatbescherming van de autorijders worden geïncasseerd. Niet alleen bij het wereldeconomieforum in Davos was de nieuw ontwikkelde brandstof onder de echt belangrijke deelnemers de belangrijkste gespreksstof, die achter gesloten deuren voor aanzienlijke onrust zorgde. In de persmededelingen stond hierover niets te lezen. Het publiek zou immers niet te weten moeten komen wat men juist probeert te verhinderen.
De weg naar de benzinepomp is voor veel beroepsforenzen en veelrijders al bijna een »gang naar Canossa«, want de prijzen voor benzine en diesel stijgen schijnbaar onophoudelijk. De benzine en de olie zijn de afgelopen 12 maanden 35% duurder geworden. Tot nu toe waren de verbruikers hulpeloos overgeleverd aan het prijsdictaat van de oliemarkt. Maar lange gezichten bij de benzinepomp zouden spoedig tot het verleden kunnen behoren. Want een onderneming heeft in het geheim meerdere jaren tegelijkertijd op meerdere universiteiten onderzoek laten doen naar een technologie, die het einde zou kunnen betekenen van de oliemisère. De nieuwe brandstof zou over drie jaar overal beschikbaar zijn. Dan zou de gemotoriseerde wereld naar het heet volledig onafhankelijk worden van de bronnen van fossiele brandstoffen. Naast de milieuvriendelijkheid en de lage prijs stuit bij autobouwers vooral het bericht dat met deze nieuwe brandstof bestaande motoren niet te hoeven worden aangepast op enorme verbazing. En ook de luchtvaartindustrie spitst de oren: met slechts weinig aanpassingen aan de motoren zou de nieuwe brandstof ook aan kerosine of het op kerosine gebaseerde JP-8 en andere vliegtuigbrandstoffen kunnen worden toegevoegd om schadelijke uitstoot van de luchtvaart te beperken.
Het geheime onderzoek was al begonnen in 2007. Het nieuwe product levert per massa-eenheid driemaal zoveel energie op als ruwe olie. Er ontstaan geen broeikasgassen tijdens de verbranding. Op een volle tank zou men 450 tot 600 kilometer kunnen rijden. En als literprijs van de nieuwe brandstof wordt een bedrag van minder dan 30 cent genoemd. Er kleeft maar één enkel nadeel aan: de belasting. Eigenlijk zouden de regeringen de nieuwe brandstof niet moeten belasten, omdat zij toch immers het broeikaseffect willen bestrijden. De politici zouden het liefst willen, dat een of andere olieproducent de ontwikkeling zou opkopen en zou laten verdwijnen. Zo heeft men dat vroeger immers geregeld. Maar de onderneming heeft de nieuwe brandstof al lang laten patenteren en wil het patent nu tot geen enkele prijs verkopen. Men doet precies datgene waartoe de politiek opdracht heeft gegeven: men wil het milieu beschermen en de kosten drastisch verminderen. Nu wordt het serieus: de grote autobouwers zullen het product de komende maanden in het geheim testen. Dat is al lang afgesproken. Ook de luchtvaartindustrie is al blij.
Hoe functioneert het »wondermiddel« echter, dat men heel gewoon zonder aanpassing aan de motor kan tanken? Wat zijn de basisbestanddelen van de nieuwe brandstof? Wie heeft hem ontwikkeld? Wie financierde de ontwikkeling? En waarom is de politiek bang voor deze ontwikkeling? En hoe zal het verdergaan?
Noot van de vertaler: Bij de redactie komen berichten binnen dat bovernstaande een hoax zou zijn. De vertaler zal u z.s.m. op de hoogte stellen wanneer hij de antwoorden binnenheeft op de onderaan het artikel gestelde vragen!! Deze zullen dan z.s.m. worden beantwoord. Mocht blijken dat het inderdaad een hoax is, bied ik alle lezers hierbij bij voorbaat mijn verontschuldigen aan. Tot dat moment: even afwachten dus! (E.J. Bron)
Nieuwe brandstof in aantocht!? (2)
Op 7 februari verscheen er op deze site een vertaling van ondergetekende over de ontwikkeling van een nieuwe brandstof, die milieuvriendelijk en goedkoop is. Bij gebruik van deze nieuwe brandstof hoeven bestaande motoren niet te worden aangepast. Een liter van deze brandstof kost ongeveer 30 cent en bij de verbranding ontstaan geen broeikasgassen.
Aangezien er bij de redactie nogal wat berichten binnenkwamen dat dit een hoax zou zijn, heeft deze besloten het artikel (voorlopig?!) van de voorpagina te halen in afwachting van meer informatie.
De informatie in het artikel was afkomstig van de site van KOPP-Verlag in Duitsland. De rest van het artikel was alleen beschikbaar via het tijdschrift van deze uitgever. Blogger/collega Van Eeckensteyn van AmsterdamPost heeft het nummer met het artikel opgevraagd en inmiddels ontvangen.
De revolutionaire vinding blijkt wel degelijk te zijn!
Het artikel verwijst naar het Engelse bedrijf Cella Energy. Cella is als specialisatie voortgekomen uit Rutherford Appleton Laboratory in Harwell, Oxford. De belangrijkste investeerder in het bedrijf is Thomas Swan & Co Ltd, een gespecialiseerd Brits chemisch bedrijf opgericht in 1926. Thomas Swan's Advanced Materials divisie is gewijd aan de ontwikkeling van hoogwaardige materialen voor opkomende technologieën en richt zich met name op koolstof nanomaterialen en geavanceerde deklagen.
De brandstof die Cella heeft ontwikkeld is op deze nano-technologie gebaseerd. Het bedrijf heeft, met de huidige kennis van zaken over deze technologie, een foefje uitgehaald met de opslag van waterstof. Zoals we weten is waterstof een gevaarlijk goedje. Het moet onder hoge druk (700 bar) worden opgeslagen of worden gekoeld tot 253 graden Celsius. Cella is er in geslaagd deze hydride stof op te slaan in polymeerpoeder met als diameter slechts 0,5 tot 5 micrometer, waarin het hydride materiaal wordt meegevoerd in 50 tot 200 nm poriën in het polymeer. Feitelijk zijn het minitankjes met waterstof, alleen dan ongevaarlijk en zelfs hanteerbaar bij kamertemperatuur. Het is in die vorm niet explosief en er komt ook geen hoge druk aan te pas.
Omdat de bolletjes zo minuscuul klein zijn (een haar is dikker) gedraagt het goedje zich als vloeistof. Het is daarom gewoon aan de pomp in de auto te tanken. De bordjes "Roken en vuur verboden" kunnen in de prullenbak. Bovendien geeft het als residu na de verbranding slechts water en energie vrij en het polymeer kan als droge stof in een container worden opgevangen voor hergebruik.
Deze nieuwe brandstof is te gebruiken als goedkoop en schoon alternatief voor benzine, kerosine maar ook als raketbrandstof met een minimale aanpassing van de motor. Het is er zelfs aan toe te voegen. Bij raketbrandstof wil ik toevoegen dat waterstof het meest voorkomende element in het universum is.
Cella Energy heeft patent op de techniek om waterstof op nano-niveau in polymeren in te kapselen. Vandaar dat u het niet zult vinden op patent sites op het internet onder "cheap and clean energy". Het gaat om de unieke techniek om waterstof op te slaan. Het is beslist geen hoax dus. De mensen die reageerden op het artikel met de opmerking dat de overheid dan wel de belasting zal gaan verhogen als het aan de pomp te krijgen is, delen de zorg van de auteurs van het artikel van Kopp Verlag: Ook Andreas v. Rétyi en Niki Vogt noemen dit in hun papieren versie van het artikel uitvoerig. Als er iemand de burger verneukt met kletsverhalen dan is het de overheid wel. Dat was juist de reden voor Dr. Udo Ulfkotte van Kopp Exklusiv om dit blaadje en de site KOPP-Onlinete beginnen
De gedrukte versie van het hele artikel is te verkrijgen via het onderstaande adres:
Jacob Van Eeckesteyn (info at amsterdampost punt nl)). U krijgt dit dan als PDF-file toegestuurd.
Om, na een kort tijdje afwezigheid, opnieuw te kunnen rond dollen in de geurige weiden van cyberland, is een waar genoegen. Al kan ik niet zeggen dat de grote wereld daar buiten zoveel beter is geworden.
Mijn eigen kleine wereld is dat wel. Eerstens om de KOBA lees-machine, en niet in het minst om ons nief voituur SAAB.Beiden zullen waarschijnlijk langer meegaan dan mezelf .Het bijzonderste is wel dat de lucht boven onze kleine wereld voorlopig is opgetrokken : dokters kunnen af en toe gevoelig overdrijven, hé! In plaats van de rolstoel, is mijn vrouwtje weer springlevend verklaard. Allez : voor een tijdje toch! Een versleten rug is tenslotte geen terminale ziekte. Brrr! Half mei zien we weer verder. Misschien dat we dan meteen kunnen komen stemmen, in een soort referendum voor de bevrijding van de Belse bezetting ..
Zalig gevoel, na 7 dagen van hot naar her! Knus thuis, 3 speelse Duitse Herders rond onze benen, een bedrijvige schat, druk in de weer met stoffer en blik om de gevolgen van de verhuis te bestrijden : de leesmachine is een hele revolutie in huis. Voor het eerst in jaren zal er hier opnieuw aan intensief lezen gedaan worden. Onder de loep ligt reeds een turf klaar van 621 bladzijden : Italië in de jaren 44-45, een onmenselijke oorlog waar wij in Vlaanderen niet het minste benul over hebben.
