De argumenten rond de hoofddoek op een rij

ENCINA NAVAN - 09 MAART 2011

Het Vrije Volk

…en hoe ze te weerleggen.

----------------------------------------

De wet die wel eens de anti-boerka-wet wordt genoemd, is strikt genomen een wet tegen alle hoofdbedekking die het moeilijk maakt de identiteit van de drager te bepalen. Waar boerka staat, kan dus ook nikab, chador of hoofddoek gelezen worden.

Van alle argumenten die gebruikt worden rond de hoofddoek kan worden bepaald of het steekhoudend is. Een argument kan op twee manieren onwaar zijn: naar de inhoud, als (een deel van) de bewering niet klopt met de werkelijkheid, en naar de vorm, wanneer een onderdeel (premisse) van een redenatie zodanig geconstrueerd is dat ze niet tot een geldige conclusie leidt.

1. Sommige vrouwen dragen de hoofddoek uit vrije wil. Dit argument is niet goed opgebouwd om meerdere redenen. Ten eerste is niet vast te stellen of vrouwen de hoofddoek uit vrije wil dragen. Het is niet duidelijk wat vrije wil inhoudt in deze context. Als deze vrouwen geen moslim waren, zouden ze geen hoofddoek dragen. Hoe verhoudt vrije wil zich tot een al of niet vermeend godsdienstig voorschrift? Betreft de vrije wil het zich werkelijk vrijwillig, dat wil zeggen na innerlijk overleg en zonder enige vorm van drang of dwang, zich conformeren aan een voorschrift?

Ten tweede is het voor de overheid niet relevant in hoeverre de vrouw de hoofddoek draagt uit vrije wil. Roken en comazuipen doen mensen ook uit ‘vrije wil’, dat betekent echter niet dat de overheid daar dan passief moet blijven.

Dit argument is een schijnargument naar de inhoud: het aangevoerde argument staat geheel buiten de probleemstelling en leidt niet tot de conclusie.

2. Een vrouw moet zelf weten wat ze draagt, het is onderdeel van het private domein. De hoofddoek is geen kledingstuk op de manier zoals een willekeurige jas of broek uit een willekeurige winkel dat is. Het wordt niet gedragen omdat de vrouw in kwestie een voorkeur had voor een hoofddoek ten opzichte van een capuchon of een petje, het wordt gedragen omdat de vrouw zich conformeert aan een godsdienstig voorschrift. Omdat godsdienst invloed heeft op het sociale en politieke domein, is de hoofddoek daarmee ook onderdeel van het publieke domein.

Dit argument is een schijnargument naar de inhoud: het vergelijkt twee hoofddoeken, de hoofddoek als fysiek artikel en de hoofddoek in godsdienstige zin, en brengt ze onder in één bewering.

3. Een verbod op de hoofddoek zal ook werking hebben op nonnen. In de wet wordt een uitzondering gemaakt voor hen die een godsdienstige wijding hebben aangenomen. Nonnen vallen dus niet onder de werking van het verbod. De invoering van het verbod op de hoofddoek zal dan ook systematisch onderscheid maken tussen staat en godsdienst, dat wil zeggen tussen leken die godsdienstige symbolen willen dragen en mensen die daadwerkelijk tot een godsdienstige orde zijn toegetreden.

Dit is een schijnargument naar de vorm: de hoofddoek van nonnen is een andere hoofddoek dan die van moslims, omdat nonnen nadrukkelijk een geestelijke verplichting zijn aangegaan.

