Waar haalt het janhagel van de "gespecialiseerde bladen" het recht om de eer en de goede naam van de partner van Yasmine te bezwadderen? Werd voor de publicatie van foto's van het minderjarige kind toestemming bekomen van degene die de ouderlijke macht uitoefent?
Leo Neels stelt vast dat heel wat bladen over de schreef gaan bij de berichtgeving over Yasmines zelfdoding. Leo Neels is professor doctor mediarecht aan de KU Leuven en UAntwerpen. Professor mediarecht Leo Neels trekt van leer tegen de "gespecialiseerde pers" die de zelfdoding van Yasmine uitmelkt. "Macabere marketing van drukwerk", noemt hij het. "Dat is geen journalistiek, maar een vorm van aanmatigende vulgariteit die ver staat van de beschermde expressievrijheid."
Sedert de schokkende zelfdoding van Yasmine gaat een bepaalde pers totaal uit de bocht; het gaat om een nationale krant en de zogenaamde "gespecialiseerde bladen" die schaamteloos in andermans private leven spitten. "Exclusief. Drie dagen lang. Het echte verhaal achter de zelfmoord" en ga zo maar door. Met journalistiek heeft dat niets te maken, het is macabere marketing van drukwerk. Immers, journalistiek is het métier om maatschappelijk relevante informatie naar voor te brengen, de kunst van de verificatie van feiten rond grote publieke debatten, en ook de zorgvuldigheid om andermans rechten en reputatie te ontzien.
Het recht om met rust te worden gelaten, zo werd bijna honderd jaar geleden het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer omschreven. Elk individu heeft dit persoonlijkheidsrecht: ieder oordeelt voor zichzelf wat tot haar of zijn privacy behoort. Journalisten mogen en kunnen zulke beslissing niet nemen, tenzij voor zichzelf. Wie haar of zijn leven op een anonieme wijze wenst te organiseren, heeft daar recht op.
Zo zijn de basisregels inzake dit fundamentele recht, en die gelden uiteraard ook ten aanzien van de media. Hún publicatievrijheid ziet immers op maatschappelijke aangelegenheden van algemeen belang, zoals de grote politieke, sociale, economische, financiële, ethische, wetenschappelijke debatten met een werkelijke maatschappelijke relevantie. Voor de persoonlijke levenssfeer van ieder individu dienen zij halt te houden en dringen zich forse grenzen op aan de journalistieke ijver.
De grenslijn kan daar liggen waar het gaat om publiek bekende personen, zoals vedetten; zo was de zelfdoding van Yasmine - onvermijdelijk - een belangwekkend nieuwsfeit: dat vloeit voort uit haar statuut van presentatrice en mediafiguur.
Maar. Er is een maar. In Yasmines relatie was er een partner en een kleine dochter. Haar partner heeft een eigen zakelijke loopbaan buiten de media; het kindje werd grootgebracht zonder mediabelangstelling. Ook dat kind had en heeft daar recht op. Daar liggen ethische en deontologische grenzen waarvoor professionele journalistiek respect opbrengt; enkel waardeloze schrijvelarij miskent die grenzen.
Waar haalt het janhagel van die zogenaamde gespecialiseerde bladen het recht om de eer en de goede naam van de partner van Yasmine te bezwadderen? Werd voor de publicatie van foto"s van het minderjarige kind toestemming bekomen van degene die de ouderlijke macht uitoefent? Is er geldige toestemming - dit is van de afgebeelde personen - voor publicatie van de foto's uit het privéleven van Yasmine en haar partner? Zou het antwoord kunnen schuilen in de omstandigheid dat sommigen dat materiaal met allerlei eenzijdige wetenswaardigheden aan de media vertellen? Neen toch! Een beetje behoorlijke journalist weet toch dat de immuniteit die interviews onder omstandigheden zouden kunnen verschaffen niet geldt in zaken die voor de volle 100 procent tot het beschermde privéleven van een niet-mediafiguur en van een minderjarig kind behoren?
In de recente Aanbeveling voor verantwoorde berichtgeving over zelfdoding van de Raad voor de Journalistiek wordt respect voor de privacy terecht vooropgesteld. "Schaamte, onbegrip of schuld. Veel nabestaanden hebben met dergelijke gevoelens te maken. Meestal hebben ze niet veel nood aan contact met journalisten. Ze willen graag dat hun privacy evenals die van de betrokkene gerespecteerd wordt. Vraag je ook af of het vrijgeven van onnodige details de pijn en het lijden van de directe omgeving niet kan vergroten." Zo staat het er.
Zouden de auteurs van Het Laatste Nieuws, Dag Allemaal, Story e tutti quanti daarover hebben nagedacht voor ze hun "exclusieve" verhalen in onderlinge wedijver om ter grootst en ter wildst brachten? "De pers houdt steeds rekening met het recht op privacy en met de menselijke waardigheid. (...) De pers is terughoudend (...) bij het verspreiden van beelden (...). Bij het zoeken naar informatie oefent de pers geen ongepaste druk uit op de slachtoffers of hun omgeving.
Zo onthoudt de pers zich van intimidatie en valt ze betrokkenen niet aanhoudend lastig. Zowel mediadirecties, hoofdredacteurs en eindredacteurs als journalisten hebben de bijzondere plicht te waken over de correcte naleving van de beginselen van de privacy in het algemeen en deze beginselen in het bijzonder." Zo formuleerde de Raad voor de Journalistiek het al in 2003, in een richtlijn over de omgang van de pers met de slachtoffers. Is iemand die haar partner verliest door zelfdoding dan niet in zo'n positie? Gaat het op haar te belagen en te bestoken en tot een stomme polemiek uit te dagen, buren en familie te onderscheppen, en de private omgeving van haar woning te bezetten?
Neen dus, dat is geen journalistiek, dat is een vorm van aanmatigende vulgariteit die ver staat van de beschermde expressievrijheid. De redacties die er zich mee inlaten, zijn niet dom, zij doen zulks uit weloverwogen verkoopsdrang, en profiteren daarbij van de sensatiezucht van hun publiek. Op korte termijn misbruiken zij andermans leed voor hun theatrale verkoopsdrang, en op langere termijn maken zij het journalistieke vak kapot. Pennenprostitutie die slachtoffers creëert op respectloze wijze. Zou daar in álle redacties over worden nagedacht en zouden de directies van mediabedrijven, behalve met hun jaarrekening, ook met díé vragen bezig zijn?
08/08/09 10u34 in t Gazetje van Smetje
Boeketje Digitalis
Enig onbehagen gevoeld bij het lezen van dit artikel? Ik ook. Niet omdat de rol van De Pers daarin degelijk en goed op zijn plaats belicht wordt, maar omdat de hoofdrolspelers van dit menselijk drama bijna de hemel in geprezen worden.
Vraag mij af wat de geleerde Perfesser mediarecht dan wel mag geschreven hebben na de zaak Hans Van Themssche, waar de pers ook daar niet alleen ontspoord was, maar inzake het sensatie-zoeken nog met vele lengten geklopt werd door de politiek.. Door met voorbedachten rade het publiek te misleiden van neurose-handelingen, opgefokt door de wreedaardige videaospelletjes naar racistische moorden.
Zelfmoord is de lafste daad die men zijn geliefden of de samenleving kan aandoen. Omdat het schuldgevoel bij zij die achterblijven levenslang als een Kaïns-teken op het voorhoofd gebrand blijft. De Antwerpse schutter integendeel kan, na het uitboeten van zijn straf, terug in de maatschappij komen om misschien te proberen het onrecht dat hij heeft aangericht, ZOVEEL MOGELIJK te herstellen.
De Maddens-strategie: slimme strategie of toppunt van onmacht?
Herman Deweerdt 03-08-2009
De Vlaamse Beweging heeft beslist om bij het streven naar een diepgaande staats(her)vorming het geweer van schouder te veranderen. De nieuwe strategie is nu: we vragen niets meer (en wachten tot de Franstaligen naar ons komen met hun vragen). Dat we niet weten door wie, waar en met welk democratisch draagvlak deze beslissing genomen werd is niet belangrijk. De grootste revolutionaire hervormingen met belangrijke positieve gevolgen voor de meerderheid van de bevolking werden doorgeduwd door kleine minderheden. Wel wezenlijk is de vraag: is dit een slimme strategie?
Wie niets nodig heeft, vraagt niets. Dit is logisch. Maar een slimme strategie verbergt haar ware doelstellingen, zwijgt over de te gebruiken middelen, probeert de tegenstander op het verkeerde been te zetten en volgt een interne logica die niet iedereen begrijpt. We kunnen leven met deze gedachte. Maar mogen we toch het volgende ter overweging geven?