Moe Moe Barack is er geweest en nu worden de galgen in gereedheid gebracht : ook in het land der Pharaos moet de Profeet het voor het zeggen krijgen. Dat Israël maar niet te euforisch doet!Noch wij, die straks onze olie wegens een gesloten Suez-kanaal een maand later en dus de helft duurder zullen aangevoerd krijgen, via een omeg langs Kaap de Goede Hoop. Kijk, de zeeman die ooit deze kaap heeft gedoopt, verdient postuum een Vrijheidsbeeld, groter dan dat in New York. Want geloof me, er zal veel Goede Hoop nodig zijn in de strijd tegen Allah die er zit aan te komen.
Dat we in het land B. op slechts 4 dagen staan van het wereldrecord regeringsvorming is verder een goed verhaal : nu zal men straks ook in Patagonië alles kunnen leren over dit onrechtvaardig land dat 180 jaar lang heeft stand gehouden, want gebouwd op het geduld der Lamme Goedzakken.
Verder is het stof rond hetheengaan van Marie Rose Morel zo wat een beetje opgetrokken. Benieuwd of de vonk der verzoening die in de lucht en in de woorden hong, zal aanslaan. De emotionele intelligentie van betrokkenen moet meer kunnen zijn dan een vluchtige beroering.
Weet U, toen ik las dat BDW in de kathedraal bij de uitvaart het woord zou voeren, nadat hij in HNB had geschreven dat zij eerst was gepakt door het Blok, en dan door de kanker ik moordlust voelde in mij opkomen. Dat was de dag van zijncolumnwaar hij als een chirurg het ontleedmes zette in de Valentijn-saga. Later moest ik slikken, toen hij in zijn speech Frank een grote meneer noemde, ten aanzien van alles en iedereen. Mijn weemoedig karakter was er helemaal aan, toen BDW als afscheid een vaarwel uitsprak, ongeveer in deze woorden : Blijf in de Vlaamse harten tronen, als de hoogste koningin .Om vervolgens bijna in de armen van Frank Van Hecke te vliegen.
Weeral dat rechtvaardigheidsgevoel (ook bij Roosie) een van mijn meest storende karakterfouten, om te reageren op de afwezigheid van de drie trompetters van de partij. Ze waren persoonlijk en discreet getipt om zich niet te vertonen (zie blog Frank) maar de Bruno moest dit meteen zo nodig uitbazuinen. Gefundenes Fressen voor de media-hyenas om op de Partij te kappen .De drie trompetters hebben een mooie gelegenheid laten voorbijgaan om te zwijgen.
Het cordon is aan het afbrokkelen (zie persartikel onderaan) een van de doelstellingen van Roosie en als men nu geen pleinvrees heeft, moet de stap worden gezet. Als Dikke Worst JL De Haene onopvallend in de kathedraal was, is dat een niet mis te verstaan signaal.Als BDW zo goed als het hoofd in de schoot legt (zie zijn levenslange straf) : welke kleingeestigheid houdt dan de 3 trompetters tegen om hen te laten bewijzen dat ze niets anders dan het beste voorhebben voor Vlaanderen?
Nero, de felste van de drie broers uit het geslacht der gedomesticeerde wolven, Duitse Herders dus (Cesare en Obi zijn even fel, maar Nero Nerone voor de vrienden is het knapst in het verwoorden van hondse gedachten) vertelde mij daarstraks viaoogcontact en dus zonder woorden, dat er in Vlaanderen één nieuwe centrum-rechtse volkspartij moet komen, goed voor 80%, frontaal tegen in de andere romp-partijtjes van 3 man-en-een-paardenkop. Hij ziet, zegt hij met zijn trouwe hondenogen, Frak Van Hecke als de toekomstige President van de Vrije Republiek Vlaanderen, met BDW als Eerste Minster en testamentair uitvoerder van het politiek testament van Marie Rose Morel (*).
Nee! gromde Cesare : eerst moet er, net als in Egypte, een openbaar proces komen tegen ALLE politieke graaiers die sedert WO II hete land dat hij als Italiaan niet eens kent, systematisch naar de afgrond hebben gevoerd. Waarop Obi, de vinnigste, met blinkende tanden happend naar ingebeelde belagers, een indianendans begon uit te voeren. Ik weet nog beter, stond in zijn stralende ogen te lezen : het cordon tegen het Vlaams Belang wordt verlegd naar rond de nek van die verdorven Francofonen! Jos Gheysen van ex-Agalev wordt, als specialist terzake, belast met de uitvoering.
Niet te verwonderen dat ze alledrie zo xenofoon verdorven en rabiaat Vlaamsgezind zijn : ze hebben Germaans bloed in hun aderen en zijn grootgebracht in het land van Mussolini.
Foei, heb ik ze uitgelegd : herlees eens het rouwprentje van Marie Rose Morel : haar strijd, zegt ze, is gestreden. Maar wij kunnen nog vechten! En waar de een sneuvelt, vecht de andere voor twee.
En de hoernalisten jagen er weer op los :
"De begrafenis van Marie-Rose Morel - onbegrijpelijk in Wallonië", kopte gisteren de nieuwssite van de RTBF. In de reportage van het RTBF-nieuws klonk vooral door dat Vlaanderen Vlaams Belang in z'n armen heeft gesloten, en zo het cordon sanitaire doorbroken wordt.
"De Antwerpse kathedraal zat bomvol om een ster van extreemrechts te herdenken, in Wallonië zou zoiets ondenkbaar zijn" staat er in het artikel te lezen.
Vlaanderen heeft Vlaams Belang is z'n armen gesloten, klonk het in de reportage van RTBF. En dat heeft de partij te danken aan de ziekte van Marie-Rose Morel. Ze kreeg van de Vlaamse media immers een forum om haar strijd tegen kanker uit te spelen.
De reportage bleef zich focussen op de politieke en extreemrechtse achtergrond van Morel.
"Het moet worden gezegd dat in het noorden van het land het cordon sanitair in de media al enige tijd is doorbroken en dat het VB een gewone partij is geworden zoals de anderen."
"Daarom is het logisch dat Vlaamse politici Leo Delcroix , minister in de regering-Dehaene, en Bart De Wever, de begrafenis hebben bijgewoond', verduidelijkt de journalist.
"Morel begon haar politieke carrière bij de N-VA en stapte daarna over naar extreemrechts. Volgens De Wever waren ze nog steeds vrienden. Maar Morel was een zuivere xenofobe, ze was tegen immigratie en ze was anti-Frans", luidt het.
"Vandaag in Antwerpen leek alles vergeten. Vandaag bracht Vlaanderen hulde aan wat de Vlaamse media noemen: 'Een heldin in de strijd tegen kanker'. En het ziet er naar uit dat door haar kanker de extreemrechtse partij in de media meer aandacht krijgt", luidt de conclusie
-------------------------------------------
(*) Volgens Bart Stinckmans in dS : geleefd en gestorven met veel bravoure .Iets wat van hem niet zal kunnen gezegd worden.
-------------------------------
Pssst
Bij het ter perse gaan, wordt vernomen dat Frank Van Hecke overweegt om klacht in te dienen tegen RTBF wegens laster en eerroof. Op hun excuus dat ze eerst niet precies wisten wat xenofobie betekende, kan als Openbare Omroep van de Franse Cultuur, niet gelet worden. Men is daar (Leterme) intellectueel niet in staat om een vreemde taal te leren, men is er ook te lui om na het optrekken van het dagelijks dopgeld, bij Wikipedia de juiste betekenis van een vreemd woord na te gaan.
Bruno Valkeniers bijvoorbeeld schreef vandaag een column (die volgt hier morgen of overmorgen) dat zij (de vreemdelingen) net zoveel recht hebben op een eigen land als wij : uiteraard elk op de plaats die de Schepper hen heeft toebedeeld.
Wij van het Vlaams Belang zien dus de vreemdelingen even graag als onszelf. Hoe kunnen wij danvreemdelingen-haters zijn!
Volgens mij zijn de meeste Francofonen niet alleen een Betje dom : hun domheid is aanstekelijk, ja zelfs erfelijk!
Een beetje een ongewone titel voor een ongewone situatie..
Er pap op leggen klinkt bekender aan woordspelletjes doen mag niet het voorrecht blijven van curieuzeneuzenmosterdpot-vinders. De onnozelaars van hoernalisten kunnen er nog om lachen ook! BDW gaat aldus de Vaderlandsche Geschiedenisboekjes in als de lolbroek tappende Lamme Goedzak die met scherp vildersmes de keel wil oversnijden van zijn trouwste medestrijders. Wat is de Islamisering toch al ver doorgedrongen .BDW, die nooit één verkeerd woord heeft gezegd over de Indringers, is blijkbaar een der junnen geworden .Het is inderdaad waar, dat wie de Goden willen vernietigen, ze dezen eerst verwarren.
Wie het zwaard trekt, zal er door vergaan. Dat is ook een slagzin. Want wie het gevaar bemint, zal er door vergaan. Salut, Weverken!
Dat bepaalde Antwerpenaren bij hun geboorte een slag van molen hebben gekregen, bewijst de poll in GVA van gisteren : BDW 59%, de Ploert 17% en FDW 29% . Na 60 jaar LINX bestuur (enig in het land : zie de slag van de molenwiek) wordt blijkbaar de voorkeur gegeven aan een Latijns legerhoofdman die alleen maar kan handelen als hij in de rug voortgeduwd wordt door de Rechtlijnigen van het Vlaams Belang die hij de keel wil oversnijden.
De lezer is al 150 woorden ver, en net als ik, is hij in het vuur van de actualiteit, vergeten waarover dit stukje eigenlijk moet gaan. Wel, beste vrienden : jullie gaan in verlof van het eigen land naar het zonnige Zuiden, en wij, we gaan in verlof in omgekeerde richting. Na ja, als men persé de wachtzalen van dokters als vacantie-bestemmingen wilt markeren .
