De ‘Dochter van de Nijl’

…als in Abrahams schoot veilig levend in Engeland….

------------------------------

Mevrouw Bat Ye´or (*) over de “revolutie” in Egypte

E.J. BRON - 26 MAART 2011

Het Vrije Volk

----------------------------------------

“De Moslimbroederschap zal de islam niet moderniseren, zij zal het moderne islamiseren”, zegt de in Egypte als Joodse geboren beroemde schrijfster en historica Bat Ye´or in een interview met het Noorse blog DOCUMENT.no. Daarin vergelijkt de 77-jarige de gebeurtenissen in haar geboorteland met die van de revolutie in Iran in 1979.

Bat Ye´or, dank u dat u zich wilt laten interviewen door DOCUMENT.no. Onlangs vond er een revolutie in uw geboorteland Egypte plaats. Iedereen werd blijkbaar verrast door de val van het regime van Moebarak, u ook?

Ja, natuurlijk.

Weinig commentatoren hebben er blijkbaar een duidelijk idee over hoe het verdergaat met Egypte. De jongste gebeurtenissen worden zowel met de val van de Berlijnse Muur in 1989 als met de revolutie in Iran in 1979 vergeleken. Op welke weg bevindt het land zich volgens u?

We bevinden ons op de laatst genoemde weg ben ik bang, omdat de Moslimbroederschap de enige goed georganiseerde en gestructureerde beweging met duidelijke doelen en een internationale machtsbasis is. Het lijkt er ook op, dat zij een bijna onbeperkte toegang tot financiering heeft. Ik ben van mening dat iedere vergelijking met westerse revoluties overbodig is, omdat we te maken hebben met een shariasamenleving, die binnen een realiteitsopvatting leeft die onze fundamentele opvatting afwijst. Ik heb ook met grote zorgen gemerkt dat de aanvallen en moorden op Kopten zijn toegenomen.

Buitenlandse correspondenten zeiden dat de demonstraties een schreeuw naar rechtvaardigheid waren en ze herkenden positieve dingen in de opstand. De voorzichtigeren echter denken dat men daarop geen samenleving kan bouwen, omdat het gemakkelijker is ergens samen tegen te demonstreren dan een gemeenschappelijke vervolgweg te vinden. Kan al deze jeugdige energie positieve effecten hebben of is zij te slecht georganiseerd?

Ik ben het met de correspondenten eens. Maar democratie, vrijheid, rechtvaardigheid en arbeidsplaatsen kunnen alleen ontwikkeld worden wanneer ze de juiste instellingen ontwikkelen en de economie vaste voet aan de grond kan krijgen. Egypte is een arm land met meer dan 80 miljoen inwoners, van wie een groot aantal analfabeet is en niet opgewassen tegen de uitdagingen van de 21^e eeuw. Ik twijfel niet aan de vaardigheden van de onderwijselite, maar de sociale problemen zijn enorm groot. De algemene trend naar een traditioneel religieuze samenleving, die op de koran bouwt, zal ook niet aan modernisering bijdragen.

Willen de Egyptische massa´s democratie in de ware zin van het woord of ontbreekt het hen hiervoor aan kennis?

Zeer zeker willen ze democratie, maar als je naar ze luistert, lijkt het alsof ze iets pakken en met zich mee willen nemen en niet dat het een abstract idee is, dat tijd nodig heeft en inspanningen vereist, zodat een hele natie haar kan realiseren. Democratie is niet alleen maar de heerschappij van de meerderheid. Zij bevat een politieke onafhankelijkheid van de justitie, gelijke rechten voor iedereen – ook voor niet-moslims en niet-Arabische minderheden zoals Koerden, Assyriërs en Berbers – inclusief de vrijheid van meningsuiting en de acceptatie van pluralisme en kritiek. Maar dit alles wordt zowel door de sharia als door de mensenrechtenverklaring van Cairo uit 1990 in de islam verboden. Om democratie te bereiken, moet men eerst de sharia uit de weg ruimen.