Het overnemen van de strategie der Franstaligen on est demandeur de rien (samengevat : non) bevat in zich al twee fouten waarvan één kapitale. Ten eerste: het toepassen van een succesrijke strategie in andere omstandigheden leidt meestal niet tot succes. Ten tweede en veel belangrijker: de Franstaligen vragen wel iets, bovendien zeer veel en zeer hardnekkig: het behoud van de bestaande toestand. Die mag voor hen nog zeer lang duren. Iedere dag vloeit er in de Sociale Zekerheid 12 miljoen naar Franstalig België; met inbegrip van de financiering van Gewesten en Gemeenschappen 20 miljoen en met inbegrip van de rente op de staatsschuld 30 miljoen . Iedere dag. De Franstaligen zijn er al in geslaagd om de bestaande toestand voor te stellen als een gelijkspel: 0 0. Het is toch niet oneerbaar om als zwakste partij de 0 0 te willen behouden?
De nieuwe strategie van de Vlaamse Beweging wacht op de dag dat de Franstaligen (liefst op hun knieën) zullen komen smeken om een staatshervorming. Dat kan dus nog zeer lang duren. Maar zelfs indien niet, wat zullen ze dan vragen? Geld en/of bevoegdheden. Zeer waarschijnlijk geld. En dan? Wat zullen de Vlamingen dan geven? Nog méér geld? In ruil waarvoor? Meer bevoegdheden? (Ook voor Brussel en Wallonië.) Het resultaat van die spelronde zal dus zijn: voor de Franstaligen meer bevoegdheden en meer geld. Voor de Vlamingen meer bevoegdheden en minder geld. Wat is hier slim aan?
Hebben de Vlamingen nog tijd om te wachten? Door de economische crisis, die pas begonnen is en nog enkele jaren zal duren, daalt de welvaart en stijgt de overheidsschuld met 20 miljard en straks nog meer. Ooit moet dit betaald worden. Zoals al zeer lang aangekondigd stijgen de kosten van de vergrijzing sprongsgewijze vanaf 2010. In 2012 zouden de sociale uitkeringen moeten stijgen met meer dan 7 miljard t.o.v. 2008 (exclusief inflatie en welvaartaanpassingen). Wie zal dit betalen? Het Vlaams aandeel in deze vergrijzingskosten zouden we kunnen betalen met de opbrengst van de transfers in de Sociale Zekerheid indien ze volledig zou gesplitst worden. Maar vanaf 2015 zullen deze transfers zelfs niet meer voldoende zijn. Niet België maar Europa en de wereld zijn het speelveld. Daar verliezen wij iedere dag marktaandeel. Iedere dag verliezen we welvaart in het buitenland en laten een deel wegvloeien in het binnenland. Ondertussen zullen wij rustig afwachten tot de Franstaligen ons geld komen vragen. Wij zijn niet in staat om de geldstromen naar Franstalig België in stand te houden, en bovendien ons aandeel (en zelfs méér!) van de vergrijzingskosten te betalen, en bovendien een grotere overheidsschuld af te betalen, en dit alles met een gelijkblijvend of lager inkomen. Dit besef is in de verste verte in de nieuwe Vlaamse strategie niet te bespeuren. De sociale Zekerheid moet snel en volledig gesplitst worden. Om ze sociaal en betaalbaar te houden moet ze dringend hervormd worden. Alle hefbomen om het ondernemen en de tewerkstelling te bevorderen moeten snel in Vlaamse handen komen. Het had al lang moeten gebeuren. Niets vragen is kiezen voor collectieve verarming. Is kiezen om samen ten onder te gaan op de Titanic en ondertussen belangenconflicten in te roepen over de liedjes die het orkest mag spelen.
Het maximaal uitoefenen van de bestaande bevoegdheden is een onderdeel van de nieuwe strategie. Als wat al lang vanzelfsprekend is ook een nieuwe strategie is, dan verheugen wij ons over deze vooruitgang. De Vlaamse Zorgverzekering is een slim en uitstekend initiatief. Hetzelfde geldt voor een bijkomende kinderbijslag en een tegemoetkoming in een hospitalisatieverzekering. Voor de Zorgverzekering legt de Vlaamse regering ieder jaar 100 miljoen bij. Voor de kinderbijslag en de hospitalisatieverzekering weten we het nog niet, maar het zullen geen honderden miljoenen zijn. Hoe dan ook kan het geld slechts één keer uitgegeven worden. Wat aan deze zeer wenselijke initiatieven zal besteed worden is niet meer beschikbaar voor andere noodzakelijke uitgaven in de welzijnssector; ook niet voor scholen, onderzoek, tewerkstelling, milieu, scheldebruggen, ontwikkelingssamenwerking en nog veel meer. Met wat we in de Sociale Zekerheid jaarlijks naar Franstalig België laten wegstromen zouden we nu, en al zeer lang, aan alle kinderen in Vlaanderen een dertiende en een veertiende maand kinderbijslag kunnen geven. We zouden eveneens aan alle Vlamingen de Zorgverzekering en een hospitalisatieverzekering gratis kunnen geven. Met de rest van de transfers zouden we nog veel meer kunnen doen. Met de nieuwe strategie zal dit niet lukken. Integendeel we zullen verder tijd en geld verliezen.
Hoe moet het dan wel? Ik weet het niet. De Franstaligen hebben nog gedurende veel jaren geen enkel belang bij een staatshervorming, tenzij de Vlamingen hiervoor willen betalen, met geld dat we zelf dringend nodig hebben. Met de grendels in de grondwet kunnen de Franstaligen tot in de eeuwigheid non zeggen. In deze gijzeling ligt de kern van het probleem. Alleen een strategie die gericht is op het doorbreken van deze onmacht, is een goede. Al de rest is praat voor de vaak en maakt het de Vlaamse partijen makkelijk om niets te vragen. Men moet ook niet afkomen met onnozele win-win verhaaltjes of met de slogan Vlaanderen onafhankelijk. Het zal iets overtuigender moeten zijn.
Boeketje Giftige Digitalis
Deze keer voor de Grote Geest, de Bijna-Slimste-Mens-ter-Wereld, (althans in onze streken), de onvolprezen slapjanus met de spitse tong, Bart DeWever, die in deze doctrine het gedroomde schaamlapje denkt gevonden te hebben, om zich in Schitz schaduw in de vette kaas te wentelen.
Al moet ik toegeven, er in de aanvang ook geloof aan te hebben gehecht. Tot Marc Grammens mijn ogen opende: de Wallo/Bruxelaars zullen nooit niets vragen, ze stelen het zo weg. Ze halen het, naar ouder socialistische methodes, waar het zit. Door onbeperkt leningen aan te gaan, die de Vlamingen ooit wel zullen afbetalen Hun begrotingen vertonen astronomische tekorten, die ze met de glimlach verklaren te laten oplopen tot het jaar stilletjes.
Weetewa, lauwe Pieten-Vlamingen?è Stel U voor dat in 1302 onze voorouders hetzelfde hadden gedaan wat in de Maddsens-doctrine staat..afwachten. Dan zaten ze daar nog altijd aan de Groeninghebeek, terwijl de Franscouillons onze streken te vuur en te zwaard hadden verlatiniseerd en leeg geroofd.
Dat leegroven gaat er heden ten dage ietwat beschaafder aan toe. Er vloeit geen bloed, dat is het enige verschil. En de NV. Anders? Ze zijn inderdaad wat ze in hun schild voeren; een Naamloze Vennootschap die het Anders wil. Maar niets daar aan doet! Ze durven gewoon niet, om hun broodheren niet te mishagen .Ze blijven bedelen en smeken aan de poort, en weten niet dat het hun eigen poort is, jammer genoeg in handen van vreemde meesters
Het kan nochtans zo simpel zijn! Als beleefde mensen, laten wij beginnen met elk een Goeden Dag te claimen. Zoals in 1302 .kunnen we dan het gesprek beginnen. Gulden sporen zullen er wel niet te rapen zijn, want alles wat blinkt en enige waarde heeft, is al lang beleend, verkocht of weg geroofd. Hou er dus rekening mee dat er op het slagveld niets van waarde zal gevonden worden, tenzij schulden .
Ons aller vonnis in de zaak van de land- en volkverraders, ingeleid op vordering van onze vrienden van Angeltjes, is gevestigd. Beroep is niet mogelijk! Elk gratie-verzoek wordt op voorhand verworpen.
Worden uitgewezen Seppe Weiss Opperbeul van het CGKR-concentratiekamp, de voltallige redactie en alle medewerkers van de schand-televisie BRT (circa 4000 man) en last but not least de Koninklijke mee-eters van Laeken/
Het vonnis werd gewezen met algemeenheid van stemmen, en werd onthaald op een dagenlang volksfeest.
Momenteel wordt onderhandeld met diverse Vlaamse Bewegers, om te weten wie de kat de bel aanbindt. Belangstellenden mogen bij mij hun kandidatuur indienen. Niemand zal uitgesloten worden : iedereen krijgt een welbepaald deel van het vonnis om uit te voeren.
Mijn persoonlijk aandeel zou er in bestaan, lijk we in onze jeugd als kwajongens soms deden, maar later achterwege lieten naarmate onze dierenliefde groeide, om betrokkenen met een blikken doos aan hun staart gebonden, de grens over te schoppen. De vrouwelijke betrokkenen echter zouden wij de haren afknippen, om op de blote scheden en op andere ontblote lichaams-rondingen (boven en ander) paarsgewijze een dikke rode swastika te schilderen. Wie deze werkwijze niet kent, wordt vriendelijk verzocht de beelden in de pers ten tijde van de repressie op te zoeken. Enige verbeelding nochtans is toegelaten, gezien de evolutie van de mogelijkheden.