Naast de dames en heren chirurgijnen, zijn er natuurlijk ook nog andere plannen. Maar die beperken zich in hoofdzaak tot vriendenbezoek, en vooral het weerzien van de kinderen. Van man tot man, en niet via het tegen-natuurlijke Skype en zo.
Italië is een droomland. Zie Keats en Goethe in hun reisverhalen. De mensen zijn er vriendelijk en gastvrij. De zon schijnt er. De dokters zijn bekwaam en het eten is goed. En toch .
In het noorden van België (spreken over Vlaanderen is blijkbaar terug inciviek geworden?) zijn de tafelen er veel rijkgedekter, is de drempel bij de medicijnmannen er veel lager. De diensters hebben allemaal de uitstraling van snaakse Kim-etjes en de pintjes, ook zij ogen veel smakelijker. We rijden er rond met de ogen toe, want we kennen iedere plavei en weten dat die op haar plaats ligt. We moeten alleen nog de recentste putten in het asfalt leren kennen. En ons nief voituur waarmee we denken terug te komen : die heeft nu juist laag-profielbanden .En die EU-rijplaat met die stomme letter B : voilà, nu weet de Italiaanse justitie met een oogopslag waar die rode letters op witte achtergrond thuis horen! Die B overplakken met de VL van Vlaams Blok : ideaal voor hier, maar om daarmee rond te rijden in het land zelf? Na een halve dag is de wagen gemolesteerd of zelfs in brand gestoken door hang-terroristjes .die liever een Koraan achter de voorruit zien liggen .+
En ach God! De resem bekeuringen voor allerlei futiliteiten die na 10 dagen België achterna zal gestuurd worden, betalen we met de glimlach, want we weten hoe pover het gesteld is met s Lands financiën. Hier rijden wij als in een Aards Paradijs, waar toendertijd toch ook nog geen verkeersboeten bestonden. Om de haverklap staan er wel carabinieri, zelfs martiaal tot de tanden gewapend : maar die zijn niet geïnteresseerd in ons of in ons voertuig. Dat komt door onze vreemde nummerplaat waarop geen land van herkomst. Als men ons doet stoppen, komen de taalproblemen aan de oppervlakte en dat heeft Oom Policeman hier niet graag.
In die meer dan 8 jaar dat we hier zijn, is er eenmaal een bekeuring doorgekomen. 108 per uur gereden ipv 100, opgesteld door vreemde snuiters uit het Noorden vna Italië. Dat kwam, maanden later, toe op ons thuisadres in de Vlaamse Ardennen . Waar wij geen Italiaans verstaan. Nooit meer iets van gehoord .Zonde voor de postzegels!
Hier zijn (bijna) geen verkeersdrempels, verkeerd geparkeerd staan is menselijk. Zebrapaden zijn er (bijna) niet nodig want men is heer in het verkeer : elke overstekende voetganger is heilig en heeft voorrang : wee U als ge dat niet respecteert Het Italiaans platteland is heerlijk!
Hier in ons dorpje staat de stoep als verlengde van het marktplein vol met wagens van haastige chauffeurs, mannen zowel als vrouwen, die zijn uitgestapt om in de Bar Central gedurende 1 ½ minuut een espresso te nuttigen. Ieder dorpje heeft zon Bar Central, open van lang voor dag en dauw en de Maréchal van de Carabinieri zit daar ook, zijn dienstwagen staat ook op het voetpad. Want daar is niemand op dat ogenblik, en ook : we gaan het verkeer toch niet hinderen door op straat aan de kant te gaan staan .
Deze zomer zelf meegemaakt : telkens gaat een jongere persoon dat oudje helpen om de straat over te steken en als het uur van de schoolgaande jeugd daar is : de voetpaden maar ook de straten zijn leeg, buiten het doorgaand verkeer op de as Rome-Siena. Maar dan zie je de kinderen, die daarop getraind zijn waarschijnlijk, als volleerde mini-volwassenen omgaan met het gevaar.
Och ja Naarmate het uur van vertrek nadert, wordt Italië met de minuut nog idealer .Ik voel mij lijk een verliefde puber die aan zijn moeder mag beschrijven hoe mooi hij dat buurmeisje wel vindt
Ach! Ons bloedeigen Gemeentebestuurhier is Linx en Rood. En toch hangt in ieder Gemeentelokaal een enorm crucifix, en loopt de burgemeesteres mee in de processie van de plaatselijke heilige, getooid met de eerbiedwaardige tekenen van haar Ambt Bachten de Kupe, 60 jaar geelden .Het dorpsplein heeft 2 kerken : tot voor kort zaten die alle twee stampvol, maar het dorpje is leeg gelopen : de jonge mensen zijn uitgeweken naar de steden in het Noorden. Nu is er maar ene meer in gebruik, en die zit meestal stampvol Het geeft een goed gevoel dat te mogen meemaken .
Raar toch, hé! De trek van al die mensen overal ter wereld : eerst loopt het platteland leeg ten voordele van de steden, en na verloop van tijd komt het besef dat de roep van de natuur veel sterker is en gaat men druppelsgewijs terug naar den buiten .Handig om daarop een politieke partij te willen bouwen
Voilà. Einde verhaal. De bagage staat gepakt : onze taxi (de buurman) die ons naar Rome-Ciampino brengt kan ieder moment aanbellen : Scharrelroi, here we come!
De staatsbehoudende partij der Tjeven moet eieren kiezen voor haar geld Ze moet de oude gewaden afleggen en fris als een hoentje de kant kiezen van de eigen welvaart
Ze moet de maskers afgooien, ver van zich weg : zo kan het verhelderend werken naar Nederland te kijken, waar nu maandag het Proces Wilders in regie wordt gezet, om op maandag 14 februari van start te gaan met in de getuigenbank Tom Schalken, de opperrechter-raadsheer die de Rechtbanken gedwongen heeft proces te voeren Ons Tommeke wordt door Bram Moskowicz verdacht van getuige Hans Jansen, arabist, onder druk te hebben gezet om niet in Wilders voordeel te getuigen .De geruchten, als zou Justie aan betonrot lijden, klinken met de minuut luider. Wordt de vraag gesteld : kan Geert Wilders gestraft worden om de waarheid te spreken?.....Die vraag is 2.000 jaar geleden ook al eens verkeerd berantwoord .
Naar het land B. over gezet : waarom wordt de CVP, net als Tommeke Schalken, niet in de beklaagdenbank gezet als oorzaak van al het betonrot in Vlaanderen?
De Belgische regimecrisis kan het Vlaamse partijlandschap grondig hertekenen. De groeiende polarisering in Vlaanderen bedreigt vooral CD&V. De breuklijn loopt dwars door de partij heen. De rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart en de arbeidersvleugel bevindt zich overduidelijk in het Belgische kamp.
Door Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven. Met het ontslag van bemiddelaar Johan Vande Lanotte staan we weer een stapje dichter bij wat de meeste politici beschouwen als het ultieme horrorscenario: nieuwe verkiezingen. Ik schreef het hier al eerder: dit zouden de meest onvoorspelbare verkiezingen worden sinds 1946. En als er één iets is waar politici niet van houden, dan is het onvoorspelbaarheid. Zeker als hun eigen zetel op het spel staat. Maar ook het Belgische establishment is als de dood voor verkiezingen. Bij gebrek aan een aftredende regering om te beoordelen, zouden die verkiezingen bijna automatisch gaan over het voortbestaan van België zelf. Een stembusgang die plaatsvindt in een fin-de-régimesfeertje zou onvermijdelijk uitdraaien op een referendum over dat regime. Als er toch niet te ontkomen valt aan nieuwe verkiezingen, zal men ongetwijfeld al het mogelijke doen om die toch nog een paar maanden voor zich uit te schuiven. Een korte noodregering (zoals in 1985 en 1991) zou dan een illusie van normaliteit kunnen creëren en de verkiezingen uit de communautaire turbulenties halen. Maar dat lijkt ijdele hoop. De politieke crisis duurt nu al zo lang en neemt stilaan zon omvang aan, dat het niet anders kan of die zal diepe en onuitwisbare sporen nalaten in de publieke opinie. Het is zelfs niet ondenkbaar dat de Belgische regimecrisis zal uitmonden in een grondige - zeg maar een systemische - hertekening van het Vlaamse partijlandschap. Tot voor kort kon je er redelijkerwijze van uitgaan dat de monsterzege van de N-VA eerder een accident de parcours was.
De crisis rond de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde katapulteerde de Vlaams-nationale partij naar een abnormaal hoge electorale score, net zoals de dioxinecrisis dat in 1999 had gedaan met Agalev. En we weten hoe zoiets afloopt: de partij treedt zegedronken toe tot de regering, sluit verregaande compromissen, wordt daarop vervolgens afgerekend door een ontnuchterde kiezer en het partijlandschap valt weer in zijn normale plooi.
Het establishment kan opgelucht ademhalen. Dit happy end (voor België tenminste) wordt echter met de dag onwaarschijnlijker.
De escalerende regimecrisis en de blijvende fascinatie met de figuur van Bart De Wever leiden tot een nooit geziene polarisatie in de Vlaamse publieke opinie. Aan de ene kant van de breuklijn staan de mensen die menen dat Vlaanderen veel meer sociale en economische hefbomen nodig heeft om een daadkrachtig beleid te kunnen voeren en de welvaart veilig te stellen.
