Niet verder lezen, tenzij U zeker bent dat U deze link niet zult vergeten. Meer nog : we kunnen hem allemaal op onze mail onderaan als vaste boodschap (*) laten verschijnen. Zodatgans Vlaanderen overspoeld wordt met deze boodschap : Niet in mijn naam
De Vlaamse Volks Beweging (VVB) lanceert geen minuut te vroeg bovenstaande slogan. Integendeel, ik zou bijna zeggen : nu het nog kan en er ten minste nog vier belangrijke geboorten in de verloskamer wachten om er uit te moeten : 1° de samenstelling van de Federale Regering waar de Vlamingen in de minderheid zijn, 2°de begroting en 3° de sociaal-economische hervormingen, twee zaken waar Di Rupo en consorten bezig zijn tegenin de Europese richtlijnen te roeien, waar die zeggen : bezuinigen in plaats van potverteren, maar 4° bovenal ervoor te zorgen dat het land de ezeldracht van de financiele crisis overleeft rondom Diksia en de stervende zwaan van de Euro.
De verloskamer zal het de komende tijden dus druk hebben! Dat de BHV-splitsing reeds zou verwekt (geconcipiëerd) zijn, en misschien meteen zelfs de financie-wet, weten we nog altijd alleen maar uit ronkende verklaringen rondom de paringdans. Zijn ondertussen (als enigen) wel degelijk ter wereld gekomen : de jongste spruiten van Beke en deze van Sandro DeCroo-Magnon.
Gevolg van die bijna 500 dagen onderhandelen : twee nieuwe wereldburgers : 1 nieuw Tjeefke en 1 nieuw Riberaalke, maar al veel opening voor het ter wereld komen van de tweeling BHV/Financiewetteke, terwijl de begeleiders nog altijd wachten op het lossen van de laatste vier geboorten die nochtnas het meest dringende waren : de namen van de vaders en moeders, dat begrotingske, de sociale vredesakkoorden en de wedergeboorte van een eigen stabiele munt ..
Ondertussen is de groep der barenden (!) M/V van acht + 1 naar zes +1 herleid. Papa Michel van de MR, een van de Zes, ziet de bui al hangen, en is beginnen tegen wringen. Witte rook uit de schouw zegt die : over mijn dood lijk .
Vandaar deze oproep :
De Vlaamse Volksbeweging is erg teleurgesteld omdat het duidelijke signaal van de Vlaamse kiezer op 13 juni 2010 niet werd vertaald in een grondige en toekomstgerichte staatsomvorming. We krijgen een klassieke Belgische staatshervorming die binnen de kortste tijd weer zal moeten gevolgd worden door een nieuwe poging. Maar voor dat povere resultaat wordt wel een zware prijs betaald.
Onder de slogan 'Niet in mijn naam!' voert de VVB een campagne tegen deze gang van zaken. In het YouTube-filmpje hieronder wordt het pamflet van de actie voorgesteld.
Steun onze actie ook op Facebook en laat er je stem horen!
Verder op deze webstek vindt u een verzameling verwijzingen naar lezenswaardige teksten en meer uitleg bij de tien punten uit de akkoorden die in het pamflet worden behandeld.
Verder dus voor een schat aan informatie op deze link : http://vvb.org/
-------------------
Diagonaal herlezen
Met de dag wordt de historische vergissing van Bart De Wever dus duidelijker : het is in dit land een bijna tweehonderdjarige traditie, dat de winnaar van de verkiezingen en tevens grootste partij van het land, de NV-A, recht had op het vormen van de volgende Regering, waarvan De Wever automatisch de Eerste Minister moest worden. Punt andere lijn.
De Bijna Slimste Mens ter Wereld heeft dit geweigerd, en tot grote verwondering (en hilariteit) der Farancofonen, aangeboden aan Di Rupo.
Daarenboven heeft hij deze knieval (uit tactische redenen?om zich geliefd te maken bij het Hof en het Establishment?) op een gouden schaaltje aangeboden, door meteen voor te stellen de besprekingen in een voor hem vreemde taal, het Frans, te onderhandelen. De hilariteit voor zoveel politieke naïviteit moet toen overgegaan zijn in een luide schaterlach!
Na bijna 500 dagen staan U en ik, de burgers van dit Land, dit is Vlaanderen voor het grootste deel, want Wallonië zat reeds daar, aan de rand van afgrond. De Vlinderfluisteraar Di Rupo is gedoemd tot lukken, tot elke prijs en het is Vlaanderen die deze prijs zal betalen. Tenzij er vooralsnog een kink in diens kabel komt ..
Benieuwd welk konijn nu weer uit de Hoge Hoed zal tevoorschijn getoverd worden, om de Gemeentelijke Holding, slachtoffer van de Dikke van Diksia van de ondergang te redden. Er resten, op het ogenblik dat ik deze lijnen tik, nog precies 24 uur om 500 miljoen Euro te vinden in een lege Schatkist gevuld (onder de bodem) met schulden. Misschien dat Sire zijn nieuw yachtje van 4,5 miljoen Euro op http://www.kapaza.be/in occasie kan aanbieden?
Want, zegt het spreekwoord, alle beetjes helpen, zei de mug, en ze plaste in de zee .
The ship wherein Theseus and the youth of Athens returned [from Crete] had thirty oars, and was preserved by the Athenians down even to the time of Demetrius Phalereus, for they took away the old planks as they decayed, putting in new and stronger timber in their place, insomuch that this ship became a standing example among the philosophers, for the logical question of things that grow; one side holding that the ship remained the same, and the other contending that it was not the same;
---------------------
Voor iemand die zoals ik een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht in de streek waar de mensen sliepen, opstonden, werkten en gingen slapen met de textiel, is het de normaalste zaak van de wereld dat De Wever zijn weefsel aflevert in werkbare toestand. Als er al in een afgewerkt stuk vroeger aan de zelfkant een rode draad stak, wees dat altijd naar een weeffout op die plaats, die zo nodig door de apprêt diende te worden hersteld. Hier zegt men ook dat er een rode draad loopt in de loopbaan van Bart De Wever, en ik zie deze het duidelijkst uitgetekend in de omschrijving van het evolutief Vlaams bewustzijn.
Deze Wever, overigens een begaafd politieker maar een slecht tacticus zoals we vandaag weten, wil ons met deze geleerde omschrijving aanpraten dat we, met al die vreemdelingen in huis, de klok niet kunnen terugdraaien en ons dus maar best aanpassen. Vandaar het beeld uit de Griekse Mythologie van het hertimmerde schip van Theseus, dat zijn bestemming bereikte met lapmiddelen, zijnde het vervangen van de oude planken door nieuwe en betere ..
Als U het mij vraagt : een zeer eigenaardige beeldspraak toegepast op onze tijd waar de sprinkhanenplaag nu al de sociale kassen heeft leeg gevreten, en die daarenboven uit een duizenden jaren oud en verzonnen verhaal komt. Wat meer is : verwijzen naar Griekenland is heden ten dage al helemaal geen referentie meer .
Nil volentibus arduum. (Niets is onmogelijk voor wie wil) : zelfs al zijn van het schip maar de oude spanten meer over met allemaal nieuwe bekledingsplanken en al is de kapitein op het einde van de reis de laatste man aan boord : hij zal inderdaad volhard hebben en misschien eindigen aan de boorden van de Scheldestroom, op t Schoon Verdiep van de Koekestad. Maar zal Vlaanderen daar goed bij gevaren hebben?
--------------------
BART DE WEVER LANCEERT NIEUW BOEK: WERKBARE WAARDEN
Bart De Wever lanceerde maandag samen met Uitgeverij Pelckmans zijn nieuwe boek Werkbare waarden. Het boek bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays over identiteit. Tom Naegels, collega-columnist bij De Standaard, schreef het voorwoord. Het boek is verkrijgbaar via www.werkbarewaarden.be. N-VA-leden krijgen bij aankoop van het boek een speciale korting. Werkbare waarden is het vervolg op Het kostbare weefsel, dat ondertussen al aan zijn zesde druk toe is.
INLEIDING
Al geruime tijd schrijft Bart De Wever een tweewekelijkse column in De Standaard. In die stukjes bewijst de N-VA-voorzitter dat hij een gevatte observator is van onze samenleving en een scherpzinnige analyticus van de tijdsgeest.
Werkbare waarden bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays. Het boek is een vervolg op Het kostbare weefsel een titel die verwees naar het werk van Edmund Burke. De geest van deze Ierse politieke denker waart ook rond in Werkbare waarden, maar krijgt het gezelschap van klassiekers als Augustinus, Alexis de Tocqueville en Karel Van Isacker en moderne denkers als Theodore Dalrymple, Craig Calhoun en Harvey C. Mansfield. En natuurlijk is het oude Rome nooit ver weg
In Werkbare waarden blijkt maar al te duidelijk hoezeer en hoe graag de N-VA-voorzitter tot denken aanzet, ideeën op de korrel neemt, en alles graag in een breed historisch perspectief plaatst.
In een woord vooraf beoordeelt Tom Naegels Bart De Wever als opiniemaker, als trekker, duwer en eyeopener in het Vlaamse maatschappelijke debat.
Op 5 november 2008 had ik de eer om, samen met Herman Van Rompuy, in de Kamer van Volksvertegenwoordigers Het Kostbare Weefsel te mogen becommentariëren tijdens de voorstelling van dit belangrijke boek. Belangrijk omdat het, meer dan partijprogrammas of ideologische manifesten, een inkijk gaf in het denken van een van Vlaanderens toppolitici. Bart De Wever en zijn denken zijn nadien alleen maar populairder geworden. Het Kostbare Weefsel las als toegepaste ideologie, conservatisme in de praktijk. Het werk van een erudiet politicus, meer denker dan doener. Een academicus opgesloten in een politiek lijf.
Dat geldt evenzeer voor dit boek, al vind ik niet dat de columns er beter op geworden zijn. De Wever schrijft goed en vooral, wat hij schrijft is relevant en onderbouwd. Hij brengt een belangrijke maatschappelijke Vlaamse onderstroom treffend onder woorden, meer nog, hij geeft die een stem. De toekomst van zijn partij is minder communautair dan conservatief.