Het moet, m.i. kinderspel zijn, om op die van Laeken op deze bedoelde plaatsen, boven de swastika, een onuitwisbaar gouden kroontje te prikken. De mannelijke leden nochtans blijven bij de massa met de blikken doos aan de staart, alhoewel die minstens verguld zou dienen te zijn, uit respect voor ons Vorstenhuis en uit erkentelijkheid dat ze de executies op Vlamingen toch na enkele jaren hebben doen onderbreken. Er worden géén handen afgekapt, alhoewel die gewoonte goed ingeburgerd was in die familie.
Kinderen van alle betrokkenen worden in de Zoo van Antwerpen opgesloten in de leeuwenkooien, nadat echter de gewone bewoners daaruit verwijderd werden. Ze zullen tot hun meerderjarigheid voor het publiek en mits betaling, te bewonderen zijn, zonder nochtans te mogen bijgevoederd worden. Voor nadere détails, zich opnieuw wenden tot de dagbladen uit de tijd van de repressie van de Vlaamse Zwartzakken (1944-1950)
Zoals elke lezer uit bovenstaande kan afleiden, zijn wij beschaafde mensen, alhoewel enige slechte invloed van onmenselijkheid niet is weg te cijferen. Dat komt, zeer tot onze spijt, omdat wij op ons netvlies nog de beelden gebrand zien van de Vlamingenhaat die opgezweept werd door het belgicistisch gespuis in die droeve tijden. Wij hopen barmhartigheid in het later Eeuwig Leven. Hic et nunc krijgen wij dat niet over ons hart.
Pssst De vacatures zijn niet, onder geen enkel beding, ter beschikking voor herbevolking. Opgeruimd staat netjes.
Keniaan biedt 40 geiten en 20 koeien voor hand Chelsea Clinton
08:43 Een Keniaan wil dolgraag trouwen met Chelsea, de 29-jarige dochter van Bill en Hillary Clinton. Hij biedt mama, momenteel Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken, en papa, gewezen president, veertig geiten en twintig koeien voor de hand van hun dochter.
In 2000 benaderde de Afrikaan Bill Clinton al eens met het aanbod. Negen jaar later heeft hij dat nu opnieuw gedaan met vrouwlief Hillary, die op bezoek is in Kenia.
Die kon daar alvast mee lachen. "Chelsea is een heel onafhankelijke vrouw, ik zal het aanbod dus zeker aan haar overbrengen", vertelde ze aan FoxNews.
Bron Gazet van A
Boeketje Diep-Zwarte Digitalis
Wat de man die het aanbod deed, er niet bij vertelt, is de hoeveelste ze zou geweest zijn in zijn harem. En de hournalist vervolgens vertelt er ook niet bij aan wie dit aanbod werd gedaan. Daarom zal ik het verhaal verder afmaken.
De Keniaan (Mister X) is een intieme vriend van de Obama-familie, speciaal van Houssein Barack, de omhoog gevallen halfgod van Amerika, die denkt zich alles te kunnen permitteren. Vandaar de hint naar zijn landgenoot, de machtige farmer van geiten en koeien in zijn thuisland : een gok te doen, je kunt nooit weten.
Deze gok, die dus aankwam bij Pa Bill Clinton, de vriend van de mollige Monica, top-democraat en dus eveneens tot alles bereid, viel niet in dovemansoren. Diens antwoord zou geweest zijn ; Als U de dochter wenst, dient U de moeder meteen te nemen. Boodschap waarop een drukke diplomatiek-onschendbare discussie zou gevolgd zijn, die, naar later bleek, op een misverstand berust zou hebben.
Misverstand niet aangaande de eigenlijke overeenkomst, daar deze een win-win situatie betekende voor beider partijen naambekendheid, maar over de prijs van die handel twee-voor-een. Bill had namelijk voorgesteld: 10 stuks vee van elke soort, zonder daarbij te preciseren dat deze dieren als toegift bij zijn Hilary-aanbod waren. De Keniaanse kandidaat-overnamer had natuurlijk verkeerd begrepen, en dacht dat hij nog moest bijbetalen voor deze oude 2de, 3de of misschien wel 36e hands occasie, wat hij wel van het goede teveel achtte. Toen hij echter vernam dat hij naast de moeder ook nog geiten en koeien minder moest leveren, was de koop vlug gesloten. Tot
Tot het moment dat Houssein, die pas op het laatst, als ervaringsdeskundige in Keniaans-Amerikaase zaken, ter hulp was geroepen zich realiseerde dat hij zijn ex-runningmate zou kwijspelen, zijn veto stelde. Wat aanleiding gaf tot het verbreken van alle reeds gesloten akkoorden.
Zo komt het dat de Kenaan zijn veestapel volledig intact kan behouden, en Bill zijn twee vrouwen, eveneens intact. .
Ik heb, naar de beste hournalistieke deontologie; mijn bronnen driedubbel gecheckt, en er uiteindelijk mijn eigen gedacht mee gedaan.
demografie BRUSSEL - Hoe rijker een land wordt, hoe lager het geboortecijfer? Nee, in de meest ontwikkelde landen worden weer meer baby's geboren.
In de meest ontwikkelde landen worden de jongste tijd weer meer baby's geboren, en meer dan in de subtop van iets minder ontwikkelde landen. Er lijkt een direct en verrassend verband te bestaan tussen het ontwikkelingsniveau en het geboortecijfer. Dat schrijven onderzoekers uit de Verenigde Staten en Italië in het vakblad Nature.
In de twintigste eeuw is de toename van de welvaart in de ontwikkelde landen samengegaan met een sterke daling van het geboortecijfer - een daling die in sommige rijke landen zo sterk was dat de bevolking er aan het krimpen is gegaan. Dat was goed en slecht nieuws: enerzijds betekent minder baby's minder CO2-producenten en een verlichting van de overbevolking, maar anderzijds betekent het ook minder toekomstige werknemers en belastingbetalers om de pensioenen van de wél nog talrijke oudere generaties te betalen.
Hoe rijker, hoe minder kinderen, leek lange tijd de regel te zijn. Maar dat gaat maar op tot een zeker niveau van rijkdom. Zodra die drempel wordt overschreden, neemt het geboortecijfer weer toe, blijkt uit het onderzoek van Mikko Myrskylä en Hans-Peter Kohler van de University of Pennsylvania en Francesco Billari van de Università Bocconi in Milaan.
De onderzoekers keken niet gewoon naar de rijkdom van een land, maar naar een bredere maatstaf voor welvaart en ontwikkelingsniveau, de 'human development index' (HDI) die gehanteerd wordt door de Verenigde Naties. De HDI houdt rekening met onderwijs, levensverwachting en inkomen. Tot een HDI van ongeveer 0,9 daalt het geboortecijfer, maar daarboven begint het gemiddeld weer te stijgen. Die trend is heel duidelijk bij de meest ontwikkelde landen, zoals Australië (0,966), Noorwegen (0,961) of Nederland (0,945). België scoort een niet onverdienstelijke 0,94. Een verklaring ligt mogelijk in maatregelen in die landen die het gemakkelijker maken voor vrouwen om kinderen en beroepsleven te combineren, zoals georganiseerde kinderopvang.
De onderzoekers denken dat de bevolking van de rijkste landen op lange termijn minder zal dalen dan verwacht. (sts) in DS
Boeketje Digitalis.
Zie titel : zou dat geen prachtige tweede slagzin kunnen worden, over de oude heen van Eigen Volk Eerst, dat men nu overal zou zien verschijnen Eigen Volk Meest Het is zelfs een slagzin gratis aangeboden aan de nieuwste Vlaamse regering, die een verhoogde kinderbijslag in het vooruitzicht heeft gesteld, waartegen de Wallo/Bruxelaars zo tegen zijn
De slagzin is duidelijk voor wie hem wil begrijpen, als een soort tegengewicht tegen de geboortegolf van de vele migrantenkinderen. Alleen zou men dan moeten voorzien, dat deze, vermits geen volbloed Vlamingen, niet in aanmerking kunnen komen. Want blijkbaar hebben die geen behoefte aan een aanmoediging, aan om het even dewelke. Integendeel, om logisch te zijn, zouden ze moeten..ontmoedigd worden. Wat op termijn zou zorgen voor een geduldige indijking van de overlast En wie kan er trouwens iets op tegen hebben, dat de Vlamingen doen met hun eigen centen waar ze zin in hebben? .
Ik hoor zo reeds het gehuil opgaan, van de anderen, die op die manier dreigen, eveneens op termijn, hun kiezers kwijt te raken
Eigen volk meest -het beste middel om de Begroting terug in evenwicht te brengen door het behoeden (redden?) van de sociale vangnetten .
Zwaar discriminerend en racistisch? Ja, een beetje. Hemdje is nader dan het rokje! Maar toch nog niet zo erg discriminerend als in communistisch China, waar de stelregel van één kind per gezin decennia lang de stelregel is/was .Wat goed is voor de Chinezen, is ook goed voor den dezen ..