Zij zijn overwegend rechts of centrumrechts, ervaren het Belgische systeem meer en meer als een blok aan het been en voelen zich gegijzeld door het linkse Wallonië. Kan België niet grondig worden hervormd, dan wordt het beter afgeschaft, vinden zij.
Aan de andere kant van de breuklijn staan de mensen die afkerig staan tegenover een grondige staatshervorming. Vaak gaat het om progressieven die de solidariteit met Wallonië hoog in het vaandel voeren, maar tegelijkertijd ook dat linkse Wallonië nodig hebben als bondgenoot tegen de rechtse meerderheid in Vlaanderen. De Belgischgezinden geloven nog sterk in het Belgische model van pacificatie en consensus, en vinden zelfs dat België daar een voorbeeldrol te spelen heeft.
Die breuklijn heeft ook een culturele component. De meer Belgischgezinden hebben een aversie van nationalisme en nemen aanstoot aan wat zij percipiëren als een Vlaams-nationale pensée unique. Vanuit een multiculturele inspiratie hechten zij minder belang aan de eentaligheid van Vlaanderen en stellen zij zich in taalkwesties toegeeflijk op. De Vlaamsgezinden beschouwen die eentaligheid juist als een essentiële historische verworvenheid waarop niet kan worden afgedongen. Zij ergeren zich op hun beurt aan het morele superioriteitsgevoel van de Belgischgezinde culturele en intellectuele elite, en vinden dat die elite te dominant aanwezig is in de media.
Groen! en sp.a staan onmiskenbaar aan de Belgische kant van de breuklijn. Zij hopen stemmen te kunnen winnen door zich af te zetten tegen het bekrompen nationalisme en het extremisme van Bart De Wever. Daartegenover staan in de eerste plaats de drie zogenaamde V-partijen (N-VA, Vlaams Belang en LDD). Tijdens de paarse periode stond Open VLD aan de Belgische kant van de barrière. Maar onder Alexander De Croo lijkt daarin verandering te komen. De partij heeft zich niet alleen een sterker Vlaams profiel aangemeten, maar wil zich ook meer concentreren op haar economische core-business. Het streven naar een rechtser economisch beleid in Vlaanderen maakt Open VLD tot de natuurlijke bondgenoot van de N-VA.
De groeiende polarisering in Vlaanderen is vooral bedreigend voor CD&V. De breuklijn loopt immers dwars door die partij: de rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart, terwijl de arbeidersvleugel overduidelijk in het Belgische kamp zit. Het ACW heeft zich lange tijd gedeisd gehouden. Maar de voorbije weken werden alle registers opengetrokken om CD&V opnieuw in een meer Belgische richting te duwen en de as N-VA/CD&V te breken. Wat het ACW vooral vreest, is dat die ad-hoc-samenwerking op termijn zou uitmonden in een meer duurzame alliantie tussen N-VA en CD&V: een brede centrumrechtse formatie naar het voorbeeld van de CiU in Catalonië of de PNV in Baskenland.
Een kartel tussen CD&V en een nationalistisch dwergpartijtje, dat kon de arbeidersvleugel nog net tolereren. Maar de dwerg is een reus geworden, en een verbond daarmee zou onvermijdelijk leiden tot een minorisering van het ACW. Het worden dus geen gemakkelijke tijden voor CD&V-voorzitter Wouter Beke. Maar net hij weet als geen ander hoe de christendemocraten in het verleden altijd al met interne breuklijnen hebben geworsteld. De nieuwe voorzitter is de auteur van een schitterend doctoraat over de breuklijnen en de pacificatiemechanismen binnen de naoorlogse CVP/PSC.
Daarin beschrijft hij hoe de partij erin geslaagd is de ideologische en de economische breuklijnen intern te pacificeren. Maar met de communautaire breuklijn is dat niet gelukt: aan het einde van de jaren 60 was de CVP/PSC de eerste unitaire formatie die uiteenviel in een Vlaamse en een Franstalige partij. Misschien herhaalt de geschiedenis zich en zal de communautaire breuklijn opnieuw een schisma veroorzaken bij de christendemocraten. Misschien ook niet. Eén ding wordt echter met de dag duidelijker: nog nooit heeft bij een politieke crisis zoveel op het spel gestaan
Maar OF de Linxe Rode NOS de zittingen NOG EENS zal volgen?.....
-----------------------------
Het publiek der Lage Landen is verwittigd : het Gerechterlijk Circus, dat bulkt van d pretentie en het betonrot, opent weer zijn deuren. Gelieve de agendas vrij te houden : Aba JahJah Doe Doe volgt de zittingen van Libanon uit, en houdt zich klaar om hier deel te nemen aan de spontane gergistreerde Moslim-opstand genre de plaatselijke Moe Moe Baracks.
Even herinneren : het Tommeke (hieronder) kwam willens-nillens in opspraak, omdat hij een Wilders getuige (Hans Janssen, Arabist) bij een vriendschappelijk dineetje, wilde overtuigen dat hij best uit zijn doppen keek (bedreiging) daar hij en dus de maatschappij in ieder geval Wilders wilde veroordeeld zien.
De zaak was gefundenes Fressen voor Bram Moskowicz die deze zaak als hefboom gebruikte om de eerste rechters te wraken. Vogelkopje weg in de coulissen ..
In die tussentijd wilde Trezebees X de 2 mensen van het OM ook weg, omdat deze na onderzoek, geen schuld zagen in deze man, remember Pontius Pilatus Ze kreeg nul op haar rekwest, omdat het OM, al zijn leden, spreken met dezelfde mond. Madam, die op zich al tamelijk vierkant uitvalt, liet daarop weten dat ze vierkant van een andere mening was. Ze wil Wilders aan de hoogste boom!
Tommeke Schalken schijnt een compagnon de route te zijn van Tante Laurette : werkt ook graag met het vingertje. En niet om in zijn neus te peuteren! Neen begot! Want Tommeke is een op-en-top schalks jongetje dat graag paardje rijdt. Om via de rug van een ander hoger op te geraken .
-------------------------------------
Wilders wil rechter Schalken laten getuigen
woensdag 2 februari 2011 08:36 ELSEVIER
Het proces tegen politicus Geert Wilders wordt volgende week hervat. De PVV-leider wil de omstreden rechter Tom Schalken, die het Openbaar Ministerie (OM) opdroeg Wilders te vervolgen, laten getuigen.
Zaak-Wilders is grote klucht geworden De zaak tegen Geert Wilders wordt met de dag spannender Nu staat de geloofwaardigheid van de een paar rechters op het spel. Lees de weblog van Afshin Ellian
Wilders advocaat Bram Moszkowicz zal komende maandag tijdens een eerste regiezitting een verzoek hiertoe indienen, meldt De Telegraaf.
Hans Jansen Schalken is een van de raadsheren van het gerechtshof dat justitie opdroeg om Wilders te vervolgen. Hij zou bij een etentje hebben geprobeerd arabist Hans Jansen te overtuigen dat het goed is om Wilders te vervolgen.
Als deskundige is Jansen een getuige in het proces tegen Wilders en het beïnvloeden van getuigen is strafbaar.
Wraking Toen dit naar buiten kwam, vroeg Wilders de rechtbank om Jansen als getuige te horen. Die stond dat echter niet toe. Wilders stapte daarop naar de wrakingskamer en deed bovendien aangifte. Die concludeerde dat de rechters de schijn van partijdigheid hadden gewekt. Het proces werd daarom in oktober stilgelegd. Volgende week wordt de zaak, met nieuwe rechters, hervat.
Wilders noemt het handelen van Schalken 'bananenrepubliek-achtig'. Met het verhoor wil hij aantonen dat het 'allesbehalve koosjer' is. Laat de hele wereld dat nog maar eens zien. Dit is Nigeria in het kwadraat. Ook Jansen staat op de lijst van te horen getuigen.
Rondslingerende dictafoon Enkele weken geleden werd duidelijk dat twee rechercheurs van de rijksrecherche een dictafoon met daarop een verhoor van Jansen over het proces tegen Wilders in een vliegtuig hadden laten liggen. Het verhoor had plaats in verband met de kwestie-Schalken.
Jansen zei dat het verhoor ging over de vraag of Schalken een strafbaar feit heeft gepleegd door met hem te praten. 'Ik was geen verdachte, denk ik. Mijn ondervragers op die ambassade hebben mij niet om geheimhouding of vertrouwelijkheid gevraagd.'
Hoe de nieuwe zaak tegen Wilders er precies zal uitzien, beslist de rechtbank op 14 februari. Het proces moet opnieuw worden gedaan, maar of echt alles weer van voren af aan moet worden behandeld, is nog de vraag.
Dit stukje gaat over afwijkingen en hallucinaties.
Ja! Ik moet toegeven dat de aangeboren en nooit geheel geweken dyslexie toeslaat zodra de opwinding een bepaalde graad bereikt heeft. Wat het geval is nadat mijn hersenen gestruikeld zijn over de aanrukkende hervormingen in de Franse Onderwijswet. Er klopt iets niet! De werkelijkheid wordt omgedraaid, net als bij dyslexie. Frankrijk is een ver buitenland, dat weet ik maar daar gaat het niet over. Integendeel. Het gaat over de besmettelijke ziekte vanhovaardij, de Franse Ziekte dus, die ooit van daar naar onze Lage Landen is overgewaaid. Dyslexie is een rare ziekte, met soms grappige nevenverschijnselen. Je wilt schrijven lezer, en er staat rezel. Je bedoelt 34 en er staat 43. Je schrijft liefje en er staat fielje.Vroeger sloeg Meester met een regel op mijn vingers daarvoor : dat was toen hetzelfde als een speciale soort verkeerde linkshandigheid die er uitgeklopt moest worden.