Professor Bernard Lewis zegt, dat er iets in de islamitische traditie bestaat dat vaag aan democratie herinnert, dus deze adviserende groepen die bestaan uit belangrijke personen, clanleiders enz. Is zo´n compromismodel het beste waarop men mag hopen?

Zulke ontmoetingen, waar uitgekozen stamleiders hun beslissingen nemen, hebben niets met een moderne democratie, zoals wij die kennen, te maken.

De Kopten waren niet echt tevreden over de keuze van de leider van de grondwetcommissie. Bent u bang dat de grondwetswijzigingen de weg zullen effenen voor de Moslimbroederschap?

Al in het jaar 1971 verduidelijkte artikel 2 van de Egyptische grondwet dat de principes van de islamitische rechtsfundamenten een van de belangrijkste bronnen van de wetgeving zijn. Dit principe werd op 30 april 1980 versterkt, toen het parlement het zodanig veranderde, dat de sharia de belangrijkste bron van wetgeving is. Egypte behield veel islamitische wetten: polygamie, de discriminatie van vrouwen, de ontbrekende erkenning van de Bahai als religie, straf voor apostasie en blasfemie evenals beperkingen van de religieuze en burgerlijke rechten van christenen. Ik weet zeker dat de invloed van de Moslimbroederschap het leven van zowel de christenen als van liberale moslims nog moeilijker zal maken als ze in het parlement komen. Overigens zal er geen democratie zijn zonder de volledige erkenning van Israël in zijn historische thuisland, of als de historische Jihad tegen niet-moslims niet ophoudt.

Is het gevaar aanwezig dat ze enorme winst kunnen behalen bij een aantaande verkiezing?

Ja, want de anderen van de oppositie zijn een amorfe massa zonder leiders en de politieke discussies laten tot nu toe geen signalen van moderne ideeën over een regering, instellingen of geopolitiek zien.

In Europa wordt de Moslimbroederschap af en toe als een als een relatief gematigde beweging voorgesteld, omdat zij gekozen heeft voor een minder gewelddadige retoriek. Na de aanval op de Koptische kerk met Oud en Nieuw hoorde men zelfs dat enkele van hen zich buiten de kerk als menselijke schilden aanboden. Is dat een tactische manoeuvre of bestaat de kans dat de Moslimbroederschap haar ideeën zal veranderen?

Hier gaat het om persoonlijke neigingen van individuele leden. De Moslimbroederschap heeft een politiek programma: de invoering van de sharia in de hele wereld, te beginnen in de islamitische landen, en wij weten wat de sharia is. De gelovigen beweren dat zij perfect is, omdat het Gods wil is, en dient daarom zonder verandering en zonder kritiek te worden toegepast. In de wereldpolitiek vervolgt de Moslimbroederschap een Jihad-theologie.

Hoe gevaarlijk is de Moslimbroederschap?

Ze is zeer gevaarlijk, want ze heeft zich een westers taalgebruik aangemeten om het Westen te ondermijnen. Het is haar doel om het moderne te islamiseren, niet om de islam te moderniseren. Haar oprichters en leiders eisen de Jihad om de sharia in te voeren, waarvan zij denken dat zij alle aspecten van het leven, persoonlijke zowel als sociale en politieke, moet omvatten.

Hier en daar zegt men dat het leger een garantie tegen de islamisering is. Maar dat kan toch niet zonder islamisten in zijn rijen zijn? Zou het leger in een nationale crisis uiteen kunnen vallen?

Dat zei men ook over Turkije, maar daar werd een islamistische regering gekozen, die zichzelf ten doel stelde het leger te verzwakken. Deze Egyptische revolutie veroorzaakte immers een nationale crisis, maar zelfs wanneer het leger islamisten in zijn rijen heeft, zal het niet uiteen vallen. Maar we mogen niet vergeten dat shariascholen, media en films al generaties met haat tegen het Westen hebben vergiftigd, tegen Israël, dat het hart van de westerse waarden is, en tegen de Bijbel, die de westerse spiritualiteit en civilisatie heeft vormgegeven.

Bestaat er iets dat het Westen kan doen om op datgene, wat nu in Egypte gebeurt, constructief invloed uit te oefenen?