In bijkomende orde zit het er misschien in, dat er op termijn ook meer roepingen zouden kunnen zijn, want naarmate er meer elite-kinderen geboren worden, zal de noodzaak aan een diepere geloofsbeleving ook spoedig blijken ..Niet mogelijk om allemaal de zaak van vader over te nemen Oplossing: geestelijke stand. Wat zou meebrengen dat vele oude leuzen opnieuw zouden kunnen opgediept worden. Om er maar ene te noemen : Een zedelijk volk is een groot volk.
Goed om zich af te zetten tegen de heersende vervlakking. Maar hoe dat te rijmen valt met de burgerlijke moraal, is een vraag die ik overlaat aan de burgers. Zodat de cirkel rond is, en deze zich opnieuw kunnen inzetten voor de bekamping van traditioneel rechts.
Hopelijk is traditioneel rechts dan ook slimmer geworden en minder verslaafd aan Rome-prietpraat, en zijn de burgerlijken dan ook minder agressief. Zodat, misschien zelfs in een Herenigde Republiek der Vrije Nederlanden vrijzinnigheid naast calvinistisch en christelijk iedereen kan samenwerken om de oude glorie van de Gouden Eeuwen terug te vinden
Meisjes en Jongens, wat is het leven mooi! Elk zegge het voort: Eigen Volk Meest! .
België is niet twee keer zo veilig als Nederland of Frankrijk en de dienstverlening van de politie is hier niet dubbel zo goed. Op basis van de naakte cijfers zou je dat nochtans verwachten, zegt kamerlid Ben Weyts (N-VA). 'Met 39 agenten per tienduizend inwoners zijn er in België bijna twee keer zoveel agenten als in Nederland (23 per 10.000 inwoners) en Frankrijk (22).' Dat blijkt uit cijfers die hij kreeg na een schriftelijke vraag aan ex-minister van Binnenlandse Zaken Guido De Padt (Open VLD) en groeiprognoses voor onze buurlanden.
Dat er een kloof was tussen het aantal lokale agenten in Vlaanderen en Wallonië is al langer geweten. De nieuwe cijfers tonen aan dat die in de laatste vijf jaar verre van weggewerkt is. In Wallonië zijn er per tienduizend inwoners 27 agenten, dat is één agent per 371 inwoners. In Vlaanderen zijn dat er 23, goed voor één agent per 435 inwoners. Het gaat om een verschil van 17,4 procent. 'Als ik vergelijk met de cijfers die Geert Bourgeois (N-VA) in 2004 opvroeg, blijkt dat de kloof nog een half procent groter is geworden.' Dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 48 agenten per 10.000 inwoners heeft, wijt Weyts aan de grootstedelijke context en de bijbehorende hogere criminaliteit.
Ook in de steden en gemeenten zijn er opvallende verschillen. Antwerpen heeft een kwart minder politieagenten per hoofd dan Luik en zelfs minder dan de helft van het aantal agenten in Brussel. 'Nochtans worden er in Antwerpen 40 procent meer criminele feiten vastgesteld dan in Luik, en bijna evenveel als in Brussel', zegt Weyts.
De verschillen tussen plattelandsgemeenten zijn er niet minder om. De politiezone van Hamont-Neerpelt-Overpelt heeft met 43.000 inwoners amper 56 lokale politieagenten. De gemeente Hoei - waar PS-burgemeester Anne-Marie Lizin tot begin dit jaar de plak zwaaide - heeft een inwoneraantal van minder dan de helft, maar heeft wel 85 agenten in dienst.
Weyts legde de cijfers die hij van De Padt kreeg voor de aardigheid ook eens naast gegevens over de oppervlakte van de provincies, het aantal criminele feiten en de werkloosheidsgraad. Volgens zijn berekeningen is er een grotere correlatie tussen het aantal agenten en de werkloosheidsgraad, dan tussen het aantal agenten en het aantal criminele feiten.
De N-VA'er besluit daaruit nogal soepel dat de lokale politie in Wallonië ingeschakeld wordt in een 'socialetewerkstellingspolitiek'. 'Met een beetje gezond verstand zou je toch meer politieagenten verwachten waar er meer criminaliteit is? In België dus niet. Hier moet je in de eerste plaats Franstalig zijn. Hier krijgt Luxemburg meer agenten per hoofd dan Vlaams-Brabant, terwijl er in Vlaams-Brabant drie keer meer criminele feiten worden vastgesteld.'
Bij de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Annemie Turtelboom (Open VLD), erkent men dat er een hoge politiedichtheid is in ons land. 'Dat is een van de punten die besproken zullen worden bij de evaluatie van de politiehervorming, in het najaar.'
Auteur: Peter De Lobel in DS 5/8
Boeketje Digitalis/Rozen +Doornen
Vraag: hoe wordt de werkloosheid opgelost in Wallonië?
Antwoord : de werkloosheid in Wallonië wordt opgelost door van de werklozen ofwel ambtenaren te maken ofwel politiemensen.
Wat meteen uitlegt waarom de pensioenen in Wallonië zoveel hoger liggen
Vraag: hoe en waarom legt U uit dat Vlamingen dat niet weten/wisten?
Antwoord : omdat de Vlaamse beleidsmensen dat zoveel mogelijk camoufleren, de kleur-syndicaten op kop .die zoiets verkopen als solidariteit.
Vraag: wat zullen de Vlamingen nu doen?
Antwoord: de Vlamingen zullen nu wat harder werken om dat te kunnen betalen.
Vraag: wat zou er gebeuren moest Wallonië plots zelfstandig zijn?
Antwoord:moest Wallonië plots zelfstandig worden, zijn ers anderendaags geen ambtenaren noch politiemensen meer, zelfs zou er zo goed als geen enkele werknemer meer zijn, alleen nog werklozen.
Vraag: is dat de reden waarom de Wallo/Bruxelaars demandeurs de rien zijn?
Antwoord : dat is de enige reden, buiten hun Koningshuis.
Vraag : wat komt het Koningshuis doen in deze redengeving?
Antwoord : omdat het Koningshuis het voorbeeld bij uitstek is van mensen die breed willen leven zonder werken, op kap va de Vlamingen.
Vraag (slot) : wie wil dat alles veranderen ten goede?
Abtwoord: alleen dat miljoen doorbijters van het Vlaams Belang willen dat alles ten goede veranderen, en daarom worden zij als pestlijders afgezonderd in een cordon sanitaire.
Een confederatie van Nederland en België biedt veel kansen. Nauwe samenwerking maakt beide landen sterker, stelt de Baarle werkgroep in reactie op de politieke problemen in België.
Sinds enkele maanden doet zich in België een unieke situatie voor. De onderhandelingen die moeten leiden tot een federale regering van Vlamingen en Walen lopen vast ten gevolge van grote meningsverschillen over een verdere staatshervorming.
De huidige problemen bieden ruimte voor nieuwe vormen van samenwerking, gegrond op onderlinge wil en vertrouwen en met eerbiediging van ieders zelfstandigheid. Een samenwerking die landen samenbrengt die bij elkaar passen. Laat dat de uitkomst van de diverse impasses zijn: herenig de Nederlanden, te beginnen met een confederatie.
Als men de verrassende peilingen van de afgelopen maanden moet geloven, is een groot deel van de bevolking van Vlaanderen en Nederland te vinden voor een bestuurlijke samenvoeging van Nederland en Vlaanderen.
In het verleden is al enige ervaring opgedaan in de Benelux, opgericht in 1944 als douane-unie en daarmee een voorloper van de Europese samenwerking. De Benelux heeft al met al veel bereikt, maar de houdbaarheidsdatum is ver overschreden. Het aflopen van het Beneluxverdrag in 2009 biedt mogelijkheden voor nieuwe vormen van samenwerking. Daarin zouden Vlaanderen en Nederland een voortrekkersrol kunnen vervullen.
Behalve een verrijking van de veelzijdigheid die Nederland en Vlaanderen nu al voortbrengt, biedt samenwerking tussen de twee landen nog een groot aantal voordelen, vooral in internationaal verband.
Op economisch gebied behoren de Nederlanden tot de top 10 van rijkste en welvarendste landen in de wereld. Dit is niet in de laatste plaats te danken aan de mainportfunctie. De twee grootste havens van Europa, Rotterdam en Antwerpen, vormen samen met enkele kleinere dé poort tot Europa. In de internationale politiek zouden 23,5 miljoen Vlamingen en Nederlanders samen een van de grote landen van Europa worden en daardoor een grotere vinger in de EU-pap krijgen.
Ontvoogdingsstrijd
Met de huidige crisis binnen de Belgische staat komt de Vlaamse ontvoogdingsstrijd tot een climax. Vlaanderen heeft zich op eigen kracht ontwikkeld tot een zelfbewuste, florerende natie die genoeg heeft van het ondemocratische karakter van België. De ingewikkelde staatsstructuur met vele deelstaten en minderheidsprivileges belemmert een doelmatig beleid. Dat is extra wrang omdat de financiering van die structuur hoofdzakelijk wordt opgebracht door de Vlamingen.