Blijkbaar was die diagnose niet helemaal correct, of sloeg Meester niet hard genoeg, met ouder worden is dat gebeterd, maar nooit helemaal verdwenen
Na enkele vergeefse pogingen nu vandaag om te schrijvendat Frans het onderspit moet delven, en dat er altijd weer stond dat Frans spit Dolf onder heb ik, ingezien dat het verleden deelwoord van het onderspit delven dolf - gedolven zaak is voor een zielenknijper. Of (dat zegt dan mijnvrouw) dat het eerder zaak is van een verkwikkende Cruise op de Nijl, beide oplossingen even krankzinnig dus.
---------------------------
Franse kleuters moeten Engels leren'
dinsdag 01 februari 2011
Du jamais vu. Als het aan Nicolas Sarkozy ligt, leren de Franse kinderen al van in de kleuterklas Engels. Het wetsvoorstel van de Franse president, zelf geen taalcrack, lokt bij zijn landgenoten een storm van protest uit.
Taal is een gevoelige staatszaak in Frankrijk. De Fransen gaan er prat op dat ze een wereldtaal spreken en doen er alles aan om hun cultuur te vrijwaren van wat ze noemen de Angelsaksische dominantie'. Zo krijgen popgroepen die in de moedertaal zingen subsidies van de overheid. De tegenstanders van Sarkozy's taalplannen vrezen dat het vroeg aanleren van een tweede taal zou leiden tot een verarming' van het Frans.
Dat net de Franse president een pleidooi voor het Engels houdt, doet veel van zijn onderdanen zich wel in hun wijn verslikken. Sarkozy zette onlangs zijn handtekening onder de nieuwe onderwijshervorming die in Frankrijk ongeveer duizend taalleraren werkloos maakt. Zijn pleidooi voor het Engels zou volgens zijn tegenstanders het gevolg zijn van een persoonlijke frustratie. Er wordt gefluisterd dat, wanneer Sarkozy met wereldleiders aan tafel zit, hij hun Engelstalige grapjes niet altijd begrijpt.
---------------------
Pssst
Ik zou zeggen: welbesteed : ze moesten daar maar geen import-fransoos uit Hongarije als president gekozen hebben. Na het afvoeren van de Franse taal, zal binnenkort een begin gemaakt worden aan het invoeren van eerst Hongaarse slaapliedjes, dan van kleuterversjes, om te eindigen met het Hongaars Volkslied in de Eindtermen.
Dan kan Parijs misschien terugkeren onder de Oostenrijks-Hongaarnse Dubbelmonarchie, blijft de eeuwigdurende vijandschap tussen beide landen misschien voorgoed bezworen en kunnen wij ons keren tegen de euromediterrane invasie. Al zou het wel eens kunnen, dat wij ten strijde moeten trekken met paard en kar, als eenmaal het Heilig Wapen van de Olie tegen ons zal worden ingezet. Want voor in onze contreien de geesten gerijpt zijn, om bij de Russische Beer olie te kopen, zullen eerst nog veel tankers moeten geblokkeerd blijven in het Suez-kanaal .
BRUSSEL - De christelijke bediendevakbond LBC/NVK verwierp gisteravond het ontwerp van centraal sociaal akkoord met 94 procent van de stemmen. Van de socialistische bediendevakbond BBTK was al bekend dat hij tegen is.
LBC-topman Ferre Wyckmans ontkent dat het alleen om het discussiepunt arbeiders-bedienden ging. De beperking van de loonstijgingen tot bijna niets, is fout: heel wat bedrijven kunnen wél betalen, zelfs in 2011. Gesleutel aan de index ter studie nemen is ook fout. Als de energieprijzen te veel schommelen, moet men die aanpakken en niet de index.'
De regeling voor de gelijkschakeling van het statuut van arbeiders en bedienden voldoet niet: ze geeft de arbeiders veel te weinig en neemt van de bedienden veel te veel. De onderhandelaars spraken af de zaak verder uit te werken in 2011 en 2012; dat ze dat dan maar doen maar van voren af aan. Een herexamen hebben is geen schande, daarin mislukken wel.'
De kleine aanpassingen aan de sociale uitkeringen heeft ons nog het langst doen twijfelen. We willen die niet verliezen, al zijn ze te beperkt. Maar een regering van lopende zaken kan dat regelen als ze wil.'
--------------------------------
Een eigen Vlaams sociaal debat, graag
01/02/11, 06u52 in dM
Het interview met Jef Maes (directeur van de ABVV-studiedienst) in De Morgen van zaterdag toont aan dat ook het debat over de sociale zekerheid lijdt onder de communautaire tegenstellingen, zegt Peter De Roover. De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging.
·
Vlaamse autonomie kan bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens .
Jef Maes, directeur bij de studiedienst van het ABVV, schreef een interessant boek over de toe komst van de sociale zekerheid. Hij werpt duidelijke keuzes op. Volgen we het Duitse model of niet? Behouden we de notionele aftrek of schaffen we die af? Zuiveren we de sociale zekerheid uit en keren we terug naar de kern van de opdracht of niet? Vragen we meer bijdragen van werknemers en werkgevers voor de financiering ervan of niet? Gaan we langer werken of niet en indien ja, hoeveel?
Maes bevrucht het politieke debat zoals het hoort. Daarmee is niet gezegd dat zijn remedies kritiekloos moeten geslikt worden. Andere deelnemers aan dat debat hebben andere oplossingen. Een democratie kent een techniek om aan te geven wie 'gelijk' heeft. In de stembus beslist de kiezer wie aan zet is.
Maes vreest echter niet voldoende Vlaamse kiezers te kunnen overtuigen. Potentiële bondgenoten zijn ofwel te klein (Groen!) ofwel kiezen ze niet duidelijk welke richting ze uit willen (sp.a). Van de andere politieke partijen verwacht Maes helemaal geen soelaas en dus vreest hij dat de Vlaamse kiezer zijn alternatief niet aan de nodige zetels zal helpen.
"Gelukkig is er nog de PS", besluit Maes ironisch. Niet zo ironisch, want de Vlaamse politieke verhoudingen worden op het Belgische niveau 'gezuiverd' door de politieke voorkeur in het zuiden. Het omgekeerde is ook waar. Maes' ideeën kunnen wellicht op een ruime Waalse aanhang rekenen, maar de Vlaamse kiezer herschikt die keuze dan weer.
Terwijl Maes rekent op Waalse electorale steun om zijn sociale agenda haalbaar te maken, steunt de Waalse economische rechterzijde op de Vlaamse kiezersinput om liberale voorstellen door te drukken. Wallonië had de notionele aftrek nooit ingevoerd. Maes leert dat noord en zuid elkaars voorkeuren via België proberen op te dringen.
Kiezen tegen een Vlaamse democratische ruimte omdat de Maes-agenda daar (op dit ogenblik) slechts een minderheid bekoort en voor de Belgische ruimte als middel om de wil van de Vlaamse kiezer te corrigeren, verraadt een erg utilitaristische kijk op de democratie. Als Vlaanderen niet valt voor het model-Maes, moeten we daar dan uit besluiten dat de Vlaamse kiezer ongelijk heeft? Dat miskent toch wel het recht van die Vlaamse kiezer om voor de eigen ruimte te beslissen (en omgekeerd, ik herhaal het, geldt hetzelfde voor de Walen).
Maes geeft duidelijk aan dat de Vlaamse keuzes fundamenteel verschillen van de Waalse. Binnen België kan dat alleen maar zorgen voor een kleurloze verwatering van elk politiek project. Die ingebakken besluiteloosheid van de Belgische politieke ruimte kost ons al decennia lang heel veel geld, een veelvoud van de kost van de huidige politieke impasse. Onze buitensporige overheidsschuld is er een tastbaar en bijzonder droevig gevolg van en bedreigt onze sociale zekerheid meer dan wat ook.
Overigens is het nog de vraag of alle N-VA-kiezers, eenmaal verlost van de communautaire agenda, voor de liberale aanpak van die partij blijven stemmen. Zijn de gevolgen van het beleid van die Vlaamse meerderheid zo asociaal als Maes voorspelt, dan krijgt die Vlaamse kiezer wellicht meer aandacht voor zijn inhoudelijke insteek.
Op langere termijn beschouwd kan volwaardige Vlaamse autonomie bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens. Dan wordt het inhoudelijke debat over sociale zekerheid niet langer ondergesneeuwd door de vandaag dominerende communautaire tegenstellingen.
De liberale agenda die nu in Vlaanderen overheerst, moet zich dan in de feiten bewijzen. Dat geeft de Vlaamse linkerzijde de kans de kracht van haar ideeën ten volle uit te spelen. Gaan we er van uit dat de Vlaamse kiezer genetisch doof is voor een sociale agenda? Of maakt juist het Belgische feit de Vlaamse rechterzijde zo sterk
-------------------------
Pssst
Het ACV schijnt vandaag de knoop te hebben doorgehakt, Allez, toch volgens de triomfantelijke krantenberichten. Benieuwd naar de achtergronden van de Bende van Develtere.
Dat Peter De Roover aan het woord gelaten wordt in De Morgen, zonder daarbij te worden beschimpt, mag een teken aan de Linxe wand worden genoemd. Al die dM-lezers zitten zich nu waarschijnlijk af te vragen of die van het Vlaams Belang nu inderdaad al die tijd geen gelijk hebben gehad : de Francofonen zijn een rem op onze welstand .