Ja, het Westen kan de onderdrukking van de Kopten en andere minderheden veroordelen en zou de royale financiële steun aan voorwaarden moeten verbinden, zodat het land reële democratische structuren opbouwt en stopt met de haatcultuur tegen Israël, die een indicator voorstelt tegen moorddadige intolerantie tegen Joden, christenen en anderen. De samenlevingen in het Westen zouden deze dingen van hun regeringen moeten eisen, omdat het hun belastinggelden zijn die naar Arabische landen stromen.

De vervolging van minderheden, inclusief de christenen, heeft een tamelijk lange en vaak vergeten geschiedenis in Egypte, maar nu is het fenomeen in ieder geval aanleiding tot internationale zorg. Europa en de rest van de wereld schenken meer aandacht aan Egypte, in de wetenschap dat het om een civilisatieconflict gaat dat wij ook in eigen land hebben. Misschien zou dat de situatie van de Egyptische minderheden kunnen verbeteren?

Dat is moeilijk te zeggen. Europa heeft lange tijd de vervolging van minderwaardige en niet-islamitische minderheden genegeerd en gedaan alsof Israël de schuldige zou zijn wanneer moslims de christenen vervolgen. De Europese staats- en regeringschefs zijn nu verplicht om bepaalde aandacht aan de christenen te schenken, want de publieke opinie is zich ervan bewust geworden wat daar gebeurt. Er werd op het internet over het thema gediscussieerd nog lang voordat de media het oppakten. Het werd tientallen jaren geheim gehouden. Toen ik er over begon te schrijven, werd ik heftig bekritiseerd, zelfs bestraft en belastert. Het probleem is vooral, dat christenen in islamitische landen als gijzelaars worden gehouden. Als zij (de moslims) het gevoel krijgen dat het Westen probeert hen te beschermen, zullen er van de kant van de fanatiekelingen nog meer aanvallen volgen. Het Westen heeft lange tijd een toegevende en onderwerpende houding tegenover de islamitische wereld gehad en het zal niet gemakkelijk zijn om nu de spierballen te laten zien. Dit heeft er ook toe bijgedragen Europa en Eurabië te veranderen. Door Israël te verraden, heeft men Europa verraden. Noch de Obama-regering noch de politieke klasse die wij op dit moment in Europa hebben, kunnen een nieuwe, hardere politiek inzetten. Wat we nodig hebben, is een bondgenootschap van islamitische krachten die het fundamentalisme afwijst, die de minderheden religieuze en nationale rechten voor gelijkheid en autonomie geeft en die het pluralisme in een Nabije Oosten, dat door d islam en de Jihad werd gekoloniseerd, accepteert. Dat zijn de voorwaarden voor een globale vrede.

Laten we het tot slot iets meer over Europa hebben. Om uw terminologie te gebruiken, kreeg dit deel van de wereld een soort dhimmistatus, die nauwelijks werd opgemerkt door de publieke opinie. Maar nu, nu de drie machtigste leiders in Europa het multiculturalisme dood hebben verklaard en David Cameron zelfs het islamistische extremisme een groot probleem heeft genoemd, kan het zijn dat er reële veranderingen in de oude wereld plaatsvinden?

Dat moeten we afwachten. Het zal moeten blijken of deze uitspraken er alleen voor werden gebruikt om de algemene ontevredenheid te sussen en om hun kiezers te behouden of dat ze door concrete maatregelen de Europeanen hun vrijheid van meningsuiting, veiligheid en waardigheid zullen teruggeven door van iedereen, inclusief migranten, respect voor de wetten en de cultuur van de landen waar ze naartoe emigreren te eisen i.p.v. deze met behulp van het multiculturalisme te islamiseren. Er dient te worden benadrukt, dat Europa´s dhimmistatus ontstaan is door de politiek van diegenen die de wereld regeren. Zij zouden hebben kunnen weigeren om op iets in te gaan dat onze cultuur een schok heeft gegeven, waar de waarheid door de leugen werd vervangen om onze ondergang voor te bereiden. Veel islamitische immigranten hebben ook geleden onder deze onverantwoordelijke politiek, in ieder geval diegenen die naar het Westen gevlucht zijn, omdat ze diens cultuur en universele waarden waarderen.