In de voorbije decennia zijn Vlamingen en Walen door federalisering steeds verder uiteengegroeid. Niet alleen oriëntatie, identiteitsvorming en publieke opinie zijn volstrekt verschillend, zelfs politici zijn vreemden voor elkaar geworden. De regeringsonderhandelingen lijken dan ook eerder op onderhandelingen tussen twee onafhankelijke staten.
Zelfs als men ditmaal nog tot een regering komt, is duidelijk dat op termijn de Belgische eenheid niet te handhaven is. Bij een eventuele splitsing zal men wel problemen krijgen om een oplossing te vinden voor Brussel. De Vlaamse hoofdstad ligt midden in Vlaanderen en is van oorsprong Nederlands, maar de meeste autochtone inwoners zijn verfranst.
Confederatie
Hoewel de voordelen van samenwerking overduidelijk zijn en er in beide landen draagvlak lijkt te bestaan, is enige nuchterheid wel geboden. Er zijn zeker ook verschillen tussen Vlaanderen en Nederland gegroeid, al was het maar in de overheidsstructuren. Denken dat beide landen meteen en volledig kunnen worden samengevoegd, is te gemakkelijk.
Een confederatie lijkt op dit moment de meest wenselijke samenwerkingsvorm. Dit is een bestuurlijk samenwerkingsverband waarin de afzonderlijke staten hun zelfstandigheid behouden en per onderwerp bepalen op welke gebieden ze samenwerken. De Nederlandse Taalunie is een goed voorbeeld van zon samenwerking. Deze zou uitgebreid kunnen worden tot een politieke unie, waarin op veel meer onderwerpen samenwerking kan worden aangegaan. Dit moet dan wel te allen tijde gebeuren op basis van vrijwilligheid. Bij een samenwerking met meerdere partijen houdt elke partij de vrijheid desgewenst buiten de samenwerking te blijven.
Wij zien Vlaanderen met Brussel en Nederland als vanzelfsprekende voortrekkers binnen dit samenwerkingsverband. Toch is ook een samenwerking met andere partijen niet uit te sluiten. Wallonië en Luxemburg kunnen zich eventueel bij het verband aansluiten, als zij bereid zijn het vrijblijvende en Nederlandstalige karakter van de samenwerking te aanvaarden.
De auteur is lid van de Baarle Werkgroep, een initiatief van Nederlandse, Vlaamse en Brusselse burgers uit alle politieke richtingen die naar een bestuurlijke samenwerking tussen de Nederlanden streven.
Digitaliaanse Diverse Divergentia
Dit heerlijk stukje proza werd gevonden bij http://www.baarlewerkgroep.org/index.htmlen U zult, nadar deze link bovenaan Uw beste van de allerbeste links is gezet, samen met mij merken dat deze mensen van alle gezindten, Uw wildste Heel-Nederlandse verwachtingen overtreffen.
Ik ben een paar uren zoet geweest met het doorbladeren van hun site, en ben benieuwd naar hun eerste nieuwsbrief die ze verzekeren maar al te graag te willen bezorgen.Meisjes en jongens, wat is het Internet fijn! Het goede nieuws sijpelt door langs kieren en spleten, daar waar de Oude Media het onderwerp zoveel als in hun macht ligt, onder de mat blijven vegen ..Een mens zou er euforisch door worden!
Ik blijf wel met een vraagje zitten. Waarom wordt er niet gesproken van de Zuidelijke Nederlanden, de Nederland in Frankrijk? Hun kaartje gaat slechts tot de Panne, daar waar het oude Rijks Vlaanderen tot Duinkerken gaat.Men spreekt ook van Groot Nederland in plaats van Heel Nederland maar in de volgende dagen wordt dat wel opgehelderd. De ramp van 1830 hersteld zijnde, zien we wel .
Ook een vraagje naar t Pallieterke : moest dat berichtje naar deze link werkelijk in zon klein hoekje weggestopt worden? Links onder Blz 7(23/7)! Ik had liever letters zo groot als de kerk gezien, alhoewel de site inderdaad niet meer van gisteren dateert en waarschijnlijk al ruime belangstelling geniet.
In ieder geval, ik heb weer mijn kleine plicht van Vlaams soldaat plichtsbewust uitgevoerd. Al zou het maar een kiezelsteentje zijn in de fundamenten van de Heel-Nederlandse toekomst, het is er een weggenomen uit de fundamenten van de belse verdrukkings-staat.
De nieuwe chef van de NAVO, de Deen Anders Rasmussen, wil de banden met islamitische landen aanhalen. Zo wil hij de ambassadeurs van een aantal islamitische landen uitnodigen voor een gesprek. De nieuwe secretaris-generaal wil de banden met Turkije en islamitische landen aanhalen, omdat dit volgens hem ten goede komt aan de mondiale veiligheid. Een logische redenering, maar tot voor kort niet zo'n populaire.
Het is ook een aanpak die je niet direct verwacht van een man wiens aanstelling tot NAVO-baas net werd bemoeilijkt door Turkije, vanwege zijn rol ten tijde van de Mohamedcartoons in Denemarken. Rasmussen bleef consequent de vrijheid van meningsuiting verdedigen tegenover de meer dan virulente kritiek uit de islamwereld.
Maar die standvastigheid heeft bij de Deen niet geleid tot een anti-islamdenken, of tot een groteske veralgemening als zouden enkele tienduizenden fundamentalisten representatief zijn voor de honderden miljoenen moslims op deze planeet.
Rasmussen toont dat een consequente verdediging van de burgerlijke rechten en vrijheden van de westerse samenleving nog niet hoeft te betekenen dat je daarom iedere dialoog met de moslimwereld afwijst, en al evenmin dat er alleen nog een militaire aanpak van deze relatie als mogelijkheid zou overblijven. En dat het aanvatten van zo"n dialoog niet noodzakelijk betekent dat je op je buik gaat liggen, zoals nogal wat islamcritici menen.
Eerder zette president Obama al een gelijkaardige visie uiteen tijdens zijn historische toespraak in Caïro. Ook dat was een poging om af te stappen van de grote morele superioriteit die beide kanten claimen, het erkennen van wederzijdse fouten. Want net zo ferm als de moslimfundamentalisten het toen moesten ontgelden, gaf Obama toe dat de VS na 9/11 zelf enkele waarden in de koelkast hadden gestopt.
Uit die houding blijkt een besef dat de werkelijkheid in de moslimlanden veel complexer is dan uit het Bush-wereldbeeld altijd sprak, en een bereidwilligheid om maximaal aanknopingspunten te vinden bij de gematigde stemmen die ook daar te vinden zijn. Na de polarisatie dus nu misschien de dialoog. Met het besef dat samenwerking, wederzijds respect en toenadering productiever kunnen zijn dan het permanent opstoken van verschillen en conflicten. De wereld kan er alleen maar een betere plek door worden.
Bron Smetje in t Gazetje (DM)
Digitaliaanse Diverse Divergentia
Dialoog of wie loog?
Peace for Our Time! Woorden van de Engelse Prime Minister Nevil Chamberlain, bij zijn terugkeer in Londen,na de Conferentie van München (September 1938) waar hij triomfantelijk kon zwaaien met de handtekening van Hitler en Mussolini: Peace for Our Time .Hij had, mits enorme toegevingen, van Hitler de verzekering gekregen dat Nazi-Duitsland geen verdere ambities meer koesterde .
De toekomstige Britse Eerste Minister, Winston Churchill zal over die akkoorden van Munchen zeggen: Engeland had de keuze tussen schande en oorlog. Het koos voor de schande, het zal oorlog krijgen
De arme man moest, na 10 Mei 1940 aftreden en stierf enige tijd later, met Duitse Stukas in de lucht boven hem.
Een zestig jaar later beleven we dezelfde prélude maar deze keer met een andere vriend in het vizier De opportunist Rasmussen, die zich sterk weet met de steun van Jousein Obama. Net als in 1938 Preisent Wilson, kijkt de huidige President van Amerika van langs de zijlijn toe, klaar om bij te springen aan de zijde van de nog af te wachten sterkste in het conflict, om dan als 3de hond na het gevecht weg te lopen met het been waarvoor de 2 anderen voor vochten
LHistoire se répète Zie WO I en WO II. Als de oorlogvoerenden lam gestreden zijn, komt Uncle Sam op de scène De wereldmacht Duitsland hangt in de touwen, en het trotse Albion is kwijt van zijn wereldrijk.
En dan komt, in onze dagen, een rauwe realist als het Liegebeest met een gedrocht als De Verenigde Staten van Europa .Daar waar het overduidelijk moest zijn De Verenigde Volkeren van Europa, elk verenigd in een eigen Staat.
Chamberlain koos voor de schande, en hij kreeg oorlog .Rasmussen voert dezelfde dialoog. Jongens, wat moeten die vrienden waarmee ze vrede bespreken, zich achter hun rug verkeukelen! Heeft Rasmussen dan nooit Karl May gelezen, of de verhalen over Laurence of Arabia? Het volstaat zelfs de Bijbel (of nog oudere geschriften) te raadplegen. Die staan, als leidraad voor de oorlogsvoering, vol met listen en lagen .