Het zou natuurlijk ook kunnen, dat men bij dM geen zinnige repliek gevonden heeft En dat ze wachten op de externe raadgeving van een of andere Perfesser
Een paar dagen geleden zag ik (dat filmpje heb ik wel 5 keer laten lopen) bij Streepke op Zwart/Wit een dubbel itv (=interview) met Luc Vander Kerlen en Peter De Roover. Het was echt niet mooi om zien hoe de Grote Blauwe Baas van heet grote HLN afging. Die man zat precies met een natte luier! Ofwel met het Sint Anselmusvuur onder zijn achterwerk. Ofwel zat er een armada gevleugelde mieren in zijn broek de St Vitusdans aan het inoefenen. De man, die nochtans bekend staat om zijn onverstoorbaar optreden, was deze keer compleet van de kaart. Waarin hij wel handig was, was in het toewerpen van de smerigste blikken ooit naar een tegenstrever.
Was er geen camera geweest, De Roover zou op staande voet gewurgd, gevierendeeld , in tripkes gesneden geweest zijn om in veevoeder verwerkt te worden bij een bevriende zakenrelatie. Want die van HLB weten overal munt uit te slaan!
JaJa, wij zullen er meer en meer moeten aan wennen dat onze tegenpolen ons vereren met lhonneur du doigt. Als het straks maar geen bloot achterste wordt. Want met volk van die soort kan men zich aan alles verwachten .
Is precies alsof ze hun opvoeding bij de varkens hebben gehad ..of in een café aan de poorten van een hoogovenfabriek. Was dat niet in Couvin, Gastonneke?
Rechtbank spreekt opnieuw BHV-dienstweigeraars vrij en Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen
I. Na Dendermonde spreekt ook rechtbank Leuven de gedagvaarde BHV dienstweigeraars vrij
De correctionele rechtbank van Leuven heeft op dinsdag 25 januari 2011 achtBHV-dienstweigeraars vrijgesproken, nadat de correctionele rechtbank van Dendermonde dit eerder al had gedaan voor 15 gedagvaarde BHV-dienstweigeraars in Dendermonde (nl. op 20 december 2010). Omwille van de ongrondwettige kieskring BHV weigerden zij allen (samen met nog 300 andere burgers) ombij de federale parlementsverkiezingen van 13 juni 2010 te zetelen als voorzitter of bijzitter in een stem- of telbureau. Een kopij van één van de vonnissen van Leuven is toegevoegd in bijlage.
Ook voor de correctionele Rechtbanken van Kortrijk, Gent, Turnhout, Tongeren en Hasselt zijn nog zaken van BHV-dienstweigeraars in behandeling, alles bijeen 57 zaken. Opmerkelijk is dat van de 48 dienstweigeraars uit Halle-Vilvoorde niemand werd gedagvaard. Blijkbaar acht het openbaar ministerie de kans op veroordeling in Halle-Vilvoorde nog kleiner dan elders. De werkgroep BHV (Halle-Vilvoorde Komitee, Vlaamse Volksbeweging en Taalaktiekomitee) coördineert de dienstweigeringsacties en staat de vervolgde personen juridisch bij.
Het blijft merkwaardig dat openbare aanklagers tijd vinden om massaal gewone plichtsbewuste burgers te dagvaarden die precies de rechtsstaat willen verdedigen door te weigeren mee te werken aan de uitvoering van een discriminerende wet.
De Werkgroep BHV vraagt het openbaar ministerie om de pesterijen tegen gewone burgers te stoppen door alle BHV zaken te seponeren zolang de kieskring BHV niet gesplitst is, en zich in de plaats daarvan bezig te houden met de echte criminelen.
II. Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen
De werkgroep BHV maakt verder bekend dat enkelekandidaten en kiezers een klacht hebben ingediend voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tegen de jongste ongrondwettige federale verkiezingen en de geldigverklaring ervan.
In hun aanklachtsteunen de verzoekerso.m. op arrest nr. 73/2003 van 26 mei 2003 van het Grondwettelijk Hof, dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde discriminerend en ongrondwettig verklaarde. Het Grondwettelijk Hof gaf de Belgische wetgever 4 jaar de tijd om aan die schending te verhelpen.Bij de jongste verkiezingen 7 (ZEVEN !) jaar na het bewuste arrest was er echter nog niets gebeurd, dito.m. omdat de democratische meerderheid in het parlement, door het misbruik van opeenvolgend belangenconflicten en alarmbelprocedure, belet werd de ingediende wetsvoorstellengoed te keuren.Aldus blijft een bindendarrest van het Grondwettelijk Hof dode letter.
De vele bezwaarschriften die na deze ongrondwettigeverkiezingen bij de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat werden ingediend,werden door deze kamers zonder meervan tafel geveegd. De parlementsleden verklaarden zich als rechter en partij geldig verkozen.
Verzoekers stellen in hun klacht dat één en andereen duidelijke schending uitmaakt van artikels 13 en 14 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (artikel 14: non-discirimatie en artikel 13: verplichting voor lidstaten om hun burgers effectieve rechtsmiddelen aan te reiken tegen schendingen van eender welk artikel van het EVRM). Ook het recht op regelmatige, vrije en eerlijke verkiezingen (zoals vervat in artikel 3 van het 1ste protocol bij het EVRM) wordtgeschonden met name door ongelijke behandeling van kiezers en kandidaten.
Verder wordtookhet feit dat de parlementsleden zelf oordelen over hun eigen verkiezing,door verzoekers aangevochten. Hierbij steunen zij onder meer op het recente arrest van het EHRMin de zaak Grosaru/Roemenië, waar het Hof beslistedat parlementsleden niet over de geldigheid van hun eigen verkiezing kunnen oordelen. Dit is in strijd met het recht op een onafhankelijke beroepsinstantie.
De klagers,waaronder de voorzitter en leden van de Werkgroep BHV vrageno.m. de veroordeling van België voor de aangevoerde schendingen envorderen ook de terugbetaling van alle kosten voor juridische bijstand die de Werkgroep BHV verleent aan de BHV-diensweigeraars die door de Belgische staat ten onrechte vervolgd worden.
III. Besluit
De discriminatie van kiezers en kandidaten in BHV, en de weigering om een bindende arrest van het Grondwettelijk Hof uit te voeren, zijn een aanfluiting van de rechtsstaat , waartegen krachtig verzet geboden blijft.
De werkgroep BHVrekent erop dat de hoven en rechtbanken de rechtsstaat zullen beschermen endat de vrijspraak van 23 BHV-dienstweigeraars door de rechtbankenvan Dendermonde en Leuven een vervolg zal krijgen, met:
- vrijspraken voor de overige dienstweigeraars (tegen minstens 118 werden reeds onderzoeksdaden gesteld)
- een krachtige veroordeling van België door het EHRM
Bovenalis een dringendherstel van de rechtsstaat en van de grondwettelijke orde in Halle-Vilvoorde vereist.
De werkgroep BHV herhaalt de eis tot een onvoorwaardelijke en onmiddellijke splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement BHV. Het volstaat dat alle Vlaamse partijen de moed opbrengen omeindelijkover te gaan tot de agendering en stemming van de wetsvoorstellen voor splitsing van BHV zonder zich nog langer onder drukte laten zetten doorhet misbruik van opeenvolgendebelangenconflicten. Het achtereenvolgens inroepenvan belangenconflicten, o.m. door parlementen die aantoonbaar geen enkel belang hebben bij de betrokken wetgeving, is overduidelijk een misbruik van recht en daarom onwettig.
Het lichten van de BHV-hypotheek door een eenzijdige stemming, kan de weg openen naar de confederale staatshervorming die de Vlaamse kiezer heeft gevraagd.
Voor de werkgroep BHV:
Guido Moons, voorzitter Vlaamse Volksbeweging en werkgroep BHV Francis Stroobants, voorzitter Halle-Vilvoorde Komitee Roel De Leener, Taal Aktie Komitee
Natuurlij verdienen al deze mensen een dikke proficiat! Ze mogen, neen ze moeten! voor mijn part de plaatsen innemen van alle fluweelzitters die wij als Vlaming naar het Parlement hebben gestuurd! Die mogen direct, met hoeveel ze ook zijn, thuisblijven met huisarrest voor de rest van yun dagen. De 3 man van de Werkgroep BHV bereiken meer met de pink van hun ene hand!
Tiens! Zou dat geen gedacht zijn, om eens bij Tante Laurette het vingertje te gan opsteken?
Seffens krijgt het mens haar C4 als vice-première, ontslag wegens dringfede reden : valselijke functie! Het mens is, net zoals die andere 150 kwiestenbiuebels, ongeldig verkozen!
Zal me dat een klap geven in de wereldpers, als die uitspraak valt! Als België tenminste dan nog bestaat!
Dan ligt het gekneld tussen de Ayatollahs van allemaal Mosliml-Staten
Terwijl de Somalische zeerovers op de loer liggen, onderaan deze kaart .
-------------------------------
Opstand Egypte Apocalyptische ramp? +update!
Het Vrije Volk.
----------------------------------
Terwijl op links-fascistische en geweld predikende sites als frontaalnaakt.nl wordt gejubeld bij het zien van de vreselijke beelden uit Egypte,
de massale gevechten tussen Egyptische 'ordediensten' en de inmiddels plunderende massa waarbij steeds meer doden en gewonden vallen, sluipt volgens nog onbevestigde berichten de islamitische terreurorganisatie HAMAS het land binnen met vrijwel zeker de bedoeling de chaos compleet te maken.
Want wie er als moslim de macht wil grijpen, zorgt eerst voor totale anarchie, om vervolgens met behulp van ervaren koranische coupplegers, en die zijn er in overvloed, het allahvrezende voetvolk tot bedaren te dwingen door zo snel mogelijk de sharia in te voeren. Zo ging het in Iran, en zo gaat het wellicht ook in Egypte.