In Werkbare Waarden zijn de essays het sterkst. Ze doen verlangen naar een nieuw boek van De Wever: een monografie over natie, nationalisme, identiteit, conservatisme De Wever is goed in de spurt en stevige soundbite, hij is nog interessanter op de lange afstand. Ik luisterde aandachtig naar de woorden die hij uitsprak tijdens zijn openingscollege politicologie aan de Universiteit Gent op 28 september 2010, over identiteit en natievorming. Ze bevestigden dat over Bart De Wever, zijn partij en hun gedachtengoed, veel misverstanden en karikaturen bestaan. Al laten de vermelden soms niet na om zich daar zelf aan te bezondigen. Ook dit boek helpt om sommige vooroordelen over De Wever bij te stellen en weg te werken. De man is zoveel meer dan zijn karikatuur.
Wie de Belgische politiek beter wil begrijpen moet inzicht krijgen in het denken van Bart De Wever. Daarom is ook Werkbare Waarden een onmisbaar boek. Het is meer dan alleen maar de verzameling van losse stukjes, maar het is hopelijk ook de laatste opstap naar zijn monografie.
Nil volentibus arduum. De woorden van Bart De Wever borrelen spontaan in me op na het lezen van "t Is gebeurd". Voor zij die willen, is niets onmogelijk. De hype rond de uitspraak, én rond de schrandere politicus, sluiten naadloos aan bij het imago waar De Wever de voorbije jaren zo intens aan heeft getimmerd. Wie wil, die komt er wel. En daarbij laat je best zo weinig mogelijk aan het toeval over. Er is helemaal niks mis met die ingesteldheid, meer nog, ze is van alle politieke tijden. Net daarom is het zo amusant om De Slimste Mens (DSM) column, uit het prille 2009, nog eens aandachtig te herlezen. De dorpstraat heeft geen invloed op de stolp van de Wetstraat? Bart De Wever alias Alice in Wonderland? Komaan Bart! Om de auteur zelf te citeren: foute boel? De Wetstraat-journalist die over DSM durft beginnen, krijgt steevast een zeer gepikeerde voorzitter over zich heen. Waarom toch? Ik ben er zelf nog altijd niet uit. Vooral omdat niemand, in geen enkel interview, diezelfde Bart De Wever ooit zijn eigen woorden heeft voorgelegd uit zijn vorige boek "Het kostbare Weefsel". (Jawel, ik lees deze man al lang, en graag) Hij schreef toen over "politici die toegeven aan de verkleutering van de audiovisuele media". Kijk, dat was 2005. Een eeuwigheid in de politiek. En principes zijn er om stilletjes los te laten, toch? Misschien heeft de kregeligheid onbewust een andere oorsprong: elke verwijzing naar DSM confronteert de N-VA-voorzitter met de keerzijde van elk eclatant media-succes.. What goes up, must come down. Vraag het maar aan Yves Leterme. Vraag het aan Steve Stevaert. Dat het eraan komt, is onvermijdelijk. De stress-vraag voor elke populaire politicus is: wanneer?
Het woord simpel uit de mond van een bedrijfsleider is een compliment. Bedrijven moeten in een complexe wereld hun essentie zoeken, daarop focussen en een sterke toekomst bouwen. Ze denken niet zwart-wit, analyseren uitvoerig en begrijpen de complexiteit, maar moeten die herleiden tot werkbare keuzes in het échte leven. Wie Bart De Wever leest, ontdekt de gefundeerde analyse en nuance van de intellectueel. Wie naar hem luistert, begrijpt de heldere en simpele boodschap. Simplicity is not a simple thing (Charles Chaplin).
Ik wist te weinig over de geschiedenis van natiestaten. Maar mensen hebben behoefte aan verbondenheid en identiteit. Vraag het aan elke vent die zich bevestigd voelt in 'zijn' Jupiler, elke vrouw die Marie Jo draagt, elke blauwzwart supporter die in Jan Breydel het Clubhart voelt. Mensen kunnen niet zonder houvast of 'roots'. Wereldburgers zijn we eerder in onze nieuwsgierigheid, interesse, zoektocht naar het wel en wee van de medemens. Identiteit ligt veel dichter. Ze werkt in concentrische cirkels: gezin, vrienden, kennissen, hobbyclub, taal, continent, wereld. Intuïtief. Dichter bij de buik van het volk dan het brein van de intellectueel. Gelukkig stopt verbondenheid niet aan grenzen, en grijpt ze in waar die medemens te veel onrecht wordt aangedaan en zoekt ze constant naar economische toegevoegde waarde.
Lang was ik een liberaal kiezer. Maar de blauwe beginselloosheid binnen paars heeft me weggejaagd. Het maakt mij minder uit of een leider zich baseert op liberale dan wel traditionele principes. Als hij maar pragmatisch principieel blijft. Ook dat is verbondenheid.
Naar aanleiding van de voorstelling van uw boek wens ik te reflecteren op uw column van 25 januari 'Vrouwen aan de top' dat u afsluit met de slagzin : Problemen camoufleren is een ding ,ze oplossen nog iets anders . U verwijst in uw artikel ook naar het fenomeen van de ' gouden rokjes ' dat blijkbaar opgang maakt in Noorwegen en waarvoor u de Belgische bedrijfswereld wenst te behoeden.
Dit debat is afgesloten aangezien de wet van 28 juli 2011 een aantal bepalingen invoert die moeten garanderen dat vrouwen in voldoende aantal zitting hebben in de raad van bestuur van autonome overheidsbedrijven ,de genoteerde vennootschappen en de Nationale Loterij.
We kunnen het probleem van de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de bestuursorganen niet camoufleren Deze wet is een goede aanzet om dit probleem op te lossen en de kans tot slagen is , conform de ervaring met de quota voor de stemlijsten, reëel. Tussen haakjes, indien u niet gelooft in overheidsoptreden wat is dan het nut van de wetgevende macht ?
U wijst op het risico van de 'gouden rokjes' zijnde dames die de mandaten in de raden van bestuur opstapelen. Zuiver mathematisch gezien is dit mijn inziens een goede manier om het analoog risico van de gouden broekjes aan te pakken. Het aantal mandaten moet nu verspreid worden over mannen en vrouwen.
Uw argumentatie die quasi uitsluitend gebaseerd is op de specifieke Noorse situatie overtuigde me niet. Ik ben blij dat de wetgever onder druk van veel gedreven vrouwen en mannen heeft doorgezet en twijfel er niet aan dat deze wet zal leiden tot een rechtvaardigere samenleving. Dan heeft deze wet haar doel bereikt!
Een column die mij als socioloog bijzonder boeit, is sociaal verkeer en beschrijft de ontwikkeling waarbij moraal, door de teloorgang van religie, steeds meer wordt vervangen door de wet. Om die regelmassa op te vangen, is een groeiend ambtelijk apparaat nodig, gesteund door een juridische macht die deze regels kan afdwingen.
Dit is een nefaste maatschappelijke ontwikkeling. Al is het maar omdat die regels zo complex worden dat zelfs experten er in verstrikt geraken. Neem nu het discriminatiedossier. Niemand die nog duidelijk kan zeggen wat kan en niet kan. Zelfs het Centrum voor Gelijkheid van Kansen heeft ettelijke maanden nodig om (soms onduidelijke) antwoorden te formuleren op vragen die recht uit de praktijk komen. Datzelfde Centrum verwacht dan weer wel dat consulenten altijd en overal juiste beslissing nemen. Kan meer moraal i.p.v. een steeds uitdijende regelgeving hier de oplossing zijn? Bart de Wever is pessimistisch als het gaat om de uitbouw van een autonome moraal los van religie. Nochtans heeft de geschiedenis ons heel praktische regeltjes opgeleverd over moreel handelen. Zo stelt Kant : handel alleen volgens die gedragsregel waarvan je tegelijkertijd kunt willen dat zij een algemene wet wordt. En er is Rousseau gedraag je tegenover een ander zoals jij wilt dat men zich tegenover jou gedraagt. Voordeel van deze regels is in elk geval dat iedereen met enig IQ deze begrijpt en we geen leger van deskundigen nodig hebben om deze uit te leggen.
"ik geloof dat we de kracht vanuit de samenleving moeten putten. The 'civic religion'. We moeten de collectieve ambitie van een samenleving durven articuleren en als project naar voor durven schuiven. Een echt beschavingsoffensief durven maken op het immateriële vlak. Natuurlijk is dat een riskante onderneming, maar we moeten het doen." Uw woorden, op het waardecongres van Bond zonder Naam in mei 2010. Ook volgende uitspraak bij diezelfde gelegenheid, werd door een gezelschap van meer dan 80 nationaliteiten gesmaakt: "Meer fysica zal onze honger naar metafysica niet stillen..."
Bart, Ik heb nooit begrepen waarom men u conservatief noemt. Alsof wat écht belangrijk is niet eeuwig is en alsof u niet herhaaldelijk aangeeft dat systemen eindig zijn (p. 37 en 38), en we dus moeten open staan voor nieuwe antwoorden die geboren willen worden. Het lijkt mij dat jij beide combineert. "We zouden van een leeg blad moeten kunnen vertrekken..." schreef je. Ik ben het met je eens.
Plato pleitte voor een verlicht despotisme waarbij niet werd bestuurd op basis van retoriek, maar op basis van wijsheid en op basis van de moed om op basis van wijsheid te handelen. (p.94) Ik wens je in deze moeilijke tijden een werkomgeving toe, waarin je met integere en getalenteerde mensen in staat gesteld wordt die waardevolle verbindingen te leggen. Het is mijn overtuiging dat in zo'n werkomgeving 'werkbare' antwoorden ontwikkeld kunnen ontwikkeld. Het zullen antwoorden zijn gestoeld op universele waarden, die wérkbaar zijn en die werken opnieuw vervullen van waarde. In dit soort zoekproces zal je in mij en in de Bond zonder naam een partner vinden.
Een van de meest vileinige argumenten tegen een autonomer Vlaanderen komt van de theoretici van de interculturaliteit. Vaak gaat het om antropologen en juristen die het debat over een multicultureel Vlaanderen proberen om te buigen naar een debat over het bestaan en de identiteit van Vlaanderen zelf. Het komt er meestal op neer dat Vlaanderen helemaal niet bestaat, behalve dan in negatieve zin. Dan is het ineens wel een entiteit. Het racistische Vlaanderen bestaat, het politieke niet.
Onlangs organiseerde dit gilde, onder de hoge bescherming van Joëlle Milquet, de Rondetafels van de interculturaliteit. Een zeer Franstalige bedoening, want in de Nederlandse versie wordt het verslag ondertekend door les voorzitsters. Er staan drastische voorstellen tot vrijheidsberovende maatregelen in. Ik weet dat vele lezers daardoor geïntimideerd raken. Niet zo de auteur van dit boek. Terecht vat hij de tekst samen als eenzijdige onzin.
Op het einde van zijn stukje is hij erin geslaagd om het hele thema van onze autochtone (maar evolutieve) identiteit, die nu eenmaal ten grondslag ligt aan de publieke cultuur van het land Vlaanderen, samen te vatten in een van de mooiste slotzinnen die ik in jaren heb mogen lezen. Niet alleen omwille van dat prachtige beeld van het permanent hertimmerde schip van Theseus, maar ook omwille van de muzikaliteit, het ritme, en de elegantie waarmee hij de beweging tenslotte neerzet. Dit, alvast, is geen onzin, maar een zin. Gaat u snel kijken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Zoals Kathleen Cools, het Gelaarsde Katinneke al zei : alles wat omhoog is gekomen, moet ook weer omlaag (en dan denk ik even niet aan de mails van de O zo Christelijke Tjevekapitein Leterminator) : BDW is het dus duidelijk gemaakt : bereidt U voor op de landing.
Dat hij hierboven in één adem met God Stevaert vernoemd wordt, vind ik goed. In die zin dat Bart een wijs man is maar een slecht tacticus, daar waar God Stevaert een goed tacticus was maar geen wijs man. Gelukkig maar, anders was Vlaanderen al jaren geleden met huid en haar uitgeleverd aan de gezellige Parti Scandale.
Men zou de tel kwijtraken met al die staatshervormingen, die altijd alleen maar aan de symptomen kurieren, maar de Belgische Ziekte nooit benaderen of genezen. Er is aan die fameuze Grondwet uit 1830 al zoveel geprutst door allerlei kwakzalvers van meestal Tjevenlijke Bloede, dat het geheel meer lijkt op een melaatse leprozerij dan op een gezonde Staat.
We hebben in onze dagen (bijna) de 6de Historische Staatshervorming achter de rug, die de Geschiedenis zal halen als Het Vlinderakkoord. Na Egmont en na Lambermont, nu de Formatore Farfala N° Uno : als halve Italiaan die ik ondertussen na 10 jaar bijna geworden ben, voel ik de taalkundige trilling beter aan bij het vlinderig gedoe van De Gerstrikte Formateur in de dansende klanken van het woord farfala dan bij het meer boerse vlinder.
Neem daarbij de letterlijke vertaling van uno di rupo = een afgrond, dan heb je bijna een nieuw liedje voor Adamo, ook al een halve Italiaan : Balare come una farfala sopra uno di rupo : fladderend als een vlinder boven de afgrond .Voorwaar : daar steekt materie in voor een heuse schlager
Voilà, dat was een verkorte cursus Italiano die te onthouden valt telkens U iets lest of hoort over Arcelor Mittal in Seraing en Flémalle (Luik). Breng vooral die duizenden nieuwe doppers in verband met het miljoenenkostende nieuwe paleis van het NMBS-Station Guillemin (Luik) : er zal dus binnenkort wel een station zijn, maar geen trein meer, want ook geen reiziger meer De halte voor de TGV Brussel-Aachen mag meteen geschrapt worden. Geen kolen meer, geen staal meer, geen treinen meer .Er zal dus des te rapper kunnen gesjoemeld worden om nog beter te doen in Mons, de thuishaven van Elio, de Homo Erecturs. Het station van Mons staat nog grootser en kostelijker in aanbouw dan Antwerpen en Luik samen .. Dat is zo iets als de Waalse invullig van de slogan : Nous-mêmes dabord ..
Als dan ook nog de elektriciteit, de gas en het water zullen afgesloten zijn, zal Mr en Me Wallon dan op Kerstavond koud en ineengedoken bij een uitgedoofde kachel zitten. Wachtend op een signaal voor de burgeroorlog wat er volgens dat lolleke zou moeten gebeuren . Quand les Flambloches seraient de retour .Ne Flamboche dat is ne Vlaams boche, waar boche staat voor smerigen Duits .
En wat Bart DeZwever bij dit alles komt doen ? Voorlopig nog altijd de rol uithangen van onnutte idioot, als aanvoerder van een leger woordkramers. Vòòr hem en de zijnen staat de muur der onoverwonnen Francofonie, en in hun rug voelen zij de hete adem van de Echten ..
---------------------
Afbeelding uit t Pallieterke
Eerste staatshervorming (1970)
De unitaire staat, met zijn structuren en zijn werkwijze zoals die thans door de wetten nog geregeld zijn, is door de gebeurtenissen achterhaald. De gemeenschappen en de gewesten moeten hun plaats vinden in de vernieuwde staatsstructuren die beter aangepast zijn aan de eigen toestanden van het land.'
Het is met deze geladen woorden dat premier Gaston Eyskens (CVP) op 18 februari 1970 de Kamer toespreekt. Hij mag de eerste staatshervorming op zijn palmares zetten. Ze verzoent de Vlaamse hang naar meer culturele autonomie met het Franstalige streven naar meer zeggenschap op economisch vlak.
Om aan die eerste vraag te voldoen worden de drie cultuurgemeenschappen, met bijbehorende cultuurraden, opgericht. De bevoegdheden blijven eerder beperkt. Elke cultuurgemeenschap valt nog onder een federale minister van Cultuur.
Om aan de Franstalige verzuchtingen tegemoet te komen, wordt de basis gelegd voor de oprichting van de gewesten. Die worden in de Grondwet opgenomen, de bevoegdheden volgen pas later.
Omdat de Franstaligen federaal het blokkeringsmechanisme van de alarmbelprocedure installeren, blijft de honger aan Vlaamse kant om meer bevoegdheden zelf in handen te krijgen, bestaan.
Tweede staatshervorming (1980)
CVP-voorzitter Wilfried Martens laat in 1972 al weten dat de staatshervorming van 1970 voor hem ontoereikend is. Zijn partij wil een ruimer federalisme. Maar de aanloop naar die tweede staatshervorming, via het Egmontpact, verloopt zeer moeizaam.
Het pact dat we in de warme meidagen van 1977 hadden opgesteld, was geen toonbeeld van duidelijkheid. Binnen de regering kwam het vrij spoedig tot kortsluitingen in verband met de interpretatie ervan', schrijft Martens in zijn memoires. Nieuwe onderhandelingen in het Stuyvenbergkasteel brengen geen soelaas. De Vlamingen verslikken zich in het inschrijvingsrecht waarmee Franstaligen uit Vlaams-Brabant in Brussel zouden kunnen stemmen. Bovendien is de Raad van State erg kritisch.
In het parlement kondigt premier Leo Tindemans (CVP) op 11 oktober 1978 het einde van zijn regering aan met de historische woorden dat de Grondwet voor mij geen vodje papier is'. Ik verlaat deze tribune, ik ga naar de koning en ik bied hem het ontslag van de regering aan.' Het Egmontpact wordt nooit uitgevoerd.
Pas in 1980 slaat de staatshervormingsmotor weer aan. Maar alleen omdat er expliciet wordt afgesproken om met geen woord over Brussel te reppen. De cultuurgemeenschappen krijgen in deze tweede staatshervorming allerhande persoonsgebonden aangelegenheden zoals gezondheid en sociale bijstand toegewezen. De naamsverandering tot gemeenschappen' is een logisch gevolg. Ze krijgen bovendien elk een raad en een regering.
Met de staatshervorming van 1980 worden ook het Vlaamse en het Waalse Gewest opgericht ook met raad en regering. In Vlaanderen smelten gewest en gemeenschap samen tot één regering en één raad.
Het Brusselse Gewest, weliswaar erkend in 1970, blijft nog een tijd in de koelkast zitten.
En de kiem? Uit vrees voor een nieuwe schoolstrijd, wordt vastgehouden aan het Schoolpact van 1958, en blijft Onderwijs federaal
Derde staatshervorming (1988-1989)
De derde staatshervorming verloopt in drie fases, gespreid in de tijd. Althans, dat is het plan.
In de eerste fase (1988) worden Openbare Werken en Vervoer overgeheveld. En, wat enkele jaren eerder niet kon, blijkt nu wel te lukken. De gemeenschappen worden volledig bevoegd voor Onderwijs. Dat betekent dat ze meteen ook een zeer substantieel pak geld in handen krijgen. De middelen van de deelstaten nemen daarmee spectaculair toe.
In ruil voor de toegevingen op Onderwijs, krijgen de Franstaligen de oprichting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met raad en regering, dat spreekt. De ideologische bescherming uit het Schoolpact wordt in de Grondwet ingeschreven.
De tweede fase dan ('88-'89). Hier wordt de hyperingewikkelde financieringswet opgesteld. De Toshiba-boys van Jean-Luc Dehaene (CD&V) zetten zo de geldstromen op naar de gewesten en de gemeenschappen. Dehaene is de architect van de staatshervorming, maar het premierschap is hem nog niet gegund.
De derde fase, moet de gemeenschappen en gewesten rechtstreeks verkozen parlementen geven, maar die raakt nooit uitgevoerd, tot grote frustratie van de Vlamingen. In 1989 had de regering beslist op reis te gaan, maar ze wist niet waarheen, niet met welk vervoermiddel en ze had zelfs geen vertrekdatum', zei voormalig Vlaams minister-president Luc Van den Brande (CD&V) daar ooit over. Dat moest wel mislopen
En omdat het misliep, drong een vierde staatshervorming, het Sint-Michielsakkoord, zich op. Deze keer gaat men diep. Het dak op het federale huis', noemt bouwheer Jean-Luc Dehaene het.
België evolueert van een regionale staatsstructuur naar een federalisme sui generis gebaseerd op exclusieve bevoegdheden van gewesten en gemeenschappen enerzijds en een federale overheid anderzijds, zonder dat er een hiërarchie van de normen werd ingevoerd.'
De eerste zin van de grondwet wordt aangepast. Er staat niet langer België is ingedeeld in provincies' maar België is een federale staat, samengesteld uit de gemeenschappen en de gewesten'.
De gemeenschappen en de gewesten krijgen nu al hun bevoegdheden toegewezen. Maar de onderfinanciering van de gemeenschappen en dus vooral van het onderwijs begint te wegen voor de Franse Gemeenschap.
Laat geld nu net iets zijn waar in 2000, in de beginjaren van de eerste regering Verhofstadt, geen gebrek aan is. Er komt dus een extra financiering voor de gemeenschappen (en het Onderwijs), de fiscale bevoegdheden van de gewesten worden uitgebreid en de Gemeenschapscommissies krijgen ook extra geld.
In ruil wordt een heel pakket bevoegdheden overgeheveld. De gemeente- en provinciewet wordt een regionale bevoegdheid, net als landbouw, zeevisserij en buitenlandse handel. Ontwikkelingssamenwerking staat ook op het oorspronkelijke lijstje, maar dat raakt nooit rond.
De grote overhevelingen van budgetten die deze staatshervorming met zich meebrengt, heeft twee belangrijke gevolgen. De federale kas houdt amper nog iets over. Als ze 100 miljard euro belastingen int, mag ze 40 miljard daarvan meteen doorstorten naar de deelstaten. Het systeem geld-in-ruil-voor-bevoegdheden gaat niet meer op. Omdat er geen extra geld meer is, maar ook omdat de Franstaligen zich na Lambermont zo ruim bediend voelen dat ze geen extra's meer hoeven. Ze worden demandeurs de rien'.
Die instelling proberen opeenvolgende premiers en kandidaat-premiers sinds 2007 te verzoenen met de Vlaamse vragen om BHV te splitsen en meer responsabilisering en fiscale autonomie in te bouwen. Met het Vlinderakkoord, de zesde staatshervorming, lijkt dat nu te lukken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Och deze korte overzichten kwam via OVV uit De Schandaard bij mij. Omdat ze uit die hoek komen zeggen ze niet veel.
Drie zaken die we nooit mogen vergeten : de grendels door Vader Eyskens toegestaan in 1970 waar de Vlaamse numerieke meerderheid gemuilkorfd werd, 1980 waar het land opgescheept werd met 6 regeringen, waaronder de Vlaamse Parochieraad vandaag onder leiding van Mekeerke Peeters II (His Masters Voice) en 2000 war Pietje de Leugenaar smijt met Vlaams geld, bij zodanig dat Onkelinx kan uitroepen Avec Guy cest génial, en waarop 1000Kette zich baseert omtot voor kort gestand te doen dat zij, les Wallons, sont demandeurs de rien .
Hebben we dus al 3 keer aan de Tjeven en 1keer aan de Rood-Blauwen te danken, en nu weer onder impuls van onder-beginneling Wouter Beke van de Tjeven : in t zak gezet met als mede-daders het fossiel Sandro DeCroo-Magnon en het Jene(ver)wijf uit Mechelen.
Terwijl de winnaar van de verkiezingen niet eens gehoord wordt, want zelfs het bedelen aan de poort is hem verboden .
En dan haalt Cruella Onkelinx verlicht adem, omdat, zegt ze, zij in hoogsteigen persoon de burgeroorlog heeft kunnen voorkomen .
Voorwaar ik zeg U : als Albeir Second met zijn Paola uitvaart op onze kosten met zijn nieuw slagschip, zal de champagne rijkelijk stromen aan boord .
Mise en plat op 14/10/2011 11:28:42
Gepeperd en gezouten, opgediend om 14/10/2011 18:19:04
Dat het er lustig aan toe gaat in het Walenpays, wisten we al, maar iedere dag komen er nog meer details naar boven. Kleine kantoren waar er belastingsambtenaren huizen, worden inVlaanderen gesloten, in Francofonia niet : het mocht de dames en heren ambtenaren eens mishagen. Dat die in Vlaanderen op een hoopje in mastodonten-kantoren gestopt worden (met alle persoonlijke gevolgen qua verplaatsingskosten enz, op de koop toe) : geen kat die daarom maalt.
Het Luikse Bekken van kool en staal is al verlieslatend bijna sedert de oorlog, er zijn al miljarden subisdies in gestopt via het opkopen van Cockerill Sambre door de Staat, en via Marshall-plannen zonder maat of getal : resultaat NOPPES, NADA, NIENTE. RIEN DE KNOTS ..
Maar niet getalmd : de Brrr-t en de Vlaamse perskoelies beweren te weten, dat verre van in de problemen te zitten, Wallonië er iedere dag beter en beter voor staat. Waarbij ze dus pertinent de Francofone media tegenspreken .Kleinzerig wie daarover valt! Als het belgie-gevoel maar aangeblazen wordt
En nu gaan de syndicaten de boel eens rechtzetten, sè! Den blok erop leggen gaat niet meer : er is geen blok meer, maar ze gaan hun solidarité eens gaan bewijzen, sè, met er te gaan op kloppen, sè! Als de hoogovens dicht moeten, dan gaat àlles, maar dan ook àlles dicht! Want al de bazen zijn smeerlappen : na hen gegijzeld te hebben moesten ze worden opgehangen!
En in Vlaanderen? La Lieten tovert een 3de Net op de Brrr-t. Wie gaat daar naar kijken! De kijkcijfers van de eerste twee netten verminderen dag na dag! Zou veel eenvoudiger zijn : geen 500 à 1000 nieuwe aanwervingen voor dat 3de Net (die zouden ook mar verdwalen inde gangen ), maar een rechtstreekse overname van Al Jaziera. Zo zou onze Muzelman-bevolking ten minste de meeste van die schotelantennes kunnen laten wegnemen. Met een beetje oefening en een snuifje doorzicht, zou men alle bestaande moskeeën kunnen afbreken, en de Gelovigen van die Godsdienst van de Wrede via de TV laten deelnemen aan het Vrijdaggebed. Meteen geen discriminatie meer met hun vrouwen : in de beslotenheid van de huiskamer kan moeder-de-vrouw en de meisjes even gemakkelijk terzelfdertijd deelnemen aan de gelovigheid als de mannen.
Vraag aan 1000kette : kan zij als Ministeres van Arbeid niet zorgen dat alle vreemde hangmatters verwijderd worden, zodat hun plaats zou kunnen ingenomen worden door Eigen Hangmatters Eerst ..
Il Formatore Farfala N° Uno (de vlinder-formateur N°1) zal straks vele, heel vele miljarden tekort komen, zelfs nadat hij de Vlamingen weer het vel over de oren zal gestroopt hebben : de spoeling was al dun, ze zal nog dunner worden .
--------------------
De Morgen schrijft, vol begrip :
Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ArcelorMittal heeft formateur Elio Di Rupo gevraagd om de Luikse staalindustrie te nationaliseren. De vakbonden vragen de staat een miljard euro te investeren om de infrastructuur weer in orde te brengen en om competente bestuurders te benoemen. Dat zegt de secretaris-generaal van BBTK Luik, Egidio Di Panfilo.
"Het gewest greep een paar jaar geleden op eenzelfde manier in bij FN Herstal", zegt Panfilo. "We hadden dit nooit durven vragen tot een paar weken geleden. De staat maakte 4 miljard euro vrij voor Dexia in één weekend. Waarom geen miljard voor de Luikse staalindustrie? Elio Di Rupo weet nu van onze vraag."
De algemeen secretaris van het ABVV, Anne Demelenne, en haar Waalse ambtgenoot Thierry Bodson, deden deze voormiddag het officiële verzoek aan de formateur. (belga/tma)
Woensdag werd het oude Wallonië begraven
Pascal Verbeken − 14/10/11, 07u39
Als formateur Di Rupo binnenkort de sociale zekerheid op de snijtafel van de regeringsonderhandelingen legt zou 'de marge' wel eens heel klein kunnen zijn. Pascal Verbeken over de symbolische, en politieke betekenis van de sluiting bij het Luikse ArcelorMittal. Journalist Pascal Verbeken is schrijver van het boek en maker van de tv-reeks Arm Wallonië.
Een paar jaar geleden sprak ik de Arcelor-arbeider die in 2005 op de knop drukte waardoor de hoogoven van Seraing (Haut Fournaut 6) werd stilgelegd. Hij was aangeduid om het vonnis te voltrekken na lottrekking. Geen enkele collega was bereid gevonden om het vuur te doven. "Toen het lot op mij viel, stortte ik in", zei hij. "On ne tue pas sa famille et sa région."
Na een tijdelijke heropstart van de hoogoven in 2008, doekt ArcelorMittal (née Cockerill) nu de hele warme lijn in het Luikse industriebekken op. Definitief. Ongeveer duizend arbeiders worden werkloos, drie- à vierduizend gezinsleden delen mee in de ellende. Voor de wegkwijnende wijken rond de Arcelor-fabrieken - met werkloosheidscijfers van 35 à 40 procent - betekent het de nekslag. "On ne tue pas sa famille et sa région..."
Nog groter dan het sociale massacre is het symbolische gewicht van de sluiting. Na een lange doodsstrijd is eergisteren het oude Wallonië gestorven. De staalfabrieken en hoogovens van Cockerill belichaamden als geen andere de triomf van een regio die eind negentiende eeuw de derde industriële macht ter wereld was, na Amerika en Engeland. De Waalse staalfabrieken waren vermaard om hun innovatieve machineproducten. China, India en Rusland werden ontsloten met Waalse locomotieven en spoorwegrails. De Henegouwse Edouard Empain bouwde de Parijse metro en legde overal ter wereld tramlijnen aan. Altijd was de basis: witheet, vloeibaar staal. Ook in de glasnijverheid (Glaverbel) en de chemie (Solvay) waren Waalse bedrijven wereldspelers.
In de gloriejaren werkten er bij de Cockerill-fabrieken 40.000 arbeiders, waaronder duizenden Limburgers. Op de werkvloer liepen tientallen nationaliteiten rond. De fabrieken waren een kosmopolitische microkosmos waaruit een typisch Waalse, travaillistische cultuur ontstond. Die was niet georiënteerd op de kerktoren, zoals in Vlaanderen, maar op het Maison du Peuple, waar de Parti Socialiste over het heil van de arbeider waakte. Vandaag ondergaan de volkshuizen hetzelfde lot als de fabrieken: een na een gaan ze dicht.
De gloriejaren van de Waalse staalindustrie hadden ook een gitzwarte achterkant. Nergens in Europa werden arbeiders meedogenlozer uitgebuit, nergens waren ze minder beschermd. Uit die uitwas is het Waalse strijdsyndicalisme geboren dat na de Tweede Wereldoorlog bijna bij machte was om een revolutie te ontketenen en het Belgische regime te laten springen. Groot is het contrast met het beeld van de kleumende vakbondsmilitanten bij een uitdovend protestvuurtje, eergisteren voor de hoofdzetel van ArcelorMittal in Seraing. De vertegenwoordigers van de staalvakbonden kon je tot de overkant van de Maas horen roepen, maar alleen uit onmacht.
En toch leeft de erfenis van dat verdwijnende Wallonië verder. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de Cockerill-catastrofe geen enkel effect zou hebben op de regeringsonderhandelingen. Elio Di Rupo en Paul Magnette zijn geen karikaturen van buikige, bierdrinkende volkssocialisten die zelf hun sigaretten rollen, maar ze blijven emotioneel diep verbonden met de arbeiderswereld. Het is simpelweg de wereld waarin ze opgegroeid zijn, de wereld waarin hun ouders altijd gewerkt hebben: vader Di Rupo als mijnwerker, vader Magnette als arts in de arbeidersbuurten van Charleroi.
En Laurette Onkelinx mag dan naar Schaarbeek verbannen zijn, ze blijft een meisje van Ougrée, Seraing dat op het speelplein van de kleuterschool al de rook van Cockerill inademde. Vader Gaston Onkelinx heeft vierentwintig jaar in de Cockerill-fabrieken gewerkt en moet nog elke keer zijn woede verbijten wanneer hij langs de gesloten Ateliers Centraux rijdt. Als burgemeester van Seraing woonde hij tientallen begrafenissen bij van Cockerill-arbeiders die hun trouw aan het bedrijf hadden bekocht met een dodelijke arbeidsziekte. Ook zijn broer is eraan kapot gegaan. Verbrande longen. Laurette is die verhalen niet vergeten.
Ook het tijdstip waarop de hoogovens gesloten worden, is bepaald revolterend voor stamboomsocialisten. Het item over Cockerill zat gisteren helemaal vooraan het journal télévisé van de RTBF. De drie volgende items gingen over het casinokapitalisme dat als een windhoos door de financiële markten trekt, economieën vernielt en miljoenen EU-burgers verarmt.
-------------------
Diagonaal herlezen
De politiekers van de generatie Wilfried Martens, hun voorgangers en hun opvolgers, die de boel decennia lang belazerd hebben om er zelf beter van te worden, zouden nu voor de Vierschaar moeten gebracht worden om hun vonnis te aanhoren : de strop tot de dood er op volgt. Met vanzelfsprekend, inbeslagname van al hun goederen.
Voor geval ze te oud en te ziek zouden geworden zijn : men brenge hen naar het schavot op en stoel vastgebonden. Zo kunnen ze, rustig gezeten, maar hangend aan de koord, hun laatste uren doorbrengen, net zoals de Belgische Staat dat ooit deed lang na de ooorlog, met een Vlaams Nationalist, die ze met stoel en al vastgebonden aan de executie-paal de dood-met-de-kogel gaven. Voor wie het mocht vergeten zijn; August Borms was de naam Hij stierf op de binnenkoer van de Rijkswachtkazerne in Etterbeek. Voorjaar 1946 : de oorlog was toen al bijna 2 jaar gedaan ..Zijn misdaad? Hij had de troon doen wankelen ..
Als die zelfde binnenkoer nu nog mocht bestaan : die zal wel groot genoeg zijn voor al die galgen, zeker?
Mise en plat op 13/10/2011 17:45:22
Gepeperd en gezouten, opgediend op 14/10/2011 17:26:40
Ach ja, eerst even voorstellen. Meneerke Peeters I is de stripfiguur die U hierboven aan het werk ziet. Trouwens, met wat hij uitvoert op die strip, geeft hij een beetje het voorbeeld voor zijn 2 naamgenoten : het mysterie van de 3-Eenheid uit de lucht schieten Meneerke Peeters II is Moeders Mooiste, de onberispelijke Tjeef Kriistiaan Peeters, Vlaams-belgicistisch Minister-President. Meneerke Peeters III tenslotte is Jaak Peeters (Dessel) van hieronder. Hij is de voorlopige hekkensluiter van de stam derPeetersen, die braaf aan het handje loopt van Geert Burger, Schipper naast Mathilde BDW, nadat hij ooit de rechterhand is geweest van onze bloedeigen Kalrel Dillen ..
Aan de persoon van Jaak Peeters (Dessel), thans Niveaan dus, vroeger Blokker, overigens een man uit één stuk want Vlaams Nationalist-tot-in-de-kist en zelfs nog tot lang daarna, kleeft onlosmakelijk de kwalijke reuk van vaandelvlucht. Omdat ik de man overigens niet ken (en dat ook niet wens te doen), zal ik maar niet spreken van carrièrejager (zijn we dat trouwens allemaal ooit niet geweest, op welk vlak dan ook?) maar van luitenant bij Partij A de luitenant worden bij Partij B : van die luyden : Spaar ons Heer! Stel U voor dat Jan Breydel in 1302 van de zijde van Pieter Deconinck zou overgelopen zijn naar Robert dArtois van de partij van Jacques de Châtillon ..
Die de Châtillon, dat was toch de intimus van de Franse koning Filips de Schone : zo is Geert Burger de intimus van BDW, en die BDW is de intimus-geheimhouder van Elio Farfala Il Formatore .. Waar U moet weten dat farfala het Italiaans woord is voor vlinder.
Dan heb ik liever die Van Cleemput (ook vaandelvluchter geweest bij het Blok). Maar die schreef zijn frustraties, echte en vermeende, van zich af in een boek, en deed er verder het zwijgen aan toe.
Ach Meneerke Peeters III .
In plaats van bruggen te bouwen tussen onze tweeVlaams Nationalistische partijen, ijvert U voor de ondergang niet alleen van Uw oorsprong, maar ook van Uw toekomst. Jullie dreigen ten onder te gaan, neen, niet aan een tweede cordon sanitaire (dat zou een beetje al te doorzichtig zijn), maaraan de belgcistische ziekte van quantité négligeable. Er zullen jullie hier en daar een paar postjes toegeworpen worden, en af en toe zullen jullie eens een woordeke mogen placeren, maar wegen op het Bestuur?
Hebben jullie het nog altijd niet door, dat de Groentjes nu de publieke lieve vriendjes geworden zijn? Voor het establishment en voor de media hebben jullie de rol om het Vlaams Belang in de vernieling te rijden, goed gespeeld. Jullie mogen dus verdwijnen in de coulissen .
Aangezien wij een volk zijn van taaie Flandriens moest U, Meneerke Peeters III, toch weten dat de prijzen slechts uitgedeeld worden aan de finish.
De recente peilingen naar de kiesintenties in Vlaanderen geven een significant leegzuigeffect van het Vlaams Belang door NVA. Zo luidt de conclusie van een aantal onderzoekers. Meteen wordt de vraag gesteld of NVA geen Vlaams Belang in het groot aan het worden is. Als zoveel mensen uit het inmiddels vrijwel gewezen Vlaams Belang naar NVA overstappen, dan moet deze laatste partij toch wel de ziekten van het Vlaams Belang erven?
Die gedachtegang klinkt goed, maar is fout.
De eenvoudigste manier om dat duidelijk te maken is de groei van het voormalige Vlaams Blok te ontleden: die partij werd groot door de stemmen van mensen die voordien sinds hun jeugd gewoon waren om voor de socialisten te stemmen. Heeft het inzuigen van die massas ex-socialistische stemmen met zich gebracht dat het Vlaams Blok een kopie van de SPA werd? Neen toch?
De werkelijkheid is dat de socialistische partij de voeling met haar kiezers verloren was. Ze was en is een stuk van met Belgisch machtsestablishment geworden in plaats van de emanatie van de verzuchtingen van de gewone volksmens. Deze laatste voelde zich bedreigd door de massale instroom van vreemdelingen. Eerst waren het arbeiders. Dat ging mee door. Deze lieden namen nogal eens het zware werk uit de handen en dat zat comfortabel. Maar gaandeweg kwamen in hun zog ook hun families en begonnen dra hele wijken van Hoboken en Borgerhout te lijken op Marrakech of Casablanca. Mensen voelden zich niet meer thuis in eigen straat en stoorden zich aan de compleet andere levenswijze van de nieuwkomers. Tevergeefsrichtten de autochtonen zich naar hun politieke vertegenwoordigers, maar die hadden andere zorgen. Bovendien waren deze laatsten voluit in de ban van een bepaald soort links kosmopolitisch ideologisch verhaal, waarvan het ultimum volgens hen de vestiging van de multiculturele maatschappij was. Maar wat die multiculturele maatschappij dan in de praktijk te betekenen had, dààr wisten de gewone autochtonen wel meer realistische verhalen over te vertellen. Zodoendewaren deze laatsten echt niet gediend met ideologische dromerijen en verwachtten ze concrete oplossingen voor hun vragen.
Die kwamen er dus niet.
Tot het Vlaams Belang plots opkwam. Die partij bood wel een luisterend oor en speelde zelfs nogal rauw, maar dat kan hier onbesproken blijven in op de bezorgde gevoelens van de autochtonen.
Omdat de weldenkende zichzelf links noemende ideologen geen antwoord wisten, vonden ze niet beter dat het Vlaams Blok als racistisch en dito te stigmatiseren, waardoor ze de woede van grote delen van de bevolking opriepen en de zaak nog prangender maakten.
Maar het Vlaams Blok kon zijn beloften niet waarmaken. De partij werd opgesloten in een heus cordon product uit de ketel van Agaleffer Geysels, die daarvoor met het staatsministerschap beloond werd.
Dan kwam de fatale fout. In plaats van hun eigen verhaal open te breken en aanvaardbaar te maken voor de modale middenklasse in Vlaanderen, werd de bokshandschoen bovengehaald. Het verhaal werd verruwd, zodat velen zich afgestoten voelden. De partijleiding zelf vond een gezellig onderkomen in het cordon, dat voortaan als een soort levensverzekering kon dienst doen.
Een kruik gaat altijd te water tot ze barst en in dit geval verloren de kiezers hun geloof in de mogelijkheden van de intussen tot Vlaams Belang herdoopte partij.
Is er in de ideologische verhalen van de modale Vlaamse kiezer inmiddels iets veranderd, waardoor NVA het Belang überhaupt kan leegzuigen?
Ja en neen.
Neen, omdat het nog steeds grotendeels dezelfde autochtone mensen zijn die hun stem uitbrengen en omdat de overlast die de tweede en soms derde generatie verkoopt zelfs nooit zon grote vormen aannam: het werd alleen maar erger. Men heeft nooit gezien dat de politie met een heel peloton moest uitrukken om jonge migranten op hun plaats te zetten. De eerste nieuwkomers hadden zich immers doorgaans heel koest gehouden, maar hun kinderen en soms kleinkinderen blijken veel minder bescheiden.
Ja, omdat de problematiek van de vreemdelingen veranderd is.
Vooreerst het werd al vermeld gaat het vaak om jongere generaties, die vaak hier geboren zijn. Autochtonen begrijpen maar niet waarom die jongelui zich niet aanpassen: ze hebben hier school gelopen en ze hebben de tijd gekregen. Maar ze werden door een links zorgesthablisment mispamperd en kregen de hulp van domme wetten tegen het racisme en van zulk een draak als het centrum tegen het racisme van de heer De Witte. Ze voelen zich dus sterk want gesteund.
Mensen zijn niet dom, weten wat er gaande is en beginnen zich boos te maken op het politieke systeem, dat de eigen mensen lijkt achter te stellen ten voordele van de migranten.
De zaak werd sinds de instroom van duizenden zogeheten asielzoekers vaak uit landen waar niet eens oorlog heerst bovendien nog nijpender. De fouten van het beleid steken hierbij waarlijk de ogen uit. Terwijl jonge autochtonen zich moeten overhoop lenen om aan een eigen huis te raken, blijken asielzoekers vaak voorrang te krijgen bij de toewijzing van sociale woningen of ze mogen droogweg op hotel.
Het beleid van de traditionele partijen maakt dezelfde fundamentele fout als de socialistische partij in Hoboken destijds: het heeft geen contact met de ware wereld van de modale, hardwerkende Vlaming. En dus keert die zich af van de traditionele machthebbers, waarvan hij niets meer verwacht.
Dewever en NVA in het algemeen hebben dat contact wel weten te maken. En dus neemt NVA de rol over die destijds het Blok heeft gespeeld.
Is dat rechts?
Alles hangt af van de definities, maar het best is te kijken naar wat de concrete feiten zijn. Etikettenplakkerij lijkt veeleer op onmacht en dat laten we dus aan de betrokkenen over.
Wat NVA moet doen is zorgen dat ze niet de fouten maakt van het Blok: zich in de val laten lokken, verruwen en brutaal worden. Essentieel is de zorg om een verzorgd maar beslist discours, dat altijd op de rechten van mensen en volkeren blijft berusten maar in ieder geval altijd de vinger op de wonde legt.
Het blok haalde zijn maximum rond 25 %. Zoiets kan men nog stigmatiseren. Maar bij kiesuitslagen van 35% - zoals de opiniepeilingen laten zien -, wordt dat wel heel erg moeilijk. Een partij van 35 % kan men niet blijven uitsluiten, zonder een nieuwe volkswoede op te roepen.
Weet U? Zo werkt de democratie nu eenmaal.
Maar is België wel een democratie?
Jaak Peeters (Blog)
-------------------
Diagonaal herlezen
De enige echte peilingen worden bekend gemaakt de avond van de verkiezingen. Tegen dan (dus na een eeuwigheid van 13 maanden of zelfs van 3 jaar (2014) zullen de mensen de kwalijke gevolgen van Di Farfala I al goed gevoeld hebben : bijaldien zullen rood en blauw (als medeplichtigen) dienen te worstelen met de kiesdrempel, en zullen de Tjeven, als de eigenlijke daders afgestraft worden. De menschen zullen hen niet vergeten zijn : Dweil Van Rampaai als doodgraver van de Europese welstand, Peeters II als doodgraver van de Vlaamse welstand, playboy Leterminator, op eeuwigdurende versiertoer in Parijs, nadathij de Vlaamse fundamenten (energie, banken) uitverkocht heeft, de ACW-zuil die niet eens haar eigen middelen heeft kunnen beschermen, de kleursyndicaten die zullen geplet worden tussen hun eigenbelang, en de Europese Richtlijnen : neen, veel redenen om te juichen zijn er niet meer over
Het gaat dus om de Vlaamse Meerderheid van + 50%, te verdelen tussen de Niveanen en het Vlaams Belang : tussen de Nieuwe Tjeven dus die kopij van het origineel willen spelen.
Mensen als Meneerke Peeters III zullen dus moeten aantonen, dat ze beginselvast zijn, en naast hun woorden ook hun daden mogen gezien worden. Dat ze rechtlijnig zijn : dat ze doen wat in hun partijprogramma staat, zonder te blijven rond de pot draaien inzake het oplossen van het immigranten-probleem, het dodelijk geworden transfer-beleid, het terugdringen van de criminaliteit door middel van drastische maatregelen, het hervormen van de Instellingen (justitie, arbeidsbeleid, ziekteverzekering). Dat ze eindelijk daadwerkelijk zullen ingrijpen in de misbruiken op alle niveaus van het Sociaal Stelsel. Dat ze eindelijk zorg zullen dragen voor de eigen zieken, eigen invaliden, eigen bejaarden.
Zal wel een hele opgave worden, om de mensen daarvan te overtuigen, want tot hiertoe altijd rond de pot blijven draaien.
Voor het Vlaams Belang zijn al die zaken zo evident als het licht van de zon. Als 40 jaar wordt op dezelfde nagels geklopt. Schoorvoetend moeten de kleurpartijen, die af en toe een stukje van onze visie tot het hunne verklaren, ons gelijk geven : onze leuze van Eigen Volk Eerst klinkt brutaal wordt gezegd : maar ze weerspiegelt in slechts 3 woorden ons hele programma.
Jullie kunnen er alleen maar over dromen. Wij zijn de mensen die deze dromen omzetten in daden!
Enne : bedelen aan de poort : dat doen alleen de knechten en de meiden. Als wij Meesters in Eigen huis zullen zijn : zeg nu eens eerlijk : met Geert Wilders en de PVV in Nederland : gaat het daar nu zoveel slechter?! Waarom zou het dan niet kunnen in Vlaanderen?
Ach Meneerke Peeters III : laat het mysterie van de 3-vuldigheid maar waar het is : na onze Onafhankelijkheid moet er nog werk gemaakt worden van de Hereniging der Lage Landen .
Och : elk diertje zijn pleziertje, zullen we maar zeggen De ene vangt (is niet goed wijs), en de andere vangt ze (neemt hen in het ootje : dr is er ene die ze ziet vliegen (Bart De Zwever) en der is er ene die ze gevangen heeft (Di Rupo) En het zijn geen vliegen noch vlinders, maar het is harde poen!
Zo ziet U maar dat er heel wat lol te beleven valt zelfs aan een stomme staatshervorming. Wat zou dat mooi zijn, moest die moerlemeie de geschiedenis kunnen ingaan als Het Vlinder Akkoord .Wat dan zou betrekking hebben, niet alleen over de gevlinderde bricoleur ervan, maar vooral slaan op de lichtzinnigheid van dat vlinderen .
Ook in het achterhoofd te houden is, dat in de natuur vlinders slechts een korte voorbijgaande fase zijn in het leven van de alles kaalvretende rupsen. Uiteindelijk zal al dat gevlinder voor Vlaanderen eindigen op een van de 10 Plagen van Egypte, toen een onafzienlijk leger van sprinkhanen en rupsen de oogsten kwam kaalvreten, zodat er hongersnood heerste in het rijke land der Faraos ..
Waarlijk : dat vlinderakkoord steekt vol onverwachte symbolieken nog voor het goed en wel begonnen is .
--------------------
Akkoord = conflictstof
Historisch, memorabel, miraculeus. Met die woorden wordt het vlinderakkoord - genoemd naar de vlinderdas van Elio Di Rupo - omschreven. De Vlaamse onderhandelaars lieten zich strikken, maar daar was bij de presentatie van de zesde staatshervorming niets van te merken. Niets dan glunderende gezichten. Vooral aan Franstalige, maar ook aan Vlaamse kant. Hopelijk zijn we er nu 20 jaar van af, zuchtte Caroline Gennez. IJdele hoop, zal al snel blijken. Zoals politicoloog Carl Devos in een eerste reactie al aangaf, gaat het niet om de beloofde Copernicaanse omwenteling maar om een typisch Belgisch akkoord. Een akkoord waarbij heel wat belangrijke knopen niét werden doorgehakt en dat ongetwijfeld voor nieuwe conflictstof gaat zorgen.
Geen fiscale autonomie
Akkoord, er verandert wel wat, maar niet elke verandering is een verandering ten goede. Vlaanderen krijgt extra geld, maar échte fiscale autonomie (een onderdeel van de Vlaamse regeringsverklaring) is nog ver af. In ruil voor de vermeende splitsing van BHV moet Vlaanderen straks elk jaar 500 miljoen euro extra ophoesten voor Wallonië én nog een keer hetzelfde bedrag voor Brussel. Daarbovenop komen er Franstalige rechters in Vlaams-Brabant, wordt de taalgrens opgeblazen en de eentaligheid van Vlaanderen opgeheven. Hoe een en ander te rijmen valt met het Vlaamse regeerakkoord en hoe Kris Peeters (CD&V) dat verkocht moet krijgen? Joost mag het weten.
Halfslachtig
Vlaanderen krijgt dus een beetje fiscale autonomie en wat nieuwe bevoegdheden. Maar een aantal bevoegdheden worden maar half overgedragen naar de gemeenschappen. Dat geldt vooral voor het arbeidsmarktbeleid en de sociale zekerheid, nochtans twee domeinen waarin Vlaanderen al 22 jaar een eigen beleid wil voeren. Iets wat ook absoluut noodzakelijk is. De belastingen blijven een federale materie. Dat is jammer, want Vlaanderen wacht al sinds 1999 op de regionalisering van de vennootschapsbelastingen. Zoals we hier al eerder schreven, heeft Vlaanderen dus lang niet gekregen wat het wou. En wat het kreeg is - zoals ook Carl Devos opmerkt - heel voorwaardelijk. Zo staat er nu wel op papier dat de kinderbijslag wordt overgeheveld naar de gewesten, maar dat zal pas gebeuren als het kindergeld voor alle kinderen (werknemers en zelfstandigen) gelijk is gesteld. En dat kan nog wel even duren. Conclusie: alweer een Belgische, dus slechte staatshervorming. Vlaanderen krijgt wat borrelnootjes, afgekocht met veel geld en zware toegevingen. Een staatshervorming bovendien die niet zal leiden tot betere structuren en beter beleid, maar tot nieuwe conflicten. Met andere woorden: Vlaanderen heeft zich laten vangen...
Bron : Vlaams Belang.
-------------------
Diagonaal herlezen
Juist! En waar blijven de Niveanen in heel dat verhaal? Moesten ze bij De Bende van Acht + 1 = 9 gestaan hebben, zouden kunnen zeggen : ze stonden erbij en keken er naar maar nu kunnen we zelfs dàt niet zeggen : ze stonden er niet eens bij! Telt U maar mee : we zouden dan gesproken hebben over De Bende van Tien, want 8 + 1 Bart +1 Elio = 10. Enfin, U kent toch ook het verhaal van Tien Kleine Negertjes, die de een na de andere uit het verhaal verdwenen???
Enfin : zelfs al zullen ze nooit met 10 geweest zijn, afvalligen zullen er vlug genoeg zijn!
Regeringsvorming, de begroting, de rest van de rimram : het zal nu allemaal in sneltreinvaart moeten afgehandeld worden, vòòr het middenveld uit zijn verdoving ontwaakt. Eenmaal de regering met volheid van bevoegdheid draait, zullen de akkoordjes dare-dare in wetteksten moeten worden omgezet. En pas dan (als het te laat is) zal de woede losbarsten. Als dat fameuze middenveld ondervindt dat het inderdaad gerold is .
Nog één vraagje, beste mensen. Is er iemand die De Nota De Wever (die waarvan Di Rupo ooit zei Comment il ose?) naast dat vlinderakkoord wil leggen om er de 7 verschillen uit te halen? Ik geloof nooit dat U er 7 zult vinden .. Vandaar dat BDW nu zo kalm blijft .Hij zou ons hetzelfde verkocht hebben, maar met een ander strikje rond .
Mise en plat op 12/10/2011 13:54:04
Gepeperd en gezouten, opgediend om 12/10/2011 14:45:33
Dag 1 na de triomfdag van De Bende van Acht + 1 = 9. Bedenking : laten wij vooral het hoofd koel houden. Misschien kan een blik in het kamp van de tegenstanders ons iets bijleren?
Laurette Onkelinx : "on a pu pacifier le pays"
mardi 11 octobre 2011 à 11h26
Invités sur les ondes de la Première à commenter les longs mois de tractations autour de la réforme de l'état, les négociateurs francophones sont restés sobres dans leur propos. Sauf Laurette Onkelinx qui voyait déjà le pays au bord de la guerre civile.
Quelle est votre plus grande fierté à la sortie de ces négociations, a demandé le journaliste Bertrand Henne sur la Première, ce matin, à Jean-Michel Javaux, Charles Michel, Joëlle Milquet et Laurette Onkelinx.
Si les premiers représentants politiques sont restés assez sobres sur le sujet, Laurette Onkelinx sest montrée plus passionnée dans ses propos après avoir été oubliée par le chroniqueur Thomas Gunzig dans la liste des héros de la négociation. "On a pu pacifier le pays", a-t-elle affirmé avec force. "On a presque oublié ce qui risquait de se passer. On a eu peur sincèrement", a-t-elle insisté en montant le ton. Et dajouter à quel point la situation était tendue, non seulement entre les partis, mais également au sein de la population.
Si on lit entre les lignes, la Belgique a donc bel et bien été au bord du gouffre Mais où Laurette Onkelinx est-elle allée chercher ces tensions soi-disant si fortes entre Flamands et Wallons ? Pendant que les partis sempoignaient autour de la table, Laurette Onkelinx na sans doute pas vu qu'une grande majorité de la population se contentait de faire la révolution autour dun paquet de frites dans une ambiance bon enfant. Alors que le pays était en train le vivre sa plus longue crise politique, les Belges ont joyeusement fêté ce record autour dune pinte, prêtant à peine attention aux querelles communautaires. Dramatisation quand tu nous tiens
Pour Joëlle Milquet, en tout cas, même si elle sest "battue sur tous les fronts", elle retient avant tout dans ces négociations "une aventure humaine qui sest bien passée". Parfois, la sobriété a du bon.
-------------------
Diagonaal herlezen
Als de rook uit de hoofden van de media en van de massa zal verdwenen zijn, komt stilaan de ontnuchtering : de centenkwrsties in t Groot en de centenkwestie in t Klein. Over die in t Groot zullen we zoals voordien, belogen worden tot de damp uit onze oren komt. Over die in t Klein zullen we niets horen, maar alles voelen : op hol slaande prijzen voor de eerste levensbehoeften, verminderde koopkracht, bodemloze want lege sociale kassen, verpaupering, stijgende criminaliteit, massale immigratie.
t Land en de Tjeven (2 handen op één buik) zijn voorlopig gered, en dus mogen de WalloBrukseleirs verder potverteren alsof bij hen de bomen hoger groeien dan de hemel.
Is het dan zo moeilijk om te begrijpen, dat in een land met 3 gemeenschappen, er zich twee niet verarmen, dat het dan de derde is die betaalt?
Voilà, dat is in een paar woorden wat in de Franscouillonse gazetten staat en in de onze onder de mat wordt geveegd.
Mise en plat op 11/10/2011 18:14:45
Gepeperd en gezouten, opgediend op 12/10/2011 14:21:49
HILDE SABBE : dat is de vlugge hinde zoals ik haar zon dikke twee jaar geleden ooit noemde, in een stukje dat bij Wikipedia om onbegrijpelijke redenen is blijven prijken onder de schuilnaam Capricio Italiano (Ondertussen opgeheven).
Juist : dezelfde dus. Ze is als West Vlaminge opnieuw in mijn slipstream gekomen. Moest haar vader een zekere Walter zijn, dan is het bijna onvermijdelijk dat we nog aangetrouwde familie zijn. Al is de naam Sabbe in het Kortrijkse meestal synoniem van loodgieterij .Hoe die dingen toch erfelijk kunnen zijn!
Dieslipstream dus. Want waar Ranke Hilde voorbijkomt, is mijn bootje vrij en vrolijk al een heel tijdje voorbij gevaren. In een andere richting, wel te verstaan! Want ik ben niet verstard in het poco-loco callabo-denken. Dag Hildeke! Een beetje nadenken kan nog veel voorkomen bij U
Ach was ze maar bij haar meisjesdroom van 16-jarige gebleven : boerin of missie-zuster (of beide?) : dan had ze ten minste nog iets tastbaars gepresteerd voor haar mémoires ..
Gelieve nu eerst hieronder van de zure vruchten van een geconstipeerd brein te genieten .Hilde Sabbe bij het AFF ..
Bij de jongste kiespeiling werden de beroepsklagers van het VB ongeloofwaardig bevonden, nu nog die van de N-VA. Vrijdag vaarde Hilde Sabbe in Het Laatste Nieuws al uit tegen voor wie élk akkoord met Franstaligen een verraad aan de Vlaamse zaak is.
Hilde Sabbe: Laten we het onszelf en anderen eens makkelijk maken, en een heleboel tijd besparen bovendien. Enkele eenvoudige afspraken volstaan. Elk akkoord dat in de toekomst gesloten wordt, komt neer op Verraad van de Vlaamse Zaak. Vlamingen worden er armer van, doen veel te veel toegevingen en laten ongelooflijk op hun kop zitten. De onderhandelaars zijn laffe zwakkelingen (of zwakke lafaards, u mag kiezen) die uitverkoop houden van principes. Ziezo. Kunnen we dan nu weer verder? Er is nog werk aan de winkel, dacht ik. Veel te vermoeiend anders, om dat élke keer opnieuw te moeten herhalen. Eentonig, ook. Als Vlaming worden we deze dagen ronduit belazerd. Opgelicht. Beduveld. Hoeveel synoniemen zijn er eigenlijk? We zijn veel te braaf. Goedgelovig. Passief. Schaapachtig. (Zelf aanvullen, a.u.b.)
Interviews laten zich onderhand wel dromen, zonder dat er één woord gesproken wordt. Wat vindt de N-VA van het bereikte akkoord? "Verraad." "We staan niet voldoende op onze strepen." "Lopen in ons ongeluk." "Laten ons in de doeken doen door perfide politici die hun ziel verkopen en niet de minste voeling hebben met de Vlaamse zaak." Hoeveel variaties op één thema zijn er mogelijk? Zo voorspelbaar als dit discours is. Het zal wel politieke logica zijn dat je elk akkoord waarbij je zelf niet betrokken was, tot op de grond afbrandt. Dat je de mensen die de overeenkomsten sluiten, brandmerkt als zwakkelingen, landverraders en dies meer. Maar of zo'n houding je geloofwaardigheid ten goede komt?
Hoe waarschijnlijk is het dat élk onderdeel van élk deelakkoord een complete nederlaag is, een vreselijke aantasting van onze rechten? Dat er nergens, maar dan ook nérgens een eerbaar en evenwichtig compromis te bespeuren valt? Hoe plausibel is het om de onderhandelaars collectief voor te stellen als een zootje onverantwoordelijke, volksvijandige nitwits, bereid om hun vader en moeder én de Vlaamse zaak te verraden in ruil voor een ministerspost?
De voorspelbaarheid van het discours eist onderhand ook zijn tol, dat zie je nu al. Je moet steeds harder roepen en straffer formuleren om maximaal effect te scoren. Dat wil zeggen dat je al eens grof uit de hoek komt, en leentjebuur gaat spelen bij xenofobe partijen. "Benoem dan Marokkaanse rechters in Borgerhout": het zou zo uit de mond van Filip Dewinter kunnen komen. (Hoe zou dat trouwens gegaan zijn, vraag ik me af. Wanhoopt Bart dan tegen Siegfried: 'Ik kan het akkoord over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV toch niet wéér afdoen als gewoon 'slecht'? Ik moet er toch iets anders op vinden?')
En dus wordt er met scherp geschoten. Want bij de N-VA, dat is duidelijk, gelooft men niet in succesvolle integratie. Men koestert er liever het beeld van de derdegeneratiemigrant die nog altijd geen Nederlands spreekt. Ze hebben duidelijk de beelden gemist van de allochtone slager in de Seefhoek die minstens even verontwaardigd was over de criminaliteit in zijn buurt als zijn Vlaamse collega's - en die verontwaardiging ook in sappig Antwerps uitte.
Laten we dus voorkomen dat de discussie escaleert. Dat vroeg of laat het woord 'sharia' valt. En laten we gewoon op voorhand afspreken: de akkoorden deugen niet. De Vlamingen zullen armer worden. Enfin, u weet het wel. Hoe geloofwaardig is het de onderhandelaars collectief voor te stellen als een zootje volksvijandige nitwits, bereid om hun vader en moeder én de Vlaamse zaak te verraden voor een ministerspost?
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik weet niet of U die klassieke Lynxe redenerings-truuk ook deze keer hebt doorzien : uitgaan van een kemel van een waarheid (de Vlaamse wrevel), om dan, met een vrolijke zwier de eigen mening als vaststaand en objectief feit neer te pennen : in de toekomst zalig tevreden zijn door direct toe te geven aan de chantage
Voilà, dat is in een paar woorden samengevat wat ons Hildeke kwijt wou en waarvoor ze betaald wordt. Met hetzelfde gemak trekt men totaal andere besluiten : om nooit meer zoveel tijd te verliezen is het aangewezen om gewoon niet te onderhandelen. Omdat men over de Vrijheid (hoofdletter) met de onderdrukker nu eenmaal niet onderhandelt, maar deze neemt om pas daarna eventueel op de modaliteiten terug te komen .
Voorwaar, Ranke Hilde : dat is voor ons, Vlaams Nationalisten, het enige alternatief. Zo heeft Vlaanderen in 2010 gekozen, en vandaag, na 480 dagen palaveren, staat het op het punt om een Lynxe anti-Vlaamse regering te krijgen .
Wat nu geschiedt (deze zo gezegde staatshervorming) is maar een pleister op een houten been! Het enige dat tot hiertoe bereikt is, is dat Vlaanderen (met de glimlach) aan nog harder tempo gepluimd wordt .
Vlaanderen bloedt, de Francofonie bloeit en de Koning heeft een nieuw yachtje kunnen op de kop tikken, voor amper 4,5 miljoen Euro. Het ding ligt in Napels en vaart onder de marine-vlag Zo, nu weet U waar de Vorst zijn vrije tijd doorbrengt .Dit heugelijk bericht moest nog een tijdje verborgen blijven : nu primeren andere leugens .
Tout va tres bien, Madame la Marquise ..
Ook met de bankencrisis en met de Eurocrisis worden we een klein beetje voorgelegen en veel bedrogen. WeetU : het is de tweede bank die Leterminator aan dumpingprijzen verpatst aan Parijs, en deze keer daar bovenop nog 4 miljard aan toedraagt. De nationalisatie kost maar 4 miljard op de begroting, die al 10 à 12 miljard moet besparen : al aan gedacht, Hildeke, dat als wij die uitgeven er iemand anders is; namelijk Parijs, die deze ontvangt? Met een Parijse CEO van Diksia die in Bruksel gedurende 3 jaar overnacht aan 545,- per nacht en die na de crash zijn mandaat behoudt? Dat is pas goed onderhandeld, nietwaar?!
Tweede bewijs van de bedriegerij, doorheen de mist die over de akkoorden hangt : de samenvallende verkiezingen : zijn die nu gepland voor 2014 of voor daarna, zijnde 2019? Wat een wereld van verschil is! De een zegt zo, de ander zegt anders .
En de teksten zelf? Ach! In al die euforie, wie let er nu op zon kleinigheid!
Mise en plat op 10/10/2011 12:07:10
Gepeperd en gezouten, opgediend op 11/10/2011 15:31:57
niet iedere dag, zoals de meesten van ons doen, tonnen lettertjes en woordjes uit over het internet. Hij spreekt en schrijft alleen als hij iets te zeggen heeft. Het spijt mij dan ook, dat ik zijn blog lange tijd niet meer heb bezocht. Precies een beetje door (zo lange tijd) niets nieuws te vinden. Kon ELVEEBEE (Luc van Balberghe) ook doen, weken aan een stuk niets publiceren, en precies als je had afgehaakt, was hij dan daar weer. Met nòg beter leesvoer .
Heb toevallig op Reyers laat (7/10) zon tegenpool van een verstandig man aan het woord gezien ; iemand die spreekt als hij niks te vertellen heeft : een woordkramer dus. Ik was daar terecht gekomen, op zoek naar Poppemieke Claes (dochter van) in de nasleep van de Panorama-reportage over de politie-zone Hasselt. Ik heb hem (Herman Brusselmans) wel afgeknepen na 30 seconden, maar de weerzin voor zijn pseudo-wetenschappelikke praat (en zijn voorkomen) is mij de rest van de dag als een bedorven vis in de mond blijven hangen . Maar ja : hoe kon ik het vergeten zijn : Brusselmans is de streelkater van al wat progressief Lynx is .
The Dutch are a very rude sort of people, oordeelde Baron von Münchhausen. Rudolph Erich Raspe liet hem dat zeggen in zijn meesterwerk The Travels and Surprising Adventures of Baron Munchausen(1785). Godfried Bomans vertaalde die zin heel mooi met: Een grof volkje, die Hollanders! (Kruseman, s Gravenhage, 1967; verlucht met etsen van Gustave Doré). Je leest of hoort dat vaak, dat Hollanders onbehouwen zijn, grofgebekt, luidruchtig, brutaal. Ook Vlaamse kerktorenjournalisten schrijven graag over de ruwe zeden in Nederland. Dat is een fenomeen van de laatste jaren menen zij, en het is allemaal begonnen met Theo van Gogh, Pim Fortuyn en nu Geert Wilders. Het moet hier niet dezelfde kant opgaan! Maar zij hebben geen recht van spreken. . Hetzelfde kan niet gezegd worden van de Baron. Die had moeten ondervinden dat sommige van zijn avonturen op spottend ongeloof ontvangen werden in het zeevarende Holland. Zo was op een van zijn zeereizen zijn schip lekgeslagen: Gelukkig was ik de eerste om het ongerief te ontdekken. Ik vond een gat van wel een paar voet in doorsnee en het stemt mij nu nog tot diepe voldoening, dat schip en bemanning hun behoud te danken hebben aan een schitterende gedachte, die mij plotseling te binnen schoot. Ik stopte het gat namelijk met mijn eigen gat en dit in een flits, zonder zelfs mijn broek uit te trekken. Zij, die menen dat dit met een dergelijk hol onmogelijk is, dienen te bedenken dat ik uit Hollandse ouders gesproten ben. (Bomans) Iets later schreef ook Heine ongunstig over de Hollanders, vooral over de ruige klanken van hun taal. In de grensstreken had dat Hollands zelfs een kwalijke invloed op het Duits aldaar: Je kunt in de spraak van de Düsseldorfers al een overgang bemerken naar het kikvorsgekwaak van de Hollandse moerasgronden. Om de dooie dood wil ik hier de merkwaardige schoonheden van de Hollandse taal niet ontkennen, alleen moet ik toegeven dat mijn oren er niet naar staan. . En over inhoud gesproken: een recente grofheid die ook in Vlaamse kranten uitgebreid aan bod kwam, was de zin: Doe eens normaal man! Maar deze zin valt nog mee, toch? Zeker als je hem vergelijkt met wat laatst een Vlaamse journalist op de radio wist te vertellen. Die man had geconstateerd dat de economie in de VS slecht draaide en, vond hij, dat moest je als volgt uitdrukken: Dat land gaat naar de kl... Of Nederlandse journalisten iets dergelijks de huiskamer in mogen slingeren betwijfel ik. Natuurlijk, dit is puur Vlaamse taalonmacht, de noodgreep van een man die de uitdrukking screwed up ergens gehoord zal hebben. . Nog een stuk onmachtiger was op Radio1 de grapjas Patrick De Witte: Ronald Janssen staat te veel in de schijnwerpers. Lag het aan mij dan was het vonnis nu al klaar. Ronald Janssen zal eerst door een vakkundige grimeur een koeienkut op het gezicht geschminkt krijgen, en daarna worden losgelaten in een weide vol bronstige stieren. . Geef mij de Hollandse grofheid maar, liever dan zon voorspelbaar vulgaire, humorloze brulaap.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het moet zijn dat http://victacausa.blogspot.com/ niet veel de Homo leest, dat hij dergelijke humor niet op prijs stelt. Het is nochtans ook de humor van Herman Brusselmans. En van Kamagurka .
Ja, kijk, wat zal het nu zijn? Moet Vlaanderen nu diversiteit en progressiviteit uitstralen, of moet het vendelzwaaien onder de kerktoren promoten?
O, wacht : ik heb er ergens iets over gelezen : weg met het sectarisme (godsdienst dus, inzonderheid de Christelijke, want Islam is zelfs geen secte, maar een politiek stelsel), en leve het secularisme. Ik hoop dat dit een woord is dat afgeleid is van het begrip seculier(maatschappij onttrokken aan de Kerk) en niet van secula seculorum. Want dat zou secularisme willen zeggen stroming gericht op de oneindige eeuwigheid en dan zijn we weer bij t begin van de discussie ..
Misschien dat de kerkvervolging van de 10% Koptische Christenen door de seculiere staat in Egypte, die hen als loslopend wild aanziet, voor velen de ogen opent?
De Egyptische staat is alleen maar seculier, als opstapje voor en in afwachting van de machtsovername door de Muzelmannen van de harde lijn Eerst een beetje Arabische lente spelen, en dan hop! de greep naar de macht!
Wie daarin een voorafbeelding ziet van de Islamisering van Europa, is een zwartkijker en een koppige ezel die niet gelooft in de zegeningen van het multiculturalisme .In plaats van de chickaneren dat wij ons blauw betalen aan die droomwereld, zouden wij beter inmassa naar de grenzen treken, om de laatste slagbomen op te halen. Vreemdelingen er in, en wij er buiten!
Mise en plat op 9/10/2011 12:57:12
Gepeperd en gezouten, opgediend op 10/10/2011 10:23:17