4. De hoofddoek is net zo iets als de enkellange rok van gereformeerden. Dit argument lijkt veel op 2), maar de structuur is anders. Het veronderstelt dat de hoofddoek een fase is in een veel groter proces, dat uitmondt in meer mondigheid voor vrouwen. Het veronderstelt ook dat in alle culturen de vrijmakende processen op gelijke manier verlopen en gelijke einddoelen zouden hebben. Beide veronderstellingen, de verzwegen premissen van dit argument, zijn aantoonbaar onwaar. De hoofddoek verdween in de islamitische landen na 1900 geleidelijk omdat Europese landen cultureel en militair superieur waren en de moslims geneigd waren om gewoonten van de Europeanen over te nemen. In de periode tussen de Suez-crisis (1956) en de Islamitische Revolutie (1979) begonnen het aanzien en de macht van het westen af te brokkelen, kwam de hoofddoek weer terug in het straatbeeld. De hoofddoek is dus geen fase in een emancipatoir of vrijmakend proces, maar juist een stap terug. De opmars van de hoofddoek is een reactionair proces, terug naar de situatie van voor 1900. Een ander verschil tussen de enkellange rok en de hoofddoek is dat de laatste een nadrukkelijke ontkenning van westerse waarden is. Waarom kiezen moslims in Nederland niet voor enkellange rokken, maar juist voor de hoofddoek?

Dit is een schijnargument naar de vorm: de premissen leiden niet tot de conclusie.

5. Het tegengaan van de hoofddoek is schijnpolitiek, het echte probleem is de sociaal-economische achterstelling van moslim vrouwen. Wat wel en niet ‘echt’ tot een probleem behoort is een gevolg van het soort analyse dat men maakt, het is geen eigenschap van de werkelijkheid. Het anders benoemen van een omstandigheid verandert niets aan de feiten zelf. De hoofddoek is een effectieve scheiding tussen het islamitische wereldbeeld en het westerse wereldbeeld. Het is een Godsdienstig Gordijn dat een scheiding tussen twee wereldbeelden markeert. Het mondig maken van moslim vrouwen zonder het bestrijden van de hoofddoek is ondenkbaar, omdat de hoofddoek een symboolfunctie heeft voor de dominantie positie van islam over de mondigheid van de vrouw.

Dit is een schijnargument naar de inhoud: het veronderstelt dat het mogelijk is moslim vrouwen een proces naar meer mondigheid te laten doormaken zonder dat de hoofddoek daarbij een rol speelt. Dit argument is heel specifiek voor het marxistische dogma dat geloof geen zelfstandig maatschappelijke kracht is, maar een onderdeel van cultuur in ruimere zin.

6. Een verbod op de hoofddoek is een inperking van de vrijheid en op afwijkende meningen en druist dus in tegen de democratische waarden. Het dragen van een hoofddoek vloeit niet automatisch voort uit de vrijheid van godsdienst, zoals geformuleerd in de Grondwet. De vrijheid van godsdienst is een algemeen toetsingskader, dat net zo goed als alle andere wetten wordt ingeperkt door ieders verplichtingen jegens de wet. De wetgever kan grenzen stellen aan de uitingen van een godsdienst, zonder dat daarmee de individuele of groepsgewijze beleving van die godsdienst zelf enige beperking wordt opgelegd. Als het zo zou zijn dat alles wat een willekeurige gelovige meent dat onder zijn godsdienst is verplicht, ook in Nederland toegelaten zou moeten worden door de overheid, zouden ook kannibalisme en mensenoffers toegestaan moeten worden door de Nederlandse overheid. Een hoofddoek is geen mening in de zin van de wet.

Dit is een schijnargument naar de vorm: de premisse ‘het dragen van een hoofddoek is een recht dat voortkomt uit de vrijheid van godsdienst’ is niet waar.

7. Een hoofddoek is vergelijkbaar met beugelbeha, het scheren van oksels, epileren van wenkbrauwen, modelleren van haar, het dragen van sexy kleding, naaktreclames, enzovoort. Het is vorm waarmee vrouwen zich conformeren aan de ideeën die in de wereld over vrouwen bestaan. De vrouwen in het westen kunnen zelf bepalen van dag tot dag of en in hoeverre ze voldoen aan de beschreven ‘voorschriften’ zoals epileren, kleding, enzovoort. Die vrijheid hebben moslim vrouwen niet. Ook worden westerse vrouwen niet bedreigd met de hel, met eerwraak, voor hoer uitgescholden of verkracht vanwege het wel of niet voldoen aan de geschetste ‘voorschriften’. De vergelijking tussen beide situaties is dan ook puur argumentatief.