Terwijl geen zinnig mens ook maar enige sympathie voelt voor de smerige dictator Mubarak, kun je als pragmaticus geen goed woord over hebben voor de opstand zoals die nu plaatsvindt. Hoe begrijpelijk en heldhaftig de aanvankelijke protesten ook waren, een succesvolle transformatie van dictatuur naar democratie is een bijzonder ingewikkeld proces dat niet alleen extreme zorgvuldigheid vereist, maar ook veel tijd vergt. Misschien zelfs wel een generatie of langer. En dat geldt dubbel in een land waar smeerlappen als de Moslim Broeders sterk vertegenwoordigd zijn.
Het is koffiedik kijken en ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar de vrijheid, de democratie waar zo om wordt geschreeuwd, is vermoedelijk niet voor Egypte weggelegd. Althans, niet zoals het nu gaat. Zodra de kans zich voordoet, zullen de meest gewelddadige shariafascisten de troon bestijgen en de overwinning op Mubarak uitroepen, met alle gevolgen van dien.
Egypte leeft al tijden in relatieve vrede met Israël, iets wat je kunt vergeten mocht het bovenstaande scenario bewaarheid worden. Egypte in handen van de Moslimbroederschap en Hamas, en dus Iran, is een tijdbom waar de hele wereld bang voor moet zijn. Nu het Amerika van de totaal incompetente Obama buigt voor islam, waardoor het toch al zo wankele evenwicht in het Midden Oosten bijna net zo snel verdwijnt als VU-medewerker Peter Breedveld voor de camera van Powned, ziet de toekomst voor de Joodse staat er zwart uit. En de toekomst van Israël is onze toekomst in deze tijd van mondiale islamisering.
Wat nu? Nou, niks. We kunnen niets doen. Afwachten maar. Hopen dat het meevalt en het leger de boel weet te kalmeren. Hopen dat er in Egypte ook verstandige mensen rondlopen die begrijpen dat een coup van de Moslimbroederschap aanstaande is, dat zon coup rampzalig is en zij dat weten te voorkomen zonder de wensen van het volk te schofferen. Zo niet, dan kan die global warming nog wel eens echt gaan plaatsvinden, maar op een manier die de hele wereld zal betreuren. Om het maar voorzichtig te zeggen.
Geert Geel
-------------------------
Pssst
Zonder onheilsbode te willen spelen : er al aan gedacht waar de atoom-macht Iran preciest ligt? Moe Barack was de vriend van Mobarack Obama en die twee waren de vrienden van Israël. Enfin, misschien wel niet de beste vrienden, maar toch ook niet de vijanden.
Het risico is groot, dat de sharia volgt op de volksoproeren Ordnung muss sein zodat daaropvolgend onze landen overspoeld worden met asiel-vluchtelingen.
Wij staan er dus goed voor. Onze kindertehuizen worden nu al op droog zaad gezet, zodat ze hun deuren moeten sluiten, want de sociale kassen zijn leeg gevreten door de reeds aanwezige asielzoekers.
Abu JahJah van het AEL heeft het JaJa! al voorspeld in GVA : binnenkort komen de Arabische volbloeden ook bij ons op straat, met honderdduizenden,om recht te eisen : recht op vrijheid maar vooral op de middelen om van hartsgrondig en onbezorgd van die vrijheid te kunnen genieten
En wij? Onze Leiders, die Grote Geesten, zijn bezig met beuzelarijen en babbelbeurzen, in plaats van te handelen. Ze zijn vereerd bij de Koning op audiëntie te mogen gaan, zelfs al mogen ze daar op hun kin kloppen. Zij zien de tekenen des tijds niet integendeel : die worden steeds weer onder de mat geveegd
Om af te sluiten, een duik in de recente Geschiedenis. Mensen van mijn leeftijd hebben het allemaal beleefd, maar zonder Wikipedia zouden we, denk ik, maar een pover figuur slaan om de zaak na te vertellen. Ik ben verwonderd dat het leest lijk een sneltrein en ook dat 1952 zo nauw aansluit bij WO II ..
Suezcrisis
De Suezcrisis, of Tweede Arabisch-Israëlische Oorlog, van 1956 was een conflict over het bezit en de toegang van het Suezkanaal en ontstond door de nationalisering door Egypte van dit voorheen internationale kanaal. Het leidde tot een oorlog in de Sinaï tussen Egypte aan de ene kant en Israël, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk aan de andere kant. Er sneuvelden 1600 Egyptenaren en 215 soldaten van de andere drie landen. De gevechten duurden van 31 oktober tot en met 5 november 1956, de bezetting van Egypte en de Gazastrook werd in maart 1957 opgeheven. De Suezcrisis wordt vaak gezien als het definitieve vergaan van Frankrijk en Groot-Brittannië als grootmachten.
Situatie in het Midden-Oosten
In 1952 was koningFarouk van Egypte door een groep Arabisch-nationalisten onder leiding van kolonelGamal Abdel Nasser afgezet en deze laatste had de macht overgenomen. Ten tijde van de Suezcrisis was Nasser president van Egypte. Hij wilde aanvankelijk neutraal blijven tegenover de twee partijen van de Koude Oorlog, de westerse wereld en de Sovjet-Unie, en zijn voordeel halen uit de strijd tussen de twee kampen. De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk zetten Nasser onder druk tijdens de bouw van een grote stuwdam in de Nijl (de Aswandam) om voor het Westen te kiezen, nadat de Sovjet-Unie wapenleveranties aan Egypte was begonnen. Nasser voerde echter een Arabisch-nationalistische en anti-imperialistische politiek en wilde vooral niets weten van de voormalige kolonisator Groot-Brittannië. Door onenigheid met Nasser stopte het Westen echter de financiering van de stuwdam. Eigenlijk zagen zowel de Verenigde Staten als Groot-Brittannië het liefst Nasser vervangen worden door een meer gematigd staatshoofd, maar alleen bij de Britten leidde dit tot de wens om dit desnoods via een oorlog voor elkaar te krijgen.
Als wraakactie op de opzegging van steun voor de stuwdam nationaliseerde Nasser in juli 1956 het Suezkanaal, dat gedeeltelijk in bezit was van een Frans-Engelse maatschappij. Ook blokkeerde hij de scheepvaart van Israël door het kanaal en blokkeerde de Golf van Akaba. Deze blokkade leidde tot de gijzeling van het Griekse schip Pannegia dat als katalysator kan worden gezien voor het uitbreken van de oorlog. De gijzeling kwam slechts zijdelings aan bod binnen de VNVeiligheidsraad. Op 13 oktober 1956 legde de Israëlische ambassadeur Abba Eban een verklaring af voor de Veiligheidsraad, waarin hij wees op het recht van vrije doorgang, zoals afgesproken tijdens de Conventie van Constantinopel van 2 maart1888 (geëffectueerd december 1888). De Verenigde Staten leken in beginsel de positie van Frankrijk en Groot-Brittannië te steunen, maar zwoeren elke vorm van geweld af en wilden een diplomatieke oplossing. Bovendien zag de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Foster Dulles, geen noodzaak voor de VS om zijn bondgenoten te helpen. Het bondgenootschap met de Britten en Fransen was namelijk gebaseerd op het NAVO-verdrag dat, strikt genomen, niet van toepassing was op het Midden-Oosten.[3]
De oorlog
Gezien ingrijpen van de VN uitbleef, besloot Israël om zelf een eind te maken aan de belemmering van het scheepvaartverkeer. Israël viel op 29 oktober 1956 de Sinaïwoestijn en de Gazastrook binnen. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël hadden in het geheim afgesproken dat Engeland en Frankrijk een ultimatum zouden stellen aan Egypte voor teruggave van het Suezkanaal, waarna beide landen zich terug moesten trekken tot tien mijl van het kanaal. Zoals geanticipeerd ging Egypte niet akkoord met de eis, maar Israël zou zich wel 10 mijl terugtrekken volgens de afspraak. Op dat moment werd door het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk de oorlog verklaard aan Egypte. Pogingen om een eind te maken aan de strijd mislukten doordat de Fransen en Britten binnen de Veiligheidsraad gebruikmaakten van hun veto om zo de oorlogvoering te kunnen voortzetten. Het eigenaardige was in dit geval het veto van de Verenigde Staten tegen zowel Israël als Frankrijk en Groot-Brittannië, drie belangrijke bondgenoten. Dit zorgde ervoor dat de VS samen met de Sovjet-Unie tegenover Frankrijk en Groot-Brittannië kwamen te staan op diplomatiek vlak, een unieke gebeurtenis. De leider van de Sovjet-Unie, Chroestsjov, dreigde zelfs om samen met de VS Frankrijk en Groot-Brittannië aan te vallen als zij niet terugtrokken. Zo ver wilden de Verenigde Staten echter niet gaan.
Vanaf 31 oktober werd Egypte, met name Port Said, gebombardeerd vanaf vijf vliegdekschepen en luchthavens op Cyprus en Malta. Nasser liet de veertig aanwezige schepen in het kanaal zinken, waardoor het geblokkeerd was. Op 5 november hadden de Europese aanvallers een aantal punten van het kanaal in handen, en Israël de zuidpunt van de Sinaï, Sharm el Sheikh. Militair gezien was de opzet dus geslaagd voor de aanvallers.
Einde van de oorlog
In ongeveer dezelfde periode speelde de Russische inval in Hongarije. De VS verweten de Russen zonder recht een land binnen te vallen en konden zodoende, op het wereldtoneel, dan ook anderzijds niet de Engels-Franse inval in Egypte goedkeuren. Dus dwong president Eisenhower de landen tot een staakt-het-vuren. Hierbij werd het Engelse pond sterling ook onder druk gezet, door een Amerikaanse dreiging de munt op grote schaal te verkopen. Inmiddels had Rusland de zijde van Egypte gekozen en eiste ook een staakt-het-vuren. Bovendien vonden de grotere landen in het Britse Rijk, nl. Canada en Australië, dat het Commonwealth niet gebruikt mocht worden voor puur Britse belangen. Een staakt-het-vuren werd bereikt op 5 november, waarna zowel de Britse als Franse troepen een buffer vormden tussen Egypte enerzijds en Israël, dat grote stukken van Egypte bezet hield, anderzijds. Ruim twee weken later 21 november trokken de westerse machten hun troepen terug. Er is sindsdien wel kritiek geuit op de positie van de VS tijdens de crisis: de veroordeling van Frankrijk en Groot-Brittannië was erger dan nodig, terwijl de hulp aan de Hongaarse vrijheidsstrijders erg minimaal was en vaak valse hoop opriep.[4]
De Canadese minister van Buitenlandse Zaken Lester B. Pearson kwam met het voorstel de machten te scheiden met troepen van de Verenigde Naties als buffer. Dit was de eerste keer dat de VN als vredeshandhaver optrad. Later kreeg Pearson de Nobelprijs voor de Vrede voor deze rol. De Franse en Britse 'buffertroepen' werden vervangen door de United Nations Emergency Force (UNEF). De troepen die zich rondom het kanaal bevonden werden als eerste vervangen. Hierna trok Israël zich, gedeeltelijk, terug uit de Sinaï, waarna ook daar troepen van de UNEF observatieposten inrichtten. De UNEF bevond zich overigens alleen op Egyptisch grondgebied, aangezien Israël de aanwezigheid van deze macht op zijn grondgebied afwees. De vrije doorvaart voor alle schepen leek gegarandeerd te zijn, maar met de instabiele situatie, ondanks de aanwezigheid van de UNEF, was de voedingsbodem gelegd voor een nieuw conflict.
Latere gevolgen
Het falen, en het uitlekken van de geheime opzet leidden tot een deuk in het imago van Groot-Brittannië en Frankrijk in de Arabische wereld. Hoewel de operatie militair een succes was, was het diplomatiek gezien een nederlaag voor Frankrijk en Groot-Brittannië: hun status als grootmacht werd ernstig geschaad doordat zij ogenschijnlijk niet zonder hulp van Israël konden opereren, bovendien werden zij door de gehele Verenigde Naties, inclusief de VS, veroordeeld. Naast een verandering in de relaties met de VS, leden de Brits-Franse relaties er ook onder, want midden in de gevechten waren de Britten begonnen met terugtrekken, zonder hun Franse bondgenoten te waarschuwen. Nasser werd de grote held van het seculiere panarabisme. De relatie tussen de voormalige kolonisators en de landen van het Midden-Oosten raakte ernstig bekoeld. Hierdoor werd nog eens bevestigd dat de rol van Groot-Brittannië en Frankrijk als grootmachten op het wereldtoneel was uitgespeeld en de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie de dienst uitmaakten. De Britse minister-president Anthony Eden moest aftreden. De troepen werden volledig teruggetrokken in maart 1957.
De Sovjet-Unie had, door Egypte te steunen, een bondgenoot gekregen in het Midden-Oosten. De hele regio raakte daardoor betrokken in de Koude oorlog. Dit bondgenootschap zou standhouden tot 1973, toen de Sovjet-Unie op het kritieke moment in de Jom Kipoeroorlog de Arabische bondgenoten in de steek liet. Hoewel de VS tegen zijn bondgenoten had gekozen in de Suezcrisis, groeide het aanzien van de VS in het Midden-Oosten niet. Door de Fransen en Britten werd de openlijke kritiek door de Verenigde Staten uiteraard als een vorm van verraad gezien, en dit leidde tot een beperkte terugtrekking uit de NAVO door Frankrijk en het opzetten van een eigen nucleair programma bij zowel de Fransen als de Britten. Groot-Brittannië zocht voortaan hulp bij de Verenigde Staten door een beroep te doen op de 'speciale relatie' tussen de twee landen. Frankrijk begon onder Charles de Gaulle een onafhankelijke koers te varen en zocht toenadering tot West-Duitsland.[5]
Doordat de Verenigde Staten het NAVO-verdrag in een zeer strikte zin hadden geïnterpreteerd, om zo op legalistische wijze geen militaire steun aan Frankrijk en Groot-Brittannië te hoeven verlenen, namen de andere NAVO-bondgenoten deze interpretatie over. De NAVO zou alleen nog in Europa tot militaire samenwerking leiden, terwijl de NAVO in principe tegen communistische agressie over de hele wereld had kunnen worden gebruikt. De weigering van de VS om Frankrijk en Groot-Brittannië te helpen op het moment dat zij dit nodig hadden, leidde er dan ook toe dat de VS de rest van de Koude Oorlog niet op steun van de NAVO-landen konden rekenen buiten Europa. Zo weigerden de Europese landen elke hulp aan de VS tijdens de Vietnamoorlog en herhaalden zij dezelfde truc die de VS tijdens de Suezcrisis hadden toegepast op het pond sterling: door Brits toedoen stortten in de jaren 70 de Amerikaanse dollar en het systeem van Bretton Woods in.
--------------------------------
Persoonlijke Noot : in die jaren diende ik onder de wapens in Sijsele en later in Leopoldsburg In de eerste maanden van mijn onbeperkt verlof, einde 1957 dus, werd ik opgeroepen in de imposante Rijkswachkazerne van Ieper om daar een rijkswachtuniform beloofd te worden, en een oproep-contract waardoor mijn persoon + rijwiel-met-bandenvergtoeding konden opgevorderd worden om de grens te helpen bewaken tussen Ieper en Diksmuide. Na die eerste bijeenkomst, met veel tam-tam, heb ik van heel de zaal niets meer vernomen.
De enige wapens die ik gedragen heb, zijn beperkt in aantal, namelijk tot een (1) Mauser-geweer (schot per schot, grendel), oorlogsbuit op de Duitsers in 14-18. Men kon er gemakkelijker iemand mee doodslaan dan mee doodschieten .Patronen? Eenmaal op de schietstand 5 patronen, schot per schot, mogen verschieten en niet gewild Met als gevolg een persoonlijke kleine oorlog tussen de soldaat en de officier Neen, het ABL was niet mijn smaak .
Ik hoor en lees dikwijls iemand die de brave burger wil wijsmaken dat ons Vlaanderen te klein is om zelfstandig door het leven te gaan. Dat is je reinste kolder. Een leefbare autonome staat hangt helemaal niet af van zijn oppervlakte , maar van zijn bevolking , en vooral van zijn economie , met name van het Bruto Binnenlands Product , alias het BBP .
En ik heb even mijn bronnen geraadpleegd In de wereld staat een onafhankelijk Vlaanderen op 195 staten qua bevolking ergens in het midden. Qua BBP staan we in de top tien. Maar dat lijkt me te gemakkelijk , want dan nemen we heel de derde wereld er bij. Ik ga me dus beperken tot Europa .Méér nog : ik laat de dwergstaten Luxemburg , Ijsland , Monaco , Andorra , Liechtenstein , Malta , San Marino ,Cyprus en de jongstgeborene Kosovo buiten beschouwing. Van deze staatjes heeft Kosovo met 2 miljoen de grootste bevolking en Luxemburg met 45.000 dollar BBP per hoofd het grootste BBP , wat niemand verwonderen zal omdat het Groot-Hertogdom de zwartbankier is van het Westen . En ik laat ook buiten beschouwing de landen die weliswaar een grotere bevolking hebben dan Vlaanderen , maar wel een lager BBP .En dat zijn onder meer Duitsland , Frankrijk , Engeland ...Ik stop maar , want de tegenstrevers van onze onafhankelijkheid zakken met de letter dieper de grond in.
Goed. We nemen dus de rest En vertrekkend van het feit dat Vlaanderen 6 miljoen inwoners telt en een BBP heeft van 40.000 dollar per hoofd , vind ik niet minder dan 13 onafhankelijke en door de VN erkende staten , die onder onze bevolking en BBP blijven . Het eerste cijfer is de bevolking in miljoenen , het tweede het BBP in dollars per hoofd.
Denemarken 5 30.000
Finland 5 25.000
Ierland 4 26.000
Noorwegen 4,5 38.000
Albanië 3 1.300
Bosnië-Herzegovina 4 1.200
Kroatië 4 ,5 5.000
Macedonië 2 2.000
Slovenië 2 11.000
Slowakije 5,4 4.000
Estland 1.4 4.000
Litouwen 3.7 3.000
Moldavië 4.4 300
Samen met de 9 hoger vermelde dwergstaten zijn er dus 22 onafhankelijke staten in Europa alleen al die minder bevolking en (met uitzondering van de belastingparadijzen Luxemburg en Liechtenstein ) ook een lager BBP hebben dan Vlaanderen.
Maar iedereen heeft hun onafhankelijkheid erkend en in vele gevallen toegejuicht zoals het geval geweest is toen de Baltische staten vrij kwamen van de toenmalige Sovjet Unie , de Balkanstaten van het toenmalige Yoegoslavië en Slowakije van Tsjechië.
Alleen Vlaanderen wordt dat niet gegund !! En ik weet ook waarom .Alle deze staten waren armer dan hun voormalige partners , Vlaanderen is rijker en mag dus niet weg . Want wij moeten blijven betalen voor een volk dat onze taal en onze cultuur misprijst.
Vlamingen die dààr mee akkoord gaan zijn ofwel blind of simpel van geest. En weet je nu ook waarom er zoveel "asielzoekers" uit het Oostblok komen ?