Wie uit is op wereldheerschappij laat niet in zijn kaarten kijken! Zie München 1938
Rennen, snel rennen. Op dit korte, beslissende moment de snelste zijn. Alleen daar komt het op aan. Abdullah kan rennen. Hij rende al voor zijn leven voor de Taliban. Daarna werd er door Afghaanse politieagenten in Kaboel op hem gejaagd. Tenslotte werd hij door soldaten achterna gezeten in de bossen ten zuiden van Kusadasi aan de Turkse Egeïsche kust. Abdullah was ze allemaal te snel af.
Nu staat hij met zijn vrienden aan de kant van een invalsweg die naar de West-Griekse havenstad Patras leidt. Zo meteen zal hij weer rennen.
Het is een groep van ongeveer 30 jonge mannen vluchtelingen. Afghanen, Tadzjieken, Oezbeken. Ze komen allemaal uit Afghanistan. De jongste is 15 jaar oud. Ze willen allemaal naar Italië, Duitsland of Engeland. Ergens heen waar men ze opneemt. Als het Griekenland maar niet is. Hier wordt nog niet eens 1% van de asielzoekers als zodanig erkend. Voor de meesten van hen is Patras slechts een tussenstation op hun maandenlange vlucht.
We gaan, fluistert Abdullah, de voorste vrachtwagen rijdt naar de haven. De mannen, die tot dan toe doodstil in de schaduw onder een palmboom zaten, springen overeind. Een vrachtwagen met een Nederlands kenteken komt dichterbij. De chauffeur moet op deze plaats wat langzamer rijden, omdat de weg is opgebroken.
Als de vrachtwagen de mannen passeert, begint de jacht. De Afghanen sprinten vooruit en rennen zo snel ze kunnen. Abdullah heeft een breekijzer in zijn hand die hij vasthoudt als een estafettestokje. Dan bereikt de groep de laaddeuren. De vrachtwagen is langzamer gaan rijden. Bliksemsnel zet Abdullah het breekijzer achter het slot. Een korte ruk en de deur springt open. De mannen kruipen de laadruimte in. Vier van hen lukt het. Abdullah is er niet bij. De deur, schreeuwt eentje, doe de deur dicht!. Abdullah gaat aan de achterklep hangen, doet de deur dicht en springt bij een snelheid van 30 km per uur van de vrachtwagen af.
Velen zitten in de wielkassen, een paar liggen op de as
We hebben geen andere mogelijkheid, vertelt Abdullah. Onze situatie wordt steeds erger. Er heerst oorlog bij ons. De Taliban vermoordt ons. We zijn gevlucht via Iran. Iedere dag proberen we ons in een vrachtwagen te verstoppen om op de veerboten naar Italië terecht te komen.
Sinds drie maanden is Abdullah op de vlucht. Hij is net 20 jaar geworden en hij had, net als veel van zijn leeftijdgenoten uit Afghanistan, alleen de keuze: vechten of verdwijnen. Of je sluit je aan bij de Taliban, of je gaat in het leger of je wordt politieagent. Een andere mogelijkheid is er niet, zegt hij.
Het haventerrein van Patras wordt bewaakt als een extra beveiligde afdeling van een gevangenis. Op het drie meter hoge stalen hek is vlijmscherp prikkeldraad aangebracht. Er wordt gepatrouilleerd door de havenpolitie en door militairen. Ik wil ervoor zorgen dat er geen enkele vluchteling meer op het haventerrein komt. Dat is mijn werk, zegt Athanassios Athanassopoulos, sinds november 2008 commandant van de havenpolitie van Patras.
Chaotische scènes zoal vorig jaar mogen niet meer gebeuren. Destijds probeerden soms honderden vluchtelingen tegelijk het haventerrein te bestormen om op een van de veerboten te komen. Wij controleren iedere vrachtwagen voor de inscheping, verzekert de commandant. En we pakken altijd vluchtelingen die zich verstopt hebben. Er zitten er veel in de wielkassen, een paar liggen op de as, weer anderen verstoppen zich onder de watermeloenen.
De opdracht van Athanassopoulos is onbegonnen werk: in het hoogseizoen vertrekken er dagelijks ongeveer 12 veerboten naar Italië en moeten er meer dan 1200 vrachtwagens worden gecontroleerd.
Alleen al in Patras, zo vermoeden de instanties, zouden zich soms meer dan 4000 vluchtelingen ophouden: Irakezen, Afghanen, Somaliërs of Palestijnen. Enkele van hen huisden in een provisorisch kamp aan de rand van de stad in hutten gemaakt van plastic, karton en hout. Enkele weken geleden maakten de bulldozers het kamp, waarin uitsluitend Afghanen woonden, met de grond gelijk. De politie arresteerde 44 minderjarigen, het grootste deel van de 800 bewoners kon vóór de ontruiming naar Italië ontsnappen.
In het centrum van internationale mensensmokkelaars
Of het nu Afghanen, Irakezen of Somaliërs zijn, bijna allemaal komen ze op een gegeven moment op hun vlucht in het Turkse Izmir terecht. De havenstad aan de oostelijke Middellandse Zeekust geldt al lange tijd als het strategische centrum van internationale mensensmokkelaars. Het eerste aanloopadres van de vluchtelingen ligt in het stadsdeel Basmane. De wijk is oud en vervallen. Handelaren prijzen er schreeuwend hun waren aan. Oude mannen zitten op plastic stoeltjes te kaarten. Het is heet en lawaaierig en de jonge mannen, die in kleine groepjes tegen de muren van de huizen aanleunen, vallen niet op. Ze wachten op hun mensensmokkelaars die hen naar Griekenland moeten brengen. Ze wachten dagenlang, vaak zelfs weken. Een telefoontje, een geheime ontmoetingsplek en dan gaan ze een boot op.
Ahmed wacht al drie maanden. Hij zegt dat hij Palestijn zou zijn. De meeste vluchtelingen uit Noord-Afrika beweren dat. De Marokkanen of Algerijnen denken dat ze zo een betere kans op asiel hebben, zegt Ahmed, die, net als zijn kameraden, geen paspoort meer heeft. Ahmed zegt dat hij vanuit de Gazastrook via Egypte naar Izmir gevlucht zou zijn. Ik heb 7000 dollar betaald. We werden op een vissersboot gebracht die ons naar Griekenland zou brengen. In plaats daarvan hebben ze ons op de Turkse kust gezet. Toen heeft de politie ons gepakt. De gearresteerden moesten hun persoonlijke gegevens opgeven en werden weer vrijgelaten: uitgerust met een verblijfsvergunning voor twee maanden en de verplichting Turkije te verlaten.
Veel van de vluchtelingen hebben 5000 dollar betaald, veel ook 10.000. Hoe ze aan het geld komen, zeggen ze niet. Ahmed wil nog één ding over de mensensmokkelaars zeggen: Ze verdienen miljoenen. Als het moet, vermoorden ze ook mensen. Ze zijn gevaarlijk. Tijdens de vlucht gaat het om leven of dood!
Ahmed slaapt in een goedkoop en smoezelig pension vlakbij het marktplein van Basmane. Samen met 19 landgenoten deelt hij een kamer van 30 m². Voor 2,50 per persoon per nacht. De mannen zitten op hun bedden. Ze bezitten alleen datgene wat ze aan hebben. De vlucht naar een van de nabijgelegen Griekse eilanden kost 1500 dollar. Maar geld heeft in deze kamer bijna niemand meer. Ze praten zachtjes over hun vlucht, over mogelijkheden om naar Europa te komen. Daarbij vallen steeds opnieuw twee woorden: The Point ligt in een natuurreservaat ten zuiden van Kusadasi. Het terrein is bergachtig, dichte bossen strekken zich uit tot aan de kust. Deze regio is nauwelijks te controleren door veiligheidsmensen. Als je het tot daar hebt gehaald, zijn het nog maar enkele honderden meters naar Griekenland, vertelt Ismael. Ik was daar een keer en toen hebben militairen ons gesnapt.
De instanties schatten dat er op dit moment meer dan honderdduizend illegale immigranten aan de Turkse kust op een overtocht naar Europa wachten. Doel van de meesten: het Griekse eiland Samos, dat op gezichtsafstand van Turkije ligt en op de smalste plek maar 1200 meter verwijderd ligt. Veel vluchtelingen proberen de zee-engte zwemmend over te steken. Anderen worden door mensensmokkelaars onder bescherming van de nacht in kleine rubberbootjes gezet en aan hun lot overgelaten. Velen overleven het niet. In 2008 werden voor de Turkse kust meer dan 200 drenkelingen geborgen.
Als de vluchtelingen ons zien, slaan ze gaten in hun boten
Meer dan tienduizend Somaliërs, Afghanen, Irakezen en Palestijnen is het vorig jaar gelukt om op Samos te komen en daarmee in de EU. Maar op het kleine eiland is men niet ingesteld op de stormloop. Er patrouilleren dag en nacht boten van de kustwacht die proberen de buitengrenzen van de EU te beveiligen. Zo goed als ze kunnen. Het lukt ons nauwelijks meer, zegt een politieman die anoniem wil blijven. Als de vluchtelingen ons zien, maken ze gaten in hun boten. Wij moeten ze dan redden en aan boord nemen. Dat is ons probleem. Het is dan een reddingsactie en we kunnen ze niet terugsturen naar Turkije.
De regering heeft eind 2007 ten noorden van Samos-Stad een primitief kamp opgericht, waar meer dan 300 mensen, vooral Afrikanen en Arabieren, in barakken leven. Vier meter hoge hekken met prikkeldraad moeten verhinderen dat de vluchtelingen uitbreken. De mensen staan te dringen bij het traliehek. Enkelen houden hun kinderen in de lucht en roepen: Guantánamoen Haal ons hier uit!.
Uitgezet worden kunnen ze niet waar naartoe?Turkije neemt ze zeker niet terug en slechts een paar bezitten geldige papieren. Wij willen naar Duitsland, roept er eentje. Jullie hebben mensenrechten en we willen er in vrede leven. Een opzichter dringt de gevangenen terug naar het midden van het kamp. Beelden zoals deze zijn niet gewenst.
In de haven van Samos, kort voordat de veerboot naar Piraeus uitvaart, stoppen twee bussen. Aan boord: 50 vluchtelingen, de meesten uit Somalië. Twee agenten in burger zetten de mensen in een rij. Dan gaat alles heel snel. Iedereen krijgt een ticket ter waarde van 60,- voor de overtocht naar het Griekse vasteland, inclusief een tijdelijke verblijfsvergunning van een maand. Tien minuten later zijn ze allemaal aan boord.
Op deze manier lukte het de afgelopen jaren meer dan honderdduizend mensen naar Athene en Patras te komen. Van daaruit trekt de menselijke karavaan verder richting Italië, Engeland of Duitsland. Met de vrachtwagen, per boot of te voet.
Vertaald uit het Duits door:E.J.Bron in Het Vrije Volk
(*) Ondertitel door Digitalia
Boeketje Digitalia
Wat de mens van de wilde dieren onderscheidt? Moeilijke vraag om antwoorden, met de lectuur van bovenstaand artikel fris in Uw geheugen! Zien we immers op National Geography niet de trek van horden wilde dieren, die hun voedsel volgen, over duizenden kilometers!? Aalleen de oudere en de zwakken blijven over, om te sterven.
Wij, simpele mensen in het Aards Paradijs van de hoogst gevorderde beschaving ooit : we weten het ook niet meer. Moeten wij die stroom buiten drijven? Liefdevol ontvangen gaat immers niet meer : ze zijn met te velen Zij denken hun voedsel bij ons te vinden, en zijn niet meer in te tomen, louter uit lijfsbelang .
Hallo, Darwin, ben je daar nog? Uitleg AUB! Moet toch een kleinigheidje zijn voor U! Je hebt wel het Scheppingsverhaal willen herinterpreteren. Het is je wel niet helemaal gelukt, maar door je stuntelige benadering heb je wel voor een betere belichting gezorgd. Probeer ons dit uit te leggen AUB. Wij zijn er te simpel voor.
In feite komt onze vraag neer op het volgende: de uittocht uit alle s Heren landen, naar het Aards Paradijs van de Beschaving verdient dat niet de kwalificatie van MISDAAD? Waaruit de tweede vraag komt, deze keer niet meer aan de overleden Darwin, maar aan de levende wereldleiders : wie profiteert !? We weten wie de uitvoerders zijn: de maffia-mensenhandelaars en de corrupte plaatselijke chefs. Maar wie profiteert van deze misdaad tegen de menselijkheid, het recht op een menswaardig leven?! De vraag stellen is ze beantwoorden ..
Overal richt men G8 G 20, enz in, over de opwarming van de aarde, de economie, het milieu, de CO²-uitstoot, maar nergens over de aanpak van deze volksverhuizingen, die het einde van onze beschaving inluiden. Er is nochtans veel werk aan de winkel voor nog een paar duizenden Al Gores. Want dit onderwerp is werkelijk een Inconvenient Truth
Digitaliaanse Diverse Divergentia
Praktische aanpak: iedere politiek mandataris; volksvertegenwoordiger, minister inelk land van de partijen met boter op hun hoofd en bloed aan hun handen, nemen bij hen thuis een grote familie van die gelukzoekers op, geven hen onderdak, bescherming en een menswaardig bestaan, ditmaal niet op kosten van t Gemeen, maar op hun eigen kosten en hun eigen verantwoordelijkheid. In de Bisschoppelijke Paleizen is er plaats voor verschillende tientallen ongelukkigen, en in de Koninklijke verblijven voor meerdere honderden. Voor de welzijnswerkers en de rondlopers-straatschuimers die in het verleden ijverden (op kosten van t Gemeen) voor de onbeperkte opvang van zon sukkelaars, wordt voorzien dat ze het dubbele zouden opnemen van wat geldt voor Ministers. In geval ze niet bij machte zijn, deze kosten zelf te dragen, want nog nooit gewerkt, zullen ze voor het tiendubbele verplicht zijn het nodige met eigen handen te verdienen.
Wedden dat er binnen de kortste keren paal en perk gesteld wordt aan de onmenselijke invasies!? Dat er eindelijk ter plaatse van hier uit initiatieven zullen genomen worden, en fluks uitgebreid, om een beetje Aards Paradijs naar daar te exporteren!
Praktische aanpak van die praktische aanpak. Zou er kunnen in bestaan, een volksraadpleging (referendum) te organiseren, liefst gelijktijdig in al onze rijke landen, spontaan opgezet door de mensen .Een enkele vraag zou volstaan: Ja/Neen Organiseren we ter plaatse welstand in de thuislanden Met misschien, in kleine lettertjes, een PS, waarin staat dat, wie de organisatie aanpakt en uitvoert, persoonlijk verantwoordelijk moet zijn, want dat er een negatieve welstandsbelasting, d.i. teruggave hiervoor in het leven zal worden geroepen, wan,t dat alle andere vorm van binnenlandse hulp, OCMW, leefloon, enz, aan die gelukzoekers wordt opgeschort, wat een enorm batig saldo zou meebrengen .De voorkeur-kandidaten voor die welstandsorganisatie ter plaatse zou bijvoorbeeld kunnen zijn de vroegere missionerings-orden, omdat zij geacht worden voldoende kennis (en onthechting) in huis te hebben. NGOs (Niet Gouvernementele Organisatrices) worden onder curatele geplaatst, en onderworpen aan de misssionerings-orden .Gedaan dus met amateurisme
Wij hebben de kennis in huis, en die ervaringsdeskundigen, die ooit de besten onzer broeders en zusters werden genoemd in katholieke middens, zij hebben de ervaring. Het zou een viervoudige-win-win situatie kunnen worden: de thuislanden worden er beter van, onze economie en de tewerkstelling bloeien weer op, de godsdienst van de vrede wordt vervangen of teruggedrongen door een Nieuwe Christenheid, en wie weet, wordt meteen niet de aids-plaag ingedijkt en overwonnen .
Een nieuw soort revolutie zegt U? Ja, en waarschijnlijk een die zal beginnen en eindigen in Dromenland Een Utopia! Maar beter een Uopia dan een Eurabia
Pssst Als ik ooit eens 5 minuten tijd had .Mijn geweten wringt een beetje Ik zou best zon prachtgezinnetje in huis willen nemen, om ze in leven te kunnen houdenzou de helft van wat nu besteed wordt aan mijn (geweldige) herdershonden volstaan..Wij zouden graag het weinige dat we hebben, willen delen met hen. Tot ze, hier, maar liever in hun thuisland, op eigen benen kunnen staan. Maar tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg, en vooral die praktische bezwaren. Want de hypocriete wereld rondom zou ons verwijten slavendrijvers te zijn, goedkope werkkrachten in huis te halen . Hallo, zwerversfamilie ergens te velde Kom gerust over. Wij geven je de nodige papieren, namelijk de geschreven verzekering dat wij U in huis genomen hebben, onder het motto wat ge aan de minsten van de Mijnen hebt gedaan .Wisten we dat daarmee de wereldnood gelenigd ware
De kortste weg naar Europa loopt voor vele Afrikanen over Marokko, maar daar dreigt nu een einde aan te komen. De Marokkanen behandelen de Afrikaanse "asielzoekers" (vluchtelingen) zo slecht dat ze er wegblijven. Marokko doet niets om hen zelfs maar voor korte tijd het leven mogelijk te maken. En dat gebeurt met opzet. Een verblijfsvergunning krijgen ze in geen geval, en regelmatig worden er groepen vluchtelingen afgezet aan de grens met Algerije, vanwaar ze het zelf moeten uitzoeken.
Toegang tot onderwijs of gezondheidszorgen wordt hun niet gegund. Door de UNO wordt Marokko regelmatig aangemaand om het Vluchtelingenverdrag van Genève te respekteren, maar dat haalt niets uit. In de afgelopen jaren daalde het aantal asielaanvragen in Marokko van 200 naar minder dan vijftig per maand.