Dit is een schijnargument naar de inhoud: er worden twee situaties aan elkaar gelijk gesteld die wezenlijk verschillen. En vervolgens in een argumentstructuur op één lijn gesteld, omdat ander niet de gewenste uitkomst (‘niet alleen vrouwen in de islam worden onderdrukt, maar ook in het westen’) wordt bereikt.

8. Hoofddoekdraagsters zijn slachtoffers, je zou juist de daders (de mannen) moeten aanpakken. In het Franse wetsvoorstel (zie onderaan dit artikel) zijn de boetes voor de mannen die vrouwen aanzetten tot het dragen van een hoofddoek veel zwaarder dan voor de vrouwen zelf.

Dit is een schijnargument naar de inhoud: de scheiding tussen daders en slachtoffers is kunstmatig aangebracht om een ander referentiekader te poneren. Het is een oude marxistische redeneertruc om de interpretatie van het wereldbeeld te deconstrueren en er een ander, omgekeerd, wereldbeeld voor in plaats te stellen.

9. Veel hoofddoekdraagsters spreken goed Nederlands en zijn goed geïntegreerd. Hier wordt verondersteld dat de hoofddoek geen beletsel voor integratie hoeft te zijn, maar dat andere factoren belangrijker zijn. Het is vergelijkbaar met de argumenten in punt 5) en 7). De denkfout die hier wordt gemaakt is dat ‘goed Nederlands spreken’ geen voldoende maatstaf is voor integratie. Ook als deze hoofddoekdraagsters in andere opzichten goed geïntegreerd zouden zijn, dan blijft het probleem bestaan dat ze de hoofddoek gebruiken om een vorm van apartheid in te stellen in relatie tot niet-moslims.

Dit is een schijnargument naar de inhoud: het vervangt een deel van een premisse (‘de hoofddoek is een beletsel voor het mondig worden van de moslim vrouw’) door een afgezwakte vorm, zodat het gehele probleem afgezwakt wordt.

10. Een verbod tegen de hoofddoek is schijnpolitiek omdat maar weinig vrouwen deze dragen. Het verbod heeft daarnaast ook de bedoeling om verdere verspreiding van de hoofddoek te voorkomen.

Dit is een schijnargument naar de vorm: de premisse dat het verbieden van een ongewenste toestand weinig zin heeft, is onwaar. Ook ongewenste toestanden die weinig voorkomen, dienen bestreden te worden.

11. Laat deze vrouwen in hun waarde, we kunnen niet beoordelen of ze vrij zijn of niet. Het is niet de taak van de overheid om te beoordelen of moslim vrouwen bepaalde beslissingen in vrijheid nemen of niet, maar wel om zodanige omstandigheden voor iedereen te creëren dat het niet nodig is om die vraag te stellen. Vrijheid moet vanzelfsprekend zijn. Het zijn de godsdienstige plichten van de islam die de waarde van deze vrouwen aantasten met voorschriften die niet in het belang van de vrouw zijn.

Dit is een schijnargument naar de vorm: in de premisse worden twee dingen uitgesproken, waarvan de ene niet uit de andere volgt (‘Als we moslim vrouwen ongemoeid laten, dan behouden zij hun waardigheid’). Wat in islam onder ‘waardigheid’ wordt verstaan, ligt in het westen heel anders. En deze vrouwen leven nu in het westen. Dat is het enige feit dat er toe doet.

--------------------------------

Psssst

De schrijver van bovenstaand artikel zal de ene of de andere dag, net als Geert Wilders, voor de rechtbank dienen te worden gebracht, wegens deze al te zeer kwetsende waarheden. Het establishment heeft er jààààààren over gedaan om ons van alles wijs te maken, en nu komt een waar-spreker hun plezier bederven.

Wat er ook van zij, ik voel mij goed om deze waarheden te kunnen doorgeven. Een mens zou ze op een papiertje hebben moeten staan, om ze altijd en overal te kunnen voorlezen waar nodig.

En ach! Soms is het beter de ogen toe te doen, om zodoende de hersenen te sparen…