U houdt Frankrijk heel scherp in de gaten. Peilingen daar wijzen erop dat Marine Le Pen de eerste ronde van de presidentschapverkiezingen in 2012 zou kunnen winnen, hoewel ze uiteindelijk niet zal winnen. Dat betekent vermoedelijk dat de Franse kiezers niet tevreden zijn over Sarkozy. Zal hij dalen in de kiezersgunst, omdat hij alleen maar retorisch in de buurt komt van het Front National? Verliezen de Fransen hun geduld en eisen ze echte veranderingen?

Frankrijk was de motor van de islamvriendelijke en anti-Israëlische Middellandse Zeepolitiek. Het land heeft samen met Duitsland de hele EU deze dhimmicultuur binnengeloodst. Als resultaat heeft het ook de grootste islamitische immigratie. De Fransen komen nu in opstand in de alom aanwezige islamisering van de scholen, van de economie – ik denk hierbij aan het shariabanking-systeem – van de levensmiddelen, d.w.z. halalvlees, verlies van de vrijheid van meningsuiting, discriminatie op grond van geslacht in ziekenhuizen, eermoorden, blasfemiewetten, censuur van de media, ontbrekende veiligheid en andere sociale conflicten. Dus ja, de Fransen staan op het punt om, net zoals andere Europeanen, hun geduld te verliezen.

Velen zijn terecht verontwaardigd over de antisemitische uitlatingen, die de oude Le Pen in zijn tijd bezigde. Zou zijn dochter in staat kunnen zijn het Front National tot een rijpe geloofwaardige politieke partij te maken, die de mensen uit wanhoop uit gebrek aan andere alternatieven kiezen?

Ze moet eerst de racisten zien kwijt te raken die de partij schade hebben toegebracht. Maar er bestaan veel elementen in de Socialistische Partij, de Communistische Partij en de extreem linkse partijen, die net zo racistisch, antisemitisch en gevaarlijk zijn.

Bron:

http://www.pi-news.net/2011/03/historikerin-bat-yeor-zur-revolution-in-agypten/

Interview: Christian Skaug

Bron oorspronkelijke artikel:

http://www.document.no/2011/03/bat-yeor-brorskapet-vil-islamisere-moderniteten-ikke-modernisere-islam/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

Reageren kan op: www.pim-fortuyn.nl/pfforum/topic.asp

-------------------------------

Pssst

Wat zouden niet-ontwikkelde en half-ontwikkelde Egyptenaren de exacte draagwijdte van abstracte begrippen als ‘democratie’ en ‘vrije meningsuiting’ kunnen vatten, als wij in het Wersten, die toch verondersteld worden ontwikkelde mensen te zijn, die begrippen totaal verschillend interpreteren?

Legt maar eens uit aan een doorsnee Egyptenaar in Alexandrië, dat wij hier bij democratisch bestuurd worden volgens de francofone desiderata, die sterker doorwegen dan welke sharia-wetgeving ook. Democratie op z’n Egyptisch (onder de sharia) en democratie op z’n Belgisch (onder de PS) is twee maal democratie en is toch totaal verschillend…

(*)Bat Ye'or (bijnaam, betekenis: dochter van de Nijl), echte naam Giselle Littman (geboren: Orebi) (Caïro, 1933^[1]) is een Brits publiciste van Joods-Egyptische afkomst. Zij heeft veel gepubliceerd over de geschiedenis van niet-Moslims in het Midden-Oosten, en in het bijzonder de geschiedenis van Christelijke en Joodse dhimmis in overwegend islamitische landen.

Weliswaar was zij in Egypte geboren maar verloor, evenals haar ouders, vanwege haar Joodse afkomst in 1955 de Egyptische nationaliteit. In 1957 kwamen zij als statenloze vluchtelingen in Groot-Brittannië aan en in 1959 verkreeg ze de Britse nationaliteit