Het aantal aanvragers die nog in Marokko rondlopen, wordt op maximum 750 geschat. (Marokko telt 30 miljoen inwoners.)
Digitaliaanse Diverse Divergentia
Dit stukje is een hommage. Ik weet alleen niet voor wie het meest : voor Paul Van Ostayen, of voor Marc Grammens. Stoef op de al lang overleden dichter is eenvoudig : hij kan niks meer terugdoen. Stoef op een genale penneridder echter kan de gezondheid schaden Niet door acties van zijnentwege, daarvoor is de man te koekegoed en te boterzacht
Maar de machthebbers, de Marokkanen-vriendjes, die op hun teken denken te getrapt moeten zijn door wat volgt .Die kunnen dan het Spionnecentruml van het CGKR inschakelen om lastig te doen .In Nazi-Duitsland gebeurde dat steeds door 2 heren in zwartlederen jas, met deukhoed, s morgens om 5 uur .Als een roze aanklachtbrief gekend en berucht in heel het land, bovenkwam, wist iedereen hoe laat het was. Want daar stonden in de rechter bovenhoek twee letters, overgenomen van het vonnis terzake: N.N. ; Nacht ud Nebel. Betrokkene verdween dan meteen van de aardbodem en steeg even later ten hemel in een zwarte wolk uit het crematorium. Voor die van het CGKR, afhangend van de Eerste Minister, moet dit muziek in de oren zijn Zijn tijd komt nog wel! .
Wel, Heer Grammens, Uw stukje bracht mij op het idee, dat het Muzelmans, of moet ik zeggen : Moors Landsbestuur in Marokko slimmer is dan de Grote BGeesten in Brussel
Een situatie om jaloers op te worden! Op 30 miljoen Marokkanen zijn er maximum 750 vreemdelingen .een te verwaarlozen aantal. Naar belse normen, zouden er daar 3.000.000 moet zijn, zijnde 10 % van de totale bevolking ..
Hallo, Heren Grote BGeesten, hef op Uwe luie kont, en ga daar eens bestuderen hoe ze dat doen! Zouden ze misschien onmenselijk durven zijn?è Neen, toch, Islammers zijn menslievende mensen Zouden ze misschien racistisch durven zijn? Zelfs tegen geloofsgenoten!? Of zouden ze misschien Eigen Volk Eerst belijden, waarvoor we dan alle 30 miljoen in een cordon sanitaire zouden moeten plaatsen!? Weigeren ze de solidarité lijk wij hier door de syndicaten en de bisschoppen opgelegd worden. Gedwongen solidarite is hetzelfde als diefstal, Mijne Heren, en daar staan strenge straffen op .
Marc Grammens, een soort wraakroepende Engel Gods in de woestijn?
Bijna, want buiten de vele lezers van zijn JOURNAAL, dat hopelijk in vele handen doorgegeven wordt, zijn er alleen de Nieuwe Journalisten, die van de virtuele maar met de dag reëler wordende blogwereld
Och! Ik had, in plaats van Marc grot s morgens de Dingen een ander vers gebruikt. Dat van en de boer, hij ploegde voort
Christenen levend verbrand bij religieus geweld in Pakistan
In de Pakistaanse provincie Punjab zijn gisteren zes christenen levend verbrand tijdens botsingen met moslims in de stad Gojra. Het gaat volgens de autoriteiten om vier vrouwen, een kind en een man.
Koran ontheiligd De spanningen waren hoog opgelopen na geruchten dat christenen een koran hadden ontheiligd. Al enkele dagen geleden waren in een dorp in de buurt 75 huizen van christenen in vlammen opgegaan. Uit een eerste onderzoek blijkt echter dat er geen koran is ontwijd. Het was slechts een gerucht, aldus de regionale minister van Justitie Rana Sanaullah.
Rellen Gisteren braken in Gojra rellen uit. Volgens minister Shahbaz Bhatti van Minderhedenzaken viel een menigte "misleid door religieuze extremisten" de christelijke buurt aan en stak veertig huizen in brand. Ook twee kerken gingen in vlammen op, en meer dan honderd gebouwen werden geplunderd.
Kalmte Sanaullah riep beide geloofsgemeenschappen op tot kalmte. Hij beloofde de relschoppers aan te pakken en ook de politie, die het geweld niet heeft gestopt. Christenen vormen ongeveer 2 procent van de 160 miljoen Pakistanen. Moslims en christenen leven hier over het algemeen overwegend rustig samen. (anp/sam)
02/08/09 12u10 In DM
Boeketje Digitalis
Noteer: Op dit boeketje felle, mooie maar gevaarlijke Digitalis (Vingerhoedskruid) werd een extra snuifje gevaar gestrooid. Met de bedoeling dat een afschrift ervan, zoals een enveloppe met wit poeder binnen geraakt bij Zijne Hooveerdigheid in Mechelen-Brussel.
Religieus geweld schrijft De Morgen, daarmee in het midden latend wat oorzaak is, en wat gevolg Beter ware geweest:Moslim geweld, maar over misleidende titels weten ze daar in dat Huis alles over!
Aan de strijd tussen Muzelmannen (Moslims) en Christenen werd altijd ten onzent door de ongelovigen met een meewarige blik van onbehagen, maar met een afstandelijk schouderophalen voorbij gegaan. Zij wisten immers beter! Carpe Diem en Après nous le déluge Als we dood zijn groeit er gras op onze buik .Men ging er immers altijd van uit, dat Christenen altijd en overal even onverdraaglijk waren als Moslims, als het om hun geloof ging. Waren daar inderdaad niet de Kruistochten, waar het helemaal niet ging om verovering van vreemd grondgebied (waarvoor zij in werkelijkheid werden opgetrommeld), noch om herovering van Christelijke symbolen (het Heilig Land, Jeruzalem) omdat de Muzelmannen de godsvrede aldaar te vuur en te zwaard hadden verbroken, maar om het vermoorden op HUN heilge plaatsen van arme Moslims, hun vrouwen en hun kinderen.
Sedertdien, sedert de invasie van onze landen door Moslims, weten we beter. Bij gebrek aan voldoende gemotiveerde Christenen, vallen Moslims de ganse gevestigde orde aan. Want het is hun bedoeling zich op die plaatsen te nestelen. En waar een vreemd koekoeksjong binnen dringt in het nest, vallen de eigen jongen er uit! Daarvoor moet op zoveel mogelijk gebieden de gevestigde orde verstoord worden. Het volstaat een paar dagbladen, op een willekeurige datum, open te slaan, om hun wandaden vast te stellen, zelfs na alle bewimpeling, achterhouding en verdraaiing der feiten. Moslims doen, overal ter wereld, altijd hetzelfde. Zich relatief stil houden tot ze voldoende in aantal zijn, dan zich stilaan beginnen opdringen (huidig stadium in Vlaanderen) en daar waar de weerstand het zwakst is, zich meester maken van de situatie (Rotterdam)
Voilà! Dat is een poging om met de woorden van elke dag, een ingewikkelde situatie weer te geven. Maar zeg mij, wat is er verkeerd aan?
Verhelderend is weer http://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Pakistan < waar we leren dat de Islam daar de Indische Godsdiensten rond de jaren 1400 verdreven heeft (daar ook al), en waar in de jaren 1700 zelfs een moslim-belasting op de ongelovigen werd ingevoerd. Overal waar Islam een voet tussen de deur krijgt, wil hij het hele huis
Ooit al dergelijke zaken gehoord van de Christenen? Zwermen die ook uit als sprinkhanen om alleen achter zich nog kaalgevreten velden achter te laten? .
Nu terug naar het artikel. Er waren geruchten dat de Korân zou ontheilgid zijn, wat niet waar bleek te zijn .Maarer was toch lekker aanleiding voor moord, brandstichting en plundering op het beetje Christenen dat er nog overgebleven is (2%)
Kijk, de De Morgen brengt, kortstondig en op een onbewaakt moment : de zondagnamiddag, het bericht (elders niet gevonden!) maar gaat vervolgens over tot de orde van de dag .Het zijn maar een handvol Christenen, en Pakistan is een ver van mijn bed show .Akkoord, het is nu niet bepaald de taak van de DM om hierbij lang te blijven stilstaan. Maar waar blijft de toelichting? Waar de duiding? Waarom kom ter geen vlammend protest, zodat de burger verwittigd wordt wat hem, op termlijn, boven het hoofd hangt? Of, wordt er precies dààrom gezwegen? En krijgt de on-nadenkende reporter, die het bericht on-line geplaatst heeft, een ferme uitbrander? Het bericht was kort nadien verdwenen Misschien na een telefoontje van Smetje van t Gazetje, of misschien wel van Steve him-self?
Vandaag maandag? Nergens iets daarover te vinden. Vanzelfsprekend ook niet bij de BRT : die hebben andere katjes te geselen Is wel nieuws een spijtig auto-ongeval met 4 doden, jonge mensen .
Ja, de gazetten zijn verworden tot één grote rubriek van gebroken armen en benenen wat leuterwerk .Zonde van het papier